[center][size=7]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][color=#000080][size=6]هواپیما[/size][/color][/center] [center][size=5]707 PHALCON[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/AIR_Phalcon_707_Chile_lg.jpg[/img][/center] [center]هواپیمای Phalcon یک هواپیمای هشدار زود هنگام و هوابرد می باشد که توسط صنایع هوا و فضای اسرائیل " IAI " ساخته شده است که هدف از طراحی آن ارائه اطلاعات برای حفظ برتری اطلاعات هوایی می باشد . بر اساس گفته فدراسیون دانشمندان آمریکایی ، در میان سال های 1999 - 2008 ، این هواپیما پیشرفته ترین هواپیمای پیش اخطار ساخته شده ، بود . این هواپیما به صورت رسمی و اورجینال از دو هواپیمای بوئینگ 707 و G550 استفاده می کند ولی این امکان وجود دارد تا با درخواست مشتری از هواپیما های بوئینگ 747-767 ، سی۱۳۰ و ایلوشین۷۶ نیز استفاده شود .[/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/phalcon_5638.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_phalcon_5638.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/PHALCON_Command_Control_and_Operator_Stations.JPG"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_PHALCON_Command_Control_and_Operator_Stations.JPG[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/phal2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_phal2.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/phal19.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_phal19.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/phal8.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_phal8.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/phalcon_c5.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_phalcon_c5.jpg[/img][/url][/center] [center][color=#b22222][size=5]مشخصات [/size][/color][/center] [center] [font=comic sans ms,cursive][font=arial,helvetica,sans-serif]طول : 44.40 متر[/font][/font][/center] [center] [font=arial,helvetica,sans-serif]ارتفاع : 12.90 متر[/font][/center] [center][font=arial,helvetica,sans-serif][size=4]سازنده : صنایع هوا و فضای اسرائیل[/size][/font][/center] [center][font=arial,helvetica,sans-serif][size=4]هواپیمای مورد استفاده : بوئینگ 707[/size][/font][/center] [center][font=arial,helvetica,sans-serif]حداکثر سرعت : 973 کیلومتر بر ساعت[/font][/center] [center] [font=comic sans ms,cursive][font=arial,helvetica,sans-serif]موتور : 4 دستگاه پرات اند ویتنی مدل JT3D-3B[/font][/font][/center] [center][size=5]PHALCON G -550[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/AIR_G550_CAEW_Nachshon_Eitam_Decimommanu_AFB_Sardinia_2010_IAF_lg.jpg[/img][/center] این هواپیما یک مدل تجاری ساخته شرگت گلف استریم می باشد که اولین بار در سال 2005 از آن به عنوان هواپیمای پیش اخطار رو نمایی شد و برای تبدیل به هواپیمای هشدار زود هنگام ، دست خوش تغییراتی گشته که این تغییرات منجر به افزایش برد آن شده است . بنا به قرار داد در سال 2003 قرار شد تا 4 فروند از این هواپیما برای استفاده در برنامه " CAEW " ( تبدیل به هواپیمای پیش اخطار ) خریداری شود ولی از چهار فروند هواپیمای خریداری شده فقط دو فروند در این برنامه شرکت یافتند . همچنین این هواپیما به رادار " EL/W-2085 " ساخته شده توسط شرکت التا مجهز می باشد که در دو طرف بدنه نصب شده است . همچنین در قسمت نوک و دم هواپیما برآمدگی کوچکی وجود دارد که محل نصب رادار می باشد تا با پوشش جلو و عقب هواپیما ، رادار بتواند 360 درجه را پوشش دهد . [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/g550aew-6.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_g550aew-6.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/26jets11.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_26jets11.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/hz_741_3.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_hz_741_3.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/RSAF_G550_rear.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_RSAF_G550_rear.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/hz_741_5.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_hz_741_5.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/hz_741_2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_hz_741_2.jpg[/img][/url][/center] [center][color=#b22222][size=5]مشخصات [/size][/color][/center] [center]ارتفاع : 7.87 متر[/center] [center] طول : 29.39 متر[/center] [center] قدرت موتور : 68.4 کیلونیوتن[/center] [center] ارتباطات ماهوارهای : EL/K-1891[/center] [center]هواپیمای مورد استفاده : گلف استریم G - 550[/center] [center]موتور : 2 دستگاه رولز رویس مدل BR710C4-11[/center] [center] باند فرکانس Satcoms : باند KU - 12.5 - 18 گیگاهرتز[/center] [center][color=#000080][size=6]رادار[/size][/color][/center] [center][size=5]رادار EL/M-2075[/size][/center] [center][color=#b22222]نوع[/color][/center] [center] رادار باند " L " فرکانس ( 1 - 2 گیگا هرتز )[/center] [center] ( مورد استفاده در فالکون -707 )[/center] این رادار توسط صنایع هوا و فضای اسرائیل " IAI " و صنایع الکترونیک " التا " ( متعلق به اسرائیل ) ساخته شده و این رادار یک رادار آرایه فازی باند " L " می باشد که آنتن آن توانایی اسکن الکترونیکی 360 درجه را دارد که از 768 عنصر آن هم به صورت جداگانه با یک ماژول کنترل " انتقال / دریافت " تشکیل شده است . همچنین این رادار از سه آنتن آرایه ای به ابعاد ( 12 × 2 × 0.46 m ) که در کنار بدنه هواپیما ( یا به اصطلاح در قسمت " گونه " ) و radome به قطر 3 متر در قسمت جلو ( یا بینی ) قرار دارد ، تشکیل شده است . آنتن آرایه های کناری هواپیما هر کدام از چند صد عنصر تشکیل شده است که توسط یک ماژول فرستنده / گیرنده فردی هدایت می شود . همچنین این رادار دارای مزایایی همچون : شناسایی و ردیابی اهداف در شب و روز و از فواصل چند صد کیلومتری و تحت هر نوع شرایط آب و هوایی می باشد . [center][size=5]رادار [/size][size=5]EL/W-2085[/size][/center] [center] [color=#b22222]نوع [/color][/center] [center] رادار 1-2 گیگاهرتز ( باند L ) و 2-4 گیگاهرتز ( باند S )[/center] [center]( مورد استفاده در فالکون - G 550 )[/center] یک رادار آرایه فازی می باشد ( به جای رادارها با آنتن چرخشی ) که برای پوشش همزمان و تمرکز سریع و آنی ساخته شده است که در کنار بدنه هواپیما نصب می گردد و توانایی پوشش فضای 360 درجه را دارد . پرتوهای رادار می توانند در هر زمان و در هرجهت از فضا انتشار یابند و پارامتر های این پرتو به طور کامل توسط کامپیوتر رادار کنترل می شوند و از دیگر توانمندی های این رادار می توان به ردیابی 100 هدف در فاصله 370 کیلومتری اشاره کرد . همچنین این رادار توانایی مدیریت فضا - زمان را دارد که این قابلیت شامل : [center][color=#b22222]انتخاب نظارت[/color][/center] [center] نظارت را می توان به مناطق دلخواه و انتخابی محدود کرد که در نتیجه سرعت اسکن در این مناطق انتخابی بسیار بالاتر است .[/center] [center] [color=#b22222]تشخیص و ردیابی بهینه شده [/color][/center] [center]یک حالت خاص برای مانور و ردیابی اهداف ارزشمند که به سرعت اسکن بالا و شکل های پرتو بینه سازی شده نیازمند است و برای ضریب افزایش اطمینان امر ردیابی ، می باشد .[/center] [center] [color=#b22222]ردیابی سریع و بدون غلط آلارم ها[/color][/center] [center] پرتو های تاکید کننده که به سوی اهداف خاص ارسال می گردد ، باعث از بین بردن آلارم های کاذب می شوند و فرآیند ردیابی 2-4 ثانیه به طول می انجامد . دامنه تشخیص گسترده : با انتقال اضافی ساکن در بخش های انتخاب شده ، دامنه تشخیص گسترده حاصل می گردد .[/center] [center][size=5]رادار EL/W-2090 [/size][/center] [center][color=#b22222]نوع [/color][/center] [center]رادار باند ( L )[/center] [center] ( مورد استفاده در هواپیمای A-50EI )[/center] این رادار که توسعه یافته رادار های پیشین ( EL/M-2075 و EL/W-2085 ) می باشد هم اکنون در خدمت نیروی هوایی هند است . در این رادار از یک آرایه اسکن فعال الکترونیکی و رادار آرایه فازی فعال استفاده شده است . این رادار شامل : یک ماژول آرایه ارسال / دریافت ( T / R ) ، یک " rotodome " چرخان ( چرخش آن بی فایده و غیر ضروری است ) می باشد . همچنین از مزایای این رادار این است که با نرخ کوتاه اسکن ، شناسایی آن بسیار دشوار است . [center][color=#000080][size=6]ساختار[/size][/color][/center] [center][size=5]طراحی و ویژگی ها[/size][/center] [center]برای ساختار اصلی بدنه فالکون ، هواپیمای بوئینگ 707 در نظر گرفته شد و رادار آن نیز EL/M-2075 می باشد که یک رادار آرایه ای حالت جامد باند " L " است . وظایف این هواپیما ، هشدار زود هنگام هوابرد ، نظارت بر روی اهداف هوایی و سطحی و جمع آوری اطلاعات از آن ها می باشد .[/center] [center][size=5]سیستم الکترونیک[/size][/center] [center] این هواپیما بر پایه چهار سنسور قرار دارد که شامل : رادار آرایه فازی ، IFF آرایه فازی ، ESM/ELINT و CSM/COMINT ، می باشد . همچنین بسیاری از قابلیت های پیشرفته سیستم فالکون ، بر روی روش همجوشی داده ها متمرکز شده است . هنگامی که هر یک از سنسورها ( منظور سنسورهای " COMINT " و سیستم IFF و ... می باشد ) حضور یک هدف را نشان دهد ، سیستم به طور خودکار شروع به جستجو می کند .[/center] [center][size=6][color=#000080]کاربران [/color][/size][/center] [center][color=#b22222][size=5]فالکون 707[/size][/color][/center] [center][size=5]اسرائیل[/size][/center] [center]پس از بازنشسته شدن E-2C در دهه 90میلادی ، فالکون جایگزین این هواپیما شد . همچنین در حال حاضر فالکون 707 بازنشسته شده است و به جای آن از هواپیمای فالکون گلف استریم " G550 " استفاده می شود .[/center] [center] [size=5]شیلی[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/7989302846_319035a9d6_z.jpg[/img][/center] [center]با امضای قرار داد میان شیلی و اسرائیل در سال 1989 ، قرار شد تا اولین هواپیمای فالکون با بدنه هواپیمای بوئینگ 707 در ماه مه 1994، تحویل نیروی هوایی شیلی گردد .همچنین در این کشور فالکون با نام " کندر " شناخته می شود .[/center] [center][color=#b22222][size=5]فالکون G 550[/size][/color][/center] [center][size=5]اسرائیل [/size][/center] [center] [size=5]ایتالیا [/size][/center] [center] پس از این که در سال 2012 اسرائیل هواپیمای M-346 را انتخاب کرد ، ایتالیا نیز در خواست خرید هواپیمای فالکون را ارائه کرد . [size=5]سنگاپور[/size][/center] [center] این کشور در حال حاضر 4 فروند هواپیمای فالکون در اختیار دارد .[/center] [center][size=5][color=#B22222]فالکون A-50EI[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/AWACS_005-734177.jpg[/img][/center] [center][size=5]هند[/size][/center] [center] این کشور نیز جز دارندگان فالکون به شمار می آید که در این کشور با نام A-50EI شناخته می شود که از هواپیمای ایلوشین۷۶ ( Il-76 ) و رادار " EL/W-2090 " استفاده می کند . اولین آواکس در تاریخ 25 مه 2005 تحویل نیروی هوایی هند گردید .[/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/DSC_0303-739215.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_DSC_0303-739215.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/IMG_3644s-740654.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_IMG_3644s-740654.jpg[/img][/url][/center] [center][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/DPP_0089-742703.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/thumb_DPP_0089-742703.jpg[/img][/url][/center] [center]_________________________________________________[/center] [center]هچنین لازم به ذکر است که در سال 2000 میلادی ، چین درخواست خرید این هواپیما را به اسرائیل ارائه کرد اما با فشارهای آمریکا ، اسرائیل این در خواست را رد کرد .[/center] [center] [/center] [center][size=6]_________________________________________________[/size][/center] [size=6][color=#000080][size=5]مترجم و گردآورنده : F 14 AA[/size][/color][/size] [size=6][size=5][color=#b22222]هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع ( میلیتاری ) می باشد [/color][/size][/size] [center][size=6][size=5]_________________________________________[/size][/size][/center] [center][size=6][size=5]منابع [/size][/size][/center] [center][url="http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/phalcon.htm"]http://www.fas.org/m...row/phalcon.htm[/url][/center] [center][url="http://www.spyflight.co.uk/phalcon.htm"]http://www.spyflight.co.uk/phalcon.htm[/url][/center] [center][url="http://articles.janes.com/articles/Janes-Electronic-Mission-Aircraft/Israel-Aerospace-Industries-IAI-Gulfstream-G550-Conformal-Airborne-Early-Warning-CAEW-variant-International.html"]http://articles.jane...ernational.html[/url][/center]

[quote name='9km' timestamp='1351335772' post='279287'] یک سوال داشتم چرا رادار این هواپیما مانند بقیه هواپیماها در این خانواده برروی هواپیما نیست دردماغه اون جا گرفته؟؟ [/quote] همونطور که تو متن گفته شده رادار این هواپیما می تونه هم در بالای بدنه نصب بشه مثل ( E-3 ) و هم مثل این مدل در دماغه , اما از اونجایی که رادار بالای بدنه از قدرت مانور هواپیما کم میکنه اسرائیلی ها تصمیم گرقتن از این مدل استفاده کنن . علاوه بر این نحوه قرار گیری رادار به سفارش مشتری بستگی داره . همانند هند

ببخشید قصد جسارت ندارم اما جناب چکا [quote] Reflex دارای برد 5000 کیلومتر هست که 1000 کیلومتر از مدل اولیه (9M119) بالاتر میباشد[/quote] فکر کنم منظور شما 5000 متر باشه !

با تشکر از جناب چکا آیا این ناو برای دفاع از خودش فقط به سیستم دفاع نزدیک مجهزه ؟؟ یا این که علاوه بر سیستم دفاع نزدیک , برای دفاع از خود به ناوشکن ها متکیه ؟؟

چرا من اجازه دسترسی به بخش انجمن کاربران قدیمی ندارم . آیا این بخش مخصوص اعضای vip و مدیران هست ؟؟؟

[quote name='cheka' timestamp='1350672604' post='277887'] با توجه به اضافه کردن Rank و Award های جدید به فروم ، میخواستم در این میان یک Rank برای شاخه ی الکترونیک نظامی هم اضافه بشه برای دوستان فعال در عرصه ی الکترونیک . چون من الان خودم رو که بعنوان مثال نگاه میکنم در زمینه ی هوایی واقعا جز اطلاعات اندک الکترونیکی که در مقابل اساتید البته چیزی نیست ، در زمینه ی آیرودینامیک و مباحث دیگر هوانوردی اطلاعات چندانی ندارم و البته الکترونیک هم چیزی نیست که فقط به هوانوردی محدود باشه . به هر حال میلیتاری یک انجمن نظامی تخصصی هست و تعمیق Rank ها به حوزه ی تخصص افراد میتونه مشوق افراد و بحث های تخصصی تر باشه . نظر دوستان چیه؟ [/quote] با تشکر از جناب چکا ایده ی بسیار جالبی هست و کم نیستن دوستانی که تو این زمینه فعال باشن . من هم موافقم

[quote name='Generalmohammad' timestamp='1350659528' post='277859'] [quote name='F14AA' timestamp='1350659327' post='277858'] با سلام وقتی وارد انجمن می شم قسمت " [color=#b22222]آخرین وضعیت بروز رسانی[/color] " در بالای صفحه و قسمت " [color=#b22222]تاپیک های ایجاد شده جدید[/color] " در پایین صفحه قرار دارد . آیا این مشکل فقط برای من وجود داره یا این که مشکل سایر دوستان هم هست ؟؟ [b] [/b] [b] [/b] [b] [/b] [/quote] بله براي همه است ، ولي اين كه مشكل نيست برادر من ، تغييرات است [/quote] اخه من به این وضعیت عادت نداشتم و به همین خاطر گفتم مشکل ! ولی این تغییرات هست و حق با شماست

با سلام وقتی وارد انجمن می شم قسمت " [color=#b22222]آخرین وضعیت بروز رسانی[/color] " در بالای صفحه و قسمت " [color=#b22222]تاپیک های ایجاد شده جدید[/color] " در پایین صفحه قرار دارد . آیا این مشکل فقط برای من وجود داره یا این که مشکل سایر دوستان هم هست ؟؟ [b] [/b] [b] [/b] [b] [/b]

بسم الله الرحمن الرحیم با گذشت حدود دو سال از شروع جنگ جهانی دوم یعنی (1939)، با اینکه آلمان بهترین نیروی زمینی را در اختیار داشت و کسی جلودار آن نبود، به نظر می‌رسید که دیگر روش ساده جنگ، یعنی تهاجم مستقیم و اشغال سرزمین دشمن، کارساز نیست و نیاز به تغییر روش جنگی و یا استفاده همزمان از یک روش جنگی جدید است. بنابراین آلمانی‌‌ها به تشکیل یک واحد جدید که بتواند در پشت خطوط دشمن فعالیت کند و به انجام فعالیت‌های خرابکاری در عمق خاک دشمن بپردازد، اقدام کردند. فرمانده این واحد جدید که زیرنظر وافن اس اس کار می‌کرد، باید فردی با توانایی فرماندهی، قضاوت درست در وضعیت‌های حساس، تجربه جنگی، اهل فن و مهم‌تر از همه، وفادار به مرام نازی باشد و بنابراین فرماندهان جنگی آلمان، «اتو اسکورزینی» را که دارای همة این خصایص بود، به فرماندهی آن واحد انتخاب کردند.اتو اسکورزینی در سال 1908 م. در وین (پایتخت اتریش) متولد شد و پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی تا دانشگاه، در سال 1931 م به شاخه حزب نازی اتریش پیوست. او در همان دوران جوانی، شجاعت و لیاقت خود را در زمینه‌های فرماندهی، نظامی‌گری و سیاست به نمایش گذاشت. به عنوان نمونه در سال 1938 م. هنگامی که آلمان نازی، اتریش را ضمیمه خاک خود کرد، «ویلیام میکلاس»، (رئیس‌جمهور اتریش) را از کشته شدن توسط نازی‌های اتریش نجات داد.پس از شروع جنگ جهانی دوم و تهاجم آلمان به لهستان (اول سپتامبر 1939 م)، اسکورزینی تصمیم به خدمت در ارتش گرفت و با استخدام در ارتش، در ابتدا به عنوان یک مهندس به نیروی هوایی آلمان راه یافت. اما چون سنش برای آموزش خلبانی مناسب نبود (31 سال)، به او پیشنهاد شد که در بخش فنی «وافن اس‌اس» مشغول خدمت شود و او هم پذیرفت.اسکورزینی در پادگان آموزشی لشکر اول وافن اس‌اس که به لشکر محافظان شخصی هیتلر معروف بود، به آموزش امور فنی پرداخت و با درجه گروهبان دومی، موفق به دریافت گواهی «متخصص فنی» شد. در همان زمان، تهاجم نیروهای آلمانی به فرانسه در جریان بود و اسکورزینی به برلین فرستاده شد و با اشتیاق فراوان، فرمانده واحد توپخانه سنگین یکی از لشکرهای آلمان را متقاعد کرد که به عنوان افسر فنی نیروهای آلمانی، در تهاجم به خاک فرانسه شرکت کند. او در 18 مه 1940 م. به همراه نیروهای آلمانی وارد پاریس شد و با کسب موفقیت در این مرحله از جنگ، در سال بعد در تهاجم لشکر آلمان به روسیه نیز، به عنوان افسر فنی عازم ماموریت شد. او پس از مجروحیت به وین بازگشت و در نهایت به آموزش عملیات کماندویی و جنگ نامنظم پرداخت.نظرات او براساس تجربیاتش مربوط به خط مقدم جبهه روسیه بود و مقصودش، ایجاد واحدهای مخصوص جنگ‌های نامنظم بود که آن واحدها بتوانند در پشت خطوط جبهه دشمن وارد عمل شوند، در لباس دشمن بجنگند، خرابکاری کنند و اموری از این قبیل را انجام دهند. سرانجام در سال 1943 م. اعلام شد که وافن اس‌اس اقدام به تأسیس یک واحد ویژه کرده است و به یک فرمانده فنی آموزش دیده نیاز دارد. اسکورزینی نیز با شنیدن این خبر، بلافاصله خود را معرفی و در پادگان آموزشی فریدنتال ، نزدیک برلین شروع به کار کرد.واحد او ابتدا «واحد ویژه اس‌اس فریدنتال» و سپس «واحد شکارچیان اس‌اس برلین» نامیده شد. در نوامبر 1944 م. دوباره نام واحد او به «واحد نبرد مرکزی اس‌اس» تغییر یافت و واحد کوچک او، تا پنج گردان گسترش یافت.به این ترتیب، در حالی که عملیات نامنظم در عمق خطوط دشمنان آلمان- شامل توسعه نظامی عملیات جاسوسی و خرابکاری- توسط جاسوسان آلمانی انجام می‌شد، واحد جدید اسکورزینی برای بخش واحد خارجی جاسوسی سازمان امنیت شروع به کار کرد. اسکورزینی نیز آموزش‌های خاص مأموریت‌های ویژه را به افراد تحت امرش آغاز کرد که مهم‌ترین آنها این بود که عملیات آنها در پشت خطوط دشمن، تا حد امکان باید بدون شلیک باشد. او می‌گفت: «مردانم را به جلو می‌رانم، ولی اسلحه‌ام را شلیک نمی‌کنم».اسکورزینی پس از رسیدن به مقام فرماندهی کماندوهای هیتلر، موفق به انجام مأموریت‌ها و اقدامات ویژه و موفقیت‌آمیزی برای آلمان شد که بر محبوبیت و اعتبارش در نزد هیتلر افزود. از جمله اینکه در 26 ژوئیه 1942 م. وقتی که موسولینی، متحد و دوست هیتلر توسط پادشاه و نظامیان ایتالیا از مقام نخست‌وزیری ایتالیا برکنار و دستگیر شد، هیتلر جهت آزادی و به قدرت رساندن دوباره موسولینی، اسکورزینی را به عنوان مأمور ویژه خود به ایتالیا اعزام کرد. هیتلر به اسکورزینی گفت که مأموریتی با بیشترین اهمیت راهبردی را به او واگذار می‌کند. او باید موسولینی را قبل از اینکه به متفقین تحویل داده شود، بیابد و نجات دهد.سپس هیتلر دستور داد که جهت آسودگی و پنهان‌کاری اسکورزینی، او تحت فرمان ژنرال «استودنت»- فرمانده لشکر چترباز- قرار گیرد. اسکورزینی نیز با همسانه واحد چترباز به طرف ایتالیا حرکت کرد و در همان لحظه از پشت تلفن به معاونش- کارل- دستور داد تجهیزات مختلف را که شامل فهرست بلندبالایی می‌شد و از تفنگ و مواد مفنجره تا رنگ موی سیاه و ردای کشیشان را در بر می‌گرفت، آماده کند.پس از چند روز، آلمانی‌‌ها موفق به کشف محل زندان موسولینی شدند و اسکورزینی عملیات خود را شروع کرد. طرح و نقشه عملیاتی اسکورزینی به این صورت بود که 12 فروند گلایدر هجومی که هر کدام ظرفیت حمل نه سرباز و یک خلبان را داشتند، باید از هواپیماهایی که آنها را یدک می‌کشیدند، در نزدیکی محل نگهداری موسولینی، جدا و پس از فرود آمدن، کماندوها پیاده شوند و به طرف محل نگه‌داری موسولینی حمله کنند. سپس با آزادسازی موسولینی، او را توسط یک هواپیمای سبک فراری دهند.به هر حال، آن عملیات با موفقیت انجام شد. در طی چنددقیقه، همه نگهبانان ایتالیایی مستقر در نزدیکی محل زندان موسولینی، بدون شلیک حتی یک گلوله خلع سلاح شدند و اسکورزینی پس از جابه‌جا کردن موسولینی در چندین مرحله و توسط هواپیماهای مختلف، توانست موسولینی را نزد هیتلر ببرد. اسکورزینی در کنار موسولینی پس از آزادی (12 سپتامبر 1943) پس از موفقیت اسکورزینی در عملیات نجات موسولینی، او توانست با گرفتن امکانات و نیرو از هیتلر، واحد نظامی خود را گسترش دهد و به تدریج بر دیگر واحدهای ویژه آلمان نیز- از نظر عملیاتی و آموزشی- مسلط شود. در میان این واحدها، غواصان خرابکار نیروی دریایی و خلبانان انتحاری نیروی هوایی- که از روی خلبانان کامیکازه ژاپن الگوبرداری شده بودند- از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بودند.شاید بتوان گفت از آنجا که اسکورزینی، هیتلر را اتریشی الاصل و هموطن خود می‌دانست، برای موفقیت هیتلر و حفظ جان او اهمیت خاصی قائل بود. این امر به هنگام توطئه گروهی از افسران عالی‌رتبه ارتش آلمان علیه هیتلر و تلاش جهت سرنگونی‌اش کاملاً مشهود است.در آن توطئه که در بیستم ژوئیه 1944 م. اتفاق افتاد، اسکورزینی با عجله به برلین رفت و در فرو نشاندن اغتشاش کمک بسیاری کرد. او یک دسته از کماندوهایش را فرا خواند تا امنیت ساختمان محل استقرار هیتلر را تأمین کنند و سپس خودش به سرفرماندهی نیروهای زرهی رفت تا از امکانات و تجهیزات نظامی آن استفاده نماید. اسکورزینی توانست تعدادی از فرماندهان کودتا را دستگیر و به زندان گشتاپو منتقل کند و تا 36 ساعت بعد، به عنوان فرمانده، کنترل آنجا را در دست بگیرد.اسکورزینی با نجات جان هیتلر توانست بیش از گذشته اعتماد هیتلر را جلب کند و به همین دلیل پس از سه ماه، هیتلر فرماندهی همه واحدهای «ابوهر» را به اسکورزینی سپرد. سپس در اکتبر 1944 م، هنگامی که دیکتاتور مجارستان- «میکلوس هورسی» که متحد هیتلر بود- شروع به مذاکره پنهانی با روسیه جهت تسلیم شدن کرد، هیتلر واحد کماندویی اسکورزینی را به سوی او فرستاد تا هورسی را مجبور به توقف مذاکرات سازد. اسکورزینی و نیروهایش، پسر هورسی را دزدیدند و به آلمان بردند، ولی چون هورسی باز هم حاضر به توقف مذاکرات نشد، آنان به دژی که هورسی در آن استقرار داشت هجوم بردند و با انجام یک عملیات غافلگیرانه، هورسی را با یک نخست‌وزیر طرفدار آلمان عوض کردند.اسکورزینی پس از بازگشت از مجارستان، توسط هیتلر به درجه سرهنگ دومی ارتقا یافت و مأموریت جدیدی به او واگذار شد. مأموریت اسکورزینی این بود که همراه با سربازان مسلطّ به زبان انگلیسی خود با لباس و تجهیزات سربازان آمریکایی به پشت خطوط متفقین نفوذ کرده و آشفتگی ایجاد کند تا حمله اصلی آلمانی‌‌ها، بهتر انجام شود.اسکورزینی دستور داد که علاوه بر جیپ‌‌های غنیمت گرفته شده از متفقین، از تانک‌های پانتر و دیگر خودروهای آلمانی که دوباره رنگ شده بودند تا همانند خودروهای متفقین به نظر آیند، استفاده شود و به این ترتیب اسکورزینی برای مدتی محدود، فرمانده واحد موقتی شد که «تیپ 150 اس‌اس» نامیده شد. مأموریت اسکورزینی و نیروهایش بسیار موفقیت‌آمیز بود و علاوه بر خسارت مستقیمی که فعالیت‌های آنان در لباس سربازان آمریکایی به متفقین وارد کرد، اخبار فعالیت‌های آنان- که توسط متفقین ردیابی می‌شد- عکس‌العمل‌هایی را به همراه داشت که خود باعث خسارت بیشتری برای متفقین می‌گردید. حرکت افسران و نیروهای کمکی متفقین بسیار کند شد، زیرا جهت شناسایی افسران آمریکایی، نقاط بازرسی زیادی ایجاد گردید و بدگمانی آشکاری در بین آمریکایی‌ها، به خاطر اوراق شناسایی‌شان به وجود آمد.این عملیات اسکورزینی، آخرین عملیات ارتش از رمق افتاده آلمان بود و در ماههای بعد که ناگهان آلمان از دو طرف شروع به واگذاری زمین به مهاجمان کرد، اسکورزینی به عنوان یک فرمانده نظامی با تجربه هیتلر، لیاقت خود را برای آخرین بار نشان داد. او یک موضع دفاعی برای آلمان در کنار رود اودر (50 مایلی شرق برلین) ایجاد کرد و توانست آن موضع را در آن لحظات حساس، با موفقیت حفظ کند.پس از آن عملیات، هیتلر دوباره اسکورزینی را فرا خواند و یک قطعه مدال صلیب شوالیه با برگ‌های بلوط به او اهدا کرد. سپس دو روز قبل از خودکشی هیتلر، اسکورزینی به آخرین مأموریتش فرستاده شد و به باواریا (در جنوب آلمان) رفت تا فرماندهی نیروهای آلمانی را برای دفاع از دژ آلپی بر عهده بگیرد. اما وقتی به آنجا رسید، دیگر چیزی برای فرماندهی باقی نمانده بود و 10 روز بعد که جنگ تمام شد، خطرناک‌ترین مرد اروپا، تسلیم متفقین گردید.اسکورزینی در دادگاه نورنبرگ- که پس از جنگ برپا شد- به اتهام ارتکاب جنایات جنگی محاکمه شد، اما چون فرمانده نیروهای ویژه انگلیس اظهار کرد که نیروهای ویژه متفقین نیز گاهی اوقات در لباس دشمن به جنگ می‌پرداختند، تبرئه و از اردوگاه اسرای جنگی آزاد شد. اسکورزینی در سلو منتظر محاکمه در دادگاه نورنبرگ (24 نوامبر 1945) پس از آن اسکورزینی مانند بسیاری از نازی‌ها به آرژانتین رفت و سال‌ها به عنوان یک مشاور امنیتی مشغول کار شد. او مدتی هم مشاور امنیتی جمال عبدالناصر بود و سرانجام به اسپانیا رفت و با ایجاد یک شرکت موفق فنی، فردی بسیار ثروتمند شد و سرانجام در سال 1975 م درگذشت. _________________________________________________________________ منبع : http://newcoy.persianblog.ir/post/501/

[quote]دوست عزیز برد رادار رو با نات بیان کردید .کمی بیشتر توضیح میدید. [/quote] خدمت شما باید عرض کنم که برد نهایی این رادار معادل 250 ناتیکال مایل یا گره دریایی هست و از اونجایی که هر ناتیکال مایل برابر با 1.8 کیلومتر می باشد پس برد نهایی اون چیزی حدود 450 کیلومتر هست که برد شناسایی و رهگیری این رادار برای جنگنده ها حدود 200 مایل دریایی یا 360 کیلومتر است . و در نمونه بهسازی شده " AN/APS-145 " همون طور که گفتید برد رادار معادل 550 کیلومتر و توانایی رهگیری بیش از 2000 هدف را داراست .

[quote name='zahr' timestamp='1350583418' post='277733'] مقاله مفیدی بود فقط برد شناسایی این آواکس ها رو ذکر نکردید.دقیقا چند کیلومتر برد راداری دارند؟ [/quote] ممنون برد رادار e -2 , دایره ای به شعاع 250 ناتیکال مایل است .

[quote name='Haj_Rezvan' timestamp='1350570541' post='277700'] با تشکر فکر کنم اسرائیل هم از کاربران این آواکس بود!؟ [/quote] بله درسته حق با شماست .

بسم الله الرحمن الرحیم آشنایی هواپیمای E-2 Hawkeye که توسط شرکت گرومن ساخته شده است یک هواپیمای هشدار زود هنگام هوابرد می باشد که قادر است در تمامی شرایط جوی به ماموریت بپردازد . تاریخ ساخت این پرنده به اواخر دهه 1950 و اوایل 1960 باز می گردد که به درخواست نیروی دریایی ایالات متحده برای جایگزینی با آواکس E-1 ساخته شد . به E-2 لقب "سوپر فاد" نسبت داده شده است چرا که هواپیمای پیشین ، یعنی E-1 ملقب به "ویلی فاد" بود . این پرنده ( E-2 ) تنها آواکس موجود در نیروی دریایی ایالات متحده می باشد که در حال خدمت است و در تمامی ناوگان نیروی دریایی حضور دارد . همچنین علاوه بر نیروی دریایی آمریکا ، نیروی هوایی مصر ، فرانسه ، اسرائیل ، ژاپن ، سنگاپور و تایوان از کاربران E-2 به شمار می آیند .   آواکس E-1 ملقب به ویلی فاد E-2A / E-2B Hawkeye در سال 1956 نیروی دریایی ایالات متحده در حال توسعه طرح هواپیمای آواکسی بود که با تمام کشتی های نیروی دریایی یکپارچه باشد و بتواند داده های تاکتیکی را در اختیار آن ها قرار دهد و با طراحی این آواکس توسط گرومن ، این طرح مورد قبول واقع شد. در ابتدا که این پرنده طراحی شد ،" W2F - 1 " نام گرفت که مدتی بعد به دلیل تغییرات در طراحی به " E-2A Hawkeye " تغییر نام داد . E-2 اولین هواپیمای ناوپایه ای بود که از چرخ های خود برای اخطار ، فرماندهی و کنترل هواپیما استفاده می کند .مشکلات مهندسان طراحی گرومن عظیم بود چرا که خواسته نیروی دریایی این بود که این هواپیما ها علاوه بر ناوهای هواپیما بر جدید ، در ناو های هواپیما بر کلاس " Essex " نیز فعال باشند و به دلیل این که ناوهای این کلاس در زمان جنگ جهانی دوم و کمی بعد تر ساخته شدند فقط هواپیماهای موتور جت می توانستند در این کلاس خدمت کنند . در نتیجه این خواسته ، تغییراتی در وزن ، طول و ارتفاع به وجود آمد و همچنین محدودیت هایی در مدل E-2A اعمال شد که در نتیجه آن ویژگی طرح ساخته شده از حد ایده آل کمتر بود و جالب این است که به دلیل از رده خارج شدن ناو های کلاس " Essex " این هواپیمای تغییر یافته فقط چند سال توانست در ناو های این کلاس خدمت کند. نمونه اولیه این آواکس در تاریخ 21 اکتبر سال 1960 ، برای تست و آزمایش های آیرودینامیکی پرواز کرد و در تاریخ 19 آوریل سال 1961 به صورت کاملا مجهز و به صورت یک آواکس پرواز خود را انجام داد . E-2A برای اولین بار در ژانویه 1964 در اختیار نیروی دریایی قرار گرفت . در سال 1965 پس از تحویل 59 فروند از این هواپیما به نیروی دریایی ، طرح تحویل قطع شد و این به دلیل مشکلاتی همچون خنک کننده نامناسب برای دستگاه های الکتریکی و ... بود . کامپیوتر و سیستم های اویونیک پیچیده ، حرارت قابل توجه ای تولید میکردند که بدون استفاده از تهویه مناسب ، این حرارت موجب خرابی سیستم می شد . این مشکل مدت ها پس از ورود به ناوگان ادامه داشت و علاوه بر این مشکلات ، بدنه هواپیما نیز ، مستعد خوردگی بود . پس از این مشکلات ، مقامات نیروی دریایی از سوی کنگره مورد بازخواست قرار گرفتند که چرا با علم بر این که هواپیماها دچار مشکل هستند و قبل از رفع مشکلات ، چهار قرارداد از سوی آن ها امضا شد . پس از این ، کامپیوتر دیجیتال " Litton L-304 " جایگزین کامپیوتر غیر قابل اعتماد " درام چرخشی " شد و سیستم های خودکار هواپیما با نمونه های جدید تر و پیشرفته تر تعویض شدند که هواپیمای ارتقا یافته E-2B نام گرفت . در مجموع 49 فروند از 59 فروند E-2 A به استاندارد E-2 B ارتقا یافتند . این هواپیما ( E-2 B ) به جای E-1B در اسکادران های مختلف نیروی دریایی به عنوان استاندارد هواپیمای پیش اخطار تعیین شد .   E-2C Hawkeye و تحولات با وجود این که به روز رسانی های انجام شده در E-2B ضریب اطمینان آن را نسبت به E-2A افزایش داد ، با این حال در نظر نیروی دریایی این یک اقدام موقت بود چرا که آن ها می دانستند ، که می توان قابلیت این هواپیمای پیش اخطار را افزایش داد .از این رو در آوریل سال 1968 ، یک برنامه برای بهبود و افزایش قابلیت اطمینان در دستور کار قرار گرفت که شامل ساخت 28 فروند نمونه جدید E-2 C و ارتقا 49 فروند E-2 B به سطح C می شد . بهبود در هواپیماهای جدید و به روز رسانی شده بیشتر در قسمت رادار و عملکرد کامپیوتر متمرکز شد . دو E-2A که به E-2C ارتقا یافتند اولین پرواز خود را در 20ژانویه سال 1971 به عنوان نمونه اصلاح شده انجام دادند و همچنین آزمایشات ثابت کرد که تولید این مدل رضایت بخش خواهد بود و اولین E-2C ( مدلی که بدون ارتقا دادن ، ساخته شد ) در 23 سپتامبر 1972 به پرواز در آمد . در میان سال های 1988 - 1991 ، 18 فروند از E-2 ها به استاندارد سطح " I " رسیدند که در این استاندارد رادار " APS-139 " و موتور " T56-A-427 " جایگزین ، رادار " APS-125 " و موتور " T56-A-425 " شدند و هزینه ارتقا هواپیمای قدیمی به این سطح برابر با تولید یک هواپیمای جدید بود .   E-2D Advanced Hawkeye این مدل که آخرین نسخه هواپیمای E-2 می باشد ، در حال حاضر در حال توسعه است که برای اولین بار دو هواپیما به نام های " دلتا یک " و " دلتا دو " برای ارتقا به این سطح در حال ازمایش هستند . از مزیت های این نمونه نسبت به گذشتگان خویش می توان به داشتن ، مجموعه اویونیک کاملا جدید ، رادار " APY-9 " ، رادیو سوئیت ، کامپیوتر ماموریتی ، قابلیت ارتباطات ماهواره ای یکپارچه ، سیستم مدیریت پرواز ، بهبود موتور های توربوپراپ T56-A-427A و توانایی بالقوه در سوخت گیری هوا به هوا اشاره کرد .تحویل این مدل به نیروی دریایی ایالات متحده از سال 2010 میلادی آغاز شده است .   طراحی E-2 یک هواپیمای بلند پرواز است که در هر بال خود دارای یک موتور توربوپراپ و سه ارابه فرود می باشد . همانند دیگر هواپیماهای نیروی دریایی ، این هواپیما نیز برای فرود از یک قلاب که در قسمت دم قرار دارد ، استفاده می کند. موتور نام : T56 نوع : توربو پراپ کمپرسور: جریان محوری سازنده : شرکت رولز رویس انگلستان قطر : T-56-A-427/427A : 12 فوت ( 3.71 متر ) طول : T-56-A-427/427A : 27 اینچ ( 68.58 سانتی متر ) T56 یک موتور توربو پراپ جت است که با استفاده از پروانه ، تولید انرژی می کند . این موتور تک شفتی توربوپراب با یک کمپرسور جریان محوری 14 مرحله ای می باشد که توسط یک توربین چهار مرحله ای هدایت می شود و گیربکس دارای دو مرحله کاهش دنده و ویژگی های ترمز پروانه است . مدل جدید تر این موتور که T56-A-427 نام دارد دارای ویژگی برتری نسبت به نمونه قبل خود از جمله : سرعت صعود بهتر ، 23 در صد قدرت بیشتر در دمای بالای محیط ، 13 درصد کاهش مصرف سوخت و 12 درصد سقف پروازی بالاتر ، می باشد .   قدرت T56-A-425 : 4600 اسب بخار ( 3433 کیلو وات ) T56-A-427 : 5250 اسب بخار ( 3920 کیلو وات ) T56-A-427A : 5100 اسب بخار ( 3806 کیلو وات ) خدمه این هواپیما دارای پنج خدمه می باشد که شامل خلبان ، کمک خلبان ، افسر مرکز اطلاعات ، افسر کنترل هوایی و اپراتور رادار ( که در عقب بدنه و به طور مستقیم در زیر " rotodome " قرار دارد ) ، می باشد . وظایف ماموریت هایی که نیرویی دریایی برای این هواپیمای پیش اخطار در نظر گرفته است می توان به ، فرمان و قابلیت کنترل تمام گروه های همراه ناوهواپیمابر ، نظارت بر روی زمین - دریا و هوا ، کنترل جنگنده های دفاع هوایی ، کنترل و هدایت هواپیماهای شرکت کننده در عملیات های هجومی ، کنترل عملیات جستجو برای نجات خلبانان و ملوانان از دست رفته نیروی دریایی در دریا ، رله رادیویی برای ارتباطات و همچنین در مواقع ضروری می تواند کار کنترل هوایی را انجام دهد ، اشاره کرد . E-2C و E-2D از سنسورهای پیشرفته الکترونیکی در ترکیب با پردازش دیجیتال سیگنال کامپیوتری بویژه در رادارهای خود ، برای هشدار زود هنگام از حملات هواپیماهای دشمن و موشک های ضد کشتی ، گشت های هوایی ( CAP ) و در درجه دوم برای نظارت بر روی دریا و زمین برای کشتی های جنگی دشمن و موشک های پدافندی زمین به هوا و سایر ماموریت های نظارت الکترونیکی ، استفاده می کنند .   تجهیزات الکترونیک با توجه به تجهیزات الکترونیکی پیچیده ، این هواپیما انعطاف پذیری زیادی در انجام دادن وظایف دارد .جز جدایی ناپذیر جناح هوایی در E-2 سه اصل : رادار ، IFF و سیستم تشخیص منفعل ( پسیو ) می باشد . این سنسورها از طریق یک کامپیوتر چند منظوره یکپارچه شده E-2 را قادر می سازند تا به ، ارائه هشدار زود هنگام ، تجزیه و تحلیل تهدیدات و اقدام متقابل در مقابل اهداف سطحی و هوای یکپارچه شده بپردازد . رادار دوربرد ، رادار با وضوح بالا ، کارکردن با سیستم شناسایی دوست یا دشمن ( IFF ) و سیستم های تشخیص منفعل ( پسیو ) از طریق کامپیوتر مرتبط همگی از تجهیزات Hawkeye هستند . همچنین اطلاعات بدست آمده توسط این هواپیما به سرعت و در زمان واقعی به مراکز دفاع هوایی که تصمیمات در آن اتخاذ می گردد ، ارسال می شود . در مدل E-2C ، این هواپیما می تواند توانایی دشمن را به نفع خود استفاده کند . بدین صورت که با استفاده از یک سیستم تشخیص منفعل ( پسیو ) " PDS " که در میان هواپیماهای پیش اخطار منحصر به فرد است ، اپراتورهای سیستم سلاح ، قادر به شناسایی و ترجمه و بومی سازی فرستنده رادار فعال می باشند .   رادار قطر رادار دوار که در بالای بدنه این آواکس نصب شده است 24 فوت ( معادل 7.3 متر ) می باشد و شش دور در دقیقه می چرخد و برد این رادار در برابر اهدافی همچون هواپیماهای جنگنده 200 ناتیکال مایل دریایی می باشد که شامل رادار با برد بلند و سیستم IFF می باشد . اجزایی که در این آواکس به کار رفته شده است در دیگر آواکس های ناوپایه به کار گرفته نشده است . رادار این پرنده با استفاده از سیستم هایی که دارد می تواند بر محدودیت خط دید که ناشی از انحنای سطح زمین است ، غلبه کند .   رادار AN/APS-120 سازنده شرکت جنرال الکتریک نوع رادار باند UHF و ( 300 مگاهرتز - 3 گیگا هرتز ) ، از خانواده رادارهای پیش اخطار این رادار که از سری 145 رادارهای پیش اخطار می باشد کار توسعه و تکامل آن در دهه 60 میلادی آغاز واین مدل از روی نمونه AN/APS-111 ساخته شده است . همچنین به یک سیستم " OL-93/AP " مجهز است که با تشخیص پردازش زیر سیستم کار می کند و برای آن یک قابلیت ردیابی اهداف زمینی محدود در نظر گرفته شد . کامپیوتر و نمایشگر های این رادار یکپارچه سازی شده و برای رهگیری دقیق تر اهداف هوایی یک نمایش دهنده هوایی متحرک به نام " AMTI " برای آن در نظر گرفته شد . رادار بهبود یافته AN/APS-120 دارای مقاومت بیشتری برای رفع پارازیت می باشد .   رادار AN/APN-171 نوع رادار ارتفاع سنج این رادار بر روی اکثر هلی کوپترها و هواپیماهای ایالات متحده نصب می باشد . از جمله توانایی های این رادار می توان به : هشدار دادن در مورد کم شدن ارتفاع ، سرعت هواپیما و از بین بردن خطا ها در مورد ارتفاع هواپیما ، اشاره کرد . ( AN/ALR-59 ) سیستم جنگ الکترونیک هوابرد ( EW ) و ESM AN/ALR-59 یک سیستم بسیار دقیق جهت پیدا کردن تجهیزات می باشد که قادر است همزمان در چهار باند ، بین 2 گیگاهرتز - 18 گیگا هرتز را با کامپیوتر تمام اتوماتیک ، اسکن فرکانسی کند . Loral باعث شده است تا سیستم آنتن به صورت مربع باشد . این سیستم بر روی E-2 های نیروی دریایی آمریکا و نیروی هوایی اسرائیل و ژاپن نصب شده است .   شناسایی دوست یا دشمن ( IFF ) در E-2 پس از ارسال سیگنال های و بازگشت دادن آن توسط نیروهای خودی به این هواپیما ، سیگنال ها به دستگاه OL-76AP داده می شود ( نمونه جدید تر آن " OL-93/AP " می باشد ) و پس از پردازش نتیجه بر روی نمایشگر کنترل سیگنال ها AN/APA-172 به نمایش در می آید . زمانی که کد های شناسایی برای E -2 از سوی نیروی خودی ارسال شود ، سیستم AN/APX-72 وظیفه پاسخ دادن به این کد ها را دارد.   AN/APX-72 این سیستم یک ترانسپوندر " IFF " هوابرد است که به صورت خودکار رادار را شناسایی می کند و توانایی دریافت یا ارسال سیگنال اظطراری را دارد و همچنین وظیفه پاسخگویی سیگنال های شناسایی دوست یا دشمن که برای E-2 ارسال می شود ، در حالت های 1, 2, 3/A, C و 4 بر عهده این سیستم می باشد . در نمونه های پیشین این مدل نیاز بود تا از یک کامپیوتر " KIT-1A/TSEC " استفاده شود .   مشخصات مشخصات ابعاد : 146 × 162 × 340 میلی متر فرکانس دریافت : 1030 مگا هرتز فرکانس انتقال : 1090 مگا هرتز توان خروجی : 27 DBW وزن : 6.8 کیلو گرم حساسیت : -90 dBV اجزای AN/APX-72   Transponder Control ( کنترل ترانسپوندر ) دستگاه کنترل C-6280A (P) / APX به اپراتور اجازه می دهد تا طیف وسیعی از حالت های ترانسپوندر که شامل : کد های پاسخ ، پالس شناسایی و تست و آزمایش دلخواه خود را ، انتخاب کند . این کنترل دارای 4 حالت می باشد تا هنگام دریافت سیگنال برای هشدار دادن به اپراتور از آلارم نوری و آلارم صوتی استفاده کند و برای ارسال سیگنال نیز از نشانگر نوری بتوان استفاده کرد . همچنین حالت چهارم نیز دکمه ( " حالت خود را آزمایش کنید " ) می باشد .   Transponder ( دستگاه گیرنده که پس از دریافت مخابره ها بطور خودکار جواب آن را می دهد ) دستگاه RT859A/APX-72 جز اصلی سیستم AN/APX-72 می باشد که در هواپیماها و کشتی ها نصب می گردد و وظیفه آن این است که به صورت خودکار به مخابره های دریافتی پاسخ می دهد .نحوه عملکرد آن بدین صورت است که پس از دریافت سیگنال از منبع خارجی ( منظور هواپیما یا کشتی فرستنده سیگنال برای شناسایی دوست یا دشمن است ) آن را رمزگشایی و پردازش کرده و پاسخ مناسب را برای فرستنده سیگنال ارسال می کند .     In-Flight Transponder Test Set ( مجموعه آزمون ترانسپوندر در پرواز ) با افزایش استفاده از سیستم ترانسپوندر IFF ، نکته مهم برای خلبان این است که از سیستم IFF خود به درستی استفاده کند . دستگاه TS-1843B/APX برای تست ترانسپوندر بر روی سیستم IFF هواپیماها و کشتی ها نصب می شود . محل نصب این سیستم بین آنتن IFF و ترانسپوندر می باشد . همچنین وظیفه نظارت بر عملکرد ترانسپونتر هنگام دریافت سیگنال از منبع خارجی بر عهده این دستگاه است .   Mount دستگاه MT3809/APX-72 وسیله ای است که ترانسپوندر را بر روی آن نصب می کنند . انواع مدل ها W2F-1 طرح اصلی Hawkeye که در سال 1962 به E-2A تغییر یافت . E-2A نسخه اولیه این هواپیما می باشد که به تعداد 59 فروند ساخته شد . TE-2A دو فروند از مدل E-2A برای آموزش به استادان خلبان ، به این مدل تبدیل شدند . YC-2A دو فروند E-2A با شماره سریال های 148147 و 148148 به عنوان نمونه آزمایشی مدل C-2 ، به این مدل تبدیل شدند . E-2B نمونه بهبود یافته E-2A که دارای کامپیوتر محاسبات پیشرفته تر و بال های بزرگتر نسبت به مدل قبلی بود . YE-2C دو E-2A با شماره سریال 148712 و 148713 برای ساخت مدل E-2 C ، تبدیل به این مدل شدند . E-2C به عنوان نمونه ارتقا یافته E-2B اما با قطعات الکترونیک جدید ، رادار نظارت و رادار جستجو به تعداد 63 فروند ساخته شد . موتور های توربوپراپ در این مدل به روز رسانی شدند . E-2C گروه 0 نسخه اولیه E-2C که به رادار های AN/APS-120 و AN/APS-125 مجهز بود . E-2C گروه I این مدل مجهز به رادارهای AN/APS-139 به علاوه کامپیوتر ماموریتی ungraded و موتورهای به روز رسانی شده می باشد . E-2C گروه 2 ارتقا این مدل نیز مربوط به سیستم الکترونیک و نصب رادار AN/APS-145 می شود . E-2C Hawkeye 2000 این مدل مجهز به کامپیوتر ماموریتی جدید و قابلیت همکاری " CEC " و ارتباطات ماهواره ای اضافی است . E-2D در حال حاضر در حال تست های پروازی و آزمایشات می باشد که نسبت به هم قطار های خود دارای ویژگی های بارزی همچون : مجموعه اویونیک پیشرفته ، موتورهای بهبود یافته ، کاکپیت شیشه ای و قابلیت سوخت گیری هوا به هوا می باشد . E-2T این مدل برای توسط گرومن به سفارش تایوان و از بازسازی E-2A و E-2B ساخته شد و از نظر الکترونیک در سطح E-2C گروه II و مجهز به رادار APS-145 می باشد . کاربران نیروی دریایی ایالات متحده مصر اسرائیل فرانسه ژاپن سنگاپور مکزیک تایوان E-2 HAWKEYE متعلق به مکزیک مترجم و گردآورنده : F14AA هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع ( میلیتاری ) می باشد ________________________________________________________ منابع : http://www.flight-pa...RAFT_PARTS.html http://www.globalsec.../e-2-design.htm http://www.bga-aerow...-Royce-T56.html http://www.airforce-...e-aew-aircraft/  

[center][color=#000000][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/536878_DK1TXseo.jpg[/img][/center] [center][color=#000000][size=6]ماموریتم به جبهه 15 روزه بود اما تا اخر بر نگشتم[/size][/color][/center] بدون شك اگر از هر رسانه داخلي و خارجي بپرسند كه كدام چهره ايراني را براي گفت و گو انتخاب مي كنيد، نام او در فهرست خواهد بود. البته شايد هم نباشد! چرا كه اهل رسانه خوب مي دانند او اهل مصاحبه نيست. تعجبي هم ندارد، او فرمانده رزمندگاني است كه پوزه استكبار را خيلي جاها به خاك ماليده اند و آن قدر از دست او كلافه اند كه مقاماتشان علني مي گويند بايد او را ترور كرد و او در جواب آن جنجال به جمله اي كوتاه بسنده كرد؛ شهادت برايم افتخار است.اما سكه سكوت او روي ديگري هم دارد. آخرين دوست نزديك او كه آسماني شد، حاج احمد كاظمي بود. مي گويند آدم ها را به دوستانشان بشناس و حاج احمد هم اهل سكوت بود و هرگز از خود چيزي نگفت. وقتي رفت، دوستش گفت؛ او فاتح خرمشهر بود... . مردان خدا از خود نمي گويند كه جنگ هنر مردان خداست و جنگ با نفس، شريف ترين هنرهاست.و درست به همين دليل است كه همه مان او را دوست داريم و مي خواهيم از او بدانيم. آنچه مي خوانيد گفت و گويي است كه در اولين هفته بزرگداشت دفاع مقدس با برادر [color=#000000]قاسم سليماني[/color] انجام شده است و امروز پس از 23 سال بطور عمومي منتشر مي شود. عنوانش هم مثل آن روزها خاكي و ساده بود؛ مصاحبه با برادر قاسم سليماني فرمانده سپاه هفتم صاحب الزمان.اين شما و اين ناشنيده هايي از مردي كه يك روز كارمند سازمان آب بود و اينك خار چشم صهيونيسم. آري برادر! اين است اكسير انقلاب. [center][size=5][color=#4B0082]لطفا ضمن معرفي خودتان، مقداري از زندگي خصوصيتان بگوييد.[/color][/size][/center] من قاسم سليماني فرمانده سپاه هفتم صاحب الزمان(عج) كرمان هستم. در سال 1337 در روستاي قنات نمك از توابع كرمان به دنيا آمدم. ديپلم هستم و داراي همسر و دو فرزند، يكي پسر و يكي دختر، مي باشم. قبل از انقلاب در سازمان آب كرمان به استخدام درآمدم، پس از پيروزي انقلاب اسلامي و در اول خرداد سال 1359 به عضويت سپاه پاسداران انقلاب اسلامي درآمدم. [center][size=5][color=#4B0082]فعاليت اجتماعي شما قبل از جنگ چه بوده و ترتيب ورودتان به جنگ چگونه بوده است؟[/color][/size][/center] با شروع جنگ و حمله عراق به فرودگاه هاي كشور، مدتي از هواپيماهاي مستقر در فرودگاه كرمان محافظت مي كردم. دو يا سه ماه پس از شروع جنگ در قالب اولين نيروهاي اعزامي از كرمان كه حدود 300 نفر بودند عازم جبهه هاي سوسنگرد شديم و به عنوان فرمانده دسته مشغول به كار شدم. در روزهاي اول ورود به جبهه، دشمن را قادر به انجام هر كاري مي دانستم، اما در اولين حمله اي كه انجام داديم موفق شديم نيروهاي دشمن را از كنار جاده سوسنگرد تا حميديه به عقب برانيم و تلفاتي نيز بر آنها وارد كنيم كه اين امر باعث شد تصور غلطي كه از دشمن در ذهن داشتم از بين برود. يادم مي آيد كه پس از اين حمله، شب ها وارد مواضع عراقي ها مي شديم. دوستي داشتم به نام «محسن چريك» كه بعداً به شهادت رسيد. حتي برخي مواقع با موتور سيكلت خود را به خاكريزهاي عراقي ها مي رساند. [center][color=#4b0082][size=5]آن موقع كه به جبهه مي آمديد فكر مي كرديد جنگ چند سال طول بكشد؟ آيا مدت هشت سال را انتظار داشتيد؟[/size][/color][/center] در آن موقع اين حرف ها مطرح نبود، اما هيچ كس هم انتظار نداشت جنگ در همان سال به پايان برسد. اگر كسي هم مي گفت جنگ ممكن است مثلاً شش سال طول بكشد، باور نمي كرديم. ولي در طول جنگ انتظار هشت سال را براي ادامه جنگ داشتيم. [center][color=#4b0082][size=5]حالت روحيتان را هنگام شركت در عمليات توضيح دهيد.[/size][/color][/center] شوق و علاقه زيادي به طرح ها و مسائل نظامي داشتم و علاقه مند حضور در جبهه بودم و درست به دليل همين علاقه بود كه با يك ماموريت 15 روزه وارد جبهه شدم و ديگر تا آخر جنگ بازنگشتم. [center][color=#4b0082][size=5]كدام يك از عمليات ها را به لحاظ شركت خودتان بهتر مي دانيد؟[/size][/color][/center] بهترين عملياتي كه در آن شركت كردم فتح المبين بود كه آن زمان براي اولين بار به ما ماموريت داده شد كه تيپ تشكيل بدهيم و من كه مجروح هم بودم معاونت فرماندهي محور در جبهه شوش و دشت عباس را به عهده گرفتم. اين عمليات از نظر بازدهي براي من بسيار شيرين و خاطره انگيز است، زيرا با اينكه از نظر سلاح بسيار در مضيقه بوديم اما به همت رزمندگان اسلام توانستيم حدود 3000 عراقي را به اسارت درآوريم.عمليات والفجر هشت نيز گذشته از پيروزي كه به دنبال داشت، از لحاظ آماده سازي و سختي هايي كه بچه ها متحمل شدند بسيار لذت بخش بود. در اين عمليات نقش اساسي به لشگر ثارالله كرمان داده شده بود. [center][color=#4b0082][size=5]به عنوان يكي از كارشناسان جنگ وقتي خبر شهادت يكي از همرزمانتان را مي شنيديد، چه احساسي به شما غالب مي شد؟[/size][/color][/center] سخت ترين لحظه ها براي كساني كه مسئوليتي در جنگ داشتند، لحظه اي بود كه همرزمان يا دوستان آنان به شهادت مي رسيدند و اين امر وقتي شدت بيشتري مي يافت كه آن شهيد سعيد به عنوان پايه و ستوني براي جنگ مطرح بود. هنگامي كه باقري و بقايي به شهادت رسيدند احساس كرديم كه نقصي در جنگ به وجود آمده است. شهيد باقري، بهشتي جبهه بود و كساني امثال او، اهرم هايي در دست فرماندهان جنگ براي حل مشكلات و رفع فشارهاي دشمن بودند.بعضي مواقع شهادت يكي از فرماندهان به اندازه شهادت يك گردان در من اثر مي گذاشت. شهيد حاج يونس زنگي آبادي از اين گونه افراد بود كه اميد لشگر ثارالله محسوب مي شد. او هميشه مشتاق سخت ترين كارها در جبهه بود. [center][color=#4b0082][size=5]آيا خاطره اي از اسراي عراقي داريد و تا كنون تا مرز اسارت پيش رفته ايد؟[/size][/color][/center] در عمليات والفجر هشت وقتي كه هنوز انتهاي راس البيشه سقوط نكرده بود، مطلع شديم كه نيروهاي عراقي از عقب، كنار اسكله قشله پاتك كرده اند. بعد ما متوجه شديم كه يك تيپ عراقي در آنجا در محاصره قرار دارد كه توانستيم همه آنها را به اسارت درآوريم.در روز دوم عمليات كربلاي يك در منطقه مهران، قرار بود از امام زاده حسن به طرف قلاويزان حركت كرده و مهران را آزاد كنيم. لشگر ثارالله و حضرت رسول(ص) در كنار يكديگر با نيروهاي عراقي مي جنگيدند. به اتفاق معاون لشگر حضرت رسول(ص) براي الحاق نيروها، به طرف خط مقدم حركت كرديم. تقريباً هوا روشن شده بود و گرد و خاك، منطقه عمليات را پوشانده بود. همان طور كه با موتور به جلو مي رفتيم جمعيت زيادي را ديديم كه از مقابل به طرف ما مي آمدند، ابتدا تصور كرديم نيروهاي خودمان هستند اما مقداري كه جلو رفتيم فهميديم عراقي هستند. ديگر به فاصله چند متري آنها رسيده بوديم به طوري كه نمي توانستيم با موتور دور بزنيم، لذا بلافاصله موتور را رها كرديم و به طرف خاكريزهاي خودي شروع به دويدن كرديم و خود را به مواضع نيروهايمان رسانديم. البته بعداً همه آنها را به اسارت درآورديم. [center][color=#4b0082][size=5]حضرت امام قدس سره در سخنراني هايشان درباره جنگ به دو موضوع اشاره داشتند. تفسير و تعبير شما با توجه به مشاهدات و تجربيات نظاميتان در مورد اين دو موضوع چيست؟[/size][/color][/center] [center]«الف-جنگ يك نعمت است.» «ب-ما در جنگ ساخته شديم.» - جبهه تنها جايي بود كه توانست انسان هاي بهشتي صفت تربيت كند. در طول جنگ هنرهاي نهفته جوانان بيدار شد، خلاقيت ها آشكار شد، رزمندگان و فرماندهان خلاق و كارآزموده ساخته شدند و خلاصه وحدت و يكپارچگي در ملت ايجاد شد.[/center] [center][size=5]_____________________________________________________[/size][/center] [center][size=5][color=#b22222]منبع :[/color][/size][/center] [center][url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/156624/%D9%85%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%B1%D9%8A%D8%AA%D9%85-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%A8%D9%87%D9%87-15-%D8%B1%D9%88%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D9%88%D8%AF-%D8%A7%D9%85%D8%A7-%D8%AA%D8%A7-%D8%A2%D8%AE%D8%B1-%D8%AC%D9%86%DA%AF-%D8%A8%D8%B1%D9%86%DA%AF%D8%B4%D8%AA%D9%85"]http://www.mashreghn...آخر-جنگ-برنگشتم[/url][/center]

[center][size=7]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/aim-9-dvic405.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082][b]به پاسداشت استاد خلبان پیشکسوت نیروی هوایی، امیر سرتیپ خلبان احمد دانشمندی[/b][/color][/center] این نیروی هوایی، یک شبه ساخته نشد. این جمله ای است که تقریباً همه پیشکسوتان در توصیف تلاش و کوشش قدیمیترها برای رساندن نیروی هوایی ارتش ایران به جایگاه واقعی اش بر زبان می رانند؛ نیروی هوایی که در طی 35 سال از تایگر ماوس و تاندربولت شروع کرد و به F-5، F-4 و F-14 رسید، با کوشش خستگی ناپذیر مردانی از جنس عشق و فولاد که نیروی هوایی منهدم شده در جریان جنگ جهانی دوم را به جایی رساندند که مدرنترین نیروی هوایی قاره خود باشد. در تاریخ نیروی هوایی می خوانیم که یک خلبان بلژیکی با شرکت در سرکوب غائله عشایر به عنوان یک خلبان جنگنده در تثبیت امنیت کشورمان، ارتش را یاری کرد. این نیروی هوایی با آن بضاعت ناچیز به جایی رسید که از یک حمله هوایی سنگین به منتها الیه غرب عراق با 2 نوبت سوختگیری هوایی در خاک دشمن سربلند بیرون آید. حماسه هایی از این دست خلق نمی شدند مگر با ایثار عاشقانه معلمان و استادان نسل اول نیروی هوایی مدرن ایران؛ معلمانی که با عزمی راسخ و برنامه ای صحیح از دانشجویی تازه وینگ گرفته در رده شکاری و شناسایی، قهرمانان بی مانند پروازهای برون مرزی را به میدان نبرد معرفی کردند. در رده ترابری، دلاورانی خستگی ناپذیر تربیت کردند که 48 ساعت و بیشتر بدون خواب و خوراک کافی به داد آماد و پشتیبانی جنگ رسیدند و در رده فنی و تعمیر و نگهداری، نام آورانی زبردست را آموزش دادند تا در آماده پرواز نگه داشتن پیچیده ترین پرنده های روز دنیا، سازندگانش را به شگفتی وادارند. در یک کلام، در همه رده ها گل کاشتند و اسطوره ساختند. اسطوره هایی مانند فریدون ذوالفقاری، داریوش ندیمی، فرج الله براتپور و منوچهر محققی. پرسشی که در اینجا مطرح می شود این است که مگر می شود دانش آموزی ممتاز شود بدون اینکه معلمی ممتاز داشته باشد و مگر می شود دانشجویی خوش بدرخشد، بدون آنکه استادی خوشفکر و پرتلاش، استعدادهای آن دانشجو را به مرحله توانایی و ارائه نرسانده باشد. آری! این استادان بودند که حضور یک نیروی هوایی قدرتمند را در زمان جنگ تضمین کردند. امیر سرتیپ خلبان احمد دانشمندی یکی از آنهاست. امیر دانشمندی در آذر ماه سال ۱۳۳۷ به خدمت نیروی هوایی در آمد. وی جزء نخستین 8 نفر خلبان فانتوم ایران است، آنها که در سال ۱۳۴۶ به ایالات متحده رفتند تا علاوه بر اینکه فن هدایت این جنگنده پیچیده را آموزش ببینند، آموزش فن هدایت آن را آموخته و به عنوان نخستین خلبانان و همچنین نخستین معلم خلبانان فانتوم، همرزمان جوانترشان را در هدایت این اسلحه قدرتمند آموزگار باشند و راهبر.از ۸ نفر خلبانان نخست F-4 ، چهار نفر به دیار باقی شتافته و ۴ نفر دیگر همچنان با یاد و خاطره آن روزهای پر شکوه در کنار ما زندگی می کنند. امیر دانشمندی جزء این 4 نفر بازمانده از جمع پیشکسوتان نیروی هوایی است. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_EykRA7Hp~0.jpg[/img][/center] [center][color=#000080]تصویری منحصر به فرد از نخستین خلبانان کابین جلوی فانتوم (به تعداد 8 نفر) که برای آموزش معلمی این جنگنده به ایالات متحده اعزام شدند. این نفرات پس از بازگشت، با همتی ستودنی، آموزش خلبانان فانتوم را در کشورمان راه اندازی کردند تا از آن پس تربیت خلبانان این هواپیما در داخل کشور و در پایگاه یکم شکاری صورت گیرد. از راست: بهرام هشیار، شهلایی، دانشمندی، قیدیان، ریاحی، مینوسپهر (رهبر دسته) ، سید رضا رضوی و بنی فضل. (سال 1346، پایگاه هوایی دیویس مانتن، ایالت آریزونا، در پس زمینه چند فروند F-4C مشاهده می شود)[/color][/center] امیر دانشمندی در دوران آموزش در آمریکا افتخارات متعددی کسب کرد. از جمله در مسابقات گانری که با F-4 D در ایالات متحده برگزار شد، با کسب 87 درصد در میان کل خلبانان F-4 D دنیا، نفر اول شد و لقب تاپ گان گرفت. همچنین در دو مسابقه مختلف موفق شد امتیاز 100 درصد را کسب کند که این مساله در آن زمان در بیشتر مجلات هوایی آمریکا به طور گسترده منعکس شد. او پس از بازگشت به کشور به آموزش و تربیت خلبانان جوان همت گماشت. وی نخستین فرمانده و در واقع بنیانگذار گردان 72 شکاری در پایگاه هوایی شیراز است. گردانهای 71 و 72 نخستین گردانهای شکاری عملیاتی F-4 در نیروی هوایی ایران بود که مهد پرورش خلبانان بزرگی شد که بعدها در طی جنگ هشت ساله، استعداد و قابلیتهای خود را به منصه ظهور رساندند. امیر سرلشکر خلبان شهید غفور جدی، امیر خلبان علیرضا نمکی و بزرگانی دیگر از دست پروردگان امیر دانشمندی هستند. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/2~1.jpg[/img][/center] [center][color=#000080]سرتیپ دوم خلبان احمد دانشمندی اولین فرمانده گردان 72 شکاری (F-4D)[/color][/center] [center][color=#800080][b]خاطره ای از یکی از شاگردان[/b][/color][/center] امیر خلبان علیرضا نمکی به عنوان یکی از خلبانان گردان 72 شکاری در زمان فرماندهی امیر دانشمندی بر این گردان، از وی خاطره ای دارد به این قرار: روز چهارم نوروز 1352 بود و ما در تدارک مهمانیهای عید نوروز. صبح آن روز، ناگهان حال پسرم که 3 سالش بود دگرگون شد و از حال رفت. بلافاصله بچه را بغل کردم و به سرعت به بیمارستان نمازی شیراز رساندم. در آنجا پس از معاینه گفتند فرزندم به یک بیماری عفونی خطرناک مبتلاست و در صورتی که ده هزار تومان به حساب بیمارستان واریز کنی، بچه را بستری می کنیم. در آن روز جمعه، بانک باز نبود و من در خانه این مقدار پول نداشتم. بلافاصله از بیمارستان خارج شده و در حالی که فرزندم را در آغوش داشتم، خودم را به منزل جناب سرگرد دانشمندی (درجه ایشان در آن زمان) فرمانده گردانم رساندم. در زدم و خود ایشان در را باز کرد و بدون مقدمه گفت: چرا اینقدر پریشانی؟ من هم آنچه اتفاق افتاده بود را شرح دادم. بی معطلی مبلغ ده هزار تومان پول به من دادند و با آنکه مهمانان زیادی از یزد برای دید و بازدید نوروز به شیراز به منزل ایشان آمده بودند، لباس پوشیده و بیرون آمدند. گفتم: جناب سرگرد! مشکل پول بود که حل شد. راضی به زحمت بیشتر نیستم. شما هم که مهمان دارید. بهتر است به مهمانها برسید. جناب دانشمندی گفت: فرصت برای رسیدن به مهمانها زیاد است. دنبالم بیا. اول فکر کردم که جناب دانشمندی می خواهد به بیمارستان بیاید؛ اما پس از طی مسیر کوتاهی به جلوی منزل سیدجوادی، فرمانده پایگاه رسیدیم و فرمانده گردان، اتفاق را به عرض فرمانده پایگاه رساندند. همانجا جناب سیدجوادی هم تلفن را برداشت، به رئیس بیمارستان نمازی زنگ زد و با عصبانیت بسیار از رئیس بیمارستان توضیح خواست. خلاصه با کلی عذرخواهی رئیس بیمارستان از جناب سیدجوادی، من راهی بیمارستان شدم و بدون آنکه پولی از من بگیرند، فرزندم را بستری و معالجه کردند. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/3~0.jpg[/img][/center] [center][color=#000080]نخستین اسکادران تاکتیکی شکاری F-4D Phantom II در پایگاه هوایی شیراز (سال 1971)[/color][/center] [center][color=#800080][b]موشک سرگردان، خاطره ای از زبان امیر دانشمندی[/b][/color][/center] در سال 1354 زمانی که در تهران، معاون عملیات پایگاه یکم شکاری بودم، فرمانده نیروی هوایی هند به دعوت فرمانده نیروی هوایی ایران، به تهران آمده بود و بر اساس روال، یکی از برنامه های سفرش تماشای نمایش پروازی توسط خلبانان نیروی هوایی کشورمان بود. این نمایش پرواز در تهران و بر عهده پایگاه یکم شکاری قرار گرفت. به سرعت، جایگاهی در انتهای باند برای فرمانده نیروی هوایی هند تدارک دیده شد و پایگاه یکم آماده پذیرایی از وی و نفرات همراهش که از افسران ارشد نیروی هوایی هند بودند، شد. پس از ابلاغ این ماموریت به ما، فرمانده پایگاه یکم، جناب بهمن باقری به من دستور داد که برای نمایش پروازی، یک فروند F-4 را اسکرامبل داده و به پرواز درآورید. من به وی گفتم: ما در شیراز برای اسکرامبل، 2 فروندی به پرواز در می آمدیم، اگر اجازه بدهید روز برگزاری نمایش پروازی هم دو فروند فانتوم به پرواز درآوریم. وی پیشنهاد من را قبول کرد. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/5.jpg[/img][/center] [center][color=#000080]یک فروند F-4 D نیروی هوایی شاهنشاهی (تصویر مربوط به قبل از پیروزی انقلاب اسلامی است)[/color][/center] در روز استقبال، پس از بازدید فرمانده نیروی هوایی هند از قسمتهای مختلف پایگاه که به گفته خودش خیلی شگفت زده شده و لذت برده بود، برای تماشای نمایش پروازی هدایت شد. همگی میهمانان به علاوه فرمانده پایگاه یکم شکاری و بنده در جایگاه قرار گرفتیم و بر اساس زمان بندی، آژیر اسکرامبل را به صدا در آوردیم. خلبانان کابین جلوی اسکرامبل آن روز آقایان البرزی، رهبر دسته‌، و شروین، شماره دو دسته پروازی بودند. هر دو خلبان، بلافاصله پس از به صدا درآمدن آژیر در کابین قرار گرفته و در مدت کوتاهی به ابتدای باند رفته و به پرواز درآمدند. پس از آنکه در آسمان قرار گرفتند، نمایش پروازی را آغاز کرده و مانورهای مختلفی را در ارتفاعهای مختلف در جلوی چشمان فرمانده نیروی هوایی هند به نمایش گذاشتند. به حق، نمایش و مانورهای مختلف را به زیبایی انجام دادند و فرمانده هندی به شدت مبهوت هنر خلبانان ما شده بود. در یکی از همین مانورها،‌ فانتوم شماره 2 به خلبانی هوشنگ شروین، در حالی که از سمت غرب فرودگاه مهرآباد به سمت شرق در حال پرواز بود، ناگهان از زیر بال چپش دود سفید غلیظی بیرون زد. حالا همه میهمانان غرق تماشای پرواز F-4ها هستند و ما شوکه از اینکه قضیه این دود سفید چیست. کمتر از دو ثانیه بعد، این علامت سوال بزرگی که برای ما ایجاد شده بود، تبدیل به وحشت شد. یکی از موشکهای حرارتی زیر بال چپ فانتوم شروین شلیک شده بود. فرمانده نیروی هوایی هند و همراهانش که کلی از این قسمت شلیک موشک ذوق کرده بودند، فریاد زد: It's a GAR-8. موشک GAR-8 نسل قدیم موشکهای حرارتی بود که البته از خدمت نیروی هوایی ایران خارج شده بود. با شلیک موشک AIM-9 زیر بال F-4، آنها کلی لذت بردند و ما که می دانستیم موشکهای زیر بال فانتوم اسکرامبل،‌ همگی مسلح هستند، کاملاً شوکه شده بودیم.جناب باقری که خودش هم در جایگاه بود، بلافاصله به من دستور داد: برو ببین موشک به کجا خورده. من هم بی معطلی دستور دادم که یکی از بالگردهای 214 را آماده کنند. مشخص و واضح بود که قبل از آنکه ما محل انفجار موشک را پیدا کنیم، محل انفجار توسط شهروندان یا ژاندارمری به پایگاه اطلاع داده می شد. با این حال با بالگرد وارد آسمان تهران شده و تا آنجا که سوخت بالگرد اجازه می داد،‌ سطح شهر را دور زدیم و به دنبال دود یا آتش سوزی گشتیم؛ اما هر چه بیشتر گشتیم، کمتر یافتیم. بدون هیچ نتیجه ای به پایگاه برگشتیم.خبر این حادثه از پایگاه به ژاندارمری اطلاع داده شد تا پیگیر ماجرا شوند.حدود ساعت 17:30 از مرکز ژاندارمری تهرانپارس با پایگاه تماس گرفتند و گفتند که محل برخورد موشک پیدا شده. بلافاصله خود را به محل رسانده و در کمال تعجب متوجه شدیم این موشک حرارتی پس از شلیک در آسمان مهرآباد، در مدت چند ثانیه به تهرانپارس رسیده و با اتمام سوخت و کاهش سرعت، به سقف یک گاراژ برخورد کرده و وارد دیوار شده است. خوشبختانه کلاهک موشک پس از برخورد منفجر نشد تا این قضیه هم بدون تلفات و آتش سوزی به پایان برسد. سوالی که در اینجا برای ما مطرح شد و البته شروین هم می بایست آن را پاسخ می داد، این بود که که موشکی که برای شلیک آن لازم بود چندین کلید و سوئیچ فعال شود، چگونه خود به خود شلیک شده است. شلیک موشک، آن هم در آسمان تهران مساله ای نبود که ستاد فرماندهی نیروی هوایی به سادگی از کنار آن بگذرد. قسمت جالب ماجرا این بود که از آن روز به مدت 6 ماه مرتب از ستاد نامه می آمد "چرا موشک شلیک شده؟!" پس از آنکه فرماندهان ستاد قانع شدند که چرا موشک شلیک شده، 6 ماه دیگر از ستاد نامه می آمد که "چرا موشک منفجر نشده؟!" [center][size=5]____________________________________________________________[/size][/center] [center][size=5][color=#b22222]منبع : [/color][/size][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/498/"]http://newcoy.persianblog.ir/post/498/[/url][/center] [center][color=#000080][b]گردآوری متن و تصاویر:[/b] newcoy.persianblog.ir (کاوه)[/color][/center] [center][size=5]--------------------------------------------------------------------------[/size][/center]

[quote name='maverick100' timestamp='1350250114' post='277007'] دوست عزیز با احترام اما فکر نمیکنید فاصله ی ایران تا اکراین آنقدر زیاد باشد که این حادثه تاثیری روی ایران نداشته باشد ؟ اگر اینگونه بود که الان باید تمام قسمت های شمالی ترکیه و آذربایجان و ارمنستان نیز آلوده باشد البته قصد جسارت ندارم فقط نظر خود را گفتم حال ممکن است اشتباه باشد [/quote] دوست عزیز بنده عرض کردم شاید , چون خودم یقین کامل ندارم . شاید حق با شما باشه و بنده اشتباه می کنم .

این چیزی که من گفتم , گفته کسانی بود که اون موقع در حدود سی سال سن داشتند و تقریبا میشه گفت حرف بیخود نمی زنن و طبق گفته اون ها و پزشک ها و کسانی دیگه که از این واقعه خبر داشتن این بیماری ناشی از حادثه چرنوبیل بود که علت اون هم بر اثر وزش باد از اوکراین به سمت شمال ایران بود .

من شنیدم که علاوه بر این کشورهای نام برده شده کشور ما هم دچار مشکلاتی شده که از جمله می تونم استان خودمون رو مثال بزنم که مردم دچار بیماری چشم شدند اشاره و بسیاری رو در استان ما مبتلا کرد . ( البته در مورد درست یا نادرست بودن این موضوع اطلاع دقیق و کاملی ندارم ) اولین کشوری که متوجه این فاجعه شد سوئد بود که مانع از مخفی کاری شوروی شد .

[quote name='m_h8807' timestamp='1350245864' post='276982'] بالاخره موشک چرا شلیک شده بود و چرا منفجر نشده بود؟؟؟؟ [/quote] اینکه چرا شلیک شده گفته نشده و اینکه چرا منفجر نشده میشه گفت خلبان خوش شانس بوده

[center][size=7]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_SFUvIyBE.jpg[/img][/center] [center][color=#000080][size=6][b]به بهانه سالگرد آغاز جنگ هشت ساله[/b][/size][/color][/center] [center]جنگ تحمیلی رژیم عراق علیه ایران در 31 شهریور 1359، طولانیترین جنگ در منطقه خاورمیانه پس از جنگهای صـلیبی به شمار می رود. این جنـــگ که قرار بود بر اساس محاسبات عراق، ظرف 3 الی چند هفته به اهداف مورد نظر خود برسد، بیش از 96 ماه به‌طول انجامید که این مدت، به‌تنهایی 27 بار طولانی‌تر از تمامی جنگهای میان اعراب و اسرائیل است.[/center] [center][color=#000080][size=5][b]شرایط بد ارتش و هجوم دشمن[/b] [/size][/color][/center] هجوم سراسری ارتشِ کاملاً آمادۀ عراق به میهن عزیزمان در شهریور ماه 1359 ه. ش، زمانی انجام شد که ارتش جمهوری اسلامی ایران در شرایط سخت و نامناسبی قرار داشت. آن زمان ارتش تنها نیروی نظامیِ سازمان یافته و با دانش نظامی بالا و تجهیزات مناسب بود که انتظارمی رفت بتواند از مردم و میهن دفاع کند، در آن برهه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نهادی نوپا بود و مجموعۀ قوای انتظامی به ویژه ژاندارمری که در مرزها مستقر بود، توان رزمی و تجهیزات مناسبی برای دفاع در برابر حملات سنگین دشمن نداشتند. ارتش که با فرمان بنیانگذار جمهوری اسلامی در 28 فروردین ماه 1358 از توطئه بدخواهان و کوته فکران مبنی بر «انحلال» آن رسته بود، با از دست دادن شمار زیادی از فرماندهان ارشد خود در جریان تصفیه انقلابی ارتش، اخراج 40 هزار مستشار نظامی خارجی که به طور عمده آمریکایی بودند و در همه امور نقش کلیدی داشتند، لغو قراردادهای خرید تجهیزات نظامی و ادوات مدرنِ جنگیِ در حال تحویل، کاهش یافتن کارکنان پایور ثابت نظامی در رده های مختلف به دلیل توقّف استخدام، کاهش مدت خدمت وظیفۀ عمومی از ۲ سال به یک سال، انحلال پاره ای از بخش ها و واحدهای نظامی، متوقّف شدن طرح احداث بعضی پایگاه های نظامی و ... تا حدّ قابل توجهی تضعیف شده و به شدّت درگیر غائله ضدانقلاب بود.نیروی زمینی ارتش که استعداد آن از حدود 285 هزار نفر به حدود 150 هزار نفر و قدرت عملیاتی آن به 4 لشگر با آمادگی رزمی پایین کاهش یافته بود، عملاً با دوسوم توان و استعداد خود در غائله کردستان و آذربایجان غربی درگیربود. [center][size=5][color=#000080][b]افزایش نیروی انسانی در ارتش عراق[/b] [/color][/size][/center] در مقابل، ارتش عراق با تبلیغات سرسام آوری به افزایش روحیۀ خصومت و ایجاد کینه در مردم و نظامیان خود نسبت به ایران اقدام کرد و با خرید تجهیزات مدرن نظامی، احداث پایگاه های جدید در مرز، احضار متولدان 1955 و 1956 به خدمت و فراخوانی نیروی ذخیرۀ ارتش، استعداد یگانهای خود را فوق العاده گسترش داد. صدام که تا 31 شهریورماه 1359، 636 مورد تجاوز زمینی، هوایی، بمباران، غارت احشام مرزنشینان و ... را در خاک میهن عزیزمان انجام داده بود و در بیست وششم همان ماه با لغو یک جانبۀ قرارداد مرزی وحسن همجواری 1975 الجزایر در مقابل دیدگان مجامع بین المللی، زمینه را برای آغاز جنگی تمام عیار علیه ایران اسلامی آماده کرده بود، با حملۀ 31 شهریورماه جبهه ای به طول 1352 کیلومتر را از جنوب شرقی آبادان تا شمال قصر شیرین تشکیل داد و بیش از 14 هزار کیلومترمربع از خاک کشورمان را اشغال کرد. در اطلاعیه شورای فرماندهی عراق در اولین روز حمله این کشور به ایران آمده ‌است: « ... اگر راهکنش نظامی و امنیت ارتش عراق ایجاب کند که در سرزمین‌‌های اشغالی بمانیم، آن را تحت اشغال قرار خواهیم داد.» همچنین، صدام معاهده ۱۹۷۵ الجزایر را پاره و آن را یک‌طرفه ملغی اعلام کرد1. دراین‌حال، سخنگوی رژیم عراق سه شرط را برای پایان دادن به جنگ اعلام کرد: 1- احترام ایران به حاکمیت عراق در محدوده خاک ایران 2- شناسایی حقوق قانونی عراق بر شط‌‌العرب [اروندرود] 3- بازپس‌ دادن جزایر سه گانه تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی عراق همچنین میانجیگری کشورهای عربی را برای پایان دادن به جنگ، به شدت رد کرد. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_4osLbIOK.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]صدام در قامت یک نظامی[/color][/center] چند روز بعد، صدام در نامه‌‌ای که به تاریخ ۴ مهر ۱۳۵۹ به دبیر کل وقت سازمان ملل متحد نوشت، ادعا کرد که عملیات نظامی ارتش عراق که از تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به اجرا درآمده، «دفاع پیشگیری» برای دفاع از منافع حیاتی عراق بوده ‌است. در حالی که طبق بند ۵ قطعنامه شماره ۲۳۱۴ مجمع عمومی سازمان ملل متحد مصوبه ۱۲ آوریل ۱۹۷۴، «هیچ نوع دلیلی دارای هر ماهیتی که باشد، اعم از سیاسی، اقتصادی، نظامی و یا غیره نمی‌تواند مجوزی برای تجاوز باشد». [center][size=6][color=#000080][b]آغاز حمله[/b][/color][/size][/center] [center]نیروی هوایی عراق در بعدازظهر روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به پایگاه‌های نیروی هوایی ایران حمله کرد. حملات هوایی عراق به این صورت بود:[/center] [center]- ساعت 13:45 توسط ۶ میگ به فرودگاه اهواز[/center] [center]- ساعت 14:12 با سه میگ به فرودگاه مهرآباد تهران[/center] [center]- ساعت 2:45 با سه میگ به فرودگاه سنندج، با هشت میگ به فرودگاه تبریز و نیز با چند میگ به اسلام آباد، کرمانشاه و فرودگاه همدان[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_dCROAAJ1.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]یک فروند فانتوم نیروی هوایی که در حمله میگهای عراقی به مهرآباد آسیب دیده است[/color][/center] در مقابل این حملات، خلبانان نیروی هوایی ایران به فاصله دو ساعت پس از بمباران عراقی‌ها، توانستند در ساعت ۴ بعدازظهر روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با هواپیماهای اف-4 به پایگاه‌های «الرشید» در جنوب بغداد و «شعیبه» در داخل خاک عراق و نزدیک مرز آن کشور حمله کنند و خسارات عمده به این دو پایگاه وارد آورند. فردای آن روز، یعنی در روز یکم مهر ۱۳۵۹، خلبانان نیروی هوایی ایران، پس از خواندن دسته جمعی سرود «ای ایران» در باشگاه افسران نیروی هوایی تهران، با ۱۴۰ فروند هواپیمای بمب‌افکن به پرواز درآمدند و به پایگاه‌های هوایی و مراکز ارتباط و رادار نیروی هوایی عراق حمله کردند2. در آسمان نیز درگیری‌هایی بین هواپیماهای دفاع هوایی ایران و هواپیما‌های عراقی به‌وقوع پیوست و چند هواپیمای میگ عراقی سرنگون شدند. عملیات روز یکم مهر، که در آن ۲۰۰ پرواز در یک روز توسط خلبانان نیروی هوایی ایران انجام شد، توان و برتری قدرت هوایی ایران را نشان داد. [center][size=5][color=#000080][b]هجوم لشکرهای تا بن دندان مسلح عراق[/b][/color][/size][/center] در شرایطی که عراق 9 لشکر را وارد کارزار کرده بود و عملاً از پشتیبانی 12 لشکر زرهی، مکانیزه، و پیاده و 30 تیپ پیادۀ مستقل برخوردار بود و به جرأت می توان گفت که هیچ نقصی از نظر تجهیزات و نیروی انسانی نداشت، مقایسۀ توان رزمی عراق با ارتش ایران نسبت برتری 8 به یک و طبق برخی برآوردها 15 به یک ارتش عراق بر ارتش ایران را نشان می داد. [center][color=#000080][size=5][b]عمده ترین یگانهای درگیر در ساعات ابتدایی هجوم عراق[/b] [/size][/color][/center] عمده ترین یگانهای زمینی ارتش که از همان نخستین روز نبرد (31شهریور59) با ارتش عراق درگیر شدند، لشگر 92 زرهی خوزستان در منطقه جنوب و لشگر 81 زرهی کرمانشاه در منطقه غرب بودند. در این روز در تبادل آتش میان طرفین، توپخانۀ نیروی زمینی مستقر در آبادان، کارخانه تولید گاز فاو در عراق را به آتش کشید. همچنین مواضع دشمن در امتداد ساحل جنوبی اروندرود زیر آتش سنگین نیروهای خودی قرارگرفت. بر خلاف انتظار ستاد کل فرماندهی ارتش عراق، یکانهای لشگر 92 زرهی با استعداد رزمی خود در مقابل نیروهای عراقی شجاعانه ایستادگی کردند و ارتش عراق مجبور شد نیروهای بیشتری وارد خوزستان کند. دشمن پس از تصرف خونین پاسگاه فکه در مقابل دفاع دلاورانۀ یک گروه رزمی از تیپ 37 زرهی شیراز، به مواضع گروه رزمی37 مستقر در تپه ماهورهای فکه حمله می کند. اما با آتش دقیق و مقاومت شدید دلاورمردان ارتش مواجه و مجبور به عقب نشینی می شود. در همین روز گروههای رزمی ارتش جمهوری اسلامی ایران از جمله گروه 138 پیاده از لشگر 21 و یک گروه رزمی از تیپ 84 خرم آباد نیز به صفوف مدافعان می پیوندند. در اول مهرماه (روز دوم نبرد)، بر اساس تدبیر شهید سرلشکر ولی الله فلاحی، جانشین ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران، خوزستان به ۳ منطقه عملیاتی تقسیم شد. قرارگاه هدایت کننده عملیات در منطقه اهواز عملاً ترکیبی از شهید سرلشکر فلاحی، فرمانده لشگر ۹۲ زرهی اهواز، شهید مصطفی چمران، فرمانده سپاه پاسداران و استاندار خوزستان تعیین شد. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_2WsT25lf.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]شهید چمران در صحنه نبرد[/color][/center] توپخانه های نیروی زمینی ارتش در منطقه خرمشهر و آبادان و توپخانه ساحلی نیروی دریایی در آبادان به شدت و با تمام امکانات خود، تأسیسات اقتصادی بصره و فاو را زیر آتش خود گرفتند و خسارات زیادی به تأسیسات عراق از فاو تا بصره وارد کردند. بدین ترتیب نبرد توپخانه ها از همان آغاز جنگ به عنوان یک عنصر بسیار مهم جلوه گر شد. [center][color=#000080][size=5][b]عراق فهمید اشتباه کرده است[/b] [/size][/color][/center] روز دوم مهرماه، به دانشکده افسری نیروی زمینی دستور داده شد که با تشکیل گردانهای رزمی به خوزستان اعزام شوند. تعداد ۷۳۱ دانشجو، ۴۱ افسر و ۲۴ درجه دار در ۳ گردان سازماندهی و به جنگ افزارهای انفرادی، تیربار و آر.پی. جی-۷ مجهز و آماده می شوند که در تاریخ 1359.7.3 از راه هوایی به اهواز اعزام شوند. در این روز در جبهه غرب، نبرد تیپ یک زرهی لشگر ۸۱ کرمانشاه در منطقه عمومی میمک بسیار چشمگیر بود. اگر چه حمله متقابل این تیپ به دشمن به نتایج مطلوب منجر نشد، لیکن موجب شد ارتش عراق نتیجه گیری کند که در برآوردهای خود مرتکب اشتباه بزرگی شده است. [center][color=#000080][size=5][b]افزایش شدت حمله عراق به ایران[/b] [/size][/color][/center] روز سوم مهرماه، تهاجم نیروهای زمینی عراق به خرمشهر و آبادان با آتش شدید توپخانه آغاز شد. شدت آتش به حدی بود که فرمانده ایرانی منطقه نبرد گزارش می کند چنانچه با حملات هوایی ارتش، توپخانه دشمن خاموش نشود، ظرف چند ساعت خرمشهر با خاک یکسان می شود. در حالی که وضعیت خرمشهر لحظه به لحظه وخیمتر می شد، گردانهای دانشجویان دانشکده افسری با یک قرارگاه هدایت کننده و با ۱۲ فروند هواپیمای سی- ۱۳۰ به خوزستان اعزام شدند. ساعت ۱۲:۰۰ این روز، دشمن از سمت شمال به ۵ کیلومتری خرمشهر رسید و خرمشهر به محاصره نیروهای عراقی درآمد. به علت تداوم آتش دشمن و فشار حملات نیروهای عراقی، نیروهای مدافع خرمشهر شامل گردان ۱۵۱ دژ لشگر ۹۲ زرهی، گردان تکاوران دریایی، ژاندارمری، شهربانی، نیروهای مردمی و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، ساعت ۱۴:۴۰ به داخل شهر عقب نشینی می کنند و تلفات و ضایعات آنها ساعت به ساعت بیشتر می شود. [center][color=#000080][size=5][b]اعزام گروه تانک از مشهد به اهواز[/b] [/size][/color][/center] به جز دانشجویان دانشکده افسری که با کمک یکانهای لشگر ۹۲ زرهی به منطقه وارد شدند، در این روز یک گروه رزمی شامل گردان ۱۴۸ پیاده و یک گروهان تانک از مشهد به اهواز وارد می شود و زیر امر تیپ یک لشکر ۹۲ قرار می گیرد. این یکان، اولین واحد تقویتی بود که به منطقه اهواز- سوسنگرد اعزام شد. لشکر ۹۲ زرهی در منطقه ای بسیار وسیع از چنگوله تا آبادان گسترش داشت و در مقابل آن، دست کم ۵ لشکر زرهی، مکانیزه و پیاده دشمن در محورهای مختلف درگیر بودند که با آتش سنگین توپخانه و پشتیبانی هوایی پی در پی حمایت می شدند. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_0GX7gLp5.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]پالایشگاه آبادان در آتش ناشی از بمباران دشمن می سوزد[/color][/center] از سوم مهرماه، هواپیمایی نیروی زمینی ارتش (هوانیروز) به طور فعال در صحنه نبرد حضور یافت و در مناطقی مانند مهران، صالح آباد و سرپل ذهاب وارد عمل شد. همچنین در منطقه ایلام، بسیج عشایری وارد عمل شد. ورود این عشایر غیور به صحنه نبرد، سبب تقویت نسبی قدرت دفاعی رزمندگان و افزایش روحیه آنان شد. هجوم بالگردهای رزمی هوانیروز به تانکها و نفربرهای عراقی، دشمن را به وحشت انداخت و از سرعت پیشروی نیروهای مهاجم به نحو قابل توجهی کاست. فرمانده پادگان سرپل ذهاب با درایت و زیرکی، از فرصت به دست آمده به خوبی بهره گرفت و تنها با ۵ دستگاه تانک تعمیری چنان نمایشی در برابر دشمن به اجرا گذاشت که نیروهای عراقی تصور کردند با یک موضع پدافندی قوی در محور سر آب گرم روبه رو شده اند. همین موضوع سبب توقف و عقب نشینی عناصر دشمن شد. در این بین ضد انقلاب نیز فعالانه وارد عرصه نبرد می شود و با حمله به اماکن و پایگاههای نظامی در کردستان و آذربایجان غربی و انجام عملیات خائنانه در مناطق درگیر، به مشغول کردن رزمندگان ایرانی و تسهیل امور برای دشمن مهاجم مبادرت می کند. [center][size=5][color=#000080][b]یورش به دشمن[/b] [/color][/size][/center] در چهارم مهر ماه، دلاورمردان ارتش و سپاه مستقر در خرمشهر، برای جلوگیری از سقوط شهر در ساعت ۱۳:۴۰ با تمام توان به نیروهای دشمن در شمال شهر یورش می برند و با آر.پی. جی-۷، تفنگ ۱۰۶ و سلاحهای موجود، تلفات و ضایعات سنگینی به یکانهای زرهی دشمن وارد می آورند، به نحوی که دشمن مجبور به انتقال مواضع خود به غرب جاده اهواز- خرمشهر می شود. در این روز، توپخانه نیروی زمینی ارتش ضایعات سنگینی به تأسیسات اقتصادی عراق در فاو، ام القصر و ابوالخصیب وارد می آورد. روز چهارم مهر، سنگینترین نبرد در غرب در منطقه ایلام رخ داد که نیروهای مسلح موفق شدند با همکاری مردم ۷۰ دستگاه تانک متجاوز عراقی را در ایلام و محورهای اطراف آن منهدم کنند. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_rLOZBi7I~0.jpg[/img][/center] [center][size=5][color=#000080][b]خونین ترین روزها[/b] [/color][/size][/center] در روز پنجشنبه و جمعه ۳ و ۴ مهر ۱۳۵۹، ۵۹ فروند هواپیمای نیروی هوایی ایران مواضع مهم نظامی و برخی تأسیسات نفتی عراق را منهدم کردند و در همان دو روز، ۴۱ فروند از میگهای عراقی توسط پدافند هوایی ایران سرنگون شدند. روز پنجم مهر، یکی از خونین ترین روزهای نبرد در خوزستان بود. دشمن با ستونهای زرهی خود تا حوالی آب تیمور پیشروی کرد، اما حضور فعال نیروهای مردمی، وارد شدن قوای تازه نفس از نیروی زمینی ارتش به اهواز و منطقه نبرد، فعالیت موثر بالگردهای هوانیروز و پشتیبانی شدید نیروی هوایی ارتش سبب شد تا دشمن در جنوب غربی اهواز زمین گیر شود و خط پدافندی نیروهای خودی انسجام بیشتری بیابد. در محور بستان، پل بستان بر روی رودخانه کرخه به وسیله مهندسی لشکر ۹۲ تخریب شد و تانکهای عراقی به صورت ستون در ۶ کیلومتری بستان متوقف شدند. در محور فکه نیز ۳ گروه رزمی شامل باقیمانده گروه رزمی تیپ ۳۷ زرهی شیراز و گروه رزمی ۱۳۸ پیاده لشگر ۲۱ (گردان ۱۳۸ و یک گروهان کامل تانک) و قسمتی از گروه رزمی ۱۴۱ پیاده لشکر ۲۱ توانستند با استفاده صحیح از موشکهای ضد تانک تاو و دراگون و آر.پی.جی-۷ و تانکهای موجود و با استفاده مناسب از زمین و آتش دیده بانی شده، ۲۵ دستگاه تانک دشمن را به طور کامل منهدم و لشکر یک مکانیزه عراق را زمین گیر کنند. مقاومت و ایثار یکانهای لشکر ۲۱ چنان بود که سرلشگر عراقی، وفیق السامرایی در کتاب «ویرانه دروازه شرقی»، از آن به عظمت یاد می کند. در مجموع با وجود مقاومت شدید رزمندگان و مردم در منطقه غرب و پس از ۵ روز نبرد مداوم با دشمن، شهرهای سومار، مهران، قصرشیرین و نفت شهر به اشغال دشمن درآمد. خرمشهر در ششمین روز نبرد، صحنه یک حماسه بزرگ بود. فشار نیروهای تقویت شده عراقی به حدی شدت یافت که احتمال سقوط خرمشهر در همان روز قطعی به نظر می رسید. عناصر باقیمانده لشکر ۹۲زرهی، شامل نیروهای یک گردان تانک و گردان ۱۵۱ پیاده دژ، در این روز با کمک ژاندارمری در شمال خرمشهر، در حدود پلیس راه، دفاع از شمال شهر را به عهده گرفتند. سایر نیروها شامل باقیمانده گردان ۱۶۵ مکانیزه، همچنین گردان تکاوران دریایی، دانشجویان دانشکده افسری، رزمندگان سپاه پاسداران و نیروهای مردمی که با مراجعه به مراکز نظامی و با گرفتن سلاح و امکانات به رزمندگان می پیوستند، از منطقه غرب خرمشهر و جنوب آن عملیات تدافعی خود را برنامه ریزی کردند. [center][color=#000080][size=5][b]برتری در هوا[/b][/size][/color][/center] در روزهای آغازین جنگ، برتری در هوا از آن نیروی هوایی ایران بود و تیزپروازان نیروی هوایی موفق شدند ضربات خرد کننده ای به پایگاههای هوایی، لشکرهای زرهی، پالایشگاهها و سایر اهداف راهبردی دشمن وارد آورند. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_8P5y14WP~0.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]سایه سنگین فانتومهای ایرانی بر سر دشمن متجاوز[/color][/center] نیروی هوایی عراق به خاطر نگرانی از نابودی بیشتر هواپیماهایش در زمین، ناگزیر شد تعداد زیادی از هواپیما‌های خود را به فرودگاه «الولید» نزدیک اردن منتقل کند تا از برد هواپیماهای شکاری نیروی هوایی ایران در امان باشند. اما هواپیماهای شناسایی نیروی هوایی ایران، این عملیات را تعقیب کردند و خلبانان ایرانی توانستند با انجام عملیات سوخت‌گیری در هوا، خود را به پایگاه «الولید» برسانند و در آنجا تعداد زیادی از هواپیماهای عراقی را در زمین منهدم کنند. این حمله به نام حمله H3 در تاریخ نظامی ایران ثبت شد. [center][color=#000080][size=5][b]ادامه پیشروی نیروی زمینی عراق[/b][/size][/color][/center] از طرفی نیروی زمینی عراق به پیشروی خود در خاک ایران ادامه ‌داد و در فاصله دو ماه از شروع جنگ، چهارده‌هزار کیلومترمربع از خاک ایران را تصرف کرد، به‌طوری که شهرهای مرزی خرمشهر، سوسنگرد، بستان، مهران، دهلران، قصرشیرین، هویزه، نفت‌شهر و سومار، موسیان به اشغال درآمدند و شهرهای آبادان، اهواز، اندیمشک، دزفول، شوش و گیلان غرب، آماج توپخانه دشمن قرار گرفتند. در مقابل این بخش از تجاوز دشمن نیز نیروی هوایی ایران با برتری خود در آسمان و با پرواز در ارتفاع کم، با استفاده از جنگنده‌های اف-4 و موشک هدایت شونده هوا به زمین ماوریک، به شکار زره‌پوش‌های عراقی پرداخت و توانست مانع سرعت پیشروی نیروی زمینی عراق که تا فاصله ۱۰ کیلومتری اندیمشک و ۲۰ کیلومتری اهواز رسیده بود، بشود. [center][size=5][color=#000080][b]توقف پیشروی دشمن[/b][/color][/size][/center] در ادامه، واحدهای مختلف نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیز، توانستند با تأخیری که ناشی از نابسامان بودن اوضاع ارتش در آن زمان بود، خود را به جبهه جنوب برسانند و در هشتم و نهم آبان ۱۳۵۹، که ارتش عراق با دو لشکر خود حمله گسترده‌‌ای را برای تصرف پل «نادری» بر روی رودخانه کرخه شروع کرده بود، با مقاومت یکان‌هایی از لشکر ۲۱ حمزه و یک گردان تانک از لشکر ۷۷ خراسان ارتش، مانع از تصرف پل نادری بشوند. در صورت تصرف پل نادری توسط عراق، جاده مهم اندیمشک‌ به اهواز قطع می‌شد و اگر عراقی‌ها، خود را به ارتفاعات شمال منطقه می‌رساندند، کلیه ارتباطات جنوب قطع می‌‌شد و این مقدمه‌‌ای بود برای سقوط آبادان و اهواز. البته مقاومت سرسختانه گردان144 پیاده از لشکر 21 حمزه نیروی‌زمینی‌ارتش در پنج‌کیلومتری آبادان نیز در این مقطع نقش مهمی داشت. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_kafsKHJJ.jpg[/img][/center] [center][color=#4b0082]شناورهای نیروی دریایی ارتش[/color][/center] هم‌زمان با متوقف‌شدن پیشروی نیروی زمینی عراق و سپس، شکست نیروی دریایی عراق در ۷ آذر ۱۳۵۹ توسط نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، که منجر به بسته‌شدن راه آبی عراق به خلیج فارس شد، نیروی زمینی ارتش ایران با پشتیبانی نیروی هوایی و بالگردهای هوانیروز، موفق به بازسازی، پیش‌بینی‌‌های عملیاتی و طرح‌‌ریزی‌‌های لازم شد. بدین ترتیب، یکان‌های پیاده و زرهی از لشکرهای ۷۷ خراسان، ۲۱ حمزه مرکز، ۱۶ قزوین، گروه رزمی زرهی شیراز و تیپ خرم‌آباد و ... به‌طور گسترده برای بیرون‌راندن نیروهای عراقی، در جبهه جنوب مستقر شدند و با همکاری نیروهای سپاه و بسیج، عملیات‌های متعددی را علیه نیروهای متجاوز عراقی انجام دادند که مهمترین آنها عملیات بیت المقدس و آزادسازی خرمشهر است. جنگ ایران و عراق، یک جنگ کلاسیک تمام‌عیار بود و چگونگی بهره‌برداری از تجارب و دست‌آوردهای فنی و دانش نظامی، در آن نقش تعیین‌کننده داشت. این عامل، همراه با ایمان و اراده ایرانیان دشمن ستیز، دشمن را در رسیدن به اهدافش ناامید کرد. [center][size=6]_____________________________________[/size][/center] [center][size=6][color=#b22222][size=5]منابع :[/size][/color][/size][/center] [center]aja.ir[/center] [center]khorasannews.com[/center] [center][b][color=#800000]برداشت از:[/color][/b][/center] [center][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/496/"]http://newcoy.persianblog.ir/post/496[/url][/center]

[quote] در مورد ایران، منظور شما را درست متوجه نشدم. اگر منظورتان این است که در برابر ایران می شود چنین کاری کرد؟ جواب این است که خیر نمی شود «عین» قضیه لیبی را در ایران پیاده کرد چون نیروی مسلح مردمی مخالف با چنان حجمی وجود ندارد. اگر منظورتان این است که ایران می توانست مثلا کردستان عراق را جدا کند، جواب این است که اولا نمی خواست (چون بعد کردستان ایران هم دردسر می شد) ثانیا اگر هم می خواست بعید بود بتواند چون چنان برتری هوایی مطلقی نداشت که بتواند مانع ارسال نیروی سنگین و زرهی به آن منطقه شود. ( کما اینکه با همه تلاشها توانست تهاجم زرهی عراق به خاک ایران را کُند کند نه اینکه آن را نابود کند - گرچه اگر تلاشهای نیروی هوایی و هوانیروز نبود نتیجه جنگ چیز دیگری بود) [/quote] در مورد ایران منظورم در مورد وضع ما در زمان جنگ بود و این که نیروی هوایی هم به عنوان نیروی مدافع و هم مهاجم خوب انجام وظیفه کرد و من اصلا حرفی از تصرف خاک عراق توسط ایران نزدم که ایران می خواست کردستان عراق رو تصرف کنه یا نه . [quote] اتفاقی که در لیبی افتاد خیلی فرق دارد. در آنجا یک حرکت نظامی از دل مردم منطقه بود که حجم بسیار زیادی هم داشت یعنی چند شهر و منطقه از تسلط دولت مرکزی خارج شد، به طوری که حالتی بین انقلاب و جنگ داخلی داشت. در چنین حالتی نیروی هوایی می تواند موازنه را به سمت یک طرف تغییر دهد، آن هم نیروی هوایی با برتری مطلق هوایی. یعنی نشنیدیم که نیروهای مهاجم تلفاتی در تهاجم خود داده باشند. [/quote] دوست عزیز من اصلا حرفی از لیبی نزدم . در ضمن لیبی که از هم پاشیده شده بود رو , آمریکا و ناتو اومدن کارشو یکسره کردند و لیبی به هیچ وجه قابل قیاس با ایران نیست و به این هم به همون دلیلی که شما اشاره کردید بر میگرده , که با انقلاب مردم , لیبی بیشتر از درون نابود شد .

ویرایش شد ... حذف شود .

[quote name='Lord-Soldier' timestamp='1349015873' post='274777'] دوست عزیز با نیروی هوایی اگر میشد جنگی را برنده شد آمریکا در ویتنام و اسرائیل در جنوب لبنان برنده می شدند. در ضمن ما خیلی از این کارهایی را که فرمودید از جمله بمباران زیرساختهای اقتصادی نظامی رو انجام دادیم اما اینها برای شکست کافی نیست. [/quote] دوست عزیز چرا راه دور میرید ؟! درجنگ اول خلیج فارس , آمریکا با استفاده از نیروی هوایی تونست کمر عراق رو بشکونه و اگر نیروی هوایی نبود که کار برای آمریکا خیلی خیلی سخت می شد . در ضمن اگه نیروی هوایی ما تو زمان جنگ خوب نبود واقعا ما می تونستیم در مقابل عراق مقاومت کنیم ؟؟؟ ( البته این نکته رو هم بیاد دارم که دیگر افراد جنگ اعم از سپاه و بسیج و دیگر رسته های ارتش رشادت های بی شماری از خود نشان دادند و نقش بزرگی در حفظ این آب و خاک داشتند ) ویا این که اگه نیروی هوایی نبود ,( به جز نیروی دریایی ,که اون هم نمی تونست به طور کامل همه کشتی ها رو اسکورت کنه ), چطوری می خواستیم امنیت نفتکش ها رو تامین کنیم ؟؟؟ و خیلی چیزهای دیگه ...

[quote]مانور بالاتر از 9 جی (تا 11.5 جی) نیز توسط خلبانان ایرانی تجربه شده و از حال رفتنی هم در کار نبوده است! [/quote] 11.5 جی !!؟ می تونید یه خورده بیشتر از جزئیات بگید ؟؟ ( مثلا هواپیما چی بوده و این که تو چه عملیاتی این اتفاق افتاده )

تعدادی از منابع : [url="http://www.boeing.com/defense-space/ic/awacs/index.html"]http://www.boeing.co...wacs/index.html[/url] [url="http://www.bga-aeroweb.com/Defense/E-3-Sentry-AWACS.html"]http://www.bga-aerow...ntry-AWACS.html[/url] [url="http://www.globalsecurity.org/military/systems/aircraft/e-3.htm"]http://www.globalsec...ircraft/e-3.htm[/url] [url="http://www.airforce-technology.com/projects/767awacs/"]http://www.airforce-...jects/767awacs/[/url]