[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1374839176' post='324125'] [quote] [right][background=rgb(248, 248, 255)]در رزمایش سال گذشتهٔ خود توانستیم با شلیک موشک S200 توسط "را‌دار مادر" هدف را مورد اصابت قرار دهیم.[/background][/right] [/quote] [img]http://www.military.ir/forums/public/style_emoticons/default/wave%20-%20New!.gif[/img] واریور جان یادته چند سال قبل یه بحثی با هم داشتیم در مورد یه همچین امکانی؟ البته اگه اشتباه نکنم اون موقع در مورد موشک هاوک بود که بتوان توسط رادار هشدار اولیه موشک را هدایت کرد. حالا مورد اصابت قرار دادن به بحث عظیمی هست و واقعا جای تبریک داره به همه دوستان، اگه 10 صفحه هم روش بحث بشه جا داره. [/quote] والا من [url="http://www.military.ir/forums/topic/24578-%d9%88%d8%b2%db%8c%d8%b1-%d8%af%d9%81%d8%a7%d8%b9-%d8%af%d8%b1-%da%af%d9%81%d8%aa%da%af%d9%88-%d8%a8%d8%a7-%d9%85%d8%b4%d8%b1%d9%82-%d8%a7%d8%af%d8%a7%d9%85%d9%87-%d8%b3%d8%a7%d8%ae%d8%aa-%c2%ab%d8%ac%d9%86%da%af%d9%86%d8%af%d9%87-%d8%b4%d9%81%d9%82/page__st__60#entry309833"]اینجا[/url] گفتم ولی بعضی ها باور نکردن. خداروشکر مدرکش هم پیدا شد! [quote name='arminheidari' timestamp='1374840189' post='324132'] [quote name='IRINavy' timestamp='1374834264' post='324089'] [quote name='arminheidari' timestamp='1374832320' post='324081'] با توجه به تعداد تست های صورت گرفته توسط اس 200 ما موشک های آن را می سازیم؟ درست است؟ چون این گونه موشک باید کم می آوردیم [/quote] سلام تا اونجاییکه من دنبال کردم و خبر دارم تعداد شلیکها چندان هم زیاد نبوده. شاید حتی دورقمی هم نشده باشه. علتش هم مشخصه گرانی و کمبود! یکی از دوستان در ..... میگفت ما در رزمایش ..... برای اولین بار اس200 شلیک کردیم! و تنها تجربه مون بود که خوشبختانه بسیار هم موفق بود! تستها هم همیشه با موشکهای تاریخ مصرف گذشته صورت گرفته. موشکهای رده خارج رو اورهال میکنن و آخرین تغییرات و بروزرسانیها رو اعمال میکنن و تست میکنن. و باز طبق شنیده هام، این موشک در ایران تولید نمیشه. یاعلی [/quote] یعنی ما در زمینه موشک های پدافندی دور برد خودکفا نیستیم و اگر هم باور هم تولید شود باز اس200 در سیستم ما باقی خواهد ماند [/quote] خب نیازی نداشتیم بریم سراغ اس200. وقتی خواستیم اس 200 رو کنار بگذاریم رفتیم قرارداد اس300 بستیم. وقتی هم اس300 اونجور شد. رفتیم سراغ باور. دیگه فرصت و انگیزه ای برای ساخت موشک اس200 نمیمونه. مگر ارتقا و متحرک سازی تا زمانی که باور کاملا جایگزین بشه. شایدم خوب نتیجه بده و در کنار باور باقی بمونه!!

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1374839312' post='324126'] آقا کولاکه این جناب نقدی بیک! برید خاطراتشو بخونید. [/quote] کجاست؟؟ خاطرات رو میگم.

[quote name='Electro_officer' timestamp='1374836582' post='324111'] تازه دارند تبلیغات رو یاد میگیرند. ممنون. منتقل شد به بخش گالری نیروی دریایی. [/quote] دست رو دل من گذاشتی که خونه!! در کل ارتش فقط و فقط یه نفر کار تبلیغات رو به معنای واقعی بلد بود که ایشون هم از ابتدای فرماندهی امیرسیاری، به نیرودریایی رفت و منشا تحولات فکری و تبلیغی در این نیرو شد. اکثر مردم تصور میکنن با حضور امیرسیاری بود که نیرودریایی متحول شد. اما خود ایشون اعتراف کرده که کارهای همون شخص باعث شده اینقدر کارهای نیرو جلوه پیدا کنه و به مردم معرفی بشه و گرنه اون تلاشها نبود، امروز هم مثل ده سال پیش کسی از نیرودریایی خبری نداشت! اخیرا اون شخص از نیرودریایی رفت ولی سیستمی که پیاده کرده و برنامه ای که برای کارهای تبلیغی ارائه کرده بود، خوشبختانه نهادینه شده و توسط سایرین - منتها نه به اون کیفیت داره - ادامه پیدا میکنه. ایشون ایده هایی داشتند که برای ارتش تازگی داشت و خیلی برای جا انداختن اونها تلاش کرد. مثلا در رزمایش ها خبرنگاران و عکاسان رسانه های مختلف رو میبرد در محل رزمایش تا از تمامی مراحل آزادانه فیلم و عکس تهیه کنن. این کار مثلا ده سال پیش اصلا قابل تصور نبود!! (اولین تجربه هم تراژدی تلخی داشت : حادثه سقوط سی 130 اصحاب رسانه) یا مثلا شنیده بودم که ایشون یه جمله معروفی داشته و اونم این بوده که «حتی یک روز هم نباید در رسانه ها خبری از نداجا نباشه» صد حیف که عده ای در خارج از ارتش قدرش رو ندونستن و ترسیدن روزی این آدم واسشون شاخ بشه و ..... (مثل همه نیروهای نخبه کشور!) شرمنده که انحراف عظیمی در تاپیک ایجاد کردم. مدیران اگه صلاح نمیدونن حذف کنن.

سلام یه چند تا عکس از حضور صلحبانان در ایران، تو آرشیوم داشتم. گفتم اینجا بذارم. [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/070~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_070~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/073.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_073.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/045~1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_045~1.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/095.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_095.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/087.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_087.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/084.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_084.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/054~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_054~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/039.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_039.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/037~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_037~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/036~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_036~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/035~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_035~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/034~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_034~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/033~0.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_033~0.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/013.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_013.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/012~1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_012~1.jpg[/img][/url] از چهره ها و علائم روی لباسها تاحدودی برخی ملیت ها و کشورها رو میشه تشخیص داد

[quote name='evin' timestamp='1374834373' post='324092'] داداش میشه اینو یه جا upکنی؟؟؟؟ سرعت سرورش خیلی افتضاحه [/quote] شرمنده عزیزم، با اینترنت زغالی همینم به زور آپ کردم (از صبح تا حالا درگیرشم!!) احتمالا الان عده زیادی دارن دانلود میکنن واسه همین ترافیکش رفته بالا. اگر صبر کنی شاید بهتر بشه. [quote] [color=#000000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right][background=rgb(248, 248, 255)]حالا که یادی از شهید غلامعلی بایندر فرانده فقید نیروی دریایی شد ، بهتره یادی هم از برادر ایشون یدالله بایندر بکنیم ، که همچون برادر در برابر بیگانگان تعظیم نکرد و به فاصله ی یک روز از شهادت برادر ، برای حفظ و حراست از وطن در برابر حمله ی روس ها در بندرانزلی شهید شد . پیکر پاک ایشون در محوطه ی اداره ی بندر بندرانزلی به خاک سپرده شده .[/background][/right][/font][/color] [color=#000000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right][background=rgb(248, 248, 255)]خوشا به حال پدرشون که چنین فرزندانی تربیت کرد ... [/background][/right][/font][/color] [/quote] تذکر بسیار بجایی بود. از شما متشکرم

[quote name='irartesh' timestamp='1374833858' post='324088'] داداش اولین کلیپی که در میلیتاری تیوب خواهم گذاشت همینه البته با اجازه [/quote] اختیار داری خیلی هم عالی

[quote name='arminheidari' timestamp='1374832320' post='324081'] با توجه به تعداد تست های صورت گرفته توسط اس 200 ما موشک های آن را می سازیم؟ درست است؟ چون این گونه موشک باید کم می آوردیم [/quote] سلام تا اونجاییکه من دنبال کردم و خبر دارم تعداد شلیکها چندان هم زیاد نبوده. شاید حتی دورقمی هم نشده باشه. علتش هم مشخصه گرانی و کمبود! یکی از دوستان در ..... میگفت ما در رزمایش ..... برای اولین بار اس200 شلیک کردیم! و تنها تجربه مون بود که خوشبختانه بسیار هم موفق بود! تستها هم همیشه با موشکهای تاریخ مصرف گذشته صورت گرفته. موشکهای رده خارج رو اورهال میکنن و آخرین تغییرات و بروزرسانیها رو اعمال میکنن و تست میکنن. و باز طبق شنیده هام، این موشک در ایران تولید نمیشه. یاعلی

[quote name='arminheidari' timestamp='1374832127' post='324079'] دقیقا یاد مقایسه تجهیزات آمبولانس های ایرانی و آمبولانس های خارجی افتادم تو آمبولانس های ایرانی هدف حمل مجروح در کمیت بالا است در آمبولانس خارجی هدف حمل مجروح در کیفیت بالا است [/quote] بنظرم یه جورایی بیشتر برای تخلیه مجروحین در موقع حوادث یا درگیری جنگی آماده شده. مثل کاری که شینوک ها و سی 130 ها در زمان جنگ یا در موقع بلایای طبیعی انجام میدادن. اگه هدف این باشه، امکانات مشابه آمبولانس برای اون درنظر نمیگیرن تا حد المقدور در فضای داخلی و وزن هواپیما صرفه جوبی بشه. مثلا همین سی 130 چیزی جز برانکارد نداشت، اما تونست جون خیلی ها رو با انتقال سریع و به موقع نجات بده. اما اگه قرار باشه بعنوان آمبولانس هوایی استفاده بشه، بیش از حد ضعیفه!

[quote name='kaftar' timestamp='1374832157' post='324080'] مت گرم.جالب بود. این ناو دقیقا چند سالشه؟ [/quote] ابتدای تاپیک اشاره کردم؛ 49 ساله که وارد ایران شده. 1963 ساختش به پایان رسیده (50 سال پیش) و از یک سال بعد در ایران شروع به خدمت کرده.

جناب EMP صميمانه از توضيحات كامل و مفيد شما سپاسگزارم.

با تشکر از لطف همه دوستان و سروران جناب ای ام پی، با اجازتون من هم چند نکته به مطلب واقعا مفیدتون اضافه میکنم و متشکرم که به غنای تاپیک کمک کردید. [quote name='EMP' timestamp='1374733474' post='323852'] سایت سوباشی در ارتفاع 8888 پا قرار دارد و بیشتر سال دمای پایینی دارد. در نزدیکی سایت یک آبگیر عمیق خطرناک برای شنا وجود دارد که نام سایت از نام آن گرفته شده است. [/quote] سایتهای رادار مادر در کشور ما اغلب در ارتفاع بین 2500 تا 2700 متر از سطح دریا قرار دارند که معادل همانیست که شما فرمودید. علت اینکه پایینتر نیستند خب تاحدودی معلومه ولی چرا بالاتر نداریم، برای من سواله؟ شاید امکان دسترسی و شرایط آب و هوایی مناسب نیست یا شاید علت دیگه! البته در نزدیکی همان آبگیر روستایی هم به نام سوباشی داریم. [quote] با توجه به روش دفاعی ایران و تعداد بسیار کم هواپیماهای CAP که در سال 1367 داشتیم ومعمولا در این سایت در هر لحظه کمتر از 4 نفر در اتاق عملیات بودند و شیفتها هم 24 ساعت کار 48 ساعت استراحت بود. چیزی شبیه به یگان پاسدار پادگانها که استمرار این مدل کارکرد بسیار خرد کننده اعصاب و روان پرسنل بود و هست. حالا در زمان بمباران چرا بهترین پرسنل پدافند آنجا جمع شده بودند و هر کس که در پایگاه سوم شکاری بود را به سایت فراخوانده بودند دلیل خود را دارد که .... [/quote] در سایت همواره دو شیفت حضور داشتند. تعداد نرمال نفرات در اتاق عملیات هم 9 نفر بوده که حداقل آن در ساعتی که خطری نیست 4 نفره. هنوز هم این قاعده 4 نفر رعایت میشه، این 4 نفر هم وظیفه مراقبت هوایی و هم کنترل تردد هواپیماهای تجاری رو بعهده دارن. در اون روز خاص که همزمان با عملیات مرصاد و تلاش گسترده نیرو هوایی عراق برای نفوذ به آسمان منطقه غرب کشور بوده، هر دو شیفت در سایت حضور داشتند به اضافه فرمانده سایت که جمعا می شدند 19 نفر که همگی به شهادت میرسن. نکته هم همینجاست که هیچکس حاضر نمیشه اتاق عملیات رو ترک کنه در حالیکه همه میدونستن چه خبره و چه سرنوشتی خواهند داشت، اما اگر اتاق عملیات رها میشد، آسمان غرب جولانگاه بعثی ها میشد. [quote] محل شغلی افسر فایترکنترلری که در این سایت شیفت میداد به دلیل اهمیت آن از حفاظت از 75% جمعیت ایران، [b]سرلشکری بو[/b]د و احتمالا هنوز هم هست. اما حقوقی که دریافت می کردند معادل همان درجه روی شانه اشان اگر در تهران کار اداری انجام بدهد بود (حدود ماهی 7000 تومان برای یک سروان و 6000 تومان برای یک ستوان دوم) به همین دلیل خیلی از افسران پدافند که از ثروت پدری محروم بودند قادر به تشکیل خانواده هم نبودند. [/quote] جناب ای ام پی جسارت بنده رو ببخشید اما این قضیه درجه سرلشگری رو من ابتدا باور نکردم به دلایلی که عرض خواهم کرد اما باز پرس و جو کردم و کسی تایید نکرد! دلیل هم اینه که در آن زمان فرماندهی پدافند هوایی که از زیر مجموعه های نیروهوایی بود، دارای محل شغل سرلشگری بود پس چطور فرمانده سایت میتوانست دارای این محل شغل باشد. حتی اگر دلیلی که شما فرمودید یعنی اهمیت حفاظت از هفتاد و پنج درصد جمعیت رو هم بپذیریم، این محل شغلی باید به فرمانده گروه پدافند هوایی همدان داده میشد که علاوه بر مسئولیت سایت سوباشی، مسولیت سایتهای راداری دیگه و همچنین موشکی و توپخانه ای رو هم بعهده داشته. پس این مسئله نمی تونه صحیح باشه. فرمانده فعلی سایت رو هم که بنده در اون سفر ملاقات کردم (از نخبگان کنترل شکاری ایران بودند و از برندگان و برگزیدگان مسابقات رهگیری هوایی). درجه سرگردی داشت و این یعنی نهایتا محل شغلی اونجا سرتیپ دومی است. (سه درجه بالاتر) [quote] اتاق عملیات سایت یک کانکس موقت بود که آمریکایی ها نصب کرده بودند تا ببینند که محل سایت از نظر پوشش بهینه هست یا خیر. شیفت دادن دراین کانکس در دمای 45 درجه زیر صفر زمستان سوباشی یک نبرد با طبیعت بود. حتی حاضر شدن در محل شیفت بسیار مشکل و پر مخاطره بود زیرا جاده ماشین رو به سمت سایت در زمستان کاملا بسته می شد و بارها می شد که یک افسر به جای 24 ساعت 72 ساعت شیفت بدهد. حتی تعویض شیفت با هلی کوپتر هم به دلیل نبود دید بسیار کار مشکلی بود و در یک مورد خلبانی که حاضر شده بود با دید 0 بر سوباشی فرود آید به دلیل برخورد با توده برف و امداد غیبی توانسته بود جان خود و پرسنل شیفت جدید را نجات بدهد. در کوهپایه این سایت هم به تعداد بسیار فراوان گرگ وجود داشت و اگر پرسنل قاطی می کردند و قصد پایین آمدن از کوه را در دمای 40 درجه زیر صفر می کردند، باید علاوه بر تله های برفی موجود در چنین ارتفاعی با گرگهای گرسنه نیز مواجه می شدند. غذایی که به پرسنل داده می شد معمولا آب گوشتی بسیار بد بو و بد مزه بود که آن را دور می ریختند و نان خشک می خوردند. جالب است که این آبگوشت بسیار مورد توجه گرگها بود و می رفتند به توده های یخ زده آن در دره لیس می زدند. در این ارتفاع بادی می وزید که تعویض شیفت سربازان نگهبان و کارکرد پاس بخش را کاملا مختل می کرد و باید بارها به محل نگهبانها سر می زدی تا خیالت راحت باشد که جوان مردم نخوابیده و یخ نزده باشند. در فاصله اتاق افسر نگهبان تا اتاقک سربازهای نگهبان هم باید مسلح حرکت می کردی چون معلوم نبود که با گرگهای گرسنه روبرو می شوی یا نه. [/quote] بله مهمترین مشکل تمامی سایتهای رادار مسئله زمستان و برف و کولاک شدیده. واسه همین در زمستان اغلب یه گروه راهداری با تجهیزات برف روبی در محل حضور دارن که حتی بعضی مواقع از اونها هم کاری بر نمی آد! یک مشکل دیگه سوباشی هم بادهای فوق العاده شدیدیست که اغلب اونجا میاد. بنده خودم شدیدترین بادی که در عمرم دیدم اونجا بود؛ به حدی که دریک جا یادم هست خودروی ما که حداقل سه تن وزن داشت، چنان تکانی خورد که همه ما به خیال اینکه الان باد ماشین رو به دره میندازه ناخودآگاه پیاده شدیم!!! [quote] فیلمی که شما معمولا در تلویزیون یا فیلمهای سینمایی از اسکوپهای رادار [b](که پرسنل پشت انها نشسته اند)[/b] و اون تابلوی شیشه ای (پلاتینگ برد) [b]که پرسنل بر روی آن با گریس پنسیل برعکس نویسی[/b] می کنند می بینید، در واقع مربوط به اتاق آموزش رسته فایتر کنترلر در پادگان دوشان تپه در جنب ستاد نیروی هوایی در تهران است و اتاق عملیات واقعی و اون تابلو شیشه ای خیلی بزرگتر بوده و اسکوپهای بیشتری دارند. [/quote] امروزه این پلاتینگ بردها دیگه منسوخ شده اند و جاشون رو به نمایشگرهای بسیار بزرگ دادن و کاملا بصورت رایانه ای و دیجیتال هستند. به طوری که بصورت آنلاین تمامی دیتاها برای همه افسران قابل نمایش است. [quote] این گونه سایتها برای این طراحی شده بود که بتوان همزمان صدها هواپیمای خودی را کنترل کرد اما با توجه به توان نیروی هوایی در سال 67 و اینکه کسی نمی دانست جنگ چند سال دیگر ادامه خواهد داشت در پرواز هواپیماها به شدت دقت می شد و بیشتر اسکوپها خالی بود و نیازی به افسر فایتر کنترلر نداشت. در بازدیدی که یکی از علمای بزرگ از سایت داشتند، بعد از دیدن اوضاع سایت ایشان 15 میلیون تومان پول در اختیار نیروی هوایی گذاشتند تا دور تا دور اتاق عملیات یک دیوار بتونی به قطر یک متر کشیده شود و در جنب آن یک اتاق استراحت امن ولی کوچک نیز ساخته شود. بعد از این کمک وضع شیفت کمی بهتر شد ولی کماکان کل سقف همان سقف کانکس پوسیده قبلی بود. علت این بود که بعد از انقلاب واحد رکن دوم ارتش به کل منهدم شده بود و در ساخت مجدد آن هم اقدام درستی نشده بود و کل اطلاعات ما از نیروی هوایی عراق بر می گشت به بازجویی افسران خلبان عراقی که یا چیزی نمی دانستند یا نم پس نمی دادند یا اینکه خیلی گنده گویی می کردند. بنابراین نیروی هوایی از رفتار عراق و اطلاعاتی که داشت تصور می کرد که "نیروی هوایی عراق فاقد توان حمله به هدف نقطه ای است" اما پرسنل پدافند می دانستند که عراقی که با بمب مخصوص ضد بتون مغز راکتور اتمی آلمانی بوشهر را می زند و سوراخ می کند و یا سایت بوشهر را به راحتی می زند، حتما می تواند سایت سوباشی را هم بزند. تنها تعجب پرسنل این بود که چرا هنوز زنده هستند!؟ و سایت بمباران موثری نشده است. با این حال هیچ سایت پدافند موشکی موثری در نزدیکی سوباشی موضع دفاعی نگرفت و.... .(شاید نقاط مهمتری برای استفاده از معدود سایتهای موشکی وجود داشته است) فقط دور تا دور اتاق عملیات دیوار کشیده شد. [/quote] منظورتون رو از اینکه رکن دوم ارتش به کل منهدم شده بود نفهمیدم. اما همواره در طول جنگ سایتهای اطلاعاتی نیروهوایی (فاشا) فعال بودند و به جمع آوری اطلاعات می پرداختند و اتفاقا اطلاعات گرانبهایی هم بعضا به دست می آمد. [quote] به هر حال پرسنل همیشه مظلوم پدافند را در آن دوران حتی سوار اتوبوس نمی کردند. خودشان باید برای ترابری خودشان فکری می کردند و از حقوق ناچیز خود خرج این موارد را هم می پرداختند. یادم میآید که یکی از اینها می خواست بلیط تهران همدان بگیرد ، می گفتند نداریم فقط به رزمندگان می دهیم وقتی ایشان گفت که محل خدمت جنگی من همدان است، مسئول ترمینال گفت جوجه سروان چرا دروغ می گی همدان جبهه نیست!!!!! بعضی ها هم که از کرمانشاه باید به همدان می آمدند وقتی که کرمانشاه بمباران شده بود، مردم اینها را سوار نمی کردند و می گفتند شما تهرانی ها از ما دفاع نمی کنید!!! (حالا طفلکی بچه غرب بود) حالا ما انتظار داریم چند تا افسری که ساده ترین مشکلات معیشتی و درمانی آنها حل نشده با چند تا وسیله قدیمی آسمان ایران را در مقابل ابر قدرتها ایمن بکنند و اگر نتوانند انتظار داریم که دادگاهی بشوند. در بین همین شهدای سوباشی تعدادی از بهترین فایترکنترلرهای خاورمیانه و بلکه جهان وجود داشت که به دلیل آنکه دستور شلیک موشک داده بودند وموشک به هدف نخورده بود یا اینکه در نبرد یک هواپیما با 25 شکاری دشمن آن یک هواپیما را از دست داده بودند، برایشان پرونده درست شده بود. ..... این آخری حتی می گفتند اگر موشک به هدف نخورد باید پولش را خودتان بدهید و ...... . البته تشویقهایی هم می شدند مثلا اگر موفق به شکار میراژ می شدند یک سکه بهار آزادی به آنها می دادند. حالا مقایسه کنید با پرسنل مراقبت پرواز اسپانیا (کشوری فلک زده) که بدون داشتن استرسی معادل یا قابل مقایسه با فایتر کنترلرها، درآمد سالانه 300 هزار یورو دارند و تازه مرتب به دلیل سختی شغل و حقوق کم اعتصاب می کنند و بعضی از کوریدور های اروپا بسته می شود. [/quote] حرف دل ما رو زدی برادر، واقعا کارشون از بقیه سختتر و پراسترستره و حتی در زمان صلح هم ادامه داره وهیچگاه تعطیلی بردار نیست. محل خدمتشون هم که هرچی نوک قله و جای صعب العبور و برهوته، هست. دور از خانواده و با کمترین امکانات. خطرات فراوانی هم داره، از حمله هوایی بگیر تا همین معضلات امواج رادار که دائما با اون سروکار دارن و غیره. حمایت چندانی هم نمیشن، بین مردم هم چندان خودشون و کارشون شناخته شده نیست. اغلب فکر میکنن یه عده (عرض میخوام اینو میگم) مفت خور توی یه جای گرم و نرم نشستن و تخمه میشکونن! (اینو که میگم بسیار شنیده شده متاسفانه!) خلاصه اینکه از خودشون شنیدم که قدیما و زمان جنگ بهشون میگفتن [b]بسیجیان نیروهوایی[/b]! به خاطر همین مسائل بوده. یاعلی

بسم رب الشهداء و الصدیقین چند ماه پیش برای یه برنامه فرهنگی و مذهبی که در سایت سوباشی برگزار شده بود، رفتم. اونجا بود که از نزدیک با مشهد شهدای اون حادثه و شرح ماجرا بیشتر آشنا شدم. بعد از اون تصمیم گرفتم مطالب دست اولی تهیه کنم و در سالگرد اون حادثه خدمت دوستان تقدیم کنم تا اینکه از طریق یکی از دوستان بسیار خوبم به فیلم مستندی دراینباره دسترسی پیدا کردم. که هنوز در هیچ رسانه ای پخش نشده و احتمالا چهارشنبه هفته آینده از برنامه روتین ارتش از شبکه یک پخش خواهد شد) این فیلم حدودا 15 دقیقه ای روایتی مستند از حادثه ی حمله به سایت رادار سوباشی است که در 5 مرداد سال 67 (تنها چند روز به پایان جنگ تحمیلی و پس از پذیرش رسمی قطعنامه 598 از سوی ایران) اتفاق افتاده که منجر به شهادت 19 نفر از پرسنل متخصص پدافندهوایی شد. فیلم به اندازه کافی گویا هست پس من بیشتر از این توضیح نمیدم و پیشنهاد میکنم که حتما اون رو دانلود و تماشا کنید. دوستانی هم که نظرات و انتقادی نسبت به فیلم دارند لطفا یا در همین جا یا بصورت خصوصی بفرمایند تا به سازندگان اون منتقل کنم. لینک های دانلود http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-00.flv http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-00.flv قسمت اول - 36 مگابایت http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-01.flv http://habibnavy.persiangig.com/video/Soobashi-01.flv قسمت دوم - 36 مگابایت انشاءالله رهرو راه شهدا باشیم شادی روحشون، صلوات

سلام الکترو آفیسر عزیز و همینطور سایر دوستانی که وارد بحث شدید؛ بسیار بسیار ممنونم. من به شخصه خیلی چیزها یاد گرفتم و برخی از مشکلاتم تاحدودی رفع شد! الکتروجان، پیشنهاد میکنم سامانه های شناورهای خودمون رو هم بررسی و مقایسه کنی! یاعلی

[quote name='elo' timestamp='1374694238' post='323778'] دوست خوبم درود خدا بر تو متاسفانه سو مدیریت هم از نزاجا و هم از نداجا بوده ، نمیشه فقط یکیشونو متهم کرد ، اونروزها برنامه بود که به شکلی عملیاتی و بالفور این تیپ تشکیل بشه ، ردیف بودجه هم نداشت ، قرارگاه و مقر هم نداشت ، تجهیزات هم نداشت و این شد اونی که نباید بشه هردوطرف کم وکاست داشتن ای کاش کمی بیشتر در باره تاسیس این تیپ مدیریت به خرج داده میشد، جالب اینجاست که عملیاتی ترین تیپ حال حاضر همه نیروهای مسلحه که مدتهاست درگیر مستقیم با ماموریتهای رزمی اونم از نوع برون مرزیشه اما تازه داره ایرادها و کم و کاستیهاش برطرف میشه اما این نوید رو هم به همه هم میهنان و دوستانم بدم که چنان تیپ ورزیده و باتجربه ای ساخته شده که بواقع مثال زدنیه و ستودنیه همه نیروهاش تجربه چندین ماه ماموریت دریایی و درگیری با دشمن واقعی( اگر بشه دزدان مسلح دریای رو دشمن نامید) رو دارن کارنامه اشون هم بدرخشانی خورشیده و تا حالا شکر خدا در همه ماموریتهای محوله موفق بودن و چندین و چند شاهکار رو هم خلق کردند که فقط برمبنای گرفت و گیرهای حقوقی و قانونی بهشون پروبال داده نمیشه و اگر این ایرادهای قانون بین المللی دریایی نبود و بهشون کامل پرداخته میشد همه از غرور سرشار میشدیم بگذریم یاد شهید بزرگوارتکاور دریادل مولایی هم به خیر خداوند روح بزرگشو قرین رحمت کنه ، بله همونطوری که میدونین ایشون در حال بازدید زمنینهای اطراف .... جهت یافتن محلی مناسب و ایمن و استاندارد برای میدان تیر تیپ بودند ، میدانی که بتونه همه نیازهای انواع جنگ افزارها رو پوشش بده و تهدید و خطری هم برای غیر نظامیان نداشته باشه که متاسفانه اشرار ایشونو که بدون سلاح هم بودن میبینن و فکر میکنن که ایشون از پرسنل ناجا هستن و ناجوانمردانه ایشونو به شهادت میرسونن ایشون فرمانده توانایی بودن که در مدت کوتاهی که به نداجا معرفی و منتقل شدن منشا خدمات و کارهای خوب ، شایسته و فراوانی بودن خداوند روحشون را با سایر شهدای این مرز و بوم با سرور و سالار شهیدان محشور کنه آمین و چنین بادا در باره نثر این دوست کوچیکتون هم نظر لطف و بزرگواری شماست، این دیده زیبا و خردمندانه شما دوستان بزرگواره که نوشته های خرد و ناچز من حقیر رو زیبا میبینین والا اینهمه ایراد تایپی و نگارشی ، اونقد نوشته هامو نچسب کرده که گاهی که خودم دوباره خوانیشون میکنم از خجالت خیس عرق میشم و شرمنده همه دوستان که اینهمه ایراد رو تحمل میکنن و دم نمیزنن و بازهم منو شرمنده لطفشون میکنن کاش فرصتم بگونه ای بود که بتونم این نوشته ها رو ابتدا ویرایش کنم و از لحاظ ادبی دستی به سرو روشون بکشم و ایرادهای تایپی رو برطرف کنم و بعدش اونا رو تقدیم کنم اما چه کنم که وقتم تنگه و فرصت اینکارها رو ندارم پس فقط میتونم از همه دوستان وبزرگواران برای اینهمه کم و کاستی پوزش خواسته و بابت اظهار لطفشون سپاسگذاری کنم قلم همه دوستان روان و اندیشه هایتان پایدار باد [/quote] متشکرم آقا ما به عشق غلط تایپی ها، نوشته ها تون رو میخونیم؛ اصلا جزیی از نمکشه!

[quote name='death' timestamp='1374688439' post='323758'] البته منافقین یک طبقه بندی عمودی محسوب میشد از نظر اجتماعی و توشون دکتر و مهندس اصلا کم نبود جالبه بدونی اسم دانشگاه شریف هم از یکی از همین سران مجاهدین خلق که اسلام گرا بود برداشته شده متاسفانه ما در کشور مون دکتر و مهندس و استاد دانشگاه خائن کم نداشتیم در ضمن شعور افراد مطلقا با مدرک تحصیلیشون هیچ ارتباطی نداره [/quote] سلام شاید من منظور شما رو بد متوجه شدم ولی خواستم بگم شهید شریف واقفی که اسمش رو دانشگاه شریف هست. از اعضای سازمان مجاهدین خلق بود اما بعد از تصمیم سازمان به تغییر ایدئولوژی و گرایش به کمونیست، با اون مخالفت کرد و سرانجام به دست سازمان به شهادت رسید. پس از منافقین نبود! یاعلی

[quote name='elo' timestamp='1374517650' post='323362'] [right][font=Arial","sans-serif]در این سفر و در گفتگوهای طولانی که با ناوبانیکم تکاور دریایی م.الف فرمانده گروهان..... تکاور دریایی از گردان ..... تیپ .... داشتم به مشاهدات و تجربیات سفرهای خودم و ایراداتی که در باره تجهیزات و جنگ افزار ها و امکانات تکاوران دیده بودم پرداختیم و پاسخهای جالبی هم شنیدم که برخیهاشونو نمینویسم اما اهم و خلاصه برخیهاشون که به روشن تر شدن موضوع کمک میکنه رو در یه اشراه ای بهشون میکنم[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]ایشون بیان کردن :[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]پس از تاسیس تیپ.... تکاوران دریایی مستقر در ... که اونروزها بتازگی تاسیس شده بود بالطبع نیاز به تجهیز و تامین نفرات و امکانات برای این تیپ احساس شد[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]برای تامین نیرویهای مورد نیاز چون این تیپ تازه تاسیس بر مبنای مقتضیات زمانی و انی شکل گرفته بود تمهیدات از پیش اندیشیده ای برای تشکیل اون وجود نداشت لذا نیروهای در حال اموزش و موجود نداجا جوابگوی استعداد مورد نیاز نبوده و برای جبران کاستی پرسنلی موجود از نیروی زمین ارتش کمک گرفته شد که تعداد قابل توجهی از تکاوران لشگر....( امروز به تیپهای تشکیل دهنده اش تجزیه شده ) اعم از افسر و درجه دار به این تیپ مامور شدن [/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]بالطبع پرسنل موجود نیاز به تجهیزات و جنگ افزار داشتند و همونطوری که قبلا هم گفتم چون تاسیس اینت تیپ بصورت آنی و در اثر مقتضیات زمانی صورت گرفت بودجه ای در نداجا برای تجهیز اون مد نظر قرار نگرفته بود لذا برای تجهیز اون از سایر بخشها( چه خود نداجا و چه نزاجا ) درخواست کمک شد و متاسفانه هر ارگان و بخش و قسمتی هم بنجل ترین و از رده خارج ترین تجهیزاتشو ارسال کرد[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]این یک دلیل[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]دلیل دوم عدم ساخت و سازهای مناسب و استاندارد شرایط نگهداری استاندارد رو از بین برد و بیشتر تجهیزات در فضای غیر استاندارد و در گرما و شرجی بالا بصورت نامناسب دپو و انبارداری شدند که این قضیه هم فرسوده و کهنه بودن تجهیزات دریافتی رو تشدید کرده و موجب ازدیاد ایرادها و خرابیها شد( دلیل دوم)[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]و اما سومین دلیل باز برمیگشت به عدم وجود زیر ساختهای مناسب جهت ورکشاپهای تعمیر و نگهداری مناسب و از اون بدتر عدم وجود میدان تیر و تست جنگ افزار در منطقه ای که تیپ جدید التاسیس به اونجا مامور شده بود [/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]عدم وجود ورکشاپها تعمیر و نگهداری و متوقف کرده و نبود یک میدان تیر عملا هرگونه تست رو غیرممکننموده بود و این شدکه سلاح هایی که برای یگانها اعزام میشد عموما تست و آزمایششون رو بر روی یگانهای شناور تجاری میگذروندن و اونهمه مشکل خودشو نشون داد و نمود بدی پیدا کرد[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]این دلایل دست به دست هم دادند تا اون اتفاقات تلخ و ناپسند بیوفته[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]اما شکر خدا امروزه با تجهیز زیر ساختها و دپوها و انبارهای متناسب با شرایط جغرافیایی و عملیاتی منطقه ، ایجاد کارگاه های تعمییر و نگهداری استاندارد و احداث میدان تیری مناسب با نیازها ، تقریبا اون مشکلات برطرف شده همچنین با ایجاد ردیف بوجه اختصاصی برای این تیپ شبیه سایر یگانها و باتوجه به کاملا عملیاتی بودن اون کوشیده شده تجهیزات مناسبی برای اون تهیه بشه هرچند هنوز تا استانداردهای لازم خیلی خیلی فاصله دارن اما نسبت به قبل بسیار بهتر شدن[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]به این موارد باید شرایط بد اقتصادی و تحریمها و همچنین مشکلات بودجه ای خود نداجا و تخصیص بیشترین بودجه ها به بخش ساخت و ساز و بهینه سازی و.. رو اضافه کرد[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]امیدوارم با برطرف شدن مشکلات اقتصادی مملکت و اختصاص بودجه مناسب به نداجا ( و همه ارگانهای نظامی ما) دیگر شاهد این مشکلات نباشیم[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]یه چیز رو هم بگم این دلایل برای توجیه ایرادات رخ داده برای تکاوران اعزامی قابل قبول هستند اما به نظر من بعنوان یک ایرانی به هیچ وجه از مدیریت و فرماندهی نزاجا و خود فرماندهی ارتش چنین احمالها و کاستیهایی بالاخص در بعد تجهیزاتی ابدا قابل قبول و پذیرفته نیست[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]به نظر حقیر باید حساسیت بیشتری دسته کم در بعد تامین تجهیزات از سایر یگانها صورت میپذیریفت و از میدان تیرهای مجاور و نزدیک برای تست و امتحان تجهیزات استفاده میشد همچنین از ورکشاپها و کارگاها و تعمیرگاهای دیگر نداجا و حتی نزاجا و کل ارتش میشد برای تعمییر و نگهداری این تجهیزات کمک گرفته میشد( کم یگان نظامی در اون منطقه نداریم میشد از امکانات اونا استفاده بشه ، خود نداجا هم در شرق و هم در غرب و هم در شمال اون منطقه استقرار اون تیپ تکاوری امکانات و تجهیزات و مناطق بسیار توانایی رو داره)[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]به شخصه به هیچ وجه این کوتاهی ها از فرماندهی و مدیریت نداجا و نزاجا و ارتش رو نمیتونم قبول کنم[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]هرچند شکر خدا امروزه این معضلات در حال برطرف شدنن ولی انتظار میره که از این ایرادها و اشتباهات درسهایی که باید گرفته شده باشه و دیگر در جاهای دیگرنیروهای مسلحمون شاهد چنین اتفاقات و عدم مدیریتها و نافرماندهی ها نباشیم[/font][/right] [right][font=Arial","sans-serif]امید که چنین بادا[/font][/right] [/quote] سلام و درود بر استاد خودم، جناب الو و تشکر بابت روایتهای جذابشون. الو جان، شما اگه وقت داشتی و نوشته هارو ویرایش میکردی دیگه چی میشد؟ ماشاءالله همینجوریش هم نثرتون عالیه! و اما این پست رو واسه این نوشتم که یادی بکنم از [color=#800000]شهید تکاور حسین مولایی[/color]؛ کسی که واسه تشکیل و سروسامون گرفتن اون تیپی که شما فرمودید خیلی مایه گذاشت حتی از جونش! ایشون از همون تکاوران نزاجا بود که به نیرودریایی منتقل شد، انصافا خیلی تلاش کرد تا این تیپ به حد استاندارد مورد انتظار برسه و در آخر هم در همین راه به شهادت رسید. ایشون پیگیر کارهای مربوط به میدان تیر تیپ بود که مظلومانه به دست اشرار نامرد به شهادت رسید. [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/Untitled.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/thumb_Untitled.jpg[/img][/url] [b]شادی روح همه [color=#800000]شهدا،[/color] [color=#006400]صلوات[/color][/b] [b][color=#006400]---------------------------------------------------[/color][/b] راستی اینم یادم رفت بگم؛ بد نیست بدونید! عمده مشکل بی سروسامانی این تیپ در اوایل تشکیل برمیگشت به مدیریت شاهکار آقایون نزاجا!! پادگان اون تیپ، متعلق به لشگر.... نزاجا بود که تحویل نیرودریایی شد. طبیعتا مسئولان نداجا فکر میکردند پادگان یه یگان نیروزمینی، امکانات لازم رو برای تشکیل فوری یه تیپ تفنگدار داره ولی متاسفانه با برهوت مواجه شدند!!! فقط همین حد بگم که تا مدتها دفتر فرماندهی این تیپ در کانکس سیار برپا بود و نیروها در چادر! حضور داشتند (کاملا صحرایی و عملیاتی!) پس دیگه توقعی از میدون تیر و ورکشاپ و اینا نیست!!! فقط من موندم، اون یگان نزاجا اونجا چطوری کار میکرده؟؟ یاعلی

[quote name='arminheidari' timestamp='1374352408' post='322845'] [quote name='IRINavy' timestamp='1374351727' post='322843'] سلام گفتار بیست و چهارم کتاب ناگفته های جنگ شهید صیاد شیرازی مربوط به ناگفته های عملیات رمضان هست. توصیه میکنم بخونید. اما قسمتهاییش رو براتون می نویسم: عملیات متوقف شد و به پایان رسید. جای تجزیه و تحلیل آن همین جاست. ما برای پیروزی بر دشمن هیچ چیز کم نداشتیم. روحیه بسیار بالا بود، امکانات مان نسبت به سابق افزایش پیدا کرده بود، دشمن در وضع اضطراب روحی شدید بود، درعمل هم که پیشروی کردیم، پیشروی ما یک پیشروی پیروزمندانه بود و رخنه ای به عرض دوازده کیلومتر و عمق پانزده کیلومتر یعنی رخنه ای قابل قبول و پیروز. تحلیل ما دو گونه است. یک عده آنهایی هستند که صرفا در بعد نظامی می گویند: اگر جهاد سازندگی خاکریز زده بود، ما این کار را میکردیم. اگر به قرارگاه نصر زودتر کمک رسیده بود، ما میتوانستیم رخنه را نگه داریم. اگرهایی می گویند که بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. یک عده هم هستند که میگویند: نه، ما همه چیزمان برای پیروزی آماده بود ولی توجه به خدا کمتر و توجه در جهت خود بیشتر شد. یادمان رفت که نصرت دهنده کیست و باید همان روحیه و توکلی که در عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس داشتیم، در این عملیات هم داشته باشیم. یک عده هم دشمن را قوی میگیرند و میگویند که دشمن چون تا آنجاییکه با ما جنگیده بود، در خاک ما بود، انگیزه ای برای دفاع نداشت. در اینجا انگیزه داشت. هرکدام از این تحلیل ها تا اندازه ای درست است ولی چون نبرد و رزم ما رزم عقیدتی بود - یعنی بعد عقیده بر ما حاکم بوده - من شخصا جزو آن دسته هستم که ضمن اینکه بعضی از ملاکهای دو بعد دیگر را قبول دارم، بعد اصلی را در این میبینم و میگویم اخلاص، توکل و توجه به خدا که در بیت المقدس داشتیم، از فتح المبین بیشتر نبود ولی به اندازه ای بود که خدا به ما نصرت بدهد ولی در اینجا کم آورده بودیم. حالت غرور به وجود آمده بود و البته یک مقدار هم ارتش و سپاه به طرف خودمحوری رفتند. یعنی ارتش برای خودش می گفت: من هستم و سپاه برای خودش میگفت: من هستم. این دو تا «من» نمی گنجید. کمی «من»ها شروع شد. یعنی احساس موجودیت ارگانی در هر دو شکل گرفت. هیچکدام زیربار همدیگر نمیرفتند و خودبخود، باید یکی از آنها باقی میماند و آن یکی میرفت. آن یکی میگفت تو برو برای خودت بجنگ که معلوم بود ضعیف میشود. حالا هرکدام که میخواست باشد. اگر دوتاشان می خواستند باشند، باید مثل گذشته یک کاسه و ید واحده می شدند تا در مقابل دشمن محکم ضربه بزنیم. بنظرم این نکاتی که شهید صیاد شیرازی اشاره کردند خیلی کاربردیه و یه درس عبرت درست و حسابیه واسه امروز نیروهای مسلح ما. بخصوص نکته آخرشون که متاسفانه هنوز که هنوزه وجود داره، کم که نشد هیچ، جاهایی تشدید هم شده. امیدوارم آقایون از مرور تاریخ غافل نشن و درس بگیرن!! یاعلی [/quote] غرور که گفتید را حسن باقری در روزهای زمستان هم تاکید کرد اما نقشه ها و روایت ها نشان می دهد ایرانی ها به مواضع مهمی دست یافتند اما نتوانستند تثبیتی صورت دهند نیروهای ما از قوت زرهی در دشت باز برای ایجاد فرصت خاکریز سازی استفاده نکردند نفرات گردان ها کمی مغرور و خود را از پیش برنده می دانستند و تاب تحملشان نسبت به عملیات های قبلی کم شده بود شناسایی بسیار بد صورت گرفته بود ولی همه چیز در یک نکته مشترک است ما نتوانستیم مواضع را تثبیت کنیم و جلوی نیروی زرهی دشمن نیروهایمان را تنها و دشت خالی گذاشتیم [/quote] البته این ها رو من نگفتم، نقل قول از کتاب ناگفته های شهید صیادشیرازی کردم. که عین صحبتهای مکتوب شده خود ایشونه. ایشان هم ضعفهای تاکتیکی رو قبول داشتند اما بعد عقیدتی رو بالاتر و مهمتر میدونستن و بیشتر روی اون تاکید کردن. یه بار دیگه به دقت بخونید. یا اصلا متن اصلیشو بخونید.

سلام گفتار بیست و چهارم کتاب ناگفته های جنگ شهید صیاد شیرازی مربوط به ناگفته های عملیات رمضان هست. توصیه میکنم بخونید. اما قسمتهاییش رو براتون می نویسم: عملیات متوقف شد و به پایان رسید. جای تجزیه و تحلیل آن همین جاست. ما برای پیروزی بر دشمن هیچ چیز کم نداشتیم. روحیه بسیار بالا بود، امکانات مان نسبت به سابق افزایش پیدا کرده بود، دشمن در وضع اضطراب روحی شدید بود، درعمل هم که پیشروی کردیم، پیشروی ما یک پیشروی پیروزمندانه بود و رخنه ای به عرض دوازده کیلومتر و عمق پانزده کیلومتر یعنی رخنه ای قابل قبول و پیروز. تحلیل ما دو گونه است. یک عده آنهایی هستند که صرفا در بعد نظامی می گویند: اگر جهاد سازندگی خاکریز زده بود، ما این کار را میکردیم. اگر به قرارگاه نصر زودتر کمک رسیده بود، ما میتوانستیم رخنه را نگه داریم. اگرهایی می گویند که بیشتر جنبه تاکتیکی دارد. یک عده هم هستند که میگویند: نه، ما همه چیزمان برای پیروزی آماده بود ولی توجه به خدا کمتر و توجه در جهت خود بیشتر شد. یادمان رفت که نصرت دهنده کیست و باید همان روحیه و توکلی که در عملیات طریق القدس، فتح المبین و بیت المقدس داشتیم، در این عملیات هم داشته باشیم. یک عده هم دشمن را قوی میگیرند و میگویند که دشمن چون تا آنجاییکه با ما جنگیده بود، در خاک ما بود، انگیزه ای برای دفاع نداشت. در اینجا انگیزه داشت. هرکدام از این تحلیل ها تا اندازه ای درست است ولی چون نبرد و رزم ما رزم عقیدتی بود - یعنی بعد عقیده بر ما حاکم بوده - من شخصا جزو آن دسته هستم که ضمن اینکه بعضی از ملاکهای دو بعد دیگر را قبول دارم، بعد اصلی را در این میبینم و میگویم اخلاص، توکل و توجه به خدا که در بیت المقدس داشتیم، از فتح المبین بیشتر نبود ولی به اندازه ای بود که خدا به ما نصرت بدهد ولی در اینجا کم آورده بودیم. حالت غرور به وجود آمده بود و البته یک مقدار هم ارتش و سپاه به طرف خودمحوری رفتند. یعنی ارتش برای خودش می گفت: من هستم و سپاه برای خودش میگفت: من هستم. این دو تا «من» نمی گنجید. کمی «من»ها شروع شد. یعنی احساس موجودیت ارگانی در هر دو شکل گرفت. هیچکدام زیربار همدیگر نمیرفتند و خودبخود، باید یکی از آنها باقی میماند و آن یکی میرفت. آن یکی میگفت تو برو برای خودت بجنگ که معلوم بود ضعیف میشود. حالا هرکدام که میخواست باشد. اگر دوتاشان می خواستند باشند، باید مثل گذشته یک کاسه و ید واحده می شدند تا در مقابل دشمن محکم ضربه بزنیم. بنظرم این نکاتی که شهید صیاد شیرازی اشاره کردند خیلی کاربردیه و یه درس عبرت درست و حسابیه واسه امروز نیروهای مسلح ما. بخصوص نکته آخرشون که متاسفانه هنوز که هنوزه وجود داره، کم که نشد هیچ، جاهایی تشدید هم شده. امیدوارم آقایون از مرور تاریخ غافل نشن و درس بگیرن!! یاعلی

[quote name='Life' timestamp='1374066812' post='322145'] فوقا العاده بود برادر واريو اما ميشه بفرمائين كتب منبع كه در متن آوردين چه جوري ميشه تهيه كرد؟ من توي نمايشگاه كتاب وقتي از مسئول انتشارات ارتش و سپاه خواست كه كتاب رو بهم بده گفت بايد بري دانشگاه افسري بگيري گفت اگه ميخواستم برم دانشگاه افسري بگيرم دنبالش توي نمايشگاه نمي گشتم ايضا كهيكي از بچه ها پيگيري هم كرد سر و كارش با حفا افتادچيزي هم دستگيرش نشدكلا قضيه رفت توي وادي خطرناكي ما هم ديدم بهش نمي ارزه ولش كرديم [/quote] سلام با تشکر از برادر واریور. برای تهیه کتابهای انتشارات دانشگاه افسری امام علی (ع) میتونید به فروشگاهشون در تهران، کارگرجنوبی، میدان حر، تشریف ببرید. اصلا ربطی هم به حفاظت و اینا داره چون مطالب این کتابها دارای طبقه بندی نیست. یاعلی

[quote name='senaps' timestamp='1374246969' post='322467'] [quote] آقا هم همیشه با پروازهای عمومی به مناطق کشور سفر میکنند [/quote] اره اون فیلم که حضرت اقا از توی هواپیما دارن میرن که بشینن هم هستش تو اینترنت که نشون میده ایشون با پرواز عمومی میرن! واقعا عالیه... [/quote] سلام یه تشکیلات خیلی خاص و حساس وجود داره که زیرنظر دفتر مقام معظم رهبری هست و توسط بچه های نیروهوایی اداره و نگهداری میشه، به اسم آشیانه جمهوری اسلامی. پروازهای حضرت آقا توسط هواپیماهای این آشیانه و توسط خلبانان فوق مجرب اون (همگی از آب گذشته و سرتیپ به بالا!!) انجام میگیره. درباره اون فیلم حضور حضرت آقا در هواپیمای عمومی هم قضیه اینه که ..... بهتره من نگم خودتون میفهمید! آشیانه جمهوری اسلامی یه شرکت هواپیمایی تاسیس کرده و پروازهای عادی مسافری هم انجام میده!! دفعه بعد که رفتید فرودگاه مهرآباد، از ترمینال که خارج شدید به طرف رمپ پرواز واسه سوار شدن، بغل باند یه نگاه بندازید آشیانه رو می بینید. اتفاقا چند روز پیش که رفته بودم فرودگاه، دم افطار یه چیز خیلی جالب دیدم!!! حتما این [url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/100153/%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%A7%D9%8A-%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D9%87-%D9%85%DB%8C%D9%88%D9%87-%D8%A7%D8%B6%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D8%AF%D9%8A%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%A7%D9%86-%D9%84%D8%A8%D9%86%D8%A7%D9%86%D9%8A-%D8%AF%D8%B1-%D9%87%D9%88%D8%A7%D9%BE%D9%8A%D9%85%D8%A7"]لینک[/url] رو خوندید، اگه نخوندید بخونید! این [url="http://www.mashreghnews.ir/fa/news/97943/%D9%86%DB%8C%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%87%D9%88%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%AC%D8%B1%D8%A6%D8%AA-%D8%AA%D9%88%D8%B7%D8%A6%D9%87-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85-%D8%B4%D8%A7%D9%87-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA"]لینک[/url] هم بد نیست! یاعلی

[quote name='M-ATF' timestamp='1373220241' post='320230'] رادار تال کینگ که شاید از باقی رادار های سامانه S-200 عظیم الجثه تر باشه به صورت کششی و قابل حمل ساخته شده ولی یه جا نوشته بود استقرارش 50 ساعت طول میشکه، مطمئنا برای متحرک سازی اس-200 باید در این مورد فکری بشه. [/quote] سلام فکر نمیکنم نیازی به کار روی متحرک سازی رادار سرچ اس200 (تال کینگ) باشه. اگه به تصویر نگاه کنید، متوجه میشید که متحرک کردنش کار حضرت فیله! از اون راحت تر و مفیدتر، لینک کردن رادارهای دیگه، حالا چه تاکتیکی و چه مادر، با اس 200 هست که اتفاقا اقدامات خوبی هم گویا صورت گرفته. اینطوری به جای یه کار سخت و بی نتیجه، یه کار راحت تر و پرفایده انجام میشه. رادارهای دیگه میتونن مشخصات هدف رو کشف کنن، اون رو به آنتن اس 200 منتقل کنن. و بعدش قفل کردن روی هدف و شلیک. انعطاف اس200 هم بالاتر میره و دیگه محتاج یه رادار خاص نیست و با شبکه رادارها میتونه کار کنه. اما از متحرک کردن آنتن اس200 گریزی نیست. این آنتن هم بسیار بزرگه. باز اگه به عکس نگاه کنید و اندازه اون رو با نفر توی عکس مقایسه کنید، متوجه میشید. با این وضعیت باید حداقل 5 کامیون برای لانچر، موشک، سوخت، اتاق فرماندهی و کنترل و آنتن لازم داریم. تازه با این شرایط نهایتا دو موشک داریم، یکی آماده روی لانچر و یکی هم ذخیره روی کامیون. تازه انتقال همین موشک به لانچر هم دنگ وفنگ خودشو داره. فکر کنم کلا بیخیال ذخیره بشن و فقط یه موشک روی لانچر بذارن، مثل موشک های زمین به زمینمون. به هرحال تا چند ماه دیگه باید صبر کنیم ببینیم چه اتفاقی میفته. رادار تال کینگ ایران: [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/S200-TallKing.JPG"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/normal_S200-TallKing.JPG[/img][/url] آنتن اس200 [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/S200-Antena.JPG"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10259/normal_S200-Antena.JPG[/img][/url] یاعلی

[quote name='Electro_officer' timestamp='1373196923' post='320183'] شما خودت خوب میدونی که کنترل و حفظ یه غول آهنی به این بزرگی شوخی بازی نیست. دیسیپلین در دریا اهمیت فوق‌العاده بالایی داره اونم یک کشتی لجستیک نظامی! اگر چنین سهل‌انگاری‌هایی در انبار مهمات یا مخازن سوختی صورت بگیره چه فاجعه‌ای به بار میاد؟ واویلا! خدمه‌ی یک کشتی به ویژه نظامی بایستی مث ساعت کار کنند مث موتور کشتی محکم و دقیق! [/quote] منم منظورم همین بود دیگه! همین چیزهاست که نبود یا حالا بخواهیم بی انصافی نکنیم کم بود! و الان الحمدلله بسیار بسیار بهتر شده. و هنوز هم جا برای بهتر شدن داره. اصلا فرهنگ کار در نیرودریایی تغییر اساسی کرده. بخش عمده ایش هم به خاطر توجهات فرماندهان بالاتر و بخصوص حضرت آقاست. 4 بار حضور حضرت آقا در عرض کمتر از 4 سال در یگانهای نیرودریایی، شوخی نیست، تاثیرات بسیار مهمی داره. البته اینو هم اضافه کنم، چه در گذشته و چه حالا، مسائل ایمنی بصورت دقیق اجرا میشه. بحث مهمات و سوخت و اینا مسئله ایمنیه و رعایت میشده. ولی مثلا فرض کن موتور فلان ناو مشکل داره. اگه قبلا بود میگفتن داره که داره، حالا ببینیم چی میشه. ولی حالا میرن دنبالش که به هر قیمتی ناو نخوابه. نمونه اش تکمیل جماران بعد وقفه ای بسیار طولانی، یا تکمیل طارق بعد ناامیدی و بیخیالی! و در مقابلش، ناوهایی که در جنگ حضور داشتن اما الان دیگه خاطره شدن!

[quote name='Electro_officer' timestamp='1373195291' post='320176'] [quote name='IRINavy' timestamp='1373190583' post='320162'] [quote name='MOHAMMAD' timestamp='1373140433' post='320111'] [quote]درباره 40میلیمتری هم چیزی نشنیدم! مطمئنی؟ تو عکسهای قدیم و جدید که هیچکدوم نداشته![/quote] ایشون می فرمودند، فردا ان شا الله دقیق ازش می پرسم. خاطرات زیادی هم از موشهای ناو و روشهای متنوع صیدشون داشت! [/quote] درباره این موشها هم من زیاد شنیدم. گویا قدیما واسه خودش معضلی بوده!! مثلا یه بنده خدایی رو دورادور میشناختم. میگفتن طرف ده پانزده سال پیش اولین بار میره سفر دریایی سمت هند و پاکستان. وقتی برمیگردن و انبار آذوقه خالی میشه میبینن انبار پر موش بوده به چه بزرگی! خلاصه اون بنده خدا هنوز که هنوزه معده اش مشکل داره و همون اولین سفر واسش شد آخرین!! [/quote] اگر کاپیتان اون کشتی بودم کلیه‌ی خدمه‌ای که در بوجود اومدن اون وضعیت مقصر بودند رو به مدت یک هفته تو همون انبار زندانی میکردم یا اینکه همه رو با همون موشها میریختم تو دریا! یعنی چه! چنین وضعیتی غیرقابل توجیحه. [/quote] خب اون موقع تو نیرودریایی کسی به کسی نبوده! پر بوده از این ماجراها، متاسفانه! فکر کنم اگه اون موقع یه کاره ای بودی، همه رو مینداختی تو دریا!! نگاه به الانش نکن، خیلی فرق کرده. اصلا انقلاب شده توش!

داوود جان، منظور بنده به چالش کشیدن منطق (اگه بشه اسمشو گذاشت منطق!) آقای زیباکلام بود نه بحث درباره امکان و چگونگی سرنگونی یو2. اصلا کاری ندارم که اس200 میتونه یا نه؛ بحث اینه که فرض کن اصلا همچین پدافندی داریم، اگر اقدام میکردیم چی میشد؟ آیا این آقا باز همین حرفها رو تکرار میکرد؟ آیا امریکایی ها این منطق رو می پذیرفتن؟ آیا افکار عمومی بین المللی این مسئله رو می پذیرفت؟ تازه یو2 یه هواپیمای جاسوسی نظامیست. نه مسافربری!

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1373140433' post='320111'] [quote]درباره 40میلیمتری هم چیزی نشنیدم! مطمئنی؟ تو عکسهای قدیم و جدید که هیچکدوم نداشته![/quote] ایشون می فرمودند، فردا ان شا الله دقیق ازش می پرسم. خاطرات زیادی هم از موشهای ناو و روشهای متنوع صیدشون داشت! [/quote] درباره این موشها هم من زیاد شنیدم. گویا قدیما واسه خودش معضلی بوده!! مثلا یه بنده خدایی رو دورادور میشناختم. میگفتن طرف ده پانزده سال پیش اولین بار میره سفر دریایی سمت هند و پاکستان. وقتی برمیگردن و انبار آذوقه خالی میشه میبینن انبار پر موش بوده به چه بزرگی! خلاصه اون بنده خدا هنوز که هنوزه معده اش مشکل داره و همون اولین سفر واسش شد آخرین!!