وزير راه امشب حرف خوبي زد ايشون با اشاره به مشكلات داخلي فرانسه گفتن : «هركه با آل علي درافتد ، ور افتد» دمش گرم از جملش خيلي خوشم اومد

ما تقريبا در تمام علوم مربوط به ساخت جنگنده پيشرفت هاي خوبي داشتيم ، اما ما دو مانع بزرگ داريم : 1- عدم وجود تجربه ساخت (به اندازه كافي مانند شركت هاي سوخو ، ميگ ، بوئينگ ، لاكهيت و ...) 2- جنگنده براي ايران به سرفه نيست (يكي از فرماندهان ارتش گفت اما دقيقا يادم نيست كي بود) درمورد دليل دوم به نظر من منطقي هست ، چون ما در منطقه از نظر نظامي حرف اول رو مي زنيم و دشمن به معناي واقعي كه بتونه جلومون وايسه نداريم ، اما از نظر فرامنطقه اي ما آمريكا و ناتو رو داريم ، شما فرض كنيد ما 100 جنگنده بسازي خوب آيا به نظر شما اين 100 جنگنده ساخت داخل در برابر بيش از 1000 جنگنده ناتو مي تونه حرفي براي گفتن داشته باشه ؟ پس بهتره قبل از هر چيزي ما به فكر امن كردن آسمان كشور باشيم تا خسارات به حداقل برسه و بعد سراغ ساخت جنگنده بريم ، هميشه توي ارتش به ما مي گفتن اول حفاظت اطلاعات بعد جمع آوري اطلاعات ، منم مي گم اول حفاظت از تاسيسات ، فرودگاه ها و آسمان كشور بعد تهاجم براي زدن پايگاه ها و نابودي نيروي هوايي دشمن ، بهترين ، كم خرج ترين و سريع ترين راه براي بالا بردن حفاظت از آسمان كشور ساخت و توسعه پدآفند هوايي هست ، وقتي ما بتونيم تا حدود زيادي آسمان كشور رو امن كنيم حتي اگه نيروي هوايي هم نداشته باشيم با كمك موشك هاي زمين به زمين مي تونيم تا حدودي دست به اقدامات تلافي جويانه بزنيم ، پس اينجا از اهميت ساخت جنگنده كمي كاسته مي شه و در درجات پايين تر از نظر اهميت قرار مي گيره البته در شرايط فعلي ، بعد از بالا بردن توان پدآفند هوايي و همين طور موشك هاي زمين به زمين مي تونيم با خيال راحت روي توليد جنگنده تمركز كنيم . موفق باشيد

دوست عزيز ، ميتونيد خبرهاي اينچنيني رو در تاپيك مربوط به خودش ارسال كنيد (اخبار نظامي ايران) موفق باشيد

وقتي تصاوير رو ديدم مو به تنم سيخ شد ، اونقدر ناراحت شدم كه براي چند دقيقه مخم هنگ كرد و فقط به صفحه تلويزيون خيره بودم ، در همين حين ياد بحث هاي چند سال قبل در سايت افتادم ، فكر كنم كاربران قديمي هنوز يادشون باشه ، يه عده از همين آمريكا با تمام توانشون حمايت مي كردن و سربازان امريكايي رو شهيد راه خدا و صلح مي دونستن ، ما داريم به كجا مي ريم ؟ واي بر ما واي برما

سلام من توي خدمت براي مدتي راننده بودم ، سفير تحويلم بود ، به نظر خودروي خيلي خوبيه ، من هم با جيپ KM هم تويوتا F3 و هم با تويوتا F4.5 رانندگي كردم ، تويوتا F4.5 بسيار خودروي نرم و قوي اي هست ، بطوري كه توي دست انداز اصلا تكاني حس نمي شه ، وقتي هم ماشين روشنه صداي موتور داخل كابين نمياد ، كه برام خيلي جالب بود چون ماشين قديمي بود اما فوق العاده بود ، اما در مورد سفير ، خودروي بسيار خوبيه ، توي مدتي كه سفير تحويلم بود خيلي جاها رفتم و هيچ وقت كم نياوورد ، هر جايي كه فكرش رو بكنيد باهاش رفتم ، از مناطق كوهستاني تا كوير و جاده ، حتي يك بار هم پيش نيومد كه احتياج به دنده كمك داشته باشه ، حتي توي يه ماموريت باسرعت 120 كيلومتر هم باهاش رفتم ، به نظر من قدرت موتور سفير نصبت به وزن اتاقش بيش از حد زياده ، موتور كوچيك جمع و جور و قوي داره ، با تمام اين اوصاف يك مشكل داره ، كه اونم مربوط ميشه به سرعت بالا ، اين خودرو از سرعت 90 كيلومتر به بالا فرمون مي زنه و هر چي سرعت بيشتر مي شه شدت فرمان زدن هم بيشتر مي شه و حتي ممكنه تا جايي برسه كه كنترل وسيله غير ممكن بشه ، به نظر من سيفك هاي فرمان اين ماشين يه مشكلي بايد داشته باشه ، حالا يا توي طراحيش مشكل وجود داره يا توي نصبش ، جالب اينكه تا جايي كه من فهميدم تمام سفير ها اين مشكل رو دارن بدون استثناء . موفق باشيد

موشک بالستیک قدر-110/Ghadr-110 قدر-110 موشک بالستیک با برد متوسط است که توسط ایران طراحی و ساخته شده است.برخی منابع به برد 2500 تا 3000 کیلومتری این موشک اشاره کرده اند با این تفاسیر این موشک توان ضربه زدن به دورترین نقاط اروپا را داراست و بیش از 70 درصد اسیا را در تیرس توان موشکی ایران قرار می دهد. ایران این موشک را اولین بار در رژه نیروی مسح خود در سالروزه حمله عراق به ایران به نمایش جهانیان گذارد. قدر-110 نسخه ی بهبود داده شده ی موشک معروف ایرانی شهاب 3 است.این موشک بر خلاف شهاب 3 از موتوری 2 مرحله ای بهره می جوید که توانایی رسیدن به بردی 2500 تا 3000 کیلومتر را برای ان فراهم می اورد.اعتقاد بر این است که موتور اول این موشک سوخت مایع و موتور دوم این موشک از سوخت جامد بهره می برد. ایران در سال 2005 میلادی طراحی موتور جدیدی با سوخت جامد را به پایان رساند و بنابر منابع نا معتبر احتمالا از این موتور در طراحی گروهی از موشک ها از جمله Ghadr-110,Ghadr-110A,Ghadr-101 مورد استفاده قرار گرفته است. البته برخی از وجود دو نسخه از موشک قدر نام برده اند که نسخه دوم ان با نام Ghadr-110 A نامگذاری شده و از موتوری سه مرحله ای سود می برد.از دیگر تفاوت های این نسخه و نسخه A این موشک می توان به طول 19 الی 20+ متری این موشک نسبت به طول 17.5 متری نوع اول اشاره کرد. منابع غربی طبق سیاست خود موشک قدر را به یک موشک چینی با نام M-18 ارتباط داده و قدر-110 را نوع ارتقا داده شده این موشک چینی معرفی کرده و اعلام داشته موشک های شاهین پاکستان هم در زمره ی این گروه از موشک ها قرار می گیرند. موشک قدر-110 قابلیت مانور بهتری را نسبت به شهاب 3 دارا می باشد و زمان آماده سازی آن برای شلیک نسبت به نسخ های اولیه شهاب 3 پایین تر بوده و در حدود 30 دقیقه می باشد در حالی که در نسخه های اولیه شهاب این زمان بالغ بر چندین ساعت بود. سر جنگی این موشک ماسوره انفجاری، ضربتی و مجاورتی است و به صورت عمود پرواز شلیك می‌شود. بسیاری از منابع غربی این ساخت این موشک را تلاش مخفیانه ایران برای تولید شهاب 4 و دستیابی به موشک هایی با برد بلندتر عنوان ساختند اما ایران این اطلاعات را بارها تکذیب و عنوان کرده است که برنامه ای برای تولید موشک هایی برا برد بیشتر از 2000 کیلومتر را ندارد. این موشک به همت متخصصین داخلی و در صنایع موشکی شهید همت طراحی و تولید شده است. نظر نویسنده: با اینکه مسئولین وزارت و صنایع دفاعی ایران بر برد 2000 کیلومتری موشک های ایرانی تاکید می کنند ولی از شواهد موجود می توان نتیجه گرفت ایران برای دستیابی به موشک هایی با برد بالای 3000 کیلومتر قدم های بلندی را برداشته و توانایی رسیدن به برد 6000 کیلومتری را دارا میباشد.با توجه به ساخت و استفاده از موشک چندکلاهکه(MIRV) نظیر فجر-3 استفاده از این نوع کلاهک در دیگر موشک های ایرانی دور از ذهن نیست.ساخت موشک های متفاوت با بردی تقریبا یکسان شاید ترفندی از سوی ایران برای فریفتن کشورهای غربی و آزمایشات موشکی جدید در سایه ی نام هایی متفاوت با برد هایی یکسان باشد.از این قبیل موشک ها می توان به موشک جدید معرفی شده توسط ایران با نام عاشورا اشاره کرد. شایان ذکر است با توجه به آزمایش جدید موشکی ایران و پرتاب اولین کاوشکر به فضا توسط جمهوری اسلامی ایران میتوان بر رسیدن به برد 4000 کیلومتری و بیشتر موشک های ایرانی سهه گذاشت. تصوير منتسب به قدر 110 خصوصيات-------------------- Ghadr-110A -------------------- Ghadr-110 عملكرد: موشك بالستیک میانبرد(IRBM) ----------------------------------------- ؟؟؟ سازنده: صنایع موشکی شهید همت --------------------------------------------- ؟؟؟ كشور سازنده: جمهوری اسلامی ایران پيشرانه: موتور 2 مرحله ای/مایع-جامد ------------------------------------------- موتور 3 مرحله ای طول: 17.5 - 19 متر --------------------------------------------------------------- 19 - 20+ متر قطر: 1.4 متر ---------------------------------------------------------------------- ؟؟؟ وزن پرتاب: +25000 كيلوگرم ------------------------------------------------------ ؟؟؟ برد: 2000 - 2500 كيلومتر --------------------------------------------------------- 2500 - 3000؟؟؟ کیلومتر سيستم هدايت: ؟؟؟ ------------------------------------------------------------- ؟؟؟ سر جنگی: تک کلاهکه ----------------------------------------------------------- ؟؟؟ كلاهك: 550-1150 کیلوگرم ------------------------------------------------------- 550-760 ؟؟؟ کیلوگرم سال ورود به خدمت: 2007 ------------------------------------------------------- احتمالا 2007 ● منبع: Missilethreat / globalsecurity/ janes ● نويسنده:اميرحسام ملايي يگانه Copyrights©Moshaki-nezami.blogfa.com http://moshaki-nezami.blogfa.com

سلام [quote]یا آمریکا می تونه با استقرار پدافند های قدرتمند ضد موشکی در عراق ( که به احتمال زیاد محل عبور موشک های ما به طرف اسرائیل خواهد بود ) موشک هایی چون شهاب و یا سجیل رو در ارتفاع حداکثر ارتفاع منهدم کنه ؟[/quote] سامانه هاي ضد موشك فقط در دو حالت مي تونن موشك هاي بالستيك رو هدف قرار بدن اول بلافاصله بعد از شليكه و دوم در هنگام كم كردن ارتفاع براي برخورد با هدف ، هيچ سامانه پدافندي نميتونه موشك هاي بالستيك رو وقتي در حداكثر برد قرار مي گيرنهدف قرار بده ، اين موشك ها رو ميشه از مركز ايرانه شليك كرد ، با اين روش هدف قرار دادشون تقرباً به صفر مي رسه . در مورد برخورد به هدف هم سرعت موشك اونقدر زياد هست كه قبل از شليك پدآفند موشك به هدف مي خوره . [quote]موشک های بالستیک ایران چون شهاب 3 و یا سجیل با برد هایی بین 2000 تا 2500 حداکثر ارتفاعشون چقدر هست؟ می دونم که ارتفاع یک موشک بالستیک بستگی به بردش داره مثل یک هواپیمای غیر نظامی که برای پرواز های کوتاه ارتفاعش رو اونقدر بالای سطح تورو اتمس نمی بره ولی هواپیما هایی که قراره پرواز های طولانی کنند حداکثر تا 37 هزار پا می رن بالا .[/quote] ببين دوست عزيز ، چنين اطلاعاتي رو هيچ وقت جز تعداد انگشت شماري اطلاع ندارن و نميشه در اين مورد زياد مانور داد . موفق باشيد

[quote]آنچه که می نویسم در منطقه مهران در ناحیه تپه های زیل رخ داده است در این منطقه دشمن بعثی با چند تک تیرانداز آموزش دیده از نیروهای ضد انقلاب جدائی طلب، کرد به کشتار بچه های بسیجی دست زده بود. در این هنگام یک بسیجی از بجنورد به نام ایزانلو که شکارچی بوده است برای مقابله درخواست یک تفنگ مناسب برای تیراندازی دقیق می کند. یک سلاح برنو تهیه می شود ولی چون دوربین موجود نبوده است فرمانده نظامی منطقه با تماس با خانواده خود درخواست یک دوربین شکاری می کند که سریعا خانواده این فرمانده این دوربین را از مشهد خریده و ارسال می کنند شهید ایزانلو پس از دریافت و نصب دوربین مدتی مشغول تمرین و قلق گیری می شود و در نهایت شکار آغاز می گردد در ابتدا باید تک تیر انداز های دشمن را نابود می کرده که این کار با پشتیبانی تمام واحد های توپخانه و هماهنگی کامل میسر می گردد سپس به مرور زمان شهید ایزانلو تا آنجا پیش می رود که ترسی بر دل عراقیها می اندازد که هیچ سرباز بعثی جرات خروج و سر بلند کردن نداشته از جمله کار های انجام گرفته کندن سوراخی در کوه مشرف به عراقی ها بوده به نحوی که کندن این سوراخ از پشت کوه تا سینه کوه که مشرف به عراقی های بوده است انجام می گیرد. وسپس با پوشاندن سوراخ چند سانتی متری در دامنه مشرف به عراقی ها با خار و خاشاک شروع به شکار بعثی ها می کنند این بسیجی چنان کشتاری از این عراقی ها می کند که این شوخی در بین ایرانیها رایج می شود که از اینجا هیچ سرباز عراقی با پیشانی سالم خارج نمی شود شهید ایزانلو در نهایت در هنگام نفوذ به یکی از خطوط دشمن در طول روز به روی یک مین ضد نفر می رود و کشته می شود جسد این شهید تا مدت ها توسط سربازان بعثی بر دار می شود تا انتقام خود را و یا بهتر بگوییم ضعف خود را نشان دهند متاسفانه از تعداد شکار های ایشان به جز خود این شهید کسی مطلع نبوده است و ایشان در این باره تا آنجا که من می دانم صحبت نکرده اند [/quote] سلام شهيد ايزانلو از اقوام دوره بنده بودن ، يكي دو نكته در اين روايت به نظرم قابل تصحيحه ، اول اينكه ايشون تا جايي كه من اطلاع دارم سرباز ارتش بوده و توي يه لشگر تكاوري خدمت مي كرده (اسم لشگر رو يادم نمياد) مورد دوم اينكه نحوه شهادتشون اين طور نبوده ، البته خودم هم دقيق نمي دونم ، اما مي پرسم و اگه خدا بخواد ارسال مي كنم موفق باشيد

saeed_hakimi با عرض سلام و خوش آمد گويي خدمت شما كاربر جديد الورود ، اميدوارم فعاليت خوب و مفيدي در اين انجمن داشته باشيد

[align=center]نگاهى به توانايى قدرت رزمى ارتش ايران[/align] ارتش مقتدر پيام آور صلح و امنيت پايدار على غفورى [align=center]« اگر طالب صلحى، همواره براى نبرد آماده باش »[/align] حضرت على(عليه السلام ) در اين مقاله از مطالب طبقه بندى شده استفاده نشده و بيشتر با اتكا به تحليل داخلى و خارجى و سياست هاى نظامى نگاشته شده است. فضاى جهان در قرن ۲۱ حتى بيش تر از سال هاى ميانى قرن بيستم، براساس منطق زور و توان رزمى كشورها شكل گرفته است. در چنين شرايطى متأسفانه تنها قدرت تدافعى و تهاجمى يك كشور است كه مى تواند مانع طمع ورزى دشمنان به خاك آن شود. ايران نيز از اين قاعده مستثنى نيست. كشورى با موقعيت ويژه سياسى، جغرافيايى و اقتصادى چون ايران، اكنون بيش از هر زمان ديگرى مورد توجه قدرت هاى بزرگ جهان بويژه آمريكا قرار گرفته است و به ناچار تنها راه منصرف كردن دشمن از تهاجم افزايش قدرت دفاعى در كنار ديپلماسى فعال است. مقاله اى كه در ادامه مى خوانيد به مناسبت هفته دفاع مقدس و پيرامون قدرت ارتش ايران نوشته شده و هدف آن نيز شناساندن بخشى از توان دفاعى كشور به خوانندگان عزيز است. [align=center][/align] * بزرگ ترين واحد نظامى منطقه ارتش ايران يكى از ۳ بازوى اصلى دفاعى كشور است كه بايد در كنار بسيج و سپاه پاسداران از يك ميليون و ۶۴۸ هزار كيلومتر مربع خاك پهناور ايران، آن هم در منطقه اى كه از ۳ هزار سال قبل به اين سو هرگز روى آرامش به خود نديده، دفاع كند. مقام هاى نظامى اعتقاد دارند ارتش ايران با در اختيار داشتن بزرگترين نيروى زمينى غرب آسيا، بزرگ ترين واحد هاى زرهى، قوى ترين توان توپخانه و پر تعداد ترين واحدهاى موتوريزه از نظر تعداد، توان اول رزمى خاورميانه را در اختيار دارد و اين سخن آنگاه ارزش پيدا مى كند كه دريابيم ايران اين ارتش عظيم را در كنار بسيج و سپاه تنها با بودجه نظامى بسيار كمى، معادل يك سوم عربستان سعودى و نصف رژيم صهيونيستى سرپا نگه داشته است. (رئيس ستاد كل نيروهاى مسلح ايران سال گذشته هزينه سرانه دفاعى ايران را ۱۰۶ دلار اعلام كرد حال آن كه اين رقم براى تركيه ۱۵۴ دلار، سوريه ۲۸۰ دلار، عربستان حدود يك هزار دلار و عمان ۷۲۶ دلار بوده است. ارتش ايران در حال حاضر از همه ويژگى هاى يك نيروى فرامنطقه اى برخوردار است و به گفته همه ناظران، در حال حاضر به مراتب قوى تر از سال ۱۳۵۷ (سال خروج مستشاران خارجى و وقوع انقلاب اسلامى) و يا پايان جنگ در ۱۳۶۷ است. وجود دو رشته كوه عظيم زاگرس از شمال غربى به جنوب و البرز از شمال غرب تا شمال شرق ايران در كنار وجود كوير هاى عظيم شرقى، تپه هاى فراوان و نهرها و رودخانه هاى طويل، جغرافياى نظامى ايران را به گونه اى طراحى كرده كه نيروى زمينى ايران با قدرت دفاعى خود در كنار واحدهاى ضربتى هوايى و بالگردها قادرند انديشه تهاجم را از فكر حريف بدر كنند، به گونه اى كه جغرافياى ايران در برابر كشورهايى نظير عراق براى يك مهاجم خارجى به مانند جاده اى سنگلاخ در برابر اتوبانى وسيع است. ايرانيان از هزاران سال قبل به اين سو، همواره هنر جنگيدن را به نحوى نشان داده اند بطورى كه در بطن خود شواهدى چون ۷۰۰ سال شكست روميان و ۵۰۰ سال شكست عثمانى ها، نشان داد كه ارتش ايران ، همه نيروهاى مهاجم از سمت غرب و شمال غرب را بسادگى متوقف كرده كه آخرين آن نيز تهاجم نافرجام ارتش عراق در سال هاى ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷ بوده است. [align=center][/align] * نيروى زمينى ارتش ايران ستون فقرات ارتش ايران را در سال هاى اخير، همواره نيروى زمينى تشكيل داده كه اين نيرو به عنوان واحدى حرفه اى در كنار سپاه و بسيج از سال ۱۳۵۹ تاكنون حلقه دفاعى ايران را تكميل كرده است. نبايد از ياد برد كه جنگ پديده اى چندوجهى است و همان طور كه در جنگ به كشتى، هواپيما، موشك و تسليحات ديگر نياز است، وجود مردانى را مى طلبد كه پاى ثابت جنگ باشند؛ كسانى كه حتى اگر جنگ سال ها به طول بينجامد زندگى ديگرى را براى خود در سنگرها تعريف كنند اتفاقى كه در سال هاى جنگ رخ داد و مردان نيروى زمينى در بعضى موارد سوابقى بالاى ۸ ماه حضوردر جبهه را تجربه كردند. نيروى زمينى ارتش جمهورى اسلامى ايران به طور قطع امروز به مراتب آماده تر از مهرماه سال ۵۹ است، زمانى كه تنها با ۲ لشكر در غرب و جنوب در برابر ۱۲ لشكر عراق دفاع كرد. نيروى زمينى ايران در حال حاضر با بهره گيرى از ده ها لشكر باسابقه از قوى ترين واحدهاى كماندويى و نيروى مخصوص بهره مند است كه بعضى از اين واحدها حداقل ۴ دهه داراى تجربه هستند. ارتش ايران همچنين در كنار تانك هاى قدرتمند و بازسازى شده چيفتن از تانك هاى پيشرفته (كه توسط صنايع داخلى ساخته شده) بهره مى برد. اگرچه تعداد تانك هاى ايران اعلام نشده اما رسانه هاى خارجى و نشريات تخصصى، ارقام آن را ۳ تا ۵ هزار دستگاه تخمين زده اند كه اين ارقام از قطعيت برخوردار نيست؛ چرا كه ايران با توجه به اين كه تانك هاى مورد نياز خود را به طور مستقيم مى سازد به طور طبيعى آمار آن محرمانه مى ماند. البته شكى نيست كه تانك هاى ايرانى بيشتر از هر قدرت منطقه اى غرب آسيا حتى اسرائيل و تركيه است. ويژگى تانك هاى ايرانى در نوسازى گسترده آنها از بعد از جنگ ۸ ساله به اين سو است چرا كه بيشتر ارتش هاى جهان از كهنگى نيروهاى زرهى خود در رنج هستند. ارزش ديگر نيروى زمينى ايران، در قدرت بالاى جابه جايى آن است.در مانورهاى ولايت، ذوالفقار و نظاير آن نيز ناظران داخلى و خارجى شاهد جابه جايى سريع صدها هزار سرباز و هزاران تانك و نفربر از مسافت هاى دور بودند. * نيروى هوانيروز شرايط خاص جغرافيايى ايران، وجود يك هوانيروز قوى را الزامى كرده است. توان بالگرد ايران از دهه ۴۰ به اين سو قدرت گرفت و در سال ۱۳۵۷ ايران از تعداد زيادى هلى كوپتر قدرتمند كبرا، ۲۱۲ ، ۲۱۴ ، ۲۰۶ و ۲۰۵ برخوردار بود. اين نيرو در هفته هاى نخست جنگ و در زمانى كه هنوز بسيج، سپاه و نيروى زمينى ارتش قدرت سازماندهى بالايى نداشتند موفق شد با بهره گيرى از پرنده هاى خود و البته شهادت بسيارى از پرسنل، قدرت زرهى عراق را بشدت ضربه زند و سرعت آن را كم كند. هوانيروز ايران اكنون به مدد قدرت فنى صنايع دفاعى و كارشناسان خود موفق به بازسازى خود و حتى ساخت هلى كوپترهاى جديد شده و از طريق مهندسى معكوس، بسيارى از موشك ها و راكت هاى موردنياز هلى كوپترهاى خود را تأمين كرده است. در مصاحبه اى كه نگارنده ۳سال قبل با فرمانده هوانيروز داشته است. وى تأكيد داشت كه اكنون توان هوانيروز ايران چه از نظر كمى و چه از نظر كيفى كمتر از سال ۵۷ نيست. [align=center][/align] * نيروى هوايى ايران اگرچه بسيارى از كارشناسان خارجى و حتى ناظران داخلى، گمان مى كنند كناره گيرى آمريكا و اروپا ازكمك به نيروى هوايى ايران از سال ۱۳۵۷ از يكسو و نابودى ۷۰ درصد هواپيماهاى ايران در جنگ تحميلى ميان سال هاى ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۷موجب شده تا توان هوايى ايران بشدت كاهش يابد، اما واقعيت چيز ديگرى است. ايران بين سال هاى ۶۷ تاكنون هرگز نيروى هوايى خود را فراموش نكرد چرا كه بياد داشت كه اين نيروى هوايى بود كه در سال هاى جنگ در كنار از بين بردن نيروى هوايى عراق (نيروى هوايى عراق در سال هاى جنگ حداقل ۳ بار بازسازى كامل شد) مانع ضدحمله هاى خونين واحدهاى زرهى عراق شد و تا روزى كه خلبانان ايرانى پرنده اى براى پريدن داشتند فضا را براى مهاجمان ناامن كردند. امروز نيروى هوايى ارتش در كنار نيروى هوايى سپاه قدرت ضربتى قابل توجهى را تشكيل داده است. كارشناسان زيادى در خارج از كشور در سال هاى اخير بر روى توان نيروى هوايى ايران كار مطالعاتى انجام داده اند و در مقالاتى حتى آن را خطر اصلى در برابر نيروى دريايى آمريكا در منطقه دانسته اند. آنها با انتقاد از دولت آمريكا كه چندى قبل اف-۱۴هاى نيرويى دريايى خود را كنار گذاشت تا لاكهيد بتواند صدها فروند اف-۱۸ جديد خود را به اين نيرو قالب كند، متذكر شدند كه ايران تنها كشور جهان است كه هنوز اف-۱۴ دارد و قادر است خطرى بسيار جدى براى نيروهاى دريايى خارجى محسوب شود. بعضى از منتقدان حتى پا را فراتر گذاشته و كنار گذاشتن اف-۱۴ به وسيله نيروى دريايى را خيانت و حركتى براى گرفتن پورسانت اف-۱۸ ها دانستند. به اعتقاد آنها ايران در سال هاى اخير از تعدادى اف-۱۴ باقيمانده از جنگ خود استفاده كرده و با كمك روس ها قوى ترين نيروى رهگير منطقه را ايجاد كرده، كه مى تواند از فاصله ۲۴۰ كيلومترى همه جنگنده هاى آمريكايى نظير اف-،۱۶ اف-۱۸ و اف-۱۵ را رهگيرى كند و زمانى كه آنها حتى اين پرنده هاى قدرتمند را نمى توانند مشاهده كنند (اف-۱۸ از فاصله ۹۰ كيلومترى قادر به رهگيرى هدف است) جنگنده هاى آمريكايى را ساقط كنند و در پناه اين هواپيماها بمب افكن ها، قايق هاى تهاجمى و ديگر نيروهاى ايران ناوهاى آمريكايى را از بين ببرند. بنظر مى رسد منتقدان اغراق نيز نمى كنند چرا كه ايران در شرايطى كه كارشناسان آمريكايى از سال ۱۳۵۷ ايران را ترك كردند توانست به تنهايى از اف-۱۴ ها استفاده كرده و حداقل ۸۰ تا ۱۰۰ هواپيماى عراقى را با موشك هاى فونيكس منهدم كند. ايران هم اكنون توانسته موشك هاى فونيكس و اسپارو را با روش مهندسى معكوس بسازد. در حال حاضر نيروى هوايى ايران مطابق برآورد غربى ها ازتعداد قابل توجهى نيرو و هواپيما بهره مى برد كه عمده آنها در اختيار نيروى هوايى ارتش است. (ارقام صحيح تنها بايد به وسيله مقام هاى رسمى اعلام شود) واحد اطلاعات ارتش اسرائيل و منابع غربى مدعى هستند ايران از ميراژاف-،۱ ميگ،۲۳ سوخو،۲۴ توپولوف۲۲ نيز بهره مند است. البته نيروى هوايى ارتش در سال هاى اخير با بازسازى هواپيماهاى اف-،۴ اف-۵ و اف-۱۴ در كنار خريد ميگ ۲۹ و سوخوى،۲۴ قدرت خود را بسيار افزايش داده و قادر است با استفاده از بيش از ۱۰ پايگاه شكارى از سراسر خاك ايران به خوبى حراست كند. قدرت نيروى هوايى ايران به اندازه اى در سال هاى اخير افزايش يافته كه چندى پيش ۲ نويسنده غربى به نام هاى دولين و كوپر در مقاله اى مفصل و جامع نسبت به ناديده گرفتن اين نيرو به وسيله نظاميان آمريكايى هشدار دادند. اما آنچه كه نبايد از ياد برد، ارزش مردان وخلبانان نيروى هوايى ارتش است. كسانى كه با دست خالى و با بودجه هايى به مراتب كمتر از سال هاى حكومت شاه اين نيرو را سر پا نگاه داشته اند. نبايد فراموش كرد كه در رژيم سابق، سالانه ميلياردها دلار پول تنها صرف نيروى هوايى مى شد و شاه ۲‎/۵ميليارددلار در سال۱۹۷۳ براى خريد ۸۰ فروند اف-۱۴ داد ودر آن سال هر فروند موشك فونيكس ۲ميليون دلار قيمت داشت. (ارزش دلار آمريكا امروز حداقل يك سوم اوايل دهه۷۰ ميلادى است) [align=center][/align] * نيروى دريايى ايران هنوز در درياى شمال، درياى عمان و خليج فارس بزرگ ترين شناورهاى نظامى در اختيار ارتش جمهورى اسلامى ايران است. بعضى از اين ناوها بسيار بزرگ و مجهز بوده و قادر است برترى ايران را در درياهاى مذكور به اثبات برساند. نيروى دريايى ارتش در حال حاضر در كنار نيروى دريايى سپاه يك قدرت دفاعى- تهاجمى مشترك و پرقدرت را تشكيل مى دهند كه با بهره گيرى رزمناوها و ناوشكن هاى سنگين و ناوچه ها و قايق هاى تندرو قادر به انجام مأموريت هاى متعدد هستند. ايران با برخوردارى از زيردريايى هاى بزرگ طارق و زيردريايى هاى كوچك تر قدير و نهنگ اين توان را داردكه شناورهاى بزرگ سطحى دشمن را از زير آب مورد هدف قرار دهد و كارى كند كه ناوهاى چندده هزار تنى قدرت هاى مهاجم غربى نتوانند از توپهاى عظيم خود و يا هواپيماهاى جنگى خود بهره ببرند. زيردريايى طارق در اين ميان قدرتى ويژه دارد. اين زيردريايى با توان حمل ۱۸ اژدر مى تواند قدرت تخريب يك ناوگان مهاجم را داشته باشد. نيروى دريايى ايران امروز قادر است با كمك صنايع دفاعى خود، تعداد زيردريايى هاى خود را بشدت افزايش دهد و آن را براساس نيازهاى دفاعى خود شكل دهد. نيروى دريايى ايران همچنين از ده ها شناور رزمى قدرتمند ديگر بهره مى برد. ايران مدت ها قبل در دكترين دريايى خود پيش بينى كرده بود كه بتواند به وسيله نيروى دريايى خود يك لشكر كامل را جابه جا كند و اين مسأله زمانى اهميت مى يابد كه دريابيم همواره دشمنان كشور قصد تعرض به جزاير ايرانى خليج فارس را داشته اند. نيروى دريايى ايران همچنين از واحدهاى ورزيده تكاور دريايى برخوردار است كه با استفاده از هاور كرافت ها (كه سريع ترين وسيله آبى- خاكى دنيا است) مى توان آن ها را به سرعت به نقطه درگيرى اعزام كرد. نيروى دريايى ارتش در كارنامه خود، نبرد ۲ ماهه با نيروى دريايى عراق را نيز دارد كه طى آن (تنها از ماه هاى مهر تا آذر۵۹) نيروى دريايى عراق را براى هميشه از روى خليج فارس محو كرد. [align=center][/align] * نگاهى به توان ارتش در مانورهاى بزرگ اخير كشور الف- مانور ضربت ذوالفقار سال گذشته ارتش با اجراى مانور عظيمى با عنوان ضربت ذوالفقار در هوا، دريا و زمين قدرت خود را به نمايش گذاشت. در دريا اين نيرو با به كارگيرى گسترده نيروهاى خود، در منطقه اى به وسعت ۲۵۰ هزار كيلومتر مربع از شرقى ترين نقطه دريايى منطقه (خليج گواتر در غرب پاكستان تا خرمشهر در غرب خليج فارس) قدرت شناورها، هلى كوپترها و زيردريايى هاى خود را به نمايش گذاشت. در بخش زمينى نيز نيروى زمينى تنها طى يك روز ۱۲۰ هزار نفر را جابه جا كرد كه اين رقم به معناى جابه جايى ۷ تا ۸ لشكر نيرو، فقط در يك روز است. (۹۰درصد ارتش هاى منطقه حتى از ۵ لشكر نيرو نيز برخوردار نيستند) ارتش در اين مانور ۱۶ استان كشور را درنورديد و براى نخستين بار سربازان ايرانى از گلوله هايى استفاده كردند كه حتى از جليقه هاى ضدگلوله هم عبور مى كرد. نيروى هوايى ارتش نيز در اين مانور براى نخستين بار از جنگنده «صاعقه» ساخت ايران استفاده كرد. اين هواپيما كه شبيه اف-۵ است (البته اندكى بزرگتر و داراى ۲سكان عمودى شبيه اف-۱۸) در كنار صدها فروند، اف-،۱۴ ميگ ،۲۹ اف-،۷ اف-۴ و اف-۵ قدرت رزمى ايران را به نمايش گذاشتند. ب- رزمايش پيامبر اعظم(ص) رزمايش پيامبر اعظم(ص) در فروردين سال گذشته نيز حركت ديگرى از سوى ايران بود تا قدرت هاى خارجى را متوجه توان ايران كند. در اين عمليات كه به صورت مشترك ميان ارتش، سپاه وبسيج انجام شد ايران قدرت خود را در دريا، زمين و هوا نشان داد. ناظران معتقد بودند كه هيچكدام از قدرت هاى خاورميانه قادر به بكارگيرى اين ميزان نيرو در يك مانور نبوده و نيستند. موشك هاى حوت، ميثاق، كوثر و فجر در اين عمليات موجى از نگرانى را براى ارتش هاى مهاجم فرامنطقه اى به همراه داشتند. بويژه موشك هايى كه قادر است با سرعت ۱۰۰ متر بر ثانيه، هر شناورى را در يك چشم به هم زدن از بين ببرد. مانور دريايى رزمايش مذكور در عمق ۴۰ كيلومتر از نوار ساحلى ايران و به وسعت ۱۰۰ هزار مايل دريايى توان مشترك ارتش و سپاه را به نمايش گذاشت. آنچه كه از ديد ناظران مخفى نماند، قدرت بالاى هلى برن ايران در اين عمليات بود. هزاران سرباز تكاور و چترباز در فرصت زمانى بسيار كوتاه در زير آتش سنگين واحدهاى هوايى و دريايى در سرپل هاى مقرر فرود آمدند اين درحالى بود كه حركت هواپيماى موسوم به «صاعقه» نيز كه از موتور قدرتمند بهره مى برد و همچنين از قدرت مانور بالايى نيز برخوردار بود در عمل به كارشناسان نظامى ثابت كرد كه ايران قادر به ساخت جنگنده است. [align=center][/align] *نگاهى به بعضى جنگ افزارهاى جديد ساخته شده به وسيله ايران ۱- موشك ضد زره توفان ۲ اين موشك كه برضد تانك هاى با زره ضخيم به كار مى رود مى تواند تا ۹۲ درصد برخورد با هدف را تضمين كند و در ۲ مرحله ابتدا نفوذ كرده و سپس تانك را به آتش بكشد. اين موشك شبيه موشك تاو آمريكايى است و مى تواند تا ۷۶ سانتيمتر درون تانك نفوذ كند، بدين ترتيب قادر است حتى تانك ۸۰ تنى ام يك آ يك آمريكايى را به مانند پوسته تخم مرغ متلاشى كند. توفان ۲ در حال حاضر به صورت گسترده بر روى خودروهاى جنگى ارتش به كار مى روند. ۲- موشك دريايى كوثر كوثر موشك هوشمندى به مانند كروز آمريكاست كه مى تواند از خشكى و يا دريا به سمت هدف پرتاب شود. اين موشك در اختيار ارتش است و مشابه آن را چين با عنوان (اف ـ ال ـ ۸) در اختيار دارد. ۳- موشك ضد كشتى نور اين موشك نيز كه از موشك ضدكشتى كرم ابريشم چينى پيشرفته تر است قدرت تخريبى زيادى به مانند موشك هاى غربى نظير هارپون و اگزوست دارد. در مانور ذوالفقار اين موشك از يك ناو الوند (نيروى دريايى ارتش) شليك شد. برد اين موشك به ۱۲۰ كيلومتر افزايش يافته و ويژگى آن در تغيير دادن مداوم ارتفاع آن است، به طورى كه در لحظات آخر برخورد، براى فرار از دست تور پدافندى دشمن، در ۵ مترى سطح آب قرار مى گيرد و تنها پس از آن كه به عمق كشتى نفوذ كرد منفجر مى شود، سپاه نيز در كنار ارتش از اين موشك استفاده مى كند. ۴- موشك ضد كشتى رعد غربى ها اين موشك را بسيار خطرناك مى دانند كه به دليل سرعت زياد امكان هرگونه تحرك را از شناور دشمن سلب مى كند. اين موشك ۸ مترى تا ۲۰۰ كيلومتر برد دارد و وزن سرجنگى آن بالاى نيم تن است. * نتيجه گيرى ارتش ايران شباهت زيادى به ملت ايران دارد. هر دو بدون ادعا بوده و جنگ طلب نيستند اما اگر لازم باشد روحيه صلح طلبى خود را كنار گذاشته و از خاك كشور دفاع مى كنند، اين كارى است كه ۲۶ قرن است انجام داده اند. ارتش ايران در سال هاى اخير تنها در مانورها ظاهر شده و هميشه سعى كرده در قالب يك مدافع بزرگ ملت ايران عمل كند. اين نيرو در ۱۵ سال اخير توأمان در مانورهاى مختلف قدرت خود را در نبردهاى كلاسيك و يا جنگ نامتقارن نشان داده و بدون اغراق عظمت آن، مى تواند بزرگ ترين «اطمينان دهنده» به ساكنان كشور عزيزمان باشد. واحد عظيمى كه در كنار سپاه و بسيج قدرت دفاعى ايران را به درجه اى افزايش مى دهد كه «خيال نفوذ سرباز مهاجم را حتى اگر نيروى متعلق به قدرت اول نظامى جهان باشد در مرحله آرزو باقى بگذارد.» شايد وجود چنين نيرويى باشد كه سبب شده تا دشمنان ما اوج تهديدشان تنها حمله از راه دور با موشك و يا بمباران از ارتفاع بسيار بالا باشد و كارشناسان نظامى غربى و روسى سال هاست به آمريكا هشدار مى دهند، انتقال نيرو به داخل فلات ايران به معناى باز كردن درهاى جهنم بر روى سربازان بر هنه آمريكايى است. منبع : روزنامه‌ي ايران

[align=center]ارتش لبنان براي مبارزه باگروههاي سلفي از هواپيماهاي جنگي استفاده مي‌كند [/align] [align=center][/align] برخي منابع خبري لبنان اعلام كردند، ارتش لبنان قصد دارد چهار هواپيماي جنگي قديمي از نوع " هوكر هانتر " را در درگيري با گروه سلفي "فتح‌الاسلام " در شمال لبنان ، بكار اندازد. روزنامه "السفير" در شماره روز دوشنبه خود در اين زمينه نوشت آزمايشهاي اوليه بر روي هواپيماها در پايگاه هوايي نظامي "رياق" در شرق لبنان انجام شده و نشان داده كه اين هواپيماها برغم قديمي بودن و استفاده نشدن به مدت طولاني ، در وضعيت خوبي قرار دارند. برپايه اين خبر، ارتش لبنان آزمايش موفقيت آميزي را در فرودگاه رياق انجام داده و پس از آن وارد مرحله‌ي آموزش خلبانان خواهد شد تا از اين هواپيماها براي بمباران پناهگاههاي افراد مسلح پنهان شده در اردوگاه نهرالبارد استفاده شود. منابع ياد شده ديروز به نقل از يك مقام نظامي لبنان اعلام كرده بودند كه ارتش لبنان بزودي از بمبهاي ‪ ۴۰۰كيلوگرمي براي نابودي پناهگاههاي مستحكم مسلحان استفاده خواهد كرد. درگيري ميان گروه سلفي "فتح‌الاسلام " با ارتش لبنان در اردوگاه پناهندگان فلسطيني "نهرالبارد" در شمال لبنان از سي‌ام ارديبهشت ماه آغاز شده و همچنان ادامه دارد و تاكنون ‪ ۱۳۶نظامي ارتش لبنان جان باخته‌اند. منبع : AVIA.IR

سلام خدمت تمام عزيزان از لشگري توش خدمت مي كنم هم چند گردان پياده ، پدافند و توپخانه در اين رزمايش شركت داشتن از گردان ما هم چند نفر با عنوان اطلاعات و عمليات به اين رزمايش اعزام شدن كه كه متشكل از ركن هاي 2 ، 4 و 3 بودن .

[align=center]يك منبع آگاه در گفت‌وگو با فارس: اخبار منتشره درباره طرح ايران در مورد جزاير سه گانه سناريويي ساختگي است [/align] [align=center][/align] [align=center]خبرگزاري فارس: يك منبع آگاه اخبار منتشره مبني بر طرح ارائه شده از سوي ايران به مقامات امارات درباره جزيره ايراني ابوموسي را سناريويي ساختگي و بي پايه خواند و تصريح كرد: مسائل مربوط به سوء تفاهم درباره اين جزيره از طريق گفت‌وگوهاي دوستانه حل مي‌شود. [/align] يك منبع آگاه در گفت‌وگو با خبرنگار سياست خارجي خبرگزاري فارس، اخبار منتشره از سوي برخي رسانه‌ها در خصوص طرح مطروحه از سوي جمهوري اسلامي ايران به مقامات امارات درباره جزيره ايراني ابوموسي را يك سناريو ساختگي و بي‌پايه خواند و هدف از انتشار اين گونه اخبار را تحت تاثير قرار دادن آثار و نتايج سازنده و مفيد سفر محمود احمدي‌نژاد رئيس جمهور اسلامي ايران به امارات عربي متحده و نتايج حاصل از اين سفر عنوان كرد. اين منبع افزود: روزنامه‌هايي كه اين گونه اخبار را منتشر كرده‌‌اند به لحاظ حرفه‌اي اخبار آنها از منابع قدرت‌هاي استعماري تغذيه مي‌شود. وي تصريح كرد: جمهوري اسلامي ايران همواره تاكيد داشته مسائل مربوط به سوء تفاهم درباره جزيره ايراني ابوموسي از طريق گفت‌وگوهاي دوستانه و برادرانه قابل حل است. روزنامه فرامنطقه‌اي الشرق الاوسط چاپ لندن روز گذشته از طرح احمدي‌نژاد رئيس جمهوري ايران براي حل مسئله جزاير سه‌گانه خبر داده بود. اين روزنامه نوشت: محمود احمدي نژاد آماده بازگشت به توافقنامه تقسيم اداره جزيره ابوموسي و صرف نظر كردن از موضوع حاكميت كامل بر اين جزيره است و ايران همچنين تغييرات جغرافيايي و دموگرافي به نفع حاكميت كامل ايران بر اين جزيره را متوقف خواهد كرد. منبع : Farsnews

[align=center]نگاهی به صنعت فضایی در کشور [/align] [align=center][/align] با توجه به آنکه صنعت هوافضا در جهان به سمت گسترش به فضای خارج از زمین کشیده شده و هیچ کشوری چه از لحاظ نظامی و چه از لحاظ غیرنظامی بی‌نیاز از استفاده از فضای خارج از جو به شمار نمی‌رود، برای کشور ما نیز در برنامه قرار دادن مسائل مربوط به فضا و قرار گرفتن در این مسیر جهانی به ویژه با وجود مسایل سیاسی مبتلا به در عرصه بین الملل مهم به نظر می رسد. در این مقاله با توجه به اهمیت صنعت فضایی در کشورمان تلاش شده تا با بهره گیری از منابع منتشر شده مروری بر برنامه های فضایی ایران صورت گیرد. مقدمه حضور ایران در فضا، عملا زمانی آغاز شد که کشورمان می بایست مدار خود را هر چه زودتر در فضا پر می‌نمود. فشارهای سیاسی در عرصه بین الملل بار دیگر نشان داد ک برای استفاده از فضا هم امکان استفاده از امکانات و خدمات بین المللی به ایران داده نمی شود و ناگزیر باید نسبت به توسعه این دانش و فناوری در داخل کشور اقدام نمود. به دلیل نداشتن سابقه عملی در این زمینه و برای تسریع در حضور ایران در فضا نیاز به مشارکت کشورهای پیشرفته‌تر در این حوزه در برنامه های فضایی ایران احساس ‌شد و بدین منظور برای انتقال فناوری های مورد نیاز چند مورد همکاری مشترک تعریف و به اجرا گذاشته شد. در حال حاضر کشورمان با در اختیار داشتن متخصصانی کارآمد در بخش‌های مختلف صنایع هوافضا و مراکز مربوط به ماهواره و یا استفاده‌کننده از آن قدم‌های پیشرفت در زمینه‌ی فضا را یکی پس از دیگری طی میکند و امید است در این زمینه نیز همچون موفقیت‌هایی که در سایر زمینه های علوم و تکنولوژی به دست آمده، بتوانیم به خودباوری و خودکفایی برسیم. در حال حاضر یکی از نمادهای پیشرفت و خودباوری در این عرصه، ماهواره مصباح است که در یک همکاری مشترک بین المللی، به نتیجه رسیده و اکنون با وجود نیروهای متخصص و مهندسین توانمندی که در طول این پروژه تربیت شده اند، می توان داعیه دستیابی به دست کم گوشه ای از فناوری فضایی را مطرح نمود. نگاه برنامه‌های فضایی ایران را می‌توان در دو بخش ساخت ماهواره و پرتاب آن به فضا محدود کرد. البته در این تقسیم‌بندی، کاربرد فضا و استفاده‌هایی که از آن می‌شود لحاظ نشده است هرچند سوابق ایران در این زمینه نیز قابل چشم پوشی نیست. اولین بخش از این دو، ساخت ماهواره و دومین بخش، پرتاب آن در مدار مورد نظر است. کشور ما از سال‌ها پیش به دنبال طراحی برنامه‌ای مناسب برای ساخت یک ماهواره در داخل کشور بود. انچنانکه برخی منابع غربی مدعی شده اند، در ابتدا کارشناسان امر کمک گرفتن از متخصصین روس را در در دستور کار خود قرار داده و از آنها دعوت کردند تا آموزش‌های لازمه را در اختیار دانشمندان ایرانی گذاشته و تحربیات خود در زمینه طراحی و ساخت ماهواره را به کارشناسان ایرانی منتقل نمایند. اما برنامه‌ی فوق به علت معطوف شدن نگاه‌ قاطبه جامعه هوافضای کشور به صنایع موشکی تحت الشعاع قرار گرفت و به نتیجه مطلوب نرسید. در آن زمان ایران با همکاری کره‌شمالی و چین مشغول کار بر روی مدل‌های مختلف موشک شهاب بود. به هر شکل در سالهای اخیر تمرکز بر فناوری فضایی و ساخت ماهواره باعث شد تا امروز مصباح ، سینا، سپهر و بسیاری نام‌های دیگر، هر ایرانی علاقمند به صنعت هوافضا را به عنوان ماهواره‌هایی که در کشورش برای امور مختلف طراحی و ساخته شده اند، به وجد آورد. ایرانیان علاقمند به هوافضا که دغدغه پیشرفت کشور در عرصه علم و تکنولوژی را در سر می پرورانند، به دنبال کردن برنامه‌های آنها و پیگیری روند توسعه شان علاقمندی نشان می دهند اگرچه در طول این دوره اطلاعات اندکی راجع به این پروژه ها منتشر شده است. [align=center][/align] [align=center]تصویری هنری از ماهواره زهره- این ماهواره که قرارداد ساخت آن با روسیه تقریبا دو سال پیش منعقد شد، قرار بود ۳۰ ماه پس از گشودن LC ساخته شده و مقدمات پرتاب آن فراهم شود. این ماهواره حامل ۱۲ ترنسپاندر بوده و خطوط ارتباطی تلفن، فاکس، دیتا، رادیو و تلویزیون را در سراسز کشور پوشش خواهد داد. [/align] تاریخچه فعالیت های مرتبط با فضا در کشور شاید محرک اصلی فعالیت‌های فضایی در ایران را در کنار اموری همچون سنجش از دور، مدیریت بحران، پدافند غیرعامل و سیستم‌های ناوبری، علاقه به فضا و نجوم دانست. این برداشت اگرچه ممکن است مورد انتقاد خواننده قرار گیرد ، اما به زعم نگارنده یکی از عواملی که در دست زدن به فعالیت های فضایی تاثیرگذار بوده، جاه طلبی و علاقمندی به فضا بوده است. اولین گام‌های فضایی ایران در سال 1959 برداشته شد. در این سال همراه با عضو شدن ایران در سازمان ملل، کشور ما تحت برنامه‌ای به نام "استفاده‌ی بشر از فضای خارج از جو" مرکز سنجش از دور ملی ایران را در تهران افتتاح کرد. این سازمان علاوه بر انجام امور سنجش از دور، ماموریت معین کردن مکان‌های مناسب برای راه‌اندازی بخش‌های مختلف فضایی از جمله پایگاه‌های دریافت اطلاعات و پرتاب ماهواره را نیز بر عهده داشت. ضمن این امور در کشور ساخت و پرتاب یک ماهواره ارتباطاتی با نام زهره نیز در دستور کار قرار داشت که تا حدی نیز پیش‌ برده شد. این سازمان در حال پایه‌ریزی یک مرکز علمی برای پیشبرد این اهداف با عنوان بنیاد علمی فضایی در کشور بود که انقلاب اسلامی ایران رخ داد. پس از انقلاب، فشار جنگ تحمیلی باعث شد تا فعالیت های فضایی از اولویت خارج شده و کارهای فضایی با وقفه‌ای چندین ساله مواجه شود. در کنار آن فشارهای امریکا سبب ‌شد ایران از استفاده از آنچه تا کنون به دست آورده بوده است، نیز باز بماند. در این میان در دوران جنگ متخصصان ایرانی که در صنایع موشکی، طراحی و تغییر موشک‌های موجود را آغاز کرده بودند، به ادعای منابع غربی برنامه ای را شروع کردند که طی آن موشک‌های اسکادی که از کره‌شمالی تحویل گرفته شده بود، با اعمال تغییراتی به یک موشک بالستیک دوربرد تبدیل می‌شد. این امر پس از جنگ تحت برنامه‌ی شهاب و با هدف دستیابی به موشک بالستیک دوربرد گسترش یافت تا اینکه وزارت دفاع تصمیم گرفت با ارتقای این موشک‌های بالستیک، آنها را برای انجام ماموریت‌های فضایی و حمل ماهواره به مدار تغییر دهد. این برنامه اولین بار به طور رسمی از طرف دریادار شمخانی وزیر دفاع وقت در سال 1381 اعلام گردید. این موشک‌ها که پارامترهای اصلی آنها دوربردی و حمل سرجنگی سنگین است، در ادامه برنامه‌ی شهاب گسترش یافتند. [align=center][/align] پیش از اعلام رسمی تلاش برای ساخت موشک های حامل ماهواره، در سال 1998 ایران ساخت موشکی بالستیک با نام شهاب-3 را به صورت بین‌المللی اعلان نموده بود. این موشک میان‌برد علاوه بر توانایی هدف قرار دادن کشورهای منطقه امکان ارتقاء به موشک حامل ماهواره را نیز داشت. این روند در سال 2000 با طراحی شهاب-4 که تنها با هدف پرتاب ماهواره است ادامه ‌یافت و در حال حاضر کار بر روی مدل‌های 5 و 6 شهاب در حال انجام است. اولین آزمایش موشک شهاب-4 با سیستم‌های ناوبری خاص، در سال 2006 با موفقیت اعلام شد و ایران دستیابی به فناوری ساخت حامل ماهواره را به جهان اعلام ‌کرد. در عین حال ایران به دنبال دستیابی به ماهواره‌ای است تا بتواند در مدار خالی خود بر گرد زمین قرار بدهد، پیش از آنکه فرصت خود را برای استفاده از این مدار از دست بدهد. پروژه ماهواره زهره به همین منظور مورد علاقه دست اندرکاران و مسوولین امر است. ضمن اینکه تا زمانی که این ماهواره ارتباطاتی در فضا مستقر نشده، امنیت ایران در حوزه ارتباطات همواره در معرض تهدید خواهد بود. همین موضوع باعث شده تا کشورهایی نظیر فرانسه و روسیه که هر یک در مقطعی برای ساخت و پرتاب زهره مورد رجوع قرار گرفتند با فشار قدرت های بین المللی معارض با ایران، پروژه را عقیم گذاشته و مشمول مرور زمان کردند. به هر حال در تلاش برای عبور از موانع سیاسی برای ورود به فضا، طی قراردادی با روسیه برنامه‌ی پرتاب اولین ماهواره‌ی ایرانی (سینا) که در طراحی آن متخصصان روسی نقش برجسته ای داشتند، تدوین شده و این ماهواره در سال 2005 به فضا پرتاب ‌شد. بنا بر این قرارداد مسئولیت اعظم ساخت و پرتاب ماهواره‌ی سینا-1 بر عهده روسیه بوده و متخصصان ایرانی ضمن دریافت آموزشهای مربوطه، بر روند انجام پروزه نظارت می کردند. ساخت و پرتاب این ماهواره بیش از همه به منظور آن انجام گرفت که مشخص شود ایران توانایی استفاده‌ی کاربردی از یک ماهواره در فضا را داراست. [align=center][/align] [align=center]تصویری هنری از ماهواره سینا در مدار[/align] در این سال‌ها متاسفانه اظهارات نسنجیده بعضی از مسئولان مبنی بر پرتاب سه ماهواره طی دو سال و طراحی و ساخت یک پایگاه پرتاب طی برنامه‌ی کوتاه‌مدت، از ایران چهره ا‌ی غیرعلمی و پرعجله تصویر نمود و این امر حتی در روند تحقیقات کشور در این حوزه نیز اختلال ایجاد کرد. این در حالی است که فعالیت‌های فضایی که چندی از آغاز مجدد آن می گذشت بر روی طراحی ماهواره متمرکز شده بود. در سال 1995 برنامه‌ی طراحی ماهواره‌ای دو منظوره اجرا شد که برخی منابع پایان آن را سالهای 99-1998 نیز ذکر می کنند. نتیجه‌ی این برنامه، ساخت ماهواره‌ای کوچک و 60 کیلوگرمی با استفاده از فناوری پیشرفته به نام مصباح است. این ماهواره که با توافق وزیر علوم و تحقیقات و نیز ارتباطات و فناوری اطلاعات ساخته ‌شد، قرار بود در یک بازه زمانی یک ساله پس از ساخت توسط چین و یا روسیه به فضا برود که متاسفانه پرتاب آن با مشکلاتی مواجه ‌شد و دائم به تاخیر افتاد. بحث پرتاب ماهواره‌ی مصباح که در سال 2005 در تهران به نمایش عمومی در ‌آمد بار دیگر در سال 2006 با روسیه مطرح ‌شد، اما تحت فشارهای بین المللی مورد موافقت این کشور قرار نگرفت. برنامه‌ی ساخت دو ماهواره‌ی کوچک دیگر نیز در کنار این ماهواره آغاز شد که یکی از آنها با همکاری روسها و دیگری با همکاری 8 کشور منطقه برنامه ریزی شده بود، اگرچه متاسفانه بار آموزشی و تجربی این دو برای ایران بسیار اندک ارزیابی می شود و ساخت آنها از حیث فناوری دستاورد چندانی را برای ایران به همراه نخواهد داشت. در همین زمان بنا بر اعلام منابع خارجی، موشک حامل ماهواره ا‌ی با نام کوثر در این برهه‌ی زمانی آماده‌ی آزمایشات پرتاب است. این موشک توسط متخصصان ایرانی و بر پایه‌ی بوستر موشک تایپدونگ-2 کره‌شمالی ساخته می‌شود. در سال‌های اخیر و با فشارهای امریکا و کشورهای دیگر بر روی مسائل هسته‌ای ایران، با وجود تمرکز مجدد اذهان بر روی صنایع موشکی، ایران موفق به پیشبرد پروژه ماهواره‌ای دیگری به نام سپهر ‌شده است. در کنار این فعالیت‌های مستقل، در اوایل سال 2003 سازمان فضایی ایران با هدف انسجام بخشیدن به فعالیت های فضایی کشور و متمرکز کردن آنها متولد شد و رشته فعالیت‌های فضایی کشور را به دست گرفت. این سازمان نتیجه‌ی برنامه‌ای بود که سال‌های متمادی علاقمندان به هوافضا و خصوصا فضا در ایران برای مدیریت و سازماندهی پروژه های مختلف در زمینه‌ی فضا به دنبال آن بودند. این سازمان بخش اعظم امور مربوط به استفاده از ماهواره‌ها و سنجش از دور کشور را برعهده دارد. تامین خدمات تصویری در چهارچوب سنجش از دور به منظور بررسی‌های هواشناسی، زیست محیطی، جغرافیایی یکی از بخش‌های مهم در کاربرد ماهواره‌ها و از وظایف سازمان به شمار می‌رود. امید است در آینده‌ای نه چندان دور ریاست محترم این سازمان گزارشی از فعالیت‌های آن و نیز میزان تامین اهداف و ماموریت های از پیش تعیین شده در اختیار ناظرین و کارشناسان قرار دهد. [align=center][/align] [align=center]ماهواره مصباح[/align] یک دیدگاه در ارتباط با برنامه های فضایی کشور از آنجا که اطلاعات زیادی راجع بع برنامه های فضایی ایرام منتشر نشده، اظهار نظر در مورد مسیر طی شده و نقادی آن سخت می نماید. ولی اجمالا پراکندگی پروژه ها و عدم تعقیب یک مسیر از پیش برنامه ریزی شده (roadmap) از اشکالاتی است که به نظر می رسد دامنگیر فعالیت های این بخش هم شده است. این موضوع انجا اهمیت می یابد که توجه کنیم منابع مالی کشور آنقدر نیست که سازمانها و مراکز عهده دار صنعت فضایی سالها بخواهند نسبت به توسعه تکنولوژی های پایه و اثباتگر فناوری دست به آزمون و خطا بزنند. البته تشکیل سازمان فضایی کشور اتفاق میمون و مبارکی در این عرصه بود که به وقوع پیوست ولی سوال اینجا است که آیا همه اختیارات لازم برای مدیریت و جهت دهی به کلیه فعالیت های فضایی مهم کشور به این سازمان تفویض شده است؟ آیا مراکزی که پیش از این در جهت توسعه این فناوری حرکت می کردند، با شکل گیری این سازمان خود را مکلف به تبعیت و نظم بخشیدن به فعالیت های خود در چهارچوب سیاست های سازمان می دانند یا همچنان بر طبل خویش می نوازند؟ نکته دیگری که نباید از آن غافل بود آن است که در جریان شکل گیری سازمان آیا توجهی به پروژه های سابق و میزان موفقیت آنها و نیز بهره گیری از تجربیات پروژه های موفق معطوف داشته شد؟ با وجود اینکه در پروژه ای همچون مصباح گام های خوبی در جهت انتقال و بومی سازی فناوری ماهواره برداشته شد، چرا مرکز متولی این پروژه هسته شکل گیری سازمان فضایی قرار نگرفت و بالعکس مرکزی که تجربیاتش صرفا در حوزه کاربرد فضایی بود به عنوان نقطه نزج و آغازین سازمان فضایی ایران انتخاب شد؟ این درحالی است که در طول پروژه مصباح، ظرفیت های لازم برای برداشتن گام های بزرگتر در ساخت ماهواره ایجاد شده بود چه به لحاظ مدیریت، چه به لحاظ نیروی انسانی و چه از نظر سازمان فنی و تخصصی و ارتباطات درون سازمانی. به ویژه آنکه در این پروژه تکیه بر توانمندی های داخلی و بومی سازی فناوری قرارگرفته و نتایج تلاش های صورت گرفته در قالب تولید یک محصول(ماهواره)، متبلور شده بود. اتفاقی که کمتر در پروژه های تحقیقاتی کشور شاهد آن بوده ایم. رها کردن این تجربه و شروع کار از نقطه صفر آیا دور ریختن سرمایه به دست آمده در طول سالهای انجام این پروژه نبوده ؟ این سوالی است که از مسوولین امر انتظار پاسخ آن می رود. بررسی آینده‌ی برنامه های فضایی کشور ایران یکی از کشورهای پراستعداد و آماده برای گسترش علوم و فناوری های پیشرفته است و این توانمندی را تا کنون در عرصه های مختلف به نمایش گذارده است. در حال حاضر کشور ما در سطح آکادمیک برنامه های آموزشی مدونی را در حوزه صنعت فضایی دنبال می کند. این امر در 5 دانشگاه مختلف صورت می‌پذیرد که از مقطع کارشناسی دانشجویانی را در رشته‌ی هوافضا تربیت می‌کنند. که دو مورد از آنها گرایش فضا را در تحصیلات تکمیلی دنبال می‌کنند. با توجه به حضور اساتید با تجربه با زمینه‌های تخصصی فضایی و بااطلاع از فناوری‌های روز انتظار می‌رود آینده روشنی در انتظار صنعت فضایی کشور باشد. اگرچه تحقق این مهم مستلزم بهره گیری از تمام پتانسیل های علمی و فنی در کشور بوده و تمرکز هرچه بیشتر در سیاست گذاری های این صنعت را طلب می کند که با توجه به نقشی که سازمان فضایی ایران بر عهده گرفته، انتظار می رود این سازمان نقش پر رنگ تری در وحدت بخشی و مدیریت برنامه های فضایی ایران ایفا کند. منبع : اويا

PILOT_OF_PERSIA درسته دوست عزيز اما در اون لحظه يه جورايي شوكه شدم ، اصلا انتظارش رو نداشتم

سلام خدمت تمام دوستان ، خيلي وقت بود به سايت سر نزده بودم واشه همين هم دلم واسه هموتون تنگ شده بود ، اميدوارم همتون خوب باشيد ، اين پست رو زدم چون موقعي كه ميدان تير رفته بوديم يه چيز جالب ديدم (البته اين مربوط به زمستان 87 و زماني هست كه در 04 بيرجند بودم ) ، داشتيم خودمو توي خط آتش واسه تيراندازي آماده مي‌كردم كه يهو غرش يه هواپيما توجه من رو به خودش جلب كرد (البته چند لحظه قبلش صداي آژير اخطار از بلندگو پخش شده بود و منتظر هواپيما بودم ) وقتي سرم رو طرف صدا چرخوندم يه An-148 رو ديدم كه با ارتفاع خيلي كمي از سطح زمين در حال پرواز بود دقيقا يادم نيست اما فكر كنم 4 بار روي سرمون چرخيد و بعد توي افق ناپديد شد . به نظر مي‌رسه كه ايران به طور جدي دنبال خريد و مونتاژش باشه ، يك سري مشاهدات عجيب و غريب هم داشتم كه بعد از صحبت با سعيد شايد شرحش رو توي سايت قرار بدم موفق باشيد

طلوع نام پروژه‌اي با هدف ساخت موتور ميني جت هست كه چند نسل از اين نوع موتورها توليد شده كه طلوع 1 ، 2 و 3 براي پهبادها و طلوع 4 اونجوري كه من فهميدم براي هواپيماي آذرخش و صاعقه در دست توسعه هست ، به علت محرمانه بودن پروژه اطلاعات بيشتري در دسترس نيست

شرمنده سعيد جان ، من اون رو نديده بودم ، الان ديدم ، فكر مي‌كردم اولين نفري هستم كه چنين پيشنهادي ميده ، بهتره از اين مدال‌ها زياد درست كني و با عناوين مختلف

سلام سعيد جان ، منم يه پيشنهاد دارم ، چندتا مدال جديد قشنگ طراحي كن و به برخي از كاربران كه فعاليت خوبي داشتن بده مثلا يه مدال با نام مدال افتخار سايت كه زير درجات نظامي نمايش داده بشه و تاثيري هم درجه‌ي كاربر نداشته باشه و بيشتر يه نماد باشه و نشون بده كه سايت ما بخه فلان كاربر افتخار مي‌كنه و بهش اهميت مي‌ده

تصوير دلخراشي بود ، اوج فاجعه رو وقتي مي‌تونيد حس كنيد كه خودتون رو جاي اون پسر بگذاريد من در تصوير يك مجاهد بزرگ رو مي‌بينم كه چند سال ديگه شهرك‌ها رو روي سر سكاكنينش خراب مي‌كنه

از تصوير دومي خيلي خوشم اومد ، دمش كرد ، ما هم از اين كارا مي‌كرديم ، البته قديما و باز هم البته با مشت

خيلي جالب بود ، اگه كسي از اين جور خاطره‌ها داره بذاره

سلام دوستان با توجه به اين كه كشور عزيزمون ، ايران اسلامي ، هر روز داره تهديد مي‌شه ، براي بالابردن سطح اطلاعات افراد سايت و همين طور به خاطر برنامه‌اي با عنوان دشمن شناسي كه قراره توسط اينجانب به عنوان يك كلاس آموزشي به نيروي مقاومت بسيج ارائه بشه ، خواستم يه بحثي رو آغاز كنم براي بررسي تجهيزات و نقاط ضعف نيروهاي دشمن بحث كنيم و به نتيجه‌ي مطلوب برسيم مراحل هم اينطور باشه اول معرفي تجهيزات يا تسليحات نيروهاي متخاصم دوم يافتن نقاط ضعف اين تجهيزات با كمك مستندات مثلا تصوير يا بيان تجربه‌ي مقاومين و تروريست‌هاي عراق و افغانستان لطفا يكي از دوستان شروع كنه ، منم دارم يه چيزايي جمع مي‌كنم تا قرار بدم موفق باشيد

00Amin آقا دستت درد نكنه ، من كه خيلي استفاده كردم ، اميدوارم تمومش نكني armaniعزيز بيشتر نظر من روي دشمن خارجي و نيروهاي ائتلافه ، ما كه نمي‌تونيم در برابرشون جنگ كلاسيك راه بندازيم ( منظورم از ما بسيجه چون بسيج بيشتر روي دفاع موزائيكي تمركز داره ) فكر كنم بهتر باشه كه تصويري از تجهيزات و يا وسائل نقليشون به همراه مختصري توضيحات قرار بديم و بعد بريم روي نقاط ضعفش كه چطور مي‌شه نابود يا منفجرش كرد يا حداقل براي مدتي از كار انداختش

ممنون از دوست عزيز جناب 00Amin كه بحث رو شروع كرديد بنده مي‌خواستم پنج شنبه بحث رو شروع كنم اما يه ناهماهنگي باعث شد تا امروز خونه نتونم بيام ، ماجرا از اين قرار بود كه گفتن صبح پنجشنبه همه برن حوزه تا اعزام بشن به ميدان تير و برترين‌ها براي گردان‌هاي امام حسين دعوت به همكاري مي‌شن ، من هم رفتم اما اونجا كه رسيديم گفتن بايد 36 ساعت اينجا باشين ، اعصابم خورد شد ، روز اول كه تعيين رسته و هماهنگي و اينجور چيزا گذشت ، البته بيشترش بشين پاشو بود ، الان كه دارم مي‌نويسم پاهام بدجوري درد گرفته ، شب كه شد يه پياده‌روي شبانه داشتيم و بعد از برگشت به مركز آموزش آماده شديم براي خواب ، تازه چراغ‌هارو خواموش كرده بودن كه يهو يه عده بيجنبه بازي در آووردن ، آهنگ گذاشتن و شروع كرده بودن به رقصيدن ، فرمانده كه اومد همه رو برد بيرون و باز بشين پاشو و كلي بدبختي ديگه ؛ بعد كه برگشتيم داخل همه از خستگي عين جنازه افتادن و سريع خوابشون برد ، تا ساعت 4 بيدار شدن و حاضر شدن براي نماز ، بعد از نماز هم يه رژه‌ي حماسي و ورزش در بيرون پايگاه ، براي صبحانه يه نون بربري و اندازه يك بند انگشت پنير به همراه تو تا خرما ، بعد هم ميدان تير و بعد از كلي گشنگي براي نهار برگشتيم ، بعد از نهار استراحت و مراسم اختتاميه كه با سخنراني همراه بود ، اما يه خبر خوش هم بود ، من نفر اول تيراندازي شده بودم ، اين خبر خستگي رو از تنم دور كرد ، خوشبختانه براي گردان‌هاي امام حسين هم دعوت شدم كه اين هم دومين خبر خوش بود ، خلاصه اينكه يه اردوي به يادماندني و سخت داشتيم به خصوص اينكه موقع خواب پتوهايي كه بهمون داده بودن خاكي بود و بوي خاك آذارمون مي‌داد و صبح با سرگيجه بلند شديم ، عجب شبي بود امشب كه خسته‌ام اما احتمالا فرداشب شروع مي‌كنم بروبچ فعلا من برم تا از خستگي كله‌پا نشدم ياعلي