[quote name='arash666' timestamp='1356173526' post='289799'] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]چیزی که برای من سوال هست اینه که برد رادار های اف 4 دی اولیه تنها 8 کیلومتر ( یا مایل ) هست که البته با توجه به اندازه رادار عجیبه .[/font][/size] [size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]حال استفاده از این جنگنده برای آموزش معقول به نظر میرسه ولی نمیدونم چرا به عنوان آلرت از این پرنده استفاده کردن . چون معمولا جنگنده های آلرت بهترین و به قولی سر حال ترین جنگنده های هر پایگاه هستن فکر کنم F 5 E رو آلرت میزاشتن بهتر بود هو برد رادارش بیشتر بود و هم چابک تر و مانور پذیر تر[/font][/size] [/quote] البته بهتر است که جواب این سئوال را خلبانان این فروم بدهند ولی تا جایی که می دانم جواب شما را می دهم. در گذشته ماموریت درگیری با جنگنده های مهاجم به عهده CAP ها (شکاری های گشت) بوده است. حتی در دوران جنگ در روزهای خاص CAP تهران F-14 بود ولی در روزهای معمولی CAP تهران که توسط رادار کرج و همدان کنترل می شد یک F-4E بود که مرتب سوخت گیری می کرد تا از تعداد نشست و برخواست کم شده و در مصرف قطعات یدکی صرفه جویی شود. گاهی پیش می آمد که CAP تهران بیش از 10 ساعت پرواز مداوم انجام می داد و چند بار سوختگیری میکرد و خلبان واقعا کپک می زد اون بالا. وقتی که گشت هوایی نتواند دشمن را فراری دهد در آن صورت در پایگاه وضعیت فوق العاده اعلام می شود در چنین حالتی یعنی جنگنده دشمن در کمتر از 50 مایلی پایگاه است و وقتی جنگنده اسکرامبل در ارتفاع مناسب قرار بگیرد یعنی درگیری احتمالی در زیر 10 مایل خواهد بود. خوب برای چنین درگیری هم F-4D ها بسیار سبک تجهیز می شده اند و معمولا از توپ زیر دماغه و موشک حرارتی استفاده می کرده اند (احتمالا به همین دلیل لقب Sharpshooters را دریافت کرده اند)F-4D ها برای آموزش نبرد هوایی استفاده می شدند بنابراین خلبانانی که با آنها پرواز می کردند در واقع اساتید داگفایت نیروی هوایی بودند. در مورد برد رادار جنگنده هم باید بگم که در جنگ هوایی برد رادار جنگنده نقش اصلی را ندارد!! در واقع جنگنده ها فقط در یک مخروط روبروی خود از طریق رادار پوشش ایجاد می کردند (جنگنده های جدید را نمی دانم) که برای جنگ هوایی کافی نیست. نقش اصلی جنگ هوایی به عهده افسر رادار زمینی یا افسر رادار مستقر در رادار پرنده است (فایتر کنترلر) که مثل یک شطرنج باز باید با افسر رادار دشمن بجنگد و مرتب سمت و زاویه و سرعتی را به جنگنده خودی بدهد که جنگنده خودی در تیر رس جنگنده دشمن قرار نگیرد. تنها هنگامی که جنگنده خودی از پهلو یا پشت در فاصله مناسب با دشمن قرار گرفت است که خلبان قادر به شروع نبرد خواهد شد. بنابراین یک افسر رادار کند ذهن ممکن است که بهترین خلبان نیروی هوایی را به کشتن بدهد و برعکس یک خلبان کم تجربه ممکن است که محاسبات بهترین افسر رادار نیروی هوایی را نقش بر آب بکند. در مورد استفاده از موشکهای دور برد هم جنگنده دشمن باید در مخروط رادار جنگنده خودی آنقدر باقی بماند تا بتوان بر روی آن قفل کرد. به همین خاطر F-14 ها نمی توانستند بر روی میگ 25 هایی که در ارتفاع 90000 پا و سرعت 2.5 ماخ پرواز می کردند به راحتی قفل کنند زیرا عامل انسانی قبل از اینکه بتواند سمت و زاویه مناسب را به جنگنده خودی بدهد، باید محاسبات خود را تکرار میکرد که متاسفانه اجازه ساخت نرم افزار فایتر کنترلر هم در زمان جنگ داده نشد.در یک جنگ هوایی بر فراز یک منطقه کوهستانی بهترین رادار، رادار پرنده بود برای همین در زمان شاه برای رفع این نقیصه 10 فروند آواکس سپارش داده شده بود که با وقوع انقلاب آنها را به عربستان دادند. [quote name='ya_ali' timestamp='1356131832' post='289775'] اطلاعاتی که در مقاله فوق در مورد بهینه سازی فانتوم -دی داده شده تا حد قابل توجهی مخدوش و بدبینانه و مغرضانه است . برای اطلاع بیشتر به صفحات 5و 6 تاپیک پروژه قائم (عج)نیروی هوائی ارتش که هم اکنون در انجمن در حال بحث است مراجعه فرمائید [/quote] خوب من این تاپیک قائم را دیدم و باید مطالب زیر را خدمتتون عرض کنم. البته پیشاپیش بگم که قرار نیست گفته های ما درست باشد و قطعا متن مقاله در یک مجله انگلیسی هم نباید دقیقا منطبق با واقعیات باشد. اگر ما این مطالب را ترجمه می کنیم فقط برای این است که به دوستان نشان دهیم که دیگران در مورد ما چگونه می اندیشند. خوب در پاسخ به شما باید مسائلی را در مورد صنعت ایران که در آن موهای خود را سفید کرده ام روشن کنم. ذات تکنولوژی ما دو نوع پیشرفت را تجربه می کند. یکی پیشرفت سیستماتیک است که مدیریت دولتی با وارد کردن تکنولوژی از نقاط مختلف مجری آن است و دیگری پیشرفت های اتفاقی که توسط افراد خاص که موانع موجود نتوانسته اند آنها را متوقف کنند بدست آمده است البته برآیند سیستم موجود مرتب خواسته یا ناخواسته در حال ساخت موانع جدید است و اندک افراد خاص موفق هم مرتب در حال دور زدن [b]ناخواسته[/b] موانع. به همین دلیل در یک بخش آنقدر پیشرفت دیده می شود که همه حیرت می کنند و در یک بخش دیگر آنقدر پس رفت داریم که باز هم همه حیرت می کنند. جالب است که به محض تایید یک پیشرفت توسط مجامع خارجی همه مدیران سعی می کنند که آن پیشرفت را وامدار تلاشها و مدیریت خود نشان بدهند. این داستان تکنولوژی ایرانی همیشه به این صورت بوده است. یادم می آید که یک درجه داری در نیروی هوایی شاهنشاهی متوجه شد که سامانه ارابه فرود F-5 ایراد دارد که هنگام فرود قطعه ای در چرخ جلو شکسته و جمع می شود ومی تواند باعث کشته شدن خلبان شود. با وجود ممنوعیت ها و محدودیتهای آن زمان، این درجه دار سامانه چرخ جلوی F-5 را تغییر داد به نحوی که دیگر امکان جمع شدن چرخ جلو هنگام فرود نباشد و این طرح به تایید مستشاران آمریکایی رسید و سپس در کمپانی سازنده جنگنده بررسی و مورد تایید قرار گرفت و روشی که در تغییر چرخ توسط درجه دار ایرانی ابداع شده بود، به عنوان یک سند در اختیار کلیه خریداران F-5 از کمپانی سازنده قرار گرفت و دست آخر خبر آن در ماهنامه نیروی هوایی شاهنشاهی نیز به چاپ رسید! در مورد آسمان ایران و حفاظت از آن به نظر من اگر جنگنده هایی مثل F-14A بهینه سازی شده اند و ما موشک فینیکس ایرانی ساخته ایم و ...، بهترین کار برای حفاظت این بود که یک پهباد سوپر سونیک یا یک موشک را در ارتفاع بالا بر روی خلیج فارس به پرواز در آورند و با یک موشک فینیکس برتر ایرانی رهگیری بکنند. خیلی کم خرج و بدون نیاز به هیچ تبلیغی دهها مجله و سایت و تلویزیون خارجی تصاویر آن را پخش می کردند. همان کاری که در زمان شاه سر روسها در آوردند. در اواخر جنگ سایت های راداری ما باید F-4E ها را به 5 مایلی هدف می رساندند تا بتوانند با آن درگیر شوند در حالی که میراژ های عراقی از 50 مایلی برای ما موشک موثر می انداختند اما باز هم تدبیر خلبانها و فرماندهان باعث می شد که همواره در اکثر نبردهای هوایی عراقی ها بازنده باشند. کار به جایی رسید که عراق خلبان هم وارد می کرد و برای زدن هر F-14 دویست هزار دلار جایزه گذاشته بود. در حالی که ما فقط یک سکه می دادیم به خلبانی که میراژ زده و یک سکه هم به افسر راداری که دشمن بودن هواپیما رو تایید کرده و اجازه شلیک به آن را داده و هواپیما خودی را به سمت اون هدایت کرده. من نمی دانم که در نبردهای هوایی ما چقدر مصری و فرانسوی و روس و غیره را کشته ایم. در مورد F-14A بهینه سازی شده: به نظر من ما قادر به ساخت کامل صفر تا صد یک F-14 هستیم تازه با افزودن تغییرات آیرودینامیک به آن اما آیا هزینه این ساخت را در اختیار داریم؟ سوال همین است که آیا ظرفیت ایجاد شغل در این سطح تکنولوژی را داریم. اگر پروفسور "شاخت" امروز زنده بود و در خدمت ایران بود این هزینه را به گسترش راه آهن تخصیص می داد یا ایجاد شغل برای متخصصین HIGHTECH؟ اگر دست من می رسید قطعا متخصصین high tech را بی نیاز از منابع مالی می کردم تا حداقل این موتور ضعیف F-14 را ارتقا بدهند. در مورد فینیکس برترایرانی: فینیکس هم یک موشک اکتیو راداری است مثل بقیه موشکهای اکتیو و اگر ما توانستیم که سیکر موشک اکتیو نور را از روی عکس C-802 بسازیم به نحوی که توانایی بسیار بهتری نسبت به C-802 اصلی دارد پس توانایی ساخت فینیکس برترایرانی هم باید کاملا موجود بوده باشد اما اگر ساخته نمی شود دلیل فنی نیست. همین تازگی صنایع دفاع از یک سامانه جدید جعبه سیاه رو نمایی کرد که علاوه بر داشتن کارکردهای جعبه سیاه های دیگر قادر به ضبط تصویر خلبان ها در کابین و صداها و داده هایی که معمولا در جعبه سیاه های دیگر ضبط نمی شود نیز می باشد و این یک اختراع جدید بود که تا به حال در هیچ کشور پیشرفته ای هم مورد استفاده قرار نگرفته است! جعبه ای که رو نمایی شد قادر به تحمل فشار 6400 جی در لحظه سقوط و دمای 1100 درجه به مدت 1 ساعت است و فایلهای تولید شده توسط آن گنجینه ای بسیار مفید برای آموزش خلبانی و دریافت انواع اشتباهاتی است که ممکن است یک خلبان دچار آنها بشود و می تواند به طراحی صنعتی بهتر کابین خلبان کمک شایانی بکند. این ویژگی نشان می دهد که خلاقیت طراح داخلی شاغل در یک ارگان دست و پا گیر دولتی حتی در طرح سامانه ای با محدودیتهای جعبه سیاه تا کجا که نمی تواند برود. در مقایسه با مدار موشک نور، سخت افزار دیجیتال موشک فینیکس مداری پیچیده نیست زیرا تشخیص یک هدف در وسط آسمان بسیار ساده تر از تشخیص آن بر روی آب و در حضور انواع و اقسام کلاترهای دریایی است. ممکن است بعضی فکر کنند که از نظر مکانیکی مشکل تکنولوژی داریم اما من در سال 2001 که در ایتالیا بودم دیدم که ایران یک قطعه چند تنی به آزمایشگاه "سرن" اهدا کرد که دقت تراز آن میکرومتر بود و برای صنایع هوایی این دقت بیش از کافی است. امروزه ما قادر به ساخت بدنه کامپوزیتی و موتور پر قدرت و رادار مناسب برای موشکی مانند فینیکس هستیم. در مورد اینکه ما جنگنده بهتر از F-18 داریم یا نه: اصلا باید دید که مدیریت ارشد در ایران با اشرافی که به کل تهدیدات دارد نیازی به جنگنده احساس می کند یا خیر. به نظر من اگر احساس نیاز کافی وجود داشت، تا به حال نمونه های بسیار خوبی رونمایی شده بود. قبل از شروع جنگ دوم جهانی هم آلمان ها باید منابع محدود پولاد خود را برای ساخت نبردناو ، تانک و زیر دریایی هزینه می کردند اگر به جای ساخت نبرد ناو پولاد و هزینه و زمان آن را خرج ساخت زیر دریایی می کردند نتیجه جنگ به نحو دیگری می شد اما کسی به حرف "دونیتس" گوش نداد و همه به دنبال امتیاز گرفتن و قوی کردن نیروی تحت امر خود بودند نه به فکر کل کشور. به همین دلیل شاید ساخت جنگنده اصلا در اولویت یک نیروی دفاعی نا متقارن نیست و صلاح کشور در تخصیص منابع به تجهیزات دیگر است. یادم می آید که روسها در یک نمایشگاه هوایی در امارات یک میگ 17 آورده بودند که به پیشرفته ترین تجهیزات نبرد هوا به هوا مجهز بود و مدعی بودند که قادر به نبرد با هر جنگنده ناتو می باشد. همین فانتوم را می شود با انجام بعضی بهینه سازی ها تبدیل به جنگنده مناسبی کرد. فقط به تعدادی فیزیک دان و مهندس و یک مدیر با تجربه و البته حلال مشکلات یعنی پول نیاز است. 16 سال پیش در ایران تکنولوژی ضعیفی داشتیم اما از 10 سال پیش به این طرف ما در الکترونیک هوایی کمی بهتر شدیم. در مورد نمایشگرهای دیجیتال همین الان هم فرماندهان گرامی اعتماد زیادی به آن ندارند و برخی شرکتها در جهت ساخت نمایشگرهای پیشرفته ای کاملا متفاوت با نمونه های خارجی قدم برمی دارند و برخی شرکتها در حال مشابه سازی قطعات الکترومکانیکی کابین خلبان با افزودن تراشه های دیجیتال به آن ولی حفظ ظاهر الکترومکانیکی هستند. اینکه ما توانایی کاری را داشته باشیم با این که آن توانایی به صورت محصول تولید انبوه شود بسیار متفاوت است و تولید جنگنده پیشرفته مستقیم بر می گردد به میزان نیاز و اراده مسئولان نه توان داخلی. در مورد موتور جنگنده: اگر یک نگاه به پایان نامه های متالورژی و مقالات ایرانی چاپ شده در مجلات معتبربکنید تصور می کنید که با این انبوه مقالات چند شرکت بزرگ سازنده موتور جت پیشرفته در ایران فعال است! همین تازگی آمریکا از چاپ چندین مقاله مربوط به نانوالکترونیک با نویسنده ایرانی در مجلات معتبر خارجی به وحشت افتاد و یک بودجه دولتی برای حمایت از پایان نامه های نانو الکترونیک در آمریکا تصویب کرد تا کماکان برتری خود را نسبت به ما حفظ کند J اینها بر اساس محاسباتشان خیال می کنند که چاپ این مقالات در اینجا در پی یک نیاز صنعتی و یا یک هدایت برنامه ریزی شده دولتی بوده نه در پی استیصال دانشجو از نداشتن موضوع و هدایت نشدن برای تحقیق در تحصیلات تکمیلی. بخش خصوصی در تولید موتور جت فعال نیست و بخش دولتی هم به دست مدیرانی می گردد که قبلا شایستگی خود را در تولید پیکان و پژوهای معیوب و خود مشتعل شونده ثابت کرده اند. فقط تصور کنید که موتور شکاری شما هنگامی که در ارتفاع پایین در حال پرواز هستید، خود به خود مثل پژوهای 405 آتش بگیرد و وقتی که شما به سازنده موتوراعتراض می کنید در جواب شما مدیر موتورسازی در کانال یک تلویزیون دولتی ایران ظاهر بشود و بگوید که "نخبه است و فارغ التحصیل دانشگاه شریف و حفظ کننده نقشه موشک تاو در یک بازدید خارجی و پیاده کننده آن در ایران بوده و بعد مدیرتنها موتور سازی کشور شده بنابراین مدارج ارتقا را پله پله طی کرده!!! و در مورد مشتعل شدن اتفاقی موتورها هم بگوید فقط 30% تولیدات ما مشکل فنی دارد" آن هم در دنیایی که به دلیل یک مورد نقص فنی کل تولیدات یک کارخانه از بازار جمع می شود. معلوم است که نیروی هوایی جان خلبان و آبروی خود را به دست چنین مدیری نمی دهد و ترجیح می دهد که به موتور خارجی متکی باشد. در موتور جت ما با حرارت بسیار کمتر از 2000 درجه و فشار زیر 1000 پی اس آی مشکل داریم این عقب افتادگی در صنعت ایران است نه در علم موجود در داخل کشور. ما که در پارس جنوبی گاز ترش داغ را با فشار 3600psi وحجم بالای H2S بسیار سمی و کشنده استخراج و مهار می کنیم و سانتریفیوژ یا میکروتوربین با دور 60000 می سازیم برای ساخت توربین جت 18000 دور دانش فنی لازم را داریم. صنعت همواره به صرفه اقتصادی می اندیشد و به دنبال وارد کردن راه حل های چینی و غیره است نه راه حلهای داخلی. چرا همواره مدیران دولتی باید بروند دنبال کپی سازی آیا با مشابه سازی می توان بر سازنده اصلی برتری یافت یا اینکه باید قابلیت مورد انتظار از محصول را تعریف کرد و از بازار خصوصی تقاضای شرکت در مناقصه نمود؟ راه حل های ساده: یک راه حل ساده برای داشتن موتورهای جت پیشرفته این است که بخش خصوصی در ساخت هواپیمای مدل با موتور جت برای بچه ها و علاقه مندان به پرواز فعال شود که بازار خوبی این روزها دارد و سپس از موتورهای مینیاتوری به سمت موتورهای بزرگتر برود. به احتمال زیاد خیلی سریع تر از این مدیر دولتی ها به موتوری مطمئن خواهیم رسید که قابل استفاده درشکاری ها باشد. یک راه حل دیگر آن است که تا زمانی که این سیستم دولتی به ما موتور جت قابل استفاده برساند، از آرایه ای از موتورهای کوچک مانند طلوع 4 استفاده شود که این راه حل گرچه اقتصادی نیست اما عملی است و به جنگنده قابلیت اعتماد بالاتری هم می دهد. مثلا می توان یک بال پرنده ساخت که از 20 موتور طلوع -4 که بر روی هم جدول شده اند استفاده کند. البته این موتورهای طلوع یک بار مصرف هستند ظاهرا که باید در کیفیت داخلی قطعات آنها کمی بازنگری شود J در مورد طراحی هواپیما: این هم که این روزا با استفاده از نرم افزار CREO و بسته نرم افزاری FloEFD ساخت منتورگرافیکس شده کار بچه های دبیرستان در آمریکا و هر طرح خلاقانه ای را که بخواهند می توانند با CREO بکشند و در بسته معتبر FloEFD مدل کنند. FloEFD قابلیت استفاده از کلاستر را هم برای سرعت بیشتر دارد و در مدارس داخلی که دارای شبکه کامپیوتری باشند قابل استفاده است. درسال جاری مسابقات طراحی پهپاد در آمریکا با استفاده از همین نرم افزار در حال برگزاری است که هدف علاقه مند کردن جوانان به انتخاب رشته های هوا فضا است که مرتب با کاهش متقاضی تحصیل در آمریکا مواجه هستند. در مورد رادار آرایه فازی: با وجود این همه تجربه خوب در استفاده از FPGA و طراحی تراشه ASIC در ایران ساخت هر نوع راداری فقط بر می گردد به وجود سرمایه مناسب و زمان. حال اگر نیروی هوایی تصمیم می گیرد از رادار معمولی چینی استفاد بکند حتما صلاحی در کار است.

[quote name='heliaa' timestamp='1356128314' post='289770'] [font=tahoma,geneva,sans-serif]چقدر خوب که کار به روز رسانی تجهیزات توی نیروی هوایی هم داره انجام میشه. این خبر موثق هست که ایران گفته تا سال 2025 استفاده میکنه؟[/font] [/quote] متن بالا ترجمه دقیق مقاله در مجله Combat Aircraft Monthly است و این مجله معتبری است اما بیش از این برای ما معلوم نیست. به هر جهت این تاریخ 2025 با فرمان عمر دهی انقلابی به تجهیزات مقام رهبری هم خوانی دارد و منطقا باید درست باشد.

[b]بن مایه:[/b] مجله combat aircraft نسخه 1 سال 2013 صفحات 68 تا 72 [b]نویسنده بابک تقوی[/b] [b]ترجمه شده مخصوص سایت میلیتاری[/b] اولین در خواست رسمی ایران برای خرید F-4 در سال 1964 ارائه شد. در آن زمان دولت آمریکا به دلیل وجود تکنولوژی طبقه بندی شده در F-4C از تحویل آن به ایران خود داری کرد. در سال 1966 بعد از آنکه فرانسه یک بسته 24 فروندی میراژ 3 را با قیمت 38.4 میلیون دلار و زمان تحویل 32 ماه را به ایران پیشنهاد کرد، واشنگتن برای از دست ندادن بازار ایران، با تحویل 12 فروند F-4 با قیمت بالای 3.25 میلیون دلار برای هر فروند به ایران موافقت کرد. قیمت بالا و تعداد اندک شکاری های پیشنهادی آمریکا باعث ناخشنودی شاه شد و در نهایت کنگره آمریکا با تحویل 32 فروند جنگنده مورد درخواست شاه و تحویل آنها در سال 1968 یا زودتر موافقت کرد. قیمت جنگنده ها با وجود نارضایتی ایران تغییر نکرد اما ایران در نهایت برای 32 فروند جنگنده 100 میلیون دلار پرداخت کرد که به معنی گرفتن تخفیفی 125000 دلاری به ازای هر جنگنده بود. در 8 سپتامبر 1968 اولین دسته شکاری های F-4D توسط خلبانان نیروی هوایی آمریکا در پایگاه یکم شکاری مهرآباد تحویل نیروی هوایی شاهنشاهی شد و تا قبل از 1969 بقیه 32 فروند در 3 دسته 8 فروندی تحویل داده شدند. نام این عملیات را Peace Roll 1 گذاشته بودند. در ابتدا F-4Dها جمعیی اسکادران 101 شکاری تاکتیکی پایگاه یکم بودند اما برای گسترش این جنگنده ها در سطح کشور یک دسته 16 فروندی در پایگاه یکم باقی ماند و بین اسکادرانهای 101 و 102 شکاری تاکتیکی تقسیم شد در حالی که اسکادران 103 کماکان از 16 فروند F-5A/B استفاده می کرد. دسته 16 فروندی دیگر به پایگاه هفتم شکاری شیراز که تازه تاسیس بود منتقل شد این انتقال تا تکمیل پایگاه هفتم تا سال 1970 به طول کشید و اسکادرانهای 701 و 702 تاکتیکی در پایگاه هفتم را تشکیل داد. با ورود F-4Eهای جدید تنها 4 فروند F-4D جهت استفاده به عنوان شکاری آلرت در پایگاه یکم باقی ماند و بقیه به شیراز منتقل شدند. (رشد سریع نیروی هوایی ناشی از بهبودی روابط با آمریکا در دوران جمهوری خواهان باعث شد که.م.) تا سال 1973 اسکادرانهای F-4E شکل گرفته بودند و نیروی هوایی شاهنشاهی از F-4D ها برای آموزش و تمرین تیراندازی و آموزشهای پیشرفته برای خلبانهای آینده F-4E استفاده می کرد. با این حال کلیه شکاری ها همواره در بهترین شرایط نگهداری می شدند و برای نبردهای احتمالی آینده آماده بودند. در این سال شماره بندی اسکادرانهای نیروی هوایی تغییر کرد و 0 از میان شماره آنها حذف گردید به این ترتیب اسکادران 701 به 71 تغییر نام داد و لقب sharpshooters را هم دریافت نمود. همزمان با این تغییر و تحولات نیروی هوایی اسکادران 71 را به F-4E مجهز نمود و همه F-4D ها به اسکادران آموزشی تاکتیکی 72 در شیراز منتقل شدند. از سال 1971 تا سال 1979 ایران 180 فروند F-4E دریافت کرد و نیروهی هوایی شاهنشاهی 9 فروند F-4E پنج فروند F-4D و 2 فروند RF-4E را به دلایل خبط خلبان، نقص فنی و درگیری با شکاری ها و سایتهای پدافندی دشمن از دست داد.در ابتدای انقلاب اسلامی در سال 1979 نیروی هوایی ایران دارای 171 فروند F-4E بیست و چهار فروند F-4D و 14 فروند RF-4E مستقر در 10 اسکادران و 4 پایگاه هوایی بود. [b]اولین نبرد:[/b] در سال 1969 اسکادران 101 پایگاه یکم شکاری ماموریت دریافت کرد که در ادامه عملیات "[b]اروند رود" [/b]بغداد را هدف قرار بدهد اما عملیات لغو شد. اولین درگیری F-4Dها به طور دقیق معلوم نیست اما خلبانها و تکنسینهای بازنشسته می گویند که اولین درگیری جنگی این شکاری ها در سال 1970 هنگامی رخ داد که 8 فروند از شکاری های اسکادران 101 پایگاه یکم در قبرس مامور حفاظت و پشتیبانی نزدیک از نیروهای سازمان ملل شده بودند و این جنگنده ها در چندین سورتی پرواز برای حنثی کردن حملات یونانی ها مورد استفاده قرار گرفتند. دومین عملیات نظامی که F-4Dها درگیر آن شدند در تابستان سال 1976 رخ داد. اگرچه اطلاعات این عملیات محرمانه باقی ماند اما این عملیات بر علیه کودتاچیانی بود که در سال 1973 ظاهر شاه پادشاه محبوب افغانستان را سرنگون کرده بودند و ایران این عملیات را در حمایت از دوباره به قدرت رساندن ظاهر شاه انجام داد . این عملیات به دستور مستقیم شاه انجام شد و در طی آن در دو نوبت و در هر نوبت بیش از 100 فروند F-5E/F و F-4E/D از پایگاه دهم کنارک (چابهار) و فرودگاه زاهدان به پرواز درآمدند و مواضع دولت کودتا (محمد داوود خان) را درهم کوبیدند. آخرین نبرد F-4D ها قبل از سقوط شاه در دسامبر همان سال (1976) رخ داد. در این نبرد اسکادران 72 آموزشی شیراز مامور به انجام عملیاتی در ظفار شد. در سال 1977 اسکادران 71 شکاری تاکتیکی شکاری های F-4E خود را به دیگر پایگاهها فرستاد و خود از F-14A استفاده کرد و اسکادران 72 نیز شکاری های F-4D خود را به اسکادران 11 آموزشی پایگاه یکم فرستاد. [b]نبردهای دوران نوین[/b] بعد از انقلاب در سال 1979 همه جنگنده های آموزشی اسکادران 11 پایگاه یکم زمین گیر شدند. بیشتر شکاری های F-4D نیمه آماده بودند و تنها 8 فروند کاملا آماده عملیات بودند. 6 فروند در صنایع هوایی ایران تحت تعمیرات سنگین بودند و از نبود قطعات یدکی رنج می بردند، 4 فروند مدرنیزه شده بودند و مجهز به سیستم حمل و پرتاب بمبهای لیزری شده سامانه های دفاعی آنها تقویت و سیستم جدید ناوبری بر روی آنها نصب شده بود. 4 فروند هم با استفاده از کیتهایی که قبل از انقلاب از آمریکا دریافت شده بود تحت بهسازی و مدرنیزه شدن بودند. در 22 سپتامبر 1980 با حمله جنگنده های عراقی به پایگاه یکم جنگ ایران و عراق آغاز شد. در آن روز 2 فروند F-4D کاملا آماده و مسلح بر روی باند فرودگاه مهر آباد بود اما رادارهای نیروی هوایی نتوانسته بودند از حمله عراقی ها با خبر بشوند و هیچ هشداری ندادند. در فردای آن روز هفت فروند F-4D از اسکادران 11 آموزشی و 5 فروند F-4E از اسکادران 12 شکاری تاکتیکی از مهرآباد به پرواز در آمده بعد از سوخت گیری از تانکرهای 707-3J9C پایگاه هوایی الرشید بغداد را در هم کوبیدند. در این روز در کل 138 فروند F-5 و F-4 در عملیات مختلف شرکت داشتند. این عملیات اسکادران 11 آموزشی و 12 تاکتیکی باعث شد که پایگاه الرشید تا 29 نوامبر 1980 قابل استفاده نباشد. روز بعد از نابودی پایگاه الرشید، نیروی هوایی برای از کار انداختن حرکت ماشین عظیم زرهی عراق تصمیم گرفت که پلهای مهم عراق را هدف قرار بدهد و اسکادران 11 آموزشی را مامور این عملیات کرد. در این روز این اسکادران دارای 6 فروند F-4D با قابلیت پرتاب بمبهای لیزری بود. در این عملیات 2 فروند شکاری مامور نابودی پل تنومه در بصره شدند. یکی از شکاری ها مجهز به 2 بمب لیزریGBU-10 و 2 موشک اسپارو AIM-7E-2 و 3 تانک سوخت اضافی بود و دیگری که ماموریت نشانه گذاری لیزری بر روی پل را داشت مجهز به 2 موشک AIM-7 ، سه تانک سوخت اضافی و 4 موشک AIM-9Js سایدویندر بود. جنگنده حاوی بمبها، آنها را با موفقیت بر روی هدف پرتاب کرد و هواپیمای نشانه گذار باید 20 ثانیه در منطقه خطر باقی می ماند تا بمبها به هدف بخورند. که این زمان برای صدمه دیدن توسط پدافند سنگین موشکهای عراقی کافی بود به همین دلیل خلبانان این هواپیما در بازگشت نزدیک شیراز از هواپیما به بیرون پریدند. دو روز بعد در 26 سپتامبر به اسکادران 11 آموزشی فرمان داده شد تا با بمبهای لیزری اسکله و بندر بصره را هدف قرار بدهند. تجربه عملیات قبلی باعث شد که در این عملیات این بندر با دقت و مهارت هدف قرار گرفت اما در بازگشت توسط موشکهای پدافند هوایی RIM-66 نیروی دریایی ایران هدف قرار گرفتند و خلبانان آنها کشته (شهید.م.) شدند. چند روز بعد در طی حمله هوایی عراق بر علیه تهران، یک فروند اسکرامبل آلرت از نوع F-4D به مقابله شتافت که توسط پدافند موشکی خودی MIM-23B هدف قرار گرفت. به این ترتیب اسکادران 11 آموزشی در طول اولین ماه جنگ 5 فروند از 8 فروند جنگنده کاملا آماده خود را از دست داد. از سپتامبر 1980 تا 1982 اسکادران های 11 و 12 مستقر در تهران بیشتر به ماموریت گشت هوایی بر فراز تهران مشغول بودند و در مواردی هم F-4E/Dهای خود را برای شرکت در عملیات پشتیبانی نزدیک و برون مرزی در اختیار پایگاه چهارم شکاری دزفول (وحدتی) و پایگاه سوم شکاری نوژه (شاهرخی) قرار می دادند.در 19 آپریل 1982 اسکادران 11 آموزشی ماموریت یافت تا در عملیات Ghost-3 شرکت کند. در این عملیات 12 فروند F-4D به پایگاه وحدتی مامور شده بودند تا در کنار بقیه جنگنده ها از نیروهای عمل کننده در عملیات باز پس گیری خرمشهر پشتیبانی بکنند. در این عملیات 55 فروند جنگنده دشمن توسط شکاری های اف 5، F-4، F-14A و پدافند موشکی سرنگون شد و نیروی هوایی تنها 4 فروند F-4E را از دست داد که در طی آن 3 خلبان کشته (شهید.م.) شدند و 3 خلبان نیز اسیر شدند. سهم اسکادران 11 آموزشی از تلفات 2 جنگنده بود که خلبانان هر دو شکاری در پایگاه چهارم وحدتی و پایگاه پنجم امیدیه فرود اضطراری کردند.یکی ازاین شکاری ها F-4D با شماره بدنه 3-6711 ایران (شماره بدنه 68-6913 نیروی هوایی آمریکا) بود که ابتدا توسط توپخانه ضدهوایی دشمن صدمه دید و در نهایت فرود اضطراری این صدمه را کامل کرد که بعدها در مهرآباد تحت تعمیرات سنگین قرار گرفت و تعمیر شد. جنگنده دیگر که بر اثر ترکش موشک پدافند دشمن دچار آتش سوزی در باک سوخت داخلی گردیده بود در حین فرود اضطراری در وحدتی صدمات بیشتری متحمل گردید. در نهایت این عملیات در ماه می 1982 با موفقیت کامل پایان یافت. در اواخر جنگ ایران و عراق اسکادران 11 آموزشی تعداد زیادی از F-4D های خود را از دست داده بود و اکثرا به صورت ناقص برای عملیات آماده بودند و دچار مشکل در رادار، تجهیزات، سیستم کنترل آتش و ... بودند یا به دلیل نبود قطعه زمین گیر بودند یا تحت تعمیرات سنگین در صنایع هوایی ایران قرار داشتند. در تابستان 1988 هنگامی که جنگ به پایان رسید تنها نیمی از F-4Dهای باقیمانده بودند. سرتیپ منصور ستاری فرمانده جدید نیروی هوایی دستور داد تا شکاری های F-4E اسکادران 12 و همه جنگنده های شناسایی RF-4E باقی مانده اسکادران 11 به اسکادران 31 پایگاه سوم شکاری منتقل شوند و در تهران تنها تعدادی F-4D آماده به پرواز بعلاوه تعدادی جنگنده تحت تعمیر باقی ماند و نیروی هوایی تصمیم گرفت که اسکادران 11 را به جنگنده های میگ 29 مجهز بکند. بنابراین کلیه F-4D ها به پایگاه دهم شکاری کنارک منتقل شدند و اسکادران 101 آموزشی را تشکیل دادند که بعدها تبدیل به اسکادران 101 شکاری گردید. [b]ناوگان فراموش شده:[/b] در آخرین سال جنگ ایران و عراق F-4Dهای باقی مانده وضع عمومی نا بسامانی داشتند و برای عملیات آماده نبودند به همین دلیل، از آنها برای ماموریتهای پشتیبانی نزدیک در پایگاههای چهارم و پنجم شکاری و تمرین تیر اندازی در مهرآباد استفاده می شد. در انتها آنها به خانه جدیدشان در پایگاه دهم کنارک فرستاده شدند تا برای آموزش استفاده شوند. سیستم جنگ افزار آنها و دیگر سیستمهای آنها به تدریج از کار افتاد و غیر قابل استفاده شد و تنها در یک مورد جهاد خودکفایی سعی کرد تا با نصب رادار AN/APQ-120 مخصوص F-4E جنگنده ای را ارتقاء دهد که بعدها این طرح متوقف شد. و تنها چند فروندی که رادارشان هنوز کار می کرد به عنوان جنگنده آلرت پایگاه مورد استفاده قرار گرفتند. به تدریج اکثر سیستم های الکترونیک این جنگنده ها از کار افتاد که در دهه 1990 حداقل منجر به یک مورد سقوط گردید. در سال 2000 بالاخره نیروی هوایی دستور به باز سازی این پرنده ها داد و در نهایت تعدادی از آنها دوباره آماده به نبرد شدند!!! در طی سال 2008 نیروی هوایی بسته تعمیراتی پیشنهادی صنایع هوایی ایران را که تحت نام "دوران" ارائه شده بود قبول کرد. این پروژه 2 فاز دارد. در فاز اول قرار است که اویونیک جنگنده بهسازی شود و در فاز بعدی جنگ افزار آن ارتقا یابد. در فاز اول قرار است که برای نمایش اندازه گیری های انجام شده در موتور ، وضعیت سامانه جنگ افزار و داده های دیگر از دو نمایشگر چند کاره دیجیتال (MFD) هم در کابین جلو و هم در کابین عقب استفاده شود. یک MFD دیگر در کابین جلو قرار داده شده تا داده های سیستم مدیریت پرواز و نقشه متحرک مجهز به GPS را نمایش بدهد و رادار جنگنده نیز با یک نمونه نا معلوم چینی تعویض خواهد شد و سیستم رادیو ساخت داخل VHF/UHF نیز بر روی آن نصب خواهد شد. در فاز دوم قرار است یک HUD جدید چینی بر روی جنگنده نصب شود و تغییرات لازم برای نصب زیرسیستمهای مورد نیاز موشکهای هوا به هوای چینی مادون قرمز PL-7 و نمونه پیشرفته اکتیو راداری PL-12 در آن انجام شود. و علاوه بر نصب 2 سامانه داخلی پخش کننده CHAFF و Flare یک سیستم اخطار قفل راداری چینی هم به این جنگنده اضافه خواهد شد. فاز یک در سال 2010 آغاز شد و یک فروند F-4D برای این بروز رسانی (شماره سریال 3-6714 یا 3-6690) در اختیار صنایع هوایی ایران قرار گرفت. کار با تعویض سیمهای این جنگنده 44 ساله شروع شد و بعضی از تغییرات در بدنه داده شد تا رادار جدید و زیر سیستمهای مورد نیاز آن را بتواند در خود جای دهد. سخت ترین کار خوراندن رادار جدید به جنگنده بود که با کمک گرفتن از تکنسینهای چینی انجام شد و بعد از 25000 ساعت کار شدید در طول 20 ماه تستهای زمینی در سال 2011 آغاز گردید. اولین پرواز جنگنده ارتقا یافته در 21 فوریه سال 2011 در مهرآباد انجام شد. آنتنهای اضافه شده بر میانه بالایی و زیر بدنه جنگنده نشانه بارز این بروز رسانی بود. تیم پروازی در طول 40 دقیقه پرواز مشکلاتی را یافتند و گزارش نمودند و MFDها و رادیو و نقشه متحرک و سیستم راداری تست نشد. مشکلات موتور و ابزار آنالوگ حل گردیدند و در پرواز 27 فوریه مشکلات دیگری نمایان شد. در انتها بعد از چندین سورتی پرواز تست، کلیه سیستم ها از نظر فنی تایید شد و در 16 مارس این جنگنده اجازه یافت تا از پایگاه وحدتی به پرواز در آمده و در رژه ای بر روی تهران شرکت کند. دومین F-4D تحت هر دو فاز بروز رسانی قرار گرفت و قرار بود در نوامبر 2012 به اسکادران 101 پایگاه دهم تحویل شود. تا سال 2015 کلیه F-4D های پایگاه دهم ارتقا خواهند یافت و در کنار میراژهای F1 اورهال شده در[b] پروژه "حبیبی" [/b]اسکادران 102 خدمت خواهند کرد. نیروی هوایی ایران در نظر دارد تا سال 2025 از ناوگان F-4D خود استفاده بکند و این به معنی در خدمت نگهداشتن این جنگنده های کارزار دیده به مدتی نزدیک به [b]60 سال[/b] است.

[size=5][b]نویسنده David AXE[/b] [b]بن مایع:[/b] Combat Aircraft 2013 نسخه یک صفحه 96 [b]ترجمه مخصوص سایت میلیتاری[/b] در اول نوامبر 2012 یک فروند پهپاد MQ-1 Predator توسط یک جفت سوخو25 رهگیری شده و به آن با توپ 30 میلی متری نیر اندازی شد. این حادثه بار دیگر نگرانی های ایالات متحده را در مورد امنیت پهپادهایش پر رنگ کرد. تلاشهای مستمری توسط آمریکا برای بهبود امنیت پهپادهایش صورت می گیرد که این تلاشها عبارتند ازافزایش سرعت، بهبود کیفیت رادار گریزی و افزایش سقف پرواز و در تئوری، دادن قابلیت دفاع به پهپاد ها. اولین تجربه جنگی پریدیتورها در دهه 90 در بالکان رخ داد که در آن جنگ، تعداد زیادی از آنها سرنگون شد که یکی از آنها توسط توپ یک بالگرد که در ارتفاع آن در پرواز بوده است سرنگون شده است. در اواخر سال 2002 وقتی که شکاری های عراقی شروع به آزار پریدیتورهای مشغول به گشت هوایی در منطقه پرواز ممنوع جنوب این کشور کردند، آمریکایی ها در یک برنامه کوتاه مدت اقدام به نصب موشکهای حرارتی هوا به هوا استینگر34 پوندی (15.4 کیلویی) که سابق برآن بر روی بالگردهایشان جهت دفاع هوایی نصب شده بود کردند. در دسامبر 2002 چندین برخورد هوایی بین پریدیتورها و جنگنده های عراقی رخ داد که در یکی از این موارد در 23 دسامبر یک میگ 25 !!! (امکان درگیر شدن میگ 25 با پریدیتور برای مترجم عجیب است و صحت آن به عهده مجله است.م.) به سمت یکی از پریدیتورها با موشک شلیک می کند و پریدیتور هم با استفاده از استینگر جواب می دهد و نتیجه برخورد مستقیم موشک به پریدیتور و نابودی کامل آن و نرسیدن موشک استینگر به میگ عراقی بوده است. بعد از این شکست آمریکایی ها موشکهای استینگر را از روی پهپاد ها باز کردند. سرهنگ دوم Tadd Sholtis می گوید که نصب استینگرها کار استانداردی نبود و این موشکها برای نبرد هوا به هوا مناسب نبودند. در مقابل نیروی هوایی به سمت پهپاد هایی رفت که پنهانکارتر بوده، از سقف پرواز بالاتر و سرعت بیشتری برخوردار باشند. RQ-4 Global Hawk ساخت شرکت گرومن-نورثروپ دارای سقف پرواز 65000 پا بود که فراتر از دسترسی بسیاری از رهگیرها قرار داشت و RQ-170 Sentinel ساخت لاکهید–مارتین قابلیت پنهانکاری خاص خود را به رخ می کشید. هر چند که معلوم شد این قابلیت آن چندان هم آن را پنهان نمی کند. ایران در دسامبر 2011 موفق شد که علاوه بر کشف آن بر فراز سرزمین خود ، آن را با استفاده از ابزار نامشخصی مجبور به فرود بکند. (به ظاهرماه دسامبر برای پهپادهای آمریکایی ماه خوبی نیست. م.) نیروی دریایی نیز به موازات نیروی هوایی در زمینه پهپاد فعال شده و پهپاد آینده این نیرو به مناقصه گذاشته شده است. US NAVY’s [b]U[/b]nmanned [b]C[/b]arrier-[b]L[/b]aunched [b]A[/b]irborne [b]S[/b]urveillance and [b]S[/b]trike (UCLASS) ، باید مانند پردیتور و ریپر موتور جت داشته باشد و به سرعتی بهتر از آنها دست یابد و از قابلیت پنهان کاری مناسبی هم برخوردار باشد. در حال حاضر بوئینگ، جنرال اتمیک، گرومن-نورثروپ و لاکهید-مارتین در حال ارائه طرحهای خود برای این پهپاد هستند. نکته جالب رفتار مستقل نیروی دریایی است که در مشخصات پهپاد قابلیت حمل موشکهای هوا به هوا را هم در خواست کرده است. در حالی که منتقدین می گویند که برای تامین پوشش هوا به هوای مورد نیاز نیروی دریایی باید این پهپاد به موشکهای AIM-120 و رادار مورد نیاز آنها مجهز بشود. افزون بر این پهپاد های امروزی به صورت خودکار عمل می کنند و تا کنون هیچ سیستم هوش مصنوعی ارائه نشده است که برای شرایط یک جنگ هوایی حداقل سرعت و قابلیت مورد نیاز را داشته باشد بنابراین نرم افزار چنین پهپادهایی بسیار چالش برانگیز خواهد بود. Tadd Sholtis (یکی از سخنگویان نیروی هوایی) می گوید در صورت لزوم نیروی هوایی توانایی حفاظت از پهپادهای خود را با استفاده از روشهایی به غیر از تسلیحات هوا به هوا دارد. برآیند شواهد نشان می دهد که پنتاگون برای حفاظت از پهپادهایش به سرعت بیشتر، سقف پرواز بیشتر و پنهانکاری بهتر متکی است و دیگر گزینه ها در حال حاضر مطرح نیستند.[/size]

[quote name='mahdavi3d' timestamp='1354963376' post='287116'] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][quote name='arminheidari' timestamp='1354961152' post='287108'] چرا که خیلی مهم است که یک مهندس در برخورد به مشکل با فکر باز و روشن درگیر شود باز داستان نوشتن در فضا و خودکار میلیونی آمریکایی و مداد روسی نمونه فکر باز و روشن است [/quote]البته باقي فرمايشات شما را قبول دارم، اما خودكاري كه اشاره نموديد (موسوم به قلم فضايي فيشر) خود يك نوآوري بسيار جالب است و داستان به آن صورتي نيست كه معمولا نقل مي‌شود... [/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]نگاهي به مطالب موجود در لينك‌هاي زير بياندازيد:[/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%82%D9%84%D9%85_%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C"]http://fa.wikipedia..../wiki/قلم_فضایی[/url] [url="http://www.asanfun.com/1391/06/story-of-pen-problem-in-space.html"]http://www.asanfun.c...m-in-space.html[/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif] [/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://history.nasa.gov/spacepen.html"]http://history.nasa.gov/spacepen.html[/url][/font][/size] [size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://www.thespacereview.com/article/613/1"]http://www.thespacer...m/article/613/1[/url][/font][/size] [/quote] من هم هنگامی که با یک دانشمند آمریکایی صحبت می کردم این داستان مداد را گفتم که اون خیلی سریع توضیح داد که درست نیست و داستانی است که در بین مردم عادی نقل می شود اما با یک واسطه از یک دوست بازنشسته که در آمریکا سالها مهندس مکانیک بوده و در دوره طلایی ناسا (نه این روزا که بودجه کمی داره) برای آنها پروژه هایی انجام داده داستان زیر را شنیدم ک این یکی واقعی است: ایشون نقل می کرد که یک روبات برای ناسا ساخته بوده که کارش شستن رادیو تلسکوپها بوده. این رادیو تلسکوپها در یک فارم حاوی چندین رادیو تلسکوپ قرار داشته اند. سالها می گذرد و این روبات کارش را درست انجام می داده. روزی ایشون به یک جلسه ر ناسا احضار می شوند و از ایشون در خواست می شود همان ربات را بسازند منتها این دفعه طوری که بتواند در صورت لزوم با سرعت زیاد حرکت کند!! ایشون می گویند که چرا ؟ آنها توضیح می دهند که مجبور شده اند که اجازه عبور یک اتوبان را از وسط این فارم به مقامات ایالتی بدهند و ناسا می خواهد که این ربات بتواند هنگامی که در اتوبان ماشین نیست با سرعت از عرض آن عبور بکند. سازنده ربات که نمی توانسته چنین رباتی بسازد، مدتی فکر می کند و می گوید به جای این کار نمی شود که من یک ربات دیگر مشابه قبلی برای شما بسازم؟ یکی این طرف جاده کار بکند و دیگری در طرف دیگر؟ ایشان تعریف کرده اند که مهندسان زیادی که در جلسه بودند به یکدیگر نگاه کردند و از این که اینقدر در مسئله غرق شده بودند که راه حل به این سادگی را ندیده اند متعجب بودند و همگی راه حل ایشان را قبول می کنند. این خیلی طبیعی است و اصولا بارها در پروژه های ریز و درشت چنین اتفاقاتی می افتد. برای همین موجودی به نام مشاور وجود دارد. مشاور معمولا غرق در مشکل ما نیست و این فرصت را دارد که از بیرون به موضوع نگاه بکند.

[quote name='warjo' timestamp='1354952826' post='287075'] [quote name='EMP' timestamp='1354952519' post='287074'] به دلیل ترافیک بالای سقف مجاز یا ماهیت نظامی عکسها سایت نگهدارنده عکسها آنها را حذف کرده برای همین من آنها را در آدرس زیر دوباره به اشتراک می گذارم [url="http://uplod.ir/0ily...IC_pics.zip.htm"]http://uplod.ir/0ily...IC_pics.zip.htm[/url] [/quote] پيغام عدم يافتن فايل را مي ده ! [/quote] از این لینک جدید تر استفاده کنید [url="http://uplod.ir/k7zytjppd38r/CHAMP_TOPIC_pics.zip.htm"]http://uplod.ir/k7zy...IC_pics.zip.htm[/url] از دست این سرویسهای آپلود ! همین امروز نیز مجله Combat Aircraft در صفحه 12 نسخه January-2013 خود ضمن چاپ 4 خبر در مورد ایران اقدام به چاپ خبری در مورد سامانه CHAMP کرده است. تنها نکته جدید در خبر چاپ شده در این مجله آن است که: [b]برای تست سامانه CHAMP یک فروند B-52H از روی بال خود در 16 اکتبر در میدان تست "یوتا" یک قبضه موشک کروز را پرتاب کرده که ساخت بوئینگ بوده و دارای سر جنگی Raytheon-Ktech و این موشک به عنوان پلتفرم تست استفاده شده است.[/b]

در این که مسئولین به رشته های استراتژیکی مثل متالورژی بهای کمی می دهند شکی نیست. اما دلیل آن را در نبود بودجه کافی و مشاوران ناراست باید جستجو کرد.بودجه نظامی امارات چندین برابر ما است اما این پول از کجا می آید؟ یک مشت ایرانی امارات را تبدیل به تجارت خانه خود کرده اند و یک مشت دیگر در سامانه های فرودگاهی آن سهام دارند و هر کاری می کنند تا فرودگاههای ایران به ویژه فرودگاه امام خمینی نه تکمیل گردد نه بتواند خدمات فرودگاهی ارائه بکند. به دلیل نبود بودجه کافی و عدم حمایت بانکهای داخلی از پروژه های نفتی، منابع پارس جنوبی توسط شیخ فاسد قطر به غارت می رود و ما فقط نگاه می کنیم. شرکت نفت اوراق غرضه می فروشد با 20% بهره تضمین شده !!!! اما کسی نمی خرد. با قاطعیت می توان گفت که آن مردمی که پول دارند و اجازه می دهند به دلیل بی پولی، منابع ما توسط قطر و توتال و .... به غارت برود مسلمان که هیچ بشرهم نیستند به جایش می روند دبی هتل کرایه می کنند هفته ای 4 میلیارد تومان. تو یک پروژه که داشتیم روی صفحات نمایش درون هواپیما کار می کردیم، یک ارتباطی با چینی ها برقرار کردیم و خیلی با تعجب می گفتند که چرا این تحقیقات را می کنید مگر می خواهید ابر قدرت بشوید؟ کشور کوچک ما با تمام دنیای صنعتی و وحوش منطقه وارد جنگ شده و بدیهی است که قادر به تامین نیازهای تحقیقاتی نیست. زجر آور این است که بانکها هم در خدمت بیگانگان عمل می کنند و به جای دادن وام به پروژه های بسیار سود آور تضمین شده دانش بنیان، به چی توز، بهانه نمکی، اشی مشی، لپ لپ، لواشک سازی و غیره بودجه وام شرکتهای دانش بنیان را تخصیص می دهند و نتیجتا کارمندان بانک را می بینید که حداکثر با یک دهم سواد شما از بهترین نعمات برخوردارند!!!! دانشمندی را می شناسم که چندین طرح بسیار سودمند دارد و پودر دارویی که تولید کرده در دانشگاه، هم اینک باید به قیمت گرمی 56000 دلار از اسرائیل وارد شود اما 10 سال با موافقت تمام مسئولان به دنبال وام دوید و نتوانست که کاری بکند و بعد از بیماری که اخیرا دچار شد دیگر فقط درس می دهد و در واقع دق کرد. معلوم است که این بانکها برای اخلال در اقتصاد به پولشان نیاز دارند و علاقه ای به صنعت ندارند و لابی وارد کنندگان هم که در وارد کردن این مواد اولیه دارویی صدها میلیارد تومان سود خالص دارند را نیز در عدم تخصیص وام به صنایع این چنینی را نباید از نظر دور داشت. وقتی شرکت نفت نمی تواند از بانک ملی وام بگیرد و دست به دامن توتال خائن می شود تا پول بیاورد برای پروژه، از بنده و شما دیگر تکلیف ساقط است.به یاد داشته باشید که همین بانک ملی بود که در زمان محمد رضا شاه با دادن وام به کمپانی آمریکایی باعث ساخت F-14 شد و این F-14 امنیت ملی ما را در جنگ با عراق تامین کرد. متاسفانه کشوری که در زمان رضا شاه مردم و بازاریان آن به صورت خودجوش ناو جنگی از ایتالیا خریده و برای نیروی دریایی وقف می کردند به جایی رسیده که بودجه های دولتی فقط باید به داد پروژه های مهم برسد. طبقه ثروتمند ما فقط در فکر خرید پورشه و ویراژ دادن در خیابان و فخر فروشی و سالی یک بار مکه رفتن است و آینده کشتی که در آن نشسته برایش مهم نیست. اما در مورد سلاحی که اشاره کردین باید بگم که این سلاح قادر به نابودی تمام تهدیدات نیست ناوچه های اسرائیلی هم مجهز به همین سامانه بودند اما به دلیل نزدیکی محل شلیک موشک قادر به انجام عکس العمل نشدند و اگر ما امروز به دنبال ساخت آن برویم با بودجه و مدیریت دولتی 10 سال دیگه بیرون می آییم و اگر بسیجی هم عمل کنیم زود تر از 2 سال دیگه به محصول نمی رسیم.تازه می رسیم به جایی که اون دانشمندی که گفتم رسیده بود. برای تولید پول لازم است و کشور ما بیشتر مصرف کننده است تا مولد پول. به دلیل نواقص این سلاح دفاع نقطه ای Raytheon مشابه لیزری آن که فقط نیازمند یک پایدار کننده است و دیگر خبری از لگد زدن و غیره نیست را تست کرده است. توپ را برداشته اند و لیزر 60 کیلووات را بر جای آن نهاده و تستهای موفقی را انجام داده اند. منتقدین اشکال می کنند که انرژی لیزر 60 کیلو وات را از کجا بیاوریم و من می گویم که [b]برای ناو های کلاس الوند حداقل یک راه حل برایش می شناسم و جزایر ما هم که نبردناوهای غرق نشدنی هستند و از شبکه برق سراسری تامین می شود.[/b] به نظر من پیروزی های بزرگ ایران در طول تاریخ همواره به دلیل استفاده ازتاکتیک، سپر، یا سلاحی بوده که تا آن زمان برای دشمن نا شناخته بوده مانند تکاوران کوروش کبیر، سواره نظام زرهی سورنا، آتش افکن بهرام گور، زنبورک نادر شاه، تاکتیک نادر شاه در استفاده از پیاده نظام و غیره. به همین دلیل باید برای دفاع از خود در قرن 21 از تسلیحات خلاقانه نوین استفاده بکنیم که کاملا تازگی داشته باشد. هر گونه دنباله روی منجر به افتادن در تسلسل مسایقه مالی تسلیحاتی می شود که ما بازنده آن خواهیم بود. برای مثال استفاده خلاقانه از لیزر 50-60 کیلووات ، امواج جهت دار پر قدرت میکروویو، ...

به دلیل ترافیک بالای سقف مجاز یا ماهیت نظامی عکسها سایت نگهدارنده عکسها آنها را حذف کرده برای همین من آنها را در آدرس زیر دوباره به اشتراک می گذارم [url="http://uplod.ir/k7zytjppd38r/CHAMP_TOPIC_pics.zip.htm"]http://uplod.ir/k7zytjppd38r/CHAMP_TOPIC_pics.zip.htm[/url]

[quote name='Aariaboy' timestamp='1354898027' post='286969'] خیلی ممنون دوستپس عزیز پس وقتی به نزدیکی ناو میرسه ومنفحر میشه میتونه ناوو برای مدت طولانی کاملا بی دفاع میکنه,اون موقع میشه باموشک نابودش کرد? این موشک باید توچه فاصله ای منفجر بشه,وایا میتونه از شر پدافند ناو و هرچی که اونو محافظت میکنه خلاص شه وخودشو تو فاصله معین منفجر کنه?ر [/quote] همانطور که از متن تاپیک قابل استنباط است موشکهای معمولی EMP باید در فاصله کمتر از 150 متری ناو منفجر بشوند تا از تخریب مطمئن بشویم. بدیهی است که اگر موشکی به این فاصله برسد نیازی نیست که EMP باشد و یک موشک معمولی هم اگر به این فاصله برسد احتمال برخوردش با ناو بسیار بالا است. اگر بخواهیم که ناو را نابود کنیم بهتر است که از سر جنگی انفجاری استفاده بکنیم اما اگر قصد داریم که به ناویان آن صدمه نزنیم و آنها را به اسارت بگیریم، استفاده از چنین سامانه ای را می توان در کنار دیگر گزینه های مربوط به اشغال ناو، در روی میز داشته باشید. در صورتی که ناو دارای سیستم دفاع نقطه ای خارق العاده ای باشد مثلا سیستم دفاع لیزری Raytheon که جدیدا آزمایش شده، شاید بهتر باشد که ابتدا با چند موشک با سر جنگی EMP به آن حمله بکنیم که در صورت منهدم شدن توسط آن سیستم دفاع نقطه ای بی نقص، باعث تخریب سیستمهای حساس ناو و دفاع نقطه ای بشود و سپس اقدام به غرق کردن یا به اسارت گرفتن آن بنا به دستور بکنیم.

[quote name='Aariaboy' timestamp='1354878836' post='286922'] خیلی جالب بود ممنون از این نوع موشک ها تو ایرانم تولید میشه?ویا در اختیار داره? اگه این نوع موشک ها به یه ناو بخورن,میتونن سیستم های دفاعی ناو برای مدتی از کار بندازن?البته اگه بتونن برسن به ناو [/quote] در مورد وجود کلاهک جنگی EMP در ایران خبری ندارم. تنها چیزی که می توانم بگویم این است که هیچ گزارشی از تخریب گسترده تجهیزات الکترونیکی در شهرستانها مشاهده نکرده ام. اگر چنین تسلیحاتی موجود باشد بسیار خوب و بی سر و صدا تست شده اند. تکنولوژی این موشکها بیشتر مربوط به مهندسان متالورژی و فیزیکدانها می شود و در ایران هم باید موجود باشد اما اینکه این تکنولوژی بشود یک محصول قابل اعتماد یک حرف دیگر است. از مشکلات این نوع مهمات این است که نگهداری و تعمیر آن نیازمند باز آموزی پرسنل رسته اردونانس است و کار تخصصی خاص خود را می طلبد. در مورد برخورد این موشک با ناوها باید بگویم که اساسا این موشکها در فاصله نزدیک ناوها باید منفجر شوند و در صورت برخورد با ناو یا کار خاصی نمی کنند یا ممکن است که عمل نکنند و اگر به درستی عمل بکنند و نوع موشک از توعی باشد که طول موجهای کوتاه تولید بکند، قطعا باعث خسارت دائم شده و باید تیم تعمیرات ناو به سرعت سامانه های فراوانی را تعویض کند اگر که انبار قطعات سالم مانده باشد.

عجیب است!!! دوباره آپلود کردم http://pic2.iran-forum.ir/image.php?di=XBPP

درود به سورنای گرامی من و چند همکار ایرانی دیگر 9 ماهی هست که با یک پروفسور آلمانی و تیمش کار می کنیم. دراین پروژه این جور که اینها را شناخته ام، باید بگم که به اصطلاح ما کامپیوتری ها اینها اکثرا یک سری SISD هستند یعنی در هر لحظه فقط به یک چیز فکر می کنند و بر اساس آن عمل میکنند و اگر کسی ازشون دو کار همزمان بخواهد حسابی قاطی می کنند[b].یک موجودات یک دنده ای هستند و تا خودت را به اینها ثابت نکنی به توانایی هات و نظراتت و پیشنهادهایت اطمینان نمی کنند حتی اگر در آن موضوع دانش کافی نداشته باشند[/b]. البته بسیار پر کار هستند هوش و حافظه خوبی هم دارند وبسیار کم مصرف و صرفه جو هستند، به سلامت جسمی خود کمتر از ما اهمیت می دهند و جوانتر از سن خود هستند اما از خیلی از همترازان ایرانی خود ریزبینی کمتری دارند. حال چطور آلمان ، آلمان شد؟!! در مورد این که چطور شد 9 میلیون بی کار آلمان صفر شد و ابرتورم این کشور مهار گردید و معجزه آلمان نازی رخ داد باید بگم که آلمانها موفق شدند که یک نابغه آلمانی تبار را به نام [color=#ff0000][b][font=Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif][size=2][font=Verdana,Arial,Helvetica,sans-serif]Hjalmar Schacht[/font][/size][/font][/b][/color] را که به حزب نازی هم علاقه داشت ولی هیچ وقت عضو نشد و از یهودیان دل خوشی نداشت اما مخالف خشونت با آنها بود را بیابند و اقتصاد فلج آن کشور را به دست او بسپارند ایشان در کیل پزشکی و در مونیخ فلسفه و علوم سیاسی را هم در برلین خوانده بود اما در 1899 در اقتصاد مدرک گرفت.[b] پول مثل خون در رگ برای اقتصاد و علم یک کشور ضروری است [/b]و آلمانها این را بهتر از هر ملتی می دانند.در 1934 ایشان از طرف هیتلر به عنوان وزیر اقتصاد معرفی شد. قبل از این انتصاب ایشان چندین شغل مهم را تجربه کرده بود و در تمام آنها لیاقت خود را نشان داده بود([b]ویژگی آلمانی در انتخاب همکار یا مشاور[/b]) ایشان تا سال 1937 با برنامه ساخت آتوبان و توسعه ملی که برای اولین بار توسط او یا مشاورانش ابداع شده بود، بی کاران آلمان را به صفر رساند و حقوق آنها را با مفوبیل که سهام فولاد سازی آلمان بود پرداخت می کرد در حالی که اساسا فولاد سازی آلمان در سالهای بعد ساخته شد!!! این نابغه اقتصادی به ایران هم سفر کرده بود و بعد از بررسی کل کشوراعلام کرده بود که ظرف مدت 15 سال سطح اقتصاد ایران را به آلمان خواهد رساند و قرار داد ساخت کارخانه مونتاژ هواپیمای مسافر بری یونکرس را در قلعه مرغی تهران و فولاد آلیاژی کرج را منعقد کرد و این کارخانه قلعه مرغی در 1939 هواپیما می ساخت در ایران (انگار که امروز ما ایرباس A380 در تهران بسازیم که هنوز خیلی از آن زمان عقب هستیم) . بیش از 5000 مهندس و تکنسین آلمانی را به ایران فرستاد. که بعد از خیانت سپهبد ضرغامی و شرکا در انحلال ارتش و اشغال ایران این تاسیسات به عنوان غنیمت جنگی ضبط شد. در سال 1937 ایشان در اعتراض به هزینه های نظامی گورینگ-هیتلر استعفا داد اما همین 3 سال ریاست برای آلمان این قدر برکت داشت که همه هیتلر را به عنوان یک ابر مرد پرستش کردند. در 1944 به همان بهانه که رومل مجبور به خود کشی شد ایشان را به اردوگاه کار بردند و بعد از شکست آلمان هم ایشان به عنوان جنایت کار جنگی !!!!!! توسط وحوش انگلیسی-آمریکایی محاکمه و محکوم به حبس طولانی مدت شد. بعد از آزادی زود هنگام به مصر رفت و مانند اوتو اسکورتزنی مشاور جمال عبدالناصر شد و در سال 1970 دنیا یک نابغه بزرگ اقتصاد را از دست داد. مشکل ما این هست که [b]در جستجوی افرادی همچون پروفسور شاخت نیستیم[/b] و فکر می کنیم هر کسی می تواند اقتصاد را مدیریت بکند. اقتصاد برای ما فرع است و با اندیشه های عرفانی در تضاد!!! ویژگی پروفسور شاخت وطن دوستی و انسان دوستی و دانشمند بودن بود اما ویژگی مورد انتظار ما برای انتخاب، چاپلوسی و وفاداری نسبت به ما است.

البته افزایش قیمت نفت به نفع آمریکا است زیرا استخراج از بسیاری از مخازن نفت آمریکا فقط زمانی اقتصادی است که قیمت نفت بالا باشد و تمام رقبای آمریکا که چین و اروپا باشند، وارد کننده نفت هستند. علاوه بر آن بالا رفتن قیمت نفت به میزان 3 برابر باعث افزایش قیمت طلا به میزان 3 برابر خواهد شد که به معنی قوی تر شدن پشتوانه دلار است. البته من اگر از اقتصاد چیزی می فهمیدم الان وضعم این نبود. فقط خواستم به این نکته اشاره کنم که آمریکا هم مانند ایران نیازی به واردات مواد معدنی ندارد ولی دشمناش خیر و بالا بودن قیمت نفت در این سالهای اقامت دولت نهم و دهم در پاستور فقط برای کاهش رشد اقتصادی چین بوده که به نظرم موفق هم بوده اند.

بسیار ایده جالبی است. هم اکنون هم با توان محدود ایران قابل اجرا است. یک بار دیگه از کیفیت کار آلمانی ها لذت بردم اما به نظرم دانشمندان آلمانی و اکثر ژنرالهای پروسی و اشراف زاده آلمانی مانند روندشتت نمی خواستند که طرحها به موقع آماده شود. به همین دلیل ورق جنگ برگشت زیرا در غیر این صورت یک آدم تند رو که نمی توانستند رفتارش را پیش بینی کنند آقای دنیا می شد به همین دلیل بطور نا محسوس زیر آبش را زدند.

منبع مجله Flight International نسخه 27 نوامبر تا 3 دسامبر 2012 صفحه 19 به عکس قایقهای تندروی منعکس شده بر روی سر جنگی این بمب توجه کنید. 2 تا دونه قایق فسقلی را هم برای ما نمی توانند ببینند!!!! خودتان قضاوت کنید اگر هر کشور دیگری بود آیا به خاطر چاپ این تبلیغ از شرکت Raytheon شکایت می کرد یا خیر؟ [url="http://pic2.iran-forum.ir/image.php?di=KOID"]http://pic2.iran-for...age.php?di=KOID[/url]

بله تیتر این تاپیک به به تیتر خود جینس بسیار شبیه است من "سوریه و سودان" را از متن به تیتر آوردم و کمی تغییر دادم. خودتان می توانید اصل مجله را از آدرس زیر بدست آورید. در ضمن در متن خبر جینس هم آمده که تصاویر متعلق به سال 2010 است و به تازگی در Web منتشر شده است. http://filepost.com/...ly20121128.pdf/

اگر RQ-170 از همان لینک RQ-1 استفاده کرده باشد، دارای SATCOM با مشخصات زیر بوده است. Ku-band . 12000 - 18000 MHz

درود ادعا شده است که قبلا چنین جمینگهایی از محلی در خاور میانه بر روی چند تا از ماهواره های تلویزیونی انجام شده است و انگشت اتهام ایران را نشانه رفته است. چند تا از این دکترهای مخابرات شریف هم ادعا کرده بودند که این کار را می توانند انجام بدهند. من چون بلد نیستم ابراز نظر نمی کنم. اما با توجه به اینکه محل ماهواره ها ثابت است منطقا قادر به اشباع کردن آنتن گیرنده آنها هستیم و این دانش خیلی بالایی نباید لازم داشته باشد. <

منبع مجله Jane's defence weekly نسخه 28 نوامبر سال 2012 صفحه 5 برگردان مخصوص سایت میلیتاری http://www.pic1.iran...15267466539.jpg اسرائیل برای بمباران اهداف خود در فاصله دور تعداد نا مشخصی از هواپیماهای F-15D (عاکف) (Buzzard) و F-15I (راآم) (Thunder) خود را به لینک ماهواره ای SATCOM مجهز کرده است. کارشناسان مجله اعتقاد دارند که این لینک می تواند چیزی مشابه با EL/K-1891 ساخت شرکت Elta System باشد که برای برقراری ارتباط ماواری افق (Over-the-Horizon communication) بکار می رود. این سیستم قادر به برقراری ارتباط دوطرفه صدا و داده و همچنین تصویر فشرده بین هواپیماها و همچنین بین هواپیما و پایگاه زمینی است و از ماهواره های تجاری ثابت در مدار جئو استفاده می کند. محل قرار گرفتن این آنتن دقیقا در پشت کاکپیت بر روی بدنه بالایی هواپیما است (جایی مشابه محل سوخت گیری صندلی عقب فانتوم) عکسهای این هواپیماها به تازگی منتشر شده ولی متعلق به سال 2010 است. تحلیل مجله جینس: با اینکه ارتش اسرائیل حمله به سوریه و سودان را تایید یا تکذیب نکرده است. و این حقیقت که این ارتش اطلاعات زیادی در مورد عملیات خود و ابزار شرکت کننده در عملیات نمی دهد، تصور می شد که در این حملات از F-15s استفاده شده است. حال باید دید چه نوعی از ارتقا در این هواپیماها و لینک SATCOM آنها انجام شده تا در حمله به تاسیسات هسته ای ایران موفق عمل بکنند.برای این کار انها باید بیش از 1500 کیلومتر پرواز کنند و استفاده از ارتباط رادیویی موج کوتاه در این فاصله گرچه امکان پذیر است اما در چنین عملیاتی مخاطره آمیز است و قابل اطمینان نیست و بستگی به شرایط جوی و پروفیل پرواز جنگنده دارد اما استفاده از لینک ماهواره ای کار را بسیار ساده می کند. تحلیل من بی سواد: ماهواره های مدار جئو شناسنامه دارند. پس ارزانترین راه مقابله آن است که به محض تشخیص نزدیک شدن جنگنده های دشمن (مثلا با کمک دوستان دیدبان و ... یا با رادار OTH) ، بر روی تمام ماهواره های جئو پارازیت بفرستیم. بنابراین قطع ارتباط باعث می شود که خلبانهای شجاع اسرائیلی، عملیات را Abort کنند و به پایگاه بازگردند.

جناب Shahabesageb بدیهی است که من نباید فیلم های با کیفیت گرفته شده را دیده باشم. اما منظور از کیفیت چیست؟ برای مثال اگر فیلمی داریم که ابعاد ظریفی چون ملخ هلی کوپتر را نشان می دهد با این تکنیک می توانیم باز هم کیفیت آن را بهتر بکنیم و به بعضی از جزئیات نوشته شده بر روی آن هم دست یابیم. اگر فیلمی داریم که از نقشه ای که به دست یک خلبان است تهیه شده با این تکنیک می توانیم قسمتی از محتوی آن را ببینیم. پس با این تکنیک همواره ممکن است که بتوانیم به داده های کاملتری دست بیابیم. دربهترین پهباد های آمریکایی هم مشکل لرزش و کمی کیفیت وجود دارد که با استفاده از این تکنیک، به رزولوشن بهتری می رسند. خیلی وقتها هم گرد و غبار مانع دید بهترین دوربین ها است (بخصوص در عراق و افغانستان و ایران) که باز با این تکنیک امکان فیلتر کردن Real time آنها بر روی سیستم تله متری وجود دارد. جناب Warior اساس این تکنیک برای لرزش گیری نیست حتی اگر از یک دوربین پهباد ثابت بر روی زمین از یک هدف ثابت تصویر بردارید باز هم رزولوشن شما با این تکنیک می تواند بسیار بهتر بشود. اساس این تکنیک برای افزایش رزولوشن است که در میکروسکوپها هم می تواند کاربرد داشته باشد. شرکت MotionDSP برای جور شدن محصولش با نیاز کارفرما الگوریتم گرفتن لرزش را هم اضافه کرده به تکنیک اصلی. کارتهایی مانند خانواده Quadro یا خانواده GTX690 برای کارهای گرافیکی و Game ها مناسب هستند اما برای انجام محاسبات High-performance اصلا مناسب نیستند. برای این کار باید از خانواده کارتهای Fermi مانند TESLA2070 یا بالاتر استفاده کرد. که قبل از واقعه دلار قیمتی حدود 3.5 میلیون تومان داشتند. که در مقابل کاری که انجام می دهد حتی بعد از واقعه دلار بسیار ارزان است. فقط تصور کنید به ازای هر کیلوگرم اضافی ناشی از افزودن جدول لنزها و دوربینهای درون یک ماهواره چند میلیون تومان باید هزینه اضافی خرج شود. همینطور برای پهباد هر کیلوگرم اضافی مداومت پروازی آن را به شدت کاهش خواهد داد. کارتهایی مانند Quadro به دلیل اینکه از حافظه RAM بدون ECC استفاده می کنند و Over-Clock هم شده اند برای محاسبات سنگین مناسب نیستند زیرا این کارتها علاوه بر دچار شدن به انواع مشکلات SEU و ..... به دلیل over-clock بودن دارای خطاهای محاسباتی هستند که در یک عمل Ray-tracing یا یک عمل rendering چندان اهمیتی ندارد اما در محاسبات می تواند فاجعه بار باشد. در ضمن ممکن است که بعضی اشکال کنند که آقا ما ابر رایانه ملی داریم چرا از آن استفاده نمی شود؟ در این مورد باید بگم که به دلیل بهینه بودن نسبت مصرف توان به کارایی در کارتهای گرافیکی نسبت به هر راه حل دیگر و جای بسیار کمی که اشغال می کنند، برای کانکسهایی که در منطقه عملیاتی مشغول استفاده از پهبادها هستند راه حلی بهینه است.

مشکل اینه که این موشکها Dual trajectory هستند یعنی هم از سامانه راداری و هم از سامانه مادون قرمز استفاده می کند و علاوه بر اون از یک سامانه الکترواپتیک هم استفاده می کنند. و مسیر پرتابه رو تخمین می زنند و اگر پرتابه به جای مهمی نمی رود بی دلیل رهگیری نمی شوند. برای من جالب است که ظرف 6 سال چگونه چنین سیستمی طراحی شده در اسرائیل. مطمئن هستم که تعداد زیادی از سخت افزارها و نرم افزارهای بکلی سری Raytheon در اختیار شرکت اسرائیلی قرار گرفته است و اینها در واقع این سامانه را جمع آوری کرده اند. فرمایش جناب چکا هم کاملا منطقی است و تولید این موشکهای دست ساز هم نرخ پایینی دارد و دلیل آتش بس سریع هم احتمالا این بوده که نمی خواسته اند برای درگیری با ایران کمبود موشک پدافندی داشته باشند. پس علاوه بر اینکه باید موشک خط شکن چف و پودر آهن بریزد، باید از فلیر و نارنجکهای دود زا نیز استفاده کند تا هیچ کدام از ابزار این سامانه قادر به استفاده نباشد. شاید بهترین کار این باشد که ابتدا موشکی به جنگ آن برود که اگر توسط این سامانه هدف قرار بگیرد یا نگیرد، یک اخلال وسیع و طولانی مدت درآن ایجاد بشود(مثلا کلاهک های EMP). راه دیگه استفاده از موشکهای ضد راداری است که اینقدر سریع باشند که توسط موشک های Arrow-2 و tamir و غیره قادر به رهگیری نباشند. راه دیگه استفاده از پهباد به عنوان خط شکن و هدف قرار دادن سیلو و رادار موشکها است و سپس موشکباران وسیع

کار دنیا به کجا کشیده یک مشت آدم خور جنگ راه می اندازند که سامانه دفاعی خودشون رو به یک سری حلقه به گوش مثل کره و سنگاپور و یک سری شیفته دیگران مثل هند بفروشند. عجبا. جناب Mahdavi3D درست می فرمایند. نباید از آینده این محصول غافل بود.تعداد زیاد موشک نمی تواند در کارایی رادار این سامانه اثر زیادی داشته باشد.به نظر من باید ابتدا از موشکی استفاده کرد که اگرمورد هدف قرار گرفت یا نگرفت، باعث نابودی رادارها بشود مثلا موشکی با کلاهک تولید کننده چف و پودرآهن بسیارحجیم سپس با رعایت زمان بندی مناسب موشکهای بعدی را در زمانی که رادار کور است بفرستیم. اگر یک موشک با کلاهک EMP هم داشتیم که کلا مسئله از بیخ حل بود. البته اگر یک موشک ضد رادار هم داشتیم که بالای 5 برابر سرعت صوت سرعت داشت مسئله حل بود و ابتدا رادارها را نابود می کردیم و سپس ... خلاصه کار نشد ندارد.

درود امیدوارم که این پست هم مثل تاپیکی که برای برنامه ماهواره برهای ما ترجمه کرده بودم بدون اطلاع حذف نشود اگر به متن خبر دقت کنید می بینید که صحبت از شبیه سازی است نه ساخت. بنابراین نتایج شبیه ساز می تواند کارکرد مغز و میزان مصرف آن را نمایش بدهد. ساخت رایانه ای مشابه مغز انسان کاملا امکان پذیر است و حتی با تکنولوژی موجود در ایران هم می توان برای آن کارهایی کرد. منتها اگر مغز انسان و مدل کاری آن برای محاسبات ما کافی بود دیگر به دنبال ساخت ابر رایانه نمی رفتیم. مغز انسان قابل اعتماد نیست و قادر به انجام محاسبات تکراری با حجم بالا نیست به همین دلیل ما ابر رایانه می سازیم.اما مغز دارای امکانات بالایی در زمینه درک و شناخت است که معمولا ابر رایانه ها با هر سرعتی از آن عاجز هستند. بودجه ساخت ابررایانه ملی هم صرف تجهیز چند دانشگاه به کلاستر با استفاده از سوئیچ های شبکه پر سرعت شد که جزو 1000 کامپیوتر پر سرعت دنیا هم به حساب نمی آید. در حالی که در چین همین بودجه منجر به ساخت کلاستری ازکارتهای گرافیکی شد که کماکان در رده بندی مکانی رفیع دارد. یک راه دیگر داشتن پردازنده قوی استفاده از مغز واقعی و زنده برای انجام محاسبات است!! در سال 1987 در انگلستان از مغز مرغ برای هدایت موشکهای بالستیک در محیط شبیه سازی استفاده شد که نتیجه بسیار بهتر از روشهای کنترلی ان زمان بود و به نرخ برخورد 87% در محیط شبیه سازی رسیدند اما مشکل این بود که اتصالات الکترونیکی به سلولهای عصبی زنده بسیار زود از بین می رفتند و قابل اعتماد نبودند.در ضمن تعداد بسیار زیادی از این اتصالات نیاز بود که کار را بسیار پر هزینه می کرد.در MIT از مغز گربه هم استفاده شده است و تحقیقات فراوانی انجام شده تا به حال. فقط تصور کنید اگر می توانستیم از مغز یک مگس یا زنبور برای موشکهای هوا به هوا یا ضد تانک استفاده کنیم، چقدر هزینه ها پایین می آمد و چقدر نرخ برخورد بالا می رفت. شاید راه حل ایرانی در این مورد استفاده از سلولهای بنیادی و پرورش مغزی مخصوص اتصال به تراشه های الکترونیکی باشد. هر سلول عصبی درون مغز دارای بیش از 160000 ورودی و یک خروجی پرتوان است که در واقع یک توپ پتاسیمی است برای ساخت چیزی در حد این استفاده از الکترونیک و نانو الکترونیک اشتباهی کودکانه است زیرا با الکترونیک قادر به تامین Fan-in و Fan-out مناسب برای چنین سامانه ای نیستیم و حداکثر Fan-out ما در VLSI کمتر از 200 است که یعنی هیچ. تنها زمانی قادر به ساخت مداری مشابه مغز انسان یا مغز مرغ هستیم که بتوانیم Fan-out و Fan-in نا محدود داشته باشیم و این هم با تکنولوژی موجود فقط با فوتونیک ممکن است. سالهای سال است که تراشه های فوتونیکی که از اکسیدهای لیتیم ساخته شده اند وجود دارند. این تراشه ها مزیتهای بی شماری نسبت به تراشه های عقب افتاده الکترونیکی دارند برای مثال مشکلFan-out, Cross-talk ، Signal-Integrity و .... در این تراشه ها بی معنی است و این تراشه ها با Clock بالا حدود 1000 گیگاهرتز کار می کنند. اما مشکل اصلی سرمایه گذاری کلان صنعت بر روی نانو الکترونیک است و صنعت در این قسمت دانش را به بی راهه برده است. به قول استادم پییر آلتو، به 3 علت است که تراشه های فوتونیکی به بازار نیامده اند: 1. Yield (نسبت تولید تراشه سالم به کل تولید) پایین این تکنولوژی است که تراشه های فوتونیکی را گران می کند 2. ورود این تراشه به بازار به معنی باز آموزی ها و کلاسهای آموزشی گران قیمت برای مهندسان کم فایده شده الکترونیک موجود است که توجیح صنعتی فعلا ندارد. 3. تکنولوژی موجود فوتونیک دارای ابعاد بزرگ و مصرف بالا نسبت به نانو الکترونیک موجود است که تمام ایرادهای بالا با سرمایه گذاری صنعتی قطعا قابل رفع بوده است اما کارتل های تراشه مانع این سرمایه گذاری هستند. بنابراین جا داشت با بها دادن به فیزیک دانهای خود به عنوان یک کشور مستقل و[b] نه دنباله رو[/b]، ما بر روی این صنعت سرمایه گذاری می کردیم تا در آینده نزدیک آنها مجبور به شاگردی ما شوند و نه برعکس.این ساده ترین راه آقایی مجدد ما در کوتاه ترین مدت در دنیا بود که کماکان فرصتی سوخته است. نانو الکترونیک موجود بسیار متغیر و نا امن و غیر قابل اعتماد شده است و بهتر آن است که برای ساخت تراشه هر چه زود تر یک راه حل ایرانی (نه لزوما فوتونیک) داشته باشیم.

منبع Jane's Defence weekly نسخه 21 نوامبر 2012 صفحه 17 به قلم Gordon Arthur [b]این متن مخصوص سایت میلیتاری ترجمه شده است[/b] در هفدهمین نمایشگاه-سمینار تکنولوژی دفاعی IDEAS17 در کراچی پاکستان، توسط شرکت دولتی صنایع سنگین Taxila نمونه ارتقا یافته تانک الخالد و نفربر 11.2 تنی طلحه رو نمایی شد. تانک الخلید که محصول مشترک پاکستان و چین است توسط چین و بدون اجازه پاکستان تحت نام MBT-2000 در حال بازاریابی در کشورهای منطقه است. HIT شرکت سازنده پاکستانی قصد دارد با امضای قرار داد MOU با طرف چینی که شرکت Norinco است، منافع حاصل از فروش این تانک را به نحوی تقسیم کند. بازار بالقوه این تانک کشورهای خاور میانه، بوتان، بنگلادش و سریلانکا خواهد بود. نفر بر طلحه مشابه نفربر آمریکایی M113A2 و M113A3 است که به ان M113P هم گفته می شود. این نفر بر از ذره ماجولاری استفاده می کند که ساندوئیچی از Kevlar است که لایه بیرونی آن فولاد و لایه درونی آن آلومینیوم است و ذره پرچ شده 1345 کیلوگرمی روی آن قادر به تحمل گلوله های کالیبر 12.7 میلیمتر است.

از نقطه نظر هنر رزمی جهت تکمیل متن بالا باید عرض کنم: هارا یا در زبان چینی تان تین نقطه ای 2 اینچ پایین تر از ناف است که مرکز کل انرژی بدن و یک رزمنده محسوب می شود. در آیین ایران باستان (میترا ایسم که قدمت بیش از 10000 سال هم برای آن نگاشته اند و در تمام دنیای باستان از جمله کل اروپا ، ژاپن و آمریکای جنوبی آثار آن دیده می شود) رستم نماد یک میترا ایست پرهیزگار است. در این آیین آمده که روح انسان با یک طناب نورانی نقره ای رنگ از این نقطه [b](هارا)[/b] به جسم متصل است و [b]بعد از مرگ 3 روز طو[/b]ل می کشد که این اتصال جدا شود و در این 3 روز روح در کنار جسم منتظر عروج است (به همین دلیل است که هنوز ما [b]مراسم "سوم" [/b]برای فوت شدگان می گیریم). در آیین پیچیده میترا ایسم، حمام آفتاب عبادت بوده و آناهیتای باکره حین حمام آفتاب با بشارت فروهر (روح القدس) از نور خورشید که فره ایزدی محسوب می شده باردار گشته و میترا که سمبل نور است را در شب یلدا(طولانی ترین شب) در عمق غاری تاریک به دنیا آورده است (در عمق تاریکی نور زاییده شده(شباهت بالای آن به فلسفه یین و یانگ مشهود است)) و یک چوپان و 3 پادشاه ایرانی برای او در همان شب هدایایی آورده اند. به همین دلیل است که حمام آفتاب کماکان در اروپا وجود دارد اما به مرور کاربری آن از یک عبادت بزرگ به یک تفریح عجیب و گاها خطرناک تغییر کرده است. نماد آیین میترا ایسم صلیب بوده و در صلیب اصیل یک دایره هم وجود داشته که نماد خورشید است و خطوط صلیب این دایره را تقسیم می کنند که نماد 4 فصل سال است و پایه بلند صلیب نماد نور خورشید است که به عنوان فره ایزدی بر زمین تابیده و باعث حیات شده است (چنین صلیبی کماکان در کلیسای واتیکان که قبلا یک مزگد میترا ایستی بوده و به دست کنستانتین امپراطور روم و دیگر امپراطوران مسیحی به کلیسا تبدیل شده دیده می شود). 7 جرم بزرگ آسمانی (ماه و خورشید و ...) بسیار مهم بوده و روزهای هفتگانه هفته اولین بار توسط میترا ایستها ساخته شد که کماکان نامهای آنها باقی مانده (sunday ==روز خورشید == مهرشید روز آریایی، Monday == روز ماه == مهشید روز آریایی و ...) میترا ایستها در روز یکشنبه به مزگد رفته و در مهرابه (جایی که سقف ضربی دارد و خدای مهر پرستیده می شده (مانند گرمابه و سردابه و ...)) عبادت کرده، نان و آب مقدس خورده، اعتراف می کرده اند و پاک می شده اند. علاوه بر این کودکی که تازه به دنیا آمده بوده در این روز توسط مغ [b]غسل تعمید[/b] داده می شده و یک نفر [b]به عنوان پدر خوانده[/b] به جای این کودک تعهد می داده که اگردر زمان حیات خود بر زمین خشک آب جاری نکند و باغ و فضای سبز نسازد به جهنم برود.(به همین دلیل است که هنگام سفر پشت سر ما آب می ریزند زیرا در دنیای قدیم هر سفری بسیار پر خطر و طولانی بوده و این کار را می کرده اند که اگر مسافر در سفر کشته شد، به جهنم نرود).باغ ایرانی که کماکان از افتخارات است، زاییده این طرز تفکر قدما است. حتما دعای باغت آباد را شنیده اید یا قسم به این سوی چراغ . در ضمن میترا 12 خدای زیر دست داشته و خود زیر مجموعه مزدای بزرگ بوده و ایرانیان به همین دلیل عدد 12 را مقدس می شمرده اند و مبنای ریاضیات سومری را از 60 به 12 کاهش داده و سال را به 12 ماه تقسیم کرده بوده اند و در هر ماه یک روز را به افتخار خدای آن ماه جشن گرفتند. (که با حمله اعراب ریاضیات ایرانی نابود و به جای آن ریاضیات عقب افتاده یونانی با مبنای ناقص و مشکل دار 10 ترجمه و استفاده شد بعد ها صفر نیز که گویا ریاضیات ایرانی از ریاضیات هندی وام گرفته بود به ریاضیات مبنای 10 افزودند تا آن را قابل استفاده کنند) این همه را گفتم تا با فلسفه حاکم بر دنیای قدیم آشنا بشوید. حالا می توان کمی ذهنیت سامورایی ها را بهتر فهمید. آنها اعتقاد داشته اند که اگر در میدان نبرد کشته بشوند مستقیما به بهشت می روند اما اگر اینگونه نشود، ترجیح می داده اند که به جای اسارت و .... هارا کیری کنند و با نابود کردن هارا اتصال روح به بدن را نابود کرده و روحشان را فورا آزاد کنند تا روحشان 3 روز یا بیشتر کنار جسم تحقیر شده اشان منتظر نماند.