[align=center][/align] این پهپاد توانایی نشست و برخاست عمودی را دارد و یک پهپاد تاکتیکی بحساب می آید.ماموریت این پرنده شناسایی در دریا و خشکی است.CL-327 سومین پرنده از این نوع بوده و انواع قبلی آن CL-89 و CL-289 توسط نیروهای دریایی فرانسه و آلمان مورد استفاده قرار گرفت . این پرنده در شرایط نامساعد جوی مورد آزمایش قرار گرفته و تواناییهای خود را در این شرایط نیز نشان داده است. [align=center][/align] با افزودن این پهپاد به شناوری که توانایی حمل بالگردها را ندارد می توان از مزایای آن در خصوص رفع کمبود ناشی از فقدان بالگرد در شناور موردنظر استفاده نمود.اين پهباد قابليت پرواز مداوم به مدت شش و نيم ساعت را داراست.وزن آن حدود 105 كيلوگرم و برد عملياتي آن تا 180 كيلومتر مي باشد. مشخصات فني : موتور آن از نوع :1 Williams International WTS-125 turboshaft 125 shp flat rated at 100 shp ارتفاع:6 ft 0 in 1.84 m قطر روتور:13 ft 1 in 4.00 m وزن برخاست:770 lbs. 350 kg وزن خالي(بدون بار و سوخت):(no payload, no fuel) 330 lbs. 150 kg ميزان بار قابل حمل:220 lbs. 100 kg حداكثر زمان مدوامت عمليات:6.25 hours زمان رسيدن به هدف در 100 كيلو متري:4.75 hours حداكثر سرعت:157 km/h / 85 kts آهنگ صعود:7.6 m/sec / 1,500 ft/min سقف ارتفاع صعود:5,500 m / 18,000 ft تجهيزات و سنسورها: Combined EO/IR Communications relay (رله هاي ارتباطي) Active ESM payload ( سيستم ESM -اخلالگر الكترونيكي-فعال) Synthetic Aperture Radar (SAR) كانال هاي ارتباطي Primary (C-Band), Directional, Omni-directional Back-up (L-Band), Omni-directional, used for launch & recovery Automatic flight patterns تجهيزات هدايت و ناوبري: Autonomous flight Reversionary modes Waypoint navigation Automatic target tracking تجهيزات تصوير برداري: Geo-location Target location error <60 m (GPS accuracy dependent) Freeze, pan, rotate images Automatic target tracking [align=center] [/align] hamed_713

[align=center] هواپيماي ديده باني و ضد شورش BRONCO OV-10[/align] [align=center][/align] OV-10 برونكو هواپيمائي با طراحي بخصوص و چند منظوره است كه در نيروي هوائي- دريائي و واحد تنگداران دريائي ايالات متحده و همچنين نيروي هوائي كشورهاي آلمان- اندونزي- كره جنوبي- تايلند و ونزوئلا خدمت كرده است. اين هواپيما كه توسط شعبه Columbus از كمپاني نورث آمريكن راكول طراحي و ساخته شد شكاف ميان مقدورات هواپيما و هليكوپتر ها را تا حد زيادي پر كرد. برونكو كه سريعتر و از نظر تاكتيكي تغييير پذيرتر از هليكوپترها بوده و آهسته تر ولي داراي قابليت مانور بيشتر از جتها ست، قادر به اتخاذ تاكتيكهائي است كه استفاده از آن براي جتها و هليكوپترها تقريبا غير ممكن است. [align=center][/align] در عمليات نظامي ، توانائي برجسته برونكو در كشف و انهدام هدفها در جبهه و در مجاورت نيروهاي خودي آن را براي نبردهاي كلاسيك وچريكي مناسب ميگرداند. از ديگر كاربردهاي رزمي اين هواپيما ميتوان به موارد ذيل اشاره كرد: اسكورت هليكوپترها- كنترل هوائي خط مقدم- پشتيباني هوائي نزديك و ديده باني هوائي و جمع آوري اطلاعات . از اين گذشته هواپيماي فوق را ميتوان براي حمل محمولات پرتابي- انتشار دود -پخش اوراق و اعلاميه ها و استفاده از بلندگو به كار گرفت. از ديگر كاربردها در زمان صلح نقشه برداري هوائي- تحقيقات جغرافيائي- سم پاشي- جنگلباني و ديده باني .... ميتوان اشاره كرد. بدنه اين هواپيما در زير بالها قرار گرفته و دو نفر سرنشين را پشت سر هم در خود جاي ميدهد كه يكي خلبان و ديگري ديده ور است.طرح كاناپي ميدان ديد وسيعي براي سرنشينان فراهم آورده. هر يك از خدمه بر روي صندلي پرتاب شونده LW-3B ساخت شعبه كلمبوس كه قادر به پرتاب در ارتفاع و سرعت صفر هستند قرار ميگيرند. زره حمايت كننده ، پنجره ضد گلوله- و مخازن سوخت عايق بندي شده براي انجام عمليات در شرايط سخت به كار رفته اند. موتورهاي دوگانه،‌كنترلهاي دستي دوبل و ساختمان مستحكم هواپيما ايمني و قابليت بقاي ان را افزايش ميدهد. معايب: برونكو علي رغم محسنات ذكر شده معايبي هم داشت. دليل آن تلفات بالاي آن در جنگ ويتنام بود. 81 فروند برونكو در خلال جنگ ويتنام از دست رفتند. نيروي هوائي 64 فروند. نيروي دريائي 7 فروند و واحد تنگداران دريائي ايالات متحده 10 فروند. همچنين گزارشهائي از ايجكتهاي ناكام حتي در ارتفاع صفر گزارش شده. نيروي هوائي آمريكا به دليل آسيب پذيري شديد برونكو در مقابل توپهاي ضد هوائي، در دهه 1980 ، اين هواپيماي ساخته شده در اوايل 1960 را كنار گذاشت. مدل ها: OV-10A : مدل اصلي OV-10B : ساخته شده براي آلمان غربي OV-10C : مدل صادراتي براي تايلند OV-10E : مدل صادراتي براي ونزوئلا Ov-10F : مدل صادراتي براي اندونزي OV-10D : نسل دوم برونكو براي تفنگداران دريائي آمريكا وضعيت خدمتي: بسياري ار OV-10 ها در آمريكا به صورت ثابت در معرض نمايش در موزه ها قرار دارند از جمله موزه ملي نيروي هوائي آمريكا نزديك ديتون. [align=center][/align] مشخصات: فاصله دو نوك بال: 12.19 متر طول هواپيما: 12.67 متر ارتفاع: 4.62 متر مساحت بال: 27.03 متر مربع وزن خالي هواپيما: 3257 كيلوگرم حداكثر وزن ناخالص به هنگام برخاستن: 6543 كيلوگرم حداكثر سرعت برونكو در سطح دريا بدون مهمات: 452 كيلومتر در ساعت سوخت برونكو در پنج مخزن داخل بالها به گنجايش 252 گالن ( حدود 953 ليتر) انبار شده و يك تانك سوخت خارجي 150 گالني (567 ليتري) يا 869 ليتري قابل حمل است. نيروي محركه برونكو را دو موتور توربوپراپ ساخت Garett- Airesearch از نوع T-76-G-416 هر يك به توان 715 اسب بخار تامين ميكنند. مهمات آن شامل توپهاي 0.3 اينچي (7.62 ميليمتري) به تعداد چهار قبضه، و تا 1633 كيلوگره مهمات متنوع ميباشد. تذكر: مشخصات برونكو در مدلهاي مختلف ان كمي تغيير ميكند. منبع: The OV-10 Bronco Association منبع اصلي:مركز انجمنهاي تخصصي

نفربر زرهي هشت چرخ الفهد نفربر زرهي/ شناسائي "الفهد" توسط شركت صنايع سنگين "عبدالله الفاريس" واقع در "دمان" در شمال "ظهران" (نزديك سواحل خليج فارس) توسعه يافت. "الفهد" اولين نفربر زرهي است كه كار طراحي و ساخت آن در عربستان سعودي انجام پذيرفته. در سال 1998 - 100دستگاه از نفربر زرهي "الفهد" براي خدمت در گارد ملي عربستان سعودي وارد خط توليد گشت. اين نفربر زرهي داراي 8 چرخ ميباشد. "الفهد" داراي 2 مدل ميباشد: AF-40-8-1 براي حمل نفر و AF-40-8-2 براي ماموريتهاي جنگي و شناسائي. مدل شناسائي/ رزمي AF-40-80-2 داراي گنجايش 4 خدمه است. همچنين اين مدل ميتواند مجهز به برجك متحرك جهت نصب توپ 105mm با عقب نشيني كم و توپ 40mm در قسمت خدمه گردد. جايگاه راننده مجهز به يك واحد پريسكوپ ديد در روز/ شب است. اسكوپ ديد در روز/ شب ميتواند در قسمت خدمه هم نصب گردد. [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/2csho51.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/wlegyt.jpg[/img] "الفهد" مجهز به يك دستگاه موتور 12 سيلندر 550hp Deutz air-cooled است. موتور water-cooled جزء آپشنهاي اختياري است. براي جاده هاي آماده فقط 4 چرخ مياني داراي نيروي محركه و هدايت هستند و داراي حداكثر سرعتي معادل 90km/h ميباشد. 550 ليتر سوخت ديزل حمل شده حداكثر بردي برابر با 600km را به "الفهد" ميدهد. شاسي، موتور، سيستمهاي انتقال، تعليق، تراز طراحي شده اند تا كارائي بالائي را در هنگام عبور از زمينهائي با شرايط دشوار و متغير به نمايش بگذارند. براي عبور از زمينهاي دشوار و متغير از قدرت هر هشت چرخ استفاده ميشود. سيستم تراز در دو حالت دستي و اتوماتيك قابل اجرا است. "الفهد" قادر به طي كردن شيبهائي تا 80 درصد، شيبهاي جانبي تا 55 درصد و گودالهاي طبيعي و مهندسي تا 2,500mm و 2,000mm است. ساختمان بدنه "الفهد" از ورقهاي فولاد مقاوم جهت محافظت از مهمات ضد نفر تجهيز شده. سيستم تهويه هوا به اضافه فيلترهاي هسته اي، شيميائي و ميكروبيولوژي در نمونه استاندارد گنجانده شده است. مدل AF-40-8-1 ظرفيت حمل 11 سرباز مجهز به اضافه راننده را داراست. موقعيت قرارگيري موتور در مدل AF-40-8-1 در جلو قرار دارد (به جاي عقب). همچنين در عقب نفر بر رمپي براي ورود و خروج سربازان قرار دارد كه در نمونه شناسائي/ جنگي نيست. اين مدل ميتواند به يك برجك گردان جهت حمل توپ 40mm مجهز گردد، همچنين به صورت آپشنهاي اختياري امكان نصب پورتهاي آتش وجود دارد. ظرفيت سوخت در هر دو مدل يكسان است. موتور كوچكتر، 10 سيلندر Deutz با 400 اسب بخار نيرو با وزن خالي عملياتي كمتر، تركيب شده تا برد 800 كيلومتري را به اين مدل ببخشد، يعني 200 كيلومتر بيش از مدل شناسائي/ رزمي. [color=red]تاپیک جدا شده و عنوان تعیین گردید. با تشکر sina12152000[/color]

Popeye I این موشک از طرف شرکت رافائل اسراییل طراحی وساخته شده است ومی تواند مناطقی که خوب محافظت می شوند از راه دور هدف قراردهد.تولید اولیه این موشک درسال 1988شروع شده واز طرف امریکا برای استفاده در بمب افکن های بی-52 خریداری شده است ونیروی هوایی ترکیه هم بعد از مدرنیزه کردن اف-4های خوددرسال های 1997-1998 به تعداد 100تیر خریداری شده است . موشک دارای 4بخش اصلی است که درجلوترین قسمت سنسورها وسیستم الکترونیکی هدایتگر موشک ومسیر یاب قراردارد بعد ازان کلاهک جنگی پس ازان درقست میانه موتورموشک ودرانتها درقسمت باله ها بخش کنترل هیدرولیک قراردارد. درجلوترین بخش موشک برای هدایت موشک درروز از سیستم الکترواپتیک استفاده می شود ودر شب از سیستم جستجو گر ماورای سرخ استفتده می شود .همچنین این بخش دارای سیستم INS نیز میباشد.جستجو گر تلویزیونی این موشک قابلیت تصویر برداری از محیط های بسته ویا باز رادارد.همچنین برای استفاده دراب وهوای نامطلوب یا درشب از سیستم اینفرارداستفاده می شود سیستم INS این موشک فیبر اپتیک است وبعد از شلیک موشک رابه سمت هدف هدایت می کند.مغز این موشک از یک پردازشگر 32مگابایتی سری 486ساخت شرکت اینتل استفاده می کند .این موشک توانایی شلیک ازارتفاع بالا ویا ارتفاع پایین رادارد.این قابلیت با نوشتن برنامه ونرم افزارهای نوشته شده به موشک داده می شود وحتی با تغییر نرم افزار موشک می توان از ان به عنوان موشک ضد کشتی نیز استفاده کرد درقسمت دیگر این موشک بخش کلاهک جنگی قرار گرفته است که به دو گونه استفاده می شود نوع اول دارای 346کیلو گرم وزن وازنوع ترکش شونده است ونوع دوم کلاهک تاخیری برای استفاده بر علیه زره یا بتون است.این موشک در تمرین های نظامی وشلیک در محیط های واقعی بسیاری ازاهداف مورد نظر را مورد اصابت قرارداده است که درصد موفقیت این موشک 90درصد اعلام شده است. درقسمت میانی موشک وبعد ازکلاهک جنگی قسمت پیشران موشک قرارداردکه با سوخت جامد کار میکند .این موتور توانایی پرواز دایمی درحدود 2دقیقه رادارد که بنا به نوع هدف توانایی پرواز به شکل سوپر سونیک ویا فراصوت رادارد.برد این موشک براساس نوع هدف وارتفاع شلیک وفاکتورهای دیگر تغییر میکند .درشلیک هایی که از ارتفاع بالا انجام می شود برد ان 80تا100 کیلومتر است.همچنین در صورت تغییر موتور ونصب موتور پیشرفته تر این برد افزایش خواهد یافت .دراخرین بخش موشک قسمت هیدرولیک موشک قراردارد.همچنین باله های متحرک موشک نیز دراین بخش قراردارد.این قسمت فرمانهایی که از بخش جلویی موشک می اید را اجرا می کند. درقسمت انتهایی موشک بخش دیگری نیز قراردارد که ان انتن دیتای موشک است که به صورت دوطرفه عمل می کنداین انتن توسط بخش کوچکی از جنس رادوم استفاده می شود که در ضمن به عنوان عایق نیز برای انتن عمل می کند.استفاده از این انتن زمان نزدیک شدن به هدف برای انتقال اطلاعات به جنگنده ای که موشک از ان شلیک شده یا هواپیمایی که هدایت موشک رابه عهده گرفته یا سیستم کنترل زمینی همچنین دریافت اطلاعات وانتقال ان به سیستم کنترل موشک درجلوی موشک است .ازان جایی که این موشک قیمت زیادی دارد از ان برای استفاده علیه اهدافی که اهمیت استراژیکی زیادی دارد استفاده می شود.این مناطق می تواند شامل تاسیسات راداری دشمن -پرتابگرهای دفاع هوایی-مراکز فرماندهی-سیستم های ارتباطی -پایگاه های هوایی -اشیانه هواپیما-ناوها ودیگر شنامور های سطحی همچنین پلهای استراتژیک وسدها می شود. یکی ازکاربران این موشک نیروی هوایی ترکیه است که از این موشک دراف 4 ای خود استفاده می کند .این موشک با تغییراتی به ترکیه تحویل شده است از جمله افزایش وزن کلاهک جنگی به 1361 کیلو گرم که اف-4ها درحالت غیر جنگی دوتیر ازاین موشک راحمل می کنند اما درحالت جنگی تنها یک تیر ازاین موشک راحمل می کنند . برای استفاده از این موشک به کار بردن غلاف نشانه گیریودیتالینک ضروری است .این بخش که از نوع AN/ASW-55 است برای ارتباط هواپیما وموشک لازم است .بعد از شلیک وزمانی که موشک نزدیک هدف می شود افسر کنترل تسلیحات هواپیما هدایت موشک رابه عهده می گیرد وبراین اساس اصلاحات لازم را انجام می دهد.همچنین می توان پس ازشلیک این موشک هدف راانتخاب کرد که دراین صورت موشک به صورت خودکار به سمت هدف حرمت می کند. این نوع از هدفگیری را MAN.IN-THE LOOP می نامند که دارای امتیازات قابل توجهی است .مانند افزایش دقت برخوردبه هدف -جلوگیری از شلیک های موازی این موشک درفازهای نهایی تصاویر نزدیک شدن به هدف را به هواپیما ارسال می کند که توسط هواپیما ضبط شده ومی توان ازان برای احتساب میزان خسارت استفاده کرد قیمت هر تیر ازاین موشک یک میلیون دلاراست

[b]کانادایی ها بعدها دلیل نابودی نمونه های اولیه را نگرانی از انتقال فناوری و تکنولوژیهای این هواپیما به شوروی اعلام کردند. حتی عده ای هم مدعی شدند که میگ 25 روسی از روی این رهگیر توانمند الگوبرداری شد.[/b]

[align=center][/align] مسئله شگفت انگیزی در مورد جنگنده مافوق صوت AVRO CF-105 ARROW وجود ندارد . آنچه در مورد آن روی داده باور نکردنی است.اولین چیزی که در موقع دیدن ARROW نظر هر بیننده ای رو جلب می کند این است که ARROW هواپیمایی فوق العاده است .یک هواپیمای زیبا ؛ هواپیمای زیبایی که متاسفانه در زمانی نادرست ساخته شد. در حال حاضر یک نمونه مشابه از ARROW در موزه هوافضای تورنتو وجود دارد.تمام ARROW های اصلی از بین رفته اند که در ادامه در مورد سرنوشت آنها صحبت می کنیم. [align=center][/align] ARROW در زمان خود هواپیمایی استثنایی بود.درواقع وجود ردیابهای زیبای فراصوتی آن جلوتر از زمان خود بود. ARROW در موقع پرواز زیبا بود، چیز زیبایی برای دیدن.بیینده نمی توانست از دیدن شکل زیبای این هواپیما روی زمین لذت نبرد و در آسمان این هواپیما مظهری از زیبایی و قدرت بود. این جنگنده به عنوان یک رهگیر مافوق صوت توسط نیروی هوایی Avro Canada در دهه 1950 ساخته شد. ARROW ، تند ، برق آسا و بی امان بود . مأموریت آن دفاع از آمریکای شمالی در برابر بمب افکن های هسته ای شوروی بود.این نگهبان مافوق صوت که به سیستم الکترونیک پیشرفته و موشک های هدایت شونده مجهز بود بمنظور پاسداری از شمالگان با هدف نزدیک شدن جنگنده ها به نیمکره غربی ، طراحی شده بود. ARROW که برای نیروی هوایی کانادا ساخته شده بود نمادی از غرور ملی کانادا به شمار می رفت و شاید تامدتها با هاکی و شیره افرا برابری می کرد.تمام کسانی که در برنامه ARROWحضور داشتند براین اعتقاد بودند که در حال انجام دادن کار بزرگی هستند و این واقعیت انکار ناپذیر بود. ARROW پیشرفته ترین هواپیمای زمان خودش بود.از اولین ویژگیهای منحصر به فرد این هواپیما اندازه آن بود . این هواپیما 23 متر طول داشت و طول بالهای آن 15 متر بود و به مجاورت 2700 گالن سوخت را حمل می کرد.بالهاي ARROW طرح جادویی با مثلثی داشت که پرواز مافوق صوت را تسهیل می نمود.لبه جلویی بالها برای به حداقل رساندن آشفتگی به صورت شکاف دار ساخته شده بود. ARROW مجهز به دو موتور Pratt & Whitney J75 بود که نیروی رانش 3 برابر بیشتر از قدرتمندترین حریف خود تولید می کرد درحالی که وزن آن 30 درصد کم تر بود.هواپیما همچنین مجهز به حالت پرواز با سیم (Fly By Wire) بود که به جای سیستم هیدرولیکی متداول در آن زمان از پیامهای الکتریکی بهره می گرفت. [align=center][/align] در زمان رونمایی دهها هزار کارگر کارگر برنامه ARROW جمع شدند تا حاصل سالها زحمات خود را در قالب این محصول پیشرفته مشاهده نمایند. علی رغم چند رویداد ناگوار ، ARROW بالاتر از حد انتظار ظاهر شد؛ ARROW در سومین پرواز خود سرعت صوت را شکست و در هفتمین پرواز ، از سرعت 1600 کیلومتر در ساعت در زمان اوج گیری فراتر رفت.این هواپیما سریعتر و بالاتر از هر جت جنگی دیگری در آن زمان پرواز کرد.با سرعتی نزدیک به 2 ماخ و ارتفاع 18000 متر . یورن یورسل یکی از خلبانان آزمایشگر این هواپیما آن را فوق العاده توصیف می کند.یورن یورسل در سال 1957دردوره آموزشی پرواز با ARROW بود.او حرکت با سرعت بالا روی باند را گذرانده بود و آماده انجام اولین پرواز واقعی خود بود.اول روز بعد با یک رویداد شگفت انگیز مواجه شد.پرواز او لغو شده بود.مدیر ارشد برنامه تصمیم گرفته بود در آن موقع خطر امتحان یک خلبان دیگر با تقبل نکند.یورسل اطلاع نداشت ، اما حقیقت آن بود که در مقر فرماندهی Avro زمزمه هایی مبنی بر پایان دادن به طرح ARROW وجود داشت و سرانجام به رغم شکستن رکوردها و پیشنوایی های فوق العاده چند ماه بعد در اوایل سال 1958 دولت کانادا این برنامه را لغو کرد. 29000 کارگر و پیمانکار فرعی در یک روز بی کار شدند.تأثیر این لغو برنامه بر صنعت هوافضای کانادا چشمگیر بود و به مدت 20 تا 30 سال ادامه داشت. اما دلیل نابودی هواپیمای چشمگیری که فراتر از تمامی انتظارات ظاهر شده بود ، چیست؟ مطبوعات کانادایی ادعا کردند هزینه های ARROW به طور فزاینده ای در حال افزایش بودند و این طرح موجب سرافکندگی نخست وزیر جدید شد و به همین دلیل چاره ای جز لغو آن وجود نداشته است.اما دلیل واقعی شاید بیشتر به همسایه جنوبی مربوط بوده است.هنگام آغاز برنامه ARROW آمریکائیها نگران بمب افکن های هسته ای شوروی بودند اما بعد از آن نگرانی اصلی را موشکهای بین قاره ای بالستیک یا ICBM ها تشکیل می دادند. این برنامه در میان مسائل سیاسی موشکهای بین قاره ای ،بمب افکن های دور برد و فناوریهای جدید گیر افتاده بود.خیلی ها تصور می کردند فناوری ، مانع از پیشبرد جنگنده های دارای سرنشین خواهد شد. اما این طرح همچنان اسرار آمیزتر می شد!!! کمی پس از لغو این برنامه دولت کانادا دستور نابودی تمامی 6 فروند هواپیمایی که همگی در مرحله تحقیقاتی بودند را صادر کرد. [align=center] این آخرین قطعه قابل شناسایی برجای مانده از رهگیر AVRO CF-105 ARROW است. تنها بخش واقعی که از کابین خلبان ARROW با رجیستر 206 برجای مانده است. این هواپیما طبق زمانبندی در زمان لغو برنامه ، پرواز داشت ؛ ولی هرگز چنین فرصتی نیافت.[/align] هواپیماها با روش شعله های جوشکاری از هم جدا شدند.در تاسیسات آنتاریوی آورو (Ontario) روح کانادایی ها آزرده بود.در تصویر زیر از این زاویه می توانیم رد جوشکاری را در محل جداسازی اتاق خلبان هواپیما ببینیم. [align=center][/align] تا امروز نظریه های مربوط به تبانی و خرابکاری در رابطه با لغو برنامه و نابودی ARROW مطرح شده است.حتی برخی براین عقیده اند که نمونه های ساخته شده ARROW مخفیانه خارج شده و از تخریب جان سالم به در برده اند.چون چنین چیزی از تصویر هواپیمای از هم بازشده وجود ندارد.چیزی که نه می توان آن را تأیید کرد و نه تکذیب کرد.این هواپیما می توانست یک رهگیر فوق العاده و برترین هواپیمای یک نسل باشد. ویژگیهای عمومی : - تعداد خدمه : 2 نفر - طول : 77 فوت و 9 اینچ (23.71 متر) - بال : 50 فوت (15.24 متر) - ارتفاع : 20 فوت و 6 اینچ (6.25 متر) - مساحت بال : 1،225 فوت مربع (113.8 متر مربع) - وزن خالی : 49،040 پاوند (22،245 کیلوگرم) - وزن بارگذاری شده : 56،920 پاوند (25،820 کیلوگرم) - حداکثر وزن برخاست : 68،605 پاوند (31،120 کیلوگرم) - پیشرانه : 2 × Pratt & Whitney J75-P-3 turbojets - رانش خشک : 12،500 lbf (55.6 کیلو نیوتن) each - رانش با پس سوز : 23،500 lbf (104.53کیلونیوتن) each کارایی : - حداکثر سرعت : ماخ 1.98 (1،307 مایل در ساعت، 2،104 کیلومتر در ساعت) - سرعت کروز : 0.91 ماخ (607 مایل در ساعت، 977 کیلومتر در ساعت) در 36،000 فوت (11،000 متر) - مبارزه با شعاع : 360 نیوتن متر (410 ناتیکال مایل ، 660 کیلومتر) - سقف پرواز : 53،000 فوت (16،150 متر) - وینگ لودینگ : 46.5 پاوند بر فوت مربع (226.9 کیلوگرم / مترمربع) - رانش / وزن : 0.825 در وزن لود جنگ افزار : - موشک : 1-4 × AIR-2 Genie unguided nuclear rockets - موشک : 8× AIM-4 Falcon, Canadair Velvet Glove (cancelled 1956), 2 AIM-7 Sparrow II 2D active guidance missiles (cancelled) الکترونیک : - سیستم کنترل آتش Hughes MX-1179 ARROW هواپیمای زیبایی که به طور اسرارآمیزی بلافاصله ساخت ، نابود شد و آثار وجودی آن از بین برده شد. تهيه و تنظيم : hamed_713 استفاده از این مطلب با ذکر نام نویسنده مجاز است.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/a60-3.jpg[/img][/align] [b]در پی آزمایشات اخیر لیزر هوابرد بوئینگ 747 ایالات متحده، ظاهرا روسها هم سری به جعبه خاطرات شوروی سابق زدند و پس 15 سال هواپیماهای بریف A-60 (حامل سلاح لیزری هوابرد روسی) را که از نمونه آمریکایی کوچکتر هستند دوباره به پرواز در آورده اند.و در کنار این پرواز ها یکی از پروژه های سری شوروی سابق دوباره در کانون توجه مقامات کرملین قرار گرفته است. موضوع این پروژه که آغاز آن به دهه 1980باز می گردد،یک سلاح تشعشعی مستقر بر هواپیماست که می تواند اهداف پرنده ای مانند هواپیما ، موشک و حتی ماهواره های جاسوسی را نابود کند. Beriev و NPO Almaz برنامه هایی برای تبدیل این هواپیما به عنوان لیزر هوایی را دارند. این هواپیما که به عنوان A-60 شناخته میشود و دو فروند از آن نیز ساخته شده است,هنوز هم بسیاری از زوایایش برای همگان روشن نیست و عملا به عنوان طرحی سری به شمار می آید.در نتیجه اطلاعات زیادی از این پروژه منتشر نشده است.اما کارشناسان نظامی معتقدند موضوع این پروژه نصب یک لیزر یک مگاواتی روی یک فروند هواپیمای باربری سنگین ایلوشین 76 است. منبع : theregister[/b] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1a2_2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1a2_2.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/a60-1.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_a60-1.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/a60-2.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_a60-2.jpg[/img][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/1a2_3.jpg][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_1a2_3.jpg[/img][/url]

قبل از این و از حدود یک سال پیش هم گزارشهایی مبنی بر آغاز دوباره ی پرواز هواپیماهای A-60 بگوش میرسید .اولین در ماه می سال 2009 دو نفر ادعا کردند شاهد پرواز حداقل یک فروند هواپیمای A-60 در منطقه ی روستوف و تاگانروگ بوده اند . در گزارش دیگری توسط روزنامه ی Pravda در سپتامبر امسال نیز عکسهای جدیدی از این هواپیما منتشر شد که کارشناسان معتقدند در یک سال گذشته گرفته شده . طبق اطلاعات موجود در اینترنت ، لیزر مورد استفاده برروی این هواپیما (هواپیمای ترابری سنگین IL-76) یک لیزر گازی 1 مگاواتی ساخت انستیتو اتمی Kurchatov است که بر اساس گاز کربن دی اکسید عمل میکند . این کلاس لیزر قبلا و در دهه ی 80 توسط پایگاه پدافند فضایی Terra-3 ارتش شوروی عملیاتی شد و توانست تا زمان فروپاشی شوروی سنسور ها و دوربین های ماهواره های جاسوسی آمریکا را اصطلاحا "کور" کند که باعث شد تا چندین سال ماهواره های جاسوسی نتوانند از مناطق مرکزی شوروی عکسبرداری کنند ، همچنین این پایگاه در سال 1984 توانست سفینه ی شاتل آمریکایی را در فضا هدف قرار داده و برای چند ساعت تجهیزات الکترونیکی این سفینه را از کار انداخته و بینایی سرنشینان آنرا بطور موقت مختل نماید. A-60 مجهز به تجهیزات ویژه ای برای شلیک لیزر است که عبارتند از برجک هدایت کننده ی لیزر در دماغه ی هواپیما که برخلاف مدل آمریکایی لیزر ، برای هدف گیری طراحی شده نه شلیک لیزر اصلی ،برجک اصلی برای شلیک لیزر که در پشت هواپیما قرار گرفته (در عکسهای بالا معلوم نیست چون برای شلیک از داخل هواپیما بیرون نیامده) و دو توربوژنراتور در زیر بدنه ی هواپیما برای تامین انرژی الکتریکی لیزر هدف گیری و لیزر اصلی. محافل و کارشناسان نظامی هدف احتمالی این سیستم هوابرد را از کار انداختن ماهواره های جاسوسی و هواپیماهای جاسوسی برد بلند مثل SR-71 و حتی تاسیسات الکترونیکی جمع آوری اطلاعات در هوا (آواکس) زمین و دریا عنوان کرده اند ، هرچند مانند نمونه ی آمریکایی ، احتمال و توانایی استفاده از این لیزر برای نابود کردن موشکهای بالستیک در مراحل اولیه پرواز وجود دارد. طبق اعلام خبرگزاری Avia Russia با توجه به اینکه دو نمونه ی ساخته شده ی A-60 در دهه ی 80 موسوم به '1A' و '1А2' СССР-86879 هستند در شرایط خوبی بسر می برند ، پس از گذراندن تستها و Upgrade های جدید طی چند ماه آینده عملیاتی خواهند شد. [b]kamranrus-از سنترال كلابز[/b]

اگوستا وستلند EH101 هلیکوپتری با توانایی حمل بار به میزان متوسط است که برای مقاصد نظامی طراحی شده اما در مصارف غیر نظامی نیز بکار گرفته شده است این هلیکوپتر با همکاری دو شرکت وستلند انگلیس واگوستای ایتالیا توسعه و تکمیل یافت نامیدن این این هلیکوپتر با عنوان "EH101" یک اشتباه لفظی محسوب میشود زیرا این هلیکوپتر با نام اصلی EHI01 (European Helicopter Industries)مشخص شده بود و در کارخانجات اگوستاوستلند تولید و به بازارهای جهانی عرضه میشود در بهار سال 1977 میلادی وزارت دفاع انگلستان گزارشی مبنی بر نیاز نیروی دریایی خود به یک هلیکوپتر برای شرکت در ماموریتهای جنگی دریایی وضد زیر دریایی را منتشر نمودهلیکوپتری که بتواند جایگزین هلیکوپتر های سی کینگ نیروی دریایی سلطنتی انگلستان شود وستلند موافقت خود را برای توسعه ی یکی از طرحهای نامزد به نام WG.34 اعلام نمود در همین زمان نیروی دریایی ایتالیا نیز که به دنبال جایگزینی برای سی کینگ های خود که توسط کارخانه اگوستا ساخته میشدند میشدند کمپانی اگوستا را برای مذاکره با وستلند به منظورهمکاری و توسعه مشترک تشویق کرد این همکاری مشترک در سال 1979 تکمیل یافت ودر ژوئن همان سال کمپانی جدیدی( [EHI] مستقر در لندن) برای مدیریت پروژه شکل گرفت EHI هلیکوپتری که دارای توانایی هایی بالای متناسب با نیاز نیروی دریایی ایتالیا و انگلیس بود درخور بازاری بزرگتر برای فروش و و عرضه بود در 12 ژوئن 1981 دولت انگلیس 20میلیارد دلار بودجه برای ساخت 9 فروند از نمونه های اولیه اختصاص داد و اولین بار درنمایشگاه هوایی پاریس در سال 1985 کمپانی اگوستا شرحی از کاربردهای هلیکوپتر جدید را به همراه مدل اصلی هلیکوپتر ارائه کرد پس از توسعه و بهینه سازی های طولانی اولین فروند در9 اکتبر سال 1987 پرواز کرد EHI در ژانویه 2004 به دنبال ادغام کمپانی های سازنده اش AgustaWestland International Limited نام گرفت و در نتیجه تغییراتی در سال 2007 به AW101 ارتقا یافت [align=center][/align] مشخصات: خدمه:4نفر ظرفیت مسافر: ایستاده 45 نفر نشسته روی صندلی 24 نفر 16 برانکارد به همراه پزشکها طول:22/81 قطر روتور:18/59 ارتفاع:6/65 وزن خالی:10500کیلوگرم بار مفید:5443کیلوگرم حداکثر وزن هنگام تیک اف:15600کیلوگرم قوای محرکه:3 موتور توربو شفت رولز رویس توربومکاRTM322-01 هرکدام با قدرت 1725 کیلووات سرعتی که هیچ وقت از ان فراتر نخواهد رفت:309کیلومتربر ساعت برد:1389کیلومتر ارتفاع خدمتی:4575متر نرخ صعود:10/2متر بر ثانیه جرم/قدرت:284/9 وات بر کیلوگرم کاربران: کانادا دانمارک ایتالیا ژاپن پرتغال انگلیس امریکا ژاپن ترجمه و نوشته:محمد مهدی اکبری منبع:avia.blogfa.com

با تشكراز نجف عزيز لينك اصلي منبع : [url=http://www.centralclubs.com/topic-t71317.html]H-6K اولين بمب افكن مدرن استراتژيك چين[/url] بوده و نويسنده اين مطلب زيبا Shahryar از سنترال كلابز مي باشد.

به گزارش خليج فارس؛ گفته مي شود [b]اين هواپيما متعلق به هوانيروز ارتش جمهوري اسلامي بوده[/b]!!! ، كه ساعت 10: 10 دقيقه صبح امروز - سه شنبه- در ورودي شهر بوشهر كه منطقه عملياتي نيروي هوايي مي باشد سقوط كرده است. مديركل ستاد مديريت بحران استان بوشهر دقايقي پيش جزئياتي از سقوط اين هواپيماي جنگي را بازگو كرد. غلامرضا كشتكار افزود: اين حادثه ساعت 10:10 دقيقه صبح امروز در ورودي شهر بوشهر نزديك منطقه ويژه اقتصادي حدفاصل جزيره شيف و جاده صدرا رخ داده كه خوشبختانه دو خلبان و نيروي حاضر در اين هواپيماي جنگي موفق شدند به وسيله چتر نجات خود را نجات دهند، اما هواپيماي سقوط كرده خسارت ديد. به گفته كشتكار دو سرنشين اين هواپيما براي بررسي هاي درماني به يكي از بيمارستان هاي بوشهر منتقل شده اند. منبع : http://www.jahannews.com/vdcfy1dyvw6d01a.igiw.html

هواپيماي جاسوسي بدون سرنشين آنكا حدود 1.5 الي 2 تن وزن داشته و قادر به پرواز در ارتفاع سي هزار پايي و مدت پرواز 24 ساعت است. عرض اين هواپيماها در بال ها 17 متر و طول آن 9 متر و ارتفاع آن نيز 1.7 متر است. اين هواپيما قابليت جمع شدن و بسته بندي شدن و انتقال به هر نقطه را داراست. به گفته مسئولين شركت صنايع هوافضاي تركيه، هواپيماي جاسوسي بدون سرنشين آنكا پس از طي مراحل تست پروازي در سال 2012 به خدمت نيروهاي مسلح تركيه درمي آيد.

[align=center][/align] نمونه اوليه هواپيماي بدون خلبان رزمي Taranis, توسط وزير دفاع انگليس رونمائي شد. Taranis، برگرفته از نام خداي رعد سلتيك ميباشد. Taranis قرار است تا براي اولين بار تستهاي مربوط به امكان توسعه هواپيماي بدون سرنشين خودكار استيلث UCAV را كه قادر به بمباران دقيق اهداف در فواصل دور حتي در قاره هاي ديگر باشد را به انجام برساند. به گفته مقامات انگليسي Taranis يك پروژه كاملا پيشگام بوده كه براي اولين مرتبه در انگلستان اجرا ميشود. اين پروژه نشانگر بهترين و پيشرفته ترين طراحي ملي انگستان و پيشرو در كلاس خود در جهان ميباشد. در مراسم رونمائي بيان شد كه كار بر روي Taranis حدود 3.5 سال به طول انجاميده و 1 ميليون نفر ساعت كار برده است. پرواز آزمايشي Taranis براي 2011 پيش بيني شده است. در اين پروژه 210 ميليون دلاري وزارت دفاع انگلستان و شركتهاي BAE, GE Aviation, Qinetiq ، Rolls-Royce. درگير ميباشند. اين پروژه از سال 2006 آغاز شد و هدف از آن ساخت UCAS استيلث در سطح برترين فناوريها است. [align=center][/align] 12 جولاي 2010-وزارت دفاع انگلستان شهريار از سنترال كلابز

Picador VTOL UAV پرنده بدون سرنشین عمود پرواز Picador که توسط شرکت اسراییلی Aeronautics Defence System ساخته شده قادر است اطلاعات جامعی از موقعیت نیروهای دریایی و زمینی را فراهم سازد.این پهپاد با حمل تجهیزات و سنسورهای متعدد ، قادر به انجام هرگونه عملیات ISTAR (Intelligence, Surveillance, Target Acquisition, and Reconnaissance) «شامل جاسوسی،تجسس ،هدف یابی و شناسایی» در منطقه عملیاتی خود است. پهپاد پیکادور از سیستم ارتباطی چند کاناله پیشرفته (C/L/S و باند UHF) که توسط شرکت commtact توسعه داده شده استفاده می کند.برد کنترل Line-Of-Sight (LOS) این پهپاد بالغ بر 200 کیلومتر است. ایستگاه زمینی کنترل (GCS) ویژگی های واقعی زمان کنترل سخت افزار و نرم افزاری است که عملیات با خرابی امن پرواز و رابط کاربرپسند برای برنامه ریزی مسیریابی ، انتخاب حالت های عملیاتی ، کنترل تجهیزات و موقعیت یابی هدف برای دریافت مستقل دادها از میدان نبرد ، پایانه های ویدئویی انتخابی از دور (RVT سطح 2 یا 3) نمایش تصاویر ، را قادر می سازد و اجازه کنترل مستقیم بر تجهیزات قابل حمل را می دهد. تمام زیر سیستم (موتور ، کنترل پرواز ، ناوبری ، ظرفیتهای ترابری و ارتباطات) توسط جدیدترین تکنولوژی هوانوردی (UMAS - سیستمهای بدون سرنشین چند منظوره) سیستم کنترل دیجیتالی پرواز با میانگین عمر بالای منحصر به فرد در 30000 ساعت ، کنترل می شوند. http://gallery.military.ir/albums/userpics/UMAS2.jpg http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_UMAS2.jpg [/img][/url] [url= ][img UMAS یک سیستم کنترل پیشرفته برای گونه های مختلف برنامه های کاربردی ، سرنشین دار و بدون سرنشین می باشد. UMAS تمامی ویژگیهای بی سابقه مهندسی ، هوش مصنوعی و واسطهای منحصر به فرد که سیستم را از سطح عملکرد با قابلیت اطمینان بالا برخوردار می کند ، نمایش می دهد. واسط تجهیزات پیکادور با انواع تجهیزات ، از جمله تجهیزات EO/IR با یک لیزر نقطه گذار یا شاخص ، رادار SAR یا رادار دریایی ، رله مخابراتی و ارتباطی ، ELINT ، SIGINT و سنسورها و تجهیزات متعدد اضافی تجهیز می گردد. ویژگیهای اصلی پهپاد عمود پرواز(VTOL) Picador عبارتند از : o عملیات با انواع سنسور (EO/IR, LDP, Maritime Radar, Commint, Elint, etc) o نشست و برخاست عمودی به صورت اتوماتیک o برنامه ریزی مأموریت خودکار o ناوبری GPS/IMU (عملیاتی در یک محیط GPS غیرقابل دسترس) o دوربین هدایت پرواز شرکت Aeronautics Defence System اعلام نموده که در نظر دارد تا فعالیت های خود را به منظور تسهیل در برنامه نخستین پرواز بالگرد بدون سرنشین خودکار Picador سرعت بخشد و پیش از موعد مقرر ، این پهپاد روزآمد و پیشرفته را به پرواز درآورد. آوی لیومی مدیرعامل شرکت Aeronautics در این رابطه افزوده که «کارشناسان و تکنسین های شرکت در تلاش هستند تا دراواخر ماه مه سال جاری میلادی(2010) ، پیکادور را در آسمان مشاهده کنیم.»گفتنی است براساس جدول زمانبندی که پیش از این توسط شرکت مزبور ارائه شده بود ، قرار بر این بود تا پهپاد خودکار پیکادور در ماه سپتامبر به پرواز درآید. بالگرد بی سرنشین Picador ، 21.6 پا (6.58 متر) طول دارد و بیشینه وزن برخاست آن در حدود 1590 پاوند (720 کیلوگرم) می باشد.دیگ مشخصه های Picador نیز عبارتند از : قطر چرخانه 7.22 متر، بیشینه سرعت 110 نات (205 کیلومتر بر ساعت)، مداومت پروازی 7 ساعت و حمل 180 کیلو گرم بار مفید. این پهپاد برای حضور در نیروهای دریایی طراحی شده و قابلیت عملیات جاسوسی و مأموریت های تهاجمی دوربرد هوایی را داراست و می تواند جایگزین بالگردهای سرنشین دار گردد. در حال حاضر یک نوع بالگرد بدون سرنشین موسوم به Dynali H2S که طرح آن برگرفته از بالگرد بدون سرنشین پیکادور است، در تأسیسات یوونی شرکت Aeronautics واقع در سرزمین های اشغالی مونتاژ می گردد. مشخصات : - طول : 6.58 متر - ارتفاع : 2.58 متر - عرض : 2 متر - قطر پره اصلي : 7.22 متر - MTOW (حداكثر وزن برخاست) : 720 كيلوگرم - وزن تجهيزات قابل حمل : 180 كيلوگرم - مداومت پروازي : 5 تا 8 ساعت - برد عملياتي : 200 كيلومتر - حداكثر سرعت : 110 نات - سقف پروازي : 12000 پل ساير تصاوير : تهيه و تنظيم : hamed_713

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/800px-FIRESCOUT-VUAS.jpg[/img][/align] RQ-8A با طول 6.98 و ارتفاع 2.87 متری دارای وزن خالی 661 و حداکثر وزن 1200 کیلوگرم است. روتور 3پره این پهپاد به قطر8.38 متری بوسیله یک موتور توربوشافت 250- C20W به چرخش در می اید.واحد شناسایی این پهپاد از یک سنسور توپی شکل متحرک (به زیر دماغه ان توجه کنید) تشکیل می شود که دوربین های اپتیکی و فروسرخ به همراه فاصله یاب لیزری در درون این جایگاه قرار می گیرند.این پهپاد بوسیله یک دیتا لینک مشتق شده از پهپاد global hawk که در روی سر ان قرار دارد قابل کنترل است که این عامل سبب ایجاد خط دیدی به فاصله بیش از 280 کیلومتر برای ان شده است. سیستم کنترل زمینی این پهپاد علاوه بر نصب در کشتی برای استفاده تفنگداران دریایی ایالات متحده بر روی خودروهای هامر نیز قابل نصب است.Fire Scout با مداومت پروازی 5 ساعته از بیشینه سرعت 231 کیلومتر بر ساعت برخوردار است. گرچه پیشرفتهای در نظر گرفته شده در این پروژه رضایت بخش بود اما نیروی دریایی به این بهانه که RQ-8A پس از اتمام , قادر به تامین نیازهای این نیرو نیست در دسامبر سال 2001 بودجه تولید ان را قطع کرد.به هر حال برنامه ساخت ادامه پیدا کرد و شرکت گرومن نیز طیفی از اشکال بهبود یافته از ان را برای هر مشتری علاقه مند ارایه داد.همانگونه که بعدا مشخص شد ارتش ایالات متحده به طرح ارتقا یافته که RQ-8B نام داشت بسیارعلاقه مند شده بود به گونه ایی که در اواخر سال 2003 قراردادی را برای ساخت 7 نمونه ارزیابی با گرومن امضا کرد. در سال 2006 RQ-8A به MQ-8B تغییر پیدا کرد. [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/helo2865.jpg[/img][/align] بر خلاف روتور 3تیغه RQ-8A , MQ-8B به منظور کاهش نویز و همچنین بهبود ظرفیت ترابری و بهبود عملکرد از یک پروانه اصلی 4 تیغه بهره می برد پیش تر نیز ایده استفاده از تبغه 4 پره در RQ-8A مورد ارزیابی قرار گرفته بود. دوباله کوچک به دوطرف MQ-8B اضافه شده بود که از انان برای دو منظور ایرودینامیکی و همچینین حمل تسلیحاتی چون موشک Hellfire و بمب های هدایت لیزری Viper Strikeاستفاده می شود.این پهپاد با حمل غلاف های خاص توانایی تجهیز به سیستم تسلیحاتی کشنده دقیق پیشرفته (APKWS) و همچنین راکت های تهاجمی 70 م م را در غالب دو جایگاه 4 تایی پیدا می کند درهمین راستا در بهار 2005 دو راکت 70 م م mk-66 با موفقیت توسط این پهپاد شلیک شد. ارتش ایالات متحده همچنین به استفاده از Fire Scout به عنوان حامل محموله 90 کیلوگرمی از تجهیزات اضطراری و رساندن انان به سربازان در میدان نبرد نیزعلاقمنداست. ارتش علاقمند به خدمت درامدن ابن پهپاد توسط نیروی دریایی بود و با توجه به ارزیابی های مطلوب ارتش و همچنین معرفی نمونه Sea Scout MQ-8B که به صورت خاص برای نیروی دریایی ساخته شده بود سرانجام نیروی دریایی به استفاده از این بی سرنشین علاقه مند شود این علاقه مندی به حدی بود که قراردادی را مبنی بر به خدمت گرفتن 8 پهپاد برای انجام ارزیابی با شرکت گرومن منعقد کرد.گرچه نمونه های مورد استفاده ارتش و نیروی دریایی از لحاظ ظاهری هیچ گونه تفاوتی نداشتند ولی نمونه مورد استفاده نیروی دریایی از یک دوربین تصویربرداری فروسرخ FLIR و سیستم کاشف هدف AN/AAQ-22D BriteStar II به همراه سنسورهای الکترواپتیک/فروسرخ با نقش دهنده /فاصله یاب لیزری بهره می برد در حالی که نمونه مورد استفاده در ارتش علاوه بر سنسورهای الکترواپتیک/فروسرخ و نقش دهنده و فاصله یاب لیزری به یک رادار تاکتیکی نقشه برداری مصنوعی از سطح زمین TSAR که با قدرت تفکیک بالا توانایی تشخیص اهداف متحرک از ساکن را دراست تجهیز می بود. علاوه بر رادار TSAR/MTI این پهپاد به سیستم هایی چون سستم تشخیص میدان مین وشناسایی هدف,نظارت هوابرد ASTAMIDS , سیستم رادیویی تاکتیکی مشترک 4 کاناله و همچنین یک پکیج سیگنال های اطلاعاتی (SIGINT) نیز مجهز است .برای هدایت هر دو نمونه نیز از یک دیتا لینک مشترک تاکتیکی استفاده می شود. منبع: [b]shola از سنترال كلابز[/b]

تصاويري از تجهيزات جديد نيروي هوايي عربستان [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1721189.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1725088.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1656196.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_1629156.jpg[/img][/align]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/TSP-59-275.jpg[/img] [b]AN/TPS-59(V)3 ، یک رادار با تحرک بسیار بالا، سیستم هدایت نیمه فعال و سه بعدی(3D) برای شناسایی و ردیابی هواپیماهای دوربرد و موشک های بالستیک تاکتیکی است. رادار AN/TPS-59 با 740 کیلومتر (400 مایل دریایی) ، محدوده ای بالاتر از محدوده 90 درصد از موشکهای بالستیک تاکتیکی در جهان امروز را پوشش داده و با تحرک بالای خود اجازه می دهد تا دامنیه برد سیستم بیشتر توسعه یابد. AN/TPS-59 را می توان به سنسورهای دیگر برای اجرای حمله بهبود یافته و محاسبه یکپارچه نقطه ای ، قابلیت گشترش دامنه،تعامل و همکاری مشترک توزیع اطلاعات تاکتیکی، مجهز نمود.این ارتقاها به رادار قابلیت نوعی نظارت و ردیابی را خواهد داد که سیستم های دفاع موشک بالستیک به آن احتیاج دارند. رادارهای نیمه فعال خانواده TPS-59با بیش از 126 رادار در 17 کشور در سراسر جهان کسترده شده تا به رکورد بی نظیری برای عملکرد با قابلیت اطمینان بالا دست یابد. مشخصات فنی : - نقش اصلی : رادار جستجوی هوایی - وزن : 20 تن - کاربر اصلی : نیروی تفنگداران دریایی ایالات متحده - تعداد هر واحد : 12 (در ورژن 3) - قیمت : 50 میلیون دلار - حداکثر برد : 740 کیلومتر (400 مایل) - حداکثر ارتفاع کشف : 27 کیلومتر (90000 پا)[/b] [color=red][b]ساير تصاوير :[/b][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_427px-Phased_array_radar_AN_TPS-59.jpg[/img][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/normal_427px-Phased_array_radar_AN_TPS-59.jpg[/img] [b]تهیه و تنظیم : hamed_713 استفاده از این مطلب با ذکر نام نویسنده و سایت میلیتاری بلامانع است.[/b]

[quote]سؤال دوم ، all solid-state يعني يكپارچه يا يعني هدايت نيمه فعال ؟[/quote] برداشت من از ترجمه و با توجه به مشخصات رادار هدايت نيمه فعال است . يكپارجه معمولا با Integrated يا Monolith تعريف مي شود.اگر اشتباه مي كنم دوستان راهنمايي كنند. با تشكر

هواپیمای بدون سرنشین Blue Horizon 2 یک سیستم کاملاً یکپارچه جنگ افزار است که قادر به گرفتن داده ها و گزارش های اطلاعاتی در زمان واقعی روز و شب در منطقه اهداف از پیش تعیین شده می باشد که توسط شرکت emit رژیم اشغالگر قدس طراحی شده است. این پهپاد با مداومت پروازی بالا در حدود 17 ساعت و پرتاپ توسط لانچر قابل حمل و همچنین بازیابی و استفاه مجدد توسط چتر قادر است منطقه عملیاتی وسیعی را تحت پوشش قرار دهد.همچنین این پهپاد قادر است با استفاده از باندهای پروازی کوتاه نشست و برخاست کرده و در مناطق جنگی مورد استفاده قرار گیرد. [align=center][/align] مأموریت های شاخص این پرنده عبارتند از : - جمع آوری اطلاعات - بستن عملیات پشتیبانی - هدف یابی - شلیک و هدایت سلاح - تعیین میزان خسارت های میدان نبرد. Blue Horizon 2 عناصر لازم برای دستیابی به عملیات و ماموریتهای مربوط به پرنده های بدون سرنشین (UAV) ،چه به عنوان یک سیستم مستقل یا به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از هوش کل و سیستم تحویل سلاح را دارد. برخی از ویژگیهای Blue Horizon 2 عبارتند از : - قیمت مقرون به صرفه، درحالی که با بهره گیری از سیستم های پیشرفته ، وزن سبک و استفاده از مواد کامپوزیت (مشابه مواد مورد استفاده در بدنه هواپیما) ساخته شده است. - می تواند به صورت اختیاری ، از یک کاتاپولت(منجنیق) پرتاب شده و با استفاده از گسترده شدن چتر نجات بازیافت شود. - نیازمند باند کوتاه برای Take off و مجهز به یک قلاب (hook) برای فرود کوتاه . - حمل محموله های مورد نیاز به ورن 37 کیلوگرم برای انجام ماموریت با حداکثر کارایی. - قدرت بالای سیستم الکتریکی(1800 وات) اجازه می دهد تا عملیات تجهیزات الکترو اپتیکال بدون محدودیت انجام شود. - زمان دگرگونی (آماده سازی) کوتاه.اسمبل کردن و جداسازی قطعات به 3 خدمه نیاز دارد. - حمل و نقل و راه اندازی کل سیستم به 2 دستگاه HMMWV (خودروی چرخدار چند منظوره با تحرک بالا) نیاز دارد. یکی بای حمل GCS/ GDT و دیگری برای حمل خود پهپاد و مابقی تجهیزات. [align=center][/align] حالتهای پروازی Blue Horizon 2 : - کنترل خلبان داخلی/خارجی (با ژیرسکوت متعادل). - دستگیره کنترل (سرعت،ارتفاع و سمت). - پرواز بر اساس مختصات. - برنامه های پروازی. - پرواز با کارکرد دوربین. - کنترل هواپیما برای پرواز در یک مسیر پیش بینی شده با انتخاب جهت گیری و ابعاد. - حالت اضطراری (در صورت از دست دادن ارتباط طولانی مدت). - حالتهای خودکار و خودمختار ناوبری. - حالت بازیابی اضطراری. - حالت های خاص برای عملیات با استفاده از تجهیزات الکترو اپتیکی. به منظور بقا،افزایش ایمنی و اطمینان از موفقیت مأموریت ، سیستم Blue Horizon 2 برای افزونگی به عنوان ویژگی ذاتی نظام یکپارچه UAV ، طراحی شده است. سیستم پاسخ دهی و کنترل سیار : سیستم کنترل Blue Horizon 2 برای قابلیت حمل و جابه جایی سریع به سایت دیگر طراحی شده و پهپاد ممکن است بنا به شرایط عملیات توسط کامیون،قطار(شبکه ریلی) بر روی زمین،یا با استفاده از حمل و نقل هوایی (بکار گیری سیستم کنترل در هواپیمایی مانند C-130) به حرکت در آید.این روش به استقرار آسان و بهره برداری در سایت های از راه دور در حداقل زمان ممکن کمک می کند.بنابراین پاسخ به حالات میدان نبرد همیشه در حال تغییر است. [align=center] [/align] مشخصات فنی : - طول بال هاى هواپيما : 6.5 متر. - طول : 3.2 متر. - حداکثر وزن برخاست : 180 کیلوگرم. - وزن خالی : 80 کیلوگرم (بدون تجهیزات و سوخت). - سرعت : 60 تا 120 kias در ارتفاع 2000 پایی . - ظرفیت سوخت : 50 کیلوگرم معادل 75 لیتر. - تجهیزات قابل حمل : 37 کیلوگرم به همراه 50 کیلوگرم سوخت. - موتور : یکدستگاه موتور مدل WAE -342. - ژنراتور برق : یکدستگاه 2000 watts (300 watts are used by the avionics) (28 VDC) lightning and pop payloads, etc. - باطری اضطراری : 4- amp/hr (Nickel-cadmium) . - مسافت لازم برای Take off : 200 متر با باد 20kts. - ارتفاع پروازی : 18000ft . - حداکثر مداومت پرواز : 16 ساعت (با سرعت 70 kias و ارتفاع 500 پایی). - سرعت واماندگی : 50kias . - بهترین سرعت استقامت : 70kias. سایر تصاویر : [align=center][/align] [align=center][/align] ترجمه : hamed_713 استفاده از اين مطلب با رعايت حقوق نويسنده و منبع مجاز است.

با تشكر از امين عزيز .بسيار جالب بود.در برخي از موارد هم مي توان الگو برداري كرد. زيرمجموعه ها علي رغم اينكه مستقل عمل مي كنند در كل با هم هماهنگ هستند. از همه جالبتر بخش ابداعات در USSTRATCOM است و زمينه مشاركت همه افراد را فراهم مي كند.چيزي كه در سيستم هاي نظامي ما هم در حال شكل گيري است.

با سلام هانس عزيز متاسفانه سايت ميليتاري در مواقعي بسيار ضعيف عمل كرده و اسكرول سايت بدون هيچ بار علمي از تاپيك هاي بيهوده و بدرد نخور پر مي شود.و اگر مطلب فني و تخصصي هم ارسال مي شود حداكثر با 4يا 5 كامنت از اسكرول حذف مي شود در حالي كه در آن موضوع مي توان مباحث تخصصي تري را مطرح نمود و در كل نتيجه گيري هاي مفيدي از آن بدست آورد. حذف مباحث علمي و درعوض پرداختن به مباحث غير فني و اكثرا سياسي و جهت دار كه به هيچ وجه نه به سود اعضاي خوب سايت ميليتاري ست و نه به سود كشور باعث مي شود كه افراد با تجربه و متخصص به مرور بي انگيزه شده و كمتر به ايجاد و يا ادامه بحث هاي علمي و كاربردي بپردازند. اما در اكثر مواقع و با ايجاد تاپيكهاي مفيد سايت شرايط خوبي دارد.اما انتظار مي رود از اعضاي تازه وارد و اعضاي جوان تر كه براي حفظ اين محيط و افزايش جايگاه آن تلاش مضاعف در ايجاد مباحث علمي داشته باشند. موفق وپيروز باشيد.

اين متن تكراري نيست و به بررسي احتمالات و ابهامات مربوط به اين اين پرنده مي پردازد كه هنوز هم اطلاعات دقيقي از مشخصات آن موجود نيست.لينك جناب آذرخش مربوط به خبر رويت اين پرنده در افغانستان است كه در لينكهاي مرتبط با مطلب قرار داده شد. از دقت و توجه شما سپاسگذارم.

شرکت لاهاو که یک شرکت اسراییلی فعال در زمینه تعمیر و نگهداری هواپیماست، با بهبود و تعویض بسیاری از تجهیزات میگ 21 فیشبد، این رهگیر کوچک را به یک جنگنده عالی برای حملات زمینی و همچنین یک رهگیر به مراتب قدرتمندتر از نمونه اصلی فیشبد تبدیل کرده است. این شرکت با نصب ایونیک غربی بر روی این هواپیما، ویژگی های این هواپیما را به میزان زیادی بهینه سازی نموده است. کاناپی یک پارچه، سیستم دست روی استیک یا HOTAS که بدون جدا شدن دست خلبان از استیک هدایت، می تواند سیستم های اساسی را کنترل کند، HUD یا سیستم نمایشگر اطلاعات پرواز در جلوی دید خلبان از موارد جدیدی هستند که بر روی میگ 21 نسل جدید نصب شده است. جالب است بدانید که این هواپیما به سیستم DASH نیز مجهز شده است. سیستم DASH یا Display And Sight Helmet شامل یک کلاه و تعدادی سنسورهای جانبی است که خلبان با بر سر نهادن این کلاه، می تواند تنها با نگاه کردن به هدف، روی هدف قفل نماید و دیگر نیازی به چرخاندن دماغه به سمت هدف برای قفل موشک نیست. در این سیستم زاویه چرخش سر خلبان نسبت به محور هواپیما محاسبه شده و با توجه به آن زاویه حرکت هدف نیز معین شده و رادار هواپیما موقعیت هدف را تشخیص می دهد. [b]البته در خود روسيه هم ارتقاهايي به ميگ 21 داده شده و نمونه بارز آن جنگنده مدنیزه شده نسل چهارمی, میگ93-21 است.[/b] [align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/image%7E19.jpg[/img] [color=darkblue]تصويري از رادار Kopyo ، رادار پيشرفته و توسعه داده شده جنگنده ميگ 21[/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-2.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-6.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-1.jpg[/img] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Mig-21_93-5.jpg[/img][/align] با مجهز شدن جنگنده میگ-21 به رادار Kopyo این جنگنده (قدیمی) به حد اعلای پیشرفت یعنی نسل چهارم جنگنده بمب افکن های چند مشخصه ایی بر می گردد.اين ارتقا در ميگ 21 باعث قابليت حمل مهمات جديد مثل آلاموی R-27 و آمرامیسکی R-77 شده و در حال حاضر توان رقابت با تمامي جنگنده هاي نسل 4 را دارد. موشكهاي آلاموی R-27 و آمرامیسکی R-77 از تسليحات هوايي پرقدرت روسيه مي باشند كه قابليت حمله و اهداف فراتر از ميدان ديد را دارند.

[align=center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/leaser.jpg[/img][/align] [b]فرماندهي سيستمهاي نيروي دريائي آمريكا با كمك مركز جنگاوري سطحي نيروي دريائي اين كشور موفق شد براي اولين بار رهگيري، درگيري و انهدام دو فروند هواپيماي بدون سرنشين را برفراز دريا انجام دهد. اين آزمايش در جزيره سن نيكولاس كاليفرنيا و در تاريخ 24 مي به انجام رسيد. تمامي دو فروند UAV با موفقيت رهگيري و برفراز محيط دريائي توسط ليزر نابود شدند. اين دومين آزمايش موفقيت آميز سيستم تسليحات ليزري نيروي دريائي آمريكا LaWS ميباشد. [/b] [color=darkblue][b]منبع: فرماندهي سيستمهاي نيروي دريائي[/b][/color] [color=darkblue][b]Shahryar از سنترال كلابز[/b][/color]

اين هم لينك اصلي خبر كه هنوز روي صفحه اول مي باشد. http://www.navsea.navy.mil/default.aspx