بسم ا... تبدیل شوندگان-8 ورود سامانه های دفاع هوایی اس-200 به صحنه نبرد در نقش بالستیک زمین به زمین در کشاکش نبرد میان طرفین در اوکراین ، منابع اطلاعاتی ارتش روسیه مدعی شدند که اوکراین اکنون در حال تبدیل ذخیره موشکهای اس-200 (سام-5 گامون ) به موشکهای زمین به زمین است تا قابلیت انهدام اهداف در عمق خاک روسیه را بدست آورد . در همین رابطه به نظر می رسد ویدئویی از یک حمله در خاک روسیه وجود دارد که درآن موشکی شبیه به اس-200 درحالی که بصورت عمودی در حال برخورد به هدف خود در استان بریانسک روسیه ( غرب اوکراین و هم مرز با این کشور ) دیده شده است . در همین ارتباط ، گزارش های فراوانی از کاربرد سامانه های دفاع هوایی اس-300 در نقش زمین به زمین در اوکراین منتشر شده بود ( براساس ادعای منابع غربی این قابلیت پیش از جنگ اوکراین شناخته شده نبود ) ، اکنون ارتش اوکراین برای حمله به اهداف زمینی در بردهای بیشتر ، ازاین سامانه استفاده می کند . اگر این گزارش های صحت داشته باشد ، می توان گفت که تحول جدیدی در جنگ را می توان پیش بینی نمود . بااین حال ، هنوز شواهد مستندی در خصوص کاربرد اس-200 در نقش زمین به زمین در اوکراین یا روسیه دیده نشده و همین امر سئوالات زیادی را بوجود آورده است .با این وجود ، اگر تلاش کیف برای تبدیل ذخیره موشکهای اس-200 به نسخه زمین به زمین صحت داشته باشد ، ورود این سلاح به صحنه نبرد می تواند توانایی شبه بالستیکی را در اختیار اوکراین قرار دهد و متقابلا اگر پیکربندی اس-200 تحت یک ارتقاء دقیق تر قرار گیرد ، امکان تبدیل آن به یک سلاح موثر وجود خواهد داشت . قطعی ترین شاهدی که تاکنون درخصوص کاربرد اس-200 در نقش موشک بالستیک وجود دارد ، ویدئویی از حمله به یک کارخانه چوب بری در شهرک بیتوش در استان بریانسک روسیه است . دوربین های نظارتی محلی با ثبت مراحل برخورد این موشک به زمین ، نشان می دهند که این شیء ناشناس بطور قطع یک موشک اس-200 بوده ( نسخه 5V28) که بصورت استاندارد ، برای دفاع از تاسیسات حیاتی در ارتفاع بالا طراحی شده بود . این سامانه (اس-200) در اواخر دهه شصت میلادی ، عمدتا برای مقابله با بمب افکن ها و هواگردهای شناسایی پرسرعت نیروی هوایی ایالات متحده وارد خدمت شد که در هرآتشبار ، 6 پرتابگر ، یک رادار نظارتی دوربرد ، یک رادار جستجو و اکتساب هدف ، یک رادار هدایت موشک و چند سامانه پشتیبانی مستقر می شد . اما موشک 5V28 با مجهز شدن به یک پیشرانه سوخت مایع تک مرحله ای در کنار 4 تقویت کننده سوخت جامد ، درازایی در حدود 35 فوت و قطر 34 اینچ را به نمایش می گذاشت که در نمونه های بهبود یافته خود ، تا 186 مایل برد داشت . این موشک بلافاصله پس از ورود بخدمت ، به یک کلاهک جنگی به قدرت 480 پاوند مسلح به یک ماسوره مجاورتی یا یک کلاهنک هسته ای مجهز گردید که هنوز مستنداتی در خصوص ذخیره نوع هسته ای این موشک در اوکراین در دسترس قرار ندارد . پس از حمله به استان بریانسک ، دومین حمله به یک منطقه مرزی در استان روستوف صورت کرفت که گفته می شود با استفاده از سامانه اس-200 صورت گرفته و هدف نیز پایگاه هوایی موروزوفسک بوده است . مهم تر از دو مورد قبلی ، گزارش های وجود دارد که نشان می دهد ارتش اوکراین ، پل کرچ ( که خاک اصلی روسیه را به کریمه متصل می کند ) را با این موشک هدف قرار داده و رسانه های اوکراینی نیز بر روی این خبر مانور زیادی دادند . درمقابل ، رسانه های روسی نیزمدعی شدند که پدافند هوایی این کشور ، حداقل یک تیر موشک را درست در شمال شبه جزیره تامان ، ( که از شمال با دریای آزوف تا تنگه کرچ مرز مشترک دارد ) سرنگون کرده اند و لاشه موشک نیز در دریای آزوف سقوط کرده است . اگرچه روسها مدعی هستند که این هدف را سرنگون کرده اند ولی بلافاصله مسیر پل بسته شد که ترافیک بالایی را نیز ایجاد نمود. در مجموع به ادعای روسها ، سه تیر موشک اس-200 بسمت پل کرچ شلیک شده که هر مورد سرنگون شده است . در گزارش وزارت دفاع روسیه ، تعداد 4 تیر موشک اوکراینی ذکر شده که دو تیر با اخلال الکترونیک و دو تیر نیز با شلیک مستقیم سرنگون گردید . تمامی این حوادث تنها دریک روز (9 ژوئیه ) رخ داده ولی اوکراینی ها فقط مدعی شلیک 2 موشک هستند . در یک خبر عجیب ، ظاهرا ارتش اوکراین با پهپاد قصد داشت به یک انبار سوخت در پایگاه هوایی پریمورسکو-آختارسک حمله کند ، ولی این موشک / پهپاد توسط پدافند سرنگون شد اما برخورد آن به زمین باعث ایجاد یک چاله به قطر 10 مترو عمق 4 متر شد به احتمال بسیار زیاد ، این سوراخ ، کار سرجنگی اس-200 باشد منابع اطلاعاتی غربی معتقدند که داده های کاملی در خصوص تعداد موشکها یا پرتابگرهای اس-200 ارتش اوکراین از ابتدای درگیری ها تا امروز وجود ندارد و اگر این سیستم فعال بوده باشد تنها برای دفاع از تاسیسات ثابت قابل استفاده است . بااین حال ، تحلیلگران غربی معتقدند که از فوریه 2022 تا امروز ( ژوئیه 2023 ) داده های مستندی در خصوص استفاده از اس-200 ، چه در قالب عملیات دفاع هوایی و چه بصورت زمین به زمین دیده نشده ولی این احتمال وجود دارد که اوکراین تعدادی از سامانه های اس-200 خود را فعال کرده باشد تا شبکه دفاع هوایی خود را تقویت کند که بصورت غیرقابل باوری ، در حال استفاده از ذخایر موشکی شرقی و غربی خود است . از سویی دیگر ، ممکن است موشک ساقط شده در بریانسک ، تنها یک نمونه آزمایشی برای ایجادچالش برای دفاع هوایی روسیه بوده ( که پیش از تجربه مشاهده آن وجود دارد ) در حالی که برخی معتقدند که احتمالا چند موشک آزمایشی و اصلاح شده ، شلیک گردیده ولی گزارش وزارت دفاع روسیه این احتمال را تا حدودی کم رنگ نموده است . درسال 2010 گزارش های اطلاعاتی نشان میداد که ارتش اوکراین ، هنوز 4 آتشبار اس-200 فعال دارد که ماموریت دفاع از بخش قابل ملاحضه آسمان این کشور برعهده آن است ولی گزارش های بعدی حاکی از خارج شدن این سامانه ها از خدمت در سال 2013 بوده و همین امر باعث می شود تا این مساله که اوکراین ، ذخیره کمی از این موشکها را درا نبارهای برجای مانده ازشوروی سابق در اختیار دارد ، به حقیقت نزدیکتر باشد ولی ممکن است کیف ادعا کند که موفق شدن یک پرتابگر متحرک برای اس-200 طراحی و بخدمت گرفته که بدانها اجازه می دهد تا این موشک را از مناطق مختلف شلیک کنند . این سامانه ، پس از آنکه درجریان یک تمرین نظامی ، یک هواپیمای مسافربری روسیه را برفراز دریای سیاه ، سرنگون کرد ، بسرعت بدنام شد .اما ناظران نظامی معتقدند که این احتمال وجود دارد که اوکراین ، موشکهای اس-200 اضافی را از سایر منابع ، دریافت کرده باشد . اگر این انتقال اعلام نشده ، صورت گرفته باشد ، میتوان اهداءکنندگان بالقوه را شناسایی نمود که شامل ارتشهای بلغارستان ، لهستان هستند که می تواند بر روی کاغذ این موشکها را تحویل کیف دهند . سامانه اس-200 بعنوان یک موشک دفاع هوایی ، درسالهای اخیر به شکل گسترده ای توسط سوریه مورد استفاده قرار گرفته و بخش هایی ازآن پس از شلیک در عمق سرزمین های اشغالی و حتی قبرس رویت شده است ولی اینکه ارتش سوریه از این موشک بصورت زمین به زمین استفاده کرده باشد ، شواهدی در دست نیست ولی در موارد متعددی دیده شده که سوریها این موشک را بصورت بالستیکی و برای سردرگم کردن مهاجمان عبری نیز شلیک کرده است . باا ین حال ، کارنامه رزمی اس-200 درسوریه تا حدودی قابل دفاع به نظر می رسد ، چنانکه یکی از این موشکها ، یک جنگنده اف-16 عبری را در سال 2018 سرنگون نموده درحالی که در یک رخداد قابل توجه ، یکفروند هواگرد الینت روسی نیز در سپتامبر 2018 با همین موشک به زیرکشیده شد . استفاده از موشکهای دفاع هوایی در نقش زمین به زمین ، یک جلوه جدید محسوب نمی شود چرا که در طول جنگ سرد ، برخی سامانه های تولید شده امکان تبدیل به نمونه زمین به زمین را داشتند ( از جمله نمونه HQ-2 چینی ) و حتی اوکراین نیز موفق شده بود که پهپادهای شناسایی توپولف را به نمونه های رزمی تبدیل کند . با این وصف ، این امکان نیز وجود دارد که اس-200 بصورت پیش فرض ، قابلیت سطح به سطح نیز داشته باشد هر چند بدلایل مختلف ، کارایی آن در چنین نقشی محدود است ، چنانکه تا قبل از جنگ اوکراین ، تحلیلگران ، استفاده از سامانه های اس-300 در نقش زمین به زمین را محتمل نمی دانستند ولی استفاده گسترده روسها از این پتانسیل ، به ناگاه مورد توجه رسانه ها قرار گرفت . موشک اس-200 برای انهدام هدف ، به یک سامانه هدایت اینرسیایی مجهز است که دقت آن با اضافه شدن سامانه هدایت رادیویی و درمرحله نهایی ، بصورت استفاده از رادار نیمه فعال ، تاحدودی افزایش یافته و همین امر نیز ممکن است استفاده از از این موشک برعلیه اهداف بزرگ را محتمل تر سازد . اگر چه هنوز داده های دقیقی وجود ندارد ولی برخی معتقدند که با اجرای یکسری اصلاحات گسترده و اضافه شدن سامانه های جدید نظیر جی پی اس ، سرجنگی بزرگ این موشک برای حمله به اهداف زمینی کاملا مناسب است و حتی میتوان کلاهک بزرگتری را نیز بر روی آن نصب نمود . در سطح تاکتیکی ، تبدیل اس-200 به موشک بالستیک ، به ارتش اوکراین ، قابلیت های جدید تهاجمی را میدهد که اکنون به شدت بدان نیاز دارد ، حتی اگر در تعداد محدود بوده و دقت پائینی را نیز به نمایش بگذارد . بدین ترتیب ، اگر اوکراین واقعا درصدد است از این موشک در نقش زمین به زمین استفاده کند و درصورتی که حمله به پل کرچ و پایگاه هوایی ارتش روسیه صحت داشته باشد ، احتمالا اولین هدف ، اشباع کردن شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه بوده تا اجرای حملات پهپادی تسهیل گردد . درمقابل ، گراسیموف ، رئیس ستاد کل ارتش روسیه ، به وزارت دفاع دستور داده تا به این حملات پاسخ دهد بدین صورت که با شناسایی مکان های ذخیره موشک و مواضع استقرار پرتابگرهای آن ، این قابلیت جدید کیف را خنثی نمایند . با این وصف ، هنوز سئوالات زیادی در خصوص این وضعیت وجود دارد و باید منتظر آینده ماند . پی نوشت : بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.  3- تبدیل شوندگان-8 ، اشاره ای کنایه آمیز به انتشار اپیزود هفتم از مجموعه سینمایی ترانسفورمرز هست.

ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش دوم و پایانی سلاح خیبر-2002 رونمایی شده به سال 2006 باسرنیزه استاندارد سلاح AKM و دوربین طرح شرکت کُلت خیبر-2002 راست : آفتامات کلاشنیکف چپ : هکلرکخ ژ-3 داستان روند توسعه سلاح انفرادی خیبر-2002 به اوایل قرن جدید میلادی ( 2000) باز می گردد ، درست در زمانی که نیروهای مسلح ایران بدنبال جایگزینی برای سلاح های انفرادی کالیبر 51×7.62 م.م اتوماتیک (هکلرکخ ژ-3 ) و همچنین انبوه نمونه های روسی ، چینی ، بلغاری ، آلمان شرقی ، رومانیایی و حتی عراقی سلاح انفرادی با کالیبر 39×7.62 م.م از سلاح آفتامات کلاشنیکف (AK) با یک نمونه ساخت داخل که بتواند مهمات استاندارد ناتو با کالیبر 56×7.62 م.م را شلیک کند ، بود . اسکرین شات از تست خیبر توسط وزیر محترم وقت دفاع ، دریابان شمخانی در ابتدای امر تصمیم براین شد که یک نمونه برگرفته از سلاح خودکار ژ-3 با طراحی پیش ماشه ( بولپاپ ) برای تولید انبوه انتخاب شود، اما بدلایلی نامعلوم ، پس از آزمایشات متعدد ، این طرح به نسبت جالب ، به نفع یک نمونه جدیدتر از یک سلاح اتوماتیک با کالیبر 56×5.56 م.م کنار گذاشته شد . ژ-3 بولپاپ ( پیش ماشه ) این طرح جدید که بعدها با شناسه خیبر-2002 ( KH-2002/Khaybar) شناخته شد ، به سال 2001 برای اولین بار در معرض دید عموم قرار گرفت . براساس داده های موجود ، هسته اصلی طراحی خیبر-2002 بعنوان یک سلاح با قابلیت مسلح سازی با فشار غیر مستقیم گاز باروت ، بصورت یک سلاح با مکانیزم چرخشی (bolt mechanism) طراحی شد که به معنای واقعی کلمه ، یک سلاح با کالیبر 56×5.56 م.م با نمای ظاهری آینده نگرانه بشمار می رفت . این سلاح انفرادی ، در سه نسخه استاندارد با لوله 730 م.م ، کارابین با لوله 680 م.م و نسخه DMR ، ( designated marksman rifle) یا بعبارت بهتر ، تک تیرانداز دقیق با لوله ای به درازای 780 م.م معرفی شده بود . راست : سرلشکر پاسدار شهید ، نورعلی شوشتری در حال ارزیابی آخرین گونه سلاح خیبر چپ : سرتیپ پاسدار نجار ، وزیر وقت دفاع در حال بررسی سلاح خیبر آزمایشهای صورت گرفته بر روی این سلاح در میانه دهه نخست قرن بیست و یکم موجب پدید آمدن دو بروزرسانی عمده درآن گردید . اولین بروزرسانی در سال 2005 و دومی در سال 2009 با معرفی جدیدترین و آخرین گونه خیبر-2002 رونمایی شد که امروز با شناسه "سما" شناخته میشود که روکش تحتانی لوله با طراحی ارگونومیک تر ، سایت آهنی نشانه گیری شبیه به سلاح آمریکایی M16A2 و ریل پیکاتینی طرح M1913 بود که قابلیت نصب هرنوع سامانه ویژه سلاح های انفرادی را بدان میداد . سلاح انفرادی سما مصاف 5.56 م.م راست : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق ثابت چپ : سلاح کالیبر 5.56 م.م. مصاف با قنداق تلسکوپی آخرین تلاش ایران برای تولید یک سلاح استاندارد بومی با کالیبر 5.56 م.م براساس طرح اصلی آرمالایت ای آر-15 / ام-16 سلاح مصاف است که از مکانیزم پیستون گاز کورس کوتاه استفاده می کند . این سلاح برای اولین بار در نمایشگاه ایپاس 2016 در معرض دید عمومی قرارگرفت . براساس تصاویر موجود ، رسیور تحتانی این سلاح به تقریب مشابه با سلاح فجر224 است که یک روگرفت بومی از کارابین ام-4 بشمارمی آید ، در حالی که رسیور فوقانی به یک دسته تثبیت کننده شلیک ثانویه ( برای تسهیل فرآیند شلیک برای تیراندازن چپ و راست دست ) مجهز بوده و پوکه پران آن نیز یادآور طراحی سلاح کانادایی سی -7 ( کلت مدل 715) است . مصاف لوله کوتاه (13 اینچ ) فلسفه طراحی روپوش لوله براساس طرح M-LOK که به یک ریل پیکاتینی مجهز شده صورت گرفته است . این سلاح براساس تصاویر موجود از دو نوع قنداق استفاده می کند که اولی یک قنداق تلسکوپی4 حالته و یک قنداق ثابت پلیمری برای سلاح های مارکزمن است . در حال حاضر ، تنها کاربر این سلاح ، عناصر تیپ 65 نیروی ویژه ارتش ایران ( نوهد) است که گمان می رود مراحل مربوط به آزمایش و ارزیابی سلاح را پشت سر می گذاردو تا حال حاضر ( آذر1400) اطلاعات بیشتری از نتایج آزمون های احتمالی در مورد این سلاح منتشر نشده است .اما نکته جالبی که تا کنون در مورد سلاح فوق الذکر مشاهده شده ، این است که نمونه های رونمایی شده ، به خشاب های آزمایشی 30فشنگی مگ پول PMAG مجهز شده بودند ، در حالی که نمونه های تحویلی به نوهد ، همگی خشاب های 20 فشنگی STANAG که در گونه های قبلی مشاهده می شد را در اختیار داشتند . راست : فاتح چپ : ذوالفقار با این وصف ، در یک دهه گذشته ( 1400-1390) چند پیکربندی با کالیبر 56×5.56 م.م توسط صنایع دفاعی ایران نظیر سلاح فاتح و ذوالفقار نیز رونمایی گردید که هیچکدام از این طرح ها طبق داده های موجود ، وارد مرحله آزمایش نگردید و به تولید انبوه هم نرسید که ممکن است بدلیل هزینه زیاد یا کیفیت تولید با این سرنوشت مواجه شده باشند .اما در یک نگاه کلی می توان به این نتیجه رسید که هسته اصلی تمامی این طرح ها ، براساس طرح های تولید شده از سلاح های خودکاری سری CQ چینی است که این نیز ، خود براساس طرح AR-15/M16 تولید شده بود که به اعتقاد برخی از تحلیلگران نظامی ، بدلیل مشترک بودن اجزاء خطوط تولید و آشنا بودن یگانهای کاربر با این سلاح انتخاب گردید . پی نوشت : 1- بن پایه 2- با توجه به اینکه متن در دو بخش ارسال شده و اولین تجربه در خصوص برگردان تخصصی متون در حوزه سلاح های سبک هست برای بنده ، دوستان صاحب نظر ، نواقص را بررسی و در تاپیک بفرمایند برای انجام اصلاحات لازم .. 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام و عرض ادب خدمت دوستان نکته اولیه : شناورهای حامل سوخت قاچاق ، مشخصا حامل گازوییل قاچاق هستن . باتوجه به اختلاف قیمت موجود در کشور با کشورهای اطراف ، روال قاچاق و همینطور کشف اون ادامه دار خواهد بود . اما مسئله ایی که باعث شکل گرفتن این ارسال شد ، نگرانی بابت احتمال آسیب دیدن نیروهای مسلح کشور عزیزمون ( اینجا نیروی دریایی سپاه ) در درگیری احتمالی هستش ... اگر ویدیو رو دیده و بهش دقت کرده باشیم ، مشخصا سلاح تاثیرگذار همراه نیرو که در ویدیو دیده میشه ، این دوشکا هستش که در مقابل اهداف هوایی دور و پر سرعت ، اون هم با دید عادی فرد تیرانداز ، میشه گفت بدون تاثیر هستش . ( حالا راکت اندازهای عموما خالی به کنار ... ) داخل ویدیو مشخصا هواپیمای پشتیبانی نزدیک " ای ۱۰ تاندربولت " اعلام حضور میکنه و بالای سر نیروهای مسلح کشورمون شروع به اجرای نمایش میکنه . بنده نمیدونم این هواپیما از کدوم خراب شده ایی بلند شده ، اما خیلی عیان به ما میفهمونه که قایق های تندروی ما بدون پشتیبانی هوایی و پدافندی ، همه از دست رفته خواهند بود ... چند تا توصیه در حد یه علاقمند : ۱_ با توجه به ویدیوی توقیف و مطلبی که امروز شاهد بودیم ، سطح تماس بین دو نیرو ( حق و باطل ) به احتمال زیاد یک پله بالاتر اومده ، در صورت امکان _ صلاحدید _ نیاز ، گروه قایق های تندروی خودمون رو با قایق پدافندی همراه کنیم که اگر خدای ناکرده دست طرف مقابل به هر نحوی روی ماشه لرزید ، در این طرف میدان ، نیرو بتونه جواب درخور بده ... این که نیروی دریایی سپاه ، از پدافند دریایی ارتش کمک خواسته ( با عطف به توضیح درون ویدیو ) ، نشان دهنده ی نگرانی موجود بابت شناورهای بدون پناه !!! هستن که امکان آسیب دیدنشون در درگیری احتمالی ( ولو احتمال درگیری 0000001/ ۰ باشه ) مثل روز روشنه . ۲_ بنده نمیدونم که به گروه قایق های تندرو " برای دفاع از خودشون " در ماموریت محوله ، دوشپرتاب اختصاص داده میشه یا نه ؟ اما اگر اختصاص داده نمیشده ، در صورت امکان برای ماموریت گروه قایق های تندرو ، دوشپرتاب به روز و با تعداد کافی اختصاص بدین . یک مجموعه ی عاقل حتما حساب احتمالات رو بایستی قبل از وقوعشون داشته باشه که در زمان واقعه سلاخی شدن نیروش رو جلوی چشماش شاهد نباشه ... ۳_ تا اونجایی که حقیر متوجه میشم ، اگر خدای ناکرده درگیری ایی شکل بگیره ، با توجه به شرایط و به نسبت کمتر مهم بودن قضیه ( دست کم برای یانکی ها ) ، دو سیستم موجود ( ایران و یانکی ها ) تمام تلاششون رو برای جلوگیری از ادامه ی درگیری میکنن و سعی میشه اون درگیری در حد زد و خورد شکل گرفته بین دو نیرو مدیریت شده و تمام بشه . اما نکته ی قضیه اینجاست ، اگر درگیری ایی شکل بگیره ، در حد همون درگیری ( فشرده و کوتاه ) شکل گرفته ، طرف مقابل بایستی تنبیه بشه . بزارید ساده اش کنم ، اگر فرضا قضیه ی ویدیوی امروز به درگیری میکشید و نیروهای مسلح کشورمون شهید میشدن و قایقهاشون غرق میشد ، واجب بود که هواپیما_های رزمی سرنشین دار موجود به همراه خدمه ، مشرف میشدن به دیدن کف خلیج همیشه فارس ... ۴_ بنده نمیدونم که کار قایق پدافندی به کجا رسیده ( عملیاتی شده و یا نه ) ، اما با توجه به تکرار این دست رودررویی ها میشه به این دید هم قضیه رو نگاه کرد که این مدل سطوح اصطکاک با غیر عزیزان یانکی و یا نیروهای کشورهای غربی در خلیج همیشه فارس ، میتونه شبیه سازی واقعی ، آموزش و چراغ راه باشه برای تکمیل این نوع پدافند دریاپایه . فراموش نکنیم که همیشه ترکیب مباحث تئوری روی کاغذ با تجربیات عملیاتی واقعی ، باعث رشد و پیشرفت میشه . این نکته رو هم اضافه کنم که اگر موقع تقرب هواپیما های با و یا بدون سرنشین به سمت گروه قایق ها ، از درون همون گروه قایق ها روشون قفل راداری انجام بشه ، شاید باعث بشه بفهمن که کره ی یک من ماست به چه میزانی خواهد بود ... ۵ _ اگر این احتمال رو میدیم که ناوهای رزمی طرف مقابل ( یانکی ها و یا غربی ها ) هم در زورآزمایی دریایی شرکت میکنن ، شاید لازم باشه مجموعه ی قایق های ما علاوه بر پوشش پدافندی و در پوشش آفندی چند قایق موشک انداز پرسرعت ظاهر بشن . ( در کل چند تا شناور ریب رو بدون شناور فرماندهی درست و درمون ، پشتیبان ، توانمند ، یا هودونگ ها رها نکنیم تو دهن گرگ ... ) تو تاریخ دفاع مقدس عینا نمونه ی مشابه داریم که قایق های تندروی ما در نبود پشتیبانی هوایی و پدافندی ، عملیات کردن ، درگیر شدن و شهید شدن ، دست کم الان که دستمون میرسه نزاریم تاریخ دوباره اون قضایای تلخ رو تکرار کنه ، که اگر تکرار کرد مقصر ماییم و ماییم ... . پ ن ۱_ شرایط پیش رو در دریا و مزاحمت های موجود به نظر شرایط رو به سمت به زورآزمایی تجهیزاتی برده ( احتمال درگیری خیلی کم هست به نظرم ) ، و اگر با تجهیزات بیشتر و کیفی تر ، چنگ و دندان نشون ندیم شاید در زمان لازم ناکام بشیم که ... ۲_ مطالب بالا بابت نگرانی از آسیب دیدن نیروهای مسلح کشورمون نوشته شده و امکان خطا و یا اشتباه در آن وجود دارد .

Hawker Siddeley Buccaneer S2B

Dassault Mirage 2000-5F

تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین توپخانه -1 عناصر توپخانه در یک گردان تاکتیکی سوار-زرهی ارتش روسیه توپخانه ارتش روسیه بعنوان یکی از قدیمی ترین سازمان های مسلح ، سابقه ای دیرین در خصوص استفاده از یگانهای توپخانه داشته که این امر در دوره اتحاد شوروی (دوره جنگ دوم جهانی و سپس دوره جنگ سرد ) با درجه بیشتری از اهمیت قابل مشاهده است و روسیه فدرال بعنوان میراثدار این امپراتوری سابق ، همچنان توپخانه را قلب نیروهای مسلح خود محسوب می کند . در ارتش روسیه ، رسته توپخانه ، وظایف زیر را به شکل استاندارد برعهده دارد : 1- کسب و حفظ برتری آتش نسبت به دشمن 2- انهدام سامانه های توپخانه هسته ای / متعارف ،نیروی انسانی ، تسلیحات و تجهیزات ویژه دشمن 3- مختل کردن سامانه های الکترونیکی ، شناسایی ، فرماندهی و نظارت دشمن 4- انهدام تاسیسات و سازه های دفاعی دشمن 5- ایجاد اختلال درآماد و پشتیبانی دشمن نمای یک گردان توپخانه راکت انداز در ارتش روسیه 6- تضعیف و محاصره نیروی های مستقر در رده های پشتیبانی و احتیاط دشمن 7- انهدام ستون های زرهی مهاجم 8- پوشش دادن جناحین نیروهای خودی و نقاط الحاق واحدهای تکور 9- انجام عملیات مین گذاری از دور 10- ایجاد روشنایی برای نیروهای خودی در عملیات شبانه 11- فراهم کردن پوشش دود در جریان عملیات روزانه 12- پخش اعلامیه و تبلیغات از این تحلیل میل بلاگرهای روسی در تیر سال 1401 ( در زمان برگردان این متن تیر 1402 ) حدود یکسال می گذرد و به گفته منابع غربی ، در این بازه یکساله ، نه افزایش تعداد پهپادها ، بلکه تغییر در زنجیره فرماندهی و اصلاح الگوی آتش می بایست صورت گیرد این نمودار ، نشان دهنده روند توسعه تاکتیکی توپخانه ارتش روسیه از فوریه 2022 تا ژوئن 2023 از دید بخش اطلاعاتی ارتش اوکراین می باشد اگرچه در زمان برگردان این نمودار از زبان اوکراینی به فارسی ، مشکلاتی بلحاظ برگردان دقیق مفهوم ایجاد شد ولی تلاش گردید براساس داده های منابع روسی و غربی ، تکمیل شود در این نمودار ، یگان های توپخانه ای مستقل در کنار عناصر توپخانه ترکیب شده در گردان های تاکتیکی سوار-زرهی مسئولیت پشتیبانی آتش از نیروی مدافع / مهاجم را برعهده دارند با این حال ، در دوره اول عملیات تهاجمی ارتش روسیه در خاک اوکراین ، برای هر گردان تاکتیکی سوار-زرهی (BTG) یک تا دو آتشبار هویتزر به همراه یک آتشبار راکت انداز اختصاص داده شده بود ، ولی گروه های توپخانه مستقل در ارتش روسیه همچنان طرفداران زیادی دارد بطوریکه تا تابستان سال 2022 که اوج درگیری میان دوطرف نیز بود ، روسها همچنان اصرار داشتند که بخش عمده توپخانه عملیاتی و در دسترس خود را در قالب گروه های تاکتیکی متمرکز و مورد استفاده قرار دهند . در حال حاضر نیز ارتش روسیه از یگانهای توپخانه در مقیاس تیپ برای پشتیبانی از محورهای رزم استفاده می کند ،درحالی که نیروی قابل توجهی که تحت فرماندهی جداگانه ای قرار دارد ، بطور مستقیم برای حمایت از عملیات دفاعی یا تهاجمی کاربرد دارد . دراین میان ، افسران ارتش اوکراین معتقدند که آتشباری توپخانه ارتش روسیه ، همچنان نیروی اصلی شکل دهنده صحنه جنگ برای ارتش روسیه محسوب می گردد. سامانه های توپخانه ای ارتش اوکراین و روسیه براساس داده های ثبت شده ، نرخ آتش ارتش روسیه در سه ماهه نخست سال 2023 بین 12 تا 38 هزار گلوله در روز در نوسان بوده و تحقیقاً حدنصاب شلیک 24 هزار گلوله در روز ، در حال حاضر به شکل کاملا موردی و بسیار محدود قابل مشاهده است ، در نتیجه برخی کارشناسان نظامی معتقدند که بدلیل تمرکز درگیری ها در چند محور خاص ، میزان تخصیص مهمات و جنگ افزار توپخانه ای در همه محورها یکسان نبوده و این کار براساس اولویت صورت می گیرد . علاوه براین ، با کاهش حجم آتش جنگ افزارهای کالیبر 152 م.م ، میزان مصرف مهمات برای تسلیحات با کالیبر پائین تر به شکل محسوسی افزایش پیدا کرده ، تا جایی که گفته میشود تلاش روسها برای افزایش تولید مهمات خمپاره 120 م.م و جنگ افزار مربوطه در کنار خریدهای خارجی ، ناشی از کمبود ذخایر مهمات 152 م.م است . جنگ روسیه و اوکراین ، به نظر بسیاری از تحلیلگران ، یک جنگ منطقه ای است و اگر آن رابا جنک اول و دوم جهانی مقایسه کنیم ، چندان بزرگ به نظرنمی رسد ، ولی در حوزه توپخانه و آتشباری ، برخی ناظران معتقدند که شدت آن از میزان کاربرد توپخانه در بازه زمانی سالهای 1941 تا 1944 قطعا کمتر نخواهد بود . به همین دلیل ، میزان سنگین بودن آتش توپخانه و تخریب ناشی از آن نیز بسیار بالا ارزیابی می شود . حالا سئوال این است که روسها تا چه زمانی می توانند به این جانور گرسنه ( توپخانه ) غذا بدهند ؟ به گزارش منابع روسی ، ارتش روسیه در آغاز جنگ در 24 فوریه 2022 ، چیزی درحدود 15 میلیون گلوله در کالیبرهای مختلف را بصورت ذخیره در اختیار داشت در حالی که ظرفیت تولید 1 میلیون گلوله (درسال / ماه !!!!!! ) نیز اکنون در دسترس قرار دارد ، این درحالی است که برخی تحلیلگران معتقدند که امکان بازسازی 500هزار گلوله توپ تولید شده در زمان اتحاد شوروی در هر سه ماه نیز وجود دارد . اما ارتش روسیه از نوامبر 2022 تا آوریل 2023 قطعا با مشکلات لجستیکی برای تغذیه این جانور روبرو خواهد شد . در نتیجه ارتش روسیه اگر قابلیت های لجستیکی خود را تقویت کند تا تابستان سال 2023 با کمبود شدید مهمات توپخانه روبرو نخواهد شد . در همین زمینه ناظران نظامی معتقدند که سامانه های عملیاتی + سامانه هایی که از انبارها بیرون کشیده شده و بازسازی شده اند ، برای استمرار آتش سنگین بمدت 12 تا 24 ماه کافی خواهد بود . با توجه به این امر ، اگر اوکراین نیروی انسانی لازم برای ضد حملات مستمر و روسها سرباز کافی برای ادامه آفند یا پدافند مناسب را نداشته باشد ، جنگ درا وکراین احتمالا تبدیل به نسخه قرن21 جنگ اول جهانی ( جنگ خندقی ) در خواهد آمد . در جنگ خندقی نیز ، هرکدام از طرفین اگر کمیت توپخانه ای بیشتری را داشته باشد ، بطور قطع دست برتر را در اختیار خواهد داشت . با این وجود ، جنگ طولانی (جنگ فرسایشی ) برای متحدین غربی دولت کیف مطلوبیت بیشتری به همراه ندارد چرا که روسها فعلا ذخایر کافی برای ادامه آتشباری را دارند . اما در طرف اوکراینی ، ارتش اوکراین باید از تسلیحات مناسب برای اجرای تاکتیکهای ضد آتشبار برخوردار شود که ضمنا از برد بالایی نیز برخوردار باشند تا امکان ضربه زدن به مسیرهای لجستیکی ارتش روسیه برای آنها فراهم آید . در همین زمینه ، تسلیحات دریافتی ارتش اوکراین به نسبت خوب انتخاب شده و در کوتاه مدت قابل قبول به نظرمی رسد ، اما در یک جنگ طولانی ، عدم وجود زیرساختهای تعمیر و نگهداری برای پشتیبانی از ساختار متنوع توپخانه ای ، یک کابوس لجستیکی به نظر می رسد . اگر این فرض مبناء قرار داشته باشد ، ارتش اوکراین تا امروز حدود 340 سامانه توپخانه ای را تحویل گرفته که این عدد بسیار کمتر از تعداد سامانه هایی است که ارتش کیف از سال 2014 تا به امروز ، از دست داده است . به گفته تحلیلگران غربی ، اگر تبلیغات موجود در خصوص سامانه هیمارس کنارگذاشته شود ، آتش توپخانه اوکراین از ماه می 2022 به این سو ، بشدت کاهش پیدا کرده و یگانهای خط مقدم دائم از کمبود آتش پشتیبانی شکایت می کنند در حالی که هویتزرهای ام-777 ، هیمارس و ام-270 اگر چه نقش مهمی دارند ولی روی خطوط لجستیکی ارتش روسیه متمرکز شده اند تا اینکه برای پیاده نظام آتش پشتیبانی فراهم آورند . درسوی دیگر نبرد ، روسها نیز مجبورند خود را با شرایط جدید منطبق کنند و اگر کیف به مهمات دوربردی نظیر اتامز مسلح شود ( یا شده است .م ) تاسیسات و زیرساختهای ارتش روسیه زیر آتش قرار گرفته و ممکن است خط لجستیکی آنها نیز دچار مشکل شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که از ابتدای درگیری های تا پایان سال 2022 ، ارتش روسیه چیزی در حدود 12 میلیون گلوله توپ مصرف نمود ( با میانگین نرخ آتش روزانه 20 تا 60 هزار گلوله ) و اگر این نرخ ، به همان صورت سال قبل حفظ شود ، این میزان در شش ماه نخست سال 2023 به 7 میلیون گلوله خواهد رسید . در مقابل ، برآوردهای اطلاعاتی ارتش اوکراین نشان می دهد که روسها قابلیت ثبت رکورد تولید 2.5 میلیون گلوله بصورت سالانه را دارند در حالی که بدلیل تفاوت در هزینه های تولید ، امکان خرید خارجی را از سوی مسکو نباید از نظر دور داشت . با تمامی این اوصاف ، منابع اطلاعاتی اوکراینی معتقدند که با درنظر گرفتن نرخ مصرف 7 میلیون گلوله توپ در سال 2023 ، ارتش روسیه باید در استفاده از ذخایر خود ، با دقت بیشتری عمل کند . تصویر ماهواره ای ناسا از آتش توپخانه ارتش روسیه در سوردونتسک از سویی دیگر ، ارتش روسیه ، حداقل از سال 2014 ، زمانی که درگیری ها در دونباس به اوج خود رسیده بود ، به تدریج ، بخش قابل توجهی از ذخیره مهمات توپخانه موجود خود را به مرزهای اوکراین نزدیک کرده بودند واین مساله باعث شد تا در تغذیه واحدهای توپخانه خود پس از شروع درگیری ها در فوریه 2022 و سپس اوج نبرد در تابستان 2022 مشکل خاصی را حس نکنند ولی پس از شروع عملیات سامانه های هیمارس توسط ارتش اوکراین ، شیوه تحویل مهمات به یگانهای توپخانه روسی با مشکل روبرو شد در حالی که با ورود هویتزرهای دوربرد غربی به صحنه نبرد از سوی کیف ، لجستیک توپخانه روسها با یک چالش جدید روبرو شد که برای برون رفت از آن می بایست تدبیری اندیشیده می شد . در نتیجه ، ارتش روسیه با توجه به تهدیدات جدید صحنه نبرد ، به این نتیجه رسید که می بایست تاکتیک های جدیدی را ابداع نموده و سپس بکارگیرد . https://www.aparat.com/v/pkrH4 به ترتیب از راست به چپ : سامانه های خمپاره انداز استاندارد ارتش روسیه به تفکیک سامانه های توپخانه ای خودکششی ارتش روسیه به تفکیک سامانه های توپخانه ای کششی دین ترتیب با مشاهده وضعیت جدید خود در اوکراین دو اصطلاح جدید را وارد فرهنگ لغت واحدهای توپخانه خود نمودند که یکی مفهوم " ارزش فوری " و دومی " وزن شلیک " بود که مفهوم نخست ، منعکس کننده تاثیر نامتوازن آتش توپخانه بر صحنه نبرد تاکتیکی و اهمین زمان بندی در اجرای آتشباری به منظور پشتیبانی از یگانهای نظامی درگیر در خطوط مقدم بوده که این امر درنهایت به تغییر برنامه ریزی آتشباری براساس یکسری چهارچوب های تصمیم گیری ( احتمالا انتخاب و اولویت بندی آماج و تخصیص مهمات براساس ارزش هدف .م ) منجر گردید . دومین مفهوم نیز منعکس کنده تغییر در تاکتیک و توجه به زمان بندی برای کسب نتایج ملموس در صحنه نبرد بوده که که بنیاد این مفهوم معتقد است که باید بیشترین وزن مهمات مورد استفاده به یک دوره زمانی از پیش تعریف شده برای حداکثرسازی نتایج موفق ، اختصاص داده شود . نمای سازمان رزمی یک گردان توپخانه خودکششی ارتش روسیه با توجه به فلسفه این مفهوم ، الگوی اجرای آتش بکارگرفته شده توسط ارتش روسیه در دوره زمانی پس از تابستان سال 2022 در قالب مفاهیمی نظیر "آتشباری کوچ نشینی " ، "آتشباری چرخ و فلکی " ، " آتشباری پرسه زن " و درنهایت الگوی آتشی که " چتر پوششی " نامیده می شد ، تغییر نمود . به گفته افسران افسران توپخانه ارتش اوکراین: الگوی آتشباری کوچ نشین ، منعکس کننده آتشباری ایذایی است که قبضه های توپخانه روسی از نقاط مختلف ، دست به اجرای آتش می زنند که این الگو ، عمدتاً در زمان اجرای تاکتیک های ضد آتشبار یا حملات توپخانه ای در محورهایی که انتظار می رود ، سامانه های توپخانه ای ارتش اوکراین ، دست برتر را در اختیار دارند ، استفاده می شود . الگوی آتشباری چرخ و فلکی ، نشان دهنده شیوه ای است که درآن ، آتشبارهای توپخانه ارتش روسیه در عین حفظ نرخ آتش بالا تلاش می کنند تا میزان بقاء پذیری خود را در برابر ضدآتشبار ارتش اوکراین افزایش دهند ، قابل تعریف است . در الگوی آتشباری پرسه زن ، بطور معمول ، انتخاب سامانه جنگ افزاری ، براساس هدفی که قرار است زیرآتش قرار گیرد یا منهدم شود ، صورت می گیرد ،بدین معنی که وزن گلوله مورد استفاده برای وارد کردن تخریب حداکثری در اولویت قرار داشته و به شکل طبیعی ، نوع سلاح نیز برهمان اساس قابل انتخاب خواهد بود . آخرین الگوی آتش مورد استفاده ارتش روسیه ، الگوی چتر پوششی نام دارد که تفاوت آن با سایر الگوهای آتش این است که در این شیوه ، موضع استقراری برای قبضه مورد نظر ، حفر نمی شود ،درعوض ، آتشبار مورد نظر ، در یک موضع معین ، دور از منطقه شلیک که معمولا از چوب ساخته می شود ، مستقر شده و سپس در زمان لازم ، با مستقر شدن در موقعیت شلیک ، اقدام به اجرای آتش می نماید . پرسنل ارتش اوکراین معتقدند که این الگوی آتش معمولا درزمان هایی قابل مشاهده است که قرار است توپخانه بعنوان ابزاری برای سرکوب دفاع حریف استفاده شود. با شلیک نخست ، قبضه مورد نظر از موقعیت اول خود حرکت کرده وبه موقعیت بعدی می رود . درصورتی که هر موقعیت شلیک ، با ضدآتشبار حریف روبرو گردد ، کاربران سلاح معمولا ، موقعیت شلیک را ترک می کنند تا مجددا ایمنی لازم برای ادامه آتشباری فراهم شود . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... ( توپخانه ارتش روسیه در قسمت بعد ، بیشتر مورد بررسی قرار می گیرد ) 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

با سلام به شما کاربر عزیز در وحله اول از کاربرهایی که مانند شما از سال 86 عضو هستند توقع می رود که موضوع را در تاپیک مخصوص خودش ( تحولات کشور های حوزه خلیج فارس و یا تحولات روسیه و کشور های مشترک المنافع ) درج نمایید . فکر کنم بچه های قدیمی به این کار میگفتین به انحراف کشاندن موضوع تاپیک ... واگر مایل باشید و وقتتان آزاد هست برای تایپ در رابطه با این موضوع , بسیار مشتاق هستیم که روند و تاریخچه صدور این بیانیه های واهی کشور های حوزه خلیج فارس را به قلم شما مطالعه کنیم . اینکه بدعت گذارانش چه کسانی بودند ؟ و محرکان کنونی اش چه کسانی هستند؟ و... که لعنت خدا و بنده خدا به همه شان باد اعم از اشخاص دلباخته غربی و شرقی که از تضعیف وطن خودشان خوشحال می شوند ... الهی آمین اما علی ایحال ... در رابطه با بیانیه های مکرر کشورک امارات متحده ( و کشور های غربی و شرقی محرک اش ) پیشنهاد می دهم لیست کشور هایی که با ایشان در این گونه بیانیه های موهون مشارکت داشتند را استخراج نمایید تا همراه با هم به ایشان لعن و نفرین کنیم . اما مطمئن نیستم شما تا انتهایی لیست را با ما را همراهی کنید هستند افرادی که به بهانه خبرِ این گونه بیانیه های واهی ( که " البته اصل موضوع مورد اعتراض قطعا" به حق هست) خودشان نه تنها که از آیات مکرمه درج شده شما پند نمی گیرند و از همه ی امضا کنندگانش متنفر نیستند بلکه کور کورانه و با اشتیاق در آرزوی یک حضور در لندن و نیویورک و دیدارِ از نزدیکِ امضا کنندگان بیانیه های مشابه مذکور شبها رویا می بینند ! و اگر در برهه ای کسانی در جوانی به اشتباه از دیوار سفارت های غربی بالا می رفتند این عزیزان در کهن سالی درب سفارت خانه های مذکور را از پاشنه درآورده اند برای یک پاسپورت ولو چند روزه توریستی ... ! این گفتن و شنیدن حق باید همه جانبه باشد دیگر برادر که نشان دهنده نیت آدم ها باشد وگرنه می شود مثال به نوک نیزه زدن قرآنِ معاویه ... این موضوع که ما نباید برای حفظ حاکمیت مان منتظر و دلباخته به کشور های دیگر اعم از غرب و شرق باشیم را بسیاری از دلسوزان هموطن بارها می گویند ولی افسوس که چشم و گوشی برای دیدن و شنیدن این ندای حق نیست و گاهی افرادی ساده دل سعادت را در دست یازیدن به کشور های صاحب نام و ثروت و رسانه و سینما و تبلیغات و ... و... و ... می بینند. متاسفانه البته ... حق حاکمیت سرزمینی کشورمان ایران بر اقصی نقاط حدودش به لطف خون همین مردم تا ابد پایدار می ماند . انشالله بیش از این مصدع اوقات شما و دیگر عزیزان نمی شوم . به گمانم منظور را عرض کردم دیگر ...

بسم ا... ارتش امریکا به شدت یک ارتش نظام مند و با برنامه است و کار های خودش را پله پله جلو می بره. اگر به درگیری های دریایی ایران و امریکا در ماجراهای مختلف به ویژه درگیری بر سر توقیف کشتی های نفت کش دقت کنیم امریکا یک روال خاصی را گذرونده اوایل از دور نگاه می کرد حالا یا با ناو یا با هواگر دهای شناسای مختلف . بعد به مرور زمان نیروی دریایی را اورد به نزدیکی های معرکه و در هر برخوردی از تسلیحات مختلف استفاده کرد به قول معروف اون ها را محک زد تا ببینه کدوم به درد می خوره و در موازات ان انواع هواگرد های از بالگرد تا اف 18 را تست کرد . در اخرین درگیری هم که رزم ناو ارلی بروک چهره در چهره شهید ناظری قرار گرفت. از تمام این برخورد ها امریکا بهترین ترکیب تسلیحاتی را به دست اورده که واقعا هم ترکیب خطرناکی هست . یک هواپیمای گشت دریایی برای مدیریت صحنه نبرد یه پهپاد مسلح برای نظارت نزدیک بر صحنه نبرد و یک مجموعه نیرو برای هلی برن روی شناور و محافظت از تسخیر آن و در اخر برگ برنده امریکا یعنی تاندربلت با یک مسلسل سنگین که 1117 تا گلوله ضد زره داره و حداقل 8 تا موشک هل فایر می تونه حمل کنه. خب این ترکیب واقعا ترکیب توانمند و کارامدی هست اضافه کنید پشتیبانی رزم ناو ها و رهگیر ها را. حالا ما چی داریم ؟ دقیقا شدیم مثل شووروی و امریکا شاید در یک درگیری هسته ای شوروی بر امریکا پیروز می شد اما قطعا در یک درگیری کوچک و منطقه ای امریکا برنده بود الان هم شاید ما در یک درگیری تمام عیار که به سیم آخر بزنیم (که در ماجرای شهید سلیمانی مشخص شد جراتش را نداریم)موفق بشیم امریکا را کلا در منطقه محو کنیم اما در این درگیری ها منطقه ای و برخورد های سرپنجه ای ورق داره عوض میشه. شاید بگید با دوش پرتاب و قایق پدافندی بشه کاری کرد.اما تاندر بلت را دوستان می دانند که چه توانای های داره و با دوشکا و 23 و دوش پرتاب به این راحتی نمیشه از میدون به در کردش می مونه یک قایق پدافندی که کلا یه دونه ازش دیدیم اونم تو ساحل تاسیسات کشتی سازی سپاه در قشم هستش و فاصله زیادی تا پوشش کامل منطقه داره پدافند ساحلی هم محدودیت های خاص خودش را داره. سال ها است که فرماندهان سپاه به این برتری امریکا واقف هستندامیدوارم الان که این ترکیب خطرناک امریکا مچ شده با هم فرماندهان سپاه برگ برنده ای را رو کنند تا ترمز امریکا کشیده بشه در غیر این صورت امریکا قطعا دست به امتحان کارایی این ترکیب می زنه واگر ما نتونیم ازش سربلند بیرون بیاییم ............

کاتاماران هجومی شهید سلیمانی پی نوشت : 1- پس از انتشار اخبار رسمی و تحلیل های مرتبط با آن ، تاپیک اختصاصی ایجاد خواهد شد ( 24 فروردین 1400 ) 2- رونمایی از کاتاماران شهید سلیمانی ، چهاردهم شهریور سال 1401 و تفکیک مطالب مربوط به این شناور و ایجاد تاپیک مستقل

Mikoyan-Gurevich MiG-21UM Fishbed

هیچ کس به نوع بازی امتیاز نمی ده نتیجه بازی رو گل زده و خورده مشخص میکنه.اونی که از برنامه های توسعه ایی و اهداف کوتاه و بلندمدتش عقب افتاده ماییم.

IAR-99 Soim

McDonnell Douglas F-15A Eagle

نزدیک ترین ملت به روسها از لحاظ نژاد، فرهنگ، دین و زبان همین اوکراینی ها هستند! به نظرم برای غربیها روس و اوکراینی و لهستانی و .... هیچ فرقی باهم ندارند! برای غربیها این بهترین نوع جنگ با روسیه بود! کلا انگلیسیها تو این جور جنگ انداختن استادن تو تاریخ!!!

مطمئن هستید این فیلم A10 برای همین توقیف جدید هست؟ کشتیی که از روش فیلم A10 رو گرفتن با کشتی توقیفی فرق داره، یه دکل زرد رنگ داره که کشتی توقیفی اون دکل رو نداره. نگاه بدبینانه داشته باشیم اون فیلم A10 برای هفته پیش هست که اون نفتکش بزرگ رو نتونستیم توقیف کنیم.

ما یکی دو روز قبل از این، ماجرای تلاش ارتش برای توقیف نفت کشی را داشتیم که امریکا ادعا کرد با دخالت اونها ناکام موند. به نظر توقیف و آزار نفت کش های ما با اعتماد به نفس آمریکایی ها که با تقویت ناوگانشون به صورت همه جانبه در خلیج فارس رخ داده ( اعم از بی سرنشین و با سرنشین ) ادامه دار هست. آمریکا با گسیل انبوه جنگ افزارها در خلیج فارس اعم از هوایی و دریایی و موشکی و بی سرنشین و با سرنشین سعی داره این روند را یکطرفه کنه. گوشه چشمی هم به کشورهای حاشیه خلیج فارس داره که براشون قدرتنمایی کنه و عنوان کنه هنوز هم من حرف اول و اخر را میزنم. ایران باید با تقویت هر چه بیشتر ناوگانش ( هوایی، دریایی، موشکی، پدافندی، بی سرنشین و با سرنشین ) حضورش را طوری کنه که هر وقت اراده کرد بتونه سوژه خودش را توقیف کنه و البته با تغییر تاکتیک های گذشته طرف مقابل را غافلگیر کنه. نبیاد اجازه داد این توهم پیش بیاد که با افزایش نیروی نظامی و یا تهدیدات نیروهای ما از رویارویی مستقیم عقب میکشند و اجازه میدند توقیف یا آزار ناوگان تجاری و نفتی ما بی پاسخ بمونه. همه نتیجه چنین توهمی برای آمریکا و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس را میدونیم. مثل ماجرای چادرهای حزب الله اونی که باید از درگیری بترسه طرف مقابل هست. دفاع ما از منافعمون مشروع هست. پ ن بی ربط: صحبت های چند روز گذشته یکی از فرماندهان هوانیروز مبنی بر عدم خرید بالگرد و همچنین سکوت در مورد جنگنده ها به نظر مشکلی را در مورد قرارداد با روس ها خبر میده. به هر حال هیچوقت نباید تکیه بر چنین قراردادهایی داشته باشیم. نباید بشه ماجرای برجام و امید به رابطه با غرب و گسست همه روابط دیگه و حتی تلاش داخلی برای حل مشکلات. فرض را باید بر این بزاریم که خودمون همه چیز را بسازیم. روابط و منافع کشورها خیلی در هم تنیده است. باید کوچکترین احتمالات را هم در نظر بگیریم.

این ادعاهاشون به درد فریب دادن مردم خودشان میخوره. بعیده بیشتر از 50 درصد شاهد ها را زده باشند. اما مشکل اصلیشان این هست که این شاهد هایی هم که میزنند با موشک های گران قیمت پدافندی هست. مثلا این عکس را ببینید: کیل مارک حداقل 6 پهپاد شاهد روی یک پاتریوت گذاشتند. در حالی که این یک باخت سنگین برای اکراین بوده. قیمت یک موشک پاتریوت: حدود 4 میلیون دلار قیمت یک شاهد 136: حدود 20 هزار دلار یعنی موشک پاتریوت 200 برابر شاهد 136 قیمت داره!!!! اگه 200 تا شاهد را میتوانست با یک موشک بزنه تازه هزینه های دو طرف مساوی میشه! دارند این پولها و کمک های نظامی غرب را به معنای واقعی کلمه آتش میزنند.

تپانچه های صادراتی ایران کاوه 9 و کاوه 7 و صاعد Revolver و Auger تپانچه پرتو زا برای کور شدن موقت(صادراتی) کلاشنیکف های صادراتی ایران Kl 103 Kl 7.62 ساچمه پران (شات گان) صادراتی ایران ماهر

اسلحه ها ی مصاف و ak 103 ایرانی و MP5K تندر

تانک های ناشناخته پادشاهی زاهد!! بخش چهارم...تانک M2020 تانک اصلی میدان نبرد جدید کره شمالی که از خیابان کیم ایل سونگ می گذرد. توسعه : متاسفانه هنوز اطلاعات زیادی در مورد این تانک در دست نیست.ارتش خلق کره (KPA) هنوز به طور رسمی تانک جدید را معرفی نکرده یا نام دقیقی را مانند بقیه خودروهای زرادخانه خود به دلیل استراتژی کره شمالی مبنی بر فاش نکردن جزئیات در مورد آن، ارائه نکرده است. با این حال، این یک طراحی تقریباً کاملاً جدید است که به نظر می رسد اشتراکات کمی با MBT های قبلی توسعه یافته در کره شمالی داشته باشد. همچنین این اولین تانکی است که پس از معرفی Songun-Ho در یک رژه در همان مکان در سال 2010 ساخته شده است. طراحی تانک جدید کره شمالی در نگاه اول یادآور MBT های استاندارد غربی است که به طور قابل توجهی از تانک های قبلی تولید شده در کره شمالی متمایز شده است. تانک های قبلی به طور کلی،در مقایسه با MBTهای غربی از اندازه کوچک‌تری برخوردارند که مهمترین دلیل آن را می توان کاهش هزینه ها و همچنین برای حمل و نقل ساده تر از طریق راه آهن و هواپیما دانست، در حالی که MBTهای ناتو معمولا گران تر و بزرگتر هستند و راحتی بیشتری را برای خدمه فراهم می کنند. استتار سه رنگ ماسه ای روشن، زرد و قهوه ای روشن نیز برای تانک های کره شمالی بسیار غیرمعمول است، که یادآور الگوهای استتار استفاده شده بر روی خودروهای زرهی در طی عملیات طوفان صحرا در سال 1990 است. اخیراً، زره ای های کره شمالی با استتار استاندارد شبیه به روسی و سه استتار قهوه ای و خاکی روی پایه سبز نیز به نمایش درامده اند. با این حال، تجزیه و تحلیل دقیق تانک نشان می دهد که در واقعیت، همه چیز آنطور که به نظر می رسد نیست. بدنه : بدنه تانک جدید کاملاً متفاوت از MBT های قبلی کره شمالی است و بسیار شبیه به تانک T-14 آرماتا، مدرن روسی است که برای اولین بار در رژه هفتادمین سالگرد پیروزی جنگ بزرگ میهنی در 9 می ۲۰۱۵ ارائه شد و در آن راننده در مرکز در جلوی شاسی قرار می گیرد و دارای یک دریچه با دو پریسکوپ است. تانک مانند T-14 دارای هفت چرخ جاده با قطر بزرگ است که توسط یک دامن پلیمری(مشکی رنگی که در تصویر دیده می شود) محافظت می شود. در تانک کره شمالی، دامن پلیمری تقریباً به طور کامل چرخ‌ها را می‌پوشاند و بیشتر وسایل متحرک را پنهان می‌کند. مانند تقریبا تمام MBT های مدرن، چرخ زنجیر در عقب و چرخ بی کار یا هرز در جلو قرار دارد. شنی تانک نیز دارای سبک جدیدی هستند. در واقع، به نظر می رسد که آنها یک نوع لاستیکی دو پین دار از مشتقات غربی هستند، در حالی که در گذشته، این شنی ها تک پین با پین های لاستیکی مانند نمونه های شوروی و چینی بودند. قسمت عقب بدنه توسط زره‌ قفسی محافظت می‌شود. این نوع زره که از کناره‌های محفظه موتور محافظت می‌کند، اغلب در خودروهای نظامی مدرن استفاده می‌شود و در برابر سلاح‌های ضد تانک پیاده نظام با کلاهک‌های HEAT ، مانند RPG-7 حفاظت ایجاد می‌کند. در سمت چپ، مانند تی ۱۴ زره قفسی دارای سوراخی برای دسترسی به صدا خفه کن است،تنها تفاوت بین این دو تانک این است که در T-14، دو صدا خفه کن، یکی در هر طرف وجود دارد. شباهت های بدنه T-14(بالا) و بدنه MBT جدید کره شمالی(پائین) آشکار است. در فیلم های رژه در نقطه ای یکی از تانک ها از روی دوربین رد می شود و مشاهده می شود که تانک دارای سیستم تعلیق میله پیچشی می باشد. عقب خودرو نیز یادآور T-14 است که از قسمت جلو بلندتر است. این احتمالاً برای افزایش فضای موجود در محفظه موتور انجام شده است، احتمالاً به منظور قرار دادن یک نسخه ارتقا یافته از موتور 12 سیلندر Songun Ho که طبق تخمین ها، قدرتش از 1000 به 1200 اسب بخار رسیده است. بدیهی است که مشخصاتی مانند حداکثر سرعت، برد یا وزن MBT جدید ناشناخته است. بخش های مختلف تانک تی ۱۴ روسی.یک نگاه گذرا شباهت های تانک جدید کره ای را با این تانک روسی نشان می دهد. برجک : اگر بدنه، درظاهرش ، T-14 ، مدرن ترین MBT در ارتش روسیه را به یاد می آورد، برجک به طور مبهم یادآور M1 Abrams ، ارتش ایالات متحده یا تانک صادراتی MBT-3000 چینی که به عنوان VT-4 شناخته می شود، می باشد. از نظر ساختاری، برجک بسیار متفاوت از برجک آبرامز است. در واقع قسمت پایینی برجک دارای چهار سوراخ برای تعدادی لوله نارنجک انداز است. بنابراین می توان فرض کرد که برجک مانند بسیاری از MBT های مدرن (به عنوان مثال Merkava IV یا Leopard 2) اهنی و مجهز به زره های کامپوزیتی است که روی آن نصب شده است. در نتیجه ساختار درونی آن با ظاهر خارجی متفاوت است. زره برخی از تانک های مدرن مانند M1 Abrams وChallenger 2 از مواد کامپوزیتی ساخته شده است که قابل جدا شدن نیستند. جزئیاتی که به این موضوع اشاره می کند، برجستگی آشکاری است که بین زره شیب دار جلو و سقف، جایی که دو گنبد برای فرمانده و لودر وجود دارد، قابل مشاهده است. M1A2 SEPv2 مجهز به سامانه دفاع فعال تروفی در سمت راست برجک یک تکیه گاه برای دو لوله پرتاب موشک نصب شده است. اینها احتمالاً می توانند یک کپی از موشک های ضد تانک روسیه 9M133 Kornet یا برخی موشک های ضد هوایی را شلیک کنند روی سقف برجک، در سمت راست چیزی شبیه سامانه دید حرارتی مستقل فرمانده وجود دارد، جلوی گنبد فرمانده، سایت دید توپچی و درست زیر آن، یک سیستم تسلیحاتی کنترل از راه دور مسلح به نارنجک خودکار در مرکز وجود دارد. و در سمت چپ گنبد دیگری با پرسکوپ ثابت نیز قرار گرفته است. در بالای توپ یک مسافت یاب لیزری وجود دارد که قبلاً در خودروهای قبلی کره شمالی در آن موقعیت وجود داشت. در سمت چپ آن چیزی شبیه دوربین دید در شب است. همچنین پریسکوپ ثابت دیگری در سمت راست گنبد فرمانده، بادسنج، آنتن رادیویی در سمت راست و در سمت چپ، چیزی که ممکن است شبیه یک حسگر باد باشد وجود دارد. در قسمت عقب، فضایی برای قرار دادن تجهیزات خدمه یا چیز دیگری وجود دارد که دو طرف و پشت برجک را می پوشاند و چهار پرتاب کننده نارنجک انداز های دودزا برای هر طرف وجود دارد. در قسمت عقب و طرفین سه قلاب برای بلند کردن برجک تعبیه شده است. طرحی که سیستم های تانک جدید کره شمالی را نشان می دهد. تسلیحات : ما می‌توانیم استنباط کنیم که سلاح اصلی تانک، مانند سونگون-هو،کپی کره شمالی از توپ ۱۲۵ میلی متری 2A46 روسیه است و نه از توپ 115 میلی متری 2A20 شوروی زیرا که ابعاد توپ آشکارا بزرگتر است و همچنین بعید است که کره شمالی یک توپ نسل قدیم را بر روی خودرویی که به نظر می رسد از نظر فناوری پیشرفته است نصب کرده باشند. از روی تصاویر می توان منطقا فرض کرد که این توپ توانایی شلیک موشک‌های هدایت شونده ضد تانک را برخلاف توپ های ۱۲۵ میلی متری روسی ندارد،زیرا این تانک به موشک انداز خارجی مجهز است، روی لوله توپ ، مانند C1 Ariete یا M1 Abrams، یک MRS (سیستم مرجع دهانه توپ) نصب شده است که به طور مداوم در یک راستا بودن لوله توپ را با دید توپچی بررسی می کند. یک فرض دیگری که می توان مطرح کرد این است که توپ به سیستم لودر خودکار مجهز نیست زیرا در داخل برجک سه خدمه حضور دارند. فرمانده تانک در سمت راست برجک پشت توپچی قرار گرفته است.دلیل آن این است که سامانه دید حرارتی فرمانده و توپچی در سمت راست قرار دارند، مانند C1 Ariete ایتالیایی، جایی که فرمانده پشت توپچی نشسته است و موقعیت های مشابهی از نظر اپتیکی دارند. لودر در سمت چپ برجک قرار دارد و گنبد شخصی خود را بالای سرش دارد. تسلیحات ثانویه متشکل از یک مسلسل کواکسیال، احتمالاً 7.62 میلی متری است که در کنار برجک نصب شده است، و یک نارنجک انداز خودکار روی برجک، احتمالاً کالیبر 40 میلی متر، که از داخل تانک کنترل می شود. موقعیت قرار گیری تجهیزات فرمانده و توپچی در C1 Ariete بسیار شبیه به MBT جدید کره شمالی است. حفاظت : به نظر می رسد این تانک مانند تی ۱۴ دارای زره واکنش گر انفجاری در بخش های جانبی شاسی است و زره های کامپوزیت فاصله دار جلو و کنار برجک را می پوشانند. در مجموع 12 لوله نارنجک انداز در اضلاع پایینی برجک وجود دارد که در گروه های سه تایی، شش عدد در جلو و شش عدد در دو طرفین قرار دارند. این سامانه ها احتمالاً کپی سیستم دفاع فعال افغانیت، تولید روسیه هستند که بر روی تی-14 آرماتا و روی خودروی جنگی سنگین پیاده نظام تی-15 نصب شده است. افغانیت روسی از دو زیرسیستم تشکیل شده است، یک زیرسیستم عمومی متشکل از خمپاره های کوچک نصب شده بر روی سقف برجک، با پوشش 360 درجه، که نارنجک های کوچک را علیه راکت ها و گلوله های تانک شلیک می کند، و یک سیستم ضد موشکی شامل 10 فروند نارنجک انداز ثابت بزرگ (5 عدد در هر طرف) در قسمت پایینی برجک نصب شده است. سیستم حفاظت فعال افغانیت بر روی تی ۱۴ نصب شده است. حداقل چهار رادار که احتمالاً از نوع آرایه اسکن شده الکترونیکی فعال (AESA) هستند، دو مورد روی زره کامپوزیت جلویی و دو تا در طرفین نصب شده اند. اینها برای شناسایی موشک های ورودی به سمت تانک استفاده می شوند، اگر یک موشک توسط رادارها شناسایی شود، سیستم به طور خودکار فعال می شود و یک یا شاید چند نارنجک را در جهت هدف شلیک می کند. همچنین دو دستگاه در طرفین برجک نصب شده است. اینها می‌توانند گیرنده‌های هشدار لیزری باشند که با سایر حسگرها برای سیستم حفاظت فعال استفاده می‌شوند.در صورت صحت این نظر، هدف آنها شناسایی پرتوهای لیزر تابانده شده دشمن است که به سمت تانک نشانه می روند و به طور خودکار نارنجک های دودزا را فعال می کنند تا تانک را پنهان کنند. تصویر دیگری از برجک به وضوح شش نارنجک انداز و دو رادار جلویی سامانه دفاع فعال را نشان می دهد. کره شمالی یکی از عجیب‌ترین کشورهای جهان است این کشور که اغلب پادشاهی گوشه نشین نامیده می شود، در حال حاضر به دلیل آزمایش های هسته ای، تقریباً در سراسر جهان تحت تحریم است. این امر کشور را نه تنها از مزایای اقتصادی ، بلکه از بسیاری از منابع مورد نیاز برای ساخت تانک، از جمله سیستم های تسلیحاتی خارجی و مواد معدنی که این کشور در آن با کمبود مواجه است، تا حد زیادی محروم کرده است. در حالی که کره شمالی راه هایی برای دور زدن این تحریم ها و شرکت در تجارت محدود،از جمله فروش سلاح به کشورهای خارجی پیدا کرده است. کره شمالی یک تولیدکننده بزرگ تسلیحات است و ثابت کرده است که می تواند هزاران MBT، APC، SPG و بسیاری از انواع سلاح های دیگر بسازد. آنها همچنین پیشرفت ها و توسعه های زیادی در طرح های خارجی انجام داده اند. در حالی که واضح است که نسخه های کره شمالی پیشرفت های قطعی نسبت به نسخه های اصلی دارند، نسخه های اصلی معمولاً نیم قرن قدمت دارند.البته هیچ کس،به جز ماشین تبلیغاتی کره شمالی، نمی تواند ادعا کند که خودروهای کره شمالی برتری یا حتی قابل مقایسه با مدرن ترین خودروهای سایر کشورها هستند. علاوه بر این،صنعت الکترونیک کره شمالی در موقعیتی نیست که بتواند سیستم های الکترونیکی گران قیمت و پیچیده و نرم افزارهای مرتبط با آنها را برای MBTهای مدرن تولید کند.حتی برای تولید داخلی نمایشگرهای LCD بسیاری از اجزا و قطعات مستقیما از چین تهیه و سپس در کره شمالی مونتاژ می شود.با توجه به همه این عوامل،بسیار عجیب است که اقتصاد و صنعت نظامی کره شمالی بتواند یک MBT با ویژگی ها و سیستم های قابل مقایسه با نمونه های ساخت ایالات متحده و روسیه طراحی کند و بسازد. سیستم دفاع فعال افغانیت شوروی که MBT جدید کره شمالی در تلاش است از آن تقلید کند، مبتنی بر دهه‌ها تجربه شوروی در این زمینه بود که از اواخر دهه 1970 شروع شد.به طور مشابه، اولین MBT آمریکایی که حفاظت فعال را ارائه کرد M1A2C از سال 2015 است که از سیستم Trophy ساخت اسرائیل استفاده می کند که در سال 2017 وارد خط تولید شد. بسیار بعید است که کره شمالی بتواند این کار را انجام دهد و از یک سیستم بسیار پیشرفته مانند افغانیت تقلید کند.البته این احتمال وجود دارد که کره شمالی این سیستم را از روسیه خریداری کرده باشد، اما هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد روس ها مایل به فروش این سیستم بسیار پیشرفته به کره شمالی هستند.یک منبع وارداتی محتمل‌تر، چین است، که سامانه دفاع فعال بومی خود را توسعه داده است. استدلال های مشابهی را می توان برای تسلیحات کنترل از راه دور جدید MBT کره شمالی، دوربین مادون قرمز پیشرفته، زره های ترکیبی پیشرفته ارائه کرد. بسیار بعید است که کره شمالی بتواند این سیستم ها را به تنهایی توسعه دهد و بسازد. این تنها دو گزینه ممکن را باقی می‌گذارد: یا این سیستم‌ها از خارج به احتمال زیاد از چین خریداری شده‌اند، یا اینکه آنها تجهیزات جعلی‌ ساده‌ای هستند که برای فریب دادن دشمنان به‌کار می‌روند. هیچ راهی برای محققان نظامی برای دسترسی به فناوری کره شمالی وجود ندارد و کره شمالی از انتشار علنی هرگونه اطلاعات در مورد تجهیزات خود خودداری می کند. با توجه به اینکه رژه تنها راه برای مشاهده جدیدترین فناوری نظامی کره شمالی است، باید در نظر داشت که هیچ تضمینی وجود ندارد که سیستم های نشان داده شده عملیاتی یا کاملاً توسعه یافته باشند یا اینکه آنها همه قابلیت های ارائه شده را دارند. اطلاعاتی که می توان از یک رژه به دست آورد سطحی است و اکثر جزئیاتی که برای درک قابلیت های یک سیستم تسلیحاتی مدرن بسیار مهم هستند، غیرقابل دسترس یا مبهم هستند. با وارد شدن به خدمت K2 Black Panther در سال 2014، کره شمالی نیز مجبور شد تانک جدیدی ارائه دهد که بتواند با MBT جدید کره جنوبی کنار بیاید. بنابراین، این می تواند ماکتی برای ترساندن برادران جنوبی آنها باشد و به جهان نشان دهد که آنها می توانند از نظر نظامی با ارتش های توسعه یافته ناتو رقابت کنند. در هر صورت مشخصات این تانک کاملا متفاوت از تانک های قبلی کره شمالی است و نشان می دهد که حتی کره شمالی، شاید با کمک جمهوری خلق چین، قادر به توسعه و ساخت یک MBT مدرن است. جزئیاتی که نباید نادیده گرفته شود این است که 9 مدل ارائه شده در 10 اکتبر 2020 احتمالاً مدل های پیش تولید هستند و در آینده باید منتظر تانک های تولیدی باشیم اگر این خودرو واقعاً قرار است خدمات ارائه کند. تانکی که در اکتبر ۲۰۲۰ در میدان کیم ایل سونگ رژه می رفت،استتاری شبیه به M1 آبرامز آمریکایی دارد. یکی از ۹ تانک نشان داده شده در رژه ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲ یکی از ۹ تانک که در رژه ۲۵ آپریل ۲۰۲۲ با استتار سه رنگ جدید شرکت داشت. پایان  مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.  منابع : https://www.google.com/amp/s/tanks-encyclopedia.com/modern/north_korea/songun-ho-915.php%3famp https://www.google.com/amp/s/tanks-encyclopedia.com/new-north-korean-mbt/amp/

بخش سوم ..... فرماندهان Songun-Ho در طول رژه سال ۲۰۱۰ بیرون از دریچه های خود سلام می کنند.با وجود داشتن ۳ خدمه در برجک،به نظر می رسد که Songun-Ho تنها دارای دو دریچه در بالای برجک است. Songun-Ho دارای یک فاصله یاب لیزری (LRF) در بالای توپ است که کوچک‌تر و احتمالاً مدرن‌تر از LRF‌ های قبلی کره شمالی است. یک نورافکن مادون قرمز در سمت راست توپ نصب شده و از طریق مهاربندها به آن متصل می شود.این یک ویژگی بسیار رایج در تانک های کره شمالی است. لودر در سمت راست، توپچی در جلو در سمت چپ و فرمانده در سمت چپ عقب برجک نشسته است. یکی دیگر از ویژگی‌های این تانک مسلسل 14.5 میلی‌متری KPV است که در بالای برجک نصب شده است. وجود آن در سمت راست نشان می دهد که توسط لودر استفاده می شود. این مسلسل به احتمال زیاد کنترل از راه دور نیست، به این معنی که لودر باید دریچه را باز کند تا بتواند با آن کار کند که او را در برابر شلیک سلاح های سبک دشمن آسیب پذیر میکند. یکی دیگر از سلاح های ثانویه ای که از اولین رژه سونگون-هو وجود داشته است، موشک ضد هوایی دوش پرتاب ایگلا است که در سمت چپ برجک نصب شده و احتمالاً توسط فرمانده عملیاتی می شود. این هم یک ویژگی مشترک در تانک های کره شمالی است. با این حال، تصاویر سونگون-هو در طول تمرینات نشان می دهد که این موشک به ندرت در میدان استفاده می شود.یک مسلسل کواکسیال 7.62 متری مدل ناشناخته (شاید یک PKT) نیز به احتمال زیاد وجود دارد. نمایی از برجک Songun-Ho در طول رژه اوایل دهه ۲۰۱۰.این عکس شکل پیازی برجک،فاصله یاب لیزری نورافکن مادون قرمز،نارنجک اندازهای دودزا ،موشک ایگلا و مسلسل ۱۴.۵ میلی متری KPV را با جزئیات خوب نشان می دهد.دریچه ها از نظر طراحی شبیه به تانک های قدیمی کره شمالی هستند. برجک Songun-Ho ، دارای یک سبد مستطیلی نسبتاً بزرگ است. ماهیت این سبد دقیقاً مشخص نیست - ممکن است برای نگهداری مهمات یا فراهم کردن فضای داخلی بیشتر باشد. محتمل ترین نظریه این است که در واقع حاوی جعبه های ذخیره سازی است که می توان از خارج از تانک به آنها دسترسی داشت. نارنجک اندازهای دودزا در دو طرف برجک، جلوی سبد نصب می‌شوند که تعداد آنها در هر طرف چهار عدد است. یک حسگر باد نیز ظاهراً در بالای سبد برجک نصب شده است. منابع کره شمالی ادعا می کنند که برجک این تانک ۹۰۰ میلی متر حفاظت زرهی را ارائه می دهد،اگر چه آنها مشخص نمی کنند که آیا این موضوع در برابر پرتابه های APFSDS است یا پرتابه های HEAT.در هر صورت،بسیار بعید است که برجک واقعا این مقدار محافظت را ارائه دهد.در حالی که منطقی است انتظار داشته باشیم که Songun-Ho مجهز به نوعی زره ترکیبی در برجکش باشد،احتمالا فناوری زره های ترکیبی نسبتا ابتدایی که توسط کره شمالی استفاده می شود،نشان می دهد برجک در برابر مهمات ضد تانک مدرن آسیب پذیر است. تغییرات در Songun-Ho پس از اولین رونمایی در سال 2010، Songun-Ho در چند پیکربندی دیگر نیز به نمایش درامده است که در بلوک های زره واکنشگر انفجاری و همچنین تسلیحات ثانویه با نمونه ای که برای اولین بار در سال 2010 مشاهده شد، متفاوت است. در اولین نسخه اصلاح شده، که ممکن است در اوایل سال 2010 دیده شده باشد،بلوک های واکنش گر انفجاری روی برجک با نسخه اصلی تفاوت داشت. این بلوک‌ها در قسمت جلوی برجک و شاسی قرار می‌گیرند و محافظت بیشتری در قوس جلویی برجک ایجاد می‌کنند.بلوک های موجود در روی برجک به نظر می رسد که روی یکدیگر قرار گرفته اند.توانایی زره واکنشگر انفجاری برای کار در حالی که دو عدد از آنها روی هم قرار گرفته است ، چیزی است که در همه انواع بلوک های انفجاری وجود نداشته و معمولا فقط در برخی از بلوک های مدرن تر وجود دارد و بسیار شگفت آور است که کره شمالی قبلا چنین بلوک هایی را توسعه داده است. (اگر چه برخی گاهی اوقات ادعا می‌کنند که تنها دلیلی که کره شمالی از این طراحی استفاده می‌کند برای اهداف فریبکارانه است). تانک هایی که از این سبک دو زره روی هم استفاده می کنند، هم در استتار تک رنگ استفاده شده در رژه سال 2010 و هم در استتار رنگارنگ زرد و سبز در رژه های بعدی، به ویژه در سال 2017 دیده شده اند. منابع کره شمالی ادعا می کنند که زره های نصب شده در برجک حفاظت اضافی 500 میلی‌متری را ارائه می دهند، علاوه بر 900 میلی‌متر که قبلاً برای برجک ارائه می‌شد، که در نتیجه سطح حفاظتی برجک در حدود 1400 میلی‌متر است. بار دیگر، این به احتمال زیاد اغراق آمیز است. Songun-Ho با برجک مجهز به زره واکنشگر انفجاری در رژه ، شاید در سال ۲۰۱۷،موشک ایگلا نیز به نظر می رسد از سمت راست به عقب برجک منتقل شده است.این تانک دارای استتار جدیدی است که به طور قابل توجهی در رژه های ۲۰۱۸ دیده شده است. یکی دیگر از پیکربندی های اولیه Songun-Ho که در یک نمایشگاه نظامی مشاهده شد، بسته زره واکنشی فوق الذکر و همچنین دو موشک هدایت شونده ضد تانک کونکورس را در سمت راست جلوی برجک نشان داد. استفاده از ضدتانک های خارجی در Songun-Ho، که در تاریخ های بعدی مجدداً رخ داد، به عنوان دلیلی تلقی می شود که توپ ۱۲۵ میلی متری کره شمالی قادر به شلیک هیچ موشکی نیست و از طرفی نشان دهنده ظرفیت نفوذ محدود گلوله های شلیک شده از این توپ است ، زیرا نیاز به موشک‌هایی را بوجود اورده که احتمال نفوذ در زره‌های دشمن را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد. همین پیکربندی همچنین دارای دو موشک دیگر است که به نظر می رسد یک نوع ناشناس از سیستم های دفاع هوایی دوش پرتاب باشند. Songun-Ho مسلح به Konkurs در یک نمایشگاه نظامی در دهه ۲۰۱۰.شماره ۹۱۵ در روی برجک دلیلی است که این تانک نیز در منابع غربی Songun-915 نام گذاری شده است.این پیکره بندی هرگز خارج از این مثال خاص دیده نشده است،که ممکن است نشانه آن باشد که معمولا استفاده نمی شود.جالب اینجا است که این تانک فاقد موشک ایگلا می باشد. شکل دیگری از پیکربندی اولیه سونگون-هو که به نمایش درامده است، پیکربندی آبی خاکی است که در آن روی تانک یک لوله برای عبور از رودخانه نصب شده است.مسلسل نصب شده روی برجک نیز توسط یک پوشش محافظ پوشیده شده است. Songun-Ho در تمرینات عبور از رودخانه در یک رودخانه یخ زده.یک پرچم بر روی لوله نصب شده است. از نظر ظاهری چشمگیرترین پیکربندیSongun-HO که نشان داده شده است و در برخی از تانک ها در سال 2018 دیده شده ، اولین بار در رژه هفتادمین سالگرد تاسیس کره شمالی مشاهده شد. در سمت راست برجک، مسلسل 14.5 میلی‌متری KPV با یک نارنجک‌انداز خودکار 30 میلی‌متری که یک سلاح طراحی شده در کره شمالی است، جایگزین شده است. به جای یک فروند موشک ایگلا، دو موشک روی یک روبنای بلند و دکل مانند در عقب برجک و در مرکز آن نصب شده بودند. در نهایت یک موشک انداز جدید ضد تانک در سمت راست دیده می شود. از نظر طراحی بهتر از پرتابگرهای قبلی است و به نظر می‌رسد موشک‌هایی که پرتاب می‌کند Bulsae 3 ساخت کره شمالی هستند. برخی منابع دیگر نشان می‌دهند که Bulsae 3 احتمالاً یک مدل بهبود یافته از موشک قدیمی فاگوت است که کره شمالی آن را با عنوان Bulsae-2 کپی کرده است. در موشک Bulsae-3 هدایت سیمی با هدایت لیزری جایگزین شده است، این کار بر اساس فناوری برگرفته از موشک های کورنت که کره شمالی نه از روسیه بلکه از سوریه دریافت کرده ،و پادشاهی گوشه نشین با آن روابط نظامی قابل توجهی دارد انجام شده است.با این حال،شواهد اخیرا به دست امده عمدتا ریشه های بین Bulsae-3 و Fagot را رد کرده است و این موشک در واقع نوعی کپی داخلی از کورنت است. اضافه شدن آنها به بسته تسلیحاتی تانک های کره احتمالاً نشان می دهد که آنها در هر صورت برتر از موشک های کنکورس هستند. نمای نزدیک از Songun-Ho در رژه در سال ۲۰۱۸ انبوهی از تسلیحات ثانویه سقف برجک تانک را بسیار شلوغ تر می کند، بسته های تسلیحاتی مشابه نیز در Chonma-2۱۶ به نمایش گذاشته شده است. عملکرد تسلیحات موجود در این بسته تا حدودی مشکوک است. به نظر نمی رسد که این سلاح ها از راه دور عملیاتی شوند، به این معنی که استفاده عملیاتی از آنها در نبرد احتمالاً خطر قابل توجهی برای خدمه خواهد داشت. نظر دیگر آنست که این بسته تسلیحاتی ممکن است صرفاً برای نمایش وجود داشته باشد و در واقع در تمرینات یا عملیات فعال استفاده نمی شود. در واقع دیدن تانک های کره شمالی در میادین تمرینی، بدون هیچ کدام از تسلیحات موشکی که ممکن است با آن در رژه ها دیده شده باشد، غیرعادی نیست، اگرچه این می تواند به دلیل جلوگیری از آسیب به چیزهایی باشد که در طول آموزش وجودشان ضروری نیست. از سویی دیگر به نظر می رسد که این بسته تسلیحاتی فقط بر روی تانک های تازه تولید شده نصب شده است، که نشان می دهد تولید Songun-Ho تا دهه 2010 ادامه داشته است.مشخص است که کارخانه تانک سازی کوسونگ در برخی مواقع کاهش سرعت قابل توجهی در تولید Chonma-21۶ و Songun-Ho داشته است،به دلیل اینکه کارخانه علاوه بر تولید اين محصولات در تولید بدنه برای پرتابگرهای موشک بالستیک و توپخانه خودکششی نیز شرکت دارد. تعداد Songun-Ho ساخته شده نامشخص است،بیشتر از ده ها و شاید کمتر از صدها دستگاه. این تانکها به احتمال زیاد توسط برخی از مجهزترین و آموزش دیده ترین هنگ های زرهی کره شمالی که در نزدیکی DMZ،به اصطلاح منطقه غیر نظامی شده عمل می کنند، اداره می شوند. این، در عمل، مرز بسیار نظامی شده بین دو کره است، جایی که آموزش دیده ترین و مجهزترین سربازان هر دو ارتش در آن مستقر هستند. Songun-Ho در رژه با بسته زرهی جدید،همراه با Chonma-216 در پس زمینه.این پیکره بندی گاهی اوقات بعنوان Songun-Ho II نامیده می شود.اما ،مانند همیشه نام گذاری تانک های کره شمالی با اعداد رومی، با روش نام گذاری در کره شمالی مطابقت ندارد. معنای نام Songun : نام "سونگون" اشاره به سیاستی است که تقریباً ترجمه ان"اول نظامی"(Military First) می باشد. اگرچه کره شمالی از دهه 1960 به ویژه یک کشور نظامی شده است، این سیاست تنها از دهه 1990 جزء رسمی ایدئولوژی حاکم بوده است و به یکی از جنبه های اصلی آن تبدیل گشته ، زیرا کره شمالی همچنان به ارتقاء و سرمایه گذاری تا آنجا که می تواند در ارتش خود ادامه می دهد که به نظر می رسد تنها راه آن کشور برای به دست آوردن برخی از اهرم ها و اطمینان از بقای خود است. بنابراین نام چیزی که در سال 2010، جدیدترین تانک کره شمالی و اولین عضو از سری مدل های جدید از زمان معرفی Chonma-Ho در سال 1978 بود، "Songun" است. در مورد پسوند Ho نیز این نام گذاری استاندارد کره شمالی برای مدل تانک است. نتیجه و در عین حال آینده Songun-Ho : به طور کلی، Songun-Ho تانکی جالب و یک جهش قابل توجه به جلو نسبت به Chonma-216 قبلی،می باشد.اما احتمالاً نسبت به جدیدترین تانک های کره جنوبی،K1A2و K1A1 و K2 Black Panther بسیار پایین تر است. با این حال، پیشرفت‌هایی که در زره ای کره شمالی به ارمغان می‌آورد را نباید نادیده گرفت و باید به خاطر داشت که کره جنوبی همچنان تعداد قابل توجهی از M48A3k وM48A5K/k1/K2 را به کار می‌گیرد. در برابر این تانک ها،سونگون هواحتمالاً هم قدرت آتش و هم مزیت حفاظتی دارد. شاید حتی در مقابل اولین مدل K1 که به طور مشخص دارای یک توپ 105 میلی متری است ، Songun-Ho ممکن است شانس زیادی داشته باشد، اگرچه سیستم کنترل آتش آن به احتمال زیاد آنقدر پیشرفته نیست.به هر حال تانک کره شمالی مطمئناً به اندازه تانک های اصلی میدان نبرد معاصر پیشرفته نیست،اما گام رو به جلو که توسط Songun-HO شکل گرفته است را نباید دست کم گرفت. از این گذشته، فقط 10 سال قبل از معرفی این نوع، کره شمالی چیزی بهتر از Chonma-92 یا 98 را که کمی بهتر از T-62 بود و مجهز به فاصله یاب لیزری، نارنجک انداز دودزا و زره واکنش گر انفجاری بودند،در اختیار نداشت . به این ترتیب، سونگون-هو نشان دهنده افزایش قابل توجهی در توانایی نظامی کره شمالی است. نمای جانبی یک Songun-Ho با موشک های ایگلا احتمالا مسلسل KPV و یک پوشش استتار تحولات اخیر نشان داده است که کره شمالی احتمالاً از ضعف های سونگون-هو آگاه است. در 10 اکتبر 2020، مدل جدیدی از تانک اصلی میدان نبرد در طول رژه 75مین سالگرد حزب کارگران کره ظاهر شد. این که چه تعداد از ویژگی های این تانک واقعی و چه تعداد تقلبی هستند هنوز مورد بحث است،اما این تانک به نظر می رسد مظهر تلاش کره شمالی برای پر کردن شکاف فناوری به ویژه با تانک های کره جنوبی و آمریکایی است . در حالی که این نوع جدید اکنون وارد خدمت می شود، به احتمال بسیار زیاد Songun-Ho ممکن است هنوز برای مدتی در حال تولید باشد و یکی از مدرن ترین تانک ها در زرادخانه ارتش خلق کره باقی بماند. Songun-Ho در پیکره بندی ۲۰۱۰،بدون زره واکنش گر انفجاری روی برجک و مجهز به KPV و ایگلا Songun-Ho مجهز به زره واکنش گر انفجاری روی هم Songun-Ho در پیکره بندی اخیر،مجهز به KPV و ایگلا -------------------------------------------------------------------- مشخصات تخمینی Songun-Ho طول 6.75 متر (فقط بدنه) یا 10.40 متر (بدنه و توپ) -------------------------------------------------------------------- وزن 44 تن -------------------------------------------------------------------- قدرت موتور 1200 اسب بخار (ادعای کره شمالی); احتمالاً مشتقی از موتور دیزلیV-12 تانکT-72 است -------------------------------------------------------------------- نوع سیستم تعلیق میله پیچشی --------------------------------------------------------------------حداکثر سرعت (جاده) 70 کیلومتر در ساعت ------------------------------------------------------------------- خدمه 4 نفر (راننده، فرمانده، توپچی، لودر) ------------------------------------------------------------------- توپ اصلی 125 میلی‌متری ، برگرفته از 2A46M، با فاصله‌یاب لیزری، نورافکن مادون قرمز، سنسور باد ------------------------------------------------------------------- تسلیحات ثانویه احتمالاً یک مسلسل کواکسیال 7.62 میلی متری (همه پیکربندی ها)، مسلسل 14.5 میلی متری KPV و موشک ایگلا (پیکربندی اصلی) ، Konkurs و دوش پرتاب های ناشناخته (اولین پیکربندی شناخته شده)موشک های دوگانه Igla، پرتابگر دوگانه Bulsae-3 (پیکربندی 2018)، یک مسلسل 14.5 میلی متری KPV (پیکربندی در تمرین) -------------------------------------------------------------------- نوع مواد تشکیل دهنده زره ناشناخته(کره شمالی ادعا می‌کند برجک دارای حفاظت ۱۴۰۰ میلی‌متر می باشد) ------------------------------------------------------------------- مجموع تولید ناشناخته، اما حدود 500 دستگاه گاهی ذکر شده است. ------------------------------------------------------------------ ادامه دارد... مترجم SHAHDAD  استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز می باشد.

در شرایط فعلی این بهترین استراتژی برای نیروی دریایی است چون ناوگان گسترده و بزرگ و پوشش هوایی مناسب در اختیار نیست و تکیه بر توان دفاع و هجوم ساحلی است

اسلحه های مهم انفرادی ساخت ایران: اسلحه ی برنو در سال 1939-1940 ايران برای سلاح سازمانی ارتش با وارد کردن خط توليد اين سلاح از کارخانه ی ماوزر ,توليد اين سلاح رو در ايران انجام داد که در دو مدل توليد ميشد: يک مدل معروف به برنو بلند وديگري مدل کوتاه شده معروف به برنو کوتاه اسلحه ی ژ 3 ایران این سلاح را با گرفتن خط تولید آن از هکلر اند کخ در سالهای قبل انقلاب به عنوان سلاح سازمانی ارتش آغاز کرد. اسلحه ی کلاشنیکف این اسلحه ی مشهور روسی در ایران با نام کلاش 7 ساخته شد و از نسخه ی چینی این سلاح برگرفته شده بود. اسلحه ی خیبر در سال ۱۳۸۱ طراحی و ساخته شد. این اسلحه با جرم ۳/۷ کیلوگرم می‌تواند گلوله‌هایی با کالیبر ۵/۵۶ میلی‌متری در ۸۰۰ تا ۸۵۰ تیر در دقیقه تا فاصله ۲۵۰۰ متری شلیک کند. البته برد موثر این اسلحه ۴۵۰ متر اعلام شده است و دارای چند مدل میباشد. اسلحه ی CQ5. 56 کپی چینی و مهندسی معکوس شده از ام 16 آمریکایی که در ایران نیز ساخته شد و پس از مدتی خدمت خارج شد. اسلحه ی فاتح پس از بکارگیری سلاح ام16 چینی موسوم به 5.56CQ در عملیات‌های سپاه علیه گروهک‌های ضدانقلاب در کوه‌های شمال‌غرب ایران، تکاوران کشورمان نسبت به این سلاح و نقایص آن، ایراداتی را مطرح کردند و همین امر سبب شد که سپاه برای نخستین بار، دست به طراحی و ساخت اسلحه‌ای متناسب با نیازهای نیروهای چریکی ایران بزند و فاتح بر اساس این سلاح چینی ساخته شد. اسلحه ی مصاف اسلحه مصاف از تولیدات موثر سازمان صنایع دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح است که وزن آن در بیشترین حالت خود ۳ کیلو و ۲۰۰ گرم از دو خشاب با ۲۰ و ۳۰ تیر می تواند ۷۰۰ الی ۱۰۲۵ گلوله در دقیقه را شلیک کند و در دو نمونه ی مصاف 1 و 2 ساخته شده است و در صورت موفق بودن تست ها قرار هست به طور انبوه در نیروهای نظامی ایران استفاده شود. اسلحه کمری زعاف زُعاف یک سلاح کمری نیمه اتوماتیک ۹ میلی‌متری ساخت صنایع دفاعی کشورمان است که یکسال پس از پایان رسمی جنگ تحمیلی یعنی در سال ۱۳۶۹ ساخته شد. اسلحه کمری رعد اسلحه کمری رعد نیز از دیگر سلاح‌های ساخت سازمان صنایع دفاع است که طول آن ۱۹۸ میلی متر با کالیبر ۹ میلی متری است که خشاب آن ظرفیت ۱۵ گلوله دارد. اسلحه کمری کاوه ۱۷ کالیبر ۹ میلی متری

رویای 5.56 م.م (از S-5.56 م.م. تا مصاف ) ماجرای ورود مهمات کالیبر 5.56 م.م به سازمان رزم نیروهای مسلح ایران بخش اول داستان تلاش برای بکارگیری و تولید سلاح های انفرادی اتوماتیک کالیبر 45×5.56 م.م در ایران به سالهای قبل از انقلاب اسلامی ( 1357-1979) بازمی گردد . درطول دهه شصت و هفتاد میلادی ، تلاش حکومت وقت برای نوسازی سازمان ارتش و خارج کردن سلاح های منسوخ نیمه خودکار جنگ دوم جهانی نظیر ام- یک گاراند که بصورت کمک نظامی از سوی ایالات متحده در اختیار باعث گردید تا بصورت آزمایشی ، اولین سلاح هایی انفرادی با کالیبر 45×5.56 م.م مورد آزمایش و بررسی قرار گیرد . اف ان -کال کالیبر 5.56 م.م در همین راستا ، از جمله سلاح هایی که مورد آزمایش قرار گرفت ، سلاحهای تهاجمی مشهور آن دوره ، یعنی گونه های FN CAL و آرملایت AR-18 بشمار می رفت . اما این سلسله آزمایشات ، به دلایلی نتیجه مشخصی برای ارتش در برنداشت و با وقوع انقلاب درسال 1357 بطور کامل متوقف گردید که در سطور بعدی ، شرح به نسبت مختصری در خصوص تاریخچه طراحی و بکارگیری سلاح های انفرادی با کالیبر 45×5.56 م.م ارائه میشود . مکاتبات انجام شده در خصوص روند آزمایشهای سلاح AR-18 و مهمات کالیبر 5.56 م.م در ایران ( مربوط به سالهای انتهایی دهه شصت میلادی ) یک نمونه اف ان کال در نمایشگاه نیروهای مسلح واحدهای نیروی مخصوص صابرین مسلح به اس5.56 بهینه شده از یک نظر ، اسناد مربوط به تلاشهای نیروهای مسلح ایران برای آزمایش سلاح های انفرادی اتوماتیک با کالیبر 45×5.56 م.م به دهه نود میلادی و خرید هزاران قبضه سلاح چینی CQ 5.56 از شرکت نورینکو چین برمی گردد که بعدها ، نقش بسیار مهمی در طراحی سلاح های مشابهی نظیر خیبر-2002 که یک سلاح پیش ماشه ( بولپاپ ) ایفا نمود . در واقع امر ، نمونه های اولیه متعددی توسط ایران رونمایی گردید که بدلیل کمبود اطلاعات اشاره ای بدان نمیشود . یگان های نیروی مخصوص صابرین مسلح به اس5.56 سلاح انفرادی S-5.56 سلاح انفرادی سری CQ که به نوعی روگرفت بدون خرید امتیاز، سلاح تهاجمی کُلت M-16A1 بشمارمی آید ، در دهه هشتاد میلادی از سوی شرکت نورینکو به دنیای تسلیحات سبک معرفی شد . در واقع ، تلاش چینی ها برای تولید این سلاح ، به سالهای جنگ ویتنام و به غنیمت گرفته شدن تعداد قابل توجهی از نمونه های سلاح ام-16 توسط ارتش ویتنام شمالی و انتقال آنها به چین در قالب همکاری های فنی و اطلاعاتی ،بازمی گردد . با این حال ، هدف اصلی چینی ها از به راه انداختن خط تولید این سلاح ، باز کردن مسیر جدیدی به بازار پر منفعت خرید و فروش سلاح های سبک بود و این هدف گذاری بدلیل تشنه بودن بازار و مشابهت آن به تسلیحات آمریکایی با قیمت پائین تر ، تا حدودی نیز با موفقیت همراه گردید . این سلاح چینی ، بر خلاف نمونه آمریکایی ، قبضه تپانچه ای شکل ، محافظ ماشه و همچنین طراحی منحصر به فرد برای قنداق را بخود می دید . آرمالایت ای آر-18 بدین ترتیب ، پس از پایان جنگ با عراق و شروع تلاشها برای بازسازی توان رزمی و دفاع در ساختار نیروهای مسلح ایران ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در طول جنگ سابقه اجرای موفقیت آمیز عملیات های ویژه در پشت خطوط ارتش عراق را در کارنامه خود می دید ، به فکر افتاد تا به شکل تخصصی و براساس تجربه یگان های عملیات ویژه مشهور ارتش ایران (شامل تیپ مخصوص هوا-دریا / نوهد و همچنین تیپ یگان عملیات ویژه تفنگداران دریایی ) مبادرت به تاسیس یگان نیروی مخصوص خود نماید. این مساله باعث گردید تا در ابتدای راه ، انتخاب یک سلاح مناسب برای این یگان تازه تاسیس در دستور کارقرار گیرد که پس از بررسی های متعدد ، مقرر شد تا هزاران قبضه سلاح CQ از چین خریداری شود . سلاح های چینی بدون مجوز از ایالات متحده !!! ، سلاح های ایرانی بدون مجوز از چین!!! ، سلاح تحت امتیاز ایرانی تولید شده در صنایع نظامی سودان (TERAB ) با این وصف ، گرچه سلاح خریداری شده چینی ، بدون مجوز سازنده اصلی تولید و صادر می شد ، سازمان صنایع دفاعی ایران نیز در اقدامی عجیب ، خود مبادرت به تولید این سلاح ، بدون اخذ امتیاز از شرکت چینی نمود که با شناسه صیاد5.56 (صیاد در فارسی به معنای شکارچی) شناخته می شد و برای اولین بار درسال 1380 شمسی رونمایی گردید . علاوه براین ، در دورانی که روابط مناسبی میان ایران و سودان برقرار بود ، سلاح ساخت ایران در آزمایشات ارتش سودان پذیرفته شد و توسط شرکت MIC (صنایع نظامی سودان ) با شناسه TERAB در خط تولید قرار گرفت . از چپ : مهمات 7.62م.م ناتو ، 5.56 م.م ناتو با توجه به روندی که توضیح داده شد ، اس-5.56 نخستین سلاح واقعی با کالیبر 45×5.56 م.م بود که بصورت انبوه درایران تولید می شد که براساس داده های موجود در دو نسخه S5.56A1 با لوله 19.9 اینچی که برای شلیک مهمات M193 بهینه شده بود و نسخه دوم S5.56A3 که با مجهز شدن به لوله 20 اینچی با قابلیت شلیک مهمات SS109 موجود است . درواقع ، نمونه s5.56 ایرانی بلحاظ ظاهری تفاوت چندانی با همتایان چینی خود ندارد و تنها علائم حک شده بر روی آن ،وجه تمایز بین دو گونه را مشخص می کند . در همین راستا ، تصاویری که در شبکه های اجتماعی تا کنون به اشتراک گذاشته شده ، یگان های ویژه سپاه پاسداران نشان می دهد که این نیروها به شکل مختلط از نمونه های اصلی ساخته شده توسط نورینکو و گونه های تولید داخل که اپتیکهای چینی روی دسته حمل سلاح نصب شده ، استفاده می نمایند . اما درسال 2015 در جریان یک رژه نظامی ، از یگان های عملیات ویژه سپاه که اینک با شناسه "صابرین" شناخته می شدند ، با یک نسخه به روز شده از S5056 عکس گرفته شد که این گونه بهینه سازی شده ، مجهز به یک قنداق تلسکوپی ، رسیور تخت ، حفاظ لوله ریلی شکل وبراساس تصاویر ، یک لوله 15 اینچی می بود . در این میان ، تنها موردی که شباهت آشکاری را با نمونه ساخت چین نشان می داد ، قبضه تپانچه ای شکل سلاح بود ، در حالی که هیچ سامانه اپتیکی خاص بر روی آن نصب نشده و تنها به یک سایت نشانه گیری ساده مجهز می گردید . براساس داده های موجود ، این گونه بهینه شده ، تنها برای واحدهای صابرین و نیروی ویژه دریایی سپاه ( S.N.S.F) تولید شده است . آخرین اطلاعاتی که در مورد این سلاح وجود دارد ، به ژوئیه سال 2021 برمی گردد که این سلاح به یک لوله 20 اینچی و یک اسکوپ با طرح شرکت کُلت به نمایش گذاشته شد . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- منابع مورد استفاده در انتهای متن خواهد آمد ... 4- بازیابی و ویرایش تصاویر تاپیک ، هفتم آذر سال یکهزار و چهارصد خورشیدی ..... 3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند .

سلام علیکم طرح مفهومی گونه مشتق شده بومی ریز پهپاد پردیکس هواپایه یا زمین پایه برای محافظت از اهداف حیاتی در مناطق متراکم شهری الزامات : 1- تشخیص سمت و جهت اصلی حمله 2- وجود زیرساختهای مناسب برای حمل ریزپهپادها ( طیف متنوعی از پیکربندی ها از پرنده های باری نظیر هرکولس ، جتهای رزمی و پهپادها تا لانچرهای ثابت یا متحرک زمین پایه ) // اولویت با بخش هواپایه پی نوشت : 1- این طرح مفهومی صرفا برای مناطق شهری با تراکم بالای جمعیتی است تا تلفات غیر نظامی به حداقل ممکن برسد .( اهداف مستقر در محیط های غیر شهری نیازمند شیوه متفاوتی است ) 2- بدلیل محدودیت فضای طراحی شده ، جهت حمله موشکهای کروز از 3 سمت در نظر گرفته شده ( که در شرایط واقعی احتمال حمله بصورت 360 درجه نیز وجود دارد ) 3- پیش فرض ، ایجاد یک پوشش برای رینگ آخر دفاعی است تا احتمال اصابت به کمترین تعداد کاهش پیدا کند ( به 0 احتمالا نخواهد رسید ) 4- پیشاپیش از نقد و نظرات دوستان استقبال میشود