چشمان دریایی اژدهای سرخ شروع پروازهای آزمایشی رادار پرنده KJ-600 با عملیاتی شدن نخستین ابر حامل چینی اگر چه نخستین هواگرد هشدار دهنده زودهنگای هوابرد (AWACS) دریاپایه توسط ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت ، اما بزودی دومین هواگرد تخصصی از این نوع که خارج از دو بلوک پیشگام هواپیما سازی ( ایالات متحده / روسیه ) طراحی و بکار گرفته خواهد شد ، پرنده KJ-600 است که هم اکنون دوره برنامه ریزی های لازم برای آزمایشهای بیشتر جهت بخدمت گیری در نیروی دریایی ارتش آزادیبخش چین پشت سر می گذارد . بنابر اعتقاد بر ناظران نظامی ، این هواگرد یک روگرفت مستقیم از رادار هشدادهنده E-2 هاوک آی نیروی دریایی ارتش ایالات متحده است که برای ایفای نقش هشدار زودهنگام بر روی 11 فروند از حامل های هواپیمابر عملیاتی این کشور و همچنین حامل هواپیمابر کوچکتر نیروی دریایی فرانسه مستقر و عملیاتی است . فلسفه طراحی این دوهواگرد از ابتدا بر غیر مسلح بودن بنا گذاشته شده ، اما سامانه های الکترونیک ، راداری ، جنگ الکترونیک ، ارتباط داده ای تخصصی که بدانها اختصاص داده میشود، به گونه ای است که به حامل های هواپیمابر ، امکان دسترسی به یک آگاهی موقعیتی بی نظیری را می دهد تا با سرعت و دقت هر چه تمام تر ، تهدیدات را کشف و شناسایی نمایند . علاوه براین ، چنین هواگردهایی ، قابلیت هدایت موشکهای هوا به هوای دوربرد را با استفاده از حسگرهای قدرتمند خود به اسکادران های مستقر بر روی حامل های هواپیمابر خواهند داد . با این حال ، kj-600 تنها یک نمونه از چند هواگرد جدیدی است که در کنار پرنده های بدون سرنشین پنهانکار در آینده به نیروی هوایی و دریایی چین ملحق میشوند ، چرا که به گفته منابع آگاه ، پکن درصدد است تا نسخه تخصصی از جتهای جی-15 را که برای ایفای نقش های خاص مدرنیزه شده است را بر روی ابر حامل خود بکار گیرد . بدین ترتیب ، با ورود این رادار پرنده به خدمت و عملیاتی شدن سامانه مغناطیسی پرتاب هواگردها از روی ناوهواپیمابر ( منجنیق ) تایپ 002 ، چین به دومین کشوری مبدل میشود که به مانند شناورهای کلاس جرالد فورد از این فناوری استفاده می نماید . با این وصف ، گفته میشود که حامل های آینده نیروی دریایی چین ، یعنی تایپ 003 با سامانه رانش هسته ای نیز به این فناوری مجهز خواهد شد تا نه تنها بتواند تعداد بیشتری kj-600 را حمل کند ، بلکه قابلیت به دریا بردن جنگنده ای سنگین تری را در اختیار داشته باشد ( که به معنای حمل سوخت و مهمات بیشتر و به تبع آن برد بیشتر برای هواگردهای رزمی چینی است ) . علاوه براین ، عملیاتی شدن kj-600 مزیت های قابل توجهی را به نیروی دریایی ارتش چین ، در مقایسه با شناورهای مشابه خود یعنی کلاس الیزابت بریتانیایی ، کوزنتسف روسی و ویکرامادیتا هندی ارائه می کند . تمامی این شناورها ، سکوهای ارزان قیمت حامل بالگردهای مجهز به رادار هستند که بردکمتر و حسگرهای ضعیف تری را حمل می کنند و قابلیت ایجاد آگاهی موقعیتی کافی را در محیط پرخطر فعلی نخواهند داشت . مترجم : MR9 /صرفاً برای میلیتاری پی نوشت : 1-بن پایه 2- خبرمرتبط -- کوسه های الکتریکی برای اژدهای دریایی رونمایی از جتهای ویژه جنگ الکترونیک &J-15D/J-17 3- به این نکته دقت کنید ... 4- سرنوشت رادار هشدار دهنده زودهنگام بومی ایران ( روی پیکربندی ایران -140 ) به کجا انجامید ؟!!!

بسم الله الرحمن الرحیم ( Xian KJ-600 ) کی جی - 600 : هواپیمای آواکس ناونشین KJ-600 را باید نخستین گام صنعت هوانوردی چین در تولید آواکس های ناونشین دانست. هواپیمائی که علاوه بر رفع نیازهای هواپیمائی نیروی دریائی چین ، میتواند نیم نگاهی هم به بازار جهانی این سلاح داشته باشد. همانطور که از ظاهر این پرنده مشخص است این هواپیما شباهت زیادی به نسخه آواکس آمریکائی " ای -2 " ( Grumman E-2 Hawkeye ) دارد. آواکس ناونشین E-2 آمریکا این هواپیما که در آگوست 2020 اولین پرواز خود را انجام داد ، بنا است که در سال 2022 بر روی ناوهای هواپیمابر Type-003 مستقر گردد. چینی ها در خصوص این برنامه اطلاعات کمی منتشر کرده اند و مشخص نیست چه تعداد از این پرنده را قرار است که تولید کنند. با توجه به نیاز فوری چین ، تاکنون برنامه ای برای صادرات این سلاح ارائه نشده است. این آواکس چینی ، فعلا از دو موتور توربو پراپ WJ-6C ساخت چین بهره میگیرد اما در گزارشی که گلوبال تایمز منتشر کرده گفته شده که بزودی به موتورهای WJ-10 مجهز خواهد شد. موتور چینی Zhuzhou WoJiang-6C نسخه چینی موتور Ivchenko AI-20 ساخت شوروی در خصوص این آواکس چینی هیچ تاپیکی در میلیتاری وجود ندارد https://nationalinterest.org/blog/buzz/xian-kj-600-could-make-chinas-aircraft-carriers-far-more-powerful-168497 ادامه دارد... ------------- پ.ن 1 : لطفا دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند پ.ن 2 : انشاءالله اگر عمری باقی بود ، در پست های آینده به سایر پرنده های چینی خواهیم پرداخت.

بسم الله الرحمن الرحیم گشت گرداگرد مهر تابناک ، ایران زمین / روز نو آمد و شد شادی برون زندر کمین ای تو یزدان ، ای تو گرداننده ی مهر و سپر / برترینش کن برایم این زمان و این زمین . . . عید نوروز بر شما مبارک دانلوداندازه کامل تقویم 1401 انجمن میلیتاری سده چهاردهم خورشیدی(1400-1300) در نهایت امر با تمام فراز و نشیبهای خود، به اتمام رسید . درواقع امر ، این قرن برای جغرافیای ایران ، یکصد سال پر از حوادث تلخ و شیرین بود که ادامه آن به قرن جدید نیز کشیده خواهد شد ، با این حال ، 17 سال آخر این قرن ، در حوزه دانش نظامی ، شاهد ظهور یک مجموعه علمی نظامی در فضای وب بود که امروز با نام " انجمن میلیتاری " شناخته میشود . این مجموعه تا به امروز ، رویدادهای مختلفی را پشت سر گذاشته ولی همچنان بر اصول اولیه خود که همانا بررسی مستدل و علمی وقایع حوزه امنیت و دفاع است ، وفادار مانده که روند فعلی حاصل زحمات تمام مدیران و کاربران از ابتدا تا به امروز است . باشد که این روند با قدرت تمام درقرن جدید ادامه پیدا کند و آیندگان ، یکصد سال بعد ،زمانی که نوروز سال 1501 را جشن می گیرند ، در عین اینکه این امیدواری وجود دارد که مشکلات امروز ، گریبانگیر آنها در تمامی حوزه ها از دفاع تا فرهنگ و از اقتصاد تا سیاست نباشد ، با مرور تحلیل ها و بررسی های امروز ، برای آینده بهتر ایران ، قدم بردارند .. انشا....

دریافت اولین اسکادران JF-17 Block III توسط پاکستان بر اساس گزارش ها، نیروی هوایی پاکستان اولین واحد از جت های جنگنده JF-17 Block 3 را وارد خدمت کرده است که نشان دهنده کلاس دوم جنگنده با قابلیت های نسل 4+ پس از دستیابی به اسکادران های متعدد جنگنده های J-10C از چین در 2022 است.در حالی که خرید J-10C بسیاری از تحلیلگران را شگفت زده کرد و تنها در اواخر سال 2021 خرید آن توسط پاکستان اعلام شد، ورود به خدمتJF-17 Block 3 از اواسط دهه 2010 مورد انتظار بوده است و انتظار می رود که عمدتاً برای نیازهای دفاعی پاکستان به عنوان بخشی از یک همکاری مشترک بین چین و پاکستان تولید شود. این جنگنده قابلیت های طراحی JF-17 را متحول می کند و یک جنگنده نسل 4+ با تسلیحات و اویونیک نسل پنجم محسوب می شود. این جنگنده یکی از چهار کلاس نسل چهارمی است که با استفاده از بسیاری از فناوری‌های توسعه‌یافته برای جنگنده نسل پنجم J-20 تولید شده است و به همین دلیل به نام دی ان ای J-20 شناخته می‌شود. این نشان دهنده ارجاعات در تفسیرهای غربی به آخرین گونه های جنگنده F-16 آمریکایی یعنی Block 70/72 است که دارای دی ان ای F-35 است.J-20 و F-35 تنها جنگنده های نسل پنجم هم در تولید و هم در سطح اسکادران هستند. JF-17 در سمت چپ تصویر همراه با J-10c در حالی که J-10C یک جنگنده سبک وزن در محدوده وزنی مشابه با F-16 است، JF-17 از محدوده وزنی کمتری برخوردار است و با گریپن سوئدی E/F قابل مقایسه است.این جنگنده مانند گریپن با حداقل هزینه‌های عملیاتی و نیازهای تعمیر و نگهداری طراحی شده است، که به پاکستان اجازه می‌دهد ناوگان بزرگی از آن را در اختیار داشته باشد البته به قیمت عملکرد پروازی متوسط. JF-17 Block 3 به شدت این نقیصه را با پیچیدگی تجهیزات اویونیک و تسلیحات خود جبران می کند، که بدون شک آن را به تواناترین جنگنده در ناوگان پاکستان به غیر از J-10C تبدیل می کند و مزایای مهمی را نسبت به جنگنده های همسایه هندی که اکثر آنها فاقد رادارها یا موشک های پیشرفته مشابه هستند فراهم می کند. مجموعه تجهیزات اویونیکی JF-17 Block III شامل کنترل ها و نمایشگرهای کابین خلبان شباهت زیادی به J-20 دارد ، با تجهیزات نصب شده روی کلاه خلبان و نمایشگرهای سربالا که به آن اجازه می دهد از طیف جدیدی از تسلیحات استفاده کند.اینها به خوبی با موشک هوا به هوای هدایت مادون قرمز PL-10 جفت می شوند که در نوع خود یکی از پیشرفته ترین موشک ها در جهان می باشد و از کنترل های آیرودینامیکی و بردار رانش استفاده می کند و با تجهیزات نصب شده روی کلاه خلبان برای بهره برداری از قابلیت مانور بسیار بالای آن هماهنگ شده است.این به جنگنده های جدید پاکستان اجازه می دهد تا بدون نیاز به اینکه خود جنگنده مانوری دهد، در زوایای بسیار زیاد با اهداف درگیر شوند. هنوز مشخص نیست که چه تعداد JF-17 Block 3 تولید خواهد شد،اما برخی گزارش‌ها نشان می‌دهند که احتمالا تعداد قابل توجهی در مقایسه با مدل های قبلی که دارای قابلیت‌های بسیار ابتدایی نسل چهارم بودند، تولید شود. این جنگنده ابزاری مقرون به صرفه برای مدرن کردن واحدهای جنگنده با استفاده از حسگرهای پیشرفته ،دیتا لینک و تسلیحات فراهم کرده و می‌تواند برای جایگزینی اکثر جنگنده‌های قدیمی میراژ و J-7 پاکستان مورد استفاده قرار گیرد. بر اساس گزارش ها، فراتر از پاکستان، میانمار نیز علاقه شدیدی به تولید این کلاس تحت مجوز نشان داده است،در حالی که فهرست مشتریان بالقوه بسیار طولانی است ،ایران یکی از قابل توجه ترین آنها است! از جمله ویژگی‌های برجسته این جنگنده می‌توان به موشک‌های هوا به هوای برد بلند PL-15 آن اشاره کرد که تنها موشک هوا به هوای غیرژاپنی فعالی هست که از رادارهای AESA برای هدایت استفاده می‌کند و می‌تواند از موشک‌های روسی و آمریکایی پیشی بگیرد. یک رادار AESA نصب شده در دماغه ، استفاده گسترده از مواد کامپوزیتی در بدنه و استفاده از موتور جدید چینی WS-13 برای بهبود عملکرد پروازی نسبت به مدل های قدیمی از ویژگی های نسل جدید JF-17 Block III می باشد. مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/pakistan-first-jf17bl3-squadron-j20-dna

سلام شبیه بانکر های اسرائیلی هست که برای پدافند عمود پرتاب خود استفاده می کنند / الان تنها مشکل بحث پرتاب های مایل هست که اونم میشه با بوستر تکمیلی حل کرد و دوم بحث رادار هست که در بخش پسیو و یا گیرنده میتونه استتار و با اسانسور به زیر بره ولی در بخش اکتیو تنها جابجایی و دکو های تقلبی موثر هست

در خبر ها اومده بود که ارتش سوریه از ما پدافند برد بلند و متوسط احتمالا از نوع ۱۵ خرداد و یا باور۳۷۳ خواسته است به چند دلیل با تحویل ۱۵ خرداد و یا باور چندان موفق نیستم ۱-در کشور سوریه با توجه به وجود دشمنان داخلی از جمله النصره و خانواده های ایشان و...... جاسوس انسانی انقدری موجود است که در لحظه محل اتش بار و رادار ها لو بره و اسراییل با توجه به توانایی هاش با عملیات ترکیبی موشک کروز پهپاد و در نهایت موشک بالستیک و موشک بالستیک هوا پرتاب در نهایت فاتحه پدافند هوایی را خواهد خواند ۲-در صورت عدم وجود جاسوس هم در نهایت آنقدر تصاویر ماهواره ای و‌‌‌...... هست که درنهایت محل تجهیزات لو بره ۳- اسراییل همواره موشک های خودشو از روی دریای مدیترانه در جایی شلیک میکنه که اولا سوریه نهایتا میتونه چندین موشک کروز اونو هدف بگیره و امکان اصابت به هواپیما های جنگنده هم بسیار بعیده چون بلافاصله پس از شلیک محل رو ترک میکنه و کسانیکه در پدافند ورادار خدمت کردن میدونن هدف دور شونده در نصف برد اسمی مورد هدف قرار گرفته و سرنگون میشود پس اصابت به جنگنده های اسرائیلی فعلا بعید است ۴- پدافند سوریه فاقد شبکه رادار و دارای روزنه و درواقع سوراخ هست و حضور چند سامانه ۱۵ خرداد و.... تاثیری در این سوراخ ندارد اما راهکار من پدافند غیر متقارن استفاده از رادار های برد بلند متحرک مثل گاما معراج و امثالهم به صورتی که کل کشور را در چند باند پوشش دهند و تغییر مکان های ان به صورت روزانه برابر یک اشل اما حالت رندوم مثلا روز اول ماه در نقطه در کوچه ۳ روز دوم کوچه پنج روز سوم کوچه هفت و..... تا با تصاویر ماهواره ای نتوان محل ان را کشف کرد (البته همواره چندین سامانه مجید رو هم باید در کنار رادار ها قرار داد تا هر جنبده ای رو نابود کنه) در این صورت امکان استفاده از سلاح های پرسرعت همچون موشک بالستیک و موشک بالستیک هواپرتاپ به حداقل می رسد پس این رادار ها کارکرده و میتوانند هر گونه خطر هوایی را اعلام نمایند چنین به نظر میرسد سامانه هایی مثل مجید احتمالا ۱۰۰ برابر ارزانتر از سامانه ای مثل باور۳۷۳ باشند اما این سامانه میتواند به تعداد بالا به سوریه ارسال و در مکان های مختلف پنهان شده و پس از اطمینان از حمله هوایی در مکان مناسب با راهنمایی رادار های برد بلند حاضر شده و با موشکی بسیار ارزان تر از موشک های کروز دلیله و...آنها را نابود نمایند(اقتصاد مقاومتی در جنگ) اما موشک های باور ۳۷۳ و ۱۵ خرداد احتمالا در کمترین قیمت هم قیمت موشک های کروز اسرائیل است از نظر من تنها سامانه ای که بدرد سوریه میخورد همین سامانه مجید است بنطرم یکی از بهترین تکنیکال های موجوده و من بیشتر از تور ام یک روی اون حساب میکنم حداقل هیچ جنگ الکترونیکی روی ان تاثیر نداشته و هر تعداد هدف را میتواند نابود نماید و احتمالا قیمت ان یک پنجاهم تور ام یک باشد یعنی ۵۰ تا مجید برابر یک تور ام سطح پوشش ۴۰۰ کیلومتر تا ۸۰۰ کیلومتر تعداد موشک قابل پرتاب و ۴۰۰ موشک و هدف گیری حداقل ۲۰۰ هدف البته شاید قیمت گذاری من درست نباشد و نسبت هارو درست رعایت نکنم اما قیمت رادار و تجهیزات و.... را در نظر گرفتم البته ایرانم نباید به این سامانه راضی باشه و باید به سمت سرعت بیشتر موشک و البته برد بیشتر اون حرکت کنه البته با سوخت بهتر و متریال بهتر در عمل میشه ازش تو هواپیماها وهلی کوپترمون بجای R73 و ساید وایندر استفاده کرد و درواقع یک پلت فرم رو تو همه گروه ها جهت کاهش هزینه ارائه داد

سلام البته در نسخه ی جدید و به نظر کمی متفاوت سامانه مجید روی یک مینی! کامیونت یا ون وانت کاملا تجاری نصب شده. که میتونه با یک چادر برزنتی مرتفع کاملا استتار بشه و به شکل ی کامیونت کاملا تجاری دربیاد. پ ن: و یک نکته دیگه به نظرم با توجه به تجربیاتی که در چند سال اخیر به دست آوردیم الان شاید نتیجه این باشه که اتفاقا بر خلاف تصوراتمون ( برای کشور ما ) بهتره با کمی هزینه بیشتر سامانه ها را روی خودروهای بیشری پخش کنیم. تجربه نشون داده که پهپادهای پرسه زن به هر حال حتی خودشون را با وجود مسلح بودن کامل یک سامانه و حتی عبور از چند رینگ پدافندی به سامانه ها میتونند برسونند و بیشتر از بحث اوت نامبرد شدن در حال حاضر پدافند کشور قدرتمند مثل روسیه هم حتی با چالش هدف قرار دادن ریزپرنده ها روبرو است. برای همین به نظرم معقول اینه که تعداد سامانه ها را افزایش بدیم ( البته که هزینه ها افزایش پیدا میکنه ولی در موراد خاص که رادار و سامانه اپتیکی سبک و ارزان تر باشند منظور هست) تا در یک محیط آلوده بتونند از هم پشتیبانی داشته باشند در برابر ریزپرنده هایی با کلاس های متفاوت و نقاط پرتاب مختلف ( حتی از داخل گاهی) و با هدف قرار گرفتن یک سامانه تعداد زیادی موشک نابود نشه. البته که با توجه به وسعت شور ما و تعدد نقاط برای حفاظت شاید راه حل غیرقابل جایگزینی هم باشه برای ما فعلا تا افزایش سامانه ها. خصوصا در شرایط غیرجنگی که میبینیم با خطر ریزپرنده های داخلی روبرو هستیم. پ ن2: یک مقام پنتاگون آه و ناله کرده جدیدا که ایران با توجه به انتقال پهپاد به روسیه از تجربیات جنگ اکراین درس های بسیاری یاد میگیره که پس فردا در منطقه علیه!! متحدان! ما به کار خواهد گرفتشون.

به نظر دلیل این فضولی و کنجکاوی و البته مزاحمت پرنده آمریکایی رزمایش اخیر میتونه باشه. و البته که چقدر وجود رهگیرهای قدرتمند که در این شرایط بدون غافلگیر شدن توسط رپتور و رفیق کوچکترش بتونند به انجام ماموریت بپردازند حس میشه. انشاالله که با اومدن پرنده های جدید لااقل به این آسودگی و به پشتوانه نیروی هوایی ایالات محده این مزاحمان اینطور جولان ندند در نزدیک مرزهای هوایی ایران با خیانت و مزدوری کشورهای جنوبی خلیج فارس.

حمله موشکی صهیونیست ها به دمشق ارتش سوریه اعلام کرد که در ساعت ۰۰:۲۲ بامداد امروز، اسرائیل با چند موشک از سمت جولان اشغالی سوریه حمله‌ای کرد و طی آن، برخی مناطق در شهر دمشق و حومه آن از جمله مناطق مسکونی را هدف قرار داد. این حمله تاکنون ۵ شهید داشته و ۱۵ زخمی به عنوان آمار اولیه برجای گذاشته که حال برخی وخیم است. خبرگزاری سانا اعلام کرد که حجم ویرانی و خسارت مادی حمله موشکی صهیونیست ها به منطقه کفرسوسه گسترده است و احتمال افزایش شمار شهدا می رود. صابرین نیوز تعداد زخمی ها را ۲۸ نفر اعلام کرده و نوشته است که وضع برخی وخیم گزارش شده است.

این شیوه که در عکس مورد نطر هست فقط بدرد جنگ با تروریست هایی در حد داعش میخوره جلوی یک ارتش کلاسیک مجهز این چنین چیدمانی یعنی خودکشی متاسفانه هر چه در مواردی مثل موشک و پهباد پیشرفت داشتیم و در مواردی هم با خرید ضعف ها رو پوشش دادیم مثل رادار و کروزهای دریایی (خرید تکنولوژی ساخت) اما در مورد تجهیزات نیروی زمینی و پیاده هنوز غالبا همون تجهیزات چهل پنجاه سال قبل شاکله اصلی نیروها رو شکل میده

رزمایش نیروی دریایی سپاه این رزمایش با آزمایش موفق سامانه های موشک های کروز دریایی، پهپادهای رزمی و سامانه های هوشمند بدون سرنشین زیرسطحی و هوایی درآب های نزدیک به جزایر خلیج فارس انجام شد. رونمایی از پهپاد رادارگریز جدید با موشک های جدید(تصاویر احتمالی) : رونمایی از قایق اژدر پرتاب کن و اژدر جدید: فیلم رزمایش: https://uupload.ir/view/vid_20230117_193612_864_4spi.mp4/

بخش دوم و پایانی کارنامه رزمی میل-26 دراوکراین و چشم انداز ارتقاء برای سنگین وزن روسی در جریان ضدحملات ارتش اوکراین به محور خارکف و پیشروی سریع واحدهای ارتش کیف بسوی بالاکلیا و ایژیوم که منجر به یک عقب نشینی گسترده از سوی روسها شد ، ستاد کل ارتش روسیه مدعی گردید که این عقب نشینی در جهت حفظ نیرو و دفاع از مناطق تصرف شده در مراحل اولیه عملیات نظامی صورت گرفته که گرچه اثر بخشی این ادعا می بایست مورد بررسی قرار گیرد ، اما حضور بالگردهای میل-26 در این سلسله حوادث مستحق بررسی و بازنگری دوباره است . با این وصف ، ناوگان عملیاتی میل-26 ارتش روسیه که بعنوان بزرگترین بالگرد ترابری نظامی نیز شناخته می شود ، به گفته منابع مختلفی که صحنه نبرد را بررسی می کردند ، نقش قابل توجهی را در انتقال نیروهای نظامی و تجهیزات رزمی به منظور کُند کردن روند پیشروی ارتش اوکراین ایفا نمودند . اگر چه هنوز اطلاعات دقیق تری منتشر نشده ولی این بالگردها بعنوان ناوگان ذخیره ستاد کل تاثیر قابل توجهی را بر روی تحلیلگران نظامی از خود برجای گذاشتند . میل-26 در صحنه نبرد اوکراین / 2022 در همین زمینه ، مستندات موجود نشان میدهد که در محور خارکف ، بالگردهای میل-26 علاوه بر منتقل نمودن حجم قابل توجهی نیروی پیاده به مناطق درگیری ، خودروهای زرهی مین روب UR-77 را با وزنی درحدود 15.5 تن به منطقه نبرد انتقال دادند که برخی معتقدند یک سلاح کارآمد برای نبردهای شهری محسوب می شود ، در حالی که ویدئوهای منتشره حاکی از انتقال خودروهای زرهی MT-LB مسلح به سلاح های سنگین ضد هوایی توسط این بالگردها به منطقه درگیری است . راست : دهلیز داخلی بار میل-26 ( دراین عکس توان حمل بار این بالگرد بخوبی قابل مشاهده است ) چپ : اولین بالگرد کاموف-52 که درسال 2010 تولید شد ، توسط میل-26 قورت داده شده تا به یگان کاربر تحویل داده شود اما میل-26 درلباس نظامی ، یک بالگرد در کلاس فوق سنگین محسوب می شود که امکان حمل محموله ای در بازه وزنی 20 تا 25 تن را دارد تا جایی که به سال 1982 ، چیزی در حدود 14 رکورد جهانی از جمله بلند کردن باری به وزن 4 تن بصورت اسلینگ یا جابه جایی بالگرد میل-25 ( نسخه بروز شده میل-24 ) را به ثبت رساند . با این حال در ماموریت های عادی ، حمل چنین اضافه بارهایی چندان معمول نیست ولی گفته میشود این بالگرد می تواند باری با وزن 15 تن را در یک برد 500 کیلومتری براحتی جابه جا کند بطوریککه در مقصد هنوز 10 درصد از سوخت بعنوان ذخیره را دراختیار داشته باشد . راست : سی اچ-47 دی چپ : سی اچ-53 در مقایسه با بالگردهای غربی که نزدیک به این کلاس وزنی عملیاتی هستند ، بالگرد CH-53A/D سی استالیون و CH-47 شینوک به ترتیب توانایی حمل 13.5 و 1.3 تن بار را دارند ، در حالی که میل-26 به تنهایی و در زمان کمتری می تواند این میزان بار را در یک برد مشخص با خود حمل کند و درمقابل ، ارتش های ناتو برای حمل همین مقدار باید بالگردهای بیشتری را روانه صحنه نبرد نمایند . راست : افغانستان - دره پنجشیر / میل-26 در حال تخلیه نفربر زرهی در صحنه نبرد است به توپوگرافی محل دقت کنید ... چپ : چچن - یک دستگاه بی تی آر برای نیروهای روسی درگیر در چچن ، قورت داده می شود در حوزه حمل سرباز ، فلسفه طراحی دفتر میل از ابتدا بر روی حمل 120 چترباز پایه گذاری شد ، در حالی که این تعداد برای سی اچ-47 نزدیک 64 نفر تخمین زده می شود ، هر چند کشورهای عضو ناتو و در راس آنها ایالات متحده ، با تولید تعداد بیشتری از این بالگردها تا حدی این نقض را جبران کرده اند . اما مزیت اصلی میل-26 توانایی حمل محوله های بسیار سنگین بصورت اسلینگ است ، تاجایی که بعنوان مثال درسال 2009 بالگرد های روسی یک جفت شینوک ساقط شده را در افغانستان جابه جا نمود . بالگرد فوق سنگین میل-26 در حال جابه جایی بالگرد سی اچ-47 / افغانستان https://www.aparat.com/v/RbpkD مورچه کارگر یا گاو روسی : اگرچه توان حمل بار میل-26 به گونه ای است که بدان لقب "مورچه کارگر" داده اند ولی این بالگرد در ارتش روسیه به " گاو" ملقب شده ، ولی این لقب تنها یک شباهت ظاهری است در حالی که پس از گذست 42 سال از اولین پرواز آن ، هنوز یک ماشین پروازی با کارایی بالا محسوب می شود که با مجهز بودن به دو دستگاه پیشرانه دی-136 می تواند با سرعتی در حدود 295 کیلومتر درساعت ، بارهای حجیم و سنگین را حمل کند . میل-26 ارتش ونزوئلا در حوزه مشتریان خارجی ، نسخه میل-26تی تا سال 2011 برای کاربران مختلفی در حال پرواز بود ولی بمدت حداقل یک دهه خبری ازاین غول هوایی نبود ولی در پشت پرده ، ستون فقرات ترابری تاکتیکی ارتش روسیه را تشکیل می داد . در همین سالها ، ارتش روسیه یک برنامه بروزرسانی را برای این بالگرد تعریف نمود که تعداد خدمه را از 5 نفر به 2 نفر کاهش می داد و تنها درصورتی که بارخارجی قراربود حمل شود ، کاربر ویژه آن به خدمه اضافه می گردید . راست : میل-26 براساس برخی داده های موجود امکان حمل 120 چترباز با تجهیزات کامل را دارد چپ : میل-26 در فرودگاه شهر گروزنی / درجلوی عکس یکفروند ال-39 نیروی هوایی چچن بصورت منهدم شده قابل مشاهده است با این حال در شاخه هوایی نیروی زمینی روسیه ، هر میل-26 از 4 خدمه شامل خلبان یکم ، کمک خلبان ، ناوبر و مهندس پرواز بهره می برد ، هر چند بالگردهای عملیاتی ارتش اکنون به 5 نمایشگر MFD مجهز شده اند که گفته شده تا حدی بارکارخدمه را کاهش می دهد . علاوه براین ، ارتش روسیه و بخش غیرنظامی ، در سالهای اخیر شاهد بکارگیری عینک های دید درشب دراین بالگردها هستند و براساس تجربه های ثبت شده ، این بالگرد می تواند در شب ، با پرواز در ارتفاع پائین بدون ترس از برخورد به خطوط انتقال برق یا درختان پرواز کند . اما این " گاو" روسی در عملیات جنگی هرگز تنها وارد صحنه نمی شود و براساس تصاویر منتشره از سوی وزارت دفاع روسیه ، این بالگرد همواره با اسکورت بالگردهای رزمی میل -28 یا کاموف-52 دیده می شد . در حوزه دفاع از خود ، میل-26 بصورت استاندارد به جنگ افزاری مسلح نشده ، ولی کابین خلبان بصورت نیمه زرهی و سامانه دفاع از خود President-S است که ترکیبی از بخش هشداردهنده موشکی ، بخش کورکننده لیزری و پرتابگرهای تله های حرارتی را شامل می شود.پس از فروپاشی اتحاد شوروی ، درحدود 28 فروند میل -26 دراوکراین باقی ماند که در ابتدای سال 2000 ، عمر تعمیرات اساسی آنها به پایان رسید و گزارش های موجود نشان می دهد که 17 فروند از این بالگردها در کالینوف ، 11 فروند در کونوتوپ بصورت ذخیره نگهداری می شوند .علاوه بر اوکراین ، نیروی هوایی الجزایر ، ونزوئلا ، هند ، چین ، اردن ، مکزیک ، قزاقستان ، کنگو نیز به این بالگرد مجهز هستند . میل-26 ارتش اردن اما پیشرفته ترین نسخه میل-26 که هم اکنون برای نیروی هوایی روسیه تولید می شود ، با شناسه MIL-26T2V شناخته شده و برخلاف نمونه های قبلی از سامانه های پیشرفته ناوبری NPK90-2V بهره می برد که گفته شده ایمنی پروازی این بالگرد را تا حدود زیادی افزایش داده است . نکته جالب اینجاست که ارتش هنوز از 5 خدمه برای این بالگرد استفاده می کند که علت آن هنوز مشخص نیست ، ولی برخی داده های جدید نشان می دهد که به منظور مقابله با سامانه های دوش پرتاب مهاجم ، سامانه دفاع از خود Vitebskنیز به این غول روسی اضافه شده است . این نسخه درسال 2018 نخستین پرواز خود را اجرا نمود و تولید انبوه آن از حدود یکسال بعد آغاز شد و گفته میشود در عملیاتهای شبانه ارتش روسیه در محور خارکف به شکل گسترده مورداستفاده قرار گرفته و تا امروز ( دوم ژانویه 2023 ) هنوز گزارشی در خصوص ساقط شدن آن منتشر نشده است . بالگرد میل-26 - نمایشگاه هوایی سال 2017 https://www.aparat.com/v/nbgCG آینده میل-26 ارتش ایالات متحده پیش از این قرار بود تا پروژه تیلت روتور ترابری مشترک ( JTR/FTR) را کلید زده و به سرانجام برساند که تاکنون این امر محقق نشده ، که طرحی بود با توان حمل 22.5 تن بار یا یک کانتینر استاندارد 6 متری در بخش دهلیز داخلی با آرایش 4 موتوره که می بایست جایگزین سی اچ-53 و سی اچ-47 شود . برنامه FTR /JTR که به نوعی یک وی-22 دوقلو محسوب می شد / می شود قرار بود بعنوان یک هواگرد مشترک در سازمان رزمی ارتش ایالات متحده بکار گرفته شود با این حال ، نیازمندی های پنتاگون تا حدودی بلندپروازانه بود ، بطوریکه سخت افزار مزبور می بایست بدون سوختگیری و سرعت کروز 400 تا 900 کیلومتر درساعت ، عرض اقیانوس آتلانتیک را طی می نمود . این امر باعث شد تا دفترطراحی میل مشخصات فوق را مبنایی برای یک طراحی جدید قرار دهند ، ولی از همان ابتدا مشخص شد که فناوری امروز تیلت روتور ، برای اجرای ماموریت های رزمی در کلاس فوق سنگین چندان مناسبتی ندارد در نتیجه طراح هایی که ارائه می شود ، احتمالا با همان پیکربندی کلاسیک با یک روتوراصلی خواهد بود . در همین زمینه ، بررسی های صورت گرفته نشان می داد که یک کانتینر با ابعاد مشخص 2/43×2 و 43/6 ×2 متر که در برنامه آمریکایی قرار داشت براحتی می تواند با میل-26 حمل شود و تنها می بایست بالابرنده های داخلی دهلیز بار مقداری تقویت شوند ، هر چند این میزان بار ، کارکرد پیشرانه های موجود را در دمای بالای 20 درجه تا حدودی محدود می نماید . مهندسان میل پیشنهاد دادند تا با بازنگری در قدرت پیشرانه ها ، میتوان الزامات FTR /JTR را برآورده نمود که با این تغییر ، سرعت صعود به 2.54 متر بر ثانیه ، افزایش پیدا خواهد کرد . علاوه براین میزان مصرف سوخت نیز می بایست کاهش پیدا کرده که در مجموع می توان آن را در قالب میل-40 معرفی نمود . در کنار این مساله ، اضافه شدن قابلیت ارابه های فرود جمع شونده ، میزان پسار اضافی را محدود کرده و بر کارایی پروازی بالگرد جدید احتمالا خواهد افزود . پی نوشت : منبع1 منبع2 منبع3 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

بسم ا... تصاویر جدیدتر از رزمایش ذوالفقار 1401 ارتش خوب .. ظاهرا اعلیحضرت 105 م.م های ارتش دوباره دارند استفاده می شوند ( در گذشته گفته شده بود که این توپها به غیر از تعدادی که به سوریه ارسال شده بودند ، مابقی بعداز بازسازی بصورت ذخیره نگهداری می شوند که ظاهرا این طور نیست ) آقا ... یک مقداری روی فیزیک بدنی خودتون کار کنید ... ما مخلص شما هستیم ولی این عکس ها یک مقداری ضد تبلیغ هست ... مجید جان ..!!! در رزمایش 1401 خوب .. وضع یونیفرم ها به نظر نامناسب نیست ولی این کلاهخودهای عهد عتیق همچنان توی ذوق می زند .... و 15 خرداد ....

سلام به همه عکس اول :خدایا شکرت و یه عالمه اشک ذوق.کلاه دستکش ماسک سلاح تمیز یه دست .خدایا من خوابم یا بیدار عکس دوم: اگر تجهیزاتش کامل بود بهترین عکس نظامی تاریخ می شد. عکس سوم : این چرا با بقیه مهاجر ها فرق داره.؟

اگر عکس را دقت بفرمایید ، دو رشته سیم مشخص هست

سلام بله ... اطلاع ندارم که چرا اصرار دارند تی-72 های حاضر در رزمایش را این شکلی نمایش بدند .... باید رفت سئوال کرد که علت این کار چی هست دقیق !!! تصاویر بیشتر ..

بسم ا.. تصاویر اولیه از رزمایش ذوالفقار 1401

سرهنگ قذافی فرماندهی بزرگترین ناوگان رهگیر های بالای ۳ ماخ جهان را برعهده داشت،چرا آنها لیبی را از حملات ناتو نجات ندادند؟ در فوریه 2011 کشورهای عضو ناتو به رهبری فرانسه و ایالات متحده عملیات نظامی را علیه جمهوری عربی لیبی، آغاز کردند.جمهوری آفریقایی که در سال 1969 تأسیس شد و مدتها سیاست خارجی خود را علیه منافع غرب هماهنگ کرده بود. در این حمله، شبه‌نظامیان و نیروهای مزدور مسلح و تامین‌شده توسط قدرت‌های غربی و متحدانشان قطر و ترکیه، حملاتی را روی زمین آغاز کردند، اغلب نیروهای ویژه غربی یا قطری در صفوف آن‌ها حضور داشتند، در حالی که جنگنده‌ها، بمب‌افکن‌ها و موشک‌های کروز آمریکایی و اروپایی زیرساخت‌ها و تاسیسات نظامی این کشور را از آسمان ویران کردند. این درگیری از شماری از جنبه ها قابل توجه بود، از جمله این واقعیت که کشورهای اروپایی به سرعت مهمات خود را تمام کردند و میزان آمادگی رزمی بسیار پایینی را از خود نشان دادند که ایالات متحده را مجبور کرد نقشی بسیار بیشتر از برنامه تعیین شده ایفا کند.مورد دیگر مدت زمانی بود که نیروهای لیبی با وجود نداشتن دفاع هوایی و کمبود ان،توانستند در برابر حملات هوایی غرب مقاومت کنند. با این حال، سهولت قدرت‌های غربی در کنترل حریم هوایی لیبی، نه تنها نتیجه تأخیر طرابلس در دستیابی به جنگنده‌های مدرن و سامانه های دفاع هوایی بود، بلکه به دلیل این واقعیت است که ناوگان هوایی قابل توجه دوران جنگ سرد این کشور عمدتاً از خدمت خارج شده بود و خلبان یا خدمه تعمیر و نگهداری نداشت. لیبی نیروی هوایی ایجاد کرده بود که به طور گسترده به عنوان توانمندترین نیروی هوایی در جهان عرب در دهه 1980 شناخته می شد، و تا حد زیادی بزرگترین مشتری در جهان برای برترین جنگنده/رهگیر شوروی صادر شده در طول جنگ سرد، یعنی MiG-25 Foxbat بود.برآوردها از تعداد میگ های لیبی بین 68 تا 73 فروند متغیر است،این چنین ناوگانی با وجود هزینه های عملیاتی بسیار بالا، عمدتاً به دلیل درآمدهای نفتی قابل توجه دولت لیبی می توانست قابل استفاده باشد. فاکس بت همچنان سریع ترین جت جنگی است که تا کنون وارد خدمت در سراسر جهان شده است،با توانایی رسیدن به سرعت ۳.۲ ماخ،و همچنین دارای رکورد بالاترین سقف ارتفاع پروازی است که به آن اجازه می دهد تا بیش از دوبرابر حد آرمسترانگ به فضا پرواز کند. (حد آرمسترانگ یا خط آرمسترانگ معیاری از ارتفاع است که فشار اتمسفر بالای آن به اندازه ای کم است که آب در دمای طبیعی بدن انسان بجوشد.قرار گرفتن در معرض فشار کمتر از این حد منجر به از دست دادن سریع هوشیاری و به دنبال آن یکسری تعقییرات در عملکردهای قلبی عروقی و عصبی و در نهایت مرگ می‌شود.مگر اینکه فشار ظرف ۶۰ تا ۹۰ ثانیه بازیابی شود.مترجم) هدفگیری این هواپیما حتی برای جنگنده های درجه یک آمریکایی مانند F-14 و F-15 بسیار دشوار بود،این جنگنده به موشک هایی با کلاهک های بزرگ ۱۰۰ کیلوگرمی مجهز بود و می‌توانست F-15 Eagle را که به مراتب توانمند ترین جنگنده غربی بود به چالش بکشد. در آخرین درگیری بین میگ و اف ۱۵،جت های ساخت شوروی که توسط خلبانان عراقی پرواز میکردند،توانستند عملیات یک عقاب آمریکایی را خنثی کنند،که نشانه مهمی از پتانسیل ناوگان بزرگتر لیبی برای مقابله با چنین تهدیداتی بود. با پایان جنگ سرد، MiG-25 به سرعت از خدمت لیبی خارج شد،هزینه های عملیاتی پایین تر هواپیماهای جدیدتر مانند Su-27 دلیل اصلی این امر بود. نیروی هوایی روسیه تا سال 2013 این کلاس را برای نقش های شناسایی در خدمت نگه داشت، اگرچه در اواسط دهه 1990 تعداد ناوگان به اندازه ای کاهش یافت که به این معنی بود که اندازه ناوگان روس‌ها قبل از خروج از خدمت کوچکتر از ناوگان لیبی بود. الجزایر، یکی دیگر از اپراتورهای بزرگ، فاکسبت های خود را در سال 2022 بازنشسته کرد در حالی که وضعیت ناوگان کوچکتر سوریه نامشخص است. اگرچه نیروی هوایی لیبی MiG-25 های خود را بازنشسته نکرد، اما در اواخر دهه 2010 این نیرو هیچ واحد عملیاتی نداشت که بتوان در مورد آن صحبت کرد و این هواپیما به ندرت پرواز می کرد. تعدادی از عوامل باعث این امر شده است، از جمله کاهش عمیق در هزینه های دفاعی و همچنین هزینه های بسیار بالای عملیاتی این هواپیما که حتی از نسل چهارم MiG-31 و Su-27 هم بیشتر بود.دلیل دیگر آن این واقعیت بود که ناوگان لیبی برای پشتیبانی از عملیات خود به شدت به پرسنل شوروی،کره شمالی و حتی پاکستان و سوریه متکی بود.این کارشناسان مدتها بود که آنجا را ترک کرده بودند. به این‌ این دلایل لیبی عملیات سنگین ترین و پیچیده ترین جنگنده/رهگیر خود را در آن زمان محدود کرد،در نتیجه در اواخر دهه 2000 ناوگان فاکس‌بت لیبی اگرچه روی کاغذ بزرگ‌تر بود، اما به دلیل میزان آمادگی رزمی بسیار پایین‌تر، توانایی رزمی بسیار کمتری نسبت به الجزایر یا سوریه داشت. اگر میگ ۲۵ های لیبی از آمادگی رزمی مشابه ای با الجزایر یا سوریه در سال 2011 برخوردار بودند، تعداد بسیار زیاد این هواپیماها و توانایی‌های هولناک این هواپیماها می‌توانست به طور بالقوه اقدام نظامی ناتو را پیچیده کند. در واقع، توانایی‌های نیروی هوایی سوریه، که میگ-25 در آن خطرناک‌ترین هواپیما بود، بارها در گزارش‌های غربی درباره خطرات احتمالی حمله هوایی به این کشور در اوایل دهه 2010، زمانی که چنین حملاتی در نظر گرفته شده بود،ذکر شد. با توجه به اینکه اکثر جنگنده های غربی که در حمله به لیبی شرکت می کردند بسیار سبک تر و کم توان تر از F-15 بودند، یعنی رافال های سبک وزن و F۱۶s ها .میگ ۲۵ می‌توانست به‌طور بالقوه چالشی را ایجاد کند، به‌ویژه اگر با اویونیک نسل چهارم و با سامانه های اقدام متقابل جنگ الکترونیک مانند آنهایی که در الجزایر خدمت می‌کنند، مدرنیزه شود. در حالی که رافال های فرانسوی این حمله را رهبری می کرد، این کلاس جنگنده تنها یک دهه بعد در سال 2021 شروع به ادغام موشک هایی با برد بیشتر از R-40 میگ-25 کرد.توانایی‌های بسیار محدود موشک‌های هوا به هوای میکا که در آن زمان رافائل بر آن تکیه می‌کرد، همراه با سرعت و ارتفاع پروازی کم این جنگنده که در کلاس کاملاً متفاوتی از F-15 یا MiG-25 هست، به این معنی بود که جت های فرانسوی احتمالاً برای رهگیری واحدهای فاکس بت دچار مشکل می شدند. اگر لیبی روی یکپارچه سازی سامانه های اقدام متقابل الکترونیکی برای ایجاد جمینگ در جت های ساخت شوروی خود سرمایه گذاری می کرد،این چالش تشدید می‌شد.بی توجهی شدید لیبی به نوسازی ناوگان و تأخیر در برنامه های خرید جنگنده های سوخو ۳۰ برای جایگزینی انها،و همچنین S300 و سایر سامانه های پدافند هوایی به شکست این کشور در جنگی کمک کرد که مردم آن همچنان از پیامدهای بیش از یک دهه بعد از آن رنج می برند. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/libya-largest-fleet-mach3-no-protect-nato

فيلم هاي رزمايش خيلي بهتر شده مشخصه يه نفر وارد به مسايل گرافيكي اوردن تو تيمشون از اون فيلم ها و تصاوير فاجعه بار رسيديم به اين تصاوير افرين دارد اميدوارم تو بحث حفاظت اطلاعات و رونمايي هم به سطح خوب و پايداري برسيم

بسم ا... تیزر رزمایش ذوالفقار 1401 ارتش جمهوری اسلامی ایران https://www.aparat.com/v/5erMS

رزم در جنگل تصاویری از تمرین‌های تیپ نوهد یا همان کلاه‌سبزهای ارتش

نگاهی گذرا به ورود موتورسیکلت ها به جنگ موتورسیکلت های نظامی اولین بار در دوره ای ظاهر شدند که در آن هر چیزی که موتوری داشت، نظامی میشد!!موتور اولین بار توسط پانچو ویلا در طول انقلاب مکزیک استفاده شد،در جنگ جهانی اول بود که موتورسیکلت نظامی اولین ماموریت واقعی خود را انجام دادند. بیایید با هم کشف کنیم که آنها برای اولین بار چه زمانی به کار گرفته شده و چگونه کشورها تصمیم گرفتند از آنها به نفع خود استفاده کنند. پانچو ویلا رهبر شورشیان مکزیکی با موتور سیکلت Indian در سال ۱۹۱۴ آغاز یک دوره: همانطور که قبلا ذکر شد، پانچو ویلا به سرعت متوجه شد که موتورسیکلت ها سرعت و چابکی ایده آل برای ضربه زدن و فرار را ارائه می دهند. در سال 1916، ویلا به شهر کلمبوس ایالات متحده در نیومکزیکو حمله کرد و ارتش ایالات متحده وارد درگیری با او شد. پرزیدنت ویلسون ژنرال «بلک جک» پرشینگ را با دستور دستگیری ویلا به مکزیک فرستاد. پرشینگ 5000 مرد، کامیون، هواپیما و موتور سیکلت را برای کمک به یافتن ویلا با خود برد. این اولین باری بود که از موتورسیکلت ها در یک درگیری مسلحانه توسط ارتش ایالات متحده استفاده شد و این موتورها ساخت هارلی دیویدسون بود. هارلی دیویدسون مدل‌های J را عرضه می‌کرد که می‌توانستند تا 60 مایل در ساعت سرعت بگیرند. ترکیبی از موتورسیکلت های انفرادی و مدل های سایدکار(موتور سه چرخه)توسط ارتش سفارش داده شد. مدل های سایدکار علاوه بر این به مسلسل نیز مجهز بودند. جوخه های موتور سیکلت های ساخت هارلی دیویدسون که پانچو ویلا را در سال ۱۹۱۶ تعقیب کردند. پرشینگ 11 ماه را صرف تعقیب پانچو ویلا و موتورسیکلت های Indian او در شمال مکزیک کرد، اما نتوانست او را بگیرد. علیرغم این نتیجه ، ارتش ایالات متحده از عملکرد موتورسیکلت های نظامی راضی بود که نقش مهمی در ورود آنها به خدمت در جنگ جهانی اول داشت. اولین موتور سیکلت های نظامی که در جنگ جهانی اول استفاده شد. اولین موتورسیکلت های نظامی که به خط مقدم جنگ بزرگ (1914-1918) راه یافتند، داگلاس بریتانیایی، تریومف، همتای آلمانی آن TWN و NSU بودند. Triumph Motorcycles در بریتانیا توسط یک مهاجر آلمانی از نورنبرگ به نام زیگفرید بتمن که تجارت خود را در کاونتری راه اندازی کرد و بعداً یک شعبه آلمانی نیز در نورنبرگ نیز ایجاد نمود، تاسیس شد. زیگفرید بتمن قبل از شروع جنگ جهانی اول در سال 1913، این دو شرکت با نام های مختلف راه اندازی شدند. در بریتانیا موتورسیکلت ها Triumph نامیده می شدند در حالی که موتورسیکلت های ساخته شده در نورنبرگ با نام تجاری TWN (Triumph Werke Nürnberg) شناخته می شدند. استفاده انگلیسی ها آز موتور سیکلت های نظامی در جنگ در سال 1914 اکثریت قریب به اتفاق موتورسیکلت هابیشتر دوچرخه های استاندارد با یک موتور متصل بودند. پس از مشاهده نحوه استفاده سربازان از آنها، ارتش بریتانیا تصمیم گرفت منابع بیشتری را برای توسعه فناوری هایی که برای نبرد مناسب تر هستند، سرمایه گذاری کند. تولید موتورسیکلت های نظامی تنها نیمی از کار بود، زیرا ارتش به افرادی نیاز داشت که بتوانند از آنها استفاده کنند. این مشکل به راحتی با جذب راننده از باشگاه های موتور سواری و لیگ های مسابقه ای حل شد. در بهار سال 1915، ارتش بریتانیا خدمات مسلسل موتوری را مستقر کرد.این شامل راننده هایی بود که با موتورهایی که مخصوص نصب اسلحه های سنگین طراحی شده بودند. همچنین ارتش بریتانیا تشخیص داد موتورسیکلت ها به عنوان روشی برای ارسال پیام مناسب هستند. در آن زمان خطوط معمولی تلگراف در برابر آتش توپخانه دشمن آسیب‌پذیر بودند و استفاده از سیگنال چراغ‌ها یا سیگنال دود، به تک‌تیراندازان آلمانی نشان می‌داد که سربازان بریتانیایی کجا هستند و خطر رهگیری پیام‌ها توسط مترجمان دشمن وجود داشت. مشکلی که موتورسیکلت سواران نداشتند: آنها می توانستند به سرعت و بی سر و صدا در زمین های ناهموار سفر کنند. اگرچه موتورسیکلت نظامی کوچک تریومف تنها می توانست 4 اسب بخار قدرت تولید کند، اما به ابزاری مرکزی برای ارتباطات بریتانیا در خط مقدم تبدیل شد. بیش از 30000 دستگاه از آن در طول جنگ تولید شد. آلمانی ها موتورسیکلت های نظامی را می پذیرند: آلمانی‌ها از موتورسیکلت‌های نظامی برای ارسال پیام، جاسوسی و سایر کارهایی که ارتش بریتانیا با آنها انجام می‌داد استفاده می‌کردند. با این حال، آلمانی ها نیز علاقه مند بودند که ببینند این وسایل نقلیه در نبرد مستقیم چه کاری می توانند انجام دهند.نظریه اصلی این بود که اسب ها را در اصطبل رها کنید و به جای آن از موتور سیکلت استفاده کنید!! دلایلی که آنها را وادار به آزمایش موتورسیکلت به عنوان جایگزینی برای اسب ها کرد عبارتند از: سهولت تولید انبوه موتورسیکلت، تاثیر بیشتر موتور سیکلت بر خلاف اسب ها احساس ترس نمی کنند. موتورسیکلت ها هیچ پا ای برای شکستن نداشتند. متأسفانه، علیرغم اینکه استفاده از موتورسیکلت روی کاغذ نتیجه بسیار بهتری داشت، این انتخاب ضعیفی بود. موتورسیکلت ها به خوبی اسب ها در زمین های ناهموار نبودند و این باعث شد که آزمایش ها بسیار غم انگیز باشد. ناگفته نماند: ایده استقرار موتورسیکلت برای نبرد مستقیم کنار گذاشته شد. آمریکا موتور سیکلت های نظامی را می پذیرد: هنگامی که ایالات متحده در آوریل 1917 وارد جنگ جهانی اول شد آنها موتورسیکلت هایی را از چندین شرکت آمریکایی تهیه کردند.اکثریت قریب به اتفاق موتورسیکلت ها از ایندیان و هارلی دیویدسون می آمدند، اما موتورسیکلت های تولید شده توسط Excelsior و چند تولیدکننده دیگر آمریکایی نیز به اروپا راه یافتند. Indian بیشتر تولید خود را به نیازهای جنگی اختصاص داد: این شرکت تقریباً 50000 موتورسیکلت برای ارتش ایالات متحده ساخت. هارلی دیویدسون نیز تصمیم گرفت بر جنگ تمرکز کند و بیش از 20000 موتورسیکلت را برای پشتیبانی از جنگ تحویل داد. موتور آمبولانس در جنگ مدل نظامی Indian بر اساس PowerPlus Big Twin بود: دارای یک موتور با سوپاپ جانبی 61 اینچ مکعبی بود که 18 اسب بخار قدرت تولید می کرد (بیش از 4 برابر قدرتمندتر از آنچه موتورسیکلت های نظامی Triumph در آن زمان می توانستند تولید کنند). با سرعت 60 مایل در ساعت موتور به گیربکس سه سرعته با جعبه دنده دستی متصل شد و پیشرانه در یک قاب با سیستم تعلیق در جلو و عقب سوار شد. روشنایی توسط یک لامپ گازی تامین می شد و حتی یک ترمز عقب وجود داشت که فقط در صورتی که نیاز به توقف سریع داشتید از ان استفاده می‌شد. در عوض، هارلی دیویدسون مدل نظامی خود را بر اساس سری J خود بنا کرد: موتورسیکلت هارلی دیویدسون مدل J با انجین دو سیلندر جناقی 989 سی سی خود، می توانست 16 اسب بخار (3000 دور) نیرو تولید کند. ضریب تراکم انجین آن 3.7 به یک بود و حداکثر سرعت آن به 100 کیلومر بر ساعت می رسید. گیربکس سه سرعته داشت و ظرفیت باک آن 10.4 لیتر بود و آن را پایین تر از Indian قرار می داد. مانند PowerPlus شرکت Indian، یک جعبه دنده سه سرعته دستی، یک قاب با سیستم تعلیق جلو و یک نسخه گازی داشت و فقط یک ترمز عقب برای توقف موتورسیکلت نصب شده بود. همه موتورسیکلت های آمریکایی به واحدهای موتوری به نام «پیاده نظام متحرک موتوری» تقسیم شدند و در خطوط مقدم مستقر شدند: برخی از آنها با مسلسل های مختلف سوار شده در کناره خود مجهز بودند، برخی دیگر به آمبولانس هایی تبدیل شدند که قادر به حمل یک یا دو سرباز مجروح بودند، و برخی دیگر برای هدایت کاروان ها، ارسال پیام و حمل و نقل عمومی در پشت خط مقدم استفاده می شدند. حتی اگر هنگام صحبت از جنگ جهانی اول، گفتگو همیشه تبدیل شود به سخن گفتن در مورد اهمیت تانک ها، سلاح های شیمیایی و سنگرها، اما ما نباید فراموش کنیم که نقش موتورسیکلت ها در شکل دادن به نتیجه درگیری و بنابراین در شکل دادن به جهانی که امروز در آن زندگی می کنیم چقدر حیاتی بوده است. پایان مترجم SHADAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد بن پایه https://www.endscuoio.com/military-motorcycles-in-world-war-one/#:~:text=The first military motorcycles to make their way to the,the TWN%2C and the NSU.

سلام علیکم سردار نجف عزیز روشن کردید میلیتاری را حاج آقا ... حضور شما همیشه حس خوبی را منتقل می کند مهمات قابل حمل توسط جی اف-17 در مورد فرموده جنابعالی تا جایی که اطلاع دارم کل روند توسعه تاندر چینی- پاکستانی از سال 2003 شروع شد ، تولیدش از سال 2006 کلید زده شده (در چین ) و از سال 2007 در پاکستان ، بلاک 1 بعنوان یک هواگرد رزمی تک سرنشینه ، اولین پروازهای خودش را به سال 2018 شروع کرد . آن چیزی که تا الان اطلاع داریم ، بلاک1 تاندر ، به شکل خاص قابلیت حمل موشکهای اس دی -10 ، پی ال-5 مارک-2 و موشکهای ضد کشتی سی-802 ای را دارد که با قیمت هر فروند 18 میلیون دلار عرضه شده . راست : پی ال-12 / اس دی-10 چپ : ضد کشتی سی -802 ای راست : آرایش تسلیحاتی هوابه هوا چپ : آرایش تسلیحاتی هوابه زمین تاندر بلاک-2 در مقایسه با بلاک1 اویونیک پیشرفته تر ، قابلیت سوخت گیری هوایی ، افزایش توانمندی های جنگ الکترونیک را دارد ، تولیدش از سال 2012 شروع شد . قیمتش اش حدود 20تا 25 میلیون دلار هست ( گفته شده با قیمت یک فروند اف-16 می شود 3 فروند تاندر بلاک-2 خرید ) . یکسری منابع معتقدند که در نمونه بلاک-2 از مواد مرکب ( کامپوزیت ) بیشتری در ساخت بدته استفاده شده ، برای همین سبکتر هست ، پیشرانه و استفاده از مواد مرکب در سازه جی اف-17 بلاک2 و بلاک-3 برای عمیات در محیط رزمی شبکه محور ، دیتالینک را به این جنگنده اضافه کردند . رئیس وقت مجتمع هواپیماسازی پاکستان ( مارشال جواد احمد ) و الان مارشال سید نعمان علی /// چند سال پیش مدعی بود که این مجموعه قابلیت تحویل سالانه 16 فروند تاندربلاک-2 را به نیروی هوایی پاکستان دارد . این نسخه بلاک 2 توی نیروی هوایی پاکستان ظاهرا نقش های متعددی را قرار هست بازی کند ، بعنوان جت آموزشی برای خلبان های اف-16 و در آینده جی-10سی نیروی هوایی پاکستان ، جنگنده آموزشی پیشرفته ، هواگرد ضربتی هوابه زمین ، با مسلح شدن به غلاف های شناسایی بعنوان یک هواگرد شناسایی سرنشین دار ( برخلاف نظر دوستانی که معتقدند عمر هواپیماهای سرنشین دار شناسایی تمام شده !!! ) ، ایرفریم اصلی جی اف-17 وجود تثبیت کننده های عمودی در مخازن سوخت ، استفاده از مخازن سوخت یکپارچه در هواگرد نظیر جنگنده اف-16 (با ظرفیت 4910 پاوند سوخت داخلی ) که به همراه سه مخزن سوخت خارجی مجموعا 10000 پاوند سوخت را می تواند با خودش حمل کند ، بلاک-2 تاندر رادار NRIET/CETC KLJ-7A را هم بخودش می بیند که تحت مجوز چین در تاسیسات کمرا دارد تولید میشود تاندر بلاک3 بر خلاف نمونه های قبلی به یک رادار آرایه فازی چینی مسلح شده ، دیتالینک مورد استفاده در این نسخه قابلیت به اشتراک گذاری داده های بیشتری را دارد و پاکستانی ها معتقدند که این نمونه با نسخه های اف-16 موجود در نیروی هوایی این کشور برابری می کند . براساس اطلاعاتی که تا الان منتشر شده ، سیستم پرواز با سیم (FBW) سه محوره ، نصب سیستم جستجوگر مادون قرمز (IRST) ، سامانه نمایشگر و دید روی کلاه پروازی خلبان (HMD/S) ، سامانه هشدار شلیک موشک (MAWS) ، نمایشگر سربالا (HUD) هولوگرافیک ، نسخه به روز شده ای از سیستم مدیریت جنگ الکترونیک ، یک هارد پوینت ویژه زیر بخش دماغه و احتمالا پیشرانه روسی آردی-93 ام آ دارد . ضمن اینکه در سازه و بدنه بلاک-3 به مقدار بیشتری از مواد مرکب استفاده شده تا ضمن کاهش وزن اصلی هواپیما ، عملکرد پروازی بهتری را به نمایش بگذارد کلاه پروازی تی کا-14 که گفته شده برای نیروی هوایی پاکستان یک نسخه متفاوتی طراحی شده چند فقره قابلیت دیگری هم هست ، از جمله اینکه این جنگنده قرار بود که کنترل هوتاس مجهز بشود ، سامانه کنترل فشار هوای کابین ، سامانه جدید خنک سازی کابین ، سامانه جدید تامین اکسیژن ، براساس اطلاعاتی که سال 2010 منتشر شد ، مخزن سوخت مرکزی این جنگنده گنجایش 800 لیتر سوخت را دارد ( در نسخه بلاک یک ) . عمر نسخه بلاک1 آن حدود 4000 ساعت پرواز یا حدود 25 سال هست . اولین اورهال سنگین _ چک رده دی _ آن هم بعد از اتمام 1200 ساعت پرواز تعیین شده . سامانه های فرود کور (ILS) ، تکن ، رادیوهای مخابراتی وی اچ اف و یو اچ اف و نظایر این پی نوشت : البته بحث در این مورد یک مقداری پیچیده تر هست ولی عجالتا این موارد محضر عزیز شما تقدیم شد رونمایی و تحویل انبوه جی اف-17 تاندر بلاک-3 به نیروی هوایی ارتش پاکستان