نکته قابل توجه در مورد کاروان های ارتش مصر مجهز کردن امرپهای کایمن به جمر برای مقابله با بمبهای کناره جاده است. اینطور که از تصاویر مشخص هست در این موارد جمرها نتونسته اند از انفجار بمب های کناره جاده ای جلوگیری کنند. علت کار نکردن این جمرها میتواند به این خاطر باشد که تروریست های داعش مکانیزم دیگری غیر از انفجار کنترل از راه دور را برای فعال کردن بمبهای کناره جاده ای انتخاب کرده اند. مثل استفاده از حسگرهای وزنی یا شمارنده مکانیکی یا سنسور نوری ( به طور کلی انواع سنسورها) که منجر به انفجار بمب میشود. جمرها در این موارد نتوانستند عملکرد قابل قبولی داشته باشند اما تصاویر نشان می دهد امرپ های کامین توانسته اند وظیفه اصلی خود که حفاظت از جان خدمه و سرنشینان را به درستی انجام دهند. در تصاویر مشخص است که اتاقک سرنشینان یکپارچگی خود را حفظ کرده است که نشانی از عملکرد مناسب امرپ در مقابل انفجار باشد. جمرهای نصب شده بر روی امرپ های کایمن ارتش مصر به نوعی در رده جمرهای تجاری دسته بندی میشوند به طوری این نوع اخلالگرها را میتوان بر روی خودروهای غیرنظامی و برای حفاظت از کاوران های غیر نظامی استفاده کرد.

بسم الله........ 26 فروردین 1399 پیشروی های نیروهای دولت وفاق در نوار ساحلی غربی طرابلس روز گذشته نیروهای دولت وفاق بعد از ماهها که در حالت تدافعی به سر می بردن دست به یک حمله غافلگیرانه زده و موفق شدن تقریبا تمام نوار ساحلی غربی طرابلس را پاکسازی کنند . در این حملات چند شهرک از جمله صرمان /مصراته/ العجیلات/ الجمیل و زلطن به تصرف نیروهای دولت وفاق در آمده .این در حالی ایست که فشار نیروهای خلیفه در جنوب طرابلس همچنان ادامه دارد . عمده تمرکز قوای حفتر در حومه طرابلس بوده و درگیریهای چندانی در نوار ساحلی غرب طرابلس رخ نداده در واقع با پاکسازی صرمان و مصراته نیروهای حفتر به سمت فرودگاه الوطیه عقب نشینی کرده اند نقشه قبل وبعد از عملیات + غنائم و خسارتها یک بالگرد میل 35 نیروهای خلیفه حفتر در اطراف ابو قریان سرنگون شده و حداقل دوخدمه آن کشته شدن برخی منابع از کشتهشدن هر سه خدمه این هواگرد صحبت کرده اند + سرنگون شدن یک پهپاد دیگر TB2 ارتش ترکیه در لیبی هفته گذشته هواگردهای نیروهای دولت وفاق فرودگاه ترهونه را مورد حمله قرار دادند . به نظر میرسد در این حمله یک هواپیما ترابری آنتونف 32 منهدم شده است . مشخص نیست که حمله توسط پهپادها بوده ویا هواگردهای رزمی سرنشین دار (ال 39)

بسم الله........ 24 فروردین 1398 نیروهای خلیفه حفتر در یک هفته گذشته حداقل 7 گزارش از سرنگون کردن پهپادهای ترک منتشر کرده اند که تصاویر سه فروند از آنها پخش شده است از جمله 2 پهپاد TB2 یک پهپاد ساخت رژیم صیهونیستی برخی منابع از انتحاری بودن این پهپاد ( مدل هاروپ ) صحبت کرده اند ولی به نظر میرسد یک پهپاد شناسایی از نوع بیرد ایی است عموم این پهپاد ها توسط سامانه پانتسیر اماراتی سرنگون شده اند دو هفته پیش هم یک هواپیمایی رزمی -آموزشی ال 39 نیروهای دولت وفاق سرنگون شد . البته پهپادهای ترک هم چندین حمله بر علیه ادوات نظامی وغیر نظامی ترتیب داده اند ادوات هدف قرارگرفته توسط پهپادهای ترک از جمله آمبولانس حمله هوایی نیروهای خلیفه به مقر فرماندهی دولت وفاق در ابوقرین هدف قرار گرفتن فرودگاه معیتیقه توسط راکت اندازهای قوای خلیفه جدیدترین تصویر از حضور سیستم پانتسیر اماراتی در لیبی البته به نظر میرسد این سامانه در بخش رادار آسیب دیده باشد

هربار که این تایپیک رو بالا میارین دوباره از اول مطالعش میکنم .برای بار چهارم

بسم الله........ 14 فروردین 1398 بعد از نزدیک دو ماه آتش بس نصف نیمه درگیر های در لیبی از سر گرفته شده است البته باز هم شاهد پیشرویهای جزیی از سوی طرفین هستیم .اما انچه بیشتر جلب توجه میکنند تجهیز هر چه بیشتر نیروهای وفاق به ادوات ارتش ترکیه است بخصوص در بخش زرهپوشها . همچنین ترکیه با نزدیک کردن ناوهای جنگی خود به ساحل طرابلس وبنغازی سعی در ایجاد یک پوشش هوایی و توپخانه ایی محدود از نیروهای وفاق و همچنین سربازان خود است . روز گذشته تصاویری از بقایای یک موشک سطح به هوا استاندارد در حومه طرابلس منتشر شد این موشک از سوی ناوچه ترکی به سمت یک هواگرد یا پهپاد نیروهای خلیفه شلیک شده .نیروهای خلیفه حفتر هم تقریبا به صورت روزانه فرودگاه معیتیقه که محل استقرار پهپادهای وسربازان ارتش ترکیه است را مورد حملات هوایی وتوپخانه ایی قرار میدهد ادوات شکار شده نیروهای وفاق + یک پهپاد BT2 ارتش ترکیه کشف بقایای موشک سطح به هوا استاندارد در حومه طرابلس + گشت زنی ناو ترکی در سواحل لیبی ادوات منهدم شده قوای حفتر پراوز پهپاد TB2 در حومه طرابلس

بسم الله................ 3 اسفند 1398 حمله راکتی به بندر طرابلس لیبی در این حملات دو کشتی دچار آتش سوزی و خسارتی های شده اند / گفته شده این کشتی ها متعلق به ترکیه بوده که تجهیزات وسلاح را به لیبی منتقل میکردن ساعاتی پیش هم منابع خبری از کشته شدن سه نظامی ارتش ترکیه در حملات هوایی نیروهای خلیفه حفتر خبر دادن تاکنون کشته شدن یک نظامی ترک تایید شده است

غنیمت جدید ارتش ملی لیبی نیروهای ارتش ملی لیبی یک دستگاه خودرو زرهی Vuran متعلق به ارتش دولت وفاق لیبی را به شکل تقریبا سالم به غنیمت گرفته اند. خودرو Vuran یک خودرو تاکتیکی با پیکربندی 4x4 است که به وسیله شرکت ترکیه ای BMC تولید می شود. ترکیه برای حمایت از دولت وفاق لیبی تجهیزاتی مانند امرپ های kirpi وخودرو تاکتیکی Vuran را به این نیروها تحویل داده است. این تصویر مثال خوبی از نقش بازیگران خارجی در درگیرهای داخلی لیبی است. نیروهای ارتش ملی لیبی مجهز به خودروهای LT-79 (اهدای از طرف مصر یا امارت متحده عربی) در کنار خودرو تاکتیکی Vuran دولت وفاق لیبی (اهدای از طرف ترکیه) که به غنیمت گرفته اند ایستاده اند. به نظر میرسد خودرو تاکتیکی Vuran به شکل سالم به دست نیروهای ملی لیبی افتاده است. با توجه به تصاویر تمامی تجهیزات داخلی مانند سیستم های ارتباطی و مخابراتی ، صندلی ها و سیستم اطفا حریق آن نیز سالم است.احتمالا این خودرو به علت یک مشکلی فنی در جلوبندی ( اشکال در سیبک ) متوقف شده است. خدمه و سرنشین ها خودرو مجبور شده اند آن را سالم رها کنند. بخش جایگاه مسلسل کنترل از راه دور این خودرو خالی است و مشخص نیست کدام گروه درگیر این بخش را برداشته اند.

بسم الله........ 11 دی ماه 1398 وضعیت لیبی / جنوب پایتخت پیشروی های اهسته نیروهای خلیفه حفتر همچنان ادامه دارد .قوای بیشتری در حال اعزام به حومه پایتخت هستن . نیروهای دولت وفاق کاملا در لاک دفاعی فرو رفته و به خوبی میدادند که اگر وضع به همین روال پیش رود قوای انها تحلیل رفته و بزودی مجبور خواهند شد در خیابانهای شهر طرابلس دست به نبرد شهری بزنند . در این بین ورود ترکیه به بحران وتهدید به دخالت مستقیم میتونه اوضاع رو بشدت پیچیده کنه . ترکها با پول قطری ها از سال گذشته با ارسال سلاح خودروهای زرهی و پهپاد به همراه مستشارهای نظامی به صورت غیر مستقیم در برابر عربستان امارات ومصر در لیبی صف کشیده اند اما با تهدیدهای چند روز اخیر و در صورت دخالت مستقیم مصر امارات وعربستان وحتی الجزایر مجبور به واکنش میشودن در مجموع دخالت مستقیم یک طرف پای سایر کشورهای رو هم به لیبی باز میکنه . مصر ارتش به مراتب قوی تر از ترکیه داره الجزایر با وجود اینکه در درگیریهای لیبی خودش رو دور نگهداشته اما خواهان به قدرت رسیدن اخوانی ها نیست و حداقل در سطح سیاسی اقداماتی رو درنظر میگیره امارات و عربستان هم همینطور . مصرهای توی این چند سال چندین جنگنده و بالگرد به قوای خلیفه دادن تعمیرات هواگردها و حتی زرهپوشهای قوای حفتر رو بعضا نجام دادن . البته شاید این اقدامات و حملات لفظی ترکیه برای مجاب کردن قوای حفتر به یک نوع آتش بس باشه . این موضوع رو هم باید در نظر گرفت در کوتاه مدت حذف یک جریان امکان پذیر نیست . همانطور که دیدم با وجود کشته شدن معمر قذافی اما حالا خیلی از هواداراش زیر پرچم حفتر جمع شدن

درباره پهپاد هم درابتدا با انتشار تصاویرش خبر از سرنگونی توسط پدافند هوایی نیروهای وفاق اعلام شد حتی گفته شد توپهای ضد هوایی عامل سرنگونی بودن تا اینکه یکی دو اکانت مدعی سرنگونی توسط سیتم لیزری ساخت ترکیه دادن . بدون هیچ گونه مدرک خاصی . حتی برخی ها اعلام کردن با توجه به اینکه تمام اجزای پهپاد تقریبا در سر جای خود قرار داره احتمالا بعد از اصابت یک فرود داشته و بعد از فرود یا توسط نیروهای وفاق اتش زده شده ویا به علت ضربه ویا اسیب ناشی از برخورد گلوله اتش گرفته است .

کاتیوشاست؟ این آتش عقبه واقعا فجیع هست: در مقایسه: http://weaponsystems.net/weaponsystem/HH06 - AT-15 Spinger (9M123).html

بسم الله................ 2تیر 1398 انهدام هواپیما آنتونف 124 نیروی هوایی وفاق ملی در فرودگاه معیتیقه . به نظر میرسد این هواپیماها سنگین وزن باری در حملات توپخانه ایی نیروهای خلیفه منهدم شده است دو هفته پیش هم در حمله هوایی به این فرودگاه یک هواپیمای سبک وزن Super King Air منهدم شد چند روزبعد از تحویل زرهپوش های اردنی کدب به قوای حفتر در ماه گذشته یکی از این خودروها به غنیمت نیروهای وفاق در می آید در چند روز گذشته نیروهای حفتر موفق شدن این خودرو رو شکار کنند + اصابت گلوله تیربار سنگین بروی این نوع زرهپوش 14.5 یا 23 میلی متری استفاده نیروهای حفتر از موشک اندازat15 امارات اقدام به تحویل سامانه دفاع هوایی پانسیر به نیروهای خلیفه کرده است نکته جالب کاراون این سامانه هدف حمله هوایی قوای وفاق قرار گرفت و یکی از خودروهای حامل تجهیزات این کاراون منهدم شد حملات داعش در صحرایی سینای مصر / زرهپوشهای موجود در تصاویر ساخت مصر و به اسم تمساح هستن و اما مرکاوا مارک3 /ارتش مصر گفته شده این نمونه برای آشنایی خدمه زرهی مصری با تانکهای اسرائیلی ساخته و یا تهیه شده ولی خوب شباهت زیادی داره شاید هم رفتن اسرائیل یه عکس یادگاری گرفته باشن

بسم الله................ 17 اردیبهشت 1398 وضعیت نظامی جنوب طرابلس / نیروهای خلیفه حفتر منطقه السبیعه را باز پس گرفتن سرنگون کردن یک جنگنده میراژ نیروهای وفاق ملی گفته شده این جنگنده از پایگاه مصراته به پرواز درآمده است . نکته جالب توجه بنا بر گزارشات ملیت خلبان جنگنده مذکور است . پرتغال

بسم الله................ 22 فروردین 1398 وضعیت کلی حومه طرابلس در دو روز اخیر تقریبا اوضاع ثابت بوده و مواضع بین طرفین دست به دست میشود . عمده درگیریها در اطراف عین الزاره در جریان است . نیروهای وفاق ملی موفق شدن فرودگاه طرابلس را باز پس گرفته که با ضد حملات نیروهای حفتر دوباره فرودگاه سقوط کرد. در مقابل نیروهای خلیفه کمپ یرموک و هنگ 42 را تصرف کردن که با ضد حمله حریف مجبور به عقب نشینی شدند سامانه ضد هوایی سام 6 ( عکس دوم سام 6 به نظر میاد کشنده اون فرق داشته باشه یا ...) نیروهای خلیفه و سام 3 نیروهای وفاق برخی از ادوات شکار شده نیروهای حفتر حمله هوایی وفاق به فرودگاه معتقیقه و منطقه ایی در طبرق در حمله به فرودگاه معتیقیه خساراتی به دو بالگرد شینوک وارد شد در این حمله از میگ 21 استفاده شده بود/ در حملات به طبرق از ال39 نیروهای خلیفه حفتر در کمپ یرموک نصب توپ 90 میلی متری زرهپوش کاسکاول بروی وانت و هاموی اصلاحیه : توپ های نصب شده بروی خودروهای زیر متعلق به زرهپوش پنهارده . با تشکر از دوست عزیمون جناب crash نیروهای وفاق در فرودگاه ------------------- درباره خبر سقوط جنگنده هم نیروهای وفاق تکذیب و این طرف تایید تصویر تایید شده ایی هم منتشر نشده

بسم الله................ 16فروردین 1398 نیروهای خلیفه حفتر یا همان ارتش ملی لیبی از سه روز پیش حمله بزرگ خود را برای تصرف طرابلس پایتخت این کشور که در کنترل دولت وحدت ملی و شبه نظامیان وابسته به گروه های اخوانی شروع کرده است با توجه به بیابانی بودن لیبی و واقع شدن شهر های مهم در کرانه دریای مدیترانه و همچنین حمله شدید وناگهانی نیروهای حفتر پبشروی های گسترده ایی به سمت پایتخت داشته اند از صبح امروز درگیریها به حومه فرودگاه طرابلس کشیده شده دقایقی قبل تصاویری از حضور نیروهای حفتر در نزدیکی باند فرودگاه منتشر شده .منابع وابسته به دولت وفاق ملی هم حضور ارتش ملی را در فرودگاه تایید کرده اما اعلام کرده درگیریها همچنان ادامه دارد اما به نظر میرسد فرودگاه طرابلس سقوط کرده است.همچنین نیروهای حفتر شهرک قصر بن غشیر را امروز تصرف کرده اند . در چند روز گذشته هم مناطقی مهمی مثل صرمان صبراته العجیلات را تصرف کرده اند علاوه بر تهدید طرابلس مناطقی مثل بندر سیدی بلال منطقه الزاویه وشهر الزواره در خطر قرار دارد. موقعیت تقریبی طرفین در منطقه طرابلس /نیروهای حفتر در 20 کیلومتری شهر قرار دارند وضعیت کلی لیبی بعد از شروع درگیریها/ قرمز نیروهای خلیفه- سبز نیروهای وفاق ملی برخی از مناطق درگیر ومحورهای پیشروی نیروهای خلیفه حفتر (با فلش قرمز ) برای دو روز پیش نیروهای حفتر در فرودگاه طرابلس نیروهای حفتر در شهرک قصربن غشیر به اسارت گرفته شدن 140 تن از نیروهای قبیله ایی حامی حفتر در شرق لیبی / این نیروها بدون درگیری آنچنانی تسلیم شده اند قوای حفتر ================== نیروهای خلیفه حفتر با حمایت مستقیم و غیر مستقیم عربستان امارات و مصر حملات رو شروع کردن. از اون طرف هم نیروهای وفاق ملی تا حدودی به ترکیه و قطر تمایل دارند البته رابطشون هم با اروپا بد نیست . اگر همینطور پیش بره درگیریها به داخل شهر طرابلس کشیده میشه مگر اروپا دخالت کنه فعلا در حال تهدیدهای غیر مستقیم هستن

سلام علیکم - صبح شما بخیر امیدواریم ، فقط اطلاع ندارم که دوستان ما اینقدر متواضع و فروتن هستند که قصد ندارند حتی یک تصویر از راه دور از این پرنده در حال اجرای ماموریتهای دریایی را منتشرکنند ، یا اینکه مباحث مربوط به حیطه بندی و حفاظت اطلاعات را از دوستان سوری یاد گرفتند که در طول حداقل 2 دهه ، هیچ کس خبری از در سرویس بودن فاکس بتهای سوری نداشت ویک دفعه بعد از شروع جنگ داخلی همه متوجه شدند که همه این فاکس بتها بدلایل مختلف زمینگیر شدند .. با توجه به سابقه ای که ازدوستان داریم که حتی ورود بخدمت راکت اندازهای 107 م.م را به سازمان رزم نیروهای مسلح با آب و تاب فراوان منتشر می کنند ، عملیاتی شدن ایران-140 دریایی را به شکل سربسته و بدون خبر در دستور کار خودشون قرار داده باشند ، آن هم یک دهه بعد از رونمایی !!!!!!! جای تعجب فراوان دارد ...

  پاسخ به سئوال شما دو جنبه دارد ، جنبه سیاسی و جنبه نظامی . وارد جنبه سیاسی نمی شوم ، چون این مساله برای خودش داستان جداگانه ای دارد ، اما بلحاظ نظامی :     طرح ریزی و اجرای استراتژی دفاع متحرک عراق بقدری پیچیده بشمار می رفت که حتی تا کنون نیز بخش عمده ای از این راهبرد ، دچار ابهامات جدی است . نقشه فوق ، برآورد اینجانب از حرکات شطرنجی ارتش بعث عراق در جریان استراتژی دفاع متحرک در اواخر سال 1364 واوایل 1365 است . براساس تئوری ژنرال استاری ، اصل اساسی در اجرای راهبرد دفاع متحرک ، " نبودن در همه جا و در عین حال بودن در همه نقاط درگیری است " ، بدین معنی که هر ارتشی برای دست یابی به موفقیت می بایست علاوه بر درگیر کردن واحدهای دشمن در طول جبهه نبرد ، "ذهن فرماندهان دشمن " را نیز نسبت به جهت و هدف اصلی تهاجم گمراه نماید .     پی نوشت :   1- ظاهرا" ارتش عراق در این زمینه موفقیت هایی را در بازه زمانی اجرای استراتژی دفاع متحرک  بدست آورده بود . 2- استراتژی یکم سان تزو هم چنین بود : در تاریکی و سایه حرکت کن، سرزمینهای جدا افتاده را اشغال کن، پنهان شدن پشت پرده، فقط بدگمانی ها را زیادمی کند. برای پایین آوردن گارد دشمن، باید قصد واقعی خود را زیر نقاب فعّالیتهای روزانه پنهان کنی. بدین معنی که مشاوران نظامی و استراتژیست های ارتش عراق ، با اجرای تک های ایذایی در طول جبهه با ایران ، بخصوص در غرب ،  قصد و نیّت خودشون را از سمت تک اصلی ، در جنوب پنهان کرده  و با عقب کشیدن یگانهای نخبه (گارد ریاست جمهوری ) و سازماندهی مجدد و اجرای آموزشهای رزم ترکیبی ، عملا" ما را فریب دادند .

  این داستان حاج حسین خرازی است شاید برای شما جالب باشد  به گزارش خبرنگار حماسه و مقاومت فارس (باشگاه توانا)، در منطقه شلمچه به ما مأموریت ساخت یک سنگر بزرگ با حلقه‌های بتونی پیش ساخته داده شده بود. حلقه‌های پیش ساخته بتونی را به وسیله تریلر و کمرشکن تا فاصله‌ای از خط مقدم می‌آوردند و ادامه راهنمایی آنها تا محل سنگر به عهده ما بود. به راننده‌ها نگفته بودند که باید تا خط مقدم بیایند. تا محلی که باید حلقه‌ها را تحویل می‌دادند،‌ آتش دشمن وجود نداشت، اما هر چه آنها را به طرف منطقه درگیری می‌بردیم، بر تعداد گوله‌ها افزوده می‌شد. راننده‌ها می‌ترسیدند و ما با دردسر و مکافات آن‌ها را به محل می‌بردیم.   هر تریلر یک حلقه بیشتر نمی‌آورد و پایین گذاشتن حلقه‌های بتنی هم دردسر داشت. جرثقیل نداشتیم. برای بیل لودر یک قلاب ساخته بودیم و حلقه‌ها را به وسیله بیل لودر پایین می‌گذاشتیم!   پانزده روز طول کشید تا توانستیم پانزده حلقه بتونی را به محل سنگر ببریم. محل سنگر در خاک عراق و بعد از سنگرهای نونی شکل عراقی‌ها بود. برای ساخت سنگر، منطقه‌ای را به اندازه کافی خاکبرداری کردیم، حلقه‌ها را کنار هم قرار دادیم و چند متر خاک روی آن ریختیم. سنگر خوبی شد. همان سنگری که بعدها حاج حسین خرازی نزدیک آن به شهادت رسید.   منطقه در تصرف ما بود، اما نیروهای دشمن حاضر به از دست دادن آن نبودند. عملیات حالت فرسایشی به خود گرفته بود و انرژی و رمقی برای لشکر 14 امام حسین(ع) باقی نمانده بود. یک شب من و حاج محسن حسینی در سنگر نشسته بودیم که حاج حسین خرازی وارد شد و پرسید: «از بچه‌های مهندسی چند نفر اینجا هستند؟» گفتیم: «ما دو نفر در به در و بیچاره!»   حاجی لبخند زد و گفت: «امشب می‌خوام بریم جلو!» از حرف او تعجب کردیم. ما هیچ‌گونه امکانات پیشروی نداشتیم. حاج محسن که آدم شوخی بود، بلند شد و گفت: «می‌خوای ما رو به کشتن بدی؟! تو که از درد زن و بچه سر درنمی‌آری!»   خلاصه همراه حاج حسین سوار یک ماشین تویوتای لندکروز نو شدیم و حرکت کردیم! این تویوتا را همان روز به حاج حسین خرازی داده بودند. خرازی ما را به یک سنگر تصرف شده عراقی برد که سنگر فرماندهی عراق در منطقه شلمچه بود. یک سنگر مجهز و مجلل زیرزمینی که مبل هم داشت. سنگر در عمق زمین ساخته شده و قطر بتون آن حدود یک متر بود. روی آن را با چندین متر خاک پوشانده و روی خاک‌ها قلوه‌سنگ‌های بزرگی قرار داده بودند!   وقتی وارد این هتل زیرزمینی شدیم، شخصی به نام جاسم که کویتی‌الاصل بود، از طریق بی‌سیم مشغول شنود فرکانس‌های عراقی‌ها بود. حاج حسین گفت: «جاسم کسی رو دم دست داری؟!   جاسم خنده‌ای کرد و گفت: «ژنرال ماهر عبدالرشید!»   ماهر عبدالرشید از فرماندهان معروف ارتش عراق و فکر می‌کنم فرمانده سپاه هفتم بود! حاج حسین گفت: «بارک‌الله، بارک‌الله! خب، چه خبر؟!»   جاسم جواب داد: «‌می‌خواهد عقب برود. سه شب است که نخوابیده و دارد نیروهای خود را برای عقب‌نشینی آماده می‌کند.»   حاجی خرازی با لبخند ملیحی گفت: «نمی‌ذاریم بره! مثل من که به خط اومدم، اون هم باید بیاد و بمونه.»   جاسم گفت: «چطوری؟!»   حاجی گفت: «بهش پیغام بده بگو: قال الحسین خرازی...»   جاسم گفت: «نه حاجی این کار و نکن! من با این همه زحمت به شبکه بی‌سیم آنها نفوذ کرده‌ام! بر اوضاع اون‌ها مسلطم! فرکانس‌های آنها را کشف کرده‌ام. حیفه!»   حاجی‌ گفت: «همین که گفتم!»   جاسم با تردید روی فرکانس بی‌سیم‌چی ژنرال رفت و به عربی گفت: «بسم‌الله الرحمن الرحیم، قال الحسین خرازی...»   بی‌سیم‌چی عراقی با شنیدن اسم خرازی و فهمیدن اینکه فرکانس او لو رفته، شروع به ناسزاگویی کرد و جاسم با شنیدن آن فحش‌ها رنگ از رویش پرید و بی‌سیم را قطع کرد! حاجی پرسید: «چی می‌گفت؟!»   جاسم گفت: «داشت ناسزا می‌گفت!»   حاجی خرازی دست در جیب خود کرد و یک واکمن کوچک درآورد و گفت: «نوار قرآن براش بذار و بگو منطق شما اونه و منطق ما این!»   جاسم دوباره بی‌سیم را روشن کرد و نوار را گذاشت! بی‌سیم‌چی عراقی فرصت گوش دادن به قرآن را نداشت. سیستم بی‌سیم آنها به هم ریخته بود و فرماندهان عراقی مشغول فحش دادن به هم بودند. ما هم برای مدتی به دعوای فرماندهان عراقی گوش دادیم و کلی لذت بردیم. ژنرال ماهر عبدالرشید که متوجه دعوای فرماندهان خود شده بود، از بی‌سیم‌چی پرسید: «چی شده؟!»   بی‌سیم‌چی گفت: «یک نفر ایرانی وارد فرکانس ما شده و می‌گوید، من از «خرازی» برای ماهر پیام دارم!»   ماهر گفت: «پس چرا نمی‌گذارید پیغامش را بدهد!»   بی‌سیم‌چی عراقی به زبان فارسی به جاسم گفت: «ای ایرانی! اگر پیغامی برای «ماهر» داری بگو! او آماده شنیدن است!»   تازه متوجه شدیم، بی‌سیم‌چی عراقی هم فارسی بلد است! خرازی به جاسم گفت: «به او بگو خط اول تو را گرفتم، خط دوم تو را هم گرفتم. خط سوم تو را هم گرفتم، خط چهارم تو را هم گرفتم، خط پنجم تو را هم گرفتم، سنگرهای مجهز نونی تو را هم گرفتم. هیچ مانعی جلوی من نیست؛ امشب می‌خواهم بیایم به شهر بصره و تو را ببینم!»   جاسم پیام را داد و بی‌سیم‌چی و ماهر عبدالرشید هول کردند! ماهر پرسید: «می‌خواهی بیایی چه کار کنی یا چه بگویی؟!»   خرازی جواب داد: «یک پای تو را قطع کردم. می‌خواهم پای دیگرت را هم قطع کنم!»   ماهر جواب داد: بیا! من هم یک دست تو را قطع کردم، دومی را هم قطع می‌کنم!»   خرازی گفت: «باشد! وعده ما امشب در میدان شهر بصره»   با این پیغام، اوضاع نیروهای عراقی به هم ریخت. ژنرال ماهر عبدالرشید که واقعاً از تصور سقوط شهر بصره ترسیده بود، تمام چینشی را که قبل از آن برای عقب‌‌نشینی انجام داده بود، به هم زد!   حاجی خرازی بسیار آرام بود و در حالی که لبخندی بر لب داشت، به ما دو نفر گفت: «نماز خوانده‌اید؟»   گفتیم: «بله!»   پرسید: «چیزی خورده‌اید؟»   گفتیم: «بله!»   گفت: «من خسته‌ام، شما هم خسته شدین، پس بخوابین!»   گفتیم: «با این کاری که شما انجام دادید، مگر می‌گذارند کسی امشب بخوابد؟!»   وقتی قبل از مکالمه با ماهر عبدالرشید به طرف آن سنگر می‌آمدیم، عراقی‌ها مثل نقل و نبات گلوله روی منطقه می‌ریختند، اما وقتی می‌خواستیم بخوابیم، حجم آتش آنها ده‌ها برابر شده بود و آن شب به قدری روی منطقه شلمچه گلوله ریختند که در طول تاریخ جنگ تا آن زمان و حتی بعد از آن بی‌سابقه بود. اما سنگر ما کاملاً امن بود. به راحتی خوابیدیم و اتفاقاً خوب هم خوابمان برد!   فردا صبح که بیرون آمدیم، دیدیم بدنه تویوتای حاج حسین از ترکش و خمپاره مثل آبکش سوراخ سوراخ شده است. وقتی حاجی بیدار شد، با او وارد بحث شدیم که: «حکمت این کار دیشب چه بود؟»   حاجی گفت: «ما در این منطقه نیرو و امکانات نداشتیم. مهمات هم نداشتیم. این کار را کردم تا آنها تحریم شوند و منطقه را زیر آتش بگیرند و دست‌کم به اندازه یک هفته عملیات، مهمات خود را هدر بدهند!»   بعدها جاسم براساس مطالبی که از بی‌سیم شنیده بود، می‌گفت: «آن شب انبارهای مهمات عراقی‌ها خالی شده بود و به قدری کمبود مهمات داشتند که تا دمیدن صبح، مهمات داخل تریلرها را مستقیم به کنار توپ‌ها و خمپاره‌اندازها می‌بردند و مصرف می‌کردند.»   http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910330000460 http://mahdi110r.blogfa.com/post/238

تمام این راهکارها و دها ابتکار دیگر ضعف و قوت های خودشان را دارند اما مثلا منطقه ای دشت مانند یا مسطح را اگر تصرف نمودیم دشمن اقدام به پاتک کرد چه؟ متفرق شویم موضع از دست می رود موضع تصرف شده کاملا زیر نظر دشمن است حتی بدون دیده بان چرا!؟ چون خودمان ان موضع را از او تصرف کردیم گرا ان موضع را می داند ... استحکامات هم وقتگیر است و تا ان زمان تلفات می دهیم البته اتش سنگین یا حمله به توپخانه دشمن خودش راهکاری خوب است به شرط اینکه دشمن هم مارا فریب نداده و جابجا نشود یا متفرق بشود در یک نگاه کلی به نظرم نابودی توان نظامی دشمن از تصرف یک مکان در تمام موارد مهم ترو لازم تر  است

باسلام   خدمت شما عرض کنم که بنده فقط درحد اطلاعات خودم ، پاسخ سئوال جنابعالی را خواهم داد و امیدوارم مورد استفاده قرار بگیرد :   در یک تعریف کلی ، توپخانه صحرایی ماموریت فراهم آوردن پشتیبانی آتش مداوم  و به موقع برای فرمانده میدان نبرد برای خنثی نمودن یا انهدام آماج هایی که ماموریت یگان های خودی را به خطر می اندازد را بر عهده دارد .   بنابراین توپخانه 3 وظیفه مهم بر عهده دارد :   1- اجرای آتش به موقع روی یگانهای مانوری دشمن 2- اجرای ماموریتهای ضد آتش روی مواضع یگانهای توپخانه دشمن 3- اجرای آتش بر روی خطوط مواصلاتی و پشتیبانی دشمن    در استفاده از توپخانه دو نظریه کلی وجود دارد :   نظریه یا استراتژی شرقی :   بنا بر اعتقاد روسها ، توپخانه دو ماموریت دفاعی و تهاجمی دارد   ماموریت تدافعی آن شامل : سرکوب آتش توپخانه دشمن ، ایجاد یک معبر ایمن برای عبور یگانهای مکانیزه خودی و ایجاد شکاف در خطوط دفاعی دشمن و...   ماموریت تهاجمی آن شامل : حرکت بسمت جلو ( ابتدا یگانهای خودکشش توپخانه ای و راکتی ) پس از تامین منطقه تصرف شده تا برد حمایتی آنها برای واحدهای در حال پیشروی افزایش یابد و پس از آن ، انتقال قبضه های کششی جهت افزایش چتر آتش حمایتی قبضه های کالیبر سنگین     نظریه غربی :   در دکترین نظامی غربی ماموریتهای تدافعی توپخانه شامل ، ایجاد ایذاء و اختلال در تحرکات دشمن و جلوگیری از پیشروی سریع یگانهای زرهی و تمرکز آتش در نقاط رخنه ایجاد شده در خطوط خودی و اجرای تاکتیکهای عملیات تاخیری   در ماموریتهای تهاجمی هم ، با اجرای آتش سنگین ، پشتیبانی مداومی از واحدهای در حال پیشروی خودی بعمل آورده و در کنار آن با اجرای تاکتیکهای ضد آتشبار ، موجب کاهش تاثیر آتش دشمن شوند .     اما توپخانه محدودیتهایی هم دارد :   1- وجود آسیب پذیری بسیار شدید در مقابل حملات هوایی و اجرای تکهای غافلگیرانه کماندویی   2- مصرف شدید مهمات برای انهدام آماجهای نقطه ای   3- پس از اجرای آتش ، سریعا" توسط تجهیزات آماج یاب دشمن کشف و موقعیت یابی خواهند شد .   بنابراین همانطور که ملاحضه می کنید ، یگانهای توپخانه کششی ، به نسبت آتشبارهای خودکشش ، نسبت به حملات هوایی شدیدا" آسیب پذیر هستند ، تا جایی که در جریان دفاع مقدس ، زمانی که ارتش عراق ، دست به اجرای یک تک غافلگیرانه می زد، نخستین هدف حملات هوایی ، در درجه نخست ، مواضع توپخانه و در درجه دوم ، خطوط لجستیکی ما بشمار می آمد . در نتیجه ، اجرای حملات هوا به زمین به ویژه با استفاده از مهمات LGB ، در صدر مقابله با توان آتشباری توپخانه قرار دارد و از آن گریزی نیست .   حتی یک نکته جالبتر :   در جریان جنگ ویتنام ، یگانهای خودکشش 155 م.م ، ام-109 ارتش ایالات متحده ، در ابتدای جنگ ، فاقد تیربارهای ام-2 بر روی برجک و حتی ،یگان پشتیبانی پیاده نظام بود ، اما پس از چند عملیات کماندویی موفق که توسط واحدهای ارتش ویتنام شمالی علیه این آتشبارها صورت گرفت و حتی چند قبضه ام-109 هم در همین عملیاتها منهدم شد،  آمریکایی ها بلافاصله این قبضه ها را به تیربار مسلح نموده و حداقل یک گروهان برای تامین امنیت این آتشبارها اختصاص دادند .

در ابتدا باید عرض کنم که فرض محال محال نیست. در ثانی اگر تفکرات شما در این قسمت بیشتر بررسی شود ملاحظه می شود که این تفکرات بی شباهت به جناب جرج بوش نیست. در واقع همین استدلال اشتباه منجر به نتیجه غلط شما شده است. کدام القاعده از بین رفته است؟ با این همه کشتن از القاعده و طالبان کدامشان از بین رفته اند؟ طالبانی که آمریکا به آرامی به سمت حتی مذاکره با آنها هم پیش رفت؟ القاعده ای که به تازگی شاخه هند خود را نیز ساخته است؟ بسیاری از افرادی که از همین گوانتانامو آزاد شده اند دوباره به همین القاعده پیوسته اند و اینبار درجه افراطشان بیشتر شده است. فکر می کنید داعش از کجا نیرو گرفته است؟ در واقع چنین سیستم های منعطفی را نمی توان با سرکوب از بین برد. این سیستم ها هیچ زیرساختی که به آن متکی باشند برای خود ندارند. از هر کشته آنها چند افراطی دیگر به آنها اضافه می شود. یک اتاق معمولی با پیک می تواند به عنوان اتاق فرماندهی آنها تلقی شود. آنها از ابزارهای جدید استفاده می کنند ولی به اندازه دشمن متکی به آن نیستند. راه درست از بین بردن و تضعیف آنها مشغول کردن آنها با یک جنگ نیابتی و با دشمن دشمن خود است تا ضررها به خودی نرسد. در ادامه نیز با انجام استحاله های مختلف در آنها می توان به کلی آنها را از بین برد. همان کاری که آمریکا الان در سوریه و عراق انجام می دهد. در رابطه با حمله سایبری نیز این حرف بنده و جناب MR9  تنها نیست. برای نمونه الوین تافلر همین سخنان را در کتاب جنگ و پاد جنگ خود بیان کرده اند.

    برادر عزیز ، آنچه که امروز جنگ شبکه محور شناخته می شود ، پایه و اساس آن بر ایجاد و حفظ سیستمهای وابسته به محیط سایبر گذاشته شده . البته این مفهوم در آن سالها ، هنوز در مراحل ابتدایی خودش بود ولی همانطور که عرض کردم ، در حوزه برآوردهای استراتژیک ، احتمال 1%  رقم بزرگی محسوب می شود .   فقط یک لحظه تصور کنید که ارتش ایالات متحده فاقد ارتباطات ماهواره ای است ، سیستم GPS آن از کار افتاده و سناریوهایی شبیه به این که آمریکایی ها آنها را پیش بینی و تمرین می کنند ( حداقل به گفته خودشان ) ، خوب ، ارتشی که بشدت به این فناوری ها وابسته است ، مسلما" دشمنانش ، فکری برای از کار انداختن و ضربه زدن به نقاط ضعف اش می کنند .   این طور نیست که فکر کنیم :   1- آمریکایی ها نشستند ، که  دشمنانشان به آنها ضربه بزنند   و برعکس   2- دشمنان ایالات متحده بی دفاع بوده و هیچ عکس العملی از خودشان نشان نمی دهند .

بخش بیست وچهارم :   تک دشمن به منطقه عمومي پنجوين (منطقه عملياتي والفجر4) (1364/12/29)   پس از اينکه دشمن توانست با صرف توان کمي، موفقيتهايي را در منطقه والفجر 9 به دست آورد، در شبانگاه 1364/12/29 با نيرويي حدود دو گروهان به منطقه پنجوين که در ادامه منطقه والفجر 9 قرار داشت ، حمله کرد و با ايجاد رخنه از ارتفاعات شاخ تاجر، جلو آمد و حدود دو سوم از ارتفاعات شيخ گزنشين را هم به اشغال خود درآورد. فرماندهي قرارگاه نجف3، با اطلاع از تحرکات دشمن در اين منطقه، طي تماسي از فرماندهي لشکر 28 خواست تا اين ارتفاعات هرچه زودتر تأمين شود. آنها پاسخ دادندکه آتش دشمن سبک شده است و مسئله خاصي نيست، اما چند ساعت بعد، از لشکر 28 خبرمي رسد که دشمن ارتفاعات شيخ گزنشين را اشغال کرده است.   به دنبال اشغال شيخ گزنشين، نيروهاي دشمن در اوايل شب جمعه مورخ  1365/7/1 به ارتفاعات ميشلان، که در ادامه ارتفاعات شيخ گزنشين واقع است، از دو طرف حمله کردند. در نخستين لحظه هاي حمله دشمن، نيروهاي تيپ 55 هوابرد، که پدافند آنجا را به عهده داشتند، عقب نشيني کردند. با عقب نشيني اين نيروها، نيروهاي دشمن تمامي توان خود را متوجه مواضع يک گروهان از برادران تيپ اميرالمومنين کرد که در آنجا حضور داشتند. اين برادران مقاومت سختي از خود نشان مي دهند، طوري که بيست تن از آنان شهيد و تعدادي مجروح شدند. در نهايت، با اصرار فرماندهي قرارگاه نجف 3 ارتفاعات را تخليه کردند و به عقب آمدند. بدين ترتيب، ارتفاعات ميشلان و همچنين، ارتفاعات شيخ لطيف که زير ميشلان قرار داشت، به اشغال دشمن در آمد. با اشغال ارتفاعات مهم منطقه والفجر4 و والفجر 9 نيروهاي دشمن بر اين منطقه مسلط شدند و دشت پنجوين کاملا زير ديد و تير دشمن قرار گرفت.   تک دشمن به منطقه دربنديخان: هجوم دشمن به منطقه دربنديخان با اجراي آتش تهيه از ساعت 1:30 بامداد 1365/1/15 و حمله به محور بياروک در ساعت 5:30 بامداد، آغاز شد و با تصرف ارتفاعات مهم: سورمر، شاخ شميران، شاخ برددکان و قسمتي از يال بياروک، طي دو روز عمليات، پايان يافت. دشمن براي حمله به اين منطقه، که با دو گردان از نيروهاي سپاه پدافند( گردان مقداد از قرار گاه شهید کاظمی و گردان  انبیاء از تیپ 57 ابوالضل ) مي شد، حدود ده گردان پياده، يک گردان تانک و يک گردان توپخانه را به کار گرفت، با خالي شدن يال بياروک از نيروهاي قلخاني(نیروهای سازماندهی شده محلی که برای مبارزه با ضد انقلاب محلی آموزش و مسلح شده بودند )که بدون مقاومت عقب نشستند، دشمن توانست در نخستين وهله، اين يال را تصرف کند و به راحتي گسترش پيدا کند. در محور شاخ شميران نيز که تنها چهارده نفر نيروي خودي حضور داشتند براي مدتي مانع از پيشروي دشمن شدند، اما در نهايت، با ادامه فشارهاي دشمن مقاومتهاي خودي خنثي و پس از دو روز عمليات نقاط مزبور به تصرف عراق درآمد. با استقرار نيروهاي عراقي روي ارتفاعات سرکوب منطقه، نخست، راه نفوذ جمهوري اسلامي به عمق خاک عراق از اين محور سد شد، دوم، موقعيت ديد و تير نيروهاي خودي روي تأسيسات سد در بنديخان، جاده بغداد - سليمانيه و ... از بين رفت و سوم، راه بسته شده نفوذ و فعاليت ضد انقلاب در محور جوانرود و پاوه باز شد. مهم ترين دلايل موفقيت شمن در اين منطقه را مي توان به شرح زير ذکر کرد:   -1  ضعف خودي به دليل کمبود نيرو، امکانات و استفاده از نيروهاي قلخاني در محور حساس منطقه (يال بياروک)؛ -2 قوت دشمن از نظر رعايت اصل غافل گيري، داشتن اطلاعات کافي، امکان آتش پرحجم، استفاده از هلي کوپتر براي پشتيباني.   در اين عمليات، دشمن با تلفاتي نزديک به هفتصد نفر (دو گردان از دشمن تا 80 درصد منهدم شدند) توانست صد کيلومتر مربع زمين اشغال کند و از نيروهاي خودي حدود پنجاه نفر شهيد، شش نفر اسير و سيصد نفر مجروح شدند.   ادامه دارد ...............

بخش بیست و سوم :   " عنصر منتظر در جنگ ، همیشه بازنده خواهد بود "   آغاز تهاجم : اجرای استراتژی دفاع متحرک در عمل : با ایجاد زمینه سازی های لازم و طرح ریزی یک عملیات دقیق ،در تاریخ 1364/12/15 ، واحدهای ارتش عراق  ، در حالی که توسط واحدهای هوابرد و بالگردهای رزمی پشتیبانی می شدند ، با به کارگیری یگانهای زرهی !!!!!! ( عجیب بودن به کارگیری تانک در نواحی کوهستانی ، در حالی که می دانیم واحدهای زرهی در ارتفاعات چه محدودیتهایی دارند - تجربه روس ها در افغانستان و چچن ، تجربه متفقین در جنوب ایتالیا و تجربه ارتش رژیم صهیونیستی در جولان  ) به منطقه "چوارتا" و ارتفاعات پر برف "کچل " و " ناصر " هجوم بردند . نیروهای تیپ 57 ابوالفضل (سپاه) که بر روی این ارتفاعات استقرار داشتند ، در حدود 24 ساعت در برابر هجوم دشمن مقاومت کرده ولی بدلیل سردی بیش از حد هوا ، عدم وجود عقبه ، نرسیدن مهمات ، پشتیبانی و امکانات ، با دستور قرارگاه نجف ، عقب نشینی کردند . بدین ترتیب در نخستین مرحله اجرای استراتژی دفاع متحرک ، لجمن منطقه ، از آخرین حد پیشروی نیروهای خودی در عملیات والفجر 9 ( ارتفاعات کانی مانگا و لری ) بیرون آمد و به پشت "چم گوگاسور " منتهی شد .   به دنبال درخواست هاي قبلي فرماندهي قرارگاه نجف و با پيش آمدن چنين وضعيتي، طي چند جلسه، فرماندهان نيروي زميني سپاه و ارتش و قرارگاه نجف وضعيت اين منطقه را بررسي کردند و قرار شد اين منطقه کلا" تحويل نيروي زميني ارتش شود؛ بنابراين، طي ابلاغيه اي، از تاريخ 1364/12/18 پدافند منطقه به عهده يگان هايي از تيپ 55 هوابرد و لشکر 77 گذاشته شد، ضمن اينکه چند گروهان هم از نيروهاي سپاه در اختيار اين يگان ها قرار گرفت.   با این حال ، پس از این جابه جایی ، یگانهای دشمن در شب 1364/12/20 ، از محور سمت راست ارتفاعات " پیلینگ سور " مجددا" دست به حمله زدند . با شروع آتش تهیه دشمن ، نیروهایی که بر روی این ارتفاعات مستقر بودند ، بسرعت عقب نشینی کرده ، اما بعد از مدتی و زمانی که مشخص شد ، این تهاجم ، ماهیتی ایذایی داشته ، واحدهای خودی ، مجددا" در منطقه مستقر شدند . اما در نیمه شب 1364/12/23 ، دشمن بطور همزمان از سه محور به این ارتفاعات حمله برده و براحتی موفق شدند تا اهداف خود را تصرف کنند . اگر چه چند گروهان ارتش و سپاه بخوبی مقاومت کردند ، اما جو عمومی عقب نشینی نیروها باعث شد تا از این نیروها نیز کاری ساخته نباشد و زمانی که این نیروها در خطر محاصره شدن بودند ، مجبور به عقب نشینی شدند . با این عقب نشینی ، و سقوط ارتفاعات پیلینگ سور و موبرا ، خطر سقوط و محاصره نیروهای موجود بر روی ارتفاعات " ممی خلان" نیز وجودداشت . البته علیرغم وجود یک جاده که در دست نیروهای خودی بود ، ظاهرا" این امکان برای دشمن وجود نداشت ، اما قرارگاه تاکتیکی ارتش بفوریت دستور عقب نشینی به گردان مستقر بر روی این ارتفاعات را داد و بالتبع واحدهای سپاه نیز که منطقه را خالی از نیرو دیدند، با جمع آوری امکانات و تجهیزات ، عقب نشینی نمودند .   ادامه دارد ................

بخش بیستم :   راهبرد دفاع متحرک :   ناتوانی عراق در بازپس گیری فاو پس از 75 روز پاتکهای پی درپی که با فشار شدید زرهی ، حملات بی وقفه نیروی هوایی و اجرای آتش شدید توپخانه و استعمال تسلیحات شیمیایی در محور کارخانه نمک در منتهی الیه شبه جزیره فاو همراه بود و همچنین تاثیرات منفی از دست دادن این منطقه بلحاظ روحی ، سیاسی و نظامی ، مهمترین محرک ارتش عراق در اتخاذ استراتژی دفاع متحرک می بود .   تاکتیک های اعجاب آور نیروی های شهادت طلب نیروی زمینی سپاه برای عبور از رودخانه وحشی اروند و همچنین پشتیبانی آتش فوق العاده آتشبارهای توپخانه ارتش جمهوری اسلامی ایران که در مجموع موجب غافلگیری ارتش عراق گردید ، موجب شد تاآنها در وضعیت دشواری قرار گرفته و بتدریج از باز پس گیری منتهی الیه جنوبی و بویژه شهر راهبردی فاو ناامید گردد .   در چنین شرایطی ، فرماندهی ارتش عراق و در راس آنها صدام حسین دو راه عمده را در پیش روی خود مشاهده می نمود ، که انتخاب هریک از آنها می توانست تاثیرات نامطلوبی را برای این کشور درپی داشته باشد . بدین معنی که اگر از یکسو برای بازپس گیری فاو پافشاری می نمود ، با توجه به زمین عملیات می بایست تلفات زیادی را متحمل شود ، چرا که موقعیت استقرار واحدهای خودی و وضعیت نیرویی واحدهای ارتش عراق ، اجازه تحمل تلفات بیشتر را به آنها نمی داد. متقابلا" بعلت اهمیت فوق العاده سیاسی - نظامی فاو ، چشم پوشی از آن و قبول برتری یگانهای ارتش اسلام بر این منطقه برای عراق قابل قبول نبود . بدین ترتیب ، صدام با یک بن بست سختی روبه رو شده بود و برای خروج از این وضعیت می بایست الزاما" راهبرد جدیدی اتخاذ می نمود . اطهارات صدام در آن زمان ، بخشی از ابعاد وضعیتی  را که عراق گرفتار آن شده بود را بیان می نمود . بطوریکه صدام در جلسه شورای فرماندهی حزب بعث ، که مدتی پس از شکستهای پی درپی پاتک های دیوانه وار ارتش عراق در محور کارخانه نمک در بغداد برگزار شد وضعیت را چنین تحلیل نمود :   " پاره ای ازدوستان توصیه کردند که شما چه اصراری دارید در حالی که ایرانی ها نیروهای خود را در فاو متمرکز کرده اند به آن منطقه حمله کنید . اهداف دیگری نیز غیر از شهر فاو در طول مرز 1200 کیلومتری تعیین کرده و به آن حمله نمایید . حال ما به این نتیجه رسیده ام که اگر ارتش ما (عراق) حمله نکند ، نیروی های ایرانی حمله می کنند و اگر دریک منطقه پدافند کنیم ، پس از چند روز به همان اندازه تلفات می دهیم که معمولا" در جریان عملیات تهاجمی بدان دچار می شویم . بنابراین بهترین راه این است که فعلا" از فاو صرف نظر کرده و در سایر جبهه ها به نیروهای ایرانی حمله کنیم . "     پی نوشت : یکی از نکات مغفول عملیات اعجاب آور والفجر 8 که در منطقه عمومی اروند  انجام شد ، شرح عملیات فریب تاکتیکی و راهبردی که بصورت مشترک توسط  یگانهای اطلاعاتی ارتش ، سپاه و وزارت اطلاعات اجرا گردید می باشد ، که شاید از بلحاظ تاریخی بررسی و تحلیل آن جالب به نظر برسد .

بخش هفدهم : پیش زمینه : تصرف بندر فاو توسط رزمندگان اسلام در عملیات والفجر 8، ضربات شدیدی بر پیکر ارتش عراق وارد ساخت و موقعیت سیاسی – نظامی رژیم عراق را به شکل مؤثری زیر سؤال برد. شکست فاحش و تلفات سنگین ارتش عراق در این عملیات سبب شد تا صدام با کمک طراحان نظامی غربی ، سیاست جدیدی را در جنگ طرح ریزی و اجراء نماید. این سیاست که بعدها به استراتژی دفاع متحرک معروف شد با اهداف منفعل کردن نیروهای خودی ، بدست گرفتن ابتکار عمل در جنگ، تاخیر در عملیات آینده رزمندگان اسلام، گرفتن زمان جهت بازسازی یگانهای آسیب دیده در عملیات فاو و پاره ای از اهداف جانبی دیگر به اجرا درآمد. استراتژی دفاع متحرک از تاریخ 1362/2/15 در منطقه چوارتا آغاز و تا 1365/2/26 در منطقه مهران ادامه یافت . اوج موفقیت ارتش عراق در این دوره از جنگ را می توان تصرف شهر مهران دانست که تبلیغات گسترده ای را از سوی رژیم بعث به همراه داشت. عده ای از صاحبنظران نظامی معتقدند اگرچه با بازپس گیری شهر مهران توسط نیروهای خودی این استراتژی به شکست انجامید اما همین خط مشی با جبران نقاط ضعف آن در پایان جنگ توانست موفقیت هایی را نصیب ارتش عراق نماید. بدين منظور با توجه به موفقيتي که در بازپس گيري منطقه والفجر 9 (منطقه چوارتا) به دست آورد و نيز اطلاعاتي که از خطوط پدافندي ما داشت، از جمله اينکه مي دانست يگان هاي اصلي سپاه براي دفاع از دستاوردهاي عمليات والفجر8 در اين منطقه متمرکز کرده اند، به سپاه هاي مستقر در سراسر جبهه ها مأموريت انجام عمليات محدود را ابلاغ کرد تا در مناطقي که اهميتي نسبي داشتند، خطوط پدافندي ما را شناسايي کنند و در نقاط ضعيف و قابل رخنه به عمليات بپردازند. در اين سلسله تحرکات، دشمن افزون بر تعقيب هدف، به نتايج زير نيز مي انديشيد و آنها را در زمره اهداف خود قرارداده بود: 1- زمین گیر کردن توان تهاجمی نیروهای خودی ، بویژه جلوگیری از سازماندهی ، تجمع و آمادگی نیروها برای انجام عملیات گسترده و درنهایت جلوگیری از ادامه جنگ 2- به دست گرفتن ابتکار عمل در جنگ و تعيين نقطه و نوع نبرد؛ 3- کسب زمان براي بازسازي و بالابردن توان رزمي خود؛ 4- بهره برداري تبليغاتي و برقراري و حفظ موازنه سياسي درجنگ 5- روحيه بخشيدن به ارتش شکست خورده و مردم عراق؛ 6- جلوگيري از مأيوس شدن دنيا از توانايي ارتش و رژيم بعث عراق؛ 7- تضعيف جبهه مهم فاو براي ضربه زدن به اين خط در موقعيت مناسب 8- تسلط بر سلسله از نقاطي مهم و ترميم خطوط پدافندي و به دست آوردن موقعيت مناسب ديد و تير براي کاستن از اضطرابهاي خود و صرفه جويي در نيرو و امکانات؛ 9- گرفتن اسير براي تبليغات و همچنين، کسب اطلاعات در مورد خطوط پدافندي، عمليات محدود و گسترده. عوامل موفقيتهاي دشمن در حرکت جديد: ضعف خطوط پدافندي خودي: پس از عمليات بيت المقدس، دشمن در زمين حالت پدافندي به خود گرفت و تا والفجر 8 عمليات تهاجمي نداشت. بدين ترتيب، خطوط پدافندي غير فعال خودي بر اثر گذشت زمان فرسوده، خاکريزها و استحکامات آنها سست شدند و اقدامي براي تحکيم و ترميمشان، که بيشتر از سوي برادران ارتش پدافند مي شد، انجام نگرفته بود. آماده نبودن نيروهاي پدافند کننده: عدم تحرک دشمن پيش از عمليات والفجر 8 در خطوط پدافندي آرامش و سکوت طولاني اي را در اين خطوط باعث شده بود و آمادگي رزمي نيروهاي پدافند کننده را که تقريبا تمامي آنها از برادران ارتشي بودند، کاهش داده بود. فرماندهان آنها نيز غالبا به اين مسئله توجهي نداشتند و به علت عدم سرکشي، بيشتر اوقات از وضعيت خطوط خود بي اطلاع بودند. جاي گزين نشدن تجهيزات انهدامي يگان ها، خارج شدن توپخانه و يگان ها از نقاط پدافندي از علل ديگر ضعف نيروهاي پدافند کننده و شکسته شدن خطوط پدافندي آنها محسوب مي شود سرهنگ صياد شيرازي ( سپهبد شهید صیاد شیرازی ) در اين مورد گفته است: "نيازي به اعتراف ندارد که نيروي زميني ارتش وضعيت ضعيفي دارد، البته، فقط ضعف روحيه نيست، بلکه ضعيف هم شده است، امکانات سازماني اش دستش نيست، يعني توپخانه ندارد". سرهنگ موسوي نيز اظهار کرده است: " آزاد کردن يگان هايي براي آفند، خود به خود اين خطر را که خط ما آسيب پذير مي شود، به دنبال داشت، براي نيروي زميني آزادکردن اين قدر يگان (لشکر 81 زرهي، لشکر 77 خراسان، لشکر 30 گرگان، لشکر 21 و تيپ 55) کار ساده اي نبوده است" از طرف ديگر، محدوديت توان سپاه اجازه گسترش نيرو در تمامي خطوط پدافندي را نمي داد و همين محدوديت باعث شد که نتوانيم با فاصله زماني کوتاهي از عمليات والفجر 8، عمليات گسترده ديگري انجام دهيم تا توان اصلي دشمن را در يک منطقه زمين گير کنيم و از حالت انفعالي بيرون آييم. ادامه دارد ................... .