[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پس از سقوط امپراطوری ساسانی به دست اعراب مسلمان، ایرانیان تا قرنها سیادت دریایی خود را در خلیج فارس و دریای عمان از دست دادند. باوجود روی کار آمدن حکومتهای ایرانی ،مانند آل بویه و طاهریان، تا زمان صفویه هیچ فرمانروایی به فکر زنده کردن مجدد این اقتدار نیافتاد. این ضعف سبب شد که در زمان صفویه استعمارگران پرتغالی به راحتی بنادر و جزایرمهم خلیج فارس را اشغال کنند. شاه عباس اول برای بازپس گیری این جزایر از ناوگان کمپانی هندشرقی کمک گرفت ولی خودش هیچگاه به صرف تأسیس یک نیروی دریایی مقتدرنیفتاد.[/font][/size] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10196/nf00168731-1.jpg[/img][/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پس از اخراج پرتغالیها از خلیج فارس، کنترل خلیج فارس در دستان امپراطوری بریتانیا قرارگرفت. در زمان نادرشاه ،و با تأکید وی، یک نیروی دریایی مقتدر تشکیل شد که تقریبا توانست تمام سواحل و جزایر خلیج فارس و حتی کشور عمان امروزی را به فرمانبرداری از ایران وادارکند اما پس از مرگ نادر این ناوگان نیز به دست فراموشی سپرده شد و خلیج فارس دوباره به حیاط خلوت بریتانیا تبدیل شد. در دوران قاجاریه جنگهای زمینی توجه پادشاهان این سلسله را به خود جلب کرده بود و از توسعه نیروی دریایی بازمی داشت. اولین بار فتحلی شاه بود که به فکر ایجاد یک ناوگان نظامی افتاد و بدین منظور قراردادی با انگلیسیها امضا کرد که طبق آن خرید هرگونه شناور نظامی باید از آن کشور صورت می گرفت. اما امپراطوری بریتانیا ،که اقتدار دریایی ایران را به ضرر منافع خود در هندوستان می دانست، همواره در راه انجام این قرارداد مانع تراشی می کرد. [/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پس از گذشت سالها و درزمان ناصرالدین شاه دستوری به سفرای ایران در لندن و استانبول داده شد تا برای خرید کشتی جنگی از یکی از کشورهای اروپایی اقدام شود. اما کوششهای ایران برای دستیابی به ناوجنگی از حرف فراترنرفت. در سال 1865 ناصرالدین شاه دوباره از سفیر بریتانیا تقاضای خرید کشتی جنگی کرد که باز هم با مخالفت دولت بریتانیا روبروشد. 15 سال بعد ناصرالدین شاه با یک شرکت آلمانی جهت خرید کشتی جنگی وارد مذاکره شد و در نتیجه 2 ناوچه سبک تمام فلزی برای خدمت در بنادر خلیج فارس از آلمان خریداری شد. این شناورها در بندر "برمن هاون" ساخته شدند و پس از رسیدن به آبهای ایران "پرسپولیس" و "شوش" نام گرفتند. پرسپولیس مأمور مراقبت از بنادر خلیج فارس شد و شوش به حمل مسافر در کارون مشغول شد. [/font][/size] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10196/nf00168731-2.jpg[/img][/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پرسپولیس در سال 1883 با ظرفیت 600 تن ساخته شد و به زره فولادی مجهز شده بود. این شناور در زمان خود یک ناو کاملا مدرن به حساب می آمد. موتور این شناور 450 اسب بخار قدرت داشت و می توانست پرسپولیس را به سرعت 10 گره دریایی برساند. سلاح های این ناوچه عبارت بودند از 4 قبضه توپ 70 میلیمتری ساخت کروپ و 2 قبضه توپ برنجی. پرسپولیس دارای یک کابین سلطنتی در زیر عرشه بود که برای پذیرایی از شخصیتهای سیاسی و نظامی بکاربرده می شد. در سال 1888 و در طی شورش چابهار پرسپولیس به این منطقه اعزام شد. در آن زمان پرسنل پرسپولیس عبارت بودند از 4 افسر آلمانی و 40 ملوان. در سال 1316 ه.ق حاکم وقت بوشهر ،احمدخان، برای خارج کردن بندر لنگه از دست اعراب از پرسپولیس استفاده کرد و به درجه دریابیگی مفتخر شد. ناخدای آلمانی پرسپولیس پس از 11 سال خدمت مرخص شد و کشتی ،با کمک مهندسین هندی، تحت فرمان یک ناخدای ایرانی قرار گرفت. نخستین ناخدای ایرانی این کشتی "ابراهیم دریایی" نام داشت و پس از او فرماندهی پرسپولیس به "عباس دریانورد" رسید. در آن زمان حقوق سالانه خدمه کشتی عبارت بود از: فرمانده 100 تومان افسر 50 تومان مکانیک 20 تومان ملوان 10-15 تومان پس از مدتی این تنها شناور رزمی ایران از چشمها افتاد. حکومت قاجاریه رو به فروپاشی بود و با فروپاشی این حکومت پرسپولیس از چشمها افتاد و فرسایش تدریجی آن آغازشد. پرسپولیس ،که در حقیقت به هیچ عملیات نظامی اعزام نمی شد، در ساحل جزیره نگین ،نزدیک بندر بوشهر، به گل نشست و کم کم شروع به زنگ زدن کرد.[/font][/size] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10196/34951-30958.jpg[/img][/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در آبان سال 1385 پرسنل منطقه دوم نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی توانستند پس از 65 روز کار بی وقفه و طاقت فرسا پرسپولیس را از آب خارج کنند. بنا به گفته دریادار دوم حسین اشراقی قرار است که پرسپولیس به موزه در حال ساخت دریانوردی در "سبزآباد" منتقل شود. امید است که این اولین ناو تمام فلزی نیروی دریایی ایران پس از بازسازی هرچه زودتر به بازدید علاقمندان گذاشته شود.[/font][/size] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10196/perspolis_ship_3.jpg[/img][/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]منتشر شده در ماهنامه جنگ افزار[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نویسنده: رضا كیانی موحد[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://wars-and-history.mihanblog.com/post/311"]منبع[/url][/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]جالبی قضیه این هست که با وجود همه این تهدید ها در سمت شرق و شمال شرق پایگاه هوایی خوبی برای جنگنده ها یا هلیکوپتر ها نداشتیم پایگاه تو مشهد هم یه پایگاه کوچک برای مواقع اضطراری بود که بعدا بزرگ شد[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در مورد نیروی زمینی و تعداد تانک مستقر خبری ندارم ولی فکر نکنم اونم چیز زیادی بوده باشه[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به جز دو سه پایگاه هوایی د شمال غرب کشور در صورت حمله احتمال شوروی چه جوری میخواستن مقابله کنن من نیدونم[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][quote name='elo' timestamp='1355233420' post='287819'] [url="http://gallery.military.ir/displayimage.php?album=lastup&cat=0&pid=79745#top_display_media"]http://gallery.milit...p_display_media[/url] اینم قولی که داده بودم ببخشید که دیر شد [/quote][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]من کلیک که کیکنم از من یوزر و پسورد میخواد برای گالری[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][quote name='F14AA' timestamp='1355207065' post='287725'] ممنون . واقعا هولناک هست این تعداد . این منطقه ای که تانک ها در اون مستقر هستند کجاست ؟؟؟ [/quote][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مطمئن نیستم ولی به احتمال زیاد ترکمنستان هست هم به خاطر دشت بزرگ هم اگه بخوان پیشروی کنن عوارض کمتری هست برعکس سمت آذربایجان و ارمنستان[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][quote name='mahdavi3d' timestamp='1355055759' post='287390'] براي آشنايي اجمالي با برخي پهپادهاي موجود در دنيا و مقايسه، لينك زير مفيد است: [url="http://avia.ir/Nsite/FullStory/?Id=6571"]http://avia.ir/Nsite...lStory/?Id=6571[/url] [/quote][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]عالی بود به دوستان هم توصیه میکنم حتما یه سر بزنن بعضی هاش رو تا حالا ندیده بودم[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به نظرم ما هم بایر روی پهپاد های سبک که به وسیله نفر پرتاب میشه بیشتر کار کنیم و از این طریق روح تازه ای در نیروی زمینی مون دمیده میشه[/font][/size]

[center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/7/75/081131-F-7734Q-001.jpg/800px-081131-F-7734Q-001.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]امروزه توانایی تولید و به کارگیری انواع تسلیحات یکی از لوازم تبدیل شدن یک کشور به یک قدرت نظامی، سیاسی واقتصادی منطقه ای و جهانی است. هواپیماها و سایر هواگردها، همواره از مهمترین و مؤثرترین سلاحها برای دفاع از قلمرو خودی و عملیات تهاجمی علیه دشمن محسوب می شوند. در این بین، از دست رفتن خلبانان به عنوان نیروی انسانی کارآمد و متخصص در جریان نبردهای هوایی و جبران ناپذیر بودن این تلفات، به خصوص در شرایط حساس رزم و اهمیت این مساله، محققان و پژوهشگران حوزه هوایی را بر آن داشت تا به طراحی و تولید هواپیماهای بدون سرنشین و با قابلیت کنترل از راه دور بپردازند. در این نوع هواپیماها، خلبان به عنوان کاربر یا اپراتور از ایستگاه کنترل زمینی اقدام به هدایت هواپیما می کند. امروزه شاهد پرواز پهپادهایی هستیم که از آخرین فناوریهای صنایع هوایی بهره می برند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد چیست؟[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پَهپاد (پرندهٔ هدایت‌ پذیر از دور) (UAV:Unmanned Aerial Vehicle) یا هواپیمای بدون سرنشین به اشیاء پرندهٔ هدایت‌پذیر از راه دور (RPV:Remotely Piloted Vehicle) گفته می‌شود. هواپیماهای بدون سرنشین در ایران به «پهپاد» شهرت دارند که از حروف اول «پرنده هدایت پذیر از راه دور» گرفته شده‌است. اجزای اصلی یک پهپاد عبارتند از: بدنه، موتور و محموله. بدنه یک پهپاد باید علاوه بر دارا بودن شرایط مناسب آیرودینامیکی،‌طوری طراحی شود که بتواند سامانه‌های ارتباطی، جنگ‌افزارها، اشخاص و محموله ها و کلیه لوازم مرتبط با ماموریت محوله‌اش را در خود جای دهد و نیز با شرایط جوی منطقه ماموریت سازگار باشد. پهپادها نیاز به نوع خاصی از موتورها دارند. منظور از محموله‌های پهپاد در واقع تجهیزات و متعلقات اضافی است که همراه پرنده برای انجام ماموریت خاصی فرستاده می‌شود که در پهپادهای شناسایی، دوربین فیلم برداری و عکس برداری، در پهپادهای هدف فلر و رفلکتور و در پهپادهای تهاجمی و انتحاری مهمات می‌باشد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]دلایل اهمیت پهپادها[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپادها امروزه جایگاه مهمی در مجموعه قدرت نظامی کشورهای مختلف دنیا کسب کرده اند. این وسائل با تکیه بر توان اجرای عملیات در شب و روز در مناطق دور و نزدیک بر ضد اهداف ساکن و متحرک و در تمام شرایط آب و هوایی و امکان پروازهای هدایت شونده از دور و یا تمام خودکار، دستاوردهای نظامی بسیار مهمی را در منازعات نظامی سالهای اخیر بدست آورده اند. هواپیماهای بدون سرنشین به دلیل عدم نیاز به تأسیسات و پایگاههای بزرگ و ثابت، سادگی تعمیر و نگهداری، به کار گیری آسان، نداشتن ضایعات انسانی در صورت هدف قرار گرفتن (که با توجه به هزینه صدها هزار دلاری و زمان چندین ساله آموزش یک خلبان بسیار مهم است)، امکان استفاده از فناوری پیشرفته در ساخت و مزایای دیگر نظر مشتریان نظامی و غیرنظامی و در نتیجه شرکت های سازنده را به خود جلب کرده و امروزه میزان سرمایه گذاری کشورهای جهان در این زمینه بالغ بر چند میلیارد دلار است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]این هواپیماهای بدون سرنشین با داشتن ایستگاه کنترل زمینی مجهز به انواع رایانه، توانایی برنامه ریزی نمودن مسیر پروازی در حافظه تجهیزات الکترونیکی هوایی را دارند که امکان اجرای مأموریت های تمام خودکار را بدون نیاز به برقراری ارتباط رادیویی با پرنده فراهم می کند. از این پهپادها می توان در عکسبرداری و فیلمبرداری از عمق مواضع دشمن، جنگ الکترونیکی، رله ارتباطی، دیده بانی، هدفیابی و گرا دادن، اجرای عملیات کنترل ترافیک، کنترل نوار مرزی به منظور مبارزه با قاچاق، مطالعات هواشناسی، عکسبرداری جهت نقشه های جغرافیایی، ارزیابی خسارت های بلایای طبیعی و مأموریت های متنوع دیگر استفاده کرد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]دو کاربرد مهم دیگر هواپیماهای بدون سرنشین استفاده به عنوان هدف پروازی برای تمرین و آموزش کارکنان شبکه پدافند هوایی توپخانه ای و موشکی و همچنین اجرای عملیات تهاجمی است. سرعت بالا و ابعاد کوچک این پرنده ها را به ابزار مناسبی جهت شبیه سازی یک هدف واقعی برای تقویت مهارت های مجموعه پدافند هوایی کشور بدل کرده است که برای کاهش هزینه ها و افزایش آمادگی دفاعی بسیار مهم است. عملیات تهاجمی نیز امروزه جزو مأموریتهای جدی پهپادها به شمار می رود.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تاریخچه پهپادها[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در سال 1917، چارلز کترینگ، از شرکت جنرال موتورز، هواپیمای بدون سرنشین دوباله ای برای ارتش آمریکا طراحی کرد که قادر به حمل مهمات و اصابت به هدف بود. اولین پرواز موفق پرنده های بدون سرنشین در ششم مارس سال 1918 در نیویورک به وسیله هواپیمایی به نام اژدر کورتیس صورت گرفت. این هواپیمای 950 پوندی، پس از پرتاب به وسیله منجنیق توانست مسافتی 1000 یاردی را طی کند. در سال 1933، انگلیسیها از هواپیماهای دوباله Fairey Queen که از راه دور کنترل می‌شد استفاده کردند. در بحبوحه جنگ جهانی دوم، آلمانها از بمبهای پرنده V-1 علیه متفقین استفاده کردند که پدربزرگ موشکهای کروز کنونی محسوب می شود.[/font][/size] [center][img]http://www.wernerfrueh.de/800px-Peenem_Museum_V1_Modell.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بمب پرنده V-1[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]از جمله مهمترین کارهای عملی در سایر کشورها در آن زمان پروژه آفرودیت در آمریکا بود که برای هدایت از دور بمب افکن های بی-17 اجرا شد که طی سالهای 1944 و 1945 به چندین هدف با این هواپیما که چندین تن بمب حمل می کرد، حمله شد. بعد از جنگ جهانی دوم برخی از کشورهای پیروز از جمله دو ابر قدرت وقت یعنی اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده آمریکا به فکر ساخت و به کار گیری هواپیماها و به طور کلی اجسام پرنده بدون سرنشین افتادند. در آن زمان تلاشهایی انجام شد اما به دلیل نبود فناوری و امکانات کافی این تلاشها به نتیجه فابل توجهی نرسید و حداکثر نتیجه ای که در آن زمان به دست آمد ساخت بمبهای پرنده بود. بعد از این قضایا کم کم کشورها از کنار طراحی و ساخت گسترده هواپیماهای بدون سرنشین گذشتند و توجه خود را بیشتر به ساخت انواع موشک و هواپیماهای سرنشین دار معطوف کردند. با این که ساخت پهپادها دیگر جز برنامه های اصلی قدرتهای بزرگ نبود، اما این کشورها همیشه هر چند به طور غیر جدی برنامه هایی را برای ساخت پهپادها داشته اند. در این میان، اتحاد جماهیر شوروی علاقه بیشتری به ساخت انواع مختلف پهپاد داشت و تقریبا در صنعت ساخت و به کار گیری پهپادها یک سر و گردن از دیگر کشورها بالاتر بود. به عنوان شاهد این مدعا میتوان به پهپاد یسترب ساخت شوروی اشاره کرد. زمانی که آمریکا (قویترین کشور کنونی در ساخت و به کار گیری پهپاد) تازه صنعت ساخت پهپاد را به طور جدی شروع کرده و در حال انتقال تکنولوژی ساخت پهپادهای کوچک از اسرائیل بود، شوروی در دهه 60 میلادی، پهپاد غول پیکر و فراصوت یسترب (به معنی باز) را با ارتفاع پروازی بسیار بالا ساخته بود که هنوزهم با گذشت سالها رکورد دار سرعت در بین پهپادهای عملیاتی جهان است.[/font][/size] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/Tu-123_01.jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد فراصوت Tu-123 Yastreb (ساخت شرکت توپولوف) برنامه های گسترده شوروی در زمینه ساخت انواع پهپاد بعد از فروپاشی این کشور تقریبا متوقف شد و این کشور جایگاه خود را از دست داد، اما هم اکنون کمپانیهای مطرح سوخوی و میگ طرحهایی را برای ساخت انواع پهپادهای شناسایی و تهاجمی دارند که در صورت به ثمر رسیدن این طرحها روسیه به عنوان میراث دار شوروی، بازگشتی قدرتمندانه در عرصه طراحی و ساخت پهپاد در جهان خواهد داشت.[/font][/size][/center] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/twuav_14_07.jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد روسی Zond (طراحی شده توسط شرکت سوخوی)[/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پس از شوروی، اسرائیل از پیشگامان عرصه ساخت و کاربرد پهپادها محسوب می شود. فناوری به کار رفته در ساخت پهپادهای اسرائیلی آنقدر بالا بود که کشوری مانند آمریکا برای پیشبرد برنامه های خود در این زمینه از آن کمک گرفت. هم اکنون نیز اسرائیل بزرگترین صادر کننده پهپاد در جهان است. تاکنون بیشترین سرمایه‌گذاری در جهان در زمینه ساخت و تجهیز پهپادها را وزارت دفاع آمریکا انجام داده‌است، به طوری که در فاصله سالهای ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ حدود سه میلیارد دلار برای طراحی، ساخت و تجهیز پهپادها هزینه کرده‌است. حادثه ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ باعث شد تا دولت آمریکا بودجه بیشتری را به طراحی و ساخت و تجهیز پهپادها اختصاص دهد.[/font][/size] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/uav.jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]برخی از پهپادهای ساخت اسرائیل [/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سابقه به کار گیری مختصر پهپادها در جنگها به جنگ ویتنام و سابقه به کار گیری حرفه ای و گسترده پهپادها در جنگها به جنگ خلیج فارس بر می گردد. پهپاد Pioneer نیروی دریایی ایالات متحده که دارای تکنولوژی اسرائیلی بود، نقش تعیین کننده‌ای در هدفیابی رزمناوها در جنگ خلیج فارس داشت. تأثیر آنها چنان بود که سربازان عراقی بعد از شنیدن صدای موتور دوزمانه کوچک این هواپیما، انتظار یک بمباران ویرانگر را داشتند. شاید این مسئله را بتوان یکی از موارد تسلیم شدن انسان در برابر ربات دانست. بعدها آمریکا در یمن، افغانستان و پاکستان و به ویژه در عملیات کشتن بن لادن از پهپادها استفاده فراوان برد.[/font][/size] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/pioneer.jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد RQ-2 Pioneer[/font][/size][/center] [center] [img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b0/MQ-9_Reaper_in_flight_(2007).jpg/350px-MQ-9_Reaper_in_flight_(2007).jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد MQ-9 Reaper[/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تنها یک دهه بعد، ایالات متحده نسلی از پهپادها را تولید کرد که نسبت آنها به پهپادهای جنگ خلیج فارس همانند نسبت F/A-22 به هواپیمای برادران رایت بود. با وجود آنکه پهپادهای آمریکایی Predator، Global Hawk، Shadow و دیگر پهپادهای پیشرفته، حد اعلای فنآوری پهپاد را نشان می‌دهند، اما این پرنده‌ها در جهان تنها نیستند. حداقل چهل کشور دیگر در حال حاضر در زمینه پهپادها تحقیقات انجام می‌دهند و قصد دارند نیروهای خود را به آن مجهز کنند. [/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد در ایران[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سابقه به کارگیری پهپاد در ایران به قبل از انقلاب اسلامی بر می گردد. بعد از خرید هواپیماهای جدید برای نیروی هوایی به ویژه بعد از خرید اف-14 فرماندهان نیروی هوایی تصمیم به خرید تعدادی پهپاد هدف AQM-37 از ایتالیا برای تست توانایی این هواپیماها و موشکهای آنها به ویژه موشک جدید فونیکس گرفتند. در آن زمان بیشتر این تستها با موفقیت انجام شد. اما سابقه به کارگیری پهپادهای شناسایی در ایران به بعد از انقلاب اسلامی و زمان جنگ باز می گردد. در زمان جنگ، رزمندگان ایرانی به گونه ای ساده از هواپیماهای کنترل از راه دور اسباب بازی و یک دوربین بسیار ساده فیلمبرداری برای شناسایی استفاده می کردند و توانستند با استفاده از این پهپادهای بسیار ابتدایی، اطلاعات خوبی را از دشمن به دست آوردند. در سالهای 1362و 1363 که شرایط خاصی بر فضای جنگ حاکم بود پس از مطالعه در زمینه ساخت وسائل پرنده هدایت پذیر و شناخت کاربرد و توانایی های آنها با توجه به امکانات داخل کشور و وجود زمینه های گوناگون کاربردی در جنگ، فعالیت های به نسبت گسترده ای برای طراحی و ساخت این نوع هواپیماها در صنایع دفاع، چند دانشگاه و صنایع سپاه شروع شد. نتیجه این فعالیتها ساخت چند نوع هواپیما بود که تعدادی از آنها نیز به طور گسترده در جنگ استفاده شد و اکنون نیز فعالیتها در زمینه تکمیل این سامانه ها و عملیاتی نمودن آنها ادامه دارد. امروزه صنایع هوایی قدس و شرکت هواپیما سازی ایران (هسا) از جمله مهمترین مراکزی هستند که در زمینه طراحی و ساخت انواع هواپیماهای بدون سرنشین با مأموریت های مختلف مراقبت، شناسایی، هدف پرنده و ... فعالیت می نماید. صنایع هوایی قدس در سال 1364 به دنبال اوج گیری جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و نیاز به اجرای عملیات شناسایی از موقعیت دشمن با هدف ساخت و تولید هواپیماهای بدون سرنشین و به کارگیری آنها در مأموریت های محوله سپاه، زیر نظر وزارت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (معاونت خودکفایی) تشکیل شد و در همان سال موفق به تولید چهار فروند از این وسائل و اجرای عملیات عکسبرداری از منطقه شلمچه روی مواضع دشمن شد که این امر به عنوان یک رویداد مهم در دفاع مقدس تلقی گردید. در آن زمان به کارگیری پهپاد شناسایی مورد توجه قرار گرفت و با بهره گیری از هواپیمای بدون سرنشین کوچک مدل و تجهیز کردن آن عکسهای مفیدی از عمق سه کیلومتری مواضع دشمن تهیه شد و مورد بهره برداری قرار گرفت و با اجرای این مأموریت دستور تشکیل یگان تیپ رعد صادر شد. این یگان در مدت کوتاهی مأموریت های متعددی جهت شناسایی و عکسبرداری انجام داد که از نظر اطلاعات نظامی مورد توجه قرار گرفت.[/font][/size] [center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/6/27/94905_228.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تصویری از بازیابی مهاجر در اواسط جنگ (در تصویر چپ مقر راکت به وضوح مشخص است)[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پس از مدتی و در همان سال 1364 با ساخت و نصب سکوی پرتاب هواپیما روی قایق های تندرو فعالیت های پهپادی در هورالعظیم آغاز شد. با توجه به مهم بودن منطقه و به دنبال اجرای عملیات های خیبر و بدر و به دست آمدن اطلاعات قابل توجه از استحکامات دشمن، نقش ارزنده پهپاد در عملیات برای مسئولان امر روشن و قطعی شد و بر این اساس مأموریتهای متعددی قبل و بعد از هر عملیات به یگان پهپاد تیپ رعد ابلاغ می شد که مهمترین آنها در عملیات حیرت انگیز والفجر8 و عملیات کربلای5 بود. تعداد مأموریت اجرا شده توسط یک نوع از این پهپادها در جنگ تحمیلی 619 مورد و وسعت منطقه شناسایی شده بالغ بر 18570 کیلومتر مربع با 53772 قطعه عکس تا زمان پذیرش قطعنامه 598 بوده است. در واقع با توجه به سرعت بکار گیری این وسائل و امکان بازیافت در منطقه نزدیک به خط مقدم و آماده سازی سریع عکس ها و رسیدن به دست فرماندهان برای تصمیم گیری فوری بسیاری از عملیات های شناسایی در عمق کم به پهپادها سپرده شد و دست هواپیماهای شناسایی سرنشین دار برای مأموریت های عمقی بازتر گردید. صنایع هوایی قدس بعد از ادغام وزارتخانه های دفاع و سپاه فعالیت های خود را زیر نظر مؤسسه آموزشی و تحقیقاتی صنایع دفاعی ادامه داد. این صنعت از سال 1371 تا پایان سال 1376 در زیرمجموعه سازمان صنایع دفاع فعالیت می نمود. از آغاز سال 1377 بنا بر دستور وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح این صنعت از ساصد جدا شده و به سازمان صنایع هوایی نیروهای مسلح پیوست. در ادامه به معرفی مهمترین پهپادهای ساخته شده در صنایع هوایی قدس که امروزه صدها فروند از آنها تولید شده و در خدمت نیروهای مسلح کشور قرار دارد می پردازیم.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تلاش1[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به منظور آموزش خلبانی هواپیماهای پیشرفته بدون سرنشین نیاز است که ابتدا خلبان با این هواپیمای آموزشی تمرین نماید و هواپیمای بدون سرنشین تلاش به این منظور طراحی و ساخته شده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هدایت و کنترل هواپیمای تلاش توسط رادیو کنترل PCM اجرا می شود. این هواپیما توانایی اجرای انواع مانورهای پروازی از جمله غلت، تاب و پیچ را دارد. از ویژگی های مهم این هواپیما، نداشتن قطعات پیچیده، ابعاد به نسبت کوچک، سادگی مونتاژ، کارکرد پایدار و ساده و قیمت کم است. برخاست و فرود این هواپیما بوسیله چرخ های آن اجرا می شود.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هواپیمای بدون سرنشین تلاش2(هدف3000)[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هواپیمای هدف3000 توسط پرتابگر JATO با طول ریل صفر و یا پرتابگر نیوماتیک پرتاب می گردد. به دنبال استقبال از هواپیمای بدون سرنشین تلاش، صنایع هوایی قدس هواپیمای هدف3000 را که سرعت و مانورپذیری بیشتری نسبت به هواپیمای تلاش دارد به تولید انبوه رسانده است. این هواپیما نیز به مانند هواپیمای تلاش، توان اجرای مانورهای پروازی را به نحو مطلوبی دارد. این پهپاد معمولاً توسط چتر بازیافت می شود و در شرایط اضطراری می تواند به آرامی توسط خلبان در باند فرود آید.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]کاربرد آن علاوه بر آموزش خلبانی پهپاد آموزش و تمرین پرسنل پدافند هوایی و فریب دشمن در صحنه نبرد است. بیشینه سرعت هدف3000 بالغ بر 140 کیلومتر بر ساعت، شعاع پرواز 5 کیلومتر، سقف پرواز 9000 پا(حدود 2700متر)، مداومت پرواز 45 دقیقه بوده، مکانیزم پرتاب آن JATO و مکانیزم بازیافت چتر است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مهاجر2[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]طراحی و ساخت مهاجر 2 به منظور مراقبت هوایی و عملیات شناسایی در مناطق دوردست و غیر قابل دسترس صورت گرفته است. این هواپیما با توجه به سطح مقطع راداری بسیار پایین خود می تواند به مواضع دشمن نزدیک شده و اطلاعات مورد نیاز فرماندهان نظامی از جمله اطلاعات دورسنجی و تصاویر ویدئویی را به صورت زنده به ایستگاه دریافت کننده ارسال نماید. همانطور که نمونه هایی از پهپادهای ایرانی با پرواز در نزدیکی ناوهای هواپیما بر آمریکایی و ارسال تصاویر به مدت چند دقیقه و بازگشت سالم به پایگاه این توامندی را اثبات نمودند.[/font][/size] [center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/mohajer2.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ماموریت های مهاجر2 شامل مراقبت هوایی و شناسایی، بررسی وضعیت آب و هوایی، رصد اهداف و زاویه حرکت و ارتباطات آن، کنترل ترافیک، رله ارتباطی، جنگ الکترونیک، کنترل مرزها و اطراف آن جهت مبارزه با قاچاقیان، عکسبرداری برای بررسی های جغرافیایی و پخش اعلامیه در مناطق دشمن است. بدنه مهاجر2 از جنس مواد مرکب، طول آن 91/2 متر، دهانه بال 8/3 متر، بیشینه جرم آن 85 کیلوگرم بوده و به بالاترین سرعت 210 کیلومتر بر ساعت دست می یابد. مدت پروازی این پهپاد پر تعداد ایرانی 90 دقیقه، ارتفاع پروازی آن 11000 پا(حدود 3300 متر) و شعاع عملیاتی آن 50 کیلومتر است. موتور مهاجر2 توانی برابر با 25 اسب بخار داشته و سوخت آن بنزین و روغن است. طبق آمارهای اعلام شده در تبلیغات موجود در نمایشگاه های عمومی، تا کنون بیش از 200 فروند مهاجر تولید شده است که در یگان های مختلف نیروهای مسلح و در سراسر کشور در حال اجرای مأموریت است. طرح موفق مهاجر پس از مقبولیت در میان استفاده کنندگان به پایه ای برای یک خانواده از هواپیماهای بدون سرنشین تبدیل شد. از اعضای اصلی این خانواده باید به دو نمونه مهم مهاجر3 و 4 نیز اشاره کرد. البته طرح های دیگری نیز از این خانواده مشتق شدند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مهاجر3(درنا) درنا به عنوان نسل بعد از مهاجر2 با رویکرد افزایش برد و مداومت پروازی در دستور کار قرار گرفت و با طراحی مجدد بخش های اصلی بال و بدنه به مرحله تولید رسید. از جمله بدنه این نمونه از فرم استوانه ای به فرم مکعبی نزدیک شده و شکل دماغه نیز از حالت مدور در مهاجر2 متفاوت شده است. فرم بال بالا در این نمونه باقی مانده است اما سطح افقی دم پایین تر از سطوح عمودی و پشت ملخ موتور قرار داده شده است. هواپیمای مهاجر3 که با نام درنا نیز معرفی شده است با سرعت پایای 180 کیلومتر در ساعت دارای تداوم پروازی 2 تا 3 ساعت است که افزایش قابل توجهی نسبت به مهاجر2 داشته است. بیشینه سرعت درنا 220 کیلومتر بر ساعت و سقف پرواز آن 11000 پا(حدود 3300 متر) است.[/font][/size] [center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/11/98840_504.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مهاجر3 برای عملیات مراقبت هوایی و شناسایی اهداف مد نظر در فاصله 100 کیلومتری طراحی و ساخته شده است. این هواپیما می تواند در شرایط گوناگون جوی مأموریت خود را اجرا کند. کاربرد مهاجر 3 مانند سلف خود شامل مراقبت هوایی و شناسایی، جنگ الکترونیک، رله ارتباطی، دیده بانی و هدف یابی و دادن گرا، کنترل نوار مرزی جهت مبارزه با قاچاقچیان، کنترل ترافیک شهری، عکسبرداری جهت تهیه نقشه های جغرافیایی است و توان ارسال تصاویر گرفته شده به صورت بلادرنگ را دارد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مهاجر4 با پیشرفت صنایع هوایی قدس در امر طراحی و بهسازی پهپادها و بر اساس نتایج حاصل از نمونه های تحویل شده به نیروهای مسلح هواپیمای مهاجر4 جهت عملیات مراقبت هوایی و شناسایی اهداف در فاصله 150 کیلومتری طراحی و ساخته شد. اقدام به تغییر مجدد طراحی بال و بدنه منجر به افزایش بیش از پیش کارایی و ارزش عملیاتی این نسل شد به طوریکه بیش از مهاجر3 مورد توجه قرار گرفته و هم در یگان های ارتش و هم در سپاه عملیاتی شده است.[/font][/size] [center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/16/100029_534.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بیشینه جرم مهاجر4 به 175 کیلوگرم می رسد که در مقایسه با 85 کیلوگرم برای مهاجر2 به حدود 2 برابر افزایش یافته است. همچنین مداومت پروازی این نمونه نیز در بیشترین ارقام اعلام شده به حدود 3.3 تا 4.7 برابر مهاجر2 رسیده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]با توجه به برد پروازی این هواپیما که کاملاً از دید کاربر خارج می شود امکان هدایت آن به وسیله کاربر از ایستگاه کنترل زمینی به دو صورت نیمه خودکار و یا تمام خودکار وجود دارد. در حالت نیمه خودکار، کاربر با دیدن اطلاعات پروازی هواپیما که در صفحه نمایش ایستگاه نشان داده می شود، هواپیما را متناسب با مأموریت، کنترل و هدایت می نماید.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هواپیمای مهاجر4 با حداکثر سرعت گشت زنی 180 کیلومتر بر ساعت دارای مداومت پروازی 5 تا 7 ساعت بوده(در برخی موارد 3-5 ساعت اعلام شده) و می تواند در شرایط جوی گوناگون مأموریت خود را به بهترین صورت اجرا کند. بازیافت این هواپیما متناسب با سفارش مشتری به وسیله چتر و یا ارابه فرود صورت می گیرد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بیشینه سرعت مهاجر4 به حدود 200 کیلومتر بر ساعت رسیده سقف پرواز آن 15000 پا(حدود 4500 متر) عنوان شده است که نسبت به مهاجر 2 و 3 که تا 11هزار پا توان صعود داشتند حدود 36 درصد بهبود را بیان می کند بنابر این مهاجر4 محدوده وسیع تری را می تواند پوشش دهد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]طول این هواپیمای بدون سرنشین 3.64 متر و دهانه بال 5.30 متر است که در قیاس یا مهاجر2 حدود 70 سانتیمتر کشیده تر و 1.5 متر دهانه بال بیشتری دارد. تنها تا سال 1385 بیش از 30 فروند مهاجر4 و بیش از 10 فروند شاهین ساخته شده و تا امروز تعداد زیادی از نمونه های مختلف آن به یگان های مختلف نیروهای مسلح کشور تحویل داده شده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]صاعقه1 صاعقه1 هواپیمای بدون سرنشینی از نوع بال دلتا با ضریب منظری متوسط رو به پایین است که توسط متخصصان داخلی طراحی و به صورت انبوه تولید شده و در اختیار نیروهای مسلح قرار گرفته است. صاعقه جزو سریعترین پهپادهای ایرانی است که همین عامل سرعت بالا آن را به ابزار مناسبی برای تمرین ادوات توپخانه ای تبدیل نموده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]همچنین از نظر قابلیت مانور نیز در زمره پهپادهایی با چابکی بالا قرار می گیرد. به خصوص با توجه به پیکربندی و عدم وجود سطح متعادل کننده به نظر می رسد این پرنده با ناپایداری ذاتی یا پایداری کم طراحی شده باشد که این ویژگی باعث چابکی پرنده در پاسخ به فرامین داده شده می گردد.[/font][/size] [center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/16/100188_866.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]صاعقه1 در آموزش عملیات پدافند هوایی به عنوان هدف برای سامانه های دفاع هوایی غیر راداری و همچنین فریب دشمن در صحنه نبرد استفاده می شود. بیشینه سرعت صاعقه 250 کیلومتر بر ساعت، شعاع پرواز 10 کیلومتر، سقف پرواز 11هزار پا (حدود 3300متر) و مداومت پرواز آن حدود 60 دقیقه است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]صاعقه2 همانند صاعقه1 این پرنده نیز به عنوان یک هواپیمای هدف جهت آموزش پرسنل پدافند هوایی به منظور ایجاد توانایی در ردگیری هدف های پرنده و همچنین ارزیابی عملکرد سامانه های ضدهوایی با بهینه سازی طرح موفق صاعقه1 طراحی و تولید صاعقه2 با داشتن خط انتقال داده متشکل از تجهیزات الکترونیکی و مخابراتی هواپیما و ایستگاه کنترل زمینی قابل حمل و سبک مجهز به رایانه های مناسب می تواند در ارتفاع 10 تا 12 هزار پایی(3000 تا 3600 متری) و برد 50 کیلومتری پرواز نماید.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]از آنجایی که صاعقه2 به منظور هدف قرارگرفتن توسط موشک های راداری استفاده می شود لازم است هواپیما در ارتفاع مناسب تا برد زیاد پرواز نماید. بنابراین جهت هدایت و کنترل هواپیما کاربر نیاز به داشتن اطلاعات پروازی هواپیما دارد. طول این نمونه صاعقه 2.81 متر، دهانه بال 2.60 متر، بیشینه جرم پرتاب 60 کیلوگرم، بیشینه سرعت 230 تا 250 کیلومتر بر ساعت و مداومت پرواز آن 45 تا 60 دقیقه است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]طوفان/چمران2 طوفان نوعی از پهپادهای ایرانی است که برای یافتن و انهدام دشمن با استفاده از جستجوگر اپتیکی ساخته شده است. در این مأموریت پهپاد برای اجرای عملیات رزمی به صورت انتحاری طراحی شده و با ابعاد کوچک ضمن پرتاب ساده از نقاط مختلف بدون شناسایی شدن توسط دشمن به آن نزدیک شده و با سرعت بالای خود، امکان واکنش برای دشمن را بسیار دشوار می سازد. بیشینه سرعت طوفان 250 کیلومتر بر ساعت، شعاع پروازی 100 کیلومتر، سقف پرواز 14000 پا و مداومت پروازی آن 1-2 ساعت عنوان شده است. برد 100 کیلومتری طوفان ارزش عملیاتی قابل قبولی برای آن ایجاد نموده و با مداومت پروازی خود زمان کافی برای جستجوی هدف و حمله به آن را فراهم می نماید.[/font][/size] [center][img]http://img.tebyan.net/big/1390/08/81282344915144196125322865498898186134.gif[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در ادامه به معرفی سه نمونه از پهپادهای سبک ساخت شرکت هواپیماسازی ایران(هسا) می پردازیم.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]باز هواپیمای بدون سرنشین «باز» پرنده ای با قابلیت مانور بالا جهت مأموریت های شناسایی و هدف هوایی و همچنین آموزش خلبانی پهپاد در نظر گرفته شده است. این هواپیما قادر است با سرعتی برابر 240 کیلومتر بر ساعت و تا ارتفاع 10هزار پا پرواز نماید.[/font][/size] [center][img]http://mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/25/102734_660.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]چابک پر هواپیمای بدون سرنشین «چابک پر» که یکی از تولیدات هسا است جهت یادگیری فنون اولیه خلبانی پهپاد به ویژه آموزش خلبانان نیروی دریایی در نظر گرفته شده است. از ویژگی های آن می توان به سبکی، مانورپذیری بالا، قابلیت نشست و برخاست از روی سطح آب به وسیله ارابه فرود سورتمه ای مخصوص اشاره نمود. این هواپیما از نوع بال پائین بوده و قابلیت اجرای انواع عملیات نمایشی را دارد. سادگی مونتاژ و دمونتاژ، بسته بندی و تعمیر و نگهداری آسان نیز از دیگر ویژگی های آن است.[/font][/size] [center][img]http://www.iranerooz.com/uploads/admin/2011/10/19/3/d538e47c17.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تیزپر پهپاد «تیزپر» به عنوان یک نمونه کوچک و سبک از نوع بال بالا برای آموزش های ابتدایی خلبانی و هدایت پهپادها در نظر گرفته شده است. ویژگی های منحصر به فرد این هواپیما از جمله مانورپذیری بالا و هدایت آسان آن آشنایی با اصول اولیه پرواز را برای فرد آموزش گیرنده راحت نموده است. بدنه تیزپر از جنس چوب های سبک بوده و به سادگی مونتاژ و تعمیر و بسته بندی می شود. تولید این نمونه های آموزشی و تولید بیش از 320 فروند از هواپیماهای بدون سرنشین آموزشی تلاش 1 و 2 نشان از عزم جدی برای آموزش کاربران پهپاد در کشور به بهترین شکل ممکن دارد. همچنین نمونه های جدید با بهره گیری از آخرین دستاوردهای طراحی هواپیماهای بدون سرنشین طراحی شده و برای ارائه خدمت آماده است. پروژه شاهین یکی از پهپادهای جدید ایرانی است که برای مأموریت آموزشی توسعه داده شده است. پهپادهای پروژه شاهین به وضوح پیشرفت در طراحی این نوع از هواپیماها را به نمایش می گذارند و برخورداری از ارابه فرود چرخدار می تواند نشانگر این باشد که آموزش فرود این چنینی در آینده نزدیک و برای کاربری پهپادهای جدید بسیار نیاز خواهد بود.[/font][/size] [center][img]http://mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/20/101322_127.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سهند پهپاد سهند تاکنون در چندین رژه نیروهای مسلح شرکت کرده است و در کنار پهپادهای قائم، خاتم، صیاد، مرصاد و سپهر جزو نمونه هایی است که اطلاعات خاصی در مورد آنها منتشر نشده است. پهپاد سهند از نوع بال بالا و برخوردار از ارابه فرود چرخدار و غیر جمع شونده است. این پهپاد از نظر ظاهری و پیکر بندی به نمونه آمریکایی شدو آر-کیو-7 شباهت دارد که به طور گسترده توسط ارتش آمریکا در عراق استفاده می شود.[/font][/size] [center][img]http://www.axgig.com/images/73788405884787204747.gif[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سفره ماهی پهپاد موتور جت سفره ماهی که توسط نیروی هوایی ارتش به عنوان یک پهپاد بمب افکن در حال توسعه است از طرحی متفاوت بهره می برد. دو موتوره بودن، بال دلتایی یکپارچه با بدنه با ریشه امتداد یافته تا نوک دماغه، سکان عمودی V شکل و استفاده از اصول طراحی هواپیماهای پنهان کار(رادارگریز) از ویژگی های قابل دریافت از ظاهر آن است. این پهپاد به همراه یک نمونه ی دیگر که از نظر ظاهری شبیه به جنگنده ها به نظر می رسد از رژه 29 فروردین 1389 ارتش جمهوری اسلامی ایران در معرض دید عموم قرار گرفته اند.[/font][/size] [center][img]http://www.axgig.com/images/10958706837301395958.gif[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پهپاد ایرانی سفره ماهی با وجود کرار و سفره ماهی به جرأت می توان ادعا کرد توان طراحی و توسعه سامانه های بدون سرنشین در ایران از سایر کشورهای خاورمیانه نظیر ترکیه و بسیاری از کشورهای آسیایی مانند هند برتر بوده و در آینده ای نزدیک بار بسیاری از مأموریت های هوایی بر عهده آنها خواهد بود.[/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]کرار[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هواپیمای بدون سرنشین کرار که در تابستان 1389 رونمایی شد، اولین پهپاد کشور است که مأموریت آفندی در طراحی آن لحاظ شده است. نگاهی به روند تغییر کاربری پهپادها در دو دهه اخیر، نقشه راه نیروهای هوایی مهم دنیا و پروژه های در حال اجرا در این زمینه به خوبی مشخص می کند که پهپادهای تهاجمی یکی از مهمترین عناصر صحنه نبردهای آینده خواهند بود. از اینرو صنعت دفاعی کشور نیز از چندین سال پیش و پس از رسیدن بلوغ طراحی در پهپادهای کوچک و متوسط شناسایی اقدام به طراحی و ساخت بدون سرنشین های بزرگتر، دوربردتر و با قابلیت های جدید کردند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]کرار یکی از این پهپادها است که رونمایی شده و در نمونه های مختلفی طراحی گردیده است. از هدف پرنده سریع (برای آزمایش سامانه های موشکی) گرفته تا اجرای عملیات ضربتی در عمق خاک دشمن در زمره مأموریت های این گونه های مختلف است. مشخصات اعلام شده این پرنده شامل برد 1000 کیلومتر، سرعت حدود 900 کیلومتر بر ساعت، محموله قابل حمل حدود 500 کیلوگرم و سقف پرواز حدود 25هزار تا 40هزار پا(7500 تا 12000 متر) در نمونه های مختلف است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پیشرانه کرار از نوع توربوجت است که به همراه سایر زیرسامانه ها در داخل کشور ساخته شده است. آیرودینامیک، طراحی هواپیما، طراحی موتور(که احتمالاً از نوع طلوع4 بهینه شده است)، سامانه های سوخت، تحلیل سازه، مخابرات، هدایت و ناوبری و الکترونیک از جمله زمینه های تخصصی به کار گرفته شده در طراحی و ساخت کرار است.[/font][/size] [center][img]http://www.defense-update.com/Images_new3/karrar_recce.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هر چند میزان محموله قابل حمل توسط کرار زیاد نیست اما امکان ساخت داخلی آن به هر تعداد دلخواه موجب کمرنگ شدن این مورد می شود. برد بسیار بالای آن که از برخی هواپیماهای تهاجمی سرنشین دار کشور نیز بیشتر است اجرای عملیات های نفوذ در عمق خاک دشمن را که یکی از مخاطره آمیز ترین انواع عملیات است را بیش از پیش مقدور ساخته است. در واقع کرار را باید دوربرد ترین پهپاد کشور و یکی از دوربردترین نمونه ها در دنیا دانست و با توجه به اعلام برخورداری کرار از بمب های نقطه زن(بمب هایی با خطای اصابت ناچیز) می توان کرار را موشک کروزی دانست که می توان بارها و بارها از آن استفاده کرد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]توانایی حمل تا چهار فروند موشک ضد کشتی کوثر با برد حدود 25 کیلومتر نشان دهنده این است که از همین ابتدا برای کرار مأموریت های دریایی نیز در نظر گرفته شده است. بنابراین با حمل این موشک به فواصل دور توسط کرار، کارایی عملیاتی این موشک افزایش می یابد. نکته دیگری که ازاین خبر اعلام شده بدست می آید این است که تعداد جایگاه های حمل محموله در کرار، 5 عدد است که یکی در زیر بدنه و چهار عدد در زیر بالها است. هر چند کرار به جز بمب های 250 و 500 پوندی و موشک کوثر در حال حمل تسلیحات هوا به زمین دیگری نمایش داده نشده است اما دور از انتظار نیست که نمونه هایی از این هواپیمای بی سرنشین مجهز به موشک های کوتاه برد ضد زره و پرتابگر راکت و یا موشک های هدایت شونده دیگر شود.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در اینصورت با افزایش تنوع مهمات و تسلیحات قابل استفاده کرار به خوبی نقش یک پهپاد تهاجمی را ایفا خواهد کرد. با توجه به اینکه هواپیماهای تخصصی تهاجم زمینی کشور به تعدادی سوخو-25 فراگفوت محدود می شود، برای تکمیل تعداد چنین هواپیمایی هر 9 فروند کرار جای یک سوخو-25 را از نظر وزن محموله قابل حمل پر خواهد کرد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ابابیل طرح نوین ابابیل پس از گذراندن مراحل تحقیقاتی خود در صنایع مکانیک ساصد در مهرماه 1365 به منظور تولید انبوه به صنایع هواپیماسازی ایران(هسا) منتقل شد. این پرنده با توجه به شرایط و ضرورتهای زمان جنگ تا سال 1368 به صورت غیراستاندارد و یکبار مصرف با قابلیت حمل 40 کیلوگرم مواد منفجره تولید گردید. از سال 1369 با توجه به نیازمندی های جدید نیروهای مسلح، اقدام به طراحی دوباره تمامی بخش های بال و بدنه، سامانه های ناوبری و هدایت و کنترل این پهپاد شد و از سال 1370 این هواپیما در خط تولید انبوه قرار گرفت و امروزه هواپیمای بدون سرنشینی استاندارد و چند بار مصرف است.[/font][/size] [center][img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1390/7/20/101315_352.jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پرتابگر کامیونی ابابیل[/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نمونه های فعلی ابابیل عبارتند از: نمونه بی به عنوان هدف هوایی، نوع اس برد بلند مجهز به سامانه های ناوبری پیشرفته، GPS و خلبان خودکار و نوع تی که از مواد مرکب ساخته شده است. ابابیل هواپیمایی بال پایین و دارای پیشبال (کانارد) است و همین ویژگی سبب می شود تا با پدید آمدن مشخصه ناپایداری ذاتی یا پایداری کم، مشخصات مانوری آن در سطح بالایی باشد. این هواپیما یک سامانه چندمنظوره بوده و جهت مأموریتهای گوناگونی همچون هدف هوایی در قالب هواپیمای شبیه سازی کننده دشمن به کار می رود.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ویژگی های کلی این پهپاد عبارتند از طراحی آیرودینامیکی مناسب، جداسازی و مونتاژ سریع، سهولت به کارگیری و تعمیر، تحرک و انعطاف پذیری خوب، قابلیت استفاده در محیط های دریا و خشکی، قابلیت بازیابی و استفاده چندباره، قیمت تمام شده مناسب.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بدنه نمونه های اولیه از آلومینیوم استاندارد هوایی بود و بعداً نوع ساخته شده از مواد مرکب نیز به تولید رسید. برد این هواپیما با سامانه خلبان خودکار شهید نوروزی 30 کیلومتر و با سامانه 123(پایدار کننده خودکار) و GPS به حدود 150 کیلومتر می رسد. سقف پرواز آن 14000پا(حدود 4200 متر) و بیشینه سرعت آن نزدیک به 300 کیلومتر بر ساعت است.[/font][/size] [center][img]http://fa.gazapetition.ir/sites/default/files/file_image/ababil03_2.jpg[/img][/center] [center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پرتابگر راکتی ابابیل[/font][/size][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]یکی از شاهکارهای عملیاتی این پرنده که باعث معروفیت بیش از پیش آن در محافل رسانه ای دنیا شد، تصویر برداری از ناو هواپیمابر آمریکایی در آب های نزدیک ایران بود. در ابتدای اعلام این موضوع رسانه های غربی به انکار و زیر سوال بردن این ماجرا اقدام کردند اما پس از انتشار تصاویر و فیلم ضبط شده که از وضوح بالایی نیز برخوردار بود موجی از نظرات حاکی از تعجب، نگرانی و بعضاً تحسین در این باره منتشر شد. در این عملیات که بنابر اعلام فرماندهان نظامی حدود 30 دقیقه به طول انجامیده است ابابیل با عبور از اطراف ناو اقدام به تصویر برداری نموده و پس از چند دقیقه پرواز از حضور آن مطلع شدند که با پرواز چند فروند جنگنده F/A-18 هورنت و بالگردهای اس-اچ-60 برای یافتن این پرنده اقدام شد که در نهایت این هواپیما به سلامت در پایگاه خود بازیابی شد. شاهد پهپاد شاهد در واقع از نسل اول بی سرنشین های موتور جت ایرانی به شمار می رود که توسط هسا توسعه یافته و در ادامه با معرفی کرار، وجود عزم جدی برای دستیابی به این نوع از هواپیماها در کشور مشخص شد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تاکنون تصویری از شاهد منتشر نشده است اما برخی مشخصات آن از جمله سرعت حدود 700 کیلومتر بر ساعت، سقف پرواز 25000 هزار پا(حدود 7500 متر) و برد حدود 700 کیلومتر در مصاحبه ها عنوان شده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نقش شناسایی و همچنین عملیات رزمی نیز از جمله ویژگی های آن است. تعداد تولیدی شاهد1 بیش از 30 فروند بوده و از نمونه شاهد123 که احتمالاً نمونه مجهز به سامانه های خودکار است نیز نام برده شده است. به گفته فرماندهان سطح مقطع راداری شاهد بسیار پایین بوده و به صورت عملیاتی قابل استفاده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سخن پایانی[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ایران هم اکنون یکی از بزرگترین سازندگان و استفاده کنندگان پهپاد در جهان است. پهپادها در ایران آنقدر اهمیت دارند که بخشی به نام فرماندهی پهپاد در نیروهای مسلح ایران ایجاد شده و افراد بسیار زیادی به طور بسیار تخصصی در حال فراگیری طرز کار پهپادها و همچنین تولید نسلهای جدیدی از پرنده های بدون سرنشین هستند. برخی گمانه زنیها حاکی از انتقال فناوری ساخت تعدادی از پهپادهای ایرانی به حزب الله لبنان است. حزب الله لبنان هم اکنون پهپادهای خانواده مرصاد را که گفته می شود از تکنولوژی پهپادهای خانواده مهاجر ایران بهره می برند، تولید می کند. این پهپادها (مرصاد) پروازهای موفقی را بر فراز خاک فلسطین اشغالی داشته اند. در اولین پرواز موفق یکی از این پهپادها توانست در 7 نوامبر 2004 تا منطقه ناهاریا در شمال فلسطین اشغالی پیش رود و حدود یک ساعت بر فراز خاک اسرائیل پرواز داشته باشد. در سال جاری نیز یک فروند پهپاد ارسالی توسط حزب الله لبنان توانست کیلومترها آسمان اسرائیل را درنوردد و موجبات شگفتی ناظران بین المللی را فراهم سازد. در پی برخی گمانه زنیها در مورد این پهپاد، دبیرکل حزب الله لبنان در مهرماه 1391 اعلام کرد که این هواپیما ساخت ایران و مونتاژ جوانان لبنانی است و ساخت روسیه نیست. پرواز پهپادهای شناسایی ایرانی بر فراز اسرائیل که خود یک قدرت عمده در صنعت ساخت پهپاد به شمار می رود، به نوعی قدرت نمایی ایران در عرصه ساخت و به کار گیری پهپادهاست.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ منابع: andisheasr.com fa.wikipedia.org pahpad.blogfa.com entekhab.ir mashreghnews.ir[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]گردآوری و تنظیم: newcoy.persianblog.ir (کاوه)[/font][/size] [url="http://newcoy.persianblog.ir/post/511/"][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]منبع[/font][/size][/url]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به نظر من هم گرفتنش واجب نبود ( هر جند نیروی دریایی گفته این چند وقته پهپادی از دست نداده ) باید میزدنش اینطوری این جنگ الکترونیک رو میزاشتن برای چیزی که ارزش بیشتری داشته باشه . اینطوری آمریکا محتاط تر میشه و از خواب زمستونی در میاد[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]یعنی فقط شماره 8 [/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]فقط نمیدونم اون موتور ها هم که برا خودشون راحت میچرخیدن جزء نقشه بودن یا نه ( معلوم شد مخالفا به تمیزی شهر خیلی علاقه دارن ) [/font][/size]

جمینگ ماهواره همچین هم راحت نیست زدن یه فرکانس نسبتا راحت اما زدن یه بازه فرکانسی نه و معلوم نیست از چه فرکانسی استفاده میکنن در ضمن در مار زمین ثابت یا همون GEO تعداد ماهواره ها کم نیست تو همین کشور خودمن با یه دیش و ال ان بی چندین ماهواره رو میشه گرفت حالا از کجا معلوم رو چه ماهواره ای و رو چه فرکانسی دارن تبادل اطلاعت میکنن که بعد ما اون رو مختل کنیم همش رو هم با هم نمیشه زد چون هم توان بالایی نیاز دارد وهم تجهیزات زیادی به نظر من این شیوه قدرت مانور در عملیات رو خیلی زیاد میکنه و ایده جالب هست و ما هم میتونیم ازش استفاده کنیم . به نظر من بهترین راه حل این مشکل برای ما استفاده از یک چتر پارازیت در کل کشور که از طریق تمام آنتن های BTS موبایل در سطح کشور قابل انجام است ولی مشکلی که داره این است که ارتباطات خودمون هم دچار مشکل میشه در حال حاضر راه حل بهتری به ذهنم نمیرسه

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]من هم با نظر عزیزان مبنی بر کم شدن ذخیره های موشک اسرائیل و یکی از دلایل مهم آتش بس از طرف اسرائیل موافقم ولی ذر مورد اثابت موشک ها به جاهای مهم اسرائیل و ضعف این سیستم مخالفم چون در ابتدای درگیری این سیستم اصلا در تلاویو نصب نبود چون گمان نمیکردند که موشک های پرابی از غزه به همچین بردی برسند و همچین انتظاری نداشتن و راکت های فجر 5 یک غافلگیری تمام عیار برای اسرائیل بود که بعد از نصب این سامانه در تلاویو چند راکت پرتابی به این شهر رو منهدم کرد ولی نکته مهم در این بین این است که حالا اسرائیل از برد موشک های حماس مطلع شده و دفعه بعد برای مقابله آماده تر خواهد بود .[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هر چند به نظر من بهترین راه مقابله با این نوع پدافند آتش سنگین به یک نقطه مهم با استفاده از راکت های ارزان است تا این سیستم مجبور به درگیری شود و در آخر موشک های اصلی با توان تخریبی بالاتر تا درصد برخورد آن ها به مراتب افزایش یابد البته چیزی که برای من عجیب است استفاده نکردن اسرائیل از توپ های زد هوایی که دارای رادار هستند و دقت فوق العاده ای دارند برای درگیری با این راکت ها ست چون هم هزینه به مراتب کمری داردو هم نرخ موفقیت بیشتری که با چند تای آنها میتواند یک شهر را به طور کلی پوشش دهد[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][quote name='ia65' timestamp='1353833281' post='284683'][/font][/size] [right][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][background=rgb(247, 247, 247)]انقلاب اسلمی ایران یك بدشانسی محض برای كمپانی بل بود چرا كه انها قصد داشتند با طراحی گونه جدیدی از كبرا با عنوان AH-1T+ ان را به ایران بفروشند كه توانایی حمل هل فایر و دارای موتور های بزرگتر بود جنرال الكتریك بود ولی با پیروزی انقلاب این طرح بزرگترین حامی مالی خود را از دست داد. ایران قصد داشت كمپانی بل را خریداری نماید.=====================بدشانسی واسه کمپانی!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! آها الان ما خودمون میسازیم!!!! دیدیم هلی کوپتر 34 سال پیش با سیستم ناوبری عهد بوق چجوری سقوط کرد آدم بد نیست کمی هم واقع بین باشه فقط کمی .خدایی اصلا سخت نیست[/background][/font][/size][/right] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][/quote][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]درست منظورتون رو متوجه نشدم ولی به نظرم بدشانسی برای هر دو طرف بود ما میتونستیم به علم و تجربه ساخت هلیکوپتر برسیم و اونا به پول یه معامله دو سر سود ولی متاسفانه این اتفاق نیفتاد[/font][/size]

من نسبت به این قضیه خرید یه خورده شک دارم ، یه کشور مگه میتونه کارخونه بخره ( معمولا شخص این کارو میکنه ) ولی انصافا اگه خریده شده بود یه جهش بزرگ علمی رو میتونست به همراه داشته باشه

[font=arial,helvetica,sans-serif][size=5][quote name='mahdavi3d' timestamp='1353739164' post='284538'] متاسفانه اين سيستم عملكرد خوبي داشته است... [/quote][/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]کاملا با شما موافقم[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]جالب ایش اینه که گفتن اگه از آمریکا بخریم گرون میشه بعد خودشون 50 میلیون هزینه کردن سوالی که برام پیش اومد اگه از آمریکا میگرفتن چند میشد ![/size][/font]

[center][img]http://previous.presstv.ir/photo/20121105/samadi20121105051112803.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تذکر: این مقاله توسط وبلاگ هوانورد (newcoy.persianblog.ir) گردآوری و تنظیم شده و هرگونه بازنشر آن مشروط به ذکر نام و لینک "وبلاگ هوانورد" می باشد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مقدمه[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]گنبد آهنین (به عبری כִּפַּת בַּרְזֶל) یک سامانهٔ دفاع هوایی کوتاه برد متحرک است که در اسرائیل توسط شرکت سیستمهای دفاعی پیشرفته رافائل طراحی و تولید و از اوایل سال ۲۰۱۱ به خدمت گرفته شده‌است. این سامانه که به صورت شبانه‌روزی و در هر شرایط آب‌وهوایی قادر به فعالیت است توانایی رهگیری و انهدام راکتها و گلوله‌های توپ را در فاصله ۴ تا ۷۰ کیلومتر داراست.[/font][/size] [center] [img]http://faternews.ir/files/2012/10/zmihc1hkz3cq0ow06k89.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]گنبد آهنین (Iron Dome) برای مقابله با راکتهای شلیک‌ شده توسط شبه ‌نظامیان در لبنان و فلسطین طراحی شده‌ است. گنبد آهنین همچنین از قابلیت رهگیری و انهدام هواپیماهای دشمن، که در ارتفاع حداکثر ۱۰ هزار متری از سطح زمین پرواز می‌کنند، برخوردار است و می‌تواند به عنوان یکی از لایه‌های دفاع هوایی ضد هواپیمای اسرائیل در کنار سیستمهای موشکی بهینه شده هاوک و پاتریوت از آسمان اسرائیل حفاظت کند. در کنار آن سیستم دفاع موشکی ختس (پیکان) برای تهدیدهای موشکی بالستیک میان‌برد (مانند موشکهای شهاب) طراحی شده ‌است. هزینه برپایی این سیستم دفاع هوایی چندین میلیارد دلار بوده است که در این راستا آمریکا بیش از ۲۰۰ میلیون دلار بابت این سیستم به اسرائیل کمک مالی کرده‌ است. هزینه هر موشک رهگیر حدود ۵۰ هزار دلار است و معمولا دو موشک به سوی راکتی که قرار است شکار شود، شلیک می‌شود.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تاریخچه[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ایده طراحی سیستم سپر دفاع موشکی گنبد آهنین به جنگ اسرائیل و حزب الله در سال ۲۰۰۶ بر می‌گردد. در آن نبرد، حزب‌الله راکتهای پرشماری از خانواده کاتیوشا به سمت اسرائیل شلیک کرد که خسارات و کشته‌های فراوانی را برای اسرائیل به همراه آورد؛ راکتهایی که در اواسط جنگ ایستگاه قطار شهر حیفا را مورد حمله قرار داد و واحد پدافندی ارتش اسرائیل را به این نتیجه رساند که سیستم دفاع ضد موشک پیشین در شرایط جدید کارایی جندانی ندارد. یک سال بعد، امیر پرتس، وزیر دفاع وقت اسرائیل اعلام کرد که کمپانی اسرائیلی رافائل که تولیدکننده تجهیزات نظامی است، برای مقابله با تهدیدهای آینده یک سپر دفاع موشکی جدید خواهد ساخت. طراحی و ابداع «گنبد آهنین» ایده امیر پرتس وزیر دفاع وقت اسرائیل در نیمه دهه گذشته بود. اصرارهای او که خود در شهر راکت زده سدروت زندگی می کرد، موجب شد که این فکر جا بیفتد و مخترعان اسرائیلی دست به کار شوند. زمانی که دولت آمریکا تقبل کرد تا بخش مهمی از بودجه آن را تامین کند، کار طراحی و آزمایش سیستمهای اولیه آغاز شد. در سال ۲۰۰۴ که وزارت دفاع اسرائیل آمادگی خود را برای دریافت پیشنهادهای گروهها و شرکتهای مخترعین ابراز کرد. ۲۴ پیشنهاد ارائه شد که «گنبد آهنین» تنها یکی از گزینه هایی بود که کار طراحی و آزمایش آن به عنوان جایگزینی برای سیستم «ناوتیلوس» مطرح بود؛ البته «ناوتیلوس» خود اندکی بعد، به سیستم «اسکای گارد» ارتقاء یافت. این سرهنگ اسرائیلی دانی گولد بود که می بایست با تیم خود از میان ۲۴ پیشنهاد ارائه شده، یکی را برگزیند. او و یارانش به این باور رسیدند پیشنهادهایی که بر اساس فناوری آمریکایی است، پاسخگوی نیازهای اسرائیل نیست و انتخاب سیستم آمریکایی، هزینه مالی زیادی خواهد داشت. از این رو مدت زیادی طول نکشید که صنایع نظامی اسرائیل سامانه کنونی را طراحی و تولید کرد. کارخانه«رافائل» در سال ۲۰۰۷ با قراردادی با وزارت دفاع، ساخت چنین سامانه ای را تقبل کرد. دو کارخانه دیگر مرتبط با صنایع نظامی اسرائیل با نامهای «سیستمهای جنگ پیشرفته» و شرکت «التا» که کمپانی به اصطلاح خواهرخوانده صنایع هوایی اسرائیل است، در تولید«گنبد آهنین»، شرکت «رافائل» را یاری می دهند. سیستم نظارت سامانه را نیز شرکت اسرائیلی mprest طراحی و تولید کرده است. این سیستم، برای اولین بار در آوریل ۲۰۱۱ آزمایش شد و توانست موشکی را که از بئرشبع (شهری در جنوب اسرائیل) شلیک شده بود، با موفقیت منهدم کند. همچنین گنبد آهنین در ۷ آوریل ۲۰۱۱ برای نخستین بار یک راکت گراد را که از غزه به سوی اسرائیل شلیک شده بود، رهگیری و منهدم کرد و اولین واحد این سپرموشکی، در ماه مارس ۲۰۱۱ در منطقه بئرشبع، که در ۴۰ کیلومتری مرز اسرائیل با غزه واقع است، مستقر شد. واحد موسوم به ۹۴۷ در تشکیلات پدافند هوایی ارتش اسرائیل مسئول راه اندازی و مراقبت از سامانه های «گنبد آهنین» است.[/font][/size] [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/ff/Iron_Dome_radar.jpg/800px-Iron_Dome_radar.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]رادار سیستم گنبد آهنین[/font][/size] [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/99/Flickr_-_U.S._Embassy_Tel_Aviv_-_Visit_to_Iron_Dome_No.106FL.jpg/800px-Flickr_-_U.S._Embassy_Tel_Aviv_-_Visit_to_Iron_Dome_No.106FL.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مرکز کنترل سیستم[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در سال ۲۰۱۱ سه آتشبار گنبد آهنین در شهرهای اشدود، اشکلون (عسقلان) و بئرشبع مستقر شدند و قرار است تا میانه‌های سال ۲۰۱۳ در مجموع ۹ آتشبار در نقاط مختلف کشور مستقر شود. ۳۳ راکت در سال ۲۰۱۱ توسط این سیستم منهدم شد که به معنای نرخ موفقیت ۷۵ درصدی این سیستم بود. برخی از اشتباهات این سیستم به دلیل یک اشکال فنی در رادار آن بود که مورد اصلاح قرار گرفت و در جریان حملات راکتی سال ۲۰۱۲ به اسرائیل بیش از ۹۰ درصد راکتها با موفقیت توسط این سیستم شکار شدند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]آخرین جایی که در اسرائیل قرار بودبه سکوی عملیاتی گنبد آهنین مجهز شود، تل‌آویو - پایتخت تجاری این کشور - بود، جایی که تا پیش از این تصور می‌شد از تیررس راکتهایی که از غزه شلیک می شوند، خارج است. اما ظاهرا جنگجویان فلسطینی در غزه، اکنون راکتهای پیشرفته‌تری در زرادخانه خود دارند که با استفاده از آنها توانستند در طی درگیری اخیر (جنگ هشت روزه نوامبر 2012) شهر تل‌آویو را چندین بار هدف حمله قرار دهند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به گزارش خبرگزاری رویترز، سپر دفاع موشکی گنبد آهنین، لحظاتی پس از استقرار در تل آویو، برای انهدام راکتی که در آسمان در حال رسیدن به مقصد نهایی خود بود، وارد عملیات شد. به گفته همان خبرگزاری، ظاهرا حمله به تل آویو، تبدیل به دستمایه ای برای تست برد عملیاتی و همچنین میزان کارایی گنبد آهنین شده است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نحوه عملکرد[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]این سیستم دفاعی برای ردیابی راکتها از رادار استفاده می‌کند و سپس دو موشک رهگیر را برای انهدام آنان شلیک می‌کند. سیستم گنبد آهنین از یک رادار چندمنظوره و یک یا چند راکت‌انداز با ۲۰ لانچر شلیک موشک تامیر تشکیل می‌شود.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مراحل کار سامانه ضد موشکی گنبد آهنین بدین ترتیب است: 1. دشمن، موشک یا گلوله توپ را شلیک می‌کند. 2. پرتابه توسط رادار، ردگیری و داده‌های آن به واحد مدیریت و هدایت نبرد مخابره می‌شود. 3. پس از تحلیل داده‌‎ها، مختصات هدف به واحد شلیک موشک ارسال می‌شود. 4. موشک به سمت پرتابه دشمن شلیک می‌شود.[/font][/size] [center][img]http://farhangnews.ir/sites/default/files/content/images/story/12-11/20/14602-54900.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مراحل عملکرد سیستم[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]«گنبد آهنین» به گونه ای طراحی شده است که هم خمپاره های ۱۵۵ میلیمتری را شکار و منهدم کند و هم هواپیماهای دشمن را که تا ارتفاع ده کیلومتری سامانه در پرواز باشند. سیستم در تمام ساعات شبانه روز و در هر شرایط آب و هوایی و در هر دیدی، قادر به کار است. ​​از گزارشهای اندکی که در باره فعالیت آن در رسانه های اسرائیل تا کنون منتشر شده است، چنین برمی آید که راکتهایی که از سامانه شلیک می شوند و «تامیر» نام دارند، مجهز به کلاهک هدایتگر الکترواپتیک هستند. هر سامانه آن برای برقراری چتر پوششی به وسعت ۱۵۰ کیلومتر کفایت می کند؛ برای همین است که سامانه قرار گرفته در تل آویو، برای دفاع از بیت المقدس (اورشلیم) نیز که در فاصله ۶۵ کیلومتری تل آویو است، کافی است. سازندگان این سپر دفاعی آن را مقرون به صرفه می‌دانند. زیرا تکنولوژی رادار این سیستم، بین موشکهایی که احتمال دارد به هدف اصابت کنند و آنهایی که از مسیر خود منحرف خواهند شد تفاوت قائل می‌شود. رادار این سیستم قادر است تا محل اصابت راکت دشمن را پیش بینی کرده و به منظور صرفه‌جویی در هزینه، راکتهایی را که محل برخورد آنها در مناطق خالی از سکنه است، نادیده بگیرد.[/font][/size] [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3d/IronDome246.jpg/450px-IronDome246.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]رهگیری یک فروند راکت توسط گنبد آهنین[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هزینه های ساخت[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هزینه برپا کردن هر سکوی عملیاتی گنبد آهنین، ۵۰ میلیون دلار است. تا کنون ۵ سکوی عملیاتی مستقر شده‌اند، اما مقامات اسرائیل در نظر دارند که تا سال ۲۰۱۳ هشت سکوی دیگر را نیز اضافه کنند. هزینه ساخت موشکهای رهگیر این سیستم (موسوم به تامیر) حدود ۶۰ هزار دلار است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]انتقادات و چالشهای پیش رو[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]یکی از ایراداتی که به گنبد آهنین گرفته می شود، هزینه بالای تولید این سامانه است. موشکهای ۵۰ میلیون دلاری تامیر قرار است به مقابله با راکتهایی بروند که بعضا بیش از 800 دلار قیمت ندارند. اما مقامات اسرائیلی معتقدند که مزایای این سیستم، این هزینه سنگین را توجیه پذیر می سازد. علاوه بر خساراتی که اصابت یک راکت شبیه به فجر-5 می تواند به یک محله مسکونی وارد سازد و هزینه های بازسازی متعاقب آن، آنچه واجد بیشترین اهمیت است، کاستن از شمار تلفات شهروندان اسرائیلی است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در شرایطی که در طی جنگ سی و سه روزه سال 2006 بین اسرائیل و حزب الله لبنان، تلفات غیرنظامیان اسرائیلی در نتیجه پرتاب موشکهای حزب الله 43 نفر کشته بود، در جنگ اخیر غزه و با به کار گیری گنبد آهنین، پرتاب بیش از 1000 راکت فلسطینی تنها 4 کشته برجای گذاشت، یعنی تقریبا یک کشته به ازای هر 250 فروند راکت پرتابی. بنا به ادعای پاره ای منابع، در جنگ اخیر اسرائیل و گروههای فلسطینی در غزه، «گنبد آهنین» ۹۶.۵ درصد از راکتهای پرتابی فلسطینی را منحرف کرده است. به گفته این منابع، اگر چه در چند ساعت اول پس از عملیات «ستون دفاعی» سه اسرائیلی در شهر «کریات ملاخی» کشته شدند، بعداً معلوم شد که سامانه تازه نصب شده در نزدیکی این منطقه، مدتی بسیار کوتاه نقص فنی داشته است و پس از آن، اسرائیلی دیگری زخمی یا کشته نشد.[/font][/size] [center][img]http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/images/terror/rocketrange.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]برد خمپاره ها و راکتهای گروههای فلسطینی[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]با این وجود به نظر می رسد که کارایی گنبد آهنین کمتر از آن چیزی بوده است که شهروندان اسرائیلی انتظار داشته اند. به گزارش وبسایت روزنامه دیلی تلگراف، در ماه اوت 2011 هفت فروند راکت از غزه به سوی اسرائیل پرتاب شد که گنبد آهنین تنها موفق به رهگیری 6 فروند از آنها شد. راکت باقی مانده به یک منطقه مسکونی اصابت کرد که یک کشته در پی داشت. فرمانده دفاع هوایی اسرائیل، دوران گاویش (Doron Gavish) در آن مقطع اعلام کرد که مقامات اسرائیلی هرگز ادعا نکرده اند که گنبد آهنین یک سامانه سحرآمیز است.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به گزارش دیلی تلگراف، در ماه مارس 2012 در پی ترور یکی از رهبران نظامی فلسطینی به نام زهیر القیسی در غزه، رگباری از راکتهای فلسطینی به سوی مناطق غیرنظامی اسرائیل شلیک شد. سیستم گنبد آهنین علیه 71 فروند از آنها به کار گرفته شد، اما تنها موفق به رهگیری و انهدام 56 فروند از آنها شد (موفقیتی در حدود 79 درصد). این آمار چندان بدی نیست، اما هنگامی که شمار زیادی راکت به سوی اهداف خود در اسرائیل پرتاب می شود، هر چند اکثر آنها توسط این سیستم، رهگیری شوند، اما رسیدن تعداد باقی مانده راکتها به اهداف خود، سیستمی را که عنوان پرطمطراق "گنبد آهین" را یدک می کشد، به سیستمی عادی و قابل انتقاد تبدیل می کند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]با این که کارایی این سیستم مورد تحسین ناظران قرار گرفته است، مقامات اسرائیلی اعلام کرده‌اند که گنبد آهنین قادر به حفاظت کامل از کشور در صورت راکت‌باران شدید و مستمر دشمن نیست و همچنین قدرت رهگیری گلوله‌های دارای برد بسیار کوتاه را (به دلیل زمان کوتاه پرواز آنها) ندارد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]از آنجا که راکتهای «تامیر» در «گنبد آهنین» می تواند راکتهای دشمن را تا ۷۰ کیلومتری شکار کند، اگر قرار باشد که ایران یا طرفهای دیگر، گروههای مسلح فلسطینی در نوار غزه را به راکتهایی با برد بیشتر مجهز کنند، «گنبد آهنین» ممکن است که در وضعیت فعلی خود، کارساز نباشد.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نفوذ یک فروند پهپاد ارسالی توسط حزب الله به عمق خاک اسرائیل ضربه ای دیگر به وجهه گنبد آهنین بود. هر چند گنبد آهنین در اصل جهت رهگیری پرتابه های کوتاه برد طراحی شده است و نه پهپادها، اما غافلگیری آن در برابر پهاد حزب الله، لبه تیز انتقادات را متوجه آن ساخت.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مشتریان خارجی[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]اسرائیل در حال بررسی فروش این سیستم به چند کشور آسیایی از جمله کره جنوبی، سنگاپور و هند است و برخی منابع فروش این سیستم به سنگاپور را تأیید کرده‌اند.[/font][/size] [center][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9c/Iron_Dome_near_Sderot.jpg/800px-Iron_Dome_near_Sderot.jpg[/img][/center] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مشخصات فنی سیستم پدافند هوایی گنبد آهنین[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نوع موشک: زمین‌به‌هوای ضد راکت، گلوله توپ و خمپاره[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سازنده: اسرائیل[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تاریخچه خدمتی: از سال ۲۰۱۱ تاکنون[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]کاربران: اسرائیل[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]جنگها: عملیات ستون دفاعی (درگیری اسرائیل و گروههای فلسطینی در نوار غزه در نوامبر2012)[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]طراح: شرکت سیستمهای پیشرفته دفاعی رافائل[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]قیمت هر موشک: ۵۰ هزار دلار[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]قیمت هر آتشبار: ۵۰ میلیون دلار[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]تعداد تولیدی تا نوامبر 2012: ۵ آتشبار با ۱۵ لانچر[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مشخصات موشک:[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]وزن: ۹۰ کیلوگرم[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]طول: ۳ متر[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]کالیبر: ۱۶۰ م‌م‌[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مکانیزم فعال سازی: فیوز مجاورتی[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سکوی پرتاب: سه راکت‌انداز که هرکدام ۲۰ پرتابگر راکت دارند.[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]______________________________________________________________[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]منابع:[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]fa.wikipedia.org[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]en.wikipedia.org[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://didban.ir/fa/news/2927/%D9%87%D9%85%D9%87-%DA%86%DB%8C%D8%B2-%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D9%85-%DA%AF%D9%86%D8%A8%D8%AF-%D8%A2%D9%87%D9%86%DB%8C%D9%86-%D8%A7%D8%B3%D8%B1%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84"]didban.ir[/url][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://blogs.telegraph.co.uk/news/jakewallissimons/100184436/worrying-news-for-israel-the-future-of-its-iron-dome-missile-defence-system-is-at-risk/"]blogs.telegraph.co.uk[/url][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.iranianuk.com/page.php5?id=20121120220603037"]iranianuk.com[/url][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]گردآوری، ترجمه و تنظیم: newcoy.persianblog.ir (کاوه)[/font][/size] [url="http://newcoy.persianblog.ir/post/509/"][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]منبع[/font][/size][/url]

كهنه سرباز اسمان نبردهای مختلف دنیا طی چهار دهه ... كابوس افسران تانك ... حضور در تمامی نبردهای غرب و شرق و بسیاری از نبردهای دیگر طی چهار دهه ... این است كبرای كشنده بل ......َAH_1 .... و این پیر اسمان هنوز در بسیاری از ارتشهای جهان مشغول ارائه خدمات است من جمله سپاه تفنگداران دریایی امریكا .... داستان تولد این مار زهر دار امریكایی به چهار دهه قبل و زمان یكی از خونین ترین جنگهای دنیا یعنی درگیری ویتنام باز میگردد .... در زمان جنگ ویتنام ارتش امریكا به منظور پشتیبانی از پرنده های ترابری خود نیاز به یك چوپر مسلح داشت تا بتواند پشتیبانی اتش لازم را برای پرنده های خود فراهم كند. برای این مقصود در ابتدا هیویی مسلح شد و به كار گرفته شد تحربیات مسلح كردن هیویی نشان داد كه این تاكتیك در كاهش حوادث ناشی از سقوط چوپر های ترابری میتواند بسیار مفید و سودمند واقع شود . در هنگام عملیاتهای هلی برد یكی از مشكلات چوپرهای امریكایی این بود كه در هنگام تخلیه نفرات چون اتش پشتیبانی در اختیار نداشتند بسیاری از چوپرها توسط دشمن هدف قرار میگرفتند و سقوط میكردند. راندل والاس كارگردان امریكایی فیلم we were Soldiers و البته ریدلی اسكات در فیلم Black Hawk Down به درستی بخشی از مشكل را نشان داده اند كه بدون آتش پشتیبانی چگونه چوپرها تبدیل به طمعه های معصومی برای اتش نفرات دشمن بروی زمین میشدند . ارتش امریكا نیاز به یك بالگرد مخصوص پشتیبانی برای پشتیبانی از بالگردهای ترابری خود داشت . همزمان كمپانی بل امریكا در حال مطالعه و طراحی برای یك بالگرد مسلح ضد تانك بود برای این نیاز ضروری در ارتش امریكا بل دو طرح را به ارتش پیشنهاد داد . اول طرح بالگردی شبیه هیویی كه مان موتور و سیستم انتقال نیرو را در اختیار داشت و نام مدل 209 یا كینگ كبرا را بر خود گرفت و دیگر یك مدل جدید یا نام 409. با توجه به كمبود زمان ارتش امریكا طرح اول یا كینگ كبری را قبول كرد . دلیل این امر این بود كه بالگرد افسانه ایی هیویی در ان زمان خدمات بسیاری به ارتش امریكا ارائه كرده بود و كسی نمیتوانست نقش حیاتی این بالگرد را در صحنه نبرد ویتنام انكار كند . طرح كینگ كبرا یك طرح بر اساس هیویی بود كه در ان بالگردی مسلح به یك توپ 20میلیمتری و نارنجك انداز كه باریكتر از هیویی بود و البته خدمه بالگرد نیز پشت سرهم قرار میگرفتند . بل با تغییراتی كه در یك OH-13 داد طرح را ارائه كرد . در این طرح دماغه درازتر و كابین دارای دری در پهلو بود. و البته خدمه در پشت هم قرار میگرفتند. دارای دو مسلسل 7.62میلیمتری بودند . طرح در ابتدا بسیار مسخره و خنده دار به نظر امد و میرفت كه توسط كارشناسان ارتش رد شود. ولی بهرحال احساس نیاز در ویتنام باعث شد تا بعضی از مهندسین ارتش نسبت به طرح ابراز علاقه كند. در كنار این طرح ارتش قراردادی را با كمپانی رقیب یعنی لاكهید منعقد كرد و ازانان خواست تا بالگرد AH-56 ملقب به شاین را تكمیل نمایند. در اصل این قرارداد بخشی از یك تندر عمومی بود كه در طی ان لاكهید بدلیل تجارب بیشتر درساخت بالگردهای رزمی موفقث شد تا بل را شكست دهد . این تندر توسط ارتش امریكا برای یك بالگرد مسلح به اسم AAFSS برگزار شده بود. و مشكل اینجا بود كه بالگرد تالاكهید حداقل تا سال 1970در خط تولید قرار نمیگرفت. و ارتش بدلیل سقوط هیویی ها در ویتنام و تلفات بالا بشدت تحت فشار بود. و این احساس نیاز برای یك بالگرد مسلح بشدت احساس میشد . در این زمان ارتش چهار پیشنهاد را دریافت كرد. ابتدا پیشنهاد بویینگ برای مدل مسلح بالگرد شینوك بود. پیشنهاد بعدی توسط سیكورسكی ارائه شد كه گونه مسلح بالگرد سی كینگ را پیشنهاد كرد پیشنهاد بعدی پیشنهاد كمپانی نه چندان مشهور كی من بود برای مسلح كردن بالگرد سی اسپریت و در انتها نیز پیشنهاد بل . این تندر مجددا برگزار شد و بل برنده تندر شد. مدل ساخته شده توسط بل در سال 1965 در سپتامبر پرواز كرد . این طرح بل 209 نام گرفت . كه نمونه تغییر یافته oh-13 با دو كابین پشت سر هم بود . از یك سیستم گردان با دو روتور و یك موتور الیسون T-53-L-11 با توانی در حدود 1100 اسب بخار استفاده میكرد . سیستم هدایت این بالگرد الكترو مكانیكی بود . ولی سیستمهای انتقال نیرو ، جعبه دنده و موتور در واقع همان تجهیزات استفاده شده در هیویی بود. اولین مدل دارای چرخهای جمع شونده بود و در ان یك گاتلینگ GAU-2B در دماغه نصب شده بود. دوبالچه نیز در بالگرد تعبیه شده بود تا بعنوان اویزی برای حمل سلاح از ان استفاده شود . و در اوریل 1966 بل سفارش خریدی برای 110 فروند از این بالگرد را از ارتش دریافت كرد. در جولای همین سال این بالگرد با نام AH-1 به روی خط تولید رفت . مسئولین بل به دلیل این كه این بالگرد فرزند مستقیم هیویی بود به ان لقب هیویی كبرا را دادند ولی سرنوشت این بود كه كاربران ان را بعنوان كبرا شناختند و این نام همچنیان بروی این بالگرد ماند. اولین مدل این بالگرد كه ساخته شد و مورد استفاده قرار گرفت مدل G بود كه در جنگ ویتنام بصورت گسترده استفاده شد. در سال 1967 تحویل نیروی هوایی امریكا گردید . این مدل تنها یك تفاوت ظاهری با مدل پروتایپ بل داشت و ان این بود كه به جای چرخ از ارابه فرود ثابت مانند هیویی استفاده میكرد . در قسمت موتور نیز نصب یك موتور T-53-L-13 توان بیشتری در حدود 1400 اسب بخار در اختیار بالگرد میگذاشت . دارای یك مخزن سوخت داخلی بود كه بهمراه گیربكس و سیستم هیدرولیك با یك صفحه زرهی در مقابل اتش پدافند دشمن محافظت میشدند . كابین شیشه ضد گلوله نداشت ولی توسط یك زره محافظت میشد و امنیت را در اختیار خدمه كابین میگذاشت . در این مدل یك برجك ساخت كمپانی امرسون الكتریك با اسم تجاری TAT-102A و یك قبصه گاتلینگ بروی بالگرد نصب شده بود كه برجك 8000گلوله را در خود جای میداد . و كمی بعد این برجك با برجك جدیدتر TAT-141 با دو گاتلینگ و ظرفیت هركدام 4000 گلوله تعویض شد. همچنین دو نارنجك انداز مدل ام – 129 با ظرفیت واقعی 231 گلوله برروی بالگرد نصب گردید . برجك توانایی چرخشی در حدود 25درجه به طرف بالا و 60درجه به پایین را داشت و به طرف نیز قابل چرخش بود . هدایت این برحك بر عهده افسر تسلیحات بود كه در كابین جلو مینشست . در اویزهای دو طرف نیز راكت اندازهای هایدرا با راكتهای 70میلمتری در دو مدل 7و 19 لول نصب میشد . با اولین تجربیات جنگی در ویتنام این راكت انداز با راكت انداز چهار لول زانی عوض شد . وظیفه سازمانی كبرا مدل G در ویتنام اسكورت هیویی ها در هنگام عملیاتهای ترابری بود . و با تركیب با هیویی و البته OH-6كه بالگردی شناسایی بود تیم بسیار خوبی تشكیل گردید . همچنین تجربیات جنگ باعث شد تا جنگ افزارهای الكترونیكی بروی بالگرد نصب شود تا امواج فرو سرخ را كاهش دهد تا دیگر موشكهای سام 7 نتوانند بروی بالگرد قفل كنند. . برای رزم شبانه در ویتنام نیز سیستمهای جلونگر AN-AAQ-5 و نشان دهنده اهداف AN-APQ-137B بروی بالگرد نصب شد . و دروبینهای دید در شب نیز بروی بالگرد نصب شد. تا پایان جنگ بالغ بر 1000فروند از این بالگرد تحویل ارتش گردید كه در حدود 300فروند دریتنام ساقط شدند . در واقع این بالگرد یكی از ستاره های ارتش امریكا در ویتنمام بود كه از افزایش تلفات هیویی ها بشدت جلوگیری نمود . بعد از جنگ ویتنام بسیاری از این بالگردها به مدل S ارتقا یافتند و از جمله تغییرات اعمال شده بروی انها میتوان به حمل و شلیك موشكهای هل فایر و نصب هدفیاب لیزری بر روی این بالگرد در مدل بعدی ارتقا یافته بر اساس مدل G بود كه JAH-1G نام گرفت . این بالگرد دیگر در سرویس ارتش امریكا نیست و بازنشسته شده است . سی كبرا یا كبرای نیروی تفنگداران دریایی با توجه به تجربیات موفق این بالگرد در بدو ورود به ویتنام نیروی دریایی نیز تقاضای خرید خود را به كمپانی بل ارائه كرد . درخواست برای بالگردی بود كه توانایی پرواز بروی دریا را داشته باشد و بدین ترتیب AH-1Jمتولد شد . این نمونه دارای دو موتور برای پرواز بروی دریا را داشت و البته محدویتی به نام سنگینی وزن را با خود داشت . ولی مزایای بیشتری مانند افزایش برد پرواز و ایمنی بیشتر را در اختیار بالگرد میگذاشت . در 1968 در ماه مه نیروی دردریایی 48فروند از این بالگرد را به بل سفارش داد كه سی كبرا نام گرفته بود. سی كبرا یك گاتلینگ سه لول داشت و موتور ان نیز موتور 1پرات اند ویتنی از سری T400-CP-400 بود. توان تولید نیروی این موتور در حدود 1600 اسب بخار بود . جنگ افزار ان نیز گاتلینگ سه لولی بود كه دارای سرعت اتشی در حدود 750گلوله در دقیقه بود كه بعدها جنگ افزار استاندارد همه كبرا ها شد . مسئولیت كنترل اتش نیز با افسر تسلیحات بود. راكت اندازهای این بالگرد همان هایدرا بود هیچ كدام از این بالگردهای كبرا توان حمل موشكهای ضد تانك تاو را نداشتند . در ان زمان تنها بالگردهای كبرا كه میتوانستند موشك ضد تانك تاو حمل كنند بالگردهای كبرای تحویلی به ایران بودندكه بنا به درخواست ارتش ایران این موشك بروی بالگرد كبرا نصب شده بود . كبرا های تحویلی به ایران در دماغه خود دارای سایت هدف گیری موشك تاو نیز بودند . مدل سی كبرای نیروی دریایی میتوانست در حدود بالغ بر 1000لیتر سوخت حمل كند . در سال 1970 در نیروی دریایی سی كبرا عملیاتی شد و به ویتنام اعزام گردید . امروزه این بالگرد نیز در نیروی دریایی بازنشسته شده است . در سال 1972 طی قراردادی بین ارتش و كمپانی بل ارتش خواهان نصب موشكهای BGM-71 تاو بروی كبرا گردید . در سال 73 هشت فروند بالگرد به سیستم هدف گیری ایكس ام 26 برای استفاده از تاو مسلح شدند . و بدین ترتیب برنامه ارتقا كبرا اغاز شد . بالگردهای مسلح به تاو در ارتش نام AH-1Q را برخود گرفتند و در این مدل كبرا توانایی حمل چهار لانچر موشك تاو زیر هر یك از اویزهای خود را داشت در اغدامه در سال 1981 با نصب دروبین های دید در شبی كه بروی بالگردهای AH-64 اپاچی نصب شده بود بروی بالگرد كبرا این بالگرد توان رزم شبانه خود را نیز بهبود بخشید . با اجرای این برنامه بالگردهای كبرایی كه به این سیستم مجهز شدند و در ادامه نیز دارای سیستمهای الكترونیكی بهتری نسبت به كبرا های پیشین بودند با سری P شناخته شدند . بزرگترین تفاوت ظاهری این سری با سری های پیشین شیشه های چند تكه و تخت ان نسبت به شیشه های قوس دار سایر مدل هاست . همچنین رادار ارتفاع سنج و سیستم هشدار برخورد با زمین AN-APR-39 بروی این بالگرد نصب شد . دیگر تجهیزات ان نیز چرخاننده K-747 و حمل مخازن سوخت خارجی در زیر بالهاست . این برنامه ها بخشی از بهسازی این بالگرد تحت برنامه STEP-1 بود و در واقع مدل پی فرزند همین برنامه روزامد سازی بود . برنامه بعدی بهسازی این بالگرد STEP-2 بود كه میتوان گفت سری بعدی كبرا یعنی AH-1E از این برنامه متولد شد . در این بالگرد یك گاتلینگ سه لول ام 197 بروی بالگرد نصب شد هدف گیر نیز یك هدف گیر با علامت + بود كه بروی سایت نصب شده بروی كلاه خلبان قابل استفاده بود . این سایت البته بروی كلاه كمك خلبان نیز نصب گردید و در این سیستم تنها با نگاه كردن به طرف هدف توپ بالگرد اقدام به شلیك میكند . یعنی سیستم لیزری نصب شده بروی دماغه و توپ در واقع جهت نگاه خدمه را تعقیب و به شمت ان شلیك مینماید . یك سایت الكتریكی محصول كمپانی جنرال الكتریك نیز بروی بالگرد نصب شده بود كه در مورد پرتاب راكتهای 70میلیمتری استفاده میشد و محل بخورد راكت رابرای خدمه مشخص میكرد كه دقت بیشتری در هدفگیری به خدمه میداد. سپس بل برنامه جدیدی را با عنوان Step 3 بروی كبرا اجرا كرد و بدین ترتیب كبرای سری AH-1F متولد شد . در این بهسازی یك نصب یك سیستم هدایت اتش ، سیستم مسافت یاب جدید لیزری و سیستم جدید انتقال نیروی بود . همچنین دستگاه های ارتباطی جدید با برد بیشتر كابین جدیتر و نصب سیستم جدید كاهش دهنده امواج فرو سرخ ANALQ-144 بروی بالگرد بود . یك تیغه قطع كننده كابل های برق برای زمانی كه احیانا بالگرد با كابل های برق برخودر میكرد نیز بروی كابین نصب شد. از این سری 55 فروند در اختیار گارد ملی قرار گرفت . این بالگرد به موشكهای استینگر مجهز گردیدند . بالگردهای كبرای از سرویس خارج شده ارتش امریكا به بحرین تركیه یا اسرائیل فروخته شدند . و با ورود لانگ بو اپاچی عملا عمر عملیاتی كبرا در ارتش امریكا به پایان رسید . هرچند ورود اپاچی به ارتش كار كبرا ها را تمام كرد ولی مدلهای در اختیار نیروی دریایی امریكا در عراق بحضور دارند و نقش خوبی را نیز ایفا میكنند . بعنوان مثال در 2003 در جریان اشغال عراق اپاچی های نیروی زمینی در نزدیكی كربلا دچار خسارات زیادی شدند و با صدمه دیدن 30 فروند از این بالگردها استفاده از بالگردهای گرانقیمت اپاچی متوقف گردید و برای كمبود اتش از سوپر كبراهای نیروی دریایی كمك گرفته شد. كارشناسان اعتقاد دارند این مسئله به ضعف اپاچی ربطی ندارد دلیل صدمه دیدن اپاچی بیشتر مربوط به تاكتیهای قدیمی خلبانان امریكایی است . تاكتیك خلبانان امریكایی یك تاكتیك قدیمی است كه در پشت موانع طبیعی مخفی شده و ناگهان بیرون امده ضربه میزنند و سپس مخفی میشوند . این تاكتیك در صحرا یا دشتهای باز كاربرد ندارد و خلبانان به ندرت یك مانع طبیعی برای مخفی شدند می یابند . انقلاب اسلمی ایران یك بدشانسی محض برای كمپانی بل بود چرا كه انها قصد داشتند با طراحی گونه جدیدی از كبرا با عنوان AH-1T+ ان را به ایران بفروشند كه توانایی حمل هل فایر و دارای موتور های بزرگتر بود جنرال الكتریك بود ولی با پیروزی انقلاب این طرح بزرگترین حامی مالی خود را از دست داد. ایرا قصد داشت كمپانی بل را خریداری نماید. همچنین بدشانسی بعدی بل ورود اپاچی های كمپانی رقیب بقود و البته این تفكر در ارتش شیوع یافت كه آپاچی یك بالگرد مربوط به جنگهای اینده است .در این زمان بل طراحی كبرای جدیدی را با موتور بزرگتر و بهتر GET700-GE-400 را اغاز كرد كه مدل AH-1W نام گرفت این بالگرد شبیه سوپر كبرا بود ولی بسیار كارامدتر از این بالگرد به حساب میامد. با ازمایش این مدل نیروی دریایی متقاعد شد این مدل شاید بهتر از اپاچی نباشد ولی چیز نیز ازان كم ندارد .و بدین ترتیب نیروی دریایی سفارش خرید اپاچی را لغو كرد و 44فروند از این مدل را سفارش داد . این مدل سفارشهای چشمگیری با سایر كبرا ها داشت كه شامل موتورهای بزرگتر و بهتر ، سیستم هدف گیری لیزری بهتر ، سیستمهای جلونگر لیزری پیشرفته تر تعقیب كننده خودكار هدف ، نقشه دیجیتال برای خدمه سیستم كامل دفاع از خود كه شامل سیستم هشدار دهنده شناسایی موشكهای نزدیك شونده به طرف بالگرد سیستم پرتاب فلر و چیف برای فریب موشكهای دشمن رادار هشدار دهنده AN-AVR-2 برای هشدار به خلبان در مورد نزدیك شدن موشك دشمن ، و بسیاری از سیستمهای جدید و به روز بود همچنین علاوه بر تاو و هل فایر این كبرا میتوانست موشكهای سایندویندر را در سرنوك هر بال و موشكهای ضد راداری AGM 122 را نیز در صورت نیاز و با توجه به ماموریت حمل نماید. این كبرا تنها بالگرد رزمی جهان است كه میتواند از تركیب مشترك دو موشك متفاوت ضد تانك استفاده كند. انواع بمبهای سقوط ازاد نیز روی بالگرد نصب میشوند. با توجه به رضایت نیروی دریایی از كبراها خود و اطمینانی كه بعد از جنگ اول خلیج به كبرا در نیروی دریایی به وجود امد نیروی دریایی از بل خواست تا در مورد تجهیز هر چه بهتر كبرا برنامه ایی ارائه دهد كه شامل تجهیز به چهار پره به جای مدل قبلی بود كه باعث میشد تا لرزش و سرصدای موتور و بالگرد كم شود و هدایت بهتری نیز داشته باشد. این طرح از سوی بل رد شد چرا كه باید از موتور دیگری استفاده میشد كه منجر به سنگینی بیشتر بالگرد میگردید و در نتیجه بل طرح را كنار گذاشت . در دهه هشتاد بل كبرا را ارتشهای اروپایی پیشنهاد داد . دو كشور المان و فرانسه روی كبرا ها نظر داشتند. در طرح بل كه نام كبرای 2000 یا ونوم نام گرفته بود كبرا توانایی حمل موشك های اروپایی نظیر هات را داشت و همچنین موتور قویتری برای بالگرد تعبیه میگردید . طرح به نفع بالگرد فرانسوی تایگر كنار گذاشته شد ولی نیروی دریایی روی این طرح سرمایه گذاری كرد . و بدین ترتیب زولو یا AS-1Z كه بانامهایی مانند كینگ كبرا یا وایپر نیز شناخته میشود روی خط تولید رفت . زولو میتوانست یا اپاچی برابری كند. و هیچ نمونه ایی از كبراهای قبلی قابل قیاس با این پرنده نبودند .زولو از چهار پره استفاده میكند و این پره ها بصورت جمع شونده هستند كه ضمن كاهش سروصدا فضای كمتر را اشغال میكند. موتور همان موتور سوپر كبرا است و میتواند در مقابل توپهای ضد هوایی 23 میلیمتری مقاومت كند.گیر بكس جدیدی برای ان طراحی شده است . توانایی حمل 16 هلفایر را دارد . دارای یك كامپیوتر هدایت اتش برای راكتهای 70 میلیمتری خود است . هدف گیر لیزری چشم شاهین بروی زولو نصب شده است . سیستم جلونگر لیزری جدیدتر دارد . توانایی كشف تانك یا هر هدف دیگر از 15 كیلومتری نیز از دیگر مشخصه های این بالگرد است . سه مونیتور كریستال مایع بهمراه سیستم GPS عینك دید در شب ، نقشه دیجیتالی پرواز ، كلاه جدید برای خدمه با عنوان TOP OWL با توان نمایش تمامی اطلاعات پرواز برای خدمه همچنین توانایی سلیك تمامی جنگ افزارها از روی كلاه و تصاویر فرونگر سرخ بروی مونیتور كلاه ، چهار پرتاب كننده چف و فلر رادارهای هشدار دهند ، مونیتور سربالای HUD (( در مورد این سیستم این توضیح لازم است كه این سیستم صفحه ایی است شیشه ایی كه در جلوی كابین نصب میشود كه تمامی اطلاعات مورد نیاز خلبان را در اختیارش میگذارد .)) از دیگر امكانات این بالگرد است . سرعت این گونه از سایر كبراها در حدود 40 كیلومتر بیشتر است و برد عملیاتی بیشتری نیز دارد . همچنین بار بیشتری نیز میتواند حمل كند. هزینه برنامه بهسازی زولو در حدود 11.5میلیون دلار تخمین زده میشود مشخصات زولو : طول بدنه 13.87 طول بدنه با پروانه : 14.63 ارتفاع بالگرد : 3.79 وزن خالی : 5580 كیلوگرم بیشترین وزن برخاستن : 8391كیلوگرم بیشترین سوخت داخلی : 1565لیتر مخازن سوخت خارجی چهار مخزن خارجی هر مخزن 378 لیتر بیشترین سرعت 298 در ساعت كبری در بازار خارجی اولین مشتری بالقوه كبرا ارتش شاهنشاهی بود . طی قرار دادی 703 میلیون دلاری 202 فروند AH-1J با توانایی شلیك موشك تاو را دریافت كرد. اسرائیل نیز از دیگر كاربران این بالگرد است كه در حدود 70فروند زیفا (( در اسرائیل این بالگرد به نام زیفا خوانده میشود )) بالگردهای اسرائیلی تحت برنامه های به روز سازی قرار دارند و میتوانند موشكهای بومی اسپایك را با هدایت تلویزیونی فرو سرخ شلیك كنند . در اولین تجربه عملیاتی این بالگردها بسیار موفق بودند و ان زمانی بود كه در سال 82 برعلیه تانكهای سوریه ایی جنگیدند . در ژاپن صنایه هوایی فیجی كه قبلا اقدام به تولید هیویی كرده بود 100فروند از این بالگرد را تولید و در اختیار ارتش ژاپن گذاشت . البته تاكنون كشورهای اسپانیا ، بحرین ، تركیه كره جنوبی رومانی اردن پاكستان تایوان نیز از این بالگرد خریداری كرده اند كه بیشتر انها بالگردهای دست دوم ارتش امریكا بودند . البته نمیتوان كتمان كرد كه فروش این بالگرد در بازارهای خارجی تحت تاثیر اپاچی قرارداشته است . در جریان جنگ ایران و عراق تعداد زیادی از كبرا های ایرانی توسط عراقی ها سرنگون شدند ولی هم اكنون چیز در حدود صد فروند از این بالگرد در هوانیروز ایران خدمت میكنند. گفته شده است در نمایشگاه های داخلی ایران نمونه ایی از این بالگرد با دوربینهای دید درشب و شیشه های ضد گلوله به اسم پنها 2091 به نمایش گذاشته شده است در جریان جنگ ایران و عراق كبرا با رقیب دیرینه خود هایند بصورت رودررو جنگید و موفق شد ركورد 10 به هشت را ثبت كند و همچنین دو جنگنده عراقی نیز كه در ارتفاع پایین پرواز میكردند توسط كبرا شكار شدند. یك فروند AH-1W نیروی هوایی تركیه یك فروند AH-1F اسرائیلی اینهم محصول صنایع هوایی فیجی ژاپن سه فروند کبرای اسرائیلی بر فراز تپه ماسادا Masada منبع

به نام خدا مقدمه بعد از شنیدن خبری مبنی بر نصب شدن سامانه پاتریوت در نزدیکی سوریه در سایت به دنبال تایپیکی برای آشنایی با این سامانه گشتم که چیزی پیدا نکردم لذا بر آن شدم تا این مطلب رو قرار بدم هر جند این سامانه در جنگ هایی که تا کنون حضور داشته کارایی خاصی در خود نشون نداده ولی به روز رسانی های اخیر اون رو به یک سامانه مهلک بدل کرده که استقرار این سامانه در مرز سوریه به نظر من دو دلیل داره که یکی ایجاد منطقه پرواز ممنوع و دیگری افتادن دوباره اسم این سامانه در اذهان به امید پیدا کردن مشتری و چرخیدن مجدد چرخ کارخانه سازنده آن . که البته با هزینه بالا برای هر موشک ( نزدیک به 3 میلیون دلار ) فکر کنم دوباره برای پول عربا دندون تیز کردن و حالا خود سامانه   پیشینه سيستم پاتريوت (Patriot) يک سيستم دفاع هوايي موشکي هدايت شونده است که توانايي مقابله با موشک هاي بالستيک تاکتيکي، موشک هاي کروز و هواپيماهاي پيشرفته را در تمامي شرايط آب و هوايي و در هر ارتفاعي دارا است. از مهم ترين ويژگي هاي سامانه دفاعي پاتريوت وجود رادار مرکب چندکاره، هدايت تعقيب از طريق موشک، نرم افزار پيشرفته و همچنين کارکرد خودکار اين سامانه به صورت گسترده است. پاتريوت (MIM-104) به وسيله شرکت «ريتئون» واقع در ايالت ماساچوست و با همکاري شعبه موشک ها و کنترل آتش شرکت «لاکهيد مارتين» واقع در ايالت فلوريدا ساخته شده است. سامانه دفاع موشکي پاتريوت به طور گسترده يي در عمليات هاي انجام شده در عراق شرکت داشته و با استقرار در کويت، موشک هاي عراقي شليک شده به کويت در سال 2003 را از بين برده است. ضمن اينکه در عمليات هاي انجام شده در کويت از پيشرفته ترين نوع اين سامانه يعني PAC-3 و موشک هايي با هدايت پيشرفته تر استفاده شده بود.   موشک موشک استفاده شده در سامانه پاتريوت به سامانه هدايت تعقيب از طريق TVM مجهز است و پس از پرتاب شدن اين قابليت را دارد که فرمان هاي اصلاحي نيمه راه را از مرکز کنترل درگيري دريافت کند. سامانه هدف يابي در اين موشک، هدف را در مرحله پاياني پرواز موشک يافته و اطلاعات مربوطه را به وسيله (Downlink ) مسير انتقال سيگنال از پرنده به زمين سامانه TVM و رادار زميني به مرکز کنترل درگيري متحرک براي انجام محاسبه هاي اصلاح نهايي مسير موشک ارسال مي کند و فرمان هاي اصلاح مسير هم از طريق (Uplink ) مسير انتقال سيگنال از زمين به پرنده به سامانه هدايت ردگيري موشک ارسال مي شود. ضمن آنکه يک سد جنگي با قدرت انفجاري زياد به وزن 90 کيلوگرم هم در بخش هدايت نهايي قرار گرفته است. برد موشکي پاتريوت تقريباً 75 کيلومتر و حداکثر ارتفاع آن نيز 25 کيلومتر است. حداقل زمان پرواز موشک هم از دو بخش، زمان مسلح شدن موشک در کمتر از 9 ثانيه و حداکثر زمان پرواز حدود 4/3 دقيقه تشکيل شده است.   ايستگاه کنترل درگيري مرکز کنترل درگيري که با نام AN/MSQ-104 شناخته مي شود، تنها بخش واحد آتش پاتريوت است که تحت نظارت مستقيم يکي از افسران قرار دارد. ايستگاه کنترل درگيري، امکان ارتباط با ايستگاه پرتاب، واحدهاي ديگر آتشبار پاتريوت و همچنين مراکز بالاتر فرماندهي را دارد.همواره سه نفر در ايستگاه کنترل درگيري حضور دارند که مسووليت کنترل دو صفحه فرمان و يک ايستگاه ارتباط با سه ترمينال رله راديويي را برعهده دارند. کامپيوتر کنترل تسليحاتي ديجيتال هم در اين مرکز و در کنار ترمينال هاي ارتباط اطلاعات قرار گرفته است. پاتريوت PAC-2 شرکت ريتئون برنامه ارتقاي سيستم دفاع موشکي پاتريوت PAC-2 را تا سطح GEM (Enhanced Missile Guidance) به اجرا درآورده است. برنامه ارتقا شامل نصب فيوز جديد و نوسان ساز کم پارازيت است که حساسيت جست وجوگر را نسبت به اهداف با سطح مقطع راداري کوچک، افزايش مي دهد. در ضمن موشک GEM توانايي دفاع در برابر انواع موشک ها به ويژه کروز و بالستيک را دارا است. اولين موشک بهسازي شده از اين نوع در نوامبر سال 2002 به نيروي هوايي ايالات متحده تحويل داده شد و تاکنون از 360 موشک که قرار است ارتقا يابند و بهسازي شوند، حدود 255 موشک عملياتي شده اند.     پيشرفته ترين نوع پاتريوت PAC-3 به عنوان مهمترين برنامه بهسازي و ارتقاي سيستم دفاع موشکي پاتريوت شناخته مي شود. موشک PAC-3 با استفاده از فناوري پيشرفته hit-to-kill برخورد مستقيم بدنه به بدنه موشک(، موثر بودن عليه اهداف تاکتيکي مانند موشک هاي بالستيک و کروز را افزايش داده است. توليدکننده اصلي اين مدل از پاتريوت، شرکت لاکهيد مارتين است و شرکت ريتئون به عنوان يکپارچه کننده سيستم ها عمل کرده است. PAC-3 داراي يک جست وجوگر موج کوچک از نوع ha-band است که توسط شرکت هواپيمايي بوئينگ ساخته شده است. از طرف ديگر سامانه هدايت موشک در اين مدل، تخريب هدف را با استفاده از انرژي جنبشي ناشي از برخورد دماغه موشک به هدف امکان پذير مي سازد. سامانه پاتريوت PAC-3، ظرفيت پرتاب 16 موشک را دارد در حالي که سامانه PAC-2 فقط ظرفيت 4 موشک را دارد. PAC-3 در ابتداي سال 2000 وارد مرحله توليد اوليه شده و تا سپتامبر 2001 تعداد 93 فروند از اين سامانه ها به ارتش ايالات متحده تحويل شد. قرارداد تحويل 85 فروند در دسامبر 2002 و 12 فروند ديگر در مارس 2003 امضا شده و سپس در سال 2005 از اين موشک ها در عمليات عراق استفاده کردند. در فوريه 2004 شرکت لاکهيد مارتين سفارشي مبني بر تحويل 160 فروند سيستم پاتريوت PAC-3 که شامل 22 جايگزين براي موشک هاي شليک شده در عراق بود، دريافت کرد که اوايل سال 2007 تحويل شدند. در ضمن سفارش 156 فروند هم در فوريه 2005 به اين شرکت داده شده که از اين تعداد 32 فروند براي هلند و 16 فروند هم براي ژاپن است و تحويل ديگر موشک هاي سفارشي نيز در اواخر سال 2007 و به کشورهاي تايوان، کره جنوبي و آلمان خواهد بود. ایستگاه (سکوی) پرتاب M901: ایستگاه M-901 موشک های PATRIOT را حمل ونشانگیری و شلیک می کند. هر کدام از این پرتاب کننده ها مجهز به چهار موشک هستند. این پرتاب کننده ها ارتباط خود را از طریق باند VHF یا خط ارتباط دادهای فیبر نوری با ایستگاه (مرکز )کنترل درگیری ارتباط قبل از شلیک و همچنین مرحله هدایت آتش برقرار می سازد. ایستگاه (مرکز)کنترل درگیری: ایستگاه کنترل درگیری AN/MSQ-104 تنها بخشی از واحد آتش PATRIORT بوده که تحت نظارت مستقیم کاربر (انسان) است. ایستگاه کنترل درگیری امکان ارتباط با ایستگاه پرتاب واحدهای دیگر آتشبار PATRIOT وبالاخره مراکز بالاتر فرماندهی را دارد.سه کاربر در این ایستگاه کنترل حضور داشته که دارای دو صفحه فرمان (کنسول) ویک ایستگاه ارتباطات با سه ترمینال رله رادیویی هستند. کامپیوتر کنترل تسلیحات دیجیتال نیز در کنار ترمینال های ارتباط داده ای VHF قرار گرفته است.   رادار: رادار مرکب AN/MPQ-53 وظیفه جستجو ،کشف ، ردگیری ، شناسایی و ردگیری خود موشک و هدایت و همچنین عملکرد اقدامات متقابل ضد ضد – الکترونیکی (ECCM)رابرعهده می گیرد. باید اضافه شود برد این سیستم راداری حدود 100 کیلومتر بوده و ظرفیت ردگیری 100 هدف مختلف وهدایت 9 موشک را به طور همزمان دارد.رادارهای ارتش ایالات متحده توسط ریتیون بهسازی شده اند که این کیت ارتقائ و بهسازی قدرت بیشتری برای رادارو اضافه شدن توانایی باند وسیع که در نهایت موجب بهبود تشخیص هدف می شود را به دنبال داشته است.   درگیری با هدف: درگیری با هدف می تواند در سه حالت دستی و نیمه خودکار و تمام خودکار انجام پذیرد.زمانی که تصمیم برای درگیری با هدف گرفته می شود ایستگاه کنترل درگیری سکو یا سکوی های پرتاب را انتخاب کرده و داده های قبل از پرتاب به موشک انتخاب شده ارسال می شود. بعداز پرتاب رادار مذکور موشک را زیر نظر خود گرفته و(PAC UP LINKE) دستورات وDownlink مربوط به TVM امکان نظارت برموشک را ایجاد کرده و هدایت موشک را یه وسیله کامپیوتر کنترل تسلیحات امکان پذیر می سازد. در حالی که موشک به هدف نزدیک می شود سیستم هدایت TVM فعال شده و موشک به سمت هدف هدایت می شود در نهایت یک چاشنی مجاورتی نیز سر جنگی انفجاری موشک را در لحظه برخورد منفجر می کند که به تخریب کلی هدف می انجامد.   کاربران : آلمان یونان هلند لهستان اسپانیا ایالات متحده ـ 1106 لانچر پاتریوت بحرین مصر رژیم اشغال گر قدس ژاپن کره جنوبی کویت [/list] عربستان سعودی تایوان منبع

[quote name='misalu2001' timestamp='1352974384' post='282777'] [quote name='warjo' timestamp='1352972784' post='282769'] تجهیزات وای فای یا مودم وایمکس بدرد می خوره ؟! [/quote] همان طور که مطلعید اینها در 2.4 فعالند... ما 10 را انتخاب کردیم چون یک block down converter نزدیک به ایده آل برایش داریم (همان ال ان بی). اگر مشابه تجهیزات فرستنده وای فای در 10 گیگ موجود بود عالی می شد.... موجب تاسف است که در بازار ما رسما هیچ ماژول RF به معنای واقعی کلمه یافت نمی شود! (یا شاید بنده سوراخشان را پیدا نکرده ام) آمدم خودم بسازم، (البته بنده تجربه خیلی بدی در مورد ساخت فرستنده حتی در وی اچ اف داشتم و یک فرستنده 70 مگ هم نتوانسته بودم بسازم)، رفتم مشورت بگیرم و نمونه ببینم و ... طراح وسط طبقه تقویت کننده، مدار را بریده! ادامه اش را یک میل آنطرفتر داده. می گویم این چیست؟ می گوید فیلتر های پس! می گویم آخه پدر بیامرز، از دید من الکترونیکی به این میگن قطعی مدار! من چطور باید این را تحلیل کنم؟ می گوید ما هم تحلیل درستی نکرده ایم و با استفاده از HFSS و سیمولیشن و ... به این فاصله رسیده ایم! (چون تابع جنس برد، زخامت فلز روی برد و ... است) یا آمده همینطور کنار مدار، یک تکه هادی گذاشته. به خود مدار متصل هم نیست! می گویم این چیست؟ می گوید سلف! آخه با این اوصاف دیگه من چی طراحی کنم؟ هرچی مدار مخابراتی خوندیم همه مال وی اچ اف بوده و دیگه اینجا صادق نیست. اینجا بیشتر با هنر و سعی و خطا و شبیه ساز کار را جلو می برند انگار! اگر و تنها اگر ما یک فرستنده پیزوری پیدا کنیم، دیگه از شر تحلیل مایکرو ویو خلاص می شویم! این مدارات مایکروویو برای یک الکترونیکی کاملا غیر قابل تحلیل هستند! (البته هنوز به عنوان تیر آخر ترکش استفاده از اسیلاتور ال ان بی و تبدیل آن به فرستنده وجود دارد. اگر هیچ فرستنده ای یافت نشود، باید برویم سراغ همان کار) پ.ن: اصولا مدارهای میکروویو یک شکل و شمایلی دارند که به آدم نمی خورد! کوچکترین انحنا دلیل دارد. کوچکترین بی توجهی کل مدار را بی خاصیت می کند. ترانزیستورها دیگر تابع مدل پای نیستند و پارامتر های اس ملاک است. خطوط دیگر مثل قدیم برای هم پتانسیل کردن به کار نمی روند بلکه به صورت خط انتقال با پارامتر های تبدیل باید به آنها نگاه کرد. در نهایت به این نتیجه رسیده ام که [b]یا ماژول فرستنده یا تبدیل ال ان بی.[/b] طراحی از پایه برای بنده و امثال بنده ممکن نیست. [/quote] البته خودتون در پ . ن خوب توضیح دادین ولی برای تکمیل حرف های شما به طور کلی با بالا رفتن فرکانس در یک مدار یه جورایی دیگه قوانینی که در مدارات با فرکانس پایین کاربرد داره دیگه جواب نمیده به قولی در این حالت دیگه خازن وظیفه خود را به عنوان خازن انجام نمیدهد و ممکنه که مدار باز بشه یا بسته و همینطور در مورد سلف و برای رفع مشکل از فیلتر های ماکرویو استفاده میشه ( مثل تبدیل فیلم از یه فرمت به فرمت دیگه که البته مثال خوبی نیست ) که حالا هر مداری مثلا خازن و مقاومت که با هم سری هستند به یک نوع معادل برای استفاده در فرکانس بالا نیاز دارد که البته دقیقا الان یادم نیست ولی در کل با چند بار سرو کله زدن و البته محاسبات بسیار به فیلتر دست پیدا میکنید حالا در اولین فرصت این محاسبات و فرمول ها و همینطور تبدیلات رو براتون قرار میدم تا به کارتون بیاد. با این حال شرمنده باعث توضیح افتضاحی که دادم خیلی از افراد که در بازار هستن میشه گفت فقط نصاب هستن و علم این قضیه رو ندارن پس اگه جواب خنده دار دادن تعجب نکنید

_________________________________ اژدهای زرد وارد می شود ... _________________________________ http://images.persianblog.ir/1632_5vGTNzua.jpg شاید تا یک دهه پیش هر زمان که صحبت از جنگنده های چینی به میان می آمد بسیاری به یاد جنگنده های مختلف روسی می افتادند که در کشور چین به صورت تحت لیسانس تولید شده اند. باید گفت که این روند سالها در این کشور دنبال شده اما دستاوردهای چند سال اخیر چین در بخش هوانوردی نظامی نشان از یک پیشرفت جهش گونه در توانایی های نظامی این کشور است. اگر بخواهیم نگاهی کوتاه به بحث تاریخچه هواپیماسازی در کشور چین بیاندازیم باید این گونه بگوییم که از زمان جنگ کره که جنگنده های جت میگ 15 روسی به چین تحویل شده و سپس در این کشور تولید شدند بحث صنعت هواپیمایی و ساخت جنگنده در چین آغاز شد. به طور سنتی چینی ها جنگنده های روسی مثل سری میگ و یا سوخو را در کشور خود تولید می کردند. با تیره شدن روابط دو کشور در زمان جنگ سرد و به عبارتی شکاف افتادن بین دو ابرقدرت جهان کمونیسم، صنعت نوپای هوایی چین ضربه شدیدی را متحمل شد. این کشور از این پس با ترکیبی از توان داخلی و البته استفاده از بحثی به عنوان "جاسوسی صنعتی" سعی در بدست آوردن دانش مورد نیاز خود کرد. چینی ها از منابع مختلفی مثل کشورهای اروپایی تا نمونه های بدست آمده از هواگردهای ساقط شده آمریکایی در ویتنام برای افزایش دانش خود در زمینه هوانوردی بهره بردند. با پایان جنگ سرد و فروپاشی اتحاد شوروی سابق دشمن قدیمی به دوستی نزدیک بدل شد. در این زمان چین در ابتدای دوره شکوفایی اقتصادی خود بود و در همین حال روسیه نیز به شدت به منابع مالی برای رسیدگی به وضیعت به هم ریخته خود نیاز داشت. در این دوران چینی ها با تولید تحت امتیاز جنگنده های سوخوی 27 روسی به اسم جی 11 توان تهاجم هوایی خود را افزایش دادند. به طور سنتی نیروی هوایی چین یک نیروی دفاعی به حساب می آمد که دارای تعداد محدودی بمب افکن H-6 به عنوان نمونه بومی از بمب افکن روسی Tu 16 برای عملیات های بمباران بود که البته تهدید آنچنانی برای دشمنان چین در سالهای جنگ سرد مثل شوروی یا آمریکا به حساب نمی آمد. حجم بالای جنگنده هایی مثل سری میگ 21 نیز بیشتر جنگنده هایی برای دفاع هوایی به حساب می آمدند. اما در دوره پس از سال 2000 میلادی و خصوصا پس از حادثه 11 سپتامبر و حضور نظامی آمریکا و ناتو در قاره آسیا، چین به سرعت به سمت تغییر در نگرش خود به سمت نیروهای نظامی خود رفت. در یک دهه اخیر چین به سرعت به سمت تقویت گسترده توان هوایی و دریایی خود رفته و دو نیروی هوایی و دریایی خود را از یک نیروی دفاعی صرف یک قوای تهاجمی با توان آفندی بسیار بالا تبدیل کرده است. در سالهای اخیر کشور چین 3 دستاورد عمده در بحث هوانوردی نظامی داشته است که به ترتیب جنگنده های J-10 ، J-20 و J-31 هستند. دستاورد اولی یک جنگنده نسل 4.5 است که پس از سالها با سرمایه گذاری گسترده و کمکهای متعدد خارجی به تولید انبوه رسیده و در حال حاضر به عنوان یکی از ارکان اصلی نیروی هوایی چین به حساب می آید. اما در سال 2011 میلادی بود که چین با رونمایی از یک جنگنده با ظاهری پنهانکار باعث تعجب و تحسین بسیاری از کارشناسان هوایی در جهان شد. جنگنده " J-20 " در حقیقت به عنوان اولین جنگنده نسل پنجم چین به جهان معرفی شد. http://images.persianblog.ir/1632_9vsRA4e5.jpg

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]عزیزان باز شروع کردین تولیدات بقیه کشور ها رو کوچک نشون بدین ؟[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به قول یه عزیزی که از کاربران همین سایت هم هست که داخل یه پست که در مورد تانک های بروز شده ترکیه بود نوشته بود [/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مطمئن باشین اگه این تانک جلوتون باشه و به سمتتون بیاد آخرین فکری که میکنین اینه که این کجایی یا با مشارکت چه کشورایی ساخته شده ![/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]و توجه داشته باشین با این که بگین این تانک با کمک سایر کشور های دیگه ساخته شده ولی هیچ یک از این حرفای شما نه باعث میشه از ارزش این تانک تو صحنه نبرد کم بشه و نه حتی ذوافقار خودمون عملیاتی بشه[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][quote name='bigbang' timestamp='1352198245' post='280936'] این شرکت متعلق به کدوم کشوره ؟ ایا هنوز فعالیت داره ؟ [/quote][quote name='bigbang' timestamp='1352198245' post='280936'][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]این شرکت متعلق به کدوم کشوره ؟ ایا هنوز فعالیت داره ؟ [/quote][/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]داری شوخی میکنی ؟ ار تاریخ جنگ جهای خبری نداری واقغع ؟![/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]کلا هم مانور های زیادی داریم هم فرمیشن که هم وقت زیادی میبره هم اطلاعاتی که بشناسیشون من خودم اگه بشه هر از گاهی چند تا رو معرفی میکنم عزیزانی هم که اطلاعاتی یا مطالبی رو دارن خوشحال میشم قرار بدن تا هم خودم آشنا بشم و هم دیگران استفاده کنن[/font][/size]

[size=5][font=arial,helvetica,sans-serif][quote name='FOCAL' timestamp='1350932587' post='278407'] دوستان هواپیمای بدون سرنشین نگاهی به آیندس و نگاه به آینده باید برای ما اصل باشه و هست دوران تکخالها هم سپری میشه [/quote][/font][/size] [size=5][font=arial,helvetica,sans-serif]هنوز تا زمانی که تکنولوژی به اون حد برسه وقت زیادی هست مثل هواپیمای نسل 6 آمریکا که در سال 2025 به بعد عملیتی میشه . پس در این فاصله چند ساله ( برای خود آمریکا حداقل چون فکر نمیکنم خود ما بتونیم تا همون سال همچین هواژیمایی رو بسازی ) نیشه دست روی دست گذاشت و گفت هواپیمای با سر نشین در نهایت از رده خارج میشه پس ارزش تلف کردن وقت رو نداره و نباید اونو داشته باشیم یا نیازی بهش نداریم چون در حال حاظر اگر برای هر کشوری منجمله خود آمریکا اگه جنگی به وجود بیاد با ترکیب با سرنشین و همینطور پهبادهاش به مقابله برمیخیزه که چون هر کدام معایب و مزایای خودشون رو دارن [/font][/size]

[font=arial,helvetica,sans-serif][size=5][color=#69675D][font=Tahoma][right][background=rgb(250, 250, 250)]مبحث تدریس اف 14 دی و شروع میکنیم البته این نکته رو بگم که به اینخاطر مدل دی تامکت رو تدریس میکنیم که خیلی از نقایص مدل آ در اون برطرف شد و علاوه بر اون قابلیت نبرد هوا به زمین بطور رسمی و سازمانی نیز برای کامپیوتر کنترل آتش اون تعریف شد که به همین دلیل به اون بمب کت میگن. در بخش اول به سیستم شناسایی اف 14 یعنی تارپس میپردازیم که در نوبت های بعد یه سری کلیات رو درمورد اف 14 میگیم و میریم سراغ اصل کاری یعنی سیستم کنترل آتش و....... [b]سیستم شناسایی[/b] سیستم شناسایی اف 14 به جرات میشه گفت از بهترین سیستم های شناسایی دنیاست ( در کلاس خودش )نام این سیستم TARPS هست که مخفف[/background][/right][/font][/color] [color=#69675D][font=Tahoma][right][background=rgb(250, 250, 250)]Tactical Air Reconnaissance Pod [/background][/right][/font][/color][color=#69675D][font=Tahoma][right][background=rgb(250, 250, 250)]System[/background][/right][/font][/color][color=#69675D][font=Tahoma][right][background=rgb(250, 250, 250)] به معنی سیستم غلاف تاکتیکی شناسایی هوایی ست که همانطور که در شکل زیر میبینید ، بمنظور انطباق با طیف وسیعی از ماموریتهای شناسایی ، طیف وسیعی از سنسورها رادر خود جای داده. [url="http://www.aerocenter.ir/upload/images/21311916144861167379.jpg"]http://www.aerocenter.ir/upload/images/21311916144861167379.jpg[/url] در جلوی سیستم تارپس یک Frame Camera قرار دارد که در دو حالت قادربه عکسبرداریست ( در حین پرواز میتوان آنرا به حالت دیگر تغییر حالت داد ) یکی حالت اریب روبه جلو که در این حالت میدان دید رو به جلوی خلبان را پوشش میدهد و دیگری حالت عمودی رو به پایین که برای جایگزین دوربین پانوراما ( وقتی دوربین پانوراما آسیب دیده ) یا برای ماموریتهای نقشه بردای ازین حالت استفاده میکنند. در پشت این قسمت دوربین پانوراما با دید کامل افق به افق ( از افق پشت سر تا افق روبرو ) قرار دارد در پشت آن و در جایگاه سوم یک مکان ذخیره و آپشن است که بسته به نوع ماموریت بر روی ان دوربین نصب میشود در دو مرحله آخر نیز کنترل کننده ها ، اینترفیس ها ( رابط های بین دوربینها و سنسورها و سیستم های نمایشگر و ثبت اطلاعات ) محل قرارگیری سیستم تارپس را در زیر بدنه هواپیما میبینید[/background][/right][/font][/color][/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5][url="http://www.aerocenter.ir/upload/images/76317758580821723581.jpg"]http://www.aerocenter.ir/upload/images/76317758580821723581.jpg[/url][/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5][url="http://www.aerocenter.ir/upload/images/78168145871235952920.jpg"]http://www.aerocenter.ir/upload/images/78168145871235952920.jpg[/url] [color=#69675D][font=Tahoma][right][background=rgb(250, 250, 250)][b]پنل سیستم شناسایی تارپس[/b][/background][/right][/font][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]در شکل بالا پنل کنترل سیستم تارپس را میبینیم که در اینجا به توضیح [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]درمورد آن خواهیم پرداخت:[/background][/right][/color] [b]1- Frame lights[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]دارای دو چراغ است ، یکی سبز و دیگری کهربایی[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر چراغ سبز فلش زد یا بطور متوالی چشمک بزند ( در حالت عکسبرداری اتوماتیک [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]پشت سر هم ) نشان از عملکرد صحیح دوربینFerial Frame Camera است که[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]در واقع هر فلش سبز رنگ نشانگر یک فریم در حالت نرمال است.[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر چراغ کهربایی رنگ روشن شد ، نشانگر اشکال در Serial Camera است.[/background][/right][/color] [b]2- Mount light[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]این چراغ که کهربایی رنگ است در صورت روشن شدن بروز اشکال[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]در Serial Frame Camera را نشان میدهد ( مثلا در تغییر حالت اریب روبه جلو به حالت [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]عمودی که 15 ثانیه زمان میبرد ولی اگر دوربین نتوانست[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]در حدود 23 ثانیه اینکار را تمام کند ) .[/background][/right][/color] [color=#69675D][font=Tahoma][size=1][right][background=rgb(250, 250, 250)][b]3-SC ( Serial Camera ) light [/b][/background][/right][/size][/font][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]این چراغ که به رنگ کهربایی ست ، خطا در فرمت اطلاعات دریافتی از سنسورها[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]( نسبت به دستوری که به آنها صادر شده ) را نشان میدهد.[/background][/right][/color] [b]4- PAN lights [/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]دارای دو چراغ سبز رنگ و کهربایی رنگ است که اگر چراغ سبز روشن باشد ، [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]نشانگر عملکرد صحیح و بدون خطای دوربین پاناروما در یک سیکل کاری ست.[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]ولی اگر چراغ کهربایی روشن باشد نقص در عملکرد این دوربین است.[/background][/right][/color] [b]5- ECS ( Environment control system ) light[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]چراغ هشدار دهنده سیستم کنترل محیط تارپس است که برنگ کهربایی ست و اگر [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]روشن باشد نشانگر اینست که یا دما زیر صفر درجه سانتی گراد است یا اینکه[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]بالای 51 درجه سانتی گراد است ( در غلاف سیستم تارپس ). این سیستم با احساس [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]برداشته شده وزن از روی ارابه های فرود ، تیک آف هواپیما را تشخیص داده و [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]بطور اتوماتیک سیستم تهویه غلاف تارپس را فعال میکند .[/background][/right][/color] [b]Frame and Feet Indicator -6[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]نشانگر تعداد فریم های باقیمانده در دوربینهای Frame Camera و PAN Camera و[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]مقدار فیلم ( اندازه فیلم در واحد فوت ) باقی مانده در سنسورهای مادون قرمز است.[/background][/right][/color] [b]7- MAN V/H light [/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]این چراغ به رنگ کهرباییست و اگر خاموش باشد یعنی اینکه ما قصد داریم عکس و سایر[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اطلاعات شناسایی را در سرعت و ارتفاع استاندارد سیستم تارپس گرفته و ذخیره کنیم[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]و اگر این چراغ روشن باشد یعنی ما سرعت و ارتفاع دلخواه خود را برای عملیات[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]شناسایی ، بصورت دستی به سیستم تارپس وارد کرده ایم و میخواهیم در این سرعت [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]و ارتفاع ، بر فراز هدف شروع به عکسبرداری کنیم.[/background][/right][/color] [b]8- ALT FT *10[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]برای تنظیم ارتفاعی که میخواهیم در آن عکسبرداری کنیم استفاده میشود که بصورت[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]ضربدر 10 است یعنی اگر 005 را وارد کنیم یعنی 005*10=500 یعنی ارتفاعی که ما [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]میخواهیم در آن عکس برداری کنیم 500 پایی ست ( البته از سطح زمین )[/background][/right][/color] [b]9- Film switch [/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]یک کلید سلکتور سه حالته است که اگر بر روی حالت MARK باشد یعنی اینکه سیستم [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]یک علامت ستاره برروی عکس گرفته شده در این حالت گذاشته تا آنرا هنگام ظهور [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]تشخیص دهیم ؛ اگر برروی حالت RUN بود یعنی سنسور انتخابی ( در زمانیکه[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]SYSTEM switch در حالت آماده یا همان RDY باشد ) فعال میشود و اگر برروی [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]حالت OFF گذاشته شود یعنی سنسورهای سیستم تارپس غیرفعال میشوند.[/background][/right][/color] [b]10- V/H selector switch[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر برروی MAN باشد یعنی پارامترها ( ارتفاع و سرعت هنگام عکسبرداری ) بصورت [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]دستی وارد میشوند ، اگر برروی حالت AUTO باشد یعنی پامترها بصورت استاندارد لحاظ [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]خواهد شد و حالت TEST که برای آزمون سیستم است .[/background][/right][/color] [b]11- EXPOSURE selector switch[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]از این سلکتور برای ظهور تصاویر استفاده میشود . که سه حالت دارد :[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر برروی حالت UNDER باشد یعنی توقف ظهور عکس برای تنظیمات دوبل SC [/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]بعلاوه یک پله پایینتر ، اگر در حالت NORM باشد یعنی وضعیت نرمال برای تنظیمات فوق[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]و اگر در حالت Over باشد یعنی مانند وضعیت اول ولی یک پله بالاتر[/background][/right][/color] [b]12- SYSTEM switch[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر بروی OFF باشد یعنی برق اصلی تارپس قطع ، اگر بروی RDY باشد یعنی[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]برق اصلی در سنسورها وجود دارند و اگر در حالت RESET باشد یعنی[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]دستور برای ریست کردن و شروع مجدد سیستم .[/background][/right][/color] [b]13- VEL KT *10[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]برای تنظیم سرعت ( هنگام عکسبرداری ) بصورت دستی ( ضربدر 10 )[/background][/right][/color] [b]14- Data light[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر این چراغ خاموش باشد یعنی دریافت اطلاعات از کامپیوتر و اگر روشن باشد[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]یعنی اطلاعات دریافتی از کامپیوترها دارای خطاست .[/background][/right][/color] [b]15- FRAME camera switch[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر برروی OFF باشد یعنی این دوربین خاموش است .[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر بر روی حالت VERT باشد یعنی دوربین در حالت عمودی رو به پایین است و[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]اگر برروی حالت FWD باشد یعنی دوربین در حالت روبه جلو ( اریب ) است .[/background][/right][/color] [b]16 - PAN camera switch[/b] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]که کلید سلکتور چند حالته دوربین پاناروماست که مطالب آن بسیار پیچیده[/background][/right][/color] [color=#69675D][right][background=rgb(250, 250, 250)]و تخصصی ست و من توضیحات انگلیسی خود MANUAL را در عکس زیر برایتان میگذارم.[/background][/right][/color] [url="http://www.aerocenter.ir/upload/images/10477106925184753189.jpg"]http://www.aerocenter.ir/upload/images/10477106925184753189.jpg[/url][/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]تاکتیکهای رزم هوایی[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]آگاهی در یک زرم هوایی یکی از مهمترین پیش نیازها برای نبرد ، آگاهی از کمیت و کیفیت تجهیزات دشمن است . این بدان معناست که شما با شناختی که از هواپیماهای دشمن ( یا هواپیمایی که در نبرد با آن هستید ) دارید ، و باتوجه به همین شناخت ، به نقاط قوت و نقاط ضعف دشمن آگاهی دارید ، لذا تاکتیکها و تکنیکهایی را بکار میبرید تا از این نقاط ضعف ( و حتی برخی مواقع نقاط قوت ) به نفع خود بهره جسته و شانس شلیک اول ( که مهمترین معیار در یک نبرد است ) را بالاتر ببرید . به عنوان مثال فرض میکنیم که شما با یک هواپیمای دشمن که حتم دارید جنگنده اف 15 است درگیر میشوید و از فاصله 45 کیلومتری صدای بوق هشدار لانچ موشک از طرف جنگنده اف 15 روبرو ، تمام کاکپیت را پر میکند و اگر شما از اف 15 و تسلیحات آن اطلاعی نداشته باشید ، با مانورهای بیهوده و نامناسب ممکن است فقط باعث شوید که درحین این مانورهای بیهوده و نامناسب ، دشمن فاصله خود را در حالی به شما کمتر کند که شما هنوز در حال انجام مانورهای دفاعی هستید. ولی ما فرض میکنیم این سناریو روی دیگری هم دارد و اینبار تمام شرایط قبل حکمفرماست ولی با ابن تفاوت که شما میدانید که اف 15 چگونه جنگنده ایست و سلاح هایش را نیز میشناسید و میدانید که وقتی که شما از فاصله 45 کیلومتری صدای بوق هشدار لانچ موشک را میشنوید ، مطمئنا چون دوربردترین موشک هوابه هوای اف 15 موشک آیم 120 آمرام است ، پس این موشک نزدیک به برد حداکثر خود شلیک شده ، بنابراین شما بجای اینکه هول شده و دست و پای خود را گم کرده ، با یک مانور Split یا Break Turn ، سمت پروازی خود را 180 درجه عوض کرده و با روشن کردن پس سوز ، قبل از اینکه موشک به شما برسد ، براحتی از برد حداکثر موشک آمرام خارج میشوید و با آسودگی خاطر ، به دنبال فرصت بهتری جهت حمله میگردید ، و حتی شاید با انجام این مانور ، هواپیمای دشمن را بتوانید به طرف سایت های موشکی سام خودی کشانده و آن را بدین گونه منهدم کنید .[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]یه سری حروف اختصاری میذارم به عنوان مرجع ، البته اگرچه همشون رو میدونید [/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]ولی اگر احیانا فراموش کرده بودید و تو نوشته ها استفاده شده بود بتونید با مراجعه به این نوشته ، بدونید چیه : AAA anti-aircraft artillery AAM air-to-air missile AC aerodynamic center ACM air combat maneuvering AIC airborne intercept control AOA angle of attack AON angle off the nose AOT angle off the tail ATA antenna-train angle BFM basic fighter maneuver BVR beyond visual range CAP combat air patrol C3 command, control, and communications CG center of gravity CW continuous wave DTG degrees to go ECCM electronic counter-countermeasures ECM electronic countermeasures EID electronic identification Es specific energy EW electronic warfare FM frequency modulation FQ forward quarter G acceleration in gravity units GAP German Air Force GAI ground-alert interceptor GBL gun-bore line GCI ground-controlled intercept GR radial acceleration H altitude H-M altitude-Mach HUD heads-up display IADS integrated air-defense system INS inertial navigation system IR infrared IRCCM infrared counter-countermeasures IRCM infrared countermeasures KFT thousand feet KIAS knots indicated airspeed KTAS knots true airspeed LCOS lead-computing optical sight L/D lift-to-drag ratio LOS line of sight M Mach MBC main-beam clutter MCR critical Mach MSL mean sea level n load factor NM nautical miles PD pulse-Doppler PRF pulse-repetition frequency Ps specific excess power Q dynamic pressure RAF Royal Air Force (British) RFC Royal Flying Corps (British) ROE rules of engagement RQ rear quarter RT turn radius RWR radar-warning receiver SAM surface-to-air missile SLC side-lobe clutter TAA target-aspect angle TCA track-crossing angle TOF time of flight TR turn rate T/W thrust-to-weight ratio USAAF United States Army Air Force USAF United States Air Force USAS United States Air Service USMC United States Marine Corps USN United States Navy USNR United States Navy Reserve V velocity (true airspeed) Vc corner speed VID visual identification VIFF thrust vector in forward flight Vs stall speed at 1 G V/STOL vertical/short-takeoff or -landing WW-I World War One WW-II World War Two[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]مانورهای پایه ای پرواز - مانورهای تهاجمی[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]BASIC FLIGHT MANEUVERING ( BFM ) - OFFENSIVE قبل از شروع توضیحات لازم است جهت یادآوری ، عکس زیر را که نشان دهنده سمت های معروف ( سمت های عرف هوانوردی ) ست را با نشان دادن شکل زیر قابل فهم تر کنیم تا بعنوان مثال اگر تو نوشته ها ، ساعت 6 یا هر سمت دیگری ذکر شد ، مشکلی پیش نیاد .[/size][/font] [img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/28429473165633909945.jpg[/img] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]مسلما شما میدانید که در طول یک نبرد نزدیک هوایی ( بین دو جنگنده خودی و دشمن ) که به آن Dogfight میگویند ، کسی برنده این نبرد خواهد بود که بتواند هواپیمای خود را در ساعت 6 هواپیمای دشمن برای مدتی ( تا موقعیت شلیک و اصابت ) حفظ کند . برای اینکه شما بتوانید خود را در موقعیت ساعت 6 حفظ کنید ، باید بر روی Angel-off ، زاویه منظر و فاصله ( تا هدف ) کنترل داشته باشید ؛ منظور از Angel-off میزان زاویه بین سمت پروازی شما و سمت پروازی هدف شماست که باید این زاویه را به حداقل برسانید و هرچه در اینکار بهتر عمل کنید ، حفظ موقعیتتان در ساعت 6 هواپیمای دشمن راحت تر است. زاویه منظر یا همان Aspect Angel معادل زاویه موقعیت هواپیمای هدفتان نسبت به شماست ، یعنی هم زاویه سمتی ( در صفحه افقی ) و هم زاویه برد ( زاویه عمودی در صفحه عمودی ) ؛ به عبارت دیگر هنگامی زاویه منظر صفر است که هواپیمای دشمن دقیقا در روبروی شما ( نه مقداری چپ و راست یا بالا و پایین ) قرار دارد. سومین مولفه برد یا همان فاصله دشمن تا شماست ، این مساله از دو جهت بسیار مهم است ، چرا که اولا فاصله شما نه باید آنقدر زیاد باشد که هدف از تیررس شما خارج شود و نه باید آنقدر به هدف نزدیک باشید که اگر هدف با انجام مانور سعی در فرار از دست شما کرد نتوانید به موقع موقعیت خود را اصلاح کنید. و دوما اگر از موشک جهت انهدام هدف استفاده میکنید ، باید بدانید که موشکها یک حداقل برد دارند که در بردی کمتر از آن میزان منفجر نمیشوند و این بدلیل اینست که در کمتر از آن فاصله ، اگر موشک به هدف خورده و منفجر شود ، ممکن است هواپیمای شما نیز در شعاع موثر انفجاری آن قرار گیرد و به هواپیمایتان آسیب برساند . وقتیکه شما به یک هواپیما حمله میکنید ، عاقلانه ترین مانوری که هواپیمای هدف اجرا میکند ، مانور Break Turn است . مانور Break turn در شکل زیر توسط هواپیمای مدافع نشان داده شده ( هواپیمای آبی مهاجم و هواپیمای سیاه مدافع است )[/size][/font] [img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/04105434168912325616.jpg[/img] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]وقتی شما با یک مانور Break Turn از سوی دشمن ( مدافع ) مواجه میشوید ، نباید به هیچ وجه سریعا وارد یک دور گردشی با شدت یکسان با هواپیمای مدافع شوید ، چراکه شما در موقعیتی خطرناک در جلوی هواپیمای دشمن قرار میگیرید ( یکی از دلایل شکست در داگفایت ها در طول جنگ های هوایی ، علیرغم تاکید های بسیار زیاد اساتید خلبانی در آموزشها ، هول شدن خلبانان هواپیمای مهاجم در برابر این مانور و نتیجتا تعویض موقیت مهاجم و مدافع است ) . همانطور که در شکل زیر میبینید ، این اشتباه به تصویر کشیده شده و نشان میدهد که چقدر چنین اشتباهی برای مهاجم گران تمام خواهد شد .[/size][/font] [img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/75623712189844855293.jpg[/img] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]خب همونطور که دیدید مانور سریع گردشی ، درمواجهه با این مانور صحیح نیست ؛ چراکه شما سریعا خود را به ساعت 1 هواپیمای دشمن میرسانید . درواقع بهترین راه اینست که شما در 3/10 مسیر گردشی هواپیمای دشمن از خط سیر فرضی آن خارج شده سپس با یک گردش با جی بالا ، موقعیت ساعت 6 دشمن را کسب کنید. مانند شکل زیر : ( البته رنگ هواپیماها در این تصویر تغییر کرده و هواپیمای آبی دشمن و هواپیمای مشکی خودی ست )[/size][/font] [img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/65931342542839341893.jpg[/img] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]البته این مانور تنها یک مثال است و شما میتوانید انواع مانورهای دیگر را برای مقابله با این مانور اجرا کنید[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]مانورهای پایه ای پرواز - دفاع در برابر حمله توپ هواپیمای دشمن[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]BASIC FLIGHT MANEUVER (BFM) - GUN DEFENSE زمانیکه هواپیمای دشمن در نزدیکی و در پشت سر شماست ( حدود ساعت های 4.5 تا 7.5 شما ) ، و آماده برای حمله با توپ ( تیربار هواپیما ) شده ، شما میبایست طبق شکل زیر ، ( هواپیمای مشکی دشمن و آبی شما هستید ) ابتدا با یک مانور بصورت ROLL در حدود 90 درجه اجرا کنید ( تقریبا شبیه مانور BREAK منتها مقداری رو به زمین است ) ، سپس با شدت جی حداکثر ( حدود 8 تا 9 جی ) دسته فرامین را به عقب کشیده و در همین حین نیز کمی دسته گاز را عقب بکشید تا سرعت به حدود 150 نات برسد ، هواپیما را در حالت STRAIGHT ( بدون تغییر سمتی ) اصلاح وضعیت کرده و بگذارید که کمی دماغه به بالا متمایل شده و این وضعیت را حدود 3 تا 5 ثانیه حفظ کنید ( البته مواظب باشید که این حالت به مانور ZOOM که همان زاویه حمله بسیار زیاد است تبدیل نشود ) ، سپس دسته گاز را در حالت حداکثر رانش با پس سوز قرار داده ، برای فرار از دست دشمن و یا مانور دیگری جهت درگیری آماده شوید .[/size][/font] [img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/93743730176415070453.jpg[/img] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]مانورهای پایه ای پرواز - دفاع در برابر حمله موشکی BASIC FLIGHT MANEUVER (BFM) - MISSILE DEFENSE یه بنده خدایی میگفت وقتی یه موشک داره بسمتت میاد ، بزرگترین شانس زندگیت اینه که با چشم لانچ شدنش رو ببینی و دومین شانس اینه که فاصله ات تا لانچر یا هواپیمای پرتاب کننده موشک بیش از 60 درصد برد موشک باشه ، چرا که موشکها هرچه نزدیکتر به برد حداکثرشون شلیک بشن ، شانس برخوردشون کمتره. در دفاع موشکی ، نباید انتظار داشته باشید که یک مانور خاص وجود داره و اگه اونرو اجرا کنید دیگه از دست قفل موشک راحت شدید ، بلکه بک دستورالعمل وجود داره که اگه اون رو انجام بدید، شانس اصابت توسط موشک خیلی پایین میاد ، البته اگه تو 30% یا کمتر برد نهایی موشک باشید تقریبا شانسی برای فا از دست موشک ندارید . روش متداول و تقریبا موثر برای دفاع در برابر حمله موشکی ، بشرح زیر است : 1- موقعیت موشک را پیدا کنید و سریها با انجام مانور سعی کنید موشک در در سمت راست یا چپ خود حفظ کنید ( بطور مداوم آن را در ساعت 3 یا ساعت 9 خود حفظ کنید و هرچه بهتر و بیشتر این حالت را حفظ کنید ، شانس موفقیتتان بیشتر خواهد بود ) و اینکار را با یک گردش با حداکثر فشار جاذبه ( max G turn ) انجام دهید ؛البته فراموش نشود که در تمامی طول پرواز سرعت خود را در حد کرنر اسپید یا بالاتر حفظ کنید. 2- در همین حالت میبایست با پرتاب چف / فلیر در حین مانور سعی در انحراف موشک کنید ( سیستم در حالت اتوماتیک باشد بهتر است ). 3- سیستم پادکار الکترونیک ECM ( جمینگ ) خود را در حداکثر توان فعال کنید. 4- بصورت مداوم و لحظه به لحظه موقعیت موشک نسبت به خودتان را چک کرده و آن را در یکی از سمت های 3 یا 9 خود حفظ کنید. 4- وقتیکه موشک در ساعت 3 یا 9 شما قرار گرفت ، با انجام مانورهای صعود و نزول ( بدون تغییر سمتی ) با حداکثر جی و با حفظ کرنر اسپید و یا سرعتی بالاتر از آن ، موشک را وادار به انجام مانورهای صعود و نزول کرده تا انرژی خود را بیشتر از دست بدهد . ( در همین حین شدیدا حواستان به موقعیت موشک نسبت به هواپیمایتان باشد و اگر از ساعت 3 یا 9 شما خارج شد ، مجددا آن را به همان موقعیت برگردانده و مجددا این مانور را طبق شکل زیر اجرا کنید : )[/size][/font] [img]http://www.aerocenter.ir/upload/images/28256234027467323014.jpg[/img] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]لحظات آخر سرنوشت ساز هستند ، بهتر است در حدود 2 ثانیه مانده تا برخورد حالت پروازی خود را بدون تغییر سمتی و ارتفاعی ( Straight & Level ) با حداکثر رانش و پس سوز کامل ادامه داده و در آخرین لحظه ( بصورت حدودی در فاصله یک مایلی بین شما و موشک ) ناگهان با یک مانور گردش به راست یا چپ با حد اکثر جی ( مانور Break Turn ) و همزمان با پرتاب مقادیر بسیار زیادی چف / فلیر سعی در انحراف موشک کنید.[/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]مانور کبری که توسعه وتکمیلش رو یکی از استاد خلبانان روسی بنام پوگاچف انجام داد ، به مانور [/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]کبرای پوگاچف هم معروف شد ، یکی از مانورهای خیلی سخت و با شتاب جاذبه ( جی ) بالاست. از این مانور برای برای اثبات قابلیتهای بالای آیرودینامیکی هواپیماها تا چند سال پیش استفاده میکردند . در این مانور میبایست در سرعت کرنر اسپید ، و در ارتفاعی مطمئن ( مثلا 10000پایی ) شما ناگهان دسته فرامین را به عقب کشیده ( محدود کننده زاویه حمله AOA باید غیرفعال باشد ) دسته گاز را در آیدل قرار داده و بگذارید زاویه پیچ هواپیما ( نه زاویه حمله ) به بین 80 تا 110 درجه برسد و سپس با اعمال حداکثر گاز ، دسته را به جلو خم کنید تا هواپیما در حالت پرواز افقی قرار گیرد . در هنگامی که هواپیما در زاویه حمله زیاد قرار میگیرد ، چون هواپیما هنوز به حالت افقی نیز در حال پروازاست ، برخورد هوا با سطح زیرین بال ، باعث افت شدید سرعت میشود که در داگفایت ها بسیار مفید است . فقط هنگام اجرای این مانور ، از ایجاد رول در هواپیما خودداری کنید . اگرچه تامکت هواپیمای بسیار آیرودینامیکی ست ولی نمونه A تامکت بخاطر نقص و استال در واحد کمپرسور موتور، حین انجام این مانور دچار استال و بعضا اسپین های عمیقی شده بود. البته حتی در نمونه D اف 14 نیز مشکلات موتور وجود داشت ولی بهتر از نمونه های قبل بود. عکس مراحل مختلف مانور کبرای پوگاچف : [url="http://www.aerocenter.ir/upload/images/12971813635344321319.jpg"]http://www.aerocenter.ir/upload/images/12971813635344321319.jpg[/url][/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5][quote name='ops' timestamp='1350849410' post='278259'] ممنون.بسیار مفید و کارآمد بود.برای ما حداقل در تهیه مقالات و پروژه ها!! در ضمن لینک مستقیم منبع رو ذکر کنید تا در صورت لزوم منتقل کنم. یا حق [/quote][/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5] فقط کپی پیست کردم [/size][/font] [font=arial,helvetica,sans-serif][size=5]منبع رو هم در همون پست اول قرار دادم[/size][/font]

[font="arial, helvetica, sans-serif"][size="4"]مشکل رفع شد[/size][/font]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بـدنیایی که مـردانـش عـصا از کـور میدزدنـد من از خوش باوری آنجا مُحبت جستجو کردم این تک بیتی را مرتباً تکرار میکرد ، دفعه آخر که فرانکفورت به دیدارش رفته بودم ، ماه مه سال 1998 . نمیدانستم دفعه آخریست که میبینمش . دو هفته ای بود که زوریخ بود ،با یک تیم پروازی از ایران ، برای تمرین پروازهای اضطراری آمده بودند. آنروز فرصتی بود تا با هم تو سایل فرانکفورت ( مرکز شهر) گشتی بزنیم تا نزدیکی های ظهر، بعدش هم بطرف فرودگاه رفتیم و او بعدازظهر به ایران پرواز کرد و رفت. سرتیپ خلبان جواد ورتوان در روز 26 بهمن سال 1325 در رشت متولد شد، بعد از اخذ دیپلم از دبیرستان امیر کبیررشت ، در سال 1346 به استخدام نیروی هوایی درآمد و بعد از گذراندن دوره های اولیه پرواز در پایگاه قلعه مُرغی تهران برای تعلیم پرواز با جت به امریکا اعزام شد و بعد از 18 ماه دوره خلبانی را با موفقیت و نمراتی ممتاز سپری کرد. جواد در سال 48 به عنوان خلبان در پایگاه سوم شکاری همدان به خدمت مشغول شد تابستان سال 49 با دوستانم مثل هرروز تو محله مشغول بازی بودیم ساعت حدوداً 10 صُبح بود که ناگهان غُرش دو هواپیمای جنگی توی آسمان رشت توجه همه را جلب کرده بود ، خیلی ها هم وحشت کرده بودند . این دو هواپیما بعد از آنکه چند مانور تو آسمان دادند سرعتشان را کم کردند و فاصله شان به زمین را هم ، طوری که احساس میکردی میخواهند در خیابان فرود بیایند . دقیقاً یادم میاید که این دو هواپیما از دهنه تختی به طرف شمال در مسیر گلسار امروزی در پرواز بودند که یکی از آن دو هواپیما بطرف خمام و دیگری در مسیر خیابان سعدی به پروازشان ادامه دادند و بعد از چند ثانیه غیب شدند . ستوان جوان که بعد از چند ماه به مرخصی آمده بود ماجرا را برایش تعریف کردم و او گفت : با یکی از دوستان اردبیلی ام آنروز پرواز داشتیم وما اول رشت آمدیم وبعدش هم رفتیم اردبیل و آنجا را شلوغ کردیم از او پرسیدم تو کدامشان بودی ؟ گفت : او که بطرف خمام پیچید. جواد در سال 53 به پایگاه چهارم شکاری دزفول منتقل شد و مرا نیز با خود به آنجا برد ، من آن سال به کلاس دوم راهنمایی رفته بودم و جدا از مدرسه و بچه های همکلاس ، وارد دنیایی دیگر شده بودم . اولین تجربه دراز مدت دوری ازرشت بود که مجبوراً باید تحملش میکردم ، دوماً همزیستی و معاشرت با افسران ارشد خلبان و زندگی در محیط پایگاه بود ؛ دیگر شنیدن صدای جت های جنگی برایم عادی شده بود. جواد تا قبل از انقلاب با درجه سرگردی در سمت معلم خلبان هواپیمای ًاف 5 ای ً در خدمت نیروی هوایی بود ودر سال 56 برای دومین بار به آمریکا اعزام وبعد از 6 ماه به ایران بازگشت. بعد از پیروزی انقلاب و با شروع جنگ جزو اولین خلبانان شرکت کننده در حمله 140 فروندی هواپیمای شکاری نیروی هوایی بود که با شجاعت و دلاوری به تلافی هواپیماهای دشمن صدمات و خسارات زیادی را به تاسیسات عراق وارد نمود. او داوطلبانه با هواپیمای شکاری اف 5 ماموریتهای فراوانی را در خوزستان به ویژه بر علیه تانکهای متجاوزین عرب و پایگاههای عراق انجام داد. در سال 59 در یکی از همین ماموریتها به علت اصابت موشک ضد هوایی به هواپیمایش در خاک دشمن ، هواپیمایش صدمه دید و او به هر شکلی که بود هواپیمای صدمه دیده اش را به ایران هدایت کرد ، با پایگاه دزفول که تماس برقرار کرد، به او گفته شد بعلت وجود هواپیماهای دشمن در منطقه ، پدافند هر هواپیما را که در منطقه آفتابی شود بسویش شلیک میکند و بدین سبب وارد استان کرمانشاهان شد و خواست در بین راه کرمانشاه و اسلام آباد غرب که جاده را چند صدمتری برای چنین روزی پهن تر کرده بودند فرود بیاید که بعلت ازدحام تردد وسایل نقلیه این کار عملی نشد ، دوباره بطرف دزفول پرواز کرد و به او مجدداً گفته شد که منطقه هنوز نا امن میباشد و او اینبار همدان را انتخاب کرد تا شاید با اندک سوختی که برایش مانده بود به آنجا برسد که در نزدیکی های پُلدختر در استان لُرستان بعلت نداشتن سوخت ،مجبوراً خود را از هواپیما به بیرون پرت کرد . خودش برایمان چنین تعریف کرد : روز بدی بود با توجه به اینکه تمام اهداف را با موفقیت نابود کردم ، به خاطر نیافتادن به دام رادار دشمن پست پرواز کردم وبا بد شانسی ، اتفاقی در تیررس آنها قرار گرفتم . وقتی که با چتر بزمین مینشست اهالی روستایی در آن منطقه متوجه او شده بودند ، به گمانشان او یک عراقیست ، قصد حمله به اورا داشتند ولی با نزدیک شدن به او فهمیدند که ایرانیست ، جواد زخمی و آسیب دیده شد ، روستائیان او را به منزل بردند و تا رسیدن نیروهای دولتی از او پرستاری و مراقبت بعمل آورده بودند. به علت صدمات وارده مدتی در بیمارستان بستری شد و بعد از بهبودی دوباره به مناطق عملیاتی بازگشت. جواد سال 1361 نائل به درجه سرهنگی شد و بخاطر شجاعتش در جنگ مسئولیت فرماندهی پایگاه دوم شکاری تبریز به او واگذارگردید . بعد از یکسال خدمت در تبریز بعنوان مدیر تجهیزات نیروی هوایی در معاونت طرح و برنامه به تهران منتقل شد . در سال 1365 به شیراز منتقل و سمت فرماندهی تیپ شکاری شیراز به او واگذار گردید. جواد تا پایان جنگ همواره مسئولیتهایی خطیری به خاطر کاردانیش به او واگذار میشد. با پایان گرفتن جنگ خود را در سال 69 از نیروی هوایی به هواپیمایی ملی ایران هما منتقل کرد ، با تماسی که با او داشتم از حجم زیاد درسها و فشار وقت گله داشت . جواد با قبول شدن در تمامی امتحانات به ناوگان 727 ایر باس و 747 بوئینگ پیوست. از سال 1992 پروازهای خارجی انجام میداد، خوشحال بود ، از طرفی میتوانست مرتباً به پسر بزرگش کوروش که در آلمان زندگی میکند سر بزند و هم اینکه بعد از 2000 ساعت پرواز با هواپیماهای جنگی آن هم زمان جنگ دیگر وقت استراحت رسیده بود. او تابستانها همسر و فرزنداش را به آلمان میفرستاد و خودنیز پاییز مرخصی میگرفت و چند هفته ای هر ساله پیش ما بود. تیر ماه سال 77 وقتی که از پرواز رم برمی گردد ، چند روز بعد همسر و پسرش پوریا را به فرودگاه میرساند وآنان را عازم آلمان و بعد از وداع ، با دخترش رُز که درگیر امتحانات دانشگاه بود در تهران میماند. عصر روز سه شنبه 6 مرداد ماه 1377 احساس ناراحتی در ناحیه چپ سینه میکند و بهمراه رُز به بیمارستان مهر تهران میرود و بعد از معاینات اولیه از او خواسته میشود که برای آزمایشات بعدی شب را در بیمارستان بماند که او نیز ماند، در روز چهارشنبه 7 مرداد ماه یکساعتی به ظهر مانده بود که اثرات سالها جنگ و عملیات جنگی ، او را وادار به آخرین پروازش نمودند . جواد موقع رفتن فقط 51 سال از عمرش میگذشت[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]((نوشته جناب آقای ساسان ورتوان))[/font][/size] [url="http://www.ganjejang.com/index.php?option=com_content&view=article&id=149:1391-03-12-00-55-08&catid=42:1391-03-10-15-15-43&Itemid=65"][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]منبع[/font][/size][/url]