دوستان دنبال نیروی واقعی ایمان هستند ، شهید طهرانی مقدم رو نگاه کنند !

با تشکر از جناب gava

برای جلوگیری از تاثیر منفی بر مذاکرات هسته‌ای وزارت خارجه آمریکا انتشار اسناد کودتای ۲۸ مرداد را بلوکه کرد وزارت امور خارجه ایالات متحده جلوی انتشار اسناد دسیسه‌های این کشور در ایران در دهه 1950 میلادی را گرفته است تا این اسناد بر مذاکرات ایران و 1+5 تاثیر منفی نگذارند.   به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، وزارت امور خارجه ایالات متحده جلوی انتشار اسناد دسیسه‌های این کشور در ایران در دهه 1950 میلادی را گرفته است. بر اساس گزارش «اف ای اس»، این اقدام از آن رو انجام شده که آمریکا نگران است انتشار این اسناد بر روی مذاکرات هسته‌ای ایران و 1+5 تاثیر منفی داشته باشد. ظاهار در بین این اسناد، اسنادی در خصوص کودتای ننگین 28 مرداد و نقش سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) نیز وجود داشته است. این اسناد قرار بود در تابستان گذشته منتشر شود که جلوی آن گرفته شد و به گفته «استفان رندولف»، وضعیت اسناد منتظر انتشار، همچنان همان است که در ماه سپتامبر (شهریور) بود. به نوشته اف ای اس، به نظر می‌رسد اقدامات آمریکا در کودتای 1953 (28 مرداد 1332) تنها مساله‌ای تاریخی نیست و انتشار آنها می‌تواند منجر به تغییر شرایط حتی در زمان حال شود.

یک مدته که به این فکر افتادم که نیروی دریایی  برای پوشش هوایی خودش ، شروع به توسعه هودریا بکنه !   یعنی این نیرو که عملا بالگردی هست ، تبدیل به یک نیروی چند منظوره که مجهز به جنگنده هم هست بشه !   البته دیر یا زود نداجا مجبور به انجام این کار هست ، اگر راهبردش حضور گسترده در آب های آزاد هست و واقعا در آینده می خواهد ناوهواپیمابر بسازد ، باید شروع به برنامه ریزی برای توسعه هوادریا بکند !   هوادریا کوچک هست و بلطبع هم ساختار کوچکی هم دارد که دربرابر تغییرات کمتر مقاومت می کند ، همین اون رو تبدیل به یک بستر مناسب برای توسعه می کند !

همه نیرو ها دچار مشکل بودجه هستن ، ولی وضعیت نیروی دریایی کجا ، وضعیت نزاجا و هوانیروز و نهاجا کجا ؟!؟   پدافند هم حسابش جدا هست ، چون یک نیروی مشترک هست و نصفش برای سپاه هست و به نظر من این نیرو های اومده از سپاه هستند که دارن پدافند رو می چرخونند !   مشکل مدیریته که از تفکر آدم می یاد !   دیروز با سینا صحبت می کردم ، خلاصه این بود که توانایی داخلی کافی برای ارتقا تانک ها موجود در سطح معقول ، همراه با نهایی کردن طرح ذوالفقار وجود داره !   ولی آیا تفکر درست برای مدیریت این کار وجود داره ؟!؟!   اگر می خوایم تفکر حاکم در ارتش رو بهتر بشناسیم ، به جز مواردی که گفته شده ، به اون فانتوم در انتظار اورهال که در فضای باز مهرآباد رها شده نگاه کنیم !   به اون تانک و نفربر و جیپ سفییر ( با سن کمتر از 10 سال ) که در فضای باز در اون شرایط جوی قزوین رها شده اند نگاه کنیم !   با ادامه حکومت این تفکر دوران رضاخانی !!! وضعیت این نیروها روز به روز بدتر می شه و اگر زمانی یک مدیر درست ظهور کرد ، عملا باید این نیرو ها رو از نو بسازه !

در وسعت 2 میلیون و 200هزار کیلومتر مربع رزمایش بزرگ ارتش از چهارم دی ماه آغاز می شود رزمایش بزرگ ارتش با نام محمد رسول‌الله(ص) در دهه اول دی ماه برگزار می‌شود.   به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس، رزمایش بزرگ محمدرسول‌الله(ص) ارتش جمهوری اسلامی ایران از چهارم تا دهم دی ماه برگزار خواهد شد. در این رزمایش یگان های مختلفی از نیروی دریایی، هوایی، زمینی و پدافند هوایی شرکت خواهند کرد. گستره این رزمایش که محوریت آن با نیروی دریایی خواهد بود، در حدود 2 میلیون و 200هزار کیلومتر مربع تا مدار 10درجه در اقیانوس هند کشیده می‌شود.   _____________________________________________________________________________________________________ نشست خبری فرماندهان ارتش موسوی: تست موشک و مبارزه با تروریسم در رزمایش هفته آتی/ سیاری: بیگانگان منطقه را ترک کنند/ اسماعیلی: تمام منطقه را رصد می‌کنیم/ حیدری: تاکتیک‌های ویژه پهپادهای نزاجا در رزمایش/ چیت‌فروش: عملیات 9 نوع از هواپیماهای نهاجا جانشین فرمانده کل ارتش از تست تسلیحات جدید ارتش در رزمایش هفته آینده خبر داد.   به گزارش خبرنگار دفاعی خبرگزاری فارس، در آستانه برگزاری رزمایش بزرگ ارتش جمهوری اسلامی ایران، نشست خبری این رزمایش صبح امروز با حضور امیر سید عبدالرحیم موسوی جانشین فرمانده کل ارتش، امیر دریادار حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی، امیر فرزاد اسماعیلی فرمانده پدافند هوایی، امیر کیومرث حیدری جانشین فرمانده نیروی زمینی و امیر حسین چیت فروش از فرماندهان نیروی هوایی ارتش برگزار شد. متن کامل این نشست به شرح زیر است: امیر سید عبدالرحیم موسوی جانشین فرمانده آجا اظهار داشت: رزمایش بزرگ ارتش از چهارم تا دهم دی ماه برگزار مش ود که در آن یگان های مختلفی از نیروی دریای، هوایی، زمینی و پدافند هوایی شرکت خواهند کرد. وی گفت: گستره این رزمایش در حدود 2 میلیون و 200هزار کیلومتر مربع خواهد بود و در روز آخر نیز رژه بزرگ یگان های سطحی و زیر سطحی برگزار می‌شود. موسوی با بیان اینکه در این رزمایش از پایگاه دریایی سپاه و یگانهای احتیاط بسیج هرمزگان نیز در کنار ارتش حضور دارند، تصریح کرد: از وزارت دفاع هم برای نظارت بر سلاح ها و سامانه های جدید حضور خواهند داشت. فرمانده رزمایش ارتش گفت: سلاح‌ها و تاکتیک‌های جدید در این رزمایش تست و مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. جانشین فرمانده کل ارتش، انطباق عملیات با تهدیدات پیش بینی شده و تمرین اقدامات فرماندهی مشترک و ستادی و ارزیابی یگانها را ازجمله اهداف این رزمایش عنوان کرد و گفت: البته بخش های زیادی از رزمایش چون طبقه بندی دارد رسانه ای نمی‌شود. موسوی شعار رزمایش را «نمایش اقتدار و صلح و دوستی پایدار در سایه وحدت اسلامی و منطقه» عنوان کرد و اظهار داشت: تاکید می‌کنیم که با حضور بیگانگان در منطقه مخالفیم. وی خاطرنشان کرد: در بخشهایی از این رزمایش، موضوع مبارزه با تروریسم را هم تمرین می‌کنیم. امیر موسوی خاطرنشان کرد: ارتش و سپاه دو برادرند و هرکدام تلاش می‌کنند زودتر پیشمرگ خانواده شوند. وی اظهار داشت: هم سپاه و هم ارتش تحت یک پرچم و تحت فرمان یک فرمانده که فرمانده معظم کل قواست، عمل می‌کنند. امیر دریادار حبیب‌الله سیاری فرمانده نیروی دریایی نیز در این نشست گفت: 2 پایگاه دریایی سپاه در جاسک و چابهار تحت کنترل عملیاتی در این رزمایش حضور دارند. وی خاطرنشان کرد: توان موشکی ارتش با شلیک موشکهای سطح به سطح، ساحل به دریا، زمین به هوا و هوا به سطح در رزمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد. فرمانده نیروی دریایی ارتش تصریح کرد: منطقه ای را بعنوان منطقه تیراندازی مشخص کرده‌ایم که اژدر و موشک در آن شلیک می‌کنیم و اطلاعیه می‌دهیم که بیگانگان منطقه را ترک کنند. سیاری با بیان اینکه این کار طبق قوانین بین اللملی است، تاکید کرد: هرکه منطقه را ترک نکند، عواقب آن با خودش خواهد بود. امیر فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا(ص) نیز با بیان اینکه تمام پروازهای فرامنطقه‌ای در زمان رزمایش رصد میشود، در این رزمایش نیز همچون گذشته هواپیماهای جاسوسی و پهن پیکر و... از منطقه F.I.R ایران دور خواهند شد. امیر کیومرث حیدری جانشین فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز با بیان اینکه دستاورهای جدید را در این رزمایش تست می‌کنیم، از حضور یگانهای نزاجا در گستره 43 هزار کیلومتر مربعی در این رزمایش خبر داد. حیدری افزود: هوانیروز تاکتیکهای نوین متحرک هوایی را در این رزمایش نمایش می‌دهد و پهپادهای نزاجا نیز با تاکتیک های ویژه در رزمایش حضور دارد امیر خلبان حسین چیت فروش سخنگوی نیروی هوایی نیز با بیان اینکه کلیه پایگاهای نهاجا درگیر این رزمایش هستند، گفت: در این رزمایش، 9 نوع از هواپیمای نیروی هوایی از بمبرهای سنگین و متوسط و هواپیماهای شکاری و بمب افکن شکاری حضور دارند و موشکهای جدید و مختلفی تست خواهد شد.

گزارش ویژه موسسه واشینگتن: روحانی و ظریف مایلند محدودیت های مدنظر امریکا را بپذیرند یک کارشناس ارشد برنامه هسته ای ایران از روحانی و ظریف به عنوان کسانی یاد کردند که مایلند محدودیت های مدنظر غرب در برنامه هسته ای ایران را بپذیرند.   ایران هسته ای- یک کارشناس ارشد برنامه هسته ای ایران از روحانی و ظریف به عنوان کسانی یاد کردند که مایلند محدودیت های مدنظر غرب در برنامه هسته ای ایران را بپذیرند. مارک فیتز پاتریک، در مقاله ای که روز 17 آذر 1393 روی وب سایت «موسسه بین المللی مطالعات راهبردی» منتشر شده، این موضوع را به همراه تحلیلی از مذاکرات وین و علل به نتیجه نرسیدن آن بسط داده است. متن کامل این تحلیل در ادامه می آید. متن اصلی این مقاله را اینجا ببینید. *** هنگامی که «موسسه بین المللی مطالعات راهبردی » نخستین بار ده سال پیش نشستی در مورد امنیت منطقه ای در منامه برگزار کرد مدت کوتاهی پس از آن بود که فرانسه، آلمان و انگلیس - کشورهای معروف به سه کشور اروپایی - توافقی در پاریس امضاء کردند و در آن ایران موافقت کرد به طور داوطلبانه، تمام فعالیت های مربوط به غنی سازی را به حالت تعلیق در آورد. این زمان دو سال پس از آن بود که بحران ایران برای نخستین بار علنی شده بود و یک سال پس از آنکه سه کشور اروپایی با ایران در مورد تعلیق غنی سازی به نتیجه رسیده بودند. آن توافق تعلیق در سال 2003 متغیر و مبهم و همراه با شکاف ها و اختلاف نظرهای مکرر بر سر آنچه که دقیقا باید به حالت تعلیق در بیاید بود. در توافق سال 2004 پاریس، اروپایی ها به دنبال بستن راههای فرار بودند. در توافقنامه پاریس، طرفین همچنین توافق کردند مذاکرات در مورد تمهیدات دراز مدت را آغاز کنند تا ، تضمین هایی عینی ، ایجاد شود که برنامه هسته ای ایران منحصرا برای اهداف صلح آمیز است. گروه های کاری ایجاد شد و طرف ها مذاکرات گسترده ای را آغاز کردند.آمریکایی ها در مذاکرات شرکت نداشتند. دولت آمریکا در آن زمان فکر می کرد دیپلماسی با ایران، اتلاف وقت خواهد بود.تیم بوش فکر کرد بهتر است به سرعت از طریق تحریمها فشار آورد و بر برچیده شدن تمام تاسیسات مربوط به غنی سازی اصرار کند. من در آن زمان به یاد دارم این مذاکرات تا چه اندازه دشوار توصیف و نیز گفته می شد مذاکره کننده ارشد هسته ای ایران تا چه اندازه فردی باهوش است. از منظر دیگر، استادانه توصیف بهتری است. و او فردی بود که امکان توافق با وی وجود داشت. نام او، حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران بود. در آن زمان، من تصور می کردم روحانی مورد توجه رهبر معظم ایران قرار دارد . با وجود این، من به تازگی از صحبت های حسین باستانی تحلیلگر بی بی سی فارسی متوجه شدم درخواست روحانی از ( آیت الله ) خامنه ای در مورد تایید توافق سال 2003 بی جواب گذاشته شده است. روحانی تنها بود. ( آیت الله ) خامنه ای گوشه گیر در صورت شکست توافق، تقصیری را نمی پذیرفت و همینطور نیز شد. گروه های کاری بین سال 2004 تا 2005 نتوانستند بر موضوع اصلی اختلاف غلبه کنند. از نظر اروپایی ها، تنها تضمین عینی قابل قبول این بود که ایران هیچ تاسیسات تولید مواد شکافت پذیر را راه اندازی نکند یعنی ایران هیچ غنی سازی اورانیوم یا بازفرآوری پلوتونیوم نداشته باشد. ایران مایل به چشم پوشی از بازفرآوری بود، اما اصرار داشت نمی تواند از آنچه تاکید داشت بر اساس ان پی تی حق تهران در مورد چرخه کامل سوخت است دست بردارد. ایران هرگز غنی سازی را رها نمی کرد هر چند با تعلیق موقت آن تا زمانی که مذاکرات در جریان است موافق بود. روحانی به سبب موافقت با تعلیق به شدت توسط تندروها مورد انتقاد قرار گرفت. به گفته منتقدان، او « مروارید را در ازای آب نبات » داده بود - هر چند موافقت اروپایی ها برای اینکه پرونده ایران را آنطور که واشنگتن اصرار داشت به شورای امنیت واگذار نکنند امتیاز مهمی نبود. روحانی در پاسخ به منتقدان خود پاسخ می داد وی در واقع با تعلیق یک جنبه از برنامه غنی سازی که آماده نشده بود بر غرب غلبه کرده است در حالی که یک جنبه دیگر - کار بر روی تاسیسات تبدیل اورانیوم در اصفهان - که در آن زمان در تلاش های هسته ای ایران در اولویت بود ادامه داشت. دفاع روحانی از تاکتیک های خود در سال 2004 موجب شد بسیاری از منتقدان غربی زمانی که او به عنوان رئیس جمهور متبسم و میانه رو در سال 2013 ظاهر شد از وی انتقاد کنند. هنگامی که محمود احمدی نژاد سال 2005 به قدرت رسید، روحانی برکنار و بحران هسته ای ایران به طور پیوسته بدتر شد. مشخص شد دستیابی به توافق با علی لاریجانی مذاکره کننده جدید هسته ای حتی سخت تر است و توانایی لاریجانی برای گرفتن جواب مثبت از رهبر معظم ایران حتی کمتر بود. اوضاع زمانی بدتر شد که سعید جلیلی جایگزین لاریجانی شد. مذاکره کنندگان غربی که از موعظه های بی پایان جلیلی حوصله اشان به شدت سر رفته بود، آرزوی بازگشت روحانی زیرک را داشتند. روحانی دوباره برگشته است و باید خدا را شکر کرد. در حال حاضر، وضعیت به مراتب پیشرفته تر شده است. ایران دسامبر سال 2004، صد و شصت و چهار سانتریفیوژ عملیاتی داشت و هیچ ذخایر اورانیوم غنی شده ای نداشت. کار بر روی یک مدل سانتریفیوژ نسل دوم پایان یافته بود و کار ساخت و ساز هنوز در یک راکتور آب سنگین برنامه ریزی شده در اراک آغاز نشده بود. امروز نزدیک به 20000 سانتریفیوژ نصب شده است و ایران دارای ذخایر اورانیوم با غنی شدگی کم است که اگر بیشتر غنی شود برای ساخت تا شش بمب هسته ای کافی خواهد بود. یک هزار نفر سانتریفیوژ نصب شده از نوع نسل دوم و بیشتر کار ساخت راکتور اراک رو به اتمام است. از جنبه مثبت نیز پیشرفت در تمام این جنبه ها محدود شده است. روحانی مانند سال 2003، ده سال بعد با نوعی تعلیق موافقت کرد. توافق موقت سال گذشته که به تازگی تمدید شد، شبیه به یک آتش بس است که در آن ایران با متوقف کردن یک جنبه از برنامه غنی سازی موافقت کرد - تولید اورانیوم تقریبا با غنی شدگی بالا - و کاهش تعداد سانتریفیوژها در ازای تصویب نشدن تحریم های جدید. با این حال، توافق موقت سال گذشته نیز مانند توافق سال 2003 راه گریزی داشت. این توافق اجازه تحقیق و توسعه در مورد سانتریفیوژهای پیشرفته تر را می داد. این راه گریز ماه گذشته تا حددی مسدود شد. برخی از ناظران آرزو می کنند غرب به پیشنهاد ایران در ده سال قبل برای داشتن یک کارخانه غنی سازی آزمایشی با 3000 ماشین سانتریفیوژ موافقت کرده بود. با این حال، باید به یاد داشته باشد که این پیشنهاد که در بهار سال 2005 مطرح شد به به دنبال رشد مقیاس صنعتی به تعداد 50000 سانتریفیوژ برای تولید سوخت برای راکتور بوشهر بود که آن زمان هنوز در دست ساخت بود. برنامه هسته ای ایران در طول سالها تغییر چندانی نکرده است. ایران سال 2004 برنامه داشت در دو سایت، هشت رآکتور داشته باشد. طی ماه گذشته، روسیه تفاهم نامه ای برای ایجاد 8 راکتور در دو محل امضا کرد. در واقع، با در نظر گرفتن رآکتوری که اکنون در بوشهر در حال بهره برداری است، مجموع تعداد رآکتورها به نه عدد می رسد. بر اساس آخرین توافق، روسیه سوخت اورانیوم غنی شده را در طول عمر راکتور فراهم می کند. موافقت ایران با این بند تا حدودی عجیب به نظر می رسد با توجه به اینکه مقامات ایرانی اصرار دارند آنها نمی توانند به روسیه در مورد تامین سوخت حتی اولین رآکتور اعتماد کنند. این عدم اعتماد، مایل نبودن برای وابستگی به تامین کنندگان خارجی ظاهرا دلیلی است که ایران بر تولید سوخت بوشهر 1 اصرار دارد. تازه ترین پروتکل هسته ای روسیه و ایران شامل بندی مبهم در مورد نقش ایران در تولید سوخت است.روسها می گویند این اقدامی آبرومندانه است. ایرانیان می گویند این موضوع ادعای آنها را در مورد نیاز به غنی سازی توجیه می کند. یکی از دلایل اینکه گروه پنج بعلاوه یک و ایران نتوانستند تا مهلت ماه گذشته به توافق جامع برسند و در عوض توافق مواقت را به مدت هفت ماه دیگر تمدید کردند این است که ایران مایل به دست برداشتن از خواست خود برای داشتن یک برنامه غنی سازی بزرگتر نیست. اگر تصمیم گیری به عهده روحانی و ظریف بود آنها مایل به پذیرفتن محدودیت ها در این برنامه برای متقاعد کردن طرف دیگر بودند که همه مسیرها برای ساخت سلاح هسته ای به اندازه کافی مسدود شده است. اما مقام معظم رهبری کار مذاکره کنندگان خود را تقریبا غیر ممکن کرد زمانی که اوایل ماه ژوئیه تاکید کرد ایران در آینده در میان مدت به برنامه غنی سازی در مقیاس صنعتی نیاز دارد. رئیس سازمان انرژی اتمی ایران روز بعد توضیح داد که این به معنای قادر بودن به سوخت گیری مجدد بوشهر1 زمانی است که قرارداد کنونی روسیه سال 2021 منقضی شود. اما روسیه در راستای موافقت خود با تامین سوخت راکتور بوشهر در مدت طول عمر آن، قصد دارد این قرار داد را تجدید کند. با توجه به قرار دارد تامین سوخت از جانب روسیه، ایران نیاز عملی به برنامه غنی سازی در این اندازه نداردپس چرا ایران اصرار می کند؟ در اینجا مباهات به دستاوردهای فناوری ایران مطرح است. اگر اینطور است، ایران هزینه های زیادی - بیش از 100 میلیارد دلار در تحریم ها - برای این مزیت نامشهود می پردازد. من اینطور نتیجه گیری می کنم که دلیل اصلی دیگری است که با هدف دیگر غنی سازی اورانیوم ارتباط دارد - این گزینه است که زمینه را برای سلاح های هسته ای را فراهم می کند. ایران بیش از یک دهه به دنبال یک استراتژی مصون سازی هسته ای بوده است. سوال در هفت ماه آینده این است که آیا ایران مایل به متوقف کردن این استراتژی مصون سازی و برای چه مدت خواهد بود.من باور دارم که روحانی هنوز هم می خواهد به توافق دست یابد. من معتقدم رهبر معظم ایران آماده نیست به شرایطی که خواسته می شود پاسخ مثبت بدهد. شاید بهترین چیزی که می توانیم آرزو کنیم این است که وقتی روحانی بار دیگر با جزئیات یک توافق پیشنهادی به ( آیت الله ) خامنه ای تلفن می زند، (آیت الله) خامنه ای دوباره به این تلفن پاسخ ندهد. همزمان، همسایگان ایران باید احساس اطمینان کنند همانطور که فیلیپ هاموند وزیر امور خارجه انگلیس روز گذشته گفت شش قدرت در مذاکرات به اصول خود متعهد خواهند بود. آنها تمایل نداشته اند توافقی کنند که در آن با چیزی پایین تر از هدفشان موافقت شود. آن هدف، بستن همه راههای بالقوه برای دستیابی به سلاح هسته ای با این اطمینان کافی است که هر تلاشی به موقع کشف و جلوی آن گرفته می شود. بنابراین اگر توافقی حاصل شود و من امیدوارم نتیجه همین باشد، کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس و دیگران که در مورد قابلیت ها و اهداف ایران نگرانند باید اطمینان داشته باشند توافقی خوب است توافقی که امنیت آنها را تقویت و به امنیت منطقه ای کمک می کند.

گزارش ویژه آیا ظریف در مقابل تلاش جریان فتنه برای تضعیف قدرت مذاکراتی ایران موضع خواهد گرفت؟ در حالی که دولت در میانه دور جدید مذاکرات با گروه 1+5 قرار دارد، جریان اصلاح طلب تلاش عجیب و غیرمنتظره ای را برای تضعیف موضع دولت در مذاکرات آغاز کرده است.   حامد علوی، ایران هسته ای- در حالی که دولت در میانه دور جدید مذاکرات با گروه 1+5 قرار دارد، جریان اصلاح طلب تلاش عجیب و غیرمنتظره ای را برای تضعیف موضع دولت در مذاکرات آغاز کرده است. روز چهاشنبه 26 آذر 1393 (17 دسامبر 2014) چند تن از چهره های نزدیک به طیف های تندروی جریان های اصلاحات و فتنه با حضور در نشستی در دانشگاه تهران به طرزی کم سابقه دستاوردهای هسته ای کشور را زیر سوال برده و آنها را بی ارزش خواندند. در این نشست که ظاهرا از سوی انجمن اسلامی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران (نزدیک به حزب غیر قانونی مشارکت) برگزار شده افرادی نظیر احمد شیرزاد، صادق زیباکلام و داوود هرمیداس باوند، سخنانی مطرح کرده اند که نظیر آن را صرفا در ادبیات مقام ها و کارشناسان اسراییلی درباره برنامه هسته ای ایران می توان دید. به عنوان نمونه، احمد شیرزاد در این نشست گفته است: «کشور ما منابع اورانیوم ناچیزی دارد،20هزار مگاوات برقی که مدعی تولید آن هستیم چیزی جز وابستگی مطلق ما به روسیه ندارد. سؤال ما اینست که اگر ما بجای 10هزار سانتریفیوژ،یک عدد داشته باشیم چه فرقی می کند»؟! صادق زیباکلام هم گفته است: «هیچ نوآوری علمی در رابطه باهسته ای وجودندارد. می گویند انرژی هسته ای 250صنعت بوجودمی آورد، یکی ازآنها رابه من بگویند. اشغال سفارت امریکا، همچنان از منافع ملی قربانی می گیرد»! گذشته از استدلال های کودکانه مطرح شده در این سخنان که نشان دهنده اوج کم سوادی لیدرهای جریان فتنه در ایران است، سوال اصلی این است که انجمن اسلامی دانشگاه تهران که در سیطره جریان های اصلاح طلب خارج از دانشگاه قرار دارد، در حالی که تیم مذاکره کننده هسته ای در ژنو مشغول مذاکره است، چه هدفی از برگزاری این نشست داشته است؟ برخی اطلاعات موجود نزد «ایران هسته ای» حکایت از آن دارد که اصلاح طلبان حتی سازش های انجام شده از سوی دولت حسن روحانی و تیم وی را هم ناکافی می دانند و معتقدند این دولت باید گردد. پیش از این برخی اعضای این جریان مامور به جمع آوری اطلاعاتی شده بودند که ثابت کند ضرر تداوم برنامه هسته ای در ایران بیش از سود آن است. در مجلس ششم نیز همین جریان بدل به سخنگوی امریکا و اسراییل در ایران شده و طرحی 3 فوریتی را برای تصویب پروتکل الحاقی مطرح کرد که حسن روحانی خود جزو برجسته ترین مخالفان آن بود. پرسش مهمی که اکنون دولت بویژه وزارت خارجه باید به آن پاسخ بدهد این است که چه عقیده ای درباره این نشست و اظهارات مطرح شده در آن دارد و آیا این اقدام را یک گام بزرگ در جهت تضعیف موضع مذاکراتی ایران ارزیابی می کند یا خیر؟ این امر بویژه از این حیث اهمیت دارد که دولت تاکنون کوچکترین انتقاد از ناحیه اصولگرایان را با توهینه آمیز ترین ادبیات ممکن پاسخ داده است.

ابتدای دهه 80 هم همینطوری شد !   عملا آن زمان در حال تکرار هست ، آن هم با ابعاد بسیار بزرگتر و سنگین تر !

گزارش ویژه روایت گاردین از اختلاف های اصلی در مذاکرات وین مهم ترین اختلاف میان ایران و 1+5 در مذاکرات وین این بوده که ایران خواستار آن بود که غرب غنی سازی صنعتی آن را پس از طی یک دوره زمانی معین صریحا به رسمیت بشناسد.   ایران هسته ای- روزنامه انگلیسی گاردین می گوید مهم ترین اختلاف میان ایران و 1+5 در مذاکرات وین این بوده که ایران خواستار آن بود که غرب غنی سازی صنعتی آن را پس از طی یک دوره زمانی معین صریحا به رسمیت بشناسد. متن کامل مقاله روزنامه گاردین که به قلم جویان بورگر نوشته و روز سه شنبه 25 آذر 1393 (16 دسامبر 2014) منتشر شده، در ادامه می آید. متن اصلی این مقاله را اینجا ببنید. *** مذاکرات هسته‌ای ایران، با ملاقات دوجانبه میان آمریکا و ایران،‌ وارد اولین وقت اضافه‌ی خود شد. دیپلمات‌های دو طرف، پس از نه ماه مذاکرات و درپی ناتوانی از دستیابی به توافق جامع در سررسید 24 نوامبر، بار دیگر در ژنو پشت میز مذاکره نشستند تا پویایی روند تلاش‌ها برای دستیابی به توافق هسته‌ای (جامع) را حفظ کنند. ضرب الاجل این مذاکرات تا اول ژوییه 2015 میلادی تمدید شده است، و هدف اصلیِ آن دستیابی به چارچوبِ اصلی توافقنامه تا اول مارس است. اکنون تلاش‌ها برای دستیابی به اهداف تعیین شده در سررسیدهای تعیین شده، سرعت گرفته است. این در حالی است که کنگره جدید آمریکا با حالتی تهاجمی وارد معرکه خواهد شد، زیرا کنگره جدید آمریکا که در هفته‌ی اول ماه ژانویه 2015 میلادی برای اولین بار تشکیل می‌شود، تحت کنترل اکثریت جمهوریخواهان در هر دو مجلس سنا و نمایندگان این کشور خواهد بود. حالت احساسیِ حاکم بر این مذاکرات، جدّی اما کمی غم‌افزا است، این در حالی است که پیش از این، امیدها در مذاکرات قبلی وین با حضور جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا برای دیدارِ رو در رو با محمدجواد ظریف، همتای ایرانی خود، و سایر وزرای خارجه کشورهای قدرتمند جهان که در این مذاکرات شرکت داشتند، بسیار امیدوارکننده بود. ما هم اکنون از نوع و اندازه‌ی موانعی که از امضای توافق جامع در 24 نوامبر جلوگیری کرد، کم و بیش آگاه شده‌ایم. در آن زمان، تصور می شد که دو مانع اصلی بر سر راه امضای توافق جامع وجود داشته باشد: اول این که تعداد سانتریفیوژها و ظرفیت غنی‌سازی اورانیومِ ایران باید چقدر باشد و دوم این که سرعت برداشته شدن تحریم‌های ایران باید چه مقدار باشد. این در حالی است که اکنون معلوم شده است که خطوط قرمزِ دقیقی که در مذاکرات 24 نوامبر مانع امضای توافق جامع شده بود، عبارت بودند از این‌که ایران این شرط را الزامی می‌دانست که اصلِ حق غنی‌سازی ایران در مقیاس صنعتی پذیرفته شود. ایران حتی حاضر بود طی چند سال معدودِ آتی، محدودیت‌هایی بر برنامه‌ی غنی‌سازیِ خود را بپذیرد، اما به شرط آن که اصلِ یاد شده و حق غنی‌سازی ایران، به صورت اصولی و رسمی، پذیرفته شود. تهران هچنین مصرّ بود که هیچ اقدام غیرقابل برگشت یا تقریباً غیرقابل برگشت مانند برچیدن کارخانه‌ها یا زیرساخت‌های هسته‌ای انجام ندهد، مگر این‌که در ازای آن و به اندازه‌ی هم ارزِ آن، تحریم‌های ایران به طور کامل لغو شود. از سوی دیگر، موضع آمریکا این بود که ساختار کلی تحریم‌ها باید سرِجایِ خود باقی بماند و ظرفیت غنی‌سازی ایران نیز باید صرفاً در راستای نیاز این کشور به تولید انرژی، محدود بماند. این شکافی بسیار گسترده است که جمع کردن آن کاری ساده نیست. این دور از مذاکرات بی‌سروصدا و بدون حضور جان کری و محمدجواد ظریف یا هیچیک از سایر وزرای خارجه‌ی دیگر کشورهای شرکت‌کننده در این مذاکرات، آغاز شده است. وندی شرمن رهبریت تیم مذاکره‌کننده آمریکایی را برعهده دارد. این در حالی است که رهبریت هیأت مذاکره کننده ایرانی با عباس عراقچی و مجید تخت ‌روانچی، دو تن از معاونان وزیر امور خارجه ایران، است. مهم‌تر از افرادِ آغازکننده این مذاکرات،‌ روش گفتگوها است. این بار، مذاکرات به سرعت و در مؤثرترین شکلِ خود آغاز شده است که همان ملاقات مستقیم و دو جانبه میان مسئولان آمریکایی و ایرانی، بدون نیاز به حضور کاترین اشتون، بوده است. این در حالی است که پیش از این، مذاکرات به صورت سه جانبه با حضور اشتون یا معاون وی برگزار می شد، تا پنج کشور دیگرِ عضو گروه 1+5 در جریان دقیق مفاد مذاکرات انجام شده میان آمریکا و ایران در خلال گفتگوهای دوجانبه، قرار گیرند. گروه بین‌المللی بحران در بررسی همه‌جانبه از گفتگوهای هسته‌ای ایران طی گزارشی با عنوان «گفتگوهای هسته‌ای ایران: مه فرونشست» آورده است که این یکی از میانبرهای ضروریِ شیوه کاری بود که در پایان گفتگوهای وین برسر آن توافق حاصل شد که در صورت لزوم، گفتگوهای دو جانبه میان آمریکا و ایران برگزار شود. در گزارش گروه بین‌المللی بحران همچنین آمده است که یکی دیگر از تغییرات شیوه کاری که در گفتگوهای وین ایجاد شده است این بود که تصمیم اشتباهِ «رسیدگیِ همزمان و مشترک به مسائل سیاسی و فنی» معکوس شود و دیگر به این نحوه عمل نشود. اطلاعات فنی بسیار زیاد و همچنین انواع مختلف پیش‌نویس‌های توافق نهایی هم اکنون تهیه شده است. آنچه باقی می‌ماند این است که طرفین بتوانند با تلاش‌ها کوششِ سخت، روند مصالحه و سازش سیاسی با یکدیگر را به سامان برسانند. این همان چیزی است که هم‌اکنون روی میزمذاکرات در ژنو قرار دارد.

متن کامل مصاحبه رییس سازمان انرژی اتمی با العالم صالحی: در طول مدت مذاکرات ماشین های IR-8 و ماشین های غیر فعال در نطنز را راه اندازی نمی کنیم ما سانتریفوژهای IR-4 و IR-6 و IR-8 نیز داریم که این IR-8 آخرین نسل سانتریفوژ است که قریب به 24 سو قدرت غنی سازی آن است.   ایران هسته ای- رئیس سازمان انرژی اتمی جمهوری اسلامی ایران در مصاحبه اختصاصی با شبکه العالم گفت: ایران آ‌خرین نسل سانتریفوژ را در اختیار دارد. جمهوری اسلامی ایران آخرین نسل سانتریفوژ (IR-8) را در اختیار دارد، ولی هنوز به آن گاز تزریق نشده است. دکتر علی اکبر صالحی روز یکشنبه در برنامه «من طهران» این شبکه گفت: ما اکنون سانتریفوژهای نسل دوم خودمان را داریم که حدود هزار عدد آنها نصب شده است، و حدود یک زنجیره 164 تایی آنها به صورت آزمایشی کار می کند. وی تأکید کرد: ما سانتریفوژهای IR-4 و IR-6 و IR-8 نیز داریم که این IR-8 آخرین نسل سانتریفوژ است که قریب به 24 سو قدرت غنی سازی آن است. دکتر صالحی با این حال گفت: ما به این سانتریفوژ گاز تزریق نکرده ایم و این کار نیز داوطلبانه است و تا زمانی که مذاکرات ادامه دارد، قرار نیست که به IR-8 گاز تزریق کنیم. وی ادامه داد: ما این را به عنوان حسن نیت خودمان به طرف مقابل نشان می دهیم البته تست های مکانیکی در حال انجام شدن است و تست های متنوعی باید انجام گیرد ولی به سانتریفوژ IR-8 اکنون تا زمانی که مذاکرات ادامه دارد ما قصد تزریق گاز اکتیو یعنی یو اف 6 نداریم. صالحی تأکید کرد: ما اکنون قریب به 20 هزار سانتریفوژ نصب شده داریم که قریب به 9 هزار و اندی از این ها کار می کند و تقریبا 9 هزار تا از آن ها اکنون در حال نصب است ولی کار نمی کند. تا زمانی که مذاکرات ادامه دارد، ما قصد راه اندازی آن 9 هزار دستگاه بعدی را نداریم. این نوعی تفاهم است که با هم انجام داده ایم؛ هرچند نانوشته اما ما مقید به این هستیم. حتی از دولت گذشته نیز این طور بوده است؛ تنها برای این که ما حسن نیت خودمان را نشان دهیم که به دنبال حل موضوع هستیم نه به دنبال تحریک مسئله یا پیچیده تر کردن آن. بنابراین ما با همین 9 هزار دستگاه اکنون کار می کنیم، تا ببینم که سرانجام این مذاکرات چه خواهد بود. رئیس سازمان انرژی اتمی افزود: راه دیگری جز تعامل و تفاهم باقی نمانده است، و هر دو طرف باید به توافق برسند از این رو من به حصول توافق خوشبین هستم، چون اگر اتفاق دیگری بیفتد به نفع هیچ کس نیست. دکتر صالحی اضافه کرد: جمهوری اسلامی ایران در این مدت حکمت سیاسی و عقلانیت اش را نشان داده است، بر خلاف تصویری که آن ها از ما در جهان ارائه کرده اند که لجاجت می کنیم، و اهل مذاکره نیستیم. دکتر صالحی با بیان این که تا آنجا که جا داشته از خود انعطاف نشان داده ایم، اظهار کرد: افکار عمومی جهان نسبت به اقدام های ما روشن شده و اگر قرار باشد که خدای نکرده به تفاهم نرسیم، همه می دانند مقصر کیست و حداقل استفاده و بهره‌ای که از این مذاکرات بردیم این است که با افکار عمومی جهان اتمام حجت کردیم، که ما تمام مسیرهای ممکن را برای رسیدن به تفاهم طی کردیم اما طرف مقابل اهل تفاهم نبوده است. وی تأکید کرد: بنابراین من فکر می‌کنم که برای طرف مقابل نیز راهی جز تفاهم باقی نمانده است البته ما نیز همان طور که آقای رئیس جمهور گفتند، به دنبال تفاهم برد - برد هستیم یعنی این طور نیست، بخواهیم همه امتیازات را بگیریم و آن ها نیز برای افکار عمومی خودشان حرفی برای گفتن نداشته باشند. دکتر صالحی تصریح کرد: بنده با اطلاعاتی که دارم، فکر می کنم در مجموع امکان رسیدن به تفاهم بسیار بالا است. دکتر صالحی با اشاره به حضور نمایندگانی از سازمان انرژی اتمی در گروه مذاکره کننده، گفت، بحث آب سنگین، فردو، غنی سازی و تحریم ها مطرح شده که به صورت کلی عرض می کنم در این موارد خیلی به هم نزدیک شده ایم؛ و در بعضی موضوع ها پرونده بسته شده است . وی ادامه داد: اول از بعد فنی و سپس از بعد حقوقی به هم نزدیک شده ایم، و تنها می‌ماند بعد سیاسی که مستلزم اراده ای است که اگر طرف مقابل این اراده را کرده باشد، احتمال رسیدن به تفاهم خیلی بالا است، و اگر هنوز این اراده شکل نگرفته باشد دیگر این مشکل آن ها است زیرا ما این اراده را داریم و از روز اول نیز به گونه ای وارد مذاکره شدیم که به نتیجه برسیم ما به دنبال مذاکره برای مذاکره نیستیم و امیدواریم اراده سیاسی آن ها نیز بر این قرار گرفته باشد که بخواهند با توجه به تفاهم هایی که در بعد فنی و حقوقی صورت گرفته و تا حدود زیادی به هم نزدیک شده ایم، با اراده سیاسی آن مختصر باقی مانده را نیز تمام کنیم و انشالله موضوع را ببندیم. رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان گفت: برداشت من این است که در آمریکا نیز آراء سیاسی مختلفی هست، و مخصوصا فشار لابی صهیونیستی که کاملا مشهود است و خود نتانیاهو چند روز پیش رسما اعلام کرد که باعث شده مذاکرات در وین به سرانجام نرسد. دکتر صالحی افزود: کری نیز اعلام کرد، آمریکا همه چیز را با اسرائیلی ها هماهنگ می کند. رژیم صهیونیستی نیز طبیعتا ترجیح می دهد این پرونده ساختگی بین المللی حل نشود، و ادامه داشته باشد و به عنوان کانون فشار بر ایران از آن استفاده شود. وی ادامه داد: اما من عرض می کنم، جمهوری اسلامی ایران بحمدالله در موقعیتی است که اگر موضوع حل شود که چه بهتر ولی اگر حل نشود ما چیز زیادی از دست نداده ایم و راه مان را ادامه می دهیم؛ البته موضوع تحریم دیگر نمی تواند به شرایط سابقش برگردد و به قول دکتر روحانی ترک خورده است، ضمن آن که تجربه و آگاهی ما نسبت به حل مشکلات مان بیشتر شده و روش های مختلفی را اندیشیده ایم تا آثار تحریم را کمتر کنیم و امور اقتصادی خودمان را با جامعه بین الملل به پیش ببریم. رئیس سازمان انرژی اتمی گفت: لذا بنده احساس می کنم در آمریکا این فشار بر دولت آمریکا وجود دارد. یعنی بنده برداشت شخصی خودم است که احتمالا آقای اوباما و آقای کری علاقه مندند، این مسئله حل شود، اما دیگرانی هستند که دلشان نمی خواهند این مسئله حل بشود. صالحی افزود: این امر را در نظر بگیرد، اگر این موضوع حل شود، برای آقای اوباما امتیاز بسیار بزرگی خواهد بود و وی را در زمره روسای جمهور مشهور آمریکا قرار خواهد داد؛ برای این که توانسته است، پرونده ای - هرچند ساختگی- ولی پرونده ای بین المللی را حل و فصل کند، و این یک امتیاز بزرگ برای وی است. وی تصریح کرد: جمهوری اسلامی ایران نیز همه تلاش خودش را کرده است، این گفت وگوی با 5+1 به سرانجام درستی برسد. امیدوارم که آمریکایی ها از این فرصت پیش آمده حسن استفاده را بکنند زیرا ممکن است که این فرصت دیگر پیش نیاید و ما برمی گردیم به گذشته. یک بار نیز این اتفاق افتاد و دیدید که آن زمانی که جمهوری اسلامی ایران چند ده سانتریفوژ بیشتر نداشت و ما فعالیت های هسته ای خودمان را بیش از دوسال و نیم تعلیق کردیم ولی متاسفانه آن ها به تعهدات خودشان پایبند نشدند؛ و ما مجبور شدیم مجددا فعالیت های خودمان را آغاز کنیم و دیدید که چه رشد و پیشرفتی داشتیم و الان بیش از 20 هزار سانتریفوژ در ایران نصب است و فعالیت های جمهوری اسلامی ایران بر اساس روال خودش پیش می رود. به ویژه ما قراردادی به تازگی با روس ها بستیم و اصلا ایران در این عرصه وارد فاز جدیدی شده است. به گزارش این پایگاه، صالحی درپاسخ به این سئوال که اگر مذاکرات با غرب شکست بخورد آیا ایران از نظر فنی به پیش از توافقنامه اصولی ژنو بازخواهد گشت؟ گفت: این امر در خود تفاهم نامه ژنو و اقدام مشترک آمده است، اگر به نتیجه نرسد، هرکسی کار خودش را انجام می دهد؛ این امر واضح است. دکتر صالحی اضافه کرد: قرار نیست، اگر به تفاهمی نرسیم، به همین سبک ادامه دهیم یعنی بعضی کارهایمان را تعلیق کنیم، مثل نصب نکردن تجهیزات عمده اراک یا حفظ سطح میزان تولید غنی سازی اورانیوم خودمان. قرار نیست ما این ها را به همین سبک ادامه دهیم. ما بر اساس آنچه مصلحت باشد و منافع ما را در نظر گیرد و نیاز ما باشد، عمل می کنیم. این طور نیست که خواسته باشیم همه چیز را برگردانیم. تصمیم مناسب را در زمان مقتضی خواهیم گرفت. دکتر صالحی در پاسخ به سئوال دیگری درباره توافق با روسیه درخصوص ساخت دو نیروگاه هسته ای در ایران و جزئیات مربوط به آن و موضع کشورهای غربی گفت: ما قریب به یک یا دو هفته پیش مسکو بودیم و قراردادی را با آن ها برای دو نیروگاه جدید دیگر در محل نیروگاه بوشهر امضا کردیم، و این دو نیروگاه ساخت و تحویل آن قریب به 10 سال طول می کشد. اولین نیروگاه هشت سال و نیم دیگر و دومین نیروگاه قریب دو سال بعد از آن (تحویل خواهد شد.) وی افزود: یادداشت تفاهمی با روس ها در مورد امکان همکاری در تامین سوخت این نیروگاه ها به صورت مشترک امضا کرده ایم که به صورت مشترک در ایران، ما سوخت های مورد نظر را بسازیم و تولید کنیم و در نیروگاه از آن استفاده کنیم. دکتر صالحی تصریح کرد: در خصوص کشورهای دیگر، جالب است، برخی کشورهای اروپایی با ما تماس داشتند و گفتند، در عقد قراردادها عجله نکنید و ما علاقه مند هستیم که با شما وارد همکاری ساخت نیروگاه های جدید هسته ای شویم، و ما نیز استقبال کردیم زیرا ما قرار است بر اساس تکلیفی که مجلس محترم به دولت کرده است، 20 هزار مگاوات برق هسته ای داشته باشیم یعنی قریب به 20 نیروگاه مثل بوشهر. وی ادامه داد: خوب ما اکنون نیروگاه بوشهر را داریم و دو قرارداد نیز بسته ایم، و برای نیروگاه های جدید خیلی جا داریم. رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان در ادامه مصاحبه اختصاصی با شبکه العالم با اشاره به اعلام آمادگی برخی از کشورهای آسیایی برای همکاری با ایران در زمینه ساخت نیروگاه های جدید گفت: ما از این پیشنهاد استقبال کردیم. اما منتظر نمی مانیم تا آن ها ادعا کنند، باید شرایط آماده شود تا با ایران همکاری کنیم؛ بلکه ما بر اساس منافع ملی مان عمل می کنیم. دکتر صالحی افزود: در حال حاضر ما با روس ها این قرارداد را بسته ایم که قرارداد بسیار خوبی است. به همین دلیل از دولت و سازمان انرژی اتمی روسیه تشکر می کنیم. زیرا آن ها کمک کردند تا در حالی که هیچ کشوری به ما در زمینه ساخت نیروگاه اول بوشهر جواب مثبتی نمی داد، این نیروگاه را بسازیم. دکتر صالحی در پاسخ به سؤالی درباره رضایت یا فقدان رضایت ایران درباره عملکرد نیروگاه هسته ای بوشهر، گفت: ما از کار نیروگاه بوشهر بسیار راضی هستیم و امیدواریم تا پایان سال جاری مسئولیت بهره برداری کامل نیروگاه بوشهر به طرف ایرانی واگذار شود. رئیس سازمان انرژی اتمی ایران نیروگاه بوشهر را یکی از بهترین و ایمن ترین نیروگاه های دنیا دانست و گفت، بالاترین استانداردهای ایمنی در آن رعایت شده است. زیرا در زمان ساخت این نیروگاه با آژانس بین المللی انرژی اتمی در ارتباط بودیم و کنسرسیومی متشکل از ایران، روسیه و آژانس در خصوص مسائل ایمنی این نیروگاه به طور مستمر نظارت می کردند. صالحی در پاسخ به سؤالی درباره همکاری مشترک ایران و روسیه در زمینه تولید سوخت هسته ای و ادعاهای غربی ها مبنی بر انتقال سوخت هسته ای ایران به خاک روسیه و کار بر روی آن در خاک آن کشور، گفت: اگر قرار بود ما جای دیگری، سوخت هسته ای مان را بسازیم یا مواد اولیه آن را به کشور دیگری منتقل کنیم، که این پیشنهاد از سال ها پیش بوده است. بلکه چالش ما این است و قرار است، تمام فرآیند سیکل سوخت را در داخل خاک جمهوری اسلامی ایران انجام دهیم و سوخت را در داخل کشور تولید کنیم. رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان، درباره برخی اخبار منتشر شده مبنی بر درخواست عربستان برای دستیابی به امتیازاتی مشابه آنچه ایران براساس توافق نامه ژنو در صورت امضای آن به دست می آورد، گفت: ما خوشحال می شویم که هر کشور اسلامی یا هر کشور در حال توسعه دیگری، براساس حقوقی که در ان پی تی و در اساسنامه آژانس برای آن ها ترسیم شده است، از تمامی امکانات مذکور در این، سند حقوقی بین المللی استفاده کند. خواه این کشور عربستان سعودی یا امارات باشد، ما هیچ گونه نگرانی از این بابت نداریم. صالحی افزود: کشورها در این زمینه حق دارند و ما پیشتاز و پرچمدار این امر هستیم و برای حقوق کشورهای در حال توسعه برای استفاده کامل از همه حقوق به رسمیت شناخته شده در ان پی تی و اساسنامه آژانس، مبارزه می کنیم. ما از ورود آن ها به عرصه فعالیت های صلح آمیز هسته ای استقبال می کنیم. وی با اشاره به پیشنهاد کشورمان برای همکاری کشورهای حوزه خلیج فارس در زمینه هسته ای، گفت: در حال حاضر امارات در حال ساخت چهار نیروگاه است و سایر کشورهای حاشیه خلیج فارس نیز برای ساخت نیروگاه های هسته ای در کشورهایشان اعلام آمادگی کرده اند. ما از همکاری با این کشورهای همسایه استقبال می کنیم و آماده ایم تا تجربیات بسیار ارزنده ای را که به دست آورده ایم در اختیار آن ها قرار دهیم و پیشنهاد کرده ایم تا مانند آمریکای لاتین یا آسیای جنوب شرقی، شورای مشترک انرژی هسته ای تشکیل دهیم و آماده ایم تا درباره مسائل ایمنی و امنیتی و علمی، تکنوژیکی شورایی مشترک تشکیل دهیم و از تجارب یکدیگر استفاده کنیم.

ببند    http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1393/9/16/816612_967.jpg

  مثل اینکه فقط مولتی اکانتی بودن اخراجی داره !

در حاشیه واکنش‎ عضو تیم مذاکره کننده هسته‎ای به گفتگوی نبویان با رجانیوز/ اظهار نظر درباره موضوع موشکی «تهدیدزا»تر است یا امضاء توافقنامه‎ای که ایران را ملزم به حل و فصل موضوع موشکی می‌کند!؟/ نبویان کدام واقعیت پنهان شده را فاش کرد!؟   گروه سیاست خارجی – رجانیوز: انتشار گفتگوی رجانیوز با حجت‎السلام نبویان که با انتقاد از رویه فعلی مذاکرات، طرح موضوع موشکی را یکی از خواسته‎های مقامات امریکایی معرفی کرده و از امضاء توافقی متضمن موضوع موشکی توسط مذاکره‎کنندگان بشدت گلایه کرده بود، واکنش اعضای تیم مذاکره‎کننده هسته‎ای را به دنبال داشته به نحوی که یک عضو بی‎نام و نشان تیم مذاکره کننده این اظهارات را «تهدید کننده منافع ملی» معرفی کرده‎ اما اعلام نکرده است که اگر طرح این موضوع در رسانه تهدید امنیت ملی است، امضاء توافقنامه‎ای که کشور را مجبور به پذیرش گفتگو درباره موضوع موشکی می‎کند چه نسبتی با منافع ملی برقرار می‎کند!؟ به گزارش رجانیوز، حجت‎الاسلام سید محمود نبویان از فضلای حوزه علیمه قم، دانشیار موسسه پژوهشی امام خمینی (ره) و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی که در یکسال گذشته، انتقادات مستدل و دقیقی از روند حاکم بر مذاکرات هسته‎ای ارائه داده است، در بخشی از مصاحبه اخیر خود با رجانیوز ، به بررسی توافقنامه ژنو پرداخت و در بیان آنچه که طرف ایرانی داده و آنچه که در مقابل دریافت کرده است، عنوان کرد: « ایران یک‌سری تعهداتی داده و کمیته‌ای از آن طرف مأمور شده است تا کنترل کند آیا ایران به تعهداتش عمل می‌کند یا نه. آژانس هست، به‌علاوه کشورهای اتحادیه اروپا و امریکا، اما اگر طرف غربی به تعهداتش عمل نکرد چه؟ قرار بود تحریم از پتروشیمی برداشته شود، اما نشد. قرار شد قطعات هواپیما بدهند که ندادند. قرار شد کشتی‌ها را بیمه کنند که نکردند. کدام کمیته بر این موارد نظارت می‌کند؟ در این توافق‌نامه اصلاً به این موضوع اشاره‌ای نداشته و این خیلی جالب است. در گام دوم هم قرار شد به بحث موشکی بپردازند. آقایان رفتند امضا کردند که به بحث موشکی پرداخته شود. در توافق‌نامه جامع هم متأسفانه قرار است پانزده یا 20 سال طول بکشد.» این سخنان نبویان بلافاصله با واکنش یکی از اعضای گمنام تیم مذاکره کننده هسته‎ای روبرو شد و وی این اظهارات را برای امنیت ملی «تهدیدزا» عنوان کرده و اظهار داشت: « این‌گونه سخنان در چارچوب موارد تهدیدزای جدی برای امنیت ملی کشور تلقی می‌گردد.» این در حالی بود که علی‎اکبر ولایتی نیز که به گفته هاشمی رفسنجانی تیم مذاکره کننده فعلی از دست پروردگان او در وزارت خارجه هستند، در اظهاراتی در جمع خبرنگاران بحث بر سر موضوع موشکی را تکذیب کرده بود. اما شاید نکته مهم این اظهار نظر کوتاه عضو تیم مذاکره کننده ایران، اعلام صریح این موضوع بود که مسئله مهمی چون موضوع موشکی، به حدی در دکترین امنیت ملی ایران نقش کلیدی داشته و دارد که حتی ممکن است اظهار نظر درباره آن نیز به عنوان اظهار نظری «تهدیدزا» برای امنیت ملی تفسیر و تحلیل شود، اما سوال بسیار مهم این است که حکم مذاکره درباره این فاکتور راهبردی امنیت ملی کشور و امضاء توافقنامه‎ای که در دل خود الزام ایران به «حل و فصل» موضوع موشکی را نهفته دارد، از نظر تیم مذاکره کننده هسته‎ای چگونه خواهد بود!؟ آنچه نبویان به آن اشاره کرد، تبیین یکی از بندهای توافقنامه ایران و 1+5 موسوم به توافقنامه ژنو است که به تازگی 7 ماه دیگر نیز اجراء آن تمدید شده است، بندی که در آن ایران بصورت رسمی می‎پذیرد به «حل و فصل» موضوعاتی چون موضوع موشکی در مدت اجرای توافقنامه و رسیدن به توافق جامع بپردازد. در یکی از بندهای این توافقنامه که بدلیل ضعف حقوقی مفرط، در میان کارشناسان حقوق بین‎الملل به عنوان «توافقنامه ضعیف ژنو» مشهور شده و تاکنون هیچ کارشناس مبرز حقوق بین‎الملل حتی با گرایش نزدیک به تیم مذاکره کننده نیز حاضر به دفاع از منطق حقوقی حاکم بر آن نشده است، این عبارت به صراحت نهفته است که: در فاصله میان گام‌های اولیه و گام آخر، گام‌های دیگری از جمله پرداختن به قطعنامه‌های شورای امنیت با هدف پایان رضایت بخش بررسی موضوع توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد وجود خواهد داشت. There would be additional steps in between the initial measures and the final step, including, among other things, addressing the UN Security Council resolutions, with a view toward bringing to a satisfactory conclusion the UN Security Council's consideration of this matter. این در حالی است که اشاره به موضوع موشکی در قطعنامه‎های شواری امنیت علیه ایران و رضایت ایران به «حل و فصل» نگرانی‎های شورای امنیت! سبب شده است تا امکان گشودن باب بحث درباره توان موشکی ایران در مذاکرات باز شده و طرف ایرانی نیز به لحاظ حقوقی در یک عمل انجام شده قرار گرفته باشد. چنانکه در اولین دور گفتگوهای پس از مذاکرات ژنو که شهر وین، وندی شرمن در حاشیه این نشست در گفتگو با خبرنگاران با همین استدلال اعلام کرد: « من گمان می‌کنم که فهرست‌های برنامه اقدام مشترک، موضوعات متنوعی را شامل می‌شوند که بخشی از یک توافق سازنده و موثر را تشکیل می‌دهند. علاوه بر آن، فکر می‎کنم در پارگراف اول یا دوم آن یک ارجاع به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل وجود دارد که قبل از توافق نهایی، موضوعات آن قطعنامه‌ها باید حل شوند و در واقع آنها بخشی از توافق هستند. در قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، اشاراتی به ظرفیت استفاده هسته‌ای از قدرت نظامی موشک‌های بالستیک به عنوان سلاح شده است. من متن دقیق قطعنامه را اکنون در اختیار ندارم اما اگر شما بخواهید می‌توانم آن را بعدا پیدا کنم و در اختیار شما بگذارم. » حال سوال اساسی اینجاست که آیا اشاره حجت‎الاسلام نبویان به این نکته و بیان آن برای مردم می‎تواند برای امنیت ملی «تهدیدزا» باشد یا امضاء توافقی که در آن چنین بندی گنجانده شده است و ایران را به لحاظ حقوقی در منگه بحث بر سر این موضوع قرار داده است!؟ به نظر می‎رسد واقع بینی، یعنی رویکرد ادعایی تیم مذاکره کننده هسته‎ای در مذاکرات ایجاب کند که ضعف مفرط موجود در توافقنامه‎ای که یک و سال و هفت ماه کشور را به خود مشغول کرده و برخی منافع ملی کشور از جمله ذخیره اورانیوم 20 درصد و یا امکان مذاکره بر روی موضوع موشکی را نیز به چالش کشیده است، پذیرفته شود، و بجای تهدید منتقدین، اصلاح روند غلط گذشته هر چه زودتر در دستور کار قرار بگیرد، چرا که ممکن است منتقدان امروز را بتوان با تهدید ساکت کرد (که البته تا بحال ممکن نشده است) اما تاریخ و قضاوت درباره آنچه در حال ثبت شدن است را نمی‎توان فریب داد.

متن کامل نشست مهم موسسه بروکینگز درباره مذاکرات وین- بخش دوم و پایانی نقاط اختلاف ایران و امریکا در مذاکرات دقیقا کجاست؟ موضوع مذاکرات هسته ای اخیر جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+5 و چشم انداز هفت ماه آینده تا ضرب الاجل دهم تیرماه، در اندیشکده بروکینگز آمریکا بررسی شد.   ایران هسته ای- موضوع مذاکرات هسته ای اخیر جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+5 و چشم انداز هفت ماه آینده تا ضرب الاجل دهم تیرماه، در اندیشکده بروکینگز آمریکا بررسی شد. اندیشکده بروکینگز آمریکا ضمن پخش اینترنتی میزگرد بررسی گفت وگوهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران، ویدئوی کامل این جلسه را نیز در پایگاه اینترنتی خود قرار داد. این جلسه روز 4 آذر 1393 (25 نوامبر 2014) یک روز پس از مذاکرات وین برگزار شده است. «ایران هسته ای» پیش از این بخش نخست گزارش این نشست را منتشر کرده است. آنچه در ادامه می آید، دومین و آخرین بخش از مباحثات انجام شده در این نشست است. *** رابرت آینهورن (خطاب به «اِدوارد لِوین» از نمایندگان کنگره و عضو مرکز کنترل تسلیحات و منع تکثیر آمریکا): شما شیوه های بسیار سازنده ای را برای کمک کنگره آمریکا به مذاکرات با استفاده از وضع قوانین جدید پیشنهاد کردید؛ البته بسیاری از نمایندگان کنگره، بالاخص کنگره جدید (که اکثر کرسی های آن را جمهوری خواهان در اختیار دارند) قطعاً در ابتدای کار، موافق چنین اقدامی نیستند. گمان می کنم برخی سناتورها به دنبال تصویب لوایحی هستند که مشابه آن در گذشته مطرح شده است و دولت را به دستیابی اهداف غیرواقع بینانه ملزم می کند و به در صورت محقق نشدن اهداف، تحریم های بسیار گسترده ای را اعمال کند. همچنین با توجه به اظهارات اخیر جان کری وزیر امور خارجه آمریکا، دولت آمریکا شدیداً با هر گونه تحریم های بیشتر مخالفت خواهد کرد؛ استدلال دولت اوباما نیز این است که تحریم ها به روند مذاکرات آسیب وارد می کند و منجر به بروز اختلاف در نظام بین المللی تحریم ها می شود که برای اعمال فشارهای مستمر بر ایران ضروری است. بنابراین، این احتمالاً نخستین رویارویی بین کنگره و دولت اوباما خواهد بود که دیدگاه تحریم های ظالمانه را در برابر مخالفت با هر گونه تحریم جدید قرار می دهد. چقدر احتمال دارد که این تقابل اولیه به مذاکرات واقعی برای تصویب قانون هایی در کنگره منجر شود که به جای تضعیف روند مذاکرات، به تقویت گفتگوها بینجامد؟ ادوارد لوین: همه دقت کنید ما هم اکنون از بحث مذاکره با یک کشور خارجی یعنی ایران، وارد بحث گفتگو با کشور خارجی دیگری شدیم که «کنگره» نام دارد! باید بگویم تفاوت چندانی بین این دو وجود ندارد! «باب آینهورن»، باید به شما بگویم که حدس شما درباره اینکه ابتدا چه رخ خواهد داد، درست است؛ این نیز چه بسا نوعی نمایش «کابوکی» (رقص دیپلماتیک) است که باید اجرا شود و دولت را تحت فشار می گذارد تا برای جلوگیری از تصویب لایحه ظالمانه در کنگره به صف آرایی نمایندگان دموکرات روی بیاورد. همه کسانی که از سنگ اندازی جمهوری خواهان گلایه دارند، بدانند که تا شش ماه دیگر دموکرات ها سنگ اندازی خواهند کرد و این مانع تراشی از نوع مثبت و خوب است! دموکرات ها اگر بخواهند، شیوه های بسیاری را برای جلوگیری از تصویب لوایح دارند. بنابراین، آنچه واقعاً می تواند برای دولت آمریکا نگران کننده باشد، این است که سناتورهای دموکرات از دولت مأیوس شوند؛ سناتورها بیشتر از اینکه بخواهند از عملکرد دولت اوباما درباره ایران مأیوس شوند، ممکن است اعتماد خود را به توانایی واشنگتن برای مذاکره درست یا مدیریت آنها (ایرانی ها) به شیوه مناسب، از دست بدهند. به فرض اینکه دولت بتواند سناتورهای دموکرات را مجاب کند که رویکرد مناسب را در قبال ایران در پیش گرفته است، به اعتقاد من، باید کار دیگری را انجام دهد؛ و آن هم این است که به نمایندگان دموکرات کنگره بگوید شما باید برای مقابله با تصویب لوایح نامناسب با ما همکاری کنید و ما نیز غیر علنی به شما کمک می کنیم تا لوایح جایگزین مثبت را برای مطرح کردن در صحن پارلمان بیابید. دولت آمریکا با این شیوه قادر است نشان دهد که مخالف هر گونه تعامل با کنگره نیست، بلکه فقط حاضر نیست لوایحِ نادرست تصویب شود. بنابراین، فشار برای گفتگو و کاوشِ شیوه های تصویب لوایح کاربردی وجود دارد. همان طور که اشاره کردم این کار ساده ای نیست، اما حیرت آور است که چگونه با تلاش می توان راهی یافت. یکی از نکات جالب درباره مذاکره کنندگان آمریکایی حاضر در گفتگوها با ایران، ایده های خوب زیادی است که آنها مطرح کرده اند. بد نیست به حضار یادآوری کنم حتی «دیوید آلبرایت» نیز در جلسه استماع کنگره، ایده های بسیار جالبی را لابه لای دست نوشته ها و سخنان خود مطرح کرد. به عنوان مثال، وی در اظهارات هفته گذشته خود مقابل نمایندگان کنگره آمریکا گفت: «راهبرد منطقی تر استفاده از گام های ناتوان سازی در کنار نابود کردن مجموعه تجهیزات محدودی است که با دقت انتخاب شده اند. فرضاً، توافق می تواند نابودی برخی تجهیزات مهم آبشارهای هسته ای را مانند دریچه ها یا تجهیزات تنظیم فشار یا شدت جریان، شامل شود». آنچه دیوید آلبرایت به کمیته مجلس نمایندگان آمریکا گفت این بود که اگر شما خواستار دستیابی به توافق با ایران برای کاهش شمار سانتریفیوژهای فعال هستید، لزومی ندارد که همه سانتریفیوژها را کاملاً نابود کنید؛ بلکه می توانید برخی اجزاء مهم سانتریفیوژها را نابود کنید، بدون اینکه لطمه ای به ظاهر سانتریفیوژ و بسیاری از دیگر قطعات داخلی آن وارد شود. این پیشنهاد فوق العاده جالبی بود. این از جنس همان ایده هایی است که مذاکره کنندگان ما (امریکایی) در بحث های خود با مذاکره کنندگان ایرانی مطرح کرده اند. یکی از امیدهای من برای ماه های پیش رو این است که اگر ایران فرضاً تمایل بیشتری برای دستیابی به توافق نشان نداد، جان کری وزیر امور خارجه آمریکا تا این اندازه برای مخفی نگه داشتن همه مسائل مصمم نباشد و در عوض، به شکل علنی بگوید که گروه 1+5 چقدر در طرح های پیشنهادی خود به ایران، ابتکار نشان داده است؛ بدین ترتیب، ایرانی ها متوجه می شوند شکست خوردن مذاکرات در فصل بهار و تابستان امسال، چندان برای وجهه آنها خوب نیست. ما باید دنیا را برای این شرایط احتمالی آماده کنیم، تا آنها بپذیرند که در این مذاکرات، ما «آدم خوب ها» بوده ایم. آینهورن: با این گفته شما موافقم که اگر مذاکرات شکست بخورد، همه دنبال مقصر خواهند بود؛ ما در طول یکسال اخیر شاهد بودیم که تیم (مذاکره کننده) فعلی ایران در دیپلماسی عمومی تبحر دارد. بسیاری از اعضای این تیم در غرب تحصیل کرده و زبان انگلیسی را خوب صحبت می کنند. در واقع، این روزها مذاکرات به زبان انگلیسی صورت می گیرد. بنابراین، ایرانی ها احتمالاً استدلال های بسیار خوبی خواهند آورد، کما اینکه تاکنون چنین کاری کرده اند و به نظر می رسد که ایرانی ها، گروه منطقی در مذاکرات هستند. شخصاً تصور نمی کنم که آنها گروه منطقی باشند، اما بیشتر دنیا اینگونه تصور می کند که گروه 1+5 و بالاخص آمریکا در مذاکرات از خود سرسختی نشان می دهد: این تصور، اشتباه است و دولت آمریکا، بالاخص در صورت خودداری ایران از انعطاف پذیری در روند مذاکرات، باید محتوای گفتگوها را (برای اطلاع عموم) منتشر کند. موضع دولت آمریکا تاکنون این بوده است که ما نمی خواهیم مذاکرات علنی باشد، بنابراین لزومی ندارد همه ایده ها را منتشر کنیم؛ ولو اینکه ایده ها منطقی هستند و ایران باید آنها را بپذیرد. این دیدگاه دولت آمریکا قابل درک است، اما این مسئله (غیرعلنی بودن گفتگوها) در آینده می تواند مشکل ساز شود؛ بنابراین دولت آمریکا باید رویکرد دیپلماسی عمومی خوب را در پیش بگیرد. گمان می کنم کارشناسان، مطالب جالب و اندیشه های بسیاری برای شما عنوان کرده اند که می توانید درباره آنها سؤال بپرسید. بنابراین در اینجا سؤالات شما را از کارشناسان برنامه می شنویم؛ لطفاً بعد از دریافت میکروفون خود را معرفی کنید و سؤال هایتان را به شکل خلاصه بپرسید. سوال: ممنون، من «گرت میچل» هستم و باید بگویم پیشنهادات دکتر دیوید آلبرایت، برای من شباهت تکان دهنده ای با اظهارات دنیل پاتریک درباره مهار اسلحه و کنار گذاشتن تولید فشنگ دارد. در اینجا می خواهم دو سؤال کوتاه بپرسم، زیرا شنیدن پاسخ آنها برایم اهمیت دارد. نخست اینکه آیا تاکنون کسی این باصطلاح فتوای رهبر معظم ایران را دیده یا خوانده است؟ و دوم، نظر به اینکه رهبر معظم ایران در بیست و پنج سال اخیر، نوعی سیاست خارجی را با تمرکز بر آمریکا به عنوان شیطان ایجاد کرده است، آیا با نزدیک شدن روند مذاکرات به این مرحله، آیا هرگز ایده مذاکره با ایران و دیگر کشورها، بدون حضور آمریکا در پای میز گفتگو، بررسی شده است؟ با این شیوه، دیگر رهبر ایران ناچار نخواهد بود در برابر شیطان تسلیم شود. گری سیمور، هماهنگ کننده سابق کاخ سفید در امور کنترل تسلیحات و تسلیحات کشتار جمعی: تا جایی که می دانم هیچ کسی فتوا را به شکل مکتوب ندیده است، اما اطمینان دارم وقتی زمان لازم فرابرسد، ایران نسخه مکتوب آن را در صورتی که بخشی از توافق باشد، منتشر خواهد کرد. درباره پرسش دوم شما باید بگویم تنها راه دستیابی به موفقیت در مذاکرات، این است که توافقی بین واشنگتن و تهران حاصل شود؛ هیچ شیوه و فرمول دیگری را نمی توان تصور کرد که به توافق منجر شود، زیرا دو گروه درگیر اصلی بر سر مسئله هسته ای، تهران و واشنگتن هستند. هیچ واسطه ای در کار نیست که به نیابت از آمریکا وارد گفتگوها شود و با ایران به توافق برسد. بنابراین، یکی از تحولات مثبت بعد از توافق بر سر طرح مشترک اقدام این است که هر روز بیشتر شاهد مذاکرات واقعی به شکل دو جانبه هستیم که در آن آمریکا نماینده گروه 1+5 است و دیگر اعضای گروه را برای حمایت از ابتکارات و طرح های خود مجاب می کند. با وجود این، امکان گفتگو با هفت یا هشت گروه مذاکره کننده اصلاً وجود ندارد، زیرا نشستن دور میز با همه این گروه ها برای بده بستان هایی که لازمه گفتگو است، امکان پذیر نیست. بنابراین، اگر به دنبال نشانه های مثبت در روند گفتگو هستید، یکی از آنها این است که ایرانی ها سرانجام موانع را پشت سر گذاشته اند تا به شکل مستقیم با آمریکایی ها در سطح کارشناسی دیدار و برای تنظیم متن توافق همکاری کنند. در بیشتر سال‌های نخستین دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، زمانیکه من و باب آینهورن مستقیماً درگیر موضوع هسته‌ای بودیم، ایرانی ها از ملاقات با ما خودداری می کردند؛ ما بارها پیشنهاد دادیم که سر میز گفتگو بنشینیم تا مذاکره کنندگان درباره مسائل گفتگو کنند، اما آنها دستور داشتند با ما دیدار نکنند. حسن روحانی دستکم توانسته است رهبر معظم ایران را برای صدور اجازه لازم برای مذاکرات مستقیم، مجاب کند. البته (آیت الله) خامنه ای در محافل عمومی می گوید بسیار تردید دارم که توافق امکان پذیر باشد، زیرا بعید می دانم که آمریکایی ها حاضر باشند برنامه هسته ای ما را بپذیرند. می دانید حق با او است، آمریکا حاضر نیست، برنامه هسته ای ایران را بپذیرد! آینهورن: آنطور که اطلاع دارم، حتی گفتگوهای دو جانبه سری بین آمریکا و ایران، حتی در همان دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد صورت گرفت. احتمالاً شما به یاد دارید که در فاصله سالهای 2003 تا 2005 میلادی، گروه موسوم به «ئی 3» متشکل از آلمان، انگلیس و فرانسه، بدون حضور نماینده آمریکا با ایران دیدار کرد، اما این مذاکرات راه به جایی نبرد؛ این مسئله نیز مؤید اظهارات گری سیمور است که آمریکا را بازیگر کلیدی در روند گفتگوها می داند. سوال: باید اقرار کنم که با خواندن عناوین خبری امروز، دیگر نمی توانم مانند کارشناسان حاضر در برنامه به مذاکرات در هفت ماه آینده خوش بین باشم؛ ما درباره تحریم ها و اینگونه مسائل صحبت کردیم، اما گروه دیگری به نام اسرائیل وجود دارد که می تواند بعد از هفت ماه اقدام کند، البته مشروط بر اینکه در هفت ماه آینده، پیشرفتی بیش از آنچه تاکنون شاهد بوده ایم، رخ ندهد. می خواهم بدانم اگر بعد از هفت ماه، پیشرفتی در مذاکرات حاصل نشود، اسرائیل و آمریکا چه خواهند کرد؟ اِدوارد لِوین: می خواهم به نکته ای کلی اشاره کنم که نه فقط به سؤال شما، بلکه به برخی اظهارات دیگر کارشناسان حاضر در برنامه ربط دارد؛ بهترین پاسخ برای بسیاری از سؤالات این است که ما نمی دانیم! ما در اوضاع مبهم قرار داریم و بهتر است به جای پیش بینی، زمانیکه صادقانه بگویم مبنای لازم برای اینگونه پیش بینی ها وجود ندارد، ابهام را بپذیریم. با وجود این، سؤال شما به نکته جالبی اشاره دارد که کاملاً آن را بررسی نکردیم و آن هم این است که آیا طرح مشترک اقدام می تواند به نقطه ثابتی در آینده نامعلوم تبدیل شود و پیامدهای این مسئله خوب است یا بد؟ حدسم این است که اگر همکاران کارشناس مرا که تخصص بیشتری دارند، تحت فشار بگذارید، آنها نیز خواهند گفت نمی دانیم، مطمئن نیستیم! اوضاع کنونی قطعاً بهتر از شرایطی است که قبل از طرح مشترک اقدام وجود داشت، اما این خطر وجود دارد که این طرح، سد راه دستیابی به توافق واقعی شود، زیرا بعد از توافق نهایی، ادامه وضع کنونی، در وهله دوم بهترین راهکار به شمار می رود. گمان می‌کنم بحث ها درباره افزایش تحریم ها نیز برای آن است که تهران را به تصمیم گیری وادارد، تا همه ما از این وضع مرگبار و فوق العاده راحت خارج شویم. گری سیمور: اکثر شرکای ما در گروه 1+5، البته به جز احتمالاً فرانسه، کاملاً از وضع کنونی رضایت دارند؛ زیرا ما موفق شدیم بخش های زیادی از برنامه هسته ای ایران را متوقف کنیم و نظام کلی تحریم ها نیز باقی مانده است. من این سخن را از زبان برخی از همکاران اسرائیلی خود شنیده ام؛ آنها نیز معتقدند اوضاع کنونی گرچه مشکل را حل نکرده، دستکم توانسته است زمان را برای برنامه هسته ای ایران آهسته کند و حتی به حال سکون در بیاورد. بنابراین می توان استدلال کرد تمدید طرح مشترک اقدام، دستکم اوضاع را ثابت نگه داشته است. با وجود این، شخصاً معتقدم در این دور از گفتگوها دیگر کسی تحمل آن را ندارد که توافقنامه موقت بدون محدودیت پیوسته در آینده نامعلوم تمدید شود، مگر اینکه ثابت شود واقعاً در رسیدگی به برخی مسائل دشوار گفتگوها پیشرفت هایی حاصل شده است. بنابراین، دولت اوباما در فضایی سیاسی فعالیت می کند که باید نشان دهد پیشرفت کرده است. اوباما نمی تواند به اتلاف وقت در زمان باقی مانده از دوران ریاست جمهوری خود و حفظ اوضاع کنونی بسنده کند. البته همان طور که گفتم بسیاری از اسرائیلی ها نیز مخالفت چندانی با ادامه اوضاع کنونی ندارند. دیوید آلبرایت: من هیچ یک از پیامدها را اجتناب ناپذیر نمی دانم؛ فرضاً اعتقاد ندارم که حمله نظامی اسرائیل امری اجتناب ناپذیر است. در واشنگتن اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد و گاه اظهاراتی می شنویم مبنی بر اینکه اگر به توافق نرسیم، جنگ خواهد شد. گمان نکنم این اظهارات صحت داشته باشد، زیرا توافق برای هر دو طرف منافعی دارد و هر دو آنها انگیزه دارند که اجازه ندهند تنش ها از کنترل خارج شود. بنابراین، احتمال آن وجود دارد که در صورت پایان توافق (موقت)، جایگزینی غیر از جنگ یا تحریم های شدید برای آن پیدا شود. برای پی بردن به اینکه مقامات اسرائیل به چه فکر می کنند، نباید فقط بنیامین نتانیاهو را ملاک قرار داد؛ تصور نمی کنم اسرائیلی ها بخواهند جنگ راه بیندازند. آنها می دانند که اگر بخواهند حمله کنند، فقط یکبار قادر به چنین کاری خواهند بود و ایران می تواند دوباره تأسیسات خود را بازسازی کند. اسرائیلی ها این را می دانند که حمله نظامی باید در قالب راهبردی باشد که به برنامه هسته ای ایرانی ها پایان دهد و آنها قادر نیستند چنین کاری کنند. شخصاً نیز چندان انگیزه ای داخل آمریکا برای حمایت از اسرائیلی ها (در اقدام نظامی) نمی بینم. آینهورن: اگر مذاکرات در پایان ماه ژوئن سال آینده شکست بخورد، اسرائیلی ها چه کار خواهند کرد؟ این بستگی دارد که ایران چه کار کند؛ اگر ایرانی ها به شکل خصمانه فعالیت های هسته ای خود را تشدید کنند، اسرائیل به شدت نگران خواهد شد؛ اما اگر برخورد ایرانی ها با موضوع، همان طور که همه نشانه ها حکایت دارد، هوشمندانه باشد، آنها به آرامی کارشان را دنبال خواهند کرد و چه بسا برخی دستگاه ها را که تاکنون با گاز (اورانیوم) تغذیه نشده است، روشن کنند. شاید هم برنامه های هسته ای خود را در حاشیه افزایش دهند، اما آنها از اقدامات بسیار تحریک آمیز خودداری خواهند کرد. اگر ایرانی ها هوشمندی لازم را داشته باشند و چنین کاری کنند، اسرائیلی ها به ستوه می آیند، اما دیگر نیاز مبرم برای آغاز حمله نظامی را احساس نخواهند کرد. سوال: «استفنی کوک» از «هفته نامه اطلاعات هسته ای» هستم؛ می خواهم دو سوال را از شما باب آینهورن بپرسم. نخست اینکه اگر فرض را بر این بگذاریم که هدف مذاکرات، ساماندهی برنامه هسته ای ایران است تا ایرانی ها در ادامه راه برای غنی سازی با اهداف تجاری توجیه لازم را داشته باشند، آمریکا تا چه اندازه به همکاری با روسیه برای تنظیم جزئیات مربوط به توافق هسته ای با ایرانی ها، توجه دارد؟ البته در اینجا منظورم توافق نه فقط بر سر رآکتورها، بلکه درباره سوخت هسته ای است که هنگام اعلام شدن بسیار مبهم بود. دوم اینکه، به اعتقاد من اگر ایرانی ها تیزهوش باشند، به خودشان می گویند دستگاه های سانتریفیوژ کنونی ما افتضاح است و باید سانتریفیوژهای بهتری داشته باشیم، پس باید بر تحقیقات و توسعه تمرکز کنیم. ایرانی ها به خودشان می گویند ما که اکنون به ظرفیت غنی سازی (بالا) نیاز نداریم، پس بگذارید در این زمینه به غربی ها امتیاز دهیم و آینده نگر باشیم. با وجود این، برنامه هسته ای به قدری جنبه نمادین برای ایرانی ها پیدا کرده است، که چنین کاری برایشان دشوار خواهد بود؛ اما بگذارید فرض کنیم ایرانی ها نهایتاً راضی شوند بر سر ظرفیت غنی سازی مصالحه کنند، آمریکا چقدر می تواند درباره مدت اجرای توافق نهایی مصالحه کند؟ آینهورن: من هفته پیش در مسکو بودم و با مقامات روسیه درباره این موضوع گفتگو کردم. گمان می کنم به رغم مشکلات موجود در روابط دو جانبه آمریکا و روسیه، مقامات روسیه نقش سازنده ای در روند مذاکرات (هسته ای) با ایران ایفاء کرده اند. ایفای نقش سازنده نیز همسو با منافع آنها است. روس ها نمی خواهند ایرانی ها، ظرفیت غنی سازی در مقیاس صنعتی داشته باشند؛ روسیه علاقه مند است سوخت راکتورهای هسته ای را که به تهران می فروشد، خودش تأمین کند. در توافق اخیر که چند هفته پیش صورت گرفت، اعتقاد روسیه این بود که خودش باید سوخت هر گونه راکتور اضافی را تأمین کند و اگر ایران با این موضوع توافق کند، دیگر جایی برای استدلال ایران مبنی بر اینکه به ظرفیت غنی سازی بومی در مقیاس وسیع نیاز دارد، باقی نخواهد ماند. همچنین بحث هایی درباره انتقال بیشتر ذخایر اورانیوم کم غنی شده ایران به روسیه صورت گرفت که گزارش های آن منتشر شده است. تا جایی که می دانم جزئیات این اقدام مانند اینکه چه میزان باید اورانیوم فرستاد شود، هنوز روشن نیست، اما اگر این اقدام عملی شود، گام بسیار مثبتی خواهد بود. زیرا همان طور که در اظهارات دیوید آلبرایت مطرح شد هر قدر ذخایر اورانیوم کم غنی شده کاهش یابد، دست شما برای پذیرش تعداد سانتریفیوژهای بیشتر، باز خواهد شد. بنابراین، مقامات روسیه نقش سازنده ای البته همسو با منافع خودشان ایفاء کرده اند. البته انتقال ذخایر اورانیوم کم غنی شده به روسیه، هزینه هایی دارد؛ این سؤال نیز مطرح است که آیا اورانیوم غنی شده ایران به لحاظ فنی برای تولید سوخت هسته ای مناسب است یا نه، که این نیز می تواند هزینه های دیگری را به همراه داشته باشد؛ بسیاری از جزئیات هنوز روشن نیست، اما روس ها نقش سازنده ای ایفاء کرده اند و این کار را ادامه خواهند داد. در خصوص این سؤال که اگر همه مسائل حل و فصل شود، آمریکا تا چه اندازه می تواند درباره مدت توافق نهایی انعطاف پذیری نشان دهد، باید بگویم دوره توافق نهایی، اهمیت بسیار زیادی دارد؛ این یکی از حوزه هایی است که آمریکا در آن سرسختی زیاد نشان داده است. ایرانی ها، دوره توافق بسیار کوتاه را در حد پنج سال مطرح کرده اند، زیرا می خواهند همه محدودیت ها پایان یابد تا بتوانند فوراً ظرفیت غنی سازی خود را به مقیاس صنعتی برسانند؛ اما این کار، زمان دستیابی به آستانه گریز را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد و این امر پذیرفتنی نیست. شخصاً معتقدم محدودیت ها باید برای مدت طولانی و ترجیحاً تا پانزده سال ادامه داشته باشد. این زمان برای اینکه ایران نشان دهد به تعهدات خود پایبند است و اعتماد را به مقاصد صلح آمیز خود بازگرداند، کافی است. دیوید آلبرایت: اینگونه نیست که سانتریفیوژها بحث مجزایی باشد و بر سر تعداد سانتریفیوژهای IR-1 که قرار است باقی بماند، بده بستان وجود داشته باشد. مشکل تحقیقات و توسعه درباره سانتریفیوژها این است که در صورت موفقیت، دستگاه های به مراتب قدرتمندتر ساخته خواهد شد؛ بنابراین، ایرانی ها در این شرایط اگر تصمیم داشته باشند برنامه هسته ای سری داشته باشند، به سانتریفیوژهای به مراتب کمتری نیاز خواهند داشت. می دانم که نهایتاً میزان «سو» (SWU) اهمیت دارد، اما ایرانی ها تابستان امسال این بحث را به شیوه کاملاً غیرسازنده عنوان کردند؛ زیرا «سو» را می توان با کم کردن سرعت (چرخش) سانتریفیوژها کاهش داد. این مسئله دقیقاً به برداشتن پا از روی پدال گاز شباهت دارد، اما در اینجا می توان بلافاصله دوباره پا را روی پدال گاز قرار داد؛ بنابراین میزان سو که ایرانی ها مطرح کردند، واقعاً بی معنا است و دوباره می توان گفت فرضاً با توجه به میزان سو که شما ایرانی ها در سانتریفیوژها تولید می کنید، به این تعداد سانتریفیوژ نیاز دارید. در اینجا می توان میزان سو را به تعداد سانتریفیوژهای لازم تبدیل کرد، اما اصولاً این رقم مبتنی بر سانتریفیوژها و توانمندی های کنونی تعیین خواهد شد. بخش تحقیق و توسعه سانتریفیوژها مشکل ساز است، زیرا ایرانی ها اطلاعات چندانی درباره قابلیت سانتریفیوژهای جدید فاش نمی کنند و فرضاً در مرحله آزمایشی، اطلاعات لازم درباره این دستگاه ها را در اختیار آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار نخواهند داد. سوال: گرِگ از انجمن کنترل تسلیحات هستم؛ می خواهم اندکی بیشتر به توافق روسیه و ایران که باب آینهورن بدان اشاره کرد، بپردازم. اکنون که ایران تمایل خود را نه فقط برای احداث رآکتور های جدید این کشور از سوی روسیه، بلکه برای مشارکت روسیه در تأمین سوخت رآکتورها و خارج کردن سوخت مصرف شده نشان داده است، روشن است که ایرانی ها عملاً بحث نیاز داشتن به تعداد زیاد سانتریفیوژها در آینده را زیر سؤال برده اند. می خواهم بپرسم نظر به ویژگی های بیان شده درباره رهبر معظم ایران و مخالفت های او با محدود شدن توانمندی های ایران، چرا رهبر ایران، چنین توافقی با روسیه را تأیید کرده است؟ گری سیمور: گمان می کنم روایت ایرانی ها از اینکه باید به شکل مستقل، ظرفیت لازم برای تولید سوخت رآکتورهایشان را داشته باشند، به این علت که نمی توانند به روسیه یا هیچ تأمین کننده دیگری در خارج اطمینان کنند، جذابیت زیادی دارد؛ این تفکر (داخل ایران) از حمایت عمومی گسترده برخوردار است. بنابراین، تصور نمی کنم توافق با روسیه با استدلال ایران مبنی بر اینکه نهایتاً برای تهیه سوخت به غنی سازی در مقیاس صنعتی نیاز دارد، منافات داشته باشد. البته بدیهی است که چنین قابلیتی، گزینه بسیار پررنگ دستیابی به تسلیحات هسته ای را به شکل علنی یا مخفیانه، در اختیار آنها قرار خواهد داد. آینهورن: آنها کمک روسیه را نیز دریافت کرده اند؛ آنها می خواهند توافق کنند که روسیه، سوخت رآکتورهای جدید را تأمین کند، اما به حفظ توانمندی های خود در وضع آماده باش علاقه مند هستند تا در صورت خلف وعده روسیه یا بروز حادثه ای که دسترسی ایرانی ها به سوخت هسته ای را قطع کند، توانایی لازم را به شکل آماده و قابل بهره برداری داشته باشند. البته ایرانی ها می خواهند این را در کنار تعهد مقامات روسیه به تأمین سوخت هسته ای داشته باشند. سوال: یکی از پژوهشگران مدعو در مؤسسه بروکینگز هستم؛ می خواستم از دکتر آلبرایت، سؤالی درباره ابعاد نظامی احتمالی که در سخنان ابتدایی خود مطرح کردند، بپرسم. آیا ممکن است برای ما شرح دهید که این ابعاد نظامی احتمالی (برنامه هسته ای ایران) پس از سال 2003 میلادی چیست؟ این را می پرسم، زیرا گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی در هشتم نوامبر سال 2011 میلادی با جزئیات زیاد به اقدامات مربوط به قبل از سال 2003 میلادی اشاره کرده بود، اما در رابطه با سالهای بعد از آن ابهامات زیادی داشت. ظاهراً، دستگاه اطلاعاتی آمریکا نیز به اینکه فعالیت های نظامی (ایران در برنامه هسته ای) بعد از آن تاریخ نیز ادامه پیدا کرده است، چندان اعتقادی ندارد. شما اشاره کردید که حل و فصل ابعاد نظامی احتمالی، دریچه مهمی را برای نهایی کردن توافق جامع هسته ای خواهد گشود؛ این منطق و استدلال شما را می پذیریم، اما می خواهم بدانم آیا واقعاً حاضرید مسائل مطرح درباره ظرفیت غنی سازی اورانیوم، دوره توافق نهایی، کاهش تحریم ها و تدابیر لازم برای راستی آزمایی را نادیده بگیرید، فقط برای اینکه درباره قضیه ای شفاف سازی کنید که پیش از سال 2003 میلادی قطعاً به شکل چشمگیر وجود داشت، اما اکنون دیگر اینگونه نیست؟ دیوید آلبرایت: حل و فصل ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران، بخش اساسی هر گونه توافقی خواهد بود؛ شیوه های متفاوتی برای رسیدگی به مسئله وجود دارد و من در مقالات گوناگون، امتیازاتی را پیشنهاد داده ام که می توان در این خصوص واگذار کرد. با وجود این، حل و فصل ابعاد نظامی احتمالی را بخش اساسی هر گونه توافق می دانم که اگر حل نشود، نتیجه آن دستیابی به توافقی است که قابل راستی آزمایی نیست و به اعتبار آژانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان یک نهاد بسیار ارزشمند بین المللی لطمه می زند. ما از دیگر تجربیات آموخته ایم که اگر به پیشینه و تاریخ فعالیت کشورها پشت کنید، شکست خواهید خورد. کافی است به تجربه عراق در سال 1991 میلادی نگاه کنید؛ همچنین در اوایل دهه 1990 میلادی نیز زمانیکه آفریقای جنوبی از پیشینه (فعالیت های) خود چیزی نمی گفت، آنها قادر نبودند راستی آزمایی کنند که آیا آفریقای جنوبی، برنامه تسلیحات هسته ای خود را کنار گذاشته است؛ بنابراین آنها (غربی ها) این تجربه را با زحمت فراوان آموختند که اگر قرار است نظام راستی آزمایی معتبری ایجاد شود، فعالیت های گذشته اهمیت دارد. در خصوص ابعاد نظامی احتمالی نیز آژانس بین المللی انرژی اتمی نسبتاً محتاط بوده است. آن طور که می دانم، مسائلی در زمینه محاسباتِ مرتبط با تسلیحات هسته ای وجود دارد؛ دولت آمریکا نیز اخیراً مرکزی در ایران را که گفته می شود در سال 2011 میلادی فعالیت خود را آغاز کرده است و ریاست آن را «محسن فخری زاده» بر عهده دارد و در آن فعالیت های مرتبط با تسلیحات هسته ای صورت می گیرد، تحریم کرد. بنابراین، گمان می کنم آژانس بین المللی انرژی اتمی به شکل گسترده ای هنوز نگران اقدامات برخی افراد است که پیش از سال 2003 و 2004 میلادی، در این برنامه تسلیحات هسته ای فعالیت می کردند. اِدوارد لِوین نماینده کنگره و عضو مرکز کنترل تسلیحات و منع تکثیر آمریکا: بخش زیادی از اهمیت ابعاد نظامی احتمالی (برنامه هسته ای ایران) به آثار آن برای راستی آزمایی در آینده باز می گردد؛ یوکیا آمانو مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی در سخنرانی چند هفته پیش خود در اینجا، کاملاً انتظارات خود را درباره اینکه می خواهد شاهد چه چیزی در توافق (جامع هسته ای) باشد، روشن کرد؛ او خواستار دسترسی به تأسیسات، کارکنان و اطلاعات (برنامه هسته ای ایران) است. دسترسی به تأسیسات، مسئله ای است که به آن عادت داریم و تمهیدات لازم برای راستی آزمایی که از آن سخن به میان آمد، اصولاً تضمین کننده چنین دسترسی هایی است. زمانیکه از دسترسی به پرسنل سخن می گوییم باید پرسید منظور دقیقاً چه کسانی هستند؟ اینجا است که اطلاع از اقدامات صورت گرفته در گذشته، اهمیت می یابد؛ زیرا نام همه کسانی که قبلاً در برنامه هسته ای ایران نقش داشته اند، در آینده باید داخل فهرست کارکنان مد نظر قرار بگیرد، تا روشن شود که با چه کسانی باید مرتباً گفتگو کرد و چه افرادی را باید از نزدیک زیر نظر داشت. در خصوص اطلاعات نیز این سؤال مطرح است که ساختار برنامه (هسته ای) شما ایرانی ها چه بوده است؟ کارها چگونه صورت گرفته است؟ چه نهادهایی وجود دارند که باید فعالیت آنها را با گذر زمان پیگیری و اطمینان حاصل کنیم که این اقدامات برای ما قابل درک است؟ شما ایرانی ها چه تشکیلات جدیدی را با همان پرسنل قدیمی ایجاد کرده اید که باعث افزایش نگرانی ما شده است؟ به اعتقاد من، حتی بدون اینکه ایران به مسائل مرتبط با ابعاد نظامی احتمالی پاسخ های راضی کننده داده باشد، بسیاری از این اقدامات را می توان در یک توافق مطرح و پیاده سازی کرد. با وجود این، لغو تحریم های اساسی در آینده باید مشروط به این باشد که آژانس بین المللی انرژی اتمی اعلام کند ما فرضاً سه یا شش تا از مسائل باقی مانده را حل و فصل کرده ایم. البته حل و فصل مسائل احتمالاً باید به شکل سری باشد، زیرا کارکنان (و دانشمندان) هسته ای ایران از ترور شدن بیمناک هستند و این نگرانی بجا است. بنابراین، ایران باید مسائل را برای آژانس بین المللی انرژی اتمی و چه بسا آمریکا و همکاران ما در گروه 1+5 شفاف سازی کند، اما لزومی ندارد که اطلاعات در اختیار رسانه ها و خبرگزاری ها مانند آسوشیتد پرس قرار بگیرد. آینهورن: مجری برنامه در ادامه جلسه پرسش و پاسخ گفت فقط چند دقیقه دیگر برای پاسخ به چند سؤال کوتاه باقی مانده است. لطفاً سؤالات خود را کوتاه و خلاصه بیان کنید و نهایتاً جمع بندی کارشناسان حاضر در میزگرد را می شنویم. ابراهیم محسنی از دانشگاه مریلند: اگر به یاد داشته باشید حسن روحانی رئیس جمهور ایران، سال 2006 میلادی با انتشار مقاله ای در مجله تایمز نوشت دشواری پیش روی ما این است که غرب از ما می خواهد در ازای وعده هایی که چندان اعتمادی به آنها نداریم، گام های ملموس (را برای حل و فصل مسائل هسته ای) برداریم. امروز نیز منتقدان در ایران، نگرانی های مشابهی را مطرح می کنند. به عقیده شما آمریکا برای آنکه به ایرانی ها اطمینان دهد عزم و توانایی لازم را بر عمل به تعهداتش در توافق دارد، باید چه اقداماتی را صورت دهد و یا از چه کارهایی خودداری کند؟ حسین شهبازی: دکتر ادوارد لوین درباره کنگره و روابط آن با دولت آمریکا صحبت کرد، اما می خواهم نظر آقایان سیمور و آینهورن را در این باره بشنوم، زیرا من بیش از آقای دکتر لوین به نقش کنگره جدید آمریکا (در مذاکرات هسته ای ایران) بدبین هستم. می خواهم بدانم اگر تمدید مذاکرات تا پایان ماه ژوئن دوام نیاورد، در فضای حاکم در واشنگتن بعد از روی کار آمدن کنگره جدید آمریکا، دولت چگونه می خواهد نمایندگان از هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه را مجاب کند که یا باید گفتگوها را دوباره تمدید کرد؟ همان طور که اشاره کردید گزینه بدتر، کناره گیری از مذاکرات و نافرجام گذاشتن گفتگوها است. «چودهری» از مرکز سیاست ملی آمریکا: سؤالم این است که آیا کارشناسان برنامه از اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران در مقطع کنونی که پیشنهاد آن مطرح شده است، حمایت می کنند؟ دلیل آنها برای موافقت یا مخالفت احتمالی چیست؟ نماینده خبرگزاری روسیه: شما درباره لزوم واگذاری امتیازات بیشتر از سوی ایرانی ها سخن گفتید؛ با توجه به برنامه و اهداف هر کدام از کشورها، فضای سیاسی کلی و سیاست های آمریکا، آیا جایی برای واگذاری امتیازات و انعطاف پذیری بیشتر در مذاکرات از سوی گروه 1+5 باقی مانده است؟ مارک باکتوم از «کالجِ ملی جنگ»: به عقیده شما، ایران تا سال 2003 میلادی چه اندازه به فناوری لازم برای تولید سلاح اتمی نزدیک شده بود؟ آیا احتمال دارد که آنها برای رضایت خودشان به این مرحله رسیده بودند که ثابت کنند فقط به مواد شکافت پذیر برای تکمیل کار خود نیاز دارند؟ گری سیمور: چند نفر درباره لغو تحریم ها پرسیدند، پس اجازه دهید به این مسئله بپردازم؛ به عقیده من، یکی از بزرگترین موانع در مسیر توافق، دقیقاً همان طور که پروفسور محسنی اشاره کردند نگرانی های ایران از عمل نکردن آمریکا به تعهدات خود برای برداشتن تحریم ها است. روشن است که رئیس جمهور آمریکا قادر نخواهد بود کنگره را برای لغو همه تحریم های موجود بر ضد ایران، مجاب کند. با وجود این، رئیس جمهور اختیارات لازم را دارد که هر شش ماه یکبار اکثر تحریم های مهم مانند تحریم های نفت و شبکه مالی را تعدیل کند و برای آن بخشودگی در نظر بگیرد. البته ایران این سپر حفاظتی را دارد که در هر گونه توافقی اگر باراک اوباما نتواند به وعده هایش عمل کند، فرضاً اگر کنگره، بخشودگی تحریم هایی که رئیس جمهور در نظر گرفته است با رأی خود باطل کند، آنگاه توافق نیز باطل خواهد شد و ایران آزاد است که فعالیت های هسته ای خود را از سر بگیرد. واقعیت آن است که ایران در برهه ای از برنامه هسته ای خود قرار گرفته است که نمی توان از این کشور خواست قابلیت خود برای از سرگیری برنامه هسته ای را به شکل دائم کنار بگذارد و اصولاً چنین امکانی برای ایران وجود ندارد. بنابراین شخصاً معتقدم در توافق جامع می توان مسئله برداشتن تحریم ها را حل و فصل کرد؛ اما مشکل دشوارتر این است که ایران اصلاً حاضر نیست به مطالبات گروه 1+5 در ارتباط با محدود شدن برنامه هسته ای این کشور تن دهد. سیمور افزود یکی از آقایان درباره تمدید دوباره مذاکرات هسته ای پرسید، باید بگویم بعید می دانم که کنگره (جدید آمریکا) دوره هفت ماهه کنونی را که برای تمدید گفتگوها در نظر گرفته شده است، باطل کند؛ زیرا تا زمانیکه ایران به طرح مشترک اقدام پایبند است، ما می توانیم برنامه هسته ای آنها را متوقف کنیم. بنابراین، تلاش ما برای اینکه ببینیم آیا دستیابی به توافق نهایی امکان پذیر است یا خیر، ضرر چندانی برایمان نخواهد داشت. البته تمدید دوباره مذاکرات بعد از مهلت تعیین شده، بسیار دشوار خواهد بود؛ مگر اینکه واقعاً در خصوص مسائلی که از آنها صحبت کردیم، پیشرفت هایی حاصل شده باشد. اگر پیشرفتی ایجاد شده باشد، آنگاه تمدید دوباره گفتگوها قابل توجیه است؛ اما در شرایط کنونی، احتمالاً تمدید دوباره گفتگوها میسر نیست مگر اینکه ایران موضع خود را تغییر دهد. دیوید آلبرایت: فقط می خواهم درباره مسئله فناوری به نکته ای اشاره کنم: آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی داخلی دارد که بخش هایی از آن منتشر شده است. ارزیابی شماری از افرادی که مسئولیت تهیه این گزارش را بر عهده داشتند، این بود که دانسته های ایران برای اینکه نمونه اولیه تسلیحات هسته ای را با استفاده از مواد شکافت پذیر در پایان سال 2003 میلادی تولید کند، کافی بود. ایران آن زمان روی نمونه مینیاتوری و کوچک شده موشک شهاب سه به ابعاد حدود پنجاه و پنج سانتی متر کار می کرد، اما هنوز با تکمیل ساخت آن فاصله زیادی داشت. با وجود این، کارشناسان آژانس اعتقاد داشتند اگر ایرانی ها دوباره این اقدامات را پیگیری کنند، این بار موفق خواهند شد. بنابراین، گمان کنم ایرانی ها در حوزه قابلیت استفاده از بمب اتمی پیشرفت قابل ملاحظه ای داشتند و بخشی از نگرانی ها به همین مسئله مربوط می شود. در پایان باید بگویم امید برای دستیابی به توافق وجود دارد، اما این مسئله جنبه ها و ابعاد بسیاری دارد که به خارهای گل شباهت دارند. منظورم این است که ایران باید در بسیاری از حوزه ها امتیازاتی واگذار کند و آمریکا نیز باید گزینه های پیش روی خود را بسنجد. با وجود این، نوعی توازن بین ابعاد مختلف برنامه هسته ای وجود دارد. بنابراین در نگاه کلی باید بگویم امیدوارم ایران و آمریکا ابتکار نشان دهند و توافقی را تدوین کنند که برای هر دو آنها پذیرفتنی باشد. ادوارد لوین: در پاسخ به این سؤال که آیا ما از تحریم های بیشتر بر ضد ایران حمایت می کنیم یا خیر، شخصاً باید بگویم در مقطع کنونی بیش از اینکه هوادار تحریم های بیشتر باشم، هوادار داشتن اختیارات لازم برای اعمال تحریم های بیشتر هستم. بنابراین در خصوص تحریم هایی که می توانند آغاز کننده اتفاقات دیگر باشد، محتاط هستم؛ بیشتر ترجیح می دهم با دولت آمریکا درباره این مسئله گفتگو کنم که در آینده به چه چیزی نیاز خواهد داشت و اختیارات لازم را به دولتمردان بدهم که در صورت احساس نیاز، گام های لازم را بردارند. با وجود این، کنگره را نمی توان نهادی بسیار تأثیر گذار برای هدایت سیاست خارجی دانست. در اینجا نظر من در مقایسه با گذشته تغییر کرده است. من قبلاً برای جمهوری خواهان قدیمی کار می کردم که اعتقاد داشتند رئیس جمهور باید مقتدر باشد. درباره این سؤال که آیا می توانیم امتیازات بیشتری واگذار کنیم، باید بگویم نمی دانم، زیرا به ما گفته نشده است که تا همین جا چه امتیازاتی را در مذاکره پیشنهاد کرده ایم. بنابراین، تشخیص این موضوع بسیار دشوار خواهد بود. تصور می کنم آنچه ممکن است برای ایرانی ها جذابیت داشته باشد این است که در صورت کاهش اساسی تحریم ها، آنها چه میزان از مقبولیت بیشتر در عرصه بین المللی و تجارت با خارج بهره مند خواهند شد. در اینجا بحث از واگذاری امتیاز خاصی به ایرانی ها در مذاکرات نیست، بلکه باید اطمینان یابیم که ایرانی ها می دانند دستیابی احتمالی به توافق، چه اندازه برایشان منفعت دارد؛ بدین ترتیب ایرانی ها متوجه می شوند که با خودداری از واگذاری امتیازاتی که به عقیده ما به شکل منطقی در محدوده اهداف کلی ایران قرار دارد، چه اندازه ضرر خواهند کرد. آینهورن: هیچ یک از کارشناسان حاضر در اینجا نمی داند آیا نهایتاً توافقی حاصل خواهد شد یا خیر. گمان می کنم دستیابی به توافق جامع هسته ای بسیار دشوار خواهد بود. البته این احتمال منطقی وجود دارد که ما نتوانیم با یکدیگر کنار بیاییم. اگر هم با اوضاع کنار بیاییم، توافق بدون نقص نخواهد بود و ما نیز به همه خواسته هایمان نخواهیم رسید؛ اما ماهیت مذاکرات همین است. با وجود این، دو نکته در اینجا اهمیت دارد. نخست اینکه به گفته دیوید آلبرایت، نگاه کلی به توافق داشته باشیم و فقط روی عنصر خاصی مانند تعداد سانتریفیوژ، ذخایر اورانیوم غنی شده یا امثال اینها تمرکز نکنیم. دومین نکته این است درباره گزینه هایی غیر از توافق، واقع بین باشیم؛ توافق ممکن است کامل نباشد، اما نباید از گزینه های واقع بینانه جایگزین غافل شد. به عقیده من، غیر از توافق دو گزینه دیگر وجود دارد. نخست اینکه تحریم ها را افزایش دهیم به این امید که ایرانی ها سرانجام انعطاف پذیری بیشتری از خود نشان دهند. اما ایرانی ها اکنون بیش از یکسال است که زیر فشار شدید تحریم ها قرار دارند و این موضوع نگرش آنها را به اندازه کافی تغییر نداده است؛ بنابراین، دستیابی به نتیجه با افزایش تحریم ها دشوار خواهد بود و تلاش در این راستا همچنین نگرانی های جدی را در بین (اعضای) ائتلاف در نظام تحریم ها به همراه خواهد داشت و باید آنها را مجاب کرد که لازم است فشارها بر ضد ایران را ادامه دهیم. گزینه دیگر استفاده از نیروی نظامی است. موفقیت گزینه نظامی موقت خواهد بود؛ این کار برنامه هسته ای ایران را عقب می راند، اما نمی تواند نهایتاً سد راه ایران در مسیر دستیابی به اهدافش شود. این اقدام حتی می تواند انگیزه ایران را برای تولید هر چه سریع تر تسلیحات هسته ای افزایش دهد. بنابراین در اینجا نه فقط از حضار جلسه، بلکه از نمایندگان کنگره و عموم مردم آمریکا می خواهم که نگاه واقع بینانه به گزینه های جایگزین داشته باشند و بعداً نتیجه گیری کنند.

متن کامل گزارش آژانس درباره جنبه های فنی و مالی تمدید برنامه مشترک اقدام ژنو آژانس بین المللی انرژی اتمی در تازه ترین گزارش خود پس از تمدید طرح اقدام مشترک به بررسی مسائل فنی و مالی مرتبط با این تمدید پرداخته است. ایران هسته ای- آژانس بین المللی انرژی اتمی در تازه ترین گزارش خود پس از تمدید طرح اقدام مشترک به بررسی مسائل فنی و مالی مرتبط با این تمدید پرداخته است. متن کامل گزارش آژانس در این باره در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببینید. ***     بسمه تعالی نظارت و راستی آزمایی در جمهوری اسلامی ایران درارتباط با تمدید طرح اقدام مشترک گزارش مدیر کل دسامبر 2014/ آذر 1393 A. مقدمه 1. مدیر کل در 28 نوامبر 2014 نامه ای از چین، فرانسه،آلمان، روسیه، انگلیس و آمریکا (E3+3)و جمهوری اسلامی ایران دریافت کرد که تمدید طرح اقدام مشترک تا سی ام ژوئن 2015را به اطلاع آژانس رساند و از آژانس خواست براساس طرح اقدام مشترک به فعالیت های لازم برای نظارت و راستی آزمایی مرتبط با هسته ای از جمله نظارت برتولید سوخت برای راکتور تحقیقاتی تهران (TRR) و فعالیت های تعریف شده مرتبط با سانتریفوژ ادامه دهد. 2. با توجه به مطلبی که در بالا یاد شده، مدیر کل درخواست کرد شورای حکام در یازدهم دسامبر 2014 برای بررسی درخواست فوق الذکر 1+5 و ایران و مسائل بودجه آن تشکیل جلسه دهد. B. نظارت آژانس و راستی آزمایی 3.برای دور اول شش ماهه طرح اقدام مشترک(که از بیستم ژانویه 2014 شروع شد)، آژانس در ارتباط با اقدامات داوطلبانه زیر که ایران به اجرا گذاشت، نظارت و راستی آزمایی انجام داد: از اورانیوم موجود غنی شده در حد 20 درصد، نیمی را به عنوان ذخیره کاری اکسید بیست درصد برای تولید سوخت در راکتور تحقیقاتی تهران حفظ کرد. بقیه اورانیوم غنی شده در حد بیست درصد UF6 را رقیق سازی کرد و به فراتر از پنج درصد تبدیل نکرد و مجددا آنها را تبدیل نکرد. ایران اعلام کرد که اورانیوم را در این دوره شش ماهه بالاتر از پنج درصد غنی سازی نخواهد کرد. ایران اعلام کرد فعالیت ها در کارخانه غنی سازی سوخت نطنز، فوردو یا راکتور اراک را که آژانس بین المللی انرژی هسته ای آن را به عنوان IR-40 شناخته است، توسعه بیشتر نخواهد داد. - برای مثال، طی دوره شش ماهه، ایران UF6 به سانتریفوژهای نصب شده تزریق نخواهد کرد اما نه این که غنی سازی اورانیوم انجام ندهد. سانتریفوژهای جدیدی نصب نخواهد کرد. ایران اعلام کرد طی شش ماه نخست سانتریفوژها را جایگزین سانتریفوژهای موجود از همان نوع خواهد کرد. - در فوردو در 4 آبشاری که هم اکنون در حال غنی سازی اورانیوم هستند، دیگر غنی سازی بیش از پنج درصد انجام نخواهد شد و ظرفیت غنی سازی افزایش نخواهد یافت. UF6 به 12 آبشار دیگر تزریق نخواهد شدو در وضع غیرفعال باقی خواهند ماند.آبشارها به یکدیگر متصل نخواهند شد. ایران اعلام کرد طی شش ماه نخست سانتریفوژهای موجود را با سانتریفوژهای همان نوع عوض خواهد کرد. - ایران درباره نگرانی های مربوط به ساخت راکتور اراک اعلام کرد طی شش ماه دستور ساخت این راکتور را نخواهد داد یا سوخت یا آب سنگین به سایت این راکتور انتقال نخواهد داد و سوخت اضافی را آزمایش نخواهد کرد یا سوخت بیشتر برای این راکتور تولید نخواهد کرد یا اجزاء باقیمانده را نصب نخواهد کرد. زمانی که خط تبدیل UF6 غنی شده در حد بالای پنج درصد به UO2 (دی اکسید اورانیوم) آماده شده است، ایران تصمیم گرفته است مواد غنی شده بالای پنج درصد جدید را طی دوره شش ماهه همانطور که در برنامه عملیاتی کارخانه تبدیل به آژانس بین المللی اعلام شد به اکسید UF6 تبدیل کند. محل های جدیدی برای غنی سازی ایجاد نخواهد شد. ایران به فعالیت های تحقیق و توسعه (R &D ) پادمانی از جمله فعالیت اخیر تحقیق و توسعه غنی سازی که برای انباشت اورانیوم غنی شده طراحی نشده است، ادامه خواهد داد. فرآوری مجدد انجام نخواهد شد یا یک تاسیسات با قابلیت فرآوری مجدد ساخته نخواهد شد. C. نظارت بیشتر ارائه اطلاعات مشخص به آژانس بین المللی، اطلاعات درباره طرح های ایران برای تاسیسات هسته ای، تشریح هر ساختمان در هر سایت هسته ای، تشریح مقدار فعالیت های هر محل دخیل درفعالیت های مشخص هسته ای، اطلاعات درباره معادن و کارخانه های اورانیوم و اطلاعات درباره مواد اولیه را شامل می شود. این اطلاعات طی سه ماه از تصویب این اقدامات فراهم خواهد شد. پرسشنامه اطلاعات طراحی بروز شده برای راکتور اراک که آژانس بین المللی انرژی هسته ای آن را به عنوان IR-40 تعریف کرده است، به آژانس بین المللی انرژی هسته ای تحویل داده شود. گام هایی برای موافقت با آژانس بین المللی هسته ای درباره به سرانجام رسیدن رویکرد پادمان ها برای راکتور اراک که آژانس بین المللی انرژی هسته ای آن را به عنوان IR-40 تعریف کرده است، برداشته شود. به بازرس آژانس بین المللی انرژی هسته ای زمانی که بازرسان به منظور راستی آزمایی اطلاعات طراحی، راستی آزمایی فهرست موقت، راستی آزمایی فهرست فیزیکی حاضر نبودند، دسترسی روزانه داده شود و اجازه بازرسی های بدون اطلاع به منظور دسترسی به سوابق پایش غیرآنلاین (فیلم های ضبط شده) در فوردو و نطنز داده شود. بازرس آژانس بین المللی انرژی هسته ای می خواهد دسترسی داشته باشد به: -کارگاه مونتاژ سانتریفوژ - همگام با این طرح ها، تولید سانتریفوژ ایران طی این شش ماه مختص به جایگزین کردن برای دستگاههای آسیب دیده خواهد بود. -کارگاه تولید روتور سانتریفوژ تجهیزات ذخیره سازی و معادن اورانیوم و کارخانه ها 4. همانطور که درGIV/INF/2014/18 نشان داده شد، در دوره تمدید طرح اقدام مشترک تا بیست وچهارم نوامبر 2014، آژانس همچنین نظارت و ارزیابی در ایران را درباره تولید سوخت در راکتور تحقیقاتی تهران و مرتبط با کاهش UF6 غنی شده تا دو درصد برعهده گرفت. 5. تمدید طرح اقدام مشترک تا سی ام ژوئن 2015 مستلزم ادامه فعالیت های راستی آزمایی و نظارت بیشتر آژانس است که در راستای همان فعالیت هایی است که از زمان اجرای طرح اقدام مشترک و فعالیت های اضافی درخواست شده 1+5 و ایران در 28 نوامبر 2014 به اجرا گذاشته شد. 6. نظارت و راستی آزمایی در ارتباط با اقدامات مرتبط با هسته ای تعیین شده در طرح اقدام مشترک شامل زیر است: افزایش قابل توجه در دفعات فعالیت های راستی آزمایی میدانی آژانس شامل دسترسی به محل ها به غیر از محل هایی که آژانس قبلا انجام داده بود، خرید و نصب تجهیزات پادمانی بیشتر، تحلیل نمونه برداری بیشتر و فعالیت های تحلیلی بیشتر می شود. D. مسائل منابع 7. دبیرخانه تخمین زد ادامه و بیشتر شدن فعالیت های راستی آزمایی ونظارت تا سی ام ژوئن 2015 هزینه های مالی اضافی حدود 5/5 میلیون یورو بر دوش آژانس خواهد گذاشت. 8. در نتیجه اقدامات اداره پادمان ها برای ادامه تجدید اولویت بندی برخی از کارها، برنامه چیدن مجدد برای فعالیت های خاص موجود و اختصاص دادن مجدد تعدادی از کارکنان برای این کار انتظار می رود نیم میلیون یورو برای اهداف نظارت و راستی آزمایی فعالیت های مرتبط با طرح اقدام مشترک که تمدید شده است اختصاص داده خواهد شد. 9. مقدار تخمین شده 400 هزار یورو از منابع تخصیص یافته برای فعالیت های نظارت وراستی آزمایی آژانس از بیست ژانویه 2014 در دسترس باقی می ماند. با فرض موافقت همه کشورهای کمک کننده عضو برای ادامه استفاده از کمک های هزینه نشده آنها، 4میلیون و 600 هزار یورو کمک داوطلبانه دیگر نیاز خواهد بود. بنابراین مدیر کل از کشورهای عضو که در موضع این کمک قرار دارند، دعوت می کند این کار را انجام دهند تا بودجه لازم برای ادامه نظارت و راستی آزمایی آژانس در ارتباط با اقدامات مربوط به هسته ای تعیین شده در طرح اقدام مشترک از آنجایی که تا سی ام ژوئن 2015 تمدید شد، فراهم گردد. 10. مدیر کل در صورت تحولات بعدی مرتبط با طرح اقدام مشترک مسائل منابع را مورد ارزیابی مجدد قرار خواهد داد و به شورای حکام در صورت لزوم گزارش خواهد داد. H.گزارش 11. مدیر کل همچنان شورای حکام را درباره این موضوع ازجمله از طریق تهیه گزارش های ماهانه درباره وضع برنامه هسته ای ایران در ارتباط با طرح اقدام مشترک که مجددا تمدید شد، مطلع نگه خواهد داشت. I. توصیه ها 12. به شورای حکام توصیه می شود: A. از گزارش مدیر کل یادداشت بردارند B. از ادامه نظارت و راستی آزمایی آژانس در ارتباط با اقدامات مرتبط با هسته ای تعیین شده در طرح اقدام مشترک که تمدید شد وموضوع دسترس بودن منابع مالی حمایت کنند.

گزارش ویژه معاون وزیر خارجه روسیه: همه موضوعات میان ایران و 1+5 حل شده و فقط یک موضوع باقی مانده است ایرانی ها می خواهند تحریم ها فوراً لغو شود و آمریکائی ها به علت مسائل داخلی شان با این موضوع موافقت نمی کنند.   ایران هسته ای- میخائیل بوگدانف معاون وزیر خارجه روسیه در امور خاورمیانه می گوید در مذاکرات میان ایران و 1+5 همه موضوعات حل شده و فقط یک موضوع حل نشده باقی مانده است. وی گفته است که این موضوع باقی مانده مسئله تحریم هاست. بوگدانف که هفته گذشته را در لبنان به سر می برد، در این باره گفته است: «در مذاکرات هسته ای ایران تنها یک گره همچنان باقی است و همین مسئله موجب به تعویق افتادن امضای توافقنامه هسته ای میان تهران و گروه 1+5 شد و آن جدول زمانی امضای توافقنامه و لغو تحریم هاست. ایرانی ها می خواهند تحریم ها فوراً لغو شود و آمریکائی ها به علت مسائل داخلی شان با این موضوع موافقت نمی کنند. آمریکائی ها می خواهند میان امضای توافقنامه و سازش دوره ای زمانی واقع شود. به همین علت ماشین حل اختلافات متوقف شده است و توافقات در این نقطه متوقف شده اند». بوگدانوف بدون اشاره به محتوا گفت: «برسر مابقی مسائل توافق شده است». وی در توضیح علت این اختلاف نظر گفته است: «دولت روسیه معتقد است که مشکل ریشه ای در عمق قضایا است و به تحول در مواضع طرفین و مسائل داخلی طرفین مذاکره مربوط می شود. روسیه معتقد است تیم اوباما-کری نمی تواند در شرایط حاد داخلی به کشورش بازگردد و بگوید که تحریم های ایران لغو شده است زیرا چنین اقدامی موجب نابودی میزان باقیمانده از محبوبیت مردمی دولتشان خواهد شد. دولتی که آماده می شود تا چند هفته دیگر آزمایش سختی را پشت سر بگذارد زیرا کنگره تحت کنترل مخالفان قرار گرفته است. موضع روحانی- ظریف نیز بهتر نیست. زیرا بازگشت مذاکره کنندگان به تهران درحالی که توافقنامه ای را با آمریکا امضا کرده اند که تحریم ها همچنان ادامه دارد منجر به تغییر فوری دولت می شود». بوگدانف درباره وضعیت سیاست داخلی ایران می گوید: «اگرچه آیت الله خامنه ای رهبر معظم ایران از مذاکره کنندگان علناً حمایت کرده است. ایشان طی چند روز سه بار از مذاکرات حمایت کرد. بدین شکل طرفین مذاکره کننده گرفتار تندروهای داخلی خود هستند. اما این امر به طرفین کمک کرد تا به این اتفاق نظر دست یابند که طرفین احساس می کنند علیرغم اختلافات موجود، ‌جناح میانه رو در کشورشان هستند». وی به طور خاص درباره تحریم ها می گوید: «تحریم ها در سه سطح هستند. تحریم های اروپائی که محدوده زمانی دارند و به زودی فرا می رسند. این تحریمها تجدید نخواهند شد و عملاً لغو خواهند شد و نیاز به لغو نخواهند داشت. پس از آن تحریم های سازمان ملل و سپس تحریمهای آمریکا وجود دارد. طرفین پس از دوره انتقالی و در ماه ژوئن پای میز مذاکره باز خواهند گشت و آمریکا در آن زمان قادر به امضای توافقنامه خواهد بود بدون آنکه به علت لغو تحریم ها تحت فشار داخلی قرار گیرد. طرف ایرانی نیز همین وضع را خواهد داشت و در برابر مطالبات داخلی نخواهد بود».

گزارش ویژه 2 انتظار ایران از نشست 26 آذر در ژنو دور بعدی مذاکرات ایران و گروه 1+5 روز 26 آذر آغاز می شود.   ایران هسته ای- دور بعدی مذاکرات ایران و گروه 1+5 روز 26 آذر آغاز می شود. عباس عراقچی معاون وزیر خارجه اعلام کرده است که تیم های مذاکره کننده فردا (24 آذر 1393/ 15 دسامبر 2014) راهی ژنو می شوند و مذاکرات کارشناسی را آغاز خواهند کرد. مذاکرات اصلی ایران و 1+5 بدون حضور محمد جواد ظریف و کاترین اشتون از روز 26 آذر در سطح معاونان وزرای خارجه برگزار می شود. منابع اروپایی اعلام کرده اند این دور از مذاکرات یک روزه خواهد بود. برخی دیپلمات ها می گویند از دید ایران دستور کار این مذاکرات دو چیز است: 1- دریافت پاسخ 1+5 بویژه امریکا به پیشنهادی که ایران روز آخر مذاکرات وین ارائه کرد. 2- ملاحظه این موضوع که ایا امریکا در زمینه تحریم ها پیشنهادی جدیدی با خود به همراه خواهد آورد یا نه؟ اما احتمالا غربی ها مایل خواهند بود این نشست به ارزیابی جزئیات پیشنهاد آخر ایران اختصاص پیدا کند. شاید به همین دلیل است که نشست در سطح معاونان وزرای خارجه برگزار شده است.

  کار صنایع هوایی پارس سپاه پاسداران درسته !   نشون می ده که تمیز کار می کنند !   IL-76 های سپاه با اینکه رنگارنگ هستند ، ولی تمیز هستن و سرحال !   یا سوخو های 25 که رفتن عراق که با داعش بجنگن !   این نشان می دهد که هوافضای سپاه به نگه داری صحیح همین محدود ادواتی که داره اهمیت می ده !   و این موضوع ناشی از طرز تفکر فرماندهان سابق و کنونی این نیرو هست به ویژه شهید احمد کاظمی !   یادمه بعد از شهادتش تو گفتگوی خبری شبکه دو یکی از سپاهیان رو آورده بودن که می گفت که ایشان برای نگه داری ادوات اهمیت ویژه ی می دادن !   و برای مثال به دپو کردن تویوتا های مازاد اشاره کرده بود !

اونی که هنوز استتار داره ، به نظر سوخو 20 هست !

reza4087 شما داخل شاهد 278 رو دیدین ؟!؟   ادوات هنوز آنالوگ بودن و یا اینکه از نمایشگر چندمنظوره استفاده کردن؟!؟!

متن کامل سخنان کری در نشست سابان وزیر خارجه امریکا: انعطاف هایی در مذاکرات رخ داده است جان کری وزیر خارجه امریکا در نشست مرکز سابن موسسه بروکینگز که یک مرکز کاملا وابسته به اسراییل محسوب می شود، گفت احتمال رسیدن به توافق نهایی با ایران بیشتر شده است.   ایران هسته ای- جان کری وزیر خارجه امریکا در نشست مرکز سابن موسسه بروکینگز که یک مرکز کاملا وابسته به اسراییل محسوب می شود، گفت احتمال رسیدن به توافق نهایی با ایران بیشتر شده است. این سخنرانی روز یکشنبه 16 آذر 1393 (7 دسامبر 2014) انجام شده است. متن کامل این سخنرانی را اینجا ببینید. *** حضور من در این اندیشکده افتخاری برای من است. شما قبل از اینکه من سخنرانی خود را آغاز کنم صحبت های بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را شنیدید. من و نتانیاهو هرگز گفتگوها را متوقف نمی کنیم. ما در طول هفته چ%u

گزارش ویژه/ فوری/ اختصاصی انتشار جزئیات فنی آخرین پیشنهاد امریکا به ایران در مذاکرات هسته ای رییس یک موسسه پوششی وابسته به سیا در واشینگتن جزئیات آخرین پیشنهاد امریکا به ایران در مذاکرات هسته ای را فاش کرد.   ایران هسته ای- رییس یک موسسه پوششی وابسته به سیا در واشینگتن جزئیات آخرین پیشنهاد امریکا به ایران در مذاکرات هسته ای را فاش کرد. دیوید آلبرایت رئیس موسسه علم و امنیت بین المللی این اطلاعات را در حاشیه یک سخنرانی در کمیته روابط خارجی سنای آمریکا منتشر کرده است. متن کامل سخنان وی را که از سوی وب سایت موسسه علوم و امنیت ملی منتشر شده اینجا ببینید. این سخنرانی روز چهارشنبه 12 آذر 1393 (3 دسامبر 2014) منتشر شده است. متن کامل طرحی که آلبرایت آن را منتشر کرده، چنین است: شرایط یک موافقتنامه بدون زمان * راکتور اراک به نحوی تغییر خواهد یافت که از سوخت اورانیوم غنی شده و یک ساختار مرکزی کوچکتر استفاده کند. توان این راکتور از سطحی که فعلا برنامه ریزی شده است یعنی چهل مگاوات، کاهش خواهد یافت و سیستم آن به نحوی تغییر می یابد که با کارکرد تعدیل شده ای متناسب شود. * ایران هیچ سوخت پرتودهی شده ای را بازفرآوری نخواهد کرد یا یک مرکزی را برای بازفرآوری ایجاد نخواهد ساخت. * ایران غنی سازی بالای 5 درصد را در ایزوتوپ اورانیوم دویست و سی و پنج انجام نخواهد داد و ذخایر اورانیوم غنی شده ای فراتر از حجم مورد نیاز برای برنامه غیرنظامی خود را تولید نخواهد کرد، لازم به ذکر است که این کشور با روسیه توافق های بلندمدت حمل سوخت اورانیوم غنای پایین دارد و انتظار می رود پس از به نتیجه رسیدن راه حل جامع، توافق های بیشتری با فروشندگان راکتور در خارج از ایران داشته باشد. * ایران متعهد خواهد شد به شیوه ای که غیرقانونی تلقی می شود، اقدام به تهیه کالاهایی برای برنامه های هسته ای خود از خارج نکند («قاچاق یا تجارت غیرقانونی کالای هسته ای»). شرایط و مولفه ها برای یک توافق 20 ساله *ایران فقط یک مرکز غنی سازی -یعنی مرکزی که در نطنز است- خواهد داشت و از سانتریفوژهای آی آر-1 استفاده خواهد کرد. تعداد سانتریفوژهای نصب شده، با چارچوب زمانی گریز هسته ای یک سال، متناسب خواهد بود. با در نظر گرفتن کاهش عمده در ذخایر اورانیوم غنای پایین، تعداد سانتریفوژهای مجاز ممکن است به 4000 تا 5000 سانتریفوژ آی آر-1 برسد. * مرکز غنی سازی فردو بسته یا به یک مرکز غیرمرتبط با غنی سازی تبدیل خواهد شد. * تحقیق و توسعه سانتریفوژ به سانتریفوژهای نظیر آی آر-2ام محدود خواهد شد. تعداد آبشار سانتریفوژها، از نظر تعداد محدود خواهد شد، و هیچ آبشاری بیش از چند ده سانتریفوژ نخواهد داشت. در همه موارد، تعداد سانتریفوژهای پیشرفته در یک آبشار، بسیار کمتر از میزانی خواهد بود که در یک آبشار مولد استفاده می شود. * مکان های عمده تولید و انبار قطعات سانتریفوژ، از نظر تعداد محدود و شناسایی خواهند شد. * سوار کردن سانتریفوژ فقط در مرکز غنی سازی نطنز صورت خواهد گرفت. * در خصوص سانتریفوژهای آی آر-1، ساخت سانتریفوژ، به جایگزین ساختن سانتریفوژهای شکسته -در صورت نبود قطعات یدکی- محدود خواهد بود. برای مثال، درباره سانتریفوژهای آی آر-1، ذخیره چند هزار سانتریفوژ نصب نشده وجود خواهد داشت و جایگزین سانتریفوژهای شکسته خواهد شد. از این رو ایران توافق خواهد کرد تا زمانی که این ذخیره تمام نشده است، به ساخت سانتریفوژهای آی آر-1 اقدام نخواهد کرد. * زمانی که توافق بلندمدت اجرا شود، سانتریفوژها و همه تجهیزات مرتبط با آبشار که فراتر از سقف توافق شده باشد، باید از دور خارج شود. سانتریفوژها به شکلی کنترل شده، خاموش می شوند تا میزان خسارت به دستگاه، محدود شود. سانتریفوژهای مازاد، و آبشارهایی که دارای این سانتریفوژها هستند، به شکلی غیرفعال می شوند که شروع به کار مجدد آبشارهای غیرفعال شده، شش تا دوازده ماه زمان نیاز داشته باشد. بر اساس اطلاعات عمومی درباره مذاکرات، سانتریفوژهای مازاد نابود نخواهند شد، بلکه تجهیزات آبشارها و سانتریفوژها از کارخانه های تولید سانتریفوژ برداشته می شود تا از سرگیری فعالیت آنها امری زمان بر شود. به منظور تضمین بیشتر این فاصله زمانی، برخی تجهیزات خاص آبشار یا سانتریفوژها، به شکل گزینشی تخریب می شود. هر گونه محل نگهداری سانتریفوژهای نصب نشده یا تجهیزات آنها، تحت نظارت شدید آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار می گیرد. *ایران هیچ خط تبدیل که بتواند اکسید اورانیوم غنی شده را به صورت هگزافلوراید تبدیل کند، راه اندازی نخواهد کرد. * ذخایر اورانیوم غنای پایین بر اساس یک توجیه غیرنظامی واقع بینانه، محدود خواهد شد. * در خصوص اورانیوم غنای پایین حدودا بیست درصدی، ایران چنین اورانیومی را به شکل هگزافلوراید نخواهد داشت و کل ذخیره آن در شکل اکسید پرتودهی نشده، شامل مولفه های سوخت تازه و اسمبلی ها، ضایعات و زباله ها، کمتر از معادل صد کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنای پایین حدودا بیست درصدی خواهد بود. در طول مدت اعتبار توافق، این ذخیره پرتودهی نشده، بیش از پیش کاهش می یابد و به کمتر از معادل پنجاه کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنای پایین حدودا بیست درصدی می رسد. * ایران بیش از معادل 500 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنای پایین کمتر از پنج درصد پرتودهی نشده، نخواهد داشت. نیاز عملی ایران برای اورانیوم غنای پایین، همچون راکتور تعدیل شده اراک، مستلزم استفاه از حجم خاصی اورانیوم غنای پایین، در لوله های تولید سوخت است. این حجم به عنوان بخشی از توافق، تعیین خواهد شد. اورانیوم غنای پایین مازاد از ایران خارج خواهد شد. * مراکز استخراج، خرد کردن و تبدیل اورانیوم، به طور کلی به میزانی محدود خواهد شد که پاسخگوی نیاز عملی به غنی سازی و دیگر کاربردهایی باشد که به شکل دوجانبه با آن توافق شده است. * ایران پروتکل الحاقی را تصویب خواهد کرد و با یکسری اقدامات راستی آزمایی تکمیلی از جمله اقدامات زیر (اما نه محدود به ‌آنها)، موافقت می کند، ** توضیحات مفصل تر و دسترسی بیشتر به منابع تامین اورانیوم؛ ** توضیحات مفصل درباره تعداد سانتریفوژهای ساخته شده به طور کلی، ذخایر کلی استفاده شده و انبار شده مواد خام و تجهیزات لازم برای ساخت و فعال کردن سانتریفوژها. * ایران پیش از کاهش تحریم های مالی و اقتصادی عمده، به نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی درباره کارهای تسلیحات هسته ای گذشته و احتمالا حال خود یا کارهای مرتبط به تسلیحات هسته ای می پردازد. * تحریم های شورای امنیت سازمان ملل در خصوص کالاهای حساس هسته ای، در طول مدت توافق معتبر خواهند بود. در شروع این دوره راه حل جامع، یک کانال قابل راستی آزمایی برای اقلام لازم برای برنامه های هسته ای ایران ایجاد می شود. فهرست این اقلام با توافق دو طرف تنظیم می شود و شامل تاسیسات هسته ای عمده، قطعات هسته ای، کالاهای هسته ای و دو منظوره با کاربرد هسته ای، و دیگر اقلام حساس نظیر آنچه در فهرست نظارت قرار دارند، خواهند بود. تهیه اقلامی خارج از این فهرست ممنوع خواهد بود و یک تجارت هسته ای غیرقانونی تلقی خواهد شد. * ایران مواد، راکتور، سانتریفوژ، تجهیزات بازفرآوری، دیگر تاسیسات یا تجهیزات هسته ای، یا روش های ساخت تجهیزات یا تاسیسات هسته ای را به هیچ کشور، شرکت یا طرف دیگری صادر نخواهد کرد. * تا پایان مدتی که راه حل جامع اجرا می شود، ایران یک سیستم کنترل صادرات را هماهنگ با الزامات چهار رژیم اصلی کنترل صادرات (فهرست ها و راهنما)، به کار می گیرد، و یک گزارش جامع درباره اجرای این قطعنامه را به شورای 1540 ارائه می کند. ایران همچنین متعهد می شود پس از پایان دوره اجرای راه حل جامع، هیچ گونه فناوری بازفرآوری یا غنی سازی یا کالاهای [هسته ای] را به یک طرف دولتی یا غیردولتی، ارائه نکند.

گزارش ویژه کنگره بلوف تشدید تحریم ایران را پس گرفت برخی قانونگذاران از این نگرانند که مجازات های جدید ممکن است مذاکرات هسته ای طولانی را به شکست بکشاند و تقصیر آن بر گردن آمریکا- به ویژه کنگره - بیفتد.   ایران هسته ای- یک روزنامه امریکایی خبر داده است که کنگره امریکا که اکنون در تسخیر جمهوری خواهان است تهدیدهای خود به اعمال تحریم های جدید علیه ایران را عملی نخواهد کرد. روزنامه امریکایی سیاتل تایمز در مقاله ای به قلم پل ریشتر که روز یکشنبه 16 آذر 1393 (7 دسامبر 2014) منتشر شده این موضوع را از قول نمایندگان مختف کنگره تایید کرده است. متن کامل این مقاله در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببنید. *** شور و شوق کنگره برای تصویب تحریم های جدید علیه ایران قانونگذاران آمریکایی از هر دو حزب و طیف های سیاسی مختلف را با هم متحد کرده است. اما به نظر می رسد که بسیاری از قانونگذاران درباره وعده های قبلی خود دچار تردید شده اند. آنها گفته بودند اگر مذاکره کنندگان ایرانی برای محدود کردن برنامه هسته ای خود در مذاکراتی که چند روز پیش مهلت یک ساله آن به پایان رسید به توافق نرسند، آنها مجازات های اقتصادی جدیدی را علیه تهران تصویب خواهند کرد. در عوض، به نظر می رسد که مجازات های اضافی احتمالا دست کم تا چهار ماه به تاخیر افتاده است، یعنی تا زمان پایان مهلت جدیدی که برای مذاکرات میان ایران و شش قدرت جهان تعیین شده است. هرچند بسیاری از قانونگذاران باسابقه مشتاقند فورا مجازات هایی به تصویب برسد، به نظر می رسد که آنها آراء کافی را برای تصویب تحریمهای جدید به شکلی که باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا نتواند طبق اعلام قبلی خود آن را وتو کند ، ندارند. برخی قانونگذاران از این نگرانند که مجازات های جدید ممکن است مذاکرات هسته ای طولانی را به شکست بکشاند و تقصیر آن بر گردن آمریکا- به ویژه کنگره - بیفتد. سناتور جمهوریخواه باب کورکر Bob Corker ، رئیس آینده کمیته روابط خارجی مجلس سنا ، گفت به دنبال راهی است که کنگره بتواند با دولت اوباما برای موفقیت آمیز کردن دیپلماسی همکاری کند ، نه برای به شکست کشاندن آن. کورکر در برنامه تلویزیونی «چارلی رز» گفت :«من فکر نمی کنم هیچ کس در کنگره بخواهد در شکست این توافق مقصر شناخته شود.» وی همچنین گفت وقتی قانون تحریم ها را می نویسید «متوجه می شوید که اساسا قرار است از گلوله های واقعی استفاده کنید». ایران و شش قدرت جهانی -انگلیس، چین، فرانسه، آلمان‌، روسیه و آمریکا- به دنبال توافقی بوده اند که بر اساس آن اگر ایران با محدودیت هایی موافقت کند که هدف آنها جلوگیری از دستیابی این کشور به توانایی تولید سلاح های هسته ای است ،‌ تحریم های این کشور نیز کاهش خواهد یافت. پیش بینی های گسترده این بود که اگر این مذاکرات نتواند در مهلت مقرر به توافق بینجامد، کنگره با تصویب تحریم های جدید وارد عمل خواهد شد تا طبق نظریه خود با این تحریم ها بتواند جمهوری اسلامی را به امتیاز دادن مجبور کند. اما کارشناسان و مقامات دولت آمریکا چنین استدلال کرده اند که چنین اقدامی ممکن است ایران را از میز مذاکرات دور کند، یا بسیاری از کشورها را به این نتیجه برساند که آمریکا مقصر اصلی در شکست مذاکرات است، نه ایران. این نیز ممکن است کشورهای مصرف کننده نفت را به خرید هرچه بیشتر نفت از ایران تشویق کند و تحریم های کنونی این کشور را تضعیف کند. ایران و شش قدرت جهان بر سر مهلت جدید 24 مارس برای مذاکره درباره رئوس کلی یک موافقت نامه جامع به توافق رسیده اند. جزئیات نهایی این موافقت نامه قرار است تا پایان ماه ژوئن نهایی شود. روز چهارشنبه در یک نشست پرسش و پاسخ در کمیته روابط خارجی سنا دو کارشناس که از اعمال تحریم های سختگیرانه حمایت کرده اند از اعضای کمیته خواستند مجازات های جدید را به تاخیر بیندازند. گری سامور، مشاور هسته ای ارشد سابق کاخ سفید، به این کمیته گفت چالش اصلی این است که طرحی به تصویب برسد که هم به ایران فشار بیاورد و هم «بهانه ای به دست ایرانی ها برای زیر پا گذاشتن طرح اقدام مشترک و انداختن تقصیر آن بر گردن آمریکا، که توانایی ما را برای بازگشت به کارزار تحریم ها به خطر خواهد انداخت ، ندهد». سناتور دموکرات رابرت منندز، یکی از حامیان اصلی قانون تحریم های سختگیرانه علیه ایران، در این نشست تلویحا گفت می خواهد تا زمان مهلت بعدی مذاکرات منتظر بماند و ببیند آیا ایران توافق را می پذیرد یا خیر. وی گفت اگر ایران توافق را نپذیرد، «اقدام کنگره برای تصویب مجازات های بعدی ممکن است اهرم اعمال نفوذی را که ما برای جلوگیری از تبدیل ایران به یک کشور مسلح به سلاح های هسته ای به آن نیاز داریم، در اختیار ما قرار دهد».

متن کامل بایدن: ایران در موضوعات مهم انعطاف نشان داده است معاون رییس جمهور امریکا ادعا کرد ایران طی مذاکرات هسته ای در موضوعات اساسی از خود انعطاف نشان داده است.   ایران هسته ای- معاون رییس جمهور امریکا ادعا کرد ایران طی مذاکرات هسته ای در موضوعات اساسی از خود انعطاف نشان داده است. وی این جمله را در سخنرانی بیان کرد که در گردهمایی مرکز سابان موسسه بروکینگز انجام داده است. این سخنرانی در روز یکشنبه 16 آذر 1393 (6 دسامبر 2014) برگزار شده است. متن کامل بخش ایران سخنان بایدن در ادامه می آید. متن اصلی را اینجا ببنید. *** در مورد ایران باید بگویم که ما از همان آغاز، از جنبه ی نظامی و اطلاعاتی با دولت اسرائیل مشورت کردیم. من خودم شخصا ساعت ها وقت صرف کردم. من کار مذاکرات (با اسرائیلی ها) را انجام نمی دهم. جیک سولیوان از طرف من گفتگو می کرد. بیل برنز هم گفتگو می کرد. همه ی جنبه ی های این سیاست(در قبال برنامه ی هسته ای ایران) به طور مفصل(با اسرائیل) مورد بحث قرار گرفت. چرندیات زیادی درباره ی موضع ما در قبال ایران وجود داشته است و من اکنون می خواهم به صراحت بگویم که ما اجازه نخواهیم داد ایران به سلاح هسته ای دست یابد، تمام، تمام، ختم کلام! این امر(دستیابی ایران به سلاح هسته ای) در دولت ما رخ نخواهد داد. جو بایدن در ادامه ی اظهارات خود درباره ی برنامه ی هسته ای ایران گفت: یک راه حل دیپلماتیک که محدودیت چشمگیر و قابل راستی آزمایی روی برنامه ی هسته ای ایران اعمال کند ، بهترین و پایدار ترین بخت برای اطمینان از این مسئله است که آمریکا و اسرائیل و کل خاورمیانه هرگز مرعوب یک ایران مسلح به سلاح هسته ای نخواهند شد. ما همچنان متعهد هستیم که برای رسیدن به توافقی تلاش کنیم که به صورت جدی و قابل راستی آزمایی نگذارد که ایران مسیرهای موجود برای این کشور جهت تولید مواد شکاف پذیر برای ساخت بمب را طی کند. مسیر گریز هسته ای در تاسیسات غنی سازی ایران ، مسیر تولید پلوتونیوم در راکتور اراک یا برنامه ی هسته ای مخفی جزو این مسیر ها هستند. به همین علت است که ما از طریق دیپلماسی سخت ، دنیا را همراه کردیم تا سخت ترین و شدید ترین تحریم های چند جانبه در تاریخ را علیه دولت ایران اعمال کنیم. همین (تحریم ها) بودند که باعث شدند ایران در وهله ی نخست پای میز مذاکره بیاید. ایران تا زمان اعمال تحریم ها ، در تک تک دولت ها(که در آمریکا روی کار بودند) مشغول پیشرفت بود. ایران در تک تک دولت ها ( در آمریکا) مشغول پیشرفت مداوم بود. من نمی دانم که چه تعداد گفتگو با نخست وزیر(اسرائیل) و دیگران داشتم که طی آن گفته می شد ما نمی توانیم رژیم تحریم هایی را ایجاد کنیم که دوام بیاورد! اما ما توانستیم این کار را بکنیم. در نتیجه ی مذاکرات است که ایران از طریق طرح اقدام مشترک عناصر مهمی از برنامه ی خود را در ازای تخفیف اندک تحریم ها مسدود کرده است. طرح اقدام مشترک بیش از یکسال پیش به توافق رسیده بود و همین دو هفته ی پیش بود که هفت ماه دیگر تمدید شد. ایران قبل از توافق هسته ای ، درحال انباشتن ذخیره ی اورانیوم با درصد کم بود. اکنون این ذخیره دیگر افزایش نمی یابد. به یاد داشته باشید که نخست وزیر(اسرائیل) در سازمان ملل متحد مشغول ترسیم خطوطی بود که به مسیر ایران برای تولید بمب مربوط می شد. قبل از طرح اقدام مشترک ایران اینچ به اینچ به سمت خط قرمز حرکت می کرد و مشغول انباشتن اورانیوم بیست درصدی بود ، ایران خیلی به تولید اورانیوم در سطح ساخت بمب نزدیک شده بود اما اکنون ایران در مسیر مخالف حرکت می کند و کل ذخایر اورانیوم بیست درصدی را از کارایی می اندازد. طبق تمدید قرار داد، ایران متعهد به برداشتن گام های بیشتری شده است که باعث می شود این مواد به سوخت راکتور تبدیل شوند و از روی میز و سناریوی گریز هسته ای برداشته شوند. جو بایدن گفت: ایران قبل از اجرای طرح اقدام مشترک درحال نصب سانتریفوژهای جدید و پیشرفته تر بود ،آنها بسیاری از این سانتریفوژها را در حاشیه ی خطوط نگه می داشتند اما اکنون با اجرای طرح اقدام مشترک آنها به نصب یا عملیاتی کردن هیچ سانتریفوژ بیشتر اقدام نکردند که این مسئله شامل مدل های نسل آتی هم می شود. مفاد تمدید جدید باعث می شود که موانع سخت تر برای توانایی ایران در دنبال کردن برنامه سانتریفوژهای پیشرفته ایجاد شود. ایران در گذشته به سمت راکتور آب سنگین پلوتونیوم در اراک حرکت می کرد اما اکنون این تلاش هم مسدود شده است. بازرسی ها در گذشته محدود بود اما اکنون ایران اجازه ی دسترسی روزانه به نطنز و فردو را داده است، ایران همچنین اجازه ی بازرسی ها درسایت های جدید مثل تاسیسات تولید سانتریفوژها را داده است. این دسترسی حتی در تمدید جدید بیشتر هم شده است. این توافق ها باعث حل مشکل نخواهد شد اما این مسئله اهمیت دارد. هرچه نظارت ما مستمرتر و سرزده تر باشد ما زودتر قادر خواهیم بود دریابیم که ایران چه می کند. طرح اقدام مشترک، یک راه حل کامل و دائمی نیست بلکه زمان برای مذاکره را در اختیار ما می گذارد تا بررسی کنیم که آیا رسیدن به توافقنامه ی جامع امکان دارد تا به صورت مسالمت آمیز اطمینان بدهد که ایران سلاح هسته ای تولید نخواهد کرد؟ همه این ها درحالی بدست آمد که تخفیف تحریم ها اندک بودند. اگر ایران به برداشتن گام های واقعی و قابل راستی آزمایی برای رسیدن به توافقنامه ی جامع اقدام کند، آنها شاهد برداشته شدن واقعی تحریم های مرتبط با برنامه هسته ای خواهند بود و خواهند توانست که آینده بهتری را برای مردم خود فراهم کنند. تردید نکنید که اقتصاد ایران همچنان تحت فشار بسیار زیاد باقی خواهد ماند. معاون رئیس جمهور آمریکا گفت: اکثر تحریم ها همچنان پابرجا خواهند بود. واقعیت این است که ایران در نتیجه ی تمدید گفتگوها خواهد توانست چهار میلیارد و نهصد میلیون دلار عواید را به کشور بازگرداند اما این تخفیف روی همرفته بسیار اندک است. این رقم بخش کوچکی از 100 میلیارد دلار عواید ایران است که در سراسر دنیا مسدود شده است. ایران هر سال 60 تا 70 میلیارد دلار نیاز دارد تا بودجه واردات خود را تامین کند. ایران سی و پنج میلیارد دلار نیاز دارد تا کسری بودجه اش را رفع کند. تحریم ها تا این لحظه آسیب بسیار زیادی به اقتصاد ایران وارد کردند و همچنان هم به اقتصاد ایران آسیب وارد می کنند. ریال ایران از ماه ژوئن سال 2012 تقریبا 50 درصد ارزش خود را از دست داد. از ماه ژوئن سال 2012 تحریم ها باعث شدند که ایران بیش از دویست میلیارد دلار عواید نفتی اش را از دست بدهد. این رقم شامل سی و پنج میلیارد دلاری می شود که ایران از زمان امضای طرح اقدام مشترک از دست داده است. نرخ تورم سالیانه در ایران حدود 21 درصد است. امروز اقتصاد ایران 20 تا 25 درصد کوچک تر از آن چیزی است که اگر مسیر قبل از سال 2011 را دنبال می کرد، می بود. کاهش قیمت جهانی نفت چشم انداز اقتصادی ایران را پیچیده تر و بدتر کرده است. برای نخستین بار است که ما یک چارچوب دیپلماتیک داریم که طی آن ایرانی ها دیگر نمی توانند در برنامه ی هسته ای خود در زمانی که گفتگو می کنند، پیشرفت کنند. هیچ یک از این محدودیت ها بدون طرح اقدام مشترک قابل اجرا نبودند. درحالیکه ما به دنبال دستیابی به توافقنامه ی جامع هستیم چیزی که من می توانم به شما تضمین بدهم چیزی است که رئیس جمهور(آمریکا) یکسال پیش به شما در همین گردهمایی گفته بود. وی گفته بود که ما یک توافقنامه ی بد را نخواهیم پذیرفت. تصمیم ما به تمدید طرح اقدام مشترک ثابت می کند که ما همچنان به دنبال وارد کردن فشار به ایرانی ها هستیم تا به توافقنامه خوب دست یابیم که خواسته های اساسی ما را تامین کند. در نتیجه عزم ما بود که ایرانی ها شروع کردند تا انعطاف پذیری را در موضوعات مهم از خود نشان دهند. این پیشرفت به اندازه ای کافی نیست که ما را به توافق برساند اما به اندازه ای کافی است که تمدید گفتگوها را توجیه کند تا ببینیم که آیا ایران جدی بودن ملزومات و تعهدات را درک می کند و اینکه آیا ما می توانیم به توافقنامه ای دست یابیم که آمریکا و همپیمان ما یعنی اسرائیل را ایمن کند؟ پس ما قبول کردیم که این گفتگوها را برای هفت ماه دیگر تمدید کنیم و هدف ما نیز تکمیل کردن توافقنامه جامع در مورد موضوعات اصلی در طی 4 ماه و درباره ی ضمائم فنی توافق در طی سه ماه پس از این دوره ی چهارماهه است. ما معتقدیم که به اندازه ی کافی اهرم در اختیار داریم که به توافقنامه جامع دست یابیم. هیچ تضمینی برای موفقیت وجود ندارد اما گام هایی وجود دارند که ما می توانیم آنها را برداریم. ما می توانیم گام هایی را هم برنداریم که باعث افزایش یا تضعیف احتمال موفقیت می شود. من می دانم که عده ای در این اتاق و نیز در کنگره هستند که معتقدند اکنون لحظه اعمال تحریم های بیشتر است. به یاد داشته باشید که چندین سال پیش بدبینی رایج، این بود که آیا ما می توانیم 1+5 را دور هم نگهداریم؟آیا ما می توانیم روسیه و چین را کنار خود نگهداریم؟ همانطور که مارتین ایندیک می تواند در این گردهمایی به شما بگوید یکی از عناصر، ضرورت نگهداشتن 1+5 در کنار یکدیگر است. اقداماتی که ما می کنیم می تواند روی این احتمال تاثیر بگذارد. ممکن است زمانی فرا برسد که افزایش فشار ضروری باشد و مورد استقبال قرار گیرد. من با بیش از 168 عضو مجلس نمایندگان و مجلس سنا دیدار کردم. من به صراحت گفتم که شاید زمانی برسد که ما نه تنها از تحریم های بیشتر استقبال کنیم بلکه خواستار تحریم های بیشتر شویم! اگر ایران مفاد توافقامه را نقض کند کنگره و دولت ممکن است بلافاصله تحریم های جدید را اعمال کنند. رئیس جمهور آمریکا به روشنی بیان کرد که او بخشی از این مسئله خواهد بود اما اکنون زمان مناسبی برای این کار نیست. ممکن است وخیم ترین حالت پدید آید یعنی ائتلاف از هم بپاشد، هیچ راه حل مسالمت آمیز برای برنامه ی هسته ای ایران بدست نیاید و اهرم ما کمتر شود. با توجه به همه ی وقایع در منطقه اکنون زمان آن نیست که دست به ریسک بزنیم درحالیکه احتمال گشایش وجود دارد. اکنون زمان آن است که مذاکرات ما اندکی زمان و فضای بیشتر داشته باشد تا ببینیم که آیا می توان به توافقی دست یافت که به نفع همه باشد؟ راهبرد ما از همان آغاز کمتر از آن چیزی تخمین زده شد که هست. به یاد داشته باشید که بسیاری گفته بودند که حتی ما نمی توانیم ائتلافی را دور هم تشکیل دهیم و گفته بودند که ما نمی توانیم موفق ترین تحریم ها در تاریخ معاصر را اعمال کنیم. برخی افراد از جمله افرادی که در این سالن هستند چه دمکرات و چه جمهوریخواه گفته بودند که طرح اقدام مشترک یک اشتباه است. طرح اقدام مشترک، اکنون باعث شده است که برنامه هسته ای ایران متوقف شود و اکنون ما فرصت راه حل مسالمت آمیز را داریم. برخی گفته بودند که ایران هرگز از مفاد طرح اقدام مشترک پیروی نخواهد کرد اما گزارش های ماهانه آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان می دهد که ایران بخش مربوط به تعهد خود را در توافقنامه پایبند بوده است. برخی گفته بودند که تخفیف اندک تحریم ها باعث خواهد شد که رژیم تحریم ها از هم فروپاشد. آنها پیش بینی کرده بودند که انبوهی از شرکت ها به ایران بازخواهند گشت. همه ما می دانیم که شرکت های مختلف در کشورهای مختلف منتظرند که به ایران بازگردند اما این کار را نکرده اند. پس ما پیشرفت واقعی داشته ایم و برنامه (هسته ای) این کشور متوقف شده است. ما انتخاب های اساسی در اختیار ایران قرار دادیم. این کشور یا باید از فرصت تاریخی استفاده و ثابت کند که برنامه هسته ای اش صلح آمیز است و ازاین طریق به طور کامل به اقتصاد جهانی و جامعه ی کشورها بپیوندد یا اینکه با فشار بی وقفه روبرو شود. همه ی شما در این سالن می دانید که در داخل ایران هم تغییر زیادی رخ می دهد. برخی از این تغییرات خوب و برخی دیگر بد هستند. البته اگر ایران آماده باشد که توافق کند، یک توافقنامه خوب به نفع آمریکا، ایران، اسرائیل و دنیا خواهد بود. من پیش بینی نمی کنم که آنها بخواهند(چنین کاری بکنند) اما تضمین می کنم که اگر آنها این کار را نکنند هیچ توافقنامه ای در کار نخواهد بود. در ادامه ما همچنان در تک تک عناوین و ذرات این گفتگوها با دوستان اسرائیلی خود مشورت خواهیم کرد. آینده اسرائیل به عنوان موطن دمکراتیک یهودیان بیش از آنکه به پیروزی در جلوگیری از تبدیل شدن ایران به کشور مسلح به سلاح هسته ای وابسته باشد به راه حل دو کشوری وابسته است.