ارابه بی ادعای جنگ های مدرن !! وانت تویوتا به عنوان ابزاری که می توان با آن ، وسایل را حمل کرد و یدک کشید،برای مردم مفید است ، اما این وانت قدرت شکل دادن به مرزهای جهان را نیز دارد! پیشینه و آنالیز: یک خودروی غیرنظامی، بدون شک یکی از مهمترین عوامل افزایش دهنده نیرو در تاریخ نظامی مدرن است.تکنیکالها بر نحوه مبارزه شورشیان، نیروهای ویژه و ارتش‌های منظم در فضای نبرد تأثیر گذاشته و در شکل دهی مرزهای جهان مؤثر بوده اند.این خودرو چابکی، سرعت، محموله، بهره وری سوخت و قابلیت اطمینان را برای مبارزان فراهم می کند. شورشیان، دزدان دریایی، تروریست ها و مبارزان راه آزادی که آموزش دیده اند، همگی از وانت در جنگ استفاده کرده اند. آنها ثابت کرده اند با بودجه کم هم می شود در جنگ ها پیروز شد و هر کسی که بیشترین پول را دارد لزوما در جنگ پیروز نمی شود.ارتش های مدرن و و نیروهای چریکی آنها را به دلیل ردپای کوچک و تدارکات آسانش برای عملیات کوین (عملیات ضد شورش) پذیرفته اند. تکنیکال ها دکترین استراتژیک را تغییر داده و به ابزار کلیدی برای جنگ های متعارف،چریکی و نیابتی تبدیل شده اند. تصویری از مجموعه ای از تکنیکال ها که احتمالا متعلق به شورشیان لیبیایی باشند. یکی از پرکاربردترین خودروها در این زمینه قطعا وانت تویوتا است. بادوام و قابل اعتماد بودن در اینجا دلیل مناسب بودن تویوتا برای جنگ است.برنامه تلویزیونی بریتانیایی Top Gear آزمایشی را بر روی یکی از آنها انجام داد. تهیه کنندگان این سریال یک هایلوکس دیزل 18 ساله را با 190000 مایل روی کیلومتر شمار به قیمت 1500 دلار خریداری کردند. سپس آن را به یک درخت کوبیدند، به مدت پنج ساعت در اقیانوس فرو بردند، آن را از ارتفاع حدود 10 فوتی انداختند، سعی کردند آن را زیر یک RV له کنند. در نهایت، آنها آن را در بالای یک برج 240 فوتی قرار دادند و سپس در یک تخریب کنترل شده برج را منهدم کردند.ولی وقتی آن را از زیر آوار بیرون آوردند، تنها کاری که برای راه اندازی دوباره آن لازم بود چکش، آچار و WD-40 بود. آنها حتی نیازی به قطعات یدکی نداشتند! این وسایل نقلیه به دلیل چهار ویژگی اساسی شهرت زیادی به دست آورده اند: چابکی ، سرعت ، ظرفیت بار و قابلیت اطمینان.یک پیک آپ لندکروز یا هایلوکس می تواند 20 چریک تا دندان مسلح را جا به جا کند یا یک سلاح ضد تانک، ضد هوایی، یک مسلسل سنگین علیه پیاده نظام را حمل کند. این در یک جنگ بسیار مهم است و از بیابان های غرب آفریقا تا کوه های افغانستان، جنگجویان از قبیله گرفته تا نیروهای ویژه آمریکایی، وانت تویوتا را به عنوان نفربر غیر زرهی خود انتخاب کرده اند. تنها عامل محدود کننده وانت تویوتا توان ذهنی سربازان و محدودیت های آن در حمل سلاح است. چند افسانه در مورد ریشه نام تکنیکال : افسانه اول : آژانس های کمک رسانی افسانه می گوید که Technical نام خود را از آژانس های امدادی که در دهه 1990 در سومالی کار می کردند دریافت کرد. این سازمان ها مجاز به استخدام پیمانکاران خصوصی نظامی یا امنیتی نبودند. در طول جنگ‌های داخلی سومالی، گروه‌های کمک‌رسان به حمایت مسلحانه نیاز داشتند و بنابراین جنگ سالاران را برای محافظت از کارکنان و ذخایر تدارکاتی که توزیع می‌شد، به کار گرفتند. از آنجایی که آژانس های کمک‌رسان از استخدام این نیروهای قدرتمند منع شدند، هزینه‌های مربوط به حفاظت در گزارش های هزینه‌ها به‌عنوان (Technical assistance) پنهان شد. افسانه دوم: مهندسان شوروی در حالی که برخی اعتقاد دارند، آژانس های کمک های بشردوستانه مسئول لقب تکنیکال هستند. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه این نام ده سال قبل توسط تکنسین های تسلیحاتی روسی اعلام شده است. مهندسان روسی سازنده تسلیحات Teknikoدر حال ارائه خدمات تجهیزات نظامی در اتیوپی بودند.Tekniko در دهه 1980 زمانی که در اتیوپی قرارداد داشت، به دلایلی پایه‌هایی را برای سیستم‌های تسلیحاتی در جعبه بار کامیون های سبک برای جنبش ملی سومالی نصب کرد. جنبش ملی سومالی یک نیروی چریکی بود که توسط قبایل اسحاق از مناطق شمال غربی سومالی تأسیس شد. جنبش ملی سومالی (SNM) از پناهگاه های امن در اتیوپی تلاش کرد تا سیاد بار، دیکتاتور حاکم سومالی را برکنار کند.متعاقباً کمک های نظامی اتیوپی به پایان رسید و چریک های SNM مجبور شدند به فروشگاه های تویوتا لندکروزرهای ارتش ملی سومالی حمله کرده و آنها را به اشکال مختلف سیستم های تسلیحاتی سبک و متوسط مجهز کنند. افسانه سوم : تاچانکا (Tachanka) مفهوم تکنیکال بسیار قبل تر از کامیون های حمل سلاح سومالیایی در دهه 80 وجود داشته است. یک گاری متصل به اسب معمولی غیرنظامی را می توان به راحتی برای استفاده نظامی تبدیل کرد و سپس در صورت نیاز دوباره به حالت قبل برگرداند. تاچانکاها در طول جنگ بزرگ در جبهه شرقی محبوب بودند و استفاده از آنها به ویژه در مناطق دهقانی جنوب روسیه و اوکراین به اوج خود رسید. درآن زمان سواره نظام روسی از مسلسل بر روی گاری متصل به اسب استفاده می کرد. کلمه Tavrichannka اصطلاحی برای کالسکه سنگین است که در مناطق جنوب اکراین و کریمه استفاده می شود. تاکتیک تاچانکا تاکتیک تاچانکا بر استفاده از سرعت برای غافلگیری دشمن متمرکز بود. تاچانکاها قبل از معرفی تانک یا خودروها در میدان جنگ مورد استفاده قرار می گرفتند.از سرعت گاری متصل به اسب برای انتقال سریع سکوی مسلسل به موقعیت شلیک مطلوب استفاده میشد. سپس نیروهای دشمن قبل از اینکه فرصتی برای عکس العمل داشته باشند، مورد شلیک قرار می گرفتند.علاوه بر آن از آنجایی که مسلسل به سمت عقب گاری نشانه رفته بود، تاچانکاها همچنین پس از حملات یا در طول عقب نشینی، آتش سرکوبگر موثری را بر روی سواره نظام دشمن اجرا می کردند. تاچانکا که در ابتدا توسط ارتش های روسیه و اکراین استفاده می شد،بعدا توسط تعدادی از کشورهای دیگر نیز مورد استفاده قرار گرفت که مهم ترین آنها ارتش لهستان بود که از این گاری های مسلح در طول جنگ لهستان و شوروی استفاده نمود.در لهستان به آنها Taczankas می گفتند. تاچانکاهای تولیدی در طول تهاجم به لهستان در سال ۱۹۳۹ برای پشتیبانی از اسکادران های سواره نظام استفاده شدند. ادامه دارد....  مترجم SHAHDAD استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد.

با سلام هواگرد جدید از سرزمین ماه و ستاره پرواز جدیدترین جت تهاجمی ترکیه تا سال 2022 آنکارا: براساس اطلاعات منتشر شده از سوی بخش رسانه ای صنایع هوا- فضای ترکیه (TAI) ، این مجموعه در حال برنامه ریزی برای نخستین پرواز جدیدترین جت ضربتی / آموزشی خود تا سال است 2022 که طراحی آن بطور کامل در این کشور صورت گرفته و انتظار میرود که تا سال 2025 برای تحویل به مشتریان احتمالی در دسترسی قرار گیرد . در این خصوص ، تحلیگر روزنامه Daily Sabah معتقد است که پروژه موسوم به Hürjet که مجری آن صنایع هوا- فضای ترکیه است ، در اصل قراردادی میان این شرکت ، مدیریت صنایع دفاعی و فرماندهی نیروی هوایی ترکیه است . این پروتکل مقدماتی که مورخ دوم ژوییه 2018 میان سه مجموعه فوق الذکر به امضاء رسید ، یک برنامه ریزی هدفمند برای تامین نیازمندی نیروی هوایی ترکیه برای ایجاد یک بستر بومی جهت آموزش خلبان بشمار می رود که درنهایت می بایست به پرواز با جت رزمی بومی این کشور منتهی گردد . براساس مفاد این پروتکل ، مدیریت بخش دفاعی وزارت دفاع و همچنین نیروی هوایی ترکیه ، درردیف جدی ترین حامیان این برنامه قرار دارند . به گفته کارشناسان نظامی ، برنامه موسوم به Hürjet در دو پیکر بندی تولید خواهد شد . گونه نخست صرفا" با هدف آموزش خدمه هوایی وارد خدمت شده ، در حالی که گونه دوم ، بطور کامل مسلح خواهد بود . در نسخه تهاجمی این جت رزمی ، تجهیزات لازم نظیر رادار ، سامانه های کنترل آتش ، غلافهای حمل مهمات خارجی و موارد مشابه بدان اضافه می گردد . در مرحله طراحی این هواگرد جدید نیز بطور قطع از تجارب پیشین طرفهای درگیر در پروژه ، برای بهبود ویژگی های آموزشی و پروازی استفاده می شود . علاقه جدید صنعت هوا- فضای ترکیه به توسعه هواگردهای آموزشی ، ناشی از جذاب بودن بازار این نوع هواپیماهاست ، چرا که میزان گردش مالی در این بازار ، در بیست سال اخیر به 1.6 میلیارد دلار رسیده و این نشاندهنده رونق این بخش از صنعت هوایی است . به همین منظور ، برای کسب حداکثر سهم از این بازار ، برنامه بلندپروازانه Hürjet طراحی گردید تا پس از طی مراحل تولید ، نخستین پرواز آن در سال 2022 و پس از آن از سال 2025 به مشتریان احتمالی تحویل گردد . به گفته منابع ترک ، در تولید این جت آموزشی ، اولویت با کاربرد سامانه ها و زیرسیستم های بومی مورد نیاز است تا از عملیاتی بودن این هواگرد و همچنین نیل به کسب سهم از بازار جهانی ، بطور کامل اطمینان حاصل آید . پی نوشت : هنوز منتظریم که شفق/برهان ، یک روزی پرواز کنند صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

در نمایشگاه امروز از موشک کروز حیدر سامانه جمر جرارتی سامانه چف و فلر سامانه هشدار لیزری و سامانه جامع هشدار و کنترل خود حفاظتی بالگرد از جمله مواردی بودند که برای بالگردها در معرض نمایش قرار داده شدند. موشک حیدر جمر حرارتی سامانه هشدار لیزری سامانه جامع نمایش و کنترل خود حفاظتی بالگرد

بر روی ۴۰ فروند از بالگردها، سامانه دید در شب نصب شده است فرمانده هوانیروز نیروی زمینی ارتش: با تلاش‌های انجام شده در سال‌های اخیر، توان رزم هوانیروز را به ۸۰ درصد رساندیم و بیش از ۸۰۰ قطعه تولید کردیم که بر روی بالگردهایی استفاده می‌شود. ساخت تجهیزات دید در شب از دستاوردهای هوانیروز است؛ در دنیا تنها چند کشور دارای توانایی دید در شب هستند مانند روسیه و آمریکا، ایران اسلامی هم یکی از این کشورها است.بر روی 40 بالگرد تا الان سامانه ی دید در شب نصب شده است.

کروز حیدر-1 / بل 214 برد ادعایی : 200 کیلومتر

سردار حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه : موشک هایپرسونیک ایران: موتوری دارد که 300 الی 400 کیلومتری هدف و بیرون از جو روشن شده و به جهات مختلف حرکت می‌کند. سرعت این موشک بیش از 12 الی 13 ماخ است. موشک کروز پاوه: موشک کروز پاوه دقت زیر یک متر و سر جنگی با قدرت بسیار بالا دارد و دارای برد ۱۶۰۰ کیلومتر است که با فاصله ۵۰ متری زمین حرکت میکند. برد 2000 کیلومتری موشک های ایران: محدودیت بُرد ۲۰۰۰ کیلومتری موشک‌های ما به احترام اروپایی‌هاست. ان‌شالله احترام خودشان را حفظ کنند.

بسم ا.. موشک کروز پاوه https://www.aparat.com/v/GshFm

بخش سوم و پایانی ابهام قبل از ورود به صحنه نبرد درخصوص این واقعیت که آلمان و چند کشور اروپای غربی / شرقی ، تصمیم خود را درخصوص تحویل تانکهای لئوپارد 2آ4 به اوکراین اتخاذ کرده و آن را علنی کرده اند ، بسیار گفته و نوشته شده است که بخشی از تحلیل های مربوط به آن در سطور بالا مورد بررسی قرار گرفت . با این حال ، اگر نسخه تحویلی ، همانی باشد که در خبرها اعلام شده ( بدلیل تفاوت های موجود در برخی رسانه ها در خصوص تحویل نسخه 2آ4 یا 2آ6 ) اینک براساس اعلام رسمی ، کشورهای آلمان ، لهستان ، نروژ ، اسپانیا قرار است چند ده دستگاه تانک را به ارتش کیف تحویل دهند . اما روسها از شیوه حفاظت این محصول غربی بطور دقیق چه اطلاعاتی دارند و قرار است چگونه با آنها مقابله کنند ؟! متن پیش رو ، نگاه شرقی ( روسی ) به ماجرای دفاع دربرابر این جنگ افزار جدید در صحنه نبرد اوکراین بحساب می آید . این شکل از روی منابع روسی به فارسی ترجمه شده ... لئوپارد2آ4.... آیا کارایی آن به اندازه تبلیغات صورت گرفته بر روی آن است ؟!! از یک نظر ، تحلیل در خصوص قابلیت های رزمی این تانک اصلی میدان نبرد آلمانی ، دو چهره مشخص را از خود به نمایش می گذارد . درواقع ، از یک طرف نمی توان مزیتهای این فناوری را شامل سهولت کاربرد ، قابلیت اطمینان بالا و درنهایت کیفیت سامانه های بکار رفته درآن را انکار نمود که به شکل ذاتی ، معرف کیفیت محصولات نظامی آلمانی است . اما از سوی دیگر ، جنگ درسوریه و حضور ارتش ترکیه و وارد شدن در عملیات نظامی علیه بخشی از شبه نظامیان حاضر در این کشور ویران شده و بالتبع ارسال تانک های لئوپارد 2آ4 و داده های ثبت شده درآن که حتی گفته میشود برخی از سامانه های زرهی ترک با استفاده از مهمات ضد زره قدیمی نظیر مالیوتکا ، منهدم شده اند ، باعث میشود تا تردیدهایی در زمینه کارایی این سخت افزار فراهم آید . اگر چه باید معترف بود که در خصوص انهدام لئوپاردهای تُرک ، اغراق هایی نیز صورت گرفته ، اما انتشار تصاویر لئوپاردهای منهدم شده ارتش ترکیه به شکل نسبی ، ضربه مشخصی را به شهرت این تانک وارد نمود . در نتیجه ، حضور رزمی این تانکها توسط ارتش ترکیه در صحنه عملیات نظامی و انهدام چند دستگاه ازآن را نمی توان یک تصویر کامل از شکست فناوری این تانک محاسبه نمود ولی لئوپارد به مانند همتایان بریتانیایی و روسی خود از چند نقطه ، ضعف های مشخصی را بخود می بیند ( در بخش های انتهایی و فوقانی تانک ) و این رامی توان در خصوص همه تجهیزات مورد کاربرد در صحنه رزمی اوکراین صادق دانست . از دید منابع روسی ، بحث بقاء پذیری یک تانک اصلی میدان نبرد را می بایست با ارزیابی میزان حفاظت آن در بخش جلویی و برجک مورد بررسی قرار داد ، هر چنددر این میان برخی معتقدند که در صحنه نبرد ، الزاما قرار نیست تنها به پیشانی تانک شلیک کند ، اما لئوپارد2آ4 به مانند همتایان شرقی و غربی خود ، در این زمینه صاحب شهرت به نظر می رسد . با توجه به این مساله ، در نگاه نخست ، وضعیت جالبی را شاهد خواهیم بود ، بدین معنی که هیچ تصویر مستندی درخصوص انهدام این تانک از بخش پیشانی وجود ندارد که نتیجه طبیعی چنین امری ، آن است که نمیتوان تحلیل نمود که این بخش نقطه ضعفی را از خود نشان خواهد داد یا خیر ، اما با توجه به دارایی های ضد زره زمین و هواپایه ارتش روسیه ، میتواند برای مدافعان ، به یک ضعیف کننده اعصاب ( کنایه از حفاظت موثر دراین بخش و تضعیف اثر بخشی سامانه های ضد زره .م ) تبدیل گردد . آیا لئوپارد2آ4 با شاخص های یک تانک پیشرفته مطابقت دارد ؟! به اعتقاد کارشناسان روسی ، این تانک آلمانی ، علیرغم تبلیغات صورت گرفته روی آن ، یک فناوری به نسبت قدیمی است که امکان تاثیر گذاری ماورایی بر روی صحنه نبرد را دراختیار ندارد ، هر چند در منابع غربی ، ( چه مراجع مستند و چه ویراستاران ویکی پدیا) به این تانک یک قدرت جادویی در دفاع همه پرتابه های ضد زره موجود در سازمان رزمی ارتش روسیه اعطاء کرده اند . اما در واقعیت ماجرا ممکن است روند مقداری متفاوت باشد . این شکل از روی منابع روسی به فارسی ترجمه شده ... لئوپارد2آ4 از سال 1985 در خط تولید قرار گرفت و بمدت شش سال ، یعنی تا مارس 1992 این فرآیند ادامه پیدا نمود . براساس داده های موجود ، تمامی تانکهایی که در این بازه زمانی تولید شدند ، دو سطح حفاظت زرهی مشخص را در قالب B-tech و C-tech دریافت نموده اند که تانکهای تحویلی از سال 1985 تا 1987 سطح حفاظت B-tech را دارا هستند . از سال 1988 تا 1992 نمونه های تحویلی به بوندس وهر ، سطح حفاظتی C-tech را بخود می بینند که به شکل منطقی ، بقاء پذیری بیشتری را برای تانک مزبور فراهم می نمود و اگر این داده که لئوپاردهای صادراتی از نوع B-tech بوده اند ، مورد پذیرش قرار گیرد ، نسخه هایی که بطور مستقیم از ارتش آلمان به اوکراین ارسال خواهند شد ،احتمالا از نمونه C-tech خواهند بود . با این حال ، ارتش آلمان هنوز داده های دقیق تری را در این زمینه منتشر ننموده ولی به احتمال بسیار زیاد ، زره های سرامیکی روی برجک این تانکها نصب خواهد شد ( یا بصورت نصب شده ارسال می شود ) که برای خنثی کردن تاثیر ضربه ناشی از برخورد موشکهای ضد زره مجهز به کلاهک های تجمعی ( مضاعف/ دوگانه ) استفاده می شود . در ادبیات علمی غرب ، به این زره ها ، سطوح حفاظتی واکنشی غیر انفجاری ( NERA) گفته میشود که تجهیزات زرهی روسی نیز بدان مجهز شده اند ، در نتیجه لئوپارد در این زمینه ، بدون رقیب محسوب نمی شود . با این وصف ، مناقصه ارتش سوئد تاحدودی می تواند تصویر روشن تری را از نمونه های اولیه لئوپارد2آ4 برای مخاطب ایجاد کند ( نسخه Leopard 2 Improved که از فناوری های نسخه 2آ5 استفاده نموده ) و همچنین لئوپاردهای 2آ5 همین ارتش ( با شناسه STRV-122 ) که سطح حفاظت بهتری را به نمایش می گذارند . https://www.aparat.com/v/flOHN بدین ترتیب ، اگر تصویر ارائه شده مبنایی برای قضاوت باشد ، بخش پیشانی تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد2آ4 با سطح حفاظت B-tech ( ارائه شده توسط کشورهایی غیر از آلمان ) امکان مقاومتی میان 70-60 درصد را در برابر مهمات ساب کالیبر ( حدود 300 م.م ضخامت فولاد ) را فراهم می آورد ولی این میزان در برابر مهمات ضد زره قوی تر ، که امکان نفوذ به درون زرهی به ضخامت 500-400 م.م را دارد ، به حدود 30-20 درصد خواهد رسید . ( این اعداد برای شلیک مستقیم از روبرو به پیشانی تانک است ) این شکل از روی منابع روسی به فارسی ترجمه شده ... زره پیشانی لئوپارد2آ4 براساس داده های ثبت شده در منابع آشکار (باز) ، درصورتی که براساس استاندارد B-tech تحویل شود ، در بخش پیشانی با ضخامتی درحدود 400-350 م.م تا 700-600 م.م در بخش های مختلف ، میتواند در برابر مهمات ساب کالیبر یا کلاهک های تجمعی مقاومت کند . این مساله در نمونه های تی-72 بی و تی-80 یو بدلیل استفاده از زره های غیرفعال ، به نظر بالاتر می آید ( در بخش پیشانی ) . این شکل از روی منابع روسی به فارسی ترجمه شده ... اما حفاظت سطح C-tech ( تقویت شده ) گرچه با نمونه قبلی ، تفاوت هایی را نشان میدهد ، ولی براساس گزارش هایی که بریتانیایی ها منتشر کرده اند ، ( مقایسه بین C-tech و حفاظت چلنجر ) ، لئوپارد آلمانی در بخش پیشانی برجک ، با زرهی به ضخامت 420-410 م.م امکان مقابله با مهمات ساب کالیبر و در بخش هایی با ضخامت حدود 800-750 م.م دربرابر مهمات شدید الانفجار ضد زره را در اختیار داشت که به ادعای روسها ، این ارقام ضعیف تر از سطح حفاظت تی-72بی و تی-80یو بدون دفاع فعال به نظرمی رسد . با توجه به این مساله ، سطح حفاظت لئوپارد2آ4 براساس داده های موجود و بدون تغییرات احتمالی ، مقداری با استانداردهای امروزین فاصله دارد، هر چند این تحلیل که این سطح حفاظت کاملا بی فایده است نیز درست به نظر نمی رسد ، بدین معنی که با مهمات ضد زره قدیمی نمیتوان ان تانک را متوقف نمود . از راست به چپ : پرتابه 3VBM19 / 3BVM22-23 / 3BM42 آیا راهی برای متوقف کردن پلنگ آلمانی وجود دارد ؟!! در سطور پیشین ، به شکل مختصر ، ضعف های این تانک در بخش انتهایی بدنه و فوقانی بررسی شد ، اما وقتی امکان شلیک مهمات ضد زره بصورت عمود بر زره تانک فراهم شود ، حتی مهمات قدیمی ضد زره می تواند حرفهایی برای ارائه داشته باشد تا جایی که منابع روسی معتقدند که مهمات ضد زره توپهای 30 م.م نیز در سطح مشخصی ، توان وارد کردن آسیب به این تانک آلمانی را دارند . علاوه براین ، توپخانه ، مین ضد تانک ، بدون سرنشین های انتحاری ( و البته مسلح کردن زمین عملیات .م ) نیز میتواند برای هر خودروی زرهی در صحنه نبرد خطرناک باشد . مهمات (شامل خرج و پرتابه ) توپ 2A46 اما به واقع باید گفت که رودرویی با لئوپارد2آ4 از بخش پیشانی با استفاده از مهمات ضد زره با کلاهک تجمعی ، راکتهای ضد زره قدیمی و .. اثر مطلوبی نخواهد داشت و این مساله بخصوص برای آن دسته از کسانی که معتقدند ، امکان نابود کردن این تانک با موشکهای ضد زره مالیوتکا وجود دارد ، می بایست توجیه شود . اما برای خدمه تانکهای روسی ، استفاده از مهمات ساب کالیبر میتواند تا حدودی ره گشا باشد ، اگر مهمات اورانیومی به اوکراین تحویل نشود ، مهمات Mango یا حتی نمونه های موسوم به Leads ( در نسخه های تولید شده از تنگستن ) میتواند موثر باشد . مضاف براین ، امکان کاربرد موشکهای ضدزره هدایت شونده نیز از تانکهای روسی علیه لئوپارد وجود دارد که البته در خصوص کارایی مشخصی ، بحث های کامل تری باید صورت گیرد .در حوزه تسلیحات ضدزره موجود در سازمان رزمی پیاده نظام ارتش روسیه ، نمونه های کنکورس-ام ، میتس-ام ، کورنت و همچنین نمونه های متاخر Khrizantema-S و Shturm می تواند کارایی مناسبی را به نمایش گذارد . پی نوشت : بن پایه 1 بن پایه 2 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

تاریخچه ساخت و استفاده از مهمات ترموباریک قسمتی از مقاله MUNITIONS – Thermobaric Munitions and their Medical Effects نوشته : David Andre قسمت اول : مهمات ترموباریک سلاحهایی هستند که برای ایجاد دما و فشار بالا نسبت به سلاحهای متداول انفجاری ، طراحی شده اند . این اصطلاح معمولا معادل مواد منفجره مهمات هوا-سوخت (fuel-air explosives) (FAEs) به کار می رود . این سلاحها معمولا صدمات اولیه بسیار بیشتری نسبت به مواد منفجره معمول ایجاد می کنند و البته مکانیسم عملکرد اصلی آنها هم همین است . تاریخچه : رد مهمات ترموباریک را می شود تا ارتش آلمان در جنگ جهانی دوم دنبال کرد . آنها برای این کار از یک مجموعه راکت انداز شش تایی در جبهه شرقی استفاده می کردند . ابتدا پنج لانچر اول با محفظه های پر شده از گاز پروپان مسلح می شدند . پنج شلیک اول گاز را در محل هدف پخش می کردند و شلیک ششم برای انفجار بود . با به زمین خوردن محفظه ها ، این گاز با هوا مخلوط می شد و یک مخلوط قابل اشتعال فراهم می آورد که با گلوله ششم منفجر می شد . در مرحله نهایی از شلیک راکتهای کالیبر بالا با دیواره نازک که حامل مواد منفجره معمولی بودند به آن محل ، برای به حداکثر رساندن قدرت انفجار شلیک می شد . بعد از این تلاشهای اولیه توسعه جدیدی تا دهه 1960 اتفاق نیفتاد . در دهه 1960 ، ایالات متحده شروع به استفاده از مهمات هوا-سوخت (FAEs) در طی جنگ ویتنام کرد و برای این کار از بمبهای هواپرتاب مختلفی استفاده کرد . اتحاد جماهیر شوروی در طی جنگ افغانستان شروع به استفاده از سلاحهای ترموباریک کرد و بعدها روسیه در چچن نیز از این سلاح استفاده کرد . روسها این مواد را به شکل بمبها و راکتهای هواپرتاب یا راکتهای زمین پایه توسعه دادند . راکتهای زمین پایه تا اندازه قابل حمل توسط نفر توسط روسها توسعه یافت. طراحی : مهمات ترموباریک ابتدا یک ابر آیروسل از گاز ، مایع یا پودر بسیار ریز از ماده منفجره ایجاد می کند ، تعدادی از سوختهای شناخته شده برای این کار عبارتند از : اتیلن اکسید (ethylene oxide) ، پروپیل اکسید (propylene oxide) ، آمونیوم نیترات (ammonium nitrate) و پودر پنتا اریتیرول تترا نیترات (Pentaerythritol tetranitrate)(PETN) . این ابر در اطراف همه چیز پخش می شود و همچنین وارد حفره ها و ساختمانها هم می شود . این ابر می تواند قبل از انفجار ، از روزنه های کوچک روی ساختمانها ، پناهگاهها و حتی دریچه های خودروهای زرهی وارد آنها شود . آزمایش عملکرد مهمات ترموباریک دوش پرتاب ارتش آمریکا که در جنگ عراق برای استفاده تفنگداران توسعه یافته بود . نتیجه این انفجار یک ابر پلاسمایی است که دمای آن به حدود 2500 تا 3000 درجه می رسد. زمان سوختن این ابر در مقایسه با مهمات شدید الانفجار معمولی کندتر است . در بعضی موارد پودر آلومنیم هم به این مواد اضافه می شود تا این تاخیر را بیشتر کند . زمان طولانی تر این سوختن به مفهوم زمان ماندگاری بیشتر موج انفجار است . این افزایش فشار می تواند تا میزان 73 کیلوگرم بر سانتی متر مربع ( هزار پوند بر اینچ مربع ) هم بالابرود که این فشار بالا علت اصلی اثر کشندگی و تخریبی در این انفجار است . در فضاهای بسته به علت بازتاب موج انفجار و تاثیر جند باره آن ، آسیب های انسانی حاصل شدید تر هستند . یکی از موارد آسیبی که نباید فراموش شود ، سوختگی های حاصل از انفجار هستند ، همچنین زمانی که کل اکسیژن محل در انفجار مصرف می شود ، در ابتدا یک مکش اتفاق می افتد که تمام اشیای قابل حرکت در حاشیه انفجار را به داخل می کشد . حتی اگر جنگ افزار به درستی عمل نکند و سوخت پخش شده منفجر نشود ، به علت این که یکی از پرکاربرد ترین مواد اتیلن اکساید است ، محل مورد نظر می تواند بسیار سمی باشد .اتیلن اکساید گازی است که برای ضد عفونی در صنایع بهداشتی به کار می رود و در صورت تنفس بسیار سمی است . در صورت بروز چنین حالتی اتهام استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی هم ممکن است پیش بیاید . ادامه دارد ... .

بسم ا... بخش دوم ..... 2- جدول زمانی تحویل اگر چه هنوز مشخص نیست که جدول زمانی تحویل کامل تانکهای لئوپارد چگونه برنامه ریزی شده ولی حداقل 14 دستگاه از این تانکها از ذخیره ارتش آلمان برداشت خواهد شد که به گفته ارتش آلمان ، " گام اول " خواهد بود . همزمان ارتش بریتانیا نیز اعلام نموده که تا انتهای ماه مارس 2023 ، چالنجرهای خود را به اوکراین ارسال می کند ولی برخی معتقدند که بخش عمده تانکهای آبرامز و لئوپارد در بازه زمانی بهار تا تابستان 2023 در میدان نبرد مشاهده می شوند . تحویل لئوپاردهای کانادایی هنگامی که روسها در فوریه 2022 به اوکراین حمله بردند ، شرایط و اقلیم زمستانی ، پیشروی را دچار مشکل کرد ، و اینکه با شروع یک زمستان دیگر ، جنگ ایستا ( موضعی ) مجددا دیده می شود که این جنگ در امتداد یک خط قابل تشخیص جریان دارد . اما با گرم شدن هوا ، بسیار بعید خواهد بود که این خطوط همچنان به شکل فعلی حفظ شوند چرا که هر دوطرف برای شروع عملیات نظامی از بهار سال 2023 دلایل خود را دارند ،اما آیا اوکراین می تواند روی تانکهای جدید حساب باز کند یا خیر ، که این عامل اصلی در کسب نتایج روی زمین به نظر می رسد . میزان حفاظت زرهی دوسمت تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد2آ4 4-3 آموزش ، تعمیر و نگهداری /آماد و پشتیبانی تمامی تانکهای اصلی میدان نبردی که قرار است به اوکراین تحویل شود ، سامانه های رزمی پیشرفته و پیچیده ای محسوب می شوند . به مانند هر ماشین دیگر ، این پیچیدگی به معنای قطعات بیشتر و اجزای پیچیده تری است . سامانه های کنترل آتش این تانکها ، رقومی (دیجیتال) بوده و پشتیبانی به مراتب بالاتری را در مقایسه باسامانه های روسی طلب می کنند . علاوه براین ، فاصله یابهای لیزری ، ابزارهای به غایت دقیقی محسوب می شوند که باید مستمرا بازبینی شده و در کنار آن ، تعمیر یا جایگزینی زره های واکنشی نصب شده روی لئوپارد ، وضعیت کاملا متفاوتی با همتایان روسی که روی بدنه فولادی ، پیچ و مهره شده یا روی آنها کیسه شن قرار می گیرد را به نمایش می گذارد . مضاف براین ، آموزش خدمه فرآیند زمان بری را خواهد داشت . تحویل لئوپاردهای کانادایی بدین سان ، بیشتر از 100 دستگاه تانکی که قرار است به اوکراین تحویل داده شود ، اگر پشت خطوط اصلی منتظر قطعه یدکی باشند یا تکنسین های فنی برای راه اندازی این سامانه ها وجود نداشته باشد ، امکان تغییر توازن در نبرد را به اوکراین نخواهد داد . درواقع ، چالش های مربوط به تعمیر و نگهداری ،و درکنار آن بحث پشتیبانی ، یکی از بزرگترین چالش های مربوط به تنظیم جدول زمان بندی تحویل تانکهای مزبور خواهد بود . در این رابطه ، آلمان قصد دارد تا پرسنل اوکراینی را در آلمان آموزش دهد ،اما این مساله خود یک چالش جدید است ، چرا که روند آموزش نیز چندان کوتاه نخواهد بود . آرایش قرارگیری خدمه لئوپارد2آ4 ارتش ایالات متحده برای آموزش خدمه آبرامز بصورت استاندارد 24 هفته را درنظرگرفته که درشرایط اضطراری می توان آن را فشرده تر برگزار کرد ولی الزامات تعمیر و نگهداری یک سامانه پیشرفته نظیر آبرامز در محیط رزمی باعث شده تا تحلیلگران این سئوال را مطرح کنند که تانکهای جدید چگونه می توانند در نبرد اوکراین تاثیرگذار باشند ؟!این مساله یک چالش لجستیک برای کشورهای غربی و اوکراین محسوب می شود . در آنسوی جبهه ، ارتش روسیه بشدت با مشکلات لجستیکی روبرو بوده و همچنان است که این امر نشان میدهد که چگونه این نوع چالش ها می تواند در صحنه نبرد تغییرات بزرگی را ایجاد نمایند . اوکراین براساس روند فعلی ، هنوز مزیت خوبی در حوزه لجستیکی دارد و انعطاف پذیری قابل توجهی را در حفظ خطوط خود به نمایش گذاشته ، ولی یکپارچه سازی خط تامین مهمات و قطعات یدکی ، آن هم مهمات و قطعاتی که منحصر به فرد بوده و قبلا در ارتش اوکراین سابقه استفاده نداشته ، بطور قطع یک چالش به نظر می رسد . به گفته برخی ناظران نظامی ، هر تانک لئوپارد ، آبرامز و چالنجر ، قطعات جداگانه ای را به شکل مرتب یا دوره ای مصرف می کنند که با هر تانک عملیاتی فعلی در ارتش اوکراین متفاوت است . در نتیجه ، اینکه ارتش اوکراین یا ناتو ، تا چه اندازه ای سریع و چگونه این قطعات و مهمات را از یک بخش کشور به نقطه ای که تانک مربوطه درآن از کار افتاده یا مهمات آن تمام شده ، می رساند ، نقش بسیار موثری در میزان تاثیرگذاری این تانکها ایفا می نماید . آرت ورک های نبرد 73 Easting 5- بکارگیری آخرین مولفه ای که می توان در حوزه میزان تاثیرگذاری تانکهای جدید بر صحنه نبرد اوکراین ذکر نمود ، شیوه کاربرد آن ها در میدان نبرد است . در این رابطه ، تحویل و سازماندهی این تانکها یک مساله و استفاده حداکثری از آنها در صحنه نبرد نیز مساله دیگری است . بدان معنا که ارتش اوکراین ازاین تانکها در آفند استفاده خواهد کرد یا در مقام دفاع ؟!!! آیا واحدهای زرهی مجهز به تانکهای غربی برای درگیرشدن با واحدهای زرهی ارتش روسیه به شکل آزاد عمل خواهند کرد یا علیه اهداف با سطح تهدید کمتری بکار گرفته خواهند شد ؟! آیا ارتش اوکراین از تانک های جدید خود در ترکیب با پیاده نظام ، مهندسی –رزمی و توپخانه استفاده خواهد کرد تا به درون خطوط دفاعی ارتش روسیه نفوذ کند ؟! آیا این تانکها بیشتر بعنوان یک ابزار ضد تانک کاربرد پیدا می کنند یا اینکه ارتش کیف همچنان از تسلیحات ضد زره موجود خود در نقش اصلی ضد زره استفاده می کند و تانکهای جدید برای ماموریتهای بهتری اختصاص خواهند یافت ؟؟ و درنهایت ، آیا این تانکها در ترکیب با تانکهای شرقی موجود در واحدهای زرهی ارتش اوکراین قرار می گیرند تا به شکل اختصاصی سازماندهی می شوند ؟! نمای شماتیک برخورد دو نیروی زرهی در نبرد 73 Easting درواقع امر ، اگر چه کمیت تانکهای مورد استفاده توسط طرفین از اهمیت بسیار بالایی برخوردار خواهد بود ، ولی تاکتیکهای بکارگرفته شده نیز جایگاه خود را دارد . در مشهورترین نبرد زرهی جنگ دوم خلیج فارس ( 1991) که به 73 Easting نیز مشهور شد ، واحدهای زرهی ارتش آمریکا ، که درمواجهه با یگان های تانک گارد ریاست جمهوری ارتش عراق قرار گرفتند ، درمجموع ، طرف عراقی ، تعداد تانک بیشتری در اختیار داشت ولی مزیت آشکار واحدهای آمریکایی در حوزه فناوری ، باعث شد تا قاعده قدیمی برتری در کمیت تا حدودی رنگ ببازد به زبان ساده تانکهای آمریکایی امکان شناسایی و درگیر شدن با هدف را از فاصله دورتری داشتند و این توان انهدام بیشتری را بدانها می داد ، اما برخلاف تصورات موجود ، این فقط یک بخش ماجرا بود ، چرا که دکترین رزمی ارتش آمریکا و وظایف مندرج در کتابچه های راهنمای میدانی بود که موفقیت اصلی را رقم زد و باعث شد تا درحدود نیمی از 300 یا 400 دستگاه تانک عراقی ، بدون انهدام یک دستگاه تانک آمریکایی ، از دست بروند . واحدهای درگیر در نبرد 73 Easting در این میان ، آنچه که دانستن آن اهمیت دارد ، این است که آیا زمانی که حملات احتمالی ارتش روسیه در بهار 2023 آغاز شود ، روسها به شیوه کلاسیک خود ، یعنی متمرکز کردن واحدهای زرهی در مقیاس بزرگ و ایجاد یک منطقه مانوری از چنین یگان هایی برای رویارویی با ارتش اوکراین ادامه میدهند ؟ و آیا اوکراین این چالش را قبول خواهد کرد یا اینکه ذخایر زرهی خود را برای استفاده در محورهای خاص ، در عقب نگاه خواهد داشت ؟! نشانه های که درطول جنگ 11 ماهه ثبت شده نشان میدهد که روسها برای کسب موفقیت در مقیاس بزرگ ، تلاش می کنند تا منابع نظامی خود را بطور گسترده وارد عمل کند در حالی که متقابلا ، واحدهای اوکراینی بدلیل محدودیتهای خاص خود ، بیشتر تلاش نمودند تا با ابتکارعمل بیشتر ، جنگ را ادامه دهند . در نتیجه ، اگر این الگو ادامه پیدا کند ، احتمالا تانکهای جدید تاثیرات بیشتری را به نمایش می گذارند . در این میان ، برخی از کارشناسان نظامی غربی معتقدند که وقتی روسها در فوریه 2022 به اوکراین حمله بردند ، مزیت اصلی آنها در پیشروی سریع ، حضور پرتعداد واحدهای زرهی بود ولی از آن زمان به بعد ، این اوکراین بود که تاحدودی دست برتر را در اختیار گرفت ( البته این جمله یک مقداری مبهم هست ، بدین معنا که فقط بدلیل شیوه کاربرد زرهی توسط روسها ، کیف ابتکارعمل را بدست گرفته یا نه ، بحث کلی تری را باید در این حوزه وارد صحنه کرد تا متن معنای بیشتری را بخود بگیرد .م ) که این نیز ناشی از بکارگیری بهتر زرهی توسط ارتش اوکراین است . با این حال ، روند فوق مطلق نیست ، چرا که روسها با مشکلات لجستیکی قابل توجهی روبرو هستند ( در چند ماه نخست جنگ ، مباحثی نظیر مشکلات در تامین سوخت یا توانایی های محدود در بازیابی تانکهای آسیب دیده ) در افزایش تعداد تلفات روسها موثر بوده است ( که البته ظاهرا این مشکلات کمتر شده .م ) . بدین ترتیب ، برخی مدعی اند که می تون ضعف اوکراین در حوزه کمیت و کیفیت را با کاربرد تاکتیک های جدید تا حدودی برطرف نمود . نمای فوقانی و داخلی لئوپارد و جانمایی سامانه های رزمی و پشتیبانی درصورتی که این مساله بصورت یک الگوی مشخص برنامه ریزی و دنبال شود ، پس از تحویل تانکهای لئوپارد2 و مابقی نمونه ها ، پتانسیل تاثیرگذاری روی صحنه نبرد تا حدودی افزایش پیدا خواهد کرد ولی مجموع این تحلیل ها فقط زمانی صحت پیدا می کند که تانکهای فوق تا بهار سال 2023 آمادگی کامل را برای نبرد پیدا کنند و این مساله یعنی کسب آمادگی نیز بدان معناست که ناتو و ارتش های غربی بتوانند ترکیب آموزش ، تعمیر و نگهداری ، لجستیک موثری را برای حفظ استمرار عملیات این تانکها در اختیار ارتش اوکراین قرار دهند . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

چرا پادشاه بازنشسته خواهد شد؟! نیروی هوایی ایالات متحده قصد دارد، F-22 Raptor را از حدود سال 2030 بازنشسته کند. همانطور که قبلاً گزارش شده است، ژنرال چارلز کیو براون جونیور، رئیس ستاد نیروی هوایی، طی سخنانی در کنفرانس برنامه های دفاعی McAleese FY2022، در 12 می 2021 گفت که نیروی هوایی ایالات متحده موجودی جنگنده های خود را از هفت ناوگان به چهار ناوگان کاهش خواهد داد. یکی از سخنگویان نیروی هوایی در پاسخ به سوالی برای شفاف سازی گفت که اندیشه بلند مدت ژنرال براون ،در زمینه ناوگان بسیار کوچک رپتور که پشتیبانی از آن به طور فزاینده ای سخت می شود، به خصوص آنکه در سال ۲۰۳۰ از مرز ۲۵ سالگی عبور می‌کند،می باشد. او گفت که F-22 در نهایت بازنشسته خواهد شد، و اشاره کرد که جانشین احتمالی F-22 نسل بعدی جنگنده برتری هوایی (NGAD) خواهد بود. کارشناس هوانوردی جیمز اسمیت می‌گوید: USAF می خواهد F-22 را از حدود سال ۲۰۳۰ عمدتا به دو دلیل بازنشسته کند:اول،هزینه های عملیاتی بالای F-22 و دوم،منسوخ شدن F-22 در تعدادی از زمینه‌ها، که البته مورد دوم دلیل اصلی می باشد. با توجه به هزینه های عملیاتی بالا، ناوگان F-22 به تعدادکافی برای جایگزینی F-15 تولید نشده است و بنابراین، لجستیک و زنجیره تامین آن به اندازه جت هایی مانند F-16 و F-۳۵ از صرفه جویی هزینه ها بخاطر میزان تولید بالا بهره نمی برد. F-22 همچنین از مواد جاذب راداری قدیمی استفاده می کند که هزینه های نگهداری را افزایش می دهد. بهسازی صحیح F-22 با مجموعه مواد بادوام تر بکار رفته در F-35 بدون تعویض پنل های کامپوزیت هر F-22 نیز امکان پذیر نیست. این کامپوزیت‌ها یکسان نیستند، بنابراین استحکام ساختاری جت و احتمالاً ضخامت پوسته آن تحت تأثیر قرار می‌گیرد و نیاز به تأیید مجدد محدوده عمر سازه و احتمالاً طراحی مجدد پنل‌ها و درها برای سازگاری با هندسه تغییر یافته دارد. همچنین تعدادی از پیشرفت‌های تکنولوژیکی دیگر وجود دارد که امکان نگهداری ارزان‌تر جنگنده ها را می‌دهد،اما برخی از این تغییرات آنچنان عمیق است که برای استفاده از آن F-22 نیاز به طراحی مجدد دارد. برد محدود، سیستم اویونیک قدیمی و طراحی آن مهمترین دلایلی است که اف ۲۲ را به یک جنگنده منسوخ تبدیل کرده است. از نظر برد، F-22 اساساً برای نبرد در اروپا طراحی شده است، و بنابراین شعاع رزمی آن در حدود 590 مایل دریایی برای جنگ با چین ایده آل نیست. این به این دلیل است که جت ها ممکن است نیاز داشته باشند از مکان هایی مانند گوام پرواز کنند که در اینصورت متکی به تانکرهای سوخت رسان هوایی می باشند. جنگنده های رادارگریز و موشک های بسیار دوربرد جدید دشمن ممکن است بتوانند آن تانکرها را از دور خارج کنند و توانایی عملیاتی رپتورها را به خطر بیاندازند. در مقام مقایسه، F-35A دارای شعاع نبرد760 مایل دریایی است و موتور جدیدی برای آن ساخته شده است که این شعاع را تا نزدیک به 1000 مایل دریایی افزایش می دهد. همچنین پیش‌بینی می‌شود که جانشینF-22 یعنی پروژه NGAD دارای شعاع رزمی بیش از 1000 مایل دریایی باشد. از نظر تجهیزات اویونیکی،F-22بخاطر کدهای ADA قدیمی با ماژولاریت محدود که بر روی پردازنده های قدیمی اجرا می شود،به طور قابل توجهی با مشکل مواجه است.از آنجایی که نرم افزار خیلی ماژولار یا باز نیست، افزودن یک سنسور جدید نیاز به کار اضافی زیادی دارد. برای اینکه F-22 از جت هایی مانند J-20 تا دهه 2030 و بعد از آن بهتر عمل کند، باید با داشتن یک صفحه نمایش روی کلاه ، یک صفحه نمایش پانوراما در کابین خلبان، سیستم های جنگ الکترونیک به روز شده، سنسورهای مادون قرمز برد بلند، سیستم های ارتباطی مدرن ،ترکیب سنسورهای بهبودیافته و سیستم‌های شناسایی رزمی و غیره بروز شود.توسعه یک سامانه با معماری باز، زمان و هزینه می برد،اما از آنجا به بعد ادامه پیشرفت بسیار آسان تر خواهد بود،این ویژگی وقتی وارد چیزی شبیه به جنگ سرد دوم می شویم بسیار مهم خواهد بود. در مورد رادارگریزی، F-22 کاملاً رادارگریز است، اما این پتانسیل بخاطر مانور پذیر ساختن آن، به خطر افتاد ،اما در عصر حاضر با پیشرفته‌تر شدن موشک‌های هوا به هوا، اولویت مانورپذیری کمتر و کمتر می‌شود. اسمیت نتیجه گیری می کند: با طراحی جدید،شما می توانید یک جت بسازید که با شکل بهتر،بر علیه هر دو نوع رادار،یعنی رادار کنترل آتش مثل ایکس باند و رادارهای فرکانس پائین ضد پنهانکار که در باندهای یو اچ اف و وی اچ اف کار می‌کنند، توانایی پنهانکاری بسیار مؤثرتری داشته باشد و بتواند به جت هایی مانند جنگنده برتری هوایی نسل بعد اجازه اسکورت بی ۲۱ ها را در ماموریت های نفوذ به عمق آسمان دشمن بدهد.  مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.  منبع : https://www.google.com/amp/s/theaviationgeekclub.com/an-in-depth-analysis-of-why-usaf-wants-to-retire-the-f-22-raptor/

سلام و وقتتون بخیر با تشکر از زحماتتون و مطالب زیبا و بجایتان البته تاریخچه این گونه بمبها هم جالب است از تال بوی و گرند اسلم انگلیسی تا ای اس ام ای1 تارزون (نمونه هدایت شونده امریکایی تالبوی )که مخصوصا تالبوی و گرند اسلم کارنامه جالبی هم دارند https://en.wikipedia.org/wiki/Tallboy_(bomb) https://en.wikipedia.org/wiki/Grand_Slam_(bomb) https://en.wikipedia.org/wiki/ASM-A-1_Tarzon

بمب های پناهگاه شکن هسته ای: سازه های عمیق مدفون و سخت شده، مانند یک پناهگاه فرماندهی و کنترل یا یک سیلوی موشکی که ده ها تا صدها متر زیر زمین قرار دارند، در برابر پناهگاه شکن های معمولی مصونیت بیشتری دارند. تخریب این سازه‌ها حتی با استفاده از بمب اتمی که در سطح زمین منفجر شود دشوار است. تا همین اواخر، بمب هسته ای بزرگ 9 مگاتنی B-53 برای نابودی چنین اهدافی تعیین شده بود. در سال 1997، ایالات متحده بمب های اتمی قدیمی 9 مگاتنی خود را با بمب های 300 کیلویی اتمی کم توان تر اما نافذ به درون زمین جایگزین کرد. انفجارهای بسیار پر بازده (بیش از 100 کیلوتن) همراه با ریزش رادیواکتیو گسترده آنها برای تخریب سازه های مدفون بیش از 100 متر مورد نیاز است. تابش های مرگبار اتمی: در سایت آزمایش نوادا، شمال لاس وگاس. مهندسان کلاهک اتمی را در عمق 52 متری زیر خاک صخره‌ای فشرده دفن کردند. قطر موج پایه بسیار پرتوزا به 2.5 کیلومتر رسید که برای زندگی انسان بسیار خطرناک است. همچنین در این گونه انفجارهای اتمی مقادیر قابل توجهی از سنگ و خاک، رادیواکتیو شده و به صورت گرد و غبار یا بخار در اتمسفر پراکنده می شود و ریزش قابل توجهی ایجاد می کند. پناهگاه شکن های هسته ای ایالات متحده: در حال حاضر تنها دو نوع بمب اتمی فعال در زرادخانه ی هسته ای پناهگاه شکن ایالات متحده وجود دارد ولی برنامه های زیادی برای توسعه ی این سلاح ها وجود داشته است که لغو شده اند و منتظر موافقت کنگره هستند تا فعال شوند. نکته: تحویل در حالت استراحت، روشی است که در ان فرود بمب به سمت هدف با چتر نجات آهسته می‌شود به طوری که بدون منفجر شدن به زمین میرسد. سپس بمب مدتی بعد با تایمر منفجر می شود. بمب های بازنشست شده: بمب هسته ای مارک 8 (1952-1957): نفوذ کننده به زمین بمب هسته ای مارک 11 (1956-1960): نفوذ به زمین Mk 105 نقطه ی داغ (1958-1965): تحویل در حالت استراحت بمب هسته‌ ای B28 (1958-1991) : تحویل در حالت استراحت و انفجار در سطح زمین بمب هسته ای مارک 39 (1958-1962) : انفجار در سطح زمین بمب هسته‌ای B43 (1961-1990): تحویل در حالت استراحت و انفجار در سطح زمین بمب هسته ای B53 (1962-1997): تحویل در حالت استراحت بمب هسته ای B57 (1963-1993): تحویل در حالت استراحت بمب های در حال خدمت: بمب هسته‌ای B61 (1968-تاکنون): تحویل در حالت استراحت و انفجار در سطح زمین مد 11 (1997 تا کنون): نفوذ به زمین، تحویل در حال استراحت و انفجار در سطح زمین این بمب اتمی دارای قدرت حدود 400 کیلوتن تی ن تی است. میزان نفوذ به زمین آن گفته نشده است. بمب هسته‌ای B83 (1983-اکنون): تحویل در حالت استراحت و انفجار در سطح زمین این بمب اتمی دارای قدرت حدود 1.2 مگاتن تی ن تی است. میزان نفوذ به زمین آن گفته نشده است. به علت قدرت انفجار بالای این بمب اتمی، توانایی این بمب برای ضربه زدن به سیارک هایی که ممکن است به زمین برخورد کنند بررسی شده است. _____________________ ترجمه از mehdipersian _____________________ منابع: https://physicstoday.scitation.org/doi/10.1063/1.1634531 https://en.m.wikipedia.org/wiki/Nuclear_bunker_buster

پلنگ آلمانی در برابر خرس روسی تحویل لئوپاردها به کیف چگونه بر تعادل میدان نبرد در اوکراین تاثیر می گذارند ؟!! مقدمه : متن پیش رو ، ترکیبی از دو نظر غربی و شرقی در خصوص رویارویی تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد2آ4 در برابر پرتعداد ترین تانک های اصلی میدان نبرد روسیه ( تی-72 / تی-80 و تی-90 ) محسوب می شود . اگر چه در بازه زمانی برگردان این متن به فارسی (فوریه 2023) هنوز این درگیری رخ نداده ، ولی بررسی تقابل سخت افزارهای زرهی غربی و شرقی از دریچه دید دوطرف جالب به نظر می رسد . نکته اصلی این متن درآن است که با توجه به سوگیری شدید تحلیلی در فضای وب نسبت به هرکدام از دو طرف ، سعی شده حد امکان و بدون ضربه به متن اصلی از برگردان جملاتی که بار احساسی دارند ، خودداری شود آغاز : با اعلام تحویل تانک های اصلی میدان نبرد لئوپارد به اوکراین ، برای چندمین بار در ماه های اخیر ، مبحث اثرگذاری این سخت افزار نظامی در محافل نظامی شدت گرفت . آلمان ، به دلایل مختلف یکی از کشورهایی است که نقش محوری در تجهیز و تسلیح اوکراین برعهده دارد ، هر چند انگیزه های محتاطانه آلمان ها که بر روی مولفه هایی نظیر سابقه دشمنی با روسیه ، تبدیل شدن روسها به تامین کننده اصلی انرژی اروپا و فرهنگ به نسبت دیرینه ( البته آلمان ها تا سال 1945 به خروس جنگی اروپا شهرت داشت و تنها پس از اشغال پایه و اساس طولانی مدت نظامی گری در این کشور برچیده شد .م ) ضد نظامی گری پایه گذاری شده بود تا حدودی مقامات برلین را دچار محافظه کاری قابل ملاحضه ای نمود. با این حال استراتژی محتاطانه برلین در کمک به اوکراین تا پیش از فوریه 2022 ادامه داشت ولی با آشکار شدن شواهدی مبنی بر یک عملیات نظامی تهاجمی و سپس حمله روسها به اوکراین ، این روند ، صورت متفاوتی بخود گرفت . بدین ترتیب در حالی که ارتش بریتانیا چیزی در حدود 2000 قبضه موشک ضد زره و تعداد مشخصی از خودروهای زرهی سبک را به کیف تحویل می داد ، ارتش لهستان و لیتوانی سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب را در اختیار ارتش اوکراین قراردادند و ترکیه نیز اجازه تولید مشترک بدون سرنشین بیرقداررا صادر نمود ، اما آلمان ها تنها به ارسال چندهزار عدد کلاهخود نظامی بسنده کردند که این امر مورد اعتراض بقیه کشورها قرار گرفت . با این وصف و علیرغم سرعت آهسته کمک های نظامی آلمان ها ، روند سیر صعودی پیدا نمود تا درنهایت به انتشار خبر تحویل تانکهای لئوپارد-2 منتهی گردید . به همین دلیل برخی معتقدند که عملیات نظامی روسیه دراوکراین می تواند آغازی بر تغییر چشم اندازهای امنیتی در اروپا گردد ولی سئوال اصلی اینجاست که ورود لئوپارد به صحنه نبرد چه تاثیری بر تعال نظامی صحنه نبرد از خود برجای خواهد گذاشت ؟! مرحله یکم : مقایسه سخت افزارهای روسی و آلمانی درواقع امر ، تحلیل نظامی براساس شمارش تعداد تانکها ، پیاده نظام ، هواپیما و ... امری غیردقیق و غیرعلمی است . با این حال یکی از جامع ترین منابعی که تنوع و کمیت سخت افزارهای نظامی را در مقیاس جهانی به شکل سالانه بررسی می کند ، موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک ( IISS) است که نسخه سال 2022 آن درست قبل از تهاجم روسها به اوکراین منتشر گردید و به تقریب ، منبع معقولی برای درک این نکته که ارتش روسیه چه تعداد تانک و در چه گونه هایی را قبل از شروع جنگ بصورت عملیاتی در اختیار داشت ، محسوب می شود . با توجه به این مساله ، ارتش روسیه در فوریه سال 2022 چیزی در حدود 2927 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد را در سازمان رزم نیروی زمینی خود می دید که این تعداد در کنار 330 دستگاه نمونه موجود در یگان های تفنگدار دریایی و حدود 160 دستگاه در واحدهای هوابرد ، در مجموع ، 3417 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد را به نمایش می گذاشت ، در حالی که گفته میشود روسها تعداد 10200 دستگاه تانک دیگر را بصورت ذخیره نگهداری می کنند . در این میان ، با گذشت حدود 11 ماه و 15 روز از شروع جنگ ، براساس اطلاعاتی که منابع غربی مدعی آن هستند ، ارتش روسیه تا ابتدای فوریه 2023 در حدود 1446 دستگاه تانک را از دست داده اند که مجموع تعداد منهدم شده یا به غنمیت گرفته شده از سوی ارتش اوکراین محسوب می شود که اگر این عدد مبناء قرار گیرد ، حدود نیمی از تانکهای عملیاتی ارتش روسیه از دست رفته است . بااین حال منابع غربی معتقدند که این رقم تنها 90درصد از تلفات روسها محسوب می شود و هنوز 10درصد از موارد ثبت شده را نمی توان بطور قطع به ارتش روسیه منتسب نمود . اما با وجود تمامی ابهامات ، اگر عدد 1446 دستگاه مبنایی برای بررسی نرخ تلفات روسها در نظر گرفته شود ، موارد ذیل قابل بررسی به نظر می رسد: 1-از 2260 دستگاه تانک تی-72 شامل گونه های مختلف ، 934 دستگاه منهدم یا به غنمیت گرفته شده که نرخ تلفاتی در حدود 39 درصد را نشان می دهد . 2- از 580 دستگاه تانک تی-80 شامل گونه های مختلف ، 374 دستگاه منهدم یا به غنمیت گرفته شده که نرخ تلفاتی در حدود 64 درصد را به نمایش می گذارد . 3- از 417 دستگاه تانک تی-90 شامل گونه های مختلف ، 44 دستگاه منهدم یا به غنمیت گرفته شده که نرخ تلفات حدود 11 درصد را قابل مشاهده می نماید . اگر رقم 10200 دستگاه تانک ذخیره ارتش روسیه را که قبل از تهاجم ادعا شده شامل 7000 دستگاه تانک تی-72 ( شامل نسخه های AوB) ، تی-80 در حدود 3000 دستگاه (شامل نمونه های BV ، B وU) و چیزی در حدود 200 دستگاه تانک تی-90 بدانیم ، این بدان معناست که درصورت طولانی شدن جنگ در اوکراین ، میدان جنگ به شکل فزاینده ای تحت تاثیر حضور تی-72 قرار خواهد گرفت که بیشترین تعداد تانک در انبارهای ارتش روسیه را تشکیل می دهد . علاوه براین ، ممکن است شاهد افزایش فعالیت خط تولید تی-90 نیز بود که پیشرفته ترین تانکی است که روسها بصورت انبوه می توانند آن را تولید و به میدان ارسال کنند ( اگر نرخ تلفات 11 درصد براساس تعداد اعزامی به صحنه نبرد مبناء قرار گیرد ) هر چند تعداد تی-90 های موجود درمقایسه با سایر نمونه ها ، محدود به نظر می رسد. منابع غربی در این زمینه معتقدند که تانک اصلی میدان نبرد T-72B3 که در دهه دوم قرن21 بروزرسانی های جدیدی را دریافت نموده که شامل سامانه های هدفگیری بهبود یافته ، سامانه بارگذار خودکار و زره های واکنشی است ، توانمندی بسیار بیشتری را نسبت به نمونه های پایه تی-72 از خود نشان میدهد . علاوه براین ، نسخه تی -90 ام که به نسبت ، بیشترین نمونه تولید شده این تانک محسوب می شود ، نیز می تواند یکی از تاثیرگذارترین سخت افزارهای زرهی روسها بشمار آید . در این میان با توجه به اینکه گفته شده قرار است نسخه لئوپارد-2آ6 ( دربرخی منابع نسخه 2آ4( به کیف تحویل شود ، تحلیل زیر عمدتا براساس سناریوی رودرویی میان تی-72بی3 / تی-90ام در برابر ببرهای آلمانی چیده شده است : الف- وزن : لئوپارد 2آ6 بیشتر از 60 تن وزن دارد که درمقایسه با تی-72بی3 با 50تن و تی-90ام با وزنی بیشتر از 50 تن ، سنگین تر به نظرمی رسد . راست : L/55 چپ : 2A46 ب- توپ اصلی : لئوپارد2آ6 ، به یک توپ با کالیبر 120م.م ( L/55) که گونه بلندتر از نمونه نصب شده روی تانک آبرامز ( نسخه آ-2( مجهز شده در حالی که تی-72بی3 و تی-90 ام به توپ 125 م.م بدون خان 2A46 مسلح شده اند . ج- برد موثر : لئوپارد2آ6 در حال حاضر می تواند مهمات هدایت شونده لیزری ضد زره خود را در یک برد 8000 متری بسمت اهداف شلیک کند که به نسبت بیشتر از نمونه های روسی است که بسته به نوع مهمات مورد استفاده ، برد موثری در حدود 3تا5 هزارمتر را دراختیار دارند . مقایسه آرایش استقراری خدمه تی-72بی3 (راست ) و لئوپارد2آ4 د-خدمه : لئوپارد2آ6 از 4 خدمه بهره می برد که درمقایسه ، یک خدمه بیشتر از نمونه های تی-72بی3 و تی-90ام است . مقایسه میزان ضخامت زرهی پیشانی سه تانک اصلی میدان نبرد روسی و آلمانی از چپ به راست : تی-80 /تی-72بی/ لئوپارد2آ4 ه- مجموعه حفاظت زرهی : هر سه تانک به زره های متعارف مجهز شده اند ، اما لئوپارد2آ6 با مجهز شدن به زره های فاصله دار ( در نسخه های صادراتی لئوپارد2 به زره هایی از جنس مواد مرکب برای حفاظت بیشتر مسلح می شوند ) بقاء پذیری مناسبی را به نمایش می گذارد ، در حالی که تی-72 بی3 با ترکیبی از زره های فولادی و کامپوزیتی و تی-90ام نیز با زره های مشبک نیز درصدد برآمده اند تا میزان تهدید را به حداقل ممکن کاهش دهند . این درحالی است که لئوپارد2آ6 با مجهز شدن به زره های واکنشی میتواند ضریب کارایی بهتری را به نمایش گذارد هر چند هنوز مشخص نیست که چنین چیزی به اوکراین تحویل شود . متقابلا تی-72بی3 و تی-90ام با مسلح شدن به زره های واکنشی کنتاکت-5 و رلیکت (Relikt ) ادعاهای بیشتری در این زمینه دارند . مرحله دوم - ورود پلنگهای آلمانی به صحنه نبرد چه معنایی دارد ؟! برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که اگر تخمین های موجود در خصوص میزان ذخیره تانکهای ارتش روسیه و همچنین میزان تلفات آنها در 11 ماه اخیر در بهترین حالت ، نادرست باشد ، پیش بینی نحوه تاثیرگذاری ورود لئوپارد2 بر روند جنگ با چالشهای بسیار بیشتری روبرو می شود ولی می توان پیش بینی ها را براساس 5 عامل اصلی مورد مطالعه قرار داد 1- تعداد کل (کمیت ) نخستین عاملی که می توان روی آن تحلیل نمود ، تعداد کل تانکهایی است که قرار است به اوکراین تحویل شود که بدیهی است عامل مهمی خواهد بود . پیش از جنگ ، عملیاتی بودن 987 دستگاه تانک درارتش اوکراین تقریبا پذیرفته شده بود ( شامل 858 دستگاه تانک در نیروی زمینی ، 69 دستگاه تانک در واحدهای تفنگدار دریایی ، 60 دستگاه تانک در واحدهای هوابرد و تعداد نامشخصی در واحدهای وزارت کشور ) علاوه براین ، داده های موجود نشان میداد که حدود 1132 دستگاه تانک در انبارهای ارتش اوکراین بصورت ذخیره موجود بوده که قسمت اعظم آنها را تانکهای به نسبت قدیمی تی-64 تشکیل می داد که اگر چه بخش عمده ای ازآنها یکسری بروزرسانی هایی نظیر سامانه های کنترل آتش جدید ، تصویرسازهای حرارتی و زره های واکنشی را بخود می دیدند ولی ارتش اوکراین با ناوگانی قدیمی وارد نبرد شد . تحویل چندصد دستگاه تی-72 از سوی لهستان و جمهوری چک ، اگرچه قدرت آتش زرهی ارتش کیف را بهبود داد ولی ارسال لئوپارد2 به معنای افزایش کیفی این قدرت آتش محسوب می شود . تا امروز ، آلمان متعهد شده که دو گردان لئوپارد2 را به کیف تحویل دهد که بسته به شیوه تحویل ممکن است بین 80 تا 112 دستگاه تانک باشد . علاوه براین ، ارتش اوکراین مستمرا بدنبال تسلیحات ضد زره بود که ارتش آمریکا از سال 2018 بتدریج آن را به اوکراین تحویل می داد ( ضد زره جاولین) که تاامروز تعدادآن به 30 هزار قبضه از این موشک به کیف ارسال شده است . راست : چالنجر-2 چپ : آبرامز ام1آ2 همزمان با تحویل لئوپارد ، ایالات متحده و بریتانیا نیز اعلام کرده اند که 31 دستگاه آبرامز از گونه آ-2 و 14 دستگاه چالنجر-2 را به ارتش اوکراین تحویل می دهند که این درمجموع به معنای اضافه شده 100 دستگاه تانک پیشرفته به نیروی زمینی اوکراین خواهد بود . بدین ترتیب اگر این الگو در حوزه ارسال سامانه های راکت انداز ، ضد زره و ... تکرار شود ، تاثیر افزون تری را برصحنه نبرد از خود برجای خواهد گذاشت ( البته آخرین خبرها در 6 فوریه حاکی ازآن است که آبرامزها در اوایل 2024 تحویل می شوند .م ) برای مشاهده دقیق تصاویر روی آنها کلیک کنید این تصاویر ، مجموعه از عکس های ماهواره ای ثبت شده از دپوهای زرهی ارتش روسیه در سراسر این کشور است که گفته میشود حدود 10200 دستگاه تانک را در خود جای داده با این حال منابع غربی معتقدند که روسها در اعلام این عدد اغراق می کنند و تعداد نمونه هایی که امکان بازسازی و اعزام آنها به جنگ دردسترس قرار دارد ، عدد کمتری است با وجود تمامی این اعداد و ارقام ، مقایسه تعداد تانکهای ارتش اوکراین و تعداد تانکهای ذخیره ارتش روسیه (10200 دستگاه ) اهمیت پیدا می کند ، هر چند مشخص نیست که چه تعداد از این رقم ادعایی ، میتواند بسرعت عملیاتی شود و حتی برخی معتقدند که این رقم می تواند کمتر نیز باشد ( نویسنده معتقد است که بخشی ازاین عدد ادعایی تنها روی کاغذ بوده و ممکن است سالها پیش تعدادی از این تانکها اوراق نیز شده باشد ) نتیجه ای که از بحث در خصوص کمیت تانکها می توان گرفت ، این است که عملکرد ارتش اوکراین در حوزه دفاعی ناشی از عدم توجه به برتری حریف در کمیت تانکهای در دسترس بوده ، بدین معنی که ارتش اوکراین موازنه سخت افزاری را به کناری نهاد و تعادل در صحنه نبرد را بواسطه کاربرد عامل روحیه رزمی ایجاد نمود . درواقع ، انتظار تحلیلگران این بود که روسها بدلیل برتری در نیروی انسانی و تجهیزات ، تعادل صحنه نبرد را به نفع خود تغییر دهند ولی این اتفاق رخ نداد و برعکس هر اندازه از جنگ گذشت، اوکراین بدون آنکه درمقام آفند محض قرار گیرد ، همزمان با تلفات شدید روسها در حوزه زرهی ، تعداد تانکهای عملیاتی خود را افزایش داده ( بصورت غنیمت گرفتن تانکهای مهاجم ، تعمیر تانکهای آسیب دیده خودی و دشمن ، و درنهایت دریافت نمونه های جدید .م ) است . بدین ترتیب ، برخی معتقدند که تزریق تانکهای جدید به ارتش اوکراین ، بخصوص نمونه های به نسبت پیشرفته ای نظیر لئوپارد ، این توازن فرسایشی را که گفته میشود به نفع اوکراین پیش می رود ، می تواند مجددا به نفع کیف تغییر دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

از جالب ترین مواردی که در مستند اسلحه ایرانی به اون اشاره شد و بسیار مهم هست تجهیز سامانه های پدافندی صیاد و نواب !!!!!به شناور شهید سلیمانی بود که در نوع خودش جزو اولین خبر ها از تجیهز سمانه های پدافندی ارتش و سپاه که تلفیق شدن بود این خودش یک نشونه بسیار عالی و آینده درخشان برای نیروی دریایی ارتش ک سپاه هست ... و چه بهتر هم میشد شناور های تندرومون مخصوصا عاشورا و رضوان هم مجهز به سامانه های پدافندی یازهرا و مجید میشدن خیلی تاثیر گذارتر میشدن در دنیای امروز ........ پس میتونیم این احتمال رو بدیم که سپاه از نواب یا همون تور و صیاد و سوم خرداد استفاده میکنه برای نیروی دریایی و ارتش از زوبین به احتمال زیاد صیاد و .... پی نوشت : صیاد اسم موشک پدافندی سامانه های پدافندی (پانزده خرداد ،تلاش ،باور ۳۷۳)میباشد که احتمالا برای نیروی دریایی با تغییر جزئی اماده شده. یاعلی

بسم ا... هلمت هوانیروز 2 وایزر طراحی / بازسازی شده برای پرواز در شب

بسم ا... گفته شده "الماس" هست نصب شده روی بالگردهای AH-1J

بمب های پناهگاه شکن علیه تاسیسات ایرانی: در سالهای اخیر پایگاه های زیر زمینی هسته ای، هوایی، پهپادی و موشکی و... در ایران رونمایی شده که برای مقابله با اینگونه استحکامات زیرزمینی تنها بمب های پناهگاه شکن قابلیت مقابله را دارند. بمب های پناهگاه شکن چگونه کار میکنند؟ بمب های معمول که برای اهداف کلی به کار گرفته می شوند دارای یک بدنه ساخته شده از فولاد نازک مملو از مواد منفجره هستند اما بمب های پناهگاه شکن ساختار بسیار نوک تیز تری دارند با بدنه ای ضخیم تر و مواد منفجره کمتر. این طراحی طوری است که تمام وزن را روی منطقه ای کوچکتر متمرکز می کند ، به همین خاطر بمب پناهگاه شکن می تواند از بتن یا نقب هایی که در زمین وجود دارد عبور کرده تا به اهدافی برسد که در عمق زمین پنهان شده اند.بمب های پناهگاه شکن دارای فيوز تاخيری هستند که اين فيوز ها را می توان طوری تنظيم کرد که پس از نفود در زمين و يا پس از عبور از ديواره های بتنی، فعال شوند. ایالات متحده یک سری بمب سفارشی برای نفوذ به سازه های سخت شده یا عمیقا مدفون شده دارد: عمق نفوذ سیستم های تسلیحاتی نفوذ به بتن مسلح: 1.8 متر نفوذگر BLU-109 GBU-10 , GBU-15 , GBU-24 , GBU-27 , AGM-130 نفوذ به بتن مسلح: 3.4 متر نفوذگر واحد پیشرفته BLU-116 (AUP) GBU-15 ، GBU-24 ، GBU-27 ، AGM-130 سرجنگی ترموباریک BLU-118/B GBU-15 ، GBU-24 ، AGM-130 نفوذ به بتن مسلح: بیش از 6 متر BLU-113 Super Penetrator GBU-28 ، GBU-37 در دهه ی گذشته ایالات متحدهGBU-57 که 30000 پوندی است را توسعه داده است . این بمب بزرگ توانایی نفوذ به 61 متری عمق زمین را دارد ولی به علت سنگینی و بزرگی این بمب تنها با بمب افکن های استراتژیک B-2 Spirit قابل حمل است. GBU-72 آخرین پناهگاه شکن ساخته شده بمب پناهگاه شکن GBU-72 Advanced 5K Penetrator بمبی است که برای هدف قرار دادن اهداف مخفی شده در عمق زمین و پناهگاه های بتنی طراحی شده و قابلیت حمل با بمب افکن ها و جنگنده ها را دارد. GBU-72 با استفاده از مدل سازی پیشرفته و تکنیک های شبیه سازی ساخته شده که آن را بسیار مرگبارتر از GBU-28 می سازد که توانایی نفوذ به بیش از 6 متر بتن مسلح را دارد. اما هنوز تست ها روی این بمب ادامه دارد و وارد خدمت نشده است. ___________________________ گرد آوری و ترجمه توسط mehdi persian

بسم ا... ترکیب فنسر /کروز

موشک کروز هواپرتاب عاصف این موشک مخصوص پرتاب از جنگنده های سوخو 24 نیروی هوایی ارتش ساخته شده است که همزمان با پایگاه عقاب 44 رونمایی شد. این موشک دارای کلاهک قوی بوده و قابلیت نابودی استحکامات دشمن را دارد. میزان برد و ویژگی های موشک محرمانه اعلام شده است. چون برد سوخو 24 ها با سوختگیری هوایی به 4000 کیلومتر میرسد ارتش با این کروز (که شاید برد 2000 کیلومتر شبیه سومار داشته باشد) قابلیت حمله به نقاط بسیار دور از مرزهای ایران را دارد.

کلیپ موزه ملی نیروی هوایی آمریکا از Boeing X-32A در توئیتر از انتها هواپیما تا ورودی هوا https://www.aparat.com/v/Fxsfl https://twitter.com/AFmuseum/status/1619031957530349573 https://www.nationalmuseum.af.mil/Visit/Museum-Exhibits/Fact-Sheets/Display/Article/198058/boeing-x-32a/

تکنیکال خسته آلمانی - اوکراینی - روسی این کاراکتر اوکراینی را که می بینید ، رفته خودروی بی ام و 645 ( احتمالا سری 2012 ) خودش را به یک قبضه تیربار سنگین NSV کالیبر 12.7 م.م روسی مسلح کرده که در میانه خونریزی بین روسها و اوکراینی ها ، چهره بشود ....... این شخص احتمالا ژنرال دیمیتری مارچنکو ، فرمانده مدافعان میکولایف باید باشد !!!!!!!!

وانت های مسلح ارتش سوریه که در شهر جاسم شمال درعا گرفتار آتش نیروهای مسلح شدند. نیروها تروریست در یک ساختمان مستقر بودند - اسفند 1400 وانت نیروهای چچن طرفدار روسیه در جنگ اوکراین 2022 که گرفتار کمین نیروهای اوکراینی شده اند و تمام سرنشین آنها کشته شده اند. شیشه های ضد گلوله نیز حافظت 100 درصدی در موقعیت کمین ایجاد نمیکند. در کنار تمامی قابلیت های مثبت وانت های مسلح سطح حفاظتی آنها موجب میشود خصوصا در برابر سلاح های سبک و متوسط بسیار آسیب پذیر باشند. در حقیقت نیروهای مهاجم کمین کننده برای متوقف کردن وانت های مسلح حتی نیازی به سلاح های ضد زره نخواند داشت و با مسلسل LMG نیز میتواند صدمات و تلفاتی بالایی به وانت های مسلح وارد نمایند. برخورد گلوله ها به کاپوت و جلوپنجره، تایرها و شیشه های جلو وکناری میتواند باعث متوقف شدن وانت های مسلح بشود و انها را تبدیل به اهداف آسانی برای نیروهای کمین کننده بکند.

یکی از ضروریات برای ما. یک مورد بحث محافظت از ستون های رزمی در برابر ریزپرنده هاست که همین وانتهای تاکتیکال اگر موثر باشه سلاحشون گزینه خوبی است. یک مورد نقاط بسیار حساس و تاسیسات نظامی و خاص هست که اصلا نمیشه متکی بر سلاح بود و باید به زیرزمین و استحکامات خاص منتقل بشند. یک مورد هم بخش های نظامی معمول و صنایع هستند که باید با شیوه های نرم و سکوهای نظامی سبک مثل همین ها چه به شکل ثابت و متحرک مورد حفاظت قرار بگیرند. ما الان در کانون چنین حملاتی هستیم اون هم توسط مزدوران و خائنین و تروریستهای داخلی به شکل محلی.

در طرح نورثروپ گرومن یک یا دو سکو متحرک در نقش رزمی مجهز به جایگاه سلاح کنترل از راه دور (مجهز به اپتیک) با توپ M320LF قراردارند یک سکو متحرک مجهز به سامانه های راداری و اپتیک سوار بر روی دکل تلسکوپی در نقش شناسایی قرار دارند. طرح M-ACE برای مقابله با ریز پهپاد ها که متشکل از سکو رزمی و شناسایی است سکو متحرک جهت شناسایی تهدیدات البته بر روی سکوهای متحرک رزمی علاوه بر اپتیک احتمالا بشود با کمک رادارهای سبک‌تر سوار بر دکل تلسکوپی بخش شناسایی را انجام داد. در این تصویر جایگاه سلاح کنترل از راه دور به جمر مجهز شده است.