مشخصة اصلی انتخاب یک ماده در سازه هواپیما، نسبت بار قابل حمل به ابعاد آن میباشد. هواپیماهای اولیه نسبت به اندازة خود سرعت پائینی داشتند و بار روی سازه آنها نیز به نسبتا کم بود. متوسط بار روی بال(W/S) این هواپیماها در حدود Kg / m2 25 الی Kg / m220 بود. در این صورت منطق حکم میکرد که در سازة مربوطه، بار فشاری(Compression Load)را روی چند قطعه میلهای شکل وارد کرده و از سوی دیگر بار کششی(Tension)را در سیمها و پارچه روکش پخش نمایند. این نوع سازه سبکترین و ارزانترین بود و انواع دیگر سنگینتر و گرانتر بودند. مقایسة ابعاد واندازه های جنگنده های اولیه با جنگنده های مدرن امروزی نشان میدهد که تفاوت چندانی بین این دو نسل متفاوت وجود ندارد، ولی وزن جنگنده های اولیه بسیار کمتر بود (وزن سازه هواپیمای تمام فلزی، ده برابر جنگنده چوبی ـ پارچهای قدیمی میباشد). با توجه به قدرت موتورهای آن زمان، سازه روکش پارچهای روی اسکلت چوبی که توسط سیم محکم شده بود، تنها سازه ای بود که می شد انتظار پرواز از آن داشت. جنگنده های دو باله آن زمان از موادی مثل: چوب، سیم فولادی و پارچه جهت روکش کاری ساخته میشدند که این مواد سبک، ارزان و سهل العمل بودند. روش معمول و تجربی اندازه گیری بار قابل تحمل توسط سازه، به این صورت بوده که بار استاتیک توسط کیسه های شن و یا سرب روی سازه بال هواپیمایی که روی سکو وارونه شده بود، اعمال میشد. با شکست بال مشخص میشد که سازه تحمل چه مقدار بار را دارد. با افزایش سرعت در هواپیماهای جدیدتر، بار روی سازه نیز افزایش یافته و سازه مستحکمتری میبایست مدّنظر قرار میگرفت. طراحان سعی میکردند که اعضای باربر سازه را در نزدیکی سطوح آیرودینامیکی و مناطقی که تنش به نسبت بالا بود، قرار دهند. سطح فوقانی بال یک هواپیما، معمولاً در معرض بار فشاری و سطح تحتانی در معرض بال کششی است و در میان این محدوده یک محور خنثی(Neutral Axis) (تار خنثی) وجود دارد که بهترین محل جهت ایجاد دایره های سبک کننده(Lightening holes)میباشد. تغییر روش ساخت به صورت هواپیمای تمام فلزی برای اولین بار در آلمان و از سال1914 آغاز گشت. آلیاژ «دورآلومین»(Duralumin)به طور اتفاقی در سال 1908 تهیه شده بود و مشخصات سازه ای برتر آن، مثل تنش جاری شدن(Yeild Strenght)در 210 اسحاق نیوتن بر میلیمتر مربع، بر طراحان پوشیده نبود ولی روشهای استفادة عملی از آن در دسترس نبود. با تغییر مادة اصلی به کاررفته در سازه هواپیما از چوب به فلز، روشهای ساخت و مونتاژ نیز باید تغییر میکرد. روش بسیار موفق تولید که از دهة1930رواج یافت بر مبنای ساخت قطعات مختلف(Split construction) (بال، بدنه، موتور و…) توسط شرکت سازنده و یا پیمانکاران دیگر ومونتاژ آنها در یک خط تولید اصلی بود که بسیار کارآمدانه بود. تغییر عمده دیگری که در این مدت صورت گرفت، جایگزینی پرچ خزانهای(Flush rivet)به جای پرچ سرگرد(Dimple rivet)بود. در50 سال گذشته، اندازه و وزن جنگنده ها افزایش بسیاری یافته است. با بزرگتر شدن جنگنده ها تصور می شد که موقعیتی برای بهبود کیفی طراحی سازه به وجود آید. در همین راستا، انتظار میرفت که با پیشرفت فن آوریهای دخیل در طراحی و ساخت، نسبت وزن سازه به حداکثر وزن در هنگام برخاستن نیز کاهش یابد، امـّا این انتظار برآورده نشد در جنگنده های جنگ جهانی دوم، نسبت وزن سازه به حداکثروزن در هنگام برخاستن (Maximum Take-off weight) ،1به3 بوده و جالب توجه است که امروز این نسبت به دلیل ، افزایش فاکتور بار محاسباتی در مرحلة طراحی هنوز تغییری نکرده است. با وجود کاهش وزن سازه بال، وزن قسمتهای دیگر اویونیک ، سیستم ها و…) افزایش چشمگیری یافته اند، به علاوه، سازه ها به گونه ای طراحی میشوند که عمر خدمتی جنگنده به نسبت جنگنده های قدیمی بسیار بیشتر است. در طول حیات یک هواپیما، تمام قسمتهای سازه آن تحت بارهای متناوب متغیر میباشند. که در این حالت، پدیدهای به نام خستگی سازه پیش میآید. خستگی سازه، در اصل مرگ تدریجی یک قطعه در طول میلیونها دفعه اعمال بار متناوب روی آن میباشد. امّا این خستگی دو تفاوت عمده با خستگی در انسان دارد. اولاً، با استراحت کردن برطرف نمیشود و ثانیاً عارضة خارجی نداشته تا وقتی که ترکها در سازه هویدا شوند که البته آن وقت دیگر خیلی دیر است. لازم به ذکر است که کارشناسان سالها بود به این مسئله واقف بودند که اگر بار روی یک قطعه به صورت متناوب اعمال شود، بار گسیختگی آن قطعه بسیار پائینتر از حالت اعمال بار در شرایط استاتیک میباشد. قبل از سال1940، به دلیل عمر کم جنگنده ها و در کل هواپیماها، توجه کمی به مسئله خستگی سازه در فاز طراحی میشد. برداشت عمومی این بود که با طراحی سازه جهت بار استاتیکی بیشتر، مسئلة خستگی سازه منتفی میشود. مهمترین اثر استفاده از یک مادة جدید در یک هواپیما، کاهش وزن میباشد. آسانترین روش جهت کاهش جرم سازه، کاهش چگالی آن میباشد. آلیاژ فولاد ضریب انعطاف کم و استحکام کششی بالایی دارد، امّا چگالی آن نیز بالا است (سه برابر آلیاژهای آلومینیوم). در سازه هواپیما عموماً از فولاد آبدیده استفاده میشود. در جنگنده ضربتیF-111 ، جعبه مشترک محورهای تغییر زاویة بال(Carry-through wing box)از این آلیاژ ساخته شده است. امّا به دلیل وزن زیاد فولاد، روند کنونی در جهت استفاده از فلز تیتانیوم است. به جرأت میتوان ادعا کرد که مهمترین ماده وارد شده در سازه هواپیما، ماده ترکیبی از فیبر کربن (CFC) میباشد.CFC تشکیل شده است از الیاف کربن بسیار مستحکم که در بستری از مواد چسبنده اپاکسی(Matrix ofEpoxy resin)قرار گرفته است. این ماده برای اولین بار در سال1961 در مؤسسه سلطنتی تحقیقات هواپیمایی در شهر معروف فارن برو در انگلستان تولید شد. نه تنها نسبت استحکام به وزن این ماده بالاست، بلکه ضریب انعطاف آن نیز پائین است. به علاوه، استفاده از مواد ترکیبی، امکان طراحی سازه و مواد مصرفی سازه را در یک زمان برای گروه طراحان فراهم میآورد. از طرفی با استفاده از ویژگی جهتدار بودن(Directional properties)استحکام و سختی سازه ساخته شده از این مواد ساخته شده، میتوان آن را به گونه ای طراحی کرد که تحت فشار دینامیکی، انعطاف و قوس مناسب رژیم سرعتی و مانور را تولید کند. از زمان اولین تولید مواد CFC حدوداً 10 سال طول کشید تا این مواد به طور جدی در سازه هواپیما به کار رفت. اولین کاربرد گستردة CFC در برنامة توسعه جنگنده عمود پرواز هاریر مدل AV8-B و توسط شرکت مک دانل داگلاس و بریتیش ایر واسپیس بود. 25% وزن سازه جنگنده هاریرAV8-B از مواد مرکبCFCکه50% سطح بادخور را شامل میشود، تشکیل شده است. به این ترتیب225کیلوگرم از وزن سازه کم شده است. موادمرکب اکثراً در قسمت جلو بدنه و کل بالیکپارچه و سکانهای عمودی و افقی به کاررفته است. منبع:http://kharkovhavafaza.blogfa.com/post-181.aspx

دوستان خوب اگر دسته بندي ديگه اي رو مدنظر دارند ارائه كنند. :mrgreen: icon_cheesygrin icon_cheesygrin

متاسفانه در حال حاضر اكثر هواپيماهاي قديمي ايران از خستگي سازه رنج مي برند و در صورت انجام مانورهاي سنگين در آسمان متلاشي مي شن. icon_cheesygrin

البته من فكر مي كنم در باره اين جنگنده هم زيادي اغراق شده و عملا كارايي مورد نظر رو نداره.وگرنه تا الان بايد به طور كامل جايگزين f-15 شده بود. :mrgreen: icon_cheesygrin icon_cheesygrin

آشنایی با رادار AN/APG-77 ویژه جنگنده F/A-22 Raptor رادار AN/APG-77 نصب شده بر روي جنگندهء رادرگريز و فوق پيشرفتهء F/A-22 Raptor، امروزه در جهان، داراي بيشترين ميزان برد كشف و شناسايي، و كمترين تشعشعاتي است كه ممكن است دشمن را متوجه خود ساخته و باعث شناسايي شدن اف22 گردند. سيستم شناسايي اهداف هوايي تعبيه شده در اف22، اين امكان را ميسر مي‎سازد تا همكاري تنگاتنگي با شكاري‏هاي اف-15 و اف-16 به انجام رساند و مشخصات اهداف شناسايي شدهء خود را به سيستم آنها انتقال دهد گيرندهء اخطار راداري AN/ALR-94 كه يك سامانهء Passive (غيرفعال = بدون تشعشع) محسوب مي‏‎شود، قادر است تمامي سيگنالهاي راداري را در محدوده‎اي بسيار وسيع در اطراف جنگندهء اف22 شناسايي نمايد. اين سامانهء اطلاعات خود را با تركيب سيگنالهاي دريافت شده از بيش از 30 دستگاه آنتن كه به شكل كاملن آئروديناميكي در بالها و بدنهء اف22 جايگذاري شده‏اند، بدست مي‏آورد؛ - كه طبق ادعاي رئيس پيشين كارخانجات لاكهيد مارتين، آقاي تام باربيج، - مخلوطي از پيشرفته‏‎ترين و بالاترين تكنولوژي الكترونيك در ساخت آن به كار گرفته شده است. اين سامانه (گيرندهء اخطار راداري) داراي بردي فراتر از 250 ناتيكال مايل مي‏باشد كه از برد رادار اف22 نيز فراتر مي‎رود. اين سامانه، به خلبان اف-22 اين امكان را مي‎‏دهد تا كمتر از رادار هواپيما بهره ببرد و بدين ترتيب، احتمال شناسايي هواپيما و مخفي‏كاري آن در برابر رادارهاي دشمن، به حداقل ممكن برسد. موشك AIM-120C اندكي پس از شليك توسط اف22 به دليل برد بيشتر سامانهء گيرندهء اخطار راداري نسبت به سيستم رادار، به هنگامي كه اهداف هوايي دشمن در حال نزديك شدن به اف22 هستند، سامانهء AN/ALR-94، به طور خودكار، راهنمايي‏هاي لازم را جهت رهگيري نشدن جنگنده، در اختيار رادار AN/APG-77 قرار مي‏دهد. اين اطلاعات تنها به وسيلهء آنتن بسيار كوچكي كه بين 2 + تا 2 - درجه در سطح افق به اطراف مي‏چرخد، در اختيار گيرندهء اخطار راداري قرار داده مي‎شود. سامانهء‌ رادار AN/APG-77 كه از نوع اسكن الكترونيكي يا AESA محسوب مي‎گردد، به منظور ايجاد برتري هوايي با لحاظ عمليات ضربتي ساخته شده است. اصلي‏ترين ويژگي اين رادار، قابليت حداقل اثرگذاري يا مشاهده شدن توسط دشمن، ديد فعال و پيوسته، و اسكن الكترونيكي اهداف چندگانه هوايي در همه‏گونه شرائط گوناگون آب و هوايي مي‏‎باشد. رادار AN/APG-77 در هر ثانيه، 1000 بار تغيير فركانس مي‎دهد تا احتمال شناسايي شدنش توسط دشمن، به حداقل ممكن كاهش پيدا كند. اين رادار همچنين قادر است با انتشار امواجي، گيرنده‎ها و حسگرهاي دشمن را لبريز و مغشوش نمايد و بدين ترتيب، امكان يك حملهء الكترونيكي براي اف22 محيا مي‏‎گردد. گيرندهء اخطار راداري، اطلاعات خود را با تركيب سيگنالهاي دريافت شده از بيش از 30 دستگاه آنتن كه به شكل كاملن آئروديناميكي در بالها و بدنهء اف22 جايگذاري شده‏اند، بدست مي‏آورد اطلاعات كسب شده توسط آنتن رادار، توسط دو تراشهء بسيار پيشرفتهء ساخت شركت Raytheon مورد پردازش قرار مي‏گيرد. (اين دو تراشه، در اصطلاح CIP يا Common Integrated Processor نام دارند.) هر CIP در فركانس كاري 10.5 گيگاهرتز كار مي‏كند و 300 مگابايت حافظه دارد. اطلاعات مورد نياز، از طريق رادار و ساير سامانه‎هاي مستقيم و غيرمستقيم جمع‏آوري شده و سپس توسط CIP مورد پالايش قرار مي‎گيرد و سپس به شكلي قابل فهم و آسان بر روي نمايشگرهاي درون كابين در اختيار خلبان قرار داده مي‎شود تا خلبان در وضعيتهاي دشوار، قادر به ادامهء نبرد باشد. نرم افزارهاي مورد استفاده در اف22، تركيبي از 1.7 ميليون خط برنامه هستند كه اغلبشان، اطلاعات كسب شده توسط آنتن رادار را مورد پردازش قرار مي‏‎دهند. برد رادار اف22 چيزي در حدود 125 تا 150 مايل تخمين زده مي‎شود، با اين حال، برنامه‏اي جهت افزايش برد آن تا 250 مايل و بيشتر و استفاده از آنتن‏هاي گيرندهء افزون‏تر، تدارك ديده شده است. آزمون موتورهاي اف22 (در تصوير بالا ، سيستم تغيير بردار رانش به خوبي مشخص است) يكي از برتري‏هاي اف22، استفاده از موتورهايي پرقدرت با امكان تغيير بردار رانش است كه قابليت مانور اين جنگنده و شركت آن در نبردهاي نزديك هوايي را بسيار آسان مي‏‎كند. در نبردهاي نزديك هوايي، نمايشگر سربالا و بسيار پيشرفتهء اف22 كه با رادار يكپارچه شده است، كمك فراواني به خلبان مي‎كند. جنگندهء اف22، داراي برخي ويژگيها و قابليتهاي بسيار خاص نسبت به اندازه و وظيفهء تعريف شده‏اش مي‏‎باشد. به عنوان مثال اين جنگنده قادر است تهديدات و خطرات احتمالي موجود كشف شده را از طريق خطوط داده، از هواپيماي شناسايي و تحليل‏گر خطرات موسوم به RC-135 Rivet Joint كسب نمايد. هواپيماهاي جاسوسي - شناسايي RC-135 Rivet Joint قادر است از صدها مايل دورتر، سيگنالهاي الكترومغناطيسي جنگنده - بمب‏افكن‏هاي دشمن را تشخيص دهد و با تجزيه و تحليل داده‎هاي كسب شده، هواپيماهاي شكاري نظير F-15C يا F/A-22 را در جهتي صحيح به سمت درگيري با اين اهداف، راهنمايي ‎كند. اين هواپيما، 34 نفر خدمه دارد كه مشتمل بر خلبان و كمك، افسران جنگ الكترونيك، اپراتورهاي اطلاعات و امنيت و مهندسين سامانه‎هاي پيش‏اخطار مي‏باشد. به دليل حفظ قابليت مخفي‏كاري پيش‏بيني شده در اف22، برخي از ادوات و سامانه‎ها، آن چنان كه بايد قدرتمند طراحي نشده‏اند، و در برخي مواقع نياز است تا جنگنده،‌ صدها مايل به سمت ميدان جنگ نزديك شود تا جبران اين نواقص گردد. پرسنل فني، در حال نصب موشك ميان‏برد هوا به هواي AIM-120C در محفظهء دروني جنگندهء اف-22 اف22 را از نظر قابليت و كاركردش، مي‏توان يك آواكس كوچك يا Mini-AWACS نام گذاري نمود؛ هر چند كه در قياس با رادارهاي پرندهء قدرتمندي چون E-3 Sentry اين قابليت، كوچك بوده و قابل مقايسه نيست؛ اما با توجه به توانمندي اف22 در تشخيص به موقع خطرات و تهديدات، همين قابليتهاي موجود اف22 نيز اغلب سودمند و موثر واقع مي‎‏شوند. سيستم شناسايي اهداف هوايي تعبيه شده در اف22، اين امكان را ميسر مي‎سازد تا همكاري تنگاتنگي با شكاري‏هاي اف-15 و اف-16 به انجام رساند و اهداف شناسايي شدهء خود را به سيستم آنها انتقال دهد و اگر حين انتقال اطلاعات، سيستم اف22 تشخيص دهد كه هر دو هواپيماي خودي، بر روي يك هدف متمركز شده‏اند، امكان تغيير و انتخاب هدفي ديگر را ميسر مي‎سازد. به طور معمول، شناسايي اهداف هوايي توسط اف22، صدها برابر سريع‏تر از آواكس‏ها انجام مي‏پذيرد. رادار AN/APG-77 امكان ديدي فراتر از 120 درجه را در افق و ارتفاع فراهم مي‏آورد. ديد وسيع و عمیق رادار اف-22 در قياس با جنگندهء نسل چهارم سوخوی-30، هيچ شانس پيروزي هوايي را براي خلبان سوخو ميسر نمي‏سازد رادار اف22 كه به صورت «كمتر قابل شناسايي شدن» طراحي شده است، داراي قابليت انتقال داده با پهناي وسيع مي‎باشد كه امكان تبادل حجم عظيمي از اطلاعات با سرعت بالا را با گيرنده و فرستنده‏هاي خودي فراهم مي‎سازد. (اين قابليت در اصطلاح Broadband ناميده مي‏شود.) اف22 همچنين قادر است اطلاعات كسب شدهء خود را به به اف22 ديگر انتقال دهد و بدين ترتيب، نيازي به مكالمهء راديويي كه باعث شنود احتمالي توسط دشمن مي‏شود، نخواهد داشت. خط انتقال دادهء موسوم به IEEE-1394B منحصرن جهت جنگندهء اف-22 طراحي و ساخته شده است كه از روي سامانهء انتقال دادهء تجاري IEEE-1394 برگرفته شده است كه اغلب بر روي كامپيوترهاي شخصي استفاده مي‏‎گردد. اين خط انتقال داده، بعدها بر روي جنگندهء اف-35 نيز تعبيه و نصب گرديد. سامانهء رادار AN/APG-77 كه توسط بخش سيستم‏هاي الكترونيكي كمپاني نورثروپ - گرومن، به طور ويژه براي نصب بر روي جنگندهء اف22 طراحي و ساخته شده است، مجهز به بيش از 2000 ماجول گيرنده و فرستنده مي‏باشد كه باعث افزايش سرعت پردازش اطلاعات، كم شدن سطح مقطع راداري، و افزايش پهناي باند انتقال داده مي‎گردد. تحويل رادارهاي AN/APG-77 به طور رسمي از مي 2005 آغاز شده و تاكنون بيش از 100 دستگاه رادار AN/APG-77 بر اساس قيمت تعيين شده و طبق زمان‏بندي معلوم، توسط نورثروپ - گرومن ساخته شده است. امروزه اغلب تكنولوژي به كار گرفته شده در توليد اين رادار، جهت طراحي و ساخت رادار AN/APG-81 جنگندهء اف35 به كار گرفته شده است. گونه‌ء AN/APG-77v1 كه امروزه براي نصب بر روي اف22 توليد مي‎گردد، داراي قابليت كامل انجام عمليات زميني، تهيهء نقشهء مجازي از سطح زمين و شناسايي، ردگيري و هدفگيري اهداف متحرك زميني مي‏باشد. (اين عمليات در اصطلاح GMTI يا GMTT ناميده مي‎شود كه مخفف عبارت ground moving target indication and track مي‏باشد.) برخي مشخصات رادار AN/APG-77 سازنده: نورثروپ - گرومن برد شناسايي: 125 مايل (در مدل جديد 250 مايل) نوع: اسكن فعال الكترونيكي آرايه‎‏اي موسوم به AESA يا active electronically scanned array وظيفه: ايجاد برتري هوايي به همراه قابليت شناسايي، ردگيري و حمله به اهداف زميني پردازشگر: يك برد الكترونيكي داراي دو ميكروپراسسور ساخت Raytheon با قدرت پردازش 10.5 گيگاهرتز و 300 مگابايت حافظه ديد: 120 درجه در افق و ارتفاع نويسنده : Reza6662

اين هم چند تا عكس

با توجه به خستگي سازه تامكتهاي ايراني نمي شه روي درگيريهاي نزديك(داگ فايت)حساب كرد.در درگيري هاي دور و فوق دور در صورت نبود فينيكس عملكرد موثري ندارند.شايد در درگيريهاي متوسط هنوز حرفهايي براي گفتن داشته باشند. icon_cheesygrin

عربهاي خائن باعث شهادت حاج رضوان هستند.براي خوش رقصي در برابر صهيونيستها. icon_cheesygrin اعراب در خيانت يد طولاني دارند.تاريخ گواه بر اين ادعاست. :mrgreen:

ايلوشن-76 منو ياد سوخو 30 مي ندازه. ولي يه جورايي امكان پذير نيست.چون شرايط حال حاضر ميگه كه ما نمي تونيم ايلوشين 76 و 78 و .... داشته باشيم. :mrgreen:

این غلافها توسط IAI بر روی F-4E ,A-4 های اسراییلی نصب شد. شمار اندکی از این غلاف ها از اسراییل به ایران داده شد سالهای اوایل دههء 1360 که بعدا به علت تعداد کم غلافها طرح کنار گذاشته شد. غلاف ها همان نمونهء بیچ 1800 هستند که با تغییراتی در بدنه و سامانهء سوخترسانی آن بر روی فانتوم نصب شده اند در تصاویر زیر میتوانید سوختگیری جنگنده های اسراییلی با این غلافها را ببینید.

من هم يه چيزايي راجع به آپاچي شنيدم.ولي كسي منبع نخواد كه ندارم. :mrgreen: كبرا رو هم البته با تغيير كابين اون و تبديل به كابين ضدگلوله ديدم.ولي نمي دونم تا چه حد مي تونه مشابه يا مثل سوپر كبرا باشه. icon_cheesygrin icon_cheesygrin

البته سوخترساني اين هواپيما براي عمليات هاي برون مرزي مناسب نيست.اما در گشتهاي هوايي طولاني مدت مي تونه بسيار كارآمد و موثر عمل كنه. icon_cheesygrin

دومین سقوط این بمب افکن هم در تاریخ ثبت شد. تا یه اتفاقی میفته (مثل سقوط یک فروند در جنگ بالکان یا ساخت رادار نسل جدید روسیه و این مورد اخیر) قیمت این بمب افکن چند صد میلیون دلار کاهش پیدا میکنه! اول 2.1 بود بعد شد 1.4 حالا شده 1.2 میلیارد دلار! قیمت تبلیغاتی هست دیگه و هزینه ساخت هر فروند حتی صد میلیون دلار نمیشود. عوامل مختلفي قيمت تمام شده يك محصول رو تعيين مي كنه. شايد الان براي ساخت هر فروند b2 حدود100 ميليون دلار هم هزينه نشه. اما قيمت تكنولوژي ساخت و هزينه مطالعه و طراحي و ساخت باعث قيمت گذاري اين بمب افكن شده.

يكي به اين برادران مسلمان ترسو بگه آخه شما سر پيازيد يا ته پياز؟ اصلا ما و آمريكاييها داريم به هم فحش مي ديم تا شما رو تلكه كنيم.سهم هر دو طرف هم محفوظه. حالا شما پاي شمر رو هم بكشيد وسط ما كار خودمون رو بلديم. بابا يكي به اين كج فهم ها يه كم سياست ياد بده. icon_cheesygrin :mrgreen: icon_cheesygrin

خيلي جالب بود. آفرين. :mrgreen: icon_cheesygrin icon_cheesygrin

اوضاع و احوال اين بدبختها خيلي بدتر از اون چيزيه كه گفتيد.ديگه غربيها هم براي اونها تره خورد نمي كنن.

این ماهواره‌ی جاسوسی از مدار در رفته‌ی امریکا نیز ماجراهایی جدید برای خود راه‌انداخته است. چند ماهی است که مقامات نظامی امریکا از بیرون رفتن یک ماهواره از مدار خبر داده‌اند. این ماهواره یک ماهواره‌ی جاسوسی است وفناوریهای خاصی نیز در آن به کار رفته و برای امریکایی‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است. فناوری باتری این ماهواره نیز از تکنولوژی فوق‌العاده‌ای برخوردار است که مواد داخل آن می‌تواند کشورهای دیگر را در این زمینه راهنمایی نماید. امریکایی‌ها با اشاره به این مطلب که ماهواره‌ی جاسوسی آنها از مواد سمی تشکیل شده است، سعی داشتند تا دیگر کشورها را از نزدیک شدن به این ماهواره دور بدارند. این مساله که در میان بسیاری از کشورها باور شده، باعث گشت که بعضی از جوامع سلامت ‌اندیش بین‌المللی به دنبال بررسی امکان نابودی این ماهواره پیش از رسیدن به زمین باشند. به همین دلیل فشار این مجامع بر روی دولت امریکا، سبب شد که آنها به فکر آن بیفتند که پیش از برخورد به زمین آن را در هوا نابود نمایند. بر این اساس پروژه‌ی نابودی آن در هوا برای وزارت دفاع این کشور تعریف شد. نیروهای نظامی امریکا با مشخص نمودن مسیر ماهواره‌ای که به زمین برخورد می‌کند، زمانی معین را برای برخورد آن به زمین و امکان مورد هدف قرار دادن آن با یک موشک تعیین نمودند. با اعلام این مطلب بسیاری از کشورهای جهانی از جمله روسیه به این برنامه اعتراض نموده و حتی آن را برنامه‌ای برای آزمایش یک موشک جدید اعلام داشتند. اما در مقابل بر اساس خبرهای منتشر شده از سوی مقامات امریکایی، یک موشک SM-3 برای این امر در نظر گرفته شده که در زمان مقرر به آن برخورد خواهد کرد. این مطلب امکان تست یک موشک جدید امریکایی را حذف نمود. مورد بعدی مورد توجه تهدیداتی بود که امریکایی‌ها با پرتاب این موشک می‌توانستند بر علیه دیگر کشورها داشته باشند. بر این پایه نیز امریکا و ماهواره‌ی جاسوسی آن مورد توجه بسیاری از مقامات جهانی قرار گرفت. به این دلیل در جلوی همه‌ی کشورها روسیه به مقابله با امریکا برخاسته و به دنبال آنست که به طور کامل برنامه‌های امریکا را برای نابودی ماهواره‌ی خود تحت نظر بگیرد. به همین منظور کمیته‌ای در وزارت دفاع امریکا راه‌اندازی شده است که به کنترل و بررسی عملکرد امریکا و موشک‌های آن برای نابودی ماهواره‌ی جاسوسی از مدار خارج شده بپردازد. امریکایی‌ها معتقدند که حرکات روسیه بیشتر برای کنترل کردن تمامی فعالیت‌های فضایی و موشکی امریکا است و به این مساله مربوط نمی‌شود. از این رو ممکن است امریکایی‌ها نیز به پنهان‌کاری‌ها دست بزنند. مشت فضایی آمریکا به روسیه و چین ماهواره جاسوسی آمریکا تحت عنوان USA-193 که از دور خارج شده در مدار هدف موشک قرار گرفت و نابود شد. بر اساس گزارشات رسمی این مسئله برای جلوگیری از خطر آلودگی منطقه فرود ماهواره صورت گرفته است. اما کارشناسان معتقدند که آمریکایی ها نخواستند که تکه های آن به دست غریبه ها افتاده و در ضمن قدرت خویش را به رخ کشورهای باشگاه فضایی قبل از هر چیز روسیه و چین کشیدند. بر اساس ادعای کارشناسان مستقل USA-193 ماهواره ای آزمایشی برای تجهیزات سیستم های آتی جاسوسی اپتیکی -الکترونیکی و راداری است. دلیلی اصلی انهدام این ماهواره توسط موشک، باک حاوی سوخت فوق سمی آن اعلام شده که توان آلوده سازی مساحتی به اندازه چند زمین فوتبال را دارد. اما کارشناسان مستقل تردید دارند که تهدید آلودگی واقعی بوده است. آندره ایونین کارشناس کمپانی کالسانتینگ معتقد است: به احتما زیاد مخزن سوخت هنگام ورود به اتمسفر منهدم می شد. به اعتقاد اکثر کارشناسان انهدام ماهواره USA-193 آزمایش سیستم های ضد موشکی علیه تجهیزات فضایی دشمن فرضی است. ایونین معتقد است: آمریکا به نوعی توانست استفاده پنهانی از چنین سیستم هایی را آزمایش کند. چین سال گذشته (6 فوریه سال 2007) جهت انهدام ماهواره خود از موشک بزرگی استفاده کرد که پرتاب آن را می توان به راحتی ردیابی نمود. برتری سیستم های آمریکا پنهانی بودن آنست. پرتاب موشک از عرشه کشتی انجام می شود که در هر نقطه ای می تواند قرار داشته باشد. انهدام ماهواره آمریکایی اولین آزمایش سیستم های ضدماهواره ای بعد از تحریم 22 ساله ایست که توسط کنگره آمریکا بر چنین آزمایشات اعمال شده است. کارشناسان انتظار دارند که پیامد انهدام USA-193 به تلاش روسیه و چین برای ایجاد سامانه هایی بر روی ماهواره های خود منجر شود که ضد سیستم های ضد موشکی آمریکا باشد. آندره ولاسیخین کارشناسان دفاع هوایی-فضایی به روزنامه کامساموئلسکایا پراودا گفت: پنتاگون سیستم شکار ماهواره ای خود را تکامل می بخشد. زمانی شورای سابق هم سیستم های مشابه ای را طراحی و آزمایش کرده بود اما بعد از مدتی آنها را معلق نمود. یک منبع آگاه در صنایع فضایی روسیه به روزنامه کامرسانت گفت: حال روسیه و چین باید نیرو و پول خود را برای دفاع از ماهواره های فضایی هزینه کنند. این به مراتب دستیابی به برتری در صنایع فضایی نظامی در مقابل آمریکا را دشوار می سازد. آنها همین طوری هم از ما جلوتر هستند و حال ما باید به مسائل دفاعی نیز سرگرم شویم. منبع:آویا

دوتا تاپيك مشابه ارسال كردي. icon_cheesygrin مطالب خوبي بود. نگفتي منبع اين مطالب خوب كجاست؟

درسته هلفاير واقعا پر قدرته و مي تونه استحكامات راداري و زرهي رو نابود كنه.

تحليل جالبيه ولي يه كم يكطرفه مقايسه كرده.سوخو 35 جنگنده فوق العاده اي هست.حداقل نسبت به f-15c برتره. icon_cheesygrin

محل پرش و پرتاب خلبانان روي بدنه كاكپيت مشخصه icon_cheesygrin

شركت «نورث روپ گرومن»به عنوان پيمانكار اصلي پيشرفته ترين و پيچيده ترين هواپيماي تاريخ هوانوردي يعني بمب افكن پنهانكار B-2 spirit شناخته مي شود . اين پرنده ي مرگبار اكنون در خدمت نيروي هوايي ايالات متحده است . قابل ذكر است B-2 به عنوان يك بمب افكن كم پيدا ، استراتژيك و دوربرد توانايي نفوذ به سپرهاي دفاعي پيچيده و متراكم را دارد . اين هواپيماي بمب افكن قابليت حمله در تمامي ارتفاعات تا پنجاه هزار پا را با برد بدون سوخت گيري بيش از 6000 ناتيكال مايل (حدود يازده هزار كيلومتر) و با انجام يك سوخت‌گيري هوايي با بيش از 10000 ناتيكال مايل(حدود هجده هزار كيلومتر) داشته كه به اين هواپيما امكان پرواز به هر نقطه از جهان را در ظرف چند ساعت مي دهد . شكل خاص B-2 به دليل طرح بي نظير بال پرنده (Flying Wing) آن است . لبه حمله بال هاي اين هواپيما داراي زاويه 33 درجه و لبه فراز نيز به شكل Wدوتايي است. اين بمب افكن در تشكيلات «نورث روپ گرومن» واقع در «پيكوريورا» و «پالم ديل» كاليفرنيا ساخته شده است . بيست و يك فروند از اين هواپيماها به پايگاه نيروي هوايي «وايت مان» در ميسوري تحويل داده شده اند كه اولين آنها در دسامبر سال 1993 به سمت اين پايگاه پرواز كرد . در سه سال اول خدمت ،B-2هاي عملياتي به ميزان قابليت اطمينان در حدود 90 درصد به ازاي هر سورتي پرواز دست يافتند . يك ارزيابي كه توسط نيروي‌هوايي منتشر شد نشان مي‌دهد كه دو فروند بمب‌افكن B-2 مسلح با تسليحات دقيق مي توانند كار 75 هواپيماي نظامي متعارف را به راحتي انجام دهند . ناگفته نماند يك سيستم جديد آشيانه قابل حمل براي اين بمب افكن ساخته شده است كه اجازه ي مستقر شدن در مناطق نزديك به منطقه درگيري را در آنسوي مرزها به B-2مي دهد . اين آشيانه ها داراي 126 پا طول ، 250 پا عرض و 55 پا ارتفاع هستند . اولين اين آشيانه ها در پايگاه «ديگوگارسيا» واقع در اقيانوس آرام برافراشته شد . قبل از اينكه اين آشيانه ها ساخته شوند B-2ها براي تعمير و نگهداري ويژگي‌هاي كم‌پيدايي خود به پايگاه مادر يعني پايگاه نيروي هوايي وايت مان باز مي گشتند. شركت «نورث روپ گرومن» پوشش جاذب امواج راداري جديد را براي اين هواپيماها طراحي كرده است كه به طور چشمگيري زمان تعمير اين هواپيما را كاهش مي دهد . اين ماده‌ي جديد كه AHFM ناميده مي شود توسط چهار روبات كه به صورت مستقل كنترل مي شوند بر روي هواپيما پاشيده مي‌شود . بمب افكن هاي B-2 بعد از ده سال خدمت در دسامبر سال 2003 به توانايي كامل عملياتي خود دست يافتند . كاكپيت : كاكپيت اين بمب افكن پيچيده دو خدمه را در خود جاي مي دهد و مجهز به سيستم آلات دقيق پروازي الكترونيكي (EFIS)رنگي متشكل از نه تيوپ (نمايشگر) است كه اطلاعات پروازي و موتور ، داده هاي حساسه ها ، سيستم هاي اويونيكي و وضعيت تسليحات را نمايش مي دهند . خلبان B-2 مي‌تواند براي فعال كردن تجهيزات منتخب پروازي و ماموريتي مورد نياز براي حالت هاي برخاست ، رزمي و فرود فقط از يك كليد سه حالته استفاده كند. تسليحات : B-2تمام تسليحات خود را درون دو محفظه جنگ افزار داخلي جدا از هم كه در وسط بدنه قرار گرفته‌اند حمل مي نمايد . اين بمب افكن ظرفيت حمل چهار هزارپاوند تسليحات شامل سلاح هاي متعارف و اتمي ، مهمات هدايت شونده ي دقيق ، بمب هاي سقوطي و سلاح هاي دريايي را دارد. هر كدام از محفظه هاي تسليحات مجهز به يك پرتاب كننده‌ي چرخشي و دو اويز بمب هستند . طي آزمايشات انجام شده B-2به طور موفقيت آميزي بمب هاي اتمي B-61 وB-83 و همچنين بمب‌هاي متعارف Mk-82 را از پرتاب كننده يچرخشي و تسليحات متعارف Mk-82و CBU-87را از آويزهاي بمب خود رها كرد . (قابل ذكر استB-61 كه يك بمب اتمي نفوذ كننده به زمين است كه بر عليه اهداف پوشيده و مستحكم به كار مي رود و نيز يك بمب اتمي سقوط آزاد استراتژيك مي باشد ) . B-2 همچنين توان حمل موشك كروز پيشرفته AGM-129كه يك موشك كروز استراتژيك با برد تخميني 1500 مايل است را دارد . شانزده موشك هدايت شونده‌ي ماهواره اي مهمات حملات مستقيم مشترك (JDAM) نيز قابل حمل با اين پرنده مرگبار هستند . شركت «نورث روپ گرومن» آويزهاي بمب محفظه جنگ افزار اين هواپيما را تبديل به نوع هوشمند كرده است كه تعداد JDAM هاي قابل حمل را به 80 مي رساند . B-2همچنين توانايي حمكل و شليك تسليحات دور ايستاي مشترك (JSOW) ، موشك دور ايستاي هوا به زمين مشترك (JASSM) و همچنين پخش كننده جنگ افزار اصلاح شونده با باد (WCMD) را داراست . سيستم رابط تسليحات كلي (GWIS)بعنوان بخشي از بهسازي و ارتقاي Block30 برروي اين بمب افكن نصب شده است . GWIS يك بسته نرم افزاري يكپارچه ديجيتالي است كه امكان حمل تركيب مختلفي از تسليحات دور ايستا و مهمات حملات مستقيم را در يك سورتي پرواز به B-2 داده و حمله به چهار هدف مختلف را در يك ماموريت امكان پذير مي سازد . اقدامات متقابل بمب افكن B-2 دريافت كننده هشدارهاي راداري از لاكهيد مارتين ، سيستم كمك هاي تدافعي از «نورث روپ گرومن» و سيستم مديريت تدافعي AN/APR-50(DMS) را كه آن نيز ساخت شركت لاكهيد مارتين است به عنوان سيستم هاي كارآمد پادكار در خود جاي داده است . رادار رادار پنهانكار اكتشافي AN/APQ-181 ساخت ريتئون در باندJ (باندKu ) عمل كرده و يك رادار چند منظوره با حالتهاي تعقيب عوارض زميني و اجتناب از عوارض زميني مي باشد . طي آزمايشاتي كه در پايگاه نيروي هوايي اوداردز انجام گزرفت اين رادار تعقيب عوارض زميني در ارتفاع 200 پايي قابليت اطمينان بالايي را از خود نشان داد . در نوامبر 2002 شركت ريتئون قراردادي را براي ساخت و توسعه آنتن جديد باند Ku آرايه كاوش الكترونيكي فعال (AESA) براي رادار بمب افكن B-2 جهت جلوگيري از تداخل با سيستم هاي ماهواره اي تجاري بعد از 2007 به امضاء رسانيده است . نصب اين آنتن جديد بر روي ناوگان B-2ها تا پايان سال 2010 تكميل خواهد شد . ناوبري و ارتفاعات : مجموعه ناوبري B-2 شامل سيستم ناوبري هوايي تاكتيكي TCN-250(TACAN) ساخت «راكول كالينز» و سيستم فرود با آلات دقيق VIR-130Aمي باشد . تجهيزات ارتباطي نيز توسط شركت راكول كالينز تامين شده است كه شامل سيستم ارتباطات ماهواره اي رله استراتژيكي و تاكتيكي نظامي Milstar بوده كه بر روي هواپيماهاي Block30 نصب شده است. موتور بمب افكن استراتژيك B-2توسط چهار موتور توربوفن جنرال الكتريك F118-GE-100كه در داخل بال ها جاي گرفته اند به پرواز در مي آيد . موتورها داراي سيستم كنترل دماي گازهاي خروجي اگزوز هستند كه علائم گرمايي را به حداقل مي رساند . اين موتورها كه داراي نيرويي معادل 77 كيلو نيوتن هستند پرواز زير صوت بالا و تيك آف با وزن ناخالص هنگام برخاست 336500 پاوند را به سادگي امكانپذير مي سازد . مجراي سوخت گيري هوايي نيز كه سوخت گيري در حين پرواز را براي اين بمب افكن امكان پذير مي سازد در خط وسط پشت كاكپيت روي بدنه قرار گرفته شده است . منبع :عشق پرواز

بابا Lich جان بچه كه زدن نداره.از قديم هم گفتن فحش بچه صلواته. :mrgreen: اين عراقيها اون موقع كه يكي از قدرتهاي منطقه بودند نتونستند.....بخورند.حالا كه نمي تونن يه خيابون آسفالت كنن اوضاع و احوالشون معلومه. icon_cheesygrin icon_cheesygrin

سقوط هواپيماي بي 2 از اين جهت مهم نيست كه يك و نيم ميليارد دلار آمريكا دود شد و رفت هوا.بلكه از اين جهت مهمه كه باعث ايجاد بار رواني منفي در بين سربازان و خلبانان آمريكايي ميشه.و اونها رو نسبت به هواپيماهاشون بي اعتماد مي كنه.و حس شكست ناپذيري درونشون از بين ميره. icon_cheesygrin دقيقا مثل يه توپ بادي كه پنجر ميشه icon_cheesygrin :mrgreen:

ایران غنی ترین برنامه موشکی جهان را دارد عصر ایران – کارشناس موشکی اسرائیل برنامه موشکی ایران را پرانرژی توصیف کرد و آن را غنی ترین برنامه موشکی نه تنها در خاورمیانه بلکه در دنیای امروز برشمرد. به گزارش عصر ایران (asriran.com) به نقل از پایگاه خبری مسیحیان (سی بی ان نیوز)، "اوزی روبین" گفت: پرتاب اولین موشک ایران به فضا باید کل دنیا را نگران کند، زیرا اگر ایران قادر به قرار دادن ماهواره در فضا باشد، برای این کشور فرستادن بمب به نقاط دیگر جهان، کار دشواری نخواهد بود. وی ماهواره ایران را به ماهواره اسپوتنیک روس ها در سال 1957 تشبیه کرد و گفت: موشک سوار شده بر پشت این ماهواره، آمریکایی ها را ترساند و نشان داد اگر روس ها می توانند این شی 15 پوندی را در مدار قرار دهند، پس فرستادن موشکی به سمت واشنگتن نیز برایشان آسان خواهد بود. روبین افزود: پرتاب ماهواره ایرانی و ادامه برنامه هسته ای در این کشور این سوال را به وجود آورده که آیا ایرانیان می توانند یک ابزار هسته ای بسازند که قادر به هدف قرار دادن آمریکا باشد. وی معتقد است: اگر این توان در برنامه فضایی روسیه وجود داشت، پس برنامه فضایی ایران نیز می تواند تهدید مستقیمی را متوجه آمریکا کند. روبین خاطرنشان کرد: ایرانی ها با برخورداری از قابلیت احتمالی پرتاب ماهواره، تلویحا و نه با صراحت آمریکا را تهدید می کنند.