پسوز یا حالت AB حالتی است که دسته گازدر شکاری ها در آن حالت قرار میگیرد تا شتاب بیشتری حاصل شود در این حالت بنزین در خارج موتور وپشت هواپیما آتش گرفته و باعث رانش میشود اما تاریخچه آن تاریخچه تکامل پس سوزها به جنگ جهانی دوم باز میگردد زمانی که مهندسان المانی وامریکایی ودیگر کشور ها به دنبال راههایی برای افزایش رانش موتور های جت بدون افزایش وزن بودند.امریکایی ها نخستین موتور دارای پس سوز خود رادر سال های 1943 ازمایش کردند وبا گذشت شش دهه از ان زمان هنوز هم پس سوز ها درجدیدترین نسل جنگنده های امریکایی به چشم می خورند.البته این جنگنده ها بدون پس سوز هم می توانند به سرعت های مافوق صوت دست یابند اما برای انجام مانورهای بحرانی هنوز هم از پس سوز استفاده می شود.یک موتور جت معمولی تنها نیمی از اکسیژنی که می سوزاند را مصرف می کند بنابر این حجم زیادی از انرزی بالقوه بدون مصرف باقی می ماند.پس سوز در واقع یک امتداد بلند در قسمت عقبی موتور است که حجم زیادی از اکسیزن باقیمانده را با سوخت جت وارد شده به خروجی پرسرعت از توربین موتور مخلوط می کند واین مخلوط را می سوزاند .شعله حاصل از این احتراق از طریق یک خروجی در عقب موتور به بیرون رانده شده ورانش بیشتری تولید می شود. این درحالی است که در جنگنده های روز امد این میزانبه 40تا70درصدمی رسد .اما استفاده از پس سوز با محدودیتهایی نیز روبه رواست چراکه با به کار گیری ان مصرف سوخت تا سه برابر افزایش می یابد وبنابر این خلبانان نمی توانند به مدت زیادی از ان استفاده کنند.اگر چه طرح کلی پس سوز ساده است ولی اشفتگی های بسیار حساس ان مشکلات بسیاری رابرای طراحان ایجاد میکند .حفظ یک شعله ثابت وپیوسته نخستین چالش است چراکه احتراق باید در داخل هوایی که با اهنگ چند صد پابر ثانیه از توربین وارد پس سوز می شود انجام شود . سوخت وارد یک سری لوله کوچک (10یابیشتر)می شود که یک حلقه رادر اطراف موتور تشکیل می دهند .سوخت از صدها سوراخ ریز روی لوله ها وارد جریان هوا می شود ومعمولا به وسیله یک طرح جرقه زنی الکتریکی کوپک محترق می شود. فرایند احتراق در پس سوزها هنوز جزو فناوریهای محرمانه تلقی می شود.پس سوز به گونه ای طراحی می شود که شعله در راستای محور ان جریان یابد .تعیین دقیق محل لوله های تزریق سوخت وسامانه ایجاد احتراق در نقطه پایانی بخش جلویی لوله جت (یک لوله چهر تا پنج پایی در عقب موتور) باعث میشود یک ناحیه پایدار وثابت در داخل جریان هوایی که مخلوط هوا وسوخت رادربرداردتشکیل شود. این جریان پایدار تضمین می کند که شعله به سرعت ایجاد می شود ودر یک نقطه ثابت می سوزد.اگر شعله به اطراف حرکت کند نوساناتی ایجاد می کند که ممکن است در نهایت سبب ایجاد احتراق در داخل لوله جت ویا صدمه دیدن نازل خروجی شود. طراحان تدبیری می اندیشیند که مطمئن شوند شعله ها در محل وزمان مناسب قرار داشته باشند وتمامی سوختی که در داخل پس سوز جریان می یابد مصرف شود .یک مشکل دیگر اتخاذ تدبیری است برای خنک سازی لوله جت فلزی در دماهای بالای داخل پس سوز که گاهی به 3000درجه فارنهایت میرسد. سوخت خنکی که از لوله های واقع در بالای پس سوز عبور می نماید قسمتی از گرما راجذب می کند.موتورهای توربینی جدیدتر یک جریان هوای سرد راازطریق یک حلقه دراطراف موتور عبور میدهند.این هوای سرد از محفظه احتراق نیز می گذرد.در ارتفاعات بالا دما زیر صفر درجه است وجریان هوای سرد در داخل لوله پس سوز از ان در برابر شعله خروجی محافظت میکند. وقتی جریان خروجی به عقب می رود نازل موتور بازتر می شودتا حجم بیشتری از گازهای داغ رادربرگیردواز افزایش فشار در داخل موتور جلوگیری کند.مهندسان خاطر نشان می سازند که یکی از مشکلات این ترکیب وجود تضاد بین مواد خوب برای احتراق ومواد خوب برای پنهان کاری است .یعنی موادی که برای احتراق مناسب هستند معمولا با خواص پنهان کاری ساز گار نیستند .از سوی دیگر با به کار گیری پس سوز قسمت اگزوز(خروجی)موتور باز تر می شود وبنابر این تشعشعات وبازتاب راداری افزایش می یابد چرا که امواج راداری بیشتری وارد خروجی می شوند وامواج راداری بیشتری نیز توسط ان انعکاس می یابند .بنابر این حتی اگر پس سوز روشن نباشد میزان علایم راداری افزایش می یابد . پنهان کردن تشعشعاتن فروسرخ یک پس سوز روشن تقریبا غیر ممکن است وبنابر این جنگنده های پنهان کاری همچون بی -2واف-117از این ساز وکار استفاده نمی کنند البته استفاده از یک موتور توربوفن که مواد سرد راباگازهای خروجی توربین مخلوط کند تا حدودی به کاهش ای علایم کمک میکند گرچه ممکن است مشکل تشعشعات فروسرخ در جنگنده های اینده حل شود .یکی از رهکارهای پیش بینی شده قرار دادن پس سوز در داخل بدنه وخنک کردن ان با هوای کنار گذر است .مهندسان همچنین در حال بررسی موادی هستند که گرما راجذب می کنند(مثل سرامیک های گرمایی شاتل فضایی).اما (دست کم درحال حاضر)هیچ راهی برای مخفی سازی کامل توده هوای گرمی که از عقب یک جنگنده بیرون می رود وجود ندارد وتنها راه حفظ پنهان کتری کاهش میزان وابستگی به پس سوز است.برای نمونه جنگنده اف-22 می تواند بدون روشن کردن پس سوز به 1/5برابر سرعت صوت دست یابد.مهندسان صنعت هوانوردی عقیده دارند که فناوری پس سوزها در قرن بیست ویکم همچنان مورد استفاده قرارخواهد گرفت .اگرچه پرواز از روی ناو هواپیمابر معمول ترین کاربرد پس سوز است سرعت بیشتر حاصل از به کارگیری ان نیز می تواند در جریان رزمهای هوایی کارساز باشد.تازمانی که خلبانان نظامی به نیروی رانش بیشتر نیاز داشته باشند پس سوز ها هم به عنوان یک راه حل احتمالی وجود خواهند داشت.

البته اين كار رو مي كنم.علي رغم اينكه دوستان كمي به اينگونه مطالب علاقه مند هستند. :!:

ملب خيلي خوبي رو تهيه كرديد. خسته نباشي.

موازنه منطقه همين طوري هم به هم خورده .(در نيروي هوايي) كشور ما داراي موقيت استراتژيك و سوق الجيشي در منطقه است.حالا ما خودمون رو با كشورهاي قدرتمند منطقه مقايسه كنيم. به طور مثال براي ايجاد موازنه منطقي با عربستان ما بايد چه تعداد جنگنده داشته باشيم؟با تركيه چطور ؟ icon_cheesygrin كشورهاي عربي براي تقويت خودشون استراتژيهاي ناسيوناليستي زيادي رو بكار بردن. به عنوان مثال كشور عربستان به عنوان قدرت سياسي و نظامي مطرح شده.كشور امارات قطب اقتصادي اعراب است و يا كشور قطر نقش تبليغاتي و جنگ رواني رو ايفا مي كند و... icon_cheesygrin حالا چطور مي خواهيم با نشون دادن يك جنگنده كه معلوم نيست به توليد انبوه برسه يانه و يا اينكه قابليتهاي لازم براي برطرف كردن نيازهاي نيروي هوايي ما رو داشته باشه يانه!!! موزانه منطقه رو به هم بزنيم. icon_cheesygrin جنگنده اي كه معتقديم پنهانكار است.ظاهرا پنهانكاري اين جنگنده طوري است كه هيچ كس نمي تونه اون رو ببينه.و براي ديدن آن بايد چشم بصيرت داشت. :!: :| اين يه تيكه رو شوخي كردم. با اينحال دست توانمند يك يك نيروهاي متخصص ايراني را كه براي حفظ ارزشهاي اين مرز و بوم تلاش مي كنند مي بوسم. icon_cheesygrin

[align=center][/align] همه ما اغلب در خبرها خوانده يا شنيده ايم كه در پي سانحه هوايي ، خلبان هواپيما با چتر نجات از مرگ حتمي رهايي يافته است . براي آشنايي با اين فرايند و اينكه چگونه جان خلبان ها رو نجات مي دهد به بحث در اين تاپيك مي پردازيم.لطفا دوستان هم نقطه نظرات خودشون رو براي پربارتر شدن تاپيك ارايه كنند. [align=center][/align] سیستم eject به این صورت عمل می کند که خلبان در اولین مرحله باید پوشش شیشه ای یا کاناپی هواپیما را از سر راه بردارد که برای این منظور در اطراف شیشه مواد منفجره مخصوص پیش بینی شده است که پس از کشیدن طناب مخصوص کاناپی از هواپیما جدا شده و سپس خلبان کلید eject را فشار می دهد تا راکتهای نصب شده در زیر صندلی خلبان را در مدت 1.8 ثانیه به ارتفاعی بالغ بر 100 متر پرتاب نماید . شرایط پرش باید طوری باشد که خلبان به صورت عمودی از هواپیما به بیرون پرتاب شود ، در غیر اینصورت ممکن است در اثر پائین بودن هواپیما با زمین اصابت کند . چتر خلبان داخل صندلی قرارداد و خلبان با صندلی پرتاب می شود .اجکت اکثراً زمانی صورت می پذیرد که دیگر هیچ شانسی برای ادامه پرواز وجود نداشته باشد و نجات جان خلبان در اولویت باشد. [align=center] [/align] صندلي پرتاب شونده: eject Seat يا همان صندلي پرتاپ شونده ، دقيقآ مانند چتري است كه چتربازان موقع پرش از هواپيما از آن استفاده مي كنند . اين چتر كه البته مجهز تر از نوع چتر بازان است در زير صندلي خلبان تعبيه شده است . و كمر بند هاي ايمني صندلي در حقيقت بند هاي همان چتر است كه خلبان قبل از پرواز و بعد از نشستن روي صندلي آن را از روي شانه هاي خود عبور داده و به قلاب هاي صندلي وصل مي نمايد . [align=center] تست پرش در کارخانه ي مارتين بيکر تصویری از صندلی پرتاب شونده استفاده شده در انواع F-14 ساخت مارتین بیکر [/align] صندلي پرتاب شونده فقط مخصوص هواپيماهاي شكاري است و در هواپيماهاي مسافربري تعبيه نمي شود. وقتي خلبان شكاري مورد هدف قرار مي گيرد .يا اين كه به دلايل نقص فني هواپيما تعادل خود رو از دست مي دهد ، و خلبان بعد از اين كه مطمئن مي شود كه هيچ اميدي به حفظ هواپيما نيست ، با فشار دادن دگمه اي يا كشيدن دستگيره پرتاب(در برخي انواع اين عمل دو مرحله اي است) با فشار به بيرون پرتاپ مي گردد و به دنبال آن چتر به طور اتوماتيك باز شده و جان خلبان رو نجات مي دهد .بيان اين نكته خالي از لطف نيست كه بدانيد در زمان جنگ تحميلي بسياري از خلبانان ما باوجودي كه هواپيماي آن ها آسيب ديده بود و يا بخاطر اصابت گلوله مسلسل آتش گرفته بود ، تا آخرين لحظات بفكر سالم نشاندن هواپيما بوده و در اين راه به شهادت رسيدند . در هنگام اجکت برای یک لحظه فشاری بیش از +18 جی به بدن انسان وارد می آید که اگر لباس های آنتی جی(جي سوت ) نباشند، قطعاً فرد در همان دم به دلیل افت کلی فشار خون (اختلاف فشار خارج بدن و عروق) جان خواهد سپرد. در ضمن، در بعضی مواقع، اجکت به صورت ناقص صورت می گیرد و ممکن است قسمتی از بدن خلبان به کابین برخورد کند (مانند برخورد کتف یکی از خلبانان F-4 در هنگام اجکت بر فراز عراق). در ضمن خلبان باید برای اجکت حتماً سرهای خود را تقریباً تا میان پاهایش بیاورد تا گردن او در هنگام اجکت از جا کنده نشود. يکي از خلبانان F-15C که حين تمرين در خليج مکزيک، با سرعت 5/1 ماخ و در حالي که نوک هواپيما به سمت زمين بود، بيرون پريد و از 23 نقطه دچار شکستگي شديد شد ضمن اينکه 8 ماه تمام در بيمارستان بستري بود. البته عمل ايجكت تبعات بعدي را براي خلبان ايجاد مي كند. بيشتر ايجکتها به علت فشاري که به کمر يا گردن خلبان وارد مي کنند باعث آسيب ديدگي ميشن ولي اگر سرعت و حرکت جنگنده به طور نرمال باشه يعني سرعتي بيش از 700 يا 800 کيلومتر نداشته باشه و در حال سقوط سريع نباشد، ايجکت كم خطرتر انجام مي شود. برخي صندلي هاي پرتاب شونده مثل نوعي که در ميگ29 يا 31 به کار برده شده طبق ادعاي سازنده يعني شرکت زوزداي روسيه، ميتواند در هر ارتفاع و سرعتي، جان خلبان رو نجات بده. البته به شرطي که خلبان از لباس و کلاه مخصوص ضدفشار که شبيه به لباس و کلاه فضانوردي هستش، استفاده کرده باشد. گردآوري:hamed_713

سلاح جدید و ترسناک وزارت دفاع آمریکا- پنتاگون- که در آینده بیشترین استفاده را در ارتش آمریکا خواهد داشت اینست. برای ساخت این سلاح که حتی عکسهایش نیز ترس را القا می کند از سریال مشهور Star Trek الهام گرفته شده است و با سیستم لبزر کار می کند. این سلاح در آینده بیشترین استفاده را در ارتش آمریکا خواهد داشت. سلاح جدید آمریکایی در لابراتوار پایگاه هوایی کیرتلند در ایالت نیومکزیکو به مرحله پیشرفت رسیده است. این اسلحه PHaSR یا The Personnel Halting and Stimulation Response نام دارد و یک سلاح کاملا لیزری است. مانند سلاحهای دیگر کشنده نیست. دشمن فرضی به محض تأثیر سلاح به صورت مقطعی اما دراز مدت کور می شود و جهت یابی اش کاملا مختل می گردد. سلاح جدید که برمبنای تکنولوژی لیزر کار می کند کیلومترها برد دارد. PHaSR مرمی ندارد اما دشمن فرضی را از فاصله 4 کیلومتری هدف قرار می دهد. به گزارش وبلاگ ترجمه اخبار ترکیه به نقل از حریت، سازمان ملل در سال 1995 استفاده از سلاحهای کورکننده را ممنوع اعلام نمود. اما این سلاح با بقیه اسلحه های کور کننده فرق دارد و به دلیل استفاده از شدت تابش لیزر کمتر، کوری مقطعی در اصابت شوندگان ایجاد می کند. به این ترتیب این اسلحه جزء اسلحه های ممنوع اعلام شده سازمان ملل نیز نمی گردد. برای سازندگان این اسلحه مخوف که در مارس 2006 عملیات پیشرفت آن به پایان رسید معادل 250 هزار دلار جایزه داده شده است. منبع:مجله هوايي

جالب بود. :!: امداد غيبي به داد آلمانها رسيده . :| icon_cheesygrin

مطلب خيلي خوب و كاملي بود. خسته نباشي. :!:

ما اگر 100 تا سوخو35 هم داشته باشيم توازن منطقه تكون نمي خوره. :| icon_cheesygrin

لطفا در انتخاب عنوان و نوع مطلب ارسالي بيشتر دقت كنيد.طوريكه بر اعتبار سايت اضافه شود نه اينكه ... :!: :|

[align=center][/align] نشريه وال استريت ژورنال امروز جمعه به نقل از مقامات ارتش امريکا نوشت دولت عراق خواستار خريد سي و شش فروند جنگنده پيشرفته اف شانزده از امريکا است. خريد اين هواپيماها موجب خواهد شد وابستگي عراق به قدرت هوايي امريکا کاهش يابد و احتمالا زمينه براي خروج نيروهاي امريکايي بيشتري از عراق فراهم خواهد شد. مقامات امريکايي پيشتر گفته اند امريکا حتي بعد از خروج نيروهاي رزمي اش از عراق نيز بايد جنگندها و بالگردهاي خود را در اين کشور حفظ کند. وال استريت ژورنال افزود حتي اگر اين توافقنامه تصويب شود ، کشورهاي منطقه احتمالا نگران خواهند شد که دولت نوپاي عراق کنترل چنين سلاح هاي پيشرفته اي را در اختيار داشته باشد. عراق اعلام کرده است قصد دارد حدود ده ميليارد دلار تجهيزات از جمله تانک ، تجهيزات زرهي و هواپيماي ترابري از امريکا خريداري کند. خبر توافقنامه هاي تسليحاتي بيشتر در حالي عنوان شده است که مقامات امريکا و عراق درباره يک توافقنامه مهم امنيتي در خصوص خروج بلند مدت نيروهاي امريکايي از عراق با يکديگر گفتگو مي کنند. واحد مرکزي خبر shahbaz

ارتفاع ، معیاری از بلندیِ یک نقطه و یا یک جسم از سطح و یا منبع مشخصی است. منبع رایج ارتفاع، سطح متوسط آب دریاها و سطح زمین واره WGS-84 است که توسط GPS مورد استفاده قرار می گیرد. در هوانوردی ارتفاع بر حسب واحد فوت سنجیده می شود ولی برای کاربران غیر هوانورد ممکن است ارتفاع بر حسب مایل و یا متر اندازه گیری شود. هنگامی که ارتفاع افزایش می یابد ،فشار هوا کاهش پیدا می کند، این اصل پایه عملکرد ارتفاع سنج فشاری را تشکیل می دهد که یکaneroid barometer (فشار سنجی که فشار مطلق را نشان می دهد) بوده و به گونه ای مدرج شده است که به جای فشار،ارتفاع را نشان بدهد.شایان ذکر است که کاهش فشار سبب کمبود اکسیژن برای کسانی می شود که به ارتفاع های بالا صعود می کنند. ارتفاع در هوانوردی: در هوانوردی، بارت ارتفاع می تواند چند معنی داشته باشد.در واقع یک سری اصول پایه ایِ امنیتِ پروازی وجود دارد که هر دو گروهی که به مبادله اطلاعات در این زمینه می پردازند کاملاً آگاهند که کدام معنی مورد استفاده قرار می گیرد. ارتفاع حقیقی (True Altitude) ،بلندی بالاتر از سطح متوسط آب های دریا ها می باشد. استفاده از این واژه در مکالمات رادیویی هوانوردی UK ،به معنی سنجش ارتفاع عمودی یک سطح، یک نقطه (یا یک جسمی که به عنوان یک نقطه در نظر گرفته می شود )، از سطح متوسط آب دریاها می باشد. بلندی(height): میزان بالا بودن از یک نقطه مبنا بر روی زمین می باشد.در مکالمات هوانوردی UK ،برای اشاره به ارتفاع عمودیِ یک سطح، نقطه، یا جسمی که به عنوان نقطه در نظر گرفته می شود از یک مرجع مشخص ، از واژه بلندی استفاده می کنند که این مرجع مشخص عموماً ارتفاع فرودگاه است. ارتفاع مطلق (Absolute altitude): منظور از ارتفاع مطلق ، در حقیقت ارتفاع یک هواپیما از زمین و یا عوارض زمینی است که بر روی آن در حال پرواز است . ارتفاع نشان داده شده(indicated altitude): ارتفاعی است که ارتفاع سنج نشان می دهد. ارتفاع فشاری(pressure altitude):ارتفاع فشاری میزان بلندی از یک سطح مبنا (به طور نمونه،1013.2 میلی بار یا 29.92 اینچ جیوه و 15 درجه سانتی گراد) می باشد. ارتفاع فشاری تقسیم بر 100 فوت به عنوان سطح پروازی( Flight Level ) در نظر گرفته می شود، بنابراین وقتی ارتفاع سنج عدد 18000 فوت را در شرایط فشاری استاندارد نشان می دهد، هواپیما در سطح پروازی 180 قرار گرفته است. پایین تر از سطح پروازی 180 ،ارتفاع ها به هزار خوانده می شوند برای مثال 13000 به شکل سیزده هزار و 7000 به شکل هفت هزار خوانده می شوند. ارتفاع چگالی (Density Altitude): رتفاع چگالی ،ارتفاعی است که برای شرایطی غیر از شرایط اتمسفر استاندارد جهانی (ISA) در نظر گرفته می شود که در آن چگالی با چگالی که در شرایط اتمسفر استاندارد در نظر گرفته شده برابر نیست.عملکرد هواپیما به ارتفاع چگالی آن بستگی دارد که تحت تاثیر فشار هوا و درجه حرارت می باشد.در یک روز خیلی داغ،ارتفاع چگالی در یک فرودگاه ممکن است خیلی بالا باشد به طوری که مانع از برخاستن هواپیما و خصوصاً هلیکوپتر یا هواپیماهای بار گیری شده شود. مناطق ارتفاعی: با وجود این که ارتفاع معمولاً به عنوان بلندی از سطح متوسط آب دریاهای یک منطقه در نظر گرفته می شود،برای استفاده در جغرافیا،واژه بلندی (elevation) عموماً ترجیح داده می شود. مناطق کوهستانی با سه منطقه ارتفاعی شناخته می شوند: بسیار بلند :1500تا 3500 متر خیلی بالا 3500تا 5500 متر بیشترین ارتفاع ها که بیش از 5500 متر است سفر در ارتفاع های بالا منجر به برخی مشکلات پزشکی از قبیل علایم ملایم بیماری acute mountain sickness (بیماری که به علت قرار گرفتن در فضایی با فشار هوای کم بروز می کند) ، بیماری کشنده High Altitude pulmonary oedema (بیماری ورم ریوی بر اثر ارتفاع های زیاد) و High Altitude Cerebral Oedema (بیماری ورم مغزی بر اثر ارتفاع های زیاد) می شود. تمامی این شرایط به علت قرار گرفتن در شرایط کمبود اکسیژن حاد در اثر پرواز در ارتفاع های زیاد صورت می گیرند. منبع:aerospaceusr.ir

[align=center][/align] شركت Northrop Grumman Corporation در حال پيگيري برنامه اولين پرواز پروژه انقلابي خود(UCAS) براي پروژه هواپيماهاي جنگي بدون سرنشين ناو نشين نيروي دريائي آمريكا UCAS-D است. اولين فروند از دو فروند هواپيماي بدون سرنشين ناونشين X-47B بيش از 50 درصد ار برنامه ساخت خود را پشت سرگذاشته است و طبق برنامه زمان بندي اولين پرواز خود را در November 2009 به انجام خواهد رساند، درست كمي بيش از 24 ماه پس از واگذاري اين پروژه به شركت Northrop Grumman . اين يك قدم تاريخي در استفاده از هواپيماهاي جنگي بدون سرنشين بر روي ناوهاي هواپيمابر ميباشد. X-47B UCAS-D اولين هواپيماي جت بدون دم و بدون سرنشين است كه بر روي يك ناو هواپيمابر فرود ميايد. برنامه UCAS-D امكان انجام عمليات پنهانكاري را به نحو احسن براي نيروي دريائي آمريكا از هر نقطه اي به هر نقطه اي در جهان ميسر ميسازد. تيم درگير پروژه X-47 UCAS-D شامل شركتهاي: Lockheed Martin, Pratt & Whitney و GKN ميباشند. Northrop Grumman Corporation داراي بيش از 120.000 كارمند ميباشد. Sept. 2, 2008 -Northrop Grumman Corporation Shahryar

منبع اين مطلب سايت نووستي است. :lol:

من فكر مي كنم اف 18 هورنت باشه نه سوپر هورنت. :lol:

ضعف اساسي فونيكس هاي ما باتري و فيوز است.كه در راستاي ارتقا اين موشكها در حال تعويض فيوزها و باتري هاي آنها با نمونه هاي ساخت داخل هستيم.اگر جواب بده چيزي حدود 100 فروند مدل آ داريم.يه تعدادي هم از طريق واسطه ها و دلالهاي اسلحه خريديم شايد 20 فروندكه احتمالا از نمونه هاي به روز تر باشند.اما در كل آمار دقيقي وجود ندارد. :lol: بااين حال تامكتها بدون فونيكس نيستند اما با توجه به محدوديتها استفاده از آنها در حال حاضر متوقف است.چون ارزش اين موشكها خيلي بالاست. :mrgreen:

كركس جان خسته نباشي.بسيار عالي بود. :lol: مدتها بود از تانك و نفر بر ننوشته بودي.حالا هم كه نوشتي كامل عالي بود. :mrgreen: :crying: به نظر نفر بر خوبيه اما سرعتش به نظرم كمه.آيا اينطور نيست؟ :sad:

طبق گزارش محرمانه اي كه از سوي موسسات نظامي آمريكا ارائه شده ، ايران تا سال آينده ميلادي به موشك هاي ضد هوايي پيشرفته اي مجهز خواهد شد. ايران تا سال 2009 سيستم دفاعي S-300PMU-2 را خريداري خواهد كرد و انتظار مي رود تا اواسط سال آينده ميلادي اين سيستم راه اندازي و چتر دفاع هوايي ايران تكميل شود. يك منبع روسي كه خواست نامش فاش نشود اظهار داشت از ژوئن 2009 اين سيستم دفاعي به طور كامل فعال خواهد شد و تيم ايراني نيز كه براي يادگيري نحوه كاركرد با اين سيستم تحت آموزش بودند دوره هايشان به پايان خواهد رسيد. آريل كوهن يكي از تحليلگران آمريكايي تصريح كرده ايران با خريد اين سيستم،‌سامانه دفاع هوايي خود را تكميل مي كند. در واقع سيستم دفاع موشكي S-300PMU-2 مكمل سيستم دفاع هوايي تور ام-يك خواهد بود كه ايران در سال 2007 اين سامانه را به مبلغ 700 ميليون دلار خريداري كرد. سيستم دفاع موشكي S-300 شعاعي 90 مايلي را تحت تير رس خود قرار مي دهد و بردي 90 هزار فوتي خواهد داشت. اين سيستم مي تواند به طور همزمان 100 نقطه را مورد هدف قرار دهد. اين سامانه موشكي پيشرفته مي تواند تلاش آمريكا و يا اسرائیل براي هدف قرار دادن تاسيسات هسته اي ايران را ناكام بگذارد. بدون شك ايران سيستم S-300 را براي دفاع از زير ساخت هاي هسته اي به كار خواهد برد. اين سپر موشكي تا بهار آينده به ايران تحويل داده خواهد شد و پس از آن روزنه حمله آمريكا و اسرائيل به ايران تنگتر خواهد شد. موشك هاي كوتاه برد تور ام – يك و موشك هاي دور برد S-300 سپر دفاعي مستحكمي را براي ايراني ها ايجاد خواهند كرد. البته كوهن،‌كارشناس برجسته آمريكايي اعلام كرده اسرائيل با جنگ هاي الكترونيكي سيستم هاي دفاع موشكي روسيه را از كار خواهد انداخت.اسرائيل پيشتر نيز اين تجربه را داشته است. در سال 1982 اسرائيل براي نابودي توان دفاع هوايي سوريه با استفاده از جنگ الكترونيكي سپر دفاعي اين كشور را از بين برد و سوري ها تنها طي دو روز بيش از 90 هواپيماي جنگي خود را از دست دادند. البته اين نكته خيلي حائز اهميت است كه ايران همانند سوريه در همسايگي رژيم صهيونيستي قرار ندارد. در حال حاضر دولت تحت حاكميت بوش به اسرائيلي ها اين اجازه را داده كه براي حمله به ايران از فضاي هوايي عراق استفاده كنند اما اگر اسرائيل تا مارس سال ديگر صبر كند باتوجه به تغيير رئيس جمهور آمريكا تا آن تاريخ ممكن است دولت بعدي ايالات متحده اجازه اين اقدام را به اسرائيل ندهد و خواستار مذاكره با ايران شود. طبق آخرين گزارش ها اسرائيل تنها مي تواند 20 نقطه را در يك زمان مورد هدف قرار دهد اما ايراني ها در حال حاضر بيش از 100 پايگاه هسته اي دارند. از سوي ديگر بسياري از تاسيسات هسته اي ايران از استحكامات فوق العاده اي برخوردار هستند كه نابود كردن آنها نيازمند سلاح هاي قدرتمندي است. اما اگر رهبران اسرائيل اندكي عاقلانه فكر كنند هرگز فكر حمله به ايران را نخواهند كرد چون اسرائيلي ها در جنگ سي و سه روزه نتوانستند بر حزب الله فائق آيند، پس چگونه خواهند توانست تاسيسات هسته اي ايران را مورد هدف قرار دهند منبع:سایت خبری ایران

با سلام دوستان عزيز و مديران محترم اگر اين حقير رو قابل بدونند اين آمادگي رو دارم كه در بخش هوايي كمكيار دوستان ديگر باشم. :lol: باتشكر

آقا سعيد از توضيحات شما و همچنين درج نام نويسنده مطلب بالا ممنون. يه نظر سنجي كوچك: يه نظر شما ادامه كدام يك از طرحهاي بالا براي ساخت و جايگزيني جنگنده داخلي مناسب است؟با اين شرايط كه نقاظ ضعف طراحي مرتفع و ابعاد متناسب با شرايط جنگي ايران شود؟

اين مطلب رو از آرشيو خودم انتخاب كردم البته اگر اشتباه نكنم منبع اون سايت دانشجو باشه.متاسفانه اسم نويسنده رو به خاطر ندارم. 1-آذرخش(Lightning): پروژه ی آذرخش از جمله پروژه های تولید جنگنده ی ایرانیست این جنگنده بر اساس F-5E گسترش یافت این پروژه به دنبال جایگزینی تعداد به نسبت زیاد جنگنده های صدمه دیده یا از رده خارج اف-5 در حال پیگیریست . بعدها قسمتهایی از دست آورد های این پروژه در طرح سیمرغ اعمال شد IACI (که مخفف Iran Aircraft Industries)" صها مخفف فارسی صنایع هواپیمایی ایران" با استفاده از تجربیات این پروژه و توانایی های تعمیرات اساسی F-5 اقدام به ساخت یک جنگنده بر مبنای F-5 که توانایی وظایف سنگین تری را داشته باشد نمود از جمله توانایی های سفارش شده توانایی حمل دو بمب لیزری 1,000 کیلوگرمی Sattar-1/2 که به این منظور کابین خلبان نیز مورد بهینه سازی کلی قرار گرفت از لحاظ رادار ایران اقدام به ساخت یک سیستم کنترل آتش چند حالته با استفاده از تکنولوژی رادار AN/APQ-120 جنگنده های فانتوم و رادار روسی Spear .رادار جدید 17 سانتیمتر دراز تر از رادار استاندارد F-5 بود که منجر به بزرگتر شدن نسبی دماغه گردید همچنین دو موتور J-85 برای آن برگزیده شد برای همسازی تسلیحات جدید از کره ی شمالی(؟؟؟) کمکهای گرفته شد تسلیحات این جنگنده شامل AIM-9 بمب های سری Mk.80 و موشک های چینی PL-5 و راکتهای ساخت داخل Shabaz-1/2 ولی بر خلاف شایعات توانایی حمل R-73 و ورژن تغییر یافته توسط ایران AIM-7 را نداشت اولین پیش نمونه در 1997 پرواز کرد و تا 1999 سه پیش نمونه ی دیگر نیز پرواز نمود و سرانجام در سال 2000 سری ساخت این جنگنده در مجتمع OIC (مخفف Owj Industrial Complex) که یکی از زیر مجموعه های صنایع هواپیما سازی ایران است آغاز شد و سفارشی برای تولید 30 تا 35 فروند از جانب نیروی هوایی دریافت نمود اما از سرنوشت این پروژه بعد از سال 2001 هیچ اطلاعی دردست نیست گویی سر رشته ی ماجرا بکلی گم شد آخرین خبر ها که توسط Jane’s منتشر شد حاکی از جایگزینی موتورهای RD-33 و کشیده تر شدن بدنه بین 15 تا 20 درصد نسبت به F-5F خبر میداد(اما این خبر دو سوال را بر می انگیخت:اول آنکه بدنه چرا کشیده تر شد و دوم آنکه چگونه موتور های RD-33 با ابعاد بدنه F-5 اندازه گردید(در حالی که با خصوصیات بدنه همخوانی نداشت) 2-جنگنده ی F/B-22(؟؟؟؟) تقریبا هیچ موضوعی برای بحث در مورد این جنگنده وجود ندارد. این جنگنده بطور اساسی توسط HESA به عنوان یک طرح بهینه سازی شده ی تجربی از روی F-5E/F ارائه شد.دراین طرح کاناپی عقب F-5F برداشته شد و با یک مخزن سوخت خارجی جایگزین شد همچنین ستون فقرات هواپیما(spine) برای جای دادن مخازن جدید و اضافی سوخت از نو طراحی شد همانند بهینه سازی های جنگنده ی F-5E در عوض بدنه ی F-5E به بدنه ی F-5F تبدیل شد(شبیه سیمرغ اما نه همان پروژه) بیشتر شبیه بود به F-5SMT .در نهایت F/B-22 هیچگاه به مرحله ی طراحی پیشنمونه نرسید . 3-صاعقه/صاعقه-80 (Lightning) گام بعدی تغییرات صاعقه یا صاعقه-80 بود عدد 80 بعدا بدنبال پرواز اولین پیش نمونه در سال 1380 به اسم جنگنده اضافه شد نکته ی مهم در طراحی صاعقه بر خلاف آذرخش طراحی این پروژه توسط مرکز تکنولوژی و الکترونیک نیروی هوایی با کمک دانشگاه شهید ستاری انجام گرفت و نه صنایع هواپیما سازی ایران . صاعقه در واقع طرحی بسیار پیشرفته تر با طراحی بهتر و بهینه سازی دقیق تر از آذرخش بود که به آذرخش-2 نیز معروف شد بعدها چون نیروی هوایی علاقه مند بود بجای استفاده از یک نام پایه از نام های متفاوت برای جنگنده ها و همچنین پروژه های بهینه سازی انتخاب کند برای فهمیدن این موضوع کافیست به پروژه ی تزرو نگاه کنید که در زمان های مختلف به نام های رعد سپس درنا و تندر و نهایتا تزرو که پس از آن اسمهایی همچون Super F-5 نیز رایج شد و حتی مقایسه های بسیار عجیب و بچه گانه ی F-5E با YF-17 یکی از تفاوت های مهم صاعقه با آذرخش جایگزینی دم یگانه ی اف5 با دم پروانه ای شبیه به F/A-18 بنابر این کارخانه ی سازنده ی صاعقه نیاز داشت به یک دم جدید در نتیجه به جای موتور های توربو جت J-85 مورد استفاده در آذرخش از موتور های J-85 مجهز به پس سوز ساخت داخل(یا بهینه سازی شده توسط صنایع داخلی) با تکنولوژی موتور های TF-30 بهره برد این موتور ها(بخصوص قسمت پس سوز) بطور قابل ملاحظه ای فشار بر روی قسمت های قدیمی وارد میکرد هنوز بدرستی مشخص نیست چرا متخصصان ایرانی اصرار داشتند از یک دم دوگانه بهره ببرند اما آنها معتقدند این روش به کاهش دید راداری و همچنین کوتاه شدن مسافت طی شده برای بلند شدن از باند و همچنین چرخش افقی هواپیما حول محور افقی کمک شایانی میکند(البته بالاترین آهنگ غلتش هنوز هم در بین جنگنده ها متعلق به اف 5 است) و دیگر آنکه به پایداری بیشتر موتور ها در حالت پس سوز و کاهش مصرف سوخت نیز کمک میکند بالهای صاعقه هم از آذرخش بزرگتر بود(ساخته شده از مواد مرکب) که با طراحی جدید نه تنها کارایی بالها افزایش یافت بلکه میزان مخازن سوخت موجود در آنها نیز افزایش یافت . در کل صاعقه نسبت به آذرخش پنهانکاری بیشتری داشت اولین پیش نمونه ی صاعقه در 30 می 2004 پرواز کرد و از آن پس سلسله پرواز های آزمایشی آن آغاز شد ولی هیچ درجه یا گواهی به آن داده نشد آزمایشات نشان میداد وضعیت برخواست و نشست بسیار راحت تر و بهتر از چیزی که پیشبینی میشد انجام شده زمانی که آزمایش های پروازی صاعقه به پایان رسید زمان آن بود که برنامه ی ساخت آن آغاز گردد ولی تعداد کمی وارد خدمت گردید و به درستی هیچ جنگنده ای جایگزین نشد و تنها برخی ویژگی ها بر روی دیگر جنگنده ها اعمال گردید احتمالا این را باید نقطه ی توقفی دیگر در برنامه ی ساخت جنگنده ی ایران برای جایگزینی جنگنده های قدیمی خود دانست (روایتی دیگر از سال‌ها پیش، طرح هواپیمایی به نام هواپیمای اوج در نیروی هوایی ارتش ایران در کار بود که البته این طرح ادامه نیافت. اما با پیگیری مسئولان، در آذر سال 1379، نیروی هوایی ساخت هواپیمای صاعقه را اعلام کرد. در سال 1382، هواپیمای صاعقه اولین پرواز‌های آزمایشی خود را به انجام رساند. در تابستان سال 1383، این هواپیما به پرواز در آمد و به ایرانیان معرفی گردید. در این هواپیما، از بدنه هواپیمای اف-5 آمریکایی، به دلیل طراحی خوب و قدرت مانور بالای آن الهام گرفته شده است. تفاوت اساسی ظاهری این هواپیما با اف-5، وجود دو سکان عمودی V شکل می‌‌باشد که برای ایجاد توانایی لازم برای مانور‌پذیری بهتر جنگنده صورت گرفته است. هواپیمای جنگنده صاعقه در حقیقت یک نمونه 10تا 15 درصد بزرگ‌تر شده هواپیماهای اف-5 با سکانهای عمودی پروانه‌ای به منظور افزایش مانورپذیری و کاهش سطح مقطع راداری با سیستم های الکترونیک و موتورهای روسی می‌‌باشد. پیشرانه این هواپیما دو دستگاه موتور RD-33 سارکیسف می‌باشد که از موتورهای هواپیمای اف-5 بسیار قدرتمندتر بوده و امکان پرواز تا سرعتهای 5/1تا 8/1 ماخ را به این هواپیما می‌دهد. رادار این هواپیما از نوع N019-ME است که در ایران بهسازی شده تا کارایی آن بر ضد اهداف زمینی افزایش یابد. بیشترین وزن محموله این هواپیما 4,400 کیلوگرم و وزن خالی آن 8,000 کیلوگرم است. در ضمن بیشترین وزن برخاست این هواپیما 15,000 تا 18,000 کیلوگرم بوده و بردی در حدود 600 تا 1000 کیلومتر را داراست. این هواپیما، برای اولین بار، در طی سفر آیت الله خامنه ای به همدان پروازی آزمایشی را با موفقیت تمام به انجام رساند) 4) F/B-44 شیر ایران این پروژه نیز یکی از پروژه های پر جدل است که اطلاعات منتشره در مورد آن بسیار ناچیز است در ابتدا گمان میرفت این پروژه به نام صاعقه نامیده شده ولی با نمایش صاعقه تمامی تصورات تغییر کرد که دو امکان وجود دارد ابتدا اینکه این پروژه اشتباها یا موقتا صاعقه نامیده میشده یا آنکه کد آمریکایی پروژه F/B-44 بوده بهر صورت از اطلاعات اینگونه برداشت میشود که این جنگنده یک جنگنده ی دوموتوره با دم پروانه ای و بدنیه ی متوسط در کلاس YF-17 و شباهت زیادی به پروژه ی YF-17 که در مان شاه صنایع هوایی ایران به شکل سنگینی با آن در ارتباط بود دارد طراحی F/B-44 از 1990 آغاز شد قرار بود این جنگنده از رادار بهینه سازی شده ی AWG-9 به همراه موشک های مهندسی معکوس شده ی AIM-54 استفاده کند همچنین از دو موتور بهینه سازی شده ی J-79 یا Rd-33 بهره ببرد قرار بود تا سال 2001 دو پیش نمونه ی این جنگنده پرواز کند و تا سال 2008 الی 2010 نیز به تولید انبوه برسد ولی اطلاعی از ادامه ی پروژه نیست(توضیحات به نقل از Jane’s) 5) شفق شاید بتوان این پروژه را یکی از مشهور ترین و مهمترین پروژه های ساخت هواپیما جنگنده ی ایرانی دانست این پروژه با نگاهی به برنامه ی کنسل شده ی Integral روسیه و با کمک فنی روسیه دنبال می شود طراحی و مدیریت این پروژه با دانشگاه مالک اشتر ارتش برای سپاه پاسداران بوده همچنین شرکتهای سوخو و میگ و دانشگاه شهید ستاری از دیگر شرکای مهندسی این پروژه بحساب می آیند جنگنده ی شفق به عنوان هواپیمای آموزشی پیشرفته و جنگنده ی ضربتی سبک در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه مد نظر است همچنین در ساخت آن از آخرین تکنولوژی های در دسترس بهره برده شده این جنگنده از نمایشگرهای LCD سه گانه و ایونیک دیجیتال و سامانه ی HOTAS و HUD بهره میبرد از لحاظ آیرو دینامیکی در شفق از لبه های تیز خود داری شده و برای کارایی هر چه بهتر از تکنولوژ های مرسوم همچون LERX نیز استفاده گردیده برای مدلهای اولیه شفق دو موتور تور بو فن بر اساس J-85 در نظر گرفته شده بود ولی بعدها طرح یک موتوره شد البته باز هم در ادامه ی تغییرات قرار شد شفق از دو موتور کلیوف Rd-33 یا J-79 که نهایتا موتور J-79 بدلیل مشکلات همسازی با بدنه از برنامه حذف شد گفته میشود شفق از قابلیت کم پیدایی راداری بالایی نیز برخوردار است همچنین از یک سیستم دیتا لینک جدید برای ارتباط با Iran-140 AWACS نیز استفاده میکند تنها مدلی که تا کنون برای ورود به خدمت در نظر گرفته شده مدل تک سرنشینه ی شفق برای جایگزینی F-5E است مدل دو نفره ی هجومی برای سپاه در نظر گرفته شده که به سیستم نقش دهنده ی لیزری و تجهیزات تلوزیونی الکترو اپتیکال مجهز خواهد بود همینطور IRIAF نیز علاقه منداست مدل در خواستیش به یک رادار جستجوی عوارض زمینی با برد زیاد برای ماموریت های ضربتی و ضد کشتی مجهز باشد شایان ذکر است تمامی مدل ها توانایی پرواز کوتاه و فرود در زمینهای خشن را نیز داراهستند مدل آموزشی و هجومی سبک شفق در سال 2005 اولین پرواز خود را انجام داد اما اولین پیشنمونه ی تکمیل شده قرار است برای 2008 پرواز کند و پس از طی جدول زمانبندی پرواز های آزمایشی اولین نمونه ی تولیدی برای 2009 وارد خدمت خواهد شد البته مدلهای تمرینی و آموزشی تا سال 2008 وارد خدمت خواهند شد مونتاژ شفق به عهده ی کنسرسیومی متشکل از IAMCO و HESA و HASA می باشد 6)M-ATF این پروژه بطور مشترک بین ایران و روسیه در حال پیگیریست زمانی که روسیه به پروژه ی Integral پشت کرد ایران این پروژه را مورد توجه قرار داد و بر اساس آن پروژه ی شفق را طراحی نمود ولی این پایان M-ATF نبود چرا که مدلی نمایشی از آن در نمایشگاه کیش 2005 به نمایش گذاشته شد اطلاعات بیشتر در دست نیست(جز آنکه شباهت این طرح با شفق بسیار زیاد است بخصوص در مدل تکنفره رزمی) 7)تذرو (JT2-2 Tazarve) این هواپیما تحت پروژه ی یا حسین توسط صنایع اوج برای نیروی هوایی ساخته شد تذرو سومین پیشنمونه ی جت آموزشیست که هشت سال پیش اولین نمونه ی آن درنا نامیده می شد 3 سال بعد نمونه ی دوم نیز تحت عنوان تندر ساخته شد و تذرو بعنوان نمونه ی سوم در سال 2000 اولین پرواز خود را انجام داد و اکنون نیروی هوایی پس از بررسی برای تکمیل نیاز آموزش خلبان بعنوان مکملی برای F-5B سفارشی برای 25 فروند دیگر ارائه کرد تذرو از موتور J-85-17 بدون پس سوز استفاده می کند هواپیمای تذرو را باید بعنوان نشان رسمی پیشرفت صنایع هواپیما سازی ایران برای طراحی هواپیما های آموزشی کاملا بومی دانست و اولین درس صنایع هوایی ایران .

جالب بود. بهتره اسم مترجم رو بنويسي چون صرفا نوشتن خودم باعث كپي و سو استفاده احتمالي ديگران از مطلب شما خواهد شد. peace_sign

نوژه عزيز دقيقا حق با توست . ما بايد نيروي هوايي قوي در كنار پدافند قوي داشته باشيم .اون زمان هر وقت كسي ما رو تهديد هم بكنه اونقدر فشار و استرس نداريم كه ندونيم آيا كشورمون توان دفاع دارد يا نه؟ مثل الان.علي رغم اينكه منكر پيشرفتهاي دفاعي سيستم هاي نظامي كشور نيستم اما كمتر كسي مي تونه با اطمينان بگه كه در برابر حمله احتمالي كاملا آماده هستيم. :rose: هركس هم كه اظهار نظر مي كنه يه پرانتز بين حرفهاش هست كه مي گه: (البته با توجه به اطلاعات محدود نمي توان با اطمينان اظهار نظر كرد.اما هركس حمله كنه پدرش رو در مياريم peace_sign )

بهتره كه شفق رو فراموش كنيم. peace_sign

اگر هواپيماي مهاجمي وارد فضاي هوايي كشور بشه پدافند قوي هم مي تونه غافلگير بشه و حتي فرصت شليك يك گلوله يا موشك رو هم پيدا نكنه.به علاوه در جنگ الكترونيك سيستم هاي پدافندي بسيار آسيب پذيرند. يك كشور براي حفظ نقاط عطف و زيربنايي خود از حملات هوايي نبايد اجازه ورود حتي يك پرنده رو به آسمان خودش بده.اگر وارد شد ديگه نمي توني موثر عمل كني.شايد چندتا هواپيما رو منهدم كنيم اما آسيبهاي زيادي هم مي بينيم. به قول فوتباليها بهترين دفاع حمله است.اما پدافند فقط يك عامل دفاعي است. peace_sign