سلام برای امثال ما با چندین سال انتظار دیگه کار از کار گذشته. اگر بالا سرمون پرواز کنند هم باور نمیکنیم. باید بتونیم با دستان خودمون یه جایی، یه زمانی تو خاک ایران بعد از خوردن یک سیلی! لمسشون کنیم تا باورمون بشه تو ایرانند! حالا اومدنشون اگر خدا بخواد بیان یک طرف. پس فردا با توجه به موجودیت محدودشون هر گونه خبر حولشون مبنی بر نقص فنی و سقوط میشه یک خبر ناگوار که چند هفته ای حالمون را بگیره یک طرف!

عربستان و حاکم دیکتاتورش بازی سیاست را داره یاد میگیره. از اون هیجان های خام اولیه فاصله گرفته و حالا میدونه از اونجا که یه جورهایی داره به سمت عملگرایی مثل اردوغان میره ( براش خط قرمزی جز منافعش وجود نداره ) بهترین کار این هست تا با بازی میان قدرت ها و البته منطقه خودش منافع حداکثری کسب کنه. برای همین میان روسیه و آمریکا قرار میگیره نه در سمت یکی. میان چین و امریکا قرار میگیره نه در سمت یکی. میان ایران و صهیونیستها قرار میگیره نه در سمت یکی. میان ترکیه و قطر قرار میگیره نه در سمت یکی. و به همین ترتیب بازی های پیچیده تر. پ ن: سعودی ها از هیچکدوم از اقدام خصمانه خودشون ضد ایران عقب نخواهند کشید و پیش تر هم خواهند اومد. امیدوارم برخی در ایران در توهم عربستان سعودی اصلاح شده! نباشند. برای این رژیم حتی این قدم هم با هدف اقدامات بیشتر علیه ایران هست چون ایران را مثل صهیونیستها تهدید موجودیتی برای خودش میبینه. بنابراین مقامات ما نباید این دست توافقات دستهاشون را ببنده برای جبران اقدامات قبلی و بعدی سعودی!

در حال حاضر ( با احتیاط و اینکه ابدا نباید غفلت کنیم/متوقف بشیم/دست کم بگیریم دشمن را و ... ) در مواجهه با تهدیدات منطقه ای و فرامنطقه ای به نظرم در خلیج فارس اگر با همین فرمون جلو بریم و ناوگروه های کوچک ( همونطور که دوستمون جناب @iron_man63 اشاره کردند خصوصا برای ما با توان هوایی دشمن و چند برابریش شناورهای بزرگ در زمان جنگ خودش یک نگرانی محسوب میشه) را به شکل تخصصی تشکیل بدیم توان خوبی خواهیم داشت برای دفاع از سواحل و جزایر. اصولا منطقه ای ها درسته به شکل انبوه و مجهزی در حال خرید از کشورهای غربی هستند در حوزه شناوری و احتمالا زیردریایی ولی ما میتونیم هماوردی کنیم با تاکتیک ها و محصولات بومی خودمون. نیروهای فرامنطقه ای هم که عملا با توجه به تهدیدات ساحلی کروزها و موشک های ضد کشتی براشون حضور در موقع جنگ اینجا در خلیج فارس و تا حدی دریای عمان خطرناک هست. میمونه تهدیدات شهپادها که اشاره شد باید فکری برای گسترششون کرد با یک تاکتیک مناسب. اما برای جلو بردن خط پدافند به اقیانوس هند و دریای سرخ و تنگه باب المندب ( دسترسی راحت تر به یمن و دفع تهدید صهیونیستها و نیروهای فرامنطقه ای از این نقطه و دور از دسترس موشک های ساحلی و برد محدود ) ما نیاز داریم به شناورهای بزرگتر به عنوان پایگاه همین شناورهای کوچک تر. بیشتر برای زمان صلح البته ولی در همین زمان صلح الان میبینیم که توقیف شناورهایی که متعلق به ما نیستند (!) زیاد شده و ما نباید اجازه بدیم شناورهایی که متعلق به ما نیستند(!) توقیف بشند و بهترینش برای ما همین پایگاه های دریایی مثل ناوبندر مکران در کنار شناورهای پشتیبانی کلاس مهدوی و رودکی در کنار شناورهای کوچکتر تخصصی است که در زمان جنگ میتونند به کمک دفاع از سواحل بیان. البته بارها عنوان شده که مثل نمونه راکت اندازهای پرانتقاد! روی شناورهای تندرو ما تنها تا دستیابی به پله بعدی مجبور به استفاده از تاکتیکی هستیم که به نظر ناقص میرسه و با تکمیل طرح ها حتما میشه شناورهای تخصصی را در تولید کمی و کیفی افزایش داد و اونوقت تامین امنیت را حتی در زمان جنگ در نقاط دورتر از ساحل با شناورهای بزرگ تر تخصصی انجام داد.

سلام واقعا باید یک خسته نباشید و خدا قوت بگیم به متخصصین حوزه دفاعی. با دستان خالی و وضع بودجه و انواع تهدیدها و خطرات و بدون داشتن همکاری بین المللی و در محدودیت کامل تکنولوژیکی و ابزاری و در اوج نمی توانیم و نمی توانیم و ناامید سازی و هر روز توطئه ای جدید رقم زدن برای مایوس کردن مردم و متخصصین و بعضا متخصصان حوزه های مختلف که فقط زبان درازی دارند برای ناله کردن و گله کردن و زمین و زمان را بهم دوختن که نمیشه و نمیزارند و نمیتونیم و تا فلان شخص و فلان کشور دست نوازش! مقدس!! متمدنش!!! را بر سرمون نکشه ما هیچ نیستیم و ... این ها در سکوت دارند همه آرزوهایی که از بیش از 20 سال پیش ما در این تاپیک گاهی حتی با توپ و تشر و گله و عصبانیت و ( گاهی با توهین و تحقیر و ریشخند) مطرح میکردیم را قد به قدم پیش میبرند اون هم نه در شرایط عادی که زیر تهدید مدام ( خرابکاری صنعتی و ترور و در سال های اخیر جانی و مالی و تجاری و لحظه ای به کنار) و داشتن اولویت های به مراتب مهمتر و ثانیه ای و ... و خیلی آرام سعی میکنند کشور را یک قدم به پیش ببرند اون هم در منطقه ای که قبلا دشمن فرامنطقه ای بود و منطقه ای و حالا یک مشت خائن، وطن فروش و دندان تیز کرده برای تکه پاره کردن کشور هم سوار بر جهل و حماقت عده ای بهشون اضافه شده. هم باید با دشمن خارجی بجنگند و هم با جهل داخلی در این مسیر پیشرفت که هر روز یک جای کشور را به خودشون مشغول میکنند.

سلام با افزایش شناورهای ائتلاف خارجی در دریای عمان و سرخ و اقیانوس هند مسیر ترانزیت غیررسمی ما به شعبه های مقاومت سخت شده. برای همین لازم هست بخشی از مسیر لااقل در امنیت یک شناور نظامی طی بشه تا نزدیکی مقصد. پ ن: بخش مهمی از فضا زیر عرشه هست. اگر دسترسی های مناسبی ایجاد شده باشه و یا فضابندی حساب شده ای انجام شده باشه هم در نقش پشتبانی رزمی و هم لجستیکی بسیار کارا خواهد بود این شناور. در بحث رزمی هم که با افزوده شده سلاح های مورد نیاز در عرشه ( حتی رادارهای مختلف ) میتونه بسیار کارا هم برای حفاظت از خود و هم شناورهای در چتر خودش باشه. البته این نیاز به یک بازطراحی حساب شده برای انتقال برق و سوخت و دسترسی به بلوک هایی هست که به شکل ماژولار اضافه میشه به شناور بر حسب ماموریتش. به هر حال باید فکری هم برای این افزایش ها داشت. در حال حاضر ما در خلیج فارس و دریای عمان و مسیر یمن - مدیترانه - سوریه با چند طرح دشمن روبرو هستیم: - افزایش حضور ائتلافی با چند ده فروند شناور بزرگ و کوچک به همراه گشت های هوایی و پهپادی و رصد ماهواره ای و دریایی و ساحلی - رونمایی از طرحی برای استفاده گسترده از شهپادها و پهپادها در این مناطق حساس علیه ما - رونمایی از طرح پدافند یکپارچه و همچنینی سیستم پهپادی کنترل و رصد یکپارچه - در اختیار گرفتن برخی سواحل و جزایر در این مناطق و زیرساخت سازی ضد ایران در این سواحل و جزایر. برای هر کدام از این تهدیدات باید برنامه مشخص داشته باشیم و فقط در موضع پدافندی هم نباشیم: - با افزایش شهپادها و پهپادها و ناامن سازی غیرملموس هزینه حضور ائتلاف دریایی دشمن را افزایش بدیم - با استفاده متقابل از پهپاد و شهپاد و همچنین زیرسطحی ها و شناورها و جمع آری شهپاد/پهپاد دشمن ریسک استفاد هزا تکنولوژی های جدید برای دشمن را بالا ببریم - با هشدارهای غیررسمی در مرحله اول مانع شکل گیری پدافند یکپاچره بشیم و در مرحله بعد با استقرار گسترده موشکی/راکتی در جزایر کشورهای مشارکت کننده را تفهیم خطر همکاری با دشمن بکنیم. - گروه های مقاومت را هر چه بیشتر برای بازپسگیری مناطقشون تقویت کنیم.

ما از کلاس شهید سلیمانی - 313 - شناور فروند اول را داشتیم. از کلاس شهید رودکی -110 - هم تا حالا شناور رودکی و حالا مهدوی - 3-110 را داریم. فروند دوم آیا از همین کلاس هست و همون ناو پهپادبر در حال ساخت؟ و ناو مبدا شهید مهدوی اینطور بلوک بندی را از ابتدا داشته یا بلوک بندی سطح عرشه و فیکس کننده ها ( به نظر) روی هر بلوک دلیل خاصی داره؟ پ ن: با چند کانتینر و سلاح نمونه که لود شده به نظر سطح عرشه بیشتر برای قرار دادن ماژولار انواع تسلیحات هست. حالا یا در شکل کانتینری یا شکل جایگاه موشک های کروز مرسوم ما در شناورها و لانچر پهپادها و سامانه های پدافندی زمین پایه و ... تثبیت کننده های پایه هم برای همین هستند.

سلام اصولا کشوری که تا این حد اورژانسی نیاز به جنگنده داره و خرید را هم انجام داده طبیعتا براش مناسب هست پرنده آموزشی مورد نیازش را هم فعلا تامین کنه تا بعد. نمیشه منتظر کوثر و یاسین که هنوز در مراحل تست و تولید بسیار محدود هستند و احتمالا تناسبی با سوخو-35 ها در موارد مورد نیاز ندارند نشست. ولی با خرید چندین فروند یاک و برطرف کردن نیازهای کوتاه مدت میشه از تکنولوژی همین پرنده ها برای تولید یک پرنده آموزشی متناسب با تغییرات جنگنده های نسل 4 به بعد که اصولا اویونیک و کابین متفاوتی دارند بهره برد. حالا یا در نسل ها بعد کوثر و یاسین یا در نسلی جدید از پرنده های داخلی.

ماجرای اس-400 پیچیده است. در یکی از زوایای اون دستیابی به اس-400 یعنی دستیابی به توانایی های تکنولوژیکی خاصی که به ما در آینده توان ارتقای باور را هم میده. در ضمن سامانه اس-400 برخوردار از موشک جذابی است که دستیابی بهش یک هدف شمرده میشه ولو به قیمت خرید چند سامانه اس-400. گاهی در خرید هدف خود اون ابزار نیست بلکه تکنولوژی های به کار رفته در اون ابزار هست.

سلام دوست خوب مطلب تقریبا در تایید فرمایش شما مبنی بر لزوم صبر و عدم درگیری با گروهی مثل طالبان بود. اشاره شد که با گروه های ضد ایرانی تر مدارا میشد تا حد امکان چه برسه به طالبان. چون دشمن اصلی ما هیچ کددام از این گروه ها و گروهک ها نیستند و کم و بیش بسیاریشون لااقل دست پرورده و مزدور دشمنان اصلی هستند. باقی مطلب هم در مقابل نگاه های بود که برخی دیدگاه ها مطرح میکنند از این مدارا.

سلام خدا حاج قاسم را بیامرزه. وسط سربریدن ها و مثله کردن بچه ها هم باز نیروهای مقاومت و حزب الله تمام تلاششون را میکردند تا شده یک ساعتی جنگ را متوقف کنند و با خونخواران النصره مذاکره و صحبت که ما که با شما دشمنی نداریم، دشمن ما اسراییل هست. چرا با ما میجنگید. هرچند که گوش کسی که مزدوری کفر را میکنه ( چه به شکل اسلام آمریکاییش و چه به شکل جهل تعصبیش ) به این چیزها بدهکار نبود ولی تمام تلاششون را میکردند و حتی تاکید مدام فرماندهان ارشد بود که اگر میتونید کمتر بکشید که این جنگ جنگ تحمیلی به ماست و دشمن اصلی اون پشت قایم شده. در این مورد هم جمهوری اسلامی همون جمهوری اسلامی است. تیغ بر گلو و نمک بر زخم، توهین ( دوست طالبانه) و تحقیر (از طالبان میترسه) و شماتت به ظاهر دوست و دشمن را تحمل نمیکرد اگر جمهوری اسلامی نبود و تا به حال ده ها بار وارد تله های اینچنینی شده بود که براش پهن کرده بودند. کم مگر به گوش عرب عراقی خوندند ضد ایران و در گوش ایرانی خوندند ضد عرب عراقی؟ به گوش افغان ضد ایران و به گوش ایرانی ضد افغان؟ از فلسطینی تنفر ساختند و از لبنانی دشمن؟ تا اونجایی که زخم برداشتیم و زخم خوردیم و تونستیم ایستادیم و وارد توطئه نشدیم و جایی هم که وارد شدیم باز با کمترین توان و به ضرورت دفع خطر بزرگتری وارد شدیم. درسته حالا بهتر مفهوم مسخ رسانه را میفهمیم و دسته هایی از آدم ها که هرچیزی بهشون بگند همون براشون حجته و گویا براشون دروغ و تزویر و کفر و گناه گواراتر ولی هستند هنوزم آدم هایی که از تبار و نسل حاج قاسم ان. انشالله که چشم بقیه هم بیشتر باز بشه. چه درون مرز وچه بیرون مرز و مکر و حیله و توطئه کفر را ببینند و تفرقه و سرنوشتش را هم درک کنند.

چند روز پیش گویا برنارد لوی یهودی با گلشیفته فراهانی دیدار داشته یا دیدارش رسانه ای شده ( از براندازانی که قبل از این اتفاقات زیر پرچم تجزیه کردستان سینه میزد و اتفاقا بر خلاف بقیه شون خیلی راحت در مورد تجزیه ایران صحبت میکنه و هیچ ملاحظه ای هم نداره و قبلا علاوه بر تحرکات سینماییش در منطقه اقلیم در مصاحبه های رسانه ایش عملا از تجزیه خیلی راحت حمایت میکرده ( البته که احتمالا هیچ درکی نداره و اصولا براش اهمیتی نداره وطن و سرزمین و تمامیت ارضی وکسی که قبلا چیزهای زیادی را فروخته وطن که براش اهمیتی نداره) حالا نکتش چیه؟ در زمان سقوط رژیم اشرف غنی همین لوی شانه به شانه ی احمد مسعود داشت تقریبا زمان و زمین را به هم میریخت که ظهور طالبان به ضرر اروپاست و باید به احمد مسعود! کمک کنیم با طالبان بجنگه و خلاصه هرکاری میکرد که یک جنگی یا کاریکاتوری از مقاومت مردمی شکل بده در افغاسنتان و جالبش اینجاست تمام سلبریتی های متنفر از مقاومت ما ناگهان همگی شده بودند طرفدار مقاومت و قهرمان ستیزان اصیل! شدند ناگهان طرفدار قهرمان اونم کی؟ احمد مسعود، همون هایی که هر نوع مقاومت سربازان وطن را با کنایه و تحقیر و دشمنی روبرو میشدند در ایران و هر جای منطقه. کسی آرشیو را مرور کنه از مدیحه سرایی ها و اشک ها و لبخندها و آرنولد بافی های این ها از احمد مسعود شاید گمان کنه در یک سیاره دیگه بیدار شده که یکهو جماعتی انقدر طرفدار اصطلاحا "مقاومت" شدند. حالا به نظر آیا این گروه های هماهنگ سلبریتی های در ارتباط با هم ( و البته برخی رسانه های فارسی زبان و سفارت ها که شبکه ای فرمان میگیرند روی موضوعی متمرکز بشند) اون زمان هم از جایی فرمان میگرفتند که یکهو همه شدند ضد طالبان وحامی مسعود؟ رابطی بین این ها وجود داره با این یهودیان پرنفوذ و سیاسی؟ میگند در جنگ ها و وقایع به دشمنان و دوستان دشمنانت هم نگاه کن. به دشمنان و دوستان یک موقعیت هم نگاه کن.

سلام دوست خوب معمولا در این انجمن تاکید بر این هست که به جای کنایه تحلیل ارائه بشه. ( اگر ماجرا دشمن هست که خب جای کنایه و طعنه و ... داره و قسمتی از سرگرمی انجمن میتونه محسوب بشه اونم در جای خود ولی اگر خودی باشه ماجرا متفاوت میشه) در مورد طالب دو یا سه نظر عمده ممکنه وجود داشته باشه ولی من تقلیل میدمش و اینطور بیان میکنم و ربطی هم به نظر مدیران نداره چون احتمال میدم اونها ملاحظات و تحلیل های خودشون را دارند و این تحلیل ساده سازی! شده شخصی هست. پس در مورد طالب دو یا سه نظر عمده ممکنه وجود داشته باشه: حکومت طالب غیرمتحد پراکنده متنوع القبایل! احتمالا در کسری وابسته به سعودی و پاکستان و سرویس های اطلاعاتی این و اون ( در شکل آشفته اش) و متمایل به افراطی گری برای تمامیت ارضی و منافع جمهوری اسلامی ایران خطرناک تر بود یا حکومت دست نشانده غرب امثال اشرف غنی متحد با سعودی تا آمریکا و حتی بعدها با اوضاع سیاسیون و ارتش دست نشانده و بله قربان گوی محض به امریکا؛ احتملا متحد پیدا و پنهان با صهیونیستها و روشنکفران به شدت ضد ایرانیش مامن گرفته در کابل و هرات ( از جنس همین برانداز داخلیون وطنی) که عملا در چند سال آخر یک باکوی دوم داشتند شکل میدادند و از انتخابات گرفته تا فرهنگ و مذهب ما را به سخره میگرفتند و تجزیه طلبی را با آروغ های تاریخی به مشابه علیف ها بیرون میدادند؟ یک تحلیل این هست که رژیم دوم. با یک حکومت به رسمیت شناخته شده توسط جهان و متحد غرب و ارتش منظم اموزش دیده توسط آمریکا و سازمان سیا که هر روز مجهزتر میشد ( تازه جنگ طالب ها باهاشون بود و مزاحمت که اجازه میداد صد در صد بر این تجهیز تمرکز کنند) و ادعاهای ارضی و تکمیل فلان سد و سفارت خارجی و بند و شهرک توسط غربیها ( در روز موعود اقدام علیه کدومشون راحت تر بود و کمتر با محکومیت بین المللی همراه میشه؟!) و مامن امن مخالفان ایران در یک حاکمیت تثبیت شده و چه و چه والا ایران نه عاشق چشم و ابرو و ریش و موی طالب بوده نه این که طالب را و سابقش را نمیشناخته. ولی ترجیح منافع ملی بلند مدت حکم میکرد از تشکیل یک لانه کاملا ضد ایرانی که به مرور تقویت هم میشد و بدتر هم میشد تا حد امکان جلوگیری کنیم و به تهدیدی کمتر از اون قانع باشیم. به هر حال الان داره با ظاهر یک ویدئو قضاوت میشه پس میشه در عمل بیانیه محکومیت شهادت حاج قاسم توسط طالبان را هم فهرست کرد در وسط این ماجرا در مقابل شادی کلی گروه و دسته سیاسی در منطقه. حالا مکنه شما این تحلیل را قبول نداشته باشید. یا تحلیلی برای رد اون خواهید داشت. یا اینکه عنوان میکنید جمهوری اسلامی عاشق طالب هست یا از طالب ترسیده و همینطوری حکومت گل و بلبل اشرف غنی را رها کرده و وارد جنگ با طالبان نشده و اشتباه کرده و چه و چه. در مجموع به نظرم اگر بخواهیم به تصمیمات هوشمندانه جمهوری اسلامی نگاه کنیم از وارد نشدن در حمله امریکا به عراق که دقیقا همین افرادی که دعوت به جنگ به طالبان میکردند اصرار داشتند در اون جنگ هم وارد بشیم؛ تا مداخله در سوریه و عراق و یمن و همین مورد اخیر طالبان ( عدم ورود به ماجرایی که برخی اصرار داشتند در سیر طبیعی امور ما خودمون را نبدازیم وسطش) جزء همین تصمیمات محسوب میشه. در اون مقطع هم ما فرود موشک های امریکایی را در خاکمون داشتیم و تعدی و تجاوزاتی از این دست که دندان به جگر گذاشتیم و ازش به شکل درست اتفاقا بهره هم حتی بردیم به اقوالی، طالب هم رکش هایی داره و خواهد داشت و حتی بر سر مسئله آب و مرز مطمئنا کشمکش هایی خواهیم داشت ( خصوصا با این وضعیت طالبان که با خودشون هم درگیرند چه برسه همسایگان که میبینیم مرزبان پاکستانی را میکشند و به مرزهای همسایگان شمالیشون تعرض میکنند و ... ) ولی در این تحلیل باز خطر این حکومت از حکومتی غرب نشان! که به تدریج داشت تثبیت میشد و هرگونه برخورد باهاش مقابله جهانی را به همراه داشت کمتر تحلیل میشه. در ضمن برای مداخله در جریان آینده افغانستان باز طالبان جای تاثیرگذاری پیدا و پنهان بیشتری داره تا حکومت دست نشانده غرب. یک پرسش هم وجود داره: در زمان رژیم گذشته افغانستان کشمکش با داعش در افغانستان بیشتر وجود داشت یا وضعیت فعلی؟ در وضعیت فعلی جنایات داعش ضد مردم افغانستان بیشتر شده و باطالبان هم مدام درگیرند. باز ممکنه دو تحلیل وجود داشته باشه: 1.با حضور طالبان داعش تقویت شد برای همین حضورش بیشتر شده 2.با حضور طالبان، داعشی که در حکومت اشرف غنی تقریبا عملیات خاصی انجام نمیداد و مشخصا گویا تحت نظر یک سرویس اطلاعاتی به شکل نامحسوس و گویا در تعاملی نانوشته با رژیم اشرف و حامیانش به تقویت خودش میپرداخت ( برای چه؟! ) مجبور شد حضورش را علنی تر کنه. باز به نظر شخصی داعشی که زیر چتر رژیم اشرف غنی و جنگ دروغ ایالات متحده داشت تقویت میشد و شکل میگرفت در مرزهای شرقی خطرش از داعش امروزی که ممکنه حتی با بخش هایی از طالبان همکاری داشته باشه بیشتر بود.

سلام البته در نسخه ی جدید و به نظر کمی متفاوت سامانه مجید روی یک مینی! کامیونت یا ون وانت کاملا تجاری نصب شده. که میتونه با یک چادر برزنتی مرتفع کاملا استتار بشه و به شکل ی کامیونت کاملا تجاری دربیاد. پ ن: و یک نکته دیگه به نظرم با توجه به تجربیاتی که در چند سال اخیر به دست آوردیم الان شاید نتیجه این باشه که اتفاقا بر خلاف تصوراتمون ( برای کشور ما ) بهتره با کمی هزینه بیشتر سامانه ها را روی خودروهای بیشری پخش کنیم. تجربه نشون داده که پهپادهای پرسه زن به هر حال حتی خودشون را با وجود مسلح بودن کامل یک سامانه و حتی عبور از چند رینگ پدافندی به سامانه ها میتونند برسونند و بیشتر از بحث اوت نامبرد شدن در حال حاضر پدافند کشور قدرتمند مثل روسیه هم حتی با چالش هدف قرار دادن ریزپرنده ها روبرو است. برای همین به نظرم معقول اینه که تعداد سامانه ها را افزایش بدیم ( البته که هزینه ها افزایش پیدا میکنه ولی در موراد خاص که رادار و سامانه اپتیکی سبک و ارزان تر باشند منظور هست) تا در یک محیط آلوده بتونند از هم پشتیبانی داشته باشند در برابر ریزپرنده هایی با کلاس های متفاوت و نقاط پرتاب مختلف ( حتی از داخل گاهی) و با هدف قرار گرفتن یک سامانه تعداد زیادی موشک نابود نشه. البته که با توجه به وسعت شور ما و تعدد نقاط برای حفاظت شاید راه حل غیرقابل جایگزینی هم باشه برای ما فعلا تا افزایش سامانه ها. خصوصا در شرایط غیرجنگی که میبینیم با خطر ریزپرنده های داخلی روبرو هستیم. پ ن2: یک مقام پنتاگون آه و ناله کرده جدیدا که ایران با توجه به انتقال پهپاد به روسیه از تجربیات جنگ اکراین درس های بسیاری یاد میگیره که پس فردا در منطقه علیه!! متحدان! ما به کار خواهد گرفتشون.

سلام در مورد برخی از این پروازها هنوز شبهاتی وجود داره. طبق برخی نقشه های FIR ایران، گاهی به نظر میرسه این پرنده ها وارد این حریم میشند و به نظرم برای همین نیاز هست به قول شما حتی شده برای همبال شدن با این پرنده ها حتما رهگیر سرحالی داشته باشیم. مشایعت! و همراهی با پرنده هایی که مداومت پروازی خوبی داشته باشند و سرکشی! نوبتیشون به نظرم میتونه مانع شیطنت های گاه و بیگاه هم بشه و کم کم با ایجاد مزاحمت مدام لااقل تمرکز چنینی مزاحمانی را به هم زد.

به نظر دلیل این فضولی و کنجکاوی و البته مزاحمت پرنده آمریکایی رزمایش اخیر میتونه باشه. و البته که چقدر وجود رهگیرهای قدرتمند که در این شرایط بدون غافلگیر شدن توسط رپتور و رفیق کوچکترش بتونند به انجام ماموریت بپردازند حس میشه. انشاالله که با اومدن پرنده های جدید لااقل به این آسودگی و به پشتوانه نیروی هوایی ایالات محده این مزاحمان اینطور جولان ندند در نزدیک مرزهای هوایی ایران با خیانت و مزدوری کشورهای جنوبی خلیج فارس.

حتما رفتار طالبان با سرباز ایرانی تلخ هست برای ما. ولی در نظر داشته باشیم و در ویدئو هم مشهوده، این اغتشاشی که در افغانستان وجود داره و به اصطلاح عموم هر کی به هر کی به این زودی ها و با دستور از کابل و خط و نشان فلان فرمانده و بهمان مسئول طالبانی جمع نمیشه. اصولا گروهی که برای سال ها در کوهستان در دسته های جدا از هم و پراکنده تحت نظر افراد مختلفی جنگیده و الان در به اصطلاح تشکیل حکومت هر دسته در جایی با دسته دیگه ای همنشین شده از تصاویر هم حتی پیداست که چه خبره. برای همین ما باز هم شاهد این اتفاقات خواهیم بود و البته که وظیفه مسئولان اینه هم فاصله را حفظ کنند از این اغتشاش تا مسئله ای رخ نده تا حد امکان و هم به کابل فشار بیارن که لااقل دسته های فرمانبردارتر را در مرزهای ما تعبیه! کنند. هرچند مشخصا تا این ها اصطلاحا شیوه زندگی و قانون و نظم را یاد بگیرند چنیدن سال طول میکشه. منظور مسئولانشون هست حالا این سربازان و قبیله و طایفه های مجزای یکی لباس محلی به دوش و یکی لباس نظامی به تن بمانند. ولی از فضاسازی دشمن حتما نباید غافل شد. البته که الان خیلی واضحه و همه میدونند که خیلی ها تلاششون را کردند اون اوایل ما را به درگیری با طالبان بکشونند ( یک جنگ بی ثمر و به نفع پاکستان و آمریکا و بقیه ) و متاسفانه یک دسته گروه های داخلی هم بودند که دیگه حالا بعد از این وقایع نباید گفت از روی غفلت بلکه کاملا عامدانه دوست داشتند کشور را به این گرداب بکشونند ( اصطلاحا براندازان در سیاس داخلی که تصورشون اینه جمهوری اسلامی با یک جنگ خارجی یا داخلی تنها میتونه ساقط بشه و این خونریزی ارزشش را داره ولو اگر کشور تشعیف و حتی تجزیه بشه) و همچنان هم دوست دارند این روند ادامه داشته باشه. البته که در بین طالبان هم هستند مزدورانی که از اون سمت سعی میکنند این اتفاق بیفته به دلایل و منافع مختلف داخلی و خارجی.

به نظرم یکی از فرض های قوی در تهاجم احتمالی برای نیروهای مسلح ما، استفاده از مسیر سوریه و عراق با تسهیل کنندگی پایگاه های آمریکا در اردن و التنف و اربیل هست و دیگری مسیر عربستان سعودی و جنوب عراق و بعد کشورهای حاشیه خلیج فارس یعنی بحرین و امارات در زمینه تسهیل گیری عبور و فریب پدافند ولی به نظر در پلنی که ایران حدس میزنه اصل همکاری بر دوش پایگاه های آمریکایی است ( با عملیاتی چندگانه یعنی استفاده از حریم هوایی تسهیل شده توسط این پایگاه ها تا مبدا بودن خود این پایگاه های برای برخی پروازها و احتمالا لجستیک و پرواز بدون سرنشین ها و عملیات فریب و جنگ الکترونیک و پرواز های ایذایی و ...) ولی نباید از پایگاه های عربی در کنار پایگاه های امریکایی غافل شد، چون عملا چند کشور هستند که از خود اختیاری ندارند و رژیم امریکا اگر فرض عدم اطلاعشون هم باشه اونها را در عمل انجام شده قرار بده کاری از دستشون برنمیاد. پ ن: عملیات وسیع و تجهیز عظیم پایگاه های آمریکا در نزدیکی ریاض، اربیل و پایگاه هوایی در مرزهای شمال شرق اردن نزدیک تنف را به هیچ عنوان نباید از نظر دور داشت. این پایگاه ها عملا در موراد زیادی در حملات صهیونیستها ضد عراق و سوریه نقش مستقیم داشتند.

رزمایش مشترک تخصصی پدافند هوایی مدافعان آسمان ولایت ۱۴۰۱

و حالا وزیر خارجه آمریکا در نشست شورای امنیت در جهان موازی! که در آن تجاوز به عراق و افغانستان توسط آمریکا رخ نداده، تجاوز و اشغال یمن توسط متحدینش امارات و سعودی رخ نداده در سکوت و حمایت آمریکا و غرب ... هروقت ارتش سوریه در موقعیت پیشروی قرار میگرفت درخواست صلح آمریکا و اروپا و اصراشون بالا میگرفت و وقتی ارتش سوریه نمیپذیرفت ادعای جنگ طلبی و آدمکشی حکومت سوریه را میکردند. هروقت سعودیها در موقعیت تصرف مناطق جدیدی در یمن بودند اتش بس را منوط میکردند به پذیرفتن پیش شرط ها و اون را نامشروع میدونستند. وقتی به عراق و افغانستام حمله میکردند نگران " این پیام را به متجاوزان بعدی در هر جا می‌فرستد که می‌توانند به کشورها حمله کرده و از مسئولیت آن شانه خالی کنند " نبودند. و ... داستان ما با غرب و استانداردهای حالا خنده دارش! تمامی نداره ...

ولی ناظر به بحث های فشار و ضربات و حملات غرب به روسیه و میزان لفاظی و ضربه و خنجرزنی و کینه ورزیشون نسبت به روسیه واقعا شاید تنها یک چیز باشه که برای غرب تا حدی در همین حدود دردناک باشه. حالا از ما گفتن و از روس ها نشنیدن! ولی: هیچ چیز مثل کمک به ایران برای ادامه ی ایستادگیش در برابر غرب و پس زدنش از منطقه نمیتونه غربی ها را عصبانی و دیوانه! کنه. واقعا معادلش به نظرم چیزی نیست وقتی در گزینه های دم دست تر و سهل تر به دنبالش میگردیم.

یا روی قدرت بی نظیر تحمیق رسانه هاشون حساب دارند یا فراموشی تاریخی مردم تجاوز سعودی به یمن نمونه ی بارزش! ... مگر ادعای سعودی احساس تهدید از جانب یمن نبود؟ ( تازه تهدید ناتو کجا و بمب های اتم و موشکهاش کجا و مردم یمن کجا) و نسل کشی و محاصره و جنایت جنگی و حمله همه جانبه و ائتلاف با حمایت کامل غرب و اروپا ضد یمن به این بهانه؟ صدها برابر خشن تر، غیرانسانی تر و با محاصره همراه با نسل کشی جنایتکارانه تر از جنگ (در برابر) لطیف! روس ها! بر ضد اکراین؟ مگر مقابله با اشغالگری صهیونیستها و جنگ سوریه نبود و نیست؟ چطور در همه اینها متجاوز ( خواه سعودی، خواه النصره و داعش، خواه ترکیه و صهیونیستهای اشغالگر) را عنوان نمیکردید که نباید برابر با قربانی قرار داده بشه و اتفاقا کاملا برعکس به متجاوز توجه و کمک بیشتری داشتید، حالا که برای یک بار خودی شده قربانی به اصطلاح یادتون افتاده در جنگ متجاوز و قربانی ای هم وجود داره؟ در ایام کرونا یک صورت از غرب دیدیم و حالا در جنگ اکراین یک صورت دیگه. برای سال ها در این این انجمن برای افرادی که شرایط تحت فشار ایران را با پهنه ی دور از حوادث و اتفاقات و فشارها و .... غرب و غربیان مقایسه میکردند و شعارهای غربیان و رفتارهای به اصطلاح نایسشون! را در موضوعات مختلف بر سر ایران میزدند، اشاره میشد که این مقایسه صحیح نیست و حتما که مشکلاتی وجود داره خودساخته ولی غرب را باید در بحران هایی ولو یک دهم بحران های عمدتا مصنوع ساز ضد ایران رصد کرد و رفتارش را دید و بعد شعارهای شیکش ( له یا علیهش حول موضوعات زرورق شده را) را سنجید. حالا چند سالی است که گویا بازی جهان داره صحنه نمایش را شفاف تر میکنه.

ادبیات را نگاه کنید، چیزی که احتمالا رسانه های جریان اصلی که حالا باید واقعا دیگه اسمشون را گذاشت سلاح به جای رسانه احتمالا همین خط را پی خواهند گرفت. گویا مثلا معامله ای پنهان، نامشروع، غیرقانونی، خطرناک، سری، یا معامله ای استثنایی که در هیچ کجای جهان انجام نشده یا معامله سلاح کشتار جمعی در شرف وقوع هست. یا یک طرف داره به طرف دیگه بمب اتم میده نه سلاح متعارفی که صدها نوعش داره در جهان انجام میشه هر زمانی از سال. انگار نه انگار معامله ای است مشروع و طبیعی و قانونی که بارها خود مقامات دو طرف هم اعلامش کردند و حتی طبق خود همون سازمان ملل دست ساز! هم کاملا طبیعی است. سخنگو طوری داره فضاسازی میکنه گویا کشف سری یکی از نهادهای اطلاعاتی ضد یک معامله مخوف هست نه یک معامله از پیش اعلام شده. البته نباید بازی هوشمندانشون و البته خبیثانشون را هم از نظر دور داشت: فروش جنگنده به ایران که چیز پنهانی نیست و مربوط به قبل از جنگ اکراین ولی با عنوان کردن گزاره اول : ایران سلاح به روسیه داده بابت تحویل جنگنده" از اونجا که میدونند طبیعتا جنگنده پس فردا در ایران رویت خواهد شد اینطور حساب یکنند که افکار عمومی هم خواهد گرفت بله! حق با کاخ سفید بود. ایران گلوله توپ و تانک داده و جنگنده تحویل گرفته. البته که غرب بدون تحرک ما هم با توجه به اقدامات چند ماهه اخیرش از تمام توانش داره برای فشار به ایران به صورت تجمیعی استفاده میکنه. حتما پس فردا و مطمئنا همراه غرب ادعای جنایات جنگی و همدستی و حتی مطالبه غرامت از دارایی ها توسط اکراین برای بازسازی هم میکنه منتها مهم این هست که افرادی هم که تا حالا متوجه نشدند متوجه بشند غرب برای بهانه جویی و فشار برای رسیدن به اهدافش منتظر بهانه دادن یا ندادن شما نمیمونه، یا بهانه را جور میکنه یا کاری میکنه که جور بشه. پس بهترین کار اینه که منافع ملی و استفاده از فرصت ها را غنیمت شمرد و به کار افزایش توان کشور پرداخت و از تهدید و ارعاب دشمن نترسید. اگر دشمن بخواد ایران را در گیر جنگ اکراین برای افزایش فشار معرفی کنه معرفی خواهد کرد همانطور که برای فشار ، هسته ای را بدون هیچ دلیلی به اتهام ساخت بمب اتم با اینکه خودش هم اذعان داشت چنین نیست بهانه کرد.

سلام یکی از نقاط افتراق جدی ما با چین این هست که با توجه به نیاز چین به انرژی، این کشور تهدید منابع بزرگ انرژی اعراب در جنوب خلیج فارس و همچنین مسیر ترانزیت نفت در تنگه هرمز را خط قرمز خودش میدونه و برای همین به طور کامل در مقابل انصارالله یمن در مجامع بین المللی در کنار سعودی ایستاده و بعضا سیگنال هایی چون حمایت از بیانیه شورای همکاری خلیج فارس هم ازش دیده میشه بر ضد ایران. این یکی از مواردی است که برای ما دشوار میکنه ماجرای رویارویی با تهدیدات به طور کل سنتکام را در جنوب ایران. چون چین در این معادله مقابل ماست وقتی بحث به رویارویی میکشه و ترسش از تهدید منابع ( اروپا و آمریکا تا حدی به خاطر منابع جایگزین و متحدانشون مصون تر هستند البته که در نهایت قطعا خصوصا اروپا هم متضرر بزرگ خواهد بود) اون را وادار میکنه با تهدید طرف ضعیف تر ( ما در مقابل آمریکا و صهیونیستها و اعراب ) مانع این رویارویی نهایی بشه. یک فکری باید برای این مورد بشه یا بازدارندگی را به جایی برسونیم که برای چین هم توجیه بشه که در صورت به خطر افتادن منافع ملی برای ما مسئله مرگ یا زندگی فقط منجر به یک انتخاب میشه و برامون بعدش و رابطه با چین و ... اهمیت نداره چون در خط آخر و پس از اون درسته در منافع کوتاه مدت چین خطری را ممکنه با نهایتا ضربه به ایران سپری کنه ولی جهان پس از ایران برای چین در مقابل آمریکا ( تهدید بلند مدت برای چین ورای انرژی) نهاتیش برای چین هم نسخه اش را خواهد پیچید خیلی اسان تر.

این حمله اگر روایت انحراف موشک نباشه باید بسیار جدی گرفته بشه. هرچند دوستان مطلع تر به اوضاع سوریه بهتر میتونند راهنمایی کنند و تحلیل داشته باشند در این رابطه. فرماندهی روسیه در سوریه چیزی از انحراف نگفته و صریحا به هدف قرار گرفتن مجموعه پلی تکنیک و یک مکان فرهنگی ( در اخبار غیررسمی عنوان شده مدرسه ایرانیان ) در کفرسوسه اشاره کرده. از اونجا که کفرسوسه یکی از محافظت شده ترین مناطق سوریه محسوب میشه و همچنین حضور سابقه دار نیروهای امنیتی ایرانی در این منطقه ( حالا کفرسوسه یک منطقه هم بالای اتوبان داره و دقیق نمیدونم ولی شهید مغنیه هم در این منطقه به شهادت رسید و جلسه اشون در حقیقت در این منطقه امنیتی و حفاظت شده تر در حال برگزاری بود) و این نکته که رژیم صهیونیستی اگر اشتباه نکنم فقط و فقط یک بار در تمام این سال ها به این منطقه حمله داشته ( اون هم دقیق نمیدونم چه سالی و با چه کیفیتی بوده و اصلا بوده یا خیر ) و معمولا جزء بانک اهداف ( احتمالا به خاطر حساسیت ها)نبوده و اینکه این حمله بر خلاف حملات پیشین به شدت تلفات داشته و در بافتی مسکونی بوده، باید جدی گرفته بشه اگر صهیونیسته به شایعاتی که در حال پروپاگندا در فضای مجازی هستند جامعه عمل پوشونده باشند و سطح درگیری ار افزایش داده باشند. به هر حال یک روز و یک جایی صبر ما در سوریه باید تمام بشه و از موضع شجاعت و قاطعیت خطوط قرمز جدیدی را ترسیم کینم. اگر دشمن به دستمون بهانه بده که چه بهتر. بله گفتنش آسان هست اون هم در زیر این همه فشار ناجوانمردانه و تهدیداتی که هر بار که میگیم به اوج خودش رسیده میبینیم دشمن متحد چند چیز جدید رو میکنه ولی به هر حال تفاوتی است بین جهان ما با جهان اونها. پ ن: گفته شده در برخی خبرها مکان هدف قرار گرفته شده دقیقا همان محلی است که شهید مغنیه ترور شد. لااقل یکی از موشک ها هم به نظر دقیقا پای ساختمان و اصطلاحا بیخ پی ساختمان اصابت کرده در خیابان. ( شهید مغنیه هم در روبروی ساختمان و در ماشین ترور شدند) - این میتونه بعد از سالگرد شهادت شهید مغنیه و سخنرانی سید حسن نصرالله ( و یا حمله ما به کشتی صهیونیستی) اقدامی نمادین هم بوده باشه و تعداد تلفات غیرنظامی هم پیام این رژیم برای نشان دادن توحشش بوده. با توجه به اینکه برخی رسانه هاشون خط حضور ایران در کفرسوسه و تلفات را هم بهم ربط دادند تا اهالی منطقه را مثل همیشه در نظر داشته باشند بر ضد ایران.

با حضور صهیونیستها در سنتکام و پروژه هایی که دارند به هزینه نهایی و میدانی اعراب پیش میبرند ( دفاع یکپارچه موشکی و هوایی و گشت های دریایی بدون سرنشین و احتمالا در آینده قابلیت هجومی موشکی و پهپادی از مبدا زمین و سواح و دریای اعراب) بچه های سپاه هم باید برنامه هاشون را ارتقا بدند. کار نیروهای اطلاعاتی و سیاسی برای خود به کنار در مقابله با این رویداد و هشدار به اعراب که بازنده نهایی خودشون هستند ولی باید روش های نظامی را هم در نظر گرفت. استفاده گسترده از شهپادها و بدون سرنشین ها در حالت گشتی و رزمی و سپردن وظیفه رویارویی با بدون سرنشین های امریکایی و در اینده صهیونیستی و عربی به این ابزارها هم ریسک کمتری داره و هم موثرتر هست. منتها خیلی زود باید فعالیت زیرسطحی و روسطحی را در کمیتی که برای شاهدها داشتیم را شروع کنیم. ایجاد ناوگان تخصصی دفاع هوایی با سامانه های کوتاه برد بر روی قایق های تندرو ( در مقابله با ریزپرنده ها و پهپادهای ضد واحد های تندروی ما) و همچنینی دفاع هوایی برد بلند در جزایر و متوسط روی ناوهای جنگی جدیدالورود و تقویت گشت های هوایی با تقویت نیروی هوایی هم باید به شدت دنبال بشه.