ارزیابی راهبردی چند جمله درباره پیاده روی ژنو سطحی از گره خوردگی، تعامل مستمر و شخصی شدن روابط میان مقام های وزارت خارجه و امریکایی ها رخ داده که تبعات آن به هیچ وجه به آن سادگی دولتی ها وعده می دهند قابل کنترل نخواهد بود.   مهدی محمدی، ایران هسته ای - قدم زدن محمد جواد ظریف و جان کری در ژنو ارزش دیپلماتیک چندانی نداشته و ظریف خود گفته است که هدف آنها صرفا رفع خستگی پس از یک مذاکره چندین ساعته بوده است. در واقع مسئله اصلی در اینجا هم دیپلماسی نیست. دیپلماسی به آن خوبی که آقایان انتظار داشتند و وعده داده بودند پیش نمی رود و حل آن هم نه با نشستن میسر نشده، با قدم زدن و حتی دویدن هم ممکن نخواهد شد. اصل مسئله این است که دولت آشکارا از خط قرمزی که در زمینه فراتر نبردن تعامل با امریکا از موضوع هسته ای برای آن ترسیم شده، عبور کرده است. آنچه اکنون عملا می بینیم این است که وزارت خارجه در حال ایجاد زیرساختی از روابط با امریکاست که چه مذاکرات هسته ای به نتیجه برسد و چه نرسد، به هم زدن این زیرساخت برای دولت دشوار خواهد بود. سطحی از گره خوردگی، تعامل مستمر و شخصی شدن روابط میان مقام های وزارت خارجه و امریکایی ها رخ داده که تبعات آن به هیچ وجه به آن سادگی دولتی ها وعده می دهند قابل کنترل نخواهد بود. مسئله اصلی این است. به عبارت دیگر، مسئله این است که دولت در حال تغییر دادن سنت های دیپلماتیک نظام در تعامل با امریکاست و عملا خود را درگیری نوعی از روابط با امریکایی ها کرده که هیچ سنخیتی با تداوم تقابل راهبردی تهران و واشینگتن ندارد. این سنت جدید که دیپلمات های وزارت خارجه با رفتارهایی نظیر پیاده روی، صدا کردن یکدیگر با نام کوچک، تلفن و ایمیل روزانه و احتمالا رفتارهای دیگری که ما از آنها مطلع نشده ایم، در حال ایجاد آن است، همه در راستای تغییر سنت دیپلماتیک ایران درباره امریکا قرار دارد که دولت هیچ مجوزی برای آن ندارد و هیچ استدلال قانع کننده ای هم که بتواند چنین رفتاری را توجیه کند در دست نیست. فرض کنید فردا مذاکرات هسته ای به نتیجه نرسد، امری که با توجه به وضعیت فعلی مذاکرات کاملا محتمل است. آیا ظریف و کری یا معاونان آنها قادر خواهند بود به سادگی همه چیز را میان خود تمام کنند و دیپلماسی به وضعیت پیش از تعامل مستقیم دوجانبه بازگردد؟ مسلما اگر مذاکرات صرفا به موضوع هسته ای محدود مانده و معیارهای تماس میان دو طرف حداقلی تعریف شده بود چنین چیزی ممکن بود اما حالا سطح گره خوردگی فراتر از آن است که دولت بتواند خود را به سادگی از اعتیاد نشست و برخاست با امریکا برهاند. آنچه کار را سخت تر می کند این است که می دانیم سطح عمیق تری از روابط هم در جایی شکل گرفته که اصطلاحا دیپلماسی مسیر 2 خوانده می شود. مسیر2 جایی است که مذاکرات غیر رسمی و کاملا محرمانه در آن برگزار می شود. دولت از همان ابتدا که مجوز تعامل با امریکا در موضو ع هسته ای را دریافت کرد، حجم وسیعی از مذاکرات مسیر 2 را تعریف کرده که هنوز هم به اشکال مختلف ادامه دارد. سطح در هم تنیدگی روابط دو طرف در مذاکرات مسیر 2 از آنچه در مسیر یک می بینیم بسیار عمیق تر است. اگرچه دولت تا کنون محتوای این تعاملات و حتی اصل آنها را با وسواس تمام پنهان نگه داشته ولی بالاخره روشن است که وقتی دو طرف در مذاکرات رسمی چنین رفتار می کنند، در مذاکرات غیر رسمی و محرمانه روابط بسیار اساسی تر و عمیق تری میان آنها شکل گرفته است. همه اینها در حالی است که اولا تعامل با امریکا هیچ پیشرفت محسوسی در مذاکرات هسته ای ایجاد نکرده و ثانیا مقام های امریکایی در حالی که این نشست و برخاست ها ادامه داشته نه فقط از اهانت های خود علیه ملت ایران نکاسته اند بلکه می بینیم که روز به روز بر حجم و شدت آن افزوده شده است. در واقع، می توان گفت مانور «نزدیکی به آمریکا» تنها عایدی دولت از این سبک دیپلماسی بوده و وقتی به متن مذاکرات نگاه می کنیم، هیچ کدام از این رفتارها موجب نشده امریکایی ها حتی اندکی بر امتیازهای واقعی که حاضرند به ایران بدهند، بیفزایند. به لحاظ تاریخی هم، یکی از مهم ترین انتقادها به دیپلماسی به اصطلاح اعتماد ساز آقایان این بوده است که امتیاز های واقعی می دهند ولی در مقابل تنها لبخند و تعارف دریافت می کنند. این نوع رفتار، طرف مقابل را کاملا دچار این سوء تفاهم کرده است که همین رفتارهای خنک شکلی برای طرف ایرانی کافی است و نوبت به بده بستان که می رسد این ایران است که باید از خط قرمزهای خود دست بردارد. این نکته مهمی است. زمانی هست که یک دیپلمات با طرف مقابلش به خنده و گپ و گعده می نشیند ولی پس پرده فراموش نمی کند که نباید حتی برای لحظه ای فراموش کند آنکه روبرویش نشسته دشمن است و باید از همه ابزارهای موجود برای متقابل با او بهره ببرد. این جنس نشست و برخاست خیلی مهم نیست و نباید بر آن سخت گرفت. اما اگر در میانه بگو و بخند، دیپلماتی فراموش کرد که اصل قصه چیست و پوسته را با هسته اشتباه گرفت و فرم دیپلماسی را به جای محتوای آن نشاند و دلش متمایل به مهربانی و هم دلی با دشمن شد، و سرآخر، هم ادبیاتش دگرگون شد و هم منطق طرف مقابل را پذیرفت؛ آنجاست که فاجعه رخ می دهد. منتقدان نگران این دومی بوده اندکه چنین با حرارات به پیاده روی ژنو واکنش نشان دادند. دولت احتمالا انتقادها از پیاده روی را به مثابه نوعی بهانه جویی تحلیل کرده است. اگر به یاد بیاوریم که دولت با منتقدان چقدر نامهربان و درباره آنها چقدر توطئه اندیش بوده این عجیب هم نیست. ولی این نگاه واقعیت ندارد. منتقدان برای دولت خیرخواهی کرده اند و سخنشان همه این است که اولا اغفال نشده اند و می دانند میان دولت و امریکا چه اتفاقی در حال رخ دادن است و ثانیا، از دولت می خواهند دشمنی دشمن را چنان پاسخ ندهد که مستلزم اهانت به ملت باشد.  

گزارش ویژه آیا وزارت خارجه اسناد جدید علیه آلمان را در مذاکرات با 1+5 مطرح می کند؟ وب سایت هفته نامه آلمانی اشپیگل فاش کرده است که بیش از 10 شرکت آلمانی در تولید تسلیحات شیمیایی در سوریه و عراق دست داشته اند.   علی شاهدیان، ایران هسته ای- وب سایت هفته نامه آلمانی اشپیگل فاش کرده است که بیش از 10 شرکت آلمانی در تولید تسلیحات شیمیایی در سوریه و عراق دست داشته اند. این وب سایت روز 5 بهمن 1393 در گزارشی به قلم 3 تن از خبرنگاران خود به نام های گونتهر لاچ، فیدلیوس اشمید و کلاوس ویگرفه نوشته است 16 ماه پیش دولت سوریه فهرستی از شرکت هایی را که به این کشور در تولید سلاح های شیمیایی کمک کرده اند در اختیار آژانس بین المللی منع سلاح های شیمیایی قرار داده و این فهرست بلافاصله در اختیار دولت آلمان قرار گرفته است. متن اصلی این گزارش را اینجا ببینید. به نوشته اشپیگل، این فهرسیت نشان می دهد ده ها شرکت آلمانی دهه ها درگیر فعالیت غیر قانونی تولید سلاح های شیمایی بوده اند. این گزارش همچنین می گوید دولت آلمان به محض دریافت این فهرست آن را طبقه بندی کرده و به بهانه عدم افشای اسرار تجاری از هرگونه افشای نام این شرکت ها یا رسیدگی به موضوع خودداری کرده است. بنا بر این گزارش، شرکت «شوت»، تولید کننده شیشه، شرکت «کولب»، تولید کننده تجهیزات آزمایشگاهی، شرکت فناوری «هرائوس»، شرکت «ریدل دِ هائن» از شرکت های وابسته شرکت «هوخست» سابق آلمان و شرکت داروسازی «مِرک» و نیز شرکت «گریت فن دلدن» از جمله مهمترین این شرکت ها هستند. یک نکته مهم دیگر در گزارش اشپیگل این است که تقریبا تمامی این شرکت ها درگیر پروژه تسلیحات شیمایی عراق در زمان صدام هم بوده اند. اشپیگل اطلاعاتی فاش کرده است که دولت آلمان و سرویس اطلاعات خارجی این کشور (BND) از همان ابتدا در جریان این فعالیت های غیر قانونی قرار داشته اند اما با آن هیچ برخوردی صورت نگرفته است. افشای این اطلاعات می تواند در مذاکرات ایران و 1+5 اهرم خوبی در اختیار وزارت خارجه قرار بدهد. بر اساس این گزارش آلمان به عنوان یکی از اعضای 1+5 متهم تولید سلاح های کشتار جمعی است نه ایران.

گزارش ویژه مشاور کنگره: بازی را در منطقه به ایران باخته ایم/ امریکا باید ‘مداخله مستقیم’ در منطقه را آغاز کند اگر امریکا خواهان تغییر در معادله هسته ای است باید معادله منطقه ای را از طریق مداخله مستقیم بیشتر در خاورمیانه تغییر بدهد.   ایران هسته ای- یک مشاور ارشد کنگره امریکا می گودی دولت امریکا در منطقه بازی را به ایران باخته و اگر خواهان تغییر در معادله هسته ای است باید معادله منطقه ای را از طریق مداخله مستقیم بیشتر در خاورمیانه تغییر بدهد. متن کامل مقاله دنیس راس در وب سایت پولیتیکو که روز جمعه 3 بهمن 1393 منتشر شده، در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببینید. *** مذاکرات اتمی بین ایران و آمریکا به نظر می رسد به بن بست رسیده باشد. این در حالیست که شاهد یکه تازی نیروهای ایران در کودتا در یمن، پشتیبانی این کشور از ماشین جنگی اسد در سوریه، دخالت در امور عراق و همکاری این کشور با حزب الله به عنوان عاملش در نزدیکی مرزهای اسرائیل هستیم. امروز شاهد نوعی آسیب دیدگی در جبهه متحدان آمریکا در منطقه هستیم به طوریکه آنها شاهد یکه تازی ایران و جبهه مقاومت آن در سراسر منطقه هستند. این تحولات همزمان و بن بست در مذاکرات هسته ای و حرکت های تجاوزکارانه ایران در منطقه اتفاقی نیستند. این موضوع باید درس هایی برای رئیس جمهور اوباما به همراه داشته باشد. بن بست اتمی با وضعیت موجود تنها در حالتی از بین خواهد رفت که واشنگتن بار دیگر در منازعات بیشمار در منطقه دخالت کند. یمن در حال حاضر آسیب پذیر است و خانواده سلطنتی عربستان پس از درگذشت ملک عبدالله حالتی آشفته دارند. در جریان مذاکرات اتمی در یکسال اخیر شاهد عقب نشینی های سخاوتمندانه از طرف غرب بوده ایم. گروه 1+5 در برابر موضوع غنی سازی ایران عقب نشینی کرده اند و با این موضوع که تهران نباید شمار سانتریفیوژهای خود را کاهش دهد و اینکه می تواند یک برنامه غنی سازی در مقیاس صنعتی پس از یک دوره زمانی داشته باشد،موافقت کرده اند. ایرانی ها در ده سال گذشته با وجود بازگشت بر سر میز مذاکره و برخی عقب نشینی ها اما توافقات محدودی داشته اند. با وجود آنکه یکسال از توافق بر سر چارچوب طرح اقدام مشترک می گذرد اما (آیت الله) علی خامنه ای رهبر معظم ایران باز هم به این موضوع اشاره دارد که ایران می تواند بدون توافق هم به راه خود ادامه دهد. در حقیقت مذاکره کنندگان وی تنها به دنبال عقب نشینی بیشتر غرب هستند تا اینکه پیشنهادات جدیدی ارائه دهند. حالا زمان آن فرا رسیده است که راهبری جدید را طرح ریزی کنیم. این راهبرد به گونه ای باید باشد که ارزشهای جمهوری اسلامی و تاثیرگذاری آن در خاورمیانه و اقتدار آن را از درون تهدید کند. باید عقب نشینی در مذاکرات اتمی متوقف شود تا شاهد توافقی قابل قبول باشیم. مقامات ایرانی باید به این درک برسند که عقب نشینی بیشتری از طرف غرب برای رسیدن به توافق وجود نخواهد داشت و زمان مذاکره در حال پایان است. لازم است که ایران این موضوع را بداند که نگرانی ما درباره رسیدن به توافق با این کشور نیست بلکه نگرانی ما درباره رفتار این کشور در منطقه است. ما باید به طور جدی و به گونه ای رفتار کنیم که توازن قدرت در سوریه به هم بخورد و باید هزینه های حمایت ایران از خاندان اسد در سوریه را بالا ببریم تا زمینه منافع حاصل از یک توافق سیاسی را فراهم کنیم. در عراق ما باید درباره تهاجم ایران در این کشور تحت پرچم مقابله با داعش نگران باشیم. مقابله با داعش باید در چارچوب همکاری بین ارتش عراق و همکاری نزدیک آن با آمریکا وهم پیمانان عرب آن تعریف شود. در خلیج فارس واشنگتن و ریاض باید در همکاری با هم راه های آبی را امن کنند و ایران را منزوی سازند. ایران تنها در صورتی عقب نشینی خواهد کرد که بدانددیگر شاهد عقب نشینی از طرف غرب نخواهد بود. در کنار این راهکارها آمریکا بایدبه دنبال سیاستی جنگ طلبانه بر ضد تهران باشد و سیاست تحریم های اقتصادی خودرا تکمیل کند. مقامات دولت آمریکا و رسانه ها توجه ها را به رفتار سرکوبگر رژیم ایران جلب کنند. این رفتار ما نه تنها باید ارزش های ما را نشان دهد بلکه باید الهام بخش مخالفت های سیاسی در داخل ایران با رژیم باشد. زمانی که رژیم ایران در داخل تحت فشار باشد آنگاه درباره هزینه ناشی از سخت گیری های سیاسی خود در موضوع اتمی تجدید نظر خواهد کرد. از آنجایی که قرار است که مذاکره کنندگان آمریکایی بار دیگر در هفته آینده با همتایان ایرانی خود دیدار کنند آنها نباید از دور شدن از میز مذاکرات و حتی تعلیق آن با ایران سرکش هراسی داشته باشند. یکی دیگر از راههای فشار بر ایران این است که موارد عقب نشینی گروه 1+5 در برابر ایران و تحرک کم ایران را علنی کنیم. اگر این کار صورت گیرد ما می توانیم پوچ بودن ادعاهای ایران و اینکه آنها خواهان داشتن بک برنامه اتمی بومی برای تولید انرژی هستند و رهبر معظم آنها درباره اینکه نیاز به توافق ندارند، اثبات کنیم. این موضوع سبب می شود که زمینه حمایت بین المللی برای افزایش فشارها بر ایران را فراهم کنیم. در حالیکه ممکن است که در حال حاضر ایجاد یک جبهه متحد داخلی در آمریکا دشوار باشد اما کاخ سفید بایدعاقلانه رفتار کند و قوانین گوناگونی را در تعامل با کنگره به تصویب برساند. نگرانی کنگره با توجه به جهت گیری مذاکرات غیرمعقولانه به نظر نمی رسد. برای اطمینان بیشتر باید بدانیم که دولت آمریکا هم به سهم خود هم اکنون نگرانی هایی مشروع درباره اتحاد و یکپارچگی در گروه 1+5 دارد. کاخ سفید هم اکنون با مخاطبانی سازنده در کنگره روبروست که تعامل با آنها می تواند راه حلهایی برای این موضوعات تنش زا پیدا کند. در پایان نبود دخالت کنگره و تصویب هرگونه توافق حاصله به معنای بی اثر بودن آن است. آمریکا و ایران همچنان دشمن همدیگرند. شاید دشمنان بتوانند درباره موضوع کنترل تسلیحات با هم گفتگو کنند اما روش رسیدن به توافق با ایران نمی تواند دیگر شاهد عقب نشینی بیشتر گروه 1+5 باشد. اگر ما خواهان توافقی قابل پذیرش با ایران در این مرحله هستیم رهبران ایران لازم است بیش از آنکه چیزی را به دست آورند، چیزهایی را از دست بدهند.

گزارش ویژه قائم مقام سیا: تحریم به تنهایی نمی توانست ایران را متوقف کند دیوید کوهن که روز اول بهمن 1393 در جلسه استماع کمیته روابط خارجی سنا شرکت کرده بود گفته است که این مذاکرات بود که برنامه هسته ای ایران را متوقف کرد نه تحریم ها به تنهایی.   ایران هسته ای- معاون وزیر خزانه داری امریکا اعلام کرد که عقیده دارد تحریم های فعلی برای فشار آوردن به ایران کافی است و نیازی به تحریم جدید نیست. دیوید کوهن که روز اول بهمن 1393 در جلسه استماع کمیته روابط خارجی سنا شرکت کرده بود گفته است که این مذاکرات بود که برنامه هسته ای ایران را متوقف کرد نه تحریم ها به تنهایی. کوهن که به زودی قائم مقام سازمان سیا خواهد شد، اعلام کرده است که امریکا باور دارد تحریم ها رفتار دولت ایران را دگرگون کرده است. متن کامل سخنان کوهن در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببینید. *** تشکر از دعوت به این جلسه برای اعلام وضع تحریم ها علیه ایران و اینکه آیا ورود کنگره برای اعمال تحریم های جدید علیه ایران برای راه حل سیاسی برای یکی از مهم ترین و طولانی ترین مشکلات امنیت ملی آمریکا یعنی برنامه اتمی ایران می تواند مفید باشد یا نه. من موضوع شهادت امروز خود را روی رژیم تحریم های بین المللی علیه ایران قرار می دهم که ایران را به میز مذاکرات کشاند، فشاری شدید که همچنان بر اقتصاد ایران وارد می شود و اجرای هوشمندانه این تحریم ها را در طول اجرای طرح مشترک اقدام قرار می دهم. و توضیح خواهم داد که چرا قانون تحریم های جدید در حال حاضر، حتی در صورتی که اجرای آن به تاخیر بیفتد، به احتمال زیاد به جای پیشرفت، مخرب آن و چشم انداز راه حل دیپلماتیکی می شود که به صورتی راستی آزمایانه مانع از رسیدن ایران به سلاح اتمی می شود. در ابتدا، اجازه بدهید بر این مساله تاکید کنم که هیچ موضوعی به اندازه این مساله که ایران به سلاح اتمی دست نیابد، برای تیم من در وزارت خزانه داری اولویت و فوریت ندارد و هیچ چیز مانند این موضوع به این اندازه توجه و زمان ما را به خود اختصاص نداده است. ایران مسلح به سلاح اتمی تهدیدی مستقیم برای آمریکا و امنیت بین المللی است، خطر تروریسم بین المللی را افزایش می دهد، رژیم منع اشاعه را تضعیف می کند و خطر مسابقه تسلیحاتی در خاورمیانه را بیشتر می کند. رئیس جمهور اوباما از همان شروع به کار دولت خود این موضوع را به روشنی بیان کرده است که هر کاری که در حوزه قدرتش هست برای جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی انجام خواهد داد. برای ما در وزارت خزانه داری، این مساله به معنی همکاری با دولت، کنگره و با شرکای خود در سراسر دنیا برای تحمیل موثرترین تحریمهای مالی و اقتصادی تاریخ است. تحریم ها باعث سلب توان ایران برای به دست آوردن مواد لازم برای برنامه اتمی خود، انزوای این کشور از نظام مالی جهانی، کاهش چشمگیر صادرات نفت، محروم شدن از بخش عمده ای از درآمدهای نفتی و ذخایر ارزی و تحت فشار قرار گرفتن شدید اقتصاد این کشور است. از بسیاری جنبه ها، رژیم تحریم های جهانی به هدف هایی که برای آن تعیین شده بود رسیده است: تشویق ایران برای حضور در میز گفتگوها، خود نمایی و اتلاف وقت نکردن و وارد شدن به دیپلماسی جدی بر سر برنامه اتمی این کشور. ایران در حال مذاکره است چون می داند که رهایی از این تحریم ها فقط در صورتی میسر است که این کشور بتواند در ازای آن، گام هایی محکم و قابل راستی آزمایی بردارد که تضمین کند این کشور نمی تواند بمب اتمی درست کند. همانطور که این کمیته مطلع است، این مذاکرات ادامه دارد. این مذاکرات وقتی که ما درباره طرح مشترک اقدام گفتگو می کردیم شروع شد، توافقی که در نوامبر 2013 به دست آمد. در نوامبر 2014، 1+5 و ایران تصمیم به تمدید گفتگوها به مدت هفت ماه دیگر گرفتند. ما با تمدید مذاکرات موافقت کردیم زیرا مذاکره کنندگان پیشرفت هایی عملی داشتند و مسائل فنی لازم نیز برای حل و فصل و بسته شدن راه احتمالی ایران برای رسیدن به بمب اتمی نیز زمان بر هستند. ما در نهایت ممکن است به توافق جامع دست یابیم؛ ممکن هم هست نیابیم. رئیس جمهور هفته گذشته تاکید کرد که شانس رسیدن ما به توافق احتمالا کمتر از پنجاه درصد است. با این حال، ما متعهد به محک زدن کامل راه دیپلماتیک هستیم. برای همین هم ما به وارد آوردن فشار اقتصادی و مالی در طول اجرای طرح مشترک اقدام که ایران را به میز گفتگوها آورده است، ادامه می دهیم و برای همین به مذاکره کنندگانمان برای دنبال کردن توافق جامع احتمالی بدون تضعیف تلاش های آنان، ایجاد شکاف در ائتلاف یا در بهترین حال، ارسال پیام های متناقض درباره منافع آمریکا در راه حل دیپلماتیک زمان لازم را می دهیم. تحریم های بین المللی با قدرت به جای باقی است و با هوشیاری اعمال می شود. وقتی ایران و 1+5 در نوامبر 2013 درباره طرح مشترک اقدام به توافق رسیدند، ایران متعهد به متوقف کردن پیشرفت برنامه اتمی و به عقب برگرداندن آن در برخی زمینه های مهم و تامین دسترسی بی محدودیت به تاسیسات غنی سازی خود شد. در ازای آن، این کشور به میزانی محدود، هدفمند و قابل برگشت از تخفیف در تحریم های مرتبط با برنامه اتمی اش برخوردار شد. مهم اینکه طرح مشترک اقدام باعث شد تا ساختار مالی، بانکی، نفتی و تجاری تحریم ها، تحریم های ما علیه ایران در قبال حمایت از تروریسم و نقض حقوق بشر و تحریم های داخلی ما به جای باقی بمانند. می خواهم به صورت خلاصه به گستره این ساختار تحریمی که از سوی دولت، کنگره و شرکایمان در طول سالیان دراز با دقت طراحی شده اند اشاره کنم زیرا می تواند زمینه ای برای هر گونه بحث در خصوص تحریم های بیشتر به دست بدهد. اول، ایران همچنان هدف تحریم های گسترده ی از سوی آمریکا و متحدانش در زمینه های بانکداری و مالی است. ایران و بسیاری از بانک های خصوصی و دولتی اش از جمله بانک مرکزی، تقریبا به صورت کامل از نظام مالی جهانی منزوی شده اند، هدف تحریم های آمریکا هستند و از نظام پرداخت بین المللی جدا شده اند. هر بانک خارجی که با بانک های تحت تحریم ایران یا افراد یا موسسات مشخص شده ایرانی داد و ستد داشته باشد، از تسهیلات داد و ستد با دلار محروم می شود که برای هر بانک بین المللی در حکم خودکشی است. همچنین ارائه اسکناس های دلار آمریکا به دولت ایران نیز قابل تحریم هستند. دوم تحریم های ما موتور اصلی اقتصاد ایران یعنی بخش انرژی را هدف قرار داده است. تحریم های ما به صورتی چشمگیر باعث کاهش صادرات نفتی ایران شده است. در سال 2012 ایران که تقریبا در روز دو و نیم میلیون بشکه نفت به بیست کشور صادر می کرد، امروز این میزان به یک میلیون و یکصد هزار بشکه در روز رسیده است و فقط به شش کشور صادر می کند. بر اساس طرح مشترک اقدام، شش مشتری نفت ایران نمی توانند میزان خرید فعلی خود را افزایش بدهند. افزون بر این، پول پرداختی برای نفت ایران می بایست به حسابی واریز شود که فقط بتوان از آن برای داد و ستدهای مالی یا مبادلات دو جانبه بین کشورهای وارد کننده و ایران استفاده شود. غیر از پول هایی که براساس طرح مشترک اقدام آزاد شده اند، درآمد نفتی ایران نه قابل برگشت به ایران و نه قابل انتقال به کشور سومی است و با توجه به اینکه حساب هایی که هم اکنون درآمدهای نفتی ایران را نگاه داشته اند، بیش از میزان مصرفی ایران یا داد و ستدهای دو جانبه انسانی هستند، ارزش موثر فروش نفت برای ایران بسیار کمتر از صد سنت در هر دلار است. ما همچنین هیئتی برای هدف گیری کالاها و خدمات در بخش انرژی ایران یا سرمایه گذاری در این حوزه را داریم. هر نهادی که خود بخشی از بخش انرژی ایران باشد، مشمول تحریم ها خواهد شد. با توجه به اینکه ایران امکان استفاده از خدمات و فناوری های غربی را ندارد و مجبور به کاستن شدید از صادرات نفتی اش است، ما شاهد کاهش شدید تولید نفت این کشور نیز هستیم. کارشناسان مستقل گزارش کرده اند که ایران کمتر از 2 میلیون و 800 هزار بشکه در روز در ماه دسامبر تولید کرده است در حالی که این میزان در سال دو هزار و یازده، 3 میلیون و 600 هزار بشکه بود. سوم اینکه تحریم هایی نیز در بخش مهم اقتصادی ایران هستند. ما ابزارهای زیادی برای هدف قرار دادن صنعت پتروشیمی، بیمه، بندرها، کشتی رانی و کشتی سازی و نیز مبادله برخی از فلزات مهم و مواد صنعتی را اعمال می کنیم. چهارم در کنار اینکه این تحریم ها که براساس بخش های مختلف تنظیم شده اند، ما تحریم های دیگری نیز اعمال می کنیم که هدف از آن افزودن فشار بر رژیم ایران است. اقدام به نمایندگی از دولت ایران برای دولت یا افراد و نهادهایی که تحت تحریم دفتر دارایی های خارجی قرار دارند مواد، فناوری یا خدمات مالی تامین کند، تحت تحریم قرار می گیرد. براساس تحریم های ضد تروریستی، مقابله با اشاعه تسلیحات اتمی، حقوق بشری و دیگر تحریم های مرتبط با ایران، بیش از 700 فرد حقیقی و حقوقی در ایران تحت تحریم هستند که پانزده درصد از فهرست تحریمی طرح مشترک اقدام را تشکیل می دهند. همینطور، هر کسی که با این افراد یا نهادها یا هر نهاد تحت تحریم ایرانی دست به معامله بزند، خطر تحریم شدن را به جان می خرد. دست آخر اینکه محدودیت های گسترده برای مبادله بین ایران و آمریکا به جای خود باقیست؛ بدین معنی که در بزرگترین و پویاترین اقتصاد دنیا همچنان به روی ایران بسته است و این کشور همچنان نمی تواند به نظام مالی در آمریکا دسترسی داشته باشد. این تحریم ها مشتی کلمه روی کتاب نیستند، ما با هوشیاری آنها را دنبال می کنیم. در طول زمان اجرای طرح مشترک اقدام، ما بارها روی این مساله تاکید کرده ایم که ایران در کلام و در عمل، برای معامله مجاز نیست. از زمان امضای طرح مشترک اقدام، آمریکا فقط صد فرد و نهاد ایرانی را که به فرار از تحریم های ما، اشاعه موشکی و هسته ای، تروریسم تحت حمایت ایران یا نقض های حقوق بشر مرتبط با ایران کمک می کردند، تحت تحریم قرار گرفتند. نه مورد کمتر از یک ماه پیش یعنی سی ام دسامبر به این فهرست افزوده افزوده شدند، از جمله شش فرد و یک نهاد که با دولت ایران برای به دست آوردن دلار آمریکا تلاش می کردند. ما همچنین سیصد و پنجاه میلیون دلار مجازات برای کسانی که تحریم ها را نقض کنند، جریمه در نظر گرفته ایم. این هدف گیری ها و اجرای مجازات در طول تمدید طرح مشترک اقدام نیز به اجرا گذاشته می شوند. ما همچنین به صورت گسترده بادولت ها و شرکت های خارجی برای روشن کردن محدود بودن گستره کاهش تحریم ها در زمان اجرای طرح مشترک اقدام تعامل کرد ه ایم و همچنان در برابر هرگونه نقض تحریم ها هوشیار خواهیم بود. این تلاش ها بی صدا تر از اقدامات اجرایی هستند و به همان اندازه برای اقدامات ما در وارد آوردن فشار بر ایران اهمیت دارند. در حالی که در اینجا نشسته ایم، اعضای گروه من با شارشی از اطلاعات مالی روبرو هستند و به دنبال نشانه ای از فرار از تحریم، همکاری با بانک ها و تجارت برای کمک به اجرای بهتر تحریم ها، تعامل مستقیم با دولت ها، قانونگذاران و شرکت های و افراد در سراسر دنیا هستند تا اطمینان یابند پیامدهای نقض تحریم های ما را به خوبی درک کرده اند و هر چند من تا چند هفته دیگر از این وزارتخانه خواهم رفت، همه باید این اطمینان خاطر را داشته باشند که اجرای هوشمندانه تحریم های ما بی وقفه ادامه خواهد داشت. با همه این تلاش ها، ما این مساله را برای ایران روشن کرده ایم که تنها راه امیدواری برای رهایی از این تحریم ها ورود به یک توافق جامع است که تضمین کند این کشور به سلاح اتمی دست نمی یابد. به خاطر تحریم های گسترده ای که صورت گرفته و همچنان با قدرت به جای خود باقی است و با هوشیاری اجرا می شود، جای شگفتی نیست که اقتصاد ایران با مشکل عمده ای روبروست. زمانی که آخرین بار من در برابر این کمیته حاضر شدم، اعلام کردم که تنها معیاری که می توام فشار بر اقتصاد ایران را بسنجم، درآمدهای نفتی ایران، ارزش واحد پول این کشور و ذخایر خارجی آن است. با همه این معیارها، وضع امروز ایران در مقایسه با زمانی که وارد طرح مشترک اقدام شد، بدتر شده است. در خصوص درآمدها؛ سلامت کلی اقتصاد ایران و تراز اقتصادی این کشور به شدت به درآمدهای نفتی وابسته است و تحریم های ما به شدت این درآمدها را کاهش داده است. همانطور که پیشتر نیز متذکر شدم، تحریم ها باعث شده اند ایران با کاهش شصت درصدی صادرات نفتی از حدود دو و نیم میلیون بشکه در روز در سال 2012 به حدود یک میلیون و صد هزار بشکه در روز در حال حاضر برسد. به خاطر این کاهش چشمگیر، فقط در 2014، تحریم های ما ایران را از چهل درصد از درآمدهای نفتی خود محروم کرده است که این میزان، دو برابر کل ارزش کاهش تحریم های ایران در طرح اقدام مشترک است و این پولی است که ایران هرگز نمی تواند باز پس گیرد زیرا نمایانگر فروشی است که هرگز صورت نگرفت. روی هم رفته، از 2012 به این سو، تحریم های نفتی ما ایران را از دسترسی به دویست میلیارد دلار صادرات نفتی و پول هایی محروم کرده است که نمی تواند آزادانه از آن استفاده کند. افزون بر این، در هفت ماه دوره تمدید طرح مشترک اقدام، از دسامبر 2014 تا ژوئن 2015، ارزیابی ما این است که ایران زیانی پانزده میلیارد دلاری به خاطر کاهش فروشش را تحمل خواهد کرد. همچنین دوازده میلیارد دلار دیگر نیز به خاطر فروش نفت خود در این دوره از دست می آورد و این نشان می دهد که ایران فقط به میزانی محدود از درآمدهای خود دسترسی می یابد و بخش عمده ای از آن در حساب های خارج از این کشور محدود می شوند. در همین حال، کاهش فعلی بهای نفت، به گفته مقامات ایرانی تحریم های دیگری را بر ایران می افزاید. در طول سال گذشته، میزان متوسط بشکه نفت یبش از پنجاه درصد کاهش یافته است و امروز بهای آن به کمی کمتر از پنجاه دلار در هر بشکه رسیده است. اگر همه قیمت ها در حد کنونی باقی بماند، ایران یازده میلیارد دلار دیگر از درآمد نفتی خود را از آنچه که انتظار می رفت در این هفت ماه دوره تمدید طرح مشترک اقدام به دست آورد، از دست خواهد داد. همه اینها آثاری ویرانگر بر بودجه ایران می گذارد. ایران برای سال جاری خود (مارس دو هزار و چهارده تا مارس دو هزار و پانزده)، بهای نفت را برای بشکه ای صد دلار پیش بینی کرده بود. این پیش بینی محقق نشده است و سال آینده سالی به مراتب تیره تر خواهد بود. در ماه دسامبر، رئیس جمهور روحانی بودجه را با فروش نفت برای هر بشکه ای هفتاد و دو دلار و برخی پیشنهادها برای لغو یارانه ها، افزایش مالیات، کاهش توزیع صندوق ثروت عمومی و کاستن از طرح ها ارائه کرد. هم کنون نیز معلوم شده است که این پیش نویس خوش بینانه بود و همین هفته گذشته، وزیر اقتصاد و دارایی ایران اعلام کرد که این بودجه در دست بازبینی است، زیرا بهای نفت چهل دلار در هر بشکه در نظر گرفته می شود. این امر به احتمال زیاد باعث کاهش هر چه بیشتر هزینه ها، خدمات کمتر و مالیات های بیشتر می شود. ریال، واحد پول ایران از ژوئن 2012 تا کنون پنجاه و شش درصد از ارزش خود را از دست داده و از جمله از نوامبر دو هزار و سیزده تا کنون، شانزده درصد از ارزشش کاسته شده است. این مساله باعث گران تر شدن کالاهای مهم، اخلال در طرح های سرمایه گذاری در ایران، افزایش تورم عمومی و آسیب به اقتصاد ایران با ایجاد بی اطمینانی به قیمت های آینده می شود. در خصوص ذخایر، بخش عمده ای از ذخایر ارزی صد میلیارد دلاری ایران همچنان به خاطر تحریمها غیر قابل دسترسی یا محدود شده اند. ایران فقط می تواند برای پرداخت مبادلات دو جانبه بین شش کشور باقیمانده خریدار نفت ایران مبادلات دو جانبه و نیز برای اهداف انسان دوستانه مبادله تجاری انجام دهد. بدون ذخایر ارزی خارجی، قدرت ایران برای مداخله در بازار ارزی برای ثبات بخشیدن به ریال و نیز مبادله های خارجی دشوار تر خواهد شد. اگر گامی به عقب برداشته و نگاهی به کلیت اقتصاد ایران داشته باشید، تصویری که می بینید چیزی بیش از یک اقتصاد ملالت بار نیست. با وجود برخی نشانه ها از افزایش تولید ناخالص داخلی ایران، اقتصاد این کشور همچنان خیلی پایین تر از توان این کشور فعالیت می کند. تولید ناخالص داخلی ایران در دو سال منتهی به دو هزار و چهارده، نه درصد کاهش داشت و اقتصاد امروز این کشور پانزده تا بیست درصد کوچکتر از آن چیزی است که پیش از سال دو هزار دوازده بود. افزون بر این، تورم ایران با هفده درصد، همچنان یکی از تورم های بالای جهان به شمار می آید. پیش بینی های نه چندان خوبی که ما درباره کاهش تحریم ها براساس طرح مشترک اقدام شنیده بودیم و گفته می شد که باعث فروپاشی رژیم تحریم ها و کاهش فشار بر ایران می شود، به واقعیت نپیوستند. ساختار تحریم ها همچنان به جای خود باقیست. ارزیابی ما این است که میزان کلی کاهش تحریم های ایران براساس طرح مشترک اقدام که بیشتر از مجاز کردن ایران برای بهره بردن از درآمدهای نفتی محدود شده در خارج از این کشور بود، نزدیک به چهارده تا پانزده میلیارد دلار تا پایان دو هزار و پانزده به درآمد این کشور خواهد افزود. این درآمد در برابر درآمدهای هنگفتی که ایران در نتیجه تحریم ها از آن محروم شده است، بسیار ناچیز می نماید و نمی تواند پاسخگوی ضعف نظام مند اقتصاد ایران و بی توازنی آن باشد. به زبان ساده تر، وضع اقتصاد ایران به شدت خراب است و تا زمانی که تحریم ها به جای خود باشند، وضع به همین منوال است و رهبران این کشور نیز از این مساله آگاهند. در سایه همکاری های بین المللی بین آمریکا و متحدانش، همکاری مشترک کنگره و دولت آمریکا، ایران در حالی مذاکره می کند که قدرت عملکردش محدود است. تا زمانی که ما فشار فعلی بر ایران را ادامه بدهیم که به چنین کاری متعهد هستیم، رهبران این کشور انگیزه لازم را برای یک راه حل جامع و حل و فصل صلح جویانه این مساله خواهند داشت. قانون تحریم های بیشتر در حال حاضر غیر ضروری است و به صورت بالقوه می تواند آسیب رسان باشد. به خاطر گستره و حجم تحریم هایی که در حال حاضر علیه ایران اعمال شده است و فشارهای اقتصادی و تحریم هایی که اعمال می شود، باور داریم که به تحریم های جدید در حال حاضر نیازی نیست. برعکس، باور ما این است که تحریم های جدید حتی با ماشه تاخیر، به احتمال زیاد به جای تقویت، باعث تضعیف شانس رسیدن به یک راه حل جامع می شود و در صورت شکست گفتگوها، به جای افزایش، باعث کاهش شانس حفظ و افزایش فشارها بر ایران می شود. در تلاش ما برای جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی، تحریم ها به تنهایی جواب ندادند. تحریم ها هرگز به تنهایی نمی توانستند باعث شوند، ایران به نصب سانتریفوژ یا غنی سازی اورانیوم خاتمه بدهد بلکه تحریم ها همواره برای این منظور بودند که به عنوان ابزار، ایران را مجاب به مذاکره جدی کند و این نیز جواب داده است. حال ما در وضعی هستیم که ایران به صورتی جدی با 1+5 تعامل می کند، در حالی که پیشرفت برنامه اتمی ایران متوقف و در برخی موارد نیز برنامه به عقب رانده شده است و ما دسترسی بی سابقه ای به فعالیت های اتمی این کشور داریم. افزون بر این، اقتصاد این کشور زیر فشار عمده ای قرار دارد زیرا توانسته ایم ائتلاف جهانی را برای اعمال تحریم های فلج کننده علیه این کشور نگاه داریم. افزودن تحریم های بیشتر در این نقطه خطر فروپاشیدن اوضاع را به همراه دارد. به نظر ما که شرکای بین المللی ما نیز همین قضاوت را دارد، قوانین تحریمی جدید به احتمال بیشتر ممکن است باعث توقف پیشرفت در مذاکرات شود تا اینکه بخواهد ایران را به مصالحه بیشتر وادارد. افزون بر این، اگر کنگره اقدام به افزودن تحریم های بیشتر کند و گفتگوها نیز شکست بخورند، شرکای بین المللی ما نه ایران را بلکه ما را مقصر شکست گفتگوها خواهند دانست. هر چند دشوار است که پیش بینی کنیم در چنین وضعی چه روی می دهد، ولی کاملا محتمل است که برخی از اعضای بین المللی فعلی که شرکتهایشان مایل به از سرگیری مبادلات با ایران هستند ولی در حال حاضر کناره گرفته اند، درباره همکاری با ما در آوردن فشار بر ایران تجدید نظر کنند. اگر حمایت کلی برای تحریم ایران رو به زوال بگذارد، حفظ فشار تحریم ها بر ایران نیز دشوار خواهد بود. در نهایت، اگر شکست در این گفتگوها به برافتادن طرح مشترک اقدام منجر شود، نظارت بیشتر بر برنامه اتمی ایران و محدودیت های اعمال شده ر توسعه این برنامه را هم که به خاطر طرح مشترک اقدم به دست آورده بودیم، از دست خواهیم داد. از دیدگاه ما، این خطرها در حال حاضر طرح تحریم های جدید را غیر قابل توصیه می کنند. با این حال، حتی با کنار گذاشتن خطرها، هیچ دلیلی فوری نیز برای اعمال تحریم های بیشتر با توجه به آنچه که ایران با فشارهای اقتصادی و مالی شدیدی که با آن روبروست، نمی یابیم. این نتیجه گیری بیش از هر چیز با این حقیقت مورد تاکید قرار می گیرد که در صورتی که ایران میز گفتگوها را ترک کند، یا ما به این نتیجه برسیم که توافق جامع دیگر قابل حصول نیست، این کنگره و این دولت می توانند خیلی سریع تحریم های جدیدی را اعمال کنند. همانطور که رئیس جمهور هفته گذشته نیز گفت، اگر ایران در نهایت نتواند پاسخ بلی را بگوید، اگر آنان نتوانند تضمین های لازم را که ما را به این نتیجه برساندکه آنان به دنبال سلاح اتمی نیستند، در این صورت ما گزینه های بعدی را بررسی می کنیم که تحریم های جدید از جمله این گزینه ها هستند. همانطور که در قوانین تحریمی پیشین نیز بود، این قوانین می توانند در طول چند روز اجرایی شوند. ایرانیان این را می دانند، همانطور که می دانند رئیس جمهور همواره گفته است ما همه گزینه ها را روی میز داریم. اشتباه نکنید: این دولت قدرت تحریم ها را درک می کند و می پذیرد. تحریم ها عنصری اساسی در بسیاری از طرح های امنیت ملی مهم ما هستند، از تلاش برای جلوگیری از رسیدن ایران به سلاح اتمی گرفته تا تلاش های ما برای تضعیف و در نهایت نابودی دولت اسلامی در عراق و شام، ما تردیدی در تحریم به خرج نمی دهیم. ولی در عین حال، هیچ کدام از ما این باور را نداریم که افزودن لایه ای بیشتر به تحریم ها، همواره حرکت درستی است. تحریم یکی از ابزارهای موجود ماست، مانند دیپلماسی و مانند اقدام نظامی و موارد بی شمار از قدرت نمایی آمریکا در پیشبرد منافع خود، دفاع از متحدانش و دفاع از خود. در صورتی که دیپلماسی موفق نباشد، رئیس جمهور گفته است که اولین کسی خواهد بود که به کنگره می آید و می گوید نیاز به افزایش فشارها داریم. با این حال از دیدگاه ما، اکنون زمان آن است که به دیپلماسی فرصت لازم داده شود تا موفق شود نه اینکه یک ابزار تحریمی دیگر ایجاد کنیم. در نهایت، می خواهم به این کمیته اطمینان بدهم که در حالی که ما به دنبال راه حلی جامع با ایران هستیم، وزارت خزانه داری مانند همه بخش های دولت خود را به صورت کامل متعهد به حفظ فشارهای اقتصادی و مالی شدید بر ایران می داند. ما اجازه نداده ایم و نخواهیم داد که سر سوزنی از تلاش ها ما برای اجرای تحریم کاسته شود و علیه هر کسی، در هر جایی که تلاش کند تحریم های ما را نقض کند، وارد عمل می شویم.

بزرگترین امتیاز 1+5 به ایران، محبوس در حساب‌های بانکی خارجی/میرکاظمی: پول‌های توافق ژنو از یک حساب بلوکه شده به یک حساب بلوکه شده دیگر منتقل شده است! گروه بین الملل – رجانیوز: در حالی که مدیرکل آژانس انرژی اتمی در گزارش اخیر خود تاکید کرده که ایران به تمامی تعهداتش بر اساس توافق ژنو و حتی فراتر از آن عمل کرده است با این حال طرف مقابل همچنان از انجام امتیازات کوچکی که در برنامه مشترک اقدام قید شده، سرباز می زند.   به گزارش رجانیوز، سید مسعود میرکاظمی ، عضو کمیسیون انرژی مجلس در نطق میان دستور جلسه روز یکشنبه خانه ملت، گفت که در جریان توافق ژنو و تعهد 1+5 مبنی بر آزادسازی بخشی از پول های بلوکه شده ایران، تنها پولهای ایران از یک حساب بلوکه شده به یک حساب بلوکه شده دیگر انتقال می یابد. سید مسعود میرکاظمی در این باره گفت: سال گذشته هزینه‌های جاری کشور 35 درصد افزایش پیدا کرد و این در حالی است که ما شاهد تشدید تحریم‌ها در این سال هستیم، مگر ما چه مقدار در مذاکرات می‌توانیم منابع جذب کنیم، دولت باید گزارش دهد که چه مقدار از این دارایی‌ها را که از طریق مذاکرات آزاد شده، می‌تواند هزینه کند، دارایی‌ها از یک حساب بلوکه شده به یک حساب بلوکه شده دیگر منتقل شده است. رجانیوز اواسط اسفندماه سال گذشته برای اولین بار با انتشار گزارشی (+) خبر داد که «بی تدبیری صورت گرفته از سوی برخی مسئولین ایرانی و عدم مشورت و هماهنگی با بانک مرکزی و کارشناسان تحریم باعث شده تا علی رغم گذشت بیش از 2 ماه از اجرای توافقنامه هنوز اولین قسط 550 میلیون یورویی نیز آزاد نشود.» در واقع بنابر اظهارات آقای میرکاظمی این روند تاکنون ادامه پیدا کرده است و هر چند مقامات آمریکایی مدعی هستند که پولهای بلوکه شده ایران آزاد می شود اما در واقع پولهای بلکوشه پس از انتقال از حساب اصلی به یک حساب فرعی دیگر که بر اساس تحریم های بانکی آمریکا، مسدود است ، منتقل می شود. ولی الله سیف، رئیس بانک مرکزی نیز اسفند سال گذشته در پاسخ به این سئوال که که بانک های داخلی ادعا کردند که قسط اول به حساب بانک های داخلی نیامده است، بیان کرد: «اصولا حساب ارزی به حساب بانک های داخلی واریز نمی شود و این پول در حساب ارزی ایران در بانک مرکزی سوئیس است. سیف افزود: ایران هر زمان که بخواهد می تواند برای خرید کالاهایی که اشاره شد، از این پول برداشت کند.» بر اساس اظهارات آقای سیف، شرط آزادسازی پول بلوکه شده ایران توسط غرب آن است که ایران پول های آزاد شده را صرف خرید کالاهایی نماید که پیش از آن مورد تایید 1+5 رسیده باشد. به بیان دیگری ایران پول نقدی برای صرف در داخل و یا ذخیره در بانک مرکزی دریافت نمی کند بلکه پول ایران در حسابی بلوکه شده در سویس وارد می‌شود و از همان جا صرف خرید کالاهایی می شود که پیش از این، نوع آن کالاها مورد توافق با 1+5 قرار گرفته است. بر این اساس توافق ژنو هیچ «ارزآوری» برای ایران نداشته است و «بزرگترین امتیاز» 1+5 در ازای دریافت 27 امیتاز از ایران، همچنان وارد سیستم پولی کشور نمی شود. خلا فنی چه طور دست آمریکایی ها را باز گذاشته است؟ غربی ها به ویژه آمریکا در حالی به سادگی از زیر بار تعهدات خود شانه خالی می کنند که در توافق ژنو با زیرکی هیچ نهاد حقوقی و سازمانی را برای نظارت بر حسن اجرا تعهدات خود در نظر نگرفته است. موضوعی که در هنگام نگارش توافقنامه و حتی در توافقات بعدی مانند توافق وین 6 و توافق ژنو در آذرماه سال 93، مورد توجه تیم ایرانی نیز قرار نگرفته است.   اما بر اساس توافق ژنو آژانس انرژی اتمی (به عنوان نهاد داور و ناظر) مسئولیت راستی آزمایی اقدامات ایران را بر عهده دارد و آژانس نیز به صورت ماهانه و به صورت فصلی حسن اجرای ایران را گزارش می دهد. 1+5 از این خلا فنی استفاده کرده و از انجام تعهدات خود سرباز می زند که عدم دسترسی به پولهایی که باید پس از توافق ژنو آزاد می شد تنها یکی از این خلف وعده هاست، با این حال بیم آن می رود در توافق نهایی نیز طرف غربی از غفلت تیم مذاکره کننده هسته ای استفاده کرده و راه را برای فرار از تعهدات احتمالی توافق جامع هسته ای باز نگه دارد.

گزارش رجانیوز از خروجی گفتمان «ما نمی توانیم»/ در جلسه اخیر شورایعالی اداری چه گذشت!؟ / وقتی به اسم کوچک سازی، متولیان اقتدار علمی کشور رو به «انحلال» می روند/ آیا بلایی که سر دانش هسته ای آمد، در عرصه فضایی تکرار می شود؟ گروه سیاسی- رجانیوز: عصر روز شنبه جلسه شورای عالی به ریاست معاون اول رئیس جمهور برگزار شد و در نهایت تصمیماتی درباره آینده فعالیت های «سازمان فضایی ایران و پژوهشکده های وابسته» اتخاذ شد.   به گزارش رجانیوز، در این جلسه که تحت عنوان کوچک سازی و چابک کردن ساختار دولت بحث و بررسی شده است، به نظر می رسد تلاش شده تا تحت این عنوان فعالیت های سازمان فضایی ایران و بویژه پژوهشکده های وابسته به آن محدود و به وزارت ارتباطات سپرده شود که بر این اساس عملا سازمان فضایی منحل خواهد شد. از سوی دیگر، در حالی که ایران در عرصه فناوری های هسته ای جزو کشورهای تراز اول جهان محسوب می شود و علیرغم همه تحریم ها، دستاوردهای قابل توجهی در این باره داشته است، طی یک سال و نیم از آغاز به کار دولت یازدهم تاکنون سرپرستی این سازمان همچنان به عهده «ابوالمشاغل دولت اعتدال» یعنی اکبر ترکان است که در افکار عمومی بیش از آنکه به عنوان یک چهره علمی شناخته شده باشد به خاطر اظهارات توهین آمیزش درباره توانمندی های کشور به عنوان سمبل «ما نمی توانیم» شناخته شد و معروف است. او چندی پیش درباره توانمندی کشور گفته بود: «با خود روراست باشیم، ما به جز پخت آبگوشت بزباش و قورمه سبزی در هیچ تکنولوژی صنعتی نسبت به جهان برتری نداریم.» با این حال معنای سرپرستی چنین فردی بر یک سازمان مهم طی 18 ماه گذشته، یک معنا بیشتر ندارد و آن میزان اهمیت فناوری های فضایی کشور برای دولت یازدهم است، لذا طبیعی است که در چنین دولتی پژوهشگاه فضایی کشور به اسم «کوچک سازی دولت» و «چابک سازی ساختارهای دولتی!» به بخش های دیگر دولت منتقل شده و در عمل با تکه تکه شدن این مجموعه عظیم و استراتژیک، به سمت «انحلال» پیش برود چرا که پیش از این نیز بر اساس توافق ژنو، دستاوردهای هسته ای کشور که حاصل سالها مجاهدت و تلاش های علمی دانشمندان کشور بوده است عملا «تعلیق» شده و بخشهایی از مراکز تحقیقاتی مرتبط با فناوری های هسته ای کشور نیز مدتهاست رمق گذشته را نداشته و در عمل رو به تعطیلی رفته است. لازم به ذکر است چند روز قبل نیز روزنامه آمریکایی بوستون گلوب با اشاره به این تصمیم دولت اعتدال، نوشت: «تهران، پس از صرف هزینه‌های سنگین و تبلیغات وسیع، ۹ ژانویه برنامه فضایی خود را تعطیل کرد. این تعطیلی بی‌صدا، در مطبوعات ایران چندان مورد توجه قرار نگرفت. مقامات ایران نیروی کار و دارایی‌های نهادهای فعال در امور فضایی را میان چهار وزارتخانه، از جمله وزارت ارتباطات و وزارت دفاع، توزیع خواهند کرد.» همچنین آیت الله صدیقی خطیب نمازجمعه هفته قبل نیز در 3 بهمن 93 در جمع نمازگزاران پایتخت گفت: «سازمان فضایی می رفت برای ما اشتغال و تولید ایجاد کند و لذا دولت مردان باید امانت داران صالح برای مردم باشند.» تاکید اخیر رهبر انقلاب بر مساله تولید علم در دیدار با هیات دولت رهبر معظم انقلاب در چند دیدار خود با هیات دولت، یکی از دو اولویت اصلی دولت یازدهم را پرداختن به موضوع علم عنوان کرده و فرموده‏‌اند: در زمینه‌ى علم؛ ببینید ما یک حرکت پرشتابى را از حدود ده سال، یازده سال پیش به این طرف در زمینه‌ى علم داریم؛ یک حرکت خوبى شروع شده و آنطور که من دارم می‌بینم و گزارش‌ها را ملاحظه می‌کنم، این حرکت روزبه‌روز هم بیشتر شده، یعنى آن روز اوّلى که ما مسئله‌ى استغناى علمى و شکستن مرزهاى علم و نهضت نرم‌افزارى را مطرح کردیم، خود بنده هم باور نمی‌کردم که این همه ظرفیّت براى پیشرفت و سرعت پیشرفت وجود داشته باشد؛ بعد ناگهان دیدیم واقعاً از اطراف، مثل چشمه‌اى جوشید. الان شما نگاه کنید، مراکز تحقیقاتى ما، پارکهاى علمى - فناورى ما، دانشگاههاى ما در بخشهاى مختلف، در حال جوششند؛ این باید متوقّف نشود. در زمینه‌ى اقتصاد هم این آن چیزى است که به ما کمک اساسى خواهد کرد؛ یعنى اگر ما توانستیم کار علمى را پیش ببریم و علم را اقتصادى کنیم - که حالا اشاره خواهم کرد - قطعاً در زمینه‌ى اقتصاد از فروش نفت و از خام‌فروشى‌هایى که داریم و مانند این‌ها، براى ما بسیار پر صرفه‌تر خواهد بود. امسال در دیدارِ ماه رمضان - حالا یادم نیست که اساتید دانشگاه بودند، یا دانشجو‌ها؛ در یکى از این دو دیدار - یکى از حضّار یک سخنرانى‌اى کرد، یک عنصرى را، یک محصولى را معرفى کرد که درآمد آن براى کشور چندین برابر - که حالا من چون یادم نمانده متأسّفانه، نمی‌توانم بگویم؛ البتّه یادداشت کرده‌ام - بیشتر از درآمد مثلاً فرض کنید که نفت ما است یا گاز ما است که اگر چنانچه روى آن محصول کار بکنیم که مشترى هم در دنیا دارد، علاقه‌مند هم دارد، براى ما هم مشکلات تولیدى ندارد، می‌توانیم چنین درآمدهایى داشته باشیم؛ یعنى واقعاً یکى از کلیدهاى حلّ مشکلات اقتصادى و معضلات اقتصادى ما، تکیه‌ى روى علم است.   ما باید بتوانیم در زمینه‌ى علم، اوّلاً نگذاریم حرکت پرشتابى که امروز وجود دارد، مطلقاً کند بشود، بخصوص دولت باید به آن اهتمام بکند. عرض کردم این جزو دو اولویّت اوّلِ برنامه‌هاى کشور است؛ یعنى به‌طور ویژه روى مسئله‌ى پیشرفت علم باید کار بشود. البتّه مسئول درجه‌ى یک براى پیشرفت علم، دو وزارت علوم و بهداشت‌درمان هستند؛ لکن وزارتهاى صنعتى، وزارت کشاورزى، وزارتهاى حتّى خدماتى، این‌ها همه‌شان می‌توانند در این زمینه کمک بکنند و باید کمک بکنند؛ یعنى واقعاً همکارى بین دانشگاه‌ها و بین مراکز علمى و تحقیقاتى و دستگاههاى خدماتى ما - مثل همین وزارت صنعت، وزارت راه، وزارت نفت، وزارت کشاورزى، این وزارتهاى گوناگونى که با مسائل فنّى سروکار دارند - [لازم است‌]؛ این‌ها می‌توانند واقعاً مثل یک مکنده‌اى عمل بکنند و از درون مراکز تحقیقاتى و علمى، آن شیره‌ى علم را بکشند و آن دستگاه را وادار به کار و تحرّک بکنند. البتّه اینکه عرض کردم، دو نکته است در مورد این مسائل علمى: یکى تکمیل زنجیره‌ى علم و فناورى است؛ یعنى این زنجیره‌ى از ایده و فکر و سپس علم و سپس فناورى و سپس تولید و سپس بازار را ما باید تکمیل بکنیم، والّا اگر چنانچه ما کار تحقیقاتى را کردیم، به فناورى هم رسیدیم، امّا مثلاً تولید انبوه نشد، یا بازار برایش پیش‌بینى نشد، این ضربه خواهد خورد؛ همه‌ى این‌ها بایستى مورد توجّه قرار بگیرد و این زنجیره‌ى کار علمى، تا تولید و بازار بایستى دنبال بشود؛ یعنى نگاه‌ها باید روى مجموع این زنجیره باشد؛ این یک نکته است. نکته‌ى بعدى هم شرکتهاى دانش‌بنیان؛ خوشبختانه امروز شرکتهاى دانش‌بنیان با تعداد خوبى، بالایى تشکیل شده و وجود دارد، هرچه می‌توانید باید بروید سراغ شرکتهاى دانش‌بنیان. (بیانات در دیدار رئیس‌جمهور و اعضای هیأت دولت ۱۳۹۲/۰۶/۰۶)

روسیه خواستار تصمیم فوری درباره میسترال شد معاون وزیر دفاع روسیه خواستار تصمیم گیری فوری فرانسه برای تحویل ناو بالگردبر 'میسترال' به روسیه شد.   به گزارش مشرق، یوری بوریسوف روز شنبه در گفتگو با رادیو 'اخبار روسی' با بیان این که موضع مسکو در مساله قرارداد ناو میسترال تغییر نکرده است، اظهار کرد: پاریس یا باید ناوهای میسترال را به روسیه تحویل دهد یا مبلغ پرداخت شده را به این کشور بازپس دهد. وی ادامه داد: هر تصمیم مقامهای فرانسوی در مورد قرارداد تحویل ناوهای میسترال به روسیه را می پذیریم. معاون وزیر دفاع روسیه گفت: روسیه بطور کامل مبلغ قرارداد را پرداخت کرده است. اگر فرانسه نمی خواهد تحویل دهد مبلغ را باز پس دهد. قرارداد فروش دو ناو برنامه ریزی و فرماندهی با ویژگی حمل بالگرد به روسیه به ارزش یک میلیارد و 200 میلیون یورو، در سال 2011 در زمان ریاست جمهوری 'نیکلا سارکوزی' در فرانسه امضا شد. نخستین ناو این قرارداد به نام 'ولادی وستوک' در پنج مارس 2014 (14 اسفند ماه 1392) آزمایش های دریایی خود را پشت سر گذاشت. این کشتی جنگی قرار بود در ماه اکتبر 2014 تحویل و پیش از پیوستن به ناوگان روسیه در اقیانوس آرام در سال 2015 در سن پترزبورگ مسلح شود، اما فرانسوا اولاند رییس جمهوری فرانسه با اشاره به اختلاف کشورش با روسیه در مساله اوکراین، تحویل آن را به روسیه برای مدت نامعلومی به تعویق انداخت. سرگئی شایگو وزیر دفاع روسیه به تازگی نسبت به عواقب تحویل ندادن ناوهای ' میسترال' فرانسه به مسکو هشدار داد. وی گفت: روسیه در صورتی که فرانسه در طول شش ماه آینده از اجرای قرارداد تحویل میسترال ها خودداری کند،به دادگاه بین المللی شکایت خواهد کرد.

پست های فاقد بار علمی مخفی شدن !   این تاپیک درباره سفر وزیر دفاع روسیه به ایران هست ، نه تاپیک تصاویر پرندگان !   در غیر قابل اعتماد بودن روسها مثل دیگر قدرت ها ، شکی وجود ندارد !   اما در برهه کنونی روسها حاضر هستند چیزهایی به ما بدهند !   و ما با هوشمندی  و با در نظر گرفتن تمام جوانب باید تصمیم بگیریم که چه چیزهایی می توانیم از روسها دریافت کنیم !   در وهله اول باید شرایط و جوانب رو شناسایی کنیم و بسنجیم !

قسمت پنجم *** مسلح شدن میراژ ها معاونت جهاد خودکفایی نیروی هوایی ایران طی پروژه ابرار میراژ ها را با موشک AIM-9J تطبیق داده و چند شلیک از موشک ها را به نمایش گذاشت هرچند که موشک موجود با سامانه تسلیحاتی میراژ سازگاری نداشت علاوه بر آن نصب تانک های سوختی F-5E/F در زیر بال ها بدون انجام محاسبات لازم و به روش غیر استاندارد تکمیل شده بود . در مرحله دوم پروژه حبیبی ، شرکت صنایع هواپیماسازی ایران عهده دار تطبیق سامانه تسلیحاتی میراژ ها با ترکیبی از تسلیحاتی که پیش از این در سرویس نهاجا بود ، شد . نخست لانچر ها و غلاف ها شامل ، غلاف های داخلی آلکان 915 و 916 برای حمل تانک های سوختی F-5E/F لازم بودند ،  در این هنگام کارشناسنان شرکت صنایع هواپیمایی ایران به وسیله دلالان به خرید قطعات یدکی و این غلاف ها از شرکت صنایع هوایی آفریقای جنوبی مبادرت ورزیدند که موفقیتی را در پی نداشت . تنها راه حل باقی مانده برای شرکت صنایع هواپیمای ایران دریافت کمک امن از کارشناسان بازنشسته سامانه تسلیحاتی میراژها در جهاد خودکفایی نهاجا بود. این اشخاص تجربه ساخت غلاف های مشابهی را برای F-4 و F-14 نیروی هوایی در سال های 1980 و 1990 در کارنامه خود داشتند .در ژانویه سال 2011 شرکت صنایع هواپیمایی ایران قراردادی را با کارشناسان جهاد خودکفایی  منعقد کرد که تمرکز آن در شروع کار بر طراحی و ساخت نمونه بومی غلاف های آلکان 915 و 916 استوار بود . گروهی از مهندسان هوافضا بر روی شکل و قالب آیرودینامیکی غلاف ها کار کرده و گونه مخصوصی از غلاف ها را برای حمل تانک های سوختی به ظرفیت 275 گالن آمریکایی (1024 لیتر) موسوم به کابام (کابهام) طراحی کردند . غلاف های ایرانی تنها مستعد حمل تانک های سوختی نبودند بلکه به منظور حمل تسلیحات رها شدنی متعدد و چندگانه بصورت قفسه ای به منظور کاربری انواع بمب های سقوط آزاد ، بمب ها خوشه ای ، موشک ضد کشتی چینی C-802A ( منظور نور هست ! )  در برد وسیع تدارک دیده شده بودند . بعد از رد شدن و نپذیرفتن موشک AIM-9J برای میراژ ها ، نیروی هوایی ارتش در خواستی را مبنی بر کار بر روی موشک هایی در هر دو رده برد کوتاه و برد بلند برای نصب روی میراژ ها به شرکت صنایع هواپیمایی ایران ارائه کرده بود . پس از انجام مطلعات اولیه در اداره تسلیحات شرکت صنایع هواپیمایی ایران در سال 2011 سه موشک انتخاب شد . موشک هوا به هوای چینی PL-7 ، موشک هوا به هوای نسل چهارمی روسی R-73E  و شاهین هواپایه که موشکی نیمه فعال و هدایت راداری بود . پس از پیشرفت تحقیقات و انجام مطالعه توسط نیروی هوایی شرکت صنایع هواپیمایی ایران مجاز به تطبیق موشکPL-7 با میراژ ها در مرحله اول [پروژه] شد . ادامه دارد....

از اول تاپیک هی می خواستم این موضوع رو بگم و دست نگه داشتم ، تا الان که همه زوم کردن رو اس 300 و باور !   من تا جایی که شنیدم ، درباره باور ، در پشت پرده روسها کمک هایی کردن ، پس به نظر من مطرح شدن نام اس 300 ، یک نوع فریب می تونه باشه !

  تاپیک شش صفحه جلو رفته !   آقا سهیل .... بگو هدفت چی بوده !

متن کامل اظهارات معاون وزیر خارجه امریکا در نشست استماع سنا معاون وزیر خارجه امریکا: تحریم های کنگره تقسیم کار با دولت است/ برنامه هسته ای ایران را مذاکرات متوقف کرد نه تحریم ها دولت امریکا می داند هدف کنگره از تحریم های بیشتر کمک به دولت برای امتیازگیری بیشتر از ایران است.   ایران هسته ای - آنتونی بلینکن معاون وزیر امور خارجه امریکا به نمایندگان کنگره گفت دولت امریکا می داند هدف کنگره از تحریم های بیشتر کمک به دولت برای امتیازگیری بیشتر از ایران است. وی که روز چهارشنبه اول بهمن 1393 (21 ژانویه 2015) در جلسه استماع کميته روابط خارجي سنا در مورد برنامه هسته اي ايران، شرکت کرده بود اضافه کرد آنچه برنامه هسته ای ایران را متوقف کرده مذاکرات بوده نه تحریم ها! متن کامل سخنان وی در این جلسه در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببینید. *** من از فرصتی که برای صحبت با شما در مورد وضعیت مذاکرات مربوط به برنامه هسته ای ایران پیدا کرده ام قدردانی می کنم. بسیار خوب است که ما امروز اینجا برای اولین نشست این کمیته در سال جاری و برای اولین نشست استماع در صد و چهاردهمین کنگره جدید برای بحث درباره برنامه هسته ای ایران دور هم جمع شده ایم. چالش های مطرح از طرف برنامه هسته ای ایران از دیرباز یکی از اولویت های امنیت ملی ما بوده و در کانون تمرکز کنگره و دولت قرار داشته است. جامعه بین المللی در نگرانی های جدی ما در مورد برنامه هسته ای ایران سهیم است. ما همراه با شرکای خود در گروه 1+5 و اتحادیه اروپا، در راستای تعهد قاطع رئیس جمهور برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای برای یافتن یک راه حل جامع که این نگرانی ها را مرتفع می کند متحد شده ایم. با در نظر داشتن این چالش بود که کری وزیر امور خارجه و شرمن مذاکره کننده ارشد هسته ای آمریکا هفته گذشته به عنوان بخشی از تازه ترین تلاش های ما برای رسیدن به یک برنامه بلند مدت جامع طرح اقدام با ایران، به ژنو سفر کردند. این طرح اقدام به شکلی قابل راستی آزمایی اطمینان می دهد برنامه هسته ای ایران منحصرا مسالمت آمیز خواهد بود. امروز من قصد دارم شما را در جریان تازه ترین اهداف خود در این مذاکرات و وضعیت آن قرار دهم. البته، برخی جزئیات وجود دارد که حالت طبقه بندی شده دارند و من نمی توانم در مورد آنها صحبت کنم - مذاکرات در حال انجام است و نمی تواند به صورت عمومی انجام شود. اما تا آنجا که بتوانم در این نشست جزئیات را به شما می گویم به دلیل اینکه همه ما نقش حیاتی که کنگره و این کمیته در شکل دادن سیاست ایالات متحده در قبال ایران ایفا می کنند درک می کنیم. ما متعهد به ادامه دادن - و در صورت لزوم، گسترش - مشاوره های منظم هستیم. همه ما هدف یکسان داریم - امن تر کردن جهان با برطرف کردن نگرانی های جامعه بین المللی در مورد برنامه هسته ای ایران. ما همچنان معتقدیم بهترین راه برای انجام این کار، مذاکره در مورد یک طرح جامع اقدام است که وقتی اجرا شود تضمین خواهد کرد که ایران در عمل نمی تواند سلاح هسته ای درست کند و برنامه هسته ای ایران منحصرا صلح آمیز است. هر توافق جامعی باید به طور موثر چهار مسیری که ایران می تواند برای بدست آوردن مواد شکافت پذیر کافی برای یک سلاح هسته ای بدست آورد مسدود کند: دو مسیر اورانیومی، از طریق فعالیت های تهران در نطنز و فردو، یک مسیر پلوتونیومی از طریق راکتور آب سنگین اراک و یک مسیر بالقوه پنهانی. این توافق باید شامل محدودیت های شدید و محدودیت هایی سختگیرانه در مورد برنامه هسته ای ایران باشد. و در نهایت، این توافق نیازمند نظارت و شفافیت اقدامات برای به حداکثر رساندن توانایی جامعه بین المللی برای تشخیص سرعت هر گونه تلاش های ایران برای فرار هسته ای آشکار یا مخفیانه است. در مقابل، جامعه بین المللی، کاهش مرحله ای تحریم ها بر اساس اقدامات قابل راستی آزمایی از طرف ایران را به تهران ارائه می کند. این کاهش تحریم ها، ساختاری دارد که به راحتی به حالت قبلی باز می گردد به طوری که اگر ایران به نقض تعهدات خود بپردازد، این تحریمها می تواند به سرعت دوباره برقرار شود. ما هرگز انتظار نداشتیم این فرآیند ساده باشد و تاکنون مشخص شده این انتظارات صحیح بوده است. این همچنین فرایندی است که نمی تواند با عجله انجام شود. پس از سی و پنج سال بدون روابط دیپلماتیک و پس از بیش از ده سال تلاش برای توقف گسترش هسته ای ایران در مورد فعالیت های حساس هسته ای، ما در حال حاضر در تلاش برای بررسی در این باره هستیم که آیا می توانیم بسیاری از مسائل پیچیده را حل کنیم تا ما و جامعه بین المللی بتوانیم در مورد ماهیت منحصرا صلح آمیز برنامه هسته ای ایران مطمئن شویم. هدف ما، توافق در مورد عناصر عمده توافق تا پایان ماه مارس و پس از آن تکمیل جزئیات فنی تا ژوئن است. بحث های هفته گذشته جدی، مفید و حرفه ای بود. ما درباره برخی از مسائل پیشرفت کرده ایم اما در مورد موضوعاتی دیگر، شکافهایی همچنان باقی مانده است. من یا مذاکره کننده ارشد ما، وندی شرمن معاون وزیر امور خارجه، خوشحال می شویم به ارائه اطلاعات بیشتر در جلسه ای طبقه بندی شده بپردازیم. به طور کلی، با این حال، ما ارزیابی می کنیم که هنوز بختی معتبر برای رسیدن به یک توافق داریم که در جهت منافع امنیتی امریکا و همچنین امنیت متحدان ما باشد. اگر مقامات ایران بخواهند به طرف جلو حرکت نکنند، ما با کنگره برای افزایش فشارها همکاری خواهیم کرد. اما در حالی که ما در حال انجام این مذاکرات هستیم، مهم است که به شرکای خود و همچنین ایران نشان دهیم که واشنگتن در حمایت از راه حلی جامع که اطمینان حاصل شود ایران به سلاح هسته ای دست نمی یابد و اینکه برنامه هسته ای اش منحصرا صلح آمیز است متحد خواهد بود. من می دانم که این هدف مشترک همه ما است. کنگره آمریکا نقش مهمی در رسیدن ما به نقطه امروزی داشته است و بدون شک این نقش از این پس مهمتر می شود. تحریم ها نقش موثری در آوردن تهران به میز مذاکره داشته، اما برنامه ایران تا زمانیکه طرفین در مذاکرات به طرح اقدام مشترک رسیدند ادامه داشت.تحریم ها پیشرفت برنامه هسته ای ایران را متوقف نکرد. اما مذاکرات این کار را انجام داد و به نفع ما است که فرصت دستیابی به راه حلی جامع و بلند مدت را که مانع از دستیابی تهران به سلاح هسته ای شود از دست ندهیم. اجازه دهید درباره پیشرفتهایی که تاکنون داشته ایم صحبت کنم. قبل از توافق طرح اقدام مشترک، با وجود تحریم ها، برنامه هسته ای ایران به سرعت به سمت ذخیره اورانیوم غنی شده بیشتر، ظرفیت غنی سازی بیشتر، تولید پولوتونیوم که می توان در سلاح هسته ای از آن استفاده شود و نزدیک شدن به زمان فرار هسته ای در حرکت بود. امروز در نتیجه محدودیتهایی که در طرح اقدام مشترک آمده ایران پیشرفت در برنامه هسته ای را متوقف کرده و برای اولین بار پس از سالها برخی از فعالیتها در زمینه های مهم را کاهش داده و به ما اجازه داده است تا از طریق بازرسی های مکرر و سرزده دید بیشتر و بهتری پیدا کنیم. قبل از طرح اقدام مشترک ایران در حدود دویست کیلوگرم اورانیوم غنی شده بیست درصدی در اختیار داشت که قابلیت غنی شدن سریع برای استفاده تسلیحاتی را دارا بود. بیشتر این مواد در تاسیسات زیرزمینی فوردو تولید شده بود. امروز ایران هیچ اوراینوم غنی شده بیست درصدی ندارد. آنها را رقیق کرده، غنی سازی اورانیوم بیش از پنج درصد را متوقف کرده و کار سانتریفیوژهای فوردو را برای تولید اورانیوم بیست درصدی متوقف کرده است. قبل از طرح اقدام مشترک ایران پیشرفتهایی در راکتور اراک داشت، که اگر راه اندازی می شد همراه با تاسیسات باز فن آوری می توانست پولوتونیومی تولید کند که راه ایران را برای رسیدن به سلاح هسته ای باز می کرد. درصورتیکه سوخت به تاسیسات اراک تزریق شود مقابله نظامی با آن بسیار سخت و چالش برانگیز خواهد بود. اما امروز پیشرفتهای نیروگاه اراک متوقف شده است. قبل از طرح اقدام مشترک ایران تقریبا با ده هزار سانتریفیوژ کار غنی سازی اورانیوم را انجام می داد و در حدود نه هزار سانتریفیوژ نصب شده و آماده برای راه اندازی هم در اختیار داشت. طرح اقدام مشترک ظرفیت غنی سازی ایران را به حالت تعلیق درآورد و نه هزار سانتریفیوژ اضافی هم هنوز راه اندازی نشده اند. قبل از طرح اقدام مشترک بازرسان امکان کمتری برای بازرسی تاسیسات هسته ای ایران داشتند. امروز به موجب توافق طرح اقدام مشترک بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی می توانند روزانه از تاسیسات غنی سازی ایران بازرسی کنند و به فهم و درک عمیق تری از برنامه هسته ای ایران برسند. آنها می توانند از موارد مربوط به تولید سانتریفیوژی ایران، معادن اورانیوم و دیگر تاسیساتی که در نظارت روند برنامه هسته ای ایران مهم هستند مطلع شوند و هر گونه تلاش برای فرار هسته ای را شناسایی کنند. آژانس بین المللی انرژی اتمی دائما گزارشهایی مبنی بر پایبندی ایران به توافق طرح اقدام مشترک ارائه کرده است. همانطور که از ایران خواسته ایم به تعهداتش طبق توافق طرح اقدام مشترک پایبند باشد خودمان هم به تعهداتمان برای کاهش تحریم ها و برگرداندن حدود 14 تا 15 میلیارد دلار از دارایی ها از زمان توافق موقت پایبند بوده ایم. اما این اقدام در مقایسه با حجم گسترده تحریم ها ناچیز است. به عنوان مثال فقط در سال 2014 تحریم های نفتی مانع از دستیابی ایران به 40 میلیارد دلار درآمد نفتی بود. درواقع ساختار تحریم ها پابرجاست و با وجود توافق طرح اقدام مشترک فشار ناشی از تحریم ها بر ایران نه تنها کم نشده بلکه بیشتر هم شده است. اکنون کنگره در حال بررسی تصویب قانونی برای اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران درصورت ناموفق بودن مذاکرات است. من می دانم که هدف از این قانون اعمال فشار بیشتر به ایران برای بازتر شدن دست مذاکره کنندگان ما به منظور رسیدن به راه حلی جامع است. درحالیکه دولت آمریکا چنین هدفی را ارج می نهد ما باید این مسئله را در نظر داشته باشیم که تحریم های جدید در شرایط کنونی ضروری نیست و دیپلماسی ما را تضعیف می کند و ساختار تحریم ها را که تلاش بسیاری برای ایجاد آن شده بر هم می زند. تحریم های جدید ضروری نیست چرا که همانطور که قبلا گفتم ایران اکنون هم تحت فشارهای زیاد ناشی از تحریم های کنونی است. در ماههای اخیر این فشار با افت شدید قیمت نفت بیشتر شده است. اگر ایران توافقی معقول را نپذیرد و یا به تعهداتش طبق توافق طرح اقدام مشترک عمل نکند سنا و مجلس نمایندگان می توانند اقدامات بیشتری را در مدت چند ساعت تصویب کنند. دولت از چنین اقدامی شدیدا حمایت خواهد کرد. ایران به خوبی می داند با چه مسائلی روبرو خواهد بود و نیاز به انگیزه بیشتر ندارد. بنابراین تحریم های جدید ضروری نیست و تصویب آنها امکان دستیابی به توافقی نهایی در چند ماه آینده را به خطر می اندازد. اجازه دهید دلیلش را توضیح دهم. در طرح اقدام مشترک متعهد شده ایم در زمان اجرای طرح هیچ تحریمی در رابطه با برنامه هسته ای ایران وضع نکنیم. در نبود تخلفی از جانب ایران، هر تحریم جدید مصوب کنگره از نظر ایران و جامعه بین المللی به تخلف آمریکا تعبیر خواهد شد. این مساله مصوبه «ماشه» را شامل می شود. مصوبه ای که اجرای تحریم های جدید را منوط به ناکامی در دستیابی به توافق نهایی می داند. حتی اگر تحریم هایی از این دست، محتملاً، تخلفی فنی از برنامه اقدام مشترک نباشد،‌ معتقدیم ایران و شرکای ما در جهان آن را تخلف قلمداد خواهند کرد. مساله ای که می تواند پیامدهای مهم ناخواسته ای داشته باشد و به جای بهبود امنیت ملی آمریکا آن را تضعیف خواهد کرد. نخست، تصویب تحریم های جدید می تواند ایران را به ترک میز مذاکره، تخلف از برنامه اقدام مشترک و از سرگیری توسعه برنامه هسته ای اش تحریک کند. به جای حفظ غنی سازی زیر پنج درصدی، آنگونه که پس از امضای برنامه اقدام مشترک شاهدیم، ‌ایران می تواند غنی سازی 20 درصدی یا بیشتر را از سرگیرد. ایران می تواند به جای محدود کردن ذخیره اورانیوم با غنای چهار درصدی به سطح پیش از برنامه اقدام مشترک، ذخیره اش را به سرعت افزایش دهد. ایران می تواند به جای فراهم کردن دسترسی بی سابقه بازرسان بین المللی به تاسیسات هسته ای اش دسترسی آژانس بین المللی انرژی اتمی را محدود کند و ما را در تشخیص اقدام برای فرار هسته ای محدود کند. به جای محدود سازی کار روی سانتریفوژ های پیشرفته، ایران می تواند تلاش های خود را برای افزایش و بهبود چشمگیر توانایی های هسته ای خود در بازه زمانی نسبتاً کوتاهی از سر گیرد. دوم، حتی اگر ایران میز مذاکره را ترک نکند یا به سرعت به مذاکرات باز گردد، احتمال دارد هیات ایرانی در پاسخ (به وضع تحریم های جدید) مواضع تند و تیز تری اتخاذ کند و دستیابی به توافق نهایی را دشوار یا غیرممکن کند. سوم، اگر شرکای بین المللی ما گمان کنند، کما اینکه بسیاری چنین فرض خواهند کرد، آمریکا در نبود تخلف ایران، با وضع تحریم های جدید شتابزده عمل کرده است، میل آنها به حفظ نظام موجود تحریم ها، یا افزایش آن در صورت شکست مذاکرات، به شدت کاهش می یابد. تا به امروز توانسته ایم سایر کشورها را، بر خلاف منافع اقتصادی شان، با خود همراه کنیم، چون نشان داده ایم درباره دستیابی به راه حل دیپلماتیک جدی هستیم. اگر آنها این عقیده محکم را از دست بدهند؛ آمریکا، و نه ایران، منزوی خواهد شد؛ نظام تحریم ها فروخواهد ریخت و ایران بی هراس از فشار تحریم های بین المللی، هر آنچه در چارچوب برنامه اقدام مشترک متوقف کرده است، از سر خواهد گرفت. می توان درباره محقق شدن همه یا هریک از این موارد بحث کنیم. آنچه امروز به یقین می توانم بگویم مطلبی است که افراد بسیار مطلع می گویند. دیپلمات های حرفه ای که مذاکرات را هدایت می کنند و در چند سال گذشته مستقیم با دیپلمات های ایرانی و شرکای بین المللی ما در ارتباط هستند، بر این باورند، خطر (وضع تحریم ها جدید) واقعی، جدی و به کلی غیرضروری است. چرا باید چنین ریسکی کرد و چشم انداز توافقی را به خطر انداخت که موفقیت یا شکست آن در دو ماه آینده مشخص می شود؟ چرا چند ماه دیگر صبر پیشه نکنیم و شیوه دیپلماسی را تمام و کمال نیازماییم؟ شتابزدگی نه تنها عایدی ندارد بلکه هر آنچه به دست آمده از دست می رود. متحدان نزدیک ما نیز چنین داوری می کنند. هفته گذشته، نخست وزیر کامرون نمی توانست واضح تر از این سخن بگوید: «از نظر انگلیس، تحریم های بیشتر یا تهدید به وضع تحریم های بیشتر در مقطع کنونی به واقع کمکی به سرانجام موفقیت آمیز مذاکرات نمی کند و می تواند در اتحاد بین المللی شکاف ایجاد کند. اتحادی که در ایجاد جبهه متحد مقابل ایران بسیار ارزشمند بوده است». بنابراین می بایست به همکاری ادامه دهیم. در یک سال گذشته بارها کنگره را در جریان جزئیات مذاکره با ایران قرار داده ایم. با کنگره مذاکرات گسترده ای درباره وضعیت مذاکرات 5+1 داشته ایم و به این رویه ادامه خواهیم داد و کنگره را طی جلسات علنی و غیر علنی در جریان قرار خواهیم داد. پیش از خاتمه مایلم تاکید کنم، حتی در زمانی که با ایران بر سر مساله هسته ای تعامل می کنیم و با نظام موجود تحریم ها، ایران را در فشار قرار داده ایم، کماکان ایران را مسئول اقداماتش در سایر جبهه ها می دانیم. بر موضع خود مبنی برای آزادی سعید عابدینی، امیر حکمتی و جیسون رضائیان از زندان های ایران پافشاری می کنیم تا بتوانند نزد خانواده های خود بازگردند. همچنین از ایران می خواهیم با ما برای یافتن رابرت لوینسون و بازگرداندن او به خانه همکاری کند. متاسفانه مارس امسال هشتمین سالی است که او در جزیره کیش ایران ناپدید شده است. هفته گذشته وزیر خارجه کری و معاون وزیر خارجه شرمن نگرانی های موجود درباره سرنوشت این شهروندان آمریکایی را با ایران مطرح کردند و تا بازگشت آنها به خانه این رویه را ادامه خواهند داد. ما به بلند کردن صدایمان در حمایت از مردم با استعداد و شجاع ایران ادامه می دهیم و از تمایل آنها به رعایت بیشتر حقوق بشر جهانی و حاکمیت قانون حمایت می کنیم. ما آشکارا و به طور مداوم بر ضد نقض حقوق بشر در ایران سخن گفته ایم و از دولت ایران خواسته ایم حقوق و آزادیهای شهروندانش را تضمین کند. ما این کار را در گزارشهایی که این نهاد قانونگذاری درخواست کرده است از قبیل «گزارش حقوق بشر» از طریق صدور بیانیه ها در موارد به خصوص که صدایمان می تواند از افرادی که در داخل ایران هستند حمایت کند و از طریق سازمانهای بین المللی از قبیل کارمان در حمایت از ماموریت گزارشگر ویژه سازمان ملل در خصوص حقوق بشر در ایران انجام داده ایم. ما همچنین از جایگاه آنلاین سفارت مجازیمان در تهران برای ترویج آزادی بیان و رعایت حقوق بشر و برنامه مان برای حمایت از حقوق شهروندان عادی در ایران استفاده کرده ایم. صرف نظر از نتیجه مذاکرات هسته ای جاری با ایران، ما از تلاشهایمان برای مسئول دانستن ایران به علت نقض حقوق بشر دست نخواهیم کشید. ما همچنین به مقابله با فعالیتهای بی ثبات کننده ایران، ترویج اختلافات فرقه ای و حمایت آن از بازیگران غیر دولتی و تروریستها در سراسر خاور میانه ادامه خواهیم داد. مواضعمان در قبال گروههای تروریستی فلسطینی از قبیل حماس و جهاد اسلامی و حزب الله لبنان به عنوان مثال، به هیچ وجه تغییر نکرده است و نخواهد کرد. ما آشکارا و به طور مداوم بر ضد این سازمانهای تروریستی خارجی مشخص همچنین حمایت ایران از آنها سخن گفته ایم. و ما به جستجو برای یافتن راههایی برای حمایت از کسانی در منطقه که برای مقابله با اقدامات بی ثبات کننده این گروهها تلاش می کنند از جمله ایجاد ظرفیت شراکت ادامه می دهیم، در حالی که همزمان ساختار نیرومند امنیت منطقه ای را که پیشتر ایجاد کرده ایم تقویت می کنیم. ما همچنین ایران را به علت حمایتش از رژیم بی رحم بشار اسد در سوریه به چالش کشیده ایم. ما امیدواریم ایران به زودی درک کند که تعامل سازنده در منطقه و ترویج فراگیری (شمولیت) دستاوردهایی بیش از سیاستهای بر هم زننده دارد. چالشهایی که ایران ایجاد کرده است متعدد و پیچیده هستند. ما با آنها مقابله کرده ایم و به مقابله با آنها ادامه خواهیم داد. در خصوص چالش برنامه هسته ای ایران ما با فرصتی تاریخی برای حل و فصل این نگرانی از طریق دیپلماسی چشمان باز، اصولی و منضبط مواجه هستیم. ما هنوز نمی دانیم دیپلماسی موفقیت آمیز خواهد بود یا نه. همانگونه که رئیس جمهور اظهار کرده است فرصتها احتمالا کمتر از پنجاه پنجاه هستند، اما این مسئله بسیار حائز اهمیت است که هر فرصتی را برای موفقیت به آن بدهیم.

ارزیابی راهبردی اوباما درباره ایران تغییر سیاست می دهد دو کارشناس ارشد امریکایی در مقاله ای خبر دادند که ممکن است امریکا درباره ایران تغییر سیاست بدهد.   ایران هسته ای- دو کارشناس ارشد امریکایی در مقاله ای خبر دادند که ممکن است امریکا درباره ایران تغییر سیاست بدهد. توماس پیکرینگ و ویلیام لوئرز، در مقاله ای که روز اول بهمن 1393 (21 ژانویه 2015) در وب سایت هافینگتون پست منتشر کردند، حدس زده اند که ممکن است اوباما همان سیاستی را درباره ایران در پیش گیرد که درباره کوبا در پیش گرفت. آنها از اوباما خواسته اند برای فائق شدن بر مخالفت های کنگره، افکار عمومی امریکا را نسبت به تبعات شکست دیپلماسی در مقابل ایران حساس کند. متن کامل این مقاله در ادامه می آید. *** اوباما درصدد تغییر سیاست هایی است که نتوانسته اند اهداف مربوط به ایران را محقق کنند. رئیس جمهور آمریکا مستقیما عهده دار برخورد با مخالفت قدرتمندانه ولی در حال تضعیف در داخل و کنگره با تغییر این سیاست های ناکارآمد شده است. با این وجود، هر چقدر اوباما در خصوص بهبود روابط با کوبا و انعقاد قرار داد تاریخی که مانع دستیابی ایران به سلاح هسته ای می شود پیش می رود، درک می کند در آینده برای تکمیل این توافق ها به همکاری کنگره نیاز دارد. منافع آمریکا در رسیدن به تفاهم های جدید با این دو «دشمن» سنتی، عمدتا متفاوت است. اوباما در مصاحبه اخیر خود با رادیو ملی آمریکا گفت: «کوبا کشوری نسبتا کوچک است که تهدید نسبتا اندکی برای واشنگتن به شمار می رود. در عین حال، ایران کشوری بزرگ و پیچیده با سابقه ای از حمایت از تروریسم دولتی است. ما همچنین می دانیم ایران برای ساخت دستکم بخش هایی که برای ساخت سلاح هسته ای مورد نیاز است تلاش کرده است». اوباما در مورد کوبا از اقدامات خصمانه و تحریم ها که موجب قطع ارتباط با مردم این کشور می شد دست برداشت اقداماتی که به میراث نگران کننده و منسوخ جنگ سرد آمریکا تبدیل شده بود. این میراث آشکارا در محقق کردن اهداف آمریکا ناموفق بود. تاکید بر این سیاست های قدیمی موجب شد کاسترو به سبب مقابله با «امپریالیسم آمریکا» شهرت پیدا کند و توانست کنترلی شدید بر مردم کوبا پیدا کند. آمریکا تا پیش از آن به مدت چند دهه با رهبران و مردم کوبا تماس های مستقیم داشته است. دیپلمات های آمریکا از سال 1977 در «بخش حافظ منافع در هاوانا» در یک مرکز شبیه به سفارت آمریکا فعالیت دارند. هر چند آمریکا مدت زمانی طولانی صبر کرد، اوباما زمانی مناسب را برای از سرگیری روابط دیپلماتیک انتخاب کرده است. آمریکایی ها از شیوه های قدیمی خسته شده اند. اقتصاد بیمار کوبا کپسول اکسیژن خود را از دست داده و به شدت به ونزوئلا وابسته است که خودش مشکلات زیادی دارد. برادران کاسترو سال 2018 قدرت را به نسلی تازه هر چند کمونیست واگذار می کنند نسلی که ممکن است الگوی توسعه ای ویتنام را به الگوی آمریکا ترجیح دهد. تنش ها و مشکلات همچنان به قوت خود باقی می مانند ولی آمریکا اکنون فرصت بهتری دارد تا نقشی سازنده تر در خصوص نیاز شدید کوبا به تغییر ایفاء کند. اوباما در مورد ایران با چالش های بسیار دشوارتری روبروست. حذف چند دهه سیاست های اجبار و تحریم ها به ایجاد تغییرات چشمگیر در اقدامات و سیاست های ایران بستگی دارد. از زمان انقلاب اسلامی سال 1979 بی اعتمادی عملا موجب حذف تماس های رسمی شده و هر گونه حضور رسمی ایالات متحده در ایران، به ویژه در سفارت آمریکارا بعید ساخته است سفارتخانه ای که یک اثر تاریخی تلخ در روابط ایران و آمریکا به شمار می رود. ایران و آمریکا از لحاظ فرهنگی، زبانی و جغرافیایی دور از هم خواهند ماند. (آیت الله) علی خامنه ای رهبر معظم ایران نیز فاصله گرفتن از «شیطان بزرگ» را ترجیح می دهد. برقراری ارتباطات دو جانبه منظم بین ایران و آمریکا در پی یک توافق هسته ای چند سال طول می کشد. برای چند دهه، رؤسای جمهور آمریکا تلاش کرده اند تا ایران را با استفاده از تحریم ها و فشارهای بین المللی به پای میز مذاکره بیاورند. دولت اوباما در تلاش برای استفاده از تحریم ها برای آوردن ایران به مذاکرات قاطعانه عمل کرده است. رئیس جمهور جدید ایران که در سال 2013 انتخاب شد ابراز تمایل کرد و دولت اوباما نیز فرصت را برای توافق با ایران در مورد محدودیتهای قابل اثبات در برنامه هسته ای اش و اطمینان از اینکه این کشور سلاح هسته ای نمی سازد غنیمت شمرد. در عوض، ایالات متحده و دیگران به تدریج تحریم ها را لغو می کنند و اقتصاد ایران به روی بازارهای جهانی باز می شود. اگر ایران با توافق معامله جامع با آمریکا موافقت نکند، نتایج می تواند برای هر دو طرف جدی باشد. حفظ سیاست های قدیمی با کوبا احمقانه خواهد بود و منجر به از دست رفتن فرصت ها می شود در عین حال همین وضع در مورد ایران نیز مغایر با منافع آمریکاست. آمریکا، ایران را به پای میز مذاکره آورده و به انعقاد توافق جامع هسته ای نزدیک شده است. دست پیدا نکردن به توافق، راهبردهای جایگزین اندکی بر جای می گذارد. اگر آمریکا نتواند این توافق مورد حمایت جامعه جهانی را اجرا کند، این وضع موجب کاهش نقش رهبری آمریکا در جهان، کاهش حمایت بین المللی از تحریم ها و محدودیت ها بر برنامه هسته ای ایران و در نهایت، جنگ خواهد شد. از طرف دیگر، موفقیت در مورد کوبا و ایران می تواند فرصت ها را برای همکاری بهبود دهد و موجب پیوستن مردم ایران و کوبا به جامعه جهانی و بکار گیری گسترده تر دیپلماسی برای کمک به برطرف کردن چالش ها در خاورمیانه و اروپا شود. مشخص شده است استفاده صرف آمریکا از نیروی نظامی نمی تواند اهداف واشنگتن را برآورده کند. اوباما چگونه می تواند کنگره را در این راهبرد جدید دیپلماتیک وارد کند زیرا در نهایت کنگره مشخص کننده موفقیت یا شکست این دو توافق خواهد بود؟ فقط کنگره می تواند تحریم ها را لغو کند. مهارت های رهبری اوباما به همراه تغییرات مثبت ایران و کوبا با گذشت زمان، بر احساسات عمومی و تمایل کنگره به حمایت از سیاست های جدید در قبال این دشمنان تاثیر می گذارد. آمریکایی ها که به طور فزاینده با جنگی پر هزینه مخالف می کنند ممکن است به این درک برسند که کشورشان با کوبا و ایران (بدون سلاح های هسته ای) به صورت کشورهایی کارآمد در جامعه جهانی، وضعیت بهتری خواهد داشت. اوباما در روزهای آینده باید از ابراهام لینکلن درس بگیرد که گفت: «هر کسی که احساسات عمومی را شکل دهد، می تواند نسبت به افرادی که قوانین را اجرا یا تصمیم های حقوقی را اعلام می کنند بر افراد نفوذ بیشتری کند». اوباما و جانشین های وی باید «احساسات عمومی» بوجود آورند که ارزش و محدودیت های دیپلماسی را برای حل برخی از جدی ترین چالش های امنیتی - ملی آمریکا بسنجد. اوباما شروع خوبی داشته است.

وقتی بخیر می گذره که هوشمندانه عمل کنیم !

وزیر دفاع روسیه وارد تهران شد وزیر دفاع جمهوری فدراسیون روسیه شامگاه امروز وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد و از سوی معاون وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران ، مورد استقبال قرار گرفت. به گزارش مشرق، «ارتشبد سرگئی شویگو» وزیر دفاع جمهوری فدراسیون روسیه شامگاه دوشنبه ( 29 دی ماه ) وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد و از سوی معاون وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران ، مورد استقبال قرار گرفت. بر پایه این گزارش، بررسی راه‌های گسترش روابط دفاعی دو کشور، تبادل نظر پیرامون مسائل دوجانبه، منطقه‌ای و بین‌المللی و امضای تفاهم نامه همکاری‌های دفاعی–نظامی از جمله اهداف سفر وزیر دفاع روسیه به جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌رود. قرار است فردا (صبح روز سه شنبه) مراسم استقبال رسمی از ارتشبد «سرگئی شویگو» وزیر دفاع جمهوری فدراسیون روسیه از سوی سردار حسین دهقان وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران در محل وزارت دفاع کشورمان برگزار شود. مذاکرات وزرای دفاع دو کشور و امضای تفاهم نامه همکاری‌های دفاعی-نظامی ایران روسیه از دیگر برنامه‌های روز سه‌شنبه وزیر دفاع روسیه در تهران است.

RD-93 هست !   موتور جنگنده JF-17 که مشترک بین چین و پاکستان هست ، همین RD-93 هست !

اون تصاویر با وجود معروفیتی که دارن ، بنظر میاد که کمتر کسی توانسته است آن را ببیند !   چیزی که مشخص هست ، ورژن های قدیمی تر S-300 در ایران وجود دارد !   اون چیزی که در رژه چند سال قبل به نمایش در آمد ، در اصل یک S-300 ورژن قدیمی بوده که فقط اتاقک راننده اش با ببر 400 عوض شده بود!   همان زمان هم از آنها به عنوان یک سیستم برد متوسط نام برده شده که با نمونه های قدیمی S-300 تطابق دارد !   بلاخره توسعه یک نمونه بومی S-300 ( باور ) یک مبنا باید داشته باشد و چه چیزی بهتر از بدست آوردن ورژن قدیمی S-300 و مهندسی معکوس و توسعه آن ( در صورت عدم دسترسی به نمونه های مدرن تر ) هست !؟!؟   در رابطه با منبع تامین ، بیشتر اسم بلاروس مطرح می شود !   من اسم روسیه / شوروی هم شنیده ام که ما به طور مستقیم از آنها S-300 گرفته ایم و موضوع مربوط به ابتدای دهه 1990 هست !

متن کامل متن کامل پيش نويس «قانون 2015 عاري سازي ايران از سلاح هسته اي» در سناي آمريکا کمیته امور بانکی مجلس سنای آمریکا پنج شنبه آینده (دوم بهمن 1393) 22ژانویه 2015 پیش نویس قانون «ایران عاری از سلاح های هسته ای سال 2015» را به رای می گذارد.   ایران هسته ای- کمیته امور بانکی مجلس سنای آمریکا پنج شنبه آینده (دوم بهمن 1393) 22ژانویه 2015 پیش نویس قانون «ایران عاری از سلاح های هسته ای سال 2015» را به رای می گذارد. متن کامل پیش نویس این طرح در سایت سناتور مارک کرک عضو این کمیته قرار داده شده که ترجمه آن در ذیل آمده است: کنگره یکصد و چهاردهم جلسه نخست برای گسترش تحریم های ایران و تحمیل تحریم های اضافی علیه ایران و برای مقاصد دیگر. در مجلس سنای آمریکا طرح ذیل تقدیم شد؛ که دو بار مورد شور قرار گرفت و به کمیته ارجاع داده شد. یک طرح برای گسترش تحریم های تحمیل شده علیه ایران و برای تحمیل تحریم های اضافی علیه ایران ، و برای مقاصد دیگر. باشد که توسط مجلس سنا و مجلس نمایندگان آمریکا در کنگره به تصویب برسد، بخش 1 ، عنوان کوتاه ؛ فهرست مطالب. (a) عنوان کوتاه. -- این قانون ممکن است با عنوان «قانون ایران عاری از سلاح هسته ای سال 2015 » مورد استناد قرار بگیرد. (b) فهرست مطالب. -- فهرست مطالب برای این قانون بدین شرح است: بخش 1 . عنوان کوتاه؛ فهرست مطالب. بخش 2 . تعاریف. بخش 3 . تلقی کنگره. جدول 1 - بازبینی موافقت نامه های امضا شده با ایران در کنگره بخش 101 . ارسال موافقت نامه های امضا شده با ایران و گزارش های ارزیابی راستی آزمایی در خصوص چنین موافقت نامه هایی به کنگره. بخش 102 . مرور راه حل جامع دراز مدت توسط کنگره . عنوان 2 -- گسترش و تحمیل تحریم ها بخش 201 . موعدهای مؤثر برای تحمیل مرحله ای تحریم ها در صورت عدم حصول موافقت نامه جامع دراز مدت. بخش 202 . پایان تعلیق تحریم ها. بخش 203 . قابلیت کاربرد تحریم ها در خصوص معاملات نفتی. بخش 204 . فقدان شرایط لازم برای مستثنی کردن برخی تحریم های معین برای کشورهایی که خرید نفت از ایران یا نفت از منشأ ایران را تا حداقل ممکن کاهش نمی دهند. بخش 205 . شناسایی برخی افراد معین و اعمال تحریم علیه آنها. بخش 206 . تحمیل تحریم ها علیه معاملات انجام گرفته با ارزهای خارجی با یا برای برخی اشخاص تحریم شده معین. بخش 207 . تحمیل تحریم ها علیه بندرها ، مناطق ویژه اقتصادی و بخش های راهبردی ایران. بخش 208 . معافیت تحریم ها. عنوان 3 -- مواد عمومی بخش 301 . استثنا برای بازسازی افغانستان. بخش 302 . استثنا برای محدودیت های واردات. بخش 303 . قابلیت کاربرد برای برخی فعالیت های اطلاعاتی معین. بخش 304 . قابلیت کاربرد برای برخی پروژه های گاز طبیعی معین. بخش 305 . قانون ساخت و ساز در خصوص استفاده از نیروی نظامی علیه ایران. بخش 306 . تلقی کنگره در مورد نیروی انسانی بیشتر برای سازمان های درگیر در اجرای تحریم های ایران. بخش 2 . تعاریف . در این قانون : (1) کمیته های مناسب کنگره. -- اصطلاح «کمیته های مناسب کنگره» به همان معنایی است که در بخش 14 از قانون سال 1996 تحریم های ایران (قانون عمومی 172-104 ؛ 50 یو اس سی . یادداشت 1701) به کار رفته است. (2) طرح اقدام مشترک. -- اصطلاح «طرح اقدام مشترک» -- (A) به معنای طرح اقدام مشترک است که در 24 نوامبر 2013 توسط ایران و کشورهای گروه پنج به اضافه یک امضا شد ؛ و (B) شامل همه مواد اجرایی و موافقت نامه های مرتبط با طرح اقدام مشترک ، از جمله تفاهم های فنی حاصل شده در 12 ژانویه 2014 ، تمدید مورد توافق 19 ژوئیه 2014 ، تمدید مورد توافق 24 نوامبر 2014 ، و هر تمدیدی که در تاریخ اجرای این قانون یا بعد از آن حاصل می شود و مطابق با بخش 101 به کمیته های مناسب کنگره انتقال می یابد ، می شود . (3) راه حل جامع دراز مدت. -- اصطلاح «راه حل جامع دراز مدت» به معنای هر گونه موافقت نامه جامع ، شامل یک موافقت نامه کلی یا موافقت نامه سیاسی ، در خصوص برنامه هسته ای ایران به همان شکل که در طرح اقدام مشترک تشریح شده است ، بدون در نظر گرفتن اینکه آیا یک یا چند کشور غیر از آمریکا و ایران طرف این موافقت نامه هستند ، و همه مواد اجرایی و تفاهم های فنی مرتبط با آن موافقت نامه جامع است. (4) کشورهای گروه پنج به اضافه یک .-- اصطلاح «کشورهای گروه پنج به اضافه یک» به معنای آمریکا ، فرانسه ، فدراسیون روسیه، جمهوری خلق چین ، بریتانیا ، و آلمان می شود. بخش 3 . تلقی کنگره . تلقی کنگره این است که – (1) سیاست آمریکا این است که دولت ایران اجازه تولید یا دستیابی به توانایی سلاح هسته ای را نداشته باشد؛ (2) همه ابزارهای قدرت و نفوذ آمریکا برای بازداشتن دولت ایران از تولید سلاح هسته ای یا دستیابی به توانایی سلاح هسته ای باید روی میز بماند؛ (3) یک راه حل جامع دراز مدت با ایران در صورتی برای مدتی طولانی پابرجا خواهد بود که رئیس جمهور از نزدیک با کنگره درباره اجرای راهبردی که قطعا به هر گونه تهدید هسته ای ایران پایان می دهد ، مشورت کند؛ (4) دولت ایران یک حق مطلق یا مسلم برای غنی سازی و ظرفیت ها و فناوری های بازفراوری بر اساس پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ، که در اول ژوئیه 1968 در واشنگتن ، لندن و مسکو به امضا رسید و در 5 مارس 1970 به اجرا درآمد (و عموما «پیمان منع گسترش هسته ای» نیز نامیده می شود) ندارد؛ (5) هدف مذاکرات بین المللی با ایران ، به رهبری آمریکا ، باید دستیابی به یک راه حل جامع دراز مدت با مشخصه هایی باشد که – (A) توسعه زیرساخت هسته ای غیر قانونی ایران را ، شامل ظرفیت ها و تاسیسات غنی سازی و بازفراوری ، کارخانه تولید و رئاکتور آب سنگین در اراک ، و هر گونه اجزا و فناوری سلاح هسته ای ، چنان معکوس سازد که ایران نتواند به ظرفیت فرار هسته ای دست یابد و امکان پیگیری هر دو مسیر اورانیوم و پلوتونیوم برای رسیدن به سلاح هسته ای را نداشته باشد؛ (B) ایران را به پیروی از همه قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد در ارتباط با برنامه هسته ای ایران ، از جمله قطعنامه های 1696 (2006)، 1737 (2006) ، 1747 (2007) ، 1803 (2008) ، 1835 (2008) ، و 1929 (2010) ، به منظور تامین رضایت بخش نظر شورای امنیت در ارتباط با برنامه هسته ای ایران ملزم کند؛ (C) همه مسائل نگران کننده گذشته و حال آژانس بین المللی انرژی اتمی ، از جمله ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران ، را حل و فصل کند و امکان دسترسی بازرسان را به افراد ، اسناد و تاسیسات درگیر در هر گونه فعالیت هسته ای یا هسته ای تسلیحاتی در ایران ، در هر مقطعی ، فراهم سازد؛ (D) اجازه بازرسی در محل با اعلان سریع قبلی ، راستی آزمایی ، و نظارت بر همه تاسیسات اعلام شده و مشکوک در ایران ، شامل نصب و استفاده از هر گونه ابزار و تجهیزات راستی آزمایی مورد درخواست آژانس بین المللی انرژی اتمی را چنان فراهم کند که هر گونه تلاش ایران برای تولید سلاح هسته ای به سرعت ردیابی شود؛ (E) ایران را ملزم کند که موارد ذیل را اجرا و از آنها پیروی کند -- (i) موافقت نامه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای اجرای موافقت نامه های پادمانی در ارتباط با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ، که در 19 ژوئن 1973 در وین امضا شد (و عموما با اصطلاح «موافقت نامه جامع پادمان ها» از آن یاد می شود)؛ (ii) کد اصلاح شده 3.1 از ترتیبات فرعی موافقت نامه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای کاربرد موافقت نامه های پادمان در ارتباط با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ؛ و (iii) تصویب و اجرای پروتکل الحاقی موافقت نامه ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای کاربرد موافقت نامه های پادمان در ارتباط با پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای ، امضا شده در 18 دسامبر 2003 در وین (که عموما با اصطلاح «پروتکل الحاقی» از آن یاد می شود) ؛ و (F) ایران را ملزم کند که افزون بر پروتکل الحاقی ، تدابیری را به اجرا بگذارد که شامل راستی آزمایی آژانس بین المللی انرژی اتمی از برنامه های تحقیق و توسعه سانتریفوژ در ایران ، و تاسیسات تولید ، شامل مواد و اجزای خام ، و معادن اورانیوم ایران ، کارخانه ها و تاسیسات فراوری می شود؛ (6) آمریکا باید به اعمال تحریم ها علیه دولت ایران و عوامل نیابتی آن به سبب ادامه حمایت از تروریسم ادامه دهد؛ (7) آمریکا باید به اعمال تحریم ها علیه دولت ایران و اشخاص ایرانی به سبب - (A) نقض مستمر حقوق بشر ؛ و (B) اقداماتش در حمایت از رژیم بشار اسد در سوریه ادامه دهد ؛ و (8) آمریکا باید به اعمال تحریم ها علیه دولت ایران و دولت ها و اشخاص دیگر به سبب خرید ، فروش یا انتقال فناوری ، خدمات ، یا کالاهایی که از تولید سلاح های کشتار جمعی یا ابزارهای حمل و پرتاب این سلاح ها یا دستیابی به آنها حمایت می کند ، ادامه دهد. عنوان 1 -- مرور موافقت نامه های امضا شده با ایران در کنگره بخش 101 . ارسال موافقت نامه های امضا شده با ایران و گزارش های ارزیابی راستی آزمایی در خصوص این موافقت نامه ها به کنگره. (a) ارسال موافقت نامه ها -- رئیس جمهور باید در فاصله 5 روز پس از دستیابی به یک راه حل جامع دراز مدت یا هر گونه موافقت نامه ای برای تمدید طرح اقدام مشترک که پس از تاریخ تصویب این قانون به دست می آید موارد ذیل را به کمیته های مناسب کنگره ارسال کند -- (1) متن موافقت نامه ؛ و (2) گزارش ارزیابی راستی آزمایی وزیر امور خارجه که بر اساس بخش فرعی (b) در خصوص موافقت نامه آماده می شود. (b) گزارش ارزیابی راستی آزمایی . – (1) به طور کلی. -- وزیر امور خارجه (آمریکا) باید ، با مشورت مدیر سازمان اطلاعات ملی ، در خصوص هر موافقت نامه ای که در بخش فرعی (a) تشریح شد ، (a) یک گزارش ارزیابی درباره اینکه تا چه اندازه ای قادر خواهد بود راستی آزمایی کند که ایران به تعهداتش بر اساس موافقت نامه عمل می کند ، آماده کند. (2) فرضیات . -- وزیر امور خارجه برای آماده کردن یک گزارش بر اساس بند (1) در خصوص موافقت نامه تشریح شده در بخش فرعی (a) باید فرض را بر این بگذارد که ایران می تواند – - (A) از همه تدابیری که با صراحت در موافقت نامه ذکر نشده است برای مخفی کردن فعالیت هایی استفاده کند که نقض تعهداتش در موافقت نامه خواهد بود؛ و (B) به منظور مانع تراشی بر سر راه راستی آزمایی پایبندی این کشور به تعهداتش، شیوه های استاندارد را تغییر دهد یا از آنها منحرف شود. (3) شکل گزارش. -- یک گزارش بر اساس بند (1) باید به شکل غیر طبقه بندی شده ارسال شود اما ممکن است شامل ضمیمه طبقه بندی شده باشد. (2) ارزیابی راستی آزمایی گزارش وزیر خارجه، آماده شده بر اساس زیربخش (b) با توجه به توافق. (b) گزارش ارزیابی راستی آزمایی. (1) به طور کلی. وزیر خارجه با مشورت مدیر اطلاعات ملی و با توجه به هر توافقی که در زیربخش (a) شرح داده شد، گزارشی را آماده خواهد کرد برای ارزیابی این موضوع که این وزارتخانه تا چه حد قادر خواهد بود تایید کند ایران به تعهدات خود در قبال توافق عمل می کند. (2) فرضیات. در آماده سازی یک گزارش بر اساس بند (1) با توجه به توافقی که در زیربخش (a) شرح داده شد، وزیر خارجه چنین فرض می کند که ایران ممکن است (A) از همه اقداماتی که علنا در توافق قید نشده است، استفاده می کند تا فعالیت هایی را پنهان سازد که تعهداتش در این توافق را نقض می کند؛ و (B) از شیوه کار استاندارد فاصله می گیرد تا مانع از تلاش ها برای راستی آزمایی در خصوص وفاداری ایران به این تعهدات شود. (3) قالب گزارش. گزارش بر اساس بند (1)، به شکل غیرمحرمانه فرستاده خواهد شد، اما ممکن است یک ضمیمه محرمانه داشته باشد. بخش 102. مدت بررسی راه حل جامع بلندمدت در کنگره. (a) ارسال راه حل بلندمدت جامع. (1) به طور کلی. پس از ارسال یک راه حل بلندمدت جامع و گزارش ارزیابی راستی آزمایی بر اساس بخش 101(a)، رئیس جمهور از هر گونه حق ابطال که در هر قانون موجود برای وضع تحریم ها درباره ایران باشد، استفاده نخواهد کرد، از اعمال چنین تحریم هایی، یا انجام دادن هر اقدام دیگری در ارتباط با آن خودداری خواهد کرد، تا راه حل جامع بلندمدت اجرا شود تا تاریخی که 30 روز از جلسه مستمر کنگره پس ازاقدام رئیس جمهور در ارسال راه حل جامع بلندمدت و گزارش ارزیابی راستی آزمایی گذشته باشد. (2) استثنا. ممنوعیت بر اساس بند (1)، برای تجدید هر گونه تاخیر، لغو، یا شکل های دیگر تعلیق تحریم ها مطابق با طرح مشترک اقدام کاربرد ندارد، در صورتی که آن تاخیر، لغو، یا دیگر اشکال تعلیق ایجاد می شود (A) مطابق با قانون، اساسا در تاریخ تصویب این قانون؛ و (B) نه دیرتر از 45 روز پیش از ارسال راه حل بلندمدت جامع و گزارش ارزیابی راستی آزمایی به وسیله رئیس جمهور براساس بند (1). (3) اصل تفسیر. رئیس جمهور این زیربخش را به منظور اینکه هر گونه تاخیر، لغو یا دیگر اشکال تعلیق تحریم های ایران را طی سی روز جلسه مستمر ذکر شده در بند (1)، اجازه دهد، تفسیر نخواهد کرد. (b) محاسبه روزهای جلسه مستمر. در محاسبه روزهای جلسه مستمر کنگره بر اساس زیربخش (a) (1) روزهایی که در آنها مجلس نمایندگان خواه به علت تعطیلی بیش از 3 روز جلسه ندارد، در نظر گرفته نمی شود؛ ‌و (2) استمرار جلسه فقط با تعطیلی کنگره به مدت نامشخص، قطع می شود. عنوان II تمدید و وضع تحریم ها بخش 201. تاریخ های عملی برای وضع مرحله به مرحله تحریم ها در صورتی که راه حل جامع بلندمدت حاصل نشده باشد. اگر رئیس جمهور مطابق با بخش 101، یک راه حل جامع بلندمدت و گزارش ارزیابی راستی آزمایی را که درآن بخش شرح داده شد، به کمیته های ذیربط کنگره ارسال نکرده باشد (1) تا 6 ژوئیه 2015، جلسه 202 برگزار خواهد شد؛ (2) تا 3 اوت 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 203 اجرا خواهد شد؛ (3) تا 7 سپتامبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 204، اجرا خواهد شد؛ (4) تا 5 اکتبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 205، اجرا خواهد شد؛ (5) تا 2 نوامبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از نشست 206، اجرا خواهد شد؛ و (6) تا 7 دسامبر 2015، شروط و اصلاحیه های حاصل از جلسه 207، اجرا خواهد شد. جلسه 202. پایان مدت تعلیق تحریم ها. هر تحریم وضع شده بر اساس قانون یا حکم اجرایی که به وسیله رئیس جمهور به تاخیر می افتد، لغو می شود، یا به حال تعلیق در می آید، پیش از موعد تصویب این قانون مطابق با طرح مشترک اقدام،‌در تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(1)، به قوت خود باز خواهد گشت. بخش 203. قابل اجرا بودن تحریم ها با توجه به تعاملات نفتی. (a) به طور کلی. بخش 1245(d)(4)(D)(i) از قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی 2012 (22 U.S.C. 8513a(d)(4)(D)(i)) ، اصلاح می شود (1) در بند فرعی (I)، با حذف «حجم خریدهای نفت خام خود از ایران را کاهش داد» و جایگزین کردن «حجم خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را کاهش داد»؛ و (2) در بند فرعی (II)، با حذف «خریدهای نفت خام از ایران» و جایگزین کردن «خریدهای نفت از ایران یا با منشا ایران». (b) توضیحات. بخش 1245(h) از قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی 2012(22 U.S.C.8513a(h)) اصلاح می شود (1) با در نظر گرفتن مجدد بندهای (3) و (4) به عنوان بندهای (5) و (6)، به ترتیب؛ و (2) با جایگزین کردن مطالب زیر پس از بند (2): «(3) منشا ایرانی. عبارت «منشا ایرانی»، درخصوص نفت، به معنای استخراج شده، تولید شده یا پالایش شده در ایران است. «(4) نفت. واژه «نفت»، شامل نفت خام، میعانات گازی، نفت کارخانه، نفت کوره، دیگر نفت های پالایش نشده، گازهای مایع، و دیگر محصولات نفتی است.» (c) هماهنگ کردن اصلاحات. بخش 102(b) قانون حقوق بشر سوریه و کاهش تهدید ایران مصوب 2012(22 U.S.C. 8712(b)) ، اصلاح می شود (1) در بند (3) (A) با حذف «خریدهای نفت خام از ایران» و جایگزین کردن «خریدهای نفت از ایران یا با منشا ایران»؛ و (B) با حذف «چنانچه اصلاح شد با بخش 504»؛ و (2) در بند (4)، با حذف «خریدهای نفت خام» و جایگزین کردن «خریدهای نفت از ایران یا با منشا ایران». (d) تاریخ عملی. اصلاحات ایجاد شده در این بخش، با توجه به تصمیمات بر اساس بخش ‌1245(d)(4)(D)(i) قانون مجوز دفاع ملی سال مالی 2012(U.S.C.8513a(d)(4)(D)(i)) در تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(2) یا پس از آن. بخش 204. نداشتن شرایط معافیت از تحریم های خاص برای کشورهایی که خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ا یران را به کمترین سطح کاهش ندادند. (a) اعلام سیاست. تلاش برای اطمینان یافتن از اینکه همه کشورها خریدهای نفت خام، میعانات گازی، نفت کوره و دیگر انواع نفت با پالایش ناقص را از ایران یا با منشا ایران تا پایان دوره 240 روزه، که از تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(3) به پایین ترین حد می رسانند، باید سیاست آمریکا باشد. (b) نداشتن صلاحیت معافیت از تحریم ها بخش 1245(d)(4)(D) قانون دفاع ملی سال مالی 2012(22 U.S.C.8513a(d)(4)(D)) با افزوده شدن موارد زیر در پایان آن، اصلا ح می شود: «(iii) نداشتن شرایط معافیت. «(I) به طور کلی. کشوری که از ایران یا با منشا ایران، در طول یک دوره یک ساله پیش از تاریخ عملی قید شده در بخش 201(3) قانون ایران عاری از سلاح های هسته ای سال 2015، نفت خریداری کرده باشد، ممکن است همچنان از معافیت بر اساس بند (i) بهره مند باشد، در موعدی که 240 روز پس از چنین تاریخ عملی است یا پس از آن است، فقط «(aa) اگر آن کشور خرید نفت خود از ایران یا با منشا ایران را تا پایان دوره 240 روزه که از چنین تاریخ عملی شروع می شود، به پایین ترین سطح رسانده باشد؛ یا (bb) چنانچه در بند فرعی (II) یا (III) باشد. «(II) کشورهایی که خرید خود را به میزان عمده کاهش می دهند. «(aa) به طور کلی. کشوری که بر اساس بند فرعی (I)(aa) واجد شرایط معافیت بر اساس بند (i) است، ممکن است همچنان از چنین معافیت در طول یک دوره یک ساله که 240 روز پس از تاریخ عملی معین شده در بخش 201(3) قانون ایران عاری از تسلیحات هسته ای مصوب 2015 است، بهره مند باشد، اگر آن کشور «(AA) به میزان عمده و دستکم 30 درصد خرید نفت خود از ایران یا منشا ایران را طی دوره 240 روزه که در چنین تاریخ عملی شروع می شود، در مقایسه با میانگین خریدهای ماهانه چنین نفتی در طول سال تقویمی 2014، کاهش داده باشد؛ و (BB) انتظار برود که خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را در یک دوره زمانی تعریف شده که طولانی تر از دو سال پس از چنین تاریخ عملی نیست، کاهش دهد. (bb) پایان معافیت. اگر کشوری که همچنان بر اساس بند (i) مطابق با مورد (aa) از معافیت بهره مند است، خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را تا تاریخ معین شده که 2 سال پس از تاریخ عملی مشخص شده در بخش 201(3) قانون ایران عاری از تسلیحات هسته ای مصوب 2015، است، به پایین ترین حد نرساند، آن کشور واجد شرایط معافیت بر اساس بند (i) در آن تاریخ یا پس از آن که 2 سال بعد از چنین زمان معینی است، نخواهد بود. «(III) تجدید صلاحیت معافیت. کشوری که صلاحیت معافیت خود را بر اساس بند (i) مطابق با بند فرعی (I) یا (II) از دست می دهد، بر اساس شروط مندرج در بند (i) و در موعدی پس از آنکه رئیس جمهور تعیین می کند که آن کشور خریدهای نفت خود از ایران یا با منشا ایران را به پایین ترین حد رسانده است، واجد شرایط این معافیت خواهد شد.» (c) هماهنگ کردن اصلاحات. بخش 1245(d)(4)(D)(i) از قانون مجوز دفاع ملی سال مالی 2012(22U.S.C.8513a(d)(4)(D)(i)) در بند فرعی (I) با حذف «تحریم های وضع شده» و جایگزین کردن «به جز مواردی که در بند (iii) آمده است، تحریم ها وضع شدند»، اصلاح می شود. بخش 205. شناسایی و وضع تحریم ها با توجه به افراد خاص ایرانی. (a) گسترش نام افراد شناسایی شده. بخش 221(a) قانون حقوق بشر سوریه و کاهش تهدید ایران مصوب ‌2012(22 U.S.C. 8727(a))، اصلاح می شود (1) در بند (1)(C)، با حذف «؛یا» و جایگزین کردن یک نقطه ویرگول.

گزارش ویژه کارشناسان: مذاکرات دچار تورم ایده و فقر تصمیم است مذاکرات ایران و 1+5 در ژنو در حالی به پایان رسید که به نظر می رسد در مسائل اساسی هیچ پیشرفتی حاصل نشده است.   علی شاهدیان، ایران هسته ای – مذاکرات ایران و 1+5 در ژنو در حالی به پایان رسید که به نظر می رسد در مسائل اساسی هیچ پیشرفتی حاصل نشده است. ایران و گروه 1+5 غروب روز یکشنبه 28 دی 1393 (18 ژانویه 2015) به آخرین دور از مذاکرات خود پایان دادند. شواهد حکایت از آن دارد که در این مذاکرات هیچ پیشرفت جدی در موضوعات اساسی ایجاد نشده است. به یک معنا می توان گفت که مذاکرات گرفتار نوعی بن بست شده است و دو طرف تلاش می کنند با تمرکز بیش از حد و وسواس گونه بر جزئیات، تصمیم گیری درباره موضوعات کلان را که نیاز به تصمیم سیاسی دارد دائما به تاخیر انداخته یا دور بزنند. یک کارشناس در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «مذاکرات دچار تورم ایده و فقر تصمیم شده است. دو طرف آشکارا خطوط قرمزی دارند که قابل تطبیق بر هم نیست ولی تصور می کنند گفت وگوی بیشتر و تلاش برای خلاقیت تکنیکی می تواند این مشکل را حل کند. این در حالی است که همه طرف ها می دانند بحث های تکنیکی هر چقدر هم غنی و با کیفیت باشد نمی تواند جای تصمیم سیاسی را بگیرد». به نظر می رسد ایران و امریکا قادر به نزدیک کردن دیدگاه خود درباره دو مسئله ظرفیت غنی سازی و جدول زمانی لغو تحریم ها نیستند. برخی کارشناسان می گویند وضعیت به گونه ای است که اگر ایران تمام درخواست های امریکا در حوزه غنی سازی را هم بپذیرد، باز امریکا حاضر به لغو موثر تحریم ها نیست. یک دیپلمات می گوید: «برای ما روشن شده است که امریکایی ها می خواهند تحریم ها را به عنوان یک سرمایه راهبردی برای خود حفظ کنند». وی ادامه داد: «امریکا منتظر است ایران کوتاه بیاید و تا زمانی که چنین است مذاکرات از بن بست خارج نخواهد شد. نتیجه این وضعیت هم این است که مذاکرات بدون نتیجه کش پیدا خواهد کرد». همچنین، اطلاعات موجود نشان می دهد با وجود تلاش طرف هایی مانند چین، سرعت لازم در مذاکرات ایجاد نشده است. ایران و گروه 1+5 باید تا روز 10 اسفند به یک توافق سیاسی نهایی برسند. محمد جواد ظریف دیروز تلویحا گفته است دولت مایل است توافق سیاسی در دهه فجر انجام شود. آنطور که ظریف گفته دولت علاقمند است توافق سیاسی در آستانه روز 22 بهمن انجام شود تا بتوانند آن را با جشن ملی دهه فجر پیوند داده و انتقاد از آن را دشوار کنند. پیش از این، کارشناسان غربی به این موضوع اشاره کرده بودند که طرح موضوع رفراندم از سوی روحانی هم با هدف سخت کردن انتقاد از روند مذاکرات صورت گرفته است.

مشکل اقتصادیه .........   این همایش هایی که خروجی فنی شون صفر هست رو تعطیل بکنند !   در این فوتبالی که فقط پول میبلعه رو گل بگیرن !   به آقا زاده هاشون بگن که یه مدت رژیم بگیرن !   .......   ولی موضوع اینه که مشکل اقتصادی نیست !  

گزارش ویژه تمرکز ایران و امریکا بر تدوین اصول توافق سیاسی منابع مطلع این موضوع را تایید می کنند که ایران و امریکا در مذاکرات جاری روی توافق بر اصول توافق سیاسی متمرکز شده اند.   محمد صدری، ایران هسته ای- منابع مطلع این موضوع را تایید می کنند که ایران و امریکا در مذاکرات جاری روی توافق بر اصول توافق سیاسی متمرکز شده اند. روز 24 آذر 1393 ایران و گروه 1+5 تفاهم کردند که توافق ژنو به مدت 7 ماه (تا 10 تیر 1394) تمدید شود و در این فاصله، ابتدا ایران و 1+5 تا روز 10 اسفند روی یک توافق سیاسی تفاهم کرده و سپس تا 10 تیر ماه جزئیات آن را نهایی کنند. اکنون، اطلاعاتی که «ایران هسته ای» دریافت کرده حکایت از آن دارد که مذاکرات روزهای گذشته در ژنو، بر تلاش برای نهایی کردن اصول توافق سیاسی متمرکز بوده است. مسئله اصلی در اینجا این است که اصولی که دو طرف قصد دستیابی به آن را دارند، با اصولی که در توافق ژنو مورد پذیرش قرار گرفته دقیقا چه تفاوتی خواهد داشت؟ کارشناسان می گویند دو طرف به خوبی می دانند نمی توانند اصول توافق ژنو را رونویسی کرده و نام آن را یک توافق سیاسی جدید بگذارند. به گفته برخی منابع درگیر با موضوع، اصولی که اکنون بر سر آنها بحث می شود باید 3 مسئله اصلی ظرفیت غنی سازی، جدول زمانی لغو تحریم ها و طول زمان گام نهایی را دقیقا تعیین تکلیف کند. یک مقام ارشد مرتبط با موضوع در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «امکان کلی بافی دیگر وجود ندارد. تجربه توافق ژنو از این حیث به هیچ وجه خوشایند نبوده است. زمان آن رسیده که یک طرف کوتاه بیاید و آن طرف قطعا ما نخواهیم بود». اگر دو طرف ایران و امریکا نتوانند درباره اصول یک چارچوب سیاسی تا روز 10 اسفند تفاهم کنند، آینده مذاکرات با ابهام جدی مواجه خواهد شد. شنیده ها حکایت از آن دارد که موضع امریکا نه درباره ظرفیت غنی سازی و نه درباره تحریم ها برای ایران قابل پذیرش نیست و مذاکرات هم کمکی به نزدیک تر شدن دو طرف نکرده است. یک منبع در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «موضوع ظرفیت غنی سازی مهم، ولی مسئله لغو تحریم ها مهم تر است». هنوز روش نیست که مذاکرات جاری در ژنو به یک پیشرفت محسوس منجر خواهد شد یا نه، ولی اطلاعات موجود چندان امیدوار کننده نیست.

عبرتها بسيار است و عبرت گرفتن اندك !