با سلام    معتقدم به جای ارسال پستهای تکراری و سر و صدا کردن مثل موتور تانک چیفتن  ، باید مساله را از یک زاویه دیگر بررسی کرد ،    کجای کار ما نقص دارد ؟؟    سرمایه گذاری ، تفکر موجود ، نقص در آموزشهای پایه ای ، یا مفاهیم ریشه ای تر ؟؟    اینها کلماتی هستند که بارها در مورد آن صحبت شده ، اما آیا الگوی موفقی وجود دارد ؟؟         نمودار فوق که نشاندهنده یک ساختار موفق برای کشور..... هست ، نشان می دهد ، ارتش این کشور ، موفقیت خودش را مدیون تعامل سه سامانه اصلی است    1- سامانه تعیین نیازهای عملیاتی ( اینکه نیروی های مسلح  جمهوری اسلامی ایران به چه تانک ، هواپیما ، سلاح انفرادی ، موشک ، سیستم های کنترل- فرماندهی و چه ساختار آموزشی ) نیاز دارد    2- سامانه طرح ریزی و بودجه  ( اینکه چقدر برای تامین مفاهیم بالا ، بودجه نیاز داریم ، چگونه  بودجه را تبدیل به یک بودجه عملیاتی کنیم ، چگونه آن را توزیع کنیم تا بهترین بهره وری را داشته باشد )   3-  سامانه تامین ( حالا یا ایجاد زیرساختهای داخلی برای تولید یا تصمیم گیری بهینه برای خرید خارجی )    4-  عامل چهارم که از 3 عامل بالایی بسیار مهمتر هست ، بحث ایجاد ساختارهای آینده پژوهی ، برای شناسایی تهدیدات آینده ( حداقل بازه زمانی 30 ساله )  و ایجاد زیرساخت برای مقابله با آنهاست .       خوب ، این نمای شماتیک یک الگوی موفق هست . تشریح این الگو هم ، از یک نظر ساده به نظر می رسد    زنجیره تامین  = مطالبات کاربر + لجستیک صحنه رزم ( رده 2 دپویی ) + لجستیک رده 1 + از رده خارج کردن        پی نوشت :   حالا برای اینکه بدانیم کجای کار نقص دارد ، ساختار داخلی را با دو نمودار فوق الذکر مقایسه کنید .

با سلام شیر ایران برنامه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران برای خریداری 800 دستگاه تانک "کرار" تهران : براساس مقاله درج شده در خبرگزاری رسمی جمهوری اسلامی ( تسنیم !!!!!! ) که در تاریخ 18 جولای 2018 منتشر گردید ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اعلام نموده که برنامه جامعی را برای تهیه حداقل 800 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد پیشرفته "کرار" تهیه نموده است . این نیرو در خبر منتشر شده از قصد خود برای خرید این تانک با هدف بخشی از برنامه مدرنیزه سازی نیروی های مسلح ایران پرده برداری نمود . این تانک اصلی میدان نبرد جدید ایرانی ، مجهز به یک سامانه پایش آتش پیشرفته الکترو- اپتیکی ، فاصله یاب لیزری ، رایانه محاسبه بالستیکی است که قابلیت اجرای عملیات رزمی در تمام شرایط جوی و اوقات شبانه روز بر علیه اهداف ثابت و متحرک بدان می بخشد . علاوه براین ، تانک کرار ، به یک برجک کاملاً جدید که با یک قبضه توپ 125 م.م هماهنگ سازی شده ، تسلیح می گردد که می تواند مهمات موشکی هدایت لیزری را نیز شلیک کند، مضاف براینکه در قسمت فوقانی برجک به یک تیربار کالیبر 12.7 م.م مسلح می گردد . در حوزه حفاظت زرهی ، به مانند تمامی تانکهای اصلی میدان نبرد موجود در ارتشهای مدرن ، این تانک نیز به بلوکهای زرهی واکنشی مجهز میشود که بقاء آن را در برابر راکتها ، موشکها و پرتابه های ضد زره تا حدی زیادی تضمین می کند . طبق تصاویر منتشر شده ، این بلوکها در دو بخش بدنه و برجک نصب شده اند . در فوریه 2018 ، فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، امیر سرتیپ کیومرث حیدری در مصاحبه ای بار رسانه های داخلی این کشور اعلام نمود که "کرار" آماده تحویل به نیروی های مسلح شده است . وی همچنین متذکر شد که تانک کرار یکی از محصولات منحصر بفردی است که توسط ارتش خریداری شده و قرار است بصورت انبوه تولید گردد . به گفته برخی تحلیلگران ، علیرغم وجود شباهتهای بصری میان کرار و نسخه T-90MS ، ظاهرا این تانک ، گونه بومی بشمار میرود که توسط وزارت دفاع این کشور توسعه یافته است . صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

چند مورد از تصاویر گرفته شده توسط ماهواره ی خیام (اعلام شده کیفیت تصاویر تغییر داده شده) :

تانک اصلی میدان نبرد پارسی آغازی بر تغییر شکل قابلیتهای زرهی نیروی های مسلح ایران در ماه مارس 2017 ، تانک اصلی میدان نبرد کرّار ( در پارسی به معنای مهاجم / بسیار حمله کننده ) بعنوان یک پیکربندی زرهی سنگین بومی با هدف کاهش وابستگی به گونه های قدیمی غربی و شرقی موجود در سازمان رزم نیروهای مسلح و همچنین کاهش فاصله فناورانه میان سخت افزارهای عملیاتی با ارتش های منطقه ، طراحی گردید . اما در حالی که نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران از ابتدای حمله عراق در اواسط سال 1980 ، پیکربندی های گوناگون شرقی و غربی ( چیفتن و ام-60 در نیروی زمینی ارتش و همچنین سخت افزارهای به غنیمت گرفته شده از سوی نیروی زمینی سپاه ) را درخدمت داشتند ، بتدریج با طولانی شدن نبرد با عراق ، فرماندهان ایرانی ، تصمیم گرفتند تا به منظور ایجاد برابری و مقابله با توان زرهی رو به گسترش زرهی ارتش عراق ، قدرت آتش خود را با خریداری توپهای جدید از کره شمالی ( نکته جالب اینجاست که از اکتبر 1917 تا حال حاضر ، مهلک ترین دشمن واحدهای تانک ، آتش توپخانه عناصر مدافع بشمار می آید . م ) تقویت نماید ، در حالی که برای دوران پس از جنگ نیز ، طرح های افزون تری برای خرید تانک از اتحاد شوروی ، برنامه ریزی گردید . با فروپاشی اتحاد شوروی و پیمان ورشو در اوایل دهه 90 میلادی ، فرصتی گرانبها برای ایران پدید آمد تا سازمان رزم بشدت تضعیف شده خود را با خرید سخت افزار از کشورهای اروپای شرقی و جمهوری های سابق اتحاد شوروی ، مجددا" بازسازی نموده و مضاف بر آن ، مدرن سازی نیروی زمینی خود را در پیش گیرد . بدین ترتیب ، با انعقاد یکسری قراردادهای نظامی ، نیروهای مسلح ایران موفق شدند تا حداقل 104 دستگاه تانک T-72M1 از لهستان و 37 دستگاه نمونه مشابه را از روسیه سفید را خریداری نمایند ، در حالی که به شکل همزمان ، نزدیک به 300 دستگاه زره پوش های قدیمی تر T-62 و T-55 نیز بتدریج در اختیار واحدهای زرهی این کشور قرار گرفتند . اما ظاهرا" این خریدها ، نمی توانست ضعف شدید موجود را برطرف نماید ، در نتیجه وزارت دفاع این کشور برای تسریع در تقویت توان رزم نیروهای مسلح ، مجوز تولید تحت امتیاز حداقل 2500 دستگاه تانک T-72S را ازروسیه دریافت نمود . با کسب این مجوز و ورود تدریجی این سخت افزارهای به یگانهای رزمی ، توانایی های رزمی یگانهای بکارگیرنده ،به شکل قابل توجهی افزایش پیدا نمود ، تا جاییکه تی-72 ، یکی از عوامل بسیار مهم بازیابی توانایی تهاجمی نیروی زمینی ارتش ( پس از انقلاب اسلامی و قطع جریان خرید سخت افزار غربی ) و ایجاد یک بنیان استوار برای واحدهای تازه تاسیس نیروی زمینی سپاه محسوب میشد . بدین سان ، در حالی که تی -72 ستون اصلی واحدهای زرهی ارتش فدرال روسیه بشمارمی آمد و بتدریج تمامی گونه های اولیه این تانک به استاندارد B.3 ارتقاء پیدا می کردند ، نمونه های فروخته شده به ایران ، شباهت بسیاری به گونه صادراتی این تانک به عراق یا کشورهای پیمان ورشو داشت و طبیعتا" قابلیت های پایین تری نسبت به نمونه های عملیاتی در ارتش روسیه را ارائه می داد . به شکل همزمان با انعقاد قرارداد با روسیه ، وزارت دفاع ایران ، موفق شد تا از ابتدای سال 1996 درجریان یک برنامه مشترک با ارتش سودان ، تانک اصلی میدان نبرد " تایپ72" که گونه مدرنیزه شده Type 59 محسوب می شد را به شکل بومی تولید کند ، اگر چه این پیکربندی ، حتی با ارتقاء های صورت گرفته بر روی آن ، بشدت منسوخ بود ، اما قابلیت های تهاجمی به نسبت مقرون به صرفه تری را در اختیار ایرانی ها قرار میداد . درادامه نیز ، با توجه به تجربیات کسب شده ، وزارت دفاع این کشور ، نمونه های بیشتر بومی شده از طرح های غربی قدیمی، نظیر ذوالفقار 1 ، 2 و3 ( که اجزاء مشترکی با تانک آمریکایی ام-60 داشت ) را به همراه برخی قابلیتهای پیشرفته تر موجود در تی-72 را رونمایی نمود . علیرغم تمامی تلاش ها ، توانمندی های رزمی این طرح ها ، حتی قابل مقایسه با گونه های پایه تی-72 نیزنبود . با این وصف ، تنها با رونمایی از یک پیکربندی کاملا" جدید در مارس 2017 بود که تحلیلگران براین باور رسیدند که ایران ، یک پیکربندی زرهی بر پایه تی-72 را در دست توسعه قرار داده است . به اعتقاد ناظران نظامی ، این محصول جدید ، شباهت بسیاری به تانک اصلی میدان نبرد تی-90 داشته که این نیز خود ، یک نمونه مشتق شده از تی-72 است . براساس اطلاعات منتشر شده ، این محصول جدید ، سامانه کنترل آتش اپتیکی ، فاصله یاب لیزری ، رایانه بالستیکی و قابلیتهای رزم شبانه را بخود می بیند که تا پیش از این و بشکل گسترده ، در نیروهای مسلح ایران ، وجود نداشت . ظاهرا ، برای ارتقاء بقاء تانک در میدان نبرد ، زره های واکنشی کامپوزیتی در ساختار بدنه استفاده شده و به اعتقاد برخی تحلیلگران ، طراحی این تانک بشدت تحت تاثیر آخرین طرح های روسی مجهز به توپ 125م.م بدون خان قرار گرفته ، هرچند ، در مقایسه ، سنگین تر از تی-90 و تی-72 با وزنی درحدود 50 تن ، به نظر میرسد . درواقع ، می توان چنین تحلیل نمود که " کرّار " درصورت تصمیم به تولید انبوه ، پس از 40 سال ، تبدیل به ستون فقرات نیروی های مسلح ایران خواهد شد و این یک تغییر سیستمی از فناوری غربی به شرقی است ، هر چند ورود بخدمت عملیاتی این تانک ، می تواند به خروج گونه های قدیمی ( نظیر تی-62) یا در حداقل شرایط ، تبدیل آنها به واحدهای ذخیره یا کاربرد در نقش آموزشی نیز منجر گردد . منبع صرفا" برای میلیتاری / مترجم MR

مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد. ماهواره ی خیام: مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. مشخصات فنی ماهواره: مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از: دهانه / فاصله کانونی 0.535 متر6.17 متر 0.75 متر8.65 متر 1.1 متر12.68 متر در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است. دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ). سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود). اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند. کاربرد خیام: به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. مرکز کنترل ماموریت خیام: به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود. همکاری های روسی/ایرانی بعدی: خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است. به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است. ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. ________________________________________ تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری ________________________________________ منبع: https://www.thespacereview.com/article/4475/1

ادامه جنگ شهری در باخموت، درگیریها نزدیکی ایستگاه راه آهن ادامه داره https://www.aparat.com/v/T6SZG 3 گروه از لشکر 1 زرهی روسیه در جبهه سواتوو تهاجمی رو علیه مواضع نیروهای اوکراینی شروع کردن https://www.aparat.com/v/XqYyz

همانطور که از پدافند و غیره مثال زدید نتیجه میگیریم که تمامی گزینه های دفاعی باید بصورت ترکیبی و هماهنگ با یکدیگر در صحنه رزم بکار گرفته شوند . مخلص کلام اینکه صرف اتکا به مخفی سازی زیر زمینی تاسیسات مهم در زمان بحران نمیتواند راهکار مناسبی باشد . در مورد غارهای تورابورا ، این غارها دست ساز نبودند بلکه توسط متخصصین آلمانی و سوئیسی برای ماندگاری و مقاومت در یک دوره شش ماهه ساخته شده بودند .

به نام خدا سامانه دفاع هوایی HQ-22 HQ-22 (Hóng Qí-22)یک سامانه دفاع هوایی هدایت نیمه فعال راداری/رادیویی برد متوسط تا بلند است که توسعه و ساخت آن توسط چین انجام شده است.این سامانه به عنوان نسل دوم موشک HQ-12 توسعه داده شد. در سال 2014 از نسخه ای با مشخصات پایین‌تر از این موشک با نام FK-3 رونمایی شد که مشتریان صادراتی را هدف گرفته بود. FK-3 در نمایشگاه هوایی 2016 چین، HQ-22 اولین بار به عنوان نسخه ای ارتقا یافته از FK-3 به نمایش در آمد. HQ-22 در شرکت صنایع فضایی Jiangnan (پایگاه 061) ساخته می شود که بخشی از شرکت علم و صنعت هوافضای چین (CASIC) است. HQ-22 در سال 2017 وارد خدمت به ارتش آزادی بخش خلق چین شد و به سرعت به یکی از موشک های اصلی مورد استفاده در دفاع هوایی تبدیل شد. یک گروه معمول HQ-22 شامل 1 خوروی رادار و 3 لانچر حامل باز شونده می شود که هرکدام به 4 موشک مجهز اند. طبق گزارش ها، هر گروه می تواند به طور همزمان با 6 هدف هوایی درگیر شود. 4 موشک ابتدا توسط جرثقیل خودروی حامل بالا برده می شوند و در خودروی بارگذاری قرار می گیرند. سپس موشک ها توسط ریل های هدایتی روی پرتابگر مستقر می شوند. نسبت به HQ-9 از یک خودروی اضافه تر استفاده می شود. مراحل بارگذاری این سامانه موشکی به طور گسترده با سامانه پاتریوت ایالات متحده و سامانه موشکی سطح به هوای برد بلند S-300 مقایسه می شود. با اینکه HQ-22 برد کمتری از نسخه های S-300 مانند S-300PMU-2 دارد، اما از توانایی برتر اقدام متقابل الکترونیکی (ECM) و برتری در مقابل اهداف پنهانکار در برد های کوتاه تر بهره می برد. S-300 پاتریوت باور ها بر این است که این سامانه بسیار ارزان‌تر از HQ-9 است که این سامانه هم مورد استفاده قرار می گیرد، و با جایگزینی موشک های HQ-2 دوران جنگ سرد، یکی از پایه های اصلی شبکه پدافند هوایی چین خواهد بود. از راست به چپ: HQ-2، HQ-9 HQ-22 تا 170 کیلومتر برد دارد و می تواند اهداف را در ارتفاع 50 متری تا 27 کیلومتری مورد اصابت قرار دهد. موشک های این سامانه توسط هدایت راداری نیمه فعال هدایت می شود و می تواند با موشک های بالستیک و کروز، هواپیما، بالگرد و پهپاد ها درگیر شود. یکی از تفاوت های اصلی HQ-22 از HQ-12 این است که HQ-22 از طراحی بدون بال جدید بهره می برد. HQ-12 HQ-22 قادر است 12 موشک را پرتاب کند تا به طور همزمان با 6 هدف درگیر شود. در صورت استفاده از چندین واحد آتشبار تحت کنترل یک خودروی فرماندهی و هماهنگی می توانند با 72 موشک حداکثر با 36 هدف درگیر شوند. موشک ها می توانند در کل دوره از هدایت کامپوزیتی رادار نیمه فعال یا هدایت فرمان رادیویی استفاده کنند. به طور اولیه موشک از هدایت راداری نیمه فعال استفاده می کند و در صورت مواجه با تداخل الکترونیکی قوی، به طور خودکار به هدایت رادیویی تغییر پیدا می کند. خودرو های پرتابگر براساس شاسی های 8x8 اند که در موسسه خودرو های اهداف ویژه Hanyang ساخته می شوند. برخلاف HQ-9 و HQ-16 که موشک هایشان را عمود پرتاب می کردند، HQ-22 موشک هایش را با زاویه پرتاب می کند. شاسی ta5450 در آگوست سال 2020، برخلاف انتظار رسانه های روس مبنی بر خرید S-300، اعلام شد که صربستان سامانه FK-3 را سفارش داده است. این خرید اولین صادرات یک سامانه دفاع هوایی برد متوسط تا بلند چینی به یک کشور اروپایی بود. در ماه آپریل گزارش شد که HQ-22 توسط PLA به نزدیکی مرز هند در منطقه لاداخ شرقی فرستاده شده است. در نهم آپریل سال 2022، چندین هواپیمای ترابری Xi'an Y-20 متعلق به نیروی هوایی ارتش چین در بلگراد به زمین نشسته اند تا FK-3 ها را به نیروی هوایی و پدافند هوایی صربستان تحویل دهد. در سی ام آپریل 2022، وزارت دفاع صربستان اولین تصاویر FK-3 در حال خدمت را نشان داد. HQ-22 در بلگراد - نسخه ها: HQ-22: نسخه در خدمت ارتش چین با سرعت 6 ماخ و برد 170 کیلومتر FK-3: نسخه صادراتی. با سرعت 6 ماخ و برد 100 کیلومتر کشور های استفاده کننده: چین، میانمار، صربستان، تایلند، ترکمنستان - وزن: 1300 کیلومتر - طول: 7 متر - قطر: 0.7 متر - سر جنگی: 180 کیلوگرم - مکانیزم انفجار: ضربه / مجاورتی - پیشران: سوخت جامد - برد عملیاتی: 170 کیلومتر - ارتفاع پروازی: 50 متر تا 27 کیلومتر منبع

ارتباط فرانسوی -2 قسمت دوم بررسی روند تحویل خودروهای رزمی پیاده نظام AMX-10P به اوکراین در ماه های اخیر ، دستگاه سیاست خارجی و رئیس جمهوری فرانسه ، بارها ، از آمادگی کامل خود برای ارسال خودروهای زرهی به کیف ، خبر داده و حتی در اقدامی نسبتا نامعمول ، آغاز چنین تحویل هایی را نیز بطور رسمی اعلام نموده است . بدین ترتیب ، در اواخر فوریه 2023 ، اطلاعاتی مبنی بر آماده سازی بسته جدید از کمک های نظامی منتشر گردید که گفته میشود امکان انتقال خودروهای رزمی پیاده نظام AMX-10P که چند سال پیش از خدمت فعال ارتش فرانسه خارج شد ، نیز در قالب بسته فوق در حال بررسی است . بخش اول این مقاله ، در این مطلب منفک شده از تاپیک اوکراین ، ارائه شده است زره کوب چرخدار ای ام ایکس -10 آرسی ( AMX-10RC) اطلاعات غیررسمی اولیه با وجود لفاظی های مستمر رئیس جمهوری فرانسه و روند رسمی اعلام کمک های نظامی به اوکراین در بازه های مختلف ، که جئیات آن در مطبوعات و رسانه های فرانسوی زبان منتشر می شد ، این بار اطلاعات رسمی و شفافی که مربوط به انتقال این سامانه های زرهی به اوکراین باشد ، در میان تحلیل ها دیده نشد که این تا زمان نگارش این متن به معنای آن است که این تحویل هنوز در مراحل بررسی قرار دارد . علیرغم تمامی شایعات ، اولین خبر در این زمینه ، به تاریخ 17 فوریه 2023 از سوی خبرنگار نشریه لوپوئن اعلام گردید که در آن ادعا شده بود ، ارتش فرانسه قصد دارد تا حداقل 25 ئدستگاه از این خودروی زرهی را به کیف تحویل دهد . وی که این خبر را در صفحه رسمی خود در فضای مجازی ارائه نمود ، یادآور گردید که این سامانه های زرهی تا سال 2015 در خدمت ارتش فرانسه قرارداشتند و بدلایل مختلف ، نیروی زمینی این کشور بخش قابل ملاحضه ای تجهیزات فعال خود را از رده خدمتی کنار گذاشت ،اما در سازمان رزمی ارتش این کشور هنوز تعدادی AMX-10P به شکل عملیاتی موجود است که امکان تحویل آن را به کیف ممکن می سازد . علاوه براین ، تعدادی از تحلیلگران نظامی فرانسوی معتقد بودند که در کنار این سامانه ، فرانسه می تواند تعدادی از هویتزرهای TRF1 را که در چند سال گذشته بازنشسته شده بودند را نیز به اوکراین ارسال نماید . اما همه این داده ها تا کنون در حد شایعه باقی مانده و هنوز اطلاعات قابل تائیدی در خصوص حضور این سامانه در صحنه نبرد بدست نیامده است . نسخه AMX-10P PAC 90 پنجاه سال در خدمت خودروی رزمی پیاده نظام AMX-10P براساس داده های موجود ، تا سال 2015 یکی از قدیم ترین تجهیزاتی بود که ارتش فرانسه ، آن را در خدمت داشت ، چرا که برنامه توسعه فناوری این خودرو ، از دهه شصت میلادی کلید زده شد و دفتر طراحی فرانسوی Ateliers de construction d'Issy-les-Moulineaux یا به اختصار AMX مامور شد تا یک خودروی زرهی با قابلیتهای مشخص را برای نیروی زمینی ارتش فرانسه طراحی و تولید کند . بر اساس اطلاعات مورخان نظامی فرانسوی ، هدف از سفارش این برنامه به شرکت سازنده ، تولید یک خودروی زرهی شنی دار با قابلیت حمل عناصر پیاده نظام ،درعین برخورداری از حفاظت زرهی بالا و در نهایت وجود توانایی اجرای آتش مستقیم برای واحدهای پیاده بود با این تبصره که این محصول می بایست به نوعی با همتای روسی خود ، یعنی BMP-1 رقابت نماید . بدین ترتیب ، دراوایل سال 1968 میلادی ، نخستین نمونه AMX-10P تولید شده ، در مسیر آزمایش های رزمی قرار گرفت و درست یکسال بعد از آن ، به شکل عمومی ، در معرض نمایش گذاشته شد . با این حال ، بدلیل وقوع چند مشکل پیش بینی نشده ، توسعه آن چند سال دیگر نیز بطول انجامید تا نیروی زمینی فرانسه ، از ابتدای سال مالی 1972 میلادی ، شروع به سفارش آن نمود و تا پایان همان سال نیز اولین سری از آن تحویل کاربر آن گردید ، در حالی که شرکت سازنده پس از چند تغییر و تحول مدیریتی ، به بخشی از شرکت جدید جیات ( ژیات) تبدیل شد . با ورود به خدمت رسمی این محصول ومشاهده قابلیتهای رزمی آن ، ارتش فرانسه چند سفارش بزرگ ازآن را به شرکت تولید کننده ارسال کرده و درطول سالهای خدمت نیز چندین تغییر بر روی پیکربندی اولیه آن صورت گرفت که مهمترین آن ، برنامه AMX-10RC بود که به یک زره کوب چرخدار تبدیل شد . در حوزه صادراتی ، اولین سفارش برای این سامانه به سال 1974 و از سوی ارتش یونان صورت پذیرفت که گفته میشود رقمی در حدود 100 دستگاه را شامل می گردید و سپس 30 دستگاه دیگر نیز بدان اضافه شد . علاوه بریونان ، کشورهایی نظیر قطر ، اندونزی و عربستان سعودی و درنهایت عراق ( در دهه هشتاد میلادی و اوج تهاجم به ایران ) نیزدست به سفارش این محصول زدند که آخرین آن سنگاپور در دهه نود میلادی بود . با اتمام این تحویل ، شرکت جیات ، خط تولید این خودروی زرهی را تعطیل کرد با این تبصره که تا آن زمان چیزی در حدود 1750 دستگاه از نمونه های مختلف این محصول به کاربران آن تحویل شده بود . راست : AMX-10P ارتش امارات متحده عربی چپ: نسخه بروز شده AMX-10P در حوزه حفاظت زرهی با این تفاسیر ، AMX-10P برای چند دهه بصورت فعال در خدمت ارتش فرانسه قرارداشت و برنامه های مشخصی برای بروزرسانی آن نیز صورت گرفت ، هر چند در ابتدای دهمین سالگرد تحویل این خودروی زرهی ، تعداد تحویل شده به نیروی زمینی فرانسه ، به 300 دستگاه بالغ می شد ولی فرسودگی دور از انتظار این محصول سرنوشت آینده را رقم زد و روند جایگزینی آن با نمونه های جدید تر تا سال 2015 ادامه پیدا نمود . همزمان با ارتش فرانسه ، یونان و سنگاپور نیز این خودروی زرهی را کنار گذاشتند و بتدریج برای ذخیره سازی یا اوراق به محل های مربوطه ارسال شدند. علاوه براین ، تعدادی از نمونه های جدیدتر نیز در معرض فروش گذاشته شدند که ارتشهایی نظیر بوسنی و هرزه گوین ، مراکش و امارات متحده عربی به فهرست کاربران آن وارد شدند و احتمالا اوکراین نیز به انتهای این فهرست اضافه خواهد شد . ویژگی های فنی : خودروی رزمی پیاده نظام AMX-10P یک خودروی زرهی شنی دار است که برای نقل و انتقال واحدهای پیاده و همچنین پشتیبانی آتش مستقیم سبک از این واحدها در میدان نبرد طراحی شده است . وزن رزمی این خودرو ، چیزی در حدود 14.5 تن است که سه خدمه ( راننده ، فرمانده و تیرانداز ) و هشت عنصر پیاده را می تواند در خود جای دهد . پیشرانه این خودرو در بخش جلویی آن تعبیه شده و بدنه آن از جنس آلومینیوم تقویت شده با فولاد ، می تواند دربرابر پرتابه هایی تا کالیبر 23 م.م ( بخش پیشانی ) و تا کالیبر 12.7 م.م در همه جهات ، مقاومت نماید ،در حالی که برنامه های ارتقاء این محصول ، نصب ماژول های اضافی را بخود می دید که بطور طبیعی سطح حفاظت از آن را افزایش می داد . پیشرانه دیزل هیسپانو-سویزا HS-115-2 خودروی زرهی AMX-10P به یک پیشرانه دیزل هیسپانو-سویزا HS-115-2 با قدرت پیشرانش 275 اسب بخار مجهز شده که در کنار نصب یک جعبه دنده هیدرولیک ، مجموعه توان تولیدی را به خورشیدی های جلویی منتقل می نماید. شاسی این خودروی زرهی به 5 چرخ جاده ای که سامانه تعلیق میله ای –پیچشی را در دوطرف ، بخود می بیند ، مجهز شده که مجموعه این سامانه ها ، به این خودرو کمک می کند تا با سرعت 65 کیلومتر در ساعت در یک برد 600 کیلومتری ، بحرکت درآید ، در حالی قابلیت عبوراز موانع آبی و شناوری را نیز بخود می بیند . در نسخه اصلی (پایه ) AMX-10P ، بدنه اصلی ،محل استقرار فرمانده و تیرانداز بوده که درست در بخش فوقانی آن یک قبضه توپ 20 م.م ام-693 نصب شده که میتواند با نرخ آتش حدود 740 تیر در دقیقه ، مبادرت به آتش نماید . علاوه براین ، یک قبضه تیربار کالیبر 7.62 م.م نیز در کنار توپ اصلی ، مکان یابی شده که می تواند طیف متنوعی از مهمات استاندارد ناتو را شلیک کند . برای دفاع از خود نیز مجموعه از پرتابگرهای مهمات دودزا قرار گرفته و پیاده نظام مستقر در داخل بنده نیز می توانند بواسطه دریچه های تعبیه شده در بدنه ، به بیرون شلیک کنند . ابهام در کیفیت سامانه های تحویلی : براساس گزارش های تایید نشده ، ارتش فرانسه قصد دارد تا 25 دستگاه از این خودروهای زرهی را که پیش از این ، بحالت ذخیره قرارداشتند را به اوکراین تحویل دهد . اگرچه هیچ اظهارنظر رسمی دراین زمینه وجود ندارد ، ولی امکان رد شایعات مربوط به این تحویل نیز امکان پذیر نیست . با این حال ، طبق روندی که در یکسال گذشته مشاهده شد ، ارتش های غربی ، تجهیزات از رده خارج را به اوکراین ارسال می کنند که البته برخی معتقدند که بدلیل تعداد محدود ، تاثیری بر عملکرد رزمی ارتش اوکراین نخواهد داشت ، در حالی که با افزایش تنوع سامانه های فعال ، مشکلات لجستیکی نیز روند افزایش بخود خواهد گرفت . خودروی پیاده نظام AMX-10P مسلح به چهارتیر موشک ضد زره هات بطور کلی ، ارتش فرانسه ، به چند دلیل این محصول را در سال 2015 از خدمت کنارگذاشت که نخستین آن ، بالا بودن سن ناوگان عملیاتی است که عموما در دهه هفتاد و هشتاد میلادی تولید شده بودند که تا به امروز چیزی در حدود 35 تا 45سال متوسط سن ناوگان را به نمایش می گذارد . دوم ، فناوری AMX-10P به شکل طبیعی برای مقابله با تهدیدات زمان خود توسعه پیدا نمود که در نتیجه ، خدمه تنها دربرابر پرتابه های کالیبر کوچک و متوسط ، محافظت می شوند در نتیجه ، حضور مهمات کالیبر 30 م.م در صحنه نبرد خطری مهلک برای این خودروی زرهی خواهد بود و حتی نصب صفحات زرهی اضافی نیز بعید است که وضعیت را به شکل بهتری درآورد . سلاح استاندارد این محصول یک توپ با کالیبر 20 م.م است که برخی معتقدند در حال حاضر یک سامانه تسلیحاتی منسوخ بوده که میتواند با پیاده نظام ، مواضع دفاعی غیر مستحکم شده و خودروهای سبک بدون حفاظت زرهی درگیر شود . اما یک نکته دراین میان واضح به نظر می رسد که تحویل این تجهیزات ، با سیاست فعلی پاریس و متحدانش کاملا منطبق است ، بدین معنی که این کشورها بدنبال ارسال کمک های موثر به کیف هستند ولی عجله ای در ارسال سامانه های پیشرفته خط مقدم و کاهش توان رزمی موجود و دردسترس خود ندارند و در اغلب موارد ، تجهیزات بازنشسته و یا در بهترین حالت ، ذخیره شده خود را به صحنه میدان نبرد اوکراین ارسال می نمایند که این پتانسیل های بالقوه موجود در ارتش اوکراین را بطور کامل هدر می دهد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. بن پایه 1 بن پایه 2 بن پایه 3 بن پایه 4 بن پایه 5 بن پایه 6

یک آف تاپیک: بازیگری گفتند به علت تجاوز روسیه به اکراین به عنوان یک کشور متخاصم! من جایزه ای که به فیلمم دادند را نمی پذیرم و ... شرم بر روسیه! اصلا. تاریخی نگاه کنیم روسیه متجاوز بوده و به کشور ما هم دست درازی کرده. این اصلا و ابدا مشکلی نیست. هر کس میتونه هر طور دوست داره نگاه کنه به قضایا. ولی چون صراحتا گفته به خاطرت تجاوز روسیه به اکراین و این که یک کشوره متجاوزه جایزه را قبول نمیکنم و کلی تک و تاخت! اینچنینی یک سوال وجود داره: امثال این فرد ( چون ادعا داره بهش اشاره میشه والا که تکلیفشون روشن هست بقیه شون) باید توضیح بدند که یا نفاق شدید دارند و دروغگویان حرفه ای هستند و اصل آدم های فرصت طلب و بزدل هستند یا این که واقعا به قول دوستی ناراحتیشون از تجاوز به یک کشور نیست بلکه از تجاوز به منافع غرب هست. والا چطور قابل توجیه هست که جایزه فرانسه و آلمان و ایالات متحده خوب هست و این کشور ها متجاوز نیستند!! ( تازه تجاوزشون به کشورهای دیگه بماند، به کشور خودت تجاوز کردند و همین حالاش هم در حال تجاوزند. ژنرال کشورت را کشتند. ناوهای ارتشت را غرق کردند - شیمیایی دادند به دشمنت برایت جاوز - هواپیما و موشک دادند برای تجاوز به کشورت. ) ولی روسیه ناگهان میشه متجاوز تک و تنهای عالم! بحث روسیه و ایالات متحده نیست. اگر بحث شخصی باشه ایالات متحده و غرب ده ها بار بیشتر متجاوزند چه از نظر کمیت و چه کیفیت و اصلا نوع تجاوزاتشون هم وحشیانه تر و پر تلفات تر و سبعانه تر. ولی چطور میشه فردی با این همه نفاق زندگی کنه. لااقل از واژه گانی استفاده کنند که کمتر بی شرمی و وقیحانه بودنشون توی ذوق بزنه. کمتر خودشون را بیشعور جلوه بدند و به مخاطب توهین کنند. بگند از روسیه خوشمون نمیاد به خاطر اینکه تو بلوک غرب نیست. نه اینکه تجاوز و تخاصم را بندازند وسط و بعدش میان صدها تناقض گیر کنند و بعد هم با آسمان و ریسمان به هم بافتن به منتقدینشون بتازند که طرفدار روسیه هستید!!! پ ن: در آینده شاید روشن بشه. سلبریتی ها یکی از بزرگترین ابزارهای شناختی دشمن علیه ایران از سال ها پیش توسط شبکه های اجتماعی کاملا مهندسی ذهنی شدند ( ادعای بزرگیه و این که یک پروژه بوده باشه ولی ابعادش ممکنه جزییات زیادی داشته باشه و همه جا همگن و یکسان نبوده باشه و تلفیقی از عملیات های شناختی عامدانه و طبیعی بوده باشه ) حالا بماند که مثل موضوع مسمومیت که پیچیده است ابعادش چون تلفیقی از ده ها عملیات طبیعی و مصنوعی است و مجموعه ای از رخدادها توش دخیل هستند در این مورد هم همینطوره. یعنی علاوه بر برنامه و پلن مدون و شرایط طبیعی ما با پدیده ای روبرو بودیم که شامل روش های سنتی جایزه دادن و بدهکار کردن ( خصوصا سفارت فرانسه که یک کیسی هست مجزا برای مطالعه )، تهدید و تطمیع از طریق دستیابی به اطلاعات خصوصی در شبکه های اجتماعی و فضای آنلاین اشتراکی، مهندسی ذهنی، سوژه زنی و سوار شدن بر روی یک سوژه با توجه به جمیع دیتاها و رفتارشناسی افراد در فضای مجازی و بعد هدایت و ... همه را شامل میشه. در این مورد خاص هم با پرونده ویژه اکراین بر ضد ایران ( فروش پهپاد و نقض حقوق بشر و جنایت جنگی ) بخشی از سلبریتی ها در این مورد هم حالا آگاهانه یا ناآگاهانه در این پازل بازی میکنند که هم در افکار عمومی و هم در جوامع بین المللی مقصرنمایی و شیطان سازی از ایران را در افکار عمومی و افزایش فشارها رقم بزنند.

اختراع زائیده احتیاج است ... نفربرهای زرهی جنگ سرد مسلح به سامانه های آتشین دریایی وارد نبرد می شوند!!! پشتیبانی آتش مستقیم از واحدهای پیاده نظام و سبک اسلحه ، یکی از نیازهایی است که از گذشته های دور تا کنون تمامی تصمیم گیری های فرماندهان صحنه نبرد را تحت تاثیرخود قرار داده است و برای این کار ، طیف متنوعی از سامانه های نظامی شامل هواگردهای بال ثابت ، بالگردهای مسلح ، خضموک های مسلح به جنگ افزارهای سبک و نیمه سنگین ، خودروهای زرهی- رزمی پیاده نظام ، نفربرهای مسلح و حتی برای سازمان های مسلح با هزینه های پائین ، خودروهای غیرنظامی مسلح ( تکنیکال ) طراحی ، تولید و ابداع شده است . صحنه نبرد ، بخصوص درگیری هایی که تبدیل به نوعی زد وخوردهای فرسایشی می شوند ، به شکل عمومی ، با سامانه های طراحی شده در زمان صلح قابل ادامه نیستند این بدان دلیل است که جنگ به شکل ماهیتی ، فرآیندی بشمار می رود که با شروع آن ، تجربه های جدیدی شکل می گیرد و این به نوبه خود ، نیازمند راه حل ها و تجهیزات جدیدی است با این حال ، در حالی که سکولار-سلطنت طلب - براندازهای نظامی وب فارسی ، در حال تمسخر ابتکار جدید روسها (با همه مشکلات و نواقص آن ) هستند ارتش یکم آنها ( در برابر کدواژه تمسخرآمیز ارتش دوم دنیا ) هم در ویتنام و هم درعراق برای پاسخ دادن به نیاز حیاتی واحدهای پیاده خود ، علیرغم حضور طیف انبوهی از سامانه های پیشرفته زرهی اقدام به استفاده از سامانه های مشابه نمود گان تراکهای ام-932 ام-985 در عراق در این میان ، با وقوع هر درگیری نظامی ، صنعتگران و شرکتهای تولیدکننده سلاح بسرعت میدان دار ابتکارات جدید نظامی شده و تلاش می کنند ضمن بهره گیری از تجارب میدان نبرد برای ارتقاء سامانه های موجود و کسب داده های جدید برای طراحی نمونه های جدید تر ابزار جنگ ، برای پاسخ به نیازمندی های فوری میدان نبرد ، راه حل های جدید را ارائه نمایند . جنگ دراوکراین نیز از این قاعده مستثنی نیست و هردو طرف درگیر ، بالاجبار برای استفاده حداکثری از تجهیزات موجود ، درصدد هستند تا این سامانه ها را به روز کرده و حداکثر قدرت آتش را برای واحدهای رزمی فراهم آورند . این روند ، با نمایش جدید ارتش روسیه در منطبق کردن سامانه های دریاپایه با نفربرهای زرهی MT-LB صورت تازه ای بخود گرفته است . تیربار 2M-3 نصب شده بر روی قطار زرهی نورسیده ای از ولادی وستوک ارتش روسیه سابقه طولانی قابل توجهی در سرهم سازی سامانه های رزمی ، بخصوص در زمان جنگ دارد و این در عملیات فعلی روسها در اوکراین نیز ادامه پیدا کرده است . پیش ازاین ، نصب سامانه های بصری بر روی خودروهای زرهی ، اضافه نمودن صفحات فولادی به کامیون های نظامی برای افزایش میزان حفاظت در برابر آتش مهمات کالیبر سبک و ترکش های توپخانه در عمل مشاهده شده و اینکه تازه ترین ابداع زمان جنگ روسها ، نصب یک تیربار کالیبر 25 م.م بر روی نفربرهای MT-LB ارتش است که در روزهای اخیر باردیگر مورد توجه تحلیگران نظامی قرار گرفته و درمورد آن بحث و گفتگو می شود . تیربار دوقلوی 2M-3 با این حال ، تیپ 155 تفنگدار دریایی که قرارگاه اصلی آن در ولادی وستوک قرار دارد ، به تقریب تنها واحدی از نیروی دریایی روسیه است که به شکل فعال در صحنه نبرد اوکراین حاضر بوده و بطور طبیعی انبارهای نیروی دریایی مملوء از سامانه هایی است که پیش از این تولید شده و مدتهاست که بحالت ذخیره نگهداری می شود که یکی از آنها تیربار 2M-3 بشمارمی آید . این جنگ افزار ، تقریبا از دهه 50 میلادی و درست زمانی که ارتش اتحاد شوروی سابق دست به توسعه توان دریایی خود زد ، توسط شرکتهای روسی تولید و به این نیرو تحویل داده شد و بسیاری از شناورهای رزمی نیروی دریایی شوروی سابق نیز به این جنگ افزار مسلح شدند . در نتیجه با توجه به این مساله که تعداد قابل ملاحضه ای از این جنگ افزار در انبارهای نیروی دریایی وجود داشت ، نیروی دریایی این کشور تصمیم گرفت تا نفربرهای زرهی خود را که درصحنه نبرد اوکراین حضور دارند به این سلاح مجهز کند تا آتش پشتیبانی را برای واحدهای پیاده فراهم آورد . با این حال قضاوت در مورد این ابتکار جدید مقداری مشکل به نظرمی رسد ، چرا که برخی معتقدند که این مسلح سازی ، نه براساس تجربه بدست آمده در صحنه نبرد اوکراین ، بلکه بیشتر بدلیل نیاز نیروهای رزمی پیاده به پشتیبانی آتش مستقیم سبک صورت پذیرفت ، هر چند این نکته نیز باید درنظر گرفته شود که این تیربار دراصل ، یک سامانه دفاع از خود برعلیه اهداف سطحی و هوایی در یک برد 3000 متری است ولی سابقه اضافه کردن این تیربار به خودروهای زمینی ، به اوکراین محدود نمی شود . تیربار 2M-3 نصب شده بر روی خودروی آیفا W50 بعنوان مثال شواهدی وجود دارد که ارتش آذربایجان در جریان درگیری های بوقوع پیوسته در منطقه کوهستانی قره باغ و همچنین ارتش سوریه در جنگ داخلی این کشور ، چنین ابداعی را به ثبت رسانده اند . علاوه براین ، تیربار فوق الذکر ، در دهه های شصت و هفتاد میلادی ، برای دفاع از قطارهای زرهی ارتش شوروی سابق که ماموریت دفاع از مرزهای مشترک با چین را برعهده داشتند ، استفاده شده است . درآلمان شرقی سابق نیز برای کمک به واحدهای دفاع هوایی که به سامانه ZSU-23-4 مسلح بودند این تیربار بر روی کامیون های آیفا نصب گردید . تیربار کالیبر 25 م.م 2M-3 این تیربار بلحاظ ظاهری ، نیازی به توضیح پیچیده ای ندارد . در واقع ، یک برجک فولادی متحرک حامل تیربار که بر روی یک بخش ثابت فولادی قرار گرفته و برای محافظت از تیرانداز ، بخش جلویی آن به صفحات زرهی مجهز شده است که گفته میشود تنها 4 م.م ضخامت دارد که این امر تنها بدلیل فلسفه طراحی آن برای شناورهای نیروی دریایی بود که می بایست تا حد امکان سبک طراحی می گردید . در نتیجه تیرانداز تنها دربرابر شلیک مهمات کالیبر کوچک و ترکش های سبک ایمن به نظر می رسد ، با این حال ، وزن حدود 1500 کیلوگرمی آن برای یک نفربر زرهی در رده MT-LB که حفاظت بهتری ندارد ، مقدای بیش از حد به نظر می رسد . در داخل برجک ، یک سامانه تیربار دوتایی با شناسه PM-110 با نوار فشنگی که مهمات کالیبر 25 م.م را در خود دارد ، بعلاوه یک خشاب با ظرفیت 25 گلوله وجود دارد که نوع اولیه آن درجریان جنگ دوم جهانی طراحی و تولید گردید و گفته می شود نرخ آتش حدود 270 تا 300 تیر در دقیقه را به نمایش می گذارد . مهمات مورد استفاده این تیربار نیز شامل ضد زره نافذ و ضد زره آتشزا است که سرعت اولیه ای در حدود 900 متربرثانیه را در اختیار دارد . این تیربار با هوا خنک می شود ولی قبل از نصب خشاب جدید ، امکان خنک سازی با آب نیز برای آن فراهم است که این روند احتمالا پس از نصب بر روی نفربرهای زرهی مقداری مشکل زا خواهد بود . در سمت چپ برجک ، تیرانداز قرار می گیرد که تنها سامانه نشانه گیری آن یک سایت حلقوی با شناسه KMT-25 است که اگرچه با استانداردهای امروزین فاصله زیادی دارد ولی همچنان کاربردی است . برای نشانه گیری ، تیرانداز ، نوعی "جوی استیک" که در دهه های اخیر رواج پیدا نموده ، را در اختیار دارد و اگر به راست یا چپ ، یا بالا و پائین چرخانده شود ، برجک نیز درهمان جهت حرکت می کند اما هیچ ابزاری برای شلیک روی آن پیش بینی نشده و تیرانداز مجبور است تا با پدالی که زیرپای آن قرار دارد ، اقدام به آتش نماید . عمل کننده های هیدرولیک که برای بخش متحرک و ثابت این سامانه درنظر گرفته شده ، وظیفه تثبیت کل سامانه را در زمان آتش برعهده دارد و امکان چرخش افقی را با سرعت 40 درجه در ثانیه در اختیار کاربر می گذارد . حرکت عمودی لوله سلاح نیز در محدوده 10- تا 85+ درجه بوده در حالی که برای خشاب گذاری مجدد ، لوله سلاح باید در پائین ترین زاویه ممکن ثابت شود . درصورتی که سامانه هیدرولیک به هر علتی ، دچار نقص شود ، هدایت دستی کل مجموعه امکان پذیر بوده ولی به ناخوشایندترین شکل ممکن بر روی فرآیند شلیک تاثیر گذار خواهد بود . آیا ترکیب MT-LB و تیربار 2M-3 مناسب به نظر می رسد ؟!! اگرچه تعداد انبوه این تیربار در انبارهای ارتش روسیه و همچنین تعداد قابل توجه نفربرهای فوق الذکر ، به نسبت یک ترکیب سهل الوصول را به نمایش می گذارد ، اما ابهاماتی در خصوص کارایی آن وجود دارد با علم به اینکه ، ترکیب فوق الذکر ، به نوعی در ردیف " گان تراک " ها ( gun truck ) نیز قرار ندارد . نخست اینکه نصب کل این سامانه رزمی روی پیکربندی نفربر MT-LB مشکلاتی را احتمالا در خصوص تعادل آن بوجود می آورد ، بخصوص اینکه برجک 1500 کیلوگرمی در بخش انتهایی نفربر ، جانمایی شده و این میتواند در زمان های بحرانی مشکلاتی را برای خدمه پدید آورد . دوم ، هنوز جزئیاتی از بخش ثابت برجک فوق الذکر منتشر نشده و با توجه به ارتفاع این مجموعه پس از نصب بر روی نفربر ، درزمان حرکت بر روی سطوح شیبدار منفی و مثبت ( سرازیری و سربالایی ) امکان غلت کل مجموعه از پهلوها یا پشت وجود دارد . علاوه براین ، برخی ناظران روسی معتقدند که بخش هیدرولیک این تیربار ، بطور کامل از مجموعه اصلی حذف و کل سیستم بصورت دستی درآمده که پیش از این بیان شد که در نرخ شلیک تاثیر گذار است . با این حال ، ژنراتور موجود در نفربرهای MT-LB به شکل استاندارد میتواند نیروی الکتریکی خروجی بقدرت 0.95 کیلووات را تولید کند که اگر این فرض مبناء قرار گیرد ، سئوالی پیش خواهد آمد که آیا مبدل ها و سامانه های الکتریکی لازم برای اتصال به این توپ در این نوآوری پیش بینی شده است یا خیر . درخصوص شیوه بارگذاری مهمات نیز صحبتهایی وجود دارد مبنی براینکه انتقال خشابهای با وزن بالای این تیربار از بخش فوقانی برجک بسیار سخت خواهد بود و اگر مسیری از بخش تحتانی برای آن درنظر گرفته شده ، باز هم انتقال آن برای خدمه بسیار مشکل زا به نظر می رسد . نیازمندی به حضور این نوع سامانه ها چگونه بوجود آمد ؟!! تحلیگران روسی معتقدند که ارتش این کشور و بسیاری از ارتش های دیگر ساختاری به کلی انعطاف ناپذیر دارند و این روند در برخی موارد تبدیل به کلیشه ای بی مورد می شود که توان رزمی آنها را در میدان نبرد ، محدود می کند . ارتش روسیه در میدان نبرد اوکراین بیش از گذشته به پشتیبانی آتش مستقیم سبک- نیمه سنگین ( یعنی پشتیبانی آتش منهای تانک ) نیاز پیدا نموده و با توجه به تعداد محدود ترمیناتورهای اعزامی به صحنه نبرد ، سرمایه گذاری روی این سامانه چندان جای تعجب ندارد . با این حال ، ناظران نظامی معتقدند که ترکیب نفربر زرهی MT-LB و تیربار 2M-3 مکمل خوبی برای ترمیناتور به منظور رزم در صحنه عملیات شهری است ، جایی که پیاده نظام درگیر در میدان ، نیازمند آتش پشتیبانی در زوایای بسیار پائین تا بالا است و کالیبر 25 م.م این تیربار میتواند کمک مناسبی باشد . با این حال ، هر اندازه این سامانه در جنگ شهری مناسب باشد ، عملکرد آن در فضای باز با ابهام روبروست ، جایی که بارگذاری مجدد مهمات ، با توجه به انبوه خطرات برای خدمه ممکن است خطرآفرین باشد . اما در مجموع ، این ترکیب با توجه به تعداد محدود ترمیناتورها و همچنین سامانه های ZSU-23-4 که دست و پاگیرتر به نظر می رسند تا حدودی می توانند پاسخگوی نیازهای روز افزون پیاده نظام ارتش روسیه باشند هر چند نباید رودروی خودروهای رزمی پیاده نظام یا نفربرهای زرهی دشمن قرارگیرند .علاوه بر اهداف زمینی ، ترکیب فوق می تواند بعنوان یک سامانه پدافند هوایی نیز کاربرد پیدا کند ، اما برای این کار اتکاء بر روی چشم غیرمسلح خدمه چندان عاقلانه نیست در نتیجه برای نیل به این هدف می بایست سامانه های پیشرفته تری برای شناسایی اهداف هوایی بدان اضافه شوند . پی نوشت : - استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. بن پایه 1 بن پایه2

بسم ا... تصاویر منتشر شده از ماهواره خیام - بهمن 1401 https://www.aparat.com/v/9YuyA

سه طرح لبیک 1 و لبیک 2 و لبیک 3 برای تحول در نیروی زمینی ارتش امیر حیدری: لبیک 1 یک ساختار جدید و متفاوت از ساختار گذشته نیروی زمینی ارتش قادر است که با چابکی و تحرک فعالیت کند. یگان‌های متحرک هجومی و واکنش سریع جزو یگان‌هایی است که در این طرح ایجاد شده است. در طرح لبیک 2 نیروی زمینی ارتش به تسلیحاتی مجهز شوند که چهار ویژگی داشته باشند. نخست؛ دورزن باشند یعنی بتوانند عمق عملیاتی لشکرهای دشمن را هدف قرار بدهند که ما مبنا را 300 کیلومتر درنظر گرفتیم. دوم؛ نقطه‌زنی و دقیق‌زنی، چرا که جنگ‌های آینده مبتنی بر اثرگذاری است نه تخریب. سومین ویژگی، هوشمندبودن تسلیحات است که بتوان با هزینه زیاد برای یک گلوله یک هدف راهبردی را منهدم کرد. چهارم؛ شبکه‌شدن، یک هم افزایی در شبکه‌شدن داشته باشند. فعالیت های انجام شده در لبیک 2: تشکیل یگان موشکی نیروی زمینی ارتش با موشک‌های نقطه‌زن، دورزن، قابلیت شبکه‌ و هوشمند خبر داد. اولین سامانه پدافند هوایی را به این نیرو وارد کرده‌ایم که توانمندی‌های خوبی دارد. یگان پهپادی را با چندین پایگاه منطقه‌ای بسیار گسترده ایجاد کرده‌ایم که همه پهپادهای موجود در آن‌ها هوشمند، دقیق‌زن، نقطه‌زن و چند قابلیت دیگر را دارا هستند. هوشمندسازی توپخانه 155 میلی‌متری به پایان رسیده و این هوشمندسازی در سایر بخش‌ها نیز ادامه دارد. وی طرح لبیک 3 نزاجا را حوزه مهندسی اعلام کرد و افزود: این طرح در حوزه مهندسی است. ساخت پادگان‌ها، بیمارستان‌ها و خانه‌های سازمانی از این جمله هستند.

رسوخ سندروم پلاس به تولیدات نیروی زمینی ! رونمایی از دستاوردهای جدید نیروی زمینی ارتش لینک از سایت تابناک https://www.tabnak.ir/fa/news/1114808/رونمایی-از-دستاوردهای-جدید-نیروی-زمینی-ارتش

با سلام با توجه به کیفیت چیدمان و مونتاژ بلوک های روی برجک ، این ارتقا حتی در سطح کرار نمایش داده شده هم انجام نشده و شبیه یک کار کارگاهیه تا ارتقا توسط کارخانه !

تانک کرار در تیپ ۳۷ زرهی شیراز تصویر یک نسخه تانک کرار تحویل شده به نزاجا - برخی از اپشن های از روی تانک کرار حذف شده اند و برخی جزئیات تقاوتی با نسخه تی 72 اس ندارد. احتمالا حذف برخی آپشن ها جهت کاهش هزینه ها و یا انجام سریعتر تست ها بوده است (دو آذر 1399 - فرمانده نیروی زمینی ارتش گفت: نمونه‌هایی از تانک پیشرفته کرار که در اختیار نیروی زمینی قرار گرفته است، مراحل تست و ارزیابی میدانی را می‌گذراند. فرمانده نیروی زمینی ارتش درباره روند عملیاتی شدن این تانک پیشرفته در نیروی زمینی افزود: نمونه‌هایی ‌از این تانک را دریافت کرده و در اختیار یگان‌های زرهی قرار داده‌ایم تا ارزیابی‌های نهایی را روی آن انجام دهند و نواقص و نقاط ضعف را احصا کرده و به تکمیل شدن این پروژه بزرگ کمک کنند. ) 1- تفاوت نداشتن زنجیرهای حرکتی با نسخه تی-72اس - استفاده از زنجیرهای حرکتی جدید مجهز به کفشک لاستیکی فقط در نسخه اولیه کرار مشاهده شد در نسخه های بعدی این آپشن به کلی حذف شده است 2- چراغ های جلو تفاوتی با نسخه تی-72اس ندارند 3- سیستم دفاع فعال نرم جدید بر روی تانک نصب نیست 4- سیستم مرجع دهانه توپ نصب نیست _ به نظر میرسد محل نصب بخش واحد اندازه گیری سیستم مرجع دهانه توپ، روی بخش حفاظتی توپ خالی است 5- دهیلز و پریسکوپ فرمانده تانک تقاوتی با نسخه تی-72اس ندارد و به سطح کرار بروز رسانی نشده است. به نظر می رسد جایگاه سلاح کنترل از راه دور نیز بر روی تانک نصب نیست 6- طول پایه آنتن هواشناسی همانند نسخه اولیه تانک کرار ( نسخه ای که در حضور وزیر دفاع وقت رونمایی شد) کوتاه در نظر گرفته شده است - در نسخه های بعدی کرار طول پایه آنتن هواشناسی بلند تر در نظر گرفته شده است.

بسم ا... ظاهرا کلاه کار نیروی زمینی ارتش تغییر کرده !!! (اولین نفر سمت راست ) تست هدایت آتش رقومی نیروی زمینی ارتش https://www.aparat.com/v/jrvf8 پی نوشت : نکته : صفحات تمامی رایانه های به نمایش درآمده ، (مواردی که به حوزه هدایت آتش مربوط بوده ) شطرنجی شده که این نشان می دهد بالاخره دوستان متوجه شدند ....

رنگ استتار کرار خصوصا در نمونه ای که بوسیله وزیر رونمایی شد یک ترکیب رنگی عمومی برای خودروهای نظامی در نبردهای شهری است .   نمونه های از الگوهای استتار شهری در مقایسه با استتار تانک کرار   استتار خاکی نامناسب تی-72 سوری در منطقه شهری دمشق   استتار نامناسب خاکی خودروی زرهی acv-15 ارتش ترکیه در شهر الباب   همین طور که مشاهده میکنید استتار خاکی در مناظق شهری نامناسب هست و تاثیر لازم را نخواهد داشت.البته استتار برای خودروهای زرهی در مناطق شهری باید متناسب با بافت ساختمان های منطقه انتخاب شود. به عنوان مثال استفاده از استتار خاکی در مناطق شهری که خیابان های آسفالت ، ساختمان های کچی و یا بتونی در آن موجود باشد مناسب نخواهد بود.

گزارش مشرق از دستاورد جدید دفاعی؛ T90 ایرانی با چهار ویژگی مهم رونمایی شد/ تانک کرار؛ روایتی زرهی از «آنچه خوبان همه دارند» +عکس حفاظت تانک کرار توسط دو یا سه نوع مختلف از صفحات زرهی تامین می‌شود و در عین استفاده از «سیستم هشدار قفل لیزری» روی این تانک، می‌توان شاهد نصب یک جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور برای فرمانده تانک نیز بود. به گزارش سرویس دفاع و امنیت مشرق، یکی از عرصه هایی که نیازمند به روزرسانی و حرکت همگام با نیازهای روز نیروهای مسلح ایران است، عرصه زرهی است و خوشبختانه این مسئله نیز از چشمان تیزبین متخصصان و صنعتگران دفاعی ما به دور نمانده است. از این رو صنعت دفاعی نسبت به ارائه محصولات مختلفی در این زمینه اقدام کرده و در بخش زرهی سنگین (تانک ها) عمده به روزرسانی ها و محصولاتی که تاکنون ارائه شده از سوی جهاد خودکفایی نیروی زمینی ارتش بوده که از آن میان میتوان به تانک ذوالفقار (در مدل های 1 تا 3)، صمصام (ارتقای ام 60)، سبلان (ارتقای ام 47)، تانک مبارز (ارتقای چیفتن) و ... اشاره کرد. البته سخن مهمی که چندی پیش از سوی وزیر دفاع کشورمان در خصوص ساخت تانک مدرنی به نام «کرار» بیان شد، حکایت از ورود جدید وزارت دفاع به این عرصه مهم داشت. سردار دهقان در بهمن سال گذشته با بیان اینکه "طراحی این تانک از صفر تا 100 در صنعت دفاعی صورت گرفته و اگر ویژگی‌های آن بهتر از تانک T90 (روسیه) نباشد، کمتر هم نیست"، افزود: این تانک در رده پیشرفته‌ ترین تانکهای جهان است. البته غیر از اشاره به تانک مشهور روسی، اطلاعات دیگری از سوی مسئولان وزارت دفاع در این خصوص منتشر نشده بود تا تاینکه در بخشی از نماهنگ تبلیغاتی وزارت دفاع به مناسبت روز صنعت دفاعی، تانکی جدید و ناشناس در معرض دید عموم قرار گرفت که بنا بر احتمالات مطرح شده، همان تانک کرار است که وزیر دفاع از ساخت آن خبر داده بود. البته در ابتدای امر، مسئله مطرح در مورد ماهیت این تانک به عنوان یک تانک کاملا جدید یا یک استاندارد ارتقا برای تجهیزات جدید، خواهد بود که با توجه به تصاویر منتشر شده میتوان این احتمال را مد نظر قرار داد که کرار یک استاندارد به روزرسانی بر روی تانک های تی 72 ایران باشد و در حقیقت تانکی است براساس تی 72. ایران صدها دستگاه از تانک تی 72 در مدل های اس و ام 1 را در اختیار دارد و طبیعی و منطقی است که در جهت حفظ قابلیت ناوگان این تانک ها، نسبت به ارائه یک بسته یا استاندارد ارتقا برای آن ها اقدام کند تا همچنان از امکان استفاده از تانک های تی 72 به عنوان یک تانک اصلی میدان نبرد با قابلیت تامین نیازها برخوردار باشد که البته این برنامه نیز ارزشی کمتر از ساخت یک تانک جدید ندارد.   تانک های تی 72 اس ایران ه روزرسانی بر روی تانک ها نه تنها در ایران بلکه در چهارچوب جهانی شامل سه حوزه "حفاظت، قدرت آتش و تحرک" است. این سه حوزه در حقیقت بخش های اصلی در قابلیت های رزمی یک تانک هستند که ارتقا بر روی هر کدام، موجبات بهبود و افزایش توانایی های رزمی تانک را فراهم می آورد. ذکر این نکته خالی از لطف نیست که یک به روزرسانی شاخص و مطلوب، شامل ارتقای همه جانبه و کامل در هر سه مورد مطرح شده (قدرت آتش، حفاظت و تحرک تانک) می باشد که علی القاعده در تانک جدید نیز مد نظر قرار خواهد گرفت. کرار با T-72 چه تفاوتی دارد؟ تانک کرار به نسبت تانک تی 72 دارای به روزرسانی حفاظتی قابل توجهی است که شامل "نصب صفحات زره اضافی" در جلوی شاسی و برجک و خصوصا کناره های شاسی و برجک است. تانک تی 72 و به طور کلی تانک های روسی، در بخش های کناری شاسی و برجک، از سطح حفاظت پایینی برخوردار هستند و این مسئله در تانکی همچون تی 72 که مجهز به سیستم بارگذار خودکار مستقر در شاسی است، ضعف حفاظت را تشدید می کند. بر این اساس، هرگونه پرتابه ای که از کناره شاسی، به تانک اصابت کند میتواند مهمات داخل بارگذار را مورد تهدید قرارداده و موجبات انهدام فوری و کامل تانک شود اما در تانک کرار (بر فرض صحت این فرض که تانک به تصویر کشیده شده در این نماهنگ، همان کرار وعده داده شده باشد) با افزودن صفحات پوشش دهنده کناره شاسی سعی در رفع این ضعف شده است. حفاظت تانک کرار با توجه به تصاویر منتشر شده تا امروز (که فاقد کیفیت هستند)، به صورت تخمینی توسط دو یا سه نوع مختلف از صفحات زرهی تامین میشود که شامل زره قفسی، صفحات زره ترکیبی (کامپوزیتی) و شاید واکنشگر است و بر این اساس، از جهت الگوی ارتقای حفاظت در مجموع میتوان گفت که کرار مشابه تانک تی 90 ام اس روسیه است. یکی از موارد حفاظتی تانک که میتوان در کرار به آن امیدوار بود، نگهداری مهمات در محفظه ایزوله و جدا از محفظه خدمه در عقب برجک است. در تانک تی 72 مهمات تانک علاوه بر سینی بارگذار خودکار، به صورت پراکنده در بخش های مختلف شاسی نیز نگهداری میشوند. استفاده از مخازن سوخت داخلی با کاربری دوگانه "مخزن سوخت/محفظه نگهداری مهمات" در تانک تی 72، مشکل حفاظت مهمات آن را دو چندان کرده بود. یکی از راهکارهای موجود، حذف محفظه های ذخیره سازی داخل شاسی و انتقال آن به یک محفظه ایزوله و جداسازی شده در عقب برجک تانک است. با توجه به طراحی برجک تانک کرار و بخش کشیده انتهای آن، میتوان به وجود چنین محفظه ای برای مهمات امیدوار بود. این مسئله در تانکی همچون تی 90 ام اس نیز وجود دارد و این تانک دارای محفظه ایزوله مهمات در عقب برجک است که از کابین خدمه به صورت کامل جدا شده و سطح حفاظت در نگهداری مهمات تانک را به میزان قابل توجهی افزایش داده است.   فرم کلی برجک کرار که به تانک تی 90 ام اس شباهت دارد   نمونه ای از محفظه ذخیره سازی مهمات در عقب برجک تانک تی 90 ام اس   یکی از محفظه های دو منظوره سوخت/نگهداری مهمات تانک تی 72 که در داخل شاسی قرار میگیرد همچنین در تانک کرار بلوک حفاظتی توپ به شکل گسترش یافته ای دیده می شود که بخش های قابل توجهی از ابتدای لوله توپ را پوشش داده. باید توجه داشت که در اصابت پرتابه ها به جلوی برجک، یکی از بخش هایی که ممکن است در اثر موارد جنبی تهدید (همچون ترکش) دچار آسیب دیدگی شود، بلوک توپ و بخش های ابتدایی لوله توپ است. لذا با افزایش سطح حفاظت بلوک توپ و گسترش آن در طول لوله میتوان از این مسئله تا حدود زیادی جلوگیری کرد. البته پوشش روی توپ میتواند جهت موارد دیگر از جمله اختفای حرارتی لوله در دید سیستم های تصویربرداری حرارتی نیز موثر باشد (البته این مورد در تانک کرار چندان صدق نمیکند چرا که جهت اختفای حرارتی میبایست بخش عمده توپ پوشش داده شود)   بلوک محافظ توپ، پوشش محافظ کناره شاسی و زره قفسی محافظ بخش های عقبی البته ذکر این نکته هم مهم است که این نوع پوشش توپ که در تانک جدید ایرانی به کار رفته است، قبلا در تصاویر گرافیکی و مدل های کوچک ساخته شده از تانک روسی آرماتا نیز دیده شده بود. ذکر این نکته هم البته مهم است که طرح نهایی تانک آرماتا متفاوت از این تصاویر و مدل ها شد.     نمونه های اولیه تانک آرماتا در مجموع میتوان گفت که کرار از جهت حفاظت و خصوصا میزان پوشش آن در سطح بدنه تانک (از جمله بخش های جانبی شاسی و برجک) به میزان قابل توجهی نسبت به تانک های تی 72 اس (به عنوان بهترین مدل موجود از تانک تی 72 در ایران) پیشرفت داشته و الگوی حفاظتی خوبی را ارائه کرده است. البته موارد گفته شده تمامی مسائل لازم در مورد حفاظت تانک را بررسی نمیکند از جمله حفاظت بخش های تحتانی شاسی که جهت مقابله با تهدید مین و بمب های کنار جاده ای لازم است و یا میزان مقاومت صفحات زره نصب شده بر تانک و اثربخشی آن ها در دفع تهدید پرتابه های مختلف (انرژی جنبشی یا پرتابه های مجهز به سرجنگی خرج گود) که بر اساس تصاویر فعلی، امکان بررسی آن فراهم نیست. اخلالگر بومی؛ حافظ کرار ایرانی همچنین یکی از اجزای حفاظتی قابل رویت بر روی تانک کرار "سیستم هشدار قفل لیزری" است. از این سیستم جهت کشف پرتو لیزر تابیده شده از سیستم های هدایت تسلیحات یا سیستم های مسافت یاب لیزری ادوات دشمن، اعلام هشدار و نیز استفاده ازنارنجک های دودزا جهت ایجاد پرده دود استتاری به منظور محافظت از تانک در برابر تسلیحات هدایت لیزری استفاده میشود.   سیستم هشدار دهنده قفل لیزری ساخت داخل   نقطه قرارگیری سیستم هشدار دهنده در تانک کرار در این بخش نیز به نظر می رسد با استفاده از تجهیزات بومی ایرانی، در کنار استفاده از صفحات زرهی مختلف، تدابیر مناسبی جهت حفاظت از محصول جدید نیروهای مسلح کشورمان به کار گرفته شده است. توپی کار آزموده برای کرار پس از حفاظت، مسئله "قدرت آتش" مطرح میشود که این بخش نیز شامل مباحثی چون دقت آتش، توانایی نظارت و هدفگیری در روز و خصوصا شب را در بر میگیرد. مسئله شاخص در زمینه ارتقای قدرت آتش تانک کرار، نصب یک جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور برای فرمانده تانک است. جایگاه های تسلیحاتی کنترل از راه دور یا کنترل از داخل ضمن عدم نیاز به خروج خدمه جهت استفاده از سلاح و در معرض تهدید قرار گرفتن آن ها، طیفی از گزینه ها جهت تسلیح تانک را فراهم میکنند. در جایگاه های تسلیحاتی میتوان علاوه بر استفاده از سلاح هایی همچون تیربارهای کالیبر 7.62 و 12.7 میلیمتری، از نارنجک اندازهای خودکار در کالیبرهای مختلف نیز بهره گرفت که سلاح های موثری برای مقابله با پیاده نظام و ادوات (غیر زرهی) دشمن هستند. در عین حال، سلاح اصلی کرار به نظر همان توپ 125 میلیمتری مورد استفاده در تانک تی 72 باشد و در این زمینه تانک تغییری نداشته که البته این مسئله نیز در نهایت با اعلام مسئولین امر و یا ارائه تصاویر با کیفیت از تانک به صورت قطعی مشخص خواهد شد. از موارد مطرح دیگر در بخش ارتقای قدرت آتش تانک جدید، بهبود دقت آتش و در یک کلام افزایش قابلیت های نظارت و هدفگیری آن است که از طریق نصب سیستم های نظارت و هدفگیری جدید و به روز میسر میشود. در عمده به روزرسانی های تانک های ایرانی از سیستم کنترل آتش KAT-72 استفاده شده که در حقیقت نمونه ایرانی و مشابه سازی شده ای از سیستم کنترل آتش EFCS-3 است. این سیستم در به‌روزرسانی تانک های تی 72 ام 1 سپاه پاسداران نیز مورد استفاده قرار گرفته و نصب آن بر روی تی 72 مسئله جدیدی نیست. در یک گمانه زنی میتوان استفاده از این سیستم در تانک کرار را نیز پیش بینی کرد. در این مورد نیز به دلیل نبود تصاویر با کیفیت لازم نمیتوان نظر قطعی داشت و صرفا میتوان به گمانه زنی هایی پرداخت که در ادامه مطرح میشوند.   تی 72 ام 1 ایرانی مجهز به سیستم کنترل آتش KAT-72 با وجود کیفیت پایین تصاویر، میتوان گفت که در کلیپ منتشر شده، سیستم نظارت و هدفگیری توپچی تانک کرار فرم و ظاهر متفاوتی نسبت به سیستم EFCS-3 دارد. مسئله دیگر آن است که چنانچه سیستم نظارت و هدفگیری دیگری برای توپچی تعبیه نشده باشد (که این مسئله به جهت کیفیت پایین تصاویر قابل اثبات و برداشت قطعی نیست) میتوان گفت که سیستم EFCS-3 بر روی کرار نصب نشده چرا که این سیستم فاقد مکانیزم هدایت لیزری جهت هدایت موشک های توپ پرتاب مورد استفاده در تانک تی 72 (و طبعا کرار) است و در به روزرسانی های پیشین تانک های تی 72 ام 1 ایرانی که از این سیستم استفاده شد، سیستم کنترل آتش 1A40-1تانک تی 72 بر روی تانک حفظ شده و سیستمEFCS-3 به عنوان سیستم نظارتی ثانویه (جهت نظارت و هدفگیری در شب) بر روی تانک نصب گردید. دلیل اصلی این مسئله همان موردی است که پیشتر درباره سیستم EFCS-3 مطرح گردید (عدم قابلیت هدایت موشک های توپ پرتاب و نیاز به استفاده از این نوع مهمات در تانک) در نهایت گزینه محتمل ساخت یک سیستم کنترل آتش جدید و نصب آن بر روی تانک کرار است. از آنجا که ایران تجربه ساخت نمونه مشابه سیستم کنترل آتش نسل دومی EFCS-3 را دارد میتوان انتظار داشت که با توسعه تکنولوژی در تانک کرار، سیستم "کنترل آتش" نسل جدیدی که از قابلیت های بالاتری برخوردار است، تعبیه شده باشد (از جمله برخورداری از سیستم های تصویربرداری حرارتی نسل جدید که امکان نظارت و هدفگیری در برد بالاتری را فراهم میکنند).   سیستم نظارت و هدفگیری توپچی کرار   اجرای آتش توسط تانک کرار یکی از ویژگی های مطرح در تانک های مدرن امروزی، وجود سیستم نظارت و هدفگیری مستقل برای فرمانده تانک است. با وجود این سیستم فرمانده میتواند مستقل از توپچی به جستجو و کشف اهداف (خصوصا اهداف با اولویت مقابله بالاتر) بپردازد در نتیجه توانایی تانک در مقابله با تهدیدات و اهداف به میزان قابل توجهی افزایش میابد. وجود یا عدم تعبیه این سیستم در تانک کرار و ایضا محل قرارگیری آن به صورت قطعی مشخص نیست و صرفا میتوان گفت که ممکن است چنین سیستمی برای فرمانده تانک کرار به صورت یکپارچه شده با جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور تانک تعبیه شده باشد. در عین حال میتوان سیستم نظارت و هدفگیری فرمانده را با جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور به صورت یکپارچه درآورد تا هم، کنترل آتش تیربار (یا دیگر تسلیحات نصب شده در جایگاه تسلیحاتی) را در اختیار داشته باشد و هم امکان نظارت و هدفگیری مستقل از توپچی برای سلاح اصلی تانک (توپ 125 میلیمتری). تصاویر منتشره همچنین نشان می دهد در بخش پایینی جایگاه تسلیحاتی، بلوکی قرار دارد که به نظر میتواند امکان نصب و تعبیه سیستم نظارتی فرمانده را داشته باشد.   نمونه ای از ترکیب جایگاه تسلیحاتی با سیستم نظارت و هدفگیری در زمینه موضوع سوم یعنی در زمینه تحرک این تانک، فعلا مسئله خاصی را نمیتوان مطرح کرد خصوصا که در تصاویر موجود محفظه پیشرانه تغییر خاصی نداشته که شاید در نتیجه عدم تغییر در پیشرانه باشد. همچنین از جمله موارد دیگری که میتوان به عنوان گزینه های بلقوه برای نصب بر روی این تانک در نظر داشت، سیستم اخلالگر فروسرخ و پوشش های اختفای حرارتی/راداری هستند که هر دو مورد در ایران به ساخت رسیده اند. در نهایت باید گفت کرار گزینه یا استانداردی مناسب جهت ارتقای ناوگان تانک های تی 72 ایرانی و تطبیق آن ها با الزامات روز میادین نبرد است تا بدین صورت زرهی ایران در بخش ادوات سنگین (مشخصا تانک) از وضعیت فعلی فراتر رفته و به معیارهای قابل تحسین در این زمینه تبدیل شود. در عین حال، این رونمایی غیررسمی نشان داد می توان با تکیه بر دانش و توانمندی های داخلی، تانکی مدرن و به روز در اختیار نیروهای مسلح قرار داد و نیازی به خرید از خارج از کشور در شرایط فعلی نخواهد بود، همچنانکه باور 373 نیز توانمندی بومی در حوزه پدافند هوایی را به خوبی نشان داد و انشاء الله اثبات خواهد کرد.

سلام  علیکم      در حقیقت بنده امروز رژه را بر خلاف سالهای گذشته که دنبال  می کردم ، ندیدم و سعی هم بر این هست که به جای تمسخر ، مجموعه را درست و در حد بضاعت و توان  نقد کنیم      صرف نظر از اینکه پشت پرده خرید چیفتن ها برای نیروی زمینی ارتش در سالهای گذشته چه بود و این تانک چه مشکلاتی داشت و ظاهراً همچنان دارد ، نکته اصلی ، مقایسه استتار این تانک در یک بازه زمانی  مشخص هست . سئوال بنده از عزیزان ارتش جمهوری اسلامی  ایران و علی الخصوص مجموعه آماد و پشتیبانی و یا رده های دپویی ارتش این هست !!         استتار تانک چیفتن در سالهای ابتدای ورود تا انتهای دفاع مقدس      استتار تانک چیفتن در اواسط دهه 90 شمسی      حالا سئوال بسیار مهم . مشکل استتار نخست چه بود که تغییر کرد ؟؟؟؟؟  :thinking:  :thinking:    البته این سئوال بسیار مهم در خصوص تامکتهای نیروی هوایی هم وجود دارد که چرا استتار زیبا و تکرار نشدنی آسیای صغیر را تغییر دادند و تا حال حاضر هم  نتوانستند یک جانشین خوب برای آن پیدا کنند .!!!!!

    داستان عجیب و غریب و پر فراز و نشیبی دارن این چیفتن ها   از زمانی که طی یک قراداد سیاسی توسط شاه از انگلیس خریداری شدن ، تا به کارگیری در جنگ علیه عراق ، به غنیمت گرفته شدن توسط عراق ، تحویل چندین دستگاه به منافقین و تشکیل یگان چیفتن در زرهی عراق با خرید یکسری قطعات و ایضا خودروی پشتیبانی ،  غیر عملیاتی شدن عمده تانک ها در ارتش عراق پس از گذشت چند سال از جنگ تحمیلی ، استفاده از صفحات زرهی شاسی در ساخت بلوک های زره تانک انیگما ،  حمله امریکا به عراق و بعضا استفاده از چیفتن ها به عنوان سیبل (!) نیروهای امریکایی ، تغییر حکومت و پس از یک دهه تهاجم داعش و تشکیل حشد شعبی و مسئله تجهیز اون که باز چیفتن های ایرانی رو در معرض توجه قرارداد و حالا هم بازیابی این تانک ها           در حقیقت چیفتن چرخه ای رو طی کرده که از به خدمت گرفته شدن در جهت منافع ایران (توسط ما) و بر خلاف منافع ایران (توسط عراق و منافقین) مجددا در جهت منافع ما داره استفاده میشه   از نظر زره که افتضاح هست عراقی ها عاقل باشند از دقت آتش این تانک استفاده میکنن و در عقبه میدان از طریق این تانک ها به پشتیبانی اتش میپردازن ، البته محدودیت تعدادش هم باعث میشه این تانک اثر بخشی چندانی نداشته باشه در میدان نبرد

 با سلام خدمت همه دوستان عزیز   در طول نبردهای صورت گرفته درجریان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران ، بویژه در منطقه عمومی شلمچه و بصره ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، پس از سازماندهی غنائم بدست  آمده در عملیات طریق القدس ( بستان ) ، برای نخستین بار از یگانهای زرهی در جریان یک عملیات تهاجمی استفاده نمود . اما زمانی که این واحدها با یگانهای مدافع باتجربه عراقی مواجه شدند ، مشکلات شروع به نمایان شدن نمود ، به همین دلیل واحدهایی از یگانهای زرهی ارتش جمهوری اسلامی ایران شامل تعدادی تانک چیفتن نیز ، به کمک آنها ارسال گردید . با این حال فرماندهی هوانیروز ارتش بعث  عراق با اعزام  واحدهای ضد زره بویژه ، ارسال  بالگردهای تهاجمی  در قالب تیم های آتش  " بیاب - بکش  " شامل بالگردهای گازل (Gazelle) و میل-25 هایند (hind) ، به این تاکتیک پاسخ داد. به نظر می رسد ، آنچه که در تصویر ذیل دیده می شود ، چند دستگاه تانک چیفتن نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران است که طعمه مهمات ضد زره هدایت شونده HOT فرانسوی شده است .  

با سلام خدمت دوستان این پست تقدیم به برادر عزیز ، جناب amirsaha بابت محبتی که به بنده فرمودند : چیفتن در سرزمین های اشغالی تصویر فوق ، ژنرال "اسراییل تال"( افسر سمت راست ) طراح مشهور تانک مرکاوا را در کنار یک افسر زرهی بریتانیایی ،در کنار یکدستگاه تانک چیفتن که برای آزمایشات میدانی به فلسطین اشغالی ارسال شده بود را نشان می دهد .

[color=#800080]گروه حماسه و مقاومت [url="http://www.farsnews.com"]خبرگزاری فارس[/url][/color]- زمستان سرد و سختی بود و مدام برف و باران می‌بارید. وضعیت عبور و مرور، حالت خاصی داشت. در روز خودرو نمی‌توانست عبور کند. از بس گل و لای بود به جای پوتین‌ها که درگل و لای گیر می‌کردند از چکمه‌های بلند باغبانی که همه کمک مردمی بود استفاه می‌کردیم. [url="http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1391/01/19/13910119000108_PhotoA.jpg"]http://media.farsnew...0108_PhotoA.jpg[/url] یکی دیگر از مشکلات ما سوخت بود که در آن نقطه کور به سختی به دست می‌آمد. جیره سربازان نیز مشکل دیگر ما بود. تا آنجایی که مقدور بود جیره را خشکه از ارتش دریافت می‌کردیم. ارتش به ما چندین تن برنج و روغن و گوشت می‌داد اما مشکل ما حمل آن‌ها بود. شب در تاریکی یکی برای این که از شلیک دشمن در امان باشیم این اقلام را شبانه‌ به دوش سربازها از کوه‌های سخت عبور می‌دادیم و بعد به وسیله جیپ یا خودروهای آیفا که همه روسی بودند عبور می‌دادیم که اکثراً مورد اصابت گلوله قرار می‌گرفتند و از بین می‌رفتند. برای آوردن سوخت نیز دردسر داشتیم؛ ارتش در آن زمان تانکرهایی داشت که سه تانکر بغل هم و روی هم نصب شده بود که در هر قسمت آن نفت و بنزین و گازوئیل می‌ریختیم. ما این تانکرهای 20 هزار لیتری را زیر تپه‌ها مدفون کرده بودیم که اگر گلوله هم خورد منفجر نشود. حدود چهار یا پنج متر خاک روی این تانکرها بود و بغل تپه را شکافته بودیم و سوختی که به سنگرها می‌رساندیم با پیت‌های بیست لیتری و توسط سرباز آورده می‌شد که آن هم سختی خود را داشت. از طرفی آشپزخانه ما درست زیر هدف دشمن بود. هر بار که سربازها برای دریافت غذا مراجعه می‌کردند دشمن دقیق می‌دید و با مینی کاتیوشا یا سلاح‌های دیگر همان جا را مورد هدف قرار می‌داد و تلفات سنگین بود. ناچار شدم به این وضعیت خاتمه دهم و فکری اساسی بکنم. دوباره به حاجی عباسی زنگ زدم و گفتم: حاجی‌جان، من برای هزار نفر قوری و کتری و قاشق و چنگال و ظروف می‌خواهم. با خنده گفت: این‌ها را برای چه می‌خواهی؟ مهمانی دارید؟ گفتم: هر وقت کمک را رساندی متوجه می‌شوی! یک هفته طول نکشید که حاجی عباسی وسایل مورد نیاز و چراغ‌های خوراک‌پزی را به ما رساند. به هر سنگر یک چراغ والور رسید که هم می‌توانستند روی آن آشپزی کنند و هم سنگر را گرم نگه می‌داشت، به علاوه یک کتری، قوری، قابلمه و تعدادی قاشق و بشقاب رویی... روزانه به هر سنگر مقداری برنج با سیب زمینی و مواد خوراکی دیگری می‌دادیم که خودشان آشپزی کنند. روزهای اول با سیب زمینی غذا درست می‌کردند چون راحت بود. به هر جهت کم کم به آشپزی وارد شدند و نیاز آن‌ها را وادار به آموزش کرد. مشکل دیگر ما نان بود که می‌بایست نان را از سنندج برای ما می‌‌آوردند که تا به دست ما می‌رسید بیات شده و کپک می‌زد. باز هم از حاجی عباسی کمک گرفتم. از او خواستم تلبمه‌‌های مثل چراغ پریموس هست و تابه‌های بزرگی که به آن ساج می‌گفتند، برای ما تهیه کند. مثل همیشه خیلی زمان نبرد که حاجی عباسی مهربان و خداشناس همه را برای ما تهیه کرد و ما در داخل منطقه نبرد یک خبازخانه زیر یک ارتفاع بنا کردیم و لوله‌کشی کردیم که از این تلمبه‌ها با فشار نفت استفاده می‌کردیم و مسیر آن را ارتفاع دادیم. تعدادی سرباز از گروهان که در نانوایی کار کرده بودند جمع کردم. روزهای اول خمیری تحویل می‌دادند با گلی که زمین می‌زدند، خیلی تفاوت نداشت ولی کم کم این کار را یاد گرفتند و روی ساج‌ها نان می‌پختند. ما حسابی خودکفا شده بودیم و بیرون از دشت پنجون هیچ کاری نداشتیم که تلفات بدهیم. بعدازظهر ساعت چهار در عقب یگان دژبان گذاشته بودم و راه را می‌بستیم، حتی درجه‌‌دار و افسری که می‌خواست به گروهان ارکان در شرق دشت پنجوین برود اگر تا چهار نرفته بود دیگر اجازه خروج نداشتند، چون دشمن کمین نشسته بود و اکثر هنگام خروج راه را به اشتباه می‌رفتند که یا مجروح یا اسیر می‌شدند. من در آن زمان آن جا در حدود 20 تا 30 اسیر دادم. تعدادی از سربازان شمالی را که از جنگیدن در خط خارج کرده بودم کارشان ماهی‌گیری شده بود. از سنندج تورهای ماهیگیری خریده بودند و در تاریکی شب تور را به آب می‌انداختند که تا مورد هدف دشمن قرار نگیرند. رودخانه‌ای که در آن ماهیگیری می‌کردند اسمش قزلچه بود و مال عراق چون ما 160 کیلومتر داخل خاک دشمن بودیم. صبح‌های زود که تور را از آب می‌کشیدند آن قدر ماهی گرفته بودند که به هر سنگر دو، سه ماهی می‌رسید. یک روز بعدازظهر به من ابلاغ شد که فرمانده نیروی زمینی صیاد شیرازی وارد منطقه شده و خیلی سریع برای احترام نزد ایشان رفتم که با اخلاق نیکویی که داشتند به سنگر من آمدند، چون وقت ظهر بود ابتدا نماز خواندیم. دو برادر پاسدار هم همراه او بودند، صحبت آنها درباره ارتفاعی بود که پشت سر واحد من قرار داشت. دقیقاً 1904 متر ارتفاع از سطح دریا داشت و قصد حمله به آن ارتفاع را داشتند، گفتم: برادر، ما در دانشکده نظامی می‌خوانیم هرگاه که قرار است حمله‌ای صورت بگیرد باید به پنج سؤال جواب دهیم، که یکی از آن عملیات آینده را تسهیل می‌کند؛ حالا شما چه می‌خواهید و قصد شما از این حمله چیست؟ - ما می‌خواهیم جاده سلیمانیه را در اختیار بگیریم. نقشه را جلوی دستش گذاشتم و گفتم: - می‌توانی این نقشه را بخوانی. - بله... - این ارتفاعی که شما می‌خواهید به آن حمله کنید چه قدر است؟ - 1904 متر - و ارتفاع پشت سری آن چه قدر است؟ - 1906، دو متر هم که چیزی نیست. - ازنگاه نظامی‌ها دو متر یعنی این که روی طبقه اول یک ساختمان یک تیربار بگذارید و همه بدون اسلحه و پیاده‌روی آسفالت بودن و خوب این تیربار همه این‌ها را درو می‌کند. - خوب پس تکلیف چیست؟ صیاد شیرازی در بحث ما شرکت نمی‌کرد و فقط حکم شنونده را داشت، به برادر پاسدار جواب دادم: من به ارتفاع مورد نظر شما حمله می‌‌کنم ولی یک ساعت می‌توانم نگاهش دارم چون بیش از یک ساعت نمی‌توانیم این ارتفاع را نگه داریم، چون ارتفاع بلند‌تری بالای سر آن هست و دو متر خیلی ارتفاع است. صیاد شیرازی لبخند بر لب گفت: این قدر عجله نکنید، کمی صبر داشته باشید. من گرسنه‌ام شده، ناهار دارید؟ سریع امربر را فرستادم ناهار را بیاورد، از اتفاق غذای آن روز ما ماهی کباب بود. شهید سرافراز صیاد شیرازی تا نگاهش به ماهی انداخت اخم‌هایش درهم رفت و گفت: فرستادید از سنندج بخرند؟ بگو این را ببرند،برای ما غذای سرباز بیاورند. گفتم:‌قربان! خوشبختانه امروز تمام سربازان از همین غذا تناول می‌کنند. به گفته‌ام اعتماد نکرد و یکی از محافظین خود را فرستاد که ببیند سربازان دیگر چه غذایی می‌خوردند. طولی نکشید که محافظ با یک تکه ماهی کباب شده برگشت و گفت: آنها روی آتش ماهی کباب می‌کردند، می‌خوردند. غیر از ماهی هم غذایی دیگری نداشتند. شهید صیاد گفت: صبوری، جریان این ماهی چیه؟ ما در برنامه‌ ارتش ماهی نداریم. در حین خوردن ناهار همه را برای او بازگو کردم، از آشپزی سربازها گرفته تا پختن نان و گرفتن ماهی. لبخند رضایت‌بخشی بر لب آورد. یک هفته پس از آن ماجرا حمله آغاز شد ولی متأسفانه عملیات ما موفقیت‌آمیز نبود و با تلفات خیلی سنگینی همراه بود که بعدها پیکر شهدا تخلیه و به داخل کشور آورده شد. در آن روزها فکرم مشغول این بود که عراقی‌ها با چه وسیله‌ای برای پرسنل خود آذوقه می‌آوردند، چون آنها هم مثل ما شرایط خوبی نداشتند و جاده آسفالت دره میانه را ما بسته بودیم و نمی‌توانستند از آنجا بیایند. هربار که با دوربین دشمن را زیر نظر می‌گرفتم می‌دیدم که ظهرها به سربازان ناهار نمی‌دهد و شب هم فقط یک ساندویچ، در حالی که ما سه وعده را کامل به سربازانمان غذای گرم می‌دادیم. برای من جای سؤال داشت که این ساندویچ‌ها از کجا برای این‌ها می‌رسد چون آنها مثل ما خودکفا نبودند. بالأخره طاقت نیاوردم و به یکی از افرادم که بچه زبلی بود گفتم: سرگروهبان، برو در منطقه شناسایی کن عراقی‌ها با چه وسیله‌ای برای پرسنل خود آذوقه می‌برند و اصلاً از چه راهی می‌روند. بعد از چند روز شناسایی گفت: قربان، عراقی‌ها با قاطر آذوقه را به پرسنل خود می‌رسانند. نزدیک ده شیخ لطیف، عراقی‌ قاطرها را آنجا می‌بندند و بارشان را تحویل می‌دهند و بعد از دو سه ساعت استراحت قاطرها را می‌بندند و بعد حرکت می‌کنند. تصمیم گرفتم هر طور شده یک گروه تشکیل دهم که بفرستم قاطرها را به غنیمت بگیرند. موضوع را با ستوان حسین یاسینی در میان نهادم و به سرگروهبان گفتم که محل استقرار دقیق قاطرها را بگوید و دوباره آنها را برای بازدید فرستادم البته این بار با دقت بیشتر. پس از شناسایی از منطقه پنج سرباز دیگر به گروه آنها اضافه کردم و دقیق جای آر.پی.جی زن‌ها و تیربارها را مشخص کردند. ده سرباز را نیز مأمور کردیم بتوانند قاطرها را تیمار کنند و حرکت دهند. مأموریت را برای شب گذاشتیم که خطر آن کمتر بود. بعد از صحبت‌های لازم یک گروه از افراد ورزیده را نیز اسکورت آنها کردیم. همه را از زیر قرآن رد کردیم و من با نگرانی در کمین، منتظر برگشت آنها بودم. بیشتر بچه‌های گروه از دهات و ترکمن بودند. پس از یک ساعت انتظار پر از اضطراب فرماندهی گشتی به من اطلاع داد که قاطرها بازگشتند و بچه‌ها سوار... دل توی دلم نبود و مدام از خداوند و ائمه اطهار (ع) کمک می‌طلبیدم که برای این عزیزان اتفاقی نیافتد و سالم به قرارگاه برگردند. به یاری خداوند قبل از روشنی هوا برگشتند و از کمینی که من بودم عبور کردند. تازه آن موقع بود که نفس راحتی کشیدم. با دیدن قاطرها تازه به این موضوع فکر کردم که جو و علوفه از کجا بیاوریم. چند نفر از بچه‌‌ها را فرستادیم که بوته‌های خشک شده را بکنند و موقت به آنها بدهیم، بعد با بی‌سیم به کرمانشاه اطلاع دادیم که ده قاطر به غنیمت گرفتیم که زبان بسته‌ها نیاز به جیره دارند و برای ما جو و یونجه بفرستند. تقاضای یک دامپزشک کردیم چون نیاز به معاینه داشتند که معلوم شود مریض نیستند. قاطرها در آن کوه و کمر حکم بهترین آیفاهای روسی را برای ما داشتند که می‌توانستیم از آن به بهترین نوع استفاده کنیم. با بالا آمدن خورشید و روشنی روز به سراغ قاطرها رفتم روی کپل‌های آن مهر خورده بود که متعلق به کدام لشکر و تیپ عراق هستند. از آن تاریخ به بعد قاطرها حکم وسیله نقلیه را برای ما پیدا کردند و تمام آذوقه و مواد سوخت را با آنها جابه‌جا می‌کردیم و به راحتی به قرارگاه می‌رساندیم. بعد از گذشت مدتی که از آن منطقه عوض شدیم قاطرها را بار دو کانکس کردم و به سومار آوردم، اما در آمادگاه سومار هیچ کس زیر بار قاطرها نرفت و حاضر نبودند آنها را تحویل بگیرند در آخر ناچار شدم همه را رها کنم... [b]سرتیپ جانباز رضا صبوری زاده[/b] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13920613001415