واقعا دست مریزاد جناب EMP از این همه اطلاعات لذت بردم . همونطور که خودتون هم گفتین این قبیل فرستنده ها مشکل های زیادی ( نه فقط برای هواپیماها ) ایجاد میکنند . البته به خاطر همین در پروژه ها عاتی هوتنوردی سعی برا ین میشد تا سیستم پیشرفته fly by wire با سیستم پیشرفته تر fly by optic جایگزین شده تا از این قبیل اتفاقات مشکلات کمتری رو به وجود بیارند ، حتی برنامه هایی هست برای این که پردازشگر ها هم به حالت نوری تبدیل شودن و به جای الکترون از فوتون برای انجام پردازش های خود استفاده کنند ( تو خود حدیث مفصل بخوان از ایم مجمل ) ولی همین قضیه استفاده از فرکانس های با توان بالا در بخش پدافند ، مصداق استفاده از لیزر هم هست کلا تکنولوژی به شدت به سمت سیستم های دفاعی soft kill سوق پیا میکنه

اکثر سانحه ها هم نزدیک آنتن VOA بوده نه شبکه های دیگه ، این آمریکا شبکه هاش هم به درد خودش میخورن ولی من تا حالا فکر میکردم به این دلیل میگن استفاده نکنید که یک وقت به وسیله مبایل یا دستگاه های دیگه بمبی و یا چیزه دیگه ای که باعث سانحه بشه رو نتونی فعال کنی ، چون کلا هواپیما ها در در مقابل تشعشعات قوی زیاد قرار میگیرن . هر فرودگاهی به تنهایی حداقل یک رادار دارد که همین رادار توان تشعشی زیادی رو منتشر میکنه آنت و دم ودستگاه های هواپیما جای خود

[quote] خودروی AV8 انتخاب شده از سوی ارتش مالزی بر پایه خودروی زرهی چرخ دار چند منظوره [color=#ff0000]PARS [/color]با پیکربندی 8×8 است [/quote] ترک ها اسم های ایرانی انتخاب میکنن ، ما اسم های عربی ، آمریکایی ها اسم های سرخپوستی و ...

[right][font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]هیتنا: پروژه های جنگنده های نسل پنجم با سرمایه گذاری های کلان در حال انجام بوده و هدف ارتقاء سطح تسلیحاتی و تکنولوژیکی جنگنده های می باشد. بسیاری از این طرح ها برگرفته از طرح های موفق هواپیماهای گذشته بوده و به نوعی طرحی جدید و ارتقاء یافته از آنها می باشد. ما در اینجا 10 پروژه برتر هواپیماهای جنگنده نسل پنجم را به شما معرفی می کنیم. معیار این انتخاب و رده بندی آنها در سایت های مختلف هوافضایی بر اساس پیشرفت فیزیکی طرح و سطح تکنولوژیکی و هم چنین اهمیت این طرح ها می باشد.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]10- پروژه جنگنده پیشرفته کلاس متوسط هند AMCA : [url="http://up.vatandownload.com/images/emdq67p0x7xye01m7zq.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/e...7xye01m7zq.jpg[/url] در سال 2006 طبق درخواست دولت، مجلس هندوستان بودجه ای را در اختبار وزارت دفاع این کشور برای پروژه جنگنده نسل پنج قرار داد و این پروژه با نام پروژه MCA (جنگنده ضربتی کلاس متوسط) شکل گرفت.حاصل این پروژه طراحی هواپیمایی جنگنده در کلاس متوسط با سطح مقطع راداری بسیار کوچک، ورودی های هوای مارپیچ و سلاح های جاسازی شده در داخل بدنه هواپیما می باشد و در طراحی و ساخت سازه آن از مواد کامپوزیتی استفاده شده است. این طرح موفقیتی بزرگ برای هندوستان خواهد بود که جنگنده ای نسل پنجم را به تنهایی تولید کند. این هواپیما از نوع هواپیماهای کلاس متوسط تک سرنشین 2 موتوره و جنگنده ای چند منظوره می باشد که از 2 موتور GTX kaveri ساخت هند با توانایی رساندن هواپیما به سرعت های مافوق صوت بهره می برد. در این هواپیما از سنسورهای بسیار پیشرفته و دقیقی استفاده شده است و به موشک های DRDO Astra و سایر موشک های پیشرفته دیگر مجهز شده و هم چنین توانایی بکار گیری مهمات دقیق و هدایت شونده و سلاح های دقیق برای مقابله با اهداف مستقیم را دارد. این هواپیمای جنگنده قابلیت تشخیص طیف گشترده ای از اهداف و هدف قرار دادن آنها را بطور همزمان با سلاح های پیشرفته خود حتی در سرعت های مافوق صوت را نیز خواهد داشت. در این جنگنده برای ردیابی هرچه بهتر از رادارهای پیشرفته AESA و IRST و مجموعه سیستم های جنگ الکترونیک در کنار سیستم هشدار موشکی استفاده شده است. این پروژه در حال حاضر در مراحل مقدماتی به سر می برد و پیشرفت طرح در حدود 20 تا 30 درصد می باشد. طبق برنامه زمانبندی شده قرار است این هوپیما سال 2018 تا 2020 توسط هند رونمایی شود و اولین پرواز آزمایش خود را در سال 2015 انجام خواهد داد.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]9- پروژه جنگنده KF-X مشترک کره جنوبی و اندونزی : [url="http://up.vatandownload.com/images/3djv4itqmidf6c0vjp4y.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/3...df6c0vjp4y.jpg[/url] طرح هواپیمای جنگنده نسل پنجم کره و اندونزی با سرمایه گذاری مشترک دو کشور در حدود 12 میلیارد دلار تا سال 2020 رونمایی می شود و قرار است توسط نیروی هوایی این دو کشور مورد استفاده قرار گیرد. در حدود 60 درصد از سرمایه گذاری این طرح به عهده کره جنوبی بوده و 40 درصد باقی مانده به عهده شرکای خارجی این طرح می باشد. هم چنین 63 درصد قطعات این هواپیما در کره تامین شده و مابقی آن توسط اتحادیه هوافضای اندونزی، صنایع هوافضای ترکیه، شرکت های ساب، بوئینگ و لاکهید مارتین ساخته خواهد شد. طرح این هواپیما به عهده کره جنوبی بوده و اندونزی به عنوان همکار در این پروژه فعالیت می کند و این طرح در امتداد طرح هواپیمای FA-50 بوده که در دهه گذشته توسط کره جنوبی ساخته شده است. طبق برنامه مشخص این هواپیما اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 2017 انجام خواهد داد. این هواپیما جنگنده ای تک سرنشینه 2 موتوره با توانایی رادارگریزی توانایی هایی بیشتر از هواپیماهای اروپایی یوروفایتر تایفون و رافائل خواهد داشت و البته این توانایی ها کمتر از نمونه آمریکایی آن یعنی F-35 Lightening ll می باشد و هدف ساخت هواپیمایی با توانایی های بیشتر از F-16 آمریکا برای جایگزینی آن با ناوگان قدیمی هواپیماهای F-4D/E فانتوم و F-5E/F تایگر کره می باشد و قرار است تعداد 250 فروند از این هواپیما تولید شود.جنگنده KF-X در مقایسه با F-16 دارای 50 درصد شعاع عملیاتی بیشتر، 34 درصد بدنه کشیده تر، سیستم های اویونیک پیشرفته تر مانند رادارهای ساخت AESA و سیستم جنگ الکترونیک و تبادل اطلاعات IRST می باشد. نیروی تراست 50 هزار پاوندی این هواپیما توسط یک یا 2 موتور این هواپیما نامین شده و توانایی رسیدن به سرعت های مافوق صوت را به هواپیما می دهد. پروژه KF-X دارای 2 طرح KFX-201 با طراحی دارای کانارد و 2 موتور و مدل KFX-101 تک موتوره شبیه به F-35 می باشد. در فاز اول تعداد 120 فروند و پس از آن 130 فروند دیگر از این هواپیما تولید خواهد شد و طبق برآوردهای انجام شده قیمت هر فروند از این هواپیما در حدود 50 میلیون دلار خواهد بود. پیشرفت فیزیکی این پروژه تا کنون 80 درصد بوده که می تواند موفقیتی بزرگ برای سازندگان آن باشد.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]8- پروژه ATD-X Shinshin ژاپن : [url="http://up.vatandownload.com/images/1avkx82roq3xbssoausi.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/1...3xbssoausi.jpg[/url] در ابتدای قرن 21 ژاپن در پی تجهیز ناوگان هواپیماهای جنگنده خود با هواپیماهای مدرنی مانند F-22 رپتور بود و کذاکراتی را نیز در این زمینه با آمریکا انجام داد. اما پس از آن کنگره آمریکا فروش این هواپیما را به تمامی کشورها ممنوع اعلام کرد و دلیل آن بکارگیری سیستم های فوق پیشرفته و محرمانه در این هواپیما بود. پس از آن ژاپن تصمیم گرفت طرح ساخت هواپیمای جنگنده مدرن و رادارگریز پیشرفته را آغاز کند. این پروژه با همکاری صنایع سنگین میتسوبیشی ژاپن و مرکز تحقیقات و تکنولوژی وزارت دفاع این کشور شروع شد. شرکت میتسوبیشی پیمانکار اصلی این طرح بوده و تعداد زیادی از شرکت ها نیز در این پروژه حضور دارند. نام گذاری این هوایما به نام Shinshin در زبان ژاپنی به معنای قلب و روح می باشد. در سال 2005 ماکت ساخته شده این هواپیما در فرانسه مورد مطالعه قابلیت های رادارگریزی قرار گرفت و مدل رادیو کنترلی آن در مقیاس 1 به 5 در سال 2006 پروازهای آزمایشی متعددی را برای بدست آورن اطلاعات لازم در خصوص زوایای طراحی مناسب و قابلیت های پروازی و هم چنین کارایی سیستم سنسورها و سیستم کنترل پرواز با موفقیت به انجام رساند و پس از آن در سال 2007 پس از انجام آزمایشات متعدد و بدست آوردن اعداد و پارامترهای مناسب طراحی مرحله ساخت این پروژه آغاز شد که طبق زمانبندی انجام شده این هواپیما مابین سال های 2017 تا 2020 رونمایی خواهد شد و در سال 2014 تا 2015 اولین پرواز آزمایشی خود را به اجام خواهد رساند. این پروژه در حال حاضر در حال توسعه و ارتقا بوده و در آینده قرار است این هواپیماها در نیروی هوایی ژاپن مورد استفاده قرار گیرند. این هواپیما از نوع هواپیماهای تک سرنشینه بوده و از 2 موتور IHI XF5-1 ژاپنی بهره می برد. در این هواپیما هم چنین از سیستم پیشرفته کنترلی fly-by-optics استفاده می کند که فیبرهای نوری را جایگزین سیم ها کرده و به این طریق تبادل اطلاعات با سرعت و دقت بیشتری انجام می شود و آنها را از اختلالات الکترومغناطیسی در امان نگه می دارد.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]7- پروژه میگ روسی Mikoyan LMFS : [url="http://up.vatandownload.com/images/eg37hvpmsfw2pf7vgos0.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/e...w2pf7vgos0.jpg[/url] طرح این هواپیما در دست شرکت هواپیماسازی گروه میکویان روسیه بوده و طرحی است برای یک جت جنگنده سبک وزن که موتورهای آن احتمالأ از نوع موتورهای RD-33 ساخت شرکت کلیموف روسیه می باشد. این موتور از سری موتورهای پیشرفته روسی با آخرین فناوریها در توربین، کمپرسور و محفظه احتراق بوده و تغییراتی نیز در پره های توربین آن ایجاد شده است. در ابتدا طرح جنگنده نسل پنجم روسی با توانایی رادار گریزی با طرح هواپیمای میگ MiG1.44 کلید خورد که پس از ناکامی این طرح شرکت سوخوی به نمایندگی از گروه هواپیماسازی متحد روسیه طرح T-50 PAK FA را ارائه داد اما میگ پس از یک دهه طرح 1.44 خود را به گونه ای پیشرفته تر با کد LMFS ارائه داد که جنگنده ای با ابعاد و کارایی های متفاوت از T-50 می باشد. این طرح با سرمایه گذاری 1.3 میلیارد دلار آغاز شده و به گفته مقامات شرکت میگ این هواپیما از پتاسیل صادراتی بیشتری نسبت به T-50 سوخوی برخوردار خواهد بود. این هواپیما قرار است تا سال 2020 رونمایی شود. این هواپیما از نوع هواپیماهای پنهانکار رادارگریز تک موتوره بوده و به عنوان سومین طرح هواپیماهای نسل پنجم روسیه مطرح است. طبق گفته کارشناسان این طرح تا کنون 80 درصد پیشرفت داشته است. طرح LMFS در حدود 30 درصد سبک تر از T-50 می باشد و به احتمال زیاد از پیکربندی کانارد مانند MiG 1.44 بهره می برد. در واقع رقابت LMFS و T-50 همانند رقابت دیرینه سوخوی Su-27 و Su-30 با میگ MiG-29 می باشد که همواره هواپیماهای سوخو جنگنده هایی با تجهیزات و امکانات و قدرت بیشتر و میگ هواپیمایی سبک تر، ارزانتر و البته با قابلیت تطبیق پذیری و تاکتیک پذیری بیشتر با شرایط عملیاتی می باشند.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]6- پروژه J-XX چین (J-12, J-13, J-14) : [url="http://up.vatandownload.com/images/kc1dva27g95m5qmxaq7.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/k...95m5qmxaq7.jpg[/url] این طرح برای ساخت هواپیمای کاربردی با ابعادی کوچکتر از J20 و در حد و اندازه های هواپیمای F-35 به عنوان هواپیمایی چند منظوره با کاربردهای متفاوت می باشد. این پروژه توسط نیروی هوایی چین بر پایه هواپیماهای J-10B و JF-17 شکل گرفته و توسط 2 شرکت هواپیماسازی چنگدو و شینیانگ اجرا می شود و طبق زمانبندی اعلام شده احتمالآ مابین سال های 2017 تا 2019 این هواپیماهای عملیاتی خواهند شد. این پروژه 3 مدل J-12 , J-13 , J-14 را ارائه خواهد داد که در این پروژه شرکت چنگدو مسئولیت طراحی و ساخت فریم بدنه و شرکت شینیانگ مسئولیت طراحی موتور و سایر اجزاء را به عهده خواهد داشت. اطلاعات در مورد زمان عملیاتی شدن این هواپیماهای متغییر و متناقض است اما طبق اظهار نظرهای متفاوت که ورود به خدمت این هواپیماها را از سال 2025 به 2017 رسانده می بایست از سال 2015 به بعد منتظر ورود آنها به عرصه هوایی باشیم. البته هنوز برخی منابع غربی دانش چینی ها در زمینه ساخت هواپیماهای نسل پنجم و سیستم های پیشرفته آنها را زیر سوال می برند چراکه چین به تنهایی و بدون کمک گرفتن از سایر کشورها در حال ساخت این هواپیماها می باشد و اطلاعات دقیقی نیز از مشخصات و سیستم های آنها هنوز فاش نشده. این هواپیماها از سری هواپیماهای نسل پنجم با قابلیت رادارگریزی، سرعت مافوق صوت، مانور پذیری بالا و توانایی برخاست از باندهای زمینی کوتاه می باشد و در طراحی آنها در کنار افزایش توانایی های رادارگریزی و مانورپذیری، کاهش وزن و کاهش اثرات نیروی درگ (پسار) نیز مورد توجه بوده است. نکته مهم در طراحی این هواپیماها استفاده از دم V شکل (دم پلیکان) می باشد که علاوه بر کاهش وزن و کاهش نیروی پسار به کاهش سطح مقطع راداری و کاهش تعداد مکانیسم های کنترلی نیز کمک می کند. تنها مشکل استفاده از این دم پیچیدگی سیستم کنترل پرواز می باشد که احتمالآ با استفاده از موتورهایی با بردار رانش متغییر این مشکل نیز برطرف می شود. هیتنا: در میان پروژه های جنگنده های نسل پنجم تعدادی از آنها به مرحله تولید رسیده و در مراحل آزمایشی بسر می برند. همچنین از لحاظ تکنولوژیکی در سطح بالایی قرار دارند که در این زیر به آنها اشاره می کنیم.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]5- پروژه سوخوی Sukhoi/HAL FGFA : [url="http://up.vatandownload.com/images/qya3ts7027ciq4loh5e.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/q...7ciq4loh5e.jpg[/url] در دسامبر سال 2010 همزمان با سفر رئیس جمهور روسیه به هندوستان قرارداد همکاری مابین کمپانی هوانوردی Hindustan هند و شرکت های سوخوی و Rosoboronexpert روسیه به امضاء رسید که حاصل آن ساخت هواپیماهای نسل پنجم تحت پوژه Sukhoi/HAL FGFA می باشد. طبق این قرارداد 214 فروند هواپیما برای نیروی هوایی هند و 250 فروند برای نیروی هوایی روسیه ساخته خواهد شد. به گفته مقامات شرکت سوخوی این شرکت تولید 1000 فروند از این هواپیماها را در 4 دهه آینده در دستور کار خود قرار داده که در حدود نیمی از آنها به هند و روسیه تحویل داده خواهد شد و نیمی دیگر به دیگر کشورها فروخته می شود. در ابتدا تاریخ رونمایی این جنگنده سال 2017 اعلام شده بود اما اخیرأ در ماه جاری مسئولان این پروژه از تاخیری 2 ساله خبر دادند که رونمایی از هواپیما را به سال 2019 به تعویق می اندازد. یکی از مشکلات اصلی این پروژه تامین هزینه های مالی آن می باشد. در ابتدا 6 میلیارد دلار برای این پروژه اختصاص داده شده بود که این مبلغ فقط برای ساخت هواپیما صرف می شود و سایر سیستم های آن هزینه های اضافی دیگری در بر خواهد داشت. علاوه بر آن هند و روسیه می خواهند هرکدام 250 فروند از این هوایپما را در اختیار داشته باشند که با احتساب قیمت تمام شده هر فروند 100 میلیون دلار می بایست هر کشور 25 میلیارد دلار هزینه کند. این طرح سوخوی یک هواپیمای 2 سرنشینه با قابلیت رادارگریزی و پنهانکاری با 2 موتور قدرتمند می باشد و بر اساس الگوی هواپیمای T-50 PAK FA طراحی و ساخته می شود. این پروژه تا کنون 90 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]4- پروژه جنگنده تهاجمی مشترک F-35 : [url="http://up.vatandownload.com/images/zdrxsx2i1nod2nzigks.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/z...nod2nzigks.jpg[/url] پروژه جنگنده تهاجمی مشترک پروژه ایست مابین کشورهای آمریکا، بریتانیا، ایتالیا، هلند، کانادا، ترکیه، استرالیا، نروژ، دانمارک، اسرائیل و سنگاپور که با پروژه ای بالغ بر 40 تا 50 میلیارد دلار به انجام خواهد رسید و توسط نیروهای هوایی و دریایی این کشورها مورد استفاده قرار خواهد گرفت. اولین پرواز F-35 در دسامبر سال 2006 انجام شد و طبق برنامه زمانبندی شده تا سال 2016 توسط این کشورها عملیاتی می شود. درصد پیشرفت این پروژه تا کنون 95 درصد می باشد. هواپیمای F-35 Lightning II از سری جنگنده های نسل پنجم می باشد که ترکیبی است از هواپیماهای پنهان کار رادار گریز پیشرفته با سرعت و چابکی جنگنده، ترکیی کامل از سنسورهای اطلاعاتی و شبکه های فعال عملیاتی و پیشرفته تقویتی می باشد. کمپانی لاکهید مارتین هواپیمای F-35 را با کمک شرکای عمده و اصلی صنعتی خود مانند نورثروپ گرومن و BAE Systems توسعه و ارتقا داده است. این هواپیما در 3 مدل تولید می شود : مدل A که برای نیروی هوایی در نظر گرفته شده و جنگنده‌ای باقابلیت پروازی عادیست و قرار است جایگزین F-16 و A-10 شود. مدل B که برای سپاه تفنگداران دریایی(USMC) طراحی شده و دارای برد زیاد و قابلیت نشست و برخاست کوتاه است و برای جایگزینی هارییر در نظر گرفته شده‌است. مدل C که برای نیروی دریایی (USN) و نیروهای انگلیسی در نظر گرفته شده که دارایی قابلیت ناو نشینی و نشست و برخاست کوتاه است.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]3- پروژه عقاب سیاه چین Black Eagle J20 : [url="http://up.vatandownload.com/images/8p8pwm7u8e9aizty2es2.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/8...9aizty2es2.jpg[/url] حاصل این پروژه هواپیمای J20 می باشد که از نوع هواپیماهای تک سرنشینه 2 موتوره رادارگریز و پنهانکار و جنگنده ای چند منظوره می باشد. این هواپیمای تک سرنشین اولین پروازش را در سال جاری به انجام رساند و تا کنون 2 نمونه پروازی آزمایشی از آن ساخته شده است. جنگنده J20 را می توان رقیبی برای هواپیماهای F-22 آمریکا و T-50 روسیه دانست که از بسیاری جهات شبیه به آنهاست. این هواپیما با زمانبندی انجام شده قرار است مابین سالهای 2015 تا 2019 عملیاتی شود. مراحل پیشرفت این پروژه بطور کامل و 100 درصد بوده و پس از انجام مراحل آزمایشی و تست های پروازی که در حال انجام هستند به خدمت نیروی هوایی ارتش چین در خواهد آمد. جنگنده جدید چینی که بزرگتر و سنگین تر از جنگنده های F-22 و T-50 روسی است ، یک هواپیمای دو موتوره تک نفره می باشد . تخمین زده می شود که طول این هواپیما در حدود 23 متر و پهنای بال ان 14 متر باشد . به نظر می رسد که J-20 دارای مقدورات پروازی سوپر کروز و چابکی کمتری نسبت به رقیب امریکایی خود باشند ؛ ولی در عوض ، دارای مخزن سلاح داخلی بزرگتر بوده و سوخت بیشتری حمل می کند . این هواپیما دارای بدنه پهن و دراز ، با ورودی های هوا در طرفین بدنه و پایین تر از بال ، بال دلتا مجهز به کانارد ، کابین خلبان حبابی و اگزوز موتور متعارف گرد و سکان عمودی کاملا متحرک است. شکل کلی این هواپیما – که آشکارا به استفاده J-20 از تکنولوژی استیلت دارد – شبیه به جنگنده های F-22 و F-35 است و شامل یک خط برجسته ممتد است که از دماغه هواپیما شروع شده ، از بالای ورودی های هوای موتور و محل اتصال کانارد به بدنه ، عبور می کند . لبه های حمله بال و کانارد با هم موازی هستند و همین طور ، لبه فرار هر کانارد با لبه فرار بال سمت مخالف ، موازی است . همین فلسفه پایه در مطالعات و طرح های جنگنده های رادار گریز انگلیسی/ سوئدی و ژاپنی دیده شده است .[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]2- پروژه روسی PAK-FA سوخوی : [url="http://up.vatandownload.com/images/m3d6rde695pt608bjca.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/m...5pt608bjca.jpg[/url] پروژه PAK-FA که در دهه گذشته طرح آن در نیروی هوایی ارتش روسیه کلید خورد در ادامه بسیاری از طرح های ناتمام و ناموفق جنگنده های روسی است که پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی طرح های آنها مسکوت باقی ماند. شرکت هاپیماسازی متحد روسیه با سرمایه گذاری و اختصاص بودجه ای بالغ بر 8 تا 10 میلیارد دلار در جال ساخت و تولید انبوه این جنگنده با نام T-50 PAK-FA می باشد که جنگنده ای چند منظوره 2 موتوره پنهانکار و رادارگریز می باشد. این هواپیما اولین پرواز آزمایشی خود را در 29 فوریه سال 2010 به انجام رساند و قرار است از سال 2015 وارد نیروی هوایی روسیه شود. کلیه مراحل طراحی و ساخت این جنگنده در روسیه و با کمک هندوستان انجام شده است. سوخوی T-50 هواپیمایی 2 موتوره منحصربفرد، سازگار با هر گونه شرایط آب و هوایی، با سطح مقطع راداری کم (رادارگریز) و پنهان کار و قادر به پرواز مافوق صوت بدون استفاده از پس سوز موتور است. طراحی آن با توجه و نظر به مزایا، معایب و قابلیت های جنگنده پیشرفته F-22 آمریکا انجام شده است. سوخوی T-50 طراحی شده برای داشتن چابکی بیشتر، توانایی پایدار پرواز مافوق صوت در حالت پس سوز خاموش و غیر فعال، سطح مقطع راداری بسیار کم، اثر حرارتی کم و هم چنین افزایش عملکرد در فاز نشست و برخاست. از مشخصات طبقه بندی شده و جزئیات این هواپیما اطلاعی در دست نیست اما منابع روسی اعلام کرده اند وزن برخاست این هواپیما بیش از 30 تن خواهد بود و ابعادی در حد و اندازه جنگنده SU-27 فلانکر خواهد داشت. هم چنین این جنگنده مجهز به 2 موتور توربوفن روسی ساترن 117s می باشد و با قابلیت های بسیار پیشرفته در طراحی و تجهیزات، توانایی نشست و برخاست در باندی به طول 1000 فوت (330 متر) و بردی معادل 5500 کیلومتر را به این هواپیما می دهد.[/size][/font][/right] [right] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]1- پروژه F-22 Raptor آمریکا: [url="http://up.vatandownload.com/images/79mzfcyrrmfxpornz0fs.jpg"]http://up.vatandownload.com/images/7...fxpornz0fs.jpg[/url] طرح طراحی و ساخت هواپیمایی پیشرفته و رادارگریز در دهه 90 توسط شرکت لاکهید مارتین کلید خورد و حاصل آن هواپیمای F-22 رپتور بود که در 29 سپتاکبر 1990 اولین پروازش را انجام داد و پس از آن بسیاری از سیستم های آن تحت ارتقا قرار گرفتاند. این هواپیما رسمأ در 15 دسامبر سال 2005 رونمایی شد. هواپیمایی تک سرنشینه، 2 موتوره و کاملأ رادارگریز که می توان آنرا پیشرفته ترین و برترین هواپیمای جنگنده حال حاضر جهان دانست که ارتش آمریکا بالغ بر 65 میلیارد دلار بودجه به این طرح اختصاص داده و به طور خاص تنها ارتش آمریکا کاربر این هواپیما خواهد بود و این جنگنده همانند هواپیمای تاریخی F-14 تامکت در اختیار هیچ کشوری قرار نخواهد گرفت (البته F-14 تامکت بطور خاص و تحت شرایطی به ایران نیز فروخته شد). هم اکنون تنها ناوگان فعال و عملیاتی جنگنده های نسل 5 متعلق به ارتش آمریکا با ناوگان 200 فروندی از هواپیماهای F-22 رپتور می باشد. این جنگنده، از جنگنده هایی به شمار می آید که قادر است بدون شناسایی شدن در منطقه دشمن به نبرد پرداخته و پیروز از میدان جنگ بیرون آید. این جنگنده پیشرفته، دارای سیستم استتار راداری است و کلیه طراحی اجزای آن بر این اصل بنا نهاده شده است، به طوری که در طراحی بدنه آن، هر گونه سطح ناهموار که باعث برگشت انعکاس امواج راداری می شود، حذف گشته و به سطوحی بدون انحنا تبدیل گشته اند و حتی ورودی های هوای موتورها هم بر اساس اصل استتار طراحی شده اند. رادارها قادر به کشف و شناسایی این هواپیما نیستند و در صورت شناسایی توسط رادار زمینی و یا شکاریهای دیگر هیچ یک از موشکهای هوابه هوا و زمین به هوا (سام) روی او قفل نمی شود و کلا دارای سیستمها ی اخلال راداری و سایر پارامترهای پیشرفته دفاع از خود می باشد . بدنه آن از فلز تیتانیوم و کولار- کربن و نوعی آلومینیوم تشکیل یافته است که داری کربن و تیتانیوم بسیار سختتر و سبکتر از فولاد می باشند.[/size][/font][/right] [right][url="http://www.aerocenter.ir/forum/thread20966.html"][font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]منبع[/size][/font][/url][/right]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]قسمت اول:جنایت های روسیه،کشتار مردم بیگناه روسیه به دست سازمان امنیت ملی روسیه در تئاتر دوبروفكا،مدرسه بسلان و فرودگاه دومودیه دووا بحران گروگان‌گیری در تئاتر مسکو که هم‌چنین با نام محاصره شمال شرق شناخته می‌شود،واقعه‌ای است که تئاتر دوبروفكا مسکو توسط 40 تا 50 نفر شبه نظامیان چچن در اکتبر 2002 تصرف شد.به گفته روس ها این کار توسط جنبش اسلام گراهای جدایی طلب در چچن انجام شد.آن‌ها توانستند 850 نفر که 75 نفر از آنها تبعه های آمريكا، آلمان ، انگليس ، اوكراين ، هلند و تعدادی كشور ديگر بودند را گروگان بگیرند و خواسته آن‌ها استقلال چچن از روسیه و پایان دومین جنگ چچن بود.رهبری این شبه نظامیان برعهده مووسار بارایف بود.بعد از دو و نیم روز گروگانگیری،نیروهای ویژه روسیه،اسپتناز،پس از محاصره سالن تئاتر با رهاسازی گازی ناشناخته به سیستم تهویه تئاتر باعث شدند که افراد داخل تئاتر از هوش بروند.در پایان همه حمله‌کنندگان توسط نیروهای روسی و گاز سمی و 130 نفر از گروگان‌ها(که 9 تن آن‌ها خارجی بودند) به خاطر گاز سمی کشته شدند.البته تعداد کمی از شبه نظامیان هنگام پرتاب گاز سمی توسط سربازان روس تسلیم شدند.فیزیک‌دانان در روسیه استفاده از این گاز را محکوم کردند،چون این گاز باعث شد که خیلی از افراد گروگان گرفته شده نتوانند به زندگی خود ادامه دهند.طی برخی از گزارش‌ها استفاده برخی گروگان‌ها از داروی نالوکسان آن‌ها را از مرگ نجات داده‌است. جان بی دانلپ از اعضای ارشد بنیاد هوور در آمریكا كتابی در نقد و بررسی سیاست ها و مبانی عمل دولت روسیه در مقابله با تروریسم منتشر كرده است. كتاب با عنوان «بحران های گروگانگیری در تئاتر دوبروفكا و مدرسه بسلان» در 127 صفحه و در اشتوتگارت آلمان انتشار یافته است. اندكی كمتر از دو سال بعد از آن در ماه سپتامبر سال 2004 تروریست ها این بار به مدرسه شماره یک شهر بسلان در ایالت اوستیای شمالی واقع در جنوب روسیه حمله بردند و صدها دانش آموز را گروگان گرفتند. این دو رویداد از دهشتناک ترین حوادث تروریستی در تاریخ معاصر روسیه به شمار آمده و بررسی آن می تواند مبین استراتژی كرملین در قبال تروریسم باشد. مسئله مهمتری كه موجب پریشانی خاطر است آن است كه پاره ای عناصر و مقامات بلند پایه روسی در درون تشكیلات دولت روسیه،كه مشخصا منظور از آن دستگاه ها و عناصر امنیتی است،در واقع در وقوع رویدادهای تروریستی دخیل و دارای نقش هستند. موضوع نقش داشتن مقامات رسمی نخستین بار در سپتامبر سال 1999 درست سه سال قبل از وقوع گروگانگیری تئاتر دوبروفكا به میان آمد.در آن زمان رشته انفجارهایی در آپارتمان های مسكونی موجب كشته شدن بیش از 300 نفر از مردم غیرنظامی و بیگناه شد. مقامات دولتی روسیه شورشیان چچن را مسئول انفجارها خواندند و با بهره برداری از خشم عمومی زمینه را طوری چیدند كه بتوانند با حمله به چچنستان دومین جنگ را در آن سرزمین برپا سازند.اما مسائل عجیب و غریبی كه در اطراف واقعه خنثی شدن یک بمب پیش از انفجار در ساختمانی در شهر ریازان مطرح شد موجب انجام تحقیقاتی شد و در نتیجه آن مشخص شد كه دست،FSB(سازمان امنیت ملی روسیه)در سه انفجار پیشتر از آن در كار بوده است و ماهیت FSB را آشکار ساخت. FSB پذیرفت كه بمب را در ریازان كار گذاشته اما مدعی شد كه بمب ضعیفی بوده و این كار در چارچوب عملیات تمرینی صورت گرفته بوده است.دولت روسیه از پس جمع و جور كردن اقداماتی برآمد كه به منظور تحقیقات در انفجارهای سال 1999 از سوی پارلمان به جریان افتاده بود. عاملان آن انفجارها اصلا شناسایی و دستگیر نشدند. اما در پی آن سرگئی كووالف فعال حقوق بشر و نماینده دومای روسیه دست به تشكیل كمیته ای غیررسمی برای تحقیق در این ماجرا زد. اما سرگئی یوشچنكو معاون آن كمیته كه او نیز عضو دوما بود در آوریل 2003 كشته شد، یكی دیگر از اعضای كمیته به طرزی مشكوک درگذشت و وكیلی كه مشاور كمیته بود دستگیر شد و به این ترتیب دامنه كار این كمیته تحقیق جمع شد. آنچه در اطراف حادثه گروگانگیری در تئاتر دوبروفكای مسكو جریان یافت شباهت های زیادی با انفجارهای تروریستی سال 1999 روسیه دارد. به عبارت روشن تر مدارک مستندی دال بر دخالت داشتن برخی عناصر دستگاه امنیتی روسیه در طراحی این حمله تروریستی موجود است.نخست آن كه مقامات رسمی روسیه نتوانستند علت این امر را روشن سازند كه تعداد قابلی از تروریست های شناخته شده چچنی،كه بعضی از آنها هم تا اندک زمانی پیش از آن حادثه در حبس پلیس بوده اند،چگونه توانسته اند در مسكو بی آنكه توجهی را به خود جلب كنند گرد هم آیند و فعالیت هایی پنهانی را به مدت چندین ماه به اجرا درآورند.یكی از مقامات پیشین FSB كه درجه سرهنگ دومی داشته گفته است كه مقامات دولتی روسیه از فعالیت های این گروه از تروریست های چچنی كاملا اطلاع داشته اما هیچ واكنشی نسبت به آن نشان نمی دادند. FSB در حادثه تئاتر دوبروفكا نیز همانند سال 1999 سرنخ های دقیقی برای زمینه سازی حمله و گروگانگیری در دست داشت. دولت روسیه در ماه های پیش از آن گروگانگیری تحت فشار شدیدی بود تا با جناح میانه روی جدایی خواهان چچنستان به رهبری رییس جمهوری پیشین آن سرزمین اصلان مسخدوف از طریق گفت وگو به مصالحه دست یابد. عامه مردم روسیه نشانه هایی دال بر خستگی از جنگ چچن را نشان می دادند. اما این تنها نشانه ها نبود.از گفت وگوهایی كه در سطوح عالیه با پیگیری كمیته آمریكایی صلح چچن ترتیب یافته و بین میانه روهای چچن و سیاستمداران روسی برگزار می شد نیز نشانه های موفقیت مشاهده می شد. مقامات ارشد پلیس و ارتش در دولت پوتین سرسختانه با ادامه گفت وگوهای صلح با جدایی خواهان چچنی و پایان دادن به جنگی كه سرچشمه ترفیع درجه و منافع مالی بی حساب برایشان به حساب می آمد مخالف بودند. در آن سو شورشیان تندرو چچنی كه رهبر آنان فرد بدنامی چون شامیل باسایف بود نیز چنین دیدگاهی داشتند. باسایف بارها هرگونه توافق بین مقامات دولتی روسیه با مسخدوف را مردود اعلام كرده بود. در اینجا برخی آگاهان صورت مسئله را به این ترتیب نقل می كنند كه اعضای FSB اقدام به تهیه پروژه مشتركی به اتفاق تندروهای گروگانگیر چچنی كرده اند. بدان معنا كه FSB با ترتیب دادن اقدامات خشونت بار زمینه را برای بن بست گفت وگوهای صلح فراهم كرده و با این روش از سوی دیگر كاری كردند كه مناقشه چچن،جنگ با تروریست های عضو القاعده وانمود شده و ضمنا اعتبار و منزلت مسخدوف نیز ساقط شود. نتیجه حاصله از طراحی پروژه مشترک در ساعت 9 صبح 22 اكتبر سال 2002 با هجوم چهل تروریست به تئاتر دوبروفكا در مسكو نمودار شد.تروریست ها 850 نفر را در داخل تئاتر گروگان گرفتند.گروگانگیران برای آن كه بتوانند حمایت مسلمانان دنیا را متوجه خود سازند وانمود كردند كه تعدادی از آنان عرب هستند.در حالی كه همگی به غیر از احتمالا یک تن، از اهالی چچنستان بودند.آنها تابلوهایی داشتند كه بر آن شعارهایی به زبان عربی نوشته شده بود.زنان همراه آنها حجاب سیاه رنگ داشتند. در ویدیو های که به دست شبکه تلویزیونی الجزیره رسیده بود يک زن سياه پوش نقاب دار با فريادهای پی در پی ضمن تهديد به قتل تمام گروگان ها، اعلام كرد: ما تمام كفار را در همه جا به قتل خواهيم رساند و مرگ برای ما اهميتی ندارد. پس از اظهارات اين زن گروگان گير چچنی بلافاصله يک پسر جوان از اين گروه كه وی نيز نقاب بر صورت كشيده بود گفت : ما به دستور فرماندهان نظامی در چچن به پايتخت اعزام شده ايم و تا عقب نشينی كامل ارتش روسيه از جمهوری چچن به مبارزات خود ادامه مي دهيم . به گزارش خبرگزاری رويتر، مدت زمانی پس از آغاز گروگانگيری،مبارزان چچن بيست كودک و تعدادی از مسلمان های حاضر در سالن نمايش را آزاد كردند. برنارد والرو سخنگوی وقت وزارت خارجه فرانسه گفت ، سه نفر فرانسوی ، يک زن و دو كودک توسط گروگانگيرها آزاد شده اند. آنها همچنين به يک پزشک اجازه ورود به ساختمان را دادند. آنها مقداری غذا و دارو برای گروگان ها بردند. هم چنين پنجشنبه شب مبارزان چچن هفت نفر را آزاد كردند و در صبح روز جمعه نيز هشت كودک شش تا دوازده ساله را آزاد نمودند.اين خبرگزاری می افزايد حوالی ساعت 9 صبح روز پنجشنبه به وقت مسكو، صدای انفجار شديدی از محل سالن نمايش شنيده شد. اما هيچ جزيياتی در مورد اين انفجار داده نشده است.رسانه های روسی،با نظارت انحصاری كرملین بر آنها،با درشت نمایی همان مضامین و دیدگاه های عربی و اسلامی مهاجمان به تئاتر در روز 24 اكتبر، روز بعد از آغاز حمله، گزارش دادند كه پوتین گروگانگیری در مسكو را یكی از حلقه های زنجیر تروریسم بین المللی و هم ردیف با دیگر اقدامات تروریستی می بیند كه در اندونزی و فیلیپین رخ داده است.حمله به تئاتر مسكو و گروگانگیری با برنامه گسترده ای به اجرا درآمده و توانسته بود حلقه ای شود كه انتهای آن به شبكه رسوای القاعده وصل می شد.دلیل چندانی در دست نبود كه بتوان پای مسخدوف را به این گروگانگیری كشید. مسخدوف خود نیز بلافاصله پس از حادثه از طریق سخنگویش احمد زاكایف آن را محكوم كرده و خواهان یافتن راه حل مسالمت آمیز برای آن شد.اما دستگاه رهبری روسیه برنامه تبلیغاتی وسیعی به راه انداخت كه هجومی و وافی به مقصود بوده و طی آن توانست به عامه مردم بقبولاند كه دستور حمله به تئاتر از جانب مسخدوف صادر شده و بنابراین نمی توان او را نماینده مشروع مقاومت چچنستان شناخت. كرملین با این روش و با بی اعتبار كردن مسخدوف قطع گفت وگوهای صلح با او درباره آینده چچنستان را موجه جلوه داد. تروریست های مهاجم به تئاتر در جریان مذاكراتی كه با نمایندگان اعزامی دوما و روزنامه نگاران به عمل آوردند، عقب نشینی ارتش روسیه از چچنستان را شرط آزاد كردن گروگان ها اعلام كردند. این شرط از نظر كرملین البته قابل قبول نبود اما نقطه ای برای گشایش باب گفت وگوها شد كه تروریست ها هم سخت بدان علاقه مند بودند و چون اعلام شد كه نماینده ولادیمیر پوتین در تاریخ 26 اكتبر به ملاقات آنان خواهد شتافت و هرگاه به صورت مسالمت آمیز رفتار كنند هیچ تهدیدی متوجه آنان نخواهد بود تروریست ها واكنش مثبتی نشان دادند.اما آنگونه كه پیداست كرملین اصلا قصد اعزام نماینده به تئاتر دوبروفكا را نداشت. تا روز 25 اكتبر فرا برسد نقشه حمله به تئاتر از هر جهت آماده و مهیا شده بود. سران كرملین بعد از پایان غائله ادعا كردند كه تروریست ها با مبادرت به اعدام دو تن از گروگان ها موجب شدند كه نقشه حمله به تئاتر از سوی ماموران پلیس به ناچار و زودتر از موعد به اجرا گذاشته شود اما گزارش شاهدان عینی حاكی است كه تروریست ها ابدا كسی را نكشتند.آنها همچنین برخلاف ادعای مقامات رسمی آن اندازه مواد منفجره با خود نداشتند كه تئاتر را منفجر سازند و FSB نیز این نكته را خوب می دانست. در نخستین ساعات روز 26 اكتبر ماموران ویژه FSB،اسپتناز ها،برای آنكه راه تصرف تئاتر که تانک های ارتش روسیه آن را محاصره کرده بودند را هموار سازند مبادرت به ارسال گازی سمی و فوق العاده موثر به درون تئاتر از طریق دستگاه های تهویه مطبوع آن كردند. نزدیك به 130 نفر از گروگان ها همراه با بیشتر تروریست ها در نتیجه تماس با آن گاز جان خود را از دست دادند.آن عده از تروریست ها که زنده ماندند،یعنی مهره های سوخته ای که FSB از آنها استفاده کرده بود و دیگر نیازی به آنها نداشت هم به ضرب گلوله ماموران ویژه از پای درآمدند با این حال کارشناسان دیوان اروپایی حقوق بشر در سال 2011 استفاده از ترکیبات کشنده و سمی را در این گاز تایید کردند و در نتیجه دیوان، روسیه را محکوم به پرداخت غرامت به گروگان ها و خانواده قربانیان کرد.چنانچه تجهیزات كافی فوریت های پزشكی در محل مستقر می شد از مرگ عده قابلی از گروگان ها پیشگیری می شد.كار به صورتی بود كه گروه پزشكی مستقر در محل حتی نوع گازی كه به درون تئاتر فرستاده شده بود را نمی شناختند. واكنش پوتین رییس جمهوری روسیه به این فاجعه ننگین برگزار كردن ضیافت ویژه ای در كرملین برای ماموران ویژه FSB بود كه در این برنامه شركت داشتند.او در آن ضیافت كه روز پس از فاجعه برپا شد از شجاعت و كارآزمودگی ماموران FSB تجلیل به عمل آورد،در حالی که نقشه آنها 130 غیرنظامی بیگناه را به کام مرگ فرستاده بود. دولت روسیه می گوید که تمام واقعیت را گفته است اما بر اساس آمار یک موسسه نظرسنجی تنها 9 درصد از روس ها باور دارند که دولتشان حقیقت این ماجرا را بر ملا کرده و 91 درصد معتقدند که دولت دروغ میگوید و دست FSB در این ماجرا بوده است. بحران گروگانگیری سپتامبر 2004 كه منجر به كشته شدن 330 نفر از معلمان،کودکان و والدین آنها گردید نیز یک واقعه خونین دیگر است.186 نفر از 330 کشته از كودکان مدرسه ای بودند و تكرار تلخ فاجعه تئاتر دوبروفكا بود و بی اعتنایی دولتمردان روسیه به زندگی افراد و فقدان احساس پاسخگویی به افكار عمومی در آنها را دوباره به منصه اثبات رساند.در این رویداد نیز مقامات روس دیدگان خود را روی نشانه های واضح وقوع رویدادی تروریستی بستند. بیشتر تروریست ها یعنی عده ای بین 30 تا 40 نفر در خلال هفته های پیش از آن حمله،به اتفاق یكدیگر در لابه لای جنگل در جمهوری اینگوش واقع در مجاورت محل حادثه به سر می بردند. جمهوری اینگوش از زمان وقوع حمله خونین شورشیان چچن در ژوئن 2004 به آن جمهوری در حالت آماده باش كامل قرار داشت،اما این راز سر به مهری است كه پلیس اینگوش به چه علت به حضور این افراد در جنگل پی نبرد.نام یكی از تروریست ها، ولادیمیر خودوف، به اتهام تجاوز، قتل و ارتكاب اعمال تروریستی در فهرست افراد تحت تعقیب پلیس قرار داشت و این در حالی بود كه این شخص سراسر فصل تابستان سال 2004 را آزادانه و علنا در روستای زادگاهش در اوستیای شمالی گذرانده و دستگیر هم نشده بود. رهبر گروه، فردی اینگوشی ملقب به "سرهنگ" جانی مخوفی بود كه مسئولان امر او را خوب می شناختند اما او نیز توانسته بود به مدت دو سال از چنگال آنان در امان بماند.تا آنجا كه معلوم شد چندین نفر از دیگر اعضای این دسته تروریستی به علت ارتكاب خشونت های جنایی زندانی بوده اند. اما همه آنها پیش از حادثه از زندان آزاد شده بودند. به گفته یكی از روزنامه نگاران روسی "جانوران وحشی از درون قفس های خود یكسره به سراغ مدرسه بسلان آمدند. درهای قفس ها را هم قضات دادگاه ها، مسئولان پلیس و دستگاه امنیتی FSB به روی آنها گشودند." چنانكه روایت شده تروریست ها پیش از مبادرت به حمله ترتیباتی اتخاذ كرده بودند تا مقادیری سلاح را در درون مدرسه شماره یک شهر بسلان پنهان سازند. از طرفی دو مامور پلیس كه مطابق معمول حفاظت از مدرسه در روز بازگشایی آن را بر عهده داشتند به بهانه ای ناموجه به ماموریت دیگری اعزام شده بودند.همچنین به گفته شاهدانی که زنده ماندند یكی از تروریست ها در برابر گروگان ها فریاد زده بود كه "پلیس شما را به 20 هزار دلار فروخته است" و این نشان می دهد كه ماموران پلیس آلوده به رشوه گیری شده بودند.در مصاحبه‌ای که با یکی از گروگان‌گیران دستگیر انجام شد،وی اعتراف کرد که در این حادثه به سوی کسی شلیک نکرده و تاکید می‌کرد که نمی‌خواسته در این گروگان‌گیری جان خود را از دست بدهد. حمله انتحاری به محل بار مسافران فرودگاه دوموديه دووا در زمان ریاست جمهموری دیمیتری مدودف و کشته شدن 36 نفر و حمله انتحاری به مترو مسکو و کشته شدن 40 نفر نیز از دیگر اقدام های تروریستی مشابه بر علیه مردم روسیه میباشد و ضعف ها و جنایت های FSB و راهبردهای تمرکزگرای کرملين را مرکز توجه قرار میدهد.در آن زمان مسکو کماکان اعلام کرد که با قاطعيت با عوامل حادثه برخورد میکند و به زودی آنها را شناسايی و زير مشت آهنين له خواهد کرد.چيزي که مردم روسيه از آن وحشت دارند به عدم شناسايی يا مجازات اين گروه‌ها مربوط نمیشود.آنها از ناتوانی دستگاه‌های اطلاعاتی و امنيتی کشورشان از پيشگيری حوادث مشابه و واکنش‌های بعدی تروريست‌ها و دست داشتن FSB در اقدام های مشابه میترسند.کرملين هم از اين ترس آگاهی دارد. به راستی سرزمین بزرگانی چون چخوف،تورگنیف،تولستوی،داستایوفسکی،آیاکوفسکی، بولگاکف و مشاهر بزرگ دیگر و دانشمندانی چون مندلیف زیر چکمه دیکتاتور هاست. نگاره بالا متعلق به گروگاگیری در تئاتر دوبروفكا و بقیه نگاره ها عکس هایی دردناک از کشتار در مدرسه بسلان میباشند.[/font][/size] [color=#333333][font='lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif][size=2][right]منبع : صفحه اسلحه برتر در ف س وک[/right][/size][/font][/color]

روی زمین ورودی اکثر هواپرد ها بسته است تا از ورود اجسام نا خواسته به موتور جلوگیری به عمل بیاد

قسمت سوم:جنایت های خرس در راه برلین#1 پس از شروع عقب نشینی آلمان و پیشروی روسیه،سربازان ارتش سرخ شوروی جنایت هایی مرتک شدند که میتوان آنها را سیاه ترین لکه های ننگ تاریخ انسان ها دانست.آنچه به دنبال می آید بخشی از آنهاست: سربازان لشکر شانزدهم گارد حفاظت روسیه، متاثر از تبلیغات جنگی شوروی، در ده روز آخر ماه اکتبر 1944 شروع به کشتار جمعیت کشاورز منطقه تحت اشغال خود در جنوب پروس شرقی کردند. آلمانی ها بعد از بازپس گیری منطقه بررسی های کاملی انجام دادند. آنها در خلال این تحقیقات متوجه شدند که تنها در منطقه کوچک نِمِرزدورف بیش از هفتاد مرد و زن و بچه به قتل رسیده اند. زنها و دختربچه ها را بعد از تجاوز به در انبارهای کاه میخکوب کرده بودند و اجساد بقیه هم در سرتاسر روستا پخش شده بود. در نواحی دیگر هم اوضاع همینگونه بود. 2- سربازان آلمانی پس از بازپس گرفتن منطقه گُلداپ در پروس شرقی با وحشت دریافتند که کل جمعیت ساکن در این منطقه با نوعی سادیسم منحصر به فرد به قتل رسیده اند. 3- از همه مناطق شرقی گزارش میرسید که کاروانهای طولانی آوارگان در حال حرکت در جاده ها هستند که بیشتر آنها را زنان، کودکان و افراد کهنسال تشکیل میدهد و روس ها آنها را با گلوله های توپ و تانک هدف قرار میدادند و یا زیر خودروهای سنگین له میکردند. برای مثال در نیروهای آرتش سرخ در روزهای 18 و 19 ژانویه 1945 در والده روده پس از متوقف کردن کاروانها به آنها حمله کرده وآوارگان را زیر تانکهایشان له میکنند. 4- سربازان شوروی در نزدیکی مرز رایش در غرب وِلون به روی گاریهای حامل آورگان بنزین پاشیدند و آن ها را همراه با سرنشینانشان به آتش کشیدند. روی جاده ها اجساد بیشماری از زنان، مردان و کودکان آلمانی دیده میشد که گویا با پایین پریدن از گاریها قصد نجات جان خود را داشته اند، بیشتر آن ها در وضعیتی دلخراش بودند، با گردنهای بریده شده، زبانهای قطع شده و شکمهای پاره شده. 5- بارکوف که یک کشیش کاتولیک بود، در مورد ورود نیروهای آرتش سرخ در تاریخ 10 مارس 1945 به شهر لاونبورگ در منطقه پومرن چنین مینویسد:« سپس آن شب فرا رسید، وحشتناک ترین همه شب ها. آنها به صورت گله ای جلوی هر خانه ای می ایستادند. چهل وپنج نفر از آنها به یک ژن آلمانی تجاوز کردند، بدون توجه به این که او در حال مرگ بود.» ششصد نفر از ساکنان شهر لاونبرگ آن شب خودکشی کردند. 6- یک کشیش کاتولیک از شهر نایسه واقع در اُبرشلزین شرح میدهد که روس ها چگونه راهبه های صومعه شهر را مجبور به تسلیم شدن کردند:« آنها را به زمین انداختند و لگدمال کردند و آن قدر با اسلحه به سر وصورتشان کوبیدند که غرق در خون شدند و از حال رفتند، و در این حالت، آنها را هدف اعمال شهوانی خود قرار دادند، که در نوع خود برای ما غیرقابل درک بود. آنها حتی به راهبه های هشتادساله ای که در حال بیماری و بی حرکت روی تخت هایشان خوابیده بودند تجاوز کردند.» 7- گئورگ گوتوالد، کشیش کاتولیک، درباره وقایع شهر گرونبرگ در منطقه نیدرشلِزین چنین گزارش میدهد:« شب و روز در شهر صدای فریاد اهالی اذیت شده و مورد تجاوز قرار گرفته به گوش میرسید. زنان و دختران بی دفاع در اختیار روس ها قرار گرفته بودند. تعداد زیادی از دختران و زنانی که بین بیست تا چهل مرتبه در روز مورد تجاوز قرار گرفته بودند، به کلیسای من پناه آوردند. خبر ارتکاب تعداد زیادی از قتلهای سادیسمی را به من دادند[ پاره کردن شکم، قطع آلت تناسلی، بریدن سینه ها]. من آن اجساد را دیدم و خودم آن ها را دفن کردم.» کشیش گوتوالد در ادامه می گوید که حدود پانصد نفر از چهار هزار نفری که در خانه اهی خود باقی مانده بودند، طی دو هفته اول پس از ورود نیروهای شوروی خودکشی کردند:« اعضای خانواده ها به صورت دسته جمعی، مردان، زنان، کودکان، پزشکان، کارمندان عالیرتبه قضایی، کارخانه داران و شهروندان متمول. تا دو هفته کسی اجازه نداشت اجساد کسانی که خودکشی کرده اند را دفن کند. به دستور روس ها یا باید آن ها را در خانه هایشان نگه میداشتند یا در پیاده روها قرار میدادند تا باعث ترس بیشتر مردم شود.»

[quote name='TALASH' timestamp='1377794439' post='334004'] [color=#0000CD]دوستان دوست دارید سری بعدی کلیپ های این برنامه از کدام بخش ارتش باشه؟ نیروی زمینی یا هوایی؟[/color] [/quote] برای من که فرق نمیکنه چون همه اش خوبه ولی چون مال نیروی هوایی رو اکثرا دیدم ترجیح میدم مال دو نیروی دیگه باشه ، راستی قسمت دوم ناوشکن سبلان رو کی قرار میدین ؟

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]با نام و یاد خدا این کلیپی از تک تیر انداز معروف بغدادی که از تمام شلیک های خودش به نیرو های اشغالگر فیلم گرفته و بسیار زیبا می باشد این کلیپ اولین بار است که در اینترنت قرار میگیرد لازم به ذکر است این تک تیر انداز با استفاده از گلوله هایی با مرمی تنگستنی جلیغه های ضد گلوله اشغالگران رو میشکافد در بعضی از شلیک ها حتی افراد اطراف فرد مورد اصابت قرار گرفته با خبر نمی شود قسمت آخر این فیلم هم حمله انتهاری یکی از شیعیان عراقی به ماشین نظامیان آمریکایی می باشد sarvan313 لینک دانلود فیلم دوستانی که میتونن فیلم رو در آپارات یا میلیتاری کلیپ آپلود کنند ممنون میشم [url="http://www.up.piratep.com/download7055.html"]http://www.up.piratep.com/download7055.html[/url] اختصاصی ارتشی و sarvan313[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://www.forum.arteshi.com/showthread.php?t=16196"]منبع[/url][/font][/size]

یه سوال که الان برام پیش اومده اینه که ام 60 های ما در حال حاضر در چه وضعیتی به سر میبرند ؟

M۶۰ Phoenix نسخه ی اردنی پروژه ی ارتقا بر روی تانک میدان اصلی M۶۰A۳ می باشد که توسط دفتر طراحی و توسعه ی ملک عبدالله دوم (KADDB) توسعه یافته است . تانک M۶۰ به عنوان تانک میدان اصلی نبرد به دلیل جنگ افزار ضعیف و حفاظت کم نمی توان روی ان حساب کرد . تانک M60 Phoenix یک بسته ی مدولار ارتقا مقرون به صرفه همراه با افزایش تحرک ومرگ اوری و توانایی بقا می باشد . حفاظت زرهی تانک به طوره قابله توجهی افزایش یافته است . بسته های ضد زره اضافه شونده بر روی برجک نصب گردیده . سطح III/IV بسته ی ارتقا شامل نصب زره واکنشی انفجاری می باشد . این تانک مجهز به هشدار دهنده ی لیزری و نارنجک های دود زا می باشد . این تانک همچنین مجهز به سیستم کنترل آتش اتوماتیک و حفاظت ان بی سی است . لازم به ذکر است که حفاظت از M60 Phoenix را می توان بسته به نوع ماموریت مورد نیاز پیکر بندی کرد . توپ 105 میلی متری این تانک با یک توپ تمام ثابت 120 میلی متری L50 CTG بدون خان ساخت شرکت سویسی RUAG جایگزین شده است و همچنین قدرت شلیک و مرگ اوری ان به طوره قابل توجهی بهبود یافته است که امکان شلیک گلوله های اورانیومی به ان می دهد . تانک M60A3 در حالی که در حال حرکت باشد قادر به درگیر شدن با اهداف نیست . ولی توپ جدید همراه با یک سیستم بارگذاری کمکی نصب شده است که به ان امکان شلیک موقع حرکت را می دهد . می توان ادعا کرد که حداکثر نرخ اتش تانک 6 الی 10 دور در هر دقیقه است http://militaryparsi.ir/gallery/images/r0to1kapiifttd7sxn10.jpg جنگ افزارهای ثانویه شامل تیربار 7.62 میلی متر کواکسیال و دیگری 12.7 میلی متری است که در بالای سقف تانک نصب شده اند . تانک M60 Phoenix مجهز به سیستم کنترل آتش یکپارچه دیجیتال ریتون می باشد. احتمال برخورد به هدف در اولین دور شلیک در مقایسه با سلف خود (M60A3) بهبود یافته است . تانک Phoenix نیز مجهز data bus (گذرگاه داده ) دیجیتالی می باشد . تانک M60 Phoenix دارای چهار خدمه ، شامل فرمانده ، توپچی ، راننده و بارگذار می باشد . نیروی محرکه تانک از موتوره دیزلی General Dynamics تامین می شود و قدرت ان به 950 (از 750 ) اسب بخار توسعه یافته که باعث بهبود یافتن شتاب و برد در مقایسه با کارایی تانک M60A3 می شود . بعلاوه بهبود سیستم تعلیق هیدروپنیوماتیک اجازه ی افزایش وزن به 62 – 63 تن بدون از دست دادن قابل ملاحظه ی تحرک پذیری را می دهد. تا به امروز 250 دستگاه از 400 تانک M60 ا ردنی ارتقا یافته اند. http://militaryparsi.ir/gallery/images/qy002g6dbkn47yaqeva.jpg مشخصات خدمه : 4 نفر وزن: 55 تن طول توپ رو به جلو) ~ 9.85 متر طول: ~ 7 متر عرض: ~ 3.7 متر ارتفاع :~ 3.27 متر توپ اصلی: 120 میلی متر خان مسلسل : * 1 7.62 میلی متری ، 1 عدد 12.7 میلی متر محدوده ارتفاع جنگ افزار : 10 تا + 20 درجه محدوده پیمودن جنگ افزار : 360 درجه توپ اصلی : 120-mm smoothbore مسلسل : 1 x 7.62-mm, 1 x 12.7-mm تحرک موتور : General Dynamics diesel قدرت موتور : 950 اسب بخار حداکثر سرعت جاده : 48 کیلومتر در ساعت محدوده: برد 500 کیلومتر http://militaryparsi.ir/gallery/images/kpq8l9srnj90afdyclk7.jpg =========================== منابع : سنترال کلوب و میلیتاری پارسی کاربر نویسنده :Un4given91

امیر خلبان دادپی، یک فرمانده واقعی تیمسار سرتیپ خلبان مهدی دادپی (۲ اردیبهشت ۱۳۱۹- ۲مرداد ۱۳۸۸) دارنده نشان رشادت فتح، ازفرماندهان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در جنگ ایران و عراق و از مدیران خطوط هواپیمایی ایران در دهه هفتاد و هشتاد هجری شمسی بود. او همچنین از اولین خلبانان مافوق صوت ایران و از اولین خلبانان و هنرآموزگاران هواپیمای جنگده اف ۴ بود که در دهه پنجاه هجری شمسی شاگردان بسیاری را در نیروی هوایی تربیت کرد. با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان یکی از فرماندهان و طراحان عملیاتی نیروی هوایی ایران در هدایت وبرنامه ریزی عملیات‌های این نیرو، کمان ۹۹، مروارید و پشتیبانی هوایی منطقه جنوب، شرکت فعال داشت. آخرین سمت او در نیروی هوایی فرماندهی منطقه اول هوایی مهرآباد بود که تا زمان بازنشستگی در ۱۳۷۱ در این سمت به انجام وظیفه مشغول بود. بعد از بازنشستگی از نیروی هوایی به کار در خطوط هواپیمایی روی آورد و به عنوان مدیر عامل شرکت‌های کیش ایر، فراز قشم، کاسپین، موسس و رئیس هیات مدیره هواپیمایی آریا انجام وظیفه کرد. او همچنین موسسه علمی فرهنگی ابوفاضل (وقف عام) مدرسه خلبانی آرتا کیش و دانشگاه جامع علمی کاربردی صنعت هوانوردی را بنیان‌گذاری نمود. او در مردادماه سال ۱۳۸۸ در یک سانحه هوایی در فرودگاه مشهد جان باخت. کودکی و نوجوانی مهدی دادپی در دوم اردیبهشت ماه ۱۳۱۹ در محله درخونگاه تهران در یکی از خانواده‌های قدیمی بازار تهران بدنیا آمد. مادرش بانو عالم تاج لطیفی زنی فرهیخته و آموزگار وپدرش رضا دادپی کارمند وزارت دارایی بود که بعد از تولد فرزندش مدتی هم در شهرستان خاش مامور این وزارتخانه شد. مهدی دادپی دوران کودکی را در تهران سپری کرد. مرگ مادرش در آذرماه ۱۳۳۲ ضربه سنگینی به او بود که موجب شد تا برای مدتی ترک تحصیل کند و به کار مشغول گردد. پیوستن به ارتش با رسیدن به سن نظام وظیفه، با طی دوره‌ی آموزشگاه گروهبانی کادر ثابت پیاده در سال ۱۳۳٨جمعی واحد تازه تاسیس چتربازان ارتش شاهنشاهی تحت فرماندهی سرهنگ تراب ترکی در باغشاه شد. در این سال با مطالعه در مدرسه شبانه و گذراندن امتحانات متفرقه در حوزه شهرستان تهران دوره آموزش متوسطه را به پایان رساند. بعد ازدریافت مدرک دیپلم وارد دانشکده افسری شد و به نیروی هوایی پیوست. بعد از طی آموزش‌های مقدماتی در مرکز آموزش‌های نیروی هوایی تحت فرماندهی تیمسار کمپانی برای ادامه تحصیل در رشته خلبانی عازم کشور آمریکا شد. او دوره زبان انگلیسی را درپایگاه هوایی لک لند در ایالت تگزاس آمریکا و دوره آموزش خلبانی را با هواپیمای مافوق صوت تی-۳۸ در پایگاه هوایی لافلین تگزاس گذراند. او بعد از اتمام دوره آموزشی به ایران بازگشت و دوره آموزشی هواپیمای F-۵تایگر را در ایران گذراند. سال‌های ابتدایی خدمت در نیروی هوایی ستوان دوم مهدی دادپی بعداز طی دوره خلبانی جنگنده شکاری اف‏ - ۵ تایگرجمعی پایگاه سوم شکاری همدان (نوژه) شد. او بعد از گذراندن دوره آموزشی خلبانی جنگنده شکاری بمب افکن اف - ۴ فانتوم به درجه ستوان یکمی نایل شد و به عنوان هنرآموزگار و استاد پرواز این هواپیما به پایگاه یکم شکاری مهرآباد منتقل شد. او در این پایگاه بعنوان استاد خلبان مشغول بکار شد و خلبانان شکاری بسیاری را تربیت کرد که در جنگ ایران و عراق شرکت فعال جستند. بعد از ترفیع به درجه سروانی، سروان مهدی دادپی بعنوان افسر عملیاتی گردان دوازده شکاری تاکتیکی به خدمت ادامه داد وبرای طی دوره‌ی فرماندهی گردان در Squadron Officer School درپایگاه هوایی ماکسول در مونتگمری آلاباما به آمریکا اعزام شدو این دوره را با موفقیت طی کرد. بعد از مراجعت به کشور او به عنوان فرمانده گردان یازدهم شکاری در منطقه مهرآباد و اولین فرمانده گردان شکاری تاکتیکی نود و یکم یا Sharks مستقر در پایگاه نهم شکاری بندرعباس انجام وظیفه کرد. در سال ۱۳۵۵او با بیش از ۳۷۵۰ ساعت بدون سانحه با هواپیمای اف-۴ فانتوم موفق به دریافت گواهینامه‌ی ایمنی پرواز از شرکت مک دانلدداگلاس و تشویق نامه از معاونت عملیاتی نیروی هوایی شد. بعد از ترفیع به درجه‌ی سرگردی به گروه مدیریت عملیات نیروی هوایی تحت فرماندهی تیمسار سرتیپ زلالی پیوست و تا پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه ۱۳۵۷ در این سمت به انجام وظیفه مشغول بود. خدمت در نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران در اسفندماه ۱۳۵۷ به دستوررییس وقت ستاد نیروی هوایی سرگرد مهدی دادپی به عنوان فرمانده و سرپرست دانشجویان خلبانی نیروی هوایی ایران عازم شهر سن آنتونیو در تگزاس شد و تا قطع روابط سیاسی دو کشورایران و آمریکا به دنبال بحران گروگان‌گیری در فروردین ماه ۱۳۵۹ و اخراج کارگزاران ودیپلمات‌های ایرانی از آمریکا در این کشور باقی ماند. بعد از قطع رابطه سیاسی ایران و آمریکا به اتفاق دانشجویان خلبانی به ایران بازگشتند. بعد از مراجعت به ایران فرماندهی وقت نیروی هوایی سرگرد مهدی دادپی را به فرماندهی پایگاه ششم شکاری بوشهر منصوب کرد و او بلافاصله عازم این شهر شد تا به بی‌نظمی موجود در پایگاه بوشهر خاتمه دهد. شرکت در جنگ ایران و عراق به دنبال حمله نیروی هوایی عراق به فرودگاه‌ها ومراکز نظامی کشور در ۳۱ شهریورماه ۱۳۵۹ مهدی دادپی به عنوان فرمانده پایگاه ششم شکاری بوشهر در اجرای عملیات کمان ۹۹ یا حمله ۱۴۰ فروندی و برنامه ریزی و اجرایی عملیات مروارید شرکت داشت. او تا پایان عمر از عملیات مروارید به عنوان یکی ازموفق‌‌ترین عملیات آفندی در جنگ یاد می‌کرد که در آن یگان‌های نیروی دریایی و هوایی ایران با بیرون کشیدن شناورهای نیروی دریایی عراق از پناهگاهشان در بندر بصره این نیرو را منهدم کردند. با ترفیع به درجه سرهنگ دومی مهدی دادپی تا سال ۱۳۶۰ دربوشهر به انجام وظیفه مشغول بود و در این سال به‌عنوان جانشین معاونت عملیاتی نیروی هوایی منصوب شد. در این سمت در طراحی و هدایت عملیات رزمی نیروی هوایی در منطقه جنوب و در قرارگاه خاتم الانبیاء شرکت فعال داشت. سمت بعدی او فرماندهی منطقه اول هوایی مهرآباد بود که در این سمت علاوه بر شرکت فعال در طراحی و هدایت عملیات رزمی پروژه‌های رفاهی بسیاری را برای بهبود شرایط زندگی پرسنل نیروی هوایی به بهره برداری رساند. او در سال ۱۳۶۴ برای گذراندن دوره فرماندهی و ستاد از طرف نیروی هوایی به دانشگاه فرماندهی و ستاد ارتش جمهوری اسلامی (دافوس) معرفی شد و بعد از اتمام این دوره مجددا به عنوان فرمانده منطقه اول هوایی مهرآباد منصوب شد. بازسازی و سازندگی در ایام صلح با پایان جنگ و پذیرفته شدن قطعنامه ۵۹۸ از سوی ایران مهدی دادپی به درجه سرتیپ دومی ترفیع پیدا کرد و با برنامه ریزی بزرگ‌‌ترین رژه هوایی بعد ازپیروزی انقلاب اسلامی در مهرماه ۱۳۶۷ آن را به اجرا گذاشت. در سالهای بعد از جنگ به عنوان فرمانده منطقه اول هوایی بر بازسازی و اجرای پروژه‌های سازندگی مختلف درمنطقه مهرآباد و سایر ایستگاه‌ها و مناطق وابسته نظارت داشت که از آن جمله می‌توان به ساخت مساجد مهرآباد و سه راه آذری، مدرسه مسکونی منطقه هاگ، اورهال هواپیمای سی یکصد و سی، بازسازی و اورهال هواپیماهای جنگنده شکاری اف – ۴ و اف – ۵ و پروژه سوخت رسانی هوایی هواپیمای اف –۵ اشاره کرد. با توجه به ماموریت زمان صلح نیروی هوایی برای مشارکت در سازندگی کشور مهدی دادپی در فعال سازی شرکت هواپیمایی سا‌ها نقش کلیدی ایفا کرد و این شرکت در کنار خطوط هوایی موجود به ارائه خدمات ترابری هوایی مشغول شد. با حمله عراق به کویت و اشغال این کشور از اولین فرماندهان نیروی هوایی بود که پیش بینی کرد نیروی هوایی عراق برای فرار از نیروی هوایی ائتلاف به فضای هوایی ایران پناه خواهد آورد و واحدهای تحت فرمانش را به حالت آماده باش درآورد. با وقوع زلزله رودبار اولین فرمانده نیروی هوایی بود که برای تخمین زیان رسیده به فرودگاه رشت عازم منطقه شد و از پست فرماندهیش در منطقه مهرآباد فرماندهی هدایت عملیات هوایی کمک رسانی به زلزله زدگان و ارسال کمک‌های خارجی به منطقه را به عهده گرفت. این عملیات از نظر حجم پروازهای انجام شده و ایمنی پروازی جز یکی از موفق‌ترین برنامه‌های کمک رسانی هوایی در مقیاس جهانی‌است که با عملیات کمک رسانی به زلزله زدگان ارمنستان در سال پیش از آن مقایسه می‌شود. پایان خدمت در نیروی هوایی و فعالیت در خطوط هوایی کشور در سال ۱۳۷۰ به پاس رشادت‌هایش در دوران دفاع مقدس نشان درجه دوم رشادت فتح به تیسمار دادپی اعطا شد. اودر خردادماه سال ۱۳۷۱ بعد از سی و سه سال خدمت در نیروی هوایی ایران به افتخار بازنشستگی نائل شد. مهدی دادپی بعد از بازنشستگی مدتی به زراعت روی آورد و در بندرکیاشهر آستانه اشرفیه به باغداری پرداخت. در سال۱۳۷۲ مسئولان منطقه آزاد کیش از او برای اداره شرکت هواپیمایی کیش ایر دعوت به عمل آوردند. کیش ایر از اولین خطوط هوایی نیمه خصوصی ایران بود که در سال ۱۳۶۷ فعالیت خود را آغاز کرده بود ولی به دلیل زیان ده بودن عملیات پروازیش در آستانه تعطیلی قرار داشت. در فاصله سالهای ۱۳۷۳ تا ۱۳۷۶در سمت مدیر عامل هواپیمایی کیش ایر این شرکت را به یکی از اصلی‌ترین شرکت‌های هوایی کشور تبدیل کرد. در سال ۱۳۷۶ مدیر عاملی شرکت هواپیمایی تازه تاسیس فراز قشم را عهده دار شد و خطوط هوایی قشم را فعال نمود. در سال ۱۳۷۸ با کناره گیری از این شرکت فعالیت مستقل خود را با تاسیس شرکت هواپیمایی آریا آغاز نمود. در سال ۱۳۸۰مدرسه خلبانی آرتاکیش و دانشگاه جامع علمی کاربردی صنعت هوانوردی را به عنوان دو مرکز تربیت خلبانان و کادر فنی بنیان‌گذاری کرد. به دنبال موفقیت این مراکز و شرکت هواپیمایی آریا با توجه به باورهای مذهبی و اعتقادات قلبیش ،در سال ۱۳۸۵ با تاسیس موسسه علمی فرهنگی ابوفاضل مجموعه موسسات شرکت هواپیمایی آریا، مدرسه خلبانی آرتاکیش و دانشگاه جامع علمی کاربردی صنعت هوانوردی را به همراه شرکت‌های تابعه، املاک و تجهیزات پروازی وقف نمود تا سود حاصله مطابق اساسنامه موسسه مذکور به مصرف برسد. ویژگیهای اخلاقی کاپیتان بهروز مدرسی که مدتی تحت فرماندهی امیر دادپی خدمت کرده است، می نویسد: تیمسار خلبان " مهدی دادپی " افسر شجاع و خلاقی بود که فرماندهی منطقه هوایی مهرآباد را عهده دار بود . او زحمات فراوانی در اعتلای نیروی هوایی کشید و نام نیکی از خود به جا گذاشت. شاید بی اغراق نباشد تا صادقانه اعتراف نمایم در تمام ایامی که افتخار خدمت و پرواز در نیروی هوایی را داشتم، هرگز فرماندهی لایق، مهربان، پر تلاش و دلسوز همانند او ندیدم. یکی از خصوصیات پسندیده او سحر خیزی و حضور در پایگاه قبل از همگان بود . همیشه قبل از هر پروازی جلوی هواپیما حاضر می شد. وی به قدری بی تکبر و به اصطلاح خاکی بود که با وجود سن و سال بالایش برای انجام به موقع پرواز ها اغلب خود به پرسنل زمینی کمک کرده و ژنراتور سنگین را جا به جا می کرد. در عین حال خیلی منضبط و دقیق بود. همیشه همه جا حضور داشت. نظارت و پی گیریهای او باعث اجرای امور به طور دقیق می گردید. پرسنل پایگاه خیلی او را دوست داشتند و از صمیم قلب برایش احترام قائل بودند . روز واقعه در تاریخ دوم مردادماه ۱۳۸۸ حدود ساعت ۱۸ و ۱۰ دقیقه بعدازظهر هواپیمای مسافری ایلوشین شرکت هواپیمایی آریا با شماره پرواز ۱۵۲۵ که از تهران عازم مشهد بود هنگام فرود در باند فرودگاه مشهد دچار سانحه شد. هواپیما هنگام فرود در باند فرودگاه منحرف شده و به دیواره برخورد کرد. از جمع ۱۵۳ نفر مسافر هواپیمای سانحه دیده ۳۰ نفر مجروح و ۱۶ نفر کشته شدند. رئیس هیات مدیره شرکت هواپیمایی آریا (امیر سرتیپ خلبان مهدی دادپی) نیز جزو کشته شدگان سانحه هوایی مشهد بود. در این سانحه هواپیمای ایلیوشین آی‌ال-۶۲ ساخت کشور روسیه که متعلق به شرکتی در قزاقستان و تحت اجاره شرکت هواپیمایی آریاتور بود، در هنگام فرود در فرودگاه هاشمی نژاد مشهد پس از برخورد شدید به زمین، منحرف شد و دماغه هواپیما به بلوک حاشیه باند خورده و موجب آتش‌سوزی و متلاشی شدن کابین هواپیما و ردیف‌های جلوی مسافران شد. پیکر شادروان امیر خلبان مهدی دادپی روز چهارم مردادماه ۱۳۸۸با احترام نظامی و با مشایعت اعضای خانواده، صد‌ها تن ازدوستان و هم قطارانش درجوار ابن بابویه در شهرری در کنار مادرش به خاک سپرده شد. ___________________________________________________________ گردآوری و تنظیم: وبلاگ هوانورد‌ (کاوه)

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]من خودم به شخصه از خوندن زندگی نامه این عزیز خیلی لذت بردم ، هر جا که بودن کارها رو به بهترین شکل انجام دادن و نتیجه های خوبی گرفتن ای کاش فرمانده هایی از این دست در نیروهای نظامی ما و همینطور مدیرانی از این دست در صنایع مون بیشتر داشتیم اونقت کشور مسیر رشد رو با سرعت بسیار زیاد تری طی میکرد[/font][/size]

[font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]انستیتو وودرو ویلسون، در ۲۵ اکتبر سال ۲۰۱۱ و به‌ بهانۀ کنفرانسی پیرامون جنگ ایران و عراق که در این مرکز بین‌المللی در واشنگتن برگزار شد، شماری از اسناد جنگ را منتشر کرد. این اسناد که جزئیات گفت‌وگوهای صدام حسین با ژنرال‌ها و مقامات بلندپایه رژیم بعث عراق را فاش می‌سازند، نمونهٔ کوچکی از هزاران سند و مدرکی هستند که پس از حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ به‌دست آمده‌اند و در دانشگاه دفاع ملی آمریکا نگهداری می‌شوند. اسنادی که از زمان معاونت ریاست جمهوری صدام حسین آغاز می‌شوند و پس از آن دیدگاه‌های رئیس‌جمهور عراق را دربارهٔ شرایط اقتصادی، نظامی و سیاسی ایران و منطقه نشان می‌دهند. در آینهٔ این اسناد می‌توان با برآورد و پیش‌بینی صدام و حلقهٔ نزدیکانش از تقابل نیروهای سیاسی و اجتماعی در ایران، تغییر چهرهٔ سیاسی و موازنهٔ قدرت در منطقه، روند جنگ با ایران و تحولات مختلف منطقه و جهان در این دوره آشنا شد. «تاریخ ایرانی» این اسناد را برای نخستین بار ترجمه و منتشر می‌کند. برخی اسناد طولانی خلاصه و بعضی بخش‌ها که بی‌ارتباط به ایران بوده‌اند حذف شده‌اند. یادداشت‌های مترجم، توضیحات و افزونه‌ها در داخل کروشه آمده‌اند. ***[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4][بخش‌هایی از این سند طولانی که اهمیت کمتری داشته‌اند، یا تکرار گفته‌های پیشین بوده‌اند، حذف شده‌اند؛ بخش‌های حذف ‌شده با سه نقطه (...) بدون پرانتز و در ابتدای خط نشان داده شده‌ است.] تاریخ سند: به‌روز شده پس از ۲۳ سپتامبر ۱۹۸۰ (اول مهر ۱۳۵۹) فوق محرمانه رئیس کل اطلاعات ارتش: تقریبا همهٔ اطلاعاتی که دربارهٔ هواپیماهای اف‌۱۴ داریم نشان می‌دهند که آن‌ها حدود ۷۰ هواپیما دارند. ۶۰ فروندشان در وضعیت خوبی هستند و سه اسکادران در پایگاه‌های اصفهان و شیراز پخش شده‌اند.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]رئیس‌جمهور [صدام حسین]: پایگاهی که هواپیما‌ها دیروز بهش حمله کرده‌اند و آن‌ها دو هواپیما را انداختند چه؟ فرمانده نیروی هوایی: پایگاه هوایی بوشهر. رئیس‌جمهور: پایگاه بوشهر هم هواپیمای اف‌۱۴ دارد، هواپیماهایی که آن دو هواپیما را ساقط کردند اف‌۱۴ بودند. تا جایی که به هواپیما‌ها مربوط می‌شود، ما سخت در تلاش سیاسی هستیم که مجوز حمله را بگیریم، اما هواپیما‌ها رفتند و آمدند... رفتند و آمدند بدون نتیجه و حتی یک هفتهٔ تمام گذشت و ما به هیچ چیز نرسیدیم. فرمانده نیروی هوایی: قربان، آن‌ها بهشان اجازه [حمله] ندادند. رئیس‌جمهور: چرا؟ فرمانده نیروی هوایی: نامه‌ای از وزارت امور خارجه به دستمان رسیده که می‌گوید عمانی‌ها با آن‌ها تماس گرفته‌اند و گفته‌اند: «دیدارتان را فعلا به تعویق بیاندازید. ما وزیری را به اردن خواهیم فرستاد تا مساله را توضیح دهد.»[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]رئیس‌جمهور: خب، کی خبرش را می‌دهند؟ البته، چه کسی یک هفتهٔ تمام رفتن و آمدن را تحمل می‌کند؟ آیا دولت عمان وارد جنگ شده؟ و آیا سلطان قابوس پسر ماست یا برادرمان؟ خوب نیست که این مرد چنین فرصتی به ما داده؟ منظورم این است که... این مرد [قابوس بن‌ سعید، سلطان عمان] فشار بریتانیایی‌ها را هم احساس می‌کند...[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]رئیس‌جمهور: فرمانده نیروی هوایی عمان بریتانیایی‌ است و ما فقط ازش خواسته‌ایم که [اجازه بدهد] هواپیما‌ها را برای گذشتن آماده کنیم، بمب‌ها را سوار آن‌ها کنیم، به سمت هدف حمله کنیم و بعد برگردیم تا [در عمان] سوخت‌گیری کنیم و دوباره پرواز کنیم. بنابراین، اگر یک هفته را صرف رفتن و آمدن بیهوده کنیم البته که غیرممکن خواهد بود. اگر جای او بودیم، موافقت نمی‌کردیم و در عملیات مشارکت می‌کردیم، اما... تمام افسرانی که اسیر شده‌اند را باید به سازمان اطلاعات بفرستیم تا بازجویی شوند. رئیس کل اطلاعات ارتش: آن‌ها را فرستاده‌ایم، قربان. رئیس‌جمهور: که ازشان بازجویی کنند، چون اطلاعاتی‌ها بلدند چطور... از آن‌ها بازجویی کنند تا روحی و اخلاقی بفهمیم... بفهمیم که شایستگی خلبان‌ها در چه حد است، چند افسر بازنشسته به آن‌ها افزوده شده، چطور به قطعات یدکی و مواد ذخیره دست یافته‌اند و کی قطعات یدکی به دستشان رسیده. [آن‌ها] می‌دانند.. برنامهٔ آموزشی آن‌ها چیست و چه گذرگاه‌های خارج از [محدودهٔ پوشش] رادار ایجاد کرده‌اند. این اطلاعات در جنگ اهمیت زیادی دارد و نتیجهٔ آن را مشخص می‌کند... ما نیامده‌ایم... که بایستیم و نگاهشان کنیم. مدتی است که اطلاعات ارزشمندی برای [آگاه ساختن و حمایت از] عملیات نظامی‌مان به دست نیاورده‌ایم. فرمانده نیروی هوایی: قربان، اینکه می‌گویند ۶۰ هواپیمای اف‌۱۴ در وضعیت خوبی هستند، گمان نمی‌کنم این اطلاعات درست باشد. رئیس‌جمهور: این اطلاعات غلو شده است چون اگر ۶۰ هواپیمای اف‌۱۴ در وضعیت خوبی بودند، چرا آن‌ها را انبار کرده‌اند و ازشان استفاده نمی‌کنند؟ چرا هواپیماهایی مثل این را نگه می‌دارند؟ گذشته از این، چرا از هواپیماهای فانتوم برای حمله به اهداف داخل شهر بغداد استفاده می‌کنند و نه اف‌۱۴‌ها؟ فرمانده نیروی هوایی: این هواپیما‌ها برای حملهٔ زمینی نیستند، قربان. رئیس‌جمهور: نه؟ هواپیمای شناسایی هستند؟ پس به همین خاطر از آن‌ها برای شناسایی استفاده می‌کنند... و اگر این ‌طور است، نمی‌توانیم تعدادشان را تخمین بزنیم؟ ... فرمانده نیروی هوایی: قربان، اطلاعات دیگری که ما از بازجویی افسران اسیر شده گرفته‌ایم نشان می‌دهند که اولین حملهٔ هوایی ما باندهای پرواز پایگاه هوایی‌شان را تخریب کرده... باند‌ها فلج شده‌اند. در غیر این صورت آن‌ها بلافاصله پس از بازگشت ما از آن حمله تلافی می‌کردند. همان‌طور که گفته است، موثر بود، اما تا چه حد؟ رئیس‌جمهور: سرلشکر خلبان محمد الجیبوری؟ این بهانه را نمی‌توانم بپذیرم چون اگر امروز این اتفاق برای ما می‌افتاد [منظورش حمله است] واکنش ما هم تا روز بعد انجام نمی‌شد. منظورم این است که آیا فرمانده نیروی هوایی خودش دستور ورود به جنگ علیه کشوری را صادر می‌کند؟ مگر نه اینکه باید فرمانده‌ها برای صدور دستور شور کنند؟ بنابراین، آن‌ها روز بعد تلافی کردند و موفق هم بودند. صبح بعدش سراسر عراق بودند. [به مواضعی در سرتاسر عراق حمله کردند.] رئیس تحرکات نظامی: هواپیما‌هایشان روز سه‌شنبه، ۲۳ سپتامبر ۱۹۸۰ رسیدند. رئیس‌جمهور: عقیدهٔ من این است که حملات هوایی ما کاری نیستند. علاوه بر این، حمله به باندهای پرواز هدف نخست حملهٔ اول نبود... منظورم این است که چرا؟ آیا فرودگاه فقط باند پرواز است؟ فرودگاه رادار است، یک موسسه و... فرمانده نیروی هوایی: آن‌ها این را تأیید کرده‌اند قربان، اما چیزی که ما نداشتیم و به جنابعالی گفته بودم، آشیانهٔ هواپیماست. آن‌ها [اسرا] اطلاعاتی به ما دادند که نشان می‌داد هر پایگاه هوایی‌شان چندین آشیانه دارد. منظورم این است که بسیاری از هواپیماهای آن‌ها بیرون آشیانه بودند، و واقعیت درست برعکس این بود. بیشتر هواپیماهای ایران توی آشیانه بودند، اما بعد از آن که از خلبان‌هایی که در داخل عراق سقوط کرده‌اند اطلاعات گرفتیم توانستیم به آشیانه‌های آن‌ها حمله کنیم. اما در ابتدای عملیات تصور روشنی از تعداد آشیانه‌هایی که داشتند نداشتیم. ...[دربارهٔ ضعف فنی نیروی هوایی ارتش عراق در عملیات شناسایی و کورکورانه‌ بودن حملات هوایی] رئیس‌جمهور: باید راجع به مسالهٔ کریدورهای [شکاف‌هایی در پوشش رادار و محدودهٔ دفاع هوایی که هواپیما‌ها یا موشک‌های دشمن می‌توانند از آن برای عبور بهره بگیرند] موجود حرف بزنیم. درست است که کریدور هست، اما آیا مثل رود دجله در مرز است؟ هر شکاف راداری یک کریدور است، اما چون جنگ هشت روز است که ادامه دارد ما به یقین به این نتیجه دربارهٔ مناطق دسترسی رسیدیم که هواپیما‌ها به سمت بغداد می‌آیند، مثل تاکسی‌هایی که آزادانه می‌آیند و می‌روند. منظورم این است که ما دو بار تا تهران رفتیم، نه؟ فرمانده نیروی هوایی: بله، قربان.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]رئیس‌جمهور: دو بار بود دیگر، نه؟ خب، دو بار. در حملهٔ اول ما فقط چهار هواپیما فرستادیم. بر اساس اطلاعاتی که از بیش از یک منبع به ما رسیده، دو تا از آن‌ها دو بمب انداختند. هواپیماهای دشمن هر روز و با روحیه‌ای عالی به بغداد حمله می‌کنند. نمی‌گوییم روحیه‌شان خوب نیست. اگر عددی که شما می‌گویید [از هواپیماهای ساقط شده ایرانی] درست باشد، و من بهتان می‌گویم که فقط آنچه رادار نشان می‌دهد درست است، این یعنی که ما ۲۰۰ هواپیما انداخته‌ایم، نه؟ معاون نخست‌وزیر: همین پیش پای جنابعالی داشتیم می‌شمردیم. حدود ۱۰۰ هواپیما. رئیس‌جمهور: دویست هواپیما. آن خلبان‌هایی که می‌روند اما برنمی‌گردند آن ترسو‌ها... آیا دستور اعدامشان را داده‌اید؟ وزیر دفاع: والله، قربان، من درخواست اختیار قانونی دادم. رئیس‌جمهور: طبق اختیارات من، خلبان‌هایی [عراقی] که از اجرای وظیفه‌شان سر باز زده‌اند باید اعدام شوند. می‌توانید حالا با یک افسر و حکم ریاست‌جمهوری که فردا صادر می‌شود بروید و اعدامشان کنید. تا به حال حتی یک چهارم هواپیماهای ما ساقط نشده‌اند چون خلبان‌ها [به اختیار خود] بلند می‌شوند و بلافاصله فرود می‌آیند. با این حال خلبان‌های دشمن مثل موشک با شش هواپیما به ما حمله می‌کنند و فقط یکیشان برمی‌گردد با این‌ وجود به حملهٔ خود ادامه می‌دهند.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]... [وقت استراحت، صرف ناهار] فرمانده نیروی هوایی: عذر می‌خواهم، چه گفتید قربان؟ وزیر دفاع: اسرائیلی‌ها. رئیس تحرکات نظامی: قربان، اسرائیلی‌ها بیانیه‌ای داده‌اند که می‌گوید «مقامات ایرانی انکار کرده‌اند که در حملهٔ امروز رآکتور هسته‌ای را ندیده‌اند. آن‌ها اهداف متفرقهٔ دیگر را زده‌اند.» بنابراین، ما توجه‌شان را به آن جلب کرده‌ایم. این نشان می‌دهد... رئیس کل اطلاعات ارتش: قربان، اسرائیلی‌ها آماده‌اند... وزیر دفاع: آن‌ها در ارتفاع پایین از سمت رود پشت نجف آمدند تا آن را هدف بگیرند. رئیس کل اطلاعات ارتش: آن‌ها پریروز و امروز به این موضوع اشاره کردند، قربان و امروز و دیروز حملهٔ هوایی کردند. این بیانیه تأیید می‌کند که آن‌ها [ایرانی‌ها] این کار را کردند و نه آن‌های دیگر [هواپیماهای اسرائیلی]. رئیس تحرکات نظامی: و با سرعتی این‌چنین. رئیس کل اطلاعات ارتش: آن‌ها [ایرانی‌ها] بودند، قربان. رئیس تحرکات نظامی: قربان، این قصدشان بود. وزیر دفاع: چهارده موشک به این آشیانه اصابت کرد. بنابراین، آن‌ها [اسرائیلی‌ها] یقینا آمده‌اند و مثل توریست‌ها با گذرنامه‌های جعلی سفر می‌کنند و بعضی از آن‌ها قبلا برای شرکت‌هایی که این پروژه را اجرا می‌کنند کار می‌کردند. رئیس کل اطلاعات ارتش: هیچ احتمال دیگری وجود ندارد قربان... این اسرائیلی‌ها هستند که از اینجا به بعد کار را دست گرفته‌اند، و این اشاره بوده است، هشدار به آن‌ها که به هدف نزده‌اند.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]... [نام حذف شده است]: ان‌شاءالله قربان. مسالهٔ اهواز حل شد، یا هنوز در حومهٔ شهریم؟ دبیر شورا: نمی‌دانم... آخرین اخبار را بهتان داده‌ایم. ... دبیر شورا [سرهنگ محمد صالح یونس]: نقشهٔ جدیدی به دست ما رسیده و برایتان فرستاده‌ایم. [نام حذف شده است]: نقشهٔ لشکر؟ دبیر شورا: نقشهٔ محورهاست. رئیس‌جمهور: سیگار می‌کشید؟ معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: من دو نخ برمی‌دارم که همه‌ا‌ش را نکشید. رئیس‌جمهور: تیمسار سرتیپ شاکر، شما و سرهنگ میسر سیگار نمی‌کشید؟ رئیس طرح‌ریزی [عملیات]: نه، قربان. ممنون. رئیس‌جمهور: خوش به‌ حالتان که سیگاری نیستید.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]رئیس ستاد ارتش [پای تلفن]: می‌خواهند با رئیس مقاومت هوایی حرف بزنند. رئیس‌جمهور: وصلش کن. وزیر دفاع:... خرابش نکرده‌اند... [دربارهٔ ایستگاه رادیو اهواز حرف می‌زنند.] معاون نخست‌وزیر: نه... می‌خواهیم تخریبش کنید مثل ایستگاه قصرشیرین که با موشک یا توپخانه هدف گرفتیم. دبیر شورا: دیروز به آن حمله کردیم. معاون نخست‌وزیر: بله... می‌دانم که کار نمی‌کند، اما تخریب نشده... می‌خواهیم [تخریب] بشود... و نیروی زمینی باید این کار را بکند. رئیس‌جمهور: موضوع چیست؟ معاون نخست‌وزیر: ایستگاه رادیویی اهواز، قربان. رئیس‌جمهور: نیروی زمینی باید در چند روز آینده تخریبش کند، ان‌شاءالله. نیروی زمینی می‌تواند خودش را به آن برساند و به کل تخریبش کند. [لئونید] برژنف رئیس‌جمهور شوروی دربارهٔ مناقشهٔ ایران و عراق گفته «تا جایی که به شوروی مربوط می‌شود، ما از این طرز فکر که ایران و عراق باید موارد مورد مناقشه را سر میز مذاکره حل کنند حمایت می‌کنیم. خوب می‌شود اگر بتوانند هر آنچه می‌توانند حالا دوستانه حل کنند، و هر آنچه امروز نمی‌توانند حل کنند فردا ممکن است یافتن راه‌حل راحت‌تر باشد.» [برژنف] در ضیافتی که برای رئیس‌جمهور هند برگزار کرده بود، گفته «بهتر است که آن‌ها [ایران و عراق] مساله را تا روزی به تعویق بیاندازند که آسان‌تر بتوان... نه؟ شتاب‌زدگی هیچ کمکی نمی‌کند و به نفع آن‌ها نیست.» وزیر دفاع: شتاب‌زدگی به آن‌ها کمکی نمی‌کند، قربان. رئیس‌جمهور: به شوروی کمکی نمی‌کند. معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: آن‌ها کند هستند. [اهمال‌کار هستند.] رئیس‌جمهور: نه... [نامفهوم]... این حواس‌پرتی به آن‌ها [شوروی] کمک می‌کند از فشار آمریکا در مسالهٔ افغانستان بکاهند... این مشکل بزرگی است... افغانستان، جایی که تمام دنیا ذهنش مشغول وضعیت جدید شده... کجا؟ به این می‌ماند که گردن را با سوزاندن درمان کنید.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]... معاون نخست‌وزیر: از قیافه‌شان برمی‌آید که انگار هیچ نگران این وضعیت نیستند. رئیس‌جمهور: آن‌چنان منافع حیاتی‌ای ندارند که نگرانش باشند. پنتاگون تأیید کرده که چهار رادار هوایی از نوع هواپیماهای آمریکایی [AWACS] به عربستان سعودی فرستاده تا از میدان‌های نفتی در آنجا در صورت حملهٔ احتمالی ایران محافظت کنند... دوباره می‌پرسم، ایران کجا را هدف گرفته؟ معاون نخست‌وزیر: [طبق اخبار رسیده] آن‌ها دیروز هواپیمایی شناسایی فرستادند تا آمریکایی‌ها را تحت نظر بگیرند... برای تحت نظر گرفتن تحرکات در منطقه. این هواپیما می‌تواند از نوع شناسایی باشد، و نه پشتیبانی، با هدف خدمات سریع. ... [صدام حسین خطاب به رئیس ستاد ارتش]: وضعیت چطور است؟ رئیس ستاد ارتش: وضعیت در بخش‌ها خوب است. رئیس‌جمهور: باید خوب باشد... آن‌ها چه دارند؟ چه دارند اگر خوب نیست؟ آن مردم... شهر‌ها... و... رئیس ستاد ارتش: یکی از تیپ‌ها، تیپ ۳۰ـام زرهی، ضربهٔ سنگینی از جنگ خورده، به خصوص از بمباران توپخانه و اسلحه... مقاومت [دفاع] ضد تانک. دشمن شبانه به تیپ نزدیک و با آن درگیر می‌شود.[/size][/font] [font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]رئیس‌جمهور: شبانه؟ رئیس ستاد ارتش: بله، ۳۰ تا ۳۲ بار به تانک‌های این تیپ حمله شده. رئیس‌جمهور: حمله‌های کاری؟ رئیس ستاد ارتش: خسارت [زیاد]. رئیس‌جمهور: ما شبانه بهشان حمله نمی‌کنیم؟ ما به تانک‌های آن‌ها نزدیک نمی‌شویم؟ ما هم می‌توانیم به این طریق شب‌ها با تیپ‌های زرهی بجنگیم. رئیس ستاد ارتش: قربان، گمان نمی‌کنم این افراد ایرانی باشند. رئیس‌جمهور: نه... این کمیته... فرماندهی موقت. رئیس ستاد ارتش: فرماندهی موقت؟ رئیس‌جمهور: بله. رئیس ستاد ارتش: به نظر می‌رسد منطقه را هم خوب می‌شناسند چون شب‌ها پیش‌روی می‌کنند و عملیاتشان را به اجرا می‌گذارند، این یعنی که سربازان خوبی هستند. رئیس‌جمهور: تدابیر ویژه اندیشیده‌اید؟ چرا یگان‌های پیاده‌نظام را نمی‌فرستید؟ رئیس ستاد ارتش: فرستاده‌ایم. رئیس‌جمهور: در فاصله‌ای معین در خط مقدم برایشان کمین بگذارید. ... رئیس ستاد ارتش: دارد اتفاق می‌افتد... رشته کوه بزرگی به نام کلینا آنجا هست که ما نیروهای ویژه را در آن مستقر کرده‌ایم رئیس‌جمهور: ویژگی؟ رئیس ستاد ارتش: ویژگی‌اش؛ پیش از این آن‌ها از قلهٔ رشته کوه کنترلش را در دست داشتند. ما بعضی از نیروهای ویژه را به آنجا فرستادیم که ۴، ۵ پایگاه تجسس و پایگاه‌های پرتاب موشک برپا کنند تا به تانک‌هایی که احتمالا پیش‌روی می‌کردند حمله کنیم... این یک طرف قضیه است. در سوی دیگر، با فرماندۀ لشکر تدبیری اندیشیدیم که یک هنگ پیاده‌نظام را از تیپ سوم پیاده‌نظام عقب بکشند. در حال حاضر بسیار فعال هستند... یک تیپ منهای یک هنگ... ما این هنگ را عقب کشیدیم تا بتوانیم وقتی کامل شد برای کنترل بلندی‌های بال چپ تیپ ۳۰ـام زرهی بفرستیمشان تا پیاده‌نظام بتواند شکاف‌ها را شب‌ها پوشش بدهد. در خط مقدم، یک هنگ نیروهای ویژه مستقر است و به عقیدهٔ من اگر این کار‌ها فردا تمام شوند، تیپ ۳۰ـام زرهی در وضعیت و موضع خوبی خواهد بود. این تیپ هم تلفاتی داشته... دیشب چند نفری گم شده‌اند و ۲۳ شهید داشتیم... تا حالا ۱۰۰ تا ۱۲۰ مجروح و شهید داده‌اند. وزیر دفاع: چرا همه‌شان یک ‌جا جمع شده‌ بودند؟ رئیس‌جمهور: این تلفات سنگینی برای یک تیپ است. رئیس ستاد ارتش: در عملیاتی که اجرا شد، تیپ [۳۰ـام زرهی] خیلی زود سر رسید، به خط مقدم رفت و جاده را روی دشمن بست. ... [بحث دربارهٔ وضعیت‌ آرایش نیرو‌ها و مشکلاتی چون کمبود مهمات و مسالهٔ تعویض نوع اسلحه در خط مقدم ادامه می‌یابد.] وزیر دفاع: سرهنگ میسّر [رئیس تحرکات نظامی]؟ از تازه‌ترین تحولات گزارش دهید. رئیس لجستیک [آمایش] ارتش: قربان، در بخش قصرشیرین اتفاقی نیافتاده است، جز اینکه هنگ نیروهای ویژه به سرعت رفته‌اند تا بالای تپهٔ دانا خشک مستقر شوند و به مسیری موقت رسیده‌اند. قربان، این هنگ به تپه نزدیکتر شده، قربان. هیچ اتفاق دیگری در این بخش نیافتاده. در مورد موقعیت سربازان در بخش بدرا هم باید بگویم، قربان، لشکر دوم پیاده‌نظام به این خط رسیده. بنابراین، ۴۰ کیلومتر پیش رفته. با این حال نمی‌دانیم چه هدفی برایش تعیین شده، قربان، اما به نظر می‌رسد در وضعیت پیش‌روی است. رئیس‌جمهور: این کدام لشکر است؟ معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: لشکر دوم پیاده‌نظام. رئیس تحرکات نظامی: قربان، هنوز سه کیلومتر تا رسیدن [این لشکر] به ایلام مانده... حالا در خط عمود آن ‌سوی ایلام است. ایلام اینجاست و لشکر در‌‌ همان مسیر مستقیمی که ایلام در آن است. رئیس طرح‌ریزی [عملیات]: این تبریز است. رئیس تحرکات نظامی: اینجا دره است. معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: آن‌ها از هیچ چیز نمی‌ترسند که متوقف شوند. وزیر دفاع: این یکی مدتی است که دارد پیش‌روی می‌کند [فرمانده لشکر دوم پیاده‌نظام]. رئیس‌جمهور: این؟ یعنی می‌خواهد همین‌طور به پیش‌روی ادامه بدهد؟ بگویید متوقف شود... هنوز داریم پیش‌روی می‌کنیم؟ کجا دارند می‌روند؟ معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: در این منطقه چیزی جلویشان نیست. رئیس‌جمهور: بله، نباید کسی به او بگوید متوقف شود؟ رئیس طرح‌ریزی [عملیات]: اما هدف مشخصی دارد. رئیس تحرکات نظامی: قربان، او دارد به سمت جادهٔ مهران - دهلران می‌رود. رئیس‌جمهور: چی؟ رئیس طرح‌ریزی [عملیات]: او هدف مشخصی دارد و من نمی‌دانم می‌خواهد چه کار کند؟ رئیس تحرکات نظامی: نه، راستش، دیشب دستوری صادر کرد و حالا دارند این دستور را اجرا می‌کنند. امروز به ما گفتند که در جادهٔ مهران- دهلران هستند. رئیس ستاد ارتش: ۴۰ کیلومتر پیش‌روی کرد و بعد برگشت؟ یا ماند؟ رئیس تحرکات نظامی: نه قربان، ایستاد. این خطی است که روی آن متوقف شده. [صفحات ۲۲ تا ۴۸ متن عربی موجود نیستند.] فرمانده نیروی هوایی: قربان، وقتی خلبان‌های ما به صنعا رفتند، فرض بر این بود که به مسقط بیایند، در راه برای سوخت‌گیری توقف کردند و بعدش به عمان رفتند... به آن‌ها گفته شد که نیایند. رئیس‌جمهور: مردم شهر تکریت، نه استانشان بلکه شهر تکریت، ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید: «چه حیف که از بز نر شیر می‌طلبد»، همین است، ما هم از آهو یا بز نر شیر می‌خواهیم. آن‌ها هم حتما داستانی مثل داستان شیخ زاید که گفت هواپیما‌هایش آماده هستند، داشته‌اند. او ما را می‌شناسد، اما هیچ‌وقت به عقلش نرسیده که ما چندتایی چیز یاد گرفته‌ایم که بعضی اوقات برای عصبانی کردن دیگران انجام می‌دهیم. ما بهش گفتیم «بله، ما هواپیما می‌خواهیم» و گفت «من یک میلیون دلار دارم که آورده‌ام تا برایتان هواپیما بخرم، فقط به یک شرط، اینکه محض رضای خدا دست از سر من بردارید.» برایش نامه‌ای نوشتیم و گفتیم «ما از تو متشکریم. فکر کردیم اگر ازت تشکر نکنیم ناراحت می‌شوی، چون این رزمی شریف و ملی است. گفتیم نکند هنوز از ما رنجیده‌ای و می‌خواسته‌ای مشارکت کنی اگر بهت نمی‌گفتیم. جدای از این، ما پول یا اسلحه نمی‌خواهیم.» باورتان می‌شود ما به او گفتیم «متشکریم و فلان» و روزی او خواهد گفت «من برادر شما هستم؛ از فشار آوردن روی من دست بردارید. مگر نه اینکه یک روز ازتان پرسیدم که هواپیما بفرستم به فلان جا؟» اما وقتی بهش گفتیم که هواپیمای ما پیش تو خواهد آمد، شروع کرد به جا خالی دادن و برگشت سر حرف خودش. آزاردهنده است. این خلاصهٔ ماجرا بود. معاون نخست‌وزیر: سلطان چه؟ رئیس‌جمهور: نه، سلطان عمان هم همین است. حالا، ما هواپیمایمان را می‌خواهیم. از سرنوشتشان نگرانیم و می‌خواهیم اینجا باشند؛ که به جای خودشان برگردند. بهشان نیاز دارید؟ ... [بحث دربارهٔ این هواپیما‌ها، که معلوم می‌شود حالا در ریاض هستند، ادامه می‌یابد. در ‌‌نهایت صدام حسین شروع به انتقاد از فرمانده نیروی هوایی می‌کند که در مورد خلبانان این هواپیما‌ها سختگیری کافی نشان نمی‌دهد.] فرمانده نیروی هوایی: اینجا نیستند، قربان، وگرنه بهشان آسان نمی‌گرفتم. وزیر دفاع می‌داند که من وقتی پای حقیقت به میان بیاید در مورد هیچ‌کدامشان رحمی به دل راه نمی‌دهم. رئیس‌جمهور: بهشان رحم نمی‌کنی اما چندان سختگیر هم نیستی. فرمانده نیروی هوایی: قربان،‌ به خدا قسم در این مورد راحت ازشان نخواهیم گذشت. رئیس‌جمهور: سرلشکر خلبان محمد؟ فکر می‌کنی صدام حسین چرا با بقیه فرق دارد؟... فقط به این خاطر که اسمش صدام حسین است؟ فرمانده نیروی هوایی: نه، قربان. نه، به خدا قسم، قربان. رئیس‌جمهور: یا دلیل دیگری دارد؟ خب، بگو ببینم قوانین را چطور تعیین می‌کنیم؟ تو چه دوست داری؟ دوست داری خلبان یا افسر خوب یا مردی خوب بخوانندت، وقتی کس دیگری که خلبان است و کنار تو می‌نشیند وقت پرواز عمدا ایرادی فنی در هواپیمای خود ایجاد می‌کند؟ فرمانده نیروی هوایی: نه... هرگز این را نخواهم پذیرفت، قربان، منظورم بزدل‌ها هستند. رئیس‌جمهور: نه... چون تو فرار نکردی... چون راحت نیست که کسی روحش را وقف کند... لازم است دست‌کم احساس کند که دیگران بگویند دلیر و شجاع بود... و پایبند به اصول... و غیره... واقعیت این است که اگر آدم‌ها برابر بودند... [مشکل در نوار ضبط مکالمات]... این از هواپیمای ما. یا بگذار همان جا در یمن بماند، اگر لازمش نداری، یا اینکه باید به کشور برگردند. ما ارتباطی با آن‌ها نداریم. تنها راه ارتباطمان نامه و سفیر است. این ماجرا خیلی طول کشیده. این عملیات دیگر به هدفش نمی‌رسد، حتی اگر رفته بودند. وزیر دفاع: به خدا سوگند، قربان، بهتر خواهد بود که هواپیما برگردد اگر جنابعالی اجازه می‌دهید. رئیس‌جمهور: بله. رئیس‌جمهور: اگر برگشتند سراغ اهداف ایران بفرستینشان. ... [بحث دربارهٔ حملات هوایی، حمله‌ به نیروگاه اتمی عراق و پرواز هواپیما‌ها در ارتفاع پایین برای فرار از تیررس ضد هوایی‌ها ادامه می‌یابد و به درخواست ایرانی‌ها از مردم برای سپردن لندرور‌هایشان به ارتش می‌رسد.] رئیس‌جمهور: من امروز در مورد بعضی از این درخواست‌های ایرانی‌ها حرف زدم و پیشنهاد می‌کنم که به رفیق‌، وزیر فرهنگ و اطلاعات، بگوییم که این موارد را در روزنامه‌های ما منتشر کنند و به فارسی در موردشان نظر بدهند، و بهشان بگویند «این درخواست طرف پیروز است یا طرفی شکست‌خورده و در حال عقب‌نشینی؟» معاون نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه: ما باید هر روز این کار را بکنیم تا بهشان لطمه بزنیم. در مورد خلخالی ضربهٔ خوبی بهشان زدیم. رئیس‌جمهور: به نظر می‌رسد خبرپراکنی‌مان موثر بوده. وزیر کشور: بسیار موثر و آن‌ها به حرف‌های ما گوش می‌دهند. رئیس‌جمهور: به نظر می‌رسد ارتش و مردم ایران به این حرف‌ها گوش می‌کنند. بنابراین، هر یک از اظهارنظرهای ما مهم است، چون آن‌ها در پاسخ اظهارنظر می‌کنند. معاون نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه: پریروز گفتیم که خلخالی خودکشی کرده چون کسی از او حرف نمی‌زند... [می‌خندند] چون نیروی هوایی کارش را خود انجام نمی‌دهد. وزیر دفاع: باید می‌آمد سخنرانی‌ای می‌کرد. معاون نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه: روز بعدش سخنرانی کرد و گفت که جان‌ بر کف است و از این حرف‌ها... ما گفتیم خب، اما بعد بهشان گفتیم که فرمانده‌ نیروی هوایی عزل شده چون نتوانسته است [مأموریت‌های] حمله را اجرا کند. هنوز اما پاسخی نداده‌اند. وزیر دفاع کناره‌گیری کرد... ما باید تا زمانی که اوضاع آنجا بلبلشو است بعضی از این اخبار را فاش کنیم. قربان، این دیگر اخبار نیست... منظورم این است که بعضی وقت‌ها باید می‌دانید... رئیس‌جمهور: درست است، نمی‌خواهم آن‌قدر این کار را بکنیم که اعتبار رسانه‌های‌ ما از بین برود، باید در عین حال صحت اخبار هم حفظ شود تا مردم همچنان اخبار را گوش کنند. رئیس ستاد ارتش: بله، که مردم خوششان بیاید. معاون نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه: قربان، ارزیابی شما صحیح است. رئیس‌جمهور: اگرچه [ایران] جامعه‌ای فلج است، هر ماجرایی را در مورد شکست هر کسی باور می‌کند، و شروع می‌کند به حرف زدن دربارهٔ آن. وزیر کشور: بله، حرف می‌زنند. رئیس‌جمهور: ایرانی‌ها انکار می‌کنند. بگذارید هر قدر می‌خواهند انکار کنند، تا وقتی که فقط ۵۰ هزار نفر شنوندهٔ اخبار برای ما بماند. معاون نخست‌وزیر، وزیر امور خارجه: قربان، خاطرتان هست در سال ۱۹۶۷ شایعاتی بود که می‌گفتند... رئیس‌جمهور: شایعات روی ما اعراب تأثیر بسیار زیادی دارند. ... [بحث دربارهٔ حمله اسرائیل به نیروگاه هسته‌ای عراق و اینکه این اقدام به نفع ایران یا چه کشور دیگری بوده، وضعیت نیروگاه‌های برق کشور و تدابیر لازم برای محافظت از آن‌ها ادامه می‌یابد، تا اینکه به گزارش فاقد جزئیات سفر رئیس ستاد ارتش به نفت‌شهر و مناطق دیگری در ایران می‌رسد.] رئیس‌جمهور: در ایران مردم را به حال خودشان گذاشته‌اند که از گرسنگی بمیرند و هنوز سرشان زیادی شلوغ است که به این مساله فکر کنند... شاه آن‌قدر سرش گرم مسایلی چون ولخرجی‌هایش بود که مردم ایران را ول کرده بود تا از گرسنگی بمیرند. رئیس ستاد ارتش: به خدا قسم، حتی یک روستای ایرانی ندیدم که یک خانهٔ سیمانی و سنگی داشته باشد. همه‌شان از کاه‌گل ساخته شده‌اند. رئیس‌جمهور: برمی‌گردند به روزگار قدیم، نه؟ معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: به جان شما سوگند، قربان، همهٔ آن‌ها را دیدیم... سرباز یا ژاندارم. رئیس‌جمهور: بله. معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: حقوقشان فقط چند کیلویی آرد، شکر و چای است. معاون نخست‌وزیر: روزی که رسیدیم، [نامفهوم] ماجراهای خنده‌داری برایمان گفت: «داشتم با رهبرشان بنی‌صدر حرف می‌زدم...» و من جواب دادم «همین‌طور است.» او گفت «پس تمام ارتش باید از بین برود.» وزیر کشور: آن‌ها می‌خواهند ارتش را نابود کنند. معاون عملیات رئیس ستاد ارتش: چون ارتش ممکن است علیه او کودتا کند. معاون نخست‌وزیر: یکی از آن‌ها بهش گفته بود [نامفهوم] «ان‌شاءالله برمی‌گردیم به دورانی که الاغ سوار می‌شدیم، و جو می‌خوردیم. خوب است که هر دوتایشان...» رئیس‌جمهور: با آن‌ دهن‌های... چه فکری می‌کنند؟ و حالا چه کاری باید برای مردممان انجام دهیم که آرامش داشته باشند و لباس‌های تمیز بپوشند؟ از این به بعد هر کاری را که لازم است برایشان انجام می‌دهیم. وزیر دفاع: [ایرانی‌ها] می‌گویند «بیایید خسارتی را که به تهران زده‌اند نشان عراقی‌ها بدهیم.» معاون نخست‌وزیر: این یعنی... وزیر دفاع: می‌گویند «هواپیما‌هایمان را تا کجا فرستادیم تا چنین خسارتی بزنند؟» رئیس‌جمهور: راست می‌گویید؟ وزیر دفاع: به خدا قسم، بله... رجایی [نخست‌وزیر ایران] می‌گوید ما... وزیر کشور: ابوحطیم [چهرهٔ سر‌شناس مذهبی] از چیزهایی که دیده بودند برایم گفت. رئیس‌جمهور: ما چه حمله‌ای به آن‌ها کردیم؟ وزیر کشور: حملهٔ چندان زیادی نبوده. معاون نخست‌وزیر: شایع شده که... درست است که رژیم در ایران پا نگرفته. آن‌ها ایران را آباد نکرده‌اند و بنابراین، هیچ تلاشی برای ایران نمی‌کنند. رئیس‌جمهور: این تحلیلشان درست است، بله. معاون نخست‌وزیر: تفسیر زیرکانه‌ای است. رئیس‌جمهور: تحلیلی زیرکانه و درست است. وزیر کشور: آن‌ها تلاش چندانی نکردند [برای ساخت ایران]. رئیس‌جمهور: گفت... «شما [عراقی‌ها] کشوری ویرانه پیدا کردید و ساختیدش. هر کدام از این سنگ‌ها که شیار برمی‌داشت انگار زخمی بر قلب شما می‌زدند... در طرف دیگر، آن‌ها [رژیم جدید ایران] کشوری توسعه‌یافته را تحویل گرفتند... ساختمان‌هایی که پیش‌تر ساخته شده‌ بودند، همین بود که لازم نبود کاری برایش بکنند و هیچ وابستگی‌ای بهش ندارند.» پایان متن منبع صفحه [url="https://www.facebook.com/IranAirForce"]Iran Air Force[/url] در فبسجوک[/size][/font] [color=#ff0000][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]فونت اصلاح شد.[/size][/font][/color] [color=#ff0000][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4]SHAHABESAGEB[/size][/font][/color]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]این عکس ها مربوط به مرحله جنگ خون در دوره تکاوره ...جنگ خون مرحله ایه که کل تکاورا با حضور استاد تکاورا اول به انجام دادن حرکات نمایشی میپردازن بعد تو یه رینگ که با لاستیک درست شده به مبارزه با هم مشغول میشن..دو نفری که در حال مبارزه هستن باید تا جایی همدیگه رو بزنن که یکیشون بتونه اون یکی رو بلند کنه و از رینگ بیرون بندازه و به مبارزه با یکی دیگه بره و .... همینطوری تا وقتی یه نفر تو رینگ باقی بمونه که نفر اول جنگ خون شده و یه آرم مثل عقاب زرد میزنه رو لباسش به عنوان [b][color=#daa520]مربی دفاع شخصی[/color][/b]!![/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://www.mediafire.com/download/g156noadfgf508d/RANGER.zip"]دانلود فایل[/url][/font][/size] [color=#008080][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=2]------------------------------------------------------[/size][/font][/color] [color=#008080][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=2]عنوان و لینک دانلود اصلاح و تاپیک منتقل شد.[/size][/font][/color] [color=#008080][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=2]PersianKing[/size][/font][/color]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]کلاه سبز ها دوره های بیشتری رو طی میکنن ولی تیپ 55 هوابرد شیراز رو هم دست کم نگیرید این تیپ در دوران جنگ 3 بار از نو ساخه شد وشهید های زیادی داد و چه عملیات های بینظیری رو که انجام ندادن کلا مقایسه کلاه سبز ها با تکاور ها بیخود هست چون همه کلاه سبز ها تکاور هستند بعد دوره کلاه سبزی میبینن یا جزئی از دوره هاشون هست[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]با عرض پوزش از دوستان من چون عضو بودم متوجه نشدم که برای سایرین مشکل دار هست[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://www.mediafire.com/download/g156noadfgf508d/RANGER.zip"]لینک دانلود جدید[/url][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]در مورد منبع هم مربوط به سایت ارتشی . کام هست که منبع رو قرار خواهم داد[/font][/size]

برای آموزش نیرو هم خیلی کاربردی هست تو شرایط واقعی میشه ازش استفاده کردن . هرچند اگه اینجا هم بود هزینه اش خداتومنی بود تازه قبلش هم باید کلی مجوز و ومصاحبه رو پشت سر میزاشتی ، به قول یه بنده خدایی اگه اینا زندگی میکنن پس ما چیکار میکنیم ؟

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]سلام [/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]اگه جا برای من هم بشاه دوست دارم در بخش نیروی دریایی و یا بخش جنگ و تاریخ خدمتی داشته باشم[/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]ولی فکر کنم به دست پاکستان اوراق شده[/font][/size] [font=arial, helvetica, sans-serif][size=5]البته شما درست میفرمایید و این اولین نبوده ، هرچند برام جالبه اگه این ناو هنوز بود چه ارتقاهایی رو رو این انجام میدادن احتمالا یکی از اولین کارها این بوده که کل توپ های جلوش رو برمیداشتن و موشک نور قرار میدادند[/size][/font]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]خدا خیرت بده جناب الو من که به شخصه مطالبت رو خیلی دوست دارم ولی ای کاش حداقل یه زره بزرگتر مینوشتی که چشم وچال ما در نیاد[/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]قسمت دوم:کرملین بوی بد خیانت میدهد در میان افشاگری های ویکی لیکس،در یکی از سند های افشا شده آمده است که روسیه کد شکستن سیستم دفاع هوایی موشکی ایران را به اسراییل داده است. به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، این اطلاعات در بین 5 میلیون ایمیلی بود که هفته ی گذشته توسط ویکی لیکس منتشر شد.در یکی از ایمیل های کارکنان شرکت اطلاعاتی استرافور امده است: منبعی به نام "A" گفته است که گرجستان به دنبال جایگزین کردن هواپیمای بدون سرنشین خود است که کد آن چندی پیش لو رفته است. شرکت اسرائیلی "البیت" چندین هواپیماهای بدون سرنشین را در سال 2007 به گرجستان فروخته است. در این ایمیل آمده است:من با منبع مکزیکی خود دوباره دیدار کردم.من از او در مورد هواپیماهای بدون سرنشین اسراییلی که کدشان لو رفته بود بیشتر پرسیدم.او گفت که اسراییل و روسیه معامله کرده اند. وی افزود:اسراییل کدهای هواپیماها فروخته شده به گرجستان را به روسیه داد و روسیه هم کدهای سیستم روسی دفاع هوایی موشکی "Tor-M1 S" ایران را به اسراییل داد.من از او در مورد S-300 پرسیدم.او معتقد بود که روس ها با وجود گرفتن پول انها،آن را به ایران نمی دهد.او همچنین گفت: اسراییل و ترکیه در خصوص "S-300" به شدت در حال همکاری هستند. در ادامه ی این ایمیل آمده است: خلاصه ی سخن او(منبع) این بود که ترکیه در حال شکست قفل S-300 از زمان فروش "رکت" است و در مورد S-300 با اسراییل اطلاعات مبادله می کند تا هر دو مطمئن گردند که در مقابل ایران برگ برنده دارند.اسراییل و ترکیه همچنین به دنبال متقاعد کردن بیشتر روسیه برای عدم فروش این دستگاه به ایران هستند. همچنین در این ایمیل امده است:روس ها اطلاعات هواپیماهای اسراییلی بدون سرنشین و متعلق به گرجستان را گرفتند.گرجستان با آگاه شدن از این موضوع سعی در فروش آن به جمهوری آذربایجان داشته است اما نمی دانم این معامله انجام شده است یا خیر. گفته می شود که تاریخ این قرارداد پیش از جنگ روسیه–گرجستان در آگوست 2008 است. (رپتور:در پایان باید به اطلاع شما دوستان برسام که نمیتوان 100 درصد گفته های ویکی لیکس را سند معتبر قرار داد،ولی تاریخ بارها و بارها خیانتکار و غیر قابل اعتماد بودن روسیه را گواه داده است و چنین کاری به هیچ وجه از روسیه بعید نیست.)[/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][quote][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][color=#000000][right][background=rgb(248, 248, 255)]این شناور دارای دو موتور دیزلی 20V از سری 8000 ساخت کمپانی آلمانی MTU Friedrichshafen،دو توربین گازی LM2500 ساخت General Electric آمریکا،دو شفت سبک وزن چند بخشی فیبر کربنی انتقال نیروی محرکه American VULKAN،چهار موتور جت آبی ساخت Wärtsilä فنلاند،یک موتور پروانه ای قابل جمع شدن و چهار ژنراتور دیزلی است.[/background][/right][/color][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][/quote][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]کسی میدونه چرا این این همه موتور داره ؟ اصلا شناور های امروزی به طور معمول چند موتور دارن ؟[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][quote][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][color=#000000][right][background=rgb(248, 248, 255)]این شناور دارای دو سیستم CIWS به نام Phalanx نیز میباشد.این سیستم ها که دارای یک توپ 20 میلیمتری گتلینگ 6 لول M61 Vulcan است،دفاع نهایی از شناور در برابر موشک‌های ضدکشتی و یا سایر جنگ افزار های هدایت‌ شونده‌ی دشمن می‌باشد که از لایه‌های دفاعی اولیه عبور کرده‌اند.علاوه بر این از این توپ می توان جهت هدف‌ قراردادن هواپیما ها،کشتی‌ ها،شناورهای کوچک،هدف های ساحلی و یا مین‌ های شناور استفاده‌ کرد.[/background][/right][/color][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][/quote][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]فکر کنم فلانکس داره ها ؟![/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif](USS Independence (LCS-2 دومین نمونه از شناور های رزمی ساحلی(LCS که کوتاه شده littoral combat ship میباشد) نیروی دریایی آمریکا و اولین شناور از کلاس Independence همچون (USS Freedom (LCS-1 از کلاس Freedom است.کشتی های LCS نوع جدیدی از خانواده شناور های سطحی در نیروی دریایی آمریکا به شمار می‌ رود که نمونه‌ای از نسل آینده شناورهای سطحی رزمی آمریکا تحت عنوان DDX است که دارای قابلیت مانور بسیار بالا و ساختاری شبکه‌ای مرکب است.[/font][/size] [url="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cd/USS_Independence_LCS-2_at_pierce_%28cropped%29.jpg/300px-USS_Independence_LCS-2_at_pierce_%28cropped%29.jpg"]http://upload.wikime...e_(cropped).jpg[/url] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]در ماه مه سال 2004 میلادی،وزارت دفاع آمریکا و نیروی دریایی این کشور اعلام کردند که دو تیم جداگانه از دو کمپانی بزرگ General Dynamics و Lockheed Martin برای طراحی و ساخت نخستین نمونه از اولین نسل از شناورهای LCS انتخاب شده‌اند. شناور رادارگریز (USS Independence (LCS-2 که در سال 2012 واردخدمت شد توسط کنسرسیومی به رهبر General Dynamics آمریکا در رقابت با کمپانی Lockheed Martin آمریکا طراحی و به دست کمپانی آمریکایی Austal USA ساخته شده است.این کنسرسیوم در سال 2003 یکی از برندگان مناقصه این پروژه شد و شناور LCS-2 را در سال 2009 تحویل داد.این شناور ها در رقابت با شناور های رزمی ساحلی کلاس Freedom ساخت کمپانی Lockheed Martin همچون (USS Freedom (LCS-1 که در سال 2008 وارد خدمت شد میباشند.Lockheed Martin در سال 2008،ساخت سومین شناور از سری شناور های رزمی ساحلی،LCS،با نام (USS Fort Worth (LCS-3 از کلاس Freedom و General Dynamics نیز در همکاری با کمپانی Bath Iron Works آمریکا در می 2009 قرارداد دیگری برای ساخت چهارمین شناور رزمی ساحلی با نام (USS Coronado (LCS-4 از کلاس Independence را نیز بست.تعداد نهایی شناور های LCS بین 56 تا بیش از 60 فروند خواهد بود.[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://war-military.persiangig.com/image/USS%20INDIPENDENS/4.jpg"]http://war-military....DIPENDENS/4.jpg[/url] شناور بیصدا LCS-2 سرعت و مانوپذیری بالایی دارد و میتوانند در آب های بسیار کم عمق نیز با سرعت و چابکی حرکت کند. بدنه سه بخشی شناور رادارگریز (USS Independence (LCS-2 بر اساس قایق های بادبانی پر سرعت ساخته شده است و بسیار مستحکم میباشند و کاملا محکم به یکدیگر وصل شده اند.LCS-2 با درازای 127.4 متر،تنها 40 خدمه اصلی دارد که 8 نفر افسر و 32 تن دیگر سرباز هستند.علاوه بر این تعداد خدمه عملیاتی نیز 35 نفر است.بدنه LCS-2 به گونه ساخته شده است که به کمک موتور های پر قدرتش می تواند به سرعتی بیش از 81 کیلومتر بر ساعت برسد.مواد سازنده و طراحی بدنه به ویژه در پهلو ها و جلوی شناور زاویه دار ساخته شده اند تا سطح مقطع راداری(RCS) شناور کمتر و رادارگریزی بیشتر شود.بلندای این شناور 31.6 متر و آبخور آن نیز 4.27 متر است. این شناور دارای دو موتور دیزلی 20V از سری 8000 ساخت کمپانی آلمانی MTU Friedrichshafen،دو توربین گازی LM2500 ساخت General Electric آمریکا،دو شفت سبک وزن چند بخشی فیبر کربنی انتقال نیروی محرکه American VULKAN،چهار موتور جت آبی ساخت Wärtsilä فنلاند،یک موتور پروانه ای قابل جمع شدن و چهار ژنراتور دیزلی است. LCS-2 می تواند تا 230 تن محموله رزمی حمل کند که این ظرفیت به دو بخش تقسیم شده است.قسمتی از ظرفیت بار شناور را می توان به حمل ماژول اصلی اختصاص داد و بقیه آن را برای ماژول های ذخیره در نظر گرفت.با این روش LCS-2 میتواند چندین ماموریت گوناگون را انجام دهد، بدون آنکه لازم باشد در ترکیب محموله آن تغییری داد . سکوی پرواز بزرگ 1030 مترمربعی LCS-2 همزمان می تواند پذیرای دو فروند هلیکوپتر MH-60R/S Seahawk یا یک فروند هلیکوپتر MH-53E Sea Dragon باشد.به علاوه،از این سکو می توان برای پرواز انواع پهپاد همچون MQ-8 Fire Scout و ربات های پرنده استفاده کرد.به طور معمول نیز دو فروند MH-60R/S Seahawk و یک فروند MQ-8 Fire Scout همراه این شناور میباشند.پایداری بدنه LCS-2 در حال حرکت به اندازه ای زیاد است که این هواگردها میتوانند در دریای نا آرام و متلاطم،نشست و برخاست کنند.هلیکوپتر های Seahawk میتوانند برای عملیات نجات،ضد زیردریایی،رادار هشدار دهنده ی هوابرد و ضد سطح و عملیات های دیگری همچون پاکسازی از مین به کار گرفته شوند.این شناور برای حمل هواپیماهای عمود پرواز همچون F-35B lightning II و یا V-22 Osprey طراحی نشده است،اما سکوی پرواز آن به اندازه ی کافی بزرگ است که بتوان در هنگام نیاز این گونه هواپیماها را نیز در خود جای دهد و آنها را جا به جا کند یا این هواپیما ها بر روی سکوی پرواز آن نشست و برخاست کنند.این شناور همچنین دارای چند قایق تندرو 12 متری نیز میباشد. هسته اصلی خدمه برای فرماندهی،هدایت و دفاع شناور در نظر گرفته شده اند.به هر حال بر خلاف شناور های سنتی جنگی که جنگ افزار های ثابت دارند،ماژول های تازه و جدید در هر زمان میتوانند کنار هم قرار بگیرند تا شناور ماموریتی جدید را انجام دهد.این ماژولها ممکن است شامل هواگردهای سر نشین دار و بدون سرنشین،سیستم های جنگ افزاری و یا سنسورهای گوناگون و... باشند.[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://war-military.persiangig.com/image/USS%20INDIPENDENS/6.jpg"]http://war-military....DIPENDENS/6.jpg[/url][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]فضای داخلی و فضای بار LCS-2 بسیار بزرگتر از ناوشکن های معمولی است و به این شناور اجازه میدهد تا نقش یک کشتی باری پر سرعت را نیز اجرا کند.مساحت این قسمت بیش از 1100 متر مربع(یک هکتار) میباشد و قسمت بیشتر عرشه زیر آشیانه و سکوی پرواز را در بر میگیرد. از این شناور میتوان می توان برای حمل انواع زره پوش،خودروهای نظامی و دیگر لوازم مورد نیاز پیاده نظام استفاده کرد.یک آسانسور به آشیانه اجازه دسترسی به قسمت بار را می دهد.علاوه بر آن نیز یک سکوی شیبدار در کنار شناور قرارگرفته است که برای بارگیری بار های مهم به درون آن بکار می رود.خوابگاه خدمه در زیر پل شناور قرار داشته و ظرفیت زیادی برای پذیرش افراد دارد.LCS-2 دارای یک دکل است که چندین دستگاه الکتریکی به صورت یکی شده از سیستم ارتباطی Link16ـ Link1ـ CEC استفاده می کنند. رادار این شناور یک رادار سه بعدی دریایی Sea GIRAFFE ساخت کمپانی SAAB سوئد که یک رادار باند G/H و برای شناسایی هوایی و سطحی میباشد است.این شناور همچنین دارای یک سیستم اقدام های پشتیبانی الکترونیک میدان نبرد ES-3601 ساخت کمپانی ITT Corporation آمریکا میباشد.این شناور دارای سیستم شکار مین کنترل از راه دور AN/WD-1 و یک مجموعه دستگاه سونار ردیابی مین AN/AQS-20A که همچون یک ازدر است و در آب قرار میگیرد نیز است. سنسور الکترو اوپتیکال AN/KAX-2 به همراه سیستم دیده بانی جلونگرفروسرخ،FLIR،و یک نمایشگر تلویزیونی این شناور بر روی پل فرماندهی قرار داده شده و سیستم یکپارچه اداره نبرد نیز ساخت Northrop Grumman آمریکا و سیستم کنترل خودکار کشتی نیز ساخت BAE Systems است.همچنین یک سیتم رادار مسیریابی Sperry Marine در پل فرماندهی قرار داده شده است. در قسمت سینه شناور یک سونار مین یاب و یک سونار برای پویش زیر آب نصب شده است.یک توپ 57 میلیمتری Mk 110 ساخت کمپانی BAE Systems نیز در سینه شناور قرار دارد.در هر سمت بدنه 3 دستگاه پرتاب کننده Chaff و گمراه کننده های فروسرخ Mark 36 SRBOC ساخت BAE Systems قرار دارد(درکل 6).هر پرتاب کننده دارای 3 لوله با زاویه 45 درجه و 3 لوله با زاویه 60 درجه میباشد.دو شلیک کننده راکت Nulka در هوا که فریبنده موشک ضد کشتی است و موشکهای ضد کشتی را به خود جذب می کند نیز در این شناور وجود دارد که ساخت BAE Systems میباشند.در پاشنه شناور دو شلیک کننده ی فریبنده اژدر نصب ساخت BAE Systems شده اند.علاوه بر اینها میتوان هنگام نیاز از سونارها و فریبنده هایی که در پشت شناور یدک کشیده میشوند نیز استفاده کرد. این شناور دارای یک سیستم موشکی RIM-116 RAM ساخت کمپانی Raytheon آمریکا که دارای 21 موشک سطح به هوا برای دفاع از شناور و یا شناور های همراه در برابر موشک های کروز ضد کشتی،هواپیماها،هلیکوپتر ها،قایق ها و کشتی های دشمن در فاصله کوتاه است. این پرتاب کننده در بالای آشیانه قرار دارد. پرتاب کننده موشک زمین به زمین AGM-176 Griffin همسان شده با این شناور،چهار تیربار سنگین 12.7 میلیمتری XM312 یا M2 Browning که دو تیربار در عقب و دوتیربار در جلوی شناور قرار دارند،دو توپ سنگین 30 میلیمتری Mk44 Bushmaster II که همگی ساخت آمریکا میباشند نیز از دیگر جنگ افزار های این شناور میبانشد. این شناور دارای دو سیستم CIWS به نام Phalanx نیز میباشد.این سیستم ها که دارای یک توپ 20 میلیمتری گتلینگ 6 لول M61 Vulcan است،دفاع نهایی از شناور در برابر موشک‌های ضدکشتی و یا سایر جنگ افزار های هدایت‌ شونده‌ی دشمن می‌باشد که از لایه‌های دفاعی اولیه عبور کرده‌اند.علاوه بر این از این توپ می توان جهت هدف‌ قراردادن هواپیما ها،کشتی‌ ها،شناورهای کوچک،هدف های ساحلی و یا مین‌ های شناور استفاده‌ کرد. این شناور همچنین میتواند جنگ افزار های دیگر،بسته به نوع ماموریت نیز حمل کند.همچون 3 پرتاب کننده اژدر برای ماموریت های ضد زیردریایی.دو پرتاب کننده 32 تایی موشک کروز،دو پرتاب کننده 4 لوله موشک های ضد کشتی RGM-84 Harpoon نیز از دیگر جنگ افزار های مورد استفاده این شناور میباشند. این شناور ماموریت های گوناگونی همچون مین گذاری و جمع آوری و پاکسازی مین های دریایی(جنگ های نا متقارن) و همچنین استفاده از سیستم مین روبی هوابر با استفاده از هلیکوپتر،جنگ در برابر قایق های کوچک نزدیک خطوط ساحلی،قایق‌ های تندرو،جنگ های ساحلی،اسکورت کشتی های دیگر،همراهی ناو های جنگی بزرگ و ناو های هواپیما بر،گارد ساحلی،ماموریت بر ضد زیردریایی و... نیز از ماموریت های این شناور است.بنا به گفته تحلیلگران احتمالا این شناور های جنگی جایگزین 30 ناوچه جنگی تند رو و 14 کشتی مین جمع کن شود.[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://war-military.persiangig.com/image/USS%20INDIPENDENS/0.jpg"]http://war-military....DIPENDENS/0.jpg[/url][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://war-military.persiangig.com/image/USS%20INDIPENDENS/5.jpg"]http://war-military....DIPENDENS/5.jpg[/url][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://war-military.persiangig.com/image/USS%20INDIPENDENS/7.jpg"]http://war-military....DIPENDENS/7.jpg[/url][/font][/size] [quote] Name: USS [i]Independence[/i] Awarded: 14 October 2005[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Builder: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Austal_USA"]Austal USA[/url][sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Laid down: 19 January 2006[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Launched: 26 April 2008[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Christened: 4 October 2008 Commissioned: 16 January 2010[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Reuters1-16-2"][2][/url][/sup] Homeport: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Naval_Base_San_Diego"]San Diego[/url][sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Status: In active service, as of 2012 Badge: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/File:USS_Independence_LCS2_COA.png"][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/USS_Independence_LCS2_COA.png/150px-USS_Independence_LCS2_COA.png[/img][/url] General characteristics Class & type: [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Independence_class_littoral_combat_ship"][i]Independence[/i]-class[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Littoral_combat_ship"]littoral combat ship[/url] Displacement: 2,307 metric tons light, 3,104 metric tons full, 797 metric tons deadweight[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Length: 127.4 m (418 ft)[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Beam: 31.6 m (104 ft)[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Draft: 14 ft (4.27 m)[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-NVR-1"][1][/url][/sup] Propulsion: 2× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/MTU_Friedrichshafen"]MTU Friedrichshafen[/url] 20V 8000 Series diesel engines, 2× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/General_Electric"]General Electric[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/LM2500"]LM2500[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Gas_turbine"]gas turbines[/url],[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-3"][3][/url][/sup] 2× American VULKAN light weight multiple-section carbon fiber propulsion shaftlines, 4× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/W%C3%A4rtsil%C3%A4"]Wärtsilä[/url][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Pump-jet"]waterjets[/url],[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-4"][4][/url][/sup] retractable bow-mounted[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Azimuth_thruster"]azimuth thruster[/url], 4× diesel generators Speed: 44 knots (51 mph; 81 km/h)[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-5"][5][/url][/sup] Range: 4,300 [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Nautical_mile"]nm[/url] at 18 knots[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-6"][6][/url][/sup] Capacity: 210 t (210 long tons; 230 short tons) Complement: 40 core crew (8 officers, 32 enlisted) plus up to 35 mission crew Sensors and processing systems: [list] [*][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Saab_AB"]SAAB[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/GIRAFFE_Radar"]Sea GIRAFFE[/url] 3D air and surface search radar[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Navtech-7"][7][/url][/sup] [*][url="http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sperry_Marine&action=edit&redlink=1"]Sperry Marine[/url] BridgeMaster E navigational radar [*]AN/KAX-2 electro-optical sensor with TV and [url="http://en.wikipedia.org/wiki/FLIR"]FLIR[/url] [*][url="http://en.wikipedia.org/wiki/Northrop_Grumman"]Northrop Grumman[/url] ICMS (Integrated Combat Management System)[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Navtech-7"][7][/url][/sup] [/list] Electronic warfare & decoys: [list] [*][url="http://en.wikipedia.org/wiki/ITT_Corporation"]ITT Corporation[/url] ES-3601 [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Electronic_Support_Measures"]ESM[/url]system[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Navtech-7"][7][/url][/sup] [*]4× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/SRBOC"]SRBOC[/url] decoy launchers for[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chaff_(radar_countermeasure)"]chaff[/url] and [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Infrared"]infrared[/url] decoys[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Navtech-7"][7][/url][/sup] [*][url="http://en.wikipedia.org/wiki/BAE_Systems_Land_and_Armaments"]BAE Systems[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Nulka"]NULKA[/url] active radar decoy system[sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Navtech-7"][7][/url][/sup] [/list] Armament: [list] [*]1× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/AGM-175_Griffin"]AGM-175 Griffin[/url][sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-8"][8][/url][/sup] (Modified to function on a ship) [*]1× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/BAE_Systems_Land_and_Armaments"]BAE Systems[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Mk_110_57_mm_gun"]Mk 110 57 mm gun[/url][sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-9"][9][/url][/sup] [*]4× .50-cal guns (2 aft, 2 forward) [*]2× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Mk44_Bushmaster_II"]Mk44 Bushmaster II[/url] 30mm[url="http://en.wikipedia.org/wiki/Chain_gun"]chain guns[/url] [*]1× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Raytheon"]Raytheon[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/SeaRAM"]SeaRAM[/url] [url="http://en.wikipedia.org/wiki/CIWS"]CIWS[/url][sup][url="http://en.wikipedia.org/wiki/USS_Independence_(LCS-2)#cite_note-Navtech-7"][7][/url][/sup] [*]Other weapons as part of mission modules [/list] Aircraft carried: [list] [*]2× [url="http://en.wikipedia.org/wiki/SH-60_Seahawk"]MH-60R/S Seahawk[/url] [*][url="http://en.wikipedia.org/wiki/MQ-8_Fire_Scout"]MQ-8 Fire Scout[/url] [/list] [/quote] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]منابع[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][url="http://en.wikipedia....endence_(LCS-2"]http://en.wikipedia....endence_(LCS-2[/url])[/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]جنگ عراق با ایران که در ایران با نام‌های «دفاع مقدس»، «جنگ تحمیلی»، و «جنگ هشت‌ساله»، و نزد اعراب با نام‌های «قادسیه صدام» و «جنگ اول خلیج» (به عربی: قادسیّة صدّام، حرب الخلیج الأولی) شناخته می‌شود، طولانی‌ترین نبرد کلاسیک در قرن بیستم و دومین جنگ طولانی این قرن پس از جنگ ویتنام بود. جنگ ایران و عراق، طولانی‌ترین جنگ متعارف کلاسیک در قرن بیستم بود. (جنگ ۱۵ ساله ویتنام متعارف و کلاسیک محسوب نمی‌شود) از بسیاری از جهات این جنگ خصوصیت‌های منحصربه‌فرد و مخصوص به خود را داشت. این جنگ برخلاف جنگ هند و پاکستان یا جنگ اعراب و اسرائیل، یک برخورد شدید و کوتاه مدت نبود. در این جنگ، برخوردی میان آمریکا و شوروی به عنوان دو ابرقدرت روز دنیا وجود نداشت و این دو هریک طرفدار یکی از طرفین نبودند. در جنگ ایران و عراق برخلاف جنگ جهانی دوم درگیری نظامی محدود به منطقه خاصی از دنیا بود. جنگ ایران و عراق نبردی بر سر خاک (مانند آنچه همزمان در جزایر فالکلند میان آرژانتین و بریتانیا درجریان بود) نبود. و سرانجام بر خلاف جنگ کره، جنگ بر سر سرمایه‌داری و سوسیالیسم نیز نبود. در پایان این تراژدی انسانی هشت ساله میان ایران و عراق، تغییر عمده‌ای در ترکیب دو کشور به‌وجود نیامده‌بود. در پایان جنگ و در سال ۱۹۸۸ رهبران دو کشور (روح‌الله خمینی و صدام تکریتی) همان کسانی بودند که هشت سال پیش نیز زمام امور را به دست داشتند و مرزهای دو کشور همان مرزهایی بود که هشت سال قبل هم بر آن‌ها توافق وجود داشت. یکی از بزرگترین اشتباهات استراتژیک عراق برای آغاز کردن طولانی‌ترین و خونین‌ترین جنگ پس از جنگ جهانی دوم، ارزیابی نادرست از میزان توان دفاعی ایران پیش از تجاوز آن کشور به ایران بود. اهداف سیاست خارجی عراق برای آغاز جنگ سیادت و رهبری بر اعراب بود. رایج‌ترین توضیح برای ناکامی عراق این است که این هدف جاه‌طلبانه با استراتژی جنگی عراق که تهاجم به خاک ایران بود تناسبی نداشت. شکست عراق در دستیابی به یک پیروزی قاطع و سریع نشان می‌دهد که شکاف بزرگی میان اهداف بلندپروازانه صدام حسین و محدودیت‌های نظامی این کشور وجود داشته‌است. به بیان دیگر اشتباه عراق این بود که «لقمه‌ای بسیار بزرگتر» از دهانش برداشته بود. علی‌رغم فجایع بیشمار و نابودی نسبی توان ارتش پنجم جهانی ایران در پی وقوع انقلاب و سیاستهای خائنانه و جاهلانه در پی گرفته شده ، اعدام و اخراج افسران ارشد و فرماندهان و همچنین مشکلات سازماندهی و هماهنگی، نیروی هوایی ایران در همان ابتدای جنگ به حکومت عراق نشان داد که نمی‌تواند منتظر یک پیروزی سریع و ارزان باشد. خلبانان ایرانی تلاش بیشتری در دفاع نسبت به همکاران عراقی خود نشان دادند و ضربات سنگینی به‌خصوص در تاسیسات نفتی شمال عراق و نزدیک کرکوک وارد کردند. خلبانان ایرانی که اغلب در آمریکا آموزش دیده‌بودند، انگیزه و روحیه تهاجمی بیشتری برای قبول خطر داشتند. همچنین برد پرواز و قابلیت حمل سلاح‌های بیشتر اف-۴ فانتوم ۲های ایران از میگ‌های ۲۳ عراقی بیشتر بود. بنابراین در مجموع در نبرد هوایی، نیروی هوایی ایران نتایج بهتری از نیروی هوایی عراق به دست آورد. در نبرد زمینی، واکنش‌های ارتش عراق کند بود. در تمام حملات ایران، تنها واکنش نظامی و استراتژی جنگی عراق، تلاش برای عقب زدن نیروهای ایرانی با آتش مستقیم بود. در نبرد دریایی نیز ایران در همان ابتدای جنگ و طی عملیات مروارید، نیروی دریایی عراق را به کلی منهدم کرد و تا پایان جنگ برتری خود در خلیج فارس را حفظ نمود. بر اساس آمارهای بین‌المللی، جنگ عراق و ایران ۶۲۷ میلیارد دلار هزینه برای دولت ایران و ۵۶۱ میلیارد دلار هزینه برای دولت عراق به همراه داشت. همچنین هزینه بازسازی خرابی‌های ناشی از جنگ برای ایران ۶۴۴ و برای عراق ۴۵۲ میلیارد دلار برآورد می‌شود. بر همین اساس در طول این جنگ ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ انسان کشته و زخمی شدند که از این میان ۲۶۲٬۰۰۰ ایرانی و ۱۰۵٬۰۰۰ عراقی کشته شده‌اند. هزینه مالی مستقیم جنگ برای عراق شامل ۷۴ تا ۹۱ میلیارد دلار برای هدایت جنگ و ۴۱٬۹۴ میلیارد دلار واردات اقلام نظامی بود. ایران نیز حدود ۹۴ تا ۱۱۲ میلیارد دلار برای هدایت جنگ و ۱۱٬۲۶ میلیارد دلار برای واردات نظامی هزینه کرد. هزینه غیرمستقیم ناشی از کاهش درآمدهای نفتی و تولیدات کشاورزی دو کشور نیز حدود ۵۶۱ میلیارد دلار برای عراق و ۶۲۷ میلیارد دلار برای ایران برآورد شده‌ است. جنگ جهانی سوم حضور 50 کشور جهان : در طول جنگ ۸ساله، نزدیک به ۳۰ کشور انواع کمک‌های مالی، نظامی و تجاری را به عراق اعطا کردند که عمده کمک‌ها از سوی این کشورها بود. اتحاد جماهیر شوروی عربستان سعودی مصر اردن کویت فرانسه آلمان لهستان سنگاپور ایتالیا آفریقای جنوبی سوئد رومانی یوگوسلاوی برزیل چین جمهوری چک و ایالات متحده آمریکا تعدادی از کشورهای جهان نیز به حمایت از ایران به صورت آشکار و پنهان پرداخته اند که عمده این کشورها : اسرائیل سوریه لیبی کره شمالی ژاپن هند چین و ایالات متحده آمریکا توضیح این نکته ضروری است که هر دو طرف جنگ موضعی علیه اسرائیل داشتند . با این حال در ماجرای ایران کنترا اسرائیل به ایران اسلحه فروخت و کار ناتمام ایران در عملیات اوسیراک را با حمله به نیروگاه اتمی اوسیراک عراق در عملیات اپرا تمام کرد. از دیدگاه اسرائیل، برد هر یک از طرفین در جنگ به منزله ظهور یک ابرقدرت منطقه‌ای دشمن اسرائیل بود. لذا با توجه به حمایت گسترده کشورهای جهان از عراق ، دولت اسرائیل سیاست موازنه قوا بین ایران و عراق را با حمایت از ایران در پیش گرفته بود. از سوی دیگر ایالات متحده با توجه به رویکرد غرب ستیز و ضد صهیونیستی صدام جسین از حمایت عراق خودداری میکرد ، اما حمایت از متحدانی چون عربستان سعودی و کویت که رو در رو و آشکارا به نبرد با ایران وارد شده بودند حمایت از عراق از یکسو و واگذاری اسلحه مورد نیاز ایران به دولت اسرائیل حمایت از ایران در سوی دیگر مجادله محسوب می گردید.[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]ایران،دومین کشور آلوده به مین در جهان[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]4.2 میلیون هکتار از زمین های آلوده به مین ایران،هدیه ای دیگر از طرف کشور مسلمان عراق گرچه جنگ ایران و عراق در سال 1367 پایان یافت اما پیامدهای مخاطره آمیز و نامطلوب آن همچنان به گونه های مختلف گریبانگیر کشور عزیزمان است.بی شک یکی از این پیامدهای آسیب زا،معضل مین گذاری عراقیان در کشور است؛معضلی که زندگی قربانیان خود و اطرافیان آنها را تا پایان عمر تحت تاثیر قرار می دهد. محمدحسین امیراحمدی رییس مرکز مین زدایی ایران گفته است که پس از مصر،ایران دومین کشور آلوده به مین در جهان از نظر حجم و وسعت آلودگی است و هیچ کشوری از لحاظ تنوع،وسعت و توسعه مین‌ها به اندازه ایران گرفتار نیست.ایران تاکنون دو تفاهم نامه با طرف عراقی خود امضا کرده و قرار بر این بود که نقشه های مناطق آلوده در خاک ایران را در اختیار این کشور بگذارند "اما تا به امروز کشور عراق نقشه ای در اختیار ایران نگذاشته است.مقامات عراقی اکنون می گویند که نقشه ای موجود نیست".به استناد اطلاعات موجود در تفاهم نامه همکاری مشترک مین زدایی بشردوستانه ایران – عراق که در سال 1384 امضا شد،بیش از 20 میلیون مین از انواع مختلف در خاک ایران کارگذاشته شده است. در طول سال های پس از جنگ،مردم ایران از جمله کودکان بسیاری قربانی مستقیم یا غیرمستقیم مین گذاری در ایران هستند اما به گواه آمار موجود،زنان به عنوان بخشی از این جامعه آماری وضعیت اسفناکی دارند.در مطالعه تحقیقاتی که در استانهای غربی و جنوب غربی ایران یعنی استانهای آذربایجان غربی،کرمانشاه،خوزستان،ایلام و کردستان در بین سال های 1367 تا 1382 خورشیدی درباره ی زنان و دختران مصدوم یا کشته شده توسط انفجار مین انجام داده اند به نتایج جالب توجه و غم انگیزی رسیده اند.جنگ ایران و عراق در سال 1367 به پایان رسید. در دوره ی 15 ساله ی پس از جنگ یعنی بین سال های 1367 و 1382 خورشیدی تعداد 252 زن و دختر در استان های پنجگانه بالا توسط انفجار مین کشته شده یا مبتلا به نقص عضوگردیده اند.کلیه 252 حادثه به تایید مقام های رسمی درمانگاه ها و مراکز درمانی آن استان ها رسیده است.سن متوسط این قربانیان 19 سال است.لازم به یاد آوری است که شمار کل کشته شدگان زن و مرد و معلولان ناشی از انفجار مین دراین 5 استان در این دوره ی 15 ساله برابر 3708 نفر بوده است.از آنجا که زنان کمتر از خانه بیرون می روند،تعداد قربانیان مرد به نسبت آنان بالاتر بوده است.به طوری که براساس اطلاعات به دست آمده، تعداد قربانیان مرد 3456 نفر است(بیشتر دامداران و کشاورزان).در میان استان ها بالاترین شمار کشتار به استان کردستان تعلق دارد.طبق آمار به دست آمده از این تحقیق،47 در صد از زنان در این مطالعه مجبور به قطع عضو و 21 درصد آنها به مرگ منتهی شده است. بنا به گفته خبرگزاری فارس،ایران به عنوان دومین کشور آلوده به مین جهان،تا کنون بیش از 10 میلیارد تومان از سال 85 بابت خسارات ناشی از مین‌های بجا مانده به آسیب‌دیدگان پرداخت کرده است. این خسارات در سال 1385، دوازده میلیارد و 919 میلیون ریال، در سال 1386، دوازده میلیارد و 303 میلیون ریال، در سال 1387، شانزده میلیارد و 162 میلیون ریال، در سال 1388، بیست میلیارد و 717 میلیون ریال، در سال 1389، بیست و یک میلیارد و 38 میلیون ریال و در سال 1390، نوزده میلیارد و 187 میلیون ریال، جمعا به میزان 102 میلیارد و 326 میلیون ریال بوده است. البته بر اساس گفته های امیر سرتیپ دوم همتی،فرمانده قرارگاه مركزی پاكسازی ارتش: "به صورت تقریبی حدود 4.2 میلیون هكتار از زمین های كشور آلوده به مین بوده كه از همان سال 59 كه عملیات ثامن‌الائمه انجام شد، عملیات پاكسازی نیز آغاز شد.یعنی در واقع بعد از شكست محاصره آبادان،یگان‌های مهندسی نیروی زمینی ارتش اقدام به پاكسازی مین‌ها كردند تا یک ایمنی نسبی برای مردم و همین‌ طور سربازانی كه در این منطقه رفت و آمد داشتند،به وجود آید.برای اینکه پاكسازی به صورت شاخص و به شكل كامل انجام شود بعد از پایان جنگ در سال 67،عملیات پاکسازی اصلی آغاز شد و نیروی زمینی ارتش با 20 گردان مهندسی رزمی در 3 استان كرمانشاه،‌ایلام و خوزستان كار پاكسازی را شروع كرد. تا کنون نزدیک به 4 میلیون هكتار به طور كامل پاكسازی شده است و با توجه به این‌كه علاوه بر ارتش،سپاه و بخش خصوصی نیز وارد عمل شده‌اند پیش‌بینی می‌شود تا یكی دو سال آینده كار پاكسازی به اتمام رسیده و كامل انجام شود. ارتش از همان دوران جنگ كار پاكسازی را انجام می‌داده است یعنی هر منطقه‌ای كه بعد از عملیات آفندی آزاد می‌شد،توسط یگان مهندسی رزمی مورد بررسی قرار می‌گرفت،منتها كار پاكسازی از سال 67 به صورت رسمی با ساخت 3 قرارگاه پاكسازی در 3 استان كرمانشاه،ایلام و خوزستان توسط ارتش آغاز شد و تا الان هم ادامه دارد. این تصمیمی بود كه ستاد كل گرفت.شاید یكی از دلایل نحوه چگونگی تقسیم استان‌ها بین ارتش و سپاه مربوط به این مساله باشد كه چون نگهداری از مرزهای استان‌های خوزستان،‌ایلام و كرمانشاه از ابتدا به عهده ارتش بود،پاكسازی زمین ها این استان‌ها نیز به ارتش سپرده شد. علاوه بر ارتش،سپاه و شركت‌های خصوصی نیز به عنوان پیمانكار در این كار حضور دارند. میزان آلودگی استان‌ها با یكدیگر متفاوت است و استان خوزستان به خاطر این‌كه از حساسیت خاصی در زمان جنگ برخوردار بود و بیشترین عملیات‌ها در این استان انجام می‌شد،‌بیشترین میزان آلودگی را دارد. هر چه به سمت استان‌های شمال غربی می‌رویم از میزان این آلودگی كاسته می‌شود. نمی‌شود خیلی دقیق گفت كه مین‌زدایی در كدام استان سخت‌تر و در كدام‌ یک راحت‌تر است.هر استانی شرایط خودش را دارد.مثلا در خوزستان مناطقی داریم مثل چزابه و فكه كه رملی هستند و در این مناطق مین‌هایی به عمق یک یا 2 متری رفته‌اند كه یافتن آنها كار بسیار سخت و زمانبری است.استان‌های غربی كشور نیز مشكل خاص خود را دارند.مین‌ها بر اثر بارندگی جابه‌جا شده و درون شیارهایی افتاده‌اند كه یافتن و خنثی‌كردن آنها نیز سخت و وقت گیر است.برای همین نمی‌شود گفت كه در كدام منطقه كار راحت‌تر است و در كدام سخت‌تر با این حال آن گونه كه نیروهای درگیر این كار می‌گویند، مین‌یابی در مناطق رملی سخت‌تر است.بخصوص كه گرما نیز به علت نوع لباسی كه موقع مین‌یابی استفاده می‌شود،سختی كار را افزایش می‌دهد." در آبان سالی که گذشت(سال 91 خورشیدی)،متاسفانه در پی انفجار یک مین در هنگام عملیات مین زدایی در نزدیکی روستای پیران از توابع مریوان،شش نفر از اعضای تیم مین زدایی جان خود را از دست دادند.تاکنون آمار رسمی از تعداد کشته‌ها و زخمی‌های "خنثی کنندگان مین" در ایران منتشر نشده است.[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]منابع : [/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]پیج اسلحه برتر در فی س ک[/font][/size] http://www1.jamejamonline.ir/newstext2.aspx?newsnum=100811764630 http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13910120001404 http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%88_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]متن اصلی که مال ویکی هست حالا ادمین پیج یه چیزایی از خودش اضاهف کرده اولش در مورد آمار و ارقام هم که باز مال ویکی هست . قسمت مین رو هم خودم اضافه کردم به آخرش چون مربوط به دوره جنگ هستندر مورد قضیه اسرائیل و آمریکا هم ما به طور مستقیم خرید نداشتیم ولی با واسطه از اون ها گرفتیم به طوری که خیلی از قطعاتی که برای فعال نگه داشتن فانتم ها و تامکت ها لازم داشتیم و تو اون بره توانایی ساختش رو نداشتیم از همین دو کشور تامیین میشد .[/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]اون دو کشور هم عاشق چشم و ابروی ما نبودن که این تجهیزات رو بدن با دادن اون تجهیزات به ما جنگ طولانی تر میشو و توازن قوا بین دو کشور به وجود میومد بنابراین دو کشور خسارات بیشتری به هم میزدند و در این هین نفوذ آمریکا در خاورمیانه بشتر از قبل میشد و همینطور که در این 8 سال اسرائیل آرامترین روز های خودش در دو دهه رو داشت چون کل اعراب به جای اینکه با هم بر علیه اسرائیل متحد بشن . داشتن با هم بر علیه ایران میجنگیدن پس اگه ایران زود ضعیف میشد و قافیه رو میباخت دوباره تمام کشور های عرب با روحیه مضاعف دوباره به سمت اسرائیل جهت گیری میکردند پس آمریکا و اسرائیل مقداری تجهیزات رو به صورت واسطه به ایران میفروختند که از معرفترین آنها قضیه ایران کنترا ویا ایران گیت هست در هر صورت من از متن جانبداری نمیکنم اینجا قرار دادم تا راجبش بحث بشه . هر چند همین متن باعث شد این مطلب رو بفهمم که به ازای 8 سال جنگ ایران و عراق ، عراق تنها 97 میلیارد دلار رو باید به ایران بده ولی به کویت که در اصل جنگی هم بینشون نشد 240 میلیارد دلار که انصاف شورای امنیت ملی رو به نمایش گذاشته[/font][/size]