گزارش ویژه مقام های دولت امریکا: توافق اعلام می شود نه امضا/ تعلیق تحریم ها پس از اتمام اجرای تعهدات ایران دو مقام ارشد دولتی امریکا که یکی از کاخ سفید و دیگری از وزارت خارجه است، به پرسش های خبرنگاران درباره مذاکرات هسته ای پاسخ دادند.   ایران هسته ای- دو مقام ارشد دولتی امریکا که یکی از کاخ سفید و دیگری از وزارت خارجه است، به پرسش های خبرنگاران درباره مذاکرات هسته ای پاسخ دادند.   این نشست که ظاهرا حدود 3 روز پیش برگزار شده، حاوی جزئیات مهمی از مسائل مورد مذاکره است.   مقام های دولتی امریکا در این نشست تصریح می کنند که توافق اعلام می شود نه امضا.   همچنین این دو مقام ارشد امریکایی تاکید کرده اند در زمینه تحریم ها، آغاز تعلیق عملی تحریم ها هم زمان با پایان اقدامات ایران از جمله در زمینه PMD خواهد بود.   اظهارات مقام های امریکایی در این نشست، شباهت فراوانی با سخنان عباس عراقچی در شنبه شب گذشته (13 تیر) دارد.   متن کامل سخنان این دو مقام امریکایی چنین است.   ***   مقام ارشد دولت آمریکا: وزیر امور خارجه امروز گفته که افراد سخت در حال کار هستند و ما سخت در حال کار هستیم. ما در این روند واقعا وارد مرحله کار سخت شدیم. بیشتر وزرا این شهر را ترک کرده اند و گروه کارشناسی سخت در حال کار بر روی بسیاری از جزییات است که شامل کارشناسان هسته ای در بخش هسته ای و کارشناسان تحریم ها در بخش تحریم ها است.من می توانم به شما بگویم یکی از این تیم ها با همتایان ایرانی خود فکر می کنم شب گذشته به مدت شش ساعت یک دور را به پایان برد.   خبرنگار: کدام تیم بود هسته ای یا تحریم ها؟   مقام ارشد دولت آمریکا: تیم تحریم ها بود.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: تیم تحریم ها بود. افراد واقعا حس فوریت را احساس می کنند و همیشه با نزدیک شدن به مهلت چنین بوده است.   خبرنگار(با خنده): کدام ضرب الاجل؟ آیا این ضرب الاجل ماه مارس است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: 1+5 از طریق روسای سیاسی که مسلما در این شهر هستند، همچنان هماهنگ است و حقیقت این است که هلگا (اشمیت) و استفان، روسای هیئت در حال ملحق شدن به نشست مربوطه هستند. وزرا به صورت منظم در حال گرفتن گزارش از تیم ها در تمام روز و راهنمایی آنها و بررسی آن بین خود در صورت لزوم هستند. همانطور که وزیر امور خارجه (آمریکا) گفته است وی امروز دو گفتگو با ظریف وزیر امور خارجه ایران داشت. یک گفتگو به صورت اتفاقی بود وآنها یکدیگر را کنار کشیدند و چند دقیقه ای گفتگو کردند و گفتگوی دیگر در نشستی بود که پایان امروز فکر کنم شش یا شش و نیم بعد از ظهر اتفاق افتاد.   مقام ارشد دولت آمریکا: ما انتظار داریم دیگر وزرای 1+5 در اواخر هفته احتمالا یکشنبه به این شهر بازگردند اگرچه که شما باید از هیئت های مختلف درباره وزرا و طرح های آنها بپرسید و همانطور که همه شما می دانید ما واقعا در پایان بازی قرار داریم. ما واقعا پیشرفت داشتیم و تردیدی درباره آن نیست. من فکر می کنم ایرانی ها نیز این را گفته اند و فکر می کنم تقریبا هر وزیری که برای بررسی روند آمده است همین را گفته است. وزیر امور خارجه (آمریکا) نیز این را گفته است اما همچنین روشن است که هنوز مسائل مهمی هستند که حل نشده است به همین جهت افراد سخت در حال تلاش هستند. در نهایت این که باید تصمیمات سیاسی مهمی گرفته شود که فقط می تواند در سطح وزرا و فقط با هماهنگی با پایتخت ها گرفته شود. تمام تلاش اکنون این است هر چه بیشتر موضوعات حل و فصل شوند تا نیازی به مطرح کردن آن با وزرا نباشد و سپس مسائل دیگر برای تصمیم گیری وزرا در زمان مناسب مطرح گردند. رویکرد ما در این زمینه تغییر نکرده است. اگر مسائل مطابق با لوزان پیش رود و ما به کلام آخر خود برسیم که هم شما نسبتا با این نکته آشنا هستید، سپس می توانیم به یک توافق برسیم. اگر انتخاب های درستی صورت نگیرد و یک توافق خوب در دسترس نباشد، ما توافق نخواهیم داشت و درآن موقع ترجیح می دهیم در صورتی که لازم باشد از گفتگوها کنار رویم. درباره مسائل دیگری که امروز اتفاق افتاد شما آگاه هستید. وزیر امور خارجه آمریکا صبح امروز با آمانو مدیر کل آژانس دیدار داشت. آژانس بین المللی انرژی هسته ای درباره سفر وی (آمانو) به ایران بیانیه ای صادر کرده است.   آنها صبح امروز نشست محرمانه برای گفتگو درباره این سفرش(آمانو) داشتند. نکته دیگری که می خواهم بگویم این است که دکتر صالحی و مونیز سراسر روز نشست مستمر داشتند.   خبرنگار: آیا آنها اکنون در حال برگزاری نشست سوم خود هستند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. در حال برگزاری نشست سوم هستند و من فکر می کنم مجموعا حداقل شش ساعت نشست داشتند. آنها علاوه بر کارشناسان در سراسر روز در بخش هسته ای با یکدیگر نشست داشتند.   خبرنگار: منظور شما دقیقا از این که می گویید بخش هسته ای، چیست؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: مسئله این است که نشست دکتر مونیز درباره تحریم ها نیست بلکه درباره مسائل مربوط به هسته ای است. نشست کارشناسان احتمالا فردا ادامه خواهد یافت.   خبرنگار : پس شما می گویید که همه توجهات وزیر امور خارجه و وزرای سیاسی به موضوع تحریم ها است و بر سر موضوع هسته ای نیست؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیر! من چنین چیزی نگفتم.   خبرنگار: من فکر می کنم همه ساعت ها نشست آنها در این زمینه بود.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: فقط در شب گذشته چنین بود.   مقام ارشد دولت آمریکا: من فکر نمی کنم ضرورتا چنین باشد. مسائل بسیار سخت هسته ای نیز وجود دارند.   خبرنگار: آیا تا جایی که من از حرف های همکاران ایرانی فهمیدم زمان تخفیف تحریم ها فوری نیست بلکه آنها می خواهند همزمان گام هایی برداشته شود و بر روی آن بسیار تمرکز دارند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. من فکر می کنم ایرانی ها به صورت علنی این حقیقت را بیان کردند تا جایی که امکان دارد خواهان شفافیت بیشتر درباره نحوه اجرای این روند هستند و به همین جهت بیشتر نشست ها درباره تحریم ها متمرکز بر یافتن راهی برای شفاف سازی نحوه پیشبرد روند در صورت رسیدن به توافق است.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: باید بگویم ما نیز باید شفافیت بیشتر را درباره موضوع هسته ای داشته باشیم و این نمونه ای از کار سختی است که افراد در حال انجام دادن آن هستند.   خبرنگار: آیا ما می توانیم نوعی گشایش درباره مسئله ابعاد نظامی احتمالی داشته باشیم؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این نشست محرمانه بود و من نمی خواهم اطلاعات فراتر از آنچه که آژانس بین المللی انرژی هسته ای گفته است، ارائه دهم. من فکر می کنم براساس آنچه که شنیدیم این گام خوبی بود اما هنوز کارهایی باید انجام شود تا به جایی که درباره ابعاد نظامی احتمالی لازم است، برسیم و من فکر نمی کنم این برای هیچ کسی تعجب برانگیز باشد.   خبرنگار: آیا موضع آمریکا این است آمریکایی ها نیز در بین بازرسانی که به ایران می روند برای کمک به راستی آزمایی باشند؟ زیرا ایران در گذشته با بازرسان غربی مخالفت کرده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این بخشی از مسائلی است که با توجه به حساسیت این موضوع نمی خواهم جزییات گفتگو درباره ابعاد نظامی احتمالی را بیان کنم.   خبرنگار:‌آیا آمریکا موضعی در این زمینه دارد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: موضع آمریکا در این زمینه علنی نیست. من نمی خواهم درباره گفتگو درباره ناظران آمریکایی صحبتی کنم.   خبرنگار: ایرانی ها می گویند اگر توافق صورت گیرد صد درصد علنی خواهد شد. شما در گذشته گفته اید که برخی از آن ممکن است محرمانه باقی بماند. به چه صورت خواهد بود؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: من فکر می کنم از یک مقام دیگر ارشد دولت آمریکا قبل از این که ما اینجا بیایم این سوال پرسیده شد و این مقام ارشد دولت گفت که متن اصلی و ضمایم به صورت علنی اعلام خواهد شد و هنوز واقعا زود است که بگوییم چیزهای دیگری اعلام خواهد شد یا خیر؟ من شما را به اظهارات مقامات ارشد در روز پنجشنبه ارجاع می دهم و این چیزی است که این مقام ارشد دولت گفت.   خبرنگار: آیا آنها در حال حاضر توافق را اعلام خواهند کرد یا یک هفته بعد یا پس از بررسی کنگره اعلام خواهند کرد؟ منظورم این است که آیا گزاره برگ منتشر خواهد شد یا این که دقیقا توافق منتشر خواهد شد؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: آنطور که این مقام ارشد دولت در روز پنجشنبه گفت، متن اصلی و ضمائم منتشر خواهد شد.   خبرنگار: شما نمی دانید چه زمانی منتشر خواهد شد؟   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: من نمی خواهم در این زمینه با حدس و گمان بگویم.   خبرنگار: پس یک گزاره برگ وجود خواهد داشت؟این مسئله دیگری است که ایرانی ها گفته اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: ما در حال حاضر همه تصمیمات درباره همه موضوعات (بیانیه لوزان )را نگرفته ایم. تمرکز ما در حال حاضر بر روی این مشکل اولیه است.   مقام ارشد دولت آمریکا: من فکر می کنم پاسخ صادقانه این است که همه این موضوعات هنوز حل نشده است.   خبرنگار: چرا شما درباره توافق لوزان حرف می زنید اگر این یک توافق انجام شده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اگر به حرف های اول من گوش داده باشید من گفتم که این مشکل نخست است که ما بسیار مایلیم آن را بر روی میز داشته باشیم.   خبرنگار: ظریف وزیر امور خارجه ایران در تصویر ویدیویی چهار دقیقه ای در یوتیوب گفته است دولت فعلی آمریکا تصمیم به حضور در میز مذاکره گرفت، زیرا درک کرد که بیشتر تحریم های ناعادلانه و بی رویه اقتصادی علیه کشور من به هیچ یک از اهداف خود نرسید.آیا شما نیز این تحریم ها را ناعادلانه و بی رویه خطاب می کنید؟ چرا آمریکا به دنبال مذاکره بر روی میز است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیر چنین نبود. یکی از اهداف بیان شده تحریم ها این بود روند مذاکرات را که اکنون در آن بسر می بریم، فراهم کند و ما اکنون بسیار به بازی پایانی نزدیک شدیم. در پاسخ به سوال شما باید بگویم تحریم ها در رساندن ما به جایی که اکنون هستیم، نقش حیاتی داشته است.   خبرنگار: پرسش دیگر من درباره ادعاهای اشخاص محترم علمی یا افراد بی طرف مانند دیوید آلبرایت درباره نقض طرح اقدام مشترک از طرف ایران در خصوص میزان ذخایر اورانیوم غنای کم و تبدیل آن است. واکنش دولت نسبت به این ادعاها چیست؟   مقام ارشد دولت آمریکا: درباره ذخایر باید بگویم که ما در این زمینه صحبت کردیم. دو خواسته بود که ایران باید از آن تبعیت می کرد. یکی رساندن مجموع ذخایر به زیر هفت هزار و ششصد و پنجاه کیلو بود که آژانس بین المللی انرژی هسته ای به وضوح اعلام کرد که ایران این کار را انجام داد و دیگری تبدیل ذخایر باقیمانده به شکل اکسید بود که ایران این کار را نیز انجام داد. بنابراین موضع ما این است که آنها کاملا به خواسته ها عمل کردند.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: این حرف ها برای این گفته می شود که این مقادیر همچنان در کارخانه ای است که تبدیل شده است و هنوز روند نهایی نشده است، زیرا هنوز انتقال داده نشده است اما زمانی که به این کارخانه تزریق شود به شکل اکسید در خواهد آمد اما نوعی از اکسید که که خواسته را برآورده سازد. بنابراین هر چه که به کارخانه تزریق می شود براساس مقررات طرح اقدام مشترک به اکسید تبدیل شده است.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: طرح اقدام مشترک درباره نوع اکسید صحبت کرده است.   مقام ارشد دولت آمریکا: نسبتا روشن است و اگر شما بخواهید می توانیم متن را به شما نشان دهیم.   خبرنگار: شکل های شیمیایی این اکسید چه چیزهایی هستند و آیا فلولین در بین آنها است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من جواب را نمی دانم . بهتر است پاسخ را به شما واگذار کنم .   خبرنگار: علتی که ظریف چنین تصویر ویدیویی منتشر کرد چه بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من این تصویر ویدیویی را ندیده ام. من متن را خواندم و فکر می کنم پرسش های مستقیم درباره اهداف از انتشار چنین اقدام های ایرانی ها منتشر می شود. من فکر می کنم نقش ما این است که این مسئله را برای شما تفسیر کنیم اما آن را خواندم.   خبرنگار: آیا با این اعتقاد موافق هستید که آنها در مذاکرات در تلاش هستند ایران را با الزامات نظامی و اقتصادی تسلیم کنند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیر.من فکر می کنم کاری که مذاکرات در حال انجام دادن است این است که به توافقی رسیم که به صورت جامع نشان دهد برنامه هسته ای ایران صلح آمیز است و این هدف اولیه ما است و من ویژگی های دیگر را به ظریف وزیر امور خارجه واگذار می کنم.   خبرنگار: آیا شما از نقش ایران در مبارزه با افراطی گری خشن با توجه به این که کشور حامی تروریسم است، استقبال می کنید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: گفتگوها درباره موضوع هسته ای است. ما مسائل مختلفی با ایران داریم که به شیوه های مختلف از جمله با حمایت از شرکا و متحدان ما در منطقه که ایران را دشمن می دانند، پاسخ می دهیم اما تمرکز ما در این گفتگوها و مذاکرات فقط یک مشکل و آن هم تهدید برنامه هسته ای ایران است. درباره مسئله داعش نیز باید بگویم که درست است داعش دشمن قسم خورده ایران است. درست است که داعش مطمئنا دشمن آمریکا است اما این به معنای همکاری کردن ما در این زمینه نیست. مسئله فقط درباره برنامه هسته ای ایران است.   مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا: تمرکز ما به صورت کامل بر روی داخل اتاق مذاکرات است و این واقعا یک حقیقت است. درباره ترکیب هیئت مذاکره کنندگان ایرانی باید بگویم که این هیئت به صورت دوره ای در این گفتگوها تکامل یافت. نهاوندیان در اینجا است و وی قرار است بازگردد. من وی را ندیده ام. من فکر نمی کنم هیچ یک از افراد در هئیت ما او را دیده باشند. من گزارشهایی را شنیده ام که وی در اینجا است. آقای نهاوندیان رئیس امور کارکنان ریاست جمهوری در اینجا و در حال گفتگو با هیئت امور تحریم های ما است.   مقام وزارت خارجه آمریکا: قرار نیست شاهد مراسم امضا یا چیزی شبیه آن باشید. احتمالا چیزی شبیه پایان مذاکرات طرح مشترک اقدام یا لوزان باشیم.   خبرنگار: آیا توافقی برای ندادن نطق تلویزیونی یا چیزی شبیه آن وجود دارد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه به این شکل نیست.   خبرنگار: خب موضوع این است که گفته می شود تفاهمی برای ارائه نکردن اظهارات علنی در تلویزیون وجود ندارد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اظهارات زیادی از سوی افرادی متفاوتی مطرح می شود. از دیدگاه وزیر امور خارجه که در میان خودشان نیز این موضوع را به بحث گذاشته اند، تا حدود زیادی مذاکره کردن به صورت علنی نمی تواند مفید باشد و ما تلاش کرده ایم به این مساله مقید باشیم. با این حال، هیچ توافقی درباره اینکه کسی نتواند چنین کاری نکند، وجود ندارد. ما به تیم های آنان و آنها به تیم ما چنین دستوری نداده اند.   خبرنگار: خب می توانید بگویید که تماس با لیندزی گراهام چه زمانی صورت گرفت؟   مقام ارشد دولت آمریکا: چند روز پیش بود. زمان دقیقش را خواهم گفت.   خبرنگار: چه کسی با چه کسی تماس گرفت؟   مقام ارشد دولت آمریکا: وزیر امور خارجه، انتظار این است که در زمانی که در اینجا حضور دارد، با نمایندگان بیشتری تماس بگیرد.   خبرنگار: آیا با کورکر نیز تماس گرفت؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه. از زمانی که در اینجا بود، تماس نداشت. منظور این است که وی به صورت مداوم با سناتور کورکر در تماس است ولی این هفته که در اینجا حضور دارد، تماس نداشت.   با این حال پیش از خروج از وین با وی نیز تماس می گیرد.   خبرنگار: شما می گویید که هنوز موضوعی حل و فصل نشده، درست است؟ ابعاد احتمالی نظامی حل نشده است، موضوع دسترسی ها هنوز حل نشده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خوب، گفتن اینکه هنوز موضوعی حل و فصل نشده است، زیاده روی است. چیزی که من گفتم اگر که با توجه به موضوع «تا بر سر همه چیز توافق نشود، توافقی به دست نیامده است» باشد، همین است و از این رو، تا زمانی که متن نهایی تهیه نشود، همه چیز به جای خود باقیست. با این حال، برخی از مسائل هستند که در طول این هفته، حل و فصل شدند.   خبرنگار: می توانید بگویید چه مسائلی حل و فصل شدند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه   خبرنگار: و در خصوص تحریم ها، به نظر می رسد که ایران در تلاش برای افزایش روند برداشته شدن تحریم هاست. می توان اینگونه برداشت کرد که آیا می توانند از اختیارات ریاست جمهوری چیزی به دست آورند؟ از دستورات ویژه ریاست جمهوری تا حساب های امانی، آیا در همین حال که ما صحبت می کنیم، همه بسته اجرایی می شود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله، منظور اینکه موضع ما این است که ایران می بایست گام هایی را پیش از دریافت هرگونه اقدام در برداشته شدن تحریم ها، تسریع کند.   خبرنگار: چگونه می توانند تسریع کنند؟ موضوع تسریع از دیدگاه آنان به چه معناست؟   مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا: اینکه گام هایشان را سریعتر بردارند.   خبرنگار: یعنی اینکه این کارها را سریعتر انجام بدهند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این یکی از راه هاست.   خبرنگار: و این کار قطعا نمی تواند انجام گیرد، زیرا این فرایند نمی تواند پیش از تصمیم کنگره شروع شود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: نه؛ منظور اینکه گام هایی را که ایران می بایست بردارد، دور از انتظار است که پیش از بازبینی کنگره صورت بگیرد.   خبرنگار: با این حال، قطعنامه شورای امنیت می تواند صورت گیرد.   مقام ارشد دولت آمریکا: بله می تواند   خبرنگار: پیش از بازبینی کنگره؟   مقام ارشد دولت آمریکا: ممکن است پیش از آن صورت گیرد.   خبرنگار: سوالی هم درباره تحقیق و توسعه داشتم. در لوزان، صحبت از پانزده سال و مدت زمان طولانی محدودیت برای این مساله نبود. صحبت هایی در این خصوص هست، رهبر معظم ایران محدودیت هایی در این خصوص گذاشته است و گفته است چنین چیزی را قبول نمی کند. وی دوره ده تا دوازه سال را طولانی می داند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: باید بار دیگر (بیانیه) لوزان را بخوانید. در آنجا هیچ صحبتی درباره پانزده سال نشده است.   خبرنگار: آیا آنها محدودیتی بلند مدت در خصوص تحقیق و توسعه را قبول کرده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: این موضوع را بارها گفته ام و دیگر نمی خواهم وارد این موضوع شوم، مواضعی که در حال حاضر در اتاق مذاکرات بحث می شود. بار دیگر موضوع لوزان را بررسی می کنیم، گفته ایم که ما می خواهیم بر اساس آن پیش برویم. به نظر من ایرانیان و دست کم برخی از آنها گفته اند که براساس (بیانیه) لوزان عمل می کنند. از این رو، هر چه این صحبت ها به (بیانیه ) لوزان نزدیک تر باشد، شانس رسیدن به توافق بیشتر خواهد بود، توافقی که می توانیم با اطمینان و افتخار از آن دفاع کنیم.   خبرنگار: شما درباره این مسائل در سازمان ملل اطمینان دارید، اینکه در سی روز اول براساس قانون کورکر، مجاز باشد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من گفتم این احتمال وجود دارد.   خبرنگار: به گمان من بندی در این قانون است که می تواند هر گونه رای آمریکا در قعطنامه سازمان ملل برگردانده شود؟   مقام دولت آمریکا: اگر چنین چیزی نیز باشد، من ندیده ام.   خبرنگار: شما دو بار فرمولهای متفاوتی دیدید، اینکه هر چه به (بیانیه) لوزان نزدیک تر باشیم، شانس رسیدن به توافق بیشتر است. به نظر من، این حرف به این معنی است که شما به صورت کامل به (بیانیه) لوزان پای بند نخواهید بود. آیا این درست است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: خیلی خوب شد که این سوال را کردید؛ چیزی که منظور سخن بود این است که لوزان یک چارچوب است، برخی پارامتر ها یا هر چیزی که شما توصیف کنید. تفاوت بین آن و توافق این است که این پارامترها به صورت کلی، مفاهیمی هستند که رویشان توافق کرده ایم. برای حرکت از این نقطه به توافقی که قابل اجرا باشد، مثل این می ماند که شما روی عنوان و اسم دو بار کلیک کنید و بعد اطلاعاتی را که نیاز دارید، برای توضیح نحوه عملکردش بالا بیاید، مثالش در زندگی واقعی همینطور است. در فرایند بالا آمدن این اطلاعات، مسائل زیادی هستند که می بایست حل و فصل شوند و از نظر فنی، با (بیانیه) لوزان همخوانی دارد ولی ممکن است از برخی جهات بسته به طرفی که پشت میز گفتگوها نشسته است، برداشت های گوناگون شود. از این روست که هر چند (بیانیه) لوزان بیش از آنچه بسیاری انتظار داشتند به جزئیات نیز پرداخته است، اسنادی که برای این فرایند ایجاد شدند، بیش از آنچه که پارامترهای لوزان بیان داشته بودند، وارد جزئیات می شود. موضع ما همانطور که گفته شد، براساس (بیانیه) لوزان خواهد بود. ایرانیان نیز گفته اند که به این بیانیه پای بند هستند. با این حال چیزی که باید بگویم این است که با وجود پای بندی به (بیانیه) لوزان، هنوز می بایست بندها و نحوه عملکرد آن و نیز معنی و مفهوم واژه های به کار رفته در آن نیز توصیف شود. منظور تغییر در موضع نبود و در خصوص تحقیق و توسعه نیز در این بیانیه آمده است ایران توان غنی سازی داخلی و تحقیق و توسعه را به منظور اطمینان از افزایش مدت زمان فرار هسته ای به دست کم یک سال، تا ده سال محدود می کند. فراتر از آن، این کشور در غنی سازی بلند مدت و غنی سازی، طرح تحقیق و توسعه به این بیانیه که با پنج بعلاوه یک به اشتراک گذاشته شده است، پای بند خواهد بود. البته اشاره ای به سال نشده است.   خبرنگار: در همین خصوص، آیا موضوع جدیدی مطرح شده است؟ شما درباره چارچوب لوزان صحبت می کنید. آیا موضوعی جدید از سوی هر یک از طرفین از زمان نشست لوزان مطرح شده است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: قصد ندارم آنچه را که در میز گفتگوها مطرح می شود، بیان کنم ولی موضع ما تا حدود زیادی براساس آن چیزی است که در (بیانیه) لوزان طرح شده است و همه موضوعات را براساس آن دنبال می کنیم.   خبرنگار: این حس در میان ایرانیان یا حداقل افرادی که من با آنها صحبت کرده ام وجود دارد که آنان با هر آنچه که در لوزان طرح شده است، موافقت کرده اند. می توانید توضیح بدهید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اگر منظور این باشد که (بیانیه) لوزان جامع است و هر آنچه را که بایست در توافق نهایی باید باشد، پوشش می دهد باید گفت پاسخ منفی است و فکر می کنم ما در آن زمان نیز به روشنی این موضوع را گفتیم. ما این را در لوزان نیز گفتیم.   خبرنگار: با این حال موضوعات عمده مطرح شده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: زمانی که (بیانیه) لوزان منتشر شد، اعلام کردیم که هنوز چیزهایی هستند که ما بر سر آنان با ایرانی ها اختلاف داریم و باید در این دوره تمدید، به این مسائل رسیدگی شود و اکنون نیز در این خصوص بسیار نزدیک شده ایم. از این رو، باور داریم که در خصوص لوزان، کاملا روشن عمل کرده ایم.   خبرنگار: بدون ورود به جزئیات مذاکرات، می توانیم کمی بیشتر درباره دیدارهایی که ساعت به ساعت جریان دارند، توضیح بدهید و بگویید که چه موضوعاتی به صورت خاص دشوار هستند هر چند که بسیاری از مسائل حل و فصل شده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: باید گفت ما در برخی از موارد، مواضع خود را نزدیک کرده ایم و تا جایی که می دانیم، تا جایی که میسر است، در سطح وزرا باید با آن برخورد شود. در واقع، صدها تصمیم کوچک هستند که در جریان مذاکرات بایست گرفته شوند و توافق صورت گیرد. بخش عمده ای از این مسائل را می توان با کمک کارشناسان بررسی کرد. برخی نیز روشن است که بررسی آن به دست کارشناسان نیست. با این حال، برخی از این مسائل به وزرا مربوط می شود و در زمانی که باقی مانده است، به این مسائل نیز رسیدگی می شود و برای همین نیز کارشناسان همه تلاش خود را می کنند تا جایی که میسر است، این مسائل طرح شوند. با این حال، قطعا همه آنها به این شکل نیستند و برای همین، اوضاع به کندی پیش می رود و تصمیم های بزرگ سیاسی نیاز هستند.   خبرنگار: با این حال، مشخص است که وزرا آن را امضا کرده اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. باید گفت این خطر نیز هست که اگر به توافق نهایی دست نیابیم، در واقع هیچ توافقی به دست نیامده است. به این شکل نیست که وقتی توافق نهایی به دست نیامد، به مسائل که توافق شده است، خود را پای بند بدانیم.   خبرنگار: و برخی از پیشرفت ها همین هفته به دست آمد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بله. قطعا همین طور بود.   خبرنگار: ساز و کار رسیدن به توافق نهایی چیست؟ طرفین با همدیگر دست می دهند؟ قرار نیست امضایی صورت بگیرد؟ توافق نهایی در اتاق به چه شکل خواهد بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: سوال خوبی بود، من خود نیز مایل هستم اگر شانس این را داشتم، ببینم به چه شکل خواهد بود. قرار نیست شاهد مراسم امضا یا چیزی شبیه آن باشید. احتمالا چیزی شبیه پایان مذاکرات طرح مشترک اقدام یا لوزان باشیم.   مقام ارشد وزارت امور خارجه: من هم واقعا اطلاع ندارم.   مقام ارشد دولت آمریکا: مثل این می ماند که پاییز نیامده، جوجه های خود را بخواهیم بشماریم و تا این اندازه، وارد جزئیات شویم.   خبرنگار: درباره زمان بندی مسائل، هفتم (ژوئیه) ظاهرا مهلت دوم است، ولی برای رساندن توافق به کنگره، دوره ای هست که می بایست کارها انجام شوند. می خواهید آن را به صورت پی دی اف ایمیل کنید؟ یا ویدوئی این کار را بکنید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: غیر از مهلتی که کنگره برای نهم تعیین کرده است، ما زمانی را برای تکمیل این فرایند و انجام دیگر کارهایی که می بایست انجام شوند، تعیین نکرده ایم. با این حال، مسائل دیگری نیز هستند که در کنار مهلت تعیین شده کنگره مانند برخی گزارش ها و کارهای دیگر در نظر گرفته شوند و ما این مساله را در نظر داریم که در آستانه توافق هستیم و اجازه نمی دهیم ملزوماتی دیگر مانند این مسائل، مشکلی ایجاد کنند. ما به خوبی به آنچه که انجام می دهیم، آگاهیم.   خبرنگار: هر چند می دانم به نظر کوچک می آید ولی آیا شما می بایست نسخه چاپی آنچه را که توافق کرده اید، به کنگره تحویل بدهید؟ یا اینکه می تواند نسخه الکترونیک نیز باشد. منظور اینکه سندی که به کنگره تحویل داده می شود چه خواهد بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من واقعا نمی دانم که نسخه چاپی قرار است تحویل داده شود یا نسخه الکترونیکی؛ ولی در هر صورت مشخص خوهد شد.   خبرنگار: علت نیز این است که چیزی امضا نخواهد شد؟   مقام ارشد دولت آمریکا: امضا شده نخواهد بود. البته امکان دارد برای افرادی نیز ایمیل کنیم و آنان می توانند از آن پرینت بگیرند.   خبرنگار: اگر به توافق نرسید، آیا می توان گفت بار دیگر مهلت هفتم ژوئیه از دست می رود؟ دسترسی به جایی خواهد بود؟ زیرا از زمان صحبت ظریف، ما از ایرانیان صحبت های زیادی درباره دسترسی شنیده ایم. یا در خصوص دسترسی، به همدیگر نزدیک شده ایم؟   مقام ارشد دولت آمریکا: اینکه آیا می توان گفت از مهلت هفتم ژوئیه نیز عبور می کنیم، باید بگویم البته؛ خوب باید ببینیم چه می شود. البته ما می خواهیم تا جایی که ممکن است، زود تر کار را تمام کنیم و چند علت نیز داریم ولی هر چه طولانی تر باشد، هر چه به مهلت نزدیک تر می شویم، حس فوریت بیشتر می شود و تا جایی که می توانیم، همه تلاش خود را می کنیم تا کارها را هر چه سریعتر به انجام برسانیم. با این حال سوال شما را متوجه نشدم.   خبرنگار: ما صحبت های زیادی از مقامات ارشد ایرانی شنیده ایم آنها گفته اند که می بایست محدودیت هایی نیز باشد. آیا در خصوص دسترسی ها، به توافق نزدیک شده ایم؟ آیا ایرانیان از زمان بازگشت ظریف، حرکتی داشته اند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: آنچه که در خصوص دسترسی ها در (بیانیه) لوزان آمده است، موضع ماست. نیز شرایط مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی، خوب ما این را گامی مثبت می دانیم و این بخشی مهم از موضوع دسترسی است و قطعا به آژانس مرتبط است. همچنین ما و آژانس کاملا روشن گفته ایم که هنوز به توافق نرسیده ایم و کارهایی هستند که می بایست صورت گیرد تا در جایی که می بایست، باشیم.   خبرنگار: آیا دولت، دوره بازنگری شصت روزه را مشکل ساز تر از دوره بازبینی سی روزه می داند؟   مقام ارشد دولت آمریکا: ترجیح ما این است که پیش از نهم ژوئیه، به توافق برسیم   خبرنگار: وندی شرمن، معاون وقت وزیر امور خارجه در جلسه خود در کنگره در آستانه شروع مذاکرات، علنی گفته بود که فریبکاری در دی ان ای ایرانیان است؛ آیا بعد از بیست ماه مذاکره، همچنان موضع دولت همین است؟   مقام ارشد دولت آمریکا: شما یک هفته و چند روز پیش همین سوال را از یکی از مقامات بلند پایه دولت کردید و پاسخ مشخصی نگرفتید، از این رو، من نیز چیز بیشتری ندارم که بگویم.   خبرنگار: سوال در هر مورد، به شکلی متفاوت مطرح شده است و چیزی برای مشخص کردن در خصوص این وضعیت وجود ندارد؟   مقام ارشد وزارت امور خارجه آمریکا: موضوع مشخص کردن مطرح نیست. من نمیخواهم به این موضوع پرداخته شود مگر اینکه شما بخواهید به آن رسیدگی کنید. موضوع شناسایی مطرح نیست و از این رو، سوال باید بار دیگر مطرح شود.   خبرنگار: شما گفتید که تا جایی که امکان دارد، موضوعات به وزرا ارجاع نمی شود تا کار سریعتر پیش برود. آیا موضوعاتی هستند که مجبور باشید در حال حاضر آن را به پایتخت ها ارجاع بدهید؟   مقام ارشد دولت آمریکا: من نگفتم که موضوعی کنار گذاشته شده است، منظور من این است که این موضوعات را می توان با گفتگویی فعال دنبال کرد ولی باید گفت موضوع این نیست که یا حل می شود یا نمی شود. مواضع می تواند نزدیک تر و نزدیک تر شود و در جایی، می بینید که نمی توان بیش از آن پیش رفت و برای همین، موضوع را به سطوح بالاتر ارجاع می دهید تا تصمیم گیری شود. از این رو منظور این نیست که موضوعی را کنار بگذاریم تا فقط وزرا به آن رسیدگی کنند. همچنین، ارجاع مسائل به پایتخت ها نیز بخشی عادی از این فرایند است. می توان تصور کرد که وقتی متنی مطرح است، بسیاری از پایتخت های کشورها می خواهند آن را پیش از نهایی شدن، باز بینی کنند و در مورد مذاکرات ما نیز تفاوتی در مساله نیست. وکلای ما نیز در این روند حضور دارند. من به روشنی گفته ام که ما پیشرفت هایی داشتیم، برخی موضوعات حل و فصل شده اند و برخی هنوز نشده اند. ولی اگر از نتیجه سوال کنید، باید بگویم ممکن است به توافق برسیم و ممکن است نرسیم. هر دو گزینه در حال حاضر همچنان به صورت جدی مطرح هستند.   مقام ارشد دولت آمریکا: این مواد به UO2F2 تبدیل می شوند که شکلی از اکسید است. سپس اینUO2F2 ها به UF4 تبدیل می شوند. ADU به UO2تبدیل می شود که اکسید اورانیوم است و نقطه خروجیEUPP است. وقتی به این شکل باشد، تبدیل EUPP به UF6 دشوارتر خواهد بود. ایران همچنان به تعهدات خود پایبند است.   خبرنگار: در طرح کنگره آمده است که می بایست متن کامل توافقنامه و ضمیمه های آن در کنار ارزیابی وزیر امور خارجه تا پنج روز بعد از به دست آمدن توافق می بایست در اختیار کنگره قرار گیرد ولی در عین حال گفته شده است که تحویل توافق می بایست تا دهم ژوئیه باشد. اگر دهم ژوئیه توافق به دست آید چگونه خواهد بود؟   مقام ارشد دولت آمریکا: بر اساس قرائت من از این طرح، همه کارهایی که می بایست انجام گیرد، تا دهم باشد.

گزارش ویژه/ فوری/ اختصاصی تحقیق و توسعه و تحریم تسلیحاتی دو مسئله اصلی باقی مانده در مذاکرات کارشناسان مستقل در تهران برآورد کرده اند که توافق فعلی فاصله ای معنادار با خطوط قرمز ترسیم شده برای تیم مذاکره کننده دارد.   ایران هسته ای- اعلام رسمی دیپلمات های ایرانی و غربی مبنی بر اینکه جز ضمیمه فنی، در بقیه ضمائم برجام بیش از 90 درصد پیشرفت کرده اند، نشان دهنده آن است که فشردگی کار مذاکره کنندگان دروین به حد بی سابقه ای رسیده است.   منابعی که «ایران هسته ای» با آنها گفت وگو کرده می گویند هم اکنون دو اختلاف مهم میان طرفین باقی مانده است که وزرای خارجه در حال چانه زنی درباره آنها هستند:   1- مسئله تحقیق و توسعه   2- موضوع لغو تحریم های تسلیحاتی   مسئله اول مهم ترین موضوع باقی مانده در ضمیمه فنی است.   منابع مطلع می گویند ارنست مونیز اصرار دارد تحقیق روی ماشین های سانتریفیوژ پیشرفته بویژه IR-6 و IR-8 در طول 10 سال اول توافق باید از جنبه های زیر محدود شود:   اول- نوع ماشین ها   2- تعداد ماشین ها   3- قطعه سازی   این در حالی است که طرف ایرانی اصرار دارد این محدودیت ها حتی المقدور کاهش یابد.   تیم مذاکره کننده ایرانی موظف است توافقی  را به تهران ارسال کند که حاوی هیچ نوع محدودیتی بر برنامه تحقیق و توسعه نباشد.   علاوه بر این، مسئله لغو یا باقی ماندن تحریم های تسلیحاتی علیه ایران هم همچنان محل مناقشه است.   شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه 1747 صادرات سلاح های متعارف توسط ایران را ممنوع کرده است. ایران خواهان آن است که در قطعنامه جدیدی که احتمالا روز اعلام توافق تصویب خواهد شد، این تحریم ها خاتمه یابد. اما ظاهرا امریکایی ها چنانکه یک منبع غربی گفته است بر این عقیده اند که لغو تحریم صادرات سلاح توسط ایران به بسط قدرت منطقه ای ایران کمک شایانی خواهد کرد و به همین دلیل در پی حفظ این تحریم ها در قطعنامه جدید هستند.   منابع مطلع از روند گفت وگوها می گویند البته هنوز موضوعات دیگری مانند زمان گام نهایی و نحوه متناظر شدن اقدامات ایران و 1+5 هم باقی مانده است ولی درباره آنها کار آسان تر به نظر می رسد.   کارشناسان مستقل در تهران برآورد کرده اند که توافق فعلی فاصله ای معنادار با خطوط قرمز ترسیم شده برای تیم مذاکره کننده دارد و به همین دلیل خوش بینی های فعلی درباره حصول توافق را واقع بینانه نمی دانند.

گزارش ویژه احتمال اعلام توافق نهایی در سه شنبه شب اطلاعات دریافتی «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که ایران و 1+5 در آستانه اعلام توافق نهایی هسته ای هستند.   محمد صدری، ایران هسته ای- اطلاعات دریافتی «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که ایران و 1+5 در آستانه اعلام توافق نهایی هسته ای هستند.   این توافق نهایی که «برنامه جامع اقداک مشترک» (برجام) نامیده شده، برای مدتی حدودی یک دهه بخش های کلیدی برنامه هسته ای و بویژه غنی سازی ایران را محدود خواهد کرد و بخش های مهمی از آن را به عقب باز خواهد گرداند.   برخی منابع به «ایران هسته ای» گفته اند اگرچه هنوز اختلاف هایی میان طرفین باقی است ولی احتمال اینکه سه شنبه شب توافق میان دو طرف اعلام شود زیاد است.   مقام های ایرانی و غربی نیز که تاکنون در موضعگیری احتیاط می کردند از امروز ابراز خوش بینی نسبت به حصول توافق را آغاز کرده اند.   این متن که خود حدودا 20 صفحه است، 5 ضمیمه خواهد داشت.   مهم ترین پرسش اکنون این است که آیا متن نوشته شده با خطوط قرمز نظام که در برگیرنده و تضمین کننده پارامترهای یک توافق خوب است انطباق دارد یا نه؟   نشانه ها در این زمینه ناامید کننده است.   اظهارات شنبه شب عباس عراقچی عضو ارشد تیم مذاکره کننده ایران در برنامه نگاه یک درباره تحریم ها فاصله ای قابل توجه با خطوط قرمز اعلام شده نظام در این باره دارد. البته تیم مذاکره کننده مدعی است هنوز توافق را نهایی نکرده و مشغول چانه زنی درباره جزئیات است.   کارشناسان می گویند بعید است در این فاصله زمانی کوتاه ساختار توافقات از اساس دگرگون شود.   اگر توافق با خطوط قرمز اعلام شده در تهران انطباق نداشته باشد بدون تردید امکان نهایی شدن پیدا نخواهد کرد.

ارزیابی راهبردی نگاهی دقیق تر به تفاهم ایران و آژانس درباره PMD به احتمال بسیار زیاد آژانس از دسترسی ها استفاده خواهد کرد تا حفره های اطلاعاتی خود را پر کرده و به اتهام خویش علیه ایران مبنی بر اینکه زمانی در حال مطالعه برای ساخت سلاح هسته ای بوده سر و شکل درستی بدهد.   مهدی محمدی، خبرگزاری فارس- اعلام آمانو مبنی بر اینکه آژانس تا پایان سال آژانس یک ارزیابی درباره PMD ارائه خواهد کرد، نشان دهنده آن است که درباره روند رسیدن آژانس به این ارزیابی میان ایران و آمانو تفاهم شده است. طی سال های گذشته آژانس برای رسیدن به یک ارزیابی درباره PMD یک فرآیند کلاسیک طراحی کرده است. اگر آژانس امروز به این جمع بندی رسیده که می تواند تا پایان سال یک ارزیابی نهایی درباره PMD ارائه کند، به این معناست که تا پایان سال اتفاقات زیر رخ خواهد داد: دریافت همه دسترسی هایی که آژانس برای جمع آوری اطلاعات مرتبط با PMD به آن نیاز داشته است. رسیدن به یک تصویر کامل از PMD ارزیابی میزان اعتبار این تصویر (البته آژانس پیشاپیش و قبل از کامل شدن تصویر خود حکم را صادر کرده و گفته است که اسناد PMD را روی همرفته معتبر می داند.) نخستین نکته در این باره این است که صرف نظر از اینکه کیفیت دسترسی ها چگونه باشد –که اگر آژانس انعطافی هم نشان داده باشد در این حوزه است نه در حوزه اصل دسترسی ها-، این توافق به این معناست که باب دریافت اطلاعات از دانشمندان نظامی و دسترسی به مکان های نظامی باز خواهد شد. حتی بدون دسترسی فیزیکی، صرف دریافت اطلاعات از افراد و مکان های نظامی ایران رویه ای است که آغاز آن با ایران است ولی پایان آن دیگر در اختیار ما نخواهد بود.   نکته دوم این است که ما هنوز نمی دانیم آیا آژانس متعهد شده است با دریافت دسترسی هایی محدودPMD را ببندد یا خیر؟ با توجه به اینکه آمانو در گزارش های خود تاکنون اولا اسناد و اطلاعات PMD را روی هم رفته معتبر ارزیابی کرده و ثانیا بارها گفته است هنوز هم در حال دریافت اطلاعاتی است که نشان می دهد احتمالا کار روی PMD در ایران ادامه دارد، بسیار بعید است که آژانس تا پایان سال این موضوع را ببندد. بلکه برعکس، به احتمال بسیار زیاد آژانس از این دسترسی ها استفاده خواهد کرد تا حفره های اطلاعاتی خود را پر کرده و به اتهام خویش علیه ایران مبنی بر اینکه زمانی در حال مطالعه برای ساخت سلاح هسته ای بوده سر و شکل درستی بدهد. آمانو هم حداکثر وعده ای که داده این است که ارزیابی خود را از این مسئله ارائه خواهد کرد و خبری از بستن PMD نیست. در واقع این دسترسی ها آغاز بازی است نه پایان آن و این نکته ای است که ظاهرا چندان به آن توجه نشده است.   سومین نکته این است که توجه کنیم همه توجیهی که برای واگذاری این دسترسی ها به آژانس وجود دارد این است که اراده سیاسی لازم برای حل و فصل PMD درون آژانس شکل گرفته است. هنوز روشن نیست دقیقا چه نشانه هایی وجود دارد که تیم ایرانی را به این باور رسانده که امریکا و بویژه اسراییل اجازه حل و فصل PMD را به آژانس خواهند داد؟ این فرض بسیار خوش بینانه و بلکه ساده اندیشانه است. حل PMD به معنی یک بی اعتباری بزرگ اطلاعاتی برای کشورهای غربی است. علاوه بر این، اگر فرض کنیم امریکایی ها می خواهند اهرم های فشار خود بر ایران را حفظ کنند –لااقل به منظور تضمین پای بندی ایران به توافق- باز هم منطقی نیست که تصور کنیم PMD بسته خواهد شد بویژه زمانی که آژانس آن را معتبر هم ارزیابی کرده است. معقول ترین فرضیه این است که در بهترین حالت آژانس تا دسامبر یک ارزیابی اولیه ارائه خواهد کرد ولی PMD  به عنوان یک موضوع برای سال های طولانی باز می ماند.   نکته چهارم و بدتر از همه این است که ظاهرا پرداختن ایران به موضوع PMD  در متن برجام به عنوان پیش شرط تعلیق عملی تحریم ها در نظر گرفته شده است. زمان بندی توافق شده میان آمانو و تهران هم همین را تایید می کند. در این صورت، امریکایی ها به یکی از بزرگترین اهداف مذاکراتی خود که مشروط کردن تعلیق تحریم ها به انجام کامل همه تعهدات کلیدی ایران  از جمله PMD بوده، دست پیدا کرده است. ترجمه عملی این امر این است که ایران در زمانی حدود 6 ماه همه تعهدات کلیدی خود را انجام می دهد و سپس باید منتظر راستی آزمایی آژانس و بعد عمل غرب به تعهداتش باقی بماند و اگر به هر دلیل غربی ها تصمیم گرفتند به تعهدات خود عمل نکنند هیچ امکانی برای بازگشت سریع به وضعیت ماقبل توافق نخواهد داشت. مضمن اینکه وقتی PMD در عداد تعهدات کلیدی ایران در نظر گرفته شده باشد، اساسا معلوم نیست آژانس موفقیت ایران در  عمل به تعهداتش را تایید کند.   و آخرین نکته که باید به آن توجه کرد این است که همچنانکه بالاتر گفتم PMD احتمالا برای سال های طولانی بار خواهد ماند و آژانس با اختیارهای پروتکلی -یا فراپروئتکلی خود- می تواند بارها و بارها به آن بازگردد. حتی آژانس قادر خواهد بود به بهانه راستی آزمایی برجام PMD را احیا کند. اطلاعات موجود نشان می دهد در این مدت بخشی از تحریم ها علیه ایران گروگان گرفته خواهد شد و برای سال ها باقی خواهد ماند. سرجمع، اگرچه ممکن است دو طرف به منظور پیش بردن مذاکرات و برداشتن موانع از پیش پای توافق هسته ای به یک مصالحه تاکتیکی درباره PMDدست یافته باشند ولی اجرای برنامه عملیاتی با آژانس با این شکل اولا دورنمای تعلیق و لغو تحریم ها را به شدت زیر سوال خواهد برد و ثانیا مهم ترین عامل بهانه جویی غرب علیه ایران را همچنان باز نگه خواهد داشت و ثالثا به هیچ وجه از بحران های حفاظتی و اطلاعاتی که ایران از آن بیم داشت پیشگیری نمی کند.  

  به نظر من اگر زرنگ باشیم ....   1- از روسها مشاوره و کمک می گیریم برای طراحی و ساخت ناوها با ابعاد و تناژ بالا ( منظورم بیشتر سازه است )!   2 - خرید پیشرانه های دیزلی و توربینی ( با قدرت مناسب ) و به تعداد کافی ( یا بهتره بگم بالا ) یا گرفتن امتیاز تولید در داخل !   از لحاظ تجهیزات و تسلیحات ، وضعیت ما به نسبت خوبه ، فقط باید بیشتر توسعه پیدا بکنند !   تنها تسلیحاتی که شاید لازم باشه که وارد بشه  تور دریاپایه و کاشتان ( و یا وارد کردن یا گرفتن امتیاز تولید توپ آن برای ساخت یک سیستم بومی ) است !

سی‌ان‌ان: رفع تحریم‌ها اعلام می‌شود، اما اجرای آن به بعد از اجرای تعهدات آن موکول می‌شود یک شبکه آمریکایی در گزارشی به نقل از یک منبع مطلع از مذاکرات هسته‌ای نوشت که در صورت حصول توافق نهایی، رفع تحریمها اعلام می‌شود اما اجرای آن به اجرای تعهدات ایران موکول می‌شود.   به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، شبکه خبری سی‌ان‌ان روز شنبه در گزارشی با موضوع مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه موسوم به 1+5، مدعی شده است که در صورت حصول توافق هسته‌ای، برداشته شدن تحریم‌ها اعلام می‌شود، اما اجرای آن به بعد از اجرای تعهدات ایران موکول می‌شود.   در حالی که خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی به نقل از منابع دیپلماتیک از رسیدن ایران و گروه ۵+۱ به توافق مقدماتی درباره رفع تحریمها خبر داده(+)، یک شبکه آمریکایی از منوط بودن رفع تحریمها به اجرای تعهدات تهران خبر داده است.   سی‌ان‌ان در گزارشی درباره مذاکرات هسته‌ای ایران و ۵+۱ به نقل از یک منبع که مستقیما با مذاکرات درگیر است، مدعی شد: «طرفها در موقع امضای توافق اعلام خواهند کرد که تحریمها رفع خواهند شد تا به ایران اجازه دهند در کشور خود ادعا کنند آنها رفع فوری تحریمها را بدست آوردند».   در ادامه ادعای این شبکه آمریکایی آمده است: «تحریمها فقط به مروز زمان و موقعی که ایران به تعهدات مختلفش عمل کند برداشته خواهند شد و این موضوع به غرب اجازه می‌دهد تا همچنان بر تعهدش مبنی بر رفع مشروط تحریم‌ها باقی بماند».   این ادعا در حالی مطرح شده که تهران همواره بر رفع تحریمها تاکید داشته و در همنی ارتباط خبرگزاری اسپوتنیک روسیه در گزارش داد که که تیم مذاکره ایران به ۵+۱ تاکید کرده که مخالف رفع تدریجی تحریم‌ها است و اینکه همه تحریمها باید فورا پس از امضا توافق رفع شوند(جزئیات بیشتر).

«سهند» امسال عملیاتی می شود  

 

برنامه موشکی اولویت 5 سال آینده ایران با ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه، توسعه توان موشکی کشور در صدر برنامه‌های دفاعی ۵سال آینده قرار گرفت. به گزارش مشرق، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی سه شنبه هفته گذشته سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه کشور را در 80 بند و شامل سرفصل‌های «اقتصادی»، «فناوری اطلاعات و ارتباطات»، «اجتماعی»، «دفاعی و امنیتی»، «سیاست خارجی»، «حقوقی و قضایی»، «فرهنگی» و «علم، فناوری و نوآوری» به رئیس جمهور ابلاغ کردند. (متن کامل سیاست‌ها) یکی از مهمترین فصل‌های این سیاست‌ها، فصل "دفاعی و امنیتی" است. این فصل شامل 7 بند است که بند دوم این فصل، خود شامل 3 زیربند دیگر شده است. در بند نخست از فصل دفاعی و امنیتی، افزایش بودجه بنیه دفاعی در دستور قرار گرفته و با ابلاغ فرمانده معظم کل قوا، این ردیف بودجه به 5 درصد افزایش می‌یابد. در این بند آمده است: افزایش توان دفاعی در تراز قدرت منطقه‌ای در جهت تأمین منافع و امنیت ملی با تخصیص حداقل 5 درصد بودجه عمومی کشور برای بنیه دفاعی. بودجه کشور شامل درآمدهای عمومی و اختصاصی دولت می‌شود و برای امسال و طبق روال سالیانه، 2درصد از درآمدهای عمومی دولت در قالب بودجه سال 94 کل کشور، برای تقویت بنیه دفاعی کشور درنظر گرفته شده است. اما حالا با ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه ششم توسعه کشور، از سال آینده، باید حداقل 5درصد از بودجه عمومی کشور که شامل درآمدهای عمومی و اختصاصی دولت می‌شود، به تقویت بنیه دفاعی کشور اختصاص یابد. در سال جاری، با توجه به تصویب مجلس و تایید شورای نگهبان، 2درصد از درآمدهای عمومی دولت به تقویت بنیه دفاعی کشور اختصاص یافت که این 2 درصد عددی حدود 4,720 میلیارد تومان برای سال جاری شده است. اما با احتساب درآمدهای عمومی و خصوصی دولت در سال جاری و لحاظ حداقل 5درصد از سرجمع درآمدهای عمومی و خصوصی دولت (یا همان لفظ بودجه عمومی که در سیاست‌های کلی برنامه ششم اطلاق شده است)، این عدد به حدود 13,720 میلیارد تومان افزایش می‌یابد و این یعنی در سال 95، بودجه تقویت بنیه دفاعی کشور، بیش از 13,720 میلیارد تومان خواهد بود. لازم به ذکر است که پیش بینی ردیف بودجه در لوایح سالانه دولت، به غیر از ردیف بودجه اختصاصی برای دستگاه‌های مختلف نظامی اعم از ارتش، سپاه و وزارت دفاع است. در یکی از مهمترین بندهای فصل دفاعی و امنیتی (بند 53)، یک زیر بند مهم قرار دارد که تکلیف بخش زیادی از مسیر حرکت توسعه کشور در ابعاد نظامی را روشن می‌کند. این بند می‌گوید: توسعه توان موشکی و فناوری‌ها و ظرفیت تولید سلاح‌ها و تجهیزات عمده دفاعی برترساز با توان بازدارندگی و متناسب با انواع تهدیدات. پس از افزایش بودجه تقویت بنیه دفاعی کشور، در نخستین بند، فرمانده معظم کل قوا موضوع توسعه توان موشکی را لحاظ کرده‌اند که این موضوع اهمیت توان موشکی و توسعه آن را گوشزد می‌کند. در حال حاضر، جمهوری اسلامی ایران با در اختیار داشتن موشک‌های متعدد در سه سطح کوتاه برد، میان برد و برد بلند در حوزه‌های مختلف زمین به زمین، زمین به هوا و هوا به سطح، یکی از قدرت‌های بزرگ موشکی در منطقه است که حالا با ابلاغ سیاست‌های کلی برنامه پنج‌ساله ششم توسعه کشور، توسعه توان موشکی، در صدر برنامه‌های دفاعی ایران قرار خواهد گرفت.

با قابلیت کشف هواپیماهای استیلز تا ماهواره و موشک رادار ۱۱۰۰ کیلومتری «قدیر» سپاه در جنوب کشور عملیاتی شد سامانه راداری «قدیر» با حضور فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم‌الانبیا(ص) و جمعی از فرماندهان نیروهای مسلح در جنوب کشور عملیاتی شد. به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری فارس، سامانه راداری «قدیر»، عصر امروز با حضور امیر فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا(ص) و جمعی از فرماندهان نیروهای مسلح در سایت راداری پدافند هوایی سپاه در اهواز، وارد چرخه عملیاتی شد. این دومین رادار قدیر است که پس از 6 ماه فعالیت آزمایشی، وارد چرخه عملیاتی شده و رادار سوم از این دست رادارهای برد بلند تا ماه دیگر به بهره برداری می‌رسد. اولین نوع این رادار یک سال پیش در سایت راداری گرمسار به نام «شهدای بعثت» رونمایی شده بود.

ارزیابی راهبردی توافق بد در وین می ماند هر توافقی که از خطوط قرمز نظام فاصله قابل توجه داشته باشد هیچ شانسی برای اجرا نخواهد داشت چرا که نظام قصد ندارد صرفا برای خوشایند امریکایی ها ارزش ها، امنیت و معیشت مردم خویش را در معرض مخاطره قرار بدهد.   مهدی محمدی، وطن امروز- مذاکرات هسته ای در روزها و بلکه ساعات پایانی خود به سر می برد. درون مذاکرات، و از مجموعه اظهارات و مواضعی که تعداد آنها به اندازه کافی پرشمار است؛ یک نکته بیشتر بیرون نمی آید و آن هم این است که عزم دو طرف برای نهایی کردن متن یک توافق در این دور از مذاکرات جزم است. تکلیف امریکایی ها البته روشن است. آنها به صراحت گفته اند رئوس آنچه را که می خواستند در لوزان به دست آورده اند و اکنون هم راهبردی جز حفظ چارچوب لوزان ندارند. بیانیه لوزان-که اکنون تردیدی نیست یک توافق بوده- کلیدی ترین هدف امریکا را که محدود سازی برنامه هسته ای ایران برای بلند مدت، ضمن حفظ فشارها و گستراندن یک رژیم بازرسی ویژه در ایران است به خوبی برآورده می کند. آنچه اکنون اهمیت دارد این است که آقای روحانی به عنوان رییس جمهوری که به مردم صراحتا وعده داده در هرگونه توافق هسته ای حقوق ایران به طور کامل حفظ و همه تحریم ها برداشته خواهد شد، در این شرایط چه خواهد کرد؟ و علاوه بر این، این سوال هم مطرح است که تیم مذاکره کننده هسته ای که رهبری معظم انقلاب اسلامی آنها را با صفات شجاع، غیور، متدین و امین ستوده اند، در روزهای آینده چه تصمیمی خواهد گرفت؟   همه این سوال ها، در واقع خود مقدمه یک سوال بزرگتر است و آن هم اینکه متن نوشته شده برجام چه نسبتی با خطوط قرمز نظام جمهوری اسلامی یا بهتر بگویم با امنیت و معیشت ملت ایران دارد؟   آیا این توافق همان است که ادعا می شود، یا اینکه با استفاده از تکنیک هایی چون پیچیده سازی و مبهم نویسی، فکت شیت همان امریکاست که اندکی تغییر آرایش داده است؟!   اجازه بدهید پیش از بررسی جزئی تر مسئله چند نگرانی مهم را با هم مرور کنیم:   1- ادبیات مقام های دولتی بویژه شخص رییس جمهور در یک ماه گذشته مملو از کدهایی بوده که هدف از آنها ایجاد نوعی توجیه ایدئولوژیک برای توافقی است که ظاهرا خود می دانند یارای دفاع از محتوای آن را ندارند و نخواهند داشت. به راستی اگر یک توافق خوب در کار است، چه نیازی است که ماجرای صلح امام مجتبی (ع) به میان کشیده شود؟   2- گذشته از این، گوشته و کنار در این مدت مکرر شنیده ایم که برخی از آنها که اکنون متولی امورند به تلویح نزدیک به تصریح گفته اند اگر این توافق رخ ندهد، مسئولیت حل مشکلات مردم را نخواهند پذیرفت!   3- به متن مذاکرات که مراجعه می کنیم، و به اظهارات مقام های غربی و دیپلمات های ایرانی، مطلقا نشانه ای از اینکه چارچوب لوزان به منظور انطباق با خطوط قرمزی که رهبر معظم انقلاب اسلامی ترسیم فرمودند در حال اصلاح بنیادین باشد، دیده نمی شود. واضح است که اصلاح چارچوب لوزان مستلزم یک تغییر ریل اساسی در مذاکرات است که نمی توان آن را با عجله و در زمانی چنین کوتاه رفع و رجوع کرد. سوال اصلی اکنون این است که تیم مذاکره کننده هسته ای ایران به کدام چارچوب متعهد است: چارجوب لوزان که خود ادعا می کرد یک بیانیه مطبوعاتی غیرالزام آور بیش نیست یا چارچوبی که رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته علنا جزئیات آن را اعلام فرمودند و می دانیم که از مدت ها قبل نیز به طور خصوصی به تیم مذاکره کننده هسته ای اعلام شده بود؟ 4-  منشا دیگر نگرانی اظهارات مکرر مقام های امریکایی که طی آن جزئیاتی را درباره مسائلی مانند تحریم ها، تحقیق و توسعه و دسترسی و بازرسی به عنوان توافق با ایران اعلام کرده اند که حتی اگر کسری از آن درست باشد، توافق فعلی نه بد، بلکه فاجعه بار خواهد بود. سوال این است که آیا این اظهارات درست است؟ اگر بلی، که تکلیف روشن است و اگر خیر، چرا کسی آنها را اصلاح نمی کند؟   اجازه بدهید یکی دو نمونه مهم را بررسی کنیم.   در زمینه تحریم ها، آنچه از جمع بندی مجموعه اطلاعات موجود می توان دریافت این است که کلیت توافق نهایی شده چنین است:   ایران و 1+5 در 3 مقطع زمانی درباره تحریم ها اقدام می کنند:   اول- روز اعلام توافق. در این روز متن توافق از سوی دو طرف اعلام و الزامی می شود.   دوم- روز عملیات. در این روز که احتمالا با روز اعلام فاصله ای یک تا دو ماهه خواهد داشت، غرب تعلیق تحریم ها را اعلام می کند و ایران نیز اجرای تعهدات هسته ای خود را آغاز می کند. بسیار مهم است که توجه شود در روز عملیات، 1+5 صرفا تعلیق تحریم ها را اعلام می کند ولی هیچ اقدام عملی در این زمینه صورت نخواهد داد.   سوم- روز اجرای توافق. در این روز که احتمالا اواخر امسال خواهد بود، اجرای اقدامات ایران پایان یافته و توسط آژانس راستی آزمایی نیز شده است. تازه در این روز است که 1+5 تعلیق تحریم ها را آغاز می کند.   سوال اصلی این است که اگر این فرمول درست باشد، آیا این همان فکت شیت امریکا نیست؟ گنجاندن یک پارامتر جدید  به نام روز عملیات در متن توافق آیا چیزی جز پیچیده سازی بیهوده و باز کردن راه برای تحقق درخواست اصلی امریکا یعنی موکول کردن تعلیق تحریم ها به زمان پایان اجرای تعهدات هسته ای ایران است؟ اصول توازن، همزمانی و بازگشت پذیری چگونه در این فرمول مراعات شده است؟ اگر ایران تعهدات خود را به طور کامل انجام داد و امریکا از عمل به آنچه وعده کرده خودداری کرد، ایران چه ابزاری برای پاسخگویی دارد؟ و گذشته از اینها، آیا این فرمول مبتنی بر اعتماد به آژانس نیست آن هم با این خوش خیالی که آژانس مسئله ای به اهمیت PMD را در زمانی کوتاه خواهد بست و ایران را ساده و آسان از اتهامی یک دهه ای خواهد رهاند؟   درباره مسئله بازرسی ها نیز نگرانی هایی مشابه وجود دارد. ظاهرا تنها چیزی که در دیدگاه امریکا تعدیل شده این است که اولا حل و فصل کامل موضوع PMD دیگر پیش شرط اعلام توافق نیست و ثانیا به روش هایی آژانس از اصرار برای دسترسی به یک فهرست مشخص از افراد و مکان ها موقتا صرف نظر کرده است تا بتواند در آینده و با توافق روی یک رژیم فراپروتکلی از دسترسی ها و بازرسی ها، فهرست هایی بزرگتر و طولانی تر روی میز ایران بگذارد. بدتر از همه اینکه نشانه ای وجود ندارد که PMD از فهرست پیش شرط های تعلیق تحریم ها برداشته شده باشد بلکه برعکس همچنان خبرهایی که از وین می رسد حکایت از آن دارد که برخی دسترسی ها به آژانس در این باره پیش از تعلیق تحریم ها ارائه خواهد شد. سوال این است که آیا رژیم بازرسی های فراپروتکلی منتفی شده است؟ آیا آژانس برای راستی آزمایی اجرای برجام در ایران به حدود خاصی محدود خواهد بود؟ آیا دسترسی و بازرسی نظامی برای همیشه منتفی است؟   نگرانی ها درباره این مسائل و مسائل دیگری از این دست به طور فزاینده ای رو به رشد است. متاسفانه دولت آقای روحانی هرگز با امریکایی ها به گونه ای مذاکره نکرده که بتواند آنها را در سطح راهبردی متقاعد کند که ایران نیازمند توافق به هر قیمت نیست و برای حل مسائل خود راه های جایگزین دیگری جز توافق را هم در اختیار دارد. این شکل از مذاکره امریکایی ها را متقاعد کرده است که می توانند هر چه بیشتر امتیاز بخواهند و هر چه کمتر امتیاز بدهند و مطمئن باشند که آقای روحانی بنای معکوس کردن این روند را ندارد.   بدترین سناریوی ممکن هم این است که تیم مذاکره کننده تصمیم بگیرد به مذاکرات خاتمه داده و یک متن مبهم و به شدت مشکوک و قابل بحث را به تهران بیاورد و به منظور تصمیم گیری روی میز مقامات بگذارد. اگر شجاعت، امانت، غیرت و تدین یک اقتضا داشته باشد، آن این است که یک متن بد در همان وین از سوی تیم مذاکره کننده رد خواهد شد و هرگز به تهران نخواهد آمد. تیم مذاکره کننده فقط برای بله گفتن خلق نشده است. اگر دولت آقای روحانی در پی یک توافق خوب است یکی از مهم ترین مهارت هایی را که باید به دست بیاورد مهارت نه گفتن است. این امر زمانی آسان تر خواهد شد که توجه کنیم امریکایی ها به این توافق سخت نیازمند هستند و در صورت شنیدن یک «نه» قاطع و صریح از سوی ایران –ولو اینکه مدتی کوتاه قهر و بداخلاقی کنند- دوباره سر میز مذاکره بازخواهند گشت. اوباما بدون توافق با ایران هیچ میراث درخوری نخواهد داشت و این چیزی نیست که بنا باشد مجانی به آن هدیه شود. محدودیت گزینه های غرب، قدرت ملی بی سابقه ایران و شرایط منطقه ای به شدت حساس به امریکا اجازه نخواهد داد که در واکنش به یک «نه» قاطع از سوی ایران، تصمیماتی بیش از حد رادیکال اتخاذ کند.   نگاه امریکا به یک توافق هسته ای، نگاه به مثابه زیرساختی است که بناست ماهیت انقلاب اسلامی را در ایران دگرگون کند. از این منظر، یک توافق خوب و رسیدن به فرمولی که حقیقتا بتوان آن را برد-برد دانست بدون شک غیر ممکن است. از حیث مذاکراتی نیز خطوط قرمزی که امریکایی ها به طور پنهان برای خویش مقرر کرده اند، به هیچ وجه امکان جمع شدن با خطوط قرمز ایران را ندارد. خروجی راهبردی این مذاکرات قابل تحریف نیست. خروجی دو سال مذاکره این است که راهبرد امریکا درباره ایران بسیار خصمانه تر از گذشته شده و دشمنی آن عیان تر گشته است. هر تلاشی برای تحریف این پیام راهبردی به شکل اعلام یک توافق، به سرعت شرایطی فوق العاده خطرناک خلق خواهد کرد. اجازه بدهید صریح تر بگویم: هر توافقی که از خطوط قرمز نظام فاصله قابل توجه داشته باشد هیچ شانسی برای اجرا نخواهد داشت چرا که نظام قصد ندارد صرفا برای خوشایند امریکایی ها ارزش ها، امنیت و معیشت مردم خویش را در معرض مخاطره قرار بدهد.

غربی‌ها امضاء نمی‌کنند منابع متعدد غربی: امضای پیمان‌نامه در کار نیست/فقط اعلام موافقت می‌کنیم منابع متعدد غربی به خبرنگار فرانس 24 گفته‌اند که «اگر ایران و 1+5 به توافق برسند، ما چیزی را امضاء نمی‌کنیم چون این یک معاهده و پیمان‌نامه نخواهد بود.» به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، با نزدیک شدن به ضرب الاجل یک‌بار تمدید شده 7 جولای و پراکنده شدن شایعه موافقت ایران با بسیاری از شروط 1+5، حالا دیپلمات‌های غربی می گویند که زیر کاغذ حاوی نتیجه مکتوب مذاکرات امضاء را نخواهند کرد. فرانس 24 در این خصوص به نقل از چندین منبع غربی مطلع از روند مذاکرات نوشته: «اگر ایران و 1+5 به توافق برسند، ما چیزی را امضاء نمی‌کنیم چون این یک معاهده و پیمان‌نامه نخواهد بود.» مقامات عالی ایران بارها اعلام کرده بودند که تحریم‌ها باید در روز امضای توافق هسته‌ای از سوی نماینده ایران، لغو شود. حالا در صورت عملیاتی شدن گفته‌های این منابع غربی، دیگر امضاء و روز امضایی در کار نخواهد بود.

ارزیابی راهبردی توافق بد در راه تهران نشانه ها حکایت از آن دارد که تیم مذاکره کننده هسته ای شتابان درحال حرکت به سمت اعلام یک توافق هسته ای است هیچ یک از خطوط قرمز اعلام شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به طور رضایت بخش در آن مراعات نشده است.   ایران هسته ای- نشانه ها حکایت از آن دارد که تیم مذاکره کننده هسته ای شتابان درحال حرکت به سمت اعلام یک توافق هسته ای است هیچ یک از خطوط قرمز اعلام شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی به طور رضایت بخش در آن مراعات نشده است.   چند اتفاق مهم نشانه هایی محسوب می شود که حکایت از اراده دو طرف برای اتمام مذاکرات در وین دارد.   1- پس از سفر آمانو به تهران و ابراز رضایت وی از این سفر و همچنین اعلام این موضوع از سوی عباس عراقچی که سفر آمانو به تهران موفق بوده است، به نظر می رسد یکی از مهم ترین موانع بر سر راه توافق –مسئله PMD- ظاهرا پشت سر گذاشته شده است. آمانو که همواره با تعابیری کاملا منفی علیه ایران موضعگیری می کرد، برای نخستین بار از تعابیر مثبتی استفاده کرده که نشان دهنده آن است که امتیازهایی را که می خواسته –ولو با شرایط خاص- دریافت کرده است.   2- محمد جواد ظریف به دیدار وزیر خارجه اتریش رفته و از وی بابت دو سال میزبانی مذاکرات تشکر کرده است. این از حیث تشریفاتی، معنایی جز نزدیک بودن زمان اتمام مذاکرات ندارد.   3- برخی طرف ها مانند وزیر خارجه چین و معاون وزیر خارجه روسیه کاملا به صراحت گفته اند در روزهای آینده توافق رخ خواهد داد.   4- حسن روحانی رییس جمهور نیز در مراسم افطاری با فعالان رسانه ای اعلام کرد در چند روز آینده قطعاتوافق هسته ای رخ خواهد داد.   5- از حیث مسائل مذاکراتی نیز، به نظر می رسد دو طرف نیازی به گفت وگوی بیشتر نمی بینند، متن برجام در سطح کارشناسی نهایی شده و صرفا چند تصمیم سیاسی مانده که باید اتخاذ شود.   مهم ترین پرسشی که اکنون وجود دارد این است که نسبت این متن با خطوط قرمزی که رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته بیان فرمودند چیست؟   به طور مشخص سوال های زیر مطرح است:   1- آیا در این متن لغو یکجا و کامل تحریم ها روز امضای توافق (یا اعلام آن) وجود دارد؟   2- تعلیق تحریم ها به اجرای تعهدات کلیدی از سوی ایران و راستی آزمایی آن از سوی آژانس موکول شده یا خیر؟   3- آیا سرعت بازگشت پذیری تعهدات ایران با سرعت بازگشت پذیری تحریم ها مساوری خواهد بود؟   4- آیا تحقیق و توسعه گنجانده شده در این متن به گونه ای است که ایران بلافاصله پس  از اتمام زمان محدودیت ها بتواند در تیراژ بالا ماشین های نسل 6 و 8 را بسازد و نصب کند؟   5- آیا در متن برجام، هرگونه دسترسی به مکان ها، تجهیزات، افراد و اسناد نظامی برای همیشه و به هر شکل ممکن منتفی شده است؟   6- آیا همه زمان بندی های توافق در یک زمان زیر 10 سال تجمیع شده است؟   7- آیا توافق یک زمان پایان کاملا دارد و در آن صریحا قید شده است که پس از طی این زمان ایران اجازه خواهد داشت بدون هرگونه محدودیت در ابعاد صنعتی غنی سازی کند؟   8- آیا مکانیسم داوری درباره توافق یک مکانیسم به اندازه کافی بی طرف خواهد بود؟   اطلاعات موجود به هیچ کدام از این سوال ها پاسخ رضایت بخش نمی دهد. بلکه برعکس، کم و بیش روشن است که برجام در هیچ یک از موارد نتوانسته خطوط قرمز نظام را تامین کند.   اساسی ترین نکته در اینجا این است که متن برجام دقیقا بر اساس چارچوب لوزان نوشته شده که تفاوتی قابل توجه با خطوط قرمز اعلامی دارد.   اکنون پرسش این است که آیا تیم مذاکره کننده چنین متنی را به تهران خواهد آورد؟

باز هم مذاکرات به نتیجه نرسید، حمله به سعید جلیلی در دستور کار حامیان دولت قرار گرفت/ اگر واقعا جلیلی در مذاکرات از تاریخ اسلام و ایران سخن می گفت، چرا ۱+۵ از پیشنهادات خودش عقب نشینی می کرد؟ از کسانی که تصور می کنند سعید جلیلی فقط در مذاکرات بیانیه می خوانده یا درباره تاریخ اسلام و ایران صحبت می کرده باید سوال شود اگر واقعا تیم مذاکره کننده سابق ایران این طور عمل می کرده است، چرا ۵+۱ در سلسله مذاکرات هسته ای یک سال آخر، از بغداد تا مسکو و آلماتی ۱ تا آلماتی۲، پله پله نسبت به مطالبات خود از جمهوری اسلامی ایران عقب نشینی کرد؟ در یک سال و نیم گذشته هر گاه احتمال به بن بست رسیدن مذاکرات تقویت شده و یا سخن از تمدید گفتگوهای هسته ای به میان آمده است، بنا بر یک «قاعده نانوشته» برخی چهره ها و رسانه های حامی دولت به تیم مذاکره کننده سابق حمله کرده اند. بهانه این حملات هم متفاوت بوده است اما وجه مشترک آنها «ادعاهای کذب و نادرستی» بوده که توجه در محتوای آنها برای هر انسان منصف و بی غرضی نشان می دهد دست منتقدان تیم مذاکره کننده سابق هسته ای تا چه اندازه خالی است که برای نقد عملکرد آنها چاره ای جز ارائه مطالب سخیف، نازل و از بن و بیخ دروغ ندارند. در آخرین مورد در حالی که تا امروزعبور تیم مذاکره کننده فعلی کشورمان از خطوط قرمز نظام در مذاکرات قطعی شده است و به همین علت چشم انداز مثبتی برای آینده مذاکرات دیده نمی شود، یک هفته نامه تازه انتشار یافته توسط تیم رسانه ای حامی دولت، برای انحراف افکار عمومی از آنچه که در شرایط فعلی در مذاکرات دارد اتفاق می افتد، مدعی شد: «جلیلی در مذاکرات از تاریخ اسلام و ایران می گفت!» این عبارتی است که این هفته نامه بر خلاف قاعده «إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَأٍ فَتَبَيَّنُوا» به نقل از یک مقام مذاکره کننده آمریکایی منتشر کرده است و تلاش کرده تا با استناد به این ادعای دروغ، سخنان علی اکبر ولایتی در مناظره سوم انتخابات ریاست جمهوری را تکرار کند تا در پس آن نتیجه بگیرد که تیم مذاکره کننده فعلی هر نتیجه ای هم از مذاکرات حتی با عبور از خطوط قرمز بگیرد، بهتر از گذشته عمل کرده است زیرا در دوره سابق اساسا مذاکره صورت نمی گرفته و سعید جلیلی و هیئت همراه وی در مذاکرات، به جای بحث درباره موضوع هسته ای ایران مسایل دیگری را مطرح می کرده اند. اما بیراه نیست تا یک بار برای همیشه به این ادعای دروغ پاسخ داده شود و در واقع از کسانی که تصور می کنند سعید جلیلی فقط در مذاکرات بیانیه می خوانده یا درباره تاریخ اسلام و ایران صحبت می کرده است، سوال شود اگر واقعا تیم مذاکره کننده سابق ایران این طور عمل می کرده است، چرا ۵+۱ در سلسله مذاکرات هسته ای یک سال آخر، از بغداد تا مسکو و آلماتی ۱ تا آلماتی۲، پله پله نسبت به مطالبات خود از جمهوری اسلامی ایران عقب نشینی کرد؟ به عبارت دیگر، آیا کاترین اشتون و نمایندگان آمریکا، انگلیس، چین، روسیه، فرانسه و آلمان نیز آن قدر ناتوان بودند که در برابر بیانیه خوانی ها و سخنان سعید جلیلی درباره تاریخ اسلام و ایران عقب نشینی می کردند؟ این پرسشی که است که طبیعتا منتقدان تیم مذاکره کننده سابق نسبت به آن هیچ پاسخ منطقی در چنته ندارند لذا برای روشن شدن بیشتر افکار عمومی نسبت به این ادعاهای نادرست و دروغ، روند عقب نشینی های ۱+۵ نسبت به مطالباتش از ایران از مذاکرات بغداد تا مسکو و سپس آلماتی ۱ و ۲ را ملاحظه می فرمایید: غربی ها در بغداد چه می خواستند؟ در آلماتی ۱ چگونه عقب نشینی کردند؟ در مذاکرات بغداد که در ۳ خرداد ۹۱ برگزار شد، آنچه غرب روی میز گذاشتريال تلاش برای «فریز» برنامه هسته ای ایران بود: فردو تعطیل شود، غنی سازی ۲۰ درصد متوقف گردد و در نهایت اینکه مواد ۲۰ درصد تولید شده از ایران خارج شود. در مقابل نیز ۱+۵ متعهد می شد تا تحریم جدیدی علیه ایران اعمال نکند اما این پیشنهادات از سوی سعید جلیلی پذیرفته نشد چرا که آنها را «متوازن» نمی دانست. در مذاکرانت مسکو نیز که چند هفته بعد در اواخر خرداد ۹۱ برگزار شد، باز هم به علت عدم توازن مطالبات و تعهدات ۱+۵، تیم ایرانی زیر بار حرف آنها نرفت و در نهایت مذاکرات برای چند ماه متوقف شد. در این ایام ایران اقدام به نصب ۳۰۰۰ سانتریفیوژ نسل جدید کرد و نتیجه اش در آلماتی ۱ در اسفند ۹۱ روشن شد. غرب با عجله به میدان آمد تا توافقی را با ایران امضا کند تا توسعه فناوری کشورمان بیش از این ادامه دار نشود. پیشنهادات عوض شد و غرب عقب نشست: این بار آنها دیگر مانند مذاکرات بغداد از تعطیلی فردو سخن نگفتند بلکه فقط خواستار تزریق نشدن گازبه سانتریفیوژها بودند. هم چنین از متوقف شدن غنی سازی ۲۰% ایران نیز سخن نگفتند بلکه تنها از تعلیق ۶ ماهه آن (البته با قابلیت تمدید) سخن گفتند و در نهایت درباره مواد ۲۰ درصد ایران نیز عقب نشینی کرده و به جای اینکه مانند مذاکرات بغداد خواستار خروج آن از ایران شوند به اکسید شدن آن در داخل کشور راضی شدند. در مقابل نیز علاوه بر اینکه تعهد دادند تحریم جدیدی وضع نکنند اعلام کردند حاضرند تحریم های طلا، فلزات و پتروشیمی را لغو کنند. اما باز هم سعید جلیلی این پیشنهادات را نپذیرفت چرا که معتقد بود در ازای تعلیق غنی سازی ۲۰% و دیگر تعهدات ایران، باید تحریم های اصلی نفت و بانک مرکزی لغو شوند و همچنان این پیشنهادات غرب اگرچه نسبت به بغداد بهتر شده و آنها نسبت به موضع شان عقب نشینی کرده اند اما با توجه به آنچه از ایران می خواهند «توازن» ندارد. لذا تیم ایرانی نپذیرفت و به ایران بازگشت. در این میان واکنش رهبر انقلاب به این عقب نشینی غربی ها در ۱۷ اسفند ۹۱ جالب است: «در این دیدار غربی ها کار مهمی انجام ندادند که از آن تعبیر به دادن امتیاز شود بلکه آنها فقط به بخشی از حقوق ملت ایران، اعتراف کوچکی کردند.» آلماتی ۲ در مذاکرات آلماتی ۲ غربی ها خواستار توقف برنامه هسته ای ایران در همین مرحله و نگران از «توسعه بیشتر» آن بودند. پیشنهاد ایران این بود: تعلیق ۲۰ درصد فقط برای ۶ ماه «غیرقابل تمدید» فردو ۲۰ درصد غنی سازی نمی کند ولی گاز برای غنی کردن ۵ درصد تزریق خواهد شد. مواد موجود ۲۰ درصد به هر میزان که لازم داشته باشیم اکسید خواهد شد. در مقابل نیز ۱+۵ باید تحریم های بانکی و نفتی را «لغو» کند. بعد از پیشنهاد ایران، ۱+۵ جواب منفی نداد و اعلام کرد اختیار برای تصمیم گیری در این سطح ندارد و باید از پایتختهایشان اجازه بگیرند که جلیلی اعلام کرد تا ۱۰ ساعت دیگر هم مینشینیم، بروید و پاسخ بیاورید. در این میان بر خلاف اشتون که معتقد بود تا قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایران باید هر چه زودتر توافق کرد تا در صورت انتخاب جلیلی همین میزان دستاورد نیز از کف غرب نرود، انگلیس اعلام می کند که باید صبر کرد تا انتخابات ایران برگزار شود تا ادامه مذاکرات با توجه به رییس جمهور بعدی ایران پیش برده شود و در نهایت با انتخاب حسن روحانی، توافق ژنو منعقد می شود و عملا به قبل از مذاکرات بغداد در خرداد ۹۱ باز می گردیم. نکته اصلی در این میان آنجاست که این عقب نشینی های غرب و رسیدن به این مرحله، با بیانیه خواندن و صحبت جلیلی درباره تاریخ اسلام و ایران محقق نشده بود بلکه مذاکره انجام شده بود. در آلماتی ۲ نه حرفی از غنی سازی ۵ درصد ایران است و نه حرفی از تعلیق بالای ۵ درصد، نه حرف از تعطیلی اراک است و نه حرف از پروتکل الحاقی و بازرسی های آنچنانی و نه حرف از اکسید کردن هر آنچه مواد ۵ درصدی که از این به بعد تولید میکنیم. فقط بحث روی ۲۰ درصد می چرخد. مقابلش هم همه تحریمهاست که تعدیل شده اش می شد برخی از آنها! اما سعید جلیلی هیچ گاه علاقه ای به اجرای «شو» بر سر منافع ملی نداشت و نمی خواست به هر قیمت از خودش «قهرمان» بسازد لذا بر سر حقوق ملت با هیچ کس معامله نکرد و یک توافق خوب را قربانی انتخابات ریاست جمهوری و آینده سیاسی خودش نکرد. تاریخ در این باره بهتر قضاوت خواهد کرد.

  10-15 سال دیگه ما مجبور هستیم خیلی مسائل را از نوع شروع کنیم ( من چند صفحه قبل مواردی رو گفتم و مثال صنعت نابود شده نساجی رو زدم ) ، در حالی که دنیاهم به اندازه 10-15 سال پیشرفت کرده !   آیا آن زمان اراده ای برای احیا صنعت هسته ای کشور وجود دارد ؟!   در مملکت ما خیلی کارخانه ها بودن که آقایون به بهانه نبود صرفه اقتصادی ، درشون رو بستن و کسانی که توش کار می کردن رو از کار بیکار کردن و حتی آخر سر  ، زمینش هم فروختن !   از نظر من یک صنعت به اصطلاح کاریکاتوری با یک صنعت زیان ده فرقی ندارد ، چون شما داری برای صنعتی هزینه می کنی که خروجی ندارد ، پس همون بهتر بیخیالش بشی !

گزارش ویژه احتمال ارسال متن نهایی برجام به تهران در روز شنبه/ رونمایی از بازی جدید کار نگارش متن برجام در مرحله کارشناسی تقریبا پایان یافته و در دو روز آینده معاونین وزرای خارجه و همچنین وزرا، تغییرات نهایی را روی آن اعمال خواهند کرد.   محمد صدری، ایران هسته ای- اطلاعات دریافتی «ایران هسته ای» از وین نشان دهنده آن است که کار نگارش متن برجام در مرحله کارشناسی تقریبا پایان یافته و در دو روز آینده معاونین وزرای خارجه و همچنین وزرا، تغییرات نهایی را روی آن اعمال خواهند کرد.   این احتمال جدی است که روز شنبه متن توافق برای بررسی به پایتخت ها ارسال شود.   البته، این امر تا حد قابل توجهی به نتیجه سفر یوکیا آمانو به تهران –که به احتمال بسیار زیاد روز پنج شنبه انجام خواهد شد- بستگی دارد.   اطلاعات اجمالی موجود که از سوی منابع غربی منتشر شده نشان دهنده آن است که حداقل در دو موضوع بازرسی و تحریم، این توافق با منافع ملی ایران و خطوط قرمز اعلام شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی مغایرت جدی دارد.   در زمینه بازرسی ها، مطابق اعلام مقام های ارشد امریکایی، تمرکز فعلا از روی دسترسی به فهرست های خاص افراد و مکان ها برداشته شده ولی اولا حل PMD به عنوان پیش شرط اجرای تعلیق تحریم ها از سوی 1+5 حفظ شده و ثانیا آژانس می تواند به بهانه راستی آزمایی توافق و اجرای پروتکل در آینده به هر تاسیسات مشکوکی از جمله تاسیسات نظامی دسترسی پیدا کند.   اطلاعات موجود نشان می دهد در مورد بازرسی ها صرفا تغییر ادبیات رخ داده و مسئله دسترسی به اسناد، مکان ها، افراد و تجهیزات نظامی به هیچ وجه استثنا نشده است.   درباره تحریم ها نیز، تا حدود زیادی روشن است که اجرای تعلیق تحریم ها پس از اجرای کامل تعهدات از سوی ایران و راستی آزمایی آن از سوی آژانس انجام خواهد شد و مسئله همزمانی در متن برجام دور زده شده است.   به این ترتیب و بر اساس اطلاعات و گزارش های فعلی، روشن است که برجام، بر اساس چارجوب لوزان نوشته شده و هیچ اصلاح اساسی در آن صورت نگرفته است.   نکته کلیدی این است که آوردن این متن به تهران از سوی وزیر خارجه، نشان دهنده آن است که تم مذاکره کننده کار خود را تمام کرده و تصمیم نهایی درباره متن باید از سوی مقام های سیاسی در تهران گرفته شود.   این در حالی است که مطلعین تاکید دارند تیم مذاکره کننده خود اختیار نه گفتن به یک توافق بد را دارد و دلیلی ندارد متنی که پای بندی صریح آن به خطوط قرمز محرز نشده به تهران آورده شود.

ارزیابی راهبردی رهبر انقلاب استراتژی واقعی امریکا در مذاکرات را آشکار می کند پذیرش محدودیت هایی چنین بلند مدت و سفت و سخت بر برنامه هسته ای ایران تنها زمانی منطقی است که نشانه هایی از تغییر راهبرد به شدت امریکا علیه ایران وجود داشته باشد.   مهدی محمدی، ایران هسته ای - رهبر معظم انقلاب اسلامی با سخنرانی سه شنبه هفته گذشته خود شرایطی ایجاد کرده اند که امریکا دیگر نمی تواند هدف واقعی خود از مذاکرات هسته ای را پنهان کند. بسیاری تصور می کنند آنچه ایشان در آن روز فرمودند، صرفا توصیف پارامترهای یک توافق خوب بوده است. این به عقیده من تنها نیمی از مسئله است. مسئله مهم تر این است که ایشان یک استراتژی آشکار کننده در پیش گرفته و با طرح یک سلسله پارامترهای خاص ناظر به مسائل کلیدی مذاکرات، شرایطی را بوجود آورده اند که روشن شود هدف واقعی و پس پرده امریکا از این مذاکرات چیست. امریکایی ها مدت هاست ادعا می کنند هدف اصلی آنها از این مذاکرات بستن همه راه های ایران به سمت سلاح هسته ای است. واقعیت اما این است که نشانه های بسیار قدرتمندی وجود دارد که به ایران می گوید امریکایی ها «اهداف دیگری» در سر دارند که اطمینان از عدم ساخت سلاح هسته ای توسط ایران بیش از هر چیز نقابی است که بر چهره آن اهداف شوم و پنهان کشیده شده است. مجموعه آنچه امریکایی ها در سطوح رسمی و غیر رسمی ظرف این دو سال گفته اند این باور قدرتمند را در ایران بوجود آورده است که هدف این مذاکرات اطمینان از صلح آمیز بودن و صلح آمیز باقی ماندن برنامه هسته ای ایران نیست بلکه هدف این است که:   اولا- این برنامه راهبردی در میان مدت متوقف و در دراز مدت ریشه های خشکیده شود   ثانیا- اهرم های فشار امریکا علیه ایران حفظ شود تا بتوانند آن را در حوزه های دیگر مواجهه راهبردی با ایران به کار بگیرند   ثالثا- مدیریت افکار عمومی ایران و در نتیجه آن، مدیریت معادله سیاست داخلی و معادله قدرت در ایران در اختیار امریکا قرار گیرد و پروژه براندازی در دراز مدت محقق شود.   رابعا- با در پیش گرفتن یک سیاست رادیکال ژئوپلتیکی علیه ایران، و ترکیب آن با دور جدیدی از تحریم ها و تهدید ها (در حالی که ایران دیگر برنامه هسته ای هم برای ایجاد بازدارندگی و مدیریت صحنه منازعه در اختیار ندارد)، توافق هسته ای بدل به مقدمه اقتدار زدایی منطقه ای از ایران شود.   آنچه رهبر معظم انقلاب اسلامی روز سه شنبه فرمودند، چارچوبی است برای تعیین تکلیف این موضوع که هدف واقعی امریکا از این مذاکرات و توافقی که در پی آن است بالاخره کدام است: مطمئن شدن از ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران یا ایجاد یک مسیر بازگشت ناپذیر برای تضعیف و نهایتا براندازی نظام جمهوری اسلامی؟   اگر امریکا فقط در پی اطمینان از ساخته نشدن سلاح هسته ای توسط ایران باشد، دیگر نیازی به محدودیت های بسیار بلند مدت از قبیل 10، 15 و 25 سال ندارد. وقتی امریکا بر گنجانده شدن چنین محدودیت هایی در متن توافق اصرار می کند یعنی مسئله بسیار فراتر از صلح آمیز باقی ماندن برنامه هسته ای ایران و در واقع تلاشی است برای ایجاد بستری که ظرف حداقل یک دهه امکان اجرای پروژه های تغییر دهنده را در ایران فراهم کند. اگر هدف حقیقتا اعتماد به پای بندی ایران به توافق است، حقیقتا چه تفاوتی میان (فی المثل) 6 سال و 10 سال وجود دارد؟ اگرحصول اعتماد از پای بندی ایران به توافق ظرف 6 سال حاصل نشود، به چه دلیل باید فرض کنیم ظرف 10 سال حاصل خواهد شد؟ وقتی طرف امریکایی اعداد پایین تر از 10 سال را نمی پذیرد و بر دو رقمی بودن عمر توافق اصرار می ورزد، عاقلانه است که فکر کنیم این زمان بندی 10 ساله، زمان بندی تولید اعتماد درباره برنامه هسته ای ایران نیست بلکه زمان بندی اجرای پروژه دیگری است که حداقل به این میزان زمان نیاز دارد و در صورت اجرای موفق آن پروژه، توافق هسته ای بدل به یک توافق دائمی خواهد شد و دیگر ایران پس از 10 سال هم اراده ای برای پیگیری یک برنامه غنی سازی صنعتی یا احداث راکتورهای آب سنگین نخواهد داشت. با تیم مفروض، ایران حق دارد اینگونه بیندیشد که امریکا به بهانه موضوع هسته ای زمان خواهد خرید اما این زمان را برای اجرای پروژه ای که در بالا توصیف شد مصرف خواهد کرد نه برای تمهدی مقدمات پذیرش ایران به عنوان یک قدرت بزرگ هسته ای.   اصرار بر بی زمان بودن توافق نیز از همین منظر قابل تجلیل است. رهبر معظم انقلاب اسلامی روز سه شنبه فرمودند این توافق زمانی تمام خواهد شد و دوره آن به پایان خواهد رسید اما امریکایی ها در ماه های گذشته بارها گفته اند که از دید آنها این توافق بی زمان است و پس از طی زمان هایی مانند 10 سال یا حتی بیشتر باز هم تضمینی نیست که امریکا با برچیده شدن محدودیت ها از برنامه هسته ای ایران موافقت کند. آخرین نمونه سخنان فیلیپ گوردون عضو سابق تیم مذاکره کننده امریکا در کنگره است (گوردون در مذاکرات لوزان حضور داشته است) که می گوید اگر در پایان 10 سال ارزیابی های امریکا نشان دهد که برنامه هسته ای ایران همچنان برای آنها تهدید است به تلاش ایران برای فراتر رفتن از محدودیت ها واکنش نشان خواهد داد!اگر امریکا حقیقتا در پی اطمینان از ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران باشد، هیچ نیازی به باز گذاشتن انتهای توافق و خودداری از اعلام یک تاریخ قطعی برای پایان آن ندارد. وقتی امریکا گزینه مخالفت بی نهایت با رفع محدودیت ها از برنامه هسته ای ایران را برای خود حفظ می کند، دقیقا به این معناست که امید دارد تا آن روز تغییراتی در ایران حاصل شود –و برای ایجاد این تغییرات برنامه دارد- که نتیجه آن تمایل درونی در ایران برای دائمی شدن محدودیت ها بر برنامه هسته ای ایران باشد و در صورتی که این تغییرات رخ نداده باشد و نظام جمهوری اسلامی با حفظ ماهیت انقلابی خویش، زمانی در یک دهه آینده تصمیم به توسعه برنامه هسته ای خود بگیرد، امریکا از همین حالا به صراحت می گوید که باز هم تحریم ها را برقرار خواهد کرد! بنابراین روشن است که همانطور که هدف از 10 ساله کردن زمان توافق، خلق فرصت برای دگرگون ساختن ماهیت انقلابی نظام جمهوری اسلامی است، هدف از فیکس نکردن زمان توافق هم دقیقا این است که اگر این پروژه شکست خورد، امریکا تعهدی برای زندگی با یک ایران هسته ای انقلابی نداشته باشد.   وقتی به موضع امریکایی ها درباره برنامه تحقیق و توسعه نگاه می کنیم باز هم این معادله برقرار است. امریکا می خواهد برنامه تحقیق و توسعه ایران پس از زمان بندی 10 ساله تازه آغاز شود و برنامه تحقیق و توسعه ای که تا پیش از آن تاریخ حاضر به پذیرش آن در ایران است یک برنامه واقعی نیست چرا که منجر به شکل گیری مهارت حقیقی در ایران برای تولید و نصب صنعتی ماشین های نسل 6 و 8 نمی شود. اگر امریکا حقیقتا در پی اطمینان از ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران است چرا باید با یک برنامه علمی و تحقیقاتی که هدف از آن صرفا بالا بردن تدریجی مهارت ایران در کار با ماشین های پیشرفته است، مخالفت کند؟ این مخالفت یک معنا بیشتر ندارد و آن هم این است که امریکا اساسا هرگز قصد ندارد استفاده صنعتی از این ماشین ها در ایران را بپذیرد و به این امید بسته است که تغییرات سیاسی ناشی از توافق در ایران هرگونه برنامه هسته ای پیشرفته در آینده را بالکل منتفی کند. اگر امریکایی ها در مذاکراتی که ظرف روزهای آینده انجام خواهد شد از این موضع خود دست برداشته و بپذیرند که ایران می تواند در این مدت فعالیت تحقیقاتی روی ماشین های پیشرفته را ادامه دهد، آن وقت ایران قرینه ای خواهد داشت که باور کند هدف واقعی امریکا اطمینان از ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران است و کاسه ای زیر نیم کاسه نیست.   این مسئله خود را بهتر از هر جای دیگر درباره رژیم و دسترسی و بازرسی نشان می دهد که امریکا خواهان گنجانده شدن آن در متن توافق است. یک رژیم دسترسی و بازرسی که هدف از آن صرفا اطمینان از ماهیت منحصرا صلح آمیز برنامه هسته ای ایران باشد، هیچ دلیلی برای ورود به محیط های غیر هسته ای نخواهد داشت. علت اصلی هم همانطور که رهبر معظم انقلاب اسلامی به صراحت فرمودند این است که اساسا و بنا به تعریف، مفهوم «محیط غیر هسته ای» اعم از نظامی و غیر نظامی تمام مساحت ایران را در بر می گیرد و مفهوم «اطمینان از عدم وجود هرگونه انحراف در ایران» نیز یک مفهوم بی در و پیکر و غیر قابل تحقق است. وقتی امریکایی ها اصرار می ورزند که حتی از پروتکل الحاقی هم فراتر رفته و یک رژیم بازرسی ویژه با حق دسترسی به محیط نظامی و امنیتی ایران را در ایران مستقر کنند ایران حق دارد با خود بیندیشد که موضوع بسیار فراتر از راستی آزمایی ماهیت برنامه هسته ای ایران است و امریکایی ها می خواهند به بهانه این موضوع کنترل محیط امنیتی ایران را دست بگیرند. سطح معقولیتی که امریکا آماده خواهد بود در رژیم دسترسی و بازرسی درخواستی خود اعمال کند، مساوی است با میزان اعتمادی که ایران می تواند به اهداف امریکا از این مذاکرات دست یابد.   جالب تر از همه مسئله تحریم هاست. اگر امریکا حقیقتا در پی محدود کردن برنامه هسته ای ایران به منظور تولید اعتماد نسبت به ماهیت آن در میان مدت است، چرا اصرار دارد که بخش بزرگی از تحریم ها را در این فاصله حفظ کند؟ می دانیم که تحریم ها به سرعت بازگشت پذیر است و اساسا حتی اگر تعلیق هم شود به این سادگی ها در صحنه عمل برچیده نخواهد شد. امریکا می تواند تحریم ها را روز امضای توافق لغو کند، پس  از آن به راستی آزمایی پای بندی ایران به توافق بپردازد و هر زمان که ایران توافق را نقض کرد مجددا  به سرعت آنها را اعمال کند. وقتی امریکا اصرار می کند که اولا تحریم ها را تعلیق خواهد کرد نه لغو، ثانیا بخش بزرگی از تحریم ها را حفظ خواهد کرد، ثالثا نه به طور فوری بلکه طی یک جدول زمانی بسیار بلند مدت تحریم ها را کاهش می دهد، و همه اینها هم پس از آن خواهد بود که ایران به طور بازگشت ناپذیر برنامه هسته ای خود را نعطیل کرد؛ آیا تهران حق ندارد اینگونه بیندیشد که هدف امریکا حفظ ابزار تحریم برای تحقق اهداف دیگر در مقابل ایران است؟ و اگر هدف امریکا واقعا همین باشد، ایرانی که برنامه هسته ای خود را از دست داده و زودتر از چند سال دیگر هم نمی تواند آن را احیا کند، چه ابزاری برای صیانت از خود در مقابل تلاش های براندازانه در داخل یا پروژه های به شدت خصمانه در منطقه خواهد داشت؟ حفظ زیرساخت تحریم ها هیچ معنایی جز این ندارد که این تحریم ها به زودی –و احتمالا به بهانه های دیگر- بازخواهند گشت و هدف آنها نیز این خواهد بود که کاری را که با برنامه هسته ای ایران کرده اند با سایر مولفه های قدرت ایران تکرار کنند.   سخنرانی رهبر معظم انقلاب اسلامی در روز سه شنبه فقط تعریف مسیرهایی برای تبدیل توافق موجود به توافق قابل پذیرش نبود، بلکه نوعی استراتژی آشکارساز بود که روشن شود هدف واقعی امریکا چیزی است که ادعا می کند یا چیزی که ایران برآورد کرده است. تنها پاسخ این سوال است که روشن خواهد کرد پذیرش محدودیت بر برنامه هسته ای عاقلانه هست یا نه. به عبارت دیگر، پذیرش محدودیت هایی چنین بلند مدت و سفت و سخت بر برنامه هسته ای ایران تنها زمانی منطقی است که نشانه هایی از تغییر راهبرد به شدت امریکا علیه ایران وجود داشته باشد والا بدون این تغییر راهبردی معامله هسته ای چیزی جز یک بازی سراسر باخت برای ایران نخواهد بود. ظرف چند روز آینده پاسخ این سوال را خواهیم فهمید.

من چند صفحه قبل مصاحبه دوست شهید احمدی روشن رو قرار دادم !   http://www.military.ir/forums/topic/29181-فعالیت-هسته-ای-جمهوری-اسلامی-ایران-مذاکرات-هسته/?p=455781 در این مصاحبه اشاره های به سرنوشت زنجیره ( شرکتها ) تامین و تولید قطعات سانتريفوژ و توان و زمان بازگشت شده !       بعد از 10 سال ( حداقل ) زنجیره تامین و تولید قطعات چه وضعیتی خواهد داشت ؟!   ما موارد مشابه در کشور داشتیم که با روبرو شدن یک صنعت با چالش ها و حتی از بین رفتن بخش قابل توجهی از آن ، زیر مجموعه ها و زنجیره تامین مواد و .... ( که سفارشاتی که دریافت می کردن به شدت کاهش پیدا می کنه و حتی شاید سفارشی دیگر برای تولید و تامین وجود نداشته باشد ! ) اگر شانس بیارن و از بین نرن ، تغییر کاربری خواهند داد تا بتوانند امرار معاش کنند !!   مثل صنعت نساجی و نساجی مازندران و مزارع کشت پنبه که بعد از گرفتار شدن نساجی مازندران در مشکلات فراوان ( و به قول برخی ورشکستگی ) ، حالا کشاورزان دانه های روغنی و ... در این زمین ها کشت می کنند!   به فرض احیای نساجی مازندران ، آیا صاحبان زمین های کشاوری به راحتی حاضر خواهند بود تا ریسک کرده و دوباره مواد ( پنبه ) مورد نیاز رو تولید ( کشت ) کند ؟!؟!؟   زنجیره تامین و تولید قطعات سانتريفوژ از این مثالی که زدم به زبان ساده خیلی خیلی خیلی پیچیده تر ، پر ریسک تر و ... هست !!   درباره تحقیق و توسعه هم موارد و نگرانی های پیرامون آن مکرر گفته شده و همینطور زمان بازگشت پذیری که فردی مثل موسویان گفته فقط بازگشت ایران به قبل از توافق ژنو 7 سال طول می کشد  !

یادداشت ویژه مقام‌های سرشناس آمریکایی در اندیشکده خاورمیانه واشنگتن تاسیسات نظامی سپاه باید بازدید شوند/ هدف عقب راندن ایران در طرح توسعه سانتریفیوژهای پیشرفته تا حد ممکن است برخی صاحب منصبان اسبق آمریکا و کارشناسان کنونی این کشور در یادداشتی خاطر نشان ساختند که دولت آمریکا تا رسیدن به یک توافق خوب با ایران و کسب امتیازهای لازم باید در مذاکرات حاضر باشد. به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس،جمعی از کارشناسان‌ و مقام‌های اسبق آمریکا دریادداشتی پیرامون چگونگی رسیدن توافق خوب به ایران مدعی شدند که توافق باید محدودیتی شدید را بر سانتریفیوژهای طرح توسعه و تحقیق ایران ایجاد کند و مانع از ارتقا فنی سریع و گسترش آن‌ها در بازه زمانی 10 ساله شود. «پاتریک کلاسون»،«رابرت اینهورن»،«نورمن ایسون»،«استفان هادلی»،«اولی هینونن»،جیمز جفری»، «جوزف لیبرمن‌»، «دنیس راس» و برخی دیگر از جمله چهره‌های مطرح و سرشناسی بودند که این یادداشت را نوشته‌اند. به زعم نویسندگان این یادداشت، موارد ذیل از جمله موضوعاتی هستند که یک توافق خوب هسته‌ای با ایران را باید شامل شوند و عبارتند از: نظارت و راستی آزمایی: بازرسان آژانس بین‌المللی هسته‌ای باید به موقع و به طور موثری به هر مکان در ایران دسترسی داشته باشند تا قادر باشند متابعت ایران از توافق را تایید کنند. ضرورت دارد از تاسیسات نظامی سپاه پاسداران ایران و دیگر تاسیسات حساس این کشور بازدید صورت گیرد. ایران در نقطه مقابل، نباید قادر به سنگ اندازی در ارائه امکان دسترسی به مکان‌هایی که مورد نیاز بازرسی ناظران آژانس بین‌المللی هسته‌ای برای اجرای مسئولیتشان است، باشند. ابعاد احتمالی نظامی: بازرسان آژانس بین‌المللی هسته‌ای باید بتوانند در وضعیتی مناسب و به موقع از مکان‌های مورد نظر نمونه برداری کرده و با دانشمندان و مقام دولتی این کشور مصاحبه و بازجویی انجام داده و از اسناد موجود نسخه برداری کنند تا بتوانند درباره فعالیت‌های گذشته هسته‌ای این کشور و فعالیت‌های کنونی در مسیر ساخت سلاح هسته‌ای فعالیت کنند. لازم است این اعمال قبل از معافیت‌های تحریمی به ایران انجام گیرد. سانتریفیوژهای پیشرفته: توافق باید محدودیتی شدید را بر سانتریفیوژهای طرح توسعه و تحقیق ایران ایجاد کند و مانع از ارتقا فنی سریع و گسترش آن‌ها در بازه زمانی ده ساله شود. هدف البته عقب راندن ایران در طرح توسعه سانتریفیوژهای پیشرفته تا حد ممکن است و این‌که اطمینان حاصل شود تعداد و سرعت افزایش آن‌‌ها همخوان با برنامه صلح آمیز هسته‌ای است. معافیت‌های تحریم‌ها: این مورد باید بر اساس پایبندی ایران به تعهداتش باشد. تعلیق یا برداشتن تحریم‌های برجسته اعمال شده نباید تا تایید آژانس بین‌المللی هسته‌ای صورت گیرد. تحریم‌های غیر هسته‌ای چون تحریم‌ها در امور مشارکت این کشور در تروریسم باید کماکان پابرجا بوده و حتی شدت یابند. عواقب تخلف‌های ایران: ساز و کار اجرای به موقع و موضوع بازگشت تحریم‌ها در این توافق باید به طور خودکار باشند البته در صورتی که ایران توافق را نقض کند. آمریکا ضرورت دارد به طور یک طرفه تبعات جدی را برای ایران در این زمینه فراهم آورد. در انتهای این گزارش، نویسندگان بر مشکل بودن توافق هسته‌ای بر ایران تاکید کرده و عنوان داشتند: «ما به دولت آمریکا سفارش می‌کنیم به مهلت سی‌ام ژوئن به عنوان مهلت خدشه ناپذیر نگاه نکند و تا رسیدن به یک توافق خوب در مذاکرات حاضر بوده تا به امتیازهای لازم برسد.»

ارزیابی راهبردی آغاز اجرای پروژه C از سوی امریکا منابع امریکایی امروز از یک مقام بلند پایه این کشور نقل کردند محتمل ترین سناریو در انتهای این دور از مذاکرات این است که توافق نهایی با جزئیات آن رونمایی شود ولی امضا نشود.   مهدی محمدی ، ایران هسته ای - منابع امریکایی امروز از یک مقام بلند پایه این کشور نقل کردند محتمل  ترین سناریو در انتهای این دور از مذاکرات این است که توافق نهایی با جزئیات آن رونمایی شود ولی امضا نشود.   هنوز طرف ایرانی –یا هیچ طرف دیگری- این موضوع را تایید یا جزئیات بیشتری از آن اعلام نکرده اما بیایید فرض کنیم این اظهارنظر جدی باشد و شب 9 تیر یا چند روز بعد از آن، طرفین یک متن حدودا 60 صفحه ای تحت عنوان متن امضا نشده برجام را منتشر کرده و در بهترین حالت برای ادامه مذاکرات بر روی آن توافق کنند.   نشانه هایی هم هست که به ما می گوید این سناریو چندان غیر محتمل نیست چرا که مذاکرات درباره برجام مدت هاست به انتها رسیده، متن ها نوشته شده و سناریوهای مختلف بارها مورد بررسی قرار گرفته است. در واقع، چیزی برای مذاکره بیشتر باقی نمانده است. آنچه باقی مانده تصمیم گیری بر سر یک سلسله پارامترهای خاص درون توافق است که دو طرف عموما آن را پرانتز می خوانند؛ اینجاست که دیگر مذاکره بیشتر لازم نیست بلکه تصمیم لازم است.   از یک منظر، این اقدام نامتعارف –اگر رخ بدهد- به این معناست که طرفین پذیرفته اند مذاکرات شکست خورده است و امکان رسیدن به یک توافق قابل امضا وجود ندارد. تحت این شرایط یک شیوه کم و بییش موثر این است که با انتشار متن هایی که به گفته سرگی ریابکوف تا بیش از 90 درصد تکمیل شده، این مسئله را روشن کنند که دقیقا تا کجا پیش رفته اند، در چه مسائلی توافق وجود دارد و مهم تر از آن، دقیقا اختلاف بر سر چه مواردی منجر به شکست مذاکرات شده است. به تعبیر مذاکراتی، این امر روشی است برای «توافق نکردن»، با این ملاحظه که بتوان گفت مذاکرات پیشرفت های جدی داشته و بنابراین می توان به آن زمان بیشتر داد.   اگرچه ممکن است خرید زمان برای گفت وگوهای بیشتر یکی از اهداف این اقدام باشد، اما هدف اصلی بسیار بزرگتر است.   انتشار متن های نوشته شده بدون امضا و اجرای آنها، در واقع مذاکرات هسته ای را به یک پروژه رسانه ای و عملیات روانی تبدیل می کند که مخاطب آن دیگر افکار عمومی است نه دیپلمات ها.اگربه یاد بیاوریم که دیپلمات ها تا امروز تا چه حد درباره انتشار محتوای مذاکرات تحفظ داشته اند موضوع جالب تر می شود. چرا جنبه محرمانه مذاکرات باید یک شبه از میان برود و همه چیز آشکار شود؟ چرا امریکایی ها به این نتیجه رسیده اند که بهتر است یک پروژه مذاکراتی را بدل به یک پروژه رسانه ای بکنند؟ نکته بسیار مهمی در اینجا نهفته است. از همان روز اول نیز باور بسیاری –از جمله نگارنده- این بود که این مذاکرات بیش از آنکه مذاکرات هسته ای باشد، مذاکراتی است برای مدیریت محاسبات افکار عمومی در ایران و هدف آن، قبل از آنکه تغییر در برنامه هسته ای ایران باشد، تغییر در معادله سیاست داخلی در ایران است. احتمالا چیزی که امریکایی ها به آن اندیشیده اند اجرای یک پروژهC روی افکار عمومی ایران است (پروژه A، مذاکرات رسمی و ملحقات آن، و پروژه B، تلاش برای تحمیل یک توافق بد به ایران از طریق دستکاری پارامترهای اقتصادی و منطقه ای پس از تمدید توافق ژنو بوده است):   1- انتشار پیش نویس برجام با همه ضمائم آن   2- بزرگنمایی جنبه های مثبت آن برای ایران با تمرکز بر مسئله تحریم ها   3- اصرار بر اینکه پافشاری ایران روی چند مسئله خاص منجر به شکست مذاکرات و محروم شدن مردم ایران از ثمرات اقتصادی ناشی از توافق شده است   4- بسیج جریان غربگرا در ایران به منظور ایجاد فشار اجتماعی با هدف بالا بردن هزینه های عدم توافق برای نظام   در پروژه C از نیات حقیقی امریکایی ها در پروژه مذاکرات هسته ای پرده برداری خواهد شد. این فاز آخر بازی است. امریکایی ها که تاکنون با مفروض گرفتن مطالبه اجتماعی در ایران، درصدد امتیاز گیری درون اتاق مذاکرات بودند، اکنون ناامید از این مسئله، به تحریک افکار عمومی ایران علیه مواضع مذاکراتی نظام می اندیشند.   رسالت بزرگ تیم مذاکره کننده هسته ای آن روز آغاز خواهد شد. روزی که امریکایی ها خواهند گفت ایران به دلایل غیرمنطقی یک توافق خوب را نپذیرفته، این بیش از هر کس مسئولیت تیم مذاکره کننده است که برای افکار عمومی توضیح بدهد نه توافق خوبی در کار بوده و نه نظام تصمیم غیرمنطقی گرفته است. بهترین راه هم این است که تیم مذاکره کننده پرانتزهای متن نهایی را از دید خود پر کند و نتیجه به افکار عمومی عرضه نماید تا روشن شود که این امریکا بوده که به دلایل غیرمنطقی و زیاده خواهانه راه رسیدن به یک توافق را سد کرده است.   نبرد در حوزه افکار عمومی قلب این منازعه است و به زودی از راه خواهد رسید.  

واکنش آمریکا به مصوبه مجلس: بدون دریافت دسترسی‌های لازم، با ایران توافق نمی‌کنیم یک مقام آمریکایی روز یکشنبه در واکنش به مصوبه مجلس شورای اسلامی در خصوص کلیات طرح صیانت از دستاوردهای هسته‌ای، گفت: واشنگتن توافقی را که در آن دسترسی‌های لازم، ارائه نشده باشد، امضا نمی‌کند.   به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، یک مقام آمریکایی روز یکشنبه به مصوبه مجلس شورای اسلامی در خصوص کلیات طرح صیانت از دستاوردهای هسته‌ای، واکنش نشان داد.   به نوشته سایت شبکه «بلومبرگ»، این مقام وزارت خارجه آمریکا که خواسته نامش فاش نشود، با صدور بیانیه‌ای اعلام کرده است که واشنگتن با توافقی که در آن دسترسی‌ها و اقدامات شفاف‌ساز لازم برای ارزیابی کامل برنامه هسته‌ای ایران لحاظ نشده باشد، موافقت نخواهد کرد.   نمایندگان مجلس شورای اسلامی در نشست علنی روز یکشنبه کلیات طرح الزام دولت به حفظ حقوق و دستاوردهای هسته‌ای را با رأی بالایی به تصویب رساندند.   این طرح چارچوب مشخصی را برای توافق نهایی که بر اساس اعلام طرفین باید تا 9 تیر (30 ژوئن) به دست آید، تعریف کرده است. (جزئیات طرح)   مقام آمریکایی مورد استناد بلومبرگ مصوبه مجلس را تصمیمی اولیه توصیف کرده و گفته است که هنوز تا تصویب نهایی این طرح و تبدیل آن به قانون فاصله وجود دارد.   با این وجود، بلومبرگ مدعی شده است که این مصوبه به دلیل محدود کردن دایره بازرسی‌ها، می‌تواند موجب پیچیدگی مذاکرات و دشواری توافق شود.   این در حالی است که پیش از این کنگره آمریکا طی مصوبه‌های متعدد، شروط زیادی را برای توافق هسته‌ای و همچنین نحوه برداشته شدن تحریم‌ها مشخص کرده است. دور تازه مذاکرات هسته‌ای از هفته گذشته در شهر وین اتریش آغاز شده و همچنان در جریان است. قرار است امروز محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران با همتایانش از سه کشور اروپایی حاضر در گروه موسوم به 1+5، دیدار کند.

گزارش ویژه مجلس توافق بد را ممنوع کرد+ اصلاحات ضروری در جزئیات در مجموع، می توان گفت قانون فعلی الزامات ضروری لازم برای جلوگیری از یک توافق بد را فراهم می کند.   حامد علوی، ایران هسته ای- مجلس شورای اسلامی در قانونی ضمن تاکید بر لغو یکجا و کامل تحریم ها، هرگونه دسترسی به اسناد، افراد و تجهیزات نظامی (غیر هسته ای) و همچنین محدودیت بر برنامه تحقیق و توسعه را ممنوع کرد.   این قانون در حالی تصویب شده است که مذاکرات میان تیم های ایران و 1+5 برای نگارش متن توافق نهایی (برنامه جامع اقدام مشترک) در مراحل نهایی قرار داد و باید تا روز 9 تیر یا حداکثر چند روز پس از آن، تعیین تکلیف شود.   الزاماتی که طرح مجلس مقرر کرده، با روندی که در مذاکرات در حال طی شدن است مغایرت های اساسی دارد و بنابراین احتمالا متن برجام در صورتی که به محک این قانون سنجیده شود، معتبرنخواهد بود.   این قانون خواستار لغو یکجا و کامل تحریم ها شده است در حالی که آنچه در مذاکرات می گذرد مبتنی برتعلیق بخشی از تحریم ها طی یک جدول زمانی است.   همچنین این قانون هرگونه دسترسی به افراد، مکان ها، اسناد و تجهیزات هسته ای را ممنوع می کند در حالی که طرف امریکایی این موضوع را به عنوان اصل ضروری و غیر قابل اجتناب هرگونه توافق در نظر گرفته است.   درباره تحقیق و توسعه نیز این قانون تاکید می کند برنامه تحقیق و توسعه هسته ای ایران نباید هیچ محدودیتی داشته باشد و حال آنکه متن برجام –تا جایی که اطلاعات موجود نشان می دهد- حاوی محدودیت های جدی بر هرگونه برنامه تحقیق و توسعه غنی سازی طی 10 سال خواهد بود.   در عین حال، قانون فعلی، خواستار هم زمانی میان آغاز اجرای تعهدات ایران و لغو تحریم ها شده است. این بند حاوی این اشکال است که معین نمی کند بین روز امضا و روز اجرا دقیقا چه اتفاقی رخ خواهد داد. برخی کارشناسان می گویند مجلس باید روز سه شنبه حین بحث درباره جزئیات بر این موضوع تصریح کند در فاصله میان اجرا تا امضا نباید کوچکترین تغییری در ساختار فنی برنامه هسته یا ایران ایجاد شود.   علاوه بر این، قانون درباره بازرسی و تحقیق و توسعه، قید تطابق با مصوبات شورای عالی امنیت ملی را در نظر گرفته است که قید با اهمیتی نیست چرا که مطابق قانون اساسی مصوبات شورای عالی پس از تایید رهبر معظم انقلاب بر همه قوانین اولویت دارد و این موضوعی نیست که نیاز به تصریح به آن در متن یک قانون عادی باشد.   در مجموع، می توان گفت قانون فعلی الزامات ضروری لازم برای جلوگیری از یک توافق بد را فراهم می کند.