نه به اظهارات دیروز لاوروف که دیگه اجازه نمیدیم ارتش سوریه و متحدینش در جنوب حلب آزادانه در پناه آتش بس مورد حمله قرار بگیرند و نه به اون ستون خودروهای غیر زرهی و ستون تانک ها و زرهی هایی که در فراغ بالی که یقین دارند هیچ پرنده ای در آسمان ظاهر نخواهد شد جولان میدند و سلفی میگیرند. هر چند کاملا مشخصه شرایط حضور و بروز نیروهای ما هم مثل عملیات های آزادی سازی حاضر و العیس و نبل و الزهرا به هیچ وجه نیست. عمده انتقاد اینه که شرایط پا در هوای همون نیروهای موجود در جنوب حلب و متحدین ارشمندشون از نجبا و فاطمیون و زینبیون چرا باید استمرار داشته باشه که هم باعث پیشروی های تروریستها باشیم و هم عملیات های روانی و رسانه ایشون. تصمیمی اگر قراره گرفته بشه باید قاطعانه و شجاعانه گرفته بشه حتی اگر تصمیم بر عقب نشینی باشه. هر چند باز هم قضاوت بدون درک شرایط واقعی حاکم در سوریه و بین نیروهای دخیل سخت و شاید غیرمنصفانه باشه.   به نظر هم یک پیمان هر چند خصمانه ولی نانوشته وجود داره که تروریستها در شمال لاذقیه عملیاتی انجام ندند و در عوض پرنده های روسی هم در جنوب حلب غایب باشند. البته گویا وظیفه ی مهم "آمارگیری و سرشماری" از روس ها دریغ نشده!   به هر حال برای رزمنده های جنوب حلب خصوصا فعلا ما که تنها میتونیم دعا کنیم، خداوند کمکشون کنه ...

هر چند برای سوریه هم مهمه ولی شمالی که الان در دست داعشه در دست کردها هم باشه تفاوتی از حیث نظامی نمیکنه با وضعیت ارتش سوریه هر چند داعش را همیشه میشه امید داشت بیرون روند ولی با تسلط کردها و این حمایت غرب ازشون خوب دیگه باید حاکمیت بر اون مناطق را لااقل به شکل سابق فراموش کرد. به همین ترتیب اهمیت حائلی بین دو سمت کردهاست. فعلا این حائل تقریبا النصره و رفقا هستند و تفاوتی نمیکنه ارتش آزاد و یا چزی دیگه ای بنامیمشون چون همه از یک منبع فرمان میتونند ببرند یعنی اعراب و ترکیه خصوصا که بقائشون بهش بسته است. سوال اینجاست ترکیه اگر معامله ای نکرده باشه و تضمین هایی نگرفته باشه آیا به راحتی حاضر میشه این حائل هم ملحق بشه به دموکرات ها؟! یا شکست بخوره و یا از طرف دیگه کردها قبول میکنند همه ی این زحمات در سرزمینی دو تکه منتظر زمان هدر بشه؟ حتی شاید اگر نقشه ای در کار نباشه اردوغان در صورت ناچاری حضور ارتش سوریه را هم بهتر از اتصال دو منطقه بدونه. هر چند هیچ بعید نیست در صورت هم مرزی ما با دموکرات ها، امریکا بعد از تقویت کردها پای خودش را ظاهری کنار بکشه و با نقشه ای ایده آل کردها را به درگیری با ارتش سوریه و ایرانی ها ترغیب کنه که هم براش فال میشه و هم تماشا چون به هر حال موجبات تحریک اکراد ضد ایران را هم فراهم میکنه در منطقه. (کوبانی و موج خبریش که یادمون نرفته؟)   دموکرات ها در همین ابتدا هم دقت کرده باشیم موازات مرزهای ترکیه پاکسازی انجام ندادند ولی ترکیه با همه ی فریادهای اردوغان به نظرم همچنان برگ های برنده ای داره که غرب نتونه به این راحتی کردها را بر خلاف میل ترکیه در جنوب به قدرت برسونه. نقشه ای که شاید کردها هم فعلا ازش بی خبر هستند و طوری بینابینی که نه کردها به آرزوشون برسند و نه ترکیه با کابوسش روبرو بشه در موعد معین رونمایی خواهد شد. چه معاملاتی و سر کدام از مناطق و جبهه ها و گروه ها غرب میتونه با ترکیه داشته باشه؟!

نیروهای دموکراتیک اعلام کردند با رسیدن ما به دروازه های مینج داعش اجازه خروج غیرنظامیان را از شهر داده و ازشون به عنوان سپر انسانی استفاده نمیکنه! و لابد رسانه ها هم گسترده پوشش میدند که هیچ خبری در مینج از این لحاظ نخواهد بود و استناد هم که به تصاویر هست همیشه و وقتی چیزی منتشر نشه ( داعش هم که عادت به مظلوم نمایی نداره بر خلاف النصره ) خب خبری نیست دیگه! در مقال داعش البته! تبلیغ میشه توسط همین رسانه های عربی/غربی که در فلوجه کاملا از مردم به عنوان سپر انسانی استفاده میکنه و بنابراین نزدیک شهر هم نباید شد!   آیا با دو داعش طرفیم؟!

  حالا نمیدونم پرسشتون استفهام تاکیدی داشت یا انکاری ولی با توجه به موقعیت و زمان طی شده از عملیات دلایل مختلفی میتونه داشته باشه که البته احتمال "خطا" در درک موقعیتش بسیار پائین هست چون همونطور که گفتم معلومه بر طبق استانداردی آرایش گرفتند ولو مثلا شباهت اون موقعیت به موقعیتی تشریح شده در اون استاندارد آموزشی تنها چند درصد باشه. به نظرم تکنولوژی هر چه قدر هم پیشرفت کنه باز برخی چیزها لااقل فعلا که قابل جایگزینی مطلق نیستند. منجمله سرباز با قابلیت یک اسنان به تنهایی و غیرمسلح به ماشین در تعریف غیر انفرادیش. در اون موقعیت صدها احتمال میتونه وجود داشته باشه از حضور خارج از زرهپوش نیروها به طور همزمان با حضور زرهپوش ها. زرهپوش به هر حال با ضد زره های فعلی سیبل آسانی هستند که اگر مورد تهدید توسط یک نفر دورتر و بعد یورش نفراتی استتار شده  نز دیکتر قرار بگیره مثلا در موقعیت عکس مذکور از کارکردش برای مقابله به شدت کاسته میشه، در حالیکه اون نفرات کشیک! با جا به جایی لااقل میتونند جان اون نفراتی که در صحنه ی انفجار حضور دارند بهتر تامین کنند و زمان بخرند.

  اینم در نظر بگیرید ترکیه دنبال راهی برای جبرانه. با فشار ترکیه اگر خلبانان سالم و سرحال! بدون چون و چرا تحویل روسیه بشن تازه باید منتظر شوی اردوغان مبنی بر انسان دوستی! و عواطف رقیق تروریستها هم باشیم که خلبانان را بدون هیچگونه خط و خشی تحویل روسیه دادند و روسیه باید این را در نظر بگیره و من بعد حواسش باشه این موجودات بی آزار را بیش از پیش هدف قرار نده و تازه ما هم که میانجیگری کردیم و مشتلق ما هم محفوظ!!! ( در صورت روسی بودن خلبانان )   با این اوضاع که جنول حلب پشتیبانی هوایی که تقریبا نداشت اخیرا و حالا با این اتفاقات سقوطی همون تک و توک و ترق و توروق را هم نخواهد داشت. میمونه ما و انتحاری ها که گویا بعد از پس زدن موشک های ضد زره به مقام اول صعود کردند و البته کوادکوپترها که عملیات های عمدتا شبانه را هم به روزانه سوئیچ کردند و احتمالا بعد از شناسایی مفصل توسط این پرنده های کوچک نقطه و خط مناسب برای نفوذ انتحاری و زدن بیشترین آسیب فیزیکی و روانی به نیروهایی که محل تمرکزشون شناسایی شده قبلا؛ تعیین میشه و ادامه ماجرا. با خشک شدن زمین در فصل گرما و بافت مزرعه ای جنوب حلب انتحاری ها تقریبا از هر نقطه ای میتونند تردد کنند بر خلاف زمستان و مشکل زمین های کشاورزی گلی و با یک عملیات ایذایی هم کاملا میشه تمرکز نیرو را برای رصد انتحاری های احتمالی به هم زد. این مشکل عمده انتحاری قطعا با رصد چشمی و حتی مسلح احتمال مقابله باهاش در اون بافت کمه چون کلی نقاط کور و خطوط گسترده وجود داره.   موانع هم که نمیشه در اون خطوط گسترده در همه جا ایجاد کرد اون هم با وجود موشک های ضد زره. مین ریزی هم باز اگر فرض بگیریم اصلا قصد بازگشتی هم وجود نداره باز کار سختی هست. راه مقابله با این سلاح موثر تروریستها چی میتونه باشه؟!

  حالا من چیز زیادی از استراتژی های نظامی و نیروی زمینی و استانداردهای نوین دایر در ارتش های خصوصا عضو پیمان مشترک نمیدونم ولی نحوه آرایش نیروها، خصوصا اون دو سرباز بالایی در یک صحنه حادثه - حالا فارغ از مدت زمان طی شده از حادثه و رسیدن نیروها چون از عکس نمیشه برداشت کرد - با چیزی که احتمالا با درصد بالایی میشه استنباط کرد و حالا احتمالا جزئیات دیگه ای که در تصویر مشخص نیستند پیروی از برنامه ای مشخص در موقعیت های متفاوت را نشون میده.   چیزی که استاندارد سازی شده باشه، اموزش داده شده باشه و از همه مهمتر اجرا بشه در موقعیت های خاص اون آموزش ها. بحث نقد تجهیزات خیلی شده ولی مقوله هایی چون وجود آموزش های نوین و مدون نظامی در مورادی چون مثال ساده فوق گرفته تا استراتژی های میدان نبرد و سناریوهای گوناگون و نحوه ی برخورد باهاش  به نظر مغفول مونده تا حدودی هرچند در تاپیک های گوناگون بهش پرداخته شده در موارد خاص. لااقل از این نظر که در دسترس هست، نه مثل تجهیزات نظامی دور از دسترس. شاید این مورد هم با عدم وجود ارتباط ما با ارتش های نظامی روز مستقیم قابل دسترس نباشه ولی به هر حال پی گرفتن و حصولش و حتی پی ریزی تئوریش توسط خودمون اونقدرها هم نباید مشکل باشه.

  بدون در دست داشتن قراضی رسیدن به خلصه سخته براشون. بعید میدونم اگر اونجا را فتح نکرده باشند مستقیم به این سمت بیان. مگر اینکه قلعجیه و حمیره را هم گرفته باشند که اونوقت کار زیتان هم سخت میشه و میشه حدس زد هدف شبه محاصره حاضر برای بازپسگیری نواحی جنوب هست.   لااقل هر چند ریسک تجمع نیرو در حلب و جنوبش زیاده ولی کاش یک نیروی احتیاطی مناسب اعم از نفر و زرهی اون هم در وضعیت فعلی عدم حضور نیروی هوایی در پشت حطوط و نزدیک بهشون وجود داشت که در شرایط ویژه نیروها را حداقل از محاصره و در مضیقه قرار گرفتن نجات بده چون با این حجم انتحاری و نفرات جیش الفتح و النصره و پراکندگی خطوط و محیط های شبه ویرانه شهر و روستایی این احتمال خیلی بالاست خصوصا حالا که اون ها در موقعیت آفندی هستند. دیگه فکر کنم روشنه که قصدی برای پیشروی در این مسیر وجود نداره و فتوحات سال گذشته هم به هر دلیلی فعلا فقط به اجبار دارند موقتا و تا حملات بعدی دشمن حفظ میشند و بواسطه ی خطوط تدارکاتی بسیار مناسب از ترکیه و اون جبهه ی گسترده ی در اختیار این ها و بافت جمعیتیش اصولا شاید عقلانی هم نباشه پیشروی ولی تمام این بحث ها حول این هست که چرا خطوط دفاعی در جایی که باید ایجاد نمیشند؟ بسیار خب اگر برخی خطوط قابلیت استحکام ندارند حتی عقب نشینی ( با وجود تبعات ختصه روانی بسیار ضد مقاومت و عالی برای تروریستها ) به خطوط سال پیش و استقرار ایمن در اونها در ارجحیت هست خب. بلاتکلیفی قطعا از روحیه ی نیروهای خودی هم کم میکنه.     کاملا، نمیدونم راهبرد روسیه چیه ولی فکر کنم خوب بدونه اتصال حلب از این مسیر به ادلب یعنی خداحافظی با حلب تقریبا و اونوقت پوتین میتونه طرح صلح سوریه را قشنگ به خاک بسپره و به تحریم های ضد خودش بپردازه در قبال یک شکسست دیگه که به هر حال با هر لفظی یک شکست برای حضور روسیه در سوریه محسوب میشه.

  خبر امروز! واقعا باید تشکر کرد از این وظیفه ی مهم سرشماری تروریستها توسط روسیه بعد از اعلام آتش بس که آمارهای خوبی برای مطالعات!! در اختیار مستمعین قرار میده به طور روزانه.

در مورد شهدای احتمالی خبری ندارید؟ خود تروریستها چیزی منتشر نکردند؟ لااقل باز اگر عقب نشینی مثل العیس صورت بگیره راضی هستیم تا اتفاقی مثل خان طومان. نمی دونم شاید تروریستها با تکیه بر عقبه ی لجستیکی و اطلاعاتی قوی خود اعم از ترکیه و اعراب و حتی به احتمال قوی در بعدهای فنی و اطلاعاتی و طرح ریزی عملیات، در یک همکاری دو جانبه (خصوصا در مورد اسرا و جاسوسی ها ) از کمک های اصراعیل هم استفاده میکنند و هربار با یک غافلگیری جدید و غیرقابل پیش بینی برای نیروهای ما از محوری حمله می کنند که اینطور پیش میاد. ( به هر حال تعداد چند برابری نفرات را به هر حال باید راه حلی باشه ولی واقعا شاید مشکل و نوع برنامه ریزی طرف مقابل، نه اونی که در دوربین هاشون نشون میدند بلکه چیزی که در لایه ی پنهان هست؛ طوری هست که یک چیزهایی از نگاه ها مغفول مونده )   با سقوط قراضی وضعیت زیتان و برنه برخی نقاط حساس دیگه هم خطرناک میشه. یک یورش دسته جمعی حتی ممکنه منجر به محاصره نیروها بشه.

  قطعا منظور من از "ارتش سکولار ترکیه" نفی مسلمان منشی! بخشی از این ارتش نیست ( هر چند در جایی خصوصا مثل ارتش که سلسله مراتب و تبعیت از قوانین یکی از اصول هست معلوم نیست اصولا میشه آیا بین مسلمانی و سکولاریته اون هم در بزنگاه های انتخاب میان وظیفه و احکام قانونی ارتش و دستورات دینی تعادل برقرار کرد یا خیر؟! ). بلکه، نوع مواجهه ی مثلا سربازان این ارتش در بزنگاه ماموریتیشون هست با شرایط، جایی که باید انتخاب کنند میان تکلیف دینیشون و دستورات یک ارتش مبتنی بر سکولاریسم با تعریف عمومیش. و مقایسه این سرباز ترک با یک پاسدار داوطلب ایرانی که مختصات حضور و تکلیفی و عقیدتشی برای هممون تا حدودی روشنه.   مثال اجازه ی برگزاری  نماز صبح ( احتمالا با شرایط خاصی ) بوسیله ارتشی که سکولاریسم را اصلی جداناشدنی از اصولش میدونه و احتمالا در بعد حرفه ای پایبندیش به قوانین حرفه ای نظامی ناتو را مثلا با سرکوب "جمیع نقیضین" حتی، افتخاری محسوب میکنه نمیتونه دلیلی باشه که حتما نگاه دینی را هم در دستوراتش دخیل میکنه چه این خود باز تناقضی را سبب میشه. نهایتا این هست که به قول خودتون "ممانعتی" در یک برخورد شخصی شاید ایجاد نکنه در صورتی که برای واحدی از جزء ارتش ضرر و خطری نداشته باشه.     حالا اصراری ندارم حتما تشکیک کنم در این مورد ولی خب فیلم و تصاویر دولتی و فیلتر دولتی داریم در یک ارتش منضبط و حرفه ای و تصاویر لو رفته و ... نگاه حاکم بر ارتش ترکیه میگه که میتونه این رفتار به راحتی وجود نداشته باشه با دستوری که کسی هم مخالفتی نمیتونه باهاش بکنه چون به قول اوغلو سکولار بودن و موندن ترکیه قابل بحث نیست. ولی همونطور که گفتم بحث اصلی در این مورد هست که شاید برای ارتش ترکیه در شرایط اضطرار این "خطر" انتحاری زنانه! رفع بشه ولی چه فکری برای نیروهای ما و خصوصا حشدالشعبی مثلا در عملیاتی مثل فلوجه که نظامی و غیرنظامی قابل تشخیص نیست میشه کرد در حالت معمول؟!

یک نکته در رابطه با خبرهایی که گاهی میشنویم از کمک غیرمستقیم امریکا به داعش و یا برخی گزارش های خصوصا حشد الشعبی از عملیات های غریب امریکایی ها در برخی مناطق تحت تسلط داعش و همچنین کمک های احتمالی به برخی فرماندهان مرموز داعش برای گریختن از مهلکه ها، و تقریبا همیشه با نگاه "توهم توطئانه" یا شدیدا مورد تمسخر قرار میگره یا رد میشه؛ به نظرم چرا باید حتی کمک و یا برنامه ی ایالات متحده برای "فعلا" زنده نگه داشتن بغدادی چه به صورت هدف قرار ندادنش با علم به موقعیتش و چه حتی به صورت کمک به گریختن از مهلکه ها با ایجاد شرایطی چون فریب آـش و حتی بمباران حشدی ها عجیب قلمداد بشه؟   در حال حاضر کاری که داعش انجام میده قطعا و واضح به روشنی لااقل در کوتاه مدت به نفع غربی هاست. کشته شدن نیروهای افراطی عضو این سازمان که خطری بالقوه برای غرب هستند به دست نیروهایی که یا اهمیتی براش ندارند از جهت همپیمانی و یا اتفاقا ضدش هستند و تلفاتی هم میدند و به نفعش هست را چرا باید متوقف کنه، به اضافه ی فایده های بیشمار دیگه ای چون ویرانی و آشوبی که در درازمدت هم تا حدودی و ازجهاتی به سودش خواهد بود.   چرایی توجه به این موضوع به خبر چند روز گذشته مبنی بر امتناع همراه با نوعی اصرار اوباما  به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده از عذرخواهی بمباران اتمی ژاپن برمیگرده. شاید عجیب به نظر برسه شخصی مثل اوباما که رفتارهای ظاهری "بار اولی" را خیلی علاقه منده چرا با وجود قبول بازدید از هیروشیما ولی بر روی "عذرخواهی" نکردنی که به ظاهر باعث تسکین هم میشه و خصوصا در مورد ژاپن مطیع، تبعاتی هم براش نداره انقدر پافشاری میکنه؟ مسئولیتی هم بر دوشش نمیزاره مثل مثلا عذرخواعی ترکیه از ارامنه چون این عدم عذرخواهی یعنی ما مرتکب اون نسل کشی نشدیم و عدم تاییدش در حالیکه جنایت امریکا روشنه و مسبب و مدارکش هم واضح و در دسترس.   دلیلی که براش میشه فرض کرد این نکته مهم هست که این عدم عذرخواهی یعنی تاکید بر این نکته برای جهانیان که " ما در اتخاذ دوباره این شیوه در صورت نیاز به هیچ وجه تردید نخواهیم کرد "  و خب عذرخواهی یعنی اذعان به اشتباهی که اشتباهش نمیدونند و کاملا هم ازش راضی هستند. و ربط این موضوع به ابتدای بحث و داعش این که چرا کشوری که بر شیوه ی بمباران اتمی با توجیه "صدهزاران کشتیم تا میلیون ها کشته ندیم و ندم" ( با یحتمل فریب زیرکانه و حرف حدیث فراوان و نوسترادوموس واری کودکانه و تناقضات تاریخی ) حالا از فرض " کشتن و کشته شدن هزاران نفری در وضعیت فعلی باعث نجات ده ها هزار نفری سرباز و جمعیت هم پیمانم خواهد شد در آینده احتمالی" به راحتی بگذره؟!

  شاید موضوع ساده ای باشه ولی یک قسم از تلفات ما و حتی حشد الشعبی که آموزش های استانداردی را سپری نمکنیم و یا لااقل به صورت دستورالعمل های صادره اجرا نمیکنیم مربوط به همچین بخش هایی میشه در سوریه و عراق. نحوه ی مواجهه با تسلیم شدگان/آوارگان/فرار کنندگان (واقعی یا به ظاهر). چطور در فاصله ی مناسبی همه در مقابل موقعیتی که در یک لحظه توان درگیری باهاشون را داره چیده! شدند و دو به دو یا چند به چند با کندن لباس تنها اجازه ی تسلیم شدن نهایی بهشون داده میشه.   حالا البته ارتش سکولار! ترکیه شاید مشکلی با بخش های زن/کودکان نداشته باشه ولی خب این هم یکی از چالش های نیروهای ما لااقل میتونه باشه.

  صبح که خبر را خوندم خواستم بیام اشاره کنم با توجه به اینکه نقل قول های مستقیمی از جناب الو انجام گرفته بود حتی اگر بی اجازه بوده باشه هم باید خوشال باشیم چون دیگه مهم حق کپی رایت مطلب! نیست اینجا بلکه موضوعی است که دوست داریم منتشر بشه و بهش توجه بشه شاید مورد تامل قرار بگیره که معلوم شد نگارنده ی محترم مطلب هماهنگ بوده. اتفاقا چه خوب میشه اگر چنین دوستان واسطی باشند بین رسانه هامون و سایت های تخصصی؛ چون هم میتونند در رابطه با موارد مختلف به هم کمک کنند و هم کم کم برخی کاستی ها اصلاح بشه و هم از یک طرف از ظرفیت اطلاعات تخصصی انجمن مثلا در یک رسانه ی و خبرگزاری مهم استفاده بشه و هم ایده ها و مطالب تخصصی انجمن در یک بازه ی مخاطبی گسترده مورد نشر و توجه قرار بگیره. اینطور شاید بولتن هایی که بعضا از روی خبرگزاری ها و از سر رفع تکلیف برای مسئولان توسط افراد میانی تهیه میشه باعث بشه همون مطالبی که این دوستان کپی پیست می کنند موارد در خوری داهلشون باشه که اون مسئول عالی رتبه را هم یک تحرکی ببخشه و یا لااقل با دید واقع بینانه تری نسبت به موضوعات نگاه کنه.

میشه این سناریو را محتمل دونست که یک نیروی ویژه ی اطلاعاتی متشکل از دسته ی کوچکی از افراد آموزش دیده ی خبره همراه با تجهیزات خاص، محلی را که قبلا شناسایی شده بوده و احتمالا تحت نظر بوده به دقت رصد میکردند و بعد هم سر وقت معین به کمک مهمات هوشمندی که هم تلفات غیر طبیعی نداشته باشه مثل یک موشک باران هوایی و هم هدف را تامین میکرده عملیات را انجام دادند. اینطوری حساسیت و خطای عملیات هم پایین میومده. اونوقت توجیه پذیر میشه که هم حزب الله داره درست اشاره میکنه به یک نحوی وهم دیده بان حقوق بشری که تکذیب میکنه در واقعیت داره گرا میده که کار تکفیری های دمپایی پوش معمولی حاضر در دمشق و اطراف نبوده چون اصولا شاید در وهله ی اول تجهیزشون به چنین سلاح هوشمندی زیاد به مزاق طراح اصلی عملیات خوش نمیومده حتی اگر قصد ترور شهید بدرالدین بوده. نیاز به نیروهایی خبره تر، آموزش دیده تر، گوش به فرمان تر، مسئولیت پذیرتر و در صورت نیاز با امکان خروج سریعتری بوده. گروه های خفته ی کشورهای عربی در دمشق مثلا، حتی از نیروهای خائن نزدیک به ارتش و دولت سوریه با هدایت و تجهیز سروریس اطلاعاتی اصراعیل فرضا.

  کلا ابهام ماجرا بالاست و به نظرم با توجه به صداقت همیشگی حزب الله و همچنین نوع روایتی که از ماجرا میشه، موضوع به این سادگی نبوده و احتمال داره به هر حال به خاطر منحصر به فرد بودن شهید بدرالدین این یک عملیات پیچیده با همکاری گسترده چندین کشور از کشورهای عربی حتی مثل کویت و قطر گرفته تا امریکا و کشورهای غربی و رژیم اصراعیل با کمک اطلاعاتی سازمان های اطلاعاتی منطقه ای حتی ترکیه و جاسوسان و نفوذی ها در دمشق طی یک عملیات پیشرفته با سلاح ویژه بوده باشه.   حالا این روایت ژورنالیستی شاید از لحاظ نظامی دارای نقص باشه ولی معمولا حقایقی راهم آشکار میکنه. در حالیکه مثلا به قول جناب امینور دیده بان حقوق تروریستها که معمولا در قهرمان سازی تروریستها همیشه عجله داره اینبار هرگونه عملیات تروریستها در اون منطقه را گویا رد کرده.     مشرق

  پس با این توصیف این دوستان باید از نیروهای ایشون باشند که دیروز مورد سوال قرار گرفت لباسشون؟ http://cdn.mashreghnews.ir/files/fa/news_albums/572207/40013/resized/resized_1624652_264.jpg

  البته ما قبلا اسیر دادیم و یک موردش را لااقل که به نظر میرسید از هموطنان خوب ترکمون بود را به یاد دارم الان (چهرشون اینطور نشون میداد و الا مطمئن نیستم) و در خان طومان هم اخبار ضد و نقیض هست از اسارت نیروهامون. ولی اسیر شدن دلیل بر ترس نمیتونه باشه حتما. غافلگیری، تمام شدن مهمات، بیهوش شدن بر اثر موج انفجار یا زخمی شدن و ده ها دلیل دیگه میتونه داشته باشه هر چند اگر در موقعیتی دچار ترس و تسلیم هم بشی طبیعی است چون جنگ شوخی بردار نیست.   حالا شاید به خاطر عدم تصویربرداری نیروهای خودی از شکستهایی که دشمن داشته به طور مفصل و جو انتقادی سایت شکستها بلد میشن ولی این دلیل بر با جان و دل نجنگیدن بچه ها نیست که اتفاقا خبرها و تصاویر واصولا شناختی که خصوصا بعد از شهادت از بیشتر شهدا و خانواده هاشون دریافت میکنیم و اصلا اینطور بگم به عمل درآوردن تصمیم رفتن به موقعیتی چون سوریه که در مصاحبه ی جانباز عبداللهی بود که واقعا صحنه ی نبردش هولناک تر از جنگ ایران و عراق هست چون مطمئن نیستی فردا صبح که پا میشی سرت روی گردنت هست یا سینت! مطمئن نیستی طرفی که کنارشی جاسوسه یا دوست. دوستی که دیروز ابراز محبت میکرد فردا در جبهه ی مقابل داره گرات را میده، هیچ قانون و قاعده ای بر خلاف همون قواعد نصفه و نیمه صلیب سرخ زمان جنگ وجود نداره، طرف های مقابلت مشتی خونخوار هستند و نه سرباز و کلی دلیل دیگه خودش نشان از شجاعت داره به اندازه ی کافی ....

  احتمال هرگونه اقدام از جمله انتحاری، انفجاری از راه دور و حتی توپخانه  ای با توجه به بیانیه هست. به نظر میرسه ممکنه بعد از قرار دادن حزب الله در لیست تروریستی از سوی اعراب در دو نهاد عربی راه را برای اینطور اقدامات خودشون هموار دیدند و به نظرم امکان اینکه این کار یک همکاری مشترک بوده باشه خیلی زیاده. به نوعی یک انتقام و عقده گشایی چندین ساله ی حکام عربی از حزب الله که در تمام این سال ها مثل خاری در چشمشون بوده. چه سال های قبل از بحران سوریه که همواره سرکوفتی براشون بوده از سوی افکار عمومیشون و چه بعد از وقایع که بزرگترین مانع در نحقق اهدافشون. اطلاعات هم که به هر حال هم سمپات های داخلیشون بوده، هم دستگاه های اطلاعاتی کشورهای دوست و دشمن حزب الله از کویت گرفته تا قطر و ترکیه و هم برخی خائنان سوری در همه ی ارگان ها و حتی نفوذی هایی که جدیدا با افزایش بی سابقه ی فعالیت های عربستان با تهدید و تطمیع برای چنین اهداف خاصی به خدمت گرفته شدند.   یقینا این ترور هم در کوتاه مدت از لحاظ روانی بر جبهه ی تروریستها تاثیر مثبت میزاره و هم ممکنه در جبهه ی خودی تاثیر منفی بزاره. باید مراقب غافلگیری باشان نیروهامون.

  فعلا در بزمی بی نظیر سر می کنند. به قول اون خاخام صهیونیست و به مضمون قول علی کریمی، به گمان این هستند که "خدا بغلشون کرده" و حزب الله که حکام عرب خوشحال و بخشی از لبنانی ها و اروپا و امریکا و اصراعیل که فکر می کنند الان بی یاورترین گروه منطقه است و پس در نتیجه آسیب پذیرترینشون. معلومه این رژیم به شدت هرگونه اقدام اطلاعاتی را پیش بینی کرده و راه های انجامش را بسته که اینچنین راحت هر کاری میخواد میکنه. حزب الله به نظر تنها امکان پاسخ نظامی را داره که خب این تصمیم، تصمیم راحتی نیست. هم به نظرم مطلوب اصراعیل هست چون مدت هاست که به دنبال این بهانه است تا در این وضعیت حزب الله باهاش درگیر بشه و هم اینکه تصمیمی است شاید حیاتی در پیروزی یا شکست با تبعات بسیار.   ولی خب این تصمیم حالا فقط منوط به لبنان نیست و شرایط جبهه ی سوریه را هم به کلی تغییر میده. دیگه مثل 2006 نیست که اصراعیل در جنوب لبنان با کمبود هدف و بیشبود! بمب روبرو بشه و هر نقطه ای از سوریه که نیروهای حزب الله حضور داره و قطعا تمام مواضع مقاومت زیر آتش این رژیم قرار میگیره و اونوقت تمام این پنج سال مقاومت هم به خطر میفته. شاید اگر تصمیمش فقط خودش را تحت تاثیر قرار می داد مدت ها پیش پاسخ داده بود.

شهید مصطفی بدرالدین    

  توانش را نداره. به نظر نه ابزارش را با توجه به موقعیت مزخرف قرارگیری دمشق و مع الوصف فرودگاه دمشق که فعلا مطمئن ترین راه ورود به سوریه است را با توجه به مهمات دورایستا داره و نه اینکه جسارت درگیری با اصراعیل را که با موقعیت فعلی چندان هم عجیب نیست. احتمالا حزب الله و ایران هم دیگه به وضعیت خاص دمشق آگاه هستند و شاید حضور فرماندهان به بیشتر از چند ساعتی اطراف فرودگاه برای مهیا شدن شرایط انتقال محدود نشه. ولی نکته اینجاست اصراعیل از همین چند ساعت هم استفاده میکنه. به نظر حلب! بی خطرتر باشه از دمشق برای ایران و حزب الله و فرماندهان ارشدش در قبال تجاوزات اصراعیل.     واقعیتی است. نکته اینجاست با این جامعه ی جهانی دربست مدافع اصراعیل شما در قبال اقدامات اطلاعاتی اینچنینیش و اصل مضحک "عدم رد یا تایید که کل اروپا و امریکا کاملا در مورد اصراعیل پذیرفتنش" باید اقدامات اطلاعاتی هم انجام بدی و اگر در قبال این اقدامات، اقدامات نظامی کنی دیگه با این رژیم طرف نخواهی بود و به قول برخی: اقدامات تنش زای مستوجب مجازات، مرتکب شدی.   و آیانکته ی عجیبی است که در برابر اصراعیل ما در موضع اقدامات اطلاعاتی محدود هستیم؟؟ به اندازه ی مزدور ایرانی و سوری و لبنانی و اروپایی و ...، مزدور اصراعیلی در اختیار داریم؟؟ امکان استفاده از گذرنامه های اروپایی را به هر نحوی در هر کجای دنیا داریم؟؟ امکان همکاری گسترده با سازمان های اطلاعاتی بزرگترین قدرت های جهانی را داریم؟؟ مجهز به ابزار تکنولوژیک پیشرفته ی روز دنیا هستیم؟؟ از خبررسانی هزاران عامل اطلاعاتی اجیر شده، تهدید شده، تطمیع شده برخورداریم؟؟ یا جدیدا از همکاری داوطلبانه و پیش دستانه و ملتمسانه!! و .. ده ها حاکم عربی و شهروندان عربی و ترک و اذربایجانی و کرد و فارس بهره میبریم؟؟

شبکه خبری المیادین دقایقی پیش در خبری فوری از شهادت "سید مصطفی بدرالدین" فرمانده کل شاخه نظامی حزب الله در حمله هوایی بمب افکنهای اسراییلی به فرودگاه نظامی دمشق سوریه خبر داد.   بنابر این گزارش، حمله هوایی به محل استقرار وی در منطقه حاشیه فرودگاه نظامی دمشق صورت گرفته است که طی آن این مقر منهدم و فرمانده شاخه نظامی حزب الله به همراه گروهی از همراهانش به شهادت رسیده است. شهید مصطفی بدرالدین برادر همسر و جانشین سردار شهید "حاج عماد مغنیه" فرمانده شهید شاخه نظامی حزب الله بود. این شهید طی 30 سال گذشته از سوی سازمانهای جاسوسی اسراییل، امریکا و انگلیس تحت تعقیب قرار داشته و بارها از عملیات های ترور جان سالم بدر برده بود. شهید مصطفی بدرالدین فرمانده جهادی حزب‌الله لبنان سال گذشته در دیداری خصوصی به یکی از فعالان رسانه ای لبنان گفته بود : وظیفه من تلاش برای مقابله با تمامی پروژه‌های آنها است و من فعالیت در لبنان یا سوریه یا هر عرصه دیگری را غیر از  رسیدن به شهادت یا در دست گرفتن پرچم پیروزی رها نخواهم کرد.   مشرق   |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||   تقسیم کار خوبی صورت گرفته. اصراعیل فرماندهان ارشد حزب الله و نیروی شبه نظامی حاکمان عربی و ترکی بدنه ی حزب الله. علاوه بر نگرانی از شهادت خود شهید، همراهانش هم هستند. قطعا همراهان ایشون با این درجه افراد عادی نبودند و شاید بشه برای حزب الله و خودمون تنها دعا کرد. خصوصا با دشمن کثیفی چون اصراعیل.   میشه گفت یکی از بزرگ ترین دستاوردهای اصراعیل از جنگ سوریه بوده تا به حال. هر چند منفعت های اصراعیل در این جنگ بیش از این ها بوده ولی جولان راحت در سوریه و هدف قرار دادن هر چیزی که دلش می خواد اون هم با این اطلاعات گسترده ای که در اختیار داره بزرگترین عقده گشاییش از حزب الله هست که در لبنان نتونسته بود اونطور که میخواد انجامش بده. از الان باز نمیشه انتظار داشت از حزب الله که پاسخ  بده و ال کنه وبل. در شرایطی که حزب الله داره و فشاری که داره تحمل میکنه و این همه جبهه و این همه طرف های درگیر خصوصا جنگ سخت حاکمان فاسد عربی علیهش انتظار داشته باشیم که با اصراعیل هم وارد یک درگیری گسترده بشه ( همونطور که یک بار اشاره کردم قطعا اصراعیل در طی این جنگ سوریه قبل از به اینکه پایان برسه، فرصت درگیری با حزب الله در لبنان را از دست نخواهد داد و نابودی کامل و یا تضعیف شدید حزب الله را با دستان خودش انتظار میکشه در وضعیت ایده آل فعلی و تنها منتظر زمان مناسب و بهانه ی غرب توجیه کن هست. هر چند واقعا به هیچ بهانه ای نیاز نداره و این رژیم خاک اروپا را هم میتونه هدف قرار بده و بعد شرایط را به کمک امریکا ارام کنه. تا به حال کم برای پیشبردش نقض قوانین اروپا را نداشته.) انتظار واقع بینانه ای نیست.   خداوند این شهید را رحمت کنه. به همراه همراهانش و محافظ باقی حزب الله باشه. هرچند میشه ناراحت بود از تدابیر حفاظتی ولی به هر حال یک فرمانده نظامی که نمیتونه پنهان باشه. معلومه نیاز بوده که در سوریه حضور داشته ولی نکته اینجاست که در دل دشب و قلب دمشق و در سکوت کامل هدف قرار گرفتن شاید چاره ای دیگه نبوده. دشمنی که مجهز به انواع اطلاعات، کمک ها، تکنولوژی ها، خباثت ها هست به هر حال همونطور که شهید مغنیه را در اوضاع آرام سوریه ترور کرد، شهید بدرالدین را هم در این موقعیت مناسب و اوضاع ترور کردنش براش کار سختی نیست. اون کمی سخت تر و اطلاعاتی تر و این راحت تر و نظامی تر.

  نکته ای که قبلا هم اشاره شده بهش در فوروم و مهمه اینه که این فقط مشکل مختص نیروهای نظامی نیست. مشکل تمامی ارکان جامعه ی ایرانی هست. از جزء کوچک شخص و خانواده بگیر تا تمامی ارگان های دولتی و حتی خصوصی که عجیب هست چون به هر حال این عدم تکیه بر تحقیق و برنامه ریزی و بررسی شکست ها و پیروزی ها و در نتیجه تدوین راهکارهای جدید باعث ضرر مالی براشون میشه.   برای افرادی چون اعضای این فوروم مثلا در بخش نظامی ( و هر گروه تخصصی دیگه در سایر موضوعات ) قطعا این مشکلات به چشم میاد و مثلا در یک فوروم پزشکی از تفاوت های اقدامات ما با سایر کشوها نقد میشه و یا در یک انجمن خودروسازی، یک مجله محیط زیست و ...   ولی در بحث ما یعنی بحث نظامی چون این اشتباهات و درس نگرفتن ها ابعاد ممکنه تراژیک و خطرناکی گاهی به خودش بگیره و از طرفی مواجه هستیم با بخشی از جریان نظامی یک کشور که رجزخوانی نظامی هست ( حالا از طریق رزمایش، نمایش دستاوردها، سخنرانی، حریف طلبیدن (خصوصا کشوری که دائم تهدید نظامی میشه) یقینا این میشه که عصبانیت ها و ناراحتی های دوستان هم بیشتر بشه.

  مجروحی چیزی حمل نمی کنند یا عقب نمی کشند؟ در خاطرات پایین که میزارم نشون میده دشمن چقدر با حوصله و هدفمند و احتمالا با وقوف به تلفات گیری هرچه بیشتر از متحدین سوریه داره عمل میکنه.                   این تنها گوشه ای از واقعیات سوریه است. النصره و باقی تروریستها لااقل جاسوس و نفوذی به معنایی که اینور در ترکیب رنگارنگی از نیروها وجود داره بین خودشون به اون صورت ندارند. و ده ها مشکل دیگه. کاستی ها سر جاش و کم کاری ها هم همچین و اشتباهات هم غیرقابل کتمان. ولی جبهه ی سوریه یک جبهه ی معمولی نیست. شاید اگر یک طرف فقط خود نیروهای نظامی ایران بودند باز شرایط کلی فرق می کرد تا این ترکیب فعلی و ناهماهنگ.

بنش مگه همون همسایه ی فوعه و کفریا نیست که در تمام طول محاصره تقریبا از هر نقطه ایش یا طراحی عملیات میشه به سمت این دو شهرک و هربار کلی شهید و زخمی میدن ( توجه کنید این منطقه همسایه ی این دو شهرک بوده، ساکنان این دو شهرک چیزی جز بقا نمیخوان، محل زندگیشون هست، حتی بهشون اجازه داده نمیشه خارج بشند از خانه و کاشانشون و آوارگی را هم حتی حق ندارند ) و یا ازش کلی خمپاره و موشک به سمتشون شلیک میشه. مگه در نبرد با کردها در شمال حلب تصویر واضحی از قراردادن لانچر تاو روی بیمارستان اون منطقه و شلیک به سمت کردها پخش نشد؟ مگه رفتار به اصطلاح مردم برخی مناطق چون حلب با اسیران و سربازان سوری و کشتار اون ها تا به حال پخش نشده؟   باید تعریف دقیق تری از غیرنظامی در نبرد سوریه داشته باشیم. نمیشه هم مردم فوعه و کفریا و مثلا طرطوس و ... را ( زنان و بچه ها و پیرمردانی که سلاح به دست ندارند و بقیه هم احتمالا اگر مجبور نبودند لااقل در شهرک های خودشون سلاح به دست نمیگرفتند ) غیرنظامی نامید و طبق عکسها برخی وحشی های حاضر در برخی شهرکهای در دست النصره را هم غیر نظامی نامید و بعد رفتار یکسانی را با هر دو خواهان شد. قضاوت هم نه بر مبنای هیچ چیز دیگری که تنها بر مبنای رفتار با اسیران و گرفتارها را فرض میکنیم. ( حالا اون رفتار وحشیانه به هر نیتی که میخواد باشه )   هر چند در جنگ تلفات غیرنظامی طبیعی است ولی حمله به بیمارستان و مدرسه و .. قاعدتا به هیچ وجه اخلاقی نیست. حالا اگر از سطح معانی زبانی خارج بشیم آیا مدرسه و بیمارستان بنش، بیتشر مدرسه و بیمارستان هستند؟! بله در زبان مسطح! بیمارستان و مدرسه هستند ولی .. از دو جنبه قابل بررسیه: اول اینکه واقعا در شهرک بنش فعلی، با مختصات خاصش، تحت سلطه ی یک گروه که سازمان ملل تروریستی میشناسش، هر روز از هر نقطه ایش به دو شهرک محاصره شده گلوله و خمپاره شلیک میشه، مردمان عادیش هم در تصاویر معمولا حالت تهاجمی و خصمانه دارند، نقش مهمی در محاصره ی دو شهرک غیرنظامی را داره و این که به نظر نمیرسه مردمش هم بر خلاف مردم دو شهرک فوعه و کفریا مجبور به ماندن در شهرکهاشون باشند، آیا این در شهرک با این مختصات نقش بیمارستان و مدرسه، نقش یک بیمارستان و مدرسه است؟؟   حالا با این توصیفات دوم فرض کنید دشمن شهری از کشور شما را محاصره کرده، برای تداوم حمله و تسخیر و کشتار رسمی! مردمان شهر پایگاهی در نزدیکیش دایر کرده، وسط پایگاه هم یک درمانگاه دایر کرده که این درمانگاه به یک سری از خائننین محلی که سرویس میدند به دشمن هم از روی اسنان دوستی!! خدمات درمانی ارائه میده. آیا حمله به این درمانگاه توسط کشور مورد حمله قرار گرفته در وسط پایگاه دشمن اخلاقی محسوب میشه؟!!