چند روز پيش اخبار ساعت 10 شبكه 3 از خريد يك شتر به مبلغ حدود 3 ميليون دلار توسط يكي از شاهزاده هاي امارات داد ! وقتي براي يك شتر اينقدر پول ميدن مسلما اگر يه موشك حتي درجه چندمش رو مثل AIM-120B AMRAAM رو بدون اينكه بدونن چيه حاضرن با چند برابر قيمت بخرن! تنها جايي كه پول علف خرسه تو همين كشورهاست ديگه !! :mrgreen: icon_cheesygrin

جهت ديدن عكس و اطلاعات كامل ميتونين به اين لينك مراجعه كنيد : http://www.enemyforces.com/aircraft/su39.htm

البته بايد اشاره كنم اين هواپيما نزديك بيش از 10-15ساله كه توليد شده .

از تمام عزت اعراب فقط سايه كمرنگي از زندگي در زمان باديه نشيني باقي مونده مثل علاقه به شتر!و اسب ! واقعا پول چه كاري كه نميكنه اگر نفت نبود الان اين كشورهاي عربي كه هيچ محصول خاصي ندارند رو كسي نميشناخت اما كشور ما رو نفت به كاهلي و تنبلي كشونده ما در كشورمون اينقدر منابع خدادادي داريم كه نفت توش گمه ولي بايد با همت و غيرت جووناي خودمون اونها رو فعال و قابل استفاده كنيم .

طبق اعلام كارشناسان و مسيلين اين حادثه به هيچ وجه عمدي نبوده است . اين تاپيك رو بخونيد : http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3879#28648

لطف بفرماييد بگين ربط اين حرفها به هيتلر چيه ؟ واضح تر بگيد . اگر با قوانين مشكل داره تو پي ام بگيد

سه نکته درباره ماجرای گوگل / در متن اعتراضی چند دروغ نهفته است دکتر مجتهدزاده از ایرانیان خواست پس از آگاهی از محتوای متن مربوط به ماجرای اعتراض کاربران ایرانی به گوگل نسبت به امضا یا عدم امضای آن تصمیم گیری کنند. دکتر پیروز مجتهدزاده، رئیس موسسه یوروسویک لندن در گفتگو با خبرنگار مهر در خصوص ماجرای اعتراض کاربران ایرانی به سایت اینترنتی گوگل و آنچه تقسیم بندی خلیج فارس توسط این سایت خوانده می شود، اظهار داشت : درباره مسائلی که در این خصوص رخ داده ملت ما باید به چند نکته اساسی توجه داشته باشند. این استاد دانشگاه افزود : نخستین نکته ای که باید در این باره مورد توجه قرار گیرد اینکه شرکت "گوگل ارث" و تشکیلات مرتبط با آن هیچگونه ادعایی در خصوص عنوان "خلیج فارس" نداشته و ندارند و بارها نیز در جریان اعلام مواضع خود بر این نکته تاکید کرده اند. اما آنچه که در نقشه های منتشر شده این سایت اینترنتی وجود داشته و باید تصحیح هم شود اینکه با بزرگ نمایی نقشه ها و ضمن نزدیک شدن به سواحل کشورهای عربی در خلیج فارس عنوان مجعول "خلیج عربی" به عنوان یک "اصطلاح محلی" عیان می شود. مجتهدزاده با تاکید مجدد بر لزوم تصحیح عنوان "خلیج عربی" به هر شکلی که در این سایت اینترنتی وجود داشته باشد، ادامه داد: به هر صورت کلیت منطقه خلیج فارس در نقشه کلی گوگل ارث نیز به درستی با همان عنوان "خلیج فارس" قابل مشاهده است و تنها در هنگام بزرگنمایی و آن هم در سواحل برخی کشورهای عرب ساحلی این دریا عنوان مجعول دیده می شود که قطعا به عنوان نام محلی که این کشورها برای این منطقه به کار می برند ذکر شده است، بنابراین استنباط این نکته که سایت گوگل نام خلیج عربی را جایگزین خلیج فارس کرده به هیچ وجه صحیح نیست. رئیس موسسه یوروسویک لندن همچنین گفت : نکته دیگری که در این خصوص باید مورد توجه قرار گیرد اینکه بنده هم به ارسال نامه های اعتراض آمیز برای تصحیح فوری چنین تحریفاتی معتقدم اما این نامه ها باید نوعی وجاهت قانونی داشته و حاوی استنادات تاریخی، جغرافیایی و حقوقی باشند تا بتوانند یک مجموعه بزرگ جغرافیایی چون گوگل ارث را قانع کند. وی با ابراز تاسف از گنجانده شدن برخی نکات دروغین در متن نامه ای که هموطنان ایرانی برای دفاع از واقعیات و حقایق تاریخی کشورمان به امضای آن می پردازند، اظهار داشت : متاسفانه متنی که به عنوان اعتراض به این موضوع از سوی سایت گوگل طراحی شده به نوعی خاص تلاش کرده تا تقصیر تحریف عنوان خلیج فارس را متوجه ایرانیان کند! در این متن دو دروغ آشکار وجود دارد. نخست اینکه در آن عنوان شده رضاخان در سال 1935 نام کشور ما را از فارس به ایران تغییر داده که این یک دروغ محض است زیرا این پهنه جغرافیایی همواره در طول تاریخ ایران نامیده شده و خواهد شد. مجتهدزاده با تاکید بر اینکه این موضوع هیچگونه ارتباطی به مسئله تحریف نام خلیج فارس ندارد، افزود : دروغ دیگری که در متن مذکور وجود دارد این است که درآن به گونه ای تلویحی از ایرانیان خواسته شده تا برای مقابله با تکرار چنین مسائلی عنوان "ایران" را به همان نام قبلی یعنی "فارس" بازگردانند تا شاید از این طریق نام "خلیج فارس" هم تثبیت شود! رئیس موسسه یوروسویک لندن با بیان اینکه امضا کردن یا امضا نکردن این فرم بر عهده خود ایرانیان است و توصیه ای در این خصوص به هموطنان مان ندارد، یادآور شد : ایرانیان عزیزهمواره باید از محتوا ومتنی که امضا می کنند و ازدیگران نیز به طور گسترده برای امضای آن دعوت به عمل می آورند آگاهی داشته باشند. مهر نيوز

مسکو، 26 فروردین، خبرگزاری «نووستی»/ "ویچسلاو کانتور" رئیس "همایش لوکزامبورگ برای جلوگیری از فاجعه هسته ای" معتقد است که برسمیت شناختن ایران بعنوان قدرتی هسته ای به حل بحران پیرامون این کشور کمک می کند. وی روز دوشنبه در مسکو طی کنفرانسی مطبوعاتی که در چارچوب نشست شورای رایزنی این همایش برگزار شد، گفت: "شاید دیگر زمان آن رسیده باشد که ایران را بعنوان قدرتی هسته ای برسمیت شناخته و مسئولیت های مربوطه برای الحاق به توافقنامه بین المللی و متعاقباً افزایش توجه بدان و نیز تکمیل سایر مکانیزم های بازداری را بر این کشور نهاد". همایش لوکزامبورگ، یک کنفرانس بین المللی علمی-عملی در رابطه با مسئله منع گسترش است. اولین نشست آن در ماه مه سال 2007 میلادی برگزار شد که در آن "محمد البرادعی" مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی، "سرگی کرینکو" رئیس کورپوراسیون دولتی "روس اتم" و "نیکلای لاوروف" معاون رئیس آکادمی علوم روسیه شرکت یافتند. آمریکا و برخی دیگر از کشور به ایران سوء ظن دارند که برنامه هسته ای نظامی اجرا می کند. در عین حال تهران تمامی این اتهامات را رد کرده و اعلام می کند که برنامه هسته ای آن در راستای رفع نیازهای کشور به انرژی الکتریکی است.

ایران به ساخت موشک دوربُرد نزدیک شده است مسکو، 26 فروردین، خبرگزاری «نووستی»/ ژنرال "ولادیمیر دوارکین" کارمند علمی انستیتو اقتصاد بین الملل و روابط بین الملل آکادمی علوم روسیه روز دوشنبه طی کنفرانسی مطبوعاتی که در مسکو در چارچوب نشست شورای رایزنی "همایش لوکزامبورگ برای جلوگیری از فاجعه هسته ای" برگزار شد، اظهار داشت که ایران به ساخت موشک هایی با برد متوسط بسیار نزدیک شده است. وی گفت: "ایران موشک هایی با برد بیش از 2 هزار کیلومتر دارد" و افزود که اطلاعاتی در دست هستند، مبنی بر این که در آینده نزدیک در ایران موشک هایی با برد تا 6 هزار کیلومتر ساخته خواهند شد. این کارشناس گفت: "با اطلاع از چرخه فناوری ها، می توانم فرض کنم که چنین موشکی می تواند در آینده نزدیک ساخته شود". به نوبه خود "سرگی ازنوبیشف" مدیر انستیتو ارزیابی های استراتژیک اعلام داشت که با صحبت درباره استقرار سپر ضد موشکی آمریکا در اروپا، ما به ایران علامتی دروغین داده و به جامعه جهانی می گوییم که با دستیابی ایران به سلاح هسته ای موافقت کرده ایم".

کارشناسان امکان اقدام نظامی در رابطه با ایران را ممکن می دانند مسکو، 26 فروردین، خبرگزاری «نووستی»/ کارشناسان "همایش لوکزامبورگ برای جلوگیری از فاجعه هسته ای" معتقدند که در صورت موثر نبودن تحریمات اقتصادی، ممکن است در رابطه با ایران از وادار سازی با توسل به نیروهای نظامی استفاده شود. "ویچسلاو کانتور" رئیس این همایش روز دوشنبه طی کنفرانسی مطبوعاتی در مسکو که در چارچوب شورای رایزنی همایش لوکزامبورگ برگزار شد، گفت: "اگر تحریمات بی اثر باشند، در آن صورت تحریماتی نظامی به اجرا در خواهند آمد". به گفته کانتور چنین چیزی کاملاً مطابق قوانین بین المللی است، اما افزود که این تدابیر تنها در رابطه با کشوری که تهدیدی برای جهانیان باشد، استفاده می شوند.

اون برنامه ريزي كه شما ميگين به درد اين كشور نمي خوره ! اقتصاد ايران به امارات بستگي نداره بهتره بگيم اقتصادو درامد خيلي از دلالا و تاجراي واسطه كالا كه ايرانين و مردم رو مي چاپن به اقتصاد امارات ( در اصل دوبي و شارجه) مربوطه شما كه اين ادعا رو داريد بفرماييد ببينم كدوم كالاي اساسي مردم ايران به واسطه تجارت با امارات وارد ايران ميشه ؟ جز اينكه ورود كالاهاي قاچاق از امارات به اقتصاد ما لطمه ميزنه . اگر منظور شما اينه كه كيش قرار بود جاي امارات رو بگيره درسته ولي اين مال قبل انقلابه . ساخت و طراحي منطقه تجاري تو امارات هم فكر خودشون نيست !اصلا در حد و اندازه اين نيستن كه بخوان از اين فكرا بكنن . همه ميدونن كه بيشتر تاجراي دوبي و شارجه ايراني و يا غير عربن !فقط كافيه ايرانيا پولاشونو از دوبي بكشن بيرون اونوقت ... زياد هم در مورد دوام اين منطقه مطمين نباشيد فقط كافيه كه كمي منطقه خليج فارس متشنج و نا امن شه و يا يك جنگ راه بيفته اون وقت ميبينيم كه چه بلايي سر امارات مي اد .

خيلي دوست دارم اينقدر از خدا عمر بگيرم تا تموم شدن نفت اين كشورهايي كه با پولش هر كاري ميكنن رو ببينم و ببينم اونوقت چطور زندگي ميكنند . بدون نفت هيچ كشوري اصلا حسابشون هم ميكنه ؟

اين هواپيما چه بخوايم چه نخوايم تا چند سال ديگه بايد از نيروي هوايي ما خارج بشه ( به خاطر فرسودگي ) پس بايد به فكر جاگزين مناسبي براش باشيم . به نظرم ارزش نداره كلي روي اين هواپيماها كه دچار خستگي سازه هستن و ديگه توان عملياتهاي سنگين رو ندارند پول خرج كرد .

فرماندارشیراز در گفتگو با مهر: شیراز - خبرگزاری مهر : ابراهیم عزیزی گفت: با همکاری عوامل انتظامی، امنیت کامل در منطقه حادثه انفجار شب گذشته شیراز برقرار است و شهروندان از این بابت نگران نباشند. عزیزی در گفتگو با خبرنگار مهر در شیراز افزود: در حال حاضر امنیت کامل در محل حادثه و دیگر نقاط شهر فراهم شده و مردم از بابت هیچ موضوعی نگران نباشند. وی خاطرنشان کرد: کارشناسان و مسئولان در حال حاضر مشغول بررسی علل و عوامل انفجار هستند و امیدواریم هرچه سریعتر تحقیقات به ثمر برسد. فرماندار شهرستان شیراز گفت: اظهار نظرها پیرامون منشا و علت انفجار فعلا در حد گمانه زنی است و نمی توان به آن اعتماد کرد. وی تاکید کرد: در این شرایط فقط باید به نتایج کارشناسی شده که به زودی اعلام می شود تکیه کنیم. مقارن ساعت 21و 15دقیقه شب گذشته انفجاری در یکی از حسینه های شیراز در خیابان آقایی شیراز 10 کشته و 183 مجروح برجای گذاشت. مهر نيوز

زيردريايي اول كلاس لس انجلسه دومي هم همينطور سومي كمي دوره ولي احتمالا لس انجلسه چهارمي و پنجمي كلاس ويرجينيا هستن شكلهاي 1و3و5و7 ناوشكن كلاس Arleigh Burke هستند شكل 8 ناوشكن Spruance class شكل 17 و اخري هم Ticonderoga class هستن اميدوارم اشتباه نكرده باشم

شیراز - خبرگزاری مهر: رئیس اورژانس فارس از افزایش شمار مصدومان حادثه انفجار دیشب شیراز به 183 نفر و کشته شدگان به 10نفر خبر داد. محمد هادی مرادیان در گفتگو با خبرنگار مهر در شیراز افزود: از کل مصدومان این حادثه 60 نفر به صورت سرپایی درمان شدند و 28 تن دیگر نیز همان موقع به اتاق عمل رفتند. وی تصریح کرد: دیشب تمام بیمارستانها اعم از نمازی، فقیهی، قطب الدین و... و آمبولانس های شیراز به درمان مجروحان حادثه پرداختند. ساعت 21و 15 دقیقه شب گذشته انفجار شدیدی در حسینیه شهدای شیراز واقع در خیابان آقایی شهر شیراز شمار زیادی کشته و مجروح برجای گذاشت. برخی کارشناسان مسئول شی ء منفجر شده را بمب اعلام کرده و برخی دیگر آن را چاشنی های خنثی نشده می دانند. ساکنین محل که در لحظات اولیه حادثه با خودروهای وانت و نیسان مجروحان را به بیمارستان منتقل می کردند از کشته شدن شمار بیشتری از آمار اعلام شده خبر دادند. شب گذشته طبق روال هفتگی شماری از جوانان در کانون ره پویان وصال در حسینه سیدالشهدای در حال انجام مراسم نوحه خوانی بودند. اغلب مجروجان و کشته شدگان حادثه از میان مردان هستند زیرا محل انفجار در بخش مردانه حسینیه بوده است. مهر نيوز

من هم اين حادثه رو تسليت ميگم اميدوارم عوامل اين انفجار هر چه زودتر شناسايي و دستگير شن

هواپیمای کفیر، جنگنده بال دلتایی اسرائیلی در حدود سال های 1970، نیروی هوایی اسرائیل، تعداد 50 فروند هواپیمای موفق میراژ 5 را به شرکت داسو برگه فرانسوی سفارش داد. اما به دلیل فشارهایی که از سوی افکار عمومی برای عدم فروش آن ها به فرانسه وارد آمد، رژیم اشغالگر صهیونیستی این جنگنده ها را تحویل نگرفت. پس از آن، اسرائیلی ها در ابعاد وسیعی به تحقیق در مورد طراحی انواع هواپیماهای جنگنده دست زدند که ابتدا به تولید هواپیمای اسرائیلی نشر و سپس کفیر انجامید. پس از مدتی، بر روی بدنه هواپیمای کفیر که شباهت قابل توجهی به میراژ 5 دارد، موتورهای J-79 جنرال الکتریک، یعنی همان موتورهای نصب شده بر روی هواپیمای فانتوم نیز بر روی جنگنده کفیر آزمایش گردید. بدنه این هواپیما برای ایجاد قابلیت نصب موتورهای J-79، ابتدا کوتاهتر و سپس دارای قطر بیشتری شده است و همچنین برای تامین هوای مورد نیاز برای پس سوز موتور، این هواپیما دارای چهار دریچه هوا روی بدنه و یک دریچه روی قسمت عقب بدنه است. همچنین ورودی های موتور این هواپیما به صورت کانال های هوایی با نیم مخروط هایی در وسط آن ها برای مهار امواج ضربه ای و کنترل میزان هوای ورودی به موتور می باشد. این هواپیما، برای کنترل پایداری عرضی خود و همچنین امکان انجام عملیات در ارتفاع پایین، یعنی همان نقطه ضعف هواپیماهای بال دلتایی، دارای یک جفت بالچه مشهور به کانارد در قسمت جلوی هواپیما و در طرفین ورودی های موتور آن است که امکانات بیشتری برای کنترل هواپیما در سرعت های پایین تر به آن می دهند. این جنگنده، که بسیاری آن را یک کپی ناقص از هواپیمای میراژ 5 می پندارند، مجهز به تجهیزات الکترونیکی یا همان اویونیک اسرائیلی و تانک های سوخت بهبود یافته می باشد. این هواپیما، برای دفاع هوایی و مخصوصاً برای حملات زمینی طراحی و تولید شده است و حتی از تسلیحات، یعنی موشک ها و بمب های به کار رفته در هواپیمای میراژ 5 بهره می جوید. این هواپیما دارای طول بدنه ای به میزان 15 متر و دهانه بالی به میزان 8 متر است. این هواپیما، قادر است به کمک موتور J-79 با سرعت هایی بالغ بر 3/2 ماخ نیز دست پیدا کرده و به ارتفاع تا 18 کیلومتر نیز برسد. این هواپیما، با بیشترین وزن برخاست معادل 16 تن، هواپیمایی در کلاس سبک به شمار می آید. همچنین، جنگنده کفیر دارای برد نسبتاً کوتاهی به میزان 770 کیلومتر است که دلیل عمده آن، می تواند استفاده از موتورهای توربوجت پر مصرف J-79 بیان شود، چنانکه این موضوع، در خود هواپیمای فانتوم نیز وجود دارد. البته برای اسرائیل، با مساحت اندک کشورش، این ضعف چندان آشکار نمی نماید. کفیر قادر به حمل انواع موشک های سایدوایندر، پایتون، شفریر، ماوریک و شرایک، در کلاً 9 مقر در زیر بال ها و بدنه می باشد که وزن کل تسلیحات، یعنی مجموع بمب ها و موشک های محوله، می تواند تا 5 تن نیز برسد. ناگفته نماند جنگنده کفیر محصول صنایع هواپیما سازی اسرائیل یا IAI است که در نیروی هوایی آمریکا، اف-21 ای نام گذاری شده است. [align=center] [/align نشر هنگامي که به تاريخ جنگهاي اعراب و اسرائيل مي نگريد، به اسم جنگندهء ناآشنايي چون «نشر» بر مي خوريد. توليد اين جنگنده در سالهايي که اسرائيل با دولتهاي عربي، دست و پنجه نرم مي کرد و دچار مشکلات فراواني براي تهيهء ادوات و هواپيماهاي نظامي مورد نياز خود بود، بسيار قابل توجه است. اين راهي است که کشور ما نيز بايد آن را بپيمايد تا قسمتي از هواپيماهاي نظامي مورد نياز خود را بتواند در داخل توليد نمايد. «نشر» اولين جنگنده اي بود که در اسرائيل توليد شد و با توليد بسيار موفق اين جنگنده،‌ راه براي ساخت جنگنده هاي پيشرفته تر «کفير» و «لاوي» هموار گشت. در آن زمان، نيروي هوايي اسرائيل (IAF) ملاحظه کرد که اين جنگنده، به طور موقت، توان نيروي هوايي را به ميزان قابل ملاحظه اي بالا مي برد. در واقع توليد و ورود به خدمت اين جنگنده، يک دورهء مياني قبل از در سرويس قرار گرفتن جنگنده هاي پيشرفته نظير «لاوي» بود. تجربيات حاصل از توليد و استفادهء «نشر» راهگشاي خوبي براي پيشرفت صنايع هواپيماسازي اسرائيل گشت. در آن زمان، قرار بود با ورود به خدمت جنگنده هاي بهتر، هواپيماهاي نشر بازنشست شوند. نشر 10 سال در نيروي هوايي اسرائيل با موفقيت تمام، انجام وظيفه نمود تا به نقطهء اوج خود – يعني نبرد يام کيپور (1973) – رسيد و در آن جنگ بود که پيروزي هاي فراواني در نبردهاي هوايي و حمله به اهداف زميني اعراب، کسب نمود. سابقهء عمليات واقعي اولين جنگندهء‌ نشر که رسمن به اولين اسکادران عملياتي نيروي هوايي تحويل شد به تاريخ مي 1971 (ارديبهشت 1350) در پايگاه هوايي Hatzor فرود آمد و توسط خلبان باسابقهء نيروي هوايي – دني شاپيرا – مورد آزمايش قرار گرفت. در طول ماههاي بعد و با موفق بودن طراحي اين جنگنده، تعداد ديگري از اين جنگنده به اسکادرانهاي ناقص ميراژ3 (به دليل جنگ، دولت فرانسه از تحويل مابقي ميراژ3 هاي خريداري شده خودداري نمود. بسیار به دلیل شباهت بسیار زیاد این جنگنده با میراژ۳، بر این عقیده هستند که این جنگنده، کپی ای از میراژ۳ فرانسوی است) اضافه شدند تا اسکادرانهاي ميراژ3، توان عملياتي خود را بازيابند. هنگامي که تعداد قابل ملاحظه اي از نشرها در IAI (کارخانجات هواپيماسازي اسرائيل) توليد گشتند، دو اسکادران، منحصرن (بدون ميراژ3) از نشرها، تشکيل يافت. اولين اسکادران در پايگاه هوايي Etzion به تاريخ سپتامبر 1972 و ديگري به تاريخ مارس 1973 در پايگاه هوايي Hatzor استقرار يافتند. با شروع جنگ يام کيپور به تاريخ اکتبر 1973، نيروي هوايي اسرائيل، 40 فروند نشر در سه اسکادران (يک اسکادران اوليه و دو اسکادران جديد) در خدمت داشت. اگرچه نشر در اصل براي حملات عليه اهداف زميني طراحي شده بود، ولي در ضمن جنگ، براي نبردهاي هوايي نيز استفاده شدند. در آن زمان فرمانده نيروي هوايي، تصميم گرفت تا از جنگنده هاي F-4D (فانتوم)، «اسکاي هاوک» و «سار» بر عليه اهداف زميني استفاده کند و از جنگنده هاي ميراژ3 و نشر براي نبرد با هواپيماهاي دشمن و ايجاد برتري هوايي در مناطق درگيري، بهره ببرد. نبرد يام کيپور (1973) در طول نبرد یام کیپور، نشرها به خوبي از عهدهء وظايف خود برآمدند،‌ تعدادي زيادي از ميگها و سوخوهاي اعراب را به راحتي ساقط کردند و نشان دادند که جنگندهء بسيار خوب و مانورپذيرتري نسبت به ميگهاي21 هستند، ضمن اينکه از نظر کيفيت قطعات توليدي نيز در سطح بسيار مناسب و خوبي بودند. مطابق آماري که بلافاصله پس از اتمام جنگ انتشار يافتند، نشرها در 117 نبرد هوايي (جنگ يام کيپور) شرکت جسته بودند. (65 نبرد هوايي در سوريه و 52 نبرد در مصر) 227 هواپيماي دشمن در اين نبردهاي هوايي ساقط شده بودند که در مقابل تنها 6 فروند جنگندهء ‌نشر، ساقط شده بود که اين 6 جنگندهء نشر نيز در ماموريت شناسايي بودند و توسط پدافند زميني مورد هدف قرار گرفته بودند. در اين ميان، اسکادران نشر متعلق به پايگاه هوايي Etzion سرآمد بقيه بود و 42 هواپيماي اعراب را ساقط کرده بود و تنها يک فروند هواپيماي نشر از دست داده بود. نشرها در عمليات شناسايي – ضربتي چندان موفق نبودند. آنها فقط در چند ماموريت زميني شرکت داشتند] [/align] Dagger برخي مشخصات فني ماموريت اوليه: جنگندهء تک سرنشينه چندماموريته سازنده: اسرائيل ابعاد طول: 15.55 متر فاصلهء دو سر بالها: 8.22 متر ارتفاع: 4.25 متر مقدورات حداکثر سرعت: 2.1 ماخ = 2400 کيلومتر بر ساعت سقف پرواز خدمتي: 17000 متر برد: 1300 کيلومتر وزن وزن خالي: 6600 کيلوگرم حداکثر وزن قابل بار گذاري شده: 13500 کيلوگرم پيشرانه موتور Atar 09 ساخت اسنکما (فرانسه) با کشش 4280 کيلوگرم Lavi پس از موفقيت در ساخت جنگنده هاي نسل سوم «نشر» و «کفير»، جنگندهء نسل چهارم اسرائيل يعني «لاوي» ساخته شد. لاوي يک جنگندهء بسيار پيشرفته و در حد جنگنده هايي نظير اف16 و اف18 مي باشد. از اين جنگنده کمتر گفته شده است، زيرا هيچگاه به طور رسمي به كار گرفته نشد ولي IAI جهت جبران زحمات فراواني كه براي طراحي اين جنگنده و سيستم‏هاي پيشرفته‏اش كشيد، بسياري از طراح‏هايش را عينن به جنگنده‌ء J-10 چيني منتقل كرده است. امروز، لاوي در قالبي نو به نام J-10 در اختيار نيروي هوايي چين و به زودي پاكستان، قرار خواهد گرفت. چيني‏ها، علاقمندي مقامات ايران را نيز براي دريافت اين جنگنده اعلام كرده‏اند هرچند به سختي مي‏توان باور كه دولت اسرائيل، اجازهء‌ فروش J-10 را به ايران صادر نمايد. لاوي يک جنگنده چند کاره است که هرگز وارد خدمت نشد اما با اين وجود، مرحلهء مهمي را در زمينهء توسعهء هواپيما در صنايع IAI شکل داد و شايد بالاتر از توان IAI قرار داشت براي اولين بار در تاريخ تکنولوژي اسرائيل، طراحي مستقل يک هواپيماي پيشرفته، محقق شده بود. پيشتر از اين، صنايع IAI، جنگنده هاي Nesher، Kfir و Tzukit را با موفقيت توليد کرده بود، اما در واقع اين هواپيماها، مدلهايي کپي شده يا ارتقاء يافته از جنگنده هاي ساخت کشورهاي ديگر بودند. لاوي در واقع اولين هواپيمايي بود که مطابق با استانداردهاي مورد نياز نيروي هوايي ساخته شد و يکي از پيشرفته ترين جنگنده هايي شد که در آستانهء ورود به هزارهء سوم توليد شده بود. قرار بود بين سالهاي 1993 تا 2003، تعداد 300 فروند لاوي ساخته شده و جايگزين هواپيماهاي قديمي A-4 (اسكاي‏هاوك) و كفير شوند. كل اين پروژه، مبلغي در حدود 3 ميليارد دلار را بالغ مي‏شد. برنامهء توليد لاوي به فوريه 1980 باز مي گردد. در آن زمان دولت به نيروي هوايي اجازه داد تا جنگندهء آينده بر اساس تکنولوژي هاي فني پيشرفته، طراحي شود. 18 ماه بعد، پروسهء توليد هواپيماي جديد در IAI شکل گرفت و قرار شدن براي موتور هواپيما که ساخت آن نياز به تکنولوژي فني بالايي دارد از بين موتورهاي ساخت شرکت پرات اند ويتني،‌ يک مدل انتخاب شود. جنگندهء تک سرنشينهء لاوي قرار بود جايگزين هواپيماهاي اسکاي هاوک (SkyHawk) شده و ماموريتهاي گوناگوني مانند حمله به اهداف زميني در فواصل نزديک و متوسط و دفاع هوايي را به انجام برساند. نوع دو سرنشينه نيز قرار بود براي مراحل پيشرفته‏تر آموزش خلباني به کار گرفته شود ضمن آنکه بتواند ماموريتهاي رزمي را نيز به خوبي انجام دهد. لاوي، جنگنده‏اي در ابعاد کوچک، باهوش و داراي سيستم‏هايي بود که امکان خطا را کم مي‏کرد و راه حل مناسب نيروي هوايي براي نبردهاي آينده به شمار مي رفت. سيستم‏هاي نرم افزاري بسيار هوشمندي براي كنترل و نشانه‏روي تسليحات در داخل جثهء كوچك اين جنگنده تعبيه شده است. وجود اين سيستم‏هاي كامل، به معني كاهش هزينه‏هاي تعمير و نگهداري مي‏شد، زيرا با ورود به خدمت اين جنگندهء‌ چندماموريته، تعدادي جنگندهء قديمي از رده خارج مي‏شدند. مطابق اصول فني، لاوي يك جنگندهء بسيار پيشرفته به شمار مي‏رفت: - با بدنه‏اي كاملن آيروديناميك؛ - قابليت مانور عالي؛ - پساي كم در هنگام حمل تسليحات كامل؛ - قابليت پرواز با حداكثر مهمات در حداكثر سرعت و فواصل طولاني؛ - قابليت استفاده از انواع تسليحات پيشرفته. جزئيات عمليات هواپيما – به خصوص كابين آن – به وسيله خلبان برنامه‏ريزي مي‏شود. بدين معني كه جنگنده به خلبانش اجازه مي‏دهد وارد اجراي تاكتيكهاي نبرد شود بدون آنكه نياز به دقت و كنترل مدوام سيستم‏هاي مختلف جنگنده باشد. سيستم‏هاي الكترونيكي لاوي (آويونيك) به شكل كاملن نو و ابداعي طراحي شده‏اند و داراي عيب‏ياب خودكار هستند تا تعمير آنها، ساده‏تر شود. به تاريخ 31 دسامبر 1986، نمونهء ابتدايي لاوي، اولين پرواز از سري پروازهاي آزمايشي لاوي را انجام داد. سرخلبان آزمايشگر – مناخيم شيمول – كه از ژنرال‏هاي ارشد نيروي هوايي است ساعت 13:21 به وقت محلي، از باند پايگاه هوايي بن‏گورين به هوا خاست و در مدت 26 دقيقه پرواز، سيستم‏هاي كنترلي و موتور اين جنگنده را مورد سنجش قرار داد. سه ماه بعد، دومين نمونهء اوليه نيز به هوا خاست. در آن پرواز نيز سيستم‏هايي چون: سيستم كنترل پرواز، موتور، برق هواپيما، هيدروليك و سيستم خنك كنندهء كابين (ايركانديشن) مورد آزمايش قرار گرفت. دومين نمونه، دچار برخي بهسازي‏ها نسبت به مدل اول شده بود كه شامل حمل مخزن سوخت سوارشده در وسط بدنهء هواپيما، غلاف سوختگيري هوايي و برخي سيستم‏هاي الكترونيك (آويونيك) كه در نمونهء اول، گنجانده نشده بودند. در كل تعداد 3 فروند نمونهء اوليه از لاوي در IAI توليد شد كه به غير از 5 فروند نمونهء اصلي بود كه بعدن ساخته شد. به تاريخ 30 آگوست 1987، دولت تحت فشار آمريكا، تصميم گرفت تا ادامهء پروژه لاوي را ملغي كند. دليل آن نيز مشكلات تامين بودجه و همچنين فشارهاي اقتصادي و سياسي وارده از طرف احزاب بود. (برخي احزاب مانند حزب ليكود بر خلاف حزب كارگر، از هزينهء تمام شدهء‌ نسبتن بالاي اين جنگنده رضايت نداشتند و ترجيح مي‏دادند كه جنگنده‏هاي ارزان‏قيمت‏تري مانند F-16C/D از ايالات متحده خريداري شود) همچنين ايالات متحده، نگران از دست رفتن بازار جنگنده‏هاي صادراتي اف16 و اف18 خود بود. اين تصميم، باعث تظاهرات كارگران خشمگين صنايع IAI شد هرچند كه نتيجه اي دربر نداشت. IAI انتخاب ديگري نداشت و بدين گونه 5000 نفر از كاركنانش،‌ بيكار شدند. دولت مبلغ 450 ميليون دلار بابت هزينهء لغو پروژهء لاوي از ايالات متحده طلب كرد. سومين نمونهء لاوي كه به نام B-3 يا Technology Demonstrator (اثبات كنندهء‌ تكنولوژي) ناميده شد، دو سال بعد از ملغي شدن پروژه، ساخته شد. اين جنگنده، امروزه در IAI براي تست و ارزيابي سيستم‏هاي الكترونيك به منظور صادرات به ديگر كشورها، مورد استفاده قرار مي‏گيرد. برخي مشخصات فني ماموريت اوليه: جنگندهء چندكاره (Multi-Task) سازنده: اسرائيل ابعاد طول: 14.57 متر فاصلهء دو سر بالها: 8.78 متر ارتفاع: 4.78 متر مساحت بالها: 33.05 متر مربع مقدورات حداكثر سرعت: 1.85 ماخ حداكثر وزن قابل بارگذاري: 7200 كيلوگرم برد عملياتي: 2100 كيلومتر وزن خالص: 9990 كيلوگرم پيشرانه يك موتور توربوفن ساخت پرات اند ويتني (PW1120) با كشش 9344 كيلوگرم برخي سيستم‏ها سيستم كامپيوتري پرواز با سيم = Fly By Wire يا FBW گيرندة اخطار راداري = Radar Warning Receiving يا RWR سيستم پيشرفتهء تشخيص دوست از دشمن: IFF نمايشگر سربالا = Headup Display يا HUD ساخت Albit Systems و . . . دلائل لغو پروژهء لاوي در 30 اوت 1987، كابينهء اسراييل با اكثريت نسبي آرا (12 به 11) در مورد لغو برنامهء توليد هواپيماي جنگنده لاوي (در عبري به معناي شير) به توافق رسيد. دولت رونالد ريگان كه در آغاز حامي اين برنامه بود، با تغيير موضع خود مشكلات مالي و سياسي زيادي را براي دولت تل آويو به وجود آورد كه در نهايت چاره‌اي جز لغو آن نداشت. قرار شد به جاي توليد لاوي، هواپيماي جنگنده اف ـ 16 بيشتري از آمريكا خريداري شود. يكي از علل اوليه جذابيت برنامهء توليد لاوي، اين بود كه به اسرائيل امكان مي‌داد تا از تحريمهاي تسليحاتي آمريكايي مصون بماند. هر زمان كه ايالات متحده با سياستهاي خارجي اسراييل مخالف بود، ناخشنودي خود را با قطع انتقال تسليحات به تل آويو نمايان مي‌ساخت. كما اينكه در اوايل 1980 براي اعتراض به اشغال نظامي جنوب لبنان توسط اسرائيلي‌ها، دولت واشنگتن ارسال هواپيماي اف ـ 16 را براي مدتي متوقف ساخت. در ابتدا، كنگرهء امريكا بدون بررسي دقيق، ميلياردها دلار را براي مدتي متوقف ساخت. در ابتدا، كنگرهء امريكا بدون بررسي دقيق، ميلياردها دلار را براي اين پروژه تصويب كرد، و اعتراض شركتهاي هواپيماسازي امريكايي ناديده گرفته شدند. امريكايي‌ها با صادرات لاوي از سوي اسرائيل مخالف بودند. در ژوئيه 1983، واينبرگر (وزير دفاع وقت) ادعا كرد كه براي تأمين هزينه‌هاي توسعه و توليد، اسراييلي‌ها ناگزيرند كه به جاي 300 فروند، 700 فروند لاوي توليد كرده و 400 فروند ديگر را به كشورهاي ثالث بفروشند. بين سالهاي 1977 و 1981، حدود يك سوم از بودجهء دفاعي اسراييل توسط آمريكا تأمين مالي مي‌شد، و سهم كمكهاي امريكايي در بودجهء نظامي اين كشور در 83 ـ 1982 به 37 درصد افزايش يافت. در 1987، كمك نظامي آمريكا به اسراييل 8/1 ميليارد دلار، و كمك اقتصادي بالغ بر 2/1 ميلياد دلار بود. امريكايي‌ها تمايلي نداشتند كه پول بيشتري به برنامه‌هاي توليد نظامي (از جمله لاوي) اختصاص دهند، و رقيب بالقوه‌اي براي خود در صنعت هواپيماسازي جنگي ايجاد كنند. هزينهء توسعه لاوي، سالانه حدود نيم ميليارد دلار از كمكهاي امريكا را به خود اختصاص داد. [align=center] [/align] منبع centralclubs.com

كاش اسم اين ناوها و ناوچه ها رو هم مينوشتي

البته ما همين الان هم موفق به ساخت ناوچه شديم كه اميدوارم اين پيشرفتها ادامه پيدا كنه در ضمن پست متوالي هم نديد !!

جالب بود ممنون

چه ربطي به تاپيك داشت ؟!!!! :mrgreen: icon_cheesygrin

"ایران به اولین قدرت هسته ای در تاریخ تبدیل خواهد شد که علیه آن روش بازداری، حتی اگر بازداری هسته ای باشد، کمک نمی کند". این مطلب را روز چهارشنبه "بنیامین نتانیاهو" رئیس حزب "لیکود" اسرائیل طی کنفرانس بین المللی "روسیه، خاور نزدیک و چالش های اسلام رادیکالی" اعلام داشت که در اورشلیم برگزار شد. درباره مناقشه با فلسطینی ها نتانیاهو خاطر نشان نمود که "هیچ شانسی وجود ندارد که نمایندگان میانه روی دولت فلسطین بتوانند ترور را متوقف کرده و یا اینکه بجای نیروهای اسرائیلی امنیت در این منطقه را حفظ کنند. اسرائیل باید با نیروی خود امنیت و رشد اقتصادی که فلسطینیان انتظار آن را دارند، تامین کند تا شرکایی حقیقی در روند صلح پدیدار شوند". پیش از سخنرانی نتانیاهو، "ایگور نیوروف" (Igor Neverov) معاون وزیر امور خارجه روسیه که ریاست بخش آمریکای شمالی را در وزارت خارجه برعهده دارد، نشست را افتتاح کرد. وی گفت: "روسیه معتقد است که امنیت یک کشور نمی تواند بر اساس زیرپا گذاشتن امنیت سایرین باشد". نیوروف در پاسخ به سوال یکی از شرکت کنندگان در کنفرانس گفت که "روسیه از توان هسته ای خود استفاده نخواهد کرد و ضرورتی قدیمی برای یافتن راه های دیگری برای حل مشکلاتی که تهدیدی برای صلح هستند، وجود دارد". در عین حال ژنرال "آموس گیلاد" رئیس اداره امور دیپلماسی و امنیت در وزارت دفاع اسرائیل بسیار منتقدانه به نیوروف پاسخ داد. او خاطر نشان نمود که "روسیه، یکی از کشورهاییست که نقشی مرکزی در برقراری امنیت در خاور نزدیک ایفا می کند و این کشور مسئولیتی کمتر در قبال عدم وجود این امنیت در منطقه ندارد". "پطر گلادکوف" مشاور سابق پوتین و کارشناس امور سیاسی روسیه نیز اقدامات ایالات متحده امریکا را در دوره ریاست جمهوری جرج بوش مورد انتقاد قرار داد. وی اعلام داشت که "تلاش آمریکا برای افزایش نفوذ بر منطقه اوراسیا، عملاً گویای سیاست مشابه آمریکا در رابطه با روسیه است. به مرور زمان، چنین سیاستی می تواند تعادل در کشورهای اوراسیا را بر هم زند، چرا که اهداف آمریکا همیشه با نیازهای منطقه همخوانی ندارند". همچنین ژنرال "گیور ایلاند" آمریکا را به این متهم کرد که "نقطه پایانی را بر تهدیدات ناشی از ایران نمی گذارد، زیرا این تهدید در شمار اولویت های اصلی آنان (آمریکایی ها) نیست. اگر آمریکا حقیقیتاً می خواست که ایران را متوقف کند، برای استقرار موشک در اروپای شرقی وقت تلف نمی کرد ... علاوه بر این، چنین اقداماتی روسیه را بر آن می دارد که بر مسئله ایران چشم پوشی کند. آمریکا بخوبی آگاهست که اوضاع در حقیقت از چه قرار است". به گفته "ایگور ایوانوف" دبیر سابق شورای امنیت فدراسیون روسیه، مسکو "مبتکر مذاکراتی با ایران، اما کانال ها را باز می گذارد و اوضاع ایجاد شده بواسطه اقدامات اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد را مورد توجه خود دارد. اگر هر کشور دیگری آماده انجام مذاکره باشد، روسیه مذاکراتی با ایران انجام نمی دهد. روسیه خود را نه بعنوان مبتکر مباحث و یا مذاکرات و بلکه بعنوان داور بین گروه های مختلف می داند". در عین حال "افرائیم سنه" نماینده پارلمان اسرائیل که معاونت "امیر پرتس" وزیر دفاع را بر عهده داشت،افزود که "مقابله اسرائیل با ایران و متفقین آن ناگزیر حاد خواهد شد. این مقابله، تنها بخشی از مقابله گسترده تر دموکراسی غربی و فاشیسم اسلامی است. مقامات روسیه باید انتخاب کنند که طرف چه کسی هستند و این انتخاب هرچه زودتر رخ دهد، بهتر است". سنه در پایان سخنان خود رژیم روسیه را مورد انتقاد آشکارا قرار داده و گفت: "موشک های بالستیکی ایرانی، شعاع عملی حدود 3.5 هزار کیلومتر دارند. نقشه و خط کش بدست بگیرید و نگاه کنید که آنها تا کجا می رسند. علاوه بر این، اسرائیل در تمامی جنگ های خود مجبور است علیه سلاح روسی بجنگد که دشمنان از آن برخوردارند. و اگر روس ها می خواهند که در آینده از این صادرات سود ببرند، پس بگذار دفعه بعد پرداخت آن را نقدی مطالبه کنند". اینوپرس، خبرگزاری «نووستی» روسیه، 23 فروردین

[align=right]مسکو، 23 فروردین، خبرگزاری «نووستی»/ در خاک ایران محوطه هایی برای ساخت و مونتاژ موشک های بالستیک دوربُرد دیده شدند. این مطلب را روزنامه روز جمعه The Times می نوسد. کارشناسان این را در تصاویری دیدند که توسط ماهواره گرفته شده اند. "جفری فوردن" کارمند انستیتو فناوری های ماساچوست اطلاع داد که در این تصاویر بطور مشخص ساختمانی دیده می شود که بتازگی ساخته شده و از نظر اندازه و ساختار ایستگاه مونتاژ موشک های دوربرد که در کره شمالی دیده شده بودند را یادآور می کند. این ساختمان در همان منطقه ای است که روز 4 فوریه سال جاری از آنجا موشک پژوهشی کاوشگر1 پرتاب شد. گمان می رود که اولین موشکی که در سال 2007 توسط ایران پرتاب شده بود نیز از همان نوع بوده باشد. در آن زمان تهران اطلاع داد که موشک مواد پژوهشی را به فضا برد. بعقیده کارشناسانی که این تصاویر را برسی کرده اند، ایران پس از پنج سال می تواند موشک هایی با برد 6000 کیلومتر بسازد. طی دیدار نمایندگان آژانس بین المللی انرژی اتمی با نظامیان ایران در روز 25 فوریه، ناظرین سازمان ملل متحد ابراز نگرانی نمودند که ایران امکان مونتاژ کلاهک هسته ای در موشک های دوربرد را بررسی می کند. تهران این اتهامات را رد می کند. [/align]

ساختار فرماندهی نیروی هوایی عمان داراي پنج پايگاه اصلي است. دو پايگاه "سيب" و "سلاله" در زمينه نظامي و غيرنظامي فعاليت دارند در حالي كه سه پايگاه ديگر با نام‌هاي "مسيره" "تامريت" و "خزاب" به طور كامل در اختيار نيروي هوايي است. پايگاه ديگري نيز در "المثني" در دست تاسيس است. سيب پايگاه مركزي ترابري هوايي است كه در شمال اين كشور واقع شده است. سلاله نیز که در جنوب عمان واقع شده ، اسکادران پنجم مدرسه آموزش های پیشرفته پرواز با هواپیماهای چند موتوره و همچنین اسکادران سوم مدرسه آموزش پرواز با بالگرد را در خود جای داده است. پایگاه مسیره نیز یکی از دو پایگاهی است که جنگنده های نیروی هوایی سلطنتی عمان در آن جای گرفته اند. پايگاه تامریت در شرق منطقه ظفار قرار دارد. پايگاه خزاب در منتهي اليه شمالي عمان واقع شده است و از آنجا كه اين پايگاه مشرف به تنگه هرمز مي‌باشد، از لحاظ موقعيت، سوق الجیشی ترین پايگاه نیروی هوایی عمان به حساب مي‌آيد. به منظور كاهش ترافيك فرودگاه بين المللي سيب، RAFO در حال تأسيس پايگاه جديدي در المثني است. اين پايگاه در 50 مايلي شمال غرب مسقط واقع شده و هنوز تكميل نشده است. انواع هواپیماها و هلیکوپترهای نیروی هوایی عمان به دليل ناامني‌هاي سياسي در منطقه و پشتيباني از رشد سريع هوانوردي غيرنظامي در اين كشور، عمان اقدام به تاسيس پايگاه هوايي جديد و به كارگيري جنگنده‌ها و هليكوپترهاي جديد (مانند F16C/D و آگوستا وستلند سوپر لينكس 300 و (NH90 نموده است. اين كشور همچنين در آينده نزديك هواپيماي جديدي را جايگزين هواپيماي BAC 1-11 خود خواهد نمود. در پایگاه سیب سه اسكادران از هواپيماهاي بال ثابت (اسكادران شماره 2، 4، 16) و يك مركز هليكوپتري (اسكادران 14) مستقر بوده که نيروهاي نظامي سلطنتي (Sultanate’s Armed Forces) را از لحاظ استراتژيك و تاكتيكي به طور كامل تحت پشتیبانی قرار مي‌دهند. به طور كلي نيروي هوايي سلطنتي عمان با به كارگيري 16 فروند shorts SC-7 skyvans بزرگترين مشتري اين هواپيما در دنياست. Skyvan، 36 سال در خدمت اين نيروي هوايي بوده و امن ترين هواپيماي RAFO به حساب مي‌آيد. اين هواپيما در جنگ ظفار نيز حضور فعال و موثري داشته‌است. هواپيماهاي skyvan در حال حاضر بين دو اسكادران در "سيب" و پنج اسكادران در "سلاله" تقسيم شده‌اند. در واقع تعدادی از هواپيماهاي skyvan از اسكادران 2 به منظور انجام ترابري‌هاي كوتاه برد براي آژانس‌هاي نظامي و دولتي به پايگاه سلاله منتقل گرديدند. از اين هواپيما به منظور آموزش خلبانان ترابري براي RAFO، آموزش چتربازان ارتش، نيروهاي ويژه به پايگاه‌هاي دوردست، پروازهاي VIP، تأمين غذا و كمك‌ رسانی به مناطق دوردست، به كار گرفته مي‌شود. اين هواپيما همچنان در مناطقي كه هيچ گونه پشتيباني زميني موجود نباشد مورد استفاده قرار مي‌گيرد. اين هواپيما با داشتن 60 مسافر و يا 12 سرباز كاملاً مجهز و دو خدمه داراي مداومت پروازي حدود 3 ساعت است. در سال 1984 سه فروند از هواپيماهاي skyvan به منظور انجام عمليات گشت دريايي و مبارزه با قاچاق و مواد مخدر، گشت مبارزه با مهاجرت غيرقانوني، كنترل آلودگي و صيد ماهي به هواپيماهاي seavan تبديل شدند. براي انجام اين مأموريت‌هاي جديد، skyvan مجهز به رادار جستجوی سطحي در زير بدنه گرديد. در بسياري از عمليات‌هاي دريايي، seavan داراي چهار خدمه و مداومت پروازي 4 ساعت است. براي انجام عمليات كنترل آلودگي، اين هواپيما عبور و مرور تانك‌هاي حمل سوخت را در منطقه تنگه هرمز مورد بررسي قرار داده و در صورت مشاهده حمل غيرقانوني نفت توسط يكي از كشتی‌‌ها اين هواپيما عكس‌هايي از كشتي مظنون به منظور انجام پيگيري‌هاي قانوني بعدي تهيه مي‌كند. با وجود عمر زياد هواپيماهاي Skyvan نیروی هوایی عمان، عجله‌اي در بازنشسته كردن آن‌ها نداشته و در حال حاضر 8 فروند از اين هواپيما در خدمت اين نيروي هوايي است و به احتمال زياد سال آينده پيرامون بركناري آن‌ها تصميم گيري خواهد شد. اسكادران 4 مجهز به سه فروند هواپيماي BAC1-11است. اين هواپيماها در گذشته برای انتقال پرسنل نيروهاي نظامي عمان و خانواده آن‌ها بين پايگاه‌هاي سيب و سلاله مورد استفاده قرار مي‌گرفت. اين هواپيماها همچنين پروازهاي منظمي را به انگلستان، خاور دور، خاورميانه و ديگر كشورهاي اروپايي انجام مي‌دهند. از BAC1-11 علاوه بر مسافر بری براي حمل بار، نيز استفاده مي‌شود. براي پروازهاي كوتاه، اين هواپيما ظرفيت 79 مسافر به علاوه 10 كودك و پنج خدمه را دارد. ظرفيت مسافر BAC1-11 در پروازهاي طولاني به 59 مسافر كاهش مي‌يابد. براي انجام مأموریت‌هایVIP، BAC1-11 داراي 10،20 و يا 30 صندلي است. اولين فروند از اين هواپيما در سال 1974 به RAFO تحويل داده شد و با نزديك شدن هر چه بيشتر اين هواپيما به زمان بازنشستگي خود، RAFO به دنبال جايگزيني مناسب براي آن مي‌گردد. البته اين جايگزين مناسب در حال حاضر انتخاب شده و قرارداد خريد آن در اواسط سال آتي به امضا خواهد رسيد. اسكادران شماره 16 مجهز به سه فروند هركولس 130 H -C است كه در سال 1981 به RAFO تحويل داده شد. %70 از اين هواپيماها براي پشتيباني از نيروهاي زميني و آموزش چتربازي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. به دليل عدم وجود سيستم راه‌هاي ارتباطي و خطوط راه‌آهن، بهترين راه انتقال نيرو بين پايگاه‌ها استفاده از هواپيماست. از اين هواپيما همچنين براي حمل دارو و بار به مقاصد دور و معمولاً انگلستان استفاده مي‌شود. در صورتي كه از اين هواپيما براي حمل دارو استفاده شود مداومت پروازي آن‌ها 12 ساعت خواهد بود. يكي از توانايي‌هاي اين هواپيما كه بيشتر در مأموريت‌هاي ارتش و يگان نيروهاي ويژه مورد استفاده قرار مي‌گيرد استفاده از 20 زمين مسطح غیر فرودگاهی در سطح اين كشور براي فرود آمدن است. هركولس معمولاً در سطح پايين و براي فرود در زمين‌هاي مسطح برای ناوبری هنگام شب از GPS و رادار ارتفاع‌سنج استفاده مي‌كند. اين هواپيما داراي توانايي‌هاي انجام گشت و نجات دريايي نيز مي‌باشد. پایگاه مسیره دارای اسكادران مجهز به سه نوع هواپيماي سوپر مشاق، پيلاتوس PC- و Scheibe SF-25 notorfalke است. سه فروند مشتاق در سال 1994 توسط نيروي هوايي پاكستان در اختيار RAFO قرار گرفت در سال 2002 اين هواپيماها با استفاده از موتورهاي قويتر، سيستم‌هاي اويونيكي بيشتر و تهويه هوا مدرنيزه گرديده و تبديل به سوپر مشاق شدند. در اوت 2002 نيز پنج فروند ديگر سوپر مشاق از سازنده اين هواپيما تحويل گرفته شد. اسكادران 6 مجهز به هواپيماهاي هاوك MK 103 و MK 203 است. مسئوليت اين اسكادران دفاع هوايي است و اسكادران 6 هواپيماهاي MK 203 را در تمامي ساعت شبانه روز و تمامي روزهاي هفته و سال براي انجام واكنش سريع به حالت آماده باش نگه مي‌دارد. (آخرين باري كه اين كشور نياز به دفاع از حريم هوايي خود پيدا كرد، سال 1991، در جريان جنگ افغانستان و هنگامي بود كه يك هواپيماي نيروي دريايي پاكستان حريم هوايي اين كشور را نقض كرد) از هواپيماهاي هاوك همچنين به منظور پشتيباني حملات زميني و انجام عمليات شناسايي نيز استفاده مي‌شود. هر دو نوع هواپيماي هاوك چند منظوره بوده و توانايي حمل طيف وسيعي از تسليحات هوا به هوا و هوا به زمين را دارا مي‌باشند. از سايدويندر نوع AIM-9L/M ، مسلسل‌هاي 30 ميليمتري به منظور انجام دفاع هوايي استفاده می‌شود. موشك‌هاي CRV7 ، بمب‌هاي خوشه ای و طیف وسیعی از دیگر انواع بمب براي انجام حملات زميني مورد استفاده قرار می‌گیرند. به منظور بمباران هوايي از توپ‌های 30 میلیمتری نيز استفاده مي‌شود. از اين هواپيماها به ندرت براي انجام عمليات شناسايي نيز استفاده مي‌شود. به منظور دفاع از خود، اين هواپيماها مجهز به رادار هشدار دهند و چف و فلر نصب شده روي دم عمودي هستند. تمامي چهار فروند هواپيماهاي هاوك MK 103 و 12 فروند هواپيماي هاوك MK203 در سال 1993 دريافت شدند. يك فروند هواپيماهاي MK203 نيز تاكنون دچار سانحه شده كه موجب از دست رفتن اين هواپيما گرديده. در ابتدا هواپيماهاي دو نفره Mk103 به منظور دادن آموزش‌هاي پيشرفته و هواپيماي تك نفره Mk203 به عنوان جنگنده چند منظوره مورد استفاده قرار مي‌گرفتند. هواپيماي Mk103 مجهز به FLIR (forward looking infra-red) و سنسورهاي ليزري براي انجام مأموريت‌هايي با وزن بسيار كم و در شب است. اين سيستم‌ها در دماغه كشيده اين هواپيما قرار داده شده است. هواپيماهاي Mk203 نيز به رادار پالس داپلر مولتي مود APG.66H مجهز است. پايگاه تامریت داراي دو اسكادران 8 و 20 مجهز به هواپيماهاي جنگي است. اين اسكادران ها داراي 20 هواپيماي تك سرنشينه جگوار OS و 4 فروند جگوار OB مي‌باشند.اين اسكادران تا اواسط فوريه يك فروند F-16 نيز دريافت كرد. اولين جگوارها از ميان 12 فروند جگوار اسكادران 8 در ژوئن 1977 به خدمت اين اسكادران درآمدند. در مي 1983 نيز اولين فروند از 12 فروند جگوار ديگر شامل 10 فروند تك سرنشينه و 2 فروند نوع T-bird به اين نيروي هوايي تحويل داده شد. در نوامبر 1983 دومين يگان جگوار با نام اسكادران 20 در پايگاه تامريت شكل گرفت. از وظايف هواپيماهاي اين دو اسكادران مي‌توان به انجام عمليا دوربرد نفوذي حمله به خاك دشمن، شناسايي و پشتيباني نزديك نيروهاي زميني اشاره كرد. اين دو اسكادران همچنين مسئوليت دفاع از حريم هوايي عمان را نيز برعهده دارد. اسكادران 8 مسئوليت ناحيه جنوبي و اسكادران 20 مسئوليت ناحيه شمالي را برعهده دارد. ) از ديگر مسئوليت‌هاي اسكادران 20 مي‌توان به ارائه آموزش پرواز براي خلبانان عماني و آموزش‌های مهندسي براي خدمه زميني عماني اشاره نمود. برخي از قسمت‌هاي هواپيماهاي جگوار به منظور حفظ توانمندي آن‌ها ارتقا يافتند. كه شامل ارتقای اويونيك ديجيتالي اين هواپيما در سال 1997 با هزينه 40 ميليون پوند مي‌شود. به اين منظور سيستم ناوبري Terprom ساخت شركت BAE براي هدايت دقيق در ارتفاعات پايين و جلوگيري از برخورد با زمين و دوربين‌هاي ديد در شب، head up display جديد رادار گيرنده هشدار و سيستم هدايت دقيق تسليحات براي هدف گيري نيز روي اين هواپيماها نصب گرديد. اين تغييرات توانايي‌هاي جگوار در شب را به ميزان قابل توجهي افزايش داد. نیروی هوایی عمان 12 فروند F-16 C/D (شامل 8 فروند F-16 نوع C و 4 فروند F-16 نوع D ) نيز دريافت مي‌كند. دو فروند اوليه اين هواپيما در اكتبر 2005 توسط اين نيروي هوايي تحويل گرفته شد چهار فروند ديگر نيز اواسط فوريه گذشته به RAFO تحويل داده شد. همچنين قرار است پنج فروند ديگر در ماه سپتامبر و يك فروند نيز تا اواخر سال جاري به اين نيروي هوايي تحويل داده شود. تسليحات اين هواپيماها شامل موشك‌هاي پيشرفته AIM120 هوا به هوا با برد متوسط، سايدويندر AIM-9M-8/9، موشك‌هاي ضد ناو با نام هارپون AGM-84D و بمب‌هاي پيشرفته هدایت شونده توسط ليزر با نام GBU-10 و GBU 12 paveway مي‌باشد. اين هواپيماها همچنين مجهز به موتورهاي F110-GE-129 ساخت شركت جنرال الكتريك، رادار كنترل آتش AN/APG-68(V)XM ساخت شركت نورثروپ گرومن و سيستم‌هاي هدفگيري و ناوبري CANTRIN هستند. RAFO دو سيستم شناسايي پيشرفته هوايي با نام F-9120 ساخت شركت BAE نیز دريافت خواهد كرد. اين سيستم‌ها شامل ايستگاه زميني و پشتيبان لجستيكي است. اسكادران جديدي به نام اسكادران 18 در پايگاه تامريت با استفاده از اين هواپيماها تا سال 2007 راه‌اندازي خواهد شد اولين گروه از خلبانان و مهندسين هواپيماهاي F-16 در حال حاضر در آمريكا آموزش‌هاي لازم را مي‌بينند ولي تا دو سال آينده تمامي امكانات آموزشي براي خدمه، تكنيسين و مهندسين اين هواپيماها در داخل عمان فراهم خواهد شد. تا سال آینده يك شبيه ساز پرواز F-16 نيز در اين پايگاه راه‌اندازي خواهد شد. منبع وبلاگ هواپيماهاي جنگنده و ويكيپديا