شیردال سوئدی در جنگ ماجرای تحویل جنگنده های جاس-39 گریپن به نیروی هوایی ارتش اوکراین براساس گزارش های منتشره از سوی دولت سوئد ، این کشور در حال بررسی تحویل (اهداء) تعدادی از جنگندهای گریپن عملیاتی خود به اوکراین است تا امکان دفاع بهتری در برابر روسیه از سوی این کشور صورت گیرد . این خبر بدنبال اخباری در رسانه ها مورد توجه قرار گرفت که در اوایل تابستان 2023 مقامات سوئدی خبر از آموزش خلبانان اوکراینی و خدمه زمینی نیروی هوایی این کشور به اوکراین بود و تحلیلگران به این نتیجه رسیده بودند که این کشور تمایل زیادی به این کار را از خود نشان میدهد . در این ارتباط ، رادیوی دولتی سوئد در برنامه 12 سپتامبر خود به نقل از منابع ناشناس ، از این تحویل خبرداد و مدعی شد که بحث درخصوص این مساله هنوز در جریان است . قابلیتهای رزمی جنگنده گریپن https://www.aparat.com/v/BRdDo با این حال ، برخی ناظران نظامی معتقدندکه هنوز توضیح قانع کننده ای در خصوص این سئوال که آیا تحویل این جنگنده ها ممکن است بر توانایی های نظامی این کشور تاثیرگذار باشد یا نه ، ارائه نشده و اینکه در چه بازه زمانی می توان برای جتهای تحویلی به اوکراین ، جایگزین پیدا کرد نیز داده ای وجود ندارد . در همین رابطه ، گفته میشود که نیروی هوایی اوکراین احتمالا بین 16 تا 18 فروند گریپن را تحویل خواهد گرفت که از نسخه C/D بوده و احتمالا از نمونه E نخواهد بود ، ولی با توجه به اینکه نشانه هایی وجود که دارد که ارتش سوئد مخالفتی را از خود نشان نمیدهد،اما روند تحویل افزون تر از آنچه که تصور می شد ، به درازا خواهد کشید . از آنجایی که دولت و مجلس سوئد باید درباره این تصمیم رای دهند ، اولین پرواز گریپن های اوکراینی حتی در تعداد محدود ، تا تابستان سال 2024 به وقوع نخواهد پیوست . تا این بازه زمانی ( سپتامبر 2023) دولت سوئد ، تنها به آموزش خدمه اوکراینی و پرسنل زمینی متعهد شده و خبرهایی در دست که نشان میدهد روند آموزش ها از کیفیت بالایی برخوردار بوده است . تاریخچه تصویری جنگنده گریپن https://www.aparat.com/v/ML4IY به گفته برخی تحلیلگران نظامی ، بهترین گزینه ممکن برای نیروی هوایی اوکراین ، نسخه C/D جنگنده گریپن است که بعنوان یک هواگرد رزمی سبک وزن و با کارایی بالا ، می تواند از روی باندهای نیمه آماده توسط خدمه فنی با آموزش متوسط به پرواز درآید . این جنگنده که به یک دستگاه پیشرانه مشتق شده از نمونه آمریکایی F-404 مجهز است ، مصرف سوخت بسیار بهینه ای را به نمایش می گذارد و درعین حال ، مجموعه متنوعی از سامانه های تسلیحاتی را با خود حمل می کند که این مساله در کنار رادار و سامانه های هدایتی و ناوبری و همچنین بازتاب راداری پائین ، گزینه ای مناسب برای اوکراین خواهد بود . در همین راستا ، برخی از ناظران نظامی بر این عقیده اند که گریپن به معنای واقعی کلمه ، برای دکترین رزمی فعلی اوکراین طراحی شده ولی به این دلیل که یک طرح سوئدی محسوب می شود ، پشتیبانی آن توسط ناتو و ایالات متحده ممکن است مقداری سخت باشد. ولی نکته اینجاست که نیروی هوایی سوئد در حال حاضر چه تعداد از گریپن های عملیاتی خود را می تواند به اوکراین تحویل دهد ؟! با این وجود ، گریپن ها قابلیت شلیک موشکهای فامد میتیور را دارند که برای اوکراین یک موهبت بزرگ خواهد بود . درصورت تحویل این جنگنده وموشکهای موصوف ، خلبانان اوکراینی ، مزیت قابل توجهی را بدست خواهند آورد تا در زمان اجرای ماموریتهای هوابه سطح در ارتفاع پائین ، بتوانند یک دفاع مطلوب را در برابر جتهای روسی بدست آورند . علاوه براین ، میتیور بعنوان یک موشک هوابه هوای دوربرد ، می تواند در مراحل مختلف پروازی ، چرخه مصرف سوخت را کنترل کند که این بدان معناست که در مرحله پایانی حمله هدف ، خلبان نگون بخت دشمن به سختی می تواند از چنگ این موشک فرار کند . علیرغم مزیت های مختلفی که تحویل گریپن به نیروی هوایی اوکراین ممکن است درپی داشته باشد ، مقامات سوئدی نگرانی های خود را در خصوص این تحویل ، پنهان نمی کنند . نیروی هوایی سوئد در حال حاضر ، چیزی در حدود 94 فروند جنگنده گریپن سری سی /دی در اختیار دارد و با وجود خرید نمونه E قصد دارد نمونه های قدیمی تر را تا پس از سال 2030 نیز همچنان در خدمت نگاه دارد تا جت جدیدی معرفی گردد ولی نکته اینجاست که با پیوستن سوئد به ناتو ، میزان تهدید روسیه علیه این کشور بیشتر شده و این بدان معناست که ارتش سوئد به جنگنده های بیشتری برای دفاع از فضای هوایی خود نیاز خواهد داشت . وزیر دفاع سوئد وزیر دفاع سوئد نیز در ماه می 2023 و در جریان مصاحبه ای با خبرگزاری های غربی به این نکته اشاره نمود که ما در حال حاضر برای دفاع از قلمرو خود به این جنگنده ها نیاز داریم ولی بررسی هایی در خصوص تحویل تعداد محدودی از این جنگنده ها به اوکراین در حال انجام است ولی این امکان وجود دارد که ارتش با این مساله موافقت نکند در حالی که احتمال رای منفی پارلمان سوئد نیز باید درنظر گرفت . گریپن E فراتر از بازی های سیاسی در داخل سوئد ، بخشی از سامانه های مورد استفاده در جنگنده گریپن ، نظیر پیشرانه یا سامانه های دقیق نصب شده درآن ، منشاء آمریکایی دارند و تحت قوانین کنترل صادرات فناوری آمریکایی قرار می گیرند ،هر چند با موافقت تحویل جنگنده های اف-16 این امر نباید چندان مشکلی حادی را پدید آورد . اما چیزی که گریپن ندارد ولی اف-16 ها آن را بخوبی در اختیار دارند ، ساختارهای آموزشی و پشتیبانی عظیمی است که درطول سالها برای جنگنده اف-16 فراهم شده است . با این وصف ، اگر نیروی هوایی اوکراین به گریپن علاقه دارد ، میتواند نسخه E را سفارش دهد و با توجه به اینکه اوکراین درآینده یک بازار تجاری پرسود نظامی خواهد بود ، از حالا هرکشوری زودتر سرمایه گذاری کند ، احتمالا سود بیشتر را برداشت خواهد کرد . پی نوشت : منبع1 منبع2 منبع3 منبع4 5- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

مروری بر تاریخچه و خدمت بالگرد Mil Mi-6 Hook قسمت دوم : بالگرد Mil Mi-6 رکورد های پروازی در سال 1958 میلادی ، دو نمونه اولیه این بالگرد در نمایشگاه هوایی نظامی سالانه در توشینو در نزدیکی مسکو ارائه شد. در طی سالیان بعد ، بالگرد Mil Mi-6 رکوردهای جدیدی را ثبت کرد. در ژوئن سال 1961 میلادی انجمن بالگرد آمریکا جایزه بین المللی Igor I. Sikorsky را به Mil's OKB به عنوان اولین بالگردی که در پرواز افقی از سرعت 300 کیلومتر در ساعت (186 مایل در ساعت) فراتر رفت ، اعطا کرد. در ماه سپتامبر سال 1962 میلادی ، تعدادی بالگرد Mil Mi-6 به خلبانی واسیلی کولوشنکو ، رافائل ایوانوویچ کاپرلیانس و بوریس کارپوویچ گالیتسکی ، 11 رکورد جدید جهانی را ثبت کردند. در 13 سپتامبر همان سال ، کاپرلیانس با بار 20117 کیلوگرم (44350 پوند) به ارتفاع 2738 متری (8985 فوت) رسید. خلبانان آزمایشی مشهور اتحاد شوروی ، به ترتیب از راست به چپ : واسیلی کولوشنکو ، رافائل ایوانوویچ کاپرلیانس و بوریس کارپوویچ گالیتسکی که رکورد های پروازی را با این بالگرد بر جا گذاشتند . نیروهای مسلح شوروی به قدری به بالگردهای سنگین نیاز داشتند که تصمیم دولت در مورد ورود به خدمت بالگرد Mil Mi-6 مدت ها قبل از تکمیل آزمایش های پذیرش رسمی (دسامبر 1962) گرفته شد . این بالگرد همچنین سریعتر از هر بالگرد دیگری بود. در 26 آگوست سال 1964 میلادی ، گالیتسکی در نزدیکی مسکو رکورد سرعت مطلق جهانی را با میانگین سرعت 340.15 کیلومتر در ساعت (211.35 مایل در ساعت) در یک مسیر 100 کیلومتری با سرعت بدون بار ثبت کرد. بالگرد Mil Mi-6 برای اولین بار در نمایشگاه هوایی پاریس در سال 1965 به نمایش گذاشته شد و توجه زیادی را به خود جلب کرد. ناتو به بالگرد روسی اسم رمز متمایز «هوک» اختصاص داد . ژوئن سال 1965 میلادی – عکس بالگرد Mil Mi-6 CCCP-06174 در جریان نمایشگاه هوایی پاریس (R. A. Scholefield) ورود به خدمت : بر اساس داده های جمع آوری شده، در مجموع 928 فروند بالگرد Mil Mi-6 ساخته شد. بیشتر این بالگردها توسط نیروهای مسلح شوروی استفاده شد . به غیر از یک دسته اولیه حدود 50 فروندی ، مابقی این بالگردها در کارخانه دولتی 168 در روستوف-آن-دان بین سال های 1957 تا 1980 ملادی ساخته شدند . بالگردهای در حال ساخت در کارخانه دولتی 168 در روستوف-آن-دان با گذشت سالها ، بالگرد Mil Mi-6 به تدریج بهبود یافت. اولین نمونه ی بهبود یافته ، یک نسخه عمومی جدید که از نظر خارجی و بسیار شبیه به سلف خود بود که Mil Mi-6A نامگذاری شد و در سال 1971 میلادی ظاهر شد . این نسخه در داشتن قطعاتی با عمر عملیاتی بیشتر و یک سیستم اویونیک جدید متفاوت بود . به عنوان مثال : سیستم اصلی هیدرولیک ، اصلاح و در یک سیستم واحد گنجانده شد. بالگرد Mil Mi-6A قادر به بلند کردن بار آویز بیشتر (تا 9000/19840 کیلوگرم بر پوند) بود و حداکثر وزن برخاست نیز افزایش یافته بود. این اجزای جدید به منظور افزایش عملکرد و عمر مفید بالگرد توسعه داده شده بودند. نقشه جزئیات تغییر یافته در بالگرد Mil Mi-6A صادرات بالگرد : بیش از 60 فروند بالگرد Mil Mi-6 در اختیار نیروهای مسلح چندین کشور در سراسر جهان قرار گرفت ، که همگی در حوزه نفوذ اتحاد جماهیر شوروی قرار داشتند. این کشورها به ترتیب حروف الفبا عبارتند از : · الجزایر . · بلاروس . · بلغارستان . · چین . · مصر . · اتیوپی . · اندونزی . · عراق . · قزاقستان . · لائوس . · پرو . · لهستان . · روسیه . · سوریه . · اوکراین . · ازبکستان . · ویتنام و · زیمبابوه . تحویل نمونه های صادراتی در سال 1964 میلادی آغاز شد . بالگرد Mil Mi-6نیروی هوایی مصر بالگرد Mil Mi-6در طول فعالیت طولانی خود که بیش از چهل سال به طول انجامید برای عملیات نظامی (مثلاً در ویتنام، افغانستان، چچن، قفقاز) مورد استفاده قرار گرفت و قهرمان رویدادهای تاریخی مانند اشغال پراگ در سال 1968 میلادی بود که چندین فروند برای انتقال کماندوهای شوروی به فرودگاه پراگ بکارگیری شدند . نمایش قدرت نظامیان کشورهای پیمان ورشو در ۲۱ اوت ۱۹۶۸ میلادی در شهر پراگ تولید این بالگرد در اوایل دهه 80 میلادی متوقف شد و جای خود را به بالگرد Mil Mi-26 "Halo" مدرن تر داد ، که از نظر ظاهری شبیه به سلف خود ، اما بزرگتر و قدرتمندتر است. بالگرد Mil Mi-26 "Halo" نمونه های غیر نظامی : استفاده غیرنظامی از بالگرد Mil Mi-6 به طور گسترده توسط خطوط هوایی Aeroflot روسیه برای : · ساخت خطوط لوله نفت و گاز . · خطوط برق . · پل ها . · آنتن ها و دکل گذاری . · حمل و نقل تجهیزات سنگین و وسایل نقلیه . · تامین زمین شناسان در مناطق دور افتاده . و غیره ، مورد استفاده قرار گرفت. این بالگرد روسی یک کامیون هوایی واقعی ، قوی ، مستحکم و همه کاره بود. نسخه ویژه ای از آن که به نام Mil Mi-6P شناخته می شود بصورت اختصاصی در سال 1965 میلادی برای خطوط هوایی آئروفلوت روسیه ساخته شد . بالگرد Mil Mi-6P خطوط هوایی Aeroflot روسیه بالگرد Mil Mi-6P دارای فضای داخلی به سبک خطوط هوایی بود و حداکثر 70 تا 80 مسافر را در خود جای می داد. در این نسخه ، درهای تاشوی عقب و سطح شیب دار بار با یک فیرینگ با شکل یکسان که دارای پله های هوایی جمع شونده در خط مرکزی بود ، جایگزین شد. کابین مسافری بالگرد Mil Mi-6P نسخه ای ازین بالگرد به نام Mil Mi-6PZh به صورت اختصاصی برای استفاده در عملیات اطفای حریق توسعه داده شد. این بالگرد می تواند تا 12000 لیتر آب را در یک مخزن داخلی حمل و آنها را از طریق یک نازل شکمی رها سازی کند. بالگرد Mil Mi-6PZh با یک مخزن برای مواد کف‌ساز، پمپ‌ها ، و دو لوله که به جلو بدنه لولا شده بودند ، با میله‌های سفت‌کننده عرضی مانند پله‌های نردبان تکمیل شد . بالگرد آتش نشان Mil Mi-6PZH در حال اطفای حریق از طریق نازل دماغه . بالگرد آتش نشان Mil Mi-6PZH در موزه هوانوردی روسیه نمای نازل دماغه در بالگرد آتش نشان Mil Mi-6PZH نمای داخلی و مخزن حمل اب در بالگرد آتش نشان Mil Mi-6PZH پمپ ها با کابل ها و قرقره هایی برای پمپاژ آب در در حالت هاور پایین می آمدند. این بالگرد همچنین می‌تواند شش کیسه لاستیکی حمل آب را که هر کدام 1.5 تن (3.307 پوند) عامل اطفای حریق را در خود جای داده بودند ، به محل آتش‌سوزی برساند . بالگرد آتش نشان Mil Mi-6PZH CCCP در نمایشگاه هوایی پاریس 1966 میلادی . بالگرد آتش نشان Mil Mi-6PZH CCCP پایان قسمت اول . . . ادامه دارد . . . مترجم : 951 برای گویا تر شدن موضوع و تکمیل متن اصلی ، تصاویری از منابع مختلف ، گردآوری و در متن اصلی گنجانده شده است . فقط برای میلیتاری منبع اصلی در پایان قسمت نهایی ، ذکر میگردد .

بامداد امروز ارتش اکراین با حدود 10 موشک کروز به اسکله نیرویی دریایی روسیه در بندر سواستوپل حمله کرد. 7 موشک کروز توسط پدافند سرنگون شده سه موشک باقی مانده به تاسیسات تعمیراتی روسها اصابت کرده که در نتیجه آن کشتی ابی خاکی مینسک و زیر دریایی روستوف که در حوضچه این تاسیسات در حال تعمیر بودن آسیب دیدن . شدت خسارت به این ادوات سنگین ارزیابی شده اما قابلیت تعمیر را دارند در این حملات 24 تن زخمی و 2 تن کشته شدن. البته لازم به ذکر است به طور کلی روند تعمیرات در این بندر بشدت کند بوده بطوری که یک زیردریایی بعد از 8 سال یعنی از سال 2014 تا 2202 درا ین تاسیسات بازسازی شد. در کنار این حملات چند قایق انتحاری بدون سرنشین اکراینی توط روسها در دهها کیلومتر آن طرف تر و در دریایی سیاه نابودن شدن همچنین گزارش شده چندین گروه از تفنگداران اکراینی تلاش های ناموفقی را برای رسیدن به سکو های گازی منطقه و همچنین شبه جزیره کریمه صورت داده اند روسها هم دوباره بندر ازمایل در دهانه رود دانوب به دریایی سیاه را با چندین فروند پهپاد شاهد هدف قرار داده که خسارتهای نسبتا سنگینی به تاسیسات منطقه وارد شد (کلا اکراینی ها حملات شاهد به اهداف غیر نظامی رو پوشش میدن) حمله چندین کودا کوپتر انتحاری به تانک روسی (احتمالا تی 90 ام) حمله سامانه هیمارس به راکت انداز گراد روسی یکی تانک روسی هدف دو کواد انتحاری اکراینی قرار گرفته . کواد اول بعد از برخورد بدون منفجر شدن متلاشی شده و کواد دوم هم به تانک روسی بدون وارد کردن آسیبی جدی اصابت کرده یک دیکوی راکت انداز روسی که هدف یک پهپاد انتحاری وارمیت ساخت لهستان قرار گرفته است. البته پهپاد بعد از برخورد منفجر نشده است ( کلا طرفین در حال استفاده گسترده از دیکو و ماکت ها هستن و درصدی از امار انهدام تجهیزاتی مربوط به دیکو ها میشه ) 5 دستگاه تانک تی55 که سالها در انبارها ارتش ورسیه نگهداری میشدن بعد از تعمیرات تحویل ارتش شدن روسها از این تانک ها به عنوان توپخانه متحرک استفاده می کند کواد انتحاری روسی ونفربرهای برادلی و ام 113 کواد انتحاری روسی و 2 نفربر بی ام پی اکراینی تکرار یک سکانس برای طرفین نظامیان روسی واکراینی در ابتدا هدف گلوله های توپ و بعد کواد انتحار قرار گرفته نظامیان اکراینی روسی جاده مرگ در رابوتینو در حومه رابوتینو به علت تسلط اتش روسها بروی منطقه چندین تانک و نفربر اکراینی طعمه موشکها کورنت روسی شده اند که مشهورترین آنها تانک چلنچر بوده است در کنار این تانک سه نفربر بی ام پی و ام 113 و در پشت سر انها چندین نفربرو خودر زرهی دیگر شکار شده قرار دارد همچنین روسها هفته گذشته یک تانک تی 64 ویک نفربر بی ام پی 1 را با موشک ضد زره منهدم کرده تمام تصاویر ادوات شکار شده بجز نفربر جدید بی ام پی 1 قبلا بنحوی منتشر شده است نقاط مشخص شده محل انهدام ادوات اکراینی در منطقه رابوتینو بوده در برخی نقاط چندین زرهپوش در کنار هم شکار شده اند لحظه انهدام تانک تی64 درا ین محل لحظه انهدام نفربر بی ام پی درا ین محل بعد از انتشار این تصویر منابع روسی به انتقاد از ارتش پرداخته که چرا قبل از عقب نشینی اقدام به تخریب این تانک نکرده اند. اما با انتشار تصاویر جدید از طرفین اکراینی ها مشخص شده خدمه روسی قبل از عقب نشینی اقدام به از کار انداختن کامل تانک کردن (شاید با پرتاب نارنجک و یا ریختن گازوئیل واتش زدن آن در داخل تانک) (کلا برخلاف تصور رایج ادوات زرهی بشدت مستعد خراب شدن هستن و گاهی اوقات زمان لازم برای رفع عیب به کمتراز یک دقیقه هم میرسه) سوخو 34 روسی مجهز به دو بمب هوا سرشی فاب 500 لحظه انهدام یک تانک اکراینی در جنگل های کریمینا به گفته منابع روسی این تانک حدود 10 روز مشغول گلوله باران مواضع روسها بوده و در این مدت ورسها منتظر فرصت مناسب جهت شکار ان بودن خسارتهای زرهی اکراین دو نفربر بی ام پی 1 - یک شلیکا ویک زرهپوش مهندسی یک نفربر بی ام پی 1 دیگر و یک امرپ انهدام امرپ ماستیف به همراه چندین سرباز اکراینی شکار توپ خودکششی استتار شده اکراینی توسط لانست انهدام تانک تی 90 روسی حمله به مقر ارتش روسیه با چند کشته و زخمی

پیشرانه توربوفن AI-222 پس از فروپاشی اتحاد شوروی و آغاز قرن بیست ویکم ، نیروی هوایی ارتش روسیه احساس کرد که برای آموزش دانشجویان خلبانی و همچنین بازآموزی خدمه هوایی فعال خود نیاز به یک جت آموزشی پیشرفته دارد که ضمن برخورداری از ویژگی هایی نظیر پایداری در پرواز ، بتواند کنترل پذیری جتهای مدرن آینده را نیزبا سطح مشخصی از هزینه ، ارائه نماید . با توجه به نیازمندی های نیروی هوایی این کشور ، شرکت موتورسازی ایوچنکو-پروگرس مامور شد تا یک پیشرانه جدید را برای یک هواگرد آموزشی – تهاجمی جدید با محوریت فناوری توربوجت طراحی و تولید کند . عملیات برخاست یاک-130 از روی باند به دریچه های بسته ورودی هوای یاک در زمان برخاست و بازشدن آن در زمان سرعت گرفتن هواگرد دقت کنید https://www.aparat.com/v/D9GTK بدین ترتیب ، کارطراحی براساس مشخصات تاکتیکی و فنی مشتری اصلی یعنی نیروی هوایی روسیه و با همکاری شرکت دولتی مهندسی توربین گاز سالیوت ، موتورسیچ مستقر در اوکراین آغاز شد و درنهایت به معرفی پیشرانه توربوفن AI-222-25 ختم گردید که بعنوان واحد پیشران هواگرد یاک-130 انتخاب گردید . این همکاری سه جانبه میان شرکتهای فوق الذکر ضمن اینکه باعث کاهش چشمگیر هزینه های تحقیق و تولید نمونه های اولیه گردید ، بازه زمانی برنامه را نیز بصورت قابل توجهی کاهش داد و باعث شد تا نخستین پرواز یاک-130 چند ماه زودتر ، یعنی در 30 آوریل سال 2004 صورت گیرد . فئودور میخائیلوویچ موراوچنکو سرطراح شرکت موتورسازی ایوچنکو- پروگرس طبق ادعای شرکت سازنده ، اگر پیشرانه موصوف براساس استاندارهای تعیین شده مورد استفاده قرار گیرد ، طول عمر 300 ساعت قبل از اولین دوره تعمیرات اساسی و سپس 600 ساعت برای مراحل بعد قابل حصول خواهد بود . با این حال ، برخی ناظران نظامی معتقدند که پیشرانه AI-222-25 ویژگی هایی نظیر بیشینه ایمنی پرواز ، عمرطولانی بین با کمترین هزینه نگهداری را به نمایش می گذارد که برای استفاده ، جذابیت های جالبی را فراهم می کند . در همین راستا ، برخی معتقدند که شرکت سازنده به منظور رفع نیاز مشتریان ، نمونه های مختفی را با رانش های 2500 تا 5000 کیلوگرم برنیوتون توسعه داده که شامل: 1- نسخه AI-222-25-F مجهز به پس سوز با توان حدود 4200 کیلوگرم برنیوتون برای نسخه های آموزشی ، آموزشی-رزمی و همچنین تهاجمی سبک با حداکثر سرعت 1.5 ماخ 2- نسخه AI-222-25KFK مجهزبه پس سوز کوتاه با توان حدود 3000 کیلوگرم برنیوتون 3- نسخه AI-222-28 با نیروی رانش حدود 2800 کیلوگرم برنیوتون و قابلیت افزایش تا 3000 کیلوگرم برنیوتون 4- نسخه AI-222-25F با رانش حدود 4500 تا 5000 کیلوگرم برنیوتون نسخه چینی پیشرانه توربوفن AI-222-25F https://www.aparat.com/v/F0xJ3 شرکت سازنده مدعی است که همه نمونه های تولیدی این پیشرانه برای افزایش مانورپذیری و ویژگی های خاص نشست و برخاست به سامانه جهت دهنده بردار رانش مجهز می شوند که تغییر جهت خروجی را تا زاویه 20 درجه فراهم می کنند . این پیشرانه روسی – اوکراینی ، براساس نسخه مولد گاز موتور توربوفن AI-222 کار می کنند ولی نمونه های تولید شده به پره های جدید ، توربین های فشار پائین بهینه سازی شده ، جعبه دنده ارتقاء یافته و خروجی های مجدد طراحی شده مجهز شده است . پی نوشت : 1- ادامه دارد ... 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

مروری بر تاریخچه و خدمت بالگرد Mil Mi-6 Hook قسمت اول : یک بالگرد Mil Mi-6 Hook نیروی هوایی شوروی در حال پرواز بالگرد Mil Mi-6 Hook یک بالگرد ترابری سنگین است که در دهه 1950 میلادی در شوروی توسعه یافت . این بالگرد اولین های بسیاری را در صنعت هوانوردی رقم زد . این اولین بالگرد دو موتوره با موتور توربینی شوروی بود که وارد مرحله تولید شد و برای چندین سال بزرگترین بالگرد جهان بود ، هم از نظر اندازه و هم از نظر ظرفیت باربالگرد . همچنین این بالگرد 16 رکورد جهانی را به نام خود ثبت کرد . تاریخچه : توسعه بالگرد Mil Mi-6 Hook در نیمه اول دهه 50 میلادی آغاز شد تا نیازهای نیروهای مسلح شوروی و صنایع دولتی را که به دنبال بالگردی با قابلیت حمل محموله های بزرگ در مسافت های طولانی بودند برآورده کند . در آن سال‌ها ، دوره‌ای که اغلب به عنوان دوره جنگ سرد شناخته می‌شود ، پروژه‌های نظامی و صنعتی در سراسر اتحاد جماهیر شوروی ، حتی در مناطق دورافتاده مانند مناطق وسیع سیبری ، پراکنده بودند . بالگرد Mil Mi-4 Hound پس از اتمام موفقیت آمیز ساخت بالگرد Mil Mi-4 Hound توسط شرکت بالگردسازی میل ، سرطراح و مهندس روسی Mikhail Leontyevich Mil (1909-1979) چالش جدیدی را پذیرفت و شروع به طراحی یک بالگرد با ظرفیت حمل بار بیشتر کرد . میل یک مهندس طراح و هوانوردی باهوش در رأس یکی از چندین دفاتر طراحی شوروی بود . مهندس فقیدروسی ، میخائیل لئونتیویچ میل علیرغم نظر سایر کارشناسان روسی و بین المللی که پیکربندی دو روتور را برای بالگردهای بزرگ توصیه میکردند ، میل پیکربندی تک روتور را برای پروژه جدید حفظ کرد. کار طراحی در سال 1952 میلادی آغاز شد . پس از اعلام مشخصات اولیه ، میل شروع به طراحی بالگردی کرد که در ابتدا برای حمل محموله مفید 6 تنی طراحی شده بود. در حالی که کار روی پروژه اصلی ادامه داشت ، ارتش یک الزام جدید را تعیین کرد : افزایش بار به 12 تن ! بدیهی است که این خواسته ی جدید ، تغییرات اساسی را در طرح اولیه ایجاد مینمود که مهمترین آن تبدیل بالگرد به یک بالگرد دو موتوره بود . با توجه به نیروی عظیم مورد نیاز ، میل تصمیم گرفت بالگرد جدید را با موتورهای توربوشفتی که سبک تر و قدرتمندتر از موتورهای پیستونی معمولی بودند ، نیرو دهد. طراحی اولیه تا پایان سال 1953 میلادی تکمیل شد . در 11 ژوئن سال 1954 میلادی ، شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی مجوز توسعه این بالگرد بزرگ را صادر کرد که به عنوان V-6 نامگذاری شد (که V مخفف Vertolyot یعنی بالگرد است) . با وجود اندازه بزرگ و پیچیدگی فنی ، طراحی ، ساخت و تنظیم دقیق این بالگرد نسبتاً سریع انجام شد و در پایان سال 1954 میلادی ، این پروژه در مرحله توسعه پیشرفته قرار داشت. در 1 ژوئن سال 1955 میلادی یک کمیسیون ویژه ، ساخت ماکت را تصویب و سپس ساخت اولین نمونه اولیه را دنبال کرد. در اتحاد جماهیر شوروی پیشین ، معمولاً OKB های ( دفاتر طراحی ) مختلف با هم کار می کردند . هر گروه از مهندسان در یک بخش خاص متخصص بودند. به عنوان مثال ، تیم‌هایی از متخصصان روی توسعه توربین‌ها کار می‌کردند ، برخی دیگر در پره‌های روتور یا انتقال فعالیت داشتند . نقشه کشورهای مختلف تحت حاکمیت اتحاد جماهیر شوروی پیشین پس از تکمیل نمونه های اولیه و پرواز های آزمایشی ، تولید انبوه در کارخانه های بزرگ دولتی واقع در سراسر کشور آغاز شد . در اکتبر سال 1956 میلادی ، اولین نمونه اولیه بالگرد Mil Mi-6 به استثنای روتور اصلی آن ، که ساختش با تاخیر مواجه بود ، تکمیل شد. مونتاژ آن در آشیانه ای در شهر زاخارکوو در نزدیکی مسکو انجام شد. اولین نمونه از پنج نمونه اولیه ، اولین پرواز را در 5 ژوئن سال 1957 میلادی با خلبان آزمایشی رافائل ایوانوویچ کاپرلیانس (1909-1984) انجام داد . قهرمان هوانوردی شوروی و خلبان آزمایشی Rafael Ivanovich Kapreliants (1909-1984) ( ایستاده در وسط ) نمونه اولیه بالگرد Mil Mi-6 در فرودگاه زاخارکوو در5 ژوئن سال 1957 میلادی . اندازه بالگرد را با اتوموبیل مقایسه کنید (آرشیو میل) پرواز های آزمایشی پروازهای آزمایشی در طول تابستان سال 1957 میلادی ادامه یافت. نمونه اولیه از طرح رنگ نقره ای رنگی استفاده می کرد که هیچ علامتی جز یک ستاره قرمز بزرگ روی بدنه نداشت . اولین عکس های رسمی از بالگرد بزرگ در پاییز سال 1957 میلادی در مطبوعات منتشر شد . در این دوره مهندس میل مجموعه ای از مصاحبه ها را منتشر کرد که طی آن از توسعه بالگرد Mi-6 صحبت کرد. اولین نمونه اولیه بالگرد Mil Mi-6 در حال پرواز مشکلات در مرحله توسعه متفاوت بود. بر اساس اطلاعات جمع آوری شده ، بزرگترین چالش طراحی و ساخت پره های روتور اصلی بود. سر روتور بزرگ برای اولین بار در یک بالگرد روسی به کمک فنرهای هیدرولیک مجهز شد . بالگرد Mil Mi-6 رکوردهای جدیدی را ثبت کرد و از نخستین پروازهای عمومی اولیه ، مورد توجه بین المللی گسترده قرار گرفت که با توجه به ابعاد آن ، نمی توانست غیر از این نیز باشد! در آن زمان ، این بالگرد ساخت شوروی اولین رکورد از یک سری رکوردهای جهانی را که توسط FAI (مخفف فدراسیون بین المللی هوانوردی) تایید شده بود ، ثبت کرد. بطور مثال : این بالگرد در 30 اکتبر سال 1957 میلادی ، بار داخلی 12000 کیلوگرمی (26470 پوند) را تا ارتفاع 2432 متری (7980 فوت) حمل کرد . به لطف عملکرد فوق‌العاده این بالگرد ، همه رکوردهای قبلی از بین رفتند. Fédération aéronautique internationale logo نمونه دوم این بالگرد در فوریه سال 1958 میلادی تکمیل شد . تفاوت آن با نمونه اول در تجهیز کامل مطابق با پروژه اصلی بود ، یعنی دارای دو بال کوچک ، یک قلاب باری مرکزی برای بارهای خارجی ، یک خلبان خودکار و سایر تجهیزات بود . به منظور ساده‌سازی طراحی و افزایش قابلیت اطمینان عملیات ، بال‌های جانبی به‌طور صلب و بصورت نامتقارن به بدنه ثابت شدند (بال سمت راست با زاویه فرود 15.45 درجه و بال سمت چپ با زاویه 14.15 درجه). همه بالگردهای Mil Mi-6 دارای بال جانبی نبودند . در طول عملیاتهای حمل و نقل سنگین ، این بالها اغلب جدا می شد تا قابلیت حمل بار بیشتری به بالگرد بدهد. علاوه بر این ، در شناور شدن و در سرعت‌های پایین پرواز ، لیفت ایجاد شده روی سطح بال‌های خرد باعث ایجاد کشش مثبت می‌شد . در پرواز ایستا ، این کشش 2 درصد از وزن کل بالگرد ، یعنی حدود 800 کیلوگرم (1764 پوند) بود . بدیهی است که افزایش سرعت نیز باعث افزایش لیفت میشد . بر اساس محاسبات دقیق آیرودینامیکی ، این بالها در سرعت 200 کیلومتر در ساعت ، 14 درصد و در سرعت 250 کیلومتر در ساعت ، 19 درصد نیروی لیفت را افزایش می‌دهند . در حداکثر سرعت 300 کیلومتر در ساعت بالها نیروی وارده بر روتور اصلی را 25 درصد تخلیه میکردند . جزئیات بال ها و مخزن سوخت کمکی در بالگرد Mil Mi-6 پایان قسمت اول . . . ادامه دارد . . . مترجم : 951 برای گویا تر شدن موضوع و تکمیل متن اصلی ، تصاویری از منابع مختلف ، گردآوری و در متن اصلی گنجانده شده است . فقط برای میلیتاری منبع اصلی در پایان قسمت نهایی ، ذکر میگردد .

مستند «فرماندار شوش»، داستان نخستین جاسوس اسرائیل ( یاکو نمرودی ) در ایران یاکو نیمرودی | יעקב נמרודי که در ایران با عنوان یعقوب نیمرودی یا ژاکوب نیمرودی شناخته می‌شود، نخستین افسر اطلاعاتی موساد در ایران، پایه گذار موساد در ایران و عراق و دلال فروش اسلحه و صنایع به ایران بود. نیمرودی عادت داشت هر سندی به دست می‌آورد، یک نسخه از آن نگه دارد و فعالیت‌هایش فیلم بگیرد. این مستند عبری روایت زندگی این ابرجاسوس به استناد همین اسناد و فیلم‌ها و مقامات ارشد رژیم اسرائیل است. این مستند بدون دخل و تصرف ترجمه شده و قضاوت را بر عهده تماشاگران می‌گذارد. در این مستند بازسازی قزوین و احیای اقتصاد اسرائیل / تصاویر تست و فروش یوزی به ایران / جزئیات سرویس جنگنده‌های ایران در اسرائیل / پرواز خلبان‌های اسرائیلی با جنگنده‌های ایران / تصاویر مانور افسران اسرائیل در حضور شاه / سرقت جنگنده شوروی و ارسال به اسرائیل / جزئیات ترفیع افسران ارشد ارتش / جراحی مقامات ارشد ایران در اسرائیل را مشاهده خواهید کرد ! لینک ویدئو : https://www.tabnak.ir/fa/news/1192784/بازسازی-قزوین-و-احیای-اقتصاد-اسرائیل-تصاویر-تست-و-فروش-یوزی-به-ایران-جزئیات-سرویس-جنگنده‌های-ایران-در-اسرائیل-پرواز-خلبان‌های-اسرائیلی-با-جنگنده‌های-ایران-تصاویر-مانور-افسران-اسرائیل-در-حضور-شاه-سرقت-جنگنده-شوروی-و-ارسال-به-اسرائیل-جزئیات

اصلا تردید نداشته باشید مزدور فارسی زبان دارن برای پایش و نفوذ ! غیر از میلیتاری هم حضور دارند و خیلی فعال هستند اینجا جرات عرض اندام ندارند

با سلام و درود به بهانه بحث های داغ احتمال وجود فرا زمینی ها در روی سیاره زمین در بروز رسانی ( استاتوس ) ... مطلب هیجان انگیز و راز آلود ذیل را هم خدمت دوستان تقدیم می کنم . موضوعی که در سالهای اوج جنگ سرد محل فرضیه های مختلفی شده بود . از ارتباط گیری شوروی با آدم فضایی ها ... تا فرضیه لینک ارتباطی موشک های اتمی برای نابودی کره زمین ...! و همچنین ملاقات فضا نوردان آمریکایی با آدم فضایی ها در کره ماه ( در آن سالها بعضی به جد معتقد بودند که آمریکایی ها برای یک ملاقات به ماه رفته اند و دلیل آن هم این بوده که از چشم شوروی این ملاقات و ارتباط با آدم فضایی ها دور بماند ...! و شوروی هم با این ایستگاه رادیویی تلاش دارد که خودش مستقل با ( آدم فضایی ها و فرماندهان شان ) گفتگو کند ...! ) بهر حال از خصلت های بشیر تا بوده همین بوده که در موضوعاتی که علم ندارد شروع به فرضیه و تخیل پردازی می کند . موارد بسیاری بوده اند که محل این گونه نظریه پردازی ها قرار گرفته اند . اما بعد ها که تا حدودی توضیحات علمی پرده از اسرار آنها برداشته اند جذابیت آنها از رونق افتاده و به فراموشی سپرده شده اند . اما بهر حال آدمی است دیگر ... به سرعت آن موضوع را بایگانی می کند و یک موضوع جدید و هیجان انگیز دیگر را پیدا می کند ... UVB-76 راديوي اسرارآميز ؛ ايستگاهي كه معلوم نيست گرداننده‌اش كيست ! در نزدیکی شهر سن‌پترزبورگ روسيه ، درست وسط يك زمين باتلاقي دروازه آهني مستطيل شكلي ديده مي‌شود . پشت ستون‌هاي زنگ زده اين دروازه، مجموعه‌اي از چندين برج راديويي، ساختمان‌هاي متروك و دكل‌هاي برقي قرار دارند كه با ديواري سنگي احاطه شده‌اند. در دل اين مكان ترسناك رازي از دوران جنگ سرد نهفته است . گفته مي‌شود اين مكان مركز اصلي يك ايستگاه راديويي به نام "MDZhB" است كه معلوم نيست چه كسي آن را مي‌گرداند. در سه دهه و نيم گذشته هفت روز در هفته و ۲۴ ساعت در روز صدايي يكنواخت و نامشخص شبيه "وز‌ وز" از اين ايستگاه راديويي پخش مي‌شود. هر چند ثانيه يك بار هم صداي ديگري به گوش مي‌رسد؛ صدايي شبيه بوق "كشتي" که بیشتر به کشتی ارواح در شبي مه‌آلود می ماند ! يكي دو بار در هفته هم ، صدايي كه معلوم نيست متعلق به يك مرد است يا زن ، چند كلمه به روسي ادا مي‌كند؛ كلمه‌هايي مثل "قايق بادي" يا "متخصص كشاورزي". اين كل چيزي است كه از اين ايستگاه راديويي پخش مي‌شود. هر كس هر كجاي دنيا كه باشد با تنظيم موج راديو روي فركانس ۴۶۲۵ كيلوهرتز مي‌تواند اين صداها را بشنود. همه چيز فوق‌العاده اسرارآميز به نظر مي‌رسد ، انگار پشت طراحي و راه‌اندازي اين ايستگاه راديويي نقشه مخفيانه‌اي در كار است. اين ايستگاه راديويي كه در بين طرفدارانش با نام "وزوز‌كن" (The Buzzer ) شناخته مي‌شود در حال حاضر بيش از ده‌ها هزار نفر در شبكه‌هاي اجتماعي هوادارش هستند. دو ايستگاه راديويي مشابه ديگر هم در روسيه وجود دارد كه هوادارانشان نام‌هاي "The Pip" (بيب) و "Squeaky Wheels" (لاستيك جيرجيري)را به آن‌ها داده‌اند. هواداراني كه مي‌گويند، اصلا نمي‌دانند چرا به اين صداها گوش مي‌دهند. در واقع هيچكس دليلش را نمي‌داند. ديويد استاپلز، متخصص شنود الكترونيك و استاد دانشگاه سيتي لندن در اين باره مي‌گويد: "اين سيگنال‌ها عملا هيچ اطلاعاتي در خودشان ندارند." چه اتفاقي مي‌افتد؟ گفته مي‌شود كه اين ايستگاه راديويي به ارتش روسيه تعلق دارد، هر چند كه آن‌ها هيچوقت چنين چيزي را تأييد نكرده‌اند. اين ايستگاه در پايان جنگ سرد شروع به كار كرد، زماني كه كمونيسم رو به افول بود. اما در کمال تعجب همچنان و بی وقفه امروزه نیز امواج آن از دو مركز ، يكي نزديك به سن‌پترزبورگ و ديگري نزديك مسكو فرستاده ‌مي‌شوند. ( به کجا و برای چه کسانی ؟ نا مشخص است ... ) بعد از فروپاشي شوروي سابق ، به عكس پيش‌بيني‌ها فعاليت اين ايستگاه نه تنها متوقف نشد بلكه بيشتر هم شد. نظريه‌هايي كه در مورد دليل فعاليت اين ايستگاه راديويي مطرح شده، كم نيستند؛ از مخابره اطلاعات با زيردريايي‌ها گرفته تا ارتباط با موجودات فضايي. برخي‌ هم آن را با سيستم "دست مرده" (Dead Hand) كه شوروي سابق در دوره جنگ سرد راه‌اندازي كرد مرتبط مي‌دانند و معتقدند در صورت حمله اتمي، صداي وزوز اين شبكه راديويي قطع مي‌شود و موشك‎هاي قاره‌پيماي روسيه به طور خودكار پرتاب خواهند شد؛ به بيان ديگر ويراني كامل دو طرف درگير در جنگ. اين ايده البته خيلي هم بي منطق به نظر نمي‌رسد. سيستم دست مرده يك سيستم كامپيوتري‌ بود كه از طريق بررسي امواج راديويي، تشعشعات راديواكتيو را تشخيص مي‌داد. سيستمي كه به اعتقاد برخي از كارشناسان هنوز هم فعال است. ولاديمير پوتين، رئيس جمهوري روسيه همين چند وقت پيش گفت هيچ كس از جنگ هسته‌اي بين روسيه و آمريكا جان سالم به در نخواهد برد. آيا "وزوز‌كن" مي‌تواند جلوي چنين جنگي را بگيرد؟ نكته مهم در مورد اين ايستگاه راديويي اين است كه مثل همه راديوهاي بين‌المللي روي موج كوتاه كار مي‌كند. تفاوت آن‌ها و امواج با بسامد بالا در اين است كه فقط در خط مستقيم حركت نمي‌كنند تا در اثر برخورد با موانع از بين بروند. امواج كوتاه بعد از برخورد به ذرات باردار در جو زمين از آن‌ها دور مي‌شوند. اين ويژگي به آن‌ها اجازه حركت زيگزاگي بين زمين و آسمان را مي‌دهد. به اين معنا كه سيگنال‌هايي كه اين ايستگاه مي‌فرستد در مقايسه با سيگنال‌هاي راديوهاي محلي، تلفن‌هاي همراه و تلويزيون مناطق وسيع‌تري را پوشش خواهند داد و مي‌توانند ده‌ها هزار كيلومتر را طي كنند.به همين دليل هم كشتي‌ها، هواپيماها و ارتش براي فرستادن پيام‌هايشان به آن سوي قاره، اقيانوس و كوهستان از امواج كوتاه استفاده مي‌كنند. نكته‌اي كه باز ذهن را به سمت تئوري دست مرده سوق مي‌دهد. البته از يك نكته نبايد غافل شد. سرعت حركت امواج كوتاه در روز و شب يكسان نيست و اگر مي‌خواهيد همه در تمام ساعات شبانه‌روز و هر نقطه از دنيا به ايستگاه راديويي‌تان دسترسي داشته باشند، به ويژه اگر از آن به عنوان علامت شروع جنگ اتمي كه احتمالا قصد راه انداختنش را داريد، استفاده مي‌كنيد بايد فركانس امواج را بسته به ساعت شبانه روز تغيير دهيد. اين كاري‌است كه راديوي بخش جهاني بي‌بي‌سي انجام مي‌دهد اما "وزوز‌كن" نه. نكته ديگري كه به گفته استاپلز بايد به آن توجه كرد اين است كه اين ايستگاه‌هاي راديويي براي اندازه‌گيري فاصله لايه ذرات باردار جو راه‌اندازي شده. او مي‌گويد: "اگر مي‌خواهيد از سيستم راداري كه روس‌ها براي رديابي موشك‌ها استفاده مي‌كنند بهترين نتيجه را بگيريد، بايد اين نكته را بدانيد." هر چقدر مدت زمان بالا رفتن و پائين آمدن سيگنال در هوا بيشتر باشد، سيگنال در ارتفاع بلندتري حركت مي‌كند. به عقيده استاپل البته اين ايستگاه راديويي نمي‌تواند براي اين منظور راه‌ افتاده باشد. سيگنالي كه براي بررسي ارتفاع لايه ذرات باردار جو فرستاده مي‌شود معمولا يك صداي مشخص شبيه به صداي خاموش شدن تدريجي آژير ماشين توليد مي‌كند كه در واقع نتيجه تغيير موج‌ها براي رسيدن به فركانس درست است. استاپلز مي‌گويد:" اين صدا هيچ شباهتي با صداي بوقي كه از اين ايستگاه راديويي مي‌شنويم، ندارد." يك ايستگاه راديويي كه به شكلي باورنكردني به "وزوز‌كن" شبيه بود و در جاي ديگري از دنيا وجود داشت: "لينكلن شاير پوچر" ( نام يك آواز محلي انگليسي) كه از اواسط دهه ۱۹۷۰ تا سال ۲۰۰۸ كار مي‌كرد. صداي اين ايستگاه راديويي در آن سوي دنيا هم شنيده مي‌شد، اما كسي از محل آن خبر نداشت؛ درست مثل " وزوز‌كن". گفته مي‌شد مقر اين ايستگاه در قبرس است. از آن هم صداهاي عجيب و وحشناكي شنيده مي‌شد. در ابتداي هر ساعت چند خط اول ملودي آواز لينكلن‌شاير پوچر، ۱۲ بار پشت سر هم پخش و بعد از آن صداي ضبط شده زني شنيده مي‌شد كه با لهجه‌اي شبيه به اشرافيان انگليسي ۵ عدد يك، دو، صفر، سه و شش را ادا مي‌كرد. براي درك ارتباط اين دو ايستگاه بهتر است به دهه ۱۹۲۰ برگرديم. شركت تعاوني "آل راشن" - آنطور كه خودشان ادعا مي‌كردند- يك شركت بازرگاني بسيار مهم به حساب مي‌آمد كه روي معاملات بريتانيا و شوري سابق نظارت مي‌كرد. در سال ۱۹۲۷، پليس به ساختمان اين تعاوني حمله كرد و مشخص شد زيرزمين آن به سيستم حفاظتي مجهز بوده. آن‌ها همچنين يك اتاق مخفي در اين زيرزمين پيدا كردند كه درش دستگيره نداشت و كارگران در آن در حال سوزاندن مدارك بودند. در اين حمله انگليسي‌ها چيزي جز آنچه خودشان از قبل مي‌دانستند كشف نكردند. اما روس‌ها تازه فهميدند "ام آي فايو" ( اداره امنيت داخلي بريتانيا) سال‌ها آن‌ها را شنود مي‌كرده‌است. در نتيجه اين اتفاق، روس‌ها روش رمز‌گذاري پيام‌هايشان را تغيير دادند، آن هم در يك شب. آن‌ها سيستم "پد يك‌بار‌مصرف" را به كار انداختند. در اين روش فرستنده پيام، يك كليد رمزگذاري را به طور تصادفي انتخاب مي‌كند و آن را فقط با گيرنده به اشتراك مي‌گذارد. اگر اين كليد كاملا به شكل تصادفي انتخاب شود احتمال رمزگشايي ‌پيام به صفر مي‌رسد. به اين ترتيب روس‌ها ديگر نگران لو رفتن پيام‌هايشان نبودند. و اين‌گونه بود كه "ايستگاه‌هاي اعداد" به وجود آمدند؛ ايستگاه‌هاي راديوي موج كوتاه كه براي جاسوس‌ها در سراسر دنيا پيام مي‌فرستادند. مأموران انگليسي‌ اما بيكار ننشستند و آن‌ها هم به اين روش روي آوردند. انتخاب كليد رمزگذاري تصادفي و غير‌تكراري البته كار آساني نبود. ولي انگليسي‌ها برايش راهي پيدا كردند. آن‌ها يك ميكروفون را از پنجره دفترشان در خيابان "آكسفورد" لندن آويزان مي‌كردند تا صداي ترافيك را ضبط كند. استاپلز مي‌گويد:" ممكن بود صداي بوق يك اتوبوس همزمان با پليسي كه فرياد مي‌كشد ضبط شود. اين صدا كاملا خاص است چون اين اتفاق دوباره نخواهد افتاد." آن‌ها اين صدا را به يك رمز تصادفي تبديل مي‌كردند. اين شبكه ارتباطي جديد بسيار مفيد بود و طولي نكشيد كه ايستگاه‌هاي اعداد همه دنيا را گرفتند. هفت سال پيش بود كه خبر انهدام شبكه‌اي از جاسوسان روس توسط "اف‌بي‌آي" منتشر شد. گفته مي‌شد آن‌ها دستورات را از طريق پيام‌هاي رمزگذاري‌شده كه ايستگاه راديويي موج كوتاه با فركانس ۷۸۸۷ كيلوهرتز مي‌فرستاد، دريافت مي‌كردند. ( لازم به ذکر است که در ایران خودمان نیز همین فرقه رجوی در زمان جنگ از رادیویی خودش به نام کذایی " رادیویی مقاومت " ضمن پخش موسیقی و اخبار در یک ساعت مشخص گوینده شروع میکرد به اعلام یکسری عدد و پیام نا مشخص ... که البته اعضا این فرقه در ایران و حتی در خطوط مقدم جبهه دستور العمل های مشخص شده هر کدام شان را دریافت می کردند و می فهمیدند که از مرکز چه دستور مشخصی به انها داده شده ... ) حالا كره شمالي هم به استفاده از اين ايستگاه هاي راديويي روي آورده است. روز ۱۴ آوريل ۲۰۱۷، اين پيام از راديو پيونگ يانگ پخش شد: "من درس فناوري اطلاعات مقدماتي دانشگاه آموزش از راه دور را براي گروه ماموران اعزامي شماره ۲۷ دوره مي كنم." در ادامه اين پيغام - كه به وضوع يك پيام نظامي است - يك سري عدد و شماره صفحه مثل شماره ۶۹ در صفحه ۸۲۳ و صفحه ۹۵۷ شنيده مي شد، اعداد و ارقامي كه شباهت زيادي به كد دارند. جالب اينجاست كه اين ايستگاه‌هاي اعداد هنوز فعال هستند با اين مزيت كه امروزه هر كس در هر جاي دنيا مي‌تواند پيام هاي اين ايستگاه ها را بشنود، بدون آن‌كه بداند براي چه كسي فرستاده مي‌شوند. البته امكان تشخيص منبع فرستنده امواج وجود دارد. تلفن هاي همراه و اينترنت شايد سريعتر باشند اما احتمال لو رفتن به محض باز كردن پيام يا ايميل دريافتي از يك آژانس اطلاعاتي وجود دارد. بنابراين شايد اين ايده كه "وزوز‌كن" يكي از اين ايستگاه‌هاست و سال‌ها بدون جلب توجه براي جاسوسان روس در سراسر دنيا پيام مي‌فرستاده، ايده وسوسه‌انگيزي باشد. اما يك مشكل وجود دارد. اين ايستگاه هيچوقت پيام‌هايي به شكل اعداد پخش نمي‌كند. اين مسأله البته اهميت چنداني ندارد چون پدهاي يك‌بار‌مصرف قابليت ترجمه هر چيزي را دارند، از كلمات رمزي گرفته تا صحبت‌هاي نامفهوم. استاپلز مي‌گويد:" اگر يك تماس تلفني رمزگذاري شود شما احتمالا به جاي پيام اصواتي نامفهوم مي‌شنويد اما كسي كه پيام برايش فرستاده مي‌شود، آن را به شكل طبيعي دريافت مي‌كند." وقتي از طريق راديو پيامي مي‌فرستيم ، ارتفاع يا فاصله امواج ارسالي را تغيير مي‌دهيم . مثلا دو موج كوتاه پشت سر هم به معناي "X" است يا سه موج نزديك به هم معني "y" مي‌دهد. وقتي يك سيگنال اطلاعاتي را حمل مي‌كند به جاي امواج منظم و با فواصل يكنواخت مثل ريزموج‌هاي اقيانوس، با امواجي شبيه به خطوط دندانه‌دار نوار قلبي روبرو هستيم.البته اين تحليل اما به نظر نمي‌رسد در مورد "وزوز‌كن" صدق كند . خيلي‌ها به عكس معتقدند كه اين ايستگاه راديويي آميزه‌اي از دو چيز است. صداي وز وز ممتد يك علامت است كه در واقع مي‌گويد" اين فركانس مال من است، اين فركانس مال من است ..." تا از اين طريق به ديگران بفهماند حق استفاده از آن را ندارند. به عقيده اين دسته، وزوز كن فقط در مواقع بحران به يك ايستگاه اعداد تبديل مي‌‌شود. مثلا اگر به روسيه حمله شود از آن براي فرستادن پيام به شبكه جاسوسي و نيروهاي ارتش كه در مناطق دوردست در حال آماده باش هستند، استفاده مي‌شود. روسيه البته كشوري است با مساحتي ۷۰ برابر انگلستان. اين طور كه پيداست گردانندگان اين ايستگاه تمرين در اين زمينه را شروع كرده‌اند. ماريس گولدمينز، اهل كشورهاي بالتيك و يكي از علاقمندان اين ايستگاه راديويي مي‌گويد: " در سال ۲۰۱۳ يك پيام ويژه پخش كردند: فرمان ۱۳۵ صادر شد. گفته مي‌شد اين پيامي آزمايشي براي آمادگي كامل رزمي بود." رمز و راز اين ايستگاه راديويي روسي شايد حل شده به نظر بيايد. اما اگر حق با هوادارانش باشد و مربوط به سیستم دست مرده موشک های هسته ایی روسها باشد ، بايد اميدوار باشيم صداي وزوز هيچوقت قطع نشود . بن پایه : https://en.wikipedia.org/wiki/UVB-76 https://priyom.org/military-stations/russia/the-buzzer https://www.proquest.com/docview/1782923047

نمایش فسیل اجساد "آدم فضایی ها" در مکزیک پارلمان مکزیک اجساد فسیل هزار ساله دو موجود غیرانسانی مرتبط با UFO/UAP یافت شده از یک معدن در پرو را به نمایش گذاشته است. این دو پیکر فسیل‌شده ظاهراً در سال ۲۰۱۷ در شهر کوسکو در جنوب شرق پرو کشف شده بودند و قدمت آن‌ها به ۷۰۰ و ۱۸۰۰ سال پیش می‌رسد. دانشمندان مکزیک می‌گویند غیرزمینی یا زمینی بودن این اجساد مشخص نیست ولی داده‌های DNA غیرانسانی بودن آن‌ها را اثبات کرده است. در این جلسه همچنین اسکن پرتو ایکس این موجودات نشان داده شد و این متخصصان شهادت دادند که در داخل یکی از این پیکرها «تخم» پیدا کرده‌اند. اطلاعات بیشتر که توسط دانشمندان مکزیک در کنگره این کشور ارائه شده است: از اجساد فسیل ۳۵ درصد داده ژنتیکی استخراج شده که مانند هیچ چیز شناخته‌شده بروی زمین نیست. اجساد دارای ساختار استخوانی همچون پرندگان و گردن جمع‌شونده هستند. ۶۰ سانتیمتر قد و سه انگشت دارند. در بدن آن‌ها ایمپلنت فلزی یافت شده است.

به نام خدا Lockheed Martin X-56A (MUTT) هواپیمای بدون سرنشین (UAV) آزمایشی [2013] لرزش در سرعت بالا روی بال هر هواپیمایی تاثیر می گذارد و با ایجاد نوسان شدید درنهایت باعث نابودی بال و هواپیما می شود. برای دهه ها، راه حل استفاده از بال های سخت تر و اضافه کردن وزن بود که با افزایش مصرف سوخت و ضریب پسا، برد عملیاتی را محدود می کرد. امروزه لاکهید مارتین (با مشارکت مرکز تحقیقات Dryden ناسا، پایگاه نیروی هوایی Edwards کالیفرنیا) از هواپیمای آزمایشی X-56A استفاده می کند که با سامانه خنثی کننده لرزش فعال بال های منعطف، تلاشی است تا با نیرو های ارتجاع هوایی مقابله کند. اولین پرواز X-56A در جولای سال 2013 به ثبت رسید. هواپیما 8.5 متر طول بال دارد، وزنش به 220 کیلوگرم می رسد و با حداکثر سرعت 277 کیلومتر بر ساعت پرواز می کند (انتظار می رود لرزش از سرعت 203 کیلومتر بر ساعت شروع شود). اگر بال های X-56A به دلیل نیرو های غیر قابل کنترل در طول پرواز جدا شوند، سامانه چترنجات فعال می شود. X-56A به عنوان یک هواپیمای "بال پرنده" بدنه ترکیبی با سطوح عمودی در نوک بال ها طراحی شده است. بدنه 2 موتور، سامانه های اویونیک و ذخیره سوخت را حمل می کند. بخش زیرین از ترکیب چرخ های سه گانه مرسوم استفاده می کند. قدرت پهپاد از طریق 2 موتور توربوجت JetCat P400 در بالای انتهای بدنه تامین می شود. لاکهید یک جفت بدنه X-56A با سامانه بال ماژولار ساخته تا 2 مدل بال متفاوت را امتحان کند، یکی سخت و دیگری انعطاف پذیر، که هردو به حسگرها و کنترل های خنثی کننده لرزش فعال مجهز اند. برای آزمایش های اولیه از بال سخت استفاده می شود تا اعتبارترکیب بال سخت بررسی شود. بال های منعطف ساختاری از الیاف شیشه است و کنترل فعال لرزش دارد. بال های سخت نهایی (با کنترل های ضد لرزش خود) در سال 2014 تست می شوند. این پروژه امید دارد تا راه حل هایی برای مهار اثر شدید لرزش در طول پرواز پیدا کند و گسترش هواپیما های برد بلند تر و با بهروری سوخت بهتر در بازار های نظامی و تجاری را ترویج کند. انتظار می رود برنامه X-56A حدود 5 سال از تحقیقات را پوشش دهد که در آن لاکهید 20 پرواز را پیش از رساندن آن به پرسنل ناسا برای تحقیقات رسمی درباره بال منعطف مدیریت کند. 2 فروند X-56 به نام های Fido و Buckeye برای برنامه آزمایش پروازی ساخته شده بودند. در جولای سال 2013، اولین پرواز X-56A به ثبت رسید. در سپتامبر سال 2015، این هواپیما آخرین دور آزمایش های پروازی خود را به پایان رساند. در نوامبر سال 2015، اولین فروند X-56A پس از 16 پرواز، حین برخاست دچار حادثه شد. این پرواز، اولین پرواز آزمایشی خنثی سازی لرزش بود. در ژانویه سال 2017، طغیان رودخانه در پایگاه نیروی هوایی Edwards پرواز های آینده X-56A را به تعویق انداخت. تا کنون برای 8 پرواز برنامه ریزی شده است.در ماه اکتبر قرار شد تا آزمایش های پروازی X-56A در نوامبر ادامه پیدا کند. به دلیل مشکلاتی که منجر به سقوط اولین هواپیما در طول برخاست شد، نمونه دوم بازطراحی هایی را شاهد خواهد بود. در اکتبر سال 2018، برنامه X-56A موفق به اثبات خنثی سازی لرزش از طریق طراحی بال منعطف شد. در جولای سال 2021، گزارش شد که X-56B زیر نظر ناسا در یک ناهنجاری پروازی از دست رفت. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2013 - وضعیت: بازنشسته - تعداد فروند ساخته شده: 2 - سازنده: Lockheed Martin – ایالات متحده - کشورهای مصرف کننده: ایالات متحده - نقش: X-Plane (توسعه ای، نمونه اولیه، اثبات گر فناوری؛ این هواپیما برای نمونه سازی اولیه، اثبات فناوری، تحقیق و کسب اطلاعات توسعه داده شده است)، توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 8.5 متر - وزن: 220 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 220 کیلوگرم (0 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 2 موتور توربوجت JetCat P400 با رانش 400 نیوتن - حداکثر سرعت: 277 کیلومتر بر ساعت - تسلیحات: ندارد - نسخه ها: X-56A "Fido" (هواپیمای اول)، X-56B "Buckeye" (هواپیمای دوم) منبع

Convair XC-99

Panzerkampfwagen V Panther Cutaway

https://irdc.ir/fa/news/7544/شهید-حسن-شاطری

بسم ا.. تطبیق تاکتیکی بررسی روند انطباق سازمان رزم ارتش روسیه در صحنه عملیات اوکراین پدافند هوایی براساس دکترین رزمی ارتش روسیه ، پدافند هوایی درسازمان رزمی این ارتش ، وظیفه دارد تا در زمان ستون کشی ، پیشروی و دفاع ، از واحدهای زمینی ، استحکامات ، خطوط پدافندی و تجهیزات دربرابر حملات انواع سامانه های هواپایه نظیر پهپادها ، موشکهای کروز و .. محافظت نمایند . این وظایف برای پدافند هوایی ارتش روسیه در حوزه زیر تعریف شده است : 1- اجرای تاکتیکهای دفاع هوایی 2- کشف و شناسایی هواگردهای دشمن و اطلاع رسانی به نیروهای تحت پوشش 3- انهدام هواگردهای دشمن و تجهیزات مربوط به به آن 4- اجرای پشتیبانی پدافندی در برابر حملات موشکی دشمن لایه های شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه این داده ها از منابع غربی منتشر شده در بازه تاریخی سال 2016 اخذ شده و ممکن است در برخی داده های آن تغییراتی صورت گرفته باشد بلحاظ سازمانی ، سازمان رزمی دفاع هوایی ارتش روسیه ، شامل رسته های کنترل -فرماندهی ، قرارگاه های فرماندهی متحرک و ثابت ، سامانه های دفاع هوایی موشکی ، سامانه های دفاع هوایی توپخانه ای و ترکیبی ( توپخانه ای – موشکی ) بود و براساس داده های موجود ، می توانند موشکها و هواگردهای دشمن را با هرسرعتی و درارتفاع های گوناگون ، رهگیری و منهدم نمایند . به گفته منابع غربی ، دفاع هوایی ارتش روسیه در حال حاضر می تواند در ارتفاع بسیار کم ( 0 تا 200 متر ) ، ارتفاع کم ( 200تا 1000 متر ) ، ارتفاع متوسط ( 1000 تا 4000 متر ) ، ارتفاع بالا ( 4000 تا 12000 متر ) و درنهایت لایه استراتوسفر ( 12000 متر به بالا ) علیه تهدیدات هوایی وارد عمل شود . سامانه دفاع هوایی Tunguska که گفته می شود در مارس 2023 به صحنه نبرد اوکراین اعزام گردید. برای این کار ، ارتش روسیه در حال حاضر سامانه های دفاع هوایی خود را در 4 لایه گسترش داده که شامل ارتفاع نزدیک ( 0 تا 10 کیلومتر ) ، برد کوتاه ( 10 تا 30 کیلومتر ) ، برد متوسط ( 30 تا 100 کیلومتر ) و بردبلند ( 100 کیلومتر به بالا ) گسترش داده و طبق فلسفه طراحی شده ، این سامانه ها به گونه طراحی شده اند که امکان جابه جایی بیشتر را به نمایش گذارند ،دوره بین دو تعمیر اساسی بیشتری را داشته باشند ، قابلیت استتار مناسب ، میزان خودکار سازی کشف و انهدام هدف ، بازدهی آتش و کمتر کردن زمان پاسخ به تهدیدات را در اختیارکاربر قرار دهند . شماتیک یک گردان دفاع هوایی ارتش روسیه داده ها مربوط به سال 2018 است براساس بررسی های صورت گرفته توسط منابع غربی ( تا می سال 2023 ) ، عملکرد سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه از فوریه 2022 تا تاریخ انتشار این گزارش ، بطور پیوسته ای بهبود پیدا کرده است . درواقع عملکرد ضعیف این سامانه ها بدلیل عدم وجود هماهنگی و برنامه ریزی ضعیف باعث شد تا اوکراین با موفقیت ، به سامانه های دفاع هوایی روسها حمله ور شده و نتایج قابل توجهی را ثبت نماید . با این وجود ، گرچه این حملات عمدتا بصورت پراکنده صورت گرفته ولی بتدریج ثابت گردید که شیوه پراکنش و تاکتیک های دفاع هوایی ارتش روسیه دربرابر سامانه های ضد رادار و تاکتیک های جنگ الکترونیک آسیب پذیر است . شماتیک یک گردان سامانه های دفاع هوایی موشکی ارتش روسیه داده ها مربوط به سال 2018 است علاوه براین ، روسها متوجه شدند که سامانه های عملیاتی موجود در سازمان رزمی آنها ، امکان مواجهه و برخورد با طیف وسیع تهدیدات از جمله سامانه های راکت انداز چندگانه هدایت دقیق که برای از کارا نداختن و انهدام زیرساختهای لجستیکی و کنترل – فرماندهی روسها استفاده می شود ، را ندارد . اما تحلیلگران نظامی غربی براین اعتقاد قرار دارند که شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه از ابتدای پائیز سال 2022 به شکل قابل توجهی ، تقویت شده و سامانه های سام-21 و سام-23 بتدریج از گلوگاه های لجستیکی و کنترل- فرماندهی به منظور دفاع از آنها ، استقرار پیدا کرده اند . خلاف حرکت عقربه های ساعت ( از راست به چپ ) سامانه دفاع هوایی دوش پرتاب ایگلا سامانه دفاع هوایی لوچنیک- ئی سامانه دفاع هوایی تور سامانه دفاع هوایی استرلا-10 علاوه براین ، نشانه هایی وجود دارد که درآن ، سامانه های دفاع هوایی سام-15 و سام-22 نیز به رادارهای کنترل آتش سیستم های دفاع هوایی فوق الذکر متصل شده اند تا بازده آنها را افزایش دهند و ضمن افزایش آگاهی موقعیتی آنها ، کیفیت داده های بدست آمده از فضای مورد دفاع را برای سامانه های کوتاهبرد بهبود دهند . این دسته از تحلیل گران معتقدند که روند فوق دو اثر اساسی را بدنبال خود دارد : راست : سامانه دفاع هوایی Barnaul-T_9S932 به غنیمت گرفته شده روسی در حومه کیف ( فروردین 1401 ) چپ : انهدام یک دستگاه سامانه دفاع هوایی استرلا-10 روسی توسط بدون سرنشین های سویچ بلید -600 (شهریور 1402 ) نخست ، حضور رادارهای دوربرد به همراه سامانه هایی نظیر 48YA6 بعنوان یک سامانه راداری برای تمام ارتفاع ها ، تاثیر قابل توجهی را بر ایجاد یک منطقه حائل دفاعی برای یگانهای زمینی روسها از خود به نمایش می گذارد. دومین اثر را نیز می توان در افزایش بازده سامانه های کوتاهبرد جستجو نمود که موفق شده اند تا درصدی از تهدیدهای موجود در صحنه رزم را خنثی نمایند . درواقع ، به گفته منابع غربی ، روسها با به نمایش گذاشتن درصد بالایی از رهگیری موشکهای ضد تشعشع که توسط جتهای اوکراینی شلیک می شود و همچنین خنثی نمودن نسبی شلیک سامانه های راکت انداز چندگانه نظیر هیمارس ، به نوعی موفق شده اند تا از تاثیر کاربرد چنین مهماتی در صحنه درگیری بکاهند بدین معنی که ارتش اوکراین اکنون مجبور است با شلیک های پرتعداد ، تاثیر مورد نظر خود را بدست آورد ، در حالی که پیش ازاین ، تحقق اهداف مورد نظر ، با شلیک های کمتری قابل دسترسی بود . بااین حال ، هنوز داده های دقیقی در خصوص میزان تاثیرگذاری حضور سامانه هایی نظیر هیمارس بر روند درگیری به شکلی که بر روند جنگ تاثیرگذار باشد ، به نسبت قابل دسترسی نیست در نتیجه نمیتوان درصد رهگیری و انهدام موفق این شلیک ها را توسط دفاع هوایی روسها ، به شکل درست ، تحلیل نمود . راست : خودروی حامل جعبه های حاوی موشکهای ذخیره 9T229 (سامانه بوک ) چپ: سامانه Buk-M1 برروی واگن حمل ریلی در ایستگاه مسکوا (استان وورنژ) با این حال ، هر زمان ، روسها موفق شده اند تا سامانه های دفاع هوایی خود را به شکل درست آرایش داده و آنها را به هم متصل کنند ، آشکارا در اجرای عملیات دفاعی ، موفق تر عمل کرده و به واحدهای زمینی اجازه داده اند تا با اطمینان خاطربیشتری ، دست به پیشروی بزنند . اما ذکر این نکته نیز جالب به نظر می رسد شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه همواره در واکنش به تهدیدات جدید ، تاخیری قابل توجهی را از خود به نمایش گذاشته و این یک شکاف خطرناک در شیوه رزم دفاع هوایی روسها به نظر می رسد . شیوه دفاع از یک واحد رزمی زمینی ارتش روسیه ( در مقیاس تیپ ) براساس داده های موجود در منابع غربی ، ارتش روسیه برای پوشش دفاع هوایی هرتیپ رزمی خود ، 3 آتشبار تور شامل 12 دستگاه سامانه تور (برد 12 کیلومتر ) 1 آتشبار سام-19 با شش دستگاه سامانه سام-19 (برد 6 کیلومتر ) 1 آتشبار سام-13 با شش دستگاه سامانه سام-13 (برد 5 کیلومتر ) 1 آتشبار سام-18 شامل 27 نیروی پیاده مسلح به سامانه دفاع هوایی سام-18 دوش پرتاب ( برد 5 کیلومتر ) را در اختیار دارد . از سویی دیگر ، کارایی سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه علیه نیروی هوایی اوکراین نیز به نوعی قابل توجه است . براساس داده های موجود ، دوربرد ترین شکار سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه در اوکراین ، در یک فاصله حدود 150 کیلومتری ، درست درزمانیکه که هدف در ارتفاع کمتر از 50 فوت پروازمی نمود ، رخ داده ، که احتمالا ابتدا توسط رادار 48YA6 کشف و سپس با شلیک دقیق به زیرکشیده شد . در کنار شبکه دفاع هوایی ، اجرای گشتهای رزمی درارتفاع متوسط توسط جتهای سوخو-35 مسلح به موشکهای هوابه هوای آر-37 یک تهدید عمده علیه نیروی هوایی اوکراین محسوب می شود که براساس داده های منتشره از سوی نیروی هوایی اوکراین ، دوربرد ترین شکار ثبت شده توسط این موشک ها از یک برد حدود 177 کیلومتری صورت گرفته است . بدین ترتیب ، استفاده ترکیبی از جتهای سوخو-35 مسلح به رادارهای نگاه به پائین ، موشکهای دوربرد هوابه هوا در کنار شبکه دفاع هوایی که مستمرا در حال پیچیده تر شدن است ، باعث شده تا نیروی هوایی اوکراین مجبور شود تا حملات خود را تنها با استفاده از راکتهای آزاد پرتاب اجرا نمایند که به نظر دقت چندانی ندارد . سامانه های دفاع هوایی ارتش روسیه مستقر در کریمه داده ها مربوط به سال 2018 بوده و بطور قطع تا فوریه 2022 و سپس اکنون ( سپتامبر 2023 ) تغییراتی زیادی بوجود آمده است پی نوشت : 1- ادامه دارد تطبیق تاکتیکی -مقدمه تطبیق تاکتیکی- پیاده نظام - بخش اول تطبیق تاکتیکی -پیاده نظام - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -مهندسی -رزمی تطبیق تاکتیکی -توپخانه- بخش یکم تطبیق تاکتیکی - توپخانه - بخش دوم تطبیق تاکتیکی -زرهی تطبیق تاکتیکی -جنگ الکترونیک 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند. 

چه نیازی به یاک 130 هست وقتی در کشور یاسین تولید می شود؟ چند جواب به این سوال داده شده. 1- نیاز به یک جت آموزشی است که هم ژن با سوخو باشد. 2- شاید یاسین کیفیت یاک را نداشته باشد. هر دو جواب ممکن است درست باشند ولی یک علت عمده دیگر هم دارد. اینکه قرار است در کنار یاسین یاک هم خریداری شود را من از مدت ها قبل از یک اهل فن شنیده بودم. علت را اینطور گفت که زیرساخت های آموزشی نهاجا بسیار ضعیف شده و اصلا امکان اموزش با کیفیت تعداد زیادی خلبان برای خریدهای آینده نهاجا را ندارد. تیراژ یاسین پایین است و اصولا زیرساخت لازم برای تیراژ بالای کوثر و یاسین وجود ندارد. حداکثر می توان روی تولید چند فروند در سال حساب کرد. با این حساب نهاجا نمی تواند منتظر تولید تعداد یاسین بماند و برنامه ریزی شده در کنار تولید یاسین تعدادی هم یاک خریداری شود.

دقتی که ایشون در مشاهده اشتباهی که بنده در ترجمه مرتکب شدم ، داشتند ، قابل ستایش هست .. پی نوشت : به دوستان توصیه می کنم از گزینه منفی پستها استفاده نکنند .

در واقع ترجمه درست این هست : تانک های انگلیسی ( بریتانیایی ) تقریبا در حال جارو کردن سربازهای وظیفه پوتین هستن ...

یک تانک لئو پارد 2 ای5 ارتش دانمارک در سال 2008 در استان هلمند که هدف یک تله انفجاری قرار گرفته است . در نتیجه این انفجار یکی از خدمه این تانک کشته می شود نکته جالب اینکه یک تانک دیگر لئو پارد ای5 به عنوان یدک کش برای خارج کردن این تانک وارد این منطقه شده که آن هم توسط تله انفجاری اسیب می بیند البته بدون تلفات .

مهمترین روش برای مقابله با جنگنده های ناتو استفاده از روشی است که خود ناتو استفاده میکنه. یعنی موشک باران حریف با استفاده از کروز(و یا بالستیک) به نحوی که پایگاه سالم و باند سالم برای حریف باقی نماند. به عبارتی باید کاری کرد که طرف مقابل مجبور باشد که پایگاه ها و ناوهای هواپیمابر خود را به فاصله دورتر منتقل کند. طبیعتا با این روش ضرب حمله حریف گرفته می شود. برد اعلامی موشک های ما 2000 کیلومتر است یعنی امریکا مجبور است که ناوها و پایگاه های خود را به فاصله 2000 کیلومتر و بیشتر منتقل کند. طبیعتا استراتژی ان این می شود که هاپیماهای ان از فاصله دورتری به سمت ایران حرکت کند و همیشه یک سری سوخترسان در نزدیک ایران مستقر باشند که هواپیماها بعد سوختگیری وارد ایران شوند. طبیعتا این کار قابل انجام است ولی ضرب حمله انها گرفته می شود. ولی برای جلوگیری از این کار باید راه ها های ابتکاری اندیشید. استراتژی های زیر پیشنهاد می شود 1-افزایش برد موشک های زمین یه زمین به بیش از 2000 برای دور کردن بیشتر پایگاه های امن دشمن 2- استفاده از پهبادهای انتحاری هوا به هوا. چون سوخت رسان بزرگ است و سرعت کمی دارد و موقع سوخت رسانی سرعت را کاهش می دهد و با این استراتژی ممکن است بتوان در کار ان اخلال کرد و یا انرا هدف قرار داد و یا حداقل امنیت انرا کاهش داد. عامل دوم که می تواند ضرب حمله دشمن را بگیرد ساخت و توسعه موشک های ضد ماهواره است. ماهواره های جاسوسی چشمان دشمن هستند. وقتی کور شوند ضرب حمله دشمن گرفته می شود روش های بعدی همانطوریکه دوستان اشاره کردند و اکنون روی ان کار می شود گسترش پدافند و انتقال پایگاه ها زیر زمین است ولی اضافه شود که بهترین دفاع حمله است. هیچ استراتژی صرفا دفاعی کارساز نیست. بهترین روش همان است که در اول پست گفتم حمله متقابل گسترده پهبادی و موشکی به پایگاه های دشمن برای تخریب نا امن سازی و دور کردن انها

انجام این موارد که نوشتید زمانی که در هوا هیچ تهدیدی هم ندارند بسیار سخت و زمان بر هست و باید برای هر پایگاه روز ها و ساعت ها برنامه ریزی و عملیات انجام بدهند. این پایگاه ها هم قابل مقایسه با غار های دست ساز طالبان نیست. حالا فرض بکنید در هنگام عملیات هم موشک های سرگردان در هوا علیهشان فعال باشد و یا پهپادهای رهگیر به طور غافلگیرانه علیه بمب افکن پرواز کنند. کلا برنامه ی حمله یشان لغو میشود. در کل مدافع در خانه همیشه عقب از مهاجم هست ولی مهاجم هم کار راحتی نخواهد داشت. بهترین کار پدافند با توپ های ضد هوایی دقیق هست یک چیزی مثل این:

توانایی و اهمیت پایگاه های زیرزمینی ایران برای مقابله با قدرت هوایی ناتو اگر ناتو بخواهد یک جنگ طولانی با ایران داشته باشد باید علیه پایگاه های زیرزمینی موشکی، پهپادی، هوایی، پدافندی و هسته ای ایران عملیات انجام بدهند. اولین چیزی که به ذهن میرسه شناسایی این پایگاه ها هست. فرض میگیریم توانستند تمام پایگاه ها را شناسایی کنند.چطور قرار هست علیه این پایگاه ها فعالیت انجام بدهند؟ اولین راه حل بمب های سنگر شکن هست: همینطور که در تاپیک بالا گذاشتم تاسیسات زیر زمینی ایران حتی با قوی ترین بمب های سنگر شکن هم قابل نابودی کامل نیست(مگر اینکه از بمب های هسته ای استفاده کنند که کلا بحث فرق میکند) پس هر چقدر هم جنگنده های ناتو در آسمان ایران حضور داشته باشه نمیتوانند جلوی شلیک موشک های پدافندی و آفندی و پهپاد های ایران را به طور کامل بگیرند و باید حمله ی زمینی به این پایگاه ها بکنند. (البته اینجا تعداد تجهیزات ایرانی مهم هست هرچقدر موشک و پهپاد های بیشتری داشته باشیم، بیشتر میتوانیم این جنگ را طولانی کنیم) شاید بگویید از نیروهای ویژه برای حمله ی کوتاه و سریع به یک پایگاه دور افتاده استفاده بکنند. اول باید بتوانند به این پایگاه ها برسند و پدافند هوایی غیر فعال بشود. دوما خود جنگ در زیر زمین و محیط ناشناخته اصلا کار عاقلانه ای نیست و قطعا بدون اطلاعات کافی همچین کاری نمیکنند. رسیدن به پایگاه های عمقی در کشور هم بدون اشغال ایران تقریبا غیر ممکن هست. میماند حملات بزن در رو! برای این گونه حملات هم ایران توانایی پاسخ نظامی دارد و به قول رهبری دیگه دوران اینکه بزنند و ایران هیچ کاری نکند گذشته هست. هر جور به این موضوع نگاه کنید بدون حمله ی اتمی و اشغال ایران نمیتوانند یک حمله ی نظامی 100 درصد موفق به ایران بکنند. میتوانند مثلا سایت هسته ای نطنز را برای مدتی غیر فعال بکنند ولی این کار فقط برای مدت کوتاهی جلوی غنی سازی ایران را میگیرد و بعد به سرعت ایران این کار را ادامه میدهد در یک پایگاه زیر زمینی ناشناخته (البته فردو هم که هست!) جنگ همه جانبه برای اشغال ایران حمله ی زمینی برای اشغال ایران هم نیاز به تعداد صدها هزار سرباز دارد. باید یک کار لجستیکی بزرگ در منطقه انجام بدهند که همین هم میتواند هدف موشک های ایرانی باشد بعد هم جنگ زمینی و شهری و دریایی که برایش سالهاست برنامه ریزی در ایران انجام شده.بدون حمله ی اتمی قطعا تلفات سنگین و کابوس وار و هزینه ای نجومی خواهند داشتند. مشکل اصلی ما : نداشتن سلاح هسته ای برای مقابله با توان هسته ای دشمن هست. اگر بدانند که هسته ای بزنند، هسته ای خواهند خورد این کار را به این راحتی انجام نمیدهند و طرح نابودی و اشغال ایران هم کلا لغو میشود. برای همین هم هست که نداشتن سلاح هسته ای برای ایران برایشان اینقدر اهمیت دارد.

سلام اشکالی نداره به نظرم ، کمی طنز برای خروج از خشکی مباحث نظامی لازمه باز جناب واریور خودشون هر طور صلاح بدونن ، پست ایشون هست و من فقط نقل قول کردم البته مورد پیرمردهای پارکینگی به نظرم درست نبود و دقت نکرده بودم موقع کپی پیست ، این رو حذف کردم

بهترین کاری که میشد در مقابل توان هوایی قدرتمند آمریکا و ناتو انجام داد را ایران در این سالها با کمک تجربیات جنگ یوگوسلاوی و عراق انجام داده. 1_بردن همه ی دارایی های حساس به زیر زمین 2_ساخت پدافند های بومی در برد کوتاه و متوسط و بلند 3_توانایی حمله ی موشکی بالستیک و کروز دقیق به اهداف دشمن در منطقه با موشک های بومی 4_ساخت پهپاد های نظارتی و تهاجمی و انتحاری برای توانمند کردن توان هوایی خودی و از بین بردن قدرت هوایی مطلق دشمن 5_انجام تقریبا خوب پدافند غیر عامل(گسترش اهداف خودی، مقاوم کردن اهداف خودی و... ) در این سالها که از تهدیدات آمریکا و ناتو و بقیه ی نوچه هایش میگذرد به نظرم بهترین راه ممکن برای کم اثر کردن توانایی هوایی دشمن را ایران انجام داده و در صورت هر جنگی قطعا توانایی پاسخ مناسب دادن به حریف را دارد. ولی به نظرم موارد زیر را کم داریم: 1_موشک ضد ماهواره برای نابودی توان ماهواره ای(بیخیال زباله های فضایی هم بشویم) 2_موشک کروز سوپر سونیک و هایپر سونیک علیه تهدیدات دریایی و زمینی دشمن 3_تقویت توان هوایی کشور با ساخت پایگاه های زیرزمینی مقاوم(با پایگاه عقاب 44 و خرید سوخو 35 این راه شروع شده و این تعداد کم هست) 4_تسلیحات کشتار جمعی(هسته ای، شیمیایی، زیستی)

سلام به همه دوستان و تشکر از نظرات ارزشمند عزیزان و اساتید گرامی با درخواست دوست گرامی جناب @projectile این تاپیک رو دوباره فعال میکنیم همچنین با درخواست دوست گرامی جناب @crazyinventor پستهای مهم بروزرسانی برای ذخیره در آینده در تاپیکها ارسال میشن اگر از دوستان کسی تمایلی به ارسال نظراتشون نداشتن اعلام کنن حذف کنم مطالبی هم برای این تاپیک تهیه کردم که به مرور زمان ارسال میکنم ، اما برای شروع با اجازه دوستان مطالب بروزرسانی رو در اینجا ارسال میکنم ----------

به نام خدا بالگرد های هجومی Mi-28NM روسیه قادر به پرتاب پهپاد بالگرد رزمی Mi-28NM بالگرد ها هجومی میل 28 روسیه که با نسل بعدی موشک ها و راکت ها مجهز شده توانایی پرتاب پهپاد از جمله پهپاد های انتحاری را پیدا کرده است. به گفته ویتالی شوچربینا، طراح ارشد برنامه بالگرد های رزمی در مرکز بالگرد های ملی میل و کاموف، به نقل از خبرگزاری دولتی TASS ، آخرین مدل بالگرد Mi-28NM توانایی هماهنگی با پهپاد های انتحاری را دارد. اضافه شدن پهپاد انتحاری به تسلیحات هوایی این بالگرد یکی از زمینه های هماهنگی Mi-28NM با پهپاد هاست. وی توضیح داد، وقتی یک بالگرد تهاجمی Mi-28NM به منطقه مورد نظر رسید، می تواند یک یا چندین پهپاد انتحاری را پرتاب کند. با شناسایی اهداف متخاصم، خدمه بالگرد دستور شلیک را صادر و نابودی آن را کنترل می کنند. بالگرد Mi-28NM توانایی تعامل با انواع دیگر پهپاد را هم دارد. دستو فنی کار تحقیق و توسعه در زمینه ساخت بالگرد رزمی Mi-28NM، ارتباط خودکار با پهپاد های کورسار (Korsar) و فورپست-آر (Forpost-R) برد متوسط توسط پست فرماندهی خودکار هواپیمایی ارتش و هم از طریق ارتباط مستقیم بین بالگرد و پهپاد را الزام می کرد. پهپاد فورپست-آر پهپاد کوسار ارتبط خودکار بالگرد با انواع پهپاد های شناسایی، به نظارت بر منطقه مورد نظر بدون ورود به محدوده اثر پدافند هوایی دشمن کمک می کند، دست یابی دقیق به هدف را فراهم و در لحظه امکان تمرین مدیریت رزمی موشک های سبک چندکاربره نسل بعدی را ممکن می کند، همچنین به انتقال پیام های تلفنی و تله کدی بین بالگرد، هواپیما، پلتفرم های هواپیما و ایستگاه های فرماندهی زمینی در منطقه عملیات رزمی تعیین شده، کمک می کند. به گفته شوچربینا، این ویژگی، یک دستاورد بزرگ در تکنولوژی است. طراحی آن به طرز قابل ملاحظه ای با نسخه های اولیه این بالگرد تفاوت دارد. وی در مورد نصب تسلیحات جدید روی بالگرد ها گفت: در حوزه کار مشترک، ما بر روی افزایش برد سلاح های هوا پرتاب به عنوان حوزه اولیه ارتقا بالگرد Mi-28N، متمرکز شدیم. برای حل این وظیفه، تسلیحات هوابرد Mi-28NM با موشک های قابل شلیک در شب و روز شامل مهمات چندمنظوره که قابلیت شلیک به اهداف بدون ورود به محدوده پدافند هوایی دشمن را به بالگرد می دهد، راکت های نسل جدید با طیف وسیعی از کاربرد ها و توانایی های پیشرفته و همچنین تسلیحات با کالیبر های مختلف، بروزرسانی شدند بالگرد Mi-28N ارتقا یافته ادغام Mi-28NM در یک فضای دیجیتالی اطلاعات و شناسایی، در میدان نبرد کارایی رزمی این جنگ‌افزار را افازایش می دهد. در این وضعیت، به عنوان بخشی از سامانه شناسایی و حمله عمل می کند و قادر به دریافت خودکار اطلاعات بروز شده از دشمن و محیط رزم منطقه تعیین شده توسط شبکه اطلاعاتی است که این شبکه از سیستم های شناسایی شامل پهپاد ها تشکیل شده است. می توان گفت Mi-28NM چه در حوزه ایدئولوژی کاربرد آن و چه در فناوری های به کار رفته در طراحی آن، بالگرد متفاوتی است و به درستی می توان آن را ،نسبت به مدل اولیه، بالگرد نسل جدید نامید. تسلیحات آنبورد Mi-28NM توانایی تشخیص و نابودی اهداف متخاصم در تمام ساعات شبانه روز و در همه شرایط جوی را به بالگرد می دهند، در حالی که در خارج از محدوده موثر پدافند هوایی دشمن عملیات می کند. مجموعه کمک های دفاعی پیشرفته این اجازه را به بالگرد می دهند تا با موفقیت حملات احتمالی سامانه های پدافند زمینی و هوایی دشمن را با کمک سیستم ارتباطی شبکه محور خود، دفع کند. این سیستم ارتباطی و مخابراتی توانایی تعامل گروهی، فعالیت در شبکه های ارتباطی هوایی و زمینی و اجرای روش های شبکه محور کنترل تسلیحات در میدان نبرد (مثل دریافت اطلاعات از نیروی های خودی و دشمن در حالت مقاوم نسبت به جمینگ و بدون وقفه) را فراهم می کند. تجهیزات جدید بالگرد شامل طراحی بدنه جدید، موتور مدرن شده، ژنراتور کمکی، تجهیزات جنگ الکترونیک و سلاح های پیشرفته می شود. طراحی قسمت دماغه بالگرد برای نصب سیستم دید هدف جدید، تغییر کرده و با ماژول ارتباط با پهپاد یکپارچه شده است. منبع 1 منبع 2 منبع 3