مستند «فرماندار شوش»، داستان نخستین جاسوس اسرائیل ( یاکو نمرودی ) در ایران یاکو نیمرودی | יעקב נמרודי که در ایران با عنوان یعقوب نیمرودی یا ژاکوب نیمرودی شناخته می‌شود، نخستین افسر اطلاعاتی موساد در ایران، پایه گذار موساد در ایران و عراق و دلال فروش اسلحه و صنایع به ایران بود. نیمرودی عادت داشت هر سندی به دست می‌آورد، یک نسخه از آن نگه دارد و فعالیت‌هایش فیلم بگیرد. این مستند عبری روایت زندگی این ابرجاسوس به استناد همین اسناد و فیلم‌ها و مقامات ارشد رژیم اسرائیل است. این مستند بدون دخل و تصرف ترجمه شده و قضاوت را بر عهده تماشاگران می‌گذارد. در این مستند بازسازی قزوین و احیای اقتصاد اسرائیل / تصاویر تست و فروش یوزی به ایران / جزئیات سرویس جنگنده‌های ایران در اسرائیل / پرواز خلبان‌های اسرائیلی با جنگنده‌های ایران / تصاویر مانور افسران اسرائیل در حضور شاه / سرقت جنگنده شوروی و ارسال به اسرائیل / جزئیات ترفیع افسران ارشد ارتش / جراحی مقامات ارشد ایران در اسرائیل را مشاهده خواهید کرد ! لینک ویدئو : https://www.tabnak.ir/fa/news/1192784/بازسازی-قزوین-و-احیای-اقتصاد-اسرائیل-تصاویر-تست-و-فروش-یوزی-به-ایران-جزئیات-سرویس-جنگنده‌های-ایران-در-اسرائیل-پرواز-خلبان‌های-اسرائیلی-با-جنگنده‌های-ایران-تصاویر-مانور-افسران-اسرائیل-در-حضور-شاه-سرقت-جنگنده-شوروی-و-ارسال-به-اسرائیل-جزئیات

به نام خدا سیستم سلاح زرهی دید و تیر غیر مستقیم مقدمه تانک ها از ابتدای ورود در جنگ جهانی اول نقش پررنگ و کارآمدی را از خود نشان دادند و در جنگ جهانی دوم با ابتکارات ارتش آلمان نازی در به کار گیری از ادوات زرهی اهمیت تانک اصلی میدان نبرد دو چندان شد با ایجاد راهبرد استفاده گسترده از تانک در ارتش شوروی وهمچنین حضور تانک تکامل یافته ای چون ابرامز M1A1 در نبرد اول خلیج فارس می رفت که تانک برای همیشه سلاحی بی چون و چرا برای حضور در میادین نبرد آینده باشد.اما همچون هر سلاحی تانک ها هم بعد از 100 سال تکامل نیاز به تغییر داشتند اما این تغییر نیاز به یک تلنگر داشت. در سال 2001 و بعد از آن به ویژه در جنگ های دوم خلیج فارس و افغانستان (با وجود حضور گسترده تانک های مثل ابرامز و چلنجر که سرآمد رده خود بودند ) تانک ها با شکست های مواجه شدند.با گذشت زمان و در سال 2006 در نبرد نیرو های حزب الله و ارتش رژیم صهیونیستی شکست های بی پایانی بر تانک تکامل یافته ای مثل مرکاوا وارد شد. در نبرد قره باغ پهپادهای ترکیه ای در دست ارتش جمهوری آذربایجان به شکار تانک ها و تمام ادوات بی دفاع ارتش کهنه ارمنستان پرداختند و در نبرد روسیه علیه اوکراین ستون های زرهی روسیه شکار تسلیحات جدید و نامتعارف شدند. نیاز به تغییر احساس شد...... تانک اصلی میدان نبردMBT وظایف اصلی تانک ها: اجرای آتش مستقیم بر علیه خودرو های زرهی دشمن ، تجمع نفرات و استحکامات وحمایت از پیشروی های نیروی پیاده خودی.همچنین دفاع از نیرو ها ومواضع خودی در هنگام حمله دشمن. مکان های که محل اجرای عملیات تانک اصلی میدان نبرد است: 1-دشت ها و زمین های بدون عارضه که دید گسترده دارند و محل اختفا و استتار محدودی دارند. 2-زمین های با عارضه زیاد و پستی بلندی. 3-شهر ها. نقاط قوت تانک ها: 1-زرهی ضخیم و مقاوم . 2-تحرک مناسب. 3-اجرای آتش سنگین و مناسب. 4-مقاومت بالا در صحنه نبرد. نقاط ضعف تانک ها: 1-وزن زیاد که باعث کندی حرکت در برخی زمین ها می شود. 2-وزن زیاد باعث سختی انتقال هوای آنها می شود. 3-تنها قادر به اجرای آتش مستقیم هستند. 4-در برابر موشک های ضد زره به دلیل نیاز به درگیری مستقیم آسیب پذیر هستند. 5-در هنگام شلیک به شدت قابلیت شناسای و رهگیری دارند. سیستم سلاح زرهی دید و تیر غیر مستقیم: در نبرد های امروز برای دفاع در برابر انواع تهاجمات زمینی و همچنین در تک های پیاده و زرهی نیاز به سلاحی داریم تا آتشی با مشخصات زیر تدارک ببیند: 1. دقیق باشد. 2. در بردی مناسب و دور از تیر رس تمامی سلاح های ضد زره باشد. 3. قابلیت اختفای بالا داشته باشد. 4. در کمترین زمان ممکنه حجم اتش زیادی را تدارک ببیند . 5. قابلیت مانور و تحرک بالا داشته باشد 6. امکان ایجاد حجم زیادی از اتش را داشته باشد. 7. از قیمت مناسبی برخوردار باشد. 8. کاربری اسان و لجستیک در دسترسی داشته باشد. 9. امکان تولید ان به تعداد مورد نیاز وجود داشته باشد. 10. در تمام مناطق عملیاتی امکان اجرای آتش داشته باشند. بهتر است در مواقعی که دارای نقاط ضعف هستیم با ترکیب نقاط قوتمان به پوشاندن نقاط ضعف کمک کنیم. نیروهای مسلح ایران از نداشتن یک نیروی زرهی قوی و همچنین توان پشتیبانی هوای نزدیک محروم هستش. اما در زمینه موشک و پهپاد به ویژه پهپاد های انتحاری دست بالا را دارد .پس چه خوب که با ترکیب این دو توان و ایجاد کاربری جدید برای آنها به پوشش نقاط ضعفمان بپردازیم. یک زره پوش تانک یا یک نفربر را در نظر بگیرید: برجک زره پوش و تمام متعلقات آن همچنین محل ذخیره گلوله تانک یا زره پوش را حذف می کنیم. تانک به توپچی راننده و فرمانده نیاز دارد.توپچی را حذف می کنیم و راننده و فرمانده را در کنار هم در قسمت جلوی تانک یا زره پوش در یک محفظه زرهی یک پارچه قرار می دهیم. موتور در قسمت انتهای وسیله باقی می ماند. یک مجموعه اپتیکی که دارای دید در تمام شرایط آب و هوای و روز شب می باشد و همچنین یک نشان گذاری لیزری هم دارد در قسمت جلوی تانک قرار می دهیم. در قسمت وسط تانک که با حذف برجک فضای زیادی خالی شده است ماژول شلیک غیر مستقیم قرار می دهیم. ماژول شلیک غیر مستقیم: این ماژول شامل مجموعه ای از مهمات سرگردان هست که برای ماموریت های مختلف برنامه ریزی شده اند. این مهمات از یک پیشران راکتی برای پرواز اولیه و یک موتور الکتریکی کوچک برای ادامه پرواز استفاده می کند .با توجه به ماموریت می توان از یک نوع پیشران هم استفاده کرد. فراید کاری: ابتدا فرمانده با توجه به سیستم تلسکوپی دید خود از داخل مخفی گاه خود اقدام به شناسای هدف و نشانه گذاری ان می کند یا از طریق لینک داده هدف را از نیروهای زمینی هوای یا پهپادی در یافت می کند. سپس بدون خارج شدن از پناه گاه و دیده شدن توسط دشمن اقدام به شلیک می کند .مهمات سرگردان (ترجیحا با پیشران ابتدای و جداشونده راکتی )به شکل عمود از داخل وسیله خارج می شوند.تا ارتفاع معینی بالا می روند و به سمت هدف شیرجه می روند. مزایای این سیستم : امکان اختفای وسیله زرهی به شکل کامل از دید و تیر مستقیم دشمن به دلیل عدم نیاز به هدف گیری مستقیم.به عنوان مثال در دفاع شهری درون یک ساختمان سه طبقه که سقف سه طبقه آن برداشته شده است می تواند مخفی شود.یا می توان درون یک چاله استتار شده در بیابانی مسطح قرار گرفته بدون خروج از آن اقدام به شلیک کند. مصونیت از موشک های ضد زره به دلیل برد بالاتر مهمات سرگردان نسبت به موشک های ضد زره وسیله خارج از تیر رس این موشک ها قرار می گیرد.همچنین از تیر راس مهمات سرگردان و پرتابه های پهپادی به دلیل اختفا مناسب به دور است. به دلیل حذف برجک وسیله دارای دید بصری و بازتاب راداری کمتری است که به بقای وسیله کمک میکند امکان حمل تعداد بیشتری مهمات وجود دارد. پیچیدگی های برجک و گلوله گذاری تانک را ندارد. امکان بارگذاری مهمات به شکل جعبه ای سرعت آماده به کار وسیله را بیشتر می کند. در نبرد شهری امکان هدف گیری ساختمان ها و سنگرها از فاصله بیشتر و با کار آمدی بیشتر وجود دارد حتی اهداف مخفی از دید مثل اهداف پنهان شده در سر یک چهارراه. به گونه ای که دیگر نیازی نیست در مقابله با سایر تانک ها به ویژه در نبرد های شهری به دلیل حمله از بالای مهمات سرگردان هم اثر بخشی آنها بیشتر می شود و هم سیستم های دفاع فعالی مانند تروفی کارای خود را از دست می دهند. در نبرد های مناطق کوهستانی امکان اتش به تمام جهات و زوایا را دارند.حتی می تواند در پشت یک تپه پنهان شده و مواضع نیروی دشمن را در پشت تپه مورد حمله قرار دهد. تاکتیک حمله: یک تیم تانک اصلی میدان نبرد در پیشانی حمله قرار دارند . در پشت سر آنها یک تیم نفر بر مسلح. و در انتها یک تیم سیستم سلاح دید و تیر غیر مستقیم به عنوان از میان برنده تهدیدات فرای افق دید و تیر تیم تانک پیش رونده عمل می کنند. تا با از میان برداشتن تهدیداتی مثل تیم های شکار زرهی یا استحکامات مسیر پیشروی تیم زرهی تسهیل شود. این وسیله می تواند با شلیک همزمان تعداد بالای از مهمات خود و حمله هم زمان انها به یک منطقه هدف عملکرد توپ خانه و تیم خمپاره انداز یا تیم های راکت انداز را با قابلیت های بیشتر و دقت بسیار بیشتری در زمان کمتر داشته باشد چرا که دیگر نیاز به عملیات های قلق گیری و گرا دهی را ندارد . به عنوان فرض تعداد ده تیر مهمات شلیک می شود به سمت منطقه هدف و با توجه به نشانه گذاری ها با دقت به هدف برخورد می کند اما توپ خانه نیاز به تیم هدایت اتش و محاسبات برای آتش دارد و راکت انداز های مثل گراد دقت کافی ندارند. همچنین در مناطق مرزی می توان یک تیم از این سیستم سلاح را در عقبه پاسگاه های مرزی قرار داد مثلا هر 4 پاسگاه یک تیم پشتیبانی در منطقه امن داخلی داشته باشد و در صورت حمله به هر پاسگاه این سیستم نقش یک پشتیبانی هوای و آتش پشتیبانی سریع و دقیق را داشته باشد. با تغییر کاربری ادوات زرهی مثل نفربرهای M113 و یا تانک های قدیمی مانند M60 ها می توان این سیستم سلاح را با کمترین هزینه ساخت.اهمیت زره پوش بودن این سیستم در آن است که هم توانای حرکت در تمام محیط ها را داشته باشد هم حداقل حفاظتی را در برابر حملات احتمالی داشته باشد. پایان با تشکر

یک تانک لئو پارد 2 ای5 ارتش دانمارک در سال 2008 در استان هلمند که هدف یک تله انفجاری قرار گرفته است . در نتیجه این انفجار یکی از خدمه این تانک کشته می شود نکته جالب اینکه یک تانک دیگر لئو پارد ای5 به عنوان یدک کش برای خارج کردن این تانک وارد این منطقه شده که آن هم توسط تله انفجاری اسیب می بیند البته بدون تلفات .

سلام - صبح شما بخیر . محبت دارید این سامانه را شرکت سازنده برای نصب در نسخه YAK-131 در نظر داشت که قرار بود جایگزین سوخو-25 بشود ، بعنوان یک هواگرد ضربتی پشتیبانی سبک ، یک نمونه هم تولید و به نمایش گذاشته شد ولی سرنوشت این برنامه مشخص نیست این عکس هم مربوط به گونه یاک-131 معرفی شده محسوب می شود

یک دستگاه نفربر برادلی ارتش امریکا که در عراق هدف راکت ار پی جی قرارگرفته است

بسم ا... یاک-130 مربی آموزشی شرقی !!!! جنگنده- بمب افکن سبک آموزشی یاک-130 پس از سالها طی کردن مراحل توسعه از اواخر دوره اتحادشوروی سابق و سپس روسیه فدرال سرانجام در آوریل 2002 بعنوان هواگرد آموزشی نیروی هوایی ارتش روسیه انتخاب گردید ، در حالی که پس از رونمایی اولیه ، توسط سه شرکت ایرکوت، یاکوولوف و روس آبارون اکسپورت برای بازارصادارت نیز درنظر گرفته شد . سامانه اپتیکی- لیزری SOLT-25 جاگذاری شده در بخش دماغه یاک-130 مجموعه عرشه پرواز ( کابین ) و آسمانه ( کانوپی ) هواگرد آموزشی - ضربتی یاک-130 یکی از مولفه های مثبت درطراحی یک هواگرد رزمی ، جایگاه استقرار خلبان در عرشه پرواز و میدان دید وی برای هدایت ، ناوبری ، اجرای مانورهای رزمی است یاک-130 باطراحی پلکانی عرشه پرواز ، جایگاه مناسبی را برای معلم خلبان ( صندلی عقب) و دانشجوی خلبانی ( صندلی جلو ) فراهم آورده است این طراحی چه در زمان آموزش و چه ماموریتهای رزمی ، یک مزیت قابل توجه برای خدمه بشمار می آید با توجه به این مساله ، در حالی که نیروی هوایی روسیه به حداقل 300 فروند جت آموزشی چند ماموریته نظیر یاک-130 برای ایفای نقش ضربتی و پشتیبانی سبک یا بعنوان جت آموزشی برای تعلیم خدمه هوایی جتهای نسل4 یا 5 نیاز داشت ، اولین سفارش 12 فروندی را برای جایگزینی ال-39 های قدیمی به شرکت سازنده ارائه داد . پس از اتمام مراحل تولید اولین فروند ، طی مراسمی ، این هواگرد در ژوئیه سال 2009 بخدمت نیروی هوایی روسیه درآمد و در نمایشگاه ماکس 2009 نیز در معرض دید عمومی قرار گرفت . روند تولید هواگرد ضربتی یاک-130 https://www.aparat.com/v/aEh1R این هواگرد جددی آزمایش های اولیه پرواز خود را اوت 2009 تکمیل نمود و 4 فروند اول بین فوریه تاآوریل 2010 بصورت عملیاتی وارد خدمت گردید در حالی که 5 فروند دیگر نیز در آوریل 2011 به نیروی کاربر داده شد . با مشاهده روند عملیات موفقیت آمیز و ویژگی های پروازی مناسب ، نیروی هوایی روسیه در دسامبر سال 2011 یک سفارش 55 فروندی از یاک-130 را به شرکت سازنده ارائه نمود تا سال 2015 تحویل این نیرو گردد . راست : سرطراح دفتر طراحی یاکوولوف / ن.ن.دولژنکوف چپ: سرطراح برنامه یاک-130 / ک.ف. پوپووویچ براساس داده های شرکت سازنده ، یاک-130 با دراختیار داشتن میزان تحمل فشار گرانش در محدوده 8+ تا 3- می تواند مانورهای که جتهای رزمی پیشرفته نظیر سوخو-30 ، یوروفایتر ، اف-15 ، اف-16 ، میگ-29 ، اف-35 و میراژ 2000 را می توانند اجرا کند ، شبیه سازی نماید . با توجه به علاقه نیروی هوایی روسیه ، شرکت سازنده برای مدتها بدنبال توسعه یک هواگرد آموزشی دریاپایه ، شناسایی سبک وزن و همچنین یک بدون سرنشین ضربتی بود که سرانجام این برنامه ها هنوز مشخص نیست . با این وصف ، یاک-130 ازیک طراحی کلاسیک بهره می برد که بخش عمده از سازه آن از جنش آلیاژ های سبک هوایی است ، در حالی تمامی سطوح هدایت آن از جنس فیبرکرین ساخته شده و با توجه به تجربیات بدست آمده از عملیات جتهای پشتیبانی نزدیک سوخو-25 در افغانستان و چچن ، یک پوشش حفاظت زرهی از جنس کولار ، دهلیز پیشرانه ، کابین خلبان و بخش های حساس این هواگرد را در برابر آتش دفاع هوایی محافظت می کند . راست : بدنه یاک-130 در خط تولید چپ : نمای عرشه پرواز یاک-130 از نمای فوقانی ( بالای ) این هواگرد عرشه پرواز تمام رقومی برای یاک-130 به توجه به این که هواگرد یاک-130 برای آموزش خدمه هوایی جتهای رزمی نسل4و5 می بایست مورد استفاده قرارگیرد ، به یک عرشه پرواز دوسرنشینه با تهویه مطبوع و تحت فشار مجهز است و از صندلی پرتاب شونده صفر-صفر ( قابلیت استفاده در سرعت و ارتفاع صفر ) از گونه NPP ZEVZEDA K-36 LT3.5 بهره می برد . آلات پروازی ( اویونیک ) یاک-130 با توجه به اینکه یاک-130 وظیفه اولیه آموزش خلبان برای جتهای نسل چهارم وپنجم را در اختیار دارد ، می بایست از آلات پروازی مشابه این جنگنده ها استفاده کند دو خدمه این هواگرد آموزشی با توجه به ماموریت اصلی آموزشی ، دارای یک آسمانه ( کانوپی ) برآمده (حبابی ) بوده که خلبان عرشه پرواز جلو تا حداکثر 16- درجه را می تواند بدون چرخاندن سر در میدان دید خود داشته باشد ، در حالی که این عدد برای خلبان مستقر عرشه پرواز دوم ، تا 6- درجه است . صندلی پرتاب شونده صفر-صفر ( قابلیت استفاده در سرعت و ارتفاع صفر ) از گونه NPP ZEVZEDA K-36 LT3.5 تمام آن چیزی که باید در مورد هواگرد آموزشی -ضربتی یاک-130 دانست https://www.aparat.com/v/mCRH0 مشخصات صندلی پرتاب شونده : مجموعه صندلی پرتاب شونده زوزدا امکان پرش برای خدمه را در یک محدوده سرعت از 0 تا 1 ماخ را در ارتفاع 0 تا 13000 متری بوجود آورده که این بدلیل استفاده از مجموعه سامانه های حیات نظیر سامانه اکسیژن ساز RUC-15 است در حالی وزن کل صندلی پرتاب شونده به همراه تجهیزات جانبی ( کیت بقاء ) بیشتر از 68 کیلوگرم نمی باشد . سامانه اکسیژن ساز برای صندلی های پرتاب شونده : سامانه اکسیژن یاک-130 شامل یک مجموعه تولید اکسیژن با شناسه OBOGS است که وظیفه تامین اکسیژن برای خدمه را در تمامی حالتهای پرواز از ارتفاع 0 تا 12500 متری برعهده دارد که این حالتها ، شامل بروز وضعیت اضطراری نظیر کاهش فشار داخل کابین و تصمیم خدمه برای استفاده از سامانه خروج اضطراری نیز می شود . براساس داده های منتشر شده توسط شرکت سازنده ، سامانه اکسیژن اضطراری نصب شده در صندلی های پرتاب شونده بصورت خودکار در صورت قرارداشتن هواگرد در ارتفاع بیشتر از 8000 متر فعال شده و پس از اجرای عملیات خروج اضطراری و فرود با چتر ، وظیفه تامین اکسیژن مورد نیاز خدمه را برای یک بازه زمانی در حدود 5 دقیقه را برعهده دارد . سامانه اکسیژن ساز اصلی یاک -130 : در کنار سامانه اکسیژن ساز برای صندلی پرتاب شونده ، هواگرد آموزشی -رزمی یاک-130 به یک سامانه اکسیژن ساز اصلی با شناسه KS-130 است که وظیفه تامین اکسیژن برای یک یا دوخلبان را در طول پرواز تا ارتفاع حدود 12000 متری برعهدع دارد . این سامانه به یک منبع مولد اخلی با شناسه BKDU-130 متصل است که همزمان می بایست هوای فشرده مورد نیاز کمپرسور توربین هواگرد را تامین نماید . با توجه به این مساله ، مزیتهای عمده نصب یک سامانه اکسیژن ساز و حذف بطری های ذخیره اکسیژن بشرح ذیل قابل بررسی است : 1- هیچ منبع ذخیره اکسیژن در این هواگرد نصب نشده ، درنتیجه نیازی به صرف وقت برای پُرکردن این منبع ها ، قبل از پرواز پیدا نخواهد شد . 2- مدت ماموریت آموزشی یا رزمی این هواگرد محدود به وجود ذخیره اکسیژن دراین منابع نمی شود . 3- سامانه نصب شده برای تامین اکسیژن خدمه ، در مقایسه با سامانه ذخیره اکسیژن نیازمند نفر- ساعت کمتری برای تعمیر و نگهداری است . براساس داده های موجود ، یاک-130 علاوه براین سامانه ، می تواند از نمونه KS-129 نیز برای تولید اکسیژن مورد نیاز استفاده نماید. عرشه پرواز ( کابین ) : هواگرد آموزشی -ضربتی یاک-130 به تقریب ، نخستین هواگرد روسی با با عرشه پرواز و آلات پروازی ( اویونیک ) تمام رقومی است که براساس استاندارد MIL-STD-1553 طراحی شده و به همین دلیل می توان با نیازهای مشتری ، آن را سازگارنمود . این هواگرد مجهز به یک عرشه پرواز تمام شیشه ای است که امکان استفاده از کلاه های پروازی مجهز به سامانه های دید در شب را برای خدمه فراهم می کند . این عرشه پرواز به سه نمایشگر کریستال مایع رنگی 6×8 اینچی مجهز بوده ، در حالی که خدمه مستقر در عرشه پرواز جلو ، امکان استفاده از سامانه هدفگیری نصب شده بر روی کلاه پروازی را نیز دارد . مضاف براین ، عرشه پرواز یاک-130 به سامانه هشدارصوتی و ارتباط خارجی نیز مجهز شده است . سامانه کنترل پرواز : یاک-130 به منظور تنظیم صحیح ویژگی های پروازی نظیر پایداری ، کنترل پذیری و مولفه های مربوط به ایمنی پرواز ، به سامانه کنترل پرواز با سیم ( fly-by-wire) نظیر آنچه که در جنگنده های غربی و شرقی استفاده می شود ، مجهز شده و خلبان می تواند با استفاده از این سامانه و قابلیتهای تعریف شده درآن ، الگوی نرم افزاری سامانه کنترل هواگرد را بر روی رایانه یاک-130 انتخاب کند . برطبق ادعای شرکت سازنده ، انعطاف پذیری این سامانه به اندازه ای است که به دانشجوی خلبانی اجازه می دهد تا با روند سریع تر و البته کیفیت بالا ، مهارتهای پروازی را بدست آورد . این در حالی است که معماری باز آلات پروازی ( اویونیک ) این هواگرد شامل دورایانه و یک انتخابگر داده (multiplexor) سه مسیری ، که از میان داده های رقومی وارده شده به سیستم ، یکی را انتخاب کرده و به یک خط خروجی منفرد ارسال می کند ، بوده که این مساله ، هدایت هواگرد را به نسبت آسان تر می نماید . علاوه براین ، یک مجموعه ناوبری شامل ژیروسکوپ های لیزری و دو مجموعه هدایت ماهواره ای گلوناس / ناواستار نیز برای تسهیل وظایف خلبان دریاک-130 درنظر گرفته شده است . پی نوشت : 1- ادامه دارد 4- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

احتمالا شکار تانک تی 72 عراقی توسط تانک چیفتن ارتش ایران شخصی که دربالای سر تانک تی 72 حضور داره شهید ابوالفضل الماسی هستش . از خدمه تانک های چیفتن ارتش که در حال نشان دادن محل برخود پرتابه است شهید الماسی که در تاریخ 24 تیر 1361 به شهادت میر سه .البته یک تانکیست دیگه هم داشتیم به سمت راننده به نام شهید ابوالفضل الماسی کوپایی که در سال 1365 و در منطقه شلمچه به شهادت رسیده است به رسم امانت . قبلا این تصاویر رو فکر کنم دیده باشم اما این تصاویر رو از یک صفحه تویتری فارسی ذخیره کردم به نام Lost weapons of persian

مقایسه فناوری رادارگریزی مورد استفاده در F-22 و RAFALE آمریکایی تلاش های زیادی برای توسعه فن اوری رادار گریزی انجام دادن . رادار گریز بودن ، رادارهای پیشرفته و امکان به اشتراک گذاشتن داده ها 3 تا از مهم ترین خصوصیات تولیدات آمریکا در دهه 1990 و 2000 بوده است . برای درک نحوه عملکرد تکنولوژی استلیث باید در ابتدا نحوه کار رادارها را توصیف کنیم . در رادارها امواج پالسی در فواصل زمانی مشخصی ارسال می شوند و بازتاب انها دریافت و تحلیل می شود و با بررسی تفاوت فاز بین موج ارسالی و دریافتی ، مکان و سرعت هدف قابل تعیین است. در جنگنده های رادارگریز امریکایی ها دو راه برای مختل کردن عملکرد رادارها انجام دادن : 1- طراحی دستگاه به گونه ای است که بازتابش امواج به جهت مخالف رادار صورت بگیرد و یا مقدار بسیار کمی از امواج به سمت رادار برگشت کنند. در این حالت امکان شناسایی هدف برای رادار وجود ندارد. 2- استفاده از پوشش خاص که امواج رادار را جذب کنند. به صورتی که هیچ بازگشت موجی صورت نگیرد. تکنولوژی که امریکایی ها در تجهیزات خودشون استفاده کردند در بازه بین 6 تا 18 گیگاهرتز موثر هستند و در فرکانس بین 9 تا 10 گیگا هرتز بهترین عملکرد را دارند. این فرکانس ها توسط رادارهای کنترل آتش و رادارهای موشک ها مورد استفاده قرار میگیرند. در واقع همه رادارهایی که در باند V/UHF کار می کنند قادر به شناسایی F-22 و یا F-35 هستند. بنابراین رادارهای کنترل ترافیک هوایی غیر نظامی در جهان ، تا حدودی می توانند هواپیماهای رادار گریز را شناسایی بکنند. از طرفی از این فرکانس ها به طور گسترده برای ارتباطات راه دور استفاده میشود و هواپیماهای رادار گریز این سیگنال ها را منعکس می کنند. و رادارهای پسیو می توانند با بررسی بازگشت این امواج به حضور هواپیماهای رادار گریز پی ببرند. از نظر آمریکایی ها این موضوع مشکلی ایجاد نمی کند چون این باندهای فرکانسی فاقد دقت کافی هستند و سیستم های کنترل آتش نمی تواند از این فرکانس ها استفاده کنند. در عین حال، این تجهیزات ( رادارهایV/UHF) می توانند یک تخمین از موقعیت هدف ارائه دهند . بنابراین استفاده از سامانه های پدافندی چند لایه با باند فرکانسی وسیع ( مانند S400)می تواند هواپیماهای استلیث را شناسایی کنند. اگر رادار جنگنده ای بتواند فرکانس خود را در حالت شناسایی و یا کنترل آتش تغییر دهد این موضوع برای آن هم صادق خواهد بود و قادر به تخمین موقیت اهداف رادار گریز است . ایده فرانسوی برای اختلال اگر چه رافال همزمان با F-22 طراحی شد، اما ایده مهندسان داسو متفاوت از آمریکایی ها بود. در نظر طراحان داسو از آنجا که امکان اجتناب از شناسایی در هر فرکانسی وجود ندارد،پیاده سازی سیستمی که مانع از هدایت دقیق موشک شود ساده تر است .این سیستم SPECTRA نامیده میشود. که در فرکانس بین 1 تا 20 گیگاهرتز کار می کند. عملکرد SPECTRA بر اساس فریب امواج رادار استوار است. اگر موج برگشتی از هدف به رادار تغییر پیدا کند رادار موقعیت اشتباهی برای هدف استخراج خواهد کرد. بنابریان SPECTRA بر اساس مجموعه ای از حسگرها و پارازیت دهنده ها است که پوشش 360 درجه را به رافال ارائه می دهد. در SPECTRA هنگامی که موجی به ان برخورد می کند صرف نظر از اینکه از کدام جهت دریافت شده ، سیگنالهایی مشابه اما با فاز مخالف در جهت دریافت ( و در سایر جهت ها برای فریب رادارهای غیر فعال ) ارسال میشود در این حالت دشمن تصور می کند که بازگشت امواج ارسالی را دریافت می کند و این درحالی است که پژواک دریافتی ساختگی هست که توسط فرستنده رافال برای گمراه کردن تجهیزات دشمن اراسال می شود. با توجه به رادار ضعبفتری که موشک های هوا به هوا در اختیار دارن این سیستم باعث میشود که موشک قبل از رسیدن به هدف منفجر شود. زمانی که از جنگنده از پوشش ضد رادار استفاده کند در فرکانس های پایین موقعیت اون کشف میشود اما در فرکانس های بالا بازتاب به قدری کم است که امکان شناسایی اون وجود ندارد زمان استفاده از سیستم spectra موقعیت جنگنده با توجه با اینکه فرکانس رادار بالا یا پایین باشد فرق می کند اف 18 باتوجه به توان بالایی غلاف های جنگ الکترونیکی که در اختیار دارد می تواند اختلال گسترده تری ایجاد کند SPECTRA سیستم منحصر به فردی در جهان نیست در انگلیس به آن DAS می گویند . تایفون ها دارای سیستم DASS Pretorian و F-35 دارای سیستم AN/AAQ37 هست. SPECTRA دارای وزن 250 کیلوگرم است و تا یک سوم قیمت رافال مربوط به این سیستم است. و در حال خاضر پیشرفته ترین سیستم در نوع خود است . به نظر می رسد امریکایی ها بعلاوه روش های خودشان به دنبال استفاده از نصب تجهیزات الکترونیکی روی جنگنده های خود برای پنهان ماندن از دید رادارها هستند. استفاده از اخلال گرهای الکترونیکی در برابر رادارهایی که در لحظه فقط یک موج تولید می کنند کار ساده ای است اما اگر رادار چندین موج همزمان تولید کند انجام اختلال کاری دشوار و بسیار پیچیده خواهد بود . در سال 2009 یک F-18G تونست با اختلال الکترونیک رادار APG77 جنگنده F22 را مختل کند در نهایت لازم به ذکر است که رادارها تنها وسیله شناسایی نیستند. از تجهیزات IRST هم میشود برای شناسایی استفاده کرد. انجام اختلال روی این تجهیزات کار بسیار دشواری هست . منبع روسها سیستم مشابهی ماننده SPECTRA برا پکفا توسعه داد به نام Himalaya سیستم AN/AAQ37جنگنده اف 35 یک سیستم الکترواپتیکی هست اما تو مقاله به عنوان یک سیستم جنگ الکترونیکی معرفی شده Defensive Aids Sub-System (DASS)

به نام خدا Lockheed Martin Desert Hawk III پهپاد شناسایی کوچک (2006) Desert Hawk III که توسط Skunkworks of Lockheed Martin توسعه داده شده اولین بار در سال 2006 پرواز کرد و به عنوان یک هواپیمای شناسایی بدون سرنشین طراحی شد. سامانه Desert Hawk III ارتقا بزرگتر و سبکتر پهپاد Deser Hawk است که در اوایل دهه 2000 ساخته شد. سامانه ابتدایی به خوبی در مراحل اولیه جنگ با تروریسم با تمرکز بر افغانستان تاثیر داشت و عمدتا توسط ارتش بریتانیا و در نقش شناسایی تاکتیکی مورد استفاده قرار می گرفت. این نسخه با Desert Hawk III جایگزین شد که یکسری ارتقا ها مثل افزایش مداومت پروازی را به آن اضافه می کرد. Desert Hawk III هشت کیلوگرمی توسط یک موتور الکتریکی با اثر کم نیرودهی می شود که یک واحد ملخ 2 پره را در جلوی بدنه می چرخاند. به عنوان جایگزینی کم هزینه برای پهپاد های پر امکانات و بزرگتر، Desert Hawk III به راحتی با دست پرتاب می شود. خدمه عملیات هواپیما را از طریق یک ایستگاه کنترل زمینی کیف مانند کنترل می کنند. از آنجایی که Desert Hawk III چرخ ندارد، روی شکم خود فرود می آید و البته طراحی جدا شونده آن امکان فرود سخت و در حین حال حفط اجزای حیاتی پهپاد را می دهد. این پهپاد قادر است به حداکثر سرعت 88.5 کیلومتر بر ساعت برسد. در خارج، Desert Hawk III با بال های اصلی نصب شده در شانه، یک باله دمی عمودی و بدنه حامل تجهیزات عملیاتی و ماموریتی از شکل هواپیما های متعارف استفاده می کند. بدنه از دماغه تا دم ظاهری قطره اشکی دارد و بال های اصلی مستقیم اند. یک مجموعه اپتیک با چرخش 360 درجه در مرکز ثقل هواپیما در شکم نصب شده است. ابعاد کوچک و ساختار سبک و مقاوم این پهپاد امکان انتقال آسان آن را در کیف سخت یا کوله پشتی می دهد. یک ایستگاه کنترل زمینی (GCS) 7 کیلوگرمی امکان هدایت از راه دور Desert Hawk III را با پشتیبانی رهگیری کامل و کنترل 4 پهپاد Desert Hawk III از یک GCS را می دهد. یک کنترلر دستی هم ارائه می شود و اپراتور ها به طور خاص برای هندلینگ، عملیات، پرتاب و بازیابی این سامانه پهپادی آموزش می بینند. نقطه مسیر های از پیش تعیین شده می توانند برنامه ریزی شوند تا به پهپاد اجازه دهد به طور خودکار در منطقه هدف پرواز کند. پرتاب و فرود صرفا توسط اپراتور کنترل می شود. GCS توانایی های تغییر وظیفه در حین پرواز، نمایشگر نقشه متحرک، پخش ماموریت و ... را دارد. سری Desert Hawk III از رادار روزنه مصنوعی (SAR) پشتیبانی می کند و می تواند سورتی های جاسوسی سیگنالی (SIGNIT) و جاسوسی ارتباطی (COMINT) را از طریق طراحی Plug-and Playloads انجام دهد. این پهپاد می تواند به حسگر های مادون قرمز و الکترواپتیکال، تجهیزات مادون قرمز موج بلند و روشنگر لیزری مجهز شود تا توانایی جاسوسی مورد نیاز جنگ های مدرن را پیدا کند. با توانایی تطبیق پذیری می توان عملیات ها را در شب و روز انجام داد. در برهه ای از زمان، Lockheed Desert Hawk III تقریبا نصف موجودی پهپاد های انگلیس را تشکیل می داد. نیرو های آمریکایی نیز از این پهپاد استفاده می کردند. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2006 - تعداد فروند ساخته شده: 650 - وضعیت: در حال خدمت - سازنده: Lockheed Martin Unmanned Integrated Systems – ایالات متحده - کشورهای استفاده کننده: انگلیس، ایالات متحده - نقش: توانایی های بدون سرنشین (طراحی شده با توانایی های بدون سرنشین برای ایفای انواع نقش های بالای میدان نبرد) - طول بال ها: 1.37 متر - وزن: 2 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 4 کیلوگرم (2 کیلوگرم ظرفیت بار) – قوای محرکه: 1 موتور الکتریکی که یک ملخ 2 پره را در دماغه می گرداند - حداکثر سرعت: 90 کیلومتر بر ساعت - برد: 15 کیلومتر - تسلیحات: ندارد. محموله شامل تجهیزات ماموریتی برای پشتیبانی از نقش نظارتی - نسخه ها: Desert Hawk III (سری پایه) منبع

خواهش میکنم ابتدا تحقیق کنید و بعد در انجمنی مثل میلیتاری مطلب بزارید. حرف شما در تاپیک میمونه تا سال های متوالی و نسل به نسل میاند و می بینند. هفت کشور در بین دارندگان جنگنده آموزشی یاک ۱۳۰ هستند. در ضمن باید ببینید آیا یک نیروی هوایی نیاز به جنگنده آموزشی داره یا نه؟ آیا کشور های بلوک غرب نسخه آموزشی یک جنگنده رو دریافت میکنند یا نه؟ چه معیاری از توان عملیاتی و کیفیت مدنظرتونه که حالا یاک ۱۳۰ اونو داره یانه؟ همانطور که گفتم بر خلاف نظر شما اتفاقا یاک ۱۳۰ جز کالا های نظامی موفق روسیه بوده و هست. کشور های دارنده و سفارش دهنده‌ی یاک۱۳۰ شامل : بلاروس: ۱۲ فروند لائوس: ۱۰ فروند الجزایر:۱۶ فروند بنگلادش:۲۸ فروند میانمار:۱۸ فروند ویتنام:۱۲ فروند سوریه:۳۶فروند سفارش _________________________ که جمعا ۱۳۲ فروند میشه به این جمع ایران و روسیه را هم اضافه کنید. خود روسیه ۱۲۷ فروند خریداری کرده یعنی در حال حاضر با دو فروند ایران شرکت تولید کننده، ۲۶۱ فروند از این هواپیما سفارش دریافت کرده.

در بروزرسانی هم عرض کردم ، ( احتمالا و شاید ) این جوان ها ، سری اول خدمه زمینی باید باشند که باز احتمالا در شرکت سازنده آموزش دیدند و مجددا احتمالا وظیفه انتقال این تجربه را به همکاران خودشون در نیروی هوایی دارند سازمان مسلحی که به جوان های خودش اعتماد کند ، حداقل تا امروز ثابت شده که ضرر نمی کند . این عکس ها دقیق همین مطلب را می رساند

اولین خرید هوایی ایران پس از سالهای طولانی "یاک 130" مبارک باشه ان شاالله به زودی سوخو ها را هم میبینیم

به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری تسنیم، تصاویری از حضور جنگنده آموزشی یاک 130 (Yak-130) در ایران منتشر شده که نشان می‌دهد این هواپیما تحویل نیروی هوایی ارتش شده است. فیلم تاکسی این هواپیما در فضای مجازی پخش شده است https://www.aparat.com/v/VZnEd

از زشتی های جنگ بگذریم از فواید جنگ های یمن و اوکراین درخشش تاکتیک های ایران بود که زمانی مورد تمسخر قرار می‌گرفت.

بسم ا. تصویر جدید از شهپاد اوکراینی گفته می شود نیروی دریای اوکراین در حال سازماندهی یک تیپ مستقل به نام تیپ دریایی 385 است

مروری بر تاریخچه و خدمت بالگرد Mil Mi-6 Hook قسمت اول : یک بالگرد Mil Mi-6 Hook نیروی هوایی شوروی در حال پرواز بالگرد Mil Mi-6 Hook یک بالگرد ترابری سنگین است که در دهه 1950 میلادی در شوروی توسعه یافت . این بالگرد اولین های بسیاری را در صنعت هوانوردی رقم زد . این اولین بالگرد دو موتوره با موتور توربینی شوروی بود که وارد مرحله تولید شد و برای چندین سال بزرگترین بالگرد جهان بود ، هم از نظر اندازه و هم از نظر ظرفیت باربالگرد . همچنین این بالگرد 16 رکورد جهانی را به نام خود ثبت کرد . تاریخچه : توسعه بالگرد Mil Mi-6 Hook در نیمه اول دهه 50 میلادی آغاز شد تا نیازهای نیروهای مسلح شوروی و صنایع دولتی را که به دنبال بالگردی با قابلیت حمل محموله های بزرگ در مسافت های طولانی بودند برآورده کند . در آن سال‌ها ، دوره‌ای که اغلب به عنوان دوره جنگ سرد شناخته می‌شود ، پروژه‌های نظامی و صنعتی در سراسر اتحاد جماهیر شوروی ، حتی در مناطق دورافتاده مانند مناطق وسیع سیبری ، پراکنده بودند . بالگرد Mil Mi-4 Hound پس از اتمام موفقیت آمیز ساخت بالگرد Mil Mi-4 Hound توسط شرکت بالگردسازی میل ، سرطراح و مهندس روسی Mikhail Leontyevich Mil (1909-1979) چالش جدیدی را پذیرفت و شروع به طراحی یک بالگرد با ظرفیت حمل بار بیشتر کرد . میل یک مهندس طراح و هوانوردی باهوش در رأس یکی از چندین دفاتر طراحی شوروی بود . مهندس فقیدروسی ، میخائیل لئونتیویچ میل علیرغم نظر سایر کارشناسان روسی و بین المللی که پیکربندی دو روتور را برای بالگردهای بزرگ توصیه میکردند ، میل پیکربندی تک روتور را برای پروژه جدید حفظ کرد. کار طراحی در سال 1952 میلادی آغاز شد . پس از اعلام مشخصات اولیه ، میل شروع به طراحی بالگردی کرد که در ابتدا برای حمل محموله مفید 6 تنی طراحی شده بود. در حالی که کار روی پروژه اصلی ادامه داشت ، ارتش یک الزام جدید را تعیین کرد : افزایش بار به 12 تن ! بدیهی است که این خواسته ی جدید ، تغییرات اساسی را در طرح اولیه ایجاد مینمود که مهمترین آن تبدیل بالگرد به یک بالگرد دو موتوره بود . با توجه به نیروی عظیم مورد نیاز ، میل تصمیم گرفت بالگرد جدید را با موتورهای توربوشفتی که سبک تر و قدرتمندتر از موتورهای پیستونی معمولی بودند ، نیرو دهد. طراحی اولیه تا پایان سال 1953 میلادی تکمیل شد . در 11 ژوئن سال 1954 میلادی ، شورای وزیران اتحاد جماهیر شوروی مجوز توسعه این بالگرد بزرگ را صادر کرد که به عنوان V-6 نامگذاری شد (که V مخفف Vertolyot یعنی بالگرد است) . با وجود اندازه بزرگ و پیچیدگی فنی ، طراحی ، ساخت و تنظیم دقیق این بالگرد نسبتاً سریع انجام شد و در پایان سال 1954 میلادی ، این پروژه در مرحله توسعه پیشرفته قرار داشت. در 1 ژوئن سال 1955 میلادی یک کمیسیون ویژه ، ساخت ماکت را تصویب و سپس ساخت اولین نمونه اولیه را دنبال کرد. در اتحاد جماهیر شوروی پیشین ، معمولاً OKB های ( دفاتر طراحی ) مختلف با هم کار می کردند . هر گروه از مهندسان در یک بخش خاص متخصص بودند. به عنوان مثال ، تیم‌هایی از متخصصان روی توسعه توربین‌ها کار می‌کردند ، برخی دیگر در پره‌های روتور یا انتقال فعالیت داشتند . نقشه کشورهای مختلف تحت حاکمیت اتحاد جماهیر شوروی پیشین پس از تکمیل نمونه های اولیه و پرواز های آزمایشی ، تولید انبوه در کارخانه های بزرگ دولتی واقع در سراسر کشور آغاز شد . در اکتبر سال 1956 میلادی ، اولین نمونه اولیه بالگرد Mil Mi-6 به استثنای روتور اصلی آن ، که ساختش با تاخیر مواجه بود ، تکمیل شد. مونتاژ آن در آشیانه ای در شهر زاخارکوو در نزدیکی مسکو انجام شد. اولین نمونه از پنج نمونه اولیه ، اولین پرواز را در 5 ژوئن سال 1957 میلادی با خلبان آزمایشی رافائل ایوانوویچ کاپرلیانس (1909-1984) انجام داد . قهرمان هوانوردی شوروی و خلبان آزمایشی Rafael Ivanovich Kapreliants (1909-1984) ( ایستاده در وسط ) نمونه اولیه بالگرد Mil Mi-6 در فرودگاه زاخارکوو در5 ژوئن سال 1957 میلادی . اندازه بالگرد را با اتوموبیل مقایسه کنید (آرشیو میل) پرواز های آزمایشی پروازهای آزمایشی در طول تابستان سال 1957 میلادی ادامه یافت. نمونه اولیه از طرح رنگ نقره ای رنگی استفاده می کرد که هیچ علامتی جز یک ستاره قرمز بزرگ روی بدنه نداشت . اولین عکس های رسمی از بالگرد بزرگ در پاییز سال 1957 میلادی در مطبوعات منتشر شد . در این دوره مهندس میل مجموعه ای از مصاحبه ها را منتشر کرد که طی آن از توسعه بالگرد Mi-6 صحبت کرد. اولین نمونه اولیه بالگرد Mil Mi-6 در حال پرواز مشکلات در مرحله توسعه متفاوت بود. بر اساس اطلاعات جمع آوری شده ، بزرگترین چالش طراحی و ساخت پره های روتور اصلی بود. سر روتور بزرگ برای اولین بار در یک بالگرد روسی به کمک فنرهای هیدرولیک مجهز شد . بالگرد Mil Mi-6 رکوردهای جدیدی را ثبت کرد و از نخستین پروازهای عمومی اولیه ، مورد توجه بین المللی گسترده قرار گرفت که با توجه به ابعاد آن ، نمی توانست غیر از این نیز باشد! در آن زمان ، این بالگرد ساخت شوروی اولین رکورد از یک سری رکوردهای جهانی را که توسط FAI (مخفف فدراسیون بین المللی هوانوردی) تایید شده بود ، ثبت کرد. بطور مثال : این بالگرد در 30 اکتبر سال 1957 میلادی ، بار داخلی 12000 کیلوگرمی (26470 پوند) را تا ارتفاع 2432 متری (7980 فوت) حمل کرد . به لطف عملکرد فوق‌العاده این بالگرد ، همه رکوردهای قبلی از بین رفتند. Fédération aéronautique internationale logo نمونه دوم این بالگرد در فوریه سال 1958 میلادی تکمیل شد . تفاوت آن با نمونه اول در تجهیز کامل مطابق با پروژه اصلی بود ، یعنی دارای دو بال کوچک ، یک قلاب باری مرکزی برای بارهای خارجی ، یک خلبان خودکار و سایر تجهیزات بود . به منظور ساده‌سازی طراحی و افزایش قابلیت اطمینان عملیات ، بال‌های جانبی به‌طور صلب و بصورت نامتقارن به بدنه ثابت شدند (بال سمت راست با زاویه فرود 15.45 درجه و بال سمت چپ با زاویه 14.15 درجه). همه بالگردهای Mil Mi-6 دارای بال جانبی نبودند . در طول عملیاتهای حمل و نقل سنگین ، این بالها اغلب جدا می شد تا قابلیت حمل بار بیشتری به بالگرد بدهد. علاوه بر این ، در شناور شدن و در سرعت‌های پایین پرواز ، لیفت ایجاد شده روی سطح بال‌های خرد باعث ایجاد کشش مثبت می‌شد . در پرواز ایستا ، این کشش 2 درصد از وزن کل بالگرد ، یعنی حدود 800 کیلوگرم (1764 پوند) بود . بدیهی است که افزایش سرعت نیز باعث افزایش لیفت میشد . بر اساس محاسبات دقیق آیرودینامیکی ، این بالها در سرعت 200 کیلومتر در ساعت ، 14 درصد و در سرعت 250 کیلومتر در ساعت ، 19 درصد نیروی لیفت را افزایش می‌دهند . در حداکثر سرعت 300 کیلومتر در ساعت بالها نیروی وارده بر روتور اصلی را 25 درصد تخلیه میکردند . جزئیات بال ها و مخزن سوخت کمکی در بالگرد Mil Mi-6 پایان قسمت اول . . . ادامه دارد . . . مترجم : 951 برای گویا تر شدن موضوع و تکمیل متن اصلی ، تصاویری از منابع مختلف ، گردآوری و در متن اصلی گنجانده شده است . فقط برای میلیتاری منبع اصلی در پایان قسمت نهایی ، ذکر میگردد .

اخبار حماس از تجهیزات پیشرفته نفوذ کننده ضد زره EFP در جنین رونمایی کرد گردان‌های القسام، شاخه نظامی حماس، اعلام کرد که جنگجویان این گروه در جنین روز شنبه یک خرج شکل یافته انفجاری (EFP) یا یک کلاهک خودساز در جنین توسعه داده‌اند. دستگاهی که به تازگی به شهر جنین در کرانه باختری معرفی شده است، دارای قابلیت سوراخ کردن زره است که جهشی بزرگ برای مقاومت فلسطین در این شهر است. شواز [به معنای شعله در زبان عربی] به نظر می رسد شبیه به دستگاه های مشابهی باشد که توسط مقاومت عراق علیه نیروهای آمریکایی در طول اشغال این کشور و علیه نیروهای اسرائیلی در جنوب لبنان و همچنین در غزه قبل از سال 2000 استفاده می شد. احتمال همکاری رو به رشد بین احزاب مختلف در محور مقاومت وجود دارد. بر اساس برخی داده های ارتش آمریکا، چنین تجهیزاتی دارای قابلیت نفوذ تا 200 میلی متر فولاد هستند. گردان های القسام اعلام کردند که این وسیله برای هدف قرار دادن خودروهای ارتش اشغالگر در آخرین حمله خود به جنین و اردوگاه آوارگان جنین در 3 ژوئیه 2023 مورد استفاده قرار گرفت. نیش زنبور همیشه دردناک هست انسان از بسط یافتن علم لذت می بره منبع https://english.almayadeen.net/news/politics/hamas-unveils-groundbreaking-armor-piercing-efp-devices-in-j

راکت ضدزره قصیر: برد: 200متر کالیبر: 105 میلیمتر میزان نفوذ در فولاد: 500 میلیمتر

پهپاد مهاجر 10 قابلیت حمل انواع بمب‌ها و موشک‌های دقیق‌زن سرعت متوسط ۳۵۰ کیلومتر بر ساعت بیشینه مداومت پروازی با حمل محموله داخل بدنه: ۲۴ ساعت بیشینه وزن محموله تسلیحاتی: ۳۰۰ کیلوگرم بیشینه حجم سوخت: ۴۵۰ لیتر سقف پروازی: ۲۴۰۰۰ فوت شعاع عملیاتی: ۲۰۰۰ کیلومتر نوع ارابه: سه‌تایی، جمع‌شونده داخل بدنه قابل تجهیز به انواع سامانه‌های جنگ الکترونیک و اشراف اطلاعاتی تصاویر باکیفیت از مهاجر 10:

به نام خدا موشک TREMBITA موشک کروز / بمب پرنده / پهپاد ترمبیتا موشک کروز ارزان قیمتی است که توسط مهندسان اکراینی طراحی و تولید شده است. قیمت این موشک بسیار کمتر از نمونه های غربی اش است. نام این محصول از یک شیپور آلپی بلند سنتی گرفته شده که چوپانان اکراینی در کوه های کارپات در غرب از آن استفاده می کردند. توسعه این موشک توسط تیمی از 8 مهندس اکراینی انجام شده است و در جولای سال 2023 در گزارش ویدئویی شبکه فرانس 24 از آن رونمایی شد. هزینه ساخت بدنه موشک حدود 3 هزار دلار است و 7 هزار دلار دیگر برای نصب سامانه ناوبری نیاز است. این قیمت بسیار کمتر از هزینه موسک های کروز و هایپرسونیک روسی، مانند کینژال و کالیبر، است که تخمین زده می شود بین 1 تا 2 میلیون دلار قیمت داشته باشند. طراحی ترمبیتا برپایه ی موشک پرنده V1 است که در طول جنگ جهانی دوم توسط آلمان به کار گرفته شد. طبق صحبت های مهندسین سازنده، این موشک کلاس جدیدی از تسلیحات است که می توان آن را توسط منجنیق پنوماتیک یا بوستر سوخت جامد، از خودروی رزمی یا کشتی پرتاب کرد. موشک ترمبیتا با قابلیت هدف قرار دادن طیف متنوعی از اهداف زمینی، مانند خودرو های رزمی و سامانه های دفاع هوایی طراحی شده است. طراحی طراحی موشک ترمبیتا براساس بدنه ای به طول حدودی 2 متر به همراه سر انفجاری در جلو است. این موشک 2 بال پایدارکننده در قسمت زیرین جلو و 2 بال دیگر در بخش بالایی عقب بدنه دارد. موتور در بخش بالای بدنه قرار می گیرد. سرجنگی ترمبیتا طراحی شده است تا یک سر جنگی به جرم 20 کیلوگرم را حمل کند. این سر جنگی را می توان به 2 نوع خرج انفجاری مجهز کرد. یکی از گزینه ها خرج ترموباریک است که با آزاد کردن ناگهانی میزان زیادی انرژی در حالت های گرما و نور موج انفجاری بزرگی از فشار بالا را تولید می کند. گزینه دیگر یک خرج شدید الانفجار است که با سریع تر و با انرژی متمرکز تر منفجر می شود. در بعضی مواقع از خرج شدید الانفجار ترکیبی استفاده می شود که با ترکیب این 2 ویژگی اثری چند منظوره دارد. پیشران موشک ترمبیتا از یک موتور پالس جت استفاده می کند که کارکرد اش براساس احتراق های متوالی است. این نوع از موتور از یک مخزن 30 لیتری حاوری بنزین یا گازوئیل تغذیه می شود. همین موضوع تطبیق پذیری آن را بالا می برد زیرا این سوخت ها به راحتی از منابع محلی قابل دسترسی اند. موشک به حداکثر سرعت 400 کیلومتر بر ساعت می رسد و پیش از نیاز به سوخت گیری مجدد تا 140 کیلومتر پرواز می کند. برتری متمایز این مدل از پیشران ها سادگی مکانیکی آنهاست. به دلیل عدم وجود اجزای متحرک، ساخت و نگهداری آن آسان است و این موضوع ترمبیتا را تبدیل به محصولی ارزان برای ساخت و نگهداری می کند. برای پرتاب، ترمبیتا به یک راکت سوخت جامد مجهز است که در بخش زیرین عقب بدنه قرار می گیرد. سامانه هدایتی ترمبیتا همانند موشک V1 آلمانی کار می کند. هدایت اصلی برعهده سامانه خلبان خودکار براساس قطب نما است. در این سامانه یک قطب نمایی مغناطیسی و یک ژیروسکوپ وجود دارد. هدف ژیروسکوپ، پایدارسازی قطب نما علیه اغتشاش ها نظیر تلاطم است، و خلبان خودکار به گونه ای طراحی شده تا موشک را در یک جهت ثابت نگه دارد. استفاده رزمی طبق جزئیات منتشر شده توسط سازنده ترمبیتا، هدف اصلی ساخت این موشک، مقابله موثر با مکانیزم های دفاعی روسیه است. برنامه استراتژیک شامل پرتاب این موشک ها به عنوان بخشی از یک باتری هماهنگ است که 20 تا 30 موشک به طور همزمان پرتاب می شوند. جالب است که قرار نیست تمام این موشک ها سر جنگی انفجاری حمل کنند. تعدادی از موشک ها برای اهداف استراتژیک خاص مثل هدف قرار دادن انبار های مهمات و مراکز کنترل و فرماندهی اختصاص داده شده اند. این اهداف براساس نقش حیاتی شان در حفظ موثر عملیات های دشمن انتخاب شده اند. نیرو های اکراینی قصد دارند با مختل کردن این مکان ها، مانع استفاده روسیه از ظرفیت خود برای پاسخ یا تلافی موثر شوند. همچنین، طبق صحبت های سازنده یکی دیگر از اثرات موشک ترمبیتا، ضربه روحی شدید آن رو سرباز های روس است. این موشک صدایی حدود 100 دسی بل تولید می کند که انتظار می رود باعث اثر روحی-روانی منفی شود. این صدا می تواند با ایجاد سرگردانی، ترس و تضعیف روحیه نیرو های روس، باعث کاهش اثربخشی رزمی آن ها شود. در این صورت ترمبیتا نه فقط جنگ افزاری فیزیکی بلکه سلاحی روانی نیز محسوب می شود. مشخصات - کشور استفاده کننده: اکراین - کشور طراح: اکراین - نوع سر جنگی: ترموباریک یا شدید الانفجار - وزن سر جنگی: 25 کیلوگرم - برد: 140 کیلومتر - وزن موشک حین پرتاب: 100 کیلوگرم - سرعت: 400 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع: 2000 متر - ابعاد: 2 متر طول منبع

تصاویر عملیات پهپاد ابابیل 5

اين رونمايي بيشتر از هر چيزي روي تعداد متمركز بود و ميخواستن اين پيام رو بفرستن كه تو تعداد در نبرد ما پيروزيم و قضيه روسيه تكرار نميشه و انبارها تا ده سال جوابگو هست بويژه اين پيام برا اذربايجان و تركيه تا اسراييل هست —————— چقدر خوب بود كه ميتونستيم پهپادي بسازيم كه دموي اف ٤ و اف ١٤ و اف ٥ رو شبيه سازي كنه و بتونه رادار دشمن رو درگير يك درگيري دروغين كنه و شليك انجام بدن و حتي هدف رو هم بزنن ولي هدف كاذب رو زده باشن و فكر هم كنن درست زدن تو امار بنويسن ١٥٠ فروند اف ١٤ زدن

سلام

Dassault-Brequet Mirage 2000  داسو میراژ 2000 طبق عادت دیرینه و رسم همیشگی هواپیماهای فرانسوی در دهه اخیر , دارای بال دلتا شکل بدون دم می باشد.5-2000 , 2000-5MK2 , 2000-9 نمونه های کنونی میراژ 5-2000 هستند.تایوان با دریافت نخستین فروند از هواپیماهای خود در ماه مه 1996 به عنوان نخستین مشتری 5-2000 شناخته شد.این نمونه همزمان با آغاز تحویل کلی خود به تایوان در ماه مه 1997 , برای آموزش خلبانان فرانسوی نیز استفاده می شود.نخستین اسکادران تغییر یافته به نمونه میراژ 5Ei-2000 در پایگاه هسیچنو در شمال تایوان مستقر شدند. قطر به عنوان دومین مشتری صادراتی 5-2000 , هواپیماهای خود را در دسامبر 1997 دریافت نمود.نیروی هوایی قطر , جنگنده میراژ 2000-5EDA/DDA خود را در اسکادران برتری هوایی شماره هفتم در پایگاه هوایی العدیده مستقر کرده است.از این پس , نیروی هوایی فرانسه نیز به جمع مشتریان نمونه ارتقا یافته این جنگنده پیوست و در سال 1998 خواستار ارتقای 37 فروند میراژ 2000C خود تا استاندارد 5F-2000 شد. امارات متحده عربی که از قدیمیترین کاربران میراژ 2000EAD/DAD/RAD به شمار می رود در نوامبر 1998 میلادی 30 فروند میراژ 9-2000 (نمونه ویژه امارات از 5-2000) سفارش داد.در این قرار داد , تغییر 33 فروند از جنگنده های کنونی میراژ 2000 تا استاندارد 9-2000 نیز پیش بینی شده است.یونان که از سال 1998 به جمع کاربران میراژ 2000 پیوسته است نیز در اوت 2000 سفارشی برای 15 فروند میراژ 2000-2MK2 به همراه ارتقای 10 فروند از ناوگان پیشین خود به این استاندارد ارایه داد. در اواخر سال 2000 , نیروی هوایی ایتالیا برای اجاره شماری از 37 فروند میراژ 5-2000 فرانسه ابزار علاقه نمود تا انها برای پر کردن شکافی که به واسطه خروج از خدمت جنگنده های F-104ASA/ASA-M استارفایتر در سال 2004 و به کارگیری یوروفایتر در سال 2009-2010 ایجاد می شد , استفاده کند , اما رد اوایل سال 2001 اعلام شد که این نیرو برای جبران نقصان یاد شده به اجاره جنگنده های F-16ADF از ایالات متحده روی خواهد آورد.در جنگنده های در نظر گرفته شده برای ایتالیا , در ژانویه 2001 به لهستان پیشنهاد گردیدند تا پاسخگوی نیاز بلند مدت این کشور به جایگزینی برای MiG-21 باشند ولی هنوز گزارشی از تصمیم لهستان در این مورد ارایه نشده است. به کارگیری سامانه پرواز فرامین الکترونیکی و باریکه های لبه حمله , داسو در غلبه بر مشکلات ناشی از طرح دلتا یاری نمود و میراژ 2000 را به یکی از مانور پذیر ترین جنگنده رده خود تبدیل نمود.با این هواپیما , داسو گامی بزرگ در تبدیل فناوری بال دلتا شکل در دهه 1970 به نسل چهارم جنگنده برداشت.نمونه های 5MK2-2000 و 9-2000 از رادار پالس داپلر چند حالته تیلز اربون سیستمز RDY در کنار موشک های هوا به هوا میکا و ماژیک و مجموعه جنگ افزارهای هوا به زمین جایگزین بهره می گیرند و دارای 9 جایگاه ویژه حمل جنگ افزار (پنج جایگاه در زیر بدنه برای موشکهای هوا به هوا) می باشند.هر دو نوع هدایت فروسرخ و هدایت راداری موشک میکا نیز بر روی این نمونه ارایه می شوند. مجموعه جنگ افزارهای هوا به زمین این جنگنده شامل موشک های کروز پنهانکار آپاچی / استورم شدو و انواع بمب ها و راکت های معمولی و هدایت شونده موشک AM39 اگزوسه و AS30L می شود.میراژ 2000 همچنین به دو توپ 30 میلیمتری دفا 554 مجهز می باشد که درست در زیر ورودی های هوا نصب شده اند.ناوبری دقیق در این جنگنده نیز از طریق یک سامانه ناوبری اینرسایی با جایرو حلقه لیزری در کنار سامانه ناوبری جهانی فراهم می شوند. با طراحی دوباره کابین خلبان و تجهیز آن به صفحات نمایش چند کاره , کنترلهای هوتاس و یک واحد اخلالگر دیجیتال یکپارچه , پخش کننده های شراره / باریکه , خط انتقال داده چند کاره , شبیه به خط استاندارد لینک 16 ناتو , از بار کاری خلبانان تا حد زیادی کاسته می شود.بدین ترتیب , امکان همکاری تا هشت فروند از این جنگنده ها در شبکه ای با امکان مبادله خودکار داده ها بین اعضای گروه فراهم می شود.این خط انتقال داده همچنین مبادله امکانات با یک هواپیما سامانه کنترل هشدار هوابرد (آواکس) یا پستهای فرماندهی زمینی را ممکن می سازد.سامانه حسگر فروسرخ جلونگر (FILER) یکپارچه و غلاف نشانه گذاری لیزری , رادار روزنه ساختگی هوا به هوا از دیگر تجهیزات روز آمد شده میراژ 9-2000 هستند.این جنگنده همچنین دارای صفحات نمایش چند کاره بزرگتر , امکان به کارگیری سامانه هدفگیری نصب شده روی کلاه خلبان , سامانه داخلی تولید اکسیژن و صفحه نمایش نقشه دیجیتال می باشد.میراژ 5/9-2000 از یک موتور توربوفن اسنکما M53-P2 با رانش خشک 14500 پاوند و رانش کامل 21400 پاوند نیرو می گیرد.