تشکیل یگان پهپادی برای مرزبانی همه ساله مرزهای کشور به خاطر حضور قاچاقچیان و تروریست ها شاهد درگیری های مسلحانه بوده است.به خصوص مرزهای شمال غرب کشور و مرزهای شرقی کشور دارای بیشترین نا امنی و حضور قاچاقچیان و تروریست ها میباشد. علاوه بر مسدود سازی زمینی مرزهای کشور با احداث خندق، دیوار، سیم خاردار، میدان مین و... و احداث برجک ها و پاسگاه های مرزبانی با مهندسی و تسلیحات مناسب، باید در هوا هم پشتیبانی از مرزبان ها وجود داشته باشد. در صورت هر درگیری، پشتیبانی هوایی میتواند نتیجه را به طور کل عوض کند. برای پشتیبانی هوایی مرزبانی میتوان از هواپیما ها و بالگرد های نظامی استفاده کرد ولی بهترین وسیله برای این کار پهپاد است. بهترین وسیله برای مرزبانی پهپاد هست: کم هزینه، توانایی پوشش مداوم مرز، توانایی تولید انبوه در ایران باید از پهپادهایی استفاده کرد که دارای ماندگاری بالا در صحنه ی نبرد باشند و تسلیحات زیادی نیز حمل کنند. بهترین پهپادهای ایرانی برای این کار پهپادهای شاهد 149 غزه و کمان 22 میباشد. ولی از پهپادهای کوچکتر مانند شاهد 129 و ابابیل 5 و مهاجر 6 و کمان 12 نیز میتوان استفاده کرد. پهپاد مخصوص مرزبانی حتی میشود در ایران پهپاد مخصوص مرزبانی طراحی و تولید شود. مثلا پهپاد مجهز به یک گاتلینگ مثل گاتلینگ بالگرد های کبرا احداث پایگاه و فرودگاه برای پهپادها : اگر ما در نزدیکی مرزهای کشور و در هر یک از استانهای خراسان جنوبی و رضوی، سیستان و بلوچستان، کردستان، آذربایجان غربی، کرمانشاه و خوزستان حداقل یک پایگاه و فرودگاه برای پرواز پهپاد ها بسازیم میتوان امنیت مرزها را به شدت بالا برد. این فرودگاه پهپادی میتواند قسمتی از فرودگاه های موجود کشور باشد و اگر فرودگاه موجود نیست در پادگان های نظامی کشور ساخته شود. لازم هست در ساخت این فرودگاه ها پدافند غیر عامل رعایت شود. در صورت انجام درست این کار میتوانیم امنیت مرزهای ایران را به شدت بالا ببریم. نمونه ی یک فرودگاه تازه تاسیس پهپادی ارتش ایران در نزدیکی کنارک:

بسم ا... بن پایه

خصوصیات فنی MPF در پست قبلی در مورد اهمیت و لزوم به کارگیری MPF در نیروی زمینی ارتش آمریکا صحبت شد. در ادامه جنبه های فنی MPF صحبت خواهد شد. ارتش آمریکا برای به خدمت گرفتن MPF رقابتی را در سال 2018 برگزار کرده بود. در این رقابت دو شرکت دفاعی جنرال داینامیکس و بی‌ای‌ئی سیستمز شرکت داشتند. اما این رقابت با حاشیه های همراه بوده است. بی‌ای‌ئی سیستمز به خاطر مشکلات از جمله درگیر بودن برای تامین سفارشات ارتش آمریکا برای پروژه های همانند AMPV و ACV در کنار شیوع بیماری کووید-19 یک سال و نیم دیرتر از زمان پیش بینی شده نمونه اولیه محصول خود را به ارتش آمریکا تحویل داد. در سال 2022 خبرگزاری های دفاعی اعلام کردند شرکت بی‌ای‌ئی سیستمز به دلیل مشکلات عدم انطباق، از رقابت محروم شده است. این تصمیم باعث می‌شود که جنرال داینامیکس تنها رقیب باقی مانده باشد. این در حالی است که چند ماه تا برنامه ارتش برای انتخاب برنده باقی مانده است. با این حال مقامات ارتش صحت خبر حذف بی‌ای‌ئی سیستمز را تایید نکرده اند. افسر اجرایی برنامه MPF برای سیستم های رزم زمینی سرتیپ گلن دین گفت که مرحله انتخاب در این رقابت ادامه دارد و برنامه در مورد تولید ابتدایی در سه ماهه سوم سال مالی 2022 حدود ژوئن برنامه ریزی شده است. برنامه تجهیز اولین واحد به MPF تا سه ماهه چهارم سال مالی 25 است. همچنین در بودجه تصویب شده سالی مالی 23 ارتش امریکا ساخت و تحویل 28 دستگاه MPF آورده شده است. با توجه به تامین بودجه و رضایت ضمنی نیروی زمینی ارتش امریکا از رقابت MPF به نظر میرسد باوجود حذف یکی از رقیبها پروژه ادامه خواهد داشت. با توجه به شایعات حذف بی‌ای‌ئی سیستمز از رقابت در ادامه فقط نمونه اولیه MPF ساخت شده جنرال داینامیکس بررسی میشود. (در صورت تغییر در برنامه MPF و ارائه نمونه جدیدتر در ادامه تاپیک معرفی خواهد شد.) برجک MPF جنرال دینامیکس از آلیاژ آلومینیوم جوش کاری شده در کنار زره های اضافه شونده و فاصله دار ساخته شده است . سلاح اصلی توپ 105م.م خاندار مدل M35 و سلاح های ثانویه شامل مسلسل هم محور 7.62 م.م و مسلسل 12.7 م.م بر روی برجک است. محل ذخیره مهمات توپ 105 م.م اصلی در بخش پشت برجک و در محفظه امن مهمات ذخیره میکند. پیشرانه در جلوی خودرو و سیستم اگزوز در عقب قرار دارد. احتمالاً MPF مجهز به گیربکس ساخت آلیسون و موتور دیزل آمریکایی باشد. سیستم تعلیق از نوع هیدروپنوماتیک ساخت شرکت Horstman است و در هر طرف از شاسی شش چرخ جاده ای نصب شده است. این سیستم تعلیق به خودروهای رزمی قابلیت تنظیم ارتفاع میدهد. همچنین این سیستم تعلیق موجب می شود سرعت خودروهای رزمی در خارج از جاده افزایش یابد و میزان ارتعاشات کاهش یابد. این سیستم تعلیق وزن کمتری در مقایسه با سیستم های تعلیق میله پیچشی متدوال دارد. خدمه چهار نفره شامل فرمانده، توپچی، راننده و لودر است. دید اولیه توپچی ساخت شرکت ریتیان در جلوی دهلیز فرمانده قرار دارد. فرمانده مجهز به دید مستقل پانوراما نسخه PASEO ساخت شرکت Safran است. در بخش پشت برجک MPF جنرال دینامیکس مجهز به سیستم صوتی کشف محل آتش Metravib Pilar V قرار دارد. این سیستم می تواند خدمه را در زمان وقوع تهدیدات راهنمایی کند و در افزایش اگاهی موقعیت خدمه نقش بسزایی خواهد داشت. محل ذخیره سازی مهمات در بخش پشت برجک است سیستم تعلیق هیدروپنوماتیک MPF ساخت شرکت Horstman دید مستقل پانوراما نسخه PASEO برای فرمانده خودرو MPF سیستم صوتی کشف محل آتش Metravib Pilar V در بحث مهمات ارتش آمریکا در نظر دارد همانند تانک های ابرامز که مهمات 120 م.م M1147 AMP ( مهمات چند منظوره پیشرفته ) را سفارش داده بود برای خودروهای MPF نسخه 105 م.م مهمات AMP را سفارش بدهد. نمونه 105 م.م همانند نمونه 120 م.م دارای فیوز قابل برنامه ریزی است و این مهمات را میتوان در سه حالت منفجرشونده در هوا ( انفجار در بالای هدف مثلا بالای سنگر خاکی)، انفجار نقطه ای (انفجار رو به روی هدف ) و یا تأخیری (انفجار در داخل یک هدف مثلا بعد از عبور از دیوار و یا سنگرها) استفاده کرد. نسخه 105 م.م مهمات AMP با سه گلوله قدیمی 105 میلی متری M456 شدیدالانفجار ضد زره، M393 شدید الانفجار با سر له شونده و M1040 ساچمه زن جایگزین میشود. مهمات 105 م.م AMP موجب کاهش بار لجستیکی و راحتر تر شدن کار خدمه برای بارگذار مهمات مناسب به خاطر کاهش تنوع مهمات خواهد شد. همچنین بهکارگیری این نوع مهمات موجب افزایش انعطاف پذیری خودروهای MPF در برابر تهدیدات مختلف می شود. نورتروپ گرومن قراردادی برای ساخت مهمات 105 م.م AMP در سال 2020 دریافت کرده است. انتظار می رود که تولید کامل آن در سال مالی 2028 آغاز شود. سه گلوله M456 شدیدالانفجار ضد زره، M393 شدید الانفجار با سر له شونده و M1040 ساچمه زن که با ورود مهمات 105 م.م AMP به طور کامل کنار گذاشته خواهند شد.

مقدمه در سال 2016، منابع خبری دفاعی گزارش دادند که نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا علاقه مند به توسعه یک خودرو رزمی سبک وزن زمینی برای همراهی تیم رزمی تیپ پیاده نظام (IBCT) و مرتبط نگه داشتن آنها در عملیات های رزمی در مقیاس بزرگ در برابر تهدید رقیبان نزدیک به سطح آمریکا است. در ابتدا به عنوان یک تانک سبک نامیده می شد، مقامات نیروی زمینی مفهوم جدید را Power Protected Mobile (MPF) (قدرت آتش محافظت شده متحرک ) نامیدند. این رویکرد به منظور منصرف کردن نیروهای نظامی از تصور کردن این خودرو به عنوان یک خودروی رزمی همانند تانک بود. که منجر میشود بعدا به اشتباه مانند تانک اصلی نبرد M1 (MBT) آبرامز در میدان نبرد از آن استفاده کنند. توسعه MPF فرصتی برای پر کردن شکاف ‌در قابلیت های است که با بازنشستگی خودروی تهاجمی هوابرد/ شناسایی زرهی M551 شریدان ایجاد شد. شریدان M551 به خاطر قابلیت‌های عملیاتی مؤثر- و ضعیف شمرده شدن به خاطر کاستی‌های فنی‌اش، مورد توجه بود. همانطور که MPF به نقاط عطف آزمایشات می رسد و برای ادغام با IBCT ها آماده می شود، فرماندهان در سطح تیپ و پایین تر باید دانش لازم برای به کارگیری صحیح این پلتفرم را کسب نمایند، در غیر این صورت با روند یادگیری کند و دشوار در مقابل دشمنان به قیمت جان سربازان تمام می شود. پتانسیل تاکتیکی و راهبردی MPF می تواند IBCT را قادر سازد تا مجموعه ماموریت خود را بهتر انجام دهد ودر عین حال که MPF توانایی خود را برای شکست طیف وسیع تری از قابلیت های دشمن افزایش می دهد. هدف این مقاله بررسی، تاریخچه مرتبط، سودمندی و آینده MPF برای بهبود چشم انداز و استفاده مناسب از آن است. چرا نیروی زمینی ارتش آمریکا به MPF نیاز دارد؟ هدف MPF این است که بر اهدافی که می توانند اثربخشی IBCT را به خطر بیندازند غلبه کند. این قابلیت برای غلبه کردن بر مواضع آماده شده دشمن، انهدام خودروهای زرهی دشمن، درگیر شدن و نابود کردن نیروهای دشمن و تضمین آزادی مانور و عمل پیاده نظام ضروری است. این برنامه برای MPF ها، با استفاده از حفاظت ذاتی و قدرت آتش، برای افزایش توانایی IBCT برای انجام عملیاتهای رزم ترکیبی با فناوری های رو به رشد همراه خواهد بود. MPF، با بسته‌های حفاظتی مقیاس‌پذیر ( افزایش یا کاهش سطح حفاظتی )، پاسخی انعطاف‌پذیر و قابل تنظیم در مکان‌های مختلف و مورد مناقشه را برای IBCT فراهم می‌کند تا توانایی دشمن برای بهره‌برداری از شکاف ‌در قابلیت های فعلی در IBCT را کاهش دهد. با افزودن یک نیروی زرهی سبک وزن، IBCT ها در سه مورد عامل برنامه ریزی بهبود خواهند یافت. اول، توانایی IBCT در ارائه راهبرد های قابل اطمینان در مواجهه با تهدیدات همسان و نزدیک موتوری یا مکانیزه افزایش می یابد. دوم، آنها قادر خواهند بود با قدرت شلیک اختصاصی به تهدیدات در حال گسترش پاسخ دهند. در نهایت، کشندگی IBCT ها از طریق کسب عناصر موثر در عملیات رزم ترکیبی بهبود می یابد، توانایی که قابل مقایسه با گروه های رزمی تیپ استرایکر (SBCT) و گروه های رزمی تیپ زرهی (ABCT) خواهد بود. نمونه ای از تهدیدات همسان و نزدیک موتوری و مکانیزه رقیبان نیروی زمینی ارتش آمریکا MPF یک قابلیت منحصر بفرد را فراهم می کند تا IBCT بتواند به عنوان یک تیم رزم ترکیبی استراتژیک بجنگند. IBCTها در حال حاظر از خودروهای هاموی برای تحرک و حفاظت استفاده می کنند که معمولاً یا مسلسل کالیبر .50 ،نارنجک انداز خودکار مارک 19 یا موشک های هدایت شونده تاو مسلح شده اند. در حالی که خودروهای هاموی در طول چندین دهه خدمت ثابت کرده است که ارزشمند هستند، به شکل فزاینده ای از ایفای مؤثر نقش در درگیری بزرگ بعدی ناتوان خواهند بود. خودروهای رزمی رقیبان نزدیک به ‌سطح ایالات متحده امریکا با قابلیت هوابرد و سیستم های کنترل آتش بهبودیافته با قابلیت شلیک در حال حرکت نسبت خودروهای هاموی حتی با وجود جایگاه تسلیحاتی کنترل از راه دور مشترک (CROWS) و سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS) برتری دارند. این نوع از خودروهای رزمی رقیبان نزدیک به ‌سطح ایالات متحده امریکا کشنده، محافظت شده و تحرک پذیر هستند آنها می توانند مانور راهبردی IBCT را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. خودروهای هاموی مجهز به لانچر موشک ضد زره تاو و نارنجک انداز اتوماتیک قبل از سال 2018 سپاه 18 ام هوابرد در خواست های مکرری را برای ادغام تیم های گروهان زرهی اعلام میکرد. تیم های گروهان زرهی شامل پیاده نظام مکانیزه و تانک ها است که IBCT را در مرکز آموزش آمادگی مشترک (JRTC) همراهی میکند. حتی گروهان های احتیاط مستقل پس از بازنشستگی شریدان از لشکر 82 هوابرد بدون هیچ نیروی زرهی برای همراهی در ماموریت های اضطراری هماهنگ شده بودند. فرماندهی یکپارچه رزمی هنوز توانایی ایجاد تیم های گروهان زرهی را از تیپ های پیشرو دارند، مانند استقرار خودروهای رزمی برادلی در سوریه برای پشتیبانی از عملیات متحدین یا استقرار گروه ضربت گردان یکم ، هنگ 63 ام زرهی در طول عملیات آزادی عراق . این گروه ضربت در سال 2003 به همراه تیپ 173 ام هوابرد در شمال عراق مستقر شد تا عملیات شناسایی را با قدرت انجام دهد و عزم ائتلاف را نشان دهد. با توجه به اینکه یگان 173 و گروه ضربت (که در آن زمان در آلمان مستقر بود) با هم آموزش دیده بودند، فرماندهان و برنامه ریزان توانستند هماهنگ شده و به طور مؤثری نیروهای دشمن را از تصرف میادین نفتی کرکوک باز دارند. مفهوم و اثربخشی گروهان های احتیاط مستقل با یک گروهان MPF که در داخل یک لشکر قرار دارند مقایسه شود و می توانند مکرراً با هم آموزش ببینند تا از ادغام موفقیت آمیز اطمینان حاصل کنند. محدودیت های سیستم های تسلیحاتی فعلی خودروهای MPF از نظر راهبردی در عملیات‌های رزمی در مقیاس بزرگ با فراهم کردن قابلیت مغلوب کردن تهدیدها و تضمین آزادی عمل و انجام مانور موجب حفظ گروه های رزمی تیپ پیاده نظام (IBCT)خواهند شد. یک دسته پیاده نظام می‌تواند از سیستم‌های تسلیحات ضد تانک انفرادی یا با کمک گروهان تسلیحات گردان مجهز به خودروهای ضد زره داری موشک تاو برای مقابله با تهدیدات میدان نبرد در مقایس بزرگ تکیه کند. اول اینکه این سیستم ها فاقد سیستم کنترل آتش با قابلیت مانورپذیری هستند. موشک های تاو با سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS)، موشک های جاولین با واحد فرمان پرتاب (CLU) و راکت ضد زره AT-4 همگی سیستم های تسلیحاتی توانمندی هستند که برای عملیات به یک تیم اختصاصی نیاز دارند. استفاده از آنها در هنگامی که واحدها زیر آتش مستقیم یا غیرمستقیم دشمن هستند دشوارتر می شود. برای موشک‌های تاو، توپچی نیاز دارد تا موشک را بدون مزاحمت برای ثانیه‌های کامل بر روی هدف خود هدایت کند. زمانی که به جای آن میتوانست صرف شلیک به هدف بعدی شود. موشک های جاولین نیز برای شلیک به شکل حمله از بالا (top attack) به موقعیت شلیک مناسب نیاز دارند. راکت ضد زره AT-4 هیچ سیستم هدایتی ندارد. دوم اینکه این سیستم های تسلیحاتی حداقل حفاظت را دارند. قابلیت حمل آنها پیاده نظام را قادر می سازد تا در زمین های محدودکننده مانور داده و برای نیروهای دشمن کمین بگذارند. اگر نیروهای دشمن بتوانند پیاده نظام را شناسایی و با آنها درگیر بشوند این مزایا به سرعت تبدیل به یک بار سنگین می شوند و در مانور پذیری آنها اختلال ایجاد میکند. در حالی که این سیستم های تسلیحاتی جزء جدایی ناپذیر دسته های پیاده نظام هستند، اما آنها گزینه ی حفاظتی ارائه نمیدهد درصورتی کهMPF میتواند در درگیری با اهداف زرهی یا نقاط قوت دفاعی دشمن، حفاظت ارائه دهد. خودروMPF شکاف ‌در قابلیت ها موجود را با ارائه یک پلتفرم بقاپذیر با توانایی انهدام خودروها و سنگرها پر میکند. موشک تاو با سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS) موشک جاولین با واحد فرمان پرتاب (CLU) راکت ضد زره AT-4 توپ اصلی 105 م.م کاملاً تثبیت شده با انواع مهمات ، توانایی بالاتری در مقابل تهدیداتی مانند سنگرها و نیروهای زرهی سبک دشمن که ممکن است IBCT در جبهه درگیری با آنها روبرو شود را دارد. علاوه بر این، MPF با ایفای مستقیم این نقش دارایی های موجود ضد تانک پیاده نظام را حفظ می کند. این امر فرماندهان را قادر می‌سازد تا دارایی‌های خود را بهتر برای موقعیت مناسب ذخیره کرده و واحدهای خود را به طور مؤثرتری در طول میدان نبرد حرکت بدهند. خودرو MPF فرماندهان را قادر می سازد تا پاسخ های خود را در درگیری های مسلحانه به طور مناسب مقیاس پذیر کنند. در پیکربندی‌های فعلی گروه های رزمی تیپ (BCT)، تنها گزینه‌های فعلی و مشابه MPF تانک اصلی نبرد M1 آبرامز یا سیستم توپ متحرک M1128 (MGS) هستند. MGS، در حالی که در استفاده اولیه خود در جنگ جهانی علیه ترور مناسب بود، کاربرد خود را در تیم رزمی تیپ استرایکر (SBCT) از دست داده است. استرایکر دراگون با توپ 30 م.م و استرایکرها مجهز به جایگاه سلاح کنترل از راه دور دارای موشک های جاولین به SBCT های این امکان را می دهد که قابلیت های بیشتری شبیه خودروهای رزمی داشته باشند و ظرفیت محدودی برای از بین بردن خودروهای زرهی دشمن در صورت توقف خودرو داشته باشند. اگرچه نسخه های جدید استرایکر SBCT را قدرتمندتر می کند اما همچنان فاقد قدرت آتش و سیستم کنترل آتش است که MPF می تواند در طول نبرد به ارمغان بیاورد. استرایکر M1134 (خودرو حامل موشک هدایت شونده ضد زره) همراه با استرایکر M-SHORAD (متحرک پدافند هوایی کوتاه برد) با نقش دوگانه ضد تانک و ضد هوایی تا حدی شکاف ‌در قابلیت های SBCT را که ناشی از تصمیم نیروی زمینی برای واگذاری استریکر MGS است را کاهش می دهد. گزینه دیگر مانند MPF تانک اصلی میدان نبرد M1 Abrams است. تانک M1 یک پلتفرم اثبات شده است که قادر به نابودی انواع اهداف می باشد. با این حال، افزایش وزن و نیازهای لجستیک تانک های ابرامز موجب می شود برای استقرار راهبردی آنها نیاز به منابع قابل توجه ای باشد. تا زمانی که نیروی زمینی ارتش آمریکا نتواند خودروی رزمی نسل بعدی را به میدان بیاورد و برخی از این مشکلات را با طراحی و فناوری فعلی کاهش دهد، باید منابع قابل توجهی را صرف جابجایی تانک ها و ادوات زرهی تیم های رزمی تیپ زرهی (ABCT) مستقر در خط مقدم برای واکنش به درگیری ها در مناطق مختلف و مناطق عملیاتی کند. از راست به چپ: سیستم توپ متحرک M1128 (MGS) - استرایکر دراگون- استرایکر مجهز به موشک جاولین- استرایکر M1134 -استرایکر M-SHORAD با توجه به این ملاحظات، نیروی زمینی توانایی محدودی برای نمایش قدرت رزمی زرهی در صحنه‌های نبرد بالقوه دارد. حتی اگر امکانات حمل و نقل راهبردی برای استقرار سریع تانک ها پشتیبانی شود. جنگل‌های متراکم و جزایر مختلف جبهه اقیانوس آرام یا فقدان پل‌های سنگین در آفریقا می‌تواند مانع از عملکرد مناسب تانک های M1 شود. وزن سبک تر MPF به آن اجازه می دهد تا در چنین محیط هایی حمل و نقل و قدرت مانور بیشتری داشته باشد. بنابراین، فرماندهان و برنامه‌ریزان نظامی می‌توانند پاسخ‌های خود را در دستورات رزمی را برای پاسخگویی مؤثرتر به انواع درگیری‌ها مقیاس پذیر کنند. در عملیات چند دامنه ، MPF یک عامل اساسی خواهد بود برای اطمینان از اینکه واحدهای IBCT آزادی مانور خود را حفظ می کنند و قادر به شرکت در عملیات مشترک انتقال سریع السیر هستند. MPF واحدهای تابعه IBCT را قادر می سازد تا مانورهای رزم ترکیبی موثری را انجام دهند. در حال حاظر IBCTها در مقایسه با SBCTها و ABCTها توانایی محدودی برای انجام مانور رزم ترکیبی در برابر تهدیدات موجود در عملیات های رزمی در مقیاس بزرگ دارند. یکی از مزایای اصلی MPF توانایی مانور دادن با IBCT در زمین های محدود کننده است. وزن پایین آن موجب میشود این خودرو رزمی بتواند با پیاده نظام مانور دهد و مستقیماً از آن پشتیبانی کند تا فرماندهان فوراً از قابلیت های لازم برخوردار شوند. قدرت مانور بهبود یافته IBCT دشمن را با یک معضل تاکتیکی پیچیده روبرو خواهد کرد. در حالی که هنوز استفاده از خودروهای رزمی یک موقعیت چالش برانگیر است توانایی MPF در قادر ساختن نیروهای خودی برای شکست دادن واحدهای زرهی و نقطه قوت دفاعی دشمن ارزش ریسک را دارد. هاموی ها اغلب این نقش را ایفا می کنند، اما آنها قادر به شلیک موثر در حال حرکت نیستند و بقاپذیری قابل توجه کمتری دارند که باعث می شود در مانورهای ترکیبی از MPF کمتر قابل اتکا باشند. در نتیجه گردان های مانور، کشندگی و توانایی آنها برای پیروزی در درگیری های علیه دشمن بهبود می بخشد. بررسی تاریخی زرهی سبک وزن در تشکیلات پیاده نظام تانک های هوابرد M551 شریدان که برای اولین بار در طول جنگ ویتنام به میدان رفتند جایگزین خودروی تهاجمی سواره نظام زرهی M113A1(نفربر زرهی M113 با سه مسلسل همراه حفاظ) و تانک های M48 پاتون در اسکادران سواره نظام شدند. با وزن کمتر و توپ 152 میلی متری، انتظار می رفت که به عنوان عضو تیم سواره نظام زرهی عملکرد بهتری داشته باشد. اما عملکرد M551 نتوانست اعتماد کامل را کسب کند. در حالی که مانور پذیری آسان‌تر بود ولی خدمه با نقص‌های طراحی برخورد کردند که منجر به تلفات شد. زره آلومینیومی شریدان، آن را به همان اندازه که M113A1 در برابر مین آسیب پذیر بود و نسبت به M48 آسیب پذیرتر می کرد. در برخی موارد که شریدان ها مورد اصابت مین قرار و گاهی اوقات تسلیحات ضد زره قرار می گرفتند سوخت مخزنهای داخلی خودرو به فضای داخلی خودرو نشست میکرد و خدمه را ترغیب می کند تا از تانک شریدان خارج بشوند و خود را نجات بدهند. وسایل الکترونیکی داخلی باعث ایجاد مشکلات بیشتر در جبهه ها شد. خدمه دریافتند که سیستم‌ها در شرایطی که در محیط‌ی با رطوبت بالا قرار دارند عملکرد درستی ندارند. در حقیقت دکترین با کاربری شریدان مطابقت نداشت. مسلماً شریدان به اندازه تیم سواره نظام مشتکل از M113A1 و تانک های پاتون در موقعیت های کمین دشمن مناسب نبود. خودروی تهاجمی سواره نظام زرهی M113A1 و تانک M48 پاتون در ویتنام شریدان در ویتنام نمونه از انهدام شریدان در جنگ ویتنام پس از ویتنام، شریدان توانست کاربرد زره سبک وزن را در طول عملیات " هدف مشروع " ( Just Cause) ثابت کند. در آن زمان شریدان ها فقط در یک گردان از لشکر 82 هوابرد (تیپ 73 زرهی، گردان سوم) عملیاتی بودند. چتربازان همراه با M551 به پاناما اعزام شدند. آنها به عنوان یک تیم رزم ترکیبی علیه نیروی دشمن که غافلگیر شده بود عمل کردند. در طول عملیات فقط یک دستگاه شریدان از دست رفت آن هم به دلیل سقوط حین عملیات بارریزی بود. بقیه شریدان ها بدون زحمت، موانع را از بین برد تا پیاده نظام بتواند به حرکت و انجام عملیات بپردازد. تک تیراندازها، تیم‌های مجهز به مسلسل و کمین‌های دشمن نتوانستند قاطعانه با چتربازان آمریکایی مقابله کنند. زیرا شریدان با سیستم‌های کنترل آتش بهبودیافته و گلوله‌های 152 میلی‌متری شدیدالانفجار، شدید الانفجار ضد زره و مهمات ساچمه زن( مهمات M625 ) به سرعت آنها را از بین می‌بردند. استقرار راهبردی تیم های رزم ترکیبی مشتکل از قدرت آتش، پیاده نظام و تجهیزات زرهی، پایان سریع عملیات Just Cause را ممکن ساخت. شریدان در پاناما در طول عملیات هدف مشروع در طول عملیات طوفان صحرا و سپر صحرا تیپ 73 زرهی، گردان سوم توانست قابلیت های قدرت آتش محافظت شده متحرک شریدان را نشان دهد. پس از ورود هوایی عظیم کل گردان به همراه لشکر 82 هوابرد، M551 ها به راحتی نقاط دفاعی مستحکم دشمن را نابود کردند و بنادر را برای ورود لشکر 24 ام پیاده نظام و تفنگداران دریایی ایالات متحده ایمن کردند. شریدان ها دارای سیستم دید حرارتی بودند و می توانستند در شب به طور دقیق بجنگند و فشار دشمن بر روی پیاده نظام را کاهش دهند. موقعیت های مسلسل های مدافعان فقط برای مدت کوتاهی حرکت رزمی نیروهای خودی را محدود میکرد زیرا گلوله‌های 152 میلی‌متری و به دنبال آن شلیک مسلسل‌های سنگین موقعیت های دفاعی دشمن را ویران کردند. درصورت نبود قابلیت های مانند MPF در طول این عملیات ها نقاط افندی دشمن قدرت رزمی نیروهای خودی را کاهش میداد و پشتیبانی لجستیکی از نیروهای دوست را با مشکل مواجه میکرد. شریدان در طول عملیات طوفان صحرا و سپر صحرا در حالی که نیروی زمینی می‌دانست که نیاز به جایگزینی شریدان برای پر کردن شکاف ‌در قابلیت های خود دارد، در نتیجه قصد داشت قابلیت‌های مثبتی را که شریدان ارائه کرده بود را حفظ کند. در دهه 1980 تا جنگ خلیج فارس گام های مهمی در رابطه با این تلاش برداشت شد که شروع آن با سیستم توپ زرهی XM8 (AGS) شروع شد. پروژه AGS هوابرد می‌توانست توانایی‌های مشابه M551 را ارائه دهد، اما می‌توانست این کار را با اطمینان بیشتری انجام دهد، زیرا به توپ 105 میلی‌متری تثبیت شده مجهز بود. اما بودجه نتوانست از تولید آن در سال 1996 حمایت کند و این برنامه لغو شد. در طول جنگ جهانی علیه تروریسم، نیروی زمینی قابلیت حیاتی استرایکر MGS را به عنوان جایگزینی برای قابلیت های مانندMPF در IBCT ها را آزمایش کرد. اما در نهایت هرگز منجر به ادغام استرایکر MGSدر IBCT نشد. ( استرایکر MGS در SBCT عملیاتی بودند) . نیروی زمینی این خطر را با عدم جایگزینی M551 پذیرفت، زیرا جنگ جهانی علیه تروریسم اولویت راهبردی برای سال های آینده باقی مانده بود. شکافی در قابلیت ها که زمانی قابل قبول بود به یکی از نقاط تمرکز برای نوسازی نیروی زمینی تبدیل شده است. زیرا ارتش عملیات چند دامنه و عملیات در مقایس بزرگ را در اولویت قرارداده است. فواید MPF منتقدین در مورد MPF ممکن است تعجب کنند که آیا IBCTها واقعاً در تشکیلات خود به MPF نیاز دارند یا خیر. در حالی که روندهای تاریخی نشان می دهد که دکترین مناسب و استفاده از واحدهای زرهی برای موفقیت بسیار مهم است، رهبران ارشد به طور مداوم تاکید می کنند که MPF یک تانک سبک نیست. در نتیجه، فرماندهان فوراً از MPFها در نبردهای خط مقدم با سایر در مقابل نیروهای زرهی دشمن استفاده نمی‌کنند.MPF زمانی بهینه عمل می کند که استفاده از آن با شرح ماموریت شاخه زرهی نیروی زمینی جهت نزدیک شدن و از بین بردن دشمن با قدرت آتش، مانور پذیری و حملات ناگهانی همسو باشد. تحرک MPF می تواند پیاده نظام سبک را قادر به انجام مانور مؤثرتری کند. این پلتفرم نسبت به نسل های قبلی برای مانورهای تسلیحات ترکیبی سازگارتر است و می تواند به پیاده نظام گرفتار در درگیری های قاطع در زمین های محدود کننده کمک کند. نسبت اسب بخار به وزن به خودرو اجازه می دهد تا در زمین های محدود کننده مختلفی که ممکن است مانع حرکت ابرامز M1 یا استرایکر MGS بشود به پیش برود. اخرین نسخه فعلی ابرامز M1A2 SEPv3 به وزن‌های بالاتری نزدیک می‌شود که هم تحرک آن در ترابری نیروی هوایی و هم توانایی آن را برای عبور از زیرساخت‌هایی مانند پل‌های موجود در اروپا و یا پل های متحرک، خودرو زرهی پلگذار M60 فعلی محدود می‌کند. تحرک MPF ها همچنین به آن اجازه می دهد تا به سرعت جابجا شوند تا از سایر گروهان تسلیحات گردان حمایت کند و همچنین نسبت به تهدیدات خطوط لجستیکی بهتر از هاموی ها یا امرپ های همچون M-ATV واکنش نشان می دهد. MPF احتمالاً از هاموی ها وامرپ های M-ATV به عنوان یک خودرو شنی دار قابلیت تحرک پذیری رزمی بیشتر دارد و قطعاً با توانایی شلیک در حرکت کشنده تر هستند. سایر وسایل نقلیه در IBCT با چنین سیستم های کنترل آتش پیچیده طراحی نشده اند اما اثربخشی آنها در بهترین حالت محدود است. خدمه MPF و فرماندهان میدانی محدودیت‌های خودروهای رزمی خود را یاد خواهند گرفت و می‌توانند قابلیت‌های واقعی را به فرماندهان ارشد ارائه دهند تا برنامه‌ریزان بتوانند بهتر تعیین کنند که MPF باید کجا باشد تا عملیات موفقیت‌آمیز باشد. منتقدین ممکن است بیان کنند که نیازمندی های لجستیکی برای MPF می‌تواند تحرک IBCT را محدود کند. در این موارد، تعمیر و نگهداری و تامین مجدد MPF به یک وظیفه مکرر برای فرماندهان MPF و واحدهای کنترل عملیاتی برای مدیریت میدان نبرد تبدیل میشود. اما نیاز به پشتیبانی لجستیک و برنامه ریزی بیشتر نباید مانعی برای ادغام این پلتفرم در IBCT ها باشد. فرماندهان ABCT و SBCT می توانند از تجربیات خود برای کمک به برنامه ریزی بهتردر IBCT برای ادغام MPF همراه با دکترین مناسب، رویه های عملیاتی استاندارد و ملاحظات خاص ماموریت ها استفاده کنند. استفاده از جداول پایه سازمان و تجهیزات ( (TOE مشابه برای موفقیت یکپارچه سازی و مدیریت مرکزی MPF ها بسیار مهم است. مدیریت مرکزی، باعث میشود خدمه MPF قبل از پیوستن به IBCT بهترین شیوه ها را در تاکتیک ها، لجستیک و فرماندهی بیاموزند. سپس گروهان های MPF می‌توانند با برخی از پشتیبانی لجستیک ذاتی خود مستقر شوند و بدانند که چه چیزی باید درخواست کنند و با چه مقدار فراوانی قادر به پشتیبانی صحیح از عملیات خود هستند. بنابراین، نیازمندهای لجستیک MPF ها نباید به عنوان یک عامل محدود کننده فرض شود، بلکه باید یک عامل قابل برنامه ریزی برای فرماندهان در نظر گرفته شود تا هم رویه های عملیاتی استاندارد مناسب و هم تاکتیک ها، تکنیک ها و طرز عمل (TTP) را برای اطمینان از موفقیت در نظر بگیرند و توسعه دهند. چارت سازمانی سه نوع IBCT در سال 2028 از راست به چپ IBCT یورش هوایی ( هلی برن) ، IBCT هوابرد ، IBCT سبک MPF قدرت آتش لازم را برای مبارزات IBCT ها به ارمغان می آورد. توپ 105 میلی‌متری، مسلسل هم محور 7.62 میلی‌متری و مسلسل 12/7 میلی متری که در روی برجک نصب شده است، تسلیحات اصلی MPF هستند. واحدهایIBCT می تواند از قدرت شلیک دقیقی که سیستم کنترل آتش است MPF در مبارزات به همراه دارد بهره مند شوند. توپ اصلی احتمالاً از گلوله‌های متعارف 105 م.م استفاده می‌کند: گلوله‌های شدیدالانفجار برای مقابله با خودروهای رزمی سبک، گلوله‌های انرژی جنیشی برای مقابله با خودروهای رزمی محافظت شده، شدید الانفجار با سر له شونده قوی برای مقابله با موانع و مهمات سامچه زن برای مقابله با واحدهای متراکم پیاده نظام . این شکل از قدرت آتش می‌تواند به فرماندهان این توانایی را بدهد که به تهدیدات مختلفی پاسخ دهند که می توانست به جای آن یک تیم ضد زره پیاده نظام یا یک هاموی مجهز به موشک ضد زره تاو باشد.MPF توانایی منحصر بفردی برای در درگیری نسبت به سایر تیم ها دارد. تیم های ضد زره و هاموی ها در کمین به خوبی عمل می کنند، اما در هنگام پاسخ به یک تهدید زرهی تهاجمی، احتمال نابودی دشمن به شدت کمتر است. هنگامی که این تیم ها تحت فشار باشند رسیدن به هدف برای آنها دشوار است. راکت‌های کارل گوستاو یا AT4 ممکن است نابودی فوری را تضمین نکنند، به این معنی که خودرو زرهی دشمن به طور بالقوه می‌تواند با نیروهای خودی درگیر شود و قدرت رزمی نیروهای خودی را کاهش دهد. موشک های جاولین و تاو احتمال بیشتری برای نابودی دارند، اما همچنان اپراتور ها یا خدمه در برابر آتش مستقیم و غیرمستقیم آسیب پذیر هستند. MPF می تواند در حال حرکت بهتر بجنگد و به این تیم ها اجازه می دهد تا تحت فشار بسیار کمتری برای از بین بردن تهدیدات زرهی عمل کنند. MPF حفاظت بهتری نسبت به سایر وسایل نقلیه در IBCT دارد اما توجه به این نکته مهم است که نمی تواند همان سطح حفاظتی را که ممکن است یک تانک اصلی میدان نبرد داشته باشد، ارائه دهد. با توجه به اینکه MPF از بسته‌های زرهی مقیاس‌پذیر برای افزایش بقای خود استفاده می‌کند، فرماندهان باید بدانند که قدرت آتش محافظت شده متحرک عمداً نامگذاری شده است تا تصور یک تانک اصلی میدان نبرد را ایجاد نکند. بسته‌های حفاظتی MPF، شبیه به‌روزرسانی‌های است که تانک های آبرامز در طول جنگ جهانی علیه تروریسم در مناطق شهری دریافت کردند ( مانند بسته های ارتقا TUSK - بسته های بقای شهری تانک) موجب میشود MPF ها بتوانند در کنار واحدهای IBCT در شهرها بجنگد. برخلاف برخی تصورات، تانک ها و خودروهای زرهی در شهرها جنگیده اند وجنگ های آینده شهری نیز حضور خواهند داشت. به جای دور شدن از این واقعیت، نیروی زمینی باید این مفهوم را بپذیرد و به اصلاح خودروهای زرهی در شهرها و کلان شهرها ادامه دهد. اما پلتفرم‌های شبیه MPF نبرد مؤثر و کارآمدتری را در شهرها ممکن کرده‌اند. سه خودرو نظامی که برای IBCTها به خدمت گرفته خواهد شد(راست به چپ) : خودرو شناسایی سبک (LRV) : از خودرو JLTV استفاده خواهد شد MPF : فعلا در حال گذراندن آزمایشات میدانی خودرو جوخه پیاده نظام (ISV) : از خودرو نسخه GM Defense استفاده خواهد شد MPF به احتمال زیاد قادر نخواهد بود در مقابل شلیک متعدد راکت های ار پی جی مقاومت کند یا از گلوله‌های تانک جان سالم به در ببرد. در عوض، می‌تواند حفاظت کافی برای زنده ماندن در برابر خودروهای رزمی سبک دشمن ارائه دهد تا بقای نیروهای پیاده نظام را افزایش دهد. افزودن سیستم‌های دفاع فعال، مانند سیستم تروفی، به بهبود قابلیت بقای آنها در برابر موشک‌های هدایت شونده ضد زره و حتی در برابر راکتی های ضد زره کمک می‌کند. در نتیجه MPF قادر خواهد بود همراه با پیاده نظام عملیات سوار-زرهی در مناطق باز را ادامه دهد. در حالی که خدمه (نسبتا) از شلیک سلاح های کوچک و گلوله های با کالیبر بالاتر ایمن هستند، MPF توانایی هماهنگ شدن با تیم رزم ترکیبی را خواهد داشت و آنها را قادر می‌سازد تا در زمان‌ها و مکان‌های مناسب برای شکست حملات و مواضع دفاعی دشمن، اثرات جمعی بهتری داشته باشند. MPF میتواند به جای یک نبرد تصادفی و بدون برنامه با حمایت از فرماندهان پیاده نظام گزینه های بیشتر برای واکنش به نیروهای دشمن ارائه دهد. MPF نسخه جنرال دینامیکس که تست های لازم را در نیروی زمینی ارتش آمریکا میگذراند حملات ناگهانی عنصری است که MPF را واقعاً برای فرماندهان در هر رده ای ارزشمند می کند. توانایی ارائه شلیک مستقیم دقیق زمینی که قبلاً برای مانور واحدهای زرهی بسیار محدودکننده تصور می‌شد، با ورود MPF به خدمت و دریافت ارتقاء به طور مداوم در حال کم رنگ شدن است. نقاط دفاعی مستحکم دشمن که واحدهای پیاده نظام را گیر می انداختند، تحلیل خواهند رفت. این دقیقا همان راهی است که اولین تانک های تاریخ در جنگ جهانی اول با بازکردن بن بست های پیش گرفتند. نسل بعدی خودروهای رزمی دشمن و پلتفرم های ارتقا یافته قدیمی تر دشمنان به تهدیدهای کمتر مخرب برای پیاده نظام تبدیل خواهند شد زیرا MPF و پیاده نظام پشتیبانی شده یا تیم های خودروهای ضد تانک می توانند به طور مؤثر با این اهداف درگیر شوند و آنها را نابود کنند. چالش های تاکتیکی متعددی که توسط این تیم‌های رزم ترکیبی ارائه می‌شود، دشمن را مجبور به اتخاذ تصمیمات سختی می‌کند که به IBCTها اجازه می‌دهد تا از نظر راهبردی در برابر تشکل‌های دشمن بیشتر دوام بیاورند. همانطور که نیروی زمینی روش اصلی را برای استقرار MPF در جبهه های نبرد را تدوین می کند، استقرار آنها به همراه IBCT ها برای برنامه ریزی آسان تر می شود و حملات ناگهانی با آنها برای کند کردن سرعت دشمن و انجام درگیری موفقیت آمیز تر خواهد شد. نتیجه گیری از پایان جنگ جهانی دوم به بعد، نیروی زمینی ارتش آمریکا به طور مداوم تلاش کرده است تا قابلیت های مانند MPF را حفظ کند. حتی با وجود کاهش این قابلیت ها در طول جنگ جهانی علیه تروریسم نیاز به قابلیت های همچون MPF در بین فرماندهان IBCT امروز بازتاب دارد. MPF قابلیتی است که باید حفظ شود تا IBCTها در زمان انتقال نیرو زمینی به عملیات چند دامنه و عملیات در مقیاس بزرگ بسیار قدرتمند باقی بمانند. پس از تاخیر پیش آمده در افزایش توانمندی های نیروی زمینی در جنگ جهانی علیه تروریسم، به نظر می رسد که نیروی زمینی در تلاش است تا شکاف در قابلیت های خود را کاهش دهد. با توجه به آنچه در مورد کاربرد MPF مورد بحث قرار گرفت، ارزش آن را دارد که نیروی زمینی‌ آمریکا در مورد افزایش قابلیت های MPF در آینده فکر کند. ارتش برای حفظ و ارتقای در قدرت آتش، تحرک پذیری، حفاظت و حملات ناگهانی چه خواهد کرد؟ یک ارتقاء احتمالی برای افزایش تواناییها میتواند ادغام بیشتر وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین و شبکه های هوش مصنوعی در نیروها باشد. روبات‌های که می‌توانند به‌طور خودکار به سمت ایستگاه‌های سوخت‌گیری حرکت کنند، سوخت‌گیری نمایند و به سمت خدمه بازگردند. بدون شک خطر کمتری برای سربازانی که تامین تدارکات و لجستیک را انجام می‌دهند در نظر گرفته می شود و هدف کمتری برای نیروهای دشمن می باشند. خودروهای بدون سرنشین و هواگردهای بدون سرنشین نیز می توانند با کاهش نیاز به نیروهای شناسایی با MPF یا تیم های رزم ترکیبی استفاده شوند. هوش مصنوعی پهپادها می‌تواند برای ارتباط و انتقال رادیویی در طول درگیری ها کمک کنده باشد و یا به خدمه کمک کند تا خطرناک‌ترین اهداف را از بین ببرند. این سناریوها تنها یکی از صدها فرصتی است که می‌تواند یکپارچگی بین نیروی انسانی و ماشین‌ها را به ارمغان آورد. توسعه دکترین MPFها به اندازه به خدمت گرفته شدن آن مهم است. احتمالاً به دلیل شکل ظاهری آن مانند آبرامز استفاده می شود که می تواند برای ادغام آن در تیم رزم ترکیبی مضر و خطرناک باشد. همانند فرماندهان نظامی آمریکایی در جنگ جهانی دوم که گروهان زره کوب ها را دریافت کرده و از آن‌ها همانند تانک‌های شرمن استفاده میکردند. دکترین، تکنیک ها و روش ها باید با ماموریت و هدف تعیین شده برای MPF مطابقت داشته باشد، در غیر این صورت استفاده نادرست از آن می‌تواند باعث شود در اینده سرمایه گذاری جدیدی برای ساختن پلتفرم مناسب تر برای پشتیبانی از عملیات IBCT صورت نگیرد. واحدهایIBCT بدون شک می تواند بدون پلتفرم MPF برای پشتیبانی از ماموریت های خود به مبارزه ادامه دهد. با این حال، MPF میتواند خطرات را کاهش دهد. دلیلی وجود دارد که مفهوم شبیه MPF یعنی یک پلت فرم زرهی سبک که می تواند شلیک های دقیق را انجام دهد در گذشته چندین بار تکرار شده است ( تانک های سبک M3 استوارت، M24چفی، M41 بولداگ و M551شریدان(. توانایی میدان دادن به تیم های رزم ترکیبی برای برتری داشتن در مقابل رقیبان نزدیک هم‌سطح آمریکا و در پاسخ به تهدیدات مختلف مهم است. این پلت فرم IBCT را قادر می سازد تا از نظر تاکتیکی قدرتمند و از نظر راهبردی متحرک باقی بماند و در عین حال تلفاتی را که در صورت عدم پشتیبانی مستقیم نیروها برای مقابله با تهدیدات تقویت شده و تهدیدات زرهی رخ می دهد، کاهش دهد. تحول از عملیات های ضد شورش به عملیات در مقیاس بزرگ فرصت مناسبی برای سرمایه گذاری بر روی ایجاد تیم رزم ترکیبی بهتر در IBCT ها است که میتواند تلفات را از طریق قدرت آتش، افرایش قدرت مانور پذری و اثر حملات ناگهانی در درگیری مسلحانه بعدی کاهش دهد. اصطلاحات : BCT : تشکیل‌های اولیه رزم ترکیبی نیروی زمینی ارتش آمریکا هستند. آنها نیروهای تاکتیکی دائمی، مستقل، خودکفا و استانداردی هستند که از 3900 تا 4100 سرباز تشکیل شده اند. یک تیم رزمی تیپ شامل واحدهای پشتیبانی رزمی و لجستیک رزمی است که برای تداوم عملیات ضروری است. همچنین BCTها دارای آموزش و پشتیبانی توپخانه ذاتی نیز هستند. در حقیقت هدف از این تشکیل BCTها این است که بتوانند به تنهایی عمل کنند، مانند یک لشکر درابعاد کوچک. سه نوع تیم رزمی تیپ وجود دارد: پیاده نظام(IBCT)، استرایکر (SBCT)و زرهی(ABCT). تیم رزمی تیپ پیاده نظام نیز سه نوع است- IBCT سبک، IBCT هوابرد ، IBCT یورش هوایی ( هلی برن) واحد فرمان پرتاب (CLU) : واحد CLU موشک جاولین دارای یک دید یکپارچه روز/شب است و قابلیت درگیری هدف را در شرایط آب و هوایی نامساعد را فراهم می‌کند. واحد CLU همچنین ممکن است در حالت مستقل برای نظارت میدان نبرد و شناسایی هدف مورد استفاده قرار گیرد. جدول سازمان و تجهیزات (TOE): در این جداول بخش ها، کارکنان و تجهیزات واحدها در آن مشخص شده است. همچنین اطلاعاتی در مورد ماموریت و قابلیت های یک واحد و همچنین وضعیت فعلی واحد ارائه می دهد. سیستم اکتساب هدف بهبودیافته (ITAS): یک سیستم تسلیحاتی چند منظوره است که به عنوان شناسایی، نظارت و سنسور اکتساب هدف استفاده می شود. ITAS قابلیت شلیک ضد زره/دقیق دوربرد را برای پیاده نظام ارتش فراهم می کند. گروهان تسلیحات گردان : یک واحد نظامی به اندازه گروهان که با یک گردان پیاده برای پشتیبانی رزمی ادغادم میشود. این گروهان مجهز برای پشتیبانی دارای یک جوخه مسلسل سنگین (HMG)، یک جوخه خمپاره انداز 81 میلی متری و یک جوخه ضد زره است. درگیری های قاطع : در جنگ زمینی ویا دریایی، به درگیری گفته میشود که در آن یک واحد کاملاً مشغول در نظر گرفته می شود و نمی تواند مانور دهد یا خود را بیرون بکشد و در غیاب کمک های بیرونی، عمل کند تا مبارزه را پایان دهد و یا با نیروهای موجود برنده یا شکست بخورد. زمین محدودکننده : این نوع زمین مانع حرکت یا کند شدن حرکت واحدهای رزمی می شود. به عنوان مثال زمین های شهری، جنگل های انبوه و... گردان مانور : متشکل از سه یا چند واحد به اندازه گروهان و یک گروهان ستادی است. هدف اصلی پشتیبانی از تیم‌های رزمی تیپ ( BCT) پس از استقرار، انجام وظایف سطح تاکتیکی و پشتیبانی است. منبع نقل با ذکر نام میلیتاری بلامانع است

یکی از دلایلی که باعث شده حس کنیم تسلیحات قدرتمند هستند کلیپهای تبلیغاتی هست که راجبشون تهیه میشه و لی د عمل متفاوت هستن چون به نو ع کاربر شرایط کاربر و حتی حس کاربر اون سلاح هم بستگی داره و در کل هیچ سلاحی خاص و افسانه ای نیست مهم کاربر و نحوه کاربردشونه

این ایده رو کلا بریز دور و داستان رو از اول بخون: تا دهه 90 . قبل از فروپاشی شوروی، تانک های غربی عمدتا یک رقیب داشتن و اونم لشکرهای زرهی بزرگ روسی بود که شاید بتونن در اروپای شرقی و در زمانی که پشتیبانی هوایی موثری وجود نداره و یا در یک جنگ محدود هسته ای مقاومت کنند. البته آمریکا مسیری نسبتا متفاوت میرفت و نشات گرفته از جنگ ویتنام بود. تا حمله به عراق در 2007-8 که جنگ زمینی دوباره مطرح شد: اما اینبار تهدید عوض شده بود، تهدید دیگه تانک شوروی نبود، حملات انتحاری و بمب های کنار جاده ای و مقاومت در برابر راکت های ضد زره گروه های شورشی بود. از 2008 تا الان عمده تغییرات زرهی در این حوزه است، افزودن به زره، دفاع فعال، و سامانه های هشیاری وضعیت همه برای جنگ نزدیک شهری و رزم در میان غیر نظامیان با تروریستها بود. ولی چون این وضعیت کلا برای تانک مناسب نبود، نقش نفربر رو بیشتر کرد، شاید بیشترین پیشرفت رو در این مدت نفربر ها کردن، حتی امرپ(به عنوان یه پاسخ هزینه ای به مسئله زرهی بود) ... ولی الان تهدید اصلی بالای سرتانک هاست. "پهپادهای شناسایی وتهاجمی، موشک های بسیار پرتعداد و دوربرد هدایت دقیق ضد زره و ..." زرهی بخصوص تانک برای این تهدید اصلا نه طراحی شده و نه برای مقاومت در برابرش آمادگی داره که بخواهید با افزایش در تعداد یا کیفیت های فعلی به چیزی دست پیدا کنید(البته موفقیت هایی توسط تویئتریون و مجلات غربی کشف شده و روشون مانورهای سنگین دادهخواهد شد!)... ولی پاسخ واقعی به تهدید علیه زرهی، شاید از این به بعد!!

به جهت این که آف تاپیک نشود این تصویر غم انگیز برای افسانه سرایان لئوپارد و اخویان غربی اش حاوی نکته هاست اما خب متاسفانه غربزدگی پدیده ای است دیرینه که بعضی موارد افراد حاضر به پذیرش منطق و دلیل عقلانی نمیشوند در علم نظامی هیچگاه هیچ چیزی قطعی نیست و لزوما اگر تجهیزی در یک پارامتر قوی عمل می کند دلیلی بر نداشتن ضعف نبوده و نیست این حماقت فرماندهی اوکراینی ها بهترین فرصت برای تست ک مورد هست به نظرم مهاجر 6 و هشت تیر الماس بالازن و لاغیر

ولی کلن شباهتی بین ضد حملات گذشته اوکراینی ها و اون بازی که با روسها کردن، با حملات احمقانشون در این 5 روز وجود نداره انگار کلن یکی دیگه فرمون رو گرفته دستش که از جنگ سرد تو فریزر نگهش داشته بودن و الان بیرون آوردن و یخش رو باز کردن و گفتن این جنگ این نیرو برو مسکو رو بگیر.

به نظرتون تک زرهی موفق با چه تعداد تانک خیلی با کیفیت و گران یا با تانک ارزان شدنیه؟در تک زرهی ارزان ظرفیت پذیرش تلفات انسانی و تجهیزاتی بالا هم باید وجود داشته باشه. در مورد سوالتون ترجیحم ترکیب و برآیند موثری از گزینه اول و دومه

در این تصویر فرقی بین برادلی و لئوپارد نیست. فرقی بین زره قوی و ضعیف بین توپ بزرگ و کوچک نیست. هیچ چیزی نمیتونه در برابر آتش توس و گراد یا اسمرچ مقاومت کنه، حمله با بی 52 و یا اف 111 و بمب لیزری بماند: اینا فرصت نکردن حتی گلوله ای شلیک کنند. نه به این خاطر بد هستن، تک زرهی اونم در ستون کشی وسیع به معنی دادن تلفات زیاد هست.(این بلا سر اسراییل آمد، سر روسها آمد و سر اکراینی هم درحال آمدن هست و ربطی به برند تجهیزات نداره) ولی تا زمانی که پای آبرامز مجهز به دفاع فعال به این میدان باز نشه و همین بلا عینا تکرار نشه، همچنان خیلی ها قانع نمیشن که ... آلمان کلا 321 تانک لئوپارد در خدمت داره، و حدود 200 تا هم بصورت انباری: - با توجه به تصویر فوق ترجیح میدید که تعداد کمی تانک های خیلی گران و با کیفیت داشته باشید؟ - یا تعداد خیلی بیشتری تانک ارزان قیمت؟ - یا تعداد خیلی زیادی تانک بسیار پیشرفته و گران؟ اونی که گزینه اول رو انتخاب کنه، سیاستمدار و اقتصاد دانی عاقل هست!! اونی که گزینه دومی رو انتخاب میکنه یک نظامی عاقل هست. و اونی که گزینه آخر رو انتخاب میکنه نه نظامیه و نه سیاستمدار و نه اقتصاد دان! بشدت ترسیده...

به گزارش سی ان ان تصاویر ماهواره‌ای نشان می‌دهد که ایران و روسیه در حال ساخت کارخانه تولید پهپاد در شرق مسکو هستند. کارخانه مشترک هواپیماهای بدون سرنشین ایران و روسیه ظرفیت تولید 6000 پهپاد را دارد

سلام علیکم چند مورد هست که به ذهن آمد که البته به شکل تخصصی تر باید روی آن کار کرد و الزاماً به معنای کامل بودن این متن نیست . در بالاترین سطح تحلیل (سطح اول ) ، باید دید آن ارتشی که قرار هست از یک جنگ افزار ، تی-72 یا آبرامز استفاده کند ، اصول دکترین رزمی آن بر چه اساسی بنیان گذاری شده ، چون اصول این دکترین مبنایی هست برای تعریف نیازها و بعه تبع آن سفارش برای طراحی و تولید یک گونه سلاح خاص که ممکن هست تانک باشد ، هواپیما باشد ، شناورهای نیروی دریای باشد و همین طوری تا آخر تا برسیم به تسلیحات سبک و .... دومین سطح تحلیل ، تاکتیک هایی هست که این جنگ افزار طراحی و تولید شده باید بر مبنای آن در صحنه رزم عمل کند ... سومین سطح تحلیل ، جغرافیای صحنه نبرد یعنی جایی هست که این سلاح ها در گُستره مکان- فضا باید درآن بکار بروند . چهارمین سطح تحلیل ، فناوری در دسترس هست برای آن کشور که با جمع آوری اطلاعات مربوط به سه سطح قبلی ، باید یک محصول را ابتدا تعریف کند ، بعد براساس فناوری های موجود آن را بصورت سخت افزاری عینیت بدهد و در نهایت هم یک برنامه ریزی دقیق برای ارتقاء آن تا پایان زمان خدمت عملیاتی آن داشته باشد هر کدوم از اینها برای خودش دنیایی از مفاهیم مختلف هست که باید تک به تک بررسی بشود ، برآیند این بررسی ها در کنارهم قرار بگیرد تا امکان ارائه یک تحلیل واضح و البته همه جانبه بوجود بیاید که این در طول زمان و مطالعه قابل حصول هست . ولی به شکل خلاصه ، اینکه چرا سخت افزار روسی زُمخت هست ، چرا طرح های زرهی روسی ( غیر از تی-14 ) کوچکتر و کوتاه تر از نمونه های غربی هستند و اصولا چرا طرح های روسی چندان برای ذائقه غربی پسند ، جذاب نیست .دلایل تکنیکی ، تبلیغاتی ، جغرافیایی ، آموزه ای و ... آن را باید بررسی کرد . بلحاظ تاریخی ، وقتی جنگ اول جهانی تمام شد ، اصل اول برای همه ارتشها ، که زرهی را جایگزین سواره نظام اسبی می دیدند ، سریع تر کردن روند عملیات نظامی بود و این خودش یک عقبه تاریخی داشت و آن رهایی از کابوس جنگ خندقی پرتلفاتی بود که تقریبا 3 سال از 4 سال جنگ اول را بخودش اختصاص داد . یعنی ارتش ها تلاش می کردند تا با سریع تر کردن روند اجرای عملیات نظامی ، از تلفات که نقطه آسیب پذیر آنها بود ، اجتناب کنند . این روند در سطح دکترینال ، روی کاغذ متولد شد و امثال فولر ( انگلیسی ) ، توخاچفسکی ( روس ) ، زکت (آلمان ) ، و بعدها دوگل ( فرانسه ) بلحاظ تئوری آن را گسترش دادند و این مساله روی محصولات نظامی هم تا حدودی تاثیر گذار شد ( البته این مساله بسیار طولانی تر هست توضیح آن ولی عجالتا امکان ادامه آن نیست ) در سطح تاکتیکی ، هر کدوم از این کشورها بصورت جدا از هم ولی با یک هدف مشخص و البته با ادبیات و اَشکال مختلف ، تلاش داشتند تا زرهی را به شکلی وارد صحنه کنند که به جای عریض تر کردن محورهای حمله ( گسترش در عرض به سبک حملات ترکیبی پیاده - سواره نظام اسبی جنگ اول ) ، عمق دفاع دشمن هدف اصلی قرار بگیرد ... بعبارت بهتر ، تشخیص امثال توخاچفسکی و بعدها ، ایسرسون ، گودریان و ... این بود که دشمن را قبل از اینکه بتوند نیروهای خودش را در لجمن متمرکز کند و بعد فرصت داشته باشد که نیروهای دنبال پشتیبان خودش را برای تقویت لجمن وارد عمل کند ، با گُوِه زدن در خطوط تماس ، غافلگیر کند و تا دشمن بخودش بیاید و عکس العمل نشان بدهد ، نیروهای ذخیره ، سیستم لجستیک و .. اش از بین برده شود . این شیوه حتی با ظهور سلاح های هسته ای هم تغییر چندانی نکرد ، جز اینکه سخت افزار زرهی به شکل تکامل پیدا کرد که بتواند در محیط جنگ هسته ای هم ، این ماموریت را انجام بدهد . این خلاصه کاربرد زرهی بود درآن زمان .. و حتی در حال حاضر ... ( باز تاکید می شود که این تنها خلاصه ای هست از صدها برگ کتابهای موجود و همه آن نیست ) در سطح سوم ، هر کشوری با توجه به جغرافیای صحنه نبرد ، دست به طراحی ، تولید یا خرید یک سلاح ، از سلاح سبک گرفته تا تانک و هواپیما می زند .. بعنوان مثال یک کشور کوهستانی ، بیشتر روی نیروی هوایی اش تاکید دارد تا فرض زرهی ... یا یک کشور جزیره ای ، بیشتر تقویت نیروی دریایی اش را مورد توجه قرار می دهد تا فرض نیروی زرهی ... یا یک کشور کوچک ، یا کشوری محاط در خشکی ، یا کشوری که درونگان یک کشور دیگر هست ، متناسب با شرایط خودش ، سلاح را تولید یا خریداری می کند . در سطح چهارم که روشن هست ... میزان دسترسی به فناوری های لازم برای تولید سخت افزار رزمی ملاک هست که می شود آن را خرید ، دزدید ، کپی یا ابداع کرد در بخش ها وسطوح مختلف ( که مجددا بحث مفصلی هست ) روسها هم در این زمینه ها ، استثناء نیستند ... زمانی که جنگ اول تمام شد ، طراحی دکترینال ، تاکتیکی ، جغرافیای روسیه ( که مستقیما به تهدیدات علیه این کشور مرتبط هست ) به گونه ای جلو رفت که تلاش می شد سخت افزارهای زرهی ، کوچک ، پرتعداد ، کم هزینه طراحی و تولید بشوند .. از یک مقطعی به بعد این فلسفه تغییر کرد و بسمت نمونه های سنگین تری سوق داده شد تا پایان جنگ دوم ... بعد از جنگ دوم ، با تغییر تهدیدات و البته پیشرفت فناوری ، طراحی ها متفاوت شد ولی فلسفه اصلی یعنی کم هزینه بودن ، قابلیت تولید در مقیاس وسیع ، متحرک تر کردن ارتش ، سطح فناوری در دسترس ، اولویت سیاست گذاران در سطوح ارشد ( در شوروی ، تا میانه دهه هفتاد میلادی ، اعتقادی به جنگ متعارف وجود نداشت و تمامی طراحی ها از عملیات پیاده نظام تا نیروی هوایی و دریایی و ... براساس یک جنگ هسته ای استوار شده بود ، و تنها بعد از شروع تنش زدایی و .... افق دید روسها مقداری تعدیل شد و بسمت طراحی همه اجزاء جنگ از حوزه آموزه تا تاکتیک و حتی هزینه کرد برای توسعه فناوری نظامی برای یک جنگ متعارف حرکت نمود ) قرار گرفت . به شکل خاص در حوزه زرهی ، وضعیت صحنه نبرد در اروپای شرقی و نیاز روسها به استفاده از زیرساختهای مناطق تصرف شده مثل خطوط ریلی ، جاده ای ، پل ها و ... باعث شد تا فلسفه طراحی تانک بسمت خودروهای زرهی کوچکتر ، ارزان تر ، و البته با نیم رخ بسیار پائین حرکت کند . وقتی بارگذار خودکار ابداع شد ، روند حرکتی طراحی روسی باز هم بسمت کوچک تر کردن تانک رفت که البته مزیتها و ایرادات مختص خودش را داشت که بحث آن هم مفصل هست . هر چند با معرفی تی -14 ، ظاهرا تمامی این فلسفه تغییر کرده و باید علت آن را بررسی کرد . مجددا تاکید دارم که این تنها یک متن بسیار بسیار خلاصه شده هست ... الزاما" هم به معنای دیدن همه روندهای تاریخی و تکنیکی نیست ...

یکی از مواردی که تو طراحی ها بسیار مشهود است فرهنگ و نگاه حاکم بر طراحی است که منطبق بر اقلیم، تاریخ و نیازهای هر منطقه ای هست از همین رو سبک طراحی های بسیار متفاوتی رو در آمریکا، آلمان، انگلیس، فرانسه و روسیه می بینیم همه این ها اگر درست دیده شوند ریشه هایی از فرهنگ و اقلیم سازنده آن سلاح دارند این قضیه در مورد تانک ها به شدت دیده می شود تانک های غربی و تانک های شرقی چرا تانک های غربی بزرگ تر از تانک های روسی ساخته می شوند؟ چرا طرح های روسی زمخت تر ساخته می شوند؟ اگر مفهوم طراحی سازنده را بفهمیم در مواقع انتخاب، انتخاب های خوب و مبتکرانه ای رو انجام می دیم

این جاش در تاپیک تهدیدات هست و یا تروریسم ولی چون به بهانه فتاح نوشته شده اینجا میزارن تا این جانوران تشنه خون را که براشون نظامی و غیرنظامی ( دانشمندان و کارکنان صنایع و خانواده هاشون ) اهمیت نداره و مترصد فرصت هستند و راحت هم ابرازش میکنند ( مثل تماس امروز بلینکن با نتانیاهو که بی بی گفته ما پایبند به هیچ اتوافقی نخواهیم بود و مستقل اقدام میکنیم ) و در جهان هم مصونیت تام از هر نوع جنایت جنگی و ترور و تجاوز برخوردار هستند علیه هر شخص و کودک و کشوری را بهتر بشناسیم:

سلام با توجه به موشك هاي جديد و دقت اونها، كم كم به اين. فكر مي افتم كه ميشه موشك هاي كوتاه برد هدايت شونده ساخت و باهشون تانك ها رو زد موشك هاي مثل فجر كه از بالا بيان و رو سر تانك فرود بيان و ديده بان از چند كيلومتري بتونن گراي دقيق بده و موشك هم لحظه اخر قفل كنه حساب كن كه يك موشك انداز ١٠ تا ميزنه و اين رو دقيق سر ده تا تانك و … فرود بياد

بخش چهارم جلسه توجیهی تورچاک و پوتین در 16 فوریه 2023 و درز اطلاعات از محتوای این دیدار ، باعث شد تا حسگرهای وزارت دفاع روسیه نسبت به تشدید تلاش ها علیه گراسیموف و همچنین روند بی اعتبار سازی فرماندهان فعلی محورهای عملیات اوکراین ، حساس شود . به همین دلیل اولین واکنشی که از سوی این وزراتخانه نسبت به این دیدار صورت گرفت ، تایید انتصاب موردویچف به سمت فرمانده ناحیه نظامی مرکزی ، کوزولوف بسمت فرماندهی ناحیه نظامی جنوبی ، نیکیفوروف بسمت فرمانده نظامی ناحیه غربی و درنهایت رستم مرادوف به سمت فرماندهی ناحیه نظامی شرقی بود . اما این مساله چندان برای طرف مقابل غافلگیر کننده نبود ، چرا که در یک پاتک رسانه ای ، ادعا شد که این انتصاب عجولانه بیشتر برای پنهان کردن عدم موفقیت ارتش روسیه در عملیات تهاجمی اخیر خود که از ابتدای دسامبر شروع و تا نیمه بهار سال بعد ادامه یافت ، بوده و درمقابل پوتین نیز برای مقابله با این پاتک رسانه ای ، علیرغم اینکه نیکیفوروف و مرادوف در میدان عمل هیچ موفقیتی را بدست نیاورده بودند ، این دو را یک درجه ارتقاء داد. سرگئی کوزمنکو این روند با ملاقات بسیار سریع میان شویگو و مرادوف در 4 مارس 2023 در غرب استان دونتسک ادامه پیدا نمود و احتمالا در این دیدار ، مرادوف دستور پیدا کرد تا برای خاموش کردن انتقادات ، ووهلدار را تصرف کند . در این میان ، بنابراسنادی که گفته می شود از سوی یک افسرجزء پنتاگون افشاء شده ، پوتین در 22 فوریه یک جلسه مشترک را بین شویگو و پریگوژین برگزار نمود تا به اختلافات این دو پایان دهد. برخی منابع مدعی هستند که پوتین از مسیرهای متفاوتی در مقایسه با روند عادی دریافت گزارش ها ، جنگ را دنبال می کند و با آگاهی از مشکلات موجود در روند عملیات اوکراین ، به نوعی یک هم افزایی را میان این دو برقرار نماید ، ضمن اینکه تلاش دارد از جانبداری واضح نیز خودداری کند . از سویی دیگر ، تپلینسکی که پیش از این از سمت فرماندهی یگان های هوابرد استعفاء داده بود ، با دریافت دستور مستقیم از سوی پوتین ، درآوریل 2023 مجدداً به فرماندهی این نیروها گمارده شد. وی با انتشار ویدئویی از فرماندهان روسی خواست تا برای تصرف روستاها و ارتفاعات از جان سربازان هزینه نکنند . وی که از ژانویه 2023 در خطوط مقدم حضور نداشت ، آرزو می کرد تا مجددا به سمت فرماندهی عملیاتی برگردد ولی با مقاومت گراسیموف روبرو بود به همین دلیل در 15 مارس 2023 در گردهمایی کهنه سربازان یگان هوابرد ارتش از رفتار ضعیف وزارت دفاع با واگنرو عدم شفافیت و بی توجهی به تلاش های جنگی روسیه انتقادات شدیدی را روانه شویگو نمود که این امر برای پریگوژین یک موهبت بشمار می رفت ، چرا که اکنون سورورکین و تپلینسکی ، به کفه وی اضافه شده بودند و طبیعتا حمایتهای بیشتری از گروه ضد گراسیموف در پیش بود . در میان اگر چه انتقادات تپلینسکی در آغاز چندان اهمیت نداشت ولی این روند گسترش پیدا نمود و گراسیموف متوجه شد که مسیر بی اعتبارسازی وی در حال تشدید شدن است . این مساله با انتشار خبری در 26 مارس که درآن ادعا شده بود مرادوف از سمت فرماندهی ناحیه نظامی شرقی برکنار شده به یک باره مورد توجه رسانه ها قرار گرفت و برخی معتقد بودند که قرار است تا سرگئی کوزمنکو به جای وی در این سمت قرار گیرد . از سویی دیگر ، وزارت دفاع برای راضی کردن تپلینسکی ، او را از مرخصی اجباری فراخواند تا سمت فرماندهی گروه بندی رزمی مشترک روسیه در رستوف- دُن را در منطقه کراسنودار برعهده گیرد که این به معنای انتصاب مجدد او به فرماندهی یگان هوابرد ارتش روسیه بود . همزمان با این خبر ، ژنرال لاپین نیز مجددا بخدمت فراخوانده شد . بدین ترتیب ، عدم موفقیت ارتش روسیه در عملیات آفندی زمستانه – بهاری خود احتمالا پوتین را وادار نمود تا مسئولیت عملیات نظامی در اوکراین را به شکل مساوی بین دوجناح موجود در وزارت دفاع روسیه قبل از شروع ضدحمله ارتش اوکراین تقسیم نماید . وی درجریان بازدید خود از مناطق تصرف شده لوهانسک و خرسون که قبل از 16 آوریل 2023 صورت گرفت ، بطور مستقیم فرماندهان نظامی روسی را مورد شماتت قرار داد و با اعلام برخی تغییرات ، به شکل رسمی ، تپلینسکی را بعنوان فرمانده نیروی هوابرد ، ماکاروویچ را بعنوان فرمانده گروه رزمی دنیپر و لاپین را بعنوان فرمانده ناظر در محور لوهانسک تعیین کرد . در این میان ، توجه خاص پوتین به تپلینسکی ، و اهداء یک نماد به او که متولد اوکراین بود ، رسانه های روسی را واداشت که مجددا روی این فرمانده روسی متمرکز شوند . سخنگوی کرملین نیز در یک مصاحبه رسما اعلام نمود که شویگو و گراسیموف بدلایل امنیتی همراه پوتین به لوهانسک سفر نکردند که این مساله چندان مورد پذیرش رسانه های روسی قرار نگرفت . تغییرات فرماندهی ارتش روسیه در طول حملات زمستان 2022- بهار 2023 با تمامی این اوصاف ، بازگشت ژنرال لاپین به خط مقدم نبرد اوکراین ، تا حدودی نشان می داد که پوتین در تلاش است تا میان دوجناح وزارت دفاع یک تعادل نسبی را برقرارکند تا درماه های آینده ، شرق و جنوب اوکراین بلحاظ حضور فرماندهان با تجربه ، به اندازه کافی غنی باشد . در همین رابطه یک منبع روسی در 25 آوریل 2023 مدعی شد که تپلینسکی در حال حاضر جانشین فرمانده صحنه عملیات نظامی اوکراین محسوب می شود و وظیفه دارد تا از خطرناکترین محورهای عملیاتی یعنی خرسون و زاپوروژنیه دفاع کند . زیردست وی ، ژنرال ماکاروویچ قرار دارد که فرماندهی محور دنیپر- خرسون و کوزمنکو نیز بر محور زاپوروژنیه و شرق دونتسک جنوبی نظارت خواهد داشت . در همین راستا ، لاپین بسمت فرماندهی عملیات نظامی شرق اوکراین و مسئولیت نظارت بر لیمان ، آودیوکا ، مارییانکا ، لیسیچانسک ، کوپیانسک -استاروبلیسک منصوب گردید . موردویچف ، کوزولوف و نیکیفوروف به ترتیب مسولیت مرکزی ، جنوب و غربی عملیات نظامی در اوکراین را برعهده گرفتند در حالی که دورنیکوف /ژورالیوف رسما از ارتش بازنشسته شده و مرادوف نیز از مسئولیت خود برکنار گردید . این مساله برای واگنر یک خبر بسیار خوب بود ، چرا که از ابتدای آوریل 2023 روند تحویل مهمات و نیروهای کمکی به این گروه ، از سر گرفته شد که این امر نشان می داد که پوتین نظر خود را در خصوص واگنر و پریگوژین مجددا تغییر داده است . پی نوشت : 1- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 2- ادامه دارد .....

سلام خودمون رو به عنوان یک ناظر بیرونی در نظر بگیریم و به این کنشهای سیاسی جناحها در داخل کشور نگاه کنیم چه چیزی دستگیرتان میشود؟ جز بی تجربگی و بی تدبیری و بازیچه شدن فضای سیاسی چیزی دیگه دریافت نمیشه.منافع ملی خیلی راحت فدای اهداف و منفعت جناحی و گروهی و ... میشه.بعد از 45سال هنوز یاد نگرفتند که در عرصه خارجی علی الخصوص با وضعیت حساس کشور هم صدا باشند یعنی اینقدر شعور سیاسی داشته باشند که در مسائل کلان به تفاهم و ائتلاف برسند دستکم اختلافات رو بروز ندن .متاسفانه هیچ کدام از جناحها کشور از این گناه مبرا نیستند.و خیلی راحت جایگاهها و اشخاص مهم و تاثیر گذار رو تخریب و تضعیف می کنند

برای کارایی مطلوب موشکی که سرعتهای مافوق صوت برسه شکل" دماغه" نوک تیز مناسبه . شکل دماغه "فتاح"مانند موشک"خیبرشکن"کروی ست البته فرم کلاهک کمی تیز تر از اون ست به نظرتون چرا شکل دماغه (طبق انتظار)نوک تیز نیست؟البته نوک کروی با پوشش مواد فنا شونده بهتر می تونه حرارت رو پخش کنه و دوام بیاره. برای نوک تیز محدودیت مواد مقاوم وجود داره؟

عکس : ۲۰۰ پهپاد راهبردی به ارتش اضافه شد بیش از ۲۰۰ فروند پهپاد راهبردی از قبیل ابابیل ۴ و ۵، آرش، جت کرار، دهم شهریور، اخگر، سوییچ بلید، هما و پهپادهای دریاپایه و عمودپرواز با مأموریت‌های متفاوت شناسایی، انهدامی، شناسایی رزمی، ضد رادار، پرسه‌زن، رهگیری هوایی، مقابله با اهداف متحرک و ثابت همچنین با ویژگی سطح مقطع راداری پایین به سازمان رزم ارتش ملحق شد.

شهادت چهار نفر از کارکنان انتظامی در بمپور لینک از سایت تابناک : https://www.tabnak.ir/fa/news/1149025/شهادت-چهار-نفر-از-کارکنان-انتظامی-در-بمپور

سمت چپ این سامانه با 6 موشک یک سامانه پدافندی است یا تهاجمی؟ با توجه به تاثیرگذاری فوق العاده موشکهای تاکتیکی در جنگ های اخیر (به همراه پهپادها) و تنوع موشکی ما در این بخش الان فرصتش هست مثل کره شمالی بریم سراغ ساخت سامانه های پرتاب با چینش های مختلف و کمیت بالا.

بحث قانون پلیس در ایران فراتر از شوخی است. هرچه قدر در این سالها اراذل و اوباش و وحشی بر توحششون و ابزارهاشون از سلاح سرد تا جدیدا انواع کلت و کلاشینکوف و البته حمایت های معنوی و عمیق سلبریتیها!! افزوده شده قوانین پلیسی به ضرر پلیس سخت تر شده و فشل تر. در اینصورت در جهتی هم شاهد افزایش توحش اراذل هستیم، هم طبیعتا بی تفاوتی بخشی از پلیس و خودش را به دردسر نیانداختن و نهایتا دور برداشتن قمه کشان و هفت تیرکشان که شاهدش هستیم اخیرا در بازه هایی. علاوه بر اصلاح فوری قانون، برخورد با حمل سلاح و گرم به شکل فوریتی و برپا کردن برخی ایست بازرسی ها و البته تجهیز پلیس و آموزشهای جدید مبتنی بر قوانین جدید باید سعی بشه با هر کسی با هر موقعیتی که در فضای حقیقی یا مجازی حالا یا از روی سیاست بازی یا حماقت و جهالت و یا بدذاتی و همدستی با ارذل و وحوش باهاشون همراهی میکنه و کارهاشون را توجیه برخورد قانونی بشه و در این مورد هم باید قانونی وضع بشه. فضای مجازی ایران بر خلاف فضاسازیها یکی از رهاترین، بی ضابطه ترین و جنگل ترین محیط هایی است که در جهان وجود داره و توش به جایی رسیده که حمایت از تروریستهای نشان دار هم نه تنها طبیعی شده که میبینیم با هنر تردستی برخی سلبریتیهای عمدتا نادان و کم هوش تبدیل به ارزش(!) هم شده.

تصاویر زیبا از یگان های ویژه ی ناجا و تجهیزات انها:

آزمایش شلیک موشک هدایت شونده MMP از روی خودرو زرهی جگوار ارتش فرانسه به عنوان بخشی از آزمایش های قبل از ورود به خدمت خودرو زرهی جدید جگوار ، شلیک موشک میان برد MMP از روی این خودرو را مورد تست قرار داد. شرکت ها MBDA و به عنوان توسعه دهنده اصلی موشک MMP شلیک این موشک از روی پرتابگر دوتایی خودرو جگوار را موفقیت آمیز عنوان کردند. موشک شلیک شده با دقت بالا به اهداف از پیش تعیین شده بر خورد کردند. این موشک هدایت شونده ضد زره توانایی تخریب اهداف زمینی با حفاظت بالا از جمله آخرین نسل تانک های اصلی میدان نبرد را خواهد داشت. موشکهای MMP قابلیت هدایت مستقیم یا فراتر از دید (BLOS) را دارا هستند. در خودرو زرهی جگوار خدمه میتواند سیستم نظارت و هدفگیری PASEO را با سیستم هدایت موشکMMP هماهنگ کنند. در نتیجه خدمه به شکل مستقل قابلیت مشاهده، شناسایی و انهدام اهداف از راه دور را کسب میکنند. مجهز شدن خودرو شناسایی رزمی جگوار به موشک های MMP موجب می شود این خودرو در میدان نبرد بسیار کشنده باشد. مرحله اول شلیک موفقیت آمیز موشک MMP از خودرو شناسایی رزمی جگوار پرتابگر دوتایی موشک هدایت شونده MMP با قابلت جمع شدن در داخل برجک رزمی خودرو جگوار سیستم نظارت و هدفگیری PASEO