قبل از اینکه این مسئولین بخوان قرار ببندند ، گروه کوانتوم اینفورمیشن دانشگاه شریف سال ها به رهبری دکتر کریمی پور و دیگر اساتید نظیر آقای رضاخانی اگر درست بگم مشغول فعالیت بوده اند ، اما خروجی کار این افراد مباحث تئوری هست و مشکلاتی که در بالا گفتم تو آموزش عالی ما وجود داره ، با سرمایه گذاری اندک و یک شبه نتیجه نمیشه گرفت ، 12 نفر تو بهترین حالت تیم ورک تو ایران میشه 36 نفر که برای چنین مبحثی بسیار کوچک هست هست ...

ممنون از نظر لطف شما ، جدای از مسائلی که فرمودید که ابررسانا ها و ابرشاره ها (که شاید در موردش تاپیک زدم) سیر تحول فعلی ساخت متریال جدید باعث میشه تا خیلی زود تر از چیزی که در گذشته فکر می کردیم ، شاهد ظهور اطلاعات کوانتومی باشیم که بر دو قسمت هست ، سنسورهای کوانتومی که به زودی عملیاتی خواهد شد (طی همین چند سال نزدیک) و در میان مدت پردازش کوانتومی که در کنار مسائلی که بالا مطرح شد ، باعث میشه تقریبا اطلاعات کلیه کشورهای فاقد حفاظت های اطلاعات کوانتومی هستند دچار خطر اساسی شوند ، چون سیستم های کدگذاری فعلی به دلیل قدرت پردازشی وحشتناک این سیستم ها در کسری از ثانیه از کار خواهند افتاد... . مراجعه کنید به الگوریتم Shor ... .

کشوری که وسط جنگ بفهمه کمبود تسلیحات داره ، وسط جنگ بخواد سازمان رزم افزایش بده ، اون جنگ رو مطلقا شکست می خوره ، چون اون کشور آینده نگری در هنگام خرید نداشته ، وسط جنگ هم تصمیماتش به خوبی تصمیماتش موقع خرید خواهد بود ، بعد از اون هم شما فکر می کنید صنایع ما مثل صنایع نظامی کشورهای دخیل در جنگ جهانیه که بتونند سطح وسیعی از تسلیحات رو تولید کنند؟ شاید بشه این کار رو کرد ولی به شرط نظامی کردن کل صنایع کشور و فلج کردن صنعت کشور... . واقعیت اینه که 3 کشور تولید کننده اصلی (آمریکا ، روسیه و چین) که در همه زمینه ها فعال هستند داریم و چند کشور هم مثل آلمان و فرانسه و انگلیس رو داریم که تولید کننده های دست دوم حساب میشن (از لحاظ وسعت کار) بقیه کشور ها خریدار تسلیحات هستند ... ایران هم به کل تعطیله صنایع نظامیش و همه چیز یک Show Off بیشتر نیست... نیرو ها همون تجهیزاتی رو دارند که 40 سال پیش داشتند ، با کمی تغییرات جزئی ... تجهیزات محدود سرنوشت هیچ جنگی رو تغییر ندادند ...

فراموش نمی کنم روزی رو که اولین پست رو داخل میلیتاری نوشتم ، هزار جور ترس و لرز که نکنه چرت و پرت بنویسم ، که اتفاقا الان هم که بهش فکر می کنم میبینم چرت نوشتم ، اما همون زمان وقتی گوبلز جواب من رو کامل و علمی داد ، به جای اینکه جبهه گیری کنم ، دقیقا حرفشون رو مطالعه کردم ، کم کم بعضی دیگه از تاپیک ها رو هم مطالعه کردم تا یه چیزای کلی دستم اومد ، و کم کم سعی کردم که برای سایت و دیگر اعضا مفید باشم ... . نتیجش هم کلی تاپیک شد برای میلیتاری البته ما هم کش و قوس هایی داشتیم ولی هیچ وقت به این شکل نبود... . اما الان ؟ در جواب نقد های وارد شده به این سلاح و گروه سازنده ، عده ای که 1 پست مفید ندارن و کل حرف هاشون اسپم هست ، سینه سپر کرده اند و از گفتن هرچیزی فروگذار نمی کنند ، قصد جبهه گیری قدیم و جدید ندارم ، اما واقعیت اینه که این سایت نیازمند افرادی هست که یا تاپیک زدن ، یا دنبال یادگیری مطالب هستند ، به نوعی معلم و متعلم ولی به شیوه دوستانه ، دوستانی که می خواند در مورد تسلیحات زمینی نظر بدهند ، لطف کنند تاپیک های کاربر ALI ، colonelshak ، Gobbels و بعد از اون تاپیک های Salem ، Senaps, Siavash75 و Crash رو مطالعه کنند ، تا بفهمند معیار های مقایسه و نقد در این سایت چه چیز هایی است .(اگر اسم بعضی از دوستان رو فراموش کردم عذر می خوام). اعتقاد ما یک چیزه ، زمانی که جنگ بشه هیچ کس ازت نمی پرسه اسلحه تو دستت ایرانیه یا روسی یا المانی ! کیفیت و دقت کار مهم و تعیین کنندست ، بر طبق همین اصول هم نقد های جدی وارد شده و بحث کافی صورت گرفته ، استاتوس حذف شد ، محدودیت های زیادی اعمال شد تا شاید میلیتاری روند علمی به خودش بگیره ، دوستانی که اطلاعات ندارند لطفا یا به مطالعه تاپیک ها بپردازند یا جانب حق و علم رو در نوشته هاشون رعایت کنند... .

حدود 2 سال پیش که یکی از مقاله های این حوزه رو می خوندم ، نزدیک به 28 نفر صرفا در همون مقاله به عنوان نویسنده حضور داشتند که افرادی از دانشگاه ها و لابراتورهای مختلف آمریکا بودند و هر کدام قسمتی از کار را به عهده گرفته بودند و ایده یکی از اساتید دانشگاه پنسیلوانیا اگر درست به خاطرم باشه رو عملی کردند ، ما در درجه اول نیاز به یک سیستم آموزش عالی داریم که به جای درگیری های بین خودشون شروع کنند به همکاری با یکدیگر ، یعنی فرهنگ سازی ... چنین موضوعی در درجه اول بنظر من سال ها زمان می بره چون باید نسل جدیدی از افراد جایگزین اساتید فعلی شوند که به مانند خاورمیانه جبهه سازی کردند علیه همکاران خودشون ... . بعد از اون هم فرهنگ مدیران کشوری و لشگری ما در این زمینه چیست ؟ جز اینکه به دید تمسخر به این مسائل نگاه می کنند؟ دارپا لیزری با مشخصات خاص که اینجا جاش نیست رو عملیاتی کرده ، اونوقت پدر علم لیزر ایران و دانشجوهاشون بنظرشون از لحاظ علم فیزیک این کار غیر عملیه ! نظیر قضیه کپی کردن اطلاعات کوانتومی که عده زیادی می گفتند این کار امکان پذیر نیست (که در شرایط عادی هم واقعا نیست) ، اماعده ای که این سد رو قبول نکردند در انتها به وسیله مباحث هولوگرافی و سیاه چاله ها در کیهان شناسی این مشکل در اطلاعات کوانتومی رو حل کردند... . از بحث فرهنگ کاری که عبور کنیم ، ساختن چنین متریالی نیازمند موسسات تخصصی غول آسا با هزینه های بالای 100 ها میلیون دلاره...اون هم برای شروع ، چیزی که عملا در کشور ما وجود خارجی ندارد و تا پول نفت هست به سراغ این موسسات نخواهیم رفت... ساختن ابررسانا یکی از مباحث ماده چگال و نانوفناوری هست ، بر خلاف چیزی که به ما گفته میشه واقعا ما نزدیک به علم روز نانو هم نیستیم ، فقط تعداد مقالات نانوی ما بالاست ، ولی کاری که بهش Original Research بشه لقب داد وجود خارجی در ایران نداره ، مقالات نانوی ایران صرفا کپی دست چندم از مقالات خارجی به وسیله تغییر متریال و یا روش ساخت هست .. . نکته دیگری هم که وجود داره افراد تحصیل کرده بسیار زیادی هستند که به دلیل مشکلات بالا به خارج از کشور مهاجرت کرده اند و بسیاری هم در صدد مهاجرت هستند ... پس شما با کدوم متخصص می خواهید چنین کاری انجام دهید؟ شاید یکی از راهکارها ایجاد شرایط علمی و دعوت از دانشمندان این حوزه در خارج از کشور باشه که از مدیران ما که صرفا به دنبال جیب خودشون هستند بعیده ... . حالا بنظرتون در بعد آزمایشگاهی چند سال با چنین فناوری فاصله داریم ؟

به نام خداوند لوح و قلم ، حقیقت نگار وجود و عدم سال ها پیش در جنگ چالدران زمانی که بین قزلباش ها و امپراطوری عثمانی شعله های جنگ برافروخته شد، سپاه عثمانی که به سلاح گرم و توپ مجهز بود ، توانست سپاه قزلباش ها را شکست دهد و این موضوع برای شاه اسماعیل فاجعه بار بود. امروزه نیز فناوری در کنار آموزش های نظامی دو رکن اساسی و لازم برای پیروزی در نبردهای محدود تا جنگ های بزرگ می باشد. کشور ما نیز سال هاست به دلیل تحریم شدن و عدم برنامه ریزی مناسب برای بروزرسانی تجهیزات و آماده شدن برای جنگ های آینده از قافله فناوری عقب افتاده است و پر کردن این اختلاف فناوری در برهه های مختلف به وسیله شیوه های گوناگون و مقطعی تنها به صورت یک مسکن به داد این کشور رسیده است ، اما در آینده ای نچندان دور ممکن است نه مسکن و نه حتی عملی شبیه قطع عضو هم جوابگوی این زخم چرکین نباشد، چرا که آخرین حلقه گم شده غرب و به خصوص آمریکا برای عملیاتی کردن تسلیحات دو نسل آینده خود تقریبا پیدا شده است. حل معضل SWaP (سایز ، وزن و توان) در مباحث انرژی مورد نیاز برای این تسلیحات این حلقه گم شده می باشد. آرزوی رونالد ریگان برای داشتن یک سامانه دفاعی تحت نام جنگ ستارگان که شامل ریلگان ها ، لیزرهای اشعه ایکس ، پرتو ذرات زیر اتمی ودیگر تسلیحاتی از این دست بود به زودی تحقق خواهد یافت. اما سوالی اصلی شما مسلما این هست که چطور؟ برای درک بهتر این موضوع نیاز است تا کمی وارد علم فیزیک شویم . ابررساناهای دمای اتاق انقلاب بعدی فیزیک و صنایع ابتدا تعریفی بسیار ابتدایی از ابررساناها ارائه خواهیم کرد ، سپس به کاربرد آن ها اشاره ای می کنیم و پس از آن به سیر تحول این مواد خواهیم پرداخت . ابررسانا ماده ای است که با مقاومت بسیار ناچیز و نزدیک به صفر جریان الکتریکی را از خود عبور دهد. یکی از ساده ترین روش ها برای ایجاد یک ابررسانا سرد کردن فلزات تا دمای بسیار پایین می باشد. متعاقبا همیشه نمی توان این دما را در محیط صنعتی فراهم نمود و سال هاست که دانشمندان به دنبال ابررسانا و ماده ای هستند که در دمای اتاق (حدود 20 درجه) ابررسانا باشد. تا این جا ساده ترین کاربردی که به ذهن میرسه خذف اتلاف حدودا 30 درصدی شبکه های انتقال برق هست ، واقعیت اساسی و مهم مد نظر ما این است که این مواد تحت شرایط خاص رفتارهای عجیب از خود نشان می دهند. نمونه ای از این رفتارها زمانی است که یک ابررسانا را بر روی یک مگنت قرار دهیم. وقتی یک ابررسانای نازک بر روی یک مگنت قرار بگیرد ،اثر مایسنر اتفاق افتاده و ابرسانا میدان مغناطیسی را از خود دور کرده ، اما با توجه به نازک بودن نمونه میدان مغناطیسی به داخل ابررسانا نفوذ خواهد کرد و در مجموع باعث قفل شدگی و تعلیق کوانتومی ابررسانا می شود. نحوه خم شدن خطوط میدان مغناطیسی را در شکل زیر مشاهده خواهیم کرد: خطوط میدان در حالتی که فلز گرم است. خطوط میدان در حالتی که تا دمای بسیار پایین سرد شده است (حدود 200 درجه زیر صفر). گفته میشود یک قطعه بسیار کوچک از ابررسانا در این حالت می تواند نزدیک به یک تن بار را حمل کند که مشخصا کاربرد صنعتی بسیار زیادی خواهد داشت و کاربرد نظامی آن در قسمت لجستیک به صورت عمده قابل مشاهده خواهد بود و توان لجستیک و پشتیبانی را تا حد زیادی بالا خواهد برد . اما چیزی که در اینجا مد نظر ماست باتری های ساخته شده به وسیله ابرسانا ها می باشد ، این باتری ها که زمان شارژ و دشارژ بسیار سریع دارند ، می توانند مقدار بسیار زیادی از انرژی را در خود ذخیره کنند و با توجه به اینکه در این باتری ها قطعه متحرکی وجود ندارد ، بسیار قابل اعتماد می باشند. در یک نمونه از این باتری ها انرژی در میدان مغناطیسی حاصل از جریان DC داخل یک پیچه ابرسانا ذخیره می شود . به این نوع باتری ها به اختصار SMES گفته می شود. نمایی از کارکرد این باتری ها به صورت زیر می باشد. این ذخیره کننده انرژی همه ویژگی های یک ذخیره کننده ایده ال را داراست اما حجم گرمایی که باید مهار شود بسیار بالاست و صرفه اقتصادی این سیستم را به شدت کاهش می دهد ، اما فرض کنید ابررسانایی در دمای اتاق داشته باشید ، در این صورت منبع انرژی پایدار را در ابعاد صنعتی نیز خواهید داشت . اما در سایز بسیار کمتر چون تعداد شارژ این سیستم از لحاظ تئوری بی نهایت می باشد . اما چه چیز باعث شده است تا در نویسنده این اطمینان بوجود آید که بسیار زود ابررسانا ها در دسترس غول های صنعتی دنیا قرار خواهد گرفت ؟ با اینکه سال هاست دانشمندان به دنبال چنین موادی هستند اما در این 2-3 سال اخیر اتفاقات بسیار خوشحال کننده ای در این زمینه افتاده است . اول اشاره ای کوتاه خواهیم کرد به برنده جایزه نوبل سال گذشته ... اسم کشفی که این سه فرد انجام داده بودند ، انتقال فاز توپولوژیک و مراحل توپولوژیک ماده می باشد. این کشف در حوزه ماده چگال می باشد و مبانی نظری برای طراحی مواد با ویژگی های مخصوصا الکتریکی خاص را فراهم می کند . یکی از مسائلی که این تئوری به خوبی توضیح داده بود اثر کوانتومی هال می باشد که به وسیله توپولوژی سطحی ماده توصیف شده است. نکته دیگری نیز که وجود دارد که کنار بعد نظری ، تکنیک های آزمایشگاهی نیز تا حد بسیار زیادی پیشرفت کرده و توانسته اند ماده هایی را طراحی کنند که در دمای تنها منفی 70 درجه سانتیگراد به دمای ابررسانایی برسد و یا فناوری دیگری که در ایتالیا و آلمان مشاهده شده است و آن نیز کنترل ابررسانایی مواد به وسیله لیزرهاست . کاهش دمای ابررسانایی در سال ها اخیر بسیار چشمگیر و گسترده بوده است و مطمئنا به زودی ابررسانا در دمای اتاق را خواهیم داشت . اما این علم مطلقا در اختیار کشورهای اروپایی و آمریکا خواهند ماند و با توجه به زیرساخت صنعتی آمریکا و پیشرفت های دانشگاه های این کشور در این زمینه این کشور اولین کشوری خواهد بود که این فناوری را صنعتی کند. از طرف دیگر وقتی اخباری نظیر روباتیک کردن یک سوم ارتش آمریکا تا 2030 ، آماده شدن توپ الکترومغناطیسی زوم والت ، آماده شدن پروژه لیزر اکسکالیبر ، سیستم دفاع فعال جنگنده های آمریکا و هزاران خبر دیگر از این دست را می خوانیم باید خود را اماده کنیم که تا حدود 10 سال دیگر اختلاف فناوری ما و ارتش آمریکا بسیار بیش از پیش شود، اما افسوس و صد افسوس که در این کشور آینده نگری به درستی انجام نمی شود و بهینه سازی ها بر اساس مدیران بی تجربه و یا بی سواد ارائه می شود. هرگونه کپی برداری از این مطلب با ذکر منبع بلامانع است. © military.ir © منابع: https://fa.wikipedia.org/wiki/جنگ_چالدران#.D9.86.D8.AA.DB.8C.D8.AC.D9.87_.D8.AC.D9.86.DA.AF_.DA.86.D8.A7.D9.84.D8.AF.D8.B1.D8.A7.D9.86 http://www.coldwar.org/articles/80s/SDI-StarWars.asp https://www.thoughtco.com/quantum-levitation-and-how-does-it-work-2699356 https://phys.org/news/2017-05-laser-pulses-reveal-superconductors-future.html https://en.wikipedia.org/wiki/Superconducting_magnetic_energy_storage

حرف شما از پایه و اساس غلطه ... چرا میگیم کار صنعتی زیر ساخت می خواد؟ چون یک دستگاه CNC قطعه زنی می کنه ، اونم با توجه به محدودیت های دستگاه ... حالا این ها تو این موسسه کجا می خوان تست کنن؟ اصلا بلدن باید چه تست هایی بگیرن؟ متریال واقعی رو از کجا می خوان تهیه کنند برای این کار؟ و ... واسه همینه تحقیق و پژوهش تو وزارت دفاع و سپاه و ارتش ده ها برابر هزینه می بره ، کمترنش دستمزد افراد درگیر در طرح هست که طراح های واقعی هستند... چه نیازیه وزارت دفاع یک طرحی که معلوم نیست کی طراحی کرده و چقدر اشکال داره رو بگیره ، رفع ایراد کنه (تازه اگه ایراد اساسی توی ساختار وجود نداشته باشه که غیر قابل رفع باشه) و بعد تولید کنه؟ مصاف رو مگه نداریم؟ فاتح رو مگه نداریم ؟ قبلش سما مگه نبود؟ طوری دوستان جوگیر شدن که انگار تو این مملکت سلاحی ساخته نشده ... چرا سلاح های قبلی هنوز تولید انبوه نشده اند ؟ مخصوصا که چندین پله از این اسباب بازی جلوتر هستند... مدل اولیه فاتح که شلیک هم می کنه ... یک نگاه به کیفیت ساخت بکنید ... حالا چون دوستان یک سایت هولوگرافیک روی اون اسباب بازی دیده اند که اون هم از بازار خریداری شده ! جوگیر شده اند؟ یا چی؟ کالیبر؟ همین فشنگ ها تاریخ انقضا دارند ، با یک برنامه ریزی برای جایگزینی به راحتی کالیبر تسلیحات هم حتی می تونه عوض بشه ... مسائلی مطرح میشه که نشون میده دوستان هیچ تجربه کار آزمایشگاهی هم ندارند ... چه برسه به صنعتی...

  علت عاقلانه تر لغو پرتاب به دلیل نقص فنی است ...

  لیزر های آزمایش رو برداشتن یه دوربین گذاشتن روش شده دستاورد ! 1 کیلومتر ! حتی ننشستند یکم روی سامانه کنترل کار کنند ! گفتند بزار یک چیزی فقط رونمایی کرده باشیم. ...    کل این سیستم چند کیلووات توان لیزر می تونه تولید کنه مگه ؟ محصولات ماکروسافت و چند تا شرکت آلمانی تو آزمایشگاه ما شرف داره به این جفنگیات چینی :neutral:   سلاح لیزری خوبه نه این جوری :neutral:

سلامی دوباره ، مشکل من و شما در واقع در این تعاریف نیست و بحث دید کلی هست که نسبت به مسائل داریم ... اما در مورد در هم تنیدگی فوتون ها مبحث SPD همیشه مطرح بوده برای من . اگر وقت کنم در آینده کل ایده ذهنی خودم در مورد ساخت یک رادار کوانتومی رو شرح خواهم داد تا هم من و هم شما از این سردرگمی الفاظ بین خودمون در بیاییم ... .(باید برم مسافرت و الان هم تو وقت اضافه بیداریم هستم ... .)   https://en.wikipedia.org/wiki/Spontaneous_parametric_down-conversion   کریستال باریم برات و درهمتنیدگی فوتون ها رو هم سرچ کنید .   این مقالات هم تیترشون برام جالب بود و گذاشتم و هنوز خودم نخوندم ...   New High-Intensity Source of Polarization-Entangled Photon Pairs http://link.aps.org/pdf/10.1103/PhysRevLett.75.4337   Entanglement of the orbital angular momentum states of photons http://www.nature.com/nature/journal/v412/n6844/full/412313a0.html     :rose:   تا بعد ...

بله؟   اول که نفهمیدم چرا بحث همدوسی رو پیش کشیدید و گفتید که شما از در هم تنیدگی جداش نمی کنید ، بعد هم میگید کلا درهم تنیدگی نداریم برای فوتون ها ؟! :|   شما کافیه از یک کریستال غیر خطی یک پرتو لیزر عبور دهید تا حداقل از هر ده به توان 12 فوتون یک جفت فوتون در هم تنیده داشته باشید ... .   در هم تنیدگی فوتون ها رو هم چیزی که دقیقا معناش هست رو براتون میگم در مقاله خودمون :   Entanglement occurs when quantum states of two known system can’t be individually determined after interaction and separation of the systems. Henceforth these systems are called entangled.   حالا ربط قضیه رو به اصل طر پائولی من نفهمیدم ... .   در مورد در هم تنیدگی هم کتاب زیر رو توصیه می کنم ...   Entangled Systems: New Directions in Quantum Physics Jürgen Audretsch

  شرمنده ولی باید با درصد کاملا بالا با شما مخالفت کنم ...   اول از همه اینکه چه بخواهیم و چه نخواهیم کوانتوم عجیب ترین علم بشره و اتفاقات داخلش به راحتی قابل هضم نیست ...   1- نام این رادار ها بر این اساس کوانتومی نامیده شده است که در واقع از روش های مورد استفاده در شاخه Quantum Information بهره میگیرند و مبانی کاری آن ها تصحیح سازی دیتای کوانتومی ، درهم تنیدگی ، توپولوژی سطح کوانتومی  ، اصل هولوگرام و ... است.   مهمترین قسمت نیز بحث در هم تنیدگی است ... . سیستم درهم تنیده طول مو کنیم (اینجا فوتون-فوتون) ، یکی رو ارسال می کنیم و یکی رو نگه میداریم حال تا قبل از ESD شما باید تمامی مطالعات کوانتومی خود را روی سیستم انجام دهید. نمی دونیم این چه چیزی جز کوانتوم است ؟!   2- بحث پلاریزیشن نه به این دلیل که ایده جدیدی است مطرح شده است ، بلکه به این دلیل که بارز ترین مشخصه فوتون ها که قابل تغییر است همین قطبش است مطرح می شود. وقتی مجموعه سیستم کوانتومی رو می خواهید بررسی کنید برای هدف یابی و ... به صورت واضح شما نیازمند اعمال یک عملگر (یک آزمایش) بر روی سیستم کوانتومی خود هستید که این کار خود باعث از بین رفتن اطلاعات کوانتومی می شود . حال با یکسری تکنیک های به غایت پیچیده که اگر به یک فیزیکدان هم توضیح دهید فکر می کند که کلا کوانتوم رو دارید نقض می کنید! ما نیاز داریم تا این اطلاعات را بخوانیم (قبل از ESD) ، حال ساده ترین اطلاعات تغییر کرده همون قطبش فوتون هاست . چون اطلاعات به غایت زیادی برای ما به ارمغان میاره ...   3- امواج تولید شده ابتدایی شاید به طول موج مرئی و یکم پایین و بالاتر داشته باشند اما تکنیک هایی وجود دارند که بشه در محدوده امواج ماکروویو هم کار کرد. اولین سرچ هم به شما چنین مطلبی رو خواهد داد : http://arxiv.org/abs/1508.00061   4- فعلا که کسی روی درهم تنیدگی ذره ای جز فوتون بحثی نداشته ولی ذرات دیگری هستند که کاندید استفاده هستند در آینده ای نچندان نزدیک البته.   5- با تکنیک های بسیار هوشمندانه این محدودیت ها نیز تا حدود زیادی در حال رفع می باشند ... .تکنیک هایی که در قسمت 3 هم در حال استفاده اند... .   6- آیا تنها لیزر موجود در جهان لیزر Quantum dot هست ؟ یا نه ده ها نوع لیزر داریم ؟ چون یکی از تکنیک های مورد استفاده برای کار این رادار ها استفاده از اثر کامپتون برای نابودی فوتون فرودی و تبدیل آن به 2 فوتون در هم تنیده است. و چشمه لیزر برای ما اهمیت نداره . شاید کاواک برای ما مهم باشه که بشه باهاش اعمال مختلف اپتوالکترونیکی انجام داد ولی خود منبع دارای درجه اهمیتی از نظر SWaP سایز ، وزن و توان هست ... .   7و 8 و 9 -  الان این چیزی که گفتید دقیقا چه مشکلی داره ؟ می خواهید بگید که رادار کوانتومی به درد نمی خورد یا لیدار؟   این رو هم نگاهی کنید بد نیست ....   http://spectrum.ieee.org/cars-that-think/transportation/sensors/lidaronachip-scan-quickly-scan-cheap   لیدار ارایه فازی ...   حال من نمی دونم خودتون جز این دسته قرار میگیرید یا خیر :  

سلام خدمت دوستان عزیزم در میلیتاری ...   با گذشت زمان و پخته تر شدن اطلاعاتم یکسری مطالبی بود که بد ندیدم توضیح بیشتری در اینجا بدم ....   چرا ساخت رادار کوانتومی سخت است ؟   جواب این سوال در این موضوع نهفته شده است که رادار کوانتومی بر اساس در هم تنیدگی کوانتومی کار می کند. درهم تنیدگی حالتی است پس از انجام یک برهمکنش بین ذرات مختلف چه فوتون-فتون ، چه اتم-اتم و چه اتم -فوتون  حالت های کوانتومی این سیستم به صورت مجزا قابل توصیف نیست و در واقع حالات اتمی جفت های درهم تنیده به یکدیگر وابسته است.   حالا برای اینکه بتونیم در هم تنیدگی رو به صورتی ایجاد کنیم که بشه باهاش Switch and Select کرد ، روی این سیستم مدولاسیون انجام داد و دیگر اعمال اپتوالکترونیکی ، نیازه تا سیستم در کاواک هایی کر-مانند Kerr-like (با یک دی الکترک) تولید بشه . کنترل خواص غیر خطی این کاواک ها نسبتا مشکله و ما یک مشکل بسیار حاد تر هم داریم ... در هم تنیدگی دما هم وابسته است و هرچه از صفر مطلق دما بالاتر میره ما با پدیده مرگ ناگهانی درهمتنیدگی ESD (entanglement sudden death) مواجه میشیم ... پس قسمتی از این در هم تنیدگی ها برای تصویر سازی ما باقی می مونند که بسیار محدود اند و نمیشه از تک تک فوتون ها گذشت ... پس توان پردازشی سنگینی هم نیاز داری که حواسش به همه چیز باشه (مثل پلیس فتا ! :winking: ) ...   نکات رو روزانه و به صورت مختصر خدمت دوستان میگم به دلیل کمبود وقت ...   و من الله توفیق ! :mrgreen:

سیستم های محاسباتی ناهمگن با بهره گیری از پردازنده مرکزی و کارت گرافیک   قسمت اول           منّت خدای را عز و جل که طاعتش موجب قربتست و به شکر اندرش مزید نعمت هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیاتست و چون بر می آید مفرّح ذات پس در هر نفسی دو نعمت موجودست و بر هر نعمت شکری واجب.   سلام خدمت تمامی دوستان ...   در ابتدا باید عذرخواهی کنم به خاطر تاپیک هایی که نتونستم تمام کنم ... .   اما نوشتاری که تقدیم حضورتان می شود معرفی شیوه جدیدی از محاسبات و پردازش (نسبت به سن کل محاسبات) است که در واقع از مقدمه پایان نامه خودم برداشتم . این شیوه پردازش باعث افزایش چندین برابری سرعت پردازش می شود و باعث می شود تا بسیاری از مسائل علمی تا نظامی که به قدرت پردازشی محدود بوده اند اکنون با محدودیت های بسیار کمتر به کار خود ادامه دهند ، از پردازش تصویر MRI گرفته تا پردازش سیگنال در رادارها.       سیستم های محاسباتی ناهمگن محاسبات علمی نیازمند توان بالای پردازشی می باشد. این نیاز باعث شده است تا سخت افزارها پیوسته توسعه یابند. به مدت بیش از دو دهه صنایع کامپیوتری برنامه ریزی خود را بر اساس قانون مور بنا نهادند. این قانون بیان می کرد که تقریبا هر 18 ماه تعداد ترانزیستورهای واقع بر یک مدار یکپارچه چگال دو برابر می شود در حالیکه هر نسل جدید توان مصرفی قبلی خود ثابت نگه می داشت. پس از سال 2000 ترانزیستور ها به شدت کوچک شدند و تنها با اعمال قوانین فیزیک ابزارهای کوچک طراحی نسل های جدید پردازنده ممکن بود، با این وجود یک مشکل جدی در راه طراحی پردازنده ها وجود داشت. بدون افزایش چشم گیر توان مصرفی و چگالی توان امکان بهبود فرکانس و تعداد ترانزیستور ها ممکن نبود. این موضوع در شکل 1-1 قابل مشاهده است.     شکل 1-1. تعداد ترانزیستور های هر پردازنده با توجه به تاریخ تولید را نشان میدهد. توجه کنید که مقیاس بندی عمودی به صورت لگاریتمی می باشد.   با این وجود برای برآورده ساختن نیاز به افزایش کارایی سیستم های پردازشی دو تغییر مهم صورت گرفت:   افزایش تعداد هسته های موجود در هر برد به جای افزایش فرکانس پردازنده. این تغییر در ساختار پردازنده ها باعث توسعه سیستم های نرم افزاری جدید برای به کارگیری حداکثری ساختار چندهسته ای جدید پردازنده ها نیز شد. این امر باعث تولد پردازش و برنامه نویسی موازی شد.   توان مصرفی و حرارت ایجاد شده دو فاکتور بسیار مهم در طراحی ساختارهای چند هسته ای جدید آینده شد.   عوامل ذکر شده باعث شدند تا سیستم های ناهمگن بوجود آیند. سیستم های ناهمگن دارای زیر سیستم های مختلفی می باشند که هر کدام جهت انجام کار خاصی بهینه شده اند. این زیرسیستم های می توانند پردازنده های سنتی CPU ، پردازنده های گرافیکی GPU و یا FPGA هایی با طراحی خاص باشند. این بهینه سازی در سطوح مختلف از سطح سیستمی تا هسته های پردازشی قابل اعمال است. در این بازار رقابت جدید شرکت های مختلف تلاش می کنند سخت افزار خود را به وسیله نرم افزارهای عمومی و اختصاصی خود و دیگران تا جایی که ممکن است بهینه کنند. یکی از مهمترین فعالان این عرصه را می توان Khronos Group دانست.         یکی از مهمترین محصولات این کنسرسیوم OpenCL است. در واقع این محصول که با زبان C99 نوشته شده است به شما این قابلیت را میدهد تا برای برنامه خود کدی را بنویسید که بتواند روی زیرسیستم های مختلف اعم از پردازنده های مرکزی، کارت های گرافیکی، پردازنده های سیگنال دیجیتال DSP ، FPGAها و ...  اجرا شود و به وسیله رابط های برنامه نویسی نرم افزار (API) خود امکان کنترل و اجرای برنامه ها را برای شما در زیرسیستم ها فراهم می کند. با این حال شاید این محصول بهترین گزینه نباشد، زیرا این محصول برای همه کاربردها بهینه نشده است و بدون بهینه سازی های ثانویه احتمال اجرا نشدن برنامه شما نیز وجود دارد. البته فراموش نکنیم که این محصول توسط شرکت هایی نظیر اپل ، AMD-ATI ، Nvidia و برخی دیگر شرکت ها حمایت می شود و می تواند گزینه بسیار خوبی برای قدم نهادن به دنیای سیستم های ناهمگن باشد. هدف ما در این نوشتار نیز بررسی و توسعه یک سیستم ناهمگن بر اساس پردازنده مرکزی و استفاده حداکثری از توان پردازنده های گرافیکی می باشد، زیرا امروزه تمامی سیستم های کامپیتری از لپتاپ های شخصی تا بزرگترین ابر کامپیوترها ها نظیر Piz DAINT (هفتمین ابرکامپیوتر بزرگ دنیا ) به کارتهای گرافیکی مجهز هستند. همچنین با توجه به این موضوع که شرکت nvidia با معرفی معماری CUDA ، کارتهای گرافیکی محاسباتی تخصصی و  رابط های نرم افزاری اختصاصی خود در این زمینه پیشرو است ما نیز تمامی توجه خود را در این نوشتار به انجام محاسبات بر روی کارت های گرافیکی این شرکت متمرکز می کنیم.     پردازش موازی مبتنی بر کارت گرافیک، از پردازش داده های رنگ تا پردازش عمومی با ظهور سیستم عامل هایی نظیر ماکروسافت ویندوز در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 میلادی بازاری برای گونه ای جدید از سخت افزار ها ایجاد شد و کاربران سیستم های کامپیوتری علاقه خود را به خرید سخت افزارهای گرافیکی دو بعدی برای انجام عملیات های تصویر نگاری نشان دادند. در این میان شرکت سیلیکون گرافیک شروع به توسعه پلتفرمی جدید برای پردازش سه بعدی تصویر برای استفاده های گوناگون دولتی ، صنایع نظامی ، محاسبات علمی و فنی نمود و در این راه کتابخانه OpenGL را توسعه داد. با گذشت زمان و در اواسط دهه 90 میلادی با معرفی بازی های سه بعدی (مانند Doom, Duke Nukem و ...) تقاضای کاربران عادی برای پردازنده های قدرتمند گرافیکی رو به افزایش گذاشت و باعث شد تا شرکت هایی نظیر NIVDIA، ATI technologies و 3dfx interactive به رقابت برای فروش کارت های گرافیکی با قیمت مناسب کنند. معرفی کارت گرافیکی NVIDIA Geforce 256 گامی بلند در عرصه کارت های گرافیکی بود. برای اولین بار محاسبات انتقال و نورپردازی بر روی کارت گرافیکی با استفاده از OpenGL امکان پذیر شده بود. در قدم بعدی در سال 2001 شرکت انویدیا سری جدیدی از کارت های گرافیکی خود را با نام تجاری Geforce 3 series  به بازار عرضه کرد. این سری از تراشه های گرافیکی مطابق با استاندارد DirectX 8 شرکت ماکروسافت ساخته شده بود تا همزمان قابلیت برنامه نویسی مراحل ورتکس و پیسکل شیدینگ را داشته باشند و برای اولین بار برنامه نویسان کنترل مستقیمی بر روی برخی پردازش های کارت گرافیک را دارا بودند. بنابراین برخی از محققان به دنبال انجام محاسبات بر روی کرات های گرافیکی رفتند اما یک مشکل عمده در راه آن ها قرار داشت. تنها راه ارتباط با کارت گرافیک برنامه DirectX شرکت ماکروسافت و یا کتابخانه OpenGL بود که هر دو برای انجام رندرینگ تصویر طراحی شده بودند. در آن زمان پردازنده های گرافیکی با انجام محاسبات منطقی برای هر پیکسل تصویر با مختصات (x,y) یک رنگ را تولید می کردند. تولید این رنگ وابسته به اطلاعات اولیه و محاسباتی بود که کاربر برای رندرینگ برای کارت گرافیکی تعریف می کرد. پس از مدتی پژوهشگران این عرصه دریافتند که اطلاعات ورودی نه تنها رنگ بلکه می تواند هر نوع داده ای باشد. بنابراین پیکسل شیدرها می توانستند توسط کاربران برای انجام محاسبات عددی با نام "رنگ" نیز برنامه نویسی شوند و خروجی "رنگ" آن ها در واقع نتایج محاسبات عددی بود. با این حال که این حقه باعث می شد تا انجام محاسبات بر روی کارت های گرافیکی انجام پذیر باشد دارای پیچیدگی های بسیار زیادی بود که این کار را در عمل غیرممکن می ساخت و در بسیاری موارد حتی نتایج محاسبات اشتباه بود. برخی این محدودیت ها عبارت اند از : نیاز به یادگیری زبان های برنامه نویسی گرافیکی (shading languages) ، مشخص نبودن نحوه انجام محاسبات اعشاری بر روی کارتهای گرافیکی ، نوشتن نتایج در حافظه داخلی رم ، جابجا سازی اطلاعات در حافظه داخلی و ... .   اما 5 سال بعد در سال 2006 ساختاری کاملا جدید توسط شرکت Nvidia در کارت گرافیکی Geforce 8800 GTXمعرفی شد. این ساختار جدید که CUDA نام داشت سعی در برطرف کردن محدودیت های پیشین محاسبات بر روی کارت گرافیکی داشت و به گونه ای طراحی شده بود تا برنامه نویسی بر روی کارت های گرافیکی را تسهیل کند. این معماری جدید کارت های گرافیکی به همراه نرم افزار CUDA toolkit که شامل API ها و کامپایلر nvcc بود این قابلیت را ایجاد می کرد که بتوان با استفاده از زبان برنامه نویسی C و C++ به همراه برخی از افزونه ها ، برنامه هایی قابل اجرا بر روی کارت گرافیک نوشت.   تفاوت قدرت پردازشی را نیز می توان به وضوح در شکل زیر قابل مشاهده است.   ادامه دارد...   کاربرد های نظامی این شکل محاسبات: http://arxiv.org/abs/1505.08067   تمامی حقوق این نوشتار متعلق به نویسنده است و هرگونه کپی برداری غیرقانونی است.   منابع رو هم بعد از اتمام پایان نامه ارائه خواهم داد بنا به مصلحت های شخصی ... .

دوستان يك اشتباهي دارند و اون اينه كه هي ميخوان بدونند حوثي ها كي حمله مي كنند؟! شما يكسري چريك داري با امكانات محدود ، حالا آخرين چيزي كه برات مهمه اينه كه خاك از دست دادي يا نه ! براي گرفتن خاك و تثبيتش يك نيروي كلاسيك نياز داري ولي وظيفه چريك نا امن كردن منطقست ، كند كردن روند پيشروي ، چون نيروي چريكي تا زندست خطرش وجود داره ، ولي اگه تو درگيري مستقيم كشته بشه چه فايده!؟ حتي اگه كل يمن از دست بره ولي حوثي ها زنده بمونند و بجنگند بازم راه درستي رو رفتند ، چون جنگ فرسايشي به ضرر ارتش كلاسيكه نه چريك ها ...