نصب احتمالی پدافند نواب روی شناور ذوالفقار در پشت شناور فضایی به طول ۲ در ۱/۵متر (اگر از اندازه پرچم تخمین بزنیم میشه گفت سه متر در دو متر )با رنگ سفید جنب پرچم مشخص است این فضا می تواند محل قرار گیری سیلو های موشک پدافندی نواب باشد بنظر دو دریچه پرتاپ در محل سیلو ها دیده میشود با توجه به شرایط دریا و تکان های پی در پی در ان و همچنین رطوبت ذاتی نوع سوخت موشک های دریایی متفاوت است برخی فروم های خارجی نوشته اند که احتمال دارد در هر سیلو بیشتر از یک موشک وجود داشته باشد که با توجه به استاندارد دریایی به نظر بعیداست احتمال وجود چهار سیلو در هر قایق ممکن است رادار سامانه نواب در داخل گوی از جنس خاص قرار گرفته تا از خوردگی احتمالی رادار در دریا جلوگیری کرد این شناور دارای طول ۱۹ متر در عرض پنج متر بوده و باید دید شلیک ان لانچ سرد می باشد یا لانچ گرم البته سامانه نواب لانچ گرم است لیکن در دریا سیستم لانچ گرم میتواند فشار زیادی به استراکچر قایق ایجاد کند مهمترین اصل دراین شناور اتصال به شبکه یک پارچه می باشد اگر این شناور توانایی جنگ شبکه محور با سایر شناور های دریایی سپاه و ارتش را داشته باشد می توان به راحتی کل فضای خلیج فارس و دریای عمان را تحت نظر داشته و مشکل پدافند در دریا های جنوب حل می شود در کشور امریکا ناو های هواپیما بر از نظر پوشش پدافندی تحت پوشش سایر ناو شکن ها و ... هستند حال شما در نظر بگیرید ناو پهپاد بر با باند ۱۸۰ متری شهید باقری نیز تحت پوشش پدافندی ۲۰ شناور ذوالفقار در اطراف خود باشد یک بینش مناسب با کوچک سازی برنامه نظامی امریکا با کیفیت مناسب در واقع مینیاتور سازی با کیفیت با توجه به تحویل یک شناور احتمالا این طرح هنوز در حال سیر مراحل ازمایشی خود می باشد بنظر این باکس ها لانچر های جدید برای موشک الماس باشن مجددا دیده می شود در قایق های تندرو در حال افزایش کیفیت سلاح ها هستیم و در اینده شلیک راکت های ۱۰۷ میلی متری را به ناو های دشمن از فاصله نزدیک کمتر خواهیم دید البته در مستند سلاح ایرانی اعلام داشت این راکت هابا هدف اخلال در سامانه های راداری دشمن شلیک می شوند که به نطر می رسد این تاکتیک با توحه به حجم خسارت خودی به نظر منسوخ شده است نصب موشک فلق با برد بیشتر هم جالب بود تغییر راکت های ۱۰۷ میلی متری به راکت های فلق با هدف دوری از پدافند ناوهای دشمن احتمالا در آینده این راکت ها توانایی دنبال کردن هدف را با توجه به پس زمینه ابی دریا داشته باشند در کنار موارد فوق وجود پهپاد ها با توانایی ارسال اطلاعات یکپارچه میتواند کلیه اطلاعات را در صحنه به سایر شناور ها منتقل کند این قدرتی است که احتمالا از دیرباز ما شاهد ان در نیرو دریایی سپاه بوده ایم حال این موارد را بگذاریم در کنار شناور شهید سلیمانی ب توانایی شلیک موشک کروز و پدافند برد بلند و کوتاه و توانایی احتمالی پدافند شبکه محور با قایق های دوالفقار و همچنین شناور ابو مهدی مهندس با توانایی شلیک موشک بالستیک ضد ناو به نظر قدرت عطیمی با بودجه کم و مینیاتور سازی در جنوب توسط سپاه در حال شکل گیری است این موارد رو من مینیاتور سازی میگویم چون ما باکیفیت بسیار بالا داریم از شناور های کوچک بهره می بریم اما در آخر به نطر می رسد حضور شناور های کانتینر بر تجاری و حتی نفت کشی مثل مکران می تواند با هدف دور زدن تحریم ها صورت پذیرد و از نظر من این کار بسیار مناسب است پس از جنگ اوکراین ما شاهد یک اجماع جهانی درتحریم سپاه و .... بودیم همانطور که می دانید شناور های نظامی برابرقوانین بین المللی اساسا از بازرسی معاف بوده حال شما در نظر بگیرید با چندین نفتکش که طاهر ایشان نظامی شده است نفت و بنزین و محصولات پتروشیمی (خصوصا مورد اخر دارای ارزش افزوده و حساسیت بیشتر است )ما به کشور های مختلف با اسم دید بازدید نظامی صادر شود همچنین می توانیم کلیه اقلام تحریمی را به راحتی از کشور چین بار کانتینر ها کرده و به کشور بیاوریم در عمل کلیه تحریم ها دور زده شده است

سلام با افزایش شناورهای ائتلاف خارجی در دریای عمان و سرخ و اقیانوس هند مسیر ترانزیت غیررسمی ما به شعبه های مقاومت سخت شده. برای همین لازم هست بخشی از مسیر لااقل در امنیت یک شناور نظامی طی بشه تا نزدیکی مقصد. پ ن: بخش مهمی از فضا زیر عرشه هست. اگر دسترسی های مناسبی ایجاد شده باشه و یا فضابندی حساب شده ای انجام شده باشه هم در نقش پشتبانی رزمی و هم لجستیکی بسیار کارا خواهد بود این شناور. در بحث رزمی هم که با افزوده شده سلاح های مورد نیاز در عرشه ( حتی رادارهای مختلف ) میتونه بسیار کارا هم برای حفاظت از خود و هم شناورهای در چتر خودش باشه. البته این نیاز به یک بازطراحی حساب شده برای انتقال برق و سوخت و دسترسی به بلوک هایی هست که به شکل ماژولار اضافه میشه به شناور بر حسب ماموریتش. به هر حال باید فکری هم برای این افزایش ها داشت. در حال حاضر ما در خلیج فارس و دریای عمان و مسیر یمن - مدیترانه - سوریه با چند طرح دشمن روبرو هستیم: - افزایش حضور ائتلافی با چند ده فروند شناور بزرگ و کوچک به همراه گشت های هوایی و پهپادی و رصد ماهواره ای و دریایی و ساحلی - رونمایی از طرحی برای استفاده گسترده از شهپادها و پهپادها در این مناطق حساس علیه ما - رونمایی از طرح پدافند یکپارچه و همچنینی سیستم پهپادی کنترل و رصد یکپارچه - در اختیار گرفتن برخی سواحل و جزایر در این مناطق و زیرساخت سازی ضد ایران در این سواحل و جزایر. برای هر کدام از این تهدیدات باید برنامه مشخص داشته باشیم و فقط در موضع پدافندی هم نباشیم: - با افزایش شهپادها و پهپادها و ناامن سازی غیرملموس هزینه حضور ائتلاف دریایی دشمن را افزایش بدیم - با استفاده متقابل از پهپاد و شهپاد و همچنین زیرسطحی ها و شناورها و جمع آری شهپاد/پهپاد دشمن ریسک استفاد هزا تکنولوژی های جدید برای دشمن را بالا ببریم - با هشدارهای غیررسمی در مرحله اول مانع شکل گیری پدافند یکپاچره بشیم و در مرحله بعد با استقرار گسترده موشکی/راکتی در جزایر کشورهای مشارکت کننده را تفهیم خطر همکاری با دشمن بکنیم. - گروه های مقاومت را هر چه بیشتر برای بازپسگیری مناطقشون تقویت کنیم.

تصاویر جدید از ناو شهید مهدوی و قایق های تندروی جدید: تصاویر از چند قایق خاص و دیده نشده:

ما از کلاس شهید سلیمانی - 313 - شناور فروند اول را داشتیم. از کلاس شهید رودکی -110 - هم تا حالا شناور رودکی و حالا مهدوی - 3-110 را داریم. فروند دوم آیا از همین کلاس هست و همون ناو پهپادبر در حال ساخت؟ و ناو مبدا شهید مهدوی اینطور بلوک بندی را از ابتدا داشته یا بلوک بندی سطح عرشه و فیکس کننده ها ( به نظر) روی هر بلوک دلیل خاصی داره؟ پ ن: با چند کانتینر و سلاح نمونه که لود شده به نظر سطح عرشه بیشتر برای قرار دادن ماژولار انواع تسلیحات هست. حالا یا در شکل کانتینری یا شکل جایگاه موشک های کروز مرسوم ما در شناورها و لانچر پهپادها و سامانه های پدافندی زمین پایه و ... تثبیت کننده های پایه هم برای همین هستند.

الحاق رسمی ناو لجستیکی شهید مهدوی به نیروی دریایی سپاه این ناو قادر است انواع بالگرد، انواع پهپاد و شناورهای موشک انداز را حمل کند و درون خود انواع سامانه‌های موشکی، پدافندی و راداری را جای داده است. وزن این ناو بیش از 2100 تن و طول آن 240 متر و عرض آن 27 متر است، این ناو دارای انواع رادارهای پیشرفته مانند رادار سه بعدی، سامانه‌های موشکی سطح به سطح، سطح به هوا و سامانه‌ پدافندی سوم خرداد و سایر سامانه‌های مخابراتی پیشرفته را دارا است و در نوع خود از جمله ناوهای خاص کشور محسوب می‌شود. در این مراسم 95 قایق موشک انداز نیز به نیروی دریایی سپاه ملحق شد این شناورها شامل موشک‌های اندازهای کلاس عاشورا و طارق است و از شناور راکت انداز به شناور موشک انداز از برد 10 تا 180 کیلومتر ارتقا یافته‌اند، برد این شناورها نیز به نسبت سایر شناورهای راکت انداز افرایش قابل توجهی داشته است. در این مراسم شناور پشتیبان رزم به‌نام «شهید عبدالله قربانی» هم به ناوگان نیروی دریایی سپاه ملحق شد و پدافند موشکی نواب در کلاس ذوالفقار و پدافند موشکی در کلاس عاشورا نیز رونمایی شد.

به نام خدا Kaiser-Fleetwings BQ-2 پهپاد بدون سرنشین هجومی انتحاری / نمونه اولیه بمب پرنده BQ-1 منشا Fleetwings به 1926 بر می گردد و این شرکت سرانجام مجموعه کوچکی از طراحی های هواپیما شامل تمرین دهنده های Fleetwings 33 و "BT-12 "Sophomore را در دهه 1930 به وجود آورد. یکی از جالب ترین ابتکارات این شرکت BQ-1 بود که یک طراحی بمب پرنده مختص جلب نظر نیروی هوایی ایالات متحده (USASF) در طول جنگ جهانی دوم (1939- 1945) محسوب می شد. Henry J. Kaiser این شرکت را در سال 1943 خریداری کرد و نام آن را به Kaiser-Fleetwings تغییر داد. XBQ-2 BQ-1 زمینه را برای BQ-2 پس از خود فراهم کرد، تلاشی ابتدایی برای ساخت یک هواپیمای بدون سرنشین (UAV) انتحاری. فقط یک kسخه از آن تکمیل شد و اولین پرواز آن در 1943 رقم خورد. این هواپیما با چرخ های سه‌گانه ثابت و پوشش دار (جدا شونده، jettisonable)، محفظه های موتور نصب شده در بال و واحد دم استاندارد با یک باله ظاهری مانند هواپیما های متعارف دارد. بخش کابین خلبان براق است و یک خلبان به صورت انتخابی در آن می نشیند. توسعه هواپیما در جولای سال 1942 آغاز شد و در آن زمان این نوع از هواپیما ها، پهپاد هجومی نام داشتند. قدرت هواپیما از 2 موتور رادیال پیستونی هواخنک سری Lycoming R-680-13 تامین می شد که هرکدام یک ملخ 2 پره را می چرخاندند. مشخصات فنی آن شامل حداکثر سرعت 362 کیلومتر در ساعت و برد 2760 کیلومتر می شد. به عنوان یک بمب بدون سرنشین، محموله آن، 900 کیلوگرم ماده انفجاری بود که سرجنگی را تشکیل می داد؛ کل هواپیما در حین ضربه به هدف به صورت انتحاری عمل می کرد. سرانجام مشخص شد XBQ-2A برای خرید بسیار گران است و منجر به ساخت فقط یک نمونه اولیه پیش از لغو پروژه شد. این هواپیما چندین پرواز آزمایشی را نیز انجام داد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 1943 - وضعیت: لغو شده - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: Kaiser-Fleetwings - ایالات متحده - کشورهای استفاده کننده: ایالات متحده (لغو شده) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 14.8 متر - حداکثر وزن برخاست: 3500 کیلوگرم – قوای محرکه: 2 موتور رادیال پیستونی هواخنک Lycoming R-680-13 با قدرت 280 اسب بخار - حداکثر سرعت: 362 کیلومتر بر ساعت - برد: 2760 کیلومتر - تسلیحات: 900 کیلوگرم سرجنگی - نسخه ها: BQ-2 (سری پایه)، XBQ-2A (اسم نمونه اولیه، 1 نسخه تکمیل شد) منبع

به نام خدا KAI / Boeing KUS-VJ بالگرد آتشبار هجومی بدون سرنشین [2027] ظهور هواپیما های هجومی بدون سرنشین در میدان های نبرد حتی برای ناظران معمولی هم کاملا آشکار است و Korean Air (صنایع هوافضای کره) از کره جنوبی به همراه بوئینگ آمریکایی توافق کرده اند با همکاری همدیگر نسخه ای هجومی و بدون سرنشین از سری بالگرد های سبک MD500 را توسعه دهند. با وجود تعداد زیادی از واحد های MD500 پا به سن گذاشته که در اختیار نیروی هوایی کره جنوبی قرار دارد، این پروژه این سامانه ها را به نسخه بدون سرنشین با نام KUS-VH تبدیل خواهد کرد. نسخه ای تمام اندازه از ماکت محصول پیشنهادی در نمایشگاه هوافضا و دفاع 2015 سئول دیده شد. بالگرد بدون نیاز به خلبان، تعهد عملیاتی کمتری را در صحنه نبرد تجربه خواهد کرد. کابین سرنشینان توسط یک مخزن داخلی بزرگ سوخت اشغال خواهد شد تا برد عملیاتی آن تا 100 درصد افزایش یابد. سطوح شیشه جلو معمول MD500 پوشانده می شوند. شکل و عملکرد کلی آن دست نخورده باقی می ماند. اپتیک ها در یک پوشش زیر چانه قرار می گیرد. همچنین Korean Air از روشی کم هزینه نسبت به سامانه های سرنشین دار با همین توانایی ها برای توسعه استفاده می کند. گزینه های تسلیحاتی شامل پاد های راکتی، پاد های آتشبار و موشک می شود که به همراه سامانه های موجود در بالگرد، قابلیت حمله جراحی شده را بدون ریسک از دست دادن خلبان در قلمرو دشمن ارائه می کند. از آنجا که نیروی هوایی کره جنوبی فعالانه به دنبال محصولاتی مانند KUS-VH نیست، احتمال استفاده مجدد از بالگرد های سالخورده MD500 به اندازه کافی وسوسه انگیز خواهد بود تا سرویس به طور جدی آن را بررسی کند.صد ها MD500 یی که در حال حاضر در خدمت اند تا دهه آینده بازنشسته خواهند شد. مشارکت بوئینگ در این برنامه نتنها به دلیل موقعیت شرکت به عنوان یک قدرت جهانی بلکه به خاطر تجربه اخیرش در توسعه بالگرد بدون سرنشین "H-6U "Little Bird هم بوده است. KUS-VH قابل صادر شدن به هم پیمانان آمریکایی و کره جنوبی خواهد بود. در جولای سال 2020، Korean Air توسعه بیشتر نسخه بدون سرنشین MD500 را به تعویق انداخت و درعوض تصمیم گرفت تا طراحی پهپاد ارتفاع متوسط خود را به اتمام برساند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2027 - وضعیت: تحت توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 1 - سازنده: Korean Air - کره جنوبی / بوئینگ - ایالات متحده - کشورهای بهره بردار: کره جنوبی (احتمالی) - نقش: حملات زمینی (هدایت بمب های هواپایه برای نابودی اهداف زمینی توسط تیر بمب موشک و راکت)، پشتیبانی هوایی نزدیک (توسعه داده شده برای عملیات در نزدیکی عناصر فعال زمینی دشمن توسط انواعی از مهمات هوا به زمین)، جاسوسی-نظارت-شناسایی و پیش آهنگی (ISR، سنجش اهداف زمینی و منطقه هدف برای ارزیابی سطح تهدیدات محیطی، قدرت و تحرکات دشمن)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های میدان نبرد) - طول: 7.01 متر - طول بال ها: 8.03 متر - ارتفاع: 2.6 متر - وزن: 600 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 1300 کیلوگرم (700 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور توربوشفت Allison 250-C20B با قدرت 420 اسب بخار که ملخ 5 پره اصلی و روتور 4 پره دمی را می چرخاند - حداکثر سرعت: 260 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4225 متر - برد: 700 کیلومتر - سرعت افزایش ارتفاع: 518 متر بر دقیقه - تسلیحات: متغیر. مهمات نصب شده روی پایه بال ها در 2 طرف بدنه می توانند شامل موشک های ضد تانک TOW، مسلسل 7.62 میلی متری M134 جنرال الکتریک، موشک های هوا به هوای کوتاه برد Stinger، پاد راکتی 7 تایی - نسخه ها: KUS-VJ (سری پایه) منبع

بسم ا...

بسم ا... امسال نیروی هوایی یک شکل خاصی پوستر ارائه می کند ....

بسم ا... 19 بهمن روز نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران پی نوشت : طراحی پوستر از سال گذشته که یکسری ایرادات داشت و در همین تاپیک عرض شد ، به مراتب بهتر شده ..

طرح جدید تغییر کاربری شناور های تجاری به شناور های رزمی و پشتیبانی توسط سپاه ساخت کشتی های بزرگ رزمی و پشتیبانی توسط سپاه نشان میدهد که احتمالا نیروی دریایی سپاه میخواهد توان درگیری با متخاصم در اقیانوس هند و حتی فراتر از آن را داشته باشد. به نظر میرسد قرار هست استفاده از این نوع شناور‌ها به‌ گونه ای باشد که پایگاه‌های سیار قایق‌های تندرو و پهپاد ها همراه با توان پدافندی و تهاجمی موشکی در اقیانوس باشند که به نظر طرح جدیدی در رزم دریایی به حساب می آید. در هر حالت جنگی ناوهای هواپیمابر متخاصم قطعا به نزدیکی مرز دریایی ایران و یا خلیج فارس نخواهند آمد چون زیر برد انواع موشک های کروز و بالستیک ضد کشتی قرار خواهند گرفت و این ناوها متخاصم در اقیانوس هند فعالیت نظامی خواهند داشت(با پشتیبانی جزیره ی دیگو گارسیا) و سپاه میخواهد این تهدید را با فعالیت این پایگاه های شناور برطرف بکند. این کشتی ها میتوانند با همراهی ناو های کلاس شهید سلیمانی یک ناو گروه را برای فعالیت در اقیانوس هند و برطرف کردن تهدیدات بسازند. ناو لجستیکی شهید رودکی ناو لجستیکی شهید مهدوی ناو پهپادبر شهید باقری

برای این ناو پهپادبر سناریوهای جالبی به ذهن انسان می‌رسد! مثلاً با توجه به اینکه ناوهای هواپیمابر آمریکا از خلیج فارس خارج شده اند، در زمان درگیری احتمالی کافی است این ناوپهپاد به فاصله ۱۷۰۰ کیلومتری تا ۲۰۰۰ کیلومتری ناو مقابل برسد (یا خود را در مسیرهای احتمالی آنها در جهت نزدیک شدن به منطقه قرار دهد) و با حملات فوجی (بخصوص در شب) آن را مورد عنایت قرار بدهد. شاید بگویند که ممکن است با فالانکس ناو همه پهپادها زده شوند، که اگر به حافظه پهپاد پروفایل پروازی مناسبی داده شود که در لحظات آخر خودش را بالا بکشد و از زاویه ۸۵+ به ناو حمله کند (باتوجه به محدودیت فالانکس به حداکثر ۸۵+ درجه) فالانکس‌ها از ردیف تسلیحات دفاعی ناو خارج می‌شوند. می‌ماند جنگنده‌هایی که برای مقابله اسکرامبل می‌کنند، باتوجه به سطح مقطع پایین پهپاد، اولاً در فاصله نزدیکی توسط رادار اصلی ناو یاهواپیمای E-2 آن شناسایی می‌شوند و اگر زمان حمله با هوشمندی در شب انتخاب بشود احتمال شناسایی بصری عادی هم به صفر می‌رسد. می‌ماند احتمال شناسایی با سیستمهای IR هواپیما، که زاویه دید محدودی (رو به نیمکره جلو) دارند و احتمال کشف همه اهداف پایین می‌آید. در ثانی، حتی در صورتی که کشف هم بشوند مقابله به این راحتی نیست و بخاطر سطح مقطع راداری بسیار پایین پهپادها، قضیه امرام تقریباً بسیار سخت است مگر از فاصله نزدیک، سایدویندرهای قدیمی (نوع ال و ام) هم شانس چندانی ندارند، می‌ماند نوع ایکس که پرنده باید خوش شانس باشد که ۲ عدد از آن نوع را به همراه داشته باشد که آنهم موفقیت صد در صدی را تضمین نمی‌کند و تازه می‌شود ۲ پهپاد برای هر پرنده (حساب کنید در یک فوج مثلاً ۶۰ پهپاد حمله کنند) در خصوص تعداد پهپادهای انتحاری قابل حمل توسط این ناو هم بنظر تعداد خیلی خیلی زیاد باشد؛ به طوری که برای حمله به هر ناو حداقل 50 تا 60 پهپاد را بتوان در نظر گرفت؛ پهپادهای انتحاری در حالت پکینگ فضای کمی اشغال می‌نمایند. در نهایت می‌ماند توپ هواپیما که ضریب موفقیتش از همه بیشتر است ولی سرنوشت اون دو میگ ۲۹ اوکراینی احتمالاً در انتظار هواپیما خواهد بود؛ چرا؟ چون سرجنگی آرش/آرش ۲ از شاهد ۱۳۶ قوی تر است و موج انفجار و ترکشزایی بیشتری هم دارد؛ در شب هم ترکشها و تیکه های پهپاد قابل مشاهده نیستند و احتمال برخورد آنها به هواپیما بیشتر، پس وضعیت برای آنها بسیار سخت است، تازه کرارِ رهگیر/انتحاری را اصلا حساب نکردم و یا یورشهای ترکیبی که مثلاً کرارها، رهگیرها را مشغول می‌کنند و آرش ها حمله به ناو؛ یا از آن بدتر، کرارها با رهگیرها درگیر شده و شاید تعدادی از رهگیرها را با موشکهای مجید خود ساقط کنند حتی! البته حتی برخورد یکی از آرش‌ها به عرشه ناو باعث ساعتها از کار افتادن عرشه آن و سقوط اضطراری کلیه پرنده‌های رویِ هوای آن ناو بدلیل اتمام سوخت خواهد شد. و برخورد 10 تا 15 پهپاد (با فرض ساقط شدن 35 تا 40 عدد از آنها) تا روزها ناو را از سرویس خارج خواهد نمود و حتی شاید مجبور به بازگشت به پایگاه اصلی نماید. سناریوی دوم برای دیه‌گو گارسیا و گوام است! حملات فوجی/زنبوری پهپادهای انتحاری می‌تونه مدت‌های طولانی اونجا رو از سرویس‌دهی خارج کنه، خصوصاً که اون نزدیکی‌ها پایگاه هوایی دیگری هم برای پشتیبانی از اون دو جزیره وجود نداره تا بتونه علیه ناو پهپادبر عملیاتی انجام بده. جهت نابودی کامل این دو پایگاه هم یکی از همین ناوها می‌تونه به عنوان سکوی پرتاب موشک کروز ابومهدی یا موشکهای بالستیک استفاده بشه و تمام آشیانه‌های هواگردها و انبارهای مهمات و مخازن سوخت اونجا رو مورد عنایت قرار بده.

بسم ا... خوب هست ... این یعنی توجه به لایه های عمیق تر جامعه و هدف گذاری دقیق تر تصویر سازی قابل قبولی هم دارد در حوزه تجهیزات نظامی

بخش هفتم و پایانی انتخاب هواپیمای کلاغ ها: همانطور که قبلا ذکر شد، کلاغها O-1 را بیش از همه هواپیماهای دیگر ترجیح می دادن. با این حال، O-1 تنها هواپیمای مورد استفاده انها نبود و یک شرکت سوئیسی با نام پیلاتوس نیز هواپیمایPC-6 Porter را برای استفاده FAC ها ارائه کرد. O-1 کلاغ ها هیچکدام از علائم نیروی هوایی ایالات متحده را نداشت و به رنگ خاکستری با نوار قرمز بالای بال ها رنگ آمیزی میشد. O-1 های مورد استفاده کلاغ ها دارای یک تکه زره در زیر صندلی خلبان بودند که سرعت صعود یک هواپیمای کند، را محدود می کرد. کاکپیت هواپیمای O-1 کاکپیت هواپیمای PC-6 Porter PC-6 برای استفاده در جغرافیای کوهستانی سوئیس توسعه یافت و یک هواپیمای بسیار موفق STOLبود.(هواپیمایی که برای نشست و برخواست به باند کوتاهی نیاز دارد.مترجم) فضای داخلی بزرگ‌تری داشت و می‌توانست برای انتقال شورشیان همونگ و همچنین FAC استفاده شود.کلاغ ها همچنین از Helio U-10 Super Courier، Cessna U-17 و U-6 Beaver و همچنین T-28 Trojan استفاده کردند. گروهی از کلاغ ها در مقابل یک هواپیمای O-1. علیرغم تحویل لائوس به کمونیست ها،کلاغ ها به زودی به یک واحد هوایی نیمه اسطوره ای تبدیل شدند. آنها سختی های ناگفته ای را متحمل شده بودند و کارشان را بدون تبلیغات انجام دادند. سروان ویتکامب ذهنیت یک سرباز در جنگ را خلاصه می کند: "در زمان من به عنوان یک کلاغ،ما جان کارول،هال میشلر و اسکیپ جکسون را از دست دادیم.چندین نفر دیگر نیز مجروح شدند.ما مردان جوانی بودیم که در جنگ حضور داشتیم.هرگز هیچ کلاغی بعنوان اسیر جنگی وجود نداشت(سیاست دشمن این بود که آنها را بکشد)،و بسیاری از کلاغ ها هرگز به خانه برنگشتن". پایان یک دوره : دولت ایالات متحده برای اولین بار حضور پرسنل نظامی ایالات متحده در لائوس را در اکتبر 1970 تایید کرد. طبق گفته کلاغ ۲۵ ( کاپیتان ویتکامب)، این پروژه در 22 فوریه 1973 به پایان رسید. پیمان صلح پاریس در ژانویه همان سال امضا شد و به دخالت ایالات متحده در جنوب شرقی آسیا پایان داد. همانطور که نیروهای مستشاری ایالات متحده کشور را ترک کردند، پاتت لائو به پیشرفت هایی دست پیدا کرد و تا سال 1975، پایتخت لائوس را تصرف کرد. پادشاه لائوس در دسامبر 1975 استعفا داد. جمهوری دموکراتیک خلق لائوس اعلام شد و رهبر پاتت لائو، شاهزاده سوفانووونگ، به عنوان اولین رئیس جمهور این کشور تعیین گشت. جمع بندی : ۱-ایالات متحده به طور یکجانبه مفاد اعلامیه 1962 در مورد بی طرفی لائوس را نقض نکرد. ویتنام شمالی، چین و شوروی همگی دارای یگان های نظامی، مأموریت های مستشاری و آموزشی در این کشور بودند. ۲-جنگ مخفی در لائوس ناشی از عدم تمایل ویتنام شمالی برای جدا شدن از لائوس در سال 1962 بود. ۳-مسیر هوشی مین به عنوان وسیله ای برای تضمین عمق استراتژیک توسط ویت کنگ ها توسعه داده شد.در این مسير لائوس یک سکو برای این زنجیره تامین بود. ۴-حمایت ویتنام شمالی از پاتت لائو هم اتفاقاً بخاطر نیازش به مسیر هوشی مین بود. ۵-استفاده از نیروی هوایی علیه شورشیان به دلیل توانایی شورشیان در پراکنده شدن بی فایده بود. جغرافیای کوهستانی لائوس، توپخانه و تکنیک های دیدبانی را برای کشف و انهدام اهداف تقریباً بی معنی کرده بود. ۶-پروژه کلاغ ناشی از حس نخبه گرایی در نیروی هوایی ایالات متحده برای اداره هواپیماهای FAC بود. ۷-شرکت هواپیمایی سیا، (ایر آمریکا)، نقش حیاتی در پروژه های۴۰۴،کلاغ و سگ قصر و همچنین برنامه های قبلی مانند پمپ اب، ستاره سفید و پای داغ ایفا کرد. ۸-مأموریت ایالات متحده در لائوس سال به سال تغییر میکرد و این تعقییر مأموریت در تغییر مداوم برنامه ها و پروژه ها منعکس شد. پایان... مترجم SHADAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منابع : https://greydynamics.com/project-404-united-states-air-force-advisory-mission-and-the-cias-secret-war-in-laos/ https://en-academic.com/dic.nsf/enwiki/11505382

پروژه ۴۰۴:پروژه مستشاری نیروی هوایی ایالات متحده و جنگ مخفی سیا در لائوس!! خدمه در مقابل یک T28-d تروجان ایستاده اند.این هواپیما به طور گسترده در طول جنگ مخفی و توسط Raven FAC مورد استفاده قرار گرفت. در سال 1966، نیروی هوایی ایالات متحده موظف شد تا نیروهای نظامی پادشاهی لائوس را از طریق یک سری عملیات هوایی مخفیانه همراه با CIA, پشتیبانی کند. شاید مشهورترین واحد هوایی جنگ ویتنام، Raven Forward Air Controllers، از این تلاش مخفیانه متولد شد. باورهای غلط،نام گذاری های نادرست و نسبت های نامناسب متعدد در مورد ماهیت پروژه 404 وجود دارد. نیروی هوایی ایالات متحده و سیا تا حدودی در این سردرگمی مقصر هستند. پروژه و عملیات،، اسم رمز را به شکلی ظاهراً خوسرانه تغییر داد. محدوده طرح سال به سال افزایش یافته و جزئیات دقیق عملیات به خوبی منتشر نشده یا به طور کامل ثبت نشده است. به این ترتیب، باز کردن و ارزیابی این فصل از تاریخ نیروی هوایی ایالات متحده دشوار است. با این وجود، این فصل یک مطالعه عالی در مورد تولد عملیات هوایی ضد شورش مدرن (COIN) است که امروزه آنها را می شناسیم. درس‌های ارزشمندی از تاریخ پروژه 404 برای سیاست‌گذاران علاقه‌مند به عملیات COIN و حتی برای یک خواننده معمولی تاریخ نظامی وجود دارد. پیش درآمد جنگ مخفی: در سال 1954، ایالات متحده، فرانسه، چین و شوروی در ژنو گرد هم آمدند تا بر سر راه حلی پایدار برای مرزهای شرق آسیا به توافق برسند. سه کشور از بدنه هندوچین فرانسوی تشکیل شد: لائوس، کامبوج و ویتنام. با این حال، توافق ژنو در سال 1954 هیچ کمکی به حل شبح جنگ در جنوب شرقی آسیا نکرد. قمار استراتژیک: زمانی که دولت کندی در سال 1961 به قدرت رسید، جنگ سرد در حال دریافت بوی خطرناک و اتمی بود. با خروج آیزنهاور از کاخ سفید،او برای رئیس جمهور آینده روشن کرد که پادشاهی لائوس برای تأمین یک جبهه ضد شوروی در هندوچین حیاتی است. کندی مخالفت کرد و رویکرد متفاوتی در پیش گرفت کندی تصمیم خود را بر اساس دو واقعیت برجسته در مورد ارزش های استراتژیک لائوس و ویتنام استوار کرد. اولین مورد انعطاف ظاهری رژیم رئیس جمهور ویتنام جنوبی نگو دین دیم بود.دیم تا آن زمان از سال ۱۹۵۴ به قدرت چسبیده بود.از سوی دیگر جناح های حاکم بر لائوس مجموعه ای از دشمنان فانی بودند.نوعی فرانکشتاین سیاسی (https://fa.m.wikipedia.org/wiki/فرانکنشتاین) دوم کندی معتقد بود که سازمان پیمان آسیای جنوب شرقی (SEATO)در پشت سر ویتنام جنوبی در یک جبهه ضد شوروی متحد خواهد شد.ثابت شد که هر دوی این فرضیات کاملا اشتباه هستند!! معاون رئیس جمهور لیندون بی جانسون همراه با رئیس جمهور دیم در سایگون، می ۱۹۶۱ برخلاف نظرات بلند کندی در مورد رئیس جمهور دیم، دیم بخش بیشتری از اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 1960 را به دشمنی با جمعیت بودایی ویتنام گذراند. این منجر به دستگیری و اعدام او در طی یک کودتای نظامی در نوامبر 1963 شد. به نقل از جان شلیت: "دولت کندی کشف کرده بود که دیم دارای ظرفیت تقریباً نامحدودی برای ناامید کردن است". علاوه بر این، با توجه به نظرات عالی کندی در مورد SEATO، دو عضو این سازمان فرانسه و پاکستان از حمایت از حمله ایالات متحده خودداری کردند. این سازمان به دنبال عقب نشینی ایالات متحده از هندوچین و چین فروپاشید. بی ادعا در نگاه اول لائوس در نگاه اول بی ادعا است. جغرافیای داخلی آن از جنگل های ناگسستنی و ارتفاعات مرطوب تشکیل شده است. طنابی از کوه‌های غیرقابل عبور در طول کشور گسترده است و 70 درصد از قلمرو لائوس را پوشش می‌دهد. نادیده گرفتن آن بر روی نقشه آسان است، منطقه ای که از نظر تاریخی نادیده گرفته شده است که به تازگی خود را از اشغال ژاپن و فرانسه آزاد کرده است. کشورهایی مانند مصر، هند یا پاناما عموماً به دلیل برخوردهای جغرافیایی خود را در تلاقی قدرت های بزرگ جهانی یافتند. در مورد پاناما و مصر، زمین مساعد اجازه ساخت آبراه های استراتژیک مصنوعی را می داد. در مورد هند، الگوهای آب و هوایی تولید محصولات با ارزش مالی را تسهیل کرد. از سوی دیگر، لائوس هیچ یک از این پاداش ها را به رخ نمی کشد. لائوس صرفاً به دلیل نزدیکی به مبارزات ضد کمونیستی در ویتنام، در کانون توجهات اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده قرار گرفت. جغرافیای لائوس به همان اندازه که غیر بخشنده است تحمیل کننده است. در سال 1958، افراد منظم ویتنام شمالی به قصد حمایت از شورش پاتت لائو (https://fa.m.wikipedia.org/wiki/پاتت_لائو)به لائوس حمله کردند. چندین روستا در نزدیکی سپون اشغال شد. با این حال، خصومت ها تنها در ژوئیه 1959 به طور جدی آغاز شد. ویتنام شمالی حملاتی را علیه نیروهای سلطنتی لائوس در امتداد خط تماس آغاز کرده و سپس عقب نشینی می کند. این به شورشیان پاتت لائو اجازه داد تا موقعیت را در اختیار بگیرند و در نتیجه عقب نشینی ویتنام شمالی و مشارکت در جنگ را پنهان کنند. تهاجمات مخفیانه ویتنام شمالی به لائوس آغاز مسیر هوشی مین(HCMT)بود،مجموعه ای از مسیرهای زمینی که از دریا به داخل کشور لائوس و سپس به ویتنام جنوبی امتداد داشت. HCMT راه نجات لجستیکی واحدهای منظم ویت کنگ و ویتنام شمالی بود که در مجاورت سایگون فعالیت می کردند و تعداد آنها در حدود 15000 نفر بود. برای پیروزی در جنگ در ویتنام، ایالات متحده به زودی متوجه شد که باید به استفاده از لائوس به عنوان بستر تدارکات برای ویت کنگ ها پرداخته شود. این عکسی است که بطور مخفیانه توسط یک تیم MACV-SOG ایالات متحده در لائوس گرفته شده است. این یک تصور اشتباه بزرگ در مورد جنگ مخفی است. ایالات متحده مفاد معاهده‌ای را که در سال 1962 لائوس را یک منطقه بی‌طرف اعلام کرد، به‌طور یکجانبه نقض نکرد. ویت مین همچنین به پاتت لائو کمک کرده بود تا به طور خطرناکی به پایتخت سلطنتی لوانگ پرابانگ(استانی در لائوس) در سال 1953 نزدیک شود. حمایت چین و شوروی از پاتت لائو پکن آشکارا استراتژی «جنگ مردمی» در کشور را تشویق میکرد و از طریق زنجیره‌های تأمین در استان یوننان، حمایت‌های مادی عظیمی از پاتت لائو انجام داد. متخصصان شوروی متخصصان شوروی و چینی نیز در لائوس حضور داشتند و به پاتت لائو آموزش می دادند. یک یادداشت اطلاعاتی سیا در سال 1963 تکمیل یک جاده از منگ لا به فونگ سالی در شمال لائوس را مشخص می کند. کمک شوروی به پاتت لائو به طور تصادفی کشف شد. در 16 دسامبر 1960، VC-47 به خلبانی سرهنگ باتلر تولند در یک پرواز معمولی از لوانگ پرابانگ به وینتیان(پایتخت لائوس) سرهنگ تولند ناگهان متوجه یک IL-14 شوروی شد که بر فراز وانگ وینگ (یک سکونتگاه در لائوس است که در استان وینتیان واقع شده است) می چرخید. سرهنگ تولند تصویری از تدارکات IL-14 در حال پرتاب به مواضع کمونیست ها را ثبت کرد. روز بعد، ایالات متحده رسماً حمایت شوروی از Pathet Lao را محکوم کرد. پرونده‌های سیا تاریخچه پروژه‌های زیرساختی چین در سراسر شمال لائوس و شبکه در حال توسعه جاده‌ها و پل‌هایی را که یوننان را به قلمرو تحت کنترل پاتت لائوس متصل می‌کند، ثبت کرده است. حداقل از نوامبر 1961 . علاوه بر این، در ویتنام شمالی این باور عمومی وجود داشت که لائوس بخشی تاریخی از ویتنام است و ویتنام بخشی از قلمروهای خود را از دست داده است . که در آن دیدگاه، مرز بین لائوس و ویتنام بی معنا است. بین اتکای ویت کنگ (جبهه رهایی‌بخش ملی نامسازمان سیاسی و چریکی کمونیست بود که در جریان جنگ ویتنام در ویتنام جنوبی و کامبوج در برابر ارتش آمریکا و دولت ویتنام جنوبی مدت طولاني جنگید) به کمک های چینی که از طریق لائوس ارائه می شود و استفاده از پاکستان توسط طالبان برای پوشش، شباهت هایی وجود دارد.نقطه ضعف شورشها نداشتن یک پایگاه صنعتی، خطوط تأمینی که بخوبی محافظت شده و یک پایگاه اصلی عملیاتی است. مانند رشته کوه Safed Koh ( سفید کوه) که در پاکستان و افغانستان قرار دارد، ارتفاعات لائوس پوشش وسیعی را برای پتت لائو و ویت کنگ فراهم کرده است. مانند مرز متخلخل خط دیورند در افغانستان، HCMT از میان این ساختارهای کوهستانی عبور می کند و تلاش ایالات متحده در ویتنام جنوبی را ناکام می گذارد. ادامه دارد.......... مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. بن پایه در پایان پست ها درج خواهد شد..

سلام ، با توجه به تصویر منتشر شده از مراحل ساخت ناو وقسمت اضافه شده به عرشه کشتی که در محل دک کشتی قرار داره ، اگر فرض بگیریم که مشابه همین قسمت اضافه شده در قسمت دک ، بصورت قرینه در قسمت سینه کشتی هم ساخته بشه ، ما بر روی این کشتی شاهد یه رمپ زاویه دار نسبت به طول کشتی مانند دیگر ناوهای هواپیما بر خواهیم بود که طول قابل توجهی هم داره و احتمالا قابلیت استفاده از پهپادهای متنوعی را داره . با توجه به طول کشتی در حال ساخت ، اگر این فرض من درست باشه و یک رمپ زاویه دار بر روی این کشتی درحال ساخت باشه ، این کشتی صاحب یک رمپ زاویه دار به طول حداقل 190 متر میشه که برای فرود هواگردها میتونه ازش استفاده کنه . احتمالا روی عرشه کشتی در جهت طول کشتی هم یک رمپ برای پرواز دادن هواگردها ساخته میشه که همزمان بشه پرواز و فرود را انجام داد .

سلام. انتظار داشتید اگر قرار باشه ناوی هم همراهیش بکنه همینجا کنارش ساخته بشه ؟ یا خدمه و تجهیزاتش را هم رویش گذاشته باشند ؟ اونوقت که دیگه نمیشد ناو در حال ساخت . اون موقع باید دوستان تصویر بگذارند با عنوان ناو در حال ماموریت عملیاتی ! در مورد پهپادهایی هم که باید حمل کنه طبیعی است که پهپادهایی با کاربرد دریایی باید حمل بکنه و طبیعی است که پهپادهایی سنگین مثل شاهد 129 و غزه حمل نخواهد کرد .

بخش چهارم.... کماندوهای هوایی و شناسه پروانه!! اولین "کماندوهای هوایی" محصول جنگ جهانی دوم بودند. این برنامه برای اولین بار در سال 1943 در هند فعال و در ابتدا پروژه 9 نامگذاری شد. هدف از آن حمله هوایی به برمه اشغالی ژاپن بود. با اشغال برمه، نیروهای ژاپنی ارتباط تدارکاتی معروف به جاده برمه که ارتش ملی گرای چانگ کای شک در سرزمین اصلی چین را تغذیه می کرد، قطع کردند. عملیات پنجشنبه-مارس۱۹4۴،نیروهای آفریقای غربی در حال سوار شدن به C-47 بریتانیایی P-47 گروه یک تکاور هوایی. با الگوی رنگ امیزی متمایز با بقیه کماندوهای هوایی با استفاده از گلایدرهای آموزشی CG-4A Waco و TG-5، گروه هایی از نیروهای نامنظم موسوم به Chindists را در اعماق خطوط دشمن وارد می کردند. علیرغم موانع و ضررهای عظیم، چیندیست ها پیشروی نیروهای ژاپنی را در برمه متوقف کردند. این عملیات کاملاً موفقیت آمیز بود. ژنرال های ژاپنی در مصاحبه های پس از جنگ اظهار داشتند که "نفوذ نیروی هوابرد به شمال برمه باعث شکست طرح ارتش شد" و عملیات کماندوهای هوایی "در نهایت به یکی از دلایل ترک کامل شمال برمه تبدیل شد". (Chindists که رسما گروهای نفوذ عمقی دوربرد نامیده می شدند،یگان های عملیات ویژه ارتش های بریتانیا و هند بودند که در سال‌های۱۹۴۳-۱۹۴۴ در برمه در جنگ جهانی دوم عملیات می‌کردند.مترجم) گروهی از کماندوهای هوایی در مقابل یک بمب افکن بی ۲۵ میچل،افرادی که در ردیف جلو نشسته‌اند( از چپ به راست):والتر رادویچ،اروید اولسون،جانی آلیسون،فیلیپ کوکران و آر.تی.اسمیت عملیات پمپ اب( Water pump) مفهوم تیم های نفوذ عمقی به وضوح ارزش خود را ثابت کرد. یگان‌های کماندوی هوایی USAF ابتدا تحت چتر عملیاتی با نام پمپ آب در ویتنام مستقر شدند.این عملیات در لائوس دارای سه هدف بود. ۱-توسعه نیروی هوایی لائوس با هواپیماهای کوین( نوعی از هواپیماهای سبک نظامی هستند که برای عملیات ضد شورش،شناسایی و پشتیبانی هوایی از نیروهای زمینی در درگیری های کم شدت طراحی شده اند.مترجم) ۲-متوقف کردن نفوذ نیروهای ویتنامی و پاتت لائو ۳-توسعه قابلیت های جستجو و نجات (SAR) برای نیروهای USAFهنگام بمباران بر فراز لائوس جان ویرن یکی از خلبان های ایر امریکا با خروج کلاه سبزها در سال 1962، ایالات متحده هیچ وسیله ای برای انجام عملیات SAR در لائوس نداشت. این نقش عمدتاً توسط ایر آمریکا و وینگ یکم تکاوران هوایی(ACW) مستقر در اودورن، تایلند انجام شد.علاوه بر این، سیستم توسعه یافته برای حملات توپخانه و نشانه گذاری اهداف بی اثر و ابتدایی بود. افسر CIA ریچارد هولم ویک جنگجوی همونگ در سال ۱۹۶۲ سیگنال های دود توسط نیروهای زمینی لائوس برای شناسایی مواضع نیروهای دوست استفاده شد. یک راهنمای هوایی خط مقدم(FAG) با هواپیما ارتباط برقرار و با خلبانان در مورد اهداف مورد نظر صحبت می‌کرد.هواپیماهای ایر آمریکا گاهی برای کمک به شناسایی اهداف مستقر می شدند. خلبانان تی-28 لائوسی پس از آن حملات یا بمباران خود را انجام می دادند. در چند مورد، خدمه زمینی از پانل ها و فلش های هدف گیری برای نشان دادن جهت مورد نظر برای اجرای اتش استفاده می کردند.اما برای این روش تعدادی محدودیت جدی وجود داشت: ۱-استفاده از سیگنال دود،موقعیت نیروهای دوست را به سربازان دشمن اطلاع میداد. ۲-خط دید مناسب بر فراز جنگل و کوه های لائوس برای خدمه زمینی تقریبا غیر ممکن بود. ۳-ماهیت غیر دقیق این روش ها باعث شد سطح غیر قابل قبولی از آسیب های جانبی به نیروهای دوست وارد شود. ۴-هواپیماهای CIA فاقد سیستم ارتباط رادیویی مناسب برای تماس با تیم های زمینی بودند. از آنجایی که نرخ پروازهای روی HCMT با عملیات بشکه رول و ببر فولادی افزایش یافت، فقدان FAC(سامانه ناظر هوایی خط مقدم) کافی بسیار مشکل ساز شد.پس کماندوهای هوایی فراخوانده شدند تا FAC کافی را با کمک ایر آمریکا که خلبان های آن تجربه قبلی در هدایت اتش توپخانه برای سربازان سلطنتی لائوس داشتند فراهم کنند. این هواپیماها عمدتاً از هواپیماهای تهاجمی T-28 و U-6 Beavers و U-17 و حداقل یک Aero Commander 660 تشکیل شده بود،هواپیماها توسط افسرانی که خود کماندوهای هوایی بودند و به عملیات پمپ آب گمارده شده بودند پرواز می کردند. گروهبان جان ای. اسپایدر وب و گروهبان وین هوک، تحت فرماندهی کاپیتان رابرت تی. باب اشنایدنباخ، روش‌های قدیمی‌تری را که در طول جنگ کره استفاده می‌شد،را بکار گرفتن تا قابلیت‌های FAC نیروهای سلطنتی لائوس و ژنرال وانگ پائو را توسعه دهند. واحدهای زمینی دیگر نیازی به تکیه بر کنترل کننده های غیردقیق و پرهزینه FAG(راهنمای ناظر هوایی خط مقدم) برای علامت گذاری اهداف نداشتند.افسرانی که در طول جنگ کره به نام پشه‌ها شناخته می‌شدند یک شناسه جدید به نام پروانه(Butterfly) بوجود اوردند. واژه پروانه نه از نیروی هوایی ایالات متحده یا سیا، بلکه از دختران بار لائوسی سرچشمه گرفته است!! گروهبان جیمز استنفورد شیوه عجیب و غریبی را که او و همکارانش ابداع کرده بودند، بازگو میکند: *دختران بار به انگلیسی شکسته می پرسیدند:"کجا بودی؟یا کجا می ری؟" به دلیل مسائل امنیتی ما هرگز هیچ برنامه سفری را فاش نکردیم،بنابراین به این شکل پاسخ می دادیم:" ما اینجا بودیم و آنجا بودیم یا ما آنجا بودیم و اینجا بودیم".هرگز نام جایی را بیان نمی کردیم.پس دختر بار می گفت شما پسران مثل یک پروانه به اطراف می چرخید.ای پسر پروانه ای!!! در ژوئیه 1965 یک تیم پروانه متشکل از کاپیتان جان تیگ و گروهبان استنلی مونی به ژنرال وانگ پائو اختصاص داده شد. تیگ و مونی به همراه یک عامل سیا به نام تونی پو اهدافی را در دشت کوزه ها(Jars) از داخل هلیکوپتر ایر آمریکا انتخاب کردند.تیگ(به نام چروکی)دارای چندین ویژگی متمایز نظامی است.او اولین کسی بود که از AR-15 و نارنجک انداز متصل به تفنگ در نبرد استفاده کرد.همچنین لائوسی ها و سفارت ایالات متحده در وینتیان(پایتخت لائوس) به او اعتماد زیادی داشتند. او میگوید:: «زمانی که من حملات هوایی را هدایت می‌کردم، کلاس درسی نبود که به ما بگوید شما این کار یا آن کار را انجام دهید. من به همراه وانگ پائو در برخی موارد اهدافی را انتخاب کردیم.اینها نباید توسط سفیر سالیوان تأیید می شد» اما در برخی موارد من آنها را انتخاب کردم. کاپیتان Teague همراه با سربازان لائوس ادامه دارد.. مترجم SHADAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.

انجام 2500 مأموریت توسط سپاه ، برای تامین امنیت جام‌جهانی قطر لینک از سایت تابناک : https://www.tabnak.ir/fa/news/1156108/۲۵۰۰-مأموریت-سپاه-برای-تامین-امنیت-جام‌جهانی

بخش سوم.... عملیات ستاره سفید کودتای نظامی غافلگیرانه کونگ لی در سال 1960 ترتیبات ایجاد شده توسط Hotfoot را در اواخر دهه 1950 تغییر داد. ایالات متحده مجبور شد به شیوه ای بسیار مستقیم تر از آنچه قبلاً پیش بینی می کرد وارد عمل شود. به این ترتیب، هات فوت به عملیات ستاره سفید تغییر شکل داد. ژنرال وانگ پائو بهمراه مشاوران ستاره سفید و جنگجویان همونگ(Homong) عملیات ستاره سفید تا حد زیادی رد پای ایالات متحده در لائوس را با گسترش PEO و ایجاد سایت هایی که در زبان عامیانه به عنوان سایت های لیما شناخته می شوند، افزایش داد. لائوس در ابتدا توسط Air America به عنوان "سایت XX" نام گذاری شد. در سپتامبر 1961، این نام به "VS XX" به معنای "سایت ویکتور XX" تغییر یافت. و سرانجام در 16 مه 1964، باندهای هوایی نام نهایی خود را دریافت کردند. سپس برای نام سایت ها از مخفف Lima Site یعنی LS برای باندهای اصلاح نشده و "L" - Lima - برای باندهای سنگفرش شده استفاده کردند. این مکان‌ها که توسط کارگران محلی ساخته شده‌اند، فرودگاه های کوچک کوهستانی بودند که طول باند آن‌ها بیش از 600 فوت نبود.باندهای فرودگاه اغلب برای فرود خطرناک و مستعد تبدیل شدن به نواری از گل بودند. در طول دوران عملیات هات فوت و ستاره سفید، تقریباً 40 مورد از این نوع تاسیسات استفاده می شد و تا سال 1973، نزدیک به 400 مورد از آنها ساخته شد. سایت لیما واقع در فلات بولوونس Lima Site 20A که در سال ۱۹۶۹ با نام لانگ تین شناخته می شود.ترکیبی از RLAF T-28s و هواپیماهای ایر آمریکا قابل مشاهده است. عملیات ستاره سفید در سال 1961 با ارتقا PEO به MAAG به پایان رسید. ممکن است رئیس جمهور کندی در حال ارزیابی مجدد تصورات اولیه خود در مورد اهمیت نسبی ویتنام و لائوس بوده باشد. به نظر می رسد تفکر او نیز در مورد بهترین شیوه برخورد با این موضوع تغییر کرده است. به هر حال، شکست خلیج خوک ها به کندی نشان داد که گروهی از تبعیدیان ناراضی نظم لازم را برای انجام جنگ های نامنظم ندارند. کاپیتان Rich Lori از USASF (نیروی ویژه ارتش ایالات متحده) .این عکس در سال ۱۹۶۲ در واتای گرفته شده است. وضعیت رو به وخامت لائوس پس از کودتای کونگ لی و تشدید خصومت ها با شورشیان کمونیست در ویتنام نیز احتمالاً در تفکر کندی نقش داشته است. نمی توان خط فکری دقیقی را پشت سر تصمیم رئیس جمهور برای ارتقاء PEO به یک MAAG تمام عیار دانست، اما در هر صورت، وضعیت در لائوس شروع به تغییر کرد. سربازان لائوس از لشگر ۱۱۲ پیاده نظام تحت نظارت ستاره سفید. ژنرال وانگ پائو همراه با شورشیان و مشاوران نظامی ایالات متحده ضرورت سامانه(ناظر) هوایی خط مقدم(FAC) کشورهای طرف قرارداد ژنو در سال 1954 مجدداً در سال 1962 در ژنو گرد هم آمدند تا حل و فصل وضعیت لائوس را نهایی کنند. اعلامیه بی طرفی لائوس یک گروه سه گانه شکننده از نیروهای ملی گرا، کمونیست و بی طرف را به عنوان هیئت حاکمه پادشاهی ایجاد کرد. مهمتر از آن، وضعیت بی طرفی پادشاهی را وادار کرد که نتواندوارد اردوگاه شوروی، چین و آمریکا شود. ویتنام شمالی، اگرچه از امضاکنندگان این معاهده بود، اما هیچ تلاشی برای رعایت این تعهدات انجام نداد. نیروهای متجاوز که در سال 1958 روستاهای مرزی لائوس را تصرف کرده بودند هرگز عقب نشینی نکردند. پرونده‌های طبقه‌بندی‌شده سیا نشان‌دهنده نقشی است که سربازان ویتنام شمالی در کمک به پاتت لائو داشتند. در سال 1963، دو گردان از نیروهای ویتنام شمالی به تقریباً 2500 شورشی پاتت لائو در شرق دشت جارز( Jars) پیوستند، منطقه ای از نظر تاریخی مهم که از نظر استراتژیک نیز حیاتی بود. دشت ها تنها منطقه ای بود که به اندازه کافی مسطح بود که می شد هواپیماهای سبک را در آن فرود آورد.از دست دادن دشت ها همان چیزی است که سیا را بر آن داشت تا از ایر آمریکا برای کمک به قاچاق محموله های تریاک همونگ به و از مقر ژنرال وانگ پائو در لانگ تین استفاده کند. (پای منافعشون وسط باشه قاچاق شیره را هم یکجوری توجیه می‌کنند.مترجم) لانگ تین از بالا با توجه به حضور نیروهای ویتنام شمالی در این کشور، شاهزاده سووانا فوما، نخست وزیر لائوس برای درخواست کمک بیشتر به ایالات متحده مراجعه کرد. او درخواست یک کمپین هوایی برای هدف قرار دادن نیروهای پاتت لائو کرد، مشروط بر اینکه حملات هوایی برای عموم مردم ناشناخته بماند. عملیات بشکه رول(Barrel Roll) و عملیات ببر فولادی( Steel Tiger) در سال 1964 آغاز شد و به ترتیب شمال و جنوب لائوس را هدف قرار داد. b 52 در حال پرتاب مهمات بر فراز شمال ویتنام. احتمالا در طول عملیات Linebacker این عملیات شامل حملات هوایی به مواضع پاتت لائو و مناطقی بود که HCMT در آنها عرضی داشت. این حملات که توسط هواپیماهایی مانند F-100 و F-105 انجام شد، دقیق نبود و اغلب منجر به تلفات غیرنظامی شد. "حادثه سام نوآ"(Sam Neua)در سال 1964 خطرات بمباران مناطق غیرنظامی را به تصویر کشید. بخش هایی از شهر سام نوآ به اشتباه پس از تلاش خلبانان نیروی هوایی آمریکا برای حمله به موقعیت توپ های 105 میلی متری هدف قرار گرفت. F-100 Super Saber بر فراز دریاچه راجرز در سال ۲۰۱۰ این رویداد ناگوار همچنین یک پدیده تکرار شونده در عملیات COIN(ضد شورش.مترجم) را برجسته می کند، حداقل آنهایی که منحصراً از هوا انجام می شود.به دلیل ماهیت شورش ها،هدف قرار دادن مواضع ثابت یا یک خط تماس ثابت تقریبا غیرممکن است. شورشیان می توانند به سرعت در یک منطقه گسترده پخش شوندو بمباران منطقه را اساسا بی ارزش و برای دشمنپر هزینه کنند.علاوه بر این، استفاده از یک جت پیشرفته و بسیار گران قیمت برای کشتن ده ها یا بیشتر از شورشیان کاملا ناکارآمد است.با توجه به این واقعیت که بمب افکن های ایالات متحده نزدیک به 300 سورتی پرواز در روز انجام می دادند، این به شدت هزینه نهایی راافزایش می داد.یک حادثه فرندلی فایر در سال 1965 در Moung Phalaneمنجر به تعلیق حملات هوایی شد.تا زمانی که یک سامانه هوایی(ناظر)خط مقدم(FAC) مناسب ایجاد شود. ادامه دارد.......     مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد.

به نام خدا Jordan Falcon هواپیمای بدون سرنشین (UAV) شناسایی سبک [2012] Jordan Falcon یک پهپاد شناسایی در کلاس سبک است که در حال حاضر توسط کنسرسیومی از دفتر طراحی و توسعه پادشاه عبداله و صنایع هوافضای اردن تحت توسعه قرار دارد. این تلاش، برنامه مشترک پهپاد بومی است که برای افزایش برد تاکتیکی ارتش و نیرو های امنیتی برای مدرن سازی نیروها و ادامه صلح با قدرت های غربی ساخته می شود. Falcon یک سامانه بدون سرنشین است که بیشتر مسئولیت شناسایی، نظارت و تعیین/رهگیری هدف را بر عهده دارد و به همین دلیل به تجهیزات ماموریتی مورد نیاز برای این نقش مسلح است (محموله تا 6 کیلوگرم). یک لینک داده مایکرو ویو ویدئو/تله متری 5 واتی تصاویر در لحظه و اطلاعات تله متری را تا برد 50 کیلومتری مخابره می کند. در ظاهر، Jordan Falcon یک هواپیمای کوچک مقیاس شامل بدنه، بال های اصلی و بخش دم است. کابین خلبان از یک ترکیب محفظه موتور مانند در مرکز منشا می گیرد و بال های با لبه های مستقیم در بالای آن قرار می گیرند. بال ها در نوک خود بریده شده اند. بخش دم از ترکیب میله های 2 تایی به همراه دهانه اتصال بال در انتها و یک باله دمی افقی به صورت 2 صفحه دمی شکسته به بالا متصل در نوک تشکیل می شود. نیروی پیشران پهپاد از یک موتور داخلی در انتهای بدنه تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند تا مداومت 4 ساعته را برای آن فراهم کند. بخش زیرین از 4 پایه ثابت تشکیل می شود. همانند سایر سامانه های این رده، Falcon از موتور 2 زمانه احتراق داخلی 200 سی سی با صدای کاهش یافته و ناوبری مبتنی بر ماهواره استفاده می کند. این سامانه در اصل توسط یک اپراتور زمینی کنترل می شود و برد آن به 450 کیلومتر می رسد اگرچه در صورت نیاز، مسیر یابی نقاط از پیش تعیین شده، خودکار خواهد بود. یک سامانه لینک داده ویدئو ها را در لحظه به یک گیرنده رله می کند. مداومت عملیاتی این پهپاد حدود 4 ساعت گزارش شده و حداکثر سرعت آن 180 کیلومتر بر ساعت است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2012 - تعداد فروند ساخته شده: 3 - سازنده: دفتر طراحی و توسعه پادشاه عبداله / صنایع هوافضای اردن - اردن - کشورهای استفاده کننده: اردن - نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - وزن: 40 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 60 کیلوگرم (20 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور 2 زمانه 200 سی سی بنزینی/روغنی که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 180 کیلومتر بر ساعت - برد: 450 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله عملیاتی (تا 6 کیلوگرم) شامل حسگر ها و سامانه های اپتیکی - نسخه ها: Falcon (سری پایه) منبع

بسم ا.. بازی نمونک ها اچ-20 راز سر به مهر نیروی هوایی چین در ماه های اخیر ، نیروی هوایی ارتش چین طرح های تفضیلی متعددی را در خصوص ابعاد و نمای ظاهری بمب افکن پنهانکار اچ-20 را به نمایش درآورده ، با این حال ، حداقل دو نمونک اخیری که در فضای مجازی دیده شده ، احتمالا شباهت های قابل توجهی را می بایست به طرح نهایی که می بایست تولید شود ، داشته باشند . این نکته از آنجایی اهمیت پیدا می کند که تا امروز هیچ تصویر رسمی از این بمب افکن منتشر نشده و تصاویر موجود نیز بشدت ابهام آفرین هستند و درواقع شاید اصولا به طرح نهایی اچ-20 نیز هیچ ارتباطی نداشته باشند . اما در چند هفته اخیر ، ارسال سیگنال هایی از سوی چین مبنی بر آمادگی این نیرو برای اجرای تست پروازی و احتمالا رونمایی رسمی از آن ، روند گمانه زنی ها را افزون تر نموده است . در همین رابطه ، تصاویری که اخیرا در رسانه های اجتماعی به نمایش درآمده ، یک نمونک آزمایشی ظاهرا فلزی ویژه تونل باد را نشان میدهد که برای آزمایش کیفیت قابلیت های آیرودینامیکی پرنده مورد استفاده قرار می گیرد . در ویدئوی اصلی ، مدل در تونل باد قرار دارد که مقیاس کوچکتری را در بر گرفته ، در حالی که سایر تصاویر در مکان های متفاوتی ثبت شده اند . علاوه بر این ، یک مدل رومیزی سفید رنگ نیز وجود دارد که توسط دو خلبان به نمایش درآمده که یکی نظامی و دیگری با لباس غیرنظامی هستند. با این حال ، رویدادی که به نظر می رسد پیش زمینه رونمایی از یک طرح جدید باشد ، به شرکت دولتی هواتوردی چین (AVIC) متعلق است که لوگوی آن درست در پشت این افراد وجود دارد . اگر چه منبع این ویدئو هنوز ناشناس باقی مانده ، ولی ممکن است به شرکتی که مسئولیت تولید شبیه ساز را دارد تعلق داشته باشد . اما در همین زمینه ، شرکت دولتی هوانوردی چین ، در سال 2018 یک ویدئوی منتشر نمود که درآن یک بمب افکن پنهانکار با طرحواره بال پرنده با متنی که در آن ادعا شده بود " طرح بعدی " وجود داشت و در آن بطور مستقیم از این شرکت بعنوان پیمانکار اصلی این برنامه نام برده شده بود . علاوه بر این ، یک تصویر ثابت که بر ابهام ماجرا می افزود نیز وجود دارد که همان طرحواره بال پرنده را که بر روی یک پرنده حمل و نقل ترابری وای-20 نصب شده نشان میدهد در حالی که همچنان منبع اصلی این عکس نیز مشخص نشده است . مقایسه اندازه های ظاهری این دو نمونک به گونه ای است که خبر از تولید آن در دو مقیاس متفاوت میدهد . بااین حال جالب ترین چیزی که شباهت این دو نمونک را به هم زیاد میکند ، این است که کل این دو طرح ، منعکس کننده ویژگی های طراحی چینی ها است که در مقالات و مطالعات رسمی نیز ذکر آن رفته است . دو تصویر ذیل نیز بصورت غیر رسمی ، طرح احتمالی اچ-20 را نشان میدهد که به نمونک های اخیر شباهت دارد. از سویی دیگر ، وجود شک و تردید ها درخصوص ماهیت طرح این بمب افکن ، از آنجایی ناشی می شود که ارتش چین ، نه تنها سابقه طولانی در ارائه طرح هایی که لزوما به طرح نهایی ارتباطی پیدا نمی کنند را در کارنامه خود دارد ، بلکه این برنامه از نظر دولت چین ، آنچنان محرمانه است که اجرای عملیات فریب بواسطه انتشار اطلاعات نادرست درمورد آن ، در دستور کار چینی ها قرار گرفته است . https://www.aparat.com/v/Dydx6 در همین زمینه ، آندریاس روپرشت ، کارشناس صنعت هوانوردی نظامی چین ، که برای اولین بار تصاویر این نمونک ها را در فضای مجازی به اشتراک گذاشت معتقد است که طرح های ارائه شده در وب ، احتمالا ارتباط بسیار کمی با طرح نهایی چین برای برنامه اچ-20 را به نمایش می گذارند و براساس داده های موجود ، چندین طرح برای رسیدن به طرح نهایی بمب افکن پنهانکار وجود داشته ولی دوطرح اصلی که یکی طراحی بال پرنده مافوق صوت و دومی با بال دلتا شکل مافوق صوت بعنوان گزینه های آخر برای اچ-20 درنظر گرفته شده که احتمالا طرحواره بال پرنده موفق تر از بال دلتا شکل بوده است . این کارشناس معتقد است که حتی اگر دوطرح فوق ، پیکربندی نهایی اچ-20 را نیز نشان ندهد ، حس اولیه این را به ما می گوید که ما به یک طرح بسیار جالبتری خواهیم رسید . ولی در توضیح این مساله بیان می کند که سالها قبل ، تصویری از نمونک ویژه تونل باد جنگنده جی-20 منتشر گردید که بعدها و با رونمایی از نمونه پروازی مشخص شد که چینی ها بطور دقیق همان را قرار است که تولید کنند . در نتیجه اگر طرح تونل باد اچ-20 در حداقل شرایط یک نمونک آزمایشی باشد اصلا نباید درمورد آن غافلگیر شد . در همین زمینه ، ذکر این نکته جالب به نظر می رسد که در یک مقاله تحقیقی ، عکسی منتشر شد که یک نمونک آزمایشی ویژه تونل باد با طرحواره ای شبیه به بمب افکن بی-2 قابل مشاهده می بود و همه گمانه زنی ها به این سمت پیش رفت که اچ-20 احتمالا شباهت زیادی به بی-20 می بایست داشته باشد . در این مورد ، بمب افکن موجود در عکس ، از یک طراحی هیبریدی بال پرنده با دماغه ای با زاویه تیز و بال پسگرا بهره می برد و بطور دقیق می توان گفت که با طرح اولیه بمب افکن روسی پک-دا شرکت توپولف نیز مشابهت هایی داشت . در واقع به مانند طرح روسی ، بخش بیرونی بال نمونک چینی ، باریکتر می بود که از این حیث به طراحی ایکس-47 بی و اس-70 اوختوتنیک مرتبط می شد . این شباهت ، گمانه همکاری فنی میان روسیه وچین را به ذهن متبادر می نمود و اگر در برنامه بالگرد زد-10 همکاری هایی دیده شده بود ولی مستنداتی در خصوص تبادل داده های فنی در خصوص بمب افکن مشاهده نگردید . علاوه براین ، برخلاف طرح روسی ، نمونک چینی همان طور که انتظار می رفت ، باید یک هواگرد چهارموتوره باشد که ورودی های هوای آن از بخش بالای بدنه ، جریان هوا را به درون پیشرانه ارسال می نماید که شباهت آن را به بی-2 بیشتر می کند . بخش خروجی موتورها نیز به نمونه مورد استفاده در بی-2 شباهت دارد که می بایست آثار تشعشع مادون قرمز را به حداقل برساند . اما آن چیزی که طراحی این نمونک را غیرمعمول می کند ، لبه عقبی بال است که احتمالا سطوح تاشو / قابل جمع شدن را به نمایش خواهد گذاشت . در برخی از تصاویر جدید ، سطوح دُم دوقلوی تاشده بسمت پایین دیده می شود و در تصاویر دیگر نیز شباهت هایی به مانند آنچه در جت YF-23 دیده شده بود ، وجود داشت . تحلیلگران معتقدند که این بالک ها ، برای ایجاد ثبات در پرواز تعبیه شده اند که چالش پرواز با هواگردهایی با ماهیواره بال پرنده را به حداقل برساند . تحلیلگران غربی معتقدند که با توجه به تصویری که در اکتبر 2021 منتشر شد و درآن از تحویل نمونک یک هواگرد خاص به نیروی هوایی چین خبر داده شد ، این نمونک ، احتمالا طرح نهایی اچ-20 بوده و حتی گفته می شود که یک ماکت در مقیاس واقعی نیز تکمیل شده است . با این حال اگر این خبر صحت نداشته باشد ، ناظران نظامی تنها باید به آخرین ویدئوی منتشر شده بسنده کنند که ممکن است واقعیت داشته باشد یا نداشته باشد . علاوه بر این یک طرح اولیه در ژانویه 2021 نیز در دسترس قرار دارد که یک هواگرد در مقیاس بزرگ توسط پوشش برزنتی پوشانده شده بصورت نسبی به بی-2 و بی-21 نیروی هوایی آمریکا شباهت داشت . با این حال ، اگر گزارش های رسانه های وابسته به حزب کمونیست چین در مورد پرواز قریب الوقوع اچ-20 صحت داشته باشد ، درزدادن عمدی اطلاعات مربوط به این بمب افکن ، چندان غافلگیر کننده نباید باشد بویژه اینکه رسانه ها ، سابقه بازی چینی ها با نسخه تولیدی جی-20 را در خاطره خود دارند . در همین راستا ، چند هفته ای است که رسانه های چینی با صراحت بیشتری در خصوص اچ-20 صحبت می کنند و آن را در ردیف پروژه های تاریخی و استراتژیک قرار داده اند . در مجموع ، علیرغم تمامی اطلاعات متناقض فعلی ، ارزیابی اطلاعاتی ارتش آمریکا نشان میدهد که چین حداقل دو برنامه ساخت بمب افکن با قابلیت پنهانکاری را در دستور کار خود دارد . این بدان معناست که در کنار اچ-20 بعنوان یک پرنده دورپرواز ، ساخت یک بمب افکن میانبرد نیز در میان برنامه های توسعه توان نیروی هوایی چین قرار دارد که به احتمال زیاد دو موتوره بوده و ارتباطی به طرح اچ-20 نیز ندارد . اما در آخرین خبر موجود ، در 25 اوت 2022 بخشی از ویدئوی تست نمونک تونل باد که احتمالا طرح نهایی اچ-20 را به نمایش می گذارد ، منتشر شده است که در پس زمینه این ویدئو ، پارچه نوشته ای وجود دارد که متن آن چنین است " گرامیداشت موفقیت مدل آزمایشی تونل باد FADS" که ممکن است به آزمایش حسگرهای هواپیما برای جمع آوری داده های مربوط به سرعت ، زاویه حمله و ... اشاره داشته باشد . علاوه براین ، کاربرد واژه " هواگرد خاص " نیز ممکن است یادآور طرح بمب افکن اچ-20 به نظر برسد . درصورتی که این فرضیه صحت داشته باشد ، داده های بدست آمده در جریان آزمایش های تونل باد را می توان برای یک نمونه واقعی نیز توسعه داد . ولی با توجه به اینکه تاریح این ویدئو مشخص نیست ، نتیجه گیری از آن به نسبت دشوار خواهد بود . برخی نیز معتقدند که انتشار این ویدئو ، برنامه فریب دولت چین برای منحرف کردن اذهان از طرح اصلی اچ-20 است که هنوز در طبقه بندی محرمانه قرار دارد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- برای معادل واژه "ماکت" در فارسی از اصطلاح " نمونک" استفاده می کنند . 3- استراتژی رسانه ای چینی ها در حوزه رونمایی نظامی بسیار جالب هست ... منبع

ماکت دو بالگرد صبا 248 و سورنا 2 در نمایشگاه بین المللی مسکو

پروژه ی مبارز: بازسازی و ارتقای تانک های چیفتن: تانکی که ایران برای جلوگیری از ماجراجویی به مرزهای شمال غربی فرستاد ،تانک چیفتن ارتقا یافته در پروژه مبارز است که این تانک قدیمی را دوباره برای مبارزه آماده کرده است. در این پروژه ابتدا تانک ها به مسافت‌یاب لیرزی مجهز شدند و از موتورهای قدرتمند وی‌84 (V-84) به‌جای موتورهای قبلی لیلاند (L-60) استفاده شده است. موتورهای وی84 که 12 سیلندر دارند، 840 اسب بخار قدرت داشته و با توجه به میزان وزن تانک، کمک قابل توجهی در افزایش سرعت به تانک می‌کنند. با تغییر موتور تانک، نیاز به طراحی سیستم‌های خنک کننده جدید با الگوگیری از موتورهای وی84 نصب‌شده روی تانک بود که این اقدام نیز با بهره‌جستن از سیستم‌های نصب‌شده روی تانک‌های تی72 با فن و گیربکس قوی مجزا، صورت گرفته است. با افزایش قدرت موتوری تانک چیفتن، متخصصان ایرانی تصمیم گرفتند که موتور کمکی تانک و متعلقات جانبی این موتور در دهلیز تانک را حذف کنند تا قدری از وزن تانک کاهش یافته و چیفتن، چابک‌تر شود و بتواند مانور بهتری در میدان نبرد از خودش به نمایش بگذارد. یک سیستم یک‌پارچه "پاورپک بومی" برای موتور تانک طراحی و روی آن نصب شد.ارتقای ترمزهای تانک نیز با طراحی سیستم جدید ترمز هیدروپنوماتیکی که دارای قدرت و راندمان بالایی است، انجام و سیستم ترمزهای به‌روزتر، جایگزین ترمزهای هیدرولیکی قدیمی‌ای شد که روی تانک نصب بود. با الگوگیری از سیستم الکترونیکی تی72های موجود در کشور (T-72S)، یک سیستم الکترونیکی جدید طراحی و تولید شد تا تانک از امکان بیشتری در میدان نبرد برخوردار باشد. طراحی و ساخت یک سیستم پنوماتکی جدید برای بهره‌برداری خدمه از آن در میادین نبرد و افزودن آن به بدنه تانک، بهسازی سیستم آتش خاموش‌کن تانک، اجرای پروژه طراحی، ساخت و نصب کلاچ مغناطیسی برای موتور کمپرسی سیستم پنوماتیک و طراحی محل جدید برای قرار گرفتن باطری تانک با دسترسی مناسب‌تر، از دیگر تغییراتی است که روی تانک چیفتن با موفقیت اجرا شده است. و در آخر تغییر سیستم مخابراتی و نصب تلفن داخلی جدید "VRC-1400 سری پرش فرکانسی هاپینگ" (ساخت شرکت صنایع الکتریک ایران ــ صاایران) بود که این سیستم مخابراتی و تلفن داخلی، جایگزین مناسبی برای سیستم‌های مخابراتی و تلفن داخلی و قدیمی این تانک است.

به نام خدا روسیه در حال مذاکره با ترکیه برای پشتیبانی از پروژه جت جنگنده TF-X ماکت TF-X روسیه در حال رایزنی با ترکیه برای ارائه فناوری و تخصص برای پروژه بلند پروازانه جنگنده TF-X آنکارا است. دیمیتری شوگایف، مدیر سرویس فدرال روسیه در همکاری های فنی و نظامی، روز چهارشنبه در یک نشست خبری در نمایشگاه ARMY-2021 در نزدیکی مسکو گفت: "در این مرحله، رایزنی ها با طرف ترک در سطح گروه های تخصصی در زمینه مسائل مربوط به تعامل در ایجاد جنگنده ملی ترکیه در حال انجام است." او در اظهارات خود به نقل از TASS گفت: "در این زمینه، نقاط جالبی وجود دارد که ما می توانیم با توجه به تجربه ای که متخصصان ما در توسعه و ساخت هواپیما دارند، به آنها کمک تکنولوژیکی دهیم. و ما آماده ایم که تخصص مان را با شرکای ترک خود به اشتراک بگذاریم. اما صحبت درباره جزئیات خاص در این مرحله زود است." در حالی که ریاست صنایع دفاعی ترکیه، که سرپرستی این پروژه را بر عهده دارد، معتقد است که جنگنده TF-X کاملا بومی است، مشخص است که صنعت ترکیه فاقد فناوری های حیاتی لازم برای به ثمر رساندن این پروژه است. موتور رولزرویس در رویداد IDEF 2021، مشخص شد که پروژه توسعه TF-X به مرحله بررسی نیازمندی های سامانه (SRR) رسیده است و پس از آن، بررسی عملکرد سامانه و بازنگری طراحی اولیه انجام می شود. ورود اوکراین به TF-X گزارش شده است که شرکت اوکراینی FED قراردادی با شرکت هواپیمایی ترکیه برای پروژه TF-X امضا کرده است. ویکتور پوپوف، رئیس هیئت مدیره FED در طول IDEF 2021 گفت: "ما در برنامه TF-X (جنگنده آزمایشی ترکیه) شرکت می کنیم. این هواپیما، نسل پنجم و یک جنگنده است. این همچنین یک کار بزرگ با ضرب الاجل های بسیار کوتاه است. این بدان معناست که ما در حال بارگیری استفاده کامل از مهندسان، تکنسین ها و تولید خود هستیم. " موتور TF-X از روسیه می آید؟ در حالی که Turkish Aerospace معتقد است که موتور TF-X به صورت بومی با کمک رولز رویس توسعه می یابد، شک برانگیز است که بتواند این کار را در بازه زمانی کوتاهی که برای راه‌اندازی و اولین پرواز TF-X تعیین کرده است انجام دهد. موتور روسیه که برای سوخو -57 در حال توسعه است در دسترس به نظر می رسد. ممکن است از یک موتور برای مرحله توسعه استفاده و بعدا آن را با موتور بومی جایگزین کنند. پوتین و اردوغان ورود اروپایی ها به TF-X در هاله ای از ابهام؟ پیشتر ، ترکیه اعلام کرده بود که نرم‌افزار Dassault Systems را برای توسعه TF-X انتخاب کرده است. علاوه بر این، شرکت ترکیه ای Kale برای توسعه موتور TF-X با رولز رویس همکاری کرده است. پیشرفت این پروژه ها مشخص نیست. روابط بین ترکیه و شرکای اروپایی اش در ناتو اخیرا به دلیل اختلافات ترکیه با یونان تیره شده است. فرانسه در مناقشه مدیترانه طرف یونان را گرفته و این کشور را به جت های رافال مجهز کرده است. منبع