شرایط ارتباطی و زمانی با جبهه ی جنوب حصوصا خان طومان و حتی العیس طوری هست که نیرو اعزام کنه از اون نقاط؟ ( با توجه به اینکه ارتباطش در شمال با مرز ترکیه قطع شده ) یا نقاط پشتیبانی نیرو از داخل حلب و اطراف داره به اندازه ی کافی؟ اگر بشه از اهمیت این منطقه براشون برای کاهش فشار روی العیس و جبهه ی جنوب و حتی فراهم ساختن حمله ای جدید در اون مناطق استفاده کرد خوب میشه. هر چند الان هم اون پاتک ناموفق به اندازه ی کافی مجبورشون میکنه در اون نقاط نیروهاشون را حفظ کنند.

داستان زرد ارتش خوبه سپاه بده! یا بالعکس مدت هاست لااقل برای این انجمن پایان یافته تلقی میشه. وقتی صحبت از فلان ناو نیروی دریایی خوبه فلان سلاح سپاه بده میشه یا بالعکس داره در مورد نیروی نظامی ایران صحبت میشه. همونطور که در ارتش و سپاه دو یگان و نیرو ممکنه با هم اختلاف سطح داشته باشند در نیروی نظامی ایران هم ممکنه اختلاف سطح بین بخش های مختلف وجود داشته باشه. مثل اینکه یکی در ارتش علاقش نیروی زمینیه و دائم از اون و تجهیزاتش تعریف میکنه و یکی دیگه هم عاشق نیروی هوایی و از دستاوردهاش تعریف میکنه.   داستان واضح اختلاف افکنی بین سپاه و ارتش برای گرفتن ماهی کشاندن مثلا ارتش به سمت در مقابل انقلاب قرار گرفتن انقدر لوس و بی معنی و مضحک شده که به درد همون پیرمردهای شبکه های لس انجلسی میخوره! ارتش از سپاه عزیزتر و سپاه از ارتش عزیزتر. وقتی در شرح وظایف دو نیرو تفاوت هایی هست قطعا در اداره و سازمان رزمشون هم تفاوت هست. کمبودها و برتری های هر کدام هم دلایل متعدد مالی و مدیریتی داره که هیچ ربطی به خوب بودن و بد بودن ذاتی دو نیرو یا محبوب بودن و غیر محبوب بودنشون نداره.   خلاصه شاید در برخی مواقع اصلا تنها یک تبلیغاتچی در دو نیرو هست که سبب تعریف از یکی میشه و نقد از یکی دیگه. ( منظور کسی که مسئول رسانه ای مثلا رونمایی هاست ). تا این حد ساده و نیاز به فلسفه بافی هم نداره این موضوع. همونطور که گفتم مگه کسی در ارتش ناراحت میشه به  نیروی زمینیش نقد میشه از نیروی دریاییش تعریف؟!! به همین منوال در کلیت نیروهای نظامی نقد یکی و تعریف از دیگری هم دقیقا مشابه همین سبکه.

  کاور استتار تانک آماده برای استفاده. خاکریز مناسب برای در امان ماندن از موشک های ضد زره. این که این ها به صورت جزیره ای و بومی فقط دارند میجنگند دور از ذهن به نظر میرسه. آموزش ها شون به نظر دقیق میرسه و کنترل شده.

با خالی شدن نیروها از جبهه ی جنوب حلب در مقطعی، احتمالا خطوط دفاعی با نیروهای کم تعداد تری در تلفیقی از نیروهای زبده ی ارتش و نیروهای کم تجربه تر مقاومت نظیر فاطمیون و بسیج سپاه آرایش گرفتند و در هفته ی گذشته هم با هجوم اولیه به شهرک العیس و شهادت تعدادی از سپاهیان به نظر میرسه تمرکز نیروهای باقی مانده هم اونجا بوده. ولی النصره و باقی تروریستها در چند روز گذشته بعد از العیس خطوط درگیری را به شدت گسترش دادند و همین شاید نیروها را مشغول کرده. با این شرایط جدید روسیه ( معلومه تا قبل از مشخص نشدن نتیجه ی مذاکرات قصد جدی ای نخواهد داشت برای مداخله ی آشکار و بعدش هم معلوم نیست ) و ارتش سوریه که یا جای دیگه ای مشغوله و یا همونطور که اشاره شد جبهه ی جنوب را کلا علاقه ای به حضور گسترده درش نداره، کم تعداد بودن نیروهای ما وقتی خطوط درگیری گسترش پیدا کنند و از پشتیبانی هوایی خبری نباشه و پشتیبانی زرهی هم محدود باشه احتمال غافلگیر شدن در خطوطی وجود داره. یک نکته دیگه تجمع تروریستها در شمال حلبه. به هر حال به خاطر اهمیت اون منطقه برای ما و شهرک های نبل و الزهرا به نظر نیروی زیادی را اونجا هم به خودش مشغول کرده. به هر حال با توضیحات امیر پوردستان که به نظر منطقی هم میاد قطعا نبرد جانانه ای لااقل کردند نیروهای قهرمان ارتش.  

  اتفاقا یک نکته که هم میتونه دال بر پی ام یو 1 بودن سیستم ها باشه و هم اینکه اگر این تئوری شما درست باشه دانگریدی انجام شده باشه خبری بود که فکر کنم مقامات دو کشور هم ذکر کردند مکررا در اوایل زمزمه ی تحویل سیستم ها بعد از دستور پوتین مبنی بر اینکه: رادارهای سستم تحویلی به ایران در حال ارتقا هستند!

  گاهی این موارد و مواردی چون شهادت جهاد و برخی کمین ها این ظن را تقویت میکنه که اصراعیل فراتر از مزدورانش و در قالب لااقل نفوذی هایی اطلاعاتی/عملیاتی در دل تروریستها به همراه سیستم های مدرن جمع آوری اطلاعات در سوریه به خوبی جا باز کرده برای خودش که یکی از اهدافش تنها شکار عوامل حالا ناگزیر حاضر در سوریه ما و حزب الله  از بیشترین به کمترین درجه طبقه بندی است. کافی جمع آوری اطلاعات میدانیش از طریق مزدوران و عوامل نفوذی و تروریستها را در کنار داده های پهپادی و سیستم های جمع آوری اطلاعاتش قرار بده و بعد هم تطبیقی با اطلاعات سازمان های اطلاعاتی همکار بده و اهداف را مشخص کنه و دیگه حتی نیاز نیست خودش عملیات نهایی را انجام بده، با دادن گرا به واحدهای زبده ی تروریستها ولو غیرمستقیم کار انجام میشه.

علاوه بر تمام موارد بالا نیروها در جبهه ی خودی نمیجنگن. دارند در جبهه ی دشمن و اتفاقا در خاک دشمن میجنگند اون هم با احترام به برخی فداکاری های ارتش سوریه و نیروهای محلی در بین احتمالا هر چند تعدادی کمی دشمن. نیروهایی که حضورشون برای محلی ها جدید هست و در چشم و ارزششون برای تروریست ها و حامیانشون هم روشن ( مانور تبلیغاتی و حماسی که روش میدن ) بنابراین کمین خوردن چیز خیلی غریبی نیست، به هر حال باید جا به جایی صورت بگیره ( در مسیرهای کوتاه ) و خب دشمنی که راحت میتونه در فلان شهرک به اسم ساکن حضور داشته باشه یا ترتیبات حضور شبانه ی چند نفر همراه را بده راحت هم میتونه نیروها را شناسایی و کمین گذاری کنه ( به هر حال همون ساکنان بازگشته ی کم تعداد شهرکی مثل الحاضر و .. همه دوست و اقوامی داشتند در اطراف و در وضعیت اون منطقه هم بهترین راه در میان دو منگنه ی دو طرف که جبهات دائم جا به جا میشه معامله با هر دو طرفه، یکی اینور، یکی اونور و خاصه انور چون معمولا اعدام های میدانی حول خیانت و خدمت به نظام سوریه بیشترتوش دیده میشه )   پ ن : نکته اینجاست به قول دوستان جبهه، جبهه ی مناسبی برای نوهد نیست، اگر حضورشون قراره به مانند حضور نیروهای داوطلب سپاه باشه. حضور نوهدی ها که احتمالا یک تصمیم تاکتیکی هم نبوده و بنا بر اظهار داوطلبانه نیروها بوده و اون هم به احتمال زیاد بیشتر نقش مشاوره ای و آموزشی و شاید در برخی موارد پوششی و روانی برای نیروهای کم تجربه تر و میدانی ای که بنا بر اجبار و اضطرار مثل همین هجمه ی اخیر تروریستها در جنوب بوده. ولی باز به نظر توقع همین اقدامات هم با توجه به ریسک های موجود ارزش نداره که نوهد را درشون درگیر کنیم. مگر جایی که عملیاتی -به معنای صحیح برای این نیروها- "ویژه" نیاز هست به منظور مقدمه یک عملیات بزرگ تر و مهم تر که اونوقت میشه ریسکش را هم پذیرفت و این نیروها در جای خودشون مسئولیت اقدامی ویژه را بر عهده میگیرن تا نیروهای عادی در مرحله ی بعد عملیات اصلی را شروع کنند. چیزی که فعلا طرحش در جبهه ی جنوب حلب لااقل دیده نمیشه.   هر چند با تمام این تفاسیر حتی یک خمپاره پشت خط میتونه جایی بخوره که احتمالش تقریبا صفر هست و اتفاقی بیفته که هیچ کس انتظارش را نداره.

  سلام حالا بخشی از جذابیت های فورومی به همین گمانه زنی های رسانه ای هست. قطعا عوامل بسیاری دخیل بودند در به طور مصداقی این معامله ی مثنوی هفتاد من اس-300 های ما، اشاره ای که شد به منابع در دسترس و کدهایی بود که در برخی خبرها بود و اون هم به همون طریق ژورنالیستیش. والا که اگر تنها بخشی هم از این داستان پر فراز و نشیب برای ما آشکار می شد احتمالا از زمین تا آسمان ممکن بود گمانه زنی هامون را اشتباه ببینیم.   مثلا مورد دیگه ای که به ذهن میرسه و البته شاید کاملا ابتدایی هم باشه خبرهای سال های دور مبنی بر تمرینات کافی نیروی هوایی اصراعیل در یونان و با سامانه ی یونانی است در اوج خبرهای حمله به ایران. حالا اگر این را در کنار فشارها و معاملات پشت پرده ی روسیه بزاریم و سفرهای پی در پی مقامات این رژیم به روسیه که در یک مورد درست بعد از جدی شدن خبر انتقال کاملا انتقال را منکوب! کرد و این که سامانه ی یونانی هم گویا پی ام یو 1 هست، مثلا به طور ژورنالیست زردی میشه پیش بینی کرد شاید این مورد هم در رابطه با مدل تحویلی به ایران دخیل بوده. ( خصوصا اون خبر ارتقای راداری ساما نه ی تحویلی به ایران که در ابتدای صدور اجازه ی پوتین دائم بهش اشاره میشد برای این سیستم قدیمی متصورتر هست )

  خیلی حساسیت زاست. و همینطور با ریسک بالا در صورت هدف قرار گرفتن و استفاده ی تبلیغاتی امثال عربستان و حتی ترکیه توسط عواملشون. همون ارسال انبوه توپخانه و راکتی به نظرم تا حدودی مرهم هست. تجهیزات ارتش خصوصا.

  فکر کنم حالا با توجه به خبرها با اطمینان بالایی میشه گفت که این سیستمی که تحویل گرفتیم (لااقل در مرحله ی اول و قرارداد قدیمی) pmu1 هست، البته در برخی خبرها حتی حالا اشاره شده بود به pmu!! نکته اینجاست که وزارت دفاع در اون قرار دوم پس از بازپسگیری شکایت چطور تنظیم کرد شرایط را که نتیجتا به جای دست بالا را داشتن به خاطر اون شکایت و کوتاه اومدن خود روسیه در نهایت سیستم تحویلی تبدیل شد به این مثلا لااقل به جای pmu2 بودن. ( چند تا حدس هست: 1- قرار داد دوم با اطمینانی اشتباه طوری تنظیم شد که روس ها زیرش زدند و ما در نهایت مجبور شدیم به خاطر متضرر نشدن همین سیستم تحمیلی را تحویل بگیریم، 2- شرایط سایر خریدهامون شامل سوخوها و تی نود ها را منوط کردند به خرید تحمیلی این سیستم با توجه به قرار داد اولیه و ما هم از سر نیاز به سیستم های جنگنده و زرهی مجبور شدیم بپذیریم. 3- شرایط تحویل سیستمی به روزتر طبق تقاضای ایران در مرحله ی دوم شرط تحویل این سیستم قدیمی طبق قرار داد اول که به دروغ گفته شده بود به کشور ثالث تحویل شده و دیگه در دسترس نیست برای اینکه رو دستشون نمونه را طلب میکرده و کردند!! )   اگر نه و مثلا قصه ی دبه بود تحویل گرفتن همون  آنتی 2500 که خودشون زمانی پا فشاری میکردند جایگزین اس-300 بشه منطقی تر نبود؟ ( هر چند این اخبار همگی مبتنی بر گمانه زنی رسانه ها بود والا جور در نمیاد مثلا در برهه ای اگر قرار داد اولیه pmu1 بوده باشه روس ها مثلا بحث جایگزینی آنتی را به جاش داده باشند چون به نظر آنتی لااقل از پی ام یو1 بهتر بوده مگر اینکه اون زمان حدس ها این بود که به علت پی ام یو 2 بودن سیستم هاست که ایرانی ها ترجیح میدند به خاطر قابلیت هاش همین را تحویل بگیرند نه آنتی را که در جهاتی با نیاز های ما همخوانی نداشت.   باز اگر اینطور بوده و قرار داد اولیه پی ام یو2 بوده و ما به همین خاطر آنتی را رد میکردیم پس چرا  باید ما پی ام یو 1 تحویل بگیریم حالا؟!

  هر چند تلخ هست و قطعا استفاده های تبلیغاتی زیادی چه در جهت فشارهای سیاسی و چه در جهت تضعیف روحیه توسط افراد مختلف الطیف! روش انجام میشه ولی به هر حال معلوم هست که اگر قراره نیمچه فشار و امیدی برای عدم قتل عام اقلیتهای سوری توسط وحوش و حامیانشون ( که نشون دادند واقعا نه آتش بسی را خواستار هستند و نه راهی سیاسی و نه به تبلیغ حاکمان حامیشون ظلم و عدم کشتار و این خزعبلات از زبان اون ها براشون مهم هست ) حفظ باشه با این جاخالی فعلی روسیه مجبوریم ما هزینه ی بیشتری بدیم.   ولی حالا با ورود ارتش در کنار سپاه هر چند محدود اولا تیر برخی در اختلاف افکنی عامی! بین طرفداران  نیروهای نظامی ایران هر چه بیشتر به سنگ میخوره و هم امیدواریم با کمترین آسیب تجربیات ارزشمندی کسب کنند که هیچ چیز مثل یک میدان واقعی قابلیت تجربه اندوزی نداره. هر چند این میدان نطلبیده و از سر اجبار باشه.   فقط یک نکته، حالا که ورود ارتش به صورت رسمی اعلام شده و تخته گاز رفتن اعراب و ترکیه در آسیب به منافع ما و کسب منافع برای خودشون به حد اعلای! خودش رسیده، نباید از تجهیزاتی که برامون مقدور هست خصوصا راکتی و توپخانه برای جبهه ی جنوب حلب کم بزاریم. یعنی تا حد امکان انتقال تا میشه لااقل برای حفظ برتری آتش در نبود یک نیروی هوایی موثر از امکانات توپخانه ای بهره ببریم.

اوضاع در حلب خب سخت هست، روسیه که تقریبا تنها در حال سرشماری! است ( هر چند عملیات هایی هم میکنه ولی خب واضحه که نه مثل سابقه و نه احتمالا تا اواسط این ماه میلادی و بعد از نشست مثلا گفت و گوها برای خالی نبودن عریضه هم که شده کار خاصی انجام میده و بعدش هم اصلا معلوم نیست ) میمونه خودمون و ارتش سوریه. از نظر هوایی که مرثیه اش خونده شده قبلا، از لحاظ زمینی باز هم چه از نظر تعداد نیرو و چه تجهیزات زرهی ما کار خاصی نمیتونیم بکنیم با این شرایط و میمونه تجهزات ارتش سوریه  که به خاطر تعدد جبهات و گویا عدم اولویت جبهه ی جنوب حلب براشون ( به هر حال گویا چون میدونند به خاطر فوعه و کفریا این جبهه برای ما دارای اهمیت هست خیالشون راحته ) زیاد نمیخوان جدی وارد بشند و خود عامل روانی خبر خارج شدن روس ها قطعا بر روی ارتش سوریه هم تاثیر بسیار بدی به جا گذاشته.   حالا تمام این ها با تزریق روزانه ی تجهیزات جدید و نیروهای بیشتر توسط ترکیه به جبهات تروریستها و گرفتن روحیه ی مضاعف و شارژ اطلاعاتی مناسب از سمت اعراب و باز هم ترکیه را وقتی کنار هم میزاریم شرایط قابل درک تر میشه. شرایط سختی که جبهه هارا برای ما به یک میدان فرسایشی تبدیل میکنه با این استعداد اگر قرار  باشه ادامه بدیم و البته هر تصمیم دیگه ای هم با ریسک های فراوان نه تنها میدانی که سیاسی و طولانی مدت احتمالا همراه خواهد بود.

ارتش فعلا تا حدی ناظر!! روسیه! در سوریه اعلام کرده که آرایش نیروهای النصره نشان از آماده شدنشون برای حمله ای جدید در شمال حلب هست. 1200 نیرو با چند تانک و چندین خودروی زرهی. بعد مثل چند مورد اخیر به عنوان یک شمارنده موارد نقض آتش بس را شمرده! :)   با حمایت آشکار امریکا از نیروهای النصره و ارتش آزاد در شمال حلب ( احتمالا برای تعادل  در حمایت از نیروهای دموکرات و ابزار محبت به ترکیه! ) و کمبربند محکم تروریستها بدون توجه به آتش بس برای عملیات های آتی در حلب معلوم نیست آیا روسیه همچنان موضع ضعیف خودش را به هوای راه حل سیاسی حفظ میکنه؟

   البته این خبر به طور مبهمی اشاره میکنه که این مرکز جدید یک مرکز موشکی ایمن در برابر موشک های بالستیک هست.  احتمالا یک مرکز پدافندی پیشرفته خاص امریکا در حمایت از اصراعیل که حالا شاید به این خاطر که برنا مه ای خاص هست امریکا نخواسته انتقال تکنولوژی اختصاصی بده و مرکزی هست با مدیریت خود ایالات متحده و شاید پدافندی اختصاصی برای ذخیره ی اتمی! اصراعیل.

  خبر هنوز میان تایید و تکذیب ها معلق هست و اشاره داره به ساخت یک مرکز ایمن در برابر حملات موشک های بالستیک در مرکز اصراعیل. ولی حالا تصور این که آمریکا علاوه بر کمک های غیر مستقیم قبلیش و مستقیم ادامه دارش داره کمک های بویژه و به خصوصی هم در رابطه با مقابله ی مستقیم با برنامه ی موشکی ایران به اصراعیل میکنه چیز عجیبی نیست.  

  کردها در اون مناطق خیلی تحت فشارند. اینطوری اون ها هم از فشار روشون کم میشه و اگر عملیات موفق پیش بره دسترسیشون به شمال شرق فضا را براشون بیشتر باز میکنه. در حقیقت از احتمال کشتار کردها ها هم با روندی که تروریستها در فشار به شیخ مقصود پیش گرفتند کم میشه.   ولی نکیته اینجاست تا مثل برخی عملیات های دیگه نیروهایی از مقاومت و ارتش سوریه تجمیع نشند نمیشه امیدی داشت به نتایج عملیات. نیروهای محلی توان هجوم اون هم در اون نقطه را با اون درجه اهمیت برای تروریستها ندارند به تنهایی.

  بله، نکته ای که مورد نظرم بود بحث چرایی سو گرفتن افکار عمومی در یک قضیه هست. انتظار نیست که وقتی دو کشور با شرایط مشابه یکی در در عمل بدون دشمنی با تو و دیگری در عمل با تمام کردن دشمنی با تو با هم درگیر میشن قضاوت ما در موردشون یکسان باشه. 

  بنا به دلایلی؟!! به چه دلایلی؟ چرا باید مردم ایران طرفدار یک کشور کوچک و به شدت فقیر و بدون اثر گذاری انچنانی در معادلات جهانی باشند؟ و چرا باید ترکیه طرفدار آذربایجان باشه؟ غیر از اینه که آذربایجان اولا گاو شیر ده مناسبی بوده برای ترکیه؟ و در مقابل یک هاری مدام نسبت به ایران داشته؟ ( سیاست هاش ) و البته تقدم و تاخرش هم روشنه دوستان موارد زیادی از همکاری های نظامی با مهمترین دشمن ایران ذکر کردند ( که همین امر برای ایجاد فاصله با آذربایجان کافیه، چه برسه وقتی شرایط مربوط میشه به در اختیار گذاشتن خاک آذربایجان برای عملیات ضد ایران چه سخت و چه نرم! چه کوچیک در حد یک جمع آوری اطلاعات و چه بزرگ مثل ... ) چطور توقع هست این همه اظهارات نجزیه طلبانه و وقیحانه را نسبت به سرزمینی زخم خورده و مدام در معرض توطئه بشنویم و تحریکات و منابعی که در اختیار برخی خائنان داخلی هم قرار میگیره را ببینیم و بعد موضعمون مثل دولتمون بی طرفانه هم باشه ( سیب زمینی هستیم مگه؟! :) )   حرف برای گفتن در این رابطه زیاده. قطعا مسئولان ایرانی هم حرف برای گفتن زیاد دارند و الهام و باباش هم شرایطشون روشنه و از کوزوو بگیر تا حماس و افغانستان و ... هم شرایط ما هم روشنه و چیز غریبی نیست گاز گرفته شدن دستمون بعد از تمام کمک ها.

  دوست خوبم، قطعا در رذیلت و بدذاتی امریکا شکی نیست، داره منافع خودش را به همراه همپیمان اصلیش را به شکلی کاملا افراطی و بیش از حد نیاز حتی داره تامین میکنه. مهم اینه طوری بازی کنیم که با همین یک مهره در برابر تمام مهره های طرف و تازه مقداری مهره ی رزرو! دیگه خودمون را در معرض کیش و مات لااقل قرار ندیم. این که باید و باید روی پای خودمون بایستیم و این همه به قول و تعبییر دوستان و به لحن خودمون همین چار تا دونه موشک لختمون را این همه برشون تاکید داریم و حساسیم و معتقدیم فلان لبخند و یا فلان تعبییر و پیام دوستانه غرب فریبی بیش نیست و قصد همون چیزی هست که برخی دوستان به صراحت میگن و تا غرب مجبورمون به تایید نکنه ول کن نیست برای همینه. ولی فراموش نکنیم خریدهای گذشته را ، شاید یک زمانی طرف فقط ابزار فشار سیاسی را داشته باشه که در اونصورت به هر حال هزینه ای هم متحمل میشه و باید باجی را هم به طرفی که فشار بهش میاره بده تا قراردادی را کنسل کنه و اصولا باید با تلاش بیشتری کار کنه ولی زمانی هست که خودمون یک مبنای قانونی در اختیارش میزاریم که در اینصورت هزینه های طرف مقابل میفته بر دوش ما و باج هایی که باید به یک طرف دیگه بدیم تا اگر فرض خیلی سخت محدودیت های قانونی را هم برامون دور زد باز با کلی منت و درخواست چیزی را تحویل بده.   بعد تازه تمام این نقدها حالا جاشون اینجا نیست، عدم صداقت و فریب و خدای نکرده بهره برداری مقطعی و سیاسی کاملا در تضاد با مناع ملی است که نگران کنندست که وقتی دائم بر سندی که چندین بار این تعبییر آقای اعلمی اصلاح طلب را ذکر کردم که میگه در شرایط عادی کشور قطعا یک خیانت محض محسوب میشد و در شرایط تحریم ها نهایتا سندی است از سر ناچاری و کاملا اجباری و حداقلی به یک معجزه! شاهکار و سند تاریخی تعبییر کنیم که حتی این هم مهم نیست و نگرانی نداره چون مشخص هست یک تبلیغاتی است که خب بسته به صداقت دولت ها در همه اون ها وجود داره کم و بیش؛ اونجا نگران کنندست که این شیوه تبلیغ میشه برای قدم های بعدی، ازش به عنوان الگو یاد میشه برای تصمیمات بعدی، این نگران کننده که نه، ترسناک میشه اونوقت :)     البته این موارد قبلا و زمانی که نیاز بود بحث شده و میتونید مراجعه کنید به تاپیک های مربوطه. ولی اولا قطعنامه مربوطه مشروطه!، اگر قرار بود ادامه داشته باشه که الان اراک هم بتنی! نشده بود، ماشین ها هم سر جاشون بودند، برخیشون هوا را غنی سازی نمیکردند، بازرسان در ایران نبودند، دوربین ها آنلاین نبودند، مواد اکسید نشده بود و چه و چه ... اون بدون محدودیت زمانی ادامه داشت و ما هم بدون محدودیت زمانی و ماشینی و بتنی و دوربینی و جاسوسی و اکسیدی داشتیم غنی سازی میکردیم. بعد هم در مورد فشنگ!! و " به گور بردن" یک بار دیگه قطعنامه ی خصوصا مربوطه را مطالعه کنید. سوما اصولا تمام افتخار این بوده و چون پتکی بر سر منتقدان که هزینه ی سنگینی که دادیم ( به زعم منتقدان البته والا که چارتا تیر و تخته را پلمپ کردیم ) حاصلش رفع کلیه ی تحریم های هسته ای بوده، حاصلش لغو قطعنامه ها بوده، حاصلش شرایط یکسان و برابر و پایاپای بوده، حاصلش قدم های متوازن و یک زمان بوده، حاصلش عدم عبور از خطوط قرمز بوده و چه و چه ...   در نهایت بعد از 5 سال و در این خلال و هزاران اتفاق و با این روند پیش گرفته شده و صدها مجهول دیگه، اگر بودیم و تحریم های جدید به ده ها بهانه ی جدید که طبق صریح برجام غیرقانونی است محدودیت های بدتری بوجود نیومده بود اونوقت میشه در برابر نقدهایی که دادیم و چک های 5 ساله و 8 ساله که در اصل نباید وجود میداشت چون "تحریم هسته ای" بودند، بیشتر صحبت کرد.

مگر به صراحت و به صراحت نه توسط ایرانی ها و نه اروپایی ها و نه یک بار که چندین بار تاکید نکردند آمریکایی ها که با برجام ما تحریم های غیر هسته ای را رفع نمیکنیم ولی تمام تحریم های مربوط به هسته ای رفع میشن؟ مگر تاکید و افتخار مکرر تیم ایرانی بر این دستاورد نبود؟ تحریم تسلیحاتی ایران ذیل کدام تحریم ها قرار میگیره؟ البته جای این انتقاد الان نیست، زمانی گفته شد و حواله داده شد به اینکه ممنوعیت نیست، محدودیته و حالا میبینید. این نقص قطعنامه ای است که تحریم ها را به نوعی با هوشمندی غیر مرتبط با برجام در خودش حفظ کرده.

  خط شلوغیه! پس. البته یک بار هم عربستان لنجی را متوقف کرد اون اوایل که اصلا از سرنشینانش هم معلوم نشد خبری شد یا خیر. با چند سلاح ضد تانک که بیشتر محموله ی لنج به پیش نمایش انواع سلاح شبیه بود تا یک محموله ی غنی و هدفمند.  تحریم ماهان هم بیشتر به خاطر همون اقدام به فرود هواپیمای ماهان بود در فرودگاه صنعا که معلومه یادشون نرفته و حالا به بهانه های بچگانه ای چون امنیت خطوط و سلامت مسافران متوسل شدند.

کلاشینکوف؟! شاید کشتی ایذایی را کشف کردند!! :) اون یکی راه خودش را رفته!!   احتمالا لنجی چیزی بوده!  پیشکشی امریکاست لابد پس از پلیس جهان نامیده شدن؛ برای محمد بن سلمان! :)

از اداره کل سوم 312 به سازمان اطلاعات و امنیت کشور تاریخ: 2536/12/28 شماره: 312/9786   به نحو مقتضی به اختلافات موجود بین فارس ها و ترک ها دامن زده و از این جریان به طور مطلوب بهره برداری و نتایج حاصله را اعلام.   ثابتی   امنیت داخلی توسط منابع و عوامل دیگر نسبت به پیاده کردن این دستور اقدام شود. 12/29   به روایت اسناد ساواک مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات صفحه 411

  اتفاقا حضور در یک جبهه ی واقعی و دیدن شرایط نبردهای سخت بعد از مدت ها شاید کمکی به بیداری برخی مسئولان امر در این زمینه بکنه تا تغییراتی ایجاد کنند، ولو در حد بهبود سلاح های انفرادی. حالا البته مثاله ولی مثلا شاید نیروهای نظامی ایرانی هیچوقت حالا حالاها با اینکه حزب الله تجربش را داشت و حماس هم در مقطعی به فکر کار جدی روی جمر ضد موشک های زرهی و یا این دست سیستم ها در عمل نمیفتادند ( در تئوری قطعا همیشه سناریوهایی هست ولی در سیستم شرقی و خصوصا ایرانی معمولا باید اتفاقی بیفته تا به مرحله ی عملیاتی برسه. دستور محکمی، توبیخی، حادثه ای، یا احساس نیاز فوری و شدیدی اون هم بعد از کلی گذشت زمان یا حضور شخصی مثل شهید طهرانی مقدم که کارش بر مبنای روتین یک کارمند نیست و کار خودش را بر اساس اعتقادش داره انجام میده )

ابعاد جنگ سوریه و پشت پرده های شروع و ادامه و گسترشش شاید هیچوقت روشن نشه ولی چیزی که وجود داره قطعا چه نیروهای القاعده و چه خصوصا داعش و چه معارضین تروریست سوری هیچ یک با چیزی که مثلا در مورد گروه های شبه نظامی دیگه در مقاطعی تشریح میشه قابل مقایسه نیستند. کمک ها، خصوصا هدایت اطلاعاتی این گروه ها بر خلاف  نمنونه های مشابه در منطقه در دوران معاصر، اولا محدود به یک کشور و چند کشور نیست و  منفرد و تجمیعی کمک های بسیاری بهشون میشه قطعا و دوما به خاطر وضعیت بسیار آشفته و تعدد عجیب و غریب نیروهای این گروه ها نفوذ و عوامل نفوذی و اطلاعاتی که شاید غیرمستقیم هم هدایت هایی صورت میدند در این گروه ها بسیار قابل توجه هستند احتمالا. اصولا منافع گسترده ای که اینبار این گروه ها برای کشورهای متعدد منطقه تا کشورهای فرامنطقه ای دارند سبب میشه در حد توان هرگونه کمک حتی با عبور از برخی خطوط قرمز به این دسته ها بشه. صورت کارزاری که ما میبینیم جنگی است شلخته میان نیروهای ارتشی فرسوده و زخمی و گرو ههای بسیار اندک همپیمانش که از فرط محدودیت های لجستیکی و مالی و نفراتی و مضیقه های تحریمی و کارشکنی و اطلاعاتی و در نهایت تنها متکی بر خود بودن با گروهی دمپایی پوش ده هزاران نفری گسیل شده از تقریبا تمامی جهان به سوریه و با کمک های نظامی خاص؛  ولی باطن و پشت پرده ی این نبرد قطعا در قسم اول همونی هست که گفتم (  نیروهای ارتشی فرسوده و زخمی و گرو ههای بسیار اندک همپیمانش که از فرط محدودیت های لجستیکی و مالی و نفراتی و ... ) ولی در مقابل نیروها و اطلاعات و لجستیک و کمک های مالی و نفراتی و توان نیروهای ویژه و احتمالا صدها نفوذی هدایت کننده و حامی های رسانه ای و دوپینگ های مقطعی که درون اون دمپایی پوشها حل شدند!! و این جداست از احتمالا برنامه های چند دهه ای اطلاعاتی و سیاسی و مسیر دهنده ی فکری عده زیادی که مثلا در ظاهر در مدارس عربستانی مشغول تحصیل علوم دینی بودند چه در کشورهای عربی و چه در کل منطقه و جهان ولی در باطن با اطلاع سیستم های کشورهای میزبان آمادگی برای پرورش بدل چیزی که ما ازش به عنوان "مقاومت" یاد میکنیم.   گروه هایی که در به ظاهر اهداف!، شعارها، برخی اصول و رسانه ای و حتی ظاهری شبیه گروه های مقاومت بودند ولی در باطن درست نقطه ی مقابل این گروه ها و پاک کننده ی تمام بروز و ظهورشون بودند.