دوست عزیز زمانی که خبر میشه تازه اخبار هم میشه تازه ها درست نیست ؟ پس معنی میشه تازه های مرتبط با کشورهای.... وقتی اخبار خودش جمعه چرا باید دوباره جمعش بست؟

[quote]اولا از همه خواهش میکنم با ادله و مدرک حرف بزنن و هی نگن آقا زاده و فلان بنده هم قبول دارم هستند ولی حرف بی مدرک جز حرف چیزی نیست.خدا رو شکر میدونید محمد رضا شاه عاشق نیروی هوایی بوده و یه خلبان . اگر خودتونم جای اون بودید به جای رشد اقتصادی و ساخت کارخونه صرف خرید هواپیما میکردید.بعدم نیروی زمینی دریایی اون موقع خیلی توپ بود؟؟؟؟ حتی تو همون نیروی هوایی اکثر تکنسین ها و مهندسین آمریکایی بودند که با رفتنشون قول داده بودند نیروی هوایی ایران تا حداکثر سال 60 فلج شه ولی دیدن ایمان و اراده و کمک خدا نزاشت. بعدم اگر از دید کلی نگاه کنید بله خدمت کرده اما اگه دقیقا بررسی کنید ایشون تنها بخاطر علاقه شخصی یا حداکثر دلیل این خرید ها علاقه ی شخصی بوده. امیدوارم به زودی مهندسین کشورمون و مهندسین هوافضا ضعف تکنولوژیکی ما مخصوصا تو سازه های هوایی و تولید موتور رو برطرف و دولت و مسئولان به این ارگان حیاتی توجه داشته باشند.یا علی [/quote] حرف من بی مدرک نبود دوست عزیز و من این رو در چندین کتاب که درباره خانواده پهلوی بود بارها خوانده ام(خواستید کتاب ها را معرفی کنم).دیگه اینجوری ها هم که شما می فرمایید نیست که ارتش ما اینگونه در مقابل مستشاران خار و زلیل بوده باشه! بد نیست گاهی از خلبانان گذشته نیروی هوایی این سوال رو بپرسید! برخی فرماندهان در نیروهای مسلح بودن که سر سپرده و... بودن ولی این افراد در مقابل اکثریت فرماندهان ارشد ارتش در اقلیت قرار داشتند.البته بعد از انقلاب یه خورده زیادی این موضوع رو بزرگ کردن.در ضمن وضعیت نیروی دریایی و زمینی ما هم آن چنان بد نبود که شما میفرمایید!!(در این مورد اگر خواستید توضیح بیشتری میدهم) اینگونه نیست که این همه خرج و مخارج تنها برای علاقه شاه به نیروی هوایی و این نکته که خود خلبان بوده باشد بلکه خرید تجهیزات و تسلیحات در هر کشور بر اساس استراتژی ارتش آن کشور صورت می گیرد.باز هم بد نیست سری به شرایط ایران در دهه 50 بزنید تا ببینید آیا واقعا این کارهایی که شما میفرمایید نظیر ساخت کارخانه و هواپیما امکان پذیر بود؟ البته این کار قرار بود از اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 شروع شود و مونتاژ جنگنده های اف-16 و برخی دیگر تسلیحات در داخل کشور صورت بگیرد..در مورد مستشاران ذکر یک خاطره بد نیست! در مصاحبه ماهنامه صنایع هوایی با سرتیب رضوانی [color=#333399]ـ با توجه به حضور گسترده مستشاران امريكايي در ايران، نحوه رفتار آنها با ايراني‌ها چه‌طور بود؟ آيا صحت دارد كه فرماندهان ارتش ما كاملا مطيع اين مستشاران بودند؟[/color] [color=#333399]به هيچ‌وجه! خاطرم هست تازه گردان 11 تشكيل شده بود. يك روز جناب سرهنگ «محمود قيديان»، فرمانده گردان در مراسم صبحگاه وارد محوطه شد و ايست، خبردار دادند و نفرات گردان براي فرمانده احترام نظامي گذاشتند. در گردان يك سرهنگ مستشار امريكايي بود كه به ايست خبردار توجهي نكرد و احترام نگذاشت. جناب قيديان كه يك نظامي برجسته و خلباني واقعا كاركشته بود مستقيما به سراغ وي رفت و با لحن توهين‌آميزي گفت: «سرهنگ! دفعه بعد كه به گردان مي‌آيم، تو هم بايد مثل بقيه به من احترام نظامي بگذاري!» سرهنگ امريكايي كه كاملا جناب قيديان را مي‌شناخت در حالي كه كاملا شوكه شده بود فرياد زد: «بله قربان!» همان‌طور كه عرض كردم اين‌طور نبود كه امريكايي‌ها سوار بر ما باشند و به ما دستور بدهند. متاسفانه افسران ارشدي هم داشتيم كه خود را ارزان مي‌فروختند اما قالب به اتفاق فرماندهان كه نظاميان بادانشي بودند، اجازه دخالت در امور نيرو را به امريكايي‌ها نمي‌دادند. در جاي ديگري خاطرم هست كه مسوول شبيه‌ساز پرواز گردان شكاري بودم و جناب رضوي فرمانده گردان! مدتي بود كه مي‌ديدم كارمندان شبيه‌ساز پرواز كه امريكايي بودند دير بر سر كار حاضر مي‌شوند. مورد را به عرض جناب رضوي رساندم. جناب رضوي گفت: «آقاي رضواني! حرف شما براي من حرف آخر است! مطمئني؟!» گفتم: «من فردا صبح گزارش نهايي را تقديم مي‌كنم!» فردا صبح امريكايي‌ها مثل هميشه به جاي ساعت 6 صبح ساعت 8 سركار خود آمدند. بلافاصله خدمت جناب رضوي رسيده و كم‌كاري امريكايي‌ها را گزارش كردم. وي در جا به فرمانده نيرو زنگ زد و گفت: «تيمسار خاتم! كارمندان شبيه‌ساز دير سر كار خود حاضر مي‌شوند!» فرمانده نيرو هم در جواب گفت: «به آنها بگوييد، فردا ديگر سركار نياييد!» همين تذكر قاطع براي امريكايي‌ها كافي بود تا آنها تا آخرين روز خدمت ساعت 6 سر كار خود حاضر شوند. در مجموع مي‌خواهم بگويم، ايراني اگر قدر خود را بداند در هيچ نقطه دنيا و به وسيله هيچ فردي توسري نمي‌خورد. ايراني هر كجا كه باشد يك سر و گردن از بقيه بالاتر است و اين عين واقعيت است. شما يك نگاهي به آمار ايراني‌هاي خارج از كشور، شغل آنها و درآمدشان بيندازيد به صحت عرايض بنده واقف خواهيد شد.[/color] [b][url="http://ganjejang.com/index.php?option=com_content&view=article&id=150:1391-03-12-01-01-03&catid=42:1391-03-10-15-15-43&Itemid=65"]متن کامل مصاحبه[/url][/b] توصیه میکنم فرای شعار های برخی مسئولین که گاهی هم طبق واقعیت نیست رو ببینید...

اجازه هست من یه اشکال بگیرم ؟! همین یه دونه ! اخبار خودش جمعه و اخبارات تا جایی که من میدونم غلطه و اخبار یا خبرهای درستش هست..

وليعهد محمدرضا يا رضا پهلوي (عجيب ازش بدم مياد!) قرار بود خلبان نيروي هوايي ايران شود.آموزش هاش هم از 13 سالگي (!) شروع شده بود و تا انقلاب تقريبا دوره اف-5 رو تموم كرده بود.تا جايي كه يادم مياد قرار بود بعد از اف-5 بره روي اف-14. البته آقا زاده بوده ديگه ! كسي كه فرمانده نيروي هوايي بايد ابتداي باند منتظر اتمام پرواز بشه و بعدش يه احترام نظامي هم براش انجام بده چيزي جز آقا زاده نبوده ولي خب اونطور كه راويان بيكار (!) و طوطيان بي حال‌(!) نقل كرده اند استعداد و مهارتش خوب بوده.البته مثل اين كه دوره هاي پروازش رو اونور تموم كرده و الان هواپيما و فرودگاه هاي شخصي داره. بالاخره شاه هم خوبي هايي داشته و اينجوري نيست كه همه سفيد سفيد يا سياه سياه باشن.

رئیس سازمان پدافند غیر عامل کشور با اعلام اینکه دستور تشکیل قرارگاه دفاع سایبری در کشور به صورت رسمی امروز به اینجانب ابلاغ شد، گفت: هدف دفاع و رصد تهدیدات سایبری علیه زیرساخت‌های امنیت ملی کشور است. سردار غلامرضا جلالی رئیس سازمان پدافند غیرعامل کشور با اعلام این مطلب افزود: از دیگر وظایف قرارگاه دفاع سایبری کشور اعلام هشدارهای ملی در برابر تهدیدات امنیتی کشور، ایمن‌سازی زیرساخت های کشور نسبت به تهدیدات سایبری و ایجاد توان بازدارندگی در حوزه سایبری است. وی با بیان اینکه قرارگاه دفاع سایبری به توید نرم‌افزارهای بومی جهت اجرایی شدن سیاست‌های مقام معظم رهبری کمک می‌کند، گفت: در این رابطه ساختار مشترکی بین وزارت دفاع، سازمان پدافند غیرعامل کشور، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایجاد کرده ایم که در این غالب مرکز دفاع سایبری بتواند پروزه‌ها و نرم‌افزارهایی که عمدتاً کارکردهای زیرساختی برای کشور دارد مانند نرم‌افزارهای کاربردی را با استفاده از ظرفیت‌های دانشگاه‌ها، شرکت‌های خصوصی و محققین تولید کند. او رسالت قرارگاه دفاع سایبری را اجرایی کردن سیاست‌های کلی نظام در رابطه با امنیت فضای تبادل اطلاعات عنوان و ابراز امیدواری کرد: بعد از این ابلاغی که امروز انجام شد، بتوانیم هماهنگی‌های لازم را بین دستگاه‌های متولی اصلی امنیت و دفاع کشور که شامل وزارت اطلاعات، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، وزارت دفاع، سازمان پدافند غیرعامل و همچنین سایر بخش‌ها مانند وزارت صنایع که می‌توانند در این زمینه موثر باشند در واقع همسویی و هماهنگی‌های لازم را ایجاد کنیم تا یک دفاع همه‌جانبه را از زیرساخت‌های کشور داشته باشیم. جلالی دومین اقدام قرارگاه دفاع سایبری را تدوین سند دفاع غیر‌عامل و تهیه برنامه جامع دفاع سایبری به شمار آورد و افزود: در این رابطه برنامه 5 ساله برای کشور تدوین خواهیم کرد که قطعاً به ظرفیت‌های علمی کشور توجه خواهیم کرد. وی با تأکید بر اینکه امسال دفاع سایبری در برنامه همه دستگاه‌ها و وزارتخانه‌ها جزء اولویت‌های مهم ما به شمار می‌آید، گفت: در این رابطه علاوه بر انجام تست‌های نفوذ، کنترل و ایمن‌سازی، مانورهایی را هم در این حوزه اجرا خواهیم کرد. رئیس سازمان پدافند غیرعامل اقدام دیگر قرارگاه دفاع سایبری کشور را برگزاری کنفرانس دفاع سایبری با محوریت جهاد دانشگاهی، سازمان پدافند غیرعامل، انجمن علمی پدافند غیرعامل و مرکز دفاع سایبری دانست و افزود: کنفرانس دفاع سایبری پنجم و ششم بهمن ماه سال جاری برگزار خواهد شد، به گفته جلالی، قرارگاه دفاع سایبری تلاش می کند که مفاهیم دفاع سایبری را از حوزه اندیشه به حوزه‌های اجرایی وارد کند. وی تصریح کرد: تهیه و تدوین اسناد اجرایی و کاربردی برای دفاع سایبری از کشور در دستور کار است. رئیس سازمان پدافند غیرعامل با بیان اینکه مدل دفاع سایبری در هر کشوری متناسب با شرایط آن کشور است، گفت: ما باید سعی کنیم که مدل بومی دفاع سایبری کشور خود را که در آن نقش همه سازمان‌ها و نهادها مشخص شده‌اند تهیه و ارائه کنیم. جلالی در بخش دیگری از این گفت‌وگو خبر از نامگذاری روز 8 آبان ماه روز پدافند غیرعامل خبر داد و افزود: مقام معظم رهبری 8 سال گذشته در هشتم آبان‌ماه فرمان تشکیل سازمان پدافند غیرعامل را صادر فرمودند که بر این اساس با گردش کاری که خدمت معظم‌له انجام شد ایشان با نام‌گذاری امروز به عنوان روز پدافند غیرعامل موافقت کردند. [url=http://aftabnews.ir/vdcb8wb8grhbf8p.uiur.html]منبع[/url] [color=blue] منتقل شد به صفحه اول 00Amin[/color]

به نام خدا   مقدمه کم و بیش همه شما تا کنون از هواپیمای ترابری هرکولس شنیده اید.این هواپیمای غول آسای ترابری یکی از پرفروشترین و کار آمد ترین هواپیماهای ترابری - تاکتیکی ساخته شده به دست بشر است.برای درک بهتر جمله بالا شایان ذکر است که تولید این هواپیما در مدل های مختلف از سال 1954 تاکنون همچنان ادامه دارد و تاکنون به 69 کشور دنیا صادر شده است.طبق برنامه ریزی ها و بهینه سازی های انجام گرفته این هواپیما همچنان تا ده ها سال بعد در خدمت کشورهای کاربر باقی خواهد ماند.همه شما می دانید که با گذشت زمان همه هواپیماها نیاز به ارتقا دارند و در این مقاله قصد داریم به نمونه ای بهینه سازی شده از این هواپیما بپردازیم.       سوپر هرکولس   هواپیمای C-130J آخرین مدل از هواپیمای ترابری معروف C-130 هرکولس است که همانند اکثر نمونه های هرکولس وظیفه آن انتقال بار و نیرو است.در نمونه J برخی بهینه سازی ها نسبت به مدل های گذشته مانند کاکپیت تمام شیشه ای ، سیستم های الکترونیکی دیجیتال و موتور جدید با ملخ شش پره صورت گرفته است.بهینه سازی های انجام گرفته باعث شده است تا C-130J دارای برد و سرعت بیشتر ، قابلیت حمل بار بیشتر و توانایی بیشتری در فرود و برخاست از فرودگاه های نیمه کاره و خاکی داشته باشد.مدتی نگذشته بود که از روی C-130J نمونه ای با بدنه کشیده تر توسط شرکت لاکهید مارتین طراحی و ساخته شد که در نیروی هوایی آمریکا با نام CC-130J و در نیروی هوایی سلطنتی انگلستان C-130J-30 شناخته می شود.این هواپیما دارای حداقل 15 درصد مصرف سوخت کمتر نسبت به دیگر نمونه های C-130 است.علاوه بر آن نیاز به نگهداری و تعمیر کمتری دارد و هواپیمایی با دوام ، مقرون به صرفه و در عین حال پیشرفته است.همین ویژگی ها C-130J را تبدیل به گزینه ای مناسب برای نیروهایی که نیاز به هواپیمایی پیشرفته و کم هزینه دارند کرده است. در دسامبر 2011 نیروی هوایی آمریکا و شرکت لاکهید مارتین قراردادی را به مبلغ 167 میلیون دلار به منظور ارتقای ناوگان هواپیماهای C-130J منعقد کردند.در این پکیج به روز رسانی که در نیروی هوایی آمریکا به نام بلاک 8.1 شناخته می شود هر دو سامانه های سخت افزاری و نرم افزاری این هواپیما به روز رسانی خواهد شد.برخی از این بروز رسانی ها شامل:سامانه تشخیص دوست از دشمن ، دیتا لینک ، ارتباطات و مدیریت ترافیک هوایی می شود.     کاکپیت هواپیمای C-130J دارای دو خلبان و یک افسر بار گیری است.کاکپیت این هواپیما شیشه ای بوده و دارای 4 نمایشگر چند منظوره کریستال مایع L-3 برای کنترل پرواز و سیستم های ناوبری است.هر خلبان دارای یک نمایشگر سربالا (HUD) جداگانه است.این هواپیما اولین هواپیمای ترابری نظامی در جهان است که مجهز به نمایشگر سربالا به عنوان یکی از ابزار های اولیه مورد نیاز برای کنترل پرواز شده است. کامپیوتر ماموریتی دوقلو (که توسط شرکت سیستم های BAE ساخته شده است) بر سامانه های واپیما نظارت دارد و وضعیت پرنده را به خدمه گزارش می کند.در کابین خلبان یک نمایشگر رادار رنگی ساخت شرکت نورثروپ گرومن نصب شده است.دیگر تجهیزات و سیستم های کابین خلبان شامل: سیستم ناوبری اینرسیایی / سیستم موقعیت یاب جهانی GPS ، سامانه هشدار دهنده افزایش ترافیک هوایی ، سامانه جلوگیری از برخورد هواپیما با زمین و سامانه کمک فرود هواپیما (ILS) می شود.خودکار بودن اکثر سیستم ها و سامانه های هواپیما باعث کاهش خدمه از 5 نفر (در نمونه های قبلی) به 3 نفر شده  و مهندس پرواز و ناوبر در این نمونه حذف شده است. در ژوئیه 2008 ، شرکت لاکهید مارتین جزئیات پکیج ارتقای هواپیمای C-130J را اعلام کرد.این تغییرات شامل:سیستم واحد و جهانی نقشه های دیجیتال (ساخت شرکت البیت) با نمایشگر قابل حمل ، نمایشگر ماموریت اصلی و سیستم کمک فرود با استفاده از GPS می شود.       سیستم باربری هواپیمای ترابری C-130J می تواند تا 37.216 پوند بار را با خود حمل کند.برای مثال این هواپیما می تواند تا 3 نفربر زرهی ، 74 برانکارد ، 94 سرباز با تجهیزات کامل یا 64 چترباز را با خود حمل کند.فضای درونی این هواپیما بسیار انطعاف پذیر بوده و می تواند در مدت زمان کوتاهی تغییر وظیفه داده و از باربری به حمل نیرو یا برانکارد تغییر کاربری دهد.در درون هواپیما دو ردیف صندلی از نوع تاشونده نصب شده است و همانند دیگر مدل ها امکاناتی برای حمل برانکارد مجروحان تعبیه شده است.بارها و نیروها از رمپ بزرگی که در عقب هواپیما واقع شده است و به وسیله نیروی هیدرولیکی باز و بسته می شود از هواپیما وارد یا خارج می شوند.       دفاع از خود   سیستم هشدار دهنده تقرب موشک AN/AAR-47 با استفاده از سنسورهای الکترو-اپتیکی با تشخیص خروجی هوای موشک ها و استفاده از الگوریتم های پیشرفته به تجزیه و تحلیل (آنالیز) و اولویت بندی تهدیدات می پردازد.این سنسورها در زیر پنجره کابین خلبان دوم و مخروط دم نصب شده اند.شعاع عمل سیستم گیرنده امواج راداری AN/ALR-56M (ساخت شرکت سیستم های BAE) از باند 2GHz تا 20GHz است ؛ یک آنتن باند پایین و چهار آنتن باند بالا در نزدیکی دماغه هواپیما ، در نزدیکی پنجره کابین خلبان دوم و در مخروط دم نصب شده است.سیستم دفاعی یکپارچه AN/ALE-47 ساخت شرکت سیستم های BAE توانایی پخش چف و فلیر را به صورت خودکار داراست. نیروی هوایی آمریکا خواستار نصب سامانه اقدامات مقابل مادون قرمز AN/AAQ-24 (که به صورت اختصاصی برای هواپیماهای بزرگی مانند C-130 طراحی شده است) ساخت شرکت نورث روپ گرومن را بر روی هواپیماهای C-130 شد.تولید این سامانه با نرخ پایین از سال 2002 شروع شد و پس از طی آزمایش ها و ارزیابی های مختلف در جولای 2004 بر روی هواپیماهای C-130 (از جمله C-130J) عملیاتی شد.در مه 2008 ،علاوه بر نیروی هوایی آمریکا ، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا نیز خواستار خرید 12 دستگاه از این سامانه که به اختصار LAIRCM (مخفف Large Aircraft Infra-red Countermeasures) خوانده می شود شد. رادار بر روی دماغه هواپیماهای C-130J و C-130J-30 رادار ناوبری و هواشناسی MODAR 4,000 نصب شده است       موتور هواپیمای ترابری C-130J از چهار موتور توربو پراپ AE2100D3 (هر کدام به قدرت 4591 اسب بخار) ساخت شرکت رولز رویس نیرو می گیرد.این موتورها به هواپیما اجازه می دهد به برد و سرعتی بالاتر نسبت به نمونه های قبلی خانواده هواپیماهای C-130 دست یابد.ملخ پروانه نصب شده بر روی این موتور R391 نام دارد ، این ملخ دارای شش تیغه بوده و به صورت تمام کامپوزیت توسط شرکت هوا و فضای Dowty ساخته شده است.به منظور کنترل بهتر وضعیت موتورها ، بر روی این هواپیما سامانه الکترونیکی و دیجیتال کنترل موتور ساخت شرکت لوکاس (Lucas) نصب شده است.علاوه بر سامانه کنترل موتور ، این این هواپیما دارای سامانه کنترل خودکار تراست موتور است.این سیستم باعث توازن در میزان تراست تولیدی موتورها می شود و به خلبان این امکان را می دهد در سرعت های پایین کنترل بهتری بر روی هواپیما داشته باشد.هواپیمای C-130J می تواند 45.900 پوند سوخت را در مخازن سوخت داخلی خود حمل کند ، علاوه بر آن در مخازن سوخت خارجی نیز می توان تا 18,700 پوند سوخت بارگزاری کرد.این هواپیما می تواند به روش Probe and Drogue سوخت گیری هوایی را انجام دهد(در این روش یک شلنگ از هواپیمای سوخت رسان آزاد می شود و هواپیمایی که قصد سوخت گیری دارد دارای یک میله سخت است ، با اتصال شلنگ به این میله سوخت گیری انجام می شود).میله سوخت گیری این هواپیما در قسمت پشت کابین خلبان نصب شده است و این میله می تواند هنگامی که هواپیما نیازی به سوخت گیری ندارد در محفظه تعبیه شده در درون هواپیما قرار گیرد.   نمونه کشیده تر   هواپیمای C-130J-30 در واقع نمونه کشیده هواپیمای C-130J است.در این نمونه طول هواپیما از 40 فوت به 55 فوت افزایش یافته است.این افزایش طول به طور قابل توجهی باعث افزایش توانایی هواپیما در زمینه ترابری شده است.این نمونه نسبت به نمونه C-130J می تواند میزان بیشتری برانکارد ، خودروهای نظامی و نیرو (128 سرباز مسلح و 92 چترباز در مقابل 94 سرباز مسلح و 64 چترباز در C-130J) را حمل کند. اولین هواپیما از 15 فروند C-130J-30 سفارش داده شده توسط نیروی هوایی انگلستان در سال 1999 تحویل داده شد و تحویل بقیه هواپیما تا سال 2011 پایان یافت.این هواپیما در حال حاضر در آمریکا (اولین بار در دسامبر 2001 به گارد ملی هوایی تحویل داده شد) ، نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (12 فروند) و نیروی هوایی انگلستان (15 فروند) در حال خدمت است.علاوه بر آن کشورهای ایتالیا (10 فروند) ، کویت (4 فروند) و دانمارک (3 فروند) از آن را سفارش داده اند. سفارشات اولین گروه از هواپیماهای C-130J-30 در نوامبر 1999 تحویل انگلیس شد.در آمریکا ، هواپیماهای ترابری C-130J در آوریل 2004 در پایگاه هوایی ریتل راک مستقر و در دسامبر همان سال عملیاتی شدند.در سال 2006 فرماندهی نیروی هوایی آمریکا آمادگی این هواپیما را برای انجام ماموریت های مختلف اعلام کرد. تاکنون 1186 فروند از هواپیمای ترابری C-130J و C-130J-30 سفارش داده شده است که 150 فروند از آن تحویل داده شده است.مشتریان عبارتند از:نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ، گارد ملی هوایی ، سپاه تفنگداران دریایی ، گارد ساحلی (89 C-130J و C-130J-30 و 20 KC-130J ) - نیروی هوایی سلطنتی انگلستان (10 C-130J, 15 C-130J-30 همه تحویل داده شده اند) - نیروی هوایی ایتالیا ( C-130J ، 10 C-130J-30 همه تحویل داده شده اند) - نیروی هوایی سلطنتی استرالیا (12 فروند C-130J همه تحویل داده شده اند) - نیروی هوایی کویت (4 فروند C-130J-30) و نیروی هوایی دانمارک (12 فروند C-130J-30). در آوریل 2004 ، اولین هواپیمای سوخت رسان/ ترابری KC-130J وارد خدمت سپاه تفنگداران دریایی آمریکا شد.این هواپیما در سال 2005 به عراق فرستاده شد و اولین ماموریت رزمی خود را شروع کرد.تا پایان سال 2006 ، 24 فروند از این نمونه تحویل داده شد. در دسامبر 2006 ، نیروی هوایی آمریکا اعلام کرد که به دلیل ورود به خدمت هواپیمای ترابری C-130J-30 دیگر نیازی به هواپیماهای KC-130J ندارد و آن ها را به سپاه تفنگداران دریایی تحویل خواهد داد.در دسامبر 2010 این هواپیماها تحویل سپاه تفنگداران دریایی شد. در مه 2007 ، هند درخواست خرید 6 فروند هواپیمای C-130J را به مقامات نیروی هوایی آمریکا تحویل داد.این قراداد به مبلغ 1.2 میلیارد دلار در سال 2008 بسته شد. دو فروند از C-130J های سفارش داده شده توسط نیروی هوایی هند در دسامبر 2010 تحویل داده شد.هواپیماهای سوم و چهارم نیز در ژوئن 2011 تحویل داده شد.دو هواپیمای باقی مانده نیز در دسامبر 2011 تحویل داده شد و این هواپیماها در فوریه همان سال عملیاتی شدند. در نوامبر 2007 ، نروژ طی قراردادی به مبلغ 519 میلیون دلار سفارش 5 فروند هواپیمای ترابری C-130J سوپر هرکولس را به شرکت لاکهید مارتین داد.اولین هواپیما در نوامبر 2008 ، دومین در آوریل 2009 و 2 فروند باقی مانده نیز در نوامبر 2010 تحویل داده شد. در ژانویه 2008 ، کانادا طی قراردادی به مبلغ 1.4 میلیارد دلار با شرکت لاکهید مارتین خواهان خرید 17 فروند C-130J شد.اولین هواپیما در ژوئن 2010 تحویل نیروهای کانادایی در پایگاه ترنتون شد.انتظار می رود تا پایان سال 2012 بقیه هواپیمای سفارش داده شده نیز تحویل گردد. در ژوئن 2008 ، نیروی هوایی آمریکا سفارش خرید 6 فروند هواپیمای عملیات ویژه HC/MC-130J را به شرکت لاکهید مارتین تسلیم نمود.اولین MC-130J در مارس 2011 تحویل داده شد. در ژوئیه 2008 ، دولت اسرائیل سفارش 9 فروند هواپیمای ترابری C-130J-30 را به شرکت لاکهید مارتین نمود. قطر سفارش خرید 4 فروند هواپیمای C-130J-30 را به شرکت لاکهید مارتین داد.تولید هواپیماهای قطری در مه 2011 پایان یافت و در سپتامبر همان سال تحویل ارتش قطر شد.علاوه بر قطر در اوت 2008 عراق خواستار خرید 6 فروند هواپیمای ترابری C-130J-30 شد. در ژوئیه 2009 ، عمان خواستار خرید 1 فروند هواپیمای C-130J-30 (نمونه کشیده C-130J) شد.در اوت 2010 دو فروند دیگر نیز به سفارش عمان افزوده شد.پیش بینی می شود این هواپیماها بین سال های 2012 تا 2014 تحویل داده شوند. در مارس 2010 ، دولت تونس و شرکت لاکهید مارتین قرادادی را به منظور خرید دو فروند هواپیمای C-130J امضا کردند.تحویل این هواپیماها برای سال های 2013 و 2014 برنامه ریزی شده است. در 27 مه 2010 ، دولت آمریکا مبلغ 245 میلیون دلار را به منظور ساخت 3 فروند هواپیمای سوخت رسان KC-130J برای نیروی هوایی کویت به شرکت لاکهید مارتین داد.این قرارداد توسط نیروی دریایی آمریکا مدیریت می شود و برنامه ریزی انجام گرفته حکایت از تحویل آن ها در سال های 2013 و 2014 دارد. در دسامبر 2010 ، نیروی هوایی جمهوری کره (کره جنوبی) و شرکت لاکهید مارتین قراردادی را به منظور خرید 4 فروند هواپیمای C-130J منعقد کردند.تحویل این هواپیماها در سال 2014 آغاز خواهد شد.در این قرارداد شرکت لاکهید مارتین موظف به آموزش خلبانان ، کارمندان و پرسنل فنی این هواپیماها به مدت 2 سال شده است. در فوریه 2011 ، بین نیروی هوایی آمریکا و شرکت لاکهید مارتین قراردادی به منظور ارائه سیستم آموزش کادر پروازی هواپیماهای C-130 امضا شد.این قرارداد شامل ارئه آموزش و خدمات آموزشی ، پشتیبانی و نگهداری و تعمیر دستگاه های آموزش خلبانان و پرنسل می شود. در سپتامبر 2011 ، قراردادی بین نیروی هوایی آمریکا و شرکت لاکهید مارتین به منظور توسعه و تولید 4 شبیه ساز پرواز کامل برای هواپیمای C-130J امضا شد. در سپتامبر 2011 ، شرکت لاکهید مارتین اولین هواپیمای MC-130J Shadow II (سایه 2) را به نیروی هوایی آمریکا و فرماندهی عملیات ویژه تحویل داد.در همان ماه اولین هواپیمای HC-130J به نیروی هوایی ایالات متحده تحویل داده شد ، این هواپیما در آموزش خلبانان و پرنسل استفاده خواهد شد. در اکتبر 2011 ، هند طی قراردادی به مبلغ 1.2 میلیون دلار خواستار خرید 6 فروند هواپیمای C-130J شد. علاوه بر آن نیروی هوایی آمریکا خواهان 6 موتور رولز رویس AE 2100D3 اضافی ، 8 سیستم هشدار دهنده تقرب موشک AN/AAR-47 و 8  هشدار دهنده AN/ALR-56M است. مشخصات خدمه:3 نفر (دو خلبان و یک افسر بارگزار (لود مستر) ظرفیت: 92 سرباز با تجهیزات کامل (128 سرباز در نمونه C-130J-30) 64 چترباز (92 چترباز در نمونه C-130J-30) 6 پالت (8 پالت در نمونه C-130J-30) 74 برانکارد به همراه 2 پزشک (94 برانکارد در نمونه C-130J-30) 3 خودروی هاموی یا 1 نفربر LAV III یا M113 ظرفیت بارگزاری: 42 هزار پوند (19,050 کیلوگرم) (19,958 کیلوگرم در C-130J-30) طول:29.79 متر (34.36 متر در C-130J-30) طول بال ها:40.41 متر ارتفاع:11.84 متر وزن خالی:34,274 کیلوگرم بیشینه وزن هنگام برخاست:79,378 کیلوگرم وزن برخاست معمول:70,305 کیلوگرم پیشرانه:چهار موتور توربو پراپ AE 2100D3 هر یک به قدرت 4.637 اسب بخار ملخ موتور:ملخ تمام کامپوزیت R391 بیشینه سرعت:671 کیلومتر در ساعت سرعت کروز:643 کیلومتر در ساعت برد:5,250 کیلومتر (3,262 مایل) بیشینه ارتفاع پروازی:8,615 متر فقط برای میلیتاری

[align=center]به نام ایزد توانا [/img][/align] JiaoLian-9 (نام نمونه صادراتی : FTC-2000) ملقب به عقاب کوهی ، یک جت آموزشی پیشرفته ، تک موتوره و دو سرنشینه است که توسط شرکت حمل و نقل هوایی Guizhou چین طراحی و توسعه داده شده است.این جت آموزشی اولین پرواز خود را در 13 دسامبر 2003 انجام داد.جت آموزشی JL-9 در حال حاضر در حال رقابت با جت آموزشی L-15 (ساخت شرکت هونگ دو ) به منظور انتخاب به عنوان جت آموزشی آینده نیروی هوایی چین است.با ورود به خدمت جنگنده های مدرن نسل چهارم مانند J-10 و Su-27/30 به نیروی هوایی چین دیگر جت های آموزشی منسوخ و قدیمی JJ-6 (نمونه آموزشی میگ 19) و JJ-7 (نمونه آموزشی میگ - 21 ) پاسخگوی نیازهای روز افزون نیروی هوایی چین نبود.نیروی هوایی چین به جت آموزشی مدرنی نیاز داشت تا خلبانان این جنگنده ها بتوانند آموزش های متفاوتی مانند انواع مانور ها ، استفاده از سیستم های الکترونیکی و خودکار و... را ببینند.شرکت Guizhou در سال 2001 از طرح مفهومی این جت آموزشی با نام FTC-2000 رونمایی کرد.به منظور صرفه جویی در زمان و هزینه ها ، این شرکت مبنای توسعه جت آموزشی جدید خود را جت آموزشی JJ-7 که از ابتدای دهه 1980 در خدمت نیروی هوایی چین بود قرار داد.در این جت آموزشی بال ها و موتور JJ-7 حفظ شده است اما بدنه از نو طراحی شده است.در طراحی مجدد بدنه ، ورودی هوا که در JJ-7 در دماغه قرار داشت به شکل معمول جنگنده های امروزه یعنی در کناره بال ها تغییر کرد.علاوه بر طراحی مجدد بدنه این جت آموزشی دارای یک لوله سوخت گیری هوایی به منظور سوخت گیری به روش Probe and Drogue است.با این تغییرات در واقع می توان گفت جت آموزشی JiaoLian-9 نمونه مدرنی از جت آموزشی JJ-7 است.تنها پس از گذشت دو سال از شروع برنامه جت آموزشی JiaoLian-9 ، اولین نمونه آن در 13 دسامبر 2003 پرواز کرد و انتظار می رود تست های پروازی آن تا پایان سال 2005 تکمیل شده باشد.بنا بر گزارشات شرکت Guizhou سفارش 10 فروند را از نیروی هوایی چین دریافت کرده است که 5 فروند از آن تا پیش از سال 2006 تحویل داده شده است. [/img][/align] طراحی همانطور که پیشتر گفته شد JL-9 و JJ-7 از بدنه مشترکی استفاده می کنند اما در JL-9 دماغه مجددا طراحی شده است و ورودی های هوا نیز به کنار های بدنه منتقل شده است.بال های این هواپیما به گونه ای طراحی شده است که قابلیت انجام مانورهای مختلفی را به منظور آموزش دانشجویان خلبانی به آن می دهد.علاوه بر بال ها این جت آموزشی دارای دو بالک پایدار کننده و یک دم نسبتا بزرگ در بخش عقبی بدنه است.همانند اکثر جت های آموزشی این هواپیما نیز به صورت دو سرنشینه طراحی شده است و کابین استاد خلبان (کابین عقب) دارای ارتفاع بیشتری نسبت به کابین جلو (کابین خلبان) است.در این جت آموزشی درب های کابین هواپیما(کانوپی یا آسمانه) به سمت راست باز می شود.لوله سوخت گیری نیز در سمت راست کابین خلبان تعبیه شده است. سیستم های الکترونیکی بر روی این هواپیما انواع سامانه های الکترونیکی و خودکار پروازی مانند : رادارکنترل آتش پالس داپلر کنترل ایتالیایی S-7 ، نمایشگر سربالا (HUD) و نمایشگر های چند منظوره (MFD) نصب شده است. تسلیحات جت آموزشی JL-9 دارای پنج جایگاه حمل سلاح (یکی در زیر بدنه و چهار عدد در زیر بال ها) است و در صورت نیاز توانایی حمل تسلیحات تا حداکثر وزن 2000 کیلوگرم را دارد.سلاح ثابت این جت آموزشی یک توپ 23 میلیمتری است و علاوه بر آن می تواند موشک های هوا به هوای کوتاه برد مانند PL-5 و انواع راکت انداز و بمب های غیر هدایت شونده را با خود حمل کند. پیشرانه جت آموزشی JL-9 از موتور توربوجت WP-13F (نمونه C) استفاده می کند.مخازن سوخت داخلی این هواپیما توانایی حمل 2660 لیتر سوخت را دارند.علاوه بر مخازن سوخت داخلی این جت آموزشی می تواند تا دو مخزن سوخت خارجی 480 لیتری یا یک مخزن سوخت 720 لیتری را به منظور افزایش برد و مداومت پروازی با خود حمل کند.علاوه بر آن جت آموزشی JL-9 توانایی سوخت گیری هوایی به روش Probe and Drogue را دارد. مشخصات خدمه: دو نفر وزن: 7800 کیلوگرم بیشینه وزن برخاست: 9800 کیلوگرم سرعت:1.6 ماخ برد خالی (بدون نصب تسلیحات و تجهیزات اضافه): 2500 کیلومتر سقف ارتفاع: 16 هزار متر بیشترین نرخ صعود: 260 متر بر ثانیه فشار جی: -3 / 8+ مترجم:سورنا نوشاد منبع هرگونه برداشت از مطلب تنها با ذکر نام مترجم و منبع مجاز است.

[quote] یک سئوال پدافند ضد موشکی اسرائیل قوی تر هست؟ یا پدافند ضد هوایی + نیروی هواییش؟ [/quote] مسلما پدافند ضد هوایی و نیروی هواییش. اما چنان هم پدافند ضد موشکی اسرائیل نا کار آمد و ضعیف نیست که نتواند موشک های اسکاد (اکثریت موشک های سوریه) را رهگیری و منهدم کند.انهدام موشک های اسکاد صدام توسط سامانه های ضد موشکی پاتریوت رو فراموش کردید ؟ علاوه بر اون سامانه موشکی گنبد آهنین هم یکی از پیشرفته ترین سامانه های دفاع موشکیه.. اما یک مسئله دیگر ، زمانی که نیروی هوایی سوریه نتواند از مرزهای هوایی کشور دفاع کند ، چه تضمینی وجود دارد که هواپیماهای اسرائیلی با دریافت اطلاعات از جاسوسان و ماهواره ها بتوانند مکان پرتاب موشک ها را مشخص کرده و آن ها را نابود کنند ؟ اما باز هم سرمایه گذاری بر روی سامانه های موشکی عاقلانه تر به نظر می رسد تا نیروی هوایی.. [quote] چند لشگر؟ کل نیرو های عمل کننده 3 لشگربود! در ثانی نیروهای اسرائیلی مجهز به راکت های ضد تانک لاو بودند! ثانیا اسرائیل در عملی جالب بیشتر نیرو های پیاده خود را روانه جولان کرد که در همین حین حتی ماشین های مردم اسرائیل برای رسیدن سربازان به جولان مصادره شد! و نیرو های زرهی خود را بیشتر به سمت صحرای سینا که منطقه کاملا مناسب برای نیرو های زرهی بود فرستاد! [/quote] سه لشگر نیرو در مقابل نیروهای غافلگیر شده و چند تیپ پیاده و زرهی کافی نبود ؟ اگر کافی نبود پس چرا این سه لشگر توانستند تا حدود زیادی بر جولان مسلط شوند ؟ به نظر شما وجود دو برابر تانک (آنم مدرنترین تانک آن زمان) و تعداد بیشتری نیروی پیاده هنگام حمله کافی نبود تا جولان تسخیر شود ؟ آیا با وجود برتری زرهی و درگیر بودن اسرائیل در دو جبهه سوریه نباید می توانست جولان را برای مدت حداقل یک هفته تحت اشغال داشته باشد ؟ علاوه بر آن سه لشگر نیروهای اردنی ، عراقی ، کویتی ، سعودی ، اماراتی نیز همراه ارتش سوریه بود! واقعا با 6 لشگر ، چند ده هزار نیروی پیاده و نزدیک به هزار دستگاه تانک نمی توان بلندی های جولان را باز پس گرفت ؟ [quote]با کمک کدوم کشور!؟ روسیه؟ یا چین ؟ خودتون بهتر از من وضع اسفناک کشور های فوق رو در صنایع هوایی متوجهید! نکنه انتظار دارید اسد بره آمریکا باهاشون قرارداد 400 اف 15 ببنده! [/quote] متحد جناب اسد شوروی.چطوره که مصری ها توانستند با مچ کردن نیروی هوایی خود با میگ 21 ها ضربات متعددی به نیروهای اسرائیلی وارد کنند ؟ مشکل نیروی هوایی سوریه آموزش بود ، بارها در همین جنگ اتفاق افتاده بود که یک فانتوم اسرائیلی از پس چندین جنگنده میگ21 سوری به تنهایی بر می آمد (آن هم در داگفایت)...سوری ها می توانستند پیش از شروع جنگ فکری برای پشتیبانی هوایی از نیروهای زمینی بکنند و نیروی زمینی را لقمه چپ فانتوم های اسرائیلی نکنند! [quote] من دارم میگم شهید ستاری که ستاری بود با حذف کلی سامانه به زور تونستند اون وضعیت رو برای هاگ پیش بیارند! شما که میدونی بگو اس 200 وسام 2و3 چه مدت برای انتقال سکو هاشون وقت میبره؟ مطمئنا بیش از یک هفته، مگه نه؟ [/quote] خیر ، نیروهای مصری با نصب ده ها سکوی موشکی سام 3 و سام 6 تنها در روز اول بیش از 10 فانتوم اسرائیلی رو ساقط کردند !! در روز دوم همین موشک ها توانستند 25 اسکای هاوک را سرنگون کنند!.. به نظر شما سوریه نمی توانست از این ابتکار استفاده کند و پوشش هوایی را برای نیروهای زمینی به وجود آورد ؟ (البته طبق برخی گزارشات 30 جنگنده اسرائیلی از آتش موشک های سام سرنگون شده اند ولی این میزان به هیچ عنوان به عنوان پوشش هوایی کامل یا نسبتا کامل برای نیروی زمینی به حساب نمی آید!) یعنی نیروی زمینی سوریه آنقدر ضعیف بود که نتواند جولان را دو یا سه روز تحت تصرف در آورد ؟ آن هم با 6 لشگر نیرو و صدها دستگاه تانک ؟ [quote] عزیز مصر مجبور بود صلح کنه! در این شرایط تمام توان اسرائیل رو سوریه متمرکز میشد! شما یجوری حرف میزنی انگار.....! عزیز استراتژی سوریه با اسرائیل متفاوت بود نگاه نکن تعداد میگ های سوریه با اسرائیل برابر یا حتی بیشتر بود ! نیرو های سوری برای استراتژی کمیت یک کیفیت است آموزش دیده بودند. [/quote] همین استراتژی کمیت بر کیفیت مشکل ارتش سوریست ! همان مشکلی که با وجود برتری نیروهای پیاده و زرهی از نظر کمیت ، آموزش چندانی ندیده بودند !! اگر حمله دوباره مصر در جبهه سینا نبود که اسرائیل دمشق و در مرحله بعد سوریه را ضمیمه کرده بود !

[quote] والله ما یک ساله داریم فک می زنیم میگیم چی شد سوریه ای که یه زمانی تانک ها و حتی هواپیما ها و هیلیکوپتر هاش از اسرائیل پیشرفته بود یکدفعه ای تمرکزش رو روی نیروی موشکی و نبرد نامتقارن قرار داد؟ معلومه، شاید برای اولین بار در بین کشور های عربی مرحوم حافظ اسد از نبرد دره بقاع و جنگ خلیج فارس درس گرفت و نکات خوبی رو فهمید. وبه همین برای اولین بار علت تمرکزش رو روی چیز هائی قرار داد که اسرائیل توش ضعف داشت! [/quote] اسرائیل در چه چیز هایی ضعف داره ؟ در موشک های بالستیک ؟ مگر اسرائیل از مشتریان سیستم های ضد موشکی پاتریوت نیست ؟ مگر سیستم ضد موشکی گنبد آهنین به تازگی عملیاتی نشده ؟ یا در مقابل اسرائیل موشک های جریکو 1 ، 2 و 3 رو نداره (کلاهک هسته ای رو بگذریم). شاید حق با شماست ، امیدوارم حقیقت داشته باشه ! [quote] کدوم تاخت وتازی توسط اسرائیل قرار گرفت !؟ نیرو های اسرائیلی کاملا در موضع ضعف قرار داشتند و اگر نبود نیروی کمکی که بهشون رسید جولان فتح شده بود! [/quote] پس از ساعت ها توپ باران و بمب باران نیروهای اسرائیلی در بلندی های جولان ، 3 لشگر پیاده و زرهی با هزارن سرباز و حدود 400 تانک به بلندی های جولان حمله کردند و توانستند نیروهای اسرائیلی را تا حدودی عقب برانند ولی پس از اون نیروهای اسرائیلی که از نظر استعداد (چه نیرو و چه تانک) از نیروهای سوری ضعیف تر بودند با پاتک های پیاپی اندکی به مواضع قبلی برگشتند.ولی در روز سوم نبرد نیروهای پیاده و زرهی اسرائیل(که به تازگی تقویت شده بودند) نیروهای سوری را به طور کامل به مواضع قبل از شروع جنگ خود عقب راندند. بد نیست بدانید نیروهای ارتش مقتدر (!) سوریه هنگام پاتک اسرائیل حدود 300 دستگاه تانک و نفربر زرهی خود را به حال خود رها کرده و راه فرار را در پیش گرفتند! حالا به نظر شما این مکان برای هجوم زرهی سوریه با 400 دستگاه تانک مدرن T-62 و چند لشگر پیاده مناسب نیست ولی برای اسرائیل با حدود 200 دستگاه ام 47 ، ام 60 و سنچوریون مناسب است ؟ [quote] بله برای پیاده مناسبه ولی نه برای نیروی بدون پشتیبانی هوایی ! [/quote] خب ، به نظر شما چرا سوریه که در اکثر جنگ ها با اسرائیل مغلوب پشتیبانی هوایی آن ها شده در این سال ها که فرصت داشته نتوانسته نیروی هوایی خودش رو به حدی برسونه که بتونه از نیروی زمینی پشتیبانی کنه ؟ [quote] شما اگه یکم در این مورد مطالعه میکردی می فهمیدی فقط در چند روز اول جنگ به علت مقاومت بی نظیر نیروی هوایی و پدافند هوایی سوریه اسرائیل 40 هواپیما از دست داد! اما به علت بی عرضه گی ارتش اردن! اسرائیلی ها با دور زدن خط پدافندی سوریه و از سمت اردن و با پرواز در سطح پائین تونستند ضربات خودشون رو به سوری ها وارد کنند. حالا این چه ربطی به بی عرضه گی ارتش سوریه داشت دیگه من چیزی نمیدونم! [/quote] منظور بنده رو اشتباه برداشت کردید! منظور من این بود که سوریه که در اکثر جنگ ها از سوی نیروی هوایی اسرائیل ضربه خورده چرا نباید نیروی هوایی خودش رو به اندازه ای از قدرت برسونه که بتونه از نیروی زمینی پشتیبانی کنه ؟ مگر ارتش سوریه نمی دانست که جنگنده ها می توانند با پرواز در ارتفاع پایین از رهگیری توسط رادار ها در امان بمانند ؟ چرا فکری برای این مسئله نکرده بود ؟ چرا پیش از شروع جنگ همه جوانب اون رو در نظر نگرفته بود ؟ [quote] مگه نیرو های سوری چقدر در جولان پیشروی کردند که باز بتوانند پدافند موشکی در آنجا مستقر کنند! درضمن بحث ما مربوط به سال 1973 که انتقال سامانه های موشکی نیاز به ماهها تلاش داشت . به ایران خودمون نگاه نکنید که با ابتکار شهید ستاری دو روزه هر جا دلمون می خواست هاوک مستقر می کردیم در اون زمان اغلب پدافند سوریه رو موشک های سام 2و3 تشکیل میداد که یکی از بی تحرک ترین سامانه های پدافندی هستند! [/quote] این مسئله به ناکامی و بی لیاقتی نیروی زمینی سوریه بر می گردد که نتوانست با وجود برتری کاملی که از نظر تعداد نیروها و کیفیت تجهیزات داشت جولان را برای دو روز تحت تصرف خود نگه دارد ! بعدش هم انتقال سکوهای پدافند هوایی این قدرها هم که شما می فرمایید زمان بر نیست ! مگر ارتش مصر با انتقال سکوهای پدافند موشکی در مدت زمان کوتاهی نتوانست تلفات قابل توجه ای به نیروی هوایی اسرائیل وارد کند ؟ [quote]این پیشروی به لطف آقایون مصری انجام شد! وگرنه شما برو تحقیق کن میبینی سوریه داشت تدارک یک عملیات سنگین برای پس زدن نیروی های اسرائیلی می دید اما به علت اینکه اسد دید مصری ها به خاطر محاصره اون قضیه های معروف صحرای سینا دارند راه حل صلح رو کم کم در پیش می گیرند و ترسید که به یکباره مصر صلح کنه و خودش بمونه و نیروی های مستقر جولان و نیرو های در راه از سینا ! و به دلایل سیاسی دستور داد عملیات لغو بشه! [/quote] یعنی چون مصر به دلیل شکست هایی که در جبهه سینا خورده کم کم راه آتش بس رو در پیش میگیره ، ارتش سوریه باید بزاره نیروهای اسرائیلی تا 40 کیلومتری دمشق پیشروی کنند و پایتخت را در معرض خطر قرار دهند ؟ - بحث حمله نیست ، پس از رانده شدن نیروهای سوری از بلندی های جولان و برگشتن به مواضع پیش از شروع جنگ چرا نتوانستند از پیشروی نیروهای اسرائیلی به عمق خاک سوریه جلوگیری کنند ؟ اینجا که دیگه بحث تک به نیروهای اسرائیلی نیست بحث دفاع در مواضعیه که پیش از شروع جنگ در اون قرار داشتند. [quote] پس لابد حزب الله هم عرضه نداشت که خاک کشورش بیست سال دست اسرائیل بود؟ چه بگویم که ناگفتنش بهتر است! [/quote] به نظر شما حزب الله و سوریه قابل مقایسه هستند ؟ جنوب لبنان چند سال در اشغال اسرائیل بود؟ بلندی های جولان چند سال در اشغال اسرائیل ؟ ارتش سوریه چند حمله برای باز پس گیری جولان انجام داده ؟ الان لبنان در اشغاله یا بلندی های جولان ؟!

[quote]موتور این جنگنده تکی هست و موتور قوی هم داره که این سرعت و برد رو برای جنگنده ای با وزن این میده.از این نوع موتور داخل داریم یا نه؟ البته اگر مثل میگ21 باشه که حتما داریم.[/quote] این جت آموزشی از موتور توربوجت پس سوز دار WP-13F استفاده می کنه که بر روی اف-7 های نیروی هوایی هم نصب هستند. دارای تراست خشک 44.1 و با پس سوز 66.7kN.

[quote] میشه تحلیل تون از تغییر رویکرد سوریه در خرید های نظامی از سال 1990 به این ور برای من توضیح بدید!؟ [/quote] شما تحلیلتون رو بفرمایید شاید نظر ما عوض شد ! [quote] جنگ سوریه و اسرائیل در چه منطقه ای صورت گرفت!؟آیا این منطقه از نظر شرایط جغرافیایی مناسب تاخت تاز های زرهی است؟ نیرو های کدام کشور از پشتیبانی هوایی برخودار بود!؟ [/quote] چطوره که این منطقه برای تاخت و تاز زرهی اسرائیل مناسبه ولی واسه سوریه مناسب نیست ؟ از زرهی بگذریم ، منطقه جولان برای نیروهای پیاده که مناسبه ؟ چرا نیروهای سوری نتوانستند در این جبهه کاری انجام دهند ؟ مشخصا پشتیبانی هوایی اسرائیل همیشه بهتر از اعراب بوده ! ولی این هم باز به بی لیاقتی ارتش سوریه بر می گرده چون بار ها و بارها در جنگ با اسرائیل از ناحیه نیروی هوایی اسرائیل ضربه خورده ولی عبرتی براش نشد که بخواهد فکری برای این مسئله کنه ! بعدش هم ناحیه کوهستانی جولان جای چندان خوبی برای پشتیبانی هوایی از نیروهای زرهی و پیاده نیست ولی همین منطقه بهترین مکان برای سامانه های پدافندهوایی زمین به هواست ، پس چرا با داشتن مدرنترین موشک های زمین به هوا هم نتوانستند کاری از پیش ببرند؟ از جولان هم بگذریم چگونه نیروهای اسرائیلی تا 40 کیلومتری دمشق رسیدند و توپخانه سنگین آن ها دمشق رو زیر آتش داشت ؟! یعنی ارتشی که این همه هزینه براش شده و انواع و اقسام تسلیحات رو در اختیار داره باید بزاره ارتش اسرائیل پایتخت رو زیر آتش توپخانه بگیره ؟ پیشنهاد می کنم نبرد دره بقاع رو هم مطالعه کنید(البته از منابع بی طرفانه). اگر ارتش سوریه اندکی لیاقت و اقتدار (!) داشت جنگنده های اسرائیلی بر فراز کاخ بشار اسد پرواز نمی کردند ! - تا عمق خاک سوریه برای بمباران تاسیسات هسته ای نمی آمدند(بگذریم از این که این تاسیسات هسته ای بوده یا خیر) ! همین الانش هم ارتش جناب اسد و ارتششان (!) لیافت و قدرت داشتند خاکشان در اشغال اسرائیل نبود !

[quote] اف 5 .. این همه اف 5 داریم و اگه اشتباه نکنم یک مدل مخصوص آموزش هم از این اف 5 ها ساختند ( تذرو !! ) [/quote] منظورم این بود کدام نمونه از اف-5 ها.باید عرض کنم که F-5A های ما دیگه سال های آخر عمرشونه و عمر و ساعات پروازی بالایی دارن .از سوی دیگر این جنگنده ها نمی توانند به عنوان یک جت آموزشی نسبتا مدرن یا مدرن عمل کنند و آموزش خلبانان با جت های آموزشی مدرن باعث افزایش مهارت و توانایی های اون ها میشه. جت آموزشی تذرو هم که بر اساس اف-5 ساخته شده احتمالا به تعداد کمی تولید شده است.البته به دلیل این که نیروی هوایی سالانه حداکثر 30 خلبان جذب میکنه نباید چندان هم به جت آموزشی نیازی باسه. اما در نظر داشته باشید که همین الانش هم اف-7 های ما چندان کارایی بالایی ندارن و چه بهتره که در دوران صلح از اون ها به منظور آموزش استفاده بشه(کاری که الان در حال انجامه). اما باز همین اف-7 ها و نمونه آموزشی اون ها هم جت آموزشی مدرنی در مقایسه با جت های آموزشی کنونی مورد استفاده در نیروی هوایی کشورها (مثلا پاکستان) نیست. پس بهتر نیست که تعدادی از این هواپیما به نمونه اختصاصی آموزشی تبدیل شوند ؟ ؛ کار چندان مشکلی نیست باید ورودی هوا به کناره های بدنه منتقل بشه ، طراحی کانوپی دوباره صورت بگیره و تبدیل به نمونه دو سرنشینه بشه ،نمایشگر های MFD نصب بشه و در صورت تمایل یک لوله سوختگیری هوایی که می تونه هم به خلبانان آموزش سوخت گیری هوایی بده و هم مداومت پروازی هواپیما رو افزایش میده. [quote] ولی شما فکر نمی کنی هزینه ی تحقیق و تبدیل این اف 7 ها به یه مدل آموزشی زیاد باشه ... تازه همین حالاش هم ازشون به عنوان هواپیمای آموزشی استفاده می کنند ( البته اگر اشتباه نکرده باشم ! )[/quote] اتفاقا طرح بسیار کم هزینه و سود آوری هم هستش!.قرار نیست که هواپیمایی جدید بسازیم بلکه تعدادی از همان هواپیماهای موجود تبدیل به نمونه آموزشی خواهند شد.با این کار نیازی به خرید موتور نیست چون این جت آموزشی از همان موتور استاندارد خانواده جی 7 استفاده می کنه.به دلیل مشترک بودن اکثر قطعات با جنگنده اف-7 تهیه و خرید قطعات ارزان تر خواهد بود.با توجه به آن که از بدنه خود اف-7 ها استفاده شده در این زمینه نیازی به ساخت دوباره بدنه نیز نیست.

[quote] موقعی که می شه اف 5 ها رو تبدیل به هواپیمای آموزشی کرد ، دیگه چرا باید پول مفت خرج کنیم !؟[/quote] کدام اف-5 ها منظورتان است ؟ به نظر شما تبدیل اف-7 هایی که همین الانش هم چندان کارایی برای عملیات های تهاجمی نداره به هواپیماهای آموزشی نسبتا مدرن اونم با هزینه ای کم پول مفت خرج کردنه ؟ !

[quote] " فشار جی: -3 / 8+ " [/quote] یعنی هواپیما توانایی تحمل این اندازه فشار نیروی گرانشی زمین را دارد و این اندازه استاندارد کارخانه سازنده محسوب میشه.اگر بیش از این به هواپیما فشار وارد بشه باعث در هم شکستن و تکه تکه شدن هواپیما خواهد شد. --- به نظر من ما هم به دلیل این که از کاربران جی 7 یا همون اف-7 محسوب میشیم ، می تونیم با انتقال ورودی های هوا به کناره های بدنه ، نصب یک لوله سوختگیری هوایی ، دو سرنشینه کردن هواپیما و نصب نمایشگر های MFD با هزینه کمی صاحب یک جت آموزشی نسبتا مدرن شویم که بتونه جایگزین F-5A های سالخورده و قدیمی بشه. از هر نظر که به این هواپیما نگاه می کنم می بینم ساختش برای ما کار چندان سختی نیست و می شد گفت همه تجهیزات مورد نیازش رو داریم.

[quote] 18- 23st May 1984 F-15C Shot down by Iranian F-4E 23st May 1984 F-15C Shot down by Iranian F-4E-19 23st May 1984 F-15D Shot down by Iranian F-4E-20 23st May 1984 KC-130H Shot down by Iranian F-4E-21 [/quote] اف-15 سی و دی !! ؟ به وسیله فانتوم ؟ بابا ایول ! سلطان آسمان _ فانتوم ! توی یه روز یعنی 23 می 1984 فانتوم های ایرانی سه ایگل و یک سوخت رسان سعودی ها رو منهدم کردن ؟ با توجه به محل درگیری ها و نوع هواپیما بدون شک باید کار این عزیزان باشه ! [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/6157034654f89f128156d2.gif[/img] البته از همان ابتدای جنگ درگیری هایی بین فانتوم های ایرانی و ایگل های سعودی وجود داشته ولی تا جایی که ما از خودی ها شنیدیم تنها به قفل راداری بسنده شده (به جز سرنگونی اون فانتوم و ..) شاید هم درگیری با دو فانتوم ما که به سرنگونی یکیش منجر شد جوابی به این کار ما باشه ؟ یه نکته جالب اینه که این درگیری حدودا در سال 64 اتفاق افتاده یعنی درست زمانی که سیستم کامپیوتری نیروی هوایی تعمیر و راه اندازی شده بود و با پیدا شدن قطعات نیروی هوایی جان تازه ای گرفته بود... اما هنوز منبع این آمار ها جای شک و تردید داره..

[quote] سلام البته شما خیانت های آشکار جنابان اردنی هم نادیده می گیرید که همیشه از قبل خبر ها را به اسرائیل داده بودند !! یا توان اطلاعاتی اسرائیل و یا ضعف مفرط این ارتش در استفاده از سلاح های مدرن !!! بگذریم !!! ولی شکست های مفرط جنابان عرب جایی برای دفاع ندارد !! فکر کنم اگه ارتش صدام رو می گذاشتن به جای اون شش تا کشور عربی ، تو کمتر از یک ماه کار اسرائیل رو تمام می کرد !![/quote] شکی در توان اطلاعاتی اسرائیل یا خودفروختگی اردنی ها نیست ولی این ها دلیل نمیشه که در نبردی 6 کشور با تمام قوا در حالی که اسرائیل روی کاغذ شانسی در حد صفر داره شکست بخورن ! مشکل ارتش های عربی در نبرد با اسرائیل کمتر به تسلیحات مربوط می شد بیشتر مشکل این ارتش ها دو چیز بود یکی روحیه و دیگری آموزش. برای مثال آمار تانک های منهدم شده در جنگ یوم کیپور نشون میده که ارتش سوریه برتری کاملی از نظر کمیت و کیفیت تسلیحات داشت ولی مشکلش خدمه آموزش ندیده بود که باعث شد حتی با وجود مدرنترین تسلیحات مغلوب سنچوریون های اسرائیلی بشن. گوشه دیگر این آموزش رو هم میشه در جنگ ایران - عراق دید که خلبانان عراقی چنان بی مهارت و ناپخته بودند که نتوانستند در حمله 31 شهریور 59 هیچ آسیب جدی به نیروی هوایی ایران بزنند ! روحیه ارتش اعراب هم به دلیل این که در هر جنگی از اسرائیل شکست خوردن بسیار خرابه و این باعث شده در ذهن خودشون از اسرائیل یک دشمن شکست ناپذیر بسازن.. این در حالیه که از همان ابتدای تشکیل ارتش اسرائیل نیروهای اون بهترین آموزش ها رو می دیدن و از نظر روحیه هم به دلیل شکست دادن های پیاپی اعراب روحیه خیلی خوبی دارن. با توجه به سابقه درگیری های اعراب به جرات می توان گفت در حال حاضر نه ارتش مصر نه ارتش سوریه و نه ارتش عربستان برای درگیری با اسرائیل ساخته نشده اند و در صورت درگیری مجدد هم کاری از پیش نخواهند برد...

[quote] سلام البته با معیار شما ارتش کویت هم می شه فوق ناکام چه اینکه توی کمتر از دو ساعت کاخ امیرنشین کویت فتح شد !!! بگذریم ، با معیارهای شما ارتش نازی از ضعیف هم ضعیف تر بوده و هست !! چه اینکه در آخر جنگ این سربازان ارتش سرخ بودن که در خیابان های برلین به صورت گله ای به زنان آلمانی تجاوز می کردند !!! از قدیم گفتند کار آن کرد که تمام کرد !!! ارتش سوریه با اون صعف تسلیحاتی مفرط و همیشگیش در مقایسه با ارتش مصر بسیار بسیار بهتر عمل کرده !!! حداقلش اینه که بعد از سال ها اسرائیل هنوز دغدغه ی این ارتش به زعم شما خاندان اسد رو داره ( البته با معیار های شما ، یکی از شهرک های اسرائیل برای شکست دادن و در هم کوبیدن سوریه کفایت می کنه و فرماندهان اسرائیلی هم دچار توهم و ترس بی جا هستند ) [/quote] ارتش سوریه و ضعفه تسلیحاتی مفرط ؟ شما تاریخ جنگ های اعراب و اسرائیل و مطالعه کردید ؟ جنگ یوم کیپور رو مطالعه کردید ؟ تنها در جنگ یوم کیپور یک گردان تانک اسرائیلی سنچوریون توانستند 200 دستگاه تانک تی-62 (مدرنترین تانک آن زمان که به تازگی تحویل سوریه شده بود) رو برای چند روز مطعل کنند تا قوای کمکی برسه ! شما به ارتشی که در تمام زمان حیاتش در هر جنگی با اسرائیل شرکت کرده شکست فضاحت باری خورده و بخشی از خاکش رو هم از دست داده ناکام نمی دونین ؟ (والا شاید من معنی لغوی ناکام رو نمیدونم!) ارتش سوریه در مقابل ارتش مصر بهتر عمل کرده ؟ چند برگ از افتخارات این ارتش رو بفرمایید مستفیض بشیم ! لا اقل ارتش مصر توانست صحرای سینا رو برای مدتی پس بگیرخ و اسرائیل رو در معرض حمله به خاک اصلیش قرار بده ولی ارتش سوریه که حتی نتوانست از خاک اصلی خودش دفاع کنه و تانک های اسرائیلی تا 40 کیلومتری دمشق رسیده بودند ! - از این بگذریم اگر الان هم این ارتش توان و غیرتش رو داشت بخشی از خاکش در اشغال اسرائیل نبود. البته همونطور که پیش بینی می کردم شما همیشه سعی بر تیکه و ... به طرف مقابل که من باشم دارید و هر کس متن صحبت های شما رو بخونه متوجه خواهد شد ! که البته چیز جدیدی نیست! خوشحال میشم در مورد اون معیار من که عرض فرمودید بیشتر توضیح دهید. [quote] می شه بپرسم خود همین رژیم صهیونیستی کجای تاریخ بود که حالا شده بالاتر از تمامی ارتش های عربی !!! مگه توی تاریخ هر زمانی که پادشاهان ایران به سمت هند می رفتن و تو راه هم از مردم پاکستان فعلی یه لشکر برای خودشون جمع می کردن ، هند مغلوب نمی شد ... پس چرا تو این چند جنگ اخیر همیشه ارتش هند نسبت به ارتش پاکستان دست برتر رو داشته !!! [/quote] شما اگر دقت به حرف های بنده می کردید منظور بنده تاریخ جنگ های اعراب و اسرائیله ... به شما هم توصیه می کنم حتما نیم نگاهی به تاریخ این جنگ ها داشته باشید بعد اظهار فضل بفرمایید.

[quote]ايران ژاندارم منطقه بود . نه قدرت برتر منطقه !! ما مسئول تنظيم روابط بوديم . يك سرباز با سلاحي قدرتمند !! اما بايد ديد در منطقه از كيا حساب ميبرديم ؟؟ اونها قدرت برتر منطقه بودند !اگر انقلاب نميشد ، ما تا چيزي حدود سه الي پنج دهه به عنوان ژاندارم منطقه فعاليت ميكرديم و بعد از هضم ديگر مزاحمان امريكا ، ما نيز بازنشسته ميشديم .[/quote] اتفاقا ایران ژاندارم منطقه بود و به همبن دلیل هم باید قدرت برتر منطقه می شد! ما در منطقه از کی ها حساب می بردیم ؟ عربستان یا اسرائیل ؟

[quote] اولاً قرار نبود ايران به برترين كشور منطقه از لحاظ تسليحاتي تبديل بشه. اگه رجوعي به طرح پرزيدنت كارتر در اين خصوص داشته باشين، پاسخ اين فرمايشتون رو دريافت خواهيد كرد. بحثي كه بود، اين بود كه عراق و ايران تبديل به ويترين شرق و غرب شده بودن و هر يك در راستاي جنگ سرد، تسليحاتي رو از شرق و غرب دريافت مي‌كردن. صدالبته خود امريكا بيشتر از همه نگران تسليحاتي بود كه به ايران داره مي‌فروشه! به همين خاطرم بندي رو در مجلس اين كشور تصويب كردن كه زين پس فقط در شرايطي تسليحات برتر به كشورها فروخته بشه كه به تعديل و موازنه‌ي قدرت در منطقه بپردازه و نه بيشتر! البته دولت كارتر، فروش تسليحات رو منوط به اصلاحات دموكراتيك هم كرده بود كه بحث جداگانه‌اي رو مي‌طلبه. البته اين بحث، صرفاً در دولت كارتر نبود و از زمان رياست جمهوري نيكسون و جرالد فورد اين مسئله مطرح بود. [/quote] اتفاقا نظر من بر خلاف شماست و باید عرض کنم تا حدود زیادی تا قبل از انقلاب در بسیاری زمینه ها قدرت برتر منطقه خاورمیانه بودیم ولی اگر شما خرید هایی که انجام شده بود و قرار بود انجام بگیره رو نگاه کنید ایران به برترین قدرت نظامی خاورمیانه تبدیل می شد.فکر نمی کنم نیازی به مثال زدن از این خرید ها وجود داشته باشه..؟ تنها نیم نگاهی به این خریدها که البته کم هم نیستن و از هواپیمای جنگنده تا تانک و... رو شامل می شن بیندازید و بعد این تسلیحات رو با دیگر کشورهای منطقه مانند عراق یا اسرائیل مقایسه کنید متوجه خواهید شد که در صورت دریافت این تسلیحات ایران قدرت برتر منطقه می شد.البته تا همان زمان پیش از انقلاب و تضعیف ارتش هم در بسیاری زمینه ها مانند نیروی هوایی و دریایی تا حدود زیادی قدرت برتر منطقه بودیم. البته بنده بیشتر از جنبه نظامی قضیه رو نگاه کردم ولی شما از جنبه سیاسی ، که طبیعتا در تخصص بنده نیست و زیاد ازش سر در نمیارم ! اما اگر شما تنها تسلیحات خریداری شده رو نگاه کنید متوجه عرض بنده خواهید شد.[quote] مسئله ‌ي بعدي اينكه توصيه مي‌كنم كتاب دو جلدي «تاريخ نظامي جنگ تحميلي» نوشته‌ي سيد يعقوب حسيني، نشر آجا رو مطالعه بفرمايين. در اين كتاب، به خوبي زمينه‌هاي بروز جنگ و درگيري هاي مرزي قبل از جنگ رو تا مقطع آغاز جنگ تحميلي، بطور كاملاً مستند و منطقي توضيح داده. ناشر و نويسندگانش هم از ارتش هستن و فكر نكنم شما با سنديت حرفاشون به مشكل بربخورين. كتاب رو مطالعه بفرمايين و بعد با عقايد فعلي‌تون بسنجين و ببينين كه نظرتون پس از خوندن، چيه.[/quote] تمام سعی خودم رو خواهم کرد که این کتاب رو تهیه و مطالعه کنم

[quote]من منظورم مقايسه ابران و كويت نبود كه اين 2 اصلا قابل مقايسه با هم نيستند.. من منظورم نشون دادن حماقت صدام در عدم عفب نشيني از كويت با وجود فطعيت حمله امريكا بود.. به نظر من عراق و در راس اون صدام برنامه اي حتمي براي حمله به ايران و اشغال خوزستان ايران رو داشت و برنامه خريد تسليحات و تقويت ارتش عراق براي همين بود و گرنه شما فكر كرديد صدام از همون زمان به اميد به ثمر نشستن انفلاب ايران و سقوط شاه نشسته بود تا ارتش ايران ضعيف شه و بعد حمله كنه؟به نظر من بالاخره اين اتفاق ميافتاد و وقوع انقلاب ايران شايد زمان اون كار رو به جلو انداخت.. [/quote] اتفاقا از نظر بنده اگر انقلاب انجام نمی گرفت امکان چنین حمله ای بسیار ناچیز بود.در آن زمان طبق برنامه ریزی های انجام گرفته قرار بود ایران به کشوری بی رقیب در زمینه نظامی در خاورمیانه تبدیل شود که این امر سیل سفارش تجهیزات و تسلیحات رو در پی داشت.درسته که ارتش عراق هم دست به خرید های گسترده ای زده بود ولی همونطور که گفتم این خریدها قابل مقایسه با خریدهای ایران چه از نظر کمیت و چه از نظر کیفیت نبود.شکی در این نیست که عراق طرح ها و نقشه های زیادی برای حمله و تصرف خوزستان داشت و در مقابل هم ایران طرح های زیادی رو طراحی کرده بود که نمونش هم عملیات 140 فروندی کمان 99 بود...ارتش عراق در شرایط عادی ضعیف تر از ارتش ایران بود و این در زمینه هوایی و دریایی کاملا در زمان جنگ مشهود بود حالا شما این تجهیزات و تسلیحات رو در کنار مدرنترین تسلیحاتی که سفارش داده شده بود و قرار بود تحویل داده بشوند بگزارید تا بفهمید که دیگر ارتش عراق حرفی چندانی برای گفتن نداشت. تمام طرح هایی که برای ارتش ریخته شده بود مانند حضور در آب های آزاد یا نیروی هوایی برتر منطقه تازه بعد از سال 58 و در اوایل دهه 60 با پیوستن تسلیحات جدید به واقعیت می پیوست و اگر این تسلیحات تحویل داده می شد و به زبان ساده تر هر چقدر زمان می گذشت با توجه به قدرت نظامی روز افزون کشور امکان چنین حمله ای کمتر و کمتر می شد... یکی از دلایل عمده (شاید عمده ترین دلیل) حمله صدام به ایران ضعف نیروهای مسلح بود ولی اگر این بی نظمی و ... انجام نگرفته بود و همه تحرکات دشمن زیر نظر گرفته می شد و در صورت نیاز بهش پاسخ داده می شد امکان چنین حمله ای نزدیک به صفر بود.صدام از غفلت ما و تضعیف ارتش استفاده کرد و به ایران حمله کرد در حالی که در مرز نه نیروی منسجم و آماده به رزمی وجود داشت نه دیگه از اون لشگر 92 قدرتمند خبری بود و نه از...

[quote]فرمايش شما كاملا درست اما اوج حماقت صدام رو زماني ميشه متوجه شد كه وفتي كويت رو اشغال كرد و با اولتيماتوم شديد امريكا و سازمان ملل براي خروج از كويت مواجه شد اقدام به عقب نشيني نكرد در حاليكه ميدونست حمله نيروهاي سازمان ملل قطعيه! در حاليكه در اون زمان از حمايت شوروي هم حتي ديگه برخوردار نبود[/quote] برادر جان کسی منکر حماقت صدام نیست و تاریخ هم نشون داده همیشه دیکتاتور ها اشتباه زیاد می کنند ! صدام هم چه در طول جنگ ایران و عراق چه در جنگ کویت چه در جنگ اول و دوم خلیج فارس حماقت ها و اشتباهات بسیاری داشته.. ولی برادر نه ایران کویته نه ارتش ایران ارتش سلطنتی کویت ! از این هم بگذریم مردم ایران هم مردم کویت نبودند..تنها با یک مثال واضح میشه اوج اقتدار ارتش کویت رو فهمید ! در زمان حمله چند ساعته عراق چنان فرودگاه پایتخت کویت برای فرار هواپیماهای شکاری کویتی به سمت شلوغ بود که.. حالا شما غیرت و قدرت (!) ارتش کویت رو با غیرت خلبانانی مقایسه کن که دو ساعت بعد از حمله سراسری عمق خاک عراق رو بمباران کردند (گروه های پروازی البرز و آلفارد).. به نظر شما اگر صدام قبل از شروع جنگ و همان آغاز تجاوزات مرزی پاسخی دندان شکن از سوی ما دریافت می کرد و نیروهای ما در کنار مرز آرایش نظامی می گرفتند باز هم صدام اون حماقت رو می کرد ؟ اگر ارتش در زمان جنگ آمادگی سال 1356 رو داشت و اون تصفیه و اعدام و ... انجام نمی شد عراق به خودش اجازه چنین حماقتی رو می داد ؟

[quote] خب حمافت صدام رو هم نبايد از ياد برد..عراق با اون حجم بالاي خريد اسلحه در دهه هفتاد و برخورداري از حمايت شوروي بعيد نبود كه در هر صورت به ايران حمله كنه.. [/quote] ابتدا باید دیدگاه صدام رو نسبت به ایران و ارتشش در اون زمان فهمید:در آن زمان ایران بارها و بارها عراق و ارتش عراق رو تحقیر کرده بود مانند عبور کشتی ابن سینا از اروند رود با پشتیبانی ناوشکن های کلاس الوند و فانتوم های نیروی هوایی یا تحمیل قرار داد الجزایر به عراق که از هر نظر برتری های بسیار خوبی برای ایران بود... از این هم بگذریم باید به قضیه جزایر سه گانه نگاه کنیم که باز هم موجب تحقیر کشورهای عربی شد.. از طرف دیگر ایران در اون زمان مهم ترین متحد استراتژیک آمریکا در خاورمیانه محسوب می شد و طبیعی بود که آمریکا در چنین مواقعی پشتیبان متحدش خواهد بود و صدام برای حمله باید چراغ سبز رو از آمریکا بگیره که طبیعتا در اون شرایط نه تنها آمریکا این چراغ سبز رو به عراق نمی داد بلکه حتی ممکن بود در صورت جنگ بین ایران و عراق مستقیما وارد معرکه بشه.. حجم خرید تسلیحاتی عراق هم درسته که زیاد بود ولی به هیچ وجه به حجم خریدهای تسلیحاتی ایران در اون زمان نمی رسید..باید در نظر داشت که تنها بخش کوچکی از تسلیحات تا زمان انقلاب تحویل داده شده بودند و بسیاری از تجهیزات مانند 300 فروند اف-16 یا ناوشکن های کلاس کوروش و... تحویل داده نشده بودند. تنها با دلخوشی به حمایت شوروی که نشون داده چندان هم متحد قابل اطمینانی نیست نمیشه به کشوری که از هر نظر از طرف آمریکا حمایت میشه و حتی امکان داده میشه در صورت بیخ پیدا کردن ماجرا وارد معرکه بشه حمله کرد.طبیعیه که صدام هم اندکی عقل داره و می تونه این چیزها رو به خوبی درک کنه و بفهمه که در شرایط عادی(یعنی تا قبل از انقلاب) ارتش ایران بر ارتش بعث عراق برتری داره چه برسد به این که تجهیزات و تسلیحات مدرنی که بخش اعظمیش طی 5 سال بعد از انقلاب قرار بود تحویل داده بشه هم وارد سازمان رزم ش بشه !

[quote] ضمن سلام البته صدام ادعا داشت در هر صورت(حتي اگه اتفلاب ايران پيروز نميشد) به ايران حمله ور ميشد..كه بايد بررسي كرد اگه جنگ ايران و عراق در زمان شاه صورت ميگرفت چه حالتي پيش ميومد.. [/quote] چنین ادعایی از طرف صدام بسیار مضحک به نظر می رسه ! حتی اگر پس از پیروزی انقلاب هم اون شرایط در ارتش به وجود نمی آمد و شیرازه امور از هم نمی پاشید امکان حمله ارتش بعث عراق بسیار کمتر بود چه برسد به این که این حمله در زمانی صورت بگیره که ایران هنوز دوست و متحد آمریکاست و به میزانی باور نکردنی (هنوز هم باورش برای خیلی ها سخته!) اسلحه و تجهیزات مدرن (بهتره بگیم مدرن ترین ها) رو سفارش داده و از قضا تاریخ تحویل اکثر آن ها هم در اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 بود...

[quote]جناب سورنا عزیزم زمان میگذره و اوضاع و چیزها و از همه مهم تر آدم ها متغیر میشن ... به این هم فکر کنید ... در ضمن شما روی چند مثال خاص دست گذاشتید، ارتش سوریه در تمام جنگ هاش با جهود محو شد!؟ [/quote] اگر قرار بر تغییری در ارتش سوریه بود که پس از چندین بار شکست های پیاپی تغییری انجام می شد! بله ! ارتش سوریه در تمام جنگ هاش با اسرائیل شکست خورده و با وجود این که در بسیاری از اوقات از برتری تجهیزات هم بهره می برد نتونسته کاری از پیش ببره... من که به ارتش سوریه امیدی ندارم و هر وقت هم در مورد کمک گرفتن از سوریه حرفی زده میشه یاد این ضرب المثل می افتم " مرا به خیر تو امیدی نیست شر مرسان " !

چند وقت پیش با یکی از دوستان در همین مورد بحث های جالبی مطرح شد.. جناب پاتریوت ارتش سوریه (بهتره بگیم ارتش خاندان اسد!) یکی از ناکامترین و بی لیاقت ترین ارتش های نه تنها خاورمیانه بلکه جهانه ! تنها نیم نگاهی به تاریخ جنگ های ارتش سوریه بیندازید به عمق فاجعه پی خواهید برد..! تاریخ خود گویای همه چیزه و هیچ مدرک و استدلالی هم بهتر از تاریخ نیست... تنها با مطالعه جنگ های اعراب و اسرائیل به شکست های فضاحت بار و بی لیاقتی ارتش سوریه پی خواهید برد..