دوست عزیز اصلا بحث این نیست که شما به چه روشی پنهانکاری رو انجام میدید بحث اینه که وقتی شما وارد محدوده پنهانکاری میشید تلاش بیشتر برای کاهش هرچه بیشتر rcs ثمره چندانی برای شما نداره. در مورد امواج طول بلند نیز که شما فرمودید ربطی به بحث ما نداره چون همونطوری که همه میدونند در این طول موجها هواپیما عملا پنهانکار حساب نمیشه بنابراین ارتباطی هم با مواردی که بنده عرض کردم نداره. عرض بنده در مورد محدوه پنهانکاری بود نه طول موج .

اگه به عکسی که در لینک زیر اشاره شده نگاهی بکنید متوجه میشید که تفاوت بسیار اندکی در مورد محدوده شناسایی هواپیمایی با سطح مقطع راداری 0.001 و 0.0001 هست با اینکه rcs یکی ده برابر دیگری هست. بنابراین وقتی شما وارد محدوده واقعی پنهان کاری میشید دیگه احتیاجی به انجام هزینه های سنگین برای کاهش بیشتر rcs نیست بلکه میشه این هزینه ها رو صرف موارد دیگر کرد تا تاثیر گذاری بیشتری ایجاد بشه. http://www.ausairpower.net/XIMG/Counter-VLO-2008.png اگر کمی بیشتر به این تصویر دقت کنیم متوجه میشیم که صحبت از محدوده کشف شده نه محدوده توانایی انجام قفل راداری که اگر این مطلب رو در نظر بگیریم بازهم این فاصله کمتر خواهد شد. و اما مطلب مهمتر اینکه این اعداد محدوده شناسایی هستند یعنی بیشترین فاصله ای که یک پرنده کشف میشه بنابراین حتی این کشف هم بسیار شکننده هست چه برسد به قفل راداری در این فواصل. مساله آخر هم مربوط میشه به توانایی موشکهای راداری چه از نوع فعال یا نیمه فعالش. بهترین رادار موشکها رنج شناسایی و قفل راداری حدود 20 کیلومتر برای هواپیماهای با rcs هایی حدود 1 متر مربع  دارند و توانایی اونها در برابر پنهانکارها شدیدا زیر سواله . به نظر بنده با جمع موارد بالا تلاش بیشتر برای کاهش بیشتر rcs چندان توجیهی ندارد.

آمریکا به تنهایی حدود 80 درصد هزینه های اولیه رو بعهده داره اما نکته ای که نباید از اون غافل بود این هست که قیمت هر فروند اف 22  حدود 150 میلیون دلاره در صورتیکه قیمت هر فروند اف 35A حدود 100 میلیون دلاره ضمن اینکه اف 22 از پایه بعنوان یک جنگنده برتری هوایی تولید شده در صورتیکه اف 35 یک جنگنده مولتی رول هست. هزینه تعمیر و نگهداری هر ماشینی هم متناسب با قیمت تمام شده آن تغییر میکند. همچنین اگر شما به سیاست های کلی نیروی هوایی آمریکا نگاه کنید این سیاست رو در وجود دو جنگنده اف 15 و اف 16 هم خواهید دید.

هزینه طراحی و ساخت اف 22 تنها به دوش آمریکاییها بود اما اف 35 داره با سرمایه گذاری مشترک پیش میره پس مثل پروژه اف 22 نگرانی کمتری از لحاظ مالی دارند. در ضمن به نظر بنده اف 35 با اینکه در نبرد هوایی از اف 22 ضعیف تر هست (احتمالا) اما قراره ستون فقرات نیروی هوایی آمریکا رو در آینده  بازی کنه و با توجه به قابلیت حمل انواع تسلیحات هوا به هوا و هوا به زمین و دورایستا جایگزین اف 16 و اف 15 بشه.

آقا این جنگنده و کلا هر جنگنده نسل 4 یا 4.5 که ساخته میشه صرفا برای برای مقابله با هم نسلهای خودشون مفیده. پای نسل 5 رو وسط نکشید که اشتباه کردید.

با سلام با توجه به شبکه محور بودن جنگهای آینده در خرید جنگنده باید بحث اشتراک گذاری اطلاعات بین جنگنده ها و جنگنده ها با آواکس حتما مد نظر قرار بگیره. جدیدترین (تا جائیکه من خبر دارم) سیستم شبکه محور روسها که بر روی میگ 29 های هند نصب شده TKS-2 هست که قابلیتهای بسیار خوبی رو به جنگنده میده. این سیستم قابلیت شبکه شدن با حداکثر 16 جنگنده دیگه میگ رو فراهم کرده. در سوخو 27 های جدید و همچنین سوخو 30 های هند هم این سیستم نصب شده با این تفاوت که توانایی شبکه کردن 4 جنگنده رو با هم داره. توانایی بسیار خوب این سیستم این هست که در میدان نبرد به محض اینکه اولین جنگنده موقعیت یک یا چند پرنده دشمن رو شناسایی کنه موقعیت اون ها رو بوسیله این دیتا لینک در اختیار سایر جنگنده ها قرار میده بنابراین میدان نبرد به صورت عالی برای سایر جنگنده ها مشخص میشه. تا جائیکه من دستگیرم شده اینن سیستم این قابلیت رو هم فراهم میکنه که اطلاعات دریافتی بر روی سایر سیستمهای جنگنده هم بارگذاری میشه و جنگنده این توانایی رو پیدا میکنه که بدون اینکه رادار خودش روی هدف قفل کنه یا حتی هدف رو شناسایی کرده باشه به سمت اون اقدام به شلیک کنه و با اطلاعات دریافتی از سایر جنگنده ها  هدایت لحظه به لحظه موشک رو به انجام برسونه. البته این سیستم بر روی موشکهای با سیستم راداری فعال قابلیت پیاده سازی داره. 

دوستان دقت داشته باشن که عوامل تولید نیرو یا شیمیایی هست یا اتمی یا مغناطیسی یا از نوع جاذبه عمومی (اگر چیزی از قلم افتاد لطفا یادآوری کنید) با توجه به اینکه گزینه اول با توجه به اطلاعات موجود منتفی هست و گزینه دوم هم فعلا امکان پذیر نیست، گزینه چهارم هم که شدنی نیست بنابراین به احتمال قریب به یقین گزینه سوم یعنی نیروی مغناطیس عامل اصلی تولید نیروی بسیار قوی برای منهدم کردن هدف هست. حالا اینکه دقیقا با چه مکانیزمی بنده اطلاع ندارم. اما چنانچه نیروی مغناطیس استفاده شده باشه باید به فکر استفاده از مواد با خاصیت مغناطیسی بسیار پایین در بدنه موشک ها  باشیم (دیا مغناطیس اگر اشتباه نکنم) یا از این مواد در گلوله های KE استفاده کنیم. به نظر من باید تحقیقات سریع و گسترده ای سریعا در کشور حول این موضوع شکل بگیره. اگر دانش تولید این سیستم ها توسط فیزیکدانهای ما شناسایی بشه قطعا نقاط ضعف و قوت  و بالطبع راه مقابله با این سیستمها هم شناسایی میشه.

با سلام به نظر من مبنای این سیستم دفاع فعال تخلیه انرژی مغناطیسی بسیار پرقدرت در یک فضای کوچک و محاسبه شده هست.دوستان یک نگاهی به لینک زیر بندازید خوبه. https://en.wikipedia.org/wiki/Explosively_pumped_flux_compression_generator چند وقتیه که بر روی سیستم توپخانه مغناطیسی کار میشه به این معنی که بجای استفاده از خرج برای پرتاب گلوله ها از انرژی مغناطیسی استفاده میشه. حالا با توجه به لینک بالا و استفاده از یک میدان مغناطیسی بسیار قوی برای توقف پرتابه میشه جلوی اونو گرفت. با توجه به اینکه مقاومت مواد بکاررفته در گلوله ها مشخص هست نمیشه بیش از یک مقدار مشخص به اون شتاب داد اما برای متوقف کردن اون ما با این محدودیت روبرو نیستیم بلکه این محدودیت بهترین ابزار برای منهدم کردن گلوله ها هست یعنی یک شتاب کاهشی بسیار پرقدرت در کسری از ثانیه که موجب انهدام هدف میشه.

مزیت اصلی دم های وی شکل در انجام  مانورهای سنگین هست به دو دلیل: 1) در مانورهای سنگین که نیروی وارده به دم زیاد میشه بحث های مربوط به آیروالاستیسته منجر به کاهش کارایی عملکرد دم میشه همچنین این دم ها در خروج هواپیما از spin عملکرد بهتری دارند. 2) در زوایای حمله بالا دم های معمولی در یک جریان کاملا توربولانت و نا منظم  بدنه قرار میگیرند که در نهایت منجر به کاهش عملکرد اونها میشه در حالیکه در دم های وی شکل بدلیل فاصله گرفتن دم ها از خط مرکزی بدنه این مساله شدیدا کاهش پیدا میکنه. ضمن اینکه هواپیماهایی که دارای پیش بال هستند در زوایای حمله بالا جریانهای گردابه ای قوی ایجاد میکنند که این جریانها سبب کاهش جریان جدا شده از روی بال میشه و در گ هواپیما رو کاهش و کارایی بال رو افزایش میده.این جریانها همچنین سبب افزایش کارایی دم ها در زوایای حمله بالا و مانورهای سنگین میشه.

با سلام خدمت دوستان به نظر من هم بوستری سر موشک نیست بلکه دود سر موشک همون تکنولوژی موشک حوت هست. به نظر من این دود تا مدت زمان معینی خارج میشه و بعد قطع میشه منتهی زمان خارج شدن موشک از زیر آب رو قبل از اتمام تولید دود تعیین کردن تا مطمئن بشن که دود در هر حالتی موشک رو پوشش داده (همون بحث ضزیب اطمینان در طراحی منظورمه).

با سلام خدمت دوستان ذکر چند نکته رو در مورد مطالب بیان شده توسط  دوست عزیزمون لازم می دونم. اول : مکانیزم نفوذ گلوله های HEAT به زره ربطی به ذوب کردن نداره بلکه انرژی جنبشی بسیار زیاد ماده ای که جلوی خرج گود قرار داره ( معمولا از جنس مس یا آلیاژهای اون) عامل اصلی نفوذ به زره هست نه حرارت اون. سرعت فلز له شده پس از انفجار خرج گود به بیش از 6000 متر بر ثانیه میرسه این سرعت زیاد کمی جرم ماده نفوذ کننده رو جبران می کنه. انرژی جنبشی به توان دوم سرعت و توان اول جرم بستگی دارد. دوم: این که بگیم انتخاب چند سانت جنس سخت تر میتونه جلوی نفوذ گلوله ای با جنس نرم تر رو میگیره هم کاملا اشتباه هست. همونطور که عرض شد حنس فلز به کار رفته در گلوله های خرج گود معمولا مس یا آلیاژهای اون هست که همگی دارای مقاومت بسیار کمی حتی نسبت به فولاد معمولی دارن چه برسه به کامپوزیت ها یا سرامیک ها. سوم: عامل مقاوم در برابر نفوذ تنها جنس نیست بلکه ضخامت زره هم هست. انرژی جنبشی واره شده بر زره در ضخامتی مشخص جذب میشه که این ضخامت هم به تنش شکست ماده بستگی داره و هم به خاصیت پخش انرژی ماده زره. چهارم: در مورد مقایسه زره های با مواد مختلف ، این کاری کاملا منطقی و علمی هست به شرطی که به این نکته توجه بشه مواد دارای خواص غیر خطی هستند و برای مقایسه دو ماده مختلف باید خواص هر دو ماده رو بدونیم تا بشه با یک تخمین علمی و با دقت خوب مواد با جنس های مختلف رو با هم مقایسه کرد.

با سلام خدمت دوستان به نظر من برای شرایط فعلی غزه و با توجه به کمبود امکانات در دسترس ترین راه حل استفاده همزمان از چند تفنگ دوربین دار برای از کار انداختن رادارهای تروفی هست. گلوله های آنتی متریال دارای قدرت تخریب بالایی هستن و قطعا تاثیر مخربی برر روی تروفی دارن. استفاده همزمان از چند قبضه بصورت همزمان امکان از کار افتادن رادارهای یک سمت تانک رو چند برابر میکنه ضمن اینکه در شرایط فعلی هم احتمالا راهی برای مقابله با اون نشده(احتمالا). http://en.wikipedia.org/wiki/14.5%C3%97114mm

تشکر از جناب سینا خان و باقی دوستان که زحمت کشیدن بسیار عالی بود. لطفا ادامه بدین

جنگنده بسیار قابلیه بار اول که دیدمش حسابی حال کردم. هنوزم هر وقت می بینمش حسابی سر حال میام

دوستان زیاد روی موشک های دوربرد مانور ندین چونکه در نبرد نسل پنجمی ها به کار نمیاد. وقتیکه نمیتونن همدیگه رو از فاصله دور ببینن چه جوری میخوان رو هم قفل کنن حالا شلیک موشک بماند. موشکهای دوربرد برای شکار نسل چهارمی ها خوبه. نکته دیگه در مورد رادار موشکهای موجوده که دارای قدرت پایینی هستند. بهترین موشکهای ماورای دید می تونن از فاصله حدود بیست کیلومتری روی هدف قفل کنن که این عدد مربوط به هواپیماهای نسل چهارم هست و معلوم نیست از چه فاصله ای می تونن روی نسل پنجمی ها قفل کنن بنابراین برای داشتن برتری هوایی باید موشکهای فعلی آپگرید بشن. مسئله بعدی اینه که درسته که اف 22 رادارگریزتره اما روسها در رادار ایربیس ای با استفاده از لینک داده بین چند هواپیمای نزدیک به هم برد شناسایی اهداف رو شدیدا افزایش دادن به این معنی که رادارجنگنده های حاضر به صورت یک رادار واحد عمل میکنن و این یعنی عملا اف 22 برتری از لحاظ مخفی شدن نخواهد داشت