انسداد مرز شرقی برای بزرگنمایی بر روی تصاویر کلیک (لمس) کنید. طی بازدید سردار محمد پاکپور فرمانده نیروی زمینی سپاه، تصاویری از دیوارکشی و انسداد مرز های استان سیستان و بلوچستان منتشر شد. در دولت قبل ۳ میلیارد یورو برای انسداد مرز های شرقی در نظر گرفته شد که بطور هم زمان توسط ارتش و سپاه و دیگر ارگان ها پیگیری میشود. هسته اصلی این انسداد شامل دیوارهای بتن آرمه پیش ساخته است که در محل بر روی پلیت های فونداسیون نصب میشود و قابلیت نصب و تعویض فوری خواهند داشت و قابل پیشبینی هست که این دیوار توسط موانع دیگر تقویت شود و در ادامه به جزئیات بیشتر پرداخته میشود. نکته ای که لازم است گفته شود این است که این انسداد شامل همه مرزهای شرقی کشور نخواهد بود. تنها در نقاطی که آسیب پذیری وجود دارد، این انسداد فیزیکی صورت می گیرد. احمدعلی گودرزی فرمانده مرزبانی فراجا: تجهیزات نوینی در مرز شامل حسگرها، انواع پهپادها، عمود پروازها، دوربین‌های پیشرفته دید در شب و روز و سلاح‌های دقیق‌زن در اختیار رزمندگان در مرزها قرار گرفته است. امیر آشتیانی وزیر دفاع سابق: در این طرح فقط مساله کشیدن دیوار نیست، بلکه در مناطق مرزی برنامه‌های زیادی داریم که شامل ایجاد موانع، استفاده از تجهیزات نوین و دوربین‌های پیشرفته، بالگردها، پهپادها، ریزپرنده‌ها و امکانات مخابراتی و تسلیحاتی است.

اصل میانگین ها ترس از انفجار کشتی های حامل سوخت نیروی دریایی ایالات متحده در جنگ جهانی دوم برای روحیه دادن به ملوانان از آماری استفاده کرد که بر اساس اصل میانگین‌ها به دست آمده بود. ملوان بازنشسته ای گفت که وقتی او به همراه هم قطارانش به نفتکش‌هایی با اکتان بالا منتقل شدند همه از ترس خشکشان زده بود. آنها معتقد بودند که اگر هر کشتی نفتکش پر از بنزین با اکتان بالا مورد اصابت اژدر قرار گیرد فوری منفجر می‌شود و همه را رهسپار آن دنیا می‌کند. اما اطلاعات آماری نیروی دریایی ایالات متحده چیزی غیر از این‌ها بود؛ به همین دلیل نیروی دریایی اعداد و ارقامی را منتشر کرد که نشان دهد از هر ۱۰۰ کشتی نفتکش که مورد اصابت اژدر واقع شده‌اند، ۶۰ کشتی باز هم شناور مانده است و از آن ۴۰ کشتی غرق شده فقط ۵ کشتی در کمتر از ۱۰ دقیقه زیر آب رفته است. به این معنی که هم وقت برای تخلیه کردن کشتی وجود داشت و همچنین تعداد مصدومان بسیار کم بوده است فکر می‌کنید این آمار در روحیه دادن به ملوانان کمک کرده است؟ آن ملوان می‌گفت این اطلاعات آماری و اصل میانگین‌ها ناآرامی و عصبانیت ما را به کلی از بین برد و حال تمام ملوانان بهتر شد. می‌دانستیم که برای زنده بودن امیدی وجود دارد. یعنی طبق اصل میانگین‌ها امکان زیادی وجود داشت ما جان سالم به در ببریم. روایتی دیگر از زبان فردریک ملستد، کهنه سرباز حاضر در ساحل اوماها: تصویر رنگی شد اوایل ماه ژوئن سال ۱۹۴۴ در گودال باریکی که برای سنگر بود در ساحل اوماها دراز کشیده بودم. من همراه با نودنهمین گروه مخابرات در شهر نورماندی بودم. وقتی در آن گودال تنگ اطراف را نگاه کردم به خود گفتم اینجا درست مثل قبر است و وقتی آنجا دراز کشیدم و سعی کردم بخوابم، درست احساسم همانطور بود که گویی در قبری خوابیدم! نمی‌توانستم احساساتم را کنترل کنم و طور دیگری بیندیشم. به خودم می‌گفتم شاید گور من همین جاست. وقتی هواپیماهای بمب افکن آلمانی ساعت ۱۱ شب بالای سر ما شروع به بمب انداختن کردند من از ترس فلج شده بودم. شب چهارم و پنجم گویی روانی شده بودم می‌دانستم اگر راه حلی برای این نگرانی هم پیدا نکنم به کل دیوانه خواهم شد. بنابراین به خودم یادآوری کردم که پنج شب گذشته اما من هنوز زنده هستم و همچنین تمام سربازهای گروه مخابراتی ما نیز زنده‌اند. فقط دو نفر زخمی داشتیم اون هم به واسطه بمب‌های آلمانی صدمه ندیده بودند بلکه به دلیل مهمات ضد هوایی خودی مجروح شده بودند. تصمیم گرفتم تا با کاری مفید و به درد بخور نگرانی‌هایم را متوقف سازم از این رو سقفی محکم و چوبی برای سنگر باریک خود ساختم. منطقه وسیعی را که گروه ما آنجا مستقر بود در نظر گرفتم و به خودم گفتم تنها راهی که ممکن است من در آن سنگر عمیق و باریک کشته شوم این است که بمبی به طور مستقیم به سنگر من اصابت کند احتمال آن هم کمتر از یک در ۱۰ هزار است. بعد از گذشت چند شب با این دید به موضوع نگاه کردم، به طور کامل آرام شدم و حتی هنگام بمباران هوایی نیز می‌توانستم بخوابم. پ ن: همواره در جنگ با توجه به اصل میانگین‌ها، امکان زیادی وجود دارد که جان سالم به در ببریم. بیایید سوابق را بررسی کنیم و از خود بپرسیم امکان رویداد حادثه‌ای که ما را نگران کرده چقدر است؟ منبع: برگرفته از کتاب مقابله با نگرانی و اضطراب/ دیل کارنگی /ص۹۹ و۱۰۰ از انتشارات نشر هورمزد

بسم ا... در ستایش عملیات فریب تمامی حُقّه ها و حیله های جنگی ، صورت های مختلف و تکامل یافته چند حُقّه ساده است که نوع بشر از زمانی که شیوه های مختلف از میان بردن هم نوع خود را یاد گرفته ، مورد استفاده قرار می دهد این حُقّه ها در چهار دسته طبقه بندی می شوند 1- ارائه اطلاعات غلط و گمراه کننده 2- تظاهر به عقب نشینی و کوتاه آمدن در حالی که واقعا قصد حمله در کار است 3- تشویق عناصر دشمن به خیانت 4- تضعیف روحیه دشمن ژنرال سرآرچیبالد وی ول ... پدر بزرگ مرکز کنترل لندن ( قرارگاه اصلی طراحی عملیات سیاه برعلیه آلمان نازی )

فکر میکنم بعد از تکمیل تقریبی طرح بتونیم با طرح هایی مثل ازاد سازی هدفند هزینه اموزش،حمل و نقل عمومی و انرژی،درمان برای اتباع بیگانه باعث تسریع در خروج این‌اتباع ولو مجاز بشیم!! البته انشالله کل این‌هزینه ها قابل برگشت خواهد بود با توجه به سوبسید های بزرگی که دولت ما در حمایت از مردم میپردازه و درصد این اتباع کل این هزینه های مسدود سازی های برگشت پذیره در بلند مدت.

با وجود تهدیدات نوین و تجربیات گذشته در پایگاه اصفهان و جنگ اکراین بهتره ما خیلی زودتر از گذشته به فکر حفاظت مناسب تر باشیم. پایگاه عقاب و امثالهم برای احتمالا دارایی های بسیار ارزشمند باشند ولی نیاز هست پایگاه های هوایی خصوصا اون هایی که نزدیک یا داخل شهرها هستند مناطق حفاظتی مناسبی داشته باشند. خصوصا برای ما که در این زمینه همین داشته هامون هم غیرقابل جایگزینی به نظر میرسه.

امروز یک پهپاد ترکیه در کرکوک سرنگون شد. ارتش عراق اعلام کرد با 5 موشک پدافندی که از نزدیک ایست بازرسی واقع در کرکوک پرتاب شده بود سرنگون شده. باید دید ارتش عراق از پانتسیر ها استفاده کرده یا کار حشد بوده؟

بسم ا.. شمشیربازهای دماغه سیاه و سفید نیروی هوایی پی نوشت : 1- جدا از واحدهای تولیدنیروی کمکی غربی (APU) برای راه اندازی سوخو ها که درتصویر بخوبی قابل مشاهده است ، تفکیک مناطق مختلف پایگاه با دیواره های ترکش گیر جالب به نظر می رسد ... 2- دماغه سفید یکی از سوخوها در بالای تصویر بخوبی مشخص است

بخش دوم و پایانی تجزیه و تحلیل تطبیقی کاربرد توان هوایی در جنگ سوم خلیج فارس و جنگ روسیه – اوکراین براساس مواردی که پیش از این ذکرآن رفت ، می توان شباهت ها و اختلافهایی را در حوزه کاربرد تاثیرمحور نیروی هوایی در جنگ سوم خلیج فارس و درگیری میان روسیه و اوکراین مشاهده نمود که مولفه هایی نظیر شیوه اجرای عملیات روانی ، رزم هوایی ، هزینه های مالی ، استفاده از سامانه های نظارت و شناسایی و همچنین مهمات دقیق با سرعت بالا را دربر می گیرد که در سطور بعدی بررسی خواهدشد. راست : عملیات روانی در اوکراین 2023 چپ : عملیات روانی در عراق 2003 1- عملیات روانی فلسفه اجرای عملیات روانی در صحنه نبرد ، انتقال غیرمستقیم داده یا مجموعه ای از داده هاست تا براحساسات ، انگیزه ها ، استدلال ها و درنهایت بر رفتار دولت ها یا سازمان ها تاثیر گذشته شود . با این حال ، سازمان های نظامی اغلب از تاکتیک های عملیات روانی استفاده می کنند تا به شکل همزمان جمعیت نظامی و نظامیان دشمن را درمورد عواقب عملیات رزمی آگاه نمایند. در هردوجنگ سوم خلیج فارس و اوکراین ، از این تاکتیک ها برای دور نگه داشتن جمعیت غیرنظامی از صحنه نبرد و وادار کردن نظامیان دشمن به تسلیم یا نافرمانی از دستورات فرماندهی استفاده شد . بعنوان مثال در جنگ سوم خلیج فارس ، استفاده از ابزار مذکور ، تا حدودی تلفات غیرنظامی ناشی از بمباران های هوایی را کاهش داد . به شکل مشابهی ، ارتش روسیه برای تخلیه خرسون از جمعیت غیرنظامی دربرابر حملات هوایی و توپخانه ای اوکراین بهره برد تا جایی که گفته میشود چیزی در حدود 50 تا 60 هزار نفر ازا ین شهر تخلیه شدند ولی دولت اوکراین چنین ادعایی را رد نمود و جعلی قلمداد کرد . علاوه براین ، دوطرف درگیر در اوکراین از تاکتیک های مشابهی در رسانه های اجتماعی به منظور منفعل کردن حریف استفاده می کردند که بیشتر در قالب اتهام شکنجه ، تجاوز قابل رصد بود واین موارد در بیش از 70 کارزار مجازی در سراسر دنیا ، دنبال می گردید . 2- رزم هوایی درگیری های هوایی میان طرفین درگیر در جنگ سوم خلیج فارس و اوکراین ، یکی از شاخصه های متفاوت دو جنگ مذکور بشمار می رود . در جریان عملیات 2003 ائتلاف از ترکیب شلیک موشکهای کروز ، جتهای پنهانکار اف-117 و جنگنده های اف-16 برای حمله به زیرساختهای عراق استفاده می کردند که البته بدلایل مختلف از جمله زمین گیر بودن نیروی هوایی عراق ، رزم هوایی ثبت شده ای بوقوع نپیوست در حالی که جنگ اوکراین به استثنای حملات بالستیکی ، پهپادی وشلیک کروز ، چنددرگیری هوایی را بخود دید تا جایی که به ادعای وزارت دفاع روسیه ، بیشتر از 100 دستگاه سامانه دفاع هوایی و بیشتر از 90 فروند جنگنده اوکراینی تاکنون منهدم یا سرنگون شده است . راست : شلیک کروزهای دریاپایه 2003 چپ: شلیک کروزهای دریاپایه 2023 3- هزینه های مالی نبرد هوایی هر جنگ یا عملیات نظامی به شکل مستقیم و غیرمستقیم پیامدهای مالی گسترده ای را هردوطرف دارد و در این میان ، نیروی هوایی بدلایل مختلف هزینه های بیشتری را بخود جلب می کند. انهدام دارایی های هوایی در جریان چنین عملیاتهایی به شکل طبیعی ، بر میزان های هزینه های صرف شده می افزاید . بعنوان مثال جنگ در اوکراین ، هزینه های قابل توجهی را بر اقتصاد روسیه متحمل نمود بصورتی که گفته میشود مسکو روزانه چیزی در حدود 900میلیون دلار خرج جنگ می کند که این شامل پرداخت حقوق سربازان ، مهمات و جذب نیروهای بیشتر در کنار هزینه های تعمیر و نگهداری تجهیزات و همچنین جایگزینی سامانه های انهدامی می گردد. علاوه براین ، مسکو باید برای شلیک هر تیر موشک کروز خود حدود 1.5 میلیون دلار بپردازد که با توجه به حجم آتش ، رقم قابل توجهی را بر کرملین تحمیل می نماید . در جنگ سوم خلیج فارس نیز کمی بیشتر از 1.1 تریلیون دلار پرداخت شد که واشنگتن به تنهایی رقمی در حدود 757 میلیارد دلار را تقبل نموده بود که این به معنای آسیب قابل توجه به اقتصاد کشورهاست. 4- ماموریتهای نظارت و شناسایی فرآیند عملیات نظارت و شناسایی بعنوان یکی از وظایف اصلی نیروی هوایی در هردوجنگ به منظور کسب اطمینان از دقت حملات و همچنین بررسی میزان تخریب صورت گرفته مورد استفاده قرار گرفت . نیروی هوایی ائتلاف در جنگ سال 2003 از سامانه های مذکور برای موقعیت یابی و انهدام مراکز راداری و پدافند هوایی ارتش عراق بهره برد و به شکل مشابه ، نیروی هوایی روسیه از سامانه های مشابهی جهت افزایش دقت ماموریتهای پشتیبانی نزدیک هوایی بهره می برد . اما کاربرد چنین سامانه هایی برای نیروی هوایی ارتش روسیه به مراتب از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که شیوه عملکرد پدافند هوایی اوکراین ، به گونه ای بود که ماموریتهای سامانه های روسی را محدود کرد و این به نوبه خود ، دقت حملات هوایی ارتش روسیه را کاهش می داد. 5- کاربرد سامانه های تسیلحاتی هایپرسونیک در جنگ سوم خلیج فارس ، مهمات متعارف برای اجرای تاکتیک های تحدید هوایی مورد استفاده قرار گرفتند وتسلیحات مافوق صوتی بکار نرفت . ولی نیروی هوایی ارتش روسیه اکنون به شکل محدود از سامانه های تسلیحاتی مافوق صوت کینژال برای انهدام اهداف سخت سازی شده ای نظیر انبارهای مهمات زیرزمینی بهره می برد . با این حال برخی معتقدند که ورود این سامانه به صحنه نبرد جهت هدف قرار دادن اهدافی که می توان برای انهدام آنها از سامانه های ارزان تر بالستیکی استقاده گرد چندان منطقی نیست ، هر چند برخی معتقدند که شلیک چنین تسلیحاتی ، پیامی برای غرب است . بااین وجود ، ثبت چند مورد شکست در انهدام یا رهگیری توسط سامانه های دفاع باعث شده تا در کارایی آن تردیدهایی حاصل شود. یافته ها و درسهای آموخته شده با توجه به مولفه هایی ازآن نامبرده شد ، برجسته کردن برخی موارد به منظور استخراج درسهای برگرفته از این دوجنگ به نظر مساله بسیار ضروری بشمار می رود . درواقع امر ، یافته ها و درسهای آموخته شده از درگیری های خلیج فارس ، هسته اصلی آموزه ها ، تاکتیک ها و شیوه برنامه ریزی امروز ارتش ایالات متحده است ،اما تاثیر و استفاده از تجارب این جنگ یک شمشیر دولبه بشمار می رود ، چرا که روند این جنگ ، به جز جابه جایی سریع هواگردها ، دفاع از فرودگاه ها و رزم دریک محیط آلوده به عوامل ش.م.ر و چند حوزه دیگر ، مفهوم جدیدی به دانسته های ارتش امریکا از سال 1990 اضافه نکرد . اگر چه برنامه ریزان و راهبردشناسان همواره مشغول بررسی سناریوهای رزم آینده هستند ولی شیوه تفکر در باب جنگ آینده از روی الگوهای بدست آمده سه جنگ خلیج فارس می تواند روند پیشرفت بسوی آینده را دچارمشکل کند. نیرویی که در سال 1990 در برابر ارتش عراق صف کشید ، تقریبا یک سوم از واحدهای رزمی ائتلاف در سال 2003 بزرگتر بود ولی ارتش ایالات متحده ازآن زمان کنون تغییرات زیادی را بخود دید که مهم ترین آن ، چالش کمبود نیروی ماهر و تبدیل سازمان رزمی آمریکا به یک بدنه توخالی است . در هرصورت ، یافته های جنگ اوکراین نشان می دهد که پایدارترین نبرد قرن 21 نزدیک به سه سال است که ادامه دارد و به شکل خاص ، دارایی های نیروی هوایی اوکراین با 110 فروند جنگنده ( که در حال حاضر قطعاً کمتر شده ) در برابر 1200 فروند موجودی روسها ( این نیز کاهش داشته ) اما بر روی کاغذ ، مسکو نیروی هوایی بهتری را در اختیار دارد . این عدم تعادل قدرت ، منجربه ایجاد یک صحنه رزمی یکطرفه از فوریه 2022 شد اما حملات روسها به پایگاه های هوایی اوکراین خسارت چندانی نزد و یگانهای هوایی اوکراینی علیرغم شبه برتری هوایی ارتش روسیه حملات ارتفاع پائین خود را همچنان ادامه داد و هنوز نیز دست به نفوذ به درون شبکه دفاع هوایی ارتش روسیه می زند . دروس آموخته شده از جنگ اوکراین را می توان به موارد ذیل نیز تسری داد 1- بار محاسباتی عملیات تهاجمی و حدود کاربرد قدرت هوایی در صحنه نبرد از آنجایی که نیروی هوایی یک قدرت ویرانگر و تعیین کننده در یک جنگ بشمار می رود ، قانونی بودن کاربرد توان هوایی یک اصل ضروری محسوب می شود. درواقع ، بار محاسباتی آفند هوایی یک مفهوم بنیادی در حوزه دیپلماسی عمومی است که درآن ، یک نیروی مهاجم باید قبل از دست زدن به عملیات نظامی ، آن را مشخص کند تا میزان تلفات غیرنظامی در حداقل میزان خود تثبیت شود. در هر دوجنگی که در این متن مورد بررسی قرار گرفته ، شیوه عمل نیروی هوایی به شکل آشکاری نقص کننده بارمحاسباتی مذکور بوده که این امر بخصوص در عراق بیشتر قابل مشاهده بود. درواقع بهانه وجود تسلیحات کشتارجمعی و تلاش ناتو برای بکارگیری تاکتیک های اصلاح شده سال 1991 باعث شد تا توان هوایی ائتلاف به شکل ویرانگری علیه عراق استفاده شود . این مسله البته به شکل نسبی در جنگ اوکراین نیز دیده می شود . 2- عدم موفقیت کامل سرکوب پدافند هوایی / شبکه دفاع هوایی زمین پایه نیروی هوایی ارتش روسیه گرچه بلحاظ کمّی نیرویی قابل توجه بشمار می رود ولی ارتش اوکراین به شکل قابل توجهی توان هوایی روسها را با استفاده از شبکه پدافند هوایی زمین پایه کنترل کردند ( تا دسامبر 2023) این وضعیت به واقعیتی اشاره دارد که درآن ارتش روسیه باید قابلیتهای سرکوب دفاع هوایی را بیش از پیش بهبود ببخشد در حالی که جنگ سال 2003 با عراق شباهتی با عملکرد روسها در اوکراین نداشت و توجه بیش از حد نیروی هوایی ائتلاف به سرکوب دفاع هوایی عراق ، بسرعت کار نیروی هوایی و زمینی این کشور را ساخت و این دونیرو را به سازمانی منفعل تبدیل نمود تا جایی که نشریات نظامی از عبارت " اف-117 بر آسمان بغداد ، سلطنت می کند " استفاده می کردند . علاوه براین ، جنگ سال 2003 اهمیت مسلط بودن نیروی مهاجم بر طیف های مختلف الکتورمغناطیسی را آشکار نمود تا جایی که می توان گفت پرنده هایی نظیر یو-2 و اف-4جی که برای شناسایی و انهدام سایتهای موشکی طراحی شده بودند ، به یکباره مورد توجه قرار گرفتند که این مساله باید در ارتش هایی که به توسعه توان هوایی خود مبادرت می ورزند ، مورد توجه بیشتری قرار گیرد . 3- کاربرد نیروی هوایی ، فرصتی برای بهبود مدیریت صحنه نبرد /عملیات نظامی از یک نظر ، کاربرد نیروی هوایی به تمام معنا ، می تواند به ارتشها برای مدیریت بهتر صحنه رزم/ عملیات نظامی کمک کند .درواقع ، نیروی هوایی ویژگی هایی را به نمایش می گذارد که درآن سازمان های نظامی می توانند تا قبل از دست زدن به تهاجم و حتی تا قبل از رسیدن هواگردها به برد موثر تسیحات محمول خود ، اهداف مدنظر را تغییر داده و این امر بخوبی در مدیریت ماهیت در حال تغییر مداوم صحنه جنگ و همچنین کاهش خطرپذیری و عدم اطمینان به کاربران آن کمک نماید. بنابراین می توان چنین ادعا کرد که نیروی هوایی در قالب روندی که بصورت برنامه ریزی ، سازماندهی ، فعال سازی و کنترل ( POAC) در سطح راهبردی شناخته می شود می تواند دراداره جنگ و تعیین فهرست مشترکی از اهداف به فرمانده میدان یاری رساند. نبرد هوایی در سومین جنگ خلیج فارس مصداق عینی چنین فرآیندی است به گونه ای که نیروی هوایی قبل از شروع عملیات زمینی ، تلاش کرد تا صحنه نبرد را به کنترل فرماندهان ائتلاف درآورد که البته این مساله در جنگ اوکراین چندان مشاهده نشد. به گفته ناظران نظامی ، به نظر می رسد که در اوکراین ، اهداف تنها زمانی انتخاب می شوند که ماهیت آنها بطور کامل بر نیروی مهاجم مشخص شده باشد و هیچ فهرست از پیش تعیین شده ای برای انهدام وجود ندارد ( بعبارت بهتر ، نویسنده معتقد است که روسها از تاکتیک بکاو- بکش استفاده می کنند .م ) پی نوشت : 1- منبع : Comparative Analysis Of Air Power Application For Operational Effectiveness In The Russia-Ukraine And Second Gulf Wars / مارس 2023 2- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری ) بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

فقط جهت مقایسه با رونماییهای جدید پهپادی کره شمالی --هاروپ: پهپاد امید: لانست: پهپاد معروف به شاهد107:

با درخشش پهپاد انتحاری لانست در جنگ اکراین سایر پهپادهای انتحاری درا ین کلاس در این جنگ چه ساخت اکراین و چه ساخت روسیه در سایه لانست قرار گرفتن . یکی از این پهپادی انتحاری که آن هم محصول شرکت ZALA از صنایع کلاشنیکف روسیه است پهپاد انتحاری کاب (KUB) است این پهپاد انتحاری قبل از معرفی رسمی در سالهای 2018 و 2019 در سوریه در چندین مورد بر علیه تروریستهای داعش و سایر گروههای مسلح با موفقیت بکار گرفته شد . برای اولین بار به صورت رسمی در نمایشگاه دفاعی 2019 ابوظبی امارات معرفی شد البته در زمان معرفی چندان با استقبال روبرو نشد . اما شروع جنگ اکراین فرصت خوبی برای نشان دادن نقاط قوت و ضعف این پهپاد بود . پهپاد انتحاری کاب به وسیله یک منجنیق پرتاب شده .و دارای حداکثر وزن 10 کیلوگرم بوده که 3 کیلوگرم از ان مربوط به سرجنگی پهپاد است . از نقاط ضعف این پهپاد نداشتن سیستم اپتیکی بوده و برای هدف قرار دادن اهداف یا بر اساس مختصاتی که به پهپاد داده شده عمل میکند و یا براساس تصاویر اهداف که قبل از پرتاب ویا در حین پراوز به پهپاد داده می شود همچنین این پهپاد انتحاری همانند پهپاد لانست دارای یک پهپاد مکمل شناسایی است در واقع این پهپاد شناسایی که آن هم ساخت شرکت زالا است نقش پهپاد مادر را ایفا می کند و می تواند با ارسال مختصات هدف به صورت برخط وآنلاین پهپاد انتحاری کاب را به سمت اهداف حتی اهداف متحرک هدایت نماید ویا همچنین پهپاد می تواند براساس تصاویری که به حافظه پهپاد داده شده در یک منطقه به پراوز درامده وبعد تشخیص هدف به سمت آن شیرجه برود . این پهپاد یک مکمل ارزان قیمت در کنار پهپاد لانست است .لانست با توجه به داشتن سیستم اپتیکی خود می تواند تا لحظه برخورد به هدف تصاویر را ارسال ویا مختصات خود را تصحیح کند . اما پهپاد انتحاری کاب با کمک پهپاد شناسایی این کار را میکند پهپاد کاب تا سال 2023 چندان مورد استفاده قرار نگرفته بود اما از میانه سال 2023 صنایع کلاشنیکف اعلام کردن بنا بر سفارشات تولید این پهپاد را چند برابر کرده اند کاب پهپادی است با سرعت 130 کیلومتر بر ساعت و برد 40 کیلومتری و مجهز به سرجنگی متنوع تا 3 کیلوگرم است (خرج گود . انفجاری .ترموباریک . ترکش زا) طول پهپاد از دو سر بال چیزی در حدود 1.2 متر است وزن پهپاد اماده برای پرتاب حدود 10 کیلوگرم بوده و قابلیت حدود 30 دقیقه پرواز را دارد https://www.aparat.com/v/bebg963 انهدام یک توپ کششی اکراینی در چند روز گذشته توسط پهپاد کاب اپراتور پهپاد کاب که بوسیله یک پهپاد شناسایی این پهپاد را هدایت می کند https://www.army-technology.com/projects/zala-kyb-strike-drone-russia/ https://tass.com/defense/1768983 https://en.defence-ua.com/weapon_and_tech/rare_russias_kub_bla_drone_received_a_modernized_warhead-9074.html

یک روایت چند برداشت این هفته صحبت های سردار علی بلالی مشاور فرمانده هوافضای سپاه منتشر شد که در استاتوس برداشت متفاوتی از صحبتها " خودش سقوط کرده و اتفاقی یافتن ان در بیابان " صورت گرفت اما وقتی مصاحبه رو با دقت ملاحظه کنیم جملات مشخص و با پرهیز کامل از بیان روش برای بیان لطف خدا است لینک ویدیو در ادامه سردار می گوید وقتی به التماس درامدید، خدا با هزار فرشته شما را یاری می کند 23 روز پس از شهادت حاج حسن طهرانی مقدم، در آذر ماه سال 90 این رو سالم به ما تحویل داد فقط چرخاش یه طوری شده بود تو بردسکن خراسان رضوی ، این قسمتش رو بوق بذارید، بردسکن خراسان رضوی اونجا رو زمین بود که ما، هوافضا این رو برداشت و همه دانشش رو تخلیه کرد حالا اون هزار ملک تخصصشون چی بود؟ یکی می تونست رو مخ اپراتور کار کنه، یکی میتونست شیر بنزین رو ببنده ، یکی میتونست بگه قندهار هست بشین و... درود بر خدا که این رو به ما داد، نوکرتیم خدا که این رو به ما دادی درود بر ایده شهید طهرانی مقدم و بچه های متخصصمون که همه دانش این رو تخلیه کردن و ... در این جملات سه بار اشاره میکنه سردار 1- اول ایده شهید طهرانی مقدم که 23 روز قبلش شهید شده بود 2- این قسمتش رو بوق بذارید یعنی نمیخوام توضیح بدم شما هم ندید ، روی زمین بود ما برداشتیمش 3- هزار ملک تخصصشون چی بود ؟ یعنی یه کاری کردیم ولی این خدا بود که اصل بود مشخصا سردار پیرو دستور العمل اختصاصی سپاه در مورد ارکیو نخواست حتی نزدیک روش شکار ارکیو شود ( بحث های حفاظتی) این نحوه بیان رو خود ما هم داریم وقتی نمی خواهیم به روش چیزی اشاره کنیم میگیم رو زمین بود پیداش کردیم و بیشتر از این نپرس ------------ قسمت دوم که اصل حرف های سردار هست ، بحث یاری و نصرت خداست که این بیان به شدت در خود شهید طهرانی مقدم و نیروهایی که باهاش کار می کردن موج میزد در مستند خط مقدم بویژه در تاخیر در شلیک موشک و خوردن به ترمینال و کشتن یک تیپ مزدور سودانی لینک یا در صحبت های یکی از یاران ایشان در مورد روزهای اخر شهادت و خوابی که دیده شد لینک اعتقادی راسخ در شهید و یارانش به آیه ما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی شما آنان را نكشتيد ولى خدا آنان را كشت و هنگامى كه [تو اى پيامبر خاك و ريگ به صورت آنها] پاشيدى تو نپاشيدى ولى خدا پاشيد وجود داشت که سردار بلالی دنبال بیان این موضوع در آیه هزار فرشته نشان دار بود در واقع سردار بدون ذکر روش قصد داشته عنایت و لطف خدا رو بگه ------------------------ این جز معدود مواردی هست که نیروی نظامی ما بعد از گذشت این همه سال هنوز حفاظت اطلاعات رو رعایت کرده است. و طبق این دستور در جواب دوستانی که با نظر بنده مخالف هستن میگم بله شما درست می فرمائید و تو بیابون افتاد و ما برش داشتیم خدامون اینقدر دوستمون داره بدون اینکه از جامون بلند بشیم برامون ارکیو مینشونه (این جمله رو یک جمله حفاظت اطلاعاتی از طرف بنده تعبیر کنید نه خدای نکرده توهین) این نوشته هم وظیفه امثال بنده برای رفع هر گونه ابهام و جلوگیری از کوچک کردن دستاوردهای خاص دفاعی و نظامی کشور است و می بایست با حوصله و سعه صدر مخاطب جستجوگر را پاسخ داد هرچند روی اعصاب باشد و پیش پا افتاده و اگرنه این موضوعات لقمه چرب و نرمی برای امثال اینترنشنال و ... میشود و اگر کوتاهی شده خدا ما را ببخشد و هدایت کند

به نام خدا NCSIST Teng Yun (Cloud Rider) سامانه هواپیمای رزمی بدون سرنشین (UCAV) / پهپاد هجومی [2022] از آنجایی که قصد چین برای تسلط بر کشور جزیره ای تایوان در دهه 2020 همچنان در حال رشد است، این کشور موظف است از اوکراین که در دفع تهاجم همه جانبه همسایه خود، روسیه، نسبتاً خوب عمل کرده است، درس هایی بگیرد. کلید موفقیت ‌های مستمر نیرو های زمینی اوکراین، اتکای آن ها به سامانه های هواپیمای بدون سرنشین (UAS) از انواع مختلف است که قابلیت‌ های گسترده ای را در میدان نبرد ارائه می ‌کنند. برای تایوان، این رویکرد در چندین طرح از صنایع داخلی تجسم یافته است که یکی از آنها ("Cloud Rider") "Teng Yun" توسط موسسه ملی علم و فناوری چونگ شان (NCSIST) است. Teng Yun I این برنامه در سال 2007 آغاز شد و رونمایی عمومی در سال 2015 صورت گرفت. آزمایش ها در سال‌ های 2018-2020 ادامه یافت که منجر به شکل نهایی پیشرفته ‌تر و قابل اعتماد تر (به عنوان "Teng Yun 2") شد. این مجموعه صرفاً در خدمت نیروی هوایی جمهوری چین (RoCAF) کشور تایوان است. حداقل یک مدل توسعه ای در سال 2021 در طول آزمایش گم شد. هم اکنون نسخه ای باز طراحی شده از Teng Yun 2 در حال گذراندن آزمایش های آمادگی رزمی است. البته این پهپاد در سال گذشته در این آزمون رد شد. Teng Yun 2 پس از گذراندن موفقیت آمیز آزمون تسلیحات اولیه در مارس سال 2022، موفق شد حداکثر زمان پرواز 20 ساعته را ثبت کند. طبق گزارش ها، Cloud Rider 2 برای دومین بار، وارد مرحله تست نهایی شده است. Teng Yun 2 این هواپیما هم برای سورتی های اطلاعاتی- نظارتی- شناسایی (ISR) و هم برای حمله مستقیم در نظر گرفته شده است، اما در عین حال می تواند در نقش جمع آوری اطلاعات عمومی، کمک های بشر دوستانه، نظارت مرزی، حفاظت از ماهیگیری، گشت دریایی، دیدبان توپخانه، و نقش های جستجو و نجات (SAR) استفاده شود. گمان می رود که این پلتفرم در عین مداومت پروازی بالا، دارای جایگاه پیش ‌بینی شده برای نصب موشک ‌های هوا به سطح (حداقل دو سلاح از این نوع) و راکت‌ برای حملات تهاجمی است. از نظر ظاهری، Teng Yun با بال های اصلی مستقیم و بریده شده در وسط بدنه، بال های دمی عمودی به سمت بیرون، و دماغه برجسته (برای هدایت ماهواره ای)، خط طراحی و آرایش کلی پهپاد تهاجمی General Atomics MQ-9 “Reaper” را تقلید می کند. ارابه فرود، ثابت (غیرقابل جمع شدن در نسخه اول) و چرخدار است. یک موتور توربوپراپ در انتهایی ترین بخش بدنه قرار دارد و یک واحد ملخ سه پره را در آرایش pusher به حرکت در می آورد. یک باله شکمی به صورت تکی در زیر دم به ثبات بیشتر پهپاد کمک می کند. مجموعه اپتیک در یک برجستگی متحرک در زیر چانه پهپاد قرار دارد که نمایی بدون مانع از زمین جلو، پایین و کناره های هواپیما را ارائه می دهد. برد عملیاتی این پهپاد به 1000 کیلومتر می رسد و دارای مداومت 24 ساعته است که آن را به یک راه حل تاکتیکی هوابرد ایده آل تبدیل می کند. سقف پروازی 7620 متر برای این پهپاد ذکر شده است. این هواپیما در کلاس پهپادهای IAI Heron اسرائیل و TAI Anka ترکیه قرار می گیرد. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2022 - وضعیت: در حال توسعه - تعداد فروند ساخته شده: 3 - سازنده: انستیتو ملی علم و فناوری چونگ شان (NCSIST) - تایوان - کشورهای استفاده کننده: تایوان - نقش: حملات زمینی، پشتیبانی نزدیک هوایی، شناسایی، بی سرنشین - طول: 11 متر - طول بال ها: 20 متر - ارتفاع: 3.8 متر - وزن: 2220 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 4750 کیلوگرم - قوای محرکه: 1 موتور توربوپراپ در انتهای بدنه که یک پروانه 3 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 485 کیلومتر بر ساعت - سرعت کروز: 315 کیلومتر بر ساعت - برد عملیاتی: 1000 کیلومتر - ارتفاع پروازی: 7620 متر - تسلیحات: 4 موشک هوا به سطح در آویزگاه زیر بال ها. به همراه تدارک احتمالی راکت های هوایی - نسخه ها: Teng Yun (نام سری پایه)، Teng Yun I (مدل توسعه ای اولیه سال 2015)، Teng Yun II (مدل توسعه ای ارتقاع یافته سال 2020) منبع

به نام خداوند بخشنده و مهربان برای بزرگنمایی تصاویر بر روی آن ها کلیک (لمس) کنید با ورود اولین زره پوش ها به میدان جنگ جهانی اول، اینطور بنظر می رسید که هیچ چیز جلودار آن ها نیست. سربازان بخت برگشته آلمانی ناگهان با غول های آهنینی رو به رو شدند که هیچ سلاحی بر آن ها کارگر نبود. طولی نکشید که طرف های دیگر جنگ هم زره پوش های خود را توسعه دادند تا شاهد نخستین نبردهای تانک با تانک باشیم و اینجا زمانی بود که تانک بعنوان موثرترین ابزار در مقابل تانک حریف معرفی شد. تانک ها همچنان در ابتدای راه بودند و توانایی صنعتی کافی برای تولید گسترده آن ها وجود نداشت و ذهنیت فرماندهان هم همچنان آن ها را نمی پذیرفت اما خطوط میدان نبرد در جنگ جهانی اول آنقدر وسیع بود که کسی نمی دانست کی و کجا سر و کله ی تانک های خوفناک دشمن پیدا میشود. در نتیجه ارتش های دو طرف به فکر تسلیحاتی افتادند که بتوان به وسیله ها آن ها به تانک ها آسیب وارد کنند. تفنگ های ضد تانک و نارنجک های ضد تانک و خمپاره ضد تانک و توپ ضد تانک و چندین ایده دیگر مطرح میشوند که دو مورد اول بسیار فراگیر میشوند و این موارد تا جنگ جهانی دوم هم ادامه می‌یابد. اما بحث نوشتار پیش رو به نارنجک های ضد تانک خلاصه می شود. نارنجک های ضد تانک (atg) یک سلاح پرتاب دستی هستند که برای آسیب زدن و یا انهدام اهداف زرهی استفاده می شوند. اگرچه برد کوتاه و نیاز به نزدیک شدن به زره پوش ها، تاثیر آن ها را محدود می کند. سربازان نارنجک انداز ناچار بودند به زره پوش های دشمن نزدیک شوند که البته در بعضی مواقع شدیدا توسط خودروهای زرهی دیگر و نفرات پیاده پشتیبانی میشدند. در نتیجه از همین ابتدای کار باید بدانیم که نارنجک های ضد تانک برای کاربرد خاص و ویژه توسعه یافتند و البته قیمت ارزان و تولید آسان و کاربری نسبتا ساده آن ها را محبوب و شاید بهتر است بگوییم که آن ها را قابل تحمل میکرد. همانطور که گفته شد، نارنجک های ضد تانک برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول علیه وسایل نقلیه زرهی مورد استفاده قرار گرفتند، اما تا زمان جنگ جهانی دوم که نارنجک های ضد تانک با سرجنگی خرج گود(HEAT) تولید شوند، اثر گذاری آن ها در هاله ای از ابهام قرار داشت. اولین نارنجک های ضد تانک دست ساز بودند. در طول جنگ جهانی اول، آلمانی‌ها اولین کسانی بودند که با نارنجک های ضد نفر معمولی خود که به نارنجک گوشت کوبی معروف هستند نارنجک ضد تانک ساختند. آن ها با بستن دو یا سه سر انفجاری نارنجک های ضد نفر به یکدیگر یک نارنجک بزرگ‌تر می ساختند و از آن علیه تانک ها و زره پوش ها استفاده کردند. در نبرد پس از کشیدن ضامن، نارنجک را به بالای تانک دشمن که به آرامی پیشروی می کرد پرتاب میکردند، جایی که زره در آن قسمت از تانک ضعیف تر بود و احتمال نابودی آن با انفجار همزمان چند نارنجک می رفت. در این نارنجک ها، اثر ترکش زایی که کاربرد تخصصی آن ها بود اهمیتی نداشت، بلکه قدرت انفجار باعث تخریب سقف و کنده شدن قطعات فولادی و در نهایت مرگ خدمه میشد. در طول جنگ جهانی دوم با همین روش کشورهای مختلف با قرار دادن تعدادی نارنجک در کنار هم، نارنجک های ضد تانک دست ساز ساختند و اینطور اولین نارنجک های ضد تانک همه گیر شدند. با توجه به وزن زیاد نارنجک های ضدتانک ابتدایی، معمولاً از فاصله بسیار نزدیک پرتاب می شدند یا مستقیماً در نقاط آسیب پذیر بر روی خودروی زرهی دشمن قرار می گرفتند. در نارنجک های دست ساز خبری از چاشنی ضربه ای نبود و نارنجک ها باید زمان مورد نیاز چاشنی خود را طی میکردند تا منفجر شوند که این مورد کار پرتاب کننده را دوچندان سخت و ترسناک میکرد. بریتانیایی ها در سال 1940 روش دیگری را ابداع کردند، در این روش آن ها دینامیت یا مواد منفجره قوی دیگر را در یک جوراب ضخیم قرار می دادند و قسمت بیرونی جوراب را به گریس آغشته میکردند و سپس این جوراب ها در یک قوطی حلبی قرار میدادند. در زمان نبرد، سربازان بخت برگشته جوراب را بیرون می آوردند و فیوز یا فیتیله را روشن کرده و سپس آن ها را به طرف برجک تانک یا شنی و چرخ هایش پرتاب می کردند به این امید که تا زمان انفجار به تانک بچسبد (در فیلم نجات سربازان رایان هم حتما بخاطر دارید که سروان میلر از این روش برای متوقف کردن تانک های آلمانی بهره برد). در صورت موفقیت آمیز بودن، باعث آسیب به بخش داخلی زره، و کشته یا زخمی شدن خدمه تانک می شد. مشخص نیست که آیا این نوع نارنجک های ضد تانک دست ساز با موفقیت در جنگ به کار گرفته شده است یا خیر! اما دست کم در هالیوود یک شکار موفق به نام خود ثبت کرده است... در تاکتیکی دیگر هنگامی که تانک ها از سنگرها و خاکریز ها عبور می کردند، نارنجک های دست ساز را می شد توسط پیاده نظام به عنوان نوعی مین ضد تانک در مسیر تانک ها قرار داد به این امید که به موقع منفجر شوند. در حالی که این روش ها در نا امیدی و بیچارگی از هیچی بهتر بنظر می رسید، اما معمولا برای سربازان پیاده نظام خطرناک تر از خدمه تانک ها بودند. در روش دیگر سربازان چینی در جنگ دوم چین و ژاپن از بمب گذاران انتحاری علیه تانک های ژاپنی استفاده کردند. سربازان چینی مواد منفجره مانند بسته های چندتایی نارنجک یا دینامیت را به بدن خود می بستند و خود را زیر تانک های ژاپنی می انداختند تا آنها را منفجر کنند! با این روش در نبرد شانگهای، یک بمب‌گذار انتحاری چینی با منفجر کردن خود در زیر تانک، یک ستون ژاپنی را متوقف کرد. و در نبرد تایرژونگ (Taierzhuang) نیز سربازان انتحاری چینی موفق میشوند تانک های ژاپنی و همچنین خودشان را منفجر کنند. در یک استفاده دیگر در تایرژونگ، سربازان انتحاری چینی، چهار تانک ژاپنی را با بسته‌های نارنجکی خود از بین بردند. سعی شد که رنگی شود نارنجک های ضد تانک صنعتی عموما از خرج گود‌ (HEAT) برای نفوذ به زره استفاده می کنند، اگرچه از سر جنگی شدید الانفجار با سر له شونده (HESH) نیز در بعضی از آن ها استفاده می شود. در اصطلاح نظامی، کلاهک هایی که از انفجار شکل دار استفاده می کنندHEAT نامیده می شوند که خرج گود شاخص ترین آن هاست. همانطور که در بالا گفته شد اکثر نارنجک های ضد تانک صنعتی از نوع خرج گود هستند. بدین جهت زاویه برخورد خرج گود و مواد مذاب خروجی حاصل از آن باید با سطح زره منطبق باشد. در نتیجه در طراحی برخی از نارنجک های ضد تانک از چتر نجات کوچک یا نوارهای پارچه‌ای و یا باله‌های تثبیت‌ کننده در نسخه های پرتاب شونده از پهپاد استفاده می گردد. به باله ها توجه شود بریتانیا اولین نارنجک ضد تانک خود را در اواخر سال 1940 با نام تایپ۶۸(AT68) وارد میدان کرد که یکی از اولین تسلیحات ضد تانک از نوع خرج گود بود. نارنجک به وسیله یک تفنگ و با استفاده از نارنجک انداز میلز نصب شده بر روی آن شلیک می شد( نارنجک تفنگی). نارنجک ضدتانک تایپ 68 دارای نفوذ 50 میلی متری در زره بود که برای سال 1940 حیرت انگیز بنظر می رسید . نارنجک انداز میلز و AT68 (سعی شد که رنگی شود ) نارنجک تفنگی AT68 همچنین در ادامه و در حین جنگ نارنجک ضد تانک تایپ۷۴ (74 ST) نیز توسط آن ها ساخته شد که شامل یک خرج گود درون یک بسته پرتابه دستی با شباهت هایی به نسخه های نارنجک گوشت کوب آلمانی بود. ایده پشت این نارنجک، ساخت یک سلاح ضد تانک ساده و با کاربری آسان، آمادگی فوری برای تولید و ارزانی بود. نارنجک ST به اصرار چرچیل در تولید انبوه قرار گرفت، اما با دیدن نحوه عملکرد آن، ساخت بیشتر و خدمت فراگیر آن متوقف شد. نارنجک تایپ 74 بعداً به عنوان یک راهکار اضطراری برای مقابله با تانک‌های سبک ایتالیایی در شمال آفریقا برای سربازان بریتانیایی فرستاده شد، جایی که بر خلاف انتظار ها و نتایج قبلی بسیار عملکرد مؤثری داشت. در اروپا، پارتیزان های فرانسوی به طور موثر از نارنجک ضد تانک تایپ 74 در اقدامات خرابکارانه علیه تأسیسات آلمانی استفاده کردند. نارنجک هاوکینز (تایپ 75) یکی دیگر از نارنجک‌های ضد تانک بود که توسط متفقین غربی به کثرت مورد استفاده قرار گرفت. نارنجک 74 ST نارنجک هاوکینز (تایپ 75) مدت کوتاهی پس از تهاجم آلمان نازی به روسیه در سال 1941، نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine (L)) توسط آن ها وارد خدمت می شود، که یک نارنجک ضد تانک با سرجنگی خرج گود و بسیار کشنده بود و می توانست سنگین ترین تانک های آن سال ها را نابود کند. این نارنجک به بالای تانک پرتاب می شد و پس از رها شدن توسط فرد پرتاب کننده، سه باله از انتها بیرون آمده و آن را در طول پرواز کوتاه خود تثبیت می کردند. نارنجک ضد تانک ‌پانزر ووف ماین (L) بسیار کشنده بود و ساخت آن ارزان بود، اما برای پرتاب دقیق به مهارت قابل توجهی نیاز داشت و تنها توسط تیم‌های مخصوص و آموزش دیده ضد تانک مورد استفاده می‌گرفت. گونه دیگری از نارنجک های ضد تانک آلمانی "Geballte Ladung" بود که به معنی بار انبوه است. این نوع نارنجک منفرد نیست، بلکه تعدادی نارنجک معمولی است که به یکدیگر متصل شده اند. یکی دیگر از تلاش‌های آلمانی برای ساخت تسلیحات ضد تانک قابل حمل توسط نفر، سلاح "Hafthohlladung" (به معنی: خرج گود چسبنده) بود. این نارنجک چسبان در واقع یک خرج گود با قیف تو خالی بزرگ بود که به وسیله سه آهنربا به یک تانک می توانست بچسبد، اما برای پرتاب بسیار سنگین بود و در نتیجه باید توسط فرد بکار گیرنده، مستقیماً به ناحیه ضعیف یک تانک چسبانده می شد. نارنجک ضد تانک پانزر‌ ورف ماین (Panzerwurfmine) نارنجک ضد تانک آلمانی Geballte Ladung نارنجک چسبان Hafthohlladung طولی نکشید که روس ها توانستند پانزر ورف ماین را به غنیمت بگیرند و با کمک آن، نارنجک ضد تانک خود مجهز به خرج گود را بسازند. البته روس ها در سال 1940، یک نارنجک ضد تانک ساده را توسعه دادند که از اثر انفجاری ساده برای آسیب زدن به زره پوش ها استفاده میکرد و نام آن RPG-40 بود. پس از پرتاب این نارنجک با کمک نواری مسیر پروازش تثبیت می شد. از طرفی روس ها، RPG-43 ( عدد اشاره به سال تولید 1943 است) را ساختند که یک نسخه اصلاح شده از RPG-40 بود و به آن یک لایه مخروطی اضافه شد و تعداد زیادی نوار پارچه ای برای تثبیت مسیر پرواز پس از پرتاب در انتهای آن قرار گرفت. در سال آخر جنگ، روس ها RPG-6 را معرفی کردند، که یک طراحی جدید بر پایه RPG-43 و با آیرودینامیک بهبود یافته و همچنین با یک دم چتری در درون بود که پس از پرتاب از دسته به بیرون رها میشد. نفوذ این نارنجک بیش از 100 میلی متر در زره فولادی گزارش شده است، که برای ایجاد آسیب و انهدام هر تانکی در صورت برخورد با قسمت فوقانی آن ها کافی بود. استفاده از RPG-43 و RPG-6 روسی در نبرد بسیار ساده تر از پانزر ورف ماین آلمانی بود و به آموزش گسترده نیاز نداشت. توجه شود همین موارد بعد ها در سری راکت انداز های پانزر فاست و RPG-2 هم بکار آمدند و به همین دلیل بود که نسل اول این راکت انداز ها با نام نارنجک انداز معرفی شدند که حتی هنوز هم بر سر زبان هاست! در حقیقت راکت انداز های ضد تانک ابزاری بودند که نارنجک های ضد تانک را با کمک یک شتاب دهنده راکتی با دقت و در برد بیشتر به سمت تانک دشمن رها می‌کنند. پس از پایان جنگ جهانی دوم، بسیاری از کشورهای اروپای شرقی نسخه های RPG-6 خود را مهندسی معکوس کردند. برای مثال مجارستان نارنجک AZ-58-K-100 را توسعه داد. از این نارنجک به تعداد زیاد ساخته شد و در نبرد اعراب و اسراییل در طول سالهای 1967 و 1973 توسط مصر نیز بکار رفت. نارنجک ضد تانک RPG-40 نارنجک ضد تانک RPG-43 نارنجک ضد تانک RPG-6 نارنجک ضد تانک AZ-58-K-100 اولین نارنجک ضد تانک ژاپن، دارای یک کلاهک مخروطی خرج گود ساده به قطر 100 میلی متر بود که دارای یک سیستم فیوز ساده از نوع "فعال در همه مسیر" بود که اگر به طور تصادفی با کشیدن ضامن از دست سرباز به زمین می افتاد منفجر می شد و به همین سادگی جان فرد را می گرفت. این ضعف آن را بسیار برای نیروی بکار گیرنده خطرناک میکرد، زیرا هیچ ایمنی پس از رهاسازی وجود نداشت و حتی ممکن بود در یک برخورد کوچک و اتفاقی به خود فرد نیز منفجر شود و البته طبق گزارشات میدانی، میزان نفوذ آن فقط حدود ۵۰ میلی متر بود. دومین نارنجک ضد تانک ساخت ژاپن لانج ماین(lunge mine) نام داشت که در واقع یک سلاح انتحاری بود. این سلاح یک کلاهک خرج گود بزرگ بود که بر روی یک چوب نیزه مانند نصب میشد و فرد انتحاری آن را به تانک یا هر هدفی می کوبید، و این برخورد باعث مکانیسمی میشد که در نهایت سرجنگی بزرگ خرج گود آن را منفجر میکرد و هم سرباز و هم هدف را از بین می برد. این نارنجک نصب شده بر روی نیزه هر چند جان سرباز بکار گیرنده را می‌گرفت اما 150 میلی متر در زره فولادی نفوذ میکرد و به همین علت آن را در رده اول بیشترین نفوذ نارنجک های ضد تانک جنگ جهانی دوم قرار میدهد. و البته کمبود سلاح ضد تانک در ژاپن قطعا جدی تر و مهمتر از نیروی بکار گیرنده انتحاری بود! گفته میشود ارتش آمریکا اولین بار در سال 1944 در فیلیپین با نارنجک های ضد تانک روبرو میشود و نارنجک های ضدتانک انتحاری مذکور فوق هم اولین بار در طی نبرد سایپان و پس از آن در نبرد اوکیناوا مشاهده شد. قبل از پایان جنگ جهانی دوم، ده‌ها هزار فروند از این نارنجک های ضد تانک ساده و پر خطر برای واحدهای معمولی ارتش ژاپن در مستعمارات امپراطوری و واحدهای رزمی در جزایر اصلی ژاپن تولید و ارسال شد، چون کاربری چندان سختی نداشتند و عموم سربازان با داشتن یک دل شیر و وفاداری مطلق به امپراطور و ژاپن می‌توانستند از آن ها استفاده کنند. نارنجک های پرتابی ژاپنی نارنجک انتحاری lunge mine پرکاربردترین نارنجک‌های ضد تانک امروزی، شامل طرح‌ های روسی پس از جنگ جهانی دوم هستند که معروف ترین آن ها نارنجک ضد تانک RKG-3 است. در طول جنگ ایران و عراق، سرباز ۱۳ ساله ایرانی محمد حسین فهمیده پس از اینکه خود را در زیر یک تانک عراقی با نارنجک منفجر کرد، به عنوان قهرمان جنگ مورد تجلیل قرار گرفت. به دلیل پیشرفت در زره تانک های مدرن و اختراع نارنجک انداز های راکتی، نارنجک های ضد تانک منسوخ شدند. با این حال در درگیری های پسا اشغال عراق، نارنجک های ضد تانک RKG-3 توسط شورشیان عراقی، عمدتا علیه خودرو های هاموی و نفربر های استرایکر و خضموک (MRAP) های آمریکایی استفاده شدند. این خودروهای محافظت شده زره ضعیف تری نسبت به تانک ها برخوردار بودند و در نتیجه نارنجک های ضد تانک از جمله RKG-3، با نفوذ ۲۲۰ میلیمتری توان آسیب زدن به آن ها را داشتند. پنهان کردن یک نارنجک انداز راکتی همچون RPG-7 در بین جمعیت کار سختی بود. اما هر فرد براحتی می توانست چند نارنجک RKG-7 را حمل کند و باید توجه کرد که تفاوت نفوذ این نارنجک تنها ۴۰ میلیمتر از نسخه ابتدایی RPG-7 کمتر است. شورشیان عراقی عموما در بین جمعیت مخفی میشدند و در دسته های چند نفری به کاروان های آمریکایی حمله و به آن ها خسارات جدی وارد می کردند. این تهدیدات در نهایت باعث شد که ایالات متحده اصلاحاتی در امرپ ها و نفربر های استرایکر انجام دهد که شامل نصب زره فاصله دار و قفسی و ... می شد که این اصلاحات باعث می شدند تا نارنجک های ضد تانک قبل از تماس با بدنه اصلی منفجر شوند. نارنجک ضد تانک RKG-3 نارنجک ضد تانک RKG-3 همچنین توسط واحد آئروروزویدکا (Aerorozvidka) ارتش اوکراین در تهاجم روسیه به اوکراین در سال 2022 مورد استفاده قرار گرفت. اوکراینی ها با تغییر در زمان‌بندی فیوز و همچنین افزودن باله‌های چاپ‌ شده با پرینتر سه‌بعدی، نارنجکRKG-3 را به RKG 1600 تغییر دادند تا سقوط خود را هنگام پرتاب از یک کواد کوپتر تجاری تثبیت کند. این تغییر، سرآغاز استفاده بسیار گسترده از این دست پهپاد ها با نام کواد کوپتر نارنجک انداز در جنگ اوکراین بود. با ورود کوادکوپتر های نارنجک انداز، مجدد نارنجک های ضد تانک در قالب بمب های سقوط آزاد خرج گود جان تازه ای گرفتند و بنظر می‌رسد با ورود نسل های جدید تر و حتی هدایت شونده آینده ای روشن تری برای این بمب ها قابل انتظار باشد. اما هر چه پیش آید، یادمان نرود که این تسلیحات ریشه در نارنجک های ضد تانک دارند. نارنجک های ضد تانک نیای سال خورده موشک های ضد تانک و راکت های ضد تانک و برخی بمب های پرتابی توسط پهپاد ها هستند. آنچه مشخص است هم چنان این پیر مرد با طراحی ساده خود و همینطور فرزندانش تا بازنشستگی فاصله بسیار دارند. استفاده از RKG-3 در پهپاد های FPV انتحاری و مولتی روتور نارنجک انداز ذکر نام نویسنده و انجمن در هر برداشت از این مطلب الزامی است. گرد آورنده: Navard بن مایه

NCSIST Chien Hsiang (Rising Sword) سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) مهمات پرسه زن [2024] NCSIST Chien Hsiang یک گزینه برای مهمات سرگردان است که اکنون به کشور جزیره ای تایوان داده شده است که به دنبال مستقل ماندن از حاکمیت چین است. با رونوشت برداری از رویکرد میدان نبرد سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) غرب، کشور تایوان به صورت بومی مهمات سرگردان خود را با نام پهپاد "Chien Hsiang" ("شمشیر در حال برافراشته شدن") توسعه داده است. مهمات سرگردان از ابتدای دهه 2020 شاهد افزایش محبوبیت خود بوده اند و بیش از پیش ارزش خود را در جنگ جاری روسیه و اوکراین (2022 تا کنون) ثابت کرده اند. این نوع تسلیحات، که منابع رسانه‌ ای غربی معمولاً به آنها «پهپاد های kamikaze» می گویند، اساساً «موشک‌ های» قابل کنترل نسبتاً دقیق و خود هدایت شونده اند که در حین عملیات هجومی کاملا از بین می روند. به همین دلیل، تولید انبوه آن ها معمولاً ارزان تمام می شود و حتی در میان نیرو های نظامی کوچک تر در سراسر جهان محبوبیت خود را نشان داده اند. Chien Hsiang محصول موسسه ملی علم و فناوری چونگ شان - NCSIST - است و تنها در خدمت نیروی هوایی جمهوری چین (تایوان) (RoCAF) قرار دارد. این پهپاد برای اولین بار در سال 2017 به عنوان بخشی از تلاش بزرگ نوسازی ارتش تایوان رونمایی شد. در سال 2019 دفاع هوایی و فرماندهی موشکی نیروی هوایی تایوان اعلام کرد که پروژه ای 5 ساله به ارزش 2.54 میلیارد دلار برای ساخت یک نیروی کامل از پهپاد های ضد راداری دارد. این هواپیما با شکل ساده «موشک مانند» خود، درپوش دماغه گرد، بدنه استوانه ای شکل و بخش دم بریده شده دارد که یک واحد موتور معمولی را در بر می‌ گیرد. این موتور، یک مجموعه ملخ دو پره را (در آرایش pusher) به حرکت در می آورد. بال های اصلی از طراحی دلتا با سطح بزرگ و ریشه های بال ضخیم استفاده می کنند که در انتها به صفحات عمودی نوک بال ("بالچه") رو به بالا منتهی می شود. یک مجموعه اپتیک در زیر بدنه قرار دارد که امکان مشاهده بدون مانع سطح زیرین را فراهم می کند. این پهپاد دارای طول 1.2 متر و طول بال 2 متر است. نیروی آن از طریق یک موتور با سوخت مایع تامین می شود و می تواند به سرعت عملیاتی 185 کیلومتر در ساعت برسد. طبق گزارش ها Chien Hsiang حدود 5 ساعت مداومت پروازی دارد. سیستم هدایت بر پایه الکترواپتیکال (EO)، اینرسی و ضد رادار است. پرتاب از طریق یک واحد پرتاب جعبه ای 12 تایی در پشت یک کشنده انجام می شود که می تواند دوازده پهپاد آماده پرتاب را حمل کند. فراتر از این، اگر رویکردی با تحرک کمتر یا بیشتر (به ترتیب) مورد نظر باشد، پهپاد را می توان به راحتی از یک سکوی ثابت یا از عرشه کشتی های جنگی پرتاب کرد. به غیر از نسخه هجومی، 2 نسخه دیگر نیز توسط NCSIST توسعه یافته اند که شامل یک مدل فریبنده دفاع هوایی استاندارد و یک نوع ضد کشتی با شدت انفجار بیشتر است. مورد دوم از اهمیت ویژه ای برخوردار است و بدون شک در طول حمله آبی خاکی چین به این جزیره مورد استفاده قرار می گیرد. انتظار می ‌رود این پهپاد در سال‌های 2024 یا 2025 به سطح کمی برای استفاده خدماتی برسد. گفته می شود نسخه ضد راداری هم اکنون در حال استفاده است و نسخه های با هدایت الکترواپتیکی و ناوبری ماهواره ای در حال توسعه است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2024 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 40 - سازنده: انستیتو ملی علم و فناوری چونگ شان (NCSIST) - تایوان - کشورهای استفاده کننده: تایوان - نقش: حملات زمینی، پشتیبانی نزدیک هوایی، ضد کشتی، بی سرنشین - طول: 1.2 متر - طول بال ها: 2 متر - وزن: 300 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 315 کیلوگرم - قوای محرکه: 1 موتور مرسوم که یک ملخ 2 پره را در انتهای بدنه می چرخاند - حداکثر سرعت: 185 کیلومتر بر ساعت - سرعت کروز: 140 کیلومتر بر ساعت - برد: 1000 کیلومتر - ارتفاع پروازی: 1220 متر - تسلیحات: سر جنگی در دماغه (کل سامانه در حین حمله از بین می رود) - نسخه ها: Chien Hsiang ("Rising Sword") (نام سری پایه)، Chien Hsiang AS (نمونه ضد کشتی رونمایی شده در سال 2023، با کشندگی بیشتر)، Chien Hsiang DC (نمونه فریب دهنده دفاع هوایی که همراه با نمونه هجومی مورد استفاده قرار می گیرد) منبع

با ظهور تهدید کواد کوپترها صنایع نظامی و شرکت های مختلفی اقدام به ساخت جمرهای ضد کواد که عموما با ایجاد اخلال در امواج باعث قطع ارتباط کواد با اپراتور شده به مقابله با کواد ها رفته اند . در جنگ اکراین این جمرها تا حدود نسبتا زیادی بسته به نوع و تعداد بکار گیری در یک منطقه موفق بوده اند . حال هم روسها وهم اکراینی ها و چینی ها و حتی نیروهای محور مقاومت در خاورمیانه (احتمالا ) با هوشمند سازی کواد ها و در مرحله بعدی هدایت کوادها از طریق فیبر نوری به مقابله با این جمرها رفته اند و تقریبا با این اقدام خطر ایجاد پارازیت بروی امواج ارسالی به کواد کوپترهای شناسایی و انتحاری را بر طرف کرده اند . هرچند هدایت از طریق فیبر نوری معایت خود را دارد و بخصوص در مناطق مسکونی و جنگلی و فضاهای بسته امکان استفاده از کوادها به حداقل می رسد . همچنین با توجه به وصل بودن رشته سیم فیبر نوری به کواد امکان لو رفتن مکان اپراتور کواد هم وجود دارد . هزینه این کواد ها هم افزایش یافته . اما در مقابل این معایب این پرنده ها در برابر جنگال مصمون هستن همچنین کیفیت تصاویر ارسالی به مراتب (البته با توجه به دوربین مورد استفاده ) بهتر است در هدایت از طریق فیبر نوری اپراتور کواد فرمان و تصاویر را به وسیله یک رشته سیم طولانی (تا 10 کیلومتر ) انتقال میدهد . این رشته سیم از جنس فیبر نوری بوده نمونه چینی کوادهای با هدایت فیبر نوری رشته سیم های نوری به طول۱- 5 و10 کیلومتر وزن قرقره به طول ۵ کیلومتر حدود یک کیلوگرم است در قرقره به طول ۱۰ کیلومتر ۲ کیلوگرم است . این قرقره باعث کاهش وزن قابل حمل توسط کواد خواهد شد در حال حاضر این مدل میتواند محموله ایی به وزن ۳ کیلوگرم را حمل کند . البته با بکار بردن موتورهای قوی قطعا وزن قابل حمل هم افزایش پیدا خواهد کرد

چین، بزرگترین پهپاد جهان را به آسمان فرستاد +عکس در تحولی شگفت انگیز در عرصه فناوری حمل و نقل، بزرگترین پهپاد باری جهان در چین اولین پرواز خود را با موفقیت انجام داد. این هواپیمای بدون سرنشین که قادر است تا دو تن بار را حمل کند، می‌تواند جایگزینی برای وسایل نقلیه سنتی مانند کامیون ها و قطارها باشد. این گام بزرگ بخشی از تلاش های چین برای گسترش «اقتصاد ارتفاع پایین» یا low-altitude economy است. اقتصاد ارتفاع پایین، مجموعه ای است از صنایع که در فضای هوایی زیر ۳۰۰۰ متر فعالیت می کنند. این صنایع شامل تولید و عملیات پرواز هواپیماهای سرنشیندار و بدون سرنشین، گردشگری هوایی، حمل و نقل مسافران، خدمات هوانوردی عمومی، تحقیقات علمی و آموزش می شود. پهپاد دو موتوره مذکور روز یکشنبه گذشته اولین پرواز خود را انجام داد. این هواپیمای غول پیکر با دهانه بال ۱۶.۱ متر، ارتفاع ۴.۶ متر و فضای باری ۱۲ متر مکعب، بزرگترین پهپاد باری ساخت چین محسوب می شود. لینک تصاویر : منبع نکته : برای چندمین بار از مدیران سایت تقاضا دارم که مشکل گالری اکانت بنده رو حل کنن تا مجبور نباشم این تصاویرو بصورت لینک قرار بدم .

به نام خدا NCSIST Cardinal (series) سامانه هواپیمای بی سرنشین کوچک ISR (SUAS) [2016] سری پهپاد های کوچک Cardinal ساخت NCSIST در حال حاضر در شاخه های تفنگداران دریایی و ارتش تایوان خدمت می‌ کنند. "Cardinal" یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین کوچک (UAS) است که توسط کشور تایوان در طریق موسسه ملی علم و فناوری Chung-Shan (NCSIST) طراحی، توسعه و تولید شده است. این تشکیلات شاهد راه‌ حل ‌های پهپادی برای تقویت قابلیت ‌های دفاعی این کشور جزیره‌ ای است که در سایه همسایه خود قرار گرفته است – چین استفاده از قدرت را برای پس گرفتن جزیره رد نمی کند. سری پهپاد های کاردینال برای استفاده در نقش عمومی جاسوسی، نظارت و شناسایی (ISR) طراحی شده و بنابراین، می‌ تواند در بخش ‌های نظامی، غیرنظامی و صنعتی با موفقیت یکسان عمل کند. به این ترتیب، تطبیق پذیری ذاتی به هواپیما اجازه می دهد تا جستجو، کمک های بشردوستانه، بررسی های ساختاری، امنیت مرزها و ماهیگیری، جنگلداری / آتش نشانی و موارد مشابه را بدون تغییر در طراحی عادی خود پوشش دهد. این پهپاد برای ساده ‌سازی جنبه‌ های عملیاتی، با دست از زمین پرتاب می ‌شود و از طریق فرود شکمی یا سقوط آزاد (با استفاده از چتر نجات) بازیابی می ‌شود. وزن عملیاتی آن – 5.5 کیلوگرم - به گونه ای است که یک اپراتور می تواند آن را قبل از راه اندازی نگه دارد. ابعاد کاردینال شامل 1.9 متر طول و طول بال 128 سانتی متر است. طراحی کلی هواپیما شامل یک بدنه با طرفین مسطح، موتور نصب شده در دماغه، و یک واحد دم سنتی تک باله با صفحات افقی در زیر است. بال های اصلی در امتداد دو طرف بدنه در سطح شانه قرار دارند. هیچ ارابه فرودی تعبیه نشده است. یک سامانه کامل، نه تنها خود هواپیما، بلکه یک مجموعه آنتن زمین پایه و یک ایستگاه کنترل زمینی (GCS) را شامل می شود. انتقال داده ها به اپراتور زمینی، بلادرنگ است. کاردینال دارای یک کامپیوتر داخلی و دوربین الکترواپتیکال (EO) است و دارای قابلیت خلبان خودکار داخلی و ناوبری GPS می باشد - همه ویژگی‌ های استاندارد پهپاد های مدرن کلاس کوچک. با موتوری که یک واحد ملخ دو پره در دماغه را به روش tractor می چرخاند، این هواپیما می‌ تواند به سرعت 55 کیلومتر در ساعت برسد و تا 50 کیلومتر برد داشته باشد. توسعه سری کاردینال باعث ایجاد نمونه اولیه "Cardinal I" شد که سپس به پهپاد عملیاتی "Cardinal II" منتهی شد. توسعه کاردینال II در سال 2009 آغاز و به طور رسمی در نمایشگاه هوایی پاریس 2015 رونمایی شد. این پهپاد براساس نسخه قبلی ساخته شده اما طراحی محموله بهتری داشت و شامل لینک داده دیجیتال و سامانه آنتن ردیابی خودکار می شد. سپاه تفنگداران دریایی و ارتش جمهوری چین از کاربران این پهپاد اند. یک واحد کاردینال II شامل 6 پهپاد اصلی و 3 پهپاد پشتیبان است. "کاردینال III" قابلیت برخاستن و فرود عمودی (VTOL) را دارد تا ارزش تاکتیکی آن افزایش یابد. طبق گزارش ها این نسخه برای نظارت ساحلی بهینه شده و برای سپاه تفنگداران دریایی در نظر گرفته شده است. از این پهپاد در سال 2023 رونمایی شد. یک نسخه حمله مستقیم و فدا شونده در سال 2019 با عنوان "کاردینال آتش" (Fire Cardinal) رونمایی شد. NCSIST از این پهپاد با عنوان پهپاد هجومی هوا به زمین نام می برد که عموما با نام مهمات پرسه زن شناخته می شود. این نسخه 2 پروانه دارد و دارای ابعاد 1.2 متر طول و 1.8 متر طول بال می باشد. وزن آن به 6.8 کیلوگرم می رسد و شامل حسگر های الکترو-اپتیک و مادون قرمز و سامانه های تمایز هدف پیشرفته است. مشخصات (کاردینال II) - سال ورود به خدمت: 2015 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 50 - سازنده: انستیتو ملی علم و فناوری چونگ شان (NCSIST) – تایوان - کشورهای استفاده کننده: تایوان - نقش: حمله زمینی، پشتیبانی نزدیک هوایی، جستجو و نجات، نیروی دریایی، شناسایی، X-Plane، نیرو های ویژه، بی سرنشین - طول: 1.9 متر - طول بال ها: 1.3 متر - وزن: 4 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 6 کیلوگرم - قوای محرکه: 1 موتور در جلو که یک ملخ 2 پره را در آرایش tractor می چرخاند - حداکثر سرعت: 55 کیلومتر بر ساعت - سرعت کروز: 35 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 600 متر - نسخه ها: Cardinal (نام سری پایه)، Cardinal I (نمونه اولیه)، Cardinal II (نسخه عملیاتی ابتدایی)، Cardinal III (اضافه شدن قابلیت VTOL)، Fire Cardinal (مهمات پرسه زن فدا شونده طراحی شده در سال 2019) منبع

به نام خدا چگونگی آماده شدن نیرو های نظامی برای هوش مصنوعی در حلقه انتهایی هواپیمای بدون سرنشین ایستگاه سنجش خارجی XQ-67A، یک نمونه اولیه از ناوگان پهپادهای آینده هوش مصنوعی که درآزمایشگاه تحقیقات نیروی هوایی توسعه یافته است، در مرکز آزمایشی جنرال اتمیکس در Gray Butte در پالمدیل کالیفرنیا. وزارت دفاع ایالات متحده مدت ‌هاست که از هوش مصنوعی برای شناسایی اشیا در فضاهای جنگی استفاده می ‌کند، اما این قابلیت عمدتاً به شناسایی محدود شده است. پیشرفت ‌های جدید در هوش مصنوعی و تجزیه و تحلیل داده ‌ها می ‌تواند سطوح جدیدی از آگاهی از ماموریت را با بینش ‌هایی در مورد هدف، پیش ‌بینی مسیر، نا هنجاری ‌ها و سایر خصوصیات آشکار کننده به رهبران ارائه دهد. وزارت دفاع داده های فراوانی دارد. در محیط‌ های پر از حسگر امروزی، فرماندهان می‌ توانند به متن، تصاویر، ویدئو، سیگنال ‌های رادیویی و داده‌ های حسگر ها از انواع دارایی ‌های خود دسترسی داشته باشند. با این حال، هر نوع داده اغلب به طور جداگانه تجزیه و تحلیل می ‌شود و ترکیب این اطلاعات به تحلیل ‌گران انسانی سپرده می شود- که احتمالاً بخش هایی از آن را دست می دهند. استفاده از چارچوب ‌های هوش مصنوعی برای تجزیه و تحلیل داده ‌های چند وجهی اجازه می ‌دهد تا جریان‌ های داده‌ مختلف با هم تجزیه و تحلیل شوند و به تصمیم ‌گیرندگان دید جامعی از یک رویداد ارائه می ‌دهد. به عنوان مثال، سامانه ‌های نیروی دریایی می ‌توانند کشتی ‌های نزدیک را شناسایی کنند، اما هوش مصنوعی مولد می ‌تواند کشور مبدأ، کلاس کشتی و اینکه آیا سامانه قبلاً با آن کشتی خاص برخورد کرده است یا خیر را مشخص کند. با شناسایی شی مورد نظر، تکنیک ‌های ترکیب داده و الگوریتم ‌های یادگیری ماشینی می ‌توانند تمام داده ‌های موجود را برای اطلاعات تکمیلی دیگر بررسی کنند. سیگنال‌ های رادیویی می ‌توانند نشان دهند که کشتی سیگنال‌ های ارسالی را متوقف کرده و هیچ خدمه ‌ای از تلفن همراه استفاده نمی ‌کند. آیا کشتی برای آماده شدن برای نبرد وارد اختفا شده یا ممکن است در مضیقه باشد؟ بررسی گزارش های اخیر آب و هوا می تواند به تصمیم گیری در مورد حرکت بعدی کمک کند. این آگاهی محیطی افزایش یافته تنها در صورتی امکان پذیر است که به جای ارسال داده ها به یک مکان مرکزی برای پردازش، تجزیه و تحلیل بلادرنگ در حلقه انتهایی (ابزار انتهایی) اتفاق بیفتد. محلی نگه داشتن هوش مصنوعی برای آگاهی از میدان نبرد، امنیت سایبری و برنامه های نظارت بر سلامت که نیاز به پاسخ های به موقع دارند، حیاتی است. برای آماده سازی، وزارت دفاع باید راه حل هایی با قدرت محاسباتی قابل توجه در حلقه انتهایی اتخاذ کند، و همچنین راه هایی برای کاهش اندازه مدل های AI/ML خود و کاهش تهدیدات امنیتی جدید بیابد. با منبع باز بودن بیشتر ابزارها و مدل ‌های جدید هوش مصنوعی، به این معنی که اطلاعات قرار داده شده در این فناوری ‌ها در دسترس عموم است، آژانس‌ ها باید اقدامات و پروتکل ‌های امنیتی پیشرفته‌ ای را برای اطمینان از ایمن ماندن این داده‌ های حیاتی اجرا کنند. افزایش قدرت پردازش از لحاظ تاریخی، دستگاه های حلقه انتهایی تاکتیکی، اطلاعات را جمع آوری کرده و داده ها را برای تجزیه و تحلیل به مراکز داده فرماندهی ارسال می کنند. توانایی‌ های محاسباتی و پردازشی محدود آنها، تصمیم‌ گیری در میدان جنگ را کند می ‌کند، اما آنها مجبور به این کار نیستند. پردازش در حلقه انتهایی باعث صرفه ‌جویی در زمان و جلوگیری از هزینه‌ های قابل توجه می‌ شود، زیرا به دستگاه ‌ها اجازه می ‌دهد تا به‌ جای حجم زیادی از داده ‌های خام، نتایج تجزیه و تحلیل را در فضای ابری بارگذاری کنند. با این حال، هوش مصنوعی در حلقه انتهایی به تجهیزاتی با قدرت محاسباتی کافی برای الگوریتم‌ های حال و آینده نیاز دارد. دستگاه ها و حسگر ها باید بتوانند به صورت مستقل عمل کنند تا محاسبات، تجزیه و تحلیل، یادگیری، آموزش و استنتاج را در هر جایی که ممکن است انجام دهند. چه در میدان نبرد و چه متصل به یک بیمار در بیمارستان، هوش مصنوعی در حلقه انتهایی از سناریو ها درس می‌ گیرد تا دفعه بعد بهتر پیش ‌بینی کند و بهتر پاسخ دهد. برای خدمه نیروی دریایی، این موضوع می تواند به معنای شناسایی مسیری باشد که کشتی مورد نظر بر اساس برخورد های قبلی ممکن است طی کند. در بیمارستان، حسگر ها می‌ توانند علائم حمله قلبی را قبل از سکته اخطار دهند. اتصال ضروری خواهد بود، اما سامانه ها همچنین باید بتوانند در محیط های ارتباطی مختل شده یا متناوب کار کنند. استفاده از 5G یا کانال ‌های دیگر به حسگر ها اجازه می ‌دهد در حالی که از دفتر مرکزی یا یک ابر فرماندهی (command cloud) جدا هستند، به ارتباط و همکاری خود ادامه دهند. تنظیم و هماهنگی از ملاحظات دیگر است: هر سامانه ارتجاعی باید شامل تعیین نقش پویا باشد. به عنوان مثال، اگر چندین پهپاد در حال پرواز باشند و رهبر از آن گروه خارج شود، یکی دیگر از اجزای سیستم باید آن نقش را بر عهده بگیرد. کوچک کردن هوش مصنوعی تا اندازه ای کنترل پذیر میدان جنگ محیط ایده آلی برای هوش مصنوعی نیست. مدل ‌های هوش مصنوعی مانند ChatGPT در مراکز داده با کنترل دما و روی هزاران سرور GPU با مصرف انرژی زیاد، کار می ‌کنند. آنها بر روی مجموعه داده های عظیم آموزش می بینند و نیاز های محاسباتی آنها در مراحل استنتاج عملیاتی به طور تصاعدی افزایش می یابد. این سناریو مشکل اندازه، وزن و قدرت (SWaP) جدیدی را برای آنچه که ارتش می تواند در حلقه انتهایی مستقر کند، ارائه می دهد. برخی از الگوریتم‌ های هوش مصنوعی اکنون برای محیط‌ های دارای محدودیت SWaP و معماری ‌های سخت ‌افزاری جدید طراحی می ‌شوند. یکی از گزینه ها کوچک کردن مدل های هوش مصنوعی است. محققان در حال آزمایش راه‌ های متعددی برای ساخت مدل ‌های کوچکتر و کارآمدتر از طریق فشرده ‌سازی، هرس مدل و گزینه‌ های دیگر اند. کوچک سازی خطراتی دارد. یک مدل آموزش دیده زمانی که دیگر چیزی را که قبلاً آموخته بود به یاد نمی آورد، ممکن است دچار «فراموشی فاجعه بار» شود. یا می ‌تواند به دلیل نقص ‌هایی که توسط تکنیک ‌های فشرده ‌سازی یا آموزش از مدل کوچک ‌تری که از مدل بزرگ ‌تر استخراج شده است. به طور فزاینده ‌ای اطلاعات غیرقابل اعتماد – به نام "توهم" - تولید کند. رایانه هایی بدون مرز در حالی که مراکز داده بزرگ را می ‌توان به صورت فیزیکی با دروازه ‌ها، موانع و محافظ ‌ها محصور کرد، هوش مصنوعی در حلقه انتهایی، چالش ‌های امنیتی دیجیتال و فیزیکی جدیدی را ارائه می ‌کند. قرار دادن داده ‌های ارزشمند و حیاتی و قابلیت ‌های تجزیه و تحلیل پیشرفته در حلقه انتهایی، به چیزی بیش از محافظت از API پشتیبان هوش مصنوعی نیاز دارد. دشمنان می ‌توانند در یک حمله مسموم ‌سازی، داده‌ های خراب یا تصنعی را برای آسیب رساندن به مدل و خروجی‌ های آن، وارد مدل کنند. تزریق پیام واره (prompt) می تواند یک مدل را به نادیده گرفتن دستورالعمل های اصلی، فاش کردن داده های حساس یا اجرای کد های مخرب سوق دهد. با این حال، تاکتیک ‌های دفاعی عمیق و ویژگی ‌های سخت ‌افزاری مانند کنترل ‌های دسترسی فیزیکی، محفظه‌ های غیرقابل دستکاری، همراه با راه ‌اندازی امن و محیط‌ های اجرای قابل اعتماد / محاسبات محرمانه می ‌توانند به جلوگیری از دسترسی غیرمجاز به تجهیزات، برنامه‌ ها و داده ‌های حساس کمک کنند. با این حال، داشتن قابلیت ‌های هوش مصنوعی در حلقه انتهایی تاکتیکی، می‌ تواند یک مزیت حیاتی در طول سناریو های جنگی در حال تکامل ایجاد کند. با فعال کردن تجزیه و تحلیل های پیشرفته در لبه، داده ها را می توان به سرعت به هوش عملی تبدیل کرد، تصمیم گیری انسانی را با اطلاعات بی درنگ تقویت کرد و یک مزیت استراتژیک نسبت به دشمنان ایجاد کرد. منبع

به نام خدا NCSIST Albatross (Chung Xiang II) سامانه هواپیمای بی سرنشین ISR [UAS] توسعه داده شده توسط موسسه ملی علم و فناوری Chung-Shan تایوان (NCSIST)، آلباتروس (با نام Chung Xiang II هم شناخته می شود) یک سامانه هواپیمای بدون سرنشین (UAS) کاملا بومی و کاملاً مدرن است که توسط نیروی دریایی جمهوری چین (RCN) مورد استفاده قرار می گیرد. طراحی نسبتاً معمولی آن شامل بال های اصلی ثابت (مستقیم) با نوک های بریده شده، یک ارابه فرود سه گانه ثابت چرخدار، و پیکربندی دم دو قلو است. تصور می ‌شود که بیش از 30 فروند از این پهپاد توسط صنایع ملی برای ارتش تولید شده است و این کشور جزیره‌ ای در سایه تهاجم همسایه خود یعنی چین، به مدرن شدن ادامه می ‌دهد. نمونه اولیه Albatross در اگوست سال 2005 دیده شد و در سال 2007 وارد خدمت گردید (به همراه رونمایی عمومی در رژه نظامی). Albatross II نسخه ای بروز شده از همان پهپاد سابق به همراه مشخصات عملیاتی بهبود یافته (شامل 16 ساعت مداومت پرواز) و قابلیت ذاتی تهاجمی (این ویژگی در نسخه اول آلباتروس وجود نداشت) است. این نسخه دوم یک واحد رادار روزنه مصنوعی را هم در خود جای می دهد. رونمایی از آلباتروس در سال 2007 Albatross برای سورتی های عمومی در میدان نبرد طراحی شده است. به همین دلیل، محموله آن به دوربین و حسگر محدود می شود که برای نقش جاسوسی، نظارت، شناسایی (ISR) دریایی مفید است. همچنین، در صورت نیاز از این پهپاد می توان در نقش های جستجو و نجات (SAR)، نظارت گر توپخانه، کمک های انسان دوستانه، گشت مرزی و مراقبت از ماهی گیر ها استفاده کرد، جایی که قابلیت "چشمی در آسمان" آن در تصمیم گیری به فرماندهان روی زمین کمک می کند. این سامانه قابلیت کارکرد در شب و روز را دارد تا از هم دوره های خود جا نماند. ابعاد این پهپاد شامل 5.3 متر طول بدنه و 8.6 متر طول بال می شود. بال های اصلی روی شانه در نزدیکی بخش میانه بدنه نصب شده اند و میله های انشعاب یافته از هر کدام از آن ها تا بال های دمی عمودی در انتهای بدنه امتداد یافته اند. بال های دمی توسط یک بال افقی مشترک به همدیگر متصل می گردند. وزن ناخالص آلباتروس 317 کیلوگرم است. برد عملیاتی 177 کیلومتری، مداومت 12 ساعته و حداکثر ارتفاع حدود 4 کیلومتری از دیگر مشخصات این پهپاد است. همانند دیگر پهپاد های این کلاس، آلباتروس یک مجموعه الکترو-اپتیکی را در برآمدگی متحرک زیر بدنه حمل می کند. نیروی محرکه از یک موتور مرسوم در بخش انتهایی بدنه تامین می شود که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند. پس از ورود به نیرو های مسلح تایوان در سال 2014، آلباتروس در سال 2017 به نیروی دریایی منتقل شد تا آزمایش های خود را تکمیل کند. البته سابقه خدمت این پهپاد بدون مشکل هم نبوده است؛ تا کنون 3 فروند آلباتروس در تصادف ها از بین رفته اند. غیر از تایوان، مالزی هم از دیگر استفاده کنندگان شناخته شده آلباتروس است. مشخصات - سال ورود به خدمت: 2007 - وضعیت: در خدمت - تعداد فروند ساخته شده: 35 - سازنده: انستیتو ملی علم و فناوری Chung-Shan (NCSIST) – تایوان - کشورهای استفاده کننده: مالزی، تایوان - نقش: حملات زمینی، پشتیبانی نزدیک هوایی، پیش اخطار هواپایه، جنگ ضد زیردریایی، ضد کشتی، جنگ الکترونیک، نیروی دریایی، شناسایی، بی سرنشین - طول: 5.30 متر - طول بال ها: 28.2 متر - وزن: 300 کیلوگرم - حداکثر وزن برخاست: 315 کیلوگرم - قوای محرکه: 1 موتور مرسوم که یک ملخ 2 پره را در آرایش pusher می چرخاند - حداکثر سرعت: 150 کیلومتر بر ساعت - سرعت کروز: 100 کیلومتر بر ساعت - ارتفاع پروازی: 4000 متر - برد عملیاتی: 2150 کیلومتر - تسلیحات: آلباتروس 1 تسلیحاتی ندارد. محموله تنها به حسگر ها و تجهیزات دوربین برای نقش ISR محدود می شود. آلباتروس 2 به صورت انتخابی می تواند به موشک های هوا به هوای Sky Sword و راکت های هوایی 2.75 اینچی مجهز شود - نسخه ها: Albatross (نام سری پایه)، Albatross I (نسخه غیر مسلح از سال 2007)، Albatross II (نسخه بهبود یافته تهاجمی با برد و امکانات کلی (و همچنین رادار) بهبود یافته)، Chung Xiang II (نام محلی) منبع

بسم ا... تصاویر جدید از دیلمان پی نوشت : لانچرهای چهارتایی

این بخش از مطلب فوق در رابطه با زیردریایی اوهایو با متن زیر اصلاح میشود: «به آنها اجازه می دهد بجای موشک بالستیک از هفت موشک کروز در هر سیلو استفاده کنند که تعداد موشک های قابل حمل از ۲۴ موشک قاره پیما تریدنت به ۱۵۴ (۲۲ سیلو) موشک کروز تاماهاوک افزایش یافت.»

زراد خانه موشکی شناور آرسنال شیپ یا زردخانه موشکی شناور یک طرح مفهومی برای یک سکوی موشکی شناور است که حتی تا پانصد جایگاه پرتاب عمودی برای موشک‌های با اندازه متوسط، به احتمال زیاد موشک‌های کروز در نظر گرفته می شود. در تفکر فعلی نیروی دریایی ایالات متحده، چنین کشتی جنگی در ابتدای راه خود قرار دارد و حتی بنظر می رسد این طرح هیچ وقت جامه عمل به خود نبیند. اولین بار در دهه ۱۹۸۰ ایده آرسنال شیپ مطرح شد و بعدها، توسط نیروی دریایی ایالات متحده در سال ۱۹۹۶ برای تولید پیشنهاد شد، آرسنال شیپ خیلی زود با مشکلات مالی روبرو گردید، به طوری که کنگره ایالات متحده برخی از بودجه را لغو کرد و آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته دفاعی (دارپا) مقداری بودجه را به پیمانکاران خصوصی برای نمونه های اولیه ارائه کرد. آرسنال شیپ دارای 500 لوله پرتاب عمودی برای حمل موشک بود. نیروی دریایی مبلغ 450 میلیون دلار برای آرسنال شیپ محاسبه کرد، هر چند انتظار می رفت هزینه هر فروند بسیار بیشتر از این رقم باشد.نیروی دریایی ایالات متحده از آن زمان تاکنون چند زیردریایی حامل موشک قاره پیما تریدنت از کلاس اوهایو را به پیکربندی حامل موشک کروز تغییر داده که به آنها اجازه می دهد بجای موشک بالستیک از چهار موشک کروز در هر سیلو استفاده کنند که تعداد موشک های قابل حمل از ۲۴ موشک قاره پیما تریدنت به 154 موشک کروز تاماهاوک افزایش یافت. بنوعی نقش آرسنال شیپ با امنیت بیشتر ولی با هزینه زیاد برای زیردریایی اوهایو سپرده شد. در سال 2013، صنایع هانتینگتون اینگالز این ایده را احیا کرد که یک نسخه با 288 سیلوی عمود پرتاب برای موشک های دفاع ضد بالستیک و همینطور موشک های بالستیک در ماموریت های حمله دقیق دور ایستا در آن پیشنهاد می شد. چینی ها هم مطالعاتی در این زمینه انجام داده اند و مدل‌های مفهومی از آرسنال شیپ شناور و دوزیست ارائه کرده است. کره جنوبی همچنین در حال برنامه ریزی برای استقرار سه کشتی زرادخانه تا اواخر دهه ۲۰۲۰ است. صنایع کشتی سازی دوو طراحی این پروژه را تا سال ۲۰۲۳ برعهده دارد. انتظار می رود که این ناو ها به تناژ حدودا ۵ تا ۸ تن برسند و به ۸۰ موشک بالستیک، اژدر و توپ دفاع نقطه ای وسایر تسلیحات پدافندی مجهز شوند. نگاه کره جنوبی کمی متفاوت است. کره جنوبی علیرغم داشتن موجودی زیادی از موشک های بالستیک و کروز متعارف سری هیونمو، طبق گزارش ها تنها حدود 60+ پرتابگر در اختیار دارد. هزینه این پرتابگر ها زیاد بوده و به دوره بارگیری مجدد طولانی مدت نیاز دارند و از همه بدتر اینکه در برابر حملات کره شمالی آسیب پذیر هستند. در حقیقت کره جنوبی بر این اعتقاد است که قدرت آتش کره شمالی آن چنان زیاد است که ممکن است امکان پاسخ قاطع به تهاجم آن ها وجود نداشته باشد. اما مشخصا نیروی دریایی کره جنوبی در برابر بسیاری از تهدیدات ایمن بوده و وجود آرسنال شیپ امکان اجرای داخل قاطع موشکی به کره شمالی را می دهد. پروژه آرسنال شیپ مزایای بسیاری داشت. بخصوص آنکه آمریکایی ها آن را تخصصا برای حملات دریا به ساحل توسعه داده بودند . آرسنال شیپ در ترکیب با اطلاعات ماهواره ای و پهپادی و جنگ شبکه محور می‌تواند به سلاحی مخوف در تهاجم به ساحل و یا یک نبرد دریایی تبدیل شود . هر چند لزوم استفاده از چنین ناوی وجود یک لایه دفاعی چند لایه است. آنچه که این پروژه را در آمریکا معلق کرد هزینه بسیار بالای آن بود که شاید هزینه ها به قیمت یک ناو هواپیمابر نزدیک میشد. در بسیاری از کشور ها تعداد محدودی موشک تولید میشود و معمولا قیمت تا پنج میلیون دلار برای یک موشک بالستیک ۲۰۰۰ کیلومتری قابل انتظار است . از طرفی توسعه و تولید پرتابگر عمود پرتاب هم ممکن است هزینه بر باشد. مشخصا به این موارد باید هزینه ساخت شناور هم اضافه کرد. همچنین با توجه به گفته های فوق این ناو مانند ناو هواپیما به هدف اول توان ضد کشتی دشمن تبدیل میشود و اگر دفاع تمام عیار برای آن تهیه نشود ممکن است در چند دقیقه هزینه هنگفتی به دست نیروی استفاده کننده بگذارد. اما در ایران طبق روال گذشته که سپاه پاسداران ابتدا سامانه ی پدافندی سوم خرداد را بر روی شناور های ترابری آزمایش کرد و بعد آن ها را روی ناو های سری سلیمانی مورد استفاده قرار داد، بعید نیست که آزمایش اخیر موشک دزفول هم شامل چنین سرانجامی شود. و باید دید آیا ایران هم به صف کشور های خواهان آرسنال شیپ اضافه خواهد شد یا به طرح کانتینری اکتفا خواهد کرد! البته در رابطه با ایران کمی اوضاع متفاوت است. ایران به یک زنجیره ی تولید کارآمد و کم هزینه موشک بالستیک متصل است و زراد خانه عظیم از این نوع تسلیحات در برد های مختلف در اختیار دارد. همچنین نیروی دریایی دوگانه ایران اثبات کرده که به تغییر کاربری ناو های تجاری علاقه مند است. مهمترین مصداق این حرف پروژه در جریان ناو پهپادبر شهید باقری است. منبع 1 منبع 2 منبع3

بسم ا... فاکس بت ، الکل و باقی ماجرا یکی از مشهورترین داستان هایی که در مورد روسها گفته میشود ، علاقه عجیب آنها به نوشیدنی های غیر عادی است ، این مساله در جنگ دوم جهانی به شکل ناباورانه ای بصورت جهانی در آمد ، چنانکه گفته می شد ، دهقان های روسی (موژیکها ) که در مناطق اشغالی توسط آلمان زندگی می کردند ، بخش قابل توجهی از محصولات لبنی خود شامل کره ، خامه ، شیر و پنیر را در ازای بنزین تانک و الکل برای مصرف شخصی !!!!!!! خریداری می نمودند ، اما این مساله در سالهای جنگ سرد و با ظهور محصول فوق العاده ای به نام میگ-25 فاکس بت ، شکل خاص تری به خود گرفت . براساس طراحی های صورت گرفته توسط شرکت میگ ، بخشی از سامانه اویونیک این جنگنده ، توسط مایعی که ظاهرا الکل خالص می بود ، خُنک می شد . اگر چه الکل در حالت عادی ، می بایست 40 درصد رقیق شود تا برای انسان ، قابل استفاده بشود ، اما این مایع خنک کننده ، عجیب به مذاق خدمه زمینی روسی در پایگاه های هوایی ، خوش آمد و بتدریج سهیمه الکل جتهای روسی به سرقت رفته و در بازارسیاه برای نوشیدن !!!!!! فروخته میشد .

شهید رضا خرمی - محل شهادت سوریه ارتش مصر (صحرای سینا ) سلاحی که در دست این شهید دیده می شود ، یک قبضه AKM مجهز به نارنجک انداز ام-203 است که احتمالا از نمونه های تولید شده در مصر یا بلغارستان بشمار می رود

به نام خدا مدیریت فرماندهان جنگ در ارمنستان آنقدر ضعیف است که بعد این همه روز مشاهده حملات هوایی و نابودی طیف وسیعی از تجهیزات همچنان یگان های توپخانه و ... این کشور از تور های استتار که ساده ترین راهکار در این زمینه است استفاده نمیکنند .البته این تصویر مربوط به توپخانه ایران در مرز شمال غرب است! ایران نه تنها نیروهای حاضر خود در منطقه را به تور های استتار مجهز کرده بلکه تمام خودرو های حامل بر کشنده های ترابری را نیز به پوشش هایی مجهز کرده تا شناسایی ماهواره ای و بصری این انتقال را به حداقل برساند. همین کار ساده شرایط را برای پهپاد ها سخت تر میکند. نمونه ی این اتفاق را چند بار بصورت محدود در ارمنستان دیدیم که پهپاد ها اهداف مجهز به تور استتار را به سختی شناسایی میکردند. اگر تور های استتار حرارتی بطور گسترده استفاده میشد قطعا کار برای نیروهای متخاصم جهت شناسایی بسیار سخت میگردید. توپخانه ارمنستان که به راحتی از کیلومتر ها دور تر در دید پهپاد ها و نیروهای دیده بان قرار دارند. بسیاری از این تسلیحات قبل از شلیک یک گلوله یا راکت توسط پهپاد های آذربایجان مورد هدف قرار گرفته اند. از موارد محدود استفاده نیروهای ارمنی از استتار که البته همانطور که دیده میشود بسیار پر ایراد است. استتار و اختفا ترکیبی از هم هستند. بدون کامل بودن هر یک؛ دیگری دچار نقص میشود که همانطور میبینید در اینجا نه تنها استتار باعث پنهان ماندن نیرو نمی شود بلکه باعث کشف راحت تر آن شده است! البته ارمنستان در پوشش سامانه های پدافندی چند بار از استتار با تور به درستی بهره برد که اگر خلبانان با تجربه، آن عملیات پهپادی را بر عهده نداشتند و یا گزارش های میدانی به آن ها کمک نمیکرد هرگز به آن نائل نمی شدند. با این استتار و عملکرد یک ناظر میدانی بی طرف به این نتایج میرسد: ۱-نیرو استفاده کننده هیچ اطلاعی از علت این کار ندارد و هدفش رفع مسئولیت است. ۲-نیرو استفاده کننده درک درستی از نوع تهدید ندارد که مانند گزینه قبل از عدم آموزش صحیح به این نقطه رسیده است. ۳-این کار بصورت سلیقه ای است نه یک طرح جامع! یکی از موارد و رویه هایی که توسط پهپاد های آذربایجان جهت شناسایی دنبال میشود. دنبال کردن خط سیر و اثر چرخ و شنی خودروها و زره پوش ها بر روی زمین است. در موارد بسیار این روش موثر واقع شده است. از جمله این موارد شکار یک سامانه اس۳۰۰ بوده که در تصویر بالا رد چرخ ها بوضوح مشخص است. در نبرد العالمین یکی از مواردی که توسط نیروی هوایی دو طرف جهت بهترین روش شناسایی ذکر شده؛ بلند شدن خاک بسیار از تانک ها و وجود جای رد شنی بر روی سطح بیابان بود. که در نتیجه خلبان های دو طرف در نبود هواگرد های طرف مقابل به راحتی از کیلومتر ها دور تر خودرو زرهی دشمن را شناسایی و مورد هدف قرار میدادند اگر فرماندهان ارمنی در مورد همین یک نبرد مطالعه جزعی میکردند درس های ارزنده ای برای این نبرد توشه راه خود میساختند! جهت رعایت انصاف باید یک نکته مثبت را حتما اشاره کرد. نیروهای ارمنی با گذشت چندین روز از جنگ به ساخت نوعی خاص از خاکریز در نقاط تماس نیروها روی آوردن. همانطور که میبینید این خاکریز ها معمولا بصورت یک مستطیل عریض یا چند ضلعی ساخته میشوند که یک دید وسیع را به نیرو های سنگر گرفته میدهد. در اکثر موارد و با توجه به فیلم برداری خود طرف ارمنی این سنگر ها علاوه برخاکریز کناری مجهز به پناهگاه های کوچک جانبی و پناهگاه های زیر زمینی است که نیروها در صورت نیاز در آن پناه میگیرند. استفاده از پناهگاه های جانبی به یگان های توپخانه هم سرایت کرده است. این دژهای کوچک در مقابل پهپاد عملکرد بسیار خوبی از خود نشان داده اند. تجهیزات معمول آذری ها در مقابل این سنگر ها کاری نیست و تلفات چشمگیری نمیگرد. این در حالی است که نیروهای ارمنی در مقام دفاع از نیروهای پیاده دشمن تلفات گرفته و سد راه آنها می شوند. نیرو های آذری با علم به قوی بودن این دژ های کوچک و وجود پناهگاه مرکزی در دل خاکریز در چند مورد به بمباران سنگین این پناهگاه بوسیله موشک های اکسترا و بمب های فاب هدایت شونده روی اورده اند. یکی از مواردی که باز هم نشان دهنده عدم درک تهدیدات توسط اکثریت فرماندهان عالیرتبه و فرماندهان میدانی ارمنستان است؛ در هدف قرار گرفتن جلال هاروتیان وزیر دفاع منطقه آرتساخ توسط پهپاد بایراکتار تی بی۲ خود را نشان داد. نکته ای که در پس این شکار وجود دارد؛ دقایق طولانی تعقیب خودرو توسط پهپاد است تا در یک فرصت خوب آن را شکار کند. این مطلب یکی از ویژگی های خاص پهپاد هاست. البته این خلبان پهپاد در صورت صبر بیشتر میتوانست تا رسیدن وزیر دفاع به مقصد منتظر بماند. و قطعا در آنجا با تعداد بیشتری افسر عالی رتبه یا فرمانده میدانی رو به رو میشد! اگر فرمانده ارمنی فیلم و اخبار میدانی نبرد های چند سال اخیر منطقه را دنبال میکرد قطعا با یک مورد خیلی خاص رو به رو میشد و سرنوشت خود را در آن می دید. و دچار ان اشتباه مهلک نمیشد. در پایین با قرار دادن فیلم به آن اشاره میکنیم. https://www.aparat.com/v/lVhfK فیلم مذکور لحظاتی قبل از هدف قرار گرفتن خودرو سفیر نیروهای کُرد مجهز به توپ ۱۰۶ و زاغه مهمات در فیلم مذکور یک پهپاد ترکیه یک خودرو سفیر را شناسایی میکند که در نقاط مختلف میدان حضور بعمل آورده و شروع به آتشباری میکند. خلبان پهپاد صبوری زیادی از خود نشان میدهد. این تعقیب به احتمال فراوان بیش از یک ساعت یا حتی ساعت ها طول میکشد. خدمه این توپ ۱۰۶ در جبهه شلیک های متعددی میکنند. تا اینکه مهماتشان به پایان میرسد. آن ها بسوی زاغه شان باز میگردند تا مهمات جدید بردارند. در این لحظه پهپاد ترک هم زاغه را هدف قرار میدهد و هم توپ ۱۰۶ را !!! مطالب نوشته شده مجموعه ای از عدم توجه و درک صحیح از میدان نبرد امروزی توسط فرماندهان ارمنی است. آنها نه تنها از تاریخ نظامی درس نگرفته اند بلکه از بلایی که بر سرشان نازل میشود هم درس نمیگیرند. و اگر در جایی اتفاق مثبتی هم رخ میدهد بعلت کاردانی یک فرمانده میدانی جز هست که احتمالا جان خود را چندی بعد فدا میکند و فراموش میشود. این فرماندهان میدانی کاردان اگر به مراتب بالا فرماندهی وستادی راه می یافتن وضعیت متفاوت میشد، مانند آنچه در سوریه با سهیل حسن اتفاق افتاد. نیروهای تایگر که تحت امر این فرمانده سوری هستند همواره بهترین عملکرد را داشته اند. چون فرمانده کاردان و کارآزموده و انعطاف پذیری دارند که از تهدیدات درک صحیحی دارد...