بسم الله الرحمن الرحیم استراتژی چین در قبال امریکا در منطقه اقیانوس ارام بسیاری از ناظران بر این باورند که چین در حال ساخت و توسعه ی نیروی نظامی خود، خصوصا نیروی دریایی است تا اولین و دومین حلقه جزایر خود را پشت سر گذاشته و ایالات متحده را از منطقه اسیا-اقیانوسیه بیرون براند. (اولین زنجیره از مجمع الجزایر اسیای شرقی چین که شامل جزایر کری، مجمع الجزایر ژاپن و.... می شود. در دکترین دفاعی چین، این کشور باید این مناطق را عاری از پایگاه ها، ناوهای هواپیمابر و هواپیماهای امریکایی کند، و در دفاع از خود باید حمله پیشگیرانه به این مناطق صورت دهد. هدف از این سیاست دفاعی حفاظت از دریای زرد، دریای جنوبی چین و دریای شرقی چین است. طبق گزارشات مراکز تحقیقاتی RAND و CSBA امریکا، تا سال 2020 چین در مسیر دست یافتن به این سیات خود قرار خواهد گرفت.) گسترش حضور نظامی چین در منطقه به عنوان تهدیدی جدی علیه امنیت و منافع امریکا است. اما مشکل بزرگی در زبان موجود است. عباراتی مثل "بیرون راندن امریکا از منطقه اسیا-اقیانوسیه "، "گسترش حضور نظامی چین در اسیا"، "پشت سر نهادن دو زنجیره جزایر" تصویری از یک فرایند فیزیکی فشار نظامی چین به نیروهای امریکا و پایگاه های آن در منطقه اسیا-اقیانوسیه را به ما می دهد که امریکا دیگر نمی تواند مقاومت کند و مجبور به خروج از منطقه است. در واقعیت، هم هدف و هم فرایند متفاوت هستند-و تا زمانی که استراتژیست های امریکا شیوه نگرش خود در این مورد را اصلاح نکنند، ممکن است به نتایج خطرناکی دست یابند. موضوع نه تنها در مورد یک نتیجه فیزیکی بلکه یک نتیجه سیاسی است. مسئله تنها به پایگاه های امریکا در ژاپن یا کره جنوبی بر نمی گردد. امریکا در فیلیپین پایگاه های دائمی ندارد، اما به خاطر معاهده نظامی مشترک بین دو کشور، در صورت حمله نظامی، سربازان امریکایی از این کشور دفاع خواهند کرد. هدف چین تنها این نیست تا خدمه و تجهیزات نظامی امریکا را از منطقه بیرون کند، و یا اینکه استقرار نظامی ادواری یا تمرین های مشترک در اسیا-اقیانوسیه را متوقف کند: بلکه هدفش این است تا نفوذ واشنگتن بر کشورهای منطقه را از طریف ابطال معاهده های دفاعی انها و قانون روابط تایوان بگیرد که همه ی این موارد امریکا را متعهد به حمایت دفاعی از تایوان می کند. این بدین معنی نیست که چین قصد دارد تا برای همیشه از شر امریکا در کشورهای منطقه اسیا-اقیانوسیه خلاص شود: چین با مبادلات تجاری و سرمایه گذاری شرکت های امریکایی در کشورهای منطقه مشکی ندارد. اما هدف چین محدود کردن نفوذ واشنگتن تا حدی است که امریکا دیگر سعی نکند یا نتواند دولت های منطقه را متقاعد کند تا علیه چین اقدام کنند همانند انچه در مسئله ممنوعیت تکنولوژی نسل پنج Huawei رخ داد. اگر سربازان امریکایی ژاپن و کره جنوبی را ترک کنند تا حدودی به چین کمک خواهد کرد اما معاهده های دفاعی مشتکر آنها هنوز اجرایی می ماند. تا زمانی که واشنگتن شریک اصلی انها باقی بماند، دولت امریکا باز هم می تواند توکیو و سئول را متقاعد کند تا دست به اقداماتی علیه چین همچون محدود کردن شرکت های تکنولوژی چین بزند. با این حال هم در پکن و هم در واشنگتن، باوری وجود دارد که اگر چین برتری نظامی خود بر امریکا را در منطقه ایجاد کند، قادر خواهد بود تا امریکا را از منطقه اقیانوس ارام اسیا بیرون کند. اما انتقال این برتری نظامی به نفوذ سیاسی بسیار بغرنج تر از آنچه به نظر می رسد است. تصور کنید سال 2025 است و در حالی که امریکا از چین عقب مانده است، نیروی نظامی چین قوی تر و فعال تر شده است. اندیشکده ها و کاشرشناسان هشدار می دهند که تعادل نظامی به نفع چین تغییر کرده است و در صورت وفوع جنگ، احتمال پیروزی چین بالا است. ایا متحدان امریکا در منطقه از سئول تا کانبرا (پایتخت استرالیا) خود را با خواسته های چین همانند حاکمیت بر شبه جزیره های دریای جنوبی چین مثل Senkaku و Diaoyu، و یا سانسور مخالفان ضد دولتی محلی هماهنگ می دهند؟ و یا اینکه به امریکا می چسبند، توان نظامی خود را می سازند و دیگر پیمان های نظامی را تقویت می کنند؟ هم متحدان امریکا و هم کشورهای بی طرف در منطقه اسیا-اقیانوسیه از قدرت رو به رشد چین در منطقه و خواسته های ژئوپوتیک ان واهمه دارند. این مسئله در زمانی اتفاق می افتد که تعادل نظامی هنوز به نفع واشنگتن است. اگر چین قوی تر شود، تهدید کننده تر می شود. به استثای هند، تمامی کشورهای منطقه تحت الشعاع چین قرار داند و از ان کوچک تر هستند. اگر این کشورها تنها گذاشته شوند، مجبور خواهند بود تا تسلیم خواسته هایی پکن شوند، زیرا شانس انها برای غلبه بر چین در یک درگیری نظامی دوطرفه صفر است. در چنین منطقه متنوع ژئوپولوتیکی، ایالات متحده-حتی ضعیف تر از چین-تنهی شانس این کشورها خواهد بود. چین ترسناک تر (خظرناک تر) دولت امریکا و عامه مردم را تحریک به رویارویی با خود می کند. توسعه نظامی به خودی خود نمی تواند چین را به اهداف خود برساند. قدرت نظامی چین می تواند در دو سناریو امریکا را مجبور به خروج از منطقه کند: چینی که قدرت امریکا را کوچک جلوه داده و حضور این کشور در منطقه را تحت الشعاع قرار داده که قدرتش بلامنازع و شکست ناپذیر است، یا یک پیروزی نظامی قاطع. سناریوی اول مستلزم این است که برنامه ریزان نظامی منطقه باور کنند که دیگر نمی توانند هزینه کافی بر چین تحمیل کنند، در نتیجه تاثیر بازدارنگی اتحادهای نظامی بی اثر و ملغی خواهد شد. اگر مشخص شود که روابط با امریکا به هیچ هدف دفاعی کمک نخواهد کرد، همراه با تحریم های اقتصادی چین یا درگیری های نظامی، ممکن است کشورهای اسیا-اقیانوسیه مجبور شوند روابط خود با امریکا را قطع کنند. اما بسیار بعید است که یک دولت امریکایی اجازه دهد چنین فاصله ایی بین این کشورها با امریکا رخ دهد. سناریوی دیگر، نیازمند یک پیروزی قاطع نظامی چین در برابر امریکا است که ممکن است شامل اشغال یکی از همپینان امریکا شود. در این سناریو یک پیروزی تاکتیکی کفایت نمی کند. اگر چین اتحاد امریکا-ژاپن را با غرق کردن چند کشتی و بمباران برخی پایگاه ها از بین ببرد، ایا منجر به یک توافق دیپلماتیک می شود که پکن کنترل جزایر Senkakuو Diaoyu را به دست گیرد و نهایتا ژاپن معاهده دفاعی خود را با امریکا معلق کند و در چنگ چین اسیر بماند؟ این سناریو از از نظر ژوپولوتیکی قابل فهم و عاقلانه به نظر نمی رسد. بلکه منجر به تقویت روابط دفاعی با امریکا و یا حتی توسعه توان هسته ای برای بازدارندگی در برابر تهدید چین شود. تنها یک شکست ویران بار در یک درگیری تمام عیار که ممکن است به جنگ هسته ای منجر شود می تواند باعث تحقق این هدف شود-مسئله ای که چین نیز همانند بقیه به ان تمایلی ندارد. این رویه به مشکل اصلی با استراتژی چین منجر می شود: اولین دیدگاه نظامی این کشور در نگاه اول خوب به نظر می رسد، اما زمانی که نگاه عمیق تری به ان داریم، قابل فهم و عاقلانه به نظر نمی رسد. اگر امریکا رقابت خود با چین را مشتاقانه ترک کند، پکن هرگز نمی تواند شکاف نظامی مورد نیاز برای ترساندن تمام منطقه برای تسلیم را ایجاد کند. این استراتژی به سادگی ترس کافی ایجاد می کند تا حضور متوازنانه امریکا در منطقه بین کشورهای منطقه را محبوب تر کند. یک هدف سیاسی به یک راه کار سیاسی نیاز دارد. نیروی نظامی تنها بخش کوچکی از استراتژی ژئوپولوتیکی است، استراتژی که به نظر می رسد چیم فاقد ان است. دو راه وجود دارد که چین به هدف خود مبنی بر اسیا-اقیانوسیه عاری از امریکا دست یابد: متقاعد کردن کشورهای منطقه برای رها کردن امریکا، یا ایجاد شرایطی (یا اینکه به راحتی اجازه دهد همه چیز مسیر طبیعی خود را طی کند) برای اینکه امریکا منطقه را ترک کند. مورد دوم تا نوامبر 2016 بسیار سخت و مشکل می نمود. رئیس جمهور امریکا دونالد ترامپ هیچ فایده ای در حضور نظامی امریکا در منطقه اسیا-اقیانوسیه نمی بیند. اگر همه چیز تنها به وی بستگی داشت، بدون فشار مسئولان امنیت ملی و سیاسیون جمهوری خواه، ترجیح می داد سربازان امریکایی را خارج کند و معاهده های نظامی دوجانبه را لغو کند. برای اولین بار ترامپ انزواگرایی سیاسی را وارد کاخ سفید کرد. تمام کاری که چین باید انجام می داد این بود تا اجازه دهد همه چیز مسیر خود را طی کند، و شاید تکان کوچکی نیز به ان بدهد. ترامپ برد تجاری می خواست. چین می توانست با تقدیم یک پیروزی بزرگ مورد لطف و مرحمت ترامپ واقع شود، و مطمون شود که ترامپ نیت سوئی نسبت به پکن ندارد و مشاوران تندرو خود را نادیده بگیرد و منتظر بماند تا ترامپ دیدگاه انزواگرایانه خود را به اجرا دراورد. متاسفانه رهبران چین در محاسبات خود اشتباه کرده و وارد یک جنگ تجاری شدند که منجر به یک رویارویی کلی با امریکا شده است. هدف چین باید این باشد تا سیاست انزواگرایانه امریکا را تقویت کند، و این امر با استراتژی گسترش حضور نظامی محقق نمی شود. انتخابات مقدماتی دموکرات امریکا فرصت دیگری را فراهم می کند: اگر نامزدان این حزب- سناتور Bernie Sanders یاسناتور Elizabeth Warren انتخاب شوند، چشم انداز اقتصادی متغیر آنها فرصت مالی کمی برای یک دهه نزاع ژئوپولوتیکی و نظامی در سطح جهانی علیه چین به دست می دهد. از طرف دیگر اگر تصویر منفی چین، هم به علت اقدامات داخلی و هم اقدامات خارجی در بین کشورها به همین صورت بدتر شود، حتی دموکرات ها نیز در صورت رای آوردن مجبور به رویارویی با چین می شوند. چین فرصت بی نظیر و فوق العاده یک انتخابات امریکا را در اختیار دارد که ممکن است دو حزب را بر سر حضور نظامی امریکا وارد رقابت با یکدیگر کند. هدف چین باید تقویت انزواگرایی سیاسی امریکا باشد و این امر با گسترش حضور نظامی محقق نخواهد شد. تحقق این هدف تنها در این است که مردم امریکا چین را به عنوان دوست خود قلمداد کنند. چین گزینه دیگری نیز در اختیار دارد: کشورهای اسیا-اقیانوسیه را مقاعد کند تا در (راه خروج) را به واشنگتن نشان دهند. همان طور که قبلا دیدیم، برای پکن غیر ممکن است با اجتناب از جنگ علیه امریکا و ابزار نظامی به این هدف دست یابد. اما این هدف قابل دست یابی است. در فوریه، بیش از نیمی از رای دهندگان اوکیناوا در رفراندومی در مورد پایگاه نظامی Futenma شرکت کردند که 72% انها با جابه جایی پایگاه مخالف بودند. البته سیاست اوکیناوا در مورد پایگاه ها در گیر رابطه متضاد با سرزمین اصلی ژاپن است. پایگاه های امریکا در مناطق دیگر-از فیلیپین تا کره جنوبی- مشکلات زیادی ایجاد کرده اند. معمولا کشورها از ترس یک تهدید بزرگ تر نسبت یه حاکمیت خود میزبانی پایگاه های نظامی خارجی را قبول می کنند. در نبود یک تهدید، مشکلات و دردسرهای حضور سربازان خارجی شروع می شود. اما هر انچه که چین در دهه گذشته انجام داده است، یا به صورت مستقیم- توسعه ی نظامی-یا غیر مستقیم-حمایت از کره شمالی- به تهدیدات و تنش ها دامن زده است. چین نمی تواند با افزایش گشت های دریایی و هوایی اطراف جزایر اوکیناوا انها را به بیرون راندن پایگاه امریکا متقاعد کند. زمانی که ترامپ شروع به فشار به کره جنوبی و ژاپن برای معاهده های تجاری کرد، و در همین حال عوارض گمرگی بر انها وضع کرد، حالا هم انها را مجبور به پرداخت میلیاردها دلار برای پرداخت حضور نظامی امریکا در منطقه می کند، چین باید روابط اقتصادی خود را با کشورهای منطقه گسترش دهد و خود را به عنوان یک شریک با ارزش و با ثبات ارتقا دهد. با این حال ذهنیت چین مبنی بر اولیت قدرت نظامی منجر به تحریم های اقتصادی غیر رسمی علیه کره جنوبی به خاطر تصمیم کره جنوبی مبنی بر استقرار سامانه ضد هوایی THAAD در این کشور شده است. استقرار این سامانه برخی امتیازات را به کره جنوبی داد اما خصومت علنی علیه چین را افزایش داد. بزرگترین تهدید علیه حضور و نفوذ امریکا در منطقه اسیا-اقیانوسیه گسترش حضور نظامی چین نیست بلکه انزواگرایی سیاسی، مشکلات داخلی کشور، احساسات یا عقاید ضد امریکایی گرایی است. بزرگترین تهدید علیه حضور و نفوذ امریکا در منقه اقیانوس اسیا-اقیانوسیه گسترش حضور نظامی چین نیست بلکه انزواگرایی سیاسی، مشکلات داخلی کشور، احساسات یا عقاید ضد امریکایی گرایی است. نیازی به تقابل با افزایش قدرت نظامی چین نیست . تا زمانی که امریکا متعهد به دفاع از متحدان خود باقی بماند، ایت کشورها طرف امریکا خواهند ماند، حتی اگر تعادل نظامی به نفع چین حرکت کند. مهم نیست اگر امریکا قادر نیست تا توان نظامی چین را در همه زمینه ها شکست دهد، تنها کافی است تا توان نظامی خود را تا ان حد حفظ کند تا بتوان خسارت کافی به چین وارد کند یا مانع حمله چین به متحدانش در منطقه شود. افزایش توان نظامی چین تا همان اندازه ای که یک تهدید است یک فرصت نیز هست. هر یوان چینی که برای تجهیزات نظامی به هدر می رود تا کشورهای منطقه را به سمت ارتش امریکا سوق دهد، پولی است که چین نمی تواند بر خدمات اجتماعی مورد نیاز خود سرمایه گذاری کند و در بلند مدت وی را ضعیف می کند. واشنگتن بسیار درگیر تعدل نظامی است و در عوض باید بر روابط اقتصادی با کشورهای منطقه، منافع مشترک، و روابط مردم با مردم تمرکز کند تا مطئن شود عموم مردم با امریکا هستند. تا زمانی که مردم منطقه امریکا را به چین ترجیح بدهند، امریکا در موقعیت خود باقی می ماند و بدون توجه به گسترش توان نظامی چین منطقه را تحت نفوذ خود نگه می دارد. از طرف دیگر چین باید بفهمد که اولویت برتری نظامی (بها دادن بسیار زیاد به توان نظامی یا فدا کردن اهداف یا پول برای رسیدن به توان نظامی زیاد) اهداف ژئوپولوتیک چین را تضیف می کند. به جای ترساندن کشورهای منطقه، چین باید کشورهای منطقه را متقاعد کند تا او را دوست داشته باشند و به وی اعتماد کنند. تنها یک چین مهربان نیروهای امریکا از منطقه را بیرون می راند، در حالی که گسترش توان نظامی و خطر یک جنگ تمام عیار ان حضور امریکا را تضمین می کند. بنابراین به جای فشار اوردن به کشورهای منطقه، تشدید نزاع های منطقه ای و تقویت ملیت گرایی، چین باید بر روابط تجاری اقتصادی با انها تمرکز کند. در ازای بیرون راندن سربازان امریکا از منطقه، چین باید از خودر بپرسد چگونه می تواند واشنگتن را متقاعد کند تا سربازان خود را به خانه برگرداند. این به معنی اجتناب از ورود به درگیری بلند مدت با امریکا و شروع اقدامات لازم برای تقویت تصویر خود بین امریکایی ها است. امریکا تنها زمانی که ببیند در حال نبرد با یک تهدید جهانی است تا امنیت و ارزش های خود را حفظ کند قوی تر خواهد شد. هر چه بیشتر چین تلاش کند تا امریکا را از منطقه بیرون کند، امریکا با قدرت بیشتری مقاومت می کند. پ.ن: 1. به موارد رنگی شده بسیار دقت کنید. 2. ایا کشور ما نیز نباید استراتژی مشابهی در منطقه خاورمیانه انچه نویسنده توصیه کرده اتخاذ کند؟ 3. کشورهای منطقه باید از ایران بترسند یا ان را دوست و شریک تجاری اقتصادی و یار روزهای سخت بدانند؟ 4. تقویت وجه ایران در بین کشورهای منطقه مستلزم حمت و عزم جدی مردم و خصوصا مسئولان است. فضاوت انچه که اکنون مسئولان مشغول به ان هستند با شما. مترجم: محمد رجبعلی/صرفا برای میلیتاری منبع: https://foreignpolicy.com/2019/12/12/china-asia-pacific-blowing-chance/

بنام ایزد پاک من در سایت سرچ کردم تاپیکی در این مورد پیدا نکردم و تصمیم گرفتم این تاپیکو ایجاد کنم. پهپاد ابابیل : پهپاد "ابابیل" (=Ababil) ساخت صنایع دفاع جمهوری اسلامی ایران جزو یکی از پهپادهای پیشرفته ی کشور محسوب میشود.کلمه ی ابابیل از قرآن کریم گرفته شده است و تلمیح به ماجرای حجوم کفار بوسیله ی فیل ها به خانه ی کعبه را دارد که به اذن خداوند پرنده های گروهی ابابیل با پرتاب گل فیل ها را از پای درآوردند.پهپاد ابابیل با اهداف نظامی و غیر نظامی ازجمله جنگ الکترونیک، فعالیت های جاسوسی، کنترل مرزها، کنترل هوایی مکان ها و ... ساخته شده است. این هواپیما می تواند تا 8 ساعت پرواز داشته باشد و توانایی حمل تسلیحات را دارد. مشخصات نام سامانه:پرنده مراقبتي ابابيل طول بال بزرگ:4.5متر طول بال کوچک:2 متر مدت زمان پرواز:8 ساعت جنگ افزار:دارا بودن 2 جایگاه حمل مهمات جنس مواد:کامپوزیت+فلز طول بدنه:5متر حداکثر سرعت:160کیلومتر ارتفاع پرواز:10000 پا قدرت موتور:30اسب بخار برد ارتباط دیجیتالی داده ها:200کیلومتر ابابیل بر روی سکوی پرتاب (Launcher) نصب می شود. حداکثر ارتفاع پرواز برای این پهپاد 10000 پا و حداکثر سرعت 160 کیلومتر/ساعت است. یکی دیگر از فعالیت های مهم ابابیل فعالیت های الکترونیکی است و می تواند در جنگ الکترونیک کارا باشد. بدین دلیل می تواند داده ها را به ایستگاه زمینی خود در مسافت قابل توجهی ارسال کند. سیستم کنترل آن به احتمال بالا GPS نمی باشد چون سیستم ماهواره ای Global Positional یک سامانه ی معروف ولی بسیار نا امن برای یک پهپاد نظامی است. این پهپاد یک تجربه ی مهم نظامی هم داشته است و آن هم شناسایی بخش های بسیاری از ناو وینسیل است که بعد از انجام ماموریت خود را در دید راداری ناو قرار داده است که این خبر در سطح جهان مانند یک بمب منفجر شد. ناو وینسیل همان ناوی است که هواپیمای ایرباس ایرانی را بر فراز خلیج فارس مورد اثابت موشک قرار داد و تمام سرنشینان آن را به شهادت رساند. به احتمال زیاد این پهپاد بر فراز آسمان کشورهای دیگر هم پرواز کرده است. در کشور ایران معمولا پهپادهایی با خاصیت جاسوسی اهمیت خاصی نزد مردم دارند. پهپاد ابابیل هم نمونه ی بارزی از این نوع پهپادها می باشد که کاربرد اطلاعاتی دارد. یکی از اقدامات بارز پهپاد ابابیل، تنش میان خود و یک ناو عظیم الجثه ی آمریکایی بود که بازتاب قابل توجهی در سطح جهان داشت. به روایتی پهپاد ابابیل به سمت وینسیل پرواز می کند و طی یک عملیات زیبا از برخی نقاط ناو اطلاعات جمع می کند و پس از جمع آوری اطلاعات خود را در معرض دید قدرتمند راداری دشمن می دهد.این کار پهپاد، همانند انسانی است که از وسایل دشمنش اطلاعات جمع کرده است (بدون خبر دشمن) و پس از انجام کار، خود را به طور ناگهانی جلوی دشمن ظاهر می کند و خشم فرد را در می آورد.یکی دیگر از ماموریت های عملیاتی ان در جنگ 33 روزه بود که یک در هنگام گشت زنی در شب توسط یک فروند اف 16 اسراییلی مورد اصابت قرار گرفت.گفته میشود حزب الله لبنان از کابران اصلی این پهباد میباشد!در ۲۵ فوریه 2009 نیروهای آمریکایی مستقر در عراق از سرنگون ساختن یک هواپیمای بدون سرنشین ایران در فاصله یکصد کیلومتری شمال بغداد خبر دادند. در آن تاریخ، یک فرمانده نظامی عراق به نام ژنرال عبدالعزیز جاسم، نفوذ هواپیمای یاد شده بدرون خاک عراق را غیر عمدی خواند. ایران نیز در این مورد سکوت اختیار کرد. هواپیمای بدون سرنشین یاد شده که بنا بر گزارش نظامیان آمریکایی به مدت یک ساعت و ده دقیقه در درون حریم هوایی عراق قرار داشت، از نوع «ابابیل ۳» بوده است. این نوع هواپیماهای بدون سرنشین در شرکت هواپیماسازی هسا و با همکاری وزارت دفاع ایران تولید می شوند. سپاه پاسداران ده ها فروند از این نوع و انواع دیگر هواپیماهای بدون سرنشین را در اختیار دارد. منبع: http://odna110.blogfa.com/cat-7.aspx

بسمه تعالی   قسمت اول - حماس     نشان رسمی حرک مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) بر گرفته از نشان رسمی سازمان اخوان المسلمین   رییس جمهوری سوریه، بشار اسد مدت هاست که حماس را به تجهیز و آموزش شورشیان مسلح در جریان جنگ داخلی این کشور متهم می کند، او در مصاحبه با روزنامه سوئدی Expressen تا به آنجا پیش می رود که حماس را رسما یکی از حامیان جبهه النصره ( شاخه رسمی سازمان القاعده در شام ) می نامد و بیان می کند که " هرگز بار دیگر به آنها اعتماد نخواهد کرد".   در همین زمان نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو نیز حماس را به داشتن رابطه با داعش متهم می سازد و رهبران جهان را مورد خطاب قرار می دهد که " متوجه نیستند که حماس و داعش شاخه های یک درخت سمی هستند".   برای درک اینکه چگونه اسرائیل و سوریه ( دو دشمن قدیمی ) به طور همزمان حرکت مقاومت اسلامی فلسطین را به حمایت از گروه های تروریستی متهم می سازند باید کمی به عقب برگردیم   در سال 1999 میلادی اردن رهبران حماس را به انجام فعالیت های غیر قانونی متهم و خالد مشعل و دیگر رهبران مقاومت اسلامی فلسطین را از آن کشور اخراج نمود. در این زمان دولت اسد با آغوش باز از رهبران حماس استقبال کرد و به قول تلویزیون دولتی سوریه " مشعل مانند یتیمی در میان کشورهای عربی به این طرف و آن طرف می رفت و همه درها به رویش بسته بود که سوریه او را پناه داد".   با مستقر شدن دفتر سیاسی حماس در سوریه ، دو طرف بر پایه دشمنی مشترک با اسرائیل پیمان اتحاد بستند ولی یک مشکل بزرگ باقی مانده بود : اختلافات ایدئولوژیک   پارادوکسی بزرگ میان حکومت سکولار و قوم گرای بعث سوریه با حرکت مقاومت اسلامی فلسطین که خود شاخه ای از جریان فکری اخوان المسلمین به شمار می آید. ( حکومت بعث سوریه شورش بزرگ اخوان المسلیمن را با کشتن هزاران نفر از اعضای آنها در سال 1982 پایان داد ) با وجود این تاریخچه خونین میان طرفین ، حکومت بعث سوریه حمایت همه جانبه ای را از حماس و دیگر گروه های جهادی فلسطینی در خاک خود به عمل آورد و امکانات فراوانی را جهت مبارزه با اسرائیل در اختیار آنها قرار داد.     دیدار خالد مشعل و بشار اسد در پی پیروزی حماس در انتخابات مجلس قانون گذاری فلسطین (2005)   بهار عربی با آغاز بهار عربی در سوریه و شروع درگیرهای مسلحانه در داخل این کشور رابطه میان حماس و حکومت بعث سوریه به یکباره دچار گسست شد. خالد مشعل در ابتدای شروع بحران سعی نمود روابط مثبت خود را همزمان هم با دولت اسد و هم سازمان اخوان المسلمین حفظ کرده و چشم به خاموش شدن سریع این بحران داشته باشد هر چند از بخت بد او و مردم سوریه دامنه های این بحران هر روز گسترده شد و او در وضعیت سیاسی بدی قرار گرفت.   مشعل در این زمان بر سر یک دو راهی سرنوشت ساز قرار داشت ، او از یک سو به شدت از سوی حزب ا.. لبنان و دولت سوریه به جهت عدم اعلام حمایت از حکومت بعث تحت فشار بود و از سوی دیگر نیز تحت فشار فزاینده افکار عمومی جهان عرب و دولت های قطر و ترکیه ( حامیان اصلی اخوان المسلیمن ) قرار گرفته بود تا با فاصله گرفتن از دولت اسد به حمایت از مخالفان حکومت در این کشور بپردازد.   بیلبورد اتحاد رهبران حماس با امیران قطر و رییس جمهور ترکیه در غزه   او و دیگر رهبران حماس در نهایت تصمیم گرفتند با ترک بی سر و صدای سوریه در مصر( دوران ریاست جمهوری محمد مرسی ) و قطر ساکن شده و با این حرکت خود عملا متحدان پیشینشان را ترک بگویند.   با گسسته شدن رابطه میان حماس و دولت اسد ، حکومت سوریه و حزب ا... لبنان به تقویت هر چه بیشتر گروه های چپ گرای فلسطینی که ماهیتی مارکسیستی – لنینیستی دارند پرداختند. جبهه مردمی برای آزادی فلسطین (PFLP) و شاخه های آن و ارتش آزادی بخش فلسطین ( PLA ) از جمله این گروه ها هستند.   سرلشکر طارق الخضراء فرمانده نیروهای PLA در سوریه   با گسترش دامنه درگیری ها در سوریه ، حماس در کنار ارتش آزاد سوریه و گروه های جهادی قرار گرفته و گروه های چپ گرا نیز تقریبا به طور کامل به صفوف ارتش سوریه ملحق شدند. اسماعیل هنیه نخست وزیر دولت حماس در فلسطین نیز در سال 2012 به همه ملت های عرب درگیر در بهار عربی درود فرستاده و از " مردم قهرمان سوریه که در حال تلاش برای آزادی، دموکراسی و اصلاحات " هستند تجلیل نمود.   خالد مشعل و اسماعیل هنیه در جریان جشن های 25 امین سالگرد تاسیس حماس پرچم مخالفان دولت سوریه را در دست گرفته اند.     اسماعیل هنیه به همراه پرچم مخالفان حکومت سوریه     هر چند حماس به طور رسمی هرگونه ارتباط نظامی با شورشیان مسلح سوری را رد می کند ولی شواهد نشان می دهد که کارشناسان خبره نظامی این گروه با حضور در سوریه به آموزش مخالفان دولت سوریه می پردازند.   ابو احمد المشیر از محافظان سابق خالد مشعل و از فرماندهان نیروهای فلسطینی مخالف دولت در اردوگاه یرموک         محمد احمد قنیطه از فرماندهان شاخه نظامی حماس و از نزدیکان خالد مشعل که در نبردهای سال 2012 سوریه کشته شد   از جمله بارزترین این آموزش ها یاد دادن چگونگی حفر تونل با روش های سنتی هست. ابومصعب از فرماندهان میدانی گروه احرار الشام در این باره می گوید " زمین در اینجا ( منطقه جبل الاربعین ادلب) مرطوب بوده و بر روی ما فرو می ریخت و چند تن از جوانان ما در داخل این تونل ها به دام افتادند، ما نیاز داشتیم با کسانی صحبت کنیم که در این زمینه خبره باشند، پس برادرانی از غزه با ما صحبت کردند و به ما آموختند چگونه تونل ها را از ریزش حفظ کنیم و چوب بست ها را چگونه قرار دهیم"   ابومصعب از فرماندهان میدانی احرار الشام از راهنمایی های برادران فلسطینی در حفر تونل ها تشکر می کند.     انفجار تونل در زیر حاجز الفنار در منطقه جبل الاربعین https://www.youtube.com/watch?v=vWDfo-2klUc نکته جالب در این میان این موضوع بود که نیروهای حماس خود این روش ها تونل کنی را از نیروهای حزب ا.. لبنان فرا گرفته بودند با فراگیر شدن روش های تونل کنی در جبهه های جنگ و انفجار آنها در زیر خطوط دفاعی ارتش سوریه ، تلفات سنگینی بر پیکره نیروهای دولتی در نقاط مختلف سوریه وارد آمد.   فراگیر شدن استفاده از روش های تونل کنی با چوب بست در خاک های ریزشی     با علنی شدن این اقدامات و تبادل اتهامات میان حماس و دولت سوریه ، مقاومت اسلامی فلسطین دست نیروهای سلفی جهادی غزه را برای پیوستن به گروه های داعش و جبهه النصره در سوریه باز گذاشت و بسیاری از این سلفی ها به صفوف گروه های تروریستی داعش و جبهه النصره در شام پیوستند که بعدها و با شروع نبرد میان داعش و جبهه النصره بسیاری از آنها با خروج از گروه های خود جند الاقصی را در جنوب ادلب پایه گذاری کردند.       جوانان فلسطینی در صف نیروهای داعش   شادی مردم رفح از پیروزهای گروه داعش در عراق   در آن سو نیروهای ارتش سوریه نیز با مسلح کردن فلسطینی های حامی خود در حلب و دمشق آنها را در ذیل نام نیروهای دفاع وطنی سازماندهی کردند  که از مهم ترین انها می توان به گروه لواء القدس در حومه حلب اشاره کرد.   محمد سعید فرمانده لوا القدس در میان نیروهایش در حومه حلب     با این وجود و بعد از گدشت 5 سال از جنگ داخلی سوریه تنها چیزی که می توان با قاطعیت گفت این است که نمی توان اسلام سلفی اخوان المسلمین را با سکولاریسم قوم گرای حزب بعث در یک کاسه گرد آورد و اتحادهای سیاسی اینچنینی با نسیمی فرو خواهند پاشید.   =================================   تقدیم به ارواح طیبه شهدای مرزبانی سرزمین عزیزم ایران   ترجمه ، تهیه و تنظیم : امیر ارسلان رهسپار،   پاییز 1395   منابع :  http://www.sana.sy/?p=192505 http://www.theguardian.com/world/2014/sep/29/netanyahu-un-isis-hamas-branches-poisonous-tree http://www.reuters.com/article/us-syria-crisis-hamas-idUSBRE8910WX20121002 http://www.maannews.com/Content.aspx?id=760573 http://www.arabi21.com/story/830826/%D8%A3%D8%AD%D8%B1%D8%A7%D8%B1-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B9%D9%86%D8%A7-%D8%A8%D9%85%D8%AC%D8%A7%D9%87%D8%AF%D9%8A-%D8%BA%D8%B2%D8%A9-%D9%81%D9%8A-%D8%AE%D8%A8%D8%B1%D8%A9-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D9%86%D9%81%D8%A7%D9%82-%D9%81%D9%8A%D8%AF%D9%8A%D9%88 http://www.mugtama.com/hot-reports/2014-02-01-12-28-05/item/17578-%D8%AD%D9%85%D8%A7%D8%B3-%D8%AA%D9%86%D9%81%D9%8A-%D9%85%D8%B2%D8%A7%D8%B9%D9%85-%D8%A7%D9%84%D8%A3%D8%B3%D8%AF-%D8%A8%D8%AF%D8%B9%D9%85-%D8%AA%D9%86%D8%B8%D9%8A%D9%85%D8%A7%D8%AA-%D8%B9%D8%B3%D9%83%D8%B1%D9%8A%D8%A9-%D9%81%D9%8A-%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%8A%D8%A9.html http://www.raialyoum.com/?p=192772

بخش سوم ..... فرماندهان Songun-Ho در طول رژه سال ۲۰۱۰ بیرون از دریچه های خود سلام می کنند.با وجود داشتن ۳ خدمه در برجک،به نظر می رسد که Songun-Ho تنها دارای دو دریچه در بالای برجک است. Songun-Ho دارای یک فاصله یاب لیزری (LRF) در بالای توپ است که کوچک‌تر و احتمالاً مدرن‌تر از LRF‌ های قبلی کره شمالی است. یک نورافکن مادون قرمز در سمت راست توپ نصب شده و از طریق مهاربندها به آن متصل می شود.این یک ویژگی بسیار رایج در تانک های کره شمالی است. لودر در سمت راست، توپچی در جلو در سمت چپ و فرمانده در سمت چپ عقب برجک نشسته است. یکی دیگر از ویژگی‌های این تانک مسلسل 14.5 میلی‌متری KPV است که در بالای برجک نصب شده است. وجود آن در سمت راست نشان می دهد که توسط لودر استفاده می شود. این مسلسل به احتمال زیاد کنترل از راه دور نیست، به این معنی که لودر باید دریچه را باز کند تا بتواند با آن کار کند که او را در برابر شلیک سلاح های سبک دشمن آسیب پذیر میکند. یکی دیگر از سلاح های ثانویه ای که از اولین رژه سونگون-هو وجود داشته است، موشک ضد هوایی دوش پرتاب ایگلا است که در سمت چپ برجک نصب شده و احتمالاً توسط فرمانده عملیاتی می شود. این هم یک ویژگی مشترک در تانک های کره شمالی است. با این حال، تصاویر سونگون-هو در طول تمرینات نشان می دهد که این موشک به ندرت در میدان استفاده می شود.یک مسلسل کواکسیال 7.62 متری مدل ناشناخته (شاید یک PKT) نیز به احتمال زیاد وجود دارد. نمایی از برجک Songun-Ho در طول رژه اوایل دهه ۲۰۱۰.این عکس شکل پیازی برجک،فاصله یاب لیزری نورافکن مادون قرمز،نارنجک اندازهای دودزا ،موشک ایگلا و مسلسل ۱۴.۵ میلی متری KPV را با جزئیات خوب نشان می دهد.دریچه ها از نظر طراحی شبیه به تانک های قدیمی کره شمالی هستند. برجک Songun-Ho ، دارای یک سبد مستطیلی نسبتاً بزرگ است. ماهیت این سبد دقیقاً مشخص نیست - ممکن است برای نگهداری مهمات یا فراهم کردن فضای داخلی بیشتر باشد. محتمل ترین نظریه این است که در واقع حاوی جعبه های ذخیره سازی است که می توان از خارج از تانک به آنها دسترسی داشت. نارنجک اندازهای دودزا در دو طرف برجک، جلوی سبد نصب می‌شوند که تعداد آنها در هر طرف چهار عدد است. یک حسگر باد نیز ظاهراً در بالای سبد برجک نصب شده است. منابع کره شمالی ادعا می کنند که برجک این تانک ۹۰۰ میلی متر حفاظت زرهی را ارائه می دهد،اگر چه آنها مشخص نمی کنند که آیا این موضوع در برابر پرتابه های APFSDS است یا پرتابه های HEAT.در هر صورت،بسیار بعید است که برجک واقعا این مقدار محافظت را ارائه دهد.در حالی که منطقی است انتظار داشته باشیم که Songun-Ho مجهز به نوعی زره ترکیبی در برجکش باشد،احتمالا فناوری زره های ترکیبی نسبتا ابتدایی که توسط کره شمالی استفاده می شود،نشان می دهد برجک در برابر مهمات ضد تانک مدرن آسیب پذیر است. تغییرات در Songun-Ho پس از اولین رونمایی در سال 2010، Songun-Ho در چند پیکربندی دیگر نیز به نمایش درامده است که در بلوک های زره واکنشگر انفجاری و همچنین تسلیحات ثانویه با نمونه ای که برای اولین بار در سال 2010 مشاهده شد، متفاوت است. در اولین نسخه اصلاح شده، که ممکن است در اوایل سال 2010 دیده شده باشد،بلوک های واکنش گر انفجاری روی برجک با نسخه اصلی تفاوت داشت. این بلوک‌ها در قسمت جلوی برجک و شاسی قرار می‌گیرند و محافظت بیشتری در قوس جلویی برجک ایجاد می‌کنند.بلوک های موجود در روی برجک به نظر می رسد که روی یکدیگر قرار گرفته اند.توانایی زره واکنشگر انفجاری برای کار در حالی که دو عدد از آنها روی هم قرار گرفته است ، چیزی است که در همه انواع بلوک های انفجاری وجود نداشته و معمولا فقط در برخی از بلوک های مدرن تر وجود دارد و بسیار شگفت آور است که کره شمالی قبلا چنین بلوک هایی را توسعه داده است. (اگر چه برخی گاهی اوقات ادعا می‌کنند که تنها دلیلی که کره شمالی از این طراحی استفاده می‌کند برای اهداف فریبکارانه است). تانک هایی که از این سبک دو زره روی هم استفاده می کنند، هم در استتار تک رنگ استفاده شده در رژه سال 2010 و هم در استتار رنگارنگ زرد و سبز در رژه های بعدی، به ویژه در سال 2017 دیده شده اند. منابع کره شمالی ادعا می کنند که زره های نصب شده در برجک حفاظت اضافی 500 میلی‌متری را ارائه می دهند، علاوه بر 900 میلی‌متر که قبلاً برای برجک ارائه می‌شد، که در نتیجه سطح حفاظتی برجک در حدود 1400 میلی‌متر است. بار دیگر، این به احتمال زیاد اغراق آمیز است. Songun-Ho با برجک مجهز به زره واکنشگر انفجاری در رژه ، شاید در سال ۲۰۱۷،موشک ایگلا نیز به نظر می رسد از سمت راست به عقب برجک منتقل شده است.این تانک دارای استتار جدیدی است که به طور قابل توجهی در رژه های ۲۰۱۸ دیده شده است. یکی دیگر از پیکربندی های اولیه Songun-Ho که در یک نمایشگاه نظامی مشاهده شد، بسته زره واکنشی فوق الذکر و همچنین دو موشک هدایت شونده ضد تانک کونکورس را در سمت راست جلوی برجک نشان داد. استفاده از ضدتانک های خارجی در Songun-Ho، که در تاریخ های بعدی مجدداً رخ داد، به عنوان دلیلی تلقی می شود که توپ ۱۲۵ میلی متری کره شمالی قادر به شلیک هیچ موشکی نیست و از طرفی نشان دهنده ظرفیت نفوذ محدود گلوله های شلیک شده از این توپ است ، زیرا نیاز به موشک‌هایی را بوجود اورده که احتمال نفوذ در زره‌های دشمن را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد. همین پیکربندی همچنین دارای دو موشک دیگر است که به نظر می رسد یک نوع ناشناس از سیستم های دفاع هوایی دوش پرتاب باشند. Songun-Ho مسلح به Konkurs در یک نمایشگاه نظامی در دهه ۲۰۱۰.شماره ۹۱۵ در روی برجک دلیلی است که این تانک نیز در منابع غربی Songun-915 نام گذاری شده است.این پیکره بندی هرگز خارج از این مثال خاص دیده نشده است،که ممکن است نشانه آن باشد که معمولا استفاده نمی شود.جالب اینجا است که این تانک فاقد موشک ایگلا می باشد. شکل دیگری از پیکربندی اولیه سونگون-هو که به نمایش درامده است، پیکربندی آبی خاکی است که در آن روی تانک یک لوله برای عبور از رودخانه نصب شده است.مسلسل نصب شده روی برجک نیز توسط یک پوشش محافظ پوشیده شده است. Songun-Ho در تمرینات عبور از رودخانه در یک رودخانه یخ زده.یک پرچم بر روی لوله نصب شده است. از نظر ظاهری چشمگیرترین پیکربندیSongun-HO که نشان داده شده است و در برخی از تانک ها در سال 2018 دیده شده ، اولین بار در رژه هفتادمین سالگرد تاسیس کره شمالی مشاهده شد. در سمت راست برجک، مسلسل 14.5 میلی‌متری KPV با یک نارنجک‌انداز خودکار 30 میلی‌متری که یک سلاح طراحی شده در کره شمالی است، جایگزین شده است. به جای یک فروند موشک ایگلا، دو موشک روی یک روبنای بلند و دکل مانند در عقب برجک و در مرکز آن نصب شده بودند. در نهایت یک موشک انداز جدید ضد تانک در سمت راست دیده می شود. از نظر طراحی بهتر از پرتابگرهای قبلی است و به نظر می‌رسد موشک‌هایی که پرتاب می‌کند Bulsae 3 ساخت کره شمالی هستند. برخی منابع دیگر نشان می‌دهند که Bulsae 3 احتمالاً یک مدل بهبود یافته از موشک قدیمی فاگوت است که کره شمالی آن را با عنوان Bulsae-2 کپی کرده است. در موشک Bulsae-3 هدایت سیمی با هدایت لیزری جایگزین شده است، این کار بر اساس فناوری برگرفته از موشک های کورنت که کره شمالی نه از روسیه بلکه از سوریه دریافت کرده ،و پادشاهی گوشه نشین با آن روابط نظامی قابل توجهی دارد انجام شده است.با این حال،شواهد اخیرا به دست امده عمدتا ریشه های بین Bulsae-3 و Fagot را رد کرده است و این موشک در واقع نوعی کپی داخلی از کورنت است. اضافه شدن آنها به بسته تسلیحاتی تانک های کره احتمالاً نشان می دهد که آنها در هر صورت برتر از موشک های کنکورس هستند. نمای نزدیک از Songun-Ho در رژه در سال ۲۰۱۸ انبوهی از تسلیحات ثانویه سقف برجک تانک را بسیار شلوغ تر می کند، بسته های تسلیحاتی مشابه نیز در Chonma-2۱۶ به نمایش گذاشته شده است. عملکرد تسلیحات موجود در این بسته تا حدودی مشکوک است. به نظر نمی رسد که این سلاح ها از راه دور عملیاتی شوند، به این معنی که استفاده عملیاتی از آنها در نبرد احتمالاً خطر قابل توجهی برای خدمه خواهد داشت. نظر دیگر آنست که این بسته تسلیحاتی ممکن است صرفاً برای نمایش وجود داشته باشد و در واقع در تمرینات یا عملیات فعال استفاده نمی شود. در واقع دیدن تانک های کره شمالی در میادین تمرینی، بدون هیچ کدام از تسلیحات موشکی که ممکن است با آن در رژه ها دیده شده باشد، غیرعادی نیست، اگرچه این می تواند به دلیل جلوگیری از آسیب به چیزهایی باشد که در طول آموزش وجودشان ضروری نیست. از سویی دیگر به نظر می رسد که این بسته تسلیحاتی فقط بر روی تانک های تازه تولید شده نصب شده است، که نشان می دهد تولید Songun-Ho تا دهه 2010 ادامه داشته است.مشخص است که کارخانه تانک سازی کوسونگ در برخی مواقع کاهش سرعت قابل توجهی در تولید Chonma-21۶ و Songun-Ho داشته است،به دلیل اینکه کارخانه علاوه بر تولید اين محصولات در تولید بدنه برای پرتابگرهای موشک بالستیک و توپخانه خودکششی نیز شرکت دارد. تعداد Songun-Ho ساخته شده نامشخص است،بیشتر از ده ها و شاید کمتر از صدها دستگاه. این تانکها به احتمال زیاد توسط برخی از مجهزترین و آموزش دیده ترین هنگ های زرهی کره شمالی که در نزدیکی DMZ،به اصطلاح منطقه غیر نظامی شده عمل می کنند، اداره می شوند. این، در عمل، مرز بسیار نظامی شده بین دو کره است، جایی که آموزش دیده ترین و مجهزترین سربازان هر دو ارتش در آن مستقر هستند. Songun-Ho در رژه با بسته زرهی جدید،همراه با Chonma-216 در پس زمینه.این پیکره بندی گاهی اوقات بعنوان Songun-Ho II نامیده می شود.اما ،مانند همیشه نام گذاری تانک های کره شمالی با اعداد رومی، با روش نام گذاری در کره شمالی مطابقت ندارد. معنای نام Songun : نام "سونگون" اشاره به سیاستی است که تقریباً ترجمه ان"اول نظامی"(Military First) می باشد. اگرچه کره شمالی از دهه 1960 به ویژه یک کشور نظامی شده است، این سیاست تنها از دهه 1990 جزء رسمی ایدئولوژی حاکم بوده است و به یکی از جنبه های اصلی آن تبدیل گشته ، زیرا کره شمالی همچنان به ارتقاء و سرمایه گذاری تا آنجا که می تواند در ارتش خود ادامه می دهد که به نظر می رسد تنها راه آن کشور برای به دست آوردن برخی از اهرم ها و اطمینان از بقای خود است. بنابراین نام چیزی که در سال 2010، جدیدترین تانک کره شمالی و اولین عضو از سری مدل های جدید از زمان معرفی Chonma-Ho در سال 1978 بود، "Songun" است. در مورد پسوند Ho نیز این نام گذاری استاندارد کره شمالی برای مدل تانک است. نتیجه و در عین حال آینده Songun-Ho : به طور کلی، Songun-Ho تانکی جالب و یک جهش قابل توجه به جلو نسبت به Chonma-216 قبلی،می باشد.اما احتمالاً نسبت به جدیدترین تانک های کره جنوبی،K1A2و K1A1 و K2 Black Panther بسیار پایین تر است. با این حال، پیشرفت‌هایی که در زره ای کره شمالی به ارمغان می‌آورد را نباید نادیده گرفت و باید به خاطر داشت که کره جنوبی همچنان تعداد قابل توجهی از M48A3k وM48A5K/k1/K2 را به کار می‌گیرد. در برابر این تانک ها،سونگون هواحتمالاً هم قدرت آتش و هم مزیت حفاظتی دارد. شاید حتی در مقابل اولین مدل K1 که به طور مشخص دارای یک توپ 105 میلی متری است ، Songun-Ho ممکن است شانس زیادی داشته باشد، اگرچه سیستم کنترل آتش آن به احتمال زیاد آنقدر پیشرفته نیست.به هر حال تانک کره شمالی مطمئناً به اندازه تانک های اصلی میدان نبرد معاصر پیشرفته نیست،اما گام رو به جلو که توسط Songun-HO شکل گرفته است را نباید دست کم گرفت. از این گذشته، فقط 10 سال قبل از معرفی این نوع، کره شمالی چیزی بهتر از Chonma-92 یا 98 را که کمی بهتر از T-62 بود و مجهز به فاصله یاب لیزری، نارنجک انداز دودزا و زره واکنش گر انفجاری بودند،در اختیار نداشت . به این ترتیب، سونگون-هو نشان دهنده افزایش قابل توجهی در توانایی نظامی کره شمالی است. نمای جانبی یک Songun-Ho با موشک های ایگلا احتمالا مسلسل KPV و یک پوشش استتار تحولات اخیر نشان داده است که کره شمالی احتمالاً از ضعف های سونگون-هو آگاه است. در 10 اکتبر 2020، مدل جدیدی از تانک اصلی میدان نبرد در طول رژه 75مین سالگرد حزب کارگران کره ظاهر شد. این که چه تعداد از ویژگی های این تانک واقعی و چه تعداد تقلبی هستند هنوز مورد بحث است،اما این تانک به نظر می رسد مظهر تلاش کره شمالی برای پر کردن شکاف فناوری به ویژه با تانک های کره جنوبی و آمریکایی است . در حالی که این نوع جدید اکنون وارد خدمت می شود، به احتمال بسیار زیاد Songun-Ho ممکن است هنوز برای مدتی در حال تولید باشد و یکی از مدرن ترین تانک ها در زرادخانه ارتش خلق کره باقی بماند. Songun-Ho در پیکره بندی ۲۰۱۰،بدون زره واکنش گر انفجاری روی برجک و مجهز به KPV و ایگلا Songun-Ho مجهز به زره واکنش گر انفجاری روی هم Songun-Ho در پیکره بندی اخیر،مجهز به KPV و ایگلا -------------------------------------------------------------------- مشخصات تخمینی Songun-Ho طول 6.75 متر (فقط بدنه) یا 10.40 متر (بدنه و توپ) -------------------------------------------------------------------- وزن 44 تن -------------------------------------------------------------------- قدرت موتور 1200 اسب بخار (ادعای کره شمالی); احتمالاً مشتقی از موتور دیزلیV-12 تانکT-72 است -------------------------------------------------------------------- نوع سیستم تعلیق میله پیچشی --------------------------------------------------------------------حداکثر سرعت (جاده) 70 کیلومتر در ساعت ------------------------------------------------------------------- خدمه 4 نفر (راننده، فرمانده، توپچی، لودر) ------------------------------------------------------------------- توپ اصلی 125 میلی‌متری ، برگرفته از 2A46M، با فاصله‌یاب لیزری، نورافکن مادون قرمز، سنسور باد ------------------------------------------------------------------- تسلیحات ثانویه احتمالاً یک مسلسل کواکسیال 7.62 میلی متری (همه پیکربندی ها)، مسلسل 14.5 میلی متری KPV و موشک ایگلا (پیکربندی اصلی) ، Konkurs و دوش پرتاب های ناشناخته (اولین پیکربندی شناخته شده)موشک های دوگانه Igla، پرتابگر دوگانه Bulsae-3 (پیکربندی 2018)، یک مسلسل 14.5 میلی متری KPV (پیکربندی در تمرین) -------------------------------------------------------------------- نوع مواد تشکیل دهنده زره ناشناخته(کره شمالی ادعا می‌کند برجک دارای حفاظت ۱۴۰۰ میلی‌متر می باشد) ------------------------------------------------------------------- مجموع تولید ناشناخته، اما حدود 500 دستگاه گاهی ذکر شده است. ------------------------------------------------------------------ ادامه دارد... مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.

تانک های ناشناخته پادشاهی زاهد!! کره شمالی یا به طور رسمی جمهوری دموکراتیک خلق کره (DPRK)، اگر نگوییم منزوی ترین تولیدکننده بزرگ تانک در جهان،قطعا یکی از آنهاست. کشوری که گاهی اوقات به عنوان یادگاری از جنگ سرد که به شدت در تلاش برای ادامه حیات هست، تصور می‌شود، این کشور که گاهی اوقات به عنوان پادشاهی زاهد شناخته می‌شود،(این اصطلاح برای اشاره به هر کشور سازمان یا جامعه ای استفاده می شود که عمدا خود را از بقیه جهان جدا می کند.کره شمالی معمولا به عنوان نمونه بارز پادشاهی زاهد یا گوشه نشین در نظر گرفته می شود) مدتها قبل از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، می‌خواست استقلال خود را از اتحاد جماهیر شوروی و چین در مورد تجهیزات نظامی مورد استفاده اش اعلام کند.صنعت نظامی این کشور در اواخر دهه 1960 به طور فزاینده ای مستقل شد. از آن زمان به بعد،محصولاتی را به بازار عرضه کرده است که به طور قابل توجهی با اجداد شوروی یا چینی خود تفاوت دارند. علیرغم وقفه شدید ناشی از بحران و قحطی دهه 1990، دهه 2000 شاهد نوسازی قابل توجهی برای صنعت تانک سازی کره شمالی بود و این کشور انواع زیادی از تانک ها را از آغاز قرن بیست و یکم معرفی کرد. یکی از مهم‌ترین و نمادین‌ترین این پیشرفت‌ها، تانک اصلی میدان نبرد سونگون-هو است که در رژه نظامی شصت و پنجمین سالگرد حزب کارگر کره رونمایی شد.این تانک هنگامی که رونمایی شد، بیشترین تفاوت را با T-62 که کره شمالی بر اساس آن سری تانک های اصلی میدان نبرد Chonma-Ho خود را ساخته بود، داشت. ریشه های یک تانک جدید : کره شمالی در نیمه دوم دهه 1960 تولید داخلی تانک های PT-76 و T-55 شوروی را آغاز کرد. این دوره از تولید به طور کامل توسط کره شمالی در انزوا انجام نشد و درجۀ بالایی از دخالت شوروی در آن مشاهده شده، اما دقیقاً مشخص نیست که این همکاری چقدر عمیق بوده است. این اولین تجربه کره شمالی در تولید خودروهای زرهی بود و به این کشور اجازه داد تا امکاناتی برای تولید محصولات زرهی در قالب صنایع Sinhung و Kusong در اختیار داشته باشد. کارخانه Sinhung عمدتا در تولید وسایل نقلیه سبک و آبی خاکی فعالیت می کند،در حالی که کارخانه Kusong تولید کننده تانک های اصلی میدان نبرد کره شمالی است. در اواخر دهه 1970، کره شمالی تولید تانک های اصلی میدان نبرد سری Chonma-Ho خود را آغاز کرد که در ابتدا یک مدل صرفاً،کمی تغییر یافته از T-62 شوروی بود. این تانک ها به ستون فقرات نیروی زرهی کره شمالی تبدیل شدند، علیرغم اینکه مقدار زیادی از تانک های تی ۶۲ ، آن زمان از اتحاد جماهیر شوروی خریداری نشده بود. در اوایل دهه 1980، کره شمالی شروع به ارتقای تانکهایش کرد و در ابتدا مسافت یاب های لیزری ( برای اولین بار در ۱۹۸۵ مشاهده شد) و بعداً زره های واکنشگر انفجاری، برجک های جوش داده شده و پرتاب کننده های نارنجک های دودزا(در Chonma-92 و M1992،اولین بار در سال ۱۹۹۲ مشاهده شد.) Chonma-Ho کره شمالی مجهز به فاصله یاب لیزری و نورافکن مادون قرمز.تانک هایی که این ارتقا را دریافت کرده اند اغلب توسط علاقه مندان غربی به عنوان Chonma-Ho II شناخته می شوند.با این حال،این نام و همچنین I/II/III/IV/V/VI در واقع در نام گذاری کره شمالی وجود ندارد ولی به طور قابل توجهی آشنایی با تکامل سری chonma را ساده می کند. با این حال، همزمان با ارتقای T-62 های موجود، به سرعت مشخص شد که فناوری T-62 برای همیشه کافی نخواهد بود. این تانک در واقع برای چندین سال پس از معرفی آن در سال 1978، برتر از M48 بود که توسط ارتش کره جنوبی به میدان رفت. با این حال، تحولات در ایالات متحده آمریکا و کره جنوبی، که منجر به تولید تانک های M1 و K1 می شود، به سرعت Chonma را منسوخ می کند. نتیجه این بود که کره شمالی نیاز مبرمی به قطعات پیشرفته تری داشت. با بدتر شدن روابط با اتحاد جماهیر شوروی از زمان فاصله گرفتن چین و شوروی، دستیابی به فناوری بسیار مدرن و حیاتی از آنها امکان پذیر نبود. بنابراین، کره شمالی باید راهی برای دستیابی به یک تانک مدرن تر از Chonma-Ho مبتنی بر T-62 خود بیابد. راه حل درجمهوری اسلامی ایران که از نظر جغرافیایی دور اما از نظر دیپلماتیک به کره شمالی نزدیک است ظاهر میشود.ایران و کره شمالی روابط بسیار نزدیکی داشتند،به طوری که کره شمالی در جنگ ایران و عراق که در سال ۱۹۸۰ آغاز شد ، حدود ۱۵۰ تانک Chonma-Ho را به ایران تحویل داده بود.در نتیجه زمانی که ایرانی ها موفق به غنیمت گیری برخی از تانک های T-72 اورال از ارتش عراق شدند، جای تعجب نیست که یک تانک آسیب دیده در جنگ در اوایل تا اواسط دهه ۱۹۸۰ به کره شمالی ارسال شود.وجود این تانک توسط برخی فیلم های مربوط به آن دوران تائید می شود!!! در حالی که T-72 Ural از پیشرفته ترین مدل های T-72 فاصله داشت، حداقل یک توپ 125 میلی متری و یک موتور تا حدی پیشرفته و همچنین سیستم تعلیق و آرایش زرهی پیشرفته تری برای مطالعه در اختیار کره شمالی قرار داد. علیرغم شایعاتی مبنی بر خرید T-72M توسط کره شمالی از اتحاد جماهیر شوروی یا حتی T-90MS از روسیه در دهه 1990، به نظر می رسد این T-72 Ural که از ایران خریداری شده است،در واقع تنها تی ۷۲ ای باشد که تاکنون در اختیار این کشور قرار گرفته است. تصویری بسیار نادر از کیم جونگ ایل،در آن نقطه تنها پسر رهبر معظم کیم ایل سونگ،در مقابل تی ۷۲ کره شمالی به احتمال زیاد تنها تی ۷۲ ای که تا به حال این کشور دریافت کرده است. Chonma-Ho : قطرات تی ۷۲ بر روی تی ۶۲ میریزد!! دستیابی به یک T-72، حتی اگر یک مدل نسبتاً ابتدایی بود، گام بزرگی در تکامل تانک‌های اصلی میدان نبرد کره شمالی بود. این به طور قابل توجهی به مهندسان کره شمالی در توسعه اجزای پیشرفته تر از، آنچه در T-62 اصلی یافت می شود برای استفاده در سری Chonma-Ho کمک کرد. در حالی که کره شمالی در اوایل دهه 1990 در مسیر ارتقای قابل توجه Chonma-Ho ظاهر شد، به ویژه در قالب M1992 و Chonma-92 ، فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پیامدهای آن برای کره شمالی باعث توقف غم انگیز این تحولات شد. در سال 1994، هنگامی که رهبر معظم کیم ایل سونگ درگذشت، قحطی غم انگیزی که تا سال 1998 ادامه داشت، کره شمالی را فرا گرفت و منجر به مرگ 500000 تا 600000 نفر شد و پیشرفت های نظامی جدید تقریباً به طور کامل متوقف گشت. تنها یک مدل نسبتاً ساده از Chonma در نیمه پایانی دهه ظاهر شد و به عنوان Chonma-98 شناخته گشت. در مقایسه با چونما ۹۲ ، تانک Chonma-98 پوشش بیشتر زره واکنش گر انفجاری و تغییرات جزئی در برجک و دامن‌های جانبی(کنار شاسی) را نشان می‌داد. اولین نشانه های تاثیرات T-72 و دیگر MBT های مدرن شوروی درChonma-214 ظاهر شد که اولین بار در سال 2001 مشاهده گشت.در این تانک زره واکنش گر انفجاری ابتدایی با زره های مدرن روی برجک جایگزین شد و زره های پیچ شده اضافی در قسمت بالای جلوی شاسی و صفحات فولادی در طرفین بدنه نیز اضافه گشت.همچنین در این تانک به روشی شبیه به تانک بسیار پیشرفته تر T-80U یک زره لاستیکی قسمت پایینی جلوی شاسی را می پوشاند.یک چرخ متحرک جلو جدید نیز با الهام از طراحی تی ۷۲ از ویژگی های این تانک بود. در نهایت، در حالی که ارزیابی ماهیت دقیق این افزوده‌ها تقریباً غیرممکن است، زیرا نیاز به دسترسی مستقیم بیشتری به تانک های کره شمالی دارد، Chonma-214 احتمالاً دارای یک سیستم کنترل آتش پیشرفته‌تر نسبت به پیشینیان آن است و تأثیر T-72 احتمالاً در طراحی آن قابل توجه است. یک Chonma-214 در رژه سال ۲۰۱۰،فلپ های لاستیکی، زره های جدید و نارنجک اندازهای دود زا و همچنین برجک جوش کاری شده ، تغییرات قابل توجهی را نسبت به تی ۶۲ اصلی نشان می دهد. ویژگی های Chonma-214 تحت تأثیر T-72 توسط دو مدل بعدی از Chonma یعنی Chonma-215 که تولید آن در سال 2003 آغاز شد، و Chonma-216که تولید آن در سال 2004 آغاز شد حفظ و گسترش یافت. مهم ترین تغییر چونما ۲۱۵ تغییر شاسی از پنج به شش چرخ جاده مانند تی ۷۲ بود.با این حال، طول تانک با افزودن این چرخ جدید به میزان قابل توجهی افزایش نیافته بود. در حالی که چرخ‌ها سبک مشابه T-62 و تانک‌های شوروی سابق را حفظ کردند، اندازه آن‌ها حدود 10 درصد کاهش یافته بود و باعث می‌شد در مقایسه با پیکربندی اولیه، تا حدودی شبیه چرخ‌های T-72 باشند.این تانک همچنین دارای زره های اضافی قابل توجهی بود و عناصر نشان می دهد که سیستم کنترل آتش آن به طور قابل توجهی بهبود یافته است و به نظر می رسد یک سنسور باد به ان اضافه شده است. در تانک Chonma-216 نیز ، مهندسان کره شمالی شش چرخ جاده چونما ۲۱۵را حفظ کرده و از آن برای اصلاح گسترده شاسی استفاده کردند که تا حدودی طول شاسی را افزایش داد. محفظه موتور به طور قابل توجهی بازطراحی شده بود و بسیار شبیه T-72 به نظر می رسید، که نشان می دهد ممکن است موتور مشابهی برای این تانک در نظر گرفته شده باشد. سیستم تعلیق نیز به گونه‌ای طراحی شد که شبیه سیستم تعلیق تانک مدرن‌تر شوروی باشد. چیدمان پرتاب کننده نارنجک های دودزا به گونه ای تغییر یافت که بیشتر شبیه تانک های مدرن شوروی شود.در نهایت، گاهی اوقات این تئوری مطرح شده است که این تانک ممکن است دارای یک توپ 125 میلی متری بر اساس 2A46 تانک تی ۷۲ باشد، اما به نظر می رسد که Chonma-۲۱۶ توپ اصلی 115 میلی متری U-5TS را حفظ کرده باشد. به هر حال، این آخرین تانک اصلی میدان نبرد کره شمالی خواهد بود که این توپ را حفظ کرد. ادامه دارد... مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.

توسعه تسلیحاتی کره شمالی آسیا را در سال ۲۰۲۳ در معرض خطر قرار می‌دهد. رژیم پیونگ یانگ سال 2023 را با تهدید کره جنوبی و اعلام برنامه هایی برای ساخت موشک های بالستیک توانمندتر و زرادخانه هسته ای بزرگتر آغاز کرده است. بر اساس بیانیه های منتشر شده توسط خبرگزاری دولتی KCNA،کره شمالی سال 2023 را با پرتاب های موشکی آغاز کرده است و کیم جونگ اون رهبر این کشور متعهد به افزایش تولید تسلیحات هسته ای و توسعه موشک های بالستیک قاره پیما (ICBM) پیشرفته شده است. کیم همچنین اعلام کرده است که کره جنوبی دشمن قطعی و هدفی برای سلاح‌های تهاجمی و خطرناک کره شمالی است. کره جنوبی از دهه 1950 در سایه تهدیدهای همسایه شمالی خود زندگی کرده است. با این حال، تحلیلگران گفته اند که تهدیدها و تحریکات فعلی پیونگ یانگ باید باعث نگرانی عمیق شود. کیم سانگ وو، سیاستمدار سابق و با گرایش چپ کره و اکنون عضو فعلی هیئت مدیره بنیاد صلح کیم دائه جونگ، گفت که وضعیت امنیتی در شبه جزیره کره دوباره رو به وخامت است. "من فکر می کنم دلیل خوبی برای هشدار وجود دارد.من انتظار دارم که ما همچنان شاهد جنگنده‌تر بودن شمال باشیم، زیرا آنها به صراحت اعلام کرده‌اند که جنوب را یک "دولت دشمن" می‌دانند." دولت یون سوک یول، رئیس‌جمهور محافظه‌کار کره جنوبی، که در ماه مه 2022 روی کار آمد، قول داده است که در مقایسه با مون جائه این، رئیس‌جمهور پیشین، در مورد روابط با پیونگ یانگ موضع سخت‌تری اتخاذ کند. یون به سرعت به تحریکات اخیر واکنش نشان داد و رئیس ستاد مشترک ارتش روز دوشنبه تشکیل یک سازمان جدید را برای توسعه پاسخ به تهدیدات موشکی و هسته‌ای کره شمالی اعلام کرد. رئیس جمهور کره جنوبی همچنین اعلام کرد که سئول در حال مذاکره درباره امکان سازماندهی مانورهای هسته ای مشترک با آمریکا است. کیم به دنبال قدرت نظامی غافلگیرانه است. در نشست حزب کارگران کره در هفته آخر دسامبر، که بیانیه‌هایی از آن برای اولین بار در اول ژانویه گزارش شد، کیم بر نیاز به توسعه و استقرار "قدرت نظامی عظیم" تاکید کرد و ادعا کرد که باید از حاکمیت کره شمالی محافظت شود. به گزارش KCNA، کیم گفت که ایالات متحده و کره جنوبی در تلاش برای «انزوا و خفه کردن» پیونگ یانگ هستند. کیم به کابینه خود گفت که راه حل یک ICBM جدید است که "ماموریت اصلی آن یک حمله متقابل هسته ای سریع می باشد. همراه با توسعه سلاح های هسته ای تاکتیکی با هدف مقابله با کره جنوبی. در ماه دسامبر، کره شمالی اعلام کرد که قصد دارد اولین ماهواره جاسوسی خود را تا آوریل به مدار زمین بفرستد. همچنین این نگرانی وجود دارد که کار بر روی اولین زیردریایی کره شمالی که قادر به شلیک موشک‌های دوربرد است، به پایان خود نزدیک می‌شود. تجزیه و تحلیل تصاویر ماهواره ای نشان می دهد که کار بر روی توسعه وسایل پرتاب بزرگتر و توانمندتر برای ماهواره ها و موشک های دوربردتر، از جمله سیستم های تقویت کننده سوخت جامد، ادامه دارد. لیف-اریک ایزلی، استاد مطالعات بین‌المللی در دانشگاه اوها وومنز در سئول، می‌گوید: «در مقایسه با تسلیحات سوخت مایع، موشک‌های سوخت جامد متحرک‌تر، پرتابشان سریع‌تر و پنهان‌کردن و استفاده از آنها در هنگام درگیری آسان تر هستند. او گفت: ادعای پیونگ یانگ مبنی بر آزمایش یک موتور سوخت جامد برای موشک های بالستیک با برد بلندتر، از دکترین تهاجمی تر و اخیراً اعلام شده کیم مبنی بر استفاده از سلاح هسته ای در صورت تهدید رهبری کیم یا دارایی های استراتژیک این کشور حمایت می کند. در حالی که پرتاب های موشکی در نیمه دوم سال 2022 ممکن است "از لحاظ فنی چشمگیر" نبوده باشد، این واقعیت که حجم بالایی داشته و در زمان های غیرقابل پیش بینی و از مکان های مختلف انجام شده است "نشان می دهد که کره شمالی می تواند انواع مختلفی از حملات را انجام دهد. همچنین انتظار می رود کره شمالی به زودی یک آزمایش تسلیحات هسته ای زیرزمینی دیگر را انجام دهد که اولین آزمایش آن از سال 2017 است. چئونگ سونگ چانگ، تحلیلگر اندیشکده موسسه سجونگ، این هفته به روزنامه کره تایمز گفت که او معتقد است.هفتمین آزمایش اتمی کره شمالی با یکی از ۳ تاریخ مهم آینده در شمال همزمان خواهد شد.۸ ژانویه سالروز تولد کیم جونگ اون است،۱۶ فوریه سالگرد تولد جونگ ایل،پدر فقید وی است،در حالی که ۸ فوریه هفتاد و پنجمین سالگرد تأسیس ارتش خلق کره است. کیم سانگ وو از بنیاد صلح کیم دائه جونگ گفت: اعلام کره شمالی مبنی بر اینکه در صورت مشاهده تهدیدی برای رژیم، حق انجام یک حمله هسته ای پیشگیرانه را برای خود محفوظ می دارد، نشان دهنده تغییر نگران کننده در فلسفه امنیتی است. کره شمالی قبلا تسلیحات هسته ای را به عنوان یک عامل بازدارنده در برابر حملات توصیف کرده بود. کیم گفت: «من این را به عنوان یک مسابقه تسلیحاتی در شبه جزیره نمی‌دانم، زیرا کره شمالی دائماً در حال توسعه توانایی‌های هسته‌ای خود بوده است، حتی زمانی که آنها گفته‌اند که اینطور نیست، اما واضح است که دلیلی برای نگرانی با وضعیت امنیتی فعلی وجود دارد. و این احتمال بسیار ترسناک وجود دارد که اگر مثلاً یک حادثه کوچک در مرز به تشدید شود، درگیری رخ دهد.» وی افزود: «از آنجایی که دو طرف صحبت نمی کنند، یک اتفاق بسیار جزئی می تواند خیلی سریع به یک بحران بزرگ تبدیل شود. منبع: https://www.google.com/amp/s/amp.dw.com/en/north-korean-arms-development-puts-asia-on-edge-in-2023/a-64272097

سبقت گرفتن چین ازایالات متحده،ناتو وروسیه! سال 2022 یکی از پرحادثه‌ترین سال‌ها برای امور نظامی از زمان پایان جنگ سرد بود، نه تنها به دلیل وقوع یک جنگ تمام عیار بین روسیه و اوکراین، که با پشتیبانی بسیار گسترده و کمک‌های پرسنلی بزرگ از سراسر ناتو به اکراین همراه شد،بلکه همچنین به دلیل تحولات موازی در سراسر جهان که شاید مهم ترین آنها در شرق آسیا باشد.ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) به تثبیت موقعیت خود به عنوان یک رقیب کاملاً هم‌تراز برای ارتش ایالات متحده ادامه داده است - موقعیتی که روسیه به سرعت در بسیاری از زمینه های توانمندی های متعارف خود، از دست می دهد. اگرچه توجه غرب به شدت بر درگیر کردن نیروهای روسی در اروپای شرقی متمرکز شده است،. تنش‌های چین-ایالات متحده و در حالت گسترده تر چین-ناتو با جلب حمایت بیشتر ایالات متحده از ژاپن و استرالیا و تا حد بسیار کمتری از سوی دولت جدید کره جنوبی در تلاش برای حفظ سلطه غرب در شرق آسیا، همچنان قابل توجه است. اطلاعات جدید قابل توجهی در مورد پیشرفت چین و ایالات متحده در مورد اولین جت های جنگنده نسل ششم جهان به دست آمده است و مقامات آمریکایی همچنان نگرانی های خود را در مورد برنامه رقیبشان ، چین مطرح می کنند. هر دو کشور به طور فزاینده ای از نظر هواپیماهای جنگی که در اختیار دارند در لیگی کاملاً مختص خودشان ظاهر می شوند و آنها تنها کشورهایی هستند که اسکادران های جنگنده نسل پنجم با قدرت کامل را به کار می گیرند و در حال توسعه نسل بعدی بمب افکن های رادارگریز هستند که انتظار می رود به طور همزمان به خدمت وارد شوند. همزمان پس از این دو ، روسیه برای اولین بار جنگنده های نسل پنجم را برای نبرد مستقر کرده است در حالی که کره جنوبی جنگنده نسل پنجم خود را برای اولین بار در ماه ژوئیه به پرواز درآورد و این کشور را به چهارمین کشوری تبدیل کرد که این کار را انجام داده و همچنین این کشور با فروش ده ها میلیارد دلاری به کشورهای ناتو، خود را به عنوان صادرکننده پیشرو تسلیحات در جهان تثبیت نموده است. در حالی که چین و ایالات متحده در رقابت خود برای کسب مزیت کیفی در هوانوردی نظامی و همچنین در رقابتی که چه کسی می‌تواند سیستم‌های جدید را زودتر وارد خدمت کند،در رقابت باقی می مانند، جزئیات جدیدی از ناوگان چین که در سال 2022 فاش شد، مزیت‌های صنعتی عظیم این کشور را روشن می‌کند. در حال حاضر تمام جنگنده های در حال تولید در بزرگ ترین مقیاس در جهان، به غیر از اف-35 آمریکایی، در چین ساخته می شوند که شامل دو کلاس جی-20 و جی-16 سنگین وزن است. در حالی که چین مدت‌هاست که نسبت به ایالات متحده یا هر کشور همسو با ایالات متحده، به استثنای عربستان سعودی، نسبت بسیار بیشتری از جنگنده‌های سنگین‌وزن را در ناوگان خود مستقر می‌کند، نمایشگاه هوایی ژوهای ۲۰۲۲ نشان داد که ناوگان سنگین وزن چین به احتمال زیاد نه تنها از ایالات متحده،بلکه از ناوگان ناتو و روسیه در مجموع پیشی می گیرد.تخمین زده می‌شود که چین تقریبا ۳۰۰ جنگنده J-16 و بیش از ۲۰۰ جنگنده J-20 را در کنار مدل های قدیمی تر،از جمله نزدیک به ۳۵۰ جنگنده J11s و ۵۰ فروندJ15s و ۹۸ فروند سوخو ۳۰و ۲۴ فروند سوخو ۳۵ اس روسی در اختیار دارد.همچنین گمان می رود تعداد کمی از سوخو ۲۷ های قدیمی تر روسی هنوز در خدمت باشند.بنابراین تخمین زده می‌شود که چین بین ۱۰۰۰ تا ۱۱۰۰ جنگنده سنگین وزن را در اختیار دارد که بدون احتساب جنگنده های رهگیر و تهاجمی سنگین وزن،ناوگانی بزرگتر از مجموع ناوگان ایالات متحده و روسیه را نشان می‌دهد. تخمین زده می‌شود که ارتش ایالات متحده تقریبا ۵۱۰ جنگنده سنگین وزن را در اختیار دارد که تنها حدود ۱۲ مورد آز آنها جت های جدید F-15ex هستند.بقیه مدل های F-15 دوران جنگ سرد هستند که آخرین آنها در سال ۲۰۰۱ خریداری شده و همچنین تقریبا ۱۸۵ فروند F-22 که اگر چه از بدنه هواپیماهای نسل پنجم مانند J-20 استفاده میکنند هنوز به تجهیزات اویونیک دهه ۱۹۹۰ متکی هستند و در انتظار ارتقا احتمالی می باشند.خارج از نیروی هوایی ایالات متحده،هیچ جنگنده سنگین وزن در هیچ کجای جهان غرب در خدمت نیست.تنها جنگنده های سنگین وزن غربی که وارد خدمت شدند، F-14، F-15 و F-22 هستند که توسط اعضای ناتو در خارج از ایالات متحده به میدان نمی روند. اگرچه به طور گسترده توسط مشتریانی مانند بریتانیا، آلمان و فرانسه مورد توجه قرار گرفته است،اما نیاز به حفاظت از صنعت داخلی در اروپا، هزینه بالای جنگنده های برتر آمریکایی و فقدان برنامه های عملی جنگنده های سنگین وزن اروپایی،به این معنی است که چنین هواپیماهایی به طور گسترده در ناتو به کار گرفته نمی شوند. اگر چه داسو فرانسه کار بر روی یک هواپیمای سنگین وزن معادل F-15،یعنی میراژ۴۰۰۰ را آغاز کرد، این هواپیما به دلیل هزینه بالا و چشم انداز محدود برای صادرات هرگز وارد خط تولید نشد. بنابراین تولید جنگنده های سنگین به ایالات متحده، چین و روسیه محدود شده است، به طوری که چنین هواپیماهایی اکثریت واحدهای جنگنده روسی را تشکیل می دهند، اما به دلیل حجم محدود بودجه دفاعی این کشور، هنوز تعداد آنها نسبتاً کم است.تخمین زده می شود که روسیه تقریبا ۴۰۰ جنگنده سنگین وزن شامل جنگنده Su-30Sm/Sm2 و S-35 و Su-27 دوران شوروی را در اختیار دارد.تقریبا ۲۰ فروند Su-33که نمونه دریایی سوخو ۲۷ هست بر روی ناو هواپیمابر بر در خدمت میباشد.همچنین تخمین زده می‌شود این کشور شش جنگنده نسل پنجم Su-57 در اختیار دارد. بنابراین تعداد ناوگان جنگنده های سنگین وزن روسیه و ناتو به طور قابل توجهی از ناوگان چین کمتر است، این پدیده با توجه به این واقعیت که جنگنده های سنگین وزن چین نه تنها به طور متوسط دهه ها جدیدتر از جنگنده های ایالات متحده هستند، بلکه همچنین به این دلیل اهمیت بیشتری پیدا می کند که به طور مداوم نشان داده اند پیچیده‌تر از محصولات روسیه هستند. جنگنده های سنگین وزن برای نخبگان نیروی هوایی پیشرو در جهان امروز، نه تنها از توانایی حمل سلاح‌های بسیار بیشتر و در بیشتر موارد از بهترین عملکردهای پروازی برخوردارند، بلکه از بردهای بسیار طولانی‌تر و توانایی حمل مجموعه‌های حسگر بسیار بزرگ‌تر و در نتیجه قدرتمندتر نسبت به جت‌های متوسط یا سبک بهره می‌برند. اگرچه هزینه‌های بسیار بالاتر آن‌ها هم برای عملیات و هم برای ساخت به این معنی است که آنها عموماً در تعدادمحدودتری استفاده می‌شوند. به عنوان مثال، نیروی هوایی ایالات متحده، جنگنده سبک وزن تک موتوره F-16 را برای پر کردن بخش اعظم واحدهای خود پس از F-15 بسیار توانمندتر، که از سال 1975 وارد خدمت شد، توسعه داد.زیرا مشخص شد که F-15 برای استقرار گسترده کاملاً مقرون به صرفه نیست. سرمایه گذاری در F-15 با این وجود حیاتی تلقی می شد، زیرا جنگنده های درجه یک و متوسط شوروی مانند MiG-25 و MiG-29 دارای مزایای عملکردی قابل توجهی نسبت به F-16 بودند. برای ایالات متحده یا متحدانش، فقدان ناوگان قابل توجه سنگین وزن همچنان یک مسئله مهم است - یکی از پیامدهای اخیر آن خروج یک هواپیمای F-15 در اوکیناوا بدون جایگزینی در ماه اکتبر اعلام شد زیرا هیچ جانشین مستقیمی برای F-15 وجود نداشت که بتواند این نقش را به عهده بگیرد.با قطع برنامه های ایالات متحده برای دستیابی به دو جنگنده سنگین وزن آخر خود،یعنی F-22 مشکل دار و F-15exبه صرفه اما غیر رادارگریز،توانایی آن برای تسلط بر جنگ های هوایی آینده به شدت بر روی نسل ششم جنگنده برتری هوایی MGAD است که در حال حاضر در حال توسعه می باشد.با توجه به اینکه در ماه می فاش شد که این پروژه احتمالا صدها میلیون دلار هزینه داشته باشد،با این حال انتظار می رود هزینه های جانشین F-22و F-15 حتی بیشتر از این هم باشد. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/china-more-heavyweights-nato-russia

مسیر پیاده‌روی به سمت گلزاری شهدای کرمان، یک روز مانده به سومین سالگرد شهادت حاج قاسم ((یریدون ان یطفؤا نور الله بافواههم و یابی الله الا ان یتم نوره و لوکره الکافرون)) ((مى خواهند نور خدا را با دهانهاى خود خاموش كنند، در حالى كه خدا نمى گذارد؛ بلكه نور خود را به كمال مى رساند، اگر چه كافران كراهت داشته باشند)) #جان-فدا

طرح های آینده ترکیه: پهپاد آنکا و جنگنده های نیروی هوایی ترکیه اعلام کرده است که ساخت آنالوگ پهپاد روسی "Hunter" Anka-3 را آغاز کرده است. آزمایش نمونه اولیه پهپاد Anka-3 باید از سال 2023 آغاز شود. گفتنی است که از نظر ظاهری پهپاد Anka-3 ترکیه که طبق طرح "بال پرنده" ساخته شده است، شبیه اس-70 روسی "Hunter" است. وزن برخاست پهپاد ترکیه 7 تن است و مجهز به موتور جت توربوفن خواهد بود. جنگنده ترکیه با نام TF-X از خط تولید مونتاژ نهایی خارج شده و بر روی ارابه‌های فرود خود قرار گرفت. موتورهای این جنگنده که ملی اعلام شده نیز نصب شده است. این جنگنده قرار است در ماه مارس سال 2023 از آشیانه خارج شده و در سال 2024 به نیروهای هوایی ترکیه تحویل داده شود. روز جمعه نیز هواپیمای جنگنده آموزشی و نظامی سبک ترکیه با نام "حر جت" (HÜRJET) که روند ساخت آن سپری شده، از آشیانه خارج شد. این هواپیما که هنوز موتورش هماهنگ و یکپارچه نشده است، قرار است در سال 2023 اولین پرواز خود را انجام دهد. طی هفته‌های اخیر در حوزه‌های نظامی، بسیاری از دستاوردهایی که قرار بود در سال آینده میلادی رونمایی شوند، به نمایش درآمدند که نشان می‌دهد اردوغان به دنبال استفاده از آنها برای انتخابات تابستان است.

آزمایش موشک کروز اتمی زیردریایی پرتاب بابر 3 پاکستان در پاسخ به پرتاب آزمایشی موشک بالستیک آگنی-وی با برد ۵۰۰۰ کیلومتر توسط ارتش هند ، امروز نیروی دریایی ارتش پاکستان موشک کروز دریایی جدیدی با نام بابر-۳ را با برد ۴۵۰ کیلومتر پرتاب کرد.(بابر نام یکی از پادشاهان حکومت گورکانی هند میباشد) این موشک کروز که از زیردریایی به صورت اژدر پرتاب شده و سپس به سطح آب می آید و به صورت کروز پرتاب می‌شود، توانایی حمل کلاهک هسته‌ای را نیز دارد. گفتنی است سخنان جنجال آفرین بلاول بوتو زرداری وزیر خارجه‌ی جوان پاکستان که نخست وزیر هند را «قصاب گجرات» خوانده بود باعث افزایش تنش های سیاسی میان این دو کشور شد. از این رو حزب حاکم هند برای سر وزیر خارجه پاکستان جایزه بیست میلیون روپیه ای تعیین کرده است/وستانیوز

بخش چهارم در بازه زمانی نیمه دوم قرن بیستم ، شرق آسیا و بخصوص چین آبستن وقایع متعددی بود و این روند با فاصله گرفتن چین کمونیست از اتحاد شوروی و نزدیک شدن به غرب ، صورت متفاوتی بخود گرفت و درواقع نمونه ای از ایجاد ارتباط میان دو دشمن آشتی ناپذیر محسوب می شد .اگر به شکل خلاصه این روند بررسی شود ، چین کمونیست به لطف کمکهای بی شائبه اتحاد شوروی سابق ، موفق شد تا پس از رویارویی با ارتش ژاپن و سپس ملی گرایان چینی ،درسال 1950 کنترل کامل این کشور را در اختیار خود بگیرد و در ده سال نخست ، یعنی تا سال 1960 روابط بین دو کشور بزرگ کمونیست دنیا در بهترین وضعیت خود قرار داشت ولی این روابط به شکل خاص پس از مرگ استالین در سال 1953 روبه تیرگی نهاد و در اواخر دهه شصت میلادی به درگیری مسلحانه نیز انجامید . راست : سفر کیسینجر / چپ : سفر نیکسون به چین نقطه آغاز همکارهای دفاعی چین و غرب محسوب می شد چینی ها نیز که خود را دربرابر غول روسی بدون پشتیبان می دیدند ، قبل از خاتمه جنگ ویتنام ، روند عادی سازی روابط خود را با واشنگتن آغاز کردند تا جایی که در ژوئیه 1971 کیسینجر به شکل مخفیانه از پکن بازدید نمود که یکی از نتایج آن ، موافقت با سفر نیکسون در فوریه 1972 بود . پس از این مرحله ، از ماه می 1973 ارتباطات دیپلماتیک میان طرفین آغاز شد و در اول ژانویه 1979 ، ایالات متحده به شکل رسمی ، جمهوری خلق چین را به رسمیت شناخت . این مساله تا فوریه 1979 در عادی ترین حالت خود قرار داشت ولی از این تاریخ به بعد ، با شروع عملیات نظامی ویژه ارتش چین علیه ویتنام ، و مقاومت ویتنامی ها و خطر رویارویی اتحاد شوروی و چین ، شرایط پیچیده ای پدید آمدکه موجب شد پکن بدلیل برتری روسها در تسلیحات هسته ای ، به منظور ایجاد توازن با اتحاد شوروی ، بیشتر به سمت غرب گرایش پیدا کند . علاوه براین ، ناکامی چینی ها علیرغم برتری عددی در نیرو و توقف یگان های ارتش چین دربرابر نیروهای مرزبانی و شبه نظامیان ویتنامی ، باعث شد تا پکن به فکر نوسازی نیروهای مسلح خود افتاده و ایده "ارتش مردمی " اعلام شده از سوی مائو را بتدریج به کناری نهند . بدین ترتیب ، اگر در دهه 50 تا نیمه دهه 60 میلادی ، چین وابستگی قابل توجهی را به کمک های سخت افزاری و فناورانه اتحاد شوروی داشت ولی از ابتدای دهه 70 میلادی ، ارتش این کشور بتدریج دفاتر طراحی بومی خود را ایجاد نمود ولی مشکلات ناشی از وقوع انقلاب فرهنگی باعث شد تا پکن متوجه شود که به تنهایی نمیتواند سامانه های پیشرفته و تسلیحات مدرن را طراحی و تولید نماید . اما نزدیکی میان چین و ایالات متحده که با پس زمینه استراتژی ضد روسی در پکن شروع شد ، از ابتدای دهه هشتاد میلادی منجر به همکاری به نسبت نزدیک میان طرفین گردید و پکن موفق شد تا ضمن دستیابی به فناوری پیشرفته و سخت افزار غربی ، منابع مالی بسیار قابل توجهی را در ازای ارسال کمک های نظامی به مجاهدین افغان بدست آورد . درواقع از سال 1984 ، چین به منبع اصلی تامین مهمات و سلاح برای افغان ها تبدیل شد و امریکایی ها ، تسلیحات چینی را از طریق چندواسطه خریداری کرده و از طریق پاکستان برای جنگ با روسها در اختیار افغان ها قرار می دادند . در دهه هشتاد میلادی و با سرنگونی محمدرضا پهلوی درایران و برچیده شدن پایگاه های اطلاعاتی امریکا در مرزهای جنوبی اتحاد شوروی ، واشنگتن مخفیانه به پکن پیشنهاد داد تا قرارگاه های مشابهی را برای نظارت بر آزمایش های موشکی شوروی در قزاقستان ایجاد کند تا از این طریق پیشرفتهای روسها را در حوزه هایی نظیر سامانه های ضد بالستیک ، موشکهای قاره پیما و ... زیرنظر بگیرد . با توجه به اهمیت این مساله ، دوطرف در سال 1982 توافق نامه رسمی را در مورد ایجاد مراکز اطلاعاتی در چین به امضاء رسانده و بلافاصله ، ایستگاه های شناسایی الکترونیک در شمال غربی چین ساخته شد . با این حال ، واشنگتن در ابتدا اصرار داشت که این مراکز مستقلا اداره شود ولی ارتش چین تاکید نمود که می بایست این تاسیسات بصورت مشترک اداره شده و روند نیز کاملا مخفیانه باشد . این مراکز نهایتا در استان سین کیانگ ایجاد شد و تا سال 1989 نیز به کار خود ادامه داد و اکنون نیز بطور کامل توسط چینی ها اداره می شود .با توجه به روند فوق ، دهه هشتاد میلادی برای پکن فرصت بی نظیری بود که با فناوری نظامی غربی آشنا شده و عقب ماندگی خود را در حوزه ایجاد مجتمع های نظامی – صنعتی جبران کند . اف-86 نیروی هوایی تایوان مسلح به AIM-9B روسها مدعی اند که دستیابی به نمونه های سایدویندر ، یک دانشگاه طراحی برای محصولات آنها محسوب می شد موشکهای هوابه هوا : نیروی هوایی چین در سال 1961 براساس تفاهم نامه ای که میان سران این دوکشور در خصوص همکاری های نظامی امضاء شد ، موفق گردید تا مجوز تولید موشک هوابه هوای کا-13 ( ار-3 اس ) را دریافت کند که این موشک روسی نیز به نوبه خود ، روگرفتی از موشک مشهور هوابه هوای AIM-9B سایدویندر بشمار می رفت که تعداد قابل توجهی از این موشکها پیش از این توسط جنگنده های اف-86 تایوانی شلیک شده و بدون اینکه به هدف خود آسیب بزند ، با واسطه به دست روسها رسیده بود . پس از دریافت مجوز و تجهیزات مربوط ، این موشک با شناسه PL-2 در چین وارد خط تولید انبوه شده و در سال 1967 به نیروی هوایی این کشور عرضه گردید و در طول 40 سال خدمت بروزرسانی های متعددی بخود دید . همانند سلف آمریکایی ، پی ال-2 موشک کوچک و ساده ای بود ولی با فراررسیدن نیمه دوم دهه هشتاد میلادی ، تقریبا از رده خارج بحساب می آمد و در حوزه هایی نظیر برد ، قدرت مانور حرفی برا ی گفتن نداشت . راست : پی ال-2 چپ : آر-3 اس اما نیروی هوایی چین از سال 1982 بدنبال جایگزین پی ال-2 بود و پس از بررسی های متعدد ، یک نسخه بومی با شناسه PL-5 طراحی و تولید شد ولی بدلایل مختلف از جمله برآورده نشدن الزامات فنی ، تنها 5 سال در خدمت بود و سپس کنار گذاشته شد . بدین ترتیب با توجه به منسوخ شدن پی ال-2 و شکست تقریبی پی ال-5 ، چین تصمیم گرفت تا برای جبران کمبودهای موجود خود در حوزه فناوری سمت غرب حرکت کند و این مساله پس از نزدیک شدن به واشنگتن تاحدودی رنگ واقعیت بخود گرفت و اکنون چین می توانست از متحدان ایالات متحده فناوری و سلاح تهیه کند . راست : پی ال-7 چپ : ماژیک بدین سان ، پس از مدتها جستجو ، بررسی و آزمون ، ارتش چین در جریان برگزاری نمایشگاه بین المللی تسلیحات به سال 1988 از موشک بومی کوتاه برد خود با شناسه PL-7 با سرجستجوگر فروسرخ رونمای نمود که براساس پیکربندی موشک فرانسوی R-550 ماژیک ساخته شده بود ، بااین حال ، زمانی که چینی ها موفق شدند مجوز تولید این موشک را بدست آورند که فناوری بکار رفته درآن دیگر جدید نبود و خط تولید آن در فرانسه از سال 1974 فعالیت نداشت . اگر چه دریافت خط تولید این موشک از فرانسه یک جهش و انقلاب فناورانه برای نیروی هوایی چین محسوب می گردید ولی نمونه های چینی چندان با نسخه های فرانسوی قابل مقایسه نبوده و با درازایی در حدود 2 متر ، قطر 157 م.م ، وزن 89 کیلوگرم و برد موثر 8 کیلومتر برای مسلح کردن جنگنده های جی-7 و جتهای ضربتی کیو-8 درنظر گرفته شدند . پی ال-8 اگر چه این موهبت برای نیروی هوایی چین بود ولی ارتش این کشور بر آن بود که همه تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار ندهد و از فرصت بدست آمده سیاسی استفاده نمود تا فناوری موشکهای هدایت شونده غربی را تا حد امکان بدست آورد . این تلاش ها تا حدودی نتیجه داد و در سال 1988 پس از کسب مجوز ایالات متحده ، شرکت سازنده عبری یک هدیه ارزشمند شامل بسته کامل اسناد فنی و نمونه های کاملی از موشک هوا به هوای پایتون-3 را درا ختیار پکن قرار داد و متقابلا چینی ها پس از دریافت آن بسرعت دست به کار شده و با مونتاژ کیت های عبری ، در سال 1989 موشک هوابه هوای جدید خود را با شناسه PL-8 رونمایی نمودند . این موشک جدید فروسرخ ، که مقاومت به نسبت مطلوب تری در برابر تله های حرارتی از خود نشان می داد ، با طولی در حدود 2 متر ، قطر 160 م.م ، وزن اولیه 115 کیلوگرم ، برد نهایی 20 کیلومتر در برابر اهداف مانورپذدیر با مسلح شدن به یک کلاهک 5 کیلوگرمی این امکان را برای موشک فراهم آورده بود که به محض از دادن هدف ، ماسوره مجاورتی آن فعال شده و سرجنگی را منفجر می نمود . جذابیت فناوری این موشک برای چینی ها چنان بود که بلافاصله دست به کار زده و دوسال بعد ، موشک PL-9 را معرفی نمودند که با برد موثر حدود 22 کیلومتر و سرجستجوگر چند طیفی ، در میانه دهه 90 آن را به نیروی هوایی تحویل دادند . جت رزمی J-8II مسلح به پی ال-8 بدین ترتیب ، مسلح شدن جنگنده های چینی به موشک های پیشرفته کوتاهبرد ، توان رزم هوایی نزدیک را در نیروی هوایی این کشور به یکباره گسترش داد ولی چینی ها هنوز به موشکهای هدایت شونده ای که بتواند در همه گونه شرایط جوی و برد فامد ( فراتر از میدان دید ) دشمن را کشف و آن را مورد اصابت قرار دهند ، نیاز داشتند اما صنعت دفاعی چین نه فناوری و نه بستر اولیه ای را برای تولید چنین مهماتی در اختیار نداشت . همزمان با این تحولات ، ارتش های غربی در دهه هفتاد و هشتاد به شکل گسترده ای از موشکهای راداری نیمه فعال AIM-7 اسپارو آمریکایی استفاده می کردند . چینی ها نیز اولین نمونه های اسپارو را در جریان جنگ ویتنام بدست آورده بود ولی بدلیل ضعف شدید در حوزه الکترونیک و عدم توانایی در بازسازی فرمول سوخت جامد موشک آمریکایی ، امکان تولید روگرفتی از محصول آمریکایی وجود نداشت . با این وصف ، شرکتهای ایتالیایی براساس پیکربندی اسپارو ، موشک هوابه هوای اسپاید ( ASPIDE) را معرفی کرده بودند که به شکل خاص برای مسلسح کردن جنگنده های اف-104 مورد استفاده قرار می گرفت و آزمون های اولیه آن از سال 1974 شروع شده بود و تا سال 1986 ادامه داشت . در همین روند ، با توجه به اینکه داده های موجود نشان می داد عملکرد اسپاید از اسپارو تا حدودی بالاتر است ، نیروی هوایی چین ترجیح داد تا مجوز تولید محصول ایتالیایی را دریافت کرده و این امر منجر به رونمایی از موشک PL-11 شد . راست : پی ال-11 چپ : اف-104 مسلح به اسپاید این موشک چینی با طول حدود 3/7 متر ، قطر 234 م.م ( مربوط به اسپاید ) سرجنگی ترکش شونده 35 کیلوگرمی (اسپاید ) ، چیزی در حدود 75 کیلومتر برد را به نمایش می گذاشت . اما با وقوع جریان میدان تیان آن من در ژوئن 1989 ، همکاری میان دوطرف محدود شد ولی چین قطعات کافی برای تولید 100 تیر موشک را بدست آورده و موفق شد تا میانه دهه نود میلادی ، جتهای J-8II خود را به این موشک جدید مسلح کند . داده های موجود حاکی از آن است که صنعت دفاعی چین موفق شده تا خط تولید موشک پی ال-11 را با هدایت اینرسیایی در مراحل اولیه و میانی پرواز و درنهایت هدایت راداری در بخش پایانی بصورت انبوه راه اندازی کرده و حتی نمونه ای با جستجوگر راداری فعال را نیز بخدمت گیرد ولی هنوز در این مورد یقین حاصل نشده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند 2- ادامه دارد ....

تست استاتیک موتور سوخت جامد 140 تن نیرو کره شمالی در پایگاه فضایی Sohae متن بیانیه اطلاعات بیشتر از توئیتر دیوید اشمرلر و موسسه Open Nuclear Network قطر موتور را 2.2 متر درنظر گرفت با آنالیز عکس های منتشر شده کلیک کنید پرتاب دوربین با رزولوشن 20 متر به ارتفاع 500 کیلومتری و عکس برداری از سئول برای توسعه ماهواره سنجشی نظامی

Kamov Ka-226 T Hoodlum هلیکوپتر چندمنظوره Kamov Ka-226 T Hoodlum محصول Russian Helicopters که به تازگی از اولین پرواز خود در 10 نوامبر انجام شد، برای اولین بار در خارج از روسیه در نمایشگاه هوایی دبی 2022 به نمایش گذاشته شد. به گفته این شرکت، مدل "T" در واقع یک هواگرد بازطراحی شده است و اولین هلیکوپتر روسی است که کاملاً با استفاده از ابزارهای دیجیتال طراحی شده است، از این رو تمام اسناد آن بدون کاغذ است و به گفته این شرکت امکان کاهش زمان منتهی به پروازهای آزمایشی را دارد. بدنه جدید شکل آیرودینامیکی بهتری دارد و با استفاده از مواد سبک وزن تولید شده است. اکثر اجزای دینامیک نیز جدید هستند، از جمله : · گیربکس · دکل روتور · تیغه ها معماری کلی هلیکوپتر مانند ( دیگر محصولات ) م دفتر طراحی کاموف باقی می ماند، با روتورهای کواکسیال با قطر 13.24 متر، که از نیاز به روتور دم اجتناب می کند. محصولات کاموف در ابتدا برای استفاده از سطوح فرود محدود مانند سطوح عرشه پرواز کشتی ها توسعه یافتند، اکثر هلی کوپترهای کاموف توسط نیروی دریایی شوروی آن زمان و اکنون روسیه به کار گرفته شدند، معماری کواکسیال نیز ثابت کرد که عملکرد خوبی را از نظر قابلیت کنترل در هوای کمیاب روسیه تضمین می کند. این توانایی ها عبارتند از توانایی مقاومت در برابر بادهای شدید متقابل و سرعت صعود و برخاستن و فرود در ارتفاعات بالا. بنابراین جای تعجب نیست که Ka-226T بتواند تا ارتفاع 6500 متری کار کند، از این رو لقب "کوهنورد" به آن داده شده است. سقف پروزا ایستای این بالگرد 4900 متر IGE (در اثر زمین) و 4100 متر OGE (خارج از اثر زمین) است، اما می تواند تا ارتفاع 6000 متری با وزن 2800 کیلوگرم و در دمای 20+ درجه سانتی گراد نیز پروازکند . Kamov Ka-226 T توسط دو موتور توربینی Arrius 2G1 ساخت شده توسط Safran Helicopter Engines فرانسه به پرواز در می آید که مجهز به سیستم کنترل دیجیتال کامل موتورهستند و هر کدام 580 اسب بخار قدرت دارند، در صورت عدم کارکرد اضطراری یک موتور،هر موتور توان ایجاد 705 اسب بخار برای دو دقیقه و نیم را داراست . این بالگرد دارای حداکثر وزن برخاست 3600 کیلوگرم و حداکثر بار داخلی 1000 کیلوگرم است که حداکثر بار خارجی هم 1300 کیلوگرم است. یک یا دو نفر خدمه دارد و می تواند تا هفت مسافر را جابجا کند. حداکثر برد در 190 کیلومتر در ساعت (103 کیلو نات) سرعت کروز 560 کیلومتر با استفاده از سوخت مخازن اصلی است. لازم به ذکر است که Kamov Ka-226 T به یک سیستم سوخت مقاوم در برابر ضربات و سقوط مجهز شده است که ایمنی را در مقایسه با هلیکوپتر پایه افزایش می دهد. حداکثر سرعت 220 کیلومتر در ساعت است. یکی از ویژگی های متمایز Kamov Ka-226 که در نسخه "T" باقی مانده است، ماژولار بودن است. در حالی که کابین خلبانان با بدنه هواگرد یکپارچه است، کابین عقب ماژولار است که امکان تغییر سریع هلیکوپتر را برای ماموریت های مختلف فراهم می کند، شرکت Russian Helicopters زمان تعویض ماژول را دو ساعت اعلام می کنند. ماژول‌های حمل‌ونقل، نظارت، جستجو و نجات, و آمبولانس هوایی در دسترس هستند که حداکثر انعطاف‌پذیری را ارائه می‌دهند و به این بالگرد اجازه می‌دهند تا برای مأموریت‌های مختلف مانند : · شناسایی · هدف‌گیری هوایی · گشت‌زنی · شناسایی · حمل‌ونقل گروه‌های نیروهای ویژه · حمل‌ونقل بار و مسافر · و تخلیه پزشکی کابین خلبان Kamov Ka-226 T با NVG سازگار است و نسخه T به مجموعه جدیدی از تجهیزات ناوبری پرواز و ارتباطات رادیویی مجهز شده است. به صورت اختیاری می‌توان این کابین را مجهز به سیستم‌های اکسیژن و گرمایش، که در ارتفاعات بسیار بالا کار می‌کند، و بالشتک های هوای آبنشین برای پرواز بر روی آب نصب کرد. شرکت Russian Helicopters ، محصول خود را به عنوان یک بالگرد چند منظوره در بازارهای بین المللی پیشنهاد می کند که علاوه بر نقش های نظامی می تواند برای وظایف شبه نظامی و غیرنظامی نیز استفاده شود. ظرفیت پرواز در ارتفاعات بسیار بالا بازارهای فراوانی را برای این بالگرد باز می کند. برای نمونه در بازار هند ، نیروهای مسلح دهلی نو در درگیری مرزی با کشور همسایه خود پاکستان این بالگرد را در ارتفاع 6000 متری به کار میبرند ! بعلاوه شایعاتی نیز در مورد تولید احتمالی این بالگرد در آن کشور قبلاً منتشر شده است. طبق گفته Russian Helicopters ، تولید انبوه هلیکوپتر ارتقا یافته Kamov Ka-226 T باید سال آینده در کارخانه هوانوردی اولان اوده با همکاری نزدیک با شرکت تولید هوانوردی Kumertau آغاز شود. پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . منبع : https://www.edrmagazine.eu/dubai-airshow-hosts-the-international-debut-of-russian-helicopters-ka-226

شباهت این طرح به آنتونوف 148/158 بسیار زیاد است البته سالها صحبت از تولید آنتونوف148 در ایران بود البته جالب تر حضور ماکت هواپیما توربو پراپ تک موتور Baikal LMS-901 روسها در کنار ماکت هواپیما توربوپراپ TVRS-44 Ladoga در نمایشگاه کیش بود البته همچنان روسها با مشکل موتور دست و پنجه نرم میکنند باید دید توسعه موتور های vk800 و TV7-117CT-02 و PD-8 به کجا خواهد رسید

موتورهای نمایش داده شده در ایرشو کیش 2022 : موتور وانکل 794 وانکل 793 وانکل 788 توربو جت 894 توربو جت 840   

سلام خدمت همه برادران میلیتاری گزارش تصویری از نمایشگاه به شدت کم کیفیت کیش ، متاسفانه قسمت ایر شو کیش به دلیل منطقه پرواز ممنوع جام جهانی قطر برگزار نشد.و نمایشگاه صرفا در محیط سالنی با حضور شرکت های ایرانی و روسی برگزار شد.واقعا بد ضد حالی زدن خیلی ضرر کردیم :/ مقداری کاتالوگ هم هست اگر وقت شد اپلود میشه... شرکت های روسی سامانه ضد اخلال جی پی اس سامانه جمینگ انتن ارتباطی پهپاد موتور وانکل 794 وانکل 793 وانکل 788 توربو جت 894 توربو جت 840 موبوجت کار زیبا از یک شرکت اصفهانی قیمت 700 تومان (یک ست موتور + 3 پلت فرم) هدایت با وایفای گوشی

ژاپن،ایتالیا و انگلستان برای ساخت جنگنده سری جدید نسل ششم تا سال ۲۰۳۵ با هم همکاری خواهند کرد.این نخستین جنگنده نسل ششمی آسیا و اروپا خواهد بود. GCAP یا برنامه جهانی مبارزه هوایی منابع هر سه کشور را برای ساخت یک جنگنده مشترک تجمیع خواهد کرد. GCAP یکی از حداقل دو جنگنده نسل ششمی است که در حال توسعه است. روز جمعه، نخست وزیران ژاپن ، بریتانیا و ایتالیا در بیانیه ای مشترک این اعلامیه را اعلام کردند و خاطرنشان کردند که این برنامه شامل «همکاری آینده با ایالات متحده، با ناتو و شرکای ما در سراسر اروپا، هندو اقیانوسیه و در سطح جهانی است. GCAP، هر سه کشور توافق کرده اند که منابع خود را با هم ترکیب کنند و یک جت جنگنده مشترک تولید کنند. پیش از این، ژاپن متعهد به ساخت جنگنده FX بود ، در حالی که بریتانیا و ایتالیا در ساخت جنگنده Tempest با یکدیگر همکاری می کردند . به گفته وزارت دفاع بریتانیا این ۳ کشور اکنون به شدت برای طراحی کانسپت و ایجاد ساختارهای مورد نیاز برای ارائه این پروژه عظیم دفاعی و آمادگی برای راه اندازی فاز توسعه در سال 2025، کار خواهند کرد." این سه نفر همچنین توافقنامه تقسیم هزینه را قبل از سال 2025 انجام می دهند و مشخص می کنند که چه کسی هزینه چه چیزی را پرداخت می کند، زیرا هواپیما بدون شک دوره توسعه بسیار گرانی خواهد داشت. هیچ یک از این سه کشور به تاریخ اولین پرواز متعهد نشده اند، اگرچه قرار بود نمونه اولیه Tempest در سال 2027 و نمونه اولیه FX تا سال 2028 پرواز کند. این امر نشان میدهد بیشتر از یک دهه برای توسعه اویونیک و سیستم های جنگی و سلاح هایی که GCAP را به یک جنگنده در کلاس جهانی تبدیل می کند نیاز است. این یک فرآیند پیچیده و طولانی است: برای مثال، F-35 اولین بار در اوایل دهه 2000 پرواز کرد، اما تا سال 2015 آماده جنگ نشد. علاوه بر اعلامیه‌های سه کشور، تصاویر خیالی از پرواز GCAP بر فراز هر سه کشور منتشر شد: پرواز GCAP نیروی هوایی سلطنتی بر فراز رودخانه تیمز، کاخ وست‌مینستر، و بیگ بن. یک نسخه نیروی هوایی ایتالیایی که بر فراز کولوسئوم رم پرواز می کند. و یک GCAP نیروی دفاع هوایی ژاپن با کوه فوجی در پس زمینه هر سه کشور GCAP را یک جنگنده «نسل بعدی» توصیف می کنند، جنگنده ای که از نظر فناوری نسلی جلوتر از جت های نسل پنجم فعلی خواهد بود. در حالی که هر سه کشور در حال حاضر نسخه های مختلف جنگنده ضربتی مشترک F-35 را استفاده می کنند اما F-35 همه نیازهای آنها را برآورده نمی کند. یکی دیگر از عوامل ایجاد GCAP تمایل به حفظ پایگاه صنعتی جت های جنگنده هر سه کشور، ایجاد شغل و توسعه یک محصول صادراتی بسیار مطلوب است که تنها چند کشور دیگر می توانند ارائه دهند. اگرچه این برنامه در مراحل اولیه است اما می‌توانیم با نگاهی به برنامه‌های FX و Tempest به جزئیات طراحی GCAP پی ببریم. هر دو دو موتوره و تک سرنشین بودند که منجر به ساخت جت‌های جنگنده بزرگ‌تر، سنگین‌تر، اما دوربردتر و قدرتمندتر می‌شد. هر دو طرح های پنهان کار با سطوح مسطح، روکش، و باله های دم کج شده و تقریباً صاف بودند. تمپست موشک هوا به هوای پیشرفته Meteor را حمل می کرد، در حالی که FX قرار بود موشک هوا به هوا مشترک جدید را حمل کند که از فناوری پیشرانه رم جت پیشرفته Meteor استفاده می کرد. FX و Tempest هم در چارچوب زمانی و هم در برخی از اهداف طراحی همزمان بودند. ژاپن یک جنگنده بزرگ و دوربرد می خواست که بتواند از حریم هوایی ژاپن در برابر تهدیدات چین، روسیه و کره شمالی محافظت کند.نیروهای بریتانیا و ایتالیا که اغلب در خارج از کشورهای خود مستقر می شوند، خواهان جنگنده ای مشابه اما دورپرواز هستند. به عنوان مثال انجام ماموریت های جنگی علیه دولت اسلامی (داعش)یا گشت زنی در مرزهای طولانی ناتو با روسیه. نسخه ژاپنی GCAP ممکن است برای نبرد هوا به هوا کمی بهینه‌تر شود، در حالی که نسخه اروپایی ممکن است مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به زمین را به طور مساوی تقسیم کند. طرح قدیمی تمپست در حال حاضر، سه جنگنده شناخته شده نسل ششم در دست توسعه هستند: GCAP، جنگنده نسل بعدی نیروی هوایی ، و یک برنامه نیروی دریایی ایالات متحده با همین نام. چین که برای رسیدن به غرب رقابت می کند، تقریباً به طور قطع در حال کار بر روی حداقل یک هواپیمای نسل ششمی است.هر نسل با مجموعه ای از قابلیت های تکنولوژیکی تعریف می شود که بر اساس نسل قبلی ساخته شده است. GCAP و دیگر جنگنده‌های نسل ششم دارای ویژگی‌های نسل پنجمی مانند رادارگریزی و جنگ شبکه محور خواهند بود، در حالی که ویژگی‌های جدید می‌تواند شامل کمک خلبانی هوش مصنوعی، استفاده از رادار دماغه‌ای برای جنگ الکترونیک و سایر تواناییهای جنگ الکترونیکی، عملیات بدون سرنشین، تسلیحات لیزری و توانایی کنترل چندین پهپاد مستقل باشد.ساخت جت های جنگنده مدرن بسیار پرهزینه است. فقط ایالات متحده و چین به طور مستقل جنگنده های نسل پنجم را توسعه داده و به میدان فرستاده اند. روسیه هواپیمای سوخو-57 "فلون" را به پرواز درآورده است، اما در تبدیل آن به یک جنگنده عملیاتی موفق نبوده است. تولید جنگنده‌های نسل ششم آسان‌تر نخواهد بود، اما تجمیع منابع ژاپن، بریتانیا و ایتالیا هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و یک جنگنده در کلاس جهانی را در دسترس هر سه قرار می‌دهد. بن پایه https://www.popularmechanics.com/military/weapons/a42218929/japan-italy-uk-new-fighter-jet/ https://www.google.com/amp/s/www.theregister.com/AMP/2022/12/09/gcap/ مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد

سلام جالبه شباهت هایی با قاهر داره و از اونجا که قاهر تاکسی زمینی هم داشته و با تجربیاتمون در ساخت پهپاد (هدایت و پرواز و ... ) شاید مثلا بشه یک UCAV داشته باشیم از طرح قاهر. هرچند به نظرم چنین پهپادهایی در این کلاس به درد رهگیری زمان جنگ نمیخورند ولی برای رهگیری زمان صلح و همچنین رهگیری پهپادها شاید گزینه مناسبی باشند. قبلا اعلام کرده بودند که اولین پرواز خودش را در 2023 انجام میده که اعلام شد از برنامه جلوتر هستند. ( سر و صدای شاهدها و همزمان خوابیدن کامل صدای بیرقدار ها در جنگ اکراین به نظر ترک ها را وادار کرده هرطور شده یک صدایی از صنعت پهپادیشون بلند کنند) قبلا اعلام شده بود قراردادی با اکراینی ها برای استفاده دو مدل موتور توربوفن AI-322F و AI-25TLT در این پهپاد انعقاد شده که حالا من منبعی ندیدم که نوع موتور را تغییر دادند یا خیر.

هند آزمایش آگنی 5 دور بردترین موشک اتمی خود را با موفقیت انجام داد موشگ آگنی 5 که بیش از 5 هزار کیلومتر برد دارد امروز تست شد. جزئیات بیشتری از این آزمایش منتشر نشده است. با این موشک برد موشک های اتمی هند به نقشه ی زیر رسیده است:

احتمال بازداشت ‌الکاظمی به اتهام دست داشتن در ترور شهید قاسم سلیمانی لینک از سایت تابناک : https://www.tabnak.ir/fa/news/1155054/احتمال-بازداشت-‌الکاظمی-به-اتهام-دست-داشتن-در-ترور

وطن عمران خان که در یک شبه کودتا از نخست وزیری برکنار شد و بعد از ترور ناموفقش و در وعده تجمع هوادارانش برای راهپیمایی اعتراضی به سمت اسلام آباد حاضر شد در حالیکه ده ها هزار نفر از طرفدارانش در یک اجتماع گسترده حاضر شده بودند تا به سمت اسلام آباد حرکت کنند این اعتراضات را لغو کرد و گفت نگران هست این دعوت منجر به هرج و مرج و آشوب و ویرانی در کشورش بشه و او این را نمیخواد و حتی از خواسته دیگش یعنی انتخابات زودهنگام هم چشم پوشی کرد و گفت در انتخاباتی که طبق قانون در موعد مشخص برگزار میشه شرکت میکنه و هوادارانش را هم دعوت کرد در اون انتخابات شرکت کنند.

سلام علیکم یحتمل باید تیربار PKT روسی باشد که در نسخه MIL-8 AMTsh در رمپ دماغه بالگرد قابل جاگذاری هست

ببینید دوستان! اساساً این بحث که حماس گروهی تروریستی است یا گروهی مبارز یا چه و چه، بحثی کاملاً فرعی و بی ارتباط به اصل وقایع است. این که حماس تروریستی باشد یا نباشد، چه ارتباطی به منافع ایران و جهان اسلام در سوریه و فلسطین و منطقه پیدا می کند؟ مگر دشمن ایشان، که خود سرمنشاء تروریسم دولتی و شاگرد تنبل کلاس دموکراسی نیست که سالیان سال تنها با پارتی لابی های صهیونیستی در کشورهای اروپایی و امریکا و ایضاً فشارهای اقتصادی و سیاسی این کشورها (که اغلب هم داعیه دار حقوق بشر و آزادی و عدل و ... هستند) باعث معاف شدن از تمامی قوانین و مقررات بین المللی؛ از رعایت حقوق بشر گرفته تا حتی قوانین مصوب شورای امنیت که هر کشوری را می تواند به نابودی و یا تحریم محکوم نماید؛ شده است؟   برای مبارزه با چنین رژیم نامشروعی که حتی سازمان ملل هم بسیاری از سرزمین های تحت اشغال آن را به رسمیت نمی شناسد و بزرگترین حامی سیاسی، اقتصادی و نظامی آن؛ یعنی ایالات متحده نیز قادر به تأیید حق اشغال این سرزمین ها برای این رژیم نبوده و نیست، به نظر شما اهمیتی دارد که چه گروهی چه ماهیتی دارد؟   اصل موضوع، برچیدن بساط صهیونیست ها از پاره ی تن اسلام است. حالا این پاره ی تن از چه گروه هایی تشکیل شده و این گروه ها، هریک چه منافعی دارند و یا خواهند داشت. با کدام حکومت دوست و با کدامین یک دشمن اند و بسیاری موارد دیگر، بحث های فرعی است که بعد از برچیده شدن این بساط آغشته به خون، تازه می توان درخصوص آن بحث و گفتگو نمود.   در گذشته هم عرض کرده ام و مجدداً می گویم. این که ما به گروهکی کمک مالی و یا نظامی نماییم، دلیل بر این نیست که آن گروه لزوماً بدل به مزدوران ما شوند و یا در سیاست های آتی از ما حمایت نمایند. چرا که اگر می خواستیم از گروه های منطقه یارگیری کنیم، راحت تر بود که روی گره های شیعی سرمایه گذاری کنیم تا گروهی سنی که تفاوت های بنیادینی از نظر دینی با شیعیان ایرانی دارند.   اساساً برای همدل شدن و همراهی با سیاست ها، حتی نزدیکی ایدئولوژیکی هم ملاک نیست و این ارتباط می بایست از طریق دل و باور بوجود بیاید؛ نظیر چیزی که در لبنان شاهد بودیم. اما ایران به هر گروهی که بخواد اسرائیل را تحت فشار قرار دهد کمک کرده و می کند. کما اینکه به جنبش فتح هم کمک نمود. طبیعی است که بعد از سازش فتح با اسرائیل، کمک ها به سمت حماس رفت و البته در طی این سال ها جنبش جهاد اسلامی که در مبارزه با اسرائیل ثابت قدم تر بوده است بیشتر مورد حمایت ایران قرار گیرد و پس از آن هم باز گروهی دیگر ممکن است بوجود بیاید که آرمان فلسطین را دنبال نماید و حمایت ایران را از آن خود نماید و این چرخه کماکان ادامه خواهد داشت.   ---------------------------------------------------------------------   اصل هدف و منظور ایران، آرمان فلسطین است. اگرچه ممکن است برخی گروه ها نمک خورده و نمکدان بشکنند که گروه های فلسطینی در طول تاریخ کم از این موارد از خود نشان نداده اند.   بدیهی است عدم حمایت از این گروه ها، به صرف اینکه سابق بر این هم کیشان شان نمکدانی هم شکسته اند، جز به نفع و سود اسرائیل و حامیان ایشان نبوده و نیست و طبیعی است که اساساً یکی از نقشه های دشمنان هم می تواند این باشد که رفتارهایی از این دست را در اخبار و رسانه های خود بولد نمایند تا با فریب و مأیوس نمودن حامیان حقیقی آن ها، بخواهند به تضعیف این گروه ها پرداخته و بعداً کارشان یا یکسره کرده و یا به بیعت با یزیدان زمان مجبورشان نمایند.

مشکل عمده مردم فلسطین و له طور اعم امت اسلام، کم شعوری است. ۷۰ سال است که رهبران فلسطین بر پایه خون جوانان آن، برای خودشان در پاریس و برن ویلا میخرند و مردم هنوز نتوانسته اند جدای از تعصبات قبیله ای و مذهبی، صلاح خود را تشخیص دهند. استضعاف عمده مردم فلسطین فکری است

بسمه تعالی ضمن قدردانی از زحمت کشان بی مزد و منت پشت این رونمایی ها در مجموعه صنایع دفاع که بار اصلی پروژه رو به دوش دارند لکن هیچ وقت روبرو دوربین نمیان و هیچ وقت اونطور که باید به ویژه طی چند سال اخیر مورد توجه مسولین واقع نمیشن و حتی با وعده های بی سرانجام و بی مهری های متعدد روبرو میشن ولی باز هم دلسوزانه کار می کنند و همچنین! تشکر از عکاس محترم وزارت دفاع که نفهمیدیم مقصودشون از عکس هایی که گرفتند عکس سیاسی خبری بوده یا فنی! که مشخصا نظر به کادربندی ضعیف در هیچ یک موفق نبودند! (ما کادربندیشون رو با اجازه اصلاح و) با اجازه اساتید میلیتاری در مورد سامانه های رونمایی شده نظراتی فنی مبتنی بر اندک تصاویر منتشرشده میدیم..   ✅ نظر به شکل سخت افزاری رادار معراج 4 میتوان گفت رادار مذکور یک رادار اکتساب داده (مرحله بعد از جست و جوی پیش اخطار و قبل از ردگیری) آرایه فاز سه بعدی غیرفعال از نوع کنترل فرکانسی است.       ✅ همانطور که از تصویر فوق پیداست ساختار سخت افزاری آنتن رادار به صورت موجبرهای دارای شکاف هست. در این نوع رادارها بیم به شکل بادبزنی است و چرخش افقی به صورت مکانیکی و حرکت عمودی به کمک تغییر فرکانس (نتیجتا تغییر فاز امواج خروجی از شکافها) است.         ✅ از جمله رادارهای مشابه این رادار میشه به یک- رادار AN/TPS-75   دو و سه-  رادار FM-90 و  چهار- رادار JY-11B اشاره کرد.       ✅ با توجه به شکل مربعی این آنتن و عدم مشاهده ی فید تغذیه در پشت آنتن می توان گفت این آنتن می تواند از نوع آرایه فازی فعال و کنترل آتش با بیم نوک مدادی باشد. این رادار بخش آخر سامانه  باور 373 یعنی کنترل آتش است و وظیفه ی استخراج دقیق مختصات هدف در محدوده ی ارائه شده توسط رادار اکتساب را بر عهده دارد. این رادار بسیار مشابه با رادار رونمایی شده قبلی یعنی رادار  حافظ است.       ✅ رادار دیگر مشابه این رادار که پیش از این رونمایی شد رادار حافظ است. که آنتن آن با تصاویر منتشر شده ی امروز متفاوت است.     به کانال انجمن بپیوندید: https://telegram.me/militaryforum