قسمت دوم    ********** میراژ F-1 ایی کیو 5 ( F1EQ-6 )، شماره سریال 6212-3 را از نیروی هوایی ایران دریافت کرده و نام خلبان (ایرانی) هم در پایین کاکپیت آن درج شد , (پس از آماده سازی مجدد) خلبان به منظور انجام نخستین پرواز تاکسی باند سریعی با آن داشت . در آگوست 1995 دو فروند از میراژ های F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) نیز بازگردانده شده و برای آموزش دو تن از خلبانان (ایرانی) به نام های سرهنگ الهی و کاپیتان آ ( A ) مورد بهره برداری قرار گرفتند .   میراژ F-1 (به شماره سریال) 6407-3 نخستین (نمونه) تعمییر اساسی (اورهال) شده در بخشی از پروژه حبیبی بود . نشانه مخصوص (میراژ ها) نیز که بر روی دهانه هواکش موتور جنگنده (ایر اینتیک) نیز نقش بسته است یادآوری می کند که این نخستین اف 1 در حال اتمام تعمیرات است . در 24 ام آپریل سال 1997 چهار فروند (دیگر) از میراژهای F-1 به شماره سریال های 6212-3 ، 6215-3 ، 6403-3 و 6407-3 به پایگاه 9 ام تاکتیکی مستقر در بندر عباس به منظور حضور و مشارکت در تمرین ( رزمایش ) طریق القدس (راهی به اورشلیم - مربوط به خود متن ! ) فرستاده شدند (در حالی) که این رزمایش تحت فرماندهی ( آیت الله ) سید علی خامنه ای ، رهبر ( معظم انقلاب اسلامی ) ایران قرار داشت . در آن زمان تیم جهاد خودکفایی (نیروی هوایی ارتش )  میراژ F-1 ها را برای شلیک موشک AIM-9J سایدوایندر با نصب و الحاق ( بکارگیری ) لانچر ( همین موشک ) موجود در جنگنده F-14A موسوم به LAU-7A در بالک های نوک بال جنگنده سازگار و بهینه سازی کرده بودند ، ( این ایده ) در طی پروژه ابرار (سرزمین ها - مربوط به خود متن !) در همدان انجام شده بود ، ( گفتنی است ) طی همین پروژه ( توسط همان تیم) دو مخزن سوخت خارجی ( میانی ) متعلق به جنگنده F-5E/F برای نصب در زیر بال های میراژ به منظور حمل سوخت خارجی و به عنوان مخازن سوخت رهاشدنی ،  هر یک به ظرفیت 275 گالن آمریکایی (برابر با 1041 لیتر)  در نظر گرفته شده و مهیا شد . مابین سال های 1997 تا 1999 بیشتر از 6 فروند از میراژهای F-1  برای تجهیز یک اسکادران در پایگاه 14 ام مشهد بازگردانده شده و در اسکادران تاکتیکی 142 بکار گرفته شدند . این واحد زمانی فعال شده بود که مرزهای شرقی ایران مورد تهدید تروریستی طالبان و حمل و نقل قاچاقچیان ( مواد مخدر ) قرار گرفه بود . میراژ F-1 بی کیو 3 ( F1BQ-3 ) به شماره سریال 6403-3 دومین نمونه ای بود که توسط ( سازمان ) صنایع هوایی ایران تعمیرات اساسی شد و رنگ استتار آسیای صغیر II را دریافت کرد . اما در آپریل 2013 جانشین [معاونت] عملیات نیروی هوایی ایران به صنایع هوایی ایران رنگ استتار آبی و خاکستری را برای [این] میراژ ( 6403-3 ) سفارش داد که برای انجام وظیفه دفاع هوایی آن مناسب تر است . در 5 ام جولای سال 2001 میراژ F-1 ایی کیو 5 ( F1EQ-5 ) به شماره سریال 6217-3 (پیشین 4571 نیروی هوایی عراق) دراطراف مشهد سقوط کرد و خلبان آن سرهنگ ناصر حبیبی زوهام کشته شد [به شهادت رسید] . در این زمان 10 فروند میراژ در مشهد وجود داشت اما فقط [میراژ] 6217-3 توانایی انجام کامل ماموریت های محموله را دارا بود [در شرایط عملیاتی کامل قرار داشت] . جت های دیگر [عمدتا"] قابلیت انجام نیمی از ماموریت های محوله را دارا بودند و یا بطور کامل غیر عملیاتی شده بودند . [بررسی] این سانحه وجود نقصی در سیستم هیدورلیک [جنگنده ها] را به اثبات رساند . پس این وقوع سانحه تمامی فعالیت های پروازی میراژ های F-1 متوقف شده و اسکادران تاکتیکی 142 [مستقر در مشهد] هم منحل شد و [در نهایت] تمامی خلبانان میراژ بازنشسته شده و یا به [گردان های] F-5 منتقل شدند .   پایان قسمت دوم ... ادامه دارد    منبع ترجمه

ارزیابی راهبردی آغاز اجرای سناریوی B از سوی امریکا سناریوی B از دید امریکا، نحوه واکنش نشان دادن به شکست مذاکرات نیست بلکه روشی برای واکنش نشان دادن به مقاومت ایران در دقیقه 90 است.   مهدی محمدی، ایران هسته ای - تحولات دو هفته گذشته نشان می دهد دولت امریکا خیلی زود اجرای سناریوی B را آغاز کرده است. بر خلاف آنچه عموما تصور می شود، سناریوی B از دید امریکا، نحوه واکنش نشان دادن به شکست مذاکرات نیست چرا که امریکایی ها اساسا در محاسبات خود جایی برای این فرض قائل نشده اند و از دید آنها بدترین حالتی که می تواند رخ بدهد تمدید پی در پی توافق ژنو است نه شکست و توقف کامل مذاکرات. در عوض، طرح B روشی برای واکنش نشان دادن به مقاومت ایران در دقیقه 90 است. امریکایی ها تصور می کردند نیاز شدید دولت روحانی به حصول یک توافق، موجب خواهد شد در دقیقه 90 و با آشکار شدن دورنمای شکست مذاکرات، ایران به یکباره خطوط قرمز خود را کنار بگذارد و تن به یک توافق بد بدهد. مذاکرات وین نشان داد که این فرض مبتنی بر یک درک بسیار ساده انگارانه از ماهیت خطوط قرمزی است که ایران برای تمییز توافق بد از توافق خوب معین کرده است. اکنون مهم ترین سوال برای امریکایی ها –چنان که گری سیمور آن را طرح کرده- این است که چه باید بکنند تا ایران احساس اجبار بیشتری به پذیرش معامله مدنظر امریکا بکند؟ طرح B در واقع پاسخی به این سوال است. اگر صرفا به اطلاعاتی که در محیط آشکار وجود دارد اتکا کنیم، مشخصات طرح B چنین است: 1- تعدیل موضع درباره مسائل درجه 2 مذاکراتی مانند اراک و فردو 2- استقبال از گسترش عملیات منطقه ای ایران بر ضد داعش 3- کاهش قیمت نفت در هماهنگی با عربستان سعودی برای ایجاد هراس در ایران از تبعات عدم توافق هسته ای و حفظ تحریم های نفتی 4- سرمایه گذاری عملیات روانی روی واکنش های دولت در ایران به این موضوع که خود را به شکل گرانی نان، وعده گرانی بنزین و به هم ریختگی بازار ارز نشان داده است. به تعبیر دقیق تر، می توان گفت امریکایی ها در آستانه رسیدن مذاکرات به خط پایان، یک بار دیگر در حال تست ابزارهای خود برای ایجاد تغییر محاسباتی در ایران هستند. دفعه قبل، پس از انتخابات 92، اجتماعی کردن خط سازش از طریق ناگزیر نشان دادن جامعه در انتخاب میان اقتصاد و انرژی هسته ای، استراتژی امریکا برای اثر گذاری بر محاسبات مردم و حکومت در ایران بود. اکنون، پس از حدود یک سال، دوباره آن سناریو در حال تکرار است و مجددا پارامترهای اقتصادی مهم ترین نقش را در آن ایفا می کنند. متاسفانه در ایران، واکنش های دولت به این بازی روانی چندان هوشمندانه نبوده است. حتی بدبین ترین کارشناسان اذعان دارند که قیمت نفت پس از یک دوره سقوط، دوباره در حدود 70 تا 80 دلار تثبیت خواهد شد اما تیم اقتصادی دولت در ایران با دستکاری قیمت نان، بنزین و بی توجهی به بازار دلار دقیقا در جهت سوق دادن محاسبات جامعه به سمتی حرکت می کند که موضع ایران را در یک چانه زنی فرجامین در مذاکرات هسته ای تضعیف خواهد کرد. اگر دولت خواهان یک توافق خوب، یا اساسا خواستار حصول یک توافق است، قبل از چانه زنی درون حاکمیت باید روی مدیریت روحیات، رفتار و محاسبات جامعه تمرکز کند والا حتی پس از یک توافق هسته ای، قادر به تبدیل آن به سرمایه اجتماعی نخواهد بود. مسئله مهم تر اما این است که در حالی که امریکایی ها آشکارا اجرای یک طرح B برای مجبور سازی ایران به توافق را کلید زده اند، تیم مذاکره کننده فراتر از تمسخر منتقدان، چه طرحی برای مجبور سازی امریکا به تطبیق خود با خطوط قرمز ایران دارد؟

دیگه جایی برای یادگاری نوشتن نمونده بود جز ناو جنگی .............  

گزارش ویژه/ اختصاصی گسترش عملیات ضد داعش از سوی ایران و تاثیر آن بر مذاکرات هسته ای عملیات های تحت فرماندهی ایران علیه داعش در عراق، گسترش قابل توجهی پیدا کرده و این امر از جمله شامل عملیات های هوایی هم می شود.   ایران هسته ای- برخی منابع در تهران به «ایران هسته ای» گفتند این موضوع درست است که ایران عملیات خود علیه داعش را در خاک عراق گسترش داده است. بنا بر گفته یک منبع مطلع در تهران، عملیات های تحت فرماندهی ایران علیه داعش در عراق، گسترش قابل توجهی پیدا کرده و این امر از جمله شامل عملیات های هوایی هم می شود. رسانه های غربی در روزهای گذشته اخباری منتشر کرده اند مبنی بر اینکه بمب افکن های ایرانی در هفته گذشته حداقل 8 حمله بسیار موثر علیه مواضع داعش انجام داده اند. اخبار رسانه ای حکایت از آن دارد که این عملیات ها با عملیات بزرگ ارتش و نیروهای مردمی عراق در مناطق جلولا و سعدیه هم زمان بوده است. برخی منابع می گویند این مناطق در گستره ای به مساحت حدود 500 کیلومتر مربع آزاد شده است. به این ترتیب حلقه محاصره شهر موصل در حال تنگ تر شدن است. گسترش عملیات های نظامی مشترک ایران و عراق علیه داعش در حالی انجام می شود که دولت امریکا عملا حملات ادعایی خود علیه داعش را به طور کامل متوقف کرده است. منابع نظامی در ایران می گویند وضعیت در واقع از این هم بدتر است و امریکا نه تنها حمله ای علیه داعش انجام نمی دهد بلکه در حال انتقال تجهیزات و سلاح برای داعش است. رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته در یک سخنرانی عمومی تاکید کردند که این اتفاق حداقل 5 بار فقط در یک منطقه خاص رخ داده است. با این حال، اطلاعات موجود نشان می دهد کمک های امریکا هم چندان موثر نیست و داعش در عراق در حال مضمحل شدن است. هم اکنون داعش کمتر از 30 درصد مناطقی را در اختیار دارد که در ماه های گذشته تصرف کرده بود. منابع مطلع در تهران می گویند مدتی است کردها و اهل سنت نیز در برنامه های عملیاتی طراحی شده از سوی ایران در عراق نقش های جدی پذیرفته اند و در عراق یک نبرد ملی علیه داعش به راه افتاده است. کارشناسان راهبردی در تهران عقیده دارند این امر بدون تردید مذاکرات هسته ای را تحت تاثیر قرار خواهد داد چرا که امریکا اکنون به طور کامل دریافته نظم آینده منطقه در گرو عملیات های ضد ایرانی داعش است و به همین دلیل بعید است در دقیقه 90 علاقه ای به شکست مذاکرات از خود نشان بدهند.

گزارش ویژه آخرین وضعیت مذاکراتی درباره فردو و اراک چیست؟ مشاور سابق رییس جمهور امریکا در امور ایران و خاورمیانه گفت دولت اوباما موضع خود را درباره اراک و فردو تعدیل کرده است.   ایران هسته ای- مشاور سابق رییس جمهور امریکا در امور ایران و خاورمیانه گفت دولت اوباما موضع خود را درباره اراک و فردو تعدیل کرده است. دنیس راس در کنفرانس فدراسیون یهودیان آمریکای شمالی، که پایگاه تایمز آو اسرائیل روز 5 آذر بخش هایی از آن را منتشر کرده، ادعا کرده است امریکا در مذاکرات وین دیدگاه خود درباره فردو و اراک را تغییر داده است. راس گفته است: «مذاکره کنندگان آمریکایی در برابر تهران انعطاف پذیری از خود نشان دادند. ظاهرا آمریکایی ها می خواستند از خواسته های خود درباره تاسیسات غنی سازی پولوتونیوم اراک مبنی بر این که کارخانه آب سنگین باید آب سبک تبدیل شود، عقب نشینی کنند و در عوض پیشنهاد کردند آمریکا آماده است به ایران اجازه دهد تاسیسات اصلاح شده آب سنگین را حفظ کند. این در حالی است که آمریکا در ابتدا خواست تاسیاست مخفی در فوردو برچیده شود اما سپس اجازه داد تاسیسات از جمله تاسیسات تحقیقاتی حفظ شود». کارشناسان در تهران می گویند اینکه امریکا حقیقتا موضع خود در این باره را تغییر داده باشد، خبری نیست که بتوان آن را به دقت تایید کرد. پیگیری های «ایران هسته ای» نشان می دهد مدت هاست روشن بوده که موضع مذاکراتی امریکا درباره ضرورت تغییر راکتور آب سنگین اراک به آب سبک و تعطیلی کامل فردو، یک موضع واقعی نیست و برای چانه زنی در دقیقه 90 حفظ شده است. بنابراین تغییر دیدگاه امریکا درباره این دو موضوع از دید ایران چندان با ارزش تلقی نمی شود. مهم تر از این، کارشناسان می گویند موضع امریکا درباره این تاسیسات هنوز هم راضی کننده نیست. درباره اراک، مسئله فقط این نیست که باید ماهیت آب سنگین آن حفظ شود، بلکه مسئله مهم تر این است که زمان بازطراحی نباید آنقدر بلند شود که ایران برای مدتی طولانی این تاسیسات را از دست بدهد. درباره فردو هم صرف تعطیل نشدن این تاسیست کافی نیست، بلکه باید میزانی از غنی سازی که تضمین کننده عدم حمله به نطنز باشد در فردو حفظ شود.

شبیه an-148 هست !

سوالی که برای من پیش آمده این هست که استفاده از چوب با توجه به اشتعال پذیریش ، خطرناک نیست ؟!؟!

مشکل اصلی تکنولوژی نیست !   مشکل این هست که آقایون نیروی هوایی  فقط خودشون رو قبول دارن و اعتقادی به استفاده پرسنل دانشگاهی و تحصیل کردگان خارج از نیرو ندارن  !   از قراری شفق رو هم از همون زمان به دلیل اینکه متولی اش دانشگاه مالک اشتر بوده طردش کردن ... نهاجا دوست داره صرفا" از پرسنل خودش بهره برداری کنند حالا اینکه دانش طراحی در این نیرو در حد بسیار پایین تری نسبت به دانشگاه ها قرار داره بماند ... مثلا" طرحی مثل کوثر چه برتری نسبت به شفق داره جز اینکه متولی اون خود نیرو هست ؟! 

حتما تصاویر صفحه اول تاپیک ، خط تولید ایران خودرو هست و اونی که دارن می سازن رانا منه که باید تا آخر دی تحویلم بدن !   بعد .....   حضور مستقم از نوع علنی و گسترده ایران .... همونی هست که امریکایی خیلی دوست ......   ولی ایرانی جماعت بیش از 2 هزار ساله شطرنج بازی می کنه و برای کوچک ترین حرکات مهره های خودش کلی فکر می کنه  ..............

به نظر میاد که از همون آغاز پروژه بدنبال موتور دیگر برای ایران 140 بودن ، ولی این تلاش ها که قطعا بدون هزینه هم نبوده ، به دلیل تحریم ها نتیجه بخش نبوده !   به قولی تنها موتور در دسترس ما همین موتور توربوشفت تی وی 3 هست که با اضافه کردن چندتا قطعه ، اسمش رو.گذاشتن توربوپراپ !   البته به نظر میاد که امکان بازطراحی کامل تی وی 3 روی کاغذ وجود داره !

  پنها 2 ( P-2 )         به نظر من 2 گزینه احتمال داره :   1- یا این ماکت مربوط به پنها 1 هست که یا مثل همیشه ماکت رو درست نساختند و یا شکل کنونی پنها 1 نمره قبولی نگرفته و تصمیم دارند در ادامه به شکل این ماکت دربیارن !   2- ممکنه این یک پروژه جدید باشه که از لحاظ ابعاد و وزن بزرگتر از پنها 1 باشه ( قبلا این فرضه رو مطرح کردم که ممکنه در ادامه تصمیم بگیرند که بر اساس 214 اس تی یک نمونه بومی توسعه بدن )!   در کل ظاهرش خیلی دلچسب تر از پنها 1 هست !     ولی مشکل اصلی همچنان پیشران و انتقال قدرت هست !

گزارش ویژه مذاکرات هسته ای،کجا ایستاده ایم؟ خطوط قرمزی وجود دارد که تعیین می کند کدام توافق خوب و کدام بد است و این خطوط قرمز نیازمند، تبیین، تذکر و نگهبانی است.   مهدی محمدی، ایران هسته ای - یکم- بحث درباره شیوه صحیح مواجهه با مذاکرات هسته ای چندان پیچیده نیست. برای کسانی که هدفشان توافق به هر قیمت است و اصل توافق را مهم تر از محتوای آن می دانند، طبعا بهترین حالت این است که هیچ کس جز آنچه آنها می خواهند، چیزی نگوید یا شاید بهتر باشد اصلا هیچ کس هیچ چیز نگوید و آنها خود ببرند و بدوزند و برتن خویش و ملت کنند. اما برای آنها که منطق رهبر معظم انقلاب اسلامی را ملاک عمل خویش می دانند، دو نکته بی هیچ ابهامی مبنای عمل است: اول- خطوط قرمزی وجود دارد که تعیین می کند کدام توافق خوب و کدام بد است و این خطوط قرمز نیازمند، تبیین، تذکر و نگهبانی است. دوم- هدف نهایی و راهبردی، توافق به هر قیمت نیست بلکه هدف این است که جامعه و دولت به درجه ای از آگاهی برسد که دریابد کار کشور با امید بستن به امریکا و توقع معجزه داشتن از مذاکرات پیش نخواهد رفت و حتی اگر می خواهیم مذاکرات موفق باشد، گام اول قطع امید کردن از امریکا به عنوان مهم ترین طرف مذاکره است. بر همین اساس، رهبر معظم انقلاب هرگز نقد استدلالی و خیرخواهانه به روند مذاکرات را نفی و نهی نکرده اند. مسدود کردن بابی که رهبری آن را باز گذاشته اند به این معناست که کسانی چیزهایی برای نگران بودن دارند و می خواهند به جای بحث درباره آنها، از طریق همه گیر سازی سکوت پیش ببرند. دوم- بیایید اصولمان را مرور کنیم. وقتی این اصول را پیش چشم داشته باشیم، روشن خواهد شد که بحث بر سر چیست و اختلاف کجاست. اصل اول این است که هیچ کس نه با مذاکره و نه با توافق مخالف نیست. نه مذاکره ابداع دولت شیخ حسن روحانی است و نه توافق کردن امری است که پیشینیان از آن گریزان بودند. اصل دوم این است که توافق نکردن بهتر از توافق بد است و شاخص اینکه توافقی خوب است یا بد، میزان پای بندی صریح و قابل راستی آزمایی آن به خطوط قرمزی است که برای تیم مذاکره کننده معین شده است. اصل سوم این است که بدون شک یک توافق خوب یا حتی تلاش برای دستیابی به آن، همه، از جمله منتقدان را پشت سر تیم مذاکره کننده بسیج خواهد کرد اما نباید توقع داشته باشند تا زمانی که چنین توافقی حاصل نشده، پرسشگری در این باره بالکل تعطیل شود. نگرانی از محتوای مذاکرات نه به معنای زیر سوال بردن جدیت تیم مذاکره کننده است و نه دلسوزی آنها را نفی می کند، اگرچه آنها هم جدیت و هم دلسوزی اسلاف خود را نامهربانانه و مکررا نفی کرده اند. اصل چهارم این است که توافق ژنو یک توافق خوب نیست. همین که اکنون صهیونیست ها به مدافعان تمدید توافق ژنو تبدیل شده اند نشان دهنده آن است که روندی که بر اساس این توافق استوار شده، منافع ضروری آنها را تامین می کند و به همین دلیل –به رغم مخالفت های ظاهرسازانه ای که تاکنون با این توافق می کردند- تمدید این توافق را بهتر از به هم خوردن مذاکراتی می دانند که آنها را مجبور خواهد کرد یا بلوف هایشان را عملی کنند و یا بپذیرند که تا امروز بزرگتر از دهانشان حرف زده اند. و پنجمین اصل این است که حتی پس از یک توافق، آنچه باید در افکار عمومی جامعه ایرانی رسوب کند، افزایش حس ستیز و مقاومت در مقابل امریکا، تشدید اتکا به ظرفیت های درونی و جدی تر و علنی تر شدن رویارویی راهبردی با امریکا ست. آدرس هایی که اکنون دولت آقای روحانی به مردم می دهد به هیچ وجه با این اصل راهبردی منطبق نیست. در ماه های گذشته، درون و بیرون مذاکرات، هیچ تلاشی از ناحیه دولت برای افزایش بی اعتمادی عمومی به امریکا مشاهده نشده است. برعکس، دولتی ها زیاده خواهی های پی در پی امریکا در مذاکرات را به طور سیستماتیک سانسور کرده اند و بدتر از آن، حتی وقتی منتقدان یا صدا و سیما تلاش کرده اند به مردم بگویند که نه ماهیت و نه ادبیات امریکا نه تنها عوض نشده بلکه جسارت آمیزتر هم شده، زبان به گلایه و در مواردی هم تهدید گشوده اند تا به هر قیمت ممکن این روند را متوقف کنند. مسئله بسیار مهم در اینجا این است که آیا دولت بر اساس خط مشی کلان «افزایش تقابل راهبردی با امریکا در عین مذاکره و –در صورت امکان- توافق خوب هسته ای» عمل می کند یا اینکه همزمان با پیش برد مذاکرات، در حال اعتبارزدایی عملی از منطق راهبردی است که می گوید قدرتمند شدن ایران در گرو نرفتن زیر بار استانداردهای امریکایی است؟ این یک اصل ایدئولوژیک نیست که تبعیت از آن از بالا ابلاغ شده باشد. این حقیقتی است که بیش از هر کس دولتی ها خود را درون مذاکرات و در تعامل فشرده و بسیار نزدیک با امریکا در یک سال گذشته دریافته اند. سوال این است که چرا حقیقت رفتار امریکا به افکار عمومی منتقل نمی شود و چرا در مواردی دولت ترجیح می دهد بایستد و رفتار امریکا را توجیه کند به جای اینکه در مقابل آن موضع بگیرد یا پاسخ جسارت ها و زیاده گویی ها آنها را بدهد. چه چیز دولت را الزام می کند، از امریکا تصویری بسازد جز آنچه واقعا هست؟ 3- تیم مذاکره کننده و شخص آقای دکتر ظریف متناوبا گفته اند که مهم ترین هنر آنها در یک سال گذشته این بوده که تصویر امنیتی ساخته شده از ایران را از ذهن جهانیان زدوده اند. بیایید ابتدا فرض را بر این بگذاریم که واقعا چنین تصویری وجود داشته و اکنون در اثر زحمات دکتر ظریف و تیمش از میان رفته یا تعدیل شده است. مهم ترین سوالی که دائما دور زده می شود این است که هدف غربی ها از امنیتی سازی پرونده ایران در جهان چه بوده است؟ چرا امریکا و اسراییل چنین تصویری از ایران ساخته اند؟ بعید است پاسخ آقای ظریف هم چیزی جز این باشد که هدف از این تصویر سازی، اعمال فشار بر ایران به منظور تغییر محاسبات و امتیازگیری از ایران در حوزه های امنیت ملی بوده است. تصویر امنیتی از ایران ساخته شده تا به ایران فشار آورده شود و هدف فشار هم این است که ایران در حوزه هایی که غرب از آن نگرانی جدی وجود دارد امتیاز بدهد. دولت اقای روحانی چه کرده؟ حتی اگر مذاکرات اخیر بگذریم و فقط روی توافق ژنو تمرکز کنیم، امریکایی ها خود به صراحت گفته اند فوری ترین امتیازهایی را که سال ها بود از ایران می خواستند در این توافق گرفته اند (و راز اشتیاق آنها به تمدید توافق ژنو هم چیزی جز این نیست) بنابراین، حتی اگر تصویر امنیتی از ایران تعدیل شده باشد علت این نیست که دولت روحانی معجزه کرده بلکه علت این است که پروژه امنیتی سازی به هدف خود که تغییر محاسبات و وادار کردن دولت ایران به امتیازدهی بوده رسیده و بنابراین در حال فروکش کردن است. در واقع، به این روشی که دوستان عمل کرده اند، اساسا زدودن تصویر امنیتی ایران از ذهن و زبان غربی ها چندان هنری نمی خواهد؛ غربی ها، به میزانی که امتیاز بگیرند، بیشتر لبخند خواهند زد. اما نکته مهم این است که فرض بنیادین این بحث عمیقا مخدوش است. ملاک قضاوت در این باره که امروز پرونده ایران امنیتی تر است یا سال گذشته، چیست؟ اگر ملاک سخنان غربی ها باشد که هیچ از شدت و حدت آن کاسته نشده است. اگر ملاک رفتار آنها باشد، آیا آقای ظریف می تواند ادعا کند رفتار عملی امریکا با ایران در صحنه های متنوع رویارویی که میان دو کشور وجود دارد اکنون کمتر توطئه گرانه است؟ اگر ملاک، برنامه ریزی های آینده آنها درباره ایران باشد، این برنامه ریزی ها هیچ تغییر راهبردی نکرده بلکه در مواردی غربی ها علائمی نشان داده اند که با رفتار دولت یازدهم آنها بیشتر امیدوارند که بتوانند در ایران هدف هایشان برسند. حتی اگر میزان اجماع سازی امریکا در جهان علیه ایران را ملاک بگیریم، امروز دولت ایران زیر بار تعهداتی رفته است که کوچکترین عدول از آنها به موجی از فشارهای بین المللی علیه آن منجر خواهد شد ضمن اینکه در صحنه عمل هم چنانکه مقام های دولتی خود معترفند چیزی از فشارها بر کشور کاسته نشده است. بنابراین، اگر آقای ظریف ملاکی اندکی عمیق تر لبخند و مصافحه امریکایی ها داشته باشد نمی تواند به سادگی ادعا که تصویر امنیتی از ایران در جهان تعدیل شده است. این تصویر تنها زمانی تعدیل خواهد شد –همچنانکه تحریم ها زمانی حقیقتا برچیده می شود- که امریکا ایران را آنقدر قدرتمند ببیند که چاره ای جز رفتار مبتنی بر احترام متقابل با آن نداشته باشد؛ یعنی دقیقا همان اتفاقی که در منطقه رخ داده و در نامه اوباما به رهبر انقلاب ظاهر شده است.

سالروز شهادت میرزا کوچک خان جنگلی   

متن کامل متن سند راهنمای وزارت خزانه داری امریکا درباره تحریم های ایران پس از تمدید مذاکرات وزرات خزانه داری آمریکا گزارشی تحت عنوان راهنمایی مربوط به اقدامات لازم برای کاهش موقتی و مشخص تحریم های ایران برای اجرای طرح اقدام مشترک که در نوامبر 2013 میان گروه 1+5 و ایران برسر ان توافق شد وتا سی ام ژوئن 2015 تمدید شد منتشر کرد.     ایران هسته ای- وزرات خزانه داری آمریکا گزارشی تحت عنوان راهنمایی مربوط به اقدامات لازم برای کاهش موقتی و مشخص تحریم های ایران برای اجرای طرح اقدام مشترک که در نوامبر 2013 میان گروه 1+5 و جمهوری اسلامی ایران برسر ان توافق شد وتا سی ام ژوئن 2015 تمدید شد منتشر کرد. متن کامل این گزارش که پس از تمدید دوباره توافق ژنو منتشر شده، چنین است: *** 25 نوامبر 2014 خزانه داری آمریکا وزارت خارجه آمریکا راهنمای مربوط به کاهش موقتی تحریم های خاص، به منظور اجرای طرح مشترک اقدام که در 24 نوامبر 2013 بین پنج بعلاوه یک و جمهوری اسلامی ایران حاصل شد و تا 30 ژوئن 2015 تمدید شد. در 24 نوامبر 2013 آمریکا و طرف هایش در پنج بعلاوه یک (چین، فرانسه، آلمان، روسیه، انگلیس و آمریکا، هماهنگ شده به وسیله نماینده ارشد اتحادیه اروپا)، به یک تفاهم اولیه با ایران دست یافتند و طرح مشترک اقدام را ترسیم کردند (JPOA)، که پیشرفت برنامه هسته ای ایران را متوقف می کند و برخی از جنبه های اساسی آن را به عقب می برد. در مقابل تعهد ایران به اعمال محدودیت های معنادار برای برنامه هسته ای خود، پنج بعلاوه یک، متعهد شد کاهش محدود، هدفمند و برگشت پذیر تحریم ها را برای ایران فراهم کند. در ادامه تعهدات دولت آمریکا (USG) بر اساس طرح مشترک اقدام، وزارت خارجه آمریکا و خزانه داری این کشور، کاهش تحریم های مرتبط با فعالیت های خاص و خدمات مرتبط را صرفا برای یک دوره شش ماهه اعمال کردند که شروع آن 20 ژانویه 2014 و پایان آن 20 ژوئیه 2014 بود. اعتبار طرح مشترک اقدام با رضایت دوجانبه پنج بعلاوه یک و ایران در 19 ژوئیه 2014، و 24 نوامبر 2014، تجدید شد و به این ترتیب، کاهش موقت تحریم ها بر اساس طرح مشترک اقدام تمدید شد تا به پنج بعلاوه یک و ایران اجازه داده شود به مذاکرات بر سر یک راه حل جامع بلند مدت به منظور تضمین اینکه برنامه هسته ای ایران صرفا صلح آمیز خواهد بود، ادامه دهند. در طول دوره ای که از 20 ژانویه 2014 شروع و در 30 ژوئن 2015 (دوره کاهش [تحریم های] طرح مشترک اقدام)پایان می یابد، کاهش تحریم هایی که دولت آمریکا در طول اجرای طرح مشترک اقدام به ‌آن متعهد شد، به شکل زیر اجرا خواهد شد. دولت آمریکا اختیار ابطال این کاهش محدود تحریم ها را در هر زمان که ایران به تعهداتش در قبال طرح مشترک اقدام عمل نکند، محفوظ می داند. دولت آمریکا به منظور کاهش تحریم های طرح مشترک اقدام ، عبارت «خدمات مرتبط» را به منظور در بر گرفتن هر خدمت ضروری -از جمله هر خدمت بیمه، حمل و نقل یا مالی- برای هر حادثه عادی برای فعالیتی که در طرح مشترک اقدام به آن پرداخته شده باشد، مشروط به اینکه چنین خدماتی شامل افراد معرفی شده در «فهرست افراد و اتباع تحریم شده» (SDN) اداره کنترل دارایی های خارجی(OFAC) خزانه داری آمریکا نباشد، تفسیر می کند. دولت آمریکا حق ادامه دادن به اعمال تحریم ها را محفوظ می داند. این حق بر اساس اختیاراتی است که طی «دوره کاهش طرح مشترک اقدام» برای فعالیت هایی که پیش از 20 ژانویه 2014 صورت می گیرند، تعریف شد. علاوه بر این، دولت آمریکا حق وضع تحریم ها را بر اساس اختیاراتی که در زیر برای فعالیت هایی که طی «دوره کاهش طرح مشترک اقدام» رخ می دهند،مشخص شده است،محفوظ می داند؛ تا حدی که این فعالیت ها عینا ناهماهنگ با کاهش تحریم هایی باشند که در طرح مشترک اقدام و آنچه در این راهنما ذکر شده است، باشند. دولت آمریکا همچنین حق ادامه دادن به اعمال تحریم ها، طی دوره کاهش طرح مشترک اقدام را برای فعالیت هایی که قبل یا طی دوره کاهش تحریم های طرح مشترک اقدام رخ می دهند، بر اساس اختیارات دیگر نظیر اختیاراتی که در مقابله با تروریسم و تولید و تکثیر تسلیحات هسته ای و تسلیحات تخریب جمعی استفاده می شوند، محفوظ می داند. دولت آمریکا طی دوره کاهش تحریم های طرح مشترک اقدام، به اعمال جدی تحریم های خود علیه ایران، از جمله با اقدام کردن علیه کسانی که به دنبال گریز یا دور زدن تحریم های آمریکا باشند، ادامه خواهد داد. لطفا توجه داشته باشید که به جز فعالیت های مربوط به هوانوردی غیرنظامی که در بخش 4 به آن اشاره شده است و کانال بشردوستانه که در بخش 6 به آن اشاره شده است، هیچ یک از کاهش تحریم هایی که در این راهنما مشخص شده است، ممکن است شامل فرد آمریکایی یا شرکت خارجی که تحت مالکیت یا کنترل یک فرد آمریکایی باشد، نباشد. مگر آنکه بر اساس هر برنامه تحریمی که دولت آمریکا اجرا می کند، ممنوع باشد. 1. تحریم های مربوط به صادرات محصولات پتروشیمی ایران طرح مشترک اقدام زمینه تعلیق موقتی تحریم های آمریکا علیه «صادرات پتروشیمی ایران و نیز تحریم های خدمات مرتبط با آن» را فراهم می کند. برای اجرای این بند از طرح مشترک اقدام، در طول دوره کاهش طرح مشترک اقدام، دولت آمریکا گام های زیرا را برخواهد داشت تا زمینه صادرات محصولات پتروشیمی از ایران و نیز خدمات مربوط به آن را به وسیله افراد غیر آمریکایی فراهم کند. این افراد کسانی هستند که از جهات دیگر مشمول «مقررات تحریم ها و تعاملات ایران» (ITSR) نیستند، (از این پس با عنوان «افراد غیرآمریکایی که به جهات دیگر مشمول ITSR نمی شوند» ذکر می شود): 1. تحریم های متناظر یا قابل پرداخت از طریق حساب: دولت آمریکا بر اساس بخش اول حکم اجرایی (E.O.) 13622 (چنانچه با بخش 16 ب حکم اجرایی 13645 اصلاح شد)؛ بخش 3 حکم اجرایی 13654؛ و بخش 561/204 الف و 561/204 ب «مقررات تحریم های مالی ایران»، 31 سی. اف. آر. بخش 561(آی اف اس آر)، ب، تحریم های متناظر یا قابل پرداخت از طریق حساب را وضع نخواهد کرد. در اینجا موسسات مالی خارجی مد نظر هستند که معاملاتی را انجام می دهند یا تسهیل می کنند که در دوره کاهش تحریم های طرح مشترک اقدام، شروع و تمام می شوند و در انجام دادن آن افراد غیرآمریکایی دخالت دارند که به جهات دیگر مشمول «مقررات تحریم ها و تعاملات ایران» برای صادرات محصولات پتروشیمی از ایران (که کاملا در دوره کاهش تحریم های طرح مشترک اقدام شروع و تمام شده است)، نمی شوند، در اینجا تعاملاتی که شامل شرکت های پتروشیمی فهرست شده در ضمیمه این راهنما انجام می دهند، مطرح است، مشروط به اینکه این تعاملات شامل افرادی نباشد که در فهرست افراد تحریم شده قرار دارند یا شرکت های پتروشیمی که در ضمیمه این راهنما درج شده اند یا هر موسسه امانی ایرانی که صرفا بر اساس حکم اجرایی 13599 فهرست شده است. تحریم های مسدود کننده: دولت آمریکا تحریم های مسدود کننده را بر اساس بخش 2( A ) (i)-(ii) از قانون اجرایی 13645 در خصوص افرادی اعمال نمی کند که صرفا در دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک به این اقدامات در مورد شرکت های پتروشیمی ذکر شده در پیوست این راهنما برای صادرات کالاهای پتروشیمی از ایران می پردازند: حمایت مالی ، حمایت یا تامین مالی ، موادیا پشتیبانی فنی ، کالاها یا خدمات. مشروط به اینکه این فعالیت ها شامل افرادی در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت های پتروشیمی ذکر شده در پیوست این راهنما یا هر موسسه سپرده گذاری ایران متعاقب قانون اجرایی 13599 نباشد. 3- تحریم های مبتنی بر فهرست : دولت آمریکا بر اساس بخش 2 ( آ) (ii) از قانون اجرایی 13622 در مورد غیر آمریکایی هایی که مشمول مقررات تحریم ها و معاملات ایران نیستند اجرا نخواهد شد. اینها افرادی هستند که به معاملات صرفا در زمان دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک در زمینه صادرات از ایران می پردازند. این صادرات کاملا در چارچوب دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک آغاز و تکمیل می شود از جمله معاملات مربوط به شرکت های پتروشیمی ذکر شده در پیوست این راهنما. به شرطی که این فعالیت ها شامل افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت های پتروشیمی ذکر شده در پیوست این راهنما یا هر گونه موسسات سپرده گذاری ایران که صرفا در قانون اجرایی 13599 فهرست شده اند نباشد. 5 قانون اجرایی 13622 و 13655 ، به غیر از موارد دیگر فهرست های تحریم هایی را توصیف می کند که دولت آمریکا ممکن است در واکنش به رفتاری مشخص و تعیین شده در تحریم های دیگر قانون اجرایی مربوطه تصویب کند. برای اهداف این راهنما ، چنین تحریم هایی » تحریم ها بر اساس ترتیب » خوانده می شوند. علاوه بر این لطفا بخش هفتم زیر را ملاحظه کنید که برخی اختیارات مشخص برای فعالیت ها و اقدامات توصیف شده در این بخش را توضیح می دهد. II. تحریم مربوط به صنعت خودرو ایران توافق طرح اقدام مشترک ، زمینه را برای تعلیق موقت تحریم های ایالات متحده در صنعت خودروی ایران و همچنین تحریم های مرتبط با خدمات را فراهم می کند. برای اجرای این بخش در طول دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک ،دولت آمریکا اقدامات زیر را انجام می دهد که امکان فروش، عرضه محصولات مهم یا خدمات مورد استفاده در ارتباط با بخش خودروی ایران را فراهم می کنند و همچنین امکان ارائه خدمات توسط افراد غیر آمریکایی را مهیا می کند که مشمول مقررات تحریم ها و معاملات ایران نیستند : تحریم های مکاتبه یا پرداخت از طریق حساب : آمریکا بر اساس تحریم های مکاتبه یا پرداخت از طریق حساب در بخش 3 ( A ) (ii) از قانون اجرایی 13645 در خصوص موسسات مالی خارجی تحریمی اجرا نخواهد کرد. 2- تحریم بر اساس فهرست: دولت آمریکا تحریم هایی که در بخش شش و هفت دستور اجرایی 13645 در رابطه با افرادی که در بخش پنج این دستور اجرایی آمده اعمال نخواهد کرد، افرادی که دانسته در نقل و انتقالات مالی برای فروش ، تهیه یا انتقال کالا یا خدمات مهم مرتبط با بخش خودرو سازی ایران دخالت داشتند. طبق اقداماتی که در طرح مشترک اقدام ذکر شده نقل و انتقالات مالی شامل افرادی که نام آنها در فهرست « افراد و اتباع تحریم شده»- SDN- آمده است نمی شود. علاوه بر آن لطفا به بخش هفت در پایین مراجعه کنید. در آنجا نحوه عمل درباره اختیارات خاص ابطال تحریم های مربوط به فعالیتها و نقل و انتقالات مالی توضیح داده شده است. III. تحریم های مربوط به طلا و دیگر فلزات گران قیمت طرح مشترک اقدام تعلیق موقت تحریم های آمریکا در مورد طلا و فلزات گران قیمت و خدمات مربوطه را مقرر می کند. برای اجرای این ماده از طرح مشترک اقدام در دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس توافق موقت ، دولت آمریکا برای اینکه مجوز خرید و فروش طلا و دیگر فلزات قیمتی و خدمات مرتبط را با ایران و توسط افراد غیر آمریکایی و آنهایی که در فهرست تحریم ها نیستند بدهد اقدامات زیر را اتخاذ خواهد کرد: 1- تحریم های مربوط به سیستم پرداختی طرف معامله: دولت آمریکا طبق بخش 3 (a)(i)در دستور اجرایی 13645 سیستم پرداختی طرف معامله در ارتباط با موسسات مالی خارجی که کارشان انجام و تسهیل نقل و انتقالات مالی توسط افراد غیر آمریکایی و آنهایی که نامشان در فهرست تحریم ها نیست را فقط در دوران کاهش تحریم ها طبق طرح اقدام مشترک تحریم نخواهد کرد. هزینه لازم برای خرید طلا و دیگر فلزات قیمتی نباید از صندوق های تحریم شده برداشته شود. همچنین باید مشخص شود که در این نقل و انتقال افرادی که نام آنها در فهرست افراد و اتباع تحریم شده -SDN- آمده و آنهایی که از زیرمجموعه های فرعی سیاسی هستند و یا نقش ابزاری در دولت ایران دارند دخالت نداشته باشند. نام این افراد و موسسات مالی و ودیعه گذاری ایران در متعاقب دستور اجرایی 13599 آمده است. 2- تحریم های مسدود کننده: دولت آمریکا طبق بخش 5a دستور اجرایی 13622 و بخش 2a دستور اجرایی 13645 و بخش 560.211 c2 مربوط به مقررات تحریم های ایران تحریم های مسدود کننده در مورد افرادی که کمکهای مادی و مالی یا حمایتهای فنی برای کالا یا خدمات مربوط به خرید و فروش فلزات قیمتی با ایران ارائه می کنند ، صرفا در مدت زمان کاهش تحریم ها طبق طرح اقدام مشترک اعمال نخواهد کرد. البته درصورتیکه این فعالیتها کاملا در زمان کاهش تحریم ها باشد و هزینه خرید طلا و فلزات قیمتی از صندوق های ممنوعه برداشته نشود. همچنین باید مشخص شود که در این نقل و انتقال افرادی که نام آنها در فهرست افراد و اتباع تحریم شده -SDN- آمده و آنهایی که از زیرمجموعه های فرعی سیاسی هستند و یا نقش ابزاری در دولت ایران دارند دخالت نداشته باشند.نام این افراد و موسسات مالی و ودیعه گذاری ایران در متعاقب دستور اجرایی 13599 آمده است. علاوه بر آن لطفا به بخش هفت در پایین مراجعه کنید. در آنجا نحوه عمل درباره اختیارات خاص ابطال تحریم های مربوط به فعالیتها و نقل و انتقالات مالی توضیح داده شده است. IV. تحریم های مربوط به سیستم حمل و نقل هوایی: طرح مشترک اقدام مجوز تهیه و نصب قطعات یدکی و خدمات مربوطه برای هواپیماهای مسافربری ایران را موقتا به منظور ایمنی پروازها فراهم می کند. مجوز ایمنی به انجام بازدیدها و تعمیرات و خدمات مربوطه در داخل ایران مربوط می شود. برای اجرا کردن این ماده دولت آمریکا اقدامات زیر را اتخاذ خواهد کرد: 1-سیاست صدور مجوز: دفتر کنترل دارایی های خارجی خزانه داری آمریکا دومین اصلاحیه سیاست صدور مجوز برای فعالیتهای مربوط به ایمنی سیستم حمل و نقل هوایی در ایران را منتشر می کند تا تاریخ قبلی را که طبق پایان مدت طرح اقدام مشترک بود تمدید کند. این اصلاحیه از تاریخ 25 نوامبر 2014 آغاز و در سی ژوئن 2015 پایان می یابد. طبق این اصلاحیه افراد آمریکایی،موسسات خارجی که متعلق به آمریکا است یا توسط آمریکائیان اداره می شود و افراد غیرآمریکایی که در صادرات کالاهای آمریکایی دخالت دارند می توانند از دفتر کنترل دارایی های خارجی خزانه داری آمریکا مجوز ویژه ای برای انجام نقل و انتقالات مالی در دوران کاهش تحریم ها طبق طرح اقدام مشترک به منظور تضمین ایمنی پروازهای مسافربری ایران درخواست کنند. 2-تحریم های مربوط به سیستم پرداختی طرف معامله: دولت آمریکا طبق بخش 3 ai دستور اجرایی 13645 و بخش 561،201 a مربوط به مقررات تحریم های ایران سیستم پرداختی طرف معامله در ارتباط با موسسات مالی خارجی که کارشان انجام و تسهیل نقل و انتقالات مالی مربوط به فعالیتهایی که در اصلاحیه دوم ذکر شده و توسط افراد غیر آمریکایی و آنهایی که نامشان در فهرست تحریم ها نیست را فقط در دوران کاهش تحریم ها طبق طرح اقدام مشترک تحریم نخواهد کرد.همچنین باید مشخص شود که در این نقل و انتقالات مالی افرادی که نام آنها در فهرست افراد و اتباع تحریم شده -SDN- آمده و موسسات مالی و ودیعه گذاری ایران که نامشان در متعاقب دستور اجرایی 13599 آمده است به غیر از ایران ایر دخالت نداشته باشند. 3- تحریم های مسدود کننده: دولت آمریکا طبق بخش 1aiii دستور اجرایی 13382 و بخش 2ai-ii دستور اجرایی 13645 و بخش 544.201 a3 مقررات تحریم های مربوط به سلاح های کشتار جمعی افرادی را که کمکهای مالی و مادی و حمایتهای فنی برای کالا یا خدمات مرتبط با ایران ایر ارائه می کنند ، صرفا در دوران کاهش تحریم ها طبق طرح مشترک اقدام تحریم نخواهد کرد. فعالیتهایی که به منظور تضمین ایمنی پروازهای مسافربری ایران باشد در طرح مشترک اقدام تشریح شده و باید صرفا در دوران کاهش تحریم ها طبق توافق صورت بگیرد. همچنین باید مشخص شود که در این نقل و انتقالات مالی افرادی که نام آنها در فهرست افراد و اتباع تحریم شده -SDN- آمده و موسسات مالی و ودیعه گذاری ایران که نامشان در متعاقب دستور اجرایی 13599 آمده است به غیر از ایران ایر دخالت نداشته باشند.علاوه بر آن لطفا به بخش هفت در پایین مراجعه کنید. در آنجا نحوه عمل درباره اختیارات خاص ابطال تحریم های مربوط به فعالیتها و نقل و انتقالات مالی توضیح داده شده است. V.تحریم های مربوط به صادرات نفت خام ایران طبق طرح مشترک اقدام برخی از تحریم های مربوط به فروش نفت خام ایران برداشته می شود. طبق این توافق دولت آمریکا تلاش برای کاهش بیشتر فروش نفت ایران را متوقف خواهد کرد.این اقدام موجب می شود مشتریان کنونی ایران بتوانند نفت خام از ایران بخرند.همچنین باعث می شود مبلغ توافق شده از درآمد نفتی که در خارج از کشور نگهداشته شده به ایران برگردد. برای فروش نفت تحریم های آمریکا در رابطه با بیمه و خدمات حمل و نقل به حال تعلیق در می آید. برای اجرای این ماده از توافق در دوران کاهش تحریم ها دولت آمریکا برای اینکه به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره ، تایوان و ترکیه اجازه دهد میانگین وارداتشان از ایران را در مدت زمان کاهش تحریم ها حفظ کنند و برای عرضه نقل و انتقالات مالی جهت آزاد سازی درآمدهای نفتی طبق توافق که شامل تحریم ها نباشد اقدامات زیر را اتخاذ خواهد کرد: 1-تحریم های مربوط به سیستم پرداختی طرف معامله: دولت آمریکا طبق بخش 1ai-ii دستور اجرایی 13622 و بخش 3ai دستور اجرایی 13645 و بخش 561.201 a و 561.204 a و b مربوط به قوانین تحریم های ایران موسسات مالی خارجی که کار انجام و تسهیل نقل و انتقالات مالی را به عهده دارند صرفا در دوران کاهش تحریم ها طبق توافق طرح مشترک اقدام توسط افراد غیر آمریکایی و افرادی که نام آنها در فهرست تحریم ها نیامده برای صادرات نفت و مشتقات آن از ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره، تایوان یا ترکیه تحریم نخواهد کرد. همچنین امکان خدمات مربوط به بیمه و حمل و نقل طبق آنچه در توافق طرح مشترک اقدام آمده در مدت زمان کاهش تحریم ها شامل نقل و انتقالات مالی با شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران درصورتیکه افراد یا موسساتی که نامشان در فهرست تحریم ها قید شده دخالتی در آن نداشته باشند فراهم می شود. 2- تحریم های مسدود کننده: دولت آمریکا طبق بخش 1aiii دستور اجرایی 13382 و بخش 5a دستور اجرایی 13622 و بخش 2ai-ii دستور اجرایی 13645 و بخش 544.201 a مقررات تحریم های مربوط به سلاح های کشتار جمعی و مقررات مربوط به تحریم های ایران تحریم های مسدود کننده ای برای افراد غیر آمریکایی و آنهایی که نامشان در فهرست تحریم ها نیست و کمکهای مالی و مادی و حمایتهای فنی در ارتباط با کالا یا خدمات مربوط به صادرات نفت و مشتقات آن از ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره ، تایوان یا ترکیه ارائه می کنند اعمال نخواهد کرد. همچنین امکان خدمات مربوط به بیمه و حمل و نقل طبق آنچه در توافق طرح مشترک اقدام آمده در مدت زمان کاهش تحریم ها شامل نقل و انتقالات مالی با شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران درصورتیکه افراد یا موسساتی که نامشان در فهرست تحریم ها قید شده دخالتی در آن نداشته باشند فراهم می شود. ادامه راهنمای مربوط به لغو موقت تحریم ها برای اجرای طرح اقدام مشترک که در بیست و چهارم نوامبر دو هزار و چهارده میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک حاصل شد به شرح زیر است: 3- تحریم ها بر اساس فهرست: دولت آمریکا بر اساس بخش 2 ( A) ( I ) از فرمان اجرایی 13622 ( آن طور که بر اساس بخش شانزده ( C ) از فرمان اجرایی 13645 اصلاح شده است) در مورد غیر آمریکایی هایی که مشمول (مقررات تحریم ها و معاملات ایران) می شوند، تحریمی اعمال نخواهد کرد. این افراد و ده شرکت بیمه ای و خدمات حمل و نقل دخیل در معاملات با شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران در دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک صرفا به صادرات نفت و فرآورده های پتروشیمی از ایران به جمهوری کره، تایوان یا ترکیه می پردازند. مشروط به اینکه این فعالیت ها در برگیرنده افرادی در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران یا موسسه های ودیعه گذاری فهرست شده بر اساس دستور اجرایی 13599 قرار نداشته باشند. 4- تسهیل معاملات بشر دوستانه و برخی معاملات دیگر توافق طرح اقدام مشترک امکان ایجاد کانال های مالی را فراهم می کند تا تجارت بشر دوستانه برای رفع نیازهای داخلی با استفاده از درآمدهای نفتی ایران در خارج کشور فراهم شود. تجارت بشر دوستانه این طور تعریف می شود: معاملات مربوط به مواد غذایی و فرآورده های کشاورزی، پزشکی، تجهیزات پزشکی و هزینه های پزشکی در خارج کشور. این کانال همچنین امکان انجام معاملات مورد نیاز برای پرداخت پول تعهدات ایران به سازمان ملل و پرداخت مستقیم شهریه دانشگاهها و کالج ها برای دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در خارج کشور را فراهم می کند. گروه پنج بعلاوه یک و ایران علاوه بر توافق طرح اقدام مشترک، راهکارهایی را برای تسهیل و پرداخت پول صادرات مواد غذایی، کالاهای کشاورزی، دارو و تجهیزات پزشکی به ایران فراهم کرد. موارد دیگری که پرداخت های آنها تسهیل شده است عبارتند از : پرداخت های ایران برای هزینه های درمانی شهروندان ایرانی در خارج از کشور، پرداخت های ایران برای مقدار توافق شده کمک های مالی دولتی به دانشجویان ایرانی مشغول به تحصیل در خارج از کشور. این مکانیزم ها در زمان دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک به قوت خود باقی می مانند. وزارت خزانه داری آمریکا با موسسات مالی خارجی که ایران خواستار شرکت آنها در این راهکارهای جدید است تماس گرفت و راهنمایی های لازم را به آنها ارائه داد. لطفا توجه داشته باشید که مکانیسم های مربوط به توافق طرح اقدام مشترک برای انجام معاملات تجاری بشردوستانه، تنها شیوه تامین مالی یا تسهیل فروش مواد غذایی، محصولات کشاورزی، پزشکی و دستگاه های پزشکی به ایران توسط غیر آمریکایی هایی که مشمول مقررات تحریم ها و معاملات ایران نیستند به شمار نمی رود. 6- معاملات تجاری بشردوستانه تا زمانی که معاملات شامل افراد تعیین شده در ارتباط با حمایت ایران از تروریسم بین المللی و یا گسترش سلاح های کشتار جمعی ایران یا سیستم های پرتاب سلاح های کشتار جمعی نباشد قابل تحریم نیست. بنابراین، معاملات برای صادرات مواد غذایی، محصولات کشاورزی، پزشکی و دستگاه های پزشکی به ایران به طور کلی بر اساس موارد استثناء که از قبل وجود داشته است صورت می گیرد و نیازی به بررسی از طریق مکانیسم جدید ندارد. علاوه بر این، لطفا بخش هفتم را ملاحظه کنید که به توصیف اقدامات برخی افراد معاف از تحریم ها می پردازد. این افراد مربوط به فعالیت ها و معاملات توصیف شده در این بخش هستند. 7- معافیت ها برای فعال کردن اجرای کاهش تحریم ها در دوره زمانی کاهش تحریم ها بر اساس طرح اقدام مشترک که در توافق طرح اقدام مشترک به آنها اشاره شده است و جزئیات آن در بخش های یک تا چهار این راهنما آمده است ، دولت آمریکا معافیت های محدود تحریم ها را طبق نیاز به این صورت تجدید کرده است : بخش 1245( D ) ( 1) از قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی 2012 در ارتباط با صادرات نفت خام از ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره، تایوان، و ترکیه و انجام معاملات مربوط به آزاد سازی اقساط به مقدار مورد توافق درآمد ایران برای پرداخت به موسسات مالی خارجی در حوزه های قضایی منتخب و استقرار کانال مالی برای توافق طرح اقدام مشترک ; بخش 302 (A ) از قانون کاهش تهدید ایران وحقوق بشر سوریه در سال 2012 در خصوص معاملات خاص با شرکت ملی نفت ایران ; بخش پنج ( A) ( 7) از قانون تحریمهای ایران در سال 1996 با توجه به معاملات خاص با شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران ; و زیر بخشهای قانون آزادی ایران و مبارزه با گسترش سلاح های سال 2012:1244 / یک C ( 1) به میزان خواسته شده برای تحریم ها توسط افراد غیر آمریکایی (و در مورد فعالیت های حمل و نقل هوایی غیر نظامی که در بخش چهارم ، افراد آمریکایی شرح داده شده است) : (I) برای صادرات نفت خام ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره، تایوان و ترکیه، به استثنای هر گونه معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران (ii) برای صادرات محصولات پتروشیمی از ایران، به استثنای معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت های پتروشیمی ذکر شده در پیوست این راهنما. (III) برای فروش فلزات گرانبها به یا از ایران، به استثنای معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از هر زیر مجموعه سیاسی، آژانس یا ابزاری از دولت ایران که صرفا بر اساس قانون اجرایی 13599 به آن اشاره شده است و (IV) برای عرضه و نصب قطعات یدکی لازم برای ایمنی پرواز هواپیماهای غیر نظامی ایران و برای بازرسی های مربوط به ایمنی و تعمیرات در ایران، به استثنای معاملات با افراد دخیل در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از ایران ایر. 1244 دو D - به اندازه مورد نیاز برای معاملات افراد غیر آمریکایی مرتبط با صادرات نفت خام ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره، تایوان، و ترکیه، به استثنای معاملات شامل افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران . 1245 . سه A) ( 1) ( A ) به اندازه مورد نیاز برای معاملات افراد غیر آمریکایی در فهرست افراد و اتباع تحریم شده برای فروش، عرضه، و یا انتقال فلزات گرانبها به یا از ایران، به شرطی که چنین افرادی شامل فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از زیر مجموعه سیاسی، یا ابزار دولت ایران که صرفا در فرمان اجرایی 13599 ذکر شده است یا موسسات سپرده گذاری ایران ذکر شده صرفا در فرمان اجرایی13599 نباشند و نیز به شرط اینکه چنین معاملاتی شامل پول های واریز شده به حسابی واقع در خارج ایران بر اساس بخش 1245(d)(4)(D)(ii)(II) از قانون مجوز دفاع ملی برای سال مالی 2012 نباشد. 1246 . چهار A بر اساس مقدار مورد نیاز برای افراد غیر آمریکایی (و در مورد فعالیت های حمل و نقل هوایی غیر نظامی شرح داده شده در بخش IV، افراد آمریکایی ) برای: (i) صادرات نفت خام ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره، تایوان، و ترکیه، به استثنای هر گونه معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران. (ii) صادرات محصولات پتروشیمی از ایران به استثنای معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده در پیوست این راهنما. (III) فروش فلزات گرانبها به یا از ایران، به استثنای معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از هر زیر مجموعه سیاسی ، آژانس و یا ابزاری از دولت ایران ذکر شده صرفا بر اساس فرمان اجرایی 13599 ( IV) فروش، عرضه یا انتقال کالا و خدمات مورد استفاده در ارتباط با بخش خودروی ایران، به استثنای معاملات مربوط به افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده و (V) عرضه و نصب قطعات یدکی لازم برای ایمنی پرواز هواپیماهای غیر نظامی ایران و بازرسی های مربوط به ایمنی و تعمیرات در ایران، به استثنای معاملات با افراد در فهرست افراد و اتباع تحریم شده به غیر از ایران ایر. 1247 . 5 A - به میزان مورد نیاز برای انجام معاملات توسط موسسات مالی خارجی از طرف : (i) شرکت ملی نفت ایران و شرکت ملی نفتکش ایران در ارتباط با صادرات نفت خام ایران به چین، هند، ژاپن، جمهوری کره، تایوان، و ترکیه . (ii) هر زیر مجموعه سیاسی ،آژانس یا ابزاری از دولت ایران در فهرست افراد و اتباع تحریم شده صرفا بر اساس فرمان اجرایی 13599 برای فروش فلزات گرانبها به یا از ایران. و (IV) ایران ایر برای عرضه و نصب قطعات یدکی لازم برای ایمنی پرواز هواپیماهای غیر نظامی ایران و برای بازرسی های مربوط به ایمنی و تعمیرات در ایران.

گزارش ویژه حقایق ناگفته درباره توافق موقت جدید در وین مخفی ماندن توافق موقت جدید انجام شده در مذاکرات وین، این سوال را بوجود آورده است که آیا آنچه منابع غربی در این باره منتشر می کنند، همه حقیقت است؟   علی شاهدیان، ایران هسته ای- مخفی ماندن توافق موقت جدید انجام شده در مذاکرات وین، این سوال را بوجود آورده است که آیا آنچه منابع غربی در این باره منتشر می کنند، همه حقیقت است؟ ایران و گروه 1+5 روز 3 آذر (24 نوامبر) یک توافق موقت جدید به مدت 7 ماه منعقد کردند که بر اساس آن ایران ماهانه 700 میلیون دلار دریافت خواهد کرد. اما آنچه در آن روز –و روزهای بعد از آن- مشخص نشد این بود که در ازای این مبلغ، ایران چه تعهدی را پذیرفته است؟ اخیرا دو منبع غربی جزئیاتی از این موضوع منتشر کرده اند اما طرف ایرانی هیچ اظهارنظری درباره صحت و سقم آنها نکرده است. وب سایت نایاک (شورای ایران- امریکا) و همچنین فردریک دال خبرنگار خبرگزاری رویترز در وین در گزارش های جداگانه گفته اند که ایران در این توافق موقت، 3 تعهد جدید را پذیرفته است. 1- پذیرفته است که ماهانه 5 کیلوگرم از اکسید اورانیوم 20 درصد خود را به میله های سوخت تبدیل کند. این کار، روند تبدیل معکوس به گاز UF6 را بسیار دشوار می کند. 2- پذیرفته است که دسترسی های بیشتری به آژانس بدهد اما جزئیات این موضوع روشن نیست. 3- پذیرفته است که تحقیق و توسعه خود را در همان سطحی که روز امضای توافق ژنو قرار داشت نگه دارد و به ماشین های جدید گاز تزریق نکند. هنوز روشن نیست که این ادعاها صحیح است یا نه، اما کارشناسان می گویند اگر این موارد صحت داشته باشد نگرانی های جدی در چند حوزه وجود خواهد داشت: 1- مشاهده روند تمدیدهای پی در پی توافق ژنو نشان می دهد در حالی که 95 درصد تحریم ها به جای خود باقی است، برنامه هسته ای ایران روز به روز در حال تحلیل رفتن است. این سوال به طور جدی مطرح است که آیا این روند به معنای محقق شدن اهداف امریکا در محدود سازی برنامه هسته ای ایران بدون هرگونه دستکاری در رژیم تحریم ها نیست؟ 2- نکته دیگر این است که در حالی که آژانس بدون تردید از مفاد توافق موقت جدید مطلع خواهد شد –چرا که باید آن را راستی آزمایی کند- چرا متن توافق منتشر نمی شود؟ حتی اگر بپذیریم که تیم مذاکره کننه حق دارد متن مذاکرات را محرمانه نگه دارد، این امر به هیچ وجه مشمول توافقاتی که برای کشور تعهد ایجاد می کند نمی شود. 3- نکته سوم هم این است که با این وضع اگر قرار باشد توافق وین مجددا تمدید شود، آیا امتیاز دیگری برای دادن باقی مانده است؟ 4- آیا تمام تعهداتی که تیم مذاکره کننده در توافق موقت وین سپرده، همین است که منتشر شده، یا چیزهای دیگری وجود دارد که بعدا از زبان غربی ها خواهیم شنید؟  

المانیتور جزئیات جدیدی از توافق در وین 10 را منتشر کرد یک پایگاه خبری-تحلیلی آمریکایی جزئیات جدیدی از توافق هسته‌ای میان ایران و 5+1 را در وین 10 منتشر کرد.   به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری فارس، وب‌سایت خبری-تحلیلی المانیتور جزئیات جدیدی از توافق هسته‌ای میان ایران و 5+1 را در وین 10 منتشر کرد. المانیتور در گزارشی به نقل از یک منبع ناشناس گزارش داد: «ایران بر اساس توافق هفت ماهه موقت با گروه 5+1 تحقیق و توسعه سانتریفیوژهای پیشرفته را محدود خواهد کرد، به آژانس بین المللی انرژی اتمی دسترسی خواهد داد و نیمی از اورانیوم غنی شده 20 درصدی خود را به اکسید جهت تولید سوخت رآکتور تبدیل خواهد کرد». در ادامه این گزارش آمده است: «در این توافق، شش کشور موافقت کردند که در هر ماه 700 میلیون دلار به ایران بدهند و همچنین تعلیق تحریمهای تجارت پتروشیمی، فلزات گرانبها و قطعات خودرو ادامه یابد». المانیتور می‌نوسید: «تحت توافق هفت ماهه ایران پذیرفته بیش از نیمی از ذخایر اوررانیوم 20 درصد غنی شده خود را به اکسید برای سوخت رآکتور تحقیقاتی تهران تبدیل کند. ایران 35 کیلوگرم باقی مانده از 75 کیلوگرم اورانیوم 20 درصد خود را به اکسید مورد استفاده از سوخت رآکتور تبدیل کند». در ادامه گزارش اینچنین آمده است:«ایران دسترسی بیشتر و گسترده‌تری به آژانس بین المللی انرژی اتمی برای بازدید از تاسیسات موجود تولید سانتریفیوژ خواهد داد. آژانس اکنون میزان دسترسی به سایتهایی که ایران در آن سانتریفیوژ تولید می‌کند را دو برابر خواهد کرد و این کار را در شکل بازرسی‌های سرزده و ناگهانی انجام خواهد داد یعنی هر زمانی که خودش انتخاب کند». این پایگاه گزارش داد: ایران تحقیق و توسعه سانتریفیوژهای پیشرفته را محدود خواهد کرد و عملیاتی کردن "آی آر 2" اجتناب و به سانتریفیو "آی آر 5" گاز اورانیوم تزریق نخواهد کرد و نیز تست گاز "آی آر 6" را انجام نخواهد داد و نیز "آی آر 8" در نیروگاه پایلوت نطنز نصب نخواهد کرد. این تعهدات همگی تضمین میکند تا در زمان مذاکرات چند ماهه پیش رو برای توافق نهایی همه انواع سانتریفیوژهای ایران به مرحله بعد از تست حرکت نخواهد کرد». تاکنون مقامات ایرانی درباره این نوع خبرها درباره مفاد تمدید توافق هسته‌ای با گروه 5+1، هیچ واکنش و پاسخ رسمی نشان نداده‌اند.

  از اینکه محل احتمالی پنها 1 رو پیدا کردم ؟!؟!

پروژه حبیبی    حیاتی تازه برای میراژ های ایرانی      توجه: مطلبی که فرا روی شما قرار گرفته از جمله نوشته های انتشار یافته از بابک تقوایی عکاس و نویسنده هوانوردی ایرانی در نشریه برون مرزی ایرفورس مانسلی می باشد و اینجانب صرفا" در نقش مترجم ظاهر شده و به درخواست یکی از دوستان وظیفه برگردان آن به فارسی را عهده دار شده و تلاشم بر این است که ترجمه عینی ومطابق با متن ارائه شود و تا حد ممکن از کم و یا کاستی هایی که در صنعت ترجمه رایج است در این نوشتار دستکم در اقل ممکن باشد با توجه به چندخطی که از نظر گذشت طبیعی است که بنده در قبال مواردی که در ادامه و طی این نوشتار ذکر خواهد شد تعهدی برای خود قائل نیستم .    ضمنا" ذکر این نکته ضروری است که حقیر صرفا" دانشجوی مکانیک هستم و بنا بر نیاز طی سال های گذشته به یادگیری زبان انگلیسی مبادرت ورزیده ام از این رو قطعا" کیفیت ترجمه بنده با ترجمه دوستانی که تحصیل کرده رشته مترجمی زبان انگلیسی هستند در طراز پایین تری از اعتبار قرار می گیرد !   محمد مهدی ساجدی فر ، 9 آذر ماه سال 1393 ، تالارگفتگوی زیرون       25 فروند از میراژ های اف 1 نیروی هوایی عراق در زمانی که نخستین جنگ خلیج فارس به اوج خود رسیده بود به ایران متواری شدند [ پس از این فرار ] و در 17 سال قبل فرماندهان نیروی هوایی ایران این جنگنده ها را در خط نخست [ عملیاتی ] به خدمت گرفتند . روایتی به قلم بابک تقوایی از داستان دنباله دار میراژ اف 1 در دستان ایرانی ها .   [ در حالی که جنگ خلیج فارس به اوج خود رسیده بود ] افسران ستاد و پرسنل  پایگاه هوایی صدام حسین بخشنامه فوریتی را از [ فرماندهی ] نیروی هوایی عراق  دریافت کردند [ برابر با مفاد این بخشنامه ] پرسنل زمینی و خلبانان این پایگاه فراخوانده شدند تا موظف شوند که جنگنده های عملیاتی خود را برای اجرای عملیاتی محرمانه در صبح روز 26 ام ژانویه [ سال 1991 ] آماده و مهیا کنند .    در این مقطع زمانی تعداد 76 فروند جنگنده میراژ اف 1 در گونه های ایی کیو و بی کیو در سرویس دهی نیروی هوای [ جمهوری عربی ] عراق قرار داشت که بیشتر از نیمی از این ناوگان در اختیار پایگاه اصلی و مرکزی خود [ پایگاه هوایی صدام حسین ] بود . در کل تعداد 25 فروند از این جنگنده ها برای نقل مکان [ از عراق ] به سوی ایران انتخاب شدند که پیش بینی می شد پناهگاه امنی در عملیات طوفان صحرا باشد .    میراژ ها به همراه تقریبا" 120 فروند از [ انواع ] هواگرد های [ بال ثابت ] دیگر موجود در نیروی هوایی عراق به همراه خلبانانشان به سوی ایران متواری شدند .   دوسال بعد از این ، همه این هواگردها توسط دولت ایران به عنوان بخش نسبتا" کوچکی از مطالبه ایران از بغداد به منظور جبران اثرات خسارات وارده [ غرامت جنگی ] عراق در جنگ با ایران که از سال 1980 تا 1988 در جریان بود ضبط و مصادره شدند .   در ماه می سال 1993 یک درخواست از طرف خلبانان پایگاه هوایی تاکتیکی سوم [ در همدان ] مبنی بر فعالسازی مجدد میراژ های ذخیره شده در پایگاه به سرفرماندهی نیروی هوایی ایران ارائه [ فرستاده ] شد دو ماه بعد [ امیر ] سرتیپ منصور ستاری [ سر فرماندهی وقت نیروی هوایی ایران ] درخواست [ دستور ] فعالسای مجدد میراژ های فراری عراقی با کمک تکنسین های جنگنده اف 4 فانتوم 2 مستقر در پایگاه سوم تاکتیکی [ همدان ] به همراه واحد جهاد خودکفایی نیروی هوایی مستقر در این پایگاه را به امضا رساند .    [ بدین ترتیب ] اولین میراژ اف 1 ایی کیو با شماره سریال 4651 [ پیشین نیروی هوایی عراق ] و ملبس به رنگ استتار سیاه و خاکستری در تاریخ 16 ام اکتبر سال 1993 به خلبانی سرهنگ بهروز نقدی بیک [ در ایران ] به پرواز در آمد .   پ.ن: لطفا" برای بازنشر در دیگر سایت ها نام و لینک زیرون به عنوان منبع و نام بنده به عنوان مترجم ذکر شود   پایان قسمت اول ... ادامه دارد 

تصویر هما ، منو یاد یکی از بروز رسانی ها گوگل ارث از سایت پنها کنار دریاچه چیتگر انداخت !       ما طرفای چیتگر نفر نداریم ؟!؟ در تصویر زیر ، پائین جدول ، ملخ های بالگرد مشخصه !     مربوط به کدوم بالگرد هست ؟!؟

گزارش ویژه متن گزارش وزیر خارجه انگلیس به مجلس عوام درباره مذاکرات هسته ای بر اساس پیشرفت های مهمی که تا امروز داشتیم نظر من، درست مثل نظر وزرای خارجه کشورهای گروه 1+5 و آقای ظریف وزیر امور خارجه ایران، این است که رسیدن به توافق جامع همچنان امکان پذیر است.   ایران هسته ای- فیلیپ هاموند، وزیر خارجه انگلستان در گزارشی به مجلس عوام این کشور، گفت که پیشرفت های مهمی در مذاکرات رخ داده است. متن اصلی سخنان وی را اینجا ببنید. متن کامل سخنان هاموند که روز 5 آذر منتشر شده، چنین است. *** آقای رئیس با اجازه من درباره مذاکرات ایران و گروه 1+5 بر سر آینده برنامه هسته ای ایران مطالبی را بیان می کنم. در نوامبر 2013 گروه 1+5 با ایران به توافق موقتی دست یافتند که از بیست ژانویه 2014 برای مدت شش ماه به اجرا درآمد. طبق این توافق ایران متعهد شد فعالیت خود را در زمینه هایی که بیشترین نگرانی را برای جامعه بین المللی ایجاد می کند متوقف کند. در عوض ایران شاهد کاهش برخی از تحریم ها و بازگشت چهار ممیز دو دهم میلیارد دلار درآمد نفتی به کشورش بود. این توافق موقت زمان کافی برای اعتماد سازی و آغاز مذاکرات درباره توافق جامع به منظور تضمین ماهیت صلح آمیز برنامه هسته ای ایران را در اختیار ما گذاشت. از ماه فوریه ما درگیر مذاکرات مبسوطی هم در سطح مسئولان و هم در سطح وزرا با ایران بودیم. ما می دانیم که همیشه این نوع مذاکرات مشکل و پیچیده خواهد بود، و همینطور هم بود. این مذاکرات حتی از مذاکرات ژنو برای رسیدن به توافق موقت هم دشوار تر بود. در مذاکرات لازم است اهداف ایران برای برنامه صلح آمیز و غیرنظامی هسته ای با تاکید و اصرار ما برای تضمین اینکه ایران نمی تواند به توانایی ساخت سلاح هسته ای دست پیدا کند تلفیق شود. تا ژوئیه 2014 بعد از ماهها گفتگو با ایران در مورد مواضع دو طرف درک عمیق تری پیدا کردیم و در برخی از زمینه های مذاکره پیشرفتهایی داشتیم. اما هنوز درباره مسائل اصلی تفاهم نداشتیم. بنابراین ایران و گروه 1+5 تصمیم گرفتند مذاکرات را تا 24 نوامبر (روز دوشنبه) تمدید کنند. از ماه ژوئیه مذاکرات میان ایران و گروه 1+5 فشرده تر شد و در مورد تعدادی از مسائل مهم اختلافات برطرف شد. اما اختلاف نظرهای مهمی هنوز باقی است. من و دیگر وزرای امور خارجه گروه 1+5 جمعه گذشته با مقامات ایرانی در وین دیدار کردیم و روز گذشته هم دوباره برای ارزیابی دورنمای رسیدن به تفاهم در چارچوب سیاسی به منظور دستیابی به توافق جامع تا قبل از ضرب الاجل تعیین شده دیدار و گفتگو کردیم. مذاکرات وین تاکیدی داشت بر لزوم اقدامات بیشتر درباره مسائل مهم از سوی ایران و همچنین لزوم انعطاف پذیری دو طرف. با وجود تلاش های طرفین، روز گذشته مشخص بود که ما به زمان بیشتری برای برطرف کردن اختلافات نیاز داریم، مخصوصا مسائل مربوط به ظرفیت غنی سازی ایران که همچنان مرکز توجه در مذاکرات است. اما بر اساس پیشرفت های مهمی که تا امروز داشتیم نظر من، درست مثل نظر وزرای خارجه کشورهای گروه 1+5 و آقای ظریف وزیر امور خارجه ایران، این است که رسیدن به توافق جامع همچنان امکان پذیر است. ما باید از اقداماتی که تاکنون انجام شده استفاده کنیم و برای رسیدن به این هدف تلاش کنیم. بنابراین ایران و گروه 1+5 توافق کردند مدت توافقنامه موقت را دوباره تا پایان ژوئن تمدید کنند تا زمان بیشتری برای رفع اختلافات و نهایی کردن جزئیات فنی داشته باشیم. ما به مذاکراتمان در دسامبر با هدفی مشترک برای رسیدن به طرح کلی توافق ادامه می دهیم. مطمئنا ترجیح بر این بود که تا روز دوشنبه گذشته به توافق جامع می رسیدیم. اما اگر توافق خوب و درستی بود. همچنان که برای رسیدن به این توافق تلاش می کنیم توافق موقت هم داریم که طبق آن محدودیتهایی در برنامه هسته ای ایران و بخش عمده ای از تحریم های هسته ای اعمال می شود. طبق این برنامه ایران همچنان می تواند درآمدهای نفتی اش را بر اساس توافق به کشور برگرداند. آقای رئیس! دولتهای قبلی پی در پی از حمایت هر دو حزب در پارلمان از رویکرد همزمان استفاده از تحریم ها و مذاکرات برخوردار بوده اند. من همچنان عقیده دارم که این رویکرد درست است و با وجود پیشرفت آهسته، نتیجه بخش است. مذاکره با ایران سخت و پیچیده است اما یک توافق جامع منافع زیادی برای همه طرفها خواهد داشت. برای ایران سرآغاز پیوستن به جامعه بین المللی و باز شدن راه برای برداشتن تحریم ها و دستیابی به دارایی های مسدود شده اش خواهد بود. برای جامعه بین المللی نیز این امر پیشرفت قابل ملاحظه ای برای امنیت منطقه و جهان خواهد بود. ما نمی توانیم تسلیم وسوسه هایی برای رسیدن به توافق به هر قیمتی شویم اما استوار و ثابت قدم به دنبال رسیدن به توافق جامعی هستیم که به اصول روشن و مشخص مبنی بر اینکه ایران نباید به توانایی ساخت سلاح هسته ای دست پیدا کند، احترام بگذارد.

تلاش !   برای لانچر صیاد هم از اون روکش های اختفایی ( که با بسته شدن ، حامل رو شبیه کامیون غیر نظامی می کنه ) گذاشتن !  

سالروز شهادت دانشمند هسته ای ، دکتر مجید شهریاری بدست عوامل رژیم حرامزاده اسرائیل   

چه حرصی باید بخوریم اون روز  که این Q-6 پرواز بکنه و بعد به خدمت نیروی هوایی پاکستان هم دربیاد !

متن کامل متن کامل نشست مهم موسسه بروکینگز درباره مذاکرات وین موضوع مذاکرات هسته ای اخیر جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+5 و چشم انداز هفت ماه آینده تا ضرب الاجل دهم تیرماه ، در اندیشکده بروکینگز آمریکا بررسی شد.   ایران هسته ای- موضوع مذاکرات هسته ای اخیر جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+5 و چشم انداز هفت ماه آینده تا ضرب الاجل دهم تیرماه ، در اندیشکده بروکینگز آمریکا بررسی شد. اندیشکده بروکینگز آمریکا ضمن پخش اینترنتی میزگرد بررسی گفت وگوهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران، ویدئوی کامل این جلسه را نیز در پایگاه اینترنتی خود قرار داد. این جلسه روز 4 آذر 1393 (25 نوامبر 2014) یک روز پس از مذاکرات وین برگزار شده است. متن کامل مباحثات انجام شده در این نشست چنین است. *** رابرت آینهورن: در جلسه امروز موضوع برنامه ی هسته ای ایران و تحولات اخیر در چند روز گذشته در وین بررسی خواهد شد. همانطور که همه شما می دانید دیروز در مذاکرات هسته ای وین، ایران و کشورهای عضو گروه 1+5 به توافقنامه تمدید مذاکرات هسته ای دست یافتند. این دومین باری است که مذاکرات هسته ای با ایران تمدید می شود. آنها توافق کردند که به دنبال رسیدن به یک توافق سیاسی باشند و این توافق را در محدوده زمانی چهار ماهه بدست آورند. آنها همچنین توافق کردند تلاش کنند جزئیات هرگونه توافق سیاسی را در مدت هفت ماه نهایی کنند که تقریبا اواخر ماه ژوئن می شود. در طی این مدت، توافقات موقتی که در ماه نوامبر 2013 بدست آمده بود همچنان پابرجا خواهد بود. این توافقات تحت توافقی به نام طرح اقدام مشترک است. پس برنامه هسته ای ایران در همه جنبه های مهم همچنان هیچ پیشرفتی نخواهد داشت. تخفیف اندک تحریم ها که در ماه نوامبر 2013 مورد توافق قرار گرفته بود نیز ادامه خواهد یافت که شامل بازگرداندن مبلغ اندکی از عواید نفتی محدود شده ایران به صورت افزایشی است. این مبالغ در بانک هایی نگهداری می شوند که درپی تحریم ها محدود شده اند. بیشتر این بانک ها در آسیا واقع شده اند. در طی این مدت(تمدید هفت ماهه) موثر ترین تحریم های اقتصادی که شامل تحریم های بانکی و نفتی می شوند همچنان پابرجا خواهند بود. جان کری وزیر امور خارجه آمریکا دیروز در وین اتریش در یک کنفرانس خبری شرکت کرده بود. او در کنفرانس خبری خود درباره تمدید گفتگوها استدلال هایی کرد. وی گفت که پیشرفت واقعی و چشمگیر حتی در چند روز گذشته بدست آمد، ایده های جدید روی میز گذاشته شد، آنچه که جان کری به آن اشاره داشت این بود که برای نخستین بار در مذاکرات شتابی ایجاد شد. جان کری گفت ما اکنون مسیری را می بینیم که به سمتی می رود که احتمالا برخی موضوعات را حل می کند درحالیکه قبلا این موضوعات مهار نشدنی بودند. جان کری در ادامه کنفرانس خبری خود توضیح داد که چگونه توافقنامه موقت توانست برنامه هسته ای ایران را محدود کند. وی گفت در نتیجه همین توافقنامه موقت بود که دنیا امروز امن تر از یکسال پیش است. جان کری با استناد به گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی خاطر نشان کرد که ایران از تعهدات خود براساس توافقنامه موقت پیروی کرد. او خاطر نشان کرد که شدید ترین تحریم ها پابرجا ماندند و انگیزه ای برای ایران شدند تا این کشور با توافقنامه جامع کنار بیاید. با این اوصاف جان کری توضیح داد که ادامه توافقنامه موقت به نفع آمریکا است. جان کری گفت با توجه به اینکه ما در یکسال گذشته مسیری را طی کردیم و با توجه به پتانسیل دستیابی به یک توافق جامع در چند ماه آینده، دور شدن از مذاکرات در ضرب الاجل بیست و چهارم نوامبر، اشتباهی وحشتناک بود. سایر طرف های حاضر در گفتگوها، دیدگاههای مشابهی را بیان کردند. حسن روحانی رئیس جمهور ایران نیز دیدگاههای مشابهی را بیان کرد. رئیس جمهور روحانی دیروز خاطر نشان کرد که وی کم و بیش از تمدید خشنود است، وی ابراز اطمینان کرد که یک توافقنامه جامع قابل دستیابی است. وی گفت دیر یا زود این توافق بدست خواهد آمد. سایر شرکای آمریکا در 1+5 نیز دیدگاههای مشابهی را بیان کردند. حتی اسرائیلی ها نیز از اینکه یک توافقنامه عجولانه و بد بدست نیامد، ابراز خرسندی کردند. به نظر می رسد اسرائیلی ها هم با ادامه توافقنامه موقت ، دست کم برای مقطع زمانی فعلی ، راضی بوده باشند. با وجود آنکه خاطر نشان شد که پیشرفت بدست آمده است، اما جان کری بسیار صریح صحبت کرد و گفت شکاف های مهم در مذاکرات باقی است. شکاف ها روی موضوعات ثانویه نیستند بلکه روی برخی از موضوعات اساسی هستند. وی به صراحت بیان کرد که به اعتقاد وی موفقیت دیگر اجتناب ناپذیر نیست. در پی سخنان جان کری، سخنگوی دولت آمریکا خاطر نشان کرد، درحالیکه مذاکره کنندگان ایرانی انعطاف پذیری بیشتری را در مقایسه با گذشته نشان داده بودند، اما با این وجود ایران هنوز واقع گرایی مورد نیاز برای رسیدن به یک توافقنامه را نشان نداد. جان کری از منتقدان در کنگره آمریکا که از همکاران سابق او(جان کری) هستند خواست که با وجود تردیدی که دارند به دولت اوباما نظر مساعد نشان دهند و تحریم های بیشتر وضع نکنند. سخنگوی کاخ سفید بر این باور تاکید کرد و گفت تحریم های بیشتر ضروری نخواهند بود و کمکی نخواهند کرد بلکه ممکن است مختل کننده مذاکرات باشند. واکنش کنگره به تمدید توافقنامه ، واکنشی متناقض بوده است. عده ای دیگر خاطر نشان کردند که اگر ما امیدواریم که در چند ماه آینده توافقی بدست آید، باید گفت که در طی یکسال هیچ توافقی بدست نیامد، بهتر است که ما اهرم بیشتری در اختیار داشته باشیم و این کار را می توانیم فقط با تحریم های بیشتر انجام دهیم. این دسته از افراد از کنگره جدید آمریکا می خواهند، شاید هم از کنگره فعلی که روزهای پایانی فعالیتش می باشد، بخواهند که تحریم های بیشتری اعمال کند. پس چشم انداز دوره ای که پیش رو قرار دارد چیست؟ احتمال اینکه در ماههای آینده توافقنامه جامع بدست آید چقدر است؟ شکاف هایی که باید پر شوند چه هستند؟ چه توافقی به نفع آمریکا و شرکای آن در خاورمیانه خواهد بود؟ کنگره آمریکا چگونه به تمدید توافقنامه، واکنش نشان خواهد داد؟ دولت باراک اوباما تا چه حد به درخواست های کنگره برای تحریم های بیشتر پاسخ خواهد داد؟ پتانسیل این درگیری احتمالی چه خواهد بود؟ ما امروز هیئت بسیار عالی از کارشناسان را داریم که به این پرسش ها توجه خواهیم کرد. گری سیمور، هماهنگ کننده سابق کاخ سفید در امور کنترل تسلیحات و تسلیحات کشتار جمعی در فاصله سالهای دوهزار و نه تا 2013: اول از همه می خواهم از جان کری وزیر امور خارجه آمریکا و تیم مذاکره کننده اش تشکر کنم که یک مذاکره بسیار دشوار و پیچیده را مدیریت کردند که شامل حفظ وحدت در میان کشورهای 1+5 ، آرام کردن همپیمان مشوش در خاورمیانه و مهمترین از همه مذاکرات مستقیم با ایرانی ها می شود. شکست در رسیدن به توافق در این گفتگوها به طورکامل تقصیر ایران است. بسیار اهمیت دارد که درک شود آمریکا از طریق 1+5، پیشنهادی معقول و حتی سخاوتمندانه را به ایران ارائه کرد که به این کشور اجازه می داد ظرفیت محدود غنی سازی را حفظ کند و در نهایت بتواند به عنوان بخشی از برنامه تولید انرژی هسته ای ، ظرفیت بیشتری در این برنامه هسته ای داشته باشد. همچنین پیشنهادی که آمریکا ارائه کرد به دنبال آن بود که ایران در زمینه فعالیت های تسلیحاتی کردن گذشته خود، تسلیم آژانس بین المللی انرژی اتمی شود. همه این اقدامات در ازای تخفیف تدریجی تحریم ها بود اما ایرانی ها هچنان مواضع غیر واقعگرایانه و حداکثری گرفتند.آنها (ایرانی ها) از کنار گذاشتن حتی یکی از سانتریفوژ های عملیاتی خودشان خودداری کردند، آنها اصرار دارند که خیلی سریع به میزان بیشتر ظرفیت غنی سازی دست یابند، آنها روی رهایی آنی و کامل از تمام تحریم ها اصرار دارند. شاید این ها تاکتیک های چانه زنی زیرکانه باشد، شاید وقتی که به ضرب الاجل جدید می رسیم شاهد باشیم که ایرانی ها درک کنند که باید انعطاف پذیری بیشتری نشان دهند و در این مواضع غیر واقع بینانه خود تغییر ایجاد کنند. بیم من آن است که احتمالا (آیت الله) خامنه ای احساس اجبار نمی کند که امتیازات اساسی بدهد و تلاش های ایران برای دستیابی به توانایی تسلیحات هسته ای ایران را کنار بگذارد یا محدود کند! از دیدگاه او (رهبر معظم) اقتصاد ایران تحت طرح اقدام مشترک و تیم اقتصادی کارآمدتر رئیس جمهور روحانی، باثبات شده است. (آیت الله) خامنه ای رهبر معظم ایران شاید بر این باور باشد که تحولات ژئوپولتیک مثل بحران اوکراین و ظهور داعش باعث می شود که ایران موضع چانه زنی قوی تری داشته باشد و این کشور بتواند در برابر پیامدهای شکست طرح اقدام مشترک، دوام و مقاومت داشته باشد. اگر در هفت ماه آینده اینگونه باشد، ما دقیقا درهمین جایی که امروز هستیم خواهیم بود. پس ما چه کار می توانیم بکنیم تا فشار وارد کنیم و(آیت الله) خامنه ای را متقاعد کنیم که واقعا مذاکره کند و برخی از این مواضع تندروانه را تغییر دهد؟ کاری که به نظر من 1+5 می تواند بکند این است که هیچ پیشنهاد جدیدی مطرح نکند تا اینکه ایرانی ها پیشنهادهای جدی و متقابل بدهند. من اطمینان دارم که تیم مذاکره کننده ما این را درک می کند. دومین نکته این است که ما نیازمند آن هستیم که با همپیمانان خود گفتگو کنیم یعنی هم با مصرف کنندگان و هم با تولید کنندگان نفت درباره آماده بودن برای ضرورت احتمال شکست طرح اقدام مشترک، مشورت کنیم. ما از این همپیمانان مصرف کننده نفت مثل ژاپن، کره و هند می خواهیم که همچنان به تلاش های قدیمی خود برای کاهش خرید نفت از ایران ادامه دهند. ما از تولید کنندگان نفت مثل عربستان سعودی و اماراتی ها می خوانیم که تولید بالای نفت را حفظ کنند. ایرانی ها البته می دانند که ما درحال آماده کردن این توافق هستیم. شاید این مسئله آنها را متقاعد کند که آنها باید امتیاز بدهند. ما باید درک کنیم که وادار کردن روسیه و چین برای پایان دادن به مذاکرات و بازگشت به تحریم ها، بسیار چالش برانگیز خواهد بود. تاکنون مهمترین تحریم هایی که واقعا گزنده هستند همان تحریم هایی هستند که آمریکا و همپیمانانش تحمیل کرده اند. به نظر من، ما باید آماده باشیم تا اگر ضرورت پیدا کرد بتوانیم دوباره به مسیر تحریم ها بازگردیم. نکته سوم این است که دلم می خواهد کاخ سفید و کنگره روی قانونی کار کنند که باعث افزایش اهرم آمریکا شود و به رئیس جمهور اجازه بدهند که تحریمهای جدید اعمال کند، بدون آنکه بهانه در اختیار ایرانی ها قرار دهد که گفتگوها را ترک کنند و آمریکا را مقصر بدانند! آیا اینها کارایی خواهند داشت؟ واقعا نمی دانم. شاید اینگونه باشد که (آیت الله) خامنه ای تصمیم گرفته است که کوچک ترین حرکتی هم نکند در این صورت چشم انداز تمدید طرح اقدام مشترک که در ژوئیه گذشته تصویب شده بود بسیارسخت و دشوار خواهد بود. اگر اینگونه باشد جای تاسف دارد و این مسئله ما را در وضیت کنونی باقی خواهد گذاشت و احتمالا ایران هم فعالیت های بازفرآوری را انجام خواهد داد. در این صورت آمریکا کارزار تحریمی خود را از سر خواهد گرفت. به نظر من باید بپذیریم و درک کنیم که حتی اگر ما کارزار تحریم ها را افزایش دهیم، این مسئله باعث نخواهد شد که ایران به صورت آنی وادار به تسلیم شدن گردد. شاید در طی زمان فشار افزایش یابد و ایران دوباره پای میز چانه زنی بایستد. اما در عین حال باید گفت که آنها به صورت خزنده در برنامه هسته ای خودشان حرکت می کنند. من فکر نمی کنم که ایران به دستیابی به تسیحات هسته ای نزدیک باشد. فکر نمی کنم که آمریکا به حمله به ایران نزدیک باشد، حتی اسرائیل نیز تا زمانی که این محدودیت ها را می بیند چنین کاری نمی کند اما روشن است که شکست طرح اقدام مشترک به نفع ما نیست. به نظر من بهترین فرصت برای ادامه دادن این وضعیت این است که به ایران نشان داده شود که اگر لازم باشد ما آماده بازگشت به تحریم ها هستیم. دیوید آلبرایت، رییس موسسه اندیشکده علم و امنیت بین الملل: من با گفته های گری سیمور موافقم از این جنبه که این ایران است که نمی خواهد امتیاز بدهد ولی آمریکا تمایل داشته است که در برخی موارد بیش از حد پیش برود تا تلاش کند یک توافقنامه قابل قبول بدست آید. به نظر من متاسفانه این مسئله در ماه ژوئیه صدق می کرد. در این ماه من در وین اتریش بودم. در پایان مذاکرات، ایران تمایل نداشت که امتیازات را بدهد. به نظر می رسید که ظریف آن نوع دستور العملی را که اجازه انعطاف پذیری در این مذاکرات را بدهد، نداشته است. به نظر می رسد که همین مسئله در یک هفته گذشته نیز دوباره بوده باشد. من از دیدگاه فنی معتقدم که این امر نیازمند تصمیم سیاسی در سطح بالا در ایران است تا این کار صورت گیرد. من اول می خواهم درباره توافق موقت صحبت کنم. ما سالها است که گزارش های آژانس بین المللی انرژی اتمی را به دقت مطالعه می کنیم و حدود یک ماه پیش برای ما مشخص شد که در موضوع امتیازاتی که ایران در توافقنامه موقت داد، اندکی افت وجود دارد. آنها غنی سازی را در آی آر پنج شروع کردند. البته حقوق دانان می توانند بحث کنند که آیا این امر نقض است یا خیر؟ ما در موسسه مطالعات راهبردی و بین الملل می گوئیم که یا ایران فراتر از محدودیت هایی که اعمال شده عمل کرد یا اینکه در توافقنامه نقص وجود دارد! به نظر من مذاکرات کنونی درباره توافقنامه موقت، باید درباره محدودیت های تحقیق و توسعه سانتریفوژها بحث شود. در توافقنامه موقت این مسئله باید مشخص شود. همچنین میزان بیشتری از ترکیب اورانیوم بیست درصدی وجود دارد یا اینکه همانطور که در توافقنامه ژوئیه بیان شد، میزان بیشتری از اورانیوم بیست درصدی به عنوان سوخت در راکتور تحقیقاتی باید استفاده شود ولی این کار به خوبی صورت نگرفته است. این امر آنچنان که انتظار می رفت خوب پیش نرفت. طبق توافقنامه انتظار می رفت که بیست کیلوگرم اورانیوم غنی شده بیست درصدی در سوخت ها بکار رود اما این رقم بیش از پنج کیلوگرم نیست. به نظر می رسد به علت ابهام ها و مشخص نبودن معنی چگونی استفاده کردن از اورانیوم بیست درصدی در سوخت ها، میزان زیادی از اورانیوم در سوخت ها بکار نمی رود. می توان محدودیت ها در برنامه را از طریق امتیازاتی که ایران در این توافقنامه موقت خواهد داد، تقویت کرد تا ایران هفتصد میلیون دلار را در هر ماه دریافت کند. درباره ابعاد نظامی احتمالی هم باید گفت که موضوعات کلیدی وجود دارد. آیا ایران برنامه هسته ای تسلیحاتی دارد؟ آیا بخشی ازاین برنامه ادامه دارد؟ آیا ایران در آینده تسلیحات هسته ای تولید خواهد کرد؟ من اندکی مایوس شدم چون ایده ای وجود دارد که می توان این کارها را به تاخیر انداخت. باید منصف بود. این مسئله به تخفیف تحریم ها ارتباط خواهد داشت. ایران نباید مسیر(تولید تسلیحات) بدست آورد آنها باید موضوعات را حل کنند. ایران باید نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی در مورد این موضوعات را رفع کند تا شاهد تخفیف تحریم ها باشد اما به نوعی این مسئله به تعویق افتاده است. اکنون که ما هفت ماه فرصت داریم بسیار اهمیت دارد که به این موضع بازگردیم که ایران باید نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی را قبل از رسیدن به توافقنامه نهایی رفع کند. به نظر من استدلال این مسئله بسیار سخت و دشوار خواهد بود که مدت هفت ماه برای این کار کافی نباشد! چیزی که من می گویم این است که اگر این کار را نکنیم خطرناک خواهد بود. من فعالیت های آژانس بین المللی انرژی اتمی را دنبال می کنم. من در جریان بازرسی از عراق در دهه 1990 با آژانس بین المللی انرژی اتمی همکاری کردم. تاریخ اهمیت دارد، باید تاریخ را بدانید تا بتوانید درک کنید که اکنون چه می گذرد؟ به نظر من این مسئله در تمام عرصه ها و حوزه ها صدق می کند. اگر کسی تاریخ را نادیده بگیرد درک اش محدود می شود. بسیار اهمیت دارد که در این مسئله به مسائل تاریخی نگاه شود چون آژانس بین المللی انرژی اتمی شک دارد که برخی از این فعالیت ها احتمالا ممکن است ادامه داشته باشد. پس موضوع فقط یک موضوع تاریخی نیست بلکه به این مسئله مربوط می شود که امروز ممکن است چه چیزی رخ دهد؟ موضوع دقیقا به راستی آزمایی این توافقنامه مربوط می شود. اگر نگرانی های آژانس بین المللی انرژی اتمی حل نشود، یکی از چیزهایی که ایران خواهد آموخت این است که می تواند جلوی آژانس بین المللی انرژی اتمی مانع تراشی کند و 1+5 را دور بزند. این امر باعث خواهد شد که اعتبار آژانس بین المللی انرژی اتمی تضعیف شود درحالی که آژانس بین المللی انرژی اتمی ساز و کار اصلی برای راستی آزمایی در خصوص هرگونه توافقنامه بلند مدت خواهد بود. پس تضعیف اعتبار آژانس بین المللی انرژی اتمی هیچ معنا و مفهومی ندارد. تضعیف اعتبار آژانس بین المللی انرژی اتمی، ایران را تشویق و ترغیب می کند که آژانس بین المللی انرژی اتمی را پس از امضای توافقنامه، نادیده بگیرد. پس ما هفت ماه به اندازه کافی وقت داریم که این مسئله را حل کنیم اما من معتقدم که این امر مستلزم تصمیم های سطح بالا در ایران است. در مورد برخی دیگر از موضوعات که به خوبی علنی شدند باید گفت که آنها در مورد تعداد سانتریفوژها اختلاف دارند، ایده های خلاقانه برای انتقال اورانیوم غنی شده با درصد کم از ایران و کاهش ذخایر مطرح است اما فکر نمی کنم توافقی صورت گرفته باشد که ذخایر تا چه حدی کاهش یابد؟ برای تقویت محدودیت ها روی تعداد سانتریفوژها باید گفت که رقم هفت تن اورانیوم سه و نیم درصدی باید به چند صد کیلوگرم برسد؟ فکر نمی کنم که این مسئله به هیچ وجه مورد توافق قرار گرفته باشد. همچنین هدف اولیه باید روی تعداد سانتریفوژها باقی بماند. آمریکا موضوع تعداد چهار هزار و پانصد سانتریفوژ آی آرــ یک را روی میز گذاشته است. این رقم از موضع ما دور نیست چون ما از ژانویه گذشته این رقم را گفته ایم. آمریکا می خواهد این کار را تقویت کند و می خواهد ذخایر اورانیوم کاهش یابد. به نظر من این ذخایر کاهش بسیاری خواهد داشت. مسئله دیگر این است که سرنوشت سانتریفوژهایی که سانتریفوژهای اضافه معرفی خواهند شد، چه می شود؟ ایران نابود کردن و برچیدن این سانتریفوژها را رد کرده است. پس این مسئله چه می شود؟ چهار هزار سانتریفوژ غنی سازی می کنند اما حدود پانزده هزار سانتریفوژ آی آر یک و آی آر دو مستقر هستند. چگونه می خواهید اطمینان حاصل کنید که این سانتریفوژها سریعا عملیاتی نخواهند شد یا اینکه سریعا دوباره فعال نشوند؟ این یک موضوع فنی بسیار سخت در بین کارشناسان است. ما پاسخ خوبی به این مسئله نداریم. اگر ایران شش ماه یا بیشتر وقت نیاز داشته باشد که این سانتریفوژها را دوباره فعال کند ما پاسخ خوبی نخواهیم داشت. من معتقدم که آمریکا به این مسئله پاسخ خوبی ندارد. ظاهرا ایران تمایل ندارد که مسیر بحث بیشتر و جزئی تر در این باره را طی کند. به نظر من معدودی موضوعات وجود دارند. در مورد راستی آزمایی باید بگویم که نه تنها باید اعتبار آژانس بین المللی انرژی اتمی دست نخورده باقی بماند بلکه آژانس باید بیش از آنچه که معمولا انجام می دهد، انجام دهد. ایران به مدت بیست سال عدم پیروی از تعهدات خود در پادمان را داشته است. در چنین مواردی است که آژانس بین المللی انرژی اتمی باید بیشتر اقدام کند تا درباره عدم وجود فعالیت ها یا تاسیسات اعلام نشده، اطمینان حاصل کند. در مورد این موضوعات آیا به خوبی تعریف شده است که به چه چیزی نیاز است؟ ایران نیز تمایل نداشته است که مشغول تدابیری شود که مکمل پروتکل الحاقی است. یکی ازنمایندگان کنگره: اعضای کنگره آمریکا نگرش شان به این موضوعات مثل آن چیزی است که دو سخنران نخست بیان کردند. در میان نمایندگان کنگره نگرانی زیادی وجود دارد، برخی وقت ها بدبینی وجود دارد، آنها واقعا باور ندارند که ایران در نهایت تصمیم به توافق بگیرد اما این نمایندگان یک مشکل دارند. مشکل نمایندگان کنگره این است که گزینه های آنها برای قانونگذاری خوب نیست. اگر شما به اکثر پیشنهاداتی که در یکسال گذشته مطرح شد نگاه کرده باشید خواهید دید که این پیشنهادات در کمیته های فرعی مسکوت شدند. این پیشنهادات حتی به کمیته های اصلی نرسیدند. حتی در مجلس نمایندگان هم که تحت کنترل جمهوریخواهان وجود دارد این امر صدق می کند. وقتی که شما می شنوید افراد می گویند هری رید تحریم ها را محدود کرد این حرف را باور نکنید. همه افراد لوایح تحریم ها را محدود کردند. علت هم این است که لوایح و طرح های پیشنهادی قوانین بیش از آنکه مفید باشند کشنده (قاتل) مذاکرات هستند. اگر کسی بگوید که ایرانی ها باید همه غنی سازی ها را خاتمه بدهند این حرف بیشتر جلب توجه می کند و شهرت بیشتری کسب می کند. اگر کسی بگوید که ایرانی ها باید همه زیرساخت های غیرقانونی خود را از بین ببرند جلب توجه بیشتری می کند. بله اگر کسی بتواند تسلیم شدن کامل ایران را در این موضوعات بدست آورد بسیار خوب خواهد شد، اما هیچ کسی چنین پیش بینی نمی کند که ایران بخواهد این کار را بکند. پس اگر کسی می خواهد قانونی تصویب کند که به مذاکره کنندگان ما کمک کند نه اینکه باعث خاتمه مذاکرات شود، آنگاه باید چیز دیگری را مطرح کند. این کار همانطور که من گفتم کار آسانی نیست. یکی از پیشنهاداتی که در گذشته مطرح شد و می توان انتظار داشت که در آینده نیز شاهد موارد بیشتری از این پیشنهادات باشیم این است که این الزام وجود داشته باشد که هرگونه توافقنامه با ایران روندی مشابه آن چیزی را طی کند که برای فروش تسلیحات و یا توافقنامه های همکاری های صلح آمیز هسته ای طی می شود. در این موارد کنگره می تواند قطعنامه ای در مخالفت با فروش تسلیحات یا توافقنامه های همکاری های صلح آمیز، تصویب کند. شاید شما بپرسید که آیا کنگره همیشه نمی تواند این کار را انجام دهد؟ پاسخ این است که بله آنها همیشه می توانند این کار را انجام دهند. فرقی که وجود دارد این است که در این دو مورد از قانون، کنگره روند پرشتابی را طی می کند تا عملا بتواند در مورد این قطعنامه ها رای گیری کند. کنگره در این موارد اجازه اجرای توافقنامه را نمی دهد مگر اینکه کنگره سی یا شصت روز وقت داشته باشد تا این قطعنامه ها را تصویب کند. البته که چنین قطعنامه هایی قابل وتو شدن است، پس هنوز کنگره نیاز دارد که اکثریت دو سوم نمایندگان را هم در مجلس نمایندگان و هم در مجلس سنا داشته باشد تا اینکه تصمیم خود را به رئیس جمهور تحمیل کند. می توان تصور کرد که با توجه به ادامه عدم تمایل ایران به مصالحه، در نهایت اعضای کنگره اکثریت دو سوم را بدست آورند البته اگر پیشنهاد خوبی ارائه کنند! پس آنها باید چیزی را پیشنهاد کنند که مفید باشد. من در اینجا از جانب خودم صحبت می کنم. من ممکن است با دیگران صحبت کرده باشم اما فکر نمی کنم که دیگران تا این حد بخواهند وارد جزئیات شوند همانطور که شاید مذاکره کنندگان ما هم ایرانی ها را افرادی نیافتند که بخواهند تا این حد وارد بحث درباره جزئیات شوند! می توان لایحه و طرحی را برای تحریم تصور کرد که شبیه آن چیزی باشد که ما پیشنهاد می کنیم تا این طرح بتواند بگوید ما به تحریم های بیشتر متوسل می شویم مگر اینکه نتوانیم به چیزهایی دست یابیم که می خواهیم درمورد آنها با ایران توافق کنیم. این گونه قوانین برای کنگره سخت و دشوار خواهند بود چون شامل دست کشیدن از اهداف حداکثری خواهد بود. اگر ما از مذاکره کنندگان خود تا حدی حمایت کنیم که بتوانند بگویند ما تا اینجا می توانیم پیش برویم و می توانیم توافقنامه ای را بدست آوریم که تا این حد پیش می رود. اما اگر جلو تر برود شاید ما نتوانیم حمایت کنگره را بدست آوریم. هم اکنون مذاکره کنندگان ما می توانند به صورت یک اصل این را بگویند. می توان قانونی را تصور کرد که آنها را قادر کند که این گفته را دقیق تر بگویند. مشکلی که با این گونه قوانین وجود دارد این است که این قوانین فرض را بر این می گذارند که ایران توافقنامه می خواهد. اگر ایران توافقنامه نخواهد آنگاه کل این قطعنامه ها کاری از پیش نخواهند برد. اما این احتمال هم وجود دارد که باید آن را دنبال کرد. دیگر احتمالات این است که می توان راستی آزمایی را تقویت کرد. می توان به آژانس بین المللی انرژی اتمی کمک بیشتری کرد. می توان دستورات بیشتری به اطلاعات آمریکا و دیگر نهادها و آژانس های این کشور داد. می توان الزام به ارائه گزارش را مطرح کرد تا دولت یعنی قوه مجریه مرتب به کنگره گزارش بدهد و بگوید که چه خبر است؟ می توان دولت را ملزم کرد که به صورت فوق العاده به کنگره گزارش بدهد و بگوید اگر ایران اقدام کرد، دولت باید به کنگره گزارش بدهد که چه کرده است و ما چه می کنیم. سابقه تصویب چنین قوانینی وجود دارد. این قوانین عمدتا بیشتر درباره پیمان های مربوط به کنترل تسلیحاتی بوده است. پس کنگره خوب می داند که چگونه مفاد این گونه قوانین را بنویسد. فراتر از این مسئله می توان به رئیس جمهور اختیار تحریم بیشتری داد بدون آنکه ضرورتا لازم باشد تا رئیس جمهور از آن استفاده کند. یعنی شما می توانید به رئیس جمهور اختیار بیشتری بدهید تا شمشیرهای بیشتری را بتواند روی سر افراد نگهدارد (به عنوان یک عامل بازدارنده) اما این در نهایت شخص رئیس جمهور خواهد بود که باید تصمیم بگیرد از آن استفاده کند یا خیر؟ مسائلی وجود دارد که می توان انجام داد. من فکر نمی کنم چه در کنگره و چه در دولت کسی باشد که نشسته باشد و گفته باشد که باهم کار کنیم. به نظر من این همکاری بین دولت و کنگره خوب خواهد بود تا مشخص شود که آیا دولت و کنگره می توانند به قانون خوبی دست یابند که بتوان در زمان بهار آن را اجرا کرد؟ دوستان می گویند که انتظار ندارند در دوره پایانی کنگره فعلی اتفاقی رخ دهد. پس ما به سال آینده نگاه می کنیم. رابرت آینهورن: من با گری سیمور موافقم که می گوید علت اصلی نرسیدن به توافق تا این لحظه و حتی علت نرسیدن به چارچوب توافق این است که ایران موضع سرسختانه ای گرفته است و این موضع غیرواقعی است. ایران آماده کاهش دادن ظرفیت عملیاتی غنی سازی خود نبوده است. ایران مصرانه می گوید که تحریم های این کشور خیلی زود برداشته شوند حتی قبل از آنکه این کشور پیروی خود را از تعهداتش نشان دهد. شاید عدم انعطاف پذیری ایران ناشی از این مسئله باشد که آنها معتقدند دولت باراک اوباما در مورد موضوعات منطقه ای به آنها نیاز دارد و می خواهد با کمک آنها داعش را شکست دهد. شاید آنان تصور کردند که رئیس جمهور آمریکا در موضع ضعف قرار دارد. شاید آنها فکر کردند بتوانند به حرکت اقتصادی خود ادامه دهند اما جالب است که جان کری وزیر امور خارجه آمریکا گفت که او اکنون حرکت هایی را مشاهده کرده است که فرق می کند. پرسش من این است که احتمال اینکه رئیس جمهور روحانی و تیم مذاکره کننده اش به رهبر معظم مراجعه کنند و بگویند ببینید رئیس! این روش کارایی نداشته است. آمریکایی ها تسلیم نمی شوند ما باید انعطاف پذیری بیشتری نشان دهیم. پرسش من این است که آیا فکر می کنید که سیاست داخلی در ایران اجازه این کار را بدهد؟ گری سیمور: پرسش اصلی همین است چون این رهبر معظم است که به تیم مذاکره کننده اش دستور العمل می دهد. خط قرمز رهبری بود که گفت ایران هیچ یک از ظرفیت ها و توانایی های موجود خود را از دست نخواهد داد. این وی بود که تاکید داشت ایران یکصد و نود هزار «سو» داشته باشد که این رقم بیست برابر رقم «سو» های کنونی است. نمی توان به توافق رسید مگر اینکه رهبری معظم ایران مجوز انعطاف پذیری بیشتر را به ظریف وزیر امور خارجه ایران بدهد. رهبر معظم در گوش من نجوا نکرده است که دیدگاههای او چه هستند اما من با توجه به رفتار ایران در چند دهه گذشته از زمانی که (آیت الله) خامنه ای رهبر معظم شده است، معتقدم که او عمیقا معتقد به دستیابی به توانایی سلاح هسته ای است. علت این است که او این سلاح هسته ای را برای دفاع از ایران در برابر دشمنانی مثل شیطان بزرگ ضروری می داند و همچنین می خواهد که ایران در منطقه سلطه داشته باشد و بتواند همسایگان خود را مرعوب کند. این درحالی است که (آیت الله) خامنه ای به مخاطرات دنبال کردن سلاح هسته ای حساسیت هم نشان داده است. سابقه نشان می دهد که وقتی تهدیدها و مخاطرات افزایش یافته است وی خود را برای پذیرش محدودیت ها آماده کرده است. وی بخش زیادی از برنامه غنی سازی را به مدت دو سال در سال 2003 و پس از تهاجم آمریکا به عراق و افغانستان متوقف کرد. وی برنامه را دوباره شروع نکرده بود تا اینکه مشخص شد آمریکا هم در عراق و هم در افغانستان در باتلاق فرو رفته است. وی یعنی سپس محاسبه کرد که از سرگیری برنامه برای ایران مشکلی ایجاد نمی کند. اخیرا هم تحریم های باراک اوباما بسیار کارآمد بودند و ایران را وادار کردند که توقف را بپذیرد هر چند آنها تمایل نداشته اند که به صورت اساسی برخی چیزها را قربانی کنند. مسئله واقعا به محاسبات رهبر معظم مربوط می شود و به این مسئله مربوط می شود که از دیدگاه او توازن قدرت یعنی چه؟ من اطمینان دارم که روحانی و ظریف بسیار تمایل دارند که توافق بدست آید. رئیس جمهور روحانی در رقابت های انتخاباتی شعار برداشته شدن تحریم ها را سر داده بود و اگر آنها درک کنند که تنها راه برداشته شدن تحریم ها، پاسخ دادن به برخی مطالبات آمریکا است این مورد را به اطلاع (آیت الله) خامنه ای خواهند رساند اما (آیت الله) خامنه ای همچنین از طرف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و تندروها نیز مورد رایزنی قرار می گیرد که به وی می گویند ما به این امتیازات هیچ نیازی نداریم، آمریکایی ها ضعیف هستند ما قوی هستیم، ما می توانیم کار را پیش ببریم. تا این لحظه رهبر معظم از تندروها طرفداری کرده است. باید صبر کرد و دید در هفت ماه آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ استدلال اصلی من این است که تا جایی که ما بتوانیم روی محاسبات (آیت الله) خامنه ای تاثیر بگذاریم باید وی را متقاعد کنیم که ما آماده ایم از این مذاکرات دور شویم و به تحریم ها بازگردیم. رابرت آینهورن: صحبت های گری سیمور به این مسئله مربوط می شود که آیا ایران مصمم است که به سلاح هسته ای دست یابد؟ به نظر من مشخص است که ایران دست کم تا سال 2003، یک برنامه ساختاری برای آزمایش و تهیه تدارکات و تحقیق در مورد طراحی یک سلاح هسته ای داشت اما در سال دو هزار و سه اتفاقی افتاد که باعث شد آنها عنصر مهمی از این برنامه را تعلیق کنند یعنی بخش تسلیحاتی آن را تعلیق کنند. آژانس بین المللی انرژی اتمی، اطلاعات خوبی در اختیار دارد که نشان می دهد ایرانی ها، بخش بسیار مهم از برنامه هسته ای که همان جنبه تسلیحاتی و طراحی تجهیزات انفجاری هسته ای است، به حالت تعلیق درآورده اند. دستگاه اطلاعاتی آمریکا نیز از آن زمان تاکنون بر این باور است که گرچه ایران اصرار دارد راه دستیابی به تسلیحات هسته ای را به عنوان یک گزینه برای خود باز نگه دارد، هنوز تصمیم نگرفته است عملاً به تلاش ها در این زمینه ادامه دهد. شخصاً معتقدم اینگونه نیست که این فرآیند اجتناب ناپذیر باشد و ایران تصمیم لازم را برای تولید سلاح هسته ای خواهد گرفت؛ بنابراین در هر گونه توافقی، هدف باید منصرف کردن حاکمان ایران از گرفتن چنین تصمیمی در آینده باشد؛ تصمیم به حرکت از قابلیت کنونی که ایرانی ها از آن برخوردارند و هرگز رهایش نخواهند کرد، به سوی دستیابی عملی به سلاح هسته ای. توافق می تواند به این اهداف برسد؛ برای این کار لازم است که توافق، فرآیند دستیابی به سلاح هسته ای را بسیار طولانی کند، زمان رسیدن به آستانه گریز هسته ای را افزایش دهد و با برنامه ریزی مناسب برای نظارت، شناسایی هر گونه اقدام در این مسیر را کاملاً امکان پذیر کند. توافق همچنین می تواند این مسئله را روشن کند که اگر ایرانی ها هر یک از مفاد توافقنامه را نقض کنند، بهای سنگینی خواهند پرداخت؛ این مسئله نیز تلاش برای دستیابی به آستانه گریز هسته ای را بسیار پرخطر می کند. به عقیده من، تصمیم گیری ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای، امری اجتناب ناپذیر نیست و ما می توانیم بر این تصمیم گیری اثر بگذاریم. اجازه دهید به مسئله دیگری بپردازم که به زمان دستیابی به آستانه گریز هسته ای نیز مربوط می شود؛ این تنها معیارِ دولت آمریکا برای قضاوت درباره ارزش توافقنامه نیست، اما یکی از معیارهای مهم به شمار می رود. همان طور که دیوید آلبرایت، بنیانگذار موسسه علوم و امنیت بین الملل نیز در آثار تألیفی زیاد و مجاب کننده خود درباره مسئله تشریح می کند این معیار اهمیت دارد، زیرا فاصله زمانی را از زمانیکه ایران تصمیم بگیرد از توافقنامه خارج شود تا وقتی که بتواند به میزان کافی اورانیوم غنی شده با خلوص بالا برای تولید نخستین تجهیزات هسته ای تولید کند، افزایش خواهد داد؛ دیوید قبلاً نیز در نوشته هایش شرح داده است که زمان گریز هسته ای که باید به دنبال آن باشیم باید چیزی بین شش ماه تا یکسال باشد. دولت آمریکا نیز اعلام کرده است زمان گریز هسته ای یکساله را مد نظر دارد. اکنون پرسش من از دیوید این است که آیا به سمت این آستانه گریز حرکت می کنیم یا خیر؟ یکی از تحولاتی که مردم را در این باره خوش بین کرده است، گزارشی است که نشان می دهد ایران ظاهراً توافق کرده است میزان چشمگیر و حتی اکثر اورانیوم کم غنی شده خود را به خارج از خاک خود و روسیه بفرستد؛ طبق بررسی های دیوید آلبرایت، که البته خود او در این باره توضیح خواهد داد، اگر میزان ذخایر اورانیوم غنی شده کاهش بیابد، می توان با وجود تعداد سانتریفیوژهای بیشتر داخل ایران موافقت کرد و زمان دستیابی به آستانه گریز هسته ای، باز هم به اندازه کافی طولانی خواهد بود. بنابراین می خواهم از دیوید آلبرایت بپرسم اوضاع به چه سمتی پیش می رود؟ آیا معتقدید معیارهای اصلی که شما ترسیم کرده اید، قابل دستیابی است؟ دیوید آلبرایت: گمان می کنم دست یافتنی باشد؛ ابتدا باید بگویم گمان نمی کنم مؤسسه علوم و امنیت بین الملل، نخستین مرکزی باشد که این ایده را مطرح کرده باشد. در بحث هایی که با «گری سیمور» هماهنگ کننده سابق کاخ سفید در امور کنترل تسلیحات و تسلیحات کشتار جمعی و دیگران داشتیم، این مسئله مطرح شد که برای واکنش به تلاش (احتمالی) ایران برای دستیابی به بمب اتمی، چقدر زمان نیاز است. شاید وِندی شرمن، معاون وزیر امور خارجه آمریکا بهتر از هر کس دیگری این موضوع را دریافته باشد؛ وی ماه سپتامبر در اظهاراتی گفت: «ما باید اطمینان یابیم که هر گونه تلاشِ تهران برای کنار گذاشتن تعهدات خود، به قدری زمان بر و مشهود باشد که این اقدام، هیچ شانسی برای موفقیت نداشته باشد». حالا اگر بخواهیم این موضوع را از دیدگاه مسائلی مانند برنامه سانتریفیوژها تشریح کنیم، در اینجا است که مفهوم «آستانه گریز» مطرح می شود؛ آستانه گریز اصولاً به دنبال این است که زمان مطلوب برای نشان دادن واکنش را با اعلام تعداد سانتریفیوژها نشان دهد. در اینجا لازم است از یک الگوی نسبتاً پیشرفته محاسباتی استفاده شود تا نتایج واقع بینانه تر شود؛ فرضاً اگر شما زمان واکنش شش تا دوازده ماه را در نظر داشته باشید، محاسبات به شما نشان می دهد که تعداد سانتریفیوژهای (ایران) باید به دو تا چهار هزار دستگاه سانتریفیوژ IR-1 کاهش یابد. در اینجا البته ذخایر اورانیوم غنی شده، بالاخص با درجه خلوص بیست درصد باید محدود باشد؛ زیرا ذخایر نسبتاً زیادی از اورانیوم غنی شده با خلوص بیست درصد وجود دارد. مردم اغلب به اشتباه تصور می کنند ما در توافقنامه (موقت) از شر اورانیوم بیست درصد خلاص شدیم. واقعیت آن است که اورانیوم بیست درصد از شکل هگزافلورید به اکسید تبدیل شده است و این ذخایر هنوز وجود دارند. میزان قابل توجهی از اورانیوم به این شکل درآمده است. با وجود این، اگر ذهنیت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را داشته باشیم، ذخایر اورانیوم هنوز وجود دارد و فقط به شکل اکسید درآمده و دیگر هگزافلورید نیست؛ این میزان اورانیوم برای تولید بمب، از اندازه کافی نیز بیشتر است. بنابراین، در اینجا برای دستیابی به سلاح هسته ای به زمان بیشتری نیاز است و این نکته خوبی است، زیرا ایرانی ها باید دوباره اورانیوم را به هگزافلورید تبدیل کنند، اما سؤال اینجا است که در توافق هسته ای نهایی، ایران باید چقدر ذخایر اورانیوم بیست درصد غنی شده در اختیار داشته باشد؛ ما معتقدیم در توافق نهایی، ایران چیزی در حدود پنجاه کیلوگرم اورانیوم با درجه خلوص بیست درصد نگه خواه داشت که این می تواند بر آستانه گریز هسته ای اثر بگذارد. عده ای نیز مسئله کاهش ذخایر اورانیوم با خلوص سه و نیم درصد را مطرح کردند و این می تواند اثر بسیار مثبتی بر زمان دستیابی به آستانه گریز هسته ای داشته باشد. شاید این یکی از علت هایی بود که ارقام پیشنهادی خود (برای شمار سانتریفیوژها) از 1500 تا 2000 به 4000 افزایش دادند؛ زیرا آنها حس می کنند اگر ذخایر اورانیوم کم غنی شده را به میزان چشمگیری کاهش دهند، آنگاه زمان دستیابی به گریز هسته ای برای ایرانی ها در حد یکسال باقی خواهد ماند و آنها می توانند تعداد بیشتری سانتریفیوژ نیز داشته باشند. گروه تحقیقاتی من در مؤسسه علوم و امنیت بین الملل و همچنین دولت آمریکا در این باره توافق دارند که نمی توان اجازه افزایش تعداد سانتریفیوژها را به هشت یا ده هزار دستگاه داد، زیرا سانتریفیوژها همواره اورانیوم با خلوص سه و نیم درصد تولید می کنند. بنابراین، زمانیکه شمار سانتریفیوژها به هشت یا ده هزار دستگاه IR-1 افزایش یابد، محدودیت ها برای میزان اورانیوم کم غنی شده تا اندازه ای بی معنا خواهد شد. در این شرایط، ایرانی ها هر ماه به اندازه ای اورانیوم با خلوص سه و نیم درصد تولید می کنند که با اندوختن آن می توان به مراتب سریع تر به مرحله گریز هسته ای رسید. البته در اینجا باید خاطرنشان کنم بحث هایی مطرح شده است که چرا تا این اندازه روی برنامه های هسته ای اعلام شده ایران تمرکز شده است؟ همان طور که وندی شرمن نیز اشاره کرد ما می خواهیم ایرانی ها را در همه زمینه ها محدود کنیم؛ تردیدی نیست که ما درباره امکان دستیابی ایرانی ها به آستانه گریز هسته ای با استفاده از یک برنامه سری نگران هستیم، اما معتقدیم در اینجا نیز نوعی رابطه متقابل بین مؤلفه ها وجود دارد؛ فرضاً اگر ایرانی ها، شمار زیادی سانتریفیوژ، در حد ده هزار دستگاه یا بیشتر در اختیار داشته باشند، آنگاه مجموعه نسبتاً قدرتمندی برای تولید سانتریفیوژ وجود خواهد داشت که نظارت بر آن بسیار دشوار خواهد بود. حتی با وجود تدابیر و اقدامات مکمل که قرار است در توافق نهایی برای آژانس بین المللی انرژی اتمی در نظر گرفته شود، باز هم نظارت کار دشواری خواهد بود. بنابراین، تشخیص اینکه سانتریفیوژها به شکل سری تولید و سپس به یک تأسیسات غنی سازی سری منتقل نمی شود، دشوار خواهد بود. بنابراین در اینجا باید به دنبال نوعی توازن در محدودیتها باشیم و داشتن فرصت کافی برای واکنش، مهم ترین مؤلفه است. آنگاه زمان واکنش را باید از طریق مفهوم آستانه گریز، شرح و بسط داد تا محدودیت ها برای برنامه هسته ای اعلام شده در ایران مشخص شود. در هر شرایطی، کاهش ذخایر اورانیوم کم غنی شده، نتایجی بهتری را عاید شما خواهد کرد.

  ارتباطش به این هست که آخر سر بگن فلان چیز هم چینی هست !   مثل اینکه در همون 1380 هم باز بحث تولید تحت لیسانس مطرح بوده که نیروی هوایی به نفع پروژه ارتقا فانتوم ردش کرده !   هر چه قدر هم F-8 ضعیف تر از فانتوم باشه ، ولی به نظر من همین امکان تولید در داخل حسن بزرگی بوده !   ما تعداد محدودی فانتوم داریم که در صورت ارتقا هم یک جنگنده پیر محسوب می شه !   اما در صورت تولید F-8 در داخل ، ما صاحب تعداد قبل توجهی جنگنده نو می شدیم ، همینطور در صورت تولید در داخل می شد با اعمال فرایند های سختگیرانه تر ، کیفیت ساخت رو تا حدودی بهبود بخشید !   و مهم تر از آن بدست آوردن دانش فنی در زمین تولید انبوه بود و همینطور میسر شدن مشارکت در پروژه های آینده چین ( در اون زمان بحث تحریم ها بدین شکل مطرح نبوده ، چه بسا همین مشارکت ها و سرمایه گذاری ها در رای چین در شورای امنیت تاثیر می گذاشته ! )