فکر کنم اونایی هم که اورهالشون تموم در شیراز مستقر باشن ، اما مطمئنا شناسه نیروی هوایی ارتش دارند

قانع کننده بود :)

1 درصد هم میشه فکر کرد تی 72 ها فروخته شده باشند... دیگه با زره یا بی زره اش به ما مربوط نیست

اون که فقط یک محافظ نازک الیاف کربن هست که شنی های تی 72 رو محافظت میکنه... شاید هم جنسش چیز دیگه باشه ولی کاملا حالت لاستیکی و ارتجاعی داره یه سوال: همه تانک های ایرانی در عراق T-72S هستند یا از این T-72Z ها (یا سفیر اگه اشتباه نکنم) هم هست؟

باید یه نمایشگاه و موزه ای چیزی از این تجهیزات غنیمتی برپا کنند... مثل حزب‌الله که از انواع اسلحه گرفته تا پهپاد و برجک تانکو میشه در موزه اش دید

عکس مین دریایی مربوط به دسامبر 2012 هست

تجزیه و تحلیل عکس رزمنده‌ی 13 ساله - اثر آلفرد یعقوب‌زاده به حق این اثر از بهترین و ماندگارترین عکس‌های دفاع مقدس است، که برای هر نسلی تداعی‌ کننده‌ی دفاعی جانانه، با کمترین امکانات و سخت‌ترین وضعیت محیطی است. این عکس تنفر از جنگ را برنمی‌انگیزد، اما به خوبی می‌تواند رشد و بلوغ ناشی از جنگیدن در بدترین شرایط را به بیننده منتقل کند. · عکاس این عکس در سال 59 و روزهای نخست جنگ ایران و عراق، گرفته شده است. عکاس، آلفرد یعقوب‌زاده Alfred Yaghobzadeh، در سال 1337 در یک خانواده نسبتا فرهنگی و از پدری ارمنی و مادری آشوری متولد شد، با وقایع انقلاب ایران در سال 57 تحصیل در رشته طراحی داخلی را رها کرد و وارد دنیای عکاسی شد. با پیروزی انقلاب و شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌ها رفت و 3 سال در گروه جنگ‌های نامنظم شهید دکتر چمران حضور داشت و برای رسانه‌های داخلی و خارجی عکاسی کرد. عکاسی جنگ تحمیلی ایران و عراق و همکاری با خبرگزاری آسوشیتدپرس و آژانس عکس سیگما، از جمله فعالیتهای اولیه وی در عکاسی است. عمده کارهای حرفه‌ای این عکاس به ثبت رو یدادهای گروگانگیری در جنگ لبنان اختصاص دارد. وی 13سال در میان مبارزان فلسطینی علیه اسرائیل عکاسی کرده است. یعقوب‌زاده از بحران‌های داخلی سومالی، افغانستان، ازبکستان، تاجیکستان، کوبا، هند، ترکیه، روسیه، عراق، چین، چچن، سری لانکا، آمریکا و … لحظات تاریخی را ثبت کرده است. یعقوب‌زاده اسفند ماه‌ سال 84 در مقابل‌ تهاجم‌ صهیونیست‌ها به‌ زندان‌ اریحا، توسط مردان‌ مسلح‌ در منطقه‌ خان‌ یونس‌ شهر غزه در فلسطین‌ همراه دو خبرنگار خارجی دیگر‌ به ‌گروگان گرفته شد‌ که پس از مدت کوتاهی آزاد شد. آثار اولیه یعقوب‌زاده در ایران با عناو ین “جنگ ایران و عراق” و ”چهره های جنگ” به چاپ رسیده است. همچنین گزارشهای تصویری وی از مقاومت مردم فلسطین در مجموعه ای با عنوان ”صلح تحمیلی” منتشر شد. او در حال حاضر مقیم فرانسه است. (برگرفته از سایت عکاسی زوم) · تحلیل عکس نوجوانی بسیجی سینه‌خیز و اسلحه به دست، در حرکت است. اگر کمی با انواع سلاح‌های جنگی آشنا باشیم، این اسلحه کمتر مورد استفاده‌ی رزمندگان قرار می‌گرفت. سلاحی که اغلب در دست عشایر و مناطق روستایی دیده می‌شد. سلاح مرسوم در جنگ ایران و عراق، در اوایل ژ-3 و پس از آن کلاشینکف بود. این اسلحه قدیمی و غیراتوماتیک برای رزمنده‌ای نوجوان سلاحی سخت، ناهمگون و غیرمنعطف است. کفش نوجوان بر خلاف پوتین‌های رزمنده‌ی مقابل او که تنها پاهایش قابل مشاهده است، پوتین یک سرباز رسمی نیست و گویی کفشی است که در زمان بارندگی و غیر‌جنگی هم مورد استفاده قرار می‌گیرد، به ویژه برای افراد طبقه‌ی محروم جامعه. تک پیراهن نوجوان، در این فضای بارانی و گل و آبی که در آن سینه‌خیز می‌رود، در کنار سلاح قدیمی و غیررسمی او؛ نهایت کمبود و نارسایی را از داشتن تجهیزات جنگی یک رزمنده به خوبی مشخص می‌کند. حداقلی امکاناتِ فردی نوجوان رزمنده، در نگاه نخست ترحم بیننده را برانگیخته و چهره و لباسهای گل‌آلودش در آب کم‌عمقی که به واسطه‌ی درازکشیدنش مواج شده، نهایت فرو رفتن در فلاکت و سختی‌های ناشی از جنگ را به نمایش می‌گذارد. اما کم کم که به عکس خیره می‌شویم، ثبت زیبای حالت بدن و چهره‌ی او احساسمان را تغییر می‌دهد. چهره‌ی خاص نوجوان با چین‌ها و گره‌های در پیشانی و خطوط و لکه‌های تیره بر صورت، مصمم بودن و استواری او را نمایان می‌سازد و کوچکی سن و سالش را پنهان می‌کند. چشمانش با دقت تمام نه به فرد جلوتر از خود، بلکه حتی به دورتر از صفی که در مقابلش سینه‌خیز هستند، می‌نگرد. زیرکی و شهامتش در کلیت صورت به همراه خشمش از جنگِ ناخواسته، به خوبی نمایان است. هرچند تعداد نفرات این ستون در عکس مشخص نیست، اما هوشمندی و دقت عکاس در کادربندی (که در آن زمان 20 ساله بود)، حضور رزمندگان بیشتری را در مقابل شخصیت اصلی القا می‌کند. پاهای رزمنده جلویی، متعلق به رزمنده‌ای با سنی بالاتر است که پیشرو بوده و نوجوان ما، برای در امان ماندن به دنبال او در حرکت است. پاهای فرد مقابل، همانند دستان گشوده‌ای است که او را در مسیر همراهی می‌کند. فرو رفتن بخشی از پاهای آن رزمنده‌ در آب و گل، اطمینان خاطری است برای این مرد 13 ساله. زاویه‌ی دید عکاس نسبت به سوژه، مورب است و نشان از عکاسیِ در حالت نشسته دارد. به همین نسبت زوایه‌ی خیز اندام شخصیت اثر درست در مسیر و هم‌راستای زاویه‌ی نگاه دوربین قرار دارد. این حالت حس تعادل و تقارنی را در عکس ایجاد کرده که هم حس همراهی روحی عکاس و سوژه را افشا می‌کند و هم بر تحکیم و استواری حرکت رو به جلوی رزمنده می‌افزاید. چه از هدف جنگیدن رزمنده آگاه باشیم و چه نباشیم، تصمیم قاطع او برای رو در رو شدنش با دشمن را حس می‌کنیم. با اینکه محیط خیس و گل‌آلود است اما به مدد عکاسی سیاه و سفید، و تفاوت کنتراست رنگ لباس و بافت آن؛ تن‌پوش او را همانند زره‌ای جلوه می‌دهد که غیرقابل نفوذ و تغییر بوده و محافظی است برای تن نحیف و گوشتی او. وجود گیاهان اطراف و درختان در پسزمینه نیز، با عمق میدانی ظریف، به دیوارهایی می‌ماند که وظیفه‌ی مراقبت از آسیب‌ رسیدن به پیکره‌ی رزمنده کم‌ سن و سال را برعهده دارد. این طبیعت است که خود را موظف می‌داند تا از او، که به هر دلیلی قدم به میدان جنگ گذاشته، حمایت کند. همه‌ی خطوط موجود در عکس، به جز خطوط سر و گردن نوجوان، افقی و مورب است. ایستادگی سر و گردن با نگاهی نافذ، ستونی است افراشته بر زمین، که لحظه لحظه، اوج می‌گیرد و به تحقیر زمینی مشغول است که حرکت را کُند و سخت کرده است. حرکت همه‌ی خطوط از پسزمینه به پیشزمینه‌ی تصویر، به نقطه‌ی مرکزی منتهی می‌شود که نگاه شخصیت رزمنده، ما را متوجه آن می‌کند، اما در تصویر نیست. ثبت چنین حادثه‌ای، از زیرکی‌های هنرمند عکاس است که آنچه را که دیده نمی‌شود، در بیرون از کادر به عکس الصاق می‌کند که با دنبال کردن نگاه رزمنده به وجود آن پی می‌بریم. تثبیت زمان، برای دقت در جزئیات حادثه، به همراه القای حرکت در محیط؛ دوگانگی زیبا و متضادی را آفریده که ذهن و احساس بیننده را مابین دو دنیای سینما و عکاسی به نوسان درمی‌آورد. این عکس همانند پلانی است از حرکت رزمندگان در گل و لای و جدا شده از یک فیلم واقعی، و قطعه عکسی است از زیباترین فریم موجود در آن. به حق این اثر از بهترین و ماندگارترین عکس‌های دفاع مقدس است، که برای هر نسلی تداعی‌ کننده‌ی دفاعی جانانه، با کمترین امکانات و سخت‌ترین وضعیت محیطی است. این عکس تنفر از جنگ را برنمی‌انگیزد، اما به خوبی می‌تواند رشد و بلوغ ناشی از جنگیدن در بدترین شرایط را به بیننده منتقل کند.

موشک (راکت) زلزال وصول راجمه زلزال الایرانیه الی الانبار

الان شما گفتید یادم اومد این آلن همون نیست فارسی را بهتر از من و شما صحبت میکنه؟!!

البته بنظرم نیاز به قطع سیم نیست... همون ضربه و شوکی که به سیم وارد میشه سبب انحراف موشک و از دست رفتن کنترل اون میشه. تاو رو نمیدونم ولی در خاطرات یکی از رزمندگان از دوشپرتاب سهند صحبت میکرد که با وجود هدایت سیم بودن، با صدای کوچک ترین انفجار و یا حتی تردد خودرو در نزدیکی شخص به خطا میرفت... حساسیت اینقدر بالا

این تصویر را دیدم یاد موشک های ضد زره داعش و النصره افتادم... از خارج از فرودگاه چه راحت بالگرد و جنگنده های ارتش سوریه را شکار میکنن

سید جاسم نوری از فرماندهان هشت سال دفاع مقدس در الرمادی عراق به خیل شهدای مدافعین حرم پیوست.

احساس می کنم کتاب شاهرخ حر انقلاب رو مطالعه کردید!

قشنگ بود بنظرم

شکایت پس گرفته نشه حتی به قیمت عدم تحویل باز بهتره... پس که نگیرند هیچ، بیشتر هم پیگیرش بشن. اینا که اینطور کارشکنی میکنند تضمینی وجود نداره بعد از پس گرفتن شکایت هم سر عهد خودشون بمونند. روس ها ذاتاً بی شرف هستن

روایت هست شب جمعه، جمله ملائکه در آسمان هفتم در اتاق های شیشه ای، با رفت و آمد محدود و تحت الحفظ گرداگرد یکدیگر جمع آمدندی تا نامی شایسته برای کشتی کمک رسان ایران انتخاب همی کنند. جمله مقربین ساعات و روزهای طولانی سر در جیب مکاشفت فرو بردندی و در بحر مراقبت مستغرق شدندی لیکن فی النهایه هیچ ماحصلی واصل نمیگردندی! کوتاه سخن آنکه جمله خلایق حوصله نکردندی و بر آن شدندی تفالی بر حافظ زدندی... شیخ بزرگ در میان جمله ملائک بال بر بال زدندی و گفتندی: حافظا تو خود حجاب خویشتنی، از میان برخیز خوش آن كسـی كه در این پـرده، بی حجاب رود... و آنگاه دیوان گشودندی و با این ابیات روبرو شدندی بـــه کــــام و آرزوی دل چــــو دارم خلــــوتــی حــاصـــل چـــه فکــر از خبث بـدگویان میان انجمن دارم گـــرم صــد لشکــر از خوبان به قصد دل کـــمین سازند بحمد الله و المنـــه بتـــی لشکـــرشکـــن دارم آورده اند چنان که شیخ الملایک هنگامه قرائت ابیات به کلمه "آرزو" رسید، جمله مریدان خشتک دریدندی و سر به بیابان میلیتاری نهادندی و در تاپیک یمن، ملت را سرکار گذاشتندی!!!

بعد از سی سال هنوز وضعیت معاودین در ایران مشخص نیست! چطور مهاجر جدید قبول کنیم؟ خودتون ساکن کجایید؟!! متاسفانه حرفاتون صحیحه جوانان عراقی بسیار زرنگ تر از جوانان خودمون هستند و به هر شهری که مهاجرت میکنند بسیاری از مشاغل سطح بالا را در دست میگیرند، مثل افغانستانی ها اصلا سمت کارگری، بنایی، نگهبانی و این حرف ها نمیرن... از این ویژگی شون خیلی خوشم میاد کلا عراقی جماعت در ایران بی کار نداره

تعجب میکنم... من این خبر را خیییییییلی وقت پیش شنیده بودم. همین که فروش اس 300 به ایران به درخواست اسرائیل کنسل شد. مطمئنم یکی دو سال پیش این خبر را شنیدم. در همون خبر گفته بود که اسرائیل هم در عوض یه امتیازاتی داده، بخشی از بازار تسلیحاتی اش را برای روسیه باز گذاشته و قرار هم بود پهپاد بده به روس ها و غیره

فرماندهان سپاه هم از بقیه مقامات کشوری جدا نیستن، تحقیر شدن که باشه برای همس... جو اون انجمن پاک دفنس چطوره؟؟؟

بياييد حقارت خودمون رو قبول کنیم بحث تموم شه! کشتی ایران شاهد را بار زدیم به سمت یمن با 2500 تن مواد غذایی و دارویی. هرچند پیوست رسانه ای مناسبی برایش درنظر نگرفته بودیم، اما به هرحال کاری بود درخور تقدیر. اول هم قاطعانه گفتیم که مستقیما در سواحل یمن پهلو می گیریم و اجازه هیچ گونه بازرسی به نیروهای ائتلاف نمی دهیم. گفته شد اگر بخواهند کشتی را بازرسی کنند معلوم نیست چه آتشی برپا شود!(http://yon.ir/kJ0V) ناوشکن نیروی دریایی را هم اسکورتش کردیم که یعنی ما خیلی قاطعیم! عربستان، کشور دوست و برادر، مقداری فشار آورد. لبخند زدیم و گفتیم چَشم، می رویم جیبوتی برای بازرسی! دوستان خوب مان باز هم لطف کردند فشار آوردند. گفتیم چَشم چَشم، اصلا به یمن نمی آییم و در همان جیبوتی کشتی را تخلیه می کنیم! برادران عزیز مسئول! اولا آبروی نظام جمهوری اسلامی ارثیه پدرتان نیست که مضحکه عام و خاصش می کنید! اگر قرار است با اندک فشاری پا پس بکشید، چرا الکی ژست انقلابی می گیرید و تهدید می کنید که بعدا مسخره تان کنند؟! ثانیا اصلا چرا حرکت امدادی این چنینی باید مستقیما توسط دولت جمهوری اسلامی انجام شود که با عدم اقتدارش حیثیت خود را بر باد دهد؟ اگر این کار را به مجموعه های مردمی می سپردیم و با دعوت فعالین درجه اول حقوق بشر، پیوست رسانه ای قوی تری برای آن در نظر می گرفتیم، علاوه بر بُرد تبلیغاتی بیشتر در سطح بین الملل، آبروی نظام جمهوری اسلامی را هم مورد خدشه قرار نمی دادیم.

خوبه دارن کمی منطقی برخورد میکنن . . در واقع ما ترجیح می دهیم کسانی که در این کشتی هستند دست کم شرایط کنونی را درک کنند که هدف نهایی از این عملیات خدمت به شهروندان یمنی و برطرف کردن مشکلات آنها است نه تبلیغات رسانه ای و زبان درگیری! اینم کشتی معلوم الحال

مسعود قاضی میرسعید، کاپیتان کشتی نجات، در تماس با ناوگروه ۳۴ نیروی دریایی ارتش ایران اعلام کرد که از بقیه ماموریت خود «هیچ خبری ندارد» و فعلا در آب‌های سرزمینی جیبوتی لنگر می‌اندازد «تا دستورات به او برسد». آقای قاضی میرسعید تاکید کرد: «شاید در بندر جیبوتی کشتی بازرسی شود و بعد به مقصد یمن حرکت کند یا شاید ائتلاف غربی‌ـ‌عربی اصرار داشته باشد که کمک‌های انسان‌دوستانه ایران در بندر جیبوتی تخلیه شود و یا اصلا حتی نگذارند کشتی ایران بازگردد.» . . . . . . از همین قسمت متن میشه فهمید بی برنامه پیش رفتیم. بی برنامگی در صحبت های کاپیتان کشتی بیداد میکنه. این بنده خدا جناب میرسعید برای تبدیل شدن به یک چهره ملی و ماجراجویی بزرگ در منجلاب عربستان و یمن، کل خطرات این سفر ررا به جون خرید، اما امروز داره میبینه که علاوه بر اینکه شاهد یک برشی از اقتدار ملی نیستیم.... هیچ..... تازه داریم با دست خودمون آنچه که جلوگیری از افزایش تنش میان روابط ایران و عربستان عنوان شده، خودمون رو رسوا میکنیم.

جنبش مردمی انصارالله یمن روز جمعه اعلام کرد که 15 نیروی وابسته به سازمان اطلاعات عربستان که قصد حمله به کشتی کمک های ایران (کشتی نجات) را در بندر الحدیده یمن داشتند، دستگیر کرده است. به گزارش پایگاه خبری النشره، جنبش انصارالله اعلام کرد همچنین چند نفر از این تروریست ها که نزدیک بندر الحدیده یمن دستگیر شده اند ، سودانی هستند. حمید طارق العدنانی یکی از رهبران جنبش انصارالله یمن نیز در این خصوص گفت: این مزدورهای تروریست به بندر حدیده آمده بودند تا به وسیله موشک ، دست به عملیات تروریستی زده و کشتی حاوی کمک های بشردوستانه ایران را در این بندر هدف قرار دهند . العدنانی افزود : جنبش انصارالله این تروریست ها را در حالی دستگیر کرد که آن ها موشک دوش (پرتاب) و سلاح های پیشرفته برای انجام عملیات تروریستی با خود داشتند . کشتی کمک های مردمی و امدادی جمهوری اسلامی ایران به مردم مظلوم یمن (کشتی نجات) شامگاه دوشنبه 21 اردیبهشت از بندر شهید رجایی بندرعباس به سمت بندر حدیده یمن در دریای سرخ، حرکت خود را آغاز کرد. این کشتی را علاوه بر 2 هزار و 500 تن کمک های مردم ایران 3 فعال ضد جنگ از اروپا و آمریکا، کادر پزشکی و امدادی و 15 خبرنگار تا بندر حدیده یمن همراهی می کنند. جنگنده های متجاوزعربستان و ائتلاف عربی – آمریکایی از 56 روز پیش (ششم فروردین) تجاوز ضدانسانی خود را به یمن آغاز کرده اند که تاکنون بیش از 3 هزار و 800 یمنی که بیشتر آنها از کودکان و زنان بودند کشته شده و هزاران نفر دیگر نیز مجروح شد اند. http://www.ghatreh.com/news/nn25939915/%D8%B7%D8%B1%D8%AD-%D8%AD%D9%85%D9%84%D9%87-%D8%B9%D8%B1%D8%A8%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%B4%D8%AA%DB%8C-%D9%86%D8%AC%D8%A7%D8%AA-%D9%86%D8%A7%DA%A9%D8%A7%D9%85-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF

من یکی اگر کشتی در جیبوتی تخلیه بشه، در مشروعیت این نظام دچار شک و تردید میشم...! یعنی چی این همه اقتدار ملی خودمون رو سطح بالا میگیریم که اینطور بخاد ملعبه دست غرب بشه. همین الان برگرده ایران بهتر از تخلیه شدنه... روانی میکنن آدمو با این کاراشون