نکته اینجاست که طبق تشریح صریح قطعنامه، ایران برای خرید سلاح های متعارف اعم از توپ و خودروی زرهی هم حتی باید مورد به مورد رضایت شورای امنیت سازمان ملل را جلب کنه در طی اون 5 سال محدودیت فروش سلاح و البته قطعات یدکی به ایران. مشکل طی این 5 سال برزیل و آفریقای جنوبی و فرانسه نیستند. مشکل اینجاست که آیا شورای امنیت سازمان ملل جلب رضایت میشه در این موارد؟ شاید برای نشان دادن نرمش دروغین و ظاهر سازی مثلا رضایت به خرید تعدای قطعات یدکی و تسلیحاتی چون خودروی زرهی و توپ بدند ولی سخته انتظار داشته باشیم مجوز خرید جنگنده و تانک (فرضا اگر خودشون هم راضی باشند) اون هم از نوعی که قطعا اعراب فشار خواهند اورد به امریکا و انگلستان و فرانسه که مخالفت کنند باهاش با دادن باج هایی را بدند به ایران.   برای همین تو این 5 سال باید رویاپردازی نکرد ( هر چند همه چیز امکان داره و باید سعی خودمون را بکنیم ) و از هر طریقی بازدارندگی را در برابر عربستان و اعراب حاشیه ایجاد کنیم. در کنارش طی مدت این 5 سال میشه مذاکرات را پیش برد، مبالغی پرداخت و در صف انتظار بود که لااقل با پایان 5 سال ( اگر برجام هنوز پابرجا بود) تحویل بلافاصله شروع بشه و دیگه منتظر عقد قرارداد و خط تولید و .. نباشیم. (اون هم با کشورهایی جز کشورهای غربی چون امیدی نیست که اولا اونها تو این 5 سال قراردادی ببندند و دوم اینکه بعد از پایان محرومیت 5 ساله هم اصلا معلوم نیست راضی بشند به فروش و نمیشه زمان را فدای "اطمینان صد در صد" غربی ها از پیشرفتن همه ی امور طبق نوشته ها و قوانین و روال اداری! کرد.

  روسیه دیدیم که در رابطه با اس-300 که یک سامانه ی دفاعی است چه بازی ای درآورد و حتی پس از فرمان بلامانع پوتین باز هم تا حد ممکن تحویل رسمیش را تا روز اجرای برجام به تاخیر انداخت. بنابراین با توجه به محدودیت 5 ساله ای که در قطعنامه شورای امنیت پذیرفتیم و با توجه به اینکه جنگنده یک سلاح حساس و هجومی محسوب میشه به نظر دستیابی و خرید جنگنده یا لااقل تحویلش در این 5 سال غیرممکن هست از کشورهای شرقی و بعد از اون هم حتی کشورهای غربی را به نظر باید از فهرست خرید خارج کرد چون تمایلی نخواهند داشت.   بنابراین در مقابل این افسارگسیختگی مشکوک خصوصا عربستان و تهدیدات بالقوه ای چون پاکستان باید چاره ی دیگه ای برای بازدارندگی موقت فعلا تو این پنج سال با هر گزینه ی دیگه ای اعم از اقتصادی و اطلاعاتی و نرم و سخت و ... اندیشید و ناگفته پیداست گزینه هایی چون "افسوس" "پشیمانی" "ناسزا به گذشته و حال" و "تاسف" و "دیگه هیچ کاری نمیشه کرد چون راه های طبیعی را همه جوره بستند" جزء علاج واقعه نیست..

  احتمالا این هادی را نمیگفتی؟! هر چند اگر همون باشه با فشاری که جیش الفتح داره میاره به زودی آزاد میشه و شاید هم مسئله چیز دیگه ای هست.     تصاویر در لینک موجود هست: مشرق

  جالبه، هر جا مرزهای دولت های متخاصم هست با سوریه، تقریبا و عمدتا تحت تصرف مخالفین و تروریستهاست. بعد اردن و ترکیه با وقاحت اعلام میکنند هیچ تروریستی از مرزهای ما به سوریه تردد نداره!! اون اوایل هر چند با مداخله ی شبه مستقیم ترکیه و اردن و اصراعیل کار سخت بود ولی ارتش سوریه از پایگاه های مرزی به شدت غافل شد که این هم حاصلش هست. گسترش تدریجی از مرز به درون کشور و ارتباط با نقاط آلوده ی داخلی.

  الف

یادمون نره به خاطر موقعیت خاص شیخ مسکین نیروی هوایی سوریه شرایط سختی را داشت که طعمه ی بهانه گیریهای اصراغیل نشه. قطعا حضور نیروی هوایی روسیه هم در جنوب و هم در شمال ( در شمال خصوصا بعد حماقت اردوقان! ) کار را برای نیروی هوایی سوریه هم حالا کم ریسک تر کرده حتی. در این مرحله که حتی واشنگتن تلویحا از مرگ علوش اظهار تاسف میکنه فرض را باید این گرفت در نهایت النصره هم با تغییر نام در زمره ی میانه روهای سوریه قرار خواهد گرفت و بنابراین هر چه قدر که زمین و شهر های مهم در اختیار ارتش سوریه قرار بگیره احتمالا در صورت صلح چانه زنی پربارتری خواهد داشت.

  این "وحشی" ها که مبدل به جانورانی ترسناک شده بودند کاش فوعه و کفریا در خطر نبودند تا همون زبدانی میشد دفنشون کرد. عجب هیولاهایی شده بودند. نفرت و توحش و کینه و خون از سر تا پاشون میبارید. اصلا هم اثرات محاصره ای درشون دیده نمیشد. بسیاری هم بینشون خارجی دیده میشد. جبهه ی جنوب حلب باز هم برای ما سخت تر خواهد شد و البته تجهیز ادلبی که به نظر جولانی هم به عنوان مقر و دژ فعلیش تا مدت ها روش نظر داره. مثل مرحله ی اول و غذاهای فاسد و نصفه و نیمه وارد شده به فوعه و کفریا و محصولات "شیک"! وارد شده به زبدانی اینبار هم اون همه ماشین صلیب سرخ و سازمان ملل مجلل!! و جمع کثیر و اتوبوس های آنچنانی برای انتقال تروریستهای زبدانی کجا ( و رفتار موقرانشون با تروریستهای زبدانی) و اون وضع فلاکت بار اتوبوس ها و ماشین قراضه ها و افراد حاضر در صحنه ی فوعه و کفریا کجا. ( هر چند بخشیش به خاطر به هر حال دسترسی های دو منطقه است ولی اگر پای سازمان ملل و صلیب سرخ در میان هست میشه از مرزهای ترکیه شرایط بهتری را فراهم کرد برای طرف مقاومت )

این شهدای اخیر که کمی تعدادشون بالا رفته، میتونه به خاطر موقعیت تدافعی در خان طومان و نزدیکی خط تماس درگیری ها باشه؟   عکسی را دیدم باز از نیروهای خودمون که در یک محیط شهری نصقه، نصفه به نظر ( یعنی ساختمان هایی در دست دشمن در فاصله ی دورتر و خودی ها هم در چنین فضای شهری ) بالای بام ساختمانی جمع شده بودند و چند تک تیرانداز منطقه را رصد می کردند. یعنی در خطر همون کلیپی که از هدف قرار داده شدن اون 23 میلیمتری توسط تاو همین چند صفحه پیش دوستان گذاشته بودند. حالا البته قضاوت های ما با توجه به یک لحظه است ( لحظه ی ثبت عکس ) و شرایط را بعد و قبلش نمیدونیم ولی لااقل اگر اجباری در این قبول خطر هست لااقل یک یا حداکثر دو نفر هم کفایت میکنه به نظر برای رصد و تحلیل ها و نقشه ریزی ها را میشه گذاشت پای بیسیم یا برای بعد.   این در مورد نفرات، در مورد امثال 23 میلیمتری ها ولی به نظر با دو نفر و حتی یک نفر هم ثروتمندان تاو! از هدف قرار دادنشون صرف نظر نخواهند کرد و چه خوب میشد از سامانه های اپتیکی براشون استفاده کنیم به جای نفرات. هر چند در جبهه ی سوریه به نظر همچنان مشکل ما و مهمترین مشکل ما بحث مالی و در نتیجه تجهیزاتی است.   پ ن: صحبت های سردار ایرج مسجدی     مشرق

  اگر اشتباه نکنم در خبری عنوان شده بود که شهید اسداللهی به همراه چند نفر برای شناسایی میرند که به شهادت میرسند، بعد همرزمان با کلی تلاش و گویا به مدت چند روز در نهایت موفق میشند با تقدیم دو شهید دیگه پیکرشون را بکشند عقب. بسیار هم محبوب هستند در بین گروه های مقاومت اینطور که به نظر میرسه.

  تحلیلی قابل تامله. ولی کمی دور از باور هست قدرت 1500 سلفی به قول شما و ناراضیان و اکثریت سنی ای که شرایط مساعدی داشتند برای پیوستن به حلقه ی این سلفی ها نادیده انگاشته شده باشند همه تنها برای ثابت کردن به غرب که حرکت یک حرکت سلفی هست و اون هم به غربی که با شناخت مکرر نشون داده مثلا براش اصلا مهم نیست عربستان خواستگاه ایدئولوژی القاعدست چون همپیمانه و ایران درست نقطه ی مقابل ولی باید در فشار باشه و محور شرارت خوانده بشه.   به هر حال اقدام عفو چه یک حرکت تبلیغی در راستای راضی کردن افکار عمومی سوریه و غرب در بحث های انساندوستانه و اصلاح طلبانه ی دولت سوریه و چه در راستای برنامه ریزانه به منظور نشون دادن حرکت های اعتراضی به عنوان حرکت های افراطی سلفی، یک شکست بزرگ برای سوریه بود در نهایت چون در هیچکدوم در حد خودش به موفقیت دست پیدا نکرد که اوضاع را وخیم تر کرد.

  امان از این عفو عمومی 2011 - گاهی به نظرم ایران را هم شاید بر فرض تحریک سوریه به این کار ( اگر اتفاق افتاده باشه ) باید ملامت کرد. هر نگاه ساده اندیشانه ای به وقایع و حرکت های تبلیغی قاعدتا به نتیجه مطلوب نمیرسه که هیچ شاید فاجعه شبیه این عفو را هم سبب بشه. بسیاری از سرکردگان تروریستهای فعلی از همین آزاد شدگان هستند. یعنی اشراف خوبی که سازمان اطلاعات احتمالا داشت و دستگیری ها رخ داد در ابتدا و با یک پیش بینی و آینده نگری و با یک حرکت غلط اوضاع بسیار پیچیده تر و وخیم تر شد. ( از اونجا که هر سرکرده تعداد زیادی افراد عادی را میتونه دور خودش جمع کنه و در حقیقت موثر واقع بشه در حد چند صد نفر )   با توجه به سفرهای متعدد علوش به ترکیه باید منتظر واکنش عصبی و تند اردوغان بود اون هم از جنس کشته شدن یک "قدیس" در سوریه توسط روسیه ی "جنایتکار" و باز مثل سنگ پاهای گذشته (اگر درست یادم مونده باشه ) قفس های انسانی ای که علوی ها در غوطه ی شرقی ساکنان درونشون بودند توسط امثال علوش، قفس های "آزادی" نام بگیرند و درهای دموکراسی لابد به سمت به اصطلاح مردم سوریه.

امروز مستندی پخش شد از شهید تقوی که فکر کنم آزاد سازی منطقه سعدیه بود. فارغ از تمام جزئیات و روایت ماجرایی که نیروها همه جایی محاصره میشند و تنها مجبورند به خودشون تکیه کنند، در تمام طول پیشروی ها شهید تقوی تنها یک چوب را که سرش پارچه ی سبز رنگی بسته بود در دست گرفته بود و در پیشانی بیشتر جوانان مسلح عراقی راهنماییشون میکرد. ( از ابتدا مستند را ندیدم و برخی موارد شاید سوء برداشت باشه درش ) . یک جا هم اشاره ای شد که چرا سلاح به دست ندارید که ایشون گفتند نیازی به سلاح ندارم. نقششون بیشتر به نظر راهنمایی نیروهای جوان عراقی بود و البته در پیشانی نیروها و دوشادوششون. خودشون هم یک جا گفتند شرایط به قدری سخت هست که بعد از آزاد سازی هر تپه مجبورم یک سخنرانی داشته باشم تا دوباره نیروها روحیه ی ادامه ی کار را داشته باشند و بعضی جاها هم که برخیشون جوانی میکنند کار شاید دشوار بشه و باید هدایتشون کرد.   یک جایی هم اگر درست متوجه شده باشم تو یک خیابون زمینگیر شدن، شهید تقوی یک سمت خیابون بدون هیچ جان پناهی مقابل شلیک داعشی ها و اونور خیابون هم که چند تا جان پناه داشت دو سه تا جوون عراقی. یکیشون مجروح شد، دو تای دیگه هم شروع کردند فرار به سمت عقب که شهید تقوی از اینور ( خودش جای هیچ تحرکی نداشت و اسلحه هم نداشت ) داد زد به عربی : "کجا جوون ها، زخمی را که جا گذاشتید." با صحبت وادارشون کرد ( تو همون حالت درازکش بدون تحرک در پناه موانع ) برگردند و زخمی را هم با خودشون ببرند عقب.   چنین نقشی داشت که این همه عراقی ها هم دوستش داشتند.

  چه افراد ارزشمندی که در سکوت به شهادت نمی رسند.. قطعا این کشور تکیه گاهش در روزهای بحران به این عزیزان می تونست باشه، تا امثال ما شعار گویان خوب و کلیک کنان پر اقتدار! عرصه ی مجازی در مقام دفاع از کوروش و داریوش و شهید باکری و باقری ها ..

این خودروهای ضد شورش سطح حفاظتی مناسبی قاعدتا در مواجهه با تسلیحات گرم! به معنای موارد مورد استفاده در مرزها ندرند. خودروهایی به نسبت ارزان تر نسبت به خودروی زرهی نظامی و تنها بهینه شده برای استقامت در تجمعات و نهایتا سنگ و چماق و مواد آتش زا و حالا در خشن ترین حالت! چند گلوله. برای همین ربطی به موارد مورد نیاز مرزبانی پیدا نمی کنند به نظر. و خب اولویت بندیهایی هم وجود داره و در ضمن به نظر در تامین و تجهیز کیفی خود این ها هم همچنان مشکل وجود داره.   از قضا فرمانده مرزبانی وقتی رقم 8 هزار میلیارد را اعلام میکنه اشاره به تهیه خودروهای مناسب مرزبانی هم میکنه که احتمالا نشانه ی این هست که به ضعف های کنونی آگاهی دارند تا حدی ولی از لحاظ بودجه واقعا در مضیقه هستند.

انقدر گفته شده دیگه شاید از معنا تهی شده باشه و عمق واقعی ماجرا را نشون نده. یک گروه کوچک تحت فشار تقریبا همه. از داخل کشور خودشون گرفته تا بزرگترین قدرت جهانی در حال حاضر، از اکثر کشورهای عربی که به خاطر هم زبانی و هم قومی بیشترین ضربات را میتونند بزنند تا لبنانی ها که ممزوجند. اون هم تحت دشمنی یا بهتر بگم در مقابله با مجهزترین ارتش منطقه که میشه گفت چکیده آپگرید شده تر ارتش خود ایالات متحدست در ابعادی بهینه تر شده. ( مثل یک نیروی ویژه در دل یک نیروی نظامی ).   امیدش هم که غیر از خدا و تا حدودی ایران ( در خود ایران هم کم دشمن صریح یا منافق گونه نداره ) به هیچ کس دیگه ای نیست. یک زمانی برخی وجدان های بیدار بودند که دشمن به خوبی با برنامه های هوشمندانه اون را هم تا حدودی مدیریت کرد. شبیه مرثیست هر بار که مرور میکنم ولی خب مگر غیر از این بوده عصاره ی تاریخ شیعه زمانی که امثال حزب الله بودند؟

حالا که بحث تعیین گروه های تروریستی داغه، از نقطه ی قوت مبتنی بر پروپاگاندای گروه های تروریستی که همون تهیه ی فوری و کلی و کامل ویدئویی هست میشه علیه خودشون استفاده کرد. موارد متعددی از کشتن اسرا تا رفتارهای غیر انسانیشون را گروه هاشون اتفاقا با سربرگ ها و لوگوهای مشخص منتشر کردند. اگر مستند سازی قوی در این امر صورت بگیره ( هر چند همه ی طرف ها میدونند چه کسی تروریسته و چه کسی نیست ) میشه به هر حال جایی شاید ازش استفاده بشه.   در مورد اسرای اخیر هم به نظر مهمترین فایدش برای گروه های تروریستی قبل از درخواست های احتمالیشون تخلیه ی اطلاعاتیشون هست نسبت به توان نیروهای خودی. به هر حال بعد از حضور روسیه شاید اطلاعات خاصی نتونسته باشند از امثال ترکیه کسب کنند، هر چند به نظر جاسوس همچنان در بین نظامی و غیر نظامی سوری به اندازه ی کافی دارند و خبرها داغ داغ بهشون پیوسته میرسه.

یک موردی هم هست با توجه به تصاویر بقایای موشک. هر چند در پیش فرض هیچوقت نباید دشمن را دست کم گرفت و متعاقبا! سلاح هاش را ولی با توجه به قدمت موشک های یمنی، نخوه ی انبار داری و نگه داری خودشون و سیستم های مرتبطشون، کیفیت سوخت و بعد هم که پنهان کردنشون احتمالا در شرایط نامناسب برای در امان ماندن از بمباران ها و در ادامه عدم تسلط کاربران فعلیشون و شرایط شلیک و عجله ها و اشکالات فنی و فردی و خیلی از مسائل دیگه شاید باعث بشه که به اصطلاح  درصدی از سقوط ها هم فیلیور! باشند. یعنی اشکالات فنی ناشی از تمام این شرایط دشوار برای یک موشک. اتفجار، از کارافتادن، آتش سوزی، نشت!، در هم پاشیدن سازه و مواردی از این قبیل..

رادارهایی چون رازیت و یکی دو قبضه خمپاره (اگر توپخانه در دسترس نباشه ) و مثلا یک دو تا تاو برای مقابله با پاتک های غافلگیرانه و خودروهای انتحاری کاربردی نیست خصوصا در این جنوب حلب دشت مانند؟ کاربرها شاید دچار خستگی بشند و پایش براشون مقدور نباشه 24 ساعته ولی رادارهایی چون رازیت و احتمالا اپتیکی ها کارایی لازم را در صحنه ی نبرد ندارند؟ موثر نیستند؟ یا مشکل هزینه و فایده و کاربر متخصص و نزدیکی میدان نبرد و غیره باعث میشه به نظر استفاده ای از این تجهیزات به شکل لازم نشه. مثلا همین جاده را میشه با یک رادار پوشش داد و در صورت  تردد خودروها با خمپاره هم حتی لاقل عبور و مرور را تا حدی مختل کرد.

  میشه گفت پس ناچارا که اون هم امکانش زیاد نیست فعلا در سوریه باید از حضور افراد مطرح تحت علاقه ی! موساد چشم پوشی کرد چون تقریبا راهی وجود نداره، بر خلاف لبنان که حزب الله بازدارندگی نسبی ای را در مورد حملات هوایی ایجاد کرده ( نه ترورهای بمبی، زمینی، انتحاری، کلتی، مزدوری البته که در همین تهران خودمون هم بازدارندگی ای براش متصور نیست چون عمدتا مزدورها نقش مستقیم را دارند)   ولی اوضاع سوریه واقعا قابل برنامه ریزی نیست. میبینیم که حزب الله با یک توان مناسب بازدارندگی ای نسبی ای را در اون نقطه چسبیده به سرزمین های اشغالی و مساحت کوچیک نسبت به ترورهای هوایی لااقل برای مدتی ایجاد کرده. اون هم با تکیه به توان پاسخگویی موشکی. ولی سوریه! حتی شاید اینبار تله ای فرضی هم در کار باشه تا پاسخ حداقلی حزب الله را هم ناکام که خیر بلکه یک پیروزی ازش بسازه اصراعیل.

در مورد روسیه اصولا با فرض اطلاع روسیه حتی تصور نکنید روابط ممتاز روسیه با اصراعیل به خاطر این موارد باعث همکاری روسها با حزب الله بشه مثلا در اطلاع دادن یا ندادن.   بعد اینکه اصولا معمولا این بمباران ها توسط مهمات دورایستا انجام میشه و احتمالا پرنده های اصراعیلی در اون موقعیتی که ایتبار بمب ها را رها کردند (مثلا بر فراز لبنان یا نزدیکی مرزهای مشترک ) بارها و در روزهای مختلف حضور داشتند و حضورشون هم طبیعی بوده و تنها یک بار میشه که مثلا از موقعیت استفاده میکنند و ناگهانی حمله ای را ترتیب میدند که مثلا با شلیک همراه هست.   یک نکته هم در رابطه با جمع آوری اطلاعات هست که بعید میدونم موقعیت قنطار توسط پهپاد شاید رصد شده باشه احتمالا انبوه جاسوسان و مزدوران چه در بین مردم عادی و شاید مسئولان حتی اینبار هم باعث این ضربه شده.   در رابطه با قنطار هم موقع اون عملیات 16 سال فکر کنم داشت تنها. این که قنطار گروگان ها را کشت ( بیشتر هم توجهات را این رژیم کودک کش جالبه به سمت همون کودک کشته شده برد و مظلوم نمایی های انچنانی کرد ) یا مثلا توسط گلوله های خودی در هنگام رهاییشون کشته شدند (یادمون نرفته که دستور العمل واضح "اسیر دادید چنان منطقه را بکوبید که اسیر و ماسور! با هم فنا شن! ) هیچگاه شاید آشکار نشه ولی همه میدونیم برای این رژیم جانی بالفطره این ها تمام بهانست. در این بین غیر از قنطار هفت هشت نفر دیگه هم کشته شدند.

   پاسخ و شل گرفتن ما خصوصا در بحث هسته ای قابل تامل هست ولی درنظر بگیریم این رژیم از چه موقعیت هایی سوء استفاده میکنه. کلا از فاز سازمان های بین المللی که هیچ از سازمان های منطقه ای و حتی محکومیت های کشوری هم باید بیرون بیایم. میمونه پاسخ سخت و نرم! سخت که موشکه نهایتا و جنگی فراگیر قطعا اون هم در برابر جهانی که ترور بوسیله ی پاکستانی تبارها و عربستانی تبارها را که دستور ترور را از عربستان و ترکیه گرفتند با تحریم سفر به ایران پاسخ میده!! دو پاسخ نرم که همانا ترور هست که خب از بعد هوایی ما همسایه ی اصراعیل نیستیم شیوه ی ترور خود این وحوش را نمیشه به کار برد و تجهیزات هم به کنار. در کشورهای غربی هم که سیستم اطلاعاتی طبیعتا اگر حضور هم داره تنگناهای جدی داره. در کشورهای منطقه و اسلامی هم که ما حضور داشته باشیم یا اینها نیستند یا اگر باشند قطعا با حواس 150 درصد هستند! میمونه ترور مثلا موشکی خاص حزب الله اینبار به جای ترور زرهی! مثلا هر چند بسیار بسیار دشوار ولی حمله ی دقیق به یک مکان خاص با آدم یا آدم هایی خاص بنا بر اطلاعات قبلی اون هم اگر منجر به کشته شدن بشه. واضحه که خود این امر احتمالا میتونه منجر به جنگی فراگیر هم بشه اگر حتی یک موشک باشه حالا اگر بر فرض چند موشک برای موفقیت بیشتر عملیات شلیک بشه که ریسک هم بالاتر میره و یا اینکه منتظر نشستن برای موقعیت بهتر که بنا بر دلایل متعدد بارها ذکر شده و اصولا سیستم قوی و در همکاری اطلاعاتی این رژیم با سایر کشورها بسیار سخت شاید گیر بیاد.   آیا راه عملی دیگه ای برای پاسخ هست؟

  معلوم نیست این وحشی منطقه از خوشی زیاد و مستی اوضاع منطقه به کامش هست اینطور ترکتازی میکنه یا واقعا این هم طبق برنامه های پیشین و حساب شدش هست. اگر فرض بگیریم مثلا قطعنامه جدید در رابطه با سوریه جدی بوده احتمالا در صورت صحت فرض دوم یا خواسته با واکنش حزب الله و در نتیجه مشتعل کردن منطقه اوضاع را مثل سابق پیش ببره یا اینکه از فرصت های باقی مونده اوضاع جنگی ماهی های بیشتری صید کنه.   تصور اینکه از تهران و دبی و دمشق و احتمالا بسیاری نقاط دیگه و در خفا و بدون اعلام عمومی برای مردم مثلا، به اصطلاح دولتی به این راحتی دست به ترور میزنه و هیچ راهی هم برای جلوگیری ازش نیست واقعا به خاطر مکرر گفته شده هایی چون حمایت بی قید و شرط جهانی ازش، حمایت موثر سازمان ها به خاطر پشت گرمیش به قدرت ها، دسترسی به منابع نامحدود اطلاعاتی و نظامی و تکنولوژیک و در نهایت دسترسی آزادانش به منابع انسانی از پاسپورت و شهروند اروپایی بگیر تا مزدور و جاسوس ایرانی و سوری و عربی و فلسطینی و با تهدید و تطمیع های متفاوت قابل اراده براش دیگه چیز عجیبی نیست. مثل جنگلی است که شکارچی ای را مجهز به انواع سگ و سلاح رها کردنش تا هر موجود زنده ای که ازش خوشش نمیاد یا در برابرش ایستاده را خلاص کنه.   به نظرم یک بار در مورد سوریه گفتم، جنگ برای ما و مقاومت اون هم در این بازه ی زمانی یعنی فاجعه ولی گاهی عدم واکنش به برخی محرک ها حتی با علم به اینکه یک تلست شاید خودش به یک فاجعه تبدیل بشه. تصمیم سختی است قطعا ... وقتی هیچ راه دیگه ای برای جلوگیری از این توحش نیست.   پ ن : اگر بیانیه منتسب به حزب الله در ایرنا کامل و صحیح ترجمه شده باشه به نظر پاسخی در کار نخواهد بود. عنوان شده سمیر قنطار در یک ساختمان به همراه شهروندان سوری دیگه ای که در اون ساکن بودند به شهادت رسیدند. توسط بمباران جنگنده های اصراعیلی. یا این خبر حقیقت داره یا خیر. ولی باز قنطار نمیدونم به طور رسمی عضو حزب الله بود یا خیر و حتی اگر در منزل مسکونیش در دمشق به شهادت رسیده باشه پاسخی میطلبه. هر چند پاسخ حزب الله به ترور جهاد با وسع حزب الله شجاعانه بود ولی کاملا روشن ناکافی بود خصوصا از سمت ایران.   از حزب الله واقعا انتظاری نیست. در تنگنای مالی و سیاسی و نفراتی و درگیر جنگ داخلی و خارجی و اون هم با کمک های محدود یک کشور در مضیقه؛ اون هم در برابر دولتی که نه، جهانی از عرب و اروپایی و امریکایی و حتی روسی!!! بگیر تا لاتین و افریقایی اون هم تا بن دندان مسلح به همه چیز ( حمایت، تسلیحات، نفرات و ... ) هر حرکتی در حد پاسخ کافی به این اقدام یک نوع انتحاره. ( چون پاسخ ها به خاطر توان محدود، محدود به موشک باران هست در نهایت و درگیری در یک جنگ شوخی از حیث امکانات اون هم در شرایط فعلی ) تنها میمونه ایران که البته ما هم تنوع پاسخی نداریم ولی آیا میشه به این بازی کثیف ایالات متحده و اصراقیل! ادامه داد؟

  عذر می خوام برای عدم حفظ عفت کلام ولی اینکه بخواهی چنین "نجاستی" را با این ترفندهای قطری، رفقایی! تطهیر کنی، اون هم چنین حیوان وحشی صفتی که با ساده ترین سرچ ها عمق و میزان جنایتش برای هر مشتاق! "تروریست میانه رو" یی هم حتی معلومه از اون کارهاست که خودش نشون میده حامیان امثال این وحوش بی مقدار از خودشون وحشی ترن. تنها نمادهای مدرن قدرت و ثروت هست که عریانی حاصل از این مغز حیوانی و تن شیطانیشون را پوشونده. (با عذرخواهی از تمام حیوانات اون هم واقعی، چون به میزان شعور و عقل باید توحش را سنجید)

این تجمعات در هوای آزاد تحت حکومت تاو در نهایت همه را دق میده! خاکریزی، دیواری، مانعی دیدی. راستش به نظر میرسه واقعا سوراخ های موش منتهی به تونل های مسلحین به تعداد و درجاهایی هست که نیروها فکرش را هم نمی کنند در تیررس تاو باشند والا تکرار یک اشتباه این همه منطقی نیست.

  از این بارزانی ها و اقلیم فعلی هر حرکت ضد ایرانی ای بر میاد. با سابقه ی متعدد خیانت به صداقت و کمک هایی که بهشون شده و دیکتاتوری قدرت و شهوتی که بهش دارند به نظرم حتی به خود کردها در ترکیه هم خیانت های جدی ای در سر دارند.   اول اینکه ترکیه به وضوح به نظرم برای ضربه به عراق به عنوان متعهد ایران که اصلا به مذاقش خوش نمیاد شاید بر خلاف تصورات راضی به تشکیل کشور کردی توسط اقلیم بشه. از یک طرف تمام دخالت هاش رنگ خزش در این منطقه را داره و در ضمن با حس عطش اقلیم به قدرت و درک این نکته از سوی اقلیم که از ایران ناامید هست برای همراهی با تجزیه ی عراق و بعد از تجزیه تنها راه درآمدزاییش و دستیابی به دنیای بیرون ترکیه است، اقلیمی در راستای سیاست های خودش شکل میده (کشوری مستعمره گون به خاطر نیازهای اقتصادیش به ترکیه) و از این راه از همراهی و خیانت های بارزانی ها به کردهای خودش استفاده میکنه و حتی شاید در ازای کم کردن شر کردهای سوری، با الحاق اون ها حتی به کشوری که متعهد بشه کاری به طرف ترکی نداشته باشه و در عوض حمایت هایی برای دست اندازی به طرف ایرانی داشته باشه موافقت کنه.   هرچند سیاست خیلی متهورانه و ریسک داری! هست از سمت ترکیه این هدف ولی با برنامه های گسترده ی ترکیه برای بسط نفوذ و قدرتش در منطقه به نظرم "عجیب" ، عجیب نیست.