بسم الله الرحمن الرحیم چهره در حال تغییر نیروهای ترکیبی نوشته : بنجامین جنسن و ماتیو استرومیر منبع : War on the Rocks MAY 23, 2022 قسمت اول : طبیعت نیروهای ترکیبی : همانند خود موضوع جنگ ، یک وجود پایدار با یک ماهیت در حال تغییر ، برای مفهوم نیروهای ترکیبی ( combined arms ) هم وجود دارد . نیروهای ترکیبی طوری به هم تنیده می شوند که توانایی های ترکیب شده شان به شکل همزمان قابلیت اجرا داشته باشند . به شکل سنتی این ترکیب شامل آتش غیر مستقیم و مستقیم برای پشتیبانی تحرک زمینی برای نزدیک شد به مواضع دشمن است . برای استفن بیدل ، مفهوم نیروهای ترکیبی در ایده کاربرد نیرو خلاصه می شود . از این نظر ، روش جنگ خیلی کم به حجم نیرو می پردازد و بیشتر در مورد تحرک است ، به کار بردن ضرباهنگ درست و هدف قرار دادن دشمن ، باعث می شود در وضعیت دشواری قرار بگیرد که که انسجامش کاهش پیدا کند . با نگاه از یک از یک دید دیگر ، کارآیی نیروهای ترکیبی برای ترکیب تاثیرات هستند : تاثیر مواردی مثل ترکیب آتش و حرکت ، رویکردهای مستقیم و غیر مستقیم بین حیطه ها ، راهها و ابزارهای معمول و غیر معمول . کاربرد نیروهای ترکیبی فضای تصمیم بین قسمتهای مختلف را کاهش می دهد . در به کارگیری نیرو هر چقدر تاثیر در کاهش فضا و زمان تصمیم و عملکرد نیروهای مختلف بیشتر باشد ، با احتمال بالاتری نتیجه عملیات به فروپاشی سیستم دشمن منجر خواهد شد . ایده کاربرد نیروهای ترکیبی یک مفهوم تاکتیکی است ولی در قرن 19 و 20 در سطح تحرکهای عملیاتی هم اجرا شد . نخبگان ارتش پروس دورنمایی از قواعد عمومی و طرحهای تحرک را بر پایه نبرد کانای در 216 قبل از میلاد پرورش دادند . مفهوم پاتیل آتش ( fire cauldrons ) یا kesselschalt یک جزء کلیدی از طرح ریزی عملیاتی بود . با رشد و تقویت شدن هر چه بیشتر توپخانه و گرایش از تجهیزات آتش مستقیم به طرف اتش غیر مستقیم و با ورود هواپیماها به جنگ ، این مفاهیم به جنگ افزارهای مدرن ماشینی ( مکانیزه ) هم انتقال پیدا کردند و ردی از تخریب را پشت سر خودشان به جا گذاشتند . به طور قابل بحثی این هنر جنگ ( به طور مثال در حوزه تاکتیک ها ) تلاش می کند که بین هنر عملیات و پویشی برای دستیابی به اهداف واقعی استراتژیک پلی ایجاد کند . مفهوم نیروهای ترکیبی امروزه هم ارزش خودش را حفظ کرده است و مانند یک الگو برای نبردهای امروزی عمل می کند . زیرشاخه ها و تصمیم ها : پیدایش ویژگی نیروهای ترکیبی . سازمانهای نظامی نهادهای پیچیده ای هستند که مخلوطی از عوامل سیاسی ، اجتماعی و فناورانه روی آنها تاثیر دارد . این عوامل باعث ایجاد محدودیت در چگونگی ایجاد تحرک توسط گروهها ( گروه و حرکت دولتی یا نظامی ) برای مردم و منابع در راستای ایجاد آرایشهای جنگی می شوند. موسسات سیاسی ، مبانی نظامی را تغییر می دهند . ساختارهای فرهنگی و اجتماعی تاکتیکها را شکل می دهند . پیشرفتهای فناوری این فرایند ها را تغییر می دهند و این که چگونه ملتها قدرتهای جنگی را ایجاد کنند یا به کار ببرند را اصلاح می کنند . در تفکر پیشرفته جنگی ، زیر شاخه های جدید مثال های جدید فراهم می کنند . استراتژی های حاصل شده از آنها ، پیشنهادهای جدید می کنند : به عنوان مثال برتری فناورانه ( مزیت های ایجاد شده با کیفیت ) برای غلبه کردن جمعیت های نظامی متعارف ( به عنوان مثال برتری عددی ) یا همان " بهتر بیشتر را شکست می دهد" . اولین زیرشاخه در این زمینه ، یا آنچه که برنارد برودی عصر موشک می خواند ، تفکر در هر دو موضوع توازن قدرت و استراتژی را به طور کامل دگرگون کرد. تغییر ایجاد شده حاصل به وجود آمدن سلاحهای هسته ای و پیشرفت در حملات دوربرد بود . ظهور سلاحهای گرما هسته ای یک مجموعه آبشاری از بحثها را در باره احتمال خطر ، تشدید جنگ و توانایی برای حمله دوم ، نمایان کرد . ارتش ایالات متحده رویکردهای جدیدی برای نیروهای ترکیبی در یک میدان جنگ هسته ای آزمایش کرد و همزمان توانایی نیروهای متعارف را هم برای فراهم آوردن گزینه های پاسخهای قابل انعطاف تر افزایش داد . فناوری جدید ، با پالایش توسط تصاویر جنگهای آینده چهره نیروهای ترکیبی را تغییر داد . البته تصاویر جنگهای آینده به عادت های نظامی و انگاره فرهنگ عامه اتصال دارد . ادامه دارد ....

این را وقتی در کنار اخبار اخیر مبنی بر تمایل جدی عربستان برای خرید راکت انداز چندگانه چینی a-300 با برد اعلامی 290 کیلومتر و دقت زیر 30 متر بزاریم و اشتیاق شدید چیی ها و انعقاد قرارداد در زودترین زمان ممکن در کنار همکاری های موشکی چین با عربستان سعودی باید مراقبت بیشتری در حوزه پدافندی داشت و تحقیق و توسعه سیستم ضد موشکی و راکتی را هم سرعت بخشید در کنار پدافند هوایی ضد هواگردها. پ ن: اغلب تاسیسات حیاتی کشور در زمینه نفت و گاز در ساحل و دریا و همچنین نیروگاه اتمی بوشهر در برد این راکت ها قرار دارند از خاک عربستان. این راکت اندازها با امکان شلیک انبوه و تهیه با کمیت بالا برای عربستان و تحرک بسیار بالا در کنار دقت بسیار خوب و مانورپذیری راکت های هدایت پذیرش خطری جدی محسوب میشند برای ما که مشخصا برای تهدید سواحل جنوبی و زیرساختهای حیاتی کشور هم خریداری میشند. از حکومت نادان سعودی که بازیچه امیال افراد هست نمیشه انتظاری داشت ولی درگیری ایران با سعودی ( با توجه به قدرت و وسعت سعودی ) یکی از ایده ل های غرب و رژیم صهیونیستی خصوصا هست. حالا اروپا و چین شاید برای نفت تمایل کمتری داشته باشند ( تجهیز سعودی توسط چین شاید نشون میده چین چقدر علاقه مند از مصون ماندن سعودی است ) ولی رژیم صهیونیستی و امریکا اصولا منتفع اصلی این جنگ خواهند بود. برای همین بازدارندگی باید به حدی برسه که اولا تهاجم احتمالی سعودی نصرفه برای خودش و جهان ( در برابر اسیب ها) و ثانیا توان هجومی کشور در قطع صادرات نفت و پلن های فلج کردن جریان نفت باید طوری طرح ریزی بشند که طرف های ثالث هم بی خیال این توطئه بشند.

ژیروسکوپ و تاریخچه پایدار سازی برای جایگاه سلاحهای کنترل از دور : منبع : Gyroscopes and the History of Stabilization for Remote Weapons Stations Will Dillingham on May 11, 2020 قسمت دوم : تاریخچه ساخت : از انواع مکانیکی تا سیستم های میکرو الکترومکانیکال (MEMS) اولین ژیروسکوپ مکانیکی که برای تثبیت به کار رفت در زمان جنگ جهانی دوم دیده شد. این ژیروسکوپ که به وسیله چالرز استارک دراپر (Charles Stark Draper) اختراع شده بود ، برای تثبیت سکوی سلاح MK14 ( سال 1942 ) برای سلاحهای ضد هوایی کشتی پایه به کار رفت . این سیستم هدفگیری سلاح به طور موفقیت آمیزی همزمان با تطبیق پیدا کردن با گردش و تکانهای کشتی ، سیستم رهگیری و هدایت هدفگیری سلاح را بر علیه هواگردهای با سرعت بالا تثبیت می کرد . در طی جنگ جهانی دوم ، شرکت اسپری (Sperry Corp ) ، بر پایه طراحی دراپر ، صد هزار نسخه از این سیستم را تولید و عرضه کرد. مدتی بعد از اختراع ژیروسکوپ مکانیکی ، ژیروسکوپ حلقه لیزری (Ring Laser Gyroscope)(RLG) نیز عرضه شد . اولین ژیروسکوپ حلقه لیزری آزمایشی در ایالات متحده ، در سال 1963 و توسط ماسک (Macek) و دیویس (Davis) به نمایش درآمد . اولین فایده بزرگ این ژیروسکوپها ( مخصوصا در دنیای تثبیت کننده های سلاح ) این بود که تاثیر شتاب و شوک روی آنها خیلی کم بود . در سال 1976 ویکتور والی (Victor Vali) و ریچاردشورتهیل (Richard Shorthill) یک ژیروسکوپ فیبر اپتیک (Fiber-Optic Gyroscope)(FOG) عملیاتی رونمایی کردند . در اواخر دهه 1980 خیلی ها استفاده از نوع فیبر اپتیک را به حلقه لیزری ترجیح می دادند . علت این بود که انواع حلقه لیزری دارای اندازه بزرگتر ، وزن بالاتر و نیازمند انرژی بیشتری بودند . خوبی دیگر انواع فیبر اپتیک در آن زمان، این بود که مقاومت خوبی در برابر تداخلات فرکانسهای رادیویی و الکترومغناطیسی داشتند . با توجه به ترسی که از اوج گرفتن نسل جدید تسلیحات الکترو مغناطیسی به وجود آمده بود و خروجی رسانه هایی مانند نیویورک تایمز مبنی بر فاجعه قریب الوقوع در اثر پالسهای الکترومغناطیس هسته ای (Nuclear Electro-Magnetic Pulses)(NEMP) توجه تهیه کنندگان تسلیحات نظامی بیشتر به انواع فیبر اپتیک جلب شد. در سال 2004 بود که ژیروسکوپهای فیبر اپتیک در اولین جکارد (RWS) های رسمی تولید شده در برنامه جایگاه سلاح مشترک کنترل از دور (Common Remotely Operated Weapon Stations)(CROWS) ایالات متحده به کار گرفته شدند . در سال 2010 بسیاری از شرکتهای کوچکتر مانند صنایع KVH ، با استفاده از تکنولوزی فیبر اپتیک در قراردادهای چند میلیون دلاری نظامی برنده شدند . موضوع جالب این است که چه اتفاقی افتاد که الان سیستمهای میکرو الکترومکانیکی (Microelectromechanical Systems)(MEMS) بازار ژیروسکوپ را پر کرده اند ! ادامه دارد ...

ژیروسکوپ و تاریخچه پایدار سازی برای جایگاه سلاحهای کنترل از دور : منبع : Gyroscopes and the History of Stabilization for Remote Weapons Stations Will Dillingham on May 11, 2020 یک جایگاه سلاح کنترل از دور چیست ؟ یک جایگاه سلاح کنترل از راه دور (Remote Weapons Station) (RWS) یک سکوی سلاح کنترل از راه دور است که سلاحهای دارای گلوله های کالیبر سبک و متوسط روی آن نصب می شوند . به طور معمول یک جکارد (جایگاه سلاح کنترل از راه دور )(RWS) شامل اجزای حسگر ( زاویه سنج ها و شتاب سنج ها و غیره ) موتورهای حرکت دهنده ، یک برجک چرخان و یک رایانه است . امروزه شرکتهایی مانند Electro Optic Systems Pty Ltd به دنبال حق انحصاری توسعه نسل بعدی جکارد (RWS) های الکترو اپتیکال را که تثبیت شده با ژیروسکوپ ، آماده نبرد و ساخته شده برای هدفگیری دقیق هستند . با توجه به این که دو مشخصه بسیار مهم جکارد (RWS) سرعت و دقت هدفگیری است ، روشهای پیشرفته تری برای تثبیت مورد نیاز هستند که مقابله با اهداف به درستی انجام شود . مهمترین وسیله ای که برای این کار مورد استفاده قرار می گیرد ، ژیروسکوپ است . ژیروسکوپ به عنوان تثبیت کننده : ژیروسکوپ برای محاسبه مدل حرکت افقی (pan) و عمودی (tilt) توسط جکارد (RWS) به کار می رود . مختصات کروی ( تتا ، فی و فاصله ) به طور طبیعی برای کاربرد این سیستم یک موضوع کلیدی است . زاویه تتا (theta)برای تنظیم موتور افقی و زاویه فی (phi) برای هدایت موتور عمودی و فاصله (rho) به طور معمول با استفاده از سیستم فاصله یاب لیزری تعیین می شود . وظیفه ارتقای ثبات جایگاه های سلاح کاری است که همیشه سازش پیدا می کند . استفاده خلاقانه از حسگرها و سازه ها به آرامی ، نسبت دقت در مسافت را افزایش می دهد . در جولای 2019 ارتش ایالات متحده برای به دست آوردن ساختار پایدار تری برای به دست آوردن مدل دقیق تر افقی و عمودی توسط ژیروسکوپها ، یک درخواست برای تعبیه کردن یک ضد لرزش برای جکارد (RWS) و برجک چرخان انجام داد . به علت این که لرزش به شدت الگوریتمهای مدلسازی سلاح را تحت تاثیر قرار می دهد ، این کار می تواند باعث فشار برای توسعه در هر دو قسمت ، سازه مناسب و اصلاح انواع حسگرهای بادوام شود . اما مساله اصلی این است که سنسور مناسب چیست ؟ ادامه دارد ...

یک گزارشی بوده که قطعات منفصله! این پهپاد از طریق نیروهای تروریست معارض کردی از طریق اقلیم به شکل قاچاق وارد کشور شده، در یک کارگاه مجهز در داخل مونتاژ شده و توسط مزدوران مورد استفاده قرار گرفته. نکته ای که خیلی روش مانور میدند رسانه های غربی دسترسی به اصفهان به عنوان پایگاه مهم صنایع دفاعی در قلب ایران هست. نیروهای اطلاعاتی باید چتر خودشون را گسترده تر کنند در مناطق حساس کشور. چند نمونه از تمهیدات عمومی که میتونه کشوری را که با تعداد زیادی از مزدوران خارجی خریداری شده روبرو هست، میشه بهش فکر کرد؛ که هم چتر اطلاعاتی را در مسائل آشوب ها و اغتشاشات گسترده تر کنه و هم در شناخت شبکه های مزدوران مورد استفاده قرار بگیره. این جدای از در اختیار گرفتن فضای مجازی هست.

استقرار مخفیانه جنگنده اف ۳۵ در قطب شمال!! نیروی هوایی ایالات متحده اولین استقرار جنگنده های رادارگریز F-35 خود را در پایگاه هوایی Thule در گرینلند انجام داده است، که نمایانگر شمالی ترین پایگاه پنتاگون است و موقعیت خوبی برای اعمال فشار بیشتر بر نیروهای روسیه در قطب شمال دارد. این تاسیسات در 1200 کیلومتری شمال دایره قطب شمال قرار دارد و میزبان F-35 ها بعنوان بخشی از رزمایش Noble Defender فرماندهی دفاع هوافضای آمریکای شمالی (NORAD) است که از ۱۵ ژانویه تا ۳۱ ژانویه برگزار شد. پنتاگون این رزمایش را بعنوان مجموعه ای از عملیات های برنامه ریزی شده و طولانی مدت NORAD برای تائید توانایی و آمادگی فرماندهی برای دفاع از ایالات متحده و کانادا در برابر تهدیدات از هر طرف و در هر محیطی و نشان دادن توانایی ادغام با سایر شرکای دفاعی و امنیتی برای دفاع همه جانبه از آمریکای شمالی، توصیف کرده است. F-35 های درگیر در این رزمایش متعلق به اسکادران جنگنده 356 مستقر در پایگاه هوایی Eielson در آلاسکا است، که نزدیک ترین مرکز میزبان هواپیماهای نسل پنجم است. سایر دارایی های درگیر شامل یک بمب افکن استراتژیک B-52H، چهار هواپیمای سوخت رسان KC-135، یک هواپیمای CC-150 و یک سیستم هشدار و کنترل هوابرد E-3 (AWACS) و همچنین جنگنده های نسل چهارم CF-18 Hornet از نیروی هوایی سلطنتی کانادا می باشد. از آنجایی که F-35 بخش رو به رشد سریع ناوگان جنگنده آمریکا را تشکیل می دهد، کانادا نیز قرار است F-18 های خود را با جت های نسل بعدی جایگزین کند. CF-18 Hornet در طول عملیات Noble Defender پایگاه هوایی Thule به صورت مخفیانه در سال های اولیه جنگ سرد ساخته شد تا به عنوان زمینه ای برای حملات هسته ای به اتحاد جماهیر شوروی عمل کند. F-35 امروزه تنها جنگنده نسل پنجم است که به سلاح های هسته ای مجهز شده است و با پشتیبانی تانکرها و سایر تجهیزات پشتیبانی می تواند به طور مشابه برای حملات هسته ای به اهداف روسی با استفاده از قابلیت های رادارگریز پیشرفته و جنگ شبکه محور خود مورد استفاده قرار گیرد. دارایی های نظارتی واقع در Thule همچنین برای هشدار اولیه در مورد پرتاب موشک های بالستیک روسیه که بر فراز قطب شمال برای رسیدن به ایالات متحده پرواز می کنند، خدمت می کنند. همانطور که ایالات متحده و سایر اعضای ناتو حضور خود را در قطب شمال گسترش داده اند،روسیه نیز با استقرار S-400 و اخیرا سیستم های دفاع هوایی جدید S-500،رهگیرهای Mig-31BM/BSM و Mig-31K و و جنگنده های تهاجمی Su-34 و طیف دیگری ازتجهیزات،توانایی خود را تقویت کرده است. نیروی هوایی ایالات متحده در سال 2021 اولین استقرار بمب افکن های B-1B خود را در قطب شمال با استقرار در پایگاه هوایی بودو نروژ انجام داد، اگرچه یکی از بمب افکن ها دچار آسیب جدی به موتور شد و سؤالاتی را در مورد مناسب بودن آنها برای آب و هوای شدید قطبی ایجاد کرد. روسیه نیز با استقرار MiG-31 که توان بالایی در تحمل شرایط آب و هوای سخت دارد، در مجمع الجزایر نوایا زملیا در بالای دایره قطب شمال، به اقدام امریکا پاسخ داد. Mig-31 Foxhound در Novaya Zemlya F-35 به دلیل قابلیت های نسل بعدی و رادارگریز بودن، برتری قابل توجهی را نسبت به هواپیماهای جنگی خط مقدم روسیه ایجاد می کند، به طوری که فقط J-20 چینی یک رقیب واقعی برای ان محسوب می شود. این دو تنها جنگنده های نسل خود هستند که در سطح اسکادران حضور دارند، به غیر از جنگنده قدیمی F-22 که از 12 سال پیش از خط تولید خارج شده است.این هواپیمای مشکل دار قرار است اواخر سال ۲۰۲۳ بازنشسته شود. روسیه تنها ۱۰ فروند جنگنده نسل پنجم Su-57 را در خدمت دارد و انتظار نمی رود تا نزدیک به 2030 در قطب شمال حضور داشته باشد. Su-57 به ویژه از استقامت بسیار بالاتری نسبت به F-35 برخوردار است، اما نسبت به رقبای چینی و آمریکایی خود پنهان‌کاری کمتری دارد. به دلیل ادامه جنگ روسیه و اوکراین، آزمایش‌های رزمی با شدت بالای این جنگنده بسیار فراتر از آزمایش‌های J-20، F-22 یا F-35 بوده است. خود F-35 علیرغم پتانسیل بالایی که دارد، هنوز آماده نبردهای با شدت بالا نیست و پنتاگون بر این اساس از تایید آن برای تولید در مقیاس کامل خودداری می کند. مسائل عملکردی بسیار گسترده، انتقادات گسترده ای را از سوی مقامات نظامی و غیرنظامی به برنامه جنگنده برانگیخته است. کاپیتان تفنگداران دریایی دن گرزیر با اشاره به انبوهی از مشکلات هشداردهنده بر عدم پیشرفت F-35 در تقریباً هر بخش ضروری برای نزدیک‌تر کردن آن به وضعیت آماده جنگ، تاکید کرد. با فرض اینکه می توان به مشکلات کنونی هواپیما علی‌رغم تاخیرهای بسیار قابل توجه رسیدگی کرد، F-35 می تواند قابلیت‌های واحدهای خط مقدم ناتو را متحول کند و فشار بر دفاع دشمنان احتمالی مانند روسیه،چین و کره شمالی را به طور قابل توجهی افزایش دهد. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.  منبع : https://militarywatchmagazine.com/article/u-s-boosts-f-35-stealth-presence-deep-in-the-arctic-circle-unprecedented-greenland-base-deployment

هوانیروز سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بالگرد تهاجمی میل-28 آیا به حقیقت می پیوندد ؟!! پس از تایید اولیه منابع ایرانی و غربی در خصوص تحویل کامل جنگنده های سوخو-35 تا مارس سال2024 ( احتمالا منظور مارس 2023 .م ) ، گمانه زنی ها در خصوص سایر تسلیحات روسی که قرار است به این کشور تحویل شود ، شدت بیشتری بخود گرفته و با مشاهده علائم تقویت روابط امنیتی میان دو کشور این مساله بیش از پیش مورد توجه تحلیل گران نظامی را بخود جلب نموده است . درواقع امر ، خبرهای اولیه در خصوص آغاز این روند ، از سال 2015 و با اطلاع از منقضی شدن تحریم های سازمان ملل در اکتبر 2020 در میان کارشناسان نظامی مورد تحلیل قرار گرفت و مدتهاست که منابع اطلاعاتی دو کشور ، مخازن فکر غربی در انتظارند تا ایران به مشتری اصلی تسلیحات روسی تبدیل گردد . در این میان گرچه تمرکز همه بر روی جتهای رزمی بود اما احتمال انتقال دارایی های پیشرفته تری نظیر سامانه های پدافند هوایی ، سامانه های کروز ضد کشتی نیز مطرح شده است ولی در آخرین شایعات منتشره ، برخی منابع مدعی شده اند که روسیه در حال بررسی تحویل بالگردهای تهاجمی به منظور جایگزینی ( و یا تقویت .م ) ناوگان بالگردهای رزمی هواپیمایی نیروی زمینی ( هوانیروز ) نیروهای مسلح ایران ( شامل ارتش و سپاه ) قرار دارد . در ان میان ، آنچه مسلم به نظرمی رسد ، ناوگان فعال نیروی زمینی ارتش و بخشی از ناوگان هوانیروز سپاه پاسداران ، از سخت افزارهای آمریکایی بازمانده از جنگ ویتنام بهره می برند ، در حالی که ناوگان فوق ، بدلیل پشت سرگذاشتن یک جنگ فرسایشی هشت ساله به نسبت ضعیف شده و قابلیتهای روز را دارا نمی باشد . با توجه به این مساله ، آخرین داده های موجود نشان میدهد که ناوگان بالگردی ایران ، شامل حدود 50 فروند نسخه رزمی AH-1J است که دردهه هفتاد میلادی از ایالات متحده خریداری شد . در کنار این نمونه ، پس از اتمام جنگ با عراق ، تعدادی بالگرد MIL-171 ( شامل 20 فروند از این گونه ) در نیروی دریایی و هوایی سپاه پاسداران و همچنین نیروی انتظامی این کشور در حال خدمت هستند که در کنار ناوگان بالگردهای ترابری CH-47C هوانیروز ارتش و خانواده بالگردهای سبک تر بل در حال خدمت قرار دارند. اما امروز ، صنعت دفاعی روسیه ، سه کلاس متفاوت از بالگردهای رزمی شامل میل-28 ، کاموف-52 و همچنین نسخه های بهینه شده میل-24 را برای صادرات عرضه نموده و با توجه به اینکه نیروهای ایرانی تجربه کار با هر سه نوع از این بالگرد را در سوریه و عراق ،در اختیار دارند ، احتمالا قابلیتهای این سه نوع را از نزدیک مشاهده کرده اند . پیشرانه وی کا-2500 دو بالگرد میل-24 و میل-28 که نسل جدیدی از بالگردهای تهاجمی روسی محسوب می شوند ، به شکل نسبی با نمونه های مشابه خود در غرب قابل مقایسه بوده ولی برخی معتقدند که نیروهای مسلح ایران به احتمال بسیار زیاد ، میل-28 را برای تقویت سازمان رزمی خود درنظر دارند . این بالگرد با توان حمل 16 تیر موشک ضد زره یا 80 تیر راکت 80 م.م هدایت شونده ، میتواند قدرت آتش بسیار بیشتری را برای واحدهای زمینی نیروهای مسلح ایران فراهم نماید . علاوه براین ، با نصب پیشرانه های جددی VK-2500P که چیزی در حدود 13 درصد رانش بیشتر را نسبت به نمونه قبلی فراهم می کند ، خدمه تحرک افزون تری را در فضای نبرد ، در اختیار خواهند داشت . میل-28 براساس سنت طراحی روسی ، امکان حمل موشکهای هدایت شونده R-74 هوابه هوا را نیز دارد که با توجه به مانورر پذیری بالای موشک و بالگرد ، امکان وارد شدن به نبردهای هوابه هوا را برای خدمه فراهم کرده است . اما اگر انتخاب میل-28 یک گزینه محتمل برای نیروهای مسلح ایران بحساب آید ، سئوال این است که کدام نیرو این تجهیزات جدید را تحویل خواهد گرفت ؟! در این زمینه برخی معتقدند که هوانیروز سپاه پاسداران بدلیل وجود تجربه کافی در کار با این تجهیزات در سوریه و عراق ، در کنار افزایش کمیت و کیفیت زرداخانه موشکی و پهپادی خود ، درصدد است تا توانم رزم خود را در حوزه کلاسیک افزون تر کند . این نیرو با داشتن استعداد رزمی در حدود 190 هزار نیروی فعال ، کمتر از 12 فروند بالگرد را در سازمان خود بصورت فعال می بیند و با توجه به اینکه شایعات مربوط به تحویل سوخو-35 ها به نیروی هوایی سپاه چندان به درازا نکشید ، احتمالا گیرنده اصلی بالگردهای تهاجمی خواهد بود . این مساله با توجه به پیشینه بکارگیری جتهای پشتیبانی نزدیک سوخو25 که گفته می شود یک ابزار ایده آل برای ماموریتهای محوله به این نیرو محسوب می شد ، میتواند با درصد بیشتری به حقیقت نزدیک باشد . علاوه براین ، تلاش این نیروی مسلح برای افزایش قدرت آتش کلاسیک خود در سالهای اخیر باعث شده تا این احتمال با قوت بیشتری مورد تحلیل قرار گیرد . پی نوشت : منبع 2- اعداد و ارقام ادعایی در این متن مستند نیست و قابل تایید نمی باشد. 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

چند نکته در مورد حمله ی پهپادی به سوله ی وزارت دفاع در اصفهان اول اینکه این حملات با کوادکوپتر انتحاری انجام شده که صهیونیست ها سابقه ی استفاده تروریستی از این پهپادها را قبلا داشتند. نمونه ی آن هم در تصویر بالا هست که در لبنان اتفاق افتاده و برای مقایسه گذاشته شده. دوم هم اینکه ابتکار بسیار خوبی برای مقابله با این ریز پرنده ها در سازه ی ساختمان و ساخت تله ی پدافندی برای حفاظت از این ساختمان وجود داشته که کاملا موفق بوده و جلوی رسیدن خسارت را تقریبا به طور کامل گرفته و در عکس بالا مشخصه که حمله خنثی شده. باید این موارد را حتما در تمامی سایت های مهم کشور برای مقابله با ریز پرنده ها به کار برد.

آخرین تصویر از دماوند 2 به نظر می آید که تکمیل شده و به زودی به نیروی دریایی ارتش در دریای کاسپین می پیوندد

بسم ا... رُخ ببر از نمای بالا

بسم ا.. پایگاه دوم شکاری - تبریز سالهای پیش از انقلاب اسلامی پی نوشت : چرا این الگوی استتار اینچنین زیبا به نظر می رسد ؟!!!!

چهره در حال تغییر نیروهای ترکیبی نوشته : بنجامین جنسن و ماتیو استرومیر منبع : War on the Rocks MAY 23, 2022 قسمت پنجم و آخر : راهی که پیش رو داریم : ارزیابی فرضیه ها از طریق آزمودن . در زمانهای بروز تغییر ، مانند الان ، بهترین کاری که می توان در پیش گرفت ، همانی است که کارل فون کلازه ویتس ( Carl von Clausewitz ) آن را تحلیل انتقادی ( critical analysis ) نامید . کلازه ویتس تفاوت مشخصی بین همزمانی تاریخی وقایع و ارتباط علت و معلولی بین انها قائل بود . همزمانی وقایع که هنوز هم در بسیاری از بررسی های تاریخی مورد کاربرد و رسمی ، استفاده می شود ، هنوز هم در آموزشهای حرفه ای نظامی به کار می رود . البته استفاده از ارتباط علّی در رخدادها ، ارزیابی استفاده از نتایج ، روشها و ابزارها را تسهیل می کند . انتقاد ( Criticism ) با مشخص کردن واقعیتهای دو پهلو ( پذیرفتن آنها به جای تمایل به کنار گذاشتن آنها و ایجاد چشم اندازهای باب میل ) و ترسیم نمودار " معلولها همیشه به علت برمی گردند " ( نمودار علّی ) شروع می شود و برای شکل دادن فرضیه های آزمایش پذیر به کار می رود . از نظر کلازه ویتس ، این فرآیند به افسران حرفه ای کمک می کند تا از طریق تحلیل واقعیت محقق نشده ( counterfactuals ) در عملیاتهای نظامی انجام شده تاریخی ، کارآزموده تر بشوند . در بررسی استراتژیک پیشرفته ، این فرآیند به روشهای فراگیر جامعه شناسی ترجمه می شود و برای مشخص کردن و ارزشیابی راهها و ابزار جدید ایجاد تاثیرات ترکیبی ادامه می یابد. با توجه به این که تغییر مداوم است پس آینده نامشخص خواهد بود . متخصصین نظامی می توانند فقط یک طرح کلی آینده را ببینند اما به سختی تلاش می کنند که بهینه ترین سرمایه گذاری را در راستای تاثیرات ترکیبی در سطوح حوزه های تاکتیکی ، عملیاتی و استراتژیکی انجام دهند . در اجرای روشهای به کار رفته برای مشخص کردن مسیر پیش رو ( مانند رزمایشها و سناریوهای دفاعی ) به طور معمول خیلی تمایل وجود دارد که از مثالهای قدرتمند کمتر استفاده کنند و ریسک هایی در تعمیم بیش از حد آن موارد محدودی ، که ممکن است چگونگی تغییر جنگ را نشان ندهند ، داشته باشند . درست همان گونه که در روابط بین الملل سالها از اتفاقات 1914 ( م : ترور آرشیدوک فرانتس فردیناند، ولیعهد امپراتوری اتریش-مجارستان در ۲۸ ژوئن ۱۹۱۴ توسط ملی‌گرای صرب، گاوریلو پرنسیپ ) به عنوان یک مورد سرنوشت ساز و به عنوان فرضیه شروع جنگ سوء استفاده می شد ، جامعه امنیت ملی ایالات متحده ( National security community ) هم مانورهایی اجرا می کند که معمولا موضوعات مهمی مثل سیاست و پشتیبانی از آنها کنار گذاشته شده اند و بدتر از همه نقص در بیان کافی از آنها برای به دست آوردن جمع بندی های مشخص است . آنها بیشتر قصد دارند که الگو تولید کنند و نه این که فرضیه ها را آزمایش کنند . این سرویسها برای مدیریت آزمایشهای طراحی نیرو و استفاده از روشهای تحلیل معنی داری که اجازه بدهد یافته های بدست آمده از رزمایشها و تمرینهای میدانی را مقایسه کنند ، به کندی و سختی پیش می روند . نیروی تفنگداران ایالات متحده را در نظر بگیرید : سرویس ، مجموعه ای از رزمایشهای تکرار شده را برای پیشرفت در مسیر طراحی نیرو برای 2030 به کار برده است ، استفاده از قراردادهای عدم افشا ، توانایی یک جامعه بزرگتر برای مباحثه در مورد شایستگی ها یا اجرای آزمایشهای مقابله ای را محدود می کند و باعث انحراف طراحی می شود . نتیجه خالص این کار همان است که کارل پوپر (Karl Popper ) شبه علم می خواند و یک سری احساسات در حال افزایش برای مقابله با مباحث منطقی ایجاد می شود . تفنگداران به تنهایی مقصر نیستند ، جامعه امنیت ملی با انگاره های تغییر ناپذیری ( م : منظور پیشفرض های غیر قابل تغییر در موضوعات ) پر شده است که برای مالیات دهندگان هزارها میلیارد دلار هزینه داشته اند . راه خروج از این تله ، تزریق زندگی جدید به این عادتهای قدیمی است : این کار با انجام رزمایشها و آزمایشها ممکن است . رزمایش قدمتی به اندازه خود شغل نظامی گری دارد و البته می تواند به جای این که فقط برای کسب مهارت به کار برود ، برای تولید و آزمایش طرح های جدید مناسب سازی شود . بنای یک زیرساخت مناسب در رده فرماندهی برای بدست آوردن اطلاعات از رزمایشها و اجرای آزمایی های کنترل شده تصادفی می تواند به فرآیند تطبیق پیدا کردن با چهره جدید تیروهای ترکیبی سرعت بدهد . فراتر از اجرای نقشه ها ، اطلاعات حاصل شده می توانند برای بهبود ابزارهای هوش مصنوعی در ایجاد تاثیرات هماهنگ در میادین جنگ چند دامنه ای (multidomain battlefields ) آینده ، به کار بروند . نیروی نظامی با رزمایش یاد می گیرند . واحدهای آزمایشی و مبارزه برای یادگیری ، سنتهای قدیمی هستند که می توانند با به کارگیری علم اطلاعات و روشهای علمی متحول شوند . در هر دو زمان منتهی به جنگ جهانی دوم و بعد از جنگ سرد ، ارتش ایالات متحده از رزمایشهای لوئیزیانا برای کاوش در طراحی های جدید نیروی عملیاتی و تاکتیکی استفاده کرد . با ترکیب تجربه علمی با رزمایشهای انجام شده ، در دهه 1960 ارتش با استفاده از نتایج هیات هاوزه ( Howze Board م: هیات نیازهای تحرک تاکتیکی که استفاده از بالگردها برای پشتیبانی نزدیک را بررسی کرد ) دستیابی به تحرک هوایی و سواره نظام هوایی را تسریع کرد و در دهه 1980 با برنامه بستر آزمایشی تکنولوژی پیشرفته ( The High Technology Test Bed Program م: پروژه ای که برای بلند شدن و نشستن هواپیماهای سی 130 در باندهای آسیب دیده و کوتاه اجرا شد ) برای رسیدن به آرایش و جابجایی نیروهای پیاده سبک تر و متحرک تر ، انجام شد. تفنگداران همچنین در هر دو چالش اژدهای دریا ( Sea Dragon efforts م: تمریناتی که توسط ژنرال چالرز سی کرولاک برای مهندسی و ارتقای نیروهای تفنگدار به نیروی مناسب برای قرن 21 انجام شد ) در دهه 1990 شرکت کردند . این سنتی است که تا امروز ادامه دارد . آنها می توانند با انجام تکالیفشان و قراردادن خودشان در معرض آزمایشهای موشکافانه ، از تله شبه علم خارج شوند و پیش بروند . زیر بنای مورد نیاز موجود است ؛ فقط نیاز است تا برای ارزیابی پیش بینی ها ، اطلاعات جمع آوری شوند ، ساختارمند شوند ، و به طور مستقل مورد آزمایش قرار بگیرند . این فرآیند نیاز دارد طوری شفاف باشد که قابل تکرار باشد ، این یک استاندارد طلایی در حوزه علم پیشرفته است . پایان منبع

چهره در حال تغییر نیروهای ترکیبی نوشته : بنجامین جنسن و ماتیو استرومیر منبع : War on the Rocks MAY 23, 2022 قسمت چهارم : تهدید پیچیده و پایدار حمله موشکی فقط قسمتی از محیط عملیاتی جدید است . مبهم بودن تقسیم بندی های متداول قبلی در میدان جنگ همزمان با ظهور دوباره مقابله در ناحیه خاکستری و ارتباطات جهانی کمک می کند که که چهره اصلی جنگ از موضوع تحرک ( maneuver ) به موضوع تصمیم ( decision ) انتقال پیدا بکند . یک ارتش بسیار متحرک از نظر تحرک تاکتیکی ( more tactically maneuverable army ) یا عناصر هوایی مطمئنا برتری هایی به دست خواهد آورد ولی همین نیرو اگر در یک تبادل آتش هماهنگ پیشرفته با صدها مهمات ارزان قیمت روبرو شود به مشکل خواهد خورد ، مانند نبرد شاهزاده اوبرین ماهر بر علیه گرگور کلگان بزرگ ( م : در سریال نغمه آتش و یخ ، شاهزاده اوبرین با برداشتن تجهیزات سبک با وارد کردن ضربات کم قدرت ولی متعدد گرگور کلگان را که کاملا مجهز و سنگین است ، شکست می دهد ) . تبادل آتش هماهنگ و جنگ در ناحیه خاکستری سکه های جدید این حوزه حساب می شوند و حجم تانکها یا نبردهای هوا به هوا اهمیت سابق را نخواهند داشت . نیروهای ترکیبی در دوران موشکی جدید باید در پی برتری تصمیم گیری بر اساس ماشین باشند . فهمیدن ( sensing ) ، تصمیم گیری ( deciding ) و عمل ( acting ) در کمتر از یک حلقه تصمیم گیری دشمن . در یک مثال ، این که برای عملیات ، کدام هواگرد و موشک به کارگرفته شود با پیچیدگیهای بسیاری از در نظر گرفتن ملاحظات پشتیبانی مانند موجودی انبارهای مهمات و تدارکات ، احتمال نبردهای آینده و محدودیتهای حاصل از بی ثباتی های سیاسی در ارتباط با تشدید خطر روبرو هستیم . برای غلبه بر تعداد بالایی از این گونه پیچیدگی های محض به قضاوت الگوریتمیک ، کاربرد هوش مصنوعی و مخصوصا یادگیری ماشین نیاز خواهیم داشت .تا زمانی که این اثرات ترکیبی تغییر نکند ماهیت نیروهای ترکیبی به صورت فزاینده ای برای همگام سازی و بهینه سازی روی نیرو و تحرک ، تحت فشار قرار خواهد گرفت . در این دوران ، عملکرد نیروهای ترکیبی کمتر شامل به یاد سپردن تمرین های نبرد و شهود انسانی خواهد بود و تکیه اصلی بر روی یک عملکرد افزایش یافته از جنبه آگاهانه خواهد بود. ماشینها وظایفی که نیاز به عملکردهای آگاهانه دارند را از دوش انسانها برخواهند داشت تا فضا برای ابتکار و خلاقیت توسط انسانها در محدوده میدان عملیاتی ارتقا پیدا کند . این کار به طور فزاینده ای شیکه های کشتار موزاییکی را به وجود خواهد آورد که می توانند متناسب سازی شده و درجه بندی شده باشند . این موضوعات یک نیاز ضروری برای ما ایجاد می کنند که مجددا در مورد این که چگونه نظامی هایمان را برای جنگ آینده آموزش دهیم و تربیت کنیم ، فکر کنیم . ادامه دارد .... پی نوشت : سعی می کنم در نوبت بعدی تمام شود .

چهره در حال تغییر نیروهای ترکیبی نوشته : بنجامین جنسن و ماتیو استرومیر منبع : War on the Rocks MAY 23, 2022 قسمت سوم : وقتی کشتن هر چیزی که می بینید آسان است ، چالشی که برای نیروهای ترکیبی باقی می ماند معماری تصمیم گیری و به کار بردن مکانیسمهایی در مقیاس مشابه نرم افزار اوبر ( همون اسنپ خودمون ) برای هماهنگی آتش و تاثیر آن در سطوح فشرده جنگ است . در برابر مشخصات جنگ افزارهای قدیمی که قدرت بر اساس تعداد ، قدرت آتش یا تحرک خطی سنجیده می شد ، تعریف مشخص کننده جنگ پیشرفته با تصمیم ( decision ) است . ابهام در حوزه های سیاسی ، اطلاعاتی و نظامی ، نه فقط پیچیدگی محیط عملیات را بالا می برد ، بلکه در سطحی اطلاعات تولید می کند که منجر به گیج شدن تصمیم گیران هم می شود . این چالش زمانی پیچیده تر می شود که کوچکتر شدن فضای عملیات جنگی توسط موشکهای غیر هسته ای که قابلیت عبور از هزاران مایل را دارند ، دستورالعمل های گوناگون رزمی و مجموعه گیج کننده دستورات رقابتی مقامات را هم اضافه کنیم . با این که هنوز فرآیندهای تاکتیکی ، حجم آتش و نگهداری موثر زیربنای تاثیر گذاری جنگ افزار را تشکیل می دهند ، اما توانایی میان بر زدن از بین پیچیدگیهای و گرفتن تصمیم درست ، سریع تر از دشمن ، یک برتری جدید ایجاد می کند. این سرعت اجرا بیشتر در مورد سرعت نسبی قضاوت ، خودش را نشان می دهد و نه سرعت در انجام عمل . بیشترین مقدار این برتری از طریق پردازش موثر آنچه می تواند حجم اطلاعاتی در حد چند پتا بایت باشد ، به دست می آید ؛ وظیفه ای که انجام آن برای یک شخص غیر ممکن است و حتی برای یک گروه بزرگ کارکنان هم انجام آن مشکل خواهد بود . قدرت برتر در درگیری های آینده ، به احتمال زیاد هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی را برای جمع آوری اطلاعات ، تجزیه روالها و شناسایی الگوها به کار خواهد برد و نتیجه حاصل به دست انسانها خواهد رسید تا با اضافه کردن زمینه ، تصمیم نهایی را بگیرند . همه این تصمیمات همزمان با پایش این موضوع خواهد بود که تاثیرات میدان نبرد چگونه زمینه رسانه های اجتماعی و پیامها را تحت تاثیر قرار می دهند . در ارتش آمریکا ، دانش مهندسی و ظرفیت لازم برای سازگار شدن با تغییر جهره نیروی ترکیبی وجود دارد ولی مدلهای ذهنی ، مبانی ( Doctrine ) و تاکتیکها عقب مانده اند . برتری نظامی نمایان ارتش آمریکا در جنگ 1991 خلیج فارس ، بعد از آن به یک دهه رکود دانش سوق پیدا کرد . در ای دوره ، نیروی هوایی آمریکا به این نتیجه رسید که چرا چیزی را که ظاهرا آسیب ندیده است ، تعمیر کنیم ؟ با اینکه ارتش و سپاه تفنگداران طرحهای جسورانه ای برای اجرا ارائه کردند ولی به علت عملیاتهای غیر مترقبه و کاهش بودجه برای تطبیق دادن خودشان به مشکل برخوردند . به رغم تلاشهای برجسته برای دگرگون کردن تمام تشکیلات دفاعی بعد از سال 2000 ، در دهه بعدی هم تمرکز بر روی عملیات ضد تروریسم و ضد شورش باعث پرت شدن حواس متفکرین نظامی از توجه به تغییر چهره نیروهای ترکیبی شد. تلاشهای صورت گرفته برای ایجاد تصویری از جنگ آینده مشخص کرد که فرار از جاذبه برنامه های در حال اجرای قدیمی و سکوهای ( پلتفرمهای ) کلیدی سخت خواهد بود. در همان زمانی که ارتش ایالات متحده همزمان در دو جبهه جنگ خاورمیانه و کاغذبازی های بودجه در راهروهای کنگره می جنگید ، روسیه و چین یادداشتهایشان را در مورد جنگ 1991 ، جمع آوری کردند و یک نیروی آتش محور نسل جدید طراحی کردند که می توانست پیش بینی ها در مورد قدرت ایالات متحده برای آینده را به خطر بیندازد . در میانه دهه 2010 بود که متفکرین ارتش آمریکا از خواب بیدار شدند و شروع به فهمیدن واقعیت دوران موشکی جدید کردند ولی همچنان به این تهدید موجود بر اساس انگاره قدیمی خودشان پاسخ دادند ؛ آنها در مقابل چشم انداز موشکهای بیشتر ، تحرک دفاعی بیشتر توسط سکو ( پلتفرم ) های به ارث رسیده از دوران قبل مانند هواپیماهای تاکتیکی و تانک را ، ارائه دادند . همچنان ادامه دارد ....

چهره در حال تغییر نیروهای ترکیبی نوشته : بنجامین جنسن و ماتیو استرومیر منبع : War on the Rocks MAY 23, 2022 قسمت دوم : یک زیر شاخه دیگر از استراتژی در نظر می گیرد که دولتها می توانند با جابجایی منابع ، فرآیندهای نوآوری را به سمت رقابت قدرتهای بزرگ هدایت کنند . برای این کار باید مخلوطی از آزمایشگاههای ملی و منابع مالی حکومتی را با پیشگامان بخش خصوصی و روشهای آزمایشگاهی ادغام کنند تا انواع جدیدی از تشکیلات رزمی را تولید شود . این خط فکری که به عنوان دومین زیرشاخه تعریف می شود ، باعث شد در بین گروههایی مانند اداره بررسی نهایی (the Office of Net Assessment ) و موسسه تحقیقات پیشرفته طرحهای دفاعی ( the Defense Advanced Research Project Agency ) مفاهیم و توانایی هایی برای پی بردن به آنچه تئوریسین های شوروی یک انقلاب فناوری نظامی عنوان می کردند ، ایجاد شود . به دست آوردن برتری حاصل از انقلاب اطلاعاتی و و پیشرفت در فناوری دیجیتال باعث شد که حملات دقیق با سلاحهای متعارف بتواند تاثیری برابر با حمله متقابل سلاحهای هسته ای داشته باشد . این تحول باعث ایجاد چیزی شد که اکنون سلاحهای استراتژیک غیر هسته ای خوانده می شود . زیر شاخه سوم حاصل اضافه شدن پیشرفت هایی در روبوتیک است ( به عنوان مثال سیستمهای خودکار ) . ماشینهایی مجهز به هوش مصنوعی که قابلیت یادگیری دارند و می توانند حملاتشان را بهبود بدهند ، یک استراتژی جدید در صحنه ایجاد می کنند . مفهوم هایی در طیفی گسترده : از عملیاتهای پایگاههای مقدم پیشرفته که تلاش می کنند ناوگان چین را در خلیج محدود کنند تا گروههای رزمی چند پایه ای ( multi-domain tasks forces ) و شبکه های کشتار موزائیکی ( mosaic kill-webs ) . این منطق شاخه ای ، در نسل گذشته به تکثیر توانایی حملات دقیق در سطوح تاکتیکی ، عملیاتی و استراتژیک منجر شد ؛ همچنین باعث مبهم تر شدن سطوح جنگ و افزایش کشندگی نیروهای متعارف گشت . علت اصلی این رویداد این است که پیشرفتهای تکنولوژیک با کاهش قیمت شبکه های حملات دقیق ، باعث شدند این حملات با وارد شدن به سطوح تاکتیکی ، باعث تغییر در چهره نیروهای ترکیبی بشوند . A Current Conception of Standoff Precision Strike این تنها قابلیت کشندگی نیست که باعث تغییر چهره جنگ می شود بلکه تاثیرات جریان سازی شبکه های اجتماعی نیز در این موضوع موثر است . همزمان با این که جهانی سازی و فناوری های دیجیتال ساختارهای جدید سیاسی و اجتماعی ایجاد کردند ، عملیاتهای اطلاعاتی و سایبری نیز در مرکز رقابتهای سیاسی مربوط به اسلحه و خشونت قرار گرفتند . اکنون دیگر کافی نیست که یک تانک روسی را نابود کنید بلکه مجبورید یک ویدئو هم از این اتقاق آپلود کنید تا عقیده جمعی را تحت تاثیر قرار دهید و اراده مردم را بسیج کنید . ازدیاد حملات دقیق در یک دنیای پیوسته ، جغرافیای میدان جنگ را تغییر می دهد و یک چهره جدید برای نیروهای ترکیبی می سازد : هر چیزی که دیده می شود ، می تواند هدف قرار داده شود و هر چیزی که هدف گرفت می تواند نابود شود . هر چیزی که آپلود می شود ، می تواند مردم و منابع را به حرکت درآورد . ادامه دارد ....

بزرگ‌ترین هواپیمای دنیا برای آزمایش پرنده هایپرسونیک آماده می‌شود لینک از سایت تابناک : https://www.tabnak.ir/fa/news/1159758/بزرگترین-هواپیمای-جهان-رکورد-شکست

کشتی باربری سنگین Yinmahu ساخت چین نیروی دریایی چین ناو جدید حمل کننده کشتی های سنگین را به نمایش گذاشت که در آینده نقش مهمی در حمل و نقل و نجات کشتی در زمان جنگ ایفا می کند. Yinmahu یک کشتی نیمه شناور بالابر سنگین است که می تواند تجهیزات و کشتی ها را حمل کند، کشتی های آسیب دیده را نجات دهد و به عنوان اسکله تعمیر اضطراری عمل کند. در حالی که تلویزیون دولتی چین کشتی را در حال انجام مانورهای مختلف نشان داد، مشخصات کشتی یا مکان آزمایشی را فاش نکرد. تلویزیون چین گزارش داد که کشتی سنگین جدید نیروی دریایی چین در حال حمل کشتی‌های دیگر در طول آزمایش است، زیرا ارتش آزادی‌بخش خلق قصد دارد توانایی نجات کشتی جنگی خود را افزایش دهد. CCTV روز پنجشنبه گزارش داد، کشتی Yinmahu با شماره بدنه 834، آزمایشات حمل و نقل را پس از طی کردن تقریباً 1000 مایل دریایی به چندین مکان نامشخص اخیراً انجام داده است. این یک افشاگری نادر در مورد کشتی های سنگین نیمه شناور نیروی دریایی چین بود که می توانند نقش مهمی در حمل تجهیزات و کشتی ها یا نجات کشتی های آسیب دیده در زمان جنگ ایفا کنند. همچنین می تواند به عنوان یک اسکله موقت برای تعمیرات اضطراری در محل عمل نماید. Yinmahu می‌تواند بعنوان یک اسکله موقت برای تعمیر اضطراری در محل عمل کند. فیلم منتشر شده،حرکت Yinmahu، غرق شدن در آب، بارگیری کشتی، بلند کردن و حمل و نقل را نشان می دهد. در گزارش رسانه دولتی آمده است که کشتی برای تکمیل آزمایش بارگیری چندین نوع اقلام و ماموریت های انتقال، بر زمان آماده سازی کوتاه، آب و هوای بد و مسافت های طولانی غلبه کرده است. در گزارش تلویزیون چین آمده است که این آموزش «توانایی کشتی نیمه شناور در تحویل دقیق و پشتیبانی چند بعدی را در شرایطی نزدیک به نبرد واقعی آزمایش کرده است».این کشتی نه تنها ظرفیت حمل و نقل را افزایش داده ، بلکه برد تحویل محموله را از اب های ساحلی به دریای آزاد ناآشنا در شرایط عادی و شدید را نیز افزایش داده است. Yinmahuدومین مورد از نوع خود است. اولین کشتی سنگین نیروی دریایی چین از این نوع، Donghaidao (با شماره بدنه 868) شناخته شده است که در سال 2015 وارد خدمت شد. این کشتی نیمه شناور سنگین می تواند کشتی هایی با وزن بیش از 100000 تن را حمل کند. با تنظیم آب ، عرشه بار خود را به زیر آب می برد تا کشتی دیگری در بالای آن شناور شود. سپس آب را تخلیه می کند، و شناور می شود و این به شناور اجازه می دهد کشتی را حمل کند. در انتهای دیگر سفر، فرآیند تخلیه بار تکرار می شود. گزارش رسانه چینی حاکی از آن است که کشتی Yinmahu با وجود زمان آماده سازی کوتاه،آب و هوای بد و مسافت طولانی موفق به بارگیری و حمل کشتی ها شده است. در حال حاضر، بیشتر کشتی های نیمه شناور بالابر سنگین به صورت تجاری اداره می شوند و برای مقاصد غیرنظامی مانند انتقال لنج ها، قایق ها یا سکوهای نفتی استفاده می شوند. در سال 2017، زمانی که دو ناوشکن 7000 تنی حامل موشک های هدایت شونده کلاس Arleigh Burke - USS McCain و USS Fitzgerald - در برخوردهای جداگانه آسیب جدی دیدند، نیروی دریایی ایالات متحده برای حمل آنها به ترتیب دو فروند شناور سنگین بر هلندی به نام های Treasure و Transshelf استخدام کرد. در دو دهه گذشته، چین یک ناوگان سنگین نیمه شناور بزرگ ساخته است و تعدادی کشتی با ظرفیت بارگیری بین 30000 تا 60000 تن در اختیار دارد. در سال 2016، شرکت چینی COSCO Shipping دومین کشتی بالابر سنگین جهان به نام Xinguanghua را با ظرفیت بارگیری 100000 تن راه اندازی کرد که پس از شناور هلندی 110000 تنی Vanguard دومین کشتی در جهان است. عرشه آن می تواند تا عمق 31 متری (101 فوت) زیر آب برود و به آن امکان می دهد ناو هواپیمابر چینی لیائونینگ را با تناژ جابجایی 60000 تنی و حداکثر عمق 10 متری حمل کند. مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منبع : https://www.google.com/amp/s/amp.scmp.com/news/china/military/article/3205802/chinese-navy-shows-new-heavy-lift-ship-carrier-revealing-future-role-wartime-transport-and-vessel

موشک JL-2و JL-3 و زیردریایی های مرموز چین! برای اولین بار در رژه نظامی بزرگ به مناسبت هفتادمین سالگرد تاسیس جمهوری خلق چین در اول اکتبر 2019، چین فناوری جدید موشک بالستیک قاره پیمای زیردریایی پرتاب (SLBM) با کلاهک هسته ای خود را به نمایش گذاشت.نام کامل این موشک ۲ Ju Lang یا Giant Wave 2 به معنای موج غول پیکر می باشد.چینی ها اطلاعات دقیقی در مورد این موشک ارائه نداده اند. اما بر طبق برخی گمانه زنی ها این موشک یک نسخه زیردریایی پرتاب از موشک دوربرد ،سه مرحله ای و سوخت جامد DF-31 است.در مجموع 12 خودرو حامل موشک های JL-2 از میدان تیان آن من، در قلب پکن عبور کردند. این پیامی به جهان بود که قدرت نظامی چین با وجود چالش های فزاینده به سرعت در حال رشد است. معاون مدیر کل رژه نظامی، در یک هفته قبل در یک کنفرانس مطبوعاتی گفته بود "همه سلاح هایی که در رژه به نمایش گذاشته خواهد شد در خدمت فعال هستند و این بیانیه نشان می دهد که این موشک به طور فعال توسط نیروهای مسلح چین مورد استفاده قرار می گیرد. توسعه این موشک‌ها پس از آزمایش موفقیت‌آمیز موتور سوخت جامد با قطر 2 متر در اواخر سال 1983 تسریع شد. این موشک ظاهراً از نظر اندازه و عملکرد تقریباً با موشک سه مرحله‌ای دوربرد TRIDENT C-4 آمریکایی قابل مقایسه است.JL-2 اولین بار در سال 2015 در زیردریایی نوع 094 مستقر و حمل شد که به معنای آن بود که برای اولین بار چین دارای قابلیت حمله هسته ای مبتنی بر دریا شده است.تا پیش از این چینی ها مجهز به موشک های کوتاه برد JL-1 محمول بر زیردریایی ۰۹۲ بودند که ارزش راهبردی کمی داشت. بر اساس برخی گزارش ها، این موشک که توسط آکادمی فناوری موتورهای موشکی چین طراحی شده است دارای پیکره بندی ۳ مرحله ای سوخت جامد میباشد و می‌تواند محموله ای به وزن ۷۰۰ کیلوگرم حمل کند که در این صورت مجهز به یک کلاهک با توان ۲۵۰ تا ۱۰۰۰ کیلو تن و یا 3 یا 4 کلاهک (MIRV) هر کدام به توان 90 کیلو تن قدرت خواهد بود. البته گزارش های دیگر حاکی از آن است که هر موشک ممکن است با شش کلاهک بارگذاری شود. طول آن بیش از ۱۱ متر و قطری حدود۲.۲ متر دارد. اکثر گزارش ها اتفاق نظر دارند که JL-2 در حدود ۷۵۰۰ تا ۸۰۰۰ کیلومتر برد دارد ولی طبق برخی گزارش ها برد آن حدود ۹۰۰۰ کیلومتر نیز تخمین زده شده است. این موشک از سامانه ناوبری ماهواره ای چینی BeiDou -اینرسی استفاده می‌کند و تخمین زده می شود که دارای دایره خطای( CEP) کمتر از 100 متر باشد. چینی‌ها زیردریایی قدیمی‌تر ساخت روسیه را که در یک بندر در ساحل شمالی چین مستقر است، برای آزمایش‌های JL-2 تغییر دادند و اولین پرتاب موشک بالستیک JL-2 در دریا در اواسط ژانویه 2001 از این زیردریایی انجام شد.این آزمایش شامل پرتاب موشک به بیرون از لوله پرتاب زیردریایی بود. چین در اکتبر 2001 و فوریه ۲۰۰۲آزمایش دیگری از JL-2 انجام داد. آزمایشی این موشک در تابستان 2004 دچار شکست شد و این شکست برنامه توسعه آن را به تعویق انداخت. در ژوئن ۲۰۰۵ طبق گزارش‌ها، SLBM جدید از یک زیردریایی هسته‌ای در آب‌های نزدیک چینگدائو شلیک شد و کلاهک آن در بیابانی در چین چندین هزار کیلومتر دورتر برخورد کرد. این موشک توسط جامعه اطلاعاتی ایالات متحده CSS-NX-4 نامیده می شد،اما بسیاری از گزارش ها حاکی از آن است که این موشک CSS-NX-5 یا سابوت نامگذاری شده است. زیردریایی کلاس ۰۹۴ تعداد ۱۲عدد از این موشک ها را حمل می کند. از سال 2019، چین حداقل 4 زیردریایی مجهز به این نوع موشک بالستیک را عملیاتی کرده است.دو زیردریایی دیگر از این کلاس نیز در حال ساخت است. هنگامی که این زیردریایی ها در حالت آماده باش بالا قرار می گیرند، می توانند پایگاه های خود را ترک کنند و در آب های ساحلی چین که توسط ناوگان چین محافظت می شود، فعالیت نمایند. سایر تسلیحات شامل شش لوله اژدر 533 میلی متری است. از اینها می توان برای درگیری با کشتی ها و زیردریایی های متخاصم استفاده کرد. با این حال، زیردریایی های کلاس ۰۹۴ به اندازه زیردریایی های غربی و روسی کنونی پنهانکار نیستند. اینها به اندازه زیردریایی های روسی کلاس دلتا III پر سر و صدا هستند که در اواسط دهه 1970 به کار گرفته شدند. برد حدود 7500 کیلومتری این موشک به معنای آنست که ممکن است هاوایی و آلاسکا (اما نه تمام خاک ایالات متحده) را در دسترس قرار دهد.مرکز اطلاعات ملی هوا و فضای نیروی هوایی ایالات متحده (NASIC) در ژوئیه 2013 مطلبی با عنوان "تهدید موشک های بالستیک و کروز" را همراه با نقشه ای منتشر کرد که پوشش JL-2 را به سختی به مجمع الجزایر آلیوتی می رساند و از هاوایی یا ایالات متحده فاصله زیادی دارد. نمونه ارتقا یافته این موشک با برد تخمینی کمتر از 9250 کیلومتر، اگر موشک ها از یک زیردریایی در حال گشت زنی در خلیج بوهای پرتاب شود، می تواند به سانفرانسیسکو برسد،اما نقاط شرق دنور و سن دیگو، با فاصله کمی بیش از 10000 کیلومتر، خارج از برد آن خواهد بود.آتلانتا، در فاصله 11500 کیلومتری و میامی که حدود 12500 کیلومتر از خلیج بوهای فاصله دارد نیز،خارج از برد آن می باشد. بنابراین چینی ها نیاز به موشکی با برد بیش از ۱۱۲۵۰ کیلومتری داشتند تا بتوانند از خلیج بوهای تمام خاک ایالات متحده را هدف گیری کنند. زیردریایی‌های مستقر در دریای چین جنوبی، شرایط دشوارتری خواهند داشت. سیاتل 11500 کیلومتر و میامی نزدیک به 16000 کیلومتر با آن فاصله دارد. در حالی که دریای چین جنوبی ممکن است سنگر جذابی باشد که JL-3 آینده ممکن است از آنجا به ایالات متحده حمله کند، JL-2 مطمئناً فاقد بردی برای انجام چنین حملاتی در هنگام حضور در دریای چین جنوبی است. در زمان توسعه این موشک ، گزارش ها مبنی بر این بود که چین در نظر دارد موشک را به گونه ای تغییر دهد که یک کلاهک ضد ماهواره را در خود جای دهد تا به آن قابلیت ضد ماهواره ای مبتنی بر دریا بدهد. گشت زنی بازدارنده زیردریایی نوع 094 با موشک های JL-2 در دسامبر 2015 آغاز شد.از سال ۲۰۱۷ ،۴۸ پرتابگر JL-2 روی زیردریایی ها مستقر شده است. Ju Lang 3 (موج غول پیکر۳) یا به اختصار JL-3 یک موشک بالستیک قاره پیمای جدید چینی است که از زیر دریایی پرتاب می شود.بر اساس برخی گزارش ها ،برد آن ۵۰۰۰ کیلومتر،بیشتر از JL-2 بوده، به طوری که کل خاک ایالات متحده در محدوده برد آن قرار دارد. اولین پرتاب آزمایشی در سال 2018 انجام شد. اگرچه مقامات چین به طور رسمی این آزمایش را تایید نکرده اند. اعتقاد بر این است که موشک JL-3 در حدود سال 2021 به طور عملیاتی مستقر شده است. برخی منابع گزارش می دهند که تا سال 2022 برخی از زیردریایی های تایپ 094 چین با موشک های جدید JL-3 به جای موشک های قبلی خود مجهز شدند. JL-3 نیز مانند سلف خود یک موشک سوخت جامد است.برد موشک جدید 9000 تا 12000 کیلومتر برآورد شده است. این برد قابل توجهی نسبت به موشک قبلی۲-JL است که در ابتدا توسط زیردریایی های حامل موشک بالستیک نوع 094 چین حمل می شد. چنین بردی به زیردریاییهای چینی اجازه می دهد در حالی که از آب های ساحلی چین عملیات می کنند قلمرو ایالات متحده را در محدوده برد موشکی خود قرار دهند. این برد همچنین برای رسیدن به تمام مناطق اروپا، هند و روسیه کافی است.برخی منابع گزارش می دهند که تا سال 2022 تمام 6 زیردریایی عملیاتی نوع 094 چین برای حمل موشک های جدید JL-3 بازسازی شدند. اطلاعات موثقی از کلاهک این موشک در دسترس نیست.به گفته برخی منابع،ممکن است ۵ تا ۷ کلاهک هسته ای با قدرت ۳۵ کیلوتن برای هر کلاهک حمل کند،برخی منابع نیز گزارش داده اند که ۳ کلاهک با قدرت نسبتا بزرگتر حمل خواهد کرد. JL-3 دارای سیستم ناوبری ماهواره ای- اینرسی بوده.استفاده آن از سیستم ناوبری ماهواره ای چینی BeiDou این احتمال را قوت می بخشد که این‌ موشک جدید بسیار دقیق است و دایره خطای ان (CEP) آن نباید بیش از 100 متر باشد. موشک هسته ای JL-3 به همراه زیردریایی Type 094A در سال 2016 وارد خدمت نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق (PLA) شد. JL-3 در آینده بر روی زیردریایی‌های بالستیک نوع 096 نیروی دریایی چین مستقر میشود و این زیردریایی ها هر کدام قادر به حمل ۲۴ موشک خواهند بود. اواسط سال ۲۰۱۶ عکس هایی از یک زیردریایی هسته ای چینی اصلاح شده تایپ ۰۹۴ در وب سایت های چینی ظاهر شد.این شناور با نمونه های قبلی متفاوت بود و دارای یک برجستگی در نزدیکی بخش حامل موشک است.تغییرات دیگری در خطوط بدنه نیز وجود دارد.کاربران چینی آن را زیردریایی 094A می نامند.یکی از اولین نتیجه گیری های کاربران چینی آین بود که زیردریایی مجهز به موشک بالستیک جدید (JL-3) Ju Lang-3 است که برد بیشتری نسبت به ( JL-2) Ju Lang-2 دارد. به گفته واسیلی کاشین، کارشناس نظامی، چین یک پایگاه اصلی زیردریایی های موشکی هسته ای در جزیره هاینان ساخته است و تنها در دریای چین جنوبی، نیروی دریایی چین شانس واقعی برای تضمین ایمنی زیردریایی های هسته ای خود با موشک های بالستیک را دارد. طول زیردریایی تایپ ۹۴ حامل JL-3 حدود ۱۳۵ متر ، قطر آن 12.5 متر و توان جابجایی 11000 تن در زیر آب را دارد. آنها می توانند به حداکثر سرعت 20 گره (سطحی) و 26 گره (در حالت غوطه وری زیر آب) برسند. موشک‌های JL-2 که چینی هابرای رساندن آنها به مرحله بهره‌برداری تلاش زیادی کردند، بردی بیش از 8000 کیلومتر نداشت.این موشک ها قادر به رسیدن به آمریکا از دریای چین جنوبی نیستند، اما می توانند برای حمله به هر یک از پایگاه های آمریکا و متحدان آمریکایی آن در سراسر آسیا مفید باشند. با این حال، این موشک ها نمی توانند مشکل اصلی - بازدارندگی هسته ای آمریکا - را حل کنند. از این رو، چین بر روی موشک های جدید با برد بیشتر کار می کند.اما توسعه موشک ها و طراحی و ساخت زیردریایی های موشکی هسته ای گاهی اوقات به سختی هماهنگ می شود. اولین زیردریایی پروژه 094 چند سال زودتر از اتمام ساخت موشک های JL-2 ساخته شد. وضعیت مشابهی در روسیه زمانی رخ داد که موشک Bulava بسیار دیرتر از ساخت اولین زیردریایی هسته‌ای پروژه Borey ظاهر شد. زیردریایی تایپ 094 یک زیردریایی حامل موشک بالستیک هسته ای (SSBN) است. این نسل دوم SSBN نیروی دریایی چین است. توسعه احتمالاً در اوایل دهه 1980 آغاز شد. این شناور جانشین زیردریایی غیرقابل اعتماد Type 092 است که فهرستی از سوانح را در کارنامه خود داشت و دارای ارزش استراتژیک کمی بود. کل پروژه توسعه کلاس Type 094 محرمانه است. این زیردریایی ها از نظر ظاهری شبیه زیردریایی های کلاس دلتا III شوروی است که در اواسط دهه 1970 به کار گرفته شد. اگرچه شناورهای چینی کوچکتر هستند و موشک های کمتری حمل می کنند. حدس و گمان هایی صورت گرفته است که چین برای توسعه کلاس Type 094 از دفتر طراحی Rubin روسیه کمک گرفته است، اما این اطلاعات تایید نشده است. ساخت شناور در سال 1999 آغاز شد و در سال 2004 به آب انداخته شد. برخی منابع گزارش می دهند که اولین زیردریایی در سال 2007 عملیاتی شد و دومین فروند از این کلاس هم در همان سال به آب انداخته شد.مشکلات مختلف و اشکالات طراحی باعث شده است ساخت این شناور های حامل موشک بالستیک بر خلاف رشد سریع نیروی دریایی چین به کندی صورت گیرد. در پایان باید متذکر شد چین بالاترین سطح حفظ اسرار را در برنامه های استراتژیک بویژه زیردریایی‌ها و موشک های قاره پیمای حامل بر آنها در پیش گرفته و اطلاعات قطره چکانی موجود حاصل از تحقیقات کارشناسان و سازمان های اطلاعاتی رقیب این قدرت نوظهور شرق آسیا می باشد.اما در مجموع بر اساس شواهد غیر قابل انکار چینی ها هنوز فاصله قابل توجه در این فناوری راهبردی نسبت به همسایه شمالی خود روسیه و رقبای غربی در قاره اروپا و آمریکا دارد ولی با افزایش سرمایه گذاری ها در آینده نچندان دور به یک قدرت جدید در عرصه سلاح های استراتژیک دریاپایه تبدیل خواهد شد.  مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد. منابع : https://www.globalsecurity.org/wmd/world/china/jl-3.htm http://www.military-today.com/navy/jin_class.htm http://www.military-today.com/missiles/jl3.htm https://nationalinterest.org/blog/reboot/jl-3-chinas-third-generation-nuclear-missile-sub-killer-180433 http://www.military-today.com/missiles/jl2.htm

سلام و وقت بخیر یاد و خاطره این شهید عزیز و بزرگ گرامی باد حاج احمد ..حاج قاسم ...حاج حسن ...صیاد ...ستاری ...و.........هر جور نگاه کنیم این داغها و فقدانها بدجور دستچین شده اند ....اگر امروز بودند ...وضعیت امروز ما چی بود ؟ واقعیت از نظریه توطعه و این چرندیات خوشم نمیاد ...اما ...اما ... خداییش خیلی دستچین شدس ......

بسم ا.. هفدهمین سالگرد شهادت سرلشکر پاسدار شهید حاج احمد کاظمی دی1384 - دی 1401 https://www.aparat.com/v/Yky42

بسم الله الرحمن الرحیم در حال حاضر نیروی هوایی ایالات متحده از هواپیماهای گشتی به عنوان اصلی ترین ابزار برای مقابله با زیر دریایی های دشمنان خود استفاده می کند. عمده هواپیماهایی که به این منظور استفاده میشن P-3 و P-8A هستند. هواپمای گشت دریایی P-8A انواع تجهیزات جستجو را حمل می کند که برای جستجو و شناسایی اهداف زیر آب طراحی شده اند. برای انهدام این اهداف این هواپیما به اژدرهای MK54 مجهز هستند. محفظه داخلی این هواپیما 5 جایگاه و بر روی بالهای هم 6 جایگاه برای حمل این اژدرها وجود دارد. اژدر MK54 مجهز به سیستم چتر جهت کاهش سرعت است و ورود ایمن به آب را تضمین می کند با این حال حداکثر ارتفاع رها سازی محدود است و اگر از ان بیشتر شود سرعت برخورد بیش از حد افزایش می یابد و اژدر در لحظه ورود به آب آسیب می بیند. برای همین پوسایدون در لحظه رها سازی اژدر باید کاهش ارتفاع داشته باشد . به دلیل کاهش ارتفاع ممکن است حتی برای لحظاتی هدف از دید هواپیما خارج شود و صعود مجدد به ارتفاع هم زمان بر است. اگر جسمی از ارتفاع بالا با آب برخود کنه ، ضربه ناشی از این برخود می تواند برای جسم مخرب باشد. در این راستا معمولا اژدرها را در ارتفاعی در حدود 30 متری و یا کمتر از آن انداخته می شوند. اما دو مسئله برای هواگردی که اژدر را رها می کند به وجود می آید. 1- زیر دریایی ها به موشک هوای پدافندی کوتاه برد مجهز هستند و می توانند هواگرد را مورد اصابت قرار دهند. 2- هواپیمایی P-8A که به عنوان هواپیمای گشت دریایی انتخاب شده برای پرواز در ارتفاع های بالا طراحی شده و در ارتفاع پایین عملکرد ان به خوبی نیست یکی از گزینه ها برای رفع ایرادات استفاده از چتر برای پرتاب اژدر است . هر چند در این روش تا حدودی بحث ارتفاع رفع شده اما برد کم اژدر MK45همچنان یک مشکل در این روش است. برای رفع این ایرادات شرکت لاکهید مارتین سیستم تخلیه اژدر در ارتفاع بالا یا HAAWC را گسترش داده است. اساس این سیستم استفاده از بال ها برای افزایش برد اژدر MK45 است . در این حالت هواپیماهای P-8A و P-3 می توانند در ارتفاع بالا و فاصله زیاد از هدف اژدر های خود را رها کنند . همچنین در این طرح قرار است اژدرهای دارای سیستم HAAWC از پرتاب گرهای استاندارد نیروی دریایی هم پرتاب شوند کیت استانداری که به این منظور شرکت Raytheon توسعه داد LongShot نام دارد. به کمک کیت LongShot می توان اژدرهای 354 میلی متری ارتش ایالات متحده را از ارتفاع بین 250 تا 15000 متری رها کرد در این حالت برد آنها حتی به 90 کیلومتر هم می رسد. به کمک این سیستم اژدرها قادر خواهند بود در فاصله دور از سیستم پدافند هوایی به سمت هدف رها شوند که این مسئله باعث افزایش شانس بقای هوایپما در درگیری های احتمالی می شود. این کیت ارزان هست . دارای سیستم هدایت ترکیبی اینرسی و GPS است به راحتی بر روی اژدر نصب می شود. بعلاوه در طول مسیر هم ارتباط این سیستم با هواپیما برقرار هست و می توان برای اصلاح مسیر از این لینک استفاده کرد. برای پرتاب اژدر به کمک سیستم HAAWC هواپیماهای P-8A و P-3 نیازی به تغییر مشخصات پرواز خود( ارتفاع و سرعت ) ندارند تنش های موجود بر روی بدنه آنها کاهش می یابد و نیاز به تعمیر در آنها کمتر می شود. در نتیجه هزینه استفاده از آنها کاهش می یابد. این طرح هنوز آزمایش های خود را به اتمام نرسانده منبع1 High Altitude Anti-Submarine Warfare Weapon Capability (HAAWC) کیتLongShot توسط ریتون ساخته شده و کار آماده سازی پوسایدون برای استفاده از آن بر عهده بوئینگ هست

بسم ا... بیست و هشتمین سالگرد شهادت امیران سرافراز نیروی هوایی سرلشکر شهید منصور ستاری ، سرلشکر شهید علیرضا یاسینی و سرلشکر شهید مصطفی اردستانی 1373-1401

سلام ایران باید به هیچ وجه نترسه. هر بلایی که میخواستن سرمون اوردن و هر قطعنامه غیرمعمولی را هم که میتونستن علیهمون طرح کردن و تصویب. ما نه تنها باید به روس ها کمک کنیم بلکه باید همین حالا سر فرصت به ارمنستان و الجزایر و فلسطین و یمن هم تا میتونیم کمک کنیم. بله همیشه ریسک پروژه سودان! وجود داره ولی خب مگر کار بدون ریسکی هم وجود دار در جهان؟! ( مشکل اینجاست مقیاس را کوچک میبینیم، اکراین خودش و کشورش را درگیر یک جنگ جهانی کرده که از زاویه بالاتر ما در مرکز این جنگ و یک طرف از طرف ها هستیم اونم مدتهاست و ما هم دیر یا زود یکی از طرف های مستقیم این جنگ بزرگ هم خواهیم بود ) ما نباید از قطعنامه و تهدیدات غرب بترسیم ( دیدیم فضاسازیشون چطور سر پهپادها باعث در ظاهر عقب نشینی ما از بحث موشکها شد و چطور یک ارکستر جهانی را رهبری کردند ) که هر کس بترسه شاید امروز قطعنامه و ضربه ای از غرب نبینه ولی حتما فردا به یک بهانه دیگه خواهد دید. میزان تنفر و کینه و دشمنی حتی همین اروپا و المان و بقیه را ضد ما دیدیم همه که این تنفر با چند عکس و لبخند رفع نمیشه و همیشه وجود خواهد داشت چون مشکل غرب با ما مبنایی است.

خرابکاری را باید با خرابکاری جواب داد جنگ را نباید شروع کنیم اما اگر شروع شد باید محکم آغازش کنیم

یک آدم منصف بشینه عملکرد نیروهای ایرانی و حزب الله و حتی یمنی ها را مقایسه کنه ( اون هم در طول بیش از ده سال جنگی که مقابلشون برای اولین بار در تاریخ معاصر شاید چند گروه از وحشی ترین موجودات در جنگهای شهری و تن به تن مثل اب خوردن سر و بدن بهترین دوستان و همرزمانشون را جلوی چشمانشون تکه تکه میکردند و جنایتهایی میکردند که خون هر ادم خونسرد و بی طرفی را هم حتی بجوش میاورد و برخی جنایتهاشون حتی شاید در تاریخ تا به حال به تصویر الاقل کشیده نشده بود ) متوجه میشه واقعا چه خبره. با اینکه نیروهای ما عمدتا داوطلب بودند و به هر حال در کسوت غیررسمی و اینها خیر سرشون دارند ذیل یک ارتش میجنگند. بماند باز هم فقط جنایت و توهین و هتک حرمت حتی به پیکرها نبود که از ازار خانواده ها و تلفن زدن و تصویر فرستادن تا بریدن سر نیروهایی که زخمی بودند به صورت زنده زنده از هیچ چیز دریغ نمی کردند که حتی یک صدم چنین چیزهایی میتونه یک نفر را از کنترل خارج کنه تا رفتار مشابهی انجام بده، چه برسه که مثل شهید بیضایی ها حتی جلوی نیروهای سوری را بگیره و خودش را بندازه وسط که فلان فرد مسلح اسیر شده را حتی سیلی و کتک نزنند.