جنگنده‌های سوخو۳۵ اوایل سال آینده به ایران می‌آید شهریار حیدری عضو کمیسیون امنیت ملی: جنگنده‌های سوخو۳۵ که ایران به روسیه سفارش داده، اوایل سال آینده وارد کشور می شود. به کشور روسیه سفارش‌هایی نظیر سیستم‌های پدافندی، موشکی و همچنین بالگرد را نیز داده‌ایم و اکثر این سلاح‌ها به زودی وارد کشور می‌شوند.

سلام توی تصویرتون به خلیج فارس هم دقت بکنید خوب است

آیا ایران می تواند به روسیه در مورد فروش SU-35 اعتماد کند؟! گزارش‌های منابع رسمی ایالات متحده در سه ماهه پایانی سال 2022 مبنی بر اینکه روسیه و ایران قراردادی را برای فروش جنگنده‌های Su-35 منعقد کرده‌اند و تایید گزارش‌های قبلی مقامات نیروی هوایی ایران مبنی بر اینکه خرید Su-35 در دست بررسی است،این انتظار را به وجود آورده است که ۲۴ فروند اول این هواپیما در سال 2023 تحویل داده شود.انتظار می‌رود که روسیه 24 جنگنده را که پیش از خروج قاهره از این قرارداد برای نیروی هوایی مصر ساخته بود، تحویل ایران دهد،گزارش ها حاکی از اینست که،ایران ۶۴ هواپیما را بر اساس قراردادی به ارزش ۵ میلیارد دلار خریداری خواهد کردکه بخش عمده ای از هزینه های آن از طریق صادرات تسلیحات ایران به روسیه تامین خواهد شد.اگرچه فروش Su-35 اولین قرارداد برای فروش هواپیما های جنگنده روسی به ایران است، اما به دنبال سه دهه تلاش ایران بوده که به طور مداوم توسط مسکو به دلیل فشارهای غرب بر روسیه برای اجتناب از روابط دفاعی با همسایه خاورمیانه ای خود رد شده است. اگرچه انتظار می رود بدتر شدن شدید روابط مسکو با غرب پس از شروع جنگ روسیه و اوکراین در فوریه 2022، روابط روسیه با دیگر دشمنان ناتو را بهبود بخشد، انتظار می رود تهران همچنان دلایلی برای تردید در اعتماد به روسیه به عنوان یک شریک دفاعی داشته باشد. گزارش‌هایی مبنی بر اینکه مقامات ایرانی معتقدند روسیه کدهای دفاع هوایی را به اسرائیل داده است تا به نیروی هوایی اسرائیل اجازه دهد تا مواضع ایران در سوریه را در اواسط دهه 2010 مورد حمله قرار دهد، در صورت صحت، عامل دیگری است که می‌تواند ایران را به طور جدی در خردمندانه بودن اتکا به تجهیزات روسی مردد کند. با توجه به احتمال تحویل Su-35 به ایران، نگاهی به تاریخچه قراردادهای جنگنده روسیه و ایران در زیر آورده شده است: سوخو ۳۵ های ساخته شده برای مصر میگ ها و سوخوهای شوروی ایران در سال‌های 1990 تا 1991 خرید جنگنده‌های شوروی را آغاز کرد، زمانی که به مشتری اصلی جنگنده‌های ضربتی Su-24M و جنگنده‌های چندمنظوره متوسط وزن MiG-29 تبدیل شد و به ترتیب یک و دو اسکادران از هر کدام را خریداری کردند.وفات (امام)روح الله خمینی (ره)، رهبر ایران در سال 1989 راه را برای تقویت روابط امنیتی بین دو دشمن ایالات متحده هموار کرد، زیرا روابط سابقاً به دلیل خصومت آشکار با اتحاد جماهیر شوروی متشنج بود. MiG-29 در آن زمان در بسیاری از نقاط جهان تقاضای زیادی داشت و بیش از 1000 فروند آن در دهه آخر اتحاد جماهیر شوروی تولید شد. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دسامبر 1991 منجر به توقف موثر تولید MiG-29 برای مصارف داخلی شد، اگرچه انتظار می‌رفت ایران همچنان به خرید خود ادامه دهد تا جایگزین جت های منسوخ F-4و F-5 دوران جنگ ویتنام شود.و گمانه زنی ها برای دستیابی به بیش از 100 جت که حدود یک سوم کل ناوگان این کشور را تشکیل می دهند،بود. به موازات MiG-29، ایران همچنین علاقه مند به دستیابی به رهگیر پیشرفته MiG-31 بود - سلف مستقیم آن MiG-25 ،در زمان عملیات توسط عراق در طول جنگ ایران و عراق تأثیر قوی بر نیروی هوایی ایران گذاشته بود.میگ ۳۱ های شوروی در اکتبر ۱۹۹۱ زمانی که در مسیر نمایشگاه هوایی دبی بودند در ایران فرود آمدند و انتظار می رفت در کنار واحدهای میگ ۲۹ به ایران صادر شوند. میگ ۲۹ ساخت شوروی بر فراز تهران تجزیه اتحاد جماهیر شوروی و همسویی مجدد مسکو با واشنگتن تحت دولت بوریس یلتسین باعث شد روسیه پس از شوروی، تحت فشار واشنگتن روابط دفاعی خود را با ایران (بر اساس پروتکل گور-چرنومیردین در سال 1995) قطع کند. نتیجه آن کاهش شدید اعتمادی بود ، که پس از سال 1989 و از دست دادن چند میلیارد دلار قراردادهای تسلیحاتی با بخش دفاعی روسیه شروع به ایجاد بین دو کشور کرده بود،در حالی که ایران پیش از این در کنار چین و هند یکی از مشتریان اصلی تسلیحات روسی بود. نتایج دیگر قطع روابط دفاعی ایران و روسیه این بود که برنامه MiG-29 بودجه مورد نیاز خود را از دست داد، روسیه تعداد بسیار زیادی از MiG-29، Su-24 و MiG-31 مازاد را در انبار نگهداری کرد، در صورتی که ایران مایل به خرید آنها بود. تلاش‌های ایران برای دستیابی به MiG-29 از منابع دیگر به طور مداوم توسط مداخلات ایالات متحده و غرب خنثی می‌شد ، نمونه بارز آن خرید کل ناوگان MiG-29 مولداوی توسط آمریکا برای پایان دادن به امکان فروش آن به ایران است. رهگیر سنگین وزن MiG-3۱ روسی دوران پوتین مدودف در دسامبر 2000، دولت جدید ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، عادی سازی روابط دفاعی با ایران را اعلام کرد و به زودی گمانه زنی ها درباره فروش بیشتر MiG-29 آغاز شد، همانطور که فروش احتمالی Su-27/30 پیشرفته تر - که قبلا به اتیوپی، اریتره، هند، چین و ویتنام فروخته شده بود. تولید مشترک احتمالی MiG-29، که قبلاً با کره شمالی در دهه 1990 انجام شده بود، نیز یک گزینه مهم در نظر گرفته شد، به ویژه پس از اینکه فروش مورد انتظار MiG-29 به کره جنوبی به دلیل فشارهای ایالات متحده بر سئول از دستور کار خارج شد. با این وجود، پس از آنچه که به عنوان نقض اعتماد از سوی مسکو در سال 1995 تلقی شد، ایران تمایلی به از سرگیری خریدها نداشت و طبق گزارش ها، دولت پوتین علاقه ایران به میگ-31 را رد کرد. علیرغم ادعاهای کرملین مبنی بر این موضوع ،این که آیا روسیه تمایلی به فروش میگ-29های بیشتری داشت یا خیر، هنوز مشخص نیست. در اواخر دهه 2000، پس از اینکه یک سفارش عمده برای سامانه‌های پدافند هوایی اس-300 در سال 2009 تحت دولت دمیتری مدودف که بر اساس گزارش ها تحت فشار غرب و اسرائیل به منظور اطمینان از حفظ توانایی ایالات متحده و متحدانش برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران در صورت لزوم متوقف شد.اس ۳۰۰ در نهایت در سال ۲۰۱۶ تحویل داده شد،البته پس از پایان تهدید حمله غرب و مدت ها بعد از اینکه ایران بیشتر به آنها نیاز داشت.خرید هواپیماهای جنگنده جدید توسط ایران به دلیل حمایت روسیه از تحریم های تسلیحاتی سازمان ملل علیه این کشور در دهه 2000 که خرید جنگنده ها را ممنوع می کرد، با مانع مواجه شد. این تحریم تنها در اکتبر 2020 منقضی شد. سامانه اس ۳۰۰ ایرانی معاملات بعدی و رقابت چینی طبق گزارش‌ها، علاقه ایران به جنگنده‌های Su-35 و Su-30 در اواسط دهه 2010 نیز توسط مسکو رد شد و پیشنهاد داد فقط Su-27 با توانایی پایین‌تر را ارائه کند، اگرچه این گزارش‌ها تایید نشدند. بنابراین انتظار می رفت که ایران به جای روسیه برای نسل جدید جنگنده به چین نگاه کند،زیرا J-10C چینی برای تجهیز ناوگان ایران مناسب به شمار می رفت. هواپیماهای رزمی چینی در اواخر دهه ۲۰۱۰ به طور گسترده دیده میشد که از نظر عملکرد همتایان روسی خود را تحت الشعاع قرار داده اند،J-10C با رادار AESA ،موشک های PL-15 ،قابلیت های جنگ شبکه محور پیشرفته و پوشش های پنهانکار،قابلیت های بسیاری را ارائه می دهند که جنگنده روسی فاقد آن بودند. با این حال، شروع جنگ روسیه و اوکراین که روابط دفاعی بین مسکو و تهران را به میزان قابل توجهی تقویت کرد و همچنین توانایی ایران برای مبادله جنگنده های جدید با صادرات سخت افزار خود که روسیه اکنون به آن نیاز فوری داشت، فرصتی را برای روسیه به منظور بازگشت به بازار ایران فراهم کرد.در حالی که گزارش شده است که چین هواپیمای J-10C را به عنوان بخشی از قراردادهای مبادله پایاپای ارائه نکرده است، ایران در سال 2022 موقعیت مذاکره قوی تری نسبت به روسیه داشت که به آن اجازه می داد با محدودیت های کمی که توسط مسکو تحمیل شده بود و با هزینه اندکی، هواپیما تهیه کند. این واقعیت که دیگر مشتریان احتمالی Su-35 در سراسر جهان به دلیل فشار غرب از انجام معاملات منع شده بودند، احتمالاً روسیه را تحت تأثیر قرار داده است تا تلاش‌های غرب برای جلوگیری از صادرات سخت‌افزار پیشرفته به ایران را نادیده بگیرد. جنگنده های Su-57 (دایره قرمز) و Su-35 در حال تولید همزمان Su-35 در حال حاضر توانمندترین جنگنده روسی است که می تواند به سرعت به خارج از کشور تحویل داده شود، و اگرچه توسعه دهنده و تولید کننده این جنگنده سوخو در دهه 2010 پیش بینی کرد که ایران مشتری اصلی برای جنگنده Su-57 با قابلیت های بیشتر در دهه 2020 خواهد بود.تاخیر در برنامه Su-57 به این معنی است که آمادگی کمتری برای نبردهای با شدت بالا دارد و برای تحویل به این سرعت در دسترس نخواهد بود.اگر Su-57 پیشرفت بیشتری داشت ،این احتمال وجود داشت که ایران به جای Su-35 در سال ۲۰۲۲ برای تقویت نیروی هوایی خود، به دنبال خرید آن میرفت.با توجه به مزیت های عملکردی بسیار قابل توجهی که نسبت به نسل قبلی خود دارد انتظار می رود جنگنده پیشرفته تر برای مدت قابل توجهی قابل دوام بماند و مقرون به صرفه تر باشد.آینده خرید جنگنده های ایرانی از روسیه ،از جمله مقیاس سفارش های Su-۳۵ همچنان نامشخص است و همچنین احتمال ورود چین به بازار یا خریدهای بعدی Su-57 معلوم نیست. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/iran-trust-russia-fighter-no-deals

مطلب مربوط به یک کانال تلگرامی درمورد فیلم بالاست از نوع طنز و دقت گفته هاش خوشم‌اومد و ارزش داشت دوستانم بخونن نظرش تو این زمینه به نظرم نزدیک بود تلاش ناموفق پدافند کی‌یف برای انهدام پهپاد های انتحاری شاهد ویدئو ترکیبی از شلیک توپ های ضد هوایی و گاهی گپارد های آلمانی می باشد، همان شلیک های چندتایی که پس از طی مسافتی در آسمان منفجر می شوند، این نوع شلیک های گپاردهای اوکراینی قبلا در اودسا دیده شده بود‌. اما چرا پدافند ناموفق است، در ویدئو فقط انفجار گلوله های پدافندی 35 م.م گپارد موجود است و از این حالت نمیتوان نتیجه گرفت که پهپادی در آسمان مورد هدف قرار گرفته و در نتیجه منفجر شده است، شاید فرض کنید که ممکن است ترکش ها به پهپاد آسیب برساند و با این حال منفجر نشده و به هرشکلی سقوط بکند که در این صورت باید عکس لاشه نسبت سالم آن منتشر شود مخصوصا که در منطقه شهری سقوط میکند و فاصله سقوط لاشه پهپاد تا انتشار عکس آن توسط اوکراین کمتر از چند دقیقه خواهد بود(مانند تنها نمونه از شاهد 136 که در جنگ فیل شد و در دریا افتاد)اما خب تا الان لاشه هایی که از شاهد ها در کی‌یف منتشر شده فقط تکه های کوچکی از انتهای بال آن ها می باشد، در آخر هم تلاش پدافند ناموفق است و پهپادی به پست برق منطقه اصابت میکند و برق منطقه قطع می شود. در حالی که اکنون خود شهر کیف و مسیر های منتهی به کیف تحت پوشش کامل مدرن ترین سیستم های پدافندی غربی نظیر IRIS-T و NASAMS است و انواع اقسام سیستم های توپخانه ای نظیر گپارد و دوش پرتاب ها دست اکراینی هاست و همه این ها توسط آواکس های ناتو پشتیبانی می شوند ، در معدود ویدیوهایی که اکنون از دست اکراینی ها در می رود و منتشر می شود به وضوح مشاهده می کنیم شلیک ممتد سیستم های گپارد و حتی شلیک سامانه پدافندی در ثانیه 0:20 (NASAMS یا IRIS-T) ناموفق است و پهپاد با موفقیت به هدف خود که یک پست برق است اصابت می کند و کار تمام می شود. نهایتا هم یک گزارش از جانب اکراینی ها منتشر خواهد شد که ۶۰ فروند پهپاد شاهد ۱۳۶ بود و ما ۵۸ تا را زدیم و دوتای دیگر هم فیل شد، در حالی که در عمل این پهپاد ها تک فروندی یا نهایت در دسته دو فروندی و آن هم با فاصله زمانی از هم به سمت هدف خود حرکت میکنند و هر عکسی هم که از لاشه این پهپاد ها می آید یک حالت دارد! انتهای بال ها و نهایتا موتور که هر موقع پهپاد اصابت کرده ما آن ها را می بینیم! البته وقتی تصاویری منتشر می شود که هنوز هم اکراینی ها با پروژکتور های قدرتمند و دوشکا به دنبال رهگیری و انهدام این پهپاد ها هستند، قضیه کاملا مشخص می شود که سیستم های پدافندی مدرن اهدایی غرب به اکراین و همچنین آواکس های ناتو به شدت در کشف و انهدام این پهپاد ها مشکل دارند.

یک فیلم تاریخی و خیلی زیبا از شاهد 136 پیشنهاد میکنم همه ببینند. زیر آتش سنگین پدافند هوایی اکراین، شاهد 136 از همه ی پدافند عبور میکنه و به نیروگاه برق میخوره بلافاصله برق کل منطقه میرود. https://www.aparat.com/v/wK9rS

در مورد انتقال موشک‌های بالستیک ایران به روسیه و سوخو ۳۵ روسیه به ایران در اوایل نوامبر، ما نوشتیم (https://t.me/rybar/40805) که رهبری روسیه در حال مذاکره با مقامات ایرانی برای دستیابی به موشک های بالستیک کوتاه و میان برد به عنوان بخشی از گسترش همکاری های نظامی-فنی بین کشورها است. هفته گذشته رسانه‌های خارجی از خبر تحویل قریب‌الوقوع 24 جنگنده سوخو 35 به ایران که قبلاً برای نیروی هوایی مصر در نظر گرفته شده بود، هیجان‌زده شدند. این پیام توسط رسانه های دولتی فارس منتشر شد. به گفته ایرانی ها، خلبانان نیروی هوایی داخلی هم اکنون در حال گذراندن دوره های آموزشی فعال هستند. احتمالاً در ازای یک اسکادران، نیروهای مسلح روسیه انواع پهپادها و همچنین موشک های بالستیک ساخت ایران را دریافت خواهند کرد. چه نوع سوخو 35 "مصری"؟ در سال 2018 قراردادی بین دو دولت برای تامین 30 جنگنده چندمنظوره سنگین Su-35 به ارزش بیش از دو میلیارد دلار امضا شد. مونتاژ Su-35 در Yu.A انجام شد. با وجود تکمیل ساخت تمام هواپیماهای تحت قرارداد، اجرای توافق متوقف شد. هیچ بیانیه رسمی از طرف روسیه و مصر وجود نداشت، اما دلیل اصلی اختلال در عرضه، تحریم های احتمالی آمریکا علیه رهبری مصر به دلیل همکاری با روسیه بود. این گزینه به دلیل «قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها» که در زمان دونالد ترامپ به عنوان بخشی از مقابله با «فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده رژیم‌های ایران، روسیه و کره شمالی» معرفی شد، امکان‌پذیر شد. اما آیا واقعاً تغییر جنگنده های مدرن برای سلاح های موشکی سودآور است؟ Su-35هایی که قبلاً برای صادرات ساخته شده بودند بیش از دو سال ذخیره می شدند: بخشی در پایگاه KnAAZ و دیگری در فرودگاه مؤسسه تحقیقات پرواز M. M. Gromov در ژوکوفسکی. در این مورد خاص، نیروهای مسلح روسیه در ازای هواپیماهایی که مدت‌هاست آماده شده‌اند، مقدار قابل توجهی موشک و تسلیحات بدون سرنشین دریافت خواهند کرد که ارزش آنها در شرایط فعلی بسیار بالا خواهد بود. مزیت سلاح های ناشناخته برای عموم چیست؟ بله، هنوز استفاده گسترده ای از موشک های بالستیک ایران در شرایط خصومت های شدید صورت نگرفته است. یگان‌های سپاه از آن‌ها فقط علیه جنگجویان داعش در سوریه و همچنین در حملات به پایگاه‌های آمریکایی و کردها در عراق استفاده کردند. . با این حال، اثربخشی آنها در این مرحله از ACS بیشتر از هواپیماهای کنترل شده خواهد بود. در واقعیت های کنونی، هواپیماهای جنگنده و بمب افکن سنگین که همچنان از گلوله ها و مهمات غیر هدایت شونده استفاده می کنند، در واقع به دلیل پدافند هوایی سرکوب نشده در عمق خاک اوکراین قابل استفاده نیستند و پهپادهای تهاجمی و شناسایی همراه با موشک‌های بالستیک دوربرد و وجود سرهای فعال و غیرفعال، کمک خوبی در مبارزه با سامانه‌های موشکی ضدهوایی غربی و نقاط کنترل دشمن در فاصله زیاد از خط مقدم خواهند داشت. با توجه به نیاز شدید به منظم بودن تخریب زیرساخت ها و تأسیسات نظامی نیروهای مسلح اوکراین از جمله در غرب اوکراین و نیاز به تکمیل اضطراری ذخایر خود، دستیابی به تسلیحات ایرانی منطقی ترین گزینه است. منبع

گوکر 35 میلیمتری https://cdnuploads.aa.com.tr/uploads/InfoGraphic/2022/02/03/d34fdea70684b7e056fd9fd631c6ed42.jpg

به نظر سنتکام بعد از عضویت دادن به صهیونیستها در قدم اول داره برنامه های بعدیش را پیش میبره. اعلام تشکیل گروه های ضربتی ضد توانایی های ایران در حوزه غرب آسیا و با مرکزیت سنتکام بهانه ای است برای باز کردن پای صهیونیستها به منطقه تا با هزینه اعراب علیه نقاط قوت نظامی کشور بتونه پیش بینی های لازم را انجام بده و پدافند مورد نیاز را تامین کنه ( در خاک کشورهای عربی و به هزینه اعراب و بر علیه ایران ) تشکیل گروه ضربتی پدافندی / تشکیل گروه ضربتی شهپادی و حالا تشکیل گروه ضربتی ( گروه 39 ) پهپادی علیه ایران یعنی برنامه سازی و محصور کردن نقاط قوت نظامی ایران به مرور برای فلج کردن این نقاط قوت و البته مهمتر از اون باز کردن پای صهیونیستها به این برنامه ها. در حقیقت شاهد تشکیل یک ائتلاف ضدایرانی کامل با مرکزیت آمریکا و نقش آفرینی اول شخص صهیونیستها و سیاهی لشگری اعراب هستیم که بر خلاف پلن قبلی و اعلام یکباره تشکیل چنین ائتلافی تصمیم گرفته شده گویا به شکل تدریجی عناصر یک ائتلاف را شکل بدند تا نهایتا یک ارتش (ائتلاف) کامل ضد ایرانی را شکل بدند. ایران در قدم اول باید با تمام توان مقابل کشورهایی که در حال کمک به این طرح ها هستند تهدیدات مشروع و صریح را روشن کنه. در قدم دوم حتما پادزهر چنین گروه های ضربتی را در نظر بگیره. در قدم سوم در مرزهای رژیم صهیونیستی و مناطق اشغالی فعالیت هاش را گسترده تر کنه. پ ن: نکته مهمتر از خود این گروه های ضربت بهانه ای است که با این گروه ها پای صهیونیستها را به شکل پایگاه سازی و ابزار دادن دارند چراغ خاموش در منطقه تثبیت میکنند. روز موعود تمام این زیرساختها که در حال حاضر صهیونیستها به شکل مشارکتی در اون حضور دارند در اختیار صهیونیستها خواهد بود برای اقدام علیه ایران.

مسیر جدید تجاری میان روسیه و ایران از طریق دریای کاسپین روسیه و ایران در حال ساخت یک مسیر تجاری بین قاره ای جدید هستند که از لبه شرقی اروپا تا اقیانوس هند امتداد دارد، گذرگاهی به طول 3000 کیلومتر که خارج از دسترس هر گونه قدرت خارجی است. دو کشور میلیاردها دلار برای تسریع تحویل محموله ها در امتداد رودخانه ها و راه آهن های متصل به دریای خزر قرار هست هزینه کنند. داده‌های ردیابی کشتی که توسط بلومبرگ گردآوری شده است نشان می‌دهد که ده‌ها کشتی روسی و ایرانی - از جمله برخی که مشمول تحریم‌ها هستند - در حال تردد در این مسیر هستند. کریدور تجاری در حال ظهور به روسیه و ایران این امکان را می دهد که هزاران کیلومتر از مسیرهای تجارت فعلی خود را حذف کنند. دو کشور مجموعه ای از معاملات تجاری جدید را اعلام کرده اند که شامل مواردی از جمله توربین ها، پلیمرها، لوازم پزشکی و قطعات خودرو می شود. روسیه همچنین سوخت هسته ای و قطعات را برای راکتور ایران در بوشهر تامین می کند. هیأت های تجاری بین ایران و روسیه به طور فزاینده ای رفت و آمد می کنند و تجارت نیز در حال افزایش است. به طور رسمی تا ماه اوت امسال تقریباً به نصف افزایش یافت. این رقم سالانه احتمالاً به زودی از 5 میلیارد دلار فراتر خواهد رفت. سرگئی کاتیرین، رئیس اتاق بازرگانی و صنعت روسیه، ماه گذشته در کنفرانسی در تهران گفت: «راه روشنی» برای رسیدن به 40 میلیارد دلار پس از امضای توافق تجارت آزاد وجود دارد.

اف 35 باز هم سقوط کرد 24 آذر ماه 1401 باز هم یک فروند اف 35 آمریکا سقوط کرد. این سقوط در تگزاس امریکا برای یک فروند F-35B Lighting II رقم خورده است . در تصویر این حادثه هواپیما کاملا واژکون شده است . خلبان سالم خارج شده است. به نظر می رسد این حادثه در بلند شدن عمودی هواپیما و فرود سریع آن رخ داده است. دو هفته قبل هم در ژاپن یک فروند دیگر اف 35 به علت نقص در سیستم الکتریکی و فرود دچار سقوط شده بود. در زیر تاریچه سقوط های این هواپیما تا آبان ماه 1401 آورده شده است. منبع 1 منبع 2

بسم ا... دُرناهای خاکستری ایرانی ..آماده تحویل ؟!!!! براساس آخرین خبرهای منتشر شده توسط مقامات آمریکایی ، به نظر می رسد نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در سال جدید میلادی ، قرار است تا پس از نزدیک به چهاردهه ، جنگنده های سوخو-35 فلانکر.ئی را دریافت کند . به گفته این منابع ، این ارزیابی مقدماتی ، براساس برنامه ای صورت گرفته که درآن بخشی از خلبانان نیروی هوایی ایران برای آشنایی و گذراندن دوره این جنگنده در بهار سال 2022 به روسیه اعزام شده بودند. این منابع معتقدند که این برنامه آموزشی و سپس فروش تسلیحات نظامی ، که قراراست به بی سابقه ترین همکاری نظامی میان تهران و مسکو تبدیل شود ، تاحدی به پشتیبانی ایران از مسکو در جنگ با اوکراین ، از جمله تحویل تعداد قابل توجهی بدون سرنشین های انتحاری مرتبط است . برهمین اساس ، مقامات ارشد دولت بایدن در اظهارات جداگانه ای مدعی شده اند که روسیه طیف متنوعی از سامانه های تسلیحاتی و تجهیزات نظامی شامل بالگرد ، سامانه های پدافند هوایی نامشخص و همچنین کمک های دیگری نظیر جنگنده های سوخو-35 را به ایران ارائه نموده و به احتمال بسیار زیاد ، بدنبال دستیابی به تعداد بیشتری بدون سرنشین های انتحاری و صدها تیر موشک بالستیک کوتاهبرد است . برخی ناظران نظامی معتقدند که این روند افزایش همکاری میان این دوکشور ، بیشتر ناشی از دورنمای طولانی شدن جنگ در اوکراین است که کرملین آن را بتدریج احساس نموده و به همین دلیل ، مسکو ، تهران را به منبعی ارزشمند برای تقویت تلاش های رزمی و مواجهه با تحریم های بین المللی می بیند . این تحلیلگران براین اعتقاد قرار دارند که موشکهای بالستیک ایران میتوانند یک امتیاز قابل توجه به ارتش روسیه برای اجرای حملات برضد زیرساختهای انرژی اوکراین داده تا ارتش کیف بیش از گذشته زیرفشار قرار گیرد. اما دولت ایالات متحده معتقد است که این رابطه اکنون به یک " مشارکت دفاعی تمام عیار" تبدیل شده است و این مساله میتواند به یک تهدید اصلی برای منطقه اوراسیا و خاورمیانه تبدیل گردد . دارایی های نیروی هوایی در سپتامبر 2022 از راست به چپ : اف-5تایگر-2 /اف-7 ارگارد / اف-14 تامکت / سوخو-24 فنسر / اف-4 ئی فانتوم-2 / میراژ اف-1 بی کیو در همین رابطه ،مقامات امریکایی معتقدند که این نگرانی به وضوح با پررنگ تر شدن خبر خرید جتهای رزمی سوخو-35 بیشتر شده ، چرا که ورود این جنگنده ها به سازمان رزمی نیروی هوایی ایران به معنای تزریق یک خون جدید به ناوگان سالخورده موجود این نیرو است . ایران در دهه نود میلادی و پس از پایان جنگ با عراق ، به تعداد محدود جنگنده های میگ-29 و جتهای ضربتی سوخو-24 را از روسیه خریداری نمود ولی این روند ادامه نیافت و به همین دلیل استخوان بندی این نیرو ، همچنان بر روی جنگنده های آمریکایی اف14 ، اف-4 و اف-5 قرار داد که قبل از پیروزی انقلاب ایران در بهمن سال 1357 خریداری شده بود ، در حالی که به این تعداد ، ناوگان محدود اف-7 های چینی و میراژهای فراری عراقی را نیز می بایست افزود . در سپتامبر 2022 فرمانده وقت نیروی هوایی ایران ( امیرسرتیپ واحدی ) به شکل علنی اعلام نمود که کشورش در حال مذاکره با روسیه به منظور خرید جنگنده های جدید برای نیروی هوایی است . اگرچه وی از نوع جنگنده مورد مذاکره نامی نبرد ولی با اعلام اینکه جنگنده مزبور از نسل ++4 است ، به شکل غیرمستقیم به سوخو-35 اشاره نموده بود . از سویی دیگر روسها نیز مسیر به نسب همواری را برای تسریع چنین انتقالی پیش روی خود می بینند . درواقع صدور بخشی از فلانکرهای تولید شده برای نیروی هوایی مصر ( با شناسه SU-35SE) در نتیجه تهدید ایالات متحده به قطع کمکهای مالی به این کشور ، متوقف گردید و شروع جنگ در اوکراین نیز چشم انداز تحویل این سخت افزارها را تقریبا غیرممکن ساخت ، در حالی که ژنرال فرانک مکنزی در مارس 2022 در اظهارنظری بی سابقه از آماده بودن این کشور برای فروش جتهای اف-15 به مصر خبر داد ، باعث میشود تا این تحلیل ایجاد شود که خرید فلانکر از سوی مصر تقریبا متوقف خواهد شد . مضاف براین ، کرملین سابقه طولانی در ارائه وام های با بهره کم یا بدون بهره در قالب معاملات تسلیحاتی دارد و دراین مورد خاص ، مسکو وتهران می توانند به توافقی دست یابند که به نوعی در همین چهارچوب قابل تبیین است . این مبادله شامل سوخو-35 در ازای پهپادهای انتحاری ، موشک و سایر مواد مورد نیاز روسها در جنگ با اوکراین است که با توجه به اینکه پول نقدی در آن رد و بدل نمی شود یا میزان آن بسیار محدود است ، می تواند جذابیت زیادی را برای طرفین داشته باشد . در سمت مقابل ، مقامات ایران نیز با توجه به اینکه بسیار علاقه مند به تقویت ذخایر نقدی خود هستند ، این روند احتمالا بسیار خوشایند به نظر برسد . معامله پایاپای بالستیک- پهپاد انتحاری در ازای جنگنده ، بالگرد و سامانه های پدافند هوایی با تمام این موارد ، برخی براین عقیده اند که اگر هر 24 فروند سوخو-35 اس ئی آماده موجود ، تحویل تهران شود ، آیا این بر توازن نظامی منطقه ای تاثیری خواهد گذاشت و این مساله با توجه به مسلح بودن رقبای منطقه ای این کشور نظیر رژیم عبری ، سعودی به جنگنده های پیشرفته ای نظیر اف-35 و اف-15 اس آ چقدر می تواند اهمیت داشته باشد ؟! تهدید اف-35 عبری / اف-15 سعودی اگر چه هنوز پاسخ به این سئوال با کمی ابهام روبروست ، اما تمرکز ایران برای خرید سوخو-35 بخوبی نشان دهنده تلاش جدید تهران برای مدرن سازی نیروهای مسلح این کشور با ایجاد یک همکاری دفاعی با روسها است که گفته می شود در سطحی گسترده قرار است صورت گیرد . اگر این استراتژی را در کنار اشتیاق روسها برای افزایش صادرات نظامی خود قرار دهیم واینکه تهران سالهاست که بدنبال خرید اس-400 است ، می توان افق به نسبت گسترده این همکاری را تا حدودی پیش بینی نمود . شبکه پدافندی ایران نیز همانند نیروی هوایی این کشور استخوان بندی فرسوده به ارث برده از سیستم سیاسی قبلی را اکنون در اختیار دارد ( که البته این تحلیل ، بسیار سطح نازل و بسیار احمقانه نویسنده این مطلب را به نمایش می گذارد ، چرا که همین سیستم فرسوده ، با یک محصول داخلی ،پیشرفته ترین محصول پهپادی کشور متبوع این نویسنده را به زیر کشید و البته باعث آبروریزی قابل توجهی برای این جماعت شد .م ) البته این ساختار با دریافت سامانه های جدیدتری نظیراس-300 و همچنین تلاش برای تولید سامانه های بومی تا حدودی تقویت شده ولی هرگونه نوسازی اساسی می تواند چالش جدیدی برای رقبای ایران در منطقه محسوب گردد . تحلیلگران غربی معتقدند که تعمیق روابط نظامی تهران- مسکو می تواند پیامدهای قابل توجهی را بر روند جنگ در اوکراین از خود برجای گذارد و این مساله بخصوص پس از تحویل بدون سرنشین های انتحاری بخوبی دیده می شود و خطر پهپادهای ایرانی همچنان در سطحی گسترده ، زیرساختهای اوکراین را تهدید می کند . گزارش های جدیدی نیز از کاهش موجودی این پهپادها به گوش می رسد ولی اوکراین مدعی شده که روسها محموله های جدیدی را دریافت کرده اند و این تهدید بسیار جدی است . اگر روسیه بتواند تهران را برای تحویل موشکهای بالستیک مجاب کند ، روند کار برای ایالات متحده و شرکای بین المللی اوکراین بسیار سخت خواهد شد چون این به معنای افزایش حجم کمکهای نظامی به اوکراین بوده ، هرچند بحث اضافه نمودن توان ضدموشکی هنوز در دستور کار قرار ندارد . در مجموع باید دید روسها چه زمانی فلانکرهای موجود را به ایران تحویل می دهند ، هر چند بزرگترین مانع های احتمالی ، وقتی قرار باشد تعداد بیشتری پهپاد انتحاری به مسکو تحویل شود ، یا خط تولید آن در خاک روسیه ایجاد گردد ( جلوگیری از تبعات تحویل مستقیم ) نباید برای دوطرف اهمیت چندانی داشته باشد ، کما اینکه خزانه داری آمریکا تحریم های جدیدی را برعلیه شرکتهای روسی و ایرانی که گفته می شود در این روند دخالت دارند ، اعمال کرده است . اما اگر این تحویل صورت گیرد ( سوخو-35 ) و خبر آموزش خدمه ایرانی نیز صحت داشته باشد ، سال آینده میلادی ، نیروی هوایی ایران شاهد نقطه عطفی در تاریخ خود خواهد بود . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- نظر شخصی : تحویل موشک بالستیک به روسها اصلا مساله خوشایندی نیست ( حداقل تا این تاریخ 19 آذر1401 ) منبع1

استراتوفورترس های بهینه شده !!!! نخستین تحلیل ها در خصوص جدیدترین برنامه ارتقاء بمب افکن های بی-52 مقایسه نمای ظاهری بمب افکن B-52H با طرح دیجیتالی منتشر شده از نسخه به روزرسانی شده در میانه سپتامبر 2022 طراحی دیجیتالی جدیدی از برنامه ارتقاء بمب افکن های بی-52 در رسانه های نظامی جهان منتشر گردید که گفته میشود بستر جدیدی را برای ادامه عمر ناوگان استراتوفورترس های سری H فراهم می کند . برهمین اساس ، شرکت بوئینگ پیش از این اعلام کرده بود که نسخه بعدی این هواگرد رزمی ، شناسه B-52J یا B-52K را دریافت خواهد کرد و اولین تغییر صورت گرفته درآن ، بهینه سازی غلاف موتور آن است قرار است تا پیشرانه رولزرویس اف-130 را در خود جای دهد . اما تحلیل های موجود نشان میدهد که این برنامه بسیار فراتر از تغییر پیشرانه بوده و گفته می شود که قرار است تا استراتوفورترس جدید ، کارآمدتر باشد . راست : بی-52 اچ چپ : بی-52 جِی / کا در این رابطه ، مجله رسمی نیروی هوایی ارتش ایالات متحده نخستین رسانه ای بشمار می آمد که این طرح دیجیتالی را عمومی نمود و برخی معتقدند که این طرح احتمالا با آن چیزی که قرار است در نهایت اجرا شود ، شباهت بسیار زیادی خواهد داشت . به گفته تحلیلگران نظامی ، غلاف طراحی شده برای پیشرانه جدید بخشی از یک تلاش گسترده تر بوده و شرکت بوئینگ نیز در سپتامبر 2022 ویدئویی حاوی نماهایی از نمونک مورد آزمایش در تونل باد با غلاف های جدید را منتشر نمود . این نمونک در اندازه کامل به یک جفت غلاف جدید برای پیشرانه های جدید اف-130 بوده و به شکل عمومی در انجمن سالانه نیروی هوایی در سپتامبر 2022 به نمایش گذاشته شد . . نمونک تونل باد که توسط بوئینگ منتشر گردید در روندی که به شکل داده های خام در دسترس قرار دارد ، برنامه مهندسی جدید شامل مجموعه ای از تغییرات در بخش داخلی بمب افکن بخصوص نصب سامانه های کنترل رقومی پیشرانه است که گفته می شود یکی از مهمترین بروزرسانی های بی-52 های نیروی هوایی در چند دهه اخیر محسوب می شود . بااین حال ، تغییر پیشرانه های توربوفن پرات اندویتنی تی اف-33 و انتخاب پیشرانه های جدید اف-130 به معنای دقیق کلمه موجب افزایش برد ، بهبود عملکردهای پروازی ، بهبود مصرف سوخت و کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری می شود . غلاف پیشرانه رولزرویس اف-130 نسخه بروزرسانی شده بی-52 استخوان بندی اصلی برنامه ارتقاء بی-52 نصب پیشرانه رولزرویس اف-130 است که برد بیشتر ، وزن کمتر ، مصرف سوخت بهینه تر و درنهایت عملکرد پروازی افزون را برای بی-52 های جدید فراهم می آورد در حوزه تغییرات ایجاد شده در بخش بدنه و بخصوص دماغه این بمب افکن ، طرح دیجیتالی منتشر شده اصلاح این بخش را به نمایش می گذارد بطوریکه یک جفت زائده زیر بخش دماغه بطور کامل حذف شده که این بدان معناست که استراتوفورترس بتدریج به طراحی کلاسیک خود برمی گردد . این سازه های بیرون زده در دهه هفتاد میلادی با معرفی نسخه های G و H به دماغه بی-52 اضافه شد تا سامانه های الکترواپتیکال AN/ASQ-151(EVS) (سمت چپ ) و سامانه هیوز AN/AAQ-6 را در خود جای دهد. سامانه مادون قرمز (FLIR) و سامانه دید تلویزیونی در محیط های کم نور وستینگهاوس AN/AVQ-22 نیز بعدها به این بخش اضافه شده بود . هدف اصلی از اضافه شدن سامانه EVS کمک به خدمه برای پرواز ایمن در ارتفاع پائین بود ولی توانمندی های نظارتی و شناسایی محدودی را نیز در اختیار این بمب افکن قرار می داد . راست : نمای نزدیک از دماغه بی-52 جدید بوئینگ . اگر این تغییرات سازه ای رخ دهد ، نیروی هوایی بازگشتی به نمونه های بی-52جی را تجربه خواهد کرد چپ : غلاف جدید طراحی شده برای بی-52 که گفته می شود جانمایی جدید برای حمل سامانه های نشانه گذار خواهد بود. با این حال سامانه فوق الذکر در نسخه H بی-52 تاحدودی از رده خارج شده و غلاف های هدفگیری پیشرفته تری نظیر لاکهید مارتین " اسنایپر" و یا نورثروپ- گرومن "لایتینینگ " جایگزین آن شد که در اغلب موارد روی یک غلاف ویژه زیر بال سمت چپ نصب می گردید در حالی که پس از جنگ سرد ، ماموریتهای نفوذ در ارتفاع پائین ناوگان بی-52 ها تا حدودی کاهش پیدا نموده بود . دراین میان ، مقامات ارشد نیروی هوایی در گذشته بارها اعلام کرده بودند که درصدد جانمایی مجدد محل نصب این غلاف هستند ولی طاح جدید منتشر شده چندان با این علاقه مندی قدیمی مطابقت ندارد. ولی بررسی های بیشتر نشان میدهد که بخش دماغه بی-52 در بروزرسانی جدید احتمالا به رادار آرایه فازی AN/APG-79 مجهز شده که گفته می شود نوع مینیاتوریزه شده رادار استاندارد جتهای رزمی سوپرهورنت و گراولر ( نسخه پشتیبانی الکترونیک هورنت ) است . به گفته ناظران نظامی ، این رادار در حوزه هایی نظیر برد ، قابلیت اطمینان ، مقاومت دربرابر اخلال ، افزایش آگاهی محیطی خدمه ابزار قابل توجهی محسوب شده و امکان تبادل داده با غلاف هدفگیری بی-52 را نیز دارد . بروزرسانی بی-52 اچ تا سال 2018 به گفته تحلیلگران نظامی ، تصویر دیجیتالی منتشر شده از این بمب افکن بهینه سازی شده ، اضافه شدن این را رادار را به نمایش نمی گذارد ولی حذف سامانه های قدیمی و بازطراحی دماغه نشان میدهد که ممکن است این اتفاق رخ دهد که برخی معتقدند این بازطراحی، بازگشت نمونه های اولیه بی-52 را در شکل ظاهری ، یادآور است . علاوه براین ، دو برآمدگی جدید در بخش فوقانی این بمب افکن قابل مشاهده است که هنوز مشخص نیست که بلحاظ ماهیتی چه وظیفه ای را برعهده دارد ولی برخی معتقدند که این دو برآمدگی ناشناس ، می بایست با سامانه های ارتباط ماهواره ای در باند بالا مرتبط شوند که با توجه به سابقه نصب سامانه های جی پی اس در بی-52 های سری اچ از سال 2018 ، این امکان را باید در نظر گرفت که زیرسامانه هایی نظیر بخش ارتباط داده ای لینک-16 ، آنتن های مخابراتی فرکانس بسیار پائین (VLF) و پائین (LF) نیز قراراست به تجهیزات جدید بی-52 اضافه شوند . راست : بیرون زدگی های بخش فوقانی بدنه استراتوفورترس های جدید احتمالا بدلیل اضافه شده سامانه های ارتباط ماهواره ای جدید است . چپ: غلاف جدید سمت راست نمونه بروز شده بی-52 که احتمالا برای نصب موشک مافوق صوت درنظر گرفته شده است . در حوزه تسلیحات جدید ، تصویر منتشر شده هنوز فاقد جزئیات لازم به منظور تحلیل توانایی های جدید استراتوفورترس است ، ولی برخی معتقدند که نیروی هوایی درصدد بوده که با اصلاح غلاف های قدیمی ، توان حمل مهمات مافوق صوت AGM-183A را به بی-52 ها ببخشد که این مساله وقتی در کنار خبر اعلام نیازمندی نیروی هوایی به غلاف های جدید با ظرفیت حمل بار بیشتر تا 20000 پاوند گذاشته شود ، میتوان به نتایج جالبی رسید . راست : طرح احتمالی کابین جدید خدمه بی-52 چپ: کابین بمب افکن بی-52 اچ برخی از منابع رسانه ای رسمی نیروی هوایی ، خبراز اجرای یکسری اصلاحات داخلی را در نمونه جدید بی-52 داده اند که مهمترین آن، طرح جدید کابین خدمه محسوب می شود و قرار است تا دو صفحه نمایش دیجیتال چندمنظوره بزرگ و دو نمایشگر کوچکتر به جای نشان های آنالوگ قدیمی تر نصب شوند . علاوه براین ، گفته شده که قرار است ، سامانه تنظیم قدرت پیشرانه ، ضبط کننده داده های موتور و اعلام خطر خودکار نیز جایگزین نمونه های قدیمی گردد . جایگاه فعلی نصب غلاف نشانه گذار لایتینینگ در مجموع ، بمب افکن های بی-52 سری H به گونه ای در حال بروزرسانی است که امکان ادامه عملیات تا سال 2050 ( و به گفته برخی منابع ، حتی فراتر از 2050 ) را بدست آورد و این بدان معناست که استراتوفورترس هشتاد سال در خدمت خواهد بود . این در حالی است که یکسری برنامه های ارتقاء در مقیاس کوچکتر نیز در دستور کار قرار دارد که البته طرح مطالعاتی آن فعلا آغاز شده است . این تغییرات که در سطح وسیعی قرار است رخ دهد ، باعث شده تا نیروی هوایی روند اداری تغییر نام این بمب افکن ها را به پیش ببرد . در دهه شصت میلادی ، آخرین بروزرسانی انجام گرفته باعث تولد بی-52 اچ شد که آخرین فروند آن در سال 1962 از خط تولید بوئینگ خارج گردید که نمونه بروز شده نسخه G محسوب می شد و به پیشرانه های جدید تی اف-33 مجهز می گردید . گفته شده نسخه جدیدی از رادار AN/APG-79 قرار است در بخش بازطراحی شده بی-52 های جدید نصب شود انتشار طرح دیجیتالی جدید از بی-52 گرچه باعث امیدواری برای بروزرسانی ناوگان بمب افکن های استراتژیک ایالات متحده شد ،اما نیروی هوایی هنوز مطمئن نیست که که چگونه باید باقی مانده ناوگان استراتوفورترس را ارتقاء دهد، چراکه اضافه شدن رادار AN/APG-79 نیازمند تغییرات جدید در دستورالعمل ها و آموزش خدمه است و به شکل خودکار افزایش هزینه های را موجب می شود ،اما روند تا حدودی مشخص به نظر می رسد ، بدین معنی که بی-52 ها قبل از مجهز شدن به پیشرانه های جدید ، سامانه های الکترونیک و رادار را دریافت خواهند کرد که دراین صورت نامگذاری بصورت B-52J می شود دوزائده بخش دماغه بی-52 اچ که محل نصب سامانه EVS محسوب می شود و قرار است در نسخه جدید بطور کامل از این محل حذف شود ولی اگر ارتقاء ها بصورت همزمان صورت بگیرد ( موتور+ الکترونیک ) نیروی هوایی بمب افکن های جدید را با شناسه B-52K خواهدشناخت .اما در مجموع ، آنچه که اهمیت دارد این است که جوان ترین بمب افکن بی-52اچ ، چیزی درحدود 60 سال از تاریخ ساخت آن می گذرد که پس از دریافت این ارتقاءها ، ظاهر به روز تر و سامانه های پیشرفته تری را بخود می بیند . پی نوشت : 1- ادامه دارد... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

اجزا تشکیل دهنده پهپاد شاهد 131

از تهدیدات نباید غافل بشیم. در همین یک ماه اخیر ما چند اقدام را داشتیم. اعلام حضور گسترده تر شهپادهای آمریکایی در خلیج فارس و دریای سرخ. اعلام وزیر جنگ صهیونیستها مبنی بر یکپارچه سازی پدافند و رادارها با کشورهای عربی خلیج فارس و همچنیین گسترش فعالیتهاشون ذیل سنتکام و خوشحالی از اینکه آمریکا در این منطقه دسته بندیشون کرد چون روابط و همکاری هاشون در حوزه نظامی با کشورهای عربی هماهنگ میشه. حضور معنادار صهیونیستها در قالب سنتکام در بحرین و امارات به شکل محسوس و نامحسوس و احتمالا در اختیار گرفتن رادارها و پدافند و همچنینی مسیر هوایی مستقیم برای حمله احتمالی یا خرابکارانه غیراعلامی! به ایران و زیرساختهاش.

تمرین هوایی آمریکا و اسرائیل برای حمله به ایران و نیروهای نیابتی آن اف 15 استرایک ایگل و اف 16 فالکون و KC-10 نیروی هوایی نهم ایالات متحده در یک رزمایش دوجانبه با اف 35 و اف 16 نیروی هوایی اسرائیل بر فراز دریای مدیترانه شرقی شرکت کردند. این مانور بر یکپارچه سازی جنگنده ها و عملیات سوخت گیری متمرکز بود. ژنرال مایکل «اریک» کوریلا ، فرمانده فرماندهی مرکزی ایالات متحده: این رزمایش دوجانبه نشان دهنده تعهد سنتکام به امنیت منطقه است.سنتکام توانایی وارد کردن سریع نیروی هوایی رزمی را در عملیات ها و تمرینات با شرکای خود نشان می دهد و توانایی ما برای انجام همین کار در همه حوزه ها به طور قاطع یک بازدارنده قدرتمند است. این رزمایش اولین رزمایشی است که پیش بینی می شد از زمان تصویب بیانیه مشارکت استراتژیک آمریکا و اسرائیل در اورشلیم در اوایل سال جاری، برای بهبود توانایی هوایی دوجانبه بین نیروهای هوایی ایالات متحده و اسرائیل طراحی شده باشد.

دادگاه آمریکایی شکایت نامزد جمال خاشقچی از محمد بن سلمان را به جرم قتل خاشقچی رد کرد. به گفته رییس دادگاه به خاطر مصونیتی که ماه یش کاخ سفید شخصا! به محمد بن سلمان عطا کرد، دادگاه صلاحیت رسیدگی به پرونده قتل را نداره. کاخ سفید اعلام کرده بود به خاطر جایگاه محمد بن سلمان در نقش شاهزاده سعودی و همچنین جایگاه مشابه نخست وزیریش در حکومت سعودی!! ( نه تنها مصونیت میدند بلکه لقب اعطایی نخست وزیری را هم یک جوری در بیانیه فرو میکنند!! حالا با انتخابات هم نشه با اعلام کاخ سفید که میتونه نخست وزیر یک کشور دیکتاتوری باشه که هیچ انتخاباتی به خودش ندیده. ) هیچ دادگاهی در ایالات متحده صلاحیت اتهام زنی و رسیدگی به جرمی علیه بن سلمان را نداره! *همزمان محافل غربی آسمون و ریسمون را به هم میبافند راجع به چرایی قیمت نفت ولی خب همزمان دیشب قیمت نفت برنت به زیر 80 دلار سقوط کرد.

بسم ا.. دیاگرام جالب در ارتباط با میزان نفوذ مهمات کالیبر کوچک به بدن انسان

آخرین دغدغه فرمانده https://www.aparat.com/v/Jd3ZA چند ساعت قبل از آخرین پرواز ، فرمانده وقت نیروی هوایی ، نظرات و عقاید خود را در مورد سربازی با صراحت و شجاعت بیان می کند. اگر این سخنان را آرمانی و ایده ال هم بدانیم ، چه برای سال 1373 چه برای سال 1401 ، اما با قیاس با نفرات بعدی که کسوت فرماندهی ارشد در تمام نیروهای مسلح را به دست آوردند ، فقدان چنین فرماندهی بیش از پیش نمایان می شود، در واقع فقدان همان صراحت و شجاعت در ابراز عقیده ای که به آن می اندیشند.

بسم ا... پرسش تامل برانگیز مستند ساز محترم ، جناب طالب زاده در خصوص خدمت سربازی https://www.aparat.com/v/PJ2YO ادغام تمامی تاپیکهای موازی با محوریت خدمت سربازی ..... سوم بهمن سال 1399 خورشیدی

مهم ترین مشکل این شکل ورودی ایجاد استال در زوایای حمله ی زیاد هست که در مانور های پر زاویه ایجاد میشه و در پرنده هایی که اساسا قرار نیست خیلی مانور پذیر باشند این طرح ورودی در بالای بدنه به کار می ره و دارای اولویت هست مثل بی-2  انواع پهپاد های بال پرنده حتی اونجر و گلوبال هاوک که بال پرنده هم نیستند . پس برای تحلیل بهتر اول از همه باید بدونیم باچی طرف هستیم . اگر طرح (در صورتی که هنوز ادامه داشته باشه) قرار باشه یک پهپاد باشه طبیعتا نیاز نیست مثل اف-18 و میگ-29 مانور پذیر باشه . دست کم تا به حال هیچ جایی چنین پهپادی ساخته نشده و حتی در طرح هایی که مربوط به اینده است نیز چنین چیزی دیده نمی شه . حتی اگر به طرح کلی پرنده دقت کنیم همان طور که دوستان قبلا اشاره کردند بسیار شبیه بلک ویدو هست که از دلایل اصلی که عرصه را به رپتور واگذار کرد مانور پذیری کمترش بود . پس به احتمال زیاد طراحان با علم به این موضوع و اینکه از اول قرار نبوده چیزی در حد فلانکر ها مانور پذیر تولید کنند و اولویت های اصلیشان موارد دیگری از جمله رادار گریزی و قابلیت پرواز از باند های نیمه اماده و .... بوده باشد طبیعی ست که در نهایت با انتخابی اگاهانه به سراغ چنین نوعی از ورودی رفته اند . ضمن اینکه همان طور که در پست قبلی ام اشاره کردم این هنز یک طرح اولیه است که فوق العاده مستعد تغیییر است . شاهد مثال هم می توانید به تفاوت های " هو بلو " با نایت هاوک نگاهی بیاندازید که تازه هو بلو یک اثبات گر تگنولوژی بود که خیلی خیلی از این طرح اولیه با این ماکت کوچک و بی کیفیت جلوتر بود .  مثالی دیگر طرح اولیه   طرح موخر تر   چیزی که ظاهرا قرار است در نونه ی عملیاتی شبیه ان باشد لذا این بحث ها هرچند مفید ما را به نتیجه گیری درستی نسبت به پروژه نمی رساند

خواهش میکنم رضا جان یک مورد دیگه ای که میشه به لیست تسلیحات T-50 اضافه کرد (و جاش هم خالی بود) بمب هوشمند KAB-250 هست . این بمب به تازگی رونمایی شده و با وزن 250 کیلوگرم (550 پوند) ، کوچکترین بمب هوشمند روسی هست و طبق گزارش Strategy page ، طراحی آن با قطر 225 میلیمتر ، این بمب رو در رده بمبهای SDB (بمب کم قطر) قرار میده که مناسب برای حمل در مخازن تسلیحات داخلی جنگنده هستند. این بمب در دو ورژن KAB-250L و KAB-250S-E طراحی شده که فرق این دو نسخه در سیستم هدایتیشون هست ، بمب KAB-250L از سیستم هدایت نیمه فعال لیزری استفاده میکند . بنابر گزارشات ، سرجستجوگر این بمب از نوع جستجوگر لیزری نیمه فعال Azov 27N یا 27N1 هست که از حلقه ی ایرفویل و طراحی اپتیکی (همانند بمبهای Paveway I/II) استفاده میکند . دقت این بمب بین 3 تا 10 متر است که با بمبهای هوشمند آمریکایی Paveway I/II قابل مقایسه میباشد . مدل دیگه ی این بمب (KAB-250S-E) از هدایت ترکیبی اینرسیایی/ماهواره ای استفاده میکند و به احتمال زیاد ، مجهز به رسیور ماهواره ای PSN-2001 که در بمب هوشمند KAB-500S-E نیز استفاده شده ، میباشد . در مورد توپ هم طبق چیزی خبرگزاری ریانوستی اعلام کرده است ، این جنگنده مجهز به نمونه اصلاح شده ی توپ 30 میلیمتری GSH-301 میباشد . توپ GSH-301 از نوع یک لول بوده و از مکانیزم رفت و برگشت گازی استفاده میکند . نکته ی ویژه در این توپ ، دقت بالای اون هست . بسیاری از توپهای طراحی شده از زمان جنگ جهانی دوم به بعد با مکانیزم گتلینگ یا رولور ساخته شدن که نرخ آتش وحشتناکی به اونها میداد . اما توپ GSH-301 از طراحی خطی استفاده میکند که نرخ آتش توپ را کاهش داده اما دقت را بشدت افزایش داده است . این توپ دارای نرخ اتش 1800 گلوله در دقیقه و برد 1.8 کیلوکتری بوده و از سیستم خنک کننده تبخیری استفاده میکند ، گلوله های این توپ دارای سرعت 860 متر بر ثانیه هستند . گفته میشود در صورت تجهیز این توپ به سیستم هدفگیری و مسافت یاب لیزری ، دقت این توپ به اندازه ای خواهد بود که هدف را با 3 تا 5 گلوله از بین ببرد .

<بخش پنجم (پایانی)> تسلیحات (Armament) : شاید بحث روی تسلیحات مورد حمل توسط جنگنده ی T-50 کمی زود به نظر برسد ، اما شرکت Tactical missile Corp که سازنده موشکهای معروف هوا به هوای روسی است ، از چند سال گذشته اقدام به نمایش نمونه های جدیدی از موشکهای هوا به هوا با قابلیتهای ارتقا یافته کرده است که با توجه به مشخصات اعلام شده ، میتوان به قطع این موشکها را تسلیحات توسعه یافته برای اولین جنگنده ی نسل پنجمی روسیه دانست . یکی از این تسلیحات ، موشک هوا به هوای جدید RVV-SD است . این موشک که با برد 110 کیلومتر یک موشک هوا به هوای برد متوسط به حساب میاید ، در واقع یک ارتقای سنگین موشک هوا به هوای R-77 است . همانطور که گفته شد ، طبق اعلام رسمی شرکت سازنده (TRV) ، موشک RVV-SD حدود 190 کیلوگرم وزن دارد و در ساخت آن دفتر طراحی Vympel (طراح اصلی موشک R-77 که در حال حاضر در شرکت TRV ادغام شده است) و شرکت Agat مشارکت خواهند داشت. شرکت Agat که از فروپاشی شوروی به بعد مسئولیت ساخت سرجستجوگر (Seeker) موشکهای هوا به هوا را بر عهده دارد ، تایید کرده که در حال ساخت دو سر جستجوگر جدید برای موشک RVV-SD است که یکی برای نیروی هوایی روسیه و دیگری برای نمونه ی صادراتی این موشک است . طبق اطلاعات شرکت سازنده ، این موشک از هدایت ترکیبی اینرسیایی/جستجوگر راداری فعال/دیتالینک رادیویی اصلاح مسیر استفاده میکند و در آن سعی شده از قاعده ی "Fire and Forget" (شلیک کن و فراموش کن) تبعیت شود. موتور این موشک از نوع سوخت جامد بوده و سرجنگی موشک نیز مجهز به فیوز مجاورتی لیزری است . این موشک طوری طراحی شده که فشار معادل 12G را تحمل کند . این موشک قابلیت عملیات در شرایط جنگ الکترونیک سنگین را دارد و نحوه ی طراحی بالچه ها نشان میدهد این موشک بطور مخصوص برای استفاده در مخازن تسلیحات داخلی طراحی و ساخته شده است . این موشک از دستگاه AKU-130E برای شتاب اولیه استفاده میکند . AKU-130E در حقیقت یک پرتابگر از نوع Catapult است (شیوه ی Catapult برای دادن شتاب اولیه به هواپیماها در ناوهای هواپیمابر استفاده میشود) موشک معرفی شده ی دیگر توسط این شرکت ، RVV-MD نام دارد . این موشک نیز نمونه ی ارتقا یافته ی موشک معروف R-73 بوده و با برد 40 کیلومتر، یک موشک کوتاه برد All aspect است که بطور ویژه برای نبردهای نزدیک و Dogfight ساخته شده است . همانطور که انتظار میرود ، این موشک همانند پدر خود ، با استفاده از تکنولوژی کنترل بردار رانش (Thrust vectoring) به شدت مانورپذیر بوده و به لطف استفاده ی صرف از جستجوگر حرارتی پسیو دو رنگ ، در مقابل اخلال الکترونیکی کاملا مقاوم است . موشک به فیوز مجاورتی رادار یا فیوز مجاورتی لیزری (RVV-MDL) مجهز است . این موشک نیز دارای طراحی مخصوص برای استفاده در مخازن تسلیحات داخلی هواپیماهاست و سرجنگی 8 کیلوگرمی دارد . این موشک برای پرتاب و شتابگیری اولیه (یا جدا شدن در حالت اضطراری) از پرتابگر ریلی P-72-1D استفاده میکند موشک سوم این شرکت برای جنگنده ی T-50 موشک قدرتمند RVV-BD است که برای اولین بار در نمایشگاه هوایی MAKS 2011 نمایش داده شده ، نمونه ی ارتقا یافته ی موشک R-33E است . این موشک با برد 200 کیلومتر (در مقابل برد 120 کیلومتری R-33E) در جرگه ی موشکهای هوا به هوای برد بلند هدایت شونده قرار میگیرد . همانطور که واضح است ، موشک RVV-BD از تکنولوژی Beyond visual Range (ماورای برد دید) استفاده میکند . موتور این موشک از نوع دوگانه سوخت جامد بوده و موشک تحمل فشار معادل 8G را خواهد داشت . علاوه بر این موشکها که سلاحهای T-50 برای جنگهای هوا به هوای آینده خواهند بود ، موشک ضد رادار X-31AD که نمونه ارتقا یافته ی موشک KH-31 است . طبق اعلام شرکت سازنده ، برد این موشک 160 کیلومتر میباشد و ویژگی منحصر به فرد آن ، استفاده از گستره ی وسیعی از جستجوگرهای راداری پسیو در باند های مختلف به عنوان مکمل سیستم هدایتی اصلی است . هدف اصلی از ساخت این موشک ، انهدام رادارهای زمینی بوسیله ی کشف امواج راداری فعال پالسی یا امواج پالسی پیوسته است . سرعت حداکثری این موشک ، 1.5 ماخ است . سرجستجوگر موشک KH-31 بغیر از موارد بالا ، موشکهای ارتقا یافته ی دیگری برای عملیاتهای دریایی ، ضد رادار و هوا به سطح معرفی شده اند . هر چند اطلاعات زیادی در مورد مخازن تسلیحات داخلی و نحوه ی چینش تسلیحات این جنگنده وجود ندارد . اما کارشناسان احتمال میدهند T-50 از دو مخزن حمل تسلیحات برای حمل بمب های هوشمند و موشکهای کوتاه برد استفاده میکند . علاوه بر این جایگاه های خارجی (احتمالا در دو طرف ورودی هوای موتور "Intake") برای حمل تسلیحات و سوخت اضافی وجود دارد اما حمل تجهیزات اضافی روی جایگاههای خارجی باعث افزایش سطح مقطع راداری و احتمال کشف هواپیما میشود . در دو شکل زیر ، شکل اول نحوه ی چینش احتمالی تسلیحات در دو مخزن داخلی و شکل دوم نحوه ی چینش احتمالی تسلیحات در مخازن داخلی و خارجی جنگنده T-50 را نشان میدهد . منبع : http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=posting&mode=reply&t=17147 http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/503/567/ http://eng.ktrv.ru/news/company/172.html http://eng.ktrv.ru/production_eng/323/512/564/ http://rt.com/news/fifth-generation-unique-missile/ مترجم و گرد آورنده : Cheka لازم به ذکر است که تمامی حقوق این مقاله منحصرا متعلق به وبسایت میلیتاری و گردآورنده میباشد . کپی از این مقاله با ذکر نام منبع و نویسنده بلامانع میباشد . .................................................................................................................................................................................................................................................. با تشکر از عنایت دوستان به این مقاله ، از دوستان عزیز خواهش میکنم برای غنی تر شدن این تاپیک ، هر گونه خبر و جزییات جدید و معتبری که از این جنگنده منتشر میشود رو در این تاپیک قرار بدن .

با تشکر فراوان از دوستانی که نسبت به مقاله ی بنده ابراز علاقه کردند ... <قسمت سوم> پنهانکاری (Stealth) : هر چند طراحی بدنه ی هواپیما بر مبنای اصول پخش شدن امواج الکترومغناطیسی راداری ، یکی از ارکان اصلی برای یک هواپیمای پنهانکار است . اما این کار ، بدون استفاده از مواد مخصوص با خاصیت جذب امواج راداری ، تنها میتواند کشف ناپذیری هواپیما در مقابل رادارهای طول موج بلند (مثل طول موج سانتیمتری و میلیمتری) را تضمین کند . اما در مقابل رادارهای باند L کارایی ندارد . از این رو ، توسعه و بکارگیری یک تکنولوژی جدید برای مقابله با این تهدید ، اجتناب ناپذیر به نظر میرسد . روسها در ابتدا (در زمانی که توسعه یSu-47 در دستور کار قرار داشت) راه حل نامتعارفی برای جذب امواج فرستنده های راداری انتخاب کردند : استفاده از تکنولوژی پلاسما (Plasma) اخبار و عکسهای منتشر شده از تاسیسات آزمایش سطخ مقطع راداری Eric-1 نشان میدهد که روسها بطور عملی در حال تست پوشش پلاسمایی بعنوان سپری برای جذب امواج راداری بودند . در این تست ، دو موتور راکت توسط یک پوشش کره مانند پلاسمایی احاطه شده بود . هدف ، بررسی اثرات راداری توپ پلاسمایی بود . این آزمایش موفقیت آمیز بود و پلاسما توانست موتورها را از دید رادار پنهان کند . اما نقطه ی ضعف آن ، تولید اثرات حرارتی ، بصری (توپ شفاف) و الکترومغناطیسی شدید بود . علاوه بر این ، پلاسما تنها میتوانست به مدت چند میکروثانیه بصورت پایدار باقی بماند . همچنین در جریان تعبیه این سیستم روی جنگنده Su-35 ، مشخص گردید تجهیزات الکترونیکی جنگنده باید بشدت در مقابل میدان الکترومغناطیسی ناشی از پلاسما مقاوم گردد . نیاز به حجم و نیروی الکتریکی زیاد برای ایجاد پوشش پلاسمایی از نقاط ضعف دیگر این سیستم بود که به کنار گذاشتن آن انجامید . با شکست پروژه ی پلاسما ، روسها به پروژه تولید مواد جاذب امواج رادار برای استفاده در بدنه ی هواپیما روی آوردند . طبق مقاله ی PAK-FA (T-50) Program نوشته ی دیوید مارکوف و اندرو.دبلیو.هال ، روسها در واقع موفق به تولید مواد جاذب امواج راداری با استفاده از نانوتکنولوژی شده اند . این پوشش جاذب امواج جدید ، پایدارتر و سبکتر از نمونه های قبلی است و از لایه گذاری مغناطیسی-دی الکتریکی 2 تا 80 نانومتر روی یک ماده ی پایدار با دمای بالا بدست میاید . طبق این مقاله ، پوشش جاذب امواج راداری تولید شده قابلیت جذب 10 دسیبلی در بازه ی الکترومغناطیسی 8 تا 80 گیگاهرتز را دارد (هر چند با توسعه ی این تکنولوژی ، امکان تولید مواد جاذب امواج در بازه ی 1 تا 300 گیگاهرتز وجود دارد) . توانایی جذب این مواد از فرمول log (P1/P2) = 1 -که در آن P1 قدرت موج خروجی از فرستنده رادار و P2 قدرت بازگشتی موج به گیرنده ی رادار است - پیروی میکند که این یعنی کاهش 10 برابری سطح مقطع راداری بدنه . وزن نسبی این پوشش ضد رادار نسبت به مساحت آن بین 1 تا 1.5 کیلوگرم بر مترمربع است ، مقاومت آن در برابر شرایط سخت آب و هوایی بالا بوده و برخلاف ساختار 5تا6 لایه در بقیه پوششهای ضد راداری ، از یک ساختار 1 لایه استفاده میکنند . این تکنولوژی علاوه بر کاهش سطح مقطع راداری در کاهش اثرات جانبی امواج راداری در رادارها (و افزایش دقت آنها) کاربرد دارد . موتور (Engine) : با پروازهای اول T-50 و مشاهده ی موتور ، همگان به این نتیجه رسیدند که این هواپیما با موتور AL-41F1A شرکت Saturn که به 117S نیز معروف است ، تولید خواهد شد . موتور 117S یک موتور ارتقا یافته بر پایه ی موتور AL-41 است که برای جنگنده Su-35BM طراحی شد . این موتور دارای قدرت حداکثر 142 کیلونیوتون (در حالت پس سوز) بوده و از سیستم کنترل دیجیتالی و تکنولوژی کنترل بردار رانش استفاده میکند. این موتور نسبت به نمونه ی اولیه خود دارای پره های بزرگتر (به میزان 3%) بود . عمر این موتور 4000 ساعت تعیین شده است. اما کمی نگذشت که شرکت Saturn اعلام کرد موتور اصلی جنگنده ی نه 117S بلکه موتوری کاملا جدید بنام 117 خواهد بود . این موتور بطور مخصوص برای جنگنده ی نسل پنجمی T-50 ساخته شده و هر چند بیشتر اطلاعات در مورد آن منتشر نشده و محرمانه است . اما میخایل پوگوسیان ، مدیر شرکت سوخو ، اعلام کرد تراست یا پیشرانه ی این موتور 2.5 تن از موتور AL-31 افزایش یافته در حالیکه وزن موتور نسبت به AL-31 حدود 150 کیلوگرم کمتر است . این اطلاعات اثبات میکند که T-50 قادر است بدون استفاده از پس سوز ، در سرعت مافوق صوت حرکت کند . سیستم کنترل دیجیتالی این موتور توسط مرکز تحقیقات و فناوری Saturn طراحی شده و حداکثر قدرت موتور (در حالت پس سوز) دارای قدرت 147 کیلونیوتون قدرت است . طبق اطلاعات وبسایت Global Security و Warfare.ru به نقل از شرکت سوخو ، جنگنده ی T-50 با بهره از این موتورهای قدرتمند میتواند به سرعت حداکثر 2500 کیلومتر در ساعت (بیش از 2 ماخ) برسد . این جنگنده همچنین دارای سرعت کروز 1850 تا 2100 کیلومتر بر ساعت ، برد 5500 کیلومتر و تحمل نیروی گرانش معادل 9G را داراست ... مسیر S شکل جریان هوای ورودی به موتور جنگنده T-50 منبع : http://www.afa.org/edop/2010/PAK-FA'sFirstFlighton29JAN10REV5.pdf http://www.globalsecurity.org/military/world/russia/pak-fa.htm http://warfare.ru/?lang=&linkid=2280&catid=255 http://www.russiandefenseblog.org/?p=942 مترجم : Cheka

<بخش دوم> علاوه بر کنترل بردار رانش 3 بعدی ، به نظر میرسد روسها برای افزایش مانورپذیری جنگنده T-50 اقدامات دیگری در بخش بالچه ها و سکان عمودی نیز انجام داده اند ، یکی از این تغییرات ، متحرک شدن بخش مفصل بال اصلی و بدنه ی هواپیما است . این بخش که Leading edge root یا LEX نامیده میشود ، طبق تصاویر منتشر شده از مانورهای هواپیما ، کاملا متحرک است . آن طور که بنظر میرسد ، این بخش بخاطر استفاده از مواد جاذب رادار ، سطح مقطع راداری بالایی نخواهد داشت . استفاده از LEX متحرک یک چالش اساسی در این مقطع از طراحی هواپیماست . زاویه ی منفرجه ی بین LEX و بدنه ی اصلی هواپیما ، یک مشخصه ی طراحی دقیق و تا حدودی ، مشابه طراحی F-22 است . نکته دیگر ، طراحی سکان عمودی است ، بالهای عمودی T-50 همانند YF-23 از طراحی V شکل بهره میبرند که باعث کاهش Drag نسبت به بقیه هواپیماها میشود ، اما این جنگنده از Rudder (سکان عمودی) به معنای متعارفی که در بقیه هواپیماها وجود دارد، استفاده نمیکند . در حقیقت بالهای عمودی هواپیما متحرک هستند و نقش Rudder را نیز بازی میکنند . T-50 همچنین از تثبیت کننده های افقی در بالهای عمودی خود استفاده میکند که تفاوت دیگری نسبت به YF-23 است . بررسی نمونه های نشان داده شده ی جنگنده ی T-50 نشان میدهد که طراحی این جنگنده ، ادامه ی شجره نامه ی تکاملی طراحی جنگنده های Flanker است . در حقیقت طرح T-50 بر اساس استانداردهای غربی یک طرح کم ریسک به حساب میاید که بیشتر از فلسفه ی طراحی "تکاملی" (Evolutionary design) روسها تبعیت میکند تا فلسفه ی بیگ بنگی (Big Bang) طراحان غربی . اما آنچه که بین مقایسه ی T-50 و آخرین نمونه خانواده فلانکرها موسوم به Su-35S مشاهده میشود ، تغییرات نسبتا رادیکالی در طراحی است که بیش از هر چیز ، باعث ثبات ایستایی هدایتی آرام جنگنده ی PAK FA گردیده است (لازم به ذکر است که همین ثبات ایستایی آرام جنگنده ی T-50 به تنهایی ضامن برتری T-50 از نظر مانورپذیری و کنترل نسبت به رقبای غربی خود است) . در اینجا لازم است برای پی بردن به اهمییت ویژگی ، کمی روی مبحث ثبات ایستایی هدایتی یا STATIC DIRECTIONAL STABILITY توضیح دهیم . "ثبات ایستایی" در تعریف به معنای گرایش هواپیما به بازگشت به حالت ماندگار (Steady State) یا همان تعادل ، پس از اختلال در حالت پرواز افقی است . این فاکتور که به طراحی آیرودینامیکی هواپیما بستگی دارد ، میتواند مثبت ، منفی یا خنثی باشد . این فاکتور تا همین اواخر بیشتر به عنوان یک عامل متعادل کننده برای هدایت هواپیما به شمار میرفت تا یک عامل برای افزایش قدرت مانور ، بطوریکه بیشتر جنگنده های امروزی دارای میزان کمی ثبات ایستایی مثبت یا ثبات ایستایی خنثی هستند . به این معنی که این جنگنده ها پس از انحراف ، یا گرایش کمی به تعادل دارند یا اصلا گرایشی ندارند . اما جنگنده ی T-50 برخلاف جنگنده های معمول ، دارای میزان کمی ثبات ایستایی منفی است که اصطلاحا "ثبات ایستایی هدایتی آرام" (Relaxed Static Directional Stability) نامیده میشود . این بدین معناست که جنگنده ی T-50 پس از انحراف از حالت اولیه ، دارای گرایش کمی به تشدید انحراف میباشد . این ویژگی در صورتیکه بطور کنترل شده روی یک هواپیما تعبیه شود ، قابلیت مانورپذیری هواپیما را بشدت افزایش خواهد داد . بهبودهای T-50 به لطف این تغییرات روی آیرودینامیک اثبات شده ی خانواده ی فلانکر شامل تغییرات در نسبت ابعاد بالچه های پشتی هواپیما - که در طراحی جدید بصورت شیبدار و به سمت خارج در آمده اند - میباشد . این تغییر باعث افزایش قدرت کنترل جنگنده و کاهش Drag تا کمترین سطح ممکن میشود . Intake های سیستم پیشرانه ی هواپیما کاملا بزرگ و به وضوح برای افزایش قدرت پیشرانه (Thrust) طراحی شده اند . همچنین استفاده از تکنولوژی Ejector Nozzle در این هواپیما (که در هواپیمای شناسایی SR-71 نیز مورد استفاده قرار گرفته) بعید نیست . این تکنولوژی باعث افزایش هوای ورودی جهت پوشاندن گاز خروجی از پیشرانه ی موتور و کاهش اثرات حرارتی هواپیما میشود . http://warfare.ru/?linkid=2280&catid=255 http://en.wikipedia.org/wiki/Longitudinal_static_stability مترجم : Cheka

سالهاست که نام پروژه ی PAK FA با هدف تولید یک جنگنده ی پیشرفته خط مقدم برای استفاده نیروی هوایی روسیه در مقالات و محافل نظامی به گوش میرسد . ابتدا طرحهای آزمایشی Su-47 ، Mig 1.44 و حال ، جنگنده ی نسل پنجمی T-50 که در حال گذارندن تستهای خود است . هر چند در طول این مدت ، اطلاعات در مورد این جنگنده (و این پروژه) بیشتر به حدس و گمانه زنی محدود میشد . اما نمایش اخیر جنگنده ی T-50 در نمایشگاه MAKS 2011 که در حقیقت اولین نمایش این جنگنده برای عموم به شمار میرود ، نشان داد که امروز ، این هواپیما چیزی بیش از "یک طرح روی کاغذ" است . با توجه به این موضوع و اینکه بطور حتم در ماههای آینده جزییات بیشتری در مورد این جنگنده اعلام خواهد شد . این تاپیک بطور مخصوص برای انتشار آخرین جزییات از این جنگنده و بررسی دقیق آن ایجاد شده است . <قسمت اول> طرح جنگنده ی T-50 ، پس از Su-47 و Mig 1.44 ، در راستای اهداف پروژه ی بلند مدت PAK FA برای تجهیز نیروی هوایی و دریایی ارتش روسیه به یک جنگنده ی پیشرفته نسل پنجم ، از اواسط دهه ی 2000 آغاز شد اما توسعه ی آن به دلیل برخی مشکلات فنی از 2007 تا 2010 به دارازا کشیده شد . سرانجام ، اولین نمونه ی آزمایشی این جنگنده در 29 ژانویه ی 2010 در فرودگاه Komsomolsk-on-Amur Dzemgi در سیبری به مدت 47 دقیقه پرواز کرد . تستهای بعدی روی دو نمونه اولیه ی این جنگنده (که فاقد رادار و سیستم کنترل تسلیحات بودند) تا سال 2011 ادامه یافت . در 14 مارس 2011 ، این جنگنده توانست برای اولین بار با سرعت مافوق صوت پرواز کند و در نمایشگاه بین المللی MAKS 2011 ، برای اولین بار نمایش عمومی خود را انجام دهد . طراحی : مقاله ی "Assessing the Sukhoi PAK-FA" نوشته ی دکتر کارلو کپ و پیتر گون در سال 2010 از وبسایت Air Power Australia مینویسد : تحلیل طراحی بدنه ی جنگنده ی T-50 نشان میدهد ما با جنگنده ای مواجه هستیم که در بخش طراحی جلو و بالای بدنه ، Intake (مکنده)های موتور ، بالها و دم کاملا با جنگنده های F-22 و YF-23 قابل رقابت است . اما طراحی بخش مرکزی بدنه و بخش خروجی موتور جت آن نسبت به F-22 ضعیفتر بوده و دارای ضعف های مشترکی با جنگنده ی F-35 است که شاید بخاطر استفاده از موتورهای موقتی (احتمالا AL-41F1A) بوده است . طراحی کلی جلوی بدنه ی جنگنده ی T-50 ، بخصوص طراحی کاکپیت بیش از هر جنگنده ی دیگری به Y-23 شباهت دارد اما تفاوتهایی نیز در طراحی این دو وجود دارد ، ارتفاع دماغه در T-50 برای ایجاد فضای بیشتر برای رادار AESA ، افزایش یافته است . Intake ها یا مکنده های موتورهای جت T-50 همانند F-22 بطور ذوزنقه ای طراحی شده اند اما نسبت ابعاد این دو با یکدیگر متفاوت است و نقاط تیز Intake ها در T-50 بی سر شده اند که در کاهش سطح مقطع راداری بسیار موثر است . بطور کلی ، در صورتیکه Intake ها بطور موثر با مواد جاذب امواج ساخته شده باشند ، سطح مقطع راداری مکنده ها با نمونه های آمریکایی برابر خواهد بود . در طراحی بالها ، طراحی بال T-50 بیشتر به F-22 و طراحی بالای بدنه بیشتر به Y-23 شباهت دارد . در بخش موتور ، قرار دادن خط مرکز موتورها بالای مرکز جرم ورودی هوای موتور باعث ایجاد یک خم S شکل در تونل ورودی هوا میشود . شرکت سوخوی هنوز اعلام نکرده که از مسدودگر در ورودی هوا استفاده خواهد کرد یا خیر . پیش از این ، گزارشات اعلام شده نشان داده است که استفاده از مسدودگر (Blocker) در جنگنده ی Su-35S ، باعث کاهش 15 دسیبلی سطح مقطع راداری در باند X در مقایسه با جنگنده ی Su-27K (که از مسدودگر استفاده نمیکند) شده است . T-50 در طراحی زیر و کناره ی بدنه اصلی ، بخصوص اتصال بالها به بدنه ، دارای ضعف مشابه جنگنده ی F-35 است و نسبت به F-22 و YF-23 در رده ی پایینتری قرار میگیرد . این مشکلات در طراحی کنونی غیر قابل اصلاح بوده و با استفاده از مواد مخصوص نیز قابلیت بهبود زیادی ندارد . از این رو ، پایین بدنه ی اصلی T-50 همانند F-35 ، بازپس سپوکولوم زیادی دارد و در مانورهایی که بخش پایینی بدنه در معرض یک فرستنده (بخصوص روی باند Ku تا L) قرار میگیرد ، این مشکل وجود خواهد داشت . در مقابل ، آنالیز خصوصیات آیرودینامیکی جنگنده ی T-50 نشان دهنده ی برتری چشمگیر این جنگنده نسبت به تمامی رقبای غربی است . بر اساس این آنالیز ، بدنه ی جنگنده ی T-50 با فراهم کردن "چابکی شدید" ، آنرا در اکثر بخش های پروازی نسبت به Su-35 برتر نشان داده است . این چابکی زیاد با استفاده ی موثر از سامانه ی کنترل بردار رانش 3 بعدی ، دم تمام متحرک ، طراحی آیرودینامیکی پالایش شده ، ثبات ایستایی بالا و توزیع جرم دقیق برای کنترل اثرات اینرسیایی ممکن گردیده است . سیستم کنترل بردار رانش 3 بعدی ، نوع جدیدی از کنترل بردار رانش است که علاوه بر کنترل افقی و عمودی بردار رانش (که در سیستمهای کنترل دو بعدی وجود داشت) قابلیت کنترل زاویه ای بردار رانش را نیز داراست . جنگنده ی F-22 Raptor از سیستم کنترل رانش دو بعدی استفاده میکند . لازم به ذکر است که این قابلیت های کنترل پروازی بی نظیر در T-50 ، امکان انجام راحت مانورهایی مثل چرخش تخت (Flat Turn) یا چرخش هایی با زاویه مخالف چرخش های متعارف ، میتواند تا حد زیادی از کشف اثرات راداری زیر بدنه ی جلوگیری کند . اما جنگنده ی F-35 به دلیل نداشتن این قدرت مانور ، به طور اجتناب ناپذیری در معرض کشف و ردیابی قرار میگیرد . از دیدگاه مهندسی سطح مقطع راداری ، طراحی PAK FA به عنوان اولین پروژه ی روسها برای تولید جنگنده ی پنهانکار بسیار موفق و قابل رقابت با نمونه های غربی بنظر میرسد . مدارک موجود نشان میدهد که طراحی T-50 قابلیت رقابت با F-22 در زمینه ی پنهانکاری (VLO) را داشته و در زمینه ی آیرودینامیکی و کینماتیک (جنبشی) ، از رقیب آمریکایی خود پیشی گرفته است . تا کنون ، تنها اظهارنظر رسمی شرکت سوخو در مورد سطح مقطع راداری جنگنده T-50 ، اعلام این مورد بوده که سطح مقطع راداری جنگنده ی PAK FA تقریبا 40/1 سطح مقطع راداری Su-35S است . با توجه به آزمایشات ، Su-35S بدون مخازن خارجی ، از رو به رو و توسط یک رادار باند X دارای سطح مقطع راداری بین 0.5 تا 2 متر مربع است که در صورت مبنی قرار دادن ، سطح مقطع راداری T-50 از رو به رو و توسط یک رادار باند X بین 13- تا 19- Dsbm خواهد بود . طبق آنالیزهای کارشناسان که در مارس 2009 ، سطح مقطع راداری بخش جلوی T-50 در مقابل یک رادار باند X حدودا 20- Dsbm (یا 0.01 متر مربع) میباشد که با اعلام رسمی شرکت سوخو نیز همخوانی دارد ... منبع : http://warfare.ru/?linkid=2280&catid=255 مترجم : Cheka