به نظر نمیرسه افزایش طولی در دماغه اتفاق افتاده باشه!این پایین تصویر اف5 فابریک ست

خوب این اف ۵ f دیگه. به صورت فابریک کارخانه از مدل بی دماغش بزرگتره.

تشکر بابت عکس، با اکانت گالری قرار میدم پیش نمایش از آنچه قرار است در رژه ۲۹ فروردین امسال شاهدس باشیم ... بنظر می‌رسد با یک ارتقا بر روی F-5B به استاندارد کوثر طرف هستیم که در دماغه افزایش ممکن است طول داشته باشد. عدم وجود رادار از مشکلات همیشگی تایگر ها بوده و آن ها هیچ وقت از سایه این مشکل در ایران نتوانستن خارج شوند. باید امیدوار بود که نهایت در این بخش دماغه شاهد نصب تجهیزاتی همچون رادار و ... باشیم ! حال سوالی مطرح است که این نسخه از کوثر آیا در نقش آموزش باقی می ماند یا نقش دیگری برای آن در نظر گرفته خواهد شد.(توجه به محل قرار گیری توپ) با ورود هواپیمای آموزشی و پشتیبانی یاسین انتظار میرود که نیاز به نسخه ی آموزشی F-5 کمرنگ شود. میتوان از کوثر مذکور در نقش های دیگر از جمله پشتیبانی نزدیک هوایی و در صورت استفاده از رادار و تسلیحات مناسب حتی در نقش دفاع هوایی بهره برد! جهت قیاس تغییرات با نسخه پایه اولین نشانه ها از وجود این نسخه در سال گذشته در تصاویری منتشره از مجموعه بروز رسانی یا مونتاژ کوثر دیده شد. همانطور که از این برش پیداست، دماغه در صورت اصلاح میتواند محل قرارگیری برخی تجهیزات جدید از جمله رادار سبک باشد. ایران سابقه همکاری در زمینه رادار گریفو را در گذشته داشته است. در بنر های منتشر شده از کوثر دستکم شواهدی مبتنی بر استفاده از یک رادار آرایه فازی مسطح دیده شده که تصاویر بعدی گویای تنوع رادار های نصب شده بر روی نسخه های کوثر است. زیاده گویی نمیشود تا روز واقعه ... . . .

بسم ا... سامانه دفاع ساحلی باستیون در جنگ اوکراین از ابتدای جنگ در اوکراین ، ناوگان دریای سیاه ارتش روسیه ، به تقریب فعال ترین نیروی حاضر در این پهنه آبی بشمارمی رفت و اگر فاجعه غرق شناور موشک انداز مسکووا نادیده گرفته شود ، این ناوگان با استفاده از سامانه های موشکی خود نقش قابل توجهی را در اجرای آتش دقیق برعلیه زیرساختهای نظامی ارتش اوکراین برعهده داشت . این روند تا بدانجا حائز اهمیت است که این سامانه ها با مسلح شدن به موشکهای اونیکس ، که به شکل خاص ماموریت ضد کشتی دارند ، توانایی خود را در حمله به اهداف زمینی ، بخوبی ، به نمایش گذاشتند. حضوردر عملیات نظامی در میانه مارس سال 2022 ، یعنی کمتر از یکماه پس از شروع عملیات ویژه در اوکراین ، وزارت دفاع روسیه برای نخستین بار از حضور عملیاتی سامانه های موشکی نیروی دریایی ناوگان دریای سیاه در عملیات نظامی خبر داد و بلافاصله پس ازآن ، واحدهای موشکی روسی ، دست به اجرای حملات دوربرد با دقت بالا به زیرساختهای نظامی ارتش اوکراین در منطقه اودسا زده و ویدئوهای شلیک آن نیز متعاقب آن در دسترس عموم قرار گرفت . در این میان ، گرچه موارد مشخصی از عدم موفقیت این موشکها در تخریب اهداف خود یا ناتوانی در رسیدن به منطقه مورد نظر ، گزارش شده ولی تطبیق پذیری این سامانه های دفاع ساحلی با ماموریت جدید خود ، یعنی حمله به اهداف زمینی ، از اهمیت قابل توجهی برخوردار است . بدین ترتیب ، در 18 مارس 2022 اولین شلیک های صورت گرفته از باستیون علیه مراکز کنترل- فرماندهی ارتش اوکراین در اودسا صورت گرفت ، سپس در ابتدای آوریل ، قرارگاه های فرماندهی ارتش اوکراین در همین منطقه مورد اصابت واقع شد و بتدریج ازاین موشکها برعلیه مراکز تجمع دشمن ، ذخیره گاه های زرهی و حتی در یک مورد انهدام پادگان نیروهای داوطلب خارجی نیز در این فهرست قرارگرفت . پس از آن ، با توجه به اینکه ارتش اوکراین از زیرساختهای هوایی خود در منطقه اودسا برای اجرای عملیات آفندی در محور فوق الذکر استفاده می نمود ، نیروی دریایی ارتش روسیه از 9ماه می 2022 ،فرودگاه این شهر هدف آتشباری این سامانه واقع شد که گفته میشود شش فروند بالگرد میل-24 و میل-8 در جریان آن بطور کامل منهدم شدند . در 20 ژوئن نیز آشیانه یک فروند بدون سرنشین بیرقدار به همراه یک ایستگاه کنترل- هدایت آن هدف واقع گردید و سپس دوفروند از همین پهپادنیز با آتش این موشکها از حیزانتفاع ساقط شدند . در حدود یکهفته بعد ، مجددا فهرست اهداف سامانه باستیون تغییر نمود و این بار ، سیستم های دفاع هوایی ارتش اوکراین در تیررس این موشکها قرارگرفت . در همین رابطه گفته شده که حداقل یک آتشبار کامل اس-300 اوکراینی در اودسا هدف این موشکها واقع شده واز میان رفته است . به گزارش منابع روسی ، از ابتدای ورود این سامانه به صحنه نبرد ، واحدهای دفاع ساحلی ارتش روسیه چندصدتیر موشک اونیکس را روانه اهداف مورد نظر نموده اند . سامانه های عملیاتی نیروی دریایی روسیه ، تا امروز به استثنای ناوگروه مستقردر دریای کاسپین ، مابقی واحدهای دفاع ساحلی خود را به سامانه باستیون مجهز نموده ولی طبق داده های موجود ، تنها سیستم های موشکی تحت امر ناوگان دریای سیاه بصورت فعال در جنگ اوکراین حضور دارند و سایر واحدها در مناطق نظامی ارتش روسیه به روند عادی خود که شامل تمرینات روزمره و اجرای مانورهای نظامی است ، ادامه میدهند . بعنوان مثال ، در بحبوحه جنگ اوکراین ، یگان های موشکی مستقر در فرماندهی اقیانوس آرام نیروی دریایی روسیه ، رزمایش وستوک-2022 را پشت سرگذاشتند که درآن یک دشمن فرضی تلاش می نمود تا در ساحل خودی نیرو پیاده کند که هدف آتش این سامانه ها قرار گرفت . در میانه های سپتامبر 2022 نیز سامانه های مستقر در سواحل شمالی روسیه نیز در رزمایش اومکا-2022 شرکت کردند که گفته میشود یک هدف را در 300 کیلومتری ساحل کشف و مورد اصابت قرار دادند . در ابتدای دسامبر2022 و با تحرکات جدید نیروی دریایی ژاپن در اطراف جزایر کوریل ، وزارت دفاع روسیه خبر داد که گروه رزمی دفاع ساحلی این جزایر با ارسال تعداد بیشتری از پرتابگرهای باستیون تقویت می شود . درسواحل بالتیک نیز این سامانه ها از 12 فوریه 2022 در حالت آماده باش قرار گرفتند که مجموع این داده ها نشان میدهد که نیروی دریایی روسیه ، بدون درنظر گرفتن واحدهای مستقر در دریای سیاه ، همچنان از تعداد کافی پرتابگر و موشک برای دفاع از سواحل خود برخوردارمی باشد . قابلیتهای فنی سامانه موشکی دفاع ساحلی 3K55 باستیون ، در ردیف سامانه های موشکی متحرک قرار دارد که برای شناسایی و انهدام شناورهای سطحی دشمن طراحی شده است . این سامانه از چند خودرو رزمی و پشتیبانی تشکیل شده که میتواند به شکل مستقل دست به عملیات زده و بدلیل طراحی مناسب ، امکان حمل و نقل آن با هواگردهای ترابری وجود دارد .یک واحد استاندارد از سامانه های باستیون ، شامل 4 پرتابگر خودکششی K340P برروی شاسی MZKT-7930 است که دوتیر موشک اونیکس بر روی آن نصب می شود . علاوه براین ، یک یا دو خودروی دیگر بعنوان پست فرماندهی و شناسایی اهداف و یک خودروی جداگانه برای اجرای ماموریتهی پشتیبانی رزمی و درنهایت یک خودروی حامل و بارگذار موشکهای ذخیره شده ، در این مجموعه قابل مشاهده است . طبق داده های موجود ، سامانه باستیون می تواند از موشکهای اونیکس ، 3ام55 و پی-800 استفاده کند که یک موشک مافوق صوت مجهز به پیشرانه رم جت است . این موشک با طول حدود 8 متر و وزن حدود 3000 کیلوگرم میتواند با اوجگیری به ارتفاع 14 کیلومتری ، با سرعتی در حدود 2.6 ماخ بسمت هدف شلیک شود . برد نسخه اصلی اونیکس ، حدود 300 کیلومتر و نمونه ارتقاء یافته آن با شناسنه اونیکس-ام تا 800 کیلومتر است . اونیکس با مجهز شدن به یک سامانه ناوبری اینرسیایی و ارتفاع سنج رادیویی و همچنین یک جستجوگر ترکیبی فعال- غیرفعال راداری امکان حمله به اهداف دریایی و زمینی را بصورت توامان دراختیار دارد و گفته میشود حتی در متراکم ترین محیط های آلوده به جنگ الکترونیک نیز قابلیتهای خود را حفظ می کند .سرجنگی 200 کیلوگرمی این مهمات به کاربران این سامانه اجازه میدهد تا با اطمینان شناورهای سطحی چندهزارتنی و یا شناورهای رزمی در رده ناوشکن را از رده فعال خارج کنند در حالی که امکان ضربه زدن به اهداف سخت زمینی نیز برای آن وجود دارد . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.  بن پایه

رژه ی نیروهای مسلح شهریور 1401

رژه ی 29 فروردین روز ارتش جمهوری اسلامی ایران سال 1401

تمرین هوانیروز برای رژه ی فردا

ما فرضمون بر اینه که این مملکت صاحب داره

در باب کمکهای نظامی اروپا به اوکراین ادامه جنگ خندق ها به صورت سنگر به سنگر در اطراف باخموت https://www.aparat.com/v/JqUQN جنگ شهری نیروهای واگنر روسیه در شهر آرتمووسک https://www.aparat.com/v/S7jlf شلیک تانک T90 روسی روی مواضع اوکراین در باخموت https://www.aparat.com/v/dC8Lh شما هم اینجوری فکر میکنید یا فقط منم، پهپادهای اوکراینی در جنگ شهری هیچ نقشی ندارن، هیچ عکس و فیلیمی ازشون بیرون نمیاد نتیجه مرگبار و دردناک وقتی نتونی دوست و دشمن رو در جنگ تشخیص بدی (البته فیلم برای اوایل جنگ هست ولی.....) https://www.aparat.com/v/wpHQa

دوستان این نکته رو فراموشش نکنند که متاسفانه یکی دیگر از موانع مهم رو به روی ما حضور لابی و افراد قوم گرای داخلیه که هیچ وقت نمیزارن ما با اذربایجان برخورد کنیم.اول باید این قضیه حل و فصل بشه بعد عوامل دیگه...

سلام اگر قرار به گمانه زنی این شکلی باشه که دقیقا همین مسائل در مورد کوتاه آمدن عربستان و پذیرش شکست در جنگ یمن اون هم بعد از اون همه ادعا مبنی بر فتح یک هفته ای صنعا و تصفیه حسابش با دولت جو بایدن و ... وجود داره. یا این که چین نفوذ داره در نگاه مقابل نگاه مطرح شده همین را در مورد سعودی هم میشه گفت که با فشار چین ( یا به خاطر اصطلاحا چزاندن! دولت بایدن راضی به باج دادن به چین شد در این مسئله) بعد از اون همه لفاظی ناگهان تغییر جهت داد و شد دوست صمیمی! ایران که یک برنامه سفارتش را هم از دست نمیده!! اگر مبنا استدلال باشه اتفاقا عربستان نه نیازی به خسارت آرامکو داره و نه سفارت (اصولا عدد و رقم های اینچنینی برای کشوری مثل سعودی یک شوخی است که اگر نبود اصلا نباید وارد جنگ یمن میشد و همه اطلاع داریم بن سلمان هزینه های گزاف و بی حساب و کتاب به مراتب بیشتری جاهایی کرده که حاصلش منفی است و حتی هیچ هم نیست فقط به خاطر وجهه و ویترین خودش) و اصولا این یکی از سست ترین استدلال هایی است که معمولا از جانب طرف های خاصی هم مطرح میشه که فرضا ایران را مثل همیشه بازنده یک رویداد مطرح کنند. معمولا هم قابل اعتنا نیست شوخی های اینچنینی که عمدتا با منشا اپوزیسیون ایران (برانداز داخلی و خارجی) هستند و برای تصفیه حساب های سیاسی و البته بعد از تحولات اخیر و رفتار های حیرت انگیز امثال نیویورک تایمز و رویترز و سی ان ان با گزارش های جهت دار حیرت آورشون که تبدیلشون کرده بود به روابط عمومی گروهک ها از اون ها هم دیگه عجیب نیست. ( بعدها حتما فاکتورها چه به حساب جیب مبارک اپوزیسیون و چه کمک های دولتی دول خراجی و چه فشارهای سیاسی لابی های رژیم های خاص منتشر خواهد شد) مطلبی که مطرح شد ولی فرضی بود که باید بهش توجه داشت و اتفاقا پیش فرضش هم کوتاه آمدن عجیب و غریب عربستان بعد از رفتارهای به شدت افراطیش بود. مگر عربستان در این چند سال مطالبه غرامت آرامکو و سفارت داشت که حالا ناگهان با پرداخت پول! ( زیره به کرمان بردن هست! ) اینطور همه چیز را ناگهانی فراموش کرد؟ یا مثلا خروج از یمن بدون پذیرش شکست معنا نداره. خروج از یمن با توجه به اهداف سعودی یعنی شکست! که اتفاقا اگر این اتفاق بیفته باز یک پیروزی برای ایران هست. اما هوشمندی برای دور ماندن از مناقشه بین صهیونیستها و ایران دقیقا چیزی است که در پست قبل بهش اشاره شد. اگر این نوعی بی طرفی باشه خب اتفاقا مطلوب ما هم هست ولی اگر فریبی باشه که با کناره گیری و ارتقای روابط بعدها همدستی بکنه و بعد با توجه به ماهیت روابط بخواد قسر در بره از پاسخ این باید بهش توجه بشه که البته د این مورد بعید هست چون دخالت در حمله نظامی به یک کشور روابط دوستانه و غیردوستانه سرش نمیشه. ولی مسئله ای که مطرح شد اینه که از این روابط مقطعی سواستفاده کنه و طرح هاش را با صهوینیستها و امریکایی ها پیش ببره و در روز موعود همه متوجه بشند که علت عقب نشینی ناگهانی سعودیها چی بوده و اون روز هم یکطرفه با یک بهانه جدید اقدام به قطع رابطه کنه. نهایتا اتفاقا این نرمش ناگهانی سعودی و کوتاه آمدن از مواضعش ضد ایران هست که ماجرا را مشکوک میکنه و بر این مبنا اون فرض مطرح شد.

بسم ا... جنگ اوکراین آشکارسازی قابلیتهای موشکهای غیر استراتژیک ارتش روسیه کاربرد موشکهای بالستیک تاکتیکی توسط ارتش روسیه در جنگ با اوکراین ، برخلاف انتظار رهبران سیاسی – نظامی مستقر در مسکو ، نتایج دلخواه و مورد انتظار آنها را برآورده ننمود در حالی که انتشار اطلاعات جدید در خصوص صادرات یا واردات موشکهای بالستیک از ابتدای جنگ تاکنون ، به تلاش های بین المللی برای کنترل اشاعه موشکی آسیب رسانده و اعتبار روسیه را در خصوص پایبندی به تعهدات این کشور در زمینه کنترل تسلیحات را تضعیف کرده است . این مساله بخصوص پس از استفاده گسترده ارتش روسیه از موشکهای بالستیک و همچنین سامانه های موشکی کروز علیه اهداف زمینی بازتابهای جدیدی را در حوزه مفهومی کنترل تسلیحات از خود برجای گذاشته ، در حالی که استفاده روسها از موشکهای بالستیک- کروز با اهداف دوگانه ( وجود قابلیت تغییر کلاهک از متعارف به هسته ای و برعکس .م ) علیه اهداف مورد نظر در اوکراین باعث شده تا تمامی قوانین مربوط به گسترش فناوری موشکی زیرسئوال رود . علاوه براین ، کاربرد این موشکها ، کمک چندانی به روسها برای دستیابی به اهداف نظامی از قبل تعیین شده نکرده اند و این امر باعث شده تا برخی تحلیلگران نظامی ،دیدگاه های خود را در خصوص کاربرد موشکهای غیراستراتژیک در زمان جنگ اصلاح کرده و بازتعریف نمایند . بیلان قابل قبول ؟!! ارتش روسیه ، از حدود نیمه جنگ تا امروز ، مجموعه متنوعی از موشکهای موجود در زرادخانه خود شامل چند نوع موشک بالستیک و کروز را برای هدف قراردادن زیرساختهای نظامی و حیاتی ارتش اوکراین بکاربرده و به همین دلیل ، دپارتمان های اطلاعاتی ارتش های غربی موفق شده اند تا با بررسی بقایای این موشکها ، نتایج به مراتب بهتری را در حوزه بررسی توانمندی های این نوع سلاح ها نسبت به زمانی که ارتش روسیه از این جنگ افزارها در سوریه استفاده می نمود ، بدست آورند . درواقع ، داده های بدست آمده از این سلاح ها ، افق جدیدی را در خصوص فلسفه طراحی روسیه پس از فروپاشی شوروی شامل اجزاء اصلی شامل سامانه های هدفگیری و همچنین میزان استفاده از قطعات با منشاء غیر روسی را ایجاد نموده است . این داده ها بویژه درمورد سامانه های موشکی اس اس -26 اسکندر-ام ، موشک بالستیک هواپرتاب آ. اس -24 ( KH-47) کینژال و همچینن سامانه های قدیمی تری نظیر بالستیکهای توچکا –یو ( SS-21 ) در کنار موشکهای کروز هواپرتاب نظر خا-101 ( AS-23A ) و نمونه های اصلاح شده خا-55 ( AS-15B ) و احتمالا موشک خا-555 ( AS-22 ) و همچنین سامانه های تسلیحاتی نظیر موشک اسکندر-کا ( SCC-7 ) ، 3ام14 کالیبر ، اس اس .ان-26 اونیکس بیشترین فراوانی اطلاعاتی را به نمایش می گذارند. با این حال هنوز مشخص نیست که روسها از موشکهای برد بلندتر 9ام729 ( SCC-8) استفاده کرده اند یا خیر ، چرا که برخی معتقدند این موشکها برای درگیری احتمالی با ناتو و ایالات متحده ذخیره سازی شده اند . مضاف براین ، روسها در ژانویه 2023 به شکل رسمی اعلام کرده اند با استقرار سامانه های موشکی SSN-23 ( زیرکون ) می توانند مراکز کنترل- فرماندهی را درون خاک ایالات متحده هدف قرارداده و منهدم نمایند . با تمامی این موارد ، تحلیلگران غربی معتقدند که عملکرد رسته موشکی ارتش روسیه در جنگ با اوکراین در سطح ضعیف قابل تحلیل است که علت اصلی آن را باید در ضعف روسها در برنامه ریزی ناکافی جستجو نمود . این بدان معناست که ارتش روسیه بدلیل اطلاعات محدود ، نظارت وشناسایی ضعیف و عدم وجود سامانه های رصد پویا ، تمامی تجربه های بدست آمده خود در طول دهه نود و سپس ده سال نخست قرن بیست و یکم را به کناری نهاده و این به دکترین موشکی این کشور آسیب وارد نموده است . علاوه براین ، با آشکار شدن وابستگی مسکو به اجزاء و قطعات غیرروسی برای تولید انبوه برخی از نمونه های تازه طراحی شده خود ، این کشور تا حدودی در بازسازی برخی قابلیتهای موشکی خود با مشکل مواجه شده و این امر می تواند بر تامین مهمات ارتش روسیه و همچنین فروش خارجی این کشور تاثیر گذارد . در همین رابطه ، دپارتمان اطلاعاتی ارتش نروژ مدعی شده که روسها بتدریج استفاده از موشکهای پیشرفته خود را علیه اوکراین محدود خواهند کرد تا توان بازدارندگی خود را دربرابر ناتو همچنان حفظ نمایند . 1- ایجاد سازگاری میان ذخیره موشکهای موجود ( نوع و تعداد ) با روند جنگ در حال حاضر ، ارتش روسیه طیف بسیار متنوعی از موشکهای ضدکشتی ، پدافند هوایی ، کروز را برعلیه اهداف زمینی استفاده می کند و برای اینکار ، در پیکربندی های شلیک این موشکها نیز تغییراتی را اعمال کرده است . این سامانه ها شامل سیستم های دفاع ساحلی پیشرفته ای نظیر کا-300 پی باستیون ( SSC-5) و همچنین طرح های قدیمی تر نظیر خا-22 ( AS-4) و همچنین خا-32 ( AS-4A) می باشد . علاوه براین ، گزارش های متعددی وجود دارد که ارتش روسیه از سامانه های پدافندی اس-300 برای حمله به اهداف زمینی استفاده می کند ( در خصوص وجود چنین قابلیتی در اس-400 هنوز داده های دقیقی وجود ندارد ) ولی اگر این توانایی را در اس-400 شاهد باشیم ، بدلیل برد بیشتر ، تهدید جدیدی برای اوکراین خواهد بود . با این وصف ، تحلیلگران نظامی ، قبل از شروع جنگ ، اطلاع داشتند که اس-300 قابلیت حمله به اهداف زمینی محدودی را داراست و هم روسها و هم ارتش بلاروس ، از چنین قابلیتی استفاده کرده اند ولی بدلیل اینکه دقت این موشکها پائین است ، ناظران نظامی غربی براین باور قرارنداشتند که از این سامانه ها برای حمله به اهداف زمینی استفاده شود. این درحالی است که خا-22 ، خا-32 و هم اس-300 به گونه ای طراحی شده اند که امکان نصب کلاهک های هسته ای در آنها وجود دارد (برای جبران دقت پائین و همچنین تقویت قدرت تخریب آنها ) . این درحالی است که نیروی هوایی اوکراین نیز از مهمات ضد رادار آمریکایی استفاده می کند که تاپیش از این ، امری غیرممکن بحساب می آمد. اما بروز چنین تغییراتی در سامانه های موشکی ، می تواند تمامی تلاش های گذشته و آینده را برای کنترل تسلیحات موشکی ، بدلیل پیچیده تر شدن ایجاد تمایز میان سامانه های موشکی و نوع ارتباط آنها با پیکربندی های شلیک ، برباد داده و مشکل کند . بعنوان مثال ، اگر یک موشک ضدکشتی که برای انهدام شناورها مورد استفاده قرار گیرد ، با تغییر کاربری ، برای انهدام اهداف زمینی بکار رود ، این امر می تواند تلاش ها برای محدود کردن برد موشکهای بالستیک زمین به زمین را که هدف اصلی پیمان محدودسازی نیروهای هسته ای میان برد ( INF) در سال 1987 بود بطور کامل از میان ببرد . درواقع ، مشکل اصلی اینجاست که بازرسهای تسلیحاتی ، تنها می تواند از روی ظاهر سامانه های تسلیحاتی ، کاربرد آن را ارزیابی نماید و متقابلا ، اگرتغییر کاربری صورت گیرد ، و امکان شناسایی آن نیز وجود نداشه باشد ، این امر یک چالش بسیار بزرگ برای INF خواهد بود . 2- موشکها با قابلیت حمل کلاهک های دوگانه : درطول یکسال و چند ماه از شروع جنگ در اوکراین ، ارتش روسیه از سامانه های موشکی استفاده نموده که می توانند کلاهکهای متعارف و هسته ای را با خود بسمت هدف ، حمل نمایند و تمایل ارتش روسیه برای ادامه این کار ، تعجب تحلیلگران نظامی را برانگیخته است . درواقع ، بخش قابل ملاحضه ای از تحلیلگران نظامی معتقدند بودند که مسکو، از موشکهای پیشرفته خود نظیر کینژال تنها برای هدف قراردادن اهداف استراتژیک ( مثل مراکز فرماندهی یا پناهگاه های ذخیره سازی تسلیحات هسته ای ) استفاده می کند ولی در عمل ، این امر محقق نشد و کاربرد این سامانه علیه اهداف تاکتیکی رصد گردید . به همین دلیل اداره اطلاعات ارتش نروژ بدین نتیجه رسیده که ارتش روسیه بلحاظ کاربرد سامانه های تسلیحاتی پیشرفته خود ، در نقطه اوج قرار دارد و این باعث کاهش توان بازدارندگی آن شده است ، به همین دلیل ، در حال تبدیل مهمات ذخیره هسته ای خود به سامانه های متعارف بوده ، هر چند اثبات این امر مقداری مشکل به نظر می رسد . بدین ترتیب ، کاربرد موشکهایی با قابلیت دوگانه متعارف – هسته ای ، در جنگ اوکراین ، در شرایطی که تحلیلگران نظامی پیشنهاد کرده اند تا پیمان آینده کنترل تسلیحات با روسیه ، می بایست بر محدود کردن یا حدف موشکهای کروز با توان حمل کلاهک های دوگانه باشد ، میتواند به یک روند بی پایان در اشاعه این نوع سلاح ها تبدیل شود . این نوع سلاح ها ( بخصوص موشکهای کروز ) متعارف از همان طراحی موشکهای هسته ای بهره می برند ولی با مسلح شدن به کلاهکهای متعارف ، صرفا برای اجرای حملات غیرهسته ای استفاده می شوند و به این دلیل که هم روسها و هم چینی ها ، با تولید چنین موشکهایی ، بدنبال اجرای کامل استراتژی خود ( این مفهوم در قالب استراتژی درهم تنیدگی تعریف شده .م ) هستند ، این امر می تواند تمایز بین تسلیحات هسته ای و متعارف را بسیار پیچیده تر نماید. این رفتار ممکن است توسط هند ، کره شمالی و پاکستان نیز در پیش گرفته شود ( حتی جمهوری اسلامی ایران هم می تواند با در پیش گرفتن سیاست های خاص ، به شکل زیرکانه ای ، وارد باشگاه دارندگان سلاح هسته ای شود .م ) 3- پیکربندی های شلیک متحرک : براساس داده های موجود ، ارتش روسیه ، به راحتی پرتابگرهای موشکهای بالستیک اسکندر را از خاور دور به اوکراین منتقل نموده است تا بعنوان سکویی برای حملات بالستیکی از آنها استفاده کند و بطور طبیعی می تواند مجددا این پرتابگرها را با قطار یا هواپیما مجددا به هر نقطه ای که مورد نیاز باشد ، منتقل نماید و از این بابت ، فریب روسها در توقف استقرار سامانه های ام729 در حالت رزمی ، بخوبی آشکار کننده است . بدین ترتیب ، رویکرد فعلی غرب در محدودسازی موشکهای روسی ، منطقی احمقانه به نظر می رسد ، چرا که روسها با انتقال سامانه های متحرک خود به شرق این کشور ، به غرب اطمینان داده بودند که هیچ موشک هسته ای میان بردی در مرزهای غربی این کشور وجود ندارد ولی در عمل قابلیت انتقال آنها درسریع ترین زمان ممکن برای ارتش روسیه باقی ماند . با این حال ، مجموعه اتحادیه اروپا ، از میانه های سال 2021 توافق کردند تا این موضوع را با روسیه حل کنند ولی ایالات متحده با موکول کردن آن به انتهای سال 2021 ، باعث ایجاد تاخیر در این مساله شد و سپس با شروع جنگ دراوکراین ، این مساله بطور کامل به دست فراموشی سپرده شد . در این میان برخی معتقدند که اگر این مذاکرات پیشرفت می نمود ، توکیو و سئول درگیر مباحث پیچیده بازدارندگی در برابر روسیه می شدند ( بدلیل انتقال این موشکها به شرق روسیه ) ولی شروع جنگ ، ایالات متحده را از دادن هرگونه امتیاز به کشورهای شرق آسیا تا حدودی نجات داد . 4- خرید و فروش غافلگیرکننده سامانه های موشکی : دراوایل سال 2023 ، مسکو با انتقال سامانه های اسکندر-ام به بلاروس ، باعث شد تا بند نخست رژیم کنترل موشکی ( که خرید وفروش موشکهای کروز و بالستیک با قابلیت حمل 500 کیلوگرم سرجنگی در بردهای بیشتر از 300 کیلومتر را ممنوع می کند ) بطور کامل بی اعتبار شود . در همین زمینه ،پوتین اعلام نموده که موشکهای تحویلی به بلاروس ، قابلیت حمل کلاهک های هسته ای را بطور کامل دارند و برد آنها به 500 کیلومتر نیز می رسد . تا پیش از این ، روسیه تنها یک نسخه با برد کوتاه تر از اسکندر- ای ( حدود 280 کیلومتر ) را به ارمنستان و الجزایر صادر کرده بود و متقابلا گفته می شود که قرار است تا سامانه های موشکی فاتح-110 و ذوالفقار را از ایران ، تحویل بگیرد که ناقض رژیم کنترل فناوری موشکی و همچنین قطعنامه 2231 شورای امنیت نیز محسوب می شود . این خریدها ، در کنار دریافت پهپادهای شاهد-136 ، مهمات تهاجمی و بدون سرنشین های مسلح مهاجر-6 وضعی را بسیار اسفناک نموده است . این روند به اعتقاد بخش قابل توجهی از تحلیلگران نظامی غربی ، ضربه ای بسیار مهلک به پیمان عدم اشاعه سامانه های موشکی است و هرگونه مذاکره میان روسیه و ایالات متحده را درآینده بسیار پیچیده خواهد نمود. پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . بن پایه 2- به شکل خلاصه ، این تحلیلگر غربی معتقد است که همه باید خلع سلاح بشوند و تنها کشور یا کشورهای متبوع خودشون در زمینه فناوری ابزار تخریب ، به جدیدترین جنگ افزارها ، مسلح بشوند که البته در دنیای پس از جنگ اوکراین ، چنین استدلال هایی به مطایبه نزدیکتر هست ، به این دلیل که همه به دنبال مسلح کردن بیشتر خود خواهند رفت .

کروز حیدر-1 / بل 214 برد ادعایی : 200 کیلومتر

پلنگ آلمانی در برابر خرس روسی تحویل لئوپاردها به کیف چگونه بر تعادل میدان نبرد در اوکراین تاثیر می گذارند ؟!! مقدمه : متن پیش رو ، ترکیبی از دو نظر غربی و شرقی در خصوص رویارویی تانک اصلی میدان نبرد لئوپارد2آ4 در برابر پرتعداد ترین تانک های اصلی میدان نبرد روسیه ( تی-72 / تی-80 و تی-90 ) محسوب می شود . اگر چه در بازه زمانی برگردان این متن به فارسی (فوریه 2023) هنوز این درگیری رخ نداده ، ولی بررسی تقابل سخت افزارهای زرهی غربی و شرقی از دریچه دید دوطرف جالب به نظر می رسد . نکته اصلی این متن درآن است که با توجه به سوگیری شدید تحلیلی در فضای وب نسبت به هرکدام از دو طرف ، سعی شده حد امکان و بدون ضربه به متن اصلی از برگردان جملاتی که بار احساسی دارند ، خودداری شود آغاز : با اعلام تحویل تانک های اصلی میدان نبرد لئوپارد به اوکراین ، برای چندمین بار در ماه های اخیر ، مبحث اثرگذاری این سخت افزار نظامی در محافل نظامی شدت گرفت . آلمان ، به دلایل مختلف یکی از کشورهایی است که نقش محوری در تجهیز و تسلیح اوکراین برعهده دارد ، هر چند انگیزه های محتاطانه آلمان ها که بر روی مولفه هایی نظیر سابقه دشمنی با روسیه ، تبدیل شدن روسها به تامین کننده اصلی انرژی اروپا و فرهنگ به نسبت دیرینه ( البته آلمان ها تا سال 1945 به خروس جنگی اروپا شهرت داشت و تنها پس از اشغال پایه و اساس طولانی مدت نظامی گری در این کشور برچیده شد .م ) ضد نظامی گری پایه گذاری شده بود تا حدودی مقامات برلین را دچار محافظه کاری قابل ملاحضه ای نمود. با این حال استراتژی محتاطانه برلین در کمک به اوکراین تا پیش از فوریه 2022 ادامه داشت ولی با آشکار شدن شواهدی مبنی بر یک عملیات نظامی تهاجمی و سپس حمله روسها به اوکراین ، این روند ، صورت متفاوتی بخود گرفت . بدین ترتیب در حالی که ارتش بریتانیا چیزی در حدود 2000 قبضه موشک ضد زره و تعداد مشخصی از خودروهای زرهی سبک را به کیف تحویل می داد ، ارتش لهستان و لیتوانی سامانه های دفاع هوایی دوش پرتاب را در اختیار ارتش اوکراین قراردادند و ترکیه نیز اجازه تولید مشترک بدون سرنشین بیرقداررا صادر نمود ، اما آلمان ها تنها به ارسال چندهزار عدد کلاهخود نظامی بسنده کردند که این امر مورد اعتراض بقیه کشورها قرار گرفت . با این وصف و علیرغم سرعت آهسته کمک های نظامی آلمان ها ، روند سیر صعودی پیدا نمود تا درنهایت به انتشار خبر تحویل تانکهای لئوپارد-2 منتهی گردید . به همین دلیل برخی معتقدند که عملیات نظامی روسیه دراوکراین می تواند آغازی بر تغییر چشم اندازهای امنیتی در اروپا گردد ولی سئوال اصلی اینجاست که ورود لئوپارد به صحنه نبرد چه تاثیری بر تعال نظامی صحنه نبرد از خود برجای خواهد گذاشت ؟! مرحله یکم : مقایسه سخت افزارهای روسی و آلمانی درواقع امر ، تحلیل نظامی براساس شمارش تعداد تانکها ، پیاده نظام ، هواپیما و ... امری غیردقیق و غیرعلمی است . با این حال یکی از جامع ترین منابعی که تنوع و کمیت سخت افزارهای نظامی را در مقیاس جهانی به شکل سالانه بررسی می کند ، موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک ( IISS) است که نسخه سال 2022 آن درست قبل از تهاجم روسها به اوکراین منتشر گردید و به تقریب ، منبع معقولی برای درک این نکته که ارتش روسیه چه تعداد تانک و در چه گونه هایی را قبل از شروع جنگ بصورت عملیاتی در اختیار داشت ، محسوب می شود . با توجه به این مساله ، ارتش روسیه در فوریه سال 2022 چیزی در حدود 2927 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد را در سازمان رزم نیروی زمینی خود می دید که این تعداد در کنار 330 دستگاه نمونه موجود در یگان های تفنگدار دریایی و حدود 160 دستگاه در واحدهای هوابرد ، در مجموع ، 3417 دستگاه تانک اصلی میدان نبرد را به نمایش می گذاشت ، در حالی که گفته میشود روسها تعداد 10200 دستگاه تانک دیگر را بصورت ذخیره نگهداری می کنند . در این میان ، با گذشت حدود 11 ماه و 15 روز از شروع جنگ ، براساس اطلاعاتی که منابع غربی مدعی آن هستند ، ارتش روسیه تا ابتدای فوریه 2023 در حدود 1446 دستگاه تانک را از دست داده اند که مجموع تعداد منهدم شده یا به غنمیت گرفته شده از سوی ارتش اوکراین محسوب می شود که اگر این عدد مبناء قرار گیرد ، حدود نیمی از تانکهای عملیاتی ارتش روسیه از دست رفته است . بااین حال منابع غربی معتقدند که این رقم تنها 90درصد از تلفات روسها محسوب می شود و هنوز 10درصد از موارد ثبت شده را نمی توان بطور قطع به ارتش روسیه منتسب نمود . اما با وجود تمامی ابهامات ، اگر عدد 1446 دستگاه مبنایی برای بررسی نرخ تلفات روسها در نظر گرفته شود ، موارد ذیل قابل بررسی به نظر می رسد: 1-از 2260 دستگاه تانک تی-72 شامل گونه های مختلف ، 934 دستگاه منهدم یا به غنمیت گرفته شده که نرخ تلفاتی در حدود 39 درصد را نشان می دهد . 2- از 580 دستگاه تانک تی-80 شامل گونه های مختلف ، 374 دستگاه منهدم یا به غنمیت گرفته شده که نرخ تلفاتی در حدود 64 درصد را به نمایش می گذارد . 3- از 417 دستگاه تانک تی-90 شامل گونه های مختلف ، 44 دستگاه منهدم یا به غنمیت گرفته شده که نرخ تلفات حدود 11 درصد را قابل مشاهده می نماید . اگر رقم 10200 دستگاه تانک ذخیره ارتش روسیه را که قبل از تهاجم ادعا شده شامل 7000 دستگاه تانک تی-72 ( شامل نسخه های AوB) ، تی-80 در حدود 3000 دستگاه (شامل نمونه های BV ، B وU) و چیزی در حدود 200 دستگاه تانک تی-90 بدانیم ، این بدان معناست که درصورت طولانی شدن جنگ در اوکراین ، میدان جنگ به شکل فزاینده ای تحت تاثیر حضور تی-72 قرار خواهد گرفت که بیشترین تعداد تانک در انبارهای ارتش روسیه را تشکیل می دهد . علاوه براین ، ممکن است شاهد افزایش فعالیت خط تولید تی-90 نیز بود که پیشرفته ترین تانکی است که روسها بصورت انبوه می توانند آن را تولید و به میدان ارسال کنند ( اگر نرخ تلفات 11 درصد براساس تعداد اعزامی به صحنه نبرد مبناء قرار گیرد ) هر چند تعداد تی-90 های موجود درمقایسه با سایر نمونه ها ، محدود به نظر می رسد. منابع غربی در این زمینه معتقدند که تانک اصلی میدان نبرد T-72B3 که در دهه دوم قرن21 بروزرسانی های جدیدی را دریافت نموده که شامل سامانه های هدفگیری بهبود یافته ، سامانه بارگذار خودکار و زره های واکنشی است ، توانمندی بسیار بیشتری را نسبت به نمونه های پایه تی-72 از خود نشان میدهد . علاوه براین ، نسخه تی -90 ام که به نسبت ، بیشترین نمونه تولید شده این تانک محسوب می شود ، نیز می تواند یکی از تاثیرگذارترین سخت افزارهای زرهی روسها بشمار آید . در این میان با توجه به اینکه گفته شده قرار است نسخه لئوپارد-2آ6 ( دربرخی منابع نسخه 2آ4( به کیف تحویل شود ، تحلیل زیر عمدتا براساس سناریوی رودرویی میان تی-72بی3 / تی-90ام در برابر ببرهای آلمانی چیده شده است : الف- وزن : لئوپارد 2آ6 بیشتر از 60 تن وزن دارد که درمقایسه با تی-72بی3 با 50تن و تی-90ام با وزنی بیشتر از 50 تن ، سنگین تر به نظرمی رسد . راست : L/55 چپ : 2A46 ب- توپ اصلی : لئوپارد2آ6 ، به یک توپ با کالیبر 120م.م ( L/55) که گونه بلندتر از نمونه نصب شده روی تانک آبرامز ( نسخه آ-2( مجهز شده در حالی که تی-72بی3 و تی-90 ام به توپ 125 م.م بدون خان 2A46 مسلح شده اند . ج- برد موثر : لئوپارد2آ6 در حال حاضر می تواند مهمات هدایت شونده لیزری ضد زره خود را در یک برد 8000 متری بسمت اهداف شلیک کند که به نسبت بیشتر از نمونه های روسی است که بسته به نوع مهمات مورد استفاده ، برد موثری در حدود 3تا5 هزارمتر را دراختیار دارند . مقایسه آرایش استقراری خدمه تی-72بی3 (راست ) و لئوپارد2آ4 د-خدمه : لئوپارد2آ6 از 4 خدمه بهره می برد که درمقایسه ، یک خدمه بیشتر از نمونه های تی-72بی3 و تی-90ام است . مقایسه میزان ضخامت زرهی پیشانی سه تانک اصلی میدان نبرد روسی و آلمانی از چپ به راست : تی-80 /تی-72بی/ لئوپارد2آ4 ه- مجموعه حفاظت زرهی : هر سه تانک به زره های متعارف مجهز شده اند ، اما لئوپارد2آ6 با مجهز شدن به زره های فاصله دار ( در نسخه های صادراتی لئوپارد2 به زره هایی از جنس مواد مرکب برای حفاظت بیشتر مسلح می شوند ) بقاء پذیری مناسبی را به نمایش می گذارد ، در حالی که تی-72 بی3 با ترکیبی از زره های فولادی و کامپوزیتی و تی-90ام نیز با زره های مشبک نیز درصدد برآمده اند تا میزان تهدید را به حداقل ممکن کاهش دهند . این درحالی است که لئوپارد2آ6 با مجهز شدن به زره های واکنشی میتواند ضریب کارایی بهتری را به نمایش گذارد هر چند هنوز مشخص نیست که چنین چیزی به اوکراین تحویل شود . متقابلا تی-72بی3 و تی-90ام با مسلح شدن به زره های واکنشی کنتاکت-5 و رلیکت (Relikt ) ادعاهای بیشتری در این زمینه دارند . مرحله دوم - ورود پلنگهای آلمانی به صحنه نبرد چه معنایی دارد ؟! برخی تحلیلگران نظامی معتقدند که اگر تخمین های موجود در خصوص میزان ذخیره تانکهای ارتش روسیه و همچنین میزان تلفات آنها در 11 ماه اخیر در بهترین حالت ، نادرست باشد ، پیش بینی نحوه تاثیرگذاری ورود لئوپارد2 بر روند جنگ با چالشهای بسیار بیشتری روبرو می شود ولی می توان پیش بینی ها را براساس 5 عامل اصلی مورد مطالعه قرار داد 1- تعداد کل (کمیت ) نخستین عاملی که می توان روی آن تحلیل نمود ، تعداد کل تانکهایی است که قرار است به اوکراین تحویل شود که بدیهی است عامل مهمی خواهد بود . پیش از جنگ ، عملیاتی بودن 987 دستگاه تانک درارتش اوکراین تقریبا پذیرفته شده بود ( شامل 858 دستگاه تانک در نیروی زمینی ، 69 دستگاه تانک در واحدهای تفنگدار دریایی ، 60 دستگاه تانک در واحدهای هوابرد و تعداد نامشخصی در واحدهای وزارت کشور ) علاوه براین ، داده های موجود نشان میداد که حدود 1132 دستگاه تانک در انبارهای ارتش اوکراین بصورت ذخیره موجود بوده که قسمت اعظم آنها را تانکهای به نسبت قدیمی تی-64 تشکیل می داد که اگر چه بخش عمده ای ازآنها یکسری بروزرسانی هایی نظیر سامانه های کنترل آتش جدید ، تصویرسازهای حرارتی و زره های واکنشی را بخود می دیدند ولی ارتش اوکراین با ناوگانی قدیمی وارد نبرد شد . تحویل چندصد دستگاه تی-72 از سوی لهستان و جمهوری چک ، اگرچه قدرت آتش زرهی ارتش کیف را بهبود داد ولی ارسال لئوپارد2 به معنای افزایش کیفی این قدرت آتش محسوب می شود . تا امروز ، آلمان متعهد شده که دو گردان لئوپارد2 را به کیف تحویل دهد که بسته به شیوه تحویل ممکن است بین 80 تا 112 دستگاه تانک باشد . علاوه براین ، ارتش اوکراین مستمرا بدنبال تسلیحات ضد زره بود که ارتش آمریکا از سال 2018 بتدریج آن را به اوکراین تحویل می داد ( ضد زره جاولین) که تاامروز تعدادآن به 30 هزار قبضه از این موشک به کیف ارسال شده است . راست : چالنجر-2 چپ : آبرامز ام1آ2 همزمان با تحویل لئوپارد ، ایالات متحده و بریتانیا نیز اعلام کرده اند که 31 دستگاه آبرامز از گونه آ-2 و 14 دستگاه چالنجر-2 را به ارتش اوکراین تحویل می دهند که این درمجموع به معنای اضافه شده 100 دستگاه تانک پیشرفته به نیروی زمینی اوکراین خواهد بود . بدین ترتیب اگر این الگو در حوزه ارسال سامانه های راکت انداز ، ضد زره و ... تکرار شود ، تاثیر افزون تری را برصحنه نبرد از خود برجای خواهد گذاشت ( البته آخرین خبرها در 6 فوریه حاکی ازآن است که آبرامزها در اوایل 2024 تحویل می شوند .م ) برای مشاهده دقیق تصاویر روی آنها کلیک کنید این تصاویر ، مجموعه از عکس های ماهواره ای ثبت شده از دپوهای زرهی ارتش روسیه در سراسر این کشور است که گفته میشود حدود 10200 دستگاه تانک را در خود جای داده با این حال منابع غربی معتقدند که روسها در اعلام این عدد اغراق می کنند و تعداد نمونه هایی که امکان بازسازی و اعزام آنها به جنگ دردسترس قرار دارد ، عدد کمتری است با وجود تمامی این اعداد و ارقام ، مقایسه تعداد تانکهای ارتش اوکراین و تعداد تانکهای ذخیره ارتش روسیه (10200 دستگاه ) اهمیت پیدا می کند ، هر چند مشخص نیست که چه تعداد از این رقم ادعایی ، میتواند بسرعت عملیاتی شود و حتی برخی معتقدند که این رقم می تواند کمتر نیز باشد ( نویسنده معتقد است که بخشی ازاین عدد ادعایی تنها روی کاغذ بوده و ممکن است سالها پیش تعدادی از این تانکها اوراق نیز شده باشد ) نتیجه ای که از بحث در خصوص کمیت تانکها می توان گرفت ، این است که عملکرد ارتش اوکراین در حوزه دفاعی ناشی از عدم توجه به برتری حریف در کمیت تانکهای در دسترس بوده ، بدین معنی که ارتش اوکراین موازنه سخت افزاری را به کناری نهاد و تعادل در صحنه نبرد را بواسطه کاربرد عامل روحیه رزمی ایجاد نمود . درواقع ، انتظار تحلیلگران این بود که روسها بدلیل برتری در نیروی انسانی و تجهیزات ، تعادل صحنه نبرد را به نفع خود تغییر دهند ولی این اتفاق رخ نداد و برعکس هر اندازه از جنگ گذشت، اوکراین بدون آنکه درمقام آفند محض قرار گیرد ، همزمان با تلفات شدید روسها در حوزه زرهی ، تعداد تانکهای عملیاتی خود را افزایش داده ( بصورت غنیمت گرفتن تانکهای مهاجم ، تعمیر تانکهای آسیب دیده خودی و دشمن ، و درنهایت دریافت نمونه های جدید .م ) است . بدین ترتیب ، برخی معتقدند که تزریق تانکهای جدید به ارتش اوکراین ، بخصوص نمونه های به نسبت پیشرفته ای نظیر لئوپارد ، این توازن فرسایشی را که گفته میشود به نفع اوکراین پیش می رود ، می تواند مجددا به نفع کیف تغییر دهد . پی نوشت : 1- ادامه دارد .... 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

اینم تاپگان ما، منتها طبیعیش!

بسم ا... تصاویر ماهواره ای منتشر شده ....

ستیز از پائین به بالا دفاع هوایی پس از جنگ در اوکراین یکی از تحولات قابل توجه در جنگ میان روسیه و اوکراین ، ناتوانی نیروی هوایی روسیه در دستیابی به برتری هوایی در میدان نبرد به غم برتری فنی و کمّی آن در میدان نبرد بود . اگر چه نیروی هوایی اوکراین به شکل موردی وارد صحنه نبرد شده و اقدام به اجرای حملات زمینی علیه پدافند هوایی و واحدهای ارتش روسیه می نمودند ، اما سامانه های دفاع هوایی مستقردر کیف ، به مانند چتری ، فضای هوایی این شهر را به گونه ای پوشش داده بودند که نیروی هوایی روسیه با تجهیزات و فناوری موجود خود نتوانست به شکل موثر وارد آن شده و یا حتی از ایمن سازی آسمان منطقه نبرد نیز تا حدودی ناتوان بود. به همین دلیل ، درس های آموخته شده از این نبردها ، پیامدهای قابل توجهی را برای طراحان نظامی و شرکتهای تسلیحاتی به منظور احیای برنامه های متوقف یا کنار گذاشته خود بویژه در حوزه قابلیتهای دفاع هوایی کوتاهبرد ( SHORAD) خواهد داشت . براساس آنچه که منابع مختلف ثبت کرده اند ، نیروی هوایی روسیه تا امروز ( نوامبر 2022 ) در طول اجرای حملات هوایی ، پشتیبانی نزدیک ، نزدیک به 117 فروند هواگرد سرنشین دار بال ثابت و بالگرد خود را از دست داده اند و این هشداری برای سایر ارتش های محسوب می شود . دوش پرتاب ها و بدون سرنشین ها براساس روند عملیات نظامی از میانه های دهه شصت میلادی (قرن 20 ) تا امروز ، توسعه فناوری و گسترش سخت افزارهای دفاع هوایی دوش پرتاب (MANPAD) موجب افزایش آسیب پذیری بالگردها و هواگردهای پشتیبانی نزدیک شده است . این بدان معنی است که هر سرباز پیاده نظام با حداقل آموزش و مسلح شدن به چنین سامانه هایی توانایی درگیر شدن با تهدیدات هوایی در یک شعاع 4 مایلی ( حدود 6.4 کیلومتری) را می دهد تا ضمن محدود کردن مانور توان هوایی دشمن ، مانع از تاثیر گذاری برتری هوایی نیروی متخاصم ، بر روند عملیات نیروهای خودی گردد . بعنوان مثال ، در حالی که تک غافلگیرانه هوانیروز ارتش روسیه به فرودگاه گوستمول با ضریب موفقیت بسیار بالایی اجرا شد ، اما واحدهای اوکراینی با مستقر کردن سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد دوش پرتاب ، تا حدودی مانع از ارسال نیروهای کمکی و تدارکات از راه هوا برای یگانهای روسی مستقر در این فرودگاه شدند . در همین رابطه ویدئوهایی متعددی که از روزهای اول نبرد منتشر شده نشان میدهد که ارتش اوکراین در مقیاس وسیع از سامانه های استرلا-2 و ایگلا علیه بالگردهای روسی بهره می بردند . با این وصف ، صرف کاربرد سامانه های دوش پرتاب علیه تهدیدات هوایی کافی به نظر نمی رسد و می بایست به همراه آنها ، رادارهای متحرک با قابلیتهای اختصاصی کشف و شناسایی پهپاد نیز حضور داشته باشند تا حداکثر کارایی مورد نیاز بدست آید . همان طور که ارتش اوکراین نشان داد که ساقط کردن هواگردهای سرنشین دار و پهپادهایی با کالبد بزرگ ، به نسبت ساده است ، اما ورود ریزپهپادها یک چالش بسیار بزرگتر را پدید آورده ،ولی ، علیرغم سطح مقطع بسیار کوچک ، براحتی توسط رادارهای پدافند هوایی تاکتیکی از راه دور شناسایی می شوند و امکان انهدام آنها توسط سامانه های دوش پرتاب نیز وجود دارد با این وصف ، این سخت افزارهای تهاجمی بدلیل اندک بودن خروجی حرارتی خود ، به سختی توسط جستجوگرهایی دوگانه مادون قرمز / ماوراء بنفش قابل شناسایی بوده ، به همین دلیل ارتش اوکراین اجبارا برای مقابله با این فناوری بسمت سامانه های مختل کننده قابل حمل و شلیک با سلاح های سبک حرکت نمود . در همین رابطه ، با وجود اینکه تهدید پهپادها و ریزپهپادها در مقیاس جهانی به رسمیت شناخته شده ، اما ارتش ایالات متحده هنوز فاقد سامانه های دفاع هوایی کوتاهبرد برای مقابله با آن است . درواقع ، سیستم های مختل کننده ضد پهپاد باید تا کوچکترین واحدهای رزمی توزیع شوند و هر واحد نظامی در سطح " دسته " باید به یک تیم آموزش دیده شکارچی- قاتل مسلح به سیستم های دوش پرتاب و اخلاگر مجهز شود ،اما در بحبوحه بحران کمبود نیروی انسانی برای ارتش ایالات متحده ، چنین قابلیتهایی فعلا وجود ندارد . در نتیجه ، رسته های پیاده ، مهندسی و زرهی می بایست بتدریج به این آموزش ها و تسلیحات مسلح شوند تا شکاف موجود تا حد امکان پوشش داده شود . دفاع در برابر موشک های بالستیک تاکتیکی ، کروز و پهپادهای انتحاری در طول یکماه گذشته ( اکتبر 2022 ) تا کنون ، ارتش روسیه به شکل متمرکزگونه ای بر روی موشکهای بالستیک تاکتیکی ، کروز و همچنین پهپادهای انتحاری متوسل شده اند که بدون متوسل شدن به ناوگان بمب افکن های استراتژیک غیر قابل جایگزینی خود ، قابلیت حمله به عمق دفاع ارتش اوکراین را ایجاد نمایند . با این حال ، تا به امروز ، ارتش روسیه از حملات بالستیکی بر علیه مراکز شهری اوکراین یا مناطق تمرکز ارتش این کشور استفاده ننموده و مشخص نیست که این امر به چه دلیل صورت می گیرد و آیا این امر به منظور حفظ توان خود به منظور ایجاد بازدارندگی در سطح استراتژیک اتخاذ شده یا اینکه روند تولید به گونه ای است که امکان جایگزینی برای آنها وجود ندارد ، با این حال ، کاربرد موشکهای کروز و پهپادهای انتحاری مطلوبیت بیشتری پیدا نموده و این مساله به بزرگترین چالش برای کیف تبدیل شده است . این تاکتیک جدید که بصورت ترکیبی توسط کروزهای KH-101 و بدون سرنشین های شاهد-136 صورت می گیرد ، توجهات بین المللی را برای توسعه قابلیتهای پدافند هوایی در ارتفاع متوسط و بالا ( HIMAD) برانگیخته است . https://www.aparat.com/v/B3sQ0 سامانه های دفاع هوایی ارتفاع پائین ، جوجه اردک زشت تسلیحاتی ارتش ایالات متحده از زمان امضاء توافقنامه "کی وست " به سال 1948 که ماموریتها و مسئئولیتهای رزمی را میان ارتش و نیروی هوایی تازه تاسیس تفکیک نمود ، حوزه پدافند هوایی ، به موضوعی ناخوشایند برای ارتش ایالات متحده تبدیل شد . در یک روند کلاسیک ، نیروی زمینی ، به تقریب همه پرسنل و سخت افزارهای توسعه یافته در جنگ دوم جهانی را به ارث برد ، اما با توسعه فناوری و ظهور سامانه های دفاع هوایی موشکی ، این نیروی هوایی بود که تصمیم گرفت تا طراحی و سپس اجرای چنین ماموریتهایی را بر عهده گیرد . بدین ترتیب ، با افزایش رقابت میان نیروی زمینی و هوایی برسر خرید و استفاده از سامانه های گران قیمت ارتفاع متوسط و بالا ( HIMAD) یک شکاف قابل توجه در سازمان رزمی ارتش امریکا در توسعه و بکارگیری سامانه های ارتفاع پائین ( SHORAD) پدید آمد و تقریبا تمامی برنامه ها و پروژه های بلندپروازانه ای که در طول جنگ سرد طراحی شد ، بلحاظ فنی و تاکتیکی از نمونه های معرفی شده و توسط بلوک شرق پائین تر محسوب می شد . در این میان ، نیروی زمینی براساس اسناد بالادستی تدوین شده خود از سال 1945 تا کتابچه راهنمای میدانی 3-0 در حال حاضر ، فرض اصلی خود را بر ایجاد برتری هوایی برفراز میدان نبرد از سوی نیروی هوایی گذارده است که این مستقیما بدان معناست که در مقایسه با ارتش شوروی ، ارزش کمی برای توسعه سامانه های ارتفاع پائین در نظر گرفته می شد در حالی که متقابلا ، با معرفی سامانه پاتریوت در دهه هفتاد میلادی ، ارزش گذاری برای حوزه سامانه های ارتفاع متوسط و بالا به اوج خود رسید . با این وصف ، تلاش های مشخصی برای دستیابی به یک سامانه موثر ارتفاع پائین صورت گرفت که به تقریب ، اولین نمونه آن ، سامانه دفاع هوایی ام-247 "گروهبان یورک " بود که در ظاهر با مسلح شدن به دو قبضه توپ 40 م.م بوفورس که بر روی شاسی تانک ام-48 پاتون نصب شده بود ، سامانه موثری به نظر می رسید ، اما ، علیرغم همه تبلیغات صورت گرفته ، در جریان آزمایش های میدانی مشخص شد که این جنگ افزار ، از دقت کافی برخوردار نیست . در نمونه اولیه معرفی شده از این سامانه ، توپهای 40 م.م که بر روی یک برجک مستقر شده بودند ، به شکل خودکار تغذیه شده و هدفگیری توسط رادار مربوطه انجام می شد ، ولی به شکل تاسف باری ، خدمه امکان ردگیری و انهدام یک هدف پرنده بدون سرنشین ، حتی وقتی در یک خط سیر مستقیم به پرواز در می آمد را نداشتند و رادار نیز در اغلب موارد از قفل کردن بر روی اهداف عاجز می بود . علاوه براین ، سامانه های الکترونیک این جنگ افزارنیز دربرابر شرایط آب و هوایی نامساعد بشدت آسیب پذیر می نمود تا جایی که در جریان یک آزمایش ، که بعلت بارندگی ، روند عملیات ام-247 متوقف شد ، ناظران به طعنه از مدیران شرکت سازنده سئوال می کردند که آیا بعد از خشک شدن ، سیستم امکان فعالیت مجدد دارد یا خیر و حتی خبرنگار مجله آتلانتیک در اظهار نظری قابل توجه بیان نمود که آیا اروپا ( صحنه اصلی نبرد بین دو بلوک شرق و غرب .م ) منطقه ای باران خیز است یا خیر ؟!!!! مجموعه این مشکلات باعث شد تا پروژه ام-247 در سال 1985 به شکل مفتضحانه ای لغو شود . لغو این پروژه ، نیروی زمینی را مجبور نمود تا تلاش جدیدی را برای یافتن یک جایگزین موقت برای سامانه های قدیمی در دستور کار خود قرار دهد که در نهایت بررسی های انجام شده به ترکیب سه سامانه FIM-29 استینگر و تیربار ام-3 براونینگ و خودروی تاکتیکی هاموی انجامید که مجموعا سامانه دفاع هوایی کوتاهبرد آونجر (Avenger) نامیده می شد . اما این سیستم جدید برای تاکتیسین های نیروی زمینی چندان کامل به نظر نمی رسید و این اعتقاد وجود داشت که برای محافظت از یک ستون زرهی نمی بایست امیدی به کارکرد موثرآونجر بست ، به همین دلیل در تلاشی مجدد ، با برداشتن سامانه های ضد زره تاو از روی برجک نفربر برادلی ، دو جفت موشک دفاع هوایی استینگر را جایگزین آن نمودند که با شناسه Linebacker شناخته می شد . اولین حضور این سامانه ، در جنگ سال 2003 و تهاجم ارتش امریکا به عراق بود که بدلیل زمین گیر بودن نیروی هوایی ارتش عراق و تبدیل شدن جنگ به یک عملیات ضدشورش در سالهای بعد ، موثر بودن حضور چنین سامانه ای را در سازمان رزمی نیروی زمینی تا حدودی بی معنی می نمود ، چرا که به تقریب همه نفربرهای برادلی حاضر در عراق ، برای اسکورت کاروان های نظامی مورد استفاده قرار می گرفت . این مساله باعث شد تا درسال 2012 نیروی زمینی تصمیم بگیرد که کل سامانه های کوتاهبرد خود را ( به جز دو آتشبار عملیاتی مستقر در کره جنوبی و پادگان فورت براگ ) تحویل گارد ملی دهد . علاوه براین خرید استینگر تا سال 2005 به 139 قبضه کاهش پیدا نمود و پس از آن هیچ سفارشی داده نشد و درنهایت همه سامانه های کوتاهبرد نیروی زمینی تا سال 2014 از رده خدمتی کنار گذاشته شدند . در این میان ، گرچه روند آموزش سامانه استینگر برای یگانهای مانوری ارتش با محوریت تیپ 30 دفاع هوایی ( مستقر در پادگان فورت سیل ) از سال 2016 مجددا آغاز شد ، اما تلاشی برای جایگزینی آونجر صورت نگرفت تا اینکه به شکل موقت ، سامانه M-SHORAD ( بر روی پیکربندی چرخدار استرایکر ) معرفی گردید و در سال 2021 اولین نمونه های آن تحویل داده شد . نیروی زمینی نیزبا مشاهده قابلیتهای این سامانه جدید ، یک بودجه 500 میلیون دلاری را برای خرید 98 دستگاه از این نمونه اختصاص داد که برای تجهیز 4 گردان دفاع هوایی کافی به نظر می رسید و برنامه آن نیز تا سال 2023 تکمیل خواهد شد پی نوشت : 1- ادامه دارد 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

چرا سرمایه گذاری روی تانک ذوالفقار آینده ی بهتری از تانک کرار دارد با توجه به عملکرد افتضاح تانک تی 72 به نظرم بروز رسانی برای این تانک نمیتواند مشکلات ذاتی این طرح را به طور کامل برطرف بکند و نابودی تانک راحت هست. کرار اگه کامل هم انجام بشود یک بروز رسانی خوب روی یک طرح بد(تانک تی 72)هست.اابته بروز رسانی تانک های موجود کار بسیار خوبی هست و باید انجام بشود. ولی به نظرم برای تانک آینده ی ایران باید دوباره به سراغ طرح ذولفقار رفت و امکاناتی که قرار هست روی تی 72 بگذاریم تا بشود کرار را روی همان ذوالفقار بگذاریم تا یک تانک خوب از آن دربیاید. حداقل مشکلات ذاتی تی 72 را ندارد و ساخت تانک نو خواهد بود که حتی اگر به خوبی تانک های مطرح جهانی نشود یک نقشه ی راه برای ساخت تانک های ایرانی آینده خواهد بود.

تصویر قابل تامل از خط تولید کوثر هسا در بازدید ریاست جمهوری نصب پایلون تسلیحاتی وبمب بالدار هدایت ماهواره‌ای بر روی جنگنده کوثر موجود در خط تولید هسا اصفهان! با سایز و ابعاد تقریبا مشابه sdb1 و با ابعاد کوچکتر از نمونه های ساخت داخل موجود فعلی . . رئیس‌جمهور پس از بازدید از مجموعه‌ بالگردی و بخش‌های مختلف شرکت هِسا گفت: این شرکت مجموعه‌ای از دانایی‌ها را به توانایی تبدیل کرده و آنچه که ما از شرکت هِسا انتظار داریم ساخت هواپیمای مسافربری با رعایت تمامی استاندادرهای لازم بین المللی است........

تاملی در باب مشکلات پیش روی صاعقه ،کوثر و رونمایی با اسامی مختلف ...! آذرخش صاعقه۱،۲ وکوثر آیا واقعا ساخت کامل در کار بوده است؟ در حالی که تمام موارد فوق ارتقا ویا اورهال و بازسازی های سنگینی بودن که بعضا با موجودی نیرو انجام گرفته و با نامها و رونمایی هایی پرسر صدا و اغراق امیز به مخاطب معرفی شده وموجبات ایجادیاس‌و ناامیدی بوده اند! که هنوز پس از سالها رونمایی از نمونه های آموزشی سیمرغ ،صاعقه۲ و کوثر بحث هایی که میشود صحبت از خرید نمونه های آموزشی روسی و چینی است؟ پس ثمره سالها سرمایه ،وقت و البته زیرساختهای فراهم آمده چه میشود؟ با اینکه طبق گفته وزیر دفاع در سال ۹۸ قول قطعی تحویل دهی سالیانه کوثر و ایجاد خط تولید آن بود ولی پس از ۲سال بجز ۳فروند اولیه شاهد هیچ تحویل دهی و رونمایی نبوده‌ایم! مشکلات پیش رو چیست؟ چرا با وجود اف۵آموزشی،صاعقه۲،کوثر، سیمرغ و البته توان نیرو در ساخت پرنده‌ی‌ جت آموزشی از تایگر های موجود باید صحبت از خرید یاک۱۳۰باشد؟ ویا حتی توسعه یک هواگرد آموزشی موازی بنام یاسین واقعا چه توجیهی دارد؟ ۲تایپ جت آموزشی رزمی هم کلاس برای نیروی هوایی ما چه الزام‌وتوجیهی دارد؟ . . گویا بجز مشکلات بزرگی مثل بودجه ،مدیریت،توجه و سیاست گذاری درست برای آینده و صد البته قدرت تعامل و تامین قطعات پایه وارداتی برای طرح ارتقاهای فوق‌الذکر که قبلا بارها وبارها ذکر شده مشکلات فنی دیگری هم گریبانگیر طرح های مذکور هستند که در ادامه به ذکر آنها از نقل قول ها شایعات و احتمالات در فضای مجازی میپردازیم....... _صاعقه هواپیمایی با طراحی وبرنامه ریزی در اوج نهاجا توسط مهندسین و کارکنان متخصص فنی نهاجا این پروژه بی شک از جقابل اعتنا ترین پروژه ها در صنعت هوانوردی ایران پس از انقلاب است! البته که وجود اشکالاتی در آیرودینامیک و وزن گذاری باعث شده این پرنده نسبت به نمونه اصلی خود (اف۵) کمی در مانورپذیری و هندلینگ و همین طور در حمل بمب ضعیف تر باشد. این مشکل به دلیل تغییرات در سکان عمودی پرنده و افزایش وزن قسمت tail هواپیما بوجود آمده و باعث شده گشتاور این قسمت و در نهایت CG هواپیما به عقب shift پیدا کند! حفظ گرانیگاه (CG) در یک بازه مطمئن و مناسب باعث کارایی بهتر،مانور پذیری مناسب و پایداری هواپیما در تمام شرایط پروازی میگردد و به علاوه در مصرف سوخت و سرعت بلند شدن و نشستن و همینطور حمل مهمات بسیار موثر است! بدلیل تغییر گرانیگاه به عقب و افزایش کلی وزن هواپیما ،صاعقه از پایداری کمی بیشتر نسبت به اف۵ برخورداراست(مانور پذیری کمتر برعکس ادعاهای مسئولین امر) و به مراتب قدرت مانور و توانایی حمل مهمات کمتری نیز دارد! طراحی و ساخت پلت فرم سکان وی صاعقه چالش بزرگی بوده که بدون کامپیوتر پرواز عملی شده و نشان از توانایی فنی عزیزان است سایر سیستم ها ،موتور،صندلی پران و رادار هواپیما اورجینال و بدون تغییر میباشد! _Kosar کوثر هواپیمای کوثر هواپیمای upgrade شده هواپیمای اف۵ میباشد! این پروژه به درخواست نهاجا و براساس پروژه بهینه سازی شده SR2 که توسط چین بر روی چند فروند از اف۵ ها انجام شده بود ،برنامه ریزی و اجرا شد. علت انتخاب این نام برای این پروژه بخاطر تولد حضرت فاطمه در روز تنظیم قرارداد بود! تغییرات اساسی در نشان دهنده کابین،سیستم ناوبری،سیستم رادیو،سیستم های اسلحه و مهمات،اضافه شدن هاد،سیستم رادار ،اضافه شدن سیستم CVR و تغییر FDR و ..... تمام این تغییرات توسط شرکت هسا و چند شرکت دانش بنیان و چند شرکت از سازمان صنایع هوایی و اوج نهاجا انجام گردید! هواپیمای کوثر با انجام تغییرات اساسی بر روی اویونیک ،ناوبری،اینسترومنت پنل و سیستم های رادار و اسلحه توسط شرکت هسا و با همکاری نهاجا انجام گردید. سیستم ناوبری دو منظوره GPS وINS فعال،دو کامپیوتر مرکزی،سیستم هاد،IFF،رادیو،نشان دهنده های (سه عدد MFD) دو عدد نشان دهنده موتور از مهمترین تغییرات انجام شده داخل کابین میباشد. تمام سیستم های وابسته به تغییرات اعمال شده در کابین در قسمت nose section قرار گرفته است که این جایگاه و وزن زیاد سیستم های تغییر یافته و فاصله زیاد این جایگاه با موقعیت گرانیگاه(CG) باعث گردید که با افزایش وزن نسبت به اف ۵ اوریجینال ،گرانیگاه نیز به حد خیلی زیادی بسمت جلو تغییر پیدا کند و باعث افزایش سرعت بلند شدن و افزایش باند مورد نیاز در هنگام بلند شدن میشود. در کل سیستم های تغییر یافته بسیار مهم و مورد نیاز بوده ولی هنوز نیاز به بهینه سازی بیشتر مثلا افزودن rwr و چف و فلیر و استفاده از راه ها و متریال سبک تر در ساخت بدنه و متعلقات دارد تا بتوان از افزایش پیش آمده جلوگیری کرد و توان هواپیما در انجام ماموریت تقویت نمود! موتور اوج بر روی هواپیمای کوثر تست شد ولی هنوز بر روی این هواپیما استفاده نشده است! هواپیمای کوثر از نظر اویونیک و نشان دهنده ها از اف۵ بهتر و به روزتر ولی وزن بیشتر باعث ایجاد کمی محدودیت گردیده است! و صدالبته مشکلات فنی زیادی که میبینیم نشان از عدم برنامه ریزی و کار تحقیقاتی مستمر و مدل سازی و بهره برداری از نرم افزار های تست پیش از ساخت و ارتقا هست که نمونه ی ساخته شده اسیر مشکلات فنی ریز و درشتی است که کل طرح را با وجود مشکلات زیاد بودجه و توجه به نیرو هوای تحت شعاع قرار داده و همچنان طرح هایی که تست و ازمایشی هست برای بدست اوردن تجاربی که گویا قرارنیست هیچ وقت بهره‌ای از آنها گرفته شود..........

ویدئویی از زاویه دید راننده تانک M60A3 ترکیه https://www.aparat.com/v/yPWd7

بسم الله الرحمن الرحیم فیلم رژه 29 فروردین سالروز ارتش جمهوری اسلامی ایران https://www.telewebion.com/episode/2556304 سامانه پدافندی ارتفاع پست ذوالفقار سامانه پدافندی ارتفاع پست مجید

Tupolev Tu-160 Belyy Lebed ( Blackjack )

نه برارد، همینی که اینجا توی عکسه موتوره....

عراق بعد از اشغال ابرامز ارتش امریکا در کنار t-72 ( شیر بابل ؟ اگر اشتباه میکنم تصحیح کنید ) دفاع مقدس t-62 ارتش بعث عراق در خیابان های خرم شهر امریکایی ها برای تست سامانه های دفاع ضد بالستیک از روشی مشابه استفاده میکنند منتهی با این تفاوت که موشک هدف را زیر بدنه f-15 لود میکنند اگر عکسی از ان هم دارید لطفا قرار بدین