درود به جناب hamedof اخیرا شرکت LaserMotive با افزودن ماژول انتقال انرژی خود موفق به انتقال انرژی از زمین به پهپاد Stalker ساخت لاکهید مارتین نیز گردیده است. که در طی آن 4000وات انرژی ورودی به سیستم زمینی منجر به دریافت 1000 وات انرژی در پهپاد می شود!!! علاوه بر پهپادها از این انرژی برای انرژی دادن به زیپلن ها هم می شود استفاده کرد و مداومت آنها را در آسمان تا زمان مورد نیاز حفظ کرد. http://lasermotive.com/wp-content/uploads/2010/04/Wireless-Power-for-UAVs-March2010.pdf

درود به دوستان گرامی چند سئوال دارم: 1. این بابک تقوایی کیست و از کجا دسترسی به برخی از این عکسها دارد که ما نداریم؟ 2. چه دلیلی دارد که این بابک تقوایی همه پیشرفتهای ما را به چینی ها نسبت می دهد؟ 3. منابع چینی که این بابک تقوایی دارد چرا اطلاعات ایران را برایش رله می کنند؟ اینقدر که این بابک تقوایی گفت همه چیز چینی است که من خودم هم شک دارم که نکند من و بقیه دوستان میلیتاری هم چینی هستیم و در خواب خود را ایرانی می پنداریم و انقریب است که یک نفر ما را بیدار بکند و ببینیم که همه دارند چینی حرف می زنند دور و برمون.

[quote name='glassybox' timestamp='1385818114' post='350675'] من خودم با dsp کار نکرده ام و به ریز آن آگاهی ندارم اما dsp های چند کره کم نیست مثلا dsp داریم 8 کره که هر کر حدود یک گیگ (خاص پردازه تصویر) است در کنار اون از fpga های قوی هم میشه استفاده کرد بازم اگه کم اومد باا توجه به موازی بودن پروسه ها میشه تعداد نامتناهی dsp اضافه کرد البته هرچی جناب emp بگند همونه [/quote] خواهش می کنم شما لطف دارید. خوب DSP های چند هسته ای خیلی به جایی نرسیدند زیرا معمولا کسی که بتواند روی آنها برنامه با کیفیت ایجاد بکند به وفور یافت نمی شود، چند هسته ای ها برای Domain decomposition (یعنی وقتی که یک برنامه کوچک داریم که می خواهیم روی ماتریسهای بزرگ کار بکند) خوبند ولی پیاده سازی Task decomposition (یعنی کار های کاملا متفاوت موازی) که در یک رادار مورد نیاز است، بر روی چند هسته ای ها خیلی کار مشکلی است. از آن بدتر آنجا است که بخواهیم از چند پردازنده چند هسته ای برای اجرای task ها استفاده بکنیم که خیلی پیچیدگی دارد و این پردازنده ها برای کنار هم اجرا کردن یک برنامه ساخته نشده اند. معماری DSP ها VLIW است و در این معماری مثلا در TMS320C6000 هشت دستور العمل با یک ضرب کلاک قابل اجرا است (Instruction level paralelism) (دو عمل Load دو عمل Store دو عمل Add و دو عمل ضرب) ولی معمولا برنامه نوشته شده قادر به استفاده از این قابلیت به دلیل وابستگی بین خطوط برنامه نیست مگر اینکه یک متخصص کامپیوتر این برنامه را خط به خط بهینه کرده باشد. علاوه بر آن هر هسته که در حال اجرای برنامه باشد، در آن لحظه سریال است و از یک سرعتی بیشتر نمی تواند جواب بدهد در حالی که ما در فیلتر ها سرعت بیشتری را نیاز داریم. در واقع به دلیل ویژگی بسیار بهینه و کم مصرف معماری VLIW ، پردازنده های DSP وقتی استفاده می شوند که بخواهیم کاری که با باطری تغذیه شود انجام بدهیم. همانطور که شما فرمودید در بردهای با کارایی بالا معمولا از یک تراشه DSP و یک تراشه FPGA بزرگ استفاده می شود ولی چنین بردی برای انجام امور مورد نیاز یک رادار 3 بعدی آرایه فازی خیلی کم است مگر اینکه از تراشه های خیلی بزرگ FPGA استفاده شود. در چنین بردی معمولا برای پیاده سازی فیلتر ها از FPGA و بقیه موارد از یک کنترلر استفاده می کنند. استفاده از PC های صنعتی هم با توجه به وجود دستورات AVX در پردازنده های اینتل ممکن است که یک راه حل باشد اما اینجا باز برای فیلترها نیاز به کارت های FPGA داریم. معمولا PC صنعتی کارش در چنین سیستمهایی مدیریت اسکوپ رادار و ارتباط آن با تجهیزات جانبی است نه پردازش. تنها صورتی که ممکن است بتوانیم در حجمی که از رادار عصر نشان دادند، ابر رایانه داشته باشیم این است که چند کارت گرافیکی محاسباتی را در یک برد مادر صنعتی گران قیمت ، SLI کرده باشیم و به حجم پردازشی در حدود 12 ترا فلاپس برسیم که این کارتها هم مصیبتی که دارند این است که برای Domain Decomposition بهتر از Task decomposition کار می کنند. به عبارت دیگر ترکیبی از کارت شتابدهنده مجهز به FPGA و کارت گرافیکی می تواند راه حلی در دسترس برای ساخت چنین راداری در این ابعاد کوچک باشد.

[quote name='ShahryarHedayati' timestamp='1385793030' post='350645'] رادار اصلی نیمیتز مثل رادارعصر می چرخه . و به صورت ثابت و پشت به پشت نیست اگه چرخیدن رادار ارایه ای عیب داره پس چرا کریر [b]نیمیتز[/b] هم رادار ارایه فازی چرخان داره کلا رادار روی کشتی ار نوع ثابت ساخته شده؟؟؟؟؟ [img]http://upload7.ir/images/81045095154985383310.jpg[/img] [/quote] رادار ارایه فازی سه بعدی نیازی به چرخش ندارد. حال اگر رادار عمل اسکن را به صورت عمودی از بالا به پایین انجام بدهد، آنوقت برای ایجاد اسکن افقی و سه بعدی کردن رادار باید رادار بچرخد که یک عیب محسوب می شود اما از پیچیدگی طراحی آن و قیمت آن می کاهد. رادارهایی که می گردند برای سرچ خوبند ولی برای درگیری خوب نیستند و مشکلات زیادی دارند برای قفل کردن. اینکه گفته می شود یک رادار می تواند با 100 هدف درگیر بشود یعنی اینکه علاوه بر اینکه عمل اسکن را انجام می دهد تعدادی از سلولهای فرستنده به هر هدف اختصاص داده می شوند و عمل قفل قابل انجام است. حالا اگر قرار باشد که رادار هنگام قفل دیگر نگردد، عمل سرچ با مشکل مواجه می شود و اگر بگردد عمل قفل با مشکل مواجه می شود. حالا چه اصراری هست که این رادار هم سرچ را انجام بدهد و هم قفل را انجام بدهد؟!؟!؟ بخصوص در کشتی های جنگی بسیار کوچک اضافه کردن یک سامانه برای ایجاد قفل راداری ضمن اینکه جای بسیاری را می گیرد باعث افزایش اختلال های فراوان موجود در یک ناو هم می شود که مطلوب نیست. در ناو نیمیتز اساس طراحی بر پنهان کاری نیست و ناو از رادار خود برای برد بیشتر استفاده می کند تا عمل قفل. و برای پدافند از چنین ناوی وظیفه اصلی به عهده شکاری ها است نه موشک های پدافندی گرچه همه جور توپ و موشک هم می تواند داشته باشد که هر کدام برای قفل راداری از رادار خود استفاده می کنند. البته در ناوچه های ما هم به دلیل تعداد اندک موشک هوا به هوا درگیری همزمان با چندین هدف چندان معنی ندارد و استفاده از رادار عصر به عنوان رادار جستجو و یک رادار دیگر برای قفل هم توجیحات خودش را دارد.اما اینکه می گویند در آن واحد قادر به ردیابی 100 هدف است شاید منظورشان این است که همزمان فاصله و ارتفاع هر کدام را بدست می دهد نه اینکه قادر به قفل کردن بر روی آنها است. البته اینها همه حدثیات من است و با واقعیت فاصله دارد در کل با جناب M-ATF موافق هستم. [quote name='glassybox' timestamp='1385805017' post='350658'] با dsp های امروزی فکر نمی کنم مشکل توان پردازشی مطرح باشه . به سیستم عامل هم چندان نیازی نیست [/quote] DSP های امروزی فقط برای کارهای سریال خوبند اما در رادار همه چیز موازی است پس باید یا با ابر رایانه روی آن کار شود یا با FPGA یا با سروری از FPGA ها و پردازشها به صورت Hardwired انجام شوند. تا به میزان حجم پردازش مورد نیاز برسیم که با توجه به حجم رادار عصر از ابر رایانه استفاده نشده است.

[quote name='Jahandar' timestamp='1385579740' post='350330'] در گزارش خبری ، رادار عصر داشت مثل رادارهای قدیمی میچرخید. [/quote] بله و این از نقاط ضعف آن است البته.

[quote name='aamm' timestamp='1385541539' post='350206'] با عرض تبریک. کسی از دوستان می تونه بگه تفاوت این رادار را با رادار ناوهای آمریکایی که مثل یک پنل به بدنه ناو چسبوندن چی هست؟ [/quote] ضمن تبریک به جهاد خودکفایی نیروی دریایی برای برداشتن گام اول، یک مزیت رادارهای آرایه فازی آن است که عمل اسکن فضای روبرو به صورت الکترونیکی انجام می شود و نیازی به چرخش نیست. چرخش ضمن اینکه باعث بروز ایرادات فراوان مکانیکی و از کار افتادن رادار برای عملیات سرویس و نگهداری می شود، سرعت بسیار کمی دارد و در یک چرخش رادار یک هدف پرنده سوپر سونیک تغییر مکان بسیار زیادی داده و عملا درگیری با آن را مشکل می کند که هیچ قفل کردن روی آن را هم به دردسر می اندازد. به همین دلیل آمریکایی ها معمولا حداقل از چند آنتن ثابت برای پوشش 360 درجه استفاده می کنند تا بتوانند با این رادارها هم عمل جستجو را با سرعت خیلی بالا انجام بدهند و هم عمل قفل کردن روی هدف و درگیری را. رادار ناو وینسنس که چند وقت پیش از رده خارج کردند و هواپیمای مسافر بری ما را زد، در هر لحظه می توانست با 200 هدف درگیر بشود و روی آنها قفل انجام بدهد. دلیل دیگر شکل رادارهای آمریکایی این است که برج رادار و خود آن اکو راداری خوبی دارد و به این ترتیب آمریکایی ها سعی در کم کردن سطح مقطع راداری کشتی خود را داشته اند. حالا چرا ما به جای اینکه رادار را بگردانیم از دو آنتن پشت به پشت استفاده نمی کنیم؟؟؟؟؟ و عملا از دو رادار بر روی یک برج بهره نمی بریم تا [b]نیازی به چرخش نباشد[/b]، دلیلش را من نمی دانم ولی شاید به دلیل این باشد که رادار عصر در پوشش زوایای کم و نزدیک به 180 درجه در حالت ثابت مشکل داشته باشد و به همین دلیل پشت به پشت کردن دو رادار علاوه بر تداخلات احتمالی، باعث کمی پوشش در زوایای نزدیک به 0، 360 و 180 درجه بشود که مطلوب نیست. کمبود تعداد تولید شده این رادار هم می تواند دلیل باشد و شاید رادار عصر اساسا از امکان اسکن الکترونیک استفاده نمی کند و رادارهای فراوان آرایه شده فقط برای افزایش تحمل در مقابل جمینگ سنگین به این گونه طراحی شده باشند!!!! به هر روی رسما اعلام شد که این رادار از تکنولوژی سالید استیت (دیود میکرویو نیمه هادی) استفاده می کند که این خبر بسیار خوبی است و معنی آن این است که این رادار قابلیت پرش فرکانسی در بازه بسیار وسیعتری نسبت به لامپها دارد و به احتمال زیاد PESA نیست و به AESAها شبیه تر است و در نسل های آینده آن امکان ایجاد پارازیت یا میدان الکترومانیتیک پر قدرت را هم بر روی هدف خواهد داشت!!! امیدوارم که یا در این نسل یا در نسلهای اینده از دیودهای گالیوم نیترید استفاده شده باشد یا بشود. این دقت 4 متر مربع در سطح مقطع تشخیص هدف در 200 کیلومتری هم بر می گردد به مشکلاتی که طراحی چنین رادارهایی دارد و به احتمال زیاد با یک مقدار بهینه سازی در نرم افزار سیستم و واحد پردازش سیگنال آن کار خیلی بهتر هم می تواند باشد. در واقع توانایی این نوع رادارها بر می گردد به توانایی شما در پردازش های سنگین و موازی. به هر روی فکر نمی کنم هیچ بهره بردار راداری بیاید و سطح مقطع واقعی که رادار او می تواند ببیند را اعلام بکند بنابراین روی این اعداد نباید زیاد حساب کرد.

[quote name='komando59' timestamp='1383988563' post='347535'] استاد اون بنده خدایی که مطرح کرد از دانشجویان شما بود یا بازم ایده شما رو دزدیدن ؟ خدا حفظتون کنه . [/quote] خیر دزدی رخ نداده دانشجوی من هم نبود. ایده مثل باران است و به همه جا می بارد.

10 بار گفتم باز هم می گویم. یک NGO راه بیاندازید که مردم برای پیشبرد دانش در دانشگاهها و نیروهای استراتژیک ما بتوانند کمک مالی و وقف انجام بدهند. [b]در دیدار اخیر نخبگان با مقام رهبری هم اخیرا این ایده بنده مطرح شد و ایشان یک چیزهایی نوشتند.[/b] در زمان رضا شاه مردم رزمناو از ایتالیا می خریدند و وقف نیروی دریایی می کردند. حالا حداقل اگر امکان خرید نیست، پولش را که می توانند بدهند. آن موقع اعراب اجاره نشین حاشیه جنوبی خلیج پارس به کار دزدی دریایی مشغول بودند و مردم رزم ناوها را می خریدند تا دولت آنها را سرکوب بکند که کرد. حال دوباره تاریخ تکرار شده است و دوباره اجاره نشینها به دزدی دریایی از نوع دیگر پرداخته اند. تاریخ را که نگاه بکنید می بینید که پرتغالی ها و انگلیسی ها نمی توانستند دماغه امید نیک را دور بزنند و کشتی های آنها از بین می رفت و دزدان دریایی عرب منطقه برای ایجاد تعادل با ایران رفتند و راه ورود به منطقه را به آنها آموختند که باعث بدبختی چند صد ساله منطقه شد. باز تاریخ تکرار شد و در جنگ ایران و عراق کویتی ها آمریکا را به اینجا آوردند و مزدش را هم صدام به آنها داد و طوری داغون شدند که هنوز که هنوزه دیگه کویت با اون کویت قبلی فاصله دارد. با این سابقه تاریخی کافی است که چند تا تبلیغ تلویزیونی بکنید و چند هزار میلیارد تومان بتوانید بودجه تامین بکنید.مردمی که برای چند تا محصول تقلبی تبلیغی در تلویزیون این مقدار پول می دهند برای حفظ ناموسشان حتما کاری خواهند کرد. نباید منتظر دولت ماند. بودجه ای که مردم خرج موارد بی اهمیت و بعضا مضر مثل لوازم آرایشی و ژل مو می کنند خیلی از بودجه کل ارتش ایران بیشتر است. واقعا مایه سر افکندگی است. باید خیلی جدی قسمتی از پولهایی که وقف امور کم اهمیت تر می شود برای این کار مصرف بشود. چه فایده دارد که ما هزاران مدرسه داشته باشیم در حالی که وحوش ایران را اشغال کرده باشند؟

درود به دوستان گرامی یک سانتی متر مکعب گاز سارین در تئوری می تواند 10 هزار نفر را بکشد و توسط گروه آئوم قبلا در متروی توکیو رخ داده که به دلیل نظم ژاپنی ها وانتهاری نبودن عامل جنایت و .... و در انتها سیستم تهویه هوای ویژه آنها تلفات خیلی کم بود.بعد از آن اتفاق در مترو ژاپن این هشدار را من به دوستان خودم می دادم و همه مسخره می کردند. البته این پدافندی ها همیشه بعد از وقوع حادثه پیدا می شوند ولی خوب این دفعه که قبل از وقوع دارند هشدار می دهند باید حمایت بشوند. اتفاقی که در سوریه افتاد و گاز سارین در شهر توسط نوکران عربستان وحش و لیلی پوتی های وحشی تر پخش شد می تواند در تهران رخ بدهد و به ویژه در متروی تهران. روزانه موجودات وهابی فراوانی به همه نقاط تهران از جمله مترو رفت و آمد دارند و برای رفتن به بهشت حاضر هستند هزاران نفر را با لذت بکشند. همین دیروز یک آدم خیلی گنده با ریش بلند و سبیل تراشیده آمده بود بقالی محل ما و به بقال ما می گفت که تو چون سیبیل داری کافری!!!!! من نمی دانم چرا ما یک پروفسور پیر را می خواهیم بیاوریم در دانشگاه درس بدهد باید به 1000 نفر حساب پس بدهیم ولی چنین قاتل روان پریشی در خیابانهای تهران آزادانه در رفت و آمد است!!!! در متروی تهران روزانه مردم با گاز H2S مشکل دارند به ویژه در ایستگاههای پرنشت فاضل آب این گاز هم در چگالی بالا بسیار کشنده است اما سارین یک چیز دیگه است که در دست این وحوش است. [b]به احتمال زیاد در محرم امسال برای ما برنامه هایی دارند.[/b] اینکه تا به حال این کار را نکرده اند برای این نیست که نمی توانسته اند. برای این بوده که در صورتی که این کار را بکنند افکار عمومی دنیا به سمت ایران چرخش خواهد کرد و این به نفع حامیان غربی این موجودات نیست. اما عربستان و دیگر لیلی پوتی های وحشی فاقد [b]عقل و شجاعت [/b]هم هستند بنابراین همیشه از چنین ترکیبی است که باید ترسید زیرا به جنایاتی دست می زند که هیچ کس تصور آن را هم نمی تواند بکند. راه حل: 1. اجرای مانور فقط برای نمایش و دادن روحیه به مردم. 2. تماس فوری با [b]پاکستان [/b]و روشن کردن این موضوع که در صورت استفاده از گاز سارین در هر کجای ایران زمین، کراچی و اسلام آباد با تسلیحات خیلی قویتر ..... هدف قرار خواهند گرفت و این به ما مربوط نیست که خوکهای تحت آموزش خود را چگونه مهار می کنند. 3. استفاده از خودروهای جمر برای غیر فعال کردن ارتباطات رادیویی و مخابراتی و سلولی و ... و در نتیجه بمب های کنار جاده ای تا این ابزار عقب افتاده در سال 2013 دیگر در ایران کار آمد نباشند. 4. استفاده از سنسورهای مخصوص کشف تسلیحات شیمیایی در ورودی های مترو و اضافه کردن گارد های بسیج آشنا با هنر رزمی در ورودی های مترو و نقاط حساس دیگر به صورت ثابت و دوره ای.

درود من بعد از سالها کار در صنعت یاد گرفتم که همیشه به مهندسان دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی احترام بگذارم. با امکانات نداشته ایران کار خوبی بوده. البته اینکه گرافین را در فضا کاربردی بکنند خودش یک پروژه بزرگ برای صنعت ما است. امیدوارم که بدون مزاحمت بتوانند به کارشان ادامه بدهند.

بن مایه : کتاب Automative EMC نوشته Raybak و Steffka [url="http://libgen.info/view.php?id=244378"]http://libgen.info/view.php?id=244378[/url] [b]تهیه شده برای سایت میلیتاری[/b] حتما در پیستهایی که علاقه مندان هوانوردی اقدام به پرواز با پهپادهای سبک الکتریکی یا نیمه سنگین بنزینی می کنند تداخل رادیوها و اثر آن در از کنترل خارج شدن رادیو کنترل ها را دیده اید. پهپادهای رادیو کنترل نظامی نیز با اینکه در بعضی موارد از فرستنده گیرنده های اسپرید اسپکتروم استفاده می کنند تا در مقابل تداخل و پارازیت مقاوم باشند اما در صورت در معرض تشعشع قوی قرار گرفتن معلوم نیست که چه واکنشی نشان می دهند و منشاء این تشعشع ممکن است که از یک نارنجک الکترومغناطیس باشد تا یک سیستم جمر پیچیده یا یک فرستنده رادیو تلویزیونی محلی. در سفرهای هوایی هم موقع نشست و برخاست با چراغ های هشدار و پیامهای صوتی خلبان و مهمانداران مبنی بر خاموش کردن وسایل الکترونیک آشنایی دارید. اگر در این پروازهای دقت کرده باشید همیشه یک تعداد مسافرهستند که بدون توجه به هشدارها در بدترین شرایط فرود یا برخاستن هواپیما مشغول بازیهای الکترونیکی یا صحبت کردن با تلفن همراه خود یا استفاده از تبلت یا حتی نوت بوک هستند. خوب طبیعی است که اگر من که نویسنده این جملات و شاهد این ماجرا ها هستم و هنوز زنده ام ممکن است فکر بکنم که این که می گویند موبایلها را خاموش بکنید بی مورد است!!! و در هواپیما های جدید موضوعیت ندارد. [b]در ابتدا به آمار ناسا توجه می کنیم.[/b] در بین 46798 گزارشی که از یکم ژانویه 1986 تا سال 2004 میلادی تولید شده و در بانک داده ایمنی پرواز هواپیماهای تجاری و خصوصی FAA که توسط NASA نگهداری می شود، 56 حادثه مشکوک وجود دارد که مقصر 100 درصد و تایید شده 29 تای آن اختلال اکترومانیتیکی نا خواسته ناشی از وسایل الکترونیک همراه مسافر و در 12 مورد دیگر، این اختلال موثر در مشکل پیش آمده بوده است. ناسا به دلیل صدمه نزدن به برندهای تجاری و شرکتهای هوایی و افراد از ذکر جزئیات حوادث خود داری کرده ولی لیست زیر را در اختیار گذاشته است. [b]اختلال در سیستم [/b][b]VOR[/b] یا همان VHF omnidirectional radio range که کارش تعیین موقعیت هواپیما و در مسیر مقصد نگهداشتن آن است. [b]تلفن همراه[/b]: 3 مورد [b]لپ تاپ و نوت بوک[/b] : 2 مورد [b]بازی های الکترونیکی[/b]: 2 مورد [b]CD Player[/b] :یک مورد [b]AM/FM Recorder[/b][b] :[/b]یک مورد [b]AM/FM Walkman[/b]: یک مورد [b]Dictaphone[/b][b]:[/b] یک مورد [b]اختلال در سامانه های مخابراتی[/b] [b]تلفن همراه : [/b]1 مورد [b]Radio[/b][b] :[/b] یک مورد [b]CDPlayer[/b]: یک مورد [b]مانیتور قلب:[/b] 1 مورد [b]اختلال در سیستمهای ناوبری[/b] [b]تلفن همراه:[/b] 4 مورد [b]لپ تاپ و نوت بوک: [/b]3 مورد [b]Radio[/b][b]:[/b] سه مورد [b]بازی های الکترونیکی :[/b] 1 مورد [b]Tape player[/b][b]:[/b] دو مورد [b]تلویزیون:[/b] 1 مورد حال به دیگر حوادث اشاره می کنیم که برخی از آنها به دلایل امنیتی تاریخ ندارد [b]سقوط [/b][b]یک فروند شکاری [/b][b]F-16[/b] یک فروند شکاری F-16 در مجاورت آنتن فرستنده رادیویی پر قدرت صدای آمریکا (VOA) سقوط کرد. علت حادثه تحت تاثیر قرار گرفتن سیستم Fly by wire پیشرفته این شکاری و از کار افتادن آن بر اثر HIRF(High Intensity Radiated Field) ناشی از آنتن فرستنده صدای آمریکا بود. جنگنده F-16 مانند اکثر جنگنده های مدرن ذاتا ناپایدار است و بدون کامپیوتر پرواز هدایت آن توسط انسان غیر ممکن است بنابراین اخلال در کار کامپیوتر پرواز دلیل اصلی سقوط یود. پس از این حادثه FAA برنامه هایی برای تست پرنده ها تحت HIRF تعریف نمود و مابقی F-16 ها بطوری تغییر کردند که تحت تاثیر چنین میدانی حادثه تکرار نشود. [b]ایجاد مشکلات برای بلیمپ[/b][b] Blimp [/b] (نوعی زیپلن که در داخل محفظه گاز آن استراکچر فلزی وجود ندارد) یک فروند Blimp در حال پرواز در گرینویل در نزدیکی آنتن VOA دچار از دست رفتن هر دو موتور و سیستم الکتریکی شد که خدمه پرواز آن را به سلامت بر زمین نشاندند. از آن پس سیستم استارت و موتور این پرنده ها برای HIRF ایمن گردید. [b]مشکل در 747[/b] در طی یکی از تستها معلوم شد که سیستم مخابراتی هواپیما در هنگامی که سیستم ADF یا سیستم جهت یاب خودکار روشن است به درستی کار نمی کند و علت در نزدیکی بیش از حد وایرینگ سیستم ADF به وایرینگ دیگر سیستمها تشخیص داده شد [b]فاجعه [/b][b]Severmorsk[/b] در اواسط ماه می 1984 یک انبار مهمات اتحاد جماهیر شوروی در Severmorsk منفجر شد. علت این انفجار تاثیر مخرب رادار OTH (همان رادار ماورای افق.م.) بر درون این انبار اعلام شد. [b]سقوط یک فروند شکاری تورنادو[/b] در سال 1984 یک فروند شکاری تورنادو که خیلی نزدیک به آنتن فرستنده VOA واقع در مونیخ آلمان غربی در حال پرواز بود، به دلیل برخورد با HIRF ناشی از این آنتن سرنگون گردید. [b]حادثه در حمله به لیبی[/b] در 1986 آمریکا به لیبی حمله هوایی کرد و دهها فروند موشک پدافندی به سمت شکاری های آمریکایی پرتاب شد و هیچ کدام به هدف برخورد نکرد ولی یکی از بمب افکنهای F-111 آمریکا سرنگون شد. بعدها نیروی هوایی آمریکا بدون ذکر جزئیات رسما دلیل این سقوط را تاثیر میدان الکترومانیتیکی ناشی از جنگنده های آمریکایی بر روی یکدیگر اعلام نمود!!! [b]بروز مشکل در سیستم [/b][b]ABS[/b][b] ترمز هواپیما ها و خودروها.[/b] در اوایل ظهور ترمز های ABS در یکی از پیچها ی یکی از اتوبانهای آلمان ماشین های مرسدس-بنز دچار مشکل می شدند و ترمز آنها درست کار نمی کرد. که بررسی ها وجود آنتن یک ایستگاه فرستنده رادیویی محلی را دلیل اصلی این اختلال نشان داد و با ایجاد یک شبکه فلزی در آن قسمت اتوبان مشکل ترمزها را موقتا حل نمودند. متعاقب این قضیه تعدادی از هواپیما ها نیز هنگام حرکت در روی باند دچار مشکل ترمز شدند که منجر به نصب یک سوئیچ بر روی هواپیما ها شد تا در صورت کار نکردن سیستم ترمز ABS آن را از کار انداخته و سیستم ترمز معمولی را بتوانند فعال بکنند و در خودرو به این صورت پیاده شد که در صورت کار نکردن سیستم ABS بر اثر HIRF به صورت خودکار سیستم به سیستم ترمز معمولی کاهش کیفیت بدهد. [b]تاثیر بر روی سیستم سوخت[/b] در اوایل دهه 1970 یک شرکت سیستم جدیدی را برای کنترل سوخت ارائه کرد که به طور نا خواسته به فرکانس 150 مگاهرتز حساس بود و بعد از اینکه بطور اتفاقی در میدان الکترومانیتیکی قرار گرفت دچار اخلال شد و در تمام سیلندرها بدون زمان بندی مناسب و همزمان شروع به پاشش سوخت کرد. [b]سانحه برای [/b][b]DC-10[/b] در فوریه 1993 یک فروند DC-10 که با خلبان اتوماتیک در حال نزدیک شدن به فرودگاه برای فرود بود، ناگهان از کنترل اتوماتیک خارج گردیده و یک تغییر جهت با فشار زیاد به هواپیما تحمل می کند. علت این ماجرا استفاده یکی از مسافران بخش First class یا VIP از CDpalyer اعلام شده است. [b]برخی حوادث دیگر:[/b] [b]ایجاد مشکل برای تجهیزات کمک شنوایی بیماران و دستگاههای حساس بیمارستانی[/b] در مجموع اکثر سازمانهای نظارتی آمریکا همچون FAA تلفن همراه به ویژه نوع اروپایی که از GSM استفاده می کند را باعث بسیاری از مشکلات می دانند. از جمله ایجاد نویز قابل شنیدن در سمعک ها از فاصله 30 متری!! به همین دلیل بسیاری از بیمارستانها در آمریکا و اروپا و حتی یک بیمارستان در هند استفاده از تلفن همراه را در محدوده بیمارستان ممنوع کرده اند [b]ناوشکن شفیلد [/b] در جنگ انگلیس و آرژانتین بر سر جزایر مالویناس ناوشکن شفیلد هنگامی هدف موشک اگزوست قرار گرفت که رادار اصلی جستجو را خاموش کرده بود و فرمانده ناو مشغول صحبت با سر فرماندهی در انگلستان بود!! علت خاموش بودن رادار هم این بود که رادار بر روی ارتباط رادیویی برد بلند ناو تاثیر مخرب می گذاشت! [b]متوقف شدن طرح دادن اینترنت بر روی خط برق شهر در ژاپن[/b] دولت ژاپن در سال 2006 برای شکستن انحصار شرکتهای مخابراتی و بهره برداران فیبرهای نوری یک بودجه چند میلیارد دلاری برای تحقیقات بر روی انتقال داده بر روی خط برق تصویب کرد با این شرط که نتایج کار باعث نوعی از انتقال بشود که باعث اختلال در شبکه های رادیو آماتوری و سامانه های کنترل و فرمان موتورها و ناوبری هواپیماها نشود (زیرا تا آن زمان این اتفاق رخ می داد) و تا آن زمان هرگونه انتقال باند پهن و وسیع داده بر روی خطوط برق را به دلیل توسعه آنها در همه نقاط (و در نتیجه داشتن آنتنی با طول بسیار زیاد و خطر تشعشع نا خواسته بر روی نقاط حساس مثل فرودگاهها و بیمارستانها) متوقف کرد.

[quote name='ALFARD' timestamp='1380977363' post='343168'] یکم بیشتر راجب این میدان توضیح میدید؟ دقیقا چه تاثیری بر سقوط داشته؟ [/quote] درود به Alfared گرامی. منبع: گزارش NASA/TP-2001-210831[size=4] Inflight characterization of the electromagnetic environment inside an airliner[/size] http://www.assassinationscience.com/HERFData2.pdf مطابق گزارش سرویس خبری Knight ridder در بین سالهای 1981 تا 1987 پنج فروند هلی کوپتر بلاک هاوک دچار اصابت ناگهانی مستقیم به زمین شدند. برسی های نهایی نشان داد که نقص ناشی از اختلال در سامانه کنترل ملخ روی دم که کار استابیلایزر را به عهده دارد، بر اثر نزدیک شدن به یک ایستگاه رادیویی بوده است. گرچه این هلی کوپترها در آن سالها توسط سیستم هیدرولیک کنترل می شده اند اما سامانه کنترل ملخ کاملا توسط یک سامانه Fly By Wire کنترل می شده است. در سال 1991 همین سرویس خبری از سقوط یک فروند F-111 و Abort شدن ماموریت 5 فروند دیگر در حین عملیات EL Dorado Canyon ضربه هوایی سال 1986 آمریکا به لیبی خبر داد. منابع رسمی نیروی هوایی آمریکا علت سقوط را EMI ناشی از یک هواپیمای دیگر آمریکا که در ضربه شرکت داشته اعلام کرده اند. اما هیچ توضیح بیشتری ندادند. فقط گفته شده که قبل از رسیدن به هدف کالساین Karma52 در سواحل مدیترانه سقوط کرد و خلبانان کشته شدند. همین منبع علت سقوط تورنادو در سال 1983 در نزدیکی آنتن VOA را میدان نه چندان زیاد 70V/m موجود در آن محل اعلام کرده که باعث مختل شدن کامپیوتر پرواز گردیده است.

درود به جناب مهدوی از توجه شما به این تاپیک ممنونم. در لینک زیر به تصمیم FAA مبنی بر کماکان ممنوع بودن یک سری بکار گیری وسایل الکترونیک اشاره شده است http://www.interferencetechnology.com/faa-panel-to-release-device-use-recommendations/ در لینک زیر هم به سبک شدن ممنوعیت ها اشاره شده است. http://www.interferencetechnology.com/extension-granted-for-ruling-on-electronics-use-in-flight/ اتفاقا دیروز یک مقاله می خواندم که به شرکتهای هوایی دستور داده شده بود که MFD های خود را عوض بکنند تا بر اثر Wi-Fi مختل نشود و از نوع جدیدی از MFD استفاده بکنند. البته همین که استفاده از وسایل را در ارتفاع بالا مجاز می دانند یعنی باز هم خطر بروز حادثه در ارتفاع پایین را منتفی نمی دانند. این هم لینک . http://www.interferencetechnology.com/faa-calls-for-fix-to-remove-interference-on-airplane-display-units/

درود به دوستان گرامی خوشبختانه یک رونمایی بهتر از رونمایی های قبلی دیدیم و گفته های مسئولین هم مناسب و سنجیده بود. امیدوارم صدا و سیما یاد بگیرد و در رو نمایی های بعدی بهتر عمل بکند. کیفیت تصاویر را بالا ببرد و برای رو نمایی از کارگردانها صنعتی متخصص استفاده بکند. این محصول را می توان با 2 ارتقاء ساده دارای کیفیت بهتری کرد که تقریبا زمانی هم نمی گیرد. 1. با استفاده از تکنیک Computational Super resolution کیفیت تصاویر دوربینهای آن را چندین برابر افزایش داد که پیاده سازی آن هیچ تغییری هم در سیستمهای موجود درون پهپاد لازم ندارد. ماهها پیش در مورد این تکنولوژی تاپیکی منتشر کردم در این سایت که نمی دانم چرا قفل هم شده ظاهرا!!! [url="http://www.military.ir/forums/topic/23366-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D9%81%D8%A7%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D8%AA%DA%A9%D9%86%DB%8C%DA%A9-computational-super-resolution-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%A8%D9%87%D8%A8%D9%88%D8%AF-%DA%A9%DB%8C%D9%81%DB%8C%D8%AA-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1-%D8%A8/"]http://www.military....کیفیت-تصاویر-ب/[/url] 2. ملخ موتور این پهپاد قابل تغییر به ملخ های مارپیچ و با تعداد پره بیشتر است که هم صدای کمتری تولید می کنند و هم نیروی تراست بیشتری می سازند و این تغییر ملخ هم زمان زیادی نیاز ندارد مخصوصا با پرینترهای 3D امروزی که در ایران نیز وجود دارند. از آنهایی که قفل تاپیک را برداشتند سپاسگذارم.

[quote name='A10' timestamp='1379623799' post='339728'] ببخشید این flight mode که تو گوشی های آندروید هست هم الکیه؟ ینی اگر ببریم رو این مود بازم خطرناکه؟ [/quote] درود. flight mode حالتی است که سازنده گوشی تضمین کرده که در آن حالت گوشی تشعشع برای جستجو برای آنتن سلولی نمی کند و به خیال سازنده کمترین خطر را دارد. هر گونه شماره گیری و صحبت با تلفن این مود را بی اثر می کند و تشعشع با قدرت 2 وات را در 4 فرکانس در هواپیما رها می کند که خطرناک است. گوشی در هنگام نشستن و برخاستن باید خاموش باشد و در هنگامی که آلارمها قطع می شود و مهماندار اعلام می کند که هواپیما به ارتفاع مناسب رسیده می توانید روشن بکنید. البته من شخصا در کل طول پرواز گوشی خود را خاموش نگه می دارم. [quote name='arash666' timestamp='1379625546' post='339733'] اکثر سانحه ها هم نزدیک آنتن VOA بوده نه شبکه های دیگه ، این آمریکا شبکه هاش هم به درد خودش میخورن ولی من تا حالا فکر میکردم به این دلیل میگن استفاده نکنید که یک وقت به وسیله مبایل یا دستگاه های دیگه بمبی و یا چیزه دیگه ای که باعث سانحه بشه رو نتونی فعال کنی ، چون کلا هواپیما ها در در مقابل تشعشعات قوی زیاد قرار میگیرن . هر فرودگاهی به تنهایی حداقل یک رادار دارد که همین رادار توان تشعشی زیادی رو منتشر میکنه آنت و دم ودستگاه های هواپیما جای خود [/quote] قطعا نزدیک آنتن های رادیو های دیگر هم سوانحی وجود داشته همانطور که در یکی از اتوبانهای آلمان هم یک رادیو ی محلی باعث از کار افتادن ترمزهای ABS می شده است. ولی در بسیاری از نقاط کسی علت را اعلام نکرده است. دولت آمریکا مجاز نیست که رسانه داشته باشد و تنها حق دارد برای خارج از مرزها برنامه پخش بکند بنابراین فرستنده های VOA خیلی پر قدرت تر از فرستنده های دیگر هستند. در مورد رادار رپکان فرودگاهها باید بگویم که این رادارها به صورت جهت دار و در حال چرخش انرژی پخش می کنند نه در تمام جهات با قدرت بسیار زیاد و معمولا برد رادارهای فرودگاهی حدود 50 مایل است و این نیاز به پخش انرژی زیادی ندارد. بنابراین زمان و شانس در معرض تشعشع قرار گرفتن هواپیماها و هلی کوپتر ها به همین دلیل کمتر از ایستگاههای رادیو میکروویو است. البته معمولا هواپیما ها برای برخی فرکانسها مقاوم می شوند (مثل فرکانسهای VOR و رادارهای فرودگاهی و غیره اما نه در همه بازه فرکانسی) اما درست می فرمایید و مدارهای هوایی باید برای ولت بر متر خیلی بالا تست بشوند مخصوصا ناو نشینها. بالاترین استانداردی که برای تست وجود دارد 7200 ولت بر متر است (در حالیکه یک HIRF ممکن است 50 کیلوولت بر متر تولید بکند) و به نسبت HIRF قابل تولید توسط برخی فرستنده ها و رادارهای OTH خیلی مقدار کمی است!!! شوربختانه آزمایشگاههای تست به دلیل هزینه های نجومی همواره خیلی کند تر از شرایط محیطی رشد می کنند. و من امیدوارم که این فرستنده های پر قدرت و رادارهای OTH در ایران باعث سانحه نشوند. [b]البته اگر دقت بیشتری به خبر بکنیم می بینیم که با توجه به سقوط ثابت شده دو فروند شکاری مدرن با این روش ، با استفاده از فرستنده های بسیار قوی نظیر آنچه که برای انتقال وایرلس برق استفاده می شود می توان یک وسیله خیلی خوب پدافند هوایی ساخت. در فرانسه یک لینک انتقال قدرت جندین مگاواتی وجود دارد و در فواصل و قدرت خاصی انتقال وایرلس برق می تواند اقتصادی تر از انتقال با سیم باشد. در واقع اولین انتقال برق دنیا در حدود 1904 توسط تسلا به صورت وایرلس انجام شد ولی سرمایه گذاران این روش را نپسندیدند زیرا نمی توانستند پول برق را از مشتری به راحتی بگیرند. در مواقع لزوم از چنین لینکی می توان به صورت سلاح استفاده کرد و یک پهنه وسیع را غیر قابل نفوذ برای موشکها و شکاری ها و بمبهای هوشمند دشمن نمود.[/b] در مورد وسایل الکترونیکی همراه مسافر، ما هر روزه شاهد تکنولوژی های جدیدی هستیم که سازنده اطلاعی از مدارات درونی هواپیماها و نقاط ضعف آنها ندارد و ممکن است حالت نا خواسته ای پیش بیاید که در هیچ تستی پوشش داده نشده باشد و در نتیجه فاجعه بوجود آید.

[quote name='mahdavi3d' timestamp='1379591376' post='339639'] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]ممنون، چند وقت پیش به یه همچین خبری برخوردم:[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000CD]خطوط هوایی بریتانیا به زودی به نخستین خطوط هوایی اروپایی تبدیل می شود که مسافران آن از هنگام بلند شدن هواپیما با محدودیت خاموش کردن تلفنهای همراه و سایر دستگاه های خود رو به رو نیستند.[/color][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]به گزارش خبرگزاری مهر، از روز اول ژوئیه ( 10 تیرماه) وقتی که یکی از هواپیماهای خطوط هوایی بریتانیا بلند می شود و به ارتفاع مورد نظر می رسد، مسافران می توانند از دستگاه های الکترونیکی خود استفاده کنند و نیازی نیست که در انتظار فرود هواپیما تمام دستگاه های الکترونیکی خود را خاموش نگاه دارند.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]خطوط هوایی سایر کشورها نیز تا چندی دیگر این قوانین را تسهیل خواهند کرد.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]مسافران به طور عمومی از استفاده وسائل الکترونیک خود در هواپیما منع می شوند، چرا که بیم اختلال در سیستم هواپیما به ویژه هنگام بلند شدن و فرود آمدن وجود دارد.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]قوانین جدید خطوط هوایی بریتانیا استفاده از تلفنهای همراه را درست پس از بلند شدن مجاز کرده است، اما این تغییر قوانین بر زمانی که هواپیما در حال بلند شدن بوده، تأثیرگذار نیست. هنگامی که هواپیما در حال بلند شدن است و تا پیش از رسیدن به ارتفاع 3050 متری استفاده از تلفنهای همراه و دستگاه های الکترونیکی همچنان ممنوع است.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]این تغییر قوانین در ایالات متحده هنوز درحال بحث و بررسی است.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]اختلال الکترومغناطیسی در سیستمهای هواپیما متداول ترین استدلالی است که در رابطه با ممنوعیت تلفنهای همراه و سایر دستگاه های الکترونیکی مطرح می شود. از بعد نظری، فرستنده های رادیویی فعال چون تلفنهای همراه، واکی تاکی، رایانه های قابل حمل و یا دستگاه های بازی می توانند در این سیستم ها اختلال ایجاد کند. دستگاه الکترونیکی غیر فرستنده ای نیز تشعشع الکترومغناطیسی صادر می کند اگرچه سطح قدرت آن کمتر است و دید نظری می توانند بر سیستم های الکترونیک هواپیما تأثیرگذار باشد.[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#FF8C00]۱۳۹۲/۴/۹[/color][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://www.mehrnews.com/detail/News/2086794"]http://www.mehrnews....il/News/2086794[/url][/font][/size] [/quote] بله کاملا درست می فرمایید ولی هنوز هم که هنوز است هنگام بلند شدن و فرود آمدن ، استفاده از همه وسایل الکترونیکی همراه مسافر ممنوع است گرچه در ایران اصلا رعایت نمی شود و تذکر هم که می دهی چپ چپ بهت نگاه می کنند. با وجود نا شناخته بودن اثر مخابراتی گوشی ها و دستگاههای جدید و اینکه هیچ سازنده ای تضمینی برای استفاده در هواپیما نمی دهد مگر اینکه دستگاه به مود خاصی فرو رود (مثل flight mode)، و در ارتفاع کم هنگام فرود یا تیکاف اگر اتفاقی بیافتد ، دیگر کاری از دست خدمه پرواز بر نمی آید [b]بعید است که در آینده دور هم این محدودیت برداشته بشود.[/b]

[quote name='death2' timestamp='1379269725' post='338859'] از این به بعد باید به نیرو های ویژه مون که کمین میزارن مگس کش هم بدیم ! [/quote] خیر یک Jammer فرکانس VHF/UHF کافی است برادر کوچیکم به همین هلی کوپترهای اسباب بازی که در بازار وجود دارد یک دوربین وایرلس که از خیابان جمهوری خریده بود را وصل کرده بود. سایزش دو برابر این است ولی همین کار را می کند

[quote name='amina' timestamp='1379132935' post='338569'] ولی مقالش کلا جالب بود برا من .و حرفای تازه ای داشت که جایی تامل داره و بحث . اگه دقت کردین تو مقاله میگه خارجیا با شماره بدنه هواپیما تعداد رو میسنجن و این نشان از حفاظت اطلاعات قوی دار و یه سوال اینکه آیا شماره سریالی که رو هواپیما هست نمیشه تغییر داد مثلا با فرکانس رادار هواپیما یا چیزی دیگه تدبیق ( درست نوشتم ؟)داره نشه عوضش کرد . اگه نبود هر چند سال عوضشون کنن دشمن گیج بشه . (سال بعد از این اقدام تعداد عملیاتی هواپیماهایی جنگی ایران رو بالای 1000 عدد اعلام میکنن که 200 تاش تامکت هست ) [/quote] هر هواپیمایی یک پرونده دارد که با شماره آن تطبیق دارد و اگر این شماره ها را مرتب عوض بکنند پرونده های نگهداری و تاریخچه هواپیما دارای مشکل می شود صرفنظر از مسائل دیگر مربوط به این شماره ها.

در بین ایرانیان معروف است که می گویند گربه 9 جان دارد این مقاله در ارتباط با بقای شگفت انگیز تامکتها در طول 37 سال خدمت خود در ایران نگاشته شده است. بن مایه: صفحات 66 تا 71 مجله combat aircraft Monthly نسخه اکتبر 2013 نوشته بابک تقوایی ترجمه شده برای سایت میلیتاری عکسهای مقاله توسط جناب SAEID2020 در تاپیک ضافه شد که به این وسیله تشکر می کنم. مقدمه مترجم: متن زیر حاوی نظریات و آمار نویسنده آن و مجله نام برده است و در بعضی از قسمتها مطالبی نوشته شده که برای مترجم بسیار دور از منطق است. ولی به دلیل آگاهی از نقطه نظرات غربی ها در موارد مورد علاقه ما برای سایت میلیتاری ترجمه شده است. متن مقاله مجله: نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران از 3 اسکادران جنگنده F-14A که با اینکه تکنولوژی آن متعلق به دوران جنگ سرد است اما کماکان یکی از تاثیر گذارترین رهگیرهای جهان است، بهره برداری می کند. تامکتها که توانایی خود را در نبرد اثبات کرده اند کماکان مایه افتخار نیروی هوایی ایران هستند. قبل از سقوط شاه ایران در سال 1979، ایران نزدیکترین متحد آمریکا در منطقه بود و مجاز بود به پیشرفته ترین سخت افزارهای تکنولوژیک آمریکا دسترسی داشته باشد. در 26 ژانویه 1976 نیروی هوایی شاهنشاهی نخستین دو فروند شکاری تامکت را در پایگاه هشتم خاتمی که قسمتی از فرودگاه بین المللی اصفهان بود دریافت کرد. طی دوسال 77 فروند دیگر به ایران تحویل شد که اسکادرانهای 71 ام پایگاه هفتم شکاری شیراز و 81 ام و 82ام اصفهان را تشکیل دادند. اسکادران 83ام پروازهای تاکتیکی و آموزش تسلیحات در اصفهان تشکیل شد تا وظیفه تربیت داخلی پرسنل مورد نیاز تامکت را برعهده بگیرد. قبل از این از سال 1973 خلبانان کارکشته که اکثرا قبلا با F-4 پرواز می کردند را به آمریکا برای طی دوره F-14 اعزام می کردند. ایران قصد داشت که 70 فروند دیگر از این شکاری را سپارش بدهد و 2 اسکادران شکاری در پایگاه ششم بوشهر و یک اسکادران در پایگاه یکم مهرآباد یا پایگاه هشتم، ایجاد بکند.وقوع انقلاب این امیال را پایان داد. با این حال 79 فروند تامکت به ایران تحویل داده شده بود و یک فروند هم با شماره BUNO 160377 به عنوان نمونه در آمریکا باقی مانده بود تا به عنوان مرجع تامکت ایران مورد استفاده قرار بگیرد. در لحظه انقلاب اسکادران 83ام مشغول آموزش 100 خلبان و افسر رادار و رهگیری بود که تا سال 1981 به طول می کشید.در سال 1981 همه برنامه های توسعه نیروی هوایی متوقف شد و تنها 60 خلبان و 24 افسر رادار و رهگیر برای 77 فروند شکاری کاملا آماده باقی ماند. قبل از انقلاب اسکادران 83ام حداقل روزانه 24 سورتی پرواز آموزشی انجام می داد اما بعد از انقلاب وقتی دولت جدید تصمیم گرفت که ناوگان شکاری های F-14 را بفروشد، این پروازها به صفر رسید. مشکل دیگر نیروهای نظامی حذف پرسنل با تجربه بود. هر کس که مشکوک به مخالفت با سیستم می شد، در معرض بازنشستگی، اخراج، زندانی شدن و یا حتی اعدام قرار می گرفت. خیلی زود تحریم های تصویب شده بر علیه نیروهای نظامی ایران مانع از رسیدن قطعات یدکی به شکاریها شده و تنها معدودی از آنها کاملا آماده برای عملیات بودند. برای دانستن سطح آمادگی رزمی تامکتهای نیروی هوایی پیش از آغاز جنگ ایران و عراق در 22 سپتامبر 1980 نگاهی به یک گزارش بازرسی نیروی هوایی در آگوست 1980 در مورد ناوگان تامکت پایگاه هشتم، آموزنده است. از 61 تامکت در پایگاه هوایی فقط 7 فروند قابل پرواز بودند که آمادگی رزمی 12 درصد را نشان میدهد. دستورالعمل های بهره برداری تصریح می کنند که هر هواپیما باید بعد از 36 ماه پرواز اورهال شود اما به دلیل محدودیت قطعات یدکی 2 هواپیما به 48 ماه رسیده بودند و زمین گیر شده بودند و منتظر تعمیرات برنامه ریزی شده بودند. در اولین هفته نبرد با عراق، تکنسینهای هر دو پایگاه هوایی هشتم و هفتم تعدادی از تامکت های گراند شده را با اوراق کردن دیگر جنگنده ها آماده کردند. با این وجود درصد آمادگی رزمی هر دو پایگاه پایین باقی ماند. قبل از اینکه پرسنل فنی نیروی هوایی موشکهای حرارتی AIM-9J و AIM-7E-4 را به تدریج در طول جنگ با سیستم کنترل آتش تامکت هماهنگ بکنند تنها سلاح آن توپ بیست میلی متری M60 و موشک AIM-54A فینیکس بود بطوریکه خلبانها حتی در فاصله بسیار کوتاه نیز از فینیکس استفاده می کردند (این تفسیر به واقعیت نزدیک نیست زیرا که موشکهای اسپارو با تامکتها تطبیق نداشتند و موشکهای سایدواندر هم زیر 4 مایل باید شلیک می شدند که خوب در این فاصله اگر با توپ درگیر می شدند هزینه کمتری داشت.م.). یکی از نزدیکترین شکارهای ثبت شده برد کوتاه که توسط فینیکس بدست آمد در 12 مایلی بود. هنگامی که تعداد تامکتهای قابل استفاده برای عملیات به 10 تا 12 فروند رسید، نیاز به اورهال شدن و تعمیرات سنگین به شدت احساس می شد بنابراین در سال 1981 اولین شکاری با شماره 3-6001 (BuNo 160299 ) به مهرآباد ارسال شد تا توسط صنایع هوایی ایران IACI اورهال گردد. عملیات اورهال در سال 1982 به پایان رسید. تا سال 1985 ، تعداد تامکتهای کاملا آماده عملیات 18 فروند و 16 فروند هم تا حدودی قابل استفاده برای عملیات در اسکادرانهای 71ام و 81 ام و 82 ام بودند. بعد از جنگ تنها 34 فروند تامکت قابل پرواز وجود داشت که اکثر آنها کاملا قابل استفاده برای عملیات و با رادار An/AWG-9 یا سیستم کنترل آتش سالم بودند و بیش از 20 فروند دیگر منتظر نوبت تعمیرات سنگین و اورهال یا در حین آن در صنایع هوایی ایران IACI در فرودگاه مهر آباد تهران یا پایگاه هشتم بابایی یا خاتمی سابق در اصفهان بودند. 8 تامکت در حین جنگ از دست رفت. یک فروند بر اثر آتش خودی یکF-4E، سه فروند توسط شکاری های میراژ اف یک، یک فروند توسط میگ 21 bis ، دو فروند دیگر به دلایل نامعلوم سقوط کردند و در نهایت یک فروند هم با شماره 3-6075 یا BuNo 160373 به عراق پناهنده شد. (اگر اشتباه نکنم توسط سروان مرادی که به دلیل تظاهر به دینداری به برادر مرادی شهرت داشت.م.) برای جلوگیری از دستیابی شوروی به این شکاری شماره 3-6075 نیروهای ویژه آمریکا در عمق عراق طی عملیاتی آن را نابود کردند (چندان منطبق با واقعیت نیست و مطابق گفته های مقامات داخلی در واقع آمریکایی ها با دادن امتیاز و پرداخت پول و تعدادی هلی کوپتر و اطلاعات نیروهای ایرانی، با هماهنگی با دولت عراق این عملیات را انجام دادند.م.). مطابق اسناد ایرانی ها 64 پیروزی تایید شده از 200 شکار ادعا شده تامکت بین سالهای 1980 تا 1988 وجود دارد. در رژه هوایی 22 سپتامبر 1988 به مناسبت اولین هفته دفاع مقدس بعد از آتش بس، 24 فروند تامکت شرکت کردند. (همان رژه ای که در حضور تیمسار ستاری انجام شد و برای جلوگیری از برخورد استک های پروازی یک مانور زیبای هوایی به صورت خودجوش توسط تیم پروازی که با هم هیچ تمرینی هم نکرده بودند انجام شد که مورد تقدیر نظامیان حاضر در رژه قرار گرفت زیرا فکر می کردند که این مانور زیبا از پیش طراحی و تمرین شده است.م.) این رژه باعث شد که متخصصین نظامی غربی نتیجه گیری بکنند که این 24 فروند همه تامکتهای بازمانده از نبرد 8 ساله هستند و بقیه یا در جنگ از بین رفته اند یا به دلیل نبود قطعات زمین گیر شده اند. همین متخصصین نتیجه گیری کردند که از این 24 فروند نباید بیش از 2 فروند دارای رادار سالم باشند و ایران همه ذخیره فینیکس خود را مصرف کرده است. در حالیکه وضعیت واقعی احتمالا هیچگاه دانسته نخواهد شد. این نتیجه گیریها تنها سناریوهای بدترین حالت بودند. صرف نظر از تحریم، ایران برای تامکتهای خود و فینیکسهای آنها بسته های قطعات یدکی را بدست آورد. بعضی از منابع گفته اند که بین سالهای 1985 تا 1987 ، 200 تیر موشک فینیکس جدید به ایران به عنوان قسمتی از معاملات تسلیحاتی مربوط به قضیه ایران-کنترا، تحویل داده شده بوده است. (در هیچ منبعی رسمی چنین چیزی اعلام نشد و در آن زمان فقط صحبت از 2000 موشک تاو و چند صد تیر موشک هاوک بود و بعضی قطعات یدکی). 6 ماه قبل از پایان جنگ شکاری هایی که به بوشهر رفته بودند به اصفهان بازگشتند و تمرکز تامکتها بار دیگر در اسکادرانهای 82ام و 81ام و 83 ام قرار گرفت و اسکادران 71ام شیراز هم در سال 1986 منحل گردیده بود. تنها 4 تامکت در کنار دو فروند F-4E در بوشهر باقی ماندند تا به عنوان جنگنده آلرت استفاده بشوند. گربه های ایرانی در زمان صلح در سال 1991، نیروی هوایی ایران با خریداری 24 میگ 29 و 12 سوخوی 24 مدل MK اقدام به اجرای یک طرح تقویتی جاه طلبانه کرد. ایران قصد در اختیار گرفتن 48 فروند میگ 29 دیگر و 24 فروند میگ 31 و 100 فروند سوخوی 24 دست دوم مدل M را نیز داشت. بعد از اورهال های موفقیت آمیز تعداد تامکتهای قابل پرواز در سال 1991 دو برابر شده بود. اسکادران آموزشی 83 ام منحل گردید و تمام 16 فروند تامکت آن به پایگاه ششم بوشهر منتقل شدند تا اسکادران 62ام تاکتیکی را بسازند که قبلا یک اسکادران F-4E بود. با این وجود کارایی اسکادران به دلیل شرایط خشن محیطی سواحل جنوبی و تاثیر آنها بر روی زیر سیستمهای ظریف این شکاری کم کم کاهش یافت. (وجود مه نمکی و خوردگی شدید درسواحل جنوب که البته تا حدودی با مهندسی شرایط محیطی قابل رفع است.م.) بوشهر از یک نظر دیگر نیز مهم بود و آن اقدامات قبل از انقلاب در ساخت نیروگاه هسته ای بود که در اوایل قرن بیست ویکم بالاخره با کمک روسها به پایان رسید.نیروگاه هدف چندین حمله نیروی هوایی عراق واقع شد و در اواخر جنگ تعداد پروازهای شناسایی آمریکایی بر فراز آن بسیار بیشتر شده بود. برای مواجهه با این تهدیدها اسکادران 62ام تامکت مامور انجام گشت هوایی بر فراز این تاسیسات بود و به جز چندین مورد مواجهه با شکاری های آمریکایی هیچ حادثه خاصی بوجود نیامد. قابلیت پایین نگهداری در اسکادران 62ام باعث شد که در سال 2007 این اسکادران منحل شده و همه شکاری های آن برای تعمیرات سنگین و اورهال به IACI در تهران ارسال شده و مابقی شکاری های قابل پرواز به پایگاه هشتم بازگشتند تا دوباره اسکادران 83 ام آموزشی را تشکیل بدهند!!! البته پایگاه هشتم شکاری کماکان در بعضی موارد خاص پوشش هوایی برفراز بوشهر را تامین می کرد. ستون فقرات دفاع هوایی ایران جمهوری اسلامی ایران و نیروهای نظامی آن از سال 1980 تا کنون تحت تحریمهای شدید بوده اند. بنابراین نیروی هوایی ایران شانس مناسبی برای باز سازی خود ندارد در نتیجه ستون فقرات ناوگان دفاع هوایی آن را کماکان تامکتها تشکیل می دهند. در ژانویه 2001 وزیر دفاع ایران از مسکو بازدید کرد و قراردادی را امضاء کرد که شامل خرید تجهیزات نظامی جدیدی از جمله 24 فروند میگ 31 BM می شد. فشار پنتاگون روسها را مجبور به کنسل کردن تحویل این شکاری ها کرد و نیروی هوایی ایران بهترین بخت خود را در جانشین کردن تامکتهای فرسوده از دست داد (عجبا!!!! میگهای 31 برای کم کردن خلاء ناشی از نداشتن حداقل 150 فروند شکاری دور زن مورد نیاز برای آسمان ایران و کاهش فشار بر روی تعداد محدود تامکتها سپارش داده شدند نه جانشین کردن آنها .م.). در نتیجه ایران به عنوان آخرین شانس به سمت چین رفت و بین 1997 تا 1998 shenyang جنگنده F-8IIM خود را به ایران پیشنهاد داد. با این وجود نیروی هوایی و وزارت دفاع این پیشنهاد را به دلیل ضعف در رهگیری هوایی این جنگنده رد کردند. بدون هیچ جانشین مناسبی، نیروی هوایی مجبور به بهره برداری از تامکت و بروز رسانی ناوگان گردید. در اولین تلاش موشک MIM-23B زمین به هوا را به سیستم کنترل اسلحه 4 تامکت در بین سالهای 1984 تا 1989 در روی مقر های یک و 8 با استفاده از یک پیلون تطبیقی اضافه کردند. یک واسط کامپیوتری به تامکت اضافه شد تا کار تطبیق داده های تامکت با موشک هاوک را انجام بدهد و موشک حاصل را MIM-23C یا سجیل نامیدند. چند تست ناموفق بر علیه اهداف پرنده بدون سرنشین در میدان تیر سمنان انجام شد و متعاقب آن تغییرات جدیدی در سیستم داده شد. بعد از انجام تست موفق با شکاری شماره 3-6073 یا BuNo 160371 سرفرماندهی نیروی هوایی اجازه اعمال تغییرات به شکاری های 3-6060 و 3-6067 را نیز صادر کرد.در نهایت نخستین پرتاب آزمایشی موشک برعلیه دشمن واقعی در سال 1987 انجام شد و یک شکاری میراژ F1 در ماه فوریه نزدیک جزیره خارک سرنگون گردید. در سال 1988 چهارمین و پنجمین هواپیمای تحت اورهال در صنایع هوایی ایران برای دریافت تغییرات مشابه انتخاب شدند. هدف اصلی پروژه ایجاد یک جانشین برای موشک AIM-7F بود که هیچگاه به نیروی هوایی ایران تحویل نگردیده بود (وموشکهای AIM-7E-4 موجود برای F-14 مناسب نبودند و مخصوص F-4E ها بودند.م.) پروژه بعدی ایجاد امکان عملیات هوا به زمین برای تامکت بود که در آخرین سال جنگ آغاز شد تا F-14 قادر به پرتاب بمبهای سقوط آزاد MK80 و M117 گردد.4 شکاری برای این پروژه در نظر گرفته شد تا با تغییر در سیستم سلاح و هدآپ و غیره از تامکت به "بامبکت" تغییر بکنند. تغییراتی که در مقرهای میانی تامکت انجام شد آن را قادر کرد که بتواند همزمان هشت MK82 یا چهار MK83 یا دو MK84 یا دو M117 را حمل بکند. بعد از خریداری سوخوی های 24 پروژه بامبکت متوقف گردید و شکاری های تغییر کرده به همان 4 فروند باقی ماندند. در بین سالهای 1988 تا 2002 دو پیشنهاد برای تطبیق موشکهای روسی هوا به هوا به تامکت به دلیل کمبود AIM-9J و AIM-7E-4 ها، ارائه گردید (منطقی نیست و تلاشهای نیروی هوایی برای دستیابی به تسلیحات مطمئن تر و کارآمدتر بود نه به دلیل کمبود موشکهای کم فایده نامبرده برای تامکت.م.). نیروی هوایی ایران 300 تیر موشک نسل چهارم R-73E که یک موشک حرارتی بود و 150 تیر موشک R-27R که یک موشک هدایت راداری بود را در بین سالهای 1990 تا 1991 از شوروی سابق دریافت کرده بود و در انبار داشت. فینیکسها از میانه دهه 1980 دیگر عملیاتی نبودند. با این وجود در اوایل سالهای 2000، اقداماتی موازی هم در نیروی هوایی و هم در صنایع دفاع انجام شد. بعضی شایعات حاکی از آن است که دست کم 10 تیر موشک فینیکس باز سازی شدند و به خدمت بازگشتند و برای تامکت های آلرت و واکنش سریع پایگاههای ششم و هشتم در بین سالهای 2004 تا 2008 مورد استفاده قرار گرفتند. سپس وزارت دفاع AIM-54A جدید خود را که AIM-54A+ یا فکور نامیده شد ارائه کرد. (در اخبار ایران ساخت فکور در نیروی هوایی اعلام شد نه در وزارت دفاع .م.) این موشک ترکیب سیستمهای یک MIM-23C در داخل بدنه یک فینیکس کهنه است. (این اولین ابراز نظر مثلا فنی و البته با هدف تحقیر توسط غربی ها در مورد فکور است.م.) به جز فکور بقیه موشکهای روسی بر روی تامکتها تست گرم شده اند اما خیلی از این برنامه ها بعدها کنسل شدند. با این وجود موشکهای AIM-54A که در جهاد خودکفایی بازسازی شده اند جان تازه ای در کالبد ناوگان دمیده و در یک تمرین نظامی تامکت با شماره 3-6054 یا BuNo 160352 یک پهپاد را با یکی از این موشکها هدف قرار داده است. (احتمالا نویسنده مقاله تست گرم فکور را با این تست عمدا یا سهوا اشتباه گرفته است.م.) در سال 2008 سر فرماندهی نیروی هوایی تصمیم گرفت یک فروند F-14 را تحت نام پروژه "بابایی" مدرنیزه بکند. کار در حین اورهال جنگنده 3-6049 در ژانویه 2009 در تهران آغاز گردید. قطعات الکترونیک قدیمی به ویژه قطعات مربوط به رادار AN/AWG-9 و قطعات مربوط به سامانه سیستم مهمات با قطعات سبکتر و سریعتر جایگزین گردیدند و سیستم جنگ الکترونیک AN/ALQ-100 با تعویض آنتن، پروسسور ، تحلیلگر و سیستم پیش تقویت با قطعات جدید تعویض گردید و کل سیم بندی شکاری تعویض شده و مقرهای 1 و 8 برای افزودن قابلیت حمل MIM-23C یا R-73E تقویت گردید. افزون بر این یک سیستم ناوبری داخلی، سیستم رادیو UHF/VHF و بعضی قطعات دیگر نصب گردید. (از زمان ورود پرنده های روسی به ایران سیستم رادیویی VHF بیشتر مورد نیاز شکاری ها و دیگر قسمتهای نیرو گردید.م.) . بعد از پایان عملیات مدرنیزه کردن حین اورهال، به محض آنکه تمام تستهای موتور و چکهای زمینی تکمیل گردید در 18 ژانویه 2012 یک پرواز 30 دقیقه ای استاندارد چک کارکردی شکاری انجام شد. در نهایت شکاری در آوریل 2012 به اسکادران 82 ام تحویل داده شد. در سپتامبر 2012 شکاری مدرنیزه شده از تلویزیون به مردم نشان داده شد در حالیکه به رنگ استتار اولیه Asian MinorII رنگ آمیزی شده بود. سوانح تامکت ناشی از کیفیت پایین تعمیرات و خطای خلبان در طول 2 دهه گذشته کاهش یافته است و استاندارد نگهداری موتور نسبت به 20 سال پیش 2 برابر بهتر شده است و ایمنی پرواز نیز افزایش یافته. در 21 ژانویه 2004 یک شکاری تامکت به دلیل اشتباه خلبان در حین یک پرواز تمرینی در نزدیکی اصفهان سقوط کرد و استاد خلبان و شاگرد هر دو کشته شدند. (شهید شدند.م.) در نتیجه نیروی هوایی تصمیم به باز سازی سامانه شبیه ساز پرواز صندلی جلو تامکت در پایگاه هشتم گرفت. شکارچی های UFO در طی 20 سال گذشته تامکتهای نیروی هوایی به ویژه اسکادران 62 ام بوشهر بارها برای رهگیری شکاری های ناشناس خارجی به ویژه شکاری های متفقین حین عملیات آزادی عراق در سال 2003 به پرواز در آمده اند. در بعضی از موارد نیز واقعا با آنها درگیر شده اند. برای مثال در مانور "راه اورشلیم" که در 24 آپریل 1997 انجام شد. اما مهمترین سوابق نظامی تامکت در سالهای اخیر از سال 2004 شروع شد. هنگامی که برنامه مشکوک هسته ای ایران برای عموم آشکار شد، ملتهای غربی به رهبری آمریکا و اسرائیل، اخطار کردند که ایران فعالیتهای هسته ای خود را پایان دهد. آمریکا تلاش کرد تا در مورد 3 مرکز مهم هسته ای ایران اطلاعات بدست آورد که عبارت بودند از نیروگاه بوشهر، راکتور آب سنگین اراک و مرکز غنی سازی سوخت نطنز. تعدادی از پهپادهای شناسایی برای جمع آوری اطلاعات فرستاده شدند تا برای حمله احتمالی داده های لازم را جمع آوری بکنند. به دلیل ازدیاد پروازهای شناسایی سر فرماندهی نیروی هوایی 4 فروند F-4E و 4 فروند تامکت را از اسکادرانهای 61 ام و 62 ام به عنوان شکاری واکنش سریع به کار گرفت تا بتوانند در 24 ساعت شبانه روز و در تمام فصل پاییز 2004 منطقه بوشهر را پوشش بدهند. علاوه بر این 4 فروند F-4E از اسکادران 31ام و 4 تامکت از اسکادرانهای 81ام و 82ام در حالت آماده باش و حتی در حال گشت هوایی در طول شب قرار داشتند که توسط یک فروند پست فرماندهی پرنده بوئینگ 707 و یک فروند C-130 تغییر کاربری داده شده به سیستم ELINT/SIGINT شناسایی از ساعت 8 شب تا 6 صبح به منطقه مرکزی و جنوبی پوشش می دادند. مطابق منابع مراقبت پروازایرانی پهپادهای شناسایی CIA از خود ویژگی های پروازی خیره کننده ای از جمله قابلیت پرواز خارج از اتمسفر، حداکثر سرعت حرکت کروز 10 ماخ و حداقل سرعت 0، قابلیت هاور کردن بر روی هدف (ایستادن در آسمان.م.) و انجام جنگ الکترونیک بسیار قوی با قابلیت ارسال انرژی مغناطیسی با توان بسیار بالا و از کار انداختن سیستمهای ناوبری شکاری ها ی رهگیر را نشان دادند. (ظاهرا آقای بابک تقوایی نویسنده این مقاله معتقد است که آمریکا قادر به ساخت چنین سامانه ای است!!! در حالیکه عبور و مرور چنین سامانه ای بر فراز ایران و به ویژه منطقه بوشهر، خوزستان و جزیرهای خلیج پارس سوابق بسیار درازتردارد. درزمان شاه و جنگ تحمیلی هم موارد زیادی رخ داد وحتی یک مورد اسکرامبل F-4E از همدان برای بررسی شیء پرنده بسیار نورانی که در دشت میشان به زمین نشسته بود ارسال شد که با نزدیک شدن F-4E شیء نورانی خاموش می گردد .م.) در موارد متعددی این ماشینهای ناشناس توسط رادارهای زمینی نیروی هوایی ایران و هواپیماهای ELINT و پستهای فرماندهی پرنده ردیابی شده اند و حتی آنها برای پروازهای روتین آموزشی شبانه این نیرو نیز مشکلاتی ایجاد کردند. به دلیل نور شدیدی که این پهپادهای جاسوسی در ماموریتهای عکاسی شبانه تولید می کردند رسانه های دولتی آنها را اشیاء نورانی نامیدند. (از کی تا به حال برای عکس برداری شبانه نیاز به نور افشانی وجود دارد؟.م.) در چندین مورد تامکتهای نیروی هوایی ایران با آنها مواجه شدند ولی قادر به استفاده از سیستمهای تسلیحاتی خود به طور مناسب نشدند.. در یک مورد بر فراز اراک در نوامبر 2004 خدمه پروازی یک تامکت که مسلح به دوتیر AIM-9J و دو تیر AIM-7E-4 بود یک شیء نورانی رادر حال پرواز بر فراز راکتور آب سنگین اراک ردیابی کردند. وقتی که بیم رادار AN/AWG-9 تامکت شیء نورانی را کاملا در دید داشت، هم خلبان و هم افسر رادار و رهگیری دیدند که اسکوپ رادار مختل شد زیرا احتمالا به دلیل انرژی مغناطیسی شدید شیء پرنده امواج منعکس شده از آن دارای قدرت مضاعف شده و گیرنده های رادار را اشباع کرده اند. (این انعکاس شدیدتر برای من چندان مفهموم و معقول نیست.م.) خلبان شیء نورانی را کروی شکل و دارای یک پس سوز سبز رنگ که توربولنس قابل توجهی در پشت آن تولید می کرده است توصیف کرده است. خدمه پروازی تامکت توانستند که هنگامی که شیء بر روی یک مسیر ثابت و خطی در حال پرواز بوده، بر روی آن قفل راداری بکنند. به محض اینکه خلبان موشک AIM-7E-4 را برای پرتاب بر علیه شیء نورانی انتخاب می کند، شیء نوارنی سرعت خود را زیاد می کند و مانند یک شهاب سنگ دور و ناپدید می شود. بعد از تلاشهای مشابه بر روی بوشهر و اراک و نطنز، سر فرماندهی نیروی هوایی ایران دستور توقف عملیات شبانه رهگیری اشیاء نورانی پرنده را صادر کرد. بعد از 2 سال بررسی و تحقیق بر روی این اشیاء و پروفیل پروازی آنها و بررسی بقایای بدست آمده از نمونه سقوط کرده در سال 2006 در ایران و سپس توسط متخصصین روسی، ارتش ایران مشخص کرد که این اشیاء پهپاد های جاسوسی آمریکا بوده اند. (این منطق و نتیجه گیری بسیار عجیب و بعید است و یافتن یک پهپاد سقوط کرده دلیلی بر ارتباط آن با اشیاء نورانی با سرعت کروز 10 ماخ نمی تواند باشد در ضمن بنده چنین ابراز نظری را از طرف ستاد ارتش یا نیروی هوایی به یاد ندارم.م.) با این وجود رسانه های دولتی ایران تلاش کردند که اخبار این اشیاء را طور دیگری پوشش بدهند و در سال 2004 و 2005 که این اشیاء توسط مردم در نزدیکی اراک و اردبیل و سراب دیده شدند، توسط رسانه ها سیاره ونوس اعلام شدند! در ساعت 4 و 20 دقیقه صبح 26 ژانویه 2012، یک سایت رادار فرماندهی دفاع هوایی در بوشهر یک هدف نا شناس را که در حال نزدیک شدن به منطقه بود شناسایی کرد. یک تامکت به عنوان اسکرامبل به پرواز درآمد. در ساعت 4 و سی دقیقه این تامکت از پایگاه بوشهر به پرواز در آمد اما چند ثانیه بعد تامکت منفجر شد و هر دو خدمه آن در دم کشته شدند (شهید شدند.م.) با وجود اینکه تامکت منهدم شده یکی از آماده ترین و سالم ترین تامکتهای نیروی هوایی با کمترین ساعت پرواز در ناوگان تامکت بود، دلیل حادثه به عنوان یک راز باقی ماند. نیروی هوایی برنامه ای برای مدرنیزه کردن همه تامکتهای ناوگان خود برای رسیدن به استاندارد پروژه بابایی تا سال 2020 دارد.تا آن زمان اسکادرانهای 81ام و 82ام و 83 ام آخرین بهره برداران رهگیر افسانه ای هستند در حالیکه جنگنده های F-7N در پایگاه هشتم در کنار تامکتها مستقر شده اند تا برای تمرینات تاکتیکی مورد استفاده قرار بگیرند. مطابق بیشتر منابع غربی 40 تامکت کماکان در ایران قابل پرواز هستند اما تعداد واقعی قدری از آن بیشتر است. توانایی تعمیر و نگهداری تامکتها در ایران نسبتا مناسب است بطوریکه جنگنده شماره 3-6042 دو بار کاناپی خود را از دست داد یک بار به دلیل عمل Jettition توسط یک سرباز در سال 1977 در حضور محمدرضاشاه و برای ترساندن او در طی بازدیدش از پایگاه هشتم خاتمی و یک بار هم در اوایل دهه 2000 وقتی که خدمه پروازحین فرود فرامین را از دست دادند و هر دو ایجکت کردند و شکاری هم با خوش شانسی در باریر انتهای باند متوقف شد و آسیب چندانی ندید. ولی 3-6042 در سال 2011 آماده پرواز بود.

تبریک می گویم ! Field Emission Display خیلی تکنولوژی بالایی نیازمند است و اگر ما به این تکنولوژی رسیده باشیم بقیه Display ها هم پیش رو هستند. برای اطلاعات بیشتر از این تکنولوژی به تاپیک زیر مراجعه بکنید. [url="http://www.military.ir/forums/topic/25468-%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%AE%D8%A7%D9%86%D9%87-%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D8%B5%D9%81%D8%AD%D9%87-%D9%86%D9%85%D8%A7%DB%8C%D8%B4-%D9%86%DB%8C%D9%85%D9%87-%D8%AA%D8%B9%D8%B7%DB%8C%D9%84-%D8%B4%D8%AF%D9%86%D8%AF-%D9%85%D8%A7%D9%86/"]http://www.military....تعطیل-شدند-مان/[/url] مشکل اساسی ما این است که واحد های عملیات و تعمیر و نگهداری و پشتیبانی از توانایی های مراکز پژوهشی بی خبر هستند و برعکس. بر خلاف دانشگاهها در مراکز پژوهشی کارهای حرفه ای انجام می شود زیرا نیروها ثبات بیشتری دارند و موقتی نیستند. مشکل بزرگ این است که یک بانک بکپارچه اطلاع رسانی وجود ندارد تا از تواناییها و اسناد یکدیگر و توانایی های خارج از مرزها بتوانند استفاده بکنند. البته راه اندازی چنین واحد اطلاع رسانی را توسط این آدرس news@president92.ir به رئیس جمهور جدید پیشنهاد دادم!!! حالا باید دید که با این اقیانوس مشکلات فرصت توجه کردن به تجربه دیگران را هم دارد یا خیر.

[b]بن مایه ها: [/b] Introduction to Flat Panel Displays 2009 [url="http://libgen.net/view.php?id=263925"]http://libgen.net/view.php?id=263925[/url] Introduction to Light Emitting Diode Technology and Applications 2008 [url="http://libgen.net/view.php?id=207983"]http://libgen.net/view.php?id=207983[/url] Liquid Crystal Displays: Addressing Schemes and Electro-Optical Effects, Second Edition 2010 [url="http://libgen.net/view.php?id=999732"]http://libgen.net/view.php?id=999732[/url] Transparent Oxide Electronics: From Materials to Devices [url="http://libgen.net/view.php?id=1002798"]http://libgen.net/view.php?id=1002798[/url] درود دوستان از اینکه تولید کنندگان SKD و CKD مانیتور داخلی نتوانسته اند که قطعات خود را وارد بکنند و الان تولید اینها مشکل دار شده کمی آزرده هستند. باید بگویم که صاحب مادیران را می شناختم. ایشان تاجری حرفه ای است که از مهندسان خوبی به عنوان مشاور استفاده می کرد و بدون مشورت با کارشناس تصمیم الکی نمی گرفت. ایشان یک مدیر درجه یک بود (الان نمی دانم که ایشان هنوز صاحب مادیران هست یا خیر) اما خوب در توانایی ایشان نبوده است که برای ساخت صفحات نمایش سرمایه گذاری بکند با توجه به سرعت تغییر تکنولوژی در این فیلد. خود من این روزها بعد از پرتاب [b]اینمارست 1-XL[/b] واقعا از تکنولوژی های دیگر بریده ام و دوستدار تکنولوژی [b]گالیوم-نیترید[/b] شده ام که به واقع آچار فرانسه خفنی است. این تکنولوژی را علاوه بر اینکه می توان برای ساخت رادار های AESA با رزولوشن و برد خیره کننده استفاده کرد، می توان در صفحات نمایش پر رزولوشن که در زیر نور خورشید نیز به راحتی قابل رویت و استفاده باشند هم مورد استفاده قرار داد!!! علاوه بر تحمل بسیار خوب در مقابل انواع تشعشع ها، قادر به تحمل حرارت بالا نیز می باشد و نیاز به خنک کننده را از AESA حذف می کند یا به شدت کاهش می دهد!!!!!!!!! از این تکنولوژی در ساخت نانو وایرها هم استفاده شده است. با این تکنولوژی می توان دیودی ساخت که نور بنفش با طول موج 405 نانو متر تولید بکند بدون اینکه نیاز به دابلرهای فرکانسی اپتیکی داشته باشد!!!! شگفت انگیز است. واقعا اگر قرار است که ما صفحه نمایش بسازیم بهتر است از تکنولوژیی شروع بکنیم که در کره و چین و ... نباشد. [b]خوب برگردیم به توضیح مختصری در مورد موضوع تاپیک:[/b] اول بگویم که صفحات نمایشی که قابلیت حس کردن تماس دست یا یک شیء را دارند، در واقع از یک صفحه نمایش ساده و یک سنسور شفاف که کل سطح نمایشگر را پوشانده است [b]یا پوشش می دهد[/b] (یعنی دور تا دور مانیتور را پر کرده و به محض ورود یک شیء به نزدیک سطح مانیتور مختصات آن برای سنسور مشخص می شود) استفاده می کنند. صفحات نمایشی که در مانیتورها بکار می رود از تکنولوژی های مختلفی استفاده مانند LCD، (TFT) Thin Film Transistor، ، PDP(پنل نمایش پلاسما)، ،LED LED ارگانیک یا Organic Light Emitting Diode و FED (Field Emission Display) استفاده می کنند. [b]LCD[/b]: در بین تکنولوژی های بالا تنها LCD است که از خود نوری ساطع نمی کنند و باید یک مجموعه LED به عنوان Backlight باعث بشوند که ما بتوانیم تصویر را ببینیم. 3 نوع LCD داریم:[list=1] [*]Transmissive خودش به کمک backlight نور ساطع می کند [*]Transflective که در زیر نور شدید به صورت انعکاسی عمل می کند و در نور کم خودش به کمک backlight نور ساطع می کند [*]Reflective: تنها در حضور نور قابل استفاده است [/list] TFT LCD ها هم برای افزایش بازه دید بوجود آمده اند. یک صفحه نمایش LCD به مدت 60000 ساعت کیفیت خود را حفظ می کند [b]LED:[/b] تکنولوژی ال ای دی از ترکیب منابع کوچک نور که بر اساس مواد نیمه رسانای مختلف با سطوح مختلف دوپینگ می باشد، ساخته شده است. [b]OLED[/b][b]:[/b] بیست چهار سال پیش یک محقق شرکت کداک حین کار بر روی سلولهای خورشیدی کشف کرد که عبور سیگنال از میان ترکیب کربنی که در سلول بکار رفته باعث تولید نور می شود. این اکتشاف شانسی منجر به تولد تکنولوژی OLED گردید. ال ای دی های ارگانیک (پایه کربنی) معمولا یک فیلم نازک است که از مواد ارگانیک (کربنی) که روی شیشه حک شده است و یک مدار نیمه هادی بار الکتریکی را به آن می رساند که باعث تابش آن می شود. مزایای OLED نسبت به LCD زیاد است. که عبارت هستند از:[list=1] [*]مصرف کمتر و نور بیشتر است [*]وزن کمتر [*]زمان پاسخ سریعتر [*]زاویه دید وسیع تر [*]پایداری بیشتر [*]بازه دمایی وسیعتر [/list] حداقل 6 نوع مختلف صفحه نمایش OLED وجود دارد که عبارتند از:[list=1] [*]ماتریس فعال AMOLED مخصوص صفحه نمایش بزرگ با مصرف کم [*]ماتریس غیر فعال PMOLED مخصوص صفحه نمایش کوچک با مصرف زیاد [*]شفاف [*]نور بالا (Top-emitting) [*]تاشو [*]OLED های سفید [/list] عیب اصلی OLED ها عمر نسبی کم است که بعد از 15000 ساعت کار نور آنها نصف می شود. البته این عمر برای گوشی های موبایل خوب است و لی برای تلویزیون ها مناسب نیست. [b]PDP:[/b] صفحات نمایش پلاسما ساختاری شبیه لامپ مهتابی دارند و دارای زاویه دید بهتر از LCD بوده و منتشر کننده نور است ولی به دلیل محدودیت های ساخت پیکسلهای این صفحه نمایش نمی توانند خیلی ریز باشند به همین دلیل آنها را برای صفحات نمایش با سایز بزرگ مانند میمیکها و غیره مناسب می کند. یک صفحه نمایش پلاسما به مدت 60000 ساعت کیفیت خود را حفظ می کند. [b]FED: Field Emission Display [/b]از امیترهای قوی (البته برای ابعاد نانومتری) برای تولید الکترون مانند امیترنانولوله کربنی، امیتر Spindt و ... در محفظه خلاء استفاده می کند. این الکترونها صفحه فسفری را بمباران می کنند و نورهای مادر قرمز و آب و سبز را می سازند. در واقع این تکنولوژی یک پیاده سازی بدون ضخامت بسیار پیشرفته CRT های قدیمی است که تمام مزیتهای CRT ها را دارد.

[quote name='death' timestamp='1376467222' post='329770'] چرا نمیتونن پوشش دهنده ترافیک هوایی باشن ؟ [/quote] درود من هم فکر می کنم که این رادارها می توانند به پوشش هوایی مراقبت پرواز امریکا یا هر کشور دیگری کمک بکند و خرج خود را در آورند. با این رادار قطر حتی می تواند مراقبت پرواز بر روی آفریقا را هم انجام بدهد و در آمد خوبی داشته باشد. به امید روزی که جاده ابریشم هوایی و زمینی دوباره به دلیل کیفیت و امنیت مسیرها به ایران باز گردد. البته من دلیل فنی نمی بینم که این رادارها نتوانند. فازی جدولی بودن باعث عدم پوشش نمی شود این رادارها از یونوسفر هم که استفاده نمی کنند. از نظر تئوری و تا جایی که من بی سواد از رادار می دانم. البته متن مجله هم مستقیم اشاره کرده که برای مراقبت پرواز عمومی هم استفاده می گردد. ولی فکر کنم جناب چکا یا دوستان با تجربه تر بهتر بتوانند در این موارد نظر بدهند.

درود. ساخت تجهیزات نظامی را نباید فقط از بعد نظامی دید. ساخت این تجهیزات موتور حیاط صنایع ما در اقتصاد مقاومتی می تواند باشد. کشتی سازی ایران که قادر به ساخت نفتکشهای 112 هزار تن و بالا تر است حتما باید قادر به ساخت ناو هواپیما بر هم باشد (وگرنه باید تعطیل بشود با این محاصره موجود) و این می تواند تا چند سال برای هزاران نفر کار ایجاد بکند و تکنولوژی کشور را ارتقا بدهد که خیلی هم عالی است. تنها مشکل به نظر من تامین نیروی ناو و سیستم جلوبرنده ها است که نباید تقلید از سیستمهای موجود باشد زیرا ممکن است مجبور بشویم به سمت ساخت نیروگاههای اتمی کوچک رفته یا از اوکراین نیروگاههای اتمی پرتابل (قابل حمل بر روی تریلر) را وارد کرده در ناو نصب بکنیم که بقا پذیری ناو را با دردسر همراه می کند. به نظر من استفاده از سامانه هایی همچون Hyper ion Power Module خیلی بهتر و کم خطر تر از ساخت خود نیروگاه و بهره برداری از آن در دریا است و به بقاپذیری ناو خیلی کمک می کند. بعد از ساخت ناو جنگنده قاهر را هم بر روی آن می شود آزمایش کرد. F-14 ها هم که همگی ناو نشین هستند و نمونه سازی شکاری مانند F-14 چندان دور از دسترس نیست با تکنولوژی امروز ما. چنین ناوی نیاز مند چند کشتی اسکورت حداقل 6000 تنی است که از بدنه مقاوم برخوردار بوده و به عنوان سپر حفاظتی فعال (به کمک سیستم دفاع نقطه ای خود) ناو عمل بکنند. وجود چنین ناوگانی می تواند در ماموریتهای دریایی طولانی خیلی در روحیه پرسنل تاثیر داشته باشد(زیرا به آن شکلی که ناو جماران بالا و پایین می رود این ناوها تحت تاثیر شرایط دریا قرار نمی گیرند) و در زمان صلح هم در چنین ناو بزرگی معمولا بیمارستانهای بسیار مجهز وجود دارد که می تواند به سواحل مصیبت زده اعزام بشود و ضمن تامین برق موقت آنجا به درمان مصدومین نیز بپردازد. علاوه بر بیمارستان درون ناوهای اینچنین زمینهای ورزشی متعدد و رستورانها و غیره وجود دارد که می تواند به بهبود رفاه سواحل جنوبی در زمان صلح کمک بکند. اما با توجه به پیشرفت سریع تکنولوژی مشکلاتی هم در سر راه خواهد بود. دشمنان ناو هواپیما بر خیلی سریعتر از تکنولوژی های حفاظتی آن رشد می کنند و این یعنی دردسر بزرگ برای سرمایه ای که در آن دفن شده است. به نظر من ما نباید اشتباه آلمانها را در جنگ دوم بکنیم و هزینه بالا و انرژی زیادی را در ساخت ناوهای سطحی بکار ببریم قبل از اینکه ناوگان زیر سطحی خود را کامل کرده باشیم یا اینکه بودجه و انرژی مناسب در آنها تزریق شده باشد. در جنگ دوم جهانی ژاپنی ها حتی زیر دریایی هواپیما بر هم داشتند ولی خیلی دیر تحویل داده شد وسه فروند سالم در آخر جنگ به غنیمت آمریکایی ها درآمد و آنها هم برای اینکه هرگونه الگو گیری از این زیردریایی ها را در شرق جلوگیری بکنند، آنها را غرق کردند. ما هم می توانیم زیر دریایی "پهپاد بر" مجهز به پهپاد های مسلح داشته باشیم ( و این زیر دریایی مجهز به سیستمهای دفاع نقطه ای هم می تواند باشد) و با استفاده از یک سری گوی شناور در سطح دریا که با یک مدیای مخابراتی (وایرلس) به زیر دریایی متصل هستند هم ارتباط زیر دریایی را با فرماندهی برقرار بکنیم و هم از درون زیر دریایی پهپادها را کنترل بکنیم وقتی که زیر دریایی در عمق آب است. تا در صورت لزوم بتوانیم حداکثر کارایی ممکن را در یک نبرد نامتقارن داشته باشیم. اصولا ناو هواپیما بر بیشتر باعث عظمت می شود و عظمت است که از جنگ جلوگیری می کند نه توان تسلیحات به خودی خود و طبیعی است که ما چنین ناوی را برای دفاع از سواح دریای مکران نیاز نداریم و این سامانه را برای عملیات برون مرزی همچون مبارزه با دزدان دریایی سومالی اندونزی و .... لازم داریم. طبیعی است با وجود ساحل و جزیره های فراوان بهتر است برای دفاع از ساحل از آنها استفاده بکنیم تا ناو هواپیمابر ولی این دلیل خوبی برای نداشتن چنین سامانه ای نیست.

[quote name='bayandar' timestamp='1376463475' post='329751'] 1- این رادارهای برد بلند را در مناطق غیر مسکونی مثل بیابان ها میگذارند و خطری برای سلامت انسان ها ندارند. 2- این رادارهای برد بلند نمی توانند پوشش دهنده ترافیک هوایی باشند به دلایل روشن! 3- رادار های ثابت مثل AN/FPS-132 درون یک پوشش بتنی ضد انفجاری قرار میگیرند که آن ها را در مقابل موشک های ضد رادار مصون میکند + حفاظتهای پدافندی دیگر. [/quote] از توضیحات شما سپاسگذارم. اما در پاسخ به شما در مورد اول باید بگویم که کل کشور قطر اینقدر بزرگ نیست که چنین رادار پر توانی بر روی همه مردم آنها اثر نگذارد. در مورد دوم هم باید بگویم که [b]در متن اصلی مجله آمده که آمریکا از رادار برد بلند خود برای مراقبت پرواز عمومی هم استفاده می کند[/b] و این نظر مجله Jane's Defence هست نه من بی سواد در مورد سوم هم خوب موشک دقیقا به وسط آنتن تشعشع کننده برخورد کرده و حداقل 130 کیلو تی ان تی بعلاوه سرعت مافوق صوت آن را تخریب می کند و تعمیر چنین تخریبی هم در هر آنتنی کار یک ساعت نیست.

[quote name='death' timestamp='1376426603' post='329694'] کلا تمام این شیخک نشین های همسایه ما توهم اسرائیل شدن دارن خصوصا امارات این خرید ها هم بیشتر برای ارزو های دور و درازشون هست سیستم هایی مثل تاد و یا پاتریوت در مقابل موشک های کروز توان دفاع از خودشون رو دارن یا مثلا امارات میتونه از پانتسیر هاش برای دفاع از سیستم های پدافندیش استفاده کنه و این 17 یکم تعدادش زیاد نیست [/quote] موشکهای بالستیک ضد رادار دشمن خوبی برای چنین سامانه هایی هستند ولی با فرض شکار آنها توسط پاتریوت، آنوقت کروزها می توانند خیلی خوب باشند. اگر کروز مافوق صوت باشد فکر نمی کنم که پانتسیر هم کاری بتواند بکند. البته در این موارد استاد چکا باید نظر بدهند که خیلی مطالعه بهتری از من دارند. این عدد 17 هم برای یک کشور کفی بدون کوه درست زیاد است ولی فکر می کنم اینها برای جزایر تا شیراز برنامه توسعه دارند. خوب انوقت رادار لازم می شوند. شاید هم خرابی این رادار زیاد است یا زمان عملیات آن کوتاه و باید جایگزین بشود.