نیروهای آلمان در سال میلادی گذشته کمک های نظامی خود را به نیروهای کرد عراق ارسال کردند از جمله تجهیزات ارسالی، خودرو های زرهی دینگو به تعداد 5 دستگاه بود. در چند وقت اخیر نیروهای کرد تصاویری از خودرو های دینگو خود منتشر کرده اند که نشان می دهد این خودرو های زرهی توانسته اند در برابر نیروهای تروریستی داعش عملکرد قابل قبولی داشته باشند.     در تصویر بالا خودروی دینگو منهدم شده ی کرد ها  مشاهده می شود. به گفته منابع کرد این خودرو به وسیله یک بمب کنارجاده ای در شهر سنجار منهدم شده است. همان طور که از تصویر پیدا است بخش پشتی خودرو به طور کامل از بدنه جدا شده است اما بدنه و شیشه های کناری به نظر سالم می رسند. منابع کرد ادعا می کنند که این دینگو توانسته است جان خدمه ی خود را نجات دهد و آنها فقط زخمی شده اند.     دینگوی دیگر نیروهای کرد مورد حمله نیروهای داعش قرار گرفته بود و این نیروهای تروریستی به شیشه جلوی خودرو چند گلوله شلیک کرده اند اما به لطف شیشه های ضد گلوله  جان خدمه این خودرو حفظ شده است .

تصاویر جدید از خودرو های زرهی "IVECO Lynx" در اختیار نیروهای تایگر سوریه در استان حلب

قنطورس* ایتالیایی ها نیرومند تر میشود!   با توجه به عمکلرد قابل قبول زره کوب چرخدار Centauro ( قنطورس) در ارتش ایتالیا ، هم اکنون شرکت های سازنده از جمله ایویکو در حال ساخت نسخه جدید تر آن با نام Centauro II هستند. به تازگی تصاویری از نمونه اولیه این زره کوب چرخدار متشر شده است. بزرگترین تغییر اعمال شده در مدل جدید این زره کوب نصب یک توپ 120 م.م بی خان به جای توپ105 م.م بر روی برجک HITFACT-2 است که باعث قدرتمند تر شدن این زره کوب خواهد شد. به علاوه به یک قبضه مسلسل  7.62 م. م هم محور مجهز شده است. همچنین  با توجه به نیاز مشتری می توان یکی از 3 نوع سلاح  مسلسل MG-42/59 با کالیبر 7.62 م. م ، مسلسل براونینگ 12.7 م.م و یا نارنجک انداز MK19 را به عنوان تسلیحات ثانویه انتخاب شود. به نظرمی رسد کمپانی سازنده در نظر دارد یک ایستگاه تسلیحات کنترل از راه دور را برای این زره کوب چرخدار نصب نماید. همچنین در بخش پیشرانه نیز تغییراتی صورت گرفته است و از پیشرانه شرکت ایویکو با نام Vector 8V وبا قدرت  714 اسب بخار استفاده شده است.    نمونه های اولیه ی Centauro II     نمای پشتی و درب عقبی خروج نیروها  Centauro II   * قنطورس موجودی در اساطیر یونان است که با بالاتنه ی آن انسان و پائین تنه ی آن اسب است.

تانک ضد هوایی (فلک پانزر) Coelian   در اوایل جنگ جهانی دوم کشورهای درگیر جنگ علاقه ی چندانی به متحرک سازی توپ های ضد هوایی نداشتند. اما با پیشرفت جنگ در جبهه ها و گسترش استفاده از بمب افکن ها و جنگنده ها لزوم ساخت چنین جنگ افزار های احساس می شد. به خصوص با شکست های پی در پی آلمان نازی در اواخر جنگ  و از دست دادن برتری هوایی لوفت وافه در مقابل نیروی هوایی متفقین ، مهندسین و ژنرال های آلمانی به فکر متحرک سازی ضد هوایی خود افتادند. در این بین ورماخت از شاسی های خودرو های نظامی مختلفی برای این کار استفاده کرد و مدل های مختلفی از خانواده ی فلک پانزر ها را ساخت. مانند مدل مشهور و موفق فلک پانزر IV که بروی شاسی تانک متوسط پانزر IV   توپ های ضد هوایی نصب شده بود. یکی از طرح های که ورماخت به دنبال ساخت و طراحی آن بود نصب دو توپ 3/7 سانتی متر یا یک توپ 5/5 سانتی متری ضد هوایی بر روی شاسی تانک متوسط پنتر بود. البته آلمان دیر به فکر ساختن چنین توپ ضد هوایی خودکششی ای افتاد زیرا متفقین در نرماندی نیرو های خود را مستقر کرده بودند و بمباران مراکز استراتژیک آلمان این کشور را با کمبود مواد اولیه مواجه کرده بود در نتیجه ساخت چنین تجهیزات در اولیت های ارتش نازی آلمان نبود پس در اخر تنها یک مدل اولیه با برجک چوبی ساخته شد.    

یکی از وقایع تاریخی که لکه ی ننگی بر پیکره ی نظام کمونیست و پیمان ورشو به شمار می آید، هجوم ارتش سرخ شوروی در تاریخ 21 آگوست 1968 به همراه همپیمانانش به چکسلواکی است.   حمله ی تانک های پیمان ورشو به چکسلواکی   گوشه ای از حوادث تلخ اشغال چکسلواکی در جلوی ساختمان عکاسی در شهر لیبرتس رخ میدهد ...       تانک تی-62  با شماره ی 314 ارتش سرخ شوروی در حال حمله به شهروندان بی دفاعی چکسلواکی است. این حادثه روبه روی ساختمان عکاسی رخ می دهد. البته گروهی علت این حادثه را خطای انسانی و خطای غیرعمد راننده تانک می دانند.    قستمی از ساختمان عکاسی و ساختمان های اطراف آن که تخریب شده است

این طور که از تصاویر پیدا است به نظر من دو نوع پیشرانه در اختیار عراق قرار گرفته است   پشیرانه اولی وی-46 ( به احتمال زیاد سری 6 ) هست که برای تانک های تی- 72 مورد استفاده قرار می گیرد و قدرت آن 780 اسب بخار می باشد.   پیشرانه دومی وی -55 هست که برای تانک های سر تی -55 از آن استفاده می شود و قدرت آن 580 اسب بخار است.

لئوپاردRUAG     در سال 2013  در نمایشگاه IAV در انگلستان شرکت سوئیسی RUAG ماکت یک بسته ارتقاء جدید برای تانک لئوپارد 2A4 را معرفی کرد. و در سال های بعد از نمایشگاه نمونه های اولیه از این بسته ارتقاء را نمایش داد. با توجه به اینکه شرکت سوئیسی RUAG به عنوان یک سرمایه گذاری خصوصی آن را توسعه داده است و به خاطر اینکه ارتش سوئیس نیز از دارندگان تانک لئوپارد 2A4)Pz 87) می باشد هدف پروژه برطرف کردن نیاز ارتش سوئیس در بخش ارتقاء تانک های لئوپارد است. با این حال بسته ارتقاء RUAG در اختیار مشتریان خارجی نیز می تواند قرار بگیرد. البته  با توجه به رقیب های قدرتمند شرکت سوئیسی RUAG در بحث ارتقاء تانک های لئوپارد 2A4 یعنی بسته ارتقایی شرکت راین متال Revolution و محصول شرکت  Aselsan ترکیه به نام لئوپارد 2NG به نظر می رسد سوئیسی ها برای یافتن مشتری خارجی در بازار جهانی با دشواری های مواجه خواهند بود.     در بسته ارتقاء سوئیسی ها توجه ویژه ای به حفاظت تانک شده است . به همین منظور برای افزایش سطح حفاظت تانک از زره های ماژولار استفاده شده است. این زره های ماژولار بروی بر جک و بخش جلویی و کناری شاسی نصب می شوند. به نظر می رسد سوئیسی ها برای حفاظت در بخش عقبی شاسی از زره های قفسی استفاده کرده اند. با نصب این زره ها تانک لئوپارد 2A4 به طور قابل توجه ای در مقابل موشک های ضد تانک، راکت های  RPG، مین های ضد تانک و بمب های دست ساز مقاوم خواهد شد. همچنین زره های ماژولار این امکان را به  نیروهای مستقر در میدان نبرد می دهد که در صورت صدمه دیدن آنها به سرعت هر یکی از زره های ماژولار را تعویض کنند. این ویژگی های حفاظتی در این محصول باعث میشود در صورت نصب بروی تانک های لئوپارد 2A4 ، توانایی استفاده از انها در میدان نبرد شهری بدون مشکلی وجود داشته باشد. شرکت RUAG برای محافظت از دید اصلی توپچی در تانک یک زره قفسی در جلویی برجک نصب شده است . برای افزایش قدرت دفاعی تانک جهت کشف پیاده نظام و نیرو های دشمن این تانک مجهز به سنسور ها کشف تکتیر انداز  است. به علاوه سامانه هشدار قفل لیزری نیز بروی این تانک نصب شده است. مورد بعدی که شرکت RUAG برای این بسته ارتقا در نظر گرفته است نصب یک ایستگاه سلاح کنترل از راه دور مسلح به مسلسل 12.6 میلیمتری با قابلیت علمکرد در شب و روز است . بخش سیستم کنترل آتش نیز به روز رسانی و قابلیت hunter-killer به آن اضافه شده است. برای فرمانده تانک نیز یک پریسکوپ جدید با قابلیت گردش 360 درجه به علاوه برای توپچی و فرمانده تصویرساز حرارتی نصب شده است. بسته RUAG سوئیسی مجهز به سیستم های ناوبری ، مدیریت میدان نبرد و سامانه های رادیویی و مخابراطی پیشرفته است. البته در بخش پیشرانه و بسته قدرت سوئیسی ها تغییری بروی تانک ایجاد نکرده اند. با توجه به افزایش وزن به علت نصب زره های ماژولار  و حفظ شدن پیشرانه ی قبلی تانک ، شرکت RUAG ادعا می کند در بحث تحرک پذیری مشکلی بوجود نیامده است و تانک همان قابلت های تحرک پذیری مدل اصلی را دارا است.  

  با تشکر از دوست عزیزمون بابت اطلاع رسانی خبر با توجه به وجوداین دو خودروی زرهی در لیبی معلوم میشود تحویل کمک های تسلیحاتی به کشور جنگ زده لیبی  در دستور کار کشورهای غربی قرار دارد. هر دو خودرو زرهی محصول فرانسه و ساخت شرکت رنو تراکس هستند که به نسبت، محصولات جدید این شرکت فرانسوی می باشند.   خودرو سمت راست یک خودرو تاکتیکی سبک به نام 2  sherpa هست. به نوعی می توان گفت این خودرو هاموی ساخت فرانسه می باشد.  نفربر زرهی سمت چپ هم VAB Mk3 نام دارد. این خودرو بر روی دو پلتفرم 6X6 و4x4 به بازار عرضه می شود که با توجه به تصویر مدل 6X6 به لیبی فروخته شده است. بروی این نفربر می توان ماژول رزمی کنترل از راه دور TRT-25 مسلح به توپ 25 میلیمتری و مسلسل 7.62 میلیمتری را نصب کرد. البته با توجه به نیاز مشتری بر روی این پلتفرم می توان ماژول های رزمی مختلفی نصب نمود. که در تصویر این نفربر فاقد ماژول رزمی می باشد. همچنین شرکت رنو تراکس برنامه ای برای فروش این نفربر زرهی به لبنان دارد.     خودرو تاکتیکی  2  sherpa    نفربر VAB Mk3 مجهز به ماژول رزمی TRT-25   در مورد اینکه نیروهای ترویستی از خودرو به نام ببر نام بردند منظور انها خودرو تاکتیکی النمر Nimr  محصول مشترک چند کشور عربی و مسلمان از جمله امارات متحده عربی و الجزایر بوده است. این محصول در کشورهای عربی بسیاری از جمله لبنان ، لیبی، تونس ، مصر ، الجزایر و امارات متحده عربی خدمت می کند . احتمالا ترویست های 2 sherpa را با النمر اشتباه گرفتند.   خودرو تاکتیکی النمر

گریدرهای نظامی     گریدر یک وسیله راه سازی است که به وسیله تیغه ها و بازوهای هیدرولیکی که در این وسلیه تعبیه شده است می تواند سطح زمین را صاف کند، شیب زمین را تنظیم نمایید، مواد مورد نظر را بروی زمین پخش نمایید و عملیات مختلف راهسازی را انجام دهد. گریدرها در نیروهای رزمی مهندسی برخی از ارتش ها خدمت می کنند. وظایفی که بر عهده گریدرهای نظامی گذاشته می شود شامل تسطیح کردن زمین برای ساخت و گسترش پایگاه های نظامی ، ساخت باندهای فرود صحرایی ، ساخت راه های ارتباطی برای حمل و نقل راحتر لجستیک ، عملیات های عمرانی در مناطق جنگ زده و... می باشد. در این بین نیز ایالات متحده آمریکا از جمله دارندگان گریدرهای نظامی است که در تیپ های رزمی مهندسی، از آنها بهره میگیرد. تا قبل از سال 2012 در ارتش آمریکا از گریدر ساخت شرکت CAT  مدل 130G استفاده می شد اما با ورود گریدر های قدرتمند و جدید CAT مدل 120M  این مدل جدید به مرور جایگزین شد.   گریدر مدل 130G مجهز به یک کابین حفاظت شده - به علت اینکه این گریدر ها در کشور های مثل عراق خدمت می کردند برای حفاظت  کاربر دربرابر حملات احتمالی کابین آن را تقویت کرده اند   گریدر مدل  120M ارتش آمریکا در افغانستان ولایت لغمان - یک سرباز ارتش ملی افغانستان در حال تسطیح کردن زمین در پایگاه Gamberi   بسته حفاظتی گریدر مدل  120M- این بسته حفاظتی در صورت سفارش مشتری روی کابین کاربر نصب می شود و در مقابل آتش سلاح های سبک و ترکش گلوله ها حفاظت سرتاسری ایجاد می کند.   در8 سال دفاع مقدس هم گریدر ها در کنار بقیه ادوات مهندسی در مناطق جنگی حضور داشته اند و برای رزمندگان سنگر می ساختند.

 صرف یک حمله به تانک تی -90  که توانسته موشک تاو رو از جلو دفع کنه نمیشه گفت که بهتر از تانک ابرامز m1a1 هست . البته این نکته را نباید فراموش کرد که در اولین حمله به تانک تی -90 در این مورد از سامانه اشتورا استفاده نشده و در صورت بهره گیری از اون قابلیت دفاعی تانک بیشتر میشد و موشک تاو به تانک برخورد نمی کرد. اما به این بخش از ماجرا هم توجه کنید که تانک ابرامز m1a1 که تصاویر متعددی از نابودی خسارت دیدن انها منتشر میشه  تقریبا  تمامی اونها از قسمت کناری و  پشت برجک مورد حمله قرار می گیرن مثل همین تصاویر نه از جلو برجک (انفجار ناشی از پشت برجک نمی تونه نشانگر انهدام کامل تانک های غربی باشه و احتمال زنده ماندن خدمه به علت موقعیت مناسب مهمات تانک وجود داره !).  پس باید در این جنگ زرهی و ضد زره دید در صورت برخورد موشک تاو به قسمت پشتی و کناری برجک تانک تی -90 این تانک می تونه مقاومت از خودش نشون بده و جان خدمه رو نجات بده و در مقابل تانک ابرامز m1a1 حفاظت یشتری داشته باشه ؟   ایا تانک تی-90 می تونه در بخش پشتی و کناری برجک جای که صفحات زره های واکنشی وجود ندارد ایمن باشد ؟ raised_eyebrow :winking:

یار دیرین توپخانه ی ارتش ایالات متحده آمریکا   تمرین نیروهای توپخانه ای ارتش ایالات متحده آمریکا در آلمان سال 1977   یکی از پرامتر های مهم برای فعالیت  توپخانه ها در میدان نبرد  تامین لجستیک برای آنها است . در صورت پشتیبانی نادرست،  نیروهای توپخانه های عملا بی استفاده خواهند شد. خصوصا در توپ های که ظرفیت ذخیره سازی گلوله را ندارند و یا اینکه این ظرفیت بسیار محدود است مانند توپ های خودکششی ام107و ام110 ارتش ایالات متحده آمریکا ،که تامین لجستیک برای آنها اهیمت  بسیار فراوانی پیدا میکند. به همین منظور ارتش ایالات متحده برای تامین گلوله های این سری از توپ ها از خودرو های زرهی حمل بار ام 548 استفاده می کرد.علاوه بر این برای هر توپ  خودکششی ام107و ام110 به 13 نفر نیاز است اما ظرفیت  داخلی این توپ ها گنجایش فقط 5 نفر را داشت. به همین منظور خودرو های زرهی حمل بار ام 548 بقیه خدمه توپ را با خود حمل می کردند. البته  ام 548 فقط در واحدهای توپخانه ای خدمت نمی کردند و وظایف لجستیکی مختلفی به آنها محول می شد. برهمین اساس ارتش های  نظیر اسرائیل و ایران در زمان پهلوی دوم که برای تامین جنگ افزار عموما از ایالات متحده آمریکا خرید می کردند هر دو محصول یعنی توپ  خودکششی ام107 و خودرو  زرهی حمل بار ام 548 را دارا بودند. تا بتوانند به طور کامل حمایت لجستیکی را برای  توپ  خودکششی ام107 تامین کنند.   توپ خودکششی ام 107 ارتش ایران   توپ خودکششی ام 110 ارتش ایران     خودرو های حمل بار ام 548 در طول 8سال جنگ تحمیلی برای تامین لجستیک نیروها در جبهه ها حضور داشتند.    توپ خودکششی ام 107 و خودرو های حمل بار ام 548  اسرائیل

یکی از نفربر های زرهی که رژیم بعث عراق از یوگسلاوی خریداری کرده بود، نفربر M-60P نام داشت. عراق 190 دستگاه از نفربر زرهی را از یوگسلاوی قبل از سال 1990 خریداری کرد. با توجه به تصویری از مجموعه شهرک سینمایی دفاع مقدس مشخص می شود عراق در تهاجم خود به ایران از این نفربر استفاده کرده است و رزمندگان  ایرانی توانسته اند این نفربر را به غنیمت بگیرند. در کشور عراق این نفربر زرهی از رده خارج می باشد.     تصویر تزیینی و متعلق به ارتش یوگسلاوی است.   نفربر زرهی  M-60P وزنی حدود11000 کیلوگرم دارد .ظرفیت آن 13 نفر شامل 3 خدمه و 10 سرنشین است . ضخامت زره این نفربر بین 10 -25 میلیمتر میباشد و به یک مسلسل سنگین 12.7  میلیمتری ام2 برونینگ مجهز شده است. حداکثر سرعت این نفربر 45 کیلومتر بر ساعت میباشد.     نفربر M-60P در شهرک سینمایی دفاع مقدس

نفربر سنگین نامر مجهز به سامانه ی دفاع فعال تروفی     با توجه به عملکرد موفق سامانه ی دفاع فعال تروفی در طول جنگ 2014 اسرائیل و غزه*، ارتش رژیم صهیونیستی در حال توسعه این سامانه بروی نفربر های سنگین نامر است تا بتواند امنیت سربازان خود را در کنار بقای بیشتر این نفربر سنگین در میدان نبرد تضمین کند. با توجه به اینکه نفربر نامر از نظر حفاظتی در سطح تانک مرکاوا مارک 4 قرار دارد در صورت نصب این سامانه سطح حفاظت آن به طور قابل توجهی ارتقا پیدا می کند. بعد از تطابق سیستم تروفی با نفربر نامر وانجام آزمایشات برای تست عملکرد سیستم تروفی به نظر می رسد در صورت نبود مشکلات مالی نفربر های سنگین نامر اماده هستند تا این دفاع فعال را دریافت کنند.اما با توجه به هزینه های سرسام آور سامانه ی دفاع فعال تروفی امکان دارد فقط بخشی از نفربرهای سنگین نامر ، که در ارتش اسرائیل خدمت می کنند به این سیستم مجهز بشوند.     * برای نمونه در یک مورد سروان Tzuri Dill فرمانده تانک مرکاوا مارک 4 در یک پایگاه مرزی در نوار غزه گزارش داده بود سامانه ی دفاع فعال تروفی تانک خود موفق شد موشک ضد تانک کورنتی که از فاصله 3.5 کیلومتری به سمت انها شلیک شده بود را تشخیص بدهد و به طور موفقیت آمیز آن را خنثی سازد.

 مشت زن منعطف !   جدا از این بحث که خودرو زرهی بوکسر از نظر حفاظت و تحرک در بین هم کلاس های خود بی نظیر است به مدد مهندسان و طراحان آلمانی و هلندی ویژگی خاصی به این خودرو زرهی داده شده است. هدف اصلی طراحان ساخت یک پلتفرم با وظایف گوناگون بروی شاسی 8x8 در کنار قابلیت های تحرک و حفاظت بالا بوده است. برای این که پلتفرم بوکسر بتواند وظایف گوناگونی را انجام بدهد لازم است بتواند به آسانی در نقش های مختلفی و مطابق با شرایط تغییر پیدا کند. به عنوان مثال برای اینکه در نقش یک نفربر زرهی ظاهر شود لازم است تا فضایی داخلی مطلوبی برای حمل نیروها داشته باشد و اگر از این پلتفرم در نقش یک خودرو پدافندی استفاده می شود لازم است ماژول رزمی مناسب بروی ان نصب شود. برای همین طراحان برای آسان شدن  نغییرات و یا جایگزینی ، بدنه بوکسر را به شکل دو تکه ی مجزا از هم ساخته اند. بخش اصلی و ثابت خودرو شامل اجزاء شاسی وبسته قدرت است که در تمامی بوکسر ها ثابت است. اما بخش ماژول بوکسر با توجه به وظایف قابل تغییر است  که می تواند بروی شاسی بوکسر سوار شود. به گقته ی شرکت سازنده بخش ماژول می تواند در عرض یک ساعت با یک ماژول دیگر تعویض گردد. با همین ویژگی ها  شرکت KMW توانسته است مدل های بسیار متنوعی از این خودرو زرهی را در نقش های مختلف ارائه کند.   دوبخش بوکسر    بخش ماژول بدنه به راحتی قابل تعویض می باشد.     بوکسر در نقش نفربر زرهی   بوکسر در نقش نفربر زرهی - بوکسر سمت چپ یک بوکسر در نفش امبولانس زرهی بخش ماژول آمبولانس به طور قابل توجهی نسبت به نفربر زرهی بزرگتر در نظر گرفته شده است تا درمان و انتقال زخمی ها به آسانی انجام شود.   بوکسر مجهز به برجک LANCE   بوکسر در نقش خودرو رزمی پیاده نظام مجهز به برجک کنترل از راه دور   بوکسر در نفش پدافند هوایی مجهز به برجک SkyRanger   بوکسر AGM در نقش توپ خودکششی مجهز به یک توپ 155 میلیمتری مشابه توپ خودکششی PzH 2000 - همین محصول نشان میدهد بوکسردر مقابل حریف های هم رده ی خود بسیار انعطاف پذیرتر و قدرتمند تر میباشد.

موانع ضد تانک اوکراین   مرز بین اوکراین و روسیه در منطقه Novoazovsk   یکی از مشکلاتی که  اوکراینی ها در درگیری ها با طرفدارن روس با آن مواجه بودند استفاده گسترده روسها وطرفدارانشان از تانک ها بود. جدای طلبان روس با تانک های خود می توانست به سرعت جابه جا شوند و به شهر ها و مراکز دولتی حمله کنند. جدای طلبان به راحتی و بدون کمتر مشکلی از جاده ها و اتوبان ها برای جا به جایی تانک ها و خودروهای زرهی استفاده می کردند. برای همین اوکراینی ها برای کند کردن و یا توقف حرکت نیروهای دشمن در جاده  ها و اطراف ایست های بازرسی مرزی از موانع ضد تانک استفاده کردند. یکی از انواع موانع ضد تانک بتونی که اوکراینی ها از آن استفاده می کردند Tetrapod نام داشت. به طور معمول از این نوع سازه به عنوان موج شکن در سواحل استفاده می شود که اوکراینی ها از آن به عنوان موانع ضد تانک بهره گرفتند.    جا به جایی و نصب موانع ضد تانک Tetrapod با کمک چرثقیل   برخورد یک تانک تی -64 بی وی به موانع و توقف آن

به نظر میاد این شی نامعلوم که در سوریه پیدا شده برای اخلالگر بودنش،به یک  پروژکتور با خروجی بزرگ نیاز دارد تا موثر باشد از ظاهر این دستگاه اینطور به نطر میاد که یک حسگر باشد و از ساختارش شبیه شناساگرهای تکتیرانداز است که برای شناسایی لنزهای هدفگیری مثل لانچرهای تاو هم ممکن است کاربرد داشته باشد . البته بازهم نمی توان  به طور قطع نظری در مورد این شی داد. نکته ای دیگری که وجود دارد. اگر این شی یک پروژکتور اخلالگر بود در تصاویر باید از اخلالی که در دوربین های که از آن عکس برداری شده است انعکاسی نمایان می شد مثل سامانه  اشتورا که در تصاویر قرمز دیده میشود.   نمونه ای از یک سیستم آشکار شاز تیراندازی است که به دوسامانه ی بصری و صوتی مجهز است - شاید فاصله ای که  سقف جسم ناشاناس در سوریه وجود به خاطر شناساگر صوتی باشد.

نفربر سنگین Ofek   با ورود نمونه های جدید تر تانک مرکاوا ، مدل های قدیمی این تانک بلااستفاده نزد ارتش اسرائیل باقی مانده است به همین منظور این رژیم به دنبال تغییر کاربری  گسترده ی تانک های نسل قدیمی تر مرکاوا خصوصا مارک 2  است. برای همین رژیم صهیونیستی نفربر سنگین جدید Ofek را برمبنای شاسی تانک مرکاوا مارک 2 ساخته است . انجام آزمایشات و تست بروی نمونه ی اولیه  این نفربر سنگین در سال 2015 آغاز شده بود. همانند تانک مرکاوا پیشرانه در نفربر Ofek نیز در بخش جلوی شاسی قرار دارد. برجک تانک از روی شاسی حذف شده است و به جای آن در نفربر از یک گنبد زرهی استفاده شد. هدف نصب این گنبد زرهی افزایش فضای داخلی نفربر عنوان شده است. سطح حفاظت این نفربر همانند تانک مرکاوا مارک 2 است علاوه بر این روی گنبد نفربر برای افزایش حفاظت و مقابله با راکت های آر پی جی  یک زره قفسی نصب شده است. نفربر Ofek توانایی حمل 12 نفر شامل 2 خدمه و 10 سرباز را دارد. این نفربر سنگین یک رمپ عقبی و یک دریچه ی سقفی برای خروج  سرنشینان دارد. نمونه ی اولیه این نفربر به یک مسلسل 7.62 میلی متر مسلح شده است همچنین گفته شده این نفربر برای مقابله با بمب های کنار جاده ای به جمر با قابلیت مسدود کردن سیگنال های رادیویی مجهز شده است.  

    در سال 2003 ایالات متحده آمریکا با کمک ائتلاف توانست عراق را اشغال کند. اما وضعیت عراقی که برای دومین بار توسط نیرو های ایالات متحده و همپیمانانش شکست خورده بود با وضعیت عراق 1991متفاوت بود. نیروهای امریکایی قرار بود این کشور را اشغال کنند و نیروهای نظامی خود را برای مدت طولانی در عراق نگه دارند علاوه بر این نیرو های چریکی و بعضا ترویستی نسبت به گذشته قدرتمند تر شده بودند. به همین سبب با شروع درگیری ها بین نیروهای چریک عراقی و ائتلاف ، ادوات زرهی و ماشین های نظامی ایالات متحده در میدان نبرد شهری ضعف های خود را نشان دادند. خودرو های هاموی و کامیون های نظامی که برای جابه جایی نیروها و لجستیک در کشور عراق مورد استفاده قرار می گرفتند عملکرد ضعیفی از خود برجای گذاشتند .عراقی ها با استفاده از تسلیحاتی که در اختیار داشتند به خصوص با کمک  تک تیرانداز ها و ار پی جی زن ها به کاروان های نظامی ائتلاف حمله می کردند و سربازان را در داخل خودرو های نظامی شکار می کرند و می کشتند. در ماه مارس سال 2003 یک واحد تعمیر و نگهداری در ناصریه عراق کمین می خورد، در این کمین 11 سرباز امریکایی کشته و 5 سرباز دیگر از جمله سرباز زن جسیکا لینچ  اسیر نیروهای عراقی میشوند. اما اوضاع وقتی برای ایالات متحده وخیم تر شد که درگیری ها در ماه آوریل در عراق آغازشد. ازجمله عوامل افزایش درگیری ها در عراق افزایش کشتار غیر نظامی ها به دست ائتلاف و در خواست سید مقتدی صدر برای جهاد علیه نیروهای متجاورگر بود. در تاریخ 4 آوریل 2004 نیروهای جیش المهدی حملات گسترده ای را در نجف، کوفه، کوت، و شهرک صدر ترتیب دادند. در کمین های شهرعراق هشت سرباز امریکایی کشته وبیش 51 نفر زخمی شدند. بزرگترین کمین در این درگیری ها در تاریخ 9  آوریل در اطراف فرودگاه بغداد رخ داد. کاروان سوختی متعلق به دسته 13 ام پشتیبانی فرمانده ای ارتش آمریکا متشکل از 30 خودرو در نزدیکی فرودگاه بغداد در حال حرکت بود. نیرو های چریک با کمک خمپاره اندازها ، آر پی جی زن ها و تیراندازی های شدید کاروان سوختی را زیر اتش شدید گرفتند. در اخر 26 عدد از کامیون های حمل سوخت و خودرو های نظامی از بین رفتند و  در مجموع 12 نفر از کاروان شامل 2 سرباز آمریکایی، 7 راننده کامیون خصوصی آمریکایی و 3 راننده کامیون عراقی کشته شدند. یک سرباز به نام کیت متیو و راننده کامیون امریکایی توماس همیل توسط نیروهای چریک ربوده شدند.توماس همیل موفق به فرار شد اما کیت متیو توسط نیروهای چریک اعدام شد. بعد از این حادثه سرتیپ جیمز چمبرز ، فرمانده دسته 13 ام پشتیبانی فرمانده ای ارتش آمریکا ، نسبت به رعایت نکردن استاندار ها، نظیر طویل بودن طول کاروان ها لجستیک انتقاد فراوانی داشت.         اسکورت کاروان های لجستیک در شهر های عراق عموما به وسیله کامیون های مسلح و خودرو های هاموی انجام می شد.   خودرو هاموی خصوصا مدل های نظیر ام998 ، ام 1165 به علت ضعف در پوشش کامل خدمه در عراق عملکرد ضعیفی داشتند.   تصویر سمت راست کیت متیو که بوسیله چریک های عراقی کشته شد بعدها در امریکا خیابانی به اسم او گذاشته شد - تصویر سمت چپ جسیکا لینچ که بعد از اسارتش توسط نیرو های امریکایی نجات پیدا کرد.   بعد از جدی شدن درگیری ها در عراق ، نیرو های آمریکایی تمایل پیدا کردند تا خودرو های نظامیشان را، خود در عراق ارتقا بدهند. در این بین نیروهای امریکایی از تخته سه لایی ، الیاف و روکش کولار ، فلزهای اوراق شده ، شیشه های ضد گلوله ، کیسه شن و... استفاده می کردند و بدنه ، درب ها ، شیشه ها را تقویت می کردند. حتی بعضی کشور های حاضر در عراق نیز از این شیوه برای تقویت بدنه ی خودرو های خود بهره می گرفتند. در یک نمونه سربازان مجارستانی با کمک جلیقه های ضد گلوله بدنه یک خودرو معمولی مرسدس بنز کلاس G را تقویت کردند. این نوع تقویت زره خودرو های نظامی بین سربازان  به نام "hillbilly armor" زره مرد جنگلی و یا در مواردی که  با کمک عراقی ها ساخته می شد به نام زره حاجی معروف "hajji armour" بود. در کل به این نوع زره ؛ زره های اصلاح شده نیز گفته میشود که برای بهبود مقاومت خودرو ها از ضایعات و مواد دور ریختنی استفاده می شود. البته استفاده از این نوع زره ها مربوط به جنگ های دوم جهانی و ویتنام بود. در جنگ ویتنام نیز لجستیک ارتش ایالات متحده آمریکا توسط گروه های چریکی ویت کنگ تهدید می شدند که با کمک کامیون های مسلح کاروان های لجستیکی خود را حمایت می کردند. این کامیون ها در جنگ ویتنام با جوش دادن صفحات فلزی و نصب مسلسل ها ساخته می شدند. در جنگ عراق نیز دوباره کامیون های مسلح با زره های اصلاح شده  به میدان نبرد بازگشتند. کامیون های مسلح M985 HEMTT یکی از معروف ترین درعین حال مخوفترین کامیون های مسلح ارتش ایالات متحده در عراق بود.      کامیون های مسلح سری HEMTT     کامیون های مسلح سری HETS          هاموی ها مجهز به زره های hillbilly   بروی هاموی  نوشته شده است "مد مکس" که به فیلم اکشن با همین نام اشاره دارد.در این فیلم نیز خودرو ها ظاهر عجیبی دارند.   این کامیون به شدت مسلح بود و به 3 مسلسل ام-2 و دو نارنجک انداز ام کا 2 مجهز بود. کامیون های مسلح علاوه بر توانایی جابه جایی لجستیک قادر بودن کاروان های نظامی ولجستیکی را نیز پوشش دهند. مدل های مختلف هاموی و کامیون های نظامی نظیر  M923 و PLS نیز با زره های اصلاح شده قویت می شدند تا جان خدمه را حفظ کنند. در ماه آوریل سال 2004 ، فرماندهان گروه 375 ام ذخیره ارتش آمریکا و گردان 812 ام حمل و نقل با هم یک واحد موقت ویژه به نام گروه کامیون های مسلح در کمپ نویستار کویت تشکیل دادند.این گروه شامل 35 خودرو هاموی به علاوه 5 کامیون M939 بود . تمامی خودور های این گروه  به زره های hillbilly  و مسلسل های 12.7 میلیمتری مجهز شدند. با این حال نیروهای ذخیره گروه های مختلف در ارتش و نیروهای گارد ملی ایالات متحده آمریکا که حفاظت کاروان ها را تامین می کردند باعث شد گروه کامیون های مسلح غیر فعال گردد. ( گروه کامیون های مسلح در ماه آوریل 2005 منحل شد)، اما مشکل نیرو زمینی ارتش ایالات متحده آمریکا در عراق  به مرور برای فرماندهان بلند مرتبه و سران پنتاگن در حال اشکار شدن بود. انتقاد درباره استفاده از زره های اصلاح شده و نرسیدگی به خودرو های نیروهای زمینی در ایالات متحده رو به افزایش بود. در 8 دسامبر 2004 در کمپ بیوری در کویت یک سرباز آمریکایی به نام توماسون ویلسون از وزیر دفاع وقت دونالد رامسفلد در مورد نیاز به زره های بازیافتی از آهن های اوراقی پرسید. سوال او با تشویق و همراهی2300 نفر از همقطارانش که درمحل حضور داشتند مواجه شد. ویلسون پرسید : چرا سربازان ما باید سرتاسر محل های دفن زباله های محلی  را برای پیدا کردن فلزهای اوراقی و شیشه های ضد گلوله برای بهبود زره خودرهای شان بگردند؟ چرا منابع به آسانی در دسترس ما قرار نمی گیرد؟ رامسفلد پاسخ داد: "مسئله پول نیست.  مسئله در رابطه با ارتش دلخواه نیست. مسئله تولید و توانایی انجام آن است. همانطور که می دانید، شما با ارتشی که دارید به جنگ می روید - و نه ارتشی که ممکن است بخواهید و یا مایلید در زمانی دیگر داشته باشید. شما می توانید تمام زره های جهان را روی یک تانک داشته باشید و (باز هم) منفجر شود ... ". همچنین رامسفلد بعدا اعتراف کرد که قبل از جنگ عراق ، ساخت کیت های حفاظتی در تعداد کم در هر سال تولید می شده است. اما جنجال در مورد زره های خودرو های آمریکا  در حال گسترش در آمریکا بود. سرهنگ جان زیمرمن  وکیل مدافع نظامی اعلام کرده بود که از 300 خودروی موجود در واحدی که ویلسون در آن خدمت می کند ، 95 درصد آن فاقد زره مناسب هستند. در 13 اکتبر سال 2004 ، نیروهای ذخیره ارتش آمریکایی که برای جابه جایی کامیون های سوختی در بغداد  انتخاب شده بودند از این کار سربازدند. آنها می گفتند برای اسکورت این کاروان سوختی هیچ نیروی در اختیار ما قرار ندادند، همچنین تمامی کامیون های این کاروان فاقد زره مناسب هستند. در سال 2004 ایالات متحده در افغانستان کیت های JDAM را برای دقیق شدن بمب های نیروهوایی خریداری کرد، در این مورد منتقد نظامی بیل آرکین این سوال را مطرح که : اگر سران پنتاگون می تواند این کیت ها را برای بمب ها تهیه کنند ، چرا نمی تواند کاری برای خودرو های زرهی وجان سربازان انجام دهند. اما بالاخره در 9 دسامبر 2004، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش در پاسخ به این حوادث، گفت که نگرانی های ابراز شده مورد توجه قرار می گیرد. ولی در ادامه در 10 دسامیر 2004  ، مارتی میهان عضو کنگره و کمیته خدمات نیروهای مسلح با انتشار بیانه ای به شدت از دولت بوش و پنتاگون انتقاد کرد. او در بیانه اش اشاره کرده بود کمبود وسایل نقلیه زره پوش را به عنوان " مرکز ثقل در معرض خطر" ارتش امریکا در عراق، و فقدان آمادگی برای تاکتیک های چریکی مانند استقرار مواد منفجره دست ساز را به عنوان "علائم هجوم سراسیمه به جنگ" توصیف کرد.   تصویر سمت راست : توماسون ویلسون در حال پرسش از وزیر دفاع تصویر سمت چپ : کاریکاتوری انتقادی از وضعیت خودرو های زرهی در عراق       مدل های مختلف کامیون های مسلح در عراق   بعد از این جنجال سیاسی دولت بوش تصمیم گرفت تا به طور ناگهانی سرعت تولید و تحویل کیت های حفاظتی برای خودروهای هاموی و کامیون های نظامی را سرعت ببخشد. کیت های  حفاظتی هاموی ها در سال 2003 شامل کیت های ASK ،FRAG 5  و FRAG 6 بودند. برای کامیون های سری FMTV نیز بسته های حفاظتی ساخته و به عراق فرستاده شد. وارد شدن این بسته های حفاظتی تا سال 2015 به عراق ادامه داشت. همچنین آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور بروی کامیون M939 بسته های حفاظتی نصب کرد و یک کامیون  مسلح با سطح حفاظتی بالا به نام " اسب اهنین " ساخت.  اما با وجود نصب کیت های حفاظتی بروی هاموی ها و بعضا کامیون ها هنوز مشکل نیروهای موجود در عراق حل نشده بود. از طرفی نصب این کیت ها به شدت باعث افزایش وزن خودرو ها می شد که علاوه بر افزایش وزن، به شاسی و سیستم تعلیق  ماشین ها فشار وارد می کرد در نتیجه تحرک پذیری خودرو به شدت کاهش پیدا می کرد. اما مشکل اصلی و حل نشده در عراق بمب های کنارجاده ای بود. به گفته منابع آمریکایی فقط در سال 2004 حدود 300 بمب های کنارجاده ای  باعث صدمه زدن به کاروان های نظامی شده بود.در چهار ماه اول سال 2006 فقط 67 از سربازان آمریکایی در خودرو های هاموی خود کشته شدند. کیت های حفاظت هاموی شاید قابلیت مقاومت در برابر بمب های با قدرت کم را داشتند اما در مقابل بمب های کنارجاده ای قدرتمند حرفی برای گفتن نداشتند. طراحی بدنه هاموی ها نیز دچار مشکل ساختاری بود که در مقابل بمب های کنارجاده ای آسیب پذیر بود. در مواقعی نیز بمب های کنارجاده ای موجب می شدند درب های خودرو قفل بشوند و خدمه و سرنشینان نتواند از داخل خودروی خود خارج شوند. البته ارتش آمریکا برای این مشکل نیز راه حلی داشت ایالات متحده آمریکا برای پایان دادن به این مشکل خودرو های مقاوم در برابر مین ( امرپ) را وارد ارتش خود کرد. با اینکه امرپ ها هزینه اولیه تولید بالا و هزینه نگهداری بالا نظیر مصرف سوخت زیاد نسبت به هاموی ها داشتند ولی ارتش آمریکا مجاب شد که برای کاهش تلفات نیروهای خود امرپ ها را جایگزین هاموی های خود بکند. در سال 2007 ارتش ایالات متحده به طور رسمی اعلائم کرد که قصد دارد که به جای خودرو های هاموی و کامیون مسلح از امرپ ها استفاده کند. اشغال عراق نشان برای نبردهای شهری وجود خودرو های نظامی با قابلیت حفاظت بالا به چه میزان حیاتی هستند که می تواند از تلفات نیروهای نظامی بکاهند. با پایان یافتن اشغال عراق  اما هنوز در جنگ های اخیر در لیبی ، اوکراین ، سوریه و عراق استفاده از زره های اصلاح شده بسیار رواج دارد و نمونه های فراوان آن هنوز یافت می شود. استفاده از زره های hillbilly  برای نیرو های چریک و یا نیروهای دولتی که در زیر فشار جنگ فرصت توسعه و استفاده از کیت های حفاظتی و یا ساخت خودروهای نظامی جدید را ندارند مناسب و کاربردی می باشد و یک گزینه طلایی برای آنها است. ولی کشور های که از جنگ دور هستند باید به یاد داشته باشند در صورت از دست رفتن فرصت برای بهبود وضعیت خودروهای نظامی خود در طول حوادث باید هزینه جبران ناپذیری را پرداخت کنند.         در چهار ماه اول سال 2006 فقط 67 از سربازان آمریکایی در خودرو های هاموی خود کشته شدند.     اسب آهنین در عراق در یک حمله توسط بمب های کنار جاده ای اسب آهنین صدمه می بیند اما تمامی خدمه آن سالم می ماند. اما به طور کلی فرماندهان ارتش امریکا از عملکرد کامیون های مسلح راضی نبودند.   منابع:   http://europe.newsweek.com/hillbilly-armor-123095?rm=eu   https://en.wikipedia.org/wiki/Gun_truck   https://en.wikipedia.org/wiki/Improvised_vehicle_armour#Iraq_War     مترجم  و گردآورنده :Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

بخش اول تصاویر زره های Hillbilly              ایجاد حفاظت با کمک جعبه مهمات       بخش جلویی بدنه با بسته ی حفاظتی استاندار پوشیده است اما در بخش عقبی از زره های Hillbilly استفاده شده است   اسب های آهنین !

  خودرو تاکتیکی L-ATV و امرپ M-ATV هر دو محصول شرکت آمریکای اوشکوش هستند که بی شباهت به هم نیستند. برخلاف امرپ های سنگین، امرپ M-ATV وزن بسیار کمی دارد ( 12,500 کیلوگرم ) در نتیجه تحرک مناسبی را کسب کرده است. از میزان حفاظت آن کاسته نشده و عملکرد قابل قبول آن در جنگ های اخیر اثابت کننده این ادعا است( البته فضای داخل کم موجب نارضایتی  سربازان در افغانستان شده است. در مقابل امرپ های سنگین نظیر کوگار ، توانایی حمل تعداد زیادی از سربازان را دارند و فضای داخلی بهتر و مطلوب تری نسبت به امرپ  M-ATV دارند). بعد از تجربه موفق امرپ M-ATV ، شرکت اوشکوش تصمیم گرفت تا خودرو تاکتیکی را برای جایگزنی هاموی ها بسازد. خودرو تاکتیکی L-ATV به ادعای شرکت سازنده سطح حفاظتی بالاتر از هاموی ها و در حد امرپ ها دارد. این سطح از حفاظت در یک خودرو سبک و جمع و جور با وزن 6،400 کیلوگرم قرار دارد. اگر خودرو تاکتیکی L-ATV حقیقتا سطح حفاظتی در حد امرپ M-ATV به دست آورد باشد به طور قطع رقیب سرسخت امرپ M-ATV است و حتی می تواند در بعضی از پارامتر ها این رقیب خودی را شکست بدهد.وزن کم تر در خودرو تاکتیکی L-ATV  نه تنها باعث افزایش تحرک پذیری خودرو می شود بلکه  احتمال بروز مشکلات فنی را کاهش می دهد. همچنین در مسیر های ناهموار خودرو تاکتیکی L-ATV می تواند 70 درصد سریع تر از امرپ M-ATV نیروها را جا به جا کند. L-ATV می تواند شکاف قابل توجه مابین هاموی با تحرک بالا و امرپ های سنگین با حفاظت بالا را در ارتش آمریکا پر می کنند. که همین خصوصیت موجب رضایت ارتش آمریکا از خودرو تاکتیکی L-ATV شده است. اما خودروهای تاکتیکی L-ATV سابقه عملیاتی ندارد و هنوز وارد ارتش ایالات متحده آمریکا نشده اند و به نظر می رسد اولین سری از این خودرو ها در سال مالی 2018 تحویل ارتش آمریکا بشود.      در یک جمع بندی خدمت دوست عزیز مان AT1 باید گفت بله خودرو های خودرو تاکتیکی L-ATV نه تنها خودرو های هاموی را پشت سر می گذارند و مشکلات موجود در هاموی را نخواهند داشت حتی می توانند با امرپ ها رقابت کنند .

 حمله گروه تروریستی الشباب به پایگاه اتحادیه آفریقا   گروه تروریستی الشباب در تاریخ جمعه 25 دی تصاویری منتشر کردند. تصاویر نشان از حمله گروه الشباب به پایگاه اتحادیه آفریقا در جنوب سومالی دارد. به ادعای این گروه ترویستی 100 نفر از سربازان موجود در این پایگاه اتحادیه آفریقا را کشته است. اما مقامات افریقایی تعداد کشته ها را 63 نفر تخمین زده اند. در این حمله حدود 30 خودرو نظامی متعلق  به اتحادیه آفریقا از بین رفت و مهمات موجود در پایگاه به دست نیروهای الشباب در آمده است. گفته می شود آغاز حمله به این پایگاه با کمک یک خودرو انتخاری صورت گرفته است که بعد از آن نیروهای الشباب به پایگاه نفوذ کرده اند. در بین تصاویر ادوات منهدم شده ی ارتش اتحادیه آفریقا خودرو هاموی ، نفربر چینی WZ551 ، امرپ  PUMA M26 و  خودرو زرهی شناسایی  Panhard AML-90 مشاهده می شود.   خودرو هاموی   خودرو شناسایی فرانسوی Panhard AML-90   امرپ  PUMA M26 متعلق به شرکت آفریقای جنوبی OTT Technologies     نفربر چینی WZ551

با تشکر از همه دوستانی که در این بحث شرکت کردند :rose: :rose: لازم دیدم چند نکته رو اضافه کنم موضوعی اصلی که مورد انتقاد جمهوری خواهان و دموکرات ها در مورد عملکرد پنتاگون و دولت بوش در زمان حمله به عراق وارد بود و تمرکز متن هم بروی آن گذاشته شده است در مورد برنامه مستحکم سازی خودرو های ارتش ایالات متحده در عراق خصوصا سطح حفاظتی 3 بود. زره های حفاظتی سطح 3 به طور محلی در عراق و با منابع موجود در محل ساخته میشدند. همین طور هم قبلا گفته شد این نوع زره ها بدون مشارکت هیچ شرکتی با فلزهای اوراقی به زره های Hillbilly در بین سربازان آمریکایی معروف شده بود و به باقی زره ها و کیت های استاندار در نیروهای نظامی اتلاق نمی شد. هدفی که فرماندهان در توسعه این سطح از حفاظت دنبال می کردند یک راه حل کوتاه مدت و موقت برای جلوگیری از کشتار بیشتر نظامیان خود در عراق بود . که استفاده طولانی مدت از این نوع زره ها باعث شد سرو صدای سیاسی زیادی در داخل ایالات متحده و نارضایتی نیروهای حاضر در عراق را در پی داشت. تمام نقدهای که در مورد زره های Hillbilly وجود داشت به دنبال این هدف بودند که پنتاگون را مجبور کنند تا کیت های استانداری که در ایالات متحده توسط کمپانی های معتبر ساخته میشود با سرعت بیشتری روانه عراق بشود.   مقایسه ضخامت زره به کار رفته در درب کیت حفاظتی Frag 6 با زره Hillbilly   البته انتقاد دیگری که به ارتش ایالات متحده در طول اشغال عراق وارد بود همچنین نماینده کنگره مارتی میهان نیز به آن اشاره کرد و از آن به نام حمله سراسیمه ارتش ایالات متحده آمریکا یاد می کنند. اگر فقط به عملکرد ارتش ایالات متحده در طول اشغال عراق نگاه کنیم با یک ارتش متکامل و قدرتمند تر رو به رو هستیم . ارتشی که در طول حضورش در عراق درس میگیرد و راه امنیت برای سربازان خود را فراهم می کند. ساخت کیت های استاندار جنگ شهری برای تانک های ابرامز و خودرو های رزمی پیاده نظام برادلی ، استفاده از زره های قفسی به طور گسترده و به کارگیری امرپ ها نمونه های کوچک و ارزشمند تجربه ایالات متحده در عراق است. اما منتقدان می گویند ارتش ایالات متحده ، ارتشی بوده است که با کوله باری از تجربه در جنگ ویتنام به عراق حمله کرده است. ارتش ایالات متحده در طول جنگ ویتنام بارها تجربه حمله نیروهای چریک به واحدهای نظامی و لجستیک را داشته است . این ارتش بعد از جنگ جهانی دوم بازهم به سمت ساخت کامیون های مسلح در ویتنام رفت. جیپ های که این مقطع زمانی در ارتش ایالات متحده آمریکا خدمت می کردند به علت نداشتن یک زره همه جانبه در کمین های دشمن بسیار ضعیف بودند. اما بازهم ارتش ایالات متحده همان اشتباهات ویتنام را در ابتدای حضورش در عراق انجام داد.   کشته و زخمی شدن خدمه یک کامیون مسلح ارتش آمریکا در ویتنام در پی یک کمین کشته شدن دو خدمه کامیون مسلح در ویتنام با نام های ران گرین و ملوین کوئین در پی یک کمین انهدام دو دستگاه جیپ ارتش آمریکا و کشته شدن خدمه در یک کمین - در تصویر یکی از جیپ ها قرار دارد. حتی در صورت فرض کردن متفاوت بودن شرایط جنگی ویتنام با عراق ، ارتش ایالات متحده می توانست از تجربیات نیروهای ارتش سرخ شوروی در افغانستان و چچن بهره بگیرد. لجستیک شوروی که در افغانستان و چچن مورد حمله نیروهای چریک قرار می گرفت و تلفات زیادی را بر ارتش شوروی تحمیل می کرد. به همین دلیل ارتش شوروی مجبور به استفاده از کامیون های زره ای برای مقابل با کمین های نیرو های چریکی شد. نفربر ها و خودرو های زرهی همچون بی تی ار 60 و بی ار دی ام 2 با وجود داشت یک زره سرتاسری اما به علت ضعف در زره ها در کیمن های نیروهای چریک بسیار آسیب پذیر بودند. منتقدان نتیجه می گیرند وجود این جنگ ها در گذشته ، نشان می دهد ارتش ایالات متحده آمریکا بدون داشتن یک برنامه جامع برای حفاظت از نیروها در مقابل نیروهای چریک به عراق لشگر کشی کرده است که باعث به خطر افتادن جان سربازان در عراق شده است.   ارتش شوروی در افغانستان به طور جدی با کمین نیروهای چریک درگیر بود. نمونه ای از کامیون مسلح Ural 4320 ارتش شوروی در افغانستان مجهز یه برجک بی ار دی ام و راکت انداز UB-32-57 انهدام گسترده ادوات نیرو های روس در چچن - تصویر سمت راست یک کامیون Ural 4320 و سمت چپ کامیون زرهیZIL 131 هاموی های ارتش آمریکا بدون زره در پست های بعدی تصاویر بیشتری از خودرو های نظامی ایالات متحده آمریکا با زره Hillbilly قرار داده میشود...

با تشکر از مهران عزیز یادی هم بکنیم از توپ خودکششی قدرتمند سزار که در نیروی زمینی عربستان خدمت می کند. این توپ خودکششی مجهز به توپ 155 میلیمتری است. در نسخه ای که کمپانی نکستر فرانسه به عربستان تحویل داده است توپ 155 میلیمتری بروی شاسی 6x6  مدل U2450 قرار دارد که موجب می شود این توپ خوکششی چالاکی بالایی داشته باشد. همچنین با توجه به  سیستم اتولودر نیمه خودکار، سیستم های ناوبری و سیستم های کنترل آتش، در کنار قدرت آتش بالا، دقت بالایی در انهدام اهداف دارد. به نظر می رسد از سال 2006 تا 2010 عربستان سعودی 100 دستگاه توپ خودکششی سزار را از فرانسه تحویل گرفته است. در جنگ یمن نیز عربستان از این توپ خودکششی استفاده کرده است. برای آشنایی بیشتر با توپ خودکششی سزار تاپیک زیر را مطالعه کنید.   http://www.military.ir/forums/topic/4376-%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D9%88%D9%BE-%D8%AE%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%B4%D8%B4%DB%8C-155mm-%D9%BE%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D9%81%D8%AA%D9%87-caeser-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA-%D9%81%D8%B1%D8%A7%D9%86%D8%B3%D9%87/     توپ خودکششی سزار در جنگ یمن

  Schützenpanzer Lang HS.30 مقدمه در اوایل دهه 1950 در پاسخ به نیازهای آلمان غربی HS.30 ساخته شد. آلمان در این مقطع زمانی به یک خودروی زرهی نیاز داشت که نه تنها  توانایی حمل نیروها را داشته باشد، بلکه قابلیت رزمی بالا برای پوشش دادن نیروهای پیاده نظام و همراهی نیروهای زرهی و همچنین توانایی دفاع از خود را نیز داشته باشد. این محصول، نتیجه تجربه ورماخت در جنگ جهانی دوم با نام تکنیک پیاده نظام-زره پوش( Panzergrenadiere) بود که توسط وزارت دفاع فدرال آلمان دوباره تعریف شد. در سال 1957 شرکت سویسی Hispano-Suiza پیشنهاد تولید این خودرو را با پیشرانه ساخت شرکت رولز رویس به آلمان غربی داد. بدون ساخته شدن هیچ نمونه‌ی اولیه‌ای یا انجام تستی، طرح تولید انبوه پذیرفته شد. قرار بود 10000 دستگاه از این خودرو ساخته شود ولی به دلیل مشکلات فنی فقط 2000 دستگاه از آن ساخته شد. به دنبال این قضایا رسوایی بزرگ سیاسی در آلمان غربی دهه 1960 ایجاد شد. با این وجود  با توجه به استانداردهای نوین کنونی در ارتش های دنیا این خودروی جدید زرهی، اولین خودروی رزمی پیاده نظام در جهان بوده است و آلمان ها کلاس جدیدی از خودروهای زرهی را تعریف کرده اند. اسم خودرو Schützenpanzer Lang HS.30 گذاشته شد. Schützenpanzer به معنی خودرو رزمی پیاده نظام و HS.30 مخفف اسم کارخانه سازنده می باشد. لغت Lang به معنی طویل است که برای تمیزدادن این خودرو زرهی از خانواده خودروهای زرهی Kurz به اسم این خودرو اضافه شده است. نام دیگر این خودروی رزمی پیاده نظام Schützenpanzer 12-3 یا به اختصار SPZ 12-3 بوده است.  در سال 1971 خودروی رزمی پیاده نظام مارد (Marde ) جایگزینی برای SPZ 12-3 شد و اولین خودرو پیاده نظام دنیا از خدمت بازنشسته شد.   اجرای تکنیک پیاده نظام-زره پوش در جنگ جهانی دوم با استفاده از خودرو های زرهی Sd.Kfz. 251 و Sd.Kfz. 250 صورت میگرفت   خانواده خودروهای زرهی  Kurz خودرو های شناسایی سبک ، که به توپ 20 میلیمتری مجهز بودند.     توسعه ارتش ایالات متحده اعتقاد داشت نفربر های زرهی باید به عنوان یک تاکسی رزمی فقط برای جا به جایی پیاده نظام در خدمت ارتش باشند و نباید به سمت یک وسیله نقلیه با قابلت های رزمی توسعه پیدا کنند اما آلمانی ها تفکر دیگری داشتند تجربیات آنها در جنگ جهانی دوم و استفاده از تکنیک پیاده نظام-زره پوش باعث شد تا تفکر تاکسی رزمی را به چالش بکشند. آلمان هاSPZ 12-3  را به عنوان یک خودروی زرهی جنگی برای مبارزه در کنار تانک های اصلی میدان نبرد طراحی کردند و از طرف دیگر برای پوشش دادن و جا به جای نیروهای پیاده نظام آن را در نظر داشتند. بر خلاف نفربر زرهی ام 113 ارتش ایالات متحده، SPZ 12-3 آلمانی توانایی شناوری نداشت با این وجود در دکترین نظامی آلمان نداشتن این قابلیت در همراهی تانک های اصلی میدان نبرد به عنوان یک ضعف بزرگ دیده نمی شد. در عوض آلمان ها این خودرو زرهی را به یک توپ 20 میلیمتری اتوماتیک ساخت شرکت Hispano-Suiza به نام HS.820 مسلح کرده بوند که یک سلاح غیر منتظره ی قدرتمند برای خودروهای زرهی سبک در آن زمان محسوب می شد. این توپ روی یک برجک کوچک با دید پریسکوپی15x15  نصب شده بود. در دکترین آلمان غربی این توپ 20 میلیمتری برای مقابله با بالگردها، سلاح های ضد تانک و  خودروهای زرهی سبک در نظر گرفته شده بود تا تمرکز تانک های خودی بر نابودی تانک های دشمن معطوف شود. سرعت دهانه در توپ HS.820  1100 متر برثانیه است و نرخ آتش 1000 گلوله بر دقیقه است.         این توپ دارای گلوله های شدید الفجار، ضد زره و رسام بوده است. میزان مهمات ذخیره شده توپ 20 میلیمتری در SPZ 12-3، 2000 گلوله می باشد. همچنین به عنوان سلاح ثانویه یک مسلسل 7.62 میلیمتری مدل MG 3 به شکل هم محور روی برجک نصب شده است. ضخامت زره این خودروی زرهی 30 میلیمتر بوده و دارای شیب 45 درجه می باشد. زره جلویی بدنه توانایی مقاومت در برابر پرتابه های 20 میلیمتری را دارد، که در مقایسه خودروهای زرهی دیگر کشورها،  بیشترین سطح حفاظت را داراست. به علت قرار گیری موتور در بخش عقب بدنه و برای ورود و خروج سریع سرنشینان و امکان استفاده از سلاح های انفرادی، دو دریچه سقفی با توانایی باز شدن تعبیه شد. البته آلمان ها متوجه این ضعف بودند که در صورت حمله احتمالی ش.م.ر پیمان ورشو باز بودن سقف بسیار خطرناک است. SPZ 12-3 دارای 3 خدمه شامل فرمانده، توپچی و راننده بوده است، همچنین توانایی انتقال 5 سرباز با تجهیزات کامل را داشته است. محل قرارگیری راننده در سمت چپ بدنه بوده که مجهز به یک دریچه و سه پریسکوپ است. به علاوه برجک نیز در سمت راست بدنه نصب می شد. پیشرانه یک موتور 8 سیلندر رولز رویس مدل B81 Mk 80F بوده و از جمله مشخصات این پیشرانه قدرت220  اسب بخار، نسبت قدرت به وزن 15.3 اسب‌ بخار بر کیلوگرم و حداکثر سرعت 58 کیلومتر بر ساعت بوده است. با این حال محدوده عملیاتی این خودرو زرهی تنها 270 کیلومتر بوده است. سیستم تعلیق از نوع میله ای-پیچشی مجهز به ضربه گیر اضافه در بخش جلو می باشد. تعداد چرخ ها 10 عدد از نوع دوتایی  به همراه 6 غلطک بازگرداننده و دو عدد چرخ خورشیدی در جلوی شاسی بوده است. با وجود تاکید ارتش آلمان به استفاده از خودرو رزمی پیاده نظام به علت وجود نقص های فنی و هزینه های زیاد در گردان های پیاده نظام نفربر های ام 113 و کامیون های نظامی نقش پر رنگ تری نسبت به SPZ 12-3 داشتند.   ورود و خروج سریع سرنشینان به مدد دریچه ی سقفی در این خودرو زرهی     با وجود SPZ 12-3 ، نفربر های ام113 تا مدتها در ارتش آلمان غربی حضور پرنگی داشته اند.   طرح آلمان ها برای افزایش قابلیت رزمی نفربر ام113 به نام ام 113 جی با کمک شرکت BYE SYSTEMS   مشکلات و حاشیه ها با توجه به تصویب سریع ساخت HS.30، طرح بسیار خام و ناپخته بود. در اواسط دهه 1960  سیستم تهویه هوا، سیستم خنک کننده، سیستم تعلیق، ترمز ها و زنجیر های چرخ به دلیل مشکلات فنی برداشته شدند و با هزینه های بالایی جایگزین شدند. با این وجود از نظر افسران آلمانی HS.30 به عنوان ستون فقرات واحدهای پیاده نظام زره پوش هنوز غیر قابل اعتماد بود. با ادامه فعالیت این خودروی پیاده نظام مشخص شد پیشرانه رولز رویس برای خودرو زرهی با وزن14.6  تن بیش از اندازه کوچک است و در زمین های ناهموار و خارج از جاده سرعتش به شدت کاهش می یابد و مصرف سوخت ان به شدت افزایش می باید که باعث کاهش برد عملیاتی آن می شود. SPH.30 به عنوان بدترین رسوایی ارتش آلمان در اواسط دهه 1960 نامیده شد. در سال 1967 روزنامه آلمانی Frankfurter Rundschau موضوع رشوه ی 2.3 میلیون مارکی به پرسنل کلیدی برای پذیرفته شدن این پروژه را افشا کرد همچنین بعضی منابع ادعا کردند که کمپین انتخاباتی حزب سیاسی اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان مبلغی حدود 50 میلیون مارک برای حمایت خود از SPZ 12-3 دریافت کردند که تمامی این ماجراها باعث رسوایی بزرگ سیاسی در آن زمان شد.   دررفتن زنجیر HS.30 ، یک ضد تانک KnJgPz-90 در حال بکسل کردن آن         تولیدات شرکت سوئیسی Hispano-Suiza برای دسته اول از تولید این خودرو زرهی با شرکت بریتیش لیلاند برای تولید 2822 دستگاه قرار داد همکاری بست. همچنین شرکت های هانوماگ در هانوفر و هنشل در کاسل 825 دستگاه SPZ 12-3 را تولید می کردند.  شرکت راین متال توپ 20 میلیمتری را تحت لیسانس در داخل خاک آلمان تولید می کرد و رولز رویس نیز سیستم تعلیق و پیشرانه را برای این پروژه می ساخت. قرار بود 1000 دستگاه از این خودرو ساخته شودکه با بروز مشکلات و نقص ها با تولید  2176 دستگاه تولید آن متوقف شد. در اخر بعضی از این خودروهای زرهی به میدان های تیر به عنوان هدف های تمرینی منتقل شدند.   ماکت SPZ 12-3 در شرکت Hispano-Suiza   نسخه ها مدل استاندارد: یک خودرو رزمی پیاده نظام بود.     در بعضی از نسخه های استاندارد یک مسلسل MG3 اضافه در پشت دریچه راننده نصب میشد.     مدل FüFu : یک خودرو زرهی فرماندهی نسخه کنترل میدان نبرد.   مدل LGS M40A1 : این مدل به یک توپ بدون لگد M40A1 106 میلیمتری برای نابودی اهداف زرهی مجهز بوده است.       مدل Panzermörser : یک خمپاره انداز خودکششی مسلح به خمپاره انداز 120 یا 81 میلیمتری  به همراه یک مسلسل 7.62میلیمتری  MG3.     نسخه Feuerleitpanzer :  با حذف برجک این مدل به یک خودروی شناسایی توپچانه تبدیل شد که برای پشیبانی از واحدهای توپخانه ای کاربرد داشته است.     نسخه Raketenjagdpanzer 1 : اولین خودرو زرهی آلمانی مجهز به موشک های هدایت شونده. این خودرو ضد زره به موشک های SS.11 مجهز بودند. (تایپک مربوط به 1 RakJPz )       مشخصات کلی مبدا  : آلمان غربی سال تولید 1958 تعداد دستگاه تولیدی : 2176 دستگاه وزن : 14.6 تن طول :   5.56 متر عرض : 2.54 متر ارتفاع : 1.85 متر خدمه : 3 نفر( فرمانده، توپچی ، راننده) + 5 سرنشین حداکثر ضخامت زره : 30 میلیمتر با زاویه 45 درجه تسلیحات توپ 20 میلیمتری اتوماتیک  HS 820+ مسلسل 7.62 میلیمتری  MG3 پیشرانه :  موتور 8 سیلندر رولز رویس مدل  B81 Mk 80Fبا قدرت 220 اسب بخار برد : 270 کیلومتر حداکثر سرعت : 58 کیلومتر بر ساعت   منابع :   http://www.tanks-encyclopedia.com/coldwar/West_Germany/Schutzenpanzer_Lang_HS-30   https://en.wikipedia.org/wiki/Sch%C3%BCtzenpanzer_Lang_HS.30   http://www.panzerbaer.de/types/bw_spz_lg_hs30-a.htm     مترجم :Crash نقل با ذکر نام میلیتاری و مترجم بلامانع است.

 دریچه سقفی HS.30 در نتیجه تجربه استفاده از خودرو های نیمه شنی Sd.Kfz.251  وSd.Kfz. 250 در جنگ جهانی دوم بود. المان ها از عملکرد این خودرو های نیمه شنی در جنگ جهانی دوم خصوصا برای اجرای تکنیک پیاده نظام-زره پوش راضی بودند. پس آلمان طی بازسازی ارتش خود به دنبال زنده کردن تکنیک پیاده نظام-زره پوش نیز بودند. به همین منظور خودرویی طراحی کردند که با این تکنیک همخوانی داشته باشد. یکی از ملزومات اجرای این تکینک واکنش سریع نیروهای پیاده نظام به اهداف تعیین شده بود دریچه سقفی باعث میشد سرعت خروج سربازان از خودرو زرهی به طور چشمگیری افزایش پیدا کند. یکی دیگر از ویژگی های دریچه های سقفی این بود که باعث میشد سربازان پیاده نظام در شناسایی محیط به خدمه خودرو زرهی کمک کنند در نتیجه با هماهنگی پیاده نظام و خدمه یک دید 360 درجه برای خودرو زرهی ایجاد میشود. همچنین پیاده نظام خیلی راحت می توانستند از تسلیحات خود حتی مسلسل های سنگین برای نابودی اهداف تعیین شده در داخل خودرو زرهی استفاده می کند. به همین منظور آلمان ها طرح دریچه سقفی را بسیار مناسب می داسنتند. البته آلمان زود متوجه شدند با توجه به تهدیدات جدید دیگر دریچه های سقفی کاربرد ندارند. به تدریجی خودرو های زرهی در سراسر دنیا  به دوربین ها ، سیستم های نظارتی  و رمپ های عقبی (در بعضی ازخودرو های زرهی  پورت های آتش نیز وجود دارد) مجهز شدند که در حقیقت همان عملکرد دریچه های سقفی را با امنیت بیشتر برای سرنشینان تامین می کنند.        خودرو های نیمه شنی آلمان در طول جنگ جهانی دوم با دریچه های سقفی عملکرد بسیار خوبی از خود برجای گذاشتند.     در مورد ظرفیت حمل سرباز ، آلمان ها به طور کلی  ظرفیت خودرو های رزمی پیاده نظام را پایین در نظر می گرفتند، که این مسئله به دکترین نظامی ارتش آلمان بستگی دارد. حتی امروزه  خودروی رزمی پیاده نظام  آلمانی پوما ظرفیت حمل 6 سرنشین را دارد. ظرفیت بالا برای حمل سربازان بر عهده نفربر های زرهی گذاشته شد است و هدف خودروهای رزمی پیاده در میدان جنگ با آنها متفاوت است. با این وجود طرح HS.30 به خاطر برخی مشکلات که در متن اشاره شد طرحی ناپخته بود، به همین علت آلمان استفاده از نفربر آمریکایی ام113 را قابل اعتماد تر میدانست.اما آلمان ها نشان دادند که از تجربیات  گذشته درس می گیرند. ساخت و طراحی خودرو رزمی پیاده نظام ماردر که یکی از قدرتمند ترین خودروهای رزمی پیاده نظام در عصر خود بود مؤید این حرف است.   خودروی رزمی پیاده نظام ماردر    در خودروی رزمی پیاده نظام ماردر به جای دریچه سقفی یک رمپ در عقب خودرو گذاشته شد. همچنین در بعضی از مدل های این خودرو پورت های آتش نیز تعبیه شد