از چند کیلومتری مرز جز محدود جنوب لبنان خواهد بود

اوکراینی ها دارن همش خط قرمز روسها را رد میکنند حمله به این تاسیسات بدون مشارکت آمریکا غیر ممکنه چون مطمئنا سامانه های پدافندی در اطراف اونها مستقر هستند هر چی از جنگ میگذره اوکراین به عمق بیشتری از خاک روسیه حمله میکنه یا الان بحث هست که اوکراین فقط با تجهیزات غربی به نقاط مرزی روسیه حق داره حمله کنه که مطمئنا کم کم عمقی که اوکراینی ها حمله میکنند افزایش مییابد الان هم اف ۱۶ ها قراره فقط تو خاک اوکراین عملیات انجام بدن که احتمالا اون محدودیت هم برداشته خواهد شد

وقتی دعای خیر پشت سرت هست موشک های اسکالپ همه به اسکله کتار کشتیهای روسیه برخورد کردن

اژدر هوایی کترینگ امروزه در جنگ اوکراین و روسیه بارها اسامی پهبادهای انتحاری شنیده شده . این تجهیزات سلاح هایی هستند که بدون وجود آنها جنگ روسیه و اوکراین یا درگیری های آینده غیر قابل تصور خواهد بود . این تجهیزات که قیمت بعضی از ان ها فقط چند صد دلار است توانایی بالایی در کشتن نیروها یا از بردن تجهیزات گران قیمت دارد . اولین استفاده از این پهباد ها مربوط میشود به جنگ جهانی اول . در ایالات متحده ارتش با همکاری تعدادی مهندس سعی کرد که تثیبت کننده ، ژیروسکوپ و تجهیزات کنترل رادیویی را با هم ادغام کند و یک هواپیمای بدون سرنشین بسازند. یک پروژه جالب به نام Kettering Bug یا اژدر هوایی کترینگ توسط فردی به نام چارلز کترینگ توسعه پیدا کرد. این طرح نسبت به طرح هایی دیگری که ان زمان وجودداشت ارزان تر و ساده تر بود به نحوی که قیمت آن 400 دلار بود .(البته یک منبع دیگه قیمت را 900 دلار یا به پول الان 20000دلار نوشته بود) اژدر هوایی کترینگ یک هوایپمای کوچک چوبی با بالهای مقوایی بود که 240 کیلوگرم وزن داشت این هواپیما توسط یک موتور دوزمان فورد v4 که در آن زمان 40 دلار قیمت داشت و 40 است بخار توان داشت به پرواز در می آمد .طول بالهای ان 4.5 متر بود. هواپیما روی ریل به هوا بلند میشد و با سرعت 80 کیلومتر می توانست به برد 120 کیلومتری برسد. این هواپیما فاقد سیستم کنترل رادیویی بود و فقط مجهز به ژیروسکوپ ، ارتفاع سنج و یک سیستم برای خاموش کردن موتور بود. سیستم خاموش کننده موتور دارای یک ابزار برای محاسبه تعداد چرخش های موتور بود . در ابتدا با توجه به به سرعت و جهت باد و فاصله ازهدف تعداد این چرخش ها محاسبه میشود . هنگامی که موتور به تعداد چرخشها میرسید موتور خاموش می شد و پیچ و مهرها هایی هم که بدنه را به بالها مصل می کردند هم جدا میشد و بدنه با 80 کیلوگرم مواد منفجره به زمین می افتاد. آزمایش های این طرح در 2اکتبر 1918 شروع شد و اولین پروازها هم در ماه های پایانی جنگ انجام گرفت . این طرح خیلی موفق نبود از مجموع 24 پرتاب تنها 7 مورد توانسته بودند به هدف برسند. اما ارتش به این نتیجه رسیده بود که این طرح عملی است و تمایل داشت برای مقابله با آلمانها این طرح را تکمیل کند. به نظر ارتش به کمک این طرح میشد همزمان تعداد زیادی بمب با قیمت مناسب را به پشت ارتش المان منتقل کرد و تدارکات و محل های استقرار توپخانه را مورد اصابت قرار داد. در مجموع تعداد 45 فروند از این طرح ساخته شد. هر چند که بودجه کافی برای اصلاح و تولید این طرح توسط ارتش تامین شد( از آوریل 1917 تا مارس 1920 حدود 275000 دلار برای این طرح هزینه شد.) اما پایان جنگ جهانی اول و عدم اطمینان ارتش به ایمنی در زمان پرواز بر فراز نیروی های خودی باعث فراموشی این طرح شد. سیستم کنترل و هدایت فیلم این پهباد( اگر ممکنه هست یکی از دوستان لطفا تو آپارات دانلود کنند) https://uupload.ir/view/fo_6wn7.mp4/ منبع

باید هزینه کرد برای رفع تهدید. الان شرکتهای هستند که تجهیزات کنترل آتش برای سلاحهای سبک تولید میکنند که با اونها میشه پهبادهای کوچک را زد

اوکراین میدونه تو جنگ و تو میدان شانسی نداره برا همین به توسعه سلاحهای دوربرد توجه خواهد کرد که زیر ساخت های روسیه را مورد اصابت قرار بده

سلام اگر کمک های نظامی بخواد به کریمه برسه باید از طریق دریا باشه اون پلی که هست شاید برا این کار ایمن نباسه

بحث پشتیبانی از نیروها تو جنگ اوکراین باید کار سختی باشه هم خطوط درگیری طولانی هستند هم هوا سرد و یخبندان هست

در سال 1961 شرکت آمریکایی republic aircraft corp طرحی برای تولید 4 مدل بمب افکن داشت 1- یک بمب افکن vtol که با سزعت 1500 مایل در ساعت می توانست تا ارتفاع 75000 پایی پرواز کند 2- یک بمب افکن مجهز به موتور رم جت هسته ای که می توانست با سرعت 2800 مایل در ساعت و تا ارتفاع 85000 پایی پرواز کند با برد 7500 کیلومتر 3- یک بمب افکن که می توانست تا ارتفاع 120000 پایی و با سرعت 4960 مایل در ساعت پرواز کند 4- یک بمب افکن 8 موتوره که با سرعت 17000 مایل در ساعت و در ارتفاع 200000 پایی پرواز کند. این sr 72 شباهت زیادی به طرح چهارم این شرکت دارد

گزارش سیا درباره برنامه اواکس عراق

هزینه تسلیحات هوا به زمین ایالات متحده تا حدودی میشه اینجوری حجم کمک های امریکا به اسراییل را متوجه شد منبع

سلاحهای لیزری آزمایشهای موفق زیادی داشتن مشکلی هم برا استفاده ازشون نیست

برد هواپیمای یاک 130 با توجه به نحوه پرواز و بارگذاری اگر از پاد مسلسل صرف نظر بشه و به جای بمب های 250 کیلوگرمی از سلاح هایی مثل بالابان استفاده بشه احتمالا بشه به فواصل دورتری هم حمله کرد

مقایسه فناوری رادارگریزی مورد استفاده در F-22 و RAFALE آمریکایی تلاش های زیادی برای توسعه فن اوری رادار گریزی انجام دادن . رادار گریز بودن ، رادارهای پیشرفته و امکان به اشتراک گذاشتن داده ها 3 تا از مهم ترین خصوصیات تولیدات آمریکا در دهه 1990 و 2000 بوده است . برای درک نحوه عملکرد تکنولوژی استلیث باید در ابتدا نحوه کار رادارها را توصیف کنیم . در رادارها امواج پالسی در فواصل زمانی مشخصی ارسال می شوند و بازتاب انها دریافت و تحلیل می شود و با بررسی تفاوت فاز بین موج ارسالی و دریافتی ، مکان و سرعت هدف قابل تعیین است. در جنگنده های رادارگریز امریکایی ها دو راه برای مختل کردن عملکرد رادارها انجام دادن : 1- طراحی دستگاه به گونه ای است که بازتابش امواج به جهت مخالف رادار صورت بگیرد و یا مقدار بسیار کمی از امواج به سمت رادار برگشت کنند. در این حالت امکان شناسایی هدف برای رادار وجود ندارد. 2- استفاده از پوشش خاص که امواج رادار را جذب کنند. به صورتی که هیچ بازگشت موجی صورت نگیرد. تکنولوژی که امریکایی ها در تجهیزات خودشون استفاده کردند در بازه بین 6 تا 18 گیگاهرتز موثر هستند و در فرکانس بین 9 تا 10 گیگا هرتز بهترین عملکرد را دارند. این فرکانس ها توسط رادارهای کنترل آتش و رادارهای موشک ها مورد استفاده قرار میگیرند. در واقع همه رادارهایی که در باند V/UHF کار می کنند قادر به شناسایی F-22 و یا F-35 هستند. بنابراین رادارهای کنترل ترافیک هوایی غیر نظامی در جهان ، تا حدودی می توانند هواپیماهای رادار گریز را شناسایی بکنند. از طرفی از این فرکانس ها به طور گسترده برای ارتباطات راه دور استفاده میشود و هواپیماهای رادار گریز این سیگنال ها را منعکس می کنند. و رادارهای پسیو می توانند با بررسی بازگشت این امواج به حضور هواپیماهای رادار گریز پی ببرند. از نظر آمریکایی ها این موضوع مشکلی ایجاد نمی کند چون این باندهای فرکانسی فاقد دقت کافی هستند و سیستم های کنترل آتش نمی تواند از این فرکانس ها استفاده کنند. در عین حال، این تجهیزات ( رادارهایV/UHF) می توانند یک تخمین از موقعیت هدف ارائه دهند . بنابراین استفاده از سامانه های پدافندی چند لایه با باند فرکانسی وسیع ( مانند S400)می تواند هواپیماهای استلیث را شناسایی کنند. اگر رادار جنگنده ای بتواند فرکانس خود را در حالت شناسایی و یا کنترل آتش تغییر دهد این موضوع برای آن هم صادق خواهد بود و قادر به تخمین موقیت اهداف رادار گریز است . ایده فرانسوی برای اختلال اگر چه رافال همزمان با F-22 طراحی شد، اما ایده مهندسان داسو متفاوت از آمریکایی ها بود. در نظر طراحان داسو از آنجا که امکان اجتناب از شناسایی در هر فرکانسی وجود ندارد،پیاده سازی سیستمی که مانع از هدایت دقیق موشک شود ساده تر است .این سیستم SPECTRA نامیده میشود. که در فرکانس بین 1 تا 20 گیگاهرتز کار می کند. عملکرد SPECTRA بر اساس فریب امواج رادار استوار است. اگر موج برگشتی از هدف به رادار تغییر پیدا کند رادار موقعیت اشتباهی برای هدف استخراج خواهد کرد. بنابریان SPECTRA بر اساس مجموعه ای از حسگرها و پارازیت دهنده ها است که پوشش 360 درجه را به رافال ارائه می دهد. در SPECTRA هنگامی که موجی به ان برخورد می کند صرف نظر از اینکه از کدام جهت دریافت شده ، سیگنالهایی مشابه اما با فاز مخالف در جهت دریافت ( و در سایر جهت ها برای فریب رادارهای غیر فعال ) ارسال میشود در این حالت دشمن تصور می کند که بازگشت امواج ارسالی را دریافت می کند و این درحالی است که پژواک دریافتی ساختگی هست که توسط فرستنده رافال برای گمراه کردن تجهیزات دشمن اراسال می شود. با توجه به رادار ضعبفتری که موشک های هوا به هوا در اختیار دارن این سیستم باعث میشود که موشک قبل از رسیدن به هدف منفجر شود. زمانی که از جنگنده از پوشش ضد رادار استفاده کند در فرکانس های پایین موقعیت اون کشف میشود اما در فرکانس های بالا بازتاب به قدری کم است که امکان شناسایی اون وجود ندارد زمان استفاده از سیستم spectra موقعیت جنگنده با توجه با اینکه فرکانس رادار بالا یا پایین باشد فرق می کند اف 18 باتوجه به توان بالایی غلاف های جنگ الکترونیکی که در اختیار دارد می تواند اختلال گسترده تری ایجاد کند SPECTRA سیستم منحصر به فردی در جهان نیست در انگلیس به آن DAS می گویند . تایفون ها دارای سیستم DASS Pretorian و F-35 دارای سیستم AN/AAQ37 هست. SPECTRA دارای وزن 250 کیلوگرم است و تا یک سوم قیمت رافال مربوط به این سیستم است. و در حال خاضر پیشرفته ترین سیستم در نوع خود است . به نظر می رسد امریکایی ها بعلاوه روش های خودشان به دنبال استفاده از نصب تجهیزات الکترونیکی روی جنگنده های خود برای پنهان ماندن از دید رادارها هستند. استفاده از اخلال گرهای الکترونیکی در برابر رادارهایی که در لحظه فقط یک موج تولید می کنند کار ساده ای است اما اگر رادار چندین موج همزمان تولید کند انجام اختلال کاری دشوار و بسیار پیچیده خواهد بود . در سال 2009 یک F-18G تونست با اختلال الکترونیک رادار APG77 جنگنده F22 را مختل کند در نهایت لازم به ذکر است که رادارها تنها وسیله شناسایی نیستند. از تجهیزات IRST هم میشود برای شناسایی استفاده کرد. انجام اختلال روی این تجهیزات کار بسیار دشواری هست . منبع روسها سیستم مشابهی ماننده SPECTRA برا پکفا توسعه داد به نام Himalaya سیستم AN/AAQ37جنگنده اف 35 یک سیستم الکترواپتیکی هست اما تو مقاله به عنوان یک سیستم جنگ الکترونیکی معرفی شده Defensive Aids Sub-System (DASS)

اگر به جای این مقدار مواد منفجره یک اژدرmk54 رو این شهپاد ها نصب میبود بهتر نبود؟ ورن mk54 ششصد پوند هست مثلا شهپاد به فاصله ۱۰ کیلومتری رسید اژدر را شلیک کنه دفاع ور برابر اژدر سختتر از شهپاد باید باشه