[center][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/535_US_NAVI--_Fighter_weapons_school-Top_Gun.jpg[/img][/center] [center]این هم از نبرد داگفایت میان تامکت و فالکون[/center] [center]این نبرد در طی آموزش ها در مدرسه تاپ گان انجام گرفته که تامکت در این نبرد نقش متخاصم را دارد[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/F-14_Tomcat.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f_16_falcon_11.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/2239.jpg[/img][/center] [center][size=5][color=#000080]حجم : 10.5 MB[/color][/size][/center] [center][url="http://www.patricksaviation.com/videos/SAS73/2239/"][color=#b22222][size=6]دانلود[/size][/color][/url][/center]

محافظ ناوهای کلاس فورد ؟؟؟

دو کاریکاتور از خبرگذاری فارس نیوز در رابطه با رژیم اشغالگر [center][color=#b22222][size=5]گره های کور دشمن[/size][/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/grh_hy_khwr_dshmn.jpg[/img][/center] [center][size=5][color=#B22222]اسرائیل در آستانه سقوط[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/dr_astnh_sqwT.jpg[/img][/center]

[center]ما که امشب زدیم تو خط کلیپ و این هم یه کلیپ دیگه از F 14 [/center] [center][url="http://www.aparat.com/v/aYHj1"][color=#b22222][size=5]دانلود [/size][/color][/url][/center] [center]و یه سوال داشتم این که در این کلیپی که در پایین قرار می دم دوستان میدونن که در قسمت هایی که اف 18 در اون حضور داره متعل یه چه فیلمیه ؟؟؟؟[/center] [center]( اگه لطف کنید و بگید ممنون میشم )[/center] [center][size=6][url="http://www.aparat.com/v/1zxg5"][color=#b22222]دانلود[/color][/url][/size][/center] [quote name='rpg7' timestamp='1353164546' post='283393'] حس دانلود نیست! [img]http://www.iran-eng.com/images/smilies/funny/w01.gif[/img] حالا بگو کدومشون میبرن؟[img]http://www.iran-eng.com/images/smilies/funny/w46.gif[/img] [/quote] فکر کنم اف 16 تونست تامکت رو فراری بده یا روش قفل کنه . ( چون درست متوجه نشدم )

[quote name='rpg7' timestamp='1353164546' post='283393'] حس دانلود نیست! [img]http://www.iran-eng.com/images/smilies/funny/w01.gif[/img] حالا بگو کدومشون میبرن؟[img]http://www.iran-eng.com/images/smilies/funny/w46.gif[/img] [/quote] داداش باورت میشه من خودمم ندیدم . چون فعلا دارم روی کامپیوترم تغییراتی میدم و هیچ برنامه پخشی ندارم جز مدیا که اونم پخش نمیکنه . هرکی دانلود کرد به ما هم بگه چی شد

این ژنراتور این ناو می باشد که دارای وزن 195000 پوند است .

[center][size=5]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][color=#000080]با سلام خدمت دوستان[/color][/center] [center][color=#000000]این ویدئو در رابطه با خلاصه ای از نقش های هواپیمای F/A - 18 هورنت در جریان جنگ خلیج فارس هست[/color][/center] [center][color=#000000]که در این میان به نمایش کوتاهی از نبرد هورنت با فیشبد می پردازد ، که هورنت به کمک E -2 موفق به رهگیری میگ 21 می شود . [/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/An_F-A-18C_Hornet_launches_from_the_flight_deck_of_the_conventionally_powered_aircraft_carrier.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/photos_1223346812.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]حجم : 12.5 MB[/color][/center] [center][size=6][url="http://www.aparat.com/v/KTbGh"][color=#B22222]دانلود [/color][/url][/size][/center]

[center][color=#000080][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Iranian_F-5.jpg[/img][/center] [center][size=5][color=#800080][b]به یادبود خلبان دلاور نیروی هوایی، سرلشکر خلبان شهید امیر زنجانی[/b][/color][/size][/center] [center]شهید امیر زنجانی از شهدای خلبان اف-5 بود که برگهایی زرین از کارنامه درخشان نیروی هوایی را در روزهای آغازین جنگ رقم زد. از جمله شاهکارهای او بر زمین نشاندن جنگنده ای مورد اصابت قرار گرفته بود، در حالی که خود از ناحیه دست مجروح شده بود.[/center] [center][color=#b22222][b]نجات هواپیمای زخمی[/b][/color][/center] امیر سرتیپ خلبان، حسین خلیلی، یکی از تیزپروازان ارتش در دوران دفاع مقدس و همرزم شهید زنجانی درباره او می گوید: شهید زنجانی از بهترین دوستانم بود و ما جزء آخرین نفراتی بودیم که همه دوره‌های تاکتیکی هواپیمایی F-5 را سپری کردیم و به صف رزمندگان نیروی هوایی پیوستیم؛ زیرا کسانی که بعد از سال 56 دوره خلبانی را طی کردند و وارد ایران شدند،‌ دیگر فرصت تکمیل دوره پیدا نکردند. در سال‌های جنگ به همراه شهید امیرزنجانی در ماموریت‌های بسیاری شرکت ‌کردم؛ در یکی از ماموریت‌ها که با چهار فروند هواپیما اعزام شدیم، ماموریت داشتیم که چهار پادگان عراقی را بمباران کنیم. در این عملیات پس از ورود به خاک عراق پادگان‌ها را تقسیم کردیم و ماموریت خود را با موفقیت پشت سر گذاشتیم؛ زمانی که با موفقیت از ماموریت‌ برگشتم، من بسیار خوشحال بودم، زیرا این موفقیت‌های شیرین لحظات زندگی انسان را می‌سازند. وقتی یک خلبان در اوج جنگ و بمباران، ماموریت خود را در خاک دشمن با موفقیت انجام می‌دهد و سالم بازمی‌گردد، از نظر روانی شادی غیرقابل وصفی پیدا می‌کند؛ ولی متاسفانه این شادی برای من طولانی نبود، چون متوجه شدیم که امیرزنجانی از ماموریت خود برنگشته است؛ با پادگان مراغه تماس گرفتیم و در نهایت مطلع شدیم که هواپیمای امیرزنجانی مورد اصابت قرار گرفته تیر دشمن به دسته گاز هواپیما اصابت کرده و دست او زخمی شده؛ به همین دلیل ارتباط رادیویی هواپیما نیز قطع شده بود.پس از آنکه هواپیمای زنجانی مورد اصابت قرار گرفت، بنزین هواپیما تخلیه می‌شود و در چنین شرایطی زنجانی با وجود اینکه می‌توانست هواپیما را رها کند و جان خود را نجات دهد، در هواپیما ماند و با تلاش خود هواپیما را در یک زمین کشاورزی در مراغه به زمین نشاند. پس از این موفقیت، آیت‌الله مدنی که آن زمان در آذربایجان غربی بود، در پایگاه مراغه حضور یافت و ضمن تقدیر از امیر زنجانی بر دست زخمی او بوسه زد. پس از این حادثه طولی نکشید که امیر زنجانی در آذرماه 59 به شهادت رسید.در ادامه ماجرای ماموریتی را که به شهادت شهید زنجانی منجر شد از زبان دیگر همرزمش، سرگرد خلبان یدالله شریفی راد، می خوانیم. [center][color=#b22222][b]ابلاغ ماموریت[/b][/color][/center] شصت و پنجمین روز جنگ نیز مثل گذشته شروع شد. صبح زود به پست فرماندهی رفتم و از ماموریتم جویا شدم. هنوز مشخص نبود و یا مصلحت نبود که زودتر ما را آگاه کنند. بنابر این، در اتاق جنگ به انتظار دستور فرماندهی بودم. پس از دو ساعت اطلاع دادند اگر سرهنگ "جوادپور" تا ساعتی دیگر نرسد، انجام ماموریت ایشان به عهده من خواهد افتاد. سرهنگ جواد پور که یکی از بهترین خلبان های پایگاه بود، سر وقت نرسید. برنامه فوق تعیین و طرح ریزی شده بود. شماره 2 " ستوان "امیر زنجانی" بود. او را خواستم، طرح لازم را برایش گفتم و از همکاران و دوستان حاضر در اتاق جنگ خداحافظی کرده، وسایل پروازی را برداشتیم و رفتیم به سمت شیلترها. [center][color=#b22222][b]طبق برنامه پرواز کردیم و به هدف رسیدیم[/b][/color][/center] بامداد پنجم آذرماه سال 1359 به طرف شیلتر ها رفتیم و کنار هواپیماها بررسی بیرونی انجام شد. سوار مرکب ها شدیم. موتورها را روشن کردیم و پریدیم. چند لحظه بعد روی اولین نقطه معین شده در آسمان، کنار هم بودیم. زمان را ثبت کردیم و به سوی هدف راندیم. پس از چهارده دقیقه از مرز گذشتیم. نشانی های نقشه با علامات زمینی مطابقت داشت. هوا خوب بود. دیدمان عالی بود و مشکلی در کار نبود. هدف یک پست دیده بانی بود در شمال شرقی سلیمانیه. همه چیز طبق بریفینگ انجام گرفت و به موقع روی هدف حاضر بودیم. بلافاصله موقعیت گرفتیم و به سمت دیده بانی شیرجه کردیم. لحظه ای که به ارتفاع رها کردن راکت ها رسیدیم، به نظرم رسید دیده بانی خالی از نفر و متروک است. بنا بر این از رها کردن راکت ها خودداری کردم. به ستوان امیر زنجانی نیز سپردم و جهت اطمینان بیشتر از متروک بودن هدف، از ارتفاع پائین اطراف دیده بانی را بررسی کردم. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f-5f_iriaf_0001.jpg[/img][/center] [center][color=#b22222][b]هدف دیگری را شناسایی کردیم[/b][/color][/center] به ستوان زنجانی گفتم دوباره موقعیت تاکتیکی بگیرد و رفتیم به طرف هدف شماره دو. سه دقیقه فاصله زمانی بود و یک دره عمیق و یک تپه، فاصله مکانی، ارتفاع مان حسابی پائین و سرعت مان زیاد بود. از دید هواپیماهای دشمن مصون مانده بودیم. از کنار آنتن مخابراتی شهر سلیمانیه که می گذشتیم، امیر زنجانی گفت: [center]- جناب سروان آنتن سمت راست را می بینی؟[/center] [center] می دیدم و پاسخ را دادم. گفت: "تارگت (هدف) خوبی است."[/center] [center] در حالی که آخرین گردش به سمت هدف شماره 2 را شروع کردم و سی ثانیه بیشتر با هدف فاصله نداشتم، گفتم: گچند بار مورد حمله واقع شده، متروک است."[/center] [center] و در همین زمان از روی کارخانه سیمانی که در غرب شهر سلیمانیه قرار داشت، عبور کردم و قبل از رسیدن به هدف، انفجاری در زیر هواپیما شنیدم، طوری که هواپیمایم لرزید. بلافاصله گفتم:[/center] [center] - امیر ... مرا زدند، ولی هواپیما هنوز پرواز می کند، دقت کن ضد هوائی زیاد است.[/center] [center] جوابی از امیر نشنیدم. چند بار اسمش را تکرار کردم و پرسیدم:[/center] [center] - می شنوی؟[/center] [center][color=#b22222][b]هواپیمای میگ عراقی دنبالم بود[/b][/color][/center] در حالی که سمت چپم را جهت دیدن هواپیمای امیر می پائیدم، یک فروند میگ21 را دیدم. قضیه انفجار روشن شد. بلافاصله تمام مهماتم را به طور اضطراری از هواپیما رها کردم و دکمه ها را جهت یک درگیری هوائی روشن کردم. سرعت را تا حداکثر افزایش دادم و ارتفاع را به حداقل ممکن رساندم . زنده ماندن خود را در نابودی میگ مزبور یافتم. هیجان زده شده بودم. یا باید میگ21 عراقی را سرنگون می کردم و یا باید غزل خداحافظی را می خواندم. میگ21 مدت ها بود مرا دیده بود. از من بالاتر می پرید و از هر نظر موقعیتش بهتر از من بود. گذشته از آن که در خاک کشورش بود و این باعث دل گرمی بیشتری برای خلبانش بود. حرکت های تاکتیکی را آغاز کردم. چند بار با هواپیمای دشمن در یک ارتفاع قرار گرفتیم و از کنار هم رد شدیم. بالا رفتیم، پائین آمدیم. [center][color=#b22222][b]میگ عراقی سرنگون شد[/b][/color][/center] با تاکتیکی که به کار بردم، میگ21 دشمن را چند لحظه جلو انداختم و خود را از مرگ حتمی نجات دادم ولی او هم خودش را کنترل کرد و سرعتش را پائین آورد اما من نجات یافته بودم و در فاصله بالاتری از وی قرار گرفته بودم. اشتباه بعدی دشمن آن بود که دیگر سرعتش را اضافه نکرد . در ارتفاع پائین و جلوتر از من می پرید اما من نیز مرتکب اشتباه شدم و موشکی را بی موقع به طرفش رها کردم که از کنارش گذشت و منفجر شد و خیال می کنم به او صدمه ای نرسید. بعد با مسلسل به طرفش تیراندازی کردم. اغلب پشت میگ و گاهی در بالا و بال راستش پرواز می کردم. ارتفاع خیلی پائین و سرعت میگ خیلی کم بود. چندین بار به طرفش تیر انداختم. به میگ اصابت می کرد ولی سقوط نکرد. در حالی که خلبان میگ21 دشمن سرش را کاملا به سمت من و راست گردانده بود، ناگهان بال سمت چپش به زمین گرفت و این کار یعنی آتش گرفتن آنی هواپیما. [center][color=#b22222][b]با سرعت به سمت مرز حرکت کردم[/b][/color][/center] دیگر درنگ جایز نبود. با سرعت زیاد و ارتفاع کم منطقه درگیری را ترک گفتم و به سمت کشور بازگشتم. جای اندیشیدن به امیر نبود. وقتی به آسمان کشور وارد شدم، گزارش ماجرایم را دادم و گفتم که از ستوان زنجانی خبر ندارم اما هرگز خیال نمی کردم رادار کشورمان هم از امیر خبر نداشته باشد. در جواب سوالاتم فقط سکوت بود که شنیدم. پس از ورود به منطقه کنترل پایگاه، با برج تماس گرفتم. اطلاعات لازم را گرفتم و درحالی که حداقل بنزین را داشتم، نشستم. هواپیما را به شلتر بردم و پس از خاموش کردن موتورها و پر کردن فرم پرواز، به سمت پست فرماندهی رفتم. وقتی شرح ناقص گم کردن و از دست دادن امیر را می دادم، چهره های حضار در اتاق، زیر بار غم از دست دادن ستوان شهید "ابوالحسنی" که پیش از ورود من از آن آگاه شده بودند، در هم فرو رفته بود. مدتی التهاب داشتم. تا فهمیدم ... [center][color=#b22222][b]امیر زنجانی پر کشیده بود[/b][/color][/center] ستوان امیر زنجانی به شهادت رسیده بود. از طرفی غم از دست دادن امیر رنجم می داد و از طرفی لحظات درگیری و اعمالی که انجام شده بود و زندگی دوباره ای که یافته بودم مرا مغرور می کرد و از طرفی خبر فقدان شهید ابوالحسنی دردناک بود. هنوز چهره محجوب امیر از نظرم محو نشده است. با آن صدای نازک و مهربانش می گوید: [center]- جناب سروان، تارگت خوبی است... گاهی فکر کرده ام در این تتمه عمری که مانده است، مجال این را خواهم یافت که خلبانی را ببینم با آن حجم یک جا جمع شده از ادب و استعداد و شور و عشق به وطن و گاهی فکر می کنم یعنی ممکن است با کسی آشنا شوم که جای روحیه شاد و لب خندان و لطیفه های" ابوالحسنی " را بتواند پر کند؟ بعدها معلوم شد که هواپیمای ستوان زنجانی با یک هواپیمای عراقی که از پشت به او حمله کرده بود، تصادم و هر دو در دم جان داده اند. و بدین سان امیر زنجانی از موکب آهنین بال خود پروازی ابدی را آغاز کرد.[/center] [center][color=#006400][b]یاد آن خلبان دلیر، [/b][/color][color=#b22222][b]شهید امیر زنجانی[/b][/color][color=#006400][b]، در خاطره ایرانیان وطن دوست تا همیشه جاودان باد[/b][/color][/center] [center][size=6][size=5]#########################################[/size][/size][/center] [center][size=6][size=5]منبع[/size][/size][/center] [center][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/507/"]http://newcoy.persianblog.ir/post/507/[/url][/center]

[center][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Big-Standard.jpg[/img][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/an-alq-184-logo.gif"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_an-alq-184-logo.gif[/img][/url][/center] AN/ALQ-119 یک پاد جمینگ می باشد که با استفاده از خروجی دوگانه خود به ارائه نویز و تکرار پارازیت به امر اخلال می پردازد . هدف از طراحی این سیستم در آن زمان ، دفاع کامل از خود ( منظور هواپیمای حامل این پاد ) در مقابل تهدیدات در جنگ ویتنام بود . همچنین این غلاف شامل دو حالت " TWT " و تکنولوژی آنالوگ می باشد . این غلاف ها در طول جنگ ویتنام بر روی هواپیمای F-4 مستقر در ناوهای هواپیما بر نصب شدند که محل نصب آنها در قسمت چپ هواپیما و در جایگاه موشک " AIM-7 " اسپارو بود و همچنین پوشش عملکرد جمنینگ این پاد در محدوده سه باند فرکانسی است . در سال 1980 ، به تعداد 1600 عدد از این غلاف تولید شد که نزدیک به 950 عدد به پاد " AN/ALQ-184 " تبدیل شده اند . و از نکات جالب این است که ترکیب AN/ALQ-119 و AN/ALR-46 به کراوات قطب نما معروف می باشد . [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/27_65943_72ff230e2b6b2e6.jpeg[/img][/center] از بدو تولد این پاد که در زمان جنگ ویتنام بود ، برنامه هایی برای ارتقا این غلاف در نظر گرفته شد که تحت برنامه QRC-522 این ارتقا انجام گرفت که سبب جایگزینی کامل این سیستم با پاد AN/ALQ-101 (V) 10 گردید . در سال 1970 محدوده فرکانس آن در سه باند تمدید شد و قابلیت تلفیق آن نیز افزایش یافت . AN/ALQ-119 معرف نسل جدید از سیستم های ECM در مقیاس بزرگ می باشد که از یک حالت دوگانه نویز و خنثی سازی و مسدود کردن فریب ، برخوردار است . [center][color=#b22222][size=5]انواع مدل ها[/size][/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/an-alq-119.jpg[/img][/center] [center] [color=#800080]AN/ALQ-119[/color][/center] [center] 17 عدد از این مدل که از نمونه پایه و اولیه AN/ALQ-119 می باشد ، وجود دارد که تغییراتی در قسمت بسته بندی و نصب تجهیزات آن به منظور بهبود ضریب اطمینان ، نگهداری و افزایش توانایی عملیاتی صورت گرفت . [color=#800080]AN/ALQ-119 (V) 10[/color][/center] [center] یک مدل توسعه داده شده برای F-4 G که در جایگاه حمل موشک AIM - 7 اسپارو نصب می شود وبه منظورهمکاری و کارکرد با AN/ALR-69 ساخته شده است . [color=#800080]AN/ALQ-119 (V) 15[/color][/center] [center] این مدل یک نسخه استاندارد می باشد . [color=#800080]AN/ALQ-119 (V) 17[/color][/center] [center] یک نسخه تولیدی که از لحاظ فیزیکی کوچکتر از نسخه استاندارد می باشد . [color=#800080]AN/ALQ-184[/color][/center] [center] در سال 1982 یک غلاف AN/ALQ-119 جهت ارتقا به AN/ALQ-184 انتخاب شد که پاد ارتقا یافته دارای همان ابعاد فیزیکی ، حجم و وزن نمونه استاندارد ( AN/ALQ-119 ) بود . همچنین نمونه تولید شده مجهز به کیت اصلاح شده ساخت ریتون بود که پلاگین جدید با فن آوری دیجیتال در تخته مدار جایگزین سخت افزارهای آنالوگ دو باند فرکانس بالا شد . همچنین طبق قرار داد انجام شده با ریتون قرار بر این شد تا 5 نمونه اولیه برای تست پرواز و قابلیت اطمینان ساخته و همچنین مقرر شد تا 70 کیت اصلاح شده برای 70 غلاف توسط ریتون تحویل داده شود . حدود 27 عدد از AN/ALQ-184 برای F-4G خریداری شد که برای نقش سرکوب دفاع برای این هواپیما در نظر گرفته شد .[/center] [center] [color=#b22222][size=5]مدل ها [/size][/color] [color=#4b0082]AN/ALQ-184 (V) 5[/color][/center] [center] این نسخه شامل تغییراتی از جمله : نصب و برنامه ریزی دوباره کیت باند کوتاه و ارائه خط برنامه ریزی مجدد پرواز ، گردید . [color=#4b0082]AN/ALQ-184 (V) 7[/color][/center] [center] نسخه ای از این غلاف که برای F-16A / B نیروی هوایی تایوان در نظر گرفته شد . [color=#4b0082]AN/ALQ-187[/color][/center] [center] یک نسخه سفارشی از طرف نیروی هوایی یونان برای F-16C / D بلوک 52 می باشد که مدل ارتقا یافته (AN/ALQ-184(V و برای جایگزینی با AN/ALQ-165 سفارش داده شده است و به طور کامل با (AN/ALR-93(V و AN/ALE-47 یکپارچه گردید .[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/40712_37660.jpg[/img][/center] [center][color=#800080]RF - 4 E نیروی هوایی ایران ، مجهز به غلاف AN/ALQ-119[/color][/center] [center][color=#000080][size=5]قابل نصب بر روی هواپیماهای[/size][/color][/center] [center]F - 4[/center] [center]A - 7[/center] [center]F - 15[/center] [center] A - 10[/center] [center]F - 16[/center] [center] F - 111[/center] [center] [color=#b22222][size=5]کاربران[/size][/color][/center] [center] جمهوری اسلامی ایران[/center] [center] ایالات متحده[/center] [center] آلمان[/center] [center] ژاپن[/center] [center] مراکش[/center] [center] اسرائیل[/center] [center] نروژ[/center] [center] تایوان[/center] [center] ترکیه[/center] [center] مصر[/center] =========================================================== [size=5][color=#000080]گردآورنده و مترجم : F 14 AA[/color][/size] [color=#b22222][size=5]هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع ( ارتشی ) می باشد [/size][/color] =========================================================== [color=#a52a2a]منبع اصلی[/color] [url="http://www.forum.arteshi.com/showthread.php?9006-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%BE%D8%A7%D8%AF-AN-ALQ-119&p=21435#post21435"]http://www.forum.art...21435#post21435[/url] [color=#a52a2a]منابع ترجمه[/color] [url="http://wiki.scramble.nl/index.php/Westinghouse_AN/ALQ-119"]http://wiki.scramble....use_AN/ALQ-119[/url] [url="http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/equip/an-alq-119.htm"]http://www.fas.org/m....an-alq-119.htm[/url]

با تشکر از جناب amirattari بابت توضیحشون . لازم به ذکر است عرض کنم که نیروی هوایی ما هم تلاش هایی برای نصب این موشک ( استاندارد ) بر روی فانتوم ها انجام داد وهمچنین دو فروند از این موشک در جنگ از سوی فانتوم ها شلیک شد که هر دو به خطا رفت .

اگه منظورتون موشک کنار پاد هست باید بگویم که خیر , ضد رادار نیست و این موشک هوا به زمین ماوریک هست . ولی فکر کنم منظورتون این عکس باشه : این موشک استاندارد (Standard ) هست .

در نمونه های قدیمی ( نصب شده بر روی فانتوم ) با ایجاد نویز باعث اخلال در کار رادار می شدن . اما در نمونه ارتقا یافته ALQ-184 علاوه بر این که همانند نمونه گذشته با ایجاد نویز کار اخلال صورت میگیرد , یک حالت ترانسپوندر هم برای این کار در نظر گرفته شد که با ارسال سیگنال ها باعث ایجاد سردرگمی رادار می شود . توی این قسمت متوجه منظورتون نشدم . میشه واضح تر بفرمایید این اطلاعاتی هم که شما به دنبالش هستید رو من نتونستم چیزی در موردش پیدا کنم و تا جایی که من سرچ کردم چیز زیادی در مورد این پاد در نت موجود نیست ( یا شاید هم باشه و من چیزی پیدا نکردم )

بله چون این پاد هم اکنون نیز در حال بروز رسانی و ارتقاست و اف 16 و اف 15 های آمریکا واف 16 سایر کشور های دارنده این پاد از اون استفاده می کنند .

جالب شد . حتی پاکستان هم می خواد سیستم ناوبری جدید بسازه

بسم الله الرحمن الرحیم http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/e-4b-clouds.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Nightwatch_28E-4B_NEACP29.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_Nightwatch_28E-4B_NEACP29.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/66865f5e0.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_66865f5e0.jpg نشان هواپیمای E-4 این هواپیما یک مدل پیشرفته از هواپیماهای پست فرماندهی هوابرد جهان می باشد که تحت عنوان پروژه " Nightwatch " طراحی گردیده و توسط نیروی هوایی ایالات متحده به خدمت گرفته شده است . برای ساخت این هواپیما از بدنه تغییر یافته چهار فروند بوئینگ 200 - 747 استفاده شده است و به عنوان یک هواپیمای مخصوص برای نجات جان مقامات رده بالا همانند : رئیس جمهور ، وزیر دفاع و جانشینان در مواقع اضطراری مشغول به خدمت است . هر چهار فروند از این هواپیما در اسکادران یکم فرماندهی کنترل و هوابرد و در وینگ پنجاه و یکم واقع در پایگاه " Offutt " حضور دارند . در ابتدا دو فروند از این هواپیما تولید شد که بعدا قرار شد تا سه فروند در همان زمان تولید شود که هر سه مدل ساخته شده در تجهیزات شبیه به هواپیمای " EC-135 " بودند که دو مدل اولیه از چهار موتور JT9D ساخت شرکت پرت اند ویتنی بهره می بردند و سومین فروند از این هواپیما مجهز به موتور GE F103 بود که این سه مدل ساخته شده از نوع " A " بودند که به طور موثر تر از همان تجهیزات EC-135 استفاده می کردند اما با این وجود با داشتن فضای بیشتر و توانایی بیشتر ماندن در هوا ( منظور داشتن ساعت و زمان بیشتر در پرواز ) نسبت به EC-135 ، برتری داشتند . در دسامبر 1973 هواپیمای چهارم ساخته شد که به تجهیزات پیشرفته تری نسبت به 3 فروند دیگر مجهز بود و از این رو این مدل به عنوان E-4 B معرفی گردید و در سال 1979 با شماره سریال 0125 - 75 تحویل نیروی هوایی داده شد . همچنین این مدل نسبت به گونه های گذشته دارای یک بر آمدگی در بالای بدنه می باشد که محل قرار گیری آنتن های ماهواره ای است . ( همانند هواپیمای IL-80 ) . در ژانویه 1985 تمامی E-4A ها به E-4B ارتقا یافتند . همچنین این مدل ( B ) علاوه بر مقاومت در برابر انفجارهای اتمی ، در مقابل پالس الکترومغناطیسی ( EMP ) و پالس های گرمایی نیز مقاوم است . طراحی دلیل ساخت این هواپیما نجات جان مقامات و سران دولت ایالات متحده در مواقع بحرانی است و به همین دلیل به کیفیت هواپیماها توجه خاصی شده است و همچنین بیشتر سعی شده تا در این هواپیما از ابزارهای آنالوگ استفاده شود . چرا که ابزار آلات آنالوگ حساسیت کمتر و مقاومت بیشتری در مقابل پالس الکترومغناطیسی دارند . همچنین E-4 قادر است تا 48 الی 112 نفر را حمل وهمچنین می تواند به مدت طولانی در آسمان پرواز کند و این کار با سوخت گیری هوایی قابل افزایش است . به طور مثال در یکی از پرواز های آزمایشی ( برای استقامت ) E-4 توانست 35 ساعت در آسمان پرواز کند . این هواپیما دارای 3 طبقه : بالا - میانی - پایین است . http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Doomsday-plane-us.jpg طبقه بالا این قسمت که جایگاه خدمه پرواز است دارای یک ایستگاه ناوبری ویژه می باشد که در مدل های معمولی بوئینگ 747 وجود ندارد و همچنین یک سالن و جایگاه خواب برای خدمه در نظر گرفته شده است . خدمه پرواز شامل : فرمانده هواپیما - خلبان - ناوبر و مهندس پرواز می باشد . طبقه میانی ( دارای چندین قسمت می باشد ) این قسمت شامل اتاق کنفرانس می باشد که محل امنی برای برگزاری جلسات و کنفرانس ها و شامل یک میزکنفرانس 9 نفره می باشد . همچنین دارای یک اتاق پروجکشن می باشد که این اتاق قابلیت طرح ریزی گرافیکی کامپیوتری یا اسلاید 35 mm و انتقال به اتاق کنفرانس یا اتاق جلسات توجیهی را به صورد منفرد یا همزمان دارد . قسمت کنترل فنی این قسمت که در بخش میانی قرار دارد جایگاه کنرل کننده های فنی است . وظیفه ارتباطات برعهده این قسمت می باشد . به طور معمول 3 تا 6 نفر در این قسمت مشغول به کار هستند و وظیفه آن ها نظارت بر برقراری درست ارتباطات و حصول اطمینان از آن می باشد . کنترلر " # 1 " ( Tech 1, TC1 ) با خدمه پرواز در ارتباط است و با مهندس پرواز همکاری به خصوصی دارد و این فرد نقطه کانونی تمامی مسائل مربوط به ارتباطات می باشد . همچنین کنترلر " #2 " ( Tech 2, TC2 ) مسئول حفظ همه ارتباطات UHF میان هواپیما و زمین است و اپراتور " SHF " مسئول حفظ لینک های ماهواره ای و سایر خدمات ارتباطی می باشد . قسمت NCA این ناحیه که یک قسمت مبله می باشد به عنوان یک مجموعه اجرایی طراحی شده است که شامل : یک دفتر ، یک سالن خواب و یک اتاق مربوط به کارها و کمک های پزشکی می باشد . همچنین همانند سایر قسمت ها ، این قسمت نیز دارای دستگاه های ارتباطی برای ارتباط در درون هواپیما و یا بیرون است . اتاق جلسات توجیهی ( بریفینگ ) این اتاق شامل 3 میز و 3 صندلی و همچنین علاوه بر آن دارای 18 صندلی یا کرسی اضافی ، یک تریبون و دو پرده پروجکشن می باشد . قسمت کنترل ارتباطات کنترل ارتباطات هرقسمت از هواپیما اعم از ارتباطات صدا و اطلاعات که هرکدام از قسمت ها در ناحیه های مختلف از هواپیما پراکنده اند برعهده این بخش می باشد . منطقه صدا در قسمت راست هواپیما قرار دارد که شامل کنسول اپراتور رادیو و جایگاه کنسول برای افسر ارتباطی است . همچنین E-4B می تواند در فرکانس های مختلف رادیویی اعم از 14 کیلوهرتز تا 8.4 گیگاهرتز با ایستگاه های زمینی ارتباط برقرار کند . طبقه پایین یا تحتانی این قسمت که در پایین ترین قسمت هواپیما قرار دارد ، شامل : مخزن تامین آب هواپیما ، پانل های برق 1200 KVA ، فرستنده VLF و تجهیزات SHF برای ارتباط ماهوارهای SATCOM می باشد . http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Boeing_E-4B_in_Bogota.jpg تاریخچه عملیاتی ناوگان E-4 در اصل در سال 1974 و به عنوان یک پلت فرم survivable برای زمان های حساس همانند جنگ های هسته ای به خدمت گرفته شدند . در ابتدای رونمایی از این هواپیما رسانه ها از آن به عنوان هواپیمایی برای " روز قیامت " ( لقب E-4 ) نام بردند . همچنین در ابتدا این هواپیماها در پایگاه نیروی هوایی اندروز در مریلند مستقر شدند تا رئیس جمهور و وزیر دفاع در مواقع اظطراری دسترسی سریع به این هواپیما داشته باشند . اما بعدا سه فروند از این هواپیما به پایگاه Offutt که محل امن تری در مقابل حملات بود انتقال یافتند ولی تا سال 1994 یکی از E-4B ها هنوز در پایگاه اندروز مستقر بود تا رئیس جمهور دسترسی سریع تری به آن داشته باشد . همچنین با امکاناتی که این هواپیما در اختیار خدمه قرار می دهد کسانی همانند وزیر امور خارجه که با این هواپیما پرواز میکنند می توانند در طول پرواز هواپیما در زمانهای بحرانی به کارهای محوله خود رسیدگی کنند . همچنین تمامی خدمه این هواپیما به صورت 24 ساعته در حالت آماده باش قرار دارند . پس از این که کلینتون دستور داد تا تمامی E-4ها به جز یک فروند در پایگاه Offutt مستقر شوند ، خدمه E-4 که در پایگاه اندروز بودند از این قضییه ( آماده باش ) معاف شدند . همچنین یک فروند از این هواپیماها همیشه در حالت آماده باش است . با دستور دونالد رامسفلد قرار شد تا در سال 2009 تمامی E-4 ها از خدمت کنار گذاشته شوند ، اما جایگزین او رابرت گیتس ، این دستور را لغو کرد و قرار شد تا سال 2015 این هواپیماها در خدمت باشند . انواع مدل ها E-4A نمونه اولیه که سه فروند از آن ساخته شد که هر سه مدل فاقد برآمدگی بالای بدنه بودند و بعدا به مدل " B " ارتقا یافتند . E-4B این مدل به موتور های CF6-50E2 مجهز شدند که در مقابل پالس گرمایی و الکترومغناطیسی و انفجارهای هسته ای مقاوم هستند و دارای طیف وسیعی از تجهیزات ارتباطی است . http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/e4b_landing.jpg مشخصات[/size] طول : 70.5 m ارتفاع : 19.3 m طول بال : 59.7 m خدمه : 112 نفر به بالا سرعت کروز : 0.84 ماخ وزن خالی : 190,000 kg حداکثر سرعت : 969 km/h وزن بارگیری : 360,000 kg حداکثر وزن برخاست : 374,850 kg برد : 6,200 ناتیکال مایل ( 11,000 km ) موتور : 4 موتور توربوفن CF6-50E2 ساخت جنرال الکتریک با قدرت 52،500 پاوند ( 234 kN ) __________________________________________________________________________ مترجم و گردآورنده : F14 AA[/size] هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع ( میلیتاری ) می باشد ____________________________________________________________ منابع http://www.fas.org/programs/ssp/man/uswpns/air/special/e4b.html"]http://www.fas.org/p...pecial/e4b.html http://code7700.com/maximumrange.html"]http://code7700.com/maximumrange.html http://www.strategic-air-command.com/aircraft/command/e-4B_NOAC_Airplane.htm"]http://www.strategic...AC_Airplane.htm

[quote name='bigbang' timestamp='1352565026' post='281740'] در مقابل انفجار های هسته ای مقاوم هستند یعنی چی ؟ یعنی در کدام موج حمله مقاوم هستند ؟ انفجاری ، گرمایی ، ؟... [/quote] در مقابل موج گرمایی انفجار ها مقاوم هستند .

بسم الله الرحمن الرحیم هواپیمای A-12 توسط دو شرکت جنرال دینامیک و مکدانل داگلاس برای تامین نیاز نیروی دریایی ایالات متحده ، که مبنی بر تولید هواپیمایی که بتواند در انواع آب و هوا به ماموریت بپردازد ، طراحی شد .همچنین در تصمیمات نیروی دریایی قرار بود این هواپیما جایگزینی برای هواپیمای A-6 باشد .همچنین نیرو دریایی خواستار آن بود که طرح های پیشنهادی بر مبنای قیمت ثابت ارائه شود و هزینه پیشنهادی از مبلغ 4.2 میلیون دلار ( بر اساس ارزش دلار در سال 1985 ) فراتر نرود . در این طرح دو تیم 1- نورث روپ به عنوان رهبر تیم ، با شرکتهای گرومن به عنوان عضو تیم و شرکت " ووت " به عنوان پیمانکار فرعی عمده و 2- جنرال داینامیک به عنوان رهبر تیم با مکدانل داگلاس به عنوان عضو تیم ، با هم به رقابت پرداختند .نیروی دریایی از این دو تیم خواست تا پیشنهاد فنی خود را تا 7 مارس 1987 و بهای پیشنهادی را تا 30 مارس همان سال ارائه کنند . تیم نورث روپ طرح پیشنهادی خود را در اخرین روز مهلت تعیین شده ارائه کرد و برآورد هزینه خود را نیز در 30 مارس به نیروی دریایی تحویل داد .این طرح پیشنهادی ، در واقع نمونه کوچکتر شده و دو موتوره بمب افکن استراتژیک ( b-2 ) به شمار می رفت .هزینه براورد شده نورث روپ برای این هواپیما 5.51 میلیارد دلار بود و در ضمن ، این تیم با خواسته نیروی دریایی مبنی بر ارائه پیشنهاد بر مبنای قیمت ثابت توافق نداشت .از سوی دیگر ، تیم جنرال داینامیک و مکدانل داگلاس نه فقط موضوع مبلغ تعیین شده از سوی نیروی دریایی را پذیرفت ، بلکه با مسئله قیمت ثابت نیز موافقت کرد . طرح های پیشنهادی دو تیم در 24 اوریل 1987 بررسی شدند . در این بررسی اشکار شد که موتور پیشنهادی تیم جنرال داینامیکز دارای فقط 30% تشابه با موتور تولیدی F-404 مورد استفاده در جنگنده در حال تولید F/A-18 بود ، در حالی که موتور پیشنهادی برای طرح نورث روپ ، یک طرح کاملا جدید به شمار می رفت . به علاوه ، طرح پیشنهادی جنرال داینامیکز / مکدانل داگلاس وزن کمتری داشت و دارای شعاع عمل رزمی بسیار بیشتری نسبت به طرح رقیب بود .به علاوه ، از انجایی که تیم جنرال داینامیک / مکدانل داگلاس پیشنهاد قرارداد مبلغ ثابت 3.9 میلیارد دلاری نیروی دریایی را پذیرفته بود ، لذا وزارت دفاع قرارداد توسعه و تکمیل هواپیمای پیشرفته تاکتیکی را که اکنون A-12 Avenger2 نامیده میشد را در 13 ژانویه 1988 به تیم جنرال داینامیک و مکدانل داگلاس سپرد.[/size] در مدل آزمایشی که از این هواپیما ساخته شد آونجر از بالهایی به شکل یک مثلث متساوی الساقین و با کاکپیتی که در نزدیکی راس مثلث قرار داشت ، بهره می برد . سازندگان این پرنده انواع مختلفی از سکان های عمودی را برای کنترل سمتی هواپیما ، در تونل باد آزمایش کردند .ولی سرانجام به دلیل افزایش زیاد سطح مقطع راداری و عدم کارایی آیرودینامیکی ( به دلیل طول کوتاه هواپیما ) آن را کنار گذاشتند .در عوض ، انها از طرح شهپرهای دو تکه باز شونده از هم در بخش بیرونی لبه فرار بال ( همانند b-2 ) استفاده کردند . شهپر / فلاپ و اسپویلر ، بخش عمده ای از لبه فرار بال را شامل می شدند و نیروی " برا " ، زاویه حمله ، غلت و حرکت سمتی هواپیما را کنترل می کردند این پرنده از دو موتور توربوفن جنرال الکتریک F412-GE-D5F2 استفاده می کرد که هرکدام از موتورها نیروی بالغ بر 13000 پوند تولید می کردند و همچنین اگزوز موتورها قابلیت تغییر زاویه رانش موتور را داشت .[/size]برای کاهش اشغال سطح ناو هواپیما بر این هواپیما از مکانیزم جمع کردن بال از وسط بهره می برد .بخشی از دریچه های تعمیراتی و بازرسی تجهیزات هواپیما در منطقه جمع شدن بال ، مقرهای تسلیحات در قسمت داخلی بدنه قرار داشت . آونجر دارای رادار چند وضعیته کاوش فعال اکترونیکی ( APQ - 183 ) با امکان رهگیری پایین ساخت شرکت وستینگهاوس و دارای وضعیتهای عملیاتی گوناگون ، شامل رادار روزنه مصنوعی و وضعیتهای هوا به هوا بود .زاویه دید رادار این هواپیما به طور غیر عادی گسترده بود که احتمال عدم کشف هدف را ، بویژه در شرایط رزم هوایی بشدت کاهش می داد و همچنین این رادار بوسیله سیستم هدف گیری دید مقابل مادون قرمز ( FLIR ) با وضوح تصویری بالا پشتیبانی می شد . در ضمن این هواپیما دارای یک سیستم اخطار راداری و نیز یک سیستم نقشه دیجیتالی انجام پرواز در ارتفاع بسیار پایین ، بدون استفاده از رادار هواپیما بود . در تسلیحات ، آونجر توانایی حمل دو موشک AIM-120 و دو موشک AGM-88 هارم و بمب های MK - 82 و بمب های هوشمند را داشت که همه این تسلیحات درون محفظه هایی که تعبیه شده بودند ، قرار می گرفتند .هر یک از این دو محفظه که در قسمت میانی بدنه قرار داشتند قادر به حمل 6150 کیلوگرم مهمات بودند . در طول مراحل ساخت مشکلاتی برای سازندگان این هواپیما به وجود آمد که از جمله آن ها می توان به موادی که قرار بود در آونجر به کار رود تا باعث رادارگریزی آن شود اشاره کرد .همچنین هزینه تمام شده این هواپیما برای هر فروند حدود 165 میلیون دلار بود که در سال 1991 به دستور وزیر دفاع وقت ، دیک چنی ، این پروژه لغو شد . لغو این پروژه به دلیل رعایت نشدن شرایط قرار داد بود و نیروی دریایی از پیمانکاران این پروژه به دلیل تخلف از قرارداد شکایت کرد ، که شرکت های سازنده محکوم به باز پرداخت 1.35 میلیارد دلار و به علاوه با رای دادگاه به نفع نیروی دریایی این شرکت ها 1،45 میلیارد دلار به عنوان بهره به دولت ایالات متحده پرداخت کردند . با ادغام مکدانل داگلاس با بوئینگ در سال 1997 ، این شرکت هزینه های مکدانل داگلاس را تقبل کرد . پس از لغو A-12 نیروی دریایی F/A-18E/F را به عنوان جایگزین آونجر و A-6 و A-7 انتخاب کرد . ____________________________________________________ مترجم و گرد آورنده : F 14 AA هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد منابع :http://www.fiddlersg...ouglas-A12.html http://en.wikipedia....A-12_Avenger_II http://www.militaryfactory.com http://www.centralclubs.com

[quote name='cheka' timestamp='1351538784' post='279625'] F-14 عزیز در مورد J-20 اطلاعی ندارم اما تا جایی که میدونم ، تحلیل های صورت گرفته روی T-50 (که لینک تاپیکش رو هم در اون تاپیک مقایسه ی Su-35 و F-22 شما قرار دادم) نشون میده که برعکس ، T-50 تا حدودی خاصیت Stealth رو فدای مانورپذیری کرده (F-35 هم تا حدودی همین کار رو کرده) در ضمن بنده نمیدونم چرا دوستان برای توجیه ضعف های F-22 بحث جنگنده های نسل پنجم روسیه و چین رو وسط میکشند ! تا جایی که بنده یادم میاد ادعایی درباره ی "بی نقصی" T-50 و همچنین مقایسه ی اون با F-22 نکرده ام ، ضمن اینکه T-50 یک تاپیک تخصصی دارد که تمام موارد مربوط به آن (چه ضعف چه برتری) در آن بحث شده و اگر شما هم ضعفی از آنها پیدا کرده اید در تاپیک مربوطه مطرح بفرمایید . [/quote] چکا جان شما خودت میگی [quote] بنظر شما نیازی به رقیب نسل پنجمی هست وقتی هنوز توانایی رپتور در مقابل جنگنده های نسل چهارمی با سوال روبه رو هست ؟ [/quote] من این طور برداشت می کنم که نظر شما این که رپتور توانایی مقابله با هواپیما های نسل 5 رو نداره ( چه تی 50 و جی 20 و یا حتی اف 35 ( در نبرد های داگفایت) ) من با بحث درگیری فامد در این هواپیما ها کاری ندارم و منظور من اینه که اگه به جای رپتور , پاک فا یا ... در این نبرد حضور داشت ,نتیجه این نبرد چی می شد ؟؟

با تشکر از جناب چکا بابت مقاله خوب اما یه سوال توانایی مانور جنگنده هایی نظیر پاک فا و J-20 در چه حدیه ؟؟ [quote] مشخص هست F-22 برای داگفایت طراحی نشده و بسیاری از خصوصیات مانورپذیری رو فدای stealth نموده [/quote] از کجا معلوم ,شاید T 50 و J 20 هم بسیاری از توانایی های مانور خودشون رو فدای قابلیت استیلث کرده باشند . [quote] توجه کردید در این مانور از یک جنگنده ی نسل چهارمی شکست خورده ؟ بنظر شما نیازی به رقیب نسل پنجمی هست وقتی هنوز توانایی رپتور در مقابل جنگنده های نسل چهارمی با سوال روبه رو هست ؟ [/quote] اف 22 بعد از این همه تست و آزمایشات وقتی دارای ضعف های متعدد هست پس خدا به داد جنگنده های نسل 5 روسیه و چین برسه . در ضمن درست نیست که قبل از این که دو جنگنده T50 و J20 به مرحله آخر آزمایشات برسند این دو رو با رپتور مقایسه کرد و از همین الان رای رو به این دو جنگنده داد. شاید همین جنگنده ها هم از جنگنده های نسل 4 و 4+ شکست بخورند .

[quote] اگر فرض کنیم ایران[color=#b22222] [/color][color=#000000]F-14E[/color] های خود را ارتقا داده باشد به نظر شما میتواند با F-15I های اسرایل مقابله کند؟ [/quote] F14 E ؟؟ مدل جدیده یا اشتباه تایپیه ؟؟ البته بستگی داره به نوع درگیری که در ماورای دید باشه یا داگفایت . در درگیری فامد اگه تامکت از فونیکس استفاده کنه برای اصابت موشک به هدف چند شرط لازمه ,اونم این که فونیکس ارتقا یافته باشه تا ایگل نتونه در کار فونیکس اخلال ایجاد کنه ( چون اگه از نوع قدیمی باشه , همانند زمان جنگ که توسط میراژهای عراقی موشک به خطا میرفت , الان توسط ایگل به خطا میره ) و همچنین رادار تامکت باید بتونه روی هدف قفل کنه . در درگیری نزدیک ,هم بستگی به خلبان داره و هم بستگی به هواپیما . به خلبان بستگی داره از این جهت که دارای تجربه باشه تا بتونه با مانورهاش حریف رو ازمیدون به در کنه و بستگی به هواپیما داره از این لحاظ که بدنه هواپیما تو مانور های سنگین کم نیاره .

با تشکر این سلاح قراره جای فالانکس رو بگیره یا این که در کنارش به ماموریت می پردازه ؟؟

[center][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/128122729.jpg[/img][/center] ATL3 با توانايي حمل 9 تن تسليحات، اويونيک نوين، موتورهايي با تکنولوژي جديد و کابين مدرن بعنوان جايگزين هواپيماهاي قديمي ATL1 و ATL2 طراحي و ساخته شده است، ATL1 پيش تر بعنوان هواپيماي گشت دريايي دوربرد ناتو برگزيده و از سال 66 وارد خدمت شده بود و تاکنون نيز در آلمان، ايتاليا و پاکستان در خدمت باقي مانده است. ATL2 نيز از سال 89 در فرانسه وارد خدمت شده است.ATL3 توسط کنسرسيومي موسوم به آتلانتيک متشکل از داسالت فرانسه، آلنيا ايتاليا، سابکا-سوناکا بلژيک و EADS (که خود متشکل از دايملر کرايزلر آلمان، ماترا فرانسه و کاسا اسپانيا مي باشد) ساخته شده است. ماموريت اصلي اين هواپيما بعنوان ضد زير دريايي و ضد کشتي مي باشد اما توانايي انجام ماموريت هاي ثانويه جستجو و نجات، مين ريزي و کشف مين هاي دريايي و گشت دوربرد هوايي را نيز دارد. [center][color=#b22222][size=5]کاکپيت[/size][/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/800px-Breguet_control_panel.JPG[/img][/center] [center]کاکپيت هواپيما دو نفره بوده و داراي شش نمايشگر LCD مي باشد که علاوه بر اطلاعات پرواز، اطلاعات دريافتي از سنسورهاي الکترو-اپتيک و رادار آب و هوايي را به نمايش مي گذارند.[/center] [center][size=5][color=#B22222]کابين عمليات[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/800px-Inside_breguet_atlantic.JPG[/img][/center] [center]هواپيما بطور عادي داراي هشت خدمه مي باشد که علاوه بر خلبان و کمک خلبان شامل فرمانده، معاون فرمانده، دو افسر سنسورهاي صوتي و دو افسر سنسورهاي الکترونيک مي باشد، اطلاعات تاکتيکي توسط دو نمايشگر رنگي در اختيار هر افسر قرار مي گيرد، فرمانده عمليات نيز ضمن دريافت تمام اطلاعات کسب شده از سنسورها وظيفه ارزيابي شرايط و تصميم گيري را بر عهده دارد،معاون فرمانده نيز وطيفه مديريت سيستم هاي ارتباطي و سنسورهاي الکترو-اپتيک و ناوبري را بر عهده دارد.[/center] [center][size=5][color=#B22222]تسليحات[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/atlantique4.jpg[/img][/center] [center]ATL3 داراي چهار جايگاه حمل سلاح در زير بدنه تا حد اکثر وزن سه و نيم تن شامل موشک هاي هارپون، ماوريک، هارم، ماژيک، سايدوايندر و ميکا مي باشد و همچنين داراي محفظه هاي داخلي حمل سلاح به حد اکثر وزن پنج و نيم تن مي باشد، که توانايي حمل بازه گسترده اي از تسليحات شامل 8 اژدر، دو موشک اگزوست، چهار موشک هارپون، شش مين 250 يا 500 کيلوگرمي، 12 محموله جستجو و نجات، 200 بويه صوتي و... را به هواپيما مي دهند.[/center] [center][size=5][color=#B22222]سنسورها[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/atlantique3.jpg[/img][/center] رادار چند حالته تالس ايگوآن توانايي کشف اهداف سطحي در اندازه بسيار کوچک را داشته و مي تواند بطور همزمان در حالت جستجوي سطح و Weather Avoidance کار کند و داراي حالت جستجو حين ردگيري نيز مي باشد، علاوه بر اين رادار داراي يک سيستم شناسايي دوست و دشمن داخلي نيز مي باشد.يک سيستم مادون قرمز جلونگر نيز در قسمت کروي زير دماغه هواپيما وجود دارد که توانايي جستجو، کشف و رهگيري اهداف تا برد 100 مايل را دارد، دو دوربين نيز امکان تصويربرداري عمودي و مايل را بوجود مي آورند، علاوه بر اين يک کشف کننده اختلالات مغناطيسي ساخت تالس براي کشف و مکانيابي زيردريايي ها نيز در دم طويل هواپيما قرار دارد. همچنين هواپيما داراي دو سنسور صوتي به منظور کشف، مکانيابي و ردگيري زيردريايي ها است که کار خود را به کمک سيستم پردازنده هاي داده هاي صوتي سادانگ ساخت تالس انجام مي دهند، اين سيستم توانايي پردازش 64 کانال بطور همزمان را داراست. [center][size=5][color=#B22222]اقدامات الکترونيک[/color][/size][/center] [center]مجهز به سيستم کشف کننده رادار از نوع Arar 13A ساخت تالس مي باشد که توانايي کشف، شناسايي، رديابي و تجزيه و تحليل سيگنال هاي راداري را دارا بوده و مي تواند حتي در محيط هايي که بطور سنگين توسط اقدامات الکترونيک دشمن اشباع شده به فعاليت ادامه دهد.[/center] [center][size=5][color=#B22222]ناوبری[/color][/size][/center] [center]هواپيما مجهز به سيستم ناوبري ماهواره اي، مسافت ياب همه سويه راديويي، ابزار مسافت ياب و خلبان خودکار که اجازه پرواز در ارتفاعات پايين تا 100 فوت را به هواپيما مي دهد ميباشد. مجموعه ارتباطي هواپيما نيز شامل راديوهاي V/UHF و ارتباطات ماهواره اي با ديتالينک هاي تاکتيکي 11، 14 و 16 ناتو است.[/center] [center][size=5][color=#B22222]پيشران[/color][/size][/center] [center]هواپيما مجهز به موتورهاي رولزرويز آليسون AE2100H با ملخ شش تيغه اي ساخت مسير دوتي است که نسبت به نسل پيشين موتورهاي ATL ده درصد نيروي بيشتري توليد کرده و تا پانزده درصد مصرف سوخت کمتري دارند.[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/atlantique2.jpg[/img][/center] [center][size=5][color=#B22222]مشخصات[/color][/size][/center] [center]فاصله دو سر بال: 37/4 متر[/center] [center] طول با احتساب لوله سوخت: 31/7 متر[/center] [center] ارتفاع: 11/3 متر[/center] [center] مساحت بال: 120 متر مربع[/center] [center] وزن خالي: 25300 کيلوگرم[/center] [center] بيشينه وزن برخواست: 46200 کيلوگرم[/center] [center] بيشينه وزن سوخت: 18500 کيلوگرم[/center] [center] بيشينه مداومت پروازي: 18 ساعت[/center] [center] سرعت گشتي اقتصادي: 170 نات[/center] [center] بيشينه سرعت در سطح دريا: 350 نات[/center] [center] ارتفاع پرواز: 30000 فوت[/center] [center] بيشينه حمل نفرات: 25 نفر[/center] [center] بيشينه محموله داخلي: 5500 کيلوگرم[/center] [center] بيشينه محموله خارجي: 3500 کيلوگرم[/center] [center][size=5]_____________________________________________________[/size][/center] [center][size=5]منبع [/size][/center] [center][url="http://www.aerospacetalk.ir/index.php?option=com_content&view=article&id=105:atl3-atlantique&catid=4:aew&Itemid=68"]http://www.aerospace...4:aew&Itemid=68[/url][/center]

[quote] تعریف شما از بهترین حالت چیه ؟ [/quote] یعنی بهترین حالتی که یک رادار میتونه هدف رو کشف کنه و یا این که هدف در بهترین حالت ( منظور جهت , سرعت ,سمت و ... است ) , در برد شناسایی رادار قرار بگیره . در ضمن منظور من هم همون استاندارد 2.5 متر مربع هست که می خوام بدونم برد رادار N050 با این سطح مقطع , 350 کیلومتره یا 400 کیلومتر ؟؟ همچنین من چند وقت پیش یه جایی خونده بودم زمانی که پاک فا بر روی زمین قرار داره و اگه رادارش رو روشن کنه , این رادار بر روی زمین بردی حدود 10 کیلومتر داره . این مطلب تا چه حد صحت داره ؟؟ ( چون من تو سایت ها چیزی پیدا نکردم ,اگه منبع بدید ممنون میشم )

[quote name='cheka' timestamp='1351436787' post='279453'] [quote name='zahr' timestamp='1351279098' post='279226'] دوستان همه اطلاع دارید که سوخو35 مدل بی ام دارای برد راداری بیش از 300km میباشد وگویا نمونه همین رادار بر روی سوخو 50 که تنها جنگنده رادار گریز روسیه هم به حساب میاد نصب شده. اما چند سوال در ذهن ایجاد میکند: 1-برد مفید و واقعی این رادار چند کیلومتر است؟ 2- نسبت به جنگنده های رادار گریز نظیر F-22 چقدر حساسیت از خود نشان میدهد و آن را در چه ارتفاع , فاصله ای میتونه شناسایی کنه و عمل قفل راداری را انجام بدهد؟ [/quote] البته راداری که قراره در جنگنده ی T-50 مورد استفاده قرار بگیره با کد N050 شناخته میشه که نسبت به رادار IRBIS-E نصب شده روی Su-35 ارتقا یافته است . برد حداکثری این رادار 400 کیلومتر بوده و مشخصات بیشتر از آن (و دیگر رادارهای T-50) در تاپیک زیر موجود است [url="http://www.military.ir/forums/topic/16168-%d8%a8%d8%b1%d8%b1%d8%b3%db%8c-%d8%ac%d9%86%da%af%d9%86%d8%af%d9%87-%db%8c-%d9%86%d8%b3%d9%84-%d9%be%d9%86%d8%ac%d9%85-t-50/page__st__30"]http://www.military....50/page__st__30[/url] [/quote] بالاخره ما متوجه نشدیم برد رادار T 50 در بهترین حالت 400 کیلومتره یا این که کلا 400 کیلومتره ؟؟ چون یک جا گفته شده برد اصلی این رادار 350 کیلومتر هست و در بهترین حالت ممکن برد رادار به 400 کیلومتر میرسه ,اون هم در برابر اهدافی با 2.5 متر مربع و جای دیگه گفته شده برد رادار 400 کیلومتره .

بسم الله الرحمن الرحیم http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/2006sentinel.jpg ریتیون سنتینل (نگهبان) یک هواپیمای بمباردیر گلوبال اکسپرس بهسازی شده به عنوان یک هواپیمای هوابرد میدان نبرد و پایش زمینی برای نیروی دریایی سلطنتی است. در اصل و در برنامه ی استور (رادار هوابرد) این هواپیما توسط یک اسکادران از نیروی هوایی سلطننتی متشکل از نیروی هوایی و پرسنل ارتش بکارگرفته می شود. سنتینل با دیگر سیستم های متفقین مانند جی استارز (JSTARS) و سیستم پایش زمینی هماهنگ ناتو سازگار است . برنامه بازبینی راهبرد دفاعی و امنیتی دولت بریتانیا گفته : "هواپیمای پایش زمینی سنتینل بیش از این برای پشتیبانی از ماموریت ها در افغانستان نیاز نیست. سنتینل ارتش بریتانیا در افغانستان را پشتیبانی می کرد و همچنین در شمال لیبی در سال ۲۰۱۱ با نقشی که "محوری" خوانده شد در راس نیروی هوایی بریتانیا شرکت کرد. در فوریه سال ۲۰۱۲ اعلام شد که سنتینل برای ایفای نقش بریتانیا در سیستم پایش زمینی هماهنگ ناتو ارائه می شود تا مکمل هواپیماهای آر کیو-۴ گلوبال هاوک ناتو و هواپیماهای بدون سرنشین فرانسوی هرون تی پی باشد . طراحی و توسعه برنامه استور ریشه در برنامه رادار هوابرد خاموش لشکریان ارتش بریتانیا (CASTOR) دارد که طی آن در سال ۱۹۸۴ هواپیمای بی ان-۲تی آیلندر (G-DLRA/ZG989) با یک دماغه بزرگ به برای اتاق رادار برای پایش زمینی طراحی شد. جنگ خلیج نخست نیاز به چنین هواپیمایی را نشان داد اما پایان جنگ سرد چیزی دیگری را روشن ساخت، در دسامبر ۱۹۹۹ قرارداد تولیدی امضا شد که در سال ۲۰۰۵ محصول پروژه خود را برای خدمت دهی آماده کند . نخستین پرواز نمونه اولیه بهبود یافته در آگوست سال ۲۰۰۱ انجام شد که بهبودهای مورد نیاز برای سیستم استور را تصدیق می کرد. نخستین محصول هواپیمای سنتینل آر۱، در ۲۶ می ۲۰۰۴، ۴٬۴ ساعت پرواز آزمایشی خود را انجام داد. هواپیمای سنتینل آر۱ توسط اسکادران شماره ۵ نیروی هوایی سلطنتی که پایگاه آن در ودینگتون قرار دارد وارد عملیات شد و در فوریه سال ۲۰۰۹ نخستین پرواز عملیاتی خود را در افغانستان انجام داد . سنتینل آر۱ نمونه بهبود یافته هواپیمای بمباردیر گلوبال اکسپرس است که نیروی رانش آن به دست دو موتور توربوفن بی آر۷۱۰ ساخت شرکت رولز-رویس آلمان که در هواپیمای نیمرود ام آر اِی۴ نیز بکار رفته است، برآورده می شود. ساخت ۵ هواپیما و ۸ پایگاه سیار زمینی (۶ پایگاه روی خودروهای زمینی و ۲ پایگاه روی محفظه های حمل کننده هوایی) در برنامه بود و یک ساختمان آموزشی نیز در پایگاه نیروی هوایی ودینگتون قرار داشت. بودجه این برنامه ۸۵۰ میلیون پوند بود و قرارداد ۳٬۲۰۰ ساعت پرواز در سال را پشتیبانی می کرد . http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Raf-sentinel-ZJ692-071029-01cr-16.jpg کابین خلبان سنتینل یک جایگاه مرکزی دارد، نمایشگر نصب شده در زیر توانایی نمایش نقشه حرکت را دارد، این هواپیما از دیتالینک اطلاعات به نام لینک۱۶ (که یک دیتالینک تاکتیکی نظامی است) و زیر سیستم کمک های دفاعی (DASS) بهره می برد، DASS شامل یک سیستم فریب رادار، سیستم هشداردهنده نزدیک شدن موشک و سیستم ایجاد پارازیت در رادار و شعله افکن فریب موشک می باشد و می تواند در حالت های خودکار، نیمه خودکار و دستی هدایت شود . این هواپیما برای اطمینان از دریافت یک تصویر با دقت بالا از یک منطقه عملیاتی پهناور می تواند ۱۲٬۰۰ را به طور عادی پیمایش کند، یک خلبان، یک کمک خلبان، یک فرمانده ماموریت هوایی و دو کارشناس تصویر خدمه این هواپیما را تشکیل می دهند.برد عملیاتی این هواپیما نزدیک به ۹ ساعت می باشد. تا زمانی که کارشناسان تصویر می توانند تصاویر روی برد را تحلیل کنند هواپیما همانی است که از آن انتظار می رفت، برخلاف پروژه JSTARS، مدیریت نبرد واقعی بر روی زمین رخ می دهد . رادار اصلی هواپیما راداردو حالته (رادار دهانه ترکیبی/رادار تشخیص حرکت هدف) (SAR/MTI) ساخت شرکت ریتیون سیستمز می باشد که به نام سنسور رادار دو حالته سنتینل (DMRS) شناخته می شود. ریتیون مدعی شده است که می تواند برای مطابقت با توانایی پایش دریایی هواپیمای منسوخ شده نیمرود ام آر اِی۴ این هواپیما را بهینه سازی کند و نیز پایگاه های زمینی می توانند برای دریافت داده ها از هواپیماهای تجسسی واتچکیپر و ام کیو-۹ ریپر و برنامه ای آینده این نوع هواپیماها مطابقت داده شوند. ویژگی ها خدمه: ۵ نفر طول : ۳۰٬۳ متر ارتفاع : ۸٬۲ متر طول بال : ۲۸٬۵ متر مساحت بال: ۹۴٬۹ مترمربع وزن خالی: ۲۴٬۰۰۰ کیلوگرم وزن ناخالص: ۴۲٬۴۰۰ کیلوگرم نیروی رانشی: ۲ موتور توربوفن رولز-رویس بی آر۷۱۰ با قدرت ۱۴٬۷۵۰ پوند برای هرکدام http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/8004431742_3f60187e18.jpg کارایی پایداری پرواز: ۹ ساعت بیشترین سرعت: ۰٬۷۵ ماخ برد پرواز: ۴٬۷۲۳ کیلومتر (۲٬۹۳۵ مایل) سقف پرواز: ۱۲٬۲۰۰ متر (۴۰٬۰۰۰ فوت) مشخصات نوع هواپیما : هوابرد میدان نبرد و هواپیمای پایش زمینی کشور سازنده : ایالات متحده آمریکا نخستین پرواز : ۲۶ می ۲۰۰۴ تاریخ رونمایی : ۲۰۰۸ تعداد ساخته‌ شده : ۵ فروند وضعیت کنونی : در حال خدمت بکارگیرنده (ها) : نیروی هوایی سلطنتی توسعه یافته از : بمباردیر گلوبال اکسپرس شرکت سازنده : ریتون (بهسازی)- بمباردیر (ساخت بدنه) بهای هر فروند : ۹۵۴ میلیون پوند (برای ناوگانی از ۸ هواپیما و ۸ خودرو مبتنی بر ایستگاه های زمینی) __________________________________________________ منبع http://hawax.blogfa.com/post/300