پ ن: دوستان در مورد مبدا هار شدن رژیم صهیونیستی نظرات متفاوتی دارند. بدون تحلیل ماجراها و بدون اطلاع از مقدورات و مختصات تصمیمات داخلی ولی به نظرم یکی از این مبداها بدون شک میتونه ترور شهید فخری زاده در قلب کشور باشه. یک ترور صریح بدون هیچ ابهامی، با اعلام تلویحی، با قصد تحقیر و قدرت نمایی و یک مقام رسمی نه تنها نظامی که سیاسی و علمی. اشاره کردم با فاکتور گرفتن شرایط کشور و نیروها و مسئولان ( که ممکن هست تصمیم درستی گرفته باشن و قصد نیست با اطلاعات ناقص و نیم بند قضاوتی کنیم ) در خلاء این نقطه احتمالا یکی از خطوط قرمزی بود که عبور از اون و عدم گرفتن پاسخ مسیرهای زیادی را برای این رژیم در آینده هموار کرد. از این رو و با توجه به شرایط جدید و خبر بالا و اطلاع از نیات و افکار امثال این نوچه شیطان کوچک و رفقاش به نظرم ایران باید تصمیمش را بگیره، ما از مرحله قرمز رد شدیم و خاکمون هدف قرار گرفته و پاسخی ندادیم در زد و خوردهای سریالی به عنوان طرف آخر. بنابراین هرگونه اقدام روشن طرف مقابل در حوزه های گذشته که پاسخی نگرفته (ترور) و حوزه های محتمل ( خرابکاری) باید یا پاسخی هم سطح بگیره و اگر امکانش نیست و ابزارش را مثل دشمن نداریم پاسخی روشن ولی دون هیاهو. اگر تررو یا خرابکاری ای صورت گرفت بدون هیاهو ( فرض بگیریم هیچ امکان جبران متقابلی هم جنس نداریم ) از ابزارهای نظامی موجود ولو با روشن بودن عاملیت ما؛ پاسخ جدی بدیم. اگر جایی را خراب کرد، جایی را خراب کنیم. اگر نفر کشت، نفر بکشیم. قبلا خود من یکی از نگرانی هام سوریه بود و شرایط بحرانیش و گوشت های جلوی توپ. حالا لبنان که شده قربانی هر روز و هروقتی دلش میخواد نفر میزنه و سوریه هم که نگرانیش از دست ما خارج شد. حالا خودمون هستیم و خودمون. به نظرم مسیر گذشته را با شرایط جدید رفتن راضی شدن به مرگ هست. بهتره خودمون اقدام کنیم در صورت تعدی دشمن بدون واهمه و تعلل. انشاء الله خدا هم کمک میکنه. این رژیم همون رژیمی است که در 7 اکتبر فروپاشید و همه افسانه هاش دود شد رفت هوا. اگر کمک غرب و راسا آمریکا نبود خودش هم دود میشد. به قدرت نمایی های بعدش با کمک تمام جهان نگاه نکنیم و انتقام هر چه بر سر بشریت آوردند و میارن را بگیریم ولو به قیمت گزاف ... تنها باید بر خدا توکل کرد... فراموش نکنیم کلام رهبری هنوز روی زمین هست؛ دشمن در محاسباتش هنوز تجدید نظر نکرده چون ما اقدامی هنوز نکردیم که انشاء الله خواهیم کرد ...

این ویدئوی اعلام نامه توسط ترامپ جدای از متن خبر هست. ویدئو را که میبینیم با لحن یک آدم مستاصل بی حوصله مردد روبرو هستیم که خبرنگار زن فاکس بیزنس خیلی راحت حرف تو دهنش میزاره ( نه اینکه نظر ترامپ چیز دیگه ایه، منظور اینکه ترامپ رو هواست کلا و مسیری را میره که مجری پیش میبره ) و گزاره هاش را اون کامل میکنه. جایی که ترامپ میگه ایرانی ها خوبن. مجری زن میگه البته رهبرشون نه! ترامپم میگه اره اونا ادم کش ان و مردم اعتراض کردن و اینا کشتن و ال و بل. و مجری زن تاکید میکنه رهبرشون نه. جالبه مجری زن یه جایی میگه شما به خمینی ( تلفظ اشتباه هم نبود بنده خدا اصلا پرته از ماجرا و قیافه مضحکش هم کنتراست جالبی ایجاد کرده که خیلی با اعتماد به نفس داره مصاحبه را هدایت میکنه ) بعد در ادامه میگه نامه فرستادی؟ ترامپ میگه اره. میگه کی؟ ترامپ بدون مقاومت میگه دیروز و بعد مجری زن میگه و توش نوشتی که بهتره که مذاکره کنید؟ ترامپم میگه آره .... حالا این تفاوت لحن و متن جالبه برای ما که اخبار را دنبال میکنیم به عنوان یک چیز کلی که واقعا گاهی یک متن ر چه قدرم دقیق باشه فضای ماجرا و شاید در نتیجه واقعیت را منتقل میکنه از شرایط و دوم اینکه خط به هم پیوسته داخلی و خارجی که در یک چیز مشترک هستند: اگر رهبری قبول نکنه پس ایشون مقصر هست چون ترامپ دیگه همه!!! کار کرده ( رسانه همینه، به همین راتی و مضحکی القای مفهوم میکنه. حالا دیگه جزییات مهم نیست، برجام و خواسته های ترامپ و زورگویی و ... هیچ چیز مهم نیست. همه چیز برای گزاره از قبل اماده شده مهیاست. ) پ ن: برخی معتقدند سخنان متاسفانه بی سیاست و در بهترین حالت ناشی از سادگی ( سعی میکنم حرمت مسئولان را رعایت کنم نه اینکه قصدم توهین باشه ولی واقعا اون یکی واژه معنای مدنظرم را دقیق میرسونه بدون قصد توهین که به کار نمیبرمش ) رئیس جمهور در جلسه استیضاح تیم آمریکا را به این نتیجه رسوند که پاس گل را به گل تبدیل کنه و شد ماجرای این فضاسازی نامه. تعارف نداریم پس از سلسله اتفاقات 1403 در زدن شخصیت های مقاومت، حالا به عنوان یکی از اصلی ترین ستون های پیش روی استکبار زدن رهبری به هر شیوه ای جز اهداف اصلی است. و وقتی رئیس جمهور با دونستن فضای رسانه ای و افکار عمومی و جنگ توی این حوزه برمیگرده میگه من موافق مذاکرم ولی رهبری میگه نه، پس منم فلان ... عملا تمام تیرها را با شدت بیشتری به سمت ایشون هدایت میکنه ... پ ن: ساعتی بعد از سخنان رهبری کاخ سفید در بیانیه ای اعلام کرد: "امیدواریم ایران مردم و منافع عالی خود را بالاتر از تروریسم قرار دهد. " این یعنی صحبت های رهبری یک پیش بینی یا تحلیل نبوده بلکه آمریکا همین اول کار اصلا صورت مسئله هسته ای را کنار گذاشته و توقعات و پیش شرط های فراتری از هسته ای را مطرح کرده. توی بیانیه از تروریسم یاد شده که همه مواردی که رهبری گفتند از افراد و گروه های تحت حمایت تا سیاست های منطقه ای و سلاح های متعارف را در برمیگیره. ببینیم فردا توجیه گران قهار این مورد را چطور در روزنامه ها و سایتهاشون و اینستاگرام( خجالت آور هستند برخی بعد مدتها مثلا دانشگاه الان صبح تا شب توی اینستا مستقیم و غیرمستقیم هستند) توجیه میکنند. پ ن2: سند دوم در رابطه با اینکه رهبری دقیق به هدف زدند. دونه دونه از سوراخ ها بیرون میان. حداقل فایده اینه که توپ را رهبری به زمین آمریکا انداخته و حالا اونها عملا دارند اعتراف میکنند که بله منظورمون از مذاکره اصولا بحث موشک ها و متحدان منطقه ای ایران هست. هرچند وقیحانی داریم که الان باز در تیم آمریکا یک قدم جلوتر خواهند اومد و خواهند گفت چه عیبی داره حالا بریم سر اینها هم مذاکره کنیم.

وزیر خارجه قطر به نظر بعد ماجرای سوریه و نقش حداقلیش که اونم بیشتر به سمت اسقاطیل بود و رفقاش ( عملا همه کار را خود حماس کرد تا دشمن را وادار به توافق ها کنه ) در مارای فلسطین، اعتماد به نفس زیادی پیدا کرده جایی که با غرور از اختلافش با ایران طی 14 سال سر سوریه میگه و باقی ماجراها در حالیکه یادش رفته وقتی عربستان یک حرکت کوچیک کرد با محاصره عملا از زندگی داشت ساقط میشد و کمک ایران بود بهش یک مسیر تنفس داد؛ ولی به هر حال بهتره آدرس غلط نده! آب های خلیج فارس و ماهی هاش در صورت حمله به ایران با همکاری پایاه های آمریکایی در قطر و بحرین تنها چیزهایی نیستند که آلوده میشن! و در معرض خطر قرار میگیرن!! گاو صندوق قطر و آکواریوم های! حوزه خلیج فارس زودتر از ماهی های خلیج فارس دچار آسیب خواهند شد اگر تصمیمی نگیرند که بعید هست بگیرند. تقریبا به طور قطع به یقین مشخص هست که آمریکا از پایگاه های نظامیش در این کشورها بدون نظر خواستن از این کشورها نامحدود استفاده میکنه و اصولا اینها در مقام خواستن یا نخواستن از آمریکا نیستند. اصولا آمریکا چه در اردن، چه بحرین، چه کویت، چه عراق، چه قطر آدم حساب نمیکنه حاکمانش را که برای یک عملیات نظامی از پایگاه های نظامی مستعمراتش حتی اطلاع بده چه برسه اجازه بگیره. بنابراین برای این ها میمونه یا به حضور نظامی آمریکا پایان بدند که ترس ها و بزدلی هاشون چه از دشمنان تخیلی و چه از آمریکا اجازه نمیده یا اینکه تلاش کنند جنگی رخ نده حالا با باج و ... والا اگر اون جنگ نهایی رخ بده منطقه همه با هم غرق میشه تا جهان را هم در بعد انرژی تا حدی که میتونیم غرق کنیم.

با توجه به اخبار و تجربه گذشته و زمزمه هایی که ترامپ از پوتین خواسته واسطه بشه و تجربه ناموفق آبه ی مرحوم! به نظرم اگر نامه ای تدارک دیده شده باشه احتمالا ترامپ این بار اصرار خواهد کرد شخص پوتین به ایران بیاره. برای ترامپ این ایده آل هست چون پوتین به هر حال با توجه به خصوصا شرایط فعلی و توافقنامه ها با ایران و تحریم ها و روابطی که با ایران داره و البته اظهاراتش در مورد رهبر انقلاب؛ گزینه مطلوبی است که احتمال کنف شدنش کمتر هست ولی از طرفی پویت نطبیعتا در نقش یک نامه رسان ابدا دوست نداره ظاهر بشه و این احتمال بعید هست مگر اون طرف نیازش به ترامپ و اصطلاحا لطفی که ترامپ بهش مکینه بستگی داره؛ باید دید این اتفاق چطور ممکنه رخ بده اگر روسیه قرار هست واسطه بشه. به نظرم اگر روسیه باشه سعی میکنه قبلش ببینه پاسخ ایران چی هست قبل از این که مسئولیتش را بپذیره. البته بستگی داره طرف آمریکایی هم این چقدر بازیش هست و چقدر جدی. همین حالا هم به نظر یک جریان داخلی ( قربون رئیس جمهور برم هم که کلا فکر میکنم سادگی در حد افراطی! چیز خوبیه در حالیکه در مقام مسئول و سیاستمدار در قبال کشور برای بهره گیری از هوش و سیاس بودن وظیفه ای بر عهده داره ) همراه با جریان خارجی ( حالا هم شاید حتی شخص ترامپ ) دارند بازی ای را ترتیب میدند که قبل فشار حداکثری و پیوست اجتماعیش همه چیز را گردن رهبر انقلاب بندازن و ایشون را مقصر جلوه بدن با توجه به اینکه موع ایشون را میدونند.

مسئولان عزیز توجه داشته باشند با این همه تهدید علیه تاسیسات هسته ای اگر پلن بی تدارک ندیده باشیم دیگه حتی دشمن هم مقصر! نیست!!! اگر دشمن تدارکات را ببینه که برنامه مدون و همراه با تاسیسات مرتبط ایمن تدارک دیده شده که در صورت حمله بلافاصله در امنیت برنامه موازی پیش بره قطعا خودش تاثیر بازدارندگی داره. حفاظت قطعی از ذخایر غنی شده در تاسیسات امن ( همین حالا هم دیر شده که چرا نباید با این همه تهدید منابع غنی شده به یک سایت ویژه ( به آژانس هم اطلاع بدند ) و عمیقا محافظت شده منتقل نشده جای سوال داره ) جایی فراتر از فردو و نطنز مورد نیاز هست. ولو همون نزدیکی ولی در تاسیسات خاص که اصلا عملکرد کاربردی به معنای تولیدی نداره و فقط و فقط یک سوله زیرزمیین امن حتی در برابر انفجار اتمی است مثل همه چیزهایی که دشمن برای موارد معمول میسازه. بحث بازدارندگی چند وجهی است. باید به همه وجوهش توجه کرد.

جنگ شوخی نیست و تزهای همینطوری هم واقع بینانه نیستند ولی: در صورت حمله آمریکا و مشارکت احتمالا قطعی پایگاه هایی چون العدید قطر که در همین چند سال گذشته هم به محور مقاومت و ایران ضربات متعددی مستقیم یا غیرمستقیم وارد کردند، تعارف را باید کنار گذاشت. این مشکل ما نیست که کشوری چون قطر بواسطه هر چیزی که اسمش را میخواهیم بزاریم ( کوچکی، احساس اعتماد به استکبار، عدم داشتن دوستان قبال اعتماد ( تکیه بر ترکیه و آمریکا به جای ایران که میتونست دوستی واقعی باشه و یا هر چیز دیگه ای ... ) و ترس و ... ) پای آمریکا را به کشورش باز کرده و عملا یک سکوی تهاجم و تهدید براش در مقابله با یک کشور دوست ترتیب داده و تا حالا هم با همه ضرباتی که از این ناحیه خوردیم باز پاسخی ندادیم؛ در صورت حمله مستقیم به منافع و خاک کشورمون هم بنشینیم بی عرضگی یا بزدلی بقیه را تحمل کنیم. با این دست سحنان پوچ و بیهوده هم کسی نمیتونه خودش را مبرا کنه از سهمش در تهاجم احتمالی با ایران؛ در یک تهاجم احتمالی در گام اول پاسخ ایران که مناطق نظامی مشارکت کننده ( اسقاطیل که بدیهی است و دیفالت ماجرا ) هدف اول هستند، در فاز بعدی که احتمالا زیرساختهای ایران هدف قرار میگیرن زیرساختهای کشورهای مشارکت کننده به هر نحوی، باید اولیت باشند. گاز و نفت منطقه همراه گاز و نفت ما حتما باید بسوزه.

بحث های زرد و تابع روز و موقعیت سیاسی فضای مجازی را کنار بزاریم ولی یک چیز از دل تمام این حواشی بعضا زرد قابل اعتنا است و نمیشه نادیده اش گرفت به شرطی که با قضاوت بر این دیدگاه هایی که مثل غبار دورش را گرفتند سراغش نریم: مثال جولانی هم از اون عبرت هایی است که درس میده و ثابت میکنه اگر عقب نشینی کنی نه تنها چیزی عایدت نمیشه بلکه خسارت محض برات باقی میمونه. جولانی حتی اگر مصاحبه دیروزش هم نبود که وقتی خبرنگار ازش سوال کرد که در برابر تجاوزگری اسقاطیل چه کار میکنید؟ جواب داد اون داره از موقعیت متزلزل تغییر نظام استفاده میکنه و پیشروی میکنه و در برابر اصرار خبرنگار گفت حالا الان نمیتونیم بگیم چه کار میکنیم ( عملا مشخص بود اصلا پاسخی نداره و پاسخش همون اطلاعاتی که درز میکنه از سیستم جدید: 1. موضع نگیرید 2. کاری نداشته باشید 3. سعی کنید خودتون را بی طرف نشون بدید 4. عصبانیشون نکنید 5. اعتماد جلب کنید. 6. بچه خوبی باشید 7. حتی سیگنال به رسمیت شناختن بدید 8. عقب نشینی کنید مدام 9. علیهش حرفی نزنید و ... ) خلاصه با این توجیه ( طبیعتا صندلی مفت و کاخ خوشگل و احتمال کشته شدن راحت در یک بمباران هوایی اجازه نمیده حتی به غیر این فکر کنه والا کشور و امکانات و تجهیزاتش که دارند هر روز به یغما میرن و نابود میشن و قابل بازگشت هم نیست بسیاریش ) که حالا بعدا درستش میکنیم و الان نباید عصبانیش کرد و بزارید اول تثبیت کنیم بعدا تصمیم میگیریم و نباید سرشاخ شد با دشمن قوی و این حرفها نتیجش شد اینی که جلوی چشممون هست. اسقاطیل هر بار که یک واکنش ضعیف به یک تجاوزش دید گسترده تر کرد تا رسید به عملا دخالت داخلی و حمایت از تجزیه طلبی بعد از الحاق سرزمین. حالا حساب کنیم که جولانی همون اول یک موضع قاطع میگرفت و تقابل را پیش میگرفت. ( پیش خودش گمان میکرد که اونوقت این قربان صدقه ها و قطار اروپایی ها و آمریکایی ها را طبیعتا در کشورش شاهد نخواهد بود که گمان میکنه هر کدومش میخیه بر تثبیت جایگاهی که رویاش را هم نمیدید روزی ) خسارتش از الان ( برای سرزمینی که به ره حال اگر ضربه هم میخورد ولی ضربه میزد و میجنگید و اصولا اونوقت مثل الان یک تجاوز و تجزیه رسمی را شاهد نبودیم و اسمش جنگ بود که جاری بود زخمش و رسمی نمیشد مثل الان که هر روز هم طرف بیشترش را بخواد) بیشتر میبود؟! مطلقا خیر! اگر خسارت را کمی حساب نکنیم. نمیخوام در مورد لبنان این مثال را بسط بدم چون اطلاعاتم از اون مقطع کامل نیست مثل همه و به درایت جناب سید اعتماد کامل دارم و تنها از باب فشارهای احتمالی*که ایشون تحمل میکردند چون اطلاع ندارم پس در ادامه این گزینه را هم مطرح میکنم که شاید اگر حزب الله هم ابتدا وارد تقابل میشد ( هر چند به نظرم جامعه لبنان شاید آمادگیش را نداشت و اونوقت از لحاظ سیاسی حزب الله ضربه سختی میخورد و طبیعتا حالا که دیکته نوشته شده خیلی راحته قضاوت کنیم چرا فلان کار شد فلان کار نشد. این تنها یک نظر ناقصه ) خسارت ها کمتر میشد در برابر این دشمن وحشی که دستش همه جوره بازه. خلاصه یک قدم عقب نشینی در برابر این دشمن قطعا مساوی با باخت هست. به نظرم تجربیات در این مورد هیچ شکی باقی نگذاشتند. پ ن1: در مورد جولانی فکر کنید درا ون مقطع پیروزی انقلاب که صدام حمله کرد و درد اخل هم گروهک ها و در مرزها تجزیه طلبان کشور را در لبه پرتگاه نگه داشته بودند ایران ( البته قیاس مع الفارق هست با این جنایتکار و انقلاب عاریه اش که بیشتر خارجی بود تا داخلی و یک جنگ نظامی و داخلی بود که بعد ویرانی کشور حاصل شد با دخالت همه طرف های خارجی و خصوصا عملا ترکیه که الان کشور دستش هست ) میگفت که حالا به خاطر تجاوز یک دیوانه موقعیت انقلابمون که هنوز تثبیت نشده را به خطر نندازیم و رابطه مون را با اعراب خراب نکنیم و به ترسشون از فرقه گرایی که تبلیغ میشد با پیروزی انقلاب اسلامی دامن نزنیم و حالا بعدا یک کاریش میکنیم با مذاکره و ... پ ن2: اون موقعیت که همه زمزمه ها از پاسخ هماهنگ جبهه مقاومت خبر میداد ولی سید بعد از چند روز ظاهر شد در تلویزیون و گفت ما تصمیم گرفتیم که یک جانبه پاسخ خودمون را داشته باشیم و حالا بعدا در مورد دلایلش شاید صحبت کنیم. ( که هرگز فرصت نشد ) جز ابهامات این نبرد بود که نشون میداد برخی موانع وجود داره. حالا ممکنه اصلا از سمت ایران نبوده و فرض بگیریم از سمت سوریه بوده که ملاحظاتی داشته بابت کشورش یا هر چیز دیگه ای ولی خب نکته ای بود ...

با تمام محدودیت های عملیاتی و مالی ما. با تمام توطئه های تقریبا کل جهان و منطقه. با تمام ضعف های حکومت سوریه، با تمام نفرت پراکنی ها و عملیات های روانی و رسانه ای که مردم سوریه را علیه ما میکرد با بحث های عربی/عجمی/سنی/شیعی و ... ولی حالا با این شرایط مشخص میشه وزن ایران حامی سوریه کجا بود و حالا وزن ترکیه حامی سوریه. با اینکه طی این مدت تقریبا از امریکا گرفته تا اروپا سریع نماینده هاشون را برای اعلام وفاداری ( فقط ایران نباشه اینها دست بوسی خود شیطان هم میرن القاعده و داعش بماند ) فرستادن و حمایت تام و تمام از حکومت مستقر کردن و تحریم ها را لغو کرد اروپا و اعراب منطقه همه سرازیر کردن سیل کمکها و حمایتها و ... را ولی اسقاطیل از هیچکدوم از اینها واهمه و ترسی نداره و حسابی نمیبره. اینه تفاوت ایران که درسته ضربه میخورد و تحت فشار بود بنا به شرایط خاص ولی تا وقتی حضور داشت دشمن جرات اقداماتی که در این یکی دو ماهه را کرده در حد یک دهمش را هم نداشت. از نابودی تمام زیرساختها تا پیشروی زمینی و اعلام حمایت علنی از گروهی و تعیین تکلیف. تازه گفتم دست ما بسته بود. خود خروج ما در عرض چند روز نشون داد که واقعا ما نه زیرساختی داشتیم و نه حمایت مستحکمی از سمت حکومت مستقر م نگیم بلکه حلقه های میانیش که نمونش را درشهادت سردارمون در حلب دیدیم روزهای اخر. کارشکنی مدام حزب بعث هم که اینا اونجا زبانزد بود. با دست خالی چند نفر مستشار با فرماندهی چند هزار نیروی بدون امکانات و مقر و حمایت خاصی ولی سوریه را از شر این شر منطقه حفظ کرده بودند تا حدودی. حالا قیاس کنید با ترکیه ای که در حد کلامم جرات نمیکنه چیزی بگه جدی چه برسه بخواد خودش و نیروهاش را برای دفاع از سوریه سازماندهی کنه.

به نظرم این نه یک تهدید که یک فرمان بود. عملا مشخصا با این غلظت یک اعلام رویکرد جدید هم بود که شاید به پشت پرده معاملات با ترامپ و نتانیاهو ( سر سوریه و کردها) برمیگرده و احتمالا در حوزه اقتصادی هم اثراتش را خواهیم دید/ آثار امنیتیش هم به نظرم خیلی زود نمایان شده و در چند جبهه پی گرفته خواهد شد. در جنوب شرق بواسطه ارتباطات تکفیریهای تحت لوای جولانی ( شادی های برخی در جنوب شرق ایرن و همسایگانش از پیروزی جولانی نشان از اترابطات قبلی یا آینده داشت ) و در شمال غرب مهاجرین از شمال سوریه که ماموریتشون اونجا تموم شده به سمت مرزهای شمال غربی. ترکیه حالا با تصرف سوریه و افسار به اوجالان راهش را برای برنامه های آتی با رویکردی تهاجمی باز میبینه. فراموش نکنیم در مورد سوریه هم بهانه جویی های خطر امنیتی و مواردی از این دست را درمورد سوریه انقدر تکرار کرد تا توجیه کنه اقداماتش را. اصولا بعد 7 اکتبر و نداشتن انگیزه و توان برای گذشتن از سود تجارت و روابط با اسقاطیل و کمرنگ شدن نقشش در این حوزه و پررنگ شدن نقش مقاومت ( ولو با شهادت های بسیار که نقشش را به هر حال برجسته تر کرد ) حالا دنبال بهانه ای است شاید برای جبران و از اونجا که در مورد ترامپ و نتانیابو کرنش کامل داره سعی داره با ضربه زدن به ایران اصولا این تک مورد حامی مقاومت را از دور خارج کنه تا باز بتونه با همین دستگاه فریبش به عنوان حامی فلسطین ( نه برای اهداف عملی بلکه برای اهداف تحمیق مسلمانان و نقش سلطانی اردوغان ) شناخته بشه تنها. حالا البته این تنها یکی از محورها و به شکل ساده سازی شده هست. بر خلاف ما که حالا به دلایل مختلف از جمله فشار تحریم های غرب با رویکرد ترکیه مقابله نکردیم تا رسید به سقوط سوریه و حالا سوریه دست ترکهاست ولی اونها از همون اول برای نگه داشتن این لقمه ارزشمند دارند چنگ و دندان نشون میدند. پ ن: یک تحلیل دیگه اینه که ترکیه نمیخواد کیک سوریه را تقسیم کنه. براش جذابه که اعراب خرج بازسازی سوریه را بدند و شرکتهای ترک هم سودش را ببرند ولی با توجه به سفر امیرقطر و روس ها به ایران و صحبت هایی حول سوریه شاید ترکیه با سیگنال تهدید میخواد به ایران بگه سر تقسیم سوریه بین ترکیه و اعراب طرف اعراب نایسته و اجازه بده ترکیه برنامه هاش را پیش ببره. ترکیه برای سوریه برنامه های زیادی داره. یک کشور ویران و تحت نفوذ و سلطه و بدهکار به ترکیه ( بابت حمایتش از مزدورهایی که کشور را ویران کردند ) بهترین لقمه هست. مناب نفت و گاز شمال شرقش، مسیرش که میتونه آرزوهای گاز قطری و حتی اسقاطیلی را به ترکیه به ثمر بشونه. مسیرهای ترانزیتی از اسقاطیل به اروپا. زمین های کشاورزی مرغوب حوزه پایین سدهایی که انقدر آب دارند که زمین های ترکیه کفافشون را نمیده. بازسازی ویرانی ها که شرکت های ترک را برای چند دهه فعال نگه میداره و ... برای همین مثل کفتاری که لقمه ای چرب گیرش اومده چنگال هاش را داره به هر طرف پرت میکنه از همین ابتدا تا کسی جلو نیاد.

پیرو همین خبر نکته جالب اینکه قرارگاه قدس طی بیانیه ای اعلام کرد این گروهک بمب گذار که مثل دفعه پیش درست در موقعیت خاص مرتبط با اسقاطیل ( وعده صادق ها، انتقام و پاسخ به جنایتی یا ...) یعنی همزمان با تشییع سید باز هم در چابهار یک عملیات داشت مثل عملیات قبلی هلاکت شده هاش اتباع غیرایرانی هستند. شباهت قابل توجه در نوع تروریست ها و محل انجام عملیات تروریستی و نوع عملیات ( وارد شدن به یک مکا، تخلیه و انفجار ) این نشون میده این شیوه و سوژه ها شاید توسط جیش الظلم و برخی اذناب داخلیشون حمایت میشن ولی نوع خاصی از تروریستها هستند که مستقیما دست پرورده اسقاطیل ان در جنوب شرق با دستور کار مشخص. پینوشت: حالا در اثنای همین درگیری امروز در فضای مجازی اکانتهای خاص ( من دنبال نکردم ولی بعید نیست افراد خاص و نشاندار از اونجا که صحبت های معاون استانداری به ذهن میاورد ) دوباره در حال تحریک مردم بودند و فراخوان ضد نیروهای امنییت درگیر در مقابله با تروریستها. طوریکه معاون اومده درخواست میکنه نکنند این کار را!! حساب کنید گروهک با اتباع غیرایرانی اون هم اومده احتمالا با کمک تیم هایی در داخل و افراد جاهل یا غیرجاهل عملیات تروریستی دامنه دار کرده شامل انفجار و ترور و تیراندازی و بعد نیروهای امنیتی ردشون را زدند و درگیر شدن و فراخوان زدند افراد احتمالا مشخص!! حالا حساب کنید کدوم کشور در چنین وضعیتی نیروهای امنیتیش میتونند امنیت تامین کنند اگر برخورد نشه. پینوشت2: کارمند بنیاد مسکن که بعد حادثه چابهار در منطقه دیگه ای ترور شده بود هم امشب به شهادت رسید.

در یک سال گذشته در سه یا چهار مقطعی که موضوعی بین ما و رژیم صهیونیستی پیش میاد یا قراره پیش بیاد یا قراره توجهات را منحرف کنه از یک موضوع مرتبط گروهک های تروریستی جنوب شرق فعال میشن. در بازه پاسخ های عملیات وعده صادق خیلی آشکار و در مواردی به صورت محدود و این بار همزمان با تشییع سید حسن در لبنان باز یک سلسله عملیات هدفمند. اول چابهار، بعد ترور کارمند مسکن و امروز هم ترور نیروی انتظامی. به نظر سطح عملیات ها هم بسته به موضوع متفاوت هست. در مورد موضوعاتی که نیاز دارند به طور جدی عملیات یا تصمیمی از ایران را تحت تاثیر قرار بدن و تمرکز زدایی کنند اصطلاحا با عملیات گسترده و با پشتیبانی گروهک ها و استخدام نیروهای حتی خارجی مزدور و در موارد محدودتر استفاده از نیروهای مزدور داخلی که به سلاح دسترسی دارند باز احتمالا با پشتبانی گروهک ها. مسئله اینجاست در پاکستان ناامنی اخیرا زیاد بوده ولی در مرکز شهرها اتفاقات به نسبت بیرون کمتره در حالیکه در ایران برعکسه از سه سال پیش که حالا اشاره نمیشه به علت چی یا بهتره بگم کجاست؟! یک اتاق عملیات وسط و مرکز شهر با پوشش وسیع تیم ها و گروه ها و محلی هایی که پوشش ترددها را ایجاد میکنند احتمالا. عملیات اخیر امنیتی پیش دستی به نسبت به موقعی بود ولی معلومه کافی و وسیع نبوده. نکته اینجاست هر بار گروهی یا طرفی مانع اجرای سفت و محکم طرح ها برای دستگیری ها و ایست بازرسی ها و ... میشه. ما خسارات در سطح نیرو و فرماندهی هم داشتیم که نشون میده باید استفاده از تجهیزات پیش رفته شامل پهپاد و ... افزایش پیدا کنه در عملیات های امنیتی و خودروهای زرهی گشتی.

سوال اینجاست با این تحولات و وادادگی مطلق زلنسکی الان اون سرباز خط مقدم اکراین با چه انگیزه ای داره میجنگه؟ میگه خب اینا که دارند توافق میکنن، از خاک هم که چشم پوشی کرده، متحدین هم که میگن باید توافق کنید و حمایتی در کار نخواهد بود و مناطق اشغالی را هم باید بدید بره، خب یک ماه دو ماه دیگه هم که میگن این اتفاق میفته، پس من چرا الان باید کشته بشم برای مسیری که مشخص کردن؟!

با توجه به تهدیدات: ما حتما تا حالا باید چند مرکز زیرزمینی غنی سازی ( طبیعتا با اون آقا بالاسر فعلی یعنی آژانس بدون تزریق مواد ) تجهیز کرده باشیم که همونجا هم امکانات ساخت کلاهک فراهم شده باشه با مواد غنی شده ذخیره سازی شده. حالا یا همونجا یا به شکل تونل در جایی مناسب و نزدیک. تا قبل پاره کردن برجام مسیر ساخت قطعات سانتریفیوژ هم حتی کاملا تحت کنترل بود، امیدوارم بعد اون پاره شدن ما در این مسیر به سمت مراکز متعدد ساخت قطعات و زیرساختها پیش رفته باشیم. ما حتما باید مسیرهایی متعدد برای ساخت قطعات و انتقال مواد معدنی و معادن رونمایی شده تدارک دیده باشیم برای زمانی که احتمالا تاسیسات شناخته شده و نشده برای عموم ولی شده برای دستگاه های اطلاعاتی دشمن هدف قرار میگیرند. طبیعتا تاسیسات برخیشون باید با فرض هدف حمله قرار گرفتن و فرض قویترین تسلیحات دشمن باید اسخته بشند ( در مورد سید حسن عزیز رعایت نشد و نتیجش را دیدیم. سید نه با قویترین سلاحی که دشمن میتونست در اختیار داشته باشه بلکه با سلاح متوسطی که کاملا در دسترش بود به شهادت رسید )* ما حتما باید زنجیره تولید قطعات کامل چند گانه داشته باشیم. حمله اخیر صهیونیستها به ایران درس های بزرگی داشت که اگر ازشون یاد بگیریم قطعا خسارت هایی که زد را تا حد زیادی جبران میکنه. اینکه دشمن دنبال نمایش نیست. اطلاعاتش کامل هست و میدونه چطور جراحی شده طوری ضربه بزنه که نه زیاد حساسیت ایجاد کنه که باعث واکنش حتمی طرف مقابل بشه به خاطر افکار عمومی و نه نیاز باشه خودش را به اب و اتیش بزنه. شناخت این راهبرد و ابزار دشمن درس خوبی بود برای ما حتما که باید ازش استفاده کنیم. * شهادت سید معلول پیجرها هم بود. دشمن مدتها به نظر امکان ترور سید را داشت. نگرانیش شاید تنها حملات تلافی جویانه شدید موشکی و منطقه ای بود. بعد تضعیف و شناخت نوع واکنش منطقه ( خصوصا ایران و ضعیف بودن واکنشش به شهادت مستشاران ) و همچنین عملیات پیجرها که به نظر تعداد زیادی از نیروهای واکنش سریع و موشکی حزب الله را از رده خارج کرد و همچنین حذف فرماندهان و انبارهای موشکی ( باز هم به نظر با همون شیوه یا خود پیجرها یعنی زدن رد نیروهایی که پیجر و بیسیم داشتند به دپوهای موشکی و تاسیسات ) خیالش از این بابت راحت شد و ترور سید اتفاق افتاد.

دیروز بود که در تاپیکی بحث پیجرها مورد توجه قرار گرفت دوباره. مصاحبه ای که امروز از امیر رستگاری منتشر شد هم جالبه و نشون میده ( من اصرار دارم تاکید کنم ) این کشور چقدر و از چند جهت و با چه هجمه ای روبرو است و همچنان داره مقاومت میکنه. بحث ایمپلنت ها و خرباکاری ها را احتمالا ما فقط نوک صخره ای را از کوهی زیر آب میبینیم و ماجراهای این درگیری ها بسیار فراتر هست از شکست ها و دستاوردها و این نبرد نابرابر. باز ولی هرچند نیروهای ایرانی تلاششون را میکنند ولی از اونجا که دشمن کاملا مسلط بر تکنولوژی است و ما مثل همه کشورها مجبور به استفاده از تولیدات خارج ساخته هستیم چه سخت افزار و چه نرم افزار ( حالا بحث های نفوذ و خرابکاری های بعد ترخیص امن کلااها یک ماجرای دیگه است ) کار بسیار سخت هست و غافلگیری و دور خوردن کاملا قابل پیش بینی. الان از مهمترین بخشهای در خطر این جنس خرابکاری که به نظر ترامپ و تیمش با همراهی موساد بعد پیجرها بهش بسیار علاقه مند شدند یکی صنعت هسته ای است. سخت افزری و ایمپلنتها در بخش دستگاه ها تا برق و زیرساخت و راکتور* ... ، کمک بازرسان یا نفوذی ها و نرم افزاری مثل استاکس نت و یکی زیرساختهای انرژی و تولید کشور ( بنزین و برق و آب و گاز )، زیرساختهای موشکی و ساخت و خطوط تولید موشک، و زیرساختهای ارتباطی و یکی هم زیرساختهایی که شاید ارزش نظامی چندانی نداشته باشند ولی میتونند شوک وارد گنند در مقیاس وسیع ( تلفات و یا مجروحین یا انفجارها ) * ماجرای پیجرها و جشن گرفتنش توسط ترامپ و نتانیابو نشون میده که بحث اخلاق و وسعت عمل و شماتت و این ها هم همه کشکه! اصولا بعد ماجرای غزه اگر کسی به هوای شعارهای حقوق بشری و اخلاقی و استانداردهای! غربی بخواد ملاحظه کنه کلاهش پس معرکه است که این درنده خوهای وحشی نشون دادند که پاش بیفته از هر حیوانی وحشی ترن. مصاحبه:

یه آف تاپیک بزارم حالا که به پیجرها و پدافند غیرعامل اشاره شد: تمجدیهای ترامپ و حالا معاونینش در امور منطقه و جهان از عملیات پیجرها و اینکه در تاریخ جهان ثبت خواهد شد و اصولا لذتی که ازش بردند و میبرند این خطر بسیار جدی تر برای ما کرده که با راهنمایی و هدایت موساد یا با پشتیبانی آمریکا از موساد عملیاتی مشابه ولی بسیار وسیع تر در ایران طراحی بشه. اسقایل کافی است روی موج شهرت طلبی و کار خاص کردن ترامپ سوار بشه و کم کم در گوش توسط اطرافیانش مجاب کنه که یک عملیات بزرگ شبیه پیجرها اسم اون را هم در تاریخ ثبت خواهد کرد و باعث بشه این بار عملیاتی بسیار بزرگتر طراحی بشه. دسترسی ایالات متده به دریاها و محموله ها و بنادر کشورها و ... صدها برابر موساد و اسقاطیل هست. این مورد شبیه مورد ترور سردار هست. توی اون هم زمزمه های مدام ترور یکی از قدرتمندترین افراد خاورمیانه حتما تو گوش این ابله مدام خوانده شد و بهش گفته شد که اسمت را در تاریخ ثبت کن با کشتن سلیمانی. #هشدار