فانتوم های ایرانی و پروژه ی Peace Enforcer   داستان فانتوم های ایران در مرداد ماه 1346 (جولای 1967) آغاز شد یعنی زمانی که نیروی هوایی شاهنشاهی 16 فروند اف4 دی نو سافرش داد و در سال بعد سفارش 16 فروند دیگر تسلیم مک دانل شد. تمامی این فانتوم ها بدون سیستم جلونگر فروسرخ تحویل داده شدند. سرانجام در 27 شهریور 1347 اولین فروند اف4 وارد ایران شد. اف4 دی ها مدتی در مهرآباد مستقر شدند و بعدا در قالب دو اسکادران به پایگاه هفتم گسترش یافتند. (و سرانجام در دهه 70 شمسی تمامی F-4D های باقیمانده به پایگاه چابهار منتقل شدند) ناوگان اف4 دی در مدت قبل از انقلاب دچار تلفات سنگینی شدند بطوریکه در بازه زمانی بین 1348 تا 1356 شمسی 9 فروند به دلایل فنی سقوط کردند و یک فروند هم در جریان جنگ ظفار سرنگون شد. در سال اوایل سال 1357 8 فروند اف4 دی به امریکا فرستاده شد تا طی پروژه ای به نام Peace Enforcer ارتقا یابند. این 8 فروند برای حمل بمب های لیزری و غلاف فوق پیشرفته ی (در زمان خودش) AVQ-9 ZotBox که امکان پرتاب دقیق بمب های لیزری را فراهم می کرد اصلاح شدند همچنین سیستم جلونگر فروسرخ (IRTS) نیز به آنها افزوده شد که وجه تمایز ظاهری آنها با دیگر فانتوم هاست. با شروع جنگ تحمیلی به زودی از این جنگنده های ارزشمند برای حمله دقیق به اهداف دشمن که اغلب پل ها بودند استفاده شد (پل ها علاوه بر اهمیت استراتژیک به دلیل نیمرخ باریک و شکل خاص یکی از دشوارترین اهداف برای حمله با بمب های سقوط آزاد هستند) با این حال به دلیل شکل خاص حمله که نیازمند روشن کردن هدف با لیزر و نگهداشتن پرتوی لیزر تا زمان اصابت بمب این اف4 ها به راحتی طعمه سام ها شدند و 5 فروند از اف4 های لیزر طی ماه های ابتدایی جنگ سرنگون شدند. درحال حاضر تنها دو تصویر نسبتا جدید از این فانتوم ها وجود دارد که تصویر بالا در سال 2010 گرفته شده و رجیستر هواپیما 3-6700 است و تصویر پایینی که تاریخ دقیق و رجیستر هواپیما مشخص نیست.       و اما در مورد غلاف زوت باکس : این غلاف در اواخر دهه 60 میلادی ساخته شد و آنقدر محرمانه بود که با گذشت این همه سال عکس های معدودی از ان منتشر شده است و نصب آن در فانتوم های ایران بحث های زیادی در کنگره امریکا به دنبال داشت. این غلاف برخلاف سایر غلاف های متداول در داخل کاکپیت عقب نصب شده و افسر کابین عقب بوسیله یک منظره یاب هدف را پیدا کرده و قفل لیزری را انجام می دهد این قفل باید تا زمان اصابت بمب به هدف باقی بماند.

با سپاس از جناب اشتوکا بابت تاپیک مفیدشون   واقعا دهه 50 میلادی رو میشه دهه جنون اتمی نامگذاری کرد. در ان سالها دکترین چه غربی چه شرقی کاملا بر مبنای محو حریف از نقشه و نابودی بخش اعظمی از کره زمین بود! در این دکترین خشن بخش اصلی نیروی هوایی بمب افکن هایی بودند که قرار بود محموله اتمی خود را در فراز آسمان دشمن رها کنند و جنگنده ها عموما برای رهگیری بمب افکن های با مانورپذیری پایین در ارتفاع بالا و یا انجام حملات هسته ای تاکتیکی ساخته میشدن و حمل سلاح متعارف الویت پایین تری داشت این پافشاری برای حمل سلاح اتمی گاهی بر کل شکل و ایرودینامیک جنگنده تاثیر می گذاشت (برای مثال F-107)   در ان سال ها تقریبا نوع اتمی هر سلاحی در زاردخانه های شرق و غرب پیدا میشد، از مین های اتمی برای جلوگیری از حمله زرهی شوروی تا موشک های ضد کشتی و اژدر های اتمی که در سواحل کوبا چیزی نمانده بود شلیک یکی از همین اژدرها از زیردریایی شوروی آغازگر جنگ جهانی سوم شود. استفاده از راکت های هوا به هوا (برای مثال AIR-2) و موشک های هوا به هوا با سرجنگی اتمی برای نابودی دسته های پروازی دشمن عادی بود.   چنین واکنش خشن و قاطعی که در ادبیات دکترین امریکا «انتقام گسترده» خوانده می شد احتمالا تنها در مقابل ارتشی مثل شوروی قابل استفاده بود. در دهه 60 افرادی مثل مک نامارا به درستی متوجه شدند که تهدیدات آینده جنگ های محدود تری خواهند بود که نیازمند دکترین انعطاف پذیرتری است که به آن نام «واکنش انعطاف پذیر» دادند (پیش بینی آینده یعنی این :winking: ) و حوادث دهه های بعد درستی این پیش بینی رو اثبات کردند. البته در کنار این پیشرفت هایی که در دهه 60 در ساخت موشک های بالستیک حاصل شد نیز باعث شد بخشی از وظایف اتمی از دوش نیروی هوایی برداشته شود و نقش های متعارف تری به عهده بگیرد     اما برگردیم به موضوع تاپیک . . . ایده پیشرانه با انرژی اتمی در زمان ساخت این موشک ایده جدیدی نبود. در واقع ایده موتور اتمی حتی قبل از تشکیل نیروی هوایی امریکا (USAF) پیگیری می شد. در سال 1946 نیروی هوایی ارتش امریکا (USAAF) خواستار بمب افکنی با موتور توربوجت اتمی شد. چند سال بعد این ایده در شوروی و حتی بریتانیا هم دنبال شد. (دقت کنید 70 سال پیش این ها به چه چیز هایی فکر می کردند تا بهتر متوجه شکاف تکنولوژیک بشوید) درباره هواپیماهای اتمی نمیدونم در فروم تاپیکی هست یا خیر ولی برای اولین بار به زبان فارسی مقالاتی در شماره های 10 تا 12 مجله هواپیما به چاپ رسید که بسیار جالب بود. از میان همه این طرح ها مدلی تغییر یافته از بمب افکن B-36 با پیشرانه اتمی ساخته شد و 47 سورتی پرواز آزمایشی انجام داد که دست کم 21 مورد آنها راکتور محمول هواپیما روشن بود اگرچه در هیچ کدام از این پرواز ها راکتور تامین نیروی پیشران را به عهده نداشت و صرفا برای آزمایش سپر حفاظت از تشعشعات خدمه بود. در شوروی هم این موضوع دنبال شد و حتی راکتوری قابل حمل توسط Tu-95 ساخته شد. در بریتانیا این موضوع از کاغذ طراحی فراتر نرفت و در نهایت هیچ کدام از سه کشور موفق به رفع قابل توجیه مشکلات و خطرات ااین روش نشدند.   این هم تصاویری از طرح های هواپیمای اتمی شوروی   http://www.fantastic-plastic.com/RussianABomberPage.htm   http://www.oldmodelkits.com/blog/wordpress/wp-content/uploads/2013/11/av-week-scan.jpg   این هم مدل پیشنهادی NX-2 کانویر   http://for91days.com/photos/Idaho/Arco%20Atomic%20City/Nuclear-Powered-Plane.jpg   نوآوری که موشک SLAM داشت نه در ایده بلکه نوع موتور بود که برای اولین بار ایده ساخت موتور اتمی از نوع «رمجت» مطرح شد

یادم نمیاد تاپیکی تو بخش نیرو دریایی باشه و دوستان درباره عدم نصب VLS روی شناور ها صحبت نکرده باشند!   در شناور های کلاس موج فضای بدنه حتی برای نصب سیستم های CIWS هم کفایت نمیکنه چه برسه پرتابگر عمودی! شما نگاهی به شناورهایی که VLS دارن بندازید اکثرا بالای 5000 تن هستند. اگر قرار به نصب VLS باشه باید به سراغ شناور هایی با تناژ بالاتر بریم.

و اما هواپیماهای زیادی موفق به فرار از دست فونیکس و تامکت شدند ! در تاریخ نیروی دریایی امریکا 3 تیر فونیکس در شرایط جنگی واقعی شلیک شد که هیچ کدام به هدف اصابت نکردند !   در 5 ژانویه 1999 دو فروند تامکت اتفاقا مدل D در حال گشتزنی بر فراز منطقه پرواز ممنوع عراق با فروند MiG-25 عراقی درگیر شدند و هر کدام یک تیر AIM-54 به سمت اهداف خود شلیک کردند که هر دو خطا رفتند.   چندین ماه بعد در 9 سپتامبر همان سال هم یک فروند F-14 از اسکادران دوم شکاری به سمت یک فروند MiG-23 عراقی یک تیر فونیکس شلیک می کند که آن هم به هدف اصابت نمی کند.   در جنگ تحمیلی هم تعداد فونیکس های به هدف اصابت نکرده فقط اون مورد نیست بیش تر از یک عدد هست.   و البته این اصلا به معنای زیر سوال بردن خلبانان عزیزمان نیست، بالاخره موارد زیادی هستند که باعث عدم موفقیت یک موشک می شوند ولی با مقایسه درصد موفقیت صفر (!) فونیکس های نیروی دریایی امریکا در یک بازه زمانی 11 ماهه و عملکرد بی نظیر تامکت های ما در 8 سال جنگ تحمیلی خود گویای همه چیز است !       برای شکستن قفل راداری و حرارتی راه های زیادی هست و برخلاف نظر بعضی دوستان که با یک حادثه ارزش سوخو24 و کل صنایع دفاعی روسیه رو زیر سوال بردند از نظر بنده حقیقت چیزی دیگریست. از هفته پیش که ترکیه بر سر قضیه بمباران روستاهای ترکمن به روسیه اخطار داد جنگنده های ترکیه منتظر فرصتی برای زهر چشم گرفتن از روسیه بودند تا اینکه یک سوخو24 بدون اسکورت در نزدیکی نوار مرزی پیدا شد و بقیه ماجرا . . . این نظر من محتمل ترین سناریو میتونه باشه   از طرف دیگه یکی از ساده ترین کارهایی که روسیه برای مقابله به مثل میتونه انجام بده بمباران شدید تر پالایشگاه ها و تانکر ها و مخازن نفتی باشه       این دیگه از اون حرف ها بود ! همین میل35 ها با اینکه با هیچ تهدید جدی مواجه نیستند همیشه با فلیر عملیات می کنند و در هر حمله اقدام به پرتاب فلیر می کنند. شک نکنید این سوخو هم با تجهیزات کامل پرواز کرده ولی در کمین جنگنده های ترکیه غافلگیر شده

البته این بسته ارتقا فعلا در حد پیشنهاد است و اصلا بعید نیست به سرنوشت silent eagle دچار شود. چنین برنامه ارتقایی برای عضو دیگر خانواده teen fighters یعنی سوپر هورنت هم در قالب F-18 ASH پیشنهاد شده. ظاهرا بویینگ در پیشنهاد دادن بسته های ارتقا از بقیه سازندگان جلوتر هست.   http://airwingmedia.com/wp-content/uploads/2013/11/F18-Advanced-Super-Hornet-3.png   این ارتقا روی اف15 نتیجه خوشبینی هایی بود که در زمان تولید اف22 وجود داشت، سالهایی که شوروی فروپاشیده بود و چین هم قدرت و برد سیاسی الان رو نداشت و عملا امریکا قدرت یکه تاز جهان بود و الان داره تاوان این پیش بینی غلط و تعداد کم تولیدی اف22 رو می بینه !   در بسته جدید اولین چیزی که جلب توجه میکنه دو برابر شدن تعداد موشک های هوا به هوای ایگل هست. اولین باری که یکی از مقامات بلند پایه امریکا از تعداد کم موشک های هوا به هوای جنگنده های امریکایی گله کرد در کلیپی بودکه از مانور red flag چند سال پیش درز کرد و سخنان یکی ازمعلم خلبانان امریکایی در تحلیل F-22 بود و دقیقا به تعداد کم موشک های هوا به هوا اعتراض داشت.   اما چرا در نبرد های هوایی مدرن که تعداد جنگنده ها از گذشته کمتر شده این موضوع ضعف محسوب میشه؟ یکی از دلایلش به نظرم برتری عددی رقیب امریکا یعنی چین هست. از 192 فروند اف22 امریکا تعداد قابل توجهی در گارد ملی هوایی (ANG) و خاک اصلی امریکا هستند و در اقیانوس آرام برتری عددی با چین است و در دکترین نیروی هوایی قرار است که این ضعف با تعداد بیشتر موشک ها جبران بشه. دلیل دیگر جنگنده های نسل 4.5 و پنجم با سطح مقطع راداری کمتر و پاد های اخلالگر هستند که شانس شکار با اولین شلیک رو کاهش میدهند. این همون اشتباه تاکتیکی بود که پنج دهه قبل با ورود موشک های AIM-7 Sparrow امریکا به اون دچار شد. با اعتماد بیش از حد به موشک های راداری کارشناسان در آن زمان پایان عصر نبرد های نزدیک هوایی (dog fight) رو اعلام کردند و که نتایج این تحلیل اشتباه خودش رو در جنگ ویتنام نشون داد.   http://www.ainonline.com/sites/default/files/uploads/webhornet-irst-pic.jpg   مورد بعدی این بسته سنسور IRTS هست که از سال 2014 و آزمایش حسگر فروسرخ روی مخزن سوخت اف18 نشان از علاقه مجدد امریکا به این سنسور ها بود، بویژه اینکه بعد از بازنشستگی F-14 ها این خلا به شدت احساس میشد. تا الان دو پاد فروسرخ برای اف15 و اف16 پیشنهاد شدند : Legion از سوی لاکهید و OpenPod از سوی نورثروپ که به نظر میرسه پاد نورثروپ شانس بیشتری در رقابت داشته باشه.   http://www.ainonline.com/sites/default/files/uploads/legion-pod-photo-main-h.jpg   http://www.ainonline.com/sites/default/files/uploads/openpod.jpg   http://www.ainonline.com/sites/default/files/uploads/webng-open-pod-irst-version-.jpg   به هرحال این ایگل راتقا یافته راه پر پیچ و خم کنگره و نیروی هوایی امریکا رو داره که فعلا بخاطر اف35 تحت فشار های شدید بودجه قرار داره و البته برای ما تهدید های خیلی جدی تر از اف15 هم هست که باید برای اونها فکری بشه از جمله اف35 های تفنگداران دریایی!

با تشکر از جناب MR9 عزیز   برای بیشتر مردم بخش فضایی ناسا و دستاورد هاش شناخته شده هستند ولی قسمت های پژوهشی این مرکز در سایه فعالیت های فضایی ناشناخته باقی مونده در صورتی که اگر کمی دقیق تر بشیم دستاوردهای غیر فضایی ناسا اگر بیشتر از دستاورد های فضایی نباشد کمتر نیست! نمونه بارزش مقاطع ایرفویل های NACA (کمیته ملی مشورتی هوانوردی، سلف ناسا) هستند که از دهه 40 تا همین الان مرجعی برای طراحان هواپیما بوده اند.   ناسا چندین مرکز تحقیقاتی جداگانه داره که هر کدوم دنیایی هستند برای خودشون شاید دوستان با این اسم ها آشنا باشند مراکز ایمز ، درایدن ، گودارد ، گلن ، JPL و لانگلی سهم هر کدوم از این ها در هوانوردی غیر قابل انکار هست همونطور که در شوروی سابق هم نقش مرکز تحقیقات آیروهیدرودینامیک (ساگی) غیر قابل چشم پوشی بوده مخصوصا در طراحی آیرودینامیک خانواده فلنکر و فولکروم.   این قانون سطح یا Rule Area برای خودش داستان جالبی داره. در سال 1953 نمونه اولیه رهگیر YF-102 اولین پرواز خودش رو انجام داد. در این پرواز آزمایشی و پرواز های بعد برخلاف پیش بینی های اولیه مشخص شد که هواپیما قادر به شکستن دیوار صوتی نیست و دلیل آن پسای بیش از حد میان صوتی بود. که در نهایت این پسای بیش از حد باعث ایجاد لرزش و سقوط پیش نمونه در هفدهمین پرواز خود شد. در دسامبر همان سال دکتر ریچارد وایت کامب (Richard Whitcomb) با تدوین قانون هست دلیل پسای بیش از حد هواپیما را پیدا کرد. بر اساس این قانون بدنه هواپیماهایی که با سرعت حدود صوت و مافوق صوت پرواز میکنند باید در قسمت اتصال بال  و بدنه کاهش قطر مقطع یا اصطلاح کمر باریکی داشته باشه. با کمک اجرای این قانون و چند اصلاح جزئی دیگر سرانجام در دسامبر 1954 جنگنده F-102 موفق به شکست دیوار صوتی در پرواز افقی شد.   تصویر این هواپیما قبل و بعد از اجرای قانون سطح (به انحنای بخش میانی بدنه در تصویر دوم دقت کنید)   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/70/Convair_YF-102_on_Ramp_E-2550.jpg   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/eb/Convair_YF-102A_on_ramp_E-2551.jpg   این هم تصویری از وینگلت نصب شده روی یک فروند C-135 نیروی هوایی امریکا که بعنوان بستر آزمایش (testbed) برای winglet ها در سال 1979 و 80 توسط ناسا استفاده شد. با این توضیح که این نخ های کوتاه برای یررسی رفتار جریان هوا استفاده می شوند و 4 تیغه انتهای بال هم برای تخلیه الکتریسیته ساکن هواپیما هستند.   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/dd/Winglet_with_attached_tufts_of_an_KC-135A.jpg   شاتل در زمان خودش لبه ی مقدم تکنولوژی بود و شاید هیچ پرنده ای این حجم از تکنولوژی رو یکجا در خودش نداشته باشه. به نظرم بد نیست تاپیک مفصلی برای بررسی شاتل داشته باشیم بویژه اینکه برای برنامه شاتل ها در ابتدا کاربرد های نظامی هم در نظر گرفته شده بود.   * اگر امکانش هست لطفا تصاویر رو به گاالری منتقل کنید

با این حساب میشه گفت فانتوم ها 21 سال بعنوان هدف پرنده در USAF خدمت کردند (از 1996 تا 2017) بدون شک مهمترین بخش خدمتش حمل و شلیک یک تیر موشک ضد رادار (ظاهرا مدلی مشتق شده از AGM-88 مجهز به موتور رمجت) بود و حتی مدتی صحبت از QF-4G بعنوان پهپاد های سرکوب پدافند شده بود که ظاهرا با تصمیم بازنشست کردن هدف های پرنده کنار گذاشته شد، این درحالی است که هزینه تمام شده تبدیل یک فانتوم بسیار کمتر از یک پهپاد بوده (هرچند محدودیت های خودش رو هم داره)   QF-16 از فانتوم مانور پذیر تر هست و پرواز جنگنده های امروزی رو خیلی بهتر از فانتوم میتونه شبیه سازی کنه.   http://www.deagel.com/library/QF-4-drone-carrying-high-speed-anti-radiation-missile_m02008012200002.aspx   http://media.defenceindustrydaily.com/images/AIR_UAV_QF-4_Firing_Missile_2007-01_lg.jpg   فروش فانتوم و خیلی از جنگنده های اسقاطی از قبل هم وجود داشته و طرفداران سینه چاک فانتوم (!) میتونستن قسمت هایی از کاکپیت و پانل های کنترل رو خریداری کنند.   http://aviation.watergeek.eu/images/f-4cde/dave_f-4d_1.jpg   http://aviation.watergeek.eu/images/f-4cde/dave_f-4d_2.jpg   اسکادران 82 اهداف پرنده هم (درحال حاضر) تنها اسکادران نیروی هوایی امریکاست که از جنگنده ها به عنوان هدف پرنده استفاده میکند. پچ اسکادران 82   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/a1/82dats-emblem.jpg

حکایت این هدف مشقی زدن حکایت گربه ای هست که دستش به شکار نمیرسه drone میزنه ! چیزی که ما از سوابق تامکت های امریکایی دیدیم زدن تعدادی هدف مشقی، چهار جنگنده ما قبل تاریخ لیبیایی ، یک بالگرد نگون بخت و یک جنگنده خودی بوده! (متاسفانه از قضا فانتوم !) . سوابق فونیکس در نیرو دریایی که اصلا تعریف و جدیتی نداره ! و بهتره این گربه دلش به زدن هدف بی سرنشینی خوش باشه که وقتی سرنشین داشت MiG Killer عصر بود!   وگرنه فانتومی که خللبان داشته (!) اتفاقا خیلی هم خوب از پس تامکت بر اومده ! که شرح درگیری این دو جنگنده بر فراز خلیج فارس تکرار مکررات هست   در کل اگر پرچمداری خلبانان ایرانی نبود بعید میدونم طرفداران سینه چاک تامکت حرفی برای گفتن داشته باشند!   و البته فرجام عبرت نگیرندگان چیزی میشه تو همین مایه ها icon_cheesygrin   http://cmsimg.airforcetimes.com/apps/pbcsi.dll/bilde?Site=M6&Date=20070702&Category=NEWS&ArtNo=707020364&Ref=AR&MaxW=640&Border=0&DoD-scrapping-old-F-14s-D-M-boneyard   و حرف آخر: فانتوم برای ما هیچگاه به تاریخ نمی پیونده و همیشه در دل ما جا دارد!!! fi_lone_ranger   ============================================================================================================   معذرت که تاپیک رو به حاشیه کشوندم . . . یکی ندونه فکر میکنه fan wars هست!! از همین الان منتظر شست های بر افراشته طرفداران تامکت و بن شدن هستم talk_to_the_hand طرفداران تامکت با لحن شوخی پست رو بخونن! و از بنده به دل نگیرن!

دست مریزاد ! بسیار عالی ! استفاده کردیم! گفته میشه در این رکورد گیری درحالیکه هواپیمای رابینسون هنوز درحال شتابگیری بود وی به دلیل نگرانی از میزان آب و الکل مخازن و اینکه موتور ها در دمایی بالاتر از حد معمول کار می کردند به این رکورد گیری خاتمه داد. بنده جایی خونده بودم در این رکورد گیری موشک های اسپارو هم زیر بدنه لود شده بودند!! آیا شما تایید می کنید؟ در طول سال های 1960 تا 1962 اف4 ها 13 رکورد جهانی از خود بجای گذاشتند که در بین جت های جنگنده بی سابقه است. در سال 1958 هم رکورد جهانی سقف مطلق پرواز تا ارتفاع 98557 پا توسط فانتوم شکسته شد. و فراموش نکنیم همه این رکورد گیری ها توسط F-4A انجام شد!! (باشد که عبرتی باشد )

  ممنون محمد جان این عکس که چه عرض کنم طرح از معدود عکسی بود که از F-4E(S) دیدم . گونه شناسایی فانتوم با امکاناتی ویژه مخصوص اسراییل. گفته شده حتی امکان حمل و شلیک سایدوایندر رو هم داشتند!   این هواپیماها بعد از لغو طرح F-4X یا RF-4X به اسراییل تحویل شدند. داستان اف4 ایکس برمیگردد به زمانی که نیروی هوایی اسراییل به دوربین های ارتفاع بالای HIAC-1 که پیشرفته ترین دوربین های شناسایی آن زمان ایالات متحده بود علاقه مند می شود. ولی نصب غلاف بزرگ این دوربین باعث ایجاد پسای زیادی میشد که در سرعت و برد و حداکثر ارتفاع قابل دستیابی هواپیما تاثیر منفی داشت و با این مقدار پسای ناخواسته ارتفاع مناسب دوربین های HIAC-1 تقریبا دست نیافتنی بود. سرانجام پیشنهاد ارتقای موتور های J-79 با سیستم تزریق آب مورد قبول واقع شد. اف 4 ایکس از دو مخزن آب منطبق با بدنه استفاده میکرد که با تزریق قطرات بسیار ریز آب در حد میلیمتر به هوای موتور باعث خنک شدن هوای ورودی به موتور و انبساط هوا و بالطبق افزایش راندمان موتور میشد. این افزایش راندمان به حدی بود که عملا اف4 ایکس را تبدیل به پیشرفته ترین فانتوم های عملیاتی دنیا می کرد و همین باعث نگرانی امریکا شد. درست زمانی که همه مشکلات حل شده بود برنامه با دیوار سیاسی مواجه شد و سرانجام این طرح بلند پروازانه کنار گذاشته شد و بجای آن چند فروند فانتوم با مدل کوچک شده دوربین HIAc-1 به اسراییل تحویل داده شد که با شناسه ی F-4E(S) شناخته میشوند.   http://www.afwing.com/intro/f4/book/f4x.jpg   http://forum.valka.cz/files/119rf-4e_s__498__01_251.jpg   http://members.optushome.com.au/mschew/F-4X03.jpg   http://members.optushome.com.au/mschew/F-4X02.jpg   http://www.afwing.com/d/file/aircraft/usa/fighter/e24ca661f09cb3d39465817163cbb38b.jpg   http://img.bemil.chosun.com/nbrd/files/BEMIL085/upload/2008/06/F-4E%2069-7576%B1%E2%C3%BC%B7%CE%20%B0%B3%C1%B6%C7%D1%20RF-4X%20%C3%CA%B1%E2%20%B8%F1%BE%F7.jpg   http://up-ship.com/blog/wp-content/uploads/2014/06/rf-4x.jpg     بجای اسکوپ رادار و یه سری ایندیکتور ها دو عدد مانیتور ام اف دی. چیدمان خوبی رو برای نصب مانیتور ها انتخاب کردند. ولی بنده تو این عکس پنل های arming رو نمی بینم و حدس میزنم کاکپیت یکی از آر اف 4 ها باشه یعنی میشه روزی کاکپیت های فانتوم های دوران رو این شکلی ببینیم؟!   یک نکته دیگه اینکه این تصویر در ایران و پس از تحویل به نیروی هوایی گرفته شده و نه در امریکا! چرا که جنگنده هایی که به سفارشایران ساخته شدن با استتار سفارش داده شده ولی با نشان نیروی هوایی امریکا usaf رنگ آمیزی شدند و بعد از تحویل نشان نیرو ی هوایی امریکا پاک شد و نشان IIAF و دایره ی سه رنگ حک شد. اگر به دو تصویر پایینی همین عکس دقت کنید فانتوم ها با استتار خاورمیانه و نشان usaf رو می بینید که هنوز تحویل ایران نشدند.   از مدیران خواهش می کنم تصاویر رو به گالری منتقل کنن بعضا بسیار کمیاب هستند.

همه ی تایپ ها؟! گفتن و تایپ کردنش خیلی اسونه ولی در عمل تقریبا غیر ممکنه دلیلش هم بسیار سادست. این تنوع ناوگانی که ما داریم تقریبا در دنیا بی نظیره ! از هر کشور و بلوکی هواپیما داریم ! از امریکا و شوروی و چین بگیر تا فرانسه و حتی پاکستان !! ساختن موشکی که با همه این سیستم ها سازگار باشه اگر غیرممکن نباشه بسیار بسیار دشواره. همین موشک هاوک که گفتید دلیل adapt شدنش با تامکت این بود که اولا هر دو خاستگاه مشترکی داشتند و هم فینیکس هم هاوک هر دو با یک طول موج کار میکنند و سیستم هدایت مشابه دارند.   ولی اینجا صبحت از ناوگانی هست که هر بخشش در یک جای دنیا ساخته شده!!! هنوز نیرو با سیرانو های میراژ ها درگیره و هنوز سایدوایندر و بمب های سقوط آزاد هم روی میراژ ها نتونستیم منطبق کنیم ساخت موشک هوا به هوای راداری که با همه جور سیستم شرقی و غربی سازگار باشه خیلی دور از ذهنه   ساخت موشکی با مدار ها و سیستم های دیجیتال که بتونه روی هواپیمایی مثل فانتوم لود بشه (به قول شما جایگزین اسپارو) هم نیازمند تغییرات زیادی روی زیر سیستم های رادار و کنترل آتش فانتوم هست که 50 ساال پیش با سیستم های تمام آنالوگ ساخته شده ( فانتوم های دی که لامپ خلا دارن!!)   واقعیت اینه که با هواپیما هایی که در حال حاضر داریم (سطح تکنولوژی منظورمه) با ساخت موشک هم چیز دندون گیری از آب در نمیان. یا باید یک بسته ارتقا اساسی در سازه و همه سیستم ها علی الخصوص الکترونیکی دریافت کنند (مثل تجربه ای که ترکیه و آلمان و یونان با فانتوم هاشون داشتند) یا اینکه به سمت خرید هواپیما بریم.   صرفا جهت اینکه بحثش پیش اومد: موشکی که قرار بود AIM-152 نام بگیره و درصورت ساخت چیزی در حد R-172 میشد.   http://marvellouswings.com/Aircraft/Missile/M-152/Pic/ACIMD%20China.JPG   http://sistemasdearmas.com.br/aam/aaamams.jpg   http://members.optushome.com.au/mschew/AIM-155.jpg   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/29/AIM-152_AAAM.svg   https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e1/ACIMD_missile_on_F-14A_at_NWC_China_Lake_1980s.jpg   بالایی طرح هیوز و ریتون پایینی طرح جنرال داینامیکز و وستینگهاوس   این مناقصه به دلیل فروپاشی شوروی و از بین رفتن تهدید هیچگاه به پایان نرسید.

    سلام و درود و ممنون بابت زحمتی که برای مقاله کشیدید   این توپ ها و mortar هایی که روی شتر ها حمل میشدند رو اولین بار در موزه مشهد دیدم خیلی برام سوال بود که واقعا این توپ ها روی شتر ها شلیک میشدن؟! اگر جواب مثبته یعنی لگد وحشتناک این توپ ها برای حیوان زبان بسته مشکل ایجاد نمی کرد؟!

به هر حال دنیای نظامی محل تقابل روش ها و ضد روش هاست ، هر محصولی یک روز انحصار قبلی ها رو میشکنه و پنهانکاری هم از این امر مستثنی نیست ! همونطور که گفتید پنهانکاری داره دوران بلوغ خودش رو سپری میکنه و پنهانکاری با شیوه های فعلی (عمدتا مبتنی بر شکل و مواد بدنه) خیلی شکننده به نظر میرسه و تا چند دهه دیگه باید منتظر روش های دیگه ای برای پنهانکاری باشیم از جمله روش حذف فعال که تا حالا کمتر مورد توجه قرار گرفته . . . حالا که بحثش پیش اومد از اساتید که دستی بر آتش دارند خواهش میکنم همینجا این مبحث حذف فعال رو کمی تحلیل و برای بنده و سایر دوستان باز کنند   همینطور روش های مقابله با استیلت هم به روز تر خواهند شد . . . الان صحبت رادار های مداری و شناسایی با جریان های گردابه ای نوک بالها و تاثیرات الکترومغناطیسی گاز های خروجی موتور بر روی جو برای شناسایی هواپیماهای پنهانکار هست.

درود تا الان تنها منبعی که مفصل درباره جنگنده ها و اسکادران ها و حتی کامو های جنگنده های بعثی مطلبی نوشته همان کتاب معروف Iraqi Fighters 1953 - 2003 Camouflage & Marking هست که تا الان لینک دانلودی از آن پیدا نکردم. البته با پرداخت 46 دلار ناقابل (!) میشه سایت آمازون خریداری کرد.   http://iraqimilitary.org/forums/download/file.php?id=615   http://iraqimilitary.org/forums/download/file.php?id=612   http://iraqimilitary.org/forums/download/file.php?id=611   اینها لیست رجیستر های میراژ های عراقی هستند. متاسفانه با وجود عکس های فراوان از میراژ ها عراقی ها هیچ نشانه یا عدد مشخصی برای نشان دادن پایگاه روی جنگنده های خود حک نکردند که همین تشخیص جنگنده های هر پایگاه را از روی عکس دشوار می کند.   و این هم تعدادی تصویر کمیاب از میراژ هی عراقی در حال سوختگیری هوایی       میراژ ها و بمب های لیزری   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/bgl_f1eq_1.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/f1eqserial.jpg][/url]   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/matra_bgl_f1eq_2.jpg][/url]   این هم تصویری از 4014 چهاردهمین F-1EQ عراقی با 14 کیل مارک روی بدنه !!! در سال 2003   [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10300/IrAF-Mirage_F_1-4014.jpg][/url]

  سرجوخه: العریف گروهبان : الرقیب استوار : مساعد ستوان : ملازم سروان : النقیب سرگرد : الرائد سرهنگ دوم : المقدم سرهنگ تمام : العقید سرتیپ : العمید سرلشکر : اللواء سپهبد : الفریق   معادل عربی درجات . تو تاپیک های سوریه و عراق و یمن (و انشالله به زودی تاپیک عربستان!) لازمتون میشه :winking:

خلبان های شوروی و کلا سیستم نیروی هوای شوروی طوری بود که خلبان  ها بسیار به دستورات ایستگاه زمینی وابسته بودند و استقلال عملیاتی اندکی داشتند. ضعف این وابستگی رو میشه در عملیات های کشور هایی که از سیستم شرقی استفاده می کردند رو به خوبی دید. ممکنه درباره این قوانین که برای رهگیری زیر پا گذاشته شد بیشتر توضیح بدید ؟ اتفاقا به نظرم بدون اجرای مو به موی دستورات ایستگاه زمینی رهگیری بلک برد برای خلبانان غیر ممکن بوده!       یکی دیگه از این مشکلات کامپیوتر ها و سیستم های الکترونیکی رادار های میگ25 بودند که اصلا توانایی پردازش اطلاعات اهدافی با سرعت بلک برد رو نداشتند.     برام جالب بود! تا قبل از میگ31 هیچ جنگنده شوروی نتونسته بود روی بلک برد lock کنه ولی ویگن سوئدی تونست! این نشون میده چقدر روس ها حداقل از نظر اویونیک حتی از کشوری مثل سوئد هم عقب تر بودند!

سلام به همه دوستان . . .   http://up.aerospacetalk.ir/images/34826785409421700291.jpg   چند روز پیش عکس این موشک خوش خط و خال رو تو یکی از سایت ها دیدم   ظاهرا یکی از کار های جهاد خودکفایی برای ساخت موشکی در حد اسپارو بوده تا احتمالا جایگزین AIM-7E/E-2 های پر دردسر بشه که مثل 99% طرح های نهاجا کنار گذاشته شد! یک موشک شبیه به همین زیر بال چپ فانتوم دی (که نشون میده احتمالا این عکس در پایگاه هفتم گرفته شده) لود شده از دوستان کسی درباره این موشک مشخصاتش، اسمش، و اینکه اصلا سابقه پرتاب شدن و . . . اطلاعی داره؟!   =====================================================================   ممنون از تذکر ویرایش شد این هم لینک تصویر آپلود شده  

فرق پهپاد انتحاری با یک موشک در سرعت هست. یه موشک اقلا 600 کیلومتر به ساعت سرعت بیشتری داره و انرژی جنبشی بیشتری موقع برخورد بوجود میاره در نتیجه نسبت به یه پهپاد میشه سرجنگی کوچکتری روش نصب کرد.   فقط نمیدونم چطور با اون شکلش به همچین مداومتی پروازی رسیده icon_eek  آخه تصور اینکه یه موشک 6 ساعت Patrol انجام بده واقعا سخته!!   این موشک موقع گشتزنی چه سرعتی داره؟؟

دوستان اسم پهپادی که تو آخرین عکس پست #6 هست چیه؟؟

[font=tahoma,geneva,sans-serif][b]یه سوال مگه HUD اف7 با چه معیارهایی بهترین در نهاجا شده؟؟ مثلا HUD تامکت از اف7 چی کم داره؟؟ و اصلا یه HUD خوب چه ویژگی هایی داره؟؟[/b][/font]

با تشکر از جناب cheka شما اطلاع دارید هواپیمایی سوخت رسان چه نوعی هست؟؟؟(تو عکسی که خودتون گذاشتید) [quote]دود که فکر نکنم! ولی جریان هوایی که پشت سر سوخت رسان ایجاد میشه عملکردی تو پرواز بمب‌افکن نداره؟ خطرناک نیست؟؟ بالاخره هیچی‌هم که نباشه یه جریان وای خیلی اشفته اونجا بوجود میاد....[/quote] بومر برا همین کاراس دیگه کمک میکنه لوله بوم صاف بره تو فیول پایپ!!! اگه دقت کنید رو بوم های امریکا دو تا سکان هست... بومر با همونا حرکت بوم رو کنترل میکنه..... ولی توربولانس..... در بدترین حالت ممکنه لوله از پایپ خارج بشه و یه بلایی سر هواپیما بیاد که البته خیلی خیلی نادره... اگه توربولانس واقعا جدی بود(تو 747 شاید ولی تو 707عمرا) خلبان جنگنده بو سوخترسان میگه رانش دو موتور داخلی رو کم کنه (و خلبان هم مجبوره برا جبران دو تا موتور بیرونی رو بیشتر تراتل بده)

دوستان از دیدن سه موتور تعجب کردن!!! پس لازمه یه کم سطح مطالعتون رو بالا ببرید این هم جنگنده ای با 8 موتور !!! درست خواندید هشت موتور ....... F-109 که به مرحله تولید انبوه نرسید http://en.wikipedia.org/wiki/F-109

با تشکر از جناب رضا ولی چند نکته ریز هست: [quote][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10134/normal_45676464.jpg[/img] [color=#000000][font=tahoma, arial][size=3]نازل KC-97 درحال اتصال به هواپیمای بمب افکن جهت سوخت گیری، تصور کنید این عملیات بدون هر راهنمای الکترونیک و فقط با تجربه و تسلط خلبان ها انجام می گرفته[/size][/font][/color] [img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10134/normal_51551101.JPG[/img] [color=#000000][font=tahoma, arial][size=3]این نمونه پیشرفته KC-97 است که می تواند تا ۲۰۰،۰۰۰ گالن سوخت انتقال دهد در کنار آن تا ۳۷ نفر سرنشین و ۳۷،۶۵۰ کیلو بار حمل کند[/size][/font][/color][/quote] این دو هواپیما کلا متفاوتند یکی پیستونی اون یکی توربوفن درحالیکه شما دو تا رو KC-97 معرفی کردید(معلوم شده کپی پیسته!!) بهتره بدونید دومین عکس KC-135 هست که همون یویینگ 707 نوع سوخت رسانش هست و نیروی هوایی خودمون هم داره دوم اینکه من فکر نمیکنم سوختگیری با بوم کار سختی باشه چون بومر از توی اتاقک میتونه بوم رو کنترل کنه اصلا تا حالا فکر کردید چرا او سوختگیری بوم استفاده میشه نه سوختگیری قیفی؟؟ مگه نه با قیف میشه دو تا جنگنده رو همزمان سوخت داد ولی با بوم فقط یکی پس قضیه چیه؟؟ قضیه اینطوریه که سوختگیری قیفی صد برابر سخت تر از تلسکوپیه چون اپراتور (بومر) نداره و یه ریفیولینگ با قیف بیشتر از بوم ریفیولینگ زمان می بره از طرف دیگه بوم تلسکوپی ضخامت بیشتری داره و در زمان یکسان مقدار سوخت بیشتری انتقال میده نسبت به تلسکوپی درباره پست دوم هم به نظر که فوتوشاپه و مغز من هنوز این عکس رو هضم نکرده