تانک با موتور جت. یکی از طرح های مسکوت مانده از دهه های 1950 و 1960 در شوروی قرار دادن موتور جت برای تانک جهت پاکسازی میادین مین بود. این تصویر  شاسی یک تانک T-55 به همراه موتور یک هواپیمای میگ (بنابر ادعای منبع) را نشان می دهد.    

مثل اینکه روس ها برنامه هایی برای به کار گیری دوباره این غول های دوست داشتنی دارند.     تصاویر جدید از خانواده این نوع هواگردهای آب نشین که به تازگی منتشر شدند   http://www.valuewalk.com/2015/09/russia-revives-ekranoplan-project/

تصاویری از این واقع     نیروهای متخاصم در حالت صلح     درستی اینکه واقعا این چند تصویر نیز مربوط به این رویداد باشند مورد تردید است ولی در منابع به نام همین واقعه ثبت شده است   تیتر روزنامه های آن روزگار درباره آتش بس در کریسمس 1914   قسمتی از نامه یکی از سربازان انگلیسی در باره این واقعه که این واقعه را یک صلح تاریخی نامید

در ادامه تاپیک و با تشکر از دوستان تصاویر بنده هم خدمت شما   تصویر دیگری از Tu-22 عراقی     توپ های 57 میلیمتری خانواده S-60 و ZSU-57-2   توپ S-60 در رژه پیش از حمله به کویت   حمل شونده توسط کامیون در جنگ با ایران   در موضع دفاعی در کویت با ترک پست خدمه   خودروی ZSU-57-2 در نبرد با ایران   توپ خودکار 37 میلیمتری M1939 (61-K) ساخت شوروی سابق     در عملیات طوفان صحرا در سال 1991   توپ ضد هوایی 100 میلیمتری KS 19 ساخت شوروی سابق   بعد از تصرف عراق توسط ایالات متحده   تیربار ضد هوایی ZPU تک لول (چهار لول آن قبلا معرفی شد) با کالیبر 14.5 میلیمتری   نمونه آزاد در هنگام تصرف عراق   نمونه هماهنگ شده و منهدم شده در پشت کامیون GAZ-66 در عملیات طوفان صحرا   توپ های دو لول 23 میلیمتری ZU-23-2 به صورت آزاد     در هنگام عملیات تصرف عراق توسط ایالات متحده آمریکا   نمونه های مختلف توپ های ضد هوایی عراقی بعد از تصرف عراق   لازم به ذکر است که در نبردهای امروزی این توپ ها در بسیاری از موارد نقش اصلی خود یعنی مقابله با هواگردهای دشمن را از دست داده اند و نقش انهدام ادوات سبک و نیمه سنگین و نفرات دشمن و تهیه آتش پشتیبانی از نیروهای خودی بر عهده آنها نهاده شده است.

  ظاهرا بطور محدود در حال استفاده شدن هست. البته باید حفاظت زرهی بیشتری برای این نمونه ها اعمال بشه. به خصوص که تیرانداز 23 میلیمتری به راحتی توسط تک تیرانداز مورد اصابت قرار خواهد گرفت.  

ضمن تشکر از همه دوستان بنده هم اون چیزهایی که خواندم رو بیان می کنم. با تشکر از جناب MR9 باید بگم در نقشه ایشون اون دایره ای که در ترکیه نشان داده شده پایگاه راداری و هوایی پرینچلیک در دیاربکر هست نه پایگاه هوایی اینجرلیک که در در نزدیکی شهر آدانا قرار دارد.     در کتاب جفری ریچلسون با نام A Century of Spies، Intelligence in the Twentieth Century در مورد پایگاه های راداری مستقر در پرینچلیک و بهشهر و کبکان مطالبی آمده است که سعی می کنم نکات مهمتر آن را خدمت دوستان بیان کنم. تاسیسات بهشهر در سال 1978 شامل چهار بخش اصلی بود: یک پست فرماندهی در بالای یک تپه، یک آنتن رادار در داخل یک محفظه با ارتفاع سی فوت، یک دستگاه مانیتورینگ رادیویی بر بلندی یک برجک فولادی و یک ایستگاه رله رو به بالا برای ارتباط با ماهواره های آمریکایی. دستگاه مانیتورینگ رادیویی بازویی به طول 48 فوت داشت. دستگاه ها مشترکا به سمت دریای خزر قرار داشتند. در ابتدای سال 1979 صد تکنیسین آمریکایی در این تاسیسات مشغول به کار بودند. از دست رفتن این دستگاه در پی انقلاب دوضربه اساسی را به ایالات متحده وارد کرد به دلیل اینکه سایتهای شمال ایران قابلیت های بی نظیری را داشتند. آنها توانایی مانیتورینگ در خط دید مستقیم بر روی سایت تست موشک شوروی در منطقه تیوراتام را داشتند در حالی که پایگاه ترکیه ای می توانستند موشک پرتاب شده را بر 250 مایل اوج گیری رد گیری کنند ولی پایگاه های ایرانی این موشک ها را در ارتفاع اوج گیری 60 مایل ردگیری می کردند. در نتیجه سایت های ایرانی می توانستند اطلاعات تله متری از لحظه جدایش مرحله دوم موشک را بدست بیاورند که خود این منجر به درجه بالاتری از اطمینان در مورد ابعاد موشک و وزن پرتابه آن می شد. به علاوه سایت های ایرانی از موقعیت بهتری برای استراق سمع ابزارهای ارتباطی زمینی و هوایی شوروی برخوردار بودند. یکی از مقامات رسمی در مورد اهمیت سایت های ایرانی این چنین می گوید: کبکان قابل جایگزینی نیست. در کوتاه مدت هیچ جایی نمی تواند جای آن سایت ها را بگیرد و این مدت کوتاه زمانی بین 3 تا 4 سال طول می کشد. این امر بر توانایی ما برای بازبینی اطلاعات تاثیر می گذارد. من فکر نمی کنم که مردم بدانند آن پایگاه ها چقدر برای ما اهمیت داشتند نه فقط برای پیمان سالت بلکه برای آگاهی کلی از برنامه های موشکی شوروی . این پایگاه ها اطلاعات اساسی از تست های موشکی شوروی در اختیار ما قرار می دادند. شما دارید از یک زیان بسیار بزرگ صحبت می کنید و این امر جدی است.   برای اطلاع بیشتر در مورد پایگاه هوایی و راداری پرینچلیک https://en.wikipedia.org/wiki/Pirin%C3%A7lik_Air_Base

  احتمالش هست شرکت تیپ نوهد هم در راستای همین از کار انداختن فرودگاه بوده باشه؟ به نظرم احتمالش کمه ولی Spetsnaz هم برنامه هایی برای خرابکاری در فرودگاه های ناتو در حمله احتمالی داشت.

سربازان افغانی مسلح به تفنگ G3 در عملیات طوفان صحرا. دولت افغانستان در ائتلاف با ایالات متحده و بقیه کشورها با اعزام 300 نفر در عملیات بازپس گیری کویت شرکت کرد.        

بنده هم به دوست عزیز با سواد و با اخلاق جناب MR9 تبریک عرض می کنم. امیدوارم در این نقش بیش از دانش و مدیریت ایشون استفاده ببریم. رنگ بنفش هم خیلی بهشون میاد :applause:

چندتا سوال از دوستان داشتم.   مگه نمیشه همین موشکهارو در کنیسترهای جعبه ای همانند پاتریوت قرار داد؟ مشکلشون به غیر از ابعاد بیشتر چیه؟   امکانش هست کلاهک چندتا از فاتح ها و احیانا فجرهارو به جای مواد منفجره از چف و فلیر به مقدار زیاد پر کرد؟ یا حتی از پودر گرافیت در کلاهکشون استفاده کرد برای از کار انداختن سیستم های دفاع ضد موشکی اعراب حاشیه خلیج فارس؟

اشتباه در انتخاب زمان و مکان دقیق رها سازی بمب و هدف قرار دادن هواپیمای خودی (friendly fire). یک هواپیمای B-17 Flying Fortress آمریکایی در جنگ جهانی دوم به اشتباه هواپیمای خودی از همین نوع را هدف قرار می دهد.      

نمایش مهارت بالای خلبان ارتش سرخ شوروی با نام والنتین پریوالوف در 14 ژوئن 1965 با هواپیمای میگ-19  

ضمن تشکر از همه دوستان این هم تصاویر بنده    

بسم الله الرحمن الرحیم   روز پیش از اتمام قیمومیت انگلستان بر فلسطین در 15 می 1948 دیوید بن گورین تشکیل دولت اسرائیل را اعلام کرد و ساعاتی بعد نیروهای عربی متشکل از مصر، اردن، سوریه و لبنان با شروع حمله، جنگ 1948 اعراب و اسرائیل را آغاز کردند. دارایی های هوایی رژیم نوپای اسرائیل به سرعت در قالب نیروی هوایی اسرائیل سازماندهی شد و در 26 می 1948 به عنوان زیرمجموعه ای از ارتش این رژیم درآمد.   هواپیماهای Avia S-199 اسرائیلی در حال تاکسی   در ابتدا این نیرو به علت ناوگان سبک به سرعت از سوی نیروهای هوایی اعراب برتری خود را از دست داد ولی به تدریج با ورود اولین هواپیماهای Avia S-199 نبردهای هوایی به سمت برتری اسرائیل پیش رفت این هواپیماها که نسخه های مجهز به موتورهای یونکرس جومو از هواپیماهای مسراشمیت bf109 بودند از سوی چکسکواکی از 20 می به سرزمین های اشغالی برده شدند. این هواپیماها حریف خوبی برای اسپید فایرهای اعراب بودند. با وجود تحریم تسلیحاتی طرفین شرکت کننده از سوی سازمان ملل متحد، یهودیان و پشتیبانی کنندگان جهانی  که به نام ماچال مشهور بودند از راه های مخفیانه و دور زدن قوانین و راه ها به انتقال تسلیحات مبادرت ورزیدند.   شویمر و بن گوریون   ال شویمر به عنوان یک مهندس پرواز که در خطوط هوایی TWA برای مدت های طولانی کار کرده بود انتقال تسلیحات به سرزمین های اشغالی را برنامه ریزی می کرد. در اولین گام او با انتقال هواپیماهای ترابری C-47 مازاد از طریق پاناما به اسرائیل هسته اولیه ترابری هوایی اولیه ارتش اسرائیل را طرح ریزی کرد. در ادامه او یک مامور خرید دولتی سابق ایالات متحده با نام چارلی وینترز را که در آن زمان در میامی بود استخدام کرد و به وسیله او سه فروند بوئینگ B-17G Flying Fortress که برای انتقال محصولات بین پورتوریکو و فلوریدا بکار گرفته شده بودند را به مبلغ 15000 دلار برای هر فروند خریداری کرد. او همچنین یک تیم مکانیک و مهندسی سابق نیروی هوای آمریکا را برای آماده سازی هواپیما برای نبرد بکار گرفت.   هواپیمای B-17 با رجیستر قبلی 44-43842 پیش از خرید از سوی اسرائیل   سه B-17 با رجیسترهای 44-83811 ، 44-83753 و 44-83851 بطور مخفیانه از ایالات متحده به فرودگاهی در چکسلواکی که در واقع به عنوان پایانه اروپایی پشتیبانی هوایی از اسرائیل بود به پرواز در آمدند. پروازهای ساختگی به برزیل برنامه ریزی شدند تا امکان ردگیری این هواپیماها را از بین ببرند. آنها برای B-17 چهارمی نیز نقشه کشیده بودند که این هواپیما با عبور از مرزهای کانادا و در مسیر پرواز به آزور توسط دولت پرتقال توقیف شد.   هواپیمای چهارم که قبل از رسیدن به دست اسرائیلی ها توقیف شد   در فرودگاه زاتک در چک  B-17ها به ابزارهای پیشرفته تری مجهز شدند و به سرعت آماده پروازهای عملیاتی شدند. برای پرواز 15 جولای 1948 قرار بود که آنها بطور مستقیم به سرزمین های اشغالی پرواز نمایند ولی با وخیم شدن شرایط برای اسرائیل آنها ماموریت یافتند که مسلح به بمب شوند و در حین پرواز در بین راه اهداف مصری را نیز بمباران کنند. یکی از B-17ها ماموریت یافت تا شهر غزه را بمباران کند، دیگری قصد بمباران فرودگاه العریش نمود و هواپیمای سوم نیز اقدام به بمباران قصر ملک فاروق در قاهره کرد. دو هواپیمای اول مشکلاتی برای مشخص کردن اهدافشان پیدا کردند ولی سومی با موفقیت اقدام به بمباران قاهره نمود. این اقدام تاثیر زیادی در سردرگمی مصری ها داشت چرا که تا آن زمان قاهره از دسترس هواپیماهای سبک و کوتاه برد اسرائیلی در امان بود و دسترسی به آن ناممکن می نمود. این حمله مانند حمله دولیتل به ژاپن در سال 1942 تاثیر روانی زیادی برجای گذاشت. دو هواپیمای اولی بمباران را با هدف قرار دادن مناطق کوری در رفح به پایان بردند ولی روی هم رفته تاثیر کلی حملات همچنان که روحیه مصری ها را به شدت پایین آورد، روحیه اسرائیلی ها را بالا می برد.   B-17 در خدمت اسرائیل   از آنجایی که سه هواپیما با عجله زیاد آماده نبرد شده بودند مشکلات فنی متعددی در راه پرواز روی داده بود که یکی از موارد مهم خالی شدن مخزن اکسیژن بود که باعث بیهوش شدن بعضی از خدمه در حین عبور از مصر بعد از بمباران شده بود. هر سه هواپیمای B-17 بعد از پرواز پر حادثه خود به سلامت در فرودگاه اکرون فرود آمدند.   هواپیما و خدمه در سرزمین های اشغالی   فرمانده پرواز با نام بیل کاتز که یک خلبان سابق ایالات متحده بود به عنوان فرمانده اسکادران جدیدالتاسیس 69 پاتیشیم (چکش ها) مجهز به هواپیماهای B-17 مستقر در پایگاه سابق ارتش سلطنتی انگلیس که با نام رامات دیوید نامیده می شد انتخاب شد. سه هواپیما استتار جدید به خود گرفتند و با شماره های 1601، 1602 و 1603 دوباره شماره گذاری شدند. در آن زمان IDF از پروازهای حمل و نقل عادی بطور مخفیانه برای بمباران استفاده می کرد که با ورود B-17ها قابلیت تهاجمی اسرائیل به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت.   طرح شماتیکی از رجیستر 1602 در استتار صحرایی متعلق به اسکادران 69   روز بعد در 16 جولای سه بمب افکن سه ماموریت بمباران را انجام دادند که اولی برای بمباران العریش که روز قبل آن را گم کرده بودند انجام شد، دومین ماموریت برای بمباران نیروهای پیش رونده مصری از سمت جنوب اجرا شد و سومین مورد شب همان روز برای بمباران نیروهای سوری در شمال انجام گشت. اندکی بعد ماموریت های چندگانه بمباران هر روز علیه مصری ها، اردنی ها و سوری ها انجام می شد. چندین حمله بر ضد دمشق پایتخت سوری ها انجام شد. در اوایل، ماموریت های بمباران با اسکورت اسپیدفایرها و S-199 های اسرائیلی انجام می شد ولی با گذشت زمان و نابودی ذخایر هوایی اعراب، B-17ها می توانستند بدون اسکورت جنگنده ها و به تنهایی اقدام به بمباران بکنند. تا زمان آتش بس در فوریه و مارس 1949، بیش از 200 ماموریت رزمی توسط اسکادران 69 انجام شده بود.   رجیسترهای 1601 و 1602 در حال پرواز جمع   در پایان جنگ اسکادران مقر خود را به پایگاه هوایی هازور تغییر داد. در یکی از B-17 ها با رجیستر 1602 در زیر دماغه جایی که برآمدگی برجک قرار داشت تغییراتی برای حمل یک رادار جستجوگر اعمال شد. این هواپیما در نیمه اول دهه 1950 استتار صحرایی خود را تغییر داد و به عنوان یک هواپیمای گشت دریایی در مدیترانه به گشت زنی می پرداخت. در این زمان قطعات یدکی کافی برای مجهز کردن هر سه هواپیما به برجک تسلیحات تامین شد و همیشه دو هواپیما برای عملیات آمادگی رزمی را داشتند. در جولای 1956 سه بمب افکن برای حالت رزرو در انبار قرار داده شدند.   رجیستر 1602 مجهز به رادار جستجوگر در زیر دماغه   به دنبال بحران سوئز در ماه اکتبر سال 1956، B-17 ها از انبار دوباره به خدمت برگشتند. عملیات اسرائیلی ها در نبردهای 1956 از 29 اکتبر با عملیات کادش و حمله اسرائیلی ها به شبه جزیره سینا آغاز شد. در 31 اکتبر 1956 سه بمب افکن B-17 به موقعیت نیروهای مصری در نوار غزه حمله کردند ولی یک سری از مشکلات تکنیکی در طول جنگ باعث پایان دادن به عملیات این هواپیماها درIDF شد. این بمب افکن ها سرانجام در نوامبر 1958به عنوان آخرین هواپیماهای B-17 Flying Fortress از خدمت خارج شدند. اسکادران 69 نیز منحل شد ولی در سال 1969 به عنوان دومین اسکادران نیروی هوایی اسرائیل با بکارگیری F-4E Phantom II دوباره تشکیل شد. امروزه این اسکادران از هواپیماهای F-15I Raam استفاده می کند که نمونه صادر شده F-15E Strike Eagle به اسرئیل است.  ال شووینمر که مهندس پرواز TWA بود در تشکیل و تجهیز اولیه نیروی هوایی اسرائیل نقش زیادی داشت. او و همه همراهان آمریکایی اش بجز یک نفر هرگز زندانی نشدند و بعدها نیز همه توسط رئیس جمهوران ایالات متحده مشمول عفو شدند.   منابع:   http://www.aerovintage.com/b17news12.htm http://theaviationist.com/2014/07/22/how-israel-got-the-b-17 http://www.tailsthroughtime.com/2011/04/last-operational-b-17-flying-fortresses.htm   تقدیم به ارواح طیبه شهدای غواص تمامی حقوق متعلق به نویسنده و وبسایت میلیتاری می باشد

  ضمن تشکر از شما طبق مطالعات بنده هر سه B-17 از جنگ های 1948 و 1956 جان بدر بردند (البته تصویر یکی از آنها که احتمالا فرود سخت داشت در ادامه آمده است).  

متاسفانه اطلاع دقیقی ندارم با اینکه توپخانه یا خمپاره به نظر می آید ولی اثری از ترکش در بدنه خودرو وجود ندارد. از طرفی دیگر اتاق راننده آسیب دیده است. شاید هم تیربار کالیبر سنگین باشد. خداوند شهدای ما را با شهدای کربلا محشور کند انشاءالله

بدون شرح...      

با اجازه اساتید  

  در واقع سوال شما باید بر عکس می بود که پاسخ به احتمال زیاد بله هست.     در واقع فیبر کربن و فیبر شیشه برای تقویت رزین پلیمری هستند. با این تصویر به نظر می آید که ما در بدنه کامپوزیتی تقویت شده با الیاف کربن یا شیشه را داریم.   با بررسی بیشتر متوجه شدم که در صورتی که پلیمر پایه را اپوکسی در نظر بگیریم و البته فیبر کربن را به صورت چند دیواره به دور آن تنیده باشیم مقدار Reflection Loss حتی از قبل نیز کمتر خواهد شد و به میزان باور نکردنی منفی 40dB نیز می رسد.     بنابراین با فرض صحیح بودن این اطلاعات و با فرض این که در طراحی نیز اصول رادارگریزی رعایت شده باشد (که در حوزه تخصص بنده نیست) این موشک حریف قدری برای رادار سیستم های ضد موشک بالستیک خواهد بود.

متاسفانه تجربه شخصی بنده این است که در موارد این چنینی تقریبا همه چیز برای نمایش و تصویر و عکس برداری است و این آزمایشگاه امکان کلین روم بودنش بسیار کم است چون در چنین اتاقی انجام آزمایش در حضور فیلم بردار اتفاق نمی افتد. در مورد نمونه هم نمی توان نظری داد باید از نزدیک و با زاویه دید بهتر مشاهده شود.

  منظور بنده از تجزیه عراق و سوریه تجزیه قسمت اعراب سنی نشین و اعراب شیعه و علوی و دروزی نشین است که کاملا ماهیت مذهبی دارد و اصلا بحث نژاد و تارخچه مشترک و هر چیز دیگری منتفی است. این نمونه ناقص سخن شما برای بی تاثیر بودن مذهب به تنهایی است.

  فرد مذبور در حال اچینگ نمونه و ریختن محلول اچ بر روی نمونه مانت شده است. کار ساده ای هست و در همه آزمایشگاه های مهندسی مواد انجام می شود. اگر این ماسک و لباس و دستکش نمایشی نباشند اسید اچ بسیار قوی و سمی است.

اگر فرض استفاده از فیبر کربن در کامپوزیت زمینه صحیح باشد. نحوه برخورد طیف الکترومغناطیس به بدنه به شکل زیر خواهد بود.     لایه جاذب که می تواند کامپوزیتی پلیمری یا فلزی همراه با رشته های فیبر کربن باشد محل پراکنده سازی و جذب طیف خواهد بود. خود کامپوزیت به احتمال زیاد به عنوان دمپر امواج الکترومغناطیس عمل می کند.     نانو تیوپ کربن پس از برخورد نیز باعث پراکندگی طیف در جهت های مختلف خواهد شد.     برای مقایسه میزان Reflection Loss با وجود نانوتیوپ کربن (CNT) و بدون حضور آن این نمودار مقیاس خوبی است. همانطور که مشاهده می شود متوسط RL در نمودار بالایی از منفی 5dB به متوسط منفی 20dB رسیده است که نشان دهنده افزایش مقدار نامرئی بودن بدنه با این جاذب با وجود CNT در برابر طیفی با این محدوده فرکانسی است.     این مقادیر حتی در ترکیب استرونتیوم فریت با حضور CNT به میزان منفی 30dB نیز در برخی حالت ها رسیده است. فرکانس ها همه در محدوده 8 تا 12 گیگاهرتز هستند که محدوده باند ایکس مورد استفاده در رادارهای ضد موشک های بالستیک هستند. (مورد دوم نکته خاصی دارد که قابل گفتن نیست)

نظر بنده برای شناسایی ملت بر خواست خود مردم هست نه قواعد حقوقی و زور و فشار حکومت. امکان نداره کسی که خواهان جدایی از ملت هست رو جزء یک ملت به حساب آورد. مقایسه آلمان به نظرم صحیح نیست چون اصلا مذهب نقشی در ملیت اروپا بعد از رنسانس نداشته. اگر اعراب و رژیم صهیونیستی اسرائیل رو مبنا قرار بدیم و از دید نژادی به مسئله نگاه نکنیم ملیت اعراب همسایه فلسطین اشغالی می تونه رنگ مذهبی هم بگیره که همین طور هم هست. در واقع بطور مثال اگر عراق و سوریه کنونی بر اساس مذهب که همانطور که جناب وریور گفتند می تونه نشانه ای از فرهنگ آنها هم تلقی بشه تجزیه بشند میشه مذهب و دین رو هم عامل جدایی از مردم اطراف و اتحاد مردم خودی برای شناسایی ملت دونست که از اساس نظر شما برای ایجاد ملت برپایه فقط قومیت رو زیر سوال می بره.

به نظرم بر خلاف گفته های دوست عزیز و استاد گرانقدر جناب EMP ایرانیان و اعراب چندان هم بدون رابطه با هم نبوده اند. ایرانیان با سواحل بحرین مراودات تجاری و نفوذ قابل ملاحظه ای داشته اند. دولت حیره دولتی عربی بود که به عنوان حد واسط بین ایرانیان و اعراب شبهه جزیره عمل می کرد و از پایتخت ساسانیان نیز چندان دور نبود. و مهمترین علتی که به نظرم ایرانیان می توانستند از اسلام و عدالت ابتدایی آن اطلاع داشته باشند موضوع یمن بود. تا سال ها یمنی ها زیر نفوذ پادشاهان ساسانی قرار داشتند و فرماندهی آنها از میان ایرانیان انتخاب می شد. در نمونه ای برجسته از همکاری و مراودت میان ایرانیان و اعراب مسلمان در صدر اسلام می توان به ماجرای ظهور اسود عنسی در یمن اشاره کرد که با همکاری ایرانیان یمن من جمله شهر پسر باذان با مسلمانان در اواخر دوران پیامبر اسلام (ص) این فتنه سرکوب شد و ایرانیان یمن نیز به اسلام گرویدند. در مورد نظام طبقاتی نیز اگر امکان دارد مرجع و مواردی را نشان دهید که بدون دردسر تغییر نظام طبقاتی افراد جامعه انجام شده باشد (مردم عادی) وگرنه عیب این نظام طبقاتی که بنابر داستان شاهنامه طبقه فرد قابل تغییر نبوده است اظهر من الشمس است و نیازی به توضیح واضحات ندارد.