اعتراض روسیه به حمله پهپادی اوکراین ! کرملین در واکنش به حمله پهپادی اوکراین به شهر محل استقرار یک نیروگاه هسته‌ای مهم روسیه، غرب را با حمایتهایش از کی‌یف به پشتیبانی از "تروریسم هسته‌ای" متهم کرد. لینک خبر : https://www.tabnak.ir/fa/news/1183193/اعتراض-روسیه-به-حمله-پهپادی-اوکراین

سلام علیکم تحویل سامانه های تهاجمی دوربرد هواپایه ، سامانه های توپخانه راکتی ( هیمارس و احتمالا اتامز ) معطوف هست به ایده اصلی ناتو در دوران جنگ سرد برای حمله به عمق دفاع ارتش شوروی .. همین ایده الان دارد در اوکراین پیاده می شود روند را دقت بفرمایید از قنیطره در سوریه تا خطوط تماس در اروپای غربی .. چیزی که بصورت روند تسلیح اوکراین می بینید ، کاملا براساس ایده رزم ناتو بدون توسل به سلاح هسته ای است در برای مقابله با یگانهای انبوه ارتش شوروی ( این بحث حمله به عمق دفاع دشمن ، البته خیلی مفصل و یک مقداری پیچیده است ) متن ذیل را که در سال 93 در میلیتاری ارسال شد را با دقت یک بررسی بفرمایید .. احتمالا علت اصلی عدم محقق شدن ضدحملات اوکراین ( البته تا امروز ) را می شود تا حدودی در آن پیدا کرد

سلام احتمال داره این کنیستر مربوط به سامانه باور و موشک صیاد۴ و یا صیاد۵ باشه. ملاحظه می کنید موشک صیاد ۴ یک موشک پدافندی بسیار بزرگ با حدودا ۸متر طول و قطر قابل توجهی ست (بیش از ۵۰ سانت) .(قبلا صحبتهای از کلد لانچ بودن موشک صیاد۴ هم مطرح شده بود ) در مجموع احتمال اینکه این کنیستر برای موشک پدافندی باشد کم نیست در این تصویر که جهت تست این دو موشک ست ،سمت چپ صیاد۴ و سمت راست احتمالا صیاد۵ ست. کاملا مشخص ست که این کنیستر بیش از ۱متر برای جاسازی استاندارد صیاد۴ کوتاه می باشد

تصویری از انتقال جاده ای لانچرهای عمودی ناو شهید سلیمانی همان طور که مشخص است این لانچر بدون نام ابعاد بسیار بزرگی دارد. ( از کفی تریلی حامل بزرگ تر است ) ابعاد احتمالی آن با توجه به اینکه مدل دقیق کفی مشخص نیست، با دقت کمی اندازه گیری شده و قابل استناد نمی باشد. عرض و طول و ارتفاع این لانچر به ترتیب در حدود 1.9 در 3.6 در 12.5 متر بدست آمده که از تمام لانچرهای شناخته شده به جز لانچر کره ای K-vls mod 2 بزرگ تر است.( حتی بلند تر از لانچر کره ای بنظر میرسد. ) ابعاد در هر سیلو هم 1.1 در 1.1 متر بدست آمده که برای امر پدافندی بیش از حد بزرگ است. اینکه دقیقا چه موشکی قرار است این لانچر پرتاب شود مشخص نیست ولی با این ابعاد پتانسیل بالایی برای پرتاب طیف وسیعی از موشک ها را دارا میباشد. لانچر K-vls mod 2 ساخت کره جنوبی لانچر UKSK ساخت روسیه برای تسلیحات تهاجمی لانچر های A43 - A50 - A70 اروپایی خانواده لانچر MK-41 آمریکایی

بسم ا... تبدیل شوندگان-8 ورود سامانه های دفاع هوایی اس-200 به صحنه نبرد در نقش بالستیک زمین به زمین در کشاکش نبرد میان طرفین در اوکراین ، منابع اطلاعاتی ارتش روسیه مدعی شدند که اوکراین اکنون در حال تبدیل ذخیره موشکهای اس-200 (سام-5 گامون ) به موشکهای زمین به زمین است تا قابلیت انهدام اهداف در عمق خاک روسیه را بدست آورد . در همین رابطه به نظر می رسد ویدئویی از یک حمله در خاک روسیه وجود دارد که درآن موشکی شبیه به اس-200 درحالی که بصورت عمودی در حال برخورد به هدف خود در استان بریانسک روسیه ( غرب اوکراین و هم مرز با این کشور ) دیده شده است . در همین ارتباط ، گزارش های فراوانی از کاربرد سامانه های دفاع هوایی اس-300 در نقش زمین به زمین در اوکراین منتشر شده بود ( براساس ادعای منابع غربی این قابلیت پیش از جنگ اوکراین شناخته شده نبود ) ، اکنون ارتش اوکراین برای حمله به اهداف زمینی در بردهای بیشتر ، ازاین سامانه استفاده می کند . اگر این گزارش های صحت داشته باشد ، می توان گفت که تحول جدیدی در جنگ را می توان پیش بینی نمود . بااین حال ، هنوز شواهد مستندی در خصوص کاربرد اس-200 در نقش زمین به زمین در اوکراین یا روسیه دیده نشده و همین امر سئوالات زیادی را بوجود آورده است .با این وجود ، اگر تلاش کیف برای تبدیل ذخیره موشکهای اس-200 به نسخه زمین به زمین صحت داشته باشد ، ورود این سلاح به صحنه نبرد می تواند توانایی شبه بالستیکی را در اختیار اوکراین قرار دهد و متقابلا اگر پیکربندی اس-200 تحت یک ارتقاء دقیق تر قرار گیرد ، امکان تبدیل آن به یک سلاح موثر وجود خواهد داشت . قطعی ترین شاهدی که تاکنون درخصوص کاربرد اس-200 در نقش موشک بالستیک وجود دارد ، ویدئویی از حمله به یک کارخانه چوب بری در شهرک بیتوش در استان بریانسک روسیه است . دوربین های نظارتی محلی با ثبت مراحل برخورد این موشک به زمین ، نشان می دهند که این شیء ناشناس بطور قطع یک موشک اس-200 بوده ( نسخه 5V28) که بصورت استاندارد ، برای دفاع از تاسیسات حیاتی در ارتفاع بالا طراحی شده بود . این سامانه (اس-200) در اواخر دهه شصت میلادی ، عمدتا برای مقابله با بمب افکن ها و هواگردهای شناسایی پرسرعت نیروی هوایی ایالات متحده وارد خدمت شد که در هرآتشبار ، 6 پرتابگر ، یک رادار نظارتی دوربرد ، یک رادار جستجو و اکتساب هدف ، یک رادار هدایت موشک و چند سامانه پشتیبانی مستقر می شد . اما موشک 5V28 با مجهز شدن به یک پیشرانه سوخت مایع تک مرحله ای در کنار 4 تقویت کننده سوخت جامد ، درازایی در حدود 35 فوت و قطر 34 اینچ را به نمایش می گذاشت که در نمونه های بهبود یافته خود ، تا 186 مایل برد داشت . این موشک بلافاصله پس از ورود بخدمت ، به یک کلاهک جنگی به قدرت 480 پاوند مسلح به یک ماسوره مجاورتی یا یک کلاهنک هسته ای مجهز گردید که هنوز مستنداتی در خصوص ذخیره نوع هسته ای این موشک در اوکراین در دسترس قرار ندارد . پس از حمله به استان بریانسک ، دومین حمله به یک منطقه مرزی در استان روستوف صورت کرفت که گفته می شود با استفاده از سامانه اس-200 صورت گرفته و هدف نیز پایگاه هوایی موروزوفسک بوده است . مهم تر از دو مورد قبلی ، گزارش های وجود دارد که نشان می دهد ارتش اوکراین ، پل کرچ ( که خاک اصلی روسیه را به کریمه متصل می کند ) را با این موشک هدف قرار داده و رسانه های اوکراینی نیز بر روی این خبر مانور زیادی دادند . درمقابل ، رسانه های روسی نیزمدعی شدند که پدافند هوایی این کشور ، حداقل یک تیر موشک را درست در شمال شبه جزیره تامان ، ( که از شمال با دریای آزوف تا تنگه کرچ مرز مشترک دارد ) سرنگون کرده اند و لاشه موشک نیز در دریای آزوف سقوط کرده است . اگرچه روسها مدعی هستند که این هدف را سرنگون کرده اند ولی بلافاصله مسیر پل بسته شد که ترافیک بالایی را نیز ایجاد نمود. در مجموع به ادعای روسها ، سه تیر موشک اس-200 بسمت پل کرچ شلیک شده که هر مورد سرنگون شده است . در گزارش وزارت دفاع روسیه ، تعداد 4 تیر موشک اوکراینی ذکر شده که دو تیر با اخلال الکترونیک و دو تیر نیز با شلیک مستقیم سرنگون گردید . تمامی این حوادث تنها دریک روز (9 ژوئیه ) رخ داده ولی اوکراینی ها فقط مدعی شلیک 2 موشک هستند . در یک خبر عجیب ، ظاهرا ارتش اوکراین با پهپاد قصد داشت به یک انبار سوخت در پایگاه هوایی پریمورسکو-آختارسک حمله کند ، ولی این موشک / پهپاد توسط پدافند سرنگون شد اما برخورد آن به زمین باعث ایجاد یک چاله به قطر 10 مترو عمق 4 متر شد به احتمال بسیار زیاد ، این سوراخ ، کار سرجنگی اس-200 باشد منابع اطلاعاتی غربی معتقدند که داده های کاملی در خصوص تعداد موشکها یا پرتابگرهای اس-200 ارتش اوکراین از ابتدای درگیری ها تا امروز وجود ندارد و اگر این سیستم فعال بوده باشد تنها برای دفاع از تاسیسات ثابت قابل استفاده است . بااین حال ، تحلیلگران غربی معتقدند که از فوریه 2022 تا امروز ( ژوئیه 2023 ) داده های مستندی در خصوص استفاده از اس-200 ، چه در قالب عملیات دفاع هوایی و چه بصورت زمین به زمین دیده نشده ولی این احتمال وجود دارد که اوکراین تعدادی از سامانه های اس-200 خود را فعال کرده باشد تا شبکه دفاع هوایی خود را تقویت کند که بصورت غیرقابل باوری ، در حال استفاده از ذخایر موشکی شرقی و غربی خود است . از سویی دیگر ، ممکن است موشک ساقط شده در بریانسک ، تنها یک نمونه آزمایشی برای ایجادچالش برای دفاع هوایی روسیه بوده ( که پیش از تجربه مشاهده آن وجود دارد ) در حالی که برخی معتقدند که احتمالا چند موشک آزمایشی و اصلاح شده ، شلیک گردیده ولی گزارش وزارت دفاع روسیه این احتمال را تا حدودی کم رنگ نموده است . درسال 2010 گزارش های اطلاعاتی نشان میداد که ارتش اوکراین ، هنوز 4 آتشبار اس-200 فعال دارد که ماموریت دفاع از بخش قابل ملاحضه آسمان این کشور برعهده آن است ولی گزارش های بعدی حاکی از خارج شدن این سامانه ها از خدمت در سال 2013 بوده و همین امر باعث می شود تا این مساله که اوکراین ، ذخیره کمی از این موشکها را درا نبارهای برجای مانده ازشوروی سابق در اختیار دارد ، به حقیقت نزدیکتر باشد ولی ممکن است کیف ادعا کند که موفق شدن یک پرتابگر متحرک برای اس-200 طراحی و بخدمت گرفته که بدانها اجازه می دهد تا این موشک را از مناطق مختلف شلیک کنند . این سامانه ، پس از آنکه درجریان یک تمرین نظامی ، یک هواپیمای مسافربری روسیه را برفراز دریای سیاه ، سرنگون کرد ، بسرعت بدنام شد .اما ناظران نظامی معتقدند که این احتمال وجود دارد که اوکراین ، موشکهای اس-200 اضافی را از سایر منابع ، دریافت کرده باشد . اگر این انتقال اعلام نشده ، صورت گرفته باشد ، میتوان اهداءکنندگان بالقوه را شناسایی نمود که شامل ارتشهای بلغارستان ، لهستان هستند که می تواند بر روی کاغذ این موشکها را تحویل کیف دهند . سامانه اس-200 بعنوان یک موشک دفاع هوایی ، درسالهای اخیر به شکل گسترده ای توسط سوریه مورد استفاده قرار گرفته و بخش هایی ازآن پس از شلیک در عمق سرزمین های اشغالی و حتی قبرس رویت شده است ولی اینکه ارتش سوریه از این موشک بصورت زمین به زمین استفاده کرده باشد ، شواهدی در دست نیست ولی در موارد متعددی دیده شده که سوریها این موشک را بصورت بالستیکی و برای سردرگم کردن مهاجمان عبری نیز شلیک کرده است . باا ین حال ، کارنامه رزمی اس-200 درسوریه تا حدودی قابل دفاع به نظر می رسد ، چنانکه یکی از این موشکها ، یک جنگنده اف-16 عبری را در سال 2018 سرنگون نموده درحالی که در یک رخداد قابل توجه ، یکفروند هواگرد الینت روسی نیز در سپتامبر 2018 با همین موشک به زیرکشیده شد . استفاده از موشکهای دفاع هوایی در نقش زمین به زمین ، یک جلوه جدید محسوب نمی شود چرا که در طول جنگ سرد ، برخی سامانه های تولید شده امکان تبدیل به نمونه زمین به زمین را داشتند ( از جمله نمونه HQ-2 چینی ) و حتی اوکراین نیز موفق شده بود که پهپادهای شناسایی توپولف را به نمونه های رزمی تبدیل کند . با این وصف ، این امکان نیز وجود دارد که اس-200 بصورت پیش فرض ، قابلیت سطح به سطح نیز داشته باشد هر چند بدلایل مختلف ، کارایی آن در چنین نقشی محدود است ، چنانکه تا قبل از جنگ اوکراین ، تحلیلگران ، استفاده از سامانه های اس-300 در نقش زمین به زمین را محتمل نمی دانستند ولی استفاده گسترده روسها از این پتانسیل ، به ناگاه مورد توجه رسانه ها قرار گرفت . موشک اس-200 برای انهدام هدف ، به یک سامانه هدایت اینرسیایی مجهز است که دقت آن با اضافه شدن سامانه هدایت رادیویی و درمرحله نهایی ، بصورت استفاده از رادار نیمه فعال ، تاحدودی افزایش یافته و همین امر نیز ممکن است استفاده از از این موشک برعلیه اهداف بزرگ را محتمل تر سازد . اگر چه هنوز داده های دقیقی وجود ندارد ولی برخی معتقدند که با اجرای یکسری اصلاحات گسترده و اضافه شدن سامانه های جدید نظیر جی پی اس ، سرجنگی بزرگ این موشک برای حمله به اهداف زمینی کاملا مناسب است و حتی میتوان کلاهک بزرگتری را نیز بر روی آن نصب نمود . در سطح تاکتیکی ، تبدیل اس-200 به موشک بالستیک ، به ارتش اوکراین ، قابلیت های جدید تهاجمی را میدهد که اکنون به شدت بدان نیاز دارد ، حتی اگر در تعداد محدود بوده و دقت پائینی را نیز به نمایش بگذارد . بدین ترتیب ، اگر اوکراین واقعا درصدد است از این موشک در نقش زمین به زمین استفاده کند و درصورتی که حمله به پل کرچ و پایگاه هوایی ارتش روسیه صحت داشته باشد ، احتمالا اولین هدف ، اشباع کردن شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه بوده تا اجرای حملات پهپادی تسهیل گردد . درمقابل ، گراسیموف ، رئیس ستاد کل ارتش روسیه ، به وزارت دفاع دستور داده تا به این حملات پاسخ دهد بدین صورت که با شناسایی مکان های ذخیره موشک و مواضع استقرار پرتابگرهای آن ، این قابلیت جدید کیف را خنثی نمایند . با این وصف ، هنوز سئوالات زیادی در خصوص این وضعیت وجود دارد و باید منتظر آینده ماند . پی نوشت : بن پایه 2-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.  3- تبدیل شوندگان-8 ، اشاره ای کنایه آمیز به انتشار اپیزود هفتم از مجموعه سینمایی ترانسفورمرز هست.

تحریم صنعت پهپادی ایران سخت تر شده است "تهران برای پهپادهایی که به روسیه ارسال می کند، بیشتر به شرکت های داخلی تکیه می کند" بر اساس یک تحلیل جدید، ایران اکنون در حال تکثیر داخلی قطعات پهپادهای مرگبار مورد استفاده روسیه در اوکراین است و به ارتش این کشور کمک می کند تا از تحریم های بین المللی با قطعات داخلی که زمانی از خارج از کشور تهیه می کرد، فرار کند. به نظر می رسد یک شرکت ایرانی توانایی کپی دو قطعه را توسعه داده است. بر اساس یافته‌های جدید "تحقیقات تسلیحات جنگ" ، یک گروه تحقیقاتی مستقر در بریتانیا که پهپادها را در اوکراین بررسی می‌کند، قطعات مورد استفاده در پهپادهای انتحاری که قبلاً از تولیدکنندگان لوازم الکترونیکی ژاپنی تهیه می‌شدند. ایران بیشتر قطعات پهپاد خود را از شرکت های آمریکایی، اروپایی و ژاپنی که قطعات تجاری موجود می فروشند، تهیه می کرد. یافته‌های "تحقیقات تسلیحات جنگ" نشان می‌دهد که چگونه ایران بیشتر به شرکت‌های داخلی برای تولید قطعات هواپیماهای بدون سرنشین خود متکی است و کار را برای ایالات متحده و متحدانش برای تحریم سخت‌تر می‌کند. به گفته این گروه، این اولین بار است که بازرسان تسلیحاتی در اوکراین قطعات ساخت شرکت کوچک و خصوصی ایرانی "سرمد الکترونیک سپاهان" را در پهپادهای سرنگون شده پیدا می کنند. این شرکت که به درخواست‌ها برای اظهار نظر پاسخ نداد، به دلیل نقش ادعایی خود در تولید پهپادهای مورد استفاده در اوکراین از سوی ایالات متحده یا متحدانش هنوز تحریم نشده است. ایران می گوید که به روسیه برای جنگ در اوکراین کمک نظامی نمی کند، هرچند اعتراف می کند که قبل از شروع جنگ هواپیماهای بدون سرنشین مسکو را فروخته است. امیر سعید ایروانی، سفیر ایران در سازمان ملل ماه گذشته در نامه ای به شورای امنیت سازمان ملل، از تحقیقات تسلیحات درگیری انتقاد کرد و گفت که نتایج آن در مورد پهپادها در اوکراین اعتباری ندارد. اوکراین می گوید روسیه بیش از 1000 پهپاد ایرانی را پرتاب کرده است. در سال گذشته به گفته مقامات اوکراینی، در برخی از روزهای ماه می، روسیه از بیش از 100 هواپیمای بدون سرنشین برای حمله به اوکراین استفاده کرد. اوکراین توانسته است تا حد زیادی تهدید هواپیماهای بدون سرنشین ایران را خنثی کند، اما حملات مداوم سیستم های دفاع هوایی این کشور را تحت فشار قرار داده است. ایالات متحده و متحدانش به دنبال راه هایی برای محدود کردن توانایی ایران در ساخت هواپیماهای بدون سرنشین بوده اند. دولت بایدن و کشورهای اروپایی تحریم هایی را علیه ده ها شرکت و فردی که گفته می شود در صنعت هواپیماهای بدون سرنشین ایران دخیل هستند، اعمال کرده اند. اما به نظر می رسد این تلاش ها تاکنون تأثیر محدودی داشته است. بسیاری از قطعات هواپیماهای بدون سرنشین - مانند ریزتراشه‌ها، لنزهای دوربین، موتورها و سیستم‌های جی‌پی‌اس - به‌طور گسترده در بازار تجاری در دسترس هستند، و این امر باعث می‌شود که ایالات متحده و متحدانش نتوانند منابعی را که به سمت ایران می‌روند خفه کنند. یافته‌های "تحقیقات تسلیحات جنگ" بینش جدیدی ارائه می‌کند. برای سال‌ها، بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل با بررسی پهپادهای ایرانی مورد استفاده شبه‌نظامیان حوثی در یمن، استفاده از قطعات آمریکایی، اروپایی و ژاپنی را در این سلاح‌ها مستند کردند. اوایل امسال، 'اسپلیترها" دو قطعه را در پهپادهای ایرانی مورد استفاده برای هدف قرار دادن اوکراین کشف کردند که به نظر می رسید کپی قطعات ژاپنی باشد که زمانی توسط تهران برای پهپادهای ارائه شده به شبه نظامیان حوثی در یمن استفاده می شد. وب سایت شرکت او گفت که یکی از قطعات یافت شده در این پهپاد دارای آرم هرمی شکل این شرکت بود. تحقیقات تسلیحات جنگ قطعات کپی شده را به "سرمد الکترونیک" ردیابی کرد، که در وب سایت خود می گوید که توانایی مهندسی معکوس قطعات را برای مشتریان دارد. "جان کیوز" ، محقق ارشد پروژه کنترل تسلیحات هسته ای ویسکانسین، گفت که به نظر می رسد سرمد الکترونیک در اواسط دهه 1990 توسط مردانی تأسیس شده است که هیچ ارتباط روشنی با جامعه نظامی یا اطلاعاتی ایران ندارند.(این گروه یک گروه تحقیقاتی است که توسط وزارت امور خارجه و دفاع و گروه های بشردوستانه بزرگ ایالات متحده تأمین مالی می شود.) کیوز گفت: «این در حال تبدیل شدن به یک حوزه پرسود است که شرکت‌های خصوصی کوچکتر می‌خواهند وارد آن شوند. و برنامه پهپادهای ایرانی بسیار انعطاف‌پذیر است زیرا بسیار متنوع است.» نیاز ایران به تولید یکی از قطعات در داخل کشور ممکن است به دلیل تلاش ژاپن برای محدود کردن صادرات تجهیزات حساس در پهپادها تحریک شده باشد. در سال 2021، مقامات ژاپنی "تونیگاوا سیکو" ، یک شرکت در توکیو را متهم کردند که در تلاش برای صادرات غیرقانونی 150 سروموتور کوچک به چین است که به طور گسترده برای ساخت هواپیماهای بدون سرنشین استفاده می شود. دادستان ها از پیگیری اتهامات خودداری کردند، اما این پرونده فعالیت های تجاری شرکت را مورد توجه قرار داد. "تونیگاوا سیکو" اولین بار در سال 2018 مورد توجه بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل قرار گرفت. زمانی که امارات متحده عربی محموله ای از موتورهای سرووموتور این شرکت را که به سمت بخش هایی از یمن تحت کنترل نیروهای حوثی تحت حمایت ایران حرکت می کرد، توقیف کرد. دو سال بعد، نیروی دریایی ایالات متحده موتورهای مشابهی را از یک کشتی در خلیج عدن که به نظر می رسید برای نیروهای حوثی بود، توقیف کرد. " اسپلیترز" گفت که سروموتور یک پهپاد جاسوسی مهاجر-6 که توسط اوکراین توقیف شده بود، به نظر می رسید کپی ایرانی یک قطعه "تونیگاوا سیکو" باشد. او گفت که ایران ممکن است پس از اینکه "تونیگاوا سیکو" در ژاپن تحت نظارت بیشتر قرار گرفت، مجبور شده بود برای تولید این قطعه به یک شرکت داخلی مراجعه کند. هارو باندو، رئیس "تونیگاوا سیکو"، از اظهار نظر در مورد ادعاها مبنی بر استفاده ایران از قطعات این شرکت برای ساخت هواپیماهای بدون سرنشین خودداری کرد. "باندو" گفت که نمی‌داند کپی‌هایی از سروموتور شرکتش ظاهراً در پهپادهای مورد استفاده در اوکراین پیدا شده است. اسپلیترز کشف مشابهی را در بقایای یکی از پهپادهای تهاجمی شاهد-131 ایران که در اوکراین سرنگون شده بود، انجام داد. پهپاد شاهد دارای یک دبی سنج بود – بخش کوچکی که جریان سیال را به قسمت‌هایی از پهپاد تنظیم می‌کند – ساخت شرکت سرمد الکترونیکس ایران که شبیه یک شرکت ژاپنی دوم به نام "اووال" بود. " اسپلیترز "گفت، قطعه کشف شده در اوکراین شامل لوگوی هرمی شکل شرکت ایرانی بود. در سال 2019، بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل دبی سنج های شرکت ژاپنی را در بقایای هواپیماهای بدون سرنشین مورد استفاده ایران برای حمله به صنعت نفت عربستان سعودی پیدا کردند. "اووال" از اظهار نظر در مورد استفاده ادعایی ایران از قطعات خود برای ساخت هواپیماهای بدون سرنشین خودداری کرد و گفت که از این که ظاهراً کپی‌هایی از فلومتر خود در هواپیماهای بدون سرنشین مورد استفاده در اوکراین پیدا شده است، بی‌اطلاع است. قطعات ساخته شده توسط شرکت تجاری ایرانی برای کپی کردن نسبتاً ساده است و ایران همچنان باید به قطعات آمریکایی، اروپایی، آسیایی و... تکیه کند. __________ منبع: https://www.wsj.com/articles/irans-drone-industry-is-getting-harder-to-sanction-500839d7 ___________ ترجمه از mehdipersian برای میلیتاری

بسم ا.... دو تحویل در صحنه نبرد اوکراین واگنر جنگ افزارهای سبک و سنگین خود را تحویل ارتش روسیه می دهد ارتش فرانسه موشکهای کروز اسکالپ را به نیروی هوایی اوکراین ارائه داده است ژوئیه 2023 منابع غربی مدعی هستند که گروه شبه نظامی واگنر ، بیشتر از 2000 دستگاه سلاح سنگین از جمله تانک ، نفربر و سامانه های دفاع هوایی خود را به ارتش روسیه عودت می دهد . وزارت دفاع روسیه در بیانیه ای اعلام نمود که در پی حرکت مسلحانه پریگوژین و شرکت نظامی خصوصی واگنر در ماه گذشته میلادی ، این شرکت ملزم شده که تمامی تسلیحات سنگین خود شامل 2000 دستگاه انواع تجهیزات سنگین ، بیشتر از 2500 تن مهمات و بیش از 20 هزار قبضه سلاح سبک خود را به ارتش روسیه بازپس دهد . در ویدئوی منتشر شده با همین موضوع ، موقعیتی به نمایش درآمده که درآن تانکها ، نفربرهای زرهی ، قطعات توپخانه ، جعبه های مهمات بصورت پراکنده ، جمع شده اند . این انبار تسلیحاتی ، اگر درواقع امر ، متعلق به واگنر باشد ، قابلیتهای رزمی قابل توجه واگنر به نمایش می گذارد . به گفته وزارت دفاع روسیه ، صدها دستگاه سلاح سنگین ، شامل تانکهای تی-72بی3 ، تی-80 ، تی-90 ، سامانه های راکت انداز گراد و اوراگان ، سامانه های دفاع هوایی پانسیر ، هویتزرهای خودکششی ، خمپاره اندازهای سبک و سنگین ، خودروهای پشتیبانی چرخدار و شنی دار در اختیار واگنر بوده که مجددا به ارتش روسیه عودت داده شده است . فهرست تسلیحات موجود بسیار طولانی است ولی در ویدئوی منتشره ، این سلاح ها نیز دیده شد نفربرهای زرهی سبک MT-LB خمپاره اندازهای 2بی9 خودکار 82 م.م مین های ضدتانک تی ام -62 خمپاره انداز خودکششی 2اس9 نونا هویتزرهای کششی 152 م.م دی -1 هویتزرهای خودکششی 152 م.م 2اس5 هویتزرهای کششی 152 م.م 2آ36 سامانه های توپخانه ضدهوایی اس-60 و کامیون های حامل کامیون های سنگین چرخدار صدها قبضه سلاح سبک به گفته وزارت دفاع روسیه ، بخش قابل توجهی از این سلاح ها ، کاملا نو بوده و هرگز در نبرد مورد استفاده قرار گرفته است . به همین دلیل ، تمامی این تجهیزات به عقب منتقل می شود تا پس از بازآرایی مجددا در اختیار واحدهای ارتش قرار گیرد . در این میان ، سرنوشت پریگوژین هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد . وی در آخرین نمایش رسانه ای خود ، در ابتدای ژوئیه 2023 به سن پیترزبورگ بازگشت تا مجموعه سلاح های شخصی خود را تحویل بگیرد . اما گفته شده تنها چند روز پس از حرکت مسلحانه واگنر ، پریگوژین به همراه 35 نفر از فرماندهان ارشد واگنر با رئیس جمهوری روسیه دیدار کردند تا در مورد آنچه که اتفاق افتاده صحبت کنند . دراین میان ، اگرچه خروج 25000 نفره واگنر از صحنه نبرد ، برای کیف یک خبر خوب خواهد بود ولی تحویل این حجم از مهمات و تجهیزات به ارتش روسیه به معنای تقویت یگانهای منظم ارتش روسیه بوده و چندان برای ارتش اوکراین جالب نخواهد بود . اما واقعیت آن است که حداقل در ظاهر امر ، واگنر تا حدود زیادی خلع سلاح شده و فعلا امکان عملیات تعرضی ندارد مگر اینکه حضور این نیروها در بلاروس ، با نیات دیگری صورت گرفته باشد . اما در دومین خبر تسلیحاتی مهم این روزها ، مکرون ، رئیس جمهوری فرانسه ، بطور رسمی اعلام نمود که کشورش ، موشکهای کروز هواپایه اسکالپ- ئی جی را به اوکراین تحویل می دهد . وی مدعی شده که این موشکهای کروز با برد حدود 350 مایل به اوکراین تحویل میشوند ولی بُرد برنامه ریزی شده برای آنها به منظور استفاده در صحنه نبرد ، به 155 مایل کاهش یافته است . به گفته وی ، این تصمیم برای افزایش قابلیت های تهاجمی ارتش اوکراین در عمق دفاع ارتش روسیه اتخاذ شده است . به گزارش رویترز ، یک منبع دیپلماتیک فرانسوی اظهارداشته که در پارت نخست ، 50 تیر موشک اسکالپ به اوکراین تحویل خواهد شد و مستقیما از ذخایر ارتش فرانسه به صحنه نبرد وارد می گردد . با این حال ، تحویل اسکالپ به اوکراین ، به معنای درازترشدن دست تهاجمی ارتش اوکراین در صحنه نبرد ، به نسبت تحویل کروزهای استورم شدو و حتی نمونه های زمین پایه مهمات هدایت شونده آمریکایی است . اسکالپ بعنوان یک موشک کروز تهاجمی ، قابلیت پنهانکاری بیشتر و پرواز درارتفاع پائین تری را دارد و احتمالا به مانند استورم شدو ، از سوخو-24 های اوکراینی شلیک خواهند شد . تحلیلگران نظامی معتقدند که سامانه GMRLS بردی در حدود 50 مایل دارند و کلاهک کوچکتری را با خود حمل می کنند ، در مقابل ، مهمات GLSDB که وعده داده شده ، با بردی درحدود 94 مایل ، کلاهک جنگی کوچکی داشته ولی تحویل مهمات استورم شدو و اسکالپ می تواند یک جهش برای کیف محسوب شود . مضاف براین ، مهمات هدایت شونده JDAM-ER نیز بابردی درحدود 45 مایل ، سلاح مهمی در زرادخانه ارتش اوکراین به نظرمی رسد .سخنگوی کرملین ، با انتشار خبر تحویل اسکالپ ، نارضایتی خود را از اقدام پاریس ابراز داشته و مدعی شده که این یک تصمیم اشتباه است و ممکن است عواقب خوبی برای کیف به همراه نداشته باشد . با این حال ، پنتاگون نیز اعلام نموده که صدهزار مهمات خوشه ای را به اوکراین ارسال می کند . پی نوشت : بن پایه 1 بن پایه2 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین توپخانه -1 عناصر توپخانه در یک گردان تاکتیکی سوار-زرهی ارتش روسیه توپخانه ارتش روسیه بعنوان یکی از قدیمی ترین سازمان های مسلح ، سابقه ای دیرین در خصوص استفاده از یگانهای توپخانه داشته که این امر در دوره اتحاد شوروی (دوره جنگ دوم جهانی و سپس دوره جنگ سرد ) با درجه بیشتری از اهمیت قابل مشاهده است و روسیه فدرال بعنوان میراثدار این امپراتوری سابق ، همچنان توپخانه را قلب نیروهای مسلح خود محسوب می کند . در ارتش روسیه ، رسته توپخانه ، وظایف زیر را به شکل استاندارد برعهده دارد : 1- کسب و حفظ برتری آتش نسبت به دشمن 2- انهدام سامانه های توپخانه هسته ای / متعارف ،نیروی انسانی ، تسلیحات و تجهیزات ویژه دشمن 3- مختل کردن سامانه های الکترونیکی ، شناسایی ، فرماندهی و نظارت دشمن 4- انهدام تاسیسات و سازه های دفاعی دشمن 5- ایجاد اختلال درآماد و پشتیبانی دشمن نمای یک گردان توپخانه راکت انداز در ارتش روسیه 6- تضعیف و محاصره نیروی های مستقر در رده های پشتیبانی و احتیاط دشمن 7- انهدام ستون های زرهی مهاجم 8- پوشش دادن جناحین نیروهای خودی و نقاط الحاق واحدهای تکور 9- انجام عملیات مین گذاری از دور 10- ایجاد روشنایی برای نیروهای خودی در عملیات شبانه 11- فراهم کردن پوشش دود در جریان عملیات روزانه 12- پخش اعلامیه و تبلیغات از این تحلیل میل بلاگرهای روسی در تیر سال 1401 ( در زمان برگردان این متن تیر 1402 ) حدود یکسال می گذرد و به گفته منابع غربی ، در این بازه یکساله ، نه افزایش تعداد پهپادها ، بلکه تغییر در زنجیره فرماندهی و اصلاح الگوی آتش می بایست صورت گیرد این نمودار ، نشان دهنده روند توسعه تاکتیکی توپخانه ارتش روسیه از فوریه 2022 تا ژوئن 2023 از دید بخش اطلاعاتی ارتش اوکراین می باشد اگرچه در زمان برگردان این نمودار از زبان اوکراینی به فارسی ، مشکلاتی بلحاظ برگردان دقیق مفهوم ایجاد شد ولی تلاش گردید براساس داده های منابع روسی و غربی ، تکمیل شود در این نمودار ، یگان های توپخانه ای مستقل در کنار عناصر توپخانه ترکیب شده در گردان های تاکتیکی سوار-زرهی مسئولیت پشتیبانی آتش از نیروی مدافع / مهاجم را برعهده دارند با این حال ، در دوره اول عملیات تهاجمی ارتش روسیه در خاک اوکراین ، برای هر گردان تاکتیکی سوار-زرهی (BTG) یک تا دو آتشبار هویتزر به همراه یک آتشبار راکت انداز اختصاص داده شده بود ، ولی گروه های توپخانه مستقل در ارتش روسیه همچنان طرفداران زیادی دارد بطوریکه تا تابستان سال 2022 که اوج درگیری میان دوطرف نیز بود ، روسها همچنان اصرار داشتند که بخش عمده توپخانه عملیاتی و در دسترس خود را در قالب گروه های تاکتیکی متمرکز و مورد استفاده قرار دهند . در حال حاضر نیز ارتش روسیه از یگانهای توپخانه در مقیاس تیپ برای پشتیبانی از محورهای رزم استفاده می کند ،درحالی که نیروی قابل توجهی که تحت فرماندهی جداگانه ای قرار دارد ، بطور مستقیم برای حمایت از عملیات دفاعی یا تهاجمی کاربرد دارد . دراین میان ، افسران ارتش اوکراین معتقدند که آتشباری توپخانه ارتش روسیه ، همچنان نیروی اصلی شکل دهنده صحنه جنگ برای ارتش روسیه محسوب می گردد. سامانه های توپخانه ای ارتش اوکراین و روسیه براساس داده های ثبت شده ، نرخ آتش ارتش روسیه در سه ماهه نخست سال 2023 بین 12 تا 38 هزار گلوله در روز در نوسان بوده و تحقیقاً حدنصاب شلیک 24 هزار گلوله در روز ، در حال حاضر به شکل کاملا موردی و بسیار محدود قابل مشاهده است ، در نتیجه برخی کارشناسان نظامی معتقدند که بدلیل تمرکز درگیری ها در چند محور خاص ، میزان تخصیص مهمات و جنگ افزار توپخانه ای در همه محورها یکسان نبوده و این کار براساس اولویت صورت می گیرد . علاوه براین ، با کاهش حجم آتش جنگ افزارهای کالیبر 152 م.م ، میزان مصرف مهمات برای تسلیحات با کالیبر پائین تر به شکل محسوسی افزایش پیدا کرده ، تا جایی که گفته میشود تلاش روسها برای افزایش تولید مهمات خمپاره 120 م.م و جنگ افزار مربوطه در کنار خریدهای خارجی ، ناشی از کمبود ذخایر مهمات 152 م.م است . جنگ روسیه و اوکراین ، به نظر بسیاری از تحلیلگران ، یک جنگ منطقه ای است و اگر آن رابا جنک اول و دوم جهانی مقایسه کنیم ، چندان بزرگ به نظرنمی رسد ، ولی در حوزه توپخانه و آتشباری ، برخی ناظران معتقدند که شدت آن از میزان کاربرد توپخانه در بازه زمانی سالهای 1941 تا 1944 قطعا کمتر نخواهد بود . به همین دلیل ، میزان سنگین بودن آتش توپخانه و تخریب ناشی از آن نیز بسیار بالا ارزیابی می شود . حالا سئوال این است که روسها تا چه زمانی می توانند به این جانور گرسنه ( توپخانه ) غذا بدهند ؟ به گزارش منابع روسی ، ارتش روسیه در آغاز جنگ در 24 فوریه 2022 ، چیزی درحدود 15 میلیون گلوله در کالیبرهای مختلف را بصورت ذخیره در اختیار داشت در حالی که ظرفیت تولید 1 میلیون گلوله (درسال / ماه !!!!!! ) نیز اکنون در دسترس قرار دارد ، این درحالی است که برخی تحلیلگران معتقدند که امکان بازسازی 500هزار گلوله توپ تولید شده در زمان اتحاد شوروی در هر سه ماه نیز وجود دارد . اما ارتش روسیه از نوامبر 2022 تا آوریل 2023 قطعا با مشکلات لجستیکی برای تغذیه این جانور روبرو خواهد شد . در نتیجه ارتش روسیه اگر قابلیت های لجستیکی خود را تقویت کند تا تابستان سال 2023 با کمبود شدید مهمات توپخانه روبرو نخواهد شد . در همین زمینه ناظران نظامی معتقدند که سامانه های عملیاتی + سامانه هایی که از انبارها بیرون کشیده شده و بازسازی شده اند ، برای استمرار آتش سنگین بمدت 12 تا 24 ماه کافی خواهد بود . با توجه به این امر ، اگر اوکراین نیروی انسانی لازم برای ضد حملات مستمر و روسها سرباز کافی برای ادامه آفند یا پدافند مناسب را نداشته باشد ، جنگ درا وکراین احتمالا تبدیل به نسخه قرن21 جنگ اول جهانی ( جنگ خندقی ) در خواهد آمد . در جنگ خندقی نیز ، هرکدام از طرفین اگر کمیت توپخانه ای بیشتری را داشته باشد ، بطور قطع دست برتر را در اختیار خواهد داشت . با این وجود ، جنگ طولانی (جنگ فرسایشی ) برای متحدین غربی دولت کیف مطلوبیت بیشتری به همراه ندارد چرا که روسها فعلا ذخایر کافی برای ادامه آتشباری را دارند . اما در طرف اوکراینی ، ارتش اوکراین باید از تسلیحات مناسب برای اجرای تاکتیکهای ضد آتشبار برخوردار شود که ضمنا از برد بالایی نیز برخوردار باشند تا امکان ضربه زدن به مسیرهای لجستیکی ارتش روسیه برای آنها فراهم آید . در همین زمینه ، تسلیحات دریافتی ارتش اوکراین به نسبت خوب انتخاب شده و در کوتاه مدت قابل قبول به نظرمی رسد ، اما در یک جنگ طولانی ، عدم وجود زیرساختهای تعمیر و نگهداری برای پشتیبانی از ساختار متنوع توپخانه ای ، یک کابوس لجستیکی به نظر می رسد . اگر این فرض مبناء قرار داشته باشد ، ارتش اوکراین تا امروز حدود 340 سامانه توپخانه ای را تحویل گرفته که این عدد بسیار کمتر از تعداد سامانه هایی است که ارتش کیف از سال 2014 تا به امروز ، از دست داده است . به گفته تحلیلگران غربی ، اگر تبلیغات موجود در خصوص سامانه هیمارس کنارگذاشته شود ، آتش توپخانه اوکراین از ماه می 2022 به این سو ، بشدت کاهش پیدا کرده و یگانهای خط مقدم دائم از کمبود آتش پشتیبانی شکایت می کنند در حالی که هویتزرهای ام-777 ، هیمارس و ام-270 اگر چه نقش مهمی دارند ولی روی خطوط لجستیکی ارتش روسیه متمرکز شده اند تا اینکه برای پیاده نظام آتش پشتیبانی فراهم آورند . درسوی دیگر نبرد ، روسها نیز مجبورند خود را با شرایط جدید منطبق کنند و اگر کیف به مهمات دوربردی نظیر اتامز مسلح شود ( یا شده است .م ) تاسیسات و زیرساختهای ارتش روسیه زیر آتش قرار گرفته و ممکن است خط لجستیکی آنها نیز دچار مشکل شود . تحلیلگران نظامی معتقدند که از ابتدای درگیری های تا پایان سال 2022 ، ارتش روسیه چیزی در حدود 12 میلیون گلوله توپ مصرف نمود ( با میانگین نرخ آتش روزانه 20 تا 60 هزار گلوله ) و اگر این نرخ ، به همان صورت سال قبل حفظ شود ، این میزان در شش ماه نخست سال 2023 به 7 میلیون گلوله خواهد رسید . در مقابل ، برآوردهای اطلاعاتی ارتش اوکراین نشان می دهد که روسها قابلیت ثبت رکورد تولید 2.5 میلیون گلوله بصورت سالانه را دارند در حالی که بدلیل تفاوت در هزینه های تولید ، امکان خرید خارجی را از سوی مسکو نباید از نظر دور داشت . با تمامی این اوصاف ، منابع اطلاعاتی اوکراینی معتقدند که با درنظر گرفتن نرخ مصرف 7 میلیون گلوله توپ در سال 2023 ، ارتش روسیه باید در استفاده از ذخایر خود ، با دقت بیشتری عمل کند . تصویر ماهواره ای ناسا از آتش توپخانه ارتش روسیه در سوردونتسک از سویی دیگر ، ارتش روسیه ، حداقل از سال 2014 ، زمانی که درگیری ها در دونباس به اوج خود رسیده بود ، به تدریج ، بخش قابل توجهی از ذخیره مهمات توپخانه موجود خود را به مرزهای اوکراین نزدیک کرده بودند واین مساله باعث شد تا در تغذیه واحدهای توپخانه خود پس از شروع درگیری ها در فوریه 2022 و سپس اوج نبرد در تابستان 2022 مشکل خاصی را حس نکنند ولی پس از شروع عملیات سامانه های هیمارس توسط ارتش اوکراین ، شیوه تحویل مهمات به یگانهای توپخانه روسی با مشکل روبرو شد در حالی که با ورود هویتزرهای دوربرد غربی به صحنه نبرد از سوی کیف ، لجستیک توپخانه روسها با یک چالش جدید روبرو شد که برای برون رفت از آن می بایست تدبیری اندیشیده می شد . در نتیجه ، ارتش روسیه با توجه به تهدیدات جدید صحنه نبرد ، به این نتیجه رسید که می بایست تاکتیک های جدیدی را ابداع نموده و سپس بکارگیرد . https://www.aparat.com/v/pkrH4 به ترتیب از راست به چپ : سامانه های خمپاره انداز استاندارد ارتش روسیه به تفکیک سامانه های توپخانه ای خودکششی ارتش روسیه به تفکیک سامانه های توپخانه ای کششی دین ترتیب با مشاهده وضعیت جدید خود در اوکراین دو اصطلاح جدید را وارد فرهنگ لغت واحدهای توپخانه خود نمودند که یکی مفهوم " ارزش فوری " و دومی " وزن شلیک " بود که مفهوم نخست ، منعکس کننده تاثیر نامتوازن آتش توپخانه بر صحنه نبرد تاکتیکی و اهمین زمان بندی در اجرای آتشباری به منظور پشتیبانی از یگانهای نظامی درگیر در خطوط مقدم بوده که این امر درنهایت به تغییر برنامه ریزی آتشباری براساس یکسری چهارچوب های تصمیم گیری ( احتمالا انتخاب و اولویت بندی آماج و تخصیص مهمات براساس ارزش هدف .م ) منجر گردید . دومین مفهوم نیز منعکس کنده تغییر در تاکتیک و توجه به زمان بندی برای کسب نتایج ملموس در صحنه نبرد بوده که که بنیاد این مفهوم معتقد است که باید بیشترین وزن مهمات مورد استفاده به یک دوره زمانی از پیش تعریف شده برای حداکثرسازی نتایج موفق ، اختصاص داده شود . نمای سازمان رزمی یک گردان توپخانه خودکششی ارتش روسیه با توجه به فلسفه این مفهوم ، الگوی اجرای آتش بکارگرفته شده توسط ارتش روسیه در دوره زمانی پس از تابستان سال 2022 در قالب مفاهیمی نظیر "آتشباری کوچ نشینی " ، "آتشباری چرخ و فلکی " ، " آتشباری پرسه زن " و درنهایت الگوی آتشی که " چتر پوششی " نامیده می شد ، تغییر نمود . به گفته افسران افسران توپخانه ارتش اوکراین: الگوی آتشباری کوچ نشین ، منعکس کننده آتشباری ایذایی است که قبضه های توپخانه روسی از نقاط مختلف ، دست به اجرای آتش می زنند که این الگو ، عمدتاً در زمان اجرای تاکتیک های ضد آتشبار یا حملات توپخانه ای در محورهایی که انتظار می رود ، سامانه های توپخانه ای ارتش اوکراین ، دست برتر را در اختیار دارند ، استفاده می شود . الگوی آتشباری چرخ و فلکی ، نشان دهنده شیوه ای است که درآن ، آتشبارهای توپخانه ارتش روسیه در عین حفظ نرخ آتش بالا تلاش می کنند تا میزان بقاء پذیری خود را در برابر ضدآتشبار ارتش اوکراین افزایش دهند ، قابل تعریف است . در الگوی آتشباری پرسه زن ، بطور معمول ، انتخاب سامانه جنگ افزاری ، براساس هدفی که قرار است زیرآتش قرار گیرد یا منهدم شود ، صورت می گیرد ،بدین معنی که وزن گلوله مورد استفاده برای وارد کردن تخریب حداکثری در اولویت قرار داشته و به شکل طبیعی ، نوع سلاح نیز برهمان اساس قابل انتخاب خواهد بود . آخرین الگوی آتش مورد استفاده ارتش روسیه ، الگوی چتر پوششی نام دارد که تفاوت آن با سایر الگوهای آتش این است که در این شیوه ، موضع استقراری برای قبضه مورد نظر ، حفر نمی شود ،درعوض ، آتشبار مورد نظر ، در یک موضع معین ، دور از منطقه شلیک که معمولا از چوب ساخته می شود ، مستقر شده و سپس در زمان لازم ، با مستقر شدن در موقعیت شلیک ، اقدام به اجرای آتش می نماید . پرسنل ارتش اوکراین معتقدند که این الگوی آتش معمولا درزمان هایی قابل مشاهده است که قرار است توپخانه بعنوان ابزاری برای سرکوب دفاع حریف استفاده شود. با شلیک نخست ، قبضه مورد نظر از موقعیت اول خود حرکت کرده وبه موقعیت بعدی می رود . درصورتی که هر موقعیت شلیک ، با ضدآتشبار حریف روبرو گردد ، کاربران سلاح معمولا ، موقعیت شلیک را ترک می کنند تا مجددا ایمنی لازم برای ادامه آتشباری فراهم شود . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... ( توپخانه ارتش روسیه در قسمت بعد ، بیشتر مورد بررسی قرار می گیرد ) 3-استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز مرلین نقره ای (Silver Marlin) سیلور مارلین یک «شناور سطحی بدون سرنشین» (USV) با اندازه متوسط و مستقل است که توسط «البیت سیستمز اسرائیل» برای مأموریت های گشت دریایی طراحی شده و توسعه یافته است. این شناور بی سرنشین که برای مأموریت‌های گشت‌زنی، اطلاعاتی و جنگ ساحلی طراحی شده است ؛ با تجهیز شدن به انواع حسگرها و سنسورهای مختلف ، قابلیت کنترلی مستقل برای اجتناب از برخورد با موانع ، برخی سیستم‌های تسلیحاتی و همچنین سیستم های رصد و ارتباط ماهواره ای ؛ به قابلیت عملیات مستقل و خودمختار «فراتر از خط افق» دست یافته است. وزن این شناور (سیلور مارلین) 10.6 متری برابر با 4000 کیلوگرم (8800 پوند) است که 2.5 تن (5500 پوند) آن به ظرفیت حمل بار و محموله اختصاص یافته است. این 2.5 تن شامل «محموله های الکترواپتیک دریایی» ، «برجک تسلیحاتی کنترل از راه دور دارای تثبیت کننده » و «سوخت کافی برای انجام 24 تا 36 ساعت ماموریت در بردهای حداکثر 500 کیلومتر» است. سیلور مارلین دارای دو موتور دیزل دریایی با قدرت 315 اسب بخار است که قادر به حفظ سرعت کروز بالای 44 گره (81 کیلومتر در ساعت) است. این USV دارای سیستم کنترل تطبیقی شناور برای بهبود عملکرد در شرایط سخت و در سرعت های بالا است. ماموریت های اصلی و روتین تعریف شده برای سیلور مارلین عبارتند از : «عملیات شناسایی» ، «مراقبت و پایش» ، «حفاظت نیرو/ضد ترور» ، «جنگ ضد سطحی و ضد مین» ، «عملیات جستجو و نجات» ، «گشت بندر و آبراه» ، «ارزیابی خسارت نبرد» ، «تشخیص آلودگی دریائی» ، «خدمات رسانی درمانی» و همچنین «جنگ الکترونیک». این USV را می توان از ساحل یا از کشتی های نیروی دریایی از طریق سیستم کنترل ماموریت مشترک و یا هواگردهای الکترونیک ، که از طریق ارتباطات ماهواره ای متصل می شود ، کنترل نموده یا بر عملکرد آن نظارت کرد. همین «ایستگاه های زمینی-هوائی-دریائی» می توانند همزمان هواپیماهای بدون سرنشین (UAV) را نیز برای انجام عملیات ترکیبی با سیلور مارلین ؛ رصد و هدایت کنند. از نکات جالب توجه این شناور بی سرنشین قرار گرفتن یک برجک تسلیحاتی کنترل از راه دور دارای استابلایزر (تثبیت کننده) مجهز به تیربار 7.62 میلی متری بر روی آن است. لازم به ذکر است که علاوه بر نیروی دریائی اسرائیل ، نیروی دریائی آمریکا هم به این شناور بی سرنشین (ساخته شده در سال 2006 میلادی) مجهز گردیده است. منبع منبع پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند. .

البته طرحی هم هست فکر کنم از پلین من، نمی دونم این طرح رو از رو چی کشیده تخیل خودش یا تصویری در اختیار داشته من جای دیگه هم پرسیدم ، تفاوت عملکرد هاوک ، استاندارد و سام 6 چگونه است، اگه موفق بوده چرا دیگه شاهدش نیستیم؟

Canadair CL-13A Sabre 5

McDonnell Douglas F.A-18B Hornet

Convair XB-36 Peacemaker

این شرافتمندانه ترین روش جنگیدن نیست ولی احتمالا هوشمندانه ترین روششه .پس این همه تحریم علیه ماکه در اون حتی به کوچکترین جزییات توجه شده برای چیه؟ما وسط یک جنگ هستیم

سلام علیکم آمریکایی ها حتما بر اساس داده های دقیقی که داشتند واکنش ایران را پیش بینی کرده بودند و دست به چنین اقدامی زدند. داده های سیاسی، نظامی، اجتماعی و ... که نهایتا امکان پیش بینی را به آنها داد. اما تصور می کنم منابع این داده ها هر آنچه که بود، چه چراغ سبز مستقیم یا غیر مستقیم از داخل! چه اطلاعات به روز از آرایش نظامی ایران و آمادگی جنگی، شرایط جامعه و ... ، احتمال جنگ را در پیش بینی نزدیک به صفر تخمین زده باشد. کما اینکه اینطور هم شد. شاید اگر جمع بندی آمریکایی ها احتمال 10 درصدی تبدیل شدن این اقدام به جنگ را میداد این عملیات رو کنسل می کردند. اینکه معتقد هستم که آمریکایی ها احتمال جنگ را نمی دادند به خاطر عدم آمادگی آنها و نداشتن برنامه برای آغاز جنگ بود. این را میشه از تهدید به حمله سراسری به 52 نقطه استراتژیک ایران و بعد عقب نشینی از این تهدید درک کرد. در حالی که اگر آمریکایی ها آمادگی آغاز تهاجم گسترده را داشتند قطعا پس از حملات موشکی ایران، خصوصا پس از تهدیدات جدی که در مورد هرگونه واکنش ایران داشتند، واکنش شدید نشان می دادند. البته یک نکته هم باید در مورد شبیه سازی های نظامی دشمن در نظر داشت. اساسا اعتماد به نتایج این شبیه سازی ها (شبیه سازی هایی که نتایج آن به صورت عمومی منتشر می شود)، ممکن است کارکرد ضد اطلاعاتی داشته باشد. قطعا هیچ کشوری نقاط ضعف خود را به صورت عمومی منتشر نمی کند! گاهی دشمن با انتشار مستقیم یا غیر مستقیم ضد اطلاعات در قالب شبیه سازی و ... طرف مقابل رو به سمت توسعه بخش های خاص یا روش های خاصی هدایت می کند و در روز نبرد ما را در تله می اندازد.

به نام خدا بخش چهارم و پایانی: ماکت Battleship Row در پرل هاربر. این عکس برای یک فیلم تبلیغاتی ژاپنی با جلوه های ویژه تحسین شده توسط ایجی سوبورایا بازسازی شده است. مشکلات شبیه سازی بسیاری از انتقادات وارد شده به شبیه سازی های نظامی ناشی از کاربرد نادرست آنها به عنوان یک ابزار پیش بینی و تحلیلی است. نتیجه ارائه شده توسط یک مدل تا حد زیادی به تفسیر انسانی متکی است و بنابراین نباید به عنوان ارائه یک حقیقت مطلق تلقی شود. در حالی که اکثر نظریه ‌پردازان و تحلیل‌ گران بازی این موضوع را درک می‌ کنند، با این حال می‌ تواند برای یک فرد غیر متخصص– برای مثال، سیاستمداری که نیاز دارد یک وضعیت «سیاه و سفید» را به رای ‌دهندگان خود ارائه دهد – وسوسه ‌انگیز باشد که به تفسیری بسنده کند که از او حمایت می‌ کند. تام کلنسی، در رمان طوفان سرخ در حال طغیان، این مشکل را زمانی به تصویر کشید که یکی از شخصیت ‌هایش، با این دلیل که ناتو به خاطر عدم اطمینان سیاسی ناشی از تقسیم نظر بین متفقین در موقعیتی نیست که پاسخی دهد، تلاش می ‌کرد تا دفتر سیاسی شوروی را متقاعد کند که خطرات سیاسی قابل قبول هستند. وی از نتیجه یک بازی جنگ سیاسی به عنوان شاهدی برای نتایج شبیه سازی انجام شده برای مدل سازی چنین رویدادی استفاده کرد. در متن آشکار می شود که در واقع سه مجموعه از نتایج شبیه سازی وجود دارد. بهترین، متوسط و بدترین نتیجه. مدافع جنگ ترجیح داد تنها بهترین نتیجه را ارائه دهد، بنابراین نتایج را برای حمایت از فکر خود تحریف کرد. سناریوی فوق اگرچه تخیلی است، اما ممکن است بر اساس واقعیات باشد. ژاپنی ها در طول جنگ جهانی دوم به طور گسترده از بازی جنگ برای پیشروی های برنامه ریزی شده خود استفاده می کردند، اما تمرینات نقشه که قبل از جنگ اقیانوس آرام انجام می شد اغلب بدون نتیجه گیری در مورد شکست ژاپن متوقف می شد. یکی از مثال‌ هایی که پیش از نبرد Midway اغلب ذکر می‌شود، این بود که داوران در حین تمرین نقشه به ‌طور جادویی یک ناو ژاپنی غرق شده را دوباره به بازی برگرداندند، اگرچه پروفسور Robert Rubel در کتاب "Naval War College Review" استدلال می ‌کند که تصمیم آنها در این مورد با توجه به ریختن تاس ‌های غیرمحتمل موجه بوده است. با توجه به نتیجه تاریخی، بدیهی است که ریختن تاس چندان بعید نبوده. با این حال، مشکلات بنیادی مشابهی در سایر زمینه ‌های شبیه‌ سازی وجود داشت، که عمدتاً مربوط به عدم تمایل ژاپنی‌ها به در نظر گرفتن موقعیت خود در صورت از بین رفتن عنصر غافلگیری، که عملیات به آن وابسته بود، مربوط می‌شود. بهینه سازی شبیه سازی ها برای مطابقت دادن نتایج با تفکر سیاسی یا نظامی فعلی یک مشکل تکراری است. در تمرینات نیروی دریایی ایالات متحده در دهه 1980، به طور غیررسمی فهمیده شد که هیچ واحد با ارزشی مانند ناو های هواپیمابر اجازه غرق شدن نداشتند، زیرا سیاست دریایی در آن زمان منافع تاکتیکی خود را بر چنین واحدهایی متمرکز کرده بود. خروجی یکی از بزرگترین رزمایش‌های ناتو، Ocean Venture-81، که علی‌ رغم وجود ناوگان380 فروندی (واقعی) زیردریایی شوروی و همچنین تیم قرمز رقیب (شبیه ‌سازی شده) معادل آنها، در آن حدود 300 کشتی نیروی دریایی، از جمله دو ناوگان هواپیمابر، با موفقیت از اقیانوس اطلس عبور کرده و به دریای نروژ رسیدند، ، به طور علنی در Proceedings، مجله حرفه‌ای موسسه دریایی ایالات متحده مورد پرسش قرار گرفت. نیروی دریایی ایالات متحده تصمیم گرفت تا مقاله را طبقه بندی کند و تا به امروز نیز مخفی مانده است، اما نویسنده مقاله و تحلیلگر ارشد Ocean Venture-81، ستوان فرمانده Dean L. Knuth، از آن زمان ادعا کرده است که دو ناو هواپیمابر تیم آبی با موفقیت توسط نیرو های قرمز مورد حمله قرار گرفته و غرق شده اند. لیندون جانسون و دستیارانش در حال بررسی یک مدل از Khe Sanh در جنگ ویتنام در طول سال های مدل های کامپیوتری اتهامات زیادی به آن ها وارد شده است، مانند غیر واقعی بودن و تمایل به یک خروجی خاص. منتقدان به موضوع پیمانکاران نظامی اشاره می کنند که تلاش دارند سامانه های تسلیحاتی خود را به فروش برسانند. به دلیل واضح هزینه ها، سامانه های تسلیحاتی (مانند یک سامانه موشکی هوا به هوا برای استفاده در هواپیما های جنگنده) به طور گسترده روی کامپیوتر مدل سازی می شوند. بدون انجام آزمایش، یک خریدار تا حد زیادی فقط می تواند روی مدل سازنده اتکا داشته باشد. این مدل می تواند به خوبی نشان دهنده بهره وری بالای سامانه و احتمال انهدام (PK) بالای آن باشد. با این حال ممکن است مدل به نحوی پیکربندی شده باشد که سامانه تسلیحاتی را در شرایط ایده آل نشان دهد، و اثربخشی عملیاتی واقعی آن کمتر از حد اعلام شده باشد. نیروی هوایی ایالات متحده احتمال انهدام موشک AIM-9 سایدواندر خود را 0.98 اعلام کرده (یعنی با موفقیت 98 درصد اهدافی که به سویش شلیک شده را نابود می کند). در طول استفاده عملیاتی در جنگ فالکلند در سال 1982، بریتانیا احتمال انهدام واقعی آن را 0.78 ثبت کرد. فاکتور دیگری که می تواند یک مدل را بی اعتبار کند، خطای انسانی است. یک مثال بدنام در این باره، Advanced Penetration Model نیروی هوایی ایالات متحده است، که به دلیل یک اشتباه برنامه ریزی با تغییر ناخواسته طول و عرض جغرافیایی بمب افکن های ایالات متحده در هنگام بررسی موقعیت آنها برای تعیین اثر موشک ها، آنها را در برابر دفاع هوایی دشمن آسیب ناپذیر کرده بود. این موضوع باعث شد تا در لحظه اصابت، بمب افکن ها به صدها و حتی هزاران مایل دورتر "تله پورت" و باعث از دست رفتن موشک شوند. به علاوه، این خطا برای سال ها مخفی ماند. سایر مدل های غیر واقعی باعث می شدند ناو های جنگی همواره با سرعت 70 نات (2 برابر حداکثر سرعت آنها) حرکت کنند، یک ارتش کامل از تانک ها توسط پلیس مرزی متوقف شود، و سطح فرسایش 50 درصد بیشتر از اعدادی باشد که هر نیرو با آن شروع کرده بود. مشکلات مربوط به توانایی های تکنیکال و فلسفه جنگی دشمن نیز روی هر مدلی که استفاده می شود تاثیر می گذارند. در حالی که می توان انتظار داشت یک مدل ساز با مجوز های امنیتی بالا و دسترسی به داده های مرتبط، تصویری نسبتا دقیق از توانایی های نظامی کشور خود ترسیم کند، ایجاد یک تصویر با جزئیات مشابه برای دشمن بالقوه ممکن است به شدت سخت باشد. اطلاعات نظامی، از مشخصات تکنیکی سامانه های تسلیحاتی تا دکترین تاکتیکی، جزو سری ترین اطلاعات هر ملتی است. با این حال، دشواری کشف ناشناخته ها، وقتی حداقل می دانیم که وجود دارد در مقابل کشف چیز هایی که حدس هم نمی زنیم، ناچیز است. همان طور که Len Deighton در کتاب Spy Story خود اشاره کرده، اگر دشمن یک توانایی غیرمنتظره دارد (و معمولا همیشه دارد)، ممکن است مفروضات تاکتیکی و استراتژیک را بی ارزش کند. ذاتا امکان ندارد که جهت هر پیشرفت در فناوری را پیشبینی کرد، و سامانه های تسلیحاتی که فکرش را هم نمی کردیم می توانند برای کسانی که آماده نیستند یک شوک بزرگ باشند: معرفی تانک در طول جنگ جهانی اول توسط بریتانیا باعث وحشت سربازان آلمانی در کامربری و جاهای دیگر شد، و ظهور سلاح های انتقام جویانه هیتلر، مانند بمب پرنده V-1 باعث نگرانی عمیق فرماندهان عالی رتبه متفقین شد. فاکتور انسانی همواره خاری در پهلوی طراحان شبیه سازی های نظامی بوده است – در حالیکه انتظار می رود شبیه سازی های سیاسی – نظامی ذاتا با چیزی که مدل سازان آن را مشکل های "پیچیده" می نامند دست و پنجه نرم کنند، مدل های صرفا نظامی معمولا ترجیح می دهند که روی اعداد تمرکز کنند. از زاویه دید یک مدل، یک کشتی جنگی را می توان به عنوان یک موجودیت واحد با پارامتر های شناخته شده (سرعت، زره، قدرت آتش، و موارد مشابه) در نظر گرفت، جنگ زمینی معمولا وابسته به فعالیت های گروه های کوچک یا سربازان تکی است که تمرین، روحیه، هوش و شخصیت (رهبری) در آن دخالت دارند. به همین دلیل مدل سازی آن ها هم سخت تر است – متغیر های زیادی وجود دارند که فرموله کردن آن ها سخت است. بازی های جنگ تجاری، در هر دو نوع رومیزی و کامپیوتری، معمولا تلاش دارند تا این فاکتور ها را در نظر بگیرند: به عنوان مثال، در Rome: Total War، واحد ها به طور کلی به جای ماندن و جنگیدن تا آخرین نفر، از میدان فرار می کنند. یکی از نقد های صحیح درباره ی این شبیه سازی ها این است که این عوامل انسانی مبهم معمولا نادیده گرفته می شوند (بخشی به دلیل سخت بودن مدل سازی دقیق آن ها، و بخشی به این خاطر که هیچ فرماندهی دوست ندارد اذعان کند که افراد تحت فرمان او ممکن است از فرمانش سرپیچی کنند). با توجه به این نقص، تحلیل گران نظامی در گذشته به دلیل سخت گیرانه تر و واقع گرایانه تر بودن، در رویکرداش به جنگ به بازی های جنگ تجاری روی آوردند. در ایالات متحده، James F. Dunnigan، یکی از دانشجویان برجسته جنگ و بنیانگذار ناشر بازی جنگ رومیزی تجاری Simulations Publications Incorporated (SPI، منحل شده)، در سال 1980 وارد دایره بازی جنگ پنتاگون شد تا با RAND و Science Applications Incorporated (SAI) روی توسعه مدلی واقعی تر همکاری کند. نتیجه این همکاری، SAS (شبیه سازی تحلیل استراتژیک)، هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرد. مشکل عامل انسانی عنصری حیاتی در توسعه Jeremiah در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور در دهه 1980 بود. تحقیقات Lulejian و همکارانش مشخص کرد که ارزیابی احتمال زنده ماندن فرد توسط هر سرباز، معیار اصلی درک این است که چرا و چه زمانی واحد های رزمی ناکارآمد می شوند. در حالی که تحقیق آن ها براساس مقیاس های زمانی روزانه بود، K. E. Froeschner، توسعه دهنده Jeremiah، این اصل را در گام های 10 ثانیه ای شبیه سازی کامپیوتری اعمال کرد. نتیجه، درجه بالایی از همبستگی با فعالیت های اندازه گیری شده ای بود که داده های با جزئیاتی از آن ها از گزارش های اندک جنگ جهانی دوم، عملیات های تانک های اسرائیلی در بلندی های جولان و تمرین های زنده انجام شده در Hunter liggett Military Reservation در کالیفرنیا، موجود بود. Jeremiah باعث توسعه Janus توسط محققان دیگر گشت و "الگوریتم Jeremiah" به دلایل اقتصادی (Janus ابتدا روی رایانه کوچکی اجرا می شد) و دلایلی که در بالا گفته شد – بعضی در ارتش (بیشتر افراد رده پایین) علاقه ای به ایده سرپیچی از دستورات نداشتند، پاک شد. با این حال ژنرال هایی که Jeremiah را تجربه کردند و الگوریتم اش را در عمل دیدند معمولا افراد درخوری بودند و اعتبار رویکرد را تشخیص دادند. همه موارد فوق بدین معنی است که مدل‌ های جنگ را نباید بیش از آنچه که هستند در نظر گرفت: تلاشی غیر تجویزی برای اطلاع ‌رسانی به فرآیند تصمیم‌گیری. خطرات تلقی شبیه سازی نظامی به عنوان حقیقتی تردید ناپذیر در داستانی که در پایان جنگ ویتنام منتشر شد، نشان داده شده است که یک سری شبیه سازی با اسم رمز سیگما بین سال های 1964 و 1969 به شدت بازی می شد (حتی عکسی از رئیس جمهور Lyndon Johnson در حالی که در زمان Khe Sanh روبروی یک میز شنی جنگی ایستاده نیز منتشر شد ). این دوره یکی از باور های بزرگ به ارزش شبیه ‌سازی ‌های نظامی بود که بر پشتوانه موفقیت اثبات شده تحقیقات عملیاتی (یا OR) در طول جنگ جهانی دوم و قدرت رو به رشد رایانه ‌ها در مدیریت حجم زیادی از داده ‌ها بود. داستان مربوط به یک دستیار خیالی در دولت ریچارد نیکسون بود که وقتی نیکسون در سال 1969 دولت را به دست گرفت، تمام داده ‌های موجود در ایالات متحده مربوط به هر دو کشور را به یک مدل کامپیوتری خوراند - جمعیت، تولید ناخالص ملی، قدرت نسبی نظامی، ظرفیت تولید، تعداد تانک، هواپیما و مانند آن. سپس دستیار این سؤال را از مدل پرسید: "چه زمانی برنده خواهیم شد؟" ظاهرا رایانه پاسخ داد: "شما در سال 1964 برنده شدید!"

تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین پیاده نظام -2 راست : استحکامات ارتش روسیه در نزدیکی شهر دونتسک چپ : استحکامات ارتش روسیه در نزدیکی کرمینا در همین زمینه ، لازم به ذکر است که کاربرد" گروه های رزمی هجومی" ، از نزدیک به نیم قرن پیش ازاین در دکترین نظامی اتحاد شوروی سابق و سپس روسیه فدرال ، جایگاه مهمی را در اختیار داشتند ، ولی از ده سال پیش تا کنون ، ارتش روسیه دستورالعمل های جدید و به روز شده ای را برای این واحدها مدون نموده بود که با جزئیات قابل توجه ، سازمان رزم و استفاده از آنها را تشریح می نمود . ( یک نکته ای هست ... در خصوص اصلاحات سردیکوف در ارتش روسیه ، در همین تاپیک مطلبی نوشته شد که دیدگاه غربی و تقریباً جهت دار بود .. این مساله درآینده ، با جزئیات بیشتری تقدیم دوستان عزیز در انجمن میلیتاری خواهد شد .م ) بعنوان مثال ، شیوه حفر سنگرهای تعجیلی در خطوط تماس در زمان حمله ، شیوه استفاده از توپخانه ، نحوه کاربرد زرهی در حوزه پشتیبانی آتش دورایستا و بصورت مستقل ( انتقادی که به شیوه رزم روسی در خصوص استفاده از تانک بعنوان توپخانه متحرک وارد است ، احتمالا به همین مساله مرتبط باید باشد .م ) ، استفاده از عناصر پیاده ویژه ، تقسیم جوخه های پیاده به تیم های آتش سه تا پنج نفره ، در این دستورالعمل ها موجود است (تشریح این موارد بسیار طولانی و احتمالا حوصله سر بر خواهد بود ولی درصورت وجود فرصت ، این موارد قابل توضیح است .م ) . راست : نصب دندان اژدها در Sovkhoznoye ( کریمه ) چپ : استحکامات ارتش روسیه در نزدیکی Olhynka (دونتسک ) علاوه براین ، دکترین رزمی ارتش روسیه ، هیچ تمایزی میان واحدهای پیاده نظام تخصصی که ستون فقرات گروه های تهاجمی را تشکیل می دهد با واحدهای یکبار مصرف موجود در آنها ، قائل نشده و ناتوانی این یگانها در تاثیرگذاری برصحنه نبرد احتمالا از این مساله ناشی می شود ( بعبارت بهتر ، به احتمال زیاد ، منظور نویسنده این هست که روسها امکان تفاوت گذاری در کاربرد نیروی آموزش دیده و مسلح تر و نیروی عادی را ندارند و عملکرد ضعیف این واحدها ناشی از همین مساله هست . درواقع ، عناصر آموزش دیده تر ، درست به مانند نیروهای عادی در صحنه رزم بکار گرفته می شوند .م ) در زمان اجرای عملیات دفاعی ، ارتش روسیه ، مواضع مورد نظر را با واحدهایی در مقیاس جوخه ، اشغال کرده ، در حالی که مجموعه متراکمی از میدان های مین ، سیم خاردار ، خندق های ضد تانک ، سازه های بتونی دندان اژدها و حتی سازه های فلزی خورشیدی/ضربدری در جلوی این مواضع کشیده می شود و همزمان ، آتش توپخانه سنگین ، از این نیروها پشتیبانی می نماید . در صورتی که به هر دلیلی ، این نیروها مجبور شوند مواضع فوق را بسمت عقب ، تخلیه کنند (یعنی دست به عقب نشینی بزنند ) ابتدا توپخانه پشت سر با اجرای آتش سد کننده ، یک حائل ایجاد نموده و به یگانها اجازه می دهد تا با فرصت عقب نشینی کنند ( البته این امر الزماً در همه شرایط اجرا نمی شود ، کما اینکه در جریان عملیات ارتش اوکراین در شرق این کشور ، روسها آنچنان با سرعت عقب نشینی کردند که بعضاً سخت افزارها در محورهایی که قبلا در آن مستقر بودند ، جا می ماند ، بعبارت بهتر ، شدت حملات ارتش کیف یا غافلگیری ایجاد شده ، به گونه ای بود که امکان دست زدن به عقب نشینی با فرصت وجود نداشت .م ) راست : استحکامات ارتش روسیه در بردیانسک ( ترکیب دندان اژدها و خندق های ضد تانک ) نکته : این نوع سازه ها برای مخاطب آشنا نیست ؟! چپ : استحکامات ارتش روسیه در نزدیکی میخائلووفکا ( زاپوروژنیه ) با این وجود ، بررسی تحلیل های میل بلاگرهای روسی و غربی نشان میدهد که عملیات دفاعی موضعی ارتش روسیه زیر انتقادات شدید قرار داشته ولی برخی معتقدند علت عقب نشینی های سریع روسها ، اتخاذ سیاست حفظ نیرو به جای حفظ زمین است و مسکو تلاش می کند تا برای ادامه اجرای تاکتیک های دفاع متحرک ، از بروز تلفات غیرضروری جلوگیری بعمل آورد و متقابلا ، توان لازم را برای بازپسگیری مواضع از دست رفته ، ذخیره کنند ( البته یک نکته ای این وسط باید مورد توجه قرار گیرد ، یک بررسی سریع از شیوه عملیات روسها در شرق اوکراین در تابستان سال 2022 نشان میدهد که بدلیل غافلگیری شدید ، اصولا روسها فاقد سازماندهی مناسب برای دست زدن به ضدحمله سریع پس از عقب نشینی بودند که ناشی از یکدست نبودن یگانهای رزمی سرزمینی در حوزه فرماندهی و متفاوت بودن سطح آموزش های آنها بود .م ) یک موضع خمپاره انداز نکته قابل توجه در دکترین رزمی روسیه آن است که مفاد این سند ، تاکید قابل توجهی را بر اجرای آتش مستقیم ( زرهی ) و غیر مستقیم ( توپخانه ) در زمان حفر مواضع دفاعی جدید توسط واحدهای پیاده – مهندسی ، دارد تا جایی که کارشناسان روسی معتقدند که در صورت عدم وجود سامانه های مهندسی ، پرسنل باید با دست اقدام به چنین کاری کنند و موقعیت خود را بهبود بخشند . در چنین حالتی ، هر زمان ، روسها مبادرت به پیشروی می کنند ، بلافاصله پس از تثبیت ، کار حفر سنگر و مواضع استراحت –شلیک شروع شده و پس از مدتی ، موضع مورد نظر ، آماده عملیات دفاعی می شود ( براساس تجربه سربازان اوکراینی ، حداکثر زمان مورد نیاز برای ایجاد یک خط دفاعی مناسب برای روسها ، حدود 12 ساعت است و اگر قرار باشد اجرای یک ضدحمله از سوی ارتش کیف با موفقیت همراه گردد ، باید قبل از اتمام این محدوده زمانی صورت گیرد .م ) راست : یک نمونه از استحکامات ارتش روسیه در ساحل چپ دنیپرو چپ : استحکامات ارتش روسیه در نزدیکی Honcharivka ( استان لوهانسک ) درواقع ، ارتش روسیه برای چنین کاری ، از پوشش جنگلی در دسترس ، مثل تنه درختان ، برای ساخت مواضع توپخانه سبک- نیمه سنگین ( خمپاره اندازها ) تیربار ( و احتمالا سنگرهای اجتماعی .م ) استفاده می کند و درصورت امکان ، این مواضع با بتون تقویت می شود ( هر چند استفاده از بتون در خطوط مقدم مقداری بعید به نظر می رسد.م ) علاوه براین ، ظاهرا ارتش روسیه تمایل زیادی به استفاده از موقعیت های فریب دهنده ( مثل سنگرهای خمپاره انداز یا تیربار ) ندارد تا تمرکز باعث تقسیم آتش توپخانه ارتش اوکراین شود ( این روند در واحدهای مختلف ارتش روسیه در سطوح مختلف مشاهده شده ، یعنی بعضی واحدها دست به ایجاد مواضع فریب دهنده می زنند و برخی نیز تمایلی به این کار از خودشان نشان نمیدهند .م ) راست : استحکامات ارتش روسیه در توکماک حفر مواضع دفاعی ، عمود بر خطوط ارتباطی/مواصلاتی ، عجیب با یک جنگ در خاورمیانه ، شباهت دارد چپ :استحکامات ارتش روسیه در Yehorivka (دونتسک) به اعتقاد افسران ارشد اوکراینی ، گرچه مهارت روسها در ایجاد خطوط دفاعی قابل توجه است ولی ظاهرا در دکترین رزمی روسیه استفاده از سنگرهای کمین ( که معمولا جلوتر از خطوط دفاعی اصلی ایجاد می شود ) چندان رایج نیست ودر مقابل ، ضمن استفاده از واحدهای پیاده نظام یکبارمصرف برای برعهده گرفتن ماموریتهای شناسایی فعال (شناسایی حین رزم .م ) ، حضور پهپاد بسیار معمول تر بوده و این نشان میدهد که روسها تمایلی به افشای شیوه عمل خود از طریق اعزام واحدهای کمین ندارند . درجه دارانی که از آغاز عملیات دفاعی ارتش روسیه در اوکراین ( لیسیچانسک به بعد ) با روسها مواجه داشتند ، معتقدند که ارتش روسیه ، در هرزمان ، حدود 25 تا 50 فروند پهپاد را بین خط پیشروی دشمن و خط نخست خودی ( که معمولافاصله ای در حدود 10 کیلومتر است ) را بصورت فعال درآسمان حفظ می کنند تا اشراف بیشتری بر صحنه وجود داشته باشد . به گفته تحلیلگران غربی ، سازمان رزم فعلی ارتش روسیه ، یک مسیر ناهموار ولی منسجم را برای نیروی زمینی این کشور ، به نمایش می گذارد ، چراکه علیرغم وجود توانایی در بسیج پرسنل نظامی در تعداد بالا از سوی ارتش روسیه ، کیفیت رزمی یگانها بسیار پائین بوده و از کمبود مزمن آموزش رنج می برند که این روند ، یعنی جذب و استفاده از نیروی انساند فاقد آموزش کافی می تواند فشار مضاعفی را بر اجزای مختلف نیروی زمینی ایجاد نماید (این دقیقا همون مشکلی هست که نیروهای مسلح ایران بدلیل دکترین زمین محور ، احتمالا با آن روبرو شده یا خواهند شد .م ) این وضعیت سبب شده تا میزان تلفات در واحدهای پیاده یکبار مصرف ، بسیار بالا باشد و برعکس ، بدلیل اینکه یگانهایی آموزش دیده ، غالبا در عقبه نگه داشته می شوند و بیشتر در آفند یا دفاع از مواضع از پیش آماده شده ، کاربرد دارند ، این فرصت را در اختیار ارتش قرار می دهند تا مهارت آنها را بیشتر کنند ( ظاهرا اتخاذ سیاست دوگانه ازسوی مسکو برای جذب نیروی ساده با آموزش محدود در کنار استخدام نیروی قراردادی از سوی وزارت دفاع ، به معنای تامین همزمان پرسنل برای یگان های پیاده یکبار مصرف و واحدهای پیاده تخصصی است .م ) زره تن پوش ( بادی آرمور ) ZhZL-74 روسی که توسط ارتش اوکراین به غنیمت گرفته شده به ساختار فلس مانند این زره تن پوش دقت کنید اما وضعیت برای یگانهای پیاده تخصصی ، چندان مطلوب نیست ، چرا که این نیروها نیز اغلب فاقد تجهیزات جدید و به روز ، یعنی تن پوش های زرهی ( بادی آرمور ) سلاح های جدید و تجهیزات جانبی نظیر دوربین های دید درشب و ... بوده و این بدان معناست که واحدهای فوق ، میتوانند موثر باشند ولی میزان تلفات درآنها چندان تفاوتی با یگانهای پیاده یکبارمصرف ندارد . از سویی دیگر ، زمانی که واحدهای فوق ، بدلیل الزام صحنه درگیری ، در بدترین شرایط ممکن به نبرد اعزام می شوند ( مثلا استفاده از واحدهای تفنگدار دریایی یا هوابرد در نبردهای شهری .م ) معمولا خطرناکترین ماموریتها بدانها محول شده و درنتیجه ، مستعد بروز تلفات بالا می شوند . علاوه برموارد فوق ، صلاحیت رزمی این واحدها از یک یگان به یگان دیگر متفاوت بوده ( یعنی یگانها بلحاظ کیفیت رزمی در یک سطح قرار ندارند .م ) و با از دست رفتن یک واحد ، احتمال اینکه یگان جایگزین ، با همان کیفیت عمل کنند ، بسیار پائین است . بعنوان مثال ، واحدهای هوابرد و تفنگدار دریایی ، بدلیل تلفات بالا در ششم ماه نخست جنگ ، به عقب کشیده شده و مورد بازسازی قرار گرفتند ولی کیفیت یگان بازسازی شده ، براساس مشاهدات صورت گرفته ، با یگان پیشین شباهتی نداشته و پائین تر ارزیابی می شود . این درحالی است که دستمزدهای بالاتر باعث میشود پرسنل حرفه ای به سازمان هایی مثل واگنر محلق شوند و این روند ، ارتش را از نیروهای مجرب ، خالی می کند . بااین حال ، فرماندهان اوکراینی معتقدند که بحرانی ترین و در عین حال ، بی ثبات ترین عامل در ارزیابی واحدهای رزمی ارتش روسیه ، روحیه رزمی آنها محسوب می شود . با سخت گیری بیشتر دادگاه های روسیه در خصوص عناصر فراری از خدمت ، مشاهده مواردی نظیر رهاکردن همرزمان مجروح افزایش پیدا کرده ، حضور چرخشی نیروها در خطوط مقدم ، کمتر شده و خستگی مفرط در واحدهای روسی بخوبی قابل مشاهده است . بر روی کاغذ ، چنین وضعیتی ، شکنندگی شدید یگانهای رزمی روسیه را به نمایش می گذارد ولی درعمل ، پرسنل ارتش روسیه توانسته اند مجازت های سنگین دادگاه های نظامی را بدون فروپاشی روحی ، تحمل کنند ولی مشکلات بین فردی در داخل واحدها روبه فزونی گرفته و هماهنگی و انسجام کمتر از گذشته دیده می شود که این باعث میشود تا یگانهای روسی در دفاع ، ضعیف تر عمل کرده و متقابلا" میزان قدرت آفندی آنها کاهش پیدا کند . در جهت عکس چرخش عقربه های ساعت 1- استحکامات ارتش روسیه در نزدیکی سولدار (Soledar) 2- استحکامات ارتش روسیه در محور Pokrovske (دونتسک ) 3- استحکامات مرزی ارتش روسیه در مرز مشترک با بلاروس 4- استحکامات ارتش روسیه درنزدیکی Zaitseve (دونتسک ) پی نوشت : 1- ادامه دارد ... ( حوزه بعدی مورد مطالعه ، رسته مهندسی - رزمی ارتش روسیه در بازه زمانی فوریه 2022- ژوئیه 2023 می باشد ) 2 -استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

برخی خبرهای مهم امروز: 1- الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهور بلاروس روز پنجشنبه گفت یوگنی پریگوژین فرمانده گروه شبه نظامی واگنر در بلاروس نیست و در حال حاضر در روسیه هست. وی تأکید کرد جنگجویان گروه شبه نظامی واگنر در حال حاضر در اردوگاه دائمی خود در اوکراین مستقر هستند و نه در بلاروس. به علاوه، لئونید کاسینسکی، افسر وزارت دفاع بلاروس که در اردوگاه تازه تاسیس تسل و در جمع خبرنگاران حضور داشت، به نوبه خود در پاسخ به سئوال خبرنگاری در خصوص حضور گروه واگنر در اردوگاه تسل گفت: چنانچه به دنبال این گروه هستید، نمی‌توانید آن‌ها در این اردوگاه پیدا کنید. منبع: مشرق نیوز ما که آخر نفهمیدیم پریگوژین داره چی کار میکنه؟! شاید روس ها می خان دوباره از واگنری ها دوباره کمک بگیرند! 2- ولادیمیر روگوف، نماینده منصوب روسیه در منطقه زاپروژیا گفت که نیروهای اوکراین مواضع خود در نزدیکی روستای «پیاتیخاتکی» در منطقه زاپروژیا را ترک کرده‌اند. روگوف اظهار داشت: دشمن به طور کامل مواضع خود در روستای پیاتیخاتکی را ترک کرده و این اتفاق خیلی ناگهانی افتاده است. به باور روگوف، دلیل عقب‌نشینی اوکراین می‌تواند تجدید قوا برای حمله از محوری دیگر باشد. وی افزود: زمان مشخص می‌کند که آنها چرا مواضع‌شان را ترک کردند اما تلفات خیلی سنگینی را متحمل شدند. منبع: مشرق نیوز در خبرها بود که روسیه و اوکراین همدیگر رو به تلاش برای فاجعه اتمی عمدی در ژاپروژیا متهم می کنند. ممکنه این عقب نشینی مربوط به این اتفاق باشه! 3- نخست وزیر انگلیس، ریشی سوناک گفت که بریتانیا به کنوانسیونی متعهد است که استفاده از بمب‌های خوشه‌ای را "ممنوع" می‌کند. پس از موافقت ایالات متحده برای عرضه آن‌ها به اوکراین. نخست وزیر بریتانیا تاکید کرد که بریتانیا یکی از کشورهایی است که سلاح های بحث برانگیز را که سابقه کشتار غیرنظامیان را دارند، ممنوع کرده است. منبع: بی بی سی یعنی بقیه کارهای انگلیس در جهت حمایت از غیرنظامیانه؟! 4- بازگشت 5 فرماندهان آروف به اوکراین از ترکیه پیام اردوغان به مسکو: به فرماندهان آزوف اجازه داده شد از ترکیه به اوکراین بازگردند!!! هر پنج فرمانده آزوف در کنار تیپ 36 تفنگداران دریایی اوکراین جنگیدند. آنها پس از آزادسازی کارخانه آزوفستال در ماریوپول در ماه مه 2022 تسلیم شدند. پس از مبادله زندانیان، آنها به ترکیه منتقل شدند و با توافق با آنکارا در بازداشت خانگی به سر بردند. بازگشت فرماندهان آزوف به اوکراین سیگنال مهمی از سوی اردوغان به مسکو به نظر می رسد. برخی کارشناسان تصور می کردند که این می تواند نتیجه تصمیم روسیه برای توقف معامله غلات باشد که ممکن است در آینده نزدیک فاش شود. قرارداد غلات تا 17 جولای ادامه دارد. رهبر ترکیه قصد دارد تا زمانی که ممکن است تمدید کند. با این حال، مسکو دائماً هشدار داده است که بخشی از توافق که منافع روسیه را برآورده می کند، هنوز توسط شرکت کنندگان نادیده گرفته می شود. منبع: الجزیره + southfront 5- پهپادهای روسی تأسیسات نظامی را در مناطق عقب اوکراین منهدم کردند (احتمالا شاهد بودند). هشدار هوایی در مناطق دنیپروپتروفسک، کیروووگراد، میکولایف، پولتاوا، سومی، خارکف و چرکاسی و همچنین در مناطق تحت کنترل نیروهای اوکراینی در جمهوری خلق دونتسک، زاپوروژیه و خرسون به صدا درآمد. مقامات اوکراینی این انفجارها را با کار نیروهای دفاع هوایی اوکراین که در تلاش برای رهگیری پهپادهای روسی بودند، توضیح دادند. اما آنها نتوانستند اهداف خود را ساقط کنند. فرماندار منطقه دنیپروپتریوسک تایید کرد که پهپادهای روسی اهدافی را در کریو ریه مورد اصابت قرار دادند. به گفته وی، این حملات ظاهراً یک شرکت کشاورزی غیرنظامی را ویران کرده است. به گفته مقامات محلی، دو آتش سوزی بزرگ در محل رخ داده و مساحتی حدود 300 متر مربع را در بر گرفته است. منبع: southfront 6- روسیه در شرق اوکراین تهاجم آغاز کرد. ستاد کل اوکراین اعلام کرد که نیروهای مسکو برای پیشروی در مناطق شرقی دونتسک و لوهانسک تلاش کردند. منبع: skynews 7- اوضاع آرام در اوکراین و زندگی پر از آسایش مردم با توجه به اینکه اوکراین ضد حمله خود علیه نیروهای روسی را به خوبی ادامه می دهد، اوکراین مدعی است که در حال پیشروی مداوم به سمت شهر شرقی باخموت در منطقه دونتسک است. در حالی که حملات متناوب روسیه همچنان جان غیرنظامیان را می گیرد، بسیاری از اوکراینی ها حتی پس از 500 روز درگیری به کارهای روزمره خود ادامه می دهند (!). منبع: یورونیوز 8- تلافات روسیه از دیدگاه وزارت دفاع اوکراین در 500 روز از آغاز نبرد The total combat losses of the enemy from 24.02.22 to 08.07.23 were approximately: personnel ‒ about 233440 (+630) persons were liquidated, tanks ‒ 4074 (+4), APV ‒ 7953 (+9), artillery systems – 4346 (+16), MLRS – 661 (+3), Anti-aircraft warfare systems ‒ 410 (+2), aircraft – 315 (+0), helicopters – 309 (+0), UAV operational-tactical level – 3666 (+14), cruise missiles ‒ 1271 (+0), warships / boats ‒ 18 (+0), vehicles and fuel tanks – 6914 (+16), special equipment ‒ 619 (+7). منبع: وزارت دفاع اوکراین

وزارت دفاع آمریکا بسته کمک امنیتی 800 میلیون دلاری را برای اوکراین اعلام کرد وزارت دفاع یک بسته کمک امنیتی اضافی تا سقف 800 میلیون دلار را با هدف ارائه قابلیت‌های کلیدی برای حمایت از عملیات ضد تهاجمی اوکراین و دفاع در برابر جنگ تجاوزکارانه روسیه اعلام کرد. این بسته همچنین شامل سیستم‌ها و مهمات توپخانه‌ای اضافی، از جمله مهمات دو منظوره بهبود یافته متعارف یا DPICM است که پنتاگون برای اولین بار پس از رایزنی گسترده با کنگره و متحدان ایالات متحده در اختیار اوکراین قرار می‌دهد. مهمات تازه وارد شده، که از ذخایر وزارت دفاع تهیه خواهد شد، برای پراکنده کردن مهمات فرعی از هوا طراحی شده است و به اوکراین اجازه می دهد تا بخش های وسیعی از نیروها و تجهیزات مستقر روسیه را هدف قرار دهد (مترجم: کلاسترها - جنگ متاسفانه داره جالب میشه!). در اعلام آخرین بسته، معاون وزیر دفاع در امور سیاست، کالین اچ. کال، گفت که پنتاگون در حال ارائه قابلیت های جدید به اوکراین برای پاسخگویی به "فوریت لحظه" در حالی که اوکراینی ها به حملات متقابل خود ادامه می دهند. او گفت: این برای اطمینان از این است که اوکراینی ها به آنچه نیاز دارند اعتماد دارند، اما صادقانه بگویم که روس ها نیز می دانند که اوکراینی ها در بازی باقی خواهند ماند (مترجم: پشت پرده خبریه؟!). کال خاطرنشان کرد که با اعلام این خبر، ایالات متحده قادر خواهد بود فوراً صدها هزار گلوله توپخانه را در یک مقطع حساس از حمله به اوکراین ارائه کند (مترجم: چاخان نکن!). او گفت: «این تصمیم تضمین می‌کند که ما می‌توانیم با رساندن ما به نقطه‌ای که ماهانه مهمات توپخانه کافی در سراسر ائتلاف تولید می‌کنیم، حمایت خود را از اوکراین حفظ کنیم.» پنتاگون در حصول این تصمیم، خطر بالقوه ای را که این گلوله ها می تواند برای جمعیت غیرنظامی در مناطقی که گلوله ها در آنجا مستقر هستند ایجاد کند، ارزیابی کرد. گلوله‌های خاصی که به میدان می‌روند، دارای نرخ تیربار یا نرخ گلوله‌های فرعی منفجر نشده آزاد شده از هر دور، 2.35 درصد ارزیابی شده‌اند (مترجم: عمرا !). این در تضاد با مهمات خوشه‌ای است که روسیه از زمان شروع جنگ در سرتاسر اوکراین به کار می‌برد و نرخ گلوله آن تا 40 درصد می‌رسد. پنتاگون همچنین با اوکراین همکاری می کند تا خطرات مرتبط با مهمات را به حداقل برساند. مقامات اوکراینی تضمین‌های کتبی به ایالات متحده داده‌اند که از این قابلیت به‌طور مسئولانه استفاده می‌کنند و از دور در محیط‌های شهری پرجمعیت غیرنظامی استفاده نخواهند کرد. اوکراین همچنین متعهد شده است که پس از پایان درگیری، تلاش‌های مین‌زدایی را انجام دهد تا تأثیر بالقوه این حملات بر غیرنظامیان را به حداقل برساند (مترجم: عجببببب!). ایالات متحده بیش از 95 میلیون دلار برای تلاش های مین زدایی اوکراین کمک کرده است. آخرین دور کمک ها، چهل و دومین کاهش تجهیزات موجودی وزارت دفاع برای اوکراین از اوت 2021 است. دولت بایدن بیش از 41.3 میلیارد دلار کمک امنیتی به اوکراین از آغاز تهاجم روسیه در فوریه 2022 متعهد شده است. کال گفت: «پرزیدنت بایدن در یک سال و نیم گذشته به صراحت گفته است که ما تا زمانی که طول بکشد از اوکراین حمایت خواهیم کرد. او گفت: «در طول جنگ منتخب شرور کرملین (مترجم: بی ادب، یادتون رفته هر جای دنیا جنگی پیش بیاد حداقل یه ردی ازتون به جا مانده؟! پوتین شرور هست اما شما مادر شرارتید) ، نیروهای اوکراینی به طور مؤثر از کمک‌ها استفاده کرده و شجاعت و مهارت فوق‌العاده‌ای از خود نشان داده‌اند. مبارزه اوکراین یک ماراتن است، نه یک دوی سرعت (مترجم: روس ها فکرش رو هم نمی کردند به این وضعیت گرفتار بشوند!). بنابراین ما به ارائه قابلیت‌های فوری اوکراین که برای رسیدن به آن لحظه به آن نیاز دارد، و همچنین آنچه که برای درازمدت خود در برابر تجاوز روسیه به آن نیاز دارد، ارائه خواهیم کرد.» لیست تجهیزات: - موشک های پَک ۲ و ۳ برای سامانه پدافندی پاتریوت - مهمات برای راکت انداز هیمارس - موشک نیمه فعال راداری AIM-۷ اسپارو جهت استفاده در سامانه های پدافندی - بمب های هدایت دقیق JDAM - ۳۲ عراده خودروی رزمی M۲A۲ بردلی - ۳۲ عراده نفربر استرایکر - موشک های دوشپرتاب استینگر - تجهیزات مین روبی - ۳۱ هویتزر ۱۵۵ میلی متری(احتمالا M۷۷۷A۲) - مهمات برای توپخانه ۱۵۵ میلی متری به اضافه مهمات DPICM(گلوله خوشه ای توپخانه) - مهمات برای توپخانه ۱۰۵ میلی متری - موشک های ضد زره جاولین - موشک های ضد زره تاو - راکت های ضدزره(نامشخص) - پهپاد شناسایی پنگوئن - ۲۷ دستگاه خودروی تاکتیکی برای بازیابی تجهیزات - ۱۰ دستگاه خودروی تاکتیکی برای یدک کشی تجهیزات - بیش از ۲۸ میلیون فشنگ در کنار نارنجک - مهمات و تجهیزات جهت پاکسازی و تخریب موانع - قطعات یدکی و تجهیزات میدانی دیگر منبع: https://www.defense.gov/News/News-Stories/Article/Article/3451905/dod-announces-800m-security-assistance-package-for-ukraine https://www.mashreghnews.ir/news/1506333/جزئیات-بسته-تسلیحاتی-جدید-آمریکا-برای-اوکراین-مهمات-خوشه-ای

احتمالا جاولین و اسپایک و NLAW و باقی رفقا را جمع کرده آورده براشون مهندسی معکوس کنیم. جدای از شوخی نتانیاهو جالبه برای اینکه توجیه کنه سلاح ندادن به اکراین را ادعا کرده میترسیم این سلاح ها را به ایران بفرسته و پس فردا تو جبهه ببینیم داریم با سلاح های مشابه شلاح های خودمون مقابله میکنیم و ادعا کرده بود همین حالاشم جاولین و NLAW رسیده دست ایران.

بسم ا... پیدا شدن سرو کله یکفروند IL-76 MD نیروی هوایی روسیه در ایران ... به توپ GSh-23 بخش تحتانی سکان عمودی دقت کنید برای آوردن چیزی آمده یا برای بُردن ؟!!!

انتقال تسلیحات و ادوات سنگین نیروهای مسلح به غرب کشور فرصت ایران به اقلیم کردستان عراق پیرامون خلع سلاح گروه‌های تروریستی رو به پایان است و در صورت عدم رضایت ایران از اقدامات اقلیم دور جدیدی از حملات علیه مقرهای تروریست‌ها در اقلیم کردستان عراق انجام خواهد شد. وستانیوز

بُرشی از روند توسعه سازمان رزم واحدهای تفنگدار دریایی ناخدا هوشنگ صمدی در کتاب خاطرات خود بنام "تکاوران نیروی دریایی در خرمشهر می نویسد: سال 1357 باید آمادگی پیدا می کردیم که به عنوان تک یگان سازمانی در ارتش پرچم مخصوص داشته باشیم. پرچم را باید از دست شاه می گرفتیم. بنابر این برای مراسم دریافت پرچم از هر لحاظ باید آمادگی پیدا می کردیم. پرسنل باید به لحاظ آموزش های نظامی، عملیات نمایشی، وضع ظاهری و آراستگی و هماهنگی های لازم برای رژه در مقابل پهلوی دوم آماده می شدند. پرچم تکاوران را ناخدا فیوزی از دست وی دریافت کرد. او پس از دیدن سان به اتاق توجیه (بریفینگ) آمد. دریاسالار حبیب اللهی فرمانده نیروی دریایی و معاونین نیرو هم همراه وی بودند.ما در دفتر فرماندهی گردان تکاوران یک برد بزرگ داشتیم که روی آن نقشه ده سال آینده خودمان را ترسیم کرده بودیم. بر اساس آن نقشه قرار بود تا سال 1366 و ظرف ده سال، تکاوران را از یک گردان به سه لشگر افزایش بدهیم. در این مدت باید در همه پایگاه های نیروی دریایی در بوشهر، خرمشهر، چاه بهار، بندرعباس و حتی عسلویه و جزایر ایران در خلیج فارس تکاور مستقر می کردیم. مسئول تشریح برنامه ده ساله به پهلوی دوم هم من بودم. من به عنوان فرمانده گردان تکاوران دریایی، شروع کردم به گزارش دادن و تشریح برنامه ده ساله خودمان. حدود دو ساعت حرف زدم و درباره برنامه های روزانه، کوتاه مدت و بلندمدت گردان تکاوران برای او و همراهانش صحبت کردم و گزارش دادم. در این مدت پهلوی دوم ایستاده بود و به دقت به گزارش های من گوش می داد. صحبت هایم که تمام شد، وی گفت: "آقای ناخدا چرا ده سال؟ برای بعد از مرگ من می خواهید؟". دستپاچه شدم. گفتم: "خدا نکند قربان!!!!! شاه گفت: "بکنیدش پنج سال. پنج سال دیگر به همان جا برسیم". - اطاعت می کنم قربان! فرمانده نیروی دریایی هم احترام نظامی به جا آورد و گفت: "اطاعت می شود قربان" شاه بازدیدی کرد و سوار هلی کوپتر شد و رفت. تا شاه رفت، تیمسار حبیب اللهی همراه معاونانش آمدند به دفتر من و گفت: "این برد را می کنید پنج سال". جانشین نیرو که جزء همراهان بود گفت: "تیمسار کار مشکلی نیست. می خواهیم سالی هزار نفر بگیریم، از این به بعد دو هزار نفر می گیریم. در سال می خواهیم دویست تن تجهیزات بگیریم، چهارصد تن می گیریم. می شود پنج سال". تیمسار حبیب اللهی گفت: "هر کاری می خواهید بکنید. همین جا می مانید، کارها را می کنید و تحویل ناخدا می دهید و بعد برمی گردید تهران". در کمتر از 48 ساعت بُرد ده ساله را به پنج ساله تبدیل کردند. بر اساس برنامه ریزی جدید قرار شد تا سال 1362 ایران سه لشگر تکاور داشته باشد. البته کمی بعد و با شروع انقلاب اسلامی در ایران، همه برنامه ها متوقف شد و آن طرح رویایی ناتمام ماند ....

این رادار همون رادار هادی هست که در این عکس بشقابک هاش وصل نشده به عکس رادار هادی دقت کنید متوجه میشوید

لانچر متحرک هاوک : ادامه تصاویر: http://isna.ir/fa/imageReport/91082315048/%D8%B1%D8%B2%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%86-%D8%A2%D8%B3%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%88%D9%84%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%DB%B4