با توجه به رابطه ی فعلی روس ها با ترکیه و مخالفت شدید اردوغان با کردها در موقعیت شمال سوریه، شاید توافقی نانوشته شکل گرفته باشه که مثلا کردها با پیشروی و کمک روس ها در موقعیت فعلی تروریستهای سوری هم مرز با ترکیه قرار بگیرند. یعنی شمال مناطق فعلی به دست کردها تصرف بشه. اینطور هم مسیر تروریستها در این منطقه قطع میشه و هم نیروهای مقاومت هم دغدغه ی شمال را نخواهند داشت و با خیال راحت به جنوب خواهند پرداخت. روسیه هم با تریکه خرده مشکلاتش را پی میگیره.

آقازاده درآزاد سازی نبل و الزهرا:   گویا فرزند آیت‌الله کعبی هستند. حجت‌الاسلام علی کعبی

  منظورم این بود سیستمی که میفرمایید احتمالا هزینه بالایی نداشت که دو تا پروژکتور دیگه نصب میشد تا پوشش کامل برقرار بشه ( به نظرم همچنان پشت تانک پوشش داده نمیشه و خطر اگر از پشت باشه جدی خواهد بود ) و اینکه این انجام نشده باعث میشه مثلا فکر کنیم برای کاهش هزینه چنین کردند ( یا شاید برخی محدودیت های فنی؟ ) که باز این باعث میشه سیستم گرونتری به ذهن متبادر بشه که محدودیت ایجاد کرده. هر چند ایده ی شما به نظر منطبق به نظر میرسه.

  اگر این سیستم بود که به راحتی احتمالا میشد پوشش 360 درجه ایجاد کرد چرا در تصاویری که تا حالا شاهده شده پوشش کامل نبوده؟ این مورد کمی شک برانگیز هست.

  امروز یا دیروز بود تلویزیون صوتی از بیسیم تروریستها پخش می کرد که خودشون رسما اعلام میکردند اگر نیروهای تازه نفس نرسه و مسیر تدارکاتیمون از ترکیه که زیر آتشه شدیده بسته بشه کارمون در نبردها خیلی سخت میشه.  چیزی که اظهر من الشمسه و تقریبا تمام دنیا میدونند و ترکیه خودش هم هیچ دلیلی بر کتمانش نداره و جالب هم هست یک طرف قضیه به طور رسمی النصره هست ولی به اصطلاح جامعه ی جهانی مثل همیشه در حال محکوم کردن روسیه است که چرا "میانه رو" آن را هدف قرار میدی!!!    در برابر این دنیای مضحک نباید هم از حضور نماینده ی جیش الاسلام به نیابت از امثال النصره -برادر بزرگ تر- در کت و شلوار تعجب کرد.

  قطعا غیر از سلاح، به اندازه ی کافی اطلاعات و مشاوره های نظامی هم دریافت می کنند. نکته هم اینجاست که منتظر این حمله بودند و احتمالا راه های مقابله ی معکوس حتی پس از محاصره را هم پیش بینی کردند. ولی این دیگه برمیگرده چه مقدار مقاومت نیرو و تجهیزات در توانش هست برای این عملیات بزاره. در ضمن کردها هم با تمام تفاسیر ممکنه دوباره برای معامله با تمام اختلافات تحرکاتی داشته باشند لااقل در تامین تروریستها. و تحرکات سیاسی هم دوباره شدت خواهد گرفت. از بازی رسانه های عربی خصوصا الجزیره و العربیه بگیر تا مسئولان و سازمان های غربی.     باز اگر مثلا متصور بود که درخواست یک توقف واقعی و دائمی دارند یک چیز ولی وقتی روشنه برای تجدید قوا و باز از سرگیری فتح دمشق! برنامه ریزی و زمینه چینی می کنند و اون هم حالا که بعد از مدت ها میشه دستشون از از آزار شهرک های محاصره شده کوتاه کرد واقعا مضحکه این فشار عربستان و ترکیه.

  مطلبی که در این خبر ذکر شده میشه یک پیش بینی غلیظ بدبینانه باشه ولی اگر در نظر داشته باشیم که به هر حال جمعی از اهالی این شهرک برای فرار از جنگ به سمت دو شهرک شیعی فرار کنند - اگر مثلا قضیه ی توطئه آمیز بودنش را کنار بزاریم - به نظرم اینکه النصره در بین این افراد قصد نفوذ خصوصا با انتحاری ها را داشته باشه تا قبل از شکستن محاصره لااقل اگر تصرف هم هدفش نباشه بلکه خسارات سنگینی بزنه به نیروهای حاضر در این دو شهرک و اونها را مشغول کنه، کاملا باور پذیره. اونوقت هست که مدافعان در پستهای خط مقدم نبرد با دشواری و تصمیم سختی روبرو هستند حتی با واقعیت خیانتی که اهالی این شهرک با تمام وجود نسبت به این مردم مظلوم دو شهرک روا داشتند.    

  امیدوارم پشتیبانی هوایی روس ها موثر و کافی باشه و نیازهای رزمندگان هم در نظر گرفته شده باشه تا خون این شهدای عزیز و مظلوم ثمربخش باشه. شاید خیلی خیلی سخت باشه درک جنگیدن در جبهه ی امروز شام با دست کشیدن از تمام تعلقات و انتخابی اختیاری. اون هم نه در برابر کشور یا ارتشی که حداقل امیدهایی شاید نسبت بهشون وجود داشته باشه بلکه انسان نماهایی که "خون ریزی" براشون هدفه نه فتح و فتوحات و خود نبرد.

  در مورد تاوها نکته ای که هست اینه که اصلا از تعداد تاوی که خطا میره و به هدف نمیخوره و یا موثر نیست تقریبا هیچ آمار دقیقی نمیشه داشت چون قطعا مخالفین و بخش رسانه ای حرفه ای و قدرتمندشون هیچگاه اون کلیپ ها - خصوصا انواع واضحش- را منتشر نمی کنند.

  ایرنا

دوستان موارد زیادی را به درستی اشاره کردند. یک مورد هم که شاید کمی مبتدیانه به نظر برسه  کوادکوپترها هستند. مخالفین تا حد توان ازشون استفاده میکنند و ما هم میتونیم ازشون در تعداد بالاتری حتی استفاده کنیم. نمونه های دوربین دار که هم در رده ی اسباب بازی ها وجود دارند (حالا اسباب بازیها معمولا مداومت پروازی و سقف و برد بسیار محدودی دارند ) و هم در رده ی "مدل ها" به نظرم در محیط هایی مثل جنوب حلب که خطوط خیلی گاهی به هم نزدیک میشند هم نقش دیده بانی را مثلا برای یک تک یا در تشکیل یک خط دفاعی را میتونند بازی کنند. هم اعتماد به نفس بده به نیروها ( همینکه یک دسته ی چند نفری در محیطی پرتنش احساس کنه به عامل تسلطی هر چند کم اثر مجهزه خودش روحیه بخشه) و هم در ساده ترین شکل ممکنش باعث آزار و تنش بین نیروهای دشمن بشند. تهیشون هم که به نظرم در محموله های پرتعداد امکانپذیر هست. فقط باید مواظب باشند پرواز مدل ها با توجه به برد کمشون باعث شناسایی محل نیروها نشه. میشه یک نفر جدا بشه و از محلی منفرد! پهپاد را به پرواز در بیاره.   حالا درسته قرار شد بر ناداشته ها اصرار نکنیم. ولی یک سری از ربات های ابتدایی ای که نمایش داده شده تا حالا که تنها مجهز به یک سلاحه سبکه، اگر مثلا نواخت تیر مناسبی لااقل داشته باشند باز هم در محیط جنگ های شهری -نه برای زدن به دل دشمن- بلکه شلیک از فواصلی که به نظر گسترش نیروها را وسیع جلوه بده خودش میتونه از تسلط دشمن در مواقعیکه خصوصا با برنامه داره پیش میاد کم کنه.   حتی ماشین های مدل سوختی-الکتریکی آفرود که بعضا قدرت های مناسبی هم دارند، هم به عنوان انتحاری و هم پایش و هم در تعداد مناسب گیج کردن دشمن به نظرم کارا میتونند باشند.   این لیست "جنگ با اسباب بازی" هر چند شاید کودکانه به نظر برسه ولی وقتی کارها با توجه به امکانات کم گره میخوره امتحانش ضرر بسیار کمی داره و البته میشه به موارد بیشتری هم اشاره کرد ..

  موسم! کنفرانس فصل مناسبی برای برداشت! -سر- نیست.

نمیدونم تا چه حد مستند میشه این ادعا را تایید کرد که " جهش پیشرفت تکنولوژیک ایالات متحده " بعد از خصوصا، جنگ جهانی دوم بوده. لااقل در برخی صنایع و خصوصا صنعت نظامی. به نظر علاوه بر دانشمندانی که به واسطه ی فاشیسم به امریکا مهاجرت کردند، پس از جنگ هم به عنوان یک "فاتح" البته پیش رو از بسیاری تحقیقات و دستاوردهای متحدین خصوصا آلمان بهره برداری های وسیعی صورت گرفته؟

این که اینجا همچنین مرجعی باشه برای اخبار حاشیه ای مربوط به شهدا امیدوارم از تمرکزش کم نکنه. مدیران هم لطفا اگر روی اسکرول رفتن مدامش ( با توجه به اخبار زیاد پیرامون شهدا ) باعث شکایت کاربران میشه فکری براش بکنند. ولی اینکه تاپیک جامعی باشه به نظرم بعدها شاید کاربرد بیشتری داشته باشه.   ||||||||           ||||||||||            ||||||||||||||||              ||||||||||||||||||||||||||||   محمد علی باشه اهنگر به یاد دوست شهیدش سعید سیاح طاهری دلنوشته ای نوشت که متن آن را به شرح ذیل آمده است.   سکوت سیاح...   حالا باز زمستان است سعید. به چشم هایم خیره میشوی و شاید من هم خیرهبودم حتماً... به چشمی که شمایل چشمی است که دیگر در قاب گرد صورتنداری برادر. رفت تا دیده بانت باشد تا دیماه سال هزار و سیصد و نود و چهار. بله سعید سعادت یا آنطور که هستی سعید سیاح، پارسال هم مثل حالا زمستان بود. یادت که هست، داستان شهید علی صالح شریعتی. انگار همین حالاست سعید. در روزی که گرد و غبار نفس را میبرید و حبس می‌کرد،پیامی تلفنی از دوستی آمد که زکات علم ات اگر داری چیست؟ گفتم چه میخواهی؟ گفت برای شهیدی مرثیه ای تصویری بساز. گفتم خدا من رانبخشد. شهید که مرثیه نمیخواهد! گفت نمیدانم کلیپ یا فیلمی که اورا بشناساند. گفتم شهید را فقط خدا میشناسد. اوست که روز ازل در دفتر کائنات و آفرینش ثبتش میکند. بلند بالایش میکند. خوش نفس و خوش دل و خوش نقش می آرایدش تا روزی که به بهانه ی تیری، ترکشی، جدایش کند ودر کنارش بنشاندش. گفتم اسم شهید که می آید دست و دلم میلرزد. در خدمتم، میسازمش. آری سعید پارسال هم مثل امسال حالا زمستان بود. لابد سرد هم بود. بله سرد بود که تو بالاپوشی گرم به تن کرده بودی. برازنده ات بود برادر. در خیابان طالقانی آنجا که باید دوستان و یاران شهید علی صالح شریعتی را میدیدم. اول تو را دیدم. سپید موی سپید محاسن. راستی سعید چرا اینقدر موهایت زود سفید شد؟ حتماً باز لبخندی میزنی مثل همیشه در سکوت. که تو را چه کار با موی سپید من. همه ی آنها که باید، آمده اند و هر کی از شهید سخنی میگوید، تو در سکوت فقط مینویسی. سکوت...   سکوتی که سرشار از ناگفته ها بود. شاید تو بیش از دیگران اورا میشناختی، شاید نمی‌خواستی فضل فروشی کنی. گاهی فقط لبخندی ملیح که صورتت را نورانی تر می نمود و چقدر غافل بودم من که بیشتر نگاهت نکردم. فیلم ساخته شد برای شهید بیست و دو ساله که فرمانده ی پادگان دژ خرمشهر بود. تویی که میشناختیش و من که ندیده بودمش. کنگره شهید در مشهد مقدس برگزار شد و تو رفتی و من سعادت آمدن نصیبم نشد. تا بهار امسال... بهار سال 94 خبر که رسید دلم لرزید سعید. خبر کوتاه و هولناک بود. منصور عطشانی به یاران شهیدش پیوست. منصور از تبار همان بچه هایی بود که شهادت را آرزو میکردند. و چه کشیدی سعید وقتی چند ماه در کما بودن سعید را دیدی و سکوت کردی. سکوت تا یادداشت تکان دهنده ات قلب همه را ریش کرد. ماجرای بی مهری به شهید منصور عطشانی باجناق و دوست هم سنگریت در بیمارستان نفت آبادان. آری اینچنین است برادر. زمستان و بهارمان با عطر شهدا آمیخته شد و رسید به تابستان. تابستان گرم سال 94 و این بار خبر هولناکتری که انتظارش را نمی‌کشیدیم رسید، مهدی اکبری زادگان به دوستان شهیدش پیوست و جالب تر که مهدی گفته بود من را در کنار منصور عطشانی دفن کنید. یعنی همین جایی که حالا پیکرشان در کنار هم آرمیده اند. ماجرای زمینی که بچه ها می گفتند مهدی و منصور چقدر تلاش کردند تا این زمین را به قطعه ی شهدای آبادان الحاق کنند.   در نزدیکی مهدی، گلستانی هم به خیل دوستان پیوست و گویی سال 94 سال پیوستن کرور کرور جوانان دیروز و امروز به خیل شهیدان است. و اما تو سعید، در سکوت به سوریه رفتی و در سکوت ماندی، پنج سفر و پنج عروج. سعید باور می کنی بسیاری نمی‌دانستند تو در سوریه بوده ای؟ حالا که این چند سطر را می نویسم به یاد مراسم تشیع می افتم. سعید خیلی ها آمده بودند. دوستانی که سال هاست یکدیگر را ندیده اند. از برکت شهادت تو می‌بینم که یکدیگر را در بغل می گیرند و حالا رفتن تو، فصل جدیدی در رابطه ی دوستان قدیمیت آغاز کرده است. تو اولین شهید مدافع حرم آبادان و شاید موثرترین آن برای شهری که هنوز زخم هایش از جنگ 8 ساله التیام نیافته هستی و تو چقدر تلاش کردی دردهای بی درمان این شهر را در سکوت درمان کنی. سعید یکی شاید بیش از دیگران غمگین نبودنت است. یکی که روزها و ماه ها و سال ها در کنارش تلاش کردی. نمی دانم حبیب احمدزاده از فردا چگونه نبودنت را باور خواهد کرد. برای او و همه ی ما دعا کن. دعا کن شهادت از ما دریغ نشود. هر طور که خودت می دانی. شاید با سکوت.   فارس

خاطره ی شهید صدر زاده از سردار بادپا   فایل صوتی

  در اون عملیات هم شهید مهدوی گویا حضور داشتند و البته همراه داشتن استینگر در این عملیات شاید اون نقل معروف به تصمیم ایشون مبنی بر درگیری مستقیم با امریکایی ها را قوی تر جلوه بده.

  در روایت مستند ماجرا به گونه ای دیگه بود به نظر، ایشون اصلا به قصد درگیری مستقیم! (یا هدف قرار دادن نفت کش هایی که اسکورت میشدند توسط ناوگان امریکا) گویا قایق ها را آماده میکنند و موشک ها را هم برمیدارند و به دوستانشون میگند و عازم میشن ولی ناوها قایق ها را تشخیص میدند و با هلیکوپتر غافلگیر میکنند و بعد هم باقی ماجرا. حالا نمیدونم ربطی به اون نقل معروف امام "اگر من بودم، می زدم." در صورت صحت داره یا خیر.

  مشکل اینجاست جهانی! که محاصره ی غوطه را جنایت جنگی میخونه و براش این همه قیل و قال میکنه؛ محاصره ی غزه و فوعه و کفریا و تعز* را جنایت جنگی قلمداد نمیکنه (در شکل عام و خاصش و هم سنگ)!! و البته فوعه و کفریا هم که مثال درستی نیست چون مطلق! محاصره است و اون هم نه محاصره ی تنبیهی از جنس غوطه برای تسلیم شدن عناصر مسلح! بلکه محاصره ی از جنس نسل کشی هدفمند که یا همه مدافعان را میکشی و میایم داخل و زن و بچه ها را هم به قصد غربت و بهشت و نسل کشی کارشون را یکسره میکنیم و یا نمیتونیم مدافعان را شکست بدیم و با توپ و خمپاره و مرگ تدریجی قتل عامتون میکنیم که هرچند ثوابش!! کمتره ولی ما را به هدف میرسونه! ( در ضمن فوعه و کفریا به خاطر محاصره مطلق به نظرم بیشتر تسلیحات از طریق هوایی بهشون میرسه، اتفاقا تروریستها بر خلاف بشار اسد در محاصره کردن کارشون نقص نداره و مثلا هر چند به غوطه از ابتدا هم کمک های هلال احمر ارسال میشد کم و زیاد ولی این ها تا وقتی مضایا را به گروگان نگرفتیم اون هم به صورت طبیعی حاضر نبودند هیچ رقمه کمکی وارد این شهرک ها بشه و جامعه ی جهانی و مون! هم اصلا از وجود چنین جایی در سوریه خبر نداشت چون طبق قول معروفی گویا اینها از یک نژاد نامرئی هستند برای موسسات جهانی! )   * در مورد تعز با تذکر دوستمون، مدنظر من محاصره ی یمن توسط ائتلاف عربستان هست. (حوثی ها مگر به معنای محاصراتی! که نام بردیم توان محاصره جایی را دارند اون هم به وسعت و گستردگی تعز؟ با این امکانات و بدون نیروی هوایی؟ )

  خب کشورهای تاثیرگذار خصوصا مثلا روسیه هیچوقت قطعنامه ای که روش اعضای شورای امنیت اجماع کردند را زیر پا نمیزاره (قبلا دیدیم حتی پا را فراتر گذاشته و شدیدتر از قطعنامه هم عمل کرده). و به همین ترتیب سایر کشورها که از تحریم ها چشیدند و میترسند حسابی! این دیگه قضیه ی موشکی نیست که ما با اتکا به داخل آزمایشی کنیم و امریکا هم چند شرکت و فرد را تحریم کنه. بلکه شرکت های تسلیحاتی به خاطر ارتباطات مشخصشون با دولت ها برای پرهیز از تحریم حتما فقط مجوز شورای امنیت را مد نظر قرار میدند. تسلیحات و عمده قطعات یدکی موثر (مگر مثلا پیچ و مهره توپ و تانک باشه یا آلیاژی در سطح محدود ) دیگه مثل برخی خریدهای موشکی از بازار سیاه قابل خریداری نیستند به مقداری که کار ما را راه بندازن.

  طبق توضیحات بند 5 قطعنامه به نظرم هرگونه ارتقاءی هم جزء محدودیت قرار میگیره و مو به مو باید توسط شورای امنیت بررسی و تایید بشه. چون به هر حال نیازمند ارسال تجهیزات و قطعات هست مگر در شکلی مخفیانه و محرمانه که هم کسی زیر بارش نمیره و هم بعید میدونم به هزینه هاش بصرفه.  

نکته اینجاست که طبق تشریح صریح قطعنامه، ایران برای خرید سلاح های متعارف اعم از توپ و خودروی زرهی هم حتی باید مورد به مورد رضایت شورای امنیت سازمان ملل را جلب کنه در طی اون 5 سال محدودیت فروش سلاح و البته قطعات یدکی به ایران. مشکل طی این 5 سال برزیل و آفریقای جنوبی و فرانسه نیستند. مشکل اینجاست که آیا شورای امنیت سازمان ملل جلب رضایت میشه در این موارد؟ شاید برای نشان دادن نرمش دروغین و ظاهر سازی مثلا رضایت به خرید تعدای قطعات یدکی و تسلیحاتی چون خودروی زرهی و توپ بدند ولی سخته انتظار داشته باشیم مجوز خرید جنگنده و تانک (فرضا اگر خودشون هم راضی باشند) اون هم از نوعی که قطعا اعراب فشار خواهند اورد به امریکا و انگلستان و فرانسه که مخالفت کنند باهاش با دادن باج هایی را بدند به ایران.   برای همین تو این 5 سال باید رویاپردازی نکرد ( هر چند همه چیز امکان داره و باید سعی خودمون را بکنیم ) و از هر طریقی بازدارندگی را در برابر عربستان و اعراب حاشیه ایجاد کنیم. در کنارش طی مدت این 5 سال میشه مذاکرات را پیش برد، مبالغی پرداخت و در صف انتظار بود که لااقل با پایان 5 سال ( اگر برجام هنوز پابرجا بود) تحویل بلافاصله شروع بشه و دیگه منتظر عقد قرارداد و خط تولید و .. نباشیم. (اون هم با کشورهایی جز کشورهای غربی چون امیدی نیست که اولا اونها تو این 5 سال قراردادی ببندند و دوم اینکه بعد از پایان محرومیت 5 ساله هم اصلا معلوم نیست راضی بشند به فروش و نمیشه زمان را فدای "اطمینان صد در صد" غربی ها از پیشرفتن همه ی امور طبق نوشته ها و قوانین و روال اداری! کرد.

  روسیه دیدیم که در رابطه با اس-300 که یک سامانه ی دفاعی است چه بازی ای درآورد و حتی پس از فرمان بلامانع پوتین باز هم تا حد ممکن تحویل رسمیش را تا روز اجرای برجام به تاخیر انداخت. بنابراین با توجه به محدودیت 5 ساله ای که در قطعنامه شورای امنیت پذیرفتیم و با توجه به اینکه جنگنده یک سلاح حساس و هجومی محسوب میشه به نظر دستیابی و خرید جنگنده یا لااقل تحویلش در این 5 سال غیرممکن هست از کشورهای شرقی و بعد از اون هم حتی کشورهای غربی را به نظر باید از فهرست خرید خارج کرد چون تمایلی نخواهند داشت.   بنابراین در مقابل این افسارگسیختگی مشکوک خصوصا عربستان و تهدیدات بالقوه ای چون پاکستان باید چاره ی دیگه ای برای بازدارندگی موقت فعلا تو این پنج سال با هر گزینه ی دیگه ای اعم از اقتصادی و اطلاعاتی و نرم و سخت و ... اندیشید و ناگفته پیداست گزینه هایی چون "افسوس" "پشیمانی" "ناسزا به گذشته و حال" و "تاسف" و "دیگه هیچ کاری نمیشه کرد چون راه های طبیعی را همه جوره بستند" جزء علاج واقعه نیست..

  احتمالا این هادی را نمیگفتی؟! هر چند اگر همون باشه با فشاری که جیش الفتح داره میاره به زودی آزاد میشه و شاید هم مسئله چیز دیگه ای هست.     تصاویر در لینک موجود هست: مشرق

  جالبه، هر جا مرزهای دولت های متخاصم هست با سوریه، تقریبا و عمدتا تحت تصرف مخالفین و تروریستهاست. بعد اردن و ترکیه با وقاحت اعلام میکنند هیچ تروریستی از مرزهای ما به سوریه تردد نداره!! اون اوایل هر چند با مداخله ی شبه مستقیم ترکیه و اردن و اصراعیل کار سخت بود ولی ارتش سوریه از پایگاه های مرزی به شدت غافل شد که این هم حاصلش هست. گسترش تدریجی از مرز به درون کشور و ارتباط با نقاط آلوده ی داخلی.

  الف