ساخت موتورهای پیشرفته "وانکل‌" توسط سپاه سپاه پاسداران با تولید ۲ نوع موتور وانکل، جمهوری اسلامی ایران را با تکیه بر توان متخصصان داخلی، عضو باشگاه کشورهای دارنده موتورهای پیشرفته وانکل پهپادی کرد. به گزارش مشرق، وانکل‌ به موتورهایی گفته می‌شود که فاقد پیستون بوده و اصطلاحاً، دورانی یا درون سوز هستند. در موتورهای وانکل، فشار حاصل از احتراق، نیرویی بر روتور (چرخانه) وارد می‌کند و باعث چرخش آن می‌شود یعنی همان کاری که پیستون در موتورهای دیگر می‌کند. اما در موتورهای وانکل، پیستون از چرخه تولید توان در موتور حذف شده و توان مورد نیاز برای حرکت میل‌لنگ‌ها، از چرخش روتور در داخل موتور تولید می‌شود. مهمترین مزیت این کار، اولا کاهش وزن موتور و ثانیا، انجام کارهای مورد نیاز، یعنی چرخش میل‌لنگ و نهایتا حرکت‌دادن محور با همان توان و یا حتی کمتر است به این معنا که در موتورهایی که با پیستون کار می‌کنند، گاز ناشی از احتراق سوخت باعث حرکت پیستون‌ها شده و با حرکت پیستون‌ها، میل‌لنگ‌ها به چرخش درآمده و نهایتا محورها به حرکت در می‌آیند. مشابه همین فرآیند با وسعت کمتری در مورد پهپادها نیز صادق است اما حالا با حذف فرآیند کارکردن پیستون‌ها برای دست‌یابی به حرکت محور و چرخش ملخ‌ پهپاد، مصرف انرژی و احتراق سوخت در موتور، کاهش یافته و با سبک‌شدن وزن موتور به خاطر حذف پیستون‌ها، قطعا پرنده بی‌سرنشین با سرعت بیشتر و برد بیشتری می‌تواند عملیات انجام دهد. ** وانکل‌های سپاه با توجه به این نیاز، متخصصان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تولید 2 موتور وانکل در ابعاد و کارکردها مختلف، قدرت عملیاتی پهپادهای نیروی هوافضا را بالا برده‌اند، چیزی که سردار حاجی‌زاده فرمانده نیروی هوافضای سپاه پاسداران 8 آذر سال 93 در قالب افزایش برد پهپادهای سپاه خبر داده و گفته بود: هر چند که ابتدا، پهپاد مهاجر برد 3کیلومتری داشت اما امروز با ساخت انواع پهپاد با تنوع مأموریتی مختلف شعاع عملیاتی آنها نیز تا 3 هزار کیلومتر افزایش یافته که این مسئله یک خودکفایی بزرگ در صنعت دفاعی محسوب می‌شود. شاید یکی از مهمترین دلایل افزایش برد پهپادهای سپاه به 3 هزار کیلومتر، نصب و به کارگیری موتورهای وانکل روی این پهپادهاست؛ سردار سلامی جانشین فرمانده کل سپاه هم درباره این تحول گفته بود: امروز به یک نقطه بسیار قابل قبولی در این زمینه رسیده‌ایم؛ این توانمندی ما در این فناوری در حدی است که به‌عنوان مثال یکی از پهپادهای ما با ویژگی رادارگریزی 30 ساعت مداومت پرواز دارد و شعاع عملیاتی آن نیز حدود 3هزار کیلومتر است که هم در بخش شناسایی و هم در بخش تهاجمی کاربرد فوق‌العاده‌ای دارد. لازم به ذکر است که پیش از دستیابی سپاه به این برد و مداومت پروازی، پهپاد فطرس با 2000 کیلومتر برد و قابلیت 16 تا 30 ساعت مداومت پروازی و پهپاد شاهد129 با حدود 2000 کیلومتر برد و مداومت پروازی 24 ساعته، دوربردترین و با مداومت پروازی بالا، در صدر پهپادهای ایران قرار داشتند اما با اعلام دستیابی سپاه به برد 3 هزار کیلومتر و مداومت پروازی 30 ساعته، یک سوال مطرح شد و آن اینکه سپاه چگونه به این میزان از برد و مداومت پروازی دست یافته است؟ در ذیل، نام و مشخصات کامل 2 نوع از موتورهای وانکل متعلق به سپاه پاسداران برای نخستین بار منتشر می‌شود:   اما موتورهای تولید شده توسط متخصصان صنایع هوایی کشورمان در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، تنها به موتور دورانی شاهد 783 محدود نشده است، بلکه متخصصان سپاه با "تکیه بر توان داخلی" توانسته‌اند موتور دیگری به نام موتور دورانی شاهد 788 را نیز تولید کنند، موتوری که در مشخصات فنی، پیشرفته‌تر از نسل اول موتورهای وانکل شاهد است. شاهد 788 با همان میزان سوخت (100LL) توانی معادل 50 اسب بخار تولید می‌کند که این افزایش توان به معنای بالا رفتن سرعت و کاهش مصرف سوخت و نهایتا افزایش برد پرنده می‌شود.  

گفت وگوی مهم ارنست مونیز با چارلی رز/ اعلام آغاز جاسوسی مدرن مونیز: پس از توافق 'تجهیزات نظارتی امریکایی' در تاسیسات هسته ای ایران نصب می کنیم بخشی از فناوری های پیشرفته ای که برای نظارت بر برنامه هسته ای ایران پس از توافق نهایی در تاسیسات هسته ای ایران نصب نخواهد شد، ساخته شده در «آزمایشگاه های دولت امریکا» است.   ایران هسته ای- ارنست مونیز وزیر انرژی امریکا که بخش های فنی تفاهم لوزان محصول مذاکره وی و دکتر علی اکبر صالحی است در گفت وگویی با چارلی رز از شبکه تلویزیونی بلومبرگ اعلام کرد بخشی از فناوری های پیشرفته ای که برای نظارت بر برنامه هسته ای ایران پس از توافق نهایی در تاسیسات هسته ای ایران نصب نخواهد شد، ساخته شده در «آزمایشگاه های دولت امریکا» است.   این امر برای نخستین بار از یک تهدید اطلاعاتی و حفاظتی بی سابقه علیه برنامه هسته ای ایران پرده بر می دارد.   متن کامل این گفت وگو که روز 22 اردیبهشت (13 مه) انجام شده، در ادامه می آید.   ***   رز: روزنامه واشنگتن پست، مونیز را سلاح مخفی واشنگتن در گفتگوهای (هسته ای) با ایران نامیده است. او درباره جزئیات فنی توافق هسته ای با همتای ایرانی خود علی اکبر صالحی مذاکره می کند. مونیز، استاد دانشگاه اِم آی تی آمریکا است که سابقه چهل سال تدریس و ریاست گروه فیزیک را در آنجا بر عهده داشت. مونیز در دوره ریاست جمهوری بیل کلینتون به عنوان معاون وزیر انرژی و کارشناس اداره سیاست علم و فناوری در کاخ سفید فعالیت می کرد. خرسندم که برای نخستین بار با او در پشت این میز گفتگو می کنم.   آقای مونیز، مسائل زیادی برای گفتگو وجود دارد: قطعاً درباره حوزه انرژی به طور کلی و دیدگاه شما درباره تغییرات اقلیمی و سایر مباحث گفتگو خواهیم کرد. اما اجازه دهید بحث را با مذاکرات هسته ای آغاز کنیم. حضور شما کنار جان کری در گفتگوها باعث شده است نزد همه ما مشهور شوید. نکته جالب اینکه، شخصی که در میز گفتگوها کنار آقای ظریف قرار دارد، فردی است که شما از دوران دانشجویی خود در اِم آی تی، او را می شناسید. این طور نیست؟   مونیز: واقعیت آن است که ما در اِم آی تی هم دوره بودیم، اما آن زمان یکدیگر را نمی شناختیم. بعداً زمانیکه او هدایت تیم (نمایندگی) ایران را در آژانس بین المللی انرژی اتمی بر عهده داشت یکدیگر را ملاقات کردیم، اما به شما اطمینان می دهم گفتگوهای ما به شکل دوجانبه و سی، چهل ساعته ای که در سوئیس داشتیم، نبود. رز: به ما بگویید نقش شما در مذاکرات چیست؟   مونیز: باید بگویم در ابتدای گفتگوها برای دستیابی به توافقی که روی هم رفته باید محدودیتهای مهم برای برنامه هسته ای ایران را در بر گیرد، برنامه ای که آقای صالحی آن را ایجاد و اداره می کرد، مذاکره کنندگان ایرانی احساس کردند حضور تیم وزیر امور خارجه و رئیس سازمان اتمی کشورشان در بحث ها منطقی است. البته باید به شما یادآوری کنم که آقای صالحی پیش از ظریف، وزیر امور خارجه بود. در اینجا بود که من برای شرکت در گفتگوها معرفی شدم، زیرا بخش های زیادی از توافق به مبادلات (بده بستان ها) در زمینه هایی مانند سانتریفیوژ، ذخایر و میزان غنی سازی اورانیوم ایران مربوط است که جنبه فنی دارند. بنابراین، دوباره از من خواسته شد که در کنار جان کری، به عنوان مذاکره کننده اصلی با آقای صالحی حضور داشته باشم.به اعتقاد من، تصمیم ها نتایج خوبی داشت؛ هر دو طرف مذاکره نیز تیم هایی خوبی داشتند و ما نیز بحث های فنی را مدیریت کردیم. شاید سابقه تحصیل هر دو ما (من و آقای صالحی) در دانشگاه ام آی تی باعث شد که فوراً به حل مسئله روی بیاوریم و امیدواریم بحثها، دامنه و جزئیات خاص آنچه را که بر سر آن مذاکره کردیم، نشان دهد.   رز: آیا پیش آمده که فقط شما دو نفر، به تنهایی گفتگو کنید؟   مونیز: بله، موارد بسیاری وجود داشت.   رز: هدف شما چیست؟   مونیز: تبادل زیادی وجود دارد؛ دیدگاه شخص من و گمان کنم دیدگاه دولت آمریکا به توافق این است که هدف ما در بلندمدت و چند ده سال آینده این است که بتوانیم اعتماد جامعه بین المللی را جلب کنیم که ایران واقعاً به دنبال برنامه صلح آمیز برای تولید تاسیسات و انرژی هسته‌ای است. اما صادقانه بگویم، امروز چنین اعتمادی وجود ندارد و شدت تحریمها خود بیانگر همین مسئله است. بنابراین، ما کار را با مجموعه ای از محدودیتهای بسیار شدید برای برنامه هسته ای ایران آغاز می کنیم و به مرور زمان، اگر همه درست عمل کنند، نهایتاً در بلند مدت ایران به کشور برخوردار از برنامه هسته ای تبدیل خواهد شد که از معاهده منع تکثیر (اِن پی تی) و پروتکل الحاقی که شفافیت بیشتر را به همراه خواهد داشت، تبعیت می کند. فرضاً یکی از اقدامات آمریکا و همکاران ما در گروه 1+5، تعیین ضوابطی بود که دستکم تا ده سال، اگر ایرانی ها تصمیم بگیرند فوراً اورانیوم یا پلوتونیم برای سلاح گردآوری کنند، زمان گریز هسته ای برای آنها دستکم یکسال طول بکشد. در اینجا منظور گردآوری اورانیوم غنی شده یا پلوتونیم لازم برای تولید نخستین سلاح هسته ای است؛ بدین ترتیب حتی اگر ایرانی ها تصمیم بگیرند توافق را لغو کنند، همه بازرسان را بیرون کرده و فوراً برای گردآوری مواد هسته ای اقدام کنند، دستکم به یک سال زمان نیاز خواهند داشت. در حالیکه امروز این زمان بسیار کوتاه و حدود دو یا سه ماه است.   رز: اگر ایرانی ها هم اکنون مذاکرات را کنار بگذارند و فوراً برای تولید سلاح اتمی اقدام کنند، می توانند یک بمب بسازند؟   مونیز: برای تهیه سوخت هسته ای به دو تا سه ماه زمان نیاز است. آقای ظریف اخیراً در برنامه ای حضور داشت و به نکته ای اشاره کرد که بارها برای ما گفته است: اینکه تعریف ما از زمان گریز هسته ای، غیرمتعارف است. البته او حق دارد و در تعاریف استاندارد، زمان گریز به زمان لازم برای دستیابی به خود سلاح هسته ای گفته می شود.   اما رویکرد ما محافظه کارانه است و ما آن را زمان لازم برای دستیابی به مواد هسته ای تعریف کرده ایم و البته تسلیحاتی شدن به زمان بیشتری نیاز خواهد داشت که ما آن را به حساب نیاوردیم. بنابراین با دیدگاه محافظه کارانه می توان گفت توافق، زمان لازم برای دستیابی به مواد اولیه را دستکم تا ده سال دیگر، به یک سال افزایش خواهد داشت. بنابراین در مسئله زمان گریز هسته ای، توازن وجود دارد و باید روشن شود چه تعداد سانتریفیوژ و با چه کیفیتی باید فعال باشد، چه میزان ذخایر اورانیوم غنی شده وجود دارد و سطح خلوص آنها چقدر است و یا در صورت تصمیم احتمالی ایرانی ها برای دستیابی به آستانه گریز هسته ای، آنها قادرند با چه سرعتی سانتریفیوژ یا آبشار تولید کنند. بنابراین، همه این جزئیات فنی باید مطرح و بررسی شود. ما در این زمینه تعامل خواهیم داشت. چند هفته پیش مطلبی در روزنامه ها منتشر شد که من و تیم همراهم اغلب در این موارد پس از اطلاع با آزمایشگاه های (فیزیک) تماس می گیریم و زمانیکه چند ساعت استراحت می کنیم، کارشناسان در آنجا محاسبات تازه را انجام می دهند تا اطمینان یابند که زمان گریز هسته ای یکساله را همواره مد نظر داریم.   رز: شما و همکاران فیزیکدان هسته ای شما چه چیزی گرد آوری می کنید؟   مونیز: زمانیکه در مذاکرات به جان کری ملحق شدم، اعلام شد که وزارت انرژی آمریکا به شکل گسترده در گفتگوها شرکت دارد. واقعیت آن است که این مشارکت قبلاً نیز وجود داشت. بنابراین ما مجموعه ای از آزمایشگاه ها و تأسیسات هسته ای در اختیار داریم که اصولاً گنجینه بسیاری از قابلیت های هسته ای آمریکا به شمار می روند. بنابراین، هفت آزمایشگاه ملی و دو مرکز هسته ای خود را برای ارزیابی جنبه های گوناگون ابعاد فنی توافق، به کار گرفتیم.   رز: گفته می شود ما درباره محل تأسیسات هسته ای ایران و فعالیت ها در این مراکز، اطلاعات زیادی داریم و حتی مدل‌هایی (ماکت یا الگوهایی) از برخی آزمایشگاه هایی که به آنها اشاره شد، وجود دارد؟   مونیز: مطبوعات گزارش هایی را در این باره منتشر کرده اند.   رز: خواسته ها از شما چیست؟ آیا قرار است با بررسی گفته های ایرانی ها و اطلاعات، صحت پیش فرض ها را درباره وضع کنونی ایرانی ها، تغییرات لازم در توافق و پیامدهای آن بررسی کنید؟   مونیز: بله، ما برای تصمیم گیری و انتخاب از بین ذخایر اورانیوم، شمار سانتریفیوژها و سطح غنی سازی ذخایر اورانیوم، گزینه های مختلفی در اختیار داریم. بنابراین باید بین این پارامترهای گوناگون توازن ایجاد کنیم و همواره دستور العمل رئیس جمهور اوباما را مبنی بر اینکه دستکم یک سال باید تا زمان گریز هسته ای فاصله باشد، ملاک قرار می دهیم.   رز: برخی معتقدند این اقدام به تنهایی کافی نیست و کره شمالی را مثال می زنند. نظر شما چیست؟   مونیز: اوضاع کره شمالی از نظر سطح بازرسی ها کاملاً تفاوت دارد و باید بگویم تفاوت مهم در قیاس با کره شمالی به میزان شفاف سازی، دسترسی (به تاسیسات) و راستی آزمایی مربوط می شود. در برنامه کره شمالی، تعداد بازرسان نسبتاً اندک بود و برای بازدید آنها از مراکز مختلف، محدودیتهای بسیاری وجود داشت. در واقع، همین تجربیات بود که جامعه بین المللی را به ایجاد پروتکل الحاقی سوق داد که چیزی فراتر از توافقهای پادمانی معمول با سازمانهای بازرسی بین الملل را شامل می شود و زمینه دسترسی و شفافیت بیشتر را فراهم می کند. همه اینها بخشی از توافق هستند: ایران متعهد شده است که اساساً برای همیشه یا دستکم تا زمانیکه عضو معاهده منع تکثیر هسته ای است، در چارچوب پروتکل الحاقی عمل کند.   رز: اشاره کردید زمان یکساله برای گریز هسته ای طبق آمارهای محتاطانه است. آیا میزان بازرسی ها برای شما راضی کننده است؟ جان کری گفت بازرسی ها در این توافق، شدیدترین بازرسی های ممکن است. آیا شما بازرسی ها را کافی می دانید؟   مونیز: بله، وگرنه به جمع بندی نمی رسیدیم، اما این بازرسی اجزاء بسیاری دارد که باید همه آنها را اجرا کنیم. ما در توافق به همه بخش های زنجیره تأمین و حتی معادن اورانیوم و کارخانه ها دسترسی و بر مراکز تولیدنظارت مستمر داریم. همچنین برای مهر و موم شدن تجهیزاتی که دیگر از آنها استفاده نمی شود، فناوری پیشرفته به کار می گیریم و بازرسی های ادامه دار وجود دارد. اگر ایرانی ها بخواهند بازرسی ها را دور بزنند، ناچار هستند کل زنجیره تأمین را مخفیانه ایجاد کنند که مراکز گوناگون بسیاری را شامل می شود و ما معتقدیم اگر بازرسی ها، اجرای پروتکل الحاقی و ابزارهای ملی ما را در نظر بگیرید، ایجاد کل زنجیره تأمین واقعاً دشوار خواهد بود.   رز: اجازه بازرسی از پایگاه های نظامی خود را نمی دهند و هیچ کشور دیگری نیز حاضر نیست چنین کاری کند. آیا شما به این پایگاه ها دسترسی دارید؟   مونیز: در اینجا دو مسئله متفاوت وجود دارد که گاه با یکدیگر تلفیق می شوند. مسئله اول، فرآیند بررسی ابعاد نظامی برنامه هسته ای گذشته ایران در آژانس بین المللی انرژی اتمی است که تا به امروز موفقیت آمیز نبوده، اما هنوز نهایی نشده است. البته ایران و آژانس باید بر سر میزان دسترسی لازم برای اینکه آژانس بتواند گزارش نهایی خود را درباره «ابعاد نظامی احتمالی» برنامه گذشته ایرانی ها منتشر کند، به توافق برسند. سخن ما از حرکت رو به جلو است، زیرا در ادامه راه فرآیندی ایجاد می شود که ایران تا زمان مشخص باید دسترسی لازم را به مراکزی که درباره آنها نگرانی منطقی و بر پایه واقعیتها وجود دارد، فراهم کند. در اینجا نیز فرآیندی وجود دارد که یک یا دو کشور به تنهایی نمی توانند از آن جلوگیری کنند.   رز: ظاهراً آمریکا علاقه دارد تجهیزاتی طراحی کند که آژانس بین المللی انرژی اتمی در بازرسی های خود برای نظارت از آنها استفاده کند. ایرانی ها نیز از آن بیم دارند که این تجهیزات زمینه جاسوسی آمریکا از آنها را فراهم کند.   مونیز: ابتدا باید بگویم که چیزهایی مانند پروتکل الحاقی یا استفاده از فناوری های پیشرفته برای بازرسی های آژانس مسائلی هستند که ما به شکل گسترده تر برای فعالیت های آژانس بین المللی انرژی اتمی مدنظر داریم و فقط به ایران مربوط نمی شود. هدف نیز جلوگیری از تکثیر (تسلیحات) هسته‌ای در هر جای دنیا است؛ در اینجا و امیدواریم در بسیاری از دیگر نقاط دنیا نیز از فناوری های پیشرفته مانند پلمپ های ویژه که در صورت دستکاری مستقیماً مسئله را به آژانس بین المللی اطلاع داده و زمینه بازرسی سریع را فراهم می کنند، استفاده کنیم. اینگونه فناوری ها نیز در آزمایشگاه های ملی آمریکا تولید شده است و برای ایرانی ها پذیرفتنی نیست. ما بر سر این موضوع گفتگو کرده ایم.   رز: نظر شما درباره تمایل ایران برای فعالیتهای تحقیق و توسعه روی سانتریفیوژهایشان چیست؟ اگر این توافقنامه ده سال یا دوازده سال یا هر زمانی که توافق شود اعتبار داشته باشد، در این مدت آنها تحقیقات زیادی روی این سانتریفوژها انجام داده اند و پس از این دوره ده ساله، توانایی آنها در غنی سازی اورانیوم خود افزایش قابل توجهی خواهد داشت.   مونیز: مسائل مربوط به تحقیق و توسعه از موارد اختلافی بوده است. در ده سال اول هیچ غنی سازیی توسط هیچ سانتریفوژ پیشرفته انجام نخواهد شد و فقط سانتریفوژهای اولیه آنها یعنی IR-1 در این مدت اجازه فعالیت خواهد داشت. در واقع در این ده سال، در بخشی از فعالیتهای تحقیق و توسعه ایران عقبگردهایی وجود خواهد داشت اما در عین حال آنها می توانند پیشرفتهای نیز داشته باشند. هرچند امکان استفاده از سانتریفوژهای پیشرفته در محاسبه زمان گریز هسته ای که ما در نظر گرفته ایم، لحاظ شده است. رز: منظور شما این است حتی اگر آنها از سانتریفوژهای پیشرفته نیز برای غنی سازی استفاده کنند، با شرایطی که شما قرار داده اید حداقل یک سال زمان نیاز دارند تا گریز هسته ای را انجام دهند؟   مونیز: شکی نیست که برنامه هسته ای ایران محدودتر از آن چیزی است که ما روی کاغذ فرض کرده ایم. واقعیت این است در مذاکرات سالهای دوهزار و سه تا دوهزار و پنج شرایط متفاوتی وجود داشت و این بار ما برنامه ایران را به شدت محدود کرده ایم اما آنها می توانند برای مدت زمان بسیار طولانی در آینده، فناوری هسته ای را توسعه دهند.   رز: محمد جواد ظریف وزیر خارجه ایران در مصاحبه خود با من گفت «در سال دوهزار و سه ایران حاضر بود پروتکل الحاقی را برای بازرسیهای نامحدود اجرا کند. در واقع ایران بین سالهای 2003 تا 2005 این کار را انجام داد. اما متاسفانه دولت وقت آمریکا مسیر رویارویی را انتخاب کرد و ممکنها را از بین برد.» در موارد متعددی او گفته است که ایران حاضر بود این کار را در سال دوهزار و سه انجام دهد.   مونیز: اینکه آنها حاضر بودند این کار را انجام دهند و اگر در آن زمان توافقی بین المللی حاصل شده بود، شرایط کاملا بسیار متفاوت بود. در آن زمان آنها فقط چند صد سانتریفوژ داشتند. اما اکنون آنها حدود بیست هزار سانتریفوژ دارند و اکنون آنها حدود ده هزار کیلوگرم اورانیوم غنی شده دارند که تا حد پنج درصد غنی سازی شده است. در این توافق قرار است این مقدار به سیصد کیلوگرم کاهش یابد و غنای آن نیز به سه ممیز شش یا هفت دهم درصد برسد و این موضوع تا پانزده سال ادامه خواهد داشت. بنابراین می بینیم این میزان کاهش قابل توجهی در ذخیره اورانیوم غنی شده آنها خواهد بود.   رز: رئیس جمهور و وزیر خارجه آمریکا روی شما حساب کرده اند که کنگره را متقاعد کنید. من می دانم شما اعتبار و صلاحیت این کار را دارید زیرا شما سیاستمدار نیستید و شما می توانید کنگره را متقاعد کنید که این توافق برای آمریکا خوب است و برای ده یا دوازده سال امکان پیشرفت در برنامه هسته ای ایران را کاهش خواهد داد.   مونیز: اول از همه باید بگویم جان کری و من هر دو خیلی هماهنگ و متحد با یکدیگر کار می کنیم. روشن است که ما زمینه ها و سوابق مخصوص به خود را هم داریم.   بنابراین وقتی مرا وارد مذاکرات کردند برای این بود که به ابعاد فنی مذاکرات بپردازم، چه مسائل مربوط به غنی سازی یا تولید پلوتونیوم در راکتورها و مسائل دیگر باشد.   مشخص است که برای این بخش از توافقنامه، من همکاری زیاد و فشرده ای با اعضای کنگره دارم اما نباید فراموش کنید که این توافقنامه ابعاد دیگری هم دارد، از جمله کاهش تحریمها، مسئله ابعاد نظامی و مسائلی از این قبیل که جان کری وزیر خارجه آمریکا سخنگوی اصلی در این خصوص است. مسئله دیگر اینکه مسائل جامعتری وارد این مذاکرات شده است که درباره ماهیت مذاکرات است، نه درباره نتیجه مذاکرات، برای این مسائل نیز مشخص است که وزیر خارجه و رئیس جمهور در راس هستند.   رز: ایرانیها پشت همین میز گفته اند که ما سلاح اتمی نمی خواهیم. آنها همیشه این حرف را زده اند. شما این حرف را چگونه ارزیابی می کنید؟   مونیز: اول از همه اجازه دهید بگویم امیدوارم که این حرف حقیقت داشته باشد. و این توافق همانطور که قبلا هم گفته ام، این توافق برای مدتی طولانی ایجاد می شود، زیرا برخی از محدودیتها تا بیست و پنج سال ادامه خواهد داشت و برخی نیز در واقع تا ابد ادامه دارد. بنابراین هدف اصلی این است که با گذشت زمان ما به این حرف ایرانیها اعتماد پیدا کنیم. واقعیت این است که امروز کاملا روشن است که اعتمادی به این حرف وجود ندارد. دستکم در گذشته چنین نبوده است اصلا به همین علت است که ما این تحریمها را علیه ایران وضع کرده ایم.   رز: وزیر خارجه ایران گفته است تحریمها نبود که آنها را پای میز مذاکرات آورد. آیا به نظر شما تحریمها آنها را به میز مذاکره آورد؟   مونیز: شما می دانید که من نمی توانم به این سوال پاسخ بدهم. من شخصا بر این باورم که تحریمها قطعا بخشی از علل این مسئله بوده است اما در نهایت کار ما چیزی جز این نیست که توافقی به دست آوریم که مبتنی بر راستی آزمایی باشد.   رز: آیا قضاوت شما این است که وزیر خارجه ایران و همتای ایرانی شما، با حسن نیت با شما مذاکره کرده اند و حاضرند توافقی را امضا کنند که توانایی آنها را برای داشتن سلاح اتمی محدود می کند؟   مونیز: مطلقا همین طور است. من فکر می کنم دستکم فرصتی فوق العاده وجود دارد و تلاش بسیاری می شود، من معتقدم ما فرصت فوق العاده و بسیار زیادی برای کامل کردن این توافق داریم. پارامترهایی که ما تا اینجا روی آنها کار کرده ایم، این رژیم بسیار سختگیرانه را که خاطر نشان کردم، برای ده، پانزده و بیست سال و غیره تعیین و مشخص می کند. به نظر من آنها حاضرند با این رژیم پیش بروند.   رز: آیا آنها با حسن نیت مذاکره می کنند؟   مونیز: من مطلقا اطمینان دارم که همین طور است.   رز: زیرا برخی می گویند آنها سعی می کنند بار دیگر وقت کشی کنند و این همیشه استراتژی آنها بوده است؟   مونیز: ما همگی قبول داریم که داریم به نتیجه ای تا پایان ژوئن می رسیم.   رز:  اگر تا پایان ژوئن توافق حاصل نشود چه خواهد شد. آیا شما می توانید درباره همه نکات توافق کنید؟   مونیز: اینکه اگر توافق حاصل نشود چه خواهد شد، من نمی توانم حدس بزنم اما می دانیم که احتمال دارد کنگره اقدامات جدیدی انجام دهد.   رز: آیا تحریمهای جدید وضع خواهد شد یا کار دیگری انجام خواهد شد؟   مونیز: باید منتظر باشیم ببینیم. اما آنطور که می دانیم، هم اکنون طرحی وجود دارد که به زودی درباره آن رای گیری می شود. البته میان دولت و کنگره توافق شده است که دست کم متممی به آن اضافه نشود تا برای ما نیز قابل قبول باشد یعنی فضای کافی برای ما فراهم شود تا بتوانیم توافق با ایران را تا سی ژوئن نهایی کنیم. بعد از آن کنگره می تواند نظر خود را اعلام کند. من خودم خیلی خوشبین هستم که ما در نهایت توافقی خوب به دست خواهیم آورد که می توانیم به کنگره ارائه کنیم. بعد از آن نوبت ایران خواهد بود که به مفاد توافقنامه واو به واو عمل کند.   رز: اگر آنها این کار را بکنند، ما همچنان اصرار خواهیم داشت که کاهش تحریمها مرحله ای خواهد بود و نمی تواند به یکباره و فوری اتفاق بیفتد؟   مونیز: البته ما کاملا روشن گفته ایم که مطمئنا این کار مرحله ای خواهد بود به این معنا که پارامترهای کلیدی که ما درباره آن قبلا صحبت کردیم، برای مثال پارامترهایی که زمان یک ساله گریز هسته ای را مشخص می کند، این پارامترها باید عملی شود تا کاهش تحریمها شروع شود. بنابراین برای مثال باید ده هزار کیلوگرم اورانیوم ذخیره شده ایران به سیصد کیلوگرم کاهش یابد. این مثال خوبی است. در واقع این کار باید انجام شود نه اینکه فقط قول آن داده شود.   رز: در واقع این کار باید پیش از حذف تحریمها انجام شود؟   مونیز: دست کم این نظر شخص بنده است و در اینجا نیز جان کری باید در این خصوص به همراه شرکایمان در 1+5 مذاکره و صحبت کند.   رز: در هر صورت نظر شما این است که ایران ابتدا باید این مقدار را کاهش دهد در غیر این صورت کاهش تحریمها شروع نخواهد شد؟   مونیز: توافق کلی میان 1+5 این است که لازم است باید پیش از شروع کاهش تحریمها، پارامترهای کلیدی هسته ای تحقق پیدا کند.   رز: برخی گزارشها حاکیست فرانسویها در مقایسه با ما با ایرانیها سختگیری بیشتری می کنند؟ البته منظورم در چارچوب 1+5 است.   مونیز: اول از همه اجازه دهید بگویم خود این دستاورد بزرگی بوده است که 1+5 تا چه حد در این خصوص هماهنگ و یکصدا بوده است. اخیرا نیز وزرای خارجه این شش کشور حاضر بودند و روی این مسئله کار کردند. بسیاری از شرکای ما از جمله فرانسویها نظرات مهمی برای نهایی کردن توافقنامه ارائه کرده اند.   رز: برای من توصیف کنید تا چه حد چشمگیر و فوق العاده است که هم اکنون توافقی در دست دارید. البته باید بگویم این توافق هنوز کامل نیست و ممکن است کامل نشود اما در هر حال چارچوب یک توافق است. آیا به نظر شما اینکه تا اینجا رسیده ایم بسیار چشمگیر است، آیا زمانی که این گفتگوها را شروع کردید فکر می کردید بتوانیم به اینجا برسیم؟   مونیز: برای پاسخ به این سئوال باید به واکنشها توجه کرد. در ابتدا وقتی این توافق حاصل شد، بسیاری از دامنه و جزئیات و دقت این توافق متعجب شدند.   رز: در واقع آنها از آنچه به دست آمده بود تعجب می کردند زیرا انتظار آن را نداشتند.   مونیز: این مسئله به طور گسترده بیان شد و حتی بسیاری از کسانی هم که درباره این توافق بسیار تردید داشتند، به این مسئله اذعان کردند.   رز: به نظر شما چرا آنها می خواهند این کار را بکنند؟   مونیز: درست است آقای ظریف می گوید تحریمها آنها را پای میز مذاکره نیاورد اما قطعا خلاصی از تحریمها چیزی مسئله ای بسیار مهم برای آنها بود.   رز: آیا به نظر شما این چیزی بود که بازی را تغییر داد؟   مونیز: به نظر من روشن است که این محرکی اصلی بوده است. دوم اینکه من فکر می کنم واکنش جوانان در ایران مرا تشویق و امیدوار کرد، به ویژه وقتی که حصول توافق چارچوب اعلام شد. جوانان زیادی در ایران هستند که می خواهند دوباره به غرب بپیوندند و کشورشان روابطی عادی تر با غرب داشته باشد.   رز: آیا می توان گفت اگر توافقی حاصل شود که بیشتر مردم مطمئن شوند می تواند به اهداف مورد نظر هم برای ایرانیها و هم آمریکا و هم برای 1+5 برسد، آیا این توافق می تواند به ایران کمک کند روابط بهتری با بقیه جهان داشته باشد و ممکن است به گفتگو با ایران درباره مسائل جامعتر و گسترده تری بینجامد که میان ایران و آمریکا و 1+5 فاصله انداخته است.   مونیز: اول از همه، دوباره باید بگویم و مطلقا مسئله را روشن کنم که ما درباره توافقی هسته ای با ایران مذاکره کرده ایم و این مذاکرات درباره توافقنامه ای قابل راستی آزمایی بود که بتواند شروط مورد نظر را تامین کند. من خواهم روشن کنم که آرزوی رسیدن به این نتیجه ای که شما توصیف کردید و البته من هم چنین چیزی را آرزو دارم، هیچ تاثیری بر این توافق و مذاکرات نداشت. این توافق صرفا مربوط به برنامه هسته ای بوده است. از طرف دیگر این مسئله زمان می برد، و البته ما نمی توانیم نخواهیم این آرزو برآورده شود به ویژه اگر این بدان معنا باشد که برخی از دیگر اقدامات ایران که ما را ناراضی می کند، پایان یابد.   رز: هنوز چه مسائلی حل نشده باقی مانده است که بگوییم توافق نهایی درباره برداشته شدن تحریمها حاصل نشده است؟   مونیز: دقیقا مرحله ای بودن تحریمها و اینکه چه کارهایی کاهش تحریمها را کلید می زند، مسائلی است که باید هنوز حل شود. هنوز مسائلی هستند که قبلا هم خاطر نشان کردم و مربوط به آژانس بین المللی انرژی اتمی می شود و درباره برنامه هسته ای گذشته ایران است که باید ابهامات درباره آن برطرف شود. همچنین مسائل دیگری هم وجود دارد که ما درباره آنها صحبت نکرده ایم برای مثال اینکه تحریمهای سازمان ملل متحد مربوط به برنامه موشکهای بالستیک ایران ادامه خواهد یافت. همچنین تحریمهای تسلیحاتی وجود دارد. بنابراین چنین مسائلی هنوز باید بحث شود که البته این مسائل مربوط به من نمی شود و در چارچوب اختیارات وزرای خارجه است.   رز: اگر شما به اندازه کافی اورانیوم غنی شده برای ساخت سلاح اتمی داشته باشید، به عنوان یک فیزیکدان چه قدر طول می کشد سلاح اتمی بسازید و بتوانید از آن استفاده کنید و به هدف بزنید؟   مونیز: می دانید که نمی توانم پاسخ این سوال را کامل بدهم. اما با اورانیوم غنی شده با غلظت بالا، اجماع عمومی این است که دست کم رسیدن به یک سلاح خام و ابتدایی که البته نمی تواند سلاحی کارآمد باشد، اما چنین سلاحی می تواند مخرب باشد. البته برای کشوری با توانمندی علمی و فنی ایران، این کار به روشنی قابل انجام است. البته درباره قسمت دوم سوال شما، مسئله کاملا فرق می کند و اینکه ما آن را برای تسلیحاتی کردن و قراردادن روی موشک طراحی کنیم. اما روشن است که در این گفتگو نمی توانیم وارد جزئیات آن شویم.   به نظر من این توافقنامه در دوره های زمانی مختلف نقاط عطفی دارد که تا مدتهای طولانی ادامه خواهد داشت و هدف نهایی این است، همانطور که گفتم برای کوتاه مدت نیست، در نهایت هدف این است که جامعه بین المللی مطمئن شود که برنامه هسته ای ایران جز برای اهداف صلح آمیز نبوده است. بنابراین این هدف ماست. اگر عکس این ثابت شود، ما هنوز گزینه هایی روی میز داریم که واکنش نشان دهیم.

در گفت وگو با الشرق الاوسط بیان شد اوباما: امریکا به تقویت غربگرایان در ایران امید بسته است/ منطقه پس از اوافق هسته ای به آرایش جدید علیه ایران نیاز دارد باراک اوباما رییس جمهور امریکا در تازه ترین سخنان این مسئله را که در هرگونه توافق هسته ای چشم امید به تقوت غربگرایان در ایران دارد، تکرار کرد.   ... ادامه مقاله مهم مارتین ایندیک در بروکینگز نقشه ژئوپلتیکی امریکا برای دوران پسا توافق چیست؟ مارتین ایندیک نایب‌رییس و مدیر برنامه سیاست خارجی بروکینگز، که همچنین مدیر مؤسس مرکز سابان این مؤسسه آمریکاییی نیز هست، در مقاله ای مهم پیش فرض ها و طراحی های ژئوپلتیکی امریکا را بویژه در نسبت با توافق هسته ای تحلیل کرده است.   ... ادامه

فکر کنم به خاطر مشکلات مالی وارد فاز ساخت لقمان نشدن !   مشکلات مالی یاعث کنسل شدن و حداقل خوابیدن خیلی از پروزه ها شده ، که یکیشون قاهر هست ( به خاطر ندادن بودجه تو همون فاز اول باقی موند ) !!!   بهترین جا و یا شاید تنها جای مناسب برای ساخت لقمان ، ایزوایکو هست ، که در اونجا هم خبری نیست ( طبق تصاویر گوگل ارث ) !!!   اما لقمان پروژه ای مهمی هست از لحاظ فنی !   اینطور که فهمیدم اگر سازه اصلی ( نه عرشه ها بالایی ) انتظارات رو بر آورده کنه ، ازش برای ساخت ناوشکن های رزمی استفاده می کنند ( با عرشه یا روسازه متفاوت نسبت به لقمان که آموزشی هست ) !   در رابطه با این سازه جلو سهند ، طبق گفته فرمانده کارخانجات نیروی دریایی یک کشتی تحقیقاتی در ابعاد کلاس موج هست !   و البته گفته نشده که منظور از کشتی تحقیقاتی چی هست !!!

طول لقمان یا 125 یا 135 یا 145 متر هست !    

بازي تاسف بار تيم مذاکره کننده با خطوط قرمز تامين کننده منافع ايران/ با وجود نهي صريح رهبر انقلاب، دو مرحله شدن توافق تاييد شد/ عراقچی: ما بايد در چارچوبي که در لوزان به دست آمد مذاکره کنيم سيد عباس عراقچي که از روز گذشته در شهر وين با هلگا اشميد همتاي اروپايي خود مشغول نگارش متن نهايي توافق جامع شده است، در جمع خبرنگاران صدا و سيما،‌ از واقعيتي پرده برداشت که پيش از اين بارها و بارها توسط تيم مذاکره کننده تکذيب و رد شده بود، به نحوي که وي تاييد کرد آنچه در لوزان اتفاق افتاده، مرحله اول از يک توافق دو مرحله‎ اي بوده و خارج از توافق صورت گرفته در لوزان امکان مذاکره و فعاليت براي تيم ايراني وجود نخواهد داشت...... ادامه  

15 فروردین 1394     زاویه این تصویر تا حدودی شمایل سازه جلویی سهند رو به ما نشان می ده !   مثلا قسمت جلوی عرشه ها ( 1 ، 2 و 3 یا پل فرماندهی )  در یک راستای عمود قرار دارن و یک دیوار رو تشکیل دادن !

آمانو:ایران باید دسترسی به تأسیسات‌نظامی‌را بپذیرد مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی می‌گوید ایران باید دسترسی این نهاد نظارتی سازمان ملل به تأسیسات نظامی خود را قبول کند. به گزارش مشرق، «یوکیا آمانو» مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مصاحبه‌ای در روز سه‌شنبه انجام داده می‌گوید ایران باید دسترسی این نهاد دیده‌بان هسته‌ای به تأسیسات نظامی‌اش را بپذیرد. آقای «آمانو» در این مصاحبه با خبرگزاری آسوشیتدپرس با بیان اظهاراتی متناقض با مقامات ایرانی گفته توافق هسته‌ای به کارشناسان آژانس، حق دسترسی به سایت‌های نظامی ایران را می‌دهد. وی در حالی این ادعا را مطرح کرده که مذاکره‌کنندگان هسته‌ای ایران و گروه ۱+۵ دور جدید گفت‌وگوها برای رایزنی درباره جزئیات توافق را در شهر وین آغاز کرده‌اند. هیأت‌های دیپلماتیک ایران و کشورهای موسوم به گروه 1+5 روز پنجشنبه ۱۳ فروردین ماه اعلام کردند به تفاهمی بر سر چارچوب توافق نهایی رسیده‌اند که قرار است زیربنای ادامه رایزنی‌ها تا ضرب‌الاجل خودخوانده 30 ژوئن (9 تیرماه) باشد. آمانو روز سه‌شنبه مدعی شد ایران در این سند تفاهم به طور مشخص با اجرای قراردادی از آژانس موسوم به «پروتکل الحاقی» موافقت کرده است. امضا و تصویب «پروتکل الحاقی» اختیاری است و جزو وظایف کشورهای عضو معاهده منع گسترش سلاح‌های اتمی نیست و به عنوان اقدامی اطمینان‌ساز انجام می‌شود. پروتکل الحاقی امکان بازرسی‌های وسیع و سرزده از تمامی مناطق مورد نظر اعم از تاسیسات اعلام‌شده و نشده را برای بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی فراهم می‌کند. ایران در جریان توافق موسوم به «سعدآباد» که در پاییز سال ۱۳۸۲ در تهران بین وزرای امور خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان با «حسن روحانی» دبیر وقت شورای عالی امنیت ملی و مذاکره کننده ارشد اتمی به دست آمد، با پذیرش این پروتکل موافقت کرد و پیش از تصویب در مجلس، آن را داوطلبانه به اجرا گذاشت اما پس از عدم پایبندی این سه کشور به تعهداتشان و ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، مجلس شورای اسلامی دولت را به توقف اجرای داوطلبانه پروتکل الحاقی ملزم کرد. ۱۴۷ کشور در حال حاضر پروتکل الحاقی را امضا کرده‌اند، اما آمریکا و برخی کشورهای دیگر مفادی را در نظر گرفته‌اند مبنی بر اینکه این بازرسی‌ها نباید تهدیدکننده امنیت ملی آن کشورها باشد. ایران هم خواستار همین شرط است اما آمانو علی‌رغم این مدعی شد برای ایران همان قواعد کشورهای دیگر به کار برده خواهد شد. مدیر کل آژانس گفت: «در بسیاری از کشورهای دیگر ما گاه به گاه، هنگامی که دلایل کافی داریم، درخواست دسترسی به سایت‌های نظامی را مطرح می‌کنیم. چرا برای ایران اینطور نباشد؟ اگر ما برای دسترسی، دلیل داشته باشیم این کار را انجام می‌دهیم و ایران اصولاً باید آن را بپذیرد.» وی در ادامه گفت آژانس در هر زمان که متوجه «تناقض یا موردی غیرعادی» درباره فعالیت‌ها و مواد اعلام‌شده ایران شود می‌تواند درخواست دسترسی، توضیح یا «بازرسی فوری» را مطرح کند.   icon_arrowd  icon_arrowd  icon_arrowd  icon_arrowd  icon_arrowd چرا امریکا نیازمند توافق با ایران است؟ یک مقام سابق دولت امریکا با انتشار یادداشتی در نشریه امریکایی پولیتیکو استدلال کرده است از آنجا که امریکا نیازمند توافق با ایران است، پس بهتر است با سخت گیری بیجا فرصت توافق را از دست ندهد..... ادامه

گزارش ویژه مجلس لغو تحریم ها را بدل به قانون می کند منابع سیاسی در تهران می گویند مجلس شورای اسلامی به زودی طرحی را تصویب خواهد کرد که هدف از آن تضمین لغو یکجا و یکپارچه تحریم ها در روز امضای توافق است.   حامد علوی، ایران هسته ای- منابع سیاسی در تهران می گویند مجلس شورای اسلامی به زودی طرحی را تصویب خواهد کرد که هدف از آن تضمین لغو یکجا و یکپارچه تحریم ها در روز امضای توافق است.   به دنبال مصوبه اخیر سنای امریکا که حق بازبینی توافق هسته ای را به کنگره می دهد، برخی نمایندگان در مجلس شورای اسلامی به دنبال تهیه طرحی هستند که هدف از آن این است که پس از امضای توافق هسته ای هیچ تحریمی علیه ایران باقی نماند.   منابع مرتبط با موضوع می گویند این در این طرح 4 نکته اساسی وجود دارد:   1- نخست مجلس تاکید دارد که هرگونه اقدام درباره تحریم ها باید از جنس لغو باشد نه تعلیق. این بدان معناست که دولت امریکا باید کنگره امریکا را مجاب کند که زیرساخت قانونی تحریم ها را برچیند و آنها را لغو کند.   2- دوم، این طرح، بر لغو تمامی تحریم ها تاکید خواهد کرد نه صرفا تحریم های مرتبط با موضوع هسته ای.   3- نکته سوم این است که این طرح تاکید می کند برای لغو تحریم ها نباید یک جدول زمانی وجود داشته باشد و همه تحریم ها باید یکجا و بدون هرگونه فاصله زمانی لغو شود. این امر تدریجی بودن فرآیند لغو تحریم ها را نفی می کند.   4- نکته پایانی مدنظر این طرح هم این خواهد بود که لغو یکجا و یکپارچه تحریم ها باید در روز امضای توافقرخ بدهد نه در روز اجرای آن. در واقع این طرح فاصله مفروض گرفته شده در مذاکرات میان زمان امضا و اجرای طرح را که «دوره آمده سازی» نامیده شده، نفی می کند و دولت را ملزم می سازد توافقی بکند که در آن لغو تحریم ها موکول به اجرای رسمی توافق نشود.   منابع مرتبط با موضوع می گویند این طرح فعلا فقط به موضوع تحریم ها می پردازد اما احتمال دارد در روزهای آینده موضوع بازرسی ها هم به آن افزوده شود.   مسئولیت پیگیری این طرح بر عهده آقای دکتر ابراهیم کارخانه ای رییس کمیته هسته ای مجلس است.   تخمین های انجام شده نشان دهنده آن است این طرح از آراء بسیار بالایی در مجلس برخوردار خواهد بود.

  چند روز بعد !!!!!  

متن کامل/ 115 عضو کنگره امریکا: توافق هسته ای بیش از حمله نظامی برنامه هسته ای ایران را به تاخیر می اندازد میزان تاخیری که این توافق در برنامه هسته ای ایران ایجاد خواهد کرد، بسیار بیش از مقداری است که در صورت حمله نظامی امریکا به ایران ایجاد می شد.   ایران هسته ای- 115 نماینده دموکرات کنگره امریکا در نامه ای به رییس جمهور امریکا از وی خواستند به تلاش های خود برای رسیدن به یک برنامه جامع اقدام مشترک با ایران ادامه بدهد.   آنها در این نامه از جمله به این دلیل از اوباما تقدیر کرده اند که میزان تاخیری که این توافق در برنامه هسته ای ایران ایجاد خواهد کرد، بسیار بیش از مقداری است که در صورت حمله نظامی امریکا به ایران ایجاد می شد.   متن کامل این نامه در ادامه می آید.   متن اصلی را اینجا ببینید.   ***   درحالیکه مذاکرات درباره ی برنامه ی هسته ای ایران ادامه دارد، ما مصرانه از شما می خواهیم که در این مسیر بمانید و کار درباره چارچوب توافقنامه ی سیاسی را ادامه دهید و همچنان به سمت دستیابی به یک توافقنامه ی قوی و قابل راستی آزمایی بین کشورهای 1+5 و ایران که مانع از دستیابی ایران به سلاح هسته ای شود، کار کنید.   ما از شما و تیم مذاکره کننده شما و نیز از شرکای ائتلافی برای پیشرفت مهمی که تاکنون بدست آمده است، تمجید می کنیم.   این موضوع فراتر از مسائل سیاسی است. مخاطرات بسیار بالا است و گزینه جایگزین نیز بسیار شوم است. ما باید هرگونه مسیر به سمت راه حل دیپلماتیک، قابل راستی و قابل اجرا را به منظور جلوگیری از یک ایران مسلح به سلاح هسته ای، به طور کامل طی کنیم. اگر آمریکا بخواهد مذاکرات را ترک کند یا اینکه باعث فروپاشی آن شود، نه تنها ما در جلوگیری مسالمت آمیز از یک ایران مسلح به سلاح هسته ای ناکام خواهیم ماند بلکه باعث می شویم که دستیابی به این نتیجه بعید تر شود، رژیم تحریم های چندجانبه ای که ایران را به پای میز مذاکره آورد به احتمال زیاد از هم خواهد گسست و رژیم ایران نیز به احتمال زیاد تصمیم خواهد گرفت تا به برنامه ی هسته ای خود بدون محدودیت و نظارت سرعت بخشد. چنین تحولاتی می تواند ما را به جنگ هدایت کند.   جنگ به خودی خود باعث ایمن شدن ما نخواهد شد. یک حمله نظامی آمریکا یا اسرائیل ممکن است که پیشرفت هسته ای ایران را دربهترین حالت دو تا سه سال به عقب بیاندازد، این مدت زمان بسیار کمتر از زمانی است که توافقنامه هسته ای مورد مذاکره ی 1+5 با ایران آن را پوشش می دهد. ما باید مشوق بکارگیری کامل روش های دیپلماتیک باشیم و اجازه بدهیم که مذاکره کنندگان مسیر خود را طی کنند، به خصوص اکنون که طرف ها یک چارچوب قوی را اعلام کردند و باید اجازه دهیم که مذاکره کنندگان به کار خود روی یک برنامه ی جامع اقدام مشترک (برجام) تا سی ام ژوئن ادامه دهند.   ما باید به تیم مذاکره کننده خود اجازه دهیم که فضای لازم برای ادامه کار براساس پیشرفت بدست آمده در چارچوب سیاسی در اختیار داشته باشند و بتوانند این چارچوب سیاسی را به یک به یک توافقنامه ی بلند مدت قابل راستی آزمایی، تبدیل کنند. اگر ما موفق نشویم، کنگره آماده باقی خواهد ماند تا اقدام کند و گزینه های بیشتری را به شما ارائه کند تا این اطمینان را بدهد که جلوی دستیابی ایران به سلاح هسته ای گرفته می شود.   از عزم شما در جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای تشکر می کنیم. ما مشتاقیم که به کار مشترک روی این موضوع مهم ادامه دهیم.

گزارش ویژه موسویان: تعهدات هسته ای ایران زودتر از حداقل 6 سال بازگشت پذیر نیست یک دیپلمات بسیار نزدیک به تیم مذاکره کننده هسته ای ایران پذیرفت زمان بازگشت پذیری تعهداتی که ایران در تفاهم لوزان پذیرفته بیش از 6 سال است.   علی شاهدیان، ایران هسته ای- یک دیپلمات بسیار نزدیک به تیم مذاکره کننده هسته ای ایران پذیرفت زمان بازگشت پذیری تعهداتی که ایران در تفاهم لوزان پذیرفته بیش از 6 سال است.   از زمانی که ایران تفاهم لوزان را در روز 13 فروردین 1394 پذیرفت این بحث به طور جدی در محافل کارشناسی مطرح بوده است که در صورت عدم پای بندی 1+5 به تعهداتش و منتفی شدن توافق، ایران به چه مقدار زمان برای بازگشت به وضعیت ما قبل توافق نیاز خواهد داشت؟   تیم مذاکره کننده هسته ای در ایران همواره اصرار داشته که این زمان بسیار کوتاه است ولی اکنون حسین موسویان پذیرفته است که این زمان حداقل 6 سال خواهد بود.   موسویان روز 17 اردیبهشت در سخنانی طی یک نشست در حاشیه اجلاس بازنگری NPT در نیویورک گفته است: «عقبگردهایی که ایران در توافق احتمالی اخیر پذیرای آن شده، کاری است که حداکثر تا سه ماه قابل اجراست ولی ‌در صورتی ‌که طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکند، بازگشت ایران به سطح کنونی حداقل به پنج تا شش سال زمان نیاز خواهد داشت».   این نخستین بار است که یک مقام نزدیک به دولت روحانی تایید می کند که ایران در صورت عدم پای 1+5 به تعهداتش، زمانی بسیار طولانی برای بازگشت به وضعیت ماقبل توافق نیاز خواهد داشت و چیزی به نام بازگشت پذیری فوری کاملا متتفی است.   این در حالی است که تعلیق تحریم ها به سرعت بازگشت پذیر است.   پرسش اصلی منتقدان این است که اگر امریکا به هر دلیل از عمل به تعهدات خود شانه خالی کرد، آیا ایران می تواند به سرعت وضعیت ماقبل توافق را در برنامه هسته ای خود احیا کند؟   منتقدان می گویند اگر چنین چیزی ممکن نباشد توافق بد و نامتوازن خواهد بود.

سالروز حادثه طبس  

  همینطوره  !   اما به مربوط به این تاپیک نمی شه !   الان موضع اصلی اون سازه جلوی سهند هست !   یاد برنامه ثریا افتادم که درش عنوان شده بود که این سازه مربوط به یک کشتی تحقیقاتی هست !   شاید واقعا همینطور باشه !   ولی این چه نوع کشتی تحقیقاتی می تونه باشه ؟!

در سایه سکوت دولت؛ بهارستان به طرح هسته ای کنگره واکنش عملی نشان داد/ تدوین طرح دوفوریتی "الزام تصویب توافق هسته‌ای در مجلس" توسط نمایندگان/ سئوال از رئیس جمهور کلید خورد در حالی که بر اساس قانون و عرف تعامل قوا، آگاهی نمانیدگان مجلس از محتوای مذاکرات هسته ای یک اصل بدیهی است با این حال وزارت امور خارجه با این بهانه که محتوای مذاکرات باید محرمانه بماند و یا اینکه این جزییات مورد سواستفاده رژیم صهیونیستی قرار می گیرد، از پاسخگویی و یا تشریح روند مذاکرات هسته ای برای نمایندگان ملت خودداری می‌کند. رجانیوز: در حالی که کنگره آمریکا در حال بررسی طرحی است که بر اساس آن هر گونه توافق هسته ای با ایران باید به تایید نمایندگان آمریکا برسد، نمایندگان مجلس ایران نیز طرح الزام تصویب توافق هسته ای در مجلس را تدوین کردند. به گزارش رجانیوز، نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرح دوفوریتی الزام تصویب توافق هسته‌ای میان ایران و ۱+۵ را تهیه کردند. در همین زمینه، سید حسین نقوی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در گفتگو با تسنیم، اظهار کرد این طرح دوفوریتی تصریح دارد که بر اساس قانون اساسی توافق ایران با ۱+۵ بدون تصویب در صحن علنی هیچ ضمانت اجرایی نخواهد داشت و اعتبارش منوط به مجوز مجلس خواهد بود. نقوی گفت: طبق این طرح، مقرر شده هیئت ۷نفره بر روند مذاکرات هسته‌ای نظارت و گزارش آن را به هیئت رئیسه مجلس ارائه کنند. در حالی که بر اساس قانون و عرف تعامل قوا، آگاهی نمانیدگان مجلس از محتوای مذاکرات هسته ای یک اصل بدیهی است با این حال وزارت امور خارجه با این بهانه که محتوای مذاکرات باید محرمانه بماند و یا اینکه این جزییات مورد سواستفاده رژیم صهیونیستی قرار می گیرد، از پاسخگویی و یا تشریح روند مذاکرات هسته ای برای نمایندگان ملت خودداری می‌کند. محرمانه بودن مذاکرات در حالی بهانه‎ای برای عدم پاسخگویی به مجلس عنوان شده که تیم مذاکره کننده آمریکایی علاوه بر تشریح روند مذاکرات و همچنین محتوای مورد بحث برای نمایندگان کنگره، مقامات رژیم صهیونیستی و در بعضی موارد دیگر کشورها از جمله عربستان را در جریان مسائل مورد بحث مذاکرات قرار می‌دهند. با این حال پس از توافق لوزان و انتشار فکت شیت آمریکا و به دنبال آن حضور وزیر امور خارجه در مجلس، وی به نمایندگان قول داد که بزودی فکت شیت ایرانی مذاکرات لوزان منتشر می شود اما شب گذشته علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی اعلام کرد بنا بر مصالحی و همچنین احتمال سو استفاده رژیم صهیونیستی وزارت خارجه از انتشار فکت شیت منصرف شده است. هر چند تعامل تیم هسته ای و نمایندگان مجلس در موضوع مذاکرات هسته ای در پایین ترین سطح ممکن قرار دارد با این حال بر اساس اصل ۷۷ قانونی اساسی و تفسیری که از آن صورت گرفته است يادداشت‌ تفاهم‌ چنانچه‌ ايجاد تعهد نمايد مثل‌ قرارداد است‌ و بايستي‌ ضوابط‌ مذكور در قانون‌ اساسي‌ نسبت‌ به‌ آن‌ رعايت‌ شود. موضوعی که صراحتا مورد تاکید شورای نگهبان به عنوان مفسر قانون اساسی قرار گرفته است. شورای نگهبان قانون اساسی آذرماه سال ۱۳۶۲ در پاسخ به نامه ای از سوی مجلس شورای اسلامی تکلیف تفاهم‌نامه هایی که منجر به ایجاد تعهد برای کشور می‌شود را روشن کرده است. در سئوالی که برای اظهارنظر به شورای نگهبان فرستاده شد، آمده بود: با احترام‌، همانطور كه‌ اطلاع‌ داريد اصل‌ ۱۳۹ و اصل‌ ۷۷ قانون‌ اساسي‌، صلح‌ دعاوي‌ راجع‌ به‌ اموال‌ عمومي‌ و دولتي‌ را در صورتي‌ كه‌ مورد دعوي‌ خارجي‌ باشد، موكول‌ به‌ تصويب‌ مجلس‌ دانسته‌ و عهدنامه‌ها و مقاوله‌نامه‌، قراردادها نيز بايد به‌ تصويب‌ مجلس‌ برسد، آنچه‌ كه‌ براي‌ كميسيون‌ سئوالات‌ بايد روشن‌ گردد اين‌ است‌ كه‌ آيا در موارد جزئي‌ كه‌ تصرف‌ در قراردادها مي‌شود و بعضي‌ از مواد آن‌ را از نظر مقدار پول‌ و يا زمان‌ تحويل‌ تغيير مي‌دهند، اين‌ نيز بايد به‌ تصويب‌ مجلس‌ برسد، يا خير؟ و آيا تفاهم‌نامه‌هايي‌ كه‌ نمايندگان‌ دولت‌ با طرفهاي‌ خارجي‌ امضاء مي‌كنند و بر آن‌ فعاليت‌ طرفين‌ مبتني‌ مي‌گردد، جزء قرارداد حساب‌ مي‌آيد؟ و آيا بعد از تصويب‌ اصل‌، داشتن‌ رابطه‌ تجاري‌ با دولتهاي‌ خارجي‌، مسئولين‌ دولت‌ جمهوري‌ اسلامي‌ حق‌ دارند در اين‌ چارچوب‌ در هر موردي‌ كه‌ صلاح‌ دانستند، براي‌ داد و ستد قرارداد بسته‌ موارد جزئي‌ را مشخص‌ نمايند؟ آیت الله لطف الله صافی، رئیس وقت شورای نگهبان نیز در نامه ای خطاب به رئیس وقت مجلس شورای اسلامی درباره تفسیر اصل ۱۳۹ و ۷۷ قانون اساسی آورده بود: ۱) در هر مورد عمل‌ دولت‌ يا هر مقام‌ مسئولي‌ به‌ استناد تصويب‌ مجلس‌ شوراي‌ اسلامي‌ انجام‌ مي‌شود. فقط‌ در محدوده‌ مصوبه‌ قانونيت‌ دارد و خارج‌ از آن‌ محدوده‌ جزئاً و كلاّ به‌ تصويب‌ مجلس‌ شوراي‌ اسلامي‌ نياز دارد. ۲) يادداشت‌ تفاهم‌ چنانچه‌ ايجاد تعهد نمايد مثل‌ قرارداد است‌ و بايستي‌ ضوابط‌ مذكور در قانون‌ اساسي‌ نسبت‌ به‌ آن‌ رعايت‌ شود. ۳) قراردادهاي‌ جزئي‌ در رابطه‌ با اصل‌ قراردادهاي‌ موضوع‌ اصل‌ ۷۷ قانون‌ اساسي‌ در صورتي‌ كه‌ خارج‌ از محدوده‌ قرارداد اصل‌ باشد بايد به‌ تصويب‌ مجلس‌ شوراي‌ اسلامي‌ برسد. بنابراین امضای تفاهم نامه هسته ای که تعهداتی را متوجه کشور می کند باید پیش از امضا مورد تصویب مجلس شورای اسلامی قرار بگیرد و بی توجهی به این گزاره به معنای نادیده گرفتن قانون اساسی است. از سوی دیگر اقدام نمایندگان در تدوین طرح دوفوریتی نظارت بر توافق هسته ای اگر به تصویب نمایندگان برسد، در صورت بی توجهی دولت و تیم مذاکره کننده به مجلس نیز نمایندگان می توانند نقش بسزایی در اجرای قانون اساسی و صیانت از منافع ملی کشور داشته باشند. سوال از رئیس‌جمهور در مجلس کلید خورد در همین حال نایب رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس از جمع آوری امضاء برای سوال از رییس جمهور درباره دلایل عدم ارائه جزییات توافقات اخیر به مردم و عدم انتشار فک‌شیت خبر داد. حجت‌الاسلام حمید رسایی نماینده مردم تهران و نایب رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس شورای اسلامی، با اشاره به اینکه علی رغم تاکید رهبر انقلاب مبنی بر ارائه جزییات مذاکرات به مردم و نخبگان، دولت بنایی بر این کار ندارد و همچنان بر مخفی کاری اصرار دارد، اظهار داشت: پیگیری های ما نشان می دهد که مانع اصلی ارائه جزییات توافقات صورت گرفته هسته‌ای به مردم، شخص آقای روحانی است و وزیر خارجه در این باره تصمیم گیرنده نیست. نایب رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس اضافه کرد: آقای روحانی با رای مردم پشت میز مذاکره نشسته‌ اما معلوم نیست چرا وقتی دشمنان ملت ایران از ریز توافقات و مذاکرات مطلع هستند، چرا باید مردم را نامحرم تلقی کنند، خصوصا که رهبر معظم انقلاب تاکید کردند که در موضوع هسته ای و توافقات آن ما چیز محرمانه ای نسبت به مردم نداریم و ارائه جزییات توافقات و مذاکرات هسته ای به مردم و نخبگان را مصداق همدلی دولت با مردم دانستند. رسایی در پایان خاطرنشان کرد: مطابق آیین نامه بعد از امضای یک چهارم نمایندگان، هیات رییسه موظف به ارسال سوال برای رییس جمهور است و ظرف یک هفته نماینده رییس جمهور باید در کمیسیون مربوطه حضور یابد و در صورت عدم اقناع سوال کنندگان، ظرف یک ماه وی باید در صحن علنی حاضر شود و پاسخ دهد و در نهایت چنانچه مجلس از این پاسخ قانع نشود، موضوع به قوه قضاییه ارجاع می شود.

متن کامل نشست بنياد دفاع از دموکراسي ها درباره تفاهم لوزان بنیاد دفاع از دموکراسی ها در واشینگتن (FDD) که یک بنیاد به شدت تندروی ضد ایرانی است، با برگزاری نشستی توافق هسته ای با ایران را تحلیل کرده است.   ایران هسته ای- بنیاد دفاع از دموکراسی ها در واشینگتن (FDD) که یک بنیاد به شدت تندروی ضد ایرانی است، با برگزاری نشستی توافق هسته ای با ایران را تحلیل کرده است.   متن کامل مهم ترین نکات مطرح شده در این نشست در ادامه می آید.   این نشست با حضور الیوت آبرامز (Elliott Abrams) مشاور جرج بوش رئیس جمهور سابق آمریکا و مسئول مسائل خاورمیانه در شورای امنیت ملی سابق آمریکا که در حال حاضر کارشناس ارشد شورای روابط خارجی آمریکاست، مارک دابوویتز (Mark Dubowitz) مدیر اجرایی بنیاد دفاع از دموکراسی ها و طراح اصلی پروژه تحریمهای آمریکا علیه ایران و جفری گولدبرگ (Jeffrey Goldberg) تحلیلگر نشریه آتلانتیک در روز 4 فروردین 1394 برگزار شده است. جفری گولدبرگ: آنها از تفاهم لوزان با عنوان چارچوب توافق یاد می کنند اما به نظر من، این تفاهم چیزی بسیار بیشتر از توافق است. اسناد مختلفی ازجانب کشورهای مختلف حاضر در این مذاکرات مطرح شده است. در دو ماه و نیم آینده نیز درباره این موضوع بحث خواهد شد. برخی مفاد مندرج در تفاهم لوزان بسیار خوب است. برای نمونه، کاری که با رئاکتور اراک می شود، بسیار خوب است. اما برخی مسائل دیگر وجود دارد که مبهم است و باید تکلیف آنها روشن شود. مسائل مشخص و ریز، مهم هستند که باید مشخص شوند. هنوز بسیاری از مسائل در مرحله ابتدایی قرار دارند و باید تا دو ماه و نیم دیگر، تکلیف آنها روشن شود. من نگران سرعت برداشته شدن تحریمهای ایران هستنم. نگرانی دیگر من درباره بخشهایی از توافق است که به حوزه تحقیق و توسعه مربوط است. این نگرانی وجود دارد که پس از ده یا دوازده سال آینده و در پایان دوره اجرای توافق هسته ای، ایران با برنامه هسته ای به مراتب پیشرفته تر از گذشته ظاهر شود. هرگونه توافق هسته ای که بین ایران و قدرتهای بزرگ شود، باید زیرساختهای هسته ای این کشور را به عقب براند. این گزینه، گزینه آرمانی است. اما اگر این هدف قابل تحقق نباشد می توان به کارهای دیگری از قبیل وقفه کامل در فعالیتهای ایران در حوزه پیشرفت هسته ای اکتفا کرد و درنتیجه ده سال آینده وضع برنامه هسته ای ایران همانند وضع کنونی باشد. اما اگر ایران بتواند به فعالیتهایش در حوزه تحقیق و توسعه ادامه بدهد، ایران تا پایان دوره اجرای این توافق، احتمالا قادر خواهد بود آزمایشهای فوق العاده ای در زمینه سانتریفیوژهای بسیار پیشرفته تر انجام بدهد و این مسئله نگران کننده است. نگرانی دیگر من به آثار برداشته شدن تحریمها مربوط است. اگر ایران به یکباره، میلیاردها دلار پول به دست بیاورد با آن چه کار خواهد کرد. احتمالا بخش زیادی از این پول برای مقاصد منطقی و معقول ازقبیل تقویت اقتصاد ایران، اعطای یارانه های غذایی و توسعه زیرساختهای کشور و اقداماتی از این قبیل هزینه خواهد شد یعنی همان کاری که دولتها معمولا انجام می دهند. اما در عین حال باید توجه داشت که میلیاردها دلار از این پول نیز در اختیار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و حزب الله و رژیم بشار اسد رئیس جمهور سوریه قرار خواهد گرفت که این مسئله نگران کننده است. بنابراین، نکاتی در تفاهم لوزان وجود دارد که نگران کننده است و باید تکلیف آنها مشخص شود. رژیم ایران حتی در زمان اجرای تحریمهای سخت، قادر بود میلیاردها دلار به رژیم بشار اسد کمک کند و منابع مالی موردنیاز حزب الله لبنان را تامین کند.   بنابراین، اگر ایران با برداشته شدن تحریمها به منابع مالی بیشتری دست پیدا کند، از آن در همین مسیرها استفاده خواهد کرد. بی تردید، این کارها سبب تقویت موقعیت ایران در منطقه خواهد شد. چرا که گفته می شود برداشته شدن تحریمها سبب تقویت جریان اعتدال گرا در داخل ایران خواهد شد.   الیوت آبرامز: به نظرمن، بهترین نتیجه تفاهم لوزان، به تاخیر انداختن چندساله دستیابی رژیم ایران به تسلیحات هسته ای است. البته این توافق سبب مشروعیت بخشیدن به برنامه هسته ای ایران می شود. درعین حال باید به ملاحظات منطقه ای مطرح درباره این توافق نیز توجه داشت. اسرائیل نگران دستیابی ایران به تسلیحات هسته ای است. نگرانی کشورهای عربی منطقه نیز اقدامات ایران در زمینه تجاوز علیه کشورهای منطقه و حمایت از تروریسم و تلاش برای سرنگون کردن حکومتها در کشورهای منطقه است. با توافق هسته ای، ایران به قدرت هژمون در منطقه تبدیل می شود و این تقصیر آمریکا است که نتوانسته است به راه مناسبی برای رسیدگی به این مشکل دست یابد. ایران در ده سال گذشته مشغول چه کاری بوده است؟ ایران سرگرم اجرای برنامه ساخت تسلیحات هسته ای بوده است. در این مدت، حمایتهای ایران از حزب الله و حماس نیز افزایش یافته است. اوضاع به صورتی شده است که نیروهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران در سه کشور عربی عراق و سوریه و یمن حضور دارند. تحریمها به هیچ وجه مجازاتی برای ایران نبوده اند. توافق هسته ای نیز سبب مشروعیت بخشی به این برنامه هسته ای می شود. باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا باید تا چند روز دیگر در نشست مشترک با سران کشورهای عضو شورای همکاری های خلیج فارس در کمپ دیوید شرکت کند. باید منتظر ماند و دید که او می خواهد به سران عرب منطقه چه تضمینهایی درباره ایران بدهد. آیا آمریکا می خواهد ناو هواپیمابر دیگری در منطقه مستقر کند؟ آیا آمریکا می خواهد چتر هسته ای را بر سر کشورهای عضو شورای همکاری های خلیج فارس ایجاد کند ؟ اگر توافق امنیتی با کشورهای منطقه شود، کنگره از آن حمایت خواهد کرد؟ آیا سنا به آن رای مثبت خواهد داد؟ آیا آمریکا می خواهد پیمان دفاعی مشترک دوجانبه با هریک از کشورهای عضو شورای همکاری های خلیج فارس منعقد کند؟ هیچیک از این کارها، چندان چشمگیر نیستند. همه این کارها باید انجام شود و درعین حال باید کارهای دیگری هم انجام شود. سناریوی دیگری که مطرح است این است که در پایان مذاکرات، هیچ توافقی حاصل نشود. اگر توافقی حاصل نشود همه طرفهای حاضر از سر میز مذاکرات بلندخواهند شد و خواهند رفت. بعید می دانم در این صورت، ایران بخواهد گام بلندی در مسیر ساخت تسلیحات هسته ای بردارد، زیرا ایران بیم دارد که این کارش سبب شود رئیس جمهور آمریکا یا اسرائیل در موقعیتی قرار بگیرند که بخواهند درباره حمله نظامی به ایران تصمیم گیری کنند. بنابراین، ایران به حرکت تدریجی اش برای رسیدن به بمب اتمی ادامه خواهد داد اما به گونه ای مشهود و گسترده، این حرکت را تسریع نخواهد کند. درعین حال باید توجه داشت، در صورت شکست مذاکرات، کنگره تحریمهای جدیدی علیه ایران تصویب خواهد کرد و بعید است دولت اوباما این تحریمها را وتو کند. در این صورت، طرح مشترک اقدام نیز خاتمه یافته خواهد بود.   مارک دابوویتز: تحریمها بود که سبب شد ایران سر میز مذاکره آورده شود. درواقع، تحریمها تسهیل کننده مذاکرات بودند. تحریمها سبب شد رئیس جمهور آمریکا در مذاکرات کارت برنده داشته باشد و درنهایت، چارچوب موردتوافق در لوزان حاصل شود. احتمالا همین تحریمها سبب خواهند شد (آْیت ا..) خامنه ای در نهایت تصمیم بگیرد به توافق هسته ای جامع نیز تن دربدهد. بنابراین، ما می توانیم بسیار احساس پیروزی کنیم اما این اتفاق رخ نداده است، زیرا برخی اشتباههای اساسی درباره تحریمها رخ داده است. اگر توافق نهایی حاصل شود، اشتباه اساسی دیگری نیز رخ خواهد داد و آن اینکه آمریکا می خواهد به بازگشت سریع تحریمها به موقعیت اولیه اش، دلگرم باشد. استدلال اصلی دولت اوباما درباره بازگشت تحریمها نیز همین سریع و خودکار بودن بازگشت تحریمها است. براساس فرمول مطرح گفته می شود، برداشته شدن تحریمها به صورت تدریجی است و اگر در این مسیر، مشخص شود ایران فریبکاری می کند، تحریمها به سرعت سرجای خودش بازخواهد گشت. اما این تفکر و نگرش، توام با توهم و خیال است. بی تردید، اگر طرح بازگشت تحریمها در شورای امنیت سازمان ملل متحد مطرح باشد، روسیه در مقابل آن خواهد ایستاد و با لجاجت خود مانع از این کار خواهد شد. اعمال مجدد تحریمها برخلاف حرص و آز انسانی خواهد بود که در فضای اقتصادی وجود دارد و با برداشته شدن تحریمها، از فرصتهای داخل ایران استفاده خواهد شد و درنتیجه فعالان اقتصادی در این حوزه، با بازگشت مجدد تحریمها مخالفت خواهند کرد. سالها طول کشید تا تحریمها اعمال شود. هفت تا هشت سال طول کشید تا این تحریمها در کنگره آمریکا به تصویب برسد و کنگره بتواند نهادهای مالی طرف قرارداد با ایران را متقاعد کند که ارتباط خود را با بانکهای ایرانی قطع کنند. مدت مدیدی طول کشید تا کشورهای اروپایی متقاعد شدند ارتباط مالی خود ازطریق سوئیفت با ایران را قطع کنند. آمریکا و اتحادیه اروپا تلاشهای گسترده ای صورت دادند تا این تحریمها را اجرایی کنند. اگر روند برداشته شدن تحریمها شروع شود، قطع نظر از اینکه با چه سرعتی برداشته شود، این روند معکوس به سرعت پیش خواهد رفت و تحریمها سست خواهد شد. با این اوصاف می بینیم که طرح بازگردانده شدن فوری تحریمها سر جای خودش در صورت عدم پایبندی ایران به تعهداتش، تفکری بسیار خیالی و توهم آلود است. با برداشته شدن تحریمها، تنها سازوکار صلح آمیز مقابله با فریبکاری ایران از بین خواهد رفت و رئیس جمهور آمریکا در وضعی قرار خواهد گرفت که بسیار منزجر کننده است. او باید تصمیم بگیرد که یا تسلیم شود یا اینکه با ایران وارد جنگ شود که هر دو گزینه بسیار منفور است. ایران به صورت تدریجی فریبکاری می کند و نه اینکه فربیکاری آن به یکباره و علنی باشد. بعید می دانم هیچ رئیس جمهوری در آمریکا حاضر باشد به علت فربیکاری تدریجی، به اقدام نظامی علیه ایران مبادرت کند. رئیس جمهور آمریکا نمی تواند براساس این اطلاعات که مثلا ایران گاز هگزا فلورید اورانیوم را وارد سانتریفیوژهای نسل هشتم کرده است، مردم آمریکا را به اقدام نظامی علیه ایران متقاعدکند و بگوید این کار ایران برخلاف توافق هسته ای است و آمریکا می خواهد از نیروی هوایی اش برای بمباران تاسیسات هسته ای ایران استفاده کند. هرگز چنین اتفاقی رخ نخواهد داد.   چنین سناریویی کاملا خیالی است. بسیار ساده لوحانه است اگر تصور کنیم می توانیم با سازوکار بازگشت فوری تحریمها و فشارهای اقتصادی، بازهم همان فشار گذشته را بر ایران وارد کنیم. درعین حال، باید توجه داشت که ایرانی ها ابله نیستند. آنها در سالهای نخست درنظر گرفته شده برای توافق هسته ای، به آن پایبند خواهند بود و اگر هم بخواهد فریبکاری کنند، فریبکاری آنهار بسیار تدریجی خواهد بود. آنها از ابهامات موجود در توافق هسته ای سوء استفاده خواهند کرد. به محض برداشته شدن تحریمها، اقتصاد ایران قوی خواهد شد و با تقویت این فضا، فشارها درمقابل بازگشت فوری تحریمها در آینده افزایش خواهد یافت. بعید می دانم ایران بخواهد به صورت چشمگیر به گسترش فعالیتهای هسته ای اش در زمان اجرای توافق هسته ای مبادرت کند، زیرا این کار خطر اقدام نظامی آمریکا یا اسرائیل را علیه ایران به همراه خواهد داشت. به نظر من اعمال تحریمها باید ادامه داشته باشد. تحریمها به صورت تدریجی بر اقتصاد ایران فشار وارد می کند. فشارهای اقتصادی بر ایران می تواند به صورت سنجیده و اندازه گیری شده باشد. اگر ایران بخواهد در آینده در مسیر فعالیتهای هسته ای اش گام بیشتری بردارد، می توان از همین فرمول استفاده کرد. مثلا اگر ایران بخواهد گامهای بلندتری در این مسیر بردارد می توان امکان دسترسی ایران به درامدهای نفتی اش را بیش از پیش محدود کرد. اگر ایران بخواهد بازهم جلوتر برود می توان امکان دسترسی آن به یورو را کاملا از بین برد. اما درمجموع باید بگویم، بعید است گفتگوهای هسته ای به شکست منجر شود و طرفهای حاضر از میز مذاکرات دور شوند. شاید ساختار مذاکرات 1+5 با ایران، متوقف شود اما مذاکرات دوجانبه ایران و ایالات متحده ادامه خواهد داشت. باید توجه داشت که پیش از آغاز روند 1+5 نیز آمریکا مذاکرات دوجانبه با ایران را از یک سال قبل شروع کرده بود. شاید بازی های سیاسی انجام شود اما در نهایت، بازهم مذاکرات دوجانبه با ایران ادامه خواهد داشت. هدف این است که وزن ما در چانه زنی با ایران افزایش یابد تا به توافق بهتری دست پیدا کنیم.   گولدبرگ: من نیز معتقدم فریبکاری هسته ای ایران تدریجی خواهد بود. احتمالا طرف آمریکایی نیز در مقابل این فریبکاری های ایران حداقل تا زمانی که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا است از خودش تحمل نشان خواهد داد. اما سوال اساسی مطرح در این زمینه آن است که رئیس جمهور بعدی آمریکا چه کسی خواهد بود و آیا او هم به اندازه اوباما در این زمینه صبوری خواهد داشت یا خیر. در مجموع می خواهم بگویم ایران فعلا برای گسترش فعالیتهای هسته ای اش کاری انجام نخواهد داد اما اقدامات آتی آن در این زمینه به این بستگی خواهد داشت که چه کسی رئیس جمهور بعدی آمریکا باشد و فرد مذکور، چه سیاست و رویکردی را مدنظر داشته باشد. بنابراین می بینیم که این مسئله، مشکل رئیس جمهور بعدی آمریکا خواهد بود. به هرحال، دوره کنونی برای دولت اوباما، دوران برجاگذاشتن میراث دوران ریاست جمهوری است و در این زمینه به عرصه سیاست خارجی توجه می شود و اوباما می خواهد در عرصه سیاست خارجی اش، دستاوردی از خودش به ارمغان بگذارد و برود. در ماههای باقیمانده از دوران ریاست جمهوری اوبامای دموکراتها، هم حزبی های دموکرات او به حمایت از وی و سیاستهایش مبادرت خواهند کرد تا بتوانند از این مسئله در انتخابات آتی به نفع خودشان بهره برداری کنند و نامزد دموکرات را در انتخابات ریاست جمهوری سال دو هزار و شانزده به قدرت برسانند.   آبرامز: همه خطوط قرمز مدنظر آیت الله (خامنه ای) در تفاهم اخیر لحاظ شده است. آیت ا.. (خامنه ای ) از خطوط قرمز خودش عدول نکرده است. یکی از این خطوط قرمز که حفظ شده است این است که ایران به آژانس بین المللی انرژی اتمی توضیح نخواهد داد که درباره ساخت کلاهک هسته ای چه فعالیتهایی در گذشته داشته است(ابعاد نظامی احتمالی). ایران نمی خواهد در این زمینه توضیح بدهد و بی تردید نیز این کار را انجام نخواهد داد. ایران حاضر نخواهد شد فردو را هم ببندد. ایران حاضر نیست از سیاستهای گذشته اش دست بکشد. ایران درست زمانی که مذاکرات هسته ای ادامه داشت به اقدامی در یمن مبادرت کرده است که شاهد آن هستیم.   دابوویتز: گفته می شود رهبر ایران خطوط قرمزش را تغییر نداده است اما واقعیت این است که او این کار را انجام داده است. اما برای روشن شدن مسئله باید توضیحی را بیان کرد. باید توجه داشت که خطوط قرمز رهبر ایران، تاکتیک مذاکراتی است. سخن او درباره 190 هزار سو موید همین مسئله است. اگر ایران بخواهد یکصد و نود هزار سو اورانیوم داشته باشد باید 200 هزار سانتریفیوژ نسل یک داشته باشد (IR-1). اما در توافق اخیر لوزان مسئله به صورت دیگری شده است. همه می گویند دیدید که تعداد سانتریفیوژهای ایران به شش هزار کاهش یافت و از این تعداد، فقط پنج هزار فعال خواهد بود و درنتیجه رهبر ایران نتوانست به خواسته خودش برسد. اما واقعیت این است که او توانست به خواسته اش دست پیدا کند، زیرا این سخن او تاکتیکی برای مذاکرات بود و او توانست دوره زمانی با پایان مشخص برای اجرای توافق را به دست بیاورد. توافق برای ده یا پانزده سال اجرا خواهد شد. در این مدت ایران به ساخت سانتریفیوژهای پیشرفته مبادرت خواهد کرد. او سانتریفیوژهای نسل اول را نمی خواهد. او هرگز خواهان سانتریفیوژهای نسل اول نبوده است. این نوع از سانتریفیوژها که ایران از پاکستان دریافت کرده است به هیچ دردی نمی خورد. ایران طراحی لازم برای ساخت سانتریفیوژهای نسل شش و هشت را انجام داده است و می خواهد آنها را در فردو نصب کند. ایران می خواهد با داشتن سانتریفیوژهای بسیار پیشرفته بتواند با سرعت زیاد به توان ساخت تسلیحات هسته ای نزدیک شود و در آستانه این وضع قرار بگیرد. او می خواهد سانتریفیوژهای کمتر داشته باشد و با همین سانتریفیوژها بتواند یکصد و نود هزار سو اورانیوم را تولید کند. درباره بازرسی از مراکز نظامی مرتبط با برنامه هسته ای ایران هم نکاتی مطرح است. ممکن است ایران برای اینکه ملاحظات داخلی خودش بگوید این بازرسی های فراگیر شامل پایگاههای نظامی فعلی نخواهد شد اما می توان از این کار درباره مراکز نظامی سابق استفاده کرد. باید توجه داشت فردو هم قبلا پایگاه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران بوده است. ممکن است در نهایت، اینگونه توافق شود که رهبر ایران مشخص کند چه پایگاههایی، پایگاههای نظامی سابق حساب می شوند و چه پایگاههایی،پایگاههای نظامی فعال کنونی به شمار می آیند. طرف آمریکایی نیز احتمالا این گفته ایران را خواهد پذیرفت و بازی به گونه دیگری ادامه خواهد داشت.   گولدبرگ: باید توجه داشت حکومت ایران شبیه کره شمالی نیست. ایران به مشوقها پاسخ می دهد همانطور که درباره تهدیدها واکنش نشان می دهد. زمانی مقامات عالی ایران درباره حضور دریایی آمریکا در منطقه خلیج فارس هشدار دادند و دولت اوباما در اقدامی که برخلاف رویه عادی اش بود، بلافاصله ناو هواپیمابر را به منطقه فرستاد و ایران هم بلافاصله از موضع قبلی خودش عقب نشینی کرد. بنابراین می بینیم که حکومت ایران به تهدید و ترغیب واکنش نشان می دهد و باید این رفتار تهران را با سیاستهای درست مدیریت کرد. ایران به توافق هسته ای پایبند خواهد بود و باید هم باشد، زیرا این توافق فقط با آمریکا نیست بلکه با 1+5 و در واقع با جامعه جهانی است و ایران درمقابل فشارها و تهدیدهای مرتبط با تخطی از این توافق، واکنش نشان خواهد داد.   آبرامز: باید به پیامدهای منطقه ای توافق هسته ای نیز توجه داشت. کشورهای عربی حاضر نخواهند شد در منطقه ای حیات داشته باشند که ایران بتواند به قدرت هژمون منطقه تبدیل شود با تکیه بر توان تسلیحات هسته ای اش بتواند قدرت بلامنازع منطقه شود. بی تردید، با توافق هسته ای کشورهایی همانند ترکیه و امارات عربی متحده در منطقه نیز به دنبال توان هسته ای خواهند بود. از این منظر، توان هسته ای ایران با موضوع اشاعه هسته ای در منطقه مرتبط است.   گولدبرگ: اگر براساس توافق هسته ای، ایران بتواند زیرساختهای هسته ای اش را با توافق جامعه بین المللی حفظ کند، دلیلی ندارد، رقبای منطقه ای ایران نخواهند همین زیرساختهای هسته ای مشابه با ایران را داشته باشند. دلیلی ندارد، سعودی ها سخنان و استدلالهای ما را بپذیرند و به دنبال توان هسته ای نروند. در این میان باید توجه داشت که تحریمهای آمریکایی نیز آینده مبهمی خواهند داشت. بازگرداندن مجدد تحریمهای آمریکا نیز دشوار خواهد بود. اگر ایران فریبکاری کند و آمریکا بخواهد تحریمها را بار دیگر اعمال کند، مشخص نیست چه وضعی پیش خواهد آمد. مشخص نیست رئیس جمهور آینده آمریکا چه کسی خواهد بود و چه نگرشی در این خصوص خواهد داشت.

گزارش ویژه اعتراف تیم های ایرانی و 1+5: مذاکره درباره تحریم ها تازه آغاز شده است! تکلیف تعهدات ایران کاملا روشن و خیال 1+5 راحت است اما تکلیف تعهدات آنها به هیچ وجه روشن نیست و همچنان باید درباره آن مذاکرات سختی صورت بگیرد.   حامد علوی، ایران هسته ای- پس از 3 روز، تازه ترین دور مذاکرات ایران و گروه 1+5 در وین پایان یافت.   هم تیم ایرانی و هم 1+5 تایید کرده اند که دستور کار اصلی این دور از مذاکرات مسئله تحریم ها بوده است.   عباس عراقچی رییس تیم مذاکره کننده ایران گفته است در این دور از مذاکرات یک چارچوب برای بحث تحریم ها به دست آمد و تا حدی هم نگارش جزئیات در این باره شروع شد اما «کار به کندی پیش می رود».   حمید بعیدی نژاد هم همین موضوع را تایید کرده است.   سرگی ریابکوف معاون وزیر خارجه روسیه و نماینده این کشور در مذاکرات هسته ای نیز گفته است که بخش اعظم این دور از مذاکرات به مسئله تحریم ها اختصاص یافت ولی هنوز نمی توان گفت که در این باره توافق کاملی حاصل شده است.   کارشناسان در تهران می گویند وضعیت فعلی مذاکرات نشان دهنده یک نکته مهم است و آن هم این است که تکلیف تعهدات مربوط به ایران در لوزان کاملا روشن شده و حتی متن مربوط به آنها هم در همان مذاکرات لوزان تا حد زیادی نوشته شده است، به همین دلیل هم هست که 1+5 چندان اصراری روی متمرکز شدن بر نگارش متن توافق در این حوزه ها ندارد.   در عوض، دور جدید مذاکرات از موضوعی شروع شده که در واقع در لوزان بسته نشد و آن هم مسئله تحریم هاست.   یک کارشناس ارشد در این باره به «ایران هسته ای» گفت: «این نشان می دهد تکلیف تعهدات ایران کاملا روشن و خیال 1+5 راحت است اما تکلیف تعهدات آنها به هیچ وجه روشن نیست و همچنان باید درباره آن مذاکرات سختی صورت بگیرد».   وی ادامه داد: «در واقع درست این است که بگوییم متن مربوط به تعهدات ایران در لوزان نوشته شده اما متن تعهدات 1+5 درباره تحریم ها تاه قرار است مذاکره شده و بعد نوشته شود».   وی تاکید که با ابن وضع تیم مذاکره کننده باید توضیح بدهد که در حالی که چارچوب لوزان تکلیف بحث تحریم ها را -لااقل به همان میزانی که تکلیف تعهدات ایران روشن است-روشن نکرده بوده، چرا درباره آن تفاهم صورت گرفته است؟   نکته دیگر درباره مذاکرات جاری این است که نماینده روسیه در مذاکرات ادعا کرده مسئله تحقیق و توسعه در دور جاری مذاکرات حل شده است.   این مسئله پرسش های مهمی را در این باره بوجود آورده است که ابهامات مسئله تحقیق و توسعه دقیقا به چه نحو حل شده است؟   ایران هسته ای پیش از این در گزارشی اصلاحات ضروری در چارچوب لوزان درباره موضوع تحقیق و توسعه را چنین تعریف کرده بود: «یک اصلاح ضروری دیگر در چارچوب تفاهم شده در لوزان مربوط به مسئله تحقیق و توسعه است. آقایان دکتر صالحی و دکتر ظریف در اظهارات شفاهی خود پس از مذاکرات لوزان گفته اند از نخستین روز اجرای توافق تزریق گاز به ماشین های پیشرفته ایران (از جمله IR-6 و IR-8 که هر دو در آینده برنامه غنی سازی ایران نقش کلیدی ایفا خواهند کرد) آغازخ می شود. هر دو نفر مایل بوده اند از این جمله آنها این نتیجه گرفته شود که تحقیق و توسعه ایران در توافق نهایی محدود نشده است. صرف نظر از اینکه عبارت صریح بیانیه لوزان می گوید تعداد و زمان بندی این برنامه باید مورد توافق قرار گیرد و حتی فکت شیت غیر رسمی طرف ایرانی هم می پذیرد که «آغاز و تکمیل» این برنامه در طول دوره زمانی 10 ساله خواهد بود، یک مسئله مهم تر در اینجا وجود دارد که بی شک کسی مانند آقای دکتر صالحی به آن واقف است ولی به دلایلی نامعلوم درباره آن بحث نمی شود. آن مسئله این است که اساسا حتی اگر فرض کنیم از همان روز نخست هیچ مانعی برای تزریق گاز به مثلا ماشین IR-8 وجود نخواهد داشت، این آن تحقیق و توسعه واقعی نیست که ایران برای پیشرفت برنامه غنی سازی و افزایش ظرفیت آن در آینده بدان نیاز دارد. اگر ایران مثلا به مدت 10 سال صرفا بتواند به دو ماشین IR-8 دائما گاز تزریق کند، در واقع هیچ تحقیق و توسعه ای رخ نداده است. تحقیق و توسعه واقعی زمانی رخ می دهد که ایران بتواند در زمان مناسب 2 ماشین را به 4، سپس به 8 و همینطور تا 164 ماشین افزایش بدهد تا در نهایت یک cascade 164 تایی از ماشین های فی المثل IR-8که به طور کاملا کارآمد با هم سری شده اند، در اختیار داشته باشد. هر گونه محدودیت در scope برنامه تحقیق و توسعه ایران دقیقا به این معناست که چنین چیزی –لااقل در زمان مناسب- رخ نخواهد داد و برنامه تحقیق و توسعه سانتریفیوژ ایران در طول سال های اولیه پس از توافق یک برنامه واقعی تحقیق و توسعه نخواهد بود. این دقیقا نکته ای است که باید در چارچوب تفاهم شده در لوزان اصلاح شود. یک برنامه واقعی تحقیق و توسعه باید تحقیق و توسعه را در کنار هم داشه باشد والا اگر صرفا ایران اجازه تحقیق و درباره برخی ماشین های پیشرفته را داشته باشد ولی نتواند بر اساس نتیجه این تحقیقات برنامه خود را توسعهبدهد، در واقع هیچ تحقیق و توسعه ای رخ نداده است».

بنظر من بهتره  در حال حاضر سعی کنیم ار بدتر وضعیت جلوگیری کنیم ، یعنی موقعیت کنونی رو تثبیت کنیم تا به نوعی زمان برای خودمون بخریم !   مثل تقویت خطوط دفاعی و ایجاد موانع مثل میدان مین برای جلوگیری از پیشروی وحوش و یا حداقل کند کردن آنها !

مشرق معرفی می‌کند؛ آشنایی با «خلیج فارس» و 5 کاوشگر برتر دریایی در جهان +عکس دریا نیز به مانند خشکی و آسمان در هر نقطه از این کره خاکی شکل خاص خود را داشته و برای حضور در آن منطقه بایستی ابتدا در این مناطق اقدام به عملیات اکتشافی و نقشه برداری کرد. به همین منظور، نسلی از کشتی ها با ماموریت خاص نقشه برداری و شناخت جغرافیایی دریایی طراحی و ساخته شده اند. به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، حضور در آب های آزاد و اقیانوس ها یکی از کلید واژه های بسیار مهم قدرت و اقتدار ملی در دنیای امروزه بوده و می توان گفت کشورهایی واقعا نیرومند هستند که در سطح گسترده ای، در آبهای آزاد حضور دارند. این حضور نه فقط به شکل نظامی و بلکه در قالب تجاری، نفتکش ها، شناورهای صیادی، تحقیقاتی و انواع مختلفی از شناورها می باشد. اما قبل از حضور در یک ناحیه نیاز به شناخت آن منطقه و جغرافیا خاص آن قطعا احساس می شود. دریا نیز به مانند خشکی و آسمان در هر نقطه از این کره خاکی شکل خاص خود را داشته و برای حضور در آن منطقه بایستی ابتدا در این مناطق اقدام به عملیات اکتشافی و نقشه برداری کرد. به همین منظور است که نسلی از کشتی ها با ماموریت خاص نقشه برداری و شناخت جغرافیایی دریایی طراحی و ساخته شده که با عنوان "شناورهای اقیانوس شناسی" نیز شناخته شده و امروزه در تمام کشورهای پیشرفته فعال می باشند. با تعدادی از این شناورها در این مطلب آشنا خواهیم شد. کلاس Echo بدون هیچ شک و شبهه ای کلیه مورخان و متخصصین در این مسئله موافق هستند که قدرت دریایی بود که انگلستان در از یک جزیره کوچک در شمال اروپا تبدیل به یک ابرقدرت جهانی کرد. نیروی دریایی به همراه ناوگان تجاری این کشور رمز قدرت انگلستان در قرن 19 و نیمه اول قرن بیستم میلادی بود. امروزه نیز با وجود کاهش قدرت انگلستان در عرصه های مختلف این کشور همچنان یکی از بازیگران موثر در صحنه بین المللی بوده و نیروی دریایی انگلیس نیز یکی از این اهرم های قدرت به حساب می آید. در ناوگان نیروی دریایی انگلستان دو فروند کشتی اقیانوس شناسی کلاس Echo وجود دارد که وظیفه نقشه برداری از محیط زیر آب، اجرای عملیات هواشناسی، حمل سامانه های سونار و حتی قابلیت شناسایی مین های دریایی از جمله توانمندی های این کشتی انگلیسی به شمار می آید.     این شناور توان پشتیبانی از عملیات زیرسطحی و آب – خاکی را نیز داشته و می تواند اطلاعات دریافتی خود را زمان واقعی در اختیار نیروهای عملیاتی قرار دهد. سامانه های سونار به منظور کشف اجسام زیر آب و همچنین نقشه برداری از محیط زیر سطح از جمله تجهیزات این شناور به شمار می آید. دو فروند شناور کلاس Echo نیروی دریایی انگلیس وزنی در حدود 3700 تن داشته و دارای 72 نفر خدمه می باشند. کلاس Planet شناور بعدی در لیست ما ساخت آلمان بوده و از آن به عنوان پیشرفته ترین کشتی تحقیقاتی در ناتو یاد می شود. از شناور کلاس Planet تنها یک فروند ساخته شده است. در همان نگاه اول ظاهر و طراحی تفاوت آن توجه هر شخصی را به خود جلب می کند. این کشتی با استفاده از اصل طراحی SWATH در آن بهره برده شده است و تنها دو سطح بسیار کم عرض از کف کشتی با آب تماس دارند. استفاده از این فناوری باعش شده است تا این کشتی بتواند حتی در سرعتهای بالا و در شرایط بد جوی نیز تعادل خود را به خوبی حفظ کند.   این کشتی 3500 تن وزن داشته و می تواند با سرعت 28 کیلومتر در ساعت حرکت کند. تجهیزات نقشه برداری و جستجوی زیرآبی در این شناور آلمانی نصب شده و به غیر از 20 خدمه اصلی کشتی 20 محقق نیز می توانند در هنگام عملیات در دریا در آن حضور داشته باشند. از این شناور تنها یک فروند ساخته شده است که توسط نیروی دریایی آلمان از آن استفاده می شود. شناور Ronald H. Brown یکی دیگر شناورهای تحقیقاتی در لیست ما ساخت آمریکا بوده و توسط اداره اقیانوس و هواشناسی آمریکا که زیر نظر وزارت بازرگانی این کشور فعالیت می کند به اجرای عملیات می پردازد. شناور اقیانوس شناسی Ronald H. Brown برای انجام انواع آزمایش ها و تحقیقات دریایی مجهز شده است. در این کشتی آزمایشگاهی به وسعت 380 متر مربع وجود دارد که دانشمندان می توانند در آن به بررسی کامل نمونه ها و یافته های خود بپردازند. در کنار تجهیزات پیشرفته آزمایشگاهی یک رادار مخصوص هواشناسی نیز بر روی این شناور نصب شده است و متخصصین امکان مطالعه وضعیت جوی را نیز می دهد.   در این شناور قابلیت نصب و کشیدن کابل های مخصوص نوری در دریا نیز ایجاد شده است. یک تیم پزشکی کامل نیز در کنار دانشمندان و خدمه کشتی حضور دارند. طول این کشتی 274 متر و وزن آن 3250 تن است. این کشتی دارای 26 نفر خدمه بوده و 32 نفر محقق است. اژدهای برفی شناور بعدی در لیست ما مربوط به قدرت تازه دریایی جهان یعنی کشور چین است. علاقمندان به حوزه دریایی مطلع هستند که این کشور در سالهای اخیر توسعه توان دریایی را در صدر امور خود قرار داده و در حال گسترش کمی و کیفی ناوگان خود است. اما شناور چینی در لیست ما سالها قبل و در اوایل دهه 1990 میلادی توسط اوکراین برای چین ساخته شده است.   این شناور به طول 167 متر و وزن 21 هزار تن در سال 1993 میلادی به چین تحویل داده شد و از آن زمان تا به امروز توسط موسسه تحقیقات قطبی چین مورد استفاده قرار می گیرد. قطب شمال و جنوب در سالهای اخیر صحنه حضور علمی و رقابت شدید بین قدرت ها برای یافتن منابع انرژی و غذایی می باشد. این شناور بزرگ که توسط چینی ها "اژدهای برفی" نامگذاری شده است دارای یک آزمایشگاه به وسعت 100 متر مربع بوده و می تواند تا 128 محقق را به غیر از 38 خدمه خود حمل کند. قابلیت استفاده از بالگرد و توان شکستن یخ های قطبی و پیش روی در آن مناطق از جمله ویژگی های این شناور چینی می باشد. این شناور در جریان تلاش برای یافتن پرواز مفقود شده MH370 مالزی در اقیانوس هند نیز حضور داشت. INS Darshak شناور تحقیقاتی INS Darshak متعلق به نیروی دریایی هندوستان بوده و توسط شرکت کشتی سازی Goa در هندوستان ساخته شده است. این شناور هندی در حال حاضر در منطقه فرماندهی ناوگان شرقی نیروی دریایی هند به عملیات می پردازد. این کشتی هندی بخش عمده ای از فعالیت خود را به امور باستان شناسی و یافتن اشیاء غرق شده در آب مثل شهرهای به زیر آب رفته و یا باقی مانده کشتی های غرق شده گذارنده است.   جستجو برای یافتن شهر غرق شده Poompuhar و یا کشف و بازیابی یک توپ متعلق به کشتی هلندی که در اواخر قرن 18 میلادی نزدیک هند غرق شده است از جمله فعالیتهای این کشتی بوده است. این شناور هندی 1960 تن وزن و 87 متر طول دارد. انواع سامانه های سونار، حسگرهای حرکتی به همراه سامانه های انعکاس صوت مخصوص اکتشافات زیر آبی نیز بر روی این شناور هندی نصب شد. شناور اقیانوس پیمای ایران؛ آماده عملیاتی شدن در نهایت بایستی این نکته را ذکر کرد که جمهوری اسلامی ایران نیز چندین سال است که درگیر طراحی و ساخت شناور تحقیقاتی خلیج فارس است. کاوشگر خلیج فارس، شناور تحقیقاتی است که دارای 50 متر طول، 10 متر عرض، 4.5 و 12 متر ارتفاع است و با توجه به حجم مخزن سوخت و امکانات نصب شده، این کاوشگر امکان ماندن در دریا به مدت 4 تا 5 روز را دارد و می تواند 3 هزار مایل دریایی سفر کند.   کاوشگر خلیج فارس ظرفیت اقامت شبانه روزی 27 نفر را دارد که 11 نفر خدمه و 16 محقق هستند. این کاوشگر دارای 2 موتور هزار کیلووات است و 4 آزمایشگاه دارد که تحقیقات در 3 آزمایشگاه شامل آزمایشگاه های خشک و تر صورت می گیرد و آزمایشگاه چهارم تحقیقات انجام شده را آنالیز می کند. به آب اندازی این شناور تا به امروز چندین مرحله به تاخیر افتاده است و بر اساس آخرین اعلام قرار است تا پایان اردیبهشت ماه به آب انداخته شود. با توجه به اهمیت و حساسیت در اختیار داشتن چنین شناوری، می توان امیدوار بود این پروژه مهم که توسط صنایع دریایی وزارت دفاع در حال ساخت است و قرار است توسط دانشگاههای کشورمان مورد بهره برداری قرار بگیرد، نقش زیادی در توسعه صنعت و اشراف دریایی کشورمان داشته باشد.

تاسیسات بندری شهید باهنر 25 اسفند 1393  همچنان این سازه جلوی سهند سوال برانگیزه !

  به نظر من یکی از دلایل جلوگیری از روشن شدن تکلیف عراق ، همین جلوگیری از برگشتن نیروها به سوریه هست !   با این وضعیت عراق ، فعلا باید فکر برگرداندن نیروهای عراقی به سوریه رو از سر بیرون کنیم ! باید دنبال پر کردن خلا نبودشون تو سوریه به هر نحوی باشیم !

  اینو نمی تونستن کم حجم تر ( کوچکتر ) بسازن ؟!

پیش از تحویل اس-300، باید تکلیف شکایت ایران روشن شود معاون وزیر خارجه روسیه در بخش دیگری از مصاحبه با تاس، به تصمیم این کشور برای تحویل سامانه دفاعی اس-300 به ایران پرداخت و گفت این قرارداد نیاز به تغییراتی دارد. وی در این مورد گفت: «از آنجا که قرارداد مدت‌ها قبل بسته شده، طبیعی است که غیرممکن است که در قالبی که داشته، اجرا شود.» ریابکوف همچنین گفت، برای اجرای قرارداد، لازم است تا «اوضاع در خصوص شکایت ایران علیه طرف روسی به دلیل اجرای نادرست تعهدات، روشن شود. انتظار داریم که این مسئله به صورت دوجانبه حل شود.» وی ادامه داد: «نمی‌توانم از طرف ایران صحبت کنم، اما ما می‌گوئیم که علاقمندیم که این مسئله را حل کنیم.» ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه روز دوشنبه (24 فروردین) با صدور حکمی، ممنوعیت خودخوانده تحویل این سامانه دفاعی به ایران را لغو کرد. اس-300 سامانه موشکی سطح‌به‌هوای دوربرد و خودکششی با قابلیت استفاده در تمامی ارتفاع‌هاست که در ابتدا برای رهگیری هواپیماها و موشک‌های کروز ساخته شده و بعدها توانایی رهگیری موشک‌های بالیستیک نیز به آن افزوده شد. روسیه به موجب قراردادی که در سال 2007 با ایران امضا کرد باید دست‌کم پنج سامانه دفاع هوایی اس ـ 300 را به ایران تحویل می‌داد. مسکو در سال 2010 با این بهانه که فروش این سامانه به ایران خلاف قطعنامه چهارم شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران است از تحویل آن به تهران امتناع کرده بود. وزارت دفاع ایران به دنبال فسخ قرارداد تحویل 5 سامانه موشکی «اس-300» به این کشور از سوی دولت روسیه به ارزش حدود 800 میلیون دلار، از طرف روسی به دادگاه بین المللی ژنو شکایت کرده و خواستار دریافت غرامتی معادل 4 میلیارد دلار شده بود.     پ . ن : به نظر من روسها علاوه بر پیگیری لغو شکات جمهوری اسلامی ایران ، دنبال تغییر یا حذف بندهای مربوطه هم هستند تا در صورت خلف وعده  مجدد ( با احتمال 80 درصد از نظر من ! ) ایران نتونه مجدد شکایت بکنه !

  همچین امیدی بهشون نیست !   یاد مطلب پائین افتادم !   سیاست نظامی روسیه در قبال ایران، میراث میدویدیف و چالش پوتین

اعتراض روسیه به سخنان جنگ‌طلبانه اوباما در خصوص حمله به ایران سفارت روسیه در امارات مطلبی در پایگاه اجتماعی توئیتر منتشر کرده و از رئیس‌جمهور آمریکا در خصوص سخنانش درباره حمله احتمالی به خاک ایران سوال پرسیده است.   به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، پس از انتشار سخنان دیروز باراک اوباما که گفته بود «لازم باشد، با وجود اس-300 هم به ایران نفوذ می‌کنیم»، سفارت روسیه در امارات به این سخنان جنگ‌طلبانه واکنش نشان داد.   بر اساس این گزارش، سفارت روسیه در صفحه متعلق خود به در پایگاه اجتماعی توئیتر، باراک اوباما را خطاب قرار داده و نوشته که «تنها سوال این است که چرا ایالات متحده مجبور است به پدافند هوایی یک کشور مستقل و دارای حاکمیت ملی مانند ایران حمله کند.»   این سوال در حقیقت واکنش مستقیم به سخنان دیروز اوباما است که در واکنش به احتمال تحویل پدافند اس-300 به ایران گفته بود «لازم باشد، با وجود اس-300 هم به ایران نفوذ می‌کنیم.» جزئیات بیشتر   روسیه به موجب قراردادی که در سال 2007 با ایران امضا کرد باید دست‌کم پنج سامانه دفاع هوایی اس ـ 300 را به ایران تحویل می‌داد اما در سال 2010 با این بهانه که فروش این سامانه به ایران خلاف قطعنامه چهارم شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران است از تحویل آن به تهران امتناع کرده بود.   هفته گذشته اما پوتین اعلام کرد که این منع فروش با توجه به طبیعت پدافندی اس-300، ارتباطی به تحریم‌های شورای امنیت نداشته و برای کمک به روند مذاکرات ایران و 1+5 به صورت داوطلبانه اعمال شده است.   پوتین دستور داد که این تحریم داوطلبانه برداشته شود و موشک‌ها به ایران تحویل شود.   مقامات رژیم صهیونیستی و نمایندگان کنگره آمریکا اولین افرادی بودند که به تحویل موشک‌های پدافندی به ایران اعتراض کردند و دیروز اوباما هم به این جمع پیوست.   با اینکه اس-300 یک موشک بالستیک است (؟!؟!؟!؟ ) ولی با توجه به کاربردی که برای سرنگون کردن موشک‌ها و جنگنده‌های مهاجم دارد، در زمره تحریم‌های تسلیحاتی ایران نیستند.