بخش سوم وپایانی از سویی دیگر ، هرزمانی که طرفین ، دست به اجرای مانورهای آفندی یا دفاعی زدند ، آنچه که باعث به حداقل رسیدن تلفات آنها شد ، افزایش تحرک واحدهای رزمی و همچنین کوتاه کردن دوره زمانی تمرکز نیروی یگان های حاضر در صحنه بود . این مساله بخوبی در جریان عملیات آفندی ارتش اوکراین به خارکف به نمایش گذاشته شد ، بطوریکه واحدهای اوکراینی با تکیه بر سرعت و استفاده از اصل غافلگیری و همچنین اعزام واحدهای شناسایی سبک که بطور طبیعی تحرک بالایی نیز داشتند ، بر یگان های روسی که تراکم کمتری را در یک منطقه بزرگ نشان می دادند ، غلبه نمودند . این دوره زمانی ، حداقل برای ارتش روسیه ، تجربه ای ارزشمند محسوب می شد ، چراکه صورتبندی های بزرگ رزمی ، به محض قرار گرفتن در حالت ایستا ، براحتی هدف آتش توپخانه نیروی مهاجم قرار می گرفتند . بهترین مثال در این زمینه ، عبور ناموفق ارتش روسیه از سورسکی دونتس در 11 می 2022 بود که درجریان آن ، حداقل یک تیپ تفنگدار موتوری روسیه با استفاده ترکیبی از پهپاد و آتش توپخانه ، سازمان رزم خود را بطور کامل از دست داد . جنگ دراوکراین – روز هفتاد وهفتم اما با گذر از این مرحله و تغییر در تراکم نیرویی و شدت نبردها ، جناحین محورهای درگیری بدلایل مختلف ، باز می شود که می بایست آن را با ابزارهای دیگری ایمن نمود . به همین دلیل ، روسها در حال تطبیق با این وضعیت جدید بوده و شواهد نیز نشان میدهد که کاربرد سامانه های شناسایی –آتش به گونه ای صورت می گیرد که آسیب پذیری در برابر تاکتیک های ضد آتش ارتش اوکراین ، کاهش یابد . علاوه براین ، روسها به شکل فزاینده ای در حال استفاده از مهمات پرسه زن برای انهدام آتشبارهای متحرک اوکراینی و همچنین کاربرد سامانه های جنگ الکترونیک به منظور مقابله با پهپادهای ارتش اوکراین هستند . مجموع این تاکتیکها و ابزار ها باعث شده تا از میزان تاثیر گذاری سامانه های هیمارس اوکراینی به شکل قابل توجهی کاسته شود و متقابلاً گفته می شود که زیرساختهای کنترل- فرماندهی ارتش روسیه نیز انعطاف پذیری بیشتری را به نمایش می گذارد . تحلیلگران غربی معتقدند که ارتش روسیه تا پیش از شروع ضدحملات ارتش اوکراین ، ( احتمالا پس از رویدادهای ووهلدار .م ) ندرتاً از واحدهای زرهی و پیاده بصورت متمرکز استفاده کرده ، در حالی که به منظور اجرای عملیات دفاعی ، مواضع از پیش ساخته شده را بصورت پراکنده ، اشغال کرده و در عین حال ، به شکل فزاینده ای از توپخانه برای خنثی سازی ضدحملات ارتش کیف استفاده می نماید . پیامدهای کاربرد نظریه های نظامی در جنگ اوکراین و فراتر از آن .. تحلیلگران نظامی معتقدند که اکنون شاهد بلوغ قابلیتهای حمله در عمق ارتش روسیه هستیم که در پایه های اولیه آن در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی ، گذاشته شد . درواقع ، نظریه پردازان نظامی روسی در دوره اتحاد شوروی و پس از آن، متوجه شده اند که پیشرفتهای صورت گرفته در فناوری نظامی و همچنین حسگرهای که وظیفه پایش صحنه نبرد را برعده دارند ، اکنون یکی از چند اصل کلاسیک جنگ ، یعنی اصل تمرکز نیرو را بشدت آسیب پذیر نموده و علاوه براین ، واژه هایی نظیر لجمن ( لبه جلویی میدان نبرد ) ، خط پیشروی یگانهای رزمی دشمن و خط پیشروی یگانهای رزمی خودی ،اگرچه از فرهنگ لغات نظامی حذف نشده اند ولی اهداف مورد نظر آنها به تقریب در صحنه نبرد امروزین ، معنای خود را از دست داده است ، چرا که فناوری ، قابلیتهای جدیدی را به ارتشها برای پایش و ضربه زدن به اهداف در تمامی ابعاد صحنه نبرد ( عرض جبهه ، عمق دفاع ) و حتی فراتر از آن ، بخشیده است . درنتیجه برای در اختیار گرفتن ابتکار عمل در چنین صحنه ای ، دو راه حل تا امروز مورد توجه قرار گرفته که نخستین مورد آن ، بهبود تاثیر گذاری سامانه های شناسایی – آتش / شناسایی- آفند به منظور ضربه زدن به زیرساختهای دشمن در عمق دفاع وی و مورد دوم ، پراکنده نمودن واحدها و سخت افزارهای رزمی به منظور افزایش بقاء آنها در میدان نبرد است . با این وصف ، پراکنده سازی واحدهای رزمی ، بدلایل مختلف ، از جمله پیچیدگی بیش از حد سامانه های کنترل- فرماندهی و شیوه های دفاع از آن در برابر حملات دشمن ، که استخوان بندی اصلی تمرکز نیرویی در میدان نبرد محسوب می شود ، باعث شده تا تلاش ها برای دست زدن به یک عملیات آفندی ، سخت تر از گذشته گردد . چنین روندی ، ضمن اینکه باعث کاهش تعداد درگیری های نظامی در مقیاس بزرگ می شود ( چرا که به تمرکز نیرو و هماهنگی بیشتر میان واحدها نیاز دارد ) ، به نوبه خود بار اضافی را برسامانه های فرماندهی – کنترل وارد می کند که اگر این وضعیت با کاربرد تاکتیکهای جنگ الکترونیک توسط دشمن برای از کار انداختن چنین سامانه هایی شود ، ممکن است در سطح استراتژیک بر وضعیت یک سازمان مسلح تاثیرات شدیدی را برجای گذارد . در مقابل ، تنها با ایجاد اختلال در زنجیره کشتار دشمن ، امکان استفاده از سازندهای رزمی بزرگ ( گردان ، تیپ ، لشکر ) بوجود خواهد آمد ، چرا که تنها در چنین شرایطی است که نیروی خودی امکان تمرکز نیرو را در یک جنگ مانوری بدست می آورد . این روند در جنگ اوکراین بخوبی قابل لمس است ، چرا که هردوطرف ، تلاش خود را برای از بین بردن زنجیره کشتار طرف مقابل ، متمرکز کرده اند و هرکدام بتوانند بطور کامل چنین هدفی را محقق نمایند ، شرط اساسی برای پیروزی را در اختیار خواهد داشت . پی نوشت : 1- بن پایه 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

فرش قرمز باکو برای همسر رضا پهلوی اون هم بلافاصله بعد از سفر به اسراییل یک لگدپرانی از جنس همان نمایش های اوردن صهیونیستها به کرانه ارس اینبار در کرانه خزر محسوب میشه، که مشخصا با نشان دادن حرص رژیم باکو از اتسادگی ایران در برابر کریدور ادعایی اش هست. رژیم باکو در این بازی ابایی نداره از اردوغان تا صهیونیستها و حتی اپوزیسیون مفلوک ایران برای تحریک و مثلا تهدید ایران استفاده کنه. ایران باید برنامه های آتیش را حساب شده پی ریزی کنه. ما با این پسر حیدر الهام کار زیاد داریم! و اما چند نکته: در تحلیلی اشاره شده بود که این سفر اون هم بعد از سفر اسراییل حاوی پیام های خاص خودش هم هست از اینکه رژیم باکو و اسراییل در یک همکاری تنگاتنگ با ابزار قرار دادن اپوزیسیون هستند. و اینکه این سفر بدون چتر امنیتی صهیونیستها قابل انجام نبود. جالب و عبرت آموز هست که اپوزیسیون ایران با هر شعار و ادعایی به هر حال آلت و ابزار دست یک رژیم هستند و بدا به حال پهلوی که از صهیونیستها به سواری دادن به رژیم باکو علیه سرزمین خودش هم رسیده. پدربزرگ به انگلیسی ها، پدر به آمریکایی ها و اسراییلی ها و حالا نوه مفلوک کارش به جایی رسیده که به الهام علیف و رژیم باکو داره سواری میده! پسرفت عمیقی است! در صفحه گفتگو یکی از دوستان اشاره کرده بود به شعارهای ظاهری سلطنت طلبان در مورد تجزیه کشور و مقابله باهاش و ... که صحبتی شد و دوستمون هم تایید کردند که قابل اعتماد نیستند و حالا شاید این روشن ترین سند بر این ادعا باشه که از دریوزگی پیش مهمترین دشمن تمامیت ارضی ایران ( با هر حکومتی ) یعنی صهیونیستها کار پهلوی و سلطنت طلبان به جایی رسیده که ابزار یکی از مهمترین مدعیان تجزیه طلبی ایران در این مقطع که آشکارا هم اعلام میکنند شدند و شرم هم ندارند در این پازل بازی کنند.

به گزارش نیویورک تایمز و همچنین رویترز آنالیز تصاویر بدست آمده در 27 ژوئن 2023 توسط ماهواره سنتینل-2 نشان می‌دهد که اخیراً در یک پایگاه نظامی در جنوب شرقی مینسک ، بلاروس تأسیسات جدیدی به سرعت در حال ایجاد است . به نظر می رسد که یک پایگاه نظامی در جنوب شرقی مینسک در روزهای اخیر راه اندازی شده است ، که می توان احتمال داد این ساخت و ساز سریع پایگاهی برای واگنر باشد و این اقدام را می توان در ادامه تحولات مرتبط با شورش نافرجام اخیر در روسیه ارزیابی کرد . رسانه‌های روسی گزارش داده‌اند که واگنر ، رهبرش یوگنی پریگوژین روز سه‌شنبه وارد بلاروس شده است ( البته ورود ایشان توسط مقامات رسمی تا کنون اعلام نگردیده است ) گویا به این رهبر واگنر از طرف بلاروس اعلام شده که می‌تواند پایگاه جدیدی را در یک مرکز نظامی خالی در نزدیکی شهر آسیپوویچی ، در حدود ۹۰ کیلومتری مینسک ایجاد کند . تصاویر گرفته شده سازه های بلند را در روستای نزدیک تسل ، در میدانی که در 14 ژوئن خالی به نظر می رسید، نشان می دهد. بنا بر ادعای رویترز با قطعیت نمی توان ماهیت ساخت و ساز را تأیید کرد . اما پیش تر الکساندر لوکاشنکو ، رئیس جمهور بلاروس ، از واگنر دعوت کرد تا به عنوان بخشی از توافقی که به شورش در روز شنبه پایان داد ، این نیروها و فرماندهان آن به این کشور نقل مکان کنند . . ولادیمیر پوتین ، رئیس‌جمهور روسیه در سخنانی که پس از خاتمه شورش 24 ساعته ایراد داشت اعلام نمود که جنگجویان واگنر آزاد هستند که به بلاروس بروند ، یا به ارتش روسیه بپیوندند یا به خانه برگردند پریگوژین نیز پس از پایان این شورش اعلام نمود که انگیزه اش برای آغاز این تمرد و نمایش درخواست برای عدالت بوده است ! در واقع به نوعی تغییر در رهبری نظامی که او آن را عامل شکست در جنگ در اوکراین می‌دانست . اما اطلاعات تکمیل شده نشان داد که رهبری نظامی از چندی پیش تصمیماتی برای تغییر نقش ارتش های خصوصی گرفته بود و پریگوژین این تغییر ساختار جدید را در راستای کاهش قدرت و نقش خویش می دانست و به تبع آن قطع منابع مالی از طرف دولت روسیه را محتمل می دانست . در 27 ژوئن ، الکساندر لوکاشنکو، رئیس جمهور بلاروس گفت : که بلاروس برای پی ام سی واگنر کمپی از قبل نساخته اما در صورت لزوم "به اسکان آنان کمک می کند". "ما هنوز در حال ساختن هیچ کمپی نیستیم . اما اگر آنها می خواهند ( مناطق خاصی را مد نظر دارند ) ، ما آنها را جا می‌دهیم . یا حتی اگر دوست دارند چادر بزنند. ( و به سرعت مستقر شوند ) اما فعلاً آنها در لوهانسک در کمپ‌های خود هستند. ما یکی از کمپ های متروکه را به آنها پیشنهاد دادیم. به آنها خواهیم گفت که : خوش آمدید - محل اقامتتان آنجاست ، و همه چیز سر جای خود است . چادرهای خود را برپا کنید. ما تا جایی که می توانیم به آنها کمک خواهیم کرد تا تصمیم بگیرند که چه کاری انجام دهند ." با توجه به اینکه بلاروس در شرایط کنونی یک کشور کاملا" همسو با کرملین است و پیش تر نیز از جنگ روسیه علیه اوکراین حمایت لفظی نموده بود این امر بسیار بعید است که بدون یک برنامه بلند مدت ( و تاحدودی با اهداف مبهم ) قصد داشته باشد که نیروهای شبه نظامی و مخالف مسکو را میزبانی نماید . مگر اینکه بخواهیم در روایت رسمی اعلام شده از شورش مذکور شک نماییم و آن هنگام قطعاً احتمالات بیشتری در اذهان ما متصور خواهد شد . قطعاً با مشخص شدن تجهیزاتی که در اختیار این ارتش خصوصی قرار خواهد گرفت می توان تحلیل های شفاف تری از اهداف نهایی این نقل و انتقالات ارائه نمود . بن پایه : https://www.reuters.com/world/europe/satellite-images-appear-show-build-up-wagner-base-belarus-2023-06-29/ گرد آوری جهت انجمن میلیتاری

Antonov An-74T-200 Coaler

North American F-100F Super Sabre

North American FJ-4B Fury

گربه های نیروی دریایی در برابر اشباح نیروی هوایی داستان رهگیری فانتوم نیروی هوایی ایران توسط تامکتهای نیروی دریایی ایالات متحده درطول جنگ ایران و عراق ، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، با طراحی و اجرای پیچیده ترین عملیات هوایی برعلیه زیرساختهای تولید انرژی ، بخصوص صنعت نفت عراق ، موفق شد تا روند صدور میعانات نفتی و گازی را از سوی این کشور به حداقل ممکن کاهش دهد ، بطوریکه شدت این آسیب ها ، انچنان بود که بغداد بالاجبار ، دست به واردات سوخت شده و این امر تا سال 1990 ، یعنی دوسال پس از پایان جنگ ایران و عراق نیز ادامه پیدا نمود . درواقع ، عراق بدلیل حملات شدید نیروی هوایی ایران درسال 1981 عملا به یک کشور ورشکسته تبدیل گردید و تنها با حمایتهای مالی گسترده کشورهایی نظیر عربستان سعودی ، امارات متحده عربی و کویت ، قادر به ادامه جنگ با ایران می بود . درمقابل ، جای تعجب نداشت که ارتش عراق نیز متقابلا درصدد برآمد تا قابلیت های ایران را برای صادرات نفت ، کاهش دهد ولی در دو سال نخست جنگ ، چنین توانایی در اختیار این کشور قرار نداشت. بدین ترتیب بغداد تا سال 1984 به انتظار نشست و پس از کسب توانمندی های جدید ، حملات خود را بر روی نفتکش های ایرانی یا در اجاره ایران که از مبداء شمال خلیج فارس ، مبادرت به بارگیری و انتقال نفت می نمودند ،متمرکز نمود . مرحوم داریوش خاک نگار این سری از حملات که با وارد کردن ضربات هوایی به جزیره خارک ، آغاز شد ، پس از مدتی ، به دوره جنگ نفتکش های مشهور گردید . اما ، بدلیل ناتوانی ارتش عراق در مدیریت چنین حملاتی ،آن هم بدلیل درک نادرست از صحنه نبرد بود ، این وضعیت به یک نبرد فرسایشی تبیدل گردید که علیرغم موفقیت های گاه وبیگاه ، بسیار هزینه بر شد و درعین حال نتوانست جلوی صادرات نفت ایران را بگیرد ، ولی به اندازه ای ، بی ثبات کننده بود که تهران را وادار نمود تا به کشتی های تجاری و نفت کش هایی که متعلق به کشورهای حامی عراق بودند ، حمله ور شود که یکی از این کشورها ، کویت محسوب می گردید که دومین متحد ایالات متحده در منطقه خلیج فارس محسوب می شد . مرحوم داریوش خاک نگار با شدت یافتن حملات نیروی دریایی و هوایی ارتش ایران و همچنین واحدهای شناورنیروی دریایی سپاه پاسداران به شناورهای کویتی ، دولت کویت به درجه ای از استیصال رسیدند که به ایالات متحده اخطار دادند که درصورت عدم حمایت نظامی از خطوط کشتیرانی کویت ، از اتحاد شوروی درخواست کمک خواهند نمود . با این اولتیماتوم جدی ، دولت رونالد ریگان بسرعت با این پیشنهاد موافقت نمود و چیزی در حدود 12 سوپرنفتکش کویتی در ایالات متحده ثبت شده و قرار براین شد که شناورهای نیروی دریایی آمریکا ، این کشتی ها را در قالب عملیاتی که بعدها به "ارنست ویل" مشهور شد ، از بنادر کویت در شمال خلیج فارس تا دهانه اقیانوس هند ، اسکورت کند . پس از ماه ها آماده سازی ، در ژوئیه 1987 ، نیروی دریایی ارتش ایالات متحده ، با آماده نمودن یک ناوگروه رزمی که سازمان رزمی آن از 12 شناور به فرماندهی ناوهواپیمابر یواس اس کانستلیشن تشکیل شده بود ، ماموریت پیدا کرد تا از کاروان های نفتی کویت در سرتاسر خلیج فارس ، حفاظت نماید . این کاروان ها علاوه بر پوشش دریایی ، بطور معمول حمایت هوایی را نیز داشتند که درمیان هواگردهای مورد استفاده ، دوفروند هواپیمای گشت دریایی P-3C اوریون نیز دیده می شدند در حالی که برای حفاظت از این هواگردها نیز جنگنده های اف-14 نیروی دریایی به پرواز در می آمدند . اف-14 نیروی دریایی ایالات متحده / اسکادران وی اف-21 سال 1987 با تجمع گسترده ناوگان نیروی دریایی ارتش ایالات متحده در خلیج فارس ، زنگ خطر برای مقامات تهران به صدا درآمد ولی بدلایل مختلف از جمله درگیر بودن توان دریایی ارتش و سپاه در جنگ با عراق و همچنین عدم وجود سامانه های مناسب ، به واحدهای رزمی ایرانی در شمال خلیج فارس دستور داده شد تا بصورت نامتقارن ، واحدهای آمریکایی را به چالش بکشند . بدین ترتیب ، نیروی دریایی سپاه مامور شد تا میدان های مین دریایی را در مسیر حرکت این شناورها ایجاد کرده ، و بطور همزمان نیروی دریایی ارتش نیز دستور پیدا کرد تا به شکل غیرملموس ، وارد عمل شود . در جریان یکی از این عملیاتهای اسکورت ، ایران متوجه شد که ایالات متحده از حملات هوایی عراق برضدکشتی های خود ، پشتیبانی غیرمستقیمی بعمل می آورد . AN/APQ-120 در روز موعود ، یعنی اوایل صبح روز 17 مرداد 1366 خورشیدی ، رادار APS-4 مستقر در بندرعباس ، هدفی را شناسایی کرد که به آرامی بسمت ورودی شمالی تنگه هرمز به پرواز درآمده بود . با توجه به سابقه چنین تحرکاتی ، کارشناسان راداری ایرانی حدس زدند که این هواگرد ممکن است یکی از چند فروند P-3C نیروی دریایی ایالات متحده باشد که ماموریت زیرنظرگرفتن تحرکات نیروی هوایی و دریایی ایران را برعهده گرفته ، در نتیجه ، با توجه به اینکه اوریون آمریکایی ، تنها در صفحه رادار دیده می شد ، برای برنامه ریزان نظامی ایرانی ، یک هدف مطلوب بود ، چرا که نخست ، یک هواگرد کم سرعت بوده و تقریبا بی دفاع محسوب می شد که با پروازدر امتداد سواحل ایران ، اطلاعات مورد نظر را جمع آوری وبه بغداد ارسال می نمود . گفته شده این عکس بلافاصله پس از بازگشت فانتوم مرحوم خاک نگار به پایگاه بندر عباس در 8 اوت سال 1987 ثبت شده موج انفجار و احتمالا ترکش های اسپاروی آمریکایی به سکان عمودی و افقی فانتوم ایرانی آسیب وارد نموده ( با این حال گفته میشود این عکس مربوط هست به درگیری دوم جناب خاک نگار با سامانه های دفاع هوایی سطح پایه استاندارد نیروی دریایی آمریکا ) با توجه به این امر ، بلافاصله یکفروند جنگنده F-4E جمعی اسکادران 91 تاکتیکی از پایگاه نهم تاکتیکی در خارج از بندرعباس به خلبانی سرگرد داریوش خاک نگار مقدم و افسر راداری وی به پرواز درآمده و با روشن کردن رادار APQ-120خود ، تلاش می کردند تا هدف مورد نظر را پیدا کنند . اما بدلیل وضعیت آب وهوایی منطقه که بسیار گرم و مرطوب بود و گفته می شد ، ارتفاع ابر حاوی گرد و غبار ماسه ای ، از ارتفاع 300 تا 7000 متری قرار دارد ، اختلالات زیادی در کارکرد رادار پدید می آمد که تشخیص هدف را برای طرفین مشکل می نمود . این مشکل تا جایی حاد شد که حتی یک رادار قدرتمند نظیر APS-4 هم ظاهرا نتوانست دوفروند جنگنده اف-14 نیروی دریایی جمعی اسکادران VF-21 را در ارتفاع 6100 و برفراز تنگه هرمز تشخیص دهد . رهبر این دسته پروازی ، ستوان فرمانده ، رابرت کلمنت محسوب می شد و همبال ( وینگمن ) وی نیز ، ستوان ویلیام فران حضورداشت که خلیج فارس اولین ماموریت جنگی او محسوب می شد . این دوتامکت توسط یکفروند هواگرد E-2C از اسکادران VAW-113 پشتیبانی می شدند . E-2C از اسکادران VAW-113 بلافاصله پس از بلند شدن فانتوم ایرانی از بندرعباس ، هاوک آی نیروی دریایی ، جنگنده ایرانی را شناسایی و مسیر پرواز آن را بسوی غرب تنکه هرمز زیر نظر گرفت . در چنین مواقعی ، وقتی جتهای ایرانی به هواگردهایی آمریکایی نزدیک می شدند ، معمولا چندبارهشدار داده می شد و ایرانی ها نیز با دور زدن ، واکنش نشان می دادند ولی این بار خبری از دور زدن نبود و فانتوم ایرانی مستقیم بسوی هدف خود به پرواز ادامه داد . با مشاهده جدیت جنگنده ایرانی ، خدمه هاوک آی ، به اوریون هشدار دادند که مسیر خود را بسمت جنوب تغییر دهد و همزمان به کلمنت و فران نیز دستور داده شد که با جت مهاجم درگیر شوند . ستوان فران که تامکت وی در موقعیت بهتری قرار داشت ،بسرعت رادار AWG-9 و همچنین پس سوزهای خود را روشن کرده و بسرعت بسمت هدف خود که در فاصله 65 کیلومتری قرار داشت ، حرکت کردند . در سمت مقابل ، سرگرد خاک نگار به پیشنهاد کنترلر زمینی ، درحدود 610 متر ارتفاع گرفت تا با قرار گرفتن در فاصله 20 کیلومتری از اوریون ، رادار APQ-120 خود را روشن کند . با روشن شدن رادار ، افسر تسلیحات فانتوم ایرانی ، بسرعت روی اوریون قفل نمود ، خلبان نیز 3 ثانیه صبر کرد تا به سامانه هدفگیری اجازه دهد تا تمامی پارامترهای شلیک را تنظیم کرده و سپس اقدام به آتش نمود . دوثانیه بعد ، موشک AIM-7E.2 اسپارو ایرانی ، از جنگنده حامل خود ، جدا و با به جا گذاشتن یک رد از دود سفید بسمت هدف حرکت کرد . گیرنده RWR اف-4 و محدوده پوشش اگر چه هنوز فانتوم ایرانی از حضور تامکتهای نیروی دریایی آمریکا ، آگاه نبودند ولی تمامی مراحل قفل و شلیک موشک بسوی اوریون ، توسط تامکتها ، رصد شده بود و به همین دلیل ، افسر راداری تامکت ستوان فران ، دست به یک اقدام متقابل زد و یک تیر موشک اسپارو AIM-7F را در یک برد 16 کیلومتری بسوی اف-4 نیروی هوایی ایران شلیک نمود . ولی با فشردن ماشه توسط خلبان ، موتور موشک بدلایل ناشناخته ای عمل نکرد و اسپارو مثل یک تکه سنگ به درون آب افتاد . ستوان کلمنت که متوجه این روند شده بود ، دست به کار شد یک تیر AIM-7M و ستوان فران نیز مجددا یک تیر AIM-7F را بسوی فانتوم ایرانی شلیک کرد . هردوی این موشکها ، به این دلیل که از لبه برد موثر خود و با عجله شلیک شده بودند ، با کمترین امید به اصابت ، بسوی هدف حرکت می کردند . در این میان ، اسپاروی ایرانی ، شانس بهتری را برای اصابت داشت ، چرا که سرفرصت شلیک شده بود ، ولی در حین ردگیری اسپارو برای اصابت به اوریون ، ناگهان اسمانه RWR فانتوم سرگرد خاگ نگار بصدا درآمد و وی که بطور غریزی ، متوجه خظر شده بود ، ردگیری اسپاروی شلیک شده را فراموش کرد و برای شکست قفل موشک مهاجم بدون درنگ و با یک شیب تند بسوی دریا شیرجه زد که برفراز آن ، ابر غلیظی وجود داشت . ستوان فران که مسیر دود ناشی از سوختن موتور اسپارو را دنبال مینمود ،به ناگاه متعجب شد ، چرا که اسپاروی وی ، کمی به راست و کمی به چپ در حال تغییر مسیر بوده ،اما ظرف چندثانیه ، یک گلوله آتشین را بر روی HUD خود مشاهده نمود و یقین حاصل کرده فانتوم ایرانی را سرنگون کرده است . درسمت مقابل ، خاک نگار ، هرگز فرصت پیدا نکرد که به پشت سر خود نگاه کند ، در حالی انفجار کلاهک اسپاروی آمریکایی ، تنها چند متر پشت سکان عمودی جنگنده وی صورت گرفته بود . خاک نگار که فرصت اشتباه کردن نداشت ، روی ارتفاع سنج خود متمرکز شد تا به سطح آب برخورد نکند و همزمان جنگنده خود را بحالت افقی درآورد و بسرعت بسمت پایگاه خود حرکت نمود . تامکتهای نیروی دریایی نیز چون قادر به مشاهده لاشه احتمالی نبودند ، با رها کردن انبوهی از شراره بسمت دریا شیرجه زده و بسوی غرب به پرواز درآمدند. گونه های مختلف موشک هوابه هوای میانبرد AIM-7 اسپارو در این درگیری هوایی ، 4 تیر موشک اسپارو شلیک شد ( از سه نسخه مختلف ) ولی هیچکدام موفق به انهدام اهداف خود نگردید . یک تیر موشک پس از جدا شدن از جنگنده حامل ، به درون آب افتاد ، موشک دوم چند متر پشت هدف منفجر شد و دوتیر موشک نیز بدلیل دور شدن هدف ، موفقیتی بدست نیاوردند . با این حال ، اسپاروی شلیک شده توسط ستوان فران ، موفق شد تا به فانتوم ایرانی ، آسیب بزند و درضمن ، اوریون خودی را از سرنگون دشمن نجات دهد .علیرغم تمامی این موارد ، گفته می شود که تجربه خلبانان نیروی دریایی ایالات متحده ، چندان خوشایند نبود ، درواقع بدلیل بدی آب و هوا ، هیچکدام از هواگردهای نظامی ایالات متحده ، از اینکه فانتوم ایرانی در کدام مسیر در حال حرکت است ، خبرنداشتند و این بدلیل پژواک اختلال آمیز راداری بود که بدلیل اقلیم نامناسب بوجود می آمد . پی نوشت : بن پایه 2--استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند . 3- روایت ایرانی از این ماجرا نیز در ادامه این مطلب ارسال خواهد شد . 3- به مناسبت مسلح شدن فانتوم موجود در آرشیو شخصی به موشکهای AGM-65 ماوریک

Boeing F/A - 18 F Super Hornet

ویدئویی از زاویه دید راننده تانک M60A3 ترکیه https://www.aparat.com/v/yPWd7

Beluga class Project 1710 Mackerel BluePrint

Sukhoi Su-22M4 Fitter-K

Fouga CM - 170 R Magister

با سلام در تایید فرمایش شما قطعا" یکی از اهداف این شبه آشفتگی باز کردن دست پوتین در تغییر ساختار فرماندهان ارشد ارتش خواهد بود . یک سناریوی مکمل آن را هم می‌توان تصور کرد : اکنون به نوعی پای واگنر در بلاروس در حال باز شدن است . و اگر این اقدام را در کنار خبرهای انتقال تسلیحات استراتژیک به بلاروس قرار دهیم می‌توان تحلیل های شفاف تری را متصور شد . ( اینکه قبل از این وقایع واگنر تا چه حد در آن کشور استعداد و تجهیزات داشت را باید بیشتر مرور کرد ) ولی چنانچه کرملین برنامه های برای مرزهای شمالی اکراین داشته باشد می‌تواند با ترتیب دادن تحرکاتی بخشی از تمرکز نیروهای اوکراینی را به مرز بلاروس منتقل کند و تحت این عنوان که اینگونه اقدامات متوجه یک نیروی خودسر و شبه دولتی و شورشی است بار مسئولیت آن را از دوش دولت بلاروس بردارد . تا همینجای کار هم (طی دو روز گذشته ) می توانند در مرزهای شرقی و شمال شرقی اکراین چند ده هزار نیرو در پوشش این آشفتگی جابجا کنند و احتمال اینکه این حجم از نیرو و تجهیزات می‌تواند مقدمه یک پلن بزرگ تر باشد را نباید از نظر دور داشت .

یکی از موضوعاتی که باید برای توسعه سازمان رزم نیروهای ارتش به آن پرداخته شود. نقش دستگاه دیپلماسی جهت تسهیل خریداری تجهیزات پیشرفته مورد نیاز از خارج کشور است.

بسم ا... داده نمای قابلیتهای تانک اصلی میدان نبرد ام-60 آ.3 نیروی زمینی ارتش ترکیه پی نوشت : برای بزرگنمایی ، روی عکس کلیک کنید ..

پیشنهاد بروز رسانی تانک های M60A3 برزیل توسط اوکراین اوکراین نوسازی تانک های M60 را که توسط کارخانه مالیشف طراحی شده است را به برزیل پیشنهاد داد. اوکراین در سال 2014 نوسازی تانک های آمریکایی M60 کار را در دست بررسی داشته اند. اما کار بر روی بروزسانی تانک های M60 در اوکراین تا به امروز مسکوت مانده بوده. در طرح پیشنهادی بروز رسانی تانک های M60 برزیل قرار است برجک اصلی تانک M60 با برجک تانک T-84-120 Yatagan تعویض شود. تانک T-84-120 Yatagan (در زبان ترکی Yatagan به معنی شمشیر است) در اصل برای بازار یابی در کشور ترکیه ساخته و طراحی شد که توسط ترک ها مورد تایید قرار نگرفت. تانک T-84-120 که یک بروز رسانی بر روی تانک های تی 80 است مجهز به توپ 120 میلیمتری با قابلیت شلیک مهمات استاندارد ناتو است. همچین این تانک برخلاف نمونه های تی-80 به یک بارگذار زنجیری در بخش پشت برجک مجهز است. احتمالا در پروژه بروز رسانی تانک M60 برزیل به پیشرانه 6 سیلندر دو زمانه جدید 6TD-2 با قدرت 1200 اسب بخار نیز مجهز بشود. احتمالا نسل جدید زره های واکنشی اوکراینی مانند Nozh قابلیت نصب بر روی تانک هایی M60 را نیز داشته باشد. سیستم های دفاع فعال Zaslon (Hard-kill) و سیستم دفاع فعال (Soft-kill) Varta نیز از گزینه های احتمالی برای نصب بر روی تانک های M60 برزیل است. برزیل حدود 90 دستگاه تانک M60A3 در اختیار دارد که با شرایط میدان نبرد کنونی مطابقت ندارد و بروز سانی انها برای برزیل ضروری است. ماکت پروژه بروز رسانی تانک های M60 برزیل- تعداد خدمه این تانک به علت داشتن بارگذار خودکار 3 نفر خواهد بود. تانک T-84-120 Yatagan با توپ 120 میلیمتری استاندار ناتو و بارگذار زنجیری در پشت برجک

Northrop Xb-35 BluePrint

مشکل فقط بمب های اتمی هست. اگر بمب اتمی اختراع نمیشد صدها بار جنگ بین شوروی و آمریکا اتفاق می افتاد. الان هم چین و روسیه و کره ی شمالی بمب را دارند و آن طرف هم آمریکا و انگلیس و فرانسه . هند و پاکستان هم بمب هایشان به هم نشانه رفته اسرائیل هم بمب هایش را برای شهر های بزرگ خاورمیانه گذاشته این بمب های اتمی باعث صلح موقت بین ابرقدرتها شدند ولی اگر اولین بمب پرتاب بشود بعدش هیچ چیزی معلوم نیست شاید تا نابودی اتمی جهان هم پیش برود.

سلام - این آش انقدرها هم شور نیست دوستان بعد از جنگ جهانی دوم و ایجاد جهان دوقطبی و ابداع نظریه توازن ترس ، بین ابرقدرتها قراردادهایی در خفا منعقدشده است جنگهای چریکی آمریکا لاتین و آفریقا و در آخر تهاجم شوروی به افغانستان نشان داد ابرقدرتها روی خطوط موازی توازن ترس حرکت میکنند و بعد از فروپاشی شوروی هم به همان نظریه و حرکت در همان راستا وفادار هستند با هم نمیجنگند اما بر علیه هم جبهه جنگ محدود ایجاد میکنند و از منافع آن بهره برداری میکنند صد البته که ما همه چیز را نمیدانیم !!!!!

Sukhoi Su - 24 M Fencer - D

خانواده موشکی سایدوایندر خانواده ی بزرگی است با موشکهای متنوع که پیشرفته ترین و آخرین نسل انها موشک aim-9x هست ماهم در قالب پروژه آذرخش نسخه های مختلفی از این موشک رو توسعه دادیم با نقشهای متفاوت ،، هوابه هوا ،هوا به زمین ،، زمین به هوا و … سامانه حاج قاسم که چند ماه پیش رونمایی شد از نسخه پدافندی و زمین به هوای این موشک بهره میبرد اما موشک کوچک مورد بحث ما که نعل به نعل مشابه موشک aim-9x بنظر می‌رسد احتمالا آخرین نسل از موشک آذرخش باشد قائدتا نسخه ایی از این موشک مثل نمونه های دیگر اذرخش در اختیار نیروی هوایی قرار خواهد گرفت ،، نسخه ی پدافندی هم یا به یکی از سامانه های فعلی اضافه خواهد شد یا در یک سامانه مجزا به کار خواهد رفت با توجه به ابعاد و شاخصه های این موشک فرض فعلی بنده این است که این موشک به سامانه نواب و زوبین اضافه شود و موشک های این سامانه متنوع شوند همچون سامانه nasams که از نسخه ی پدافندی موشک های امرام و aim-9x بهره میبرد

سامانه های پدافندی که برای تجهیز ناوگان دریایی در نظر گرفته شده اند نواب و صیاد تاکتیکی هستند که عملکرد عمود پرتاب دارند صیاد تاکتیکی از موشک صیاد 3 با قابلیت تی وی سی و شلیک عمودی بهره میبرد صیاد تاکتیکی داخل تونل سامانه ایی که روی سهند قرار گرفته صیاد تاکتیکی است که امکان جانمایی داخل بدنه برای ان وجود نداشته است طبق تصاویر لانچرها به شکل مخالف هم روی ناو قرار گرفته اند و با باز شدن لانچرها دو موشک در یک سمت ناو و یک موشک سمت دیگر باز شده و به صورت عمودی لانچ میکنند

بخش دوم : KN-06 همچنان یک علامت سوال بزرگ برای سامانه های سرکوب دفاع هوایی غربی محسوب می شود به موازات تهدید رو به گسترش چین ، ارتش کره شمالی ، گرچه براساس اطلاعات موجود ، فاقد سیستم های دفاعی مدرنیزه شده ای ، نظیر آنچه که هم اکنون در اختیار ارتش چین قرار دارد ، است ، اما در طول سالهای اخیر ، با روندی آهسته تر ، یک شبکه قابل توجه دفاع هوایی را پدید آورده ، چنانکه برآوردها نشان می دهد ، شاخه دفاع هوایی این ارتش ، صدها سامانه اس-75 دوینا ( سام-2 ) ، آلماز-آنتی ،اس-125 ( سام-3 ) و درنهایت محصول دفتر طراحی کا. بی اس-200 ( سام-5) را هم اکنون به صورت عملیاتی در خدمت دارد . این در حالی است که منابع اطلاعاتی غربی براین باورند که به احتمال بسیار زیاد ، این سیستم ها ، ممکن است چندین دوره ارتقاء را بخود دیده باشند ، در حالی که کره شمالی تمامی تلاش خود را بر توسعه یک سیستم دفاع هوایی بومی ( KN-06) نیز متمرکز نموده است . برخی ناظران ، بدین باورند که این محصول بومی ، ممکن است قابلیتهایی مشابه گونه های اولیه سامانه روسی اس-300پی را در اختیار واحدهای بکار برنده آن ، قرار دهد ، ضمن اینکه برآوردها نشان میدهد که این سامانه از سال 2017 مراحل آزمایشی خود را طی می کند . در این زمینه ، محققان مرکز مطالعات استراتژیک و تهدید موشکی ، معتقدند ، در حالی که توسعه این سیستم احتمالا با کمکهای غیر رسمی چین و روسیه دنبال می شود ، KN-06 می تواند اهداف مورد نظر را در بردی برابر 81 مایل دریایی ( حدودا"150 کیلومتر ) شناسایی و منهدم نماید . حضور فانتوم های وایلد ویزل (سرکوب دفاع هوایی /SEAD) در عملیات طوفان صحرا -1990 https://www.aparat.com/v/sFIZm با توجه به این موارد ، تا حال حاضر ، نیروی هوایی و دریایی ایالات متحده ، سابقه برخورد با چند گونه مشخص از این سامانه ها را در کارنامه خود دارد . درواقع ،سیستم های قدیمی تری نظیر سام-2/3و5 در جریان جنگ ویتنام ، اعراب و اسراییل ( 1967 ، 1973 ) و همچنین عملیات طوفان صحرا ( 1991 ) ، بالکان و اخیرا" در سوریه ، مکررا بر علیه هواگردهای غربی ، و بخصوص آمریکایی مورد استفاده قرار گرفته ،اما مساله مورد توجه در این فرآیند ، عدم شناخت کامل نسبت به سامانه های جدید تری نظیر HQ-9/7/10 است که برنامه ریزان را برای مقابله با آنها ، به تکاپو انداخته است ،در حالی که سامانه های روسی و گونه های برگرفته ازآن ، ( شامل اس-300 و اس-400 ) صحنه رزمی در سوریه را تجربه کرده اند واین برای ایالات متحده و ارتشهای غربی فرصتی فراهم نموده که از نزدیک با این تسلیحات و نحوه عملکرد آنها ، آشنا شوند . بطور طبیعی ، دستیابی به چنین اطلاعاتی ، میتواند آینده تاکتیکهای ضد رادار را بطور کامل ، دگرگون نماید . هواگرد شناسایی الکترونیک RC-135U بعنوان مثال ، در بازه زمانی سالهای 2017 تا 2019 ، پرواز هواگردهای شناسایی الکترونیک RC-135U ارتش آمریکا در مجاورت مرزهای سوریه ، افزایش 2 برابری را نشان می دهد و این روند بطور قطع برای جمع آوری داده های الکترونیکی مربوط به سیستم های روسی است . بطور طبیعی ، منطقی نخواهد بود که تصور شود ، ارتش ایالات متحده ،متحدین فعلی خود را در شرق آسیا ، با داده های جمع آوری شده از سیستم های روسی ، تغذیه و توجیه کرده باشد . حضور جت EA-18G گراولر در شرق آسیا ، وزنه مهمی در ایجاد تعادل میان دو سمت درگیری بشمار می آید . اقدامات متقابل : درواقع امر ، مجموع قابلیتهای ضد تشعشع ارتش ایالات متحده و ارتشهای منطقه ای متحد این کشور ، وزنه اصلی مقابله با تهدیدات سامانه های دفاع هوایی زمین پایه بشمار می آیند . با این حال ، چالش اصلی برای تمامی این ارتشها ، گسترش سریع استقرار سامانه های اس-300 و اس-400 و همچنین توسعه سریع نسل بعدی این سیستم هاست که میتواند تعادل موجود را تا حدودی به نفع یکی از دو طرف ، تغییر دهد . طبق اطلاعات موجود ، مجموع هواگردهای ویژه ضد رادار نیروی هوایی ، نیروی دریایی ارتش آمریکا و متحدانش در شرق آُسیا ، به 370 فروند می رسد که قابلیت حمل مهمات ضد تشعشع ( ARM) را بصورت پایه ای ، در اختیار دارند . از این تعداد ، نیروی هوایی و دریایی ارتش آمریکا ، حدود 120 فروند از این هواگردها را در پایگاه های هوایی خود در ژاپن مستقر نموده که همگی قابلیت حمل و شلیک موشکهای AGM-88 هارم را دارند . این ناوگان شامل دو اسکادران جتهای F-16CJ ( سیزدهم و چهاردهم ) مستقردر پایگاه هوایی میساوا ( ژاپن ) است که توسط 4 اسکادران جتهای F/A-18E با قابلیت حمل و شلیک مهمات پیشرفته تر AGM-88B/E ، پشتیبانی می گردد . نیروی دریایی نیز با استقرار دو اسکادران ( VMFA-242/121) که به ترتیب به جتهای F/A-18C/D و F-35 مجهز هستند ، نیروی هوایی را پشتیبانی می نمایند . نکته مهم این سازمان رزمی ، حضور جتهای تخصصی جنگ الکترونیک EA-18G گراولر مستقر در پایگاه هوایی ایواکونی است که یک تهدید کاملا جدی برای سیستم های دفاع هوایی چین و کره شمالی بشمارمی رود. چپ : YS-11EA راست : EP-3C نیروی دفاع هوایی ارتش سلطنتی ژاپن در کنار حضور این عناصر رزمی ، پتانسیل سرکوب دفاع هوایی ، با استقرار جتهای متحدین ارتش آمریکا در شرق آسیا ، بیشتر هم شده است . نیروی هوایی ارتش سلطنتی استرالیا ، یک اسکادران تخصصی جنگ الکترونیک مسلح به EA-18G را درمنطقه بطور دائم ، مستقر نموده که بطور قطع در زمان بحران ، همکاری نزدیکی با همتایان آمریکایی خود خواهند داشت . در کنار این هواگردها ، تحویل جنگنده های اف-16 و موشکهای AGM-88E به نیروی هوایی تایوان ( نزدیک به 240 تیر موشک ) و در مجموع استقرار 400 تیر موشک ضد رادار در شرق آسیا و حتی خرید نمونه های ضد رادار عبری ، موجب شده تا وزنه تعادلی در برابر تهدید چین ایجاد گردد . F-16CJ این نیروی قابل توجه تهاجمی ،توسط یک ناوگان کامل از هواگردهای جمع آوری داده های سیگنالی تقویت می گردد . درواقع ، ژاپن ، بزرگترین ناوگان منطقه ای از این هواگردها را با عملیاتی کردن حداقل 4 فروند EP-3C و نمونه های بومی شده آن ( YS-11EA) ، دو فروند داسو-فالکون 2000 در اختیار داشته و علاوه بر آن ، یک فروند هرکولس تغییر یافته (C-130 H) جمعی نیروی هوایی تایوان ، پوشش اطلاعاتی کاملی را در منطقه پدید آورده است . هواگرد تخصصی جنگ الکترونیک MC-55 نیروی هوایی استرالیا همزمان با این روند ، نیروی هوایی ژاپن درصدد است تا پیکربندی جدیدی را در قالب بهینه سازی هواگردهای EC-2 محصول شرکت کاوازاکی جایگزین اوریون های موجود نماید که براساس گزارش ها ، پیشرفته ترین در نوع خود محسوب می گردد . به همین ترتیب نیز ، نیروی هوایی استرالیا قرار است حداقل 5 فروند هواگرد ویژه MC-55 گلف استریم را در 5 سال آینده تحویل گیرد که در مجموع ، برتری اطلاعاتی کاملی را بوجود می آورد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ................. 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند

دهشت افکنی راسوی وحشی نیازمندی مستمر به سرکوب دفاع هوایی در قرن بیست و یکم دو نسل متفاوت ولی با ماموریت یکسان از هواگردهای سرکوب دفاع هوایی (راست F-4G و چپ F-35) مقدمه : ارتش ایالات متحده و متحدانش در حوزه ژئواستراتژیک شرق آسیا و اقیانوسیه با تهدیدی مستمر در حوزه تاکتیکهای منع منطقه ای/ ضد دسترسی (A2/AD) از سوی دو بازیگر عمده این منطقه ( چین و کره شمالی ) روبرو هستند ، به همین دلیل ، توسعه قابلیتهای سرکوب دفاع هوایی که نطفه اصلی آن از دهه شصت میلادی و در اثنای جنگ ویتنام ، گذاشته شد ، به یک روند قابل توجه در این منطقه ، تبدیل شده است . سرکوب کلاسیک دفاع هوایی ( سامانه موشکی هارم ) سرکوب دفاع هوایی در قرن بیست و یکم : در حوزه عملیات هوایی ، تهدیداتی که از سوی هر کدام از این دو کشور با گسترش قابل توجه سامانه های دفاع هوایی (SAM) بصورت فزاینده ای در حال افزایش است ، این مساله را برای تحلیلگران نظامی آشکار می کند که بازیگران در تلاشند تا هزینه های یک تهاجمی احتمالی را برای مهاجم یا مهاجمان ، تا حد امکان در سطح بالایی نگاه دارند . با توجه به این مساله ، قاعده اصلی در جریان طراحی یک عملیات هوایی ، به منظور رفع تهدید سامانه های دفاع هوایی زمین پایه ( GBAD) ، استفاده از تسلیحات و تاکتیکهای تخریب / سرکوب دفاع هوایی دشمن ( D/SEAD) یک رویه استاندارد بشمارمی رود . درواقع ، روند (D/SEAD) بعنوان بخشی از یک طراحی بزرگتر است که در ادبیات رزم هوایی با شناسه Offensive Counter Air (OCA) battle شناخته میشود . در همین خصوص ، وزارت دفاع ایالات متحده ، عملیات OCA را بعنوان مجموعه ای از اقدامات تهاجمی علیه اهداف سطحی که می تواند تاثیر قطعی بر عملیات هوایی دشمن نیز برجای گذارد ، تعریف می کند . در این تعریف ، وزارت دفاع ایالات متحده ، چنین ادامه میدهد که این دسته از عملیاتها ، فعالیتی است تخریبی با استفاده از تسلیحات هواپرتاب که سامانه های دفاع هوایی متخاصم را خنثی یا از میان برده و یا بطور موقت از رده رزمی خارج می کند . منع منطقه ای / ضد دسترسی در جنوب غربی آسیا (ترکیب باور-373 و یاخونت سد محکمی در برابر تهدیدات احتمالی خواهد بود ) با این وصف ، یک قاعده اصلی در این تعریف ، براین اعتقاد پای می فشارد که "انهدام " (تخریب) بر سرکوب ( خنثی سازی موقت ) ارجحیت داشته ، چرا که موجبات از میان رفتن تهدید را در طولانی مدت فراهم می آورد . بدین معنی که بهتر آن است که یک سیستم کشف و شناسایی ( نظیر رادار ) را ازمیان بردارید تا اینکه موقتا" ،آن را از رده عملیاتی خارج کنید . با این وجود ، ممکن است چنین وضعیتی ( تخریب کامل ) در هر شرایطی ، امکان پذیر نگردد . درواقع ، دلایلی نظیر مشخص نبودن موقعیت فیزیکی رادار ، موجب می شود که حمله مستقیم به آن به تقریب غیر ممکن گردد . درواقع می توان گفت که پیشگام سرکوب دفاع هوایی در خاورمیانه ، نیروی هوایی ارتش اسراییل (IAF) بشمار می آید . در9 ژوئن 1982 ، نزدیک به 80 فروند جنگنده سوری در برابر ساقط شدن تنها 4 فروند جت A-4 ، با اجرای 1000 سورتی ( پرانه ) از میان رفتند ، تنها به این دلیل که شبکه دفاع هوایی ارتش سوریه مستقر در دره بقاع ، بواسطه اجرای تاکتیکهای سرکوب دفاع هوایی ، به شکل کامل از صحنه نبرد خارج شد . آمارها حاکی از آن است که 75 درصد سورتی های IAF در این نبرد به اجرای عملیاتSEAD اختصاص یافته بود . از سویی دیگر ، با پایان یافتن جنگ سرد و در پیش گرفتن استراتژی احداث موقعیت فیزیکی رادارها در نزدیکی محل استقرار غیر نظامیان و یا زیرساختهای غیر نظامی ، باعث شد تا تجدیدنظر عمده ای در حوزه قوانین درگیری (ROE) و خودداری از تخریب فیزیکی رادارها ، ایجاد گردد . در نهایت نیز ، این استدلال وجود داشت که تمرکز بر روی تخریب چنین اهدافی ، میتواند پتانسیل رزمی نیروی هوایی در دو حوزه هواگردهای رزمی و مهمات مورد استفاده را بشدت بخود جذب نموده ، در حالی ممکن است ، حضور این تجهیزات در جای دیگریاز ضرورت بیشتری برخوردار باشد . بدین ترتیب ، بنا بر استدلالهای فوق الذکر ، محور اصلی در برنامه ریزی تاکتیکهای ضد تشعشع ، به "سرکوب" آنها و نه تخریب فیزیکی ، محدود گردید . بدین ترتیب ، بررسی قابلیتهای الکترونیکی و غیر مخرب برای نیل به ایجاد یک چتر حفاظتی به دور سیستم های دفاع هوایی حریف ، مبنای این متن قرار می گیرد . تهدیدات منطقه ای : با توجه به وضعیت خاص حوزه شرق آسیا ، می توان چنین تحلیل نمود که احتمالا" ارتش کره شمالی و چین دو تهدید اصلی که توسعه دهنده تاکتیکها و سامانه های منع منطقه ای / ضد دسترسی (A2/AD) هستند ، بشمارمی روند ، بخصوص اینکه بدانیم ، شبکه پدافند هوایی به منظور توسعه تسلیحات A2/AD از سوی ارتش چین ، یک اصل حیاتی محسوب می گردد . در همین مورد ، وزیر دفاع ایالات متحده در گزارشی مفصل به سال 2018 به کنگره در خصوص پیشرفتهای نظامی و تهدیدات امنیتی ارتش چین به این موارد اشاره ای خاص داشته : " چین هم اکنون از یک شبکه پیچیده معماری و در عین قدرتمند و مفصل ( سامانه های دفاع هوایی یکپارچه شده / IADS) بر روی زمین به عرض حدود 300 مایل (556 کیلومتر ) از ساحل خودی بهره می برد و این وضعیت در کنار شبکه قدرتمند فناوری موشکی این کشور که قابل برابری با سایر تولید کنندگان در سطح جهانی است ، بتدریج به یک تهدید عمده تبدیل می گردد . ارقام ارائه شده توسط موسسه صلح استکهلم ، نیز تحلیل وزیر دفاع ایالات متحده را تایید می کند ، چنانکه چین در سالهای اخیر ، نزدیک به 46 آتشبار سامانه سام در ارتفاع متوسط و بالا را به سایر کشورها ( روسیه ) سفارش داده و یا اینکه نمونه های خریداری شده را دریافت نموده است . گزارش فوق چنین اظهارمی دارد که این سامانه ها ، شامل عناصر دفاع هوایی SA-15 ( خریداری شده در سال 2000 ) ، سامانه های SA-10 و اس-400 ( شامل 6 آتشبار خریداری شده در سال 2015 ) می گردد . راست : HQ-6 چپ : HQ-2 به گفته "میا نونز" ( Meia Nouwens) ، پژوهشگر همکار در حوزه بررسی سیاستهای دفاعی ارتش چین و روند نوسازی آن در موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS) که یک اندیشکده مستقر در لندن است ، هم اکنون ارتش خلق چین آرایه ای از سیستم های متنوع دفاع هوایی ارتقاع پایین ،میانبرد و ارتفاع زیاد را در اختیار دارد . این سامانه ها ، شامل طیف مشخصی از سیستم های روسی/ چینی نظیر خانواده HQ-2( نسخه چینی سیستمدفاع هوایی روسی اس-75 دوینا ) در ارتفاع بلند و همچنین نمونه های بومی نظیرHQ-6 ، محصول آکادمی علوم و فناوری شانگهای (نسخه برداری شده از گونه روسی سام-6 ) است . وی در این خصوص چنین ادامه میدهد که ارتش چین چند نمونه مشخص و پیشرفته ازسامانه های دفاع هوایی در ارتقاع بالا نظیر سیستم های پیشرفته روسی نظیر آلماز-آنتی S-300 PUM1 (SA-20) و S-300PMU2 (SA-20B) و حتی نسخه ای بروز شده از سامانه S-300V ( SA-12) که در این کشور به HQ-18 نیز مشهور شده ، در اختیار دارد . براساس گزارشهای منتشرشده از سوی آژانسهای اطلاعاتی ، این سامانه ها پس از استقرار کامل می تواند با اهدافی در برد میان 22 ناتیکال مایل ( حدود40 کیلومتر ) تا 54 ناتیکال مایل ( حدود100 کیلومتر) درگیر شود . به اعتقاد تحلیلگران این مراکز ، خانواده S-300V یکی از توانمندترین سامانه های دفاع هوایی عملیاتی دنیاست و یک نسخه بروزشده ازآن توسط چین می بایست ارتشهای غربی را نگران کند . پی نوشت : 1- ادامه دارد .................  2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی در انجمن میلیتاری ، براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی " منوط به ذکر دقیق منبع است . امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .   برگردان به پارسی ، اختصاصی برای بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ( MILITARY.IR) مترجم : MR9

با سلام فقط برای آشنایی مقدماتی با توانایی روس ها در حوزه ماموریتهای SEAD ، یکسری تصویر را خدمت دوستان تقدیم می کنم تا بتدریج با جمع آوری اطلاعات کافی ، یک تاپیک جامع را ایجاد نمایم YAK-28 PP Brewer-E SU-22 ویتنامی در حال لود شدن به مهمات ضد تشعشع KH-28 سوخو-17 فیتر مجهز به KH-25 MP MIG-25 BM مسلح به مهمات KH-58