[center][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_1JmDm991.jpg[/img][/center] [center][size=5]_________________________________________________________[/size][/center] [center][size=4][color=#000080]ما یک کشتی مهمات 40 - 50 هزار تنی از چین خریده بودیم و این کشتی به دلایل نامعلومی تاخیر کرد و 4-5 قلم از مهمات ما تمام شده بود.[/color][/size][/center] [center][size=4][color=#000080]اولین کشوری که به ما اسلحه فروخت کره شمالی بود بعد بلغارستان، مجارستان، لهستان و یوگسلاوی بودند.[/color][/size][/center] [center][size=4][color=#000080]یکی دیگر از کشورهایی که از همان اوایل به ما سلاح می‌فروخت کشور بی طرف سوئیس بود و ما هر چه مهمات غربی می‌خواستیم از سوئیس می‌خریدیم و یک دوره هم آرژانتین به ما مهمات فروخت.[/color][/size][/center] [center][size=4][color=#000080]فروش این کشورها تا پایان جنگ ادامه داشت ولی دیگر ما کم کم از آنها نمی‌خریدیم و خودمان می‌ساختیم، فقط تنها چیزی که تا پایان جنگ می‌خریدیم موشک بود.[/color][/size][/center] [center][size=5]_________________________________________________________[/size][/center] [center][color=#4b0082]متن زیر گفتگوی گروه امنیتی دفاعی خبرگزاری فارس است با محسن رفیقدوست که به عنوان وزیر سپاه در آن سالها و نیز مسئول اصلی تدارکات و لجستیک سپاه، بیشترین نقش را در برقراری این رابطه با کشورهایی نظیر سوریه داشت که از آن جهت که حاوی ناگفته ها و نکاتی بسیار خواندنی از آن روزهاست.[/color][/center] [center][color=#ff0000]اوایل جنگ به اسم سوریه از دنیا سلاح می‌خریدیم[/color][/center] محسن رفیقدوست با بیان اینکه سوریه یکی از اولین کشورهایی بود که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، آن را به رسمیت شناخت، گفت: در سال‌های اول انقلاب 3 کشور در رابطه با ایران موثر بودند، سوریه، لیبی و کره شمالی که بعد از شروع جنگ، اولین کشوری که اتفاقا همسایه عراق هم بود و از ما اعلام حمایت کرد، کشور سوریه بود و تا آخر جنگ هم که بنده به عنوان مسئول لجستیک سپاه بودم، به دفعات از انواع کمک‌های سوریه استفاده کردیم.وی با بیان اینکه ما در آن زمان مدت‌ها بود که از نظر هوایی مشکل داشتیم، افزود: در همان زمان بنده به دمشق رفتم و آقای حافظ اسد دستور داد در فرودگاه این شهر، یک آشیانه و انبار تحویل من دادند و ما هم چیزهایی که می‌خریدیم را به آنجا می‌بردیم و در موقع مناسب هواپیما می‌فرستادم تا آنها را به کشور بیاورند. وزیر سپاه در ایام دفاع مقدس ادامه داد: چندین بار هم وقتی که حتی دولت‌های شرقی حاضر نبودند به ما اسلحه و مهمات بفروشند، ما به کشورهایی مثل بلغارستان، مجارستان و لهستان و ... می‌رفتیم و به اسم سوریه خرید می‌کردیم و کشتی‌ها هم پس از بارگیری، بجای سوریه به ایران می آمدند. [center][color=#ff0000]نقش سوریه در جلوگیری از سقوط خط فاو[/color][/center] رفیقدوست خاطرنشان کرد: سوریه یکبار کمکی به ما کرد که شاید از نظر کمیت و ارزش بالا نبود اما از لحاظ زمانی بسیار اهمیت داشت. قبل از شروع عملیات فاو بود که ما یک کشتی مهمات 40 - 50 هزار تنی از چین خریده بودیم و این کشتی به دلایل نامعلومی تاخیر کرد و 4-5 قلم از مهمات ما تمام شده بود که اگر این مهمات ظرف 48 ساعت به ما نمی‌رسید خط فاو سقوط می‌کرد لذا شبانه با سوریه تماس گرفتم و از چند ساعت بعد از آن مرتبا 10 پرواز به دمشق انجام دادیم و هزار تن از مهماتی که نیاز داشتیم رسید که مصرف 10 روز ما بود و بعد از آن کشتی هم رسید و مشکل حل شد، شاید ارزش آن مهمات که سوریه داد 10-20 میلیون دلار بود ولی آن زمان برای ما باعث حفظ خط فاو شد. وزیر سپاه در ایام دفاع مقدس با تاکید بر اینکه بنده شهادت می‌دهم سوریه در زمان جنگ از ما حمایت کرد، اظهار داشت: در همه ملاقاتهایی که من با مرحوم حافظ اسد در طول جنگ داشتم او به شدت از ما حمایت می‌کرد و این حمایت علنی بود. ما در زمان جنگ از 11 کشور اسیر داشتیم و از بیش از 30 کشور غنیمت ولی هیچ گاه اسیر سوری و یا لیبیایی نداشتیم. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_Tauptn7b.jpg[/img][/center] [center][color=#800080]محسن رفیق دوست وزیر سپاه در دوران دفاع مقدس[/color][/center] وی با بیان اینکه حمایت سوریه از ایران 2 علت داشت، گفت: یک دلیل این بود که 2 جناح صددرصد مخالف در حزب بعث یکی در سوریه حاکم بود و دیگری در بغداد و حافظ اسد که رئیس حزب بعث سوریه بود به شدت با حزب بعث بغداد مخالف بود و با هم جنگ و دعوا داشتند و طبیعی بود هرکه با صدام مخالفت کند از او حمایت کنند و دلیل دیگر هم شخصیت خود حافظ اسد بود. [center][color=#ff0000]تعبیر جالب حافظ اسد از شخصیت امام خمینی(ره)[/color][/center] وزیر سابق سپاه تصریح کرد: قبل از جنگ یک روز پیش حافظ اسد رفتم و او شخصیت امام (ره) را اینطور تشریح کرد که "در تاریخ چند صد سال اخیر، دنیا انسانی به ویژگی‌ امام به خود ندیده و امام شخصیتی است که دوستانش به او عشق می‌ورزند و دشمنانش به او احترام می‌گذارند" و معتقد بود باید از جایی که امام در آن حکومت می‌کند حمایت کند. [center][color=#ff0000]شوروی در جنگ یک فشنگ هم به ما نفروخت[/color][/center] وی ادامه داد: اولین کشوری که به ما اسلحه فروخت کره شمالی بود بعد بلغارستان، مجارستان، لهستان و یوگسلاوی بودند. شوروی تا وقتی جنگ تمام شد یک فشنگ هم به ما نفروخت و با تمام شدن جنگ و رفتن آقای هاشمی به شوروی، معاملات بزرگ و امکانات زیادی فراهم شد. کشور دیگری که بعد از 2-3 سال از شروع جنگ، وارد میدان شد کشور چین کمونیست بود و از وقتی که چین شروع به فروش مهمات به ما کرد وضع‌مان بهتر شد ولی از عملیات کربلای 4 به بعد که ما تولید داخل را شروع کردیم دیگر وضع‌مان خیلی خوب شده بود. [center][color=#ff0000]تهیه مهمات غربی از سوئیس[/color][/center] رفیقدوست خاطرنشان کرد: یکی دیگر از کشورهایی که از همان اوایل به ما سلاح می‌فروخت کشور بی طرف سوئیس بود و ما هر چه مهمات غربی می‌خواستیم از سوئیس می‌خریدیم و یک دوره هم آرژانتین به ما مهمات فروخت چون به ارز نیاز داشتند و اعلام کردند که ما مشکل ارزی داریم و حاضریم به شما سلاح بفروشیم و ما هم خواستیم که در تکنولوژی ساخت "تاو" به ما کمک کنند که تا اندازه‌ای هم کمک کردند.وزیر سابق سپاه تاکید کرد: فروش این کشورها تا پایان جنگ ادامه داشت ولی دیگر ما کم کم از آنها نمی‌خریدیم و خودمان می‌ساختیم، فقط تنها چیزی که تا پایان جنگ می‌خریدیم موشک بود که ابتدا بنده از لیبی چند موشک هدیه گرفتم و بعد از کره شمالی و چین خریدیم. [center][color=#ff0000]وقتی ایران سام 6 گرفت و هاگ داد[/color][/center] رفیقدوست در خصوص موشک‌هایی که از لیبی دریافت کرده بود، گفت: ما 3 بار از لیبی موشک گرفته و به کشور آوردیم و یک بار در سفری که در خدمت آقای هاشمی بودم و به لیبی رفتیم آنجا توافق کردیم که یک مجموعه سام6 از لیبی بگیریم و بجای آن یک مجموعه هاگ بدهیم که این کار صورت گرفت. [center][color=#ff0000]غیر از وزرای دفاع و سپاه کسی در معاملات اسلحه دخالت نداشت[/color][/center] وی افزود: برای خرید مهمات و اسلحه، معمولا ما سفیرهای کشورهای خارجی را می‌خواستیم و خود من با آنها ملاقات و مذاکره می‌کردم و وزارت خارجه بعضا در صورت گرفتن این ملاقات‌ها کمک می‌کرد ولی معمولا در معاملات اسلحه غیر از وزیر دفاع و وزیر سپاه در زمان جنگ کسی دخالت نداشت. [center][color=#ff0000]چهار "چ" برای خرید تسلیحات/خرید سلاح از دلالان؛ ممنوع![/color][/center] رفیقدوست ادامه داد: وقتی جنگ شروع شده بود دیدیم لیست‌هایی در دست دلالان اسلحه بود که به آنها اعلام نیاز شده بود ولی من در طول مسئولیتم یک فشنگ هم از دلالان نخریدم و این را هم در سپاه ممنوع کردم و هم به ارتش اعلام کردم که آنها هم گوش کردند. گفتیم با اعلام نیاز به دلال، به دشمن کمک کرده‌ایم و من آن زمان 4 "چ" را مطرح کردم و گفتم اگر دلالی پرسید نیازی دارید؟ شما بگویید نه، تو بگو "چه داری؟ چندتا داری؟ چند میفروشی؟ چطوری میدهی؟" اینها را به ما بگویید تا ما بگوییم می‌خواهیم یا نه و از آن موقع اطلاعاتمان حفظ شد. [center][color=#ff0000]برای خرید اسلحه مستقیما با دولت‌ها معامله می‌کردیم[/color][/center] وی افزود: در آن زمان کشورها خیلی سخت با ما معامله می‌کردند ولی ما هم مستقیما با دولت‌ها معامله می‌کردیم و از طرفی هم ارز زیادی در اختیار نداشتیم که هر چه می‌خواهیم بخریم.رفیقدوست افزود: در سال 65 غرب قیمت نفت را به 8 دلار رساند و کل درآمد نفتی ایران 6،5 میلیارد دلار در سال بود که کمتر از 2 میلیارد آن به جنگ می‌رسید و در همان زمان مهماتی از ما می‌خواستند که حداقل 3 میلیارد دلار پول می‌خواست و اگر پول هم داشتیم یک سال طول می‌کشید آن مهمات را تهیه کنیم و آن تحریم‌ها باعث شد ما همان مهمات مورد نیاز را در کشور ساختیم و بعد هم خود کفا شدیم.وزیر سابق سپاه تاکید کرد: تا حدود 3 سال اول جنگ، کشورهای مختلف به ما مهمات نمی‌فروختند و خرید‌های ما به واسطه سوریه و لیبی بود ولی بعد از آزاد کردن خرمشهر کم کم به صورت مستقیم از کشورها خرید می‌کردیم. [center][color=#ff0000]استکبارستیزی ایران از نگاه رهبر کره شمالی[/color][/center] وزیر سابق سپاه در بخش دیگری از این گفتگو اظهار داشت: اوایل انقلاب در کره شمالی به ملاقات کیم ایل سونگ رفتم و او گفت "ما یک کشور فقیر و عقب افتاده هستیم ولی حاضر هستیم هر چه داریم به شما بدهیم، چرا که ما اینجا چندین سال با آمریکا جنگیدیم و فقط یک ضربه به ساق پای آن زدیم که دردش گرفت و بعد هم خوب شد، اما شما با امام‌تان قلب آمریکا را هدف گرفته و زده‌اید و هر آزادیخواهی در دنیا باید از شما دفاع کند" و منطق حافظ اسد هم این بود. [center][color=#ff0000]خرید دوربین دید در شب به اسم سوریه و واکنش حافظ اسد[/color][/center] وی افزود: یک بار به حافظ اسد گفتم ما از یک کشور غربی به نام شما دوربین دید در شب خریدیم و این را باید به دمشق بیاورند و من از اینجا ببرم که اسد همان جا مسئول دفترش را خواست و گفت در فرودگاه به فلانی یک انبار بدهید که در اختیار خودش باشد و یک سرتیپ سوری را هم مامور کمک به ما کرد.رفیقدوست ادامه داد: در سال 63 قبل از سفر رسمی به سوریه و لیبی، ابتدا نزد آقای هاشمی به عنوان فرمانده جنگ و بعد هم خدمت مقام معظم رهبری رسیدیم که آقای هاشمی گفت "حالا که می‌خواهی بروی ببین می‌توانی از آنها موشک بگیری؟" که گفتم تلاشم را می‌کنم و خدمت آقا هم که رسیدیم تا پیام‌های کتبی به اسد و قذافی بدهند، گفتم آقای هاشمی همچنین پیشنهادی کرده و آقا هم فرمودند "اگر بتوانی این کار را بکنی کار بزرگی است". [center][color=#ff0000]آموزش دوره پرتاب موشک برای رزمندگان توسط سوریه[/color][/center] وزیر سابق سپاه با اشاره به راه اندازی یگان موشکی سپاه توسط شهید حسن طهرانی مقدم، گفت: ولی در آن زمان موشکی نداشتیم و یکی از کسانی که در سفر لیبی و سوریه همراه من شد، آقای طهرانی‌مقدم بود. [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_bptVx017.jpg[/img][/center] [center][color=#800080]اولین هسته موشکی سپاه در سوریه (شهید طهرانی مقدم نفر اول از سمت چپ)[/color][/center] وی ادامه داد: ابتدا که به سوریه رفتم از اسد درخواست کردم که به ما موشک بدهد و او گفت "ما در حال آتش بس با اسرائیل هستیم و انبارهای موشکی ما در اختیار دولت سوریه نیست و در اختیار روس‌ها است ولی من آماده‌ام که یک تیم از شما آموزش بدهم" که ما هم معطل گرفتن موشک‌ها نشدیم و همراه من هم سردار صفوی بود و همان جا به مرحوم طهرانی مقدم ماموریت دادیم و پرسیدیم که چند نفر برای یک گروه موشکی لازم است که گفتند 34 نفر و ما هم همان تعداد را فرستادیم سوریه و کاملا دوره پرتاب موشک اسکاد B را دیدند. [center][color=#ff0000]دستور قذافی به شلیک نکردن موشک به سمت عراق[/color][/center] وی افزود: بعد که موشک‌ها را از لیبی آوردیم، یک گروه هم از آنجا آمده بودند برای شلیک و وقتی قرار شد که شلیک کنیم به مرحوم طهرانی مقدم ماموریت دادیم افرادی که آموزش دیده بودند را بگذارند در کنار افرادی که آمده‌اند و می‌خواهند شلیک کنند تا آموزش عملی هم ببینند اما بعد از چند شلیک، قذافی به ژنرال سلیمان که تحت فرمان من در پرتاب موشک بود گفته بود که "فعلا شلیک نکن"، لذا ما بلافاصله گفتیم عیب ندارد شما به هتل بروید و استراحت کنید و در این زمان گروهی که در سوریه دوره دیده بودند را آوردیم پای قبضه و موشک‌ها را آماده و پرتاب کردند. به همین منظور آموزش موشکی سوریه خیلی برای ما ارزش داشت. [center][color=#ff0000]مردم سوریه طرفدار حافظ اسد بودند و امروز هم طرفدار بشار اسد هستند[/color][/center] رفیقدوست در ادامه گفتگو با فارس به اوضاع فعلی کشور سوریه اشاره و خاطرنشان کرد: من در زمان مسئولیتم سفرهای زیادی به سوریه داشتم و با مردم آن جا ارتباط داشتم و اعلام می‌کنم اکثریت مردم سوریه طرفدار حافظ اسد بودند و امروز هم طرفدار بشار اسد هستند.وی تصریح کرد: حکومت هر کشوری را اکثریت آن مردم تعیین می‌کنند و از طرف دیگر کشور سوریه از نظر استراتژی و موقعیت سوق الجیشی یک کشور مهم عربی و در خط مقدم مقابله با رژیم اشغالگر قدس است.رفیقدوست گفت: سوریه در بین کشورهای عربی بعد از مصر و لبنان از همه پیشرفته‌تر است و از اول که مساله جنگ اعراب و اسرائیل پیش آمد تا الان سوریه در خط مقدم جبهه مقابله با صهیونیزم بوده، یعنی اگر ما در لبنان حزب الله را به وجود آوردیم، حزب الهی که سیطره اسرائیل را شکست و آن را به ذلت کشید، اگر همراهی و همکاری سوریه نبود نمی‌توانست.وزیر سپاه در ایام دفاع مقدس یادآور شد: حتی همان اوایل جنگ و بعد از فتح خرمشهر که اسرائیل لبنان را اشغال کرد و ما به آنجا نیرو بردیم که بعدا امام(ره) فرمان دادند که آنها را برگردانیم، پادگان‌مان در یکی از شهرهای سوریه بود. وی با اشاره به حمایت سوریه از حزب الله در جنگ 33 روزه و حمایت از حماس در جنگ 22روزه، اظهار داشت: سوریه امروز تنها کشور قدرتمند عربی است که جلوی اسرائیل ایستاده است و ما هم که از اول با فتوای امام(ره) در مورد کمک به مجاهدین فلسطین در خط مخالفان رژیم صهیونیستی بودیم لذا اگر امروز همه دنیای استکبار جمع شده‌اند که در سوریه تغییر ایجاد کنند دلیل اولش این است که تاکنون با بودن مصر در ارودگاه غرب و رژیم صهیونیستی نیازی به سوریه نداشتند و حالا که مصر از دستشان رفته اگر نتوانند حکومت سوریه را تغییر بدهند و حکومت طرفدار صهیونیست روی کار نیاورند مطمئن باشید که اسرائیل هم از بین رفته است. [center][color=#ff0000]دفاع ما از سوریه دفاع از منطق و آزادی‌‌خواهی‌ در مقابل استکبار است[/color][/center] رفیقدوست تاکید کرد: امروز خبرهای زیادی از مهاجرت معکوس از اسرائیل می‌شنویم، همه دارند از فلسطین اشغالی فرار می‌کنند فقط آدم‌های فقیری که از اریتره و شوروی آمده‌اند، مانده‌اند. لذا دفاع ما از سوریه دفاع از منطق و ایدئولوژی و آزادی‌‌خواهی‌مان در مقابل استکبار است و آن روز هم که سوریه از ما دفاع می‌کرد منطق خود را داشت. [center][color=#ff0000]قطر و عربستان می‌دانند اگر بشار اسد بماند، بیداری اسلامی کشورهای آنها را هم فرا می‌گیرد[/color][/center] وی ادامه داد: حافظ اسد معتقد بود باید از ایران اسلامی در مقابل هر قدرتی دفاع کرد لذا ما اگر امروز از سوریه دفاع می‌کنیم با منطق دفاع می‌کنیم و او هم آن روز با منطق دفاع می‌کرد. به نظر من بشار اسد در سوریه می‌ماند زیرا شاهدیم حکومت‌هایی از مخالفین اسد حمایت می‌کنند که به قول معروف پایشان روی پوست خربزه است. یک شبهه جزیره کوچک به نام قطر یا عربستان که تظاهرات در آن کم کم به ریاض هم کشیده شده است، از مخالفین اسد حمایت می‌کنند. آنها می‌دانند اگر بشار اسد بماند، این بیداری اسلامی کشورهای آنها را هم فرا می گیرد. البته همانطور که اسد شروع کرده باید تغییراتی در کل حکومت سوریه صورت گیرد تا نظر مردم بیشتر جلب شود.رفیقدوست خاطرنشان کرد: از طرف دیگر آمریکا از مخالفین اسد حمایت می‌کند که هزاران کیلومتر فاصله دارد و یا ترکیه‌ای که رویای امپراتوری عثمانی را دارد و یا حکام منطقه که خودشان را در خطر می‌بینند ولی بشار اسد با اطمینانی که دارد و حمایتی که از سوی چین، روسیه و ایران می‌شود قطعا می‌ایستد و مخالفین را از بین می‌برد. [center][color=#ff0000]اگر مخالفت ترکیه با سوریه بیشتر شود حکومتش در خطر میفتد[/color][/center] وی با اشاره به مواضع ترکیه در مقابل سوریه گفت:‌ از زمانی که ترکیه مخالفت با سوریه را شروع کرد، اقبال عمومی مردم ترکیه از حزب حاکم کم شد و اگر این مخالفت‌ها بیشتر شود، حکومت ترکیه هم در خطر قرار می‌گیرد. همه اقبال مردم ترکیه به حزب حاکم، اسلام خواهی آنها بود و اگر قرار باشد که آنها به نفع آمریکا وارد صحنه شوند، قطعا مشکل پیدا خواهند کرد وگرنه برای سوریه مشکل خاصی پیش نخواهد آمد، سوریه در 10-15 سال گذشته بیش از آنکه دیگران فکر می‌کردند، قوی شده است. [center]______________________________________________[/center] [center][color=#4b0082][size=5]منبع : [/size][/color][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/494/"]http://newcoy.persianblog.ir/post/494/[/url][/center]

[quote] یادش بخیر تو بازی بتلفیلد چقدر با این کبرا و ابرامز میترکوندم! از صادراتش چیزی نگفتن ؟ [/quote] تا جایی که من می دونم [size=5][size=4]، [/size][/size]چین فعلا قصد صادرات نداره .[size=5][size=4] [/size][/size]

[quote] فقط در زمینه مانور پذیری این هلیکوپتر چطور است؟ [/quote] با نصب روتور پیشرفته [size=5][size=4]، این هلی کوپتر قدرت مانور پذیری بالایی داره .[/size][/size]

بسم الله الرحمن الرحیم ______________________________________________________________________ از بدو ورود F-14 تا پایان کار, این جنگنده از دو نوع موتور که عبارتند از :TF30-P-414A و F110-GE-400 برای پرواز بهره برد که در نمونه A از موتور TF30 و در نمونه B و D از F110 استفاده شد . اولین نمونه موتور (TF30 ) که برای این جنگنده در نظر گرفته شد دارای معایبی بود که در مدلهای B وD از موتور جدیدتر وقابل اطمینان تر جنرال الکتریک ( F100 ) استفاده گردید که دارای مزایایی می باشد همچون افزایش قدرت تامکت در پرواز ها , پرواز از روی عرشه ناو های هواپیما بر بدون استفاده از پس سوز و برخاست از روی عرشه و صعود به ارتفاع بالا تر آن هم زمانی که یکی از موتور ها از دست رفته باشد . اما قبل از ورود موتورهای F100 , در سال 1981 موتور F401-PW-400 برای نصب بر روی F 14 B مورد آزمایش های گسترده قرار گرفت ولی بدلیل زیاد بودن مشکلات فنی این موتور نیز مورد قبول واقع نشد . ___________________________________________________________ TF 30 -P-414 A: موتور JTF 10 ( که با نام نظامی TF 30 شناخته می شود ) اولین موتور توربوفن با پس سوز پرت اند ویتنی می باشد که کار طراحی و ساخت آن در سال 1959 شروع شد . در سال 1962 توسط وزارت دفاع ایالات متحده به عنوان اولین پیشرانه ی توربوفن با پس سوز برای جنگنده ی جدید ( که تحت عنوان پروژه ی TFX که بعد ها منجر به تولید هواپیماهای F111 شد ) انتخاب شد و در سال 1964 اولین پرواز خودش را بر بستر هواپیمای F111 با موفقیت به انجام رساند . موتور TF30 را میتوان یکی از ناموفق ترین و بدشانس ترین محصول ساخت شرکت پرت اند ویتنی دانست موتوری که علی رغم داشتن ویژگی های عملیاتی بالا به علت مشکل ( واماندگی ) که از بدو ظهور تا اخر خدمت گریبان گیرش بود نتوانست همانند دیگر محصولات ساخت این شرکت موفق باشد . این موتور توربوفن از نوع low-bypass می باشد که در آغاز برای هواپیمای F 6 D توسط شرکت پرت اند ویتنی ساخته شد که این موتور در ابتدا قابلیت پس سوز را نداشت . اما بعد ها که قابلیت پس سوز برای سرعت مافوق صوت به آن اضافه شد بر روی F 14 و F 111 نصب گردید . انواع مدل ها : 1.TF30-P-1 اولین سری موتورهای پرت اند ویتنی TF30 این مدل بود که در سال 1964 بر روی هواپیمای جنرال داینامیک F111A نصب شد . 2.TF30-P-2 این مدل با TRUST برابر 10,200 پوند (45.5KN ) درهواپیمای دو موتوره F6D Missileer نصب شد 3.TF30-P-3 این مدل با تراست 10,750 پوند ( با پس سوز ) بر روی F111 D/E نصب شد 4.TF30-P-5 این مدل بر روی نخستین 67 فروند از A-7E نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود ) 5.TF30-P-6 با مجموع تراست 11,353 پوند بر روی A-7A نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود ) 6.TF30-P-7 این مدل بر روی FB 111A نصب شد 7.TF30-P-8 با مجموع تراست 12,159 پوند بر روی A-7B نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود ) 8.TF30-P-9 این مدل با مجموع تراست 20,907 پوند بر روی F111D/E نصب شد مدل های D و E دارای مشکلاتی در زمینه ی ورودی هوای این موتور داشتند این مشکل با طراحی دوباره ورودی هوای موتور برطرف شد 9.TF30-P-12 این مدل با مجموع تراست 22000 پوند بر روی هواپیمای F111B نصب شد 10.TF30-P-18 این مدل با مجموع تراست 15000 پوند بر روی هواپیمای A-7F نصب شد ( این مدل فاقد پس سوز بود) 11.TF30-P-100 با مجموع تراست 25,100 پوند ( با پس سوز ) بر روی هواپیمای F111F نصب شد این موتور درسال 1985-1986 به TF30-P-111 ارتقا داده شد 12.TF30-P-103 این مدل با تراست 18000 پوند بر روی F111C نیروی هوایی استرالیا نصب شد 13.TF30-P-107 این مدل با تراست 19,980 پوند بر روی F111G نیروی هوایی استرالیا نصب شد 14.TF30-P-108 این مدل بعدها بر روی F111C نیروی هوایی استرالیا نصب شد 15.TF30-P-109 این مدل بر روی F111C/G نیروی هوایی امریکا نصب شد 16.TF30-P-408 این مدل با مجموع تراست 13,400 پوند بر روی A-7B/CE و A-7P ، EA-7 L ، TA-7C/P نصب شد 17.TF30-P-412 ین مدل با مجموع تراست 20,900 پوند بر روی F14A نصب شد این موتور بر روی F14A مشکلات زیادی را به وجود اورد واماندگی کمپرسور خصوصا در زاویه ی حمله ی زیاد وحرکت سریع اهرم گاز و مشکلات ورودی هوای موتور از جمله ی بزرگترین مشکلات این موتور بود 18.TF30-P-414 ارتقای TF30-P-414 در ماه مارس 1969 اغاز شد و این موتور در سال 1982 وارد خدمت شد ( گفتنی هست که مدل های اولیه ی این موتور در دهه ی 70 بر روی F14A ایران نصب شد) این مدل با مجموع تراست 20,900 پوند دارای 3 فن سه مرحله ای با کنارگذر پایین بود . لازم به ذکر است که قرار بود F 14 های ایران در اولین مرحله اورهال در سال 60-62 به موتور های F 110 مجهز شوند که با وقوع انقلاب اسلامی ایران این امر هیچگاه عملی نشد . _______________________________________________________________ F 100 -GE-400 در سال 1979 موتور توربوفن F101 جنرال الکتریک که با نام F101-X بود برای پیشران F 14 انتخاب شد ولی پس از مدتی F110-GE-100 برای این کار انتخاب شد اما این موتور نیز رد شد چرا که استفاده از این موتور مستلزم افزایش طول بدنه تامکت بود که این طرح ممکن نبود . اما با معرفی F110-GE-400 ,این موتور گزینه ی مناسبی برای تامکت بود که با تراست( 123 KN) در F 14 B های بروز رسانی شده مورد استفاده قرار گرفت . اما نمونه پر قدرت تر این موتور در هواپیمای F 14 D سوپر تامکت استفاده شد . ______________________________________________ TF30-P-414A : مشخصات : شرکت سازنده :پرت اند ویتنی قطر موتور : 1245میلی متر وزن : 1825 کیلوگرم Air Mass Flow : 118 kg/s بیشترین حرارت در محفظه ی احتراق :1590 کلوین تراست : 68 KN ( حدود 15100 پوند ) تراست با پس سوز: 112 kN ( حدود 24800 پوند ) مورد استفاده در هواپیماهای :F 111 وA 7 و F14 A ______________________________________ F110-GE-400 مشخصات : شرکت سازنده : General Electric نوع موتور : توربوفن دو شفتي با ( پس سوز ) طول موتور: 463 - 590 سانتيمتر قطر موتور : 118 سانتيمتر وزن موتور : 1996 - 1778 کيلوگرم توان توليدي نسبت به وزن موتور : 6.36 به 1 مدل هاي ساخته شده : F110-129, F110-132 , F110-GE-400 مورد استفاده در هواپيماهاي : F14 B/D وF 15 وF 16 ______________________________________________ مترجم و گردآورنده :F 14 AA هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد منابع :www.anft.net و www.aerocenter.ir وen.wikipedia.org

[quote name='cheka' timestamp='1347998026' post='272025'] F-14 جان جنگنده های F-15 اسکورت سنتری را انجام میدن و مثل اینکه اصلا در تیم اسکورت خبری از جمر نیست ! (مگر اینکه در لایه های حفاظتی بعدی هواپیماهای جنگ الکترونیک بذارن چون همونطور که عرض کردم نزدیک بودن هواپیماهای اخلالگر به آواکس باعث کاهش عملکرد و اختلال در سامانه های E-3 میشه) [/quote] اینو میدونم اما منظور من این بود که اگه نیاز باشه از هواپیماهای جنگ الکترونیک استفاده بشه نیروی هوایی آمریکا از چه هواپیمایی استفاده میکنه ؟؟

[quote name='cheka' timestamp='1347974447' post='271921'] بله جنگنده های Growler در اسکادران های جنگ الکترونیک VAQ-132 و VAQ-129 نیروی دریایی ارتش آمریکا در حال خدمت هستند . هواپیمای Prowler پیش از بکارگیری EA-18G ها ، بدنه ی اصلی اسکادران های جنگ الکترونیک نیروی دریایی بود اما الان کنار گذاشته شده و تنها سپاه تفنگداران دریایی آمریکاست که از این هواپیما استفاده میکنه . [/quote] داداش سنتری در حال خدمت در نیروی هوایی هست ولی EA-6 و EA-18 در نیروی دریایی . در نیروی دریایی آواکس E-2 توسط آنها اسکورت میشه . در نیروی هوایی چه هواپیمایی E-3 رو اسکورت می کنه ؟؟؟

کسی نیست این تاپیک های ما رو منتقل کنه ؟؟؟

[quote name='razmayesh' timestamp='1347915936' post='271787'] [url="http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910509000704"]http://www.farsnews....=13910509000704[/url] جسارتا اگه منبع اصلی رو ذکر کنید از نظر اخلاقی هم بهتر [/quote] من این مطلب رو از همین سایتی که به عنوان منبع ذکر کردم , گرفتم در انتهای همین منبعی که گفتم ,منبع اصلی نوشته شده

[quote name='cheka' timestamp='1347914011' post='271779'] [quote name='F14AA' timestamp='1347904530' post='271740'] علاوه بر بحث اسکورت سنگین , بحث قدرت ECM آواکس هم مطرح است . [/quote] البته تا جایی که بنده اطلاع خود هواپیمای آواکس هیچگونه توانایی ECM نداره [/quote] شاید حق با شما باشه ولی فکر می کنم خود آواکس توانایی ECM رو داره چون یکی از نیازهای اصلی هست و این که همیشه هواپیماهایی مثل پراولر یا همراش باشن ایده ی خوبی نیست . در ضمن مگه نیروی هوایی ازEA-6 و EA-18 استفاده میکنه ؟؟؟ [quote] بدلیل واضح جلوگیری اختلال در سامانه های ارتباطی و راداری خود آواکس [/quote] من اینو جایی نخوندم . این درسته ؟؟؟

[quote name='Haj_Rezvan' timestamp='1347909675' post='271759'] [quote] با این که فونیکس موشک پیشرفته ای هست ولی فکر نکنم بتونیم با اون آواکس شکار کنیم چون اول از این که ساخت خود آمریکاست[/quote] البته اون فونیکس های سی سال پیش رو خدا بیامرزه! این فونیکس اون فونیکس که شما فکر می کنید نیست! هر گردی که گردو نیست اخوی! تازه تامکت به جز فونیکس موشک های بلند برد قوی تری هم حمل می کنه! [/quote] درسته که موشک 30 سال پیش نیست . اما آیا ما تونستیم به صورت صد در صد تغییرش بدیم ؟؟؟ درسته که تغییر کرده ولی شاید در سطح مدل C یا بالاتر باشه . ولی اگه واقعا به طور کامل تغییر کرده باشه میشه روش حساب کرد . البته به شرطی که از سیستم های به روز و خوب استفاده کنه .

با تشکر از دوستان اخلال در کار آواکس بهتره تا این که بهش حمله کنیم . علاوه بر بحث اسکورت سنگین , بحث قدرت ECM آواکس هم مطرح است . مثلا همونطور که دوستمون اشاره کردند موشک فونیکس . با این که فونیکس موشک پیشرفته ای هست ولی فکر نکنم بتونیم با اون آواکس شکار کنیم چون اول از این که ساخت خود آمریکاست و بعد این که اگه با اف 14 بشه روی آواکس قفل راداری انجام داد پس از شلیک می تونن درکار رادار موشک اختلال ایجاد کنن و باعث انحراف موشک بشن .

[center][size=7][color=#000080] بسم الله الرحمن الرحیم[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/USAF-Boeing-707-AWACS.jpg[/img][/center] [center][size=5]مقدمه[/size][/center] «سیستم کنترل و هشدار هوایی» آواکس ، یک سیستم الکترونیکی رادار محور است که با هدف انجام انجام گشت‌های هوایی و عملیات‌های C2BM (فرمان و کنترل، مدیریت جنگ) طراحی شده‌ است که نیروهای هوایی دفاعی و تاکتیکی از آن استفاده می‌کنند. در این مدل از آواکس که در نیروی هوایی کشورهای همچون ایالات متحده ، انگلستان ،عربستان در حال خدمت هستند از هواپیمای بوئینگ 707 و در نسخه های پیشرفته تر هواپیمای بوئینگ ۷۶۷ جایگزین مدل قبلی شده که در حال حاضر فقط نیروی هوایی ژاپن از این مدل استفاده می کند. سیستم‌های آواکس می‌توانند با هواپیماهای خودی ارتباط برقرار کنند، میزان حساسیت آنها را افزایش دهند و آنها را از دید بقیه هواپیماها مخفی کنند چرا که در این حالت هواپیمای خودی از سیستم رادار آواکس استفاده می‌کند و نیازی به استفاده از سیستم رادار خود ندارد. با این وجود، هواپیماهای آواکس می‌توانند توسط هواپیماهای دشمن که خارج از محدوده شان قرار دارند ردگیری شوند. دلیل این امر این است که قدرت پالس با دور شدن از منبع کاهش می‌یابد. بنابراین سیگنالی که می‌بایست به هدف برخورد کند و برگردد می‌بایست آنقدر قوی باشد که دو برابر فاصله بین فرستنده و هدف را پوشش دهد.سامانه های الکترونیکی یک آواکس عبارتند از : سامانه جنگ الکترونیکی ECM‌ و ضد آن ECCM ، سامانه های راداری RSIP ، سامانه های اختلال Have Quick II ، سیستم های ناوبری در انواع مختلف و GPS ، رایانه های قدرتمند نظامی ، رادار تجسسی ABCCC ، انواع اسکنر های الکترونیکی ، سامانه های جهت یاب رادیویی و ... . نشان افتخار مدیر جنگ هوایی و نشان افتخار مدیر اسلحه دونشان دفاع هوایی هستند که (به ترتیب) به افسران و پرسنل هوایی E-3 یا عملیات‌های مشابه C3 که در سیستم‌های رادار زمینی اجرا می‌شوند اختصاص یافته‌اند. مدیران جنگ هوایی آواکس نیروهای هوایی ایالات متحده (ABM) نشان‌هایی مشابه نشان‌های خلبانان و دریاداران دریافت می‌کنند. [center][size=5]تاریخچه [/size][/center] آواکس E-3 در مارس سال 1977 به خدمت نیروی هوایی ایالات متحده در آمد که پس از ده سال و از میان 10 طرح پیشنهادی برگزیده شد .نیروی هوایی در خواست خرید 34 فروند از این هواپیما را ارائه کرد که تا سال 1981 ، 24 فروند از 34 فروند تحویل نیروی هوایی و همچنین 18 فروند تحویل ناتو شد .با توسعه و پیشرفت سنتری استانداردهایی برای آن در نظر گرفته شد که شامل :حالت رادار نظارت دریایی ، JTIDS ( پخش مشترک سیستم اطلاعات تاکتیکی ) وهمچنین برای افزایش ظرفیت و سرعت ، کامپیوتر مرکزی بهبود یافت . سنتری با حضور موفق خود در نبرد هایی همچون طوفان صحرا ، آزادی عراق و ... برتری خود را به اثبات رساند . لازم به ذکر است در صورت تأمین بودجه ، آواکس E-۱۰ MC2A جایگزین E-3 خواهد شد . [center][size=5]بوئینگ 320 - 707 [/size][/center] این مدل که برای آواکس سنتری در نظر گرفته شده است مجهز به چهار موتور توربوفن TF33-PW-100A می باشد که هر کدام از موتور ها نیروی معادل 20,500 پوند تولید می کنند و همچنین این مدل دارای طول و فاصله دو سر بال بیشترنسبت به نمونه های قبلی این هواپیما بود . این مدل دارای حداکثر برد 5000 کیلومتر و حداکثر وزن به هنگام بلند شدن 151454 کیلوگرم می باشد .ظرفیت سوخت در این هواپیما 70 تن است و همچنین قابلیت سوختگیری هوا به هوا را دارد که در نیروی هوایی سلطنتی انگلستان و نیروی هوایی فرانسه از هر دو روش پروب و drogue استفاده می شود ولی هواپیماهای ناتو ، عربستان و امریکا از روش drogue بهره می برند . [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/b707-300-line.gif[/img][/center] [center][size=5]مشخصات [/size][/center] ظرفیت سوخت : 23،000 گالن برد : 5000 کیلومتر ( با ارتفاع بیش از 35000 پا ) [center][size=5]موتور[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/TF_-33~0.jpg[/img][/center] 1- چهار موتور TF-33 با نیروی 20500 پوند ( در مدل های استفاده شده در امریکا و ناتو ) 2- چهار موتور CFM-56 برای عملکرد بهتر در ارتفاعات بالا و گسترش برد عملیات ( به خدمت گرفته شده توسط فرانسه ، عربستان سعودی و انگلستان ) [center][size=5]خدمه [/size][/center] [center]بسته به نوع عملیات ، سنتری دارای 13 الی 19خدمه است که خدمه پروازی آن شامل 4 نفر می باشد .[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/AIR_E-767_Interior_lg~0.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E-3-Sentry-AWACS-015.jpg[/img][/center] [center][size=5]تجهیزات کلی [/size][/center] ناوبری ارتباطات پردازش داده ها سیستم های رادار تجهیزات شناسایی تجهیزات صفحه نمایش سیستم های جنگ الکترونیک یک نسخه از کامپیوتر چند منظوره پردازنده فرمان و کنترل IBM [center][size=5]نقش ها و وظایف [/size][/center] ECM ELINT COMINT جنگ الکترونیک نظارت هوابرد ، گشت دریایی IFF واقدامات نظارتی و مراقبتی ثانویه تحلیل میدان جنگ ، کنترل موشک و نظارت بر سیستم رادار های زمینی [center][size=5]تجهیزات الکترونیک و رادار [/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Boeing-E-3D.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E-3-Sentry-.jpg[/img][/center] رادار و زیر سیستم های کامپیوتری E-3 توانایی جمع آوری و ارائه اطلاعات گسترده و دقیق می باشند که این اطلاعات شامل موقعیت و ردیابی اطلاعات در هواپیما و کشتی های دشمن و مکان و وضعیت هواپیما و کشتی های خودی است .این اطلاعات را می توان در اختیار مراکز فرماندهی و کنترل قرار داد و همچنین در پشتیبانی از عملیاتهای هوا به زمین می تواند اطلاعات مورد نیاز برای حمایت از واحد های زمینی را در اختیار واحدهای عمل کننده قرار دهد .از دیگر توانایی های سنتری می توان به کنترل نبردهای هوایی اشاره کرد . اجزای رادار شامل : - سیستم IFF - انتن رادار نگاه به پایین - دیتا لینک کنترل جنگنده ها ( TADIL-C ) [center][size=5]قابلیت های رادار [/size][/center] - مشاهده 360درجه از خط افق - تشخیص و ردیابی هم زمان اهداف هوایی و دریایی - تفکیک سیگنال های برگشتی برای شناسایی اهداف هوایی ، دریایی و زمینی [center][size=5]رادار[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E-3B.jpg[/img][/center] رادار سنتری یک نمای 360درجه از منطقه را پوشش می دهد و این رادار در بالای بدنه و در نزدیکی سکان عمودی نصب شده است که بر روی دو پایه که به ارتفاع 3.35 متر می باشد ، قرار دارد که دارای قطر 9.1 متر و ضخامت 1.83 متر است . رادار این آواکس از نوع AN/APY-1 و AN/APY-2 ساخت شرکت نورث روپ گرومن ( قبلا وستینگهاوس ) می باشد . این رادار توانایی پوشش مسافت 250 مایل ( 400 کیلومتر ) را دارد . [center][size=5]AN/APY -1[/size][/center] نوع رادار پالس داپلر در باند S و فرکانس 2 تا 4 گیگا هرتز رادار APY-1 از نوع پالس داپلر ساخت شرکت گرومن می باشد که به عنوان هسته ی اصلی رادار در آواکس های E-3 و E-767 به کار رفته است . APY-1 مسئولیت نظارت بر روی اهداف زمینی و اخطار در مورد آنها را دارد و رادار C ( در نیروی هوایی ایالات متحده در حال خدمت است ) وظفیه نظارت بر روی سطح آب را دارا می باشد اما APY- 2 دارای هر دو ویژگی می باشد که توانایی نظارت بر روی زمین و سطح آب را دارد. APY-1 توانایی شناسایی 400 هدف را دارد . [center][size=5]AN/APY - 2[/size][/center] [size=4]نوع[/size] [size=4]رادار پالس داپلر در باند E و F با فرکانس 10 گیگاهرتز[/size] [size=4]در طرح " RSIP " ( برنامه بهبود سیستم رادار آواکس ) که مشترک بین آمریکا و ناتو و شامل یک سخت افزار و نرم افزار فشرده بود که منجربه ارتقا این رادار ( APY- 2 ) و شامل توانایی شناسایی هواپیماهای بدون سرنشین وهواپیماها با سطح مقطع راداری پایین و موشک های کروز بود ، گردید . اما هدف اصلی این ارتقا این بود که رادار آواکس بتواند اهدافی را که با سطح مقطع راداری کم در ارتفاع پایین پرواز می کنند بهتر و دقیق تر شناسایی کند . این رادار که نسل دوم رادار سنتری می باشد هنوز هم از اسکن مکانیکی استفاده می کند اما با این وجود این مدل نسبت به نسل سوم رادار سنتری که آرایه فازی است ، انعطاف پذیر تر و قابل اعتماد تر است . [/size] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E-3.jpg[/img][/center] [center][size=4][size=5]سیستم [/size][/size][size=4][size=5]ID /IFF[/size][/size][/center] [center][size=4]سیستم ID /IFF شامل : APX-103B بلوک 30/35 ، پردازش اسکن در اسکن برای بهبود ضایعات زدایی و کامل کد ، بدست آوردن اطلاعات و ارتفاع هواپیما از طریق GINS می باشد . فرستنده IFF های کنونی با یک فرستنده حالت جامد تعویض شده اند. [/size][/center] [center][size=4][size=5]AN/APX-103[/size][/size][/center] [center][size=4]نوع [/size] [size=4]شناسایی دوست یا دشمن هوابرد[/size] [size=4]این سیستم که در رادارهای 1/2 - APY به کار رفته است وظیفه کنترل ترافیک هوایی نظامی را بر عهده دارد که متشکل از دو قست می باشد که یک قسمت گیرنده سیگنالهای فرستاده شده و دیگری وظیفه پردازش سیگنال های دریافتی را دارد . این سیستم به اپراتور این اجازه را می دهد تا محدوده ، زاویه ، ارتفاع ، شناسایی کد دوست یا دشمن و وضعیت تمام اهداف را نظارت کند .[/size][/center] [center][size=4][size=5]ارتباطات [/size][/size][/center] E - 3 به عنوان یک ایستگاه رادیویی در ارتفاع بالا محسوب می شود که می تواند با هواپیماهای دیگر مانند (RC-135 ) ارتباط اطلاعاتی داشته باشد و این ارتباطات در فرکانس های فوق العاده بالای ( UHF ) یا محدوده فرکانس بالاتر انجام می پذیرد .همچنین با استفاده از ارتباطاتی همچون HAVE QUICK II می تواند هواپیما ها را برای حمله به اهداف هدایت کند .از دیگر ارتباطات سنتری می توان به تبادل اطلاعات با ماهواره های ارتباطی اشاره کرد .از دیگر ارتباطات مهم سنتری " TADIL " ( تاکتیک پیوند داده اطلاعات ) و " JTIDS "( تاکتیک مشترک توزیع سیستم اطلاعات ) می باشد .همچنین سنتری دارای TADIL-A ( Link 11A ) می باشد که برای تبادل اطلاعات تاکتیکی E - 3 با هوا ، دریا و زمین مورد استفاده قرار می گیرد . [center][size=5]اقدامات برای پشتیبانی الکترونیکی[/size][/center] نیروی هوایی ایالات متحده و ناتو سیستم AN/AYR-1 که دارای سنسور پسیو می باشد را بر روی آواکس های خود نصب کردند که می توانست محل جنگنده ها را با استفاده از رادار آن ها تعیین کند .این سیستم در دو طرف بدنه هواپیما نصب و اولین هواپیمای ناتو با این سیستم به شماره سریال LX-N90442 ، در اکتبر سال 1991 در گایلن کیرشن مستقر شد . این سیستم در اکتبر سال 1995 بر روی آواکس های نیروی هوایی امریکا به عنوان بخشی از ارتقاء بلوک 30/35 نصب گردید . [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/awacs_E-3~0.jpg[/img][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/ESM.jpg[/img][/center] [center]سیستم AN/AYR-1[/center] [center][size=5]پردازش داده ها[/size][/center] هسته اصلی پردازش در سیستم E -3 " DPFG " ( گروه پردازش داده های کاربردی ) می باشد که وظیفه آن اجرای برنامه های کامپیوتر و چک کردن برنامه های تعمیر و نگهداری است .در سال 1981 در " DPFG " از کامپیوتر IBM 4Pi CC-1 که قادر به پیکر بندی مجدد نیمه اتوماتیک و سرعت پردازش 740K در ثانیه بود ، استفاده شد . درارتقاء بلوک 30/35 نیروی هوایی ایالات متحده از کامپیوتر مرکزی CC-2E استفاده شد و سنتری های ناتو از این سیستم استفاده می کنند .بر اساس برنامه نوسازی ناتو برای ارتقاء ناوگان سنتری ، محیطی شبیه به ویندوز برای سیستم های آن در نظر گرفته شد و این سیستم یک سیستم باز است . [center][size=6]انواع مدل ها [/size][/center] [center][color=#000080][size=5]E-3A[/size][/color][/center] [center]اولین مدل تولید شده از E-3 بود که از کامپیوتر CC-1 و از 9 وضعیت صفحه نمایش کنسول ( SDC ) استفاده می کرد .در مجموع 24 فروند از این مدل تولید شد که شامل 23 فروند E-3 A بلوک 10، مجهز به رادار APY-1 و یک مدل E-3 A بلوک 15، مجهز به رادار APY-2 و کامپیوتر CC-2 می باشد .[/center] [center][color=#000080][size=5]KE-3A[/size][/color][/center] [center]این مدل که برای عربستان سعودی ساخته شده است دارای ویژگی های E-3 A می باشد اما این مدل بر خلاف E-3 A فاقد رادار هشدار دهنده زود هنگام و سیستم های C2 است . این مدل دارای 4 موتور TF-33 و توانایی سوخت گیری هوایی می باشد . [color=#000080][size=5]RE-3A[/size][/color] این مدل برای عربستان در نظر گرفته شده است که از 4 موتور CFM-56 سود می برد و نقش آن سیستم نظارت تاکتیکی هوابرد است .[/center] [center][color=#000080][size=5]E-3S[/size][/color][/center] [center]این مدل استاندارد نیروی هوایی ایالات متحده و ناتو می باشد که شامل رادار APY-2 ، کامپیوتر مرکزی IBM CC-2 (که پس از مدتی در ناتو به CC-2E ارتقا یافت ) ، رادیوی HF ( 3 تا 30 گیگاهرتز ) ، ارتباطات صوتی امن و مقاوم در مقابل جم های رادیویی می باشد .[/center] [center][color=#000080][size=5]E-3B[/size][/color][/center] [center]این مدل تحت بروز رسانی E-3 ها به بلوک 20 ساخته شد که شامل اضافه شدن 5 وضعیت صفحه نمایش کنسول ( SDC ) جدید ، یک کامپیوتر جدید ، رادیو تله تایپ و توانایی نظارت دریایی هست .در مجموع 24 فروند از E-3 B بلوک 20 ساخته شد و دارای رادار APY-1 است .[/center] [center][color=#000080][size=5]RE-3B[/size][/color][/center] [center]این مدل برای بهبود سیستم نظارت تاکتیکی هوابرد و برای عربستان ساخته شد .[/center] [center][color=#000080][size=5]E-3C[/size][/color][/center] [center]این مدل تحت برنامه بروز رسانی بلوک 15 و ارتقا آن به بلوک 25 ساخته شد که دارای 5 وضعیت صفحه نمایش کنسول و سیستم ضد جمینگ Have Quick است .در مجموع 10 فروند از بلوک 15 به همراه 9 فروند از E-3 A استاندارد امریکا / ناتو به این سطح ارتقا پیدا کردند .[/center] [center][color=#000080][size=5]E-3D[/size][/color][/center] [center]این مدل که در اختیار انگلستان می باشد مجهز به موتور های CFM-56 و رادار APY-2 و سیستم ( ESM ( Loral EW-1017 است . در مجموع 7 فروند تحویل نیروی هوایی سلطنتی انگلستان شد که اولین آن در ماه مارس 1991 و هفتمین فروند در ماه مه سال 1992 در اختیار آن قرار گرفت . ارتقاهایی بر روی مدل های انگلیسی صورت گرفته که از جمله می توان به نصب سیستم موقعیت یاب جهانی و IFF پیشرفته اشاره کرد .[/center] [center][color=#000080][size=5]E-3F [/size][/color][/center] [center]این مدل دارای موتورهای CMF56 است و مجهز به رادار APY-2 می باشد که به تعداد 4 فروند برای نیروی هوایی فرانسه ساخته شد .در سال 1997فرانسه در خواست خرید سیستم های " ESM " را برای نصب بر روی سنتری های خود ارائه کرد که این به همراه آموزش پرسنل ، دریافت انتشارات و داده های فنی ، تجهیزات پشتیبانی ، قطعات یدکی و دیگر پشتیبانی ها هزینه ای حدود 85 میلیون دلار را برای فرانسه در پی داشت .[/center] [center][color=#000080][size=5]E-3G[/size][/color] این مدل تحت برنامه ارتقا به بلوک 40/45 ساخته شد که از تغییرات انجام گرفته می توان به تغییر در سیستم کامپیوتر ، افزایش ادغام داده ها و افزایش قابلیت شبکه محوری اشاره کرد . کار ساخت اولین نمونه از این مدل در سال 2009 پایان یافت[/center] [center][size=6]حوادث [/size][/center] [center]یک فروند آواکس سنتری متعلق به نیروی هوایی آمریکا با شماره دم ۳۵۴ در هنگام برخاستن از پایگاه هوایی المن دورف در آلاسکا و در تاریخ 22 سپتامبر 1995 سقوط کرد که علت آن ورود چندین غاز به درون موتورهای هواپیما بود و یکی دیگر از آواکس ها در طی عملیات ELF-1 و در حال سوخت گیری هوایی در حریم هوایی عربستان دچار سانحه شد و به شدت آسیب دید .همچنین یک E-3 متعلق به ناتو هنگام برخاست دچار سانحه شد و سقوط کرد که علت این حادثه ورود یک مرغ دریایی به درون موتور هواپیما بود .[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/e-3-accident.jpg[/img][/center] [center]E-3 متعلق به نیروی هوایی ایالات متحده[/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/e-3_3.jpg[/img][/center] [center]E-3 متعلق به ناتو[/center] [center][size=6]کاربران[/size][/center] [center][size=5]ایالات متحده آمریکا [/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Boeing_E-3_Sentry.jpg[/img][/center] [center][size=5]انگلستان[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/e3awacs6.jpg[/img][/center] [center][size=5]ژاپن ( E - 767 )[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1.jpg[/img][/center] [center][size=5]عربستان[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E-3_A.jpg[/img][/center] [center][size=5]ناتو[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E-E.jpg[/img][/center] [center][size=5]فرانسه[/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/E_-3_F.jpg[/img][/center] [color=#4b0082][size=5]----------------------------------------------------------------------------[/size][/color] [color=#4B0082][size=5]ترجمه و گردآوری : F14AA و [/size][/color][size=5][color=#4b0082]rezatizitizi[/color][/size] [color=#b22222][size=5]هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجمان و منبع ( میلیتاری ) می باشد [/size][/color] [color=#ff0000]( به دلیل کثرت منابع ، آن ها را ذکر نکردم )[/color]

عالی درود بر غیرت و شرفش روحش شاد

[center][color=#4b0082][size=7]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Niruye-Havaei01.jpg[/img][/center] [size=6]متن سخنان امير سرتيپ ۲ خلبان خليلی[/size] [size=5]جنگ ۸ ساله تحميلي عراق بر عليه ايران در ساعت ۱۴ سي و يک شهريور ماه سال ۱۳۵۹ با تجاوز هواپيماهاي جنگنده دشمن به اکثر پايگاههاي نيروي هوايي آغاز شد. در آن زمان من ستوان يکم خلبان در پايگاه تبريز بودم و در هواپيماي اف-۵ خدمت مي کردم. وقتي که ما در ناباوري شاهد پديدار شدن هواپيماي سوخو۲۰ نيروي هوايي عراق در آسمان تبريز بوديم، و باز در کمال ناباوري شاهد بوديم که اين ۸ فروند جنگنده که به پايگاه تبريز حمله کردند به اضافه جنگنده هايي که به پايگاه هاي ديگر ما به صورت همزمان حمله کرده بودند هر يک بمب هايشان را در پايگاه ما رها کردند. بمب هاي عراقي ها از سيستمي روسي برخوردار بود و براي اينکه هواپيما در ترکش بمب خودش قرار نگيرد مي بايستي اين بمب ها با تأخير نسبت به پرواز هواپيما عمل کنند. سيستم روسي به اين صورت بود که اين بمب ها توسط چتر فرود مي آمدند و از دور مانند چتر باز ديده مي شدند اما دقايقي بعد صداي انفجار اينها حاکي از آن بود که اينها چتر باز نبوده اند بلکه بمب هايي بوده اند که عمل کرده اند.[/size][size=5]آن چيزي که براي من جالب بوده و در طي دوره هاي علمي نظامي من را در جهت طي کردن اين دوره ها بيشتر علاقمند کرده است، اين مطلب است که در ساعت ۱۴ آن روز هيچ کسي آژير احضار پرسنل را نزد. در آموزش هاي نيروي هوايي بيش از ۴۸ طرح وجود دارد که مي توان از آنها در هنگام تمرين استفاده کرد، اما در آن زمان هيچ کسي درخواست طرح ترميم باند فرودگاه را نکرد، هيچکس در خواست مهمات گيري هواپيماها را نکرد، هيچ کس درخواست آماده کردن هواپيماها را نکرد و هيچکس درخواست تأمين اقدامات حفاظتي را نکرد. در ساعت ۱۴ آن روز هيچ کسي به دنبال ترک آن مکان نبود و حتي به دنبال ناهار هم نمي رفتند. هر شخص بر سر پست خود مستقر شد و آماده به انجام خدمت شدند.[/size] [size=5]با تلاش افراد ما توانستيم پس از يک ساعت و نيم هواپيماهايمان را براي اولين پرواز و دفاع از آسمان تبريز آماده کنيم. غافلگير شديم به اين علت که ما در ساعت ۱۴ آن روز حتي يک گلوله هم به سمت آنها شليک نکرديم و به بياني ديگر حتي مي توانيم بگوييم که غافلگير نشديم به اين علت که در آن حمله بنا بر اصل حمله غافلگير کننده آنها مي بايستي نيمي يا حتي بيش از اين تعداد از هواپيماهاي ما را نابود مي کردند که نتوانستند. در جنگ اسراييل با مصر، اسراييل اين کار را انجام داده بود و در همان اولين حمله بيش از ۷۰ درصد از نيروي هوايي مصر را از بين برد. روزهاي آغازين جنگ بود که شهيد بزرگوار اردستاني که در مرخصي به سر مي برد متوجه هواپيماهاي عراقي که در حال پخش کردن چف در آسمان بودند شده بود. اين کار مي تواند باعث کور شدن رادار شود. البته مردم به اشتباه در اين تصور بودند که اين هواپيماها خودي هستند و حتي از روي کنجکاوي آن ها را دنبال مي کردند. اين شهيد بزرگوار که به علت گرفتاري خانوادگي در مرخصي به سر مي برد خود را به پايگاه تبريز رساند و اين در حالي بود که آن حمله ۱۴۰ فروندي با درايت شهيد فکوري انجام شده بود. شهيد اردستاني اين سوال را مي پرسد که در حال حاضر در چه منطقه اي خطر بيشتر است که شهيد فکوري مي گويد در پايگاه چهارم دزفول. شهيد اردستاني به همراه ۳ نفر ديگر هواپيماهايي را در اختيار گرفتند و ابتدا به همدان رفتند و سپس به دزفول رفتند تا از آنجا در مقابل حمله هاي هوايي و زميني دشمن دفاع را آغاز کنند. من خاطره هايي را در صدا و سيما ديده ام که دوست دارم مجدداً پخش شود. هفته اول جنگ شده بود و خبر شيرين حمله نيروي هوايي بود که حمله دشمن را دفع کرده است. اما خبر بعدي اين بود که عراق تا قبل از کرخه آمده بود و هدف بعدي هم گرفتن پايگاه دزفول و سايت دهلران بود.[/size] [size=5]شهيد اردستاني در دنيا همانند ندارد. او کسي است که بيش از ۸۰۰ ساعت پرواز دارد و صحبت درباره او نياز به يک کلاس دو ساعته دارد. ايشان کسي بود که در يک روز ۱۲ عمليات انجام داد. ايشان در آن مصاحبه مي گويد که از همسرم عذرخواهي مي کنم. شنيده ام که فرزند دوم من را هم وضع حمل کرده اند. اما چون که اسلام و ايران به من احتياج دارد من نتوانستم به ديدنتان بيايم. از همين جا دستتان را مي بوسم و برايتان آرزوي موفقيت مي کنم. از افراد قهرمان ديگر مي توان به لشگري اشاره کرد که ۴ روز قبل از شروع جنگ به اسارت نيروهاي عراقي در آمد و پس از ۹ سال زماني که مي خواست با آزاده هاي ديگر آزاد بشود دوباره او را گرفتند و شکنجه کردند که تو بايد بگويي که ايران جنگ را آغاز کرده و تو هم خلباني هستي که در هنگام حمله به ما اسير شده است. اما او اين کار را نکرد و ۹ سال ديگر هم در اسارت باقي ماند. اما بر مي گرديم به حمله دشمن. نيروي هوايي در صدد بوجود آوردن آمادگي جهت دفاع از مواضع بود نيروي زميني که تنها يگان آموزش ديده و منظم در آن زمان بود اين عمليات هايي که توسط نيروي هوايي و هوانيروز انجام شد را مديريت و حمايت کرد. ابتدا دشمن را در پشت کرخه متوقف کرد و در نهايت موضع خود را تثبيت کرد. در اين زمان بود که نيروي زميني با کمک و هماهنگي هايي که با نيروي هوايي و هوانيروز داشت توانست در عمليات هاي مختلف به پيروزي برسد که در بين اين عمليات ها مي توان به مهمترين آنها که فتح خرمشهر و فاو بود اشاره داشت. در اين حال ابر قدرت ها به اين نتيجه رسيده بودند که نيروي زميني عراق توان شکست دادن نيروي زميني را ندارد و بنابراين عراق را به هواپيماهايي مجهز ساختند که تأسيسات ما را از دورتر مورد هدف قرار دهند. من هم در آن زمان به ابتکار شهيد بابايي خلبان هواپيماي اف-۱۴ بودم. ايشان با تدابير عاقلانه اي که داشت توانست در بين هواپيماهاي اف-۱۴ يکپارچگي را ايجاد کند که پايگاه هوايي در شيراز را تعطيل کرد و هواپيماها را به اصفهان منتقل کرد که همه اين کار او را عاقلانه قلم داد نمي کردند اما از آنجا که سيستم به ايشان اعتماد داشت ايشان کار خود را نه از طريق مراجع قانوني بلکه به صورت مخفيانه انجام داد. اين به آن دليل بود که در آن زمان هر فعاليتي که از طريق قانوني مي خواست که انجام شود افشا مي شد و نيروهاي عراقي از آن با خبر مي شدند. ايشان اين کار را انجام داد و ۴ فروند از هواپيماها را به بوشهر منتقل کرد و زمان نيم ساعته آماده شدن اف-۱۴ را از نيم ساعت به ۵ دقيقه کاهش داد. حال ديگر ما در بوشهر ۴ هواپيما داشتيم که مي توانستند ظرف مدت کوتاهي آماده شوند و جلوي دشمن را بگيرند. در دي ماه سال ۶۶ من با يکي از ستوان هاي جديد در حال کار بوديم که او در حال رادارگيري بود و به رادار داشتيم اطلاع مي داديم که رادار را زدند. در آن زمان شهيد اردستاني و ستاري در حال بررسي اين موضوع بودند که من به شهيد اردستاني گفتم که لطفاً دست ما را باز بگذاريد تا ما قدرت مانور بيشتري را در مقابله با نيروي هوايي عراق داشته باشيم. ايشان به من گفتند که خليلي اگر اتفاقي برايت بيافتد مي تواني جواب شهيد بابايي را در روز قيامت بدهي؟ که من گفتم که بله. من اين صحبت را جايي مطرح نکرده بودم تا اينکه ايشان در سال ۷۳ به شهادت رسيدند. براي عمليات جديدي آماده مي شديم که زنگ اخطار به صدا در آمد و ما آماده پرواز شديم. در آن لحظه هم ما موشک [u]فونيکس[/u] را در اختيار نداشتيم و به ابتکار نيروي هوايي از موشک هاي هواپيماهاي اف-۴ استفاده کرديم. در اين عمليات ما با دو فروند هواپيماي عراقي درگير شديم. اين در حالي بود که زماني که آنها در برد موشک [u]فونيکس[/u] قرار مي گرفتند بر مي گشتند.[/size] [size=5]اما آنها اين کار را نکردند و به راه خود ادامه دادند. با هواپيماي اول درگير شديم و توسط موشک راداري آن را مورد هدف قرار داديم. ولي من مي دانستم که اين پايان کار نيست و حتماً گروه ديگري هم در راه است. طولي نکشيد که ۲ فروند ديگر را مشاهده کرديم و در اين زمان بود که ما به سمت آنها چرخشي را انجام داديم و آنها هم به همان سمتي که براي من ايده آل بود گشتند. داشتم خود را براي زدن آنها آماده مي کردم که ناگهان يکي از آنها با انجام دادن مانوري خود را در جايي قرار داد که بهترين نقطه براي زدن من بود و در اين لحظه بود که من از موشک حرارتي استفاده کردم و آن را توسط موشک هاي حرارتي که داشتم مورد اثابت قرار دادم و به پايگاه برگشتم. در اين زمان بود که گروهي براي مصاحبه آمده بودند و ما هم در حال توضيح دادن بوديم که آژير خطر دوم به صدا در آمد و ما دوباره آماده پرواز شديم. در آن زمان کشتي ها به صورت کارواني حرکت مي کردند که ما بتوانيم از آنها دفاع کنيم. رادار به ما مي گفت که خطري نيست و مي توانيد در اختيار خود باشيد. در اين گير و دار بود که از راه دور، نزديک به کشتي ها ديدم که چيزي شبيه به مگس ظاهر شد. با خود گفتم که اگر اين هواپيماي عراقي است چرا آن را در رادار نداريم. آنها نقاط کور ما را مي دانستند. با خود گفتم به سمت آن مي روم و اگر که خودي بود که هيچ اما اگر دشمن باشد آن را مورد هدف قرار مي دهم. در همين حال که من در حال رفتن به سمت آن هواپيما بودم و خود را براي شليک به سمت اين هواپيما آماده مي کردم کمکم از عقب اين فرياد را زد که ما ساندويچ شديم. اين در حالي بود که من موشک را به سمت آن هواپيما شليک کرده بودم. خلاصه ما مانور را انجام داديم و متوجه اصابت يا عدم اصابت موشک نشدم. رادار باورش نمي شد اما بعد از آنکه رادار توانست آن موقعيت را براي ما پيدا کند ما را به سمت آن منطقه راهنمايي کرد و ما توانستيم ببينيم که هواپيماي دشمن مورد اصابت موشک ما قرار گرفته است.[/size] [size=5]------------------------------------------------------[/size] [size=4][color=#b22222]منبع : [/color][/size][url="http://maarefjang.ir/index.php/1389-05-17-03-40-11/1389-05-17-03-42-05/327-air"]http://maarefjang.ir...3-42-05/327-air[/url] [size=5]------------------------------------------------------[/size]

[center][size=6][color=#0000cd]بسم الله الرحمن الرحیم[/color][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/04178723273213880906.jpg[/img][/center] [center][size=4]سکوهای پرتاب (پرتابگر) های موشکی به حالت ریز به شکل زیر تقسیم بندی می شوند:[/size][/center] [size=4][color=#4B0082][b]لانچر ثابت:[/b][/color] به این نوع سکوهای پرتاب، اصطلاحا Fixed Launcher می گویند.سکوهای پرتاب ثابت (سکوهای پرتاب غیر متحرک) به سکوهایی می گویند که سازه آن به صورت ثابت (fixed) در یک مکان از پیش تعیین شده ساخته شده است و جابجایی بسیار دشواری دارد.سکوهای پرتاب زیر زمینی (Underground Missile Launchers) که داخل تاسیسات زیر زمینی موشکی (UMF) می باشند نیز از نوع سکوهای پرتاب غیر متحرک می باشند. [color=#4B0082][b]لانچر رگباری:[/b][/color] به این تایپ قدیمی و پراستفاده از سکوهای پرتاب موشکی، اصطلاحا Multiple Launcher می گویند.این سکوهای موشکی، بسته به نوع مهندسی آن ها، می توانند تعداد قابل توجهی موشک به سمت هدف (اهداف) شلیک کنند و یا همانند قایق های تندرو تهاجمی سپاه پاسداران، تعدادی زیادی راکت به سمت اهداف شناور دریایی پرتاب کنند. [color=#4B0082][b]لانچر توپ:[/b][/color] این نوع لانچر نیز سابقه ی بسیار قدیمی دارد و اکنون نسل تکامل یافته ی آن را با نام هویتزر (Howitzer) می شناسیم که هزینه ی تولید انبوه و استفاده ی آن نسبت به سایر لانچر های موشکی و همچنین سامانه های موشکی (Missile Systems) کمتر است و به همین دلیل برای حملات سنگین علیه دشمن، از این تایپ لانچر بیشتر از سایر تایپ ها استفاده می شود. به لانچر توپ اصطلاحا Gun Launcher می گویند. [color=#4B0082][b]لانچر متحرک:[/b][/color] Mobile Launcher یا همان سکوی پرتاب متحرک موشکی تایپی از لانچرهای مباشد که هم اکنون در شرکت های وابسته به صنایع دفاعی کشورهای مختلف با استقبال بیشتری مواجه می شود.این سکوی های موشکی نیز طراحی های متنوعی دارند.اگر لانچرها همانند سیستم سام 6 به خدمت گرفته در سپاه پاسداران به منظور سامانه های موشکی دفاع هوایی (SAM) ساخته شده باشند، می توانند در بیابان ها و جنگل ها با بهترین استتار مخفی شوند و هنگام نزدیک شدن هواپیماهای نظامی دشمن با سیستم نشانه روی (killer) روی هدف قفل (lock) کنند و آن را نابود سازند و سریعا از منطقه دور شوند.این لانچرها یکی از مهمترین و پراستفاده ترین سکوی پرتاب برای موشک های بالستیک (Ballistic missiles) محسوب می شوند که می توانند در نقاط مختلفی از زمین در بین سیلوها و پایگاه های موشکی جابجا شوند و یا به نقاط دلخواه روی سطح زمین به منظور پرتاب مستقر شوند.انواع پیشرفته تر این لانچرها می توانند سیستم کنترل از دور (Remote control) حرکت کنند و موشک (موشک ها) ی خود را شلیک کنند. [color=#4B0082][b]لانچر تک ریلی:[/b][/color] به این نوع لانچر اصطلاحا Mono-rail Launcher گفته می شود که به دو دسته ی لانچر ثابت (Fixed launcher) و (Mobile launcher) تقسیم می شوند.هر واحد لانچر تک ریلی می تواند صرفا یک فروند موشک شلیک کند. [color=#4B0082][b]لانچر پورتابل:[/b][/color] به سکوهای پرتاب سبک و قابل حمل اصطلاحا Portable Launcher یا لانچر پورتابل (پرتیبل) می گویند. این نوع لانچر به طور گسترده به منظور استفاده در سامانه های موشکی ضد زره (AAeMS) و سامانه های موشکی ضد هوایی (SAM Systems) از نوع دوشپرتاب طراحی و تولید شده است. لانچر پورتابل در انواع مختلفی ساخته شده است و تهدید بزرگی برای هواپیماهای پشتیبان زمینی (ground support)، پهپادها و مخصوصا بالگردها به شمار می آید زیرا یک سرباز می تواند با استفاده از تاکتیک های نظامی آموزش دیده ی خود، بالگرد دشمن را سرنگون سازد. در طول تاریخ معاصر این نوع لانچر بارها به دست شورشیان ضد حکومتی در کشورهای مختلف در آمده است و می توان گفت بعد از اسلحه ی کلاشینکف، این لانچر مهمترین سلاح چریک ها محسوب می شود. بدلیل استفاده ی آسان این لانچر نسبت به سایر تایپ های لانچرها، فراوانی تولید، قیمت کمتر و قابل حمل بودن آن، یکی از خطرناکترین سلاح ها به شمار می آید، زیرا یک فرد می تواند با مسلح کردن این لانچر به موشک آن، حتی از داخل یک ساختمان نیز یک هواپیما و یا یک بالگرد را نابود سازد و یا بار نوع راکت انداز آن، یک وسیله ی نقلیه ی زره ای را منهدم کند. [color=#4B0082][b]لانچر هوایی:[/b][/color] به سکوهای نصب شده ی زیر هواپیمای نظامی به منظور پرتاب موشک های غیر هدایت شونده و یا موشک های مجهز به سیستم هدایتی، اصطلاحا Post Aircraft Rocket Launcher می گویند. این لانچرها به تایپ های متنوع دیگری نظیر Drop Aircraft Rocket Launchers یا لانچر موشک های هوایی با قابلیت پرتاب قبل از روشن شدن موتور موشک تقسیم می شود. کاربرد این نوع سکوهای پرتاب در بالگردهای تهاجمی و هواپیماهای شکاری می باشد. البته بسته به موقعیت قرارگیری لانچرهای هوایی، اصطلاحات متفاوت دیگری نیز برای این نوع لانچرها وجود دارد. [color=#4B0082][b]لانچر چهارگانه:[/b][/color] به سکوهای پرتاب موشکی ای که قابلیت پرتاب همزمان 4 فروند موشک به سمت هدف را دارند، لانچرهای چهارگانه (لانچرهای چهارتایی) یا Quadruple Launcher می گویند. [color=#4B0082][b]لانچر جمع شونده:[/b][/color] به سکوهای موشکی ای که توانایی باز و جمع شدن را داشته باشند، لانچرهای جمع شونده یا Retractable Launchers می گویند. بیشترین کاربرد این نوع لانچرها در نیروی دریایی می باشد. سامانه های سام موجود بر روی رزم ناو ها عموما از نوع لانچرهای retractable می باشند. برای مثال سامانه ی سام محراب در نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران از این نوع لانچر استفاده می کند. این سکوهای پرتاب موشکی عموما در جای خود روی ناوها و سایر شناورهای نظامی غیر متحرک هستند و جمع شدن سامانه، جای کمتری را بر روی ماژول ها (Modules) ی محدود شناورهای نظامی اشغال می کند. [color=#4B0082][b]لانچر سرپوشیده:[/b][/color] سکوی پرتاب سرپوشیده یا به اصطلاح Shoe Launcher می تواند بسیاری از تایپ های ذکر شده در موارد بالا و پایین باشد. در کل به سکوی پرتابی که قبل و بعد از پرتاب موشک از دید هواپیماها و سیستم های اطلاعاتی بدون سرنشین (URAS و URAV) و همچنین ماهواره ها (Satellites) ی جاسوسی پنهان شده باشد (یا به اصطلاح استتار کرده باشد) را shoe launcher می گوییم. [color=#4B0082][b]لانچر برجی:[/b][/color] به لانچری که دارای برج می باشد اصطلاحا Tower Launcher می گویند. کاربرد گسترده ی این نوع سکوی پرتاب در پرتاب 90 درجه ی موشک های بالستیک می باشد. می توان گفت این لانچر گونه ای از mobile launcher ها می باشد که موشک را بر روی خود به موقعیت تعیین شده حمل می کند و موشک نصب شده روی برج را به حالت 90 درجه و قائم نسبت به سطح قرار می دهد. لانچرهای موشک های شهاب 1، 2، 3 و 4 از با استناد به اطلاعات منتشر شده از نوع tower launcher می باشند. [color=#4B0082][b]لانچر بوستر:[/b][/color] شکل ظاهری و مکانیزم این لانچر با تمامی لانچرهای ذکر شده در بالا متمایز است و به آن Booster Launcher می گویند. این لانچر برای استفاده در پهپادهای رزمی نیز به کار می رود. لانچر بوستر یا لانچر شتاب دهنده ی موشکی، گاهی به حالت انفرادی (صرفا لانچر بوستر) و گاهی به همراه لانچر دیگری نیز استفاده می شود. برای مثال این لانچر می تواند یک پهپاد که بر روی ارابه ی فرود (Landing gear) بر روی باند، ثابت است را در سریعترین زمان ممکن به حالت برخاست میرساند. بوستر اگر طوری طراحی شود که به طور 100% از پهپاد جداشود، به آن راکت کمکی نیز می گویند. در موشک هایی نظیر سامانه ی S-200، علاوه بر لانچر اصلی، بر روی موشک نیز از بوستر استفاده شده است که علاوه بر کمک به انجام عملیات لانچ، به هدایت آن نیز کمک می کند. [color=#4B0082][b]لانچر تریال:[/b][/color] به نمونه ی آزمایشی لانچر، Trial Launcher یا Test Launcher می گویند. [color=#4B0082][b]لانچر زیر زمینی:[/b][/color] این نوع لانچرها از تکنولوژی پیشرفته ای برخوردارند و اصطلاحا به آن Underground Missile Launcher می گویند که درون تاسیسات زیر زمینی موشکی موسوم به UMF قرار دارند. جمهوری اسلامی ایران نیز از کاربران و دارندگان این فناوری می باشد. این نوع لانچرها، به صورت fixed در عمق زمین قرار دارند و با صدور دستور آتش (fire command)، موشک از حالت locked به حالت آماده باش در می آید و با کنار رفتن درهای خروجی، پس از شلیک، موشک را به بیرون از UF هدایت می کند و تمامی دودهای ناشی از لانچ توسط exhaust های تعبیه شده در UF از مکان دیگری خارج می شوند. این نوع لانچرها از امتیاز استتار بالایی برخوردارند و قبل از شلیک، ممکن است به هیچ وجه توسط دشمن شناسایی نشوند و توانایی رهگیری به موقع موشک را از دشمن بگیرد.[/size] [center] [size=4][color=#000080]--------------------------------------------------[/color] منبع : [url="http://www.aerocenter.ir/forum/content/556-missile-launcher.html"]http://www.aerocente...e-launcher.html[/url] [color=#000080]--------------------------------------------------[/color][/size][/center]

[center][color=#0000cd][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color][/center] [center] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/mirage-f1cr-2.jpg[/img][/center] [size=5]بر اساس اسناد منتشر شده از شکل‌گیری نیروی هوایی عراق به ویژه در دوران صدام و فعالیت آن در جنگ علیه ایران، برای نخستین بار فاش شد که تجهیز نیروی هوایی عراق در سه سال منتهی به پایان جنگ تحمیلی علیه ایران و حمله گسترده این نیرو به تأسیسات نفتی، اقتصادی و نظامی ایران به ویژه در خلیج‌فارس و مرزهای جنوبی جنگ، با این هدف صورت گرفته است که از پیروزی نهایی ایران در جبهه‌های نبرد جلوگیری شود. این اسناد فاش می‌سازد: با اشاره آمریکا و حمایت مالی عربستان و کویت، کمک‌های تسلیحاتی گسترده فرانسه و ارسال قطعات هواپیما از سوی آلمان، نیروی هوایی عراق در اواخر جنگ تحمیلی به یکی از نیروهای هوایی برتر دنیا تبدیل شده بود. این کمک‌ها که به آن‌ها باید کمک‌های آموزشی توسط شوروی سابق، اسپانیا، سوئیس و یوگسلاوی سابق را نیز اضافه کرد به نیروی هوایی عراق امکان داد با دسترسی به پایانه‌های نفتی ایران در خلیج‌فارس و حمله به تأسیسات صادرات نفت ایران، شریان اقتصادی ایران را مختل کند. ارسال هواپیما‌های جنگنده و مدرن «میراژ» به عراق، این امکان را داد تا پالایشگاه‌های مهم ایران در قلب کشور و از جمله اصفهان و تهران را مورد حملات خود قرار دهد. نیروی هوایی عراق که پرچمدار نفس ‌کشیدن ارتش عراق پس از انهدام وسیع نیروهای دریایی و زمینی آن در جبهه‌های نبرد با ایران بود، این اجازه را یافت که فارغ از نظارت‌های امنیتی صدام، گسترده و چاق گردد و موانع زمینی ایران را مورد حمله قرار دهد که نمونه‌های آن را می‌توان در بمباران وسیع نبردهای فاو مشاهده کرد. کار کمک به نیروی هوایی صدام تا به اینجا پیش رفت که غرب را متقاعد ساخت خط تولید صنعت هواپیماسازی را برای تولید هواپیماهای «میراژ» از فرانسه به عراق منتقل کند. این پروژه سری که «سعدون» نام گرفت به نیروی هوایی عراق اجازه داد هواپیماهای جنگنده «میراژ» را در داخل خاک خود مونتاژ و عملیاتی کند و کیسه گشاد برخی شیوخ هوس‌باز عرب به عنوان تأمین‌کننده اصلی منابع مالی این پروژه به شمار می‌رفت. از سوی دیگر،آمریکا به فرانسه این اجازه را داد که با کپی موشک‌های پیشرفته آمریکایی، ساختار عملیاتی نیروی هوایی عراق را هرچه وحشتناک‌تر کند. شرکت «داسو برگه» فرانسه که مأمور انجام این پروژه با عراق بود به دلیل کمبود قطعات، دست نیاز به شرکت «دورنیر» آلمان دراز کرد و آلمانی‌ها با موافقت برای شرکت در این پروژه، یک گام دیگر برای کمک جنایات جدید صدام برداشتند. آلمان که در مسلح کردن ارتش عراق به سلاح شیمیایی سابقه زشتی از خود به جا گذاشته بود این‌بار برای بمباران شهرها و منافع ایران دست‌های مملو از خون صدام را فشردند و صدام به لطف این حمایت‌ها توانست از مهلکه فشار ایرانی‌ها در پایان جنگ بگریزد. اما تاریخ از یاد نخواهد برد که آمریکا، فرانسه، آلمان، انگلیس، شوروی سابق، یوگسلاوی سابق و شیوخ فاسد عرب که چشم خود را بر کشتار مسلمین عرب در سرزمین‌های اشغالی بسته بودند از صدام در جنایاتی که بر علیه ملت‌های ایران و عراق انجام داده بود پیشروتر هستند. دکتر الجنابی، محقق عراقی با تأیید این اسناد می‌گوید: ماشین جنگی صدام در نیروی هوایی این کشور به دلیل روحیه شکاک او به ارتش عراق و همچنین تجاوز به کویت که یکی از تأمین‌کنندگان اصلی سلاح و مهمات جنایات صدام به شمار می‌رفت در سال‌های پس از جنگ علیه ایران توسط غربی‌ها متوقف شد و سپس در سال‌های 1991 و 2003 میلادی، این جنگ‌افزارهای مدرن و پیشرفته در بمباران‌های سنگین و خرد‌کننده آمریکا و متحدانش از بین رفت. نادر دریابان، پژوهشگر دفاع‌مقدس نیز در این زمینه می‌گوید: نیروی هوایی عراق در پایان جنگ تحمیلی تنها به این دلیل تجهیز شد که از سقوط رژیم جنایتکار صدام جلوگیری شود. آن‌ها به سلا‌ح‌های کشتار جمعی مجهز شدند تا ضریب حملات خود را چند برابر کنند و این اتحاد شوم درحالی به وقوع پیوست که ایران اسلامی به لطف وجود رهبری حضرت امام خمینی (ره) و جانفشانی مردم در مقابل استکبار جهانی و آلت دست آنان در منطقه، ایستاده بود. وحشت صدام از نیروی هوایی ایران اتکا به توان تکنولوژی فرانسه با چراغ سبز آمریکا رمز پایداری صدام در سال‌های پایانی جنگ تحمیلی بود. به گزارش سرویس «فرهنگ و حماسه» دکتر الجنابی، مورخ و محقق عراقی در این زمینه می‌گوید: آنچه به عنوان برتری هوایی عراق در سال‌های پایانی جنگ تحمیلی بر علیه اهداف اقتصادی،نظامی و صنعتی ایران رخ داد،‌ ناشی از اتکاء صدام به تکنولوژی نظامی فرانسه بود که با چراغ سبز آمریکا صورت گرفت. وی افزود: صدام به واسطه همین حمایت‌ها و با اتکا به نیروی هوایی دوباره بازسازی شده خود، ابتکار هوایی جنگ را در دست گرفت و اگرچه صددرصد پیروز میدان نبود اما توانست بر روی صادرات نفت ایران تاثیر بگذارد. الجنابی، فرانسه را اصلی‌ترین کشور در جنایت‌های صدام چه در ایران و عراق دانست و افزود: آنچه فرانسه در حمایت از صدام به منطقه خلیج فارس و خاورمیانه تحمیل کرد خسارات جبران‌ناپذیری بود که آمریکا با اتکا بر آنها و گرفتن مستمسک‌های لازم، از صدام در سال‌های 1991 و 2003 میلادی به صورت دو جنگ خانمان‌برانداز بر منطقه تحمیل کرد. وی ادامه داد: انتقال تکنولوژی پیشرفته برای ارتقای سطح کیفی و کمی نیروی هوایی عراق در هواپیماهای «میراژ» متمرکز شده بود و حلقه زنجیر توطئه آمریکا، فرانسه، کشورهای مرتجع عرب منطقه و صدام باعث افزایش برد هواپیماهای عراق تا عمق اهداف نظامی، صنعتی، نفتی و اقتصادی ایران شد به طوری که قدرت برتری هوایی به همراه موشک‌های فوق مدرن و افزایش آموزش‌های نظامی خلبانان عراق، این توان را به صدام داده بود که با فراهم آمدن بستر مناسب، جنگ را از مرحله حذف خود از صحنه عراق به فرسایش بکشاند و مانع حرکت جدی نیروهای زمینی ایران در جبهه‌های نبرد شود. الجنابی ادامه داد: در جریان عملیات‌های والفجر 8 و کربلای5 ضربات سنگین نیروهای زمینی ایران آنقدر مهلک بود که ستون فقرات ارتش عراق که از ارتش‌های مهم منطقه بود، فرو ریخت. حتی تدابیر روسی و غربی که با ایجاد موانع آبی ـ خاکی همراه بود نیز نتوانست مانع پیشروی ایران شود به طوری که ایرانیان گلوگاه صدام و حامیان عرب و غرب و شرق او را در کنار دروازه‌های بصره به شدت فشردند که آثار آن اگرچه ملموس نیست اما برای کسانی که به وقایع ریز جنگ تحمیلی می‌پردازند آشکار است.[/size] [size=5]وی به عملیات کربلای پنج نیروهای ایران در سال 1365 اشاره کرد و افزود: صدام در این عملیات به شدت تحقیر شد. چکمه‌های سربازان ایران آنقدر بر گلوی صدام فشار آورد که عاجزانه به کشورهای عربی دست نیاز دراز کرد. کشورهایی که به جز سوریه و لیبی، از نظر مادی، تدارکاتی و سیاسی همواره پشتیبان صدام بودند. این مورخ یادآور شد: در همین راستا، ترمیم‌های بلافاصله نیروی زمینی ارتش عراق و افزایش قدرت نیروی هوایی این کشور در دستور کار قرار گرفت به طوری که به عراق این امکان را داد در صحنه‌های نبرد هوایی با استفاده از فضای کشورهایی چون کویت،‌ عربستان، قطر و بحرین و با استفاده از هواپیماهای سوخت رسان به اهداف نفتی در جزایر خارک، سیری و لاوان و همچنین اهداف متحرک شناور نفتی در خلیج فارس نزدیک شوند. این کشمکش‌های سنگین منجر به فعال شدن دیپلماسی عراق به رهبری طارق عزیز و دستور رونالد ریگان رئیس‌جمهور وقت آمریکا مبنی بر حمایت از صدام و ماموریت «دونالد رامسفلد» که بعدها وزیر دفاع آمریکا در زمان جنگ علیه عراق در سال 2003 میلادی شد،گردید. به گفته الجنابی، کارخانه‌های «داسوبرگه‌» فرانسه با همین اشاره‌ها و در حالی که صدام به آنها بسیار بدهکار بود، با پول‌های کویت و عربستان دوباره خط تولید خود را فعال کردند و با اجرای کد محرمانه به نام‌های عربی، در تماس با ژنرال‌های ارشد عراق، طرح تجهیز نیروی هوایی این کشور را در مقابل ایران اجرا کردند. البته این طرح آنقدر جاه‌طلبانه بود که حتی صدام از آن وحشت کرد. دکتر الجنابی در این زمینه به نقل قولی از صدام اشاره کرده و می‌گوید: صدام در مورد این طرح‌ گفته بود: من به نیروی هوایی عراق اطمینان ندارم. اگر این تجهیزات در یک کودتا علیه خود ما به کار گرفته شود چگونه آن را توجیه می‌کنید؟ اما مقامات بعثی و ژنرال‌ها او را قانع کردند تا روشن شدن وضعیت جنگ با ایران به پروپای افسران نیروی هوایی عراق در عملیات علیه ایران نپیچد. به گفته وی، کار به آنجا رسیده بود که کارخانه‌جات داسوبرگه از تأمین برخی قطعا حتی در سه شیفت کاری عاجز مانده بودند و به همین دلیل کارخانه «دورنیر» هوایی آلمان نیز به این پروژه پیوست و تصمیم گرفته شد در صورت نیاز،خط مونتاژ هواپیمای جنگنده «میراژ» به عراق منتقل شود امری که با تجاوز صدام به کویت نیمه‌کاره رها شد. الجنابی ادامه داد: آنان که بدون هیچ محدودیتی، این سلاح‌ها را در اختیار صدام قرار دادند حتی از به کارگیری سلاح‌های شیمیایی و کشتار جمعی توسط این هواپیماها علیه کردهای عراق هیچ سخنی به میان نیاوردند و اکنون پس از سقوط صدام است که مشخص می‌شود با استفاده از این برتری تکنولوژیکی چگونه ملت عراق نیز دچار سبعیت صدام شده‌اند. به گفته الجنابی، برخی تکنسین‌های عراق که به همین منظور برای آموزش به خارج اعزام شده بودند در حال حاضر در برخی ارتش‌های کشورهای منطقه خاورمیانه خدمت می‌کنند که از جمله آنها می‌توان به کشور یمن اشاره کرد. وی در پایان گفت: علی‌رغم برخی برتری‌های هوایی عراق در سال‌های پایانی جنگ تحمیلی، این کشور باز هم از خلبانان ایرانی وحشت داشت بویژه هنگامی که ایران مسلح به هواپیماهای جنگنده F-14 با موشک «فونیکس» بود.[/size] [color=#0000cd]######################################[/color] [size=5][color=#ff0000]منبع : [/color][/size][url="http://new.sajed.ir/Menu1/Description.aspx?id=83552"]http://new.sajed.ir/...n.aspx?id=83552[/url]

[color=#000080][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f117_cutaway_high.jpg[/img] [size=5]F117 یک موتور توربوفن با تراستی بالغ بر 40,400 پوند قدرت منحصر به فردی را برای C-17 های نیروی هوایی ایالات متحده که توسط شرکت بوئینگ ساخته و توسعه یافته بودند ، فراهم آورد .این موتور که به تعداد چهار دستگاه بر روی گلوب مستر نصب می شود توانایی حمل 160,600 پوند محموله را به این هواپیما میدهد و همچنین هواپیما قادر خواهد بود از باندهای کوچک پرواز کند و بدون سوخت گیری هوایی مسیر 2400 مایل دریایی را طی کند .[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/m02006120800265.jpg[/img] [size=5]در حال حاضر با پیشرفت فنی و مواد این موتور از فناوری هایی مانند نسل دوم توربین تک کریستال ، بهبود در سیستم مدیریت خنک کننده و پوشش هایی [/size][size=5]برای [/size][size=5]کاهش حرارت استفاده می کند و همچنین یک سیستم منحصر به فرد محوری نیز به نام " reverser " در آن به کار رفته است که قابلیت چرخش های سریع و محکم بر روی باند را به C-17 می دهد که [/size][size=5]این امر[/size][size=5] باعث تخلیه سریع تر محموله در زمان کوتاه تری می شود . [/size][size=5]کنترل F117 به صورت کاملا[/size][size=5] دیجیتال[/size][size=5] ( FADEC ) و برای ارائه ظرفیت بیشتر و عملکرد بالاتر عملیاتی ، کاهش سوخت و تشخیص بهتر عیوب و نگهداری بهتر می باشد و این موتور در برابر شن و ماسه، سنگریزه ها یخ و یا زباله های دیگر موجود بر روی باند فرودگاه ها ، مقاوم است .[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/m02007062400012.jpg[/img] [size=5]این موتور نسخه نظامی از موتور تجاری PW 2000 ( موتور استفاده شده در بوئینگ 757 ) است و از آنجا که F117 از یک نرم افزار تجاری مشتق شده ( در دسته کاربری تجاری ) است ، آن را مطابق نیاز های فعلی و پیش بینی شده موتور های تجاری فعلی که عبارتند از :صدای کم و کاهش گازهای خروجی اگزوز می باشد ، ساخته اند .[/size] [size=5]از سال 2006 ، موتورهای F 117 بیش از 4 میلیون ساعت پرواز را در حمایت از ماموریت های نظامی و بشر دوستانه در سر تا سر جهان انجام داده است. [/size][size=5] این آمار نقطه ی عطفی برای این موتور است و همچنین نشان دهنده حجم کار افزایش یافته C 17 در طول چند سال گذشته است . [/size] [color=#4b0082][size=5]کاربران :[/size][/color] [size=5]نیروی هوایی ایالات متحده - انگلستان - استرالیا - کانادا - هند ( در برنامه سال 2013 ) - قطر - امارات [/size] [color=#800080][size=6]مشخصات موتور :[/size][/color] [size=5]مدل : F117-PW-100[/size] [size=5]نصب شده بر روی بوئینگ [/size] [size=5]" C-17 "GlobemasterIII[/size] [size=5]رانش : 40,400 پوند ( 179.9 kN )[/size] [size=5]وزن : 7,100 پوند (3,220 kg)[/size] [size=5]طول : 146.8 اینچ (3.73 m)[/size] [size=5]قطر ورودی موتور : 78.5 اینچ (1.99 m)[/size] [size=5][color=#4b0082]ترجمه : F 14 AA[/color][/size] [size=5][color=#4b0082]و با همکاری جناب [/color][color=#4b0082]rezatizitizi[/color][/size] [size=5][color=#ff0000]هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد [/color][/size] [size=5][color=#FF0000]منبع :[/color][/size] [url="http://www.pw.utc.com/media_center/press_releases/2011/02_feb/2-8-2011_5812256.asp"]http://www.pw.utc.co...011_5812256.asp[/url]

خسته نباشن !! در عرض 45 دقیقه [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]۴۴۰ میلیون دلار رو به باد فنا دادند ![/font][/size]

[size=6][color=#4b0082]بسم الله الرحمن الرحیم[/color][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_ot2K4XIR.jpg[/img] [size=6][color=#4B0082]--------------------------------------------------------------------------------[/color][/size] [color=#0000cd][size=5]- هواپیماهای F-14 در پایگاه های مربوطه مستقر شده و عملیاتی بودند و رادارهای پرنده آواکس در حال مستقر شدن بودند.[/size][/color] [size=5][color=#0000CD]- به دستور شهید بابایی دو سیستم skyguard در نهاوند عملیاتی شد و در همان دو روز اولی که دستگاهها مجهز شدند دو میراژ عراق را در آنجا سرنگون کردند.[/color][/size] [color=#0000cd][size=5]- عراقیها غافلگیر شدند و ناگهان با سیستم هاگ در عملیات روبرو شدند. ما در این عملیات ۹۰ فروند هواپیمای عراق را زدیم.[/size][/color] [color=#0000cd][size=5]- دو فروند میراژ عراق سرنگون شد. هنوز هم لاشه های آن­ها در اصفهان هستند و خدا را شکر دیگر حمله ای به اصفهان نشد.[/size][/color] [size=6][color=#4B0082]--------------------------------------------------------------------------------[/color][/size] [color=#800080][size=5]بر اساس متن سخنان امیر سرتیپ غلامی در دوره آموزش معارف جنگ[/size][/color] [size=5]آن پدافندی که شما تکامل یافته آن را امروز میبینید در سال ۱۳۳۶ پایه گذاری شد، البته پدافند هوائی در ایران از سال ۱۳۱۴ تشکیل گردیده و تا سال ۱۳۳۶ چندین مرتبه بین نیروی زمینی و هوائی جابجا شده . در سال ۱۳۳۶ سایت سازی ها , آموزش نفرات و اعزام نفرات به انگلستان و آمریکا شروع گردید و در عرض ۱۲ سال یعنی تا سال ۱۳۴۸ اقدامات اولیه و زیرسازیها برای تشکیل پدافند هوایی انجام شد. البته پدافندی که تشکیل شد تقریباً پدافند هوا پایه بود.قدرت اصلی این پدافند هواپیماهای رهگیر مدرن روز بود در آن زمان هواپیماهای F14 که مدرنترین و انحصاری ترین هواپیمای پدافند بود در اختیار ایران قرار گرفت و یک پدافند مدرن و قدرتمند در عرض ۳ سال خیلی سریع تشکیل شد و دلیل اصلی آن بود که نمی خواستند بلوک شرق یا کمونیست آن زمان فرصتی برای عکس العمل داشته باشند. خیلی برق آسا و سریع این چنین پدافند قدرتمندی را در برابر نفوذ دیوار جنوبی کمونیست , ایجاد نمودند و زمانی که جنگ به ما تحمیل شد ما دارای پدافند هوائی قدرتمند هواپایه بودیم که مدرن ترین ایستگاه های راداری روز دنیا مدرن ترین رادارهای ۴۰ سال پیش دنیا در ایران عملیاتی بود. این رادارها تقریبا اکثریت نصب , راه اندازی و عملیاتی شده بود , هواپیماهای F14 در پایگاه های مربوطه مستقر شده و عملیاتی بودند همینطور رادارهای پرنده آواکس در حال مستقر شدن بودند. به این ترتیب ما پدافندی فوق العاده عالی با دکترین هوا پایه و منحصر بفردی در شروع جنگ داشتیم. البته به دلایل عملیاتی و غیر عملیاتی و شرایط حاصله از انقلاب در سال های اول انقلاب و روزهای اول جنگ این پدافند در آمادگی عملیاتی بسر نمی برد ولی بلافاصله در هفته اول جنگ این مهم(آمادگی) حاصل شد.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_AeayDTFv.jpg[/img] [size=5]نیروی دریایی برای خودش تجهیزات مدرن و وسایل پدافندی قدرتمندی داشت. واقعاً نیروی دریایی ما به مدرن ترین وسایل روز همانند سیستم استاندارد تجهیز شده بود. همچنین نیروی زمینی حجم عظیمی از تجهیزات پدافند هوایی را داشت همین سیستم اسکای گارد که در زمان فروش یکی از سلاح های روز بود تازه برای نیروی زمینی خریداری شده بودند. از انگلستان راپیر ۲۰۰۰ برای نیروی زمینی خریداری شده بود که در حال ارسال به ایران بود و وسایل شرقی مثل توپ های۵۷ میلیمتری ،توپ های راداری شیلکا، توپ های ۲۳ و موشک های سام ۷ و انواع تجهیزات مورد نیاز هم در اختیار نیروی زمینی بود. ما یک چنین وضعیتی داشتیم. ولی عراق بر عکس ما بود، عراق نیروی هوایی قدرتمندی نداشت هواپیماهای مناسبی نداشت لیکن متکی بود به دکترین پدافند هوایی زمین پایه.[/size] [size=5]رادارهای R14 وR12 پوشش کاملی در عراق ایجاد کرده بودو پدافند هوایی اش از پوشش چند لایه قدرتمند تشکیل شده بود . سیستم های موشکی فوق العاده زیادی در اختیارش بود، سامانه موشکی مثل رولند سام۶ , سام ۲ ,سام ۷,سام ۱۲ همراه با سیستم قدرتمند S60 که یکی از کارآمدترین سیستم های پدافندی شرقی بود که ترکیبی از رادارهای روسی و توپ های ۵۷ میلی متری که ناتو و غربی ها خیلی روی آن حساب می کردند. این سیستم بیشتر مناطق عراق را پوشانده بود. با موشک هایی مثل سام ۶ و تجهیزات دیگری که در اختیارش گذاشته بودند، پدافند زمین پایه خوبی در اختیار داشت ولی هواپیماهای مناسبی نداشت. هواپیماهایش عبارت بودند از یکسری میگ۲۳, ۲۱ و ۱۹ و سوخوهای قدیمی و هواپیماهایی که قادر به مقابله با هواپیماهای ما باشند در اختیار نداشت. البته تا پایان جنگ وضع به همین منوال باقی نماند.و به مرور زمان اوضاع شروع به تغییر کرد بگونه ای که در پایان جنگ همه چیز برعکس شده بود پدافند هوائی عراق تبدیل شده بود به یک پدافند هواپایه قدرتمند و پدافند هوائی ایران تبدیل شد به یک پدافند زمین پایه البته ناقص. چون در تحریم بودیم و وسائلی به ما نمی فروختند لذا می بایست با تلاش و ابتکار این نقص را جبران می کردیم که با کسب تجربیات جنگ به این مهم دست یافتیم.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_wSM0HZNW.jpg[/img] [size=5]در مرحله اول افول توان ما به دلایل زیر بود:[/size] [size=5]۱:قطع رابطه ناگهانی ما با سازندگان و تامین کنندگان اصلی تجهیزاتمان که باعث عدم دسترسی به اطلاعات روز و تکمیل بهینه سازی جهت استفاده از توان تجهیزات موجود خود شدیم.[/size] [size=5]۲:کمبود شدید قطعات یدکی مورد نیاز روزمره.[/size] [size=5]۳:قطع چرخه تعمیرات به صورت ناگهانی و نبود امکان تعمیر قطعات در ایران.[/size] [size=5]۴:استفاده زیاد و ناصحیح از تجهیزات موجود به گونه ای که فرسایش زود هنگام تجهیزات را به همراه داشت .[/size] [size=5]هواپیماهای ما اغلب ۱۲ ساعت در هوا برای گشت و شناسایی پرواز داشتند. عملیات های پی در پی زیادی داشتیم یعنی کار بیش از اندازه از تجهیزاتمان گرفتیم. ما در حوزه کاربرد تجهیزات به این جنگ به عنوان یک جنگ کوتاه مدت می اندیشیدیم. ما فکر نمی کردیم که این جنگ ۸ سال طول خواهد کشید و یک جنگ فرسایشی طولانی خواهیم داشت. در صورتی که این طور نشد و این طولانی شدن جنگ، باعث شد که روز به روز تجهیزات ما فرسوده تر شود. هم از تعداد تجهیزاتمان کاسته می شد و هم کیفیت عملکرد تجهیزات تضعیف می­شد. این افول ما روز به روز ادامه پیدا کرد. البته درخواست های گاه بدون مطالعه نیروهای سطحی از پدافند و فشار بر پاسخ به این درخواست ها بویژه در حوزه هواپیماها این تضعیف را بیشتر می کرد.از طرف دیگر پس از عملیات های فتح المبین و بیت المقدس، دشمن استکباری که دید ایران در مسیر پیروزی در جنگ قرار گرفته و معیارهای مورد قبول آن ها و اهداف آن ها محقق نمی شود، شروع به پشتیبانی بی قید و شرط از عراق کرد. بعنوان مثال شوروی سابق، بعد از جنگ مدرن ترین هواپیماهایش یعنی میگ ۲۵ را که به هیچ کشوری نداده بود در اختیار عراق گذاشت. و پس از آن میگ ۲۹ که فقط چین و هندوستان داشتند در اختیار عراق گرفت . همچنین سوخو ۲۴ که هواپیمای فوق مدرنی است اینها را بعد از فتح المبین در اختیار عراق قرار دادند و از دید پدافند مهمتر از آن موشک های ضد رادار X58، X28، موشک های هدایت شونده لیزری و انواع و اقسام تجهیزات مدرن را شوروی در اختیار عراق گذاشت. این بهینه سازی و بروز رسانی را غربی ها هم برای صدام انجام دادند. هواپیماهای سوپر اتاندارد، هواپیماهای میراژ F1 در مدل های مختلف به اضافه آن چه تجهیزات مدرن و خوب در کارخانه مارتا بود مثل موشک های ضد کشتی، ضد رادار و بمب های با دقت بالای لیزری و تلویزیونی در اختیار ارتش عراق قرار دادند بدینگونه نیروی هوایی عراق را به یک نیروی هوایی مدرن در آن زمان تبدیل کردند. یعنی از نظر پدافند هوا پایه به قدرت هوایی روز دنیا تبدیل شد و البته از قبل هم که در پدافند زمین پایه از مطلوبیت برخوردار بود. لذا به یک قدرت پدافندی تا حدودی بی رقیب تبدیل شده بود.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_ZkJsQikZ.jpg[/img] [size=5]با محدودیت و تحریمی که در دنیا داشتیم امکان رقابت و توسعه تا سطح عراق برای ما وجود نداشت. درست است که ما از نظر هوایی مجهز بودیم ولی در ارتفاع پست جبهه ها کمبود داشتیم و دشمن مناطق نزدیک به مرز را مرتب از ارتفاع پست بمباران می کرد و نیروهای سطحی بویژه یگانهای سپاه پاسداران که فاقد گردانهای توپخانه پدافند هوایی بودندغالباً آنها در محل هایی که درگیری رخ می داد از نیروی هوایی درخواست پوشش پدافندی و انتظار دفاع هوایی داشتند و به مرور این به یک وظیفه قانونی و اساسی برای نیروی هوایی تبدیل شد. یعنی نیروی هوایی مسولیت دفاع از نیروهای سطحی را بر عهده گرفت. نیروی هوایی برای این کار طراحی نشده بود و پدافند هوایی چنین مسولیتی در شرح وظایفش نبود که مسولیت سنگینی بود. که فرسودگی پدافند هوایی و البته افزایش قابلیت ها و ابتکار آنرا نیز در پی داشت.[/size] [size=5]در شروع جنگ تحمیلی نقاط کشور تماماً با هواپیما کنترل می­شد. و ما حریم هوایی مملکت را در دست گرفته بودیم. با پایین آمدن قدرت و وضعیت هوایی خودی و بالا رفتن توان دشمن شرایط تغییر کرد و ما دیگر قادر نبودیم از کل کشور با هواپیما دفاع کنیم و به این منوال عراق شروع کرد نفوذش را در داخل خاک ما افزایش داد. در مرحله اول مناطق نفتی و مناطق حساس و حیاتی ما در نزدیکی مرز و بعد عمق کشور راهدف قرار داد طوریکه در آخر جنگ توانست شمالی ترین نقطه یعنی نیروگاه نکا در کنار دریای خزر را بمباران کند خوب این یک تغییر خیلی بزرگ بود و ما باید در مقابل آن یک عکس العملی مناسب نشان می دادیم. چاره ای نداشتیم بجز اینکه سیستم پدافندی یا دکترین پدافند هوایی هواپایه را رها کنیم و پدافند خود را به یک پدافند زمین پایه تبدیل کنیم که در این مسیر شروع کردیم تجهیزات پدافندی خود را از اطراف ایستگاهای رادار، اطراف پایگاه ها انتقال بدهیم به نقاط حیاتی و حساس کشور. اولین چیزی که برای کشور مهم بود سوختی بود که به کشور می رسید یعنی مسیر تولید سوخت و انتقال آن که از چاه های نفت شروع می شد. خطوط لوله پالایشگاه ها، تصفیه خانه ها، مخازن و ... دشمن هم در اولین مرحله همین مکانها را هدف قرار می داد به گونه ای که نزدیک بود تامین سوخت در داخل کشور دچار معضل شود. پس در اولین تغییر، شروع به پوشاندن و حفظ کردن پالایشگاه ها با احداث سایت های هاگ و سیستم های پدافندی دیگر شدیم. در مرحله دوم دشمن با خیال فلج کردن اقتصاد ما شروع به تهدید منابع نفتی و مسیرهای صدور نفت کرد که این نیز برای ما تهدید کوچکی نبود. مرحله بعد نیروگاه های برق، پست های برق و مسیرهای انتقال برق ما بود که مورد تهدید قرار گرفتند که خاموشی های مکرری را بدنبال داشت و این هم بارسنگینی دیگر بود که بدوش پدافند هوایی اضافه شد تا رسید به شهرها مثلاً حتی در نهاوند که یک شهر کوچک و آرامی بود در امان نبودیم (یک روز همراه شهید بابایی از دزفول می آمدیم به سمت همدان از نهاوند رد شدیم. رسیدیم نهاوند و خواستیم آنجا ناهار بخوریم. خدا شاهد است هر چه گشتیم یک مغازه باز پیدا نکردیم یعنی آنقدر دشمن این شهر را بمباران کرده بود که تمام مردم از شهر به محل های امن رفته بودند. ببینید چه وضعیت خاصی برای پدافند هوائی بوجود آمده بود شهری با مردم بی دفاع. البته شهید بابایی دستور داد دو سیستم skyguard در نهاوند عملیاتی شود که طرف دو روز و دستگاهها مستقر شدند و در همان دو روز اولی که دستگاه ها مجهز شدند دو میراژ عراق را در آنجا سرنگون کردند.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_FGNRyrlv.jpg[/img] [size=5]خوب ببینید پدافندی که طرح ریزی شده بود برای دفاع از پایگاه ها و ایستگاه های رادار به کجا کشیده شد. یک طرف کشیده شد به پشتیبانی نیروهای درگیر سطحی که هر اتفاقی هم می افتاد از پدافند گله می شد که چرا اینجا را دفاع نکردید و اینجا نیروهای ما را بمباران کردند و ... از سوی دیگر هم تمام مملکت وسیع و عظیم با این همه ثروت زیر چنگال دشمن قرار گرفت و پدافند پخش شد در این مناطق با اون سختی های عدیده ای که واقعاً حتی غذا رساندن به یگانهای پدافندی خود چه مشکلات عظیمی داشت. رسیدن به بیماریهاشون و... نمی دانید چه مشکلاتی را برای پدافند هوایی بوجود آورده بود. روزگار خیلی سخت و فوق العاده مشکلی بود. تمام این اقدامات و تمام این مأموریت هایی که برای پدافند هوایی محول شده بود اضافه بر وظیفه سازمانی او بود ضمن اینکه همه هم گله مند بودند! من خاطرم هست زمانی که پالایشگاه اصفهان بیشترین تولید بنزین را در داخل کشور داشت عراق آن را ۲ بار مورد اصابت قرار داد. همه جمع شدند و گفتند اگر نتوانید پالایشگاه اصفهان را نگهداری کنید معلوم نیست سرنوشت سوخت کشور به کجا برسد شاید سوخت جبهه ها را هم نتوانیم تأمین کنیم! جمع شدیم رفتیم اصفهان گفتیم بیایید کمک کنید می خواهیم موضع سازی کنیم چون اطراف پالایشگاه اصفهان را خطوط انتقال برق احاطه کرده و این خطوط نمی گذاشتند که مواضع skyguard وظیفه خود را انجام بدهند. اون نیروی الکترومغناطیسی که اطراف این سیم های برق ایجاد می شد مثل یک دیواری جلوی دید رادار رو می گرفت. درخواست شد خاک بریزیدند تا حدود ۷ تا ۸ متر ارتفاع ایجاد شود و دید رادارها از سیم های برق فراتر شود، از ما خواستند قول بدهید که دشمن اینجا رو دیگر نمی زند تا ما هزینه کنیم! ببینید چه انتظاری داشتند مگر می شود چنین قولی داد؟ در جنگ همیشه موفقیت و پیروزی نیست! ببینید که چه فشار کاری بر پدافند هوایی تحمیل می شد. البته در آن مرحله حاضر به ساخت مواضع نشدند چون جواب داه شده بود ما تضمین نمی کنیم، شهید بابایی هم که آمده بودند اصفهان ایشان هم همین نظریه را تایید فرمودند البته بعداً وزیر نفت و قرارگاه مرکزی خاتم الانبیا همکاری کردند و متقاعدشان به ساختن تپه ها کردند و به یاری خداوند بلافاصله بمحض اینکه تپه ها درست شد و اسکای گارد روی تپه ها مستقر شد در همان اوایل استقرار در حمله ای که به پالایشگاه شد دو فروند میراژ عراق سرنگون شد. تمام پروازهای که عراق در عمق خاک ایران انجام می داد توسط هواپیماهای میراژ انجام می­ شد و از هواپیما های روسی استفاده نمی کردند. هنوز هم لاشه های آن­ها در اصفهان هستند و خدا را شکر دیگر حمله ای به اصفهان نشد و تا پایان جنگ پالایشگاه اصفهان سالم ماند و تولید خودش را ادامه داد. و البته تمامی این تگناها، سختیها و فشارها هر لحظه پدافند را آبدیده و کارآزموده تر و فعالتر و خلاقتر نمود.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_Tfk89TKW.jpg[/img] [size=5]پالایشگاه اصفهان، نهاوند و ... یکی از هزار موردی است که پدافند هوایی به دفاع از آن پرداخت. خاطرات زیادی که الان فرصت بازگویی همه این خاطرات را نداریم ولی بخاطر اینکه بتواند آموزشی برای آیندگان باشد و بدانند چگونه انسان زمانیکه فکر کند و تلاش کند و فکرش در راه صحیح باشد میتواند موفق باشد و اگر سستی کند و خوب مسایل را بررسی نکند چگونه شکست می خورد، به پدافند هوائی در سه عملیات سطحی(زمینی) اشاره ای کوتاه می کنیم:[/size] [size=5]1-عملیات فتح المبین و بیت المقدس: چون این دو عملیات نزدیک بهم بودند دارای طرح پدافندی یکسانی بودند. در این عملیات ما آمدیم اصولی را که آمریکا خودش تدوین کرده بود برای جنگیدن با هاگ رعایت کردیم. البته لازم به ذکر است پیش از انقلاب آمریکایی ها اجازه نمی دادند که ما ایرانی هایی که دوره سیستم هاگ را در آمریکا دیده بودیم، سیستم هاگ را جابجا کنیم حتماً برای جابجایی هاگ خود آمریکایی ها می آمدند مستقر و عملیاتی می کردند و به ایران تحویل می دادند. اگر پرسنل ایرانی دخالتی می کردند می گفتند از گارانتی خارج است ما گارانتی آن را تضمین نمی کنیم به همین خاطر دخالتی در کار آنها نمی شد. تنها کاری که کردیم استتار کامل را رعایت کردیم و خاموش و خیلی ساکت این عملیات را انجام دادیم ۳ تا سایت در منطقه مستقر شدند و عراق و حامیان عراق فکر نمی کردند که ما توان اینکه سایت هاگ جابجا کنیم را داشته باشیم و به مناطق نبرد ببریم. به همین علت غافلگیر شدند و ناگهان با سیستم هاگ در عملیات روبرو شدند ما در این عملیات فوق العاده موفق بودیم خیلی عملیات غرورآفرینی بود ۹۰ فروند هواپیمای عراق را زدیم! و حدود ۱۵۰ فروند موشک شلیک کردیم. ۱۵۰ شلیک برای سیستم هاگ کم نیست.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_IlXhbnRg.jpg[/img] [size=5]2:[/size][size=5] درعملیات فتح المبین و بیت القدس دشمن ضربه سنگینی خورد و بعد از آن هجوم سنگین و خیلی سخت هوایی را به داخل ایران شروع کرد همه ما، شهید ستاری و شهید بابایی و کسانی که درگیر پدافند بودند کشیده شدیم به داخل ایران و بگونه ای که اصلاً روی جبهه ها فکر نمی کردیم یعنی فرصتی برای فکر کردن نداشتیم که برویم روی مناطق نبرد فکر کنیم. تمام تلاش و انرژی و تمام فکر و اندیشه ما صرف دفاع از منابع و نقاط حیاتی داخل کشور که هر کدامشان برای ما سرنوشت ساز بودند شده بود. در چنین وضعیتی عملیات بدر و خیبر ناگهانی به نیروی هوایی ابلاغ شد ما هم در عملیات بدر و خیبر همانند فتح المبین و بیت المقدس دفاع کردیم، البته با همان روش ابتکاری که در فتح المبین وارد عمل شدیم غافل از اینکه در این مدت دشمن خودش را مجهز کرده بود به موشک های ضد رادار و تجهیزات خنثی سازی پدافند هوایی. کاملاً خودش را مجهز کرده بود و با توان خیلی بالا ظاهر شد و در همان روزهای اول کلیه تجهیزات مستقر شده مناطق عملیاتی خیبر خنثی شد تجهیزات زیادی از دست دادیم و به نیروهای ما نیز خسارت زیادی وارد شد و کاری هم نتوانستیم انجام دهیم. از همه مهمتر ضربه سنگینی بود که به روحیه پدافند هوایی وارد شد و حالتی در پدافند هوائی بوجود آورد که همه فکر می کردند دیگر قادر نیستیم با دشمن روبرو شویم وخطرناک تر از همه از دست دادن اعتماد به نفس پدافند هوائی بعد از عملیات خیبر بود. این عملیات خیلی برای پدافند هوایی سنگین تمام شد و افسردگی شدید بدنبال داشت .مزه واقعی و تلخ شکست را پدافند هوایی چشید. البته این تلخی ها را با فراگیری درسهایی از این تجربه باید به شیرینی تبدیل می کردیم.[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/1632_yhMyUVx2.jpg[/img] [size=5]3-[/size] [size=5]عملیات بعدی عملیات والفجر ۸ بود در این عملیات ما دشمن را شناخته بودیم و با تجهیزات و توانش در عملیات خیبر آشنا شده بودیم. زمان خوبی تا شروع عملیات داشتیم یک فراغت نسبی هم در داخل کشور به دست آورده بودیم ومیتوانستیم حساب شده با دشمن روبرو شویم. تمام متفکران و اندیشمندان پدافند هوایی جمع شدند تشکیل یک قرارگاهی دادند بنام قرارگاه رعد که مسؤلیت و فرماندهی آن با شهید بابایی بود که ۲ بخش جدا از هم داشت یک بخش هوایی و یک بخش پدافندی و شروع کردیم خودمان را آماده کردن. اولین کاری که کردیم به همه مسؤلین و فرماندهان نظامی منطقه عملیاتی اعلام کردیم که ما قادر به پدافند از شما نیستیم و با توجه به تجهیزات پدافندی و نیروی هوایی دشمن برای ما امکان پذیر نیست که برابر روش های کلاسیک از شما دفاع کنیم لذا روی پدافند غیرعامل تلاش کنید و آنها هم پذیرفتند البته به دنباله آن تصمیم گرفتیم به دشمن ضربه بزنیم و خودمان را برای آن آماده می­کردیم. برای رسیدن به این هدف چند کار را همزمان انجام دادیم یکی در ازای هر سایتی که داشتیم چهار سایت فریب درست کردیم که عین سایت اصلی بودند یعنی درست همان امواجی که از سایت پخش می شد را در سایتهای فریب ایجاد می کردیم و وسایل فریب از لحاظ شکل فیزیکی عین همان سایت اصلی بود حرارتی که در سیستم ها ایجاد می شد همان حرارت بود که در سایت اصلی وجود داشت بگونه ای که دشمن با عکس برداری راداری، عکس برداری اپتیکی و عکس برداری حرارتی و شنود الکترونیکی نتواند سایتهای اصلی را از فرعی جدا کند. این تلاش اول ما بود. کار دوم این بود که تجهیزات را فوق العاده مختصر کردیم. آنچه در این چندسال روی هاگ تجربه داشتیم بکار بستیم دستگاه هائی که کارائی چندانی نداشتند را حذف کردیم مثلاً ۶ پرتاب کننده موشک با خودمان نمی بردیم لذا دو تا سکو بیشتر نمی خواستیم از طرفی آن قسمتی که مربوط به جستجو بود را از قسمت آتش سایت جدا کردیم و اطلاعات لازم را با تلفن رد و بدل کردیم و البته سایت های جستجو را جایی می گذاشتیم که وقتی دشمن حمله می کرد در دام ما اسیر می شد و با این وضعیت عملیات را شروع کردیم , قبل از عملیات تمرین زیاد کردیم تا زمان استقرار را فوق العاده کوتاه کنیم که موفق شدیم قادر بودیم به محض تاریکی شب کار را شروع کنیم وقبل از روشنائی سایت را عملیاتی کنیم به عبارت دیگر سعی بر آن بود که از غروب آفتاب تا طلوع آفتاب جابجایی را تمام کرده باشیم یک چنین سرعتی را هم در جابجایی ها بدست آوردیم تا اینکه عملیات شروع شد و باز هم همچون عملیات فتح المبین و بیت المقدس، دشمن با یک پدیده غیر قابل تصور روبرو شد دشمن حمله می کرد به سایت های جستجوی ما چون پخش اشعه را از آنجا دریافت کرده بود ولی از پشت سر مورد اصابت قرار میگرفت ومرتب موقعیت پایگاه جستجو و آتش را تغییر می دادیم. تعداد زیادی هواپیما حدود ۷۰ فروند را به همین روش منهدم کردیم این ۷۰ هواپیما با ۹۰ هواپیمای بیت المقدس و فتح المبین خیلی تفاوت داشت زیرا در این عملیات ما سوخوی ۲۴ , میگ ۲۹ و میراژ F1 را می زدیم! یعنی در این عملیات هواپیماهای مدرن روز دنیا را می زدیم، به لطف خدا روحیه از دست رفته پدافند هوائی نه تنها به حالت اول خود برگشت بلکه مضاعف شد و همه شادمان از آن که توانستند حماسه شیرین دیگری را برای پدافند هوائی بوجود آوردند.عملیات به پایان رسید. آنچه در این عملیات انجام شد با توجه به ریزه کاری های دقیقش می تواند الگوئی باشد از جنگیدن یک پدافند با امکانات کم و ضعیف از نظر تجهیزات ولی با رزمندگان و کارکنانی شجاع، عاقل، اندیشمند، خلاق و متکی به ایمان و اراده در مقابل یک نیروی هوایی قدرتمند.[/size] [size=5][color=#4b0082]---------------------------------------------------------------------------------------------------[/color][/size] [size=5][color=#4B0082]منبع : [/color][/size][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/489/"]http://newcoy.persianblog.ir/post/489/[/url]

[size=6][color=#000080]بسم الله الرحمن الرحیم [/color][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Pratt___Whitney_F119.JPEG[/img] [size=5]F119 تنها موتور توربوفن عملیاتی جنگنده نسل پنجم است که پیشرفته ترین موتور تولید شده در ترکیب فن آوری استیلث و محوری ، با عملکرد بالا در تولید رانش نسبت به وزن برای ارائه مانور های بی سابقه می باشد .F-22 برای پرواز از دو موتور F119 بهره می برد که این موتور توانایی پرواز مافوق صوت بدون پس سوز را به رپتور می دهد .همچنین این موتور قابلیت تغییر رانش برداری در دو بعد را داراست که قدرت موتور فوق العاده ای به این هواپیما می بخشد .این تغییر بردار رانش به اندازه ی 20درجه به بالا و 20 درجه به پایین می باشد که با سیستم کنترل پرواز یکپارچه و به صورت خودکار توسط FADEC ( اختیار کامل کنترل دیجیتال الکترونیک ) تنظیم شده است .از ویژگی های FADEC می توان به تشخیص پیشرفته ، در شرایط مدیریت آگاهی و قابلیت تعمیر و نگهداری و استقلال داشتن در زمینه تدارکات و تست پردازش داده ها اشاره کرد .[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/F119-PW-100.JPG[/img] [size=5]این موتور با تعدادی از فن آوری های پیشرفته برای عملکرد و قابلیت اطمینان بی همتای عملیاتی مجهز شده است . سه مرحله آن ، پره فن یکپارچه وقدرت آن توسط یک توربین کم فشار تک مرحله ای تامین می شود .هسته قسمت چرخشی موتور دارای یک کمپرسور 6 مرحله ای آیرودینامیک می باشد که توسط یک توربین تک مرحله ای فشار بالا که از یک بلور تیغه سوپر آلیاژ و فن آوری خنک کننده پیشرفته و همچنین این موتور دارای یک کمپرسور قوی ودر[/size][size=5]عین حال فشرده و فشار بالا و با پیشرفته ترین ویژگی های آیرودینامیک ایرفویل ( شهپر ) و یکپارچه پره دیسک روتور برای تضمین دوام ساخته شده است .[/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f-22-19990430-f-0000f-001.jpg[/img] [size=5]در 15 دسامبر سال 2005 ، نیروی هوایی ایالات متحده اعلام کرد رپتور آماده انجام وظایف و وضعیت رزمی اولیه با داشتن توانایی عملیاتی اولیه ( IOC ) می باشد . تنها دو سال بعد ، در تاریخ 12 دسامبر سال 2007 ، نیروی هوایی ایالات متحده توانایی کامل عملیاتی ( FOC ) این جنگنده را اعلام کرد .[/size] [color=#4b0082][size=6]ویژگی های موتور [/size][/color] [color=#0000cd][size=5]مدل : F119-PW-100[/size][/color] [color=#0000cd][size=5]سازنده : Pratt & Whitney[/size][/color] [color=#0000cd][size=5]نوع : موتور توربو فن [/size][/color] [color=#0000cd][size=5]رانش : 35000 پوند ( رانش در این کلاس )[/size][/color] [color=#0000cd][size=5]کنترل موتور : کنترل دیجیتال الکترونیکی [/size][/color] [color=#0000cd][size=5]سیستم فشرده سازی : شمارنده دوار / جریان محوری / نسبت کم ابعاد [/size][/color] [color=#0000cd][size=5]احتراق : حلقوی [/size][/color] [color=#0000cd][size=5]توربین : جریان محوری / ضد دوار[/size][/color] [color=#0000cd][size=5]نازل : دو بعدی بردار همگرا / واگرا[/size][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/engine3.jpg[/img] [color=#4b0082][size=5][size=6]ویژگی های منحصر به فرد F - 119[/size][/size][/color] [color=#0000CD][size=5]چابکی بی نظیر در جنگ های هوایی [/size][/color] [color=#0000CD][size=5]بخشیدن انعطاف پذیری در ماموریت ها به رپتور [/size][/color] [color=#0000CD][size=5]پرواز با سرعت مافوق صوت بدون پس سوز[/size][/color] [color=#0000CD][size=5]امنیت و قابلیت اطمینان فوق العاده [/size][/color] [color=#0000CD][size=5]کمک به پنهان کاری هواپیما[/size][/color] [size=6][color=#40e0d0]_______________________________________[/color][/size] [size=5][size=6][color=#800080]مترجم : [/color][color=#000080]F 14 AA[/color][/size][/size] [size=5][color=#FF0000]هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد [/color][/size] [color=#ff0000][size=5]منبع :[/size][/color] [url="http://www.pw.utc.com/products/military/f119.asp"]http://www.pw.utc.co...litary/f119.asp[/url]

[quote name='henaselakesan' timestamp='1345762888' post='266739'] دوسته عزیز در طراحی شما به دلیل اینکه جایگاه شلیک موشک در کنار ورودی موتور قرار میگیرد که همین امر موجب میشود در صورت شلیک موشک و دود ایجاد شده موتور به حالت stall برود . اون وقته که صاعقه سقوط میکنه..... متوجه منظورم شدید دوسته عزیز [/quote] می تونن موشک های حرارتی رو در دوسر بال و موشک هایی مثل آمرام یا اسپارو رو در نزدیکی ورودی هواپیما نصب کنن .

سلام در قسمت نیروی هوایی می تونید رو کمک من حساب کنید .

[size=6][color=#000080]بسم الله الرحمن الرحیم[/color][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/spy.jpg[/img] [size=5][font=Times New Roman]جمع آوری اطلاعات نظامی سابقه ای به اندازه تاریخ جنگ دارد. هر زمان که جنگی درمی گرفته است همیشه کسانی بوده اند که می خواسته اند درباره اهداف، توانایی ها و سلاح های دشمنانشان بیشتر بدانند. هنوز هم- بیش از همیشه- فعالیتهای اطلاعاتی بر پایه شایعه یا به قولی "حدسهای پرورش یافته" قراردارد. گاه این شایعات گفتگوهای خشم آلودی را سبب می شوند. بنابراین، برای اثبات دقت و سلامت اطلاعاتی که درباره دشمن جمع آوری شده اند تنها یک راه باقی می ماند؛ به دست آوردن نمونه های اصلی از تکنولوژی حریف و یا اسناد نظامی وی. از دوران جنگ جهانی دوم به بعد چند کشور در چنین فعالیتهای موفق تر از دیگران عمل کرده اند.[/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/mig15.jpg[/img] [color=#b22222]MIG - 15[/color] [size=5][font=Times New Roman]این نقشه در نهایت به شکست انجامید چرا که هیچ یک از خلبانهای آمریکایی حاضر نشدند که هواپیمای خود را تحویل دشمن دهند حتی اگر در درگیری هوایی کاملا گیر افتاده بودند. روسها اما توانستند به دو فروند سابر دست یابند. هر دو هواپیما در طی درگیری هوایی ساقط شده بودند ولی پس از برخورد به زمین وضعیتی نسبتا خوب داشتند.[/font][font=Times New Roman]در اثر تجربیات کاملا ناگواری که در اثر حملات غافلگیرکننده یا تکنولوژیها و توانایی ها جدید در طی قرن بیستم بوجود آمدند اهمیت جمع آوری اطلاعات دست اول بیش از پیش آشکارشد. نه تنها در طی جنگ جهانی دوم بلکه اختصاصا در زمان جنگ سرد کسب اطلاعاتی که از منابع انسانی به دست می آمدند دشوارتر از پیش شد. کشورهای کمونیست پشت دیوار آهنین قرارگرفتند و اطلاعاتی که جاسوسان فراهم می کردند غیرقابل اطمینان و شخصی شدند. در حقیقت، اولین درگیری نظامی دوران جنگ سرد نشان داد که دانش غرب درباره سلاح ها و توسعه آنها در روسیه بسیار اندک است. کاملا روشن بود که فقدان اطلاعات صحیح، غافلگیری مجددی را دربرخواهدداشت.[/font][font=Times New Roman]قبل از آغاز دوران جنگ سرد، آمریکا در جمع آوری و آزمایش هواپیماها و تکنولوژی دیگر کشورها بسیار مجرب شده بود. در زمان جنگ جهانی اول واحد اطلاعات خارجی نیروی هوایی آینده ایالات متحده تشکیل شد. در سال 1951 این واحد کوچک به مرکز اطلاعات فنی نیروی هوایی یا "آتیس" تبدیل شد.[/font][/size][size=5][font=Times New Roman]هنگامی که میگ -15 های روسی در آسمان کره ظاهر شدند -صرفنظر از حجم قابل توجه کارهای انجام شده به وسیله آتیس- روسها توانستند حریف خود را غافلگیرکنند. هیچ کس در اردوگاه غرب باورنداشت که روسها توانسته باشند هواپیمایی با چنین توانایی و در چنین تعدادی تولید کنند. آمریکایی ها -یا به عبارت دیگر آتیس- ناگهان دریافتند که نیازدارند تا حداقل یک نمونه سالم از میگ-15 به دست آورند تا بتوانند نقاط قوت و ضعف آن را مطالعه کنند. اما روسها در این زمینه جلوتر بودند. آنها در درجه اول علاقمند بودند تا تکنولوژیهای غربی را که از مال خودشان پیشرفته تر بودند را به دست آورند. عملیات نظامی تحت شرایط ماهرانه ادامه داشت اما روسها رسما خودشان را وارد معرکه کره نکرده بودند. با گذشت زمان، به دست آوردن یک فروند اف-86 سابر برای روسها به صورت یک عقده درمی آمد. آنها حتی یک تیم مخصوص تشکیل دادند که وظیفه داشت یکی از خلبانهای آمریکایی را مجبور به فرود در پشت خطوط کره شمالی یا چین کند.[/font][/size] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]تلاشهای آغازین[/b][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]در مقابل، غربی ها به سادگی می خواستند که بیشتر درباره توانایی های هواپیماهای روسی بیاموزند تا بتوانند توانایی های هواپیماهای خود را افزایش دهند. اولین پروژه بزرگ با نام رمز "مولاه" نامیده شد و دست آخر موفق شد تا به خلبانهای آمریکایی کمک کند تا بر فراز کره با میگهای روسی بهتر مصاف دهند. در سپتامبر 1953 و تنها چند ماه پس از آغاز آتش بس، یک خلبان کره شمالی میگ-15 خود را به کره جنوبی برد. حال، نیروی هوایی آمریکا و آتیس قادربودند تا تمام قسمتهای هواپیما را بررسی و آزمایش کنند. هنوز اما، افشای اسرار میگ-15 به غرب کمک نکرد تا بتوانند پیشرفتهای تکنولوژیک روسها را کاملا دریابند.[/font][/font][/size] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]پهپاد سرنگون شده[/b][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]پس از پایان جنگ کره شایعاتی درباره یک هواپیمای مدرن رزمی از گوشه و کنار شنیده می شد که به دستان دشمن افتاده بود. به دلیل حساسیت قضیه، اطلاعات رسمی در اینباره منتشرنشده نبود و کمبود اطلاعات صحیح بحثهای خشمگینانه ای را باعث شده بود. چند بحث از آن دوران حتی تا کنون نیز ادامه یافته اند. دلیل اول جدلها آن بود که کاملا آشکارنبود که چند فروند از این هواپیماها در دستان دشمن هستند. با اینحال، می توان تضمین کرد که هیچ لاشه ای از هواپیماهای شناسایی آمریکایی بر فراز خاک روسیه سرنگون نشد یا هواپیماهایی مانند فانتوم های [/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]ساقط شده در ویتنام یا خاورمیانه سالم به دست روسها یا چینی ها نیافتاد.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/F4-phantom.jpg[/img] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]حقیقت این است که بیشتر این هواپیماها در دریا سقوط کردند اما چند فروند از آنها آخرین پروازشان را بر فراز شوروی سابق، چین، ویتنام یا مصر انجام دادند. به عنوان مثال، در دوم سپتامبر 1958، 4 فروند میگ-17 روسی یک فروند سی-130 آمریکایی را در نزدیکی ایروان -ارمنستان امروزی- ساقط کردند. روسها نه تنها بدنه هواپیما را به دقت بررسی کردند بلکه در این مورد خاص گمان می شود که چند نفر از خدمه هواپیما در یک اردوگاه مخفی در سیبری ناپدید شده اند. چنین سناریویی باید درباره تعدادی از خلبانهای آمریکایی که هواپیمایشان در جنگ کره ساقط شد نیز اتفاق افتاده باشد.[/font][/font] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Mig_17.jpg[/img][/size] [color=#b22222]Mig -17[/color] [size=5][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/c-130j-3.jpg[/img][/size] [color=#b22222]c-130 hercules[/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]قطعات جالبتری از تکنولوژی پیشرفته آمریکا بین سالهای 1968 تا 1970 به دست روسها و چینی ها افتاد. به عنوان مثال هنگامی که که آمریکا به صورتی وسیع از پهپادهای "بی کیو ام -34 "[/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]بر علیه چین و ویتنام استفاده کرد تعدادی از آنها توسط دفاع هوایی این کشورها ساقط شدند و با شرایط خوب به دست آنها افتادند. چینی ها بر اساس این پهپاد دست به ساخت پهپادهای "چانگ هینگ" زدند که توسط هواپیما پرتاب می شدند. در ابتدا، این پهپادها توسط بمب افکنهای "توپولوف -4 "[/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]پرتاب می شدند که خود نمونه ای از تکنولوژیهای "بربادرفته" است. حتی نمونه های جدید چانگ هونگ که اخیرا در نمایشگاه هوایی "ژوهایی" به نمایش درآمده اند تشابه زیادی با "آکیو ام-24 ان" آمریکایی دارند. با اینحال، درحال حاضر نه روسیه نه چین و نه هیچ کشور دیگر کمونیستی یک هواپیمای کامل نظامی غرب را در اختیارندارند.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/ai_targets_bqm34.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw02.jpg[/img] [color=#b22222][font=Times New Roman][size=8][size=3][font=Times New Roman]یک فروند بمب افکن توپولوف-4 چینی درحالیکه یک فروند پهپهاد چانگ هینگ در زیربال چپ آن بسته شده است. این پهپاد بر اساس پهپاد آمریکایی آ کیو ام-34 ساخته شده است.[/font][/size][/size][/font][/color] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]چگونه می توان یک فروند میگ به دست آورد؟[/b][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]دراین گیرودار، آمریکا و ناتو در به دست آوردن تکنولوژیهای روسی دچار مشکل بودند. بین سالهای 1945 تا 1950 یک سری از پناهندگی ها آسیبی سخت به نیروی هوایی یوگسلاوی سابق رساند اما این پناهندگان نتوانستند سخت افزار مهمی را با خود به این سوی دیوار آهنین بیاورند. علت اصلی این امر آن بود که یوگسلاوی هنوز از هواپیماهای منسوخی که روسها در زمان جنگ دوم جهانی به آنها داده بودند استفاده می کردند. با وجود این، پناهندگان کمک کردند تا تصویر واضحتری از مقاصد سیاسی و وضعیت کشورهایشان به دست آید.[/font][/font][/size] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]در مقابل، سالهای پس از آن از نظر فنی برای غرب فاجعه آمیز بود. در پاییز 1958 یک سری درگیری هوایی بین هواپیماهای تایوان و چین به وقوع پیوست که در طی آنها برای اولین بار موشک " سایدوایندر " [/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]توسط اف-86 [/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]های تایوان بکارگرفته شدند. در طی این نبردهای خونبار در حدود 20 فروند موشک سایدویندر شلیک شدند که حداقل یک دوجین از آنها به هدف اصابت کردند. به هرحال یکی از آنها پس از برخورد به بدنه یک فروند میگ -17[/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]عمل نکرد و خلبان خوش شانس چینی توانست هواپیما را به همراه موشک تقریبا سالم به پایگاه خود بازگرداند.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/US_Navy_980220-N-0507F-003_U_S__Marine_Corps_Lance_Cpl__Leander_Pickens_arms_an_AIM-9_Sidewinder_missile_on_a_FA-18C_Hornet.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/North_American_F86-01.jpg[/img] [color=#CC0000][b]اف 86 امریکایی[/b][/color] [size=5][font=Times New Roman]موشک سایدویندر بی اندازه برای روسها مهم بود. آنها از سادگی و در عین حال موثربودن سایدویندر شگفت زده شدند و تصمیم گرفتند تا آن را کپی کنند. این کپی روسی سایدویندر را ناتو با نام " آ آ 2 آتول " می شناسد. یک فروند سایدویندر سالم دیگر در سال 1967 به دست روسها رسید. این موشک از یک انبار مهمات در آلمان غربی دزدیده شد و به مسکو فرستاده شد. همچنین گزارشی از یک فروند موشک دزدیده شده دیگر از پایگاهی در کره جنوبی وجود دارد.[/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/AA-2-Atoll.png[/img] [color=#b22222][b]AA-2[/b] [i][b]Atoll[/b][/i][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]درحالی که غرب چنین بدبیاری هایی را یکی پس از دیگری تحمل می کرد به کمونیستها نیز هزینه فرار خلبانهایشان تحمیل می شد. در یک حادثه کمتر شناخته شده یک خلبان ناامید روس رهگیر سوخو-9 خود را در شهر آبادان فرود آورد. تا به امروز تنها جزئیات اندکی از این رویداد منتشر شده است. قطعات هواپیما در عرض 24 ساعت از هم جداشده و سوار برکشتی به آمریکا فرستاده شدند. خلبان روسی نیز چند روز بعد به آمریکا فرستاده شد. مطمئنا یکی از دلایل اصلی که روسها خیلی زود سوخو-9 [/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman]را از سرویس خارج کردند همین هواپیمای ربوده شده بوده است.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/wwwwwwwww.jpg[/img] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]اندک اندک خاورمیانه برای غرب در درجه دوم اهیمت قرارمی گرفت چرا که می توانستند در آنجا به ابزار ساخت رقیب دست بیابند. در طی تهاجم سال 1956 به کانال سوئز اسرائیلی ها توانستند یک فروند میگ-15 مصری را -که پس از آسیب دیدن در دریاچه البرداویل سقوط کرده بود- به دست آورند. روشن است که اسرائیلی ها این هواپیما را بازیابی کردند اما معلوم نیست که آیا آن را برای آزمایشها پروازی بکارگرفته اند یا خیر. در سال 1962، شوروی سابق شروع کرد تا چند کشور عرب متحد خود را با رهگیرهای مدرنتر میگ-21 تغذیه کند. مانند دیگر موارد اینچنینی تقریبا هیچ اطلاعاتی درباره این هواپیما در غرب وجود نداشت و اسرائیل با یک تهدید جدی غیر قابل ارزیابی روبرو شده بود. اسرائیلی ها به سادگی تصمیم گرفتند تا یکی از این میگهای جدید را به دست آورند و موساد وظیفه داشت تا یکی از خلبانهای عرب را پیداکرده و تشویق کند تا به اسرائیل فرارکند تا بتوانند هواپیمایش را سالم به چنگ آورند. این عملیات، یکی از موفقترین عملیاتهای اطلاعاتی طراحی شده تا به امروز است. [/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/mig21i_1.jpg[/img] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]در روز 19 ژانویه 1964، یک خلبان مصری به نام "محمد عباس حلیم" از پایگاه هوایی "العریش" به اسرائیل فرارکرد. او سوار بر یک فروند هواپیمای آموزشی[/font][/font] " یاک - 11 " [font=Times New Roman][font=Times New Roman]بود. این هواپیما مدرنترین هواپیمای روسی آن زمان نبود و بنابراین فرار حلیم بدون سروصدای زیادی از طرف اسرائیلی ها مواجه شد. به هرحال اندکی بعد اسرائیلی ها شروع به برقرارکردن تماس با خلبانهای سوری و عراقی کردند. در سال 1965 یک خلبان سوری که به کشورش بی علاقه شده بود با میگ - 17 خود به اسرائیل فرارکرد. حداقل 6 فروند میگ-17 دیگر نیز در اثر اشتباه ناوبری در فرودگاه هاتزور اسرائیل فرود آمدند. تمام خلبانها بعدا به سوریه بازگشتند ولی تنها 3 فروند میگ به سوریه بازگردانده شد. یکسال بعد، موساد به یک موفقیت بزرگ رسید. آنها یک خلبان عراقی به نام سروان "منیر ردفا" را ترغیب به فرارکردن کردند. این فرار به قدری خوب برنامه ریزی شده بود که ردفا توانست دفترچه های فنی هواپیما را نیز به همراه خود به اسرائیل بیاورد.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/yak11_kp.jpg[/img] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]رضایت حاصل از به دست آوردن یک میگ-21 سالم بی اندازه بود چراکه حال نیروی هوایی اسرائیل می توانست خطرناکترین حریفش را از نزدیک مطالعه کند و خلبانهایش را -که هواپیماهایی کمتر پیشرفته داشتند- به صورت موثرتری در برابر این تهدید بکارگیرد. این اطلاعات در زمان جنگ 6 روزه بکارآمدند. میگ عراقی در تمام حالات پروازی بکارگرفته شد و با تمام هواپیماهای موجود نیروی هوایی اسرائیل وارد نبردهای هوایی آزمایشی شد. آنها آنقدر درباره این هواپیما می دانستند که در زمان آغاز جنگ 6 روزه خلبانهای اسرائیلی کوچکترین مشکلی در جنگ هوایی با میگ-21 های اعراب نداشتند. در حقیقت در اواخر دهه 60 و اوایل دهه 70 وضعیت به همین منوال بود تا این که شوروی سابق به اعراب میگ-21 های پیشرفته تری را تحویل داد.[/font][/font][/size] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]کام شیرین[/b][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]جالب است که پس از فرار ردفا حداقل 2 خلبان دیگر عراقی با میگ-21 هایشان به اردن فرارکردند. با پناهندگی خلبانها موافقت شد اما هر دو هواپیما به عراق بازگردانده شدند. با وجود این، اسرائیلی ها حداقل 3 فروند میگ-21 و حتی چند فروند میگ-17 دیگر به دست آوردند. این اتفاق زمانی افتاد که یک گروه از خلبانهای الجزایری اشتباها در پایگاه العریش فرود آمدند. درحالیکه بیشتر هواپیماها و خلبانهایشان به الجزایر بازگشتند حداقل یک خلبان میگ-21 تصمیم گرفت که به غرب پناهنده شود.[/font][/font][/size] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]حقیقتی که کمتر درباره آن صحبت شده است این است که اسرائیلی ها توانستند تعداد زیادی موشک آتول را در سال 1967 در پایگاه های هوایی مصر در سینا به چنگ آورند. در آن زمان نیروی هوایی اسرائیل احتیاج زیادی به موشکهای هوا به هوا داشت. موشک اسرائیلی " شفریر - 1[/font][/font] " [font=Times New Roman][font=Times New Roman](در تصویر، موشک عقبی) به اندازه کافی موثر نبود و اسرائیل هنوز برای تامین هواپیما و موشک به آمریکا روی نیاورده بود. موشکهای غنیمت گرفته شده آزمایش شدند و تعدادی از آنها توسط میراژهای اسرائیلی شلیک شد. با رسیدن به این نتیجه که موشکهای آمریکایی بیش از حد انتظار موفق هستند و بهتر از موشکهای ساخت اسرائیلی می باشند نیروی هوایی اسرائیلی تصمیم گرفت تا آنها را به خدمت گیرد و در درگیریهای روز 16 جولای 1967 چند فروند از آنها بر علیه میگهای مصری شلیک شدند و حتی یکی از آنها به هدف اصابت کرد.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/800px-Python5-missile001.jpg[/img] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman]حتی قبل از ارزیابیهای درخشان اسرائیل از میگ-21 چند کشور غربی به داشتن این هواپیما اظهار علاقه کرده بودند اما به دلیل رابطه خوب بین اسرائیل و شوروی اسرائیلی ها از دادن هواپیما به دیگران سرباز زدند. تنها جنگ 1967 و سرازیر شدن سیل تسلیحات آمریکایی به سوی اسرائیل بود که این وضعیت را دگرگون کرد. آمریکایی ها در یک نبرد خونبار هوایی در آسمان ویتنام درگیر شده بودند. ویتنامی ها از میگ-21 استفاده می کردند و آمریکایی ها بسیار علاقه داشتند که از نزدیک میگ-21 را مطالعه کنند. خیلی زود میگ-21 عراقی و 2 فروند میگ-17 که اسرائیل در جنگ 6 روزه غنیمت گرفته بود در دستان آمریکایی ها بودند. حال، خلبانهای آمریکایی به تئوری دقیقی درباره آنچه باید در برابر میگهای روسی در آسمان انجام دهند دست یافتند. بر اساس این تجارب، آنها چندین تاکتیک دقیق و پیشنهاد برای هم قطارانشان -که به هواپیماهایی کمتر مانورپذیر- مجهز بودند ابداع کردند. به هرحال بنابر بعضی تفاوتها، این برداشتها به ندرت به صحنه جنگ در شرق آسیا فرستاده می شدند.[/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw01.jpg[/img] [color=#b22222][font=Times New Roman][size=8][size=3][font=Times New Roman]درسال 1968 اسرائیل میگ-21 عراقی را که در سال 1966 به دست آورده بود به آمریکا تسلیم کرد. آمریکایی ها جنگنده روسی را بررسی کردند اما ظاهرا هیچگاه حاصل این بررسی ها را در جنگ ویتنام به صورت عملی بکارنبردند. در عکس میگ روسی با علامت نیروی هوایی آمریکا دیده می شو[/font][/size][/size][/font][/color][color=#b22222]د.[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw04.jpg[/img] [color=#b22222][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]این عکس در دهه 80 و از فاصله بسیار دور از "ناحیه 51" گرفته شده است. در جلوی آشیانه سمت چپ به وضوح یک فروند میگ-21 دیده می شود.[/font][/size][/font][/font][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]دیگرانی که در این اطلاعات سهیم شدند در هنگام نیاز از آن استفاده کردند. در طی دهه 70 چند تن از خلبان های ایرانی اجازه یافتند تا با این میگها در اسرائیل و آمریکا پرواز کنند. آنها به صورت گسترده ای این هواپیما را آزمایش کردند و این تجربه به آنها در طی جنگ با عراق در دهه 80 به آنها برتری بی نظیری داد.[/font][/font][/font][/font][/size] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]معاوضه در هند و چین[/b][/font][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]نه تنها اسرائیلی ها در اثر کوششهای سرویس مخفی خود یا در جنگ با اعراب به سلاح ها و هواپیماهای روسی دست یافتند بلکه ظاهرا بسیار هم خوش شانس بودند. به ویژه گزارشهایی که بیان می کنند که در سال 1970 یک فروند[/font][/font][/font] سوخو-20[/size] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]مصری -یا حداقل 1 فروند سوخو-7 - به دست اسرائیل افتاده است امروزه فراموش شده اند. به نظر می رسد که این رویداد پس از خروج یک خلبان مصری از هواپیمای سانحه دیده اش بر فراز کانال سوئز روی داده است. هواپیما -که به خاطر پایداری اش در پرواز مشهور است- به آهستگی ارتفاعش را ازدست داد تا اینکه پس از به انتها رسیدن سوختش به نرمی در شنهای صحرای سینا برزمین نشست. اسرائیلی ها هواپیما را بازیابی کردند اما معلوم نیست که پس از آن بر سر هواپیما چه آمد.[/font][/font][/font][/size] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]جالب اینکه روسها در سپتامبر 1970عملیاتی برای ربودن یک فروند میراژ نیروی هوایی لبنان طراحی کردند. روسها با ستوان "محمود مطر" تماس گرفتند و مبلغ 2 میلیون دلار به او پیشنهاد دادند. قرارشد تا او در طی یک پرواز تمرینی وانمود کند که دچار مشکل در موتور هواپیمایش شده است و در ارتفاع پایین از فراز سوریه و عراق گذشته و در باکو بر زمین نشیند. ستوان لبنانی در ظاهر با روسها موافقت کرد اما بلافاصله با سرویس مخفی لبنان تماس گرفت و در طی 15 روز بعدی برای افسران اطلاعاتی روس یک تله گذاشته شد. این دو تن عبارت بودند از "ولادیمیر واسیلیف" مهندس و مسئول تجاری سفارت شوروی در بیروت و "الکساندر کومیاکوف" سرهنگ "جی آر یو" (سرویس اطلاعاتی ارتش سرخ) و منشی اول سفارت . برای اینکه صداقت ستوان مطر معلوم شود او در ابتدای کار درخواست 200000 دلار به عنوان پیش پرداخت کرد که به وسیله یک فقره چک به او پرداخت شد.[/font][/font][/font][/size] [font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]در روز 30 اکتبر 1969 مطر و روسها در خانه مطر یکدیگر را ملاقات کردند تا درباره جزئیات نقشه فرار گفتگو کنند اما ناگهان ماموران سرویس مخفی لبنان به خانه مطر ریختند. در تبادل آتش سلاح های کمری، روسها زخمی شدند. جستجوهای بعدی نشان داد که روسها قصد داشتند که میراژ را در درگیریهای هوایی شبیه آنچه نیروهایشان در جنگ فرسایشی با اسرائیل درگیر شده بودند بکارگیرند.[/font][/size][/font][/font] [font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]تقریبا در همان زمان -دسامبر 1970- آمریکایی ها توانستند اطلاعات دست اولی درباره میگ-17 از کامبوج به دست آورند. در آنجا یک هیئت مستشاری آمریکایی میگهای نیروی هوایی کامبوج را بازرسی می کردند. حتی یکی از آنها به پوکت در ویتنام پرواز داده شد تا یک نبرد هوایی آزمایشی در برابر اف-4های آمریکایی انجام گیرد. پس از آن، هواپیما به کامبوج بازگردانده شد و در ژانویه 1971 توسط ویت کونگ ها نابود شد.[/font][/size][/font][/font] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw00.jpg[/img] [color=#b22222][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]میگ-17 نیروی هوایی کامبوج که به بمب های مارک 82 آمریکایی مسلح شده است. مردی که در تصویر می بینید از متخصصان آمریکایی است.[/font][/size][/font][/font][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]چند سال بعد، در آوریل و می 1975 ویتنام شمالی به ویتنام جنوبی حمله برد. فشار بر روی دولت ویتنام جنوبی به گونه ای بود که دیگر نمی توانستند بر روی کمکهای آمریکا حساب کنند. آمریکایی ها را وحشت فراگرفت چرا که کمونیستها در حال دستیابی به تعداد زیادی هواپیماهای ساخت آمریکا بودند که توسط نیروی هوایی ویتنام جنوبی بکارگرفته می شدند. در آن زمان ویتنام جنوبی چهارمین قدرت هوایی جهان بود و به بیش از 1000 فروند هواپیمایی که در اختیارداشت می بالید. درحقیقت، حتی اگر تعداد زیادی از هواگردهای ویتنام جنوبی می توانستند به فیلیپین یا تایلند یا [color=black]ناوهای آمریکایی مستقر درمنطقه فرارکنند حداقل 60 فروند هواپیمای سالم و 20 فروند[/color] هواپیما غیرعملیاتی تایگر از گونه های مختلف به دست کمونیستها می افتاد. بعضی از این هواگردها مانند آ-37، آ-1، سی-130، سی-119، هیویی یا شینوک تکنولوژی درجه 1 آمریکا را نداشتند اما روسها برای به دست آوردن آنها عجله داشتند. روسها قبلا از 400 فروند فانتومی که بین سالهای 1967 و 1972 بر فراز ویتنام ساقط شده بودند تعدادی لاشه بدست آورده بودند و حدس زده می شود که رادار میگ-23ام نمونه توسعه یافته رادار "آ دابلیو جی-10" نصب شده بر روی هواپیمای[/font][/font][/font] فانتوم [font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]باشد.[/font][/font][/font][/size] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]صرف نظر از این موضوع، به دست آوردن تایگر و آ-37 ها به صورت سالم برای کمونیستها بسیار حیاتی بود. تکنولوژی بکار رفته در آنها در عین سادگی بسیار موثر بوده و به نیازهای روسها بسیار نزدیک بود. اینکه در حقیقت چند فروند از هواگردهای آمریکایی توسط روسها یا متحدانشان در اروپای شرقی آزمایش شده اند تا به امروز نامعلوم است. آنچه می دانیم این است که تایگرها، آ-37 ها، هرکولسها، سی-119 ها، شینوک ها و هیویی های غنیمت گرفته شده برای تجهیز لشکر 372 هوایی ویتنام بکارگرفته شدند و در طی تهاجم ویتنام به کامبوج در سال 1979 به صورت وسیعی بکاررفتند. آنها تا میانه دهه 80 در خدمت بودند. حداقل یک فروند تایگر ویتنامی به شماره بدنه 0852-73 از لهستان سردرآورد و اکنون در موزه "کراکوو" به نمایش گذاشته شده است. 1 فروند تایگر دیگر به شماره بدنه 0878-73 اکنون در موزه ای در شهر پراگ قراردارد.[/font][/font][/font][/size] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]داستان یک فراری[/b][/font][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]مورد دیگری که غربیها توانستند به تعدادی از هواپیماهای ساخت شوروی دست بیابند خیلی مهمتر است. در سپتامبر 1976، ستوان ویکتور بلنکو به همراه [/font][/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]" میگ - 25 پی " خود به ژاپن فرارکرد و در فرودگاه "هاکوداته" بر زمین نشست. اگرچه هواپیما با عجله بازپس فرستاده شد اما تکنسینهای آمریکایی هواپیما را در زمانی اندک کاملا بررسی کردند و تقریبا تمام اسرار "فاکس بت" برای غرب آشکار شد. آمریکایی ها قبل از بازگرداندن هواپیما به شوروی برنامه ریزی کردند تا رادار و موتورهای آن را آزمایش کنند. این اطلاعات به علاوه اطلاعاتی که از خلبان روس کسب شد تصویر شفافی از نوع و جایگاه این هواپیما در نیروی هوایی شوروی به آمریکایی ها داد. در عوض، کمی قبل از این تاریخ میگ-25 برای روسها اطلاعات با ارزشی از سیستمهای آمریکایی کسب کرده بود. در 16 می 1972 مصری ها توانستند یک فروند موشک اسپارو را تقریبا سالم به دست آوردند. موشکی که یک فروند فانتوم اسرائیلی به سمت میگ-25 مصری شلیک کرده بود بدعمل کرد و در غرب کانال فرود آمد. پرزیدنت سادات شخصا دستور داد تا موشک را به عنوان هدیه به شوروی بفرستند.[/font][/font][/font][/size] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/viktor-belenko.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw05.jpg[/img] [color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]میگ-25 بلنکو کوتاه زمانی پس از فرود در ژاپن[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw07.jpg[/img] [color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]میگ-25 بلنکو در حالیکه متخصصین آمریکایی آن را زیر و رو می کنند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color] [font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]روسها هیچگاه نتوانستند از تاثیر ضربه ای که بلنکو به آنها زده بود خلاصی یابند هر چند که تمام میگ-25 ها بعدها بهسازی شدند و میگ-31 های گرانقیمت درکنارشان قرارگرفتند. در حقیقت، تصمیم درستی که درباره بهسازی میگ-25 ها وتوسعه میگ-31 گرفته شد و حتی توسعه چند نوع هواپیمای دیگر از پیامدهای آسیبی سنگین تر بودند. به عنوان مثال، بین سالهای پایانی دهه 70 تا اواسط دهه 80 سرپرست دفتر طراحی فازوترون -آدولف تولکاچف- تمام اطلاعات ممکن درباره پروژه های آر-23، آر-24، آر-33، آر-27، آر-60، اس-300 ، میگ-29، میگ-31 و سوخو-27 را مستقیما به سیا رد کرد.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font] [font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]خسارت وارد آمده در اثر این اتفاقات بی اندازه گزاف بود و جنگنده ها و موشکهای روسی هرگز کاملا بهبود نیافتند. از دید نظری تنها به دست آوردن یک فروند تامکت یا ایگل می توانست وضعیت را مانند قبل متوازن کند اما چنین اتفاقی هرگز روی نداد. تنها شایعات دیوانه واری درباره یک خلبان ایرانی وجود دارد که تامکت خود را به همراه یک فروند موشک فونیکس عملیاتی به شوروی برد. بر اساس گزارشهایی مانند این، رادارهای برد بلند و" آ آ -9[/font] [font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]"-سلاح اصلی میگ-31- مستقیما از رادار تامکت و موشک فونیکس کپی برداری شده اند. مهندسین موسسه "ویمپل" -که طراحی و ساخت آآ-9را انجام دادند- همواره این شایعه را رد می کنند و مدارک اندکی وجود دارد که آآ-9 بر اساس فونیکس ساخته شده باشد. حقیقت این است که اگر فونیکس توسط ایرانی ها در دهه هشتاد به دست روسها رسیده باشد برای طراحی آآ9- بسیار دیر بوده است چرا که این موشک در دهه 70 ساخته شده است. به علاوه، آآ9- یک موشک هدایت راداری نیمه فعال[u] [/u]آشیانه یاب است در حالیکه فونیکس آمریکایی یک موشک راداری فعال است.[/font][/font][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw06.jpg"]http://gallery.milit...0231/gwtw06.jpg[/url] [color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]کابین میگ-25 بلنکو[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]در نهایت روسها توانستند به تعدادی از تکنولوژیهایی که آمریکا در دهه 70 به ایران داده بود دست پیداکنند اما این امر بیشتر به دلیل همکاری آنها با عراق در جنگ با ایران بود نه ارتباط مستقیم با ایرانی ها. در دسامبر 1982 یک فروند تایگر ایرانی به هدایت سروان "دهخرقانی" به وسیله آتش پدافند هوایی در شمال عراق آسیب دید. خلبان به سختی کوشش کرد تا هواپیمایش را نجات دهد اما در نهایت مجبور شد تا بدون چرخ در پایگاهی در نزدیکی شهر کرکوک فرود آید و هواپیمایش به دست عراقی ها افتاد. این هواپیما به شماره بدنه 7056-3/0976-73 قبل از اینکه برای همیشه به یک موزه نظامی در بغداد فرستاده شود به وسیله روسها بررسی شد. چند ماه بعد -در بهار 1983- عراقی ها بدنه یک فروند فانتوم ایرانی را که در شمال بصره توسط موشک مورد اصابت واقع شده بود پیداکردند. به همراه بدنه فانتوم یک غلاف سالم اخلالگر رادار "آ ال کیو-87" نیز پیداشد. عراقی ها از اینکه می توانستند آن را با چند فروند هواپیمای دیگر روسی معاوضه کنند بسیار خوشحال شدند. تصور می شود که روسها از این غلاف به عنوان پایه ای برای طراحی چند دستگاه جنگ الکترونیک خود استفاده کرده اند. در آن سو، ایرانی ها نیز در به دست آوردن چند سلاح روسی از عراقی ها موفق بودند. آنها توانستند یک فروند "هیند" و یک فروند "سوخو-22ام" سالم را به دست آورند. حتی زمانی که[/font][/font][/font][/font][/size] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]" کا اچ -25 ام [/font][/font][/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]" در غرب سلاحی ناشناخته بود ایرانی ها توانستند یکی از آنها را تقریبا سالم به دست آوردند. به نظر می رسد که ایرانی ها اطلاعاتی را که از این سلاح ها به دست آوردند با اسرائیلی ها قسمت کردند...[/font][/font][/font][/font][/size] [color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]خوشه چینی شبانه[/b][/font][/font][/font][/font][/size][/color] [size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]اما به نظر می رسد که آنان که بیشترین سود از همکاری با عراق را بردند آمریکایی ها بودند! در طی انقلاب اسلامی ایران، آمریکا کنترل تعداد زیادی از تجهیزات با تکنولوژی بالا را که در دهه گذشته به شاه فروخته بود از دست داد. شایعاتی رایج بود که بر طبق آنها ماموران سیا به عنوان مقاطعه کاران نیروی هوایی ایران در حال خراب کردن تامکتهای ایرانی در روزهای پرآشوب انقلاب بودند تا ایران نتواند از موشکهای فونیکس در رزم هوایی استفاده کند. این شایعات بر اساس حداقل 3 کوشش راستین آمریکایی ها در خراب کردن قطعات پیشرفته موشکهای فونیکس و هواپیماهای هرکولس بود. البته تمام این کوششها بی نتیجه ماندند. حتی گزارشی از 48 خلبان اسرائیلی بود که توانسته بودند به صورت مخفیانه 48 فروند تامکت ایرانی را خارج کرده و در یک پایگاه سری بر زمین بنشانند. به هر حال صرف نظر از آنچه که در سال 1979 اتفاق افتاد، ایرانی ها در آغاز جنگ هم از تامکتهایشان استفاده کردند و هم از موشکهای فونیکسشان.[/font][/font][/font][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]گزارشهایی وجود داشت که ادعا می کردند بکارگیری فونیکس از جانب ایران امری نادر است. درحالیکه نبردهای هوایی بسیار روشن بودند رسانه های عمومی پر بودند از گزارشهایی درباره "نبردهای هوایی به صورت شگفت انگیزی کم شدت". در نتیجه این گزارشها، وضعیت ناوگان هوایی ایران و تامکتهایش برای ناظران غربی غیرشفاف شده بود. سردرگمی غربی ها هنگامی بیشتر شد که چند نفر از ایرانی ها پناهنده شدند. 2 نفر از آنها با فانتومهایشان در سالهای 83 و 84 به ترکیه و عربستان سعودی گریختند. آنها گزارش دادند که وضعیت هواپیماهای باقی مانده ایران بسیار بد و نگهداری آنها ناقص است در حالیکه گزارشهای سرویس های اطلاعاتی تصویری کاملا متفاوت ارائه می دادند. درحقیقت، در ابتدای سال 86 در حالیکه تغذیه ماشین نظامی ایران به صورت مخفیانه آغاز شده بود تا نیروهای طرفدار ایران در بیروت گروگانهای آمریکایی را آزادکنند نگرانی کاخ سفید درباره توانایی ها نیروی هوایی ایران روز به روز افزایش می یافت. با وجود این حقیقت که ایران از هواپیماهای پیشرفته آمریکایی بدون کمک آمریکا استفاده می کرد و با وجود این حقیقت که تنها تعداد اندکی از قطعات یدکی هواپیماها به صورت مخفیانه به ایران فرستاده شدند ایرانیها بارها نشان دادند که نیروی هوایی شان هنوز فعال و موثر است. آنها نه تنها توانسته بودند هواپیماهای پیچیده آمریکایی را نگهداری کنند بلکه حتی چند فروند از هواپیماهای آسیب دیده را نیز تعمیر کرده و دوباره به خدمت گرفتند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/wbv43s.jpg"]http://gallery.milit...0231/wbv43s.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]در حقیقت، تهاجم ایران در اوایل سال 86 به صورت موثری به وسیله نیروی هوایی پشتیبانی شد و تقریبا عراقی ها را در مرز فروپاشی قرارداد. این امر نه از نظر سیاسی بلکه از نظر نظامی برای آمریکا جالب بود. سرویسهای اطلاعاتی آمریکا نقشه ای طرح کردند تا بتوانند چند فروند از هواپیماهای ایران را به دست آورند. هدف از این عملیات این بود که آمریکایی ها بفهمند ایرانی ها برای نگهداری هواپیماهای آمریکایی خود چه فنونی را بکارگرفته اند. این عملیات " خوشه چینی شبانه" نام گرفت. برای آمریکایی ها آشکار بود که می توانند بدون مسئله خاصی با تعدادی از خلبانهای ایرانی تماس بگیرند. بیشتر آنها در آمریکا دوره دیده بودند و بیشتر آنها با رژیم تهران مخالف بودند و تعداد زیادی از آنها هنوز تماسهایی با آمریکا داشتند. در اواخر آگوست 1986 حداقل 3 خلبان ایرانی به همراه فانتومهایشان به عراق فرارکردند. در روز دوم سپتامبر جایزه بزرگ به آمریکایی ها رسید. یک فروند تامکت ایرانی که حداقل یک موشک فونیکس داشت در عراق بر زمین نشست. بلافاصله پس از فرود هواپیما، تامکت توسط 20 متخصص آمریکایی محاصره شد تا از سلامت خلبان و هواپیمایش مطمئن شوند. کمک خلبان که مخالف فرار بود به اردوگاه اسرا انتقال داده شد.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]پس از اینکه خلبانهای آمریکایی از سلامت هواپیماهای غنیمت گرفته شده مطمئن شدند تامکت و فانتومهای ایرانی به عربستان سعودی پرواز کردند. در آنجا هواپیماها کاملا بررسی شدند و پس از آن در صحرای داغ عربستان منهدم شدند. در نهایت، در روز 7دسامبر 1986 گروه کار اطلاعاتی مشترک پنتاگون، یک گروه از سیا، یک گروه از سرمهندسان شرکت گرومن و یک گروه از متخصصین نیروی دریایی با افرادی که هواپیماهای ایرانی را بازرسی کرده بودند یک نشست 2 هفته ای برگذارکردند. در این نشست یک لیست از قطعات تامکت ارائه شد. هدف این بود که مشخص شود آیا ایران توان ساختن این قطعات ویژه تاکمکت را داشته است و یا اینکه ایرانی ها به کسی پول داده اند تا این قطعات را برایشان بسازد. اگر شق دوم صحت داشت چه کسی حاضر شده بود تا این قطعات را برای ایران ساخته بسازد؟ نتایج نشست یکدست نبود اما نتیجه عمومی این بود که ایران خودش قطعات مورد نیاز تامکتها را ساخته است. این عملیات، یک نمونه نامتجانس از عملیات اطلاعاتی آمریکا درباره کشوری بود که به تجهیزات آمریکایی مجهز شده بود.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/iriaf_f-4e_found_at_tallil.jpg"]http://gallery.milit...d_at_tallil.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]تنها باقی مانده عملیات "خوشه چینی شبانه" . یک فروند فانتوم ایرانی در پایگاهی در جنوب عراق در سال 2003 یافت شد. این فانتوم توسط تیم آمریکایی که در سال 1986 در عراق بودند به جای ماند چرا که خلبانهای آمریکایی حاضر نشدند آن را به عربستان ببرند. به دلیل اینکه این عملیات سری بود در میان عموم شایعات زیادی درباره پس زمینه حضور این فانتوم در عراق بر سر زبانها بود.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#800080][size=6][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][b]داستان بی سرانجام[/b][/font][/font][/font][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه 80 چند جابجایی مهم در متحدین دو ابر قدرت صورت گرفت که در طی آنها روسها و آمریکایی ها توانستند به سلاح های رقیبشان دست بیابند. پس از کودتای 1974 اتیوپی و در طی جنگ اوگاندا و سومالی، اتیوپی یکی دوستان خوب روسیه و کوبا شد. اینگونه بود که تایگرهای اتیوپی در دستان متخصصین روسی قرارگرفتند. سومالی نیز در این گیر و دار به سوی چین و کشورهای غربی چرخید و در عوض دریافت سلاح از آنها، میگ-21 ها و پایگاه هایش را عرضه کرد.[/font][/font][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]این مسئله به صورت عام پذیرفته شده است که هنگامی که یک تکنولوژی به کشوری فروخته می شود به عنوان قسمتی از دارایی های آن کشور در می آید و لوازم یدکی باید مطابق با قراردادها به مشتری تحویل داده شوند. بهترین نمونه این مسئله کشور مصر است. در اوایل سال 1974 نیروی هوایی مصر دومین نیروی هوایی عرب -پس از سوریه- بود که به میگ -23 [/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]دست یافت. 8 فروند رهگیر میگ-23 ام اس، 8 فروند جنگنده میگ-23 بی ان و 4 فروند میگ-23 آموزشی در پایگاه "مرصا مطروح" سازماندهی شدند. اندکی پس از رسیدن میگها به مصر، رابطه قاهره و مسکو شکرآب شد و روسها از دادن قطعات و پشتیبانی فنی تجهیزات ارتش مصر خودداری کردند. اینگونه بود که میگهای جدید نیروی هوایی مصر پس از یکسال از خدمت خارج شدند. به زودی چین و آمریکا به میگ-23 های مصری علاقمند شدند؛ آمریکا برای کسب اطلاعات و چین برای مقاصد فنی. پس از یک سری مذاکرات، مصر موافقت کرد تا 10 فروند میگ-21 ام اف، 2 فروند میگ-23 ام اف، 2 فروند میگ-23 بی ان، 2 فروند میگ-23 یو و 10 فروند موشک آ اس-5 خود را به چین بدهند تا در عوض از چینی ها پشتیبانی فنی ناوگان میگ-17 ها و میگ-21 های در خدمت باقی مانده اش را دریافت کند. آمریکایی ها حتی هواپیماهای بیشتری دریافت کردند. سلاح هایی که به آمریکایی ها رسید عبارت بودند از حداقل 16 فروند میگ-21 ام اف، 2 فروند سوخو-20، 2 فروند میگ-21 یو، 6 فروند میگ-23 ام اس، 6 فروند میگ-23 بی ان، 2 فروند میل می-8 و 10 فروند موشک سام-5. در عوض، مصری ها توانستند تعدادی فانتوم آمریکایی به همراه قطعات و موشکهایشان را به دست آورند. جالب اینکه، در اوایل سال 1979 مصری ها میگ-21 های خود را به موشکهای سایدویندر آمریکایی مسلح کردند و حتی در یک درگیری مرزی با میگ-23 های لیبیایی توانستند یکی از آنها را با سایدویندر شکارکنند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]نیازی به گفتن نیست که آمریکا و چین هواگردهای به دست آمده از مصر را به وسعت مورد آزمایش قراردادند و تمام آموختنی ها را درباره آنها آموختند. میگ-21 های ام افی که به چین داده شدند الگویی برای ساخت جنگنده های "جی-7 سی" و احتمالا "جی-7 دی" چینی شدند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw08.jpg"]http://gallery.milit...0231/gwtw08.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]امروزه می توان یک فروند از میگ-23 هایی که مصر به چین فروخته شده است را بر روی عرشه ناوهواپیمابر مینسک دید. این ناو توسطی چین خریده شد و امروزه به عنوان یک پارک تفریحی از آن استفاده می شود.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]با این تعداد هواپیمای روسی که آمریکا در اختیار داشت نیروی هوایی آمریکا توانست اسکادران "آزمایش و تحقیق 4477" معروف به "کلاه قرمزها" را سازماندهی کند. در سال 1986 آلمان غربی نیز توانست از طریق مصر به حداقل یک فروند سوخو-22 و یک فروند میگ-23 بی ان دست یابد. این هواپیماها نیز توسط واحد آزمایش لوفت وافه آزمایش شدند. در حدود 1 سال بعد نیروهای چاد توانستند چند فروند هیند لیبیایی را در جنگ بین چاد و لیبی غنیمت بگیرند. حداقل 2 فروند از این هلیکوپترهابه علاوه چند موشک انداز زمین به هوا از فرانسه و بریتانیا سردرآوردند ولی آمریکا مقصد نهایی این سلاح ها شد. در طی این درگیرها چادی ها توانستند چند فروند "ال-39" لیبیایی را به غنیمت بگیرند که همه آنها نصیب نیروی هوایی مصر شدند. در این اثناء، تعدادی از خلبانهای افغانی به پاکستان فرارکردند. آنها 3 فروند هیند و چند فروند میل می-8 خود را تسلیم پاکستانی ها کردند و پاکستانی ها به غیر از یک فروند هیند بقیه را به خدمت گرفتند. آن یک فروند هیند نیز به آمریکا فرستاده شد. در سال 1989 یک خلبان آنگولایی به همراه میگ-21 خود به نامیبیا فرار کرد و هواپیمایش به دست نیروهای آفریقای جنوبی افتاد. این هواپیما اکنون در موزه نیروی هوایی آفریقای جنوبی در "واترکلوف" نگه داری می شود. جدیدترین نمونه های تکنولوژیکی ابرقدرتها که به دست رقیبانشان افتاد بیشتر از هواپیماهای قدیمی ذکر شده جدال برانگیز بوده اند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman]سالهای 1988 و 1989 سالهایی موفقیت آمیز در زمینه به دست آوردن تکنولوژیهای روسی توسط سرویسهای اطلاعاتی غرب بود. در جولای 1988 دو خلبان سوری به همراه میگ-29 هایشان به ترکیه فرارکردند. در آوریل 1989 یک خلبان دیگر سوری با میگ-23 خود به ترکیه فرارکرد و تنها یک ماه بعد یک خلبان روسی به نام "ژویف" پس از تبادل آتش با نگهبان پایگاهش به همراه یک فروند میگ-29 به ترکیه گریخت. در ماه اکتبر یک خلبان سوری به نام عبدالباسم با میگ-23 خود در اسرائیل فرود آمد. این فرارها مقدار زیادی از اسرار جنگنده های روسی را فاش ساختند. درضمن، آمریکا توانست تعدادی میگ-15 و کپی چینی میگ-17 را از چین بخرد و تعدادی را نیز از لهستان خریداری کند. در سال 1995، اسرئیل 2 فروند میگ-29 نیروی هوایی لهستان را قرض کرد تا آنها را بررسی و آزمایش کند. در اوایل و میانه دهه 90 تعدادی از خلبانهای غربی این فرصت را یافتند که در مجارستان و اکراین با میگ-29 و سوخو-27 پرواز کنند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw09.jpg"]http://gallery.milit...0231/gwtw09.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]در اواخر دهه 80 تعدادی میگ-15 و میگ-17 از چین و لهستان به دست آمریکایی ها افتاد. آنها را در "آزمایشهای هدف متحرک" در پایگاه هوایی "کریتلند" بکار گرفتند. افراد گروه آزمایش در پنتاگون علاقمند بودند تا 2 هنگ دفاع هوایی روسی برای خود به راه اندازند.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw03.jpg"]http://gallery.milit...0231/gwtw03.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]این عکس در موزه کوبیانکای مسکو گرفته نشده است بلکه یکی از میگ-21 های لهستانی است که در حال بررسی توسط آمریکایی ها می باشد.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]در طی عملیات "طوفان صحرا" در مارس 1991 نیروهای آمریکا توانستند حداقل 2 فروند هیند عراقی را غنیمت بگیرند. یکی از آنها اکنون در موزه "مهاجمین" در پایگاه هوایی "نلیس" قراردارد. 3 فروند میل می-8، چند هلیکوپتر دیگر، یک میگ - 29 [/font][/font][/font][/font][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]کامل و کابین یک میگ-29 دیگر نیز در این عملیات به دست آمریکایی ها افتادند. داستان میگ-29 های عراقی از همه جالب تر است. نیروهای شناسایی آمریکا 3 فروند میگ-29 را در پایگاه متروک "طلیل" در جنوب عراق یافتند و یک تیم آمریکایی برای بررسی آنها سوار بر یک فروند شینوک اعزام شدند. یکی از میگها وضعیت نسبتا مناسبی داشت ولی در محاصره یک میدان مین بود و 2 فروند دیگر کمی آسیب دیده بودند. آمریکایی ها تصمیم گرفتند که کابین یکی از میگهای آسیب دیده را ببرند و با خود ببرند. لازم به ذکر نیست که آنها توانستند رادار هواپیما را به سلامت از جای درآوردند. چند روز بعد، یک تیم دیگر به منطقه اعزام شد و توانست که میگ-29 سالم را با خود به عربستان بازگرداند.[/font][/font][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw11.jpg"]http://gallery.milit...0231/gwtw11.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]هیند عراقی که در سال 1991 به دست آمریکایی ها افتاد.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/gwtw10.jpg"]http://gallery.milit...0231/gwtw10.jpg[/url][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][color=#b22222][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=3][font=Times New Roman]یک فروند میگ-29 لهستانی در حال آزمایش پروازی در اسرائیل به همراه یک فروند اف 16 در میانه دهه 90.[/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/color][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] [size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=4][font=Times New Roman][size=5][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman][font=Times New Roman]البته اینها آخرین باری نبودند که آمریکایی ها سعی کردند تا تکنولوژیهای نظامی دیگر کشورها را به دست آورند. یکی از 2 فروند "جی-22" نیروی هوایی یوگسلاوی سابق که در سال 1994 در نزدیکی "بیهاچ" سقوط کرد به دست نیروهای حافظ صلح کانادایی افتاد اما معلوم نیست که پس از آن بر سر لاشه هواپیما چه آمد. 2 لاشه از میگ-29 های یوگسلاوی -که در 26 مارس 1999 بر فراز بوسنی ساقط شدند- نیز کاملا به وسیله آمریکایی ها بررسی شدند با اینکه یکی از میگها در وسط میدان مین سقوط کرده بود. احتمالا چیز خاصی از این میگ ها نصیب آمریکایی ها نشده است چرا که آنها اطلاعات قابل ملاحظه ای را از آلمانها درباره این هواپیما دریافت کرده بودند و در اکتبر 1997 توانسته بودند 14 فروند میگ-29 سی و 7 فروند میگ-29 بی از مولداوی به دست آوردند. بر خلاف گزارشهای بیان شده، هدف از این خریدها آزمایش و مطالعه مجدد هواپیماها بود نه مانع شدن ایران از به دست آوردن میگ-29 های بیشتر.[/font][/font][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size][/font][/size] منبع : http://wars-and-history.mihanblog.com/post/251

سلام این متن ترجمه ای از مقاله های [size=4][font="Times New Roman"][font="Times New Roman"][font="Times New Roman"][font="Times New Roman"]تام کوپر[/font][/font][/font][/font][/size] هست و فکر کنم این مشکلات به همین خاطر باشه .

[color=#000080][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم [/size][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/28F-1429-09.jpg[/img] [size=5]با وجود هدف قرار گرفتن و نابودي دو فروند ميراژ، جنگنده‌هاي F1EQ نيروي هوايي عراق دوباره با قدرت به صحنه نبرد بازگشته و در روز 26 بهمن، دو حمله به پايانه نفتي جزيره «سيري» صورت دادند. با اينكه پرواز اين جنگنده‌ها توسط ناوهاي هواپيمابر نيروي دريايي ايالات متحده تحت پوشش قرار گرفته بود و همچنين بهره‌گيري وسيع ميراژها از سامانه RWR فوق‌پيشرفته خود، با ورود تنها يك فروند F-14A گردان 81 شكاري، اين حلقه محافظتي درهم شكسته شد و يكي از ميراژها از فاصله‌اي بسيار دور اسير چنگال موشك فينيكس گرديد و در آسمان متلاشي شد.[/size] [size=5]سرگرد خلبان «رهنورد»[sup]*[/sup] يكي از خلبانان افسانه‌اي تامكت‌هاي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران بود كه پيروزيهاي متعددي در نبردهاي سنگين بهمن ماه 1366 به دست آورد. وي كه پرواز با جنگنده‌هاي F-5 و F-4 را در كارنامه خود داشت، پيش از همه، خلبان كاركشته فانتوم بود. اين خلبان كه در ميان همرزمانش در مهارت پرواز شهرت داشت هرگز نتوانست به مقام «تكخال» دست پيدا كند اما با توجه به توفيق‌ها و رشادتهايش، نيروي هوايي وي را به كسب لقب «تاپ‌گان» مفتخر كرد. او در واقع نه تنها به خاطر پيروزيهاي هوا به هوايش مورد احترام بود بلكه شجاعت و دلاوريش در رويارويي با دشمن نيز زبانزد همكاران بود.[/size] [size=5]در صبح روز 27 بهمن 1366، اين خلبان به تنهايي ماموريت گشت رزمي را توسط يك فروند F-14A به عهده داشت. جنگنده در حالي كه در 23 كيلومتري غرب جزيره سيري مشغول گشت بود، خلبان كابين عقب اطلاع داد كه چهار فروند جنگنده عراقي دقيقا به سمت آنها در حركت هستند. مهاجمان كه به دو دسته دو فروندي تقسيم شده بودند از دو جهت به تامكت نزديك مي‌شدند. رهنورد بلافاصله متوجه شد جنگنده‌هاي مزبور اين بار نيز مي‌خواهد از تاكتيك استانداردي كه بارها براي از بين بردن تامكت‌هاي نيروي هوايي به كار بسته بودند سود ببرند. وي با استفاده از ابزارهاي قوي‌تري كه F-14A در مقابل رقبا در اختيارش قرار داده بود در شروع بازي پيشدستي كرده و يك تيرموشك اسپارو به سمت متجاوزان شليك كرد. متاسفانه باز هم موشك دچار نقص فني شده و نتوانست به هدف چنگ بيندازد.[/size] [size=5]خلبان تامكت ما ريسك نكرد و با توجه به اين‌كه شايد AIM-7هاي ديگر نيز دچار نقص باشند، موشكهاي حرارتي را وارد معركه كرد. وي با تاكتيك هوشمندانه‌اي قدرت TF-30 را مورد بهره‌برداري قرار داد، صعود قدرتمندانه‌اي كرد و با استفاده از تابش نور خورشيد ـ به‌طوري كه دشمن را ناتوان از شناسايي چشمي خود كند ـ شيرجه‌اي زده و پشت سر دو فروند نزديك به خود قرار گرفت. بلافاصله سايدوايندري را درگير كرده و گازهاي خروجي موتورهاي يكي از ميراژها را بلاي جانش كرد. هجوم توپ آتشين فرانسوي در آسمان صحنه‌اي ديدني بود.[/size] [size=5]با وجود انهدام يكي از ميراژها، خلبانان عراقي توانستند تامكت را از محدوده گشتزني و محافظت از جزيره خارك بيرون بياورند. دسته دو فروندي باقيمانده با استفاده از فرصت به دست آمده وارد فضاي دفاع ضدهوايي نيروي هوايي در اطراف جزيره شدند. تامكت با توجه به اين‌كه ديگر سوخت آنچناني برايش باقي نمانده بود به سمت شمال گردش كرده و به KC707 كه انتظارش را مي‌كشيد پيوست. هنوز 3 تيرموشك حرارتي باقيمانده بود و خلبان تامكت تصميم داشت تا نهايت استفاده از آنها ببرد.[/size] [size=5]با رسيدن ميراژها به خارك، اين جنگنده‌ها در يك مسير مستقيم وارد فضاي پوشش پدافند شدند ولي در ثانيه‌هاي نخست تجاوز، رهبر دسته توسط يك تيرموشك زمين به هواي MIM-23B به درك واصل شد. ميراژ شماره 2 بي‌توجه به از دست دادن رفقا، راه خود را ادامه داد و هدف را با دقت بالايي بمباران كرد. سپس بلافاصله گردش تندي كرد و راه خانه را در پيش گرفت. در اين لحظه، رهنورد كه تا حدودي دير به صحنه كارزار پا گذاشته بود با سرعت بالا و ارتفاع پايين از سمت شمال به ميراژ نگون‌بخت رسيد. دو شكارچي دوباره با هم سرشاخ شده بودند. تامكت بلافاصله صعود و گردشي كرد و يك AIM-9P را روانه دم هواپيماي عراقي نمود. خلبان تامكت براي لحظه‌اي از به هدف رسيدن موشك مايوس شد و ديد سايدوايندر شليك شده راهي درياست! اما اين خطاي ديد وي بود؛ موشك مزبور دم ميراژ متجاوز را متلاشي كرده بود و به نظر مي‌رسيد براي ملاقات جلبك‌هاي كف آبهاي خليج هميشه ‌فارس همين كافي باشد!!! با تحميل اين تلفات به نيروي هوايي عراق، بعثي‌ها تا 9 روز ديگر حتي اطراف خارك هم آفتابي نشدند.[/size] [size=5]در ساعت 18:55 عصر روز ششم اسفند، يك فروند F-14A كه مشغول گشتزني بر فراز مراكز راهبردي كشور در خليج‌فارس بود، يك فروند بمب‌افكن جيان B-60 (گونه چيني بمب‌افكن Tu-16 روسيه) را لحظاتي پس از شليك يك تيرموشك ضدكشتي C601 به سمت يك ناو جنگي نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران رهگيري كرد. خلبان بلافاصله دو تيرموشك AIM-54A را به سمت اهداف خود شليك نمود. هر دو فينيكس به ثمر نشسته، بمب‌افكن B-60 و موشك C601 را ناكام در آسمان متلاشي كردند.[/size] [size=5]بهمن ماه 1366 يكي از ماههاي پربار براي گردان 81 شكاري بود. خلبانان اين گردان 5 پيروزي تثبيت شده و دو پيروزي احتمالي، ضد جنگنده‌هاي F1EQ-5/6 به اضافه انهدام يك فروند بمب‌افكن B-60 را در كارنامه خود ثبت كردند. درباره دو پيروزي احتمالي گفتني است اين پيروزيها در نخستين نبرد هوايي كه گردان 81 شكاري نخستين F-14 خود را از دست داد حاصل شدند. در اين نبرد، يكي از تكخال‌هاي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران، سرگرد خلبان «جليل زندي» نبرد بسيار سنگيني با 8 جنگنده ميراژ عراقي آغاز كرد و دو تيرموشك سايدوايندر به سمت آنها شليك نمود. با توجه به حجم فوق‌العاده درگيري، خلبانان تامكت فرصت رديابي موشكهاي خود را پيدا نكردند. متاسفانه در اين درگيري ناجوانمردانه، F-14 سرگرد «زندي» هدف چندين تيرموشك R550 و يك تيرموشك سوپر 530D قرار گرفت اما خلبان زبردست ما لاشه عقاب را از دست كفتارها بيرون كشيده و با يك موتور صدمه ديده راه بازگشت را پيش گرفت ولي تنها موتور باقيمانده ديگر ياراي همراهي هواپيما را نداشت و با كمال تاسف، خلبانان ما مجبور شدند خروج اضطراري كرده و تامكت را به آغوش آبهاي نيلگون خليج‌فارس راهنمايي كنند.[/size] [size=5]اين آخرين ماموريت جنگي سرگرد خلبان زندي بود كه تا آن تاريخ با 9 پيروزي تثبيت شده و 3 پيروزي احتمالي، لقب پرافتخارترين خلبان F-14 را به خود اختصاص داد. امير سرتيپ خلبان زندي كه پيش از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي از خلبانان باتجربه تامكت بود، پس از انقلاب نيز سابقه درخشاني با F-14 از خود به جاي گذاشت. وي در سال 1370 با درجه سرتيپي بازنشسته شد و متاسفانه پس از مدت كوتاهي، به علت ناراحتي قلبي به ديار باقي پرواز نمود. روحش شاد و يادش گرامي![/size] [color=#800080][size=6][b]چشم‌ زهر ققنوس[/b][/size][/color] [size=5]گردان 81 شكاري در طول اسفند 1366 نيز خط‌مشي موفق خود را همچنان ادامه داد. اگرچه نخستين پيروزي اين ماه نصيب گردان 82 شد. در درگيري مذكور، تامكت گردان 82 شكاري در غرب كشور يك فروند سوخوي Su-20 را بي‌بال و پر كرد و خلبان آن ستوان يكم خلبان «سمير ناجي‌نوسايف» به اسارت درآمد. در روز 28 اسفند، در حالي كه ناوچه‌ها و ناو هواپيمابر امريكايي در صحنه شاهد و ناظر ماجرا بودند F-14A گردان 81، يك فروند ميراژ F1EQ-5 را بر فراز آبهاي گرم خليج‌فارس منهدم كرد. با اين حال، گردان 81 بزرگترين موفقيت خود را در روزهاي آتي به دست آورد، زماني كه نيروي هوايي عراق با طناب پوسيده نيروي دريايي ايالات متحده ـ كه همانا گزارشي بود مبني بر اين‌كه «آبهاي بين بوشهر و خارك محافظ آنچناني نداشته و پر از طعمه‌هاي چرب و نرم براي اگزوست‌هاي شماست.» ـ به چاه رفت و به خيال خود خواست طومار صادرات نفت ايران از خارك را در هم بپيچد!!![/size] [size=5]روز 29 اسفند بود و عقربه‌هاي ساعت زمان يك بامداد را نشان مي‌داد.، گويي اين روز كه سالروز ملي شدن صنعت نفت است، بايستي همه چيز با نفت گره بخورد! «شب بيست و نهم» خليج‌فارس سكوتي پر از فرياد داشت و آرامش خاصي بر پهنه بيكران آن حكمفرما بود، آرامش قبل از طوفان! در همين لحظات، نخستين موج هواپيماهاي عراقي شامل 4 فروند بمب‌افكن فراصوت سنگين Tu-22B (بلايندر) با پشتيباني 6 فروند ميراژ از مبدا پايگاه هوايي «الشعيبيه» نزديك بصره به مقصد جزيره خارك به آسمان برخاستند. با رسيدن به برد موشك، 2 فروند ميراژ، اگزوست‌هاي خود را به سمت يك نفتكش آتش نمودند كه دقيقا به قسمت محل سكونت خدمه كشتي برخورد كردند ولي نتوانستند آن را غرق كنند. 32 دقيقه بعد، «بلايندرها» با پشتيباني اخلال الكترونيك سنگين غلافهاي ECM «كايمن»، در حالي كه هر كدام مجهز به 12 تيربمب سنگين FAB-500 بودند وارد معركه شدند. در اين تهاجم وسيع، عراقي‌ها كه در آن اصل غافلگيري كاملا رعايت شده بود با بمب‌افكن‌هاي خود نفتكش فوق‌سنگين 316 هزار تني «آوا» را با چندين بمب مورد حمله قرار داده و آتش‌سوزي بسيار گسترده‌اي به راه انداختند. انفجارهاي پي‌درپي، آوا را لحظه به لحظه به نابودي نزديك كرد و 22 نفر از خدمه آن را به شهادت رساند. در همين لحظه، نفتكش 253 هزار تني «سنندج» نيز با دقت بالايي بمباران شد كه حين غرق شدن، 26 نفر به شهادت رسيدند. پس از اتمام بمباران، بلايندرها با استفاده از سرعت بالاي خود، پيش از آن‌كه حتي يكي از رهگيرهاي پايگاه بوشهر بتواند به معركه برسد از صحنه ناپديد شدند.[/size] [size=5]ناوهاي رزمي نيروي دريايي ايالات متحده كه كاملا صحنه را زير نظر داشتند بلافاصله و طي گزارشي آن را موفقيت‌آميز توصيف كردند.[/size] [size=5]در سوي ديگر ميدان، با اعلام وضع اضطراري، دو فروند F-14A از سمت جنوب شرق و دو فروند F-4E از سمت جنوب بلافاصله خود را به خارك رساندند. در توصيف آنچه پس از اين در ساعت 9:32 در مهلكه خارك اتفاق افتاد فقط مي‌توان گفت كه مصيبت عظيمي گريبان نيروي هوايي عراق را گرفت. دو فروند تامكت ما كه در شرايط عملياتي بسيار خوبي به سر مي‌بردند با همكاري فوق‌العاده‌اي به متجاوزان رسيدند و ... «چنانت بكوبم به گرز گران * كه پولاد كوبند آهنگران».[/size] [size=5]در همين لحظه بود كه سيل ققنوس‌هاي خشمگين به سوي كلاغ‌هاي زبون بال گشودند. صيد صبح تامكت‌ها يك فروند توپولف Tu-22B و يك فروند ميگ MiG-25RB بود. دقايقي بعد، فانتوم‌ها نيز افتخار آفريده و يك بلايندر ديگر را به وسيله موشكهاي اسپارو به نيستي كشاندند. احتمال نابودي ديگر بمب‌افكن‌ها و جنگنده‌ها نيز بسيار بالاست اما اعلام و يا تاييد نشده است.[/size] [size=5]در حالي كه تامكت‌ها در ارتفاع بالا با بمب‌افكن‌هاي عراقي درگير شده بودند، ميگ MiG-23ها و سوخوي Su-22ها از فرصت استفاده كرده و در ارتفاع پايين به خارك نزديك شدند. در اين هنگام تنها پايگاه موشكي هاوك حاضر در صحنه، آتش خود را متوجه مهاجمان كرد. توفيق اين موشكها، شكار دست‌كم يك فروند ميگ و يك فروند سوخوي بود. بايد گفت تهاجم بسيار ويرانگري بود؛ دو نفتكش بزرگ ايران غرق شد و بزرگترين و سنگين‌ترين تخريب «جنگ نفتكش‌ها» به وقوع پيوست. اين دو نفتكش فوق‌سنگين در حالي نابود شدند كه وظيفه رساندن نفت خام به نفتكش‌هاي مشتريان در دورترين نقطه خليج‌فارس را بدوش مي‌كشيدند.[/size] [size=5]انهدام اين دو كشتي كه از بزرگترين نفتكش‌هاي موجود ايران به شمار مي‌آمدند سبب ايجاد تاخير قابل ملاحظه‌اي در صدرو نفت ايران شد. با تمام اين اوصاف، در بررسي راهبردي اين تهاجم مي‌بينيم كه نيروي هوايي عراق با وجود انجام يك حمله گسترده، نه تنها نتوانست تاسيسات صدور نفت ايران را به نابودي بكشاند بلكه حداقل دو فروند توپولف Tu-22B، يك فروند از جنگنده‌هاي ميگ MiG-25RB، ميگ MiG-23BK و سوخوي Su-22M-4K را در زماني از دست داد كه با وجود كمبود شديد خلبان آموزش ديده مواجه بود.[/size] [size=5]در همين دوره، تلفات به نسبت بالاي گردان يكم شكاري ـ شناسايي نيروي هوايي عراق را شاهد هستيم، در نخستين روز سال 1367، 4 فروند فاكس‌بت اكتشافي با ورود به مرز ايران به دو دسته تقسيم شده و به مسير خود ادامه مي‌دهند. راس ساعت 14:12 دو فروند از آنها در حالي به آسمان «بروجرد» مي‌رسند كه 8 دقيقه پيش از آن، دو فروند ديگر، مناطق مسكوني شهر «همدان» را بمباران كرده، 25 نفر از شهروندان بي‌دفاع را شهيد و 46 نفر را زخمي مي‌كنند. دو دقيقه بعد، يكي از ميگ‌ها در حالي كه ماموريت خود را به اتمام رسانده و در حال بازگشت به خانه بود مورد اصابت موشك قرار گرفته و سقوط مي‌كند. در روز سوم فروردين، دو فروند ميگ MiG-25RB شهر «تبريز» را بمباران مي‌كنند. دوباره و در ساعت 16:30 پوزه يكي ديگر از فاكس‌بت‌ها به خاك ماليده مي‌شود و به كوههاي اطراف شهر برخورد مي‌كند. در ادامه، در روز پنجم همين ماه، يك فروند ميراژ ديگر نيز درپي تهاجم به حريم هوايي ايران نمي‌تواند به خانه برگردد![/size] [size=5]اگرچه جنگ تحميلي به پايان خود نزديك مي‌شد ولي گويي نبردهاي هوايي را پاياني نبود. يكي از خلبانان تامكت توضيح مي‌دهد: «در حالي كه عراق در كنار غرب ادعا مي‌كرد كه ديگر هيچ تامكتي قابل پرواز نيست! نبردي بين ما و ميراژهاي عراقي از بهمن ماه سال 1366 تا تيرماه 1367 در جريان بود. تا آن زمان جنگنده‌هاي عراقي همواره از دست ما فرار مي‌كردند اما حالا ديگر داستان فرق مي‌كرد! خلبانان ميراژهاي عراقي درگيري مستقيم و شاخ به شاخ را با ما آغاز كردند. خلباناني كه توسط نيروهاي فرانسوي‌ و شوروي آموزش ديده بودند. تاكتيك‌هاي طراحي شده خوب، عملياتي و حساب شده كار عادي آنها بود. ميراژهاي F1EQ-5/6 اين خلبانان بهترين جنگ‌افزار موجود عراق محسوب مي‌شدند و با توجه به موشكهاي جديد، كاملا با فانتوم‌هاي ما قابل مقايسه بودند. ما هيچ ترسي از آنها به دل نداشتيم چون بهترين خلبانان عراقي در مقابل خلبانان درجه دو ما هم حرفي براي گفتن نداشتند. با اين حال، اين خلبانان و جنگنده‌هايشان موجودات قابل توجهي به نظر مي‌آمدند. ما هيچ‌گاه حتي در مواردي كه 8 به يك بوديم، ميدان نبرد را ترك نكرديم.»[/size] [size=5]شاهد گفته اين خلبان، دو نبرد هوايي است كه F-14هاي نيروي هوايي در ماههاي ارديبهشت و خرداد در آنها شركت كردند. در اواسط ارديبهشت ماه يكي از ميراژهاي عراقي در نزديكي تهران توسط F-14 ساقط شد. سپس در روز 18 تير كه آخرين شكار تامكت در جنگ تحميلي به وقوع پيوست، يكي از خلبانان توضيح مي‌دهد: «ما از ورود به خدمت موشك سوپر 530F آگاه بوده و درباره راهكارهاي مقابله با آن آموزش ديده بوديم. در روز 18 تير يك فروند تامكت، ميراژ F1 عراقي را در حالي كه يك گروه از جنگنده‌هاي سوخوي Su-20 را بر فراز آبادان پشتيباني مي‌كرد در آسمان متلاشي كرد.[/size] [size=5]در ادامه، موشكهاي سوپر 530D به كارزار وارد شدند. اين موشك دوربردتر بوده و با قابليت نگاه به پايين بهبود يافته، بيشينه سرعتي حدود 5 ماخ داشت. در روز 28 تير، چهار فروند ميراژ F1EQ-6 به دو فروند F-14 ما نزديك شدند. اين 4 فروند با حركت از سمتهاي مختلف و اخلال شديد الكترونيكي سعي در ناكام نمودن تلاش خلبانان ما در استفاده از موشكهاي AIM-54 داشتند. سپس ميراژهاي مسلح به موشكهاي سوپر 530D درگيري را آغاز نمودند. متاسفانه هر دو تامكت سرنگون شدند! 20 دقيقه بعد ميراژها بازگشته و يك فروند F-4E ما را كه مشغول پيدا كردن موقعيت سقوط تامكت‌ها بود مورد اصابت قرار داده منهدم نمودند.[/size] [size=5]ستاد فرماندهي نيروي هوايي پس از اين فاجعه به ما گفت: موشكهاي فرانسوي مورد استفاده ميراژها بر روي امواج ساطع شده از رادار AWG-9 قفل مي‌كنند. پس از اين واقعه بود كه ما متوجه شديم فرانسوي‌ها موشك جديد خود يعني 530D را به‌طور آزمايشي و براي ارزيابي در نبرد به عراق تحويل داده‌اند.[/size] [size=5]در پايان، نيروي هوايي عراق پس از تحمل تلفاتي عظيم در مقابل نيروي هوايي ايران و به خصوص جنگنده‌هاي F-14 در طول 8 سال نبرد طولاني و خونين، آتش‌بس را اجرا كرد و به تجاوز وحشيانه خود پايان داد. تامكت‌ها، فانتوم‌ها، تايگرها، جمبوها، هركولس‌ها و ديگر هواپيماهاي نيروي هوايي خسته و زخم‌خورده اما پيروز و سربلند در حالي كه حتي يك وجب از خاك و گوشه‌اي كوچك از آسمان ايران را به دشمن نداده بودند به آشيانه خود بازگشتند. اما پس از پايان جنگ و به بوته نقد كشيده شدن عملكرد دو كشور در سطح بالا و عملكرد خلبانان نيروي هوايي در سطحي پايين‌تر، آيا كارنامه ايران با عراق مشابه هم است؟! آيا كار تك تك خلبانان ايراني كه در راه دفاع از اسلام و ايران به ميدان نبرد رفته بودند با پروازهاي سرتيپ خلبان «عدنان الدليمي» كه با افتخار! مردم بي‌دفاع را آماج حملات شيميايي و زيستي قرار داد و از دست شخص صدام مدال شجاعت گرفت و به دستور سرلشكر ستاد «حميد شعبان» فرمانده وقت نيروي هوايي عراق در دستور صبحگاه ستاد نيروي هوايي مورد تشويق قرار مي‌گيرد قابل مقايسه است. به ياد داشته باشيم كه نيروي هوايي عراق با زا نو زدن در برابر دلاوري‌هاي بي‌بديل تيزپروازان و پدافند هوايي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران كه حمله به پايگاه هوايي الوليد و نابود كردن قسمت اعظم نيروي هوايي دشمن بر روي زمين در اين عمليات از اين دست محسوب مي‌شود، 3 بار!!! در طول جنگ نوسازي ‌شد؛ يعني بعثي‌ها در طول عمر نامشروع خود 4 نيروي هوايي براي ارتش عراق خريداري و ساماندهي كردند؛ چه ثروتمند!![/size] [size=5][color=#40e0d0]________________________________________________________[/color][/size] [size=5][color=#4b0082]منبع :[/color][/size][url="http://www.ganjejang.com/index.php?option=com_content&view=article&id=139:1391-03-11-23-28-07&catid=42:1391-03-10-15-15-43&Itemid=65"]http://www.ganjejang...15-43&Itemid=65[/url]