[color=#0000cd]ممنون[/color] [color=#0000CD]خیلی قشنگ بود .[/color] [color=#0000cd]جالب اینه که هر دو تاشون تا ایران پیاده اومدن .[/color]

بسم الله الرحمن الرحیم _______________________________ در جریان نبرد کره جنگنده های نیروی دریایی ایلات متحده بصورت عمده از موشک های هدایت ناپذیر برای هدف قرار دادن اهداف زمینی استفاده مینمودند اما در عمل ثابت شده بود اگرچه قدرت انفجاری این موشک ها با توجه به سرعت انها قابل توجه است اما بدلیل عدم کنترل پس از شلیک بر روی موشک ، عمدتا در هدف قراردادن مستقیم اهداف به خصوص اهداف متحرک ناتوان بودند در نتیجه مصادف با اواسط نیمه اول دهه50 میلادی برنامه ایی برای یک موشک هوا به سطح کوتاه برد با پشتیبانی نیروی دریایی این کشور آغاز گردید.کمتر از یک سال بعد شرکت مارتین ماریتا(اکنون لاکهید مارتین) برنده اولین مناقصه موشک های هوا به سطح تاکتیکی جهان گردید.موشک مذکور تحت کد رمز ASM-N-7(بول پاپ) در دست تکمیل قرار گرفت.بول پاپ موشکی بود نسبتا کوچک با سرجنگی 115 کیلوگرمی و هدایت رادیویی، اولین نمونه آن پس از طی آزمایشات اولیه در 1959 وارد خدمت در نیروی دریایی گشت. تاریخچه ساخت این موشک به سال 1953 میلادی باز میگردد زمانیکه نیروی هوائی امریکا تصمیم گرفت برای عملیاتهای هوائی کوتاه برد از موشک های هوا به زمین دقیق استفاده کند تا با این کار دو هدف را با یک تیر بزند، اولین موضوع جلوگیری ازحضور طولانی مدت جنگنده در منطقه جنگی و دومی بالا بردن شانس برخورد موشک و تخریب اهداف سخت و مهم بود که در مسابقه برگزار شده برای این طرح شرکت مارتین برنده شده بود. شرکت مارتین پس از پیروزی دست به ساخت اولین مدل از موشک های ASM-N-7 زد که توسط خلبان کنترل میشد و اولین شلیک موفقیت امیز خود را در ژوئن 1955 به ثبت رسانید.(قابل توجه اینکه برای طراحی و ساخت یک سلاح کارا باید مدتها وقت و تلاش نمود که با توجه به اتش افروزی مداوم زمان جنگ سرد و قدرت بی نظیر امریکا و رقیبش یعنی شوروی سابق در زمینه های علمی توانستند مدت طراحی و ساخت را به حداقل زمان ممکن برسانند و صدالبته از کیفیت کار نکاهند امری که شاید در بسیاری از کشورها به خصوص کشور عزیزمان برعکس است ، یعنی برای ساخت یک سلاح سالهای سال طراحی و بحث میشود اما نهایتا به دلائلی چون عدم تامین بودجه طرح لغو میگردد در صورتیکه ساعتها کار عملیاتی و مطالعاتی روی طرح انجام شده و این نه تنها بر روی کارکنان ساخت تسلیحاتی تاثیر منفی دارد بلکه سبب عقب افتادن بیش از پیش از دشمنان نامی این سرزمین می گردد ) با آغاز دهه شصت میلادی تولید این موشکها شکل جدی تری به خود گرفت ، در ابتدا موتورهای رایج سوخت جامد موشک های ASM-N-7 بول پاپ با موتورهای پرقدرت تر سوخت مایع LR58-RM-4 جایگزین گشتند، از 1962 به بعد اصلاحات نهائی بر روی مدلهای صادراتی بول پاپ انجام گرفت، بول پاپ رسما با شناسه M-12B و بول پاپ A نام گذاری مجدد گردید. حقیقت این بود که برای استفاده از موشک اولیه باید خلبان با دید بصری هدف را مشاهده میکرد سپس موشک را شلیک مینمود و با استفاده از کنترل رادیوئی موشک را به درستی به سمت هدف هدایت میکرد امری که باعث میشد که خلبان و جنگنده باید در محیط نبرد به مدت بیشتری حاضر میشدند و اینگونه بود که یکی از دلائل اصلی ساخت اینگونه موشک ها یعنی مدت کمتر حضور در منطقه خطرناک نفی شد و به همین خاطر شرکت مارتین به فکر ارتقا و طراحی مدل بهینه تری شد. شاید یکی از مزیت های این موشک توانائی شلیک ان از هرگونه هواپیما یا هلیکوپتری بود مانند Sikorsky HUS-1که به خاطر هدایت رادیوئی آن بود اما نفی یکی از اولویت های طراحی موشک سبب ساز طراحی نسل جدیدتر این موشک شد. موشک AGM-12B در سال 1962 اولین ازمایش خود را گذراند و با توجه به بهینه سازی های انجام شده روی آن از نظر ظاهری و شکل با مدل اولیه و آزمایشی این موشک ( YASM-N-7a) تفاوت های بسیاری داشت که البته این تفاوت ظاهری باعث تغییر ساختاری موشک نیز شد به نحویکه در سال 1964 به دلیل مورده تائید قرار گرفتن توسط نیروی هوائی امریکا عملیاتی گشت. روی این مدل از موشک AGM-12 یک موتور جدید نصب گشته بود که باعث شد برد آن بیشتر و درنتیجه فاصله درگیری و هدایت بصری آن بیشتر شود که همین عامل یکی از دلائل مقبول شدن آن توسط نیروی هوائی آمریکا بود. موشک های بول پاپ مجموعا در 5 مدل تولید گردیدند که این 5 مدل را میتوان در قالب دو مدل اصلی بول پاپ A و بول پاپ B بررسی کرد چرا که از نظر ابعاد و ظاهر مدلهای A/B/E AGM-12 دارای طول 3.2 متری و بالهای کنترلی ذوزنقه ایی بود اما مدلهایAGM-12 C/D بدلیل حمل سرجنگی سنگین تر 454 کیلوگرمی و گاها هسته ایی (مدل D) از طول 4.41 متری بهره می برد ، همچنین زوایای بال های ذوزنقه ای شکل با زوایای بالاتر نسبت به شکل قائم مدلهای قبل استفاده می کرد.هر دو مدل موشک از نشانه روی و هدایت رادیوئی دستی استفاده می کردند که موجب می شد دقت موشک تا حدود زیادی کاهش یابد. AGM-12B در واقع موشکی ارزان قیمت بود که به منظور پرکردن سریع و ارزان خلا سلاح های هدایت شونده تکمیل شده بود از همین رو چندان پیشرفته تر از تسلیحاتت هدایت شونده المان ها در جنگ جهانی دوم به شمار نمی رفت ، در جریان نبرد ویتنام مدلهای A/B بول پاپ از اصلی ترین جنگ افزارهای هدایت شونده هوابرد نیروهای هوائی امریکایی بشمار می رفت اما رفته رفته مشحص شد که در عمل سرجنگی این موشک ها کوچک تر از آن است که توان تخریبی کافی داشته باشد و در نتیجه استفاده از ان علیه اهداف محافظت شده همچون سنگرها کارائی کافی را نداشت، مدل AGM-12C با سرجنگی تقویت شده به دنبال این نیاز وارد خط تولید جنگی گردید ، براساس این مدل نمونه ایی نیز با سرجنگی هسته ایی 15 کیلوتنی تکمیل شد، همچنین نمونه ایی نیز با همان مشخصات نمونه های اولیه بول پاپ به عنوان ضدنفر بخصوص برای استفاده برعلیه سیستم های پدافند هوائی تکمیل گردید. مجموعا بیش از 30 هزار تیر موشک بول پاپ از تمامی انواع توسط ایالات متحده و 8 هزار فروند نیز به صورت تحت امتیاز در اروپا تولید گشت.این موشک ها تا پایان دهه 70 در خدمت باقی ماندند و نهایتا در اوائل دهه80 میلادی از خدمت خارج گردیدند. طرح های زیادی بر اساس بول پاپ به عنوان جانشین طراحی گردید اما تقریبا تمامی آنها بدلیل مشکلات تکنولوژیک و عدم براورده کردن نیازهای اولیه پروژه رها شدند. اواخر دهه 60 شرکت مارتین ماریتا طرح AGM-79 بلو آی را براساس بول پاپ و با استفاده از یک سیستم جستتجوی الکترواپتیکال و توانائی شلیک کن فراموش کن آغاز نمود ولی طرح با شروع دهه 70 نیمه کاره رها شده ، کمتر از چند سال بعد شرکت جریسلر کار بر روی موشکی با نام M-80 باز هم براساس بول پاپ اغاز کرد اما نهایتا این پروژه نیز متوقف و اطلاعات بایگانی شد پس از دو طرح مذکور صنایع تسلیحاتی تکزاس نمونه ایی دیگر با عنوان M-83 بول داگ مجهز به یک جستجوگر لیزری را به نیروی دریایی پیشنهاد کرد، در بین این سه نمونه بول داگ را میتوان موفق ترین دانست چرا که تقریبا تا مرز تولید انوبه پیش رفت و نهایتا میدان را به ماوریک واگذار کرد. _______________________________ منبع: نویسنده: محمدحسین جهان پناه بازنویسی و تصاویر: ادیب نوروزی /ارنستو رومل http://airnaval.blog...om/post-29.aspx

[color=#0000cd]بسم الله الرحمن الرحیم[/color] [color=#800080]جنگنده MIRAGE F -1 متعلق یه نیروی هوایی عراق[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/68hp851.jpg[/img] [color=#800080]جنگنده F-14 متعلق به نیروی هوایی ایران[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/914.jpg[/img] [color=#daa520]_________________________________________________________________[/color] [color=#000000]در روزهای پایانی جنگ، کشور عراق با تحویل جدیدترین نسل جنگنده های خود و همچنین با دراختیار گرفتن جدیدترین تجهیزات زمینی و موشکی، هنوز هم نتوانسته بود بر رزمندگان غیور ایران غلبه کند. کشور بعثی عراق مدت ها بود برای از پا درآوردن مقاومت ایران دست به حملات گسترده به نفت کش ها و پایانه های نفتی ایران زده بود تا از این طریق، ایران را مجبور به تسلیم کند. با توجه به این موارد نیروی هوایی عراق با دراختیار گرفتن جنگنده های مدرن و نصب موشک های پیشرفته اگزوست (موشک هوا به سطح) بر روی آنها، اقدام به هدف قرار دادن کشتی های نفت کش می نمود. هدف بعثی ها این بود که با هدف قرار دادن این نفت کش ها صادرات نفت ایران را مختل کند. با توجه به تمام این مسائل، نیروی هوایی از همان روزهای ابتدایی، شروع به مقابله با این تهدیدات نموده بود ولی این بار نبرد بسیار سخت شده بود. عراق روزانه با چندین سورتی پرواز بر روی خلیج همیشه فارس، تهدیداتی را علیه نفت کش های ایرانی بوجود آورده بود. ولی این پایان کار نبود. تیزپروازان نیروی هوایی با طرحی جامع، همه روزه و در تمامی ساعات شبانه روز، درحال گشت زنی برروی خلیج فارس بودند. [/color] [color=#000000][b][color=#e21d73]عراق پی در پی حریم هوایی ایران را نقض می کرد[/color][/b][/color] [color=#000000]در بهمن ماه سال 1366 این پروازها به اوج خود رسیده بود و عراق هر روز به حریم آب های نیلگون خلیج فارس تجاوز می کرد. نیروی هوایی منتظر فرصتی مناسب بود تا جوابی دندان شکن به عراق بدهد و تصمیم داشت درس عبرتی را بر روی خلیج فارس به نیروی هوایی عراق بدهد که هرگز آن را فراموش نکند. بر همین اساس، عملیاتی طراحی شد تا در هنگام حمله مزدوران عراقی، به اجرا درآید. این رویه ادامه داشت تا سرانجام روز نبرد فرا رسید... بیستم بهمن ماه سال 1366، پایگاه ششم شکاری بوشهر خلبانان تامکت (اف14) آماده نبرد بودند و در گردان پرواز حضور داشتند که ناگهان صدای زنگ آلرت (زنگی که درهنگام حمله دشمن در اتاقی به همین نام که خلبانان آماده در آن حضور دارند به صدا در می آید و خلبانان به سرعت آماده مقابله می شوند) همه را به خود می آورد. با تماس با فرماندهی آنها اعلام اسکرامبل (یعنی پرواز سریع هواپیماهای شکاری آماده، برای مقابله با دشمن) می کنند. کارهای مقدماتی پرواز به سرعت هرچه تمام تر انجام می پذیرد و دقایقی بعد خلبانان با نشستن در کابین به سرعت به پرواز در می آیند. به محض پرواز اف 14، رادار با آنها تماس می گیرد و فرکانس مخصوص، سمت و ارتفاع را اطلاع می دهد. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]هواپیمای اف 14 برای درگیری آماده بود[/b][/color][/color] [color=#000000]خلبانان بلافاصله آماده نبرد می شوند. به دلیل این که به سرعت به پرواز درآمده بودند، شروع به چک کردن سیستم های جنگ الکترونیک، موشک ها، رادار و... می کنند و از صحت آنها مطمئن می شوند. اف 14 به سمت جنوب به پرواز ادامه می داد که از سوی رادار زمینی دستوری رسید مبنی بر این که خلبانان جست وجو را برای پیدا کردن هواپیماهای دشمن در جنوب آغاز کنند. دقایقی بعد کمک خلبان با دقت و جست وجویی که انجام می دهد، موفق می شود 6 هدف را بر روی رادار خود پیدا کند. کمک بلافاصله با رادار زمینی تماس می گیرد و سمت آنها را برای رادار اعلام می کند که رادار نیز متخاصم بودن آنها را تایید می کنند. با تایید رادار، خلبان سرعت و ارتفاع خود را افزایش می دهد و با حداکثر سرعت به سمت هدف ها به پیش می رود. بعد از دقایقی رادار هواپیما جنگنده های دشمن را مشخص تر نشان می دهد. آنها به صورت دو دسته سه فروندی با سرعت و از روبه رو به سمت اف 14 ایرانی می آمدند. کار بسیار خطرناک و دشوار بود. یک فروند اف 14 به مقابله با 6 فروند هواپیمای عراقی می رفت ولی چاره ای نبود. باید جلوی تجاوز گرفته می شد. خلبان بلافاصله کار را برای قفل کردن بر روی هواپیمای دشمن و شلیک موشک آغاز می کنند. با توجه به سرعت بالای اف 14 و هواپیماهای عراقی، آنها با سرعت به سمت همدیگر می آمدند. خلبانان فقط چند دقیقه فرصت داشتند تا تصمیم بگیرند.[/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]اولین هواپیمای دشمن منهدم می شود[/b][/color][/color] [color=#000000]کمک خلبان روی هر کدام از هواپیماها قفل راداری می کرد، هواپیمای دشمن با استفاده از دستگاه های پیشرفته جنگ الکترونیک آن را خنثی می کرد. فاصله دیگر خیلی نزدیک شده بود و امکان استفاده از موشک های دوربرد فونیکس نبود. لذا بلافاصله خلبانان تصمیم گرفتند از موشک های راداری اسپارو استفاده کنند. با چندین بار تلاش و در فاصله بسیار کم 5/5 مایلی، با تلاش زیاد سرانجام موفق می شوند بر روی یکی از هواپیماهای دشمن عمل قفل راداری را انجام دهند و خلبان بی درنگ موشک را به سمت هواپیمای عراقی رها می کند. موشک راداری از زیر بال رها می شود و با سرعت به سمت هدف پیش می رود. تنها چند ثانیه بعد یکی از هواپیماهای دشمن منهدم می شود و لاشه آنها به اعماق خلیج فارس فرو می رود. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]دسته اول هواپیماهای عراقی در حال فرار بودند ولی...[/b][/color][/color] [color=#000000]هواپیماهای عراقی که شاهد سرنگونی یکی از جنگندهای شان بودند، برای در امان ماندن از هدف قرار گرفتن، بلافاصله ارتفاع خود را کم کرده و در سطح آب شروع به پرواز می کنند. در این هنگام هواپیماها در نزدیکی یکدیگر قرار داشتند که خلبان متوجه یکی از هواپیماهای دشمن در سمت راست خود می شود. خلبان بی درنگ به اطلاع کمک خود رسانده که کمک نیز خلبان را متوجه سه فروند دیگر در سمت چپ می کند. شرایط بسیار حساس بود. با کوچک ترین اشتباه احتمال هدف قرار گرفتن اف 14 وجود داشت. لحظه نبرد تن به تن فرا رسیده بود. هواپیماهای سمت چپ به اف 14 نزدیک تر بودند و دریک لحظه هواپیماها در مقابل یکدیگر قرار گرفتند. هواپیماهای عراقی به شدت به سمت راست گردش کردند و اف 14 ایرانی نیز در مقابل آنها به شدت به سمت چپ گردش نمود. در این هنگام یکی از هواپیماهای عراقی به طرز ناشیانه ای برای زدن اف 14 سمت گردش خود را عوض کرد و به سمت راست خودش گردش نمود، خلبانان اف 14 با دیدن این حرکت ناشیانه، با مانوری در پشت سر او قرار گرفتند.[/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]دسته دوم هواپیماهای عراقی بدون این که متوجه شوند عبور کردند[/b][/color][/color] [color=#000000]در همین موقع دسته دیگر هواپیماهای عراقی با آرایش جنگی بدون این که متوجه حضور اف 14 بشوند با سرعت از کنار هواپیمای ایرانی عبور کردند. فاصله به قدری نزدیک بود که امکان استفاده از موشک راداری اسپارو هم نبود. پس باید اف 14 به هواپیمای دشمن نزدیک تر می شد تا بتواند با استفاده از موشک حرارتی آن را هدف قرار دهد. این کار به سرعت انجام شد. فاصله آن قدر کم شده بود که خلبان حتی نوع هواپیما و رنگ آن را نیز می توانست تشخیص دهد. هواپیمای عراقی یک میراژ پیشرفته با رنگ استتار آبی بود. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]هواپیمای دوم عراقی نیز به اعماق آب های خلیج فارس می رود[/b][/color][/color] [color=#000000]خلبان خود را آماده شلیک موشک حرارتی می کند ولی موشک رها نمی شود. خلبان دوباره شروع به چک کردن سیستم ها می کند. در همین حین کمک نیز به شدت مراقب پشت سر بود تا در حین تعقیب و گریز هواپیمای دشمن، در پشت سر آنها قرار نگیرد. سرانجام خلبان موفق می شود. موشک رها شده با یک جهش سریع به سمت موتور میراژ پیش می رود و در نهایت در داخل آن منفجر می شود. انفجار به قدری سریع اتفاق افتاد که خلبان عراقی موفق به خروج اضطراری هم نمی شود. هر دو خلبان از فرط شادی ندای الله اکبر سر می دهند و با توجه به این که در تعقیب و گریز، از مرز فاصله زیادی گرفته بودند و از طرفی با کمبود بنزین هم مواجه بودند، لذا به سرعت به سمت پایگاه حرکت می کنند و با موفقیت در پایگاه به زمین می نشینند. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]هنوز غرق شادی بودند که دوباره به مقابله شتافتند[/b][/color][/color] [color=#000000]در پایگاه غوغایی به پا بود همه به استقبال خلبانان آمده بودند. خلبانان با اشتیاق زیاد در حال شرح واقعه بودند که ناگهان دوباره زنگ اسکرامبل به صدا درمی آید. هر دو خلبان با تمام سرعت به سمت هواپیمای اف 14 آماده دیگری می دوند و بعد از چند لحظه در دل آسمان جای می گیرند. بلافاصله سرعت خود را زیاد می کنند و بر روی آبهای نیلگون خلیج فارس قرار می گیرند. هدفی بر روی رادار مشاهده نمی شد و هواپیمای اف 14 با دیدن این اوضاع سریعا 90 درجه گردش می کند و با سرعت به سمت نفت کش ها حرکت می کند. در همین حین کمک شروع به جست وجو بر روی رادار می کند و موفق می شود در جنوب شرقی هدف را شناسایی کند. با استعلام از رادار زمینی آنها هدف را دشمن تایید می کند و دستور انهدام صادر می شود. هواپیماهای عراقی نیز به سمت نفت کش ها در حرکت بودند. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]هواپیماهای عراقی برای زدن نفت کش شیرجه رفتند[/b][/color][/color] [color=#000000]خلبان بلافاصله به سمت هواپیماهای دشمن حرکت می کند. در حدود 7 مایلی با خط سیر نفت کش ها، کمک خلبان متوجه می شود که دو هواپیمای دشمن در حالت شیرجه به سمت نفت کش ها هستند. خلبان بلافاصله موتورها را در حالت پس سوز قرار داده و با کم کردن ارتفاع و حداکثر سرعت، به سمت آنها می رود. هواپیماهای عراقی که متوجه اف 14 ایرانی شده بودند، با سرعت به سمت مخالف گردش می کنند. آنها با این حرکت فکر می کردند که هواپیمای ایرانی را غافلگیر کرده اند ولی با توجه به سرعت بالایی که اف 14 ایرانی داشت، به سرعت به سمت هواپیمای سمت راستی گردش می کند و در کم تر از چند ثانیه هواپیمای دشمن در برد موشک حراراتی اف 14 قرار می گیرد. ولی در همین حالت هواپیمای دیگر عراقی از فرصت استفاده کرده بود و خود را به پشت سر اف 14 ایرانی رسانده بود و به خیال خود آنها اف 14 را در بین خود قرار داده بودند. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]در بدترین شرایط هواپیمای سوم عراق نیز منهدم می شود ولی خطر...[/b][/color][/color] [color=#000000]کمک خلبان بلافاصله به خلبان اطلاع می دهد و ذکر می کند که مواظب این هواپیمای پشت سری هست. فقط در هنگامی که می گوید، سریعا هواپیما را به سمت دیگر گردش دهد. هواپیمای عراقی اینک در بهترین شرایط بود تا اف 14 بتواند آن را با موشک حرارتی هدف قرار دهد. پس اولین موشک حرارتی به سمت هواپیمای دشمن شلیک می شود. هنوز موشک به هواپیمای دشمن نرسیده بود که کمک فریاد می زند هواپیمای دشمن آماده شلیک موشک است سریعا گردش کن. خلبان نیز بلافاصله به چپ گردش می کند و با چندین مانور زیبا باعث می شود که هواپیمای عراقی آنها را گم کند. بعد از اطمینان از متواری شدن هواپیمای دوم عراقی، اف 14 به موقعیت قبلی بازمی گردد و لاشه سوخته میراژ عراقی را که دقایقی قبل هدف قرار گرفته بود، می بیند که در آب افتاده و درحال غرق شدن است. با لطف و عنایت خداوند متعال، در کم تر از نصف روز سه فروند هواپیمای متخاصم عراقی توسط یک هواپیمای اف 14 ایرانی سرنگون شد. [/color] [color=#000000][color=#e21d73][b]دستاوردهای عملیات[/b][/color] [/color] [color=#000000]این عملیات دستاوردهای مهمی داشت: اول این که تا حدود یک ماه هواپیماهای عراقی جرات حضور در خلیج فارس را نداشتند و در این فکر بودند که مبادا با حضور دوباره، چندین هواپیمای دیگر را از دست بدهند. دوم این عملیات هوایی باعث شده بود که بار دیگر دنیا اقتدار و توانایی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران را ببیند و متوجه شود نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران اجازه هیچ گونه تعرضی را به بیگانه نمی دهند. تا چندین روز پس از این عملیات، رسانه های غربی درحال انعکاس این خبر در خبرگزاری های خود بودند. بدین ترتیب برگ زرین دیگری به افتخارات نیروهای نظامی جمهوری اسلامی ایران اضافه شد.[/color] [color=#daa520]__________________________________________________________________[/color] [color=#008000]منبع:[/color] [url="http://newcoy.persianblog.ir/post/341"]http://newcoy.persianblog.ir/post/341[/url]

بسم الله الرحمن الرحیم اسکادران VX-4 EVALUATORS ____________________________________ ____________________________________ این اسکادران در سال 1950 در New England برای توسعه سیستم های هشدار دهنده زود هنگام هوابردتاسیس گردید اما به دلایلی در سال 1951 به Patuxent River که مقر NAS بود انتقال یافت که درهمان جا منحل شد .VX-4 بار دیگر در سال 1952 در Mugu و در مقر NAS برای تست و پرتاپ موشک های هدایت شونده و تست عملیاتی راه اندازی شد . در سال 1960 علاوه بر انجام وظایف محوله, این اسکادران ماموریت یافت تا پروزه هایی مانند : تست رادارهای زمینی , سیستم های ناوبری داپلر و آزمایش تجهیزات اندازه گیری از راه دور هوا به هوا را انجام دهد .این واحد با دریافت هواپیمای F- 7 U کار خود را آغاز کرد که پس از مدتی هواپیمای F - 3 Dو مدتی بعد F-10 های بهینه سازی شده که دارای دو سرنشین بودند , وارد این ناوگان شدند .با ظهور بول پاپ و موشک اسپارو 3 ,هواپیما های A-4 وF-3H جایگزین هواپیما های F-3 و F-7شدند و مدتی بعد موشک سایدوایندر و هواپیمای F-8 نیز به این جمع ملحق گردیدند .در اوایل دهه 1960 F-4 ( فانتوم ) و در سال 1970 F-14A ( تامکت ) و اخیرا F/A-18 ( هورنت )به این اسکادران تحویل داده شد . از جدید ترین تست های انجام گرفته بر روی سلاح ها و سیستم های مورد استفاده هواپیماهای این واحد می توان به آزمایش AIM-7M ( اسپارو ) , AIM-9M ( سایدوایندر ) , AIM-54C (فونیکس یا فینیکس ,که مربوط به قبل سال 2006 می باشد ) و دستگاه های هشدار دهنده رادار اشاره کرد . در ژانویه 1990 , فانتوم پس ازسه دهه , از خدمت در VX-4 بازنشسته شد و چند ماه بعد علاوه بر مدل های قبلی تامکت ,مدل جدید تر آن یعنی همان سوپر تامکت وارد این اسکادران گشت و در طول آن سال این واحد تست هایی را برای توسعه گیرنده اخطار راداری ALR-67 انجام داد و همچنین از دیگر فعالیت های این اسکادران تلاش برای نصب AIM-120 ( آمرام ) بر روی F-14B بود . پس از حمله عراق به کویت و در جریان حمله آمریکا به عراق در همان سال , VX-4 در جنگ حضور داشت که عملیات های شناسایی که به این واحد سپرده شد نتایج مطلوبی را در پی نداشت که این مسئله به ضعف و نقایص دستگاه های شناسایی بر می گشت . پس از جنگ این اسکادران شروع به رفع مشکلات ناوگان مستقر خود در دریای سرخ و خلیج فارس کرد وپس از رفع این مشکلات تلاش هایی برای نصب آمرام بر روی F/A-18 انجام گرفت که در نهایت در اوایل سال 1994 این تلاش ها به ثمر نشست .در سال 1993 هورنت تست هایی را در VX-4 انجام داد ولی در نتیجه ادغام دو اسکادران VX-4 و VX-5با هم وتبدیل شدن آنها به یک واحد , F/A-18C/D ( سوپر هورنت ) جایگزین F/A-18(هورنت ) شد.در تاریخ 30 سپتامبر 1994 VX-4 منحل گردید و بعضی از هواپیما های این اسکادران در قالب VX-9 به ادامه حیات خود پرداختند . F-14 A F-14 D F-14 D ___________________________ مترجم و گردآورنده : F 14 AA هر گونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم ومنبع می باشد

[color=#0000cd]بسم الله الرحمن الرحیم[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/IRIAF_F-4s.jpg[/img] [color=#daa520]_______________________________________[/color] هشت روز از جنگ تحمیلی می گذشت و دشمن که در این مدت متوجه اشتباه بزرگ خود شده بود، شروع به بمباران هوایی مناطق مسکونی نموده و روزانه تعدادی از هموطنان عزیزمان را به شهادت می رساند. نیروهای زمینی عراق با حمایت و پشتیبانی لجستیک، در تلاش بود تا مقاومت خرمشهر را در هم بشکند و این شهر را به تصرف خود درآورند. در این هنگام، هر روزه عملیات و ماموریت های زیادی از سوی تیزپروازان نیروی هوایی علیه مواضع دشمن بعثی انجام می شد. در یکی از این عملیات، نیروی هوایی جهموری اسلامی ایران تصمیم گرفت یکی از مهم ترین پل های مواصلاتی دشمن را که جنبه حیاتی هم داشت، منهدم کند. در صورت انهدام این پل، قسمت اعظمی از پشتیبانی و تدارکات دشمن قطع شده و در نتیجه دشمن در پیشروی سریع در خاک میهن عزیزمان ناتوان می شد. [color=#f20c43][b]نکاتی که باید در نظر گرفته می شد[/b][/color] به همین منظور کار طراحی این عملیات به سرعت شروع شد. اولین و مهم ترین نکته توجه به شبکه قدرتمند پدافندی این منطقه بود که عراق به وسیله آن به شدت از این پل محافظت می کرد. با توجه به وسعت پل نیز باید عملیات به گونه ای طراحی می شد تا ضریب انهدام آن بالا برود. لذا برای انجام این عملیات و بالا بردن ضریب انهدام کامل پل، تصمیم گرفته شد تا این عملیات با استفاده از بمب های لیزری انجام پذیرد. برای این عملیات باید یک هواپیما به عنوان هدایت کننده در ارتفاع بالا پرواز کند و با نشانه گیری بر روی هدف به وسیله لیزر زمینه برای بمباران دیگر هواپیماها مهیا کند. این کار بسیار خطرناک بود زیرا در ارتفاع بالا، مانور هواپیما کم می شود و علاوه بر آن به وضوح در دید رادارهای دشمن قرار می گیرد و آنها می توانند با قفل کردن بر روی آن به آسانی هواپیما را هدف قرار دهند. [color=#f20c43][b]طراحی عملیات[/b][/color] قرار بر این شد که سه فروند فانتوم مسلح به پرواز درآیند. یکی از فانتوم ها از نوع (اف-4- دی) مجهز به سیستم نشانه روی لیزری تعیین شد که به وسیله آن روی پل نشانه روی شود و 2 فانتوم دیگر بمب های خود را بر روی هدف فرو ریزند. در این حالت با نشانه روی لیزری بر روی هدف، یک قیف لیزری بر روی هدف تشکیل می شود و با رها کردن بمب ها به سوی هدف تمامی آنها به سمت این قیف جذب می شوند و به انتهای قیف هدایت می شوند و بدین شکل تمامی بمب ها با موفقیت به هدف برخورد می کردند. فانتوم ها با توجه به نوع ماموریت باید سوخت گیری هوایی نیز انجام می دادند که قرار شد یک فروند تانکر سوخت رسان نیز جهت انجام این کار در نظر گرفته شد. بعد از سوخت گیری فانتوم ها باید با حداکثر سرعت مطمئن به سمت هدف رفته و با عبور از روی آن در هنگام بازگشت، آن جا را منهدم کرده و باز گردند. [color=#f20c43][b]شرح عملیات [/b][/color] صبح روز هفتم مهر ماه سال 1359 خلبانان بعد از توجیهات قبل از پرواز، به اتاق تجهیزات رفته و پس از گرفتن تجهیزات سوار بر پرنده های آهنین بال خود شدند و پس از لحظاتی هر سه فروند در دل آسمان جای گرفتند. طبق طرح عملیاتی، در حوالی کوه های بهبهان تانکر سوخت رسان در انتظار فانتوم ها بود. هر سه هواپیما در ارتفاع پست و در سکوت کامل رادیویی کار سوخت گیری را با موفقیت انجام دادند. فانتوم ها بعد از جدا شدن از تانکر، ارتفاع خود را کم و به سمت مرز پیش رفتند. با رسیدن به مرز، خلبان ها آرایش پروازی خود را تغییر دادند و با قرار گرفتن در مسیر اصلی پروازی، وارد خاک عراق شدند. در این هنگام در مرزهای مشترک تانک های عراقی به سرعت و با پشتیبانی نیروهای عقبه خود، به سمت خاک کشورمان پیش می آمدند. با عبور از مرز و قرار گرفتن در خاک عراق، هواپیماها ارتفاع خود را تا جای ممکن کم کرده و با افزایش سرعت به 1300 کیلومتر در ساعت، به سمت هدف پیش می رفتند. در این هنگام پدافند مرزی عراق بی امان به سوی فانتوم ها شلیک می کرد اما به لطف الهی هیچ کدام از گلوله های آنان به هواپیماها برخورد نکرد. [b][color=#f20c43]فانتوم ها پل را منهدم کردند[/color] [/b] هواپیما ها با سرعت از روی پل گذشتند. فانتوم هدایت کننده ارتفاع خود را زیاد می کند و سپس با گردشی 180 درجه دقیقا بر روی هدف قرار می گیرد. هدف به وضوح در دید خلبان بود، لذا خلبانان فانتوم هدایت کننده، با استفاده از دوربین لیزری بر روی هدف نشانه روی کردند. به محض این که خلبان علامت هدف گیری پل را کامل در وسط پل قرار داد، بلافاصله ماشه دوربین لیزری را فشار می دهد و قیف لیزری تشکیل می شود. خلبانان دو فانتوم دیگر بلافاصله بمب های خود را رها کردند. هدف گیری برای آنان بسیار ساده شده بود. بمب ها به محض رها شدن در قیف لیزری قرار می گرفتند، همین کار باعث شد تمامی بمب ها به هدف برخورد کند و پل به طور کامل منهدم می شود. انفجارها به قدری مهیب بود که خلبانان به خوبی آن را مشاهده می کردند. خلبانان هواپیماها خوشحال از این پیروزی ندای الله اکبر سر دادند. [color=#f20c43][b]هواپیمای هدایت کننده هدف قرار گرفت[/b][/color] ولی ناگهان خلبانان هواپیمای هدایت کننده متوجه می شود که پدافند منطقه با توجه به ارتفاع بالایی که داشته، بر روی آن قفل راداری انجام داده است. خلبان بلافاصله با حرکات تاکتیکی و استفاده از دستگاه اخلاگر الکترونیک، سعی می کند قفل را بشکند ولی برای این کار خیلی دیر شده بود. ثانیه هایی بعد موشک زمین به هوایی سام 6 دشمن به فانتوم برخورد می کند. هواپیما چندین متر به بالا صعود می کند. لرزش شدید هواپیما را فرا می گیرد، تمامی چراغ های اعلام خطر در هواپیما روشن شده است و همگی از انفجار قریب الوقوع موتور سمت راست هواپیما خبر می دهند. خلبان بلافاصله شیر بنزین موتور آتش گرفته را می بندد تا از سرایت آتش و انفجار آن جلوگیری کند. موشک با برخورد به بدنه هواپیما در صندلی خلبان فرو می رود که همین امر باعث آسیب دیدگی خلبان می شود و وی مجبور می شود برای در امان ماندن از اصابت گلوله های ضد هوایی، خود را به جلو بکشد. هواپیما در حالت بسیار بدی قرار داشت. موتور سمت راست از کار افتاده بود. هواپیما هر چند که فاصله چندانی با مرز نداشت ولی هدایت آن در همین مسیر کم نیز بسیار دشوار بود. در همین موقع پالایشگاه بصره نیز توسط گروه دیگری از تیزپروازان نیروی هوایی بمباران شده بود. خلبانان از این موقعیت استفاده کرده و برای در امان ماندن از دید پدافند هوایی منطقه، خود را درمیان دودهای ناشی از سوختن پالایشگاه قرار می دهد و با سرعت به سمت مرز حرکت می کند. [color=#f20c43][b]با تمام مشکلات خلبانان هواپیما را به ایران می رساند ولی...[/b][/color] سرانجام خلبان موفق می شود هواپیما را به ایران برساند و آن را برای نشستن آماده کند که ناگهان سیستم برق و هیدرولیک هواپیما نیز از کار می افتد. هواپیما به طور کلی از هدایت خلبان و کمکش خارج شده و شروع به سقوط کرده بود. خلبان بلافاصله با رادار تماس می گیرد و موقعیت خود را اطلاع می دهد و رادار نیز ضمن تایید، آمادگی برای نجات آنها را اعلام می کند. خلبان اهرم صندلی پران را می کشد ولی این اهرم عمل نمی کند. بر اثر اصابت موشک تمامی سیستم ها قفل شده و عمل نمی کردند. هواپیما در ارتفاع 13000 پایی و کاملا غیر قابل کنترل بود. خلبان تصمیم می گیرد با استفاده از سیستم دستی، کاناپی را باز کند و با بازکردن بندهای اتصال اقدام به پرش کند. ولی آیا این امکان وجود داشت که در یک مدت زمان کم 12 بند اتصال را بازکند؟ از همه مهم تر آیا بر اثر اصابت موشک و گرمای حاصل از آن چتر نجات سالم نسوخته بود و هنوز قابل استفاده بود؟ [color=#f20c43][b]خلبان خود را از کابین به بیرون پرتاب می کند [/b][/color] ولی جای درنگ نبود، خلبان بلافاصله شروع به باز کردن بندها نمود، یکی پس از دیگری موفق شد بندهای اتصال را باز کند. حالا نوبت کاناپی بود. خلبان سعی نمود با استفاده از اهرم دستی آن را بازکند ولی موفق نشد. بامدد گرفتن از ائمه اطهار، باردیگر امتحان کرد و این بار موفق شد. سرما و باد شدید به درون کابین آمده بود. خلبان هرکاری می کرد نمی توانست از هواپیما خارج شود چون هواپیما مدام به چپ و راست حرکت می کرد ولی در نهایت هواپیما در حالتی قرار گرفت که خلبان خود به خود به بیرون پرتاب شد و به حالت سقوط آزاد با سرعت به سمت زمین در حرکت بود. سعی برای بازکردن چتر ادامه داشت. فقط 200 پا مانده بود تا خلبان با زمین برخورد کند که موفق شد اهرم چتر را بکشد. چتر باز می شود ولی سرعت فرود به قدری بالا بود که اگر خلبان با همان سرعت با زمین برخورد می کرد، تکه تکه می شد. [b][color=#f20c43]فرود در میان گله گوسفندان[/color] [/b] خلبان در همان شرایط دنبال راه چاره بود که متوجه گله گوسفندی می شود و تصمیم می گیرد بر روی آنها فرود بیاید. خلبان برروی گوسفندان فرود می آید و در دم چندین گوسفند تلف می شوند. چوپان بیچاره که فکر می کرد که خلبان عراقی است، به سمت او حمله می کند ولی وقتی متوجه می شود که خلبان فارسی صحبت می کند و کارت شناسایی خلبان را نیز می بیند، به دلجویی از آن می پردازد. لحظاتی بعد هلی کوپتر امداد و نجات نیروی هوایی نیز سر می رسد و هر دو خلبان را نجات می دهد. با انهدام این پل بخش عمده ای از تدارکات و پشتیبانی دشمن قطع شد و این عملیات باعث کند شدن روند پیشرفت عراقی ها در خاک میهن مان گردید. [color=#daa520]______________________________________________________[/color] [color=#ff0000]منبع:[/color] [url="http://newcoy.persianblog.ir/post/396"]http://newcoy.persianblog.ir/post/396[/url]

[color=#0000cd]بسم الله الرحمن الرحیم[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Al_Asad_Air_Base_Patch_2007.jpg[/img] [color=#daa520]____________________________________________________________[/color] [color=#000000]پایگاه هوایی الاسد در استان انبار عراق و ۱۸۰ کیلومتری غرب بغداد واقع شده است.این پایگاه بزرگترین پایگاه نیروهای ائتلاف در غرب عراق و دومین پایگاه بزرگ نیروی هوایی آمریکا در طول عملیات آزاد سازی عراق بود.در دسامبر ۲۰۱۱ ، این پایگاه به دولت عراق تحویل داده شد.هم اکنون این پایگاه دفتر مرکزی لشگر ۷ نیروی زمینی عراق است و در آن یک آموزشگاه پیاده نظام ساخته شده است.در طول عملیات آزاد سازی عراق ، پایگاه هوایی الاسد مرکز انتقال سوخت و کامیون های نظامی به وسیله هواپیماهای ترابری برای استفاده نیروهای ائتلاف بود.[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/2l-image.jpg[/img] [color=#000000]در سال ۱۹۸۰ ، پایگاه هوایی الاسد که پیش تر با عنوان القادسیه و کد ۶۳۶ شناخته میشد به سفارش نیروی هوایی عراق و با کمک کارشناسان یوگسلاوی احداث شد و تا سال ۱۹۹۰ توسط نیروی هوایی عراق استفاده میشد.تا پیش از کشف و تعطیلی پایگاه به وسیله نیروهای ائتلاف ، این پایگاه دارای منطقه ای به مساحت ۳ کیلومتر برای ذخیره سازی انواع تسلیحات و سه اسکادران جنگنده های میگ – ۲۱ و میگ – ۲۵ بود.در آوریل ۲۰۰۳ ، پایگاه هوایی الاسد به وسیله نیروی هوایی استرالیا کشف شد.در مه همان سال نیروی هوایی ایالات متحده این پایگاه را به همراه ۵۰ جنگنده (از جمله میگ-۲۵) و مقدار زیادی تسلیحات ضبط و تعطیل کرد.[/color] [color=#000000]پایگاه هوایی الاسد دارای چندین آشیانه هواپیما ، پناهگاه ، یک درمانگاه مدرن و ۳۳ شیلتر مقاوم برای هواپیماها است.در طول عملیات آزاد سازی عراق به دلیل طول باند (دو باند به مساحت ۴۲۶۰ و ۳۹۵۵ متر) و تجهیزات نسبتا” مدرن این پایگاه ، هنگ سوم هوایی ایالات متحده از آن برای فرود هواپیماهای سنگین ترابری و سوخت رسان استفاده می کرد.برخی از پناهگاه ها ، شیلترها و بیمارستان پایگاه در طول حضور نیروهای ائتلاف در آن بازسازی شد.[/color] [color=#000000]پایگاه هوایی الاسد در محیطی به مساحت ۲۴ کیلومتر ساخته شده است.این پایگاه دارای خانه های سازمانی ، وسایل نقلیه عمومی ، استخر سرپوشیده ، تئاتر ، مراکز سرگرمی ، رستواران ، کافی نت ، مرکز تلفن و فروشگاه مخصوص پرسنل است.باند ها ، آشیانه ها و خزشگاه ها در قسمت جنوبی پایگاه واقع شده است.در سال ۲۰۰۸ و طی یک پروژه مشترک بین دو شرکت Berger و Cummins ، یک نیروگاه برق ۳۵ مگاواتی برای پایگاه هوایی الاسد ساخته شد.در ماه مه ۲۰۱۰ ، شرکت JV تاسیسات برق زیر زمینی پایگاه را احداث و آماده بهره برداری کرد.علاوه بر این ها پایگاه الاسد دارای یک کارخانه تولید بطری آب آشامیدنی است! [/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/Air_Force_One_in_Irak_in_2007.jpg[/img] [color=#000000]اولین نیروهای مستقر در پایگاه هوایی الاسد تفنگداران دریایی آمریکا (US Marines) بودند.پس از آن و در طول حضور نیروهای ائتلاف در عراق گروه فرماندهی پایگاه ، اسکادران ۱۴۲ جنگ الکترونیک (VAQ-142) ، تیپ ۸۲ هوابرد ، گروه پشتیبانی سپاه ۵۰۷ ، گردان ۳۵ پزشکی ، گروه پشتیبانی سپاه تفنگداران دریایی و … در این پایگاه مستقر شدند.گروه اعزامی پشتیبانی اسکادران ۵۳۲ ترابری (مستقر در پایگاه الاسد) انتقال بار و نیرو را به منظور استفاده نیروهای آمریکایی مستقر در عراق بر عهده داشتند.[/color] [color=#000000]پایگاه هوایی الاسد دارای چند خزشگاه به همراه دو باند است.به دلیل نیاز نیروهای ائتلاف به این پایگاه ، کار بازسازی خزشگاه و باند های پایگاه از اکتبر ۲۰۰۴ شروع و تا مارس ۲۰۰۵ پایان یافت.در سپتامبر ۲۰۰۴ ، یک برج کنترل ترافیک هوایی جدید و مدرن در پایگاه نصب شد.این برج که ۱۵۰ فوت ارتفاع دارد دارای ویژگی هایی از قبیل اطلاع وضعیت آب و هوایی ، پوشش راداری و سیستم های مدرن است.امکانات این پایگاه (به خصوص طول باند) اجازه فرود هواپیماهای سنگین و پهن پیکری همچون C-5 و بوئینگ ۷۴۷ را به نیروهای ائتلاف می داد.[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/5l-image.jpg[/img] [color=#000000]پایگاه هوایی الاسد در میان یک بیابان خشک و پر از شن و سنگ واقع شده است که این خود باعث افزایش ضریب امنیتی آن می شود.علاوه بر آن تا شعاع ۲۱ کیلومتری پایگاه اقدامات حفاظتی مختلفی از قبیل سیم های خاردار ، برجک های نگهبانی و گشت های مختلف تدارک دیده شده است.علاوه بر آن در سال ۲۰۰۵ ، گروه پشتیبانی اسکادران ۲۷۱ تفنگداران دریایی اقدام به گسترش و ایجاد فنس های پایگاه کرد.تعدادی از سربازان اوگاندایی نیز به وسیله فرماندهی نیروهای ائتلاف در عراق در این پایگاه مستقر شدند تا امنیت پایگاه افزایش یابد.[/color] [color=#daa520]_______________________________________________________________________[/color] [color=#800080]مترجم :سورنا نوشاد[/color] [color=#800080]منبع :[/color] [url="http://www.arteshi.com/%D9%BE%D8%A7%DB%8C%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D8%B3%D8%AF-%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82-al-asad-airbase.html"]http://www.arteshi.c...ad-airbase.html[/url]

[color=#0000cd]دستت درد نکنه [/color] [color=#0000CD]تو این عکس این وسیله ای که شبیه به قیف و رنگی هست چیه؟؟؟[/color] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10166/SH-60B_Seahawk2.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10166/thumb_SH-60B_Seahawk2.jpg[/IMG][/url]

[quote name='warjo' timestamp='1342347578' post='260732'] فکر کنم تکراریه ها [/quote] مطمئنید؟؟؟ من چند بار سرچ کردم و مطلب مشابه ای پیدا نکردم .

[quote name='kaftar' timestamp='1342343004' post='260720'] یدونه خلبان بود!؟مگه f-4 نبود؟ پس خلبان دومیه کجا رفت!؟ [/quote] [color=#0000cd]سلام[/color] [color=#0000CD]احتمالا خلبان دومی در همون حوالی فرود اومد . [/color][img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/thinking.gif[/img]

[color=#0000cd][size=5]بسم الله الرحمن الرحیم[/size][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f14-detail-an167.gif[/img] [color=#daa520]_____________________________________________[/color] ALQ-167یک غلاف الکترونیکی است که با بهره گیری از ULQ-21 ساخته شده ویک سیستم جانبی محسوب می شود که وظیفه مقابله با اقدامات الکترونیکی را در مقابل موشک های سطح به هوا و هواپیما های جنگ الکترونیک داراست . این مدل می تواند تا طیف فرکانس ها از 425 مگا هرتز تا 18 گیگا هرتز را پوشش دهد و نحوه عملکرد آن اینگونه است که با ایجاد نویز ,تکرار , ترکیب حالت ها ی ECM ,مقابله با نویز وفریب سیستم جمینگ می تواند به جنگ الکترونیک بپردازد و دستگاهی مناسب برای ارزیابی سیستم های سلاح ها و آموزش اپراتورهای هواپیما می باشد . ALQ-167 می تواند جنگ الکترونیک هایی را شبیه سازی کند که ممکن است تهدیدی برای تمام سلاح های نیروی دریایی که از فرکانس رادیویی طیف :425 تا 445 مگا هرتز (باند-بی ) ,902 تا 928 مگاهرتز (باند-سی ) ,1تا 2 گیگاهرتز (باند-دی ) , 2تا 4 گیگا هرتز (باند-ئی واف) , 4تا 11 گیگا هرتز (باند -جی و آی ) و12 تا 18 گیگا هرتز (باند-جی ) باشد . این سیستم می تواند در کنار سلاح ها و در جایگاه آنها نصب شود که برای مقاصد و اهداف خاص تنظیماتی بر روی آن انجام می گیرد . همچنین در عملیات هایی که در خاک دشمن انجام می گیرد و F 14 در آن شرکت دارد علاوه بر چف اضافی و فلیر از این پاد نیز استفاده می شود . [color=#daa520]_________________________________________[/color][color=#daa520]_____[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f14-detail-eca-01l.jpg[/img] [size=5][color=#800080]مترجم و گردآورنده :[/color][color=#0000cd]F 14 AA[/color][/size] [color=#ff0000][size=5]هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد [/size][/color] [size=5][color=#4b0082]منابع :[/color][/size]WWW.FAS.ORG WWW.ANFT.NET

بسم الله الرحمن الرحیم اسکادران VF-2 BOUNTY HUNTERS _____________________________ نشانه تماس (اسم رمز):BULLETS _____________________________ تاسیس اسکادران VF-2 به روزهای آغازین حمل و نقل های هوایی ,نیروی دریایی باز می گردد .در سال 1922 ماموریتی به این اسکادران محول شد بدین صورت که این اسکادران هواپیما های مورد نیاز ناوUSS Langley را تامین کند و هواپیما های این مرکز در قالب (CV-1 ) شروع به انجام وظیفه کردند . سال های میان 1920 -1930 , تنها وظیفه VF-2 حمل ونقل هوایی بود.اما با شروع جنگ جهانی دوم این بار VF-2 با اسکادران جنگنده پا به میدان نهاد و در طول جنگ توانست از خود رکورد های جالبی به جای بگذارد .هواپیما های این اسکادران در جنگ جهانی دوم از ناو USS Lexington به پرواز در امدند و توانستند مانع حمله گسترده ژاپن به استرالیا شوند .در حالی که Hellcat F6F ها از عرشه ناو های CV-6)USS Enterprise ) و( USS Hornet (CV-12 واین ناو برمی خاستند این اسکادران توانست بیش از 500 فروند از هواپیما و بیش از 50 هزار تناز مهمات و آذوقه دشمن را نابود سازد که در مقابل 7 فروند از هواپیماهای این اسکادران از دست رفت . طبق نظر سنجی مجله زندگی در مورد VF-2 , این اسکادران به عنوان محبوب ترین اسکادران جنگنده در اقیانوس آرام شناخته شد.این اسکادران نیز همانند 1 -VF بعد از جنگ جهانی منحل گردید وتا 27 سال از صحنه هوایی دور بود .اما با معرفی F-14 بار دیگر این اسکادران در صحنه هوایی شرکت یافت و کار خود را در 14 اکتبر 1972در پایگاه Miramar با آموزش خدمه خود شروع و اولین سری تامکت در ژوئیه سال 1973 به این اسکادران پیوست . تحویل F-14 در بهار سال 1974 به پایان رسید و این در حالی بود که از زمان تولید تا آن موقع نرخ تولید و ساخت تامکت پایین بود .این اسکادران در کنار VF-1 برای عملیات (باد مکرر) که گشت هوایی بر فراز شهر سایگون بود شرکت جست .VF-2 در ابتدا در قالب واحد های CVW-14 و CVW-2 بر روی ناو( USS Enterprise (CVN-65 استقرار یافت اما بعدا به ناو ( USS Ranger( CV-61 نقل مکان وتا سال 1993 در انجا سکونت یافت وقبل از ان نیز همچنین در سال 1984بر روی ناوCV-63 ) Hawk USS Kitty) مستقر شد .در طول این سال ها که تامکت در خدمت VF-2 بود این اسکادران توانست امتیاز ها و جایزها ی زیادی به دست بیاوردکه شامل دریافت 3 نشان نبرد ( E ) از COMNAVAIRPAC (فرمانده نیروی دریایی نیروهای هوایی اقیانوس آرام) بود ونشان نبرد ( E )نشانگر کارامدترین اسکادران در ناوگان اقیانوس آرام بود .لازم به ذکر است که این نشان اکنون نیز وجود دارد.همچنین VF-2 برنده جایزه سالانه Boola-Boola در خلال سال های 1985-1987 نیز شد که این نشان به اسکادران های داده می شد که می توانستند بیشترین امتیاز را در شلیک موشک سالانه بدست آورند . از دیگر جوایز گرفته شده توسط این اسکادران می توان به برنده شدن جایزه Mutha ان هم در 3 دوره متوالی که به اسکادران هایی اعطا می شد , که بهترین آمادگی را در ارائه وظایف تامکت را داشتند.این اسکادران اولین اسکادرانی بود که توانست اولین تامکت نیروی دریایی را از عرشه ناو هواپیما بر ان هم بدون بکسل هوا به هوا به پرواز دراورد . در سال 1987 ,VF-2 , دویست وشصت هزار فرود بر روی عرشه ناو USS Ranger به نام خود ثبت کرد .این واحد در جنگ اول خلیج فارس در کنار اسکادران VF-1 در ناو USS Ranger حضور داشت و بیش از 500ماموریت جنگی و 1900 ساعت پرواز رزمی را بر عهده گرفت .این اسکادران هیچگاه به صورت مستقیم وارد درگیری با اهداف عراقی نشد و ماموریت این واحد :گشت های هوایی واسکورت بمب افکن ها بود. با انهدام ناو رنجر در سال 1993 , همانند VF-1 این اسکادران نیز به حالت تعلیق در امد اما این واحد خوش شانس بود چون تصمیم نیروی دریایی بر ان شد تا این اسکادران پذیرای F-14D سوپر تامکت شود .پس از جایگزینی و تغییرات , این اسکادران ماموریت یافت تا در ناو ( USS Constellation (CV-64 استقراریابد. پس از سال 1995 VF-2 به پایگاه خویش که همان Miramar بود بازگشت وتا سال 1996 در انجابه سر برد اما دیری نپایید که ماموریت جدیدی به این اسکادران محول شد و این واحد بار دیگر به اقیانوس آرام بازگشت و در این حین سوپر تامکت ها دستخوش تغییرات شدند که از جمله این تغییرات به نصب LANTIRNمی توان اشاره کرد که این تغییرات باعث شد تا این هواپیما ها توانایی حمله دقیق در هر شرایط اب وهوایی رابدست آورند . زمانی که آموزش این اسکادران با سوپر تامکت تکمیل شد این واحد بار دیگر بر روی عرشه ناوUSS Constellation پدیدار شد .VF-2 در سال 1995 و1997 برنده جایزه ( E ) ازCOMNAVAIRPAC , سال 1995 و 1997 برنده Boola-Boolaو در سال 1997 و1999 برنده جایزه ( S ) (که جایزه ایمنی پرواز بود) , شد . F-14A F-14D,1996 F-14D,2000 F-14D,2004 مترجم وگرداورنده :F14AA هر گونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد ادامه دارد ...

سلام یه اطلاعات کمی وجود داره ولی به دلیل این که هنوز این اسکادران ها فعال هستند و توش یه خورده امار از تامکت های ایران هست به دلیل قوانین از گفتن اون تو سایت معذورم .

سلام اقا یه فکری به حال ارسال تاپیک بکنید . من وقتی تاپیک میزنم یه فاصله بین هر خط قرار میدم و این باعث میشه متن نوشته ام داغون شه و برای دوستان ناخوشایند بشه . ایا راه حلی برای من بی سواد هست که کمکم کنه ؟؟

بسم الله الرحمن الرحیم http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/001-R-40.jpg موشک هوا به هوای Bisnovat R-40 که در ناتو با نام AA-6 Acrid شناخته می شود، یک موشک میانبرد است که در سالهای دهه 1960 میلادی توسط اتحاد جماهیر شوروی به طور خاص جهت استفاده میگ 25 فاکسبت طراحی شد، اما در حال حاضر توسط میگ 31 نیز قابل حمل و شلیک می باشد. آکرید (Acrid) در زبان انگلیسی به معنای سوزاننده و تندخو می باشد. گروه طراحی بیسناوات به دنبال نیاز میگ 25 به یک سلاح منحصر به فرد، در 1962 اقدام به تکمیل موشک میانبردی با نام K-40 یا همان R-40 کرد. این موشک برای سیستم رهگیری ارتفاع بالای Mig-25 طراحی و تولید شد و به عنوان جزئی جدایی ناپذیر از سازوکار رهیگیری میگ 25 با استفاده از رادار Smerch-A و بعدها Sapfir-25 درآمد. آکرید بسیار بزرگ ساخته شد، چرا که قرار بود این موشک فقط با یک بار هدف قرار دادن، تضمین کننده نابودی هدف باشد. میگ 25 در اصل برای مقابله با بمب افکنهای xb-70 طراحی شده بود، بنابراین باید طراحی آن به گونه ای می بود که هر جنگنده و بمب افکنی را تنها با یک بار شلیک نابود کند. یک میگ 25 با بیشینه سرعت حدود 3 ماخ می توانست با چهار موشک آکرید اقدام به رهگیری هواپیماهای دشمن کند. آکرید عملاً نیازی نداشت که حتما به هدف برخورد کند، تنها کافی بود به نزدیکی هدف برسد تا کلاهک ترکش شونده آن کار خود را انجام دهد. در شرایطی که معمولا دو گونه فروسرخ و آشیانه یاب نیمه فعال R-40 با هم شلیک می شد، هدف هیچ شانسی برای فرار نداشت. کلاً دو مدل از R-40 طراحی و ساخته شد: یکی مدل R-40RD و دیگری R-40RD .R-40TD یک موشک هوابه هوا با جستجو گر راداری نیمه فعال PARG-12 و امکان اصلاح مسیر درمیانه راه (به صورت اینرسیایی یا رادیویی) و R-40TD مدل فروسرخ آن بود. مدلهای مختلف R-40 بردی بین 30 تا 60 کیلومتر داشتند. معمولا فاکسبتها چهار موشک آکرید را به صورت جفت فروسرخ و راداری با خود حمل می کردند و چون برای هر هدف باید دو موشک شلیک می کردند، عملا می توانستند همزمان حداکثر با دو هدف درگیر شوند. برد کم این موشکها ناشی از ناکارامدی رادار Smerch-A بود، روسها به دنبال سیستمی همچون رادار AWG-9 و موشکهای فینیکس بودند، ولی در اینجا صحبت از راداری است که در زمان خود خوب بود، ولی عالی نبود و جالب اینکه در آن زمان این پیشرفته ترین رادار روسی به حساب می آمد. سیستم کنترل آتش Smerch-A (با نام ناتوی FoxFire) در سال های 1958 تا 1959 به وسیله دفتر طراحی والکوف طراحی شد. راداری بسیار بزرگ که شباهتی زیاد به رادار AWG-10 داشت. رادار اسمرچ ای زمانی رادار بسیار موفقی به شمار می رفت که غربیها را به وحشت انداخت. این رادار قابلیت کاوش 120 درجه در طرفین و 6± درجه به صورت عمودی را داشت، البته فاقد توانایی نگاه به پایین بود. این رادار مقاوت زیادی در برابر تداخل امواج و سیستمهای ECM داشت. البته این قابلیت باعث افت برد رادار تا 80 الی 100 کیلومتر گردید و موشکهای آکرید که برای برد تا 100 کیلومتر طراحی شده بودند نمی توانستند با این رادار به برد موثری بیش از 50 کیلومتر دست یابند. برتری رادار اسمرچ در آن زمان برد رهگیری 75 کیلومتری آن بود، ولی ناتوانی کنترلی آن یک ایراد بزرگ محسوب می شد. موشکهای آکرید شاید بزرگترین ایرادشان این بود که تنها برای رهگیری در ارتفاع زیاد و با سرعت زیاد مناسب بودند، چرا که توانایی نگاه به پایین در آنها اصلاً وجود نداشت که این نقیصه بعدها برطرف شد. از مهمترین ضعفهای آن این بود که موشکی با این ابعاد، برد کمی داشت. در مقام مقایسه، موشک فینیکس با طول 4000 میلیمتر و وزن 450 تا 470 کیلوگرم (وزن سر جنگی 61 کیلوگرم) می توانست به برد عملیاتی 190 کیلومتر دست یابد، در حالی که موشک آکرید با طول حدود 5980 تا 6220 میلیمتر (بسته به مدل موشک) و وزن 450 تا 461 کیلوگرم (وزن سرجنگی 70 کیلوگرم) در بهترین حالت کمتر از 60 کیلومتر برد داشت. با وجود همه این کاستیها، موشک آکرید به دلیل قابلیتهای منحصر به فرد فاکسبت، در صحنه نبرد نسبتاً موفق ظاهر شد. حداقل یک فروند فانتوم شناسایی اسرائیل (RF-4E) شکار R-40 های عراقی شد. در جریان جنگ ایران و عراق به دلیل ناکام شدن پی در پی فاکسبتها توسط تامکتهای ایرانی تنها یک فروند هرکولس C-130 ایرانی شکار آکرید شد. پس از حمله عراق به کویت و آغاز عملیات توفان صحرا توسط آمریکا و متحدین، یک فروند موشک آکرید تنها پیروزی هوایی تایید شده عراق را در این عملیات رقم زد. در شب اول عملیات توفان صحرا (17 ژانویه 1991) یک فروند F/A-18C نیروی دریایی آمریکا هدف یک R-40 شلیک شده توسط MiG-25PD عراقی قرار گرفت تا آکرید آخرین شکار هوا به هوای ثبت شده خود را تا حال حاضر انجام داده باشد. البته در 23 دسامبر 2002 نیز یک فروند فاکسبت عراقی با استفاده از موشک آکرید یک پهپاد آمریکایی را سرنگون کرد. از کاربرد آکرید در نبردهای دیگر اطلاع چندانی در دست نیست، با این وجود سوریه نیز مدعی هدف قرار دادن حداقل یک فروند F-15 اسرائیلی با این موشک است. تولید موشک آکرید سر انجام در سال 1991 به پایان رسید، اما با وجود بازنشسته شدن فاکسبتها، این موشک بازنشسته نشد و عمر خدمتی خود را با MIG-31 پی گرفت تا یکی از جنگ افزارهای اصلی آن باشد، البته از آن زمان تاکنون بهینه سازیهای مختلفی بر روی آن انجام شده است. مشخصات موشک آکرید: طول: برای R-40TD معادل 5.98 متر و برای R-40RD معادل 6.22 متر سرعت: 5 ماخ برد: 30 تا 60 کیلومتر وزن سر جنگی: 70 کیلوگرم وزن موشک: برای R-40TD معادل 450 کیلوگرم و برای R-40RD معادل 461 کیلوگرم کاربران: اتحاد جماهیر شوروی سابق، الجزایر، هند، عراق، سوریه و روسیه منبع: http://newcoy.persianblog.ir/post/479/

سلام خیر .این هواپیما به کشورهای متحد روسیه صادر نشده .

[quote name='9km' timestamp='1341605825' post='259060'] جناب f14AAمنظور من از نمایشی بودن رشته کیکبوکسینگ و رشته های اینگونه نبود منظور من رشته ای مثل ایکیدو هاپکیدو وجوجیتسو و این گونه رشته ها بود سوء تفاهم نشه اخوی [/quote] [color=#0000cd]شرمنده داداش [/color] [color=#0000CD]متوجه منظورت نشده بودم [/color][img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/icon_redface.gif[/img] [img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/icon_redface.gif[/img]

[quote name='IPS' timestamp='1341604079' post='259053'] خوب خدا رو شکر یکی رو هم پیدا کردم که واقعا هم درد هست باهام ..... به قول یکی از بچه تو سایت ایروسنتر مهم نیست زندگی با نون خشک .... مهم اینه عشق تامکت منو کشت. هی............. ولی من با توکل کامل رفتم و میدونم یا نیتم مشکل داشته یا قسمت و خیر من نبوده تو این کار ولی هرچی فکر میکنم و هرچی تفکر میکنم توش واقعا این افسردگیه هنوز همرامه.خدا کنه زودتر بره چون واقعا دست دلم واسه کنکور به درس خوندن نمیرفت و اصلا انگیزه ی آنچنانی نداشتم و هر روز که میخوندم واسم علامت سوال بود. راستی نگفتی کاکو رشته ی رزمیت چی بود؟ [/quote] [color=#0000cd]کیک بوکسینگ کاکو [/color] [color=#0000CD]راستی شعرش خیلی خیلی با حال بود .[/color]

[quote name='IPS' timestamp='1341602637' post='259045'] سلام علیکم اجمعین . فتح جان هنوز بنده پی امی دریافت نکردم!!!! اما از لحاظ استاد هم استاد تکواندوم استاد قابلی بود و بیشتر رو مبارزه تمرکز داشت و با اینکه تازه شروع کرده بودم اما چون قبلا کنگفو کار میکردم با ارشد ها مبارزه میکردم و خداوکیلی میگم تنها دلیلی که تکواندو رو رها کردم یکم سوسول بودنش بود (با حفظ احترام به تکواندو کارها) مثلا بعد باشگاه وایمسادیم مبارزه ی آزاد میکردیم و یکیشون نبود که بتونه یه راند جلوم واسه و با چند تا لو کیک تو پاشون (که واقعا زیبا و کشیده و ماهیچه ای بود) از راه رفتن و لگد زدن متوقف میشدن یا وقتی ضربات پی در پی مشت رو میزدم اصلا قاطی میکردند.اما هیچی واسم به اندازه ی کونگفو فایتینگ (ووشو سبک فانگ من چوان) حال نمیداد هم سخت بود هم مبارزه اش واقعی بود اما با آرمان های اخلاقی الانم جور نمیاد و استادم هم استاد محمود آبادی بود که یکی از قدیمی کارها و اساتید عالی هستند و واسه خودشون اسم و رسمی دارند و واقعا طوری با بنده کار کردند که هم تو بوکس هم تو تکواندو از خیلی ها بهتر بودم. اما فتح جان همونطور که گفتم بیشتر میخوام فلسفه ی روحی درستی باشه چون عقایدم واقعا عوض شده . دوست دارم روحم بر جسمم مقدم باشه و ورزش رزمی ای که میرم اول روحم رو جلا بده و بعد جسمم رو. راستی اف 14 aa جان بنده خشن نیستم و شاید بیرون از رینگ و تاتمی تنها یکی دو بار دعوام نشده و تا جایی که میتونستم از نزاع و درگیری دوری کردم اون دوبار هم یکیش بخاطر غیرت و عزتم بوده یکیشم بخاطر دفاع از خودم. ولی واقعا میگم عشقم فقط ورزش رزمی و بس و این یک سال علاوه بر عقایدم دلیل دیگم این بود که میخواستم خلبان بشم و تو مبارزات یکی دو بار مشت بد خورد به سرم و رفتم عکس گرفتم دکتر گفت اگه یه ضربه ی دیگه بوخوره به این قسمت سرت چشمت 2 شماره میاد پایین و ما هم نرفتیم و بد آزمون ارتش هم افتادیم پای کنکور امتحانات پیش دانشگاهی نتونستیم بریم.الان دنبال یه ورزش با شرایطی که گفتم میگردم و به قول دوست خوبم فتح دنبال یه استاد خوب .انشاالله که زودتر پیدا کنم که افسردگی خلبانیه داره میکشتم چون واقعا فقط عاشق 2 شغلم اول کاماندو بودن (که بخاطر اینکه واسه ازدواج مشکل به هم میزنه آدم و شرایط و محیط ارتش و سپاه رو دیدم و فعلا دست نگه داشتم) و دوم خلبانی بود که بخاطر الکی گیر دادن و الکی رد کردن تو ارتش نشد و قسمت نبود و واقعا هیچی به اندازه ی توکل به خدا و ورزش رزمی آرومم نمیکنه. [/quote] [color=#0000cd]اخ گفتی خلبانی داغ دلم تازه شد .من تو معاینه چشم رد شدم و تا سه ماه کلا افسرده بودم ولی به اصرار رفقا واسه تکاوری ارتش امتحان دادم ولی دیگه دنباله کار رو نگرفتم چون من تمام فکر و ذکرم خلبانی بود و که اخرش هم نا امید شدم [/color] [color=#0000CD]بزرگترین ارزوم هم اینه که حتی یک بارهم شده با اف 14 پرواز کنم که نشدنیه و جالبش اینه که من پنجمین نفرتوی فامیل پدریم هستم که تو امتحانات ارتش رد میشم و هممون به خاطر تست پزشکی رد شدیم .[/color] [color=#0000CD]من به خاطر امتحان کنکور و خلبانی یک سال و نیم ورزش رو گذاشتم کنار و الان 3 ماهه دوباره شروع کردم .[/color]

اگه اشتباه نکنم اینجا منظور نسل 3 است درسته حق با شماست

[quote name='fath' timestamp='1341601036' post='259037'] جناب اف ۱۴ منظور بنده از استاد خوب در بعد رزمی نبود چون همه جا میشه رزمیدن رو یاد گرفت حتی به تنهایی و در خانه اما اگر استاد شما مکارم اخلاقی و بزرگی روح نداشته باشه شما رو به سیاهی و نابودی می کشانه .این تفاوت عمده ورزش رزمی و هنر رزمی هست. [/quote] [color=#0000cd]اینو کاملا موافقم [/color] [color=#0000CD]هر چند استاد خیلی مهمه ولی اگه هدف انسان چیزی به غیر از یاد گرفتن هنر و داشتن هنر رزمی باشه با وجود استاد خوب بازهم ادم به انحطاط و نابودی کشیده میشه . [/color] [color=#0000CD]مهمتر از یادگیری فنون رزمی یا دیگر ورزش ها ,فراگیری مرام پهلوانی و تواضع و فروتنی هست.[/color]

[color=#0000cd]ممنون جناب fath[/color] [color=#0000cd]از توضیحاتتون[/color] [color=#0000CD]با نظر شما موافقم که باید به دنبال استاد خوب بود چون من هم این کار رو کردم و [/color][color=#0000cd]از استادم خیلی راضیم .چون همه فن حریفه و در عین یاد گرفتن کیک بوکس ,کمی ووشو و دفاع شخصی و... رو هم فرا میگیریم .[/color]

[quote name='IPS' timestamp='1341598070' post='259025'] [quote name='IPS' timestamp='1341563705' post='258963'] ما هم تکواندو کار کردیم هم بوکس هم کونگفو فایتینگ (یا همون ووشو سبک فانگ من چوان) و واقعا میگم بر خلاف اون چیزی که عوام فکر میکنند یک رزمی کار واقعی روحش آرامش میگیره و کمتر عصبی میشه و وقتی بیرون میره کمتر مضطرب هست .اما بخاطر عقاید مذهبی و انسانی و صلح طلبم فعلا فقط تو خونه کار میکنم چون به نظرم از نظر اخلاقی و انسانی خلاف اینه که انسان واسه قدرتمند شدن به جون حریف بیوفته کما اینکه خودم بار ها سر درد و خون دماغ داشتم و در مقابل دنده و پا شکوندم تو مبارزه و بعضی وقتا یه حس عجیب تنفر نسبت به حریفم میگرفتم و بی امان میزدم و همین یکمی از حالت انسانیت واقعی خارجم کرد و فعلا دنبال ورزش رزمی هستم که آرامش کامل همراه با معرفت و تکامل واقعی که شاخصه ی اصلی ورزش های رزمی هست رو بهم یاد بده.فعلا که فلسفه ی کاراته و آی کی دو منو به خودشون جذب کردند بچه ها کسی پیشنهادی داره بگه یا پی ام کنه. یا علی [/quote] آقا کسی پیشنهادی چیزی واسه ما نداشت؟؟؟ [/quote] [color=#0000cd]سلام[/color] [color=#0000CD]اخوی شما یه خورده خشن تشریف داریااااااا [/color][color=#0000CD] [/color] [color=#0000CD]اگه کاراته می خوای بری به نظر من کیو کشین یا کیو کوشین (نمیدونم از نظر املایی کدوم درسته )خوبه چون من تعریفش رو خیلی شنیدم و یه مبارزه ای با یکی از دوستانم داشتم و به سختی حریفش شدم .[/color]

[color=#0000cd]سلام [/color] [color=#0000CD]ممنون از دوستان بابت توضیحاتشون [/color] [color=#0000CD]جناب fath , قصد کوچ رو که ندارم ولی اگه میشه در مورد [/color][color=#ff0000]هاپکیدو [/color][color=#0000cd] یه خورده توضیح بدید ممنون میشم . [/color] [color=#0000cd]در ضمن جناب 9km[/color] [color=#0000cd]جودو رو نمی دونم ولی تو کیک بوکس که حرکات نمایشی در کار نیست و فقط ضربات و کتک هست [/color][color=#0000cd]. [/color] [color=#0000cd]راستی کسی از دوستان موی تای کار میکنه؟؟؟ [/color]

[quote name='9km' timestamp='1341571379' post='258986'] با سلام خدمت f14AAعرض به حضور شما که جوجیتسو یک رشته ورزشی کاملا شبیه جودو با این تفاوت که یکسری از حرکت هایی که در جودو ممنوع میباشد مثل ضربه با دست یا پا در جوجیتسو ازاده در ضمن این رشته تنها رشته زیر مجموعه فدراسیون جودو و کوراش کشور میباشد در مجموع این رشته از نظر من نسبت به جودو جذابیتی نداره چون جودو از یکسری از قوانین برخوردار است که در هیچ جایی از دنیا شما نمیتونی در اون دست ببری و به قولی سبکی از خودت در بیاری حالا اگر سوال دیگه ای داشتین یا اطلاعات دقیق تری میخواستین در خدمتم [/quote] [color=#0000cd]دست شما درد نکنه ولی من شنیده بودم که جوجیتسو شبیه دفاع شخصی یا یه همچین چیزاییه .[/color] [color=#0000CD]من جودو رو به عنوان تماشاگر دوست دارم ولی زیاد مایل نیستم که تو این رشته فعالیت داشته باشم دلیلش هم این که یه جورایی شبیه به کشتیه .[/color] [color=#0000cd]راستی در جودو فقط باید با حریف مثل کشتی من تو من شد یا نه ؟؟؟[/color]

بسم الله الرحمن الرحیم هواپیمای جنگنده سوخو 15 ملقب به فلاگون که در سال های دهه هفتاد میلادی وارد خدمت شد، همراه برادر بزرگترش، یعنی میگ 25 فاکس بت نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی را به گونه ای مقتدرانه، اگرچه حتی توانایی های زیادی هم دارا نبودند، تجهیز، تقویت و تحیکم نمودند.هواپیمای فلاگون در طول دوران خدمت خود، رکورد های جهانی زیادی را از جمله در سرعت و سقف پروازی به جای گذاشت و از جمله رهگیر هایی بود که در دوران خدمت خود هیچ گاه به متحدان روسیه صادر نشد. در این هواپیما، برد، اویونیک پیشرفته و تسلیحات متعدد قربانی سرعت و شتابگیری و ازتفاع بالا شده است. این هواپیمای بال دلتا شکل، به طور شدیدی برای هدایت خود به سمت هدف، نیاز به کنترل زمینی دارد. همچنین موتورهای قدرتمند توربوجت آر-13 تومانسکی این هواپیما که قدرتی معادل 31.000 پوند کشش استاتیک تولید می نمایند، سوخت را به سرعت بلعیده و به همین دلیل سبب می شوند که برد و دایره عملیاتی این هواپیما به شدت کاهش یابد. این هواپیما قادر به انجام عملیات در هر آب و هوا بوده و می تواند در هر ساعت از شبانه روز نیز به اهداف خود حمله نماید. نکته جالب این جاست که اگرچه این هواپیما در سال های دهه شصت میلادی طراحی و تولید گشته، اما پس از گذشت سال ها از تولید و ساخت آن و به واسطه هیبت و قیافه ترسناک و مخوف آن، خلبانان هنوز از وجود آن در آسمان وحشت داشتند.این هواپیما به تعداد زیاد ساخته شده و قابلیت حمل موشک های بزرگی را در زیر بال های خود نیز دارد و قادر است با تکیه بر نیروی فراوان موتورهایش، با سرعت 4/2 ماخ پرواز نماید. فلاگون دارای سقف پروازی به میزان 18 کیلومتر بوده حداکثر برد آن معادل 1.400 کیلومتر می باشد. طول این هواپیما حدود 21 متر و طول دو سر بال یا دهنه بال آن حدود 10 متر است. این هواپیما، از لحاظ نسل در گروه نسل سوم و هم رده هواپیمای فانتوم قرار گرفته و از لحاظ وزن پروازی با حداکثر میزانی برابر با 18 تن در کلاس هواپیمای اف-16 فالکون جای می گیرد. این هواپیما قادر به حمل شش موشک هوا به هوا در مقرهای زیر بال خود است که این هواپیما اغلب به موشک های آناب آر-98 و آرچر آر-60 مجهز می شود. این هواپیما برای کاهش مسافت مورد نیاز خود برای عملیات نشستن، ازیک سیستم چتر باز شونده که در انتهای هواپیما و زیر سکان عمودی تعبیه شده است، استفاده نموده و در مواقع فرود، با بازشدن این چتر، سرعت هواپیما کاهش می یابد.در مورد موشک آناب این توضیح لازم است که این موشک، همان موشکی بود که در یکم سپتامبر سال 1983 هواپیمای بوئینگ 747 کره ای را بر فراز جزیره ساخالین و در حالی که ناخواسته واردحریم هوایی روسیه شده بود، از یک هواپیمای رهگیر سوخو ۱۵ فلاگون به سرعت خود را به هواپیمای مسافربری رسانده بود، شلیک شده آن را ساقط ساخت و باعث کشته شدن 269 مسافر گردید. این جنگنده رهگیر از لحاظ شمایل بسیار به اسلاف خود یعنی سوخوهای 9 و 11 شباهت داشته و تنها تفاوت محسوس آن این است که در آن هواپیماها ورودی هوای موتور به طور مشخصی در جلوی هواپیما قرار گرفته اما در این هواپیما به دلیل حجم زیاد رادار، می بایست فضای موجود در جلوی هواپیما به آن اختصاص داده شود، در نتیجه ورودی موتورها به طرفین هواپیما انتقال یافت. بال های این هواپیمادر سال های ابتدایی تولید، به طور کامل مثلثی شکل بود اما پس چندی این طراحی تغییر داده شده و بال های مثلثی به بال های مثلثی خم شده تبدیل شدند که در نتیجه این بهبود، سرعت برخاست و فرودکمترحاصل آمد. این هواپیما تا پایان دهه هشتاد میلادی کاملاً از خدمت برکنار شده و هواپیماهای نسل چهارم مانند سوخو فلانکر و میگ های فولکروم با توانایی های بسیار چشمگیر تر، جایگزین این هواپیماهای افسانه ای شدند. منبع : http://air.blogfa.com/post-19.aspx