خب بهتر هست این دست خاطرات با جزییات بیشتر باشه تا بشه تحلیل کرد. خلبانان صهیونیست عنوان میکنند با هشت جنگنده چیزی نزدیک به 14 تن بمب بر راکتور از ارفاع فوق العاده پایین ریختند. در مورد تازش نخست یا ثانی هم تنها برداشتی که میشه کرد این هست که صهیونیستها مثل همیشه که مانند کفتار از فرصت ها بهترین استفاده را میبرند بعد از حمله ایران احتمالا فرصت را مناسب دیدند که در آشوب جنگ و درگیری عراق ضربه نهایی را در پوشش عملیات ابهام آمیز انجام بدند. (بهترین فرصت بعد عملیات ایران که رسما هم مشخص بوده ایران عملیا ترا انجام داده بوده تا در ابتدا عملیات منتسب بشه به ایران خصوصا اینکه افکار عمومی ملت عرب در زمانیکه فضای مجازی وجود نداشته و عمدتا پیگیر رسانه های عربی بودند را همدست صهیونیستها معرفی کنند همون تبلیغاتی که سمیر قنطار میگه باعث شده بود فلسطینی ها ایران را به چشم متحد صهیونیستها بدونند در حمله به صدام مدافع فلسطین و ازش متنفر بشند. نگاه که میکنیم اتفاقا عملیات صهیونیستها یک عملیات چندگانه در هدف بوده. حتی میشه این اطلاعات گنگ بعدش مبنی بر همکاری با ایران را هم به خود خبیثش منتسب کرد حالا بسته به زمان فاش کردنشون و تاثیراتش بر گروه های هدف در زمان های متفاوت) همانطور که در اطلاعات تاریخی آمده ایران بنا به دلایل مشخص از هدف قرار دادن راکتور با اینکه میتونستند خودداری کردند و فقط ساختمان های جانبی را هدف قرار دادند ولی رژیم صهیونیستی بعد از بازسازی توسط نیروهای فرانسوی کامل این مجموعه را نابود کرد. در مورد شایعات همکاری با ایران هم حتی فراتر از این ادعای تبادل اطلاعاتی و حتی اجازه استفاده از آسمان ایران و دیدار نماینده امام خمینی! با صهیونیستها در رابطه با حمله و اجازه به فرود در پایگاه تبریز در شرایط خاص و ... به هم بافته شده توسط رسانه های داستان پرداز و افراد متفاوت ولی خبرش را گذاشتم که رسمی ترین واکنش را همین چند روز پیش نتانیاهو (اون هم در یک موضوع دیگه که ناخواسته به این موضوع هم اشراه کرد) اتفاقا داشت (شاید درز خبر جدید در مورد عملیات اپرا هم به خاطر همین حرفهای ناخواسته نتانیاهو بود). نتانیاهو برای انتقاد از بنت که با بایدن قرار عدم غافلگیری گذاشت در بخشی از صحبتهاش اشاره کرد که هیچ کس در اون موقع (حتی دولت ریگان که بعدها خشمگین شد و وتو نکرد قطعنامه شورای امنیت را به همین خاطر) اطلاع نداشت از این حمله (حتی آمریکا) چون عملیات فوق محرمانه بود و چندین سال بعد تازه آمریکا از نتایجش با اینکه در ابتدای عملیات و در جریان قرار نگرفتنش عصبانی بود تشکر کرد. ( حساب کنید حالا این وسط تو ایران از امام خمینی و نماینده هاش در اروپا و پایگاه ها و ارتش و نیروی هوایی و ... اطلاع داشتند و آمریکا اونوقت نمیدونسته ) * مشخصا شاید تنها سیستم بسیار بسیار امنیتی صهیونیستهاست که تا این حد میتونه بسته عمل کنه. حتی ایالات متحده هم به خاطر سیستم فراگیر و به هر حال گستردش ممکنه یک خبر امنیتی درش توسط سازمان های اطلاعاتی کشورها کشف بشه یا کمی زودتر اطلاع حاصل بشه (برای همین (یکی از دلایل) این رژیم اطلاع نمیده به قول نتانیاهو طی 15 سال گذشته که میگه اطلاع ندادم) من اینطور جمع بندی میکنم. ایران به هر حال در شرایط جنگی و برای مقابله به مثل نیروگاه عراق را ( با صرف نظر از راکتور به خاطر مسائل فنی و حقوقی و انسانی احتمالا) هدف قرار میده و صهیونیستها فرصت را غنیمت میدونند که با یک تیر چند نشان بزنند. حمله را انجام میدند تا: 1.نیروگاه عراق را که پیشرفت زیادی داشت به طور کامل نابود کنند برای همیشه اون هم در شرایطی که عراق درگیر جنگ هست. 2.بعد از حمله اول ایران در افکار عمومی اولین متهم حمله دوم هم ایران خواهد بود. و مردم عراق و ملت عرب که این نیروگاه را یک سلاح صدام ضد اسراییل قلمداد میکنند و نشانه پیشرفت عراق؛ ایران را ضد این اهداف قلمداد میکنند و مضاف بر اینکه این بار راکتور هم هدف قرار گرفته و مسائل انسانی هم در میان هست. 3.کمی بعد که ردپای صهیونیستها آشکار میشه طبیعتا حالا مرحله دوم نتایج هست. با برخی اطلاعات گمراه کننده ایران را در افکار عمومی همدست صهیونیستها در این حمله معرفی میکنند تا تبلیغات صدام به عنوان اینکه من مدافع فلسطین هستم و ایران متحد صهیونیستها پررنگ تر بشه. 4.چند سالی که با این دست پروپاگانداها و عملیات روانی تاثیرات مطلوب خودشون را بهره برداری میکنند میرند سراغ فاز بعدی و بعد نوبت فاش کردن اطلاعات عملیات به منظور قدرت نمایی و رجزخوانی میشه. کتاب خاطرات سمیر قنطار کتاب مناسبی است تا بفهمیم برخی جریانات ضدایرانی در بین حتی فلسطینی ها از کجا ریشه میگیره (چیزی که برای برخی ما جوان تر ها سوال هست گاهی که چرا با این همه خدمت به فلسطینی ها بعضا رفتارهای ضد ایرانی دارند) یک زمانی صدام برای فلسطینی ها به عنوان یگانه منجی بین اعراب بود ضد اسراییل (بعد ناصر که به رویا پیوسته بود) و جنگ ایران با عراق را از این منظر دنبال میکردند که ایران داره با منجی فلسطینی ها میجنگه و البته که سابقه همکاری های عمیق پهلوی با اسراییل را هم با یک تبدیل سفارت خصوصا زمانیکه رسانه ها بسیار محدود بودند نمیشد پاک کرد از اذهان اعراب خصوصا خدمات بینظیر پهلوی در جنگ اعراب با اسراییل به اسراییل که در ذهن تک تک عرب ها ثبت شده بود. از اینرو برخی اقداات موذیانه این رژیم در زمان جنگ ایران و عراق که تعبییر میشد به همکاری ایران با این رژیم را در همین راستا باید تحلیل کرد. جنگ دو دشمن سرسخت این رژیم با هم هم نیاز داشت در بعد رزمی با تغذیه مستقیم یا غیرمستقیم دو طرف طولانی تر بشه و هم اینکه در بعد روانی هر دو طرف را بدنام کنه (حالا طرفی که در مظان اتهام بود بیشتر) که دارند با من همکاری میکنند ها.

صهیونیستها در یک جنگ روانی پس از نزدیک به چهل سال در مصاحبه ای با خلبانانی که در حمله به نیروگاه اتمی عراق مشارکت داشتند و فاش کرن برخی جزییات از زبان این خلبانان و در یک عملیات روانی تلویحا تهدید به حمله مشابه ضد تاسیسات اتمی ایران ( البته همچنان اولیت را عملیات های از راه دور میدونند ) کردند. نتانیاهو هم طی یک حمله به بنت از اینکه تلویحا با تیم بایدن توافق کرده که در مورد حمله ضد تاسیسات هسته ای ایران غافلگیری وجود نداشته باشه (اطلاع بده) انتقاد کرده و گفته من در عملیات هایا خیر اصلا به بایدن اطلاع ندادم و رمز موفقیت و استمرارش همین هست. نکته اینجاست خصوصا بعد از سرقت آرشیو هسته ای به نظر نطنز واقعا دیگه تبدیل به یک مکان سوخته شده و جزییات ریز فاش شده از بازرسی ها و سالها رفت و امد و بعد هم تطبیق با اطلاعات جاسوسی و اسناد سرقتی دیگه جایی برای فعالیت عادی و امن باقی نزاشته و با اطلاعات ریز دشمن از پیچ و مهره های این مکان حتی عملیات های بعدی هم دور از انتظار نیست. از این رو از اونجا که امریکا (بعد دو حمله به نطنز و اسودگیش از حیث زمانی) داره بازی درمیاره* و کشش میده مذاکرات را به نظرم وقتش هست ایران یک قدم دیگه برای فشار برداره (از اونجا که طبیعتا ضرر تحریمهای باقیمانده روزانه داره به ایران وارد میشه و هر روز ضرری روی ضررهای دیروز) و بهترین قدم هم نقض یکی دیگه از تعهدات برجام یعنی ساخت یک مکان غنی سازی جدید هست. (البته که ما باید در حال حاضر در حال ساخت ده ها مکان مشابه باشیم ولی برای این مرحله یکی از این مکانها باید شروع به تجهیز بشه به سرعت) - اصولا قبول انحصار غنی سازی فقط و فقط در نطنز به شکل صنعتی همانطورک ه زمان امضای برجام منتقدان گفتند یعنی تضمین به طرف دشمن برای برنامه ریزی به منظور حمله آسوده در هر زمانی که دلش خواست. به این معنی که اصلا دشمن با این فرض (که بتونم راحت حمله کنم و در زمان صلح شرایطش را بچینم (ادم اجیر کنم، بمب جا بزارم، قطعات را معیوب کنم) و در زمان کشمکش ازش بهره ببرم این بند را قرار داده. *پرس تی وی در جزییات جدیدی فاش کرد (کاری که پرس داره میکنه قطعا در هماهنگی با شعام هست به نظر برای جلوگیری از غافلگیر شدن یا تحمیل یک توافق معیوب به ایران در خدای ناکرده جا خالی دادن برخی در داخل) که آمریکا حتی برای برداشته شدن فرمان اجرایی ترامپ در اواخر دورش در تحریم تسلیحاتی ایران که مشخصا و صریحا این یکی دیگه مخالف برجام هست تمایلی نداره. در کنار باقی گذاشتن تحریمهای مشابه ترامپی و همچنین منوط کردن توافق به بررسی های 120 یا 180 روزه و بسیاری شروط دیگه. ایران اگر زودتر دست خودش را باز میزاشت حالا میتونست با اهرم های بیشتری چونه بزنه. مثلا تو تحریمهای ترامپ را حفظ کنی من هم فلان سانتریفیوژها را مثلا بدون مواد ولی فعال حفظ میکنم. جالبه مشاور رییس مجلس گفته خب ما هم دوره های 120 روزه و 180 روزه برای تمدید برجام میزاریم پس ولی حواسش نیست که امریکا پشتش به متن برجام گرمه به این شکل که در این بازبینیهای چند ماهه اگر ایران مثلا به زعم خودشون تخلفی کرد یا اینها ادعا کردند که این کار ایران را دوست نداریم همه چیز را به نقطه صفر برمیگردونند ولی ایران فرضا بعد 120 روز در موعد بازبینی ببینه بله اریکا داره بر خلاف توافق عمل میکنه لااقل در رفع تحریمها به شکل کامل (مثل کاری که در سری پیش کرد) خب چه کاری ازش برمیاد؟ شکایت دزد را به دزد ببره؟ بره در کمسیونی که حتی اگر رای روسیه و چین را هم به نفع خودمون در فرض بعید بدونیم طرح شکایت کنه و آمریکا هم متنبه بشه؟! خیلی راحت نهایت این پروسه بازگشت تمام قطعنامه هاست. برای ایران در برجام هیچ راه انتقاد، تنفس، احقاق حقوقی پیشبینی نشده متاسفانه و یکی از ایرادات بسیار اساسی برجام همین هست. لااقل اگر قطعنامه ها لغو میشد (دیگه حداقلش این بود) و منوط میشد به رای گیری جدیدی (نه بازگشت خودکار اون هم در صورتیکه شاکی ما باشیم حتی) میشد امید به وتوی چین و روسیه در شرایط جدید داشت.

قطعا همانطور که سال ها پیش حتی با تحریک مستقیم (یا غیرمستقیم یک طرف خارجی که خیلی دوست داشت پای ایران را به معرکه افغانستان بکشه و باتلاقی مثل باتلاق های مشابه (افغانستان برای امریکا، یمن برای سعودی، ...) ایران وارد یک رویارویی خسارت بار در بیخ مرزهاش با یک گروه پرنفوذ نشد (طالبان نفوذ گسترد های در افغانستان داره که اگر نداشت بعد سال حضور نظامی آمریکا و ریختن انواع پدر و مادر! بمب ها این نمیشد که الان هست) این بار هم نخواهد شد و البته بنا بر تجربه اگر طالبان بخواد حقوق شیعیان افغانستان را بر خلاف گفتگوهاش پایمال کنه اونوقت زمان این هست که خود شیعیان افغانستان ( حالا با تجربه خوب فاطیمون عزیز در سوریه ) مسلح بشند و از حقوق مردمانشون و کشورشون دفاع کنند. درسته که به قول اون کامنت دولت افغانستان و حتی طرف های غربی در این رویارویی کار را بسیار مشکل میکنند برای هزاره ها و شیعیان با انواع خیانت ها ولی این تنها راه هست که قبلا هم امتحان شده در لبنان و سوریه و عراق که خود افراد اون کشور حقشون را بگیرند از گروه های انحصار طلب با حمایت های برادرانه. برای اشرف غنی که رسما کمپین ترور در مناطق شیعه نشین تدارک دیده (حالا آگاهانه یا ناآگاهانه) و در مقابل طلابان فقط عقب نشینی بلد هست ولی در مقابل نیروهای مردمی شیعه خشونت صریح هم با یک تاکتیک مناسب میشه به زمان مناسب برای ورود فاطمیون (در صورت گردنکشی طالبان از قول و قرارها) روند را تغییر داد. قطعا کار با فاطمیون خیلی راحت تر هست با وجود مرزهای مشترک. طالبان هم فکر کنم این را خوب بدونند حالا و شاید همین کمک کنه که همزیستی مسالمت آمیز ولو تبعیض آمیز به قدری را انتخاب کنند که به نفع همه است.

حالا صحت و سقم خبر بماند ولی فکر کنم چند روز بعد از این حمله بود که آمریکا اعلام کرد تعداد از سامانه های پاتریوتش را از منطقه به همراه یک تاد از عربستان خارج میکنه. امروز هم سخنگوی ائتلاف سعودی تایید کرد ولی گفت به اندازه کافی سامانه داریم. البته آمریکایی ها گویا اعلام کردند این جا به جایی ها برای پوشش شرق دور و تهدیدات چین و ... است.

وقتی موتور محرکه اردوغان برای کشورگشایی از اون اوایل و بحث های اخلاقی! و دینی و مذهبی در کنار نژادی مجبور شد تنها و تنها روی مسئله نژادی تمرکز کنه ( جنگ سوریه بهش نشون داد مزدوران نژادی کارایی بالاتری دارند در حالیکه مزدوران ایدئولوژیکی ممکمن هست نافرمانی کنند مثل بخشی از داعش یا النصره از دستورات) نتیجش میشه کشوری که با سرعت حتی بیش از پیش به سمت نژادپرستی و خشونت های مرتبط باهاش و فاشیسم پیش میره و به سرزمین مادری و مردمان خودش (با نژآد اقلیت) در شکلی جدی تر هم وارد میشه. جالبه این مزدور این همه تصویر از خودش در خاک سوریه و تحت پرچم ترکیه منتشر کرده که مشخصا تحت لوای ارتش ترکیه و مزدوران تحت حمایتش در اشغال خاک کشور همسایه در حال تفریح! بوده ولی دولت اردوغان اعلام کرده این اصلا به دولت ربطی نداره. مرزهای ترکیه و سوریه لابد شهربازی هستند که هر کس میخواد با اسلحه رزمی تفریح کنه یک سر میره چند سرباز ارتش ترکیه را میکشه و برمیگرده.

سفر پر سر و صدا و نمایش تبلیغاتی وسیع ترکیه در شمال ایران و آذربایجان و خصوصا شهر شوشا یک نکته مهم داشت و اون هم کلید کردن! اردوغان روی موضوع کریدور زنگزور بود. یعنی شاید مهمترین هدفی که اردوغان به طور مستقیم وارد دریگری بین ارمنستان و اذربایجان شد و آرزوی اتصال سرزمین های ترک(!) به یکدیگر. در این سفر از افتتاح کنسولگری در شوشا؛ انتخابش به عنوان پایتخت جهان ترک و همچنین گمانه زنی هایی از احداث یک پایگاه نظامی در خاک آذربایجان خبر داده شده که البته همین حالا هم با افتتاح صنایع نظامی ترک و مستشاری ترکیه به اندازه کافی حضور نظامی پیدا کرده در آذربایجان. همانطور که در خبر به درستی تحلیل شده جمله قرمز نشان شده اردوغان دقیقا به این معناست که ایران باید منافع خودش را کنار بزاره تا ترکیه صاحب سهم بشه به عنوان یک مهمان ناخوانده و در این یارکشی بر خلاف تحلیل فوق گرجستان هم تحت نفوذ ترکیه هست و منافع خودش را راحت قربانی خواهد کرد و ارمنستان و ایران باقی خواهند ماند در برابر زیاده خواهی اردوغان که ارمنستان هم تحت فشار روس ها و توافقی که امضا کرده نهایتا تن خواهد داد به شروط اردوغان. ما باید فکری اساسی کنیم و فراموش نکنیم اردوغان فکر میکنه به خوبی میتونه از جبهه پان ترکهایی که سالهای اخیر در غفلت دولت ایران در آذربایجان تشکیل داده با نهادهای به اصطلاح مدنی (به اسم آزادی ان جی اوها که یک عده تازه به دوران رسیده تقدس بخشیدند بهشون ) و همچنین جهل و نادانی و حماقت برخی سیاسسیون و نمایندگان مجلس و بعضا مسئولان محلی به عنوان ابزار فشار به ایران استفاده کنه تا منافع ایران را قربانی منافع کشور ترکیه کنه. (واضح هست که آذربایجان تنها ابزاری است برای منافع ترکیه مثل لیبی و دولتش که پیمان تقدیم منابع آبی کشور خودش را به ترکیه در برابر حمایت نظامی امضا کرد و یا تروریستهای سوری که مزدور غصب زمین های شمال سوریه برای اردوغان و کشورگشایی هاش هستند و مزدوران کرد که برای عبور و دریافت چند بشکه نفت از خاک ترکیه و منابع کشور عراق هرگونه چاکری در خاک عراق و اقلیم برای اردوغان میکنند و ... ) همیشه ولی راه هایی وجود داره در شرایط سخت. اگر مجبور باشیم حتی چهار بازی پشت سرهم را ببریم! پ ن: شاید برخی بگند که قیاس صحیحی نیست ولی من معتقدم بهش حالا کم و زیادش بماند در تاثیر. همانطور که برای اعطای بخشی از خاک ایران به ترکیه که شد نقطه دست اندازی ترکیه به نخجوان و بنابراین میلش به زیاده خواهی های بیشتر در زمان معاصر، همانطور که برای از دست دادن بحرین و به جای بیخ گوش امارات و سعودی سایه انداختن برشون حالا باید گنده گویی هاشون را در مورد جزایر خودمون تحمل کنیم، یا بخشیدن قسمتی از خاک به افغانستان و حالا درشت شنیدن در رابطه با منابع آبی و چه و چه لعنت و خسارات فعلی را شاهد هست؛ به نظرم هرگونه بخشیدن یا گذشت از حق و سهم و دارایی و توان دیگه ای هم در این کشور توسط هر دولت و زمامداری ( اون ها هم که بخشیدن همون موقع ها بهانه های ریز و درشت خودشون را داشتند، تهدید و ترس و گشنگی و قحطی و جنگ و فشار مردم و ...) لعنت و خسارات آیندگان را در پی خواهد داشت. حالا میخواد دانش موشکی و هسته ای باشه یا لیزر و پلاسما و کوانتوم! که حتی تعلل در هرکدوم (توقف که بماند) اصلا معلوم نیست در آینده کشور را از چه چیزهایی فراتر از خود این دانش ها و محصولاتشون محروم میکنه حتی شاید زنجیروار قسمتی از خاک کشور را دوباره.

چند نکته در رابطه با حشد و قوای مدنظرش میشه داشت: اول - اینکه همین چند وقت پیش سر مناقشه بازداشت فرمانده حشد توسط تیم امنیتی نزدیک به کاظمی وزیر دفاع کاظمی در یک مصاحبه صریحا حشد را تهدید کرده بود با این مضمون که یک نیرو با چند تا پیکاپ و سلاح سبک فکر نکنه اگر وارد منطقه سبز میشه خبریه و اگر بخواهیم ارتش عراق با این همه تجهیزت راحت میتونه جمعش کنه (نقل به مضمون) - حالا یا وزیر دفاع عراق بی خبره! یا قصدش تحقیره امکانات حشد هست ( به هر حال مقابل ارتش عراق و خصوصا در نبود زیرساخت و تهدیدات همیشگی حشد اصلا ابزارش را نداره تا خودش را تا حد زیادی تقویت کنه به سلاح سنگین) یا اینکه کنایه بوده و این حرف ها ... دوم - اینکه در مورد چرایی اینکه حشد به نفعش نیست در شرایط فعلی به سمت تجهیز به سبک ارتش های کلاسیک بره این هست دیدیم چند سال پیش با همکاری آمریکا و آسمان ولنگار اردن-سوریه-عراق صهیونیستها را حت در حداقل سه مرحله آمدند و انبارهای تجهیزات و مهمات حشد را حتی داخل پایگاه ارتش عراق زدند و رفتند. بنابراین زیر چتر پدافندی و اطلاعاتی آمریکا و آسمان عراق که کاملا در اختیار آمریکا و در نتیجه صهیونیستهاست (هم از سمت اردن - هم خطوط مرزی و شمال شرق سوریه و هم عربستان در جنوب و حتی پاش بیفته ترکیه (به خاطر کینه ای که اردوغان از حشد داره طبیعتا به دلایل مختلف چه تهدیدی که از جانب حشد در عراق متوجهش هست، چه در نبردهای سوریه و چه موضع محکم حشد برابر اشغالگری ترکیه در برابر سکوت دولت عراق و کردها) داشتن تجهیزات سبک هم ریسک داره چه برسه سنگین. پ ن : ایران مشخصا اگر بتونه تا عمق چند ده کیلومتری عراق یک چتر پدافندی ایجاد کنه شاید حشد در نزدیک مرزهای ایران بتونه برخی پایگاه های مصون از حملات هوایی (لااقل سنگین) ایجاد کنه. حداقل برای برخی تجهیزات سبک و متوسطش که حیاتی است برای عملیات هاش (راکتها و پهپادهاش) البته با وجود نیروی هوایی آمریکا و عملیات صهیونیستها در پوشش پرنده های امریکایی (یا حتی استفاده از پهپادهای امریکایی چه نیابتی و چه مستقیم با تغذیه اطلاعاتی و عملیاتی) درگیری با هر پرنده ای در آسمان عراق ریسک داره و پس فردا براش مدعی درمیاد. مگر محافظت در برابر پرتابه هها برای کمتر کردن آسیبها و البته حتما با استفاده از پدافند غیرعامل در ترکیب باهاش که تا حدی موثرتر واقع کنه پدافند کوتاه برد را هم. پ ن2: فراموش نکنیم یک حشد قوی در فرعی ترین حالتش حتی در برابر اردوغان ( فقط و فقط منافع کشور خودشون عراق را هم تامین کنه با وجود دولتهای بی کفایت وابسته به غرب به خاطر اشغال دیروز و امروز و فردای آمریکا ) برای منطقه یک نعمت هست. بنابراین وجود و حمایت از حشد بسیار بسیار ضروری است. اصولا بخش بزرگی از مردم عراق پیشینه تاریخی دارند در پشت کردن به فرزندان خودشون حتی و برخوردهاشون با حشد عراقی که این همه زحمت و خون داد برای عراق را هم میبینیم پس حمایت از حشد فراتر از وظیفه برای ماست. پ ن3: ارتش عراق زمانیکه آسمانش جولانگاه پهپادهای انواع کشورهاست (همین حالاش از ترکیه گرفته تا امریکا و صهیونیستها و ...) و حتی پایگاه خودش و فرودگاهش بمباران میشه ساکت هست و بی ابزار و ولی حالا که برخی گروهها ضد اشغالگر متوسل شدند به پهپاد ناگهان ابزاردار شده و در نقش سوپر من حتی پهپاد هم ساقط میکنه!

اشاره صریح و خیلی قاطع رهبری در مورد برد موشک ها جالب بود. که گفتند آقایان پیش من اومدند برای افزایش برد موشک ها به 4 یا 5 هزارا کیلومتر و من نزاشتم بنا به دلایلی. مهمان گویا ازشون سوال کرد چرا نزاشتید و پاسخ دادند بنا به دلیلی و آقایون هم از من گله مندند حتی. البته جریان نشست برای سال 97 هست گویا و خب بعد از 97 ما کلی اتفاق اساسی داشتیم. خروج آمریکا از برجام تا حوادث مهمی که دشمن درشون دخیل بود تا ترور سردار سلیمانی به دست ایالات متحده. نکتش اینجاست رهبری خیلی قاطع و صریح میگن بنا به دلیلی من نزاشتم. ابهامات برطرف بشه شاید بشه بیشتر کاوید مسئله را. چه کسانی مراجعه کردند (در وهله اول به نظر میرسه فرماندهان نظامی بودند تا مسئولان سیاسی)، اشاره رهبری مربوط به چه سالی است؟ مثلا زمان شهید طهرانی مقدم یا اخیرا؟ (سال 97) یا اینکه دلیل آیا همون بحث حساسیت اروپا است؟ در این مقطع (برجسته شدن موضوع تهدید موشکی ایران در حالیکه ما در این برد (اروپا) نیاز به هزینه بالایی داریم تا مثلا به یک توان بالقوه برای تهدید اروپا برسیم و پروپاگندای ماجرا توسط غرب میتونه اصل موضوع موشکی را در همین حد فعلی هم تحت فشار بزاره. (که میبینیم هست همین حالا هم و ناتو امروز هم بیانیه ضدش صادر کرد که مخالف قطعنامه است) هرچند مشخصا چراغ خاموش ما در این مسیر هستیم ولی تفاوت میکنه یک موشک تخصصی در این برد تست و معرفی بشه که تا حالا به طور اختصاصی نشده. پ ن: البته مستند را دقیق تر نگاه کردم: بحث پیشرفت و توان دانشمندان موشکی است که رهبری میگن اونها حتی برای بردهای 4 هزرا و 5 هزار کیلومتر هم آماده بودند که من نزاشتم و گفتم فعلا همین قدر بس هست.

خب پوتین بالکل ماجرا را منکر شد. از لحنش اطلاعی نداریم ولی کلماتش طوری بود که گویا حتی عصبانی هم تکذیب کرده ماجرا را ( "این حرف ها مزخرفه" ) هرچند وجود برخی همکاری های احتمالی نظامی را تایید کرده ولی در این خصوص بخصوص ماجرا را رد کرده. حالا ممکن هست این قطعیتش ناشی از دیدار پیش روش با بایدن بوده و اینکه موضوع مورد اختلاف جدید در میون نباشه، یا ناراحت از افشای خبر بوده باشه و قرار نبوده فاش بشه (یعنی عصبانیتش ناشی از نحوه درز خبر و سوراخ های اطلاعاتی بوده یا حتی افشا کننده احتمالی ) یا اینکه واقعا خبری نبوده.

در حقیقت انفجار دوم نطنز در عین پیچیده بودن و موفقیت آمیز بودن ولی به نظر یک امکان "روز مبادا" یی بود که شاید موساد سال ها روش کار کرده بود ( از شناسایی و انتقال تجهیزات و مواد منفجره تا عضوگیری از داخل سایت نطنز و آماده سازی های متعدد پیرامونش و از همه مهمتر اصل غافلگیری ) و در تئوری اگر نطنز روزی به ظرفیت صنعتی خودش میرسید و سانتریفیوژهای مثلا چند ده هزاری یا سانتریفیوژهای بسیار گران قیمت تر و پیچیده تر نسل های بالاتر و در نتیجه سوی بالاتری میداشت و این خرابکاری صورت میگرفت طبیعتا ممکن بود حتی ابعاد حادثه فراتز از بحث مادی و سرعت غنی سازی بره و کلا این مجموعه را از حیث انتفاع ساقط کنه. چیزی که به نظر میرسه در اون برهه و بحث مذاکرات ایران در وین و البته نیاز نتانیاهو به یک تکانه برای ابراز وجود در برابر بایدن (چه در بحث هشدار به آمریکا برای موضع سرسختش، چه ایران برای ترک مذاکرات وین، چه خودشیرینی برای آمریکا به منظور خرید وقت اضافه و برداشتن فشار زمانی از روی مذاکره کنندگان آمریکایی و در نتیجه باج خواهی بیشتر (یعنی هم در مقام علاقه مند به نتیجه رسیدن مذاکرات وین ولی با حداکثر دستاورد برای اسراییل* و چه در مخالفت باهاش) یا عجله در به ثمر رساندن موفقیت به نام خود یا نمایش تبلیغاتی نتانیاهو باعث شد زودتر از موعدی که میتونست رخ بده. از این منظر در این برهه که برجام و تبعیت ادامه دار ما ازش باعث شده بود در نطنز عمدتا کمتر از نیمی از سانتریفیوژهای نسل اول نصب باشند ( و ما نه تنها اون چند ده هزار ماشینی که امکانش برای نصب وجود داره نصب نکرده باشیم بلکه از 11 هزار قبل برجام هم بیشتر از نیمیش را برچیده و در انبار نگه داری کنیم) این انفجار قطعا آسیب کمتری وارد میکرد تا در موقع فول ظرفیت بودن نطنز. در گزارش اخیر آژانس هم اشاره کردم یکی از حساسیت ها و اعتراضات آژانس این بود (به خاطر این انفجار) ایران طبیعتا طبق برجام (که گفته شده بود در صورت از کار افتادن سانتریفیوژها فقط میتونه از انبار قطعه استفاده کنه یا جدیدیش را بسازه) در حال جایگزینی سانتریفیوژهای آسیب دیده هست ولی ما به خاطر قانون مصوب مجلس و توقف پروتکل الحاقی توسط ایران و کدهای اجرایی به انبار سانتریفیوژها دسترسی نداریم که بدونیم ایران چطور داره سانتریفیوژهاش را جایگزین میکنه. البته این به این معنا نیست که این آسیب را جدی نگیریم. قطعا یک شکست اطلاعاتی بزرگ برای ما بود و یک موفقیت بزرگ برای دشمن ولی شاید جمیع شرایط باعث شد چیزی که میتونست فاجعه ای به مراتب بزرگ تر بشه در حدود یک فاجعه کوچک تر باقی بمونه. و البته انفجار اول و دوم نطنز نشون داد که هیچ بعید نیست با تمام این قضایا ما شاهد خرابکاری های بعدی نباشیم و اصلا به این معنا نیست که دشمن اصل غافلگیریش ار از دست داده. ممکنه از جایی بخوریم که دوباره فکرش را نمیکنیم به یک شیوه جدید. پ ن1: نمیدونم این فرد دخیل در انفجار دوم از کارکنان خود نطنز آیا در انفجار اول هم نقشی داشت (در حد فعال کردن و مونتاژ قطعات از داخل نطنز) یا نه؟ عقلانیش این بود که موساد هسته های عملیاتیش جدا از هم باشند ولی اگر مرتبط بوده اینکه شناسایی نشده بین انفجار اول و دوم را اول باید حراست سازمان و بعد نهادهای اطلاعاتی یک بازبینی اساسی بکنند در کارشون. بماند که نفس عملیات هایی که ما اطلاع داریم ازش از شروع عملیاتهای ترور دانشمندان و خصوصا ترور سردار طهرانی مقدم و مجموعشون و ... خودش آسیب شناسی را باید از مدتها پیش کلید میزد. ** یکی از مقامات سابق موساد عنوان کرده بود در یک مصاحبه جدیدا که به ثمر رسیدن برجام در مذاکرات وین فعلی برای ما بهترین چیز هست چون میتونیم اونوقت تمرکزمون را از روی برنامه هسته ای ایران (منظورش احتمالا همین منابع و تمرکزی است که برای خرابکاری و ترور و ... در حد کلان تخصیص دادند) بر روی مسائل مهم تر منطقه ای (احتمالا منظور حضور ایران در منطقه و گروه های مقاومت هست و مسائل دیگر هست) بزاریم. در حقیقت به این معنا که وجود بازرسی های شدید آژانس کمی از بار ماموریت های شناسایی و اطلاعاتی موساد نسبت به مسئله هسته ای ایران را کاهش میده ( نگرانی ها تا حد زیادی کاسته میشه ودر نتیجه زمان کمتری مورد نیاز هست به منظور دغدغه اتمی ایران) و میتونند روی برگه های مورد نیاز روز مبادا کار کنند و البته بحث حضور نظامی ایران. ( یعنی به این معنا که احتمالا بستر انفجارهای اول و دوم نطنز اتفاقا در همون موقع اجرای برجام ریخته شده چون شرایط بازرسی ها و دسترسی های اژآنس و غفلت ایران از این جهت که حالا جامعه جهانی برنامه اتمی ما را با برجام پذیرفته شرایط ایده آلی را فراهم کرده بوده تا با فراغ بال برای روز مبادا اهرم ایجاد کنند که باز هم این کار را خواهند کرد همانطور که عقیده دارم در صنعت نظامی و اقتصادی ما هم در این سالها چنین اهرم هایی را ایجاد کردند که شاید در موقع خاص و ویژه ای فعالش کنند مثلا در زمان یک جنگ محدود یا نامحدود ما شاهد خرابکاری های گسترده در صنعت نظامی و اقتصادیمون باشیم که در سال های صلح پی ریزی شده باشند)

واشنگتن پست امروز خبری را کار کرده که به نظر قبل از دیدار بایدن و پوتین یک درز اطلاعاتی هدفمند احتمالا توسط موساد باشه برای تحت تاثیر قرار دادن و تهدید و فشار بر یک قرار داد احتمالی. اینطور که به نظر میرسه ( و باید امیدوار باشیم البته) ایران در پکیج خریدهاش، خرید یک ماهواره تجاری ( تصویربرداری) را هم در نظر گرفته و طبق خبر ماهواره کانوپوس - وی (احتمالا از همین خانواده) قرار هست برای ایران توسط روسها به فضا پرتاب بشه. ماهواره ای با دقت تصویربرداری 1.2 متر. شاید ماجرای حمله موشکی به عین الاسد (در کنار تجربه سوریه) لزوم داشتن یک ماهواره تصویربرداری را برای طراحی موفق و دقیق تر حمله و همچنین برای تحلیل بعد حمله را نمایان تر کرده. باید امیدوار بود چنین خریدی انجام بشه حتما و فشارهای اسراییلی/آمریکایی موثر واقع نشه. از طرفی باید امیدوار بود روس ها بازی درنیارن و خریدها را حواله به انعقاد برجام نکنند و البته منابع مالی هم وجود داشته باشه که خود این موضوع تا رفع تحریمها و فروش نفت بعید هست امکانش فراهم بشه برای یک خرید کلان و جدی در همه ابعاد خصوصا هوایی. پ ن: ایران اگر صاحب یک ماهواره گرانقیمت بشه که دوربینش روی صهیونیستها زوم کنه حتما باید انتظار خرابکاری و حمله بهش را هم توسط رژیم صهیونیستی داشته باشه چون این رژیم در رابطه با به قول خودشون برتری نظامی و اطلاعاتیش شوخی نداره و در مورد ماهواره ها هم حتی حمله سخت بهشون را نمیشه به همین راحتی منتسب کرد چه برسه این رژیم که رسما ترور غیرنظامیان را در مرکز ایران بر عهده میگیره تلویحا. از این جهت به منظور بازدارندگی در این حوزه لااقل وجود سلاح ضد ماهواره (زدی - بخور!) از ضروریات هست. (بعد نرمش شاید فعلا برای ما قابل دسترسی نباشه)

پمپئو در مصاحبه با یک روزنامه صهیونیستی عنوان کرده ترور سردار بخشی از پیش نیازهای (شرط ها) انجام توافق های عادی سازی خصوصا با امارات بوده. همون موقع بحثش شد قطعا یکی از دلایل ترور سردار همین برداشته شدن مانع برای آشکارسازی این توافقات بود و میشه اینطور حدس زد که یکی از شروط خصوصا امارات و بحرین این بوده که سردار نباشه چون شاید گمان میکردند سردار به عنوان حامی اصلی و واقعی مقاومت فلسطین در منطقه خطری براشون محسوب میشه در صورت اعلام توافق عادی سازی.

بعد از حوادث تروریستی مختلف با یک روش مشخص (خرابکاری در قطعاتی که از بازار سیاه به خاطر تحریمها تهیه میشند چه در بحث تعمییرات و چه قطعات نو و دست دوم) نگرانی باید ابعاد گسترده تری به خودش بگیره. بواسطه سال ها تحریم و البته سرمایه گذاری شدید خصوصا صهیونیستها در تعامل با سازمان های اطلاعاتی قدرتمند جهان (آمریکا، اروپا و خصوصا با عادی سازی روابط خاصه امارات به عنوان یکی از بازارهای اصلی تامین این قطعات ) برای شناسایی خط و ربط کانال های تامین قطعات تحریمی و شناسایی این کانالها و احتمالا تاسیس شرکت های صوری در ظاهر فروشنده قطعات ولی در باطن وابسته به سرویس اطلاعاتی دشمن؛ به نظر میرسه ما شاهد این هستیم این رژیم کانالهای تهیه قطعات را کاملا آلوده کرده و این یعنی احتمال وجود قطعات آلوده در طیف گسترده ای از صنعت نظامی و هسته ای و اقتصادی ایران که سر بزنگاه ها و در صورت نیاز با تکمیل روند توسط عوامل مزدور و نفوذی یا تکنولوژی فعال و آسیب رسان خواهند شد. از این رو هرچند کار سختی است کشف این شبکه و البته خرابکاری های احتمالی پنهان در حال حاضر در صنعت ولی مهم اینه حتما براش چاره اندیشی بشه. پ ن: اشاره در این تاپیک به خاطر پست بالا است که مربوط به یکی از صنایع مهم کشور هست که بواسطه محدود بودن کانالهای تامین قطعاتش قطعا دشمن روش دست گذاشته و خرابکاریهاش میتونه فراتر از یک جنگنده و چند خلبان باشه فقط و ممکن هست یک زیرساخت را به نابودی بکشونه در این حوزه حداقلی ما.

در رابطه با لزوم قدم های همسان و به موقع ایران در برابر خلف وعده و خباثت غرب قبلا بحث شده و انتقاد هم داشتیم که این قدمها باید زودتر و کیفی تر برداشته میشد: یک مورد فقط یکی از بندهای قانون اخیر مجلس که خیلی دیرهنگام تصویب شد و البته شخص رییس جمهور هم به شدت مخالفش بود را میشه دید به هر حال محدودیتهایی برای اژانس ایجاد کرده که اتفاقا از نقاط کلیدی برای سرویسهای اطلاعاتی غربی هست هرچند بابت ضبط داده ها و وظیفه ای که ایران ورای قانون مجلس قبول کرد هنوز هم خیالشون راحت هست که داده ها چون ضبط میشه پس ایران جرات انحراف نداره ( با وجود این قانون و قدمهای ایران مذاکرات را این همه کش میدند و زیربار نمیرند تحریمها کامل (همون تحریمهای ترامپ فقط و نه بیشتر حتی) برداشته بشه چه برسه به همینطور منتظر نشستن ایران و نگاه کردنش مثل ماجرای اروپا و اینستکس که اون همه براش تبلیغ شد و الان تحقیقا از هیچ هم فراتز هست حتی موضوعش چه برسه محتواش) نگاه کنیم: حالا در نظر بگیرید ایران همچنان منفعل نباشه (چون تحریمها که ادامه داره و اتفاقا به خاطر همین توقف هست که غرب اینطور مدعی امروز بیانیه میده ما به تعهداتمون در برجام عمل کردیم(!) ایران هم باید چون حین مذاکرات هست نه تنها اجرای پروتکل را از سر بگیره بلکه تمام گامهاش را هم به عقب برداره. یکی از قدمهای مهم دیگه ایران (برای همون هدف جناح های دیگه حتی یعنی سعی بر برداشته شدن تحریمها) میتونه یک موضوع حساس برای غرب باشه. بند خطرناکی که در برجام وجود داره یعنی انحصار فعالیتهای غنی سازی ایران فقط در نطنز (فردو هم که عملا بی خاصیت شده بود) و تاسیس نکردن مرکز دیگه ای در نقطه دیگه ای از جغرافیای ایران ( حالا دقیقش را باید بحث کرد و اینجا فقط چیزی که یادم هست را عنوان میکنم) که نتیجش میشه خرابکاری های پی در پی در نطنز (خود این بند یعنی ترغیب به خرابکاری در نطنز همون موقع هم بحث شد موقع تنظیم برجام چون تنها مرکز هست و ایران هم حق نداره هرچی توش بخوره در مرکزی که دیگه سانت به سانتش برای سرویسهای اطلاعاتی غرب مثل اتاق خواب خودشون روشن هست جای دیگه ای را پیش بینی کنه)* حالا ایران میتونه یکی از گامهای دیگش در برابر ادامه تحریمهای امریکا که حتی مثل شش سال پیش لااقل در حین مذاکرات تعلیق هم نکرد ادامش را (توقیف و فروش نفت ایران به قیمت 100 میلیون دلار و امثالهم) این باشه که اعلام کنه این قسمت از برجام را هم تعلیق میکنه و یک مرکز غنی سازی را استارت ساختش را میزنه (البته زیر زمین و با اعلام به اژانس در نقطه ای که ضروری نیست فعلا به اژآنس اعلام بشه چون تنها کار عمرانی انجام میشه، اینطوری هم یک اهرم فشار هست و هم حتی بعد توافق ایران اگر با سرعت مناسبی پیش بره یک مرکز پشتیبانی نیمه اماده داره برای روز مبادا و برای گرفتن بهانه (قطعا خواهند گفت بعد توافق باید تخریب بشه) و اینکه غرب هم اهرمهاش را میخواد حفظ کنه (ماشه و برخی تحریمها و بستری که رسما ایجاد کرد ترامپ و همیشه باقی یممونه و برخی تحریمها که قطعا طبق گفته بلینکن باقی میمونه و سرمایه گذرانی که با این وضع برجام به قول بلومبرگ حتی با احیای کامل برجام هرگز به خاطر ماهیت برجام در ایران سرمایه گذاری نخواهند کرد چون همیشه احتمال به مسلخ رفتن این توافق ناقص هست) میشه در برابر اونها ادعاش کرد (شما از بین بردید بسترها و مکانیسم ماشه و ... را من هم از بین میبرمش و وگرنه با تغییر کاربری (مثلا) به منظور نظامی ازش استفاده میکنم و خواهم کرد. ) پ ن1: حدس من این هست بخش اعظمی از سانتریفیوژهای نسل اول در حمله دوم از کار افتادند و ایران باید در احیای برجام با توجه به محدودیت تولید این نسل و توقفش در برجام (مگر برای جایگزینی) حتما بندی برای جبران این حمله حتی اگر بر خلاف برجام باشه پیش بینی کنه تا لااقل به قابلیت زمان اجرای برجام برگرده و غرب نباید بگه به ما ربطی نداشت این حمله و هر چیزی که از دست دادید را دادید دیگه. فراموش نکنیم به هر حال بخش زیادی از مواد غنی شده هم در این سانتریفیوژها از بین رفت حین کار. پ ن2: با توجه به روند خرابکاریها و فرصت خریدن برای غرب در مذاکرات (نرسیدن ایران به حد استانه) به نظر الان ذخایر اورانیوم غنی شده ایران که کاملا تحت نظر ( و در نتیجه دسترس اژانس و افرادش و مزدوران مستقیم و غیرمستقیم مرتبط با سرویسهای اطلاعاتی و نفوذی ) هست میتونه هدف بعدی باشه برای نابودی و باز اگر اشتباه نکنم در برجام بندی وجود داشت برای نگه داری متمرکز این مواد (نطنز و فردو). اگر یک اتشفشان از زیرزمین کاملا در ظاهر طبیعی برای نابودی این ذخایر ایجاد کنند هم عجیب نیست چه برسه کارهای ساده تر و حتی خرابکاری شیمیایی برای نابودی بدون سر و صدای این مواد غنی شده. (طوریکه الودگی هم مثلا درو هله اول ایجاد نکنه) پ ن3: فراموش نمیکنم دقیقا فردای روزی که کمالوند در یک مصاحبه عنوان کرد زمان در مذاکرات به ضرر غرب هست چون ما با جدیت داریم غنی سازی میکنیم و مواد را انباشت دقیقا انفجار برق نطنز رخ داد و از دور خارج کردن این اهرم مورد اشاره جناب کمالوند در بحث هسته ای و مذاکرات. (نرسیدن به چیزی که غرب اسمش را کاهش زمان رسیدن به بمب گذاشته) پس باید مراقبت بیشتری کرد در مورد همین داشته ها و اهرمهای فعلی. اراک در دور قبل همیشه یک اهرم بود ولی بازطراحیش کاملا خنثی کرد این اهرم را.

الکاظمی به ظاهر به عنوان یک مهره آمریکایی و خارج از اراده ایران (که قابل توجیه هم هست چرا بعد از ترور سردار و جو رخ داده و بی ثبات منطقه و عراق ایران علی رغم ناخشنودی متحدانش در مقاومت عراق راضی به نشستنش بر این مسند شد ) داره در برخی جهات بسیار خوب برنامه های کلان سیاسی/امنیتی ضد حشد را هدایت و اجرا میکنه. ترور یک مخالف بلد شده ضد ایران در عراق در بحبوحه اعتراضاتی که بخشیش مربوط به معیشت و ضد دولت کاظمی بود و برگرداندن اوضاع امنیتی به سود دولت کاظمی و ضد ایران و حشد (با توه به رسانه های پرتعداد امریکایی و عربی و عراقی که با پمپاژ دلار تنها چیزی که نگرانش نیستند معیشت مردم عراق هست) یک بازی دو سر برد بود. ( مخالف ضد ایرانی که به هر حال تجمعات دردسر دار برای دولت فراخوان میداد و از طرفی مرگش هم از این جهت به سود کاظمی و سیستم امنیتیش که میراث زمان حضورش در سازمان اطلاعات عراق هست بود و هم اینکه اعتراضات معیشتی را کاملا با حمله به کنسولگری ایران به سمت دیگه ای برد. حالا هم با این تعرضات مدامش به فرماندهان حشد باز یک بازی چند سر سود را داره پیش میبره. اولا که تبلیغات دامنه دار ضد حشد با کمک رسانه های عربی/امریکایی/ملی گرا و بعثی و سعودی را مدام برش میدمه. دوم اینکه بحث معیشت و اقتصاد و حضور نظامیان امریکایی به حاشیه میره، سوم با واکنش حشد بحث سلاح غیرقانونی را برجسته میکنه بین مردم و در نهایت اینکه حتی با ازادی فرماندهان حشد به هر حال صحنه طوری طراحی شده که این اتهام برای همیشه بر حشد میچسبه و نهایتا مردم خواهند گفت به زور اسلحه ازاد شد طرف و حتما قاتل خود همین افارد بودند. بماند که معترضان به کاظمی برای افشای حقیقت هم مهلت داده بودند و حالا با این حرکت کاظمی طوری جلوه میده که بله من حقیقت را کشف کردم ولی سلاح حشد نذاشت به نتیجه برسه و تازه قاتل اصلی و حقیقت هم برای همیشه پنهان میمونه. یک بازی کاملا حساب شده امنیتی که راحت میشه دستان خونین طرف های سوم امنیتی را درش دید(مثل ترور سردار و یک همکاری جمعی طبق گزارش یاهونیوز بین برخی طرفهای عراقی حتی به ظاهر دوست و کردی و امریکایی و حتی منطقه ای طوریکه به نظر میرسه یک توافق جمعی ایجاد شده بود که حتی اگر قاسم سلیمانی به برخیهاشون خوبی هم کرده بود ولی ترجیح میدادند برای منافع قدرت و ثروتشون (وعده ها و عیدهای امریکا و تطمیع و تهدیدهاش به کنار) کمک کنند حذف بشه این مهره ثبات در عراق. باید خیلی مراقب کاظمی بود. ککاملا به نیاز ایران به گذرگاه اقتصادی عراق در این وضع تحریمها آگاه هست و داره برنامه های جمعی خودش با رفقای عراقی و امریکایی و منطقه ای را پیش میبره خصوصا در قدم اول و اصلی و طبق خواست امریکا و اسراییل و سعودی ضد حشد برای انحلالش حتی به قیمت جنگ داخلی در قدم های متوالی بی اعتبار سازی تا درگیر کردنش در بحران ها و نهایتا ضربه اخر توسط افکار عمومی به شکل نرم و بعد سخت توسط حملات امریکایی به یک بهانه. دعوت از رسانه های ایرانی مثل فارس و تسنیم در اوج بحران بازداشت فرمانده حشد و فریبکاری رسانه ایش نشان از یک مهره هوشمند امنیتی است احتمالا که تونست از تحلیلهای تند و تیز رسانه های ایرانی هم بکاهه.

شاید یکی از مهمترین موانع چنین قراردادی بحث تحریم تسلیحاتی ایران و فشارهای مستقیم آمریکا باشه. به هر حال شرکتهای تسلیحاتی بزرگ چینی هنوز به شکل مستقیم تحت تحریم قرار نگرفتند و حتی اگر وضعیت فعلی را در نظر بگیریم (که آمریکا ادعاش مبنی بر قطعنامه 2231 را پس گرفته) ولی دستور اجرایی تحریمهایی که یکجانبه ترامپ در اواخر دورش امضا کرد علیه معاملات تسلیحاتی ایران مانع بزرگی است کاملا. ولی از طرفی شاهد هستیم آمریکا شروع کرده شرکتهای چینی را به مرور تحریم کردن. حتی شرکتهای فناور چینی در بحث تراشه و تکنولوژی های پیشرفته به بهانه ارتباط با ارتش چین یکی یکی در حال تحریم هستند (که قطعا چین حتی حاضر هست امتیازاتی بده تا این اتفاق نیفته از اونجا که یک صنعت در مسیر پیشرفت هست برای چین و هنوز به تکنولوژی های آمریکایی نیاز داره در این عرصه در لایه دوم) این هم وجه مثبت داره و هم منفی. شرکتهای چینی را بسیار محافظه کار کرده تا اقدامی نکنند که بهانه به دست آمریکا بده برای تحریم گسترده و وجه مثبتش هم اینکه اگر این روند ادامه پیدا کنه و تحریمها کامل بشند شاید معامله با ایران دیگه از مرز ریسک رد بشه. اصولا وضعیت جدید: تمرکز غر ب روی چین، قدرت گرفتن متحدان کلیدی آمریکا مثل کره جنوبی در همسایگی چین، ادعاهای ارضی ژاپن و احیای سریع ارتش ژاپن و حتی مناقشاتی که چین با همسایگانش از جمله فیلیپین و مالزی و حتی اندونزی داره و دورتر بحث هند و وابستگی کاملش به آمریکا در امور سیاسی و ... همه دورنمای همکاری ایران با چین را بسیار ضروری و موجه جلوه میده (کاملا در راستای منافع دو طرف. یعنی هم با شرایط جدید چین بهتر از ایران برای وضعیت فعلی و تعادل بخشی و ایجاد برگه های مقاومت در برابر این نفوذ و ضربات خزنده پیدا نمیکنه و هم ایران با توجه به اقتصاد بزرگ چین و قدرت نوظهورش و نیازش به انرژی بهتر از چین ) از اینرو افزایش زمینه های همکاری اگر دو طرف جدی باشند و البته فرصتها از دست نره و سوء مدیریتی وجود نداشته باشه میتونه نقطه عطفی باشه برای ایران به خصوص.

در مورد بازی زیرکانه کاظمی همراه با آمریکایی ها و البته آوانس های متعدد آمریکا به کاظمی برای تقویتش و ایجاد شکاف در گروه های شیعی ( سفرهای متعددش به کشورهای عربی و ذوقزدگی ملی گرایانی چون صدر که حاضرند حتی تحت تا حدی تحت سلطع اعراب باشند ولی در عوض از نفوذ ایران در عراق کاسته بشه (درسته ملی گرا هستند ولی امثال صدر یک رقابت مذهبی هم داره که مزید بر علت هست) ) باید در مورد توافقاتشون مقاومت حواسش جمع باشه. مقاومت عراقی این روزها تمرکزش بر خروج نیروهای آمریکایی است و کاظمی با نقشه امریکایی ها طی نشستهایی با سواستفاده از شرایط بحث خروج نیروهای امریکایی را برجسته میکنه (کهاصلا ربطی به خواست گروه های مقاومت عراقی نداره ولی خوراک رسانه ای داره که بله ما هم همین را داریم انجام میدیم در حالیکه امریکا در بیانیه مشترک در یک فریب اشکار پایگاه های فعلیش را عراقی معرفی میکنه (بله پایگاه الاسد عراقی است و کنترلش هم دست عراقیهاست لابد که شبیه یک ایالت هست خودش و احتمالا پشه عراقی را هم توش رو هوا میزنند چه برسه نیروی عراقی و حالا یک جایی گوشه ای به عنوان سرایدار چند عراقی حاضر باشند بحثش جداست ولی در مصاحبه با شبکه های امریکایی عنوان میکنه اصلا بحصی مبنی بر خروج امریکاییها وجود نداره) در حالیکه مقاومت عراق باید در بدل به این فضاسازی کاظمی موضوع به نظرم مهمتر و قابل راستی آزمایی تر حریم هوایی عراق را مطرح کنه. فرض محال آمریکا کل نیروهاش را هم از عراق خارج کنه ولی همچنان از اردن و سوریه و کویت و ترکیه و قطر و بحرین و سعودی آسمان عراق کامل در اختیارش باشه هیچ تفاوتی برای خطرات ضد مقاومت نمیکنه و ایده آلترین شرایط برای رژیم صهیونیستی هم محسوب میشه این قبضه اسمان عراق در اختیار امریکا. امروز رییس حشد در روسیه حضور داشت برای همکاریهای نظامی ولی میدونیم تا رسمی نشده واگذاری اسمان عراق به دولت عراق حتی فرض محال خرید سامانه پدافندی در عراق توسط عوامل ناشناس دوباره منهدم میشه اگر در اختیار حشد باشه و در اختیار دولت عراق هم باشه سرنوشت اف-16 و پانتسیرها را خواهد داشت که اصلا معلوم نیست پس فردا مثل پاشینیان کاظمی بگه سامانه را خریدیم ولی موشک براش نخریدیم. حتی الان هم معلوم نیست رادارهای فرانسوی و پانتسیرها و ... کجا هستند و اصلا کدوم انباری چرا باید خاک بخورند.

این خبر طبیعتا باید در تاپیک یمن باشه ولی از اونجایی که دخالت صهیونیستها به طور مستقیم در یمن به نظرم با توجه به دسترسی چند جانبه به یمن و عادت این رژیم به دست اندازی به کشورهای درگیر جنگ و گروه های بی دفاع یک عادت شناخته شده است فکر کنم این بخش چندان ناشناخته نیست و یمنی ها انشاء الله پاسخ اردوغان و صهیونیستها را یکجا میدند. به هر حال یمنی ها ابایی از آشکارسازی دشمنیشون با این فرقه جنایتکار ندارند خودشون و شجاعت ابرازش را دارند و حتما به فکر تبعات این ابزار در برابر یک رژیم تا بن دندان مسلح در جامعه جهانی استثنا و به معنای واقعی کلمه بدون قلاده و هار ی که کسی کاری به کارش نداره هستند. اما ماجرا به قسمت قرمز برجسته شده این تن برمیگرده: این خبر امنیتی (که درز دادن به روزنامه های این رژیم همه در چارچوب برنامه ریزی شده این رژیم امنیتی/نظامی است) در واقع اشاره مستقیمی داره که احتمالا این رژیم در ایران هم حمله هوایی داشته (در عراق که قطعا داشته) و با توجه به موضوع روز این روزها یعنی بحث هسته ای یحتمل تهدید در این راستا و باز احتمالا اشاره به ماجرای نطنز هست. موضوع نطنز از این جهت اهمیت داره (برون داد رسانه ایش به کنار چون به هر حال یک موضوع امنیتی است و ممکن هست تصمیم برای اعلام جزییاتش صلاح دیده نشده باشه) که به نظر یک حمله هوایی بسیار محتمل تر هست یا نهایتا یک حمله ترکیبی چون همه چیز را هم کنار بزاریم ساخت مجموعه بعدی در دل کوه خودش حرفهای بسیاری داره، هرچند ممکن هست یک پیش بینی ساده و رعایت اصول پدافندغیرعامل در مجموعه جدید باشه ولی ممکن هست بی ارتباط با حادثه هم نباشه. از این رو حادثه نطنز میتونه: 1.یک حمله هوایی از طریق آسمان عراق و در پوشش کریدور تجاری شلوغ عراق یا پرنده های آمریکایی همیشه حاضدر در کنار مرزهای ایران و کنار این کریدور باشه. (طبیعتا با مهمات دورایستا چون حتی یک درصد امکان خطا هرگونه حضور جنگنده با سرنشین را در آسمان کشور ایران منتفی میکنه بات وجه به عواقبش) 2.یک حمله پهپادی دوربرد با یک پهپاد پیشرفته بوده باشه 3.یک حمله پهپادی/موشکی از داخل کشور توسط یک گروه مزدور آموزش دیده با ابزار پیشرفته (ماجرای ترور شهید فخری زاده و ورود تجهیزات پیشرفته به کشور و مرزهای مشکل زای جنوب شرق، جنوب و غرب و شمال غرب و قاچاق در پوشش کولبری و لنج و سوختبری کاملا بدون کنترل که اماکانش را کاملا فراهم میکنه برای مونتاژ یک وسیله انفجاری پرنده) حالا هر کدوم از این حملات ممکنه در شرایط خاص اون موقع و ملاحظات پدافند، ترکیبی با یک عملیات سایبری ضد پدافند مجموعه و کشور یا حتی عملیات خائنانه محلی یا نفوذ بوده باشه برای تضمین موفقیتش. به هر حال این اشاره و تهدیدات مکرر اخیر این رژیم ضد تاسیسات هسته ای (و موشکی به طور پنهان) لزوم توجه هر چه بیشتر حتی به روشهای آنالوگ و بصری حفاظت از تاسیسات را گوشزد میکنه و لازم هست با تجهیز کشور و مجموعه ها به ابزارهای پیشرفته تر و تلاش برای بسط بیشتر این ابزارها و همچینن گسترش بیشتر چتر اطلاعاتی و نظامی و راداری و امنیتی مراقب تر باشیم. هرچند اشاره شده که با تمام این تلاشها این رژیم چون در تکنولوژی/مزدور/اطلاعات/منابع مالی و همکاری های امنیتی و جغرافیایی! و اطلاعاتی ده ها قدم پیش هست هیچ راهی جز یافتن بازدارندگی تهاجمی برای توقف عملیاتهاش وجود نداره که البته کار آسانی نیست.

ساویز واقعا در موقعیت خطرناکی قرار داشت. ایستاده در یک باریکه و چسبیده به سواحلی که یک طرفش تقریبا محل تردد عوامل اطلاعاتی/نظامی رژیم صهیونیستی به طور مستمر در پوشش های مختلف هست، یک طرفش سواحل عربستان و خود دریای سرخ هم دربست در اختیار رژیم صهیونیستی و عربستان و ائتلاف غربی و امارات و کشورهای آفریقایی هم پیمان صهیونیستها. رسما وسط دره گرگها و شغالها تمام این سالها ایستاده بدون حتی وجود یک پایگاه پشتیبانی نزدیک و یا یک پایگاه پشتیبانی دریایی (حتی عمان هم به بهانه های مختلف و این اواخر کرونا به کشتی های ایران پهلو نمیداد) که البته منجر به پروژه فوری بندر شناور ارتش و سپاه شد در یک بازه چند ماهه و البته طبیعتا ناقص. ولی هر چند دلیرانه بود و هست و انشاء الله خواهد بود حضور امسال ساویز ولی نشان میده شرایط چقدر توسعه دریایی برای ایران مهم هست. و چقدر شناورهای در ابعاد مختلف نظامی/نیمه نظامی/لجستیکی مورد نیاز هست. امیدوارم در بحث بودجه اتفاقات جدی رخ بده با شرایط جدید. پ ن: حالا تحلیل شد در پستهای متعدد این روند یا یک بازی صهیونیستی بوده باشه برای افزایش تعداد حملاتش به کشتی های ایرانی برای به زعم خودش فشار حداکثری یا روند طبیعی تصمیم ایران به واکنش حملات به نفتکهاش بوده در دریای سرخ و مدیترانه به هر حال حمله به ساویز یک گام به جلو بردن این بازی توسط صهیونیستهاست چون حمله از نفتکش به مقصد خاص/به عموم نفتکشها/به کشتی های تجاری حالا رسیده به حمله به کشتی های عملیات و پشتیبانی. باید دید هرچند منابع ما بسیار محدوده در حوزه توان دریایی و لجستیکی (همین یک قلم سواحل دوست) چطور میتونیم اگر این یک بازی یکطرفه نباشه پاسخ درخور بدیم. قطعا اگر بازی باشه که باید پاسخ بدیم و چاره نیست چون اون به کارش ادامه میده/ اگر بازی هم نباشه که ما در مقام پاسخ هستیم و اونها اول شروع کردند حداقل به گفته منابع غربی بدون پاسخ گرفتن با حملاتشون به نفتکشهای ما در دریای سرخ و مدیترانه در سالهای اخیر و ادامه روند که منجر به قصد ایران برای پاسخ شد. پ ن: اصولا دهان کفتار که به خون آشنا شد ( ضرباتی که در این سالهای حضور ناگزیر ما در سوریه و البته تجمیع فشارهای همه جانبه مجبور به تحملشون شدیم) سخت میشه عقبش نشوند. گاهی حتی چنان مست خون میشه این حیوان که جانش هم براش اهمیتی نداره برای رسیدن به خون بیشتر. مرگ یا یک ضربه دردناک فقط میتونه عقب بشونش و مدارا کردن باهاش هرچند راهی است به هر حال ولی توحش و چنگ اندازیهاش کمتر نمیشه که بیشتر میشه.

هرچند در ظاهر میتونه وقتی آمریکا و متحدانش قصد ترک خلیج فارس را ندارند برای ما متعادل کننده قدرت محسوب میشه در خلیج فارس ولی اگر ایران همچنان متکی بر تنگه هرمز بمونه خودش هم در یک جنگ فرضی از اونجا که تنگه هرمز برای ما یکی از ابزارها محسوب میشه (جنگ منطقه ای که همسایگان جنوبی واردش شدند و جریان نفت حالا وارد معادلات شده) چین قطعا برای منافع خودش هم که شده همراه با سایر قدرتها منفعتش تامین امنیت تنگه هرمز خواهد بود (وحدت با سایر طرفها) اینجاست که نقش پایانه نفتی جاسک و سند همکاری با چین اهمیت پیدا میکنه. ما میتونیم نفت را در دریای عمان و بدون نیاز به تنگه هرمز تحویل بدیم و چین هم به خاطر سند همکاری و تضمین دریافت نفت نیاز کمتری به تنگه هرمز و نفت عبوری داشته باشه و مداخله کمتری کنه در اتحاد با قدرتهای دارای منافع. (ژاپن و کره میمونند از کشورهای شرق که اتفاقا تقویت کننده موضع ما با چین هستند به عنوان رقبای چین)

نامه افسران بازنشسته نیروی دریایی ترکیه جنجال و موقعیت حساس و ویژه ای را در این کشور ایجاد کرده. این افسران ضمن اعلام برائت از گولن (به هر حال در ترکیه الان گنجشکها هم به جرم ارتباط با گولن بازداشت میشن و این افسران که با اسم بیانیه را امضا کردن جرات زیادی به خرج دادند) ولی در برابر اقدام جدید اردوغان در رفتن به سمت ایجاد یک کانال جدید در مقابل تنگه بسفر و داردانل اعلام مخالفت کردند و پیمان موجود بین قدرتها و ترکیه را میراث آتاتورک دونستند که در بیطرف نشاندن ترکیه در بحرانها نقش اساسی داشته (از جمله جنگ جهانی دوم) و خبط از اون را موجب مشکلاتی برای ترکیه میشه (اردوغان در عوض میگه موجب درامدزایی میشه و فقط موقع جنگ مجبور نیستم ببندمش بلکه کامل افسارش در دست خودمون خواهد بود (یک کشتی و نفتکشی چیزی هم یکوقتی غرق میکنه تو بسفر بعد که اونجا غیرقابل استفاده شد برای مدتی خب افسار چندین کشور در دریای سیاه در دستان ترکیه خواهد بود کامل هرچند همین حالا هم انصافا این دو تنگه و نیاز چندین کشور محصور در دریای سیاه موقعیت بسیار استثنایی و خاصی به ترکیه داده که مشابهش شاید به جز کانال سوئز (باز سوئز را میشه دور زد) کمتر باشه در جهان به این شکل. همین حالا هم موقعیت ممتاز ترکیه بین چند کشور دریای سیاه بخشیش ناشی از همین نیاز هست هرچند دست ترکیه باز نباشه در شرایط صلح. خلاصه حزب اردوغان هم با تمام عواملش شروع کردند به ارعاب و تهدید ضد افسران بازنشسته ارتش که حد خودتون را بدونید و بشینید سرجاتون.

این رژیم قبلا حداقل یک اسکادران از این پرنده ها در اختیار داشته در این نقش ولی پرنده جدید گویا نسل جدید و البته پیچیده تتری در نقشی جدید هست. خصوصا که اشاره به حلقه سوم شده یعنی ایران که یا برد سنسورها، یا نوع عملیاتها و یا تاکتیک حضورش در آسمان (در تعامل با جتهای تجاری مثلا که از کریدور عراق عبور میکنند) امکانات جدیدی را براش مهیا کرده.

این مصاحبه چون از طرف یک مقام ارشد اطلاعاتی/نظامی سابق این رژیم هست و البته اطلاعات جالب توجهی داره تمامش را اینجا آوردم و فقط به قسمتهای هایلایت شده توجه کنیم هم کافی است. از جمله توصیه میشه حتما دوستانی که ابهاماتی در مورد پروژه هسته ای ایران دارند(مرز آستانه در وضعیت فعلی که جهان اجازه ساخت بمب را به هیچ کشوری نمیده لااقل در شرایط طبیعی)، در مورد فشارهای غرب و ایستادگی ایران سوال دارند. و البته نکته مهم این مقاله تهدیدی است که ما قبلا هم مشاهده کردیم و این مقام اطلاعاتی هم داره گرا میده تا وضعیت فعلی و مقاومت ایران در این مقطع شکسته بشه به نفع غرب و شکستن مقاومتش در جلوگیری از بازگشت به تعهداتش تا انجام کامل تعهدات آمریکا که به نظر گرا داده برای خرابکاری، ترور و حملات هدفمند در داخل ایران هست. عمدتا منظور چیزی شبیه عملیات نطننز هست برای خالی کردن دست ایران از دستاوردهاش برای فشار به غرب. (برگهای برندش) عملیات ضد تاسیاست و دانشمندان هسته ای/صنعتی و نظامی و موشکی بسیار جدی است چون اخیرا مدام توسط مقامات این رژیم بیان میشه و به نظر خودم راهش فقط دفاعی نیست و ایران باید حتما بازدارندگی ایجاد کنه چون حملات به هر حال همیشه شانس موفقیت دارند (خصوصا در نبرد نابرابر با ما) و باید قصد حمله ازشون گرفته بشه نه عواقب حمله. ** نکتش در مورد موشکها جالب نیست؟ هر توافق جدید باید شامل موشک باشه و محدودیت برد 1000 چون ما در بردش نیستیم ولی ما جنگنده، موشک بالستیک حتی قاره پیما و بمب و موشک اتمی داشته باشیم عیب نداره! جالبه عده ای نمیدونم دوستان چقدر روزنامه میخونند هر روز در روزنامه ها دارند تئوریزه میکنند هوشمندی است ورود به مذاکرات موشکی! و جالبه باز عمدتا یا سلبریتی هستند یا شوربختانه دیپلمات سابق! و مذاکره موشکی که عیبی نداره. پ ن: به اندازه کافی از روند در پیش گرفته شده توسط دولت محترم در پرونده هسته ای در تاپیک خودش تحلیل انجام شده ولی چند عضو تیم ایرانی مدام نفی میکنند نباید بدبین (دلواپس) باشند منتقدان و چیزی که غرب میگه نیست ولی خب مورد بالا را در کنار انبوه اظهارت غربیها از روند میبینیم حق داریم نگران باشیم از روندی که تخلف از موضع نظام هست و برای همین انبوه مسئولان ناشناس مجبور هستند با پرس تی وی و نورنیوز و ... مصاحبه کنند و نظر رهبری را مدام تذکر بدند. اگر واقعا چیزی نیست حتی همین خبرسازی انبوه رسانه ها و مقامات غربی هم نشان از یک برنامه ریزی برای جلسه حضوری است که نشان از بی صداقتی و فریبکاریشون داره و همین برای لغو این جلسه (به زمانش باید نمیپذیرفتیم این چینش و بازی طرف غربی را) کافی بود:

اول نوشت: هر چه میخواهی چنین پستهایی طنز گونه نباشند نمیشه چون اصل خبر و حواشیش همینه. در راستای لطیفه های تاریخی خبرنگار شبکه cbs آمریکایی با تروریستی که مثلا آمریکا براش 10 میلیون دلار جایزه هم تعیین کرده ( برخی با این عناوین موشک آمریکایی چند هزاردلاری نصیبشون میشه و برخی میکروفون شیک و تریبون میلیونی و صحنه نمایش فول اچ دی) به مصاحبه نشسته تا تروریست عزیز! درس پس بده و از همون! تریبون اعلام کنه اتفاقا من آمریکا را خیلی هم دوست دارم چرا من را به غلامی نمیپذیره آخه عزیز. مگه من چیم کمتر از بن سلمانه اره است؟ تروریست خوب تواب البته همچنان دوستان جناب تروریست جولانی و متخصصان رسانه ای رفیق شفیق اردوغان حواسشون بوده این پسر خوب هر روز داره پیراسته تر میشه و به نظر مزه قدرت هم به قول نویسنده رای الیوم حسابی زیر زبونش خوش کرده و دوس داره رییس بمونه وسیعتر و پذیرفته تر. به هر حال اردوغان هم حواسش هست کاریزماتر و تجربه دارتر و باسابقه تر و وحشی تر از این مهره شاید مهره دیگه ای نباشه برای آرزوهاش در مورد سوریه (بله! میدونم که بعضا مثلا ما شاهد ظاهرا کشمکشهای رسانه ای عمدتا رسانه ای هستیم در مقاطعی بین دو طرف ولی شما حساب کنید با اشغال ادلب توسط ترکیه و هزاران پایگاه ریز و درشت و سرباز ترک که پشه را در ادلب میزنند جناب تروریست جولانی تحت امر و نهایتا کرنش اردوغان تروریست پرور نباشه. ) تروریست شیک تر با ریش کمتر و کت! از طرفی گویا اردوغان هنوز توی کلاسهایی که در ادلب با کارت شناسایی ترکیه برگزار میکنه به جناب تروریست اعظم یاد نداده که عزیزم در برابر سوال تو تروریست هستی نباید بگی من که اصلا به خدا دوست ندارم به منافع غرب و اقتصادش ضربه بزنم (درسته واقعیت همینه ولی عزیز داری با رسانه مثلا بی طرف مصاحبه میکنی و باید حفظ ظاهر کنی) و فراموش کنی که ترور فقط به این خلاصه نمیشه (واقعییش! همینو گفت و البته مصاحبه کننده هم یادش رفت که چیزی اضافه کنه برای حفظ ظاهر لااقل) و هرگونه سربریدن اسرا، قتل عام ملت به خاطر مذهب، گورهای دسته جمعی، گروگانگیری و تهدید مذاهب به پاکسازی و ریشه کنی و به کنیزی بردن زنان و بچگانش به خاطر دین و کشورشون و فرقه گشایی و همدستی با داعش و القاعده و محاصره زنان و بچکان و هدف قراردادن عمدی و شادانه غیرنظامیان به شکل از پیش تعیین شده و توحش تروریسم محسوب میشه در شکل لغویش و فقط اظهار ارادت به غرب (شاید در واقعیت واقعی واقعی همین باشه و تقصیری نداره بنده خدا!) نمیتونه تو را از تروریست به آقای محترم انقلابی شیفت بده. آقای محترم انقلابی حتی در گوگل هم هیچ تصویری ازش با جنایتهای گروه تحت امرش وجود نداره خیلی خیلی غیرمشکوک! و فقط عکسهای شیک و پیک و اتوخوردش بالا میاد حتی با کلیدواژه ترور نهایتا اینکه بله در جهان فعلی بزرگترین حامی داعش و النصره (با ارتباط کاملا کاملا مستقیم سیاسی/اجتماعی/امنیتی/نظاممی/اقتصادی/هواپیمایی/مسافری/ترانزیتی/رسانه ای/عشقی! حتی و خانوادگی شاید!!) جناب اردوغان در ده سال گذشته وقتی به خاطر انتساب به منافع غرب همچنان حتی با این همه تعرض حتی به چارچوبهای غرب یک رییس جمهور محترم شناخته میشه ( به خاطر نیازی که غرب به این اسب تراوا در منطقه و جهان اسلام داره در شکل منافقش) دیگه از شاگردانش و برخورد باهاشون هم همین انتظار میره. فراموش شد که به اصل صحبت های جولانی تروریست بپردازیم. اینطور اظهار چاکری کردن (با چشمان اشک آلود!) و گردن کج و اظهار ندامت و پشیمانی و تکذیب هرچه حالا حتی محدود (برای جمع کردن جهادیون لابد) ضد غرب گفته بود و البته مسکوت گذاشتن تمام جنایتها و توحشی که ضد مردم و نظامیان و غیرنظامیان در محیط جنگ داخلی سوریه کرده بود هم از اعجازهای این مصاحبه بود.

خیلی مشخص هست حتی این جهت گیری امثال ما و من: بدبینی مفرط به قراردادهای با غرب و خوشبینی به قراردادی مثلا با چین. (اصلا تمام سوابق تاریخی و معاصر و ... را هم کنار بزاریم و فقط و فقط یک عنصر را ملاک بگیریم در سطح کلان) ایران با چین تضاد منافع نداره (قطعا منظور مطلقا نیست و در مقام مقایسه با غرب فعلی است و در سطح کلان در حوزه های سیاسی/امنیتی/نظامی و منطقه ای و حتی اقتصادی که میشه معدلش را اینطور در نظر گرفت) و بنابراین یک قرارداد خوب میتونه حامل منافعی برای دو طرف باشه. یک قرارداد برد- برد واقعی. (حالا حتی اگر مدعی نشیم اتفاقا دربرخی موارد اشتراک منافع هم دارند تازه: از بحث حضور چین در منطقه ما با تاثیرگذاری بیشتر بواسطه ما تا تمرکز زدایی از خودش با قویتر شدن ایران و باقی ماندن موی دماغ غرب، تا اتصال به یک منبع جریان انرژی بدون تاثیرپذیری از غرب و متنوع سازی هم پیمانان و شرایط جدید خودش و حضور در معادلات نظامی خاورمیانه به عنوان شاهرگ حیاتی صنایعش و غیره و غیره ) ایران با غرب تضاد منافع داره. یعنی چیزی که برای ایران نفع هست کاملا در مقابل برای غرب ضرر هست (فرضا یک مصداق در منطقه یا مثلا بحث اقتصاد که دلار بیشتر برای ما یعنی نفع بیشتر برای متحدان ما و این یعنی ضرر منافع غرب و متحدانش) پس هرگونه تفاهم یا قراردادی حاوی سود و زیان برای دو طرف خواهد بود و اصلا و ابدا یک قرارداد برد-برد وجود نداره ولو مثل برجام بخوان به خوردش بدند. برجام یک قرارداد باخت کمتر (برای ما) - برد برای غرب بود نهایتا اگر درست تنظیم و اجرا میشد. غرب در برجام نه چیزی را فدا میکرد و نه چیزی از دست میداد. همین یک مورد منجر به خوش بینی نسبت به قرارداد با چین درو هله اول و بدبینی نسبت به هر توافقی با غرب میشه (حتی روسیه هم با توجه به تضاد منافعش با ما خصوصا در بحث منطقه و متحدانش چنین هست تا حدی مشابه غرب). این تفاوت دیدگاه در دو رویداد به ظاهر مشابه هست. ولی حتما که نفی بررسی قرارداد یا سند را نمیکنه و بعدش که وارد مفاد سند هم میشیم (تا جاییکه منتشر میشه و از اظهارات و تحلیل خروجی ها از دو طرف برمیاد) میبینیم تا اینجا که مثلا باز بر خلاف برجام دارای بندهای مشکوک نیست. (البته برجام مثال خوبی نیست چون رسما قراردادی برای محرومیت ایران از برخی حقوقش بود با گروگانگیری برخی حقوق دیگش) نهایتا اینه که اولین پست ما در مورد برجام (حتی بدون انتشار مفاد) بدبینانه است ولی اولین پستمون در رابطه با قرارداد چین (باز بدون دیدن حتی مفاد) خوشبینانه است. مبتنی بر یک استدلال و تحلیل منطقی نه غش کردن به سمت شرق یا غرب.